☺วันๆของหนูในบ้านยาย☺
“ฮืออออ หม่าม้า”
“อะไรครับ! หวานเป็นอะไรลูก”
ฮืออ หม้าจับหนูพลิกซ้ายพลิกขวา แต่ก็ไม่เจออะไร ฮึก
จะไปเจออะไรล่ะ
หนูไม่ได้เป็นไรสักกะหน่อย!
ที่เป็นน่ะยัยเมวีโอซ่าต่างหาก!
“เจ้าขาวมันกินบาร์บี้หนูไปแล้ว แงงง”
หนูโชว์หลักฐานให้หม่าม้าดู เมวีโอซ่า คนรับใช้ของเจ้าหญิงหัวหาย
ฮือออ
“โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะ เจ้าหญิงมีคนรับใช้ตั้งหลายคนนี่นา”
“แต่เมวีโอซ่าสนิทสุดนี่คะ ..ฮึก”
“งั้น...ทำไงดี ให้ม้าไปดุเจ้าขาวมั้ย”
หม่าม้าจูงมือหนูไปหาเจ้าขาวที่กำลังแทะหัวบาร์บี้อย่างอร่อย
มันเห็นหม่าม้าปุ้บ ก็วิ่งดุ๊กดิ๊กมาหา
มันติดหม่าม้ามากกว่าหนูซะอีก เพราะหม่าม้าอยู่กับมันทุกวัน ตอนหนูต้องไปโรงเรียน
“ฮึก...มะ...ไม่ต้องดุแล้วคะ สงสารมัน”
หนูอุ้มเจ้าขาวขนปุยมากอด มันน่ารักมากเลย ไม่อยากดุมันหรอก
“แต่ถ้าไม่ฝึกมัน มันก็จะเอาบาร์บี้มาแทะอีกนะ”
“งั้นหม่าม้าดุมันตอนหนูไม่อยู่ละกัน แต่ว่าหม่าม้า...หนูอยากได้เมวีโอซ่าตัวใหม่ง่ะ”
เอานิ้วจิ้มๆกัน กลัวหม่าม้าไม่อนุญาต ช่วงนี้อารมณ์ยิ่งไม่ค่อยดีอยู่
ไม่อยากให้หม่าม้าเครียด
...ก็ไม่เจอป๊ามาหลายอาทิตย์แล้ว
หม่าม้าบอกแต่ว่าปะป๊าติดงาน มาหาไม่ได้
แต่พอพูดเรื่องนี้ทีไรก็ทำท่าจะร้องไห้ แล้วก็เดินหนีไปแอบร้องหลังบ้าน
ก็รู้ว่าหนูเป็นนักสืบ แล้วทำไมไม่หลบให้มันดีๆหน่อยน้าหม่าม้าเนี่ย
“งั้นเราไปกัน ไม่ได้เที่ยวมานานแล้วเนาะ”
เย่! ทำไมของ่ายจัง
“แล้วยายละคะ”
“ยายหลับไปแล้วน่ะสิ เดี๋ยวน้ำหวานไปล้างหน้าล้างตานะลูก ม้าจะโทรเรียกแท็กซี่”
เย่ๆ ได้เที่ยวสักที
อยู่บ้านยายนานไปแล้ว
.......
คิกๆ วันนี้เรามาแพ็คคู่ตามเคย
หนูใส่ชุดกระโปรงฟูๆสีชมพู
ส่วนหม่าม้าใส่เสื้อสีชมพู เข้ากั๊นเข้ากัน
“น้ำหวานว่าหม่าม้าตัดผมดีมั้ย”
เราหยุดตรงร้านทำผมพอดี
หม่าม้าเลยยืนอ่านราคาทำผม
เห็นบ่นมาหลายทีแล้วว่าอยากตัด ยายก็ไม่ได้ว่าอะไร
แต่ใจจริงหนูไม่อยากให้ตัดเลย
หม่าม้าไว้แบบนี้ก็สวยดีแล้ว แถมหนูยังถักเปียไม่เป็นเลยนะ
“ตัดทรงนี้แล้วก็ทำสีน้ำตาลเข้มๆ....เมื่อก่อนหม่าม้าก็ทำทรงนี้นะ”
ม้าชี้ให้ดูรูปนางแบบที่อยู่ในหนังสือหน้าร้าน
หนูอือออ ไม่อยากให้ตัดง่ะ
หม่าม้าดูหน้าหนูสิ
ไม่สนุกแล้วนะ
“เป็นอะไรลูก...บอกม้าสิครับ”
“......ก็....”
“ไม่อยากให้ม้าตัดเหรอ”
หนูพยักหน้า
“หม่าม้าจะตัดทำไมล่ะคะ ตอนนี้ก็สวยดีแล้ว”
“....หม่าม้าไม่อยากเป็นแบบตอนนี้นี่ อยากเป็นแบบตอนนั้น....น่ารักกว่านี้ น่าชอบกว่านี้”
“แต่หนูว่าตอนนี้ดีกว่า ตอนนู้นนน หนูยังไม่เกิดเลย ใครที่มาชอบเขาก็ไม่อยู่แล้ว มีแต่หนูตะหากที่ชอบตอนนี้”
หม่าม้านิ่งไป
อ่า...หนูพูดไรผิดเหรอ น้ำตาคลอแล้วนั่น
หม่าม้าอย่าร้องเลยน้า
ไม่อยากเห็นน้ำตาคนสวยอีกแล้ว
เลิกเถอะนะม้า...
“งั้น...ไปหาเมวีโอซ่าตัวใหม่กัน แล้วก็ซื้อปลอกคอให้ขาวมันด้วยเนาะ”
“เย่! ไม่ตัดผมแล้วนะคะ?”
“ครับ...หม่าม้าจะเอาไว้ให้น้ำหวานถักเปียให้”
หม่าม้าลูบหัวหนู แล้วยิ้มใจดี
แถมน้ำตาก็ไม่ร่วง
คิๆ น่ารักที่สุดเลย
เราเดินมาที่ชั้นของเล่น โหยมีแต่ของเล่นเต็มไปหมด
นั่นๆ อยากได้ชุดน้ำชาจัง
ส่งสายตาวิ้งๆ หม่าม้าจะรู้ตัวมั้ยน้า
หม่าม้าอย่าเหม่อ มองหนูๆๆ
“ทัชว่ายังไม่ต้องซื้อหรอกครับ ค่อยซื้อก่อนไปง้อดีกว่า”
“แต่ก็อาทิตย์หน้าแล้วนะ”
เอ๊ะๆ เสียงคุ้นๆแบบนี้.....
เหมือนปะป๊าเลยอ่า
ต้องใช่ปะป๊าแน่เลย
อ้ะ! หม่าม้าลากหนูออกมาทำไม
“เดี๋ยวค่อยมาซื้อกัน ม้าอยากซื้ออย่างอื่นก่อน”
หม่าม้าพูดหลังจากอุ้มหนูมาไกลจากเสียงปะป๊า
....เฮ้อ! คงไม่ใช่หรอกมั้ง
ถ้าใช่ หม่าม้าต้องวิ่งไปหาแล้ว
เห็นนั่งรอหน้าบ้านทุกวันอย่างนั้นน่ะ
“แล้วหม่าม้าจะซื้ออะไรก่อนคะ”
“........”
“หม่าม้าขา”
คนสวยเหม่ออีกแล้ว...
“หือ...อะ อ๋อ ไม่รู้สิ”
“...ห้ะ อะไรนะคะ?”
งงจัง..
หม่าม้าคงเหนื่อยมากมั้งเนี่ย
ไม่ได้มาห้างนานแล้วนี่เนาะ สงสัยเมาไฟ
ขนาดหนูยังตาเบลอๆเลย
“ไปกินติมกันก็ได้นะคะ หม่าม้าหิวแล้วใช่ม้า”
“อื้อ...ไปสิ แล้วค่อยซื้อตุ๊กตากัน”
“แล้วหม่าม้าอยากซื้ออะไรคะตอนแรก”
“ไม่รู้สิ ลืมไปแล้ว เดี๋ยวก็นึกออก”
แล้วเราก็มาจบลงที่ไอติมแบบที่หนูชอบ
แต่หม่าม้าไม่กิน บอกว่าไม่หิว
เอาแต่มองดูหนูกิน บางทีก็ลูบหัว เช็ดปากให้
น่ารักมากๆ
หนูเห็นแม่คนอื่นน้า ยังดูแลไม่ดีเท่าหม่าม้าเลย
ต่อให้แม่ต้อมมามัดรวมกันสิบคน ก็ไม่เท่าหม่าม้าวิวคนสวยคนนี้หรอก
...........
“คุณยายยยย ขาววววว” หนูวิ่งลงจากแท็กซี่
มีเสียงม้าบ่นมาไกลๆ
ฮิ ๆ ไม่กลัวหรอก หม่าม้าบ่นไปงั้นแหละ
หนูจะเอาตุ๊กตาตัวใหม่ไปอวดคุณยาย แล้วก็เจ้าขาว
จะได้ห้ามมันไม่ให้กัดอีก ส่วนเมวีโอซ่าหนูยกให้มันไปเลย
บ๊อกๆๆ
“โหยย ไปเล่นที่ไหนมาเนี่ย เลอะหมดเลย”
เจ้าขาวยืนเห่าตรงหน้าประตูบ้านพอดี
ดูท่ายายไม่ให้เข้าบ้านแน่เลย
“น้ำหวานอย่าไปอุ้มมันสิ ชุดเลอะหมดแล้ว”
หม่าม้ามาหยิบมันออกไป
งืออ หนูอยากอุ้มมันง่ะ
“เข้าบ้านไปลูก หม่าม้าจะอาบน้ำให้มันก่อน”
“หนูอาบด้วยๆ”
“ไม่ได้ครับ เดี๋ยวชุดเลอะ”
“ก็ซักได้นี่คะ หรือว่าหม่าม้ากลัวปะป๊าว่า”
“ก็ใช่น่ะสิ ปะป๊าซื้อมาตั้งแพง เดี๋ยวป๊ามาหาแล้วจะว่าเราเอานะ”
“เอ๋...ปะป๊าจะมาเหรอคะ?!”
หม่าม้าฉีกยิ้มในรอบพันวัน
โอ๊ยย โลกสดใสเลยอ่า
หม่าม้าตอนยิ้มน่ารักที่สุด!
“แล้ววันไหนคะ”
“อาทิตย์หน้า...”
.
.
.
อย่างนี้ต้องบอกยายแล้วหละ
!
.
.
.
“มันบอกเหรอ?”
พอหนูบอกยายปุ้บก็หันไปถามม้าปั้บ
ยายตาเขียวปั้ดเลยแหละ
หนูรู้ว่ายายไม่ชอบปะป๊า
ไหนบอกว่าสานสัมพันธ์กันแล้วไง
“....เปล่าครับแม่”
หม่าม้าก้มหน้าปั้นแป้งไม่มองยาย
เรากำลังทำบัวลอยไข่หวานกันอยู่
ยายชอบทำขนม
ทำอร่อยด้วยนะ
“แล้ว.....?”
“เดี๋ยววิวบอกทีหลัง”
ยายตะหงึกหน้า แต่ตายังดุอยู่อ่ะ
“เออ..เรื่องทำงานล่ะ ตกลงจะทำอะไร”
“คุณกริชเค้าชวนไปทำร้านเค้าอยู่ แต่ว่า...ถ้าพี่แทนมา ก็จะดูอีกที....น้ำหวาน..นี่ตัวอะไรลูก”
หม่าม้าหยิบลูกบัวลอยหนูไปดู
แหะๆ หนูปั้นงูอ่ะ มันปั้นง่ายดี
แต่ว่าหน้าหม่าม้าดูหยึยๆ
“ปั้นอะไรที่มันน่ากินสิลูก เหมือนหนอนเลย”
โธ่! ยายนะยาย หาว่างูเป็นหนอนได้ไง
ทีลอดช่องยังเป็นเส้นๆเหมือนหนอนเลย
สาคูก็เหมือนขี้มูก
ยายยังกินลงเลยอ่ะ!
“นี่ปั้นหัวใจแบบม้าสิ ปั้นง่ายออก”
หม่าม้าวางบัวลอยรูปหัวใจสีชมพูอ่อนๆ เรียงกันเป็นรูปหัวใจอีกที
สวยมากๆเลย
หน้าหม่าม้าก็อมชมพูเหมือนกันอีก
“เฮ้อ.....”
จู่ๆยายก็ถอนหายใจซะแรง
หม่าม้าหุบยิ้มแทบไม่ทันแน่ะ
“ยายเป็นไรคะ?”
“เปล่าจ้ะ....”
ยายยิ้มตลกๆ
แต่หันไปค้อนใส่ม้าซะงั้น
..........
เวลาที่เขียนฉากคุณยาย ก็มักจะนึกถึงหน้าของคุณตุ๊ก ดวงตาทุกที
เป็นแม่ที่ดูดุๆ แต่ก็อบอุ่นอยู่ในที
ส่วนคนอื่นไม่มีอิมเมจเลย แม้แต่หนูน้ำหวานเอง 
cr:drama.zubzip.com
หัวข้อ: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ****2กย59*****แจ้งข่าวนิดนึง เรื่องลุงกริช (อ่าน 117582 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก