พิมพ์หน้านี้ - ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ****2กย59*****แจ้งข่าวนิดนึง เรื่องลุงกริช

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: mukmaoY ที่ 17-01-2015 21:35:45

หัวข้อ: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ****2กย59*****แจ้งข่าวนิดนึง เรื่องลุงกริช
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 17-01-2015 21:35:45
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************



หนูชื่อน้ำหวาน 
หนูอยู่อนุบาลหนึ่ง
มีหม่าม้าวิวสุดน่ารักน่าหยิก
กับปะป๊าแทนสุดหล่อ
เราอยู่กันสามคน
เรามีความสุขมาก
.
.
.
หนูบอกแบบนี้กับทุกๆคน

ย้ำนะคะ!
เรามีความสุขมาก :)

(https://pbs.twimg.com/profile_images/509384166807318528/J4WJP0Zq.jpeg)



นิยายเรื่องนี้มีตัวดำเนินเรื่องคือเด็กน้อย  พยายามทำให้สมจริงที่สุด
เพราะการกลับไปเป็นเด็กนี่ช่างยากยิ่งนัก และปัญหาในครอบครัวยากยิ่งกว่า  :mew5:
มีอะไรติชม แนะนำตามสบายเลยค่ะ  ขอบคุณที่คลิกเข้ามาขอรับ


▼สารบัญนิยายข้าพเจ้า►

•••เรื่องสั้นตอนเดียวจบ (แนวหน่วงๆ)
►แฟนดารา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45749.0)
-มีแฟนเป็นดาราต้องอดทน-
►หนี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45751.0)
-เมื่อแฟนต้องแต่งงาน-
►ของตาย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45890.0)
-ของตาย ใครเขาจะมองเห็น-
►It’s You (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45750.0)
-เมื่อนายกลับมา-
►เพราะอะไรmpreg (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47360.0)
-ทำไมผมต้องท้อง  ทำไมเขาไม่เคยฟัง-
►เหนื่อยไหม? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47457.0)
-เหนื่อยไหม  กับสิ่งที่เธอทำอยู่?-
►We Were Born to Die (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47515.0)
-เรื่องราวของคู่รักคู่หนึ่ง ตั้งแต่วันแรก  จนถึงวันสุดท้าย-
•••เรื่องยาว
☺เรื่องของหนู หม่าม้า และปะป๊า☺ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45194.0)
-หนูไม่อยากให้ป๊าม้าทะเลาะกันเลย-



หัวข้อ: Re: เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 17-01-2015 21:37:08
♥หนูชื่อน้ำหวาน♥


นกร้อง จิบ จิบ จิบ
ไก่ร้อง เอ้ก อี เอ้ก เอ้ก
เป็ดร้องก๊าบ ก๊าบ ก๊าบ
หม่าม้าร้อง ฮือ ฮือ ฮือ...
 
"หม่าม้า ...ร้องไห้ทำไม" หนูชะโงกหน้าดูหม่าม้าสุดสวยตรงช่องประตู ยืนมองมานานแล้วหละ แต่อยากให้ม้าเห็นหนูก่อน เลยไม่เรียก แต่ว่าหนูสงสารหม่าม้า ร้องไห้ไม่หยุดเลย
 
หม่าม้าเช็ดน้ำตาสีใสๆ  ยิ้มกว้างให้หนู
ทำไมหม่าม้าหายง่ายจัง แสดงว่าหม่าม้าคิดถึงหนูจนร้องไห้ล่ะซี่
 
"น้ำหวานครับ ทำไมไม่นอนอีก"  ม้าจูงหนูเข้าไปในห้อง  อุ้มขึ้นบนเตียง
เตียงม้าใหญ่มากเลย เพราะมีป๊านอนด้วยทุกคืน  เอ...แล้วป๊าไปไหนเนี่ย
 
"ป๊าไปไหนคะ ยังไม่กลับมาเหรอ"
 
"ครับ ป๊าติดงาน หวานนอนเถอะลูก"
 
"แล้วม้าล่ะ นอนกับหวานสิ"
 
"ม้านอนเยอะแล้ว เพิ่งตื่นเมื่อกี๊ แต่ม้าจะนอนเป็นเพื่อนข้างๆนะ"
หนูไม่เชื่อหรอก  ทำไมผู้ใหญ่ชอบโกหกกันจังเลย  หนูมายืนมองม้าตั้งนาน แสดงว่าตื่นนานแล้ว ไม่ใช่เมื่อตะกี้สักกะหน่อย  หนูยู่ปากส่ายหัว  หนูต่างหากที่เพิ่งตื่น หนูจะนอนรอป๊ากลับ
ไม่ได้เจอหน้าป๊าหลายวันแล้ว
ป๊าใจร้าย  ปล่อยให้หนูคิดถึง
 
 
"นอนเถอะลูก"  ม้าเอามือลูบหัว  หนูเลยจับผมยาวๆของม้ามาเล่น  ผมสีดำสุดสวย ป๊ายังชอบเล่นบ่อยๆ เล่นแล้วเพลินจังเลย  ถึงม้าจะไม่เหมือนแม่คนอื่นแต่ม้าก็น่ารักที่สุด  น่ารักกว่าแม่ไอ้ต้อมอีก!
แม่ไอ้ต้อมตัดผมสั้นติดหนังหัวเพราะรำคาญ แต่หม่าม้าไว้ผมยาวเพราะจะได้ให้หนูเล่น
ม้าใจดีที่สุดในโลก
ม้าอย่าร้องไห้เลยนะ
 
 
.
.
.
.
 
"พี่ไม่สงสารวิวก็สงสารลูกเถอะ พี่อย่าทำแบบนี้เลย"
 
"กูก็อุตส่าห์กลับมาแล้วไง จะเอาอะไรอีก! จะทำให้อารมณ์เสียแต่เช้าทำไมวะ!!"
 
"ลูกหลับอยู่นะพี่"
 
"กูไม่สน!  มึงคนเดียว เพราะมึงคนเดียวทำให้กูเป็นแบบนี้!!"
 
"ป๊า!!!"  หนูตะโกนลั่นบ้าน  ก็ป๊ายกมือจะตีหม่าม้า  ป๊าดูโกรธมาก น่ากลัวมาก 
หนูวิ่งลงจากเตียงไปกอดม้าไว้  ม้าไม่ขยับเขยื้อนเลย ม้าเอาแต่ร้องไห้ หนูก็ร้องไห้ตามเหมือนกัน
ช่วงนี้ป๊าไม่ค่อยใจดี  ทะเลาะกับม้าทุกวัน ถึงจะแอบๆทะเลาะแต่หนูก็แอบๆฟังเป็นนะ
 
แต่หนูฟังไม่รู้เรื่องหรอก
ส่วนใหญ่ป๊าจะตะโกนว่าอะไรก็ไม่รู้ ฟังไม่รู้เรื่อง  แถมชอบเอาเหล้าเหม็นๆมากินด้วย
ม้าต้องคอยเก็บกวาด เช็ดถู
หนูไม่เคยเห็นม้าด่าป๊าเลยสักที
 
ม้าบอกแค่ม้าดีใจที่ป๊ากลับมาบ้าน...
 
 
"หวานไปอาบน้ำกันลูก เดี๋ยววันนี้ม้าพาไปเที่ยว"  ม้าพูดเสียงแหบแห้ง น่าสงสารจังเลย  ไม่อยากไปเที่ยวเลย อยากอยู่เฉยๆกับม้าที่บ้าน ช่วยม้ากวาดบ้าน 
 
"หวานไปเที่ยวกับม้าก่อนไป  ให้ม้าซื้อตุ๊กตาให้" ป๊าหยุดหายใจฟืดฟาดเหมือนควายในหนังตอนมันบ้า  หันกลับมาพูดดีๆกับหนู แต่ไม่สนใจม้าเลย
 
"แล้วป๊าไปป่าวคะ"
 
"ป๊าทำงานลูก"
 
"ป๊าทำไมทำงานทั้งวันเลย ป๊ายังไม่ได้นอนไม่ใช่เหรอ จะไปไหนอีก" หนูไม่ยอมอ่ะ! หนูไม่เชื่อ 
 
ป๊าเพิ่งกลับ แล้วจะไปทำงานอีกได้ไง  หนูนอนขวางที่ป๊าทั้งคืน หนูรู้ว่าป๊าไม่ได้มานอนกะหนู!
 
"อย่าดื้อสิลูก  ไปอาบน้ำกับม้าดีกว่านะ"
 
"ไม่เอา!! ป๊าบอกมาก่อนว่าจะไปไหน!"
 หนูไม่ยอม หนูจะตะโกนๆๆๆๆๆ
ป๊าไม่รักหนูเลย!!
ทิ้งหนูกับม้าทุกวัน
หนูเริ่มทนไม่ไหวแล้วนะ!!
 
"เงียบก่อนๆ"
 
"แล้วป๊าจะตีม้าทำไม!! ม้าทำอะไรผิด! ป๊าไม่รักหนูแล้ว ฮืออออ ป๊าเกลียดม้าใช่มั้ย แม่ไอ้ต้อมรักพ่อไอ้ต้อมมากเลย หนูไม่ยอม แงงงงงงง"
 
ขนาดหนูร้องไห้ขนาดนี้ ป๊าก็ยังไม่มาปลอบ
ป๊าไม่เหมือนเดิม
ป๊าไม่รักหนูแล้วจริงๆ
หนูเหลือแค่ม้าแล้ว
ม้ารักหนู อยู่กับหนูตลอด
หนูโป้งป๊าแล่ว!
 
 
หม่าม้าพาหนูที่สะอึกสะอื้นไปอาบน้ำ 
พาขึ้นรถไปห้าง
แต่หนูไม่สนใจหรอก
ป๊าไม่ง้อหนู
 
"น้ำหวาน...คุยกับม้าหน่อยลูก"  ม้าจับมือหนูเดิน 
เชอะ! จะให้คุยอะไร ไม่มีไรจะคุย ป๊าไม่มาด้วย หนูเบื่อ เที่ยวจนจำทางได้หมดแล้ว
 
"เดี๋ยวพาไปกินติมนะ"
 
"หนูเบื่อ"
 
"เบื่อม้าแล้วเหรอลูก"  งืออ ทำไมม้าเสียงสั่น หน้าเศร้าอย่างนั้น
เปล่านะๆ หนูไม่อยากเห็นม้าร้องไห้อีกนะ
 
"หนูเบื่อไอติม หนูอยากกินไก่” เห็นมั้ยหนูเป็นเด็กดีขนาดไหน พอพูดปุ้บ ม้าก็ยิ้มปั้บ
ชอบตอนม้ายิ้มที่สุดเลย
ม้าของหนูสวยที่สุดในโลก
 
วันนี้มีแต่คนมองม้า เพราะม้าแต่งชุดน่ารักมากกกกก
ใส่ชุดเอี๊ยม เหมือนหนูเลย
แถมยังคาดผมอันที่หนูยื่นให้อีก
หนูชอบโบว์สีชมพูที่สุด!
 
 
 
 
 
.
.
 
"น่ารักจังเลยครับ"
 
อื๋อออ  ลุงที่ไหนก็ไม่รู้เดินมาทักหม่าม้า  ชิ! น้ำหวานไม่ได้โง่นะ กะจะจีบม้าล่ะสิ วันนี้ม้าน่ารักเป็นพิเศษนี่นา
หนูน่ะชินแล้ว ชอบมีคนมาชวนม้าคุย แต่ม้าก็ไม่เคยคุยด้วยสักกะคน
ม้าน่ะรักป๊าจะตาย
 
 
ถ้าป๊ามาด้วยก็คงดีเนาะ...
 
 
"ขอนั่งด้วยคนได้มั้ยครับ"
ลุงขี้เหร่นั่งข้างๆม้า  แหม แค่ม้าอนุญาตแค่นี้ก็ยิ้มปากไปถึงรูหู
 
"น่ารักจังเลยครับ ทั้งพี่ทั้งน้องเลย"
 
"ไม่ใช่นะ! นี่หม่าม้า"
 
"เอ๋?" ตาลุงงี่เง่า ดูยังไงว่าพี่น้อง นี่แต่งตัวเหมือนกันขนาดนี้ ยังดูไม่ออกอีก
 
"ตามนั้นครับ"  หม่าม้ายิ้มใจดี หนูเห็นนะว่าตาลุงเคลิ้มจนจะหงายหลังตกเก้าอี้
 
"เอ๊ะ? เอ่อ...คุณพูด'ครับ'?"
 
"แต่งตัวตามใจลูกน่ะครับ"
ตาลุงนี่ซื้อบื้อจริงๆ   ขนาดรู้ว่าม้าเป็นผู้ชายก็ยังจะนั่งคุยต่ออยู่ได้
หนูขี้เกียจฟังผู้ใหญ่คุยกันเลยไปเล่นกระดานลื่นกับเพื่อนๆที่เพิ่งเจอ
มีเด็กฝรั่งมาขอเล่นด้วยด้วยล่ะ แน่นอนว่าหนูน้ำหวานคนเก่งคุยกับเขารู้เรื่อง(?)
 
แต่หนูก็สงสัยนะ
หนูมองไปรอบๆ ทำไมเขามีพ่อแม่กันทุกคน
แต่หนูมีม้ามาคนเดียวเอง...
ม้ามัวแต่นั่งคุยกับตาลุง หันมามองเป็นบางครั้ง
จะดีมากเลยถ้าเปลี่ยนตาลุงให้เป็นปะป๊า
 
 
 
ป่านนี้ปะป๊าจะทำไรอยู่นะ
หนูหายโกรธป๊าแล้ว
แต่หนูก็อยากให้ป๊าหายโกรธม้าด้วย
 
"ไงยัยแม่เป็นตุ๊ด"
โหยย เสียงนรกตามมาหลอกหลอนถึงนี่
 
ไอ้ต้อม!!
 
"มีไรไอ้แม่ขี้เหร่"
หนูด่ามันได้เพราะมันด่าหนูก่อน
ไอ้อ้วนต้อมวิ่งเหมือนหมูมาหาเรื่องทำไมก็ไม่รู้ คนยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่ เดี๋ยวให้เด็กฝรั่งเพื่อนฉันจัดการเลย
แล้วพ่อแม่มันไปไหนเนี่ย ไม่มาเก็บมัน
 
"แม่มึงนั่งคุยกับชู้เหรอ"
 
ไอ้ต้อมนิสัยไม่ดี!! มันชอบแกล้งชอบด่าผู้หญิง
โดยเฉพาะกับหนู
 
"นั่นเพื่อนใหม่หม่าม้า"
 
"กูจะบอกคนในโรงเรียนว่าแม่มึงเป็นตุ๊ดแถมยังมีชู้อีก"
 
เอ๋าไอ้นี่!
 
"แม่มึงก็มีชู้! กับพนักงานขายไก่!" หนูไม่ยอมแน่
มาว่าม้าได้ไง  น่าเกลียดที่สุด
ผู้ชายอะไร ไม่น่ารักเลย
ป๊ายังเท่กว่าตั้งเยอะ
และจะเยอะกว่านี้ถ้าป๊าไม่ทะเลาะกับม้า
 
"แม่มึงเป็นกะเทย มึงไม่มีแม่ ไม่มีพ่อ"
พลั้ก!!
 
"ไอ้หมาต้อม!! ไอ้ชั่ว!!" หนูกระโดดถีบไอ้หมูอ้วยจนหงายหลัง แล้วตามไปกระทืบต่อ
มันชั่วมากๆ พูดเรื่องที่ไม่เป็นความจริง
มันชอบโกหกแต่เด็ก
หม่าม้าบอกว่าเด็กแบบนี้ต้องดัดนิสัย
หนูนี่แหละจะดัดนิสัยมันเอง!
 
 
"น้ำหวานลูก!!"  หม่าม้าจะมาจับหนูทำไม ยังกระทืบมันไม่สะใจเลย 
 
"เลี้ยงลูกยังไงถึงได้มาทำลูกคนอื่นแบบนี้เนี่ย" แม่ไอ้ต้อมชี้หน้า  พ่อมันก็พยุงตัวอ้วนๆของมันไปนั่ง  คงจะหนักจนอุ้มไม่ไหวล่ะสิ
 
"เป็นกะเทยแล้วยังจะเลี้ยงเด็กอีก เด็กมันถึงได้มีนิสัยแบบนี้"
 
"กรี๊ดดด หม่าม้าไม่ใช่กะเทย! หม่าม้าเป็นผู้ชาย!"
 
"ว้าย! เด็กนี่เต็มหรือเปล่าเนี่ย"
 
"น้ำหวานเงียบลูก" ม้าลูบหลังปลอบ  หนูเอาหน้าซุกอกม้าร้องไห้  ทำไมวันนี้มันแย่จัง
หนูร้องไห้ตั้งแต่เช้ายันเย็น
หนูเกลียดวันนี้
หนูจะไม่ไปไหนวันนี้อีกแล้ว
 
ถึงหม่าม้าจะไม่ใช่ผู้หญิงแต่ม้าเลี้ยงหวานจนโต
ชวนหวานแต่งตัว ชวนไว้ผมยาว
ผิวก็ขาว ปากก็แดงน่ารัก
ไม่เหมือนแม่ไอ้ต้อม ไม่เห็นจะดีตรงไหน มาว่าแม่คนอื่นได้ไง
แย่ทั้งแม่ทั้งลูก
 
หนูได้ยินหม่าม้าขอโทษแม่ไอ้ต้อม ขอโทษๆๆๆๆๆ ขอโทษคนทั้งร้าน
แล้วบอกว่าจะเลี้ยงไก่มื้อนี้ให้ทดแทน
ม้าใจดีเกินไป
ม้าไม่รู้อ่าว่าไอ้ต้อมมันแย่แค่ไหน
 
 
....
...
..
.
to be con
หัวข้อ: Re: เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (1_17/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Littleshow ที่ 17-01-2015 21:40:23
 :katai2-1:  ชอบแนวนี้ รอติดตามนะคะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (1_17/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 17-01-2015 22:24:50
สงสารหนูหวานกับม่าม๊าวิว 


ทำไมไม่หนีไปเลย   ต้องมาทนให้เจ็บปวดทำไม


 :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:

หัวข้อ: Re: เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (1_17/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 17-01-2015 23:08:51
สวยอย่างงี้หาสามีใหม่เถอะ
หัวข้อ: Re: เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (1_17/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 18-01-2015 00:37:57
  :hao5:
หัวข้อ: Re: เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (1_17/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 18-01-2015 01:25:25
ดราม่าจากมุมมองของเด็ก น่าสนใจมากๆ  อ่านได้ตอนเดียวก็ติดแล้ว

ป้าคนอ่านยังคิดเลยว่าม๊าไปหาพ่อใหม่ให้น้ำหวานเถอะ ถ้าหากว่าป๊าจะตีม๊าแบบนี้

เอาใจช่วยนะคะ
หัวข้อ: Re: เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (1_17/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 18-01-2015 03:10:30
ปัญหาครอบครัวน่าเอ็นดูน้องน้ำหวาน
หัวข้อ: Re: เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (1_17/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Noostar ที่ 18-01-2015 08:43:03
ไม่ผิดหวังเลยที่เปิดเข้ามาอ่าน  ชอบมาก
หัวข้อ: Re: เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (1_17/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: คนอ่าน ที่ 18-01-2015 08:57:19
สนุกมากๆเลย  อ่านง่ายด้วย
มาต่อไวๆน่ะคะ
หัวข้อ: Re: เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (1_17/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 18-01-2015 09:05:03
อิป๊าน่าตบมากกกกกก :m31: :m31:
หัวข้อ: Re: เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (1_17/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 18-01-2015 09:31:35
 :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (1_17/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 18-01-2015 14:30:26
ตอนแรกคิดว่าน่าสนใจ แต่พออ่านแล้ว กดขี่ทางเพศชิบเป้งเลยช ว่าจะอ่านเพื่อความบรรเทิงนะแต่ทำใจไม่ได้ เออแบบว่ามันจบแร้วก็พอว่า จะได้อ่านบทสรุปที่เดียว เพราะเรื่องแบบนี้มีให้เห็นเยอะแร้ว จากที่เจอจบไม่สวยสักหลาย คนที่น่าสงสารสุดคือเด็กที่ต้องมาเจอคำระยำต่ำทรามแบบนี้โตขึ้นเด็กจะเสียคนก็คงไม่แปลก มีให้เห็นแทบทุกวัน แต่คนเราก็แค่บอกว่าเรื่องของคนอื่นจะยุ่งมากก็ไม่ได้ขนาดครอบครัวตัวเองยังเอาไม่รอดเลย ครอบครัวผมรักกันดี พ่อแม่ก็สอนเสมอว่าอยากดูถูกคนอื่นถึงเขาจะเป็นแบบไหน ขอแค่เป็นคนดีก่็พอ เพราะสภาพแวดล้อมบ้านผมก็ไม่ต่างจากในเรื่องสักเท่าไร แถวจะหนักกว่านี้ด้วยซ้ำ ก็เลยทำให้เกลียดเรื่องแบบนี้ที่สุด ปล่อยว่างไม่ได้ เห็นแล้วสงสารเขาอ่ะ
หัวข้อ: Re: เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (1_17/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 18-01-2015 15:07:26
ตอนแรกคิดว่าน่าสนใจ แต่พออ่านแล้ว กดขี่ทางเพศชิบเป้งเลยช ว่าจะอ่านเพื่อความบรรเทิงนะแต่ทำใจไม่ได้ เออแบบว่ามันจบแร้วก็พอว่า จะได้อ่านบทสรุปที่เดียว เพราะเรื่องแบบนี้มีให้เห็นเยอะแร้ว จากที่เจอจบไม่สวยสักหลาย คนที่น่าสงสารสุดคือเด็กที่ต้องมาเจอคำระยำต่ำทรามแบบนี้โตขึ้นเด็กจะเสียคนก็คงไม่แปลก มีให้เห็นแทบทุกวัน แต่คนเราก็แค่บอกว่าเรื่องของคนอื่นจะยุ่งมากก็ไม่ได้ขนาดครอบครัวตัวเองยังเอาไม่รอดเลย ครอบครัวผมรักกันดี พ่อแม่ก็สอนเสมอว่าอยากดูถูกคนอื่นถึงเขาจะเป็นแบบไหน ขอแค่เป็นคนดีก่็พอ เพราะสภาพแวดล้อมบ้านผมก็ไม่ต่างจากในเรื่องสักเท่าไร แถวจะหนักกว่านี้ด้วยซ้ำ ก็เลยทำให้เกลียดเรื่องแบบนี้ที่สุด ปล่อยว่างไม่ได้ เห็นแล้วสงสารเขาอ่ะ




  :sad4:
คือแบบว่าไม่อยากให้เครียดเลยค่ะ
ปัญหาของเรื่องนี้ไม่ใช่ปัญหาเรื้อรัง
แต่เป็นเรื่องที่หลายๆครอบครัวมักจะเจอ
เมื่อถึงจุดอิ่มตัว  ฯลฯ
ซึ่งเราจะมาดูกันว่าเค้าจะแก้ปัญหายังไง เพื่อรักษาความเป็นครอบครัว
และรักกัน เข้าใจกัน มากกว่าเดิม
หัวข้อ: Re: เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (1_17/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 18-01-2015 20:40:09
เพิ่งเข้ามาอ่าน
สงสารหนูหวานกับม๊าวิวอ่ะ


 :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน2 ดีกัน_19/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 19-01-2015 20:44:59
♠เย่ๆดีกันแล้ว♠

มันจะจับแล้วๆ  มันวิ่งมาแล้ว
ไอ้จระเข้ขี้เหร่ ข้าจะกำจัดเจ้า
กรี๊ดๆ อย่าว่ายน้ำมาทางนี้นะ

ยัยบีมๆ  วิ่งหนีไป
ม่ายยยย ยัยบีมโดนจระเข้แตะแล้ว

“หึๆๆ ฮ่าๆ ตานี้ก็เหลือยัยหวานคนเดียว”  ไอ้เม่นเท้าสะเอวหัวเราะเยาะเย้ย  มันเป็นจระเข้ดุร้ายเหมือนหน้ามัน  มันเป็นจระเข้สนุกกว่าเป็นคน  เลยให้มันเป็นตลอดเลย
หนูวิ่งหนีไอ้เม่นไปซ้ายที ขวาที  หอบแฮ่กๆ แต่หนูไม่ยอมให้โดนจับกินหรอก   หนูต้องชนะเพื่อเพื่อนๆ

“เดี๋ยวสิวะ  ไหนบอกว่าคนสุดท้ายชนะไง”
จู่ๆหนูก็นึกขึ้นมาได้  ทำไมเราวิ่งคนเดียววะ
กฎก็บอกอยู่ว่าคนสุดท้ายที่ไม่โดนแตะชนะ
แง่ววว

“เออว่ะ  อ้าวงั้นแกก็ชนะอีกแล้วดิ”  ไอ้จระเข้ขี้ลืมหยุดวิ่งไล่  มันล้มลงนั่ง  เราสี่ห้าคนเลยนั่งตาม
หนูเล่นจระเข้จับเด็กมาตั้งแต่เช้านู่นน  จากไม่มีคนในสนาม  จนตอนนี้อยู่กันให้พรึบ  เหงื่อไหลไคลย้อยแบบนี้  กลับไปบ้านหม่าม้าต้องว่าแน่เลย



“กอ เอ๋ย กอไก่
ขอไข่ อยู่ในเล้า
ขอขวด ของเรา
คอ ควาย โอ๊ย!”

“เป็นอะไรจ๊ะน้ำหวาน”   คุณครูอัมพรท่าทางตกใจ  รีบมาดูหนูที่เอามือกุมหัว
ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าไอ้ตัวข้างหลังชื่อต้อมมันปายางลบมา

“ไม่มีไรค่ะครู”

“งั้นเรามาท่องต่อกันเลยดีกว่าเนาะหนึ่งทับหนึ่ง”

“ค่า/คร้าบ”

ฮึ่ม! เจอกันหลังโรงเรียนแน่ไอ้ต้อม!


.
.
.
“ไงยัยลูกชู้”


หึยย ตั้งแต่วันนั้นนะมันก็ล้อหนูตลอดเลยว่าแม่มีชู้  แต่ทำไมวันนี้มันเปลี่ยน
 หนูจะเป็นลูกชู้ได้ไง หม่าม้าไม่เคยรักใครนอกจากปะป๊า
นี่เพิ่งกลับมาดีกันแล้วด้วย
หนูดีใจมากๆ

ปล่อยไอ้ต้อมมันไปเหอะ  ม้าบอกว่ามันไม่มีใครสั่งสอน  แต่หนูมีม้ากับป๊าสอน  ดังนั้นหนูจะไม่ด่ามันกลับอีกแล้ว

ไหนๆก็ไหนๆ  หนูจะให้วันนี้เป็นวันสุดท้ายละกัน
“ทำไมยุ่งกับเรานักห้ะ?”  กอดอกถามมัน  ไอ้หมูอ้วนยิ้มน่ากระทืบอีกสักที  มันเคยเข็ดมั่งมั้ยเนี่ย
หนูจะกลั้นความโกรธนะ  เพราะม้าใกล้จะมารับแล้ว

“ก็ไม่ชอบแม่เป็นกะเทย”

“ม้าไม่ได้เป็นกะเทย”

“งั้นมีชู้”

“ม้าไม่มีชู้”

“งั้นน่ารักกว่าแม่เรา”

“แค่นี้เองเหรอ ทำไมนายนิสัยแบบนี้อ่าต้อม”

“ก็ไม่ชอบ อยากแกล้ง”

“ชิ! ม้ามาแล้ว ไปดีกว่า”
หนูวิ่งตุบๆไปหาหม่าม้าสุดน่ารัก  เย่ๆๆ วันนี้ปะป๊าก็มาด้วย  ไม่อยากคุยกับต้อมจอมอ้วนแล้ว
แบร่!!
อิอิ  ในที่สุดก็รู้สักทีว่ามันไม่ชอบเราเพราะม้าเราน่ารักกว่าแม่ต้อม
ถือว่าต้อมชม  งั้นหนูไม่โกรธต้อมแล้ว

“ป๊าขา”  หนูยื่นหน้าไปหอมแก้มป๊าที่กำลังขับรถอยู่   แล้วยื่นไปหอมแก้มม้าอีกฝั่ง 
หื้มมม  แก้มม้าหอมกว่าป๊าอีก  แต่ตัวป๊าล่ำน่ากอดกว่า

“มีอะไรลูก”

“ฉลองที่ม้ากับป๊าคืนดีกัน  พาหนูไปกินติมนะ”

“โห อยากกินเองก็บอก”  ป๊าบีบแก้มหนูอย่างแรงเลย  มันเจ็บนะป๊าอ่ะ  ไม่เคยสงสารลูกเลย ชิ!
หนูอ้อนม้าดีกว่า

“ม้าขา”

“วันนี้ไม่กินได้ไหมลูก”

“อ้าว ทำไมคะ ฉลองไงฉลองกัน  หนูไม่ได้กินไอติมกับป๊าม้านานแล้วนะ”

“ป๊าไม่ว่างครับ”  ม้าบอกงี้อีกแล้ว  คืนดีกันแต่ไม่เห็นจะแตกต่างเลย  ป๊ายังบอกว่าทำงานอยู่เหมือนเดิม  ม้าก็ไม่ยิ้มเวลาพูดกับป๊าเหมือนเดิม  ป๊าชอบพูดห้วนๆ  ไม่รอม้าทำข้าวเช้า กินแค่กาแฟแล้วมาส่งหนู
หนูไม่รู้ว่าเป็นอะไรกัน....แต่หนูไม่ชอบเลย

“แล้วทำไมวันนี้ป๊ามารับหนูล่ะคะ”

“คิดถึงลูกไงครับ”

“ป๊าอย่ามาปากหวานกับหนูเลย  ป๊าหวานกับม้าดีกว่า  เห็นมั้ยม้าหน้าซึมอีกแล้วเนี่ย”  หนูโอบรอบคอม้าจากด้านหลังปลอบคนสวยของหนู
จริงๆเลยน้า  คนขี้น้อยใจประจำบ้าน

หนูมองป๊าให้ทำอะไรสักที  อุตส่าห์ช่วยนะเนี่ย

มองอยู่ตั้งนานแน่ะ  ป๊าถึงเอื้อมมือใหญ่ๆมากุมมือม้าเอาไว้  หนูตบมือดีใจ  ร้องเย่ๆลั่นรถ
ครอบครัวหนูมีความสุขที่สุด!
ดูสิ...ป๊ากุมมือม้าแน่นจนเส้นเลือดปูดเลย


.......
...
..
..
“เย่ๆ ถึงบ้านแล้ว”  น้องน้ำหวานคนเก่งสะพายกระเป๋าเองได้ เดินเข้าบ้านตัวปลิว 
หนูนั่งปุ้กบนโซฟา  แกว่งขาเล่น  กำลังคิดว่าพื้นเป็นโลกมนุษย์  ส่วนเราเป็นนางฟ้า  นั่งอยู่บนก้อนเมฆ
นางฟ้าแสนสวยมองบนพื้นโลก....โห  คนเต็มไปหมดเลย
ไหนดูคนนั้นซิ  น่ารักจังเลย  ช่วยให้ม้ากับป๊าคืนดีกัน  สงสัยต้องเสกมนต์ให้หนูคนนั้นเป็นเด็กดีตลอดไป

“อย่าเพิ่งเล่นครับน้ำหวาน  กินข้าวก่อนนะลูก”  แม่ของนางฟ้าน้ำหวานนั่งบนก้อนเมฆเหมือนกัน  แม่ผู้ใจดีลูบหัวน้ำหวาน   ตักข้าวราดผัดฟักทองพอดีคำให้

“อร่อยจังค่ะ”

“อร่อยก็กินเยอะๆครับ  น้ำหวานทำอะไรอยู่หืม”

“หนูกำลังดูเด็กคนหนึ่งค่ะแม่นางฟ้า  เห็นไหมคะข้างล่างๆ  ตรงลายสีดำๆ  เด็กคนนี้ใจดีมากเลย ช่วยให้ป๊ากับม้าคืนดีกันค่ะ”

“ไหนๆ  โห!  เป็นเด็กดีจังเลยน้า”  ม้าก้มลงมองพื้นโลก

“หนูจะเสกมนต์ให้เธอเป็นเด็กดีตลอดไป  พ่อแม่รักกันตลอดไปค่ะ  ม้าว่าดีไหม”

“ดีลูก  ดีมากๆ”  ม้าดึงตัวหนูเข้าไปกอด  อ้อมกอดของม้าอบอุ่นจัง  หนูเอาแขนที่เล็กกว่าโอบรอบ  ถ้าโตกว่านี้คงโอบได้รอบพอดี  อีกนิดเดียวก็จะถึงแล้ว

“ม้าขา หนูรู้แล้วว่าทำไมต้อมชอบแกล้งหนู”  ฮิๆ หนูจะเล่าความภาคภูมิใจของหนูให้ม้าฟัง

“ต้อมมันบอกว่าเพราะม้าสวยกว่าแม่มัน ใจดีกว่า ป๊าหล่อกว่า รักกันมุ้งมิ้ง”  หนูว่าต้อมต้องคิดแบบนี้แหละ  แต่มันอายเลยบอกแค่เรื่องเดียว  จริงๆคงหลายเรื่อง 

“ครับๆ”

“ม้าไม่ดีใจเหรอคะ”  หม่าม้าที่กำลังกอดหนู เงยหน้าไม่ยอมมองหนูเลย   อารายอ่า  นึกว่าม้าจะชอบซะอีก  รู้งี้เล่านิดเดียวพอ

“ดีใจครับ”

“เชอะ!  ม้าโกหกแน่เลย  แล้วป๊าไปไหนคะ  หนูจะไปบอกป๊ามั่ง”

“ป๊าอยู่ห้องทำงานลูก  อย่ากวนเลย”

“ว้า!”
RRRRRR  RRRRRRRRR

“อ้ะ!ม้า  มีคนโทรมาค่ะ”  หนูหยิบมือถือจอใสที่อยู่ใต้ก้นหนูพอดี  ดีนะเนี่ยเราตัวเบา  ไม่งั้นโดนม้าตัดค่าขนมแน่ถ้าทำจอแตก

“ครับกริช .......แป้บนึงนะครับ......หวานกินข้าวต่อให้หมดนะลูก  นางฟ้าต้องกินข้าวให้หมดนะ เด็กๆจะได้ยึดเป็นตัวอย่าง”  ม้าปิดมือถือไม่ให้คนข้างในฟัง
  ว่าแต่ใครหว่าตากริช....
ชื่อคุ้นๆ เหมือนโทรมาคุยกับม้าบ่อยๆ

“แล้วม้าจะไปไหนคะ”

“ม้าขอไปคุยกับเพื่อนก่อนนะลูก  ธุระสำคัญมากครับ”  พูดเสร็จม้าก็ลุกออกไปนอกบ้าน  ม้าดูมีความสุขจังเวลาคุยโทรศัพท์....

นางฟ้าสายลับเกาะประตูแอบฟังแต่ไม่ได้ยินอะไรเลย

เป็นนางฟ้าเบื่อแล้ว....ไปหาป๊าดีกว่า

ก๊อกๆ

“ป๊าขา”  หนูเคาะประตูบานใหญ่เบ้อเร่อเรียกป๊า  ห้องทำงานป๊าใหญ่สุดในบ้าน  ข้างในมีแต่หนังสือเล่มหนาๆ  ไม่น่าอ่านเลยสักนิด  แต่ป๊าชอบหยิบมาให้หนูอ่านเวลามาหา  หนูบอกกี่ครั้งๆว่าอ่านไม่ออก  ก็ยังจะหยิบให้

เอ้า!  เอาอีกแล้ว
หยิบเล่มนั้นอีกแล้ว  เปิดดูรูปมาตั้งห้ารอบแล้วนะป๊าอ่า
“อ่านคอยป๊าก่อนนะลูก”

“ไม่เอาอ่ะเบื่อแล้ว  ป๊าขาม้ามีเพื่อนใหม่เหรอคะ”

“ไม่รู้สิ  ทำไมเหรอ”  ป๊านี่ไม่ได้เรื่องเล้ย  นั่งก้มหน้ากับคอมเฉ้ย

“ก็มีคนชื่อกริชชอบโทรมาหาม้านี่นา  ตอนนี้ม้าก็คุยอยู่  แต่หนูจำไม่ได้ว่าเพื่อนคนไหน  ปกติม้าก็ไม่ค่อยมีเพื่อนนี่นา ป๊าเคยบอก หนูจำได้  หนูเก่งป่ะคะ”

“โทรมานานหรือยัง”

“เมื่อกี๊นี่เองค่ะ”

“ไม่ใช่ๆ  หนูรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่คนนี้โทรมา”  ป๊าปิดจอคอม  เอามือตั้งประสานกันข้างหน้า  หน้าตาเคร่งเครียดจริงจัง 
อ่า....หนูชักจะกลัวแล้วนะ

“ก็....ตั้งแต่ป๊าจะตีม้าอ่ะค่ะ  อ๋ออออ หนูนึกออกแล้ว  ต้องเป็นตาลุงคนนั้นแน่ๆเลยค่ะ  แต่ป๊าไม่ต้องห่วงนะ หนูไม่โกรธป๊าแล้ว  อะ อ้าว ป๊าจะไปไหนคะ”
ป๊าลุกพรวด  จนเก้าอี้ล้มตึง   ป๊าดูโมโหๆ แปลกๆ

“เดี๋ยวป๊ามา  ไปเข้าห้องน้ำก่อน”
โถๆ ที่ไหนก็ปวดท้องนี่เอง  ถึงทำหน้าเครียดขนาดนั้น

หนูนั่งดูหนังสือต่อ   ถึงจะดูบ่อยแล้ว  แต่เรื่องนี้ภาพสวยดี  มีนางฟ้าตัวเล็กๆ เกาะดอกไม้  หนูใฝ่ฝันอยากจะมีปีกแบบนี้บ้างจัง  แล้วก็มีไม้คฑาสวยๆ  พันโบว์สีชมพู





ตึง!!

หวา! เสียงอะไรเนี่ย  เหมือนอะไรใหญ่ๆล้ม  ดังมาจากข้างล่าง
  หนูทิ้งหนังสือแล้ววิ่งลงไปหาม้า  เผื่อม้าจะอยู่ในเหตุการณ์ 


“มะ....ม้า”  แต่ภาพที่หนูเห็นคือม้านอนอยู่บนพื้น  โต๊ะกินข้าวล้มอยู่ข้างๆ

“ใครอนุญาตให้มึงมีชู้!!”

หม่าม้า!!!




..

ทำไมดูสั้นๆจัง
เก๊าเขียนยาวแล้วนะ    :ling2:
อ่านทวนตั้งหลายรอบ

คาดว่าจะมาวันเว้นวันนะคะ แต่งเผื่อไว้ทีละตอนแล้วชอบมานั่งอ่านทวน แก้แล้วแก้อีกตลอด   :katai1:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน2 ดีกัน_19/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 19-01-2015 22:01:30
เห้ยยยยไม่สนใจแต่ทำไมต้องมาทำหวงก้างด้วย
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน2 ดีกัน_19/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 19-01-2015 22:13:32
อันนี้คือ DV Domestic Violence  พ่อทำร้ายแม่ต่อหน้าลูก สามารถสร้างบาดแผลทางใจและอารมณ์ให้ลูกและเมียเลยนะ

บางครั้งไม่ต้องลงไม้ลงมือแต่การทำร้ายจิตใจอีกฝ่ายต่อหน้าลูกจนทำให้อีกฝ่ายร้องไห้หรือแสดงอาการความเจ็บปวดก็เข้าข่ายเหมือนกัน หวังว่าเนื้อเรื่องคงจะไม่มีฉากหรือตอนแบบนี้มาก เพราะว่าบอกตรงๆว่ารับไม่ได้

ยังไม่รู้ที่มาที่ไปอาการหมาบ้าของคุณพ่อ ไม่รู้ว่าทำไมคุณแม่ถึงเป็นผู้ชาย MPREG หรือเปล่า รอค่ะ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน2 ดีกัน_19/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 19-01-2015 22:18:27
มันเคลียด
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน2 ดีกัน_19/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 19-01-2015 22:25:09
รุนแรงเกิ๊น  :serius2:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน2 ดีกัน_19/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ronlbb ที่ 19-01-2015 23:30:00
พระเอกเป็นไรนี่
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน2 ดีกัน_19/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: bebe ที่ 20-01-2015 00:39:00
รออ่านตอนจบที่เดียวดีกว่า เนื้อเรื่องทำให้นึกถึงอดีต
ทำร้ายจิตใจจัง
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน2 ดีกัน_19/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 20-01-2015 08:37:02
ใครล่ะจะแก้ ถ้าเป็นไอ้ที่ชื่อว่าพ่อหรือสามีเนี้ยมันจะแก้อยู่หรอถามจริง คนแบบนี้ไม่รู้รักเขาไปได้ยังไง แล้วไอ้ที่ว่าลูกเนี่ยลูกของใคร รู้สึกไอ้คุณสามมีมันจะเกลียดภรรยาเข้าไส้ คงมีทางแก้ปัญหาหรอกนอกสะจากจะกาเมียใหม่ เหมือมันค่อยแต่พูดว่ามึงทำให้กูตกต่ำ ย่ำแย่อยู่เนี้ย ถ้าคนจิงๆไม่ใช่นิยายคงทิ้งกันไปนานแล้วไม่ทนขนาดนี้ มีมือมีเท้าเหมือนกันผมว่าหาเลี้ยงตนเองกับลูกได้สบายอ่ะ คงไม่มีใครทนให้คนอื่นทำร้ายตนเองแบบนี้หรอก ขนาดผู้หญิงทุกวันนี้ยังแกร่งและเก่งกว่าคุณภรรยาอีก แล้วเราจะเข้ามาอ่านทำไหมเนี้ยเบื่อตัวเอง
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน2 ดีกัน_19/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 20-01-2015 09:13:32
 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน2 ดีกัน_19/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mimasopu ที่ 20-01-2015 10:01:32
เอิ่มอ่านแล้วมันหน่วงๆ
คือเล่าในมุมมองเด็กมันเลยทำให้อยากรู้ว่าเกิดอะไรกันแน่
ทำไม่พระเอกต้องทำถึงขนาดนี้
ทำไมนายเอกยอมทนเหลือเกิน
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน3 ปะป๊ารักหม่าม้านะ_21/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 21-01-2015 21:48:10
►ปะป๊ารักหม่าม้า►

ฮึก ..ฮึก
 
"อย่าร้องนะน้องหวาน หม่าม้าหนูไม่เป็นไรหรอกลูก"
 
ฮืออออ
 
"เงียบลูก"
 
"ฮืออออ ป้านวล...ทำไมป๊าต้องตีม้า  แล้วก็บอกว่าม้ามีชู้ล่ะ"
 
"เรื่องของผู้ใหญ่เค้าน่ะ"
 
 
 
ฮึก...เรื่องของผู้ใหญ่...ไม่เกี่ยวกับเด็ก
ทำไมใครๆก็พูดแบบนี้กัน
 
ภาพที่ป๊าตบหน้าหม่าม้ายังติดอยู่ในหัวอยู่เลย
หม่าม้าหน้าหัน เลือดไหลซิบ  แก้มแดงเป็นรูปนิ้ว ดูน่ากลัวมาก
 
ปะป๊าทำท่าจะตบต่อแต่ว่าเห็นหนูก่อนเลยหยุด แล้วอุ้มหม่าม้าขึ้นรถ ขับหายไปไหนก็ไม่รู้
แต่ก่อนไปได้ฝากหนูไว้กับป้านวลป้าใจดีข้างบ้าน
ตอนนี้หนูเลยอยู่บ้านป้านวลมาตั้งแต่ฟ้าสว่างจนฟ้ามืด
 
เสียงเงียบๆกับสีมืดๆทำให้หนูใจเสีย
ทีแรกหนูหยุดร้องไปแล้ว
แต่มาร้องอีกทีตอนป้านวลหายไปอาบน้ำ
หนูกลัว...
 
หนูเป็นห่วงหม่าม้า....
 
 
.....
 
ง่วงจัง
ใครมาคุยกันเสียงดังรบกวนหนูนะ
 
 
"ขอบคุณนะครับป้านวลที่ดูน้ำหวานให้"
 
"ไม่เป็นไรหรอกจ้า  แล้วแผลเป็นไงบ้างล่ะ"
 
"เย็บห้าเข็มเองครับ..ไกลหัวใจเยอะ"
 
 
อือ...เสียงหม่าม้าเองเหรอ
เย็บห้าเข็มเชียว  ต้องเจ็บมากแน่ๆ  แค่หนูโดนมีดบาดหนูก็ร้องไห้แล้ว
 
"เดี๋ยวพี่อุ้มเอง"
 
อืมมม ปะป๊า...
ปะป๊าอย่าดุหนูนะ หนูกลัว..
 
 
"วิว...ป้าอยากถามสูตรไก่อบ  คุยกับป้าสักแป้บนึงสิ"
 
 
"ครับ"
 
 
 
 
 
 
 
 
"อือ....ปะป๊า.."  หนูรู้สึกได้ว่ามีคนอุ้มหนูท่าเจ้าชายอุ้มเจ้าหญิง
แต่ว่าเจ้าชายคนนี้ต้องเป็นปะป๊า เพราะหนูจำกลิ่นหอมๆอบอุ่นนี้ได้
 
"ป๊าอย่าตีหนูนะ"
 
 
"ครับเด็กดีของป๊า"
 
ในเมื่อปะป๊าไม่ทำท่าจะตี  หนูก็ยังไว้ใจอยู่
หนูเลยขยับกอดรอบคอปะป๊า 
ลืมตาปรือๆได้หน่อยเดียว
เห็นม้ากำลังคุยกับป้านวลที่ไกลๆ
 
เมื่อเย็นป้านวลทำไก่อบนี่นา
อร่อยมากด้วย
แล้วจะถามสูตรอีกทำไมก็ไม่รู้
ผู้ใหญ่นี่เข้าใจยากจัง...



.
.
.
คิกๆ 
หม่าม้านอนทางซ้าย
ปะป๊านอนทางขวา


ม้าตอนหลับสวยอ่า เหมือนดาราในละครเลย
หม่าม้าขนตาย้าวยาวเหมือนหนู
 แถมแก้มข้างที่ตะแคงก็แดงแจ๋
ถ้านางฟ้าเสกหิมะได้คงจะน่ารักมากๆ
หม่าม้าจะเหมือนอันนาในเรื่องโฟรเซ่น!
เสียแต่ว่ารอยแดงมันมาจากฝีมือปะป๊า...

ส่วนปะป๊าเหรอ...ไม่เหมือนคริสตอฟหรอก
ปะป๊าเหมือนพระเอกหนังฝรั่ง ที่ชอบเตะต่อยกัน  ป๊าอ่ะดูทำไมก็ไม่รู้   หวาดเสียวจะตาย  แถมบังคับหนูให้ดูเป็นเพื่อนตลอดๆ  ปะป๊าเป็นงี้แหละ  เด็กไม่ดี  ชอบแกล้ง

แต่หนูรักปะป๊ามากกว่าต้อมอยู่แล้ว
ปะป๊าอย่าน้อยใจน้า

.
.
เฮ้อ..หนูไม่ได้นอนเตียงใหญ่นี้มานานจนจำไรไม่ได้และ   
แต่ชอบมาแอบดูผู้ใหญ่เค้าจู๋จี๋กัน
ทุกๆเช้าป๊าจะจุ๊บปลุกเจ้าหญิงวิวให้ตื่น  ถึงม้าจะเป็นแม่บ้าน แต่ม้าขี้เซามาก  ป๊ายังตื่นเช้ากว่าอีก
ส่วนม้าก็โวยวายทุกครั้งเพราะม้ารู้ว่าหนูมาแอบดู  ฮ่าๆ


..
แล้วมัน....กี่วันแล้วนะ ที่ไม่มีจูจุ๊บ

..
หนูนอนนิ่งๆมองเพดานไป  คิดถึงวันเก่าๆเหมือนคนแก่
ทั้งๆที่หนูไม่ได้แก่

ทำไงดีน้า...ให้ปะป๊าไม่ขี้โมโห
หนูรู้ว่าป๊าเครียดเรื่องงาน  เพราะม้าบอก
ถ้างั้นต้องไม่ให้ป๊าทำงาน จะได้ไม่เครียด
อยากตบมือให้ตัวเองจัง แต่เดี๋ยวม้าตื่น
..เซ็งจุง...

“ตื่นแล้วเหรอคนเก่ง”

“ป๊า....”  หนูสะดุ้ง
ก็คนมันตกใจนี่นา

“กลัวป๊าเหรอครับ....”
อ่า...ป๊าหน้าเศร้าจัง  จะกลัวหรือไม่กลัวดี
หน้าตอนตื่นหล่อมากด้วย
เครียด ๆ

“ป๊าไม่ทำไรม้าแล้ว เราคุยกันแล้วครับ”

“คุยว่าอะไรคะ”

“ป๊าขอโทษม้าแล้ว”

“แล้วที่ป๊าว่าหม่าม้า...”

“ไม่ใช่หรอกครับ  คนนั้นเป็นเพื่อน  ป๊าใจร้อนไปหน่อย  น้ำหวานอย่าเอาเป็นตัวอย่างนะ  หวานต้องดูแบบม้าสิ  ใจเย็น อ่อนโยน  แบบนั้นใครๆก็ชอบ....”

“ป๊าก็เลยรักม้าสุดๆเลยใช่ป่ะคะ?”

“.........ครับ”

“แล้วคนรักกันเขาตีกันด้วยเหรอคะ?”

“เอ่อ...”

“ว่าไงคะ  ป๊าอ่ะตอบช้าจัง”

“ไอ้ตัวเล็กเอ๊ย เหม็นขี้ฟันจริงๆ ไปๆ ป๊าพาไปอาบน้ำ  คุยกันเสียงดังเดี๋ยวม้าตื่น”

“หวา!”

จู่ๆ ปะป๊าก็แบกหนูขึ้นบ่า 
ป๊าแข็งแรงตัวใหญ่  ชอบเล่นอะไรหวาดเสียวๆ 
ป๊าน่ะเหวี่ยงหนูเป็นวงกลมจนหนูมึนหัว  แต่ป๊าก็แกล้งอยู่นั่น!

พอสะใจก็พาไปอาบน้ำปะแป้ง 
ป๊าชอบเปิดน้ำให้หนูแช่ แล้วลงมาแช่ด้วยกัน  มีสบู่หอมๆราดๆ ตีๆ จนฟองฟ่อง
หนูช้อบชอบล่ะ!


 .
.
.
.
“ปะป๊าพาหนูไปกินติมนะ แล้วห้ามตีม้าอีก หนูสัญญาว่าจะเป็นเด็กดีนะคะ...นะคะๆ”

“คร้าบๆ ไอ้ตัวดื้อ”

“อ้ะ! ม้าตื่นแล้ว”
หนูวิ่งตุบๆออกจากห้องน้ำ  ทั้งตัวมีผ้าขนหนูสีชมพูพันจนกลม  แต่หนูก็ยังสวยด้วยผ้าผืนเล็กอีกผืนบนหัว หนูเอามาพันให้เป็นผมยาวๆ สีแดงๆเหมือนแอเรียล!

“หม่าม้าวันนี้หนูเป็นแอเรียล”  หนูปีนขึ้นเตียง  ซุกหน้ากับอกอุ่นของหม่าม้า  คนสวยของหนูลูบผมเบาๆ  ม้ายิ้มนิดๆ แต่ว่า...ไม่สดใสเท่าไหร่

“ม้าไม่สบายเหรอคะ”  หนูเอาหลังมือแตะหน้าผาก  แต่ดูไม่เป็นอ่า  เห็นป๊าทำเลยทำมั่ง 

“ไม่สบายเหรอ”  ปะป๊ายื่นหน้ามาถาม  แตะซอกคอม้าที่แดงแจ๋  ลามไปถึงแก้มทั้งสองข้าง  ลามไปหูด้วย!
น่ารักจังเลยอ่า >_<

“ดูลูกก่อนละกัน  เดี๋ยวพี่ไปซื้อโจ๊กให้”  ป๊าสั่งด้วยหน้าเครียดๆ ก่อนเดินออกไป
หนูเลยต้องเป็นฝ่ายปลอบใจคนไม่สบาย  เวลาหนูไม่สบายก็ชอบให้ม้ากับป๊าคอยอยู่ใกล้ๆ คอยดูแล  จะได้หายไวๆ

“ม้าเจ็บแผลเหรอคะ”

“ไม่ครับ......เจ็บที่ใจมากกว่า”

“อะไรนะคะ?”  เสียงม้าอู้อี้ๆบนหัวเลยได้ยินไม่ชัด  หนูดันตัวเองออกห่างจะได้คุยกับม้าสะดวกๆ 
เห็นม้ายิ้มให้ก็อุ่นใจแล้วแหละ

“เปล่าครับ...”

“เอ้อ..หนูมานอนนี่ได้ไงอ่ะคะ ป๊าอุ้มมาเหรอ”

“ชอบหรือเปล่าล่ะ  จะได้ให้มานอนทุกวัน”

“ไม่เอาหรอก เดี๋ยวม้ากับป๊าไม่ได้สวีทกัน  คืนดีกันแล้วก็ต้องดีกันสิคะ  เนี่ยม้าไม่สบายใครจะเช็ดตัวให้นอกจากปะป๊า”
ฮิๆ หนูจะวางแผนแล้วน้า  จะได้ดีกันสักที
หนูเบื่อนะไม่รู้กันบ้างเลย

“ไม่เอาหรอก  ให้หวานเช็ดตัวดีกว่า” หม่าม้าเอาจมูกมาถูจมูกหนู   จมูกม้านิ่ม  เวลาม้าหมั่นเขี้ยวก็จะเล่นแบบนี้  แล้วหนูก็ชอบมาก
แต่หนูไม่ยอมเช็ดตัวให้ม้าหรอก   เป็นแฟนกันก็ต้องใกล้กันสิ  หม่าม้านี่ม่ายด้ายเรื่อง 


หนูน้ำหวานคนเก่งที่สุดในสามโลกเดินไปเอาถังน้ำ  กับผ้าผืนเล็กมาวางข้างเตียง  ทำเป็นเช็ดมั่วๆ รอปะป๊า
แต่ว่าสงสัยจะดีเกินไป ตัวม้าเลยแฉะ
หนูว่าม้าไปอาบน้ำยังง่ายกว่าเลย  แขนม้าหนักอ่า
แล้วหนูต้องเช็ดในเสื้อด้วยป่าวเนี่ย?!


“โห! จะอาบน้ำหม่าม้าบนเตียงเลยเหรอครับคนเก่ง มานี่มา เดี๋ยวป๊าทำเอง”
คิกๆ  แผนสำเร็จ!!
ปะป๊าผู้ระเบียบจัดจะทนได้เร้อ  เตียงเปียกไปซะขนาดนี้

หนูยืนมองปะป๊าตัวล่ำบึ้กอุ้มม้าไปวางอีกฝั่งที่ไม่เปียก  ม้าก็ดิ้นๆนะ  ม้าบอกว่าขยับเองได้  ปะป๊าทำเว่อร์อยู่เรื่อย  จากนั้นป๊าก็ลงมือเช็ดตัวเบาๆ  เหมือนพระเอกเช็ดตัวให้นางเอกที่ป่วยในละครเลย
ม้าดูมีความสุขมาก หน้าแดงๆ (แต่บวมๆ) มองป๊าไม่วางตา 
ป๊าก็....หนูม่ายอยากจะพูด
หน้านิ่งเหมือนกิงก่องแก้วของยายบีม


หนูยืนมองเขาสวีทกันจนท้องร้องจ๊อกๆ  เลยเดินลงข้างล่าง  กลิ่นโจ๊กหอมจัง
สงสัยป๊าแกะไว้แล้วลืมแน่  หนูว่าเอาไปให้ม้ากินข้างบนดีกว่า


“น้ำหวานนนนน  สุดที่รักของยาย จุ๊บ..จุ๊บ”

อึ๋ย.....ป๊าไปพาคุณยายมาทำไมเนี่ย!


..........................................

ตอนต่อไปไม่หน่วงชัวร์ๆ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน3 ปะป๊ารักหม่าม้านะ_21/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 21-01-2015 21:58:15
ตกลงยังไง ไม่รักกันแล้วเหรอ  :mew2:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน3 ปะป๊ารักหม่าม้านะ_21/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ♠DekDoy♠ ที่ 21-01-2015 22:05:25
อยู่กันเพราะลูกรึเปล่าเนี่ย
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน3 ปะป๊ารักหม่าม้านะ_21/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Melonlove ที่ 21-01-2015 22:06:16
อยู่ครบพ่อแม่ลูก แต่ทำร้ายจิตใจ ทุบตีเมียต่อหน้าลูก สู้เลี้ยงลูกคนเดียวยังดีกว่าเจ็บแค่ครั้งเดียวดีกว่าให้ลูกเจอเรื่องซ้ำๆๆจนฝังใจ   (ปล.ความคิดเห็นส่วนตัวน๊าอย่าว่ากัน)  :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน3 ปะป๊ารักหม่าม้านะ_21/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 21-01-2015 22:16:42
เหมือนจะดีกันแล้วแต่ความรู้สึกมันไม่ใช่
คล้ายกับแก้วที่มันร้าวรอวันที่จะแตกเลย
วิวเหมือนจะรักมากแต่อิป๊าก็ทำให้เจ็บตลอด
เจ็บทั้งตัวและใจขนาดนั้นไม่จำก็ให้มันรู้ไป
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน3 ปะป๊ารักหม่าม้านะ_21/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 21-01-2015 22:46:07
เรื่องยังหนักหน่วงอยู่เลย  ถึงขั้นลงไม้ลงมือเย็บ 5 เข็ม อย่าอยู่ด้วยกันเลย

ถ้าวิวมันเลวนักก็เลิกกันไปดีกว่า ไม่รักกันแล้วก็อย่ามาทำอะไรกันเลย ต่อหน้าลูกแล้ว แค่นี้ก็บัดซบพอแล้ว

วิวเป็นคนเลี้ยงแทนแม่จริงๆหรือเปล่า?

จากคำที่อิป๊ามันพูดมันโกรธที่วิวทำให้มันเป็นแบบนี้ แบบไหน? ไม่อยากเป็นเกย์หรือ?
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน3 ปะป๊ารักหม่าม้านะ_21/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: natt teng ที่ 21-01-2015 22:47:05
ชอบนะ อยากให้ครอบครัวสุขสันต์ น่ารักอ่ะ o22
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน3 ปะป๊ารักหม่าม้านะ_21/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 21-01-2015 23:30:14
คือถ้าผัวชั่วขนาดนี้ก็เลี้ยงคนเดียวไปเถอะ ผัวแบบมันเนี่ยอย่าได้มาอยู่ใกล้ตีนนะ  :katai1:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน3 ปะป๊ารักหม่าม้านะ_21/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: viky_mama ที่ 21-01-2015 23:38:43
สนุกมากๆ เลยค่ะ สงสารหนูหวานมาก เด็กตัวแค่นี้ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน3 ปะป๊ารักหม่าม้านะ_21/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 22-01-2015 00:09:38
คนเป็นพ่อควรเป็นตัวอย่างที่ดีแก่ลูก          :fire: :fire: :fire:
แล้วมาตบตีให้ลูกเห็น  มันดีแล้วเหรอ
เด็กจะจำไปเป็นปมด้อย 
สงสารหนูหวานจัง             :m15:
ดูท่าม๊าวิว  ที่ทนอยู่เพราะหนูหวานอ่ะนะ  ทั้งๆที่อีป๊าก็ทำให้เจ็บทั้งตัวเจ็บทั้งใจ  ตลอด       :เฮ้อ:
แต่ทุกอย่างมันก็มีทางแก้ไข
ตอนนี้  อาจจะเริ่มเบื่อหน่ายกับ คำว่า  ครอบครัว
แต่เราเชื่อว่า  หากไม่รักกันจริงๆ  ก็คงไม่มีสายใยรักที่เรียกว่า  ลูก  หรอก


(ครอบครัวเราก็เคยเกิดเรื่องทำนองนี้)     :sad11:
เราเข้าใจ       :sad4:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน3 ปะป๊ารักหม่าม้านะ_21/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 22-01-2015 07:33:05
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน4 แค่ไหน_23/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 23-01-2015 18:48:14
•แค่ไหน•
 
 
จากแผนให้ปะป๊าเช็ดตัวเพื่อทำคะแนนดีกับหม่าม้า กลายเป็นว่ายายมาทำแทน
 ส่วนปะป๊าออกไปดูงานที่บริษัท
 
 
ชิ! ปะป๊านะปะป๊า
จะโทรบอกยายทำไมก็ไม่รู้
หนูไม่ชอบยายเลย
ยายชอบแต่งตัวน่ากลัวๆ ผิวก็ย่น จับแล้วหยึยๆ
แต่ยายก็ชอบมาฟัดหนูทุกทีที่เจอหน้า
ยายบอกว่ารัก
แต่หนูกลัวยายอ่ะ!
 
 
หนูไม่มีไรทำ
จะนั่งดูยายป้อนข้าวให้ม้าก็เบื่อ
เลยเอาชุดตุ๊กตาบาร์บี้ที่ยายซื้อมาฝากมาเล่นข้างเตียง
เปลี่ยนชุดให้มันใหม่ คราวนี้เจ้าหญิงมรกตจะไปเที่ยวป่า เลยต้องเปลี่ยนเป็นชุดลายทหาร
สวยจังเลย
ยายก็ดีเหมือนกันนะเนี่ย
 
 
"เป็นไงล่ะ รู้หรือยังที่แม่เคยบอกแก  ริจะเล่นกับไฟ ก็สมควรโดนไฟลวก"
 
เจ้าหญิงเพคะ  เพลานี้ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าแล้ว เจ้าหญิงจักนอนไหมคะ
 
ไม่หรอก  เราต้องยิงกระต่ายเอามากิน
 
นั่นไงคะๆ วิ่งมาแล้ว
 
ยิงเลยๆ
 
"....วิวไม่รู้ว่าจะทำยังไงแล้วฮะแม่"
 
ฟิ้วว กระต่ายตายแหงแก๋
เจ้าหญิงทรงเก่งจัง
 
"เลือกเอาสิว่าจะเอาผัวหรือเอาลูก"
 
"แม่!! เดี๋ยวหวานได้ยิน"
 
"ไม่เป็นไรค่า หนูไม่ฟังยายหรอก"
 
"เห็นมะ ลูกแกมันเล่นอยู่ แกลองไปคิดดูนะว่าระหว่างคนที่กว่าจะได้ใจแก กับคนที่แกเจอแล้วก็รักทันที รักโดยไม่มีเงื่อนไข คนไหนคือคนที่ควรรักษา"
 
เจ้าหญิงทรงยิงกระต่ายแล้ว จะทำเยี่ยงใดอีกล่ะเจ้าคะ
 
เรานอนดีกว่า เหนื่อย
 
"ไม่เคยมีครอบครัวไหนไม่เจอปัญหาหรอกนะ พ่อแกก็เคยเป็น"
 
เจ้าหญิงอย่านอน เปลี่ยนชุดก่อน
 
เอ๊ะนั่นเจ้าชาย
 
ว้ายเจ้าชายมาเพคะ
 
 
"อย่าทำหน้ายอย่างนั้น จำไว้ว่าสุดท้ายเมียหลวงอย่างเราก็ดีที่สุด"
 
 
เจ้าหญิงมรกตผู้แสนงาม  ท่านชื่ออะไรหรือ
 
ก็มรกตไง
 
ท่านนี่เป็นผู้ชายที่บื้อจัง
 
 
"แล้วจะดีที่สุดเมื่อไหร่กัน...."
 
 
 
..
.
.

“น้ำหวานๆ  อยากไปอยู่กับยายมั้ยลูก”
หยึย...ตอบว่าไรดีให้ยายไม่เสียใจ

“ไม่อยากค่ะ”
ตอบงี้ละกัน  ยายคงไม่คิดมากหรอกเนาะ

“แต่ว่าหม่าม้าวิวต้องไปอยู่นะ  แล้วหวานจะอยู่กับใคร”
อ้าว....ทำไมม้าต้องไปอยู่กับยาย  ม้าก็รู้ว่าหวานไม่ชอบยายอ่า
แล้วปะป๊าล่ะคะ....

“แม่อย่าเพิ่งถามตอนนี้เลยครับ  หวานเล่นต่อไปเหอะลูก”
คิๆ รักหม่าม้าจัง
หนูกลัวยาย  แถมบ้านยายยังน่ากลัวมากด้วย เป็นบ้านทรงไทยเก่าๆ ต้นไม้ขึ้นรก มีวันนึงงูเข้าบ้านด้วย!
หนูวิ่งหนีหูตาแหก  อุ๊บ! หม่าม้าไม่ให้พูดคำไม่สุภาพ

“แล้วจะผลัดไปถึงเมื่อไหร่  จะปล่อยให้มันฆ่าแกตายก่อนมั้ย”

“ก็ไหนแม่บอกว่าให้รอจนกว่าเราจะดีที่สุดไง...”

“แกนี่มันโง่จริงๆ”

“ยายอย่าว่าหม่าม้าสิ”  หนูวิ่งไปกอดหม่าม้าที่นั่งหน้าเครียด  ตาแดงๆเหมือนหนูตอนร้องไห้

“หม่าม้าไม่ได้โง่นะ  หม่าม้าแค่รักปะป๊าเฉยๆ”

“อ้าวนี่รู้เรื่องที่พวกเราพูดด้วยเหรอ” ยายทำหน้างงๆ
แหมหนูเด็กเก่งของชาตินะยาย

“ไม่มีใครอยากไปนอนบ้านยายหรอกค่ะ  มันน่ากลัวมาก ถ้ายายอยากอยู่กับหนูก็มานอนนี่ดีกว่า” 
หนูเห็นยายกลั้นขำด้วย  หนูผิดตรงไหนอ่า ก็พูดกันเรื่องไปอยู่บ้านยายไม่ใช่เหรอ

“เออก็ดีนะ  มาอยู่นี่ เผื่อมันจะเกรงใจ  ไม่ก็อกแตกตาย  ดีกว่าเราหนีไปเยอะ  มันคงรู้สึกสบายกว่าเดิม เล่นสงครามประสาทกันแบบนี้เนี่ยแหละ โฮะๆๆ” 
ยายเอามือป้องปากหัวเราะเหมือนมาลิฟิเซนต์ตอนเป็นคนไม่ดี
ดูยังไงก็น่ากลัว
หนูว่าหนูคิดผิดแล้วแหละ  ไม่น่าชวนยายเลย

“แต่ว่า..น้ำหวานไม่เกี่ยวอะไรนะครับ อย่าให้แกมาอยู่ในสถานการณ์แบบนั้นเลย” 
ม้าลูบหัวหนู  มือม้านุ่มนิ่ม ผมก็นิ่ม  หนูชักจะง่วงเลยเอนตัวไปซบอกม้า  จับผมสีดำสวยมาพันมือเล่น  อยากถักเปียก็ถักไม่เป็น  หม่าม้าก็ถักไม่เป็น
เลยไม่มีใครถักเป็น.. แป่ว


“ไอ้นู่นก็ไม่ได้  ไอ้นี่ก็ไม่ได้  ลูกคนเก่ง...คนที่เคยผูกมัดเขาเอาไว้ด้วยเด็ก คนที่เปลี่ยนตัวเองเพื่อเอาใจเขาสารพัด..หึๆ ลูกคนนั้นมันหายไปไหนน้า....”
ยายพูดจบก็เดินออกไป  หนูมองหม่าม้าด้วยหน้าเศร้าๆ  หนูไม่รู้หรอกว่าม้าเป็นไร  แต่ว่ารู้สึกไม่ดีเลย
หม่าม้าเหม่อมองไปที่หน้าต่าง
นกตัวน้อยกำลังป้อนหนอนให้ลูกบนกิ่งมะยม
แล้วก็มีอีกตัวบินมาเอาปากซุกๆในขนตัวแม่

ครอบครัวที่น่ารัก.....
ครอบครัวของนก   
ไม่ใช่ของหนู...



............

ปะป๊ามาแล้ว!
หนูตะโกนเรียกปะป๊าจากหน้าต่างห้อง  แล้ววิ่งลงไปข้างล่างหาปะป๊า
ปะป๊าถือของมาเต็มไม้เต็มมือเลย  ต้องมีงานอะไรแน่ๆ   
อยากกินสุกี้
อยากกินจิ้มจุ่ม
หนูช่วยปะป๊าถือของไปไว้ในครัว  เห็นหม่าม้าเดินมาหาก็วิ่งไปกอดขาอ้อนให้หม่าม้าทำสุกี้

“หายไข้แล้วเหรอ”
ป๊าตัวสู๊งสูงเดินมาประกบ  แอ้ก!  จะเบียดหนูทำไมเนี่ย  บอกหนูก่อนก็ได้นา
เงยหน้าจนคอเคล็ด  ก็เห็นปะป๊ากำลังวัดไข้หม่าม้าด้วยหน้าผาก
ว้าว...ดูโรแมนติกจัง
เหมือนเล่นพ่อแม่ลูกอยู่เลย
เอ๊ะแต่ก็เป็นอยู่จริงๆนี่นา

“ไม่ต้องทำดีตบตาฉันหรอกพ่อลูกเขย”

“แม่!!”
หม่าม้าหน้าแดง    ผลักป๊าออกห่างได้จิ๊ดนึง  พอให้หนูที่อยู่ข้างล่างพอหายใจได้
แต่หนูแอบเห็นนะว่าปะป๊าหอมแก้มม้าไวปานวอก

“ซื้ออะไรมาล่ะ เต็มครัวไปหมด  เดี๋ยวแม่ทำให้กิน”
ยายค้นๆถุงจากห้าง  ป๊าไปห้างทำไมไม่ชวนเราบ้างเลย

“หนูอยากกินสุกี้ค่ะยาย”

“ป๊าซื้อของมาครบเลย เห็นหนูบ่นว่าอยากกินหลายวันแล้ว”  ป๊าอุ้มหนูขึ้น  กลับมาน่ารักเหมือนก่อน....
ดีใจจัง...

หม่าม้าก็ดีใจ...
หนูเห็นหม่าม้ายิ้มตลอดเวลา ถึงหน้าจะซีดๆเพราะพิษไข้ก็เถอะ


กลางวันวันนี้เราเลยได้กินสุกี้หม้อใหญ่  หมูนุ่มๆฝีมือยาย
ถึงยายจะน่ากลัว  แต่ยายทำกับข้าวอร่อยเหมือนม้า
หนูเลยชอบอ้อนยายเวลาทำกับข้าว

ปะป๊าคีบหมูให้หม่าม้าตลอด   หม่าม้าก็เอากุ้งตัวใหญ่ๆให้ป๊ากิน
ส่วนหนูเหรอ...คิๆ  หนูกินผักแหละ
เก่งใช่มั้ยล่า





..
“เดี๋ยวพรุ่งนี้ยายไปส่งหนูกับปะป๊านะ”  ยายบอกตอนที่หนูกำลังเข้าห้องตัวเองไปนอน  ฟ้ามืดแล้วง้วงง่วง...
หนูพยักหน้ารับรู้แล้วก็ปิดประตู  นอนบนเตียงเจ้าหญิง  หัวเตียงมีตุ๊กตาหมาสีดำสองตัว หมาสีขาวสามตัว  หนูไม่ชอบหมี  หนูว่าหมีมันตัวทื่อๆ สู้หมาก็ไม่ได้ แลบลิ้นได้ด้วย
หนูกะว่าจะอ้อนม้าให้ซื้อตุ๊กตาแมวมาเป็นเพื่อนอีกสักตัว  เพราะแมวน่าจะชอบหมา วิ่งเล่นไล่กัน ท่าทางสนุก
ข้างเตียงเป็นชั้นวางตุ๊กตาบาร์บี้  หนูมีหลายตัวเลยนะ  ชั้นบนสุดคือเจ้าหญิงมรกตที่นั่งบนโซฟาจิ๋ว  หม่าม้าหามาได้ยังไงก็ไม่รู้...ส่วนข้างโซฟาจิ๋วจะเป็นคนรับชะ...อะ..อ้าว
ยัยเมวีโอซ่าหายไปไหนเนี่ย?!

หรือว่าจะลืมที่ห้องหม่าม้า 
ออกไปดูหน่อยดีกว่า
ขืนยัยเมวีโอซ่าไม่อยู่ เจ้าหญิงมรกตต้องโกรธแน่ๆ


ปึง! ปึง!  ปึง!

เอ๋.....ทำไมประตูห้องม้ามันดังแบบนั้นล่ะ
หนูยืนงงๆ ว่าทำไมประตูมันถึงขยับดังตับๆ  แต่เสียงไม่ค่อยดังเท่าไหร่  สงสัยว่าประตูไม่สนิทมั้ง  คงเป็นลมพัด
แล้วม้าไม่รู้หรือไงหว่า...

“อะ อะ  อ๊า!”

หม่าม้าเป็นอะไร??  ป๊าทำม้าอีกแล้วใช่มั้ย.!!
ทำไงดีๆ
ยายไปไหนเนี่ย
ป๊าต้องฆ่าม้าแน่เลย  ฮืออออ

“น้ำหวาน! มานี่ลูก”  หนูกำลังจะเบะยายก็เรียกพอดี

หนูวิ่งไปหายายโดยลืมความกลัวเลย
หม่าม้าโดนป๊าตีอีกแล้วใช่มั้ย

“ฮือออ  ยายช่วยม้าที”

“ไม่มีอะไรหรอก  เขากำลังปรับความเข้าใจกัน”

“ฮึก...ยังไงคะ”

“ก็ทำน้องให้หลานไงลูก”

“ทำไม..ฮึก...รุนแรง”

“ต้องแรงๆแบบนี้แหละ  เมียหลวง เอ้ย!  หม่าม้าของหนูจะได้ถูกรักมากๆ”

“หนูไม่เข้าใจอ่า รักยังไงแรงๆ”

“ก็เหมือนที่ยายฟัดหนูแรงๆไง  เพราะยายรักทั้งนั้น”

....หนูทำท่าเข้าใจ
แต่อันที่จริงหนูกลัวมากกว่าถ้านึกภาพตอนยายฟัดหนู

แต่หนูก็พอจะเข้าใจบ้างล่ะนะ!



...........

เห็นมั้ยตอนนี้ไม่เครียด
ไม่เครียดจริงๆ
แต่ถ้าอ่านดีๆจะเครียด  :mew5:

 ที่มาของนิยายเรื่องนี้คือมังงะของท่านฮิ
http://mangafox.me/manga/the_komukai_houshold_s_circumstances/
เอามาแค่ฉากเดียวคือฉากพ่อของเด็กร้องไห้ที่สามีหายไป55555
 :m20:




ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะขอรับ
โดยส่วนตัวแล้วคนเขียนก็เคยมีประสบการณ์อย่างว่า(?)
แต่มันเลือนๆไปมาก เลยอยากให้หนูน้ำหวานเจอตอนเป็นเด็กน้อยๆนี่แหละ
กึ่งๆรู้เรื่อง แต่ก็ยังไม่รู้มากนัก
และเราต้องแก้ไขให้เร็วที่สุด!! เพื่อน้ำหวาน!!   :a2:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน4 แค่ไหน_23/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 23-01-2015 19:52:15
น้องน้ำหวานอย่ากลัวเลยลูก
เชื่อคุณยายเดี๋ยวก็ดีเองค่ะ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน4 แค่ไหน_23/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 23-01-2015 20:03:27
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน4 แค่ไหน_23/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 23-01-2015 21:44:45
เราว่านะ เลิกกันเถอะ ต่างคนต่างอยู่ อาจจะรู้สึกต่อกันดีขี้นก็ได้นะ

อย่าทนอยู่อีกเลย  :katai1:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน4 แค่ไหน_23/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 23-01-2015 22:24:19
จะลงเอยยังไงน้อ เห้อออ :เฮ้อ:  :เฮ้อ: เป็นมุมมองของเด็กอะนะ
ผู้ใหญ่มักทำอะไรไม่คิดถึงจิตใจเด็ก ชอบนะ เพิ่งเคยอ่านอะไรแบบนี้
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน4 แค่ไหน_23/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 23-01-2015 22:45:09
พ่อมีเมียน้อยแล้วมาตีแม่ เลิกเลยค่ะ DV ไม่พอแล้วชั่วขนาดนอกใจ เก็บไว้ทำพันธ์เพื่ออะไร?

อ้างถึง
แกลองไปคิดดูนะว่าระหว่างคนที่กว่าจะได้ใจแก กับคนที่แกเจอแล้วก็รักทันที รักโดยไม่มีเงื่อนไข คนไหนคือคนที่ควรรักษา"
ประโยคนี้ชวนคิด คุณแม่ก็มีคนใหม่หรือเปล่า?
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน4 แค่ไหน_23/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Mississippi ที่ 23-01-2015 22:53:12
เลิกเถอะค่ะแม่วิว หาผู้ชายดีๆให้สามีเก่าอกแตกตาย :z3:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน4 แค่ไหน_23/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-01-2015 00:07:14
ตีความไปทั่วเลยทีนี้้
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน4 แค่ไหน_23/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 24-01-2015 00:34:39
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน4 แค่ไหน_23/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 24-01-2015 07:23:47
เราก็ว่ายุคสมัยมันเปลี่ยนไปนะ คนเดี๋ยวนี้ก็ไม่ค่อยมีความยับยั้งชั่งใจกันเท่าไหร่ เวลามีปัญหาครอบครัวก็ไม่ค่อยปรับความเข้าใจ ไม่ค่อยช่วยกันแก้ปัญหา :katai1:
ไปมีคนอื่นระบายอารมณ์ซะอย่างนั้น ยิ่งถ้ามีลูกมีเต้าด้วยกันแล้วเนี่ย ไม่รู้สึกผิดต่อลูกเลยเรอะ :z3:
ที่คุณยายพูดก็ถูกนะ ว่าทุกครอบครัวก็มีปัญหากันทั้งนั้น อย่างชีวิตจริงเราก็เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ น้ำตาตกเพราะพ่อแม่ทะเลาะกัน แต่เขาก็พยายามอยู่ด้วยกันเพื่อลูก สุดท้ายมันก็ประคับประคองกันไปจนเราโต ไม่สิ ต้องเรียกว่าเริ่มแก่แล้วเนี่ย กรี๊ด รับไม่ได้ตรงนี้แหละ :laugh:
แต่ว่านี่ ต่างคนต่างก็มีมือที่สามเหรอ สงสารน้ำหวานนะแบบนี้ เดี๋ยวที่เด็กต้อมล้อน้ำหวานมันจะเป็นเรื่องจริง น้ำหวานจะเถียงสู้ไม่ได้นะ เชียร์น้ำหวาน อิอิ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน4 แค่ไหน_23/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 24-01-2015 12:31:30
มันดูซับซ้อนยังไงไม่รู้ ตกลงใครถูกใครถูกใครผิด สรุปสามีมีเมียใหม่จริงๆ ก็อย่างล่ะนะ ผู้ชายไม่ได้เสียหายอะไร จะมีเมียใหม่ร้อยคนก็ได้ ไม่มีใครว่าหรอกเพราะรวยด้วยแถมมีความหล่อเป็นทรัพย์อีก แต่ผู้หญิงเป็นฝ่าเสีย จะทำอะไรก็เสียหายไปหมด จะไปมีคนใหม่ถ้าเจอคนไม่ดีอีกยิ่งเสีย ยังไงสังคมไทยก็ไม่ดีขึ้นหรอก เพราะยังไงก็แค่สังคมมากกว่าสิ่งอื่นใด แถมมันมาผิดตรงที่มีลูกเพื่อดึงเขาไว้ก็สมควรจะรับผลแบบนี้แหละ ไม่มีศักดิ์ศรีเอาซะเลย มันก็พูดอะไรมากไม่ได้ เพราะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวพ่อกับแม่น้ำหวานเลย ถ้าพูดเขาข้างแม่นะจากคำพูดของยาย คนที่เจอนี้(พ่อ) คือคนที่เจอแล้วใช้ คนหนึ่งที่ทำเพื่อชนะใจคืออีกคนหนึ่งที่ค่อยถามข่าวด้วยความห่วใย โดยกำลังมีความสัมพันธ์กีบสามีคนปัจจุบัน แร้วมารู้ว่าเขาแอบไปมีเมียเพิ่มที่เขารัก ที่ไม่ใช่เมียหลวง มีหลวงเลยเจอความรักแบบตีนและเข่า กำปั่น รู้สึกดีพิลึกเนอะ กับความรักแบบนี้ แล้วผมจะกล้ามีความรักได้ยังไง ในเมื่อปัจจุบันนี้ไม่ว่าเพศไหนก็หาความจริงใจไม่ค่อยเจอกันแล้ว มีแต่รักแท้แต่แพ้ความต้องการขอตัวเอง
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน4 แค่ไหน_23/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: zaszaq ที่ 24-01-2015 15:19:12
อ่านแล้วยัง งง  :really2:  :really2:  :really2: อยู่ รอลุ้นดูต่อไปเผื่อจะหาย งง
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน5 ปะป๊ากับยาย_23/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 26-01-2015 18:22:33
♣ปะป๊ากับยาย♣


ทำไมวันนี้ม้าลงมาช้าจัง
ปกติต้องเป็นม้าที่ทำกับข้าวให้เรากิน
ถึงยายจะทำอร่อยแต่หนูอยากกินฝีมือหม่าม้ามากกว่า
หนูกินไข่ดาวกับซอสแม้กกี้
ส่วนปะป๊ากินหนมปังเปล่าๆกับกาแฟ
 
ไม่รู้ว่าเมื่อคืนป๊าทำอะไรหม่าม้านะ...
ถึงได้ไม่ลงมาสักที
 
"เป็นอะไรครับน้ำหวาน"
ปะป๊าจะลูบหัวหนู แต่หนูเอนหนี
เค้างอนแล่ว  ไมไม่ปลุกหม่าม้า
 
"มีอะไรบอกป๊าได้นะ"
 
"เมื่อคืนทำอะไรล่ะ ประเจิดประเจ้อ ไม่ต้องอยากให้ชั้นรู้มากนักก็ได้นะ อายลูกบ้าง"
ยายทรุดลงนั่ง ตักกับข้าวกินบ้าง
 
"ไม่ได้ทำอะไรนี่ครับแม่"
 
แล้วเสียงม้าเมื่อคืนล่ะคะ?
 
"หึ! ยังเห็นว่าชั้นเป็นแม่อยู่อีกเหรอ"
 
"ก็ใช่สิครับ ไม่งั้นคงไม่พามาเยี่ยมลูกเยี่ยมหลานหรอก"
 
"อย่าคิดว่าชั้นไม่รู้นะว่าแกจะทำอะไร ลูกชั้นทั้งคน หลานชั้นทั้งคน"
 
ปะป๊าทำอะไร...
 
"แล้วผมจะทำอะไรล่ะครับ ทำงานงกๆเลี้ยงลูกเลี้ยงเมียแค่นี้ ผมผิดอะไรมิทราบ"
 
"ชั้นคิดผิดจริงๆ ที่ให้ลูกมาอยู่กับแก!"
 
ฮึก..ยายน่ากลัว.....
 
"ถ้าเอาวิวกลับไปได้ก็เชิญลองดูละกัน"
 
"ไอ้แท...." / "แงงงงงงงงงงงงง!!!"
 
หนูกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่
ทำไมยายกับป๊าต้องทะเลาะกันด้วย
เหมือนไม่มีใครรักกันเลย
หนูนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคน
แล้วยายจะเอาม้ากลับไปอยู่ด้วยเหรอ
หนูไม่ให้ไป!
 
 
 
 
 
 
"น้ำหวาน! ร้องไห้ทำไมลูก?"
 
"ฮือ หม่าม้าจ๋า"  หนูวิ่งเข้าไปกอดหม่าม้า
ร้องไห้สะอึกสะอื้น กลั้นไม่ได้
 
หนูอึดอัด หนูไม่อยากให้ป๊ากับยายทะเลาะกัน
ป๊าทะเลาะกับม้าไปแล้ว
ไม่อยากให้ใครทะเลาะกันอีก
 
"ทำไมต้องทะเลาะกันต่อหน้าเด็กด้วย"
หม่าม้าพูด แล้วอุ้มหนูไปปลอบในห้อง
 
หนูอดไปโรงเรียน เพราะขลุกกับหม่าม้าทั้งวัน
หม่าม้าชวนเล่นตุ๊กตา
แต่หนูไม่ค่อยอยากเล่นหรอก หน้าสวยๆของม้าดูเหนื่อยๆ
จนบ่ายๆ หม่าม้าถึงได้เผลอหลับไป
 
หนูเห็นเลยง่วงมั่ง
เข้าไปซุกๆอกหม่าม้า
อ้อมกอดอุ่นๆเหมือนเพลงอุ่นใดๆ โลกนี้ไม่มีเทียบเทียม
หนูรักม้าที่สุดในโลก
หม่าม้าดีที่สุด ดีกว่าใครทั้งหมด
 
หนูจะไม่ทำให้หม่าม้าเหนื่อยแน่นอนค่ะ
หนูสัญญา...
 
 
 
 
.........
 
ต้อม! วิ่งดิวิ่ง!
 
วิ่งเร็วแบบนี้ รู้งี้เอามาเล่นด้วยตั้งนานแล้ว!
 
หนูมีข่าวดีจะบอก...หนูญาติดีกับไอ้ต้อมแล้วนะ 
หนูเป็นคนไปชวนมันมาเล่นด้วยเองแหละ เห็นมันนั่งเหงาๆไม่มีเพื่อน
แล้วเราก็มาเล่นจระเข้กินคนกัน  ไม่น่าเชื่อต้อมมันวิ่งหนีจระเข้เร็วมากกก
ขนาดหนูเป็นแชมป์มาล้านสมัย ยังสู้มันไม่ได้เลย!
 
แฮ่กๆ เหนื่อยจัง รอหม่าม้ามารับ แต่ไม่มาสักที
หนูว่าหม่าม้ามากับยายแน่ๆ
ยายอ่ะน่าจะกลับบ้านเร็วๆ
ชอบกล่อมให้ม้าไปอยู่ด้วย แต่หนูไม่อยากไปนี่นา
 
"แม่น้ำหวานมาแล้วเด้อ"  ไอ่นาย เพื่อนจากภาคอีสานตะโกนเรียกหนู
หม่าม้านี่น่ารักจริงๆ พูดปุ้บมาปั้บ
หนูสะพายกระเป๋าบาร์บี้วิ่งไปหาม้า
เห็นม้ายืนอยู่กะใครก็ไม่รู้หน้าคุ้นๆ
แต่ไม่ใช่ยายหรอก
 
"โหเล่นเหงื่อซกเลย  ใครจะจับอาบน้ำหืม" หม่าม้าบีบจมูกหนู
เจ็บอ่า!!
 
"ลุงคนนี้ใครคะ"
 
"นี่ลุงกริชไง คนที่.."
 
"อ๋อ จำได้แล้วค่ะ! ที่มาจีบม้าในห้าง"
ตาลุงกริชยิ้มให้หนู แต่หนูไม่สนหรอกเชอะ
ทำไมม้าต้องพาเค้ามาด้วยเนี่ย
ปะป๊ารู้ต้องโกรธแน่เลย
ปะป๊าขี้โมโหแบบนั้น
 
"หม่าม้าอยากได้แผลเพิ่มเหรอคะ"
 
"หือ...ทำไมพูดแบบนั้นล่ะลูก”

“ทำไมล่ะคะ ก็ปะป๊าไม่ชอบนี่นา”

“ ไม่ดีนะ ป่ะ ขึ้นรถดีกว่านะ"
 
หนูมองรถเก๋งสีขาวข้างหลัง
รถมีแต่ฝุ่นดำๆ  สู้รถสีดำเท่ๆของปะป๊าก็ไม่ได้
 
หนูส่ายหัวพรืด
"ไม่เอา! ทำไมต้องไปกะลุงคนนี้ด้วยละคะ"
 
"หม่าม้าจะพาไปกินไอติมไง นี่โทรชวนป๊าแล้วนะ ป๊าจะตามมาทีหลัง"
 
"จริงเหรอ"
 
"จริงสิครับ ม้าจะโกหกทำไม เนี่ยยายก็กลับบ้านไปแล้ว เลยพามาตามที่สัญญากันไว้ไง หนูไม่อยากกินก็ไม่บอก"
หม่าม้าทำหน้างอน ปากยื่นๆ แต่อุ้มหนูขึ้นรถ
ตาลุงกริชยังยิ้มให้เหมือนเดิม
ไม่เมื่อยปากเหรอลุง?
 
 
 
 
 
 
 
เย่ๆ ในที่สุดก็ได้กินติม!
หนูจะเอาช็อกโกแลต อยากได้ชุดระบายสีด้วย
 
หม่าม้าสั่งให้เรียบร้อย ส่วนตาลุงสั่งกาแฟ
หนูไม่ชอบกาแฟ เวลาป๊ากินแล้วมาหอมหนู มันเหม็นง่ะ
 
 
"เฮ้อ...ความผูกพันนี่ตัดกันไม่ขาดจริงนะครับ ขนาดพ่อตัวเองทำไม่ดี ยังจะรักได้อีก"
 
 
"...คุณอย่าพูดต่อหน้าเด็กได้ไหมครับ"
หนูสะดุ้งหน่อยๆเพราะตกใจเสียงดุๆของม้า
 
เวลาม้าดุเนี่ยแบบนี้เลย
ตาลุงกริชหน้าเจื่อน คงไม่เคยเจอม้าดุล่ะสิ
หนูโดนออกจะบ่อยจนชิน
 
 
"ม้าขา เมื่อไหร่ป๊าจะมา"
 
"อืม..ไม่รู้สิ โทรหาป๊ามั้ย?"
 
หม่าม้ายืนมือถือมาให้  หนูฟังเสียงตู๊ดๆได้สี่ทีปะป๊าก็รับ
 
 
//"มีอะไร"//
 
"ป๊าขา เมื่อไหร่จะถึงคะ"
 
//"อ้าวหวานเหรอ ..อีกแป้บเดียวครับ รอหน่อยนะ"//
 
"หนูจะวาดรูปรอนะคะ ถ้ามาช้าหนูไม่วาดป๊าด้วย"
 
//"ไปแน่ครับ ป๊าไม่พลาดเจอ'เพื่อน'ของม้าแน่"//
 
"อ่าคะ จุ๊บ"
 
ป๊าพูดเสียงประหล๊าดประหลาด  แต่หนูดีใจมากกว่าที่ป๊าจะมา
หนูนั่งวาดรูปป๊า ม้า และก็หนูน้ำหวานคนเก่ง
เบื่อผู้ใหญ่คุยกัน
ตาลุงกริชชวนม้าคุยแต่เรื่องข่าวในทีวี 
มีแต่ข่าวน่ากลัวๆทั้งนั้น ทั้งยิงกัน แทงกัน
ไม่ค่อยอยากฟังเลยอ่า หนูระแวงว่าบ้านเราจะเจอแบบนั้น  ฮือออ
 
"หม่าม้า...ทำไมยายกลับไปเร็วจัง"
หนูกำลังชั่งใจว่าจะวาดยายดีมั้ย
เพราะหม่าม้าบอกว่าเหลือยายที่เป็นคนแก่คนเดียว ไม่ควรเกลียดยาย
แต่นึกได้ว่ายายเพิ่งมาเที่ยวได้สองวันเอง รีบกลับซะละ
กลัวยายน้อยใจหนู
 
"หม่าม้าหายไข้แล้ว  ยายเลยกลับ"
 
"อ่อ...แล้วยายคุยอะไรกับปะป๊าบ้างยังคะ"
 
"คุยแล้วครับ คุยดีๆเพื่อสานสัมพันธ์กับปะป๊า"
 
"สานสัมพันธ์คือไรคะ"
 
"คุยเพื่อให้สนิทกันน่ะครับน้ำหวาน"  ตาลุงกริชตอบแทนม้า 
คงเหมือนที่หนูคุยกับต้อมวันนี้ล่ะมั้ง
เราไม่ตีกัน ก็อาจจะสนิทกันได้
 
"งั้นหนูวาดยายนะคะ เอาเป็นตรงนี้...นั่งใต้ต้นไม้"
หนูวาดหัวเล็กๆ ผมยาวถึงกลางหลัง  นั่งพับเพียบอยู่
...เพราะหนูวาดท่าอื่นไม่เป็นอ่า
 
 
"ไม่วาดลุงมั่งเหรอครับ?"
 
หนูย่นปาก...จะวาดทำไมอ่ะ
นี่มันภาพครอบครัวนะลุง
 
"ฮ่าๆ ไม่เป็นไรครับ... ขืนวาด ป๊าหนูคงฆ่าลุงตาย"
 
"ป๊าจะฆ่าลุงทำไม"
 
"ก็แหม.."
 
"คุณกริช! อย่าเยอะได้มั้ย"
คิกๆ หม่าม้าดุลุงกริชอีกแล้ว
คนอาไร้ โดนม้าดุตลอด
 
"ผมก็แค่หยอกเล่นเอง"
 
หม่าม้าทำเสียงจิ๊ คิ้วย่นไม่สวยเลย
"ที่ผมนัดมาก็เพื่อเคลียร์กับพี่แทน คุณก็อย่าทำให้เสียเรื่องสิครับ"
 
"โถๆ คนสวยดุ"
สงสัยลุงกริชจะสติไม่ดี ถึงหัวเราะตอนม้าหน้าเครียด
 
หนูไม่รู้จะคุยอะไรด้วย
พอดีกับไอติมมาส่ง เลยตักกิน ไม่ลืมป้อนหม่าม้า
หม่าม้าชอบลูกเชอรี่
แต่หนูไม่ชอบ มันรสเหมือนยา ไม่เหมือนขนม แหยะๆยังไงไม่รู้
 
เห็นหม่าม้ากินไปยิ้มไป หนูก็มีความสุขตามไปด้วย
หม่าม้ายอมกินทุกอย่างที่หนูไม่ชอบ แล้วก็ให้ของที่หนูชอบอีก
ใจดีสุดๆเลยล่ะ!
 

...............

ขอโทษที่ตอนนี้มาช้าไปวันนึง เพราะว่าแต่งตอนนี้กับตอนหน้ายาวๆ
เลยแก้หลายรอบ อ่านทวนหลายรอบ เนื่องจาก...
มันอึดอัดมาก
งงตัวเอง สงสัยมาโซ
ตอนนี้เลยตัดเอาแบบชิวๆก่อน เพราะตอนหน้า....  :m29:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน5 ปะป๊ากับยาย_23/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 26-01-2015 18:29:52
ไม่อยากกินมาม่านะ  คนเขียน

เค้าไม่ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบ


 :serius2: :serius2: :serius2:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน5 ปะป๊ากับยาย_23/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 26-01-2015 18:54:09
ยิ่งทำให้ไม่กล้าอ่านเลย
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน5 ปะป๊ากับยาย_23/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 26-01-2015 19:11:38
ปมอีกแล้วใช่ไหมนี่?
พยายามลำดับเรื่องนะ

วิวนี่เป็นแม่น้ำหวาน เด็กที่เล่าเรื่อง เป็นหลวง ที่โดนสามีที่มีคนอื่น ตีทำร้ายร่างกาย
สามีไม่อยากกลับมาหา แต่ต้องกลับมา วิวใช้ลูกเป็นตัวยื้อสามี ผลก็เลยโดนตบตี
วิวเองก็มีคนอื่นหรือคนที่คุยด้วย - กริช ก็เลยโดนสามีตบล้ม เย็บห้าเข็ม
ตอนนี้สามีจะมาเคลียร์กับกริช - ท่าทางวิวจะโดนผัวทารุณอีกแน่ๆ

เมนท์นอกเรื่องหน่อยนะ  เรารู้ว่าที่เมืองไทยมีเรื่องแบบนี้เยอะแยะ ทำให้เราเศร้าใจมากๆ ประเทศที่เราอยู่นี่มีกฏหมายที่เคร่งมากๆในเรื่องของการทำร้ายร่างกายกัน มีหน่วยคอยช่วยเหลือ 24 ชม ในกรณีที่ผู้หญิงหรือเด็กถูกทำร้ายร่างกาย พอมาอ่านเจอในเรื่องแบบนี้แล้วทำให้เราทั้งเศร้าทั้งโกรธ

รออ่านตอนต่อไปนะคะ หวังว่าคงจะไม่มีใครเจ็บตัวไปกว่านี้ อย่าทนเพื่อลุกเลย ทนถูกตบตีเพื่อลูกเป็นการทำร้ายลูกมากกว่าการเลิกกันอีกนะ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน5 ปะป๊ากับยาย_23/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 26-01-2015 21:33:43
เคลียร์กันแบบไหน ก็อย่าทำอะไรรุนแรงต่อหน้าน้ำหวานนะ :hao5:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน5 ปะป๊ากับยาย_23/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: viky_mama ที่ 26-01-2015 22:59:41
ไม่น้า เค้าไม่ชอบกินมาม่า สงสารหนูน้ำหวาน
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน5 ปะป๊ากับยาย_26/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 27-01-2015 00:06:40
ถึงจะมีปมหรือเหตุผลใดๆก็ตาม ไม่สนับสนุนให้ตบตีภรรยานะคะ

 :serius2:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน5 ปะป๊ากับยาย_26/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 27-01-2015 00:46:21
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน5 ปะป๊ากับยาย_26/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 27-01-2015 06:37:58
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน5 ปะป๊ากับยาย_26/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 27-01-2015 09:09:33
สงสัยตอนหน้าคนแต่งเจอยำเละแน่ๆ ดูปัญหามันจะไม่คลายแน่ๆ แม่น้ำหวานนี้แปลกคนเนอะ ดูเหมือนไม่รักกันยังไงไม่รู้ เหมือนสิ่งที่ไอ้สามีมันทำเพื่อสนองอารมณ์ตัวเองยังไงไม่รู้ แค่คำพูดก็รู้แล้ว คุูณแม่มีปัญญาพากลับก็ลองดู ดูแค่นี้ก็รู้ว่าเป็นต่อแค่ไหน ลูกตัวเองหลงเขาจนโงหัวไม่ขึ้น รันทดใจจริงๆ ดูท่าแล้วเรื่องนี้คงจบไม่สวยจริงๆ เหมือนมันจะจบแบบไม่เคลียร์อ่ะ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 28-01-2015 18:20:54
(ตอนที่ทุกคนรอคอยมาถึงแล้ว!!!)


☼ในที่สุด☼
 
 
"อะแฮ่ม!"
ฮิๆ เสียงหล่อๆของใครน้าอยู่ข้างหลัง
 
ปะป๊านี่เอง!!
 
หม่าม้าลุกขึ้นเพื่อจะให้ป๊านั่งกับหนู
แต่ปะป๊าเดินไปนั่งกับลุงกริชซะก่อน
ถึงหนูจะเป็นเด็ก
แต่ก็รู้สึกใจไม่ค่อยสบายเลยพอป๊าจ้องลุงด้วยตาดุๆ
ป๊าหน้าโหดอยู่แล้ว จะทำให้มันโหดไปอีกทำไมล่ะคะเนี่ย
 

 
"สวัสดีครับ'เพื่อน'ของภรรยาผม"
ปะป๊าหันไปยิ้มหล่อๆให้ตาลุง
ตาลุงไม่ยอมแพ้ ยิ้มแหยๆเข้าสู้
 

"ครับ..แค่'เพื่อน' คงไม่รังเกียจนะครับ"
ตาลุงนี่ยิ้มเก่งจริงๆ หนูยอมแพ้เลย
 
"ผมจะรังเกียจได้ยังไง ในเมื่อให้เกียรติมาเป็น'เพื่อน'ซะขนาดนี้
 
เอ่อ...เค้าจะเน้นคำว่า'เพื่อน'กันทำไม
หนูงง??
 
"แล้วก็อย่าคิดเกิน'เพื่อน'ละกัน"
 
"พี่แทนครับ..."
หม่าม้าเอื้อมมือไปกุมมือปะป๊า หูวว ดูหวานซึ้งมากเลย
หม่าม้าคงเบื่ออ่ะ
คุยอะไรกันมีแต่คำว่าเพื่อน
ไม่ค่อยเข้าใจเลย
 
"หึ...กล้าพามา..พี่ก็กล้าเชื่อ ว่าไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ"
 
"ใครเป็นอะไรกันคะ?"
งงเนาะ ผู้ใหญ่ชอบพูดรหัสลับ
 
"ไม่มีอะไรครับ น้ำหวานอยากสั่งอะไรอีกมั้ย"
 
"ไม่เอาค่ะป๊า"
 
"งั้นก็ดี จะได้กลับสักที"
 
"อ้าวแต่พี่เพิ่งมาถึงนะ"
ช่ายๆ หม่าม้าพูดถูก เรายังไม่ได้เดินเล่นกันเลย ป๊าจะรีบกลับทำไม
 
"แล้วจะอยู่ต่อให้พี่ชกหน้ามันรึไง.."
งือ...ปะป๊าจะพูดเสียงเข้มทำไมคะ
 
 
"ใจเย็นๆสิครับ ไม่เห็นแก่ภรรยาคุณก็เห็นแก่ลูกคุณบ้าง ที่นั่งหัวโด่มองพ่อใช้แต่กำลัง"
 
"คุณกริช!..."
 
ปัง!!
 
ฮึก... ปะป๊าทุบโต๊ะอย่างแรงจนคนในร้านหันมามองหมดเลย
หนูสะดุ้งตกใจ ปะป๊าจะทำอะไรอีก
เห็นไหมหม่าม้าตาแดง จมูกแดงแล้ว
ป๊าอย่าทำไรเลยนะคะ
สงสารหม่าม้า
 
"แต่ว่าลูก.."
 
"กะ..กลับก็ได้ค่ะ หนูไม่อยากเที่ยวแล้ว"
หนูลงจากเก้าอี้ เข้าไปกอดปะป๊า
คนหล่อของหนูอุ้มหนูขึ้นแล้วเดินออกจากร้านเลย
ได้แต่มองหม่าม้าเดินเร็วๆตามมาจากข้างหลัง
ตาหม่าม้าแดง น้ำตาปริ่มๆ
 
ถึงบ้านเมื่อไหร่หนูจะปลอบหม่าม้าเองคะ
 
 
 
 
 
 
............
 
ป๊าแทนจอดรถหน้าบ้าน  พาหนูลงจากรถ รอหม่าม้าไขประตูเรียบร้อยก็เข้าไปห้องครัว รินน้ำดื่ม
ตั้งแต่มาจากห้าง หน้าปะป๊าก็ยังไม่หายโมโหเลย
หนูไม่รู้ว่าโมโหอะไร
ถ้าให้เดาก็คงตาลุง
เพราะปะป๊าไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับหม่าม้า
หนูว่าก็ดี ปะป๊าเคยบอกไว้ว่าถ้าม้ามีเพื่อน ม้าจะไม่มีเวลาเลี้ยงหนู
ทีนี้พอหม่าม้าเริ่มมีคนมาทักมาคุย ปะป๊าก็จะอารมณ์ไม่ดีตลอด
 
หม่าม้าก็เลยไม่มีเพื่อนมาเยี่ยมสักคน...
 
"วิวขอโทษ..."
 
หม่าม้าเข้ามากอดปะป๊าจากด้านหลัง
โหย ไม่อายหนูเลย
อยู่ตรงนี้ทั้งคนน้า~
 
 
"อืม ช่างมันเถอะ ไม่รู้ว่าวิวไปคบมันได้ยังไง มันกวนตีนขนาดนั้น"
 
"ก็..."
 
Rrrrrrrrr Rrrrrrrr
 
เสียงมือถือปะป๊าดัง
หม่าม้าเลยผละออก ปะป๊าจะได้รับง่ายๆ
 
 
"ฮัลโหล.....ครับ..ครับ....ว่างแล้ว....เดี๋ยวพี่ไป รอแป้.." "พี่จะไปไหน?"
 
"มีงานด่วนน่ะ"
 
"งานด่วน?...แต่บอกว่าว่าง?"
 
"ก็ว่างจากธุระของวิวไง...แค่นี้ก่อนนะครับ เดี๋ยวโทรกลับ"
 
ป๊ากดวาง แล้วทิ้งมือถือลงกับโต๊ะเสียงดัง
 
หม่าม้า..ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
 “การมีวิว มันเป็นธุระขนาดนั้นเลยเหรอ”

“ไม่ใช่น่า”

"ไหนพี่บอกว่าเลิกกับมันแล้วไง..."
 
"อย่างี่เง่าได้ป่ะ  งานก็คืองาน.."
 
"งานอะไรจะขาดมันไม่ได้เลยรึไง"
 
"ก็กลับมาแล้ว ..แล้วจะเอาอะไรอีก!"
 
ปะป๊าตวาดเสียงดัง
หนูชักใจไม่ดีพอเห็นหม่าม้าน้ำตาไหล
 
"พี่แทน...วิวไม่ดีตรงไหน  ..วิวยอมพี่ทุกอย่างแล้ว แล้ว ท..ทำไม...."
หม่าม้า...ฮืออ หม่าม้าอย่าร้องไห้
 
"จะร้องให้มันได้อะไร ลูกร้องตามแล้วนั่น"
 
"หวานมาหาม้ามา..."
หนูทำตาม  เดินไปกอดขาหม่าม้าไว้
เผื่อป๊าโมโหแล้วทำอะไรจะได้ไม่กล้า
 
"แล้วจะเอาลูกมารับแทนตลอดเลยรึไง"
 
"....พี่ต่างหาก...ที่ควรคิดว่าวิวทำแบบนี้เพื่ออะไร"
 
"งี่เง่า"
 
"ใครกันแน่! ฮึก..ไม่ให้วิวมีสังคม แต่ตัวเองก--!"
 
"อย่าขึ้นเสียง! ก่อนที่กูจะอยู่กับมึง มึงก็รู้ว่ากูเป็นไง แล้วทำไมไม่เข้าใจวะ!"
ฮือออ ปะป๊าอย่าผลักม้า...
หม่าม้า  หม่าม้า...มากับหนูเถอะ หนีไปข้างบนกัน
ขึ้นมึงกูทีไร
เดี๋ยวป๊าตีอีก
ไม่เอาแล้วๆ
 
"พี่ไม่เคยรักวิวรักลูกเลย..."
 
"ทีมึงล่ะ ยังชอบไปอ่อยผู้ชายทั้งๆที่มีเด็กกระเตงไปด้วย"
 
"ก็บอกว่าเพื่อนไง"
 
"เออ!ทีนี้เข้าใจกูยังว่ามันเป็นงาน พูดเท่าไหร่เคยฟังมั่งมั้ย"
 
ปะป๊าผลักม้าอีกทีจนเซไปชนโต๊ะกินข้าว
ทำท่าฮึดฮัดโดนขัดใจ
 
แล้วก็ขับรถออกไป
ไม่สนใจม้าที่วิ่งตามไปเคาะรถ
 
หม่าม้ายืนมองจนรถหายไปจากสายตา
แล้วก็คอตกกลับเข้ามาในบ้าน
 
หม่าม้ามองหนู...
มองนานมาก...
 
 
แล้วก็ทรุดลงไปกับพื้น
กอดเข่า เอาหน้าซบไว้ไม่ให้หนูเห็น
แต่ได้ยินเสียงสะอื้นดังลอดออกมา
ฮึก....
หนูร้องไห้ตาม
หนูไม่รู้จะทำไง
ทำไมต้องทำหม่าม้าร้องไห้
หนูไม่อยากรักปะป๊าแล้ว!
 
 
..........
 
"หม่าม้าเก็บกระเป๋าทำไมคะ"
หนูถามคนสวยของหนูที่กำลังพับผ้าใส่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่อยู่บนเตียง
หม่าม้าหันมายิ้มให้
หนูเลยเดินไปหา
 
"เมื่อไหร่ปะป๊าจะกลับมาล่ะคะ"
หนูกอดเอวผอมๆ มีแต่กระดูกแข็งๆ
ตั้งแต่วันนั้นปะป๊าก็ยังไม่กลับบ้าน
หนูเห็นม้าขีดสีแดงตรงปฏิทินมาได้สี่ขีดแล้ว
หม่าม้านั่งรอปะป๊าทุกคืน
บางวันหนูตื่นมาก็เห็นหม่าม้านอนอยู่บนโซฟาข้างล่าง
ไม่รู้ว่าหม่าม้านอนตอนกี่โมง
แต่ที่รู้ๆคือหน้าสวยๆกลายเป็นโทรมๆ
และไม่ค่อยยิ้ม..
 
 
 
 
"เราจะไปอยู่บ้านยายกัน"
 
"อ่าว...แล้วปะป๊าล่ะ ถึงปะป๊าจะดุ แต่ว่าหนูคิดถึงปะป๊าจังค่ะ"
 
"ถ้าป๊ากลับมาบ้าน ป้านวลจะโทรบอกเราเอง"
 
หนูอยากถามอีก แต่ไม่กล้า
หน้าหม่าม้าดูไม่ค่อยอยากพูด
ก็เป็นแบบนี้ตลอดแหละ
หม่าม้าดูเศร้าๆ เศร้าหนักกว่าเมื่อก่อน
หนูก็เศร้า ไม่มีอารมณ์เล่นกับเพื่อน
เพราะปะป๊าไม่กลับบ้าน
 
 
หม่าม้าเรียกแท็กซี่ให้มารับที่บ้าน
เราสองคนนั่งรถไปบ้านยายแป้บเดียว
บ้านยายอยู่ไม่ค่อยไกล
แต่เพราะว่าหนูกลัว หม่าม้าเลยชอบให้ยายมาหาที่บ้านเราแทน
 
เฮ้อ....ถึงแล้ว
ไม่อยากให้ถึงเลยอ่า อยากนั่งแท็กซี่
 
บ้านยายก็น่ากลัว...
 
บ็อกๆๆๆ
 
เอ๋..หมาตัวเล็ก!
 
เย่! มีหมาด้วย
หนูวิ่งไปหามัน ไม่กลัวหรอก ตัวมันเล็กจะตาย
หมาสีขาว ขนปุยๆ ยังเป็นลูกหมาอยู่เลย
งืออ น่ารักจังเจ้าขาว
 
"ชอบไหมลูก ยายขอเขามาให้น้ำหวานโดยเฉพาะ"
 
"น่ารักค่ะ! น่ารักสุดๆ"
เจ้าขาวรักหนู มันเลียไปทั่วทั้งตัวเลย ฮ่าๆ
 
"แต่ถ้ามันโตแล้วไม่น่ารัก หวานก็ต้องรักมันนะ"
 
"ไม่ทิ้งหรอกค่ะ ถ้านิสัยมันน่ารัก ถึงจะหน้าตาน่าเกลียดแต่มันก็น่ารักอยู่ดี"
 
"ขอบคุณครับแม่"
 
"เออๆ ไปๆ เข้าบ้านกันก่อน"
 
 
 
 
 
หนูอุ้มเจ้าขาวเข้าบ้านไปพร้อมกับม้า
หม่าม้ายังไม่ยิ้ม ถึงจะเจอยายแล้วก็เถอะ
 
ยายทำกับข้าวมื้อเที่ยงไว้รอพวกเรา
หนูเลยต้องไปล้างมือก่อนกินข้าว
ยังเล่นกับเจ้าขาวไม่หนำใจเลยอ่ะยาย
 
"แล้วจะเอายังไงต่อ"
 
"ก็คง...ใช้ชีวิตตามปกติครับ"
 
"แล้ว...น้ำหวานล่ะ"
 
"เดี๋ยวเขาก็ลืม.."
 
"ลืมอะไรคะหม่าม้า"
 
"หลายๆเรื่องครับ"
 
"ปะป๊าจะมาหาเราไหมคะ?"
 
"....."
 
 
 
ทำไมม้ากับยายไม่ตอบ
ก้มหน้าก้มตากินข้าว
หิวมากเลยเหรอ...
ทำไมต้องเงียบกันด้วย..
 
หนูเบื่อจัง
หม่าม้าไม่มีความสุข
ปะป๊าก็ไม่ใจดี
ไม่เหมือนเมื่อก่อนเลย....
 

     
..............

สิ้นสุดกันที...ไม่ว่าชาตินี้ชาติไหน....
ข้าน้อยคงไม่โดนยำนะเนี่ย
เพราะทุกคนออกจะรอคอย
และคงเป็นตอนสุดท้ายที่จะทะเลาะกันแล้ว

 :m11:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 28-01-2015 18:37:49
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 28-01-2015 18:38:57
ดีแล้วค่ะ ยื้อไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา
แทนที่เป็นพ่อไม่ได้อยากเสียอะไรเลย
ตัวเองออกไปมีคนอื่น อ้างว่าก่อนแต่งกรูเป็นไงกรูก็จะไม่เปลี่ยน
ตัวเองออกไปมีชีวิตนอกบ้านได้แต่ไม่ให้เมียคบใคร
ตัวผัวหายออกไปจากบ้านคราละหลายๆวัน
ดีที่วิวตัดใจได้ เด็กปรับตัวเก่งนะถ้าหากว่าเลี้ยงถูกวิธี
อาจจะเจ็บที่ใจแต่ก็ยังดีกว่าเจ็บทั้งใจเจ็บกาย

ลุงกริชก็ไม่ได้แย่ไปหมดหรอก อย่างน้อยแกก็ยิ้มใจดี รู้ส่าอะไรไม่ควรทำ
อาจจะไม่หล่อเท่าพ่อแทน ดูๆไปก้น่าจะเลี้ยงน้ำหวานได้ดีกว่าคนเป็นพ่ออีก
ขอให้ม๊าวิวเจอคนที่ใช่ ที่ดีกว่าอิแทนนะ
ชีวิตเริ่มใหม่ได้ ตัวเองมีค่ามากกว่านั้นเยอะ

ป.ล  มาต่อเร็วๆนะคะ 
อยากรู้ว่าอิพ่อแทนมันจะหย่าให้ไหม หรือมันจะมาตามลูกเมียกลับไหม
เห็นทรนงนักว่าเมียไม่กล้าไม่มีวันทิ้งมันไปหรอก อยากสะใจค่ะ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 28-01-2015 18:53:00
ในที่สุดก็รักตัวเองได้แล้วสินะ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 28-01-2015 19:02:13
หน่วง
แต่ก็อ่าน
หยุดไม่ได้


 :mew6: :mew6: :mew6: :mew6:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 28-01-2015 19:09:21
ถอยมาเถอะถ้าเค้าไม่รัก ก็รักตัวเองกับลูกบ้างนะ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ่KEI_jry ที่ 28-01-2015 20:40:15
ทำตัวเองให้มีค่าบ้างนะวิว รักตัวเองและลูกให้มากๆ  :mew6:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 28-01-2015 20:59:06
แล้วจะเอาไงต่อเดี๋ยวเค้ามาง้อก็ใจอ่อนอีกวิวอ่ะ
ผู้ชายอย่างนี้จะต้องทำให้มันสำนึกอย่าไปอ่อนข้อ
เพราะยิ่งเราไม่ลุกขึ้นมาสู้เค้าก็จะกดขี่ข่มเหงตลอด
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 28-01-2015 20:59:31
ปะป๊าแทนนิสัยไม่ดี แต่น้องน้ำหวานคงเด็กเกินไปที่จะรู้ว่าอะไรเป็นอะไร :o12:
มีพันธะต่อกันแค่เรื่องลูกเถอะ ถ้าวิวเศร้า ลูกก็ไม่มีความสุขตามไปด้วย  :hao5:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Mississippi ที่ 28-01-2015 21:05:50
หาผู้ชายดีๆให้มาม๊าซักคนนะ  :o12:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 28-01-2015 22:54:09
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 28-01-2015 23:21:23
ทำถูกแล้วค่ะ ถอยออกมาเถอะ  :hao4:

ถ้าแทนยังทำตัวแบบนั้นก็เลิกกันไปเลย ตัวเองทำตัวไม่ดีแล้วคิดว่าคนอื่นต้องทำแบบนั้นด้วยเหรอไง  :m16:

มีครอบครัวแล้วยังทำตัวเหมือนเดิม ก็เชิญอยู่คนเดียวไปเถอะค่ะ  :angry2:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: jessiblossom ที่ 28-01-2015 23:27:38
ดีแล้วหละค่ะ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: eveniing ที่ 29-01-2015 00:06:43
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: iamtsubame ที่ 29-01-2015 00:21:26
สิ่งที่น่ากลัวที่สุดในชีวิตคู่ คือการไม่ถูกรักอีกต่อไปแล้ว :m15: :m15:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 29-01-2015 00:57:36
รักตัวเองและลูกให้มากๆนะ  วิว           

ถ้าแทนเขามีสำนึกว่า ตัวเองมีลูกมีเมีย  เขาคงทำตัวดีขึ้นบ้าง

หากวันนั้นมาถึงก็อย่าใจอ่อนง่ายๆล่ะ   จำไว้เป็นบทเรียน

อยากกระทืบอีตาแทนมาก    :beat: :z6:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: pp4 ที่ 29-01-2015 01:30:25
ชอบอ่ะะะะ
ถึงเวลาเอาคืนนนน
คุณแม่น่าสงสารจัง อิแทนก็เลวสุดๆ
รอตอนต่อไปค่าาา
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Ella ที่ 29-01-2015 01:59:12
อย่าใจอ่อนง่ายๆ นะวิว ....รักตัวเองและลูกให้มากๆ.
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 29-01-2015 09:17:04
ดูก็รู้ว่ายังไงวิวก็ตัดสามีไม่ขาดหรอก ดูจะหลงเขาขนาดนั้น ที่มาเน้ีียแค่มาพักใจรึเปล่า รักไปได้ยังไงผู้ชายแบบนั้น ที่ว่าลูกเนี้ยคือลูกจริงๆไหม คิดว่ามีลูกแล้วจะยื้อเขาได้งั้นสิ ดูก็รู้ว่ามีแต่ฝ่ายวิวเท่านั้นแหละมีแต่ฝ่ายเจ็บปวด ที่หนีมามันยิ่งดีใจนะสิ มันยิ่งอยากให้ออกมาจากชีวิตมันตั้งนานแล้ว ดูก็รู้ว่าผู้ชายแบบนี้ไม่มีสำนึกหรอก รู้ว่าอะไเป็นอะไรแต่กับยอมเจ็บ ยอมใจจริงๆ ถ้ามันมีดีกว่าน่าตากับความรวยเนี้ยจะไม่ว่าเลยนะ เนี้ยหรือเปล่าเป็นสาเหตุให้คนเวลาอกหักแล้วคิดฆ่าตัวตายอ่ะ เศร้าใจกับชีวิต ชักจะหน้าเบื่อเข้าทุกวัน ยังไงก็รู้ว่าสามีมันไม่ได้บทเรียนอะไร นอกจากเมียที่ได้แล้วไม่ราบจำ ผมว่านะปมจำได้ตอนเป็นเด็ก เวลาที่แม่ถูกทำร้ายคนเป็นเด็กซึ้งเป็นผมเนี้ยจำฝั่งใจ ไม่เหมือนน้ำหวานหรอก เลยทำให้ผมเกลียดผู้ชายแบบนี้มากจนอยากฆ่าให้ตาย แต่ก็ได้แค่คิดเพราะทำไปก็ทั้งบาปทั้งติดคุก
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: minminmin ที่ 29-01-2015 09:58:46
เฮ้อ! หน่วงจิตหน่วงใจจริงๆ อยากอ่านต่อแล้วค่ะ อยากรู้ว่าแทนจะกลับมจได้จริงๆมั้ย หรือวิวจะมีคนใหม่ไปเลย!!
แอบอยากให้วิวมีคนใหม่ไปเลยนะเนี่ย หึหึหึ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 29-01-2015 10:01:15
 :monkeysad: :monkeysad: :monkeysad:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 29-01-2015 10:34:36
สงสารวิว แต่ดีแล้วที่ออกมา อยากเห็นแทนเจ็บ
วิวอย่าไปง้อ อย่าไปยอม อยู่กับยายกับหวานไปก็ได้ :katai3:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน6 ในที่สุด_28/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: wan_sugi ที่ 30-01-2015 07:43:36
ใช้เด็กเป็นตัวแทนเล่าเรื่อง มันดูไร้เดียงสาดี แต่เป็นดาบสองคมนะ
ปูเรื่องแบบนี้มากๆ ไปก็ทำให้กดดันเกินกว่าควร เพราะปัญหามันเห็นชัดมากอยู่แล้ว
กำลังดูว่าจะออกได้เร็วไหม แต่ถ้าหาทางออกไม่ได้ วนลูปไปแค่ประเภทมารับกลับบ้าน แล้วทะเลาะกันไปเรื่อยๆ
มันน่าหดหู่ แล้วจะทำให้ไม่อยากอ่านไปอย่างน่าเสียดายในสำนวน
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน7 วันๆของหนูที่บ้านยาย_30/1/58 p.3)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 30-01-2015 19:58:29
☺วันๆของหนูในบ้านยาย☺







“ฮืออออ หม่าม้า”

“อะไรครับ! หวานเป็นอะไรลูก”
ฮืออ หม้าจับหนูพลิกซ้ายพลิกขวา แต่ก็ไม่เจออะไร ฮึก
จะไปเจออะไรล่ะ
หนูไม่ได้เป็นไรสักกะหน่อย!
ที่เป็นน่ะยัยเมวีโอซ่าต่างหาก!

“เจ้าขาวมันกินบาร์บี้หนูไปแล้ว แงงง”
หนูโชว์หลักฐานให้หม่าม้าดู  เมวีโอซ่า คนรับใช้ของเจ้าหญิงหัวหาย
ฮือออ

“โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะ เจ้าหญิงมีคนรับใช้ตั้งหลายคนนี่นา”

“แต่เมวีโอซ่าสนิทสุดนี่คะ ..ฮึก”

“งั้น...ทำไงดี  ให้ม้าไปดุเจ้าขาวมั้ย”
หม่าม้าจูงมือหนูไปหาเจ้าขาวที่กำลังแทะหัวบาร์บี้อย่างอร่อย 
มันเห็นหม่าม้าปุ้บ ก็วิ่งดุ๊กดิ๊กมาหา
มันติดหม่าม้ามากกว่าหนูซะอีก เพราะหม่าม้าอยู่กับมันทุกวัน ตอนหนูต้องไปโรงเรียน

“ฮึก...มะ...ไม่ต้องดุแล้วคะ สงสารมัน”
หนูอุ้มเจ้าขาวขนปุยมากอด  มันน่ารักมากเลย  ไม่อยากดุมันหรอก

“แต่ถ้าไม่ฝึกมัน  มันก็จะเอาบาร์บี้มาแทะอีกนะ”

“งั้นหม่าม้าดุมันตอนหนูไม่อยู่ละกัน แต่ว่าหม่าม้า...หนูอยากได้เมวีโอซ่าตัวใหม่ง่ะ”
เอานิ้วจิ้มๆกัน  กลัวหม่าม้าไม่อนุญาต ช่วงนี้อารมณ์ยิ่งไม่ค่อยดีอยู่
ไม่อยากให้หม่าม้าเครียด
...ก็ไม่เจอป๊ามาหลายอาทิตย์แล้ว
หม่าม้าบอกแต่ว่าปะป๊าติดงาน มาหาไม่ได้
แต่พอพูดเรื่องนี้ทีไรก็ทำท่าจะร้องไห้ แล้วก็เดินหนีไปแอบร้องหลังบ้าน
ก็รู้ว่าหนูเป็นนักสืบ  แล้วทำไมไม่หลบให้มันดีๆหน่อยน้าหม่าม้าเนี่ย

“งั้นเราไปกัน ไม่ได้เที่ยวมานานแล้วเนาะ”
เย่! ทำไมของ่ายจัง

“แล้วยายละคะ”

“ยายหลับไปแล้วน่ะสิ เดี๋ยวน้ำหวานไปล้างหน้าล้างตานะลูก ม้าจะโทรเรียกแท็กซี่”

เย่ๆ  ได้เที่ยวสักที
อยู่บ้านยายนานไปแล้ว


.......

คิกๆ  วันนี้เรามาแพ็คคู่ตามเคย
หนูใส่ชุดกระโปรงฟูๆสีชมพู
ส่วนหม่าม้าใส่เสื้อสีชมพู เข้ากั๊นเข้ากัน 

“น้ำหวานว่าหม่าม้าตัดผมดีมั้ย”
เราหยุดตรงร้านทำผมพอดี
หม่าม้าเลยยืนอ่านราคาทำผม
เห็นบ่นมาหลายทีแล้วว่าอยากตัด ยายก็ไม่ได้ว่าอะไร
แต่ใจจริงหนูไม่อยากให้ตัดเลย
หม่าม้าไว้แบบนี้ก็สวยดีแล้ว แถมหนูยังถักเปียไม่เป็นเลยนะ

“ตัดทรงนี้แล้วก็ทำสีน้ำตาลเข้มๆ....เมื่อก่อนหม่าม้าก็ทำทรงนี้นะ”
ม้าชี้ให้ดูรูปนางแบบที่อยู่ในหนังสือหน้าร้าน 
หนูอือออ ไม่อยากให้ตัดง่ะ
หม่าม้าดูหน้าหนูสิ
ไม่สนุกแล้วนะ

“เป็นอะไรลูก...บอกม้าสิครับ”

“......ก็....”

“ไม่อยากให้ม้าตัดเหรอ”

หนูพยักหน้า
“หม่าม้าจะตัดทำไมล่ะคะ ตอนนี้ก็สวยดีแล้ว”

“....หม่าม้าไม่อยากเป็นแบบตอนนี้นี่ อยากเป็นแบบตอนนั้น....น่ารักกว่านี้ น่าชอบกว่านี้”

“แต่หนูว่าตอนนี้ดีกว่า  ตอนนู้นนน หนูยังไม่เกิดเลย ใครที่มาชอบเขาก็ไม่อยู่แล้ว มีแต่หนูตะหากที่ชอบตอนนี้”
หม่าม้านิ่งไป
อ่า...หนูพูดไรผิดเหรอ  น้ำตาคลอแล้วนั่น
หม่าม้าอย่าร้องเลยน้า
ไม่อยากเห็นน้ำตาคนสวยอีกแล้ว
เลิกเถอะนะม้า...

“งั้น...ไปหาเมวีโอซ่าตัวใหม่กัน แล้วก็ซื้อปลอกคอให้ขาวมันด้วยเนาะ”

“เย่! ไม่ตัดผมแล้วนะคะ?”

“ครับ...หม่าม้าจะเอาไว้ให้น้ำหวานถักเปียให้”
หม่าม้าลูบหัวหนู แล้วยิ้มใจดี
แถมน้ำตาก็ไม่ร่วง
คิๆ น่ารักที่สุดเลย



เราเดินมาที่ชั้นของเล่น  โหยมีแต่ของเล่นเต็มไปหมด
นั่นๆ อยากได้ชุดน้ำชาจัง
ส่งสายตาวิ้งๆ หม่าม้าจะรู้ตัวมั้ยน้า

หม่าม้าอย่าเหม่อ มองหนูๆๆ



“ทัชว่ายังไม่ต้องซื้อหรอกครับ ค่อยซื้อก่อนไปง้อดีกว่า”

“แต่ก็อาทิตย์หน้าแล้วนะ”
เอ๊ะๆ  เสียงคุ้นๆแบบนี้.....
เหมือนปะป๊าเลยอ่า

ต้องใช่ปะป๊าแน่เลย

อ้ะ!  หม่าม้าลากหนูออกมาทำไม

“เดี๋ยวค่อยมาซื้อกัน  ม้าอยากซื้ออย่างอื่นก่อน”
หม่าม้าพูดหลังจากอุ้มหนูมาไกลจากเสียงปะป๊า
....เฮ้อ! คงไม่ใช่หรอกมั้ง
ถ้าใช่ หม่าม้าต้องวิ่งไปหาแล้ว
เห็นนั่งรอหน้าบ้านทุกวันอย่างนั้นน่ะ

“แล้วหม่าม้าจะซื้ออะไรก่อนคะ”

“........”

“หม่าม้าขา”
คนสวยเหม่ออีกแล้ว...

“หือ...อะ อ๋อ ไม่รู้สิ”

“...ห้ะ อะไรนะคะ?”
งงจัง..
หม่าม้าคงเหนื่อยมากมั้งเนี่ย
ไม่ได้มาห้างนานแล้วนี่เนาะ สงสัยเมาไฟ
ขนาดหนูยังตาเบลอๆเลย

“ไปกินติมกันก็ได้นะคะ หม่าม้าหิวแล้วใช่ม้า”

“อื้อ...ไปสิ แล้วค่อยซื้อตุ๊กตากัน”

“แล้วหม่าม้าอยากซื้ออะไรคะตอนแรก”

“ไม่รู้สิ ลืมไปแล้ว เดี๋ยวก็นึกออก”


แล้วเราก็มาจบลงที่ไอติมแบบที่หนูชอบ
แต่หม่าม้าไม่กิน  บอกว่าไม่หิว
เอาแต่มองดูหนูกิน  บางทีก็ลูบหัว เช็ดปากให้
น่ารักมากๆ
หนูเห็นแม่คนอื่นน้า ยังดูแลไม่ดีเท่าหม่าม้าเลย

ต่อให้แม่ต้อมมามัดรวมกันสิบคน ก็ไม่เท่าหม่าม้าวิวคนสวยคนนี้หรอก



...........


“คุณยายยยย ขาววววว”  หนูวิ่งลงจากแท็กซี่
มีเสียงม้าบ่นมาไกลๆ
ฮิ ๆ ไม่กลัวหรอก หม่าม้าบ่นไปงั้นแหละ
หนูจะเอาตุ๊กตาตัวใหม่ไปอวดคุณยาย แล้วก็เจ้าขาว
จะได้ห้ามมันไม่ให้กัดอีก  ส่วนเมวีโอซ่าหนูยกให้มันไปเลย

บ๊อกๆๆ

“โหยย ไปเล่นที่ไหนมาเนี่ย เลอะหมดเลย”    
เจ้าขาวยืนเห่าตรงหน้าประตูบ้านพอดี
ดูท่ายายไม่ให้เข้าบ้านแน่เลย

“น้ำหวานอย่าไปอุ้มมันสิ ชุดเลอะหมดแล้ว”
หม่าม้ามาหยิบมันออกไป
งืออ หนูอยากอุ้มมันง่ะ

“เข้าบ้านไปลูก  หม่าม้าจะอาบน้ำให้มันก่อน”

“หนูอาบด้วยๆ”

“ไม่ได้ครับ เดี๋ยวชุดเลอะ”

“ก็ซักได้นี่คะ หรือว่าหม่าม้ากลัวปะป๊าว่า”

“ก็ใช่น่ะสิ ปะป๊าซื้อมาตั้งแพง  เดี๋ยวป๊ามาหาแล้วจะว่าเราเอานะ”

“เอ๋...ปะป๊าจะมาเหรอคะ?!”
หม่าม้าฉีกยิ้มในรอบพันวัน
โอ๊ยย โลกสดใสเลยอ่า
หม่าม้าตอนยิ้มน่ารักที่สุด!

“แล้ววันไหนคะ”

“อาทิตย์หน้า...”
.
.
.




อย่างนี้ต้องบอกยายแล้วหละ
!
.
.
.
“มันบอกเหรอ?”
พอหนูบอกยายปุ้บก็หันไปถามม้าปั้บ
ยายตาเขียวปั้ดเลยแหละ
หนูรู้ว่ายายไม่ชอบปะป๊า
ไหนบอกว่าสานสัมพันธ์กันแล้วไง

“....เปล่าครับแม่”
หม่าม้าก้มหน้าปั้นแป้งไม่มองยาย
เรากำลังทำบัวลอยไข่หวานกันอยู่
ยายชอบทำขนม
ทำอร่อยด้วยนะ

“แล้ว.....?”

“เดี๋ยววิวบอกทีหลัง”
ยายตะหงึกหน้า แต่ตายังดุอยู่อ่ะ

“เออ..เรื่องทำงานล่ะ ตกลงจะทำอะไร”

“คุณกริชเค้าชวนไปทำร้านเค้าอยู่  แต่ว่า...ถ้าพี่แทนมา ก็จะดูอีกที....น้ำหวาน..นี่ตัวอะไรลูก”
หม่าม้าหยิบลูกบัวลอยหนูไปดู
แหะๆ หนูปั้นงูอ่ะ มันปั้นง่ายดี
แต่ว่าหน้าหม่าม้าดูหยึยๆ

“ปั้นอะไรที่มันน่ากินสิลูก เหมือนหนอนเลย”
โธ่! ยายนะยาย  หาว่างูเป็นหนอนได้ไง
ทีลอดช่องยังเป็นเส้นๆเหมือนหนอนเลย
สาคูก็เหมือนขี้มูก
ยายยังกินลงเลยอ่ะ!

“นี่ปั้นหัวใจแบบม้าสิ ปั้นง่ายออก”
หม่าม้าวางบัวลอยรูปหัวใจสีชมพูอ่อนๆ เรียงกันเป็นรูปหัวใจอีกที
สวยมากๆเลย
หน้าหม่าม้าก็อมชมพูเหมือนกันอีก

“เฮ้อ.....”
จู่ๆยายก็ถอนหายใจซะแรง
หม่าม้าหุบยิ้มแทบไม่ทันแน่ะ

“ยายเป็นไรคะ?”

“เปล่าจ้ะ....”

ยายยิ้มตลกๆ
แต่หันไปค้อนใส่ม้าซะงั้น


..........

เวลาที่เขียนฉากคุณยาย ก็มักจะนึกถึงหน้าของคุณตุ๊ก ดวงตาทุกที
เป็นแม่ที่ดูดุๆ แต่ก็อบอุ่นอยู่ในที


(http://drama.zubzip.com/2009/28-12-52/lakorn_ch3-6_3.jpg)

ส่วนคนอื่นไม่มีอิมเมจเลย แม้แต่หนูน้ำหวานเอง  :really2:

cr:drama.zubzip.com

หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน7 วันๆของหนูที่บ้านยาย_30/1/58 p.3)
เริ่มหัวข้อโดย: eveniing ที่ 30-01-2015 20:12:53
หน่วงมากกกกกกกกกกก   :เฮ้อ:



แล้วคนชื่อทัชนั่นเป็นใครอ่ะ    :katai1:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน7 วันๆของหนูที่บ้านยาย_30/1/58 p.3)
เริ่มหัวข้อโดย: mimasopu ที่ 30-01-2015 20:14:07
 :z6:กระโดดเตะตัดลำตัวไอคุณพี่แทนได้ไหม
แหมๆๆอาทิตน์หน้า
วิวอย่าได้หลงไปคืนดีเชียวนะเจ็บแล้วจำบ้างเถอะ
ถ้าทนอยู่ไปแบบนี้ลูกโตพอรู้เรื่องอะไรแล้วจะยิ่งแย่
คุณยายจัดหนักให้หน่อยนะคะ ลูกเขยแบบนี้มันน่าจับมาตีให้หัวแตก :beat:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน7 วันๆของหนูที่บ้านยาย_30/1/58 p.3)
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 30-01-2015 20:20:16
ม๊าวิวอย่าไปหวังเลย จริงๆ ถ้าเกิดเค้าไม่ได้มาง้อเราขึ้นมานี่เจ็บหนักเลยนะ
ตัดใจเถอะ ผู้ชายแบบนี้ไม่ไหวๆ ปล่อยเค้าไปปป
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน7 วันๆของหนูที่บ้านยาย_30/1/58 p.3)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 30-01-2015 20:22:57
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน7 วันๆของหนูที่บ้านยาย_30/1/58 p.3)
เริ่มหัวข้อโดย: rungtiwa23337 ที่ 30-01-2015 20:59:12
สงสารวิวอ่ะ ไปทนกับผู้ชายแบบนั้นทำไม :katai1:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน7 วันๆของหนูที่บ้านยาย_30/1/58 p.3)
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 30-01-2015 21:00:27
เศร้าง่ะ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน7 วันๆของหนูที่บ้านยาย_30/1/58 p.3)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 30-01-2015 23:13:45
หน่วงๆๆอ่ะ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน7 วันๆของหนูที่บ้านยาย_30/1/58 p.3)
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 30-01-2015 23:58:02
สงสารเด็ก
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน7 วันๆของหนูที่บ้านยาย_30/1/58 p.3)
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 31-01-2015 00:24:41
รุ้สึกอยากอ่านต่ออออออออออ :hao5:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน7 วันๆของหนูที่บ้านยาย_30/1/58 p.3)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 31-01-2015 00:52:59
อ่านไป   ถอนหายใจไป

 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน7 วันๆของหนูที่บ้านยาย_30/1/58 p.3)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 31-01-2015 02:12:36
เข้าเล้าไม่ได้ 2 ชั่วโมง
มาเจอตรงนี้แล้วน้ำตาจะร่วง

วิวเอ๋ย  จะรอมันอีกไปทำไม
รู้เห็นเต็มตาแล้วว่าที่มันหายไปเป็นอาทิตย์มันไปอยู่กับใคร
ขนาดมันจะมาง้อมันต้องไปถามความเห็นของคนอื่นเลย
คนชื่อทัชจะเป็นชู้หรือไม่เป็นชู้ก็ตามทีแต่แทนทำแบบนี้แล้ว วิวหัดรักตัวเองบ้าง

อ้างถึง
“แต่หนูว่าตอนนี้ดีกว่า  ตอนนู้นนน หนูยังไม่เกิดเลย ใครที่มาชอบเขาก็ไม่อยู่แล้ว มีแต่หนูตะหากที่ชอบตอนนี้”
ประโยคพวกนี้น่าจะตื่นจากฝันได้แล้ว คนที่เคยรักใันไม่อยู่แล้ว เหลือแต่ลูกกับแม่ตัวเองเท่านั้น
ออกไปทำงานยังได้เจอคนอื่นๆ ชีวิตจะได้ไม่ต้องเศร้าหรือหมกมุ่นอยู่กับความรู้สึกเจ็บๆพวกนี้
ปล่อยมันไปเถอะ ไอ้แทนน่ะ
อย่าหลุดเข้าไปในวังวนอันเก่าอีกเลย  เรามีค่ามากกว่านั้น
เราเป็นคนตัดสินคุณค่าของตัวเรา ไม่ใช่คนอื่น
อยากอ่านต่อแล้วสิ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน7 วันๆของหนูที่บ้านยาย_30/1/58 p.3)
เริ่มหัวข้อโดย: iamtsubame ที่ 31-01-2015 04:32:42
น้ำหวานเป็นเด็กดีนะลูกกกกกกกก หม่าม๊าจะได้ไม่เครียด :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน7 วันๆของหนูที่บ้านยาย_30/1/58 p.3)
เริ่มหัวข้อโดย: Ella ที่ 31-01-2015 05:49:05
ขนาดจะง้อ วิว ยังต้องรออาทิตย์หน้า ...ถ้าแทนสำนึกจริงควร ง้อ ตั้งแต่แรกไม่ใช่รอเป็นอาทิตย์ๆ แถมยังต้องถามความเห็นคนอื่นอีก .... วิว เลิกเถอะแบบนี้ เอาเวลามาดูแลน้ำหวาน ดีกว่า
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน7 วันๆของหนูที่บ้านยาย_30/1/58 p.3)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 31-01-2015 07:04:30
เรื่องครอบครัวเป็นเรื่องละเอียดอ่อนจริงๆ :hao5:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน7 วันๆของหนูที่บ้านยาย_30/1/58 p.3)
เริ่มหัวข้อโดย: tulakom5644 ที่ 31-01-2015 10:32:02
อ่านแล้วทั้งสนุก ทั้งหน่วงในคราวเดียวกัน แต่ก็หยุดอ่านไม่ได้ค่ะ  รออ่านตอนต่อไปอยู่นะค้าาาา :L2:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน7 วันๆของหนูที่บ้านยาย_30/1/58 p.3)
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 31-01-2015 11:38:24
คนชื่อทัชนั้นก็เมียอีกคนไงล่ะ เบื่อจริงๆ พอเขาจะกลับมายิ้มน่าบานเป็นกระดง เฮ้อไปล่ะ  บอกตัวเอง ว่าอย่าเข้ามาอีก อ่านแล้วอารมณ์เสีย
หัวข้อ: Re: ♥︎เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า♥︎ (ตอน8 หนูรู้แล้ว 2/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 02-02-2015 22:54:46
••หนูรู้แล้ว••






หม่าม้าเป็นอะไร...?
ตั้งแต่ไปรับหนูมาจากโรงเรียนก็เอาแต่เหม่อ
หรือว่าโดนยายดุอีก

ก็แบบว่า..
แบบว่าวันนั้นที่ม้าบอกว่าป๊าจะมา
มันก็ผ่านมาสองอาทิตย์แล้ว

ทีแรกๆ หม่าม้าอารมณ์ดีทุกวันเลย
แต่พอนานๆเข้า หม่าม้าก็กลับมาซึมอีก
จนหนูไม่กล้าเล่นด้วย

เพราะพอเข้าไปหาทีไร หม่าม้าจะเดินหนีไปทางอื่น
ชอบหลบไปทำอะไรเงียบๆคนเดียว

อย่างตอนนี้หม่าม้าก็ไปรดน้ำต้นไม้ซะงั้น
เพิ่งพาหนูลงจากรถแท้ๆ
มีเจ้าขาวเล่นน้ำที่พุ่งจากสายยางจนเปียกไปหมด
เลอะม้าด้วยแหละ
แต่หม่าม้าไม่สนใจ
รดไปปาดเหงื่อไป
สะอึกด้วยนะ
จะเอาน้ำไปให้หม่าม้าดีมั้ยน้า....

“น้ำหวาน...ไปเปลี่ยนชุดไปลูก”

“ยายคะ หม่าม้าเป็นอะไรก็ไม่รู้ ยายไปดูหน่อยสิ”

“อืม...เข้าบ้านไปก่อนนะ ยายจะถามให้”
หนูทำตามยายบอก  แต่ไม่เปลี่ยนชุดอย่างเดียวร้อกกก
อิอิ ต้องดักฟังผู้ใหญ่คุยกัน
หนุกดี



“วิว...แกจะทำเพื่อลูกไม่ได้เลยรึไง สงสารลูกแกเถอะ”
ยายเท้าสะเอวพูด  แต่หม่าม้าหันหน้าหนี
ยายเลยเดินไปปิดก๊อกน้ำ
ท่าทางโกรธจัดเลยแหละ

“แกเอาเค้ามาเลี้ยงแล้วจะทิ้งๆขว้างๆเพราะผัวแกไม่เอาเหรอห้ะ
นี่ชั้นเลี้ยงแกให้เป็นแบบนี้รึไง ไม่มีมันจะตายหรือไงวะ อายุจะสามสิบแล้วยังคิดได้เท่านี้ก็ไม่รู้จะว่ายังไงละ
ชั้นผิดหวังในตัวแกจริงๆ อยากทำอะไรก็เชิญ อยากให้เด็กมันมีปมก็เชิญ
มันไม่มีพ่อแล้วยังจะไม่มีแม่อีก ก็ดีเหมือนกัน!”
โหยายมาเป็นชุดเลย
ยังกะรัวกลอง
ขนาดเจ้าขาวมันยังยืนฟังยายเลยอ่ะ

“แล้วจะให้วิวทำไง วิวฝืนจนไม่รู้จะฝืนยังไงแล้วแม่ นี่ก็เป็นเดือนแล้ว เค้ายังไม่กลับมาเลย”
หม่าม้าปาดน้ำตา
ฮึก.....หม่าม้าร้องอีกแล้ว

ถึงหนูเห็นจนชินแต่หนูก็ร้องตามทุกที

“อย่าไปสนใจเลยคนพรรค์นั้น  เค้าไม่เห็นค่าเรา แต่เราควรเห็นค่าตัวเอง”
ยายกางแขนให้หม่าม้าเดินเข้าไป ลูบหลังคนสวยที่สะอื้นตัวสั่น
จากที่โกรธๆเปลี่ยนเป็นสงสารแทน
ปากพูดขมุบขมิบข้างหูม้า  หนูเลยไม่ได้ยิน
นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่ยายดูใจดีๆ
ทำให้หนูรู้ว่ายายก็ใจดีกะหม่าม้าเหมือนกัน
เหมือนตอนใจดีกับหนู



.
.
.

“หวัดดีครับ”
เสียงผู้ชายสวัสดีใครหว่า
เสียงคุ้นๆ แต่ไม่ใช่ปะป๊า

“อืม หวัดดีจ้ะ  ...น้ำหวานลูก! มาสวัสดีลุงกริชเร้ว”
อ่อ ตาลุงนี่เอง
นึกไงมาบ้านยายเนี่ย
หม่าม้าออกไปซื้อของที่ตลาดน้า

หนูอุ้มเจ้าขาวออกไปต้อนรับด้วย
ยิ้มแฉ่งมาอีกและตาลุง

“โห หมาชื่ออะไรครับนั่น”

“ชื่อขาว”
ลุงกริชหัวเราะใหญ่เลย
ชื่อขาวมันประหลาดตรงไหนนิ?

“นึกว่าเด็กน่ารักๆจะตั้งชื่อหมาน่ารักกว่านี้ซะอีก”

“ชื่อขาวน่ารักแล้วคะ  จำง่ายด้วย แล้วลุงมาทำไรอ่ะ”

“เสียมารยาทนะน้ำหวาน  ยายโทรตามเขาเองแหละ”

“ยายโทรทำไม ลุงกริชเค้าจะจีบม้านะ หนูไม่ยอมหรอก”
หนูหน้าบึ้ง
ทำไมตาลุงต้องมายุ่งกะเราด้วย
ปะป๊าบอกตลอดว่าไม่ให้มีใครมาวุ่นวาย
 
“ลุงมาชิมกล้วยบวชชีฝีมือยายเราน่ะ อีกอย่างลุงไม่ได้มาจีบ แค่มาอยู่เป็นเพื่อนหม่าม้าของหนูครับ”
ไม่เข้าใจอ่า....

“ช่วงนี้หม่าม้ากำลังเศร้า  ยายเลยอยากให้บ้านเรามีคนเยอะๆ หม่าม้าหนูจะได้อารมณ์ดีไงลูก”

“ใช่ครับ  เหมือนเวลาน้องหวานอยากเล่นกับเพื่อนไง  หม่าม้าวิวก็อยากมีเพื่อนเหมือนกัน”

“แต่หนูก็เป็นเพื่อนหม่าม้านะ”

“มันไม่เหมือนกันลูก”
หนูงงๆ แต่คิดตามที่ลุงกริชบอกก็เข้าทีเหมือนกัน
หนูยังอยากเล่นกับเพื่อนที่โรงเรียนตลอดเวลาเลย
หม่าม้าก็คงเป็นมั่งแหละ
แต่ว่าที่ผ่านๆมา หม่าม้าก็อยู่คนเดียวได้นี่
...เฮ้อ....ยกให้วันนึงละกัน
ถ้าเกิดหม่าม้าหายเศร้า จะไม่ว่าลุงนะ
.....


“โห! อร่อยมากครับ”
ลุงกริชสูดน้ำกล้วยบวชชีดังสู้ดๆ
หนูเลยเอามั่ง
สู้ดดดดดด
อ้า! อร่อยดีอ่า

แล้วยายก็ตีเข่าหนู
 ฮ่าๆ ขำหน้ายาย

“ห่ามจริงจริ๊ง หลานใครวะ”
ยายบ่นคนเดียว แต่หนูได้ยินนะ!
ว่าแต่ห่ามมันแปลว่าไรอ่ะ?

“ก็ได้ยายมานั่นแหละ ลูกวิวจะไปเหมือนใคร”
หม่าม้ากำลังนวดขาให้ยายอยู่
ยายแกชอบให้นวด
บอกว่าหม่าม้ามือหนักดี  แต่หนูไม่กล้านวดหรอก ก็บอกแล้วว่าหนังยายมันย่นๆหยึยๆ


“ได้ความน่ารักจากม้า ได้ความแก่นจากยาย ยังดีที่มันไม่ได้อะไรจากพ่อ”
ยายบ่นต่อ
แต่หม่าม้าไม่มีทีว่าจะสนใจ ยายเลยจิ๊จ๊ะไปคนเดียว

“แล้วเรื่องที่จะไปทำงานกับผม ตกลงยังไงดีครับ”

“ทำครับคุณกริช...ขืนไม่ทำเดี๋ยวหวานจะไม่มีข้าวกิน”

“ทำไมล่ะคะ หม่าม้าไม่มีตังค์เหรอ?”
หนูเขยิบไปหาคนสวย  เกาะแขนถาม
หม่าม้าตาซึมเลย

“เปล่าครับคนเก่ง....เราแค่...”

“บอกหวานไปเถอะ ยังไงลูกก็ต้องรู้อยู่วันยังค่ำ”
ยายหันมามองหม่าม้า
น้ำเสียงไม่ดุแล้ว
แต่ดูซึมเหมือนม้ามากกว่า

“แต่ว่ามันจะเสียมารยาทคุณกริชเค้านะแม่”

“เราเป็นเพื่อนกันนะวิว ไม่เป็นไรหรอก”

แล้วจู่ๆหม่าม้าก็พาหนูไปคุยในห้อง
หนูนั่งบนเตียง ส่วนม้านั่งข้างกัน
จับมือหนูตลอดเลย
เครียดอ่า อึดอัด....
หม่าม้ายิ้มนิดๆ นิดเดียวนะ
“หม่าม้ามีเรื่องจะบอก...”

“เรื่องอะไรคะ”

“ตั้งใจฟังนะ....ต่อแต่นี้ไปจะมีเราแค่สามคน...มีหม่าม้า น้ำหวาน แล้วก็ยาย”
ห้ะ!? แล้วปะป๊าล่ะคะ
ต้องสี่คนสิคะ หม่าม้านับคนผิดหรือเปล่า

“ปะป๊าจะไม่อยู่กับเราอีกแล้ว ....จริงๆแล้ว...น้ำหวานก็เห็นว่าป๊าเราหายไป”

“ปะ...ป๊าไม่รักเราเหรอคะ ทำไมห...หายไป”
หนูจะเบะแล้วนะ
ปะป๊าหายไปไหนคะ หม่าม้าที่รักป๊าที่สุด
ป๊าที่รักม้าที่สุด ...ก็เคยพูดกันไม่ใช่เหรอคะ
แล้วจะหายไปได้ยังไง
จะทิ้งเราได้ไง

“คนรักกัน เขาไม่ทำร้ายกันหรอกครับน้ำหวาน ...มันมีอะไรหลายอย่าง 
...แต่หม่าม้าก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนน้ำหวานนั่นแหละ”

“ทำไมปะป๊า...ฮึก...ต้องทำอย่างงี้...ฮืออออ หนูไม่เชื่ออ่ะ หนูไม่เชื่อ!”
ทำไมอ่า
ทำไม..
ฮึก....

“อย่าร้องลูก ไม่มีปะป๊า แต่ยังมียายกับหม่าม้านะ”
ไม่เอาอ่ะ!
ทีไอ้ต้อมมันยังมีพ่อเลย
คนอื่นในห้องด้วย
ฮือออ
ทำไมเป็นหนูล่ะ
...ไม่เอา ไม่ยอม!

“ปะป๊าต้องกลับมา...”
หนูเถียงกลับ
ปะป๊าชอบหายไปหลายวัน แต่ก็กลับมาหาหม่าม้าทุกครั้ง
แค่ครั้งนี้มันนานมากกว่าเดิม...

“หม่าม้าไม่อยากรอแล้ว ...หวานยอมให้ป๊ากลับมาแล้วก็ตีม้าอีกเหรอลูก หวานไม่รักหม่าม้าเหรอ..”
ฮึก...ก็ใช่
หนูไม่ชอบที่ทะเลาะกัน
แต่ว่าปะป๊าก็เคยดีมาก่อนนี่

“รักค่ะ รักหม่าม้าที่สุด....แต่ปะป๊าก็รัก”


“ไม่เป็นไรลูก...ถ้าเกิดปะป๊ามาหา  เราคงได้คุยกัน ....ตอนนี้หวานยังเด็ก ยังไม่เข้าใจหรอกลูก”
หม่าม้าพูดไม่ทันจบก็ก้มหน้าร้องไห้
เอามือปิดหน้าไม่ให้หนูเห็น
หน้าหม่าม้าแดง หูแดง
แดงช้ำไปทั้งตัว

“..ปะป๊ารักหม่าม้าไหมคะ..”
หม่าม้าส่ายหน้า
เอาแขนเช็ดหน้าจนเกลี้ยง
ถึงเงยหน้ามาพูด

“น้ำหวานสัญญากับม้าดีกว่าว่าจะเป็นเด็กดีเพื่อหม่าม้ากับยาย 
ส่วนคนที่ไม่อยู่ เขาไม่รับรู้อะไรด้วยหรอก เหมือนที่หวานพูดกับม้าวันนั้นไงลูก”

หม่าม้าเปลี่ยนเรื่อง
ไม่ตอบที่หนูถาม
แล้วจะให้หนูคิดไรได้
ปะป๊าไม่รักเราแล้ว
ปะป๊าไม่เคยรักเราเลย
ทำให้ม้าร้องไห้ทุกวัน ก็ยังไม่ทำดีด้วย


....หนูเกลียดปะป๊า....!!!

.
.
.
.
“มาให้ยายกอดหน่อยมา”
ฮึก...พอหนูออกมายายก็เรียกทันทีเลย
ยายมีกลิ่นอบอุ่นๆ หนูซุกเข้าหา
นึกถึงเมื่อก่อนที่กอดปะป๊า กอดแล้วอุ่นไปถึงใจ
แต่ต่อไปนี้คงไม่มีอีกแล้ว....


“น้ำหวานครับ....พรุ่งนี้ลุงพาไปเที่ยวเอามั้ย”
หึ..ลุงก็เป็นอีกคนที่ทำให้ปะป๊าโกรธหม่าม้า
หนูไม่ญาติดีด้วยหรอก

“ไม่ไปค่ะ”

“ทำไมล่ะลูก จะได้เปิดหูเปิดตา”

“ไม่ค่ะ”
หนูไม่ลูกเดียว
คนมันไม่มีอารมณ์นิ จะให้เที่ยวยังไง
ร้องไห้ตาบวมขนาดนี้ยังจะชวนไปเที่ยวอีก
ยุ่งยาก วุ่นวายจริง

“จะไปเค้นเด็กมันทำไมวิว ให้เวลาหวานเค้าหน่อย  ตอนพ่อแกตาย แกยังซึมไปตั้งหลายวัน”

“ขอโทษครับ”
เป็นตาลุงที่ขอโทษแทนหม่าม้า
ก็ถูกแล้วแหละ
เริ่มเรื่องก่อนเองนี่นา

“เฮ้อ....! เอาเถอะ...ไหนๆก็จบเรื่องกันสักที ชั้นไม่อยากอารมณ์เสียให้หลานกลัวอีก”

Rrrrrrr  Rrrrrrrrr

“ครับป้านวล”
หม่าม้ากดรับ  เดินเลี่ยงๆออกไปคุยคนเดียว แต่ว่ายังได้ยินอยู่ดี

“ครับ.......ครับ...ขอบคุณนะครับที่โทรบอก ..เอ่อ เดี๋ยวครับๆ
วิวฝากป้าซื้อน้ำหวานไปให้เค้าได้มั้ยครับ ตอนเครียดๆเค้าชอบดื่ม 
จำได้ว่ามันหมดแล้ว...ครับน้ำแดง....ขอบคุณมากครับ  ขอบคุณจริงๆ”

 ปะป๊า.....
ใช่แน่ๆ ปะป๊าชอบกินน้ำแดงตอนเครียดจากงาน
หม่าม้าชงให้บ่อยๆ แถมป๊าก็ยิ้มทันทีที่กิน

ป๊ากลับมาบ้านแล้วเหรอ ป้านวลถึงโทรมา

“ป้านวลน่ะครับ  ไม่มีอะไรหรอก ...”

“เอ่อ....ทุกคนครับ  คือว่าผมขอตัวกลับก่อนนะครับ...ขอบคุณนะครับแม่วิว
อร่อยมากจริงๆ ถ้ามีอะไรเพิ่มเติมผมจะมาคุยอีกที แต่ตอนนี้ผมมั่นใจว่าพ่อผมต้องตกลงรับออเดอร์ชัวร์ๆ”
ลุงกริชลุกขึ้น ไม่กลับตัวเปล่าด้วย หอบถุงใส่กล้วยบวชชีไปถุงเบ้อเร่อ

“เดี๋ยวครับคุณกริช! ผมขอติดรถไปด้วยหน่อย”

“หม่าม้าจะไปไหน อยู่กับหนูไม่ได้เหรอ”

“เอ่อ..แต่ว่า...”

“อยู่นี่แหละ! มาอยู่กับลูกก่อน”
ยายส่งเสียงดุๆไปให้
หม่าม้ายึกยัก
แต่สุดท้ายก็เดินกลับมา

“อย่าทำให้เสียเรื่อง”
ยายพูดเบาๆกะหม่าม้า
ไม่รู้ว่าเสียเรื่องอะไร
หม่าม้าถอนใจหนัก
นวดยายต่อ
แต่ตาเหม่อไปที่หน้าบ้าน....


......

555 ชอบหายตอนวันหยุด เพราะว่ากลับบ้านเลยไม่ได้เล่นคอมขอรับ  :m15:
รู้สึกตอนนี้ไม่ค่อยสมูทเลย
แต่ว่าช่วงนี้อารมณ์คนแต่งมันค่อนข้างจะกดดันกะชีวิต
ดั๊นเจอปัญหาฉุกละหุก
หัวไม่แล่น
พยายามแต่งตอน9จนจบ ถึงจะลงตอน8 ด้วยประการฉะนี้
ขอให้พรุ่งนี้มีเวลาแต่งตอน10เถ๊ออออ  :call:

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันมากๆ
เข้ามาแสดงความคิดเห็นอันสนุกสนาน อ่านทีไรขำทุกที
คือแบบว่าคนแต่งโรคจิต  :a6:


(http://fc01.deviantart.net/fs70/b/2014/281/e/ea9d65cc90804c71ad86633e00dac991-plz6of.jpg)

:haun4: ไปเจอรูปนี้มา คือมันใช่มาก เราบ้าคลั่งนักวาดคนนี้อยู่แล้วด้วย555
ช่างเป็นเคะที่น่าสงสารอะไรเช่นนี้
หัวข้อ: Re: ♥︎เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า♥︎ (ตอน8 หนูรู้แล้ว 2/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 02-02-2015 23:11:16
ไม่เจอกับตัวก็ไม่รู้จริงๆว่ามันจะเป็นยังไง :hao5:
เด็กสมัยนี้ก็มีเยอะเลยค่ะ ที่มาจากครอบครัวที่พ่อแม่หย่าร้างกัน แล้วส่วนใหญ่จะเป็นเด็กมีปัญหานะ  :เฮ้อ:
เอาใจช่วยน้ำหวานนะจ๊ะ แต่เราว่ายายใจดีนะ ไม่ได้เสี้ยมน้ำหวานให้เกลียดป๊าเลย ถ้าเป็นแบบในละครน้ำเน่ายุงชุมบ้านเรา คงต้องยุให้เกลียดพ่อแล้วไปล้างแค้นไรงี้อ่ะ :m20:
หัวข้อ: Re: ♥︎เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า♥︎ (ตอน8 หนูรู้แล้ว 2/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 02-02-2015 23:57:10
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ♥︎เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า♥︎ (ตอน8 หนูรู้แล้ว 2/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 03-02-2015 00:48:06
ตอนนี้เห็นชัดเลยว่าวิวเอาผัวมากกว่าลูก

น้ำหวานไม่ใช่ลูกแทนแต่เป็นเด็กที่ขอมาเลี้ยงหรือเปล่า?
วิวยังไม่เข้าใจอีกหรือว่าผัวมันไม่เอาตัวเองแล้ว
ถ้ามันรักเราจรองมันตามง้อตั้งแต่ช่วงแรกๆ แล้วก็มันไม่มาตีเราหรอก

เราเป็นคนชอบสุขนิยมนะ ชอบแฮ๊ปปี้ เอ็นดิ้ง
แต่เรื่องนี้มันดูไม่ออกเลยว่ามันจะจบแบบนั้นได้ยังไง

คุณยายคงอยากให้วิวมีกริชอยู่ด้วย
ุถึงได้เปิดทางให้เป็นตัวเลือก

อยากให้อิแทนมันเอาเมียใหม่มันมาอยู่ในบ้าน
วิวจะได้รู้ว่าผัวมันไม่เอาตัวเองแล้ว

เราอินกับเรื่องนี้มาก เลิกกันก็โอเคแต่ขอให้อิเทนกับอิทัชเจอบาปกรรมลงโทษด้วยเถอะ
รออ่านตอนต่อไปนะคะ  มารออ่านทุกวันเลย
หัวข้อ: Re: ♥︎เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า♥︎ (ตอน8 หนูรู้แล้ว 2/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 03-02-2015 01:13:13
อยากให้ วิวกับแทน กลับมาอยู่ด้วยกันเร็วๆ    :serius2:

คนเป็นพ่อเป็นแม่ควรคิดถึงลูกให้มากกว่านี้      :เฮ้อ:

สงสารน้ำหวาน   เฮ้ออออออออออออ    :sad11: :sad11: :sad11:
หัวข้อ: Re: ♥︎เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า♥︎ (ตอน8 หนูรู้แล้ว 2/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 03-02-2015 06:02:23
ถึงจะผ่านมุมมองที่น่ารักของน้องหนู
แต่นี่มันเรื่องสะท้อนปัญหาครอบครัวชัดๆ
อ่านแล้วสะเทือนใจเหมือนกันนะ แต่ก็อยากอ่านต่อ
หัวข้อ: Re: ♥︎เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า♥︎ (ตอน8 หนูรู้แล้ว 2/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 03-02-2015 08:03:20
มันเศร้าเนอะ  :sad4:
หัวข้อ: Re: ♥︎เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า♥︎ (ตอน8 หนูรู้แล้ว 2/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 03-02-2015 09:52:39
สรุปแล้วไม่ใช้ลูกแท้ของวิวหรือของแทน วิวเป็นอะไรดีเกย์สวยมั้ง แทนเป็นเกย์เหมือนกันเกย์รุก เมียใหม่คือทัช ตอนนี้เขาหลงเมียใหม่อยู่ที่มีนิสัยไม่เหมือนวิวเลย ให้อิสระกับแทนได้หมด ซึ่งวิวไม่มี แถมไม่เห็นค่าตัวเองสักนิด หลงผัวจนไม่สนใจอะไรเลย เขาไม่ห่วงตัวเองสักนิด แทนมันก็รู้อยู่แก่ใจนะว่าวิวอะ ยังไงมันก็หนีมันไม่พ้นอยู่แล้ว อารมณ์เสีย
หัวข้อ: Re: ♥︎เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า♥︎ (ตอน8 หนูรู้แล้ว 2/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 03-02-2015 10:04:25
อยากให้วิวตัดใจ และคิดถึงลูกให้มากกว่านี้

คนมันไม่รักก็ปล่อยมันไป เอาเวลามาสนใจลูกดีกว่า  :mew2:
หัวข้อ: Re: ♥︎เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า♥︎ (ตอน8 หนูรู้แล้ว 2/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: rmlab ที่ 03-02-2015 10:14:29
ที่ไม่เข้าใจคือตกลงรักกันจริง ๆ หรือเปล่า
หัวข้อ: Re: ♥︎เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า♥︎ (ตอน8 หนูรู้แล้ว 2/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 03-02-2015 10:40:23
ไอ้รักเราก็เข้าใจอยู่นะแต่ว่ารักแบบวิวนี่
เค้าเรียกว่ารักแบบไม่ลืมหูลืมตาขนาด
เค้าทำร้ายทั้งกายและใจขนาดนั้นก็ยัง
ไม่ยอมถอยออกมา :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ♥︎เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า♥︎ (ตอน8 หนูรู้แล้ว 2/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 03-02-2015 11:02:11
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :hao4: :hao4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ♥︎เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า♥︎ (ตอน8 หนูรู้แล้ว 2/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: มะเขือม่วง ที่ 03-02-2015 14:59:24
เศร้า  :mew6: :mew6:
หัวข้อ: Re: ♥︎เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า♥︎ (ตอน8 หนูรู้แล้ว 2/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: darling ที่ 03-02-2015 19:44:32
 :m16: :serius2:
หัวข้อ: Re: ♥︎เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า♥︎ (ตอน8 หนูรู้แล้ว 2/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 03-02-2015 21:03:44
หน่วงอีกแล้ว
หัวข้อ: Re: ♥︎เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า♥︎ (ตอน8 หนูรู้แล้ว 2/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 03-02-2015 21:34:20
มีผัวแบบนั้น ก็ช่างแม่งให้มันเครียดจนเส้นเลือดในสมองแตกตายไปเหอะ เอาเวลามาสนใจลูกดีกว่ามั้ยวะวิว สงสารลูกว่ะ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน8 หนูรู้แล้ว 2/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: หมูน้อย ที่ 04-02-2015 01:09:37
เราคิดว่าถ้าวิวยังเป็นแบบนี้อยู่ เรารู้สึกว่าทำใจอ่านต่อไม่ได้อะ
มันมีความรู้สึกหลากหลายจริงๆ อันนี้ต้องชมฝีมือนักเขียน
แต่วิวเป็นแบบนี้อะ อาจจะเพราะฟังในมุมของเด็กด้วยเลยมองว่าไม่น่าทำตัวแบบนี้อะ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน8 หนูรู้แล้ว 2/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 04-02-2015 08:32:41
เราอยาหาพระเอกใหม่ เอาแบบน้ำหวานปลื้มด้วย ดูแลวิวได้ 55555 แต่ไม่เอาอิแทนนะ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน8 หนูรู้แล้ว 2/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 04-02-2015 12:02:40
เรื่องนี้สงสารหนูน้ำหวานที่สุดเลย เกลียดป๊าเลวๆที่โลเลรับไม่ได้กับคนสารเลวคนนี้ โกรธม๊าที่หลงผู้ชายไม่ลืมหูลืมตาไม่มีศักดิ์ศรีผู้ชายเขาถึงไม่เห็นค่าเป็นได้แค่ของตาย
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน8 หนูรู้แล้ว 2/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: lemonpreaw ที่ 04-02-2015 14:24:37
อ่านไป ก็ร้องไห้ไป เฮ้ออออ สงสารน้ำหวาน
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน9 ฝันร้าย 4/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 04-02-2015 19:53:20
เนื้อเรื่องหายไปหนายยยยย
เปลี่ยนหัวเรื่องแล้วอ่ะ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน9 ฝันร้าย 4/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 04-02-2015 19:58:31
▼ฝันร้าย▼





ปะป๊า!!
จะทิ้งเราไปไหนคะ?!
ปะป๊าขา!! ไม่รักเราแล้วเหรอ
หนูมีแค่ป๊ากับม้าสองคนไม่ใช่เหรอคะ
ฮือออ อย่าทิ้งๆขว้างๆอย่างนี้สิ
หนูทำอะไรผิด
ถ้าหนูสัญญาว่าจะเป็นเด็กดี
ปะป๊าจะกลับมามั้ย
หนูสัญญาจริงๆนะ
หนูสัญญา
หนูสัญญา
 
หนูสัญญา
 
.
หนูสัญญา
.
 
 
 
หนูสัญญา
 
.
.
"หนูสัญญา"



“น้ำหวาน...ไม่เอาลูกไม่ร้อง”

อึก...อือ...

“หม่าม้า! ฮือออ”

“ฝันร้ายเหรอครับ”

“ค่ะ ไม่ดีเลยค่ะหม่าม้า”

“แต่เขาว่ากันว่าถ้าฝันร้าย มันจะกลายเป็นดีนะ”

“ฮึก...จริงเหรอคะ ...?”

“จริงสิ”

“ฮือออ....ถ้าหนูฝันว่าปะป๊าเดินหนีหนูไป ไม่ยอมหันมาหา ไม่สนใจหนูเลย แสดงว่าปะป๊าจะกลับมาใช่ป่าว”

“อื้อ...คงจะอย่างนั้น”

“แต่หนูก็กลัวอยู่ดี  ตั้งแต่คืนนี้หม่าม้านอนกับหนูได้มั้ย”

“ได้สิลูก”

.
.
.
.
“ยายขา จริงหรือเปล่าที่ฝันร้ายจะกลายเป็นดี”
หนูถามยายที่นั่งเบาะหน้าข้างคนขับ
ฝันเมื่อคืนมันฝังหัวแน่นเลย
แกะไม่ออกสักที ทั้งๆที่หม่าม้าปลอบแล้วปลอบอีก
แถมหนูต้องไปโรงเรียนด้วย คงไม่มีอารมณ์เล่นล่ะวันนี้

“จริงๆจ้ะ  อย่าไปคิดมากเลยลูก  อะไรในความฝันมันไม่มีจริงร้อก”

“อ้าว...งั้นนางฟ้าก็ไม่มีจริงเหรอคะ”
แล้วทำไมในการ์ตูนมันมี ในละครมันมี แถมในหนังยังมีอีกอ่า...

“ก็แล้วแต่เรื่องๆไปน่ะน้ำหวาน....แม่ก็...ตัดจินตนาการเด็กซะงั้น”
หม่าม้าลูบหัวหนูไปมา
วันนี้หม่าม้าหน้าหมองมากๆเลยล่ะ
ใต้ตาดำ ตาปรือๆ
หัวก็ยุ่งอีกตะหาก
ไหนบอกว่าวันนี้จะไปทำงานกับลุงกริช
คนสวยเนี้ยบหายไปไหนน้อ

“จอดตรงนี้แหละครับ”
หม่าม้าบอกคนขับแท็กซี่ก่อนพาหนูลงมา
หนูไหว้ครูหน้าโรงเรียนเสร็จก็โบกมือบ๊ายบาย

เห็นไอ้ต้อมกับแก๊งหนูกำลังวิ่งไล่จับกันอยู่พอดี
มันไม่เบื่อกันรึไง เล่นแต่จระเข้จับคน
เดี๋ยวหนูจะเสนอใหม่
วันนี้เอาตำรวจจับโจรดีกว่า
ให้ผู้หญิงเป็นตำรวจ ผู้ชายเป็นโจร
ทีเนี้ยผู้หญิงต้องชนะ!!
ผู้ชายต้องกลัวเราแน่ๆ
..
.
.

.
.

“กรี๊ดดดดดดดด”

“ว้าย น้ำหวานเป็นไรอ่า”

“งืออ  ต้อมมันจับเราแรงอ่ะ”
ก็หนูวิ่งไล่ไอ้ต้อมอยู่ แต่ว่ามันนึกไงไม่รุหันมาจับหนูแทน
ท่าจับมันดูแรงๆ น่ากลัวๆ
หนูตกใจเลยกรี๊ด
นึกภาพที่ปะป๊าผลักม้าแล้วเจ็บจี๊ดๆในอกเลย

“น้ำหวานเป็นอะไรคะ เดี๋ยวครูพาไปนั่งพักมั้ย?”

“ไม่เป็นไรค่ะครู หนูแค่ตกใจ”

“มีอะไรบอกครูได้นะ”

“ค่า”
หนูยิ้มแฉ่งให้
เฮ้อ...ไม่อยากให้ใครรู้ว่าบ้านเรามีเรื่อง
เพื่อนหนูไม่มีใครขาดพ่อเลยสักคน
หนูไม่อยากให้ใครรู้หรอก
มันทำให้เจ็บในใจ...
เหมือนที่นางเอกร้องไห้เพราะพระเอกทิ้งล่ะมั้ง

.
.
.
ฮึก...ปะป๊า...
ปะป๊าขา...
อย่าทิ้งหนู
อย่าไปไหนนะ
อย่าทิ้งเรา...


.
“น้ำหวานคะ  ครูว่าครูต้องคุยกับป๊าม้าน้ำหวานแล้วล่ะ”
ครูพูดขึ้นหลังจากปลุกหนูตื่น
ตอนแรกหนูตื่นแบบงงๆ เพราะยังไม่ถึงเวลาเลย
เพื่อนๆมันก็ยังหลับอยู่

“อ่า...คุยเรื่องไรคะ”

“วันนี้น้ำหวานแปลกๆนี่คะ”

“ไม่มีอะไรค่ะครู หนูฝันไม่ดีเฉยๆ”

“ไม่รู้แหละ ยิ่งแก้เร็วยิ่งดี เย็นนี้หม่าม้าจะมารับหรือเปล่า”
เฮ้อ!
หนูไม่ได้เป็นไรสักกะหน่อย
แค่ฝันเหมือนเมื่อคืนแป้บเดียวเอง
คุณครูจะรีบอยากรู้ไปไหน
เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็หาย

“ฮัลโหลสวัสดีค่า นั่นใช่คุณแม่ของน้ำหวานหรือเปล่าคะ”
อะอ้าวคุณครู!
หนูยังไม่ได้ตอบเลยว่าหม่าม้าจะมารับ

“คืออย่างนี้นะคะ ครูอยากจะนัดถามอะไรสักหน่อยตอนที่คุณแม่มารับน้ำหวานน่ะค่ะ
...อ้าว...อ๋อได้ค่ะ คุณยายก็ได้  ....ไม่ใช่ค่ะๆ น้ำหวานไม่ได้มีเรื่องกับใครค่ะ...ค่า...รบกวนด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ”
หนูมองหน้าครูงงๆ
แค่หนูนอนละเมอก็เป็นห่วงซะขนาดนี้เชียว

“เดี๋ยวเย็นนี้คุณยายจะมารับนะน้ำหวาน”

“ค่ะครู”

.
.
.

พอเลิกเรียนพวกเพื่อนๆก็มีพ่อแม่มารับ
ดูมีความสุขจัง เพราะทุกคนก็อยากกลับไปเล่นที่บ้านกันทั้งนั้น
ส่วนหนูนั่งรอยายอยู่กับครูแก้วตรงสนามเด็กเล่น
เพราะหม่าม้าทำงานกับลุงกริช
ต่อไปนี้ก็คงเป็นแบบนี้ล่ะมั้ง
จะไม่มีปะมารับมาส่งอีกแล้ว...
หนูอ่ะได้แต่สงสัยว่าป๊าเคยคิดถึงหนูมั่งหรือป่าว
ปะป๊าทิ้งหนูไปมีลูกคนใหม่หรือเปล่า

“สวัสดีคะคุณครู เจ้าหวานเค้าทำอะไรหรือคะถึงเรียกมาคุย”
โห่ยายอ่ะ เดินมาถึงก็หน้าดุเชียว
หนูไม่ได้ทำไรจริงๆนะ

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ...แต่ก็เป็นเรื่องที่ไม่อยากปล่อยไว้ ในฐานะที่เป็นครูประจำชั้นของน้ำหวาน”

“ว่ามาเลยค่ะ ไม่ต้องเกรงใจ”

“น้ำหวานน่ะปกติเป็นเด็กร่าเริงค่ะ แก่นซนมากๆ เป็นหัวโจกของเพื่อนในห้อง
แต่ว่าสองสามวันที่ผ่านมาน้ำหวานดูแปลกไปมาก น้ำหวานก็เล่นกับเพื่อนเหมือนเดิมนะคะ
แต่ความซน ความสดใสมันไม่มีเลย  ครูสังเกตมานานก็นึกว่าจะไม่มีอะไรมาก
แต่ปรากฏว่าวันนี้น้ำหวานแปลกไปมากกว่าเดิมอีกค่ะคุณยาย...”

โอย...เป็นครั้งแรกที่ไม่อยากฟังผู้ใหญ่คุยกัน
หนูขอไปวิ่งกะไอ้ต้อมได้มั้ยอ่า แม่มันยังไม่มารับเลย

“เมื่อเช้าตอนน้ำหวานเล่นกับเพื่อน  จู่ๆแกก็ร้องกรี๊ดค่ะ น้ำหวานบอกว่าไม่มีอะไร...ใช่ไหมลูก....
แต่น้ำหวานไม่รู้หรอกว่าครูมองตลอด  ครูเห็นต้อมเขาหันมาจะจับน้ำหวาน
 เป็นจังหวะเดียวกับที่น้ำหวานล้มหงายหลัง 
ท่ามันเลยเหมือนต้อมเขาจะยื่นมือไปทำอะไรสักอย่างที่ไม่ใช่แค่จับธรรมดาๆน่ะค่ะ”

“แค่นี้เองเหรอคะครู  จริงๆแล้วหนูแค่ตกใจอ่า”
หนูแก้ตัวแทนต้อม
ก็สะดุดขาตัวเองเองแหละ
ไม่อยากโทษใคร

“ยังมีอีกนะคะ...ตอนนอนพักกลางวันค่ะคุณยาย  น้ำหวานละเมอหาแต่ปะป๊า
...เฮ้อ!  ครูไม่อยากปล่อยให้มันร้าวลึกไปกว่านี้นะคะ ถึงจะไม่รู้ว่ามันมีเรื่องอะไรก็เถอะ
แต่ครูอยากจะเล่าให้คุณยายฟังไว้ก่อนค่ะ”

ยายไม่ได้พูดอะไร
เอาแต่มองหนู
แต่ว่าไม่ได้ดุหรอก แค่นิ่งๆ

“ต้องขอบคุณคุณครูมากเลยนะคะที่บอกกัน  ทางนี้ก็คุยๆกับแม่เค้าอยู่เหมือนกัน”

“ต้องคุยกับปะป๊าด้วย  ต้องทั้งครอบครัวนะคะ  ครูอยากเห็นน้ำหวานกลับมาร่าเริงอีกครั้งค่ะคุณยาย”

“หนูก็ไม่ได้เป็นไรนี่”

“ไม่เอาค่ะไม่เถียงเรื่องที่ไม่เป็นความจริงนะคะน้ำหวาน ถึงน้ำหวานจะไม่อยากพูด แต่อย่าใช้อารมณ์ในการพูดนะคะ”
ครูแก้วแสนใจดีใจเย็นสอนหนู
หนูไม่ได้เถียง
หนูไม่ได้เป็นไรจริงๆ
หนูไม่เคยจำฝันได้สักกะที
แค่ฝันร้ายธรรมดา เดี๋ยวก็ลืมเองแหละ

งอนแล่ว!
ฮึ่ย!

“คิก..โดนงอนแล้วล่ะคะ ขอบคุณคุณยายด้วยค่ะที่สละเวลามา”

“ค่า ดีซะอีกค่ะ...งั้นขอตัวกลับละนะคะ...น้ำหวานกลับลูก”

“สวัสดีค่ะครูแก้ว”

“จ้า...”

............



เรานั่งแท็กซี่กลับบ้านเหมือนเคย
แต่ไม่เหมือนเดิมตรงที่มีโทรศัพท์มาหายาย
เป็นลุงกริชที่โทรมาบอกว่าส่งหม่าม้าตรงปากซอยเพราะหม่าม้าขอ
 ตอนแรกหนูก็งงว่าทำไมยายดูโมโหๆ กะแค่หม่าม้าลงปากซอยด้วย
แต่พอถึงบ้านเท่านั้นแหละ
...ไม่มีหม่าม้าคนสวยซะอย่างนั้น

ยายโทรหาหม่าม้าตั้งหลายสายก็ไม่ยอมรับ
โทรจนหนูใจไม่ดี
กลัวหม่าม้าเป็นอะไรไป
.
.
เรานั่งรอหม่าม้าจนดึกๆ แต่หนูไม่รู้หรอกว่ากี่โมง
กับข้าวเย็นชืดหมดแล้ว
ยายนอนผงกอยู่ข้างๆก็ไม่ได้กินเพราะรอหม่าม้า
ส่วนหนูยายบังคับให้กินก่อน
.
แกร๊ก...

งือ....ประตูเปิด...
หม่าม้ามาแล้ว!!!

“อ้าว....ยังไม่นอนอีกเหรอลูก”
หม่าม้าย่องๆเข้ามากลัวยายตื่น
ขืนยายตื่นนะมีหวังหูชาแน่ๆ

“หม่าม้าไปไหนมา”

“ม้าบอกยายแล้วว่าไม่ต้องรอ จะรอทำไมก็ไม่รู้”

“แล้วม้าไปไหนมาคะ?”

“หม่าม้าฝากคุณกริชบอกแล้วนะ..เฮ้อ!”

“หม่าม้าไปไหนมา!!”

“มีอะไรกันๆ....วิว! ทำไมเพิ่งกลับบ้าน”
ยายสะดุ้งเพราะเสียงตะโกนหนู
ก็หม่าม้าถามเท่าไหร่ก็ไม่ตอบ
หนูเบื่อนะมานั่งรออ่ะ
หม่าม้าคงตั้งใจจะทิ้งหนูไปอีกคนล่ะสิ

“น้ำหวานทำไมก้าวร้าวแบบนี้ล่ะลูก”

“หม่าม้าจะทิ้งหนูอีกคนแล้วใช่มั้ย?!”

“ไม่ใช่นะ..หม่าม้าแค่ไปทำธุระ”
หม่าม้ากอดปลอบหนูที่สะอื้นแล้วเรียบร้อย
ฮึก....มีแต่คนจะทิ้งหนู
หนูอุตส่าห์มีป๊าม้าแล้ว ก็ยังไม่รักหนูอีก ฮือออ

“บอกลูกไปสิว่าไปไหนมา”

“หม่าม้าไปบ้านป้านวลมาครับ...”

“ไปทำไมคะ ...ฮึก ...ไปหาปะป๊าใช่ป่าว ปะป๊าจะมาหาใช่มั้ย”
หนูเขย่าแขนขาวๆ
เหมือนมีความหวังเลย
ยิ่งหม่าม้าไม่ชอบออกไปไหนนานๆอยู่ด้วย

“ก็...ไปทำกับข้าวบ้านป้านวลแล้วให้ป้านวลเอาไปให้ป๊า...ตอนนี้บริษัทกำลังมีปัญหาหนักครับแม่”

“ไปทำอีท่าไหนถึงรู้ล่ะ”

“ป้านวลบอกน่ะ  ป้าแกเข้าไปถามไถ่พี่แทนทุกวันเลย แต่ก็ได้แค่นี้แหละ
 ตอนเลิกงานวิวเลยไปสืบที่บริษัทก่อนแล้วค่อยไปบ้านป้านวล”

“แล้วที่บริษัทเค้าไม่สงสัยหรือไงว่าทำไมเมียเจ้านายมาทำลับๆล่อๆ”

“ไม่หรอกครับ ก็แค่เข้าไปถามธรรมดาๆนี่แหละ  พวกเขาก็บอกแล้ว...ดูเหมือนจะโดนคนสนิทโกงน่ะครับ”

“ฮึ!...อย่าให้เดานะ  ...ชั้นว่าชั้นเดาถูก”
ยายกลับมากอดอก อารมณ์ดีเหมือนแม่มด
หนูเลยปรับหน้าไม่ถูก
แต่ไม่ค่อยเข้าใจที่หม่าม้าพูดเท่าไหร่เลยหายร้องแล้ว
ก็ฟังไปแบบงงๆแทน

“ครับ...ทัชมันโกงแล้วก็หนีหายไปเลย  ช่วงนี้พี่แทนเลยตามหาตัวให้วุ่น 
นี่อาจเป็นเหตุผลที่พี่เขาไม่มาง้อเราก็ได้นะแม่”
หม่าม้ายิ้มขึ้นมาทีไร โลกก็สว้างสว่าง

“อย่าเพิ่งคิดไปเอง...ดูสถานการณ์ไปก่อน ติดงานเลยมาง้อไม่ได้ กับรักงานมากกว่าเรา..ลองคิดดูละกัน”

“แม่อ่ะ...ไม่ให้กำลังใจกันเลย”

“เออ...อาบน้ำส่งน้ำหวานนอนแล้วไปคุยกับแม่ด้วย  จะคุยเรื่องเมื่อเย็นที่ครูแก้วเรียกไปพบ”

“ครับ...ป่ะน้ำหวาน..ไปนอนก่อนนะลูก”
หนูเห็นนะว่าหม่าม้าพยายามฝืนไม่ยิ้ม
กลัวยายดุอีกล่ะสิ
ยายนี่ก็ชอบว่าหม่าม้าอยู่เรื่อย
หม่าม้าอุตส่าห์ยิ้มแล้วน้ายาย



..................


เหอๆๆ ทำไมน้ำหวานร้องไห้มันทุกตอนเลยแฮะ  :mew5:
เดี๋ยวตอนที่11 จะไม่ร้องแล้ว(ล่ะมั้ง)
แต่ตอนหน้าทุกคนคงสะใจ และคงเดาทางได้555
ข้าพเจ้าว่าจะแต่งสัก20ตอน  แล้วมีตอนพิเศษสมัยแทนวิวเอ๊าะๆ และเฉลยทุกข้อสงสัยดีไหมหนา...
อ้อ!  http://pantip.com/topic/33174152  จากกระทู้นี้
คือว่าเราไม่เคยมองหน้าลูกแบ็คแฮมเลย  พอเจอกระทู้นี้ก็ชอบมาก น้องน่ารักมาก
ให้อารมณ์เหมือนน้ำหวานที่ดูหน้าเอ๋อๆเด๋อๆด๋าๆ ดีอ่ะ5555
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน9 ฝันร้าย 4/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: baipai_bamboo ที่ 04-02-2015 20:06:16
บอกตรงๆเริ่มรำคานวิว คนไม่รักก็คือไม่รักสิ ต่อให้ทำดีกับเขาไปเขาก็ไม่รับรู้หรอก แล้วถ้าเขากลับมาง้อก็จะกลับไปคบกับเขาใหม่ว่างั้น ไม่เคยรักตัวเองเลยหรอ อ่านแล้วขัดใจวิวมาก บอกเลย :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน9 ฝันร้าย 4/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 04-02-2015 20:06:52
รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ^^
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน9 ฝันร้าย 4/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: hibarihao ที่ 04-02-2015 20:43:37
 :katai1:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน9 ฝันร้าย 4/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: mimasopu ที่ 04-02-2015 20:46:13
เฮ้อออ
บางทีก็เซงวิวนะ โดนมาตั้งเท่าไหร่ทำไมไม่จำ
แทนมันเลยได้ใจไงอยากจะง้อเมื่อไหร่ก็ง้อ มีใหม่ก็ทิ้งๆขว้างๆวิว
สุดท้ายก็เป็นของตาย เข้าอีหรอบเดิม :katai1:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน9 ฝันร้าย 4/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: eveniing ที่ 04-02-2015 20:59:20
 :pig4: :pig4: :pig4:



รอเฉลยทุกข้อสงสัย แต่ยังไงก็ขอให้จบแบบแฮปปี้นะคะ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน9 ฝันร้าย 4/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: Mississippi ที่ 04-02-2015 22:16:41
3 พยางค์สำหรับแทน

สม น้ำ หน้า

 :laugh:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน9 ฝันร้าย 4/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 04-02-2015 23:19:07
สะใจค่ะ สะใจ

อิทัชจะชู้หรือไม่ชู้เราไม่แคร์
แต่เราแคร์ที่อิแทนมันไม่สนใจใยดีลูกเมีย
มันเชื่อฟังอิทัชยังกะเป็นแม่
ตีเมียต่อหน้าลูกจนลูกมันผวาเป็นแผลทางใจ

เมียหลวงที่ทนอยู่กับผัวทั้งที่สามีมีเมียน้อยเราเข้าใจ
แต่ที่ไม่เข้าใจก็คือเมียหลวงที่ทนเป็นกระสอบทรายให้ผัว

ก็จะรอดูต่อไปว่าจะเป็นยังไง

ป.ล เราอยู่ยุโรปเหนือนะ จะบอกให้ว่าอาการของน้ำหวานเนี่ยถ้าหากว่ามันชัดจนครูผู้แลเขาสังเกตุเห็น
ก็จะเรียกผู้ปกครองมาคุยแบบเป็นการเป็นงาน
ผู้ปกครองจะถูกวัดหรือตรวจสอบจากการสัมภาษณ์เลยนะว่ามีปัญหาหรือเปล่า 
เหมาะสมที่จะเป็นผู้ดูแลเด็กหรือเปล่า 
ในกรณีของน้ำหวานนี่รับรองว่านักสังคมสงเคราะห์และนักจิตวิทยาจะเข้ามาดูแลทันที
ตัววิวเองก็จะได้รับการเรียกตัวให้ไปหาที่ปรึกษาหรือนักจิตวิทยา 
อิแทนที่ตีเมียโดนรายงานถึงตำรวจแน่ๆ
เพราะว่าการทำร้ายร่างกายคนอื่นนั้นเป็นการกระทำที่ผิดกฏหมาย
แล้วก็ไม่ใช่วิวที่เป็นคนโจทก์แต่เป็นรัฐที่จะทำการฟ้องจำเลย
ถึงวิวไม่เอาเรื่องก็ไม่มีการออมชอมคดี

ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่อสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเด็กที่เป็นอนาคตของชาติ 
ต่อให้ย้ายที่เรียนก็เหมือนกันเพราะว่าอยู่ภายใต้กฏหมายอันเดียวกัน 
ที่สำคัญที่สุดตีเด็กผิดกฏหมายนะ  ลูกตัวเองก็ตีไม่ได้
ครูที่ดุแลจะคอยถามและบอกสิทธิของเด็กอยู่เสมอว่าพ่อแม่หรือใครๆไม่มีสิทธิตีเด็ก
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน9 ฝันร้าย 4/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: Ella ที่ 04-02-2015 23:47:58
แทน ถ้าไม่โดนโกงคงไม่คิดจะกลับมาบ้านสินะ

บอกได้คำเดียว สมน้ำหน้า แทนมาก

ส่วน วิว ทำไมไม่รู้จักรักตัวเองบ้างนะ ถึงรักแค่ไหน

แต่ถ้ามีการทำร้ายร่างกายกันแล้ว ยังคงยอมอยู่อย่างนั้น

แทนมันจะเห็นเป็นของตายได้นะ เดี๋ยวก็ทำแบบเดิมอีก  :katai1:

หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน9 ฝันร้าย 4/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 05-02-2015 00:19:18
จะเห็นใจดีมั้ยน้าาา หึหึ  o18
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน9 ฝันร้าย 4/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 05-02-2015 00:43:52
สะใจค่ะ สะใจ

อิทัชจะชู้หรือไม่ชู้เราไม่แคร์
แต่เราแคร์ที่อิแทนมันไม่สนใจใยดีลูกเมีย
มันเชื่อฟังอิทัชยังกะเป็นแม่
ตีเมียต่อหน้าลูกจนลูกมันผวาเป็นแผลทางใจ

เมียหลวงที่ทนอยู่กับผัวทั้งที่สามีมีเมียน้อยเราเข้าใจ
แต่ที่ไม่เข้าใจก็คือเมียหลวงที่ทนเป็นกระสอบทรายให้ผัว

ก็จะรอดูต่อไปว่าจะเป็นยังไง

ป.ล เราอยู่ยุโรปเหนือนะ จะบอกให้ว่าอาการของน้ำหวานเนี่ยถ้าหากว่ามันชัดจนครูผู้แลเขาสังเกตุเห็น
ก็จะเรียกผู้ปกครองมาคุยแบบเป็นการเป็นงาน
ผู้ปกครองจะถูกวัดหรือตรวจสอบจากการสัมภาษณ์เลยนะว่ามีปัญหาหรือเปล่า 
เหมาะสมที่จะเป็นผู้ดูแลเด็กหรือเปล่า 
ในกรณีของน้ำหวานนี่รับรองว่านักสังคมสงเคราะห์และนักจิตวิทยาจะเข้ามาดูแลทันที
ตัววิวเองก็จะได้รับการเรียกตัวให้ไปหาที่ปรึกษาหรือนักจิตวิทยา 
อิแทนที่ตีเมียโดนรายงานถึงตำรวจแน่ๆ
เพราะว่าการทำร้ายร่างกายคนอื่นนั้นเป็นการกระทำที่ผิดกฏหมาย
แล้วก็ไม่ใช่วิวที่เป็นคนโจทก์แต่เป็นรัฐที่จะทำการฟ้องจำเลย
ถึงวิวไม่เอาเรื่องก็ไม่มีการออมชอมคดี

ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่อสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเด็กที่เป็นอนาคตของชาติ 
ต่อให้ย้ายที่เรียนก็เหมือนกันเพราะว่าอยู่ภายใต้กฏหมายอันเดียวกัน 
ที่สำคัญที่สุดตีเด็กผิดกฏหมายนะ  ลูกตัวเองก็ตีไม่ได้
ครูที่ดุแลจะคอยถามและบอกสิทธิของเด็กอยู่เสมอว่าพ่อแม่หรือใครๆไม่มีสิทธิตีเด็ก

โห ขอบคุณมากค่ะ ได้ความรู้มากๆ ต่างประเทศเขาเคร่งเรื่องสิทธิเด็กมากๆเลย
มันดีมากเลยนะ  ส่วนตัวแล้วช่วยให้ชีวิตเด็ก ครอบครัวเด็กมีคุณภาพมากขึ้นจริงๆ
ต่างกับไทยที่ค่อนข้างมีนิสัยไม่ชอบเอาเรื่อง
มันก็ดีในบางเรื่อง แต่ที่จริงเรื่องแบบนี้ควรเคร่งให้มากกว่านี้
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน9 ฝันร้าย 4/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 05-02-2015 03:16:34
@ Khun mukmaoY

ประเทศแถบนี้สแกนดิเนเวีย ประชากรน้อยเมื่อเทียบกับเมืองไทย
การดูแลประชากรก็คือการลงทุนของชาติ
ประชากรมีคุณภาพ มีงานทำก็จ่ายภาษี
รัฐได้ภาษีได้บำรุงประเทศ
คนที่ทำผิดแล้วต้องโทษ ภายในระยะเวลาต้องโทษ
จะมีการเสริมสร้างอนาคตเพื่อไม่ให้คนกลุ่มนี้ได้หวนกลับไปอยู่ในวังวนมิจฉาชีพอีก
เปรียบคนกลุ่มนี้เหมือนคนป่วยที่ต้องได้รับการรักษา
เมื่อออกมาแล้วหายดีแล้วเขาก็ทำงานจ่ายภาษีไม่เป็นภาระของสังคม

เด็กคือสมบัติของขาติ
ถ้าหากว่าน้ำหวานอยู่สแกนฯนะคะ
อย่างในกรณีวิวนี้เห็นได้ว่านางเห็นผัวดีกว่าลูก
ถ้าหากว่าได้ไปคุยกับทางสังคมสงเคราะห์
ท่าทางนางจะไม่ได้ลูกไปดูแล
เพราะว่าที่น้ำหวานเป็นอยู่นี้ก็คือเด็กเกิดปัญหาทางจิตแล้ว
อาจจะมีการเข้าไปดูแลวิวกับลูกเช่นมีการส่งเจ้าหน้าที่ไปสังเกตุเวลาที่แม่อยู่กับลูก
หากว่าไม่ดีขึ้นก็จะดำเนินขั้นต่อไป
ทางรัฐหรือทางเขตจะจัดการให้น้ำหวานไปอยู่กับครอบครัวอุปถัมป์
ในระว่างนี้วิวก็จะได้รับการช่วยเหลือเช่นได้คุยกับนักจิตวิทยา
จนกว่านางจะสามารถรับเอาลูกไปดูแลได้อีก ถ้าหากว่านางต้องการ
อิแทนนี่ไม่ติดคุกก็ต้องเข้าบำบัดค่ะ

บ้านเราต้องเริ่มที่มีการปรับมุมมองอีกเยอะ
คนเราต้องเท่ากันจะยากดีมาจน
เด็กทุกคนต้องได้รับการคุ้มครอง

แต่คงยากเพราะว่ารุัฐทางยุโรปเหนือเป็นรัฐสวัสดิการที่เก็บภาษีสูง
การคุ้มครอง การดูแล การให้ความช่วยเหลือ ประชาชน คือสิ่งที่ประชาชนได้จากการเสียภาษี
ความรับผิดชอบทางด้านการจ่ายภาษีที่นี่สูงมากๆ

อยากทราบตรงไหนถามได้ตลอดนะคะ
เราอินมากๆกับเรื่องนี้ ขอบคุณมากค่ะที่แต่งเรื่องนี้ขึ้นมาถึงจะเศร้าและหน่วงมาตลอดก็เถอะ
อย่าลืมกระทืบอิแทนด้วยนะคะ (ที่เราอยู่ทำไม่ได้ แค่คิดก็ไม่มีใครอยากคบด้วยแล้วค่ะ ฮา)
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน9 ฝันร้าย 4/2/58 p.4)
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 05-02-2015 08:39:56
สุดท้ายก็รักเขาจนโงหัวไม่ขึ้นจริงๆ สุดท้ายดูแล้วว่าน้ำหวานจะเป็นเด็กมีปัญหาแน่นอน เฺ้ฮ้อ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน10 เจอป๊าแล้ว! 6/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 06-02-2015 23:22:08
→เจอปะป๊าแล้ว!





เฮ้อ! น่าเบื่อจัง
เนี่ยตั้งแต่ละเมอหาปะป๊านะ ครูแก้วก็ชอบจ้องตลอดเลยอ่า
ครูจะห่วงหนูเกินไปแล้วหน่า
ทียายกับหม่าม้ายังปล่อยๆเลย
แถมกันไม่ให้ต้อมกับหนูเล่นด้วยกันอีก
เพราะเล่นทีไรต้อมชอบเล่นแรง
ครูเลยให้เราเล่นวิ่งไล่จับแค่แป้บเดียว แต่ถ้าเป็นอย่างอื่นก็เล่นได้ปกติแหละ
แต่หนูก็อึดอัดอยู่ดี

“ครูคะ...หนูปวดฉี่”
แง่ว จู่ๆก็ปวดฉี่ตอนจะนอนกลางวัน
แหะๆ จริงๆแล้วหนูปวดหน่อยเดียว
หนูแค่ไม่อยากหลับเฉยๆ

“งั้นเดี๋ยวครูพาไปละกันเนอะ เพื่อนหลับกันหมดแล้ว”

“ค่า”

ครูแก้วพาหนูไปห้องน้ำหลังตึก
หนูไม่ชอบห้องน้ำโรงเรียนเลย น่ากลัวมากๆ
มีต้นผักบุ้งขึ้นเต็มไปหมด
แต่บางทีก็แอบมาเด็ดดอกผักบุ้งกับแก๊งหนูนะ
เอาไปทำต้มยำผักบุ้งใส่กะลา  เอาค้อนทุบๆให้ละเอียด เติมน้ำเข้าไปก็ขายให้พวกผู้ชายกิน



“ครูคะ  ใช่เสียงมือถือครูป่าว”

หนูเดินออกมาจากห้องน้ำพอดีก็ได้ยินเสียงเพลงเกาหลี
ฮ่าๆ ครูแก้วน่ะบ้าเกาหลีมากๆเลยล่ะ
ชอบเอารูปนักร้องมาแจกเวลาเล่นเกมกัน
หนูว่าก็หล่อดี แต่ชอบแบบปะป๊าตอนใจดีมากกว่า

“อุ้ย! หม่าม้าหนูโทรมานี่นา....สวัสดีค่าคุณแม่น้ำหวาน”
อ่า..หม่าม้าจะโทรมาทำไมหว่า
ไม่มีเรื่องอะไรแล้วนี่นา ก็ผ่านมาหลายวันแล้วนะ

“ห๊า!! ได้ค่ะๆ ได้ค่ะ...ใจเย็นๆนะคะคุณแม่”
ครูแก้ววางโทรศัพท์ หน้าตาแตกตื่นมาก
...ท่าทางครูไม่น่าจะใจเย็นนะ

“คืองี้นะน้ำหวาน  เดี๋ยวหม่าม้าหนูจะมารับ”

“มารับตอนเลิกเรียนใช่ไหมคะ เย่ๆ”

“ไม่ใช่ค่ะ...มาตอนนี้เลย....น้ำหวานฟังครูนะลูก....ม้าหนูจะมารับไปโรงพยาบาล”

“จะพาหนูไปตรวจเหรอ หนูไม่ได้เป็นบ้านะคะ”
งือ...เบะอีกแล้ว
ช่วงนี้หนูเศร้าทุกวัน  เลยน้ำตาไหลง่าย

“โอ๋ๆ อย่าร้องนะคะ...ไปเก็บกระเป๋ารอหม่าม้ากับครูดีกว่า”

.
.
.
.
ตกลงหม่าม้ามารับหนูทำไม ก็ยังไม่รู้
รู้แต่ว่าคงจะไม่ดีมากๆ
เพราะยายคิ้วขมวดตลอดเวลา
ส่วนหม่าม้าขี้แยน่ะเหรอ น้ำตาไหลเป็นทางอยู่เงียบๆ
ไม่รู้ทำได้ยังไง
ทำไมผู้ใหญ่ชอบปิดๆซ่อนๆง่ะ



“ใจเย็นๆน่ะวิว”
ยายเตือนหม่าม้าที่ทำท่าเหมือนจะกระโดดออกจากแท็กซี่
หนูว่าถ้าม้ากระโดดไปคนเดียวยายก็คงไม่ว่าหรอก
แต่คนสวยของหนูดันจูงมือหนูไปด้วยไง
เลยโดนดุเลย

“ตกลงมีไรกันเหรอคะ บอกหนูหน่อย  หนูไม่ฉีดยาแล้วนะ หนูฉีดไปแล้ว ปวดแขนจะตาย”
เมื่อวันนู้น มีหมอมาฉีดยากันโรคให้ที่โรงเรียน
เพื่อนหนูนะร้องไห้กันระงม
ปวดแขนมากด้วย

“ไม่ใช่หรอกลูก...ป๊าหนูรถชน”
ห้ะ! รถชนที่มันคว่ำแบบในข่าวอ่ะเหรอ
แล้วก็มีคนตายหลายคน....
.

ฮึก....ปะป๊าตายแล้วใช่มั้ย
“แงงงงงงงงง ปะป๊าอย่าตาย  คืนดีกะหนูก่อน แงงงงง”

“อย่าร้องๆ ป๊าไม่ได้ตาย ไม่เอาไม่ร้องลูก”
ฮือออ ทีหม่าม้ายังร้องเลย แสดงว่าปะป๊าต้องไม่รอดแล้วแน่ๆ
ปะป๊ายังไม่ได้บอกหนูเลยว่าทิ้งเราไปทำไม  หนูไม่ยอมให้ตาย ฮือ


หนูร้องงอแงลั่นโรงบาลเลย
ดื้นๆไปกะพื้นเพราะหนูไม่มีแรงเดินแล้ว
ใจหนูมันเป็นไรก็ไม่รู้
เหมือนจะพังๆ
หนูไม่อยากให้ปะป๊าตาย
ถึงปะป๊าจะทิ้งเราแต่หนูก็ไม่อยากให้ใครตาย ฮือออ
หนูยังเชื่อเสมอว่าป๊าจะกลับมาดีกับเรา
หนูไม่ยอมให้ป๊าไปไหนแน่

“อุ้มเถอะวิว เฮ้อ..น่าเวทนาจริงๆ”
หนูปล่อยให้หม่าม้าอุ้มไปไหนก็ไม่รู้ 
แต่เห็นหมอบอกนั่งรอหน้าห้องอะไรอีกก็ไม่รู้นั่นแหละ
ไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง...ฮึก
ไม่รู้ด้วยว่าป๊าเป็นหนักไหม...
ปะป๊าขา...กลับมาหาหนูนะ
อย่าเพิ่งตายนะ....
.
.
.
เฮือก!  หนูฝันว่าปะป๊าตาย
ป๊าเดินไปไม่กลับมา

....มองไปรอบๆก็เห็นยายนั่งหลับพิงไหล่ม้าที่หลับเหมือนกัน
ห้องตรงหน้าไม่มีทีท่าว่าจะเปิดเลย
หนูลงจากเก้าอี้ไปที่ประตูสีขุ่นๆ
...ฮือ มองไม่เห็นอะไรเลย
ป๊าจะตายมั้ย...
.

คนที่มองมา หรือพยาบาลก็ยิ้มให้
คงเห็นว่าน่ารักมั้ง
ถ้าหนูอารมณ์ดีกว่านี้จะเล่นกับเขานะ
แต่ว่าตอนนี้ไม่มีอารมณ์
เพราะว่าหมอยังไม่ออกมา   ทั้งๆที่ฟ้าก็มืดแล้ว

“น้ำหวาน...จะเดินไปไหนลูก?”
หม่าม้างัวเงียตื่นมา

“มองหาป๊าค่ะ”

“ยังไม่ออกมาอีกเหรอ...หิวข้าวไหม เดี๋ยวหม่าม้าไปซื้อให้”

“เฉยๆ”
หนูไม่อยากอาหารตอนนี้ แต่ถ้าม้าซื้อมาให้ก็กินได้
เบื่อๆ ไม่อยากกินไรเท่าไหร่




“กินข้าวก่อนลูก”
ม้าเอาข้าวกล่องมาให้กิน  ส่งกลิ่นหอมฉุยเลย
หนูขอกินข้าวก่อนละกัน
แบ่งให้หม่าม้าด้วยนะ  หนูคนเดียวกินไม่หมดหรอก
ทั้งๆที่มันหอมแต่ทำไมกินแล้วไม่มีรสชาติเอาซะเลย

“กินเยอะๆลูก..เดี๋ยวปะป๊าก็ออกมาแล้ว”
หม่าม้าบอกเสียงหวานแบบง่วงๆ
บอกให้หนูกินเยอะๆ
แต่ตัวเองกินข้าวแค่สองสามคำ

“เดี๋ยวแม่พาน้ำหวานกลับไปนอนที่บ้านดีกว่านะ   คืนนี้ วิวจะอยู่เฝ้าเค้าเอง”
ม้าบอกยายที่เพิ่งตื่น

“อะไรกัน  หมอเยอะแยะ   ..กลับไปพร้อมกันนี่แหละ”

“แม่ก็รู้ว่าพี่แทนเค้าไม่มีใคร  คนป่วยเขาก็ต้องการกำลังใจนะแม่”

“...เฮ้อ!  ตามใจละกัน  ให้ได้แค่นี้นะ  ที่แกสัญญาไว้ก็อย่าลืม..เอ้อ..ไปไหว้ศาลกับแม่มั้ย  ไหว้สักหน่อยจะได้สบายใจ  นี่ก็เข้ามาตั้งนานแล้วทำไมยังไม่ออกก็ไม่รู้”

“ไม่เอาอ่ะ  วิวกลัวหมอออกมาตอนที่เราไม่อยู่”

“งั้นหนูไปกับคุณยายก็ได้ค่ะ”
ยายชอบไหว้พระ ทำบุญ
ยายบอกว่าใจจะได้สงบ  ไม่วุ่นวาย  หนูเลยขอไปด้วยดีกว่า
อยากใจไม่วุ่นวายเพราะเป็นห่วงป๊า

“ดีเลยหวาน...ถ้าหมอออกมาแล้วไม่ดี ก็อย่าใจร้อนนะวิว”
หม่าม้าพยักหน้ารับทราบ

แต่ว่าตอนที่หนูกับยายกำลังหันหลังออกมา ประตูก็ดั๊นเปิดพอดี
แล้วที่ม้าพยักหน้าว่าจะใจเย็นก็คงจะทำไม่ได้เมื่อเห็นเตียงที่มีปะป๊านอนอยู่
คนสวยน้ำตาแตกพอเห็นสภาพป๊า
หม่าม้าเข้าไปกอดป๊าแน่น   ร้องห่มร้องไห้ลั่นโรงบาล  หมอต้องมาปลอบกันเป็นแถว
แล้วก็บอกว่าคนไข้พ้นขีดอันตรายแล้ว
หนูก็ร้องตามไปด้วย หม่าม้าน่าสงสารมาก


ส่วนปะป๊าก็น่าสงสารนะ
คนหล่อๆตัวใหญ่ๆ มีผ้าพันที่มือทั้งสองข้าง มีสีแดงๆออกมาด้วย
ส่วนขาก็พันเหมือนกัน
พันไอ้ที่แข็งๆ แต่หนูไม่รู้จักชื่อ
ตามแขนตามหน้านี่มีแต่รอยช้ำแดงๆ กับรอยข่วน
หนูเห็นแล้วเจ็บแทน
หมอเข็นเตียงป๊าไปอยู่ห้องพิเศษ ห้องไม่ได้ดูหรูเหมือนในละครเลยแฮะ



คนหล่อๆหลับสนิทบนเตียง
ดูใจดีเหมือนเมื่อก่อนเลยล่ะ
บางทีหนูก็อยากเห็นภาพนี้ไปนานๆนะ
ภาพที่หม่าม้ากุมมือป๊าไว้  บางทีก็หอมมั่ง ลูบมั่ง โดยที่ป๊าไม่ทำท่ารำคาญ

ส่วนหนูดีกว่าม้าอีก เพราะหนูนั่งบนเตียงกับปะป๊าเลย!

“งั้นเดี๋ยวแม่ไปเอาของใช้มาให้  อยู่กับหวานไปดีกว่า  เผื่อแกจะเพี้ยนร้องไห้จนช็อกตาย”
ยายพูดไม่ผิดหละ หม่าม้านะร้องไห้อยู่นั่น
หยุดๆร้องๆ  หนูเดาอารมณ์ไม่ถูกเลย
หม่าม้าไม่เหนื่อยรึไง  หนูยังร้องจนเหนื่อยเลยนะ

“แต่ว่ามันดึกแล้วนะแม่  วิวไปเองดีกว่า  พี่แทนไม่ได้เป็นไรแล้ว..วิวสบายใจขึ้นแล้วครับ”

“ชั้นก็ห่วงแกเหมือนกันนะ  ดึกๆมืดๆใช่ว่าแท็กซี่จะมองเป็นผู้ชายนะพ่อคุณ”

“โหยถ้าเค้าชอบผู้หญิง  ยังไงๆก็ไม่ปล้ำวิวหรอก”

เฮ้อ! เบื่อผู้ใหญ่จริงๆ
ให้หนูไปเอาก็จบแล้ว

“หนูว่านอนก่อนดีกว่า หนูง่วงแล้ว  นอนทุกคนเลย ..นะคะๆ”
ลองอ้อนบ้างให้สนใจหนูมั่ง
ง่วงจนตาจะปิด  นอนเบียดข้างๆป๊านี่แหละ
พอคนหล่อตื่นมาต้องดีใจแน่เลย

“น้ำหวานระวังโดนมือป๊าด้วยลูก  เห็นหมอบอกว่ามือเหวอะมากเลย”

“ก็มันห่วงแต่หน้าตัวเอง  มือเลยพัง”

“แล้วแม่จะเลือกอะไรล่ะระหว่างหน้าเละกับมือเละ”

แม่ลูกคู่นี้เถียงกันตามเคย..
สู้หนูกับหม่าม้าก็ไม่ได้  น่ารักมุ้งมิ้งด้วยกันสองคน

.

.

.
.
งอน!
หนูตื่นเช้ามาก็นึกว่าจะได้นอนข้างๆปะป๊า ที่ไหนได้โดนอุ้มไปนอนบนพื้น
หม่าม้านะหม่าม้า  หลอกหนูอ่ะ!
หนูจะงอนซักชั่วโมงนึงแล้วค่อยคืนดี
เพราะหนูก็ห่วงมือป๊าเหมือนกัน

“น้ำหวาน....”
อุ๊ย! เสียงเข้มๆ ทุ้มๆของป๊า!!
ป๊าตื่นแล้วๆ!

หนูถือบาร์บี้ตัวใหม่ เป็นของขวัญจากลุงกริชไปหาปะป๊า
ป๊ายิ้มมาแต่ไกลเลย  กลับมารักหนูแล้วใช่ป่าว
แต่หนูขอเล่นตัวก่อนนะ หายหน้าไปตั้งเป็นเดือน
หนูไม่คืนดีง่ายๆร้อกกก

“ทำไมอยู่คนเดียวล่ะลูก”
คนหล่อถามเสียงแหบๆ 
แต่ว่าหน้าตอนนี้ไม่ค่อยหล่อหรอกนะ  มันช้ำทั้งหน้าเลย

“ป๊าไปทำไรมาถึงรถชนคะ”

“ป๊าขับรถตามโจรอยู่น่ะสิ  เกือบจับได้แล้วเชียว  แต่ก็พลาด”

“เจ็บมือมากมั้ยเนี่ย”

“มากครับ...เจ็บทั้งตัวเลย”

“ก็ดีแล้วค่ะ ปะป๊าจะได้นอนแบบนี้ไปนานๆ ไม่ทำให้หนูกับม้าร้องไห้อีก”
ไม่รู้หนูพูดไรผิด  ปะป๊าถึงทำหน้าอึ้ง
หนูว่าหนูก็พูดถูกแล้วนะ  ?

“เอ่อ..ตกลงม้าเราไปไหนซะละ”

“หม่าม้าไปคุยกับหมอกับยายค่ะ  เลยให้หนูอยู่เฝ้าป๊า  นี่ๆ หนูได้บาร์บี้ตัวใหม่จากลุงกริชด้วยนะ”
หนูอวดบาร์บี้ผมสีดำให้ป๊าดู  เอาชุดไทยให้รัตนาวดีใส่ด้วยแหละ
เธอสวยมากๆเลย
หนูจะเอาไปนั่งข้างๆเจ้าหญิงมรกต

“อะไร...มันมาเยี่ยมป๊าเหรอ”

“ค่ะ  เมื่อเช้าตอนป๊าหลับ ...ลุงกริชใจดีนะคะ แถมไม่ได้มาจีบม้าด้วย....เย่ๆ หม่าม้ามาแล้ว”

“ฟื้นแล้วเหรอครับ”
หม่าม้าเดินมากับยาย มีหมอตามหลังมาอีกคน
หมอหล่อมากๆ  ข๊าวขาว

“อืม...”
หม่าม้ายื่นหลอดให้ดูดน้ำ
ป๊าคงคอแห้งมั้ง   เห็นดูดน้ำทีเดียวหมดแก้ว
ดูทุกคนอยากจะพูดไรนะ
แต่ก็ไม่พูด

จนหมอหล่อตรวจทุกอย่าง  ตรวจหน้า นู่นนี่นั่น  หนูมองไม่เห็นหรอก ตัวเตี้ยอ่ะเลยยืนไม่ถึงเตียง
แต่ที่รู้ๆคือหมอบอกว่าป๊าขยับมือไม่ได้  เส้นๆอะไรที่มือเกือบขาดมั้ง
ก็ป๊ามัวแต่ห่วงหล่อ  ตอนที่กลิ้งออกมาจากรถ ป๊าเอามือปิดหน้าไว้ มันเลยครูดไปกับถนน
แถมขายังหักอีก กระดูกงี้ทิ่มออกมาเลย
โอยคิดภาพแล้วหวาดเสียวชะมัด
ทำเอาไม่อยากนั่งรถแล้ว

“แล้วจะมีโอกาสกลับมาเป็นเหมือนเดิมไหมครับหมอ”
ป๊าถามถึงมือทั้งสองข้างนะ

“มีครับ แต่ใช้เวลาค่อนข้างนาน..แต่คนไข้โชคดีนะครับที่มีครอบครัวน่ารักๆดูแลแบบนี้”
หมอสุดหล่อพูดแล้วหันมามองหนูด้วย
โอ่ยย  แถมยังยักคิ้วหลิ่วตา น่ารักสุดๆเลย!

“มองตาเยิ้มแล้วหลานเอ๊ย...คุณหมออย่าไปแกล้งเด็กมันสิคะ”
โถ่! ยายอย่าพูดสิ  เห็นมะคุณหมอรู้ตัวเลย

“ไม่มีอะไรแล้ว..งั้นหมอขอตัวนะครับ”

“ขอบคุณค่า”
หนูรีบพูดขอบคุณ  หมอน่ารัก หนูต้องน่ารักตอบ อิอิ

.....อ่า....พอหมอออกไปแล้วทุกอย่างก็เงียบ
เงียบเป็นเป่าสาก
ไม่แน่เป่าสากอาจจะดังซะกว่า

หนูล่ะไม่เข้าใจว่าทำไมหม่าม้าไม่เข้าไปกอดป๊า
ที่เมื่อคืนร้องไห้นี่คืออาไร
บอกว่าอย่าทิ้งวิวไปอย่างงู้นอย่างงี้

พอป๊าตื่นมาก็เงียบเฉยๆ  ไม่มองหน้าป๊าซะอย่างนั้น
เอ...หรือว่าม้าเล่นตัวเหมือนเรา?
งั้นก็ดีเลย !  หนูจะช่วยหม่าม้าเอง  หนูเข้าใจๆ

“น้ำหวานครับ...เล่นอะไรลูก ม้าขอเล่นด้วยคนสิ”

“มาๆค่ะ  หนูอยากเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวพอดี”
หนูช่วยทำให้ป๊าไม่มีเพื่อนเล่นดีกว่า

“หวานหายงอนม้าแล้วเหรอครับ”

อุ้ย....เรางอนม้าอยู่นี่นา.....ไม่เป็นไร  ไหนๆปะป๊าก็ตื่นแล้ว
หายงอนฉลองละกัน

“หายแล้วก็ได้..ถ้าหม่าม้าเล่นกับหนู”

“โอเคครับ...”
ฟอดดด  หม่าม้าหอมแก้มซ้ายขวาจนเจ็บเลย
แสดงว่าอารมณ์ดีแล้วล่ะสิ

หม่าม้านั่งเล่นกับหนูหลายเรื่อง
ทำเป็นไม่สนใจคนบนเตียง
แต่ไม่รอดสายตาอันเฉียบแหลมของหนูไปได้ร้อก  ว่าถึงจะเล่นตัวแต่ก็เหลือบมองปะป๊าตลอด
ตอนป๊าหิวข้าวหิวน้ำก็คอยป้อนนะ
แถมป๊ายังลุกไปไหนไม่ได้ด้วย เลยต้องฉี่บนเตียง
ดูแลดี๊ดี  ไม่รังเกียจเลย
แต่ว่าอย่าถามถึงอาการปะป๊านะ
คนหล่อมักหยิ่ง  เรียกใช้หม่าม้าเสียงทื่อชะมัด  แทนที่จะอ้อนหน่อย  เขาอุตส่าห์มาดูแลตัว
ชิ!
ส่วนยายอ่ะเหรอ หลับบนโซฟาไม่รู้เรื่องเล้ย



.........

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ   :a11:
เรามีเพลงประจำนิยายด้วยนะ555
http://youtu.be/QrDkgDd6SqE
สิ้นเยื่อขาดใย-พัชรา แวงวรรณ
จริงๆอยากได้หลายเพลงมาก  คิดซะว่าคนแต่งไม่มีไรทำก็ได้
แต่สุดท้ายเอาเพลงนี้ละกัน เพราะเอ็มวีก็เข้ากั๊นเข้ากัน
เสียงของคุณเอ๋เนี่ยเศร้าบาดจิตทุกเพลงจริงๆ

หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน10 เจอป๊าแล้ว! 6/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 07-02-2015 00:12:01
น้องน้ำหวานน่ารักมาช่วงให้ม้ากับป๊าคืนดีกันเร็วๆน้า
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน10 เจอป๊าแล้ว! 6/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 07-02-2015 00:17:10
เพิ่งได้ติดตามชอบจัง น้ำหวานน่ารัก รอดูคนพ่อสำนึกผิด  :hao3:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน10 เจอป๊าแล้ว! 6/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-02-2015 00:36:04
สมน้ำหน้าป๊า เจ้าชู้ดีนัก โดนมันหลอกเงินด้วย รถชนด้วย สมน้ำหน้าจริงๆ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน10 เจอป๊าแล้ว! 6/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: pajajahaha ที่ 07-02-2015 00:36:28
เมื่อไรจะเครียร์??????
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน10 เจอป๊าแล้ว! 6/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: lazyvespa ที่ 07-02-2015 00:54:33
อ่านแล้วแบบ แทบจะเหวี่ยงคอมพัง ให้ตายเถอะ ทำไม วิว มันบื้ออย่างงี้ เค้าทำร้ายขนาดนี้แล้วยังจะโง่ไปรักอีก แม่เตือนอะไรก็ไม่ฟัง ถ้าเชื่อซักนิดน่าจะโอเคกว่านี้ เป็นนิสัยนายเอกที่เราเกลียดโคตรๆ เอะอะๆก็ผัวๆ มีน้ำหวานกับแม่ไม่พอรึไง เซงง  ตาสว่างซักที หาผู้ชายดีๆที่อื่นเถอะ เกลียดอีพี่แทนเหมือนกัน มีลูกมีเมียแล้วยังไม่รู้จักพออีก ไม่เอาคนนี้เป็นพระเอกได้ป้ะ ฮึ่ยยยยยยยยย
 
ปล. ขอโทษน้ะคะ อินเกินนนนนน   อัดอั้นมากๆอ้ะ  555555555555
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน10 เจอป๊าแล้ว! 6/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 07-02-2015 00:54:43
ไม่ได้รู้สึกสงสารพี่แทนเลยอ่าาาา

สมน้ำหน้าซ้ำด้วย

 :angry2: :angry2:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน10 เจอป๊าแล้ว! 6/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 07-02-2015 01:42:02
น่ารักที่สุดในเรื่องแล้วน้ำหวานน่ะ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน10 เจอป๊าแล้ว! 6/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 07-02-2015 02:27:59
จะให้พูดยังไงดี

นี่ขนาดลากไปหาทั้งตระกูลแล้วนะ
แทนไม่ได้มีอาการสำนึกผิดอะไรเลย
ไม่แท้กระทั่งจะแสดงความตื้นตันที่วิวกับแม่ยายไปหาไปเยี่ยมไปดูแล
เมิงจะท่ามากไปถึงหนายยย อิแทน

พวกเราอ่านจากมุมมองของน้ำหวานใช่
แต่เด็กเห็นยังไงก็คิดยังงั้น
แทนจะทำดีกับเมียหลวงสักหน่อยก็ไม่ได้หรือ?
พอลำบากปุ๊บก็เมียหลวงนะที่มีทุกข์ร่วมต้าน
แต่พอมีสุขก็เป็นเมียน้อยที่มีสุขร่วมเสพ
อยากให้แทนพิการจะได้รู้ว่ามีแต่เมียหลวงเท่านั้นแหละที่จะไม่ทิ้งเอ็ง
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน10 เจอป๊าแล้ว! 6/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 07-02-2015 07:11:37
ช่วยสำนึกบ้างเหอะ  แทน


นี่ก็จะองค์ลงแล้วนะ  ตัวเองไม่ผิดเลยงั้นสิ     :fire: :fire: :fire:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน10 เจอป๊าแล้ว! 6/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 07-02-2015 09:50:19
ครอบครัวนี้มัน..... :katai1:

ดีนะที่น้องน้ำหวานน่ารักมากๆ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน10 เจอป๊าแล้ว! 6/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 07-02-2015 10:41:48
 :katai1:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน10 เจอป๊าแล้ว! 6/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 07-02-2015 12:05:47
สมน้ำหน้าอิแทนกรรมตามสนอง
 ที่ชอบตบตีเมียนะ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน10 เจอป๊าแล้ว! 6/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 07-02-2015 16:40:35
สงสารวิวอ่ะ เลิกกับแทนไปเถอะ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน10 เจอป๊าแล้ว! 6/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: natt teng ที่ 07-02-2015 18:46:02
เลิกเลยเหอะ ไม่ชอบอ่ะ เมียก็ดีลูกก็น่ารัก แบบวิวไม่อยู่คนเดียวเลี้ยงลูกไปก็มีคนอื่นที่ดีและไม่ทำให้เสียใจเถอะถ้าเจอในอนาคตอ่ะ ไม่ชอบแทนอ่ะ อินไปมั้ย แต่แล้วแต่คนแต่งอ่ะ เราก็ตามอ่านอยู่^^
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน10 เจอป๊าแล้ว! 6/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 07-02-2015 21:27:45
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน11 รอๆ ดีกันๆ 8/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 08-02-2015 23:34:01
็ี☼รอๆให้ดีกันๆ☼





“อือ...อย่าทำม้า!......ใจร้าย!!”

“น้ำหวานตื่น!!”
เสียงปะป๊าตะโกนดังลั่น...
หนูลืมตาขึ้นมา แล้วก็ต้องขยี้เพราะแสงจากระเบียงแยงตา
...พอมองบนเตียง
...โอย...ป๊ายังนอนอยู่บนเตียง ไม่ได้ไปไหน

“ฝันร้ายเหรอครับ”

“ค่ะ...ฝันว่าปะป๊าทิ้งหนูอีกแล้ว”
หนูล่ะใจหายใจคว่ำ
ชอบฝันว่าป๊าทิ้งเราอยู่เรื่อย
ดีใจจังที่ตื่นมาแล้วเห็นว่าปะป๊ายังนอนอยู่

อ้าว...แล้วหม่าม้ากับยายหายไปไหนเนี่ย
สองคนนี่ก็ชอบหายตลอดเลย
บ่ายแล้วนะ

“ม้าไปไหนคะ”

“ไม่รู้สิ...บอกแค่ว่าจะออกไปข้างนอก..คงไม่ห่วงป๊าแล้วมั้ง”

“ห่วงสิคะ ไม่งั้นคงไม่เทถังฉี่ปะป๊าหรอก”

“..เฮ้อ....แล้วน้ำหวานรักปะป๊าหรือเปล่า”

“รักค่ะ”

“งั้นมานี่หน่อยสิ  ขึ้นมานั่งกับปะป๊าเร็ว”

“....อืม...ไม่เอาดีกว่าค่ะ..หนูกำลังวางแผนรักให้น้อยลง เพราะว่าเวลาที่ป๊าทิ้งไปอีกจะได้ไม่ร้องไห้”

“ใครสั่งใครสอนให้พูดครับ”
ป๊าทำเสียงเข้มๆดุๆ
โกรธอะไรอ่า
ขี้โมโหจังเลย
ไม่อยากคุยด้วยแล่ว..
.
.
“เป็นอะไรไปครับ...ไม่เจอหน้าป๊าแค่แป้บเดียวก็ลืมป๊าแล้วเหรอ...ป๊าซื้อตุ๊กตาให้เอามั้ย”
พอหนูหน้าบูดก็หายคิ้วขมวด
แล้วยังทำเป็นพูดเสียงอ่อนเสียงหวาน

“แป้บเดียวนี่กี่เดือนอ่าคะ...ม้าบอกว่าป๊าไม่รักเราแล้ว...แต่หนูอุตส่าห์รักป๊าอยู่นะ  แค่น้อยลงเอง  ป๊าอย่าทำโมโหนะ”
ปะป๊าไม่เข้าใจหนูเลย
เซ็งจริงๆ

หนูกอดอกงอน
กระแทกตัวกับโซฟา
อยู่กับป๊าไม่หนุกเลย
เอาแต่ดุ...
ทำไมปะป๊าไม่เป็นเหมือนเมื่อก่อนนะ

เชอะ!  ไม่ต้องทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เลย
รู้ไหมหนูกับหม่าม้าร้องไห้กี่ครั้ง
ป๊าเจ็บแค่นี้  ทำไมต้องร้องเป็นเด็กด้วย

ปะป๊านอนตาลอยๆบนเตียง
แต่ก็ไม่เงียบหรอกเพราะมีพยาบาลเข้ามาตรวจแล้วก็มาป้อนข้าวด้วย
...แบบว่า...เห็นแล้วก็สงสาร  อยากเลิกงอน

จนหม่าม้ามานั่นแหละ...ปะป๊าถึงหายหน้าเศร้า
......กลายเป็นโกรธแทนอ่ะนะ

ก็ตาลุงกริชดันมาด้วยน่ะสิ  รู้ว่าคนป่วยไม่ชอบ
เดี๋ยวปะป๊าก็ลมออกหูตายหรอก
ดูนั่นๆ  หน้าแดงแล้ว

“น้ำหวานเป็นอะไรไปลูก  ทำไมหน้าบูดเป็นตูดลิง”
หม่าม้าถาม แถมหัวเราะตบท้าย
อี๋  น่าเกลียดอ่า
หน้าหนูเหมือนตูดลิงตรงหนาย

“ก็ปะป๊าดุหนูอ่ะ  หนูเบื่อปะป๊า...ดูดิตอนนี้หน้ายังกะยักษ์”
ม้าหันไปมองคนหน้าบูดยิ่งกว่าหนูอีก
แต่ปะป๊าไม่รู้ตัวหรอกเพราะมัวแต่จ้องลุงกริชอยู่
ตาลุงก็จ้องกลับ  ต่างคนต่างจ้อง
เอ๊ะ...หรือว่าที่ลุงไม่จีบม้าเพราะลุงจะมาจีบป๊า!?

“คุณกริชครับ”

“อะ..คะครับ?”

“ขอบคุณครับที่มาส่ง”

“อ่อ....งั้นผมกลับละนะ...ไม่ต้องกังวลนะวิว  ผมไม่ว่าอะไรหรอก  ผมเข้าใจ”
ตาลุงกอดหม่าม้าซะแน่นเลย
โหย..แอบหอมแก้มหม่าม้าด้วย!
ตายแน่ๆ  ดูท่ายักษ์บนเตียงกำลังจะกลายร่างแล้ว

“โอ๊ย!!”
ปะป๊าร้องลั่นห้อง
หม่าม้าเลยรีบไปดูอาการ  แต่ป๊าไม่ตอบ
ทำเป็นงอนที่ม้าพาลุงกริชมาเยี่ยม

หม่าม้าถอนหายใจเสียงแรงๆ  แล้วจูงหนูออกมา
งงเลย...
“เอ่อ...ปะป๊าร้องนี่คะ”

“อืม...คงเผลอขยับมือมั้ง  ไม่ได้เป็นอะไรหรอก”
หม่าม้าพูดแบบนั้นแต่ดันหันกลับไปมองประตูห้องนะ
หนูไม่รู้จะพูดอะไรดี  ปล่อยให้คนสวยจูงไปเรื่อยๆ 
สงสัยม้าอยากชมโรงบาลมั้ง  เดินทะลุนี่นั่นยังกะเขาวงกต


“เฮ้อ!”

“หม่าม้าเป็นไรคะ  เหนื่อยไหม นั่งพักก่อนนะ”
หนูกระตุกมือ ชี้ให้นั่งตรงสวนใกล้ๆ

“หวานอยากกลับไปอยู่บ้านเราไหมลูก..อยู่กับปะป๊า”
และแล้วหม่าม้าก็พูดสิ่งที่หนูอยากได้ยินที่สุดในรอบหลายเดือน
ปะป๊าจะไม่ทิ้งเราแล้วใช่มั้ย
สำนึกผิดแล้วใช่ป่าว
แถมงอนหม่าม้าด้วย 
ยายเคยบอกว่าคนงอนกันแสดงว่ารักกัน

“ก็ดีค่ะ  ถ้าปะป๊ากลับมารักเราเหมือนเดิมนะ”

“ปะป๊าน่ะเขารักน้ำหวานจะตาย..น้ำหวานอย่าไปโกรธอะไรป๊าเขาเลยลูก”

“อ้าว...หม่าม้าเคยบอกนี่ว่า--”

“หม่าม้าไม่เคยพูดว่าป๊าไม่รัก  ...บอกแค่ว่าเขาทิ้งเรา...คนทิ้งกันก็มีแบบที่ยังรักกันอยู่นะ”

“ก็ป๊าไม่เคยติดต่อมาเลย  แสดงว่าไม่คิดถึงหนู..แล้วหม่าม้าล่ะ  ป๊ายังรักป่าว”

“ปะป๊างานยุ่งน่ะเลยติดต่อเราไม่ได้..”
หนูพยักหน้าตั้งใจฟัง...
แล้วรอฟังว่าปะป๊ารักหม่าม้าหรือเปล่า
.
.
.
ทำไมไม่ตอบอ่า...?

.................


“พี่จะจ้างคนมาดูแล”
ป๊าพูดขึ้นมาทันทีที่เห็นเรา
หน้านิ่งน่ากลัวมากเลย
ฝ่ายหม่าม้ากระตุกไปนิดนึง
แต่ก็หน้านิ่งตอนพูดเหมือนกัน

“ไว้ใจเค้าได้เหรอ...พี่ไม่ชอบให้ใครเข้าบ้านนี่”

“ไม่อยากรบกวนวิว”

“ไม่เป็นไรหรอก  จ้างไปก็เปลืองตังค์เปล่าๆ  ไหนๆเราก็คนคุ้นเคย วิวไม่ได้ใจดำขนาดนั้น”

“อย่าทำดีกับพี่เลย  อย่าทำให้พี่รู้สึกผิดไปมากกว่านี้”

“พี่เข้าใจผิดแล้ว  วิวไม่ได้ทำดี  วิวแค่ทำตามหน้าที่”
หม่าม้าพูดเสียงนิ่งยิ่งกว่าปะป๊าซะอีก
คนหล่อหันหน้าหนีเลยอ่า
แต่อย่าถามหนูนะว่าเข้าใจที่เค้าพูดกันป่าว
แหะๆ...ไม่รู้เรื่องเลย
เล่นบาร์บี้คนเดียวยังสนุกซะกว่า
....................

หมอหล่อๆคนเดิมมาตรวจปะป๊าอีกแย้ว
คิกๆ  ยิ้มเก่งจัง  ยิ้มแล้วหล่อกว่าลุงกริชเยอะเลย
หมอบอกว่าอีกสองสามวันก็กลับบ้านได้ 
แต่ปะป๊าต้องมีคนช่วยอุ้มเวลาจะเข้าห้องน้ำ
อ่า....ท่าทางหม่าม้าจะไม่ใช่คนนั้นนะ

“งั้นก็ต้องจ้างคนมาดูแลจริงๆ”
ปะป๊าพูด  ยิ้มตลกๆ

“ถ้าคนไข้ไม่เจ็บมือแล้ว  ก็ควรจะลองใช้มือยกตัวดู  หมอแนะนำให้นั่งรถเข็นนะครับถ้าไม่สะดวกจ้างคนอื่น  แค่ลงจากรถตอนนอนกับตอนเข้าห้องน้ำเท่านั้นเอง”

“ผมสะดวกจ้างครับคุณหมอ”

“พี่แทนครับ...วิวรู้เรื่องที่บริษัทแล้วนะ  ถ้าเป็นไปได้ก็อย่าเพิ่งใช้เงินกับสิ่งที่ไม่จำเป็นเลย  วิวขอลองดูแลพี่ก่อนละกัน ถ้าทำไม่ได้ค่อยจ้าง”
หนูว่าหม่าม้าเป็นห่วงปะป๊าน่ะสิ
คอยดูแลตลอดเวลาเลย  ถึงจะไม่ยิ้มกับป๊าก็เถอะ

“อืม..หมอสนับสนุนให้คนในครอบครัวดูแลกันนะครับ  กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญมาก  คนไข้หลายรายที่ว่าไม่หายกลับหายได้เพราะกำลังใจ...”
หมอสุดหล่อยิ้มตาหยี  หันมาบีบแก้มหนูด้วย
คิกๆ  เขินจังเลย
ปกติถ้ามีคนทำหนูแรงหนูจะโกรธแล้วนะเนี่ย
แต่หนูยอมหมอคนเดียวนะ!
ม้าขอบคุณหมอที่เดินออกไป....มองป๊าอีกที...คนหล่อมองแต่เพดานอ่ะ

“ป๊างอนม้าทำไมคะ  เราจะกลับไปอยู่ด้วยกันไม่ดีใจเหรอ”

ถึงจะอยากเล่นตัวกับปะป๊า  แต่ว่าไม่อยากให้ป๊าโกรธเท่าไหร่

“....ดีใจสิครับ...”
ป๊าตอบเสียงเบา...อ่า..ดูไม่ค่อยจะดีใจนะ


.................
ในที่สุดหนูก็ได้กลับบ้านตัวเอง
หม่าม้ายุ้งยุ่ง เพราะว่าต้องขนของจากบ้านยายไปด้วย
นี่ดีนะเนี่ยที่ม้าลาออกจากงานแล้ว
หนูล่ะงงเลย  ทำไปแค่ไม่กี่วันเอง
แต่ลุงกริชใจดี คงไม่ว่าไรหรอกมั้ง
.
.
.
ปะป๊าหน้ากลับมาหล่อแล้วแหละ
ไม่เครียดด้วย
เหมือนเมื่อก่อนตอนใจดีๆ
สงสัยหายโกรธหม่าม้าแล้วมั้ง  ถึงจะไม่ค่อยคุยกันเวลาอยู่ด้วยกันสองคนอ่ะนะ
แต่พอหนูอยู่ด้วยก็จะชวนเล่นบ้างไรบ้าง
หนูน่ะแอบสืบตลอดเลย ฮิๆ
ทำให้หนูเห็นนะว่าเวลาหม่าม้านั่งพัก หรือเผลอหลับ
ปะป๊าจะชอบนอนมอง
แหมๆ  ก็มีคนสวยดูแลดีขนาดนั้นนี่นา
.
.
.
“พี่อยากอาบน้ำ”
ป๊าพูดกะใครหว่า...
หม่าม้ากำลังอาบอยู่ไม่ใช่เหรอ
ส่วนหนูนะ...แอบหลังประตู อิอิ  ชอบมากเลยที่หม่าม้าลืมล็อคตลอด

“วิว...เปิดหน่อย  อาบให้พี่หน่อยสิ”
แกร๊ก...

“จะอาบได้ยังไงพี่แทน  น้ำจะเข้าแผลเอานะ  ไหนจะเฝือกอีก”
อึ๋ย...หม่าม้าเปิดประตูห้องน้ำไม่อายปะป๊าเหรอ
มองไม่เห็นเลยอ่า  ไม่กล้าอ้าประตูแล้วน้า

“พี่เหนียวตัว”

“พี่ยังเจ็บมืออยู่เลย”

“เพราะงี้แหละพี่ถึงอยากจ้างคนมาดูแลอีกคน  วิวทำไม่ไหวหรอก”

“ถึงพี่จะจ้างมา แต่เขาก็ไม่อาบให้พี่อยู่ดีนั่นแหละ”

“วิวเป็นอะไร?...ไม่รักพี่แล้วใช่มั้ย  ไม่งั้นคงไม่หอบลูกหนีไปใช่มั้ย”

“พี่จะพูดเรื่องอื่นทำไม  พี่พูดเรื่องอาบน้ำอยู่นะ”

“.....แล้วจะให้พี่คิดอะไรล่ะ..วิวบอกว่าดูแลพี่เพราะทำตามหน้าที่”

“แล้วที่วิวไม่อาบน้ำให้นี่แสดงว่าวิวไม่เป็นห่วงเหรอ....”

.....ไม่มีเสียงแล้ว.....
ทำไมเงียบๆกันไปล่ะเนี่ย
อยากเห็นอ่า
อยากดูๆ
ปะป๊าหม่าม้ารักกันน่ารักจะตาย
ให้หนูเห็นหน่อยก็ไม่ได้!
ไม่รู้ที่เงียบไปเพราะตีกันหรือดีกัน
เอ...แต่ป๊ามือพัง คงตีไม่ได้หรอก
.
.
เย่!! คำขอหนูเป็นจริงแล้ว!!
หนูได้รับอนุญาตให้เข้าห้องแล้วนะ
เพราะว่าหม่าม้าจะเช็ดตัวให้ปะป๊า โดยมีหนูช่วยอีกคน
หม่าม้าบอกว่าเผื่อตัวเองไม่อยู่จะได้ให้หนูเช็ดแทนให้
โห่  หม่าม้าจำวันนั้นไม่ได้เหรอ  วันที่หนูเช็ดม้าจนเตียงเปียก แล้วป๊าก็มาเช็ดแทนอ่า
อุ๊ย! นึกไรออกแล้ว
วิธีที่จะทำให้ป๊าม้าคืนดีกัน!

“ชุบน้ำหมาดๆพอลูก  โอย..นี่มันเปียกไป  ปะป๊าจะนอนยังไงล่ะเนี่ย”
หม่าม้าบ่นใหญ่เลย
ก็หนูตั้งใจนี่นา  ทีนี้นะหม่าม้าก็จะได้เช็ดตัวให้ปะป๊าคนเดียว  ส่วนหนูก็นั่งดูเขารักกันๆ

“พี่แทนยกตัวหน่อย”
ปะป๊าใช้ศอกยันตัวขึ้นมา
หน้าหล่อย่นหน่อยๆ  คงเจ็บล่ะสิ  หนูล่ะเสียวตาม
แล้วม้าก็โอบตัวป๊าไว้ จนหน้าใกล้กัน...
หม่าม้าหน้าแดงเถือกเลย  ก็ป๊าอ่าทำไรไม่รุ  จู่ๆก็จุ๊บหม่าม้า
เขินจังๆ

“พี่แทน!”
ฮ่าๆ  หม่าม้าลืมตัวกระชากป๊าขึ้นมานั่งอย่างแรง
ป๊าร้องโอ๊ยเลย
แต่หม่าม้าเขินหน้าแดงเดินหนีเข้าห้องน้ำไปแล่ว

“ปะป๊ายังรักหม่าม้าใช่ป่าว”
หนูกระโดดไปมาบนเตียง
ป๊าตอบมาเลยนะ  อยากรู้ใจจะขาด
ถ้ายังรักเดี๋ยวหนูช่วยป๊าเอง
หนูไม่ทนงอนแล่ว
อยากกลับไปเป็นครอบครัวสนุกๆที่สุดเลย!

“รักสิครับ..หม่าม้าน่ารักจะตาย”

“จริงนะคะ!  สัญญากับหนูก่อนนะว่าจะไม่ตีม้าอีก  ไม่หายไปอีก”

“ด--”

“...เช็ดตัวต่อเถอะครับ”
หม่าม้านะหม่าม้า  ปะป๊ากำลังพูดอยู่แล้วเชียว
คนสวยหายหน้าแดง
กลายเป็นหน้าดำแทน
ปะป๊านี่ไม่กล้าคุยด้วยเลย

ก็เล่นไม่พูดไม่จา  เอาแต่เช็ดๆ  หนูว่าคงอยากเอาขี้สนิมออกด้วยมั้ง
ปะป๊าถูสบู่ไม่ได้นี่นา คงมีเยอะแหละ

......................

:mew4:
รู้สึกสมองโล่งๆ
เขียนอะไรที่หวานแหววไม่เป็นด้วย
พยายามให้มันกุ๊กกิ๊ก((แบบกั๊กๆความขมขื่น)(ในสายตาของเด็ก))
ช่างเป็นอะไรที่ซับซ้อนเหลือเกิน
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนิยายรันทดของเราจริงๆค่ะ
เชื่อว่าสักวันน้ำหวานจะไม่รันทดอีกต่อไป   o6

หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน11 รอๆ ดีกันๆ 8/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-02-2015 23:55:14
ก็ไม่รู้สิน่ะ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน11 รอๆ ดีกันๆ 8/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 08-02-2015 23:56:53
ถามจริงๆนะอิแทนนี่มันจะไม่ขอโทษสักคำเลยหรือ?
ที่มันตีเมีย นอกใจ โง่จนให้ชู้ขโมยเงินเนี่ย?

อ้างถึง
เอ๊ะ...หรือว่าที่ลุงไม่จีบม้าเพราะลุงจะมาจีบป๊า!?
น้ำหวานขาออร่าสาววายของหนูนี่ฟุ้งเลยค่ะ

ป้าว่าจะเชียร?คุณหมอกับแม่วิวนะ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน11 รอๆ ดีกันๆ 8/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 08-02-2015 23:57:34
 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน11 รอๆ ดีกันๆ 8/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: beedy ที่ 09-02-2015 00:07:54
เดาทางไม่ออกจริงๆ สนุกครับ

 :z3: :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน11 รอๆ ดีกันๆ 8/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 09-02-2015 01:55:49
 :katai5: :hao6:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน11 รอๆ ดีกันๆ 8/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: pp4 ที่ 09-02-2015 02:47:23
มันยังไม่เคลียร์ แล้วทำไมอยากจ้างคนมาดูแลนักหนา? เฮ้อ ไม่รู้ ไม่เชียร์มัน วิวดูใจแข็งขึ้น ถือว่าดี มีพัฒนาการ เหอะๆ
แต่ก็ยังตามอยู่น้าาาา สนุกดีค่าาา ><
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน11 รอๆ ดีกันๆ 8/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 09-02-2015 06:17:29
พอเป็นมุมมองของน้ำหวาน มันก็ลดความเครียดไปได้นิดนึงอ่านะ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน11 รอๆ ดีกันๆ 8/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 09-02-2015 12:28:14
คนรักกันเค้าไม่ทำตัวอย่างก่อนหน้านี้หรอกนะพี่แทน
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน11 รอๆ ดีกันๆ 8/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 09-02-2015 18:57:49
เมื่อไหร่จะคืนดีกันนะ    :call: :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน11 รอๆ ดีกันๆ 8/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 09-02-2015 21:04:21
เอาใจช่วยพี่แทนกับวิวให้หวานกันไวๆ
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน11 รอๆ ดีกันๆ 8/2/58 p.5)
เริ่มหัวข้อโดย: Isomer005 ที่ 09-02-2015 23:50:40
 :katai2-1: นี่มันเริ่ดมากกกกก บอกเลย
มิขอกล่าวถึงความถูกต้องชอบธรรมใดๆ ทั้งสิ้นค่ะ
เพราะนี่คือนิยายที่คนแต่งถ่ายทอดได้เยี่ยมมากในสายเรา
เป็นมุมมองของเด็ก  ที่เราอ่านแล้ว....เฮ้ย! มันครบองค์
เรื่องราวดำเนินไปตามวิถีทาง ตามเวลาที่ควร ตัวละครทุกตัวมีหน้าที่ของมันอย่างลงตัว
แน่นอน ว่าเรื่องมันหน่วงๆ เพราะมองจากมุมของน้ำหวาน น้องก็เล่าตามที่คิดตามที่เห็น
ทำให้เราไม่รู้ว่า ใครคิดอะไร เกิดอะไร สรุป
อิฉันชอบมากกกกกกกกกกกกกกก   รักเลยเรื่องนี้  :mew1:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 10-02-2015 21:12:48
♥ง้อ♥







“แม่...น้ำหวานแปรพักตร์แล้วนะ  แม่จะไม่ให้โอกาสพี่เค้าสักนิดเลยเหรอ”
จุ๊ๆ อย่าเสียงดังนะ  หม่าม้ากำลังคุยโทรศัพท์กับยายเสียงเครียดเชียว
คุยไปด้วย  ผัดมาม่าไปด้วย  ก็ปะป๊าน่ะสิอยากกินผัดมาม่าแบบเผ็ดๆ  สูตรของม้าคนเดียว

“พี่เค้าก็ดูเหมือนสำนึกแล้วนะ...คุยดีกับวิวกับหวานตลอดเลย....วิวไม่ได้ใจง่ายนะแม่...ก็มันจริงนี่....พี่เค้าน่าจะรู้ได้แล้วน่าว่าไม่มีใครดีเท่าเราเหมือนที่แม่เคยบอกไง....วิวไม่ได้อยากยื้อเวลา....แค่ต้องการพิสูจน์ว่าเค้าจะทนได้หรือเปล่า”
หม่าม้าเหมือนเด็กงอแงเลย
ดีนะเนี่ยที่หนูไม่เคยงอแงอ่ะ

ฮะ..ฮัดเช่ย!!
ฉุนพริกง่ะ

“อ้าวน้ำหวาน มายืนตรงนี้ทำไมลูก...ไปนั่งข้างนอกกับปะป๊าไป”
โถ่..แผนแตกเลย
หม่าม้าปิดเตา  ดันๆหนูให้ไปนั่งกินลมชมวิวเป็นเพื่อนปะป๊า
แต่มันน่าเบื่อนี่  ก็ป๊านั่งหลับอ่า

“อ้าวพี่แทนมาหลับอะไรตอนนี้เนี่ย”
หม่าม้าบ่นคนเดียว
เดินหายไปในบ้านแต่ก็กลับมาพร้อมกับผ้าห่มแพร เอามาห่มให้ป๊า  แล้วเลื่อนรถเข็นให้อยู่ในร่ม

“น้ำหวานเฝ้าป๊าไว้นะลูก  ถ้าแดดไล่ก็เลื่อนเอา  ไม่หนักหรอก”
หม่าม้าไม่รู้อะไร  หนูลองเลื่อนเล่นๆตั้งหลายที  มันก็ไม่เคยขยับเลยนะ
ตัวปะป๊าหนักจะตาย
ตัวใหญ่ยังกะยักษ์  หนูสูงแค่หัวเข่าป๊าเอง

“ฮ่าๆ หน้างอเป็นปลาทูแล้ว  เดี๋ยวม้าไปตักผัดมาม่ามาให้นะ  รอนี่นะครับ”

“ต้องปลุกป๊าป่าวคะ”

“ไม่ต้องหรอก  หม่าม้ามีแผน”

.
.
.
แผนที่ว่าคือเอาจานมาม่ามาจ่อที่จมูกป๊า
ท่าทางหม่าม้าคงจะสนุกมาก  แกล้งไปขำไป
เพราะปะป๊านะไม่ยอมตื่นสักที
แต่หันซ้ายหันขวาตามจานหอมๆ

หนูอ่ะไม่อยากแกล้งป๊าหรอก
ขอนั่งกินดีกว่า  หอมจนน้ำลายไหลแล้วเนี่ย

“ทำอะไรกันอยู่จ้ะวิว”
ป้านวลทักตรงรั้วหน้าบ้าน
สงสัยเพิ่งกลับจากตลาด
ป้านวลชอบไปนั่งคุยกะแม่ค้าจนสายๆถึงกลับบ้าน

“ป้ามาพอดีเลย  วิวทำผัดมาม่าเอาไว้  รอแป้บนะครับ”
ม้าเอาผัดมาม่าให้ป้านวลไป  ป้ายิ้มดีใจใหญ่เลย
แล้วก็ยิ้มให้ปะป๊าที่หลับอยู่ด้วย

“อาการเป็นไงบ้างล่ะ”

“ก็ดีขึ้นมากครับ  แผลแห้งแล้ว  แต่เขากลัวเจ็บ เลยขยับไม่ถึงไหน”

“อืม...ขอให้หายไวๆนะวิว”

“ขอบคุณครับป้า”
ป้านวลเข้าบ้านไปแล้ว
พอดีกับที่ป๊าตื่น  ปะป๊ายิ้มใหญ่เลยพอเห็นผัดมาม่า
ส่วนม้านะหุบยิ้มฉับ
ไหนใครหว่าที่หัวเราะตอนแกล้งเขา

“ทำเสร็จแล้วเหรอ  ป้อนเร็วสิ  หิวจะตายแล้วครับที่รัก”

“อย่าบ่นสิครับ เดี๋ยวก็ไม่ป้อนซะหรอก”

“คนน่ารักทำไมใจร้ายจัง..”

“ถ้านี่เรียกว่าใจร้าย  ....เทียบกับที่พี่เคยทำ....วิวก็ไม่รู้จะพูดว่าอะไรแล้ว”
อ่าวหม่าม้า  จู่ๆก็เศร้าเฉ้ย
ม้ายังเครียดเรื่องป๊าไม่รักอยู่เหรอ  อย่าเครียดน้า
ปะป๊าบอกหนูทุกวันว่ายังรักอยู่  เชื่อหนูสิ

“ยังไม่หายโกรธพี่เหรอ?....”

“ไม่รู้สิครับ...ไม่รู้จะโกรธอะไร”

“...พูดดีๆไม่ได้เลยใช่มั้ยครับ...”
เฮ้อ...ทะเลาะกันซะงั้น

หม่าม้าเข็นปะป๊าเข้าห้องนอนชั่วคราวข้างล่าง
หนูนึกว่าจะไม่ป้อนมาม่าให้ซะแล้ว
ยังดีที่หม่าม้าไม่งอนจนลืม  เพราะหนูได้ยินเสียงท้องป๊าร้องด้วย

“ถ้าวิวยังรักพี่...ก็อย่าทำปั้นปึ่งได้มั้ย  พี่รู้นะ...พี่ดูออก  อย่าฝืนตัวเองเลย”
ปะป๊าพูดหลังจากอิ่ม
มีหนูนั่งเล่นใกล้ๆ

“ลูกอยู่ด้วยนะพี่...น้ำหวานออกไปดูทีวีก่อนได้มั้ยลูก”

หนูส่ายหัว 
ไม่ไปหรอก  อยากฟังผู้ใหญ่คุยกัน
ดีกันสักทีสิ  หนูรอนานแล้วนะ
ไม่งั้นพรุ่งนี้หนูไม่ไปโรงเรียนหน่า

“ว่ายังไงครับ...บอกพี่หน่อยสิ”

“แล้วพี่ถามใจตัวเองหรือยังว่ารักวิวจริงๆหรือเปล่า  ไม่ใช่พอหายแล้วก็ไปรั--...ไปที่อื่นอีก”

“แล้ววิวต้องการอะไร...ถ้าอยากให้ทุกอย่างมันดีขึ้นก็ทำตัวดีๆกับพี่สักนิดไม่ได้เลยเหรอ.....”

“วิวก็ดูแลพี่อยู่นี่ไง  วิวสงสารลูกเหมือนกันนะ....”

“ที่วิวทำนี่คือรักลูกมากล่ะสิ  ไม่เคยยอมคุยกับพี่ดีๆ  ไม่รู้หรือไงว่าลูกรู้ตลอด”

“.......พอเถอะ...วิวยังไม่อยากคุยอะไรตอนนี้”
หม่าม้าเดินหนีออกไปเลย
ทิ้งให้หนูกับปะป๊ามองหน้ากัน

หนูไม่ค่อยเข้าใจหรอก  เลยปลอบป๊าไม่ได้
แต่ป๊าก็น่าจะรู้นะว่าหม่าม้าเคยร้องไห้หนักๆหลายที ก่อนไปอยู่บ้านยาย
คงไม่อยากร้องไห้อีกล่ะมั้ง

“ทำไมคราวนี้ม้าหนูใจแข็งจัง...”
ปะป๊าพึมพำ
ใจแข็งเป็นอย่างงี้นี่เอง
คือไม่ยอมยิ้มใช่ป่าว?

...........................


ผ่านไปหลายวันแล้ว
แต่หม่าม้าก็ไม่ยอมคุยกับปะป๊าเวลาอยู่กันสองคน
ปะป๊าให้หนูพูดกล่อมให้เท่าไหร่ๆ  ก็ไม่ได้สักที
หม่าม้าน่ะใจแข็งม้ากมาก
ยังดีแหละที่ยอมคุยเรื่องของหนูบ้าง
หนูดีใจจังเวลาที่ป๊าม้าคุยกันเพราะหนู

แหะๆ  แต่ที่เล่ามาเมื่อกี๊ต้องเก็บเงียบไว้ก่อนนะ
เพราะตอนนี้ตาลุงกริชมาเยี่ยมหม่าม้า  ทำให้หน้าป๊ากลายร่างอีกแล้ว
หนูอุตส่าห์บอกไปแล้วว่าเป็นเพื่อนๆ ก็ไม่ยอมเชื่อ
พอกันเลยทั้งม้าทั้งป๊า
มีใครคิดจะเชื่อหนูบ้างเนี่ย!

“อร่อยมากเลยครับ  ต้องขออีกสักชาม”
ตาลุงนี่มาทีไรก็มากินขนมบ้านเราตลอด
หนูเห็นนะว่าพุงยื่นแล้ว  ไม่ลดหุ่นเหมือนปะป๊าเลย

“เก็บไว้ให้ป้านวลสิวิว”
ปะป๊าขัด  แต่ตัวเองยื่นจานตัวเองให้ม้าตักเพิ่มเนี่ยนะ!?
อ้อ!  มือป๊าค่อยยังชั่วแล้วน้า
จับอะไรที่ไม่หนักได้แล้ว  ไม่บ่นว่าเจ็บแล้วด้วย
แต่ก็ยังพันผ้าไว้อยู่  ปะป๊าบอกว่ากลัวหนูจะร้องไห้ถ้าเห็นมัน
ไม่รู้อะไรเล้ยว่าจะยิ่งทำให้หนูอยากเห็นอ่ะ

“วิวตักเผื่อไว้แล้ว  ...เหลือเฟือครับคุณกริช  ทานตามสบายเลย”
หม่าม้าบริการดี๊ดี  ลุงกริชยิ้มแฉ่ง ไม่ยอมหุบ
เหงือกแห้งหมดแล่ว
คิกๆ ทำให้คิดถึงคุณหมอหล่อคนนั้นเลย

“ถ้าได้กินฝีมือวิวทุกวัน  ผมคงอ้วนตายแน่เลย”

“งั้นก็ไม่ต้องกิน”
ป๊าเสียงเข้มเชียว
แต่ป๊าไม่อ้วนนะ ทั้งที่กินทุกวัน

“คงห้ามยากนะครับ  ผมติดใจซะแล้ว”
ลุงกริชยักคิ้วให้หนึ่งที  ยักข้างเดียวด้วย  ทำไงอ่ะๆ อยากทำมั่ง

“คนเราสมัยนี้นะไม่กลัวบาปกลัวกรรม...”
ป๊าพูดเหมือนตัวเองกำลังเล่าเรื่องผีอยู่  เสียงหลอนๆ
หนูล่ะกลัวมากเลยเวลาป๊าแกล้งหลอกผี

“ว่าตัวเองอยู่เหรอครับคุณแทน”
งงกะตาลุง
ใครที่ไหนจะว่าตัวเองอ่า  มีด้วยเหรอ?
ต้องชมสิๆ
ติ๊งต๊องแล้วแหละคนที่ว่าตัวเองน่ะ  ตัวเราเองก็ต้องน่ารักที่สุดซี่

“วิว...พาพี่ไปหน้าทีวีทีสิ  อยู่ตรงนี้แล้วหายใจไม่สะดวก”
หม่าม้าหัวเราะแหะๆ
ก้มหัวให้ตาลุงหน่อยนึง  แล้วเข็นป๊ามากับหนู

หนูน่ะต้องดูป๊าตลอดทุกฝีก้าว  เป็นองครักษ์พิทักษ์เจ้าชาย!
ส่วนหม่าม้านะน่ารักที่สู้ดด  ยอมเป็นเจ้าหญิงที่อยู่บนหอคอยให้


หนูเล่นกะปะป๊าจนลืมไปเลยว่าตาลุงอยู่ด้วย
เจ้าหญิงบนหอคอยเหมือนจะมีเพื่อนเป็นพ่อมดนะ
ตาลุงน่ะหน้าตาไม่น่าไว้ใจเอาซะเลย เหมือนแม่มดชั่วร้ายสุดๆ
หนูคงต้องปกป้องเจ้าหญิงอีกคนแล้วล่ะ!

“ลุงๆ คะ  เล่นกับหนูหน่อย”

“เล่นอะไรครับ?”

“ลุงเป็นพ่อมดใจร้ายนะ  จะมาเอาเจ้าหญิงไป  เจ้าชายเลยต้องไปช่วย  แต่เจ้าชายบาดเจ็บเลยส่งหนูมาแทน ลุงต้องสู้กะหนูนะ”

“...เอ่อ...ลุงต้องชนะมั้ย”

“ตามใจลุงเลย”
แต่ถ้าหนูไม่ชนะนะ...โกรธจริงด้วย

แล้วเราก็เริ่มเล่นกัน  หนูให้หม่าม้านั่งบนโซฟาให้เหมือนนั่งรอเจ้าชายบนหอคอย
ปะป๊านั่งบนรถเข็นหน้าทีวี
ส่วนตาลุงกำลังเดินไปหาหม่าม้าแบบหน้าตาโหดเหี้ยม
ทันใดนั้นเอง!!  พ่อมดก็กระโดดตะครุบเจ้าหญิงตัวน้อยน่าสงสาร  เจ้าหญิงดิ้นๆ
เจ้าชายเจ็บขาขยับไม่ได้  มือก็ไม่มีแรงเลื่อนล้อ  เจ้าชายกระแทกตัวแรงๆกะเบาะ
หนูที่เป็นองครักษ์พิทักษ์เจ้าหญิงเลยต้องถือดาบ(ปลอม)ไปฟันโช้งเช้ง

เสียงเจ้าหญิงร้องน่าสงสารมาก  เพราะไอ้พ่อมดมันรัดแน่นจนเจ้าหญิงหายใจไม่ออก
เจ้าหญิงกำลังจะเป็นลมแล้ว!

“ปล่อยนะเว่ย!! มีสิทธิ์อะไรมากอดเมียกูวะ!”
เอ่อ.....เงียบกันเลย
ปะป๊ากลับมาน่ากลัวอีกแล้ว
หนูแค่เล่นๆกันเองนะ...ปะป๊าโมโหมากไปป่าว?

“พี่พูดดีๆหน่อยสิ  นี่แขกนะ....ขอโทษแทนเค้าด้วยนะคุณกริช  เลิกเล่นเถอะน้ำหวาน  ป๊าเราคงเล่นไม่ได้แล้วหละ”

“วิวจะทำให้เรื่องมันบานปลายไปทำไม  แค่กลับมารักพี่ มาคุยกับพี่...มันจะไปยากอะไรวะ”

“แล้วพี่โมโหอะไร  วิวแค่เล่นกัน  ลูกยังไม่ว่าอะไรเลย”
ใช่ๆ  หนูเป็นคนบอกให้ตาลุงเล่นเหมือนพ่อมดเอง 
แล้วตาลุงก็ไม่ได้ทำไรน่ากลัวขนาดนั้นสักกะหน่อย  หนูกำลังแทงอยู่แล้วเชียว

“วิวคิดผิดมากนะที่ใช้วิธีนี้มายั่วโมโหพี่”

“ก็แล้วแต่พี่จะคิดละกัน...แต่สิ่งที่วิวคิดคือ...วิวไม่อยากเจ็บอีก!”

.
.
.
.
...ทำไมอ่ะ  กลับมาอยู่ด้วยกันแล้วยังจะทะเลาะกันอีกทำไมก็ไม่รู้
หนูอยู่ตรงนี้ทั้งคนนะ
ไม่สงสารหนูกันเลยเหรอ?
หม่าม้าแค่คุยกับป๊าก็ได้  ไม่ต้องรักกันแล้วก็ได้....
หนูยอมแล้วก็ได้....


“เอาออกมาทำไมครับ  ฝุ่นมันเยอะ”
ปะป๊าทุกตอนเห็นหนูหยิบอัลบั้มรูปออกมาจากชั้นเตี้ยๆ
ก็หนูไม่มีอะไรทำนี่นา  เล่นกับป๊าที่นั่งซึมกะทือจะไปสนุกอะไรเล่า

“อยากดูค่ะ  ไม่ได้ดูนานแล้ว”

“ปีนึงแล้วมั้งเนี่ย  ฝุ่นเลยเกาะขนาดนี้  ขอป๊าดูหน่อยสิ”

บ้านทั้งบ้านเงียบกริบ
มีแต่เสียงปะป๊าเปิดอัลบั้มรูป
เป็นรูปเก่าๆตั้งแต่หนูยังไม่เกิด
ป๊าจะกอดหม่าม้าทุกรูปเลยแหละ  น่ารักมากๆเลย
ส่วนมากมีแต่ชุดไปโรงเรียนคนโตทั้งคู่
คนนึงก็หล่อ  คนนึงก็น่ารัก  แต่หนูว่าหม่าม้าตอนผมยาวสวยกว่า
บางรูปก็เป็นบ้านหลังนี้  แต่ว่าบ้านไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่  หม่าม้านะขยันยังไงก็ขยันยังงั้น
มีแต่รูปโดนป๊าแอบถ่ายตอนกวาดบ้าน  ถูบ้าน  ทำกับข้าว  อาบน้ำก็ยังถ่าย!
ป๊าปิดอัลบั้มซะแรงจนฝุ่นฟุ้ง  ถอนหายใจเฮือกๆ
แล้วเงยหน้ามองบนผนังที่มีรูปปะป๊าใส่ชุดคลุมสียาวๆเหมือนพ่อมด
ยืนคู่กับหม่าม้าที่อุ้มหนูตอนตัวเล็กเท่าลูกหมา
.
.
.
.
.

“น้ำหวานครับ...ไปง้อหม่าม้าให้ป๊าทีสิ”
ปะป๊าพูดเสียงอ่อยๆ  หงอยเลยคนหล่อของหนู

“ถ้าง้อไม่ได้ล่ะคะ?”
หนูก้มหน้าถามเสียงเบา
ง้อกันไปง้อกันมา ก็ไม่เห็นจะเลิกทะเลาะกันสักที
หนูไม่กล้าช่วยแล้ว

“ก็ต้องลองดูครับ....”

“บอกว่าอะไรบ้างคะ  เอาซึ้งๆนะ”

“.....ไปบอกม้านะว่าพี่ขอโทษ  พี่สำนึกแล้ว  พี่ไม่อยากให้ครอบครัวเราแตกแยก อยากรักกันเหมือนเมื่อก่อน 
พี่สัญญาว่าจะไม่มีใครอีก  ถึงวิวอาจจะไม่เชื่อพี่อีกแล้ว  แต่พี่ก็จะสัญญาจนกว่าวิวจะเชื่อ 
จะพิสูจน์จนกว่าวิวจะเห็นว่าพี่ทำได้จริงๆ  พี่เข้าใจวิวทั้งหมดในเรื่องที่ผ่านมา 
พี่สงสารเรา พี่สงสารลูกที่ต้องฝันร้ายทุกวันเพราะพี่  พี่ขอโทษจริงๆ ...พี่ผิดเอง”
.
.
.

.....  “เอ่อ.....ปะป๊าเขียนได้ไหมคะ ยาวไปหนูจำไม่ได้” ......


...................

:hao7:  โลกเราจะสว่างสดใสอีกครั้ง
และออกตัวไว้ก่อนว่า...คนแต่งแต่งแนวกุ๊กกิ๊กไม่เป็น  :m29:
อาจจะดูประดักประเดิดไปบ้างนะคะนับแต่นี้ 
เพราะนายเอกต้องเล่นตัว ฝืนใจแลกายตน มิให้เผลอไผลไปกับลมหวานหู ..พอละๆ เดี๋ยวจะกลายเป็นกลอนไปซะก่อน
ปล.และมันน่าจะสั้นกว่าเมื่อก่อนหน่อยๆด้วย  :katai4:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 10-02-2015 21:20:27
สำนึกแล้วใช่ไหมพี่แทน~
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: natt teng ที่ 10-02-2015 21:21:59
อย่าให้อภัยง่ายๆนะวิว ไม่ชอบแทนมากแบบนอกใจทั้งที่เมียก็น่ารักลูกก็น่ารัก อยากให้รับผลกรรมบ้างอ่ะ สงสารวิวมาก ร้องไห้ตลอดแต่ต้องกลับมาดูแลเพราะรัก
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 10-02-2015 21:24:44
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 10-02-2015 21:36:13
แต่อยากให้แน่ใจ ถ้าพี่แทนสำนึกผิดจริงๆมันก็ดี ครอบครัวสำคัญที่สุด :กอด1:
แต่ถ้าวิวต้องเจ็บอีกเป็นครั้งที่สอง มันคงไม่มีครั้งต่อไป :hao5:
แต่น้ำหวาน หนูเป็นเด็กตลกนะคะ :m20:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 10-02-2015 21:53:43
อย่าคืนดีง่ายๆนะ เอาให้เข็ดเลยคนเจ้าชู้ สมน้ำหน้า
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 10-02-2015 22:15:29
คำง้อนางยาวไปมั้ยยยยยย
น้ำหวานจะจำได้เลออออออ
55555
แต่วิวอย่าใจอ่อนง่ายๆละ
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: nimami ที่ 10-02-2015 22:51:43
อ้างถึง
.....  “เอ่อ.....ปะป๊าเขียนได้ไหมคะ ยาวไปหนูจำไม่ได้” ......

 :laugh:

5555+ น้ำหวาน หนูน่ารักจังเลย ช่วยให้พ่อแม่คืนดีกันด้วย

ปะป๊าง้อคุณแม่เลยน่ะค่ะ น้องน้ำหวานจะได้มีครอบครัวที่อบอุ่นซะที


หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 10-02-2015 23:11:32
คนมักมาก ที่แม้แต่ลูกตัวเองยังไม่สนใจน่ะ มีค่าพอให้กลับไปรักด้วยหรอ?
แผลในใจเด็กที่มันเกิดขึ้นมาแล้วมันหายได้ง่ายๆเลยหรอ
ที่น้ำหวานระแวงจนเก็บไปฝันน่ะมันก็มาจากผลการกระทำของตัวพ่อแม่ป่ะ
อ่านแล้วรู้สึกพี่แทนแม่งใช้ไม่ได้อ้ะ  คือชีวิตจริงส่วนใหญ่หลายคนก็เป็นงี้อ้ะ
ไปเจอของข้างนอกที่ถูกใจ ที่เค้าเอาใจเก่งตามใจ โน่นนี่ ก็ละเลยคนที่อยู่ข้างหลัง
ถ้าใส่ใจความรู้สึกกันมากกว่านี้เรื่องจะไม่บานปลายเลยเถอะ
รักเพื่อน รักคนข้างนอกมากกว่าครอบครัวตัวเองแม่งแย่ว่ะ
คนที่รักมากจนยอมทนทุกอย่างแบบวิวเรื่องจริงก็มี  คนที่เป็นแบบพี่แทนจริงๆก็มี
ผลตกที่ใคร  ก็ลูกป่ะวะ โอ้โห อ่านแล้วแทบจะถีบจอ

โทษนะคะอินไปหน่อย Orz
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 10-02-2015 23:17:49
อิพี่แทนยอมรับว่านอกใจจริงๆด้วย...

แล้วมาเรียกร้องโอ๊ย....... อยากด่ามาก..
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 10-02-2015 23:19:17
เหอะ!!!
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: NooNaM ที่ 10-02-2015 23:50:07
เกลียดมันจริงๆ ผู้ชายแบบนี้  :katai1:
อย่าให้อภัยง่ายๆนะวิว คบคนใหม่ให้มันอกแตกตายเลย :z3:
ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา :z6:
มาต่อไวๆนะคะ ชอบมากเลยเรื่องนี้
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 11-02-2015 00:08:36
แทนสำนึกได้แล้ว? แต่ทำไมถึงไม่พูดออกมาเองใช้ลูกพูดทำไม?
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าแทนยังไม่ได้สำนึกเลยนะ คำขอโทษสักคำก็ยังไม่ได้เอ่ยออกมา
มีแต่โทษวิวยังงั้นยังงี้ ทำไมไม่พูดกันดีๆ ความผิดของคนอื่นเท่าขุนเขาของเราเท่าเส้นผมสินะ
เจอแบบนี้แล้วต่อให้รักยังไงก็ไม่อยากกลับมาคืนดีหรอก
ถ้าหากว่าแทนจะไม่นอกใจอีกก็น่าจะเป็นเพราะว่าร่างกายไม่อำนวยมากกว่าที่จะกลับตัวกลับใจ

มีลูกกันตอนเด็กมากๆ  กัดก้อนเกลือกินมาด้วยกัน
วิวเลี้ยงลูกในขณะที่แทนพยายามสร้างฐานะ
แต่แทนก็นอกใจตอนที่ฐานะดีขึ้น
เมียดั้งเดิมที่อยู่ด้วยกันมาไม่คู่ควรขึ้นมาทันทีทันใด
สูตรสำเร็จของผู้ชายสินะ

ว่ากันว่าดูผู้ชายให้ดูตอนที่มั่งมี
เพราะว่ามักจะแสดงธาตุแท้ออกมา
ท่าจะจริง
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: pp4 ที่ 11-02-2015 09:57:52
ถ้าจะยอมตอนนี้มันก็ง่ายไปอ่ะ สงสารเด็กก็สงสาร
แต่ใจวิวล่ะ ทำร้ายจิตใจกันมาตลอด จะเลิกก็เลิกไม่ขาดอีก
ถ้าวิวเข็ดจะตัดใจก็ควรจะเข้มแข็งกว่านี้ ยิ่งอ่อนแอ ดูขาดเค้าไม่ได้มากเท่าไร ลูกจะยิ่งแย่กว่าเดิม
ถ้าง้อง่าย เดี๋ยวมันก็ทำอีก เฮ้อ
รอตอนต่อไปค่ะ สนุก 5555555
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 11-02-2015 10:19:13
ไม่รู้สินะ  :ruready
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: black sakura ที่ 11-02-2015 10:53:35
อย่าไปยอมง่ายๆนะวิวปล่อยให้อิแทน
มันสำนึกซะบ้างก่อนที่จะทำอะไรร้ายๆ
กับครอบครัวตัวเอง
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 11-02-2015 10:56:41
สำนึกแล้วสิ=_____=
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 11-02-2015 18:04:26
ง้อม๊าวิว  ให้สำเร็จนะ  น้ำหวานนนนนนนน


 :call: :call: :call: :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 11-02-2015 21:28:43
ตอนแรกที่เข้ามาอ่าน หวังจะเห็นความน่ารักของครอบครัวเล็กๆ แต่พออ่านตอนแรกๆปรากฏว่ามันพลิกจากที่เราคิดเลยค่ะ (ส่วนตัวไม่ชอบดราม่ามากๆๆ เพราะจิตไม่แข็ง555555)  เกลียดพระเอก เกลียดการนอกใจ เกลียดการปันใจที่สุด(อินแปบ) แต่พอมาถึงตอนหลังๆ ก็รู้สึกว่า ดีแล้วละที่กัดฟันอ่านมาเพราะเริ่มจะหวานแล้วเย้ เราเชื่อว่าถ้าสองคนนี้ดีกันจะหวานมากอย่างที่น้องน้ำหวานพูดแน่ๆ แต่เข้าใจนักเขียนนะคะที่อยากจะบรรยายความเป็นไปของครอบครัวหนึ่ง ที่อาจจะมีอุปสรรคบ้างอะไรบ้างก็เลยอ่านนั่นแหละค่ะ^_^

เป็นกำลังใจให้นะคะ ติดตามรออ่านตอนหวานๆจ้า อาจจะยังเกลียดพระเอกอยู่ แต่ก็จะรอดูตอนนายเอกแพ้เผ็ดพพวกเจ้าชู้ หึหึ
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: viky_mama ที่ 11-02-2015 21:56:58
วิวอย่าไปยอมนะ อย่างน้อยต้องเล่นตัวไปหลายๆเดือน
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: ~ณิมมานรฎี~ ที่ 12-02-2015 00:33:19
หนูน้ำหวานคะ หนูจะน่ารักเกินไปแล้ววววววว .
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 12-02-2015 02:37:51
สุดท้ายเรื่องนี้คงจะกลับมาจบแบบจุดเริ่มต้นใช่ไหมคะ  โดยมีน้ำหวานเป็นกาวใจ เจ็บไปเจ็บมา เจ็บเป็นวงกลม เจ็บแล้วเจ็บอีก พูดหวาน พูดดี ขอโทษ จบบนเตียง สุดท้ายก็จบแบบเดิม ถ้าจะจบแบบเดิม ที่เดินเป็นวงกลม ก็ขออย่างเดียว สงสารน้ำหวาน อย่าให้น้ำหวานต้องมารับรู้อะไรอีกเลย ในนิยายอาจจะจบแบบแฮปปี้ แทนเลิกเจ้าชู้ แต่อนาคต เราไม่รู้ เฮ้อ อินไปไหมเรา
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: kboom ที่ 12-02-2015 07:34:29
 :เฮ้อ: อ่านและแบบอึดอัดมากอ่ะ ตัวแทนเองก็เป็นผู้ชายที่ไม่น่าจะฝากชีวิตด้วยได้ เอาแต่ตัวเองเป็นใหญ่ สงสารก็แต่ลูกที่ต้องมารับกรรม แล้วมีปมในใจ  :เฮ้อ:
ปล. ต่อให้ร้อยพันกาวก็ไม่อาจประสานแก้วได้ ร้าวแล้วคือรอวันที่จะแตกสลายเพื่อจะหลอมกับมาเป็นแก้วใบใหม่  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน12 ง้อ 10/2/58 p.6)
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 12-02-2015 09:17:55
จริงๆอ่านแล้วนึกถึงครอบครัวตัวเองนะ พ่อเราก็อย่างงี้แต่ไม่ใช้กำลังเรามารู้เรื่องก็ตอนโตแล้วแม่เล่าให้ฟัง ถ้าตอนนั้นแม่ตัดสินใจเลิกกับพ่อคิดว่าเราคงโตมาไม่สมบูรณ์ทั้งกายใจขนาดนี้ เราก็ได้แต่สงสัยทำไมแม่ต้องทน ทำได้ยังไง ไม่เสียใจบ้างหรอ แต่แม่บอกอยู่เพื่อลูก สำหรับวิวเค้ารักแทนมากกว่าตัวเองหรือใครๆซะอีก เห็นหลายๆคู่ที่คู่ขาถีบหัวส่งเพราะเงินหมดมั่ง ป่วยบ้างก็ต้องกลับมาตายรังที่เมียเก่าและเมียเก่าก็เปิดประตูรับทุกครั้งไป เฮ้อออออ ถ้าแทนทำผิดอีกคร้งคงไม่มีครั้งต่อไปละนะ
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน13 รอก่อนนะ 13/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 13-02-2015 01:20:46
♦รอก่อนนะ♦




หม่าม้านั่งอ่านจดหมายยาวสองหน้ากระดาษ
ไม่ใช่เพราะปะป๊าเขียนยาวหรอกนะ  แต่เพราะป๊ายังเขียนไม่ถนัดเลยต้องเขียนตัวใหญ่ๆ
ป๊าน่ะพยายามมากๆเลย  เขียนไปร้องโอ๊ยไป
ลายมือก็ไม่สวย  ยึกยือๆยังกะไก่เขี่ยเหมือนที่ครูชอบว่าเพื่อนในห้อง
แล้วก็ไม่ยอมให้หนูเขียนให้  หนูน่ะท่องกอไก่ถึงฮอนกฮูกได้หน่า
เนี่ย...
....ปะป๊าทนเจ็บขนาดนี้  หม่าม้าใจอ่อนเถอะนะคะ...

“ปะป๊านั่งเปิดดูรูปเก่าๆแล้วร้องไห้ใหญ่เลย  แถมจ้องรูปที่ใส่ชุดพ่อมดตั้งนานสองนาน”

“ป๊าหน้าเครียดมากเลยค่ะ....หน้าก็เศร้าๆ  ซึมๆ  ไม่ยอมกินยาด้วย”

“ข้าวก็ไม่กิน  บอกว่าจะรอให้หม่าม้าทำจานใหม่ให้”

“ถึงปะป๊าจะเคยทำให้เราร้องไห้...แต่ปะป๊าสัญญาแล้วนะคะว่าจะไม่ทำอีก”

“.เฮ้อ....หวานรู้มั้ย...คำสัญญาของปะป๊าน่ะ...มันไม่เคยเป็นจริงหรอก”
หม่าม้าพึมพำ  สอดกระดาษไว้ในหนังสือ แล้วก็เอาไปเก็บบนชั้นสูงๆ

.....................

“ไม่ได้ผลหรอกค่ะป๊า  หม่าม้าคงโกรธมาก”

“ก็ต้องเป็นอย่างนั้น...ป๊าจะทำยังไงดีครับน้ำหวาน  หนูอยากให้ม้าหายโกรธมั้ยลูก?”
ปะป๊ากุมมือมือทั้งสองข้าง
คนหน้าหล่อซึมสุดๆไปเลย
ปะป๊าไม่เคยมีอาการแบบนี้เลยนะ

“ถ้าหายโกรธก็ดีค่ะ  หนูอยากให้เรารักกันเหมือนเดิม”

“น้ำหวานต้องเชื่อนะว่าป๊าสำนึกผิดแล้วจริงๆ”
ตาป๊ามันวาวๆ แป๋วๆ
หนูใจอ่อนยวบๆเลย

“หนูจะเชื่อค่ะ...เพราะว่าป๊าไม่เคยเศร้าเหมือนวันนี้มาก่อน”

ตึก..ตึก...ตึก
เพราะเสียงบันไดทำให้เราเงียบ
ขนาดหม่าม้าตัวเบาเดินก็เบา  แต่ว่าเราเงียบมากๆ เลยได้ยินเสียงคนเดิน
หม่าม้าเดินลงมาไม่ได้มองพวกเรา
หนูว่ามันยะเยือกชอบกล

คนสวยเดินเลยไปห้องครัว  หยิบนู่นนี่มาทำ
หนูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหม่าม้าจะทำอะไรกิน  จริงๆหนูยังไม่หิวเท่าไหร่เลย
ที่บอกไปว่าป๊าหิวก็พูดให้ป๊าน่าสงสารเฉยๆ

จนทำเสร็จหนูก็ยิ่งงงเข้าไปใหญ่
หม่าม้าตักกับข้าวใส่ปิ่นโตสีชมพู
ผูกโบว์สวยๆด้วย
ยังกะของฝากแน่ะ

“น้ำหวานไปบอกป๊าให้เตรียมตัวลูก  เราต้องไปโรงพยาบาลกัน”

“ค่ะ”
อ๋อย....กลัวจนลืมถามว่าไปทำไม

แล้วหม่าม้าก็เดินลิ่วๆไปหน้าบ้าน  รอแท็กซี่ล่ะมั้ง
โถ่ไม่น่าไล่ลุงกริชกลับเลย  ไม่งั้นก็ให้ไปส่งและ

“พี่ขอโทษ”
ปะป๊าคอตก  เอามือตัวเองแตะๆมือหม่าม้า

“..........”

“ที่ให้ไอคุณกริชมาก็เพราะจะให้พาพี่ไปโรงบาลใช่มั้ย...พี่ขอโทษนะ”

หม่าม้าไม่ตอบอะไร  ...ตอบหน่อยเถอะๆ
หนูไม่อยากให้ทะเลาะกัน
เดี๋ยวร้องนะเนี่ย

“วิว...จะให้พี่ขอโทษวันละล้านครั้งพี่ก็ยอม”

“ไม่ต้องหรอกครับ...แค่พี่มองวิวเป็นแค่คนดูแลกับเป็นแม่ของน้ำหวานก็พอ..”

เฮ้อ! ลุงแท็กซี่มารับพอดีเลย  ไม่รู้จะช่วยยังไงแล่ว

“ให้ผมช่วยไหมครับ”
ลุงแท็กซี่ใจดี คนที่หม่าม้าใช้บริการบ่อยๆเข้ามาช่วยพยุงปะป๊าขึ้น
ป๊าเดินกะเผลกๆเข้าไปนั่ง  มีหนูเข้าตาม  แล้วก็หม่าม้า
คนสวยของหนูน่ะเอาแต่มองนอกหน้าต่าง
ถ้าหันมาทางหนูซักหน่อยนะก็คงเห็นว่าปะป๊ามองตัวเองตาเยิ้มเลย

.
.
.
.

“มาตรงเวลาเหมือนเคยนะครับ”

“นี่ครับคุณหมอ  ผมทำผัดไทยที่คุณหมอเคยบ่นว่าอยากลองฝีมือผมมาให้”
...หม่าม้านี่ใจดีจริงๆ
พาปะป๊ามาตามนัดแล้วก็มีของฝากคุณหมอแบบนี้  คุณหมอคงต้องรีบรักษาปะป๊าให้หายแน่ๆ
หม่าม้าฉลาดสุดๆ!


“ขอบคุณมากครับ! โหย...แค่แพ็คเกจก็น่าทานขนาดนี้  คุณวิวน่าจะเปิดร้านอาหารนะเนี่ย”

“ก็ว่าจะทำอยู่ครับ....เอ่อนี่ตรวจได้เลยหรือเปล่าครับ?”

“โอยผมนี่แย่จริงๆ  ลืมคนไข้เสียสนิท...เชิญครับๆ”
แล้วหมอก็เข็นปะป๊าเข้าไปชำแหละ
เห็นพยาบาลสวยๆบอกว่าจะผ่าเอาไอ้ที่ชื่อเฝือกออก  ต่อไปป๊าก็จะเดินได้สักที

หนูกับหม่าม้าออกมาเดินเล่นตรงสวนหย่อม  มีคนไข้เต็มไปหมด
ส่วนมากอยู่กันเป็นคู่ๆ   มีแต่ชายหญิงคู่กัน 
ไม่มีใครเหมือนบ้านเราเลยเนอะ
บ้านเราแปลกสุดเลย

“หม่าม้าดูนั่นสิคะ  ตาป้อนขนมให้ยาย ..น่ารักเนาะ”
หนูชี้ไปที่คุณตาผิวย่นๆ กับกำลังป้อนลูกชุบให้ยายอยู่
ยิ้มกันฟันหลอ  ตล๊กตลก
หม่าม้าอมยิ้มด้วย!

“หม่าม้าอารมณ์ดีแล้ว!”
หนูจิ้มๆตรงรอบบุ๋มๆที่แก้มหม่าม้า  แก้มม้านิ่มจังเลย
ป๊าถึงได้ชอบฟัดๆ

“..แล้วม้าอารมณ์ไม่ดีตอนไหนครับ..ม้าอารมณ์ดีกับน้ำหวานเสมอแหละ”
โอ๊ย!...หม่าม้าบีบจมูกหนูแล้วดึงไปมา
เจ็บอ่ะ!

“ก็หม่าม้าโกรธป๊าอยู่ไม่ใช่เหรอคะ...โกรธเรื่องอะไรคะ”

“ก็โกรธนะ  โกรธหลายเรื่องจนไม่รู้ว่าจะโกรธเรื่องไหนดี”
หม่าม้ายิ้มสวย
ลูบหัวหนูเบาๆ

“แต่ว่า...ให้อภัยได้ไหมคะ  หนูยังให้อภัยเลย  ปะป๊าไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะคะ  ปะป๊าน่ะไม่สบายแล้วก็ยังไม่มีคนคุยด้วยอีก  ม้าคุยจนกว่าป๊าจะหายก็ยังดีน้า”
หนูน่ะสงสารทั้งหม่าม้าทั้งปะป๊าเลยนะ
แต่ตอนนี้หนูสงสารปะป๊ามากกว่า  ป๊าเจ็บตัวตั้งเยอะ
หม่าม้าไม่ได้เป็นแผลเลยนะ  แล้วหม่าม้าก็มีหนูกับยาย  ส่วนปะป๊ามีคนเดียว

“ถ้าน้ำหวานอยากให้ม้าหายโกรธปะป๊า...น้ำหวานก็ต้องเป็นเด็กดีนะครับ....
เอาตัวอย่างที่ดีของม้าและป๊าไปใช้  ไม่โมโหร้าย  ไม่ซึมเศร้าขวางโลก...อย่าให้ครูแก้วโทรมาหาม้าอีก
.....รู้ไหมครับ?”

“แล้วหม่าม้าจะกลับมาคุยกับป๊าจริงๆน้า...แค่ไม่ต้องทะเลาะกันก็ได้  หนูไม่ชอบเลย  เล่นกับเพื่อนไม่หนุกด้วย”

“ก็ต้องดูพฤติกรรมของป๊าเราก่อน....แล้วก็ต้องคุยกับยายด้วย  รายนั้นน่ะท่าทางจะยาก”

“โอ๊ยย หนูไม่เป็นไรหรอกค่ะถ้ายายจะทะเลาะกับป๊า  มันไม่แปลกเล้ยยย  แต่ถ้าเป็นม้าคนสวยนะหนูจะร้องไห้เลยคอยดูสิ”

“.....อย่าทะเลาะกันอีกเลยนะคะ”
หนูซบคนสวย  เอาหัวไถๆให้หม่าม้าใจอ่อน
หม่าม้าไม่ตอบ แต่พยักหน้าแล้วกอดหนูไว้ทั้งตัวเลย
ตัวม้าหอมจัง  ถ้ามีปะป๊ามากอดอีกคน....

ฟึบ!

ปะป๊า!
มาได้ไงเนี่ย!
คนหล่อของหนูเข้ามากอดเราจนเป็นลูกกลมๆเลย  ทุกคนในสวนอันมามองเป็นตาเดียว
หนูหัวเราะดีใจ
หลุดออกมาจากกอด  กระโดดดึ๋งๆไปมา

ตอนแรกนะหม่าม้าก้มหน้าไม่ยอมมองป๊า  แต่ปะป๊าอ่ะทำเขิน
จับคางให้หม่าม้าเงยหน้าขึ้นมา แล้วจุ๊บๆตั้งสามสี่ที
โอ๊ยยหม่าม้าหน้าแดงสุดๆ  แต่ก็ไม่ลืมเก๊กนะ
 รีบขยับตัวหนี  เอามือดันป๊าไม่ให้เข้าใกล้....แต่จะไปสู้ได้ที่ไหน!

.
.

หน้าม้าน่ะดูง่ายจะตาย  จริงๆแล้วม้าเคยโกรธปะป๊าที่ไหนล่ะ!! เล่นตัวให้ตัวเองร้องไห้ไปงั้นแหละ!

.............................

“เรื่องบริษัทไปถึงไหนแล้ว”
ปะป๊าประชุมหน้าเครียดกับคุณอาคุณน้าที่นัดกันมาเต็มบ้าน
หนูขี้เกียจฟังเรื่องงานอ่ะ  เลยอยู่ช่วยหม่าม้าทำกับข้าวในครัว  แต่ก็ได้ยินเสียงตลอดแหละ
เรื่องงานเป็นอะไรที่น่าเบื่ออันดับหนึ่ง!

“อยู่ตัวครับคุณแทน  ...แต่เรื่องคนโกงเนี่ย....”

“ผมเข้าใจ  ทัชมันเป็นคนฉลาด  แต่ผมเชื่อฝีมือเพื่อนผมนะว่าจะจับมันได้....คุณฝ้าย ช่วยสรุปโครงการตอนนี้หน่อย”


“หม่าม้าคะเมื่อไหร่เขาจะคุยกันเสร็จ”

“คงอีกนานเลยลูก  ปะป๊าน่ะตั้งใจทำงานมาก พลาดไปจุดเดียวก็ไม่ยอมแล้ว”

“ปะป๊าถึงทำงานหนักตลอดเลย”

“ใช่ครับ...ต้องเข้าใจเขานะ”
หนูช่วยหม่าม้าล้างผักจะเอาไปทำราดหน้า
เอามาเลี้ยงคุณอาที่มากันวันนี้
หนูไม่ชอบราดหน้าเพราะน้ำมันยืดๆหยึยๆ  แต่ถ้าเป็นฝีมือหม่าม้า  ทำอะไรก็อร่อย

หนูชวนหม่าม้าคุยเรื่องนิทานเรื่องใหม่ที่ครูแก้วเล่าให้ฟัง
เป็นนิทานอีสป  แต่ดันจำชื่อเรื่องไม่ได้
เรื่องก็แบบว่าหมาเห็นเนื้อเลยคาบเนื้อไปกิน
แต่มันเดินข้ามสะพานแล้วก็เห็นเงาในน้ำที่มีหมาตัวนึงคาบเนื้อชิ้นใหญ่กว่ามัน
มันเลยกระโดดลงน้ำตายเพื่อจะไปเอาเนื้อ!!

นิทานอะไรก็ไม่รู้!!  ไม่สนุกเลย  แถมน่ากลัวอีกตังหาก
ทำไมครูแก้วชอบเล่าเรื่องน่ากลัวๆด้วยนะ
หมาน่ะน่ารักจะตาย  มันคงไม่โง่ขนาดนั้นหรอกมั้ง

ทีนี้ก็ให้การบ้านมาอีกว่าให้หานิทานไปหนึ่งเรื่อง  เล่าให้เพื่อนฟัง
หนูเลยจะเอาจากม้าเนี่ยแหละ  หม่าม้ามีนิทานเยอะแยะ

“งั้นเอากระต่ายกับเต่า”

“โห่หม่าม้าอ่ะ  หนูฟังมาตั้งสามพันรอบแล้วนะคะ  เอาเรื่องแปลกๆสิคะ  แต่จบดีนะ  ไม่เอาหมาตาย”

“จ้าๆ งั้นเอาเรื่องเจ้าชายเจ้าหญิง?”

“เย่! เอานี่แหละค่ะๆ  เล่าเลยๆ  หนูจะจำ”

“เรื่องมีอยู่ว่า...เจ้าชายกับเจ้าหญิงรักกัน  มีลูกด้วยกันหนึ่งคน 
แต่ว่าเจ้าชายความจำเสื่อม  ลืมลูกลืมเจ้าหญิง   ทำให้ลูกสาวต้องไปขอเวทมนต์จากแม่มดเพื่อจะฟื้นความจำ
แต่ขอเท่าไหร่ก็ขอไม่ได้สักที  เพราะเวทมนต์นั้นใช้ได้กับคนที่ยังรักกันอยู่เท่านั้น.....”

“ต่อเลยค่ะ”

“แป้บนึงนะ  หม่าม้านึกไม่ออก”

“โหย...หลอกให้อยากรู้อ่า”

“สุดท้ายเจ้าหญิงเลยจุมพิตเจ้าชาย  ทำให้ความจำเจ้าชายกลับมาดังเดิม....จบแฮปปี้เอนดิ้งแล้วครับคนเก่ง”
ปะป๊ามาต่อให้พอดีเลย!
คนหล่อของหนูเดินแปลกๆไปหาเจ้าหญิง  ก็ขายังเจ็บๆอยู่มั้ง
เจ้าหญิงนะก้มหน้าก้มตาหั่นผักใหญ่
งอนล่ะสิที่โดนแย่งนิทาน  โถไม่ต้องงอนก็ได้ค่ะ
หนูเอาเรื่องสองคนมารวมกันก็ได้  เล่าทีละคนหนูก็ไม่ว่าหรอก     

“นิทานสนุกดีนะครับ”
ปะป๊าโอบหม่าม้า
หอมแก้มด้วย!
ป๊านะป๊า...ไม่อายแขกบ้างเลย  ดูนั่นๆ  มองลอดประตูครัวกันทุกคนเชียว

“พี่แทน...อย่ารุ่มร่ามได้มั้ย  เกินข้อตกลงนะครับ”
หม่าม้าขืนตัวออก  หน้างี้แดงเถือก
หนูไม่อยากดูแล้วอ่ะ  ...เขินแทน...เอามือปิดตาดีกว่า

“อยู่นิ่งๆให้พี่กอดได้ป่ะละ”
ปะป๊าทำไมหน้าตาไม่น่าเชื่อถือเลย
แล้วตาคนที่นั่งประชุมหน้าเครียดเมื่อกี๊หายไปไหนน้อ?

“เดี๋ยววิวก็ไม่ทำให้กินซะนี่”

“แน่ะ  มีขู่...วิวจ๋า  ...เมื่อไหร่จะดีกับพี่สักที”

“ยิ่งทำตัวแบบนี้  วิวยิ่งไม่อยากเชื่อรู้ไหมครับ..มันมากเกินไปและเร็วเกินไป”
พอม้าพูดจบ ก็จ้องตาป๊า
นี่ถ้าเป็นหนูนะ  หนูร้องไห้ไปแล่ว  ตาน่ากลัวอ่ะ
ยังดีที่ปะป๊าเป็นผู้ชาย  เลยแค่ตาแดงๆ  ปากแบะๆเหมือนเป็ด
.
.
“งั้นล้างจานมื้อนี้ให้หมดแล้วจะบอก”
หม่าม้าคงทนตาแป๋วๆไม่ได้เหมือนหนูนั่นแหละเลยยอมพูด
ปะป๊านะได้ยินปุ้บก็ฟัดหม่าม้าซะแรง
โถ่เอ๊ย!  เค้าก็บอกอยู่ว่าอย่าเยอะๆ  ปะป๊าเข้าใจมั้ยเนี่ย  หนูยังรู้เรื่องเลย!
แล้วมือปะป๊าก็เจ็บอยู่  ป๊าจะล้างจานได้ยังไง?!

..................

แหะๆ  มาดึกไปหน่อย  :katai5:  มัวแต่อ่านเรื่องอื่น555
มีเพลงมาฝากอีกแล้ว

http://youtu.be/gUPrnu3BEU8

See my days are cold without you
But I'm hurtin while I'm with you
And though my heart can't take no more
I keep on running back to you
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน13 รอก่อนนะ 13/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 13-02-2015 01:35:26
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน13 รอก่อนนะ 13/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 13-02-2015 01:36:47
ม่าม๊าจะใจอ่อนไหมนะ. อย่าเพิ่งเลยนะ. เอาให้ป่าป๊าสำนึกเลยยยยย
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน13 รอก่อนนะ 13/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 13-02-2015 01:37:17
อ่านเรื่องนี้เพราะน้ำหวานเป็นคนเล่านี้แหละ จากที่เคลียดจนตับแล่บยังกลายเป็นเรื่องตลกเลย
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน13 รอก่อนนะ 13/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 13-02-2015 01:43:57
เข้าใจว่าวิวอยากคืนดีแต่ก็กลัวเจ็บอีก

อ้างถึง
“.เฮ้อ....หวานรู้มั้ย...คำสัญญาของปะป๊าน่ะ...มันไม่เคยเป็นจริงหรอก”

คีย์เวิร์ดอยู่ตรงประโยคนี้
ความเชื่อใจมันหมดไปแล้ว
ขนาดเราคนอ่านยังมานั่งคิดเลยว่าอิแทนมันตามหาอิทัชนี่เรื่องเงิน เรื่องที่มันโกง หรือว่าอยากได้มันคืน?
แทนดูรูปเก่าตอนรับปริญญาแล้วค่อยมาง้อ
ที่ขัดใจ ติดใจอยู่ตรงนี้

วิวเอ๊ย ไปเปิดร้านอาหารหรือทำอะไรก็ได้ที่สามารถเป็นฐานในชีวิตให้ตัวเองกับลูกเถอะ
กลัวใจแทนมันจริงๆ ตอนนี้นี่คนอ่านฝังใจไปแล้วค่ะ

ป.ล นิทานอีสปที่น้ำหวานเล่า คืออิแทนพ่อน้ำหวานเลยค่ะ  หมาคาบเนื้อไปส่องในน้ำแล้วเห็นเงาในน้ำมีเนื้อชิ้นใหญ่กว่าเลยเห่าเพราะว่าอยากได้ เนิ้อที่อยู่ในปากเลยตกลงไปในน้ำ อดเลย
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน13 รอก่อนนะ 13/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 13-02-2015 02:50:40
ยังไม่ไว้ใจแทน =___________=
คืออ่านแล้วแบบ พึง่คิดได้หรอออ โอ้โห ไม่รอให้เลิกกันไปก่อนค่อยคิดได้ละแว๊!
เพราะน้ำหวานเล่าบางมุมมันเลยดูน่ารักขึ้นมา  แต่ในตัวฝั่งพ่อกับแม่คือ วิวนี่หมดแล้วความเชื่อใจอ้ะ
ถึงจะรักมากแค่ไหนก็เหอะ =__= โดนหนักขนาดนี้ น่าจะพอได้ละม๊างงงง
ยังระแวงอยู่ว่าแทนจะเลิกได้เร๊อออออ ตอนนั้นก็บอกว่าในอดีตเป็นไงจะให้มาเปลี่ยน เหอๆ
ตอนนี้คงเปลี่ยนได้ร๊อก! =^=!
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน13 รอก่อนนะ 13/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 13-02-2015 02:57:31
ความเชื่อใจไม่เหลือแล้วค่ะ
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน13 รอก่อนนะ 13/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 13-02-2015 14:51:08
เข้าใจว่าวิวอยากคืนดีแต่ก็กลัวเจ็บอีก

คีย์เวิร์ดอยู่ตรงประโยคนี้
ความเชื่อใจมันหมดไปแล้ว
ขนาดเราคนอ่านยังมานั่งคิดเลยว่าอิแทนมันตามหาอิทัชนี่เรื่องเงิน เรื่องที่มันโกง หรือว่าอยากได้มันคืน?
แทนดูรูปเก่าตอนรับปริญญาแล้วค่อยมาง้อ
ที่ขัดใจ ติดใจอยู่ตรงนี้

วิวเอ๊ย ไปเปิดร้านอาหารหรือทำอะไรก็ได้ที่สามารถเป็นฐานในชีวิตให้ตัวเองกับลูกเถอะ
กลัวใจแทนมันจริงๆ ตอนนี้นี่คนอ่านฝังใจไปแล้วค่ะ

ป.ล นิทานอีสปที่น้ำหวานเล่า คืออิแทนพ่อน้ำหวานเลยค่ะ  หมาคาบเนื้อไปส่องในน้ำแล้วเห็นเงาในน้ำมีเนื้อชิ้นใหญ่กว่าเลยเห่าเพราะว่าอยากได้ เนิ้อที่อยู่ในปากเลยตกลงไปในน้ำ อดเลย

เห็นด้วยทุกประการค่ะ 5555
อ่านประโยคที่วิวพูดคำนั้นแล้วชะงักเลย เราไม่ค่อยอยากจะเชื่อใจพระเอกเท่าไร ถ้าคิดจะนอกใจครั้งนึง มันก็มีสิทธิ์มีครั้งที่2 3 4 (แต่ก็ เอิ่ม ไม่เสมอไปละมั้ง แต่ก็อดคิดไม่ได้)
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน13 รอก่อนนะ 13/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 13-02-2015 21:01:53
สู้ๆๆนะน้องน้ำหวาน
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน13 รอก่อนนะ 13/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: viky_mama ที่ 13-02-2015 23:22:07
อารมณ์เสีย วิวจะยอมง่ายไปมั้ย ทำกับเราขนาดนี้นะ
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน14 ปลูกรัก 15/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 15-02-2015 23:46:00
♣ปลูกต้นไม้ปลูกรัก♣





“พี่ว่าจะขายบริษัททิ้ง”

“อ้าว...แล้ว..?..”

“พี่จะเปิดร้านอาหารตามสั่งให้วิว  แล้วพี่จะช่วยอีกแรง  ต่อไปนี้เราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา..พี่อยากให้วิวเชื่อใจพี่”

“ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้...”

“แต่พี่อยาก...พี่อยากอยู่กับวิว...อยากพิสูจน์จริงๆนะครับที่รัก”

“วิวไม่อยากให้พี่คิดแค่นั้น  บริษัทพี่ก็ไม่ใช่เล็กๆ  จะทิ้งพนักงานที่ร่วมสร้างกันมาได้ลงคอเพราะวิวเหรอ”

“พี่มองลู่ทางไว้แล้ว....วิวน่าจะรู้...มือพี่น่ะมันไม่เหมือนเดิม....พี่คงไม่ทำอะไรจุกจิกไม่ได้  สู้ให้พี่อยู่กับเมียกับลูก 
เป็นเด็กเสิร์ฟดีกว่า  วิวจะร่วมหุ้นกับคุณกริชนั่นก็ได้นะ  ร้านมันดังอยู่แล้วนี่”

“วิวเพิ่งรู้จักกับเค้า   ไม่กล้าถึงขนาดนั้น”

“วิวครับ...พี่ทำงานมาตั้งแต่จำความได้  ต้องเข้าใจนักธุรกิจนะ  มันไม่มีเรื่องสนิทไม่สนิทหรอก 
ถ้ามีโอกาสที่จะสร้างผลกำไร หรือขยายกิจการ  มันก็ทำได้ทั้งนั้น  ยิ่งฝีมือวิวนะ  มันจะยิ่งอยากได้เข้าไปใหญ่
...นี่คือกรณีที่วิวไม่อยากแย่งลูกค้าเค้านะ  แต่จริงๆแล้วพี่อยากเปิดร้านของเราเองมากกว่า...
ถ้าคุณกริชนั่นมันดีจริง  มันก็ต้องเป็นกำลังใจให้เรา”

“วิว...วิวขอคิดดูก่อนนะ  ไม่รู้สิ...ตอนนี้ยังไม่พร้อมจะคิดอะไรทั้งนั้น”


“....พี่รอได้เสมอนะ พี่ต่างหากที่ขาดวิวไม่ได้...พี่อยากง้อวิวใจจะขาด  แต่เพราะทัช...มันรู้ตัวว่าพี่จะทิ้งมัน
 มันเลยเล่นบริษัทเราซะอ่วม....ต่อไปนี้พี่จะไม่โง่อีกแล้ว...ไม่สิ...จะไม่นอกกายไปจากวิว...จะมีแต่วิวทั้งกายทั้งใจนะครับ”


....  “คุยไรกันคะ  เล่านิทานให้หนูฟังหน่อย  คุยเรื่องงานมันเครียดอ่ะ นอนไม่หลับเลย”
หนูนอนรอให้ป๊ากับม้าเล่านิทานให้ฟังจนตาค้าง
ท่าทางจะลืมหนูกันไปแล้วนะเนี่ย
มาส่งหนูนอนน้า ไม่ใช่คุยงาน
เดี๋ยวดุทั้งคู่เลย

“ฮ่าๆ  หม่าม้ากำลังเคลิ้มเลย  น้ำหวานไม่น่าขัดเลยครับลูก”
ปะป๊าฟัดพุงหนูใหญ่
คิกๆๆ จั้กกะเดียมอ่า

“ยอมแล้วๆ”
หนูหอบแฮ่กๆ  ปะป๊าขี้แกล้ง
ถึงหนูจะไม่ค่อยชอบ  แต่ทำไมหนูมีความสุขจัง
มันเหมือนเมื่อก่อนเลยล่ะ...

“ไม่แกล้งแล้วก็ได้...นอนเถอะครับ”

“หม่าม้าเล่าเลยค่ะ”
หนูเร่งยิกๆ

“งั้นเล่าละนะ”
แล้วหม่าม้าก็เล่านิทานไปลูบหัวหนูไปด้วย
ส่วนปะป๊าก็นั่งฟัง  แต่ไม่กล้าเข้าใกล้หม่าม้าหรอก  นั่งซะห่างเลย
กลัวม้างอนอีกล่ะซี้

.
.
.
.
ฮ้าว....ง่วงจัง
หม่าม้านะรีบปลุกหนูตั้งแต่พระอาทิตย์ยังไม่ส่องเลย
ชวนมาทำกับข้าวแล้วก็รอพระหน้าบ้าน
เห็นป้านวลก็มาตั้งโต๊ะเหมือนกัน
หม่าม้าเมาท์กับป้านวลจนปะป๊าเดินโซเซลงมาอ่ะถึงหยุด
ก็หม่าม้าน่ะต้องเก๊กไว้นั่นแหละ
แต่หนูว่ามันไม่ค่อยได้ผลกะป๊าหรอก  ป๊ากอดมั่งจูบมั่งทั้งวี่ทั้งวัน  คนสวยสู้แรงคนมือเจ็บได้ซะที่ไหน
ถ้ามือกลับมาขยับได้คล่องๆก็คงฟัดแรงกว่านี้จนแบนแน่ๆ

“นิมนต์ครับ”
หนูก็ไม่รู้ว่าทำไมหม่าม้าถึงปลุกให้มาตักบาตร
แต่หน้าม่าม้าไม่เครียดนะ  ดูยิ้มแย้มตลอดเลย

“อะแฮ่ม!”

“ปะป๊าไม่สบายเหรอคะ  เสลดติดคอเหรอ?”

“ฮ่าๆครับๆ  น่าสงสารเนาะ  มือก็เจ็บ ขาก็เดี้ยง แถมเป็นไข้อีก”

“มุสาวาทา....”
อ่า...ทำไมหลวงพ่อสวดมนต์ยาวจัง  ปกติมีแต่พูดสามอย่าง หนูจำได้ว่าอันสุดท้ายก็วิชาพละ
หม่าม้านะยกมือไหว้  ขำคิกๆ 
นี่ก็ไม่ตั้งใจฟังพระสวดอีก
หนูว่ามันชักจะยังไงๆแล้วหน่าสองคนเนี่ย



พอตอนสายๆยายก็มาเยี่ยม
ยายทักปะป๊าได้คำเดียวมั้งว่า  “ตายยัง?”
ยายนี่ก็เล่นมุกไม่เห็นขำเลย
ถ้าป๊าตายป๊าจะยืนอยู่มั้ยนี่!?

แล้วแกก็เดินเชิดๆ  ถือต้นกุหลาบ ต้นอะไรอีกไม่รู้มาอีกสองสามต้น
ยายบอกว่าจะเอามาให้หม่าม้าปลูก  เพราะที่บ้านยายมันขึ้นเยอะเกิน
หนูไม่ชอบดอกกุหลาบเลย
มันหลอกลวง!
กุหลาบที่เขาขายไม่เห็นจะเป็นงี้  อันนี้นะบานเป็นดอกเบ้อเร่อ  กลีบก็บ๊างบาง


หนูว่าก็ดีนะเนี่ยที่ยายมา  บ้านเราจะได้มีไรทำ
เพราะนอกจากกวาดบ้านกับทำกับข้าวทำขนม  หม่าม้าก็ไม่ได้ทำไรเลย
หนูเรียนเสร็จทีไรก็เห็นแต่หม่าม้าทำเรื่องเดิมๆ
บ้านนี่นะไม่มีฝุ่นซักกะติ๊ด...

“น้ำหวานขุดแบบนี้นะลูก”
หม่าม้าขุดดินให้หนูดู  คนสวยใช้ส้อมพรวนดินอันหนักๆ  แต่ของหนูใช้อันเบาๆ

“นี่ต้นอะไรคะ  ดอกหอมๆ”
หนูถามต้นเล็กๆที่หนูจะปลูก
ของหม่าม้าเป็นกุหลาบ
ของป๊าเป็นต้นที่ไม่มีดอก  แต่ใบยาวๆ
ส่วนยาย...ยืนคุมป๊าอยู่แหละ ฮิๆ

“ต้นมะลิลูก  ต้นนี้ไงที่เขาเอาไว้ไหว้แม่”

“โหวว ต้นนี้นี่เอง  หอมจังเลยค่ะ  เดี๋ยววันแม่หนูจะเด็ดมาไหว้ม้า”

“ไม่ต้องเด็ดหรอกครับ  แค่เลี้ยงมันให้ออกดอกเยอะๆแล้วเรียกม้ามาดูดีกว่า  เด็ดไปมันก็เหี่ยวเปล่าๆ”

“แต่ไม่เด็ดมันก็เหี่ยวอยู่ดี”

“มันจะเหี่ยวช้าครับ  อยู่กับต้นได้ตั้งหลายวัน  แต่ถ้าเด็ดมันจะอยู่ได้วันเดียวครับ”
หนูพยักหน้าหงึกๆ
เพราะงี้นี่เองหม่าม้าถึงไม่ชอบเด็ดดอกไม้  ปล่อยให้มันอยู่กับต้นก็สวยดีนะ

“ไหวไหมพ่อคุณ”
เสียงยายแทรก  ฮ่าๆ  ปะป๊าเหงื่อผุดเต็มหน้าเลย  หน้างี้เหยเกซะไม่มี
คงจะเจ็บแผล  แล้วจะขุดดินทำไมเนี่ย
หม่าม้าเห็นท่าไม่ดีมั้ง  มือปะป๊าแผลแห้งแล้วแต่ยังทำอะไรไม่ค่อยได้

“จะฝืนทำไมครับ...เลิกดีกว่า  ปวดมั้ย?”
หม่าม้าคว้ามือใหญ่ๆมานวดไปมา
  ทำท่าจะแกะผ้าพันแผลแต่ว่าป๊าดึงมือออกก่อน

“ลูกอยู่...”

“ไม่ต้องอายหรอกน่า  น้ำหวานมันกลัวอะไรซะที่ไหนนอกจากผี”
ยายนะยาย..จริงๆหนูก็กลัวหลายอย่างนา  เช่นป๊ากับม้าเลิกกัน  กลัวยิ่งกว่าผีซะอีก

“งั้นเข้าบ้านดีกว่า  จะได้ล้างมือด้วย”

หนูเดินตามป๊ากับม้าไปดูเขาแกะผ้ากัน
ลุ้นสุดๆเลยว่ามันจะน่ากลัวมากป่าว
หนูอยากเห็นข้างในมือว่าหน้าตายังไง
อยากเห็นเส้นเลือดสีเขียวๆว่ามันหลุดออกมาเด้งๆมั้ย
.
.
.
อึ๋ย.....น่ากลัวจัง
หวาดเสียว....
หนูมองมือตัวเองเลยว่าเป็นแบบป๊าหรือเปล่า
มันเป็นสีแดงๆแปลกๆ  เนื้อก็ขรุขระๆ  หนังเป็นสะเก็ดทั้งมือเลย  น่ากลัวสุดๆ
หนูนี่แทบจะรอให้มันลอกไม่ไหว
ปะป๊าคงเกลียดมันมากๆ  ไม่งั้นไม่หันหน้าหนีหรอก

“บอกแล้วว่าอย่าให้หวานดู”
ป๊าหน้าซีดเลยล่ะ

“เอาน่า....หวานเห็นแล้วจะได้เป็นอุทาหรณ์ว่าอย่าประมาท”

“อุทาหรณ์แปลว่าไรคะ?”
ทำไมผู้ใหญ่ชอบใช้คำประหลาดๆด้วยก็ไม่รู้
กะไม่ให้หนูรู้เรื่องไปด้วยใช่ม้า

“ประมาณ...สิ่งเตือนใจมั้งครับ”

“เตือนใจยังไงอ่า”

“เตือนว่าเราจะไม่ขับรถจนรถชนอีก...น้ำหวานจำไว้นะลูก”

“ค่า...ว่าแต่....  หนูขอจับแผลป๊าได้มั้ย”
แล้วหม่าม้าก็เอาให้จับ  แข็งๆทื่อๆดีนะ
ก็เหมือนแผลธรรมดานี่นา  หนูเป็นออกจะบ่อย
แค่มันดันเป็นทั้งมือแค่นั้นเอง
แล้วไอ้เอ็นๆที่เกือบขาดอะไรนั่นคืออาไรหว่า...

“หนูว่าวันเกิดปะป๊าหนูจะซื้อถุงมือเท่ๆให้ดีกว่า”
ปะป๊าดีใจจนต้องหอมแก้มหนูหนึ่งที
แน่ะ! ทำท่าจะหอมม้าอีก  แต่ม้าหลบทัน

“กินยาครับ...อย่าเล่น”
หม่าม้ายัดยาใส่ปากป๊าตอนคนหล่อกำลังหัวเราะ  จนป๊าไอค่อกๆ
ตลกอ่ะ!
อยากให้แกล้งกันไปนานๆเลย   ดีกว่าทะเลาะกันอีก
แต่ยาเนี่ยป๊ากินทีไรหลับทุกทีนี่นา

......ว่าแล้วเชียว...แค่แป้บเดียวปะป๊าก็ลงไปนอนบนโซฟาแล้ว 
หม่าม้ายกขายกแขนให้มาอยู่ที่เดียวกัน แล้วเราก็ออกไปช่วยยายพรวนดินกันต่อ
ยายคงชอบปลูกต้นไม้มาก  ถึงได้ขุดเอาๆ  ขนาดเรามาแล้วยังไม่สนใจเลย

“วิวช่วยครับแม่”
หม่าม้านั่งยองๆ  มือโอบยายไว้ข้างนึง  อีกข้างขุดๆ  บางทีไส้เดือนก็ออกมาด้วย

“เป็นยังไงบ้างล่ะ  มันเสนอตัวจะช่วยเองนะ”

“ครับๆ  เขากำลังทำคะแนนอยู่  ตอนนี้กินยาหลับไปแล้ว”

“แล้วมือมันจะดีมั้ยนั่น”

“ก็ตามที่หมอบอก ....คงอีกนาน....แม่...พี่แทนเขาจะขายบริษัททิ้งแล้วเอามาทำร้านอาหาร  ให้วิวดูแลทั้งหมด”

“นี่ใช่มั้ยที่ให้ชั้นมาหาเนี่ย”

“โธ่!  วิวก็คิดถึงด้วยหน่า”

“จ้าๆ ดีใจล่ะสิที่มันเอาใจถึงขนาดทำร้านอาหารให้”

“หม่าม้าจะเปิดร้านอาหารเหรอคะ  ดีจังเลย  หนูอยากกินๆ”
กับข้าวม้าอร่อยที่สุดในโลก!

“โธ่น้ำหวานเอ๊ย...หนูก็ได้กินฝีมือม้าวิวทุกวันแล้วไม่ใช่รึไง”
อ้าว....เกาหัวแรกๆ
นั่นสิ  ทุกวันนี้หม่าม้าก็ทำกับข้าวให้เรากินนี่นา
สงสัยหนูจะมึนแดด
ก็แดดมันแรงนี่!

“ถ้าจะถามความเห็นแม่นะ...ก็ยังไม่มี....แทนน่ะมันผ่านอะไรมาเยอะ  เรื่องการงานไม่ห่วงมันหรอก  ห่วงแค่แกกับหลาน”

“สมมติว่าแม่เป็นวิวก็ได้”

“เอางั้นเหรอ...ตอบไม่ทำ...ตัดขาดก็คือขาด  ไม่ให้ความหวังมันยังงี้หรอก  มันน่ะมีงานก็อยู่ได้  ห่วงมันทำไม”

“..ไม่รู้สิ....วิวสับสนไปหมดแล้วแม่...มันเหมือนภาพเมื่อก่อนมันย้อนเข้ามาทำให้วิวตัดสินใจไม่ได้ 
เหมือนกรรมมันเวียนอยู่กับเราสองคน...บางทีวิวก็คิดว่า...ถึงเขาจะทำไม่ดีนัก  แต่มันก็สมควรหรือเปล่าครับ”

“สมควรของแกนี่มันระดับไหน  เอาไปทวนใหม่  ทำให้คนที่รักมันที่สุดต้องร้องไห้เป็นปี  ทำให้เด็กต้องมีปม”

“แต่น้ำหวานก็ไม่เป็นไรแล้วนะครับ  เหมือนจะยอมรับกลายๆว่าวิวไม่คืนดีกับป๊าเค้า”

“หม่าม้าจะไม่ดีกับป๊าจริงๆเหรอคะ?  ทำไมล่ะคะ....?”
หนูวางเสียมลง  ก้มหน้ามองพื้น
หมดแรง...
จริงๆแล้วหนูอยากให้คืนดีกัน

“คือว่าหม่าม้ากำลังคิดเฉยๆครับ...ป๊าเราน่ะทำให้เราสองคนร้องไห้ตั้งหลายครั้ง  น้ำหวานอยากเป็นอีกเหรอลูก”
หม่าม้ากอดหนูแน่นเลย 
เสียงสั่นๆ พยายามพูดกะหนู

“ไม่อยากค่ะ...ไม่อยากฝันร้าย...แต่หนูอยากเชื่อป๊าค่ะว่าจะไม่ทำให้เราร้องไห้อีก..เห็นไหมคะตอนนี้หนูก็ไม่ฝันแล้ว
 ไม่ร้องแล้ว  แค่เพราะป๊ากับม้าอยู่ด้วยกัน”

“เฮ้อ....ยากจริงๆ  มันน่าจะตายไปนะจะได้จบๆ  ไม่ต้องเลือก”

“แม่พูดดีๆหน่อยสิ  หลานอยู่ตรงนี้ทั้งคน”

“เออๆ...เลิกดราม่าได้แล้ว  ปลูกต้นไม้ต่อเถอะน้ำหวาน”
ยายกับม้าไม่พูดไรต่อ
ก้มหน้าก้มตาขุด  อย่าคิดว่าหนูไม่รู้นะ
มุกเนี้ยมันเก่าแล้ว
ยิ่งตั้งใจทำไรมากๆ  ก็ยิ่งน่าสงสัย!
แต่หนูจะปล่อยไปก่อนนะ  ไว้มีเบาะแสเพิ่มเติม  หน่วยน้ำหวานจะสืบหาเอง!!
 


ฟู่ววว!  กว่าจะเสร็จก็เล่นเอาเหนื่อย
ปลูกต้นไม้นี่มันสนุกจริงๆเลยน้า
หนูจะเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้เพื่อนๆฟัง  เพื่อนต้องชอบแน่เลย
แล้วเดี๋ยวเราจะมาช่วยปลูกต้นไม้กัน
หนูว่าหนูชอบนะ  สนุกดี  ได้เล่นกับไส้เดือนด้วย
หนูรู้แล้วว่าต้นใบยาวๆคือต้นวาสนา
ชื่อเพร้าะเพราะ  จะจำไว้ไปตั้งเป็นชื่อบาร์บี้ดีกว่า
หม่าม้าบอกว่าดอกมันหอมมาก  หนูอยากเห็นเร็วๆจัง

“ตื่นแล้วเหรอ...?”
ยายทักปะป๊าคนหล่อ
ป๊าโงนเงน ตายังไม่ลืมเลย
หนูกระโดดกอดป๊า  คนหล่อของหนูก็กอดหนูเหมือนกัน  จุ๊บหน้าผากให้ด้วย

“ผมมีเรื่องจะพูดอยู่พอดี  ขอคุยกับแม่หน่อยสิ”
ปะป๊าจาคุยอะไรกับยายคะ
เดี๋ยวก็ตีกันหรอก
เห็นคุยกันทีไร  เถียงกันทุกที  หม่าม้าบอกเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีกับเด็กๆนะ

“เรื่องร้านอาหารเหรอ  คุยที่นี่ก็ได้  ขี้เกียจให้แกเดินไปไหนมาไหน  ยังขัดๆขาอยู่ไม่ใช่รึ”
ยายนั่งลงบนโซฟาอีกตัว  หนูเขยิบๆให้ชิดปะป๊าเข้าไปอีก  แต่หม่าม้าน่ะสิมาดึงหนูออกไปซะงั้น
อยากฟังอ่าๆ

........................



รู้สึกเลี่ยนเวลาอิแทนมันพูดเพราะๆ
ต้องทำใจนิสสสนึง  เราอาจจะยังไม่ชิน555
แก้คำผิดค่ะ  ขนาดอ่านทวนตั้งหลายรอบ   :ling2:

หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน14 ปลูกรัก 15/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 16-02-2015 00:09:38
คนอื่นไม่สนหรอก สนอยู่อย่าง น้ำหวานเมื่อไรหนูจะโตลูกป้าอยากเห็นโตแล้วหนูจะเป็นแบบไหน น่ารักและฉลาดขนาดนี้
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน14 ปลูกรัก 15/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: Pinkish ที่ 16-02-2015 00:14:10
น้ำหวานน่ารักอ่ะ  :m3:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน14 ปลูกรัก 15/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 16-02-2015 00:22:34
เอ้ยย ไหงทำเราน้ำตาไหลแหม่ะ1หยดได้ละเนี่ย สงสารเด็กน่ะค่ะ สงสารวิวด้วย ตอนที่บอกว่าทำให้ร้องไห้มาเป็นปี ฟังแล้วโคตรจี๊ดเลย
ใจนึงอยากจะให้คืนดีกันนะ แต่อีกใจคิดว่าอย่าให้อภัย(อย่างที่ยายพูด ถูกนะ)เลยดีกว่าผู้ชาย(อาจจะแค่เคย)เฮงซวย

รอตอนต่อไปจ้า^_^
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน14 ปลูกรัก 15/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 16-02-2015 00:33:25
รักคุณยายแบบสุดๆเลยค่ะ  มาถึงนี่ก็
อ้างถึง
ตายยัง?
อ้างถึง
“เอางั้นเหรอ...ตอบไม่ทำ...ตัดขาดก็คือขาด  ไม่ให้ความหวังมันยังงี้หรอก  มันน่ะมีงานก็อยู่ได้  ห่วงมันทำไม”
อันนี้ตรงกับใจเราเป๊ะเลย
ว่าเราพารานอยด์ก้ได้นะคืออ่านๆมานี่เราก็ยังไม่ค่อยชอบแทน จากคำพูดหลายๆประโยคของแทนเอง
อ้างถึง
พี่มองลู่ทางไว้แล้ว....วิวน่าจะรู้...มือพี่น่ะมันไม่เหมือนเดิม....พี่คงไม่ทำอะไรจุกจิกไม่ได้

เหมือนว่าตัวเองกะุพึ่งเมีย
อ้างถึง
ถ้าคุณกริชนั่นมันดีจริง  มันก็ต้องเป็นกำลังใจให้เรา”
หลักการณ์ห่วยแตก เห็นแก่ตัว ไม่มีกริช วิวมันจุกอกตายไปนานแล้ว
อ้างถึง
พี่อยากง้อวิวใจจะขาด  แต่เพราะทัช.
ทำเองแต่โทษคนอื่นหน้าด้านๆ

เรารู้สึกว่าแทนไม่มีใครแล้วก็กลับมาหาวิว  ตัวเองก็พิการแล้วก็กะจะอาศัยวิวทำร้านอาหาร  เรื่องที่นอกใจนอกกายไปก็โทษอิทัช ไม่ใช่ตัวมันเองที่ทำ เผลอๆทัชมันทำไปก้อาจจะเป็นเพราะว่าอิแทนมันกะจะทิ้งเพราะไปเจอคนอื่นก็ได้

ยังไม่เชื่อมัน
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน14 ปลูกรัก 15/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: kangteuk1995 ที่ 16-02-2015 02:00:28
“ก็ดีแล้วค่ะ ปะป๊าจะได้นอนแบบนี้ไปนานๆ ไม่ทำให้หนูกับม้าร้องไห้อีก”

รู้สึกชอบประโยคนี้ เด็กคิดเป็นแต่ผู้ใหญ่คิดไม่เป็นต้องให้เด็กสอน
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน14 ปลูกรัก 15/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 16-02-2015 02:07:03
เรายังไม่เชื่อแทนนะ = =  คือมันไม่มีอะไรที่เชื่อได้เลยว่ากลับตัวจริงๆ
น้ำหวานเป็นเด็กฉลาดมากจริงๆ มองโลกในแง่ดีแบบเด็กๆ

วิวก็คงยังรักแทนเหมือนเดิม  แต่แทนนี่...สุดจะบรรยายเลย
คือทำผิดเว้ย  ผิดคือผิดบ้านเกือบพังเพราะตัวเองป่ะวะ
แล้วคือไรสำนึกจริงป่ะวะ  อ่านแล้วนี่อยากสิงคุณยายไปฟาดฝีปากด้วยอีกหลายที
รักคุณยายมาก มันต้องแบบนี้ค่ะ  ลูกเราเจ็บคนที่เรารักเจ็บมานาน มันต้องหัก!
โอยยย อ่านเรื่องนี้ทีไรของขึ้นทุกที อินเกิน Orz
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน14 ปลูกรัก 15/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-02-2015 02:15:12
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน14 ปลูกรัก 15/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: kangteuk1995 ที่ 16-02-2015 02:37:03
เราว่าอย่าเชื่อแทนเลย ทำไมเจ็บแล้วไม่เคยจำ  :angry2:

ก่อนที่แทนจะเจ็บตัว เราไม่เห็นแทนจะทำอะไรให้ให้นายมีความสุขเลยนะวิว
รักตัวเองกับลูกให้มากกว่าที่รักแทนบ้างก็ได้นะวิว ไม่มีใครว่านายหรอก  :hao5:
ไม่มีแทนแค่คนเดียวไม่ตายหรอก  :hao7:
ถ้ามันไม่เจ็บตัวมีมั้ยที่มันหันมามองนายนะวิว คิดให้ดี  :hao4:

ปล.โทษที่อินไปหน่อย แก้แค้นแทนให้เจ็บหน่อยนะ แค้นแทนจริงๆ   :m31:
เป็นเราคงไม่ทนบอกเลย จบกันตั้งแต่คุยกันตอนแรกแล้ว  :m16:
พอดีบ้านเราก็ไม่ต่างจากเรื่องนี้เลย ต่างกันที่พ่อเราไม่ใช้กำลังเท่านั้นเอง  :o12:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน14 ปลูกรัก 15/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 16-02-2015 06:23:41
เพราะน้ำหวานเป็นคนเล่า เราก็เลยยังยิ้มได้เพราะความน่าเอ็นดูของน้ำหวาน :z1:
แต่เรื่องป๊าแทน ม้าวิว :เฮ้อ:
เข้าใจที่วิวสับสน เจ็บแล้วรู้จักจำ แต่เรื่องในวันวานก็ยังมีผลต่อจิตใจอยู่ :z3:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน15 ใครกันหว่า? 17/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 17-02-2015 19:58:32
►ใครหว่า?◄





ตั้งแต่วันที่ยายมาหนูก็ไม่ได้อะไรเพิ่มอย่างที่หวังเลย
ยายแอบไปคุยกับม้าเงียบๆ
คุยอะไรกันก็ไม่รู้  ไม่เข้าใจสักอย่าง
อย่างเช่น
“แม่ตกลง....ให้มันทำร้านอาหารให้เถอะ  อย่างน้อยๆเราก็มีงานทำ   มีหลักประกันต่อไปในอนาคต
 ถ้ามันทิ้งเราไปอีก  เราก็จะไม่เคว้ง  ไม่ต้องคอยพึ่งมัน  มันก็จะได้ไม่หลงตัวเอง เห็นแกเป็นของตาย”

“ทำตัวเหมือนเดิม  แต่เราต้องเป็นช้างเท้าหน้า  ตอนนี้มันยอมเราทุกอย่าง  เราก็ต้องเอาให้มากที่สุดเพื่อลูก
 มันยอมไม่เหลืออะไร...ข้อนี้แม่เชื่อนะ  มันก็เป็นคนสุดโต่งมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
 ต่อให้มันสำนึกหรือไม่สำนึก  สันดานจะเปลี่ยนหรือไม่ ... แต่เราก็ได้เปรียบอยู่ดี”

เนี่ยน้า...ถ้าหนูรู้จักคำว่าช้างเท้าหน้า  สันดาน  สุดโต่ง   บลาๆๆ
หนูก็คงจะไม่มานั่งงงนอนงงอย่างนี้หรอก

หนูแอบไปถามครูแก้ว  ครูแก้วก็บอกว่ามันอธิบายยาก
ถามชาวแก๊ง  มันก็บอกมั่วซั่ว  ไม่ตรงกันสักกะคน
คนนึงบอกช้างเท้าหน้าแปลว่าเป็นคนชอบบังคับ
คนนึงบอกเป็นคนแข็งแรงเหมือนขาช้าง
ไหนจะคำอื่นๆอีก  เลยลืมๆไปหมดและ
ยายนะยาย  พูดแต่ภาษาโบราณ
ไม่จำแล่ว!

................

“ไปตลาดกับม้ากันน้ำหวาน ของหมดเยอะเลย เดี๋ยวไม่มีข้าวกินนะครับ”
หม่าม้ามาชวนตอนหนูกำลังเล่นหมากเก็บกับปะป๊า
กำลังสนุกเลยอ่า

“โหย  หนูไม่ชอบตลาดนี่นา”
ก็ตลาดน่ะนะมันเหม็น  แม่ค้าก็มองเราแปลกๆ
ไม่ค่อยชอบเลย
แต่บางคนก็ดีแหละ  หม่าม้าเลยซื้อแต่กับป้าๆที่คุยดีๆ

“ไปเถอะน้ำหวาน  เปิดหูเปิดตามั่ง  ตั้งแต่ป๊าไม่สบายก็ไม่ได้ออกไปเที่ยวเลยไม่ใช่เหรอครับ”
มันก็จริงค่ะป๊า
แต่หนูขี้เกียจนี่
ป๊ายังสอนหมากเก็บหนูไม่หมดเลย  มีตั้งหลายแบบ

“ไปกับม้านะครับ”
ชิๆ  เพราะสงสารตาโตๆของหม่าม้าหรอกนะ
ไปก็ได้...

ตลาดอยู่ไม่ไกลเท่าไหร่  แต่แดดน่ะสิ  แรงจริงๆ  ขนาดจะเย็นแล้วนะเนี่ย
หม่าม้าต้องกางร่มสีชมพูสวยๆให้
ม้าน่ารักใจดี  ใครๆก็รัก
นั่นไงๆ  ป้าคนที่ชอบหม่าม้าเรียกคนแรกเลย
โหเรียกขนาดนี้  ไม่ซื้อก็แปลกแล่ว

“ต๊าย วันนี้พาลูกสาวมาด้วย  น่ารักจังเลย”

“น้ำหวานไหว้ป้าเค้าสิลูก”
หนูยกมือไหว้  ยิ้มน่ารักๆให้  ป้าเคลิ้มเลย คิกๆ

“โอ๊ยวันนี้ไม่ขายละ  ให้ฟรีเลย  เลือกเอาๆ  อยากได้ผักอะไรหยิบใส่เลยลูก”
ป้าแกยื่นตะกร้าใบเล็กๆให้หนู
เห็นแล้วอยากได้จัง!  อยากเอาไปลวกเส้นก๋วยเตี๋ยวกับเพื่อนๆ

“อย่าเลยครับป้า  เสียของเปล่าๆ  มานี่ลูก เดี๋ยวม้าเลือกให้นะ”
หนูตะหงึกหน้า  หม่าม้าทำไรหนูก็ให้ทำทั้งนั้นแหละ

เสร็จจากร้านแรกก็ไปซื้อเนื้อกันต่อ
หนูน่ะหูดีนะ  ได้ยินตลอดแหละว่าแม่ค้าพูดไรกัน
ชอบว่าหม่าม้าว่าเป็นกะเทย
หม่าม้าไม่ใช่กะเทยสักหน่อย
หม่าม้าพูดครับเหมือนผู้ชายนะ!
แล้วกะเทยทำอะไรให้เค้าไม่ชอบอ่า  ถึงได้เกลียดกันนัก
เดี๋ยวไปถามไอ้ต้อมดีกว่า  เพราะมันก็เคยว่าม้าเราเหมือนกัน
โถ่เอ๊ย สงสัยมาตั้งนานทำไมไม่ถามก็ไม่รู้!

“คนสมัยนี้เป็นกะเทยยังไม่พอ  ยังจะทำให้ชีวิตเด็กมันไม่สมประกอบ  อีกไม่กี่ปีหรอกเดี๋ยวก็เลิกกัน
 ชั้นไม่เคยเห็นไปรอดสักราย”

หม่าม้าหยุดกึก!
.

ค่อยๆหันหน้าไปที่ป้าขายปลา
.
หนูใจตุ้มๆต่อมๆ
.
หม่าม้าหายใจฟืดฟาดๆ  หน้าอกแบนๆกระเพื่อมเข้าออก
แล้วก็......

หยึย..

“ปลาขายยังไงครับ?”
...อ่า....หม่าม้าชี้ปลาในถาด  ยิ้มแย้มแจ่มใส
ป้าขายปลาทำหน้างง  ปากหวอ  แมลงวันบินหวึ่งๆ

“ปลาน่ากินจังเลย  ตัวอ้วนเชียว”
หนูล่ะงง...
นึกว่าหม่าม้าจะหันไปว่าป้าเค้านะเนี่ย
ดูดิ๊  จับปลาพลิกซ้ายพลิกขวา  พูดเองเออเองคนเดียว

“เอาตัวนี้ละกันครับ  ไม่ต้องขอดเกล็ดนะครับ....น้ำหวานดีใจไหมลูกเย็นนี้เราจะทำปลานิลทอดด้วยกันนะ 
ของโปรดป๊าเขาเลยล่ะ”
หนูไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
แต่พอม้าขยิบตาให้ก็เข้าใจแหละ

“ค่ะ...ป๊าชอบทุกอย่างที่หม่าม้าทำเลย!”
หนูตะโกนซะดังลั่น
แหม ..ก็หนูพูดตามความจริงนี่นา 
ถ้าเมื่อก่อนป๊าไม่ออกกำลังกาย  ปะป๊าคงอ้วนเป็นหมูเพราะกับข้าวม้า
แต่หนูขอไม่พูดเรื่องตอนนี้น่ะ  ไม่อยากจะบอกเลยว่าป๊าน่ะอวบระยะสุดท้ายแล้ว
ขาหายขัดเมื่อไหร่  คงจะวิ่งได้นะป๊า  จะได้หล่อๆล่ำๆ

“อ่ะนี่ๆ ได้แล้ว”
ป้าหายปากหวอ  จับปลาใส่ถุงอย่างดี
มัวแต่นั่งบ่นทั้งวัน
ปลาคงเบื่อแกตายเลย

“ขอบคุณครับ”
หม่าม้ายื่นตังค์ให้  ส่งยิ้มหวานๆจนใครๆก็มอง
หนูเลยยิ้มมั่ง
เห็นม้าขอบคุณหนูก็ยกมือไหว้ปิดงานด้วย
เป็นแม่ลูกที่สามัคคีสุดๆ!


“ทำไมหม่าม้าไม่โกรธเขาล่ะคะ”

“หม่าม้าชินแล้วครับ  ต่างคนต่างความคิด  ยิ่งเราทำตัวแบบที่เขาคิดว่าเราเป็น  มันก็ยิ่งไม่ดีหรอก 
สู้เราเป็นคนดีให้เค้าเห็นดีกว่า  เดี๋ยวเวลาก็พิสูจน์ใจคนเองแหละ  เราไม่ควรเอาพิมเสนไปแลกกับเกลือนะครับ”

“หม่าม้าอ่า  พูดไม่รู้เรื่องเลย”

“โอ๋ๆ เดี๋ยวกลับถึงบ้านแล้วม้าจะพูดใหม่นะ”
ม้าปลอบหูด้วยการหอมซ้ายขวา
น่ารักที่สุดเลย  ม้าใครก็ไม่รู้!

....................

พอกลับถึงบ้าน หนูก็ชวนปะป๊านั่งกับพื้น
หนูซื้อหนังยางมัดแกงมา 5 บาท
เห็นพี่ป.1 เขาเล่นโดดยางกันเลยอยากเล่นมั่ง
ทั้งๆที่ยังฝึกเล่นหมากเก็บไม่ได้เลย
ปะป๊าสอนไม่รู้เรื่อง  สอนไม่เหมือนที่พี่ๆเล่น
หวังว่าป๊าจะโดดยางเป็นหน่า  คนหล่อต้องทำได้ทุกอย่างนะจ๊ะๆ

“เอ่อ...ป๊ายังขาไม่หายเจ็บเลย  จะโดดยางได้เร้อ”
คนแก่ขี้บ่นอีกและ

“งั้นสอนหนูร้อยก็ได้  หม่าม้าขา  มานี่ๆ”
หนูว่าปะป๊าคงจะทำไม่เป็นแน่ๆ  เลยเรียกหม่าม้าที่ตั้งท่าจะทำกับข้าวตลอดเวลาแทน
หม่าม้านี่จะชอบขุนเราไปถึงไหน  เดี๋ยวหนูก็อ้วนเป็นหมูหรอก

“ขอทวนหน่อยละกันนะ”
คนสวยนั่งลง  เอาหนังยางเกี่ยวกับนิ้วโป้งเท้า  แล้วก็เอาอีกเส้นมาพันๆกัน

“ตกลงเรื่องร้านตัดสินใจได้หรือยัง”
ป๊าเห็นก็ทำตามมั่ง  แต่ถามจริงจังเชียว

“วิวว่าจะทำแค่ร้านอาหารตามสั่งๆเล็กๆก็พอ  ไม่ต้องเป็นร้านใหญ่ๆก็ได้  มันวุ่นวาย”

“แต่พี่ว่า...”

“วิวอยากทำกับแม่สองคน  ให้น้ำหวานเป็นลูกมือ...ดีไหมลูก”
หนูพยักหน้าหงึกๆ  หนูชอบช่วยม้าทำกับข้าวอยู่แล้วค่า

“งั้นตามใจ...เดี๋ยวพี่หาทำเลให้นะ  เอาใกล้บ้านยายน้ำหวานเนาะ  คนแก่จะได้เดินทางสะดวก”
ป๊าลูบหัวหม่าม้า

“ดีเลยครับ”

“พี่รู้ใจเมียพี่อยู่แล้ว”
ปะป๊าทำท่าจะเข้าไปฟัดคนสวย
เฮ้อ!  ถึงป๊าจะเป็นเหมือนแต่ก่อนแล้ว
แต่หม่าม้าก็โหดสุดๆ
ไม่ยอมให้เข้าใกล้เลย
นี่นะถ้าหนูไม่อยู่ด้วย  คงเอาเท้ายันไปไกลนู่นนนน

“อ้ะ!  ได้ละ  น้ำหวานทำตามม้านะครับ....พี่แทนนนน”
หม่าม้ากำลังยื่นเส้นยางยาวๆให้หนูดู  แต่ป๊าน่ะสิ  คงแค้นเมื่อตะกี๊  เลยโถมตัวกอดม้าเลย
คนนึงก็ตัวยังกะยักษ์  คนนึงก็ลูกกวางตัวน้อยๆ
ทั้งคู่นะกลิ้งไปกลิ้งมากับพื้น
ป๊าเอาคางหนวดๆถูไปถูมา  อึ๋ย...เจ็บแทนเลย
แก้มม้าแดงแล้วนะๆ  ปะป๊าขี้แกล้งเอ๊ย

“น้ำหวานช่วยม้าด้วย”
หนูจะช่วยยังไงล่ะคะ  หนูอยากให้เล่นกันนี่นา
ไม่ช่วยได้ป่าว  ม้าจาโกรธป่าว
หนูดูออกน่าว่าป๊าไม่ทำไรหรอก
ป๊าจะนิ่งหรือแกล้ง  ยังไงหม่าม้าก็บึ้งใส่อยู่ดีแหละ
เอ...ถ้ามันเท่าๆกันแบบนี้ก็....

“หนูปวดฉี่อ่ะ  หนูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ  เดี๋ยวมาช่วยน้าหม่าม้า”
ขอชิ่งแป้บนะคะ
หนูอนุญาตปะป๊า  อยากจูบอยากหอมทำเลย
หนูไม่แอบดูหรอก
ฟิ้วววว

.
.
.

เชอะ!

ฮ่าๆ  แปลกจังคราวนี้คนขี้งอนไม่ใช่หนูแต่เป็นม้า
หม่าม้างอนเหมือนหนูเปี๊ยบเลย
เอามือกอดอก หันหน้าหนีไม่ยอมคุยกะใคร
แต่แย่ที่สุดเลยตรงไม่ยอมทำข้าวให้ป๊ากิน
แหะๆ  ป๊าทำเองนะ  หนูม่ายเกี่ยว

“พี่ขอโทษๆ  ต่อไปนี้พี่จะไม่ทำต่อหน้าลูกอีกแล้ว”

“ไม่ใช่ครับ  ตลอดไปต่างหาก”

“จะให้พี่ลงแดงตายเหรอ  อภัยให้พี่เถอะ”

“ไหนบอกอยากทำให้วิวเชื่อใจไง  แค่นี้ทนไม่ได้เลยเหรอครับ..?”
ม้าก้มหน้า  เสียงสั่นๆ

“ก็พี่ไม่อยากเสียเวลา”

“ถือว่าให้เกียรติกันก็ได้  ไม่ใช่ว่าวิวพูดอะไรก็ไม่เคยเข้าหู”

“ครับๆ  พี่ขอโทษ...”
ป๊าแทบจะกอดเข่าขอร้องแน่ะ

กริ๊งงงง  กริ๊งงง

“หนูรับเองๆ”
หนูวิ่งปรู๊ดๆ  ไปรับโทรศัพท์บ้านอันเบ้อเร่อ
นานๆทีถึงจะมีคนโทรมา  หนูช้อบชอบ

“ฮัลโหลวสวัสดีค่า  บ้านน้ำหวานค่ะ”

// “น้ำหวานเหรอครับ   นี่พี่ทัชนะ” //

“ค่า”
ใครก็ไม่รู้แหละ  จำไม่ได้  แต่ค่าไว้ก่อน

// “ป๊าม้าหนูยังอยู่ด้วยกันมั้ยลูก” //

“อยู่ค่า  มีอะ--”   ตู้ดๆๆๆๆๆๆๆ
อ่าว..
เป็นอะไรหว่า...?

..............................

 
เอาเบาๆไปก่อนเนอะ
ขอบคุณที่อ่านกันมากๆค่ะ
ตอนแรกไม่นึกว่าจะมีคนอ่านนิยายแนวนี้555
ออกจะไม่ตลาดซะขนาดนี้นะ
ถ้าเป็นคนแต่งเองก็ไม่เข้ามาอ่านหรอก 
ดราม่าทั้งเรื่อง! เสพดราม่าเป็นอาหารแล้วมีความสุข   
 :amen:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน15 ใครกันหว่า? 17/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 17-02-2015 20:13:37
ทัชโทรมาทำไม อยากอ่านตอนต่อไปแล้ววววว
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน15 ใครกันหว่า? 17/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: Gapompom ที่ 17-02-2015 20:18:11
ทัชจะกลับมาป่วนอีกแล้ว

แทนกับวิวยังไม่ทันจะดีกันเลย มีมารมาผจนอีก

เห้ออออ ถ้าแทนกลับไปหาทัชอีก เลิกไปเถอะวิว

หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน15 ใครกันหว่า? 17/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 17-02-2015 20:24:01
จะไม่จบใช่่ไหม!!!
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน15 ใครกันหว่า? 17/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 17-02-2015 20:40:44
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน15 ใครกันหว่า? 17/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 17-02-2015 20:43:04
นังทัช  :beat: :z6: :fire: :angry2:
โกรธๆ อย่ามายุ่งกับครอบครัวเขานะ :katai1:
กำลังจะเริ่มต้นดีๆอยู่แล้วเชียว :z3:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน15 ใครกันหว่า? 17/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 17-02-2015 21:13:58
นึกว่าจะไปแล้วไปลับซะอีกนะ  :angry2:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน15 ใครกันหว่า? 17/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 17-02-2015 21:19:57
ชอบวิวสอนลูกตอนนี้เรื่องแม่ค้าขายปลา
เพราะว่าด่าไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา
สู้ทำตัวเสมอต้นเสมอปลายดีกว่า
ใช้เวลานานนิดแต่ผลลัพธ์ออกมาดีมากกว่า
ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน
สงสัยแทนก็ด้วยล่ะมั๊ง
ไหนๆอิทัชก็แวะกลับมาหาแล้วนี่
ถ้ายังไม่รักดีจะไปก็ไปเถอะ
ถ้ารักดีก็โอเค แต่ถ้ามันกลับไปหาอิทัชก็เฉยๆนะ
ในชีวิตจริงมีถมเถ คนโง่ที่กลับไปกินอาจมอีก
ทำร้านให้วิวกับลูกก่อนแล้วกันนะ
ถ้ามีร้านวิวยังมีหนทางเลี้ยงดูลูก
มีโอกาสเจอคนดีๆ
เรากะจองคุณหมอมาเป็นพ่อใหม่ให้น้ำหวานแล้วด้วย

ขอบคุณมากค่ะ ค้างเติ่งรอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน15 ใครกันหว่า? 17/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 17-02-2015 21:48:52
นักเขียนคะ อย่าดราม่าทั้งเรื่องเลยนะเพราะรับดราม่าไม่ค่อยได้อ่าจริงๆ ขอร้องละ T^T
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน15 ใครกันหว่า? 17/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: viky_mama ที่ 17-02-2015 22:56:56
จะดราม่าอีกแล้วซินะ
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน15 ใครกันหว่า? 17/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 17-02-2015 23:08:15
คือจะตั้งหม้ออีกแล้ว?
โอยยยยยยยย Orz
ความวัวยังไม่ทันหายเลย  แล้วทัชต้องการไร?  โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน15 ใครกันหว่า? 17/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 18-02-2015 10:11:29
ThankS
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน15 ใครกันหว่า? 17/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 18-02-2015 10:59:07
ความดราม่าของนิยายมีเพื่อให้เรื่องเข้มข้นน่าติดตามแต่......
ถ้ามีเยอะจนเกินไปแล้วยังเล่นแต่เรื่องเดิมซ้ำๆความสนุกจะกลายเป็นน่าเบื่อน่ารำคาญสำหรับคนอ่านทันที
เพราะมันจะกลายเป็นนิยายวกวนไม่มีการพัฒนาของตัวละครและเนื้อเรื่อง แม้มันจะดูเปลี่ยนเหตุการณ์
หรืออะไรก็ตามแต่สุดท้ายมันก็มาลงท้ายด้วยอีหรอบเดิม ตอนนี้คนที่จะโดนด่าและรำคาญ
จะไม่ใช่อีพระเอกแล้วนะแต่จะกลายเป็นตัวแม่หรือนายเอกของเรื่องเองนี่แหละที่คนจะเบื่อ
จนพาลไม่อยากจะอ่านต่อ คือใครจะสรรเสริญว่านางรักมั่นคงใจเดียวอะไรก็เชิญ แต่สำหรับเรา
นางก็แค่อีโง่เห็นแก่ตัวคนนึงที่นึกถึงแต่ตัวเองไม่นึกถึงแม่ที่เลี้ยงดูมันมา ท่านต้องมาเห็นมันทุกข์
โดนกระทำจากไอ้เหี้ยสันดารเลวที่ไหนก็ไม่รู้ คิดดูว่าแม่จะเจ็บแค่ไหน แม่พูดมันก็โง่ไม่เคยฟัง
เป็นเรานะจะจับหัวมันโขลกกำแพงซักทีเผื่อความโง่จะหลุดออกจากสมองมันบ้าง เราคงไม่แปลกใจอะไร
ที่แทนจะมีคนอื่น ก็ในเมื่อมันยังไม่รู้จักรักตัวเองแล้วควายที่ไหนจะรักมันลง
เอาตรงๆนะ แม้แต่ตอนที่คนว่ากันว่ามันหวานสำหรับเราๆยังไม่ได้รู้สึกอินหรือฟินไปกับมันเลยซักนิด
ไม่ใช่คนแต่งๆไม่ดีนะครับ แต่ความเลวเห็นแก่ตัวของแทนมันยังฝังใจและที่สำคัญเรายังไม่เห็นว่ามันจะพิสูจน์ตัวเองอะไร
ให้เราสามารถเชื่อใจมันได้เลยด้วยซ้ำ ผิดเรื่องอื่นยังพอทำใจยอมรับ แต่นอกกายนอกใจนี่
ต่อให้ตายตรงหน้าก็ไม่สามารถเรียกความเชื่อใจในตัวมันกลับคืนมาได้เต็มร้อยอีกแน่ๆ

ปล.สำหรับเราๆไม่เคยเห็นใจหรือสงสารคนที่ยอมให้แฟนมีกิ๊ก/เมียน้อยหรือมองว่าความเจ้าชู้ของผู้ชายเป็นเรื่องธรรมดาเลยซักนิด
ออกจะสมเพชและทุเรศกับความคิดของคนเหล่านี้ซะด้วยซ้ำ ผู้ชายหรือผู้หญิงดีๆยังมีรอเราอีกเยอะแยะ แล้วจะจมปรักกับคนเลวๆไปเพื่อ......
สู้เราอยู่ให้มันอยากจากให้มันเสียดายเราดีกว่า ยิ่งพิมพ์ยิ่งอยากบีบคออีแทนให้มันทรมานตายซะเลย ฮึ่ยส์!!! อินจัด




(http://f.ptcdn.info/110/008/000/1375807186-ghost2-o.gif)

หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน15 ใครกันหว่า? 17/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 18-02-2015 11:52:47
ไม่เอามาม่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ฆ่ามัน  อิทัช   :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: :fire:

มายุ่งอะไรกับครอบครัวคนอื่นนักหนา :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:

จับตบแล้วทีบเลย    :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :beat: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน15 ใครกันหว่า? 17/2/58 p.7)
เริ่มหัวข้อโดย: MOMAMi_96 ที่ 18-02-2015 13:14:18
เราเห็นด้วยกับหลายความคิดเห็นนะ แล้วยิ่งเรื่องนี้ถ่ายทอดผ่านเด็กซึ่งตรงไปตรงมาไม่มีบิดเบือนก็ยิ่งเห็นชัดเลยว่าตัวพระเหี้ยมาก ตัวนางก็แบบค่ะ รักเดียวจนโง่จริงๆค่ะ ส่วนตัวละครที่เราชอบก็แม่นะแบบ 2015มากๆ มีความคิดความอ่านเฉียบขาดมาก :katai2-1:


ปล. คอมเมนท์เรื่องนี้หนักหน่วงมากค่ะเอาใจช่วยนักเขียนค่ะเพราะยิ่งฟีดแบครุนแรงมากเท่าไหร่แสดงว่าคนแต่งทำให้คนอ่านอินกับเนื้อเรื่องได้ เยี่ยมมากค่ะ :L1:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 20-02-2015 17:20:46
○•น่ากลัว•○





สงสัยวันนี้เป็นวันมีธุระแห่งชาติแหงเลย
ทั้งครูแก้วที่ลาหยุดไปไหนไม่รุ
ไหนป๊าม้าที่จะมารับช้ากว่าเดิมเพราะไปเอารถคันใหม่กับดูที่ทำร้านอาหาร
หนูอยากนั่งรถคันใหม่ใจจะขาด  หม่าม้าต้องคอยปลอบว่าให้ใจเย็นๆ
เนี่ยหนูวาดรูปร้านอาหารให้ป๊าดูด้วยนะ
เผื่อป๊าอยากสร้างแบบที่หนูวาด

พอเลิกเรียนเสร็จหนูเลยทดลองกระโดดยางเส้นใหม่กับเพื่อนๆ
เห็นพี่ประถมโดดกันสู๊งสูง  แถมขาไม่โดนยางด้วย  ไม่รู้ทำได้ยังไง

“เราลองกิงก่องแก้วกันมั้ย”
เห็นพี่ทำน่าสนุกดี

“ไม่เอาอ่ะ  มันยาก  เอาจันทร์อังคารพุธดีกว่า”
โหยมันง่ายไปอ่ะยัยบีม!
แค่กระโดดสลับไปมาเอง

“ยากนะเว้ย  ต้องห้ามไม่ให้โดนยาง แต่ก็ง่ายกว่ากิงก่องแก้วแหละ  เราไขว้ขาไม่เป็น”
ยัยบีมพูดต่อ  ทุกคนก็เออๆออๆตาม
เราเลยตกลงกันว่าจะฝึกเล่นจันทร์อังคารพุธที่อีข้อเท้าก่อน

“จันทร์!  อังคาร!  พุธ!--” “น้ำหวานรึเปล่าคะ  ผู้ปกครองมารับแล้วค่ะ”
ครูเวรประจำวันนี้เดินมาหา  โธ่! หนูกำลังโดดได้แล้วเชียวนะ

“เลิกเล่นได้แล้วค่า  ไม่ยักรู้ว่าน้ำหวานมีพี่เลี้ยงนะคะเนี่ย”
เอ๋...พี่เลี้ยง?
หนูเก็บกระเป๋าได้ก็เดินตามครูเวรไป
ครูในโรงเรียนเนี้ยรู้จักชื่อหนูกันได้ไงก็ไม่รู้
เห็นหนูทีไรก็ทักหนูกันหมด

เอ๊ะ! คนที่ครูชี้หนูไม่รู้จักนะ...
“ขอบคุณครับคุณครู  ป้ะน้ำหวานมาหาพี่ทัชเร็ว”
เอ่อ...งงเลย
หนูมีพี่เลี้ยงตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ?
ป๊าม้าไม่เห็นบอกเลย
ครูเวรอย่าเพิ่งไปซี่

“ปะป๊าไปไหนอ่ะคะ”
หนูถามพี่เขา  แถมยังโดนครูเวรทิ้งซะงั้น
“ป๊าม้าเราไม่ว่างครับ พี่เลยมารับแทน”

“แต่ป๊าบอกว่าจะมารับฉลองรถใหม่นี่คะ?”
ปะป๊าสัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะเลยนา  เพราะหนูเป็นคนเลือกสีรถเอง
ป๊าจะให้พี่มารับได้ยังไง?

“มาเถอะครับ  พี่จะพาไปหาป๊ากับม้าหนูเอง”
พี่คนนี้ยิ้มแปลกๆ  หนูถอยห่างเลย  ดูน่ากลัวยังไงก็ไม่รู้
พี่ทัชเดินมาใกล้หนูเรื่อยๆ  หนูก็ถอยหลังเรื่อยๆ

“อ้าวยังไม่กลับเหรอน้ำหวาน”

“เออบีมเราขอกลับ—  ว้าย!”
หนูกำลังขอพ่อบีมกลับด้วย แต่ไอ้พี่ทัชก็อุ้มหนูขึ้นพาดบ่า!
หัวหนูลงพื้น  เวียนหัวไปหมดแล้ว

“ทำไมอุ้มเด็กอย่างนั้นล่ะคุณ”
พ่อบีมช่วยหนูด้วย
หนูไม่รู้จักตาคนนี้!!

“ช่วยด้วยค่า!!”

“ปล่อยเด็กลงสิคุณ!”
พ่อบีมตะโกนอีกจนคนหลายคนหันมามอง

แต่ไอ้พี่ทัชมันไม่ปล่อย  มันอุ้มหนูแล้วก็วิ่งออกมาข้างนอก 
ครูเวรเห็นก็วิ่งตามใหญ่เลย
เพื่อนๆหนูวิ่งตามกันเป็นพรวน
หนูตะโกนเรียกให้ทุกคนช่วย 
หนูเวียนหัวอยากอ้วก
กลัวก็กลัว
หนูดิ้นๆให้มันหลุด  แต่ก็สู้เขาไม่ได้

“โอ๊ย! อย่าจับกู!”
มีน้าคนนึงมาคว้าแขนมัน  แต่มันก็สะบัดเขาออก
ทุกคนมาช่วยกันรุมดึงหนูออกมาตอนที่มันเซๆ
ฮืออ  หนูเจ็บไปหมดแล้ว
ฮืออ  ปะป๊าหม่าม้าไปไหน  ช่วยหนูด้วย!!

“น้ำหวาน!!!”
เสียงหม่าม้า
หม่าม้ามาช่วยหนูเร็ว
ฮืออ หนูกลัวจะตายอยู่แล้ว

“ขอทางด้วยครับ  ลูกผมเองๆ”
ปะป๊าประคองม้าที่ทำท่าจะเป็นลมมาหา 
คนที่ช่วย ส่งหนูให้ป๊ากับม้า
หนูร้องไห้ดังลั่น  หนูกลัว  ไอ้คนนั้นมันน่ากลัว  ทำไมมันต้องอุ้มหนูวิ่งออกมาด้วย
หนูกลัวววว ฮือออ

“ไม่เป็นไรแล้วลูกๆ”
หม่าม้ากอดหนูแน่น  ลูบหัวไปมา  มีหยดน้ำหยดลงหัวหนูด้วย 
หม่าม้าคงตกใจมาก  คนสวยของหนูน่าสงสารจริงๆ

ตุ้บ!
ฮึก..เสียงอะไร?

“ย..อย่ามองเลยครับ” 
ม้ายึดหัวหนูไว้กับหน้าอก
ไม่ให้หันไปมองว่าปะป๊ากำลังทำอะไรกับคนนั้น
หนูไม่อยากเดา  หนูกลัวเลือด  กลัวป๊าตอนโมโห
ฮึก....  “อย่าให้ป๊าทำเขาเลย  หนูกลัว”
หนูบอกม้าเสียงอู้อี้  ทั้งหายใจไม่ออก  ทั้งแน่นในอกไปหมด  อยากออกไปจากที่นี่

“พี่แท--” 

“ไอ้เหี้...!!!  มึงทำกูทำไม  ไอ้ชั่ว!!  มึงได้กูแล้วมึงก็ทิ้งกู!!”
ฮือออ   ด่ากันทำไม
ไม่เอาแล้ว  พาหนูไปจากที่นี่ได้แล้ว!

“กูจะฆ่าลูกมึง!! ฆ่าเมียมึง!!”

“มึงหลอกกูไอ้แทน  คนเลวอย่างมึงไม่มีใครเอาหรอก!  เมียมึงก็โง่โดนมึงหลอกเป็นปี!  ฮ่าๆๆ”
ม้าอุ้มหนูออกมาห่างจากคนบ้าที่โวยวายไม่หยุด
ยังดีที่มียามโรงเรียนจับตัวไว้

จนรถตำรวจมา มันถึงเงียบลง   นั่งร้องห่มร้องไห้แทน
แต่ก็ไม่วายพูดพึมพำคนเดียว
หนูระแวงไม่อยากให้ใครเข้าใกล้
ไอ้คนนั้นมันมองหนูตาเขียวปั้ด
น่ากลัวแล้วก็น่าเกลียดที่สุด!

.
.
.


“กลับบ้านกันครับ”
ปะป๊ารอตำรวจขับรถออกไปก็เดินกลับมาหาเราสองคนแม่ลูก
หม่าม้าเพิ่งจะหยุดร้องไห้ไปไม่นานก็ดันน้ำตาไหลอีก
หม่าม้าเดินตามป๊าขึ้นรถเงียบๆ
....หนูไม่ยอมปล่อยม้าหรอก  หนูจะร้องไห้เป็นเพื่อนม้าเอง
หนูก็กลัวเหมือนกันค่ะ  ฮึก...






หนูถึงบ้านแต่ไม่มีอารมณ์ร้องเย้
ไม่มีกะใจจะชมรถใหม่เอี่ยมอ่อง
หม่าม้าพาหนูมานั่งซุกบนโซฟา  แล้วกอดหนูแน่น
ตัวเล็กๆกำลังสั่น  จนหนูต้องเป็นฝ่ายปลอบม้าแทน

“ไม่มีอะไรแล้ว  มันจะไม่มายุ่งกับเราอีก”
ปะป๊าเข้ามากอดเราอีกทบหนึ่ง
แต่ม้าสะบัดตัวออก  จนหนูต้องบอกให้ใจเย็นๆ  เอามือลูบแขนหม่าม้าไว้
หม่าม้าหน้าแดง  ตาแดง  ดูโกรธมากๆ

“ถ้าหวานเป็นอะไรขึ้นมา พี่จะทำยังไง  ...พี่เห็นหรือยังว่าสิ่งที่พี่ทำมันแย่แค่ไหน”

“พี่...ขอโทษ  พี่ไม่รู้จะพูดคำไหนนอกจากคำนี้...แต่มันก็มาจากใจพี่นะ ..ทัชมันคงโดนเราตามจนเครียดสติแตก”

“มันไม่ใช่เพราะพี่ไล่ตามมัน  แต่เป็นเพราะพี่ไปคบกับมันตั้งแต่แรก....พี่ชอบไม่ใช่เหรอ  แรงๆร้ายๆแบบนั้น  อย่างวิวมันน่าเบื่อ ...พี่ไม่เคยแคร์อยู่แล้วนี่”

“โธ่วิว....พี่ไม่เอาใครแล้วนะ...เชื่อพี่เถอะ”

“ถ้าพี่ไม่พิการขาเจ็บ มือเจ็บ...พี่ยังกลับมาหาวิวอยู่หรือเปล่า...หรือวิวผิดเองที่เลือกที่จะดูแลพี่....”

“วิว....”

“.....วิวขอไปนอนพักก่อน  ปวดหัว”

หม่าม้าเช็ดน้ำตาทั้งสองข้าง  จมูกขึ้นสีแดงแจ๋  หันหลังเดินขึ้นบันได
ปะป๊าจอมตื๊อก็เดินตามไปจนถึงบันไดขั้นแรกถึงหยุด

หนูไม่รู้หรอกว่าทำไมปะป๊าถึงหยุด  แต่หนูเห็นป๊ายกแขนขึ้นมาถูๆที่หน้า 
ก้มหน้ามองบันไดอยู่นานสองนาน
กำลังจะก้าวแต่ก็ไม่ก้าวสักที
จนคนสวยเข้าห้องไปเงียบๆ......

....ป๊าถอนหายใจแรงหลายที  เหมือนคนหายใจไม่ออก
เหมือนเวลาที่หนูสะอื้น
แต่ป๊ากลับมีแต่เสียงลม
หนูยืนมองเงียบๆ
ไม่กล้าถาม  ไม่กล้าคุย
หนูคิดว่าป๊าคงอยากยืนอยู่ตรงนั้นมากกว่ามาปลอบหนู
ไม่เป็นไรค่ะ....หนูปลอบตัวเองได้แล้ว
หนูอยู่ได้ค่ะป๊า
ป๊าหายเศร้าเมื่อไหร่ค่อยเดินมาหาหนูนะ.....

.
.
.
.
....แอ๊ดดดด
เสียงประตูข้างบนเปิดช้าๆ
ปะป๊ารีบเงยหน้ามองหาม้า
แล้วหนูก็เห็นหม่าม้าที่ค่อยๆเดินลงมาทีละก้าวๆ
คนสวยของหนูหยุดตรงหน้าป๊าพอดี
ม้ายังมีน้ำตาไหลอยู่แต่ไม่ได้สะอื้นแล้ว
ปะป๊าน่ะยึกยัก  ทำหน้างงๆว่าม้าลงมายืนจ้องหน้าทำไม
แต่ว่าหนูก็รู้คำตอบแล้วหละ
.
.
ก็หม่าม้าน่ะอ้าแขนกอดป๊าแน่นเลย
ทั้งคู่กอดกัน  แล้วก็ร้องไห้....
หม่าม้าเอาหน้าซุกกับอกป๊า  หนูเลยไม่รู้ว่าพูดอะไรกันมั่ง  แต่หนูเห็นป๊ายิ้ม ทั้งๆที่ยังร้องไห้อยู่
 หนูยืนงงๆ  สะอึกๆ  ไม่รู้ทำไมรู้สึกดีใจที่เห็นป๊ากับม้ากอดกันดีๆ

กอดกันไม่นานเท่าไหร่หรอก  เพราะพอหม่าม้าเงยหน้ามาก็เรียกหนูให้เข้าไปกอดด้วย
กลายเป็นว่าเราสามคนกอดกันกลมเลย
หนูร้องไห้ดีใจ
....ร้องไห้หนักกว่าตอนเศร้าซะอีก

..........................


 :mew4: คอมเม้นท์อันหนักหน่วงไม่เป็นไรค่ะ  คนแต่งไม่ว่าอะไรค่ะ
สนุกดีได้อ่านความเห็นของทุกคน
เพราะเนื้อเรื่องมันก็ชวนให้ด่าจริงๆ  555
ถ้าเป็นเรานะ  แฟนนอกใจก็เลิกอย่างเดียว!
ทำน่ะทำง่ายค่ะ  แต่ใจเราทำตามด้วยหรือเปล่าก็อีกเรื่อง
และเรื่องไม่วนลูปค่า  เราชอบแฮปปี้เอนดิ้ง

ขอชี้แจงอีกเรื่องค่ะ  อาทิตย์หน้าข้าพเจ้าสอบแล้ว  เลยของดแต่งนิยาย (แต่ยังอ่านนิยายอยู่นะ55)
งดจนสอบเสร็จคือต้นเดือนมีนา เกือบๆวันที่10

หลังจากอ่านตอนนี้เสร็จก็พักใจกันก่อนนะคะ  ไม่เครียดแล้วค่า   :m29:


หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 20-02-2015 18:09:19
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 20-02-2015 18:12:01
เห็นผลจากการกระทำตัวเองป่ะพี่แทน!!!!
ถ้าน้ำหวานโดนจับไปจริงๆจะทำไงวะ
ไอ้ทัชนี่ก็ติดคุกตลอดชีวิตไปเลย บาย!
วิวเหมือนฟิวขาดอ้ะ ระเบิดบึ้มมาก Orz
นี่ก็คิดเหมือนวิวนะ ว่าถ้าพี่แทนไม่เจ็บ ไม่เป็นแบบนี้จะเห็นค่าแล้วกลับมาป่ะวะ
ของอื่นมันท้าทาย ของที่บ้านเหมือนของตายงี้? เป็นบ้าหรอ!  สุดท้ายเหลือใครเหลือคนที่บ้านมะ โอ้โห ขึ้นเลย Orz
ไม่มีมาม่าแล้วใช่ป่ะคะ สงสารน้ำหวาน TT
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 20-02-2015 18:20:52
ผลของกระทำครัั้งก่อน
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 20-02-2015 18:32:04
ถ้าเรื่องคลี่คลายแล้วก็ดี
ถ้ามาถึงตรงนี้แล้วแทนมันเรียนรู้ได้ก็โอเค
แทนกับทัชก็คงประมาณฝนตกขี้หมูไหลคนจัญไรมาปะกัน
อิแทนผิดที่นอกใจเมียแล้วก็ไปเอาเขาติดใจจนทิ้งลูกทิ้งเมีย
ทัชก็เอาผัวชาวบ้านพอเขาเบื่อแล้วเขาก็จะกลับมาหาลูกหาเมีย
รับไม่ได้ก็ล้างแค้นอยากเห็นคนอื่นเจ็บไปด้วย

ที่จริงไม่น่าจะมาถึงขั้นนี้เพื่อให้พ่อมันสำนึก
แต่มันก็คงไม่สำนึกจริงๆแหละ
ยังคิดอยู่ว่าถ้ามันไม่เจ็บไม่พิการมันจะกลับมาหาลูกหาเมียมันหรือ?

แต่ถ้าลงเอยแล้วก็โอเคค่ะเพื่อน้ำหวานกับคุณยาย
2 ตัวละครที่เราชอบ
ก็เริ่มต้นกันใหม่แล้วกันนะ

ขอบคุณมากค่ะ
เอาใจช่วยเรื่องการสอบค่ะ
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: Noi ที่ 20-02-2015 18:53:25
อ่านแล้วเซง  :z6: :z6: :z6: จบอีกหนึ่งเรื่อง :ling2:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: Mississippi ที่ 20-02-2015 19:10:01
เอาเป็นว่าอีตาพี่แทนคงสำนึกแล้ว
อยากให้กลับมาเป็นครอบครัวสุขสันต์เร็วๆนะคะ  :z2:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 20-02-2015 19:25:36
ไม่มีใครไม่เคยทำผิด
แต่ชีวิตคนเรามันสั้น
อภัยได้ก็ควรอภัยนะ
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: Gapompom ที่ 20-02-2015 19:41:57
ก็ถูกวิวนะ ถ้าแทนไม่เกิดอุบัติเหตุ

ก็คงไม่กลับมาหาวิว

ถึงแทนจะบอกว่าไม่ทำแล้ว ไม่มีใครนอกจากวิว

มันก็ฟังไม่ขึ้นอ่ะ เห็นใจวิวนะ
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: MOMAMi_96 ที่ 20-02-2015 19:51:51
โกหกครั้งเดียวความเชื่อใจติดลบสามร้อยนะคะพี่แทน. :z2:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: Pinkish ที่ 20-02-2015 20:19:53
ผลของการกระทำที่ไม่เคยคิด
สุดท้ายมันก็กลับมาทำร้ายตัวเองและครอบครัว  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 20-02-2015 20:36:18
คนเขียนมีสอบ คนอ่านก็มีสอบเหมือนกันค่าาาาาาาาาาาาาาาาา

ขอให้โชค A  ทั้งคนเขียนและคนอ่าน 

 :call: :call: :call: :call: :call:

โอกาสมีไว้สำหรับคนที่รู้ตัวว่าผิด 
ในเมื่อแทนรู้ตัวว่าตัวเองผิด ก็สมควรได้รับโอกาสนั้น
แทนคงรู้แล้วว่า  สิ่งที่ตัวเองทำลงไป  มันส่งผลให้เกือบเสียคนที่รักไปแบบไม่หวนคืน
 :เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 20-02-2015 21:59:37
เป็นกำลังใจให้น้องคนเขียนค่ะ  :กอด1:
อ่านตอนนี้แล้วน้ำตาจะไหลตามครอบครัวนี้ #ร้องไห้หนักมาก :hao5:
ไม่รู้สิ เราอาจเห็นต่างกับคนอื่นนะคะ ที่วิวยังทนอยู่ ทนดูแลพี่แทน แม้จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม แต่เราเชื่อว่าวิวและแทนทำเพื่อรักษาคำว่าครอบครัว ซึ่งเราว่ามันดีอ่ะ :m13:
ทุกวันนี้มีปัญหาหย่าร้างกันเยอะ เพราะเราอดทนกันไม่พอ แต่ถ้าใครคิดว่าปัญหาแบบนี้มันไม่ควรอดทนมันก็ใช่อ่ะนะ แต่นี่คือมีลูกด้วยกัน มีคนทีี่ต้องดูแล มีคนที่ต้องคิดถึงอนาคตของเขาให้มากๆ มันเลยเหมือนวนลูปซึ่งจริงๆเราว่าก็ไม่เชิงซะทีเดียวหรอก
ชีวิตจริงมันยิ่งกว่าละคร หรือนิยายเรื่องไหนทั้งนั้นแหละเนอะ ยิ่งเป็นเรื่องครอบครัว เรายิ่งอ่อนไหว :laugh:
สู้ๆเรื่องสอบนะคะ เอาใจช่วยค่ะ :L2:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 20-02-2015 22:11:06
ดีนะที่ช่วยลูกได้

เราว่าวิวต้องคิดให้เยอะๆแล้วล่ะ  :ling2:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 20-02-2015 22:50:04
อยากจะถ่ายรูปหยาดน้ำตาไปให้นักเขียนดูจัง ทำไมแต่งได้ทำร้ายจิตใจเราได้ขนาดนี้ค้าาาา แงๆๆๆ เศร้าเอาจิง แต่จบตอนดีก็ทำยิ้มออกทั้งน้ำตา

ให้สามคำค่ะ.. o m g 55555
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: viky_mama ที่ 20-02-2015 23:08:00
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 21-02-2015 13:48:46
เกลียดแทนอะ คนมันเคยๆยังไงก็เชื่อใจยาก
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: capool ที่ 21-02-2015 20:04:41
โอยยยยย หัวใจจะวาย แต่ถ้าคนเขียนบอกว่าไม่วนลูปชอบแฮปปี้คนอ่านก็สบายใจ วิวกับน้องน้ำหวานจะได้มีความสุขสักที ถ้าแทนสำนึกผิดและปรับปรุงตัวจริงๆก็ควรให้อภัยค่ะ เพื่อตัววิวเองและก็เพื่อลูกด้วย   o13
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 21-02-2015 22:23:01
สงสารน้ำหวาน อยากให้กลับมารักกันเหมือนเดิม
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 21-02-2015 23:38:32
น้ำหวานเกือบแย่แล้ววววว
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: MOMAMi_96 ที่ 04-03-2015 19:02:13
มาระระรอออออออออออออ o18
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: IöLIKE ที่ 05-03-2015 10:44:02
ThankS
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน16 น่ากลัว 20/2/58 p.8)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 07-03-2015 22:37:53
○เที่ยว○




“อร่อยไหมลูก”

“อร่อยค่ะ”
หนูพยักหน้าคอแทบหัก
ก็คนมันดีใจนี่นา
วันเนี้ยป๊าม้าพามากินไอติม ด้วยรถคันใหม่สุดสวยสีชมพูพริ้ง
ฝีมือหนูเลือกเองแหละ!

ตั้งแต่วันที่ไอ้บ้าคนนั้นจะอุ้มหนูวิ่ง
ปะป๊าก็ไม่เคยปล่อยหนูเลยอ่ะ  ไปส่งก็สายๆหลังเขาเคารพธงชาติกันนู่นนน  พอไปรับก็รอตั้งแต่หนูยังไม่เลิกเรียนอีก
ไหนใครบอกไม่ต้องกังวลๆ  มันเข้าคุกไปแล้วน้า??
ดูอย่างหม่าม้าสิคะ  ไม่เห็นต้องอยู่กับหนูตลอดเวลาเลย
แค่ไม่ยอมให้หนูออกจากบ้านแค่นั้นเอ๊ง



แต่วันนี้สงสัยปะป๊าคึกจัด  บอกว่างานได้ตังค์เยอะ  แถมหม่าม้ายอมให้กอดให้หอม  ก็หอมอยู่นั่น
ไม่เคยอายหนูหรอกคู่เนี้ย
หนูก็ยังงงๆนะว่าไปดีกันตอนไหน
เพราะวันนั้นที่กอดคอร้องไห้ก็ไม่เห็นจะคุยอะไรกันเลย
พอนอนก็แยกห้องเหมือนเดิม
เอ...ไม่แน่อาจจะแอบคุยกันตอนหนูหลับก็ได้หน่า...
ผู้ใหญ่เนี่ยชอบปิดบัง  หนูเป็นลูกนะเนี่ย  ทำไมไม่ให้หนูรู้เรื่องมั่ง

“กินเยอะๆนะครับ”
หม่าม้าเช็ดปากให้หนูเบาๆ  ฮิๆ  คนสวยเวลายิ้มแบบนี้แล้วยิ่งสวยจังเลยน้า

“เช็ดให้พี่มั่งสิ”
ปะป๊าขี้ฮก!  ไม่เห็นจะเปื้อนตรงไหน  แล้วจายื่นหน้ามาทางม้าทำไมล่ะคะนั่น

ไม่รู้หม่าม้ามองเห็นรอยเปื้อนตรงไหน  ถึงได้เช็ดให้  แล้วยิ้มหวานเป็นของแถม
โถ่ปะป๊า....อย่ายิ้มปากกว้างขนาดนั้นได้มั้ยอ่า  น่ากลัวชะมัดเลย




“เสร็จแล้วไปไหนกันต่อดี”
ป๊าถามทั้งหนูทั้งม้า  แต่ม้าส่ายหัว
หนูก็ไม่รู้จะไปไหนดี  เวลามากินติมก็ไม่ค่อยได้ทำอะไรอยู่แล้ว
เราสามคนยืนเอามือถูคางไปมา
ท่าเดียวกันเป๊ะ!
...หนูไม่อยากทำท่าเหมือนป๊าม้าอ่ะ 
อ้ะ!
เห็นมือป๊าละนึกออก!

“หนูอยากซื้อถุงมือให้ป๊าค่ะ!”
หนูกระโดดเด้งๆไปมา
ป๊าต้องชอบแน่ๆ

“ดีเลยลูก  น่ารักที่สุดเลยครับ  มาหอมที”
โอยย  ป๊าไปโกนหนวดก่อนค่อยมาหอมหนู
ทั้งเจ็บทั้งจั๊กจี้เลย

พอฟัดหนูจนพอใจก็จูงมือง้อหนูแหละ
ปะป๊าจูงหนูลำบากเพราะตัวสู๊งสูง
เลยต้องค่อมๆเดิน  ไหนจะขาเดินไม่ถนัดอีก
หม่าม้าก็แกล้งหนูเป็นเพื่อน  ไม่ยอมจูงหนูแทน  ฮ่าๆ
สมน้ำหน้าคนไม่โกนหนวด

“อันนี้สวยจังเลยค่ะ”
หนูหยิบถุงครึ่งมือสีชมพูเลื่อมๆมาดู
มันน่ารักมากเลย  ใส่แล้วคงเหมือนเจ้าหญิงบาร์บี้ขี่ม้า

“เลือกให้ป๊านะครับน้ำหวาน  ไม่ใช่ให้ตัวเอง”
หม่าม้าขยี้หัวหนูยุ่ง
โธ่!  หนูก็แค่ชมไปอย่างนั้นเอง
แต่ถ้าป๊าใส่หนูจะดีใจมากๆ

“อันนี้ก็สวยนะครับพี่แทน”
หม่าม้าช่วยเลือกให้
อันที่ม้าหยิบก็สวยดี  เป็นสีดำเท่ๆ
แต่มีสีแดงๆตรงริมๆ

“ก็สวยดีนะ  แต่พี่ว่ามันเรียบไป”

“ทางร้านรับสั่งทำในราคาถูกนะคะ  คุณจะมีถุงมือที่เป็นลายของตัวเองโดยเฉพาะ 
จะปักชื่อคู่รัก ปักลายที่ชอบก็ได้เลยค่ะ  ถูกกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว  ยิ่งสั่งมากยิ่งลดมากนะคะ”
คุณพี่คนขายพูดรัวๆ  ยังกะหายใจทางหูแน่ะ

“งั้นถ้าผมจะเอาคู่นี้แต่ปักเพิ่มได้หรือเปล่าครับ”

“ได้สิคะ  คุณลูกค้าเชิญเลือกลายเลยค่ะ”

“ผมเอาตัวทีกับตัวดับเบิ้ลยูมาไขว้กันได้มั้ย  ประมาณอาร์ตๆหน่อยน่ะ”
ปะป๊าพูดเป็นการเป็นการ  แถมวาดรูปให้ดูด้วย  ปะป๊านี่เก่งจังเลยน้า  ถึงมือจะสั่นๆ  แต่ก็วาดเสร็จจนได้
หนูเห็นคนขายตาเหลือกเลยตอนเห็นมือป๊า
ใจอ่อนจัง  ก็แค่แผลเองค่า

“ประมาณนี้นะครับ  จะได้รับเมื่อไหร่ครับ”
แล้วป๊ากับม้าก็ตกลงเรื่องราคากัน  คุยไรกันไป 
ส่วนหนูได้ถุงมือสวยๆมาใส่เล่นด้วย
น่ารักสุดๆไปเลย!




“ไหนใครหว่าจะซื้อถุงมือให้ป๊า”
คนหล่อพูดกับพวงมาลัยรถทำไม
ตั้งใจขับรถสิคะ  เดี๋ยวก็คว่ำอีกหรอก

“ปล่อยเค้าไปเถอะครับ  เห่อของใหม่น่ะ  มองมือตัวเองจนพรุนละ”
ป๊ากับม้าหัวเราะคิกคักกันสองคน
อย่านึกนะว่าหนูไม่รู้
ชิ!  ถ้าตอนนี้หนูไม่ยุ่งนะหนูงอนไปแล่ว
เอาถุงมือส่องกับแดดดีกว่า  โหวว ประกายวิบวับเลย!

............

บ็อกๆๆ
หมาใครน้าตัวใหญ่จัง..

หมาหนูเอง!!

พอหนูลงจากรถปุ้บ  เจ้าขาวก็วิ่งมาหาทันทีเลย  มันเห่าดีใจใหญ่
กระโดดไปมารอบๆหนู
ยิ่งพอม้าลงตามมานะ  มันก็เลียขาหม่าม้าอยู่นั่นแหละ
เลียจนเปียกไปหมด
หม่าม้าต้องนั่งยองๆกอดมัน  มันถึงจะหยุดแล้วหันไปสนใจป๊าแทน
หนูไม่เคยเห็นป๊าเล่นกับหมานะ
แต่ดูเหมือนป๊าจะเข้ากับมันได้ 

“ขาวนี่มันซนจริงๆ”
ยายสั่งให้ขาวนิ่งๆ  เดี๋ยวจะพาป๊าล้ม
ตัวมันใหญ่กว่าแต่ก่อนตั้งเยอะแน่ะ
หนูคงอุ้มมันไม่ได้แล้ว

“วิวซื้อของมาให้ครับแม่”
หม่าม้าหยิบตะกร้ารังนกให้ยายจากหลังรถ  แล้วหันไปซุบซิบอะไรกะป๊าก็ไม่รู้
ป๊าทำหน้านิ่วคิ้วขมวด
แต่ยายไม่เห็นมั้ง  แกเดินเข้าบ้านไป  หม่าม้าก็เดินตาม

“ป๊าเป็นไรคะ”
บอกหนูได้นะ  หนูอยากรู้ เอ้ย! อยากช่วย

“ตื่นเต้นครับ”
ป๊าหยิบถุงไรติดมือมาด้วยก็ไม่รู้  เสียดายมองไม่เห็นข้างใน



“เอ้ามานั่งสิ”
ยายเรียกหนูกับปะป๊า  ชวนดูทีวีด้วยกัน  แต่ว่าป๊าเดินเลยไปที่ครัวก่อน
หนูนั่งเล่นกับขาวบนพื้น  มันน่ารักจังเลย
ยายอาบน้ำให้มันสะอาดสุดๆ  ตัวก็ห๊อมหอม

“แม่ครับ....”
ป๊าเดินกลับมาพร้อมกับพานใบเล็กๆ  ในนั้นมีพวงมาลัยอยู่ด้วย
งงเหมือนกัน  ป๊าจะชวนยายไหว้พระเหรอ?

คนหล่อของหนูนั่งคุกเข่าลงกะพื้นต่อหน้ายาย  ยายปิดปากตาโต  ตกกะใจป๊า
หน้าป๊าดูแหยๆ  น่าจะเจ็บขาแหละ
ปะป๊ายกพานด้วยสองมือ  จ้องตายายจริงจังเลย

“แม่ครับ...วันนี้ผมจะมาขอขมาในสิ่งต่างๆที่ทำไม่ดีไว้...ผมรู้มันมีหลายอย่างที่ทำให้เป็นแบบนี้ 
แต่ต้นเหตุทั้งหมดมันก็มาจากผมเอง....
ผมเห็นภาพเมียตัวเองทำแต่สิ่งดีๆ  แต่ผมเองกลับไม่เคยทำอะไรดีๆเลย
 ผมเข้าใจที่วิวทำแล้วนะ...บางทีผมก็คิดว่าผมมันเลวเกินคู่ควรกับวิว 
แต่แม่ครับ....ผมตัดสินใจเลือกวิวตั้งแต่วันแรกที่เห็นหน้า
 ตัดสินใจเป็นที่พึ่งของวิวต่อจากพ่อของเขา  และต่อจากแม่
แต่ผมก็ทำให้วิวร้องไห้ตลอด....ผมละอายใจ  ทั้งๆที่แม่ก็เหมือนเป็นแม่คนหนึ่งของผม 
แต่ผมกลับไม่เคยเกรงใจ  ทำร้ายลูกเขาซ้ำๆ  และไม่ยอมปล่อยลูกเขาไป
จนวันที่ผมเห็นภาพชัดเจนแล้วว่า  ...ไม่มีอะไรดีไปกว่าวิวและลูก  ดีไปกว่าคนที่อยู่เคียงข้างเรา 
ดูแลเราทุกอย่าง  ไม่เคยคิดแง่ร้ายกับเรา  เป็นคนที่ผมพึ่งได้
ผมกราบขอขมาแม่และขอสาบานว่า...ต่อไปนี้ผมจะไม่ทำเลวๆอีก   
ถ้าหากผมทำ  ก็ขอให้มีอันเป็นไป  ไม่ขอให้เมียและลูกลำบากเพราะผม”

ปะป๊า ยื่นพานให้ยายรับเอาไว้  ยายหน้านิ่งๆ  น้ำตาคลอๆ
แล้วป๊าก็กราบเท้ายาย  และจูบฝ่าเท้าทั้งสองข้าง
หม่าม้าน้ำตาแตกเลยล่ะ
ปะป๊ากราบยายเสร็จก็เขยิบๆเข่าไปทางม้า  ม้าโบกมือไปมา  ดันจะให้ป๊าลุกขึ้น  แต่ว่าป๊าตัวหนัก  ทำไรไม่ได้หรอก
ป๊ากุมมือทั้งสองของม้าไว้กับหน้าอกตัวเอง
มองตาหวานๆแล้วพูด

“วิว.....พี่ขอขมาวิวด้วย  พี่ไม่รู้จะขอบคุณวิวยังไงที่ให้อภัยพี่  ถึงวิวจะทำไปเพื่อลูก 
แต่แค่นี้พี่ก็ถือว่าพี่ยังมีโอกาสได้ชดใช้ความผิด  ความผิดของพี่ที่สะสมมาหลายปี  มันทำให้วิวเจ็บมามาก 
พี่เลยอยากจะขอขมาทุกๆอย่าง 
และพี่ขอทำอะไรบางอย่างเพื่อวิวกับลูก  ห้ามวิวปฏิเสธด้วย.....พี่จะโอนบ้านกับรถเป็นชื่อวิว 
โอนหุ้นบริษัทให้เป็นของวิว  วิวจะให้พี่กลับไปทำงานก็ได้นะเพื่อความสบายใจ
แต่พี่ยังจะเปิดร้านอาหารให้วิวเหมือนเดิม  ต่อไปนี้สิ่งที่มีติดตัวพี่คือใจพี่เท่านั้น  ซึ่งพี่ก็ฝากให้วิวไปแล้วด้วย 
พี่ไม่รู้ว่าจะพิสูจน์ยังไงให้วิวเชื่อนะว่าพี่จะไม่ทำเลวอีก  พี่มันโง่เรื่องนี้  วิวก็รู้....ดังนั้นพี่จะให้ทุกอย่างกับวิว 
เพื่อพิสูจน์ว่าเมื่อพี่ไม่เหลืออะไรแล้ว  พี่ก็คงไปหาเศษหาเลยไม่ได้อีก  มันอาจดูน่าเกลียดนะเหตุผลของพี่ 
.....แต่พี่ก็ไม่รู้จะทำยังไง”

“อ...อื้ม...วิวเข้าใจ”

“พี่ขอโทษนะวิว  ต่อไปนี้พี่จะทำให้วิวกับลูกมีแต่ความสุข”

แล้วป๊าก็กราบเท้าหม่าม้า  คนสวยร้องไห้โฮ  โอบป๊าไว้
หนูน้ำตาไหล  รู้สึกแน่นๆในอก

หนูอยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม  ไม่ร้องไห้อีก
เลยเดินไปช่วยปะป๊า

“ป๊าม้าอย่าร้องไห้นะคะ  กลับไปเป็นเหมือนเดิมกันดีกว่า  หนูไม่โกรธอะไรป๊าแล้วค่ะ  ม้าก็ด้วย”

“ป๊าก็ขอโทษหนูด้วยนะลูก  หนูเป็นเด็กที่ดีที่สุดเท่าที่ป๊าเคยเจอมาเลย 
หนูเข้มแข็งมากจนป๊าละอายใจที่ทำให้หนูต้องร้องไห้”

“หนูรักป๊ากับม้าที่สุดในโลกเลยค่ะ  รักกันๆดีกว่านะคะ”

เราทั้งสี่คนกอดกัน
กอดแล้วมีความสุขที่สุด.....
ทำไมช่วงนี้กอดกันบ่อยจังน้า
แต่หนูไม่ว่าอะไรหรอก 
ตามจริงก็อยากให้กอดทุกวันเลย


....................

ทำไมรู้สึกว่าตัวเองตั้งชื่อเรื่อง ชื่อตอน  ได้เห่ยมากๆ55555
สอบเสร็จแล้วค่า  ปวดมือมาก
เขียนตั้งห้าหน้าแน่ะ
เป็นวิชาที่ไม่ได้อยากจะเลือกเลยด้วยซ้ำ  โดนบังคับ  :ling3:

หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน17 เที่ยว 7/3/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 07-03-2015 22:41:01
ขอโฆษณาเรื่องสั้นของตัวเองอีกสามเรื่องค่ะ

หนี♥♥
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45751.0

It's you♣♣
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45750.0

แฟนดารา☺☺
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45749.0


พอดีคึก  เฉลิมฉลองวันสอบเสร็จ  เลยลงมันหมดเลย5555
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน17 เที่ยว 7/3/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 07-03-2015 23:14:48
*ซิก  ซิก ซิก*

ยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดน้ำตา
คิดถึงความหลัง

ขอให้ทำได้อย่างที่สาบานนะแทน
ต่อให้เหลือแต่ตัวมันก็นอกใจได้ถ้าจะทำ
การนอกใจไม่ใช่ว่าเป็นที่ผู้หญิงหรือมือที่สามต้องการเงินทอง ความหล่อเสมอไป
บางทีมันก็เกิดขึ้นเพราะตัณหาล้วนๆ กับไอเดียที่ว่าลักกินกันมันส์ดี

ดีแล้วต่อไปจะได้มีความสุขเป็นครอบครัวจริงๆเสียที
ขอบคุณมากค่ะ  ตามอ่านมา เห็นหายไปก็คิดว่าคงไม่ว่าง ไม่อยากจะมาโพสต์ทวงนิยายเลยรอเงียบๆ

ป.ล 1 แทนคงเสียใจที่ปล่อยให้น้ำหวานเลือกสีรถ
ป.ล 2 แทนจูบที่หลังเท้าคุณยายหรือเปล่าคะ?  ถามเฉยๆเพราะว่าถ้าหากว่าจูบที่ฝ่าเท้าแทนก็ต้องยกเท้าคุณยายขึ้นมาหงายจูบ
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน17 เที่ยว 7/3/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 07-03-2015 23:49:56
ขอสารรภาพ.. ตอนนี้หมอนเปียกค่ะ ร้องซะน้ำตาเป็นลิตรเลย(ด้วยความดีใจ และอัดอั้นตันใจจากอะไรสักอย่างเบาๆ)

ชอบมากค่ะ ในที่สุดก็เข้าใจกันได้สักที ฟ้าหลังฝนมักงดงามเสมอนะคะ
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน17 เที่ยว 7/3/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 07-03-2015 23:57:55
น้ำตาจะไหลลล~
ทำตัวดีๆนะ
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน17 เที่ยว 7/3/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 08-03-2015 01:43:10
ร้องไห้เลยค่าาา ตอนที่ขอขมานี่แบบไม่ไหวแล้ววว TT
ขอให้ดีขึ้นเรื่อยๆเนาะะะ
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน17 เที่ยว 7/3/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 08-03-2015 02:14:33
ดีใจน้ำตาปริ่ม
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน17 เที่ยว 7/3/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: fahhee_zeze ที่ 08-03-2015 02:38:11
 :hao5: น้ำตาหยดเผาะๆเลย =_= มันซึ้งตอนที่กราบวิวเนี่ยแหละพลิกผันมาก นึกว่าแค่แม่ยายที่ไหนได้แม่ทูนหัวด้วย น้ำตาไหลบอกเลย  :m15:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน17 เที่ยว 7/3/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-03-2015 09:48:56
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน17 เที่ยว 7/3/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 08-03-2015 09:56:09
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน17 เที่ยว 7/3/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: ammie_mn ที่ 08-03-2015 11:17:45
น้ำตาซึมเลย พูดแล้วทำให้ได้นะแทนมิเช่นนั้น  :fire:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน17 เที่ยว 7/3/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 08-03-2015 22:21:50
แทนสำนึกได้ก้ดีแล้ววววว
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน17 เที่ยว 7/3/58 p.9) แจ้งข่าวร้าย!!9มี.ค.58
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 09-03-2015 18:52:26
เคยสงสัยนะ
ว่าทำไมคนแต่งหลายๆเรื่อง
ถึงได้คอมพังกันง่ายจัง
พังทีก็หายไปน้านนนาน
จนมาวันนี้เห็นทีใจแตก  เอ้ย  !  มาวันนี้ก็รุ้แล้วว่า
บาปกรรมมันมีจริง
ข้าพเจ้าต้องเอาคอมไปเคลม      อุตส่าห์แต่งตอนที่18 เสร็จแล้วด้วย   :heaven
ต้องขอโทษจริงๆค่ะ
เห็นกันอยู่หลัดๆแท้ๆ
ถ้าหากข้าพเจ้ามีอารมณ์กับไอแพด  ก็จะแต่งในไอแพดให้
แต่ตอนนี้ขอไปทำใจก่อน
ยิ่งเขียนแนวหวานๆไม่เป็นด้วย
เดี่ยวมันจะกลับมาดราม่า555 
ตอนที่20ก็จบแล้ว
อดใจรอนะคะ

ด้วยความเคารพอย่างสูง
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน17 เที่ยว 7/3/58 p.9) แจ้งข่าวร้าย!!9มี.ค.58
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 09-03-2015 19:01:30
รอนะคะะะ  จะจบแล้วเหยอออออออ T v T
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน17 เที่ยว 7/3/58 p.9) แจ้งข่าวร้าย!!9มี.ค.58
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 09-03-2015 19:28:58
จัดมาเลยค่ะ..รอได้อยู่แล้วขอแค่อย่าให้ตัวเล็กต้องเสียใจอีกนะ.....
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน18 วางแผน 12/3/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 12-03-2015 00:48:31
☆วางแผน☆





"วางตรงนี้นะคะ...."


"ปะป๊า~"
ตาคนหล่อตอบหน่อยซี่
นอนจนอ้วนแล่ว

ตุ้บ!
ฮ่าๆๆ  หนูกระโดดใส่จอมอู้ ชอบกินแรงเด็ก
ทับแล้วก็กลิ้งไปกลิ้งมาบนคนตัวใหญ่
โหย  ทำไมป๊านอนเป็นผักเหี่ยวยังงี้ล่ะคะ
แค่จะได้ห้องใหม่เองน้า

"เดี๋ยวหนูฟ้องหม่าม้าเลย แอบอู้ไม่ยอมช่วยหนู"


"โหยยลูกรักคร้าบ อย่าฟ้องเลย แค่นี้ป๊าก็ไม่มีอะไรจะดีแล้ว"


"ฮ่าๆ น่าสงสารจัง"
ปะป๊าทำหน้างอนๆ ตาเศร้าๆ
โถไม่น่าเลย  ตัวเองเป็นคนบอกเองว่าอยากแยกห้องนอนกับหม่าม้า จะมาเศร้าไม่ได้นะ
แต่ถ้าม้าเห็นม้าอาจจะขำก็ได้ คิกๆ

ช่วงนี้หม่าม้าหน้าตาแจ่มใส  เห็นอะไรก็ขำไปซะหมด
ชอบแกล้งปะป๊ากลับด้วย
แต่ไม่รู้ทำกันอีท่าไหนถึงจะนอนแยกกัน
หนูก็สงสัยนะว่าจะไม่หนาวเหรอ ไม่มีคนกอดอ่า
หม่าม้าขี้หนาวจะตาย แล้วก็ขี้เหงาด้วย
ขนาดหนูนอนคนเดียวมาตั้งแต่......อืม..จำไม่ได้อ่า  ยังเหงาตั้งหลายที
แล้วป๊ากับม้าที่ไม่มีตุ๊กตาเป็นเพื่อนจะไม่เหงาแย่เลยเรอะ

หนูเลยเอาตุ๊กตาบางตัวที่พอจะเป็นเพื่อนป๊าได้มาวางให้
ปะป๊านอนห้องข้างล่างเหมือนตอนที่ขาหัก
ตอนนั้นห้องน่ากลัวมาก  มืดๆ ทึบๆ
แต่คราวนี้ป๊าให้ช่างมาทาสีเขียวอ่อนๆ
จริงๆหนูอยากได้สีชมพูอ่อนมากกว่า
แต่หม่าม้าบอกให้ตามใจปะป๊าบ้าง
ป๊าตามใจหนูมาเยอะแล้ว

"เมื่อไหร่วิวจะมาน้า  คิดถึงจัง"
คนหล่อบ่นหงุงหงิงถึงม้า
แต่จุ๊บแก้มหนูข้างละหลายที
เจ็บไปหมด
ชอบไว้หนวด จนหน้ายังก๊ะโจร

แค่ห่างกับแป้บเดียวก็บ่นคิดถึงและ
แล้วจะนอนแยกกันได้เหรอ

อ๊ะ! เสียงประตูบ้านเปิดนี่นา
หม่าม้ามาแล้ว!!

"ไปนานจังเลย  พี่คิดถึ๊งคิดถึง"
ปะป๊าเดินหลังงอๆเข้าไปกอดคนตัวเล็ก
หอมแก้มซ้ายทีขวาทีจนชื่นใจค่อยจุ๊บปากตบท้าย


"วิวบอกให้โกนหนวดนี่ครับ ทำไมยังไม่โกนอีก พนักงานเขาจะมองว่าเจ้านายไม่เรียบร้อยนะ"


"ไม่เอา พี่ไม่โกน  น้ำหวานน่ารักขึ้นทุกวัน  พี่ต้องข่มแมลงหวี่แมลงวันแต่เนิ่นๆ"


"ข่มทำไมคะป๊า  แมลงวันมันกลัวหนวดเหรอ"


"ไม่ใช่หรอกลูก ป๊าเขาแค่ขี้เกียจโกนเลยอ้างนู่นอ้างนี่"


"โธ่!  วิวใจร้าย  พี่ว่าพี่หล่อออก"


"ครับๆ หล่อก็หล่อ  นี่เรามาดูถุงมือของพี่กันดีกว่า  วิวอยากเห็นจะแย่แล้ว"
หม่าม้าหยิบกล่องไปรษณีย์ขึ้นมาแกะ  มีหนูกับปะป๊าช่วยลุ้นข้างๆ
ก็ตั้งแต่ซื้อถุงมือคราวนั้นนะ  หม่าม้าก็ชอบมาก
กลายเป็นบ้าถุงมือไปเลย สั่งซื้อบ่อยจนเป็นตู้แล้ว


"ถ้าวันนั้นอยู่บ้านก็คงไม่ต้องไปเอายันไปรษณีย์ให้เหนื่อยร้อก"


"ไม่เป็นไรครับ  วิวอยากออกกำลังกายบ้าง  ลูกเราจะได้แข็งแรง"
คนสวยเอามือลูบท้องไปมา
อ่า....ลูก?
หนูเหรอ?


"เอ่อ...วิวพูดใหม่อีกทีซิ"
ใช่ค่ะป๊า  หนูก็งงเหมือนกัน
ม้าออกไปข้างนอกแล้วหนูจะแข็งแรงได้ยังไง


"วิวอยากออกกำลังกายบ้าง ลูกจะได้แข็งแรง"
หม่าม้ายิ้มหวาน มองตาปะป๊า  แล้วก็ไล่ต่ำลงไปมองท้องตัวเอง
ปะป๊าเกาหัวหงึกๆ
หน้าเอ๋อไปเลย


"วิวอย่าบอกพี่นะว่า...เอ่อ...แต่วิวเป็นผู้ช--"   "พี่แทนจะไม่ยอมรับลูกของเราเหรอครับ"
หม่าม้าหน้าเศร้า  เสียงเครือๆ
ปะป๊าตาค้าง  เหมือนหยุดหายใจ
ส่วนหนูงง....ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
อยากจะขำหน้าป๊านะ   แต่งงไง  เลยรอให้เข้าใจก่อนค่อยขำ


"แต่ว่าเราสองคนยังไม่ได้...."
ป๊ามองท้องแฟบๆ
พึมพำๆเป็นคนแก่

"อุบ! ฮ่าๆๆ  หน้าพี่แทนตลกอ่า  วิวไม่แกล้งแล้วครับ"
คนสวยขำก้ากจนเกือบๆจะหมดสวย

"นั่นไง! ว่าแล้วเชียว  แสบนักนะ  นี่แน่ะๆ  ต้องโดน"


"โอ๊ยยย พี่แทนอย่าแกล้งวิว  ฮ่าๆ"
ปะป๊าแก้แค้นด้วยการจั๊กจี้หม่าม้า
หม่าม้าดิ้นบนโซฟาจนแทบจะนอนลงไปเลย
หนูอยากช่วยม้ามั่ง เลยจี้ป๊ากลับ
แต่ป๊าอ่าเส้นลึกจัง  หรือมือหนูเล็กเกินไปหว่า
นี่แน่ะๆ
โอ่ยเมื่อยนิ้วแล่ว!
.
.

เอ....ทำไมเงียบกันไปทั้งคู่ล่ะคะ

ว้าย!  คนแก่จูบกัน
ไม่อายลูกอายเต้าบ้างเลย
แกล้งกันอยู่ดีๆ ไหงเป็นงี้เนี่ย
คราวหลังไม่ช่วยม้าแล่ว

แบร้!  ไปหาหนมในครัวกินดีกว่า
ขืนอยู่ตรงนี้นะต้องโดนมดกัดแน่เลย





.......


ง่ำๆ  หนมปังทาแยมอร่อยจัง
ต้องแยมสตรอเบอร์รี่ด้วยนะ
อยากกินนมข้นด้วย แต่ว่าทำให้มันไหลไม่เป็น


"มาอยู่นี่เอง ม้านึกว่าหายไปไหน"
เชอะ!  หวานกันจนลืมลูก  น่างอนจริงเลย


"แยมเลอะปากครับลูก ค่อยๆเคี้ยวนะครับ  กัดคำเล็กๆก็พอ  จะได้หมดช้าๆ อร่อยนานๆ"
มือสวยๆเช็ดตรงปากหนู
ตอนแรกว่าจะหน้าบึ้ง
แต่บึ้งไม่ไหว
หม่าม้าน่ารักเกิ๊น


"เดี๋ยวเราจะไปดูร้านกันนะลูก  หมดคำนี้แล้วไปล้างปากล้างมือนะครับ"


"จริงเหรอคะ!  เย่ๆ  ได้เห็นร้านแล้ว"
หนูลุกกระโดดไปมา
อ้อนตั้งนานแต่ไม่มีใครยอมพาไปสักที
ดีใจที่สุดเล้ย



.
.
.

"ป๊าคะม้าคะ  หนูเกิดมาจากไหน"
หนูยื่นหน้าไปถามทั้งคู่
ที่ตอนนี้ป๊ากำลังติดเครื่องรถ


"นึกไงถามเนี่ยลูก"


"ก็หนูสงสัยว่าตอนที่ม้าแกล้งป๊า  ทำไมต้องจับที่ท้อง"


"ก็เวลามีคนเกิดมา ก็จะมาอยู่ในท้องแม่ก่อน แล้วค่อยออกมาข้างนอก"
ปะป๊าตอบแทนหม่าม้าที่ดูหน้าแดงๆ


"งั้นหนูก็เคยอยู่ในท้องแม่หนูใช่ป่าว  แล้วหนูกินอะไรอ่า  ผ่าท้องป้อนข้าวเหรอ"


"ไม่ใช่ลูก  ถ้าแม่กินอะไร หนูก็กินตามครับ จากสายสะดือ"


"อ้าว....โอยงง  แล้วก่อนที่หนูจะมาอยู่ในท้องล่ะคะหม่าม้า"
ถามคนสวยมั้ง  ปล่อยให้ป๊าตอบคนเดียวเลย
เราต้องเสมอกันนะ


"เอ่อ....คือ"
แก้มคนสวยแดงแปร๊ด
มีอะไรแปลกเหรอคะ?


"เกิดมาจากความรักของแม่กับพ่อครับ"
ปะป๊าตอบแทนอีกแย้ว


"ถ้าแม่กับพ่อรักกัน  แล้วทำไมไม่เคยมาให้หนูเห็นหน้าล่ะคะ"


"เดี๋ยวโตขึ้นหนูจะเข้าใจครับ  ตอนนี้น้ำหวานอยู่กับป๊าม้าแล้วมีความสุขหรือเปล่า?"


"มีสิคะ  มากๆด้วย ป๊ากับม้าน่ารักที่สู้ดดดด"
หนูกางแขนกว้างๆให้เท่ากับรักของหนู
เสียดายแขนสั้นไปหน่อยเลยได้เท่านี้


"ม้าก็รักหนูนะครับ"
คนสวยหันหน้ามาจุ๊บๆ


"ป๊าก็เหมือนกัน  แต่ป๊าจุ๊บหวานไม่ได้  ขอจุ๊บม้าแทนแล้วกันนะ"
ฮ่าๆๆ  ท่าทางวันนี้หม่าม้าจะไม่หายหน้าแดงแน่ๆ
ป๊านี่น้า ติ๊งต๊องจริงๆเลย

แต่คนติ๊งต๊องก็หวานตลอดๆ
กุมมือหม่าม้าไว้กับตักตัวเอง
"ขอบคุณครับ..."
ถึงม้าจะพูดเบาๆให้ป๊า  แต่หนูก็ได้ยินนะ


.............



โอ้โห!! 
ไหนใครบอกว่าจะเอาร้านเล็กๆ
นี่มันเหมือนร้านอาหารที่ป๊าชอบพาไปกินเลย
ร้านเป็นไม้ทั้งร้าน  สีสวยด้วย
แต่ว่ายังดูโล่งๆ  ไม่มีอะไร
มีคนงานสองสามคนกำลังตอกตะปูอยู่


"สวยมั้ยครับ"
ตายักษ์โอบหม่าม้าซะมิด
หนูมองคนงานเลิ่กลั่ก
แบบว่าเขินแทนหม่าม้าอ่า


"สวยมากครับ  และท่าทางจะไม่ใช่ร้านอาหารตามสั่งธรรมดาซะแล้ว"
ม้าบีบจมูกป๊าเบาๆ จนคนหล่อทำหน้ายุ่งๆ


"พี่อยากเซอร์ไพรส์เรานี่นา  พี่หาเชฟได้แล้วด้วยนะ จัดการให้วิวทู้กอย่าง วิวจะได้ไม่เหนื่อย"


"ครับๆ  ตามใจละกัน  แต่หวังว่าจะไม่มีเซอร์ไพรส์อีกนะ"


"คร้าบ~เอ้อ!  พี่ว่าจะจัดสวนตรงข้างหน้านี่ด้วย  เพื่อนพี่มันพอจะรู้เรื่องต้นไม้อยู่ 
เดี๋ยววิวเลือกแบบเลยนะ เดี๋ยวพี่มา ไปเข้าห้องน้ำแป้บ"
ป๊าควักมือถือให้หม่าม้า  เปิดรูปให้ดู  หนูเขย่งๆก็ยังไม่เห็น


"หวานไปดูห้องน้ำไหมลูก  สวยมากเลยนะ"
แง่ว...หนูอยากดูสวนๆ


"นะครับ"
คนหล่อขยิบตาให้
นั่นแน่!  มีอะไรแน่เลย
ดูท่าสวนไม่น่าจะสนุกเท่าเรื่องของป๊าแน่ๆ


ปะป๊าจูงมือหนูไปทางข้างๆร้าน
ขอโอ้โหอีกที!!  ห้องน้ำสวยแบบแปลกๆ
มันทำจากไม้ซี่ๆ
คงจะนั่งโถไปหวาดเสียวไปแหละ


"น้ำหวานครับ  ป๊าจะเซอร์ไพรส์หม่าม้า  แต่น้ำหวานต้องช่วยนะ"
ป๊าหันซ้ายหันขวา
นั่งยองๆคุยกัน


"เซอร์ไพรส์คืออะไรคะ"


"ก็ทำให้ม้าตกใจ  แต่ตกใจแบบมีความสุขครับ  น้ำหวานฟังแผนป๊านะ  เป็นสายลับให้ป๊าเหมือนเจมส์บอน"


"ง่า...แล้วเจมส์บอนคือไรอ่า"
ทำไมป๊าชอบใช้คำฝรั่งด้วย  แปลม่ายออก

ป๊าเอามือกุมหัว

"เจมส์บอนก็คือชื่อสายลับที่เก่งมากๆครับ  น้ำหวานจะกลายเป็นสายลับที่เก่งมาก  อยู่ข้างปะป๊าจนกว่าแผนจะสำเร็จ"


"อ้อค่ะ  เข้าใจแล้ว"
ทีนี้ป๊ายิ้มกว้างเลย

"เรื่องนี้ห้ามบอกใครนะครับ เรารู้กันสองคนเท่านั้น  แผนมีงี้นะ....."
ปะป๊าเล่าแผนทั้งหมด  ที่หนูคิดว่ามันเหมือนแกล้งม้าชัดๆ
แต่ว่าตอนจบมันดูซึ้งๆดีหนูเลยยอมๆไปก่อน

แต่คงอึดอัดน่าดูเลยน้าบอกใครไม่ได้เนี่ย


.

.

.


"ไปเข้าห้องน้ำกันนานจัง  วิวเลือกได้แล้วนะพี่ น้ำหวานมาดูสิลูก"
คนสวยกวักมือเราสองคนให้ไปนั่งข้างๆ

สวนมีอยู่สามแบบ
ถ้าเป็นหนูนะก็จะเอาแบบหม่าม้า

"วิวชอบแบบนี้ครับ  ดูสะอาดตาดี  คล้ายๆสวนแบบเซน"
ปะป๊าเกาคาง  ทำท่าคิด


"แต่พี่ว่ามันธรรมดาไปนะ  พี่ชอบแบบนี้"
ป๊าเลื่อนนิ้วไปอีกรูป  ที่เป็นสวนแบบ...เอ่อ...ป่า


"มันดูรกอ่ะพี่  ร้านอาหารน่าจะเป็นอะไรที่น่านั่ง  มองนู่นมองนี่ไปเรื่อย"


"ไม่เอาอ่า  สวนมันก็ต้องเขียวๆสิ แบบเซนมันเห็นแล้วไม่เหมือนสวน  ใช่มั้ยน้ำหวาน"


"เอ่อ...ค่ะ"
หนูพยักหน้าแบบช้าเป็นเต่า
แงๆ โกหกคนไม่เป็น
ทำไมปะป๊าต้องสอนหนูให้โกหกด้วย


"งั้นวิวโทรถามกริชดีไหมครับ"


"ไม่!! ....คือพี่อยากให้เป็นร้านที่เราทำทุกอย่างเอง"
เพลียกับป๊าจริงๆเลย
ตั้งแต่คืนดีกัน แล้วหม่าม้าเรียกตาลุงแบบสนิทๆนะ  ปะป๊าก็ยิ่งหวงมากกว่าเดิม
หวงยิ่งกว่าแม่ไก่ซะอีก  ถ้าเกิดมีปากแบบไก่  ก็คงไล่จิกไปแล้ว


"แต่ว่า..."


"สองต่อหนึ่ง  ตกลงเอาสวนแบบของพี่"
ป๊าหยิบมือถือเก็บใส่กระเป๋ากางเกง
จุ๊บปลอบใจหม่าม้าหนึ่งที
แล้วหันมาชูนิ้วโป้งให้หนู

อยากจะดีใจจริงๆ  แต่หน้าหม่าม้าดูท่าทางอารมณ์บ่จอย



.................................


แต่งในไอแพดค่ะ  เลยไม่รู้ขนาดความยาว
เอาแค่พล็อตหลักที่วางเอาไว้
อยากได้ตอนที่18 อันดั้งเดิมกลับคืนมา T^T

ขอถามล่วงหน้าเรื่องอดีตของทั้งคู่
คือจะแต่งต่อจากน้ำหวานจบ  ก็มีพล็อตไว้หมดแล้ว
แต่เผื่อคนอ่านสงสัยสิ่งที่เราทิ้งไว้ในเรื่องของน้ำหวาน
ก็เลยอยากให้คนอ่านแปลงร่างเป็นน้ำหวาน
บอกเรื่องที่ยังไม่เคลียร์
เพราะคนแต่งกลัวลืมบางเรื่องไป

นึกได้เรื่อยๆค่ะจนกว่าน้ำหวานจะจบ(ตอนที่20)
ขอบคุณขอรับกระผม
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน18 วางแผน 12/3/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 12-03-2015 01:06:31
สารภาพนะว่าอ่านไปด้วยก็เกิดระแวงว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก
กังวลยิ่งกว่าวิวเสียอีก

เขียนอะไรมาก็น่าสนใจค่ะ
อดีตของแทนกับวิวก็เป็นพรีเควลสินะ
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน18 วางแผน 12/3/58 p.9) อัพแล้ว!!
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 12-03-2015 01:46:46
ใกล้จบแว้ววว
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน18 วางแผน 12/3/58 p.9) อัพแล้ว!!
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 12-03-2015 02:09:54
จะเซอร์ไพรส์แบบไหนน่ะ รอดู
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน18 วางแผน 12/3/58 p.9) อัพแล้ว!!
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 12-03-2015 07:18:48
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน18 วางแผน 12/3/58 p.9) อัพแล้ว!!
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 12-03-2015 09:56:36
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน18 วางแผน 12/3/58 p.9) อัพแล้ว!!
เริ่มหัวข้อโดย: Celestia ที่ 13-03-2015 16:03:52
น้องน้ำหวานน่ารักอ้ะ
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน18 วางแผน 12/3/58 p.9) อัพแล้ว!!
เริ่มหัวข้อโดย: Maxshu ที่ 16-03-2015 00:28:01
อยากรุ้การเกิดของหวานค่ะ
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน18 วางแผน 12/3/58 p.9) อัพแล้ว!!
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 16-03-2015 00:37:04
อยากรู้อดีตของแทนกับวิวด้วยค่ะ  เรื่องของน้ำหวานก็อยากรู้

ว่าแต่จะมีแผนอะไรกันนะะะะ
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน19 บึ้ง 16/3/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 16-03-2015 18:39:43
♨︎บึ้ง♨︎




จิ๊บๆๆ

น้องนกกระจิบมานี่เร้ว

จิ๊บๆๆ

อย่าจิกชมพู่ของหม่าม้าสิ  ชู่วๆ
มากินข้าวสารนี่
มามะ

มามะ


"ทำอะไรครับน้ำหวาน"

ฟึบๆๆ

ลุงกริชชช
เดินมาทำไม!! นกมันบินหนีเลยเนี่ย


"กำลังเลี้ยงนกอยู่เหรอ  โอ๋ๆ ลุงขอโทษ"
ชิๆ อย่ามาลูบหัวเลย 
คนใจร้าย  ไล่นกหนูไปหมดแล้ว


"ป็อปปี้มาหาพ่อมา"
ลุงมีลูกตั้งแต่มะไหร่




บ็อกๆๆ

เอ๋...~?!

ลูกหมาน่ารัก!!


"ป็อปปี้  นี่พี่น้ำหวาน  สวัสดีพี่เค้าสิลูก"
ลุงกริชอุ้มหมาตัวเล็กขนฟูขึ้นมา
สีมันเป็นสีน้ำตาล สวยมากๆ
ป็อปปี้ยกขาสวัสดีหนูด้วย

โอย  น่ารักที่สุดเลย


"หมาลุงเหรอคะ  ทำไมไม่เคยเห็น"
หนูส่งสายตาเป็นประกาย
ส่งป็อปปี้มาให้หนูอุ้มเถอะๆ
งื้ออ หมาอะไรก็ไม่รู้  น่าฟัดจัง

"ลุงเพิ่งซื้อมาครับ  เอาไว้เป็นเพื่อนกับเจ้าขาวไง"


"แต่ขาวมันอยู่บ้านยาย"


"ไม่เป็นไร  ระยะทางไม่ใช่ประเด็น  มันอยู่ที่ใจ"
ลุงนี่ชอบพูดอะไรแปลกๆอยู่เรื่อย


"หายงอนลุงแล้วใช่มั้ย  ถ้าหายแล้ว ลุงจะให้อุ้มป็อปปี้นะ"


"หายคะ!!  หายแล้วๆ"
เย่~ 
ได้กอดตัวนุ่มๆของป็อปปี้แล้ว

มันไม่ดิ้นเลยด้วย
เอาแต่แลบลิ้นเลียแผล่บๆ


"ปะเข้าบ้านกันเถอะ  ลุงเอาของขวัญมาให้ม้าเรา"




"วิวครับ...ผมแวะมาให้ของขวัญวันเกิดล่วงหน้า"
ลุงกริชกอดทักทายหม่าม้า
วันเกิดของคนสวยก็อาทิตย์หน้าแล้ว
แต่ตามแผนปะป๊าคือทำเป็นจำไม่ได้  อุ๊ย!!  นี่หนูหลุดแผนลำดับที่ร้อยเก้าสิบเอ็ดเหรอ
ม่ายน้า~~  จงลืม....จงลืม....



"อย่าบอกนะว่าเป็นหมาตัวนั้น"
ม้าชี้มาที่เจ้าป็อปปี้
มันเห่าบ็อกใส่ม้า  หางส่ายจนแทบจะฟาดหน้าหนูแน่ะ


"ไม่ใช่หรอก  นี่ซื้อมาไว้เล่นแก้เหงา  เฮ้อ! เกิดมาอาภัพรัก จีบใครก็ไม่ติด"
ตาลุงเลื้อยไปบนโซฟา  ท่าทางหมดอาลัยตายอยาก


"ลดความเอ่อ...ความน้ำเน่าลงบ้างก็น่าจะช่วยนะครับ"
หม่าม้าเกาหัวแกรกๆ
ตาลุงที่เคยเป็นคนยิ้มเก่งกลายเป็นคนปากจู๋ซะงั้น


"อย่าพูดเรื่องนี้เลย เรื่องมันเศร้า...เอ้านี่  ของขวัญวันเกิด  อาทิตย์หน้าผมไปจีนทั้งอาทิตย์เลย 
ขอโทษด้วยนะที่มางานวันเกิดไม่ได้"
ตาลุงควักกระดาษยับๆสองสามใบให้หม่าม้า
ของขวัญของผู้ใหญ่นี่หน้าตาแปลกจริงๆ



"ตั๋วไปภูเก็ต!.. ไม่ต้องเยอะขนาดนี้ก็ได้ครับ เกรงใจแย่"


"เถอะน่า  ในฐานะที่ผมเป็นเพื่อนคนแรกของวิวในรอบสิบปีที่ไอ้นั่นมันอนุญาตให้คบ  เอาไว้ไปหลังงานวันเกิดไง"


หม่าม้าถอนหายใจ
"ไม่รู้เค้าจะจำได้หรือเปล่าด้วยซ้ำ  ช่วงนี้พี่แทนแปลกไป...เหมือนมีความลับกับวิว...เหมือนตอนนั้น"
โถหม่าม้า  ปะป๊าเค้ากำลังจะเซอร์ไพรส์ค่ะ  อย่าเครียดเลยน้า


"ไม่มีอะไรหรอก  เพราะเค้ากลับไปทำงานมั้ง  มันเลยมีอะไรให้เคลียร์เยอะ"
ถึงลุงกริชจะปลอบแล้ว  แต่หม่าม้าก็ยังไม่หายเศร้า
คนสวยก้มมองพื้น  คิดอะไรอยู่คนเดียว
หนูเลยชวนลุงกริชกับป็อปปี้ไปกินวุ้นมะพร้าวที่หม่าม้าทำแช่ไว้ในตู้เย็นแทน


"น้ำหวานบอกป๊าหน่อยนะว่าอย่าเล่นแรง  พอได้แล้ว"
ลุงยื่นหน้ามากระซิบ


"เล่นอะไรคะ"


"เดี๋ยวก็รู้ครับ  แต่อย่าลืมบอกป๊าหนูนะ"
หนูเคี้ยววุ้นเต็มปากเลยพยักหน้าแทน
ตักวุ้นป้อนป็อปปี้ด้วย

ปรี๊นนนนนนน
ปรี๊นๆ

โอ๊ยหูจะแตก
ปะป๊าบีบแตรเหมือนโกรธคนขับรถปาดหน้าบนถนน  แต่นี่มันหน้าบ้านนะค้าคนใจร้อน


"มาแล้วตัวมาร"
ตาลุงบ่นกะตัวเอง
เอาเจ้าป็อปปี้ไปหอมหัวด้วย
หนูว่าป๊าคงไม่กัดป็อปปี้หรอกค่ะ  อย่าห่วงหมาเลย

วันนี้ปะป๊ากลับเร็วจัง  สงสัยห่วงม้าเพราะลุงกริชมาหา
คนอะไรไม่รุ หูไวตาไวเหมือนเจ้าขาวเลย


นั่นไงว่าแล้วเชียว
หน้าบึ้งมาแต่ไกล
ขอคืนคำได้ป่าว  บางทีป๊าอาจจะกัดกับป็อปปี้ก็ได้นะ


"กริชมันมานานยัง"
ปะป๊ากระชากเนคไทออกจากคอตัวเอง
อ่า...จะเจ็บหรือจะเท่ดี


"ไม่นานหรอกค่า  ป๊าไปหาม้าดีกว่า  กำลังนั่งเศร้าอยู่ค่ะ"
หนูจูงมือคนตัวโตเข้ามาหาคนสวย
หม่าม้าหายเหม่อ มายิ้มกะคุณป๊าน่ารักเชียว


"วันนี้กลับไวจังครับ  เหนื่อยมั้ย เดี๋ยววิวเอาวุ้นเย็นๆให้กิน"


"พี่ไม่กิน  ขอตัวก่อนนะ"
ปะป๊าทำไมเย็นชา!!
ทำม้าเสียใจแบบนี้หนูไม่อยากเซอร์ไพรส์แล้วนะ!!


ป๊าไม่สนใจหนูที่กอดอกหน้าบึ้งเลย
แกเดินไปหาลุงกริช  จ้องตาแล้วก็กระแทกหน้าใส่
งงมั้ย...แบบว่าทำหัวไปข้างหน้าแบบแรงๆน่ะ
ตาลุงคงจะเบื่อป๊า  เลยขอตัวกลับก่อน


"พี่แทนมีอะไรหรือเปล่าครับ  บอกวิวได้นะ"
หม่าม้าเดินตามมาซับเหงื่อให้
โถคนดีของหนู
ทำไมต้องมีแฟนขี้แกล้งด้วยก็ไม่รู้


"ไม่มีอะไร  พี่งานยุ่ง  ทำงานก่อน"
แล้วปะป๊าก็หายไปในห้องตัวเอง
เอ่อ...ถ้าป๊าทำงาน แล้วทำไมไม่ไปทำในห้องทำงานหว่า...
ไม่เนียนเลยนะเนี่ย



"หม่าม้าอย่าเศร้าสิคะ  เดี๋ยวหนูจะไปคุยกะปะป๊าให้"
ม้าสูดใจเฮือก...ขยี้ตาสองสามทีแล้วพยักหน้า


หนูเคาะประตูก็อกๆแล้วก็เปิดเลย
ไม่รอให้ป๊าตอบหรอก กำลังเตรียมตัวจะโกรธ
หนูจะเลิกเป็นสายลับกับป๊า  เพราะมันไม่สนุกเอามากๆ
ป๊าน่ะแกล้งหม่าม้าทุกเรื่อง
กลับบ้านก็ดึก  พูดจาก็ไม่เพราะ
ขัดม้าทุกอย่าง
ใจร้าย!


"อ้าวน้ำหวานเหรอลูก  ป๊าอุตส่าห์ทำหน้าบึ้งรอ"
ปะป๊าบีบแก้มให้ตัวเองหน้าแบะแบบตลกๆ
ชิ!  เบื่อคนมีความสุขจากการทำคนอื่นเศร้า


"ไม่ขำเหรอครับ หืมม"
ตายักษ์ลากหนูขึ้นไปกอดบนเตียง
แอ้ก ! หายใจไม่ออก  จะตายแล่ว


"หนูจะมาลาออก  ป๊าเล่นอะไรก็ไม่รู้ ไม่สงสารหม่าม้าเลย ม้าเศร้ามากนะคะ"


"เอ..ก็ไม่เห็นว่าเศร้านะ  ป๊าว่ามันเวิร์คออก  พอเฉลยเรื่องทั้งหมดนะ หม่าม้าเราก็จะต้องดีใจมากแน่ๆ"


"ไม่เอาละ  หนูจะออก  หนูจะไม่ช่วยป๊าแล้ว  ป๊าช่วยตัวเองไปเลย แบร่!!"
หนูน้ำหวานคนดีที่สุดในโลกวิ่งตุบๆออกมาจากห้องจอมมารร้าย
ได้ยินเสียงตะโกนแว่วๆด้วยว่า "ทุกวันนี้ป๊าก็ช่วยตัวเองนะลูก"
คิกๆ คาดว่าจะเป็นเสียงคร่ำครวญจากการเสียมือดีอย่างหนูไป



...........




ง้วงง่วง~
ไม่อยากไปโรงเรียนง่ะ
หม่าม้าขา~ หนูอยากไปหาเจ้าขาว  คิดถึงมันจะแย่แล้ว


"น้ำหวานอย่าหลับคาโต๊ะสิลูก  เมื่อคืนแอบตื่นมาเล่นตุ๊กตาใช่มั้ย"
หม่าม้าจับหัวหนูให้เงย
หนูเลยหอมแขนขาวๆแก้แค้นซะเลย


"หนูคิดถึงเจ้าขาว"


"เพราะเมื่อวานเจอหมาลุงกริชล่ะสิ  เดี๋ยวเย็นนี้ม้าพาไปหายายเอามั้ย  กินข้าวก่อนลูก...พี่แทนกินข้าวครับ"
หม่าม้าลุกไปจัดเสื้อผ้าให้ป๊า  จริงๆก็ต้องไปช่วยแต่งตัว ติดกระดุมอยู่แล้ว
แต่ว่าเพราะแผนป๊า  เลยไม่ให้ม้าช่วยมาสักพัก



"วิวทำข้าวกลางวันไว้ให้ด้วย  ของโปรดพี่ทั้งนั้นเลย"


"อื้ม ขอบใจ"
ป๊ามองหม่าม้าที่กำลังก้มจัดปิ่นโตให้ 
เสื้อขาวย้วยๆไหลไปข้างนึงจนเห็นไหล่ขาวๆ
ฮ่าๆๆ ปะป๊าจ้องไหล่ข้างนั้นตาไม่กระพริบเลย
ขอบคุณค่ะป๊าที่ทำให้หนูหายง่วง


"ใส่กางเกงสั้นจัง  ไม่ออกไปส่งลูกรึไง"
ป๊าตักข้าวใส่ปากคำเบ้อเร่อ  เอาส้อมจิ้มไข่ดาวซะพรุน
หนูว่าป๊ากำลังฝึกสะกดจิตส้อมเหมือนในทีวีแน่เลย


"พี่แทนว่าขาวิวมันลายๆมั้ย  ดูสิสีมันไม่เท่ากันทั้งๆที่ไม่ได้ออกไปไหน"
ว้าย!  จู่ๆหม่าม้าก็ยกขาข้างนึงขึ้นมาบนเก้าอี้
ดีนะไม่หันมาทางหนู  ไม่งั้นต้องเห็นอะไรต่อมิอะไรแน่ๆ
แต่ม้าคะ...มันลายตรงไหน  มองยังไงก็ขาวเท่ากัน  สีเดียวกันด้วย
ว้ายอีกรอบ!
ปะป๊าตาเหลือกๆ
ปะป๊ากำลังจะเป็นลม


"พี่แทน!!"

เฮ้อ....ยังดีที่ม้ารับคนตัวยักษ์ไว้ทัน
ก็ป๊าน่ะสิ  เล่นหงายเงิบไปข้างหลัง
ม้าแค่ให้ดูสีขาแค่นี้เอง  มันน่าหมดแรงเลยรึ??



"ฟู่วว พี่ไม่เป็นไร  เมื่อคืนทำงานดึกไปหน่อย"
ป๊าสะบัดหัวแรงๆ
ลุกขึ้นจากโต๊ะทั้งๆที่ยังกินไม่หมด
คว้ามือหนูไปอีก


"ขับรถดีๆนะครับ"
หม่าม้ายืนพิงประตู  มือข้างนึงโบกบ๊ายบาย  ส่วนอีกข้างถกกางเกงขึ้นเกาต้นขาตัวเอง.....

.

.

.


"ม้าใครวะร้ายจริงๆ...น้ำหวานแอบบอกแผนเรากับหม่าม้าป่ะเนี่ย"
ป๊าหมุนพวงมาลัยทีก็ถอนใจที
หน้าเน่อแดงไปหมด



"เออนี่  นี่เป็นการ์ดเชิญนะ  ป๊าฝากไปให้ครูแก้วกับเพื่อนๆหนูหน่อยสิลูก"


"ม่ายอาว"
บอกแล้วว่าลาออก
เกิดเป็นเจมส์บอนมันไม่หนุกค่ะ


พรึบ!

หวา...การ์ดสีชมพูหวานฉ่ำโปรยลงมาที่ตัก
การ์ดใบเล็กๆน่ารัก  มีริบบิ้นสีแดงผูกตรงมุม
มีรูปกะทะตะหลิวไขว้กันเป็นสีชมพูเลื่อมๆมาคั่นตรงกลางตัวหนังสือ
เสียดาย~ถ้าอ่านออกคงดีน้า


"ตกลงมั้ยครับ?"

ขอคิดดูก่อนน้า...
จึกๆๆ   "ไม่เอาละค่ะ  ลาออกก็ต้องออก ปะป๊าเอาไปแจกเองดีกว่า"
แกล้งป๊าคืนมั่ง อิอิ



"ป๊าอาย"
ตายักษ์จอดรถหน้าโรงเรียน  ซบหน้ากะพวงมาลัย
หนูไม่ยอมหรอก
แค่แจกการ์ดเชิญแค่นี้มันน่าอายตรงไหนกันเล่าคะ
แถมป๊าก็ออกจะหล่อ มีหวังคนดีใจกันตรึม


"น่านะ  เดี๋ยวป๊าพาไปกินไอติม"
นั่นแน่  งอแงเหมือนเด็กอีก


"ป๊าอ่าพูดไม่รู้ฟังเลย"
ป๊าจิ๊จ๊ะ บ่นงึมงำๆ  แล้วเลี้ยวรถเข้าไปจอดในโรงเรียน

ต้องยังงี้สิ  คุณป๊าของหนูน้ำหวาน!

..............

 :pig4:



หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน19 บึ้ง 16/3/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 16-03-2015 18:56:05
 :katai5:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน19 บึ้ง 16/3/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 16-03-2015 18:59:23
แผนจะสำเร็จมั๊ยน๊า?....หนูน้ำหวานจ๋า..
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน19 บึ้ง 16/3/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 16-03-2015 19:17:56
ป๊าจะทำสำเร็จไหมเนี่ยะ เจอแผนยั่วของม๊า เงิบไปเลย อิอิ
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า… (ตอน19 บึ้ง 16/3/58 p.9)
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 17-03-2015 12:10:50
 :laugh: :laugh:
ต้องมีการตลบหลังแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า จบพาร์ทน้ำหวาน 17/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 17-03-2015 20:46:52
☀︎The beginning is always today.☀︎




ถึงแผนของปะป๊าจะดูใจร้ายไปบ้างนะ
แต่พอหนูได้เห็นร้านอาหารของหม่าม้าที่เหมือนหลุดมาจากฝัน
หนูก็ลุกขึ้นร้องเย้


เมื่อคืนป๊าปลุกหนูไปดูร้าน  แถมยังเจอลุงกริชอีกคน
ลุงกริชกำลังยืนจัดนู่นจัดนี่
ไอ้ที่บอกว่าไปจีนนี่คงจะไม่ใช่ล่ะม้าง
ญาติดีกะปะป๊าตอนไหนหว่า
ผู้ใหญ่เข้าใจยากตลอดเวลาจริงเชียว

ร้านเป็นแบบที่หม่าม้าวาดภาพไว้ทุกอย่าง
ร้านไม้ๆ แสงไฟส้มๆ  สวนดูสะอาดตา  น่าเดินเล่น
ถ้าหม่าม้ามาเห็นจะต้องดีใจมาก  แล้วก็จะลืมเรื่องที่ป๊าแกล้งไม่ให้มาตรวจเองแน่ๆ

ยิ่งถ้าได้เห็นป้ายฉลองวันเกิด
กับพู่สีๆห้อยบนเพดานวิบวับๆ
แล้วก็เค้กหน้าตาน่ารัก
หม่าม้าคงจาซึ้งจนน้ำตาไหล

ใช่แล้ว!  เราจะเซอร์ไพรส์วันเกิดม้า  และฉลองเปิดร้านทีเดียวกันเลย!




ห๊าวว~~

แล้วเช้านี้ยังต้องตื่นมาแต่เช้าอีก
หนูบอกแล้วนะว่าลาออก  แต่ปะป๊าคงจะขาดกองกำลังสำคัญไม่ได้
เลยขอให้หนูช่วยนิดๆหน่อยๆ
เช่นพาม้าไปซื้อเสื้อผ้าตัวใหม่   ทำผมใหม่  พาเที่ยวให้หนำใจจนตะวันตกดินค่อยพากลับบ้าน
หลังจากนั้นจะเป็นหน้าที่ป๊าเองที่จะพาม้าไปเชือด



"ม้าบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าตื่นมาเล่นตอนดึก  ถ้าเป็นแบบนี้อีกม้าจะพามานอนกับม้านะ"
หม่าม้าว่าเสียงดุ
ฮืออ  โดนแต่เช้า
ไม่ต้องมายิ้มให้เลยตายักษ์!



"ก็ปล่อยลูกไปบ้างเถอะ เล่นตุ๊กตาแค่นี้จะเสียหายอะไรนักหนา"
หนูม่ายด้ายเล่นตุ๊กตา
ปะป๊าพาหนูไปดูร้าน  แงๆ



"แต่นอนดึกมันไม่ใช่เรื่องปกติของเด็กห้าขวบนะพี่  ไม่รู้แหละคืนนี้มานอนกับม้าด้วย"
อ้าว...งั้นแผนป๊าก็ล่มน่ะสิ
ป๊าบอกว่าจบงานแล้วจะขอฉลองกับม้าสองคน



"อืมๆ  ตามใจละกัน"
ปะป๊าพับหนังสือพิมพ์เก็บ  ยกกาแฟจิบอึกนึงแล้วเดินไปสตาร์ตรถ



"พี่แทนจะไปไหน"



"ธุระนิดหน่อย"
ท่าทางปะป๊าจะเป็นพระเอกได้สบายๆ
แสดงเหมือนพระเอกใจร้ายในละครเลย

พอป๊าขับออกไป
หม่าม้าก็หันหลังกลับ  นั่งลงกะโซฟาเสียงดังปั้ก!
สองมือกำบนตักตัวเอง  ก้มหน้าไม่พูดไม่จา


จนได้ยินเสียงสูดน้ำมูกฟืดๆ
"หม่าม้าขา  ไปเที่ยวกันดีกว่าค่ะ"



"อึก....น..น้ำหวานขึ้นไปเล่นที่ห้องก่อนลูก...ม้าขอนั่ง..ต..ตรงนี้สักพัก"
โธ่...หม่าม้า...
ไม่เอาไม่ร้อง  ทนอีกหน่อยน้า  คืนนี้ก็เฉลยแล้ว
หนูลูบหลังสั่นๆของหม่าม้า

จู่ๆคนสวยก็กอดหนูหมับ
"ถ้าเราอยู่กันแค่สองคน ... มันจะมีความสุขกว่านี้มั้ย"
หนูไม่รู้ว่าจะตอบยังไง



"ม้าไม่อยากเจ็บอีกแล้ว  ครั้งนี้คือพอจริงๆ"
หม่าม้าสะอื้นใหญ่เลย
หนูได้แต่ลูบหลังปลอบ
จะพูดก็พูดไม่ได้
สงสารใจแทบขาด  แต่...งื้อ...ปวดหัว  ทำไมเด็กตาดำๆน่ารักๆอย่างหนูต้องเป็นงี้ด้วย!



"ไปเที่ยวกับหนูน้า...ไปซื้อชุดใหม่ๆ แต่งตัวสวยๆกันดีกว่าค่ะ"
ฉีกยิ้มอ้อนจนเต็มแก้มเยย

ตอนแรกหม่าม้าส่ายหัว  แต่คงจะสงสารแก้มหนูเลยเปลี่ยนเป็นพยักหน้าแทน



...........



หนูเลือกเสื้อให้หม่าม้าก่อนเป็นอันแรก
ให้ม้าได้เสื้อแขนยาวพับแขนสีขาวลายกระต่ายตัวเล็กๆดุ๊กดิ๊กๆ
หนูจะให้ใส่กับเอี๊ยมแหละ
เพราะหนูชอบเวลาม้าใส่เอี๊ยมที่สุด  น่าฟัดน่ารักมากๆ
ส่วนหนูเอาเสื้อสีขาว แต่เป็นกระต่ายตัวใหญ่นะ
เอาไว้มาสู้กะหม่าม้า


"แท้นแทนนน  ทำผมกันนะคะ!"
หนูลากหม่าม้ามาร้านทำผมที่ม้าชอบยืนมองรูปนางแบบ
ป๊าบอกให้ตามใจหม่าม้า  เรื่องถักเปียป๊าเรียนมาแล้ว  ป๊าจะสอนหนูเอง



"เอาจริงเหรอลูก"


"จริงสิคะ  นะๆ  ม้าตัดผมแบบนี้ แล้วก็ทำสีน้ำตาล หนูรู้น้าว่าม้าชอบสีนี้ เห็นมองหัวคนอื่นทุกทีเลย"


"ช่างสังเกตจริงเรา"
คนสวยอมยิ้มหมั่นเขี้ยว  บีบจมูกหนูด้วย


"แต่ม้าไม่ตัดซอยแบบนี้หรอก  ตัดให้สั้นลงก็พอ  ตอนนี้ยาวไปหนักหัว"
หม่าม้าเปิดหนังสือเลือกทรง
กลับมาอารมณ์ดีแล้ว



"แต่ว่าแต่ว่า  หม่าม้าทำผมนาน  หนูขออะไรอย่างหนึ่งได้ป่าว"


.

.

.




"วาสนา...เธออย่าไปทางนั้นเลย เป็นภูเขาอันตรายนะจ้ะ"
เจ้ามือพี่น้องทั้งห้าเตือนองค์หญิงวาสนาผู้มีผมสีน้ำตาลตรงสลวยสวยเก๋



"เราไม่ไปทางนั้นหรอก  เราจะไปตรงนั้น  กองฟางสีดำอันมืดมิด"
วาสนาเดินด้อกแด้กไปทางกลุ่มกองฟางที่กำลังร่วงลงมากองกันที่พื้น


"อย่าเล่นตรงนี้ครับน้ำหวาน เดี๋ยวม้ายึดบาร์บี้ตัวใหม่นะ  ไปเล่นตรงโซฟาเหมือนเดิมเลย"
หม่าม้าทำเสียงเข้ม
คนสวยของหนูดุผ่านกระจกได้ด้วย
ไม่เล่นตรงนี้ก็ได้  แค่เศษผมที่ตัดแล้วทำเป็นหวง เชอะ!


"หลานเหรอคะ  น่ารักน่าชัง พูดง่ายดี"
ช่างนี่เก่งเนาะ
เอากรรไกรตัดฉับๆ แล้วก็พูดไปพร้อมๆกันได้กับทุกคนทั้งร้าน  แต่ผมก็ออกมาสวยอยู่ดี





ดูช่างคุยกันเพลินๆ
จนเผลอหลับไปตอนไหนเนี่ย
มาสะดุ้งตื่นตอนได้ยินเสียงโทรศัพท์หม่าม้าดัง


"เดี๋ยวหนูรับเองๆ"
หนูรีบห้ามหม่าม้าที่กำลังลุกมารับ บนหัวมีอะไรแปะๆด้วย


คิๆ ป๊าโทรมานี่เอง  รูปคนหล่อหอมแก้มหม่าม้าเต็มหน้าจอ
ต้องโทรมาคุยเรื่องแผนของวันนี้แน่เลย
ดีนะเนี่ยที่เราตื่นทัน


"ฮาโหลปะป๊า"


/"น้ำหวานเหรอลูก  ทำงานดีจังเลยคนเก่งของป๊า  ตอนนี้เป็นไงมั่งแล้วครับ"/


"ยังไม่เสร็จเลยค่า  ช่างกำลังเอาแผ่นอะไรไม่รู้ออกจากหัวหม่าม้า"


/"โอยอยากเห็นๆ  น้ำหวานถ่ายรูปมาให้ป๊าด้วยนะตอนทำเสร็จแล้ว  แล้วก็กลับเลยนะ  ป๊าคิดถึงม้าใจจะขาด"/

หม่าม้าต้องหายงอนแน่ๆถ้าได้ยินเมื่อตะกี๊
เราคุยนู่นนี่นั่น  หนูอวดตุ๊กตาใหม่ให้ป๊าฟัง
ป๊ายังบอกอีกนะว่าถ้าคืนนี้หม่าม้าดีใจจนเป็นลม จะเหมาชุดบาร์บี้ทั้งตลาดเลย
หนูล่ะงง  หม่าม้าเป็นลมนะ มันน่าดีใจตรงไหน


เฮ้อ...คนเรากว่าจะสวยนี่ใช้เวลานานจังเลยน้า
ขนาดหนูวางโทรศัพท์จนจะหลับอีกรอบ  หม่าม้าก็ยังไม่เสร็จ
กำลังเป่าผมฟู่ๆ  จนหัวฟู
คนน่ารักตาหยี  หัวแทบหลุดไปตามแรงมือช่าง
มียิ้มให้หนูผ่านกระจกด้วยนะ  น่ารักจริงๆเลย
หนูรอได้ค่ะ เพื่อเซอร์ไพรส์ของคืนนี้



.

.

.




"เบื่อไหมลูก  แต่คงจะไม่ล่ะสิ  ม้าเห็นนะว่าแอบถ่ายรูปม้าไว้  ส่งไปให้ใครล่ะ"
คนสวยของหนูจุ๊บหน้าผาก
บอกลุงแท็กซี่ให้กลับบ้านแสนสุข


"ให้คนหล่อค่ะ"


"ตายักษ์ใจร้ายน่ะเหรอ  เฮอะ! จะสนใจเราหรือเปล่าก็ไม่รู้"
หม่าม้ากอดอก  พูดงอนๆ
แต่ดูไม่โหดเลย  ออกจะน่ารัก  ถูกแล้วที่ปะป๊าอยากเจอจนเพ้อในโทรศัพท์
ก็ดูสีผมนี่สิ  ทำให้หน้าสว่างยังก๊ะฝรั่ง  ปากแดงๆที่ชอบมีผมเข้าไปติดอีก
ยิ่งตัดสั้นๆ ผมลู่ๆเข้าคางนะ  ยิ่งปลิวไปหาปากเยอะเลย
แล้วยังเปลี่ยนเป็นชุดใหม่นี่อีก
คนในห้างมองจนตาค้าง
โตขึ้นหนูต้องสวยแบบนี้ให้ได้!!


เอ๋??
บ้านดูเงียบๆ ไม่ใช่อย่างที่ป๊าบอกไว้นี่นา
ปะป๊าต้องมารับสิ
นี่ก็ใกล้มืดแล้วด้วย


"ป๊าทำไมยังไม่กลับบ้านอีก  นานแล้วนะ.."
หม่าม้าไขกุญแจเข้าบ้าน  แต่ก็ยังไม่ยอมเข้าสักที
เดินไปเดินมา  ดูต้นไม้มั่ง  เตะดินมั่ง



"ไปรอในบ้านดีกว่าค่ะม้า  เดี๋ยวยุงกัด"
หนูกำลังจะลากหม่าม้าเข้าบ้าน
แต่ก็มีใครไม่รู้สองคน ใส่หมวกไอ้โม่ง ปีนรั้วบ้านเราเข้ามา
หม่าม้าร้องตกใจ  หยิบหินตามพื้นปาใส่
หนูกลัวจะเป็นไอ้คนนั้นอีก
มันต้องมาเอาหนูไปอีกแน่ๆ  เลยเกาะขาม้าไว้  น้ำตาจะไหล


"ออกไป!!"


"อย่าคิดสู้  พวกเรามาดี"
ไอ้ปากมีหนวดตรงเข้ามากระชากแขนหม่าม้า
คนตัวเล็กเอามือตบๆๆหน้ามันเสียหลายที
ส่วนไอ้อีกคนเห็นว่าม้าแรงเยอะ  มันเลยยึดแขนอีกข้าง 
มันสองคนช่วยกันอุ้มหม่าม้า  มีหนูวิ่งตาม


"ช่วยด้วย!!"
หนูตะโกน   แต่ทำไมไม่มีใครอยู่แถวนี้เลยสักคน
มันกำลังจับม้าไปแล้ว!
แงงงงงงงงง


"อย่าร้อง!!  เฮ้ยมึงไปเอาเด็กมา!"
ฮืออ  มันจับหนูให้ไปนั่งข้างๆหม่าม้าในรถ
สภาพหม่าม้าโดนปิดตาปิดปาก  ผมที่อุตส่าห์ทำใหม่กระเซอะกระเซิงไม่เหลือ


"ปล่อยหนูกับม้านะ!! ไอ้คนใจร้าย!!"


"ชู่ววว"
ไอ้คนนึงถอดหมวกไอ้โม่งออก
แต่หน้ามันคุ้นๆ  เหมือนลุงยามในโรงเรียน


"เอ๊..ลุ---"  มันเอามือปิดปากหนู แล้วพูดแต่ไม่มีเสียงว่า  ~เซอร์ไพรส์~

แสดงว่า.....แผนของปะป๊าใช่มั้ย
เราพยักหน้าให้กันหงึกหงัก อิอิ  หายร้องแล้ว   รู้กันๆเนาะ

หนูว่าปะป๊าคงเตรียมตัวโดนด่าอยู่ที่ร้านนั่นแหละ
ถ้างั้นจะเอานิ้วอุดหูรอนะคะ



รถขับไปเรื่อยๆ  เรื่อยๆ  และมาหยุดหน้าร้าน

ว้าว!!
ไฟระยิบระยับประดับตามต้นไม้
บนพื้นก็มีเทียนที่เป็นแก้วถูกครอบด้วยแก้วอีกทีตั้งเรียงเป็นทางเข้าร้าน
หนูเห็นแก๊งตัวเองยืนโบกมือหยอยๆ กับครูแก้ว  ป้านวล  ป้าที่ตลาด คุณยาย ลุงกริช แล้วก็....กรี๊ดๆ คุณหมอหน้าใส

เอ....ปะป๊าหายไปไหน?

หันมาที่ลุงยาม  แกพาหม่าม้าลงมาจากรถ  ดึงผ้าปิดปากออก
แถมช่วยจัดทรงผมให้นิดหน่อย

"ปล่อยผมกับลูกไปเถอะ"
หม่าม้ากำลังเสียงสั่นเพราะร้องไห้  น่าสงสารจังเลย
ลุงยามรีบเปิดผ้าเหอะ  หนูส่งสายตาปิ๊งๆ  แต่คราวนี้ไม่ได้ผลอ่า  ลุงเอามือจุ๊ๆ  แล้วชี้ไปที่ทางเดินเทียนแก้ว

หม่าม้าสะอึกสะอื้น   ขนาดป้านวลยังน้ำตาไหลตาม
โอยยปะป๊าไปไหนเนี่ย  รีบออกมาเร็วๆสิ  หนูไม่สนุกแล้วนะ!

หนูเดินย่ำไปมา  ทำหน้าโกรธๆ เผื่อป๊าจะเห็นใจกันมั่ง
คนสวยของหนูตัวสั่นแทบจะยืนไม่อยู่แล้วถ้าไม่มีลุงยามกับเพื่อนแกพยุงไว้

"ขอเถอะครั--"  เสียงเพลงโปรดของหม่าม้าดังขึ้นมาพอดี
ม้าหันซ้ายหันขวา  ทำยังกับว่าตามองเห็น
แต่แล้วก็หยุดตรงกลางทางเดินแสงเทียน เหมือนเห็นคนหล่อตรงนั้นจริงๆ
ใช่แล้ว~ปะป๊าใส่สูทอย่างหล่อ...ถือไมค์เดินมาตามทางแสงเทียน
ป๊าเอาไมค์จ่อปาก ส่งเสียงหล่อๆออกมาตามเพลง




แล้ววันหนึ่งเธอนั้นก็มา ฉันรู้สึกเธอนั้นคุ้นตา
เหมือนบางสิ่งฉุดฉัน ดึงเธอเข้าหา ให้มารักและรู้ใจกัน



หม่าม้ารู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
คนสวยปิดปากกลั้นเสียงสะอื้น
ผ้าคาดตาแฉะไปหมด


ตั้งแต่เจอะเรานั้นคุ้นเคย เหมือนรู้จักมาแล้วเนิ่นนาน
ถ้าจะบอกเหตุผล เรื่องเธอกับฉัน ก็ไม่เห็นจะมีข้อไหน


บางครั้งฉันคิดเอง ว่าฟ้าสร้างเรามาอย่างตั้งใจ
ฉันเป็นของๆเธอ คู่แท้ที่หากันเจอ ไม่ว่าครั้งไหน ไม่ว่าชาติไหน

ฉันเป็นของๆเธอ ถูกสร้างเอาไว้เพื่อเธอ ให้เธอรักฉัน ให้เธอคู่ฉันตลอดไป

ถ้าเราต่างไม่หันมามอง พลาดทุกอย่างเพียงเสี้ยวนาที
ถ้าไม่ถูกขีดไว้ให้เป็นอย่างนี้ เราจะหันมาเจอะกันได้ไหม



ปะป๊าเดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
เสียงเพราะๆทำหนูเคลิ้ม
มือโตๆลูบหัวหนู  จุ๊บหัวหอมๆหนึ่งที 


บางครั้งฉันคิดเอง ว่าฟ้าสร้างเรามาอย่างตั้งใจ
ฉันเป็นของๆเธอ คู่แท้ที่หากันเจอ ไม่ว่าครั้งไหน ไม่ว่าชาติไหน



ป๊าหยุดอยู่ตรงหน้าหม่าม้า


ฉันเป็นของๆเธอ ถูกสร้างเอาไว้เพื่อเธอ ให้เธอรักฉัน ให้เธอคู่ฉันตลอดไป


คนหล่อของหนูเอาไมค์ออก 
ใช้เสียงตัวเองร้องเพลงให้ม้าฟัง


ฉันเป็นของของเธอ ถูกสร้างเอาไว้เพื่อเธอ ให้เธอรักฉัน ให้เธอคู่ฉัน


ปะป๊าโอบคนตัวเล็กไว้  ร้องเพลงเบาๆตรงข้างหูที่แดงแจ๋


ให้เธอรักฉัน ให้เธอคู่ฉันตลอดไป......


และสุดท้ายคนขี้แกล้งก็ดึงผ้าปิดตาออก
ใต้ผ้าปิดตาคือตาหวานๆที่ฉ่ำน้ำตา
จะว่าน่าสงสารก็สงสาร  จะว่าน่ารักก็น่ารักกว่าอะไรทั้งหมด

ตุบ!!

หงายหลังกันเป็นแถว เมื่อหม่าม้าทุบหน้าอกป๊าไปทีนึง  ดังจนกลบเสียงเพลงอ่ะ
หนูบอกแล้วว่าป๊าเตรียมใจรับ  ก็เลยแค่ร้องซี้ดๆ


"พี่รักวิวนะ  สุขสันต์วันเกิดและฉลองเปิดร้านบ้านแสนรักครับ"
คนตัวโตกอดม้าแน่น
แอบเห็นยกแขนเสื้อเช็ดน้ำตา  ส่วนหม่าม้าเช็ดกับหน้าอกป๊าไปแล้วเรียบร้อย


"ป้ะ  ไปดูในร้านกัน"

ปะป๊าชี้ให้ม้าดูนั่นดูนี่
ดูพวงดอกไม้สีขาวห้อยเต็มไปหมด
หม่าม้าชอบมาก  ชอบทุกอย่างเลย   ยกมือไหว้ขอบคุณทุกคนในงาน
บริการเติมน้ำเติมขนมเอง
จนหนูงงว่าตกลงใครเป็นเจ้าภาพกันแน่ระหว่างคนที่เดินตามหลังหม่าม้าทุกก้าวแต่ไม่ทำอะไรกับคนที่ดูแลทุกคนในงาน

ป๊าจับมือหม่าม้าไว้ไม่ปล่อย
หนูอยากให้เค้าสองคนสวีทกัน  เลยมาอยู่กับคุณหมอ อิอิ

"ขำอะไรครับน้ำหวาน"
ตาลุงก้มหน้ามายังกะหนังสยองขวัญ
ในมือถือแก้วไวน์แต่ใส่น้ำแดง


"เห็นป๊าม้ารักกันแล้วมีความสุขจังค่ะ"


"โชคดีจังเลยนะครับ  พี่อยากมีครอบครัวน่ารักแบบนี้มั่ง"


"กว่าเค้าจะดีกันได้ก็ผ่านอะไรมาเยอะนะครับคุณหมอ   แต่ถ้าลองกับผมก็ไม่ต้องผ่านอะไรเลยครับ
ผมพร้อมยอมทุกอย่าง ให้คุณหมอเป็นช้างเท้าหน้า"
ตาลุงกระดกน้ำแดงพร้อมยักคิ้วข้างเดียวส่งให้คุณหมอ
ลุงกริชนี่น้า  เป็นคนเดิมไม่เปลี่ยนเล้ย
ชอบจีบแต่คนน่ารัก


"ถ้างั้นผมขอผ่านครับ  ผมชอบให้เราเดินไปด้วยกันมากกว่า"
เย่ๆ  คุณหมอชนะสิบแต้ม!
ลุงกริชแพ้แล้ว แบร่!
หนูไม่ยกคุณหมอให้หรอก


ลุงกริชหยิบลูกชุบเข้าปาก  เคี้ยวหงับๆ  แล้วหยิบหนมจีบมาให้คุณหมอ

"มุก-โบ-ราณ-ครับ"
คุณหมอสุดหล่อพูดเสียงยานๆก็ยังน่าร้าก


"เปล๊าา ผมไม่ได้เล่นมุกจีบอะไรนั่น  ผมแค่อยากให้คุณหมอลองชิมขนมจีบที่ผมปั้นเองกับมือและใส่หัวใจลงไปในนั้น"
คุณหมอถึงกับวางแก้วลงเลย

หงับ!

ว้าย~  คุณหมอไปกินหนมจีบจากตาลุงทำไม  เกิดใส่ยานอนหลับขึ้นมาแล้วลักพาตัวหายไปล่ะ



"แหมๆ  จีบกันไม่อายเด็กเลยนะครับ...น้ำหวานจ๋ามานี่หน่อย"
ปะป๊าเข้ามาขัดจังหวะพอดี
หนูกระโดดไปหา  โบกมือลาต้อมที่แม่มันมารับกลับบ้าน


"ป๊ายังมีอีกหนึ่งเซอร์ไพรส์  น้ำหวานช่วยป๊าหน่อย  ..."



.
.
.



"หม่าม้า~ หนูอยากร้องเพลง"
จับมือหม่าม้าเขย่าไปมา
ต้องอ้อนหนักๆ  ส่งตาปิ๊งๆ เอาขนมป้อนใส่ปาก


"หืม  ร้อยวันพันปีไม่เคยร้องให้ม้าฟัง"


"ก็นี่งาย  อยากร้องวันนี้วันแรกไงคะ เป็นของขวัญให้ม้า"
ทีแรกหนูก็ลืมของขวัญ
ยังดีที่ปะป๊าเอาเรื่องนี้มาบอก  หนูจะร้องจนม้าน้ำตาไหลเหมือนที่ปะป๊าร้องเลย!


แผนการมันมีอยู่ว่า  หนูต้องชวนหม่าม้าขึ้นไปร้องเพลงบนเวที
ม้าจะยืนเฉยๆก็ได้  ขอแค่ให้ขึ้นไปก็พอ
แล้วป๊าจะสานต่อเอง
ซุบซิบๆ  ไอ้สานต่อนี่แหละที่หนูกลัว  เมื่อเย็นโดนทุบไปที ท่าทางจะยังไม่เข็ด


หนูกับหม่าม้าขึ้นไปยืน  บอกพี่คนเปิดเพลงให้เปิดที่หนูจะร้องไว้
"ฮาโหลทุกคนคะ  วันนี้หนูจะร้องเพลงเป็นของขวัญวันเกิดให้หม่าม้า"
ทุกคนหันมามองที่หนู  อุ๊ย เขินจัง


"หม่าม้าน่ารัก หนูรักหม่าม้า  หม่าม้าใจดีมากๆ ทำกับข้าวก็เก่ง พูดก็เพราะ"
หันไปมองม้าข้างหลัง  ฮ่าๆ อายหน้าแดงเชียว


"ม้าเลี้ยงหนูมาจนตัวใหญ่  หนูเลยจะร้องเพลงค่าน้ำนมให้ฟังค่า"
แปะๆๆๆ  ตบมือนำก่อน  เดี๋ยวทุกคนก็ตบตามเอง


"ม้านี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง....."
ตอนแรกก็เขินแหละ
แต่พอร้องๆไปมันก็สนุกเอง
หนูชวนหม่าม้าให้มาโยกใกล้ๆด้วย  คนสวยตาคลอๆ


"ควรรรคิดพินิจให้ดี...ค่าน้ำนมม้านี้ จะมีอะไรเหมาะสม"
ยายเดินมาหา ควักแบงค์ร้อยให้ตั้งสามใบแน่ะ!
ตาลุงกริชมาให้มั่ง บอกว่าเก่งมากๆ
หนูดีใจจนลืมเนื้อเลย


แหะๆ  โยกไปโยกมานึกเนื้อเพลง  แงๆโดนขำทั้งร้าน

อ้ะ! นึกออกแล้ว  จบพอดี
"หยดหนึ่งน้ำนมกิน ทดแทนไม่สิ้นพระคุณแม่เอย...."

หม่าม้าลงนั่งยองๆ  "ขอบคุณครับน้ำหวาน"  แล้วก็หอมแก้มหนู  หนูก็หอมกลับ

แปะๆๆ  "เก่งมากเลยลูก"
ปะป๊าเดินขึ้นมาบนเวที  ควักใบสีเทาๆให้ เย่ๆ เราจะรวยแล้วววว
วิ่งลงเวทีไปขอบคุณคุณยายกับลุงกริชดีกว่า


"เอาละครับ  มาถึงช่วยเวลาสำคัญกับเซอร์ไพรส์สุดพิเศษ"


"นี่ยังไม่หมดเซอร์ไพรส์อีกหรือเนี่ย"
ยายเซ็งป๊าเหรอคะ  ฮ่าๆ


"วิวครับ..."
ป๊าจับมือม้า  เห็นแล้วเขิน
คนในร้านเขินกันหมดแล้ว
ปะป๊าวางไมค์  ล้วงเอากล่องเหลี่ยมๆเล็กๆออกมาจากพุ่มไม้หน้าเวที
ตายักษ์คุกเข่าลง  เปิดกล่องออก ข้างในเป็นแหวนกลมๆ



"แต่งงานกับพี่นะครับ!!!"
เพราะว่าไม่มีไมค์เลยตะโกนดังลั่น
หม่าม้านี่เขินเอามือปิดหน้าเลย


"พี่รักวิว!!!"


"พี่จะรักวิวไปจนวันตาย!!"


"พี่--"  "โอ๊ยพอแล้วๆ  แต่งครับแต่ง!"
ฮ่าๆๆ ฮากันทั้งร้าน

หม่าม้ายอมเอามือให้ปะป๊าสวมแหวน
หน้าแดงเถือก  ยิ้มไม่หุบ  น้ำตาก็ไหล
ช่างภาพถ่ายรูปวูบวาบๆ  ทำเอายิ่งเขินเข้าไปใหญ่
ป๊าสวมแหวนเสร็จก็จูบที่มือหนึ่งที
ลุกขึ้นจูบหน้าผากหนึ่งที

แล้วหยิบไมค์ขึ้นมา

"ขอบคุณทุกท่านที่มาเป็นสักขีพยานในงานแต่งเรานะครับ  ผมสัญญาว่าจะดูแลวิวและลูกตลอดไป"
ฮิ้ววววว  คนเขาโห่แซวกัน
บอกว่ามดบุกร้านแล้ว
บางคนก็งงว่าตกลงมางานอะไรกันแน่  โดยเฉพาะเพื่อนหนู

แต่แล้วเสียงฮิ้วววดังกว่าเดิม  เพราะหม่าม้าลักจุ๊บแก้มคนหล่อ  แล้วทำท่าจะวิ่งลงเวที

"จะปายหนาย"
หนูล่ะเบื่อจริงๆเลย  ม้าเคยสู้ไรป๊าได้มั่งป่าวนิ
โดนรั้งแขนไว้ยังไม่ทันจะก้าวเล้ย

ปะป๊าดึงเข้ามาแล้วก็...ว้าย!!  เด็กไม่ควรดู  >\\<


-END-






ขอบคุณที่ติดตามกันมาโดยตลอด
แม้นิยายเรื่องนี้ยังขาดๆเกินๆไปบ้าง
แต่ก็มีกำลังใจจากทุกคนที่ทำให้นิยายเรื่องนี้จบลงได้
ขอบคุณค่ะ
 :hao6:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า จบพาร์ทน้ำหวาน 17/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 17-03-2015 20:48:01
-แถม-



"พี่แทนครับ  รักษาสัญญาหน่อย"   วิวผละออกมาจากอ้อมกอดของผู้ที่เป็นสามีหมาดๆ
หลังจากอุ้มน้ำหวานไปนอน  ร่างบางก็ตรวจความเรียบร้อยของบ้านก่อนนอนเป็นปกติ  แต่ทว่าวันนี้กลับมีมารผจญอย่างสามี  ที่ตกลงกันไว้ว่าจะไม่ทำอะไรเกินเลยต่อกัน  จนกว่าวิวจะไว้เนื้อเชื่อใจได้อีกครั้ง
เพราะมันเจ็บเหลือเกิน  เมื่อนึกถึงภาพของแทนกำลังพลอดรักกับคนอื่นได้อย่างหน้าชื่นตาบาน
ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาอีกนานเท่าใด  ภาพเหล่านั้นจึงจะลบเลือนออกจากใจดวงนี้ได้


"แต่เราแต่งงานกันแล้วนะครับวิว"   แทนส่งเสียงออดอ้อน  พรมจูบไปทั่วใบหน้าคนรัก  ทั้งรักทั้งหลงแต่ก็บรรยายออกมาไม่ได้  เพียงเพราะบาปกรรมมันค้ำคอ
ยิ่งวิวทำผมและแต่งตัวใหม่  ยิ่งทำให้นึกถึงเมื่อครั้งแรกรัก 
ร่างสูงไม่ได้ปลดปล่อยมานานมากแล้ว  แล้วเขาจะทนไหวได้อย่างไร



"อย่ามาหัวหมอนะ  แต่งงานก็คือแต่งงาน  ไม่เกี่ยวกับเรื่องเก่าเลยครับ"  ถึงจะมีทีท่าหวงตัว  แต่วิวก็ใจเย็นพอที่จะพูดกันดีๆเพื่อรักษาสิทธิ์ของตัวเอง  ยอมให้อีกคนทั้งกอดทั้งล้วงเล็กๆน้อยๆ  พอให้หายอยาก



"วิวอย่าทรมานพี่เลย  พี่อยากรักวิวใจจะขาด"



"อืม...งั้นเรามาพบกันครึ่งทาง"  วิวเอียงคอเสนอข้อตกลงอีกสักข้อ  ทั้งๆที่จริงมันมีเยอะมากจนแทบจำไม่ได้



"วิวจะยอมนอนกับพี่...อ้ะๆ ไม่ใช่แบบนั้น  ...แค่นอนด้วยกันเฉยๆครับ"



"ก็ได้ๆ  ใจร้ายจริง"  แทนสะบัดหน้างอน  ช่างไม่เข้ากับตอหนวดเข้มๆนั่นเลย



"ว่าวิวใจร้ายเหรอ  งั้นนอนด้วยกันวันเว้นวัน!"



"วิ้ววววววว" 
วิวขำกับท่าทางกระทืบเท้าเป็นเด็กๆ   



"ไม่รู้แหละยังไงๆวันนี้ก็ต้องเข้าหอนะครับ"  แทนต่อรองเฮือกสุดท้าย



"อื้มม"  คนเป็นต่อพยักหน้า  แต่ก็อดใจหายใจคว่ำไม่ได้เมื่อโดนอุ้มโดยไม่ทันตั้งตัว



หากถามว่าทำไมถึงยอมกลับมา  และยังยอมดูแลคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าทำร้ายร่างกายจิตใจกัน 
นั่นก็เป็นเพราะรักคำเดียว....
รัก...ในสิ่งที่สร้างด้วยกันมา
รัก...ในการยอมรับซึ่งกันและกัน
รัก...เพราะแทนก็คือมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง ที่มีพลาดมีพลั้งอย่างมีเหตุผล

ทุกๆวันคือการเริ่มต้นใหม่  และเขาพร้อมที่จะเริ่มต้นมันอีกครั้งกับเขาคนนี้...นายแทนคุณ


หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า จบพาร์ทน้ำหวาน 17/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 17-03-2015 23:15:31
Happy Ending
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า จบพาร์ทน้ำหวาน 17/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 17-03-2015 23:24:16
อยากอ่านตอนพิเศษษษษษษษษษ

น้ำหวานจะมีน้องมาเพิ่มมั้ยน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา


 :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า จบพาร์ทน้ำหวาน 17/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 17-03-2015 23:41:34
อยากอ่านตอนพิเศษแล้ววววววว
วิวมีความสุขซะทีโนะะะ TT
บทจะหวานก็หวานจ๊นนนน
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า จบพาร์ทน้ำหวาน 17/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: nunnuns ที่ 18-03-2015 00:15:35
งงเลยยย จบแบบไม่ทันได้ตั้งตัว ฮือออ แถมตอนสุดท้ายยั๊งงงจะทำให้เราร้องไห้ด้วยความเสียใจอี๊กก (แต่สุดท้ายร้องด้วยความดีใจนะ อิอิ)

แทนน่าจะโดนแก้เผ็ดบ้างนะ วิวยอมให้ทำร้ายจิตใจทุกครั้งเลย สงสารมาก เหมือนวังวน

แต่มีความสุขกันก็ดีใจจ้า ดีใจแทนน้องน้ำหวานด้วยแหละ เด็กอะไรน่าเอ็นดูจริงๆ น่าร้ากกกกก

รอตอนพิเศษค่ะ ชอบค่ะ(จะดีกว่านี้ถ้าวิวลุกขึ้นมาเด็ดขาดมั่ง อิอิ) เป็นกำลังใจให้จ้าาา
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า จบพาร์ทน้ำหวาน 17/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 18-03-2015 01:20:44
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก~
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า จบพาร์ทน้ำหวาน 17/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 18-03-2015 01:22:34
เย้ๆๆๆๆ จบแว้วววว. ลุ้นแทบแย่  :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า จบพาร์ทน้ำหวาน 17/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: actionmarks ที่ 18-03-2015 01:45:59
ตอนแรกที่อ่าน มันน่าจะดราม่ามากกว่านี้ ตัวละครดีนะ แต่จุดเปลี่ยนมันกะทันหันไปหน่อย
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า จบพาร์ทน้ำหวาน 17/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 18-03-2015 09:59:22
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ••►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า จบพาร์ทน้ำหวาน 17/3/58
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 18-03-2015 10:45:53
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ก่อนจะเป็น☆เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า☆ -แรกจีบ- 19/3/58 p.10
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 19-03-2015 22:14:25
แรกเจอ1



แปะ!
 
เพี้ยะ!
 
เสียงบ่นครวญผสานกับเสียงเกาเนื้อสีขาวดังแกรกๆ
ทัศนัยใช้มือขวาเกาขา  ใช้มือซ้ายเปิดหนังสือรวมวรรณคดีไทยที่เป็นการบ้านของอาจารย์ปราณีผู้ไม่เคยปรานีเด็กนักเรียนเลยสักคน  เขาจะจบมัธยมหกปีนี้แล้ว  แต่ไฉนการบ้านถึงได้กองบานตะไท  อย่างกับจะเอาวรรณคดีทั้งเล่มไปสอบเอนทรานซ์
ทัศนัยเท้าคางด้วยความเบื่อหน่าย  เสียงหน้ากระดาษหนังสือเหลืองๆที่ถูกเปิดสร้างความรำคาญใจมากกว่าสิ่งใดทั้งหมด   ไม่นึกเลยว่ารำคาญแม่ที่บ้านแล้วยังต้องมารำคาญกับคุณครูในโรงเรียนอีก  หรือจะพูดง่ายๆก็ได้ว่าครูกับแม่น่ะคนเดียวกัน
ทัศนัยอยู่กับพ่อมาตั้งแต่เด็ก  มีแม่ที่นานๆกลับบ้านทีเพราะสอนอยู่ภาคใต้  ปกตินิสัยก็ไม่ได้เข้ากันอยู่แล้ว  แม่ของทัศนัยเป็นคนดุ  และแรง  เพิ่งได้ย้ายกลับมาเพียงไม่กี่เดือน  ผู้เป็นลูกที่ได้พ่อมาทุกกระเบียดนิ้วจึงยังเข้ากับแม่ไม่ค่อยได้
 

กริ๊ง~
เสียงกระดิ่งประตูประจำห้องสมุดดังขึ้น  ผู้ที่ก้าวเข้ามาถอดมันออกด้วยความรำคาญเป็นทุนเดิม  อันที่จริงเขาก็ถอดมันแล้วเอาไปวางหน้าเคาเตอร์บรรณารักษ์ทุกวันอยู่แล้ว
แต่ดูเหมือนสงครามระหว่างชายหนุ่มกับป้าบรรณารักษ์จะไม่มีวันสิ้นสุด

ชายหนุ่มร่างสูง  หุ่นกำลังพอดีอย่างวัยรุ่นทั่วไปกวาดตามองพื้นที่ในห้องสมุดประชาชนเก่าๆ  ทั้งร้อนทั้งอบอ้าว  มีเพียงพัดลมที่ยังใช้การได้หนึ่งตัวถ้าไม่นับของบรรณารักษ์  และมันก็ถูกยึดไปแล้วโดยเด็กหัวเกรียนผิวขาวคนหนึ่ง
...ถูกใจ...
คำๆนี้ปรากฎขึ้นมาในหัว

“เอ่อ...น้องครับ”  เนื่องจากจดจ่ออยู่กับสมุทรโฆษคำฉันท์มากเกินไป  จึงไม่ได้สนใจเสียงเรียกของหนุ่มรุ่นพี่หน้าตาดี
 
“น้อง...”  มีคนน่ารักมาเกยดั่งราชรถทั้งคน  มีหรือที่แทนคุณจะไม่เข้ามาทำความรู้จัก
แทนคุณใช้นิ้วสากกร้านสะกิดที่ไหล่บางๆ  ดูสิผิวพรรณผุดผ่อง  ยิ่งใส่ชุดนักเรียนแล้วยิ่งเสริมความน่ารักเข้าไปอีก  แม้ข้อเสียจะมีอยู่บ้างตรงที่หัวเกรียนเกินไป  บ่งบอกให้รู้ว่าเด็กคนนี้ปฏิบัติตามระเบียบของโรงเรียนอย่างเคร่งครัด  นั่นหมายถึงความเรียบร้อยว่าง่าย  ...อย่างที่เขาชอบพอดี
แทนคุณสะกิดอยู่นาน  จนเพิ่มระดับความแรงเข้าไปน้องน่ารักจึงได้เงยหน้าขึ้นมา
ดั่งกามเทพแผลงศรรักปักอก  ปักตา  ปักจมูก!  เขาตาค้าง  ลืมหายใจ  และตกหลุมรักเข้าอย่างจัง!
 
“มีอะไรเหรอครับ”  เสียงผู้ชายกำลังพอเหมาะพอดีเข้ากับใบหน้าเล็กๆ  ริมฝีปากหยักอวบอิ่ม   ขนตายาวรับดวงตาโตสีดำขลับ  แม้เขาจะพอดูออกว่าน้องคนนี้ปัดหน้าบางๆ  แต่เขาก็ไม่ถือว่าจะสาวจะแมน ขอแค่น่ารักเป็นพอ
 
“เอายาไปทามั้ย?”  แทนคุณยื่นสิ่งที่กำมานานจนเหงื่อออกทันที
 
“ขอบคุณครับ”  เด็กหนุ่มทำราวกับแทนคุณเป็นเทวดามาโปรดก็มิปาน  บีบซองยากันยุงแล้วลงมือทา
  แทนคุณเกาหัวเขินๆแล้วนั่งลงข้างๆเด็กหนุ่ม  เหลือบมองขาขาวๆเป็นอาหารตา
 
“คงเพิ่งเคยมาที่นี่ล่ะสิ  ที่นี่น่ะยุงเยอะมากเลยนะ  พี่มาอ่านหนังสือประจำ”  เริ่มชวนคุยสานสัมพันธ์ที่มีโอกาสเสียแปดในสิบตามความคิดแทนคุณ
 
“ถ้าอาจารย์ไม่สั่งการบ้านว่าให้มาหาวรรณคดีฉบับเต็มวิวก็ไม่มาหรอกครับ  ห้องสมุดประชาชนน่ะ  ใครๆก็บอกว่ามันเก่าแล้ว  ไม่มีคนมาดูแล”
ชื่อวิวงั้นเหรอ....แทนคุณยิ้มกริ่ม  ตาหวานเยิ้มจนทัศนัยต้องหลบหนีสายตาเจ้าชู้นั้น
 
“ถ้าไม่อยากให้มันเก่า  น้องวิวก็ต้องมาบ่อยๆนะครับ  บรรณารักษ์แกจะได้ชื่นใจ”
 
“อะแฮ่ม!!  ที่นี่ห้องสมุด  ไม่ใช่สถานที่จีบกัน”  ป้าดวงตาผู้เป็นบรรณารักษ์ได้จังหวะขัดหนุ่มเจ้าชู้สักที  ก็แทนคุณเล่นลวนลามเด็กมัธยมอายุยังไม่ถึงยี่สิบด้วยสายตาน่ากลัวขนาดนั้น   นางไม่อยากเป็นพยานเหตุการณ์คนทะเลาะกันอีกเป็นครั้งที่สิบเก้า
แทนคุณลอยหน้าลอยตา  อาศัยความสนิทของตนเป็นเกราะกำบังศีลธรรม  ไม่เชื่อฟังสิ่งที่ผู้ใหญ่ตักเตือน
“น้องวิวกำลังหาอะไรครับ  ให้พี่ช่วยมั้ย  พี่ว่างพอดี”
 
“ไม่เป็นไรครับพี่  เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”  ทัศนัยเขินตัวแทบแตก  เขาไม่อยากนั่งเป็นท่อนไม้ให้หนุ่มรุ่นพี่แทะโลมมากนัก  เดี๋ยวงานจะไม่เสร็จกันพอดี
 
“อ้อพี่ลืมบอกชื่อไป  พี่ชื่อพี่แทนนะ”  แทนคุณยื่นมือให้จับ   มือสั่นๆของทัศนัยยื่นออกมาอย่างว่าง่าย...
 
 
และนั่นก็เป็นการพบกันครั้งแรกของเด็กมัธยมปลายที่กำลังเคร่งเครียด
กับชายหนุ่มกำพร้าวัยยี่สิบปีที่ทำงานไปเรียนไป ด้วยมีความฝันว่าจะต้องได้ดี
 
.......................
 
แทนคุณกับทัศนัยแอบมาพบกันเป็นกระจำที่ห้องสมุดประชาชนใกล้บ้าน  แทนคุณแสดงออกเต็มที่ว่ากำลังจีบและทัศนัยก็ไม่เคยพูดเรื่องนี้  นอกจากเออออตามพี่ไปเสียทุกเรื่อง
บางครั้งทัศนัยก็สับสนว่าที่กำลังทำกันอยู่นั้นหมายถึงเขารักแทนคุณแล้วหรือเปล่า 
การที่ไม่เคยมีคนรัก  หรือมีความสัมพันธ์ในรูปแบบอื่นนอกไปจากพ่อแม่และเพื่อน  ทำให้ทัศนัยไม่กล้าเปิดเผยความรู้สึกมากนัก  ถึงแม้ได้ลองปรึกษาเพื่อนสนิทแล้ว  แต่ก็ไม่ได้ความที่ตรงใจ
เขาใช้ความรู้สึกดีมาเป็นตัวตั้งในการพบกับรุ่นพี่คนนี้มาได้สองเดือน   ได้รู้จักตัวตนของอีกฝ่ายมากมายเหลือเกินในความคิดเขา
แทนคุณเป็นเด็กกำพร้า  ทว่าขยันสู้ชีวิต  ลงเรียนรามแล้วก็ทำงานไปด้วยจนตอนนี้อยู่ปีสองเทียบเท่ากับเด็กการศึกษาระดับปกติ  ชายหนุ่มเรียนเก่ง  อธิบายเก่ง  สามารถสอนให้ทัศนัยเข้าใจได้หลายๆวิชา

แทนคุณไม่ปฏิเสธหรอกว่าใช้วิธีติวหนังสือเพื่อยื้อน้องเอาไว้
ทัศนัยเป็นเด็กใจอ่อน  รู้ทั้งรู้ว่าเขาเจ้าชู้แต่ก็ยังคบ  แทนคุณสัญญากับตัวเองว่าหากน้องจบม.6เมื่อไหร่  ก็จะขอน้องเป็นแฟนทันที  แม้สายตาจะยังล่อกแล่กมองคนนู้นคนนี้บ้าง  แต่เขาก็ไม่จริงจัง
 


.
.
.

ถึงวันนี้แล้วสินะ
กลิ่นไอแดดส่งผลให้ความอดทนของแทนคุณลดต่ำลงเรื่อยๆ  เขามารอรับทัศนัยตามสัญญาแต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววว่าที่แฟน

วันนี้เป็นวันปัจฉิมนิเทศของชั้นมัธยมหก และเป็นวันที่เขาจะขอเด็กน้อยมาเป็นแฟน  จะได้แสดงความรู้สึกได้อย่างตรงไปตรงมาสักที  ไม่ต้องอ้ำๆอึ้งๆเกรงใจน้องอีกต่อไป


..น่ารักเป็นบ้า..
แทนอมยิ้ม  ในใจดั่งลิงโลด  เขาเห็นเด็กม.6 ทยอยเดินออกมา  และคนที่สะดุดตาที่สุดก็คือน้องพีท  เด็กที่โด่งดั่งไปทั้งเขตเพราะเคยประกวดรายการหาดาราจนได้อันดับสาม  แม้ในจอทีวีพีทจะดูนิ่ง  แต่เมื่อเห็นตัวจริงกลับออกสาวอย่างชัดเจน

น้องพีทที่เป็นของพี่แทนในมโนจิตเดินออกมาช้าๆกับกลุ่มเพื่อน  แทนคุณไม่รีรอที่จะเข้าหา


"น้องครับ"  เขามั่นใจพอตัวว่าหน้าตาตัวเองใช้ได้  และความมั่นใจนั้นก็ได้รับการยืนยันเมื่อน้องพีทหน้าแดง
แทนคุณยืนคุยกับพีทจนได้อีเมลมาและรีบลาจากอย่างเนียนๆเมื่อตัวจริงของเขาเดินออกมาแล้ว  เขาใจเสียนิดหน่อยตอนเพื่อนของว่าที่แฟนที่ชื่อว่าดิวทันเห็นเขากับพีท  จึงพยายามหาข้อแก้ตัวในอนาคต

แม้ทัศนัยจะไม่มีออร่าจับอย่างน้องพีท  แต่แทนคุณก็กำหนดให้น้องเป็นที่หนึ่งของตนไปแล้วเรียบร้อย
ร่างสูงโบกมือเรียกว่าที่แฟนหยอยๆ  หลบเลี่ยงสายตาของดิว


"รอนานป่ะครับ" ทัศนัยถามเอาใจ  หันไปโบกมือลาเพื่อนทั้งสามก่อนเดินออกมาขึ้นรถสองแถวไปยังห้องสมุดที่ประจำ


"ร้อนโคตรๆเลย" แทนคุณจับตัวเสื้อกระพือไล่ลม
บ่นหงุงหงิงไปอีกคนละสามสี่ประโยคก็ถึงห้องสมุดพอดี

ถึงอากาศจะร้อนเพียงไรแต่เพื่อการขอเป็นแฟนที่โรแมนติกที่สุด  แทนคุณจึงยอมโอบไหล่อีกฝ่าย 
ทัศนัยรู้สึกถึงความร้อนนั้น  แต่มันกลับทำให้ตัวเบาหวิว  อิ่มเอมไปทั้งใจ

 มือขาวๆดันประตูเข้าไป..

ปุ้ง! 
ปุ้ง!


"เป็นแฟนกับพี่นะครับ"  เมื่อลืมตาขึ้นมาจากอาการตกใจเสียงพลุกระดาษ  เบื้องหน้าของทัศนัยก็ปรากฏนายแทนคุณกำลังคุกเข่า  ยื่นกุหลาบสีขาวบริสุทธิ์ให้หนึ่งช่อใหญ่
ร่างบางรู้ดีว่ากุหลาบนั้นราคาเกินตัวชายหนุ่มมากขนาดไหน  ถึงขนาดซื้อมาเซอร์ไพรส์อย่างนี้ยิ่งทำให้ปลื้มใจจนน้ำตาไหล
ป้าบรรณารักษ์ผู้สมรู้ร่วมคิดตบมือเชียร์ให้ตอบรับ
แต่เด็กหนุ่มตื้นตันจนไม่มีแรงจะพูด  ได้แต่พยักหน้าแรงๆเสียหลายที
และหลงคิดไปว่า...คนที่ทำให้ตนมีวันดีๆแบบนี้ได้  ก็คงมีเพียงแทนคุณเท่านั้น


...........

 

สามเดือนให้หลังทัศนัยก็มีข่าวดีมาฝากพี่แทนของเขา
 
“พี่แทนนนน  วิวติดมหาลัยxx!!”    ทัศนัยกระโดดกอดแฟนหนุ่มเต็มแรง   ปากแดงๆพรมจูบแก้มสากๆแต่ก็ยังหอมกลิ่นของความเป็นผู้ชายเต็มเปี่ยม
 
“ไอ้ติ้วก็ติด  ไอ้พลอยก็ติด  เสียดายไอ้ดิวไปติดที่อื่น...แต่ไม่เป็นไร  เดี๋ยวค่อยนัดเจอกัน”  ร่างบางพูดเองเออเองเสร็จสรรพ
แทนคุณปล่อยให้แฟนเด็กเล่าเรื่องการสอบให้ฟัง  เพราะเขาไม่มีโอกาสได้ตื่นเต้นแบบนี้
 
“พี่แทนได้เอาของขวัญของป๊ามาหรือเปล่า”  ทัศนัยเล่าจนเหนื่อยก็ทวงถามของขวัญวันเกิดที่ฝากแฟนหนุ่มไว้
พรุ่งนี้เป็นวันเกิดของพ่อทัศนัยและเขาจะจัดงานฉลองสอบติดไปด้วยเลย

"เฮ้ยพี่ลืม!!"


"อ้าว...แล้วจะทำยังไงเนี่ย"   เด็กหนุ่มหน้ามุ่ย  อีกไม่กี่นาทีห้องสมุดก็จะปิดแล้ว จะให้นั่งรอก็กระไรอยู่  พี่แทนของเขาขี้หวงยิ่งกว่าจงอางหวงไข่  ตั้งแต่คบกับทัศนัยก็อยู่คนเดียวไม่ได้เลย  ตามไหนตามนั่น ถึงไหนถึงกัน



บอกหรือยังว่าแทนคุณเป็นผู้ชายธรรมดาๆคนหนึ่ง  เขามีความต้องการตามธรรมชาติ..
เมื่อมีความต้องการ  ก็ย่อมมีแผนพลิกแพลงต่างๆนานาเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ต้องการ 
แทนคุณยิ้มกริ่มให้แฟนเด็ก  ทำตาสดใสบอกว่าปัญหานี้นั้นง่ายแสนง่ายเพียงแค่...


"งั้นไปห้องพี่ก่อน"


........


สวัสดีค่ะ   :L2:
พบกับตอนแบบสั้นๆ  จริงๆก็คงจะสั้นแบบนี้ต่อไป
อยากให้มันเป็นแนวตอนเดียวจบ
ไปทีละเรื่องๆ
อย่างตอนนี้ก็คือแรกพบกัน
ตอนหน้าเจอพ่อตาแม่ยาย   :-[
หัวข้อ: Re: ก่อนจะเป็น★เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★ -แรกจีบ- 19/3/58 p.10
เริ่มหัวข้อโดย: Yร้าย ที่ 19-03-2015 23:17:14
นี่แหละเนอะชีวิตคนเรา มีสุขมีทุกข์คละเคล้ากันไปอยู่ที่เราจะทนได้แค่ไหนเท่านั้นเอง..เนอะ...
หัวข้อ: Re: ☆*:.。. ก่อนจะเป็น★เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★ -แรกจีบ- 19/3/58 p.10
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 20-03-2015 00:46:54
โห  แทนนี่เป็นมาตั้งแต่ต้นสินะ
เรื่องความเจ้าชู้เนี่ย
แต่น่าสนใจมากๆค่ะ
จะได้รู้ความเป็นมาก่อนลายจะออกเสียที
กับการกลายร่างของวิวที่มาเป็นแบบหลังๆนี้
หัวข้อ: Re: ☆*:.。. ก่อนจะเป็น★เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★ -ตอน 2 ครั้งแรก- 22/3/58 p.10
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 22-03-2015 15:20:36
ตอน2 ครั้งแรก



"ก็ไม่รกเท่าไหร่น้า" เสียงใสๆของวัยรุ่นหัวเราะคิกคักกับคำประชดตัวเอง
ที่จริงแล้วห้องแทนคุณรกเสียยิ่งกว่ารก  พื้นที่5*6 ตารางเมตร สำหรับคนเดียวนั้น  มันก็กำลังดีที่จะจัดของเป็นมุมเป็นระเบียบ  แต่แทนคุณคงไม่มีเวลามากพอขนาดนั้น  เพราะเขาต้องทำงานทั้งวัน ต่อมาก็อ่านหนังสือ  และเผื่อเวลาไปรับแฟน เอาใจแฟนอีกเล็กน้อย  การได้นอนวันละ 5 ชั่วโมง  ถือเป็นเวลาปกติกำลังพออิ่มสำหรับเขาแล้ว

ร่างสูงมองแฟนตัวเองสำรวจห้องไปพลางๆ  ดูคนน่ารักแล้วเพลินอย่างบอกไม่ถูก
เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองนักหรอกว่าทำไมถึงรู้สึกดี  รู้สึกสบายใจเวลาอยู่กับทัศนัย  อาจเป็นเพราะบุคลิกโดยรวมละมั้ง ที่ดูนิ่มๆ เรียบร้อยๆ  ยังไงล่ะ...ปกติสเป็คเขาก็มีแค่ดูเป็นคนคุยง่าย  ซึ่งส่วนใหญ่มักเป็นพวกแจ๋นๆ จัดๆ มากกว่า  จึงแปลกใจไม่น้อยกับนิสัยของทัศนัยที่นิ่มๆเสมอต้นไม่ปลาย  ไม่เคยหลุดเลย


"พี่แทนอ่านแต่หนังสือทำธุรกิจเนอะ วิวอ่านไม่รู้เรื่องเลย...ยิ้มอะไร..ล้อวิวเหรอ"  หน้าแดงๆก้มงุดๆ ทั้งๆที่ยังไม่รู้ว่าแทนคุณล้ออะไร
คนเป็นพี่หัวเราะหึๆกับความซื่อ   ค่อยๆขยับตัวไปแนบชิดกับแผ่นหลังบางๆ


"ถ้าไม่เข้าใจเดี๋ยวพี่สอนให้"  แทนคุณจูบต้นคอขาวแผ่วเบา  กระซิบเสียงกระเส่าข้างหู 
อันที่จริงเขาอยากรอให้น้องคุณกับห้องอีกสักพัก  แล้วค่อยปฏิบัติการเปิดซิง  แต่พอเห็นอย่างนี้ เขารอไม่ไหว!!


"พี่แทนนน รอหน่อยไม่ได้เหรอ..."  ทัศนัยอายุ 18 แล้ว  เขาไม่ใช่เด็กไร้เดียงสา  พอจะเดาสถานการณ์ตอนนี้ออก   และที่ยอมมาห้องแฟนก็ไม่ได้หมายความว่าเขาพร้อม  เขาแค่เชื่อใจแทนคุณ 
แต่ใช่ว่าจะไม่หวั่นไหว...
เด็กวัยกำลังเจริญพันธุ์อย่างนี้ มันก็อดใจสั่นไม่ได้


"แต่พี่รักวิวนะ"  แทนหยิบเอาประโยคคลาสสิคขึ้นมาพูดกล่อม


"วิวกลัว...แล้วถ้าป๊ากับแม่รู้.."  ทัศนัยคิดหนัก ใจนึงก็บอกตัวเองว่ามันยังเร็วเกินไป  อีกใจก็เถียงกลับว่าถึงทำไปก็ไม่เสียหาย  เกิดมาหน้าตาดีทั้งที อย่าทำเสียดาย

แทนคุณใช้เวลาเหม่อลอยของแฟนเด็กให้เป็นประโยชน์  เขาถอดเสื้อออก  เผยให้เห็นซิกแพคเล็กๆที่สู้อุตส่าห์ซิทอัพทุกเช้า  แนบเนื้อตัวเปลือยๆไปบนแผ่นหลัง  หวังทำให้ทัศนัยรู้สึกมากยิ่งขึ้น   ปากพรมจูบไล่จากต้นคอไปยังกกหู  เรื่อยไปจนถึงแก้มแดงๆน่าฟัด

คนเรียบร้อยไม่ได้หมายความว่าจะควบคุมตนเองได้เสมอไป  ทัศนัยตัวสั่น  แต่เอียงคอ เอียงหน้าตอบสนองคนรัก
รู้สึกถึงสัมผัสซาบซ่านอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน  ร่างกายอ่อนยวบยาบเหมือนไม่ใช่ตัวเอง  ร่างบางค่อยๆเอนลงนอนตะแคงกับพื้น  หลับตาพริ้ม รับเอารสรักของแทนคุณเข้ามาอย่างเต็มเปี่ยม

"วิวไปอาบน้ำก่อนนะ..แล้วพี่...จะรอ"  แทนคุณลูบหน้าผากเกลี้ยงแลเอ็นดู  เขาจุมพิตย้ำๆเสียหลายทีราวกับว่าไม่อยากปล่อยน้องไป
ทัศนัยเข้าใจดีว่าการร่วมรักระหว่างชายกับชายนั้นเป็นอย่างไร เพราะมีเพื่อนสนิทอย่างดิวที่เป็นเหมือนกันชอบมาเล่าให้ฟัง  จึงเก็บข้อมูลมาพอสมควร
หน้าแดงๆที่ยังไม่หายสักทีตั้งแต่เข้าห้องมาพยักเบาๆ  ก่อนลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำ  อาบน้ำล้างตัวทุกซอกทุกมุม  พลางคิดทบทวนความถูกผิดในอนาคต

เฮ้อ....อยากทำก็อยาก  แต่มันจะเร็วไปหรือเปล่า  เพิ่งคบกันมาแค่ไม่กี่เดือนเองนะ

กว่าจะข้อสรุปก็อาบน้ำเสร็จเสียก่อน  ทัศนัยใจแกว่งเดินออกมาพร้อมผ้าขนหนูพันรอบเอว  แต่ด้วยความอายจึงเอามือปิดหน้าอกแบนๆอีกทบหนึ่ง   แทนคุณเห็นแล้วหัวเราะร่า  คำว่าน่ารักเกาะตามตัวเหมือนหยดน้ำ


"พี่แทนน ชุดล่ะ วิวหนาวแล้วนะ"


"ห้องนี้ร้อนจะตาย ..เอ ไม่แต่งหน้าก็น่ารักดีนี่นา"  แทนคุณลุกขึ้นเต็มความสูง  โอบกอดคนรักแน่นด้วยความหมั่นเขี้ยว


"จริงเหรอ" ทัศนัยจับแก้มตัวเองอย่างไม่มั่นใจ


"จริงสิครับ เชื่อพี่"


"พี่แทน...มันจะเจ็บหรือเปล่า"  ถามเสียงเบา  ถึงจะอายแค่ไหนแต่ก็ต้องถาม


"เจ็บนิดเดียว  วิวไม่ต้องกลัวนะ  พี่จะทำเบาๆ"  แทนคุณใช้ประโยคนี้จนชินเสียแล้ว


"พ..พี่แทน..วิวต้องกลับบ้านก่อนสองทุ่มนะ"  แทนคุณถอนใจเฮือก  ดูท่าว่าทัศนัยคงมีคำถามอีกสักสิบข้อได้  เดี๋ยวเขาก็เหี่ยวกันพอดี  เห็นทีจะไม่ทัน
ร่างสูงจึงรั้งคนตัวเล็กกว่ามาที่ฟูกนอนของตน  นั่งลงไปด้วยกันโดยตัวเองซ้อนอยู่ข้างหลัง  เขาบรรจงจูบเพื่อลดอาการตื่นเต้นของทัศนัย  ใช้มือหยาบกร้านสัมผัสต้นขาเนียน  ดันมันให้เปิดอ้าออก  ภาพผ้าขนหนูร่นลงมาปลุกเร้าอารมณ์ดีเหลือเกิน  ทัศนัยรู้สึกถึงก้อนเนื้อแข็งๆดุนดันอยู่ข้างหลัง


"สั่นเชียว...ไม่กลัวนะครับ  พี่รักวิวนะ"  ตอกย้ำกันเข้าไป  นี่แหละเทคนิคการได้แฟน

แทนคุณไม่รอให้ทัศนัยพูดอะไรอีก  เขาจับหน้าแฟนให้หันมา แล้วประกบปากจูบ

ปากหวานๆ สั่นๆ  น่ารัก....น่ารักจริงๆ  จะทำให้หลงไปถึงไหนกัน

มือหยาบกอบกุมแท่งเนื้อของน้องไว้  จับคลึงเบาๆก่อน  แล้วค่อยเพิ่มแรงรูดขึ้นลง  เสียงครางหวานฉ่ำดังลอดออกมาจนเริ่มจะทนไม่ไหว  แทนคุณย้ายมานั่งประจันหน้าน้อง ก่อนจะผลักคนตัวบางให้ล้มลงนอน แล้วทาบทับ

ได้เห็นหน้ากันตรงๆแบบนี้ทำให้ทัศนัยอายจนแดงไปทั้งตัว  รู้สึกไม่ชอบเชื้อจีนของตนขึ้นมากระทันหัน
แทนคุณถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมด  เขาหยิบเจลออกมาจากตะกร้าเล็กๆข้างฟูก  ทามันลงบนแท่งเนื้อของตัวเอง  สูดปากซี้ด


"พี่แทนไม่ใส่ถุงยางเหรอ"  มือเล็กยันหน้าอกคนรักไว้  สายตาไม่มั่นใจฉายชัด 


"เชื่อใจพี่สิ พี่มีวิวคนเดียว"  กับคนอื่นนั้นแทนคุณป้องกันตลอด  แต่พอมาเป็นทัศนัย เขากลับอยากได้ความรู้สึกจริงๆของการร่วมรัก  ถึงจะต้องโกหกก็ยอม เขาไม่ใช่คนดีเด่อะไรนี่
พูดเสร็จก็บีบเจลใส่ช่องทางเล็ก  แล้วเอานิ้วชี้สอดเข้าไป ทัศนัยเกร็งตัวแน่นแต่ไม่ยอมพูดอะไรจนแทนคุณต้องบอกว่าอย่าเกร็ง ให้ใจเย็นๆ
จากนั้นจึงเป็นนิ้วกลางที่เพิ่มเข้าไป   แทนคุณขยับนิ้วรัวสร้างความเสียวซ่านให้คนเบื้องล่างยิ่งนัก  ทัศนัยยังไม่เคยมีอะไรกับใคร  จึงใสซื่อเกินกว่าจะแสร้งทำ  ร่างบางกัดปากเพื่อลดเสียงลง  ผนังบางอย่างนี้มีหวังเพื่อนบ้านได้ยินแน่
แทนคุณใช้นิ้วเบิกทางเพียงไม่กี่นาที  เพราะเขาทนไม่ไหวแล้ว  ทัศนัยน่ารักมากเกินไปอย่างที่ไม่เคยเจอมาก่อน
เขาจับแท่งร้อนของตัวเองที่ปวดหนึบจ่อปากทาง  ค่อยๆดันเอวเข้าไป


"โอ๊ย!!"  เข้าไปได้แค่ส่วนหัวทัศนัยก็ดิ้นพล่าน  น้ำตาคลอโดยอัตโนมัติ  ไม่นึกว่าจะเจ็บขนาดนี้  เจ็บเหมือนจะตาย


"ชู่ววว ทนอีกหน่อยนะ แป้บเดียวนะครับ"  คนไม่เคยโดนไม่รู้อะไร  ดึงดันจะสอดเข้าให้ได้
แทนคุณดันตัวเองเข้าไปอีก  มือหนึ่งกดแขนร่างบางไว้  อีกมือก็ปิดปากแดงไม่ให้เสียงดังรบกวนข้างห้อง
ดันเข้าไปจนสุดก็สูดลมหายใจยาว  รู้สึกดีมากกว่าที่คิดเอาไว้  เขาจูบปากบางเอาใจ  เล่นกับยอดอกทั้งสองข้างจนแข็งหนึบ  กอบกุมแท่งร้อนที่พอดีกับขนาดร่างกายให้กลับมาแข็งขึ้นอีกครั้ง  ก่อนขยับเอวเข้าออกช้าๆ

"อือ..."  ทัศนัยครางอื้อ  จากความเจ็บเริ่มเปลี่ยนเป็นความสุขแบบประหลาด  สมองขาวโพลนคิดอะไรไม่ออก  ได้แต่โอนอ่อนตามคนรักไปเสียทุกอย่าง
แทนคุณเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ  ปล่อยเสียงครางไปตามธรรมชาติ  หลงลืมไปว่าผนังบางแค่ไหน

"วิว...วิวจะ..อื้อ!!" 


"เอาเลยครับๆ พี่ก็จะแตกแล้ว"  แทนคุณรัวเอวรุนแรง  จนทัศนัยเกินเก็บกั้น  หยาดของเหลวสีขุ่นพุ่งขึ้นเลอะเปรอะเปื้อนทั่วท้องแบนราบ   ขับให้ตนดูยั่วเย้า
แทนคุณถึงขีดสุดแห่งอารมณ์  ปลดปล่อยออกมาเช่นกัน
ร่างหนาเหนื่อยหอบ  ซุกซบลงกับอกคนน่ารัก  จุมพิตแผ่วเบา

ทั้งสองยิ้มให้กัน  การก้าวผ่านความใกล้ชิดไปอีกขั้น ทำให้สายใยแห่งรักถักทอแน่นมากยิ่งขึ้น  ในใจมีแต่ความสุขล้นมากกว่าครั้งไหนๆ

จนแทนคุณหายเหนื่อย  ก็เริ่มทำอีกรอบ  อีกรอบ  และอีกรอบ
.
.
.
.


กริ๊งงงงงงงงงงงง

มือหยาบกร้าบทุบนาฬิกาปลุกด้วยความรำคาญ  รู้สึกนอนไม่เต็มอิ่มแต่ก็ต้องตื่น
เมื่อคืนเขาทำไปแค่สามรอบก็สลบเหมือด  แต่คนที่สลบยิ่งกว่าเห็นจะเป็นเมียหมาดๆของเขาเอง  นี่ขนาดนาฬิกาดังข้างหูยังไม่ตื่นเลย
เขาก็แปลกใจว่าทำไมตัวเองคึกได้คึกดี  อาจเป็นเพราะคนข้างๆนี่ล่ะมั้ง   หลงจนไม่รู้จะหลงยังไงแล้ว


"วิวครับตื่นเร็ว  เดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้าน"  ร่างบางแค่ขยับเล็กน้อยแต่ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น  แทนคุณต้องใช้มาตรการขั้นเด็ดขาด  เขาปิดพัดลม เปิดหน้าต่าง  เปิดไฟให้แยงตา


"อือ..."  แทนคุณกัดปาก  ที่รักทำเสียงอย่างนี้น่าทำอีกสักรอบ


"วิว..ตื่นได้แล้ว  เก้าโมงแล้วครับ"  แทนคุณเขย่าตัวเบาๆ  เห็นตาโตๆค่อยๆลืมขึ้นก็นึกหมั่นเขี้ยว  ก้มลงไปฟัดแก้มเสียหลายทีจนแดงเถือก 


"เจ็บ.."


"ลุกเร็ว  พี่ว่าป่านนี้พ่อแม่เราเตรียมมีดสับหัวพี่แล้ว"  พอพูดถึงพ่อแม่  ทัศนัยก็นึกขึ้นได้  ในใจฝ่อด้วยความกลัว  แม่บอกให้กลับก่อนสองทุ่มแท้ๆ  ดันกลายเป็นอีกวันซะได้  เด็กหนุ่มอาบน้ำด้วยความรวดเร็วถึงแม้จะขัดๆตรงนั้น  แต่ก็ต้องทน


.

.

.


ทั้งสองเดินจับมือให้กำลังใจกันเองมาตั้งแต่ขึ้นรถยันหน้าบ้าน  ทัศนัยไม่ยอมเข้าไปสักทีจนแทนคุณที่ควรจะกลัวมากกว่าต้องกดกริ่งเรียก
คนแรกที่เดินออกมาคือแม่ของทัศนัยที่มีรัศมีความน่ากลัวจนสัมผัสได้แต่ไกล  ส่วนอีกคนที่เดินตามหลังคือป๊าของทัศนัย เห็นแล้วรู้เลยว่าเป็นช้างเท้าหลัง 
ทั้งพ่อและแม่ของทัศนัยเป็นคนตัวเล็ก  ทำให้ลูกตัวเล็กตาม  ผิวขาวตามพ่ออย่างเชื้อคนจีน  เพราะพ่อเป็นลูกครึ่งไต้หวัน ส่วนแม่หน้าตาเหมาะสมกับเป็นครูภาษาไทย  ท่าทางสวยหวาน  แต่ดวงตาดุมาก


"ทำไมเพิ่งกลับ"  เสียงเย็นๆของคุณครูปราณีเอ่ยถามคนเป็นลูก


"วิวไปติวกับพี่เค้ามา" ทัศนัยชี้ไปทางคนรัก  แสดงความบริสุทธิ์ใจอย่างเต็มที่  แม้จะไม่เนียนเลยก็ตาม
ครูปราณีมองไปที่ชายคนนั้นก็ต้องตกใจเอามือทาบอก...นั่นมัน!!
คนเป็นแม่คว้าแขนลูกชายมา  จับทัศนัยหมุนซ้ายหมุนขวา  ดึงเสื้อแหวกออกจนเห็นรอยรักเต็มตัวลูกชาย
แทนคุณทำใจตั้งแต่เห็นหน้าครูปราณีแล้ว...โจทก์เก่าเขาเอง


"วิวไปเจอมันได้ยังไง!!  เข้าบ้าน! คุณเกียรติ..พาลูกเราเข้าบ้าน!  ส่วนแก...ออกไปจากบ้านชั้น!!"
ครูปราณีไม่สนหน้าอินทร์หน้าพรหม  โกรธจนควันออกหู  เธอปิดประตูไล่แทนคุณ  หันไปหาลูกชายตัวเองแล้วโมโหหน้ามืด  คว้าเอาไม้เรียวประจำตัวขึ้นมาฟาดกับโต๊ะดังจนทัศนัยสะดุ้งเฮือก


"คุณใจเย็นๆก่อน"  ผู้เป็นพ่อเดาสถานการณ์ต่อไปออก  รีบห้ามภรรยา


"จะเย็นได้ยังไง!! ลูกเราไปนอนให้ไอ้นั่นมัน...วิว!!  ทำไมลูกทำอย่างนี้" ครูปราณีคว้าตัวลูกชายมาตี  ทัศนัยดิ้นหนีก็ไม่หลุด  ได้แต่ร้องให้แม่หยุดตี  เขาสำนึกผิดแล้วเมื่อเห็นน้ำตาของแม่  ถึงแม่จะน่าเบื่อน่ารำคาญ  แต่เขาก็ไม่อยากให้ร้องไห้


"รู้มั้ยมันมีคดีอะไรมา  วิวไปคบกับใครแม่ไม่ว่าเลย แต่นี่มันไอ้แทนคุณ!!  เพี้ยะ!  เพี้ยะ!"  ครูปราณีตีลูกไปน้ำตาไหลไป


"ฮืออ  วิวเจ็บแล้วว พอแล้ว  ป๊าช่วยวิวด้วย"


"คุณไม่ต้องมาช่วย  ฉันจะสั่งสอนมันว่าอย่าโกหก  อย่าทำตัวง่าย  โดยเฉพาะกับแทนคุณ!"

จากความสำนึกเริ่มเปลี่ยนเป็นความเกลียด
แม่ไม่ฟังเขาเลย
แม่เอาแต่ตีและด่าว่าต่างๆนานา
ส่วนพ่อก็นิ่งเงียบ  ไม่ยอมช่วยลูก
วิวรู้สึกไม่เหลือใคร
จากที่โทษตัวเอง ก็กลายเป็นโทษคนอื่น
เขาไม่ผิด!
สิ่งที่เขาทำมันคือความรัก
แทนคุณจะเลวมาแค่ไหนเขาไม่สน
รู้แค่ว่าปัจจุบันแทนคุณเป็นคนดีเท่านั้นก็พอไม่ใช่หรือ
แม่ที่เป็นครู...ทำไมใช้แต่อารมณ์มาตัดสิน

วันนั้นทัศนัยนอนร้องไห้กับหมอน
เขวี้ยงข้าวของในห้องอย่างไม่นึกเสียดาย

และวันนั้น...คือวันที่ทัศนัยหนีออกจากบ้าน




........;.......

สงสัยคนอ่านจะไม่ชอบ   :sad4:
หรือว่าหาเรื่องไม่เจอ  เพราะคนเขียนเปลี่ยนชื่อเรื่อง ก็หาเรื่องตัวเองไม่เจอเหมือนกัน
 :z10:
ขอบคุณค่ะที่ติดตามกันมา
หัวข้อ: Re: ☆*:.。. ก่อนจะเป็น★เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★ -ตอน 2 ครั้งแรก- 22/3/58 p.10
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 22-03-2015 17:42:31
โห...ซับซ้อน
แทนคุณนี่เป็นนักเรียนเก่าของคุณยายที่คงจะร้ายมากๆ
วิวหนีออกจากบ้านไปอยู่กับแทนจะทุกข์ขนาดไหนนะ?
หัวข้อ: Re: ☆*:.。. ก่อนจะเป็น★เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★ -ตอน 2 ครั้งแรก- 22/3/58 p.10
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 22-03-2015 19:09:38
โอ้โห อีพี่แทนนี่เคยมีอะไรมาก่อนเนี่ย Orz แม่ถึงขึ้นขนาดนั้น
แล้ววิวหนีออกจากบ้านออกไปแล้วจะไปอยู่ไหน อยู่กับแทนหรอออ

ยิมรับค่ะว่า หาเรื่องไม่เจอจริงๆ Orz เปลี่ยนชื่อแล้วคุ้นๆเลยลองกดเข้ามา 555555
หัวข้อ: Re: ☆*:.。. ก่อนจะเป็น★เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★ -ตอน 2 ครั้งแรก- 22/3/58 p.10
เริ่มหัวข้อโดย: lemonpreaw ที่ 22-03-2015 23:18:58
แทนคุณไปก่อคดีอะไรไว้ล่ะเนี่ย
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 3 อยู่ด้วยกัน- 24/3/58 p.10
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 24-03-2015 20:46:52
ตอน3  อยู่ด้วยกัน



ครูปราณีเป็นครูสอนวิชาภาษาไทยในโรงเรียนมัธยมศึกษาแห่งหนึ่งทางภาคใต้
ว่ากันว่าใครเดินผ่าน เป็นต้องกลั้นลมหายใจด้วยความกลัว  ครูปราณีเจ้าระเบียบมาก  ถึงแม้ไม่ได้เป็นครูฝ่ายปกครอง แต่เด็กกลับกลัวยิ่งกว่าซะอีก

ครูปราณีมักเดินตรวจโรงเรียนก่อนกลับบ้านพักทุกเย็น  เย็นนี้ก็เช่นกัน
ครูร่างเล็กวัยสี่สิบกว่าเดินไปยังห้องน้ำหลังโรงเรียน ซึ่งเป็นที่ๆมักมีเด็กมาซ่องสุมกันมาก  ครูก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมถึงชอบที่นี่กันนัก  ทั้งเหม็นทั้งสกปรก  ขนาดปล่อยข่าวหลอนๆ  พวกเด็กวัยคะนองยังไม่กลัวกันเลย

เธอกำไม้เรียวไว้ก่อนชะโงกหน้าเข้าไปในห้องน้ำหญิงเป็นอันดับแรก....ไม่มีใคร
รองเท้าส้นเตี้ยส่งเสียงดังกึกๆแทรกความเงียบ  ครูปราณีเดินไปอีกสิบก้าวก็ถึงห้องน้ำชาย
...กลิ่นบุหรี่แสบจมูก
เธอหยิบผ้าเช็ดหน้ามาปิดจมูกตนไว้ แล้วชะโงกหน้าเข้าไปมอง....มืด...
ครูแปลกใจ...ถึงแม้ที่นี่จะอยู่หลังโรงเรียน  แต่ภารโรงไม่เคยปิดไฟห้องใดก่อนโรงเรียนปิด
ร่างบางตัดสินใจเดินเข้าไปในห้องน้ำ
ได้ยินเสียงบางอย่างดังเข้ามาในโสตประสาท...เสียงเหมือนลมหายใจแรงๆ
ครูปราณีเดินไปยังห้องสุดท้ายที่ประตูปิดไว้  กลิ่นบุหรี่แรงขึ้นเรื่อยๆ
เธอสูดลมหายใจเรียกสติ  เรียกความกล้าแห่งความเป็นครูเข้ามาไว้ในมือ  แล้วใช้มือนั้นผลักประตู

"เฮ่ย!!"  ร่างของเด็กหนุ่มสองคนผละออกจากกัน คนที่ร้องนั้นเป็นเด็กตัวใหญ่  หน้าตาคมเข้ม  ในมือคีบบุหรี่  ส่วนอีกคนเป็นเด็กตัวเล็กกว่า  น่าจะอยู่มัธยมต้น  เสื้อผ้าหลุดรุ่ย


"พวกเธอ...ออกมา"  ครูปราณีสั่งเสียงเย็นยะเยือก  เด็กมอต้นสั่นไปทั้งตัว  เขายกมือพนมไว้ประหนึ่งว่าร้องขอชีวิต


"พวกเธอ...ทำอะไรกัน"  คนเป็นครูถามเด็กที่โตกว่า  เพราะดูอย่างไรๆก็เป็นฝ่ายกระทำเขา


"ไม่มีอะไรครับครู...ผะ ผม"


"ครูถาม..." ครูปราณีอ่านชื่อบนหน้าอก "ครูถามนายแทนคุณ ไม่ใช่เธอ"

แทนคุณทิ้งบุหรี่  แล้วใช้เท้าขยี้ให้ไฟดับก่อนตอบ

"ผมขอโทษครับครู...เราแค่..คบกัน" แทนคุณตอบตาใส 

ครูปราณีต้องรวบรวมสติอีกครั้ง
"พวกเธออยากให้ครูเอายังไง  สิ่งที่พวกเธอทำมันผิด ..อย่างน้อยๆก็คือไม่รู้จักเวลาและสถานที่  แถมเธอแทนคุณ...เธอยังสูบบุหรี่ซึ่งผิดกฎโรงเรียน"


"ครูอย่าทำอะไรพวกเราเลยนะครับ  พี่แทนคุณไม่ผิด  ผมเป็นคนชวนเขาออกมาเอง" เด็กมอต้นพนมมือไหว้ปลกๆ  ทำหน้าจะร้องไห้  ดูไร้เดียงสาอย่างไม่เสแสร้ง


"ปล่อยน้องเขาไปเถอะครับ  ผมรับผิดคนเดียว"  ครูปราณีอดใจอ่อนไม่ได้เมื่อเห็นเด็กผู้ชายสองคนยอมรับผิดแทนกัน  เธอไม่เคยเจอรักของเพศเดียวกันมาก่อน  พอมาเห็นแบบนี้ก็ซึ้งอยู่ในอก  เผลอคิดถึงสามีและลูกชายที่ดูเหมือนจะเป็นแบบเด็กสองคนตรงหน้า


"นะครับครู...ฮึก..พี่แทนเขาเป็นเด็กกำพร้า  เขาอาจจะทำอะไรตามใจตัวเองไปบ้าง ครูให้อภัยเขาเถอะครับ อย่าบอกปกครองด้วย  ถ้าพี่เขาเสียประวัติ  พี่เขาอาจจะถูกไล่ออกจากสถานสงเคราะห์ก็ได้ ครูให้โอกาสพี่เขานะครับ"  ช่างจิตใจดีอะไรอย่างนี้  แม้แต่แทนคุณยังมองด้วยสายตาขอบคุณ


"เอางี้...ครูจะลงโทษให้เธอมาขัดส้วมที่นี่ทุกเย็น  ส่วนเธอแทนคุณ...ตามครูไปที่ห้อง"  ครูปราณีกล่าวเสร็จก็รับไหว้เด็กน้อยมอต้น แล้วเดินน้ำหน้านายแทนคุณออกมา

ครูปราณีเทศน์สั่งสอนถึงความอดทน  ความรู้จักเคารพสถานที่  และสั่งสอนเรื่องสารเสพติด
นายแทนคุณวัย18ปี รับคำว่าจะนำไปปฏิบัติ  และจะมานั่งสมาธิ สวดมนต์กับครูปราณีทุกเย็นเพื่อสงบจิตสงบใจ
ดวงตาคู่นั้นของแทนคุณแสดงถึงความจริงใจออกมาตลอดเวลา จนครูปราณีอดชื่นชมในตัวเด็กคนนี้ไม่ได้ 
ช่างเป็นเด็กที่เป็นมนุษย์อย่างแท้จริง  มีถูกมีผิด กล้ายืดอกยอมรับและแก้ไขตัวเองด้วยความมุ่งมั่น


"ผมสัญญาครับครู  ว่าผมจะเป็นคนดี"

ตั้งแต่นั้นมานายแทนคุณก็เป็นศิษย์รัก  เรียกได้ว่ามีครูปราณีที่ไหน มีนายแทนคุณที่นั่น
ครูปราณีผู้ไม่เคยมีลูกศิษย์เพียงเพราะความดุของตัวเองจึงปลาบปลื้มแทนคุณมาก  ให้โอกาสทุกเรื่องจนไม่รู้ตัวเลยว่าสิ่งที่ทำนั้น  มันทำให้แทนคุณเหลิง

จนวันหนึ่ง...ครูปราณีเดินตรวจอาคารตามปกติ  วันนี้ไร้เงาแทนคุณเพราะเจ้าตัวติดแข่งบาสที่โรงเรียนอื่น
เธอเข้าไปตรวจห้องน้ำชายที่เดิม  แต่ก็ต้องตกใจกับรอยเลือด  อันไหลมาจากร่างของแฟนแทนคุณ!!


ครูปราณีร้องเรียกหาคนมาช่วย  พาไปโรงพยาบาล  เคราะห์ดีที่เด็กหนุ่มกรีดแขนตัวเองไม่ลึก และกรีดผิดรูปแบบ  ทำให้ไม่เป็นอะไรมาก
ครูนั่งเฝ้าจนเด็กคนนั้นตื่น  เด็กหนุ่มร้องห่มร้องไห้  พร่ำบอกว่าแทนคุณได้แล้วทิ้ง  หันไปคบกับคนในชมรมบาสด้วยกัน แถมยังชอบพามาเอากันในห้องน้ำประจำ
 
ตอนแรกครูปราณีก็ไม่อยากจะเชื่อ  แต่เพราะเด็กมอต้นคนนี้มีภาษีตรงที่เป็นเด็กเรียน เรียบร้อย  จึงค่อนข้างน่าเชื่อถือ

ด้วยความเป็นครู...เธอจึงแอบตามแทนคุณอย่างลับๆ  และเป็นจริงอย่างที่เด็กคนนั้นว่า
ใจของครูแตกสลาย...คำสัญญาของแทนคุณไม่มีความหมายอะไรเลย
เธอรู้สึกว่าสิ่งที่ทำมาทั้งหมดมันสูญเปล่า 
แทนคุณโกหกทุกสิ่งที่เธอหลอกถาม
โกหกตาใส...ราวกับว่าในใจแทนคุณมันไม่มีวิญญาณอยู่เลย  มันว่างเปล่าไปหมด...

ครูปราณีรู้สึกผิดทั้งเรื่องเด็กมอต้นคนนั้นและเจ็บใจกับแทนคุณ  เธอหวังว่าเมื่อแทนคุณออกจากโรงเรียน ทุกอย่างมันจะดีขึ้น

แต่ไม่เลย.....
ครูปราณีทนสอนที่นั่นได้ปีกว่าๆก็ขอย้ายมาอยู่กับครอบครัว
พยายามลืมเรื่องราวที่อิ่มใจในความเป็นครูนั่นทิ้งไป
หันกลับมาเป็นครูใจร้าย  และเย็นชาเหมือนเดิม....


................


"พี่แทน....เครียดอะไรครับ"
ทัศนัยลืมตาตื่นเพราะคนข้างๆพลิกตัวไปมา  เห็นแทนคุณเอามือก่ายหน้าผาก
แม้ในความมืดมิด  ก็ยังพอสัมผัสได้ถึงความอึดอัดในอากาศ

แทนคุณถอนหายใจ  ไม่ตอบ

"พี่แทนอย่าห่วงไปเลยน้า วิวมีเงินในธนาคารอยู่ห้าหกหมื่น เอามาจ่ายค่าเทอมกับค่าชุดนักเรียนได้อยู่  แล้วเดี๋ยววิวจะหางานพิเศษทำช่วยจ่ายค่าห้องพี่นะ"  ทัศนัยพูดเจื้อยแจ้ว  หารู้ไม่ว่าคนรักไม่ได้เครียดเรื่องเงิน 


"วิวไม่คิดจะถามพี่หรือไงว่าทำไมแม่วิวถึงเกลียดพี่"


"เรื่องของอดีต ก็ปล่อยให้เป็นอดีตเถอะครับ"


"พี่โกหกครูเค้าเสียเยอะ พอครูรู้ก็ไม่ว่าอะไรพี่เลย  แกแค่หันหน้าหนี  ทำเหมือนพี่ไม่มีตัวตน  แต่ดูคราวนี้สิ  พี่ว่าครูปราณีคงระเบิดความเกลียดที่อัดอั้นแล้วหละ  เพราะพี่ดันได้กับลูกเค้า เฮ้อ!"


"เดี๋ยวแม่ก็เข้าใจครับ..."  ทัศนัยปลอบทั้งคนรักและทั้งตัวเอง







ทัศนัยไม่อยากเชื่อตัวเองเลยว่าตนสามารถอยู่กับคนอื่นนอกจากป๊าได้ 
จากเด็กติดพ่อ กลายเป็นเด็กสู้ชีวิต  ถึงแม้จู่ๆจะมีเงินในบัญชีเพิ่มเดือนละห้าพัน  แต่เขาก็ไม่สนใจเงินเหล่านั้น
ตั้งหน้าตั้งตาทำงานพิเศษทุกเย็นที่ร้านกาแฟในตึกตรงข้าม  ซึ่งเป็นอาคารรวมออฟฟิศบริษัทต่างๆ
แทนคุณที่รู้จักกับเจ้าของร้านมักมานั่งกินฟรีอยู่เป็นประจำ  หรือจะเรียกว่านั่งเฝ้าแฟนก็ได้

นับวันทัศนัยยิ่งฉายชัดความน่ารัก  ผมเริ่มยาวขึ้นเหมือนวัยรุ่นทั่วไป  หน้าตาดูมีน้ำมีนวล แม้จะติดผอมไปบ้าง เพราะต้องกินอย่างประหยัด
ลูกค้าประจำของร้านไม่พ้นเป็นเกย์เจ้าชู้  แทนคุณจึงต้องมานั่งเฝ้าหลังเลิกงานเสมอๆ


"วันนี้รับอะไรดีครับ"  เสียงใสถามชายหนุ่ม
แทนคุณมองดวงหน้านั้นอย่างหลงใหล  เรื่อยไปถึงลำคอ...ลำตัว


"แขนเสื้อเป็นรูนี่  ซุ่มซ่ามอะไรอีกล่ะ"  มือหยาบจับแขนเสื้อของแฟนพลิกดู


"เดินเกี่ยวตะปูตรงนั้นอ่า"  ทัศนัยเกาหัวอาย


"เดี๋ยวพี่เย็บให้" 

แทนคุณพูดคุยอีกสองสามประโยคก็ปล่อยให้แฟนทำงานต่อ  เขานั่งเหม่อ กำลังคิดว่าจะเย็บยังไงให้ดี
แทนคุณอยู่โรงงานเย็บผ้ามาได้สองปี  นับแต่ย้ายมากรุงเทพนั่นแหละ  เขาจึงพอมีวิชาการเย็บอยู่บ้าง  แม้ไม่มีจักรก็พอเย็บได้   
ติดตรงที่เย็บมือไม่ค่อยสวย  ก็เขาเป็นผู้ชายนี่นะ   แถมตั้งแต่ต้นปีก็ถูกย้ายมาแผนกรีดด้วย  มือเริ่มจะแข็งแล้วสิ


.....
 :call:

คู่นี้เขารักกันแบบธรรมดาสามัญชนมากๆ
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 3 อยู่ด้วยกัน- 24/3/58 p.10
เริ่มหัวข้อโดย: Mississippi ที่ 24-03-2015 23:02:02
อดีตกัดฟันสู้ชีวิตมาก
พอนึกถึงเรื่องที่อีพี่แทนทำไว้ก็อดโมโหอีกรอบไม่ได้ ฮึ่ยยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 3 อยู่ด้วยกัน- 24/3/58 p.10
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 24-03-2015 23:16:01
มีคนสอนเรามานะว่าดูผู้ชายให้ดูตอนมันรวย
เพราะสันดานที่แท้จริงจะออก
แต่แทนก็เลวมาตั้งนานแล้วเพียงแต่ปิดไว้เท่านั้นเอง
แล้วถ้าหากว่าผู้ชายที่เ-ี้ยตั้งแต่ตอนที่ไม่มีอะไรจะกินก็คงไม่มีอะไรจะกล่าวแล้ว

แต่เข้าใจความรู้สึกของคุณยายหรือคุณครูเลยนะที่ผิดหวังเพราะคนนี่
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 3 อยู่ด้วยกัน- 24/3/58 p.10
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 24-03-2015 23:18:29
แทนคุณเลวมากเลย
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 4 เสียเพื่อน 29/3/58 p.10
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 29-03-2015 19:10:08
ตอน 4 เสียเพื่อน



ทัศนัยมีเพื่อนอยู่สามคน คือติ้ว พลอย และดิว
น่าเสียดายอยู่เหมือนกันเมื่อตั้งแต่เข้ามหาลัย  ดิวก็ไม่ได้ติดต่อกับทัศนัยอีกเลย  เขาลองถามติ้วที่สนิทกับดิวที่สุดก็ไม่ได้อะไรกลับมา

ทัศนัยเริ่มห่างจากเพื่อนๆมากขึ้นเรื่อยๆ  ทุกครั้งที่นัดเจอกัน  พลอยและดิวมักคุยกันสนุกสนานเกี่ยวกับเรื่องเรียนบ้าง กิจกรรมบ้าง  ผิดกับเขาที่เหมือนส่วนเกิน  ไม่เคยเข้ากิจกรรม  อีกทั้งเรียนกันคนละคณะ ทำให้ไปต่อไม่ถูก  เขาไม่รู้จักใครเลยเสียด้วยซ้ำ  เวลามีงานกลุ่มก็จับกลุ่มไปอย่างแกนๆ  พอเสร็จงานก็ไม่ได้ติดต่อใคร  ทุกอย่างอยู่ในสายตาแทนคุณไปหมด
เขาไม่ได้โทษแทนคุณหรอก  เพียงแต่ทัศนัยอยากให้แทนคุณลด'ความเป็นห่วง'ลงบ้าง  เจ้าตัวทำงานตัวเป็นเกลียว แล้วยังต้องเรียนไปด้วย  ยังจะสรรหาเวลามาดูแลเขาอีก  แค่นี้ก็ไม่รู้จะตอบแทนอย่างไรแล้ว  สิ่งที่มีคงเป็นร่างกายเท่านั้นที่ให้ได้

"เหม่ออะไรวะ"  มือของพลอยเพลินโบกไปมาตรงหน้า  ทำให้ทัศนัยหลุดจากภวังค์


"ผัวมึงทิ้งมึงเหรอ"  คนปากไวอย่างฐิติวัสส์เอ่ยลอยหน้าลอยตา   ทัศนัยถอนใจเฮือก  ...นัดเจอกันทีไรเป็นต้องถามถึงแฟนเขาทุกที  ไม่รู้ไปเกลียดกันตอนไหนถึงได้เป็นห่วงชีวิตคู่เขาจัง


"เปล่าหรอก..."  คนไม่มีปากไม่มีเสียงไม่รู้จะพูดอะไรต่อ 


"มึงนี่ดูมีความสุขดีนะ...กูอยากลองอยู่กับแฟนมั่งอ่ะ คงมีความสุขน่าดู"  สาวเปรี้ยวอย่างพลอยทำท่าฝันหวาน นี่ก็อีกคน ชอบเอาคู่ทัศนัยเป็นตัวอย่าง  หากทัศนัยเล่าเรื่องแทนคุณให้ฟังก็จะเอาไปบอกแฟนให้ทำบ้าง


"ไม่ต้องทำหรอก  ถ้าพ่อแม่รู้จะเสียใจเอา"


"โอ้โหแม่นางเอก  ที่พูดนี่ดูตัวเองก่อนไหมค้า" ฐิติวัสส์จีบปากจีบคอ ตบไหล่เล็กดังปั้กๆ


"ก็ของเรามันจำเป็นนี่ เราก็ไม่ได้อยากทำนักหรอก"


"อย่าหลอกตัวเองเลย  ถ้ามึงไม่แรงนะ มึงจะมาคบกับพวกกูได้ยังไงตั้งแต่เด็ก ฮ่าๆๆ"  เพื่อนสาวทั้งสองคนหัวเราะกันถูกอกถูกใจ  ล้อทัศนัยจนหน้าหวานม้วนต้วน


ทั้งสามคุยสัพเพเหระ จนแทนคุณมารับแฟนเด็ก  จึงต้องหมดเวลาแห่งมิตรภาพ 
ก่อนทัศนัยจะเดินตามแทนคุณไปรอรถเมล์  ฐิติวัสส์ก็วิ่งเหยาะๆมา 
"มีอะไรเหรอ"  เด็กหนุ่มถามเพื่อนด้วยความสงสัย  หน้าของเพื่อนเขาดูจริงจัง  ผิดจากเมื่อครู่ลิบลับ


"มึงเจอป๊ามึงยัง  ถ้ายัง..มึงก็รีบไปเจอนะ  กูไม่อยากให้มึงพึ่งแฟนมึงคนเดียวว่ะ  ...กูไม่ไว้ใจ"  ทัศนัยอึ้งไปกับสิ่งที่เพื่อนพูด...
มันหมายความว่ายังไง?!
ทำไมใครๆถึงเอาแต่ว่าแฟนเขา...
พูดหยอกเล่นๆจะไม่ว่าเลย  แต่นี่....

กว่าทัศนัยจะดึงสติกลับมาได้  ฐิติวัสส์ก็เดินจากไปแล้ว...

ในใจนึกเบื่อ...และโกรธ

สิ่งที่แทนคุณทำให้เขานั้น มันแทบจะไม่เหลือเวลาไปให้ใครแล้ว 
แต่ก็ยังไม่มีใครเชื่อใจแทนคุณ
เขาโกรธแทนแฟนตัวเอง
นี่สินะคนเรา  ต่อให้ทำดีแค่ไหน  ก็ไม่สามารถลบล้างความเลวออกไปได้
แม่คนหนึ่ง  แล้วยังเพื่อนอีกคน...
เหมือนกับปัญหาโลกแตกอย่างเช่นว่าลายพื้นของม้าลายเป็นสีอะไรกันแน่นั่นแหละ
เพื่อนเขามองเป็นสีดำ 
แต่ทัศนัยกลับมองเห็นสีขาว
ไม่มีทางมองเป็นอย่างอื่นไปได้

ทัศนัยตั้งปณิธานว่า ถึงแทนคุณจะไม่เหลือใคร  เขาก็จะยืนหยัด อยู่เคียงข้างแทนคุณ
.....เป็นแสงเทียนใกล้ดับก็ยังดี



.
.
.


ก็ถูกแล้ว....ไม่มีใครสนใจแทนคุณคนใหม่คนนี้หรอก นอกจากคนที่อยู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขคนนี้ได้หนึ่งปีอย่างทัศนัย
ตลอดเวลาที่คบกัน  แทนคุณไม่มีใครจริงๆ  เขาก็ไม่เข้าใจตัวเองนักว่าทำไมถึงเลือกคนๆนี้  มันเป็นไปเองอัตโนมัติ  อยู่ด้วยกันอย่างผัวเมียธรรมดาๆ  ไม่มีอะไรหวือหวา  ทั้งๆที่จริงแล้ววัยนี้มันควรเป็นวัยแห่งสีสันของความรัก
แต่ทั้งคู่กลับคบกันเหมือนผู้ใหญ่  เชื่อใจกัน  ดูแลกันและกันได้เป็นอย่างดี

แทนคุณไม่รู้จะบอกทัศนัยอย่างไร  เขาอยากขอบคุณที่ทำให้ตนมีความสุขได้มากขนาดนี้ อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
ถ้ากินแฟนตัวเล็กของเขาได้  เขาคงจะเคี้ยวเอื้องเพราะกลัวหมดหวาน  เคี้ยวนานๆจนหมดลมหายใจไปด้วยกันไปเลย

"คิดไรอยู่อ่ะ  หน้าตาโรคจิตชะมัด"  มือเล็กๆที่เคยนุ่มนิ่ม  บัดนี้มันสากขึ้นนิดหน่อย  จับแก้มแทนคุณทั้งสองข้าง  ด้วยความหมั่นเขี้ยว


"รู้ด้วยเหรอ"  คนแก่กว่าทำหน้ากวนใส่  เอามือตัวเองโอบอีกฝ่าย  กอดรัดแน่นๆแก้แค้น


"ดูแป้บเดียวก็รู้แล่ว  พี่แทนหน้าโรคจิตตลอดเวลา"


"พูดงี้เดี๋ยวไม่พาไปเที่ยวนะ!"  แทนคุณขู่หยอกๆ  ยังไงๆเขาก็ต้องพาคนตัวเล็กไปเที่ยวตามสัญญาอยู่แล้ว  ถือว่าเป็นของขวัญที่คบกันมาหนึ่งปี
คิดแล้วต้องสนุกมากแน่ๆ  เขาจะพายอดดวงใจไปแปลงโฉม  เอาให้หนุ่มเหลียวหลังจนเขาต้องหาเรื่องหึง  จัดการลงโทษคนตัวเล็กทุกคืนๆ  กำไรเห็นๆ...


"แน่ะๆ  น่ากลัวมากอ่ะ  วิวไว้ใจได้ป่ะเนี่ย  ไม่ได้พาวิวไปทำมิดีมิร้ายนะ"  ทัศนัยบุ้ยปาก


"ทำอยู่ทุกคืนจนข้างห้องด่าทุกวัน  ยังจะกลัวอีกเหรอ?"  แทนคุณยักคิ้วเป็นต่อ  ฟัดแก้มนิ่มๆสามสี่ทีจนพอใจก็พากันเดินออกมายิ้มเผล่ให้เพื่อนข้างห้องคนใหม่ที่กำลังขนของย้ายเข้า
ทัศนัยแอบหวั่นในใจ  เพื่อนคนใหม่ตัวโตยิ่งกว่าแทนคุณเสียอีก  จะเคาะห้องมาต่อยไหมเนี่ย


.
.
.


น่ารัก...

แทนคุณพูดคำนี้ซ้ำไปซ้ำมา
น่ารักจนเขาไม่อยากเดินใกล้แล้ว  รู้สึกตัวเองเป็นเหมือนคนรับใช้ยังไงก็ไม่รู้
มองแฟนเด็กเอามือลูบหัวตัวเองเพราะยังไม่มั่นใจกับสีผมใหม่
สีผมอ่อนลงรับกับสีผิว ขับให้หน้าดูหวาน น่าทะนุถนอม

แทนคุณจ่ายเงินให้ช่าง  แล้วจูงมือคนตัวเล็กออกมารอรถหน้าปากซอย 
ทัศนัยไม่ได้รู้สึกไปเองหรอก  แทนคุณจับมือแน่นกว่าที่เคย  แถมยังถลึงตาใส่วินมอเตอร์ไซค์ยังกะยักษ์ ท่าทางจะอาการหนักน่าดู





สถานที่ที่แทนคุณพาแฟนมาเที่ยวก็คือสวนหลวงร.9   เพราะคนข้างๆชอบธรรมชาติ  ชอบต้นไม้ดอกไม้  เวลาเห็นตาเป็นประกายของทัศนัยทีไร  ภาพโปสเตอร์หนังเรื่องSound of Musicก็โผล่มาในหัวทุกที ถึงแม้เขาจะไม่เคยดูก็ตาม


แชะ!

คนตัวเล็กหันหน้ามาตามเสียงแฟลช  ทัศนัยยิ้มเขินๆก่อนวิ่งมาดูผลงานถ่ายรูปของคนรัก 
"อ้าว"  ปากเล็กบุ้ย  ลืมไปว่าแทนคุณพกกล้องฟิล์มมา
แทนคุณจึงลูบหัวปลอบ  เขายังไม่มีเงินซื้อกล้องดิจิตอลที่กำลังออกใหม่ราคาเป็นหมื่นหรอก  แม้กระทั่งกล้องฟิล์มตัวนี้ยังซื้อมือสองมาจากเพื่อนเลย


"เอาไว้สักปีหน้านะ  รอให้เขาผลิตมาเยอะๆก่อน เดี๋ยวราคาก็ลดเอง"


"ไม่เป็นไรครับ  ขอแค่พี่แทนถ่ายวิวน่ารักๆก็พอ"


"สำหรับพี่นะวิวน่ารักอยู่แล้ว  ไม่ต้องแต่งอะไรก็น่ารัก"  มือหยาบบีบแก้มนิ่มๆด้วยความเอ็นดู

ทั้งสองชวนกันนั่งพักใต้ต้นไม้ใหญ่  ผลัดกันถ่ายรูปเล่นและขอให้คนอื่นถ่ายให้จนฟิล์มหมดก็ไปซื้อฟิล์มใหม่อย่างไม่นึกเสียดาย  นานๆทีจะได้พักผ่อนด้วยกันแบบนี้ แทนคุณไม่อยากพลาดโอกาสดีๆไป  เขาจะเก็บรูปทั้งหมดนี้ไว้เป็นเครื่องยืนยันความสุข 
การที่ได้เห็นรอยยิ้มหวานๆของทัศนัยคือของขวัญที่ดีที่สุดในชีวิต

ถึงเขาเกิดมาเจอกับแม่ๆในสถานสงเคราะห์  แต่นั่นก็ไม่เพียงพอสำหรับเด็กคนหนึ่งที่ต้องการความรักอย่างสุดหัวใจ หรือต้องเป็นความรักที่พิสูจน์ได้

มาวันนี้แทนคุณได้เจอกับมันแล้ว  คนที่ยอมทิ้งทุกอย่างมาอยู่กับเขา ให้เขาทุกอย่างโดยไม่อิดออด

....มุมปากหนายกยิ้มให้คนรัก  มองแก้มขาวๆแล้วค่อยๆก้มลงไปหอมฟอด
ไม่สนใจคำต่อว่าต่อขานด้วยความเขินอายนั้น

"อ้ะ"   แต่แล้วทัศนัยก็ชะงักไป  สายตามองไปยังร่มไม้ไกลๆ   ...ติ้ว พลอย และดิว!


"ไม่เข้าไปทักเพื่อนเหรอ"

ทัศนัยส่ายหน้า  สีหน้าหม่นลง
"ไม่รู้จะคุยอะไร  คุยแล้วก็มีแต่เรื่องเครียดๆ"  แทนคุณพยักหน้ารับรู้  ทัศนัยบ่นให้ฟังเรื่องเพื่อนอยู่บ่อยๆ  ตัวเขาเองไม่ค่อยมีเพื่อนเหมือนกัน  จึงไม่รู้จะให้คำปรึกษายังไง
ปล่อยให้ทัศนัยรีรอเวลา จนห่างเหินมาเอง  กว่าจะนึกได้ก็เข้าหน้าไม่ติดแล้ว


"วิวมัวแต่อคติเองแหละ....พี่แทนนนน วิวเหลือแต่พี่แทนแล้วนะ อย่าทิ้งวิวนะ"
แทนคุณอยากปลอบไปว่าทัศนัยยังเหลือพ่อกับแม่อีกสองคน  แต่เขายังคงมีความเห็นแก่ตัวอยู่ ในใจจึงผลักไสสิ่งดีๆของแฟนไป  แล้วเลือกเอาคำตอบที่ดีที่สุดสำหรับตนแทน


"พี่ก็มีแต่วิว  วิวก็อย่าทิ้งพี่ไปมีคนอื่นล่ะ พี่เอาตายแน่" 


"โหหห ดุยังก้ะหมา เอ้ย! เสือ.."
แทนคุณขำ  แฟนเขาช่างหลอกด่าได้หน้าตายจริงๆ   ฟังอย่างไรก็น่าเอ็นดูมากกว่าโกรธ
ขนาดเขาทำให้แปดเปื้อนขนาดนี้
ทัศนัยก็ยังคงชะล้างรอยเปื้อนเหล่านั้น  กลับมาเป็นผ้าขาวได้เสมอ...

แต่แทนคุณลืมไปว่า....เมื่อผ้าขาวโดนใช้งานมากๆ  มันก็จะเปลี่ยนสี ไม่ขาว ไม่ใส... เหมือนเคย



......

ตอนนี้คือเมื่อ8-9ปีที่แล้ว  กล้องดิจิตอล ราคายังแพงอยู่เด้อ



หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 4 เสียเพื่อน 29/3/58 p.10
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 29-03-2015 19:38:31
วิวเติมเต็มให้กับแทนได้สินะ ณ ตอนนั้น
เหมือนกับว่าวิวเป็นของสูงที่แทนไขว่คว้าได้มาในมือ
สักพักพอแทนเริ่มมีอะไรแล้ว
ของสูงของรักที่ได้มาก็กลายเป็นของตาย
แทนก็เปลี่ยนไปหาสิ่งอื่นที่ต้องการมาครอบครองต่อไป
รู้สึกเหมือนใจแทนเป็นทะเลทรายที่เทน้ำเข้าไปเท่าไหร่ก็ไม่พอถม

เรื่องเพื่อนก็คือรักต้องเลือกไง
ในเมื่อเพื่อนกับแฟนไม่ถูกกัน
ไม่อยากจะคิดเลยนะว่าถ้าหากว่าแทนแผลงฤิทธิ์ขึ้นมากับวิวแล้ววิวจะเป็นยังไง
กำลังสงสัยว่าแทนจะไปทำสาวที่ไหนท้องหรือเปล่า(ถ้าเป็นไบนะ)ถึงได้น้ำหวานมา
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 4 เสียเพื่อน 29/3/58 p.10
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 29-03-2015 21:37:54
ยิ่งนานไป  ยิ่งทำให้แทนต้องการอย่างอื่นมาทดแทน  ว่างั้นนะ ?
แม้ว่า วิว  ในตอนนี้จะเป็นส่วนเติมเต็มในชีวิต
แต่ว่า รู้สึกเหมือน แทน จะยังไม่พอ
ชีวิตแทนเริ่มเบื่อหน่าย  เพราะส่วนเติมเต็มในชีวิต  มันยิ่งเต็มขึ้นเรื่อยๆ  จนไม่มีทีท่าว่าจะหยุด
จนแทนอาจจะลืม สิ่งสำคัญไป...
ความรู้สึกครั้งแรก  ที่รักกัน ที่ห่วงกัน ที่หวงกัน ที่คอยดูแลซึ่งกันและกัน
มันหายไป ...
เพราะ ...   หัวใจ   ...  อ่อนแอ
จนความห่างเหินเข้ามาแทรกระหว่างกัน
ยิ่งนานวันเข้า  ความสัมพันธ์ยิ่งขาดจากกัน ................

 :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:

หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 4 เสียเพื่อน 29/3/58 p.10
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 29-03-2015 22:39:58
บอกตรงๆนะมาอ่านครั้งแรกแล้วรวดเดียวจนจบอ่านไปก็จะร้องไห้ไป
คืออีผู้ชายคนนี้มันเลวมากมันทำให้นึกถึงไอ้ชั่วตัวนึงที่หลอกเพื่อนเราอ่ะยิ่งอ่านก็รู้สึกแย่
สงสารน้ำหวานมากเอาจริงๆไม่มีใครจะเปลี่ยนอดีตได้ก็จริงแต่สำหรับนายคนนี้ยากจริงๆที่จะได้รับ
การให้อภัยจากใครไม่สมควรมีคนสงสารคือเราอ่านไปก็คิดว่าจะทนทำไมทำร้ายร่างกาย+นอกใจ ถ้ามันไม่เกิดอุบัติเหตุขึ้นมา
มันจะกลับมาหาไหมคิดแล้วก็เกลียดอ่ะ ผู้ชายเจ้าชู้แต่จบแบบแฮบปี้ก็ดีแล้วแต่อยากบอกว่าไอ้แทนมันโดนน้อยมากเลย โทษทีเราอินไปหน่อยพอคิดถึงเพื่อนกอดเราแล้วร้องไห้มันเลยจิ๊ดขึ้นมาเลย โทษทีๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 4 เสียเพื่อน 29/3/58 p.10
เริ่มหัวข้อโดย: MOMAMi_96 ที่ 30-03-2015 00:51:44
อย่าว่าอย่างงู้นอย่างงี้เลยนะ แต่เราเกลียดความรู้สึกของแทนตอนนี้มากๆเลย มันทำให้เราประสาทจะกินอ่ะ หน๊วงหน่วง :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 4 เสียเพื่อน 29/3/58 p.10
เริ่มหัวข้อโดย: pui ที่ 30-03-2015 11:38:48
 :katai5:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 4 เสียเพื่อน 29/3/58 p.10
เริ่มหัวข้อโดย: sang som ที่ 30-03-2015 13:18:15
หน่วงแปป
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 5 เสียพ่อ 31/3/58 p.10
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 31-03-2015 18:11:22
ตอน5  เสียพ่อ



ร่างเล็กๆของผู้ชายผมน้ำตาลเข้มเดินฝ่าฝูงชนออกมาจากอาคารเรียนรวมที่อาจารย์ดันปล่อยพร้อมกันจนนักศึกษาต้องแย่งลงลิฟต์
  ตั้งแต่เรียนมาจนจะขึ้นปีสามแล้ว  ทัศนัยเจอเหตุการณ์ลิฟต์ค้างไปห้าครั้ง   และทุกๆครั้งเขาต้องเป็นลมทุกที  แต่เขาก็ยังไม่เคยเข็ดที่จะขึ้น
ใบหน้างามๆ ดูยังไงก็ไม่ใช่ผู้ชายร้อยเปอร์เซ็นต์มองตรงไปยังข้างหน้า  พยายามไม่สนใจบรรดาพวกเดียวกันที่จ้องจะงาบเขาอยู่ร่ำไป  ทัศนัยอยากขอบคุณแทนคุณจริงๆที่เกิดมาหน้าโหด  คนส่วนใหญ่กลัวกันจึงไม่กล้ามายุ่งกับเขา
แต่ทำไมไม่เห็นแฟนหน้าโหดนะวันนี้....
ปกติแทนคุณต้องมายืนรอที่ม้านั่งหน้าตึกสิ

ทัศนัยเดินมองหาไปเรื่อยๆ  จนเห็นผมยาวสลวยของพลอยเพลินเข้า  ข้างๆกันนั้นเองคือแทนคุณ...


"มาพอดีเลย"  พลอยเพลินทัก  แววตาไม่มีความรังเกียจรังงอนทัศนัยเท่ากับเพื่อนอีกคน  เขาจึงยิ้มตอบ  หันไปมองแฟนหนุ่มที่คิ้วขมวด ดูเครียดๆ


"มีอะไรกันเหรอ"


"วิวทำใจดีๆไว้นะ  บอกวิวเลยพลอย"
แทนคุณหน้าเครียดกว่าเดิม  จับมือทัศนัยมากุมไว้


พลอยเพลินถอนใจเฮือก  สีหน้าเป็นกังวล  "ป๊ามึงอ่ะ..เข้าโรงบาล"


"ละแล้ว..เป็นอะไรมากมั้ย"  มือเล็กบีบเขาหากันแน่น  มองหน้าแทนคุณเพื่อหากำลังใจ  จากสีหน้าของทั้งสองคน มันดูไม่ดีเลย  เขาไม่ใช่เด็กที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว  แต่ก็อดที่จะตั้งความหวังไว้ไม่ได้ 
ขอให้ป๊าไม่เป็นอะไร  ขอแค่เป็นลมตามประสาคนแก่
ขอแค่...แค่


"มึงไปหาที่โรงบาลเถอะ  ไปดูใจเป็นครั้งสุดท้าย"
ทัศนัยทรุดตัวลงไปแน่ถ้าแทนคุณไม่พยุงไว้   ร่างเล็กๆไม่มีเรี่ยวแรง  เกาะแขนคนรักไว้เป็นที่พึ่ง 
ในใจคิดไปต่างๆนานาว่าเป็นเพราะตนหรือเปล่า
ใช่ว่าปีกว่าๆที่หนีออกจากบ้านจะไม่ได้เจอหน้ากัน
ที่จริงแล้วป๊ากับแม่ชอบมาหาที่มหาลัยประจำ  แต่ทุกครั้งทัศนัยจะคุยอย่างขอไปที  รับเอาขนมมาแล้วกลับ  เขาแสร้งหมางเมินป๊ากับแม่เพียงเพราะอคติ
ดูจากสีหน้าเวลาที่เจอกันแล้วก็รู้ว่าไม่มีใครมีความสุขเลย


เวลาที่รับรู้นั้นเพียงเสี้ยววินาที  แต่เวลาที่ต้องรอกลับดูเนิ่นนานชั่วกัปชั่วกัลป์...


ทัศนัยไปโรงพยาบาลกับคนรัก  ที่นั่นเขาเจอแม่นั่งซึมบนโซฟา  บนเตียงปรากฏร่างผอมซูบ ทั้งๆที่เมื่ออาทิตย์ก่อนยังดูปรกติอยู่แท้ๆ
ทัศนัยไม่อยากเห็นภาพนี้เลย  ความรู้สึกผิดประดังเข้ามาในหัว  เขาไม่รู้จะทำอย่างไรนอกจากเกาะขอบเตียงร้องไห้ ดูอ่อนแอราวกับจะแตกหักเสียเดี๋ยวนั้น
 คนที่นอนอยู่ยังดูแข็งแรงมากกว่าเสียอีก
ป๊าใจดี ผู้ชายร่างเล็กที่อดทนเลี้ยงดูเด็กดื้อคนหนึ่งมาจนเติบใหญ่ 
แม้ต้องห่างกับภรรยา  แต่ป๊าก็ไม่เคยวอกแวก  เป็นผู้ใหญ่ที่น่าเคารพคนหนึ่งในซอยด้วยซ้ำ
แต่คนดีๆมักจากไปไว...

ทัศนัยปลอบตัวเอง ...อย่างน้อยๆสองเดือนที่เหลือนี้เขาจะชดใช้  จะดูแลป๊าจนวินาทีสุดท้าย  เอาให้ป๊าเบื่อหน้ากันไปข้าง


"จะร้องทำไมฮึ  ป๊ายังไม่ตายสักกะหน่อย นี่วิวร้องแช่งป๊าเหรอลูก"  เสียงแหบๆพยายามกลั่นคำพูดจนวิวส่ายหน้า  เอานิ้วชี้แตะปากป๊าไว้เหมือนเด็กๆ  แต่น้ำตาไหลไม่หยุด

ป๊ารู้ดีว่าพูดกับลูกตัวเองไปก็คงจะโดนห้ามอีก  จึงหันไปหาลูกเขย
"แทน...ใช่มั้ย?"


"ครับ"


"ป๊าฝากลูกป๊าด้วยนะ เห็นน่ารักแบบนี้น่ะดื้อไม่เบา อยากได้อะไรก็ต้องได้ ...รักอะไรก็รักตลอด  ...แล้วอย่าลืมดูแลตัวเองด้วยล่ะ อย่าเป็นมะยิงเหมือนป๊าหน่า"
แทนคุณยิ้มเบาๆกับมุกตลกของพ่อตา  ใจดีผิดกับแม่ยายลิบลับ


"ป๊าอย่าเพิ่งทิ้งวิวไปนะ ฮือออ วิวจะดูแลป๊าเอง" ทัศนัยพูดไปสูดน้ำมูกไป  พยายามกลั้นแต่ก็กลั้นไม่ได้  อายตัวเองอยู่เหมือนกัน


"ถ้าจะดูแลป๊า  วิวก็ต้องคืนดีกับม้าก่อน ไม่งั้นป๊าไม่ให้ดูแล"


"อื้อๆๆ"  ทัศนัยพยักหน้าแรงๆหลายที  "แม่ครับ  คืนดีกับวิวนะ วิวขอโทษ"  มือเล็กยกขึ้นพนม  กราบที่ไหล่แม่ค้างไว้

"พี่แทนไหว้แม่ด้วยสิ  แม่ไม่โกรธเราแล้ว" 
ร้ายจริงๆ...ลูกครูปราณี
เล่นมัดมือชกอย่างนี้  แม่ที่ใจอ่อนตั้งแต่วันที่ลูกหนีออกจากบ้านก็พยักหน้า  ลูบหัวจูบขมับลูกชายตัวน้อยเพื่อปลอบขวัญ  ฝืนยิ้มให้กับอดีตศิษย์รักของตน...
เมื่อเห็นสิ่งไม่เที่ยงต่อหน้าต่อตา  เธอจึงยอมให้อภัยลูกเขย และทำใจกับสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคต แม้รู้ว่ามันไม่ได้โปรยด้วยกลีบกุหลาบเป็นแน่



ตั้งแต่นั้นทัศนัยก็ลาออกจากงานพิเศษ  กลับมาดูแลป๊าทุกเย็นหลังเลิกเรียน  วันไหนไม่มีเรียนก็มาเฝ้าตลอด แต่มันก็มีข้อดีอยู่อย่างคือทัศนัยได้คุยกับแม่มากขึ้น  จึงรู้ว่าแท้จริงแล้วครูปราณีปากร้ายแต่ใจดี  ขี้เก๊กเพื่อรักษาภาพพจน์ไปงั้นเอง

ทัศนัยดูแลทุกๆเรื่อง ทั้งเรื่องกับข้าวกับปลาอันมีเสน่ห์ปลายจวักอย่างที่คนเป็นพ่อนึกไม่ถึง
ไหนจะไม่รังเกียจเวลาต้องทำธุระส่วนตัว  ทัศนัยดูแลเต็มที่จริงๆ
เต็มที่จนลืมคนรักของตัวเอง....



"พรุ่งนี้ไปเที่ยวกันมั้ย"  แทนคุณเอ่ยขึ้นท่ามกลางความมืด  เขานึกเบื่อๆ กับช่วงนี้ที่ไม่ได้คุยกับคนรักเท่าไหร่เลย  อยากให้เป็นเหมือนแต่ก่อน  บางครั้งคิดด้วยซ้ำว่าที่ทัศนัยดูห่างๆไปเป็นเพราะโดนครอบครัวเป่าหูมาหรือเปล่า
เขาไม่ยอมหรอก  ทัศนัยเป็นของเขาแล้ว  ไม่มีทางปล่อยไปไหนแน่

ร่างบางข้างกายพลิกตัวกลับมากอดแขนแน่นๆ 
"ต้องไปเฝ้าป๊า  พี่แทนอยากไปไหนเหรอ"

กะว่าจะชวนไปเดินเล่นตามประสาคนมีแฟน  อยากให้ทัศนัยผ่อนคลายบ้างก็เป็นอันต้องพับไป  คนตัวเล็กคงมีความสุขกับการดูแลป๊ามากสินะ  ใช่สิ...เขาไม่มีพ่อมีแม่  ไม่รู้จักหรอกคำว่าครอบครัวอะไรนั่น


"ไม่เหนื่อยเหรอ...พักสักหน่อยมั้ย"


"ไม่เหนื่อยหรอกครับ  ป๊าของวิวสำคัญที่สุด"
สำคัญที่สุดงั้นเหรอ....
แล้วพี่ล่ะ..?
พี่คนนี้ที่อยู่ด้วยกัน  ดูแลกันในวันที่วิวหนีออกจากบ้าน
แต่กับพ่อคนนั้น!
ไม่ช่วยวิว ไม่ปลอบวิว!

อยากเข้าใจ แต่ทำไม่ได้!!


ร่างใหญ่หนาพลิกตัวขึ้นมาทาบทับ  ในแววตาโกรธเกรี้ยวแต่ทัศนัยไม่ได้รับรู้เลยจนกระทั่งโดนฉีกเสื้อผ้าออก  ผิวผ้าหยาบแสนหยาบครูดจนขึ้นรอยแดง
"ฮื่อ!"
ฟันคมๆขบกัดยอดอกจนเจ็บหนึบ  ทัศนัยร้องตกใจ  พยายามดันออกแต่มีหรือจะสู้แรงได้
มือหยาบกร้าบปิดปากแฟนไว้  แล้วใช้นิ้วเบิกทางเบื้องล่างโดยที่ไม่มีสารหล่อลื่น  ดันเข้าออกจนช่องทางนั้นหลั่งสารออกมาเองแล้วจึงใส่แท่งเนื้อแข็งเข้าไปอย่างรุนแรง  ไม่สนใจเสียงร้องระงม  แทนคุณโมโหหน้ามืดไปหมด

เขาขยับเอวเข้าออกตามอำเภอใจ  ยิ่งคนเบื้องล่างร้องไห้ ก็ยิ่งถูกใจที่ทำให้ทัศนัยเป็นของตน
สิ่งที่แทนคุณกลัวที่สุดคือการถูกทอดทิ้ง
เขาต้องไม่ถูกทิ้ง!!
เขาอุตส่าห์กลับตัวกลับใจขนาดนี้แล้วแท้ๆ
แม้ว่าต้องทำทั้งๆที่ตัวเองก็น้ำตาไหล
แต่เขายอมไม่ได้!
ฉะนั้นคืนนี้ เขาจะตอกย้ำเองว่าทัศนัยคือของๆเขา  และจะเป็นเช่นนี้ตลอดไป!!


.
.
.
.


ดีแค่ไหนที่วันนี้เป็นวันอาทิตย์
ทัศนัยฝืนลุกขึ้นมาด้วยใจปวดร้าว  ไม่นึกเลยว่าพี่แทนของเขาจะมีอารมณ์รุนแรงจนขาดสติ
 เขาไม่ค่อยแน่ใจนักว่าทำไมแทนคุณโกรธ  ถ้าลองเดาก็คงน้อยใจที่ไม่ค่อยมีเวลาให้ล่ะมั้ง
แต่เชื่อเถอะว่าเหตุการณ์เมื่อคืนเพิ่งเกิดขึ้นเป็นครั้งแรก และมันน่ากลัวจริงๆ

ร่างบางลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวอย่างเงียบๆ ไม่อยากเสวนากับคนขี้โมโห กะว่าจะโกรธให้ง้อซะบ้างสักพัก

เฮ้อ...เจ็บไปทั้งตัว
ทัศนัยบ่นงึมงำ  พยายามหาเสื้อดีๆมาปิดรอยฟัน  ขืนป๊าเห็นคงได้ช็อคกันพอดี


เมื่อทัศนัยมาถึงโรงพยาบาลก็ต้องพบความวุ่นวายในห้องพักของป๊า  เขาวิ่งไปหาแม่ด้วยใจไม่ดี จากสายตาที่ผ่านโลกมามากของแม่... รับรู้ลึกๆว่าคงอีกไม่นาน...

สองแม่ลูกจูงมือเข้าไปในห้อง มองเห็นผู้ชายใจดีนอนยิ้มบนเตียง  ซึ่งไม่ได้ยิ้มตามด้วยเลย  ทัศนัยอยากจะฝืนยิ้มแต่ก็ฝืนไม่ออก  แทบไม่เหลือกำลังใจอะไรแล้ว

ป๊าใช้แรงทั้งหมดที่มีลูบหัวลูกชายสุดที่รัก
"ดูแลแม่ ...เชื่อฟังแม่นะลูก" 
ทัศนัยปล่อยโฮ  ไม่อยากได้ยินคำสั่งเสีย เขายังไม่พร้อม!


"คุณก็เหมือนกัน..อย่าใช้อารมณ์ให้มาก แก่แล้วเดี๋ยวความดันขึ้น"  ครูปราณีใจแข็งกว่าลูกชาย  ยอมยิ้มกับคำพูดตลกๆให้สามี


"คุณไม่ต้องห่วง ฉันจะเป็นที่ปรึกษาที่ดีของลูกแทนคุณเอง"  มือเหี่ยวย่นทั้งสองประสานกัน  ไม่ต้องพูดอะไรเพิ่มเติมก็ต่างรับรู้กันและกัน...
ความรัก..ความเชื่อมั่นถูกถ่ายทอดไปให้สามี  เพื่อให้เขา..หลับอย่างเป็นสุข


"ป๊า!!  ฮือออ ไม่เอา..อย่าทิ้งหนู"  ทัศนัยทรุดลงไปร้องไห้กับพื้น  หมดแล้วเรี่ยวแรงที่สู้อุตส่าห์กอบเก็บมาหาป๊า
หัวใจแตกสลายเป็นอย่างไรก็ได้รู้ในวันนี้เอง
เขาจะอยู่อย่างไร
อยากจะขอโทษป๊าสักกี่พันครั้งก็ทำไม่ได้แล้ว...



งานถูกจัดขึ้นโดยมีทัศนัยเป็นผู้ดูแลทุกอย่าง  และมีผู้ช่วยอย่างแทนคุณที่พยายามตามง้อก็ยังไม่สำเร็จ
แต่แทนคุณเข้าใจดีว่าเหตุการณ์วันนั้นมันทำให้ทัศนัยช็อคมาก  จึงไม่อยากเซ้าซี้ให้แฟนเด็กต้องเจ็บช้ำน้ำใจอีก
เขาคิดว่าจะรอให้แฟนทำใจเรื่องพ่อสักวันสองวัน
แต่จวบจนงานผ่านไปได้สองอาทิตย์..ก็ยังไม่มีวี่แวว
ตัวน้องอยู่กับเขา  แต่ใจเล่าอยู่ที่ไหน?

แม้ทัศนัยจะกลับมาทำงาน ทำอะไรหลายๆอย่างเหมือนเดิม แต่เจ้าตัวยังคงปั้นปึ่ง  จนแทนคุณหมดหนทางจะง้อ
เขากดดัน...รู้สึกแต่ละวันผ่านไปเพียงเพื่อทรมาน เพื่อลงโทษคนเลวๆอย่างเขา
เข้าใจแล้วว่าในโลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน  แม้แต่ความรักของทัศนัยก็เช่นเดียวกัน
คนที่เคยบอกว่ารัก  จะไม่ทิ้งเขา...แล้วทำไมไม่ให้อภัยกัน 
ยิ้มให้พี่สักหน่อยก็ยังดี...
พี่จะตายอยู่แล้ว...


"พี่แทน...ร้องไห้เหรอ?"  ร่างเล็กนุ่งผ้าเช็ดตัวออกมาจากห้องน้ำ  ตกใจทำอะไรไม่ถูก  แทนคุณผู้แข็งแกร่งกลายเป็นคนอ่อนแอตั้งแต่เมื่อไหร่ 
ทัศนัยลูบหลังสั่นๆ  กอดคนตัวโตกว่าหวังปลอบโยน


"วิวไม่รักพี่แล้วเหรอ?... เพราะพี่มันเลวใช่มั้ย"
ทัศนัยสงสารจับใจ นี่เขาปล่อยให้คนตัวโตคิดมากขนาดนี้ได้ยังไงกัน  พอเห็นน้ำตาแบบนี้ก็ใจอ่อนยวบ  ไม่นึกว่าแทนคุณจะน้อยใจถึงขนาดร้องไห้


"วิวรักพี่แทนครับ อย่าร้องเลยนะ" โอบกอดคนตัวใหญ่แต่ใจเหมือนเด็ก คิดว่าแทนคุณร้องไห้น่ารักดี  กลบคราบคนอารมณ์ร้ายในวันนั้นเสียหมด


"วิวห้ามทิ้งพี่นะ"


"วิวรักพี่แทนแล้ววิวจะทิ้งได้ยังไง บอกแล้วไงว่าวิวไม่มีใครนอกจากพี่"


"ใช่...เราต้องอยู่ด้วยกัน  วิวคือครอบครัวของพี่คนเดียว ห้ามทิ้งพี่ ห้ามโกหกพี่"


"ครับๆ วิวสัญญา"

.............

ครึ่งทางแล้วนะ  :fire:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 6 ชีวิตใหม่ 7/4/58 p.10
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 07-04-2015 22:07:13
ตอน 6  ชีวิตใหม่



"บ้าน..."
เสียงใสอุทานอย่างลืมตัวเมื่อภาพเบื้องหน้าของเขาคือบ้านขนาดพอเหมาะ มีพื้นที่โดยรอบพอให้มีหมาสักตัวมาวิ่งได้
ทัศนัยหันกลับไปหาคนที่ปิดตาตนเองเมื่อครู่นี้แล้วกอดหมับ ตื้นตันจนพูดไม่ออก


"ชอบมั้ย?" แทนคุณยกคนตัวเล็กกว่าเหวี่ยงไปมา เห็นหน้ามีความสุขของทัศนัยแล้วยิ่งทำให้ภูมิใจในตัวเองมากขึ้น
ตั้งแต่เกิดมา ยังไม่เคยทำอะไรให้ใครได้มากเท่านี้เลย ทัศนัยคือคนเดียวที่ทำให้ความภาคภูมิใจของลูกผู้ชายถูกเติมเต็ม

ทั้งสองเดินเข้าไปดูบ้านโล่งๆสองชั้น ชั้นบนมีสามห้องโดยมีห้องเดียวที่ใหญ่พอจะวางเตียงขนาดคิงไซส์ได้ ส่วนชั้นล่างมีหนึ่งห้องนอนกับหนึ่งห้องครัว ถูกจัดแบ่งเป็นสัดส่วนอย่างดี
แทนคุณบอกว่ากว่าจะขอร้องเจ้านายให้เขาเช่าก็แทบรากเลือด เพราะเจ้านายกะจะเก็บไว้ขายอย่างเดียว ซึ่งมันเกินกำลังในตอนนี้จริงๆ
แทนคุณเพิ่งเรียนจบ ปีหน้าก็รับปริญญาแล้ว แต่ที่ใจร้อนอยากได้บ้านหลังนี้เพราะมันสวยถูกใจ เพื่อนบ้านท่าทางเป็นมิตร บริเวณรอบก็สงบน่าอยู่ ขืนไม่รีบหาไว้ ทัศนัยอาจจะเบื่อคนจนๆ กลับไปอยู่กับครูปราณีก็ได้ ยิ่งแฟนเด็กคุยกับแม่มากขึ้นเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งระแวงมากขึ้นเท่านั้น


"ช่วงแรกๆเราคงต้องอยู่โล่งๆไปก่อนนะ ถ้าพี่ตั้งโรงงานได้เมื่อไหร่ คงมีเงินมาซื้อเฟอร์นิเจอร์"


"แสดงว่าต่อไปนี้พี่แทนจะยุ่งมากกว่าเดิมใช่มั้ย?" ทัศนัยทำใจได้นานแล้ว แต่อดอ้อนไม่ได้

ใช่ว่าโปรเจ็คต์ของแทนคุณจะยิ่งใหญ่อลังการ มันก็แค่โรงงานเย็บผ้าที่มีคนงานยี่สิบคน พอให้เขาคนเดียวดูแลได้
ต้องขอบคุณเจ้านายจริงๆที่เชื่อมั่นในตัวเขาและให้เงินทุนมาหุ้นกันเปิด ปกติโรงงานใหญ่ที่ทำนั้นเย็บเสื้อสูท จึงตกลงกันว่าเขาจะรับเสื้อผ้าแฟชั่นยี่ห้อขึ้นห้างมาทำ ปิดออเดอร์นึงก็ได้หลักแสน ทำจนกว่าลูกค้าจะเห็นฝีมือ เดี๋ยวงานก็เพิ่มมาเรื่อยๆเอง
ข้อดีนอกจากนี้คือเขาไม่ต้องนั่งเย็บผ้างกๆแล้ว กลายเป็นคนคุมทุกอย่าง ดูแลพวกงานบริหารตามที่อุตส่าห์เรียนมามากกว่า


"เรานอนที่นี่กันคืนนี้เลยได้ป่ะครับ" ทัศนัยถามซื่อๆ แต่สมองคนหื่นคิดไปไกล


"วัยรุ่นใจร้อนเนาะ...แต่ทำเอาฤกษ์เอาชัยก็ดีเหมือนกันนะ" ร่างสูงรวบกอดอีกคนไว้ สูดกลิ่นกายละมุนเข้าเต็มปอด ฟัดเท่าไหร่ก็ไม่หายหมั่นเขี้ยว


"อื้อออ เดี๋ยวก่อน ฟ้ายังสว่างอยู่เลย บ้านก็โล่ง...วิวอาย" แทนคุณพยักหน้ารับทราบ แต่พอเห็นหน้าแดงๆก็ฟัดจนทัศนัยช้ำไปหมด ถึงจะไม่ได้ทำก็เหมือนทำอยู่ดีนั่นแหละ

สองหนุ่มสำรวจทั้งในบ้านนอกบ้านจนพอใจ วาดฝันกันไว้ว่าตรงนี้จะวางโซฟา ตรงนั้นจะวางตู้
ความสุขอบอวลภายในบ้าน ถ้าบ้านรับรู้ความรู้สึกเหล่านี้ได้ก็คงดีใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวนี้


จนเสียงกริ่งบ้านดัง ทั้งสองเอะใจนักว่าใครมากด บ้านนี้ไม่มีคนอยู่หลายเดือนแล้ว อีกอย่างไม่มีรถหรืออะไรที่บ่งบอกว่าในบ้านมีคนอยู่เลยด้วยซ้ำ
แทนคุณแง้มประตูก็เห็นหญิงชราวัยน่าจะเลยเกษียณยืนยิ้มให้ต้นไม้ใบหญ้า

"มีอะไรหรือเปล่าครับ?" เมื่อคนหล่อโผล่หน้าออกมา หญิงชราท่านนั้นก็ส่งยิ้มใจดี ในมือถือถ้วยอะไรสักอย่างซึ่งมีควันลอยวน


"คุณไทบอกว่าจะมีคนมาดูบ้าน ป้าเลยเอาแกงไตปลามาฝาก กินได้ไหมลูก" พอได้ยินชื่อเจ้านายตน แทนคุณเลยเปิดประตูต้อนรับป้านวล หญิงชราใจดีข้างบ้าน


"หน้าตาหล่อเหลาเอาการ คนแก่อย่างป้าพลอยชุ่มชื่นหัวใจ" ท่าทางป้านวลจะเป็นสาวช่างฝัน แถมหน้าตาไทยๆแบบแทนนี่ล่ะถูกใจคนแก่ยิ่งนัก


"ขอบคุณครับ ผมชื่อแทนนะครับป้า ส่วนนี่..น้องชายผม ..วิว" แทนคุณยังไม่อยากเผยความสัมพันธ์ที่แท้จริง คงไม่มีใครยิ้มร่าหน้าบานถ้าได้เพื่อนบ้านเป็นคู่เกย์หรอก


"หน้าตาจิ้มลิ้มนะเรา" ป้านวลพอเดาออก เธอไม่อยากจะสารภาพว่าแอบมองสองคนตั้งแต่ยืนกอดกันหน้าบ้านแล้ว ถึงแม้มันจะประเจิดประเจ้อไปหน่อยแต่ก็พอเดาสถานการณ์ของคนกำลังดีใจได้ ป้านวลเชื่อคำคุณไทเจ้าของบ้านคนเก่าที่ฝากฝังแทนคุณว่าดีอย่างนู้นดีอย่างนี้มากกว่า

...................................

แทนคุณไม่ค่อยว่างอย่างที่คิดไว้จริงๆ  บางทีทัศนัยก็อยากกลับไปอยู่ห้องแคบๆมากกว่า  วันๆนึงเจอหน้าแฟนแค่ตอนเช้ากับก่อนนอนจะไปเพียงพออะไร 
นับวันร่างบางยิ่งเหงา...เหงามากขึ้นเรื่อยๆ เหงาจนต้องหาเพื่อนคุยอย่างแม่ จนทัศนัยเองสนิทกับแม่โดยไม่รู้ตัว ซึ่งยังรวมไปถึงพลอยเพลินอีกคน  รายนั้นจู่ๆก็เลิกกับแฟนที่รักนักรักหนา ด้วยความหาคนหัวอกเดียวกันไม่ได้ ผลเลยมาตกที่ทัศนัยผู้ชอบฟังมากกว่าพูดให้กลายเป็นที่ระบายไป

ในวันที่ฟ้าสว่างจ้าจนแสบตา  พลอยเพลินมาหาทัศนัยที่บ้าน  ใบหน้าเพื่อนมีแต่คราบน้ำตาเลอะกลบเครื่องสำอาง  ทัศนัยพาไปนั่งลงบนโซฟา  รอให้เพื่อนพูดระบายดั่งที่เคยทำมา  แต่พลอยเพลินก็ยังคงร้องไห้  ร้องไม่หยุด...
คนอ่อนโยนอย่างทัศนัยทนไม่ได้ที่เห็นเพื่อนร้องไห้หนักมากขนาดนี้  เขาจึงลูบหลังปลอบเพื่อน  เธอคงไม่มีที่พึ่งจริงๆ  เธอดูอ่อนแอตั้งแต่เลิกกับแฟนแล้ว  อีกอย่างลูกของมหาเศรษฐีย่อมถูกคาดหวังไว้มาก  ชีวิตครอบครัวของพลอยเพลินจึงกดดัน  เธอคงไม่กล้าปรึกษาพ่อแม่  ส่วนติ้วกับดิวนั้นทัศนัยไม่อยากนึกถึง

“มึง....กูอยากตาย...”  พลอยเพลินพูดแล้วก็ปล่อยโฮอีกระลอก

“มึงต้องช่วยกูนะ  กูไม่รู้จะพึ่งใครแล้ว....” เธอเขย่าแขนทัศนัย  ดวงตาเศร้าหมองไร้ทางไป  ขืนทัศนัยไม่ช่วยก็ว่าใจดำเกินไป  เขาพยักหน้าตกลง  อมยิ้มเป็นกำลังใจให้เพื่อน

“กู...ท้อง”

“ห้ะ!”

“กูไม่กล้าบอกใคร  ไม่รู้จะให้ใครช่วยจริงๆ...กูควรทำไงดีวะ ไม่อยากเอาเด็กออกแต่เรายังเรียนไม่จบ  แถมพ่อมันก็ไม่มี...”

“แล้วไปหาหมอยัง...แบบว่าปรึกษา”

“มึงจะบ้าเหรอ....หมอเขาไม่รับปรึกษาปัญหาชีวิตหรอกเว้ย...มึงต้องช่วยกูนะ  กูขออยู่บ้านมึงจนกว่าจะคลอดได้มั้ย  ถ้ามึงอยากได้เด็กมึงก็เอาไปเลย...กูให้แล้วไม่รับคืนด้วย....กูกะว่าถ้าคลอดเสร็จจะหนีไปอยู่ที่ไกลๆ”
ทัศนัยมึนไปหมด  เขาตั้งตัวได้ช้ากว่าคนมีปัญหาจริงๆซะอีก
“เดี๋ยวๆ  แล้วพ่อแม่แกล่ะ”  เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆแล้ว  สาวมั่นอย่างพลอยจะคิดเองเออเองไม่ได้

“ถ้าเขารู้กูตายแน่...นะๆมึง  ช่วยกูเถอะ  กูจะบ้าตายแล้ว” 
จากนั้นทัศนัยก็ต้องปากค้างกับคำอ้อนวอนต่างๆนานา รับฟังข้อดีของการมีลูกจนเก็บเอาไปคิดทั้งคืน
สงสารเพื่อนก็สงสาร  แต่ชีวิตเด็กทั้งคน....สังคมไทยยังไม่ยอมรับคู่รักร่วมเพศดีเลย  อยากเลี้ยงแต่ก็ไม่กล้า  ไหนจะยังเรียนอยู่อีก
....แต่ถ้ามีโซ่ผูกมัดแทนคุณสักคนก็ดีนะ  คนของเขาจะได้กลับบ้านมาหาลูกเร็วๆ  พ่อกับแม่ช่วยกันเลี้ยงเด็กตัวเล็กๆจนเติบใหญ่  สั่งสอนให้เด็กคนนั้นเป็นคนดี เป็นคนเก่ง...ทุกคนที่พบเจอก็หลงรักหลงเอ็นดู  และที่สำคัญก็เอาพ่อแม่ไปอวดได้อีกว่านี่แหละถูกเลี้ยงโดยคู่รักร่วมเพศที่รักกันมากๆ ไม่มีอะไรแตกต่างจากเด็กพ่อแม่ชายหญิงเลย

“พี่แทน....อยากมีลูกมั้ย”  ทัศนัยถามขึ้นท่ามกลางความมืด  เขารู้ว่าแทนคุณยังไม่หลับ  เพราะเห็นเจ้าตัวกำลังพิมพ์ข้อความอะไรสักอย่างในโทรศัพท์มือถือ
แทนคุณสะดุ้งเฮือก  เก็บมือถือใส่เก๊ะหัวเตียงแล้วล็อค
“ทำไมเหรอ...วิวอยากมีเหรอครับ”  มือหนาลูบหัวนิ่มอย่างอ่อนโยน   กระชับตัวร่างเล็กกว่าตนให้เข้ามาให้อ้อมกอด

“ก็...ถ้ามีก็ดีครับ  เด็กน่ารักดี”

“พี่ก็ชอบเด็กนะ...แต่มีก็เป็นภาระเปล่าๆ ไม่รู้คนเป็นพ่อเป็นแม่ทนเลี้ยงจนโตได้ยังไงนะ ทั้งค่ากินค่าเรียน หมดไปตั้งกี่ล้าน แถมไม่มีเวลาจู๋จี๋กันอีก”
ทัศนัยถอนใจ....แทนคุณเล่นพูดดักทางไว้ขนาดนี้เขาจะกล้าพูดอะไรต่อ  ที่คนรักพูดมามันก็ถูกสำหรับคนอย่างแทนคุณที่คงไม่อยากมีตัวฉุดรั้งความเจริญในความคิดของเขา

ผลสรุปของการนอนคิดทั้งคืนก็คือไม่รับลูกของพลอยเพลินมาเลี้ยงแน่นอน  แต่อาจจะให้ที่พักแก่เพื่อนจนคลอด เขาต้องไปปรึกษาแม่ก่อนค่อยว่ากันอีกที
.
.
.

เป็นเช้าที่ทัศนัยตื่นทีหลังแทนคุณจนไม่ทันยืนส่งไปทำงาน  ร่างกายมันคงดีใจที่ไม่ต้องไปเรียนล่ะมั้งถึงได้สายโด่งตะวันทิ่มก้น  ร่างบางงัวเงียอาบน้ำแปรงฟันจนสดชื่น  เริ่มทำความสะอาดบ้านไล่ตั้งแต่ห้องข้างบนก่อน
ขณะที่กำลังกวาดห้องนอนอยู่นั้น  ทัศนัยก็ได้ยินเสียงมือถือสั่นครืดกับโต๊ะ  ภายในห้องนั้นมีแค่โต๊ะหัวเตียง ตู้เสื้อผ้าและเตียงเท่านั้น  จึงไม่ต้องเดาเลยว่าแทนคุณคงลืมมือถือไว้แน่ๆ 
เขาคบกันมาตั้งสองปีกว่าแล้วจะไม่รู้นิสัยของคนรักได้อย่างไร  ว่าตั้งแต่ย้ายมาอยู่บ้าน แทนคุณชอบเก็บมือถือไว้ในเก๊ะ  ร่างบางเดินไปเปิดแต่มันกลับล็อค  หาอะไรมาแงะอยู่นานจนถอดใจ รอให้แฟนเขามาเปิดเองดีกว่า
เวลาเข้าบ่ายคล้อย  ทัศนัยเก็บเสื้อผ้าไปซัก  ถอนใจเซ็งๆเมื่อกุญแจหนึ่งดอกตกลงมาตรงหน้า...เวลาหามักไม่เจอ  เวลาไม่หามักเจอ  เป็นแบบนี้ทุกทีสิน่า...

แกร๊ก! มือเล็กดึงเก๊ะออกมา  ภายในนั้นมีมือถือหน้าตาธรรมดาๆ แต่เครื่องยังใหม่เอี่ยมเพราะเจ้าของเป็นคนระเบียบจัด  ทัศนัยไม่ใช่คนละลาบละล้วงอะไร  แต่มือบังเอิญไปโดนปุ่มมือถือจนหน้าจอขึ้นมาปรากฏสายไม่ได้รับถึงสิบกว่าสาย  แค่นี้มันก็ผิดปกติมากพอที่จะกดเข้าไปดู...และน่าแปลกยิ่งไปอีกเมื่อสายที่โทรมานั้นไม่ได้เมมชื่อไว้
ความสงสัยท่วมท้นในใจ....ทัศนัยกดเข้าดูข้อความเพราะเมื่อคืนเห็นว่าแทนคุณใช้มันอยู่

‘ห่างกันแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็คิดถึงมากขนาดนี้ ...ฝันดีครับที่รักของเก้า’

เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางหัว  ทัศนัยมือสั่น น้ำตาไหลปริ่ม  ทรุดนั่งลงไปกับพื้น  พยายามคิดว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิด  เขาฉลาดพอที่จะเช็คข้อความขาออก  หวังที่จะไม่เห็นข้อความของแทนคุณว่า
‘ ฝันดีครับเก้า  รอพรุ่งนี้ไม่ไหวเหมือนกันครับ’
 

............


อย่าลืมอ่านตอนที่5 เรปสุดท้ายของหน้า10 น้า
ไม่มีคนเม้นท์เลยไม่แน่ใจว่ามีคนเห็นคนอ่านกันค่ะ
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 6 ชีวิตใหม่ 7/4/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: Mississippi ที่ 07-04-2015 22:36:24
แหน่ะอีพี่แทน ออกลายตั้งนานแล้วนี่หว่า ฮึ่ยยยยยยยยยย
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 6 ชีวิตใหม่ 7/4/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 07-04-2015 23:23:30
เจ้าชู้เหมือนเดิมเลย เฮ้ออออ
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 6 ชีวิตใหม่ 7/4/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 07-04-2015 23:53:04
ลายออกแล้ว
สันดานผู้ชายให้ดูตอนมั่งมี
วิวก็เลยรับลูกเพื่อนมาเลี้ยงเป็นน้ำหวานสินะ
เรากลับมาคิดอีกทีแทนมันเทรนวิวจนเป็นเหมือนสัตว์เลี้ยงเลย
หือไ่ม่ขึ้น
นี่ดีนะที่ยังมีแม่วิวอยู่ด้วย
ถ้าคิดอีกไปอีกทาง
ชีวิตวิวจะดีกว่านี้แค่ไหนถ้าหากว่าไม่เจอแทน
อ่านไปแล้วก็ทั้งฉุนทั้งโกรธ
วิวเองก็เสียสละเพื่อมันมาตั้งมากมาย
ยอมรับแทนตั้งแต่ยังไม่มีอะไร

ป.ล เราไม่เห็นตอนที่ 5 จริงๆแหละ

อ้างถึง
อย่าเป็นมะยิงเหมือนป๊าหน่า"
ตรงนี้เราไม่เก็ทค่ะ  มะยิง - ภาษาเหนือแปลว่าผู้หญิง ในบริบทนี้??
อย่าว่ากันนะ  ภาษาไทยเราไม่แข็งแรงจริงๆ
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 6 ชีวิตใหม่ 7/4/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 08-04-2015 00:15:30
ลายออกแล้ว
สันดานผู้ชายให้ดูตอนมั่งมี
วิวก็เลยรับลูกเพื่อนมาเลี้ยงเป็นน้ำหวานสินะ
เรากลับมาคิดอีกทีแทนมันเทรนวิวจนเป็นเหมือนสัตว์เลี้ยงเลย
หือไ่ม่ขึ้น
นี่ดีนะที่ยังมีแม่วิวอยู่ด้วย
ถ้าคิดอีกไปอีกทาง
ชีวิตวิวจะดีกว่านี้แค่ไหนถ้าหากว่าไม่เจอแทน
อ่านไปแล้วก็ทั้งฉุนทั้งโกรธ
วิวเองก็เสียสละเพื่อมันมาตั้งมากมาย
ยอมรับแทนตั้งแต่ยังไม่มีอะไร

ป.ล เราไม่เห็นตอนที่ 5 จริงๆแหละ

อ้างถึง
อย่าเป็นมะยิงเหมือนป๊าหน่า"
ตรงนี้เราไม่เก็ทค่ะ  มะยิง - ภาษาเหนือแปลว่าผู้หญิง ในบริบทนี้??
อย่าว่ากันนะ  ภาษาไทยเราไม่แข็งแรงจริงๆ

มะยิง  เป็นมุกมาจากคำว่า มะเร็ง ที่เวลาพูดเราจะไม่กระดกลิ้นรอเรือกันเลยกลายเป็น มะเล็งค่ะ
เล็งก็คือเล็งปืน
คนไทยชอบล้อว่ามะยิงเพราะว่ามันดูแรงกว่ามะเร็ง  คือตายเลย อะไรประมาณนี้ค่ะ
ตัวอย่างประโยคเช่น  "เป็นมะเร็งยังดีกว่าเป็นมะยิง" ก็คือล้อว่าแค่โดนเล็งไม่ถึงกับโดนยิงตาย ปลอบใจตัวเองไรงี้
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 6 ชีวิตใหม่ 7/4/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 08-04-2015 00:38:18
ขอบคุณมากค่ะ คนเขียน
เราห่างภาษาไทยไปนานมากๆ
ศัพย์หลายๆตัวไม่เข้าใจ
มุกหลายๆอย่างก็ไม่เก็ท
เคยอ่านไลน์ที่วัยรุ่นคุยกันแล้วไม่เข้าใจ
ทำเอาวิตกจริตไปพักใหญ่ๆ   :hao7:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 7 ของขวัญ 17/4/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 17-04-2015 22:31:07
ตอนที่ 7 ของขวัญ



"เราตัดสินใจแล้ว  เราจะขอลูกพลอยมาเลี้ยง"


ทัศนัยนึกถึงคำพูดของตัวเองในวันนั้น นี่ก็ผ่านมาได้หกเดือนแล้ว เขาใช้ชีวิตตามปกติของนักศึกษาปีสาม ส่วนพลอยเพลินอาศัยอยู่กับแม่จอมระเบียบ ไม่น่าเชื่อเหมือนกันว่าเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยจนพลอยกลายเป็นลูกอีกคน

ส่วนเรื่องที่แทนคุณมีคนอื่นเขาก็เล่าให้ทั้งสองฟัง ได้คำปรึกษามาก็มาก โดยเฉพาะมารยาหญิงร้อยเล่มเกวียนพิชิตใจชายที่แม่และพลอยเพลินถนัดนักหนา ไม่อย่างนั้นแม่คงไม่ได้ผู้ชายซื่อๆอย่างป๊ามาครอบครองหรอก

ท่านปรมาจารย์การันตีขนาดนี้ ตลอดหกเดือนที่ผ่านมา ทัศนัยจึงวางแผนดึงใจให้แทนคุณมาหลงตนมากกว่าเก่า ฟังดูเหมือนเป็นงานง่ายๆ เพราะแทนคุณรักและเอ็นดูทัศนัยเสมอต้นเสมอปลายอยู่แล้ว แต่นี่แหละที่มันไม่ง่ายที่สุดของที่สุด เขาไม่รู้เลยว่าแทนคุณจะเลิกกับคนๆนั้นได้ยังไงในเมื่อแทนคุณก็ยังดีกับตนเป็นปกติแบบนี้

เมื่อวิธีนี้ใช้ไม่ได้ผลเพราะทัศนัยอ่อนโยนเกินไป พลอยเพลินจึงแนะนำว่าควรแสดงตัวให้ฝ่ายนั้นรู้เลยว่าแทนคุณมีเจ้าของแล้ว ทำให้สองคนนั้นทะเลาะมึนตึงกันไปเอง
ถึงจะดูยากสำหรับทัศนัยไปสักหน่อย...แต่ก็ต้องลองดูสักตั้ง!



"วันนี้นึกไงติดรถพี่มาเนี่ย" แทนคุณขยี้หัวคนอ่อนกว่าจนยุ่งเหยิง แต่แฟนเด็กเขาไม่ว่าอะไร ดูมีความสุขมากเกินปกติเสียด้วยซ้ำ


"ก็อยากนั่งรถบ้างนี่นา ตั้งแต่พี่แทนถอยมาก็ไม่ค่อยได้นั่งเลย" ทัศนัยตอบด้วยน้ำเสียงที่คิดว่าปกติที่สุด


"แล้วจะลงไหน  ห้ามคุยกับใครนะรู้เปล่า พี่หวง"


"ก็...นั่งไปเรื่อยๆก่อนครับ"  ทัศนัยยิ้มเกร็ง
ทั้งสองไม่ได้พูดอะไรอีก นั่งฟังเพลงคลอไปเรื่อยๆจนใกล้จะถึงโรงงานของแทนคุณ คิดว่าเจ้าตัวคงเริ่มจะรู้ตัว จึงจอดรถริมทางก่อนเข้าซอย
คนหน้าหวานหันมายิ้มอีกรอบ


"ตกลงจะลงไหนครับ พี่ต้องทำงานนะ" น้ำเสียงแทนคุณไม่เอ็นดูแต่เจือความกังวลแปลกๆ ถึงทัศนัยจะซื่อเรื่องนี้แต่แทนคุณก็ส่อพิรุธชัดเจนเกินไป


"ขอเข้าไปดูโรงงานพี่ได้เปล่า วิวยังไม่เคยเข้าไปเยี่ยมเลย"


"ไม่เอาน่าวิว ฝุ่นมันเยอะ"


"แต่วิวอยากเห็นงานของพี่บ้างนี่นา เราคบกันมาตั้งนาน"


"พี่เคยอยากดูห้องเรียนของวิวเหรอ บางเรื่องพี่ก็อยากให้เป็นส่วนตัวนะ  วิวฟังที่พี่พูดบ้าง"

ทัศนัยกัดปากกดอารมณ์
มือกำแน่นจนเส้นเลือดขึ้นชัด
ทำไมแทนคุณทำเหมือนเขาเป็นคนอื่น
ถึงโรงงานจะไม่ได้เป็นหุ้นส่วน แต่เมื่อแทนคุณกลับบ้าน ก็มีคนคอยปรนนิบัติพัดวีให้ผ่อนคลาย  ทำให้มีแรงทำงานต่อ
คนๆนั้นคือเขาไม่ใช่หรือ
การพูดจาแบบนี้สู้เอามีดมาแทง  ยังจะง่ายกว่า

"ไม่ใช่ว่าพี่มีคนอื่นซ่อนไว้ใช่มั้ย"
เพราะว่าทนทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นมาตั้งหกเดือน คนใจเย็นอย่างทัศนัยก็ย่อมมีวันขีดสุดเช่นกัน
เขารับมือกับสถานการณ์อย่างนี้ไม่เป็นด้วย ความน้อยใจความเสียใจรวมกันจนกลายเป็นความโกรธ เขาไม่มีสติจะควบคุมตัวเองต่อไปไหว


"คนที่ชื่อเก้า..."


"มันเป็นใคร....”
เขาร้องไห้ปานจะขาดใจเมื่อแทนคุณไม่ตอบสักคำ
ในหัวมีแต่คำถามมากมายที่คั่งค้างในใจ

แทนคุณกอบมือทั้งสองข้างให้หยุดตีโพยตีพาย ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าตัวเองบีบแรงจนทัศนัยร้องหนักกว่าเก่า
สายตารำคาญตอกย้ำทัศนัยได้ดีว่าพี่แทนคนเก่าไม่อยู่แล้ว

ปึ้ก!

แทนคุณผลักร่างบางออกจนชนประตู คนตัวเล็กกว่ารู้สึกเหมือนตัวเองสู้กับยักษ์มา
เพียงโดนแค่นั้นทัศนัยก็นิ่งเงียบไป

"เช็ดน้ำตาซะ เดี๋ยวพี่พาไปดูเองเลยไอ้เก้านั่น  ถ้าไม่เห็นแก่พี่...วิวอยากทำอะไรกับมันก็เชิญ"



ภาพของเก้าที่วาดไว้คือเกย์สาวแรงๆสวยๆ มีจริตจะก้านจนล่อพี่แทนของเขาเข้ามาติดกับ แต่ไม่ใช่เลย ...เก้าเป็นเกย์สาวสูงวัย ท่าทางเอาการเอางาน มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นคนมีบารมี
ทันทีที่แทนคุณจอดรถ หล่อนก็ปรี่เข้ามาเปิดประตูให้ ทั้งสองทักทายพอเป็นพิธีก่อนเข้าโรงงาน
โรงงานที่ว่าเป็นตึกแถวยาวหลายห้อง  โดยสองห้องคือโรงงานของแทนคุณที่คนงานกำลังนั่งเย็บผ้ากันอยู่ ทุกคนคุยไปเย็บไป เงยหน้ามาทักเจ้านายขณะที่เท้าไม่หยุดเหยียบก็สามารถ


"อุ้ยตาย! น้องชายเหรอจ้ะ หน้าตาน่าเอ็นดูจริงเชียว พามาฝากงานเหรอแทน"
เดินตามมาตั้งนานเพิ่งมาเห็นเนี่ยนะ.!
ทัศนัยปั้นสีหน้าใหม่ ไม่เอาแล้วคนขี้แย เพราะคงจะสู้ชั้นเชิงของคุณป้าเก้าไม่ได้

แทนคุณสังเกตหน้าบึ้งของแฟนเด็กแล้วละเหี่ยใจ ไม่อยากให้มีเรื่องใหญ่ไปกว่านี้
"ไม่ได้พามาฝากครับ พามาดูเฉยๆ น้องเขาสนใจน่ะครับเก้า"
แก่จนจะเป็นแม่ได้อยู่แล้ว แฟนเขายังเรียกว่าเก้าเฉยๆอีก?!

ทัศนัยได้รู้รสชาติของคำว่า ‘เมีย’  ก็วันนี้นี่แหละ เขาอยากจะป่าวประกาศให้โลกรู้ไปเลยว่าพี่แทนน่ะ ‘ผัว’  แท้ๆ ไม่ใช้สลิง ไม่ใช้ตัวแสดงแทนด้วย!


"ก็อยู่บ้านเดียวกัน สนิทกันจนเหมือนเป็นคนๆเดียวกันแล้วนี่ครับ...ย่อมอยากรู้เรื่องของกันและกันเป็นธรรมดา..ใช่มั้ยพี่แทน"


"วิว...” แทนคุณทำเสียงข่ม


"เก้าครับ...วันนี้แทนขอหยุดวันนึงนะ มีธุระกับน้อง"  เอาไงเอากันวะ ปล่อยไว้มีแต่ทำให้ทัศนัยคิดมาก เขามีแค่เด็กน้อยคนนี้คนเดียวที่ยอมเขาได้นี่นา ไม่อยากให้มีปัญหาจนวุ่นวาย
และง้อใครไม่ค่อยเป็นด้วย


แทนคุณขับรถกลับบ้านโดยมีทัศนัยนั่งนิ่งตลอดทาง แต่แววตารื้นนั้นไม่สามารถปกปิดความกังวลเอาไว้ได้เลย
ทันทีที่รถนิ่งสนิท  ร่างบางก็บุ่มบ่ามเปิดประตูวิ่งหนีเข้าห้องตัวเอง  ทิ้งตัวนอนคว่ำหน้าร้องไห้กับหมอน  ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองเป็นแบบนี้เหมือนกัน  ถ้าแทนคุณด่าเขาก็เข้าใจ

“หยุดร้อง...คุยกันก่อน”  คนแก่กว่าหน้าเครียด  ลูบหัวนิ่มปลอบโยน  พยายามใจเย็นไม่เอาอารมณ์เป็นที่ตั้ง   

“ฮึก...วิวไม่ดีตรงไหน  พี่ชอบแบบนั้นเหรอ วิวเห็นในโทรศัพท์...พี่ดูรักกัน”  เสียงหวานสั่นเครือกับหมอน

“นี่ยังไม่เข้าใจเหรอเนี่ย...เก้าเขาเป็นคนคุมงานแทนพี่  เค้าจะทำให้พี่ได้เรียนต่อต่างประเทศด้วยนะ”
ทัศนัยเงยหน้าขึ้นมาเพื่อจะฟังชัดๆ

“อะไรนะ?”

“ที่พี่คุยเล่นแบบนั้นเพราะว่าเขาจะได้ให้ทุนพี่ไปเรียนต่อหลังรับปริญญา”

“หมายความว่าพี่หลอกเค้าเหรอ  พี่ทำแบบนั้นได้ยังไง?!  แล้วพี่ไปเรียนไหนไม่ห่วงวิวเลยเหรอ” 

“วิวเข้าใจพี่บ้างมั้ย?  พี่อยากเจริญก้าวหน้ามากกว่านี้ ยิ่งเร็วยิ่งดี”

“วิวเข้าใจว่าพี่อยากก้าวหน้า...แต่นั่นมันผิด...ทำไมพี่ไม่เคยปรึกษากันเลย”

“วิวยังเด็ก  ไม่รู้เรื่องหรอก”

“คำก็ไม่เข้าใจ สองคำก็ไม่รู้เรื่อง...สรุปว่าวิวช่วยอะไรพี่ไม่ได้เลย  ถ้างั้นเราจะคบกันทำไมครับ”
ทัศนัยลุกขึ้นยืนจ้อง  จนแทนคุณไม่ยอมให้เป็นฝ่ายถูกข่ม  เขาลุกขึ้นเต็มความสูง  เริ่มมีน้ำโห

“ที่พูดนี่อยากเลิกใช่มั้ย! เออมึงไปเลย!...”
ทัศนัยสะดุ้ง  เขากระพริบตาปริบๆด้วยความมึนงง 
ที่พูดนั่นไม่ได้หมายความว่าอยากเลิกสักหน่อย   อาการคนขี้โมโหกำเริบอีกแล้ว  คราวนี้เขาคือสาเหตุเสียด้วย
ร่างบางก้าวถอยหลัง  หวังจะวิ่งหนีอีกครั้ง  ไม่อยากเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงกับคนอารมณ์ร้าย

“โอ๊ย!”  ยังไม่ทันจะก้าวดี  แขนเล็กๆก็ถูกกระชาก  แต่เพียงครู่เดียวแทนคุณก็ปล่อยให้เป็นอิสระ  ร่างสูงทึ้งหัวตัวเอง เดินวนในห้องเหมือนหนูติดจั่น  ทัศนัยได้จังหวะจึงหนีออกมาสงบจิตสงบใจอีกคน


...............

การทะเลาะกันมักมีจุดเริ่มต้นที่คนเราลืมทุกทีว่ามันเริ่มมาจากอะไร  และสุดท้ายก็กลับมาคิดว่าเราทะเลาะกันเพื่ออะไร  ขึ้นเสียงใส่กันเพื่ออะไร
เขารู้ดีว่าแทนคุณควบคุมสติได้ดีพอสมควร เห็นจากหลายๆครั้งที่เผลอลงไม้ลงมือแต่ก็ได้แค่กระชาก
ทัศนัยอยากกลับไปคุยกับแทนคุณใหม่  หาเหตุผลมาถกเถียงกัน  หาทางสายกลางกับหลายๆเรื่อง  อีกไม่นานพลอยเพลินก็จะคลอดแล้ว  หากแทนคุณทิ้งเขาแล้วจะเอาเด็กไปไว้ที่ไหน 
ได้แต่ภาวนาขอให้เด็กคลอดก่อนแทนคุณรับปริญญา  หวังเอาเด็กมารั้งคนรักไว้ ..เพื่ออยู่ด้วยกันตลอดไปตามคำสัญญา
.
.
.

แว้ๆ
เสียงเด็กร้องดังออกมาจากห้องทำคลอด
ทัศนัยผลุบๆโผล่ๆหารูที่จะมองเข้าไปได้  เขาตื่นเต้นยิ่งกว่าคนเป็นแม่จริงๆเสียอีก

“เลิกเดินได้มั้ยวิว  แม่ปวดหัว ทำอยางกะลูกตัวเอง”  คุณปราณีดึงแขนลูกชายให้มานั่งรอข้างๆ  ตบขาเล็กให้หยุดเขย่า
ความตื่นเต้นทำให้ทัศนัยทนเก็บความในใจต่อไปไม่ไหว  ถ้าแม่รู้ความจริงทีหลังต้องเอาเขาตายแน่

“แม่...วิวมีอะไรจะบอก”

“อะไรล่ะ” คุณปราณีทำหน้าปลง

“วิวจะเอาลูกพลอยมาเลี้ยง....พี่แทนจะได้ไม่ทิ้งวิว....”  เสียงเบาลงเรื่อยๆเพราะกลัวความผิด

“หา!...นี่แกคิดอะไรอยู่...โอ๊ย..ทำไมลูกชั้นเป็นแบบนี้!”  คนเป็นแม่แทบลมจับ  ประโยคแรกน่ะดูดีสนับสนุน  แต่ประโยคหลังนี่สิ....ลูกชายเธอหลงผู้ชายจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว

“แม่ไม่ยอม... แกจะเอาเด็กไปเล่นพ่อแม่ลูกไม่ได้”
ว่าแล้วเชียว....ทัศนัยก้มหน้างุด
อารมณ์ตื่นเต้นเมื่อครู่วูบลงอย่างกับเล่นรถไฟเหาะ...อันที่จริงเขารู้สึกว่าชีวิตตั้งแต่ทะเลาะกับแทนคุณมานี้ก็เป็นอย่างนี้ตลอด
ขึ้นๆลงๆ เอาแน่เอานอนไม่ได้   เช้าตี พอเย็นก็ดีกัน

“ญาติคุณพลอยเพลินหรือเปล่าคะ”  โชคดีของหูเมื่อคุณหมอมาได้จังหวะพอดี
สองแม่ลูกดีใจยกใหญ่เมื่อได้เห็นหน้าหลานสาวสุดที่รักที่เฝ้าบ่มเพาะมาตั้งเก้าเดือน 
วินาทีแรกที่ทัศนัยเห็นเด็กตัวแดงๆ อ้วนจ้ำม่ำ เขาก็หลงรักทันที  เด็กคนนี้ไม่ดิ้นไม่งอแง  กลับนอนนิ่งยิ้มร่าราวกับว่ารู้เรื่อง ทั้งๆที่ตายังมองไม่เห็นด้วยซ้ำ
ทัศนัยส่งนิ้วเล็กของตนแหย่เล่น  ขอบตารื้นด้วยความปลื้มปิติ
สองแม่ลูกเลิกทำสงครามต่อกัน  หันมาเอ็นดูเจ้าหนูน้อยแทน

ครูปราณีผู้ชื่นชอบภาษาไทยจึงตั้งชื่อจริงอันไพเราะให้คล้องจองกับตัวเองว่า  รวีสุคนธ์…ความหอมหวานของพระอาทิตย์

“ปราณี...กับ รวีสุคนธ์...มันน้ำเน่าจังเลยแม่”

“มีคดีติดตัวอย่ามาพูด  ชื่อเล่นล่ะเอาอะไร ชั้นให้แกเลือก” 

“แม่จะไม่ให้พลอยตั้งมั่งเหรอ”

“ชั้นคุยกับหนูพลอยละ  ตั้งสิ”

“อืม....น้ำหวาน...น้ำหวานชอบไหมลูก” ทัศนัยเอ่ยเสร็จก็ก้มลงจูบหน้าผากแดงแผ่วเบา

“เข้าใจตั้งดีนี่”  คุณปราณีนึกว่าลูกชายดัดแปลงมาจากชื่อจริงที่ตนตั้งจึงเอ่ยชมลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น

“ก็พี่แทนชอบกินน้ำหวานนี่ครับ...เข้ากับหน้าหวานๆของหนูเลย เนอะๆ”
คนเป็นแม่ถอนหายใจปลงๆหลายรอบ  หากย้อนเวลากลับไปได้ เธอจะไม่อยู่ห่างจากลูกชายหัวอ่อนคนนี้เลย   ไม่ใช่ว่าสามีเลี้ยงไม่ดี  แต่ดีเกินไปต่างหาก...



..............

ขออภัยที่มาต่อแค่อาทิตย์ละครั้งค่ะ
รู้สึกว่าสมองมันเอื่อยเกินไป ไม่มีอารมณ์ดราม่าเหมือนก่อน
มันไม่ทั้งทุกข์ทั้งสุข
มันเป็นอารมณ์ของความเบื่อที่วัยรุ่นมักเป็นกันละมั้ง555

แต่จะจบแล้ว คงจะ 10 ตอนค่ะ
เฉลยหมดแล้ว  ตอนนี้เหลือแค่ตอนที่พี่แทนนอกใจของจริงกับนังทัช
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ   :c4:

[/color]
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 7 ของขวัญ 17/4/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 17-04-2015 22:45:55
เตรียมตัวเตรียมใจกับตอนพี่แทนนอกใจ


แต่ถึงรู้ว่ามันจะหน่วงยังไงก็ยังอยากอ่านอยู่ดี
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 7 ของขวัญ 17/4/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 17-04-2015 23:46:42
อารมณ์เหมือนพระเอกเป็นไบโพลาร์เลย เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายเเบบเวอร์ๆ
เห็นเเก่ตัวเยอะไปอะ ไม่มองคนรอบข้าง
ส่วนนายเอกก็นะ รักมาก มากเกินไป คิดอะไรก็ง่ายเกินไป ไม่รักตัวเอง เอาพระเอกมาตั้งก่อนเสมอ



รอตอนต่อไปจ้าาาา
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 7 ของขวัญ 17/4/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 18-04-2015 00:06:09
รอดูอีทัชว่าจะมาไม้ไหน  :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 7 ของขวัญ 17/4/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: cinpetals ที่ 19-04-2015 09:48:39
สงสารนายเอก  :sad4:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 7 ของขวัญ 17/4/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 19-04-2015 09:58:44
ง่า......บอกตรงๆนะคะ
อิแทนนี่ตั้งแต่อ่านนี่ไม่ได้มีความดีงามอะไรเลย
ไม่ใช่ว่าเรา Biased  นะ
อาจจะมีช่วงแรกๆที่เริ่มคบกับวิวที่ดูใช้ได้
แต่มาทีหลังๆนี่คือสันดารออกเลย
ไม่ว่าจะหลอกเก้าหรือคุ้มดีคุ้มร้ายเริ่มทำวิวแรงๆ
ที่จริงว่าไปแล้ว คนอย่างทัชนี่เหมาะสมกับแทนมากๆ
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 8 ช่วงเวลาแห่งความสุข 21/4/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 21-04-2015 21:19:03
ตอนที่8 ช่วงเวลาแห่งความสุข


อีกสองเดือนแทนคุณก็จะรับปริญญาแล้ว  เจ้าตัวไม่เคยเอ่ยถึงเรื่องเรียนต่ออีก แต่ทัศนัยรู้ว่าไปแน่ เพราะหนังสือที่แฟนเขาซื้อมาช่วงนี้มีแต่เสริมภาษาอังกฤษ  ไม่ก็ท่องเที่ยวยุโรป
สงสัยเหลือเกินว่าป้าเก้าทำไปเพื่ออะไร  ก็น่าจะรู้แล้วว่าแทนคุณมีแฟน  มันน่าโมโหจริงๆ!

ทัศนัยยู่ปากเบื่อโลก  เอาจริงก็ไม่กล้าเปิดอกคุยหรอก  แทนคุณเป็นพวกมีความมุมานะทะเยอะทะยาน  ต้องเข้าใจว่าเขาเกิดมาไม่มีใคร  จึงอยากสร้างอะไรที่เป็นตัวเป็นตนให้ตัวเอง
แล้วครอบครัวล่ะ?
สำหรับแทนคุณมันมีค่าแค่ไหน...


"ไม่วิ่งกับพี่เหรอ สูดอากาศยามเช้า จะได้อารมณ์ดี"  ร่างบางส่ายหัวอมยิ้มให้  ตาปรือๆจะหลับแต่ต้องฝืนทำภารกิจให้สำเร็จ
แทนคุณมัดเชือกรองเท้าวิ่งเสร็จแล้วก็จุ๊บหน้าผากนวลหนึ่งที ก่อนจะวอร์มร่างกายหน้าบ้าน  ทัศนัยใช้เวลานั้นแอบโทรหาบุคคลที่ว่าจ้างไว้ 

"เอามาวางเลยครับ"  ทัศนัยกดวางสายมือสั่น  ยืนมองนอกรั้วหน้าบ้านที่มีผู้ชายตัวเตี้ยสวมฮู้ดสีดำเดินนิ่งๆผ่านมา
ตึก...ตึก...ตึก
ใจเขาเต้นราวกลองรัวไม่ประสานกับจังหวะอันเชื่องช้าของลูกจ้าง 
เหลือบมองแทนคุณ...รายนั้นกำลังตั้งใจยืดเส้น ไม่ได้สนใจคนเดินผ่านเลย
เนียนสมกับราคาว่าจ้าง...
หนูน้ำหวานวัยสามเดือนเศษทนนอนรอเหงาๆไปก่อนนะลูก....


"เฮ่ย! วิวมาดูอะไรนี่!" เสียงเรียกตื่นตกใจทำให้ทัศนัยหลุดจากภวังค์
เขาวิ่งไปหาแทนคุณ แสร้งทำเหมือนไม่รู้อะไร  ร่างบางร้องเสียงหลงทำราวกับว่าเด็กทารกตัวอ้วนจ้ำม่ำเป็นสิ่งประหลาด


"ใครวะทิ้งได้ลงคอ!" แทนคุณเอ่ยด้วยความโมโห  สงสารเด็กคนนี้ที่ชะตากรรมเหมือนเขา
ทั้งสองไปเรียกป้านวลมาช่วยดูเด็ก เพราะทำกันไม่เป็น ...ทัศนัยรู้สึกว่าตัวเองแสดงละครได้เก่งก็วันนี้
ท่าทางเงอะๆงะๆของเขาเรียกรอยยิ้มเอ็นดูจากแฟนหนุ่มได้ชะงัด

สรุปว่าวันนั้นแทนคุณก็ไม่ได้ไปทำงาน  ทัศนัยขอบคุณใต้ฟ้าบาดาล ทุกสิ่งทุกอย่างที่สั่งไม่ให้ป้าเก้าโทรมาเตือนสติแฟนเขา
ทัศนัยจึงกล่อมแทนคุณที่กำลังจะพาเด็กไปแจ้งตำรวจได้สะดวก


"พี่แทนจะให้เด็กไปอยู่บ้านเด็กกำพร้าจริงๆเหรอ..ม..ไม่สงสารเด็กเหรอ" ทัศนัยบีบน้ำตากอดเด็กแนบอก  เขาร้องปานจะขาดใจจนหนูน้ำหวานร้องตามระงม


"เราเลี้ยงเด็กไม่ได้นะวิว" แทนคุณมีน้ำเสียงลังเลอย่างเห็นได้ชัด  ไม่อยากให้เด็กกำพร้า  แค่เขากับพี่น้องที่บ้านนั้นก็มากเกินพอ
มันเหงา
อ้างว้าง
และโดดเดี่ยว


"ลองนึกดูสิว่าพี่จะอยู่บ้านเด็กกำพร้าหรือจะอยู่บ้านที่มีพ่อ..มีแม่...มีลูก..พร้อมหน้าพร้อมตากัน"  ทัศนัยกล่อมไม่หยุด  เชื่อว่าแทนคุณต้องรับเด็กคนนี้  และจะยกเลิกการไปเรียนต่อ  เลิกติดต่อกับป้านั่นได้ยิ่งดี


"ป้าว่าลองคิดดูก็ดีนะ เราสามารถรับมาเป็นลูกบุญธรรมได้นะ แทนอายุถึงแล้วนี่" ป้านวลช่วยพูด  รู้สึกเอ็นดูเด็กคนนี้ไม่แพ้กัน


"มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอกครับป้านวล อีกอย่างวิวยังเรียนอยู่เลย ไหนจะขี้ปากชาวบ้าน แค่นี้ก็โดนมองเหมือนตัวประหลาดอยู่แล้ว ผมไม่อยากให้เด็กมีปม"


"มีปมหรือไม่มีปม มันขึ้นอยู่กับว่าเราจะสอนเค้ายังไงไม่ใช่เหรอครับ...โอ๋ๆ ไม่ร้องนะลูก ป๊าแทนต้องรับหนูอยู่แล้วนะครับ"
ยิ่งเห็นทัศนัยมีความสุขกับเด็ก แทนคุณก็ยิ่งสับสน
แน่นอนเขาฝันมาตั้งแต่เด็กว่าอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์เหมือนคนอื่นๆเขา แต่พอรู้ตัวว่าเป็นเกย์  ความฝันนั้นก็ถูกกดทับด้วยกิเลสอย่างอื่น
เขาพบว่าตัวเองมีความสุขกับเงิน กับการทำงาน
และกับ...

....ทัศนัย



...แทนคุณรู้ตัวว่าแฟนเด็กกำลังหาเรื่องมีภาระเพิ่ม และยื้อเวลาให้เขาผูกพันกับเด็กมากขึ้น 
ผ่านมาสองวันแล้วที่ทัศนัยดื้อไม่ยอมไปเรียน  เอาแต่เลี้ยงเด็กอ้วนจ้ำม่ำ แถมยังซื้อชุดซื้อของใช้มาเพิ่มอีก
ส่วนป้านวลยิ่งแล้วใหญ่  คาดว่าทัศนัยคงขี้ตู่บอกว่าเขารับเด็กคนนี้แล้วละมั้งถึงได้ซื้อของมารับขวัญหลานเสียมากมาย

เห็นแล้วก็น่ารักดี...
แต่เขาจะทิ้งอนาคตที่วาดไว้ไปได้อย่างไร...


"พี่แทนนน วันนี้แม่วิวจะมาหานะ"
เวรละ...ถ้าครูปราณีมาเห็นหน้าหลาน แกต้องหลงแน่ๆ 
ทีนี้เขาคงปฏิเสธไม่ได้อีก
แทนคุณทึ้งหัวด้วยความเครียด 
อยากเลี้ยงก็อยาก  อยากไปเรียนต่อก็อยาก
เขาเชื่อว่าวิวคนดีของเขาต้องรอได้...แต่เด็กล่ะ  เด็กต้องมีพ่อ...
คนอย่างนายแทนคุณที่ไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะเป็นพ่อคน...แต่มาวันนี้...


"โอกาสมาถึงแล้วนะพี่แทน"  เสียงกระซิบแผ่วเบาข้างหูดั่งมนต์สะกด


.
.
.


"ตั้งชื่อว่าน้ำหวานนะพี่แทน เพราะพี่แทนชอบกินน้ำหวาน ส่วนชื่อจริงให้ชื่อรวีสุคนธ์ ..ดีไหมแม่?"
ทัศนัยพูดเองเออเอง แม้แต่ครูปราณียังเอือมๆ ได้แต่พยักหน้าหงึกๆ  แกคงอึดอัดเหมือนกันที่มีลูกดื้อรั้น แทนคุณอยากจะขอคำปรึกษา แต่คงต้องล้มไป


"พี่ว่าเราไปแจ้งเจ้าหน้าที่ก่อน แล้วปรึกษาเขาว่าเราเลี้ยงได้ไหม" เจ้าบ้านตัดสินใจในที่สุด อย่างน้อยๆก็พบกันครึ่งทาง แม้ต้องเจ็บหน่วงในใจเมื่อเห็นหน้าเศร้าๆของคนรักก็ตาม


...ในที่สุด  แผนที่วางไว้ก็ประสบผล
แทนคุณยอมรับน้ำหวานมาเลี้ยง  ไม่ไปเรียนต่อ และหันมาจับธุรกิจส่งออกเสื้อผ้า ส่วนโรงงานเย็บผ้าเปิดไว้รับงานเล็กๆน้อยๆ เป็นเหตุให้แตกหักกับผู้หวังดีอย่างคุณเก้า
ฝ่ายทัศนัยลาออกจากมหาวิทยาลัยเพื่อมาเลี้ยงน้ำหวานเต็มตัว  แต่แทนคุณขอร้องให้รักเรียน ทำให้เขาต้องยอมลงคณะของมหาวิทยาลัยเปิดเอาไว้ เมื่อถึงเวลาสอบค่อยไปสอบ

ทั้งสามคนพ่อแม่ลูกอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขมาก
มากเกินกว่าแทนคุณจินตนาการไว้เสียด้วยซ้ำ  ยิ่งนานวันเขายิ่งรักยิ่งหลงทัศนัย  และรักน้ำหวานมากจนบรรยายออกมาไม่ได้จริงๆ
เขาได้รู้ว่าเด็กไม่ใช่ภาระ  แต่เด็กคือส่วนเติมเต็มชีวิต  ทำให้ผู้ชายแย่ๆคนหนึ่งมีเหตุผลมากขึ้น ใส่ใจคนอื่นมากขึ้น  แม้จะเคยคิดเช่นนี้ตอนคบทัศนัยช่วงแรกๆ  แต่ก็นะ...คนเลวๆอย่างเขาคงได้แค่นั้น

จนมาคิดดูอีกทีก็อดโมโหตัวเองในอดีตไม่ได้  ว่าทำไมเห็นแก่ตัวได้ขนาดนั้น
ถ้าวันนั้นไม่รับน้ำหวานมาเลี้ยง...เขาคงทำทัศนัยเจ็บปวดไปทั้งชีวิต....


นี่ก็ผ่านมาสี่ปีแล้ว...นางฟ้าตัวน้อยๆของบ้านกำลังอยู่ในวัยจ้อเลยเชียว
เมื่อเช้าก็ขอให้เขาซื้อไอติมมาฝาก  กลัวว่าลูกจะอ้วนจนทำลายสุขภาพ แต่ทำไงได้...พอไม่ซื้อให้ ตัวพ่อนี่แหละกระวนกระวายเอง

 
"ใครมาวะ"  แทนคุณยังมีข้อเสียมากๆๆอยู่ข้อหนึ่ง คือเขาขี้หึงมาก  เบื่อตัวเองเหมือนกัน ควบคุมอารมณ์หึงไม่ค่อยจะได้ มันเป็นไปเองโดยอัตโนมัติ

ร่างสูงเดินลงจากรถ ก้าวฉับๆด้วยใจร้อนรน  รถเอสยูวีคันใหญ่สีดำเมื่อมตรงหน้าทำให้เดาได้ไม่ยากว่าน้อยนักที่ผู้หญิงจะขับ
ทัศนัยคงได้ยินเสียงรถเขาถึงเดินออกมารับ....รอยยิ้มนั่น...มีพิรุธ


"รถใครอ่ะวิว"  แทนคุณเดินไม่รอคำตอบเข้าไปในบ้าน  เห็นผู้ชายหน้าตาดี....ดีกว่าเขาด้วย!


"สวัสดีครับ"


"ใครครับวิว" แทนคุณจงใจกวนบาทา  ไม่อยากเสียมารยาทกับแขกหรอก แต่บอกแล้วว่าอารมณ์หึงมันไปอัตโนมัติ


"เอ่อ...เพื่อนสมัยเรียนครับพี่แทน  ...พี่แทนไปดูน้ำหวานก่--"  "พี่ไม่เคยเห็นหน้า!"


"ขอโทษครับคุณ  ผมคงมารบกวนคุณเจ้าของบ้าน...ค่อยคุยกันนะวิว ไปล่ะครับ"
ผู้ชายปริศนาโบกมือลา ส่งยิ้มกวนๆให้  จนแทนคุณแทบอยากจะซัดมันเสียตรงนั้น
หันไปอีกที...คนตัวเล็กกำลังเอามือปาดน้ำตา  กลั้นเสียงสะอื้น...


"ร้องไห้ทำไมครับวิว...ไหนบอกพี่มาซิว่ามันเป็นใคร"


"เพื่อนเก่าครับ..."

ทัศนัยหยุดอาการขี้แยสาวแตก  ไม่อยากอ่อนแอให้แทนคุณเห็น
แต่เขายังจะระบายกับใครได้ ในเมื่อเรื่องทั้งหมดมันเริ่มจากตัวเอง
ร่างบางครุ่นคิดด้วยใจร้อนรุ่ม
สี่ปีที่มีความสุข
ไม่อยากให้เกิดเรื่องแย่ๆอีก

และหวังว่าเรื่องนี้จะจบลงด้วยดี....

หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 8 ช่วงเวลาแห่งความสุข 21/4/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 21-04-2015 21:25:10
อ้างถึง
และหวังว่าเรื่องนี้จะจบลงด้วยดี....
คนอ่านก็เหมือนกันแหละ

อย่าบอกนะว่าวิวนอกใจแทน   :mew2:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอน 8 ช่วงเวลาแห่งความสุข 21/4/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 21-04-2015 22:09:18
 :pig4: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอนที่9 4/5/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 04-05-2015 22:01:34
ตอนที่9


ทัศนัยมองกระจก...ใบหน้าหวานรับกับผมยาวเหมือนผู้หญิง...ทำทุกอย่างเพื่อเป็นแบบอย่างแก่ลูก
มันเป็นทฤษฎีมั่วๆของเขาเองที่เด็กผู้หญิงมักเลียนแบบพฤติกรรมของคนเป็นแม่ เมื่อเริ่มชอบความสวยความงาม

 เขาจึงทำตัวเหมือนผู้หญิงเข้าไว้  น้ำหวานจะได้ทำตามบ้าง เพราะตอนนี้น้ำหวานกินเก่งมาก ตัวอ้วนฉุ 
จึงจำใจสอนเสียใหม่ โดยให้ดูหม่าม้าคนนี้เป็นตัวอย่าง  ถึงแม้พี่แทนจะไม่ค่อยชอบลุคนี้เท่าไหร่นัก

มือขาวเนียนกำแน่นด้วยความอัดอั้น....ยิ่งภาพตัวที่สะท้อนถึงความรักที่มีต่อน้ำหวานมันชัดเจนมากขึ้นเท่าไหร่
ก็ยิ่งอยากจะทุบกระจกให้มันแตกๆไปซะให้รู้แล้วรู้รอด!

"หม่าม้าทำไรอ่า.." น้ำหวานตัว(ไม่)น้อยเดินด้อกแด้กเข้ามาเห็นภาพทัศนัยกำลังกำมือชูเข้าหากระจก
คนเป็นแม่มีสติ  รีบลดมือลง...


"น้ำหวานครับ...รักม้ามั้ย?...อยากไปอยู่กับพ่อหนูมั้ย"  ร่างบางปรี่มาหาลูก  ย่อตัวโอบเรียกกำลังใจ


"พ่อไหน...ปะป๊าเหรอคะ"  น้ำหวานรู้มาตลอดว่าหม่าม้าเป็นผู้ชาย  วัยสี่ขวบสามารถแยกแยะเพศได้แล้ว  แต่ก็ไม่เข้าใจเรื่องพ่อแม่ที่แท้จริงเท่าไหร่


"พ่อจริงๆ ที่ไม่ใช่ปะป๊าครับ"


"พ่อใจดีเหมือนปะป๊าป่าว"


"ไม่เลยครับ  ใจร้ายมาก..." ทัศนัยเงียบไปพักใหญ่จนน้ำหวานทำหน้าง่วง


"น้ำหวานไม่ต้องไปแล้วนะ อยู่กับม้าดีที่สุด"  เขาไม่อยากพูดเรื่องนี้อีก  ตบปากตัวเองหนึ่งทีเป็นการลงโทษ

พูดไปก็เจ็บเปล่าๆ...
ตอกย้ำทำไม...ผ่านมาเป็นอาทิตย์แล้ว ...มันคงเลิกความตั้งใจไปแล้วมั้ง...


"แต่ว่า...วันนี้หม่าม้าจะพาไปหาคุณแม่พลอยนะ ไปไหมลูก?"


"อ้าว...ไหนบอกแม่พลอยไม่เจอ"  น้ำหวานหมายถึง หม่าม้าเคยบอกไว้ว่าหาแม่พลอยไม่เจอมาตั้งหลายปีแล้ว


"ม้าหาเจอแล้วครับ ไปกันนะๆ"
ทัศนัยจับลูกสาวแต่งตัวน่ารัก เข้ากับชุดตน
เริ่มภารกิจแอบหนีแฟนเที่ยว

.
.
.

"ไหนอ่าหม่าม้า"  น้ำหวานจิ้มปากตัวเองด้วยความฉงน
แม่พลอยของตนตัวเล็กจนอยู่ในกำแพงวัดได้เลยเหรอ เก่งจังเลยน้า~

แม่คนปัจจุบันอย่างทัศนัยปล่อยให้เด็กจินตนาการต่อไป  รอให้โตเขาคงเข้าใจอะไรมากขึ้น
ร่างบางวางพวงดอกมะลิลง แล้วพนมมือ
'ถ้าพลอยยังอยู่ ...ขอให้แกรับรู้ด้วยนะว่าเราจะเลี้ยงน้ำหวาน เราไม่อยากยกให้คนที่มันทิ้งแก'


ย้อนกลับไปในวันนั้น...
แฟนเก่าของพลอยเพลินที่เขาจำชื่อไม่ได้ด้วยซ้ำตามมาหาถึงบ้าน
มันอยากเห็นหน้าลูก  ทัศนัยก็ให้เห็น  ...ถือว่าคนเป็นพ่อคงมีความผูกพันทางสายเลือดบ้าง ดูจากสภาพแล้ว มันคงไม่คิดจะเอาลูกตัวเองคืน   แต่ที่ไหนได้...
มันบอกว่ารู้เรื่องทุกอย่างจากพลอยเพลิน  พลอยส่งจดหมายไปหาก่อนตายว่ามีลูกคนหนึ่ง เล่ารายละเอียดยิบจนมันอยากเอามาเลี้ยงเอง
เหตุผลที่มันให้คืออะไรรู้ไหม...มันอยากให้น้ำหวานเลี้ยงมันตอนแก่

ทัศนัยขัน...ยังมีคนเหตุผลห่วยพอกันกับเขาอยู่อีกหรือนี่

ก็นั่นแหละ  เถียงกันไปเถียงกันมาจนน้ำหวานหลับก็ยังไม่จบ  กระทั่งแทนคุณกลับบ้านจึงหยุด
ตั้งแต่นั้นมันก็ไม่ได้ติดต่ออะไรอีก




ร่างบางอุ้มลูกที่กำลังหลับสนิท  เข้าบ้านอย่างทุลักทุเลโดยไร้วี่แววสามี
ทั้งๆที่รถก็จอดอยู่...?

"พี่แทน"  เงาตะคุ่มของแทนคุณนิ่งสนิทบนเตียง
ทัศนัยเปิดไฟให้สว่าง แต่ก็ต้องเจอสายตาโกรธเคืองเหมือนเสือ
ด้วยความที่อยู่ด้วยกันมาหลายปี  รู้เช่นเห็นชาติดี  เมื่อเจอแบบนี้ทัศนัยจึงขอตัวเลี่ยงออกมาดีกว่า


"จะไปไหน..."  ถามเย็นเยือกแต่แรงบีบที่แขนไม่ได้เบาตามเลย
ร่างบางไม่ชินสักที  ...เราคงยอมมากไป  เขาถึงได้ใจทำแบบนี้ไม่เปลี่ยน...


"วิวจะไปดูลูก ลูกหลับมาป่านนี้คงตื่นแล้ว"


"ไม่ต้อง....มานี่สิ"
แทนคุณดึงร่างสั่นดั่งลูกนกให้นั่งที่ตักตน  หยิบเอาเอกสารกระจัดกระจายบนเตียงยื่นให้
ความว่าเรียนมาน้อยจึงอ่านอย่างงงๆ จนแทนคุณต้องชี้จุดสำคัญให้อ่าน
..ข้อความนั้นบอกว่า นายกรกฎ มีดีเอ็นเอตรงกับน้ำหวาน
นายกรกฎ...มันนี่นา!


ทัศนัยเร่งคิดหาคำแก้ตัวว่าไม่รู้จักมักจี่กัน แต่ความคิดนั้นต้องล่มเมื่อแทนคุณยื่นแผ่นสูติบัตรใบเก่าตอนน้ำหวานคลอดเป็นหลักฐานอีกทบหนึ่ง


"ไอ้นั่นมันเป็นพ่อน้ำหวานสินะ...แถมแม่น้ำหวานยังเป็นพลอยที่สนิทกับเมียพี่สุดๆ...อยู่มหาลัยเดียวกัน เคยรู้เรื่องของเพื่อนบ้างหรือเปล่า"

ทัศนัยส่ายหน้า ไม่รู้ไม่เห็น


"คิดเหรอว่าคนรวยอย่างพลอยพ่อแม่เขาจะไม่ห่วง" พูดจบแทนคุณก็ส่งรูปภาพหลายใบให้มืออันสั่นเทา 
ซึ่งเป็นภาพแอบถ่ายพลอยเพลินขณะอุ้มท้อง  และหลายๆใบมีทัศนัยติดอยู่


"รู้ไหมมันติดต่อพี่มาและส่งหลักฐานพวกนี้มาทั้งหมด...ตอนแรกพี่ก็ไม่เชื่อหรอกนะว่าเมียพี่จะเป็นถึงขนาดนี้"
มือหนาของแทนคุณบีบเอวเล็กจนเจ็บ  กดไว้ไม่ให้ทัศนัยหนี


"เล่ามาซิ...ทำไปทำไม อยากเลี้ยงเด็กมากหรือว่าอยากทำลายอนาคตพี่?" 
แทนคุณไม่ได้โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงอย่างเมื่อก่อน  แต่เขาใช้น้ำเสียงข่มขู่จนน้ำตาไหลหยดใส่ขา
มือหนาจับใบหน้าคนรักให้หันมาอย่างแรง  เกลี่ยน้ำตาทิ้ง
ทัศนัยกลัวจับใจ  แต่ไม่กล้าหนี  ถ้าหนีได้ แทนคุณต้องเอาตายแน่
รู้สึกผิดและสร้างเรื่องต่อไปไม่เป็น


"ทำไมต้องโกหก...?"


ทัศนัยส่ายหน้าปฏิเสธ


"พูด!!"
แทนคุณผลักร่างบางกดกับเตียง  เขย่าแรงๆเพื่อเค้นเอาความจริง  แต่ทัศนัยก็ไม่ยอมตอบกลับมา  เอาแต่หันหน้าหนีความผิด


"มันใช่เรื่องมั้ยที่กูต้องโมโห!!  มึงหลอกกูทำไม!! เพี้ยะ!"
ว่าจะใช้สติคุยกันแต่แทนคุณก็ทำไม่ได้ในที่สุด
รอยมือห้านิ้วแดงเถือกบนแก้มขาวเนียนปรากฏชัด  ทัศนัยร้องไห้โฮ  กุมแก้มด้วยความปวด
แทนคุณไม่เคยลงไม้ลงมือถึงขั้นนี้เลย 

มือขาวยกขึ้นพนมแนบอกเมื่อแทนคุณง้างจะตบอีกหน
"ขอโทษๆ วิวขอโทษ ...ฮือออ"
เห็นแบบนี้แล้วใครจะใจร้ายลง
ร่างสูงผุดลุกขึ้น กำหมัดต่อยกำแพงระบายความโกรธ


"ต่อไปนี้มึงห้ามยุ่งกับชีวิตกูอีก! ส่วนเด็กนั่นกูจะเลี้ยงต่อเอาบุญ"


"ขอบคุณครับ..ฮึก วิวจะไม่หลอกพี่อีกแล้ว วิวขอโทษ ...แค่อยากให้เราอยู่ด้วยกัน--อื้อ!!"
แทนคุณรำคาญคนแก้ตัว  เขาบีบคางอีกฝ่ายให้หยุด จับหันหน้าไปมาด้วยความโมโหแล้วไม่รู้จะทำยังไง  ไม่อยากทำร้ายคนอ่อนแอกว่า แต่อารมณ์ตัวเองก็รุนแรง  มันตีกันไปหมด


"กูอยากรวย ...แต่มึงขัดขวางชีวิตกู"
มือหนาปล่อย  เขาเท้าเอวเดินพล่านทั่วห้อง


"ไม่จริง...พี่แทนรักชีวิตตอนนี้มากที่สุดวิวรู้"


"อย่าแส่!"


"วิวขอโทษที่หลอก  แต่มันก็มีแต่เรื่องดีๆไม่ใช่เหรอครับ..." 
ทัศนัยอ่อนแรงลงด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ


"...ออกไป"
ทัศนัยออกจากห้องตามคำสั่งทันที  วิ่งเข้าห้องลูกหวังหาที่ยึดเหนี่ยว


...........


ทัศนัยโบกมือส่งลูกสาวขึ้นรถไปเรียน  เวลายิ้มทีก็ต้องสะดุ้งทีเพราะเจ็บแก้ม
ยามน้ำหวานถามว่าเป็นอะไรทำไมใส่ผ้าปิดปาก ก็ต้องโกหกไปว่าเป็นหวัด และได้ยินเสียงเยาะในลำคอจากผู้กระทำตอบกลับมา
ทีแรกก็ไม่รู้ว่าแทนคุณจะมือหนักขนาดนี้  ตอนโดนตบมันคงเจ็บจนชาจึงไม่รู้เรื่อง แต่พอส่องกระจกเท่านั้นแหละ  น้ำตาแห่งความน้อยใจก็ไหลออกมาไม่หยุดจนตาบวม แก้มก็บวม ...บวมไปทั้งหน้า
ซึ่งคนทำอย่างแทนคุณไม่ชายตาแลเลยสักนิด  มีเพียงเอายาแก้อักเสบมาให้กิน คนโง่ซ้ำซากอย่างทัศนัยจึงเหมือนมีน้ำมาหล่อเลี้ยงหัวใจให้พอมองในแง่ดีบ้างว่าเขาก็ยังรักยังห่วงเราอยู่


"เป็นอะไรเหรอวิว"  ป้านวลทักทายด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม


"หวัดครับ"  ทัศนัยเสหน้าหลบ  พยายามหาอะไรทำ ป้านวลจะได้ไม่สังเกตความผิดปกติ


"แล้วทำไม...." ป้านวลอายุปูนนี้แล้วมีหรือจะดูไม่ออก  เดินมาใกล้ๆหลานข้างบ้านที่ตนเอ็นดู


"ว้ายตาเถร!"
เพราะลุกลี้ลุกลนมากไปหน่อย  แทนที่จะปิดหน้ากลับไปทำผ้าปิดปากหลุดเสียอย่างนั้น
สายตาของป้านวลมีแต่คำถามและความเวทนา  ทำให้ทัศนัยขี้แยต้องร้องไห้ต่อหน้าผู้ใหญ่  เขาขอร้องว่าอย่าบอกเรื่องนี้ให้แม่รู้  ไม่งั้นแทนคุณตายแน่
ทัศนัยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ป้านวลฟัง หูชากับคำเทศน์อยู่นาน แต่ป้านวลก็รู้ตัวว่าเป็นคนนอก จึงขอแค่ให้คำปรึกษาเรื่องครอบครัว และเรื่องเด็กก็พอ

ป้านวลไม่ลืมเอาก้อนสมุนไพรมาประคบแก้ม  ไม่รู้ว่ามือนางหนักหรืออย่างไร  ทัศนัยจึงน้ำตาไหลตลอดเวลา....



เป็นช่วงเวลาหนึ่งเดือนเศษที่ทัศนัยเที่ยวทุกวันเพื่อดับความฟุ้งซ่าน  เขาชอบไปเดินเล่นตามสวนสาธารณะไม่ก็ซื้อของในสวนจตุจักร  เสร็จแล้วจึงไปนั่งรอน้ำหวานหน้าโรงเรียน  ไม่เคยคิดไปไหนไกลกว่านี้เพราะเงินที่ใช้มันก็เป็นของแทนคุณทั้งนั้น
แต่มันไม่เหมือนเดิม...
ไม่มีอะไรเหมือนเดิม...

แทนคุณไม่เคยพูดอะไรอีกนับแต่นั้น  ยังดีที่เขาสามารถแสดงละครได้เก่งต่อหน้าน้ำหวานอยู่บ้าง นอกนั้นน่ะหรือ...คำว่าอากาศยังเจ็บน้อยเกินไปด้วยซ้ำ
ทัศนัยต้องโกหกแม่ โกหกลูก และเลวร้ายกว่านั้นคือโกหกตัวเอง
เดี๋ยวเขาก็หายโกรธ... เดี๋ยวเขาก็เข้าใจ
พี่แทนมีแต่เรา....มีแต่เราคนเดียว

ปึ้ก!

"ขอโทษครับๆ"  เด็กวัยรุ่นหัวเกรียนสะดุดล้มตรงที่เขานั่งอยู่จนกาแฟในมือหล่นใส่ทั้งแก้ว
ทัศนัยพรูลมหายใจด้วยความเซ็ง พยักหน้าให้ว่าไม่เป็นไรก่อนไปล้างเสื้อในห้องน้ำ


"ผมขอโทษจริงๆครับ เดี๋ยวผมซื้อเสื้อให้ใหม่นะ" เด็กคนนั้นยังตามมาไม่เลิก ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้


"พี่ไม่เป็นไรหรอก  เดี๋ยวซื้อเอง" ตอบกลับอย่างแผ่วเบา  เด็กคนนั้นจึงไม่ได้ยิน  เด็กหนุ่มจับแขนทัศนัย ลากไปยังร้านเสื้อยืดราคาตัวละร้อย


"ตอนนี้เอาตัวถูกๆไปก่อนนะครับ เดี๋ยวผมจะไปกดเงินมาชดใช้ให้อีก" 


"เฮ้ยไม่ต้องหรอก  พี่ไม่ว่าอะไร"


"งั้นผมขอเบอร์พี่หน่อยสิ  ผมรู้สึกผิดน้า"
ทัศนัยส่ายหน้า  จะจีบก็บอกกันตรงๆดีกว่ามั้ง
คนแก่กว่าพยายามบอกปัด เลือกเสื้อมาตัวหนึ่งแล้วเอาไปเปลี่ยนที่ห้องน้ำโดยที่เด็กผมเกรียนยังคงตามเหมือนลูกหมา
อากาศในจตุจักรร้อนจัด แถมยังมีกลิ่นกาแฟทั้งตัว ทำให้ทัศนัยอยากจะอาบน้ำให้รู้แล้วรู้รอด 
ห้องน้ำของที่นี่ก็สกปรกสิ้นดี..
ร่างบางเดินออกมาพร้อมฝืนยิ้มว่าโอเค  เด็กหัวเกรียนจึงยิ้มกว้าง


"พี่จะให้เบอร์ผมป่ะ"


"จะจีบพี่เหรอ" ทัศนัยถาม  ก้มหน้าล้างมือไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้าง


"ได้ป้ะล่ะ?"

ผลั้วะ!! ร่างของเด็กหนุ่มล้มลงกับพื้น  "เฮ่ยไอ้สัตว์! มึงต่อยกูทำไมวะ!?" 
เหตุการณ์เกิดเพียงพริบตาเดียว  คนที่ตนคุ้นหน้าดีก็ปล่อยหมัดใส่เด็กอีก  ทัศนัยรีบยื้อยุดแขนแกร่งเอาไว้ พร้อมกับใครอีกคนก็ไม่รู้มาช่วยรั้งแทนคุณเช่นกัน


"จำไว้ว่านี่เมียกู!!"  แทนคุณประกาศกร้าว  ร่างสูงดึงทัศนัยออกมาตอกย้ำ  เด็กหนุ่มจึงล่าถอยไป
ตอนนี้ในห้องน้ำมีเพียงทัศนัย แทนคุณ และบุคคลปริศนาที่เกาะแขนแฟนเขาไม่ปล่อย

แทนคุณจ้องหน้าที่เปลี่ยนไปมากของทัศนัย
มันดูโทรม ไม่สดใส  ไม่น่ารักเอาซะเลย
"ที่ออกเที่ยวทุกวันนี่คงอ่อยเหยื่อสินะ"  แทนคุณผลักร่างบางชนเข้ากับอ่างล้างหน้า  ทัศนัยไม่ตอบโต้อะไร เพราะมันจะมีแต่เสียกับเสีย  แทนคุณไม่ฟังเขาหรอก


"พี่แทนคุยกับทัชก่อน นี่ใครครับ?"  ชายหนุ่มปริศนารั้งแทนคุณกลับ  หน้าตาดี...แต่งตัวมีรสนิยม


แทนคุณถอนใจแรง  "...แฟนพี่เอง"
คนที่ชื่อทัชตาเบิกกว้าง   หันมาหาทัศนัยขวับ  จ้องอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ


"กลับบ้านซะ...ทัชกลับไปก่อนนะ  พี่ขอเคลียร์ทางนี้ก่อน"


"อย่านานนะครับ"
ทัศนัยเหมือนคนตาบอด.....
ภาพคู่รักห่วงใยต่อกันมันทำให้เขาตาพร่า...
สติไม่รับรู้อะไรทั้งนั้นจนกระทั่งถึงบ้าน

แทนคุณตวาดเขากับเรื่องซ้ำๆเดิมๆ  หาว่าคนซื่อๆแบบนี้หลอกมันตั้งแต่ต้น  แรด! ร่าน! จ้องจะเกาะผู้ชายกิน
จนด่าไปถึงแม่เขาว่าเลี้ยงลูกให้เหมือนตัวเอง  เอาแต่ตัวเองเป็นที่ตั้ง
ทัศนัยกลั้นความเจ็บปวดไว้ไม่อยู่
เขาชกหน้าคมของคนที่ได้ชื่อว่าสามีอย่างแรง  แล้วก็ทุบอกแกร่งหลายทีเหมือนคนสิ้นสติ
แทนคุณปล่อยให้ตัวเองโดนทุบได้สักพักก็เอาคืน
คนตัวใหญ่กว่า มีแรงมากกว่า  ตบทีเดียวทัศนัยก็ล้มกลิ้งไปกับพื้นแล้ว
ร่างบางร้องไห้โฮ  ท้าว่าให้ตบให้ตีอีก  เอาให้พอใจ  แทนคุณซึ่งมีแต่ความโกรธก็จัดตามนั้น  มันตบอีกสองทีซ้ายขวาแล้วก็บึ่งรถหายไป

ร่างเปราะบางราวกับจะสลายไปกับอากาศค่อยๆลุกขึ้น  ปาดน้ำตาที่เปรอะหน้าจนดูไม่ได้  เดินไปยังหน้าบ้านที่ซึ่งกุหลาบกำลังเบ่งบาน
ความรัก....ความรักกำลังเบ่งบาน
ปากบางยิ้มขื่น  หยดน้ำตาร่วงเผาะ
นิ้วเรียวลูบกลีบกุหลาบแผ่วเบาด้วยความทะนุถนอม  เกลี่ยนิ้วให้สัมผัสกับธรรมชาติที่ตนเองบรรจงดูแลให้มากที่สุด
กลีบสีแดงสด
กลีบเลี้ยงเล็กๆน่ารัก
หนามอันแหลมคม

 
"ฮึ่ก!"  ความเจ็บแปลบแล่นเข้ามาจากปลายนิ้ว   หยดเลือดค่อยๆทะลักจากรอยแผลอย่างช้าๆ  ทัศนัยมองดูแล้วหัวเราะ
ไม่เจ็บเลยสักนิด! 
โดนตบ โดนสวมเขายังเจ็บซะกว่า
มึงมันไม่ได้เรื่องเลยไอ้หนามเฮ็งซวย!

มือขาวรวบต้นกุหลาบเข้าเต็มมือ  กำมันไว้แน่นแล้วก็ดึงออก
ดึงอีก! 
ดึงเข้าไปอีก! 
เอาให้หมด! 
เกะกะ!
รก!
ตัวถ่วงความเจริญ!

ร่างบางพุ่งเข้าหากอกุหลาบอย่างสนุกสนาน  ไม่เจ็บเลย  เลือดออกให้มันเยอะกว่านี้เซ่  เอาให้ชนะไอ้เลือดชั่วที่มุมปากนี่ให้ได้  สะใจดีโว้ย...!



อ่อก...  ของในกระเพาะดันขึ้นมาช่วยเฉลิมชัย   ทัศนัยทรุดลง  สมองตื้อ  อาเจียนเอาอาหารของวันนี้ออกมาจนหมด
ดวงตาเริ่มพร่า  ...นึกถึงตอนนั้นที่แทนคุณส่งสายตาหวานซึ้งให้มัน
สว่าง...สว่างอีก....แล้วก็มืดลง.........



.......................

เครียดจัง   :ling3:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอนที่9 4/5/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 04-05-2015 22:13:36
 :เฮ้อ: :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอนที่9 4/5/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 04-05-2015 22:20:20
น้ำตาไหลเลย
ช่วงนี้เจอแต่แบบที่หน่วงๆจิตทั้งนั้นเลย
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอนที่9 4/5/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: Mississippi ที่ 04-05-2015 23:02:08
กรี๊ดดดดดดดดดดดด อึดอัดๆๆๆๆ
รอตอนต่อไปไม่ไหวแล้ว
เกลียดอิทัชกับอิพี่แทนมาก ฮึ่ยๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอนที่9 4/5/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: zzom ที่ 05-05-2015 01:43:41
อีพี่แทนแม่งชั่วมาก วิวิไม่น่าใจอ่อนคืนดีเลย... หาใหม่เถอะ :ling1:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอนที่9 4/5/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: iceman555 ที่ 05-05-2015 02:59:38
สงสารวิวอะ. เฮ้อออ
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอนที่9 4/5/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: NooNaM ที่ 21-05-2015 23:18:35
 :z6: สงสารวิวที่สุด มาต่อไวๆน้าาาา :katai1:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอนที่9 4/5/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: azure ที่ 21-05-2015 23:39:04
ทั้งแทนคุณและวิวต่างคนก็ต่างเห็นแก่ตัว คิดถึงแต่คงสามสุขของตัวเองทั้งคู่
โอ๊ยยยยย ไม่รู้จะว่าไงดี  :katai1:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอนที่9 4/5/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: NooNaM ที่ 23-05-2015 18:09:20
มาต่อไวๆ  สิค่ะ อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า★Prequel★ -ตอนที่10 25/5/58 p.11
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 25-05-2015 12:32:18
หนทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน

ทัศนัยลืมตาตื่นพร้อมกับความคิดนี้ในหัว
จะมีอะไรดีไปกว่าการให้โอกาสคนล่ะ  เขาไม่ได้โง่ แต่ก็ไม่ได้ใจแข็งพอที่จะตัดคนๆหนึ่งออกจากชีวิตง่ายดายขนาดนั้น
เราไม่จำเป็นต้องคร่ำครวญพิรี้พิไรรอเขาคนนั้นกลับมาหรอก  เอาเวลาไปเลี้ยงลูกดีกว่า
มือผอมขยับขึ้นเพื่อจะพยุงตัวลุก แต่แผลเป็นรอยยาวเลือดซิบนั้นเตือนสติให้อยู่นิ่งๆจะดีที่สุด 

ทัศนัยนอนกระพริบตาปริบๆรอใครสักคนเข้ามาหา  สงสัยอยู่เหมือนกันว่าเข้ามานอนในห้องได้อย่างไร จำได้แค่ว่ากำลังโมโหดึงต้นกุหลาบซะเละเทะ


"ตื่นแล้วเหรอ ตื่นแล้วก็กินข้าว แม่เพิ่งทำเสร็จ" กลิ่นข้าวต้มหอมฉุยเรียกน้ำย่อยในกระเพาะให้ทำงาน  แทนคุณวางถ้วยลงหัวเตียง แล้วกุมมือผอมบางขึ้นมาลูบปลอบ

....นี่คือแทนคุณแน่หรือ? 

"พี่จะเลิกกับเขานะ"  เสียงฟังดูสลดทำให้ทัศนัยอุ่นวาบในใจ คงจะเข้าใจสาเหตุที่ตนเป็นแบบนี้และคงถูกแม่ปราณีด่ามาแน่ๆ
แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ  ปากบางยังยกยิ้ม


"วิวรักพี่แทนนะ"  พูดออกไปทั้งๆที่รู้ว่าจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง


.


อาจมีบ้างนิดหน่อย ตรงที่แทนคุณเอาใจใส่ลูกและแม่ของลูกมากขึ้น
คอยไปรับไปส่ง คอยไต่ถามสารทุกข์สุขดิบตามปกติของคนอยู่ร่วมชายคาเดียวกัน

คนอารมณ์ร้ายยังมีท่าทีเกร็งๆ ไม่สนิทใจกับทัศนัยอยู่บ้าง  ซึ่งพยายามเข้าใจอยู่  แต่คนอ่อนไหวมีหรือจะไม่ท้อ 
ทัศนัยชอบร้องไห้กับเรื่องเล็กๆน้อยๆ  ทุกการกระทำ ทุกสถานการณ์...มันทำให้นึกถึงอดีตเคยหวาน
เขากลายเป็นคนขี้แย  ...ใบหน้ายิ้มแย้มแต่ข้างในกลับทุกข์ 

เรื่องนี้แม่ของเขารู้ดีที่สุด  ไม่น่าเชื่อว่าคนที่ทัศนัยเคยตั้งแง่จะเป็นคนที่มอบความหวังดีอันบริสุทธิ์ให้  แม้เขาจะดื้อ ไม่ค่อยยอมรับฟังเท่าไหร่ แต่แม่ก็เป็นคนเดียวที่ให้คำปรึกษาอย่างตรงไปตรงมาและไม่บังคับขู่เข็ญกัน
บางทีก็สงสารแม่ ที่ต้องสีซอให้ควายฟังประจำ


คนเคยหัวอ่อนคิดว่าตัวเองเริ่มแข็งขึ้นมาบ้างนิดหน่อยตรงที่เขาไปแสดงตัวให้คนที่บริษัทสามีเห็นเสมอๆ  หวังหาพวกก็ส่วนหนึ่ง อีกส่วนคือหาเรื่องทำให้สะใจเล่นไปอย่างนั้น
ทัศนัยชอบแกล้งเลขาของแทนคุณ หรือจะเรียกว่าอดีตชู้ก็ไดั
นายทัชทำงานห้องเดียวกัน ก็เหมือนน้ำมันกับไฟ  ยิ่งใกล้ยิ่งโหมกระพือ
ทัศนัยจึงต้องทำตัวเป็นน้ำมาดับไฟไร้ค่านั้น  และกลายเป็นถ่านร้อนๆมาจุดให้รักเก่าๆลุกโชนขึ้นอีกครั้ง


"อื้อ.."   ยืนเหม่ออยู่ดีๆก็ถูกตะโบมจูบ
ทัศนัยมึนงงไปชั่วขณะ ก่อนยกแขนโอบรอบลำคอหนาเป็นที่ยึดเหนี่ยว
รสจูบที่ร้างรามานานทำให้ร่างบางอ่อนระทวย


"ทำไม..."  เอ่ยถามแผ่วเบา


"...ไม่รู้สิ"  แทนคุณตอบกลับด้วยแววตาสั่นไหว  ทัศนัยไม่เข้าใจแต่ก็ยอมถ้าคนที่เขารักจะทำมากกว่านี้


"วิวรัก..--" 
แทนคุณไม่รอช้า  ปากหนาได้รูปบดจูบร้อนแรง ไม่กลัวว่าใครจะเข้ามา  เขาแค่รู้สึกโหยหาร่างกายนี้ ...โหยหาความรักจากคนๆนี้

มือทั้งสองบีบคั้นแก้มก้นกลม เลื่อนขึ้นลูบไล้แผ่นหลัง  แล้วค่อยๆดึงเสื้อตัวจิ๋วออก
แทนคุณไม่ใช่คนใจเย็นนัก  เขารีบรูดกางเกงสามส่วนตัวเก่งของทัศนัยตามมา  ร่างสูงรั้งตัวคนรักให้นั่งบนโต๊ะทำงาน  แทรกร่างตัวเองเข้าไปในหว่างขาขาว แล้วรูดซิบกางเกงตัวเอง  เผยให้เห็นก้อนเนื้อนูนแข็ง ดูน่าอึดอัด
ทัศนัยช่วยดึงมันออกมาให้ผงาด  มือรูดรั้งเรียกน้ำใสไหลปริ่ม


"อ้ะ!"  ร่างบางร้องสะดุ้งด้วยความเจ็บ   แทนคุณใจร้อนรีบมากเกิน ช่องทางที่ไม่ได้ใช้งานหลายเดือนยังไม่ถูกเตรียมพร้อมสักเท่าไหร่เลย   แต่ทัศนัยก็กัดฟันทน รับเอาท่อนเนื้อร้อนนั้นเข้ามารวดเดียว
เอวสอบขยับช้าๆ  แล้วเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น

"อือๆๆ"
ขาขาวๆเกี่ยวเอวหนาไว้เพราะเสียวกระสันเมื่อถูกกระแทกโดนจุดแห่งอารมณ์  พยายามกลั้นเสียงไม่ให้คนภายนอกไดัยิน

กิจกรรมเร่าร้อนใช้เวลากว่าชั่วโมงจึงเสร็จ
ทัศนัยอ่อนแรงในอ้อมกอดที่เฝ้ารอมาโดยตลอด  วันนี้เขาได้คืนกลับมาแล้ว...
ใบหน้าแดงก่ำดูไร้เรี่ยวแรง แต่เมื่อปรากฏรอยยิ้ม  มันจึงเป็นใบหน้าที่น่ารักที่สุดซึ่งแทนคุณเคยหลงลืมมันไป

ทั้งสองอิ่มเอมกับความสุขอยู่จนไม่ทันสังเกตเลขาคนสนิทที่กำลังแอบฟังด้วยความเกลียดชัง!


.
.
.

ความสัมพันธ์นับจากวันนั้นนับว่าดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ทัศนัยปลื้มใจที่จู่ๆแทนคุณก็ทนเฉยชาต่อไปไม่ไหว
ก็ใครล่ะจะเข้าใจร่างสูงที่สุด  ถ้าไม่ใช่เมียที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกันมาเช่นเขา

แต่ก็ใครอีกล่ะจะนึกว่ามารมันจะตามจองล้างจองผลาญไม่จบไม่สิ้น  !

พอนายทัชเห็นคนอื่นรักกัน  มันคงแค้นใจ
คิดว่าตัวเองเป็นแค่หมากตัวหนึ่งที่คนผัวหลอกให้รักเพื่อปั่นหัวเมียอีกที  ทั้งๆที่จริงแล้วแทนคุณก็หลงไปกับส่วนดีของตัวเอง

นายทัชใช้เวลาไม่นานในการแย่งแทนคุณกลับมา  เสแสร้งว่าตนอ่อนแอไร้ที่พึ่ง  อยู่ตัวคนเดียวไม่มีใคร  ซึ่งโดนจุดอ่อนแทนคุณเข้าอย่างจัง
มาทำให้แทนคุณหลงสุดๆก็ตรงที่ยอมแอบคบไม่ให้ใครรู้  ยอมให้แทนคุณกลับไปอยู่กับเมีย  ขอแค่ตนเป็นที่ระบายยามเบื่อเมียเท่านั้น  ไม่มีพันธะต่อกัน  ไม่มีสถานะอื่นใดนอกจากเจ้านายกับลูกน้อง
เพราะทำแบบนี้เอง  แทนคุณจึงเหลิง  วันไหนทะเลาะกับเมีย ก็จะมีคนคอยเอาใจสารพัด หารู้ไม่ว่าระหว่างนั้นตนโดนเป่าหูขนาดไหน    นั่นเป็นสาเหตุให้นึกระแวงทัศนัยอีกครั้ง


จนกระทั่งวันนั้น....วันที่น้ำหวานมาบอกว่าทัศนัยมีเพื่อน
แทนคุณโมโหเลือดขึ้นหน้า 
เพียงแค่เห็นว่ายิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับโทรศัพท์ เขาก็ควบคุมอารมณ์ร้ายไม่ได้
ร่างสูงกระชากแขนข้างนั้นจนมือถือร่วง  บีบกรามเล็กให้เลิกยิ้ม  รอยยิ้มนั้นต้องเป็นของเขาคนเดียว ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์!

พลั้ก! 
ผลักร่างบางเต็มแรงจนชนกับโต๊ะกินข้าว  โดยไม่นึกว่าโต๊ะมันจะล้มตามคน 
แต่เมื่อเห็นเลือดและน้ำหวาน  แทนคุณจึงคืนสติ  รีบอุ้มร่างบางขึ้นรถ  ฝากลูกไว้กับป้านวลที่ส่งสายตาผิดหวังมาให้

.
.
.

แทนคุณรู้สึกผิดมาก ยิ่งเห็นท่าทางหวาดกลัวของลูกด้วยแล้วยิ่งตอกย้ำว่าเขาเลว
อันที่จริงความแคลงใจที่ถูกหลอกจากทัศนัยมันเลือนลางไปแล้วด้วยซ้ำ
อุตส่าห์คืนดีกันแล้วแท้ๆ  ไม่น่าใช้อารมณ์เป็นที่ตั้งเลย

ตั้งแต่วันที่กลับบ้านแล้วรู้ว่าทัศนัยเครียดจัดจนขาดสติ   เขาก็แทบไม่เป็นอันทำอะไร  แล้วยังมาวันนี้อีก
ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะเขาทั้งนั้น
สมควรแก้ปัญหานี้สักที  ถ้าไม่เปลี่ยนตัวเองก็เปลี่ยนอีกคน
ซึ่งมันคงดูทุเรศมากหากแทนคุณเลือกเปลี่ยนคนอื่น
ในฐานะที่เป็นคนเริ่มทุกอย่าง เขาจึงขอเปลี่ยนตัวเอง เพื่อครอบครัวที่เฝ้าฝันตั้งแต่จำความได้จะกลับคืนมาอีกครั้ง....



แทนคุณเลือกเคลียร์ปัญหาคาใจสำหรับคนขี้หึงก่อน  เขาอยากเจอไอ้ตื๊อ อยากคุยกันเพื่อจะได้กันมันจากเมียเขาง่ายๆหน่อย
รับมือกับพวกนี้มานักต่อนัก  แต่ไม่มีใครช่างตื๊อจีบทัศนัยเท่ามัน
ยอมรับเลยว่ากลัวถ้าเมียเขาเผลอไปมีใจให้  ก็มันทั้งหล่อทั้งรวย และแสนดีขนาดนั้นนี่นะ





"ทำไมบัญชีพวกนี้มันดูมั่วไปหมด  คนใหม่ทำเหรอทัช"  แทนคุณโยนเอกสารลงบนโต๊ะ  ช่วงนี้มีแต่เรื่องให้คิด
เขาอยากย้อนเวลามากๆ  อยากให้อภัยเมียตั้งแต่วันที่รู้ว่าน้ำหวานเป็นลูกใครแล้ว   ไม่อย่างนั้นเรื่องมันคงไม่บานปลายขนาดนี้แน่


"ครับ  ก้อยมันตื่นเต้นมั้ง งานแรกของมันนี่นา  แต่ไม่ต้องห่วงนะ เดี๋ยวทัชดูให้"  ทัชอิงซบไหล่หนาด้วยใจยิ้มย่อง 
ใครจะยอมโดนเอาฟรีๆ  มันก็ต้องได้อะไรติดไม้ติดมือไปบ้าง
ระหว่างที่รอถูกเฉดหัวทิ้งก็ขอกอบโกยหน่อยเถอะ


"อย่าทำแบบนี้"  แทนคุณเบี่ยงตัวออก  ทั้งๆที่ตกลงกันแล้วว่าจะเลิกราต่อกัน  แต่ทัชชอบทำตัวเป็นปลาหมึก


"ถ้าไม่ใช่ญาติทัช พี่ก็คงต้องอบรมเองแล้ว ฝากทัชด้วยละกัน...เดี๋ยวต้องไปซื้อของง้อเมียหน่อย"


พูดได้หน้าตาเฉย...แล้วกูไม่ใช่เมียมึงรึไง!!
"ไปคนเดียวไม่เหงาหรือครับ ให้ทัชไปด้วยดีกว่านะ"  เสียงอ่อนเสียงหวานทำให้แทนคุณใจอ่อน  ตามมารยาทันเสียที่ไหน



ในที่สุดแทนคุณก็จับได้ว่าบัญชีบริษัทมันผิดปกติ  เขาตามสืบอยู่หลายวันกับทัช  แต่ก็ยังไม่ได้อะไรกลับมา  จึงทุ่มเวลาทั้งหมดสืบหาตัวการคนเดียว  ทำให้ไม่ได้ไปง้อทัศนัยสักทีจนชักจะเกลียดตัวเอง
พอรู้ว่าทัศนัยแอบมาหาป้านวลก็ยิ่งเร่งให้งานเสร็จเร็วขึ้น  ในใจมีความหวังว่าทัศนัยคงยังมีเยื่อใยอยู่บ้าง ไม่น่าจะง้อยากเท่าไหร่
มันไม่มีครั้งไหนทรมานเท่าครั้งนี้ การจากกันทำให้รู้ว่าเขาขาดทัศนัยไม่ได้



"คุณแทนครับ! แย่แล้วๆ!"  จู่ๆ รปภ.ก็วิ่งหูตาตั้งเข้ามา  ลากร่างสูงไปยังห้องเก็บภาพจากกล้องของบริษัท  หน้าจอกว่าสิบเรียงราย 
แทนคุณไล่สายตาตามนิ้วรปภ. ก็เห็นว่าทัชกำลังถือกระเป๋าสีดำใบใหญ่ ด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน  มองไปอีกจอก็มีรปภ.สองคนเดินเร็วไล่ตามอยู่


"ลุงสงสัยอะไร"


"เมื่อกี๊คุณทัชทะเลาะกับคุณก้อยครับ   พอออกมาก็มีท่าทางแบบนี้  เอาไงดีครับ?"


เหมือนไฟสว่างวาบในหัว นึกย้อนเหตุการณ์ทั้งหมดมันเข้าตรงล็อค  แทนคุณตบโต๊ะด้วยความโมโห  "เดี๋ยวผมลุยเอง!"


นั่นคือประโยคสุดท้าย ก่อนสติจะดับวูบไปในหนึ่งชั่วโมงต่อมา

แทนคุณฝัน....
เขาเห็นพ่อกับแม่ตัวเอง   ถึงแม้ไม่เคยเห็นหน้า  ไม่เคยแม้แต่สัมผัส  แต่เมื่อมือทั้งสองยื่นมือผ่านม่านหมอกมาหา  เขาก็รีบไขว่คว้ามันเอาไว้   
หัวใจอิ่มเอม  ...ไม่เคยมีความสุขเท่านี้มาก่อน

ดวงตาเขาแดงก่ำ  น้ำตาไหลเป็นทาง 
แทนคุณสะอื้นเหมือนเด็ก  "พาผมไปอยู่ด้วย"  พูดวนไปวนมาไม่มีสติ


เมื่อพ่อลูบหัว  แทนคุณก็ดีใจยกใหญ่  เขาจะมีครอบครัวเหมือนคนอื่นแล้ว...
"ไม่ได้ลูก ....กลับไปหาวิวกับน้ำหวานนะ"  เสียงแม่เอ่ย

แทนคุณรีบส่ายหน้า
"ผมรู้สึกผิด"


"แก้ไข...แก้ไขมัน"  เสียงนุ่มของพ่อเป็นดั่งมนต์สะกดให้คล้อยตาม



"กลับไปเถอะ นี่เป็นโอกาสครั้งสุดท้ายแล้ว พ่อกับแม่ก็ต้องไปตามทางเหมือนกัน ....ลูกจงอยู่กับปัจจุบัน แก้ไขตัวเอง ..มันยังไม่สายถ้าลูกเข้มแข็งพอ"


"ถ้าเขาไม่ให้อภัยล่ะครับ..."


"อยู่...เพื่อรอวันนั้น"



.
.
.
.



"น้ำหวานทาครีมก่อนลูก" 
แทนคุณมองคนรักด้วยความภูมิใจ
บทบาทการเป็นแม่ของทัศนัยทำให้เขาหลงทั้งวันทั้งคืน
ไม่ว่าวิวที่รักขออะไร ก็พร้อมจะให้
อย่างตอนนี้ลมทะเลพัดมากำลังเย็นสบาย แดดไม่แรงนักเหมาะกับการนั่งกินลมชมวิว 
แทนคุณเห็นคนรักบ่นมาหลายวันว่าน้ำหวานอยากเที่ยวทะเล  เด็กน้อยยังไม่เคยเล่นน้ำทะเลเค็มๆเลย  คนเป็นพ่อก็ตามใจลูก  แถมตามใจเมียเพื่อทำแต้ม


"พี่แทนทามั้ย?"  ใบหน้างามๆจนอยากบดจูบให้ยู่ยี่ 
ทำไมนะทำไม  ทำไมเขาถึงหลงคนอื่นไปได้


"พี่แทนนี่!"  ทัศนัยหน้าแดงเพราะโดนจ้องตาไม่กระพริบ  ปาดครีมลงบนแขนดำๆด้วยความหมั่นไส้


"ทาให้พี่หน่อย มือเปื้อนทรายแล้ว"  อ้อนสักนิด


"มัวแต่เหม่อ"  ปากบ่นนะ แต่ก็ลูบเนื้อครีมให้


"ไม่ได้เหม่อ...พี่มองนางฟ้าต่างหาก"


"จินตนาการสูงส่งเหมือนลูกไม่มีผิด เสร็จแล้วครับ"
ทัศนัยตบหน้าหล่อแปะๆ เผื่อเนื้อครีมในมือจะซึมเข้าบ้าง   แต่ที่จริงอยากเล่นกับแฟนมากกว่า


"ม้าขาหนูไปเล่นน้ำแล้วนะ"  น้ำหวานแทรกบรรยากาศหวานฉ่ำ  ร่างน้อยๆวิ่งตุบๆไปหาลุงกริชกับหมอหล่อในดวงใจที่กลายเป็นแฟนกันเสียอย่างนั้น


"เหลือเราสองคนแล้วนะ ทำอะไรดี"  ยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์  แทนคุณแตะเอวบางให้ขยับเข้ามาอีกนิด จะได้ฟังเสียงหัวใจชัดๆ


"พี่แทนเบื่อมั้ย...ที่กินวิวไม่ได้สักที" 

พี่จะเบื่อก็ตอนนี้แหละ  อย่าทำหน้ายั่วพี่เลย~

"ไม่เบื่อครับ"  แทนคุณกัดฟันตอบ   "วิวดีเกินคำนั้นไปแล้วครับ" ประโยคหลังเขาพูดออกมาจากใจ

ทัศนัยเขินหน้าแดง   แผนยั่วที่วางไว้พังครืน 
ก็วันนี้เป็นวันฤกษ์งามยามดีนี่นาที่เขาสมควรยอมมีอะไรๆกับสามีได้สักที  ลงโทษมาเป็นปีแล้ว  ขืนรอต่อไปก็จะระแวงไปเองอีก


"แล้ววันนี้...พี่แทนอยากมั้ย"  ก้มหน้าคุยกับดินกับทรายไปซะงั้น


แทนคุณกลั้นขำหน้าแดงอีกคน  "วันนี้ไม่อยากครับ"  แกล้งมั่ง


"อ่อ"  ทัศนัยพยักหน้า  ไปต่อไม่ถูก



"แต่อยากตอนนี้อ่ะ"



-จบ-







อาจจะมีตอนพิเศษนะคะ  อยากให้วิวเป็นราชินีบ้าง  แต่แต่งแนวนี้ไม่ค่อยเก่ง ไม่รู้ว่าจะออกมาแบบไหน

ส่วนเรื่องที่อัพช้า....ไม่มีข้อแก้ตัวค่ะ

//วิ่งหลบห่ากระสุน
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า -ตอนที่10 25/5/58 p.11 (จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: azure ที่ 25-05-2015 13:09:57
ดีใจที่เรื่องจบแบบhappy ending เล่นลุ้นแบบตัสโก่งมาหลายทีมมาก
อยากจะตบกะโหลกพระเอกนานเอกบ่อยๆ :hao7:

ขอบคุณที่แบ่งปันฟิคดีๆให้พวกเราอ่าน รอตอนพิเศษนะจ๊ะ :mew1:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า -ตอนที่10 25/5/58 p.11 (จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 25-05-2015 14:26:23
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58 (จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 04-06-2015 02:57:33
ตอนพิเศษ  ความโหดร้ายทารุณอันเนื่องมาจากเหล้า

ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อว่าบ้านของคุณแทนคุณ(แต่ทางนิตินัยเป็นของภรรยา)ไม่เคยจัดปาร์ตี้เลยสักครั้ง  ไม่เคยมีคนเห็นบ้านหลังนี้มีเสียงเพลง แสงไฟ วงเหล้า หรือแม้กระทั่งคนเมา
จนมาวันนี้แหละที่คนในซอยแทบจะรัวชัตเตอร์ถ้าไม่กลัวโดนฟ้องว่าละเมิดสิทธิส่วนบุคคล  เพราะคุณแทนคุณเจ้าของบ้านกำลังยืนผิวปากอารมณ์ดี  เอาขวดเหล้าตั้งแต่แบรนด์ราคาต่ำไปจนถึงราคาเหยียบหมื่นมาวางอย่างสวย  พลางถ่ายรูปเหล้าบ้าง เซลฟี่บ้าง
บางคนหวังดี  ไม่เห็นเมียกับลูกเขาก็หวั่นใจ กลัวแทนคุณเมาเหล้าแล้วทะเลาะกับเมีย  ยิ่งคนเมายิ่งน่าเป็นห่วง  เกิดพลั้งมือไป เมียกะเทยคนนั้นอาจตายได้เชียว  รีบไปแจ้งยามหมู่บ้านให้มาสอดส่องดีกว่า  ไม่มีใครอยากได้เพื่อนบ้านเป็นวิญญาณผัวทิ้งหรอก



แต่เกิดเป็นมนุษย์ทั้งที  อย่าตีโพยตีพายไปสุ่มสี่สุ่มห้า
เรามาดูหลังบ้านกันดีกว่าว่าสถานการณ์น่าเป็นห่วงอย่างที่ชาวบ้านร่ำลือกันหรือไม่
“เมื่อไหร่ลุงกริชจะมาคะม้า  หนูว่าป๊าแกคงอยากกินเต็มแก่แล้วล่ะนั่น”
หนูน้ำหวานวัยแปดขวบพูดเจื้อยแจ้ว  ท่าทางเธอจะเป็นเด็กฉลาดและช่างพูดมากกว่าเด็กรุ่นเดียวกัน  บางทีคนเป็นแม่อย่างทัศนัยก็อดที่จะเพลียจิตไม่ได้  น้ำหวานมันได้แม่ตัวจริงมาเต็มๆ

“เพิ่งหกโมงกว่าเองครับ  อ่ะน้ำหวานเอาหมูไปแช่ตู้เย็นก่อน”
ทัศนัยหมักหมูได้สามกล่องแล้ว  หวังว่าคุณกริชจะชอบหมูกระทะฝีมือเขานะ  ไม่ค่อยหมักหมูแบบนี้เท่าไหร่   ถ้าไม่นิ่มก็อายเขาตายเลย  อุตส่าห์มีร้านอาหารขายดีในมือ

“พี่ติดเตาแล้วน้า  เสร็จกันหรือยังเอ่ย”
แทนคุณก้มลงกอดเมียรัก  หอมแก้มซ้ายทีขวาทีอย่างไม่นึกรังเกียจกลิ่นคาวหมู

“พี่แทนนี่”
ทัศนัยบ่น   ยิ่งบ่นยิ่งโดนฟัด  แทบจะกองไปกับพื้นแล้วถ้าน้ำหวานไม่เข้ามา

“ป๊าไม่โทรหาลุงกริชเหรอคะ”

“จ้าๆ แม่คนที่สอง ฟอดดด”
ฟัดแก้มแม่แล้วก็มาฟัดแก้มลูก
ทัศนัยส่ายหน้าเอือมๆ แต่ปากยังยิ้มไม่หุบ   อยากเป็นแบบนี้ตลอดไป....


ตกลงจากที่หลายๆคนแอบปีนรั้วหลังบ้านเพื่อดูความเป็นอยู่ของเพื่อนบ้านที่น่ารัก ก็ปรากฏว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง นายแทนคุณปกติดีทุกอย่าง  ยิ้มกว้างเมื่อเห็นรถคุณหมอจอดหน้าบ้าน

“แหมอยู่ห่างกันไม่ได้เชียว”
แซวแกล้งคุณหมอซักหน่อย  ถึงคุณหมอจะโดนแซวมาตั้งแต่คบกันแต่ก็ยังไม่ชินสักที

“กริชบอกว่ากินกันเยอะๆจะได้สนุกไงครับ  ผมเลยขอแลกเวรมาจนได้ เดี๋ยวเขาเมาอีก ขี้เกียจนั่งรอนั่งห่วงที่บ้าน”
ว่าตอนแรกที่เจอกันคุณหมอเป็นคนสุภาพ ดูอ่อนโยนแล้วนะ  แต่พอมีแฟนเป็นผู้ชาย คุณหมอก็เป็นมากกว่าคำว่าอ่อนโยนเสียอีก  ซึ่งไม่มีใครนิยามอาการนี้ได้สักคน  เป็นคนประเภทที่น่าจะสูญพันธุ์ไปจากโลกนี้แล้วด้วยซ้ำ

“ไงครับวิว”
อดีตคนเคยจีบรีบทักทันทีที่เห็นหน้าคนน่ารักเจ้าของบ้าน  คุณหมอที่อยู่ข้างๆพยายามไม่ถือสา  แฟนเขาเป็นแบบนี้มาตั้งนานแก้ไม่หายสักที  เที่ยวอ่อยเขาไปทั่ว
นั่น!  ไม่ต้องหันมายิ้มเอาใจหรอก

.
.
.

“คุณวิวว่ามะ  ผัวเราเนี่ยนิสัยเสีย  หรือมันเป็นสันดานแล้วก็ไม่รุ!  ไอ้หน้าหม้อ!  ไอ้แก่หูดำ! เอ้าคุณวิวกินสิ กินเลยๆ อร่อยนะฟูลมูน กินง่ายไม่เมา”
ทัศนัยหันซ้ายทีขวาที  ให้ผัวแก่หูดำของหมอช่วยหน่อย  ฟูลมูนน่ะไม่เมาหรอก  แต่คุณหมอเล่นล่อฟูลมูนผสมเหล้า  ไม่คลื่นไส้ก็ดีถมเถแล้ว

“เอ้ารับซิๆ”
คุณหมอตาปรือๆส่งแก้วสีขาวให้  คล้ายๆโซดา  ทัศนัยตัดสินใจจิบๆให้คุณหมอสบายใจเสียหน่อย  สงสารอยู่เหมือนกัน  ไม่ค่อยมีคนให้ระบายเรื่องความรักที่ต้องปิดๆซ่อนๆมาสองสามปี

“ระวังเมานะวิว”
แทนคุณเตือนคนรัก  เพราะเห็นท่าว่าทัศนัยจะชอบรสชาติของมันซะแล้ว  จากจิบๆเริ่มเป็นกระดกรวดเดียว  กระดกแล้วก็เด้งๆตัวด้วยความแสบร้อนในลำคอ
ทัศนัยไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์  ไม่เคยสนใจอบายมุขทั้งหลาย   พอมาวันนี้ต้องมาศีลแตกเพราะความสงสารคุณหมอ  เขาจึงยอมทำ
อาส์ส์ส์  รสชาติปะแล่มๆ   ไม่อยากกินแต่เหมือนหยุดไม่ได้  กินกับหมูกระทะมันอร่อยดี  ดีนะเนี่ยที่น้ำหวานนอนแล้ว

“แด่ไอ้แก่งี่เง่า!”
คุณกริชสะดุ้ง  ยิ้มแหยให้ทัศนัยช่วยยกแก้วตามคุณหมอหน่อย

“อืมมม  คุณวิวลองนี่สิ  ผมชงเอง หร่อยนะ  เรียกว่าสูตรผัวรักผัวหลงจนโงหัวม่ายขึ้น”
คุณหมอยังไม่เลิกหาพวกเข้าสมาคมคนทั้งรักทั้งเกลียดผัว  ส่วนผัวสองคนที่ว่าน่ะหัวเราะคิกๆคักๆตลกเมีย
ทัศนัยรับแก้วมาแล้วกระดกอึก  ความร้อนวูบวาบไปทั่วท้อง  อยากวางแก้วตั้งแต่อึกแรกแล้วแต่คุณหมอจ้องตาไม่กระพริบ  ไม่น่าเกิดมาเป็นคนขี้เกรงใจคนเล้ย

รู้สึกมึนๆ   
รู้สึกว่าโลกเรานี้ช่างกว้างใหญ่นัก  เหตุใดเราจึงไม่ลองทำหลายๆสิ่งหลายๆอย่าง  ลองฝ่ากำแพงอันหนาแน่นของเธอ  ก้าวผ่านมันไป  เข้าไปถึงจิตใจส่วนลึกของเธอ
สิ่งที่อัดอั้นมามันคืออะไร?
ลองก้าวข้ามมันซิ
ก้าวไปหาโลกใหม่อันไฉไลวิ้งๆ

“ข้าว่าวิวเมียเอ็งเมาแล้วว่ะ  นั่งนิ่งตาเยิ้มเชียว  ท่าทางจะหลับในไปแล้วมั้ง”
นี่ก็ไม่รู้ตัวหรอกว่าเวลาเมาจะย้อนเวลาตัวเองไปเป็นหนุ่มบ้านนาเมื่อสามสิบปีก่อน  ใช้ภาษาบ้านๆ ไม่คุณไม่ผม


“ตลกดี  ไม่เคยเห็นวิวเมา  สงสัยพรุ่งนี้ต้องตื่นมาตักบาตรแต่เช้า”
แทนคุณคอแข็งที่สุดในวงเหล้าเป็นเรื่องปกติ

“ข้าแนะนำว่าให้ใส่บาตรด้วยหมูกระทะ  แม่งโคตรนุ่มเลยเอ็งเอ๊ย สมแล้วที่เป็นแม่ครัวหัวป่าก์  อยากจะได้มาเป็นเนื้อคู่ตุนาหงัน”

“เออๆตามใจเถ้อะ  ตามจีบมาห้าปีแล้วยังไม่ได้อีก”

“เดี๋ยวมันต้องได้สักปีแหละเว้ย”
เพล้ง!
“ไอ้ผัวเฮ็งซวย!  เมื่อกี๊เมิงว่าไรนะ?” จู่ๆคุณหมอก็คว้าเอาขวดฟูลมูนปาลงพื้น  ใจปวดตุบๆ  ถึงจะเมาแต่ก็รู้เรื่องนะ  มาพูดแบบนี้ได้ไง  เมียอยู่ตรงนี้ทั้งคน !

“ฮือออ....ทำมายต้องมารักเมิง.... ฮืออออ”
กริชเป็นคนเก่งคนฉลาด  แก้ไขสถานการณ์ได้ดี  แต่ไม่ใช่ตอนเมา
ร่างหนานั่งมองเมียตัวเองอย่างงงๆ  งงว่าจะทำไร  เมียร้องไห้เยอะจัง  คนบริสุทธิ์(?)งงมาก
จนคนปกติสุดในวงเหล้าต้องทำปากขมุบขมับให้จัดการพาคุณหมอไปนอนห้องแขกซะ  ก่อนจะทะเลาะกันบานปลาย(หมายถึงคุณหมอนะที่ทะเลาะ  คนเมาสมัยคุณปู่ไม่รู้เรื่อง)

เมื่อสองผัวเมียคู่ประหลาดๆเข้าห้องนอนไปแล้ว  ความสงบก็มาเยือน
แทนคุณมองเมียตัวเองแล้วขำหึๆ  ไม่เคยเห็นทัศนัยเมาเหล้ามาก่อนจึงไม่รู้ว่าเจ้าตัวจะเป็นอย่างไรเมื่อขาดสติ  แต่ตอนนี้ได้เห็นแล้วก็ยิ่งขำหนัก   ร่างบางนั่งท่าขัดสมาธิ  เหมือนกำลังนั่งสมาธิอยู่แต่ไม่ได้หลับตา  ดวงตาหวานนั่นมองร่างสูงทุกย่างก้าวที่เดินไปมา  มองมือหนารินเหล้า  ชงเหล้า  คีบหมูใส่ปาก  ริมฝีปากได้รูปนั้นขยับขึ้นลงไปมา  พาให้นึกถึงเหตุการณ์หนึ่งซึ่งมักเกิดทุกวันทุกคืน
ทัศนัยเลียริมฝีปาก  อยากลองชิมรสปากแทนคุณว่าอร่อยไหม   ทุกครั้งที่ทำกันชอบละลายอ่อนระทวยอยู่เรื่อย  ไม่เคยได้ลิ้มรสของสามีจริงๆจังๆสักที
คนเราเกิดมาอย่าเสียชาติเกิด  แม่เคยสอนไว้
เกิดเป็นลูกผู้ชาย  ใครเขาก็ว่าต้องมาดแมนสมชาย  แต่เพราะเขาไม่มาดแมนเลยน่าจะเสียศักดิ์ศรีอยู่แหละ  แล้วถ้าวันนี้ลองเรียกเอาศักดิ์ศรีคืนมาละ  พ่อแม่จะต้องภูมิใจแน่ๆ หุๆๆ

“ยิ้มอะไรครับวิว  .....ดูโรคจิตๆนะเมียกู”  ประโยคหลังพูดกับตัวเองด้วยความเสียวสันหลัง

“พี่แทน....”
เสียงหวานๆลากยาวดูร่ำร้อง
แทนคุณหันมาอีกทีก็เห็นเมียตัวเองเท้ามือมาข้างหน้า โก้งโค้งสี่ขายกสะโพกขึ้นสูง  ดวงตาหวานเยิ้มล่อลวงให้ติดกับ 

“พี่แทนจ๋า”
ทัศนัยเดินสี่ขาเข้ามาอ้อน  เอาหัวนิ่มไถหน้าท้องแกร่งเหมือนลูกแมว  แทนคุณรู้สึกตัวก็เมื่อเมียรักเกาะไหล่ประจันหน้ากัน  ลิ้นที่คุ้นเคยมาวันนี้มันไม่เหมือนก่อน  มันแลบออกมายั่วยวนรุกเร้า  แทนคุณมองซ้ายมองขวา  ไม่มีใครเดินผ่านหน้าบ้าน  ได้โอกาสก็ฉกลิ้นนั้นเข้าปากตัวเอง  โรมรันพันตูจนเกิดเสียงลามก 
ร่างสูงอยากให้แนบชิดมากกว่าเดิม  จึงช้อนก้นงอนๆขึ้นมานั่งตัก
ตุ้บ
“คิๆๆ แน่จริงจับให้ได้สิที่รัก” 
ร่างเพรียวบางวิ่งเข้าบ้าน  แทนคุณอยากกราบเหล้าขวดละสามทีแต่เห็นว่าจะไม่ทันเมีย


“มานั่งตรงนี้”
อ่า....เสียงหวานออดอ้อนนั่นหายไปไหน?  ไยจึงเป็นเสียงคำสั่งดุๆไปเสียแล้ว?

“มานั่ง!”
แทนคุณยังคงงงแต่ก็ตามน้ำไปก่อน  เขานั่งลงบนพื้นข้างล่าง มีทัศนัยนั่งอ้าซ่าบนขอบเตียง  เพราะท่านั่งนี่แหละเลยยอมเมีย  อยากรู้นักว่าเมาแล้วกล้าแค่ไหน

“รักเมียมั้ย?”
ไม่ใช่ประโยคคำถามธรรมดาๆนะ  แต่เป็นประโยคคำสั่ง

“รักครับ”

“รักมากป่ะ?”
เพิ่งเคยเห็นหน้าเรียบร้อยดูกวนตีนก็วันนี้แหละ  ทัศนัยยักคิ้วข้างหนึ่ง  ยกขาขึ้นมาเท้าเป็นท่าท่านเจ้าคุณ

“มากครับ  มากจนบรรยายไม่ถูกเลยครับเจ้านาย”

“ไม่ใช่เจ้านาย!!”
แทนคุณสะดุ้งเฮือก  ภาวนาอย่าให้ลูกตื่น  เดี๋ยวเขาอดกินเมียตอนเมา
“...แล้วต้องเรียกว่าอะไรครับ?”

“อยากเรียกว่าอะไรล่ะ”

“เอ่อ....”

“เออๆ เจ้านายก็โออ่ะ ไหนลองเรียกอีกครั้งซิ”

“เจ้านายยย”
ทัศนัยหัวเราะคิกถูกอกถูกใจ  เพราะจะได้เป็นใหญ่สักที   ปล่อยให้เขากดขี่ข่มเหงอยู่ได้ตั้งนาน  วันนี้แหละจะเอาคืนให้สาแก่ใจ!

“นั่งนิ่งๆนะ” ร่างบางสั่ง
ทัศนัยมองตาคนรักแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มบาดใจ  กัดปากนิดๆยั่วเย้า  ความเมาทำได้ทุกอย่างจริงๆ



แทนคุณกระหยิ่มยิ้มย่อง  ในที่สุดเขาก็ค้นพบตัวตนอีกตัวตนหนึ่งของคนรัก  คนที่แทบไม่เคยยั่วเขาก่อน  พอนานๆทีมายั่วก็มักจะล่มกลางทาง ทำให้แทนคุณเป็นฝ่ายควบคุมทุกทีไป  แต่มาวันนี้สิ  เห็นทีใจแตกเสียแล้ว
ทัศนัยรูดกางเกงตัวจิ๋วออก  แล้วลูบไล้ส่วนนั้นของตัวเองอย่างช้าๆ  เริ่มที่ส่วนโคนและก้อนนุ่มนิ่ม
“อือ...”
หลุดเสียงครางอย่างช่วยไม่ได้  ตอนนี้ทัศนัยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังทำอะไร  เขาก็แค่อยาก...โชว์

“พี่ช่วยนะ”

“ไม่! นั่งดูเฉยๆนั่นแหละ”   หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ให้ช่วยหรอก  จะยั่วให้ตายเลย
มือบางลูบต่อ  จากส่วนโคนเบื่อแล้ว จึงไล้ขึ้นมาส่วนปลายของตัว  หัวมนสีแปลกถูกนวดคลึงจากมือที่ไม่ประสีประสา  หากแต่ความไร่เดียงสานี่แหละที่ทำให้แทนคุณแทบคลั่ง  เขาไม่รอแล้ว  ไม่เล่นแล้วเจ้านงเจ้านาย  อยากช่วยเมียปลดปล่อยเต็มที!

“โอ!”  เรียวปากอันคุ้นเคยรับเอาแท่งร้อนด้วยความกระหาย  รสของเหลวสีใสยังคงเป็นรสชาติเดิมไม่เคยเปลี่ยน  ทัศนัยพยายามขืนตัวออก  แต่ก็ไม่สำเร็จ  ได้แต่เอามืออันไร้เรี่ยวแรงนั้นปัดป่ายใบหน้าคมให้ออกห่าง
แทนคุณเริ่มได้ใจ  แหงล่ะแรงคนเมาจะมาสู้อะไรได้  คนตัวใหญ่กว่าดันร่างเล็กให้นอนราบไปกับเตียง  ผละจากส่วนล่างขึ้นมาระดมจูบใบหน้าน่ารักไม่รู้จักพอ  จูบจนแก้มนั้นแดงเรื่อ

“อย่านะ ชั้นเป็นเจ้านายแกนะ!”  นี่แฟนเขายังไม่สร่างอีกหรือเนี่ย

“เดี๋ยวจะเอาให้สร่างเลยเมียจ๋า”  แทนคุณเลียติ่งหู ดูดดึงเพราะเป็นจุดอ่อน  เขาขบเม้มจนแดงช้ำ  ส่วนล่างของตัวเองเริ่มแข็งจากการบดเบียดราวกับจะหลอมเป็นร่างเดียวกัน
อุณหภูมิจากทั้งสองร่างเพิ่มขึ้นจนแทนคุณทนไม่ไหวอีกต่อไป  เขาถอดเสื้อทั้งของตัวเองและของเมียรักออก   ทัศนัยที่ตอนนี้ทำท่าเหมือนคนจะโดนข่มขืนเริ่มเบะปาก

“ฮึก...”  ตั้งใจไว้ว่าจะสยายปีกเป็นผีเสื้อเริงร่า เป็นผีเสื้อที่ล่อหลอกพวกอ่อนหัดให้มาติดกับ  แต่ทำไม....ทำไมมันยังมีคนที่เหนือกว่า!!  ยอมไม่ได้!

“ฮือออ”

“เฮ้ยร้องไห้ทำไม?”  “เฮ้ยยย”  ร่างเล็กอาศัยจังหวะที่คนรักหยุดซุกไซ้ พลิกตัวกลับมาอยู่ข้างบน  กดแขนหนาๆไว้กับเตียง

“อย่าบังอาจขัดขืนเจ้าหน้าที่!”

“ห้ะ? แกล้งกันเหรอวะเนี่ย”
เพี้ยะ!!
“โอ๊ยยย ทำไมรุนแรงจังละคร้าบ”  แทนคุณโดนตบแขนไปหนึ่งที แต่ต้องแกล้งทำว่าเจ็บมาก

“อยู่นิ่งๆนะ”  คนเมาสั่งแล้วลุกโทงๆค้นหาอะไรบางอย่างในห้อง    แทนคุณนอนรอได้ไม่นานก็กลับมาแล้วพบว่าเมียรักกำลังจะมัดตนกับหัวเตียง!

“ไม่ดีมั้งที่รัก”

“ใครที่รักแก!”
ว่าแล้วทัศนัยก็เอาเชือกฟาดกล้ามหน้าท้องให้พอแสบๆคันๆ  หมั่นไส้! อยากเฟิร์มดีนัก

“อยู่นิ่งๆนะ  แล้วผัวจะมีความสุข”  ร่างบางมัดเสร็จสรรพเรียบร้อย  นั่งมองผลงานตัวเองอยู่บนอกแกร่ง  ตบมือแปะๆดีใจยกใหญ่ เพราะปมเชือกสวยมาก เป็นเงื่อนสมัยเรียนลูกเสือซึ่งไม่เคยสอบผ่าน  แต่ไหงวันนี้ทำได้ก็ไม่รุ
“僕はSEX GODDDD”  ทัศนัยเผลอหลุดภาษาเอกที่เคยเรียนสมัยมหาลัยทั้งๆที่คิดว่าลืมไปหมดแล้ว

“ฮ่าๆๆ”

“หัวเราะอะไร?”  เสียงเหี้ยมเชียว ไม่เข้ากับหน้าเลยจริงๆ

“ต่อไปนี้แหละของจริง” 
หัวทุยก้มลงหอมแก้มหลังจากพูดจบแต่ก็ต้องชะงัก   หอมแก้มมันไม่แมนเอาซะเลย  เปลี่ยนเป็นจูบปากดีกว่า
ดังนั้นปากบางๆจึงย้ายที่มาประกบริมฝีปากเข้มๆ  ดูดดึงติดลิ้น  ทั้งขบทั้งกัด  แลกน้ำลายนัวเนียจนสาแก่ใจ  แล้วไซ้คออย่างรุนแรง  แม้แต่ตัวเองยังเจ็บเพราะโดนตอหนวดทิ่ม  ทัศนัยสร้างรอยสีแดงช้ำเต็มลำคอ  ส่วนมือบีบหัวนมทั้งสองข้างจนแทนคุณร้องโอดโอยด้วยความเจ็บมากกว่าความเสียว
คนข้างล่างอึดอัดเต็มทน  เขาโดนมัดมือจนทำอะไรไม่ได้เลย  ได้แต่เอาส่วนล่างถูกัน 
เมื่อทัศนัยพอใจกับผลงานของตัวเองก็หยุด  ยิ้มหวานให้คนรักก่อนลุกออกไป
แทนคุณนอนตัวแข็ง  ไอ้นั่นไอ้นู่นก็แข็ง 

“มาแล้ว”  ทัศนัยเดินกลับมาส่วนล่างตั้งเด่ช่างหลอกล่อให้เขาติดกับ  ถ้าไม่ติดที่ว่าในมือถือเทียนไขจุดไฟสว่าง

“เฮ้ยดูหนังมากไปป่ะเนี่ย”   จากสยิวเริ่มจะสยอง  แทนคุณเอียงตัวหนี  ทั้งสองสู้กันอย่างกับอยู่ในสงคราม  บนเตียงมีน้ำตาเทียนหยดอยู่เต็ม  ต้องชื่นชมความสามารถของแทนคุณจริงๆที่หลบเก่งมาก

“อย่าดิ้นได้มะ”  ร่างบางชักฉุน  ทำไมเขาเป็นเจ้านายแล้วสู้ลูกน้องไม่ได้เลยวะ 

“อย่าเล่นแบบนี้เลย  เล่นอย่างอื่นดีกว่านะที่รัก”
คนเมาฉุกคิด  อืม....เขาก็เหนื่อยเหมือนกัน  เล่นอะไรไม่รู้ไม่หนุกเลย  แต่ก็ไม่รู้อีกเหมือนกันว่าทำทำไม  นั่งนึกๆได้สามวิก็คิดวิธีเหนือกว่าโดยที่ไม่ต้องใช้แรงอะไรมากออก
มุมปากยกยิ้ม  หัวเราะหึๆ

ทัศนัยดับเทียนลง  ขึ้นคร่อมขาร่างสูง  และทำสิ่งที่แทนคุณอึ้ง

“อืม...อืม”  ปากบางๆที่แทนคุณเฝ้าฝันมานานก้มลงอมเจ้าแทนน้อยดูท่าทางเอร็ดอร่อย  ปกติทัศนัยจะไม่ชอบ  เวลาทำกันแทนคุณต้องเป็นฝ่ายขอร้อง  แต่วันนี้ทัศนัยลงมือทำเอง  แถมเก่งกว่าครั้งไหนๆ นี่แค่เลียส่วนปลายก็ทำเขาเคลิ้มแล้ว
ลิ้นนุ่มสะกิดตรงรูเล็กรัวๆ  ดูดน้ำสีใสด้วยความเอร็ดอร่อย    ใส่แท่งร้อนเข้าไปแล้วขยับขึ้นลง  ความยาวของมันทำเอาลำบากเหมือนกัน  ยิ่งความร้อนของมันกระแทกในปาก  ยิ่งทำให้ร่างบางร้อนแรงมากขึ้น   เสียงลามกเร่งเร้าอารมณ์ถึงขีดสุด  แทนคุณสวนเอวตัวเองขึ้นไปอย่างช้าๆ  เขาอยากเก็บภาพนี้ให้นานที่สุด

“อื้อๆ  ออๆ  แฮ่กๆ  พอก่อน”  หน้าแดงแจ๋ผละออก  ทัศนัยน้ำตาคลอแทบสำลัก   เขาไม่ชำนาญด้านนี้เอาซะเลย

“ไหวมั้ย”

“พอแล้วไม่เอาแล้ว”  แทนคุณหงายเงิบ  ร่างบางลุกหนีเข้าห้องน้ำไปซะอย่างนั้น!!

“เวรจริงกู” ถอนหายใจอย่างเซ็งๆ  ทัศนัยคิดว่าตัวเองทำตัวเหนือกว่าไม่สำเร็จ  แต่ที่จริงถ้ามาเห็นสภาพแทนคุณตอนนี้ก็คงภูมิใจ  เพราะร่างสูงนอนแผ่ตรงกลางลำตัวตั้งโด่  เอาขาตัวเองถูไปมาหมดคราบเพลบอยอย่างสิ้นเชิง

.
.
.

“โอยปวดหัวจัง”  ทัศนัยเดินออกมาจากห้องน้ำหลังฟุบในนั้นไปชั่วโมงกว่า

“เฮ้ยพี่แทน!”  ภาพที่เห็นคือแทนคุณนอนหงาย  ข้อมือทั้งสองข้างถูกมัดกับหัวเตียง  คราบขุ่นเกาะเต็มต้นขา
ทัศนัยรีบแกะเชือกให้  กว่าจะแกะออกก็ทำแทนคุณตื่นจนได้

“แหะๆ”

“ไม่ต้องมายิ้มเลย  ปวดแขนจะตายอยู่แล้ว”

“เป็นงี้ได้ยังไงอ่ะ”

“ก็ไม่รู้สินะ  มีเด็กคนนึงอายุสามสิบเพิ่งกินเหล้าเป็นครั้งแรก  กินแล้วกลายเป็นคนซาดิสม์ สงสัยจะเก็บกดมาก”

“เด็กที่ไหนอายุสามสิบกัน  อีกอย่างนะสามสิบเอ็ดตังหาก  ไม่เด็กแล้ว”

“ฮ่าๆ แทนที่จะแก้ตัวว่าไม่เมา ดันแก้เรื่องอายุนะคนเรา  ฮามุกพี่หน่อยสิ”

“โธ่!”  ทัศนัยหน้ามุ่ย  ล้มตัวลงนอนซุกอกคนตัวโต  กลิ่นเหล้ายังอยู่ในลมหายใจ  ยิ่งหายใจรดใส่กันแบบนี้ยิ่งเหม็น

“วิวทำอะไรไปบ้างอ่ะ เตียงเละเทะมาก”

“อยากรู้จริงเหรอ?”

“อยากสิ”

“อยากรู้หรือว่าอยากทำ”
ทัศนัยนิ่งคิดไปอึดใจ  “ไอ้หื่--”
แทนคุณไม่รอให้พูดจบ  เขาปิดปากด้วยปากตัวเอง  รั้งคนตัวเล็กแนบอก  นิ้วใหญ่สอดแทรกจีบเบื้องล่าง  ทัศนัยร้องคราง

“เจ็บ”
แทนคุณเอื้อมไปหยิบเจลในลิ้นชัก  บีบใส่นิ้วตัวเองแล้วสอดเข้าไปในช่องทางแคบนั้นอีกครั้ง  คราวนี้มันลื่นขึ้น  นุ่มขึ้น  เขาควานหาจุดกระสันช้าๆ  ไม่เร่งรัดไม่รุนแรง

“อ๊า”  เจอแล้ว....
นิ้วสากถูกเพิ่มเป็นสองนิ้ว  คราวนี้เขาขยับขึ้นลงอย่างเร็ว  ทำให้ทัศนัยครางระงม

“วันนี้พี่ให้วิวนำ”  แทนคุณสงสารอีกตัวตนของวิวที่ทำไม่สำเร็จ  จึงชดเชยให้  เขานอนหงาย  ดึงร่างบางขึ้นมานั่งทับ  จูบเรียกร้อง  และถูแทนน้อยกับร่องก้นไปมา
เมื่ออดทนต่อไปไม่ไหว  ทัศนัยกดร่างตัวเองให้กลืนกินก้อนเนื้อชิ้นโต  ส่ายเอวไปมายั่วเย้า  แทนคุณก็สวนกลับบ้าง  คราวนี้ทั้งสองผลัดกันขึ้นลงเป็นจังหวะโดยที่ไม่ต้องบอก  ดั่งร่างกายไม่ใช่ของใครสักคน  แต่เป็นของกันและกัน

...................

ถึงจะปวดหัวมากแค่ไหนแต่ทัศนัยก็ต้องตื่นแต่เช้ามาเก็บกวาดบ้าน  ยังดีที่คุณหมอกับคุณกริชตื่นมาช่วยด้วยอีกแรง  ผิดกับอีกคนน่ะสิ  นอนหลับเป็นตาย  ปลุกเท่าไรก็ไม่ยอมตื่น

“โห”  ร่างบางเผลออุทานอย่าลืมตัว  ก็รอยจูบเต็มคอคุณหมอขนาดนั้น 

“อะไรเหรอครับ?”  คุณหมอเงยหน้าขึ้นมา  หน้าใสๆไม่เข้ากับรอยแดงลามกนี่เลย

“ปะ เปล่าครับ” ทัศนัยหลบตา

“เฮ้ยยย”  คราวนี้คุณหมอตกใจมั่ง  ก็รอยจูบไม่ได้น้อยหน้าไปกว่ากันเท่าไหร่

“อะไรกันสองคนนี้ทั้งโหทั้งเฮ้ย”  กริชเอ่ยแทรกบรรยากาศชวนกระอักกระอ่วน  แต่ต่างคนต่างไม่กล้าพูด

“หม่าม้าจะจัดโต๊ะหรือยังคะ”
ฟู่วว  น้ำหวานลูกรักยังคงเป็นเด็กน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย โดยเฉพาะในสถานการณ์แบบนี้

ทั้งสี่คนช่วยกันจัดโต๊ะรอพระมาบิณฑบาตหน้าบ้าน  คนอื่นยืนคุยกับป้านวลส่วนทัศนัยต้องปลุกคนรักก่อน
เมื่อมากันครบแล้วก็เป็นเวลาที่พระมาถึงพอดี  ทั้งห้าคนนิมนต์ หยิบของใส่บาตรด้วยรอยยิ้ม  สูดอากาศยามเช้าเข้าปอดให้สมองโล่ง
“มีความสุขแล้วนะโยม”
มันทำให้ทัศนัยนึกถึงอดีตที่ผ่านมา  ตั้งแต่ตอนเป็นเด็กก็โตมากับพ่อสองคน  เรียนไปวันๆ  จนกระทั่งพบผู้ชายคนหนึ่งที่เข้ามาเปลี่ยนชีวิต  เข้ามามีอิทธิพลในทุกๆเรื่อง  ทำให้ตนได้คุยกับแม่  กลายเป็นคนเอาการเอางาน  เริ่มมีเล่ห์เหลี่ยม  เริ่มมีหัวใจอีกดวงให้ดูแล  และถึงแม้จะถูกทำร้ายต่างๆนานา  เขาก็ยอมทนยอมเข้าใจ
......มันช่างโหดร้าย  แต่เหตุใดตอนนี้เขาถึงยิ้มให้กับมัน...
“ครับ...ถ้าไม่มีวันนั้น  คงไม่ได้เรียนรู้ว่าตอนนี้ชีวิตเราดีแค่ไหน  แต่ยังไงก็แล้วแต่  อย่ายึดมั่นถือมั่น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ใช่มั้ยครับหลวงพ่อ”




................
 :katai2-1:
แถมตอนพิเศษให้ค่ะ  จากนี้คงไม่มีอีกแล้ว 
ส่วนตอนนี้ไม่ได้ตรวจอะไรเลย  นึกแล้วก็พิมพ์  ไม่รู้ว่าสนุกหรือเปล่า  :mew5:
นี่เป็นนิยายเรื่องที่สองที่แต่งจบ  ส่วนเรื่องแรกอยู่เด็กดีซึ่งง่อยมากๆ แต่งสมัยมัธยมต้น
(ขนาดว่าเรื่องนี้ง่อยแล้วนะ แต่เรื่องนี้ยังพอมีปมให้คิดบ้าง)
ไม่น่าเชื่อว่าในคอมเรามีนิยายเป็นสิบๆเรื่องแต่ไม่จบสักเรื่อง555
ขอบคุณที่ติดตามกันมานะคะ
ถึงแม้เรื่องนี้จะไม่หวือหวาและเครียดก็เถอะ
ภาษาก็แปลกๆ ทั้งๆที่นางคนนี้ชอบไปติงภาษาไทยของเรื่องอื่น และเมนต์ไม่ค่อยเป็นประโยค
เราอยากเห็นคู่รักแบบนี้มีตัวตนอยู่จริงๆจัง  พอแต่งแล้วก็เฝ้าฝัน
เราชอบเคะอ่อนโยนๆ(ถึงวิวจะสาวก็เถอะ) ชอบเมะอบอุ่น(สังเกตดีๆ แทนมันอบอุ่นนา)
ยิ่งเวลาเลี้ยงลูกก็จะมีมาดคุณแม่แบบแมนๆ  โอ๊ยยยน่ารัก  :z3:

ปล.อยากทำบทสัมภาษณ์นิดหน่อย 
ถ้าใครมีคำถามอะไรหรือสงสัยอะไร
อยากจะถามใครก็ถามมาได้เลยนะคะ
อยากเขียนให้อ่านเล่นๆ
น่าจะมีคนอยากรู้คู่คุณหมอผู้ไม่มีชื่อกับคุณกริชอยู่บ้างละน่า


ปล2. ขอโทษที่ระบายเสียยาว555 เอามาแต่งนิยายได้ตอนนึงเลยมั้ง
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58 (จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 04-06-2015 04:01:20
นิยายของคุณไม่ยาวดี  เป็นการเปิดแบบเหมือนอ่านตรงกลางเรื่องไปจนจบแล้วมาเริ่มอ่านใหม่  แปลกไปอีกแบบ

แทนคุณจากภาคแรกผ่านมุมมองของน้ำหวานกับแทนคุณภาค 2 นี่ต่างกันนะ  ถ้าจะให้เข้าใจก็ควรที่จะขยายบางส่วนสักนิดเกลาให้กลมกลืนกัน  คือจะเข้าใจแทนคุณตริงๆก็ต้องเอาภาค 1 กับภาค 2 มาซ้อนกันเพื่อให้เห็นตัวตนที่แท้จริงของแทนคุณ  แทนคุณตอนพิเศษที่แก่กว่าแทนคุณทุกตอนกลับดูว่าเด็กกว่าเดิมเยอะเลย

เรื่องของทัชดูจะเร่งๆไปนิด   แต่ก็ได้ใจความนะ   สนุกมากค่ะ หน่วงมาตลอด  เราอ่านได้เพลินๆ อินไปกับเนื้อเรื่องทั้งๆที่ปกติไม่ชอบนายเอกสาวๆ  ขอบคุณมากค่ะ
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58 (จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 04-06-2015 06:00:11
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58 (จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: nokkaling ที่ 04-06-2015 06:15:58
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58 (จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 04-06-2015 13:59:37


เรื่องครอบครัว

มีปัญหากันบ้าง

แต่ก็ผ่านไปได้

ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ

หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58 (จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: kawisara ที่ 04-06-2015 14:23:25
เนื้อเรื่องเข้มข้นตลอด ในความรู้สึกตอนอ่าน

ทั้งที่มันควรรู้สึกเรื่อยๆมากกว่า

แต่นักเขียนเก่งมาก ทำให้คนอ่าน ขัดใจตลอดเวลา ว่า

ทำไม ไม่เป็นแบบนั้น  ทำไม ไม่เป็นแบบนี้

ฮ่าๆๆ คืออินมาก โกรธ อิแทน มันเห็นแก่ตัว โกรธ น้องวิวที่รักและหลงอิพี่แทน

จนละเลยความรู้สึกของพ่อแม่

และที่สำคัญ หลงรักหนูน้ำหวาน เด็กน้อยแสนฉลาดคนเก่งของม่าม้าวิวกับปาป๊าแทน คนนี้ที่สุด

สนกและประทับใจมากค่ะ อ่านจนจบ รวดเดียวเลย ชอบมากค่ะ
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58 (จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: stickyyrice ที่ 05-06-2015 02:07:30
อ่อก...  ของในกระเพาะดันขึ้นมาช่วยเฉลิมชัย   ทัศนัยทรุดลง  สมองตื้อ  อาเจียนเอาอาหารของวันนี้ออกมาจนหมด
ดวงตาเริ่มพร่า  ...นึกถึงตอนนั้นที่แทนคุณส่งสายตาหวานซึ้งให้มัน
สว่าง...สว่างอีก....แล้วก็มืดลง.........


อะไรอะ????
-------------
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58 (จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 05-06-2015 13:37:44
อ่อก...  ของในกระเพาะดันขึ้นมาช่วยเฉลิมชัย   ทัศนัยทรุดลง  สมองตื้อ  อาเจียนเอาอาหารของวันนี้ออกมาจนหมด
ดวงตาเริ่มพร่า  ...นึกถึงตอนนั้นที่แทนคุณส่งสายตาหวานซึ้งให้มัน
สว่าง...สว่างอีก....แล้วก็มืดลง.........


อะไรอะ????
-------------



แหะๆ  ฉลองชัยชนะvictoryซึงรีนี่แหละค่า
ประมาณว่าวิวอาเจียน เหมือนเป็นการตอกย้ำว่าครั้งนี้มันทรมาน เครียดจัดเลยนะ  ทั้งอ้วกทั้งเป็นลมทั้งสติหลุด
เราผิดเองใช้คำแปลกๆ  อ่านดีๆเหมือนเฉลิมชัยคือชื่อคนเลย   :o12:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58 (จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Tsubamae ที่ 01-07-2015 17:34:58
สนุ สนุกดีค่ะ แปลกดี ได้อ่านผ่านมุมมองของเด็ก
แม้ แม้จะหน่วงหน่วงแต่ก็ชอบค่ะ
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: cartoons ที่ 02-07-2015 15:26:54
อ่านแล้วอินมากกกกกกกกก หน่วงมากตอนที่อิแทนนอกกายวิว แต่สุดท้ายก็ผ่านมาได้นะ เฮ้อออ ลุ้นสุดๆ น้องน้ำหวานก็น่ารัก คุณยายก็สุดเฮ้ว 5555

สนุกดี นั่งนึกลำดับเหตุการณ์ให้มันตรงกัน 5555

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ สนุกๆนะคะ จะติดตามต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: New_Tai ที่ 02-07-2015 20:04:05
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: akkharadech ที่ 02-07-2015 22:00:01
วิวก้อควายดีๆนี่เอง
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: en foo ที่ 03-07-2015 01:39:13
เกลียดไอแทนยังไง ก็ยังคงเกลียดเหมือนเดิม :katai1: :fire:
#ขอกระโดดถีบพันครั้ง  :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: JustWait ที่ 03-07-2015 06:34:28
แทนกลับใจได้จริงอะ... นี่ก็ยังไม่มั่นใจ
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: whitelavenders ที่ 03-07-2015 18:34:50
จากเนื้อเรื่องหลักเราเกลียดแทนมาก ทั้งนอกใจ ทั้งเห็นแก่ตัว ทำร้ายเมีย ในขณะเดียวกันเราก็เกลียดวิวที่หลงผัวขนาดนั้น อ่อนแอและโง่ เราเลยรู้สึกตงิดตลอดเวลาที่อ่านแต่ก็หยุดอ่านไม่ได้ คอยลุ้นอยู่ตลอดว่าเรื่องราวมันจะไปทางไหน สงสารก็แต่น้องน้ำหวานเด็กดี กลัวจะกลายเป็นเด็กมีปมไปซะก่อน เมื่อไหร่ป๊าจะกลับตัว เมื่อไหร่ม๊าจะฉลาดขึ้น 555555 คือถ้าเป็นเราเราคงไม่ทนตั้งแต่เรื่องนอกใจแล้วแถมยังลงไม้ลงมืออีก แต่พอมาคิดดูจริงๆครอบครัวประเภทนี้ในสังคมมันก็มีอยู่เหมือนกันนะ เลยไม่แปลกใจที่เรื่องมันวนลูปเดิมๆ แต่ก็โอเคสำหรับตอนจบค่ะ ที่แทนสามารถกลับตัวได้ถึงแม้จะพลาดมาเยอะก็เถอะ อย่างน้อยถ้าในอนาคตมันเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้วิวและลูกก็มีอะไรเป็นเครื่องประกันแล้วนะว่าจะไม่ลำบาก เพราะพ่อคุณเค้าแทบจะยกทุกอย่างให้หมดแลัว  :katai3: สำหรับในตอนพิเศษทั้งหลายทำให้เข้าใจแทนมากขึ้น คนตัวเปล่าที่ไม่เคยมีอะไรเลย ความทะเยอทะยาน ความอยากมีอยากได้ และความเห็นแก่ตัวในรูปแบบของความรัก เอาเข้าจริงแล้ว วิวก็เป็นคนเห็นแก่ตัวอยู่เหมือนกันแฮะ แต่เราก็เข้าใจได้ เฮ้อ เอาเป็นว่าตอนนี้ครอบครัวมีความสุขก็ดีแล้วล่ะค่ะ
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 03-07-2015 21:31:32
หน่วงมาก
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: auntreory ที่ 04-07-2015 12:59:55
เคยอ่านแล้วทิ้งเรื่องนี้ คือเกลียดพระเอก นางยอมง่ายไป แต่กลับมาอ่านก็ยังเกลียดอยู่ดี ฮ่าาาาาา
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: Oo_oO ที่ 04-07-2015 18:16:43
ชอบน้ำหวานจัง
เป็นเด็กฉลาดจิงๆ
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: LapiN ที่ 05-07-2015 16:07:10
สนุกมากเลย อ่านแล้วอินมาก แต่งได้ดีนะคะ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ค่ะ :3123:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: boworange ที่ 06-07-2015 00:18:32
สรุปเรื่องนี้คนแต่ง แต่งดีมากๆๆๆ แต่ขออย่างเดียว
เปลี่ยนพระเอกได้ไหมคะ  เลวขนาดนี้ยังให้อภัย  มันเกินไป ต้องให้มันอยู่กับความทุกข์ตลอดไป   :laugh:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: BoJuNg ที่ 07-07-2015 14:29:40
หน่วงมากๆ  ค่อนไปทางเศร้า  :mew5:

คือถ้าไม่มีน้ำหวานไม่อ่านนะเนี่ยยยยยยยยย :m20:

นางทำให้เรื่องดูซอฟลงไปเยอะเลย ขอบคุณค่ะ

 :3123:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: propg ที่ 12-07-2015 17:45:52
อ่านรวดเดียวตั้งแต่เช้าจบเลย :hao5:
ตอนแรกที่เห็นชื่อเรื่องไม่คิดเลยว่าจะเป็นแนวนี้
ช่วงแรกๆนี่ร้องไห้ตามทุกตอนเลย มันแบบทรมาณมากๆเจ็บปวดเกินไปแล้ว แทบขาดใจเลยช่วงนั้น แล้วนั่งฟังเพลงยิ่งรักยิ่งห่างไปด้วย บิ้วสุดๆ

ชอบการที่อธิบายจากมุมน้องน้ำหวานมาก เหมือนเด็กเห็นอะไรก็คิดไปอย่างนั้น มันดูบริสุทธิ์ดี ชอบมากๆ โดยเฉพาะตอนน้องน้ำหวานเรียกแม่ในใจว่าคนสวย มันดูน่ารักมากๆ คืออินกับความรู้สึกของน้องเหมือนม้าเป็นนางฟ้าจริงๆ แต่พอเป็นสเปก็จะเห็นม้าในอีกมุมก็รู้สึกแปลกใจดี เพราะบางจุดเราก็ไม่ได้เห็นในตอนธรรมดาเนอะ ส่วนป๊าแทนนี่ก็มีเรื่องให้บ่นเรื่อยๆเลย ยิ่งช่วงท้ายๆเรื่องนี่อ่านไปขนลุกไปกลัวจะเกิดอะไรขึ้นก่อน แต่สุดท้ายก็แฮปปี้ *จุดพลุ* ชอบเรื่องนี้มากๆเลย เลิฟฟฟ
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: gloyjai ที่ 20-07-2015 03:25:59
อ่านตั้งแต่สี่ทุ่มยันตีสาม!
พี่แทนน่าจะได้รับบทลงโทษกว่านี้ ทำกับวิวกับลูกไว้เยอะ ฮึ่มมมมมม
ปล.พี่แทนตอนโมโหร้ายน่ากลัว
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 20-07-2015 16:13:10
กว่าจะมีความสุขมันก็ต้องทุกข์มาก่อน
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 20-07-2015 18:24:51
แทนโดนน้อยไปนะ
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 24-07-2015 22:46:03
ขอบคุณคนแต่งครับ สื่อเนื้อหาโดยใช้ความคิดของเด็ก น่ารักมากๆครับ
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: happy-jigsaw ที่ 25-07-2015 01:10:10
อ่านจบตั้งนานละแต่ยังไม่มีโอกาสได้คอมเม้นต์ กลับมาอีกรอบเพื่อจะบอกว่า ต่อให้ครอบครัวมันไม่สมบูรณ์แบบ

ทะเลาะกันบ้าง รักไม่ลงรอยกันบ้าง อาจต้องทุกข์บ้าง ทนบ้าง สุขเคล้า เศร้าปน

อย่างไรเสียก็คือครอบครัวนี่เนอะ

เรามันก็คนบ้านๆ ครอบครัวเราก็คล้ายๆ อย่างนี้ แม่บ๊งเบ๊งทุกวัน แต่ว่าเขารักเรา รักพ่อมาก

แต่สิ่งเดียวที่ทั้งคู่ไม่เคยทําคือการนอกใจ แม่เป็นคนแรกของพ่อ พ่อคือคนแรกของแม่ และก็อยู่กันจนกระทั่งวันนี้

ขอบคุณสําหรับเรื่องราวดีๆ นะคะ


 :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Evil ที่ 25-07-2015 02:33:09
รวดเดียวจบเลยคะ สนุก แอบหมั่นไส้พี่แทน
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: pp_song ที่ 25-07-2015 12:23:59
 :pig4:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 25-07-2015 17:20:26
 o13
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: มะปรางเปรี้ยว ที่ 27-07-2015 10:46:53
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ นะคะ  :กอด1: :pig4:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: miniminiXD ที่ 08-09-2015 06:33:35
อยู่ดีไม่ว่าดี ต้องวิ่งหานิยายหน่วงๆมาอ่าน
แล้วก็มานั่งคับแค้นใจแทนนายเอก :katai5:


ปล. ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆจ้าา
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: drasil ที่ 27-11-2015 02:46:06
น้ำหวานเด็กดีจริงๆ
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: N-T ที่ 26-12-2015 03:33:09
 o13
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: cartoons ที่ 29-12-2015 14:20:26
คิดถึงงงงง มารอตอนพิเศษ

อยากอ่านอ่าาาาาาาาาา

 :hao5:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: sunipum ที่ 01-01-2016 17:01:23
ขอบคุณนะค่ะ สำหรับนิยายเรื่องนี้ ^^
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 13-06-2016 20:21:25
 o13
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 01-08-2016 00:36:34
ดราม่าหนักหน่วงมากเลย เราไม่ค่อยพอใจที่เวลาแทนโมโหแล้วทำร้ายร่างกายวิว กว่าจะคิดได้กลับตัวได้ก็ทำให้วิวเจ็บมาเยอะ แต่สุดท้ายก็จบแบบแฮปปี้
น้องน้ำหวานน่ารักมาก ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: Cloudnine ที่ 29-08-2016 16:32:13
เสียน้ำ(ตา)ไปเยอะมาก สงสารวิว ปัญหาครอบครัวสำหรับเรามันเซนซิทีฟมากอ้ะ เราเลยอินโคตรๆ
ตลกน้ำหวาน หนูน่ารักมากเลยลูกกกกกกก ตอนพี่แทนกลับใจแล้ว คือดี คือน่ารัก

 :o8: :mew1: o13 :pig4:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: พระสนมฝ่ายซ้าย ที่ 31-08-2016 15:52:05
อ่านจบแล้วค่า
สงสารหม่าม้าวิวมากเลย
พี่แทนกลับตัวเป็นคนดีก็ดีแล้วค่า
ปล.ตอนพิเศษช็อกมากค่ะ นี่วิวจริงๆหรอลูกกกก 5555555
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 01-09-2016 07:17:32
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ตอนพิเศษ เมา 4/6/58
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 02-09-2016 23:11:24


มีตอนพิเศษที่ลุงกริชไปแจมค่า
ตามอ่านในตอนพิเศษของเรื่อง คนนิสัยเสีย ได้นะคะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48822.0
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ****2กย59*****แจ้งข่าวนิดนึง เรื่องลุงกริช
เริ่มหัวข้อโดย: Siran ที่ 02-01-2017 00:46:56
มาม่ามากก น้ำตาเต็มจอ ชอบนะเรื่องนี้  :hao5: :mew1:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ****2กย59*****แจ้งข่าวนิดนึง เรื่องลุงกริช
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 14-09-2018 20:46:39
เราตามมาจากยุทธวาและหนูจอมทัพ มาอ่านคห.แล้วแบบ

อยากอ่านนะคะ ดูน่าสนุก แต่เห็นว่าม่ามาก  :hao5:

รอเราเข้มแข็งพอที่จะเจอม่ามากกว่านี้ก่อนนะคะ

ตอนนี้เข้ามาให้กำลังใจผู้แต่งค่ะดูจากเรื่องนั้นแล้ว

ผู้แต่งแต่งได้ดีมากอะ
หัวข้อ: Re: เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 14-09-2018 21:07:07
โอ้ เปิดมาตอนแรกก็มาแล้วสินะ  :ling3:
หัวข้อ: Re: ►เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า (ตอน2 ดีกัน_19/1/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Noname_memi ที่ 14-09-2018 21:55:12
 :mew5:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ****2กย59*****แจ้งข่าวนิดนึง เรื่องลุงกริช
เริ่มหัวข้อโดย: สีหราช ที่ 17-09-2018 06:59:50
 :L2:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ****2กย59*****แจ้งข่าวนิดนึง เรื่องลุงกริช
เริ่มหัวข้อโดย: Timtimtim ที่ 18-09-2018 07:38:43
อ่านแล้วเจอแทนรุนแรงกับวิว เลยไม่กล้าอ่านต่อ คนเรามีสิทธิ์ทะเลาะ เราไม่ตบตีกันนะ รอเข้มแข็งกว่านี้จะกลับมาอ่านนะคะ :hao5:
หัวข้อ: Re: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ****2กย59*****แจ้งข่าวนิดนึง เรื่องลุงกริช
เริ่มหัวข้อโดย: megatef4 ที่ 20-12-2018 17:56:39
อ่านล่ะหัวร้อนมากค่า 555 เกลียดผู้ชายแบบแทนคุณมาก เอาจริงๆแอบลุ้นให้จบไม่สวย 55 แต่วิวแฮปปี้เราก็โอเค
ขอบคุณที่แต่งเรื่องนี้มานะคะ  :L2: