หัวข้อ: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ****2กย59*****แจ้งข่าวนิดนึง เรื่องลุงกริช

[IöLIKE]

ThankS

[mukmaoY]

○เที่ยว○




“อร่อยไหมลูก”

“อร่อยค่ะ”
หนูพยักหน้าคอแทบหัก
ก็คนมันดีใจนี่นา
วันเนี้ยป๊าม้าพามากินไอติม ด้วยรถคันใหม่สุดสวยสีชมพูพริ้ง
ฝีมือหนูเลือกเองแหละ!

ตั้งแต่วันที่ไอ้บ้าคนนั้นจะอุ้มหนูวิ่ง
ปะป๊าก็ไม่เคยปล่อยหนูเลยอ่ะ  ไปส่งก็สายๆหลังเขาเคารพธงชาติกันนู่นนน  พอไปรับก็รอตั้งแต่หนูยังไม่เลิกเรียนอีก
ไหนใครบอกไม่ต้องกังวลๆ  มันเข้าคุกไปแล้วน้า??
ดูอย่างหม่าม้าสิคะ  ไม่เห็นต้องอยู่กับหนูตลอดเวลาเลย
แค่ไม่ยอมให้หนูออกจากบ้านแค่นั้นเอ๊ง



แต่วันนี้สงสัยปะป๊าคึกจัด  บอกว่างานได้ตังค์เยอะ  แถมหม่าม้ายอมให้กอดให้หอม  ก็หอมอยู่นั่น
ไม่เคยอายหนูหรอกคู่เนี้ย
หนูก็ยังงงๆนะว่าไปดีกันตอนไหน
เพราะวันนั้นที่กอดคอร้องไห้ก็ไม่เห็นจะคุยอะไรกันเลย
พอนอนก็แยกห้องเหมือนเดิม
เอ...ไม่แน่อาจจะแอบคุยกันตอนหนูหลับก็ได้หน่า...
ผู้ใหญ่เนี่ยชอบปิดบัง  หนูเป็นลูกนะเนี่ย  ทำไมไม่ให้หนูรู้เรื่องมั่ง

“กินเยอะๆนะครับ”
หม่าม้าเช็ดปากให้หนูเบาๆ  ฮิๆ  คนสวยเวลายิ้มแบบนี้แล้วยิ่งสวยจังเลยน้า

“เช็ดให้พี่มั่งสิ”
ปะป๊าขี้ฮก!  ไม่เห็นจะเปื้อนตรงไหน  แล้วจายื่นหน้ามาทางม้าทำไมล่ะคะนั่น

ไม่รู้หม่าม้ามองเห็นรอยเปื้อนตรงไหน  ถึงได้เช็ดให้  แล้วยิ้มหวานเป็นของแถม
โถ่ปะป๊า....อย่ายิ้มปากกว้างขนาดนั้นได้มั้ยอ่า  น่ากลัวชะมัดเลย




“เสร็จแล้วไปไหนกันต่อดี”
ป๊าถามทั้งหนูทั้งม้า  แต่ม้าส่ายหัว
หนูก็ไม่รู้จะไปไหนดี  เวลามากินติมก็ไม่ค่อยได้ทำอะไรอยู่แล้ว
เราสามคนยืนเอามือถูคางไปมา
ท่าเดียวกันเป๊ะ!
...หนูไม่อยากทำท่าเหมือนป๊าม้าอ่ะ 
อ้ะ!
เห็นมือป๊าละนึกออก!

“หนูอยากซื้อถุงมือให้ป๊าค่ะ!”
หนูกระโดดเด้งๆไปมา
ป๊าต้องชอบแน่ๆ

“ดีเลยลูก  น่ารักที่สุดเลยครับ  มาหอมที”
โอยย  ป๊าไปโกนหนวดก่อนค่อยมาหอมหนู
ทั้งเจ็บทั้งจั๊กจี้เลย

พอฟัดหนูจนพอใจก็จูงมือง้อหนูแหละ
ปะป๊าจูงหนูลำบากเพราะตัวสู๊งสูง
เลยต้องค่อมๆเดิน  ไหนจะขาเดินไม่ถนัดอีก
หม่าม้าก็แกล้งหนูเป็นเพื่อน  ไม่ยอมจูงหนูแทน  ฮ่าๆ
สมน้ำหน้าคนไม่โกนหนวด

“อันนี้สวยจังเลยค่ะ”
หนูหยิบถุงครึ่งมือสีชมพูเลื่อมๆมาดู
มันน่ารักมากเลย  ใส่แล้วคงเหมือนเจ้าหญิงบาร์บี้ขี่ม้า

“เลือกให้ป๊านะครับน้ำหวาน  ไม่ใช่ให้ตัวเอง”
หม่าม้าขยี้หัวหนูยุ่ง
โธ่!  หนูก็แค่ชมไปอย่างนั้นเอง
แต่ถ้าป๊าใส่หนูจะดีใจมากๆ

“อันนี้ก็สวยนะครับพี่แทน”
หม่าม้าช่วยเลือกให้
อันที่ม้าหยิบก็สวยดี  เป็นสีดำเท่ๆ
แต่มีสีแดงๆตรงริมๆ

“ก็สวยดีนะ  แต่พี่ว่ามันเรียบไป”

“ทางร้านรับสั่งทำในราคาถูกนะคะ  คุณจะมีถุงมือที่เป็นลายของตัวเองโดยเฉพาะ 
จะปักชื่อคู่รัก ปักลายที่ชอบก็ได้เลยค่ะ  ถูกกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว  ยิ่งสั่งมากยิ่งลดมากนะคะ”
คุณพี่คนขายพูดรัวๆ  ยังกะหายใจทางหูแน่ะ

“งั้นถ้าผมจะเอาคู่นี้แต่ปักเพิ่มได้หรือเปล่าครับ”

“ได้สิคะ  คุณลูกค้าเชิญเลือกลายเลยค่ะ”

“ผมเอาตัวทีกับตัวดับเบิ้ลยูมาไขว้กันได้มั้ย  ประมาณอาร์ตๆหน่อยน่ะ”
ปะป๊าพูดเป็นการเป็นการ  แถมวาดรูปให้ดูด้วย  ปะป๊านี่เก่งจังเลยน้า  ถึงมือจะสั่นๆ  แต่ก็วาดเสร็จจนได้
หนูเห็นคนขายตาเหลือกเลยตอนเห็นมือป๊า
ใจอ่อนจัง  ก็แค่แผลเองค่า

“ประมาณนี้นะครับ  จะได้รับเมื่อไหร่ครับ”
แล้วป๊ากับม้าก็ตกลงเรื่องราคากัน  คุยไรกันไป 
ส่วนหนูได้ถุงมือสวยๆมาใส่เล่นด้วย
น่ารักสุดๆไปเลย!




“ไหนใครหว่าจะซื้อถุงมือให้ป๊า”
คนหล่อพูดกับพวงมาลัยรถทำไม
ตั้งใจขับรถสิคะ  เดี๋ยวก็คว่ำอีกหรอก

“ปล่อยเค้าไปเถอะครับ  เห่อของใหม่น่ะ  มองมือตัวเองจนพรุนละ”
ป๊ากับม้าหัวเราะคิกคักกันสองคน
อย่านึกนะว่าหนูไม่รู้
ชิ!  ถ้าตอนนี้หนูไม่ยุ่งนะหนูงอนไปแล่ว
เอาถุงมือส่องกับแดดดีกว่า  โหวว ประกายวิบวับเลย!

............

บ็อกๆๆ
หมาใครน้าตัวใหญ่จัง..

หมาหนูเอง!!

พอหนูลงจากรถปุ้บ  เจ้าขาวก็วิ่งมาหาทันทีเลย  มันเห่าดีใจใหญ่
กระโดดไปมารอบๆหนู
ยิ่งพอม้าลงตามมานะ  มันก็เลียขาหม่าม้าอยู่นั่นแหละ
เลียจนเปียกไปหมด
หม่าม้าต้องนั่งยองๆกอดมัน  มันถึงจะหยุดแล้วหันไปสนใจป๊าแทน
หนูไม่เคยเห็นป๊าเล่นกับหมานะ
แต่ดูเหมือนป๊าจะเข้ากับมันได้ 

“ขาวนี่มันซนจริงๆ”
ยายสั่งให้ขาวนิ่งๆ  เดี๋ยวจะพาป๊าล้ม
ตัวมันใหญ่กว่าแต่ก่อนตั้งเยอะแน่ะ
หนูคงอุ้มมันไม่ได้แล้ว

“วิวซื้อของมาให้ครับแม่”
หม่าม้าหยิบตะกร้ารังนกให้ยายจากหลังรถ  แล้วหันไปซุบซิบอะไรกะป๊าก็ไม่รู้
ป๊าทำหน้านิ่วคิ้วขมวด
แต่ยายไม่เห็นมั้ง  แกเดินเข้าบ้านไป  หม่าม้าก็เดินตาม

“ป๊าเป็นไรคะ”
บอกหนูได้นะ  หนูอยากรู้ เอ้ย! อยากช่วย

“ตื่นเต้นครับ”
ป๊าหยิบถุงไรติดมือมาด้วยก็ไม่รู้  เสียดายมองไม่เห็นข้างใน



“เอ้ามานั่งสิ”
ยายเรียกหนูกับปะป๊า  ชวนดูทีวีด้วยกัน  แต่ว่าป๊าเดินเลยไปที่ครัวก่อน
หนูนั่งเล่นกับขาวบนพื้น  มันน่ารักจังเลย
ยายอาบน้ำให้มันสะอาดสุดๆ  ตัวก็ห๊อมหอม

“แม่ครับ....”
ป๊าเดินกลับมาพร้อมกับพานใบเล็กๆ  ในนั้นมีพวงมาลัยอยู่ด้วย
งงเหมือนกัน  ป๊าจะชวนยายไหว้พระเหรอ?

คนหล่อของหนูนั่งคุกเข่าลงกะพื้นต่อหน้ายาย  ยายปิดปากตาโต  ตกกะใจป๊า
หน้าป๊าดูแหยๆ  น่าจะเจ็บขาแหละ
ปะป๊ายกพานด้วยสองมือ  จ้องตายายจริงจังเลย

“แม่ครับ...วันนี้ผมจะมาขอขมาในสิ่งต่างๆที่ทำไม่ดีไว้...ผมรู้มันมีหลายอย่างที่ทำให้เป็นแบบนี้ 
แต่ต้นเหตุทั้งหมดมันก็มาจากผมเอง....
ผมเห็นภาพเมียตัวเองทำแต่สิ่งดีๆ  แต่ผมเองกลับไม่เคยทำอะไรดีๆเลย
 ผมเข้าใจที่วิวทำแล้วนะ...บางทีผมก็คิดว่าผมมันเลวเกินคู่ควรกับวิว 
แต่แม่ครับ....ผมตัดสินใจเลือกวิวตั้งแต่วันแรกที่เห็นหน้า
 ตัดสินใจเป็นที่พึ่งของวิวต่อจากพ่อของเขา  และต่อจากแม่
แต่ผมก็ทำให้วิวร้องไห้ตลอด....ผมละอายใจ  ทั้งๆที่แม่ก็เหมือนเป็นแม่คนหนึ่งของผม 
แต่ผมกลับไม่เคยเกรงใจ  ทำร้ายลูกเขาซ้ำๆ  และไม่ยอมปล่อยลูกเขาไป
จนวันที่ผมเห็นภาพชัดเจนแล้วว่า  ...ไม่มีอะไรดีไปกว่าวิวและลูก  ดีไปกว่าคนที่อยู่เคียงข้างเรา 
ดูแลเราทุกอย่าง  ไม่เคยคิดแง่ร้ายกับเรา  เป็นคนที่ผมพึ่งได้
ผมกราบขอขมาแม่และขอสาบานว่า...ต่อไปนี้ผมจะไม่ทำเลวๆอีก   
ถ้าหากผมทำ  ก็ขอให้มีอันเป็นไป  ไม่ขอให้เมียและลูกลำบากเพราะผม”

ปะป๊า ยื่นพานให้ยายรับเอาไว้  ยายหน้านิ่งๆ  น้ำตาคลอๆ
แล้วป๊าก็กราบเท้ายาย  และจูบฝ่าเท้าทั้งสองข้าง
หม่าม้าน้ำตาแตกเลยล่ะ
ปะป๊ากราบยายเสร็จก็เขยิบๆเข่าไปทางม้า  ม้าโบกมือไปมา  ดันจะให้ป๊าลุกขึ้น  แต่ว่าป๊าตัวหนัก  ทำไรไม่ได้หรอก
ป๊ากุมมือทั้งสองของม้าไว้กับหน้าอกตัวเอง
มองตาหวานๆแล้วพูด

“วิว.....พี่ขอขมาวิวด้วย  พี่ไม่รู้จะขอบคุณวิวยังไงที่ให้อภัยพี่  ถึงวิวจะทำไปเพื่อลูก 
แต่แค่นี้พี่ก็ถือว่าพี่ยังมีโอกาสได้ชดใช้ความผิด  ความผิดของพี่ที่สะสมมาหลายปี  มันทำให้วิวเจ็บมามาก 
พี่เลยอยากจะขอขมาทุกๆอย่าง 
และพี่ขอทำอะไรบางอย่างเพื่อวิวกับลูก  ห้ามวิวปฏิเสธด้วย.....พี่จะโอนบ้านกับรถเป็นชื่อวิว 
โอนหุ้นบริษัทให้เป็นของวิว  วิวจะให้พี่กลับไปทำงานก็ได้นะเพื่อความสบายใจ
แต่พี่ยังจะเปิดร้านอาหารให้วิวเหมือนเดิม  ต่อไปนี้สิ่งที่มีติดตัวพี่คือใจพี่เท่านั้น  ซึ่งพี่ก็ฝากให้วิวไปแล้วด้วย 
พี่ไม่รู้ว่าจะพิสูจน์ยังไงให้วิวเชื่อนะว่าพี่จะไม่ทำเลวอีก  พี่มันโง่เรื่องนี้  วิวก็รู้....ดังนั้นพี่จะให้ทุกอย่างกับวิว 
เพื่อพิสูจน์ว่าเมื่อพี่ไม่เหลืออะไรแล้ว  พี่ก็คงไปหาเศษหาเลยไม่ได้อีก  มันอาจดูน่าเกลียดนะเหตุผลของพี่ 
.....แต่พี่ก็ไม่รู้จะทำยังไง”

“อ...อื้ม...วิวเข้าใจ”

“พี่ขอโทษนะวิว  ต่อไปนี้พี่จะทำให้วิวกับลูกมีแต่ความสุข”

แล้วป๊าก็กราบเท้าหม่าม้า  คนสวยร้องไห้โฮ  โอบป๊าไว้
หนูน้ำตาไหล  รู้สึกแน่นๆในอก

หนูอยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม  ไม่ร้องไห้อีก
เลยเดินไปช่วยปะป๊า

“ป๊าม้าอย่าร้องไห้นะคะ  กลับไปเป็นเหมือนเดิมกันดีกว่า  หนูไม่โกรธอะไรป๊าแล้วค่ะ  ม้าก็ด้วย”

“ป๊าก็ขอโทษหนูด้วยนะลูก  หนูเป็นเด็กที่ดีที่สุดเท่าที่ป๊าเคยเจอมาเลย 
หนูเข้มแข็งมากจนป๊าละอายใจที่ทำให้หนูต้องร้องไห้”

“หนูรักป๊ากับม้าที่สุดในโลกเลยค่ะ  รักกันๆดีกว่านะคะ”

เราทั้งสี่คนกอดกัน
กอดแล้วมีความสุขที่สุด.....
ทำไมช่วงนี้กอดกันบ่อยจังน้า
แต่หนูไม่ว่าอะไรหรอก 
ตามจริงก็อยากให้กอดทุกวันเลย


....................

ทำไมรู้สึกว่าตัวเองตั้งชื่อเรื่อง ชื่อตอน  ได้เห่ยมากๆ55555
สอบเสร็จแล้วค่า  ปวดมือมาก
เขียนตั้งห้าหน้าแน่ะ
เป็นวิชาที่ไม่ได้อยากจะเลือกเลยด้วยซ้ำ  โดนบังคับ 

[mukmaoY]

ขอโฆษณาเรื่องสั้นของตัวเองอีกสามเรื่องค่ะ

หนี♥♥
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45751.0

It's you♣♣
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45750.0

แฟนดารา☺☺
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45749.0


พอดีคึก  เฉลิมฉลองวันสอบเสร็จ  เลยลงมันหมดเลย5555

[Freja]

*ซิก  ซิก ซิก*

ยกผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดน้ำตา
คิดถึงความหลัง

ขอให้ทำได้อย่างที่สาบานนะแทน
ต่อให้เหลือแต่ตัวมันก็นอกใจได้ถ้าจะทำ
การนอกใจไม่ใช่ว่าเป็นที่ผู้หญิงหรือมือที่สามต้องการเงินทอง ความหล่อเสมอไป
บางทีมันก็เกิดขึ้นเพราะตัณหาล้วนๆ กับไอเดียที่ว่าลักกินกันมันส์ดี

ดีแล้วต่อไปจะได้มีความสุขเป็นครอบครัวจริงๆเสียที
ขอบคุณมากค่ะ  ตามอ่านมา เห็นหายไปก็คิดว่าคงไม่ว่าง ไม่อยากจะมาโพสต์ทวงนิยายเลยรอเงียบๆ

ป.ล 1 แทนคงเสียใจที่ปล่อยให้น้ำหวานเลือกสีรถ
ป.ล 2 แทนจูบที่หลังเท้าคุณยายหรือเปล่าคะ?  ถามเฉยๆเพราะว่าถ้าหากว่าจูบที่ฝ่าเท้าแทนก็ต้องยกเท้าคุณยายขึ้นมาหงายจูบ

[nunnuns]

ขอสารรภาพ.. ตอนนี้หมอนเปียกค่ะ ร้องซะน้ำตาเป็นลิตรเลย(ด้วยความดีใจ และอัดอั้นตันใจจากอะไรสักอย่างเบาๆ)

ชอบมากค่ะ ในที่สุดก็เข้าใจกันได้สักที ฟ้าหลังฝนมักงดงามเสมอนะคะ

[Toon_TK]

น้ำตาจะไหลลล~
ทำตัวดีๆนะ

[gasia]

ร้องไห้เลยค่าาา ตอนที่ขอขมานี่แบบไม่ไหวแล้ววว TT
ขอให้ดีขึ้นเรื่อยๆเนาะะะ

[B52]

ดีใจน้ำตาปริ่ม

[fahhee_zeze]

  น้ำตาหยดเผาะๆเลย =_= มันซึ้งตอนที่กราบวิวเนี่ยแหละพลิกผันมาก นึกว่าแค่แม่ยายที่ไหนได้แม่ทูนหัวด้วย น้ำตาไหลบอกเลย 

[fay 13]

 

[pui]

 

[ammie_mn]

น้ำตาซึมเลย พูดแล้วทำให้ได้นะแทนมิเช่นนั้น 

[Maxshu]

แทนสำนึกได้ก้ดีแล้ววววว

[mukmaoY]

เคยสงสัยนะ
ว่าทำไมคนแต่งหลายๆเรื่อง
ถึงได้คอมพังกันง่ายจัง
พังทีก็หายไปน้านนนาน
จนมาวันนี้เห็นทีใจแตก  เอ้ย  !  มาวันนี้ก็รุ้แล้วว่า
บาปกรรมมันมีจริง
ข้าพเจ้าต้องเอาคอมไปเคลม      อุตส่าห์แต่งตอนที่18 เสร็จแล้วด้วย   
ต้องขอโทษจริงๆค่ะ
เห็นกันอยู่หลัดๆแท้ๆ
ถ้าหากข้าพเจ้ามีอารมณ์กับไอแพด  ก็จะแต่งในไอแพดให้
แต่ตอนนี้ขอไปทำใจก่อน
ยิ่งเขียนแนวหวานๆไม่เป็นด้วย
เดี่ยวมันจะกลับมาดราม่า555 
ตอนที่20ก็จบแล้ว
อดใจรอนะคะ

ด้วยความเคารพอย่างสูง

[gasia]

รอนะคะะะ  จะจบแล้วเหยอออออออ T v T

[Yร้าย]

จัดมาเลยค่ะ..รอได้อยู่แล้วขอแค่อย่าให้ตัวเล็กต้องเสียใจอีกนะ.....

[mukmaoY]

☆วางแผน☆





"วางตรงนี้นะคะ...."


"ปะป๊า~"
ตาคนหล่อตอบหน่อยซี่
นอนจนอ้วนแล่ว

ตุ้บ!
ฮ่าๆๆ  หนูกระโดดใส่จอมอู้ ชอบกินแรงเด็ก
ทับแล้วก็กลิ้งไปกลิ้งมาบนคนตัวใหญ่
โหย  ทำไมป๊านอนเป็นผักเหี่ยวยังงี้ล่ะคะ
แค่จะได้ห้องใหม่เองน้า

"เดี๋ยวหนูฟ้องหม่าม้าเลย แอบอู้ไม่ยอมช่วยหนู"


"โหยยลูกรักคร้าบ อย่าฟ้องเลย แค่นี้ป๊าก็ไม่มีอะไรจะดีแล้ว"


"ฮ่าๆ น่าสงสารจัง"
ปะป๊าทำหน้างอนๆ ตาเศร้าๆ
โถไม่น่าเลย  ตัวเองเป็นคนบอกเองว่าอยากแยกห้องนอนกับหม่าม้า จะมาเศร้าไม่ได้นะ
แต่ถ้าม้าเห็นม้าอาจจะขำก็ได้ คิกๆ

ช่วงนี้หม่าม้าหน้าตาแจ่มใส  เห็นอะไรก็ขำไปซะหมด
ชอบแกล้งปะป๊ากลับด้วย
แต่ไม่รู้ทำกันอีท่าไหนถึงจะนอนแยกกัน
หนูก็สงสัยนะว่าจะไม่หนาวเหรอ ไม่มีคนกอดอ่า
หม่าม้าขี้หนาวจะตาย แล้วก็ขี้เหงาด้วย
ขนาดหนูนอนคนเดียวมาตั้งแต่......อืม..จำไม่ได้อ่า  ยังเหงาตั้งหลายที
แล้วป๊ากับม้าที่ไม่มีตุ๊กตาเป็นเพื่อนจะไม่เหงาแย่เลยเรอะ

หนูเลยเอาตุ๊กตาบางตัวที่พอจะเป็นเพื่อนป๊าได้มาวางให้
ปะป๊านอนห้องข้างล่างเหมือนตอนที่ขาหัก
ตอนนั้นห้องน่ากลัวมาก  มืดๆ ทึบๆ
แต่คราวนี้ป๊าให้ช่างมาทาสีเขียวอ่อนๆ
จริงๆหนูอยากได้สีชมพูอ่อนมากกว่า
แต่หม่าม้าบอกให้ตามใจปะป๊าบ้าง
ป๊าตามใจหนูมาเยอะแล้ว

"เมื่อไหร่วิวจะมาน้า  คิดถึงจัง"
คนหล่อบ่นหงุงหงิงถึงม้า
แต่จุ๊บแก้มหนูข้างละหลายที
เจ็บไปหมด
ชอบไว้หนวด จนหน้ายังก๊ะโจร

แค่ห่างกับแป้บเดียวก็บ่นคิดถึงและ
แล้วจะนอนแยกกันได้เหรอ

อ๊ะ! เสียงประตูบ้านเปิดนี่นา
หม่าม้ามาแล้ว!!

"ไปนานจังเลย  พี่คิดถึ๊งคิดถึง"
ปะป๊าเดินหลังงอๆเข้าไปกอดคนตัวเล็ก
หอมแก้มซ้ายทีขวาทีจนชื่นใจค่อยจุ๊บปากตบท้าย


"วิวบอกให้โกนหนวดนี่ครับ ทำไมยังไม่โกนอีก พนักงานเขาจะมองว่าเจ้านายไม่เรียบร้อยนะ"


"ไม่เอา พี่ไม่โกน  น้ำหวานน่ารักขึ้นทุกวัน  พี่ต้องข่มแมลงหวี่แมลงวันแต่เนิ่นๆ"


"ข่มทำไมคะป๊า  แมลงวันมันกลัวหนวดเหรอ"


"ไม่ใช่หรอกลูก ป๊าเขาแค่ขี้เกียจโกนเลยอ้างนู่นอ้างนี่"


"โธ่!  วิวใจร้าย  พี่ว่าพี่หล่อออก"


"ครับๆ หล่อก็หล่อ  นี่เรามาดูถุงมือของพี่กันดีกว่า  วิวอยากเห็นจะแย่แล้ว"
หม่าม้าหยิบกล่องไปรษณีย์ขึ้นมาแกะ  มีหนูกับปะป๊าช่วยลุ้นข้างๆ
ก็ตั้งแต่ซื้อถุงมือคราวนั้นนะ  หม่าม้าก็ชอบมาก
กลายเป็นบ้าถุงมือไปเลย สั่งซื้อบ่อยจนเป็นตู้แล้ว


"ถ้าวันนั้นอยู่บ้านก็คงไม่ต้องไปเอายันไปรษณีย์ให้เหนื่อยร้อก"


"ไม่เป็นไรครับ  วิวอยากออกกำลังกายบ้าง  ลูกเราจะได้แข็งแรง"
คนสวยเอามือลูบท้องไปมา
อ่า....ลูก?
หนูเหรอ?


"เอ่อ...วิวพูดใหม่อีกทีซิ"
ใช่ค่ะป๊า  หนูก็งงเหมือนกัน
ม้าออกไปข้างนอกแล้วหนูจะแข็งแรงได้ยังไง


"วิวอยากออกกำลังกายบ้าง ลูกจะได้แข็งแรง"
หม่าม้ายิ้มหวาน มองตาปะป๊า  แล้วก็ไล่ต่ำลงไปมองท้องตัวเอง
ปะป๊าเกาหัวหงึกๆ
หน้าเอ๋อไปเลย


"วิวอย่าบอกพี่นะว่า...เอ่อ...แต่วิวเป็นผู้ช--"   "พี่แทนจะไม่ยอมรับลูกของเราเหรอครับ"
หม่าม้าหน้าเศร้า  เสียงเครือๆ
ปะป๊าตาค้าง  เหมือนหยุดหายใจ
ส่วนหนูงง....ไม่รู้เรื่องอะไรเลย
อยากจะขำหน้าป๊านะ   แต่งงไง  เลยรอให้เข้าใจก่อนค่อยขำ


"แต่ว่าเราสองคนยังไม่ได้...."
ป๊ามองท้องแฟบๆ
พึมพำๆเป็นคนแก่

"อุบ! ฮ่าๆๆ  หน้าพี่แทนตลกอ่า  วิวไม่แกล้งแล้วครับ"
คนสวยขำก้ากจนเกือบๆจะหมดสวย

"นั่นไง! ว่าแล้วเชียว  แสบนักนะ  นี่แน่ะๆ  ต้องโดน"


"โอ๊ยยย พี่แทนอย่าแกล้งวิว  ฮ่าๆ"
ปะป๊าแก้แค้นด้วยการจั๊กจี้หม่าม้า
หม่าม้าดิ้นบนโซฟาจนแทบจะนอนลงไปเลย
หนูอยากช่วยม้ามั่ง เลยจี้ป๊ากลับ
แต่ป๊าอ่าเส้นลึกจัง  หรือมือหนูเล็กเกินไปหว่า
นี่แน่ะๆ
โอ่ยเมื่อยนิ้วแล่ว!
.
.

เอ....ทำไมเงียบกันไปทั้งคู่ล่ะคะ

ว้าย!  คนแก่จูบกัน
ไม่อายลูกอายเต้าบ้างเลย
แกล้งกันอยู่ดีๆ ไหงเป็นงี้เนี่ย
คราวหลังไม่ช่วยม้าแล่ว

แบร้!  ไปหาหนมในครัวกินดีกว่า
ขืนอยู่ตรงนี้นะต้องโดนมดกัดแน่เลย





.......


ง่ำๆ  หนมปังทาแยมอร่อยจัง
ต้องแยมสตรอเบอร์รี่ด้วยนะ
อยากกินนมข้นด้วย แต่ว่าทำให้มันไหลไม่เป็น


"มาอยู่นี่เอง ม้านึกว่าหายไปไหน"
เชอะ!  หวานกันจนลืมลูก  น่างอนจริงเลย


"แยมเลอะปากครับลูก ค่อยๆเคี้ยวนะครับ  กัดคำเล็กๆก็พอ  จะได้หมดช้าๆ อร่อยนานๆ"
มือสวยๆเช็ดตรงปากหนู
ตอนแรกว่าจะหน้าบึ้ง
แต่บึ้งไม่ไหว
หม่าม้าน่ารักเกิ๊น


"เดี๋ยวเราจะไปดูร้านกันนะลูก  หมดคำนี้แล้วไปล้างปากล้างมือนะครับ"


"จริงเหรอคะ!  เย่ๆ  ได้เห็นร้านแล้ว"
หนูลุกกระโดดไปมา
อ้อนตั้งนานแต่ไม่มีใครยอมพาไปสักที
ดีใจที่สุดเล้ย



.
.
.

"ป๊าคะม้าคะ  หนูเกิดมาจากไหน"
หนูยื่นหน้าไปถามทั้งคู่
ที่ตอนนี้ป๊ากำลังติดเครื่องรถ


"นึกไงถามเนี่ยลูก"


"ก็หนูสงสัยว่าตอนที่ม้าแกล้งป๊า  ทำไมต้องจับที่ท้อง"


"ก็เวลามีคนเกิดมา ก็จะมาอยู่ในท้องแม่ก่อน แล้วค่อยออกมาข้างนอก"
ปะป๊าตอบแทนหม่าม้าที่ดูหน้าแดงๆ


"งั้นหนูก็เคยอยู่ในท้องแม่หนูใช่ป่าว  แล้วหนูกินอะไรอ่า  ผ่าท้องป้อนข้าวเหรอ"


"ไม่ใช่ลูก  ถ้าแม่กินอะไร หนูก็กินตามครับ จากสายสะดือ"


"อ้าว....โอยงง  แล้วก่อนที่หนูจะมาอยู่ในท้องล่ะคะหม่าม้า"
ถามคนสวยมั้ง  ปล่อยให้ป๊าตอบคนเดียวเลย
เราต้องเสมอกันนะ


"เอ่อ....คือ"
แก้มคนสวยแดงแปร๊ด
มีอะไรแปลกเหรอคะ?


"เกิดมาจากความรักของแม่กับพ่อครับ"
ปะป๊าตอบแทนอีกแย้ว


"ถ้าแม่กับพ่อรักกัน  แล้วทำไมไม่เคยมาให้หนูเห็นหน้าล่ะคะ"


"เดี๋ยวโตขึ้นหนูจะเข้าใจครับ  ตอนนี้น้ำหวานอยู่กับป๊าม้าแล้วมีความสุขหรือเปล่า?"


"มีสิคะ  มากๆด้วย ป๊ากับม้าน่ารักที่สู้ดดดด"
หนูกางแขนกว้างๆให้เท่ากับรักของหนู
เสียดายแขนสั้นไปหน่อยเลยได้เท่านี้


"ม้าก็รักหนูนะครับ"
คนสวยหันหน้ามาจุ๊บๆ


"ป๊าก็เหมือนกัน  แต่ป๊าจุ๊บหวานไม่ได้  ขอจุ๊บม้าแทนแล้วกันนะ"
ฮ่าๆๆ  ท่าทางวันนี้หม่าม้าจะไม่หายหน้าแดงแน่ๆ
ป๊านี่น้า ติ๊งต๊องจริงๆเลย

แต่คนติ๊งต๊องก็หวานตลอดๆ
กุมมือหม่าม้าไว้กับตักตัวเอง
"ขอบคุณครับ..."
ถึงม้าจะพูดเบาๆให้ป๊า  แต่หนูก็ได้ยินนะ


.............



โอ้โห!! 
ไหนใครบอกว่าจะเอาร้านเล็กๆ
นี่มันเหมือนร้านอาหารที่ป๊าชอบพาไปกินเลย
ร้านเป็นไม้ทั้งร้าน  สีสวยด้วย
แต่ว่ายังดูโล่งๆ  ไม่มีอะไร
มีคนงานสองสามคนกำลังตอกตะปูอยู่


"สวยมั้ยครับ"
ตายักษ์โอบหม่าม้าซะมิด
หนูมองคนงานเลิ่กลั่ก
แบบว่าเขินแทนหม่าม้าอ่า


"สวยมากครับ  และท่าทางจะไม่ใช่ร้านอาหารตามสั่งธรรมดาซะแล้ว"
ม้าบีบจมูกป๊าเบาๆ จนคนหล่อทำหน้ายุ่งๆ


"พี่อยากเซอร์ไพรส์เรานี่นา  พี่หาเชฟได้แล้วด้วยนะ จัดการให้วิวทู้กอย่าง วิวจะได้ไม่เหนื่อย"


"ครับๆ  ตามใจละกัน  แต่หวังว่าจะไม่มีเซอร์ไพรส์อีกนะ"


"คร้าบ~เอ้อ!  พี่ว่าจะจัดสวนตรงข้างหน้านี่ด้วย  เพื่อนพี่มันพอจะรู้เรื่องต้นไม้อยู่ 
เดี๋ยววิวเลือกแบบเลยนะ เดี๋ยวพี่มา ไปเข้าห้องน้ำแป้บ"
ป๊าควักมือถือให้หม่าม้า  เปิดรูปให้ดู  หนูเขย่งๆก็ยังไม่เห็น


"หวานไปดูห้องน้ำไหมลูก  สวยมากเลยนะ"
แง่ว...หนูอยากดูสวนๆ


"นะครับ"
คนหล่อขยิบตาให้
นั่นแน่!  มีอะไรแน่เลย
ดูท่าสวนไม่น่าจะสนุกเท่าเรื่องของป๊าแน่ๆ


ปะป๊าจูงมือหนูไปทางข้างๆร้าน
ขอโอ้โหอีกที!!  ห้องน้ำสวยแบบแปลกๆ
มันทำจากไม้ซี่ๆ
คงจะนั่งโถไปหวาดเสียวไปแหละ


"น้ำหวานครับ  ป๊าจะเซอร์ไพรส์หม่าม้า  แต่น้ำหวานต้องช่วยนะ"
ป๊าหันซ้ายหันขวา
นั่งยองๆคุยกัน


"เซอร์ไพรส์คืออะไรคะ"


"ก็ทำให้ม้าตกใจ  แต่ตกใจแบบมีความสุขครับ  น้ำหวานฟังแผนป๊านะ  เป็นสายลับให้ป๊าเหมือนเจมส์บอน"


"ง่า...แล้วเจมส์บอนคือไรอ่า"
ทำไมป๊าชอบใช้คำฝรั่งด้วย  แปลม่ายออก

ป๊าเอามือกุมหัว

"เจมส์บอนก็คือชื่อสายลับที่เก่งมากๆครับ  น้ำหวานจะกลายเป็นสายลับที่เก่งมาก  อยู่ข้างปะป๊าจนกว่าแผนจะสำเร็จ"


"อ้อค่ะ  เข้าใจแล้ว"
ทีนี้ป๊ายิ้มกว้างเลย

"เรื่องนี้ห้ามบอกใครนะครับ เรารู้กันสองคนเท่านั้น  แผนมีงี้นะ....."
ปะป๊าเล่าแผนทั้งหมด  ที่หนูคิดว่ามันเหมือนแกล้งม้าชัดๆ
แต่ว่าตอนจบมันดูซึ้งๆดีหนูเลยยอมๆไปก่อน

แต่คงอึดอัดน่าดูเลยน้าบอกใครไม่ได้เนี่ย


.

.

.


"ไปเข้าห้องน้ำกันนานจัง  วิวเลือกได้แล้วนะพี่ น้ำหวานมาดูสิลูก"
คนสวยกวักมือเราสองคนให้ไปนั่งข้างๆ

สวนมีอยู่สามแบบ
ถ้าเป็นหนูนะก็จะเอาแบบหม่าม้า

"วิวชอบแบบนี้ครับ  ดูสะอาดตาดี  คล้ายๆสวนแบบเซน"
ปะป๊าเกาคาง  ทำท่าคิด


"แต่พี่ว่ามันธรรมดาไปนะ  พี่ชอบแบบนี้"
ป๊าเลื่อนนิ้วไปอีกรูป  ที่เป็นสวนแบบ...เอ่อ...ป่า


"มันดูรกอ่ะพี่  ร้านอาหารน่าจะเป็นอะไรที่น่านั่ง  มองนู่นมองนี่ไปเรื่อย"


"ไม่เอาอ่า  สวนมันก็ต้องเขียวๆสิ แบบเซนมันเห็นแล้วไม่เหมือนสวน  ใช่มั้ยน้ำหวาน"


"เอ่อ...ค่ะ"
หนูพยักหน้าแบบช้าเป็นเต่า
แงๆ โกหกคนไม่เป็น
ทำไมปะป๊าต้องสอนหนูให้โกหกด้วย


"งั้นวิวโทรถามกริชดีไหมครับ"


"ไม่!! ....คือพี่อยากให้เป็นร้านที่เราทำทุกอย่างเอง"
เพลียกับป๊าจริงๆเลย
ตั้งแต่คืนดีกัน แล้วหม่าม้าเรียกตาลุงแบบสนิทๆนะ  ปะป๊าก็ยิ่งหวงมากกว่าเดิม
หวงยิ่งกว่าแม่ไก่ซะอีก  ถ้าเกิดมีปากแบบไก่  ก็คงไล่จิกไปแล้ว


"แต่ว่า..."


"สองต่อหนึ่ง  ตกลงเอาสวนแบบของพี่"
ป๊าหยิบมือถือเก็บใส่กระเป๋ากางเกง
จุ๊บปลอบใจหม่าม้าหนึ่งที
แล้วหันมาชูนิ้วโป้งให้หนู

อยากจะดีใจจริงๆ  แต่หน้าหม่าม้าดูท่าทางอารมณ์บ่จอย



.................................


แต่งในไอแพดค่ะ  เลยไม่รู้ขนาดความยาว
เอาแค่พล็อตหลักที่วางเอาไว้
อยากได้ตอนที่18 อันดั้งเดิมกลับคืนมา T^T

ขอถามล่วงหน้าเรื่องอดีตของทั้งคู่
คือจะแต่งต่อจากน้ำหวานจบ  ก็มีพล็อตไว้หมดแล้ว
แต่เผื่อคนอ่านสงสัยสิ่งที่เราทิ้งไว้ในเรื่องของน้ำหวาน
ก็เลยอยากให้คนอ่านแปลงร่างเป็นน้ำหวาน
บอกเรื่องที่ยังไม่เคลียร์
เพราะคนแต่งกลัวลืมบางเรื่องไป

นึกได้เรื่อยๆค่ะจนกว่าน้ำหวานจะจบ(ตอนที่20)
ขอบคุณขอรับกระผม

[Freja]

สารภาพนะว่าอ่านไปด้วยก็เกิดระแวงว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก
กังวลยิ่งกว่าวิวเสียอีก

เขียนอะไรมาก็น่าสนใจค่ะ
อดีตของแทนกับวิวก็เป็นพรีเควลสินะ

[iceman555]

ใกล้จบแว้ววว

[B52]

จะเซอร์ไพรส์แบบไหนน่ะ รอดู

[fay 13]

 

[pui]

 

[Celestia]

น้องน้ำหวานน่ารักอ้ะ

[Maxshu]

อยากรุ้การเกิดของหวานค่ะ

[gasia]

อยากรู้อดีตของแทนกับวิวด้วยค่ะ  เรื่องของน้ำหวานก็อยากรู้

ว่าแต่จะมีแผนอะไรกันนะะะะ

[mukmaoY]

♨︎บึ้ง♨︎




จิ๊บๆๆ

น้องนกกระจิบมานี่เร้ว

จิ๊บๆๆ

อย่าจิกชมพู่ของหม่าม้าสิ  ชู่วๆ
มากินข้าวสารนี่
มามะ

มามะ


"ทำอะไรครับน้ำหวาน"

ฟึบๆๆ

ลุงกริชชช
เดินมาทำไม!! นกมันบินหนีเลยเนี่ย


"กำลังเลี้ยงนกอยู่เหรอ  โอ๋ๆ ลุงขอโทษ"
ชิๆ อย่ามาลูบหัวเลย 
คนใจร้าย  ไล่นกหนูไปหมดแล้ว


"ป็อปปี้มาหาพ่อมา"
ลุงมีลูกตั้งแต่มะไหร่




บ็อกๆๆ

เอ๋...~?!

ลูกหมาน่ารัก!!


"ป็อปปี้  นี่พี่น้ำหวาน  สวัสดีพี่เค้าสิลูก"
ลุงกริชอุ้มหมาตัวเล็กขนฟูขึ้นมา
สีมันเป็นสีน้ำตาล สวยมากๆ
ป็อปปี้ยกขาสวัสดีหนูด้วย

โอย  น่ารักที่สุดเลย


"หมาลุงเหรอคะ  ทำไมไม่เคยเห็น"
หนูส่งสายตาเป็นประกาย
ส่งป็อปปี้มาให้หนูอุ้มเถอะๆ
งื้ออ หมาอะไรก็ไม่รู้  น่าฟัดจัง

"ลุงเพิ่งซื้อมาครับ  เอาไว้เป็นเพื่อนกับเจ้าขาวไง"


"แต่ขาวมันอยู่บ้านยาย"


"ไม่เป็นไร  ระยะทางไม่ใช่ประเด็น  มันอยู่ที่ใจ"
ลุงนี่ชอบพูดอะไรแปลกๆอยู่เรื่อย


"หายงอนลุงแล้วใช่มั้ย  ถ้าหายแล้ว ลุงจะให้อุ้มป็อปปี้นะ"


"หายคะ!!  หายแล้วๆ"
เย่~ 
ได้กอดตัวนุ่มๆของป็อปปี้แล้ว

มันไม่ดิ้นเลยด้วย
เอาแต่แลบลิ้นเลียแผล่บๆ


"ปะเข้าบ้านกันเถอะ  ลุงเอาของขวัญมาให้ม้าเรา"




"วิวครับ...ผมแวะมาให้ของขวัญวันเกิดล่วงหน้า"
ลุงกริชกอดทักทายหม่าม้า
วันเกิดของคนสวยก็อาทิตย์หน้าแล้ว
แต่ตามแผนปะป๊าคือทำเป็นจำไม่ได้  อุ๊ย!!  นี่หนูหลุดแผนลำดับที่ร้อยเก้าสิบเอ็ดเหรอ
ม่ายน้า~~  จงลืม....จงลืม....



"อย่าบอกนะว่าเป็นหมาตัวนั้น"
ม้าชี้มาที่เจ้าป็อปปี้
มันเห่าบ็อกใส่ม้า  หางส่ายจนแทบจะฟาดหน้าหนูแน่ะ


"ไม่ใช่หรอก  นี่ซื้อมาไว้เล่นแก้เหงา  เฮ้อ! เกิดมาอาภัพรัก จีบใครก็ไม่ติด"
ตาลุงเลื้อยไปบนโซฟา  ท่าทางหมดอาลัยตายอยาก


"ลดความเอ่อ...ความน้ำเน่าลงบ้างก็น่าจะช่วยนะครับ"
หม่าม้าเกาหัวแกรกๆ
ตาลุงที่เคยเป็นคนยิ้มเก่งกลายเป็นคนปากจู๋ซะงั้น


"อย่าพูดเรื่องนี้เลย เรื่องมันเศร้า...เอ้านี่  ของขวัญวันเกิด  อาทิตย์หน้าผมไปจีนทั้งอาทิตย์เลย 
ขอโทษด้วยนะที่มางานวันเกิดไม่ได้"
ตาลุงควักกระดาษยับๆสองสามใบให้หม่าม้า
ของขวัญของผู้ใหญ่นี่หน้าตาแปลกจริงๆ



"ตั๋วไปภูเก็ต!.. ไม่ต้องเยอะขนาดนี้ก็ได้ครับ เกรงใจแย่"


"เถอะน่า  ในฐานะที่ผมเป็นเพื่อนคนแรกของวิวในรอบสิบปีที่ไอ้นั่นมันอนุญาตให้คบ  เอาไว้ไปหลังงานวันเกิดไง"


หม่าม้าถอนหายใจ
"ไม่รู้เค้าจะจำได้หรือเปล่าด้วยซ้ำ  ช่วงนี้พี่แทนแปลกไป...เหมือนมีความลับกับวิว...เหมือนตอนนั้น"
โถหม่าม้า  ปะป๊าเค้ากำลังจะเซอร์ไพรส์ค่ะ  อย่าเครียดเลยน้า


"ไม่มีอะไรหรอก  เพราะเค้ากลับไปทำงานมั้ง  มันเลยมีอะไรให้เคลียร์เยอะ"
ถึงลุงกริชจะปลอบแล้ว  แต่หม่าม้าก็ยังไม่หายเศร้า
คนสวยก้มมองพื้น  คิดอะไรอยู่คนเดียว
หนูเลยชวนลุงกริชกับป็อปปี้ไปกินวุ้นมะพร้าวที่หม่าม้าทำแช่ไว้ในตู้เย็นแทน


"น้ำหวานบอกป๊าหน่อยนะว่าอย่าเล่นแรง  พอได้แล้ว"
ลุงยื่นหน้ามากระซิบ


"เล่นอะไรคะ"


"เดี๋ยวก็รู้ครับ  แต่อย่าลืมบอกป๊าหนูนะ"
หนูเคี้ยววุ้นเต็มปากเลยพยักหน้าแทน
ตักวุ้นป้อนป็อปปี้ด้วย

ปรี๊นนนนนนน
ปรี๊นๆ

โอ๊ยหูจะแตก
ปะป๊าบีบแตรเหมือนโกรธคนขับรถปาดหน้าบนถนน  แต่นี่มันหน้าบ้านนะค้าคนใจร้อน


"มาแล้วตัวมาร"
ตาลุงบ่นกะตัวเอง
เอาเจ้าป็อปปี้ไปหอมหัวด้วย
หนูว่าป๊าคงไม่กัดป็อปปี้หรอกค่ะ  อย่าห่วงหมาเลย

วันนี้ปะป๊ากลับเร็วจัง  สงสัยห่วงม้าเพราะลุงกริชมาหา
คนอะไรไม่รุ หูไวตาไวเหมือนเจ้าขาวเลย


นั่นไงว่าแล้วเชียว
หน้าบึ้งมาแต่ไกล
ขอคืนคำได้ป่าว  บางทีป๊าอาจจะกัดกับป็อปปี้ก็ได้นะ


"กริชมันมานานยัง"
ปะป๊ากระชากเนคไทออกจากคอตัวเอง
อ่า...จะเจ็บหรือจะเท่ดี


"ไม่นานหรอกค่า  ป๊าไปหาม้าดีกว่า  กำลังนั่งเศร้าอยู่ค่ะ"
หนูจูงมือคนตัวโตเข้ามาหาคนสวย
หม่าม้าหายเหม่อ มายิ้มกะคุณป๊าน่ารักเชียว


"วันนี้กลับไวจังครับ  เหนื่อยมั้ย เดี๋ยววิวเอาวุ้นเย็นๆให้กิน"


"พี่ไม่กิน  ขอตัวก่อนนะ"
ปะป๊าทำไมเย็นชา!!
ทำม้าเสียใจแบบนี้หนูไม่อยากเซอร์ไพรส์แล้วนะ!!


ป๊าไม่สนใจหนูที่กอดอกหน้าบึ้งเลย
แกเดินไปหาลุงกริช  จ้องตาแล้วก็กระแทกหน้าใส่
งงมั้ย...แบบว่าทำหัวไปข้างหน้าแบบแรงๆน่ะ
ตาลุงคงจะเบื่อป๊า  เลยขอตัวกลับก่อน


"พี่แทนมีอะไรหรือเปล่าครับ  บอกวิวได้นะ"
หม่าม้าเดินตามมาซับเหงื่อให้
โถคนดีของหนู
ทำไมต้องมีแฟนขี้แกล้งด้วยก็ไม่รู้


"ไม่มีอะไร  พี่งานยุ่ง  ทำงานก่อน"
แล้วปะป๊าก็หายไปในห้องตัวเอง
เอ่อ...ถ้าป๊าทำงาน แล้วทำไมไม่ไปทำในห้องทำงานหว่า...
ไม่เนียนเลยนะเนี่ย



"หม่าม้าอย่าเศร้าสิคะ  เดี๋ยวหนูจะไปคุยกะปะป๊าให้"
ม้าสูดใจเฮือก...ขยี้ตาสองสามทีแล้วพยักหน้า


หนูเคาะประตูก็อกๆแล้วก็เปิดเลย
ไม่รอให้ป๊าตอบหรอก กำลังเตรียมตัวจะโกรธ
หนูจะเลิกเป็นสายลับกับป๊า  เพราะมันไม่สนุกเอามากๆ
ป๊าน่ะแกล้งหม่าม้าทุกเรื่อง
กลับบ้านก็ดึก  พูดจาก็ไม่เพราะ
ขัดม้าทุกอย่าง
ใจร้าย!


"อ้าวน้ำหวานเหรอลูก  ป๊าอุตส่าห์ทำหน้าบึ้งรอ"
ปะป๊าบีบแก้มให้ตัวเองหน้าแบะแบบตลกๆ
ชิ!  เบื่อคนมีความสุขจากการทำคนอื่นเศร้า


"ไม่ขำเหรอครับ หืมม"
ตายักษ์ลากหนูขึ้นไปกอดบนเตียง
แอ้ก ! หายใจไม่ออก  จะตายแล่ว


"หนูจะมาลาออก  ป๊าเล่นอะไรก็ไม่รู้ ไม่สงสารหม่าม้าเลย ม้าเศร้ามากนะคะ"


"เอ..ก็ไม่เห็นว่าเศร้านะ  ป๊าว่ามันเวิร์คออก  พอเฉลยเรื่องทั้งหมดนะ หม่าม้าเราก็จะต้องดีใจมากแน่ๆ"


"ไม่เอาละ  หนูจะออก  หนูจะไม่ช่วยป๊าแล้ว  ป๊าช่วยตัวเองไปเลย แบร่!!"
หนูน้ำหวานคนดีที่สุดในโลกวิ่งตุบๆออกมาจากห้องจอมมารร้าย
ได้ยินเสียงตะโกนแว่วๆด้วยว่า "ทุกวันนี้ป๊าก็ช่วยตัวเองนะลูก"
คิกๆ คาดว่าจะเป็นเสียงคร่ำครวญจากการเสียมือดีอย่างหนูไป



...........




ง้วงง่วง~
ไม่อยากไปโรงเรียนง่ะ
หม่าม้าขา~ หนูอยากไปหาเจ้าขาว  คิดถึงมันจะแย่แล้ว


"น้ำหวานอย่าหลับคาโต๊ะสิลูก  เมื่อคืนแอบตื่นมาเล่นตุ๊กตาใช่มั้ย"
หม่าม้าจับหัวหนูให้เงย
หนูเลยหอมแขนขาวๆแก้แค้นซะเลย


"หนูคิดถึงเจ้าขาว"


"เพราะเมื่อวานเจอหมาลุงกริชล่ะสิ  เดี๋ยวเย็นนี้ม้าพาไปหายายเอามั้ย  กินข้าวก่อนลูก...พี่แทนกินข้าวครับ"
หม่าม้าลุกไปจัดเสื้อผ้าให้ป๊า  จริงๆก็ต้องไปช่วยแต่งตัว ติดกระดุมอยู่แล้ว
แต่ว่าเพราะแผนป๊า  เลยไม่ให้ม้าช่วยมาสักพัก



"วิวทำข้าวกลางวันไว้ให้ด้วย  ของโปรดพี่ทั้งนั้นเลย"


"อื้ม ขอบใจ"
ป๊ามองหม่าม้าที่กำลังก้มจัดปิ่นโตให้ 
เสื้อขาวย้วยๆไหลไปข้างนึงจนเห็นไหล่ขาวๆ
ฮ่าๆๆ ปะป๊าจ้องไหล่ข้างนั้นตาไม่กระพริบเลย
ขอบคุณค่ะป๊าที่ทำให้หนูหายง่วง


"ใส่กางเกงสั้นจัง  ไม่ออกไปส่งลูกรึไง"
ป๊าตักข้าวใส่ปากคำเบ้อเร่อ  เอาส้อมจิ้มไข่ดาวซะพรุน
หนูว่าป๊ากำลังฝึกสะกดจิตส้อมเหมือนในทีวีแน่เลย


"พี่แทนว่าขาวิวมันลายๆมั้ย  ดูสิสีมันไม่เท่ากันทั้งๆที่ไม่ได้ออกไปไหน"
ว้าย!  จู่ๆหม่าม้าก็ยกขาข้างนึงขึ้นมาบนเก้าอี้
ดีนะไม่หันมาทางหนู  ไม่งั้นต้องเห็นอะไรต่อมิอะไรแน่ๆ
แต่ม้าคะ...มันลายตรงไหน  มองยังไงก็ขาวเท่ากัน  สีเดียวกันด้วย
ว้ายอีกรอบ!
ปะป๊าตาเหลือกๆ
ปะป๊ากำลังจะเป็นลม


"พี่แทน!!"

เฮ้อ....ยังดีที่ม้ารับคนตัวยักษ์ไว้ทัน
ก็ป๊าน่ะสิ  เล่นหงายเงิบไปข้างหลัง
ม้าแค่ให้ดูสีขาแค่นี้เอง  มันน่าหมดแรงเลยรึ??



"ฟู่วว พี่ไม่เป็นไร  เมื่อคืนทำงานดึกไปหน่อย"
ป๊าสะบัดหัวแรงๆ
ลุกขึ้นจากโต๊ะทั้งๆที่ยังกินไม่หมด
คว้ามือหนูไปอีก


"ขับรถดีๆนะครับ"
หม่าม้ายืนพิงประตู  มือข้างนึงโบกบ๊ายบาย  ส่วนอีกข้างถกกางเกงขึ้นเกาต้นขาตัวเอง.....

.

.

.


"ม้าใครวะร้ายจริงๆ...น้ำหวานแอบบอกแผนเรากับหม่าม้าป่ะเนี่ย"
ป๊าหมุนพวงมาลัยทีก็ถอนใจที
หน้าเน่อแดงไปหมด



"เออนี่  นี่เป็นการ์ดเชิญนะ  ป๊าฝากไปให้ครูแก้วกับเพื่อนๆหนูหน่อยสิลูก"


"ม่ายอาว"
บอกแล้วว่าลาออก
เกิดเป็นเจมส์บอนมันไม่หนุกค่ะ


พรึบ!

หวา...การ์ดสีชมพูหวานฉ่ำโปรยลงมาที่ตัก
การ์ดใบเล็กๆน่ารัก  มีริบบิ้นสีแดงผูกตรงมุม
มีรูปกะทะตะหลิวไขว้กันเป็นสีชมพูเลื่อมๆมาคั่นตรงกลางตัวหนังสือ
เสียดาย~ถ้าอ่านออกคงดีน้า


"ตกลงมั้ยครับ?"

ขอคิดดูก่อนน้า...
จึกๆๆ   "ไม่เอาละค่ะ  ลาออกก็ต้องออก ปะป๊าเอาไปแจกเองดีกว่า"
แกล้งป๊าคืนมั่ง อิอิ



"ป๊าอาย"
ตายักษ์จอดรถหน้าโรงเรียน  ซบหน้ากะพวงมาลัย
หนูไม่ยอมหรอก
แค่แจกการ์ดเชิญแค่นี้มันน่าอายตรงไหนกันเล่าคะ
แถมป๊าก็ออกจะหล่อ มีหวังคนดีใจกันตรึม


"น่านะ  เดี๋ยวป๊าพาไปกินไอติม"
นั่นแน่  งอแงเหมือนเด็กอีก


"ป๊าอ่าพูดไม่รู้ฟังเลย"
ป๊าจิ๊จ๊ะ บ่นงึมงำๆ  แล้วเลี้ยวรถเข้าไปจอดในโรงเรียน

ต้องยังงี้สิ  คุณป๊าของหนูน้ำหวาน!

..............

 

[pui]

 

[Yร้าย]

แผนจะสำเร็จมั๊ยน๊า?....หนูน้ำหวานจ๋า..

[iceman555]

ป๊าจะทำสำเร็จไหมเนี่ยะ เจอแผนยั่วของม๊า เงิบไปเลย อิอิ

[Toon_TK]

 
ต้องมีการตลบหลังแน่ๆ