ตอนพิเศษ ความโหดร้ายทารุณอันเนื่องมาจากเหล้า
ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อว่าบ้านของคุณแทนคุณ(แต่ทางนิตินัยเป็นของภรรยา)ไม่เคยจัดปาร์ตี้เลยสักครั้ง ไม่เคยมีคนเห็นบ้านหลังนี้มีเสียงเพลง แสงไฟ วงเหล้า หรือแม้กระทั่งคนเมา
จนมาวันนี้แหละที่คนในซอยแทบจะรัวชัตเตอร์ถ้าไม่กลัวโดนฟ้องว่าละเมิดสิทธิส่วนบุคคล เพราะคุณแทนคุณเจ้าของบ้านกำลังยืนผิวปากอารมณ์ดี เอาขวดเหล้าตั้งแต่แบรนด์ราคาต่ำไปจนถึงราคาเหยียบหมื่นมาวางอย่างสวย พลางถ่ายรูปเหล้าบ้าง เซลฟี่บ้าง
บางคนหวังดี ไม่เห็นเมียกับลูกเขาก็หวั่นใจ กลัวแทนคุณเมาเหล้าแล้วทะเลาะกับเมีย ยิ่งคนเมายิ่งน่าเป็นห่วง เกิดพลั้งมือไป เมียกะเทยคนนั้นอาจตายได้เชียว รีบไปแจ้งยามหมู่บ้านให้มาสอดส่องดีกว่า ไม่มีใครอยากได้เพื่อนบ้านเป็นวิญญาณผัวทิ้งหรอก
แต่เกิดเป็นมนุษย์ทั้งที อย่าตีโพยตีพายไปสุ่มสี่สุ่มห้า
เรามาดูหลังบ้านกันดีกว่าว่าสถานการณ์น่าเป็นห่วงอย่างที่ชาวบ้านร่ำลือกันหรือไม่
“เมื่อไหร่ลุงกริชจะมาคะม้า หนูว่าป๊าแกคงอยากกินเต็มแก่แล้วล่ะนั่น”
หนูน้ำหวานวัยแปดขวบพูดเจื้อยแจ้ว ท่าทางเธอจะเป็นเด็กฉลาดและช่างพูดมากกว่าเด็กรุ่นเดียวกัน บางทีคนเป็นแม่อย่างทัศนัยก็อดที่จะเพลียจิตไม่ได้ น้ำหวานมันได้แม่ตัวจริงมาเต็มๆ
“เพิ่งหกโมงกว่าเองครับ อ่ะน้ำหวานเอาหมูไปแช่ตู้เย็นก่อน”
ทัศนัยหมักหมูได้สามกล่องแล้ว หวังว่าคุณกริชจะชอบหมูกระทะฝีมือเขานะ ไม่ค่อยหมักหมูแบบนี้เท่าไหร่ ถ้าไม่นิ่มก็อายเขาตายเลย อุตส่าห์มีร้านอาหารขายดีในมือ
“พี่ติดเตาแล้วน้า เสร็จกันหรือยังเอ่ย”
แทนคุณก้มลงกอดเมียรัก หอมแก้มซ้ายทีขวาทีอย่างไม่นึกรังเกียจกลิ่นคาวหมู
“พี่แทนนี่”
ทัศนัยบ่น ยิ่งบ่นยิ่งโดนฟัด แทบจะกองไปกับพื้นแล้วถ้าน้ำหวานไม่เข้ามา
“ป๊าไม่โทรหาลุงกริชเหรอคะ”
“จ้าๆ แม่คนที่สอง ฟอดดด”
ฟัดแก้มแม่แล้วก็มาฟัดแก้มลูก
ทัศนัยส่ายหน้าเอือมๆ แต่ปากยังยิ้มไม่หุบ อยากเป็นแบบนี้ตลอดไป....
ตกลงจากที่หลายๆคนแอบปีนรั้วหลังบ้านเพื่อดูความเป็นอยู่ของเพื่อนบ้านที่น่ารัก ก็ปรากฏว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง นายแทนคุณปกติดีทุกอย่าง ยิ้มกว้างเมื่อเห็นรถคุณหมอจอดหน้าบ้าน
“แหมอยู่ห่างกันไม่ได้เชียว”
แซวแกล้งคุณหมอซักหน่อย ถึงคุณหมอจะโดนแซวมาตั้งแต่คบกันแต่ก็ยังไม่ชินสักที
“กริชบอกว่ากินกันเยอะๆจะได้สนุกไงครับ ผมเลยขอแลกเวรมาจนได้ เดี๋ยวเขาเมาอีก ขี้เกียจนั่งรอนั่งห่วงที่บ้าน”
ว่าตอนแรกที่เจอกันคุณหมอเป็นคนสุภาพ ดูอ่อนโยนแล้วนะ แต่พอมีแฟนเป็นผู้ชาย คุณหมอก็เป็นมากกว่าคำว่าอ่อนโยนเสียอีก ซึ่งไม่มีใครนิยามอาการนี้ได้สักคน เป็นคนประเภทที่น่าจะสูญพันธุ์ไปจากโลกนี้แล้วด้วยซ้ำ
“ไงครับวิว”
อดีตคนเคยจีบรีบทักทันทีที่เห็นหน้าคนน่ารักเจ้าของบ้าน คุณหมอที่อยู่ข้างๆพยายามไม่ถือสา แฟนเขาเป็นแบบนี้มาตั้งนานแก้ไม่หายสักที เที่ยวอ่อยเขาไปทั่ว
นั่น! ไม่ต้องหันมายิ้มเอาใจหรอก
.
.
.
“คุณวิวว่ามะ ผัวเราเนี่ยนิสัยเสีย หรือมันเป็นสันดานแล้วก็ไม่รุ! ไอ้หน้าหม้อ! ไอ้แก่หูดำ! เอ้าคุณวิวกินสิ กินเลยๆ อร่อยนะฟูลมูน กินง่ายไม่เมา”
ทัศนัยหันซ้ายทีขวาที ให้ผัวแก่หูดำของหมอช่วยหน่อย ฟูลมูนน่ะไม่เมาหรอก แต่คุณหมอเล่นล่อฟูลมูนผสมเหล้า ไม่คลื่นไส้ก็ดีถมเถแล้ว
“เอ้ารับซิๆ”
คุณหมอตาปรือๆส่งแก้วสีขาวให้ คล้ายๆโซดา ทัศนัยตัดสินใจจิบๆให้คุณหมอสบายใจเสียหน่อย สงสารอยู่เหมือนกัน ไม่ค่อยมีคนให้ระบายเรื่องความรักที่ต้องปิดๆซ่อนๆมาสองสามปี
“ระวังเมานะวิว”
แทนคุณเตือนคนรัก เพราะเห็นท่าว่าทัศนัยจะชอบรสชาติของมันซะแล้ว จากจิบๆเริ่มเป็นกระดกรวดเดียว กระดกแล้วก็เด้งๆตัวด้วยความแสบร้อนในลำคอ
ทัศนัยไม่เคยดื่มแอลกอฮอล์ ไม่เคยสนใจอบายมุขทั้งหลาย พอมาวันนี้ต้องมาศีลแตกเพราะความสงสารคุณหมอ เขาจึงยอมทำ
อาส์ส์ส์ รสชาติปะแล่มๆ ไม่อยากกินแต่เหมือนหยุดไม่ได้ กินกับหมูกระทะมันอร่อยดี ดีนะเนี่ยที่น้ำหวานนอนแล้ว
“แด่ไอ้แก่งี่เง่า!”
คุณกริชสะดุ้ง ยิ้มแหยให้ทัศนัยช่วยยกแก้วตามคุณหมอหน่อย
“อืมมม คุณวิวลองนี่สิ ผมชงเอง หร่อยนะ เรียกว่าสูตรผัวรักผัวหลงจนโงหัวม่ายขึ้น”
คุณหมอยังไม่เลิกหาพวกเข้าสมาคมคนทั้งรักทั้งเกลียดผัว ส่วนผัวสองคนที่ว่าน่ะหัวเราะคิกๆคักๆตลกเมีย
ทัศนัยรับแก้วมาแล้วกระดกอึก ความร้อนวูบวาบไปทั่วท้อง อยากวางแก้วตั้งแต่อึกแรกแล้วแต่คุณหมอจ้องตาไม่กระพริบ ไม่น่าเกิดมาเป็นคนขี้เกรงใจคนเล้ย
รู้สึกมึนๆ
รู้สึกว่าโลกเรานี้ช่างกว้างใหญ่นัก เหตุใดเราจึงไม่ลองทำหลายๆสิ่งหลายๆอย่าง ลองฝ่ากำแพงอันหนาแน่นของเธอ ก้าวผ่านมันไป เข้าไปถึงจิตใจส่วนลึกของเธอ
สิ่งที่อัดอั้นมามันคืออะไร?
ลองก้าวข้ามมันซิ
ก้าวไปหาโลกใหม่อันไฉไลวิ้งๆ
“ข้าว่าวิวเมียเอ็งเมาแล้วว่ะ นั่งนิ่งตาเยิ้มเชียว ท่าทางจะหลับในไปแล้วมั้ง”
นี่ก็ไม่รู้ตัวหรอกว่าเวลาเมาจะย้อนเวลาตัวเองไปเป็นหนุ่มบ้านนาเมื่อสามสิบปีก่อน ใช้ภาษาบ้านๆ ไม่คุณไม่ผม
“ตลกดี ไม่เคยเห็นวิวเมา สงสัยพรุ่งนี้ต้องตื่นมาตักบาตรแต่เช้า”
แทนคุณคอแข็งที่สุดในวงเหล้าเป็นเรื่องปกติ
“ข้าแนะนำว่าให้ใส่บาตรด้วยหมูกระทะ แม่งโคตรนุ่มเลยเอ็งเอ๊ย สมแล้วที่เป็นแม่ครัวหัวป่าก์ อยากจะได้มาเป็นเนื้อคู่ตุนาหงัน”
“เออๆตามใจเถ้อะ ตามจีบมาห้าปีแล้วยังไม่ได้อีก”
“เดี๋ยวมันต้องได้สักปีแหละเว้ย”
เพล้ง!
“ไอ้ผัวเฮ็งซวย! เมื่อกี๊เมิงว่าไรนะ?” จู่ๆคุณหมอก็คว้าเอาขวดฟูลมูนปาลงพื้น ใจปวดตุบๆ ถึงจะเมาแต่ก็รู้เรื่องนะ มาพูดแบบนี้ได้ไง เมียอยู่ตรงนี้ทั้งคน !
“ฮือออ....ทำมายต้องมารักเมิง.... ฮืออออ”
กริชเป็นคนเก่งคนฉลาด แก้ไขสถานการณ์ได้ดี แต่ไม่ใช่ตอนเมา
ร่างหนานั่งมองเมียตัวเองอย่างงงๆ งงว่าจะทำไร เมียร้องไห้เยอะจัง คนบริสุทธิ์(?)งงมาก
จนคนปกติสุดในวงเหล้าต้องทำปากขมุบขมับให้จัดการพาคุณหมอไปนอนห้องแขกซะ ก่อนจะทะเลาะกันบานปลาย(หมายถึงคุณหมอนะที่ทะเลาะ คนเมาสมัยคุณปู่ไม่รู้เรื่อง)
เมื่อสองผัวเมียคู่ประหลาดๆเข้าห้องนอนไปแล้ว ความสงบก็มาเยือน
แทนคุณมองเมียตัวเองแล้วขำหึๆ ไม่เคยเห็นทัศนัยเมาเหล้ามาก่อนจึงไม่รู้ว่าเจ้าตัวจะเป็นอย่างไรเมื่อขาดสติ แต่ตอนนี้ได้เห็นแล้วก็ยิ่งขำหนัก ร่างบางนั่งท่าขัดสมาธิ เหมือนกำลังนั่งสมาธิอยู่แต่ไม่ได้หลับตา ดวงตาหวานนั่นมองร่างสูงทุกย่างก้าวที่เดินไปมา มองมือหนารินเหล้า ชงเหล้า คีบหมูใส่ปาก ริมฝีปากได้รูปนั้นขยับขึ้นลงไปมา พาให้นึกถึงเหตุการณ์หนึ่งซึ่งมักเกิดทุกวันทุกคืน
ทัศนัยเลียริมฝีปาก อยากลองชิมรสปากแทนคุณว่าอร่อยไหม ทุกครั้งที่ทำกันชอบละลายอ่อนระทวยอยู่เรื่อย ไม่เคยได้ลิ้มรสของสามีจริงๆจังๆสักที
คนเราเกิดมาอย่าเสียชาติเกิด แม่เคยสอนไว้
เกิดเป็นลูกผู้ชาย ใครเขาก็ว่าต้องมาดแมนสมชาย แต่เพราะเขาไม่มาดแมนเลยน่าจะเสียศักดิ์ศรีอยู่แหละ แล้วถ้าวันนี้ลองเรียกเอาศักดิ์ศรีคืนมาละ พ่อแม่จะต้องภูมิใจแน่ๆ หุๆๆ
“ยิ้มอะไรครับวิว .....ดูโรคจิตๆนะเมียกู” ประโยคหลังพูดกับตัวเองด้วยความเสียวสันหลัง
“พี่แทน....”
เสียงหวานๆลากยาวดูร่ำร้อง
แทนคุณหันมาอีกทีก็เห็นเมียตัวเองเท้ามือมาข้างหน้า โก้งโค้งสี่ขายกสะโพกขึ้นสูง ดวงตาหวานเยิ้มล่อลวงให้ติดกับ
“พี่แทนจ๋า”
ทัศนัยเดินสี่ขาเข้ามาอ้อน เอาหัวนิ่มไถหน้าท้องแกร่งเหมือนลูกแมว แทนคุณรู้สึกตัวก็เมื่อเมียรักเกาะไหล่ประจันหน้ากัน ลิ้นที่คุ้นเคยมาวันนี้มันไม่เหมือนก่อน มันแลบออกมายั่วยวนรุกเร้า แทนคุณมองซ้ายมองขวา ไม่มีใครเดินผ่านหน้าบ้าน ได้โอกาสก็ฉกลิ้นนั้นเข้าปากตัวเอง โรมรันพันตูจนเกิดเสียงลามก
ร่างสูงอยากให้แนบชิดมากกว่าเดิม จึงช้อนก้นงอนๆขึ้นมานั่งตัก
ตุ้บ
“คิๆๆ แน่จริงจับให้ได้สิที่รัก”
ร่างเพรียวบางวิ่งเข้าบ้าน แทนคุณอยากกราบเหล้าขวดละสามทีแต่เห็นว่าจะไม่ทันเมีย
“มานั่งตรงนี้”
อ่า....เสียงหวานออดอ้อนนั่นหายไปไหน? ไยจึงเป็นเสียงคำสั่งดุๆไปเสียแล้ว?
“มานั่ง!”
แทนคุณยังคงงงแต่ก็ตามน้ำไปก่อน เขานั่งลงบนพื้นข้างล่าง มีทัศนัยนั่งอ้าซ่าบนขอบเตียง เพราะท่านั่งนี่แหละเลยยอมเมีย อยากรู้นักว่าเมาแล้วกล้าแค่ไหน
“รักเมียมั้ย?”
ไม่ใช่ประโยคคำถามธรรมดาๆนะ แต่เป็นประโยคคำสั่ง
“รักครับ”
“รักมากป่ะ?”
เพิ่งเคยเห็นหน้าเรียบร้อยดูกวนตีนก็วันนี้แหละ ทัศนัยยักคิ้วข้างหนึ่ง ยกขาขึ้นมาเท้าเป็นท่าท่านเจ้าคุณ
“มากครับ มากจนบรรยายไม่ถูกเลยครับเจ้านาย”
“ไม่ใช่เจ้านาย!!”
แทนคุณสะดุ้งเฮือก ภาวนาอย่าให้ลูกตื่น เดี๋ยวเขาอดกินเมียตอนเมา
“...แล้วต้องเรียกว่าอะไรครับ?”
“อยากเรียกว่าอะไรล่ะ”
“เอ่อ....”
“เออๆ เจ้านายก็โออ่ะ ไหนลองเรียกอีกครั้งซิ”
“เจ้านายยย”
ทัศนัยหัวเราะคิกถูกอกถูกใจ เพราะจะได้เป็นใหญ่สักที ปล่อยให้เขากดขี่ข่มเหงอยู่ได้ตั้งนาน วันนี้แหละจะเอาคืนให้สาแก่ใจ!
“นั่งนิ่งๆนะ” ร่างบางสั่ง
ทัศนัยมองตาคนรักแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มบาดใจ กัดปากนิดๆยั่วเย้า ความเมาทำได้ทุกอย่างจริงๆ
แทนคุณกระหยิ่มยิ้มย่อง ในที่สุดเขาก็ค้นพบตัวตนอีกตัวตนหนึ่งของคนรัก คนที่แทบไม่เคยยั่วเขาก่อน พอนานๆทีมายั่วก็มักจะล่มกลางทาง ทำให้แทนคุณเป็นฝ่ายควบคุมทุกทีไป แต่มาวันนี้สิ เห็นทีใจแตกเสียแล้ว
ทัศนัยรูดกางเกงตัวจิ๋วออก แล้วลูบไล้ส่วนนั้นของตัวเองอย่างช้าๆ เริ่มที่ส่วนโคนและก้อนนุ่มนิ่ม
“อือ...”
หลุดเสียงครางอย่างช่วยไม่ได้ ตอนนี้ทัศนัยไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังทำอะไร เขาก็แค่อยาก...โชว์
“พี่ช่วยนะ”
“ไม่! นั่งดูเฉยๆนั่นแหละ” หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ให้ช่วยหรอก จะยั่วให้ตายเลย
มือบางลูบต่อ จากส่วนโคนเบื่อแล้ว จึงไล้ขึ้นมาส่วนปลายของตัว หัวมนสีแปลกถูกนวดคลึงจากมือที่ไม่ประสีประสา หากแต่ความไร่เดียงสานี่แหละที่ทำให้แทนคุณแทบคลั่ง เขาไม่รอแล้ว ไม่เล่นแล้วเจ้านงเจ้านาย อยากช่วยเมียปลดปล่อยเต็มที!
“โอ!” เรียวปากอันคุ้นเคยรับเอาแท่งร้อนด้วยความกระหาย รสของเหลวสีใสยังคงเป็นรสชาติเดิมไม่เคยเปลี่ยน ทัศนัยพยายามขืนตัวออก แต่ก็ไม่สำเร็จ ได้แต่เอามืออันไร้เรี่ยวแรงนั้นปัดป่ายใบหน้าคมให้ออกห่าง
แทนคุณเริ่มได้ใจ แหงล่ะแรงคนเมาจะมาสู้อะไรได้ คนตัวใหญ่กว่าดันร่างเล็กให้นอนราบไปกับเตียง ผละจากส่วนล่างขึ้นมาระดมจูบใบหน้าน่ารักไม่รู้จักพอ จูบจนแก้มนั้นแดงเรื่อ
“อย่านะ ชั้นเป็นเจ้านายแกนะ!” นี่แฟนเขายังไม่สร่างอีกหรือเนี่ย
“เดี๋ยวจะเอาให้สร่างเลยเมียจ๋า” แทนคุณเลียติ่งหู ดูดดึงเพราะเป็นจุดอ่อน เขาขบเม้มจนแดงช้ำ ส่วนล่างของตัวเองเริ่มแข็งจากการบดเบียดราวกับจะหลอมเป็นร่างเดียวกัน
อุณหภูมิจากทั้งสองร่างเพิ่มขึ้นจนแทนคุณทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาถอดเสื้อทั้งของตัวเองและของเมียรักออก ทัศนัยที่ตอนนี้ทำท่าเหมือนคนจะโดนข่มขืนเริ่มเบะปาก
“ฮึก...” ตั้งใจไว้ว่าจะสยายปีกเป็นผีเสื้อเริงร่า เป็นผีเสื้อที่ล่อหลอกพวกอ่อนหัดให้มาติดกับ แต่ทำไม....ทำไมมันยังมีคนที่เหนือกว่า!! ยอมไม่ได้!
“ฮือออ”
“เฮ้ยร้องไห้ทำไม?” “เฮ้ยยย” ร่างเล็กอาศัยจังหวะที่คนรักหยุดซุกไซ้ พลิกตัวกลับมาอยู่ข้างบน กดแขนหนาๆไว้กับเตียง
“อย่าบังอาจขัดขืนเจ้าหน้าที่!”
“ห้ะ? แกล้งกันเหรอวะเนี่ย”
เพี้ยะ!!
“โอ๊ยยย ทำไมรุนแรงจังละคร้าบ” แทนคุณโดนตบแขนไปหนึ่งที แต่ต้องแกล้งทำว่าเจ็บมาก
“อยู่นิ่งๆนะ” คนเมาสั่งแล้วลุกโทงๆค้นหาอะไรบางอย่างในห้อง แทนคุณนอนรอได้ไม่นานก็กลับมาแล้วพบว่าเมียรักกำลังจะมัดตนกับหัวเตียง!
“ไม่ดีมั้งที่รัก”
“ใครที่รักแก!”
ว่าแล้วทัศนัยก็เอาเชือกฟาดกล้ามหน้าท้องให้พอแสบๆคันๆ หมั่นไส้! อยากเฟิร์มดีนัก
“อยู่นิ่งๆนะ แล้วผัวจะมีความสุข” ร่างบางมัดเสร็จสรรพเรียบร้อย นั่งมองผลงานตัวเองอยู่บนอกแกร่ง ตบมือแปะๆดีใจยกใหญ่ เพราะปมเชือกสวยมาก เป็นเงื่อนสมัยเรียนลูกเสือซึ่งไม่เคยสอบผ่าน แต่ไหงวันนี้ทำได้ก็ไม่รุ
“僕はSEX GODDDD” ทัศนัยเผลอหลุดภาษาเอกที่เคยเรียนสมัยมหาลัยทั้งๆที่คิดว่าลืมไปหมดแล้ว
“ฮ่าๆๆ”
“หัวเราะอะไร?” เสียงเหี้ยมเชียว ไม่เข้ากับหน้าเลยจริงๆ
“ต่อไปนี้แหละของจริง”
หัวทุยก้มลงหอมแก้มหลังจากพูดจบแต่ก็ต้องชะงัก หอมแก้มมันไม่แมนเอาซะเลย เปลี่ยนเป็นจูบปากดีกว่า
ดังนั้นปากบางๆจึงย้ายที่มาประกบริมฝีปากเข้มๆ ดูดดึงติดลิ้น ทั้งขบทั้งกัด แลกน้ำลายนัวเนียจนสาแก่ใจ แล้วไซ้คออย่างรุนแรง แม้แต่ตัวเองยังเจ็บเพราะโดนตอหนวดทิ่ม ทัศนัยสร้างรอยสีแดงช้ำเต็มลำคอ ส่วนมือบีบหัวนมทั้งสองข้างจนแทนคุณร้องโอดโอยด้วยความเจ็บมากกว่าความเสียว
คนข้างล่างอึดอัดเต็มทน เขาโดนมัดมือจนทำอะไรไม่ได้เลย ได้แต่เอาส่วนล่างถูกัน
เมื่อทัศนัยพอใจกับผลงานของตัวเองก็หยุด ยิ้มหวานให้คนรักก่อนลุกออกไป
แทนคุณนอนตัวแข็ง ไอ้นั่นไอ้นู่นก็แข็ง
“มาแล้ว” ทัศนัยเดินกลับมาส่วนล่างตั้งเด่ช่างหลอกล่อให้เขาติดกับ ถ้าไม่ติดที่ว่าในมือถือเทียนไขจุดไฟสว่าง
“เฮ้ยดูหนังมากไปป่ะเนี่ย” จากสยิวเริ่มจะสยอง แทนคุณเอียงตัวหนี ทั้งสองสู้กันอย่างกับอยู่ในสงคราม บนเตียงมีน้ำตาเทียนหยดอยู่เต็ม ต้องชื่นชมความสามารถของแทนคุณจริงๆที่หลบเก่งมาก
“อย่าดิ้นได้มะ” ร่างบางชักฉุน ทำไมเขาเป็นเจ้านายแล้วสู้ลูกน้องไม่ได้เลยวะ
“อย่าเล่นแบบนี้เลย เล่นอย่างอื่นดีกว่านะที่รัก”
คนเมาฉุกคิด อืม....เขาก็เหนื่อยเหมือนกัน เล่นอะไรไม่รู้ไม่หนุกเลย แต่ก็ไม่รู้อีกเหมือนกันว่าทำทำไม นั่งนึกๆได้สามวิก็คิดวิธีเหนือกว่าโดยที่ไม่ต้องใช้แรงอะไรมากออก
มุมปากยกยิ้ม หัวเราะหึๆ
ทัศนัยดับเทียนลง ขึ้นคร่อมขาร่างสูง และทำสิ่งที่แทนคุณอึ้ง
“อืม...อืม” ปากบางๆที่แทนคุณเฝ้าฝันมานานก้มลงอมเจ้าแทนน้อยดูท่าทางเอร็ดอร่อย ปกติทัศนัยจะไม่ชอบ เวลาทำกันแทนคุณต้องเป็นฝ่ายขอร้อง แต่วันนี้ทัศนัยลงมือทำเอง แถมเก่งกว่าครั้งไหนๆ นี่แค่เลียส่วนปลายก็ทำเขาเคลิ้มแล้ว
ลิ้นนุ่มสะกิดตรงรูเล็กรัวๆ ดูดน้ำสีใสด้วยความเอร็ดอร่อย ใส่แท่งร้อนเข้าไปแล้วขยับขึ้นลง ความยาวของมันทำเอาลำบากเหมือนกัน ยิ่งความร้อนของมันกระแทกในปาก ยิ่งทำให้ร่างบางร้อนแรงมากขึ้น เสียงลามกเร่งเร้าอารมณ์ถึงขีดสุด แทนคุณสวนเอวตัวเองขึ้นไปอย่างช้าๆ เขาอยากเก็บภาพนี้ให้นานที่สุด
“อื้อๆ ออๆ แฮ่กๆ พอก่อน” หน้าแดงแจ๋ผละออก ทัศนัยน้ำตาคลอแทบสำลัก เขาไม่ชำนาญด้านนี้เอาซะเลย
“ไหวมั้ย”
“พอแล้วไม่เอาแล้ว” แทนคุณหงายเงิบ ร่างบางลุกหนีเข้าห้องน้ำไปซะอย่างนั้น!!
“เวรจริงกู” ถอนหายใจอย่างเซ็งๆ ทัศนัยคิดว่าตัวเองทำตัวเหนือกว่าไม่สำเร็จ แต่ที่จริงถ้ามาเห็นสภาพแทนคุณตอนนี้ก็คงภูมิใจ เพราะร่างสูงนอนแผ่ตรงกลางลำตัวตั้งโด่ เอาขาตัวเองถูไปมาหมดคราบเพลบอยอย่างสิ้นเชิง
.
.
.
“โอยปวดหัวจัง” ทัศนัยเดินออกมาจากห้องน้ำหลังฟุบในนั้นไปชั่วโมงกว่า
“เฮ้ยพี่แทน!” ภาพที่เห็นคือแทนคุณนอนหงาย ข้อมือทั้งสองข้างถูกมัดกับหัวเตียง คราบขุ่นเกาะเต็มต้นขา
ทัศนัยรีบแกะเชือกให้ กว่าจะแกะออกก็ทำแทนคุณตื่นจนได้
“แหะๆ”
“ไม่ต้องมายิ้มเลย ปวดแขนจะตายอยู่แล้ว”
“เป็นงี้ได้ยังไงอ่ะ”
“ก็ไม่รู้สินะ มีเด็กคนนึงอายุสามสิบเพิ่งกินเหล้าเป็นครั้งแรก กินแล้วกลายเป็นคนซาดิสม์ สงสัยจะเก็บกดมาก”
“เด็กที่ไหนอายุสามสิบกัน อีกอย่างนะสามสิบเอ็ดตังหาก ไม่เด็กแล้ว”
“ฮ่าๆ แทนที่จะแก้ตัวว่าไม่เมา ดันแก้เรื่องอายุนะคนเรา ฮามุกพี่หน่อยสิ”
“โธ่!” ทัศนัยหน้ามุ่ย ล้มตัวลงนอนซุกอกคนตัวโต กลิ่นเหล้ายังอยู่ในลมหายใจ ยิ่งหายใจรดใส่กันแบบนี้ยิ่งเหม็น
“วิวทำอะไรไปบ้างอ่ะ เตียงเละเทะมาก”
“อยากรู้จริงเหรอ?”
“อยากสิ”
“อยากรู้หรือว่าอยากทำ”
ทัศนัยนิ่งคิดไปอึดใจ “ไอ้หื่--”
แทนคุณไม่รอให้พูดจบ เขาปิดปากด้วยปากตัวเอง รั้งคนตัวเล็กแนบอก นิ้วใหญ่สอดแทรกจีบเบื้องล่าง ทัศนัยร้องคราง
“เจ็บ”
แทนคุณเอื้อมไปหยิบเจลในลิ้นชัก บีบใส่นิ้วตัวเองแล้วสอดเข้าไปในช่องทางแคบนั้นอีกครั้ง คราวนี้มันลื่นขึ้น นุ่มขึ้น เขาควานหาจุดกระสันช้าๆ ไม่เร่งรัดไม่รุนแรง
“อ๊า” เจอแล้ว....
นิ้วสากถูกเพิ่มเป็นสองนิ้ว คราวนี้เขาขยับขึ้นลงอย่างเร็ว ทำให้ทัศนัยครางระงม
“วันนี้พี่ให้วิวนำ” แทนคุณสงสารอีกตัวตนของวิวที่ทำไม่สำเร็จ จึงชดเชยให้ เขานอนหงาย ดึงร่างบางขึ้นมานั่งทับ จูบเรียกร้อง และถูแทนน้อยกับร่องก้นไปมา
เมื่ออดทนต่อไปไม่ไหว ทัศนัยกดร่างตัวเองให้กลืนกินก้อนเนื้อชิ้นโต ส่ายเอวไปมายั่วเย้า แทนคุณก็สวนกลับบ้าง คราวนี้ทั้งสองผลัดกันขึ้นลงเป็นจังหวะโดยที่ไม่ต้องบอก ดั่งร่างกายไม่ใช่ของใครสักคน แต่เป็นของกันและกัน
...................
ถึงจะปวดหัวมากแค่ไหนแต่ทัศนัยก็ต้องตื่นแต่เช้ามาเก็บกวาดบ้าน ยังดีที่คุณหมอกับคุณกริชตื่นมาช่วยด้วยอีกแรง ผิดกับอีกคนน่ะสิ นอนหลับเป็นตาย ปลุกเท่าไรก็ไม่ยอมตื่น
“โห” ร่างบางเผลออุทานอย่าลืมตัว ก็รอยจูบเต็มคอคุณหมอขนาดนั้น
“อะไรเหรอครับ?” คุณหมอเงยหน้าขึ้นมา หน้าใสๆไม่เข้ากับรอยแดงลามกนี่เลย
“ปะ เปล่าครับ” ทัศนัยหลบตา
“เฮ้ยยย” คราวนี้คุณหมอตกใจมั่ง ก็รอยจูบไม่ได้น้อยหน้าไปกว่ากันเท่าไหร่
“อะไรกันสองคนนี้ทั้งโหทั้งเฮ้ย” กริชเอ่ยแทรกบรรยากาศชวนกระอักกระอ่วน แต่ต่างคนต่างไม่กล้าพูด
“หม่าม้าจะจัดโต๊ะหรือยังคะ”
ฟู่วว น้ำหวานลูกรักยังคงเป็นเด็กน่ารักเสมอต้นเสมอปลาย โดยเฉพาะในสถานการณ์แบบนี้
ทั้งสี่คนช่วยกันจัดโต๊ะรอพระมาบิณฑบาตหน้าบ้าน คนอื่นยืนคุยกับป้านวลส่วนทัศนัยต้องปลุกคนรักก่อน
เมื่อมากันครบแล้วก็เป็นเวลาที่พระมาถึงพอดี ทั้งห้าคนนิมนต์ หยิบของใส่บาตรด้วยรอยยิ้ม สูดอากาศยามเช้าเข้าปอดให้สมองโล่ง
“มีความสุขแล้วนะโยม”
มันทำให้ทัศนัยนึกถึงอดีตที่ผ่านมา ตั้งแต่ตอนเป็นเด็กก็โตมากับพ่อสองคน เรียนไปวันๆ จนกระทั่งพบผู้ชายคนหนึ่งที่เข้ามาเปลี่ยนชีวิต เข้ามามีอิทธิพลในทุกๆเรื่อง ทำให้ตนได้คุยกับแม่ กลายเป็นคนเอาการเอางาน เริ่มมีเล่ห์เหลี่ยม เริ่มมีหัวใจอีกดวงให้ดูแล และถึงแม้จะถูกทำร้ายต่างๆนานา เขาก็ยอมทนยอมเข้าใจ
......มันช่างโหดร้าย แต่เหตุใดตอนนี้เขาถึงยิ้มให้กับมัน...
“ครับ...ถ้าไม่มีวันนั้น คงไม่ได้เรียนรู้ว่าตอนนี้ชีวิตเราดีแค่ไหน แต่ยังไงก็แล้วแต่ อย่ายึดมั่นถือมั่น อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ใช่มั้ยครับหลวงพ่อ”
................
แถมตอนพิเศษให้ค่ะ จากนี้คงไม่มีอีกแล้ว
ส่วนตอนนี้ไม่ได้ตรวจอะไรเลย นึกแล้วก็พิมพ์ ไม่รู้ว่าสนุกหรือเปล่า 
นี่เป็นนิยายเรื่องที่สองที่แต่งจบ ส่วนเรื่องแรกอยู่เด็กดีซึ่งง่อยมากๆ แต่งสมัยมัธยมต้น
(ขนาดว่าเรื่องนี้ง่อยแล้วนะ แต่เรื่องนี้ยังพอมีปมให้คิดบ้าง)
ไม่น่าเชื่อว่าในคอมเรามีนิยายเป็นสิบๆเรื่องแต่ไม่จบสักเรื่อง555
ขอบคุณที่ติดตามกันมานะคะ
ถึงแม้เรื่องนี้จะไม่หวือหวาและเครียดก็เถอะ
ภาษาก็แปลกๆ ทั้งๆที่นางคนนี้ชอบไปติงภาษาไทยของเรื่องอื่น และเมนต์ไม่ค่อยเป็นประโยค
เราอยากเห็นคู่รักแบบนี้มีตัวตนอยู่จริงๆจัง พอแต่งแล้วก็เฝ้าฝัน
เราชอบเคะอ่อนโยนๆ(ถึงวิวจะสาวก็เถอะ) ชอบเมะอบอุ่น(สังเกตดีๆ แทนมันอบอุ่นนา)
ยิ่งเวลาเลี้ยงลูกก็จะมีมาดคุณแม่แบบแมนๆ โอ๊ยยยน่ารัก 
ปล.อยากทำบทสัมภาษณ์นิดหน่อย
ถ้าใครมีคำถามอะไรหรือสงสัยอะไร
อยากจะถามใครก็ถามมาได้เลยนะคะ
อยากเขียนให้อ่านเล่นๆ
น่าจะมีคนอยากรู้คู่คุณหมอผู้ไม่มีชื่อกับคุณกริชอยู่บ้างละน่าปล2. ขอโทษที่ระบายเสียยาว555 เอามาแต่งนิยายได้ตอนนึงเลยมั้ง
หัวข้อ: ••► เรื่องของหนู หม่าม้าและปะป๊า ****2กย59*****แจ้งข่าวนิดนึง เรื่องลุงกริช (อ่าน 118641 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก