Passion 24
“คุณภีม!”
วาเลนไทน์อุทานอย่างตกตะลึงกับร่างสูงใหญ่ตรงหน้า ทุกอย่างรอบกายราวหยุดชะงัก ร่างกายชาดิกไม่ไหวติงเหมือนถูกน้ำเย็นเฉียบราดรดศีรษะ ภาพร่างไหม้ดำจากระเบิดที่วาเลนไทน์ดูในโทรทัศน์ซ้อนทับกับคนที่กำลังเพ่งสายตาตรงมาที่ร่างโปร่ง วาเลนไทน์อ้าปากค้างมองร่างที่ก้าวเข้ามาเรื่อยๆจนมาหยุดยืนตรงหน้า ใบหน้าใสแหงนหน้าสบตาดวงตาคมกริบที่ทอดมองลงมาอย่างไม่เชื่อสายตา
“นะ ไหนข่าวบอกว่าคุณ คุณ ตายแล้ว”
วาเลนไทน์ปากสั่นลิ้นพันกันพูดออกไปแทบไม่เป็นภาษาขณะจ้องมองเรือนร่างสูงใหญ่หล่อเหลาอย่างไร้ที่ติระดับนายแบบโลกในชุดสูทหรูหราแบรนด์ดัง ใบหน้าคมบาดจิตบาดใจทอยิ้มอ่อนอย่างนึกเอ็นดูลูกกวางตื่นตกใจพร้อมจับมือเรียวขึ้นทาบแก้มทั้งสายตาไม่ละไปไหน
“ไหนบอกสิ ว่าฉันตายหรือยัง ที่เห็นตรงหน้านี่คน หรือวิญญาณ”
เสียงทุ้มเอ่ยถามขณะทอดสายตามองคนที่กำลังทำท่าตะลึงตะลานตรงหน้า ลูกกวางไม่ได้รู้ตัวเลยว่าท่าทางแบบนี้มันน่ารักเสียจนอยากจับขึ้นพาดบ่าพาไปฟัดที่ห้องนัก ภีมพริษฐ์ข่มอารมณ์อยากฟัดคนตรงหน้ามองดูปฏิกิริยาของคนที่ไม่เป็นอันกินอันนอนเพราะเขามาหลายเดือน
ถามว่าเขารู้ได้ยังไง? หึ
หลายเดือนทีเดียวที่เขาอดทนไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร โหมทำงานหามรุ่งหามค่ำเร่งเคลียร์ทุกอย่างให้เข้าที่เพื่อเรียกความน่าเชื่อถือให้กลับมาผงาดได้อีกครั้ง กำจัดทุกคนที่เป็นเสี้ยนหนามราบคาบไม่เหลือตอให้แว้งกัดเขาได้อีก อดทนกบดานอย่างเงียบเชียบดูหุ้นของบริษัทดำดิ่งลงฮวบฮาบจนเกือบล้มละลายเพื่อให้อัศวินขี่ม้าขาวเสนอตัวเข้าช่วย อสรพิษที่แว้งกัดในคราบคนดีที่หวังฮุบทุกอย่าง นับว่าคนที่ภักดีและเชื่อมั่นในตัวเขายังมีอยู่ไม่น้อยไม่ได้ถูกแทรกซึมเอาเข้าพวกไปเสียหมด การปรากฏตัวในวันแต่งตั้งประธานบริษัทคนใหม่สร้างความตื่นตะลึงแก่ทุกคนที่คิดว่าเขาตาย
กวางน้อยไม่รู้เรื่องนี้ เพราะคิดว่าเขาตายก็เลยไม่ได้สนใจติดตามข่าวอะไรอีก
แต่ตอนนี้ทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้ว คนผิดอย่างเขาจึงต้องกลับมารับการลงทัณฑ์จากลูกกวาง
วาเลนไทน์ยังคงพูดไม่ออก ทุกอย่างกะทันหันจนตั้งรับไม่ทันเหมือนกับข่าวที่บอกว่าภีมพริษฐ์เสียชีวิตในคราวแรกนั่นแหละ มือสั่นเทาสัมผัสสะเปะสะปะตามใบหน้าหล่อเหลาอย่างไม่เชื่อสายตา
...คุณภีมยังอยู่...
วาเลนไทน์สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดลงยังปลายนิ้วบ่งบอกว่าอีกฝ่ายยังมีลมหายใจ
คุณภีมไม่ได้ตายอย่างที่เคยเข้าใจ หัวใจวาเลนไทน์เต้นกระหน่ำ
มือบางเลื่อนลงสัมผัสยังหน้าอกด้านซ้ายตรงตำแหน่งหัวใจ รู้สึกถึงเสียงเต้นตุบตุบจังหวะสม่ำเสมอ กลิ่นไอร้อนแรงอย่างบุรุษเพศของเขายังคงแผ่ซ่านให้หลงใหล มาถึงตรงนี้แล้ว
“คุณหลอกผม”
วาเลนไทน์เสียงสั่น ใบหน้าขาวเงยหน้าขึ้นสบสายตาคมที่ดูนิ่งสงบแปลกไปจากทุกที ด้วยไม่ได้มีท่าทีคุกคามอะไรเหมือนก่อน คงเพราะเขารู้แล้วว่าไม่สามารถทำแบบนั้นกับวาเลนไทน์ได้อีกเพราะวาเลนไทน์ไม่ได้อยู่ในฐานะจำเลยของเขาแล้ว
“ไปคุยที่อื่นเถอะ คนมองใหญ่แล้ว”
ภีมพริษฐ์เอ่ยเสียงเรียบ วาเลนไทน์เพิ่งรู้สึกตัว ดวงตากวางกวาดมองโดยรอบ ทุกคนในบริเวณนี้ต่างพุ่งสายตามาที่พวกเขาโดยเฉพาะเพื่อนสนิทในกลุ่มที่ทำหน้าอยากรู้เต็มที่ แก้มขาวร้อนวาบ วาเลนไทน์หดมือกลับทันทีทันใด
“งานยุ่งมากไหม”
“ผมแค่มาช่วยเพื่อนกับน้องๆปั่นงานส่งเฉยๆของผมเรียบร้อยแล้ว”
วาเลนไทน์ตอบทั้งไม่มองหน้าด้วยรู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองจากรอบทิศด้วยความสงสัยในความสัมพันธ์ของทั้งคู่
“ฉันขอพาวาเลนไทน์ไปได้ไหม”
ภีมพริษฐ์เอ่ยถามชายหนุ่มคนที่รับของกินจากเขาหิ้วมาให้วาเลนไทน์
“เอ่อ ครับ”
เบสท์พยักหน้างงๆ สายตาคมจากบุรุษผู้งามสง่ากดดันเล็กๆให้ไม่กล้ารั้งเพื่อนไว้
“เดี๋ยวค่ะ คุณเป็นอะไรกับพี่ไทน์หรือคะ”
สาวน้อยไม่ยอมง่ายๆหลังได้สติเมื่อผู้มาใหม่กำลังจะปาดหน้าเค้กพารุ่นพี่ที่ตัวเองแอบชอบจากไปง่ายๆ
“วาเลนไทน์เป็นเมียฉัน อย่าให้เห็นคราวหน้าป้อนขนมให้อีก วาเลนไทน์ชอบให้ฉันป้อนให้ด้วยปากเพียงคนเดียว”
เสียงเรียบทรงอำนาจเอ่ยอย่างเฉียบขาดชนิดคนฟังเงียบกริบทั้งห้อง หญิงสาวกลืนน้ำลายเอื๊อกไม่กล้าซักถามอะไรอีกก่อนร่างสูงใหญ่ของบุรุษผู้หล่อเหลาน่าหลงใหลจะจูงแขนบางของร่างที่สตั๊นท์ไปแล้วหลังจากได้ยินภีมพริษฐ์ประกาศโต้งๆต่อหน้าธารกำนัลเดินออกจากห้องไป
“คะ คุณบอกไปแบบนั้นได้ยังไง”
วาเลนไทน์โวยวายหลังได้สติเมื่อทั้งคู่เข้ามานั่งในรถแล้ว
“ตอนนี้ที่อเมริกาเขาให้คู่รักเพศเดียวกันแต่งงานกันได้แล้ว”
ภีมพริษฐ์ตอบกลับเสียงเรียบหน้าตาย วาเลนไทน์ได้ยินแทบจะทึ้งหัวตัวเองตาย
“มันไม่ใช่ประเด็นเลยคุณภีม คุณอย่ามาทู่ซี่ ผมไปเป็นเมียคุณตั้งแต่เมื่อไหร่”
วาเลนไทน์ตวาดแหวด้วยความโกรธปนอับอาย ไม่อยากจะคิดว่าเจอเพื่อนๆคราวหน้าเขาจะต้องเจอพวกนั้นซักฟอกอะไรบ้าง
“ห่างกันไม่กี่เดือน สงสัยฉันคงต้องทบทวนความจำครั้งใหญ่”
ร่างใหญ่พึมพำเหลือบมองคนโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงแต่ไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวแต่อย่างใด เหมือนแมวหางฟูขู่ฟ่อเสียมากกว่า
“คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้นกับผม ศาลเตี้ยของคุณมันจบลงแล้วนับตั้งแต่ความจริงปรากฏ”
ดวงตาสวยจ้องตอบอย่างไม่ลดละ ปกติวาเลนไทน์เป็นคนใจเย็น แต่ตอนนี้นึกอยากงี่เง่าอาละวาดระเบิดอารมณ์ใส่เขาชดเชยกับความทรมานหลายเดือนที่ผ่านมา ความโกรธความน้อยใจมันพลุ่งพล่านตีรวนจนไม่รู้อารมณ์ไหน ถึงจะดีใจที่สุดท้ายเขาก็ยัง
ไม่ตาย แต่ก็อยากให้เขาได้รับรู้บ้างว่าวาเลนไทน์ทรมานกับช่วงเวลานั้นแค่ไหน แค่นึกถึงอารมณ์น้อยใจก็คุกรุ่นในใจจนอดต่อว่าไม่ได้
“คุณมันคนเอาแต่ตัวเอง ฮึก คุณพาผมไปที่เกาะแล้วก็ทำเรื่องแย่ๆกับผม แล้ว แล้วยังข่าวที่บอกว่าคุณตายอีก ผมดูซากศพที่ไหม้เป็นตอตะโกถูกแงะออกมาจากซากรถ แล้ว แล้ว...”
น้ำเสียงตัดพ้อบ่งบอกว่าคนตรงหน้าเสียใจมากแค่ไหนกับความวู่วามอย่างไม่น่าให้อภัยในคราวนั้นและความเจ็บปวดจากการไม่รู้ในแผนที่เขาวางไว้ มือหนารวบมือบางเข้ามาจูบพร้อมพร่ำเอ่ยขอโทษขอโพย
“ฉันขอโทษวาเลนไทน์ ขอโทษ ขอโทษกับทุกๆเรื่องทั้งที่มันเทียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่นายเจอ นายต้องการให้ฉันชดใช้ยังไง บอกมาเถอะ ฉันยอมทุกอย่าง”
ร่างหนารั้งกายบางเข้ามากอดอย่างโหยหา คนที่เฝ้าคิดถึงมาตลอดหลายเดือน การได้เห็นวาเลนไทน์เจ็บปวด ตัวเขาเองก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลย ตรงกันข้ามเขากลับได้เห็นว่าคนตรงหน้าเป็นห่วงเขามากแค่ไหน
“ปลดปล่อยให้ผมหลุดจากความทรมานบ้าๆนี่ ผมอยากเกลียดคุณ ผมเกลียดคุณ! ได้ยินไหม ผมแทบบ้าตอนที่เห็นเจ้าหน้าที่งัดศพคนที่โดนระเบิดออกจากซากรถนั่น ฮึก! คุณมันแย่ แย่อย่างที่สุด”
วาเลนไทน์ด่าทออย่างคับแค้นใจพร้อมมือบางที่กระหน่ำรัวใส่แผงอกแน่น ภีมพริษฐ์ไม่ตอบโต้ปล่อยให้กำปั้นเล็กระบายอารมณ์ใส่เขาจนสาแก่ใจจนหมดแรงไปเอง ชายหนุ่มจึงได้กอดกระชับกวางน้อยแสนงอนพร้อมพรมจูบขมับเนียนลูบหลังประโลมแผ่วเบา
“มันผ่านไปแล้ววาเลนไทน์ ผ่านไปแล้ว ฉันจัดการไอ้ญาติเนรคุณนั่นเข้าคุกไปแล้ว คณะกรรมการบริหารก็จัดการคัดชุดใหม่ ชุดเก่าที่เป็นคนของมันแทรกซึมเข้ามาฉันส่งโละไปหมดแล้ว ทำงานหามรุ่งหามค่ำเพื่อจะได้กลับมาหานายเร็วๆไงกวางน้อย”
เสียงทุ้มปลอบประโลมพร้อมจูบพวงแก้มขาว วาเลนไทน์หยุดสะอื้นคิดตามคำพูดของเขา
...กลับมาหานาย...
“แล้วพริมล่ะ คุณทำอะไรพริมด้วยหรือเปล่า”
“พริมส่งข้อมูลเที่ยวบินให้พวกนั้นวางแผนฆ่าฉัน แต่ฉันแคนเซิลไฟท์บินแล้วไปเครื่องบินส่วนตัวทีหลัง”
“นี่พริม...ทำขนาดนี้เลยหรือครับ”
“พริมเป็นหมากที่ถูกส่งมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ แม้จะมีการหักหลังหลังจากที่ได้เจอฉันจนนำไปสู่ความยุ่งเหยิงต่างๆ สุดท้ายพอพริมรู้ว่าฉันไม่ได้รักพริมแล้ว พริมก็เลือกความตายให้ฉันเพื่อเงินรางวัล แต่ผลตอบแทนไม่ดีเท่าไหร่”
“คุณปลอดภัยแล้วผมก็ดีใจด้วยครับ ผม...”
วาเลนไทน์ก้มหน้างุดอย่างทำอะไรไม่ถูก
“ไม่โกรธฉันแล้วหรือ”
“โกรธ แต่มันดีใจมากกว่า ช่วงที่คิดว่าคุณตายไปแล้ว มันทำให้ผมคิดมาตลอดว่าเวลามีค่าแค่ไหน ความโกรธและทิฐิทำให้เราสูญเสียโอกาสไปมากเหลือเกิน”
“น่ารัก”
สายตาคมกริบจ้องมองในระยะประชิด วาเลนไทน์เพิ่งรู้สึกตัวว่าอยู่ใกล้เขามากแค่ไหน มือบางรีบยันเขาออกห่างตัวโดยอัตโนมัติทันที
“อย่าครับคุณภีม ผมไม่ได้อาบน้ำมาสองวันแล้ว!”
วาเลนไทน์บอกเสียงรัวเร็วขณะยันเขาห่างจากตัว
“พรืด ฮ่าๆ”
ร่างใหญ่ระเบิดหัวเราะออกมาทันทีด้วยความขบขัน นึกว่าปฏิเสธเรื่องอะไรเสียอีก จมูกโด่งฝังลงยังแก้มขาวทันที
ฟอด
“พิสูจน์แล้ว ไม่เหม็นหรอก”
สายตาคมกรุ้มกริ่มทำให้วาเลนไทน์ประหม่าไม่น้อย ไม่เคยชินกับสายตาของเขาเสียทีไม่ว่าเมื่อไหร่ ยิ่งภีมพริษฐ์ที่กลับมาคราวนี้ไม่เหลือเค้าความโหดไร้เหตุผลเช่นเก่า มีแต่สายตาที่มองเหมือนสิงโตเจ้าเล่ห์ที่ชอบหลอกล่อเหยื่อในอุ้งมือ
“เดี๋ยวพากลับไปอาบน้ำหาอะไรกิน แล้วฉันจะพาไปที่ที่หนึ่ง”
เขาทิ้งคำบอกปริศนาก่อนจะออกรถพาวาเลนไทน์กลับบ้านไปอาบน้ำ
“คุณพาผมมาที่นี่ทำไมครับ”
วาเลนไทน์อดถามด้วยความสงสัยไม่ได้หลังจากภีมพริษฐ์พาไปอาบน้ำหาอะไรกินเรียบร้อยร่างสูงก็พาวาเลนไทน์ขึ้นเฮลิคอปเตอร์มาลงที่นี่
บ่อจระเข้!
บ่อที่วาเลนไทน์ถูกยัดใส่กรงหย่อนลงไปในบ่อ
“ไม่มีวิธีไหนที่จะชดใช้ให้นายได้เท่ากับการเผชิญในสิ่งเดียวกัน”
เขาบอกขณะจูงมือบางไปด้วยกัน พี่เกลี้ยงรออยู่ข้างกรงอยู่แล้ว วาเลนไทน์ตาเบิกโตขณะมองร่างใหญ่ผลุบเข้าไปในกรง
“ยะ อย่านะคุณภีม พี่เกลี้ยงห้ามคุณภีมสิ”
วาเลนไทน์ทุบกรงร้องเรียก ร่างโปร่งยืนไม่ติดที่มองกรงที่ค่อยๆหย่อนลงไปในบ่อด้วยความใจหาย ตอนวาเลนไทน์มันแค่ลูกจระเข้ยาวเมตรกว่า แต่นี่
“คุณภีม! ขึ้นมานะ พี่เกลี้ยง! มองเฉยๆได้ไงครับ ถ้ากรงพังคุณภีมตายแน่ๆ ได้โปรด”
วาเลนไทน์เขย่าแขนเกลี้ยงขณะมองร่างในกรงข้างใต้ด้วยความหวาดผวา ฝูงอสูรกายกระเหี้ยนกระหือรือที่กรูเข้าหา กรงนั่นแข็งแรงแค่ไหน อย่าถูกพุ่งชนมากๆเข้าอาจจะพังลงก็ได้ แล้วถ้ากรงพัง...
“ขอร้องล่ะคุณภีม ฟังผมหน่อย ขึ้นมาเถอะครับ อย่าทำแบบนี้”
วาเลนไทน์ตะโกนเรียกด้วยความหวาดกลัว มองกรงที่ค่อยๆถูกดึงขึ้นจากบ่อพร้อมรีบวิ่งไปหา
“คุณมันบ้า บ้าดีเดือด!”
กำปั้นทุบดังอั๊กลงแผงอกแน่นอย่างใจเสีย ภีมพริษฐ์รวบกายบางเข้ากอดพร้อมจูบหน้าผากมนปลอบขวัญ เขาไม่ได้บอกร่างโปร่งว่าบ้านที่เมืองนอกเลี้ยงทั้งสิงโตทั้งจระเข้ปล่อยเดินทั่วบ้านด้วยซ้ำ
“อย่าทำแบบนี้อีกนะ ผมใจไม่ดีเลย จระเข้เป็นสัตว์เลือดเย็นแต่คุณน่ะเลือดเย็นยิ่งกว่า”
ดวงตากวางตวัดสายตาค้อนควักอย่างน่ารักน่าชัง
“กลัวเป็นหม้ายหรือไง”
ปึก อุก!
เสียงกำปั้นทุบลงอกหนักๆเล่นเอาแทบจุกก่อนคนทำจะทำหน้าบูดหันหลังเดินหนี ภีมพริษฐ์ตามไปฉุดแขนร่างโปร่งขึ้นเฮลิคอปเตอร์พาไปยังเกาะ...แดนลงทัณฑ์ต่อไป
“คุณ!”
วาเลนไทน์ตกใจสะบัดมือหนีแต่ไม่พ้นเมื่อมือหนายัดวัตถุสีดำเมี่ยมใส่มือ ร่างโปร่งยักแย่ยักยันจะไม่ยอมแต่ภีมพริษฐ์ก็บังคับยัดใส่มือจนได้
“นายยิงปืนเป็นไหม”
ร่างใหญ่ถามขณะถอยห่างไปไม่มาก วาเลนไทน์มือสั่นตระหนักรู้ดีว่าเป็นปืนจริง ใบหน้าใสส่ายหน้าอย่างจนใจ
“ยิงสิ เหมือนที่ฉันเคยทำกับนาย”
เขาบอกเสียงเรียบดวงตาคมนิ่งจ้องกันกับร่างโปร่ง เตรียมใจยอมรับสภาพ
“ผมยิงปืนไม่เป็น ฮึก หยุดเสียที แก้แค้นกันไปแก้แค้นกันมาเมื่อไหร่มันถึงจะจบ ถ้าผมยิงพลาดแล้วคุณเป็นอะไรขึ้นมาคิดว่าผมจะมีความสุขหรือไง”
วาเลนไทน์ทรุดลงบนผืนทรายด้วยความคับแค้นเจ็บปวด เขาไม่ได้ต้องการให้ภีมพริษฐ์ชดใช้อะไรแบบนี้ โดยเฉพาะหากภีมพริษฐ์จะหายไปตลอดกาลด้วยฝีมือตัวเอง
“แก้แค้นเอาคืนกันอยู่แบบนี้มันจะเรียกว่ารักได้ยังไง”
ร่างโปร่งพึมพำกับตัวเองแผ่วเบา สิ่งที่ภีมพริษฐ์ยัดเยียดจะชดใช้ให้มันยิ่งทำให้วาเลนไทน์เจ็บปวดกว่าอะไรทั้งหมด ร่างหนาถลาเข้ามาตระกองกอดร่างอ่อนแรงซุกแนบอกอย่างสงสารจับใจ เขามองอะไรด้านเดียวอีกแล้ว กวางน้อยไม่ได้เกลียดเขาเสียหน่อย วาเลนไทน์ไม่มีทางมีสุขได้อยู่แล้วหากเขาเป็นอะไรไป
“ฉันขอโทษวาเลนไทน์ ขอโทษจริงๆ ฉันคิดแค่ว่าฉันทารุณนายไว้มาก ฉันจึงควรเจอแบบที่นายเคยเจอ ไม่คิดว่าจะทำให้วาเลนไทน์ต้องเจ็บปวด ฉันขอโทษ อย่าร้องเลยนะคนดี ฉันทำอะไรไม่ถูกแล้ว”
มือหนาเกลี่ยน้ำตาออกจากแก้มก่อนจะพรมจูบทั่วใบหน้าอย่างคนทำอะไรไม่ถูกยามเห็นน้ำตาอย่างคนใจจะขาดของวาเลนไทน์ เขาเข้าใจทุกอย่างถ่องแท้ก็วันนี้ วาเลนไทน์เสียใจกับการจากไปของเขามาตลอดแล้วยังถูกเขายัดเยียดการชดใช้งี่เง่าทำร้ายความรู้สึกอีก ภีมพริษฐ์รั้งร่างบางซุกซบในอกปลอบประโลมด้วยความเสียใจจริงๆเขาไม่เคยเจอกับความรู้สึกแบบนี้มาก่อน
“ฉันรักวาเลนไทน์ ฉันคิดแค่ว่า มันไม่ยุติธรรมที่คนทารุณแบบฉันจะรักคนแสนดี ฉันขอโทษที่ยัดเยียดอะไรงี่เง่าให้”
ภีมพริษฐ์พร่ำปลอบประโลมด้วยท่าทีเก้กัง วาเลนไทน์เพิ่งเจอเขาไม่กี่ชั่วโมงก็มีอะไรเกิดขึ้นมากมายเสียแล้ว วาเลนไทน์ขวัญเสียซบอยู่ในอกอุ่นฟังเสียงทุ้มนุ่มปลอบใจก่อนจะหยุดสะอื้นคิดตามคำพูดของเขา
...ฉันรักวาเลนไทน์...
“มะ เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะครับ”
“ฉันขอโทษ”
“ไม่ใช่ ไม่ใช่ประโยคนี้ เมื่อกี้คุณพูดว่า...”
ดวงตาแดงก่ำจ้องเอาคำตอบ เมื่อกี้วาเลนไทน์ได้ยิน ได้ยินจากปากคุณภีมเป็นครั้งแรก
“ฉันรักวาเลนไทน์”
ดวงตาคมจ้องตอบพร้อมเอ่ยประโยคที่แน่ใจอย่างที่สุดกับความรู้สึกนี้ ริมฝีปากได้รูปโน้มลงกดจูบปากแดงก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตายืนยันคำพูดตัวเอง
“คุณ...รักผม”
วาเลนไทน์ไม่อยากเชื่อหู ถึงภีมพริษฐ์จะออกอาการกระฟัดกระเฟียดให้เห็นบ้างแต่ไม่เคยสักครั้งจะพูดให้ได้ยิน มือหนายกมือบางขึ้นจูบ ก่อนจะเลื่อนมาประคองใบหน้าจ้องลึกเข้าไปในแววตาไร้ซึ่งเหลี่ยมเล่ห์ใดๆ ริมฝีปากได้รูปบดคลึงขบเม้มริมฝีปากล่างนุ่มนวลอ่อนหวานก่อนจะส่งปลายลิ้นเซาะกลีบปากให้เปิดออกรับการตักตวงความหวานฉ่ำที่โหยหามานาน ลิ้นร้อนเกี่ยวรัดดูดปลายลิ้นเรียวอย่างเชี่ยวชาญ วาเลนไทน์ตื่นตัววาบขยับลิ้นตอบโต้เกี่ยวรัดของเขาบ้าง รสจูบอ่อนหวานละมุนละไมทะนุถนอมจนแทบตัวลอย วาเลนไทน์รู้สึกถึงบรรยากาศแสนหวานรอบกายที่เขาบรรจงมอบให้ ดวงตากวางฉ่ำปรือ กลีบปากฉ่ำน้ำวาวยามเขาถอนจูบออกประคองให้ร่างโปร่งนั่งตรงๆ
“มีบางอย่างที่นายต้องลงโทษฉันจริงจัง ชีวิตของนายเปลี่ยนไปเพราะฉัน”
เขาลุกขึ้นปลดกระดุมออกทีละเม็ดจนหมดอวดซิกแพคแน่นขึ้นลอนสวย เท่านั้นไม่พอเมื่อมือหนาปลดออกจากตัวอย่างไม่ใยดี วาเลนไทน์ตาเบิกโตมองร่างกายสมบูรณ์แบบที่กำลังเปลื้องผ้าหลุดทีละชิ้น
“!! คะ คุณจะทำอะไรคุณภีม!”
วาเลนไทน์ละล่ำละลักด้วยความตกใจ
“ฉันปล้ำนาย ทำให้นายต้องอับอาย มาสิวาเลนไทน์ เอาคืนทุกอย่างที่ฉันเคยอุกอาจข่มเหงกับร่างกายของนาย”
พูดขณะถอดชิ้นสุดท้ายออก ก่อนจะทอดกายเปลือยเปล่านอนลงชันขาข้างหนึ่งบนผืนทรายรอการลงทัณฑ์ สายตาคมกริบจ้องมอง ริมฝีปากสวยแบบบุรุษสมบูรณ์แบบเผยอออกอย่างเชิญชวน
“ลงโทษฉันสิ กวางน้อย อยากถูกนายปล้ำใจจะขาด”
“คุณภีมบ้า! ใส่เสื้อผ้าของคุณเดี๋ยวนี้เลยนะ”
วาเลนไทน์เต้นเร่าผินหน้าหนีทั้งแก้มแดงซ่านอย่างอับอายกับตรรกะของเขา วาเลนไทน์ก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่มีความต้องการไม่ต่างจากคนอื่นๆถึงแม้คนแก้ผ้าล้อนจ้อนจะเป็นผู้ชายก็เถอะ แต่ผู้ชายอย่างเขา มนุษย์เพศชายผู้มีเสน่หาเกินห้ามใจ กลิ่นไอร้อนแรงแผ่กำจายจากร่างกายสวยงามสมบูรณ์แบบน่าหลงใหลอย่างเขาที่มานอนเปลือยอ้าซ่ายั่วยวน จะบอกไม่คิดอะไรก็คงโกหก หัวใจที่เพิ่งเต้นได้สงบหลังจากถูกความกดดันบีบรัดบัดนี้กลับเต้นรัวกระหน่ำจนน่ากลัวจะกระเด็นออกมา วาเลนไทน์รีบเก็บเสื้อผ้าให้คนที่บทจะซื่อก็ซื่อเป็นแมวนอนหวดจนน่าฟาดให้สำนึก ร่างโปร่งพยายามไม่มองบางอย่างที่ใหญ่โตแม้ยังไม่ได้ขยายขนาด ผินหน้าหนียื่นเสื้อผ้าให้ส่งๆ
“ใส่เสื้อผ้าเถอะครับ คนลามก ผู้ชายตัวโตแบบคุณผมปล้ำไม่ลงหรอก อีกอย่างผมไม่ชอบใช้กำลัง”
วาเลนไทน์บอกตะกุกตะกัก ภีมพริษฐ์อมยิ้มเข้าเล่ห์กับใบหูแดงๆบ่งบอกอาการเขินจัด มือใหญ่กระตุกมือร่างโปร่งเซถลาขึ้นมาเกยบนตัว
“อ๊ะ!”
“กวางน้อยของฉันฉลาด นายรู้ว่าฉันต้องการอะไร”
เขาเอ่ยเสียงกระเส่าชิดกลีบปากแดง วาเลนไทน์จ้องตาคมที่แสดงความต้องการออกมาอย่างเปิดเผยขณะมือเลื้อยลูบยังสะโพกบางรวดเร็วอย่างที่วาเลนไทน์ไม่ทันรู้ตัว
“หลายเดือนมานี่ฉันคิดถึงนายตลอด ไม่ได้วอกแวกกับใคร”
เขาบอกขณะโน้มใบหน้าขาวลงบดจูบ มือหนาเคลื่อนไหวรวดเร็วลูบไล้กายบางทั่วตัวชนิดอ่อนระทวยก่อนกางเกงขาสั้นและชั้นในจะหลุดออกอย่างรวดเร็วเหลือเหลือไว้เพียงเชิ้ตตัวบางที่กระดุมกำลังหลุดจากกันสมใจคนเลือกชุด วาเลนไทน์สะดุ้งกับสัมผัสบีบคลึงแถวหน้าอกแต่ริมฝีปากได้รูปก็รุกรานไม่ปล่อย เชิ้ตสีขาวหลุดร่นลงติดศอกขณะเขาถอนจูบลงซุกไซ้ซอกคอหอม
“อ๊ะ คุณภีม”
ร่างกายโปร่งลุกฮือจากการปลุกเร้าอย่างมีชั้นเดียว วาเลนไทน์อ่อนระทวยแหงนหน้าเชิดแอ่นอกบางให้เขาดูดดุน
อา อ๊ะ
เสียงนุ่มครางหวานกับสัมผัสที่ได้รับ มือหนาบีบคลึงสะโพกบางเต็มไม้เต็มมือ
“ฮึ่ม จะยั่วให้ฟัดอะไรขนาดนี้”
เขาคำรามต่ำในลำคอขณะถอนใบหน้ามองร่างที่นั่งคร่อมบนตัว กวางน้อยปากแดงเจ่อตาฉ่ำปรือ เสื้อเชิ้ตหลุดลุ่ยรั้งอยู่ปลายศอก กระดุมด้านหน้าหลุดออกจนหมดมองเห็นแผงอกขาวระไปด้วยรอยแดง ยอดอกแดงก่ำจากการถูกดูดดุน ในสภาพน่าฟัดอย่างสุดบรรยาย
“ซี๊ด ให้ตายวาเลนไทน์ กี่ครั้งๆนายก็ยั่วแสนยั่ว”
ร่างหนาพลิกตัวบางกดลงข้างใต้แนบผืนทราย ริมฝีปากซุกไซ้ละเลงปลายลิ้นยังทุกพื้นที่ กวางน้อยดิ้นพล่านผิวขาวเสียดสีเม็ดทรายด้วยความเสียว ยิ่งวาเลนไทน์ครวญครางเสียงหวานมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งเพิ่มความร้อนแรงในทุกสัมผัสมากเท่านั้น
“คุณภีม อ๊า!”
วาเลนไทน์ครางเสียงดังเมื่อลิ้นร้อนแลบเลียยังส่วนปลายชูชันด้วยไฟอารมณ์ กายหนาเบียดแทรกขาเรียวที่ทำท่าจะหุบเข้าหากันขณะมืออุ่นสัมผัสส่วนชูชันส่งเข้าปาก ดูดกลืนราวกับของหวานโอชารส
“คุณภีม อือ อ๊า”
วาเลนไทน์ขาสั่นระริกด้วยความเสียวสะท้าน แผ่นหลังบดเบียดกับเม็ดทรายด้วยความคุในอารมณ์ ร่างกายร้อนพล่านทั่วตัว สะโพกส่ายด้วยความซาบซ่านที่ได้รับกับจังหวะห่อปากดูดหนักๆ ทั้งมือและลิ้นปรนเปรอจนหายใจได้ไม่ทั่วท้องกับความสุขที่ได้รับ มันสุดบรรยาย วาเลนไทน์เคยร่วมรักกับผู้หญิงมาก่อน ไม่คิดว่าการถูกปรนเปรอโดยฝีมือผู้ชายที่มีกลิ่นไอเซ็กซี่ร้อนแรงจะรู้สึกได้มากยิ่งกว่า
“อา...”
ใบหน้าเจืออารมณ์แหงนปรือมองฟ้า มือบางกดแทรกกลุ่มผมหนาขยับสะโพกส่งส่วนแข็งขืนเข้าไปในปากของเขามากกว่าเก่า ภีมพริษฐ์รู้จังหวะ ปากอุ่นดูดหนักกดลึกเกือบถึงคอก่อนจะรูดขึ้นหนักๆ
“อ๊า คุณภีมเสียว”
วาเลนไทน์ครวญครางไม่เป็นภาษา ร่างกายบิดเร่าดิ้นพล่านแผ่นหลังแอ่นสะท้านเถือกบดเสียดสีไปกับทราย ความต้องการปลดปล่อยจ่อส่วนปลายจนทนแทบไม่ไหว ภีมพริษฐ์ไม่ปล่อยให้ทรมานเร่งจังหวะพากวางน้อยปลดปล่อยเข้าเต็มปาก
แฮ่กๆ
วาเลนไทน์หอบกับความสุขล้นที่ได้รับ ดวงตาปรือมองใบหน้าคมค่อยๆคายของเหลวขาวขุ่นในปากลงยังช่องทางสีสด แก้มขาวร้อนปลั่งขณะมองปลายลิ้นร้อนลากวนนวดยังปากทางเข้าช้าๆ ภีมพริษฐ์แลบเลียหยอกเย้าพวงไข่แฝดขณะส่งปลายนิ้วเข้าเปิดทาง วาเลนไทน์ร้างรามาหลายเดือน เขาไม่อยากตักตวงจนกวางน้อยบาดเจ็บมากนักจึงต้องเบิกทางอย่างใจเย็น
อือ
เรียวขาอ้ากว้าง ปลายเล็บจิกไสลงในทรายกับความเสียวลึกในตัวจากการชักนิ้วเข้าออกกระแทกยังจุดกระสันในกาย ภีมพริษฐ์เร่งจังหวะให้ช่องทางขยายตัวมองใบหน้าซับสีเลือดครวญครางร่างบิดเร่า
...กวางตัวนี้ ยั่วให้อยากไม่รู้อิ่ม...
นิ้วใหญ่ทั้งสามถอนออกก่อนจะบดแทรกด้วยส่วนใหญ่โต วาเลนไทน์ผ่อนลมหายใจขณะความอึดอัดเบียดแทรกเข้ามาในตัว ใบหน้าใสเหยเกด้วยความเจ็บแปลบกับส่วนอุ่นคับพองขนาดใหญ่ไซส์ต่างชาติ วาเลนไทน์อดทนจนเขาเข้ามาได้หมด หัวใจเต้นกระหน่ำกับร่างกายร้อนแรงที่ผนึกรวมเป็นหนึ่งเดียวได้อีกครั้ง รู้สึกดีใจลึกๆที่เป็นของเขาอีกครั้ง
“ฉันเสพติดร่างกายนี้จนถอนตัวไม่ขึ้น”
เขาเอ่ยขณะบดจูบลงยังกลีบปากบางด้วยความมันเขี้ยวก่อนจะเริ่มขยับช้าๆเน้นหนักยังจุดกระสัน แผ่นหลังบางแอ่นผวากับความเสียวจากภายในที่ถูกกระแทกหนักๆ วาเลนไทน์กรีดเสียงครางหวานสลับกับเสียงขยับเข้าออกพั่บๆด้วยความหฤหรรษ์ในตัว ความร้อนแรงผลาญเผาดิ่งขึ้นสูงยิ่งกว่าเล่นเครื่องเล่นหวาดเสียว จีบพับสีสวยบีบรัดท่อนเอ็นอุ่นจัดที่ขยับเข้าออกด้วยความสยิวอย่างถึงใจ ยิ่งเข้าเร่งจังหวะเข้าออก วาเลนไทน์ก็ยิ่งรัดระรัวด้วยความเสียว
“อ๊ะ อ๊า คุณภีม”
แขนเรียวรั้งบ่าหนาลงหาตัว กรงเล็บทั้งห้ากรีดลงระบายความเสียวซ่านที่ได้รับ ทั้งร้อนแรง ทั้งถึงใจอย่างที่สุด ภีมพริษฐ์ซอยสะโพกถี่รัวใส่ไม่ยั้งปรนเปรอลูกกวางพุ่งทะยานไปด้วยกัน
“อ๊า!”
กายหนาถอนออกนอนลงตะแคงมองกวางหมดแรงอย่างน่าฟัดให้จมเขี้ยว ผิวขาวที่เกลื่อนไปด้วยรอยจูบนอนแผ่บนผืนทรายละเอียดมองแล้วสวยงามแบบงานศิลปะชั้นดี เขาจูบหน้าผากมนด้วยความรักใคร่
“สภาพหมดแรงก็ยังน่าฟัด”
“หื่น”
วาเลนไทน์ต่อว่าแก้เก้อ ความร้อนแรงที่ขยับเข้าออกเมื่อครู่ทำให้วาเลนไทน์เผลอกรีดร้องเสียงดังอย่างลืมตัว ช่องทางจับจีบบีบตัวน้อยๆคล้ายยังต้องการจนเจ้าตัวยังตกใจตัวเอง
“สัมผัสฉันบ้างสิ ผู้ชายใช้ส่วนนั้นปลดปล่อยกับร่องอกผู้หญิง แต่ฉันอยากเห็นกวางน้อยขยับสะโพกให้ไทน์น้อยสัมผัสกับยอดอกฉัน”
เหมือนเลือดทั้งหมดไหลย้อนขึ้นมารวมกันจุดเดียวที่ใบหน้าใสเมื่อเขาพูดจบชนิดมองเห็นภาพ วาเลนไทน์ไม่ทันได้อิดออดมือหนาก็ดึงร่างบางขึ้นคร่อมบนตัว วาเลนไทน์อึกอักกับสายตาคมจนตัวแดงไปทั้งตัว ร่างโปร่งรู้ว่าเลี่ยงไม่ได้เมื่อเขาแสดงความต้องการมาขนาดนี้ วาเลนไทน์อยากให้เขามีความสุขอย่างที่วาเลนไทน์ได้รับ กวางน้อยพยายามลดความอายสนองให้เขาด้วยการโน้มใบหน้าลงซุกไซ้ซอกคอ
“อา...”
สัมผัสรุกเร้าจากปลายจมูกโด่งให้ความรู้สึกดีไม่น้อย ยิ่งลิ้นเรียวตวัดดุนดันครอบครองส่วนยอดอกจนแข็งเป็นตุ่มไตสู้ลิ้นยิ่งเร้าอารมณ์ไม่น้อย เสียงทุ้มครางแผ่วด้วยความรู้สึกดี วาเลนไทน์ร้อนผ่าวกับเสียงของเขา ใบหน้าใสถอนออกจากยอดอกใช้มือชักรูดของตัวเองเบาๆจนขึ้นลำก่อนจะขยับเข้าถูไถกับยอดอกแข็งเป็นไต
“ซี๊ด อา/ อา”
เสียงทุ้มสูดปากด้วยความเสียวยามมองร่างโปร่งแหงนหน้าส่งเสียงครางเบาๆด้วยความสยิวไม่ต่าง ภีมพริษฐ์มองใบหน้าเซ็กซี่ท่าทีแสนยั่วยวนบนร่าง แผ่นอกขาวเต็มไปด้วยรอยจูบ กำลังขยับสะโพกให้ส่วนแข็งขืนของตัวเองเสียดสีกับยอดอก มือหนาบีบสะโพกบางเร่งจังหวะเสียดสีเร็วกว่าเก่า วาเลนไทน์โน้มลงกดบ่าช่วยพยุงตัวขณะร่อนสะโพกเพิ่มความเร็ว
“อา อ๊า คุณภีม!”
ซี๊ด!
ภีมพริษฐ์เป็นฝ่ายทนไม่ไหวกับเสียงกรีดหวานเหนือร่างของคนที่กำลังร่อนสะโพกเสียดสีกับยอดอกของเขา กายกำยำรั้งร่างโปร่งกดลงแนบทรายสอดแทรกตัวเองเข้าไปรวดเร็วใส่จังหวะ ช่องทางบีบรัดระรัวด้วยความเสียว วาเลนไทน์ดิ้นพล่านขยับสะโพกสวนขึ้นรับแรงกระแทกระรัว
ฮึ่ม!
เสียงทุ้มครางต่ำในลำคออย่างถูกใจ เมื่อลูกกวางเรียนรู้ได้เร็วและสนองเขาอย่างถึงใจ
“อา/ อ๊า”
ภีมพริษฐ์แหงนหน้าครางด้วยความเสียว สะโพกเซ็กซี่ขยับเข้าออกรัวรับกับช่องทางที่บีบรัดตัวตนของเขาระรัวเช่นหัน วาเลนไทน์หัวสั่นหัวคลอนแต่ก็เสียวไม่น้อย เสียงกรีดหวานครวญครางดังลั่น เสียงร่างกายกระทบกันดังพั่บๆจากช่องทางเฉอะแฉะ ภีมพริษฐ์สบตากับวาเลนไทน์ด้วยความเสน่หาสุดใจ กายหนาโน้มลงคร่อมทั้งสะโพกขยับ
“อะ อ๊า”
“ฉันรักนายวาเลนไทน์”
“ผมก็รักคุณ อ๊า!”
ท่ายั่วพระเอก ด้านล่างฮับ
[attachment deleted by admin]
หัวข้อ: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59) (อ่าน 249176 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก