พิมพ์หน้านี้ - อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: Moony_Darling ที่ 07-01-2015 19:40:01

หัวข้อ: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 07-01-2015 19:40:01
 ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*******************************************************************************


อเวจีเสน่หา(Passion of fire)


อันหลุมพรางอเวจีแห่งความรัก
เมื่อเผลอไผลล่วงล้ำเข้าไปแล้ว
ยากนัก...ถอนตัว
เพราะมันคือ
“อเวจีเสน่หา”



บทนำ


 
“ไวน์ขาวไว้ดื่มคู่กับปลา ไวน์แดงสำหรับเนื้อ ถ้าอย่างนั้นฉันชักอยากจะรู้เสียแล้วสิ ว่าเนื้อชายชู้อย่างนายมันจะน่าลิ้มลองสักแค่ไหน” 

ดวงตาสีเข้มเย็นเยียบแข็งกร้าวดุดันดุจพญาราชสีห์โชนแสงโรจน์จ้องเขม็งร่างสั่นสะท้านอย่างลูกกวางน้อยในอาณัติ ไวน์แดงชั้นดีในแก้วถูกราดช้าๆลงบนเรือนร่างเปลือยเปล่า ดวงตาคู่สวยดุจนัยน์ตากวางเบิกโพลง เย็นเยียบไปทั่วร่างอย่างซ่อนอาการตื่นตระหนกไว้ไม่อยู่เมื่อรับรู้ถึงภัยคุกคามที่กำลังจะเกิดขึ้น...

“ฮึก ที่คุณมากล่าวหาผมแบบนี้ ไม่ใช่ว่าตัวคุณเองหรอกหรือที่ไร้น้ำยาน่ะ!”

“ปากดี! ฉันไร้น้ำยาหรือเปล่า แล้วนายจะได้รู้ หึหึ...”


ร่างบางบอบช้ำไปทั้งตัว หลังผ่านสมรภูมิดิบรองรับอารมณ์แค้นของเขาจนสาแก่ใจ ชายหนุ่มค่อยๆหย่อนปลายเท้าแตะพื้น เพียงแต่ขยับเท่านั้นความเจ็บร้าวก็แล่นปลาบทั่วแนวกระดูกสันหลังจนทรุดฮวบ ร่างกายร้าวทั้งสารพางค์ราวกับถูกไม้แข็งทุบละเอียดทั้งตัว ความรู้สึกหน่วงที่ข้อเท้าทำให้ก้มดูก่อนจะอึ้ง

...โซ่…

“นี่ถึงกับล่ามกันไว้เชียวหรือ”

 เขาพึมพำกับตัวเอง ภาพใบหน้าคมดุดันของอสูรในร่างเทพบุตรรูปงามผุดขึ้นในความคิด ชายหนุ่มหลับตาลงทอดถอนใจอย่างเหนื่อยอ่อน เสียงคลื่นลมทะเลซัดสาดอยู่เบื้องหน้า ท้องฟ้าสดใสชวนให้ออกไปโลดแล่น แต่เขาในสภาพนี้ไม่ต่างอะไรกับนกน้อยในกรง มองเห็นท้องฟ้าตรงหน้าแต่ไม่สามารถจะโบยบินขึ้นไปสู่อ้อมกอดสีฟ้านั้น

...เมื่อไหร่การลงทัณฑ์นี้จะสิ้นสุดลง หรือมันต้องแลกด้วยอิสรภาพของเขา...ทั้งชีวิต...


..."ถ้าผมรู้ก่อนหน้านี้ว่าเธอเป็นผู้หญิงของคุณ

บางที...เรื่องทั้งหมดมันคงจะไม่เกิดขึ้น"...



เสพเสน่หาสารพางค์ ลึกถลำแล้วไซร้ ยากนักถอนตัว


สารบัญ

Passion.1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg2925305#msg2925305)
Passion.2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg2925348#msg2925348)
Passion.3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg2926167#msg2926167)
Passion.4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg2926265#msg2926265)
Passion.5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg2926292#msg2926292)
Passion.6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg2926314#msg2926314)
Passion.7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg2926346#msg2926346)
Passion.8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg2926355#msg2926355)
Passion.9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg2926952#msg2926952)
Passion.10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg2927010#msg2927010)
Passion.11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg2927026#msg2927026)
Passion.11(ต่อ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3018918#msg3018918)
Passion.12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3044267#msg3044267)
Passion.13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3068773#msg3068773)
Passion.14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3082616#msg3082616)
Passion.15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3083806#msg3083806)
Passion.16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3089044#msg3089044)
Passion.17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3094836#msg3094836)
Passion.18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3096071#msg3096071)
Passion.19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3097193#msg3097193)
Passion.20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3099182#msg3099182)
Passion.21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3101101#msg3101101)
Passion.22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3105916#msg3105916)
Passion.23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3106993#msg3106993)
Passion.23(ต่อ) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3107700#msg3107700)
Passion.24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3111658#msg3111658)
Passion.25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3113467#msg3113467)
Passion.26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3114276#msg3114276)
Passion.27 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3116935#msg3116935)
Passion.28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3128409#msg3128409)
Passion.29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3133907#msg3133907)
Passion.30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3142044#msg3142044)
Passion.31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3146057#msg3146057)
Passion.32 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3150235#msg3150235)
Passion.33 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3165461#msg3165461)
Passion.34(อวสาน) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3165476#msg3165476)
ตอนพิเศษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3341716#msg3341716)
ตอนพิเศษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45048.msg3342589#msg3342589)

อเวจีเสน่หามีภาค 2 แล้วนะคะ ชื่อว่า 'อเวจีสวาท ทาสรักมาเฟียซาตาน' เป็นเรื่องของชารอฟและภัทรที่แยกไปเป็นเรื่องของตัวเองค่ะ  :mc4: จิ้มโล้ด อเวจีสวาท ทาสรักมาเฟียซาตาน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53054.msg3355234#msg3355234)  :mew1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire) #Passion.1 ดอกไม้เจ้าสาว#
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 07-01-2015 20:07:55
Passion.1 ดอกไม้เจ้าสาว


“ฝากทีนะไทน์ ด่วนเลย พิธีใกล้เริ่มแล้ว”

เสียงหวานใสของหญิงสาวร่างเล็กหน้าตาจิ้มลิ้มนาม “ไอริสา” ผู้มีศักดิ์เป็นพี่สาวแท้ๆเอ่ยเร่งในที บ่งบอกถึงความเร่งรีบปลายทาง

“ไม่ต้องห่วง ทันอยู่แล้ว”

ไทน์ หรือชื่อเต็มๆ “วาเลนไทน์” ชายหนุ่มหน้าใสเจ้าของส่วนสูงร้อยเจ็ดสิบกว่าๆยิ้มสว่างให้ก่อนจะรีบพาตัวเองคร่อมมอเตอร์ไซค์คู่ใจ สวมหมวกกันน็อคพร้อมสตาร์ทเครื่องออกตัวในทันทีเพื่อพาช่อดอกไม้เจ้าสาวไปส่งให้ทันงาน

“Lily of the valley Flora”

ร้านดอกไม้ตกแต่งน่ารักสไตล์วินเทจที่นำชื่อของดอกไม้โปรดของหญิงสาวเจ้าของร้านมาตั้งเป็นชื่อร้าน และเป็นชื่อเดียวกับช่อดอกไม้เจ้าสาวที่ผู้เป็นน้องชายกำลังนำไปส่งให้ทันงานแต่งงานซึ่งเจ้าสาวเองก็ชื่นชอบดอกไม้ชนิดนี้อยู่เหมือนกัน เจ้าตัวบอกประทับใจตั้งแต่เห็นช่อดอกไม้เจ้าสาวในพระราชพิธีเษกสมรสของเจ้าหญิงเคท ดัชเชสแห่งแคมบริดส์ ตั้งแต่นั้นมาก็หมายมั่นปั้นมือมาตลอดว่าถ้าถึงงานแต่งของตัวเอง Lily of the valley จะเป็นดอกไม้เจ้าสาวสำหรับหล่อน และด้วยความที่เป็นดอกไม้หายากราคาแพงมีเฉพาะฤดูกาลเมื่อเกิดความผิดพลาดกับช่อดอกไม้เจ้าสาวที่งานกำลังจะเริ่มอีกไม่กี่ชั่วโมง ความชุลมุนจึงเริ่มขึ้นตั้งแต่เช้าเพื่อโทรติดต่อหาร้านดอกไม้ที่สามารถจัดช่อดอกไม้ชนิดนี้ให้แก่เจ้าสาวได้ และจนมาลักกี้ที่ร้าน “Lily of the valley Flora”พอดี

ร่างสูงโปร่งขี่รถมอเตอร์ไซค์ลัดเลาะตรอกซอกซอยมาเรื่อยจนมาถึงที่หมาย โรงแรมหรูมีระดับตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้าสมฐานะผู้จัดงาน ชายหนุ่มจอดรถพลางหันไปหยิบช่อดอกไม้ที่บรรจุในกล่องกันกระแทกอย่างดี ร่างโปร่งเพรียวมาพร้อมในชุดสูทดูดีเพราะชายหนุ่มขออนุญาตเจ้าของงานเข้าไปถ่ายรูปในงานเพื่อนำมาโปรโมทร้านดอกไม้ให้พี่สาว ใบหน้าใสมองดูช่อดอกไม้น่ารักขณะเดินเข้าไป

“โอ๊ะ!”

ร่างเพรียวเซถลาเมื่อสะดุดกับบางอย่างที่พื้น ชายหนุ่มใจหายวาบคิดว่าล้มเป็นแน่แท้ หากแต่มีท่อนแขนแข็งแรงของใครสักคนยื่นเข้ามาช้อนตัวเขาไว้ทันพอดี

“ฟู่! เกือบไปแล้ว”

วาเลนไทน์ระบายลมหายใจโล่งอกที่ช่อดอกไม้เจ้าสาวในอ้อมแขนยังปลอดภัย ใบหน้าใสเงยมองเจ้าของท่อนแขนแกร่งที่ประคองตัวเขาไว้ถึงกับนิ่งไปชั่วครู่ ดวงตาคมแฝงอำนาจที่มองสบลงมานั้นราวกับมีมนต์สะกด คิ้วเข้มยาว จมูกโด่งเป็นแนวสัน กลีบปากได้รูป เครื่องหน้าทุกส่วนผสมผสานกันอย่างลงตัวขับให้ชายหนุ่มผู้นี้หล่อเหลาราวเทพบุตร วาเลนไทน์รู้สึกตัวเองใจสั่นแปลกๆยามสบตากันราวกับจะถูกดูดกลืนเข้าไปในห้วงสีนิลคมคู่นั้น

“นายไม่เป็นอะไรนะ”

 เสียงถามทุ้มกังวานแฝงพลังน่าเกรงขามเรียกสติวาเลนไทน์คืนมา ร่างเพรียวรีบขืนตัวเองออกเมื่อได้สติ

“มะ ไม่เป็นไรครับ โชคดีช่อดอกไม้ไม่ร่วง ไม่อย่างนั้นแย่แน่ๆ ขอบคุณนะครับ”

 วาเลนไทน์บอกพลางเกาท้ายทอยแก้เก้อ ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงรู้สึกสั่นแปลกๆต่อหน้าผู้ชายคนนี้ ร่างบางกล่าวขอบคุณพร้อมเอี้ยวตัวนำดอกไม้เดินเข้าไปด้านใน เจ้าสาวเองแทบถลาเข้ามารับช่อดอกไม้หายากนั้นไว้ด้วยสีหน้าปลื้มปลาบเต็มที่

“ขอบคุณนะคะ โทรติดต่อตั้งหลายร้านกว่าจะได้”

“ดอกไม้นำเข้าครับ หายากหน่อย เพิ่งมาส่งที่ร้านพอดี ขอถ่ายรูปเจ้าสาวกับช่อดอกไม้หน่อยนะครับ”

วาเลนไทน์บอกยิ้มๆขณะยกกล้องขึ้นจับภาพเจ้าสาว

“ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวผมไปรอที่โบสถ์เลยนะครับ จะขอจับภาพเจ้าสาวตอนถือช่อดอกไม้เดินเข้าพิธีที่โบสถ์ แล้วก็ตอนโยนช่อดอกไม้ กับผู้โชคดีที่จะได้รับช่อดอกไม้คนต่อไป”

 วาเลนไทน์บอกด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“ค่ะ ตามสบายเลยค่ะ”

เจ้าสาวถือช่อดอกไม้ตอบรับด้วยรอยยิ้ม ชายหนุ่มจึงแยกตัวออกมาเตรียมตัวเนื่องจากคุยตกลงกับเจ้าสาวเรื่องขออนุญาตถ่ายรูปไปลงเวบเพจของร้านแล้ว

“น้องคนเมื่อกี้หน้าตาน่ารักจังเลยนะคะพี่ชาย หน้างี้ใส๊ใส”

 พ้นจากร่างโปร่งเดินลับออกไปแล้ว เจ้าสาวจึงหันมาพูดกับพี่ชายที่เดินมายืนข้างๆพอดี ภีมพริษฐ์นึกภาพเจ้าของใบหน้ากระจ่างใสกับช่อดอกไม้สีขาวน่ารักในอ้อมแขนเขาเมื่อครู่

“หึ แค่เด็กซุ่มซ่ามคนหนึ่งเท่านั้นแหละนะ”

“เตรียมขึ้นรถได้แล้วจ้าเจ้าสาว ใกล้เวลาแล้ว”

 เสียงหวานเพราะพริ้งรื่นหูดังขึ้นพร้อมการปรากฏตัวของหญิงสาวสวยอีกคน ชายหนุ่มแกล้งยีผมคนเป็นน้องให้หน้ายู่เล่น ก่อนทั้งคู่จะพากันเดินไปหาเจ้าของเสียงเรียกเพื่อไปขึ้นรถ

“พี่พริมรับช่อดอกไม้ของพิ้งค์ให้ได้นะคะ พิ้งค์จะได้มีพี่สะใภ้เต็มตัวเสียที”

 ประโยคแรกพูดกับหญิงสาวคนรักของพี่ชาย แต่ประโยคหลังแอบเหล่ไปทางภีมพริษฐ์

“ช่อนี้พิ้งค์สั่งพิเศษสำหรับส่งต่อให้ว่าที่พี่สะใภ้เลยนะคะ”

 เจ้าสาวอมยิ้มน่ารักขณะรถขยับเคลื่อนที่พาเจ้าหล่อนไปยังโบสถ์ที่ทำพิธี

ทันทีที่รถคันหรูมันปลาบเลี้ยวเข้ามาจอด ทุกสายตาต่างจับจ้องไปที่เจ้าสาวแสนสวยที่ก้าวลงจากรถ กิริยาเยื้องย่างงดงามสวยสง่าอย่างหญิงที่ได้รับการอบรมมาอย่างดี รอยยิ้มอิ่มสุขฉาบบนใบหน้าสวยหวานขณะคล้องแขนผู้เป็นบิดาเดินเข้าโบสถ์ วาเลนไทน์รีบเก็บภาพตั้งแต่เจ้าสาวก้าวลงจากรถจนเดินเข้าไปทำพิธีด้านใน

ชายหนุ่มยืนฟังคู่บ่าวสาวปฏิญาณรักต่อกันด้วยความรู้สึกอิ่มสุขกับทั้งคู่ไปด้วย บรรยากาศในงานรื่นตาด้วยรอยยิ้ม พิธีในโบสถ์จบลงแล้ว เจ้าสาวแสนสวยควงแขนคู่ชีวิตเดินออกมาด้านหน้า เวลาสำคัญสำหรับสาวโสดทั้งหลายที่มายืนลุ้นกันหน้าสลอน

“ไม่ไปลุ้นกับเขาหรือครับพริม”

เสียงทุ้มเอ่ยถามยิ้มๆกับสาวสวยปราดเปรียวข้างกาย พริมรตาส่ายหน้าหวือยิ้มๆแต่ไม่พ้นสายตาชักชวนของน้องสาวคนรัก หญิงสาวพยายามส่ายหน้าปฏิเสธ แต่ใบหน้าสวยหวานยู่น้อยๆแบบน้องเล็กที่ถูกตามใจจนชินก็ทำให้พริมรตาต้องพาตัวเองไปอยู่บริเวณใกล้ๆหญิงสาวคนอื่นๆ

เจ้าสาวหันหลังโยนช่อดอกไม้กลับออกมาด้านนอก เสียงกรี๊ดกร๊าดยื้อแย่งกันของบรรดาสาวๆ ต่างยืดแขนช่วงชิงจนปลายนิ้วปัดป่ายช่อดอกไม้กระเด็นกระดอนไปมาและ
.
.
.

ช่อดอกไม้ลอยหวือตกลงใส่หน้าคนกำลังถ่ายรูปเต็มๆ เสียงเกรียวกราวเงียบกริบ วาเลนไทน์รับช่อดอกไม้ไว้อย่างงงๆ ทุกสายตาต่างเพ็งมองไปที่ร่างโปร่งของคนที่รับช่อดอกไม้เอาไว้ได้อย่างบังเอิญ

“ว้า ช่อดอกไม้เจ้าสาว ผู้ชายดันรับได้ เสียดายชะมัด”

เสียงหวานหลายเสียงต่างโอดครวญ เมื่อเห็นปลายทางดอกไม้ช่อสวยตกอยู่ในมือใคร

“เอ่อ โยนใหม่ไหมฮะ”

 วาเลนไทน์ขยับไปหาเจ้าสาว รู้สึกขวยเก้อเล็กๆกับช่อดอกไม้ในมือ เท่าที่รู้ไม่มีงานไหนที่คนรับช่อดอกไม้จะเป็นผู้ชาย ชายหนุ่มรู้สึกทำตัวไม่ถูกขึ้นมาเสียดื้อๆ

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เก็บไว้นะคะ ดอกไม้คงเลือกคุณแล้วค่ะ”

เจ้าสาวบอกยิ้มๆอย่างรู้สึกถูกชะตากับชายหนุ่ม แม้ตอนแรกหล่อนจะตั้งความหวังให้พริมรตาคนรักของพี่ชายได้ไปแต่ความรู้สึกบางอย่างบอกหล่อนว่าช่อดอกไม้ได้เลือกแล้ว เซนส์บางอย่างบอกหล่อนว่าในอนาคตหล่อนและเขาจะต้องได้เจอกันอีก

“เอ่อ ครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อน”

วาเลนไทน์รับคำแก้เก้อพร้อมขยับพาตัวเองออกมาจากตรงนั้นรีบตรงกลับร้าน ไม่อยากอยู่สู้สายตาหลายต่อหลายคู่เท่าไรนัก ก็นะ เขาไม่ใช่หญิงสาวที่มาคอยลุ้นกับช่อดอกไม้นี่นา แค่ยืนถ่ายรูปบริเวณใกล้เคียงเพราะอยากจับภาพชัดๆเท่านั้นเอง


 :mew1: :mew1:


สวัสดีนักอ่านทุกคนที่เข้ามาค่ะ ก่อนอื่นเลยขอแนะนำตัวก่อนนะคะ Moony_Darling ค่ะ
เพิ่งสมัครเข้ามาในเล้าเป็ดวันแรก ยังงงๆนิดหน่อย ขอบคุณทุกคนที่เข้ามานะคะ
มือสมัครเล่นค่ะ ฝากติดตามนิยายด้วยนะคะ
 :กอด1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 07-01-2015 20:14:52
เข้ามาติดตามด้วยคนค่ะ
เนื้อเรื่องท่าทางจะดราม่ากันยกใหญ่เลยทีเดียว 555555

หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)
เริ่มหัวข้อโดย: noozzz ที่ 07-01-2015 20:28:42
แค่ชื่อเรื่องก็กระชากอารมณ์ละ ไหนจะอินโทร  :z1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire) #Passion.2#
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 07-01-2015 20:44:34
Passion.2


“อ้าวไทน์ หอบช่อดอกไม้กลับมาทำไมล่ะ ช่อดอกไม้เป็นอะไรเหรอ”

 ไอริสาถามอย่างแปลกใจที่เห็นน้องชายตัวเองถือช่อดอกไม้เจ้าสาวที่เพิ่งนำไปส่งติดมือกลับมาด้วย

“ช่อดอกไม้ไม่เป็นอะไรหรอก แต่ดันลอยหวือมาตกใส่มือผมนี่แหละ”

 หนุ่มหน้าใสบอกพี่สาวแกนๆ นึกแล้วยังอายไม่หาย

“เฮ้ย จริงหรือ เพิ่งเคยได้ยินนะนี่ ช่อดอกไม้เจ้าสาวตกใส่มือผู้ชาย อุ้ยตาย! ตายแล้ว น้องชายฉันจะได้เจอเนื้อคู่แล้วหรือนี่ คิก คิก”

คนเป็นพี่สาวเย้าเสียงใสหัวเราะคิกคัก

หล่อนเองก็เพิ่งเคยเจอผู้ชายได้ช่อดอกไม้เจ้าสาวเป็นครั้งแรกแถมเป็นน้องชายของตัวเอง มันแปลกยิ่งกว่าให้ดอกไม้กับเจ้าของร้านขายดอกไม้อย่างที่หล่อนเคยเจอตอนมีคนมาจีบเสียอีก

วาเลนไทน์ทำหน้าเหม็นเบื่อพี่สาวที่เห็นเป็นเรื่องสนุกเสียอย่างนั้น

“ผมแค่ไปยืนถ่ายรูปใกล้ๆ แล้วพวกเพื่อนเจ้าสาวเขาแย่งดอกไม้กันมือเลยปัดดอกไม้กระเด็นไปกระเด็นมาจนมาหล่นตุ้บที่ผมที่แหละ อายชะมัด ผู้ชายได้ช่อดอกไม้เจ้าสาว เฮ่อ!”

 วาเลนไทน์บ่นอุบพลางวางช่อดอกไม้ไว้ตรงหน้าพี่สาวที่เคาท์เตอร์ เขารู้สึกอายจริงๆตอนนั้น ก็ทุกสายตาเล่นเพ่งมาที่เขาเป็นตาเดียว แถมเจ้าสาวยังบ้าจี้ไม่ยอมโยนใหม่อีกรอบกลับยกให้เขามาเสียอย่างนั้น หนุ่มหน้าใสรีบขอตัวออกมาจากงานทันทีเหมือนกัน

“เอาน่า คราวนี้ฉันว่าแกได้เจอเนื้อคู่ชัวร์”

ไอริสายืนยันมั่นเหมาะ

“เปลี่ยนจากป้าขายดอกไม้ไปเป็นหมอดูแล้วหรือไง กะปุ๊กลุ๊ก”

“นี่! หยุดเรียกชื่อนั้นเลยนะไอ้เด็กบ้า!”

ไอริสาปรี๊ดแตกตรงรี่เข้าหาน้องชายหวังแจกขนมตุ๊บตั๊บเต็มที่

“ก็มันจริงนี่นา ตัวก็เตี้ย ขาก็สั้น ว่าแต่เขาตัวเองก็ได้ข่าวว่ายังโสด”

 แต่น้องตัวแสบมีหรือจะยอมโดนขนมตุ๊บตั๊บจากมือเล็กๆแต่เจ็บใช่เล่น หยอกเอินพี่สาวเสร็จก็วิ่งลิ่วขึ้นชั้นบนทันที

“ฉันสวยเลือกได้เหอะ เชอะ”

 ไอริสาบ่นกระปิดกระปอดส่งท้ายแม้จะลับเงาร่างสูงบางไปแล้ว


ไอริสาเป็นสาวช่างฝัน พระเอกของหล่อนจึงวาดไว้เสียหล่อเลิศเลอเกินจริงไปเสียหน่อยแต่กระนั้นหญิงสาวเองก็ไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจอะไรกับการไร้คู่ ว่างจากงานหล่อนมักจะเขียนนิยายเป็นงานอดิเรกอยู่แล้ว

ยิ่งช่วงกระแสวายมาแรง สาวร่างเล็กไม่วายใช้น้องชายตัวเองนี่แหละเป็นนายเอกของเรื่องอยู่บ่อยๆกับพระเอกหล่อโหดโคตรเซ็กซี่เร่าร้อนกระตุ้นต่อมจินตนาการทะลักทลายเลือดวายกระฉูด แต่เพราะตอนนั้นวาเลนไทน์เป็นไอ้หนุ่มผมยาวไว้เครา ถักเดทร็อค จึงเป็นเหตุให้พี่สาวก่อการร้ายโกนหนวดหั่นผมน้องจนกลายเป็นหนุ่มหน้าหล่อใสกิ๊งสมใจ เพราะวาเลนไทน์ในตอนแรกดูขัดหูขัดตาการจินตนาชวนฝันของหล่อน

“หึ เจ้าไทน์เอ๋ย แกกล้าหือกับฉันใช่ไหม ได้ เดี๋ยวฉันจะเขียนให้แกโดนจับกดสามสิบแปดกระบวนท่าเลย คอยดู หึหึ กับพระเอกเซ็กซี่เร่าร้อนสุดร้อนแรง เจ้าไทน์เอ๋ย แกตายแน่ๆ ฮ่าๆๆ”

 ใบหน้าหวานแอบยิ้มโรคจิตอย่างมาดร้ายเมื่อนึกภาพน้องตัวเองกำลังถูกกระทำโดยหนุ่มหล่อร้อนแรงเจ้าเสน่ห์

“หึ หึ โรคจิตได้อีกฉัน”

ว่าพลางละเลงปลายนิ้วลงบนแป้นพิมพ์อย่างเมามัน

“จะว่าไปถ้าเจ้าไทน์มันมีแฟนเป็นผู้ชายก็น่าจะดีไม่น้อยแฮะ อ๊าย อยากมีน้องเขย ไม่อยากมีแล้วน้องสะใภ้”

ไอริสาว่าพลางกอบมือเข้าหากันทำหน้าเคลิ้ม

“ทำท่าเคลิ้มอีกแล้วนะริสา คราวนี้คิดอะไรอีกล่ะ”

วาดดาวเพื่อนสนิทที่มาช่วยงานในร้านอดเย้าไม่ได้ยามเห็นอาการเพื่อนรัก

“ก็ริสาอยากให้เจ้าไทน์มันมีแฟนเป็นหนุ่มหล่อละดาว”

“หา! ไทน์นี่นะจะมีแฟนเป็นผู้ชาย ให้ช้างกลายร่างเป็นมดยังจะดูเป็นไปได้กว่าไหม? ริสาคิดได้ยังไงนี่ ยัยบ๊องเอ๋ย”

วาดดาวเสียงสูงไม่เชื่อเต็มที่ หล่อนเป็นเพื่อนสนิทที่รู้จักสองพี่น้องมานานนมเห็นกันมาแต่อ้อนแต่ออก ไม่มีวี่แววว่าคนที่ไอริสาพูดถึงจะเบี่ยงเบนแม้แต่น้อย

“ก็นั่นแหละ เจ้าไทน์ดันแมนโคตรนี่ละ เซ็งเลย ฟู่!”

 ไอริสานึกภาพน้องชายตัวเอง เด็กสถาปัตย์ไว้หนวดเคราผมยาวรุงรังถักเดทร็อคอย่างกับโจรในสายตาหล่อน ใช้ให้ไปส่งดอกไม้ทีลูกค้าตกอกตกใจ

หล่อนจึงใช้โอกาสอ้างเรื่องนี้แอบโกนหนวดหั่นผมวาเลนไทน์ออกตอนเมาปลิ้นกลายเป็นหนุ่มหน้าใสกิ๊งเปลี่ยนเป็นคนละคน

“อ่านนิยายมากไปแล้วตัวเล็ก”

วาดดาวส่ายหน้ายิ้มๆพลางก้มลงสนใจงานตรงหน้า

“ก็แค่คิดว่าถ้าได้ก็ดี”

ไอริสาไม่วายงุบงิบเถียง

“เรื่องความรักนะ มันอยู่ที่ใจ ถึงเวลาก็มาเอง”

 วาดดาวบอกเสียงเรียบก่อนที่ทั้งสองจะต่างหันไปสนใจงานของตัวเองไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้อีก



ร่างโปร่งบางกว่าผู้ชายทั่วไปล้มตัวนอนลงที่เตียงพลางหยิบกล้องมากดเช็คดูภาพเพื่อเลือกลงเวบเพจร้าน  ชายหนุ่มกดไล่ดูไปเรื่อยๆจนสายตาสะดุดเข้าที่ภาพๆหนึ่ง คนที่ติดมาในภาพคือคนที่ช่วยเขาไว้จากความซุ่มซ่ามในวันนี้ วาเลนไทน์พินิจพิจารณาใบหน้าหล่อภูมิฐานนิ่งขรึมแต่ดูมีอำนาจในที ตาคมกริบดุจพญาเหยี่ยวดูฉลาดทันคนสมกับเป็นนักธุรกิจ

“หึ ถ้ายัยกะปุ๊กลุ๊กได้เห็นมีหวังเลิกคลั่งพี่ติ๊ก เจษฎาภรณ์ เลิกกรี๊ดหนุ่มเกาหลีชัวร์”

ชายหนุ่มพึมพำขณะลุกขึ้นนั่งบนโต๊ะทำงานแล้วเริ่มงานของตัวเอง



“ไปกินเหล้ากับเพื่อนนะกะปุ๊กลุ๊ก”

 เสียงนุ่มใสตะโกนบอกพี่สาวขณะก้าวกระโดดพรวดลงจากบันไดคว้าหมวกกันน็อคเดินลิ่วออกไปที่ประตูด้านหลังตรงไปยังที่จอดรถ



ร้านเหล้าร้านประจำที่แสนคุ้นเคยคือสถานที่นัดหมายของเหล่าหนุ่มอินดี้ทั้งหลายแหล่ที่เพิ่งหลุดพ้นจากมหาวิบากการสอบมาหมาดๆ กลุ่มเพื่อนๆของวาเลนไทน์ต่างนัดกันมาสังสรรค์ก่อนจะแยกย้ายกันไปช่วงปิดเทอมแล้วมาเจอกันใหม่อีกทีตอนเปิดเทอม

“เฮ้ย! ไทน์ ทางนี้เว้ย”

 เสียงตะโกนเรียกพร้อมโบกมือหยอยๆเรียกใบหน้าเรียวหันไปตามเสียง

“ไงวะ สอบเสร็จก็ตัดขนโกนหนวดเลยหรือมึง จำเกือบไม่ได้ เมื่อกี้ก่อนจะเรียกกูยังเพ่งหน้ามึงตั้งนานว่าใช่มึงหรือเปล่า”

 ก๊วยเจ๋งบอกขำๆพลางส่งแก้วเหล้าให้เจ้าของใบหน้าเกลี้ยงเกลาที่ไม่คุ้นตานักของวาเลนไทน์ จำได้ว่าตอนก่อนจะสอบเสร็จ

วาเลนไทน์ยังเซอร์หนวดเคราเต็มหน้าถักเดทร็อคเป็นหนุ่มอินดี้ติสท์แตกอยู่เลย

“ก็ยัยกะปุ๊กลุ๊กนะสิ บังคับตัดบังคับโกน อ้างว่าตอนเอาดอกไม้ไปส่งลูกค้าจะคิดว่าโจรไปปล้น”

“สงสัยเจ๊ริสาแกอยากให้น้องหล่อใสสไตล์เกาหลี ตอนนี้เจ๊แกกรี๊ดใครอยู่วะ อืม แต่แบบนี้ก็ดูหล่อแบบใสๆดีนะเว้ย แบบว่าไสหัวไปนะ ก๊ากกกก แต่ยังไงก็หล่อน้อยกว่ากูอยู่ดีวะ ฮ่าๆๆ”

 กุนซือหนุ่มตี๋หน้าอินเทรนด์ว่าพลางจับคางเพื่อนหันซ้ายขวาเหมือนเห็นด้วยแต่ไม่วายยกหางตัวเอง จึงถูกวาเลนไทน์โบกหน้าทิ่มเหล้าในแก้วกระฉอก

“ถือหางตัวเองหนักไหมมึง ไอ้กุนเชียงเขียงหมู”

วาเลนไทน์ด่าพลางยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ

“ก็หนักบ้าง หางหน้ามันใหญ่นี่นะ ฮ่าๆ”

 กุนซือตอบอวยตัวเองพลางยักคิ้ววอนเท้ากระตุก

“เรื่องทะลึ่งไม่มีใครเกินมึง ไอ้ห่า”

ก๊วยเจ๋งทำท่าจะโบกซ้ำ แต่กุนซือไหวตัวหลบทันก่อนจะหันไปทำหน้าชวนประทับฝ่าเท้าใส่ก๊วยเจ๋งต่อ


 วาเลนไทน์คุยสัพเพเหระกับเหล่าผองเพื่อนไปเรื่อยอย่างสนุกสนานตามประสาวัยรุ่นวัยเรียนรอคนที่ยังมาไม่ถึง พอเหล้าเข้าปากได้ที่ก็เริ่มออกไปวาดลวดลายกันหรือไม่บางคนก็เริ่มส่องสาวๆสวยๆไว้หิ้วติดมือกลับไปด้วยสำหรับคืนนี้

“เฮ้ย ไทน์ คนนั้นแม่งแจ่มสะเด็ด สามนาฬิกา”

 หนุ่มคิ้วเข้มกัปตันสะกิดพลางบุ้ยปากไปทิศทางที่เขามองเห็นคนถูกใจ

“ไหนวะ เออ น่ารักดี แต่รู้สึกจะมากับแฟนนะเว้ย”

“เหอๆ ผัวเผลอแล้วเจอกันคร้าบคนสวย”

 กัปตันไม่วายแอบส่งจูบทะเล้นไปให้สาวเจ้ายามเจ้าหล่อนบังเอิญหันมาพอดี หญิงสาวชะงักไปนิดก่อนจะก้มหน้าซ่อนรอยยิ้มแต่ไม่วายแอบเหลือบตามามองเพราะคนแซวหล่อนนั้นเรียกได้ว่าหล่อเหลาเกินห้ามใจสไตล์หนุ่มเจ้าสำราญน่าควงแขนไม่น้อย

“พอเลยมึง เดี๋ยวก็ได้แดกตีนแทนเหล้าหรอก ดูหน้าผัวน้องเขาบ้าง เขาอยากให้มึงเป็นชู้กับเมียเขาไหม”

 เต็งหนึ่งหนุ่มตัดผมสกีนเฮดตบหัวกัปตันผลัวะหน้าแทบทิ่มอย่างหมั่นไส้

“แล้วมึงละ ไทน์ ไม่หิ้วกลับไปสักคนเหรอวะ แจ่มๆทั้งนั้นเลยนะเว้ย โรงแรมแถวนี้ใกล้ๆปลดปล่อยเว้ยปลดปล่อย”

กัปตันลูบหัวตัวเองตรงที่ถูกตบก่อนหันมาถามคนที่เอาแต่นั่งดื่มเงียบๆ

“ไม่ละ ไม่อยากทำร้ายเพศแม่”

วาเลนไทน์ยกยิ้มกระดกแก้วเหล้าเข้าปาก

“โธ่ ไอ้ห่า คนดีเหลือเกินนะมึง ไม่อยากทำร้ายเพศแม่หรือกลัวแม่ทูนหัวรู้เข้าแล้วจะโดนแบะหัวล่ะวะ”

 เบสท์โห่พลางผลักหัวพ่อพระเอกอย่างรับไม่ได้

จริงๆวาเลนไทน์ก็ไม่ได้ขาดแคลนเรื่องแบบนี้สักเท่าไหร่ บางครั้งเขาเองก็มีปลดปล่อยบ้างเพียงแต่ไม่บ่อยนักแถมป้องกันตลอด แต่ถ้าตอนไหนที่เขามีแฟนชายหนุ่มก็จะไม่นอกลู่นอกทางเลย

“มันเลิกแล้วโว้ย ไอ้หนุ่มวิศวะเพิ่งจะคาบไปแดกแบบไม่บอกเจ้าของล่วงหน้า ตอนสอบเสร็จเดินออกมาหน้าตึกคณะ ลัมโบร์กีนี่ขับปาดหน้าแถมตุ๊กตาสุดน่ารักแฟนไอ้ห่าไทน์ที่ยัดเยียดตำแหน่งแฟนเก่าให้แบบไม่ตั้งตัว มึงเอ๋ย สอบเสร็จว่าปางตาย ออกมาจากห้องสอบปางตายยิ่งกว่า”

ภัทรคนมาหลังสุดทันได้ยินบทสนทนาพอดีหย่อนก้นลงนั่งข้างๆพร้อมรายงานสถานการณ์และไม่วายหันมายิ้มล้อเพราะรู้ว่าเพื่อนไม่ได้เฮิร์ทเท่าไหร่นัก

“โห อะไรวะ คราวที่แล้วก็แพ้ทางเด็กหมอหน้าอย่างจืด คราวนี้วิศวะ มึงนี่แพ้แต่คนฉลาดๆนะไทน์”

 เบสท์ว่าขำๆ แต่คนฟังมีฉุน

“มึงด่ากูโง่หรือวะ ห่าเบสท์นี่”

“เปล๊า กูแค่พูดตามเนื้อผ้าเหอะ”

เบสท์บอกขำๆมองคนหัวอกกลัดหนอง

 “แล้วที่ตัดขนนี่เพราะเมียทิ้งหรือวะ”

 ภัทรอดถามเหมือนคนอื่นๆไม่ได้

“ไม่ใช่โว้ย ฝีมือยัยริสาแหละ ฮึ๋ย แอบมาตัดตอนกูกำลังแฮงค์เมาหลับไป ตื่นมา ลาโลกแล้วผมกู”

วาเลนไทน์ฮึดฮัดอย่างไม่สบอารมณ์

“เอาน่า ถือเสียว่าตัดผมล้างซวยไป มอเตอร์ไซค์ฮ่างจะแพ้ทางเบนซ์หนุ่มหมอหรือหนุ่มวิศวะหล่อกระชากใจขับลัมโบร์ก็ไม่แปลกหรอกมึง แค่รูปไม่หล่อ พ่อไม่รวย สาวสวยเลยอยากนั่งเบนซ์นั่งลัมโบร์ไม่อยากซ้อนมอเตอร์ไซค์ตากแดดสู้แสงยูวีเมืองไทยแค่นั้นเอ๊ง ฮ่าๆๆ อย่าคิดมาก เขายังไม่ได้เปิดซิงมึงเสียหน่อย เอ้า แดกๆๆ”

เต็งหนึ่งตบบ่าเพื่อนรักพลางยกแก้วเหล้ากรอกปาก

พวกเพื่อนๆต่างรู้ดีว่าวาเลนไทน์ไม่ได้รู้สึกเฮิร์ทเท่าไรนัก เพราะตอนคบกันสาวเจ้าก็มาจีบชายหนุ่มเอง จึงไม่แปลกใจนักหากหล่อนจะจากไปง่ายๆ


กลุ่มของวาเลนไทน์มีคบกันอยู่ 7 หนุ่มด้วยกันคือ วาเลนไทน์ ภัทร เบสท์ เต็งหนึ่ง ก๊วยเจ๋ง กุนซือ และกัปตันหนุ่มหล่อที่มีเอกลักษณ์เป็นคิ้วเข้มๆกับลักยิ้มเล็กๆที่แก้มดูเจ้าชู้กว่าใครเพื่อนประสาคนรูปหล่อพ่อรวย คนอื่นๆก็บ้าบอ เซอร์ ติสท์แตกไปตามประสาแต่ก็รักกันดีเพราะคบกันมารู้ไส้รู้พุงตั้งแต่มัธยม


“วะ วะ วะ ว้าววว นางฟ้ามาโปรด”

 กัปตันผิวปากแซวขึ้นพลางเพ่งสายตาไปที่ด้านหน้าร้าน ทุกคนจึงหันไปยังจุดเดียวกัน

“หยาดฟ้ามาดิน โฟร์โมสนี่โคตรสะบึ้ม แหวกหน้าผ่าหลัง ของจริงของปลอมวะ คืนนี้ได้แจ่มๆอย่างนี้กูรักกูหลงยอมตายถวายน้ำหมดตัวเลยละมึง”

เต็งหนึ่งทำหน้าเคลิ้มตาม

“นางฟ้าคงอยากมาซบอกจายกหรอกมึง ดูโน่นแฟนแม่งอย่างเทพ หล่อฉิบหายวายวอด แม่งเอ้ย เกิดมาเพื่อฆ่ากูจริงๆ”

 ก๊วยเจ๋งพูดพลางเบนทิศทางไปที่หนุ่มหล่อคมคายร่างสูงใหญ่ แค่มองระยะไกลยังสัมผัสได้ถึงเสน่ห์ร้อนแรงคุโชนของกายหนุ่มแน่นหนั่นที่ซ่อนอยู่ในเครื่องแต่งกายดูดีของเขา ยามก้าวขยับตัวล้วนเรียกสายตาสาวๆน้อยใหญ่แถมพวกเก้งกวางเสียยิ่งกว่าสาวสวยที่เขาควงมาเสียอีก

“โหย ไอ้ห่าก๊วย มึงช่างกล้าเอาหนังหน้าบ้านๆอย่างมึงไปเปรียบกับเขา พวกเรารวมกันเจ็ดคนยังสู้ยาก มึงดูเสียก่อน ทั้งสาวน้อยสาวใหญ่เก้งกวางจ้องกันตาเป็นมันแบบไม่แคร์แฟนเขาเลยนะนั่น”
เบสท์อดด่าให้ไม่ได้

 เสียงเพื่อนๆเห่าหอนแว่วเข้าหูตอนที่วาเลนไทน์ลุกออกไปเข้าห้องน้ำพอดีจึงไม่ทันได้มอง


ราตรีนี้อีกนานไกล เหล่าผองเพื่อนสังสรรค์กันอย่างสนุกสนานพอๆกับอีกหลายคนที่กำลังหฤหรรษ์บรรเลงบทรักแสนเร่าร้อนในค่ำคืนจันทร์แจ่มกระจ่าง
.
.
.
.

 “อ๊ะ อ๊ะ...อ๊า! ภีม! ภีมคะ อ๊า!...”

เสียงหวานกรีดตะเบ็งเปล่งสุดเสียง ปลายเล็บเคลือบสีสดจิกลงบนแผ่นหลังเปลือยแกร่งตามดีกรีความเสียวซ่านที่หล่อนได้รับ เสียงครางสุขสมดังเป็นระยะตามจังหวะกระแทกกระทั้นเข้าออกของร่างแข็งแกร่ง เสียงบดจูบแลกลิ้นร้อนแรงจนเตียงรักเร่าร้อนแทบจะลุกพรึบเป็นไฟ ร่างบางยวนเย้าไหวตามแรงบดจูบฟอนเฟ้นที่ไม่ว่าจะสัมผัสลงที่ใดริมฝีปากและมือหนาร้อนของเขาก็เป็นดังเหล็กร้อนที่นาบลงบนตัวหล่อน

อุณหภูมิสองร่างพุ่งสูงด้วยไฟอารมณ์ตัดกับแอร์เย็นฉ่ำ ผิวหนังชื้นไปด้วยหยาดเหงื่อพราว พายุอารมณ์โหมกระหน่ำซัดไม่หยุดหย่อนอย่างจะให้นางกวางสาวสิโรราบคามือ แต่มีหรือหล่อนจะยอมให้เขาหฤหรรษ์บนเรือนร่างของหล่อนอยู่ฝ่ายเดียว ยิ่งแกนกายร้อนขนาดใหญ่ขยับเข้าออกดุดันหนักหน่วงในตัวหล่อนกระแทกจุดกระสันเสียวภายในสร้างความหฤหรรษ์ปริ่มเปรมจนพริมรตาหลังแทบไม่ติดเตียงนอน สาวสวยเซ็กซี่ไหวตัวตอบสนองรับแรงกระแทกกระทั้นดุเดือดเผ็ดมันไม่แพ้กัน เขากระแทกตัวเสนอมาหล่อนไหวรับสนองตอบดุเดือดเผ็ดมันชนิดที่ว่าถึงพริกถึงขิงร้อนแรงไม่แพ้กัน

“อ๊ะ อ๊ะ ฮ้า!”

 เสียงสาวสวยครวญครางเสียงกระเส่า

“เยี่ยม เยี่ยมมากพริม! ฮ่า!”

 เสียงชายหนุ่มชมเปาะอย่างถูกใจในรสสวาทยามพายุโหมทอนกำลังลง มือหนาเสยผมชุ่มเหงื่อปกหน้าขึ้น เหงื่อเม็ดพราวเกาะตามไรแนวขมับ

“ตาพริมบ้างละนะคะ”

สาวสวยพลิกตัวขึ้นอยู่ด้านบนคุมบังเหียนเอง ริมฝีปากอิ่มเคลือบกลอสสีสดเผยอยั่วอย่างนางเสือผู้หมายมาดพ่อกวางหนุ่ม อกอิ่มขาวคู่ตึงสวยเด่นหราจนชายหนุ่มอดที่จะยื่นมือออกไปบีบเค้นความนุ่มหยุ่นอย่างมันมือไม่ได้ เขารู้ หล่อนชอบนักล่ะยามที่มือหนาใหญ่ขยำอกอวบอย่างมันมือเพราะมันยิ่งเพิ่มความเสียวกระสันให้แก่หล่อน

ร่างขาวเนียนโน้มลงจูบรุกเร้าเสนอความหวาน ชายหนุ่มปล่อยให้หล่อนบรรเลงเอง ริมฝีปากเรียวสวยจูบเลียจากแผงอกล่ำแกร่งอย่างคนออกกำลังตลอด จูบไล่ลงดูดดุนยอดอกแข็งขึ้นไตเรียกครางพึงใจจากคำคอหนาผ่านซิกแพ็คขึ้นลูกน่าหมั่นเขี้ยว หล่อนล่ะชอบนักผู้ชายกล้ามสวยอย่างคนออกกำลังกายสม่ำเสมอกับซิกแพ็คสวยๆมันดูเซ็กซี่น่าฝังเขี้ยวอย่าบอกใคร
 
ริมฝีปากสวยละเลงประทับรอยคิสมาร์กทั้งลูบไล้ลำแขนล่ำจนหนำใจเจ้าหล่อน ผ่านมาถึงส่วนแข็งแกร่งที่แข็งขืนขึ้นสู้ หญิงสาวตาวาวอย่างเจอของถูกใจ ริมฝีปากสวยจูบลงที่โคนแท่ง ค่อยๆถอดถุงมีชัยออกทิ้งก่อนจะใช้ปลายลิ้นปรนเปรอเลียคราบน้ำรักอย่างของหวาน เสียงทุ้มครางกระเส่าอย่างถูกใจพร้อมไหวเด้งรับโพลงปากนุ่มอุ่นที่ครอบครองเจ้าโลกเขา

หล่อนดูดดุนอย่างกับของอร่อยเหมือนไอศกรีมแท่งโตที่ไม่รู้จักเบื่อจนหนำใจก่อนจะถอนปากออก หยิบถุงป้องกันฉีกออกและสวมลงด้วยปากตัวเองขณะสบตากับชายหนุ่มไปด้วยกิริยายั่วยวน ภีมพริษฐ์มองการกระทำแสนเซ็กซี่นั้นอย่างร้อนเร่า ร่างขาวผ่องแสนยั่วขยับอย่างยั่วยวนสายตา หล่อนค่อยๆทิ้งตัวลงครอบครองแท่งร้อนแรงโดยสายตานางเสือสาวจ้องมองกวางหนุ่มในอาณัติไม่วางตาจนครอบครองได้มิดลำ หล่อนนั่งนิ่งขมิบข้างในยั่วให้กวางหนุ่มกลัดมันเสียวเล่นๆด้วยแววตาซุกซนท้าทาย
ได้ผล เมื่อพ่อกวางกลัดมันของหล่อนตาลุกโชนด้วยไฟสวาทบ่งบอกถึงความต้องการพุ่งสูง ไม่หรอก หล่อนไม่ให้เขาสุขสมเร็วปานนั้น แส้เส้นที่หล่อนเตรียมไว้เซอร์ไพร์เป็นของเล่นกับเขาถูกโชว์หรา ดวงตาคู่สวยหรี่ลงยกยิ้มมุมปากก่อนจะพาดลงยังหน้าท้องแกร่ง

“เพี๊ยะ!”

“ฮ่า!..”

เสียงครางทุ้มพร้อมร่างข้างใต้ขยับเกร็งหน้าท้องแกร่ง ส่วนแข็งแกร่งของเขาในตัวหล่อนกระตุกยึกจี้จุดกระสันของหล่อนพอดี ริมฝีปากสวยเผยออย่างถูกใจกับปฏิกิริยายามพ่อกวางถูกทรมาน

“เพี๊ยะ! เพี๊ยะ! เพี๊ยะ!”

หล่อนยังพาดต่อที่ซิกแพ็คแกร่งอย่างสนุก ยิ่งเขากระตุกเกร็ง ส่วนๆนั้นก็ยิ่งกระแทกเข้าลึกในตัวหล่อน หญิงสาวกลายเป็นนางเสือร้อนสวาทที่พร้อมจะปรนเปรอทั้งเขาและตัวเอง ฟาดจนหนำใจ ใบหน้าสวยก้มลงจูบยังร่อยรอยที่ฝากไว้ รูปหน้าเรียวเงยสบตาคมขณะลิ้นร้อนสัมผัสลงยังรอยแส้ ยิ่งยั่วให้ชายหนุ่มร้อนจนขยับสะโพกสวนขึ้น สาวสวยลากเรียวลิ้นเป็นทางยาวตามร่องซิกแพ็คก่อนจะขยับตัวตรงครอบครองส่วนร้อนเพราะตัวเองก็ร้อนมากแล้วเหมือนกัน สะโพกอวบเซ็กซี่เริ่มไหวโยกเข้าจังหวะกับร่างข้างใต้

“พั่บ พั่บ พั่บ อ๊ะ อ๊า อ๊า อ๊า!”

เสียงเข้าจังหวะกระแทกกระทั้นของทั้งคนอยู่บนและล่างดังขึ้นรัวเร็ว ก่อนพ่อกวางในคราแรกจะกระชับสะโพกอวบจัดการคุมจังหวะเองกระแทกเน้นๆแรงๆจนนางเสือสาวกรีดร้องครวญครางสุดเสียงก่อนจะทิ้งตัวลงหมดเรี่ยวแรงบนอกแกร่งอย่างลูกแมวเชื่องๆ

สองหนุ่มสาวเต็มอิ่มกับกิจกรรมรักที่ผ่านมาหลายชั่วโมง ริมฝีปากได้รูปของชายหนุ่มจูบแผ่วเบาที่หน้าผากมนชื้นเหงื่อ ก่อนจะพากันหลับใหลเมื่อล่วงเลยค่อนคืนมานานแล้ว



 :o8:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 07-01-2015 22:00:25
 :mew1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)
เริ่มหัวข้อโดย: March. Marcia ที่ 07-01-2015 22:35:45
น้องไทน์ของแมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม่
ในที่สุดก็มาเล้าแล้วววว แงงงงงงงงงงงงงงงงงงง้ ><
รอค่าาาา รออ่านนนนนนนน้าาาาา #ดี๊ด๊าเป็นที่สุด 5555
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 07-01-2015 22:47:28
 :a5: :a5: :a5:

อุตะ!นางแร๊งส์!!

 :impress2:น้องไทน์~~น่ารักๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 07-01-2015 23:08:50
ดราม่าสุดๆ เจอตอนเมื่อกี้ไปก็หน้ามืดไปชั่วอ่านตอนที่ 2 จบ

รอ nc คู่หลักค่ะ   เราหื่นมาก
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 07-01-2015 23:30:09
ว้ายเอ็นซีชายหญิง  ผิดสำแดงค่า ขอชายชายมาแก้พิษด่วนๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire) #Passion.3# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 08-01-2015 19:15:21
Passion.3


“พี่พริมยังไม่กลับหรือคะ”

เสียงหวานใสของสาวพนักงานรุ่นน้องเอ่ยถามสาวสวยตาคมหุ่นระหงที่กำลังขีดๆเขียนๆง่วนอยู่กับงานตรงหน้า

“อีกแป๊บจ้ะ เดี๋ยวเคลียร์ตรงนี้เสร็จแล้วก็จะกลับแล้วล่ะ”

พริมรตาบอกยิ้มๆขณะง่วนกับงานดีไซด์เสื้อผ้าสำหรับซีซั่นหน้าอย่างขะมักเขม้น

“ว่าแต่ เอ...วันนี้ยังไม่เห็นราชรถสุดหล่อแวะมาเลยน้า”

เสียงใสพูดเย้าถึงคนรักหนุ่มหล่อของหล่อนพลางทำท่าชะเง้อชะแง้มองออกไปที่ประตูทางเข้าร้านมองหาเจ้าของร่างสูงที่มักพาใบหน้าหล่อเหลาชวนเคลิ้มฝันแวะมาเป็นประจำ พริมรตายกยิ้มเบาๆ

“สงสัยประชุมติดพันยาวละมัง วันนี้น่าจะได้กลับเอง”

 พริมรตานึกถึงนักธุรกิจหนุ่มอนาคตไกลเจ้าของหัวใจหล่อนที่บางครั้งงานก็ยุ่งรัดตัว แต่หญิงสาวก็เข้าใจเขาดี
แฟชั่นดีไซด์เนอร์สาวสวยเจ้าของห้องเสื้อชื่อดังภายใต้แบรนด์ตัวเองเริ่มเก็บของลงโต๊ะเมื่องานออกแบบเสื้อฟ้าสำหรับซีซั่นหน้าเสร็จเรียบร้อย

Tru Tru...

เสียงสมาร์ทโฟนแบรนด์ดังดังขึ้นดึงความสนใจหล่อนด้วยเบอร์ที่ตั้งไว้เฉพาะคนพิเศษ

“ว่าไงคะสุดหล่อ”

พริมรตากรอกเสียงหวานทรงเสน่ห์กลับไป

“เดี๋ยวผมต้องพาลูกค้าไปเลี้ยงดินเนอร์ต่อ ไม่แน่ใจว่าจะกลับกี่โมง พริมทานข้าวก่อนได้ไหมไม่อยากให้รอ”

“ได้ค่ะ ภีมไม่ต้องห่วงนะคะ เดี๋ยวพริมกลับเองได้ค่ะ”

หล่อนตอบกลับเสียงหวานให้เขาเบาใจ หลังจากคุยกันอีกไม่นานคนรักหนุ่มจึงวางสายไป พริมรตาอมยิ้มมองหน้าจอมือถือภาพคู่ของหล่อนกับเขา

“ภีมพริษฐ์”

ชื่อนี้ทำให้หลายคนต่างนึกถึงหนุ่มหล่อสุดร้อนแรง เซ็กซี่ เร่าร้อนที่หล่อนพิสูจน์ด้วยตัวเองมาแล้วกับบทรักร้อนเร่าในค่ำคืนสุดแสนวิเศษชวนถวิลหา สะโพกสอบสุดเซ็กซี่เคลื่อนโหมเข้าหาอย่างร้อนระอุดุจพายุเพลิงราคะที่ซัดเข้าหาไม่หยุดหย่อนจนหล่อนอดจะกัดริมฝีปากล่างไม่ได้เมื่อนึกถึงความอิ่มเอมในค่ำคืนที่ผ่านมา ผู้ชายที่ผู้หญิงหลายคนฝันหาปรารถนาถึง แค่ได้ร่วมเตียงเป็นคู่นอนเพียงคืนเดียวของเขาพวกหล่อนก็ถือว่าบรรลุจุดประสงค์แล้ว

และผู้ชายคนนั้นก็เลือกหล่อน

ภีมพริษฐ์เลือกพริมรตา

หล่อนเป็นคนรักที่เขาควงออกหน้าออกตาท่ามกลางสายตาละห้อยเสียดายของผู้หญิงหลายๆคนที่มองตามหลังแกมอิจฉากับความสมกันของคู่หนุ่มหล่อสาวสวย

พริมรตายกยิ้มกริ่มพลางเคลียร์ของเตรียมกลับ มือบางหยิบตลับแป้งพัพและลิปสติกมาแต่งเติมสีสันให้ตัวเอง เป็นอันว่าวันนี้หล่อนฟรี มีเวลาได้โบยบินก่อนกลับไปนิทราที่คอนโด หญิงสาวคิดกิจกรรมดีๆให้ตัวเอง หล่อนไม่ใช่ผู้หญิงประเภทติดกับแฟนเป็นตังเม หล่อนยังรักอิสระ ชอบทำอะไรตามใจตัวเอง

 มือเรียวหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นกริ๊งกร๊างหาเพื่อนสาวทันที

“ว่าไงจ๊ะ วันนี้คุณแฟนสุดที่รักติดงานละสิถึงโทรมาได้”

 น้ำเสียงหวานใสปลายสายกรอกเสียงรับสายอย่างรู้ทัน

“รู้ดีจริงนะ” พริมรตาเอ่ยยิ้มๆ

“แหงอยู่แล้ว ถ้าแฟนไม่ติดงาน คุณพริมรตาหรือจะโทรหาเพื่อน” ปลายสายยังไม่เลิกแหย่

“ทำเป็นน้อยใจไปได้น่า เที่ยวกันออกบ่อย ว่าแต่วันนี้ที่ไหนดี”

หญิงสาวชวนน้ำเสียงติดตื่นเต้นนิดๆเพราะเพิ่งเห็นเพื่อนสาวอัพอินสตาแกรมร้านน่าไป

“อืม แกกลับไปอาบน้ำก่อนก็แล้วกัน แล้วเดี๋ยวฉันแวะไปรับที่คอนโดหาอะไรกินรองท้องก่อน แล้วจะพาไปที่แจ่มๆ รับรองถ้าคุณภีมอยู่ไม่มีทางปล่อยแกไปแน่ๆ”

“แสดงว่าหนุ่มๆเยอะละสิ พูดแบบนี้” สาวสวยกระเซ้าเพื่อนอย่างรู้ใจ

“ก็นะ นิดนึง หนุ่มนักศึกษาหล่อๆเพียบเลย มองไม่หวาดไม่ไหว”

“เดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปกินเด็กแล้วหรือไง”

“ก็เด็กน่ากินนี่แก ขาวๆใส อ๊าย เด็กสมัยนี้ทำไมหล่อกันนักนะ เห็นแล้วเสียดาย ไม่น่าเกิดเร็วเลยฉัน”

“หึ เป็นงั้นไป ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวเจอกันนะ”

 หญิงสาววางสายพลางหย่อนสมาร์ทโฟนลงกระเป๋า ลุกขึ้นก้าวฉับๆออกจากร้านไป


เรือนร่างระหงขาวผุดผ่องภายใต้สายน้ำจากฝักบัวดูเซ็กซี่เย้ายวนสายตา หล่อนปล่อยให้สายน้ำไหลลงผ่านผิวเนื้อนวลเนียนขณะมองดูเรือนร่างตัวเองในกระจกด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก มือบางเอื้อมปิดก๊อกน้ำ ฉวยผ้าขนหนูเช็ดตัวพอหมาดก่อนจะพันกายเปิดประตูเดินเข้าส่วนห้องนอนตรงไปยังตู้เสื้อผ้าหยิบชุดที่หล่อนออกแบบเอง ชุดที่มีเพียงชุดเดียวไม่ได้แขวนโชว์ในร้าน

“โอ้ แม่เจ้า ชุดเริ่ดขนาดนี้ ขอไฟเขียวคุณภีมหรือยังคะ คุณเพื่อน”

“ภีมยังไม่เห็น เพิ่งออกแบบเสร็จ กะว่าจะใส่ไปเช็คเรตติ้งเสียหน่อย”

หล่อนตอบสบายๆ แค่ฟังจากน้ำเสียงของเพื่อนก็พอจะบอกในฝีมือการดีไซน์ของหล่อนได้ระดับหนึ่ง

“เช็คเรตติ้งคนหรือเรตติ้งชุดกันแน่คะ”

“ฉันมีภีมสำหรับทุกคำตอบที่ผู้หญิงต้องการอยู่แล้วน่า ไปเถอะ”

 หล่อนตัดบทซ่อนสายตาอ่านไม่ออกไว้มิดชิดพลางก้าวนำออกไปอย่างนางพญา


ชุดเดรสสั้นเกาะอกรัดรูปสีดำพอดีตัวขับผิวขาวหยวกให้ยิ่งขาวผ่องชวนมองและน่าหลงใหล ยิ่งไม้แขวนเสื้อหุ่นดีเป๊ะทุกสัดส่วนอยู่แล้วยิ่งเรียกสายตาเหลียวหลังได้ไม่ยาก ยามเรียวขาเนียนขาวย่างกรายผ่าน ความเป็นแฟชั่นดีไซด์เนอร์ของหล่อนทำให้ทุกท่วงท่าทุกสัดส่วนดูสง่าอย่างนางพญา สวยงาม ตราตรึงใจคนมองจนเคลิ้มตาม

“ชุดเริ่ด ไม้แขวนเสื้อก็เริ่ด รวมกันแล้วเพอร์เฟคสุด หนุ่มๆงี้มองเหลียวหลังเลยนะคะคุณเพื่อนพริม”

กระแสเสียงใสเอ่ยแซวยามร่างระหงพาตัวเองมาถึงโต๊ะท่ามกลางสายตาสนใจหลายคู่ทั้งแต่ทางเข้าร้าน

“สนใจแวะได้ที่ร้านนะคะ ชุดนี้เพิ่งออกแบบเสร็จ ยังไม่ได้ลงคอลเล็คชั่นไหน”

พริมรตาพูดยิ้มๆพลางยกแก้วขึ้นจิบเบาๆ

 “โห หนุ่มๆพวกนั้นยังมองพริมไม่หยุดเลยนะ ทั้งหนุ่มทั้งทอมด้วย เสน่ห์แรงจริงจริ๊งเพื่อนฉัน”

เสียงเพื่อนสาวยังรายงานสถานการณ์ไม่หยุด พริมรตาเหลือบหางตามองนิดหนึ่งพลางยกยิ้ม

“แต่ก็ได้แต่มองเท่านั้นแหละ เพราะมีหนุ่มหล่อสุดเซ็กซี่ตีตราจองไว้แล้ว เมื่อไหร่จะมีข่าวดีล่ะคะคุณเพื่อน” 

อีกเสียงหนึ่งถามขึ้น

“ไม่รู้สิ แบบนี้ก็ชิลๆดีอยู่แล้ว”

 สาวสวยตอบแบบไม่อนาทรร้อนใจเท่าไรนักขณะมือยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นจิบเบาๆ

“ดูหล่อนไม่รีบเลยนะคะ มีแฟนหล่อรวยขนาดนั้น แต่เอ...เพื่อนเรามีดีอะไรนะ ถึงได้มัดใจคุณภีมเสียอยู่หมัด”

“แหม แกก็ถามมาได้ เห็นๆกันอยู่ว่า นางสวย นางเริ่ด เฉิดขนาดนี้ผู้ชายจะไปไหนรอดล่ะคะ”

“แกกับคุณภีมนี่เหมาะสมกันจริงๆนะพริม ว่าแต่ แกยังไม่อยากมีครอบครัวจริงๆหรือ คุณภีมได้คุยเรื่องแต่งงานบ้างหรือเปล่า”

“ก็คุยๆบ้าง ไม่รู้สิแก ฉันรู้สึกดีนะที่คบกับเขา ฉันรู้สึกตัวเองเป็นผู้หญิงที่โชคดีท่ามกลางผู้หญิงหลายๆคนที่พยายามเข้าหาเขา”

พริมรตาพูดพลางสายตาเหลือบไปเห็นใครบางคนคุ้นตา คิ้วเรียวสวยขมวดเข้าหากันเล็กน้อยก่อนปรับให้เป็นปกติเหมือนเดิมไม่ให้ผิดสังเกต

“เอ่อ คุณผู้ชายโต๊ะนั้นฝากมาให้คุณผู้หญิงท่านนี้ครับ”

 เสียงทุ้มของบริกรหนุ่มเอ่ยขณะยื่นถาดวางเครื่องดื่มในแก้วทรงสูงมาตรงหน้าพริมรตา สาวสวยเหลียวมองไปยังโต๊ะเป้าหมาย สายตาหวานคมสบกับบุรุษร่างสูงเครื่องหน้าหล่อเหลาที่กำลังมองตรงมาที่หล่อนเช่นกัน

“ว้าว เข้ามานั่งก้นยังไม่ทันร้อนก็มีหนุ่มหล่อมาขอเชื่อมสัมพันธ์ด้วยแล้ว อิจฉาคนสวยชะมัด”

เสียงหนึ่งในบรรดาเพื่อนสาวโสดเฉพาะกิจดังขึ้น

“แต่อย่างไรเสีย คุณภีมก็หล่อกว่าอยู่ดี”

ข้างที่ถือฝ่ายภีมพริษฐ์ก็ออกตัวเชียร์ทันทีเหมือนกัน

“นี่ก็เข้าข้างคุณภีมตลอด” อีกเสียงเอ่ยขึ้นมาบ้าง

“หรือแกจะเถียงว่าไม่จริง คนนี้ดูดีก็จริง แต่คุณภีมหล่อกว่าเห็นๆ จริงไหมคะคุณเพื่อน”

เพื่อนสาวยื่นใบหน้ามากระเซ้า พริมรตาไม่ตอบคำถามแต่หันไปบอกกับบริกรแทน

“ช่วยบอกเขาด้วยนะคะ ฉันไม่รับของคนแปลกหน้า”

บริกรหนุ่มพยักหน้าเข้าใจพลางเลี่ยงออกไป

“ว๊าย แรงค่ะ นางปฏิเสธแบบไร้เยื่อใย”

สาวๆต่างหัวเราะคิกคักกับปฏิกิริยาของหล่อน พริมรตาอมยิ้ม หญิงสาวแค่อยากมาเที่ยวปลดปล่อยอารมณ์บ้างเท่านั้น ซึ่งภีมพริษฐ์เองก็ไม่ได้ห้าม ปกติชายหนุ่มจะมาด้วยตลอด น้อยครั้งเต็มทีที่จะปล่อยให้หล่อนฉายเดี่ยวและต้องมากับเพื่อนเท่านั้น

“งั้นถ้าไม่อยากเป็นคนแปลกหน้า ผมขอทำความรู้จักกับคุณได้ไหมครับ”

ร่างสูงบอกขณะทิ้งตัวลงนั่งใกล้ๆพลางยื่นแก้วเครื่องดื่มให้

“พอร์ชครับ”

 ชายหนุ่มบอกทั้งสายตาคมจ้องหล่อนไม่วางตา พริมรตากลอกตานิดหนึ่ง

“ฉันมีแฟนแล้วนะคะ คงไม่สะดวกใจทำความรู้จักกับใครเท่าไหร่”

“รู้อยู่แล้วล่ะครับ สวยขนาดนี้ไม่มีสิแปลก รู้จักเป็นเพื่อนกันไว้ก็ไม่เสียหายนี่ครับ”

“อย่างนั้นหรือคะ แค่เพื่อนสินะคะ”

 หล่อนเอ่ยทวนอย่างรู้ทันจุดประสงค์ของอีกคน ไม่มีเสียหรอกคนที่จะเข้าหาหล่อนเพียงเพราะหวังจะเป็นเพียงเพื่อน

“ครับ แค่เพื่อน”

ชายหนุ่มยืนยัน แต่สายตาสื่อความหมายว่าน่าจะมีคำต่อท้าย

“แต่แววตาของคุณนี่ ดูเหมือนจะไม่ใช่อย่างนั้นเลยนะคะ”

สาวสวยบอกอย่างรู้ทัน

“หรือครับ แล้วแววตาของผมดูเป็นแบบไหนละครับ”

 ชายหนุ่มเอ่ยถามทั้งที่สายตาไม่ละไปจากใบหน้าสวยแม้แต่น้อย

“คุณมองเหมือนฉันเป็นเนื้อที่คุณพร้อมจะเขมือบทุกเมื่อ บอกไว้ก่อนนะคะ แฟนฉันดุ ระวังคุณจะโดนตะปบเอาได้”

หญิงสาวบอกยิ้มๆไม่จริงจังนักกับคนที่ผ่านมาเจอกันแค่คืนเดียว

“ว่ากันว่าอะไรที่ได้มายากๆมันก็ยิ่งท้าทาย อะไรที่เจ้าของยิ่งหวงมันก็ยิ่งอยากได้มาไว้ครอบครองท่าจะจริงนะครับ แล้วทำไมวันนี้เขาถึงปล่อยคุณมาคนเดียวได้นะ รู้ไหมครับ ตั้งแต่คุณก้าวเท้าเข้ามาในร้าน ทุกคนก็เหมือนถูกมนต์สะกดของคุณกันทั้งนั้น”

ชายหนุ่มมองด้วยแววตาเสน่หาเต็มเปี่ยม หญิงสาวยกยิ้มพลางจิบไวน์มองตอบด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก

...อย่างนายมันก็แค่ลูกเสือฝึกหัดเท่านั้นแหละ ต้องภีมเท่านั้น ถึงจะเรียกว่าราชสีห์...

หล่อนคิดในใจเงียบๆ ขณะกรอกไวน์ชั้นดีลงคอ

คืนนี้เป็นของหล่อน

ราชสีห์ไม่อยู่ กวางสาวร่าเริง

หึ

.

.

.

“อะไรนะ! ตาหนึ่งถูกรถชนอย่างนั้นหรือ? ได้ๆ เดี๋ยวจะรีบไปเดี๋ยวนี้”

 น้ำเสียงตื่นตระหนกจากคนข้างๆทำให้พริมรตาที่กำลังคาดเข็มขัดนิรภัยหันไปมอง

“ตาหนึ่งถูกรถชนหรือ อาการเป็นไงบ้าง”

“สาหัสน่าดู ตอนนี้อยู่ห้องไอซียูละพริม”

 น้ำเสียงหวานเครือด้วยความกังวล พริมรตาปลอบประโลมเพื่อนรักให้มีสติ ก่อนทั้งคู่จะเปลี่ยนปลายทางไปที่โรงพยาบาลแทน



“ดึกมากแล้ว เดี๋ยวฉันไปส่งแกกลับไปพักผ่อนก่อนนะ”

“ไม่ต้องหรอก แกอยู่เฝ้าน้องไปเถอะ เดี๋ยวฉันกลับแท็กซี่เองได้”

“แต่มันอันตรายนะพริม ฉันเป็นห่วง แท็กซี่เดี๋ยวนี้ใช่ว่าจะไว้ใจได้”

“ไม่เป็นไรหรอกน่า เดี๋ยวฉันจะโทรหาภีม ฉันไปก่อนนะ”

“โอเค ถึงแล้วโทรบอกด้วยล่ะ”

“อืม แกทำใจดีๆนะ น้องแกคงไม่เป็นไรมากหรอก”

พริมรตาบีบมือเพื่อนรักให้คลายกังวลก่อนเดินออกมา มือบางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเบอร์หาคนรัก

   ...เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้...
   

“หึ ทำงานจนไม่ได้สนใจอะไรตามเคย โทรศัพท์แบตฯหมดยังไม่รู้ตัวอีก”

หญิงสาวส่ายหน้ายิ้มๆให้เบอร์โทรศัพท์ที่ติดต่อไม่ได้ของคนรัก

   “เอาเถอะกลับเองก็ได้”

ร่างสูงระหงแบบฉบับนางแบบเดินกระฉับกระเฉงออกมาด้านหน้าโรงพยาบาลเพื่อมองหารถแท็กซี่ ตอนนี้ล่วงค่อนคืนมานานแล้ว ถนนค่อนข้างโล่งพอดู ยืนรอไม่นานรถแท็กซี่เปิดไฟว่างกำลังวิ่งมาพอดี หญิงสาวไม่รอช้าที่จะโบก

“ไปที่...นะคะ”

พริมรตาบอกปลายทางแก่คนขับขณะรถเคลื่อนตัวออกไป สายตาไม่ลืมสังเกตบัตรประจำตัวคนขับและแอบถ่ายรูปเผื่อไว้ และเพื่อความรอบคอบหล่อนจึงส่งภาพนั้นเข้าไลน์คนรักและเพื่อนรักอีกที ระหว่างทางหญิงสาวมองทางโดยตลอด ข่าวคราวทุกวันนี้ทำให้หล่อนค่อนข้างระวังตัว

“นี่ไม่ใช่ทางที่ฉันบอกนี่คะ!”

พริมรตาท้วงขึ้นเมื่อคนขับเริ่มออกนอกเส้นทางที่ไม่คุ้น สัญชาติญาณการระวังภัยตื่นตัวในทันที

“อ๋อ ผมจะพาไปทางลัดน่ะครับ”

คนขับหันมายิ้มตอบ พริมรตาจับสัญญาณอันตรายในแววตานั้น ที่ผ่านมาเสือสิงห์กระทิงแรดล้วนเข้ามาหาหล่อนมากมาย ภัยรอบด้านที่ผู้หญิงมักประสบทำให้หล่อนไม่ประมาท

“เท่าที่ฉันรู้ ทางลัดมันไม่ใช่ทางนี้นี่คะ หยุดรถเดี๋ยวนี้!!”

พริมรตาตะคอกเสียงดังเมื่อเริ่มไม่ชอบมาพากล ไม่ใช่ว่าคนขับแท็กซี่ทุกคนจะไม่ดี แต่บางทีมันก็มีวายร้ายแฝงตัวเข้ามาในอาชีพนี้เหมือนกัน

“เอาน่า ผมไม่พาคุณหลงหรอกน่า รับรองสวยๆแบบนี้ส่งถึงที่”

วายร้ายเริ่มเผยหางทำท่ากะลิ้มกะเหลี่ยชำเลืองมองร่องอกอิ่มขณะขับรถออกนอกเส้นทางเรื่อยๆ

“แกนั่นแหล่ะที่จะถึงที่ตายถ้าไม่หยุดรถ! หยุดเดี๋ยวนี้!”

วัตถุสีดำเมี่ยมจ่อเข้าที่ขมับคนขับคิดไม่ซื่อทันที หล่อนแสยะยิ้มอย่างเป็นต่อเมื่อเห็นดวงตาเบิกโพลงอย่างตกใจ

“เฮ้ย!”

“ฉันเป็นตำรวจปลอมตัวมาทำคดี หยุดความคิดเลวๆที่แกคิดจะทำแล้วพาฉันออกไปจากตรงนี้!”

 หล่อนแอบอ้างเป็นผู้พิทักษ์สันติราชตะคอกเสียงดังอย่างอุกอาจ

“ครับๆ พากลับแล้วครับ”

 คนขับกลัวหัวหดละล่ำละลักทำท่าจะเลี้ยวรถพากลับ แต่

เอี๊ยด! พลั่ก!

ทุกอย่างกลับตาลปัตรเมื่อคนร้ายใช้จังหวะที่หล่อนเหลือบมองทางเบรกรถเสียงดังจนหญิงสาวเสียจังหวะเข้าแย่งปืนจากหล่อน เกิดความชุลมุนขึ้นภายในรถ ปืนหลุดจากมือพริมรตา สรีระที่บอบบางกว่าเพลี่ยงพล้ำเมื่อถูกชกเข้าที่หน้าท้อง ร่างบางจุกจนตัวงอ ใบหน้าหื่นกรามแสยะยิ้มเลวขณะไล่สายตาสำรวจเรือนร่างหล่อน พริมรตารู้สึกขนลุกสะอิดสะเอียด ชุดสวยเซ็กซี่ของหล่อนกำลังเป็นดาบสองคมกรีดทำลายชีวิตหล่อน

“ภีมคะ ช่วยพริมด้วย”

 ใบหน้าหล่อเหลาของคนรักปรากฏขึ้นในความคิด ความกลัวแล่นริ้วขึ้นในใจ หญิงสาวนึกภาวนาให้ใครสักคนผ่านมาแถวนี้แม้ความหวังจะริบหรี่เต็มที

“แม่ง เอามันตรงนี้แหละวะ ขาวฉิบหาย ขาวจั๊วน่าเจี๊ยะ”

วายร้ายพูดขณะใช้มือหยาบลูบเรียวขางาม

“เฮ้ย! พลั่ก! ผลั๊วะ! ตุบ!”

หล่อนรู้ว่าชีวิตจริงไม่ใช่ละคร แต่ก็รู้สึกโล่งใจเมื่อมีมือๆหนึ่งกระชากศีรษะคนร้ายออกไปจากตัวหล่อน เสียงการต่อสู้ดังขึ้น หล่อนไม่รู้ฝ่ายใดเพลี่ยงพล้ำฝ่ายใดได้เปรียบ มือบางรีบควานหาปืน

“เปรี้ยง!”

พริมรตาตัดสินใจยิงขู่ขึ้นฟ้าหนึ่งนัด ได้ผล เมื่อคนร้ายหยุดการต่อสู้ลงรีบหนีอย่างรวดเร็ว หญิงสาวมองแผ่นหลังร่างสูงโปร่งของผู้ชายที่กระชากมัจจุราชออกไปจากชีวิตหล่อน ชายหนุ่มใช้หลังมือเช็ดคราบเลือดติดริมฝีปากหันกลับมาหาหล่อน

“คุณปลอดภัยนะ”

ใบหน้าขาวสะอาดหล่อเหลาเอ่ยถามเสียงนุ่ม

“กำลังแย่เลยคะ ขอบคุณนะคะ ขอบคุณจริงๆ”

 พริมรตาถอนใจโล่งอกรู้สึกเหมือนได้ชีวิตใหม่อีกครั้ง

“รีบไปเถอะครับ เดี๋ยวผมไปส่ง คุณไว้ใจผมไหม”

 เสียงนุ่มเอ่ยถามพลางมองใบหน้าหล่อน พริมรตานิ่งไป ก่อนที่คนๆนั้นจะหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาหยิบบัตรบางอย่างส่งให้หล่อนดู

“ถ่ายรูปเก็บไว้เพื่อความอุ่นใจก็ได้ครับ”

เขาบอกอีกที พริมรตาพยักหน้าพลางเดินเข้าไปหยิบกระเป๋าในรถและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปเขาเก็บไว้

ร่างสูงเก็บบัตรลงกระเป๋าสตางค์ไว้ตามเดิมก่อนจะเดินนำพาหล่อนไปที่รถมอเตอร์ไซค์จอดไว้ใกล้ๆ ที่จริงเขาเอะใจตั้งแต่เห็นรถแท็กซี่เลี้ยวเข้าซอยร้างนี่โดยที่มีผู้โดยสารเป็นผู้หญิงยามวิกาลแล้วจึงขี่รถตามมาดู

“ใส่เสื้อคลุมผมไว้ก่อนดีกว่านะครับ ลมมันแรงเดี๋ยวจะไม่สบาย”

“ขอบคุณค่ะ”

หญิงสาวเอ่ยขณะยื่นมือไปรับเสื้อแจ็กเก็ตยีนส์มาสวมทับไว้ ร่างสูงโปร่งสตาร์ทเครื่องออกเดินทางโดยมีหล่อนนั่งไพล่ซ้อนไปด้วย

พริมรตามองแผ่นหลังคนตรงหน้าโดยไร้ซึ่งการพูดคุยอะไร มีหลายคำที่อยากบอกแต่มันก็ตื้อจนไม่รู้จะพูดอะไรนอกจากบอกทางแก่สารถี ถนนตอนดึกโล่ง เขาขี่รถค่อนข้างเร็วเพื่อพาหล่อนไปยังจุดหมาย

สายฝนเทกระหน่ำลงมาเมื่อขี่มาสักพัก พริมรตาไหล่ห่อกระชับเอวคนขับแน่นขึ้น ชายหนุ่มชะลอความเร็วลงแวะร้านเซเว่นข้างทาง

“ไหวไหมครับ ยังกลัวอยู่ไหม”

เสียงนุ่มถามพลางยื่นเครื่องดื่มร้อนในแก้วกระดาษให้หล่อนดื่มคลายหนาวระหว่างรอฝนซาหน้าร้านเซเว่น

“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าไม่ได้คุณฉันต้องแย่แน่ๆ เผลอๆพรุ่งนี้อาจได้เป็นข่าวหน้าหนึ่งมีกระดาษหนังสือพิมพ์ปิดหน้าหรือเปล่าก็ไม่รู้”

หล่อนพยายามพูดติดตลกทั้งที่ตอนนั้นรู้สึกกลัวไม่น้อย แต่เมื่อผ่านมันมาได้ ความกลัวก็ลดลงไป

“ดีแล้วละครับที่คุณปลอดภัย เดินทางกลางคืนอันตราย น่าจะมีเพื่อนไปไหนมาไหนด้วยนะครับ”

“ฉันสะเพร่าเอง คิดว่าจะดูแลตัวเองได้ดีกว่านี้”

หล่อนบอกเสียงอ่อยเหมือนเด็กสำนักผิด

“คุณเองก็เปียกหมดแล้ว”

หญิงสาวยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เมื่อหันมาเห็นใบหน้าใสมีหยดน้ำร่วงจากเส้นผมลู่ลงสู่ใบหน้า ชายหนุ่มรับไปซับๆก่อนจะยื่นคืนแก่หล่อนพร้อมรอยยิ้มบาง พริมรตาเห็นใบหน้าเขาชัดๆก็คราวนี้ ใบหน้าขาวใสหล่อเหลาชวนมองไม่น้อย วูบหนึ่งที่สบตากันหญิงสาวรู้สึกอุ่นซ่านขึ้นในหัวใจแปลกๆ พริมรตายิ้มบางตอบ แพขนตาหนาหลุบลงต่ำซ่อนอาการประหม่า เป็นครั้งแรกที่หล่อนรู้สึกแบบนี้จากดวงตาคู่อบอุ่นที่ไม่มีแววปรารถนาในตัวหล่อนเหมือนหลายๆคนที่ผ่านเข้ามา

ทั้งคู่ต่างยืนมองสายฝนโปรยปรายข้างๆกัน

“ฝนซาแล้ว ไปกันเถอะครับ อดทนอีกหน่อยก็ถึงแล้ว”

 เขาบอกพลางเดินนำไปรอที่รถ เมื่อหล่อนเดินตามไปมือหนากว่าก็สวมหมวกกันน็อคให้แก่หล่อน

“คุณสวมไว้ดีกว่านะครับ เดี๋ยวจะไม่สบาย”

 เขายิ้มให้น้อยๆ ดวงตาคู่สวยแสดงออกซึ่งความปรารถนาดี ขณะที่อีกฝ่ายกำลังติดตัวล็อกให้ความรู้สึกบางอย่างกระตุกวาบยามที่หล่อนสบตาเขาในระยะประชิด แววตาที่แสนอ่อนโยนพาใจหล่อนแกว่งเบาๆ

“แล้วคุณล่ะคะ”

“นี่ครับ”

เขาชูหมวกไหมพรมสีดำพลางสวมให้ตัวเอง ร่างสูงคร่อมบนรถพลางสตาร์ทเครื่อง หญิงสาวก้าวขึ้นนั่งซ้อนออกตัวไปด้วยกัน ระหว่างทางพริมรตามองแผ่นหลังตรงแน่วตรงหน้านิ่ง แม้ไม่หนาเท่าภีมพริษฐ์แต่ก็ให้ความรู้สึกแน่วแน่มั่นคงดุจขุนเขาที่ต้านพายุกระหน่ำได้โดยไม่พังทลาย มือบางกระชับเอวอีกฝ่ายแน่นขึ้นรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกมันบอกว่าคนๆนี้จะพาหล่อนไปยังปลายทางโดยปลอดภัย ใบหน้ารูปไข่เอียงพิงแผ่นหลังเขานิดๆอย่างลืมตัว

หล่อนรักภีมพริษฐ์ หล่อนรู้

แต่ความรู้สึกอุ่นๆนี้หล่อนก็อธิบายกับตัวเองไม่ได้เหมือนกัน

.

.

.

.

“ดึกขนาดนี้แล้วหรือ”

เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเมื่อปิดเอกสารหน้าสุดท้ายลงหลังจากจรดปลายปากกาลงลายเซนเสร็จ มือหนาเสียบปากกายี่ห้อแพงเข้าที่ ขยับตัวคลายอาการเมื่อยขบเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นนาฬิกาที่ข้างฝาผนัง ปกติถ้าเคลียร์งานเสร็จดึกมากๆเขาก็มักจะค้างคืนที่ห้องทำงานเลย

“มือถือแบตฯหมด ถึงว่าเงียบๆ พริมจะกลับถึงบ้านหรือยังนะ”

 เขาพึมพำขณะชาร์จโทรศัพท์ รอสัญญาณเครื่องเปิดไม่นานก็มีข้อความไลน์จากคนรักส่งเข้ามา ชายหนุ่มเปิดดู อมยิ้มเล็กๆเมื่อเห็นคนรักส่งรูปคนขับแท็กซี่ที่เจ้าตัวคงจะโดยสารกลับคอนโดให้เขาดู ไม่ใช่เรื่องใหม่เพราะภีมพริษฐ์บอกให้คนรักทำแบบนี้ทุกครั้งเวลาที่จำเป็นจะต้องใช้บริการรถแท็กซี่แทนการขับรถเอง มือหนากดโทรออกหาคนรักเมื่อดูข้อความที่ส่งมาแล้ว

Tru…Tru…Tru

รอสายอยู่สักพัก ปลายสายก็กดรับ ชายหนุ่มรีบกรอกเสียงลงไปทันที

“กลับถึงห้องนานหรือยังครับ”

“สักพักแล้วค่ะ พริมเพิ่งอาบน้ำเสร็จ”

ปลายสายตอบกลับมาเสียงหวาน แค่ได้ยินเสียงหัวใจของเขาก็ชุ่มฉ่ำเหมือนได้น้ำฝนชโลม

“งั้นรีบเข้านอนนะครับ คิดถึงนะ พรุ่งนี้เดี๋ยวผมแวะไปรับนะครับ”

“เอ่อ...ค่ะ”

 เสียงหวานชะงักคำบางคำที่อยากจะบอกคนรักไว้ เปลี่ยนเป็นรับคำแทนเสียอย่างนั้น

“ฝันดีครับ”

เจ้าของเสียงทุ้มวางสายไปแล้ว ภีมพริษฐ์คงเห็นว่าดึกแล้วจึงไม่อยากกวนเวลาพักผ่อนของหล่อน ตัวเขาเองคาดว่าน่าจะเพิ่งเคลียร์งานเสร็จ

“เดี๋ยวค่อยบอกทีหลังก็ได้มั้ง”

หล่อนพึมพำขณะยีผมไปด้วย ดวงตาคู่หวานคมเหลือบมองเสื้อแจ็กเก็ตยีนส์ที่วางพาดไว้บนโซฟาพลางนึกถึงใบหน้าเจ้าของเสื้อ

ร่างระหงเดินออกไปยังระเบียงด้านนอกมองดูทัศนียภาพยามค่ำคืนของเมืองใหญ่ผ่านสายฝนโปรยปรายบางๆ นึกถึงใบหน้าขึ้นสีท่าทางเก้อเขินของเขาตอนที่หล่อนจะถอดเสื้อส่งคืนให้ พริมรตารู้ว่าชุดของหล่อนค่อนข้างวาบหวิวเน้นเรือนร่างและร่องอกเต่งตูมขนาดไหน และผู้ชายส่วนมากก็มักจะกระโจนเข้าหาหล่อนเพราะเรือนร่างยวนเย้านี่ทั้งนั้น เว้นเสียก็แต่เขาคนนี้เป็นคนแรกที่ไม่มีท่าทางแบบนั้นมิหนำซ้ำยังแสดงท่าทีเก้อเขินหล่อนเสียอย่างนั้น หญิงสาวอดจะอมยิ้มเล็กๆไม่ได้เมื่อนึกถึงท่าทางเก้ๆกังๆของคนที่ยัดเสื้อคลุมให้หล่อนได้คลุมต่อมาถึงห้อง

“หวังว่าเราจะได้เจอกันอีกนะคะ”

 หล่อนบอกกับคนในรูปที่อยู่ในมือถือหล่อน ที่หญิงสาวถ่ายรูปเขาไม่ใช่ว่าไม่ไว้ใจ หล่อนก็แค่อยากรู้ว่าคนที่ช่วยหล่อนเอาไว้คือใครต่างหาก

"ขอบคุณที่ช่วยไว้ช่วยนะคะ"

"ฝันดีค่ะ"

“พริม”


มือบางกดส่งข้อความไปยังปลายทางก่อนจะหลับตาลงด้วยรอยยิ้ม
.

.

.

.

สายฝนข้างนอกยังโปรยปรายบางๆ ร่างสูงที่อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยจากห้องน้ำหรูหราสไตล์ทันสมัยด้านหลังห้องทำงานที่เขาสั่งสถาปนิกออกแบบพิเศษไว้เผื่อสำหรับเขานั่งทำงานจนดึกดื่นจะได้อาบน้ำชำระร่างกายแล้วนอนที่ออฟฟิศเลยไม่ต้องขับรถกลับบ้านทั้งล้าๆ ด้านในตัวห้องน้ำออกแบบให้มีทั้งห้องอาบน้ำห้องแต่งตัวและตู้เสื้อผ้าแบบบิวท์อินพร้อม

กำลังเตรียมตัวจะเข้านอน พอศีรษะถึงหมอนเจ้าของใบหน้าชวนหลงใหลของบรรดาสาวๆก็ไม่ลืมที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดส่งข้อความส่งคนรักเข้านอนแบบที่ทำเป็นประจำ

“ฝันดีนะครับ...เจ้าหญิงของผม”

ชายหนุ่มยิ้มบางๆขณะส่งข้อความไป ภีมพริษฐ์ยกให้พริมรตาคนรักเป็นเจ้าหญิงสำหรับเขาเพราะน้องสาวที่น่ารักอย่างพลอยรัมภาจองตำแหน่งนางฟ้าของพี่ชายไปแล้วตั้งแต่เด็กๆ

ร่างสูงนอนรออยู่ครู่หนึ่งก็ยังไม่มีข้อความส่งกลับมา

“สงสัยจะหลับปุ๋ยแล้ว”

เขายิ้มเอ็นดูให้คนในหน้าจอโทรศัพท์ที่ถ่ายรูปคู่กับเขา

“อืม กลับจากดูงานคราวนี้ ขอพริมแต่งงานเลยดีกว่า จะได้มีหมอนข้างหอมๆนุ่มๆมากอดอยู่ข้างๆทุกคืนเสียที ยัยตัวยุ่งพิ้งค์จะได้เลิกเงี๊ยวๆใส่พี่ชายด้วย”

เขายิ้มอบอุ่นให้ตัวเองในความมืด ดวงตาคู่คมระยับไปด้วยความสุข


 o18

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาติดตามนะคะ ติดตามความเคลื่อนไหวได้ที่นี่นะคะ

https://www.facebook.com/pages/Love-Novel_Y-by-Moony_Darling/666665450055292

 :mew1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion3# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 08-01-2015 19:35:44
ที่มาของความโหด   จะสงสารใครดี
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion3# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 08-01-2015 19:48:09
แล้วจะยังไงต่อนะเนี่ย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion3# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 08-01-2015 20:03:32
เดาว่านางต้องนอกใจ ตาภีมเลยมาลงกับนายเอกแทน
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion3# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-01-2015 20:18:25
 :mew1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion4# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 08-01-2015 20:32:26
Passion.4

แสงสว่างยามเช้าแหวกม่านฟ้าสีดำกำมะหรี่เปลี่ยนเป็นสีท้องฟ้าสดใสรับรุ่งอรุณ กลุ่มปุยเมฆสีขาวเหมือนขนมสายไหมกระจายตัวบางๆ ฝูงนกฝูงกาต่างพากันออกหากินเมื่ออรุณรุ่งมาเคาะประตูม่านฟ้า ดวงตาเรียวคมคู่สวยค่อยปรือลืมขึ้นช้าๆเพื่อปรับแสงเมื่อแสงสว่างส่องเข้ามาทางหน้าต่างผ่านผ้าม่านผืนบางปลิวไสวเบาๆ

วาเลนไทน์ตื่นเช้าเป็นนิสัยอยู่แล้ว เว้นเสียแต่วันไหนเขาดื่มกับเพื่อนหนักๆดึกดื่นจนลุกไม่ไหวนั่นแหละถึงจะลากยาวไปจากเวลาปกติ และเหมือนเป็นความเคยชินที่พอหายจากอาการเบลอแล้วมือเรียวก็มักจะเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คดูความเคลื่อนไหวทันที หัวคิ้วเรียวเข้มยาวแต่พอดีขมวดเข้าหากันเมื่อมีข้อความส่งเข้ามาจากเบอร์ที่ไม่คุ้น

“ขอบคุณที่ช่วยไว้นะคะ
ฝันดีค่ะ”
“พริม”


“อ๋อ อืม ผู้หญิงคนเมื่อคืนนั่นเอง”

วาเลนไทน์ร้องอ๋ออย่างนึกขึ้นได้เมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่เขาช่วยผู้หญิงคนหนึ่งไว้ได้อย่างหวุดหวิดหลังจากขี่รถกลับจากไปส่งเพื่อนที่บ้าน ที่จริงเขาจำใบหน้าของหญิงสาวได้ไม่ชัดเจนเท่าไหร่นักเพราะตอนเข้าไปช่วยในซอยเปลี่ยวนั่นก็มองหน้าได้ไม่ชัดเพราะผมเผ้าของหล่อนก็ยุ่งเหยิงพอดูคงจะเพราะต่อสู้ขัดขืนกับคนร้ายนั่นแหละแถมยังค่อนข้างมืดอีก จนพาซ้อนมอเตอร์ไซค์ออกมาจากซอยแล้วโดนฝนเทกระหน่ำนั่นอีก หล่อนคงจะเผลอลูบน้ำฝนออกจากใบหน้า เครื่องสำอางถึงได้เลอะหน้าไปหมดซึ่งเจ้าตัวเองก็คงจะไม่รู้ตัวเพราะชายหนุ่มเองก็ไม่ได้แสดงท่าทีขบขันคนที่เพิ่งรอดพ้นอุ้มมือมารมาได้
จนวาเลนไทน์ขี่พาไปส่งยังคอนโดหรูหรา หล่อนทำท่าจะยื่นเสื้อยีนส์คืนให้เขา แต่ชายหนุ่มปฏิเสธเพราะทันทีที่ลดเสื้อลงเนินอกอิ่มช่วงไหล่ขาวผ่องแถมเดรสสั้นเปียกน้ำแนบติดผิวเนื้อเผยอวดสายตาเขาจนวาเลนไทน์ต้องหันหน้าหนี ไม่ใช่เพศผู้ทุกคนจะทนได้แบบเขาที่ค่อนข้างให้เกียรติเพศแม่เพราะตัวเองก็มีพี่สาว ชายหนุ่มจึงให้หล่อนยืมเสื้อสวมทับขึ้นห้องไป สาวเจ้าเอ่ยขอบคุณพร้อมถามชื่อและเบอร์ติดต่อเพราะหล่อนอยากจะตอบแทนเขา ถึงวาเลนไทน์จะบอกว่าไม่เป็นไรแต่หล่อนก็ยืนยันจะตอบแทนเขาให้ได้วาเลนไทน์จึงให้เบอร์ติดต่อไป

“ยังรู้สึกแย่อยู่ไหม แล้วตากฝนเมื่อคืนไม่สบายหรือเปล่า”

วาเลนไทน์ส่งข้อความกลับไป มือบางวางโทรศัพท์บนที่นอนพลางฉวยผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป ไม่ช้าไม่นานก็เดินนุ่มผ้าเช็ดพันแค่ท่อนล่างออกมาแต่งเนื้อแต่งตัว ปิดเทอมแล้วยังไม่มีโปรแกรมไปเที่ยวที่ไหน วันนี้กะไว้ว่าจะอยู่ช่วยงานร้านพี่สาว ชายหนุ่มจึงแต่งตัวสบายๆชุดเอี๊ยมกับเสื้อยืดแขนสั้นพับแขนดูเท่ห์ไปอีกแบบ

“วันนี้กะปุ๊กลุ๊กบอกให้ช่วยทำป้ายหน้าร้านให้ใหม่นี่นา เย็นๆค่อยแวะไปร้านยีนส์ละกัน”

ร่างโปร่งบางพึมพำขณะวิ่งลิ่วๆลงบันไดอ้อมไปด้านหลังร้านเพื่อหาเมื่อเช้าลงกระเพาะ

ร้านยีนส์ที่ว่าชื่อร้าน “เฟรนด์ยีนส์” เป็นร้านขายกางเกงยีนส์มือสองที่วาเลนไทน์หุ้นกันกับเพื่อนในกลุ่มรับมาเปิดร้านขายแถวตลาดนัดสวนรถไฟ ทำกันชิลๆไม่ได้หวังกำไรอะไรมากมาย บางทีก็เพ้นท์เสื้อไปแขวนขายแจมด้วยก็มี

มือบางกลับป้ายประตูหน้าด้านจาก Close เป็น Open พลันสายตาเหลือบไปเห็นร่างบางๆในชุดเดรสสีชมพูคุณหนูจ๋ายืนเก้ๆกังๆอยู่หน้าร้านจึงเปิดประตูออกไปดู

ชะงัก...

ยอมรับว่าชะงักไปเหมือนกันเมื่อได้เห็นใบหน้าเจ้าของร่างนั้นชัดๆ ร่างเล็กบอบบางผิวกายขาวหยวกอมชมพูเส้นผมสีน้ำตาลอ่อนม้วนยาวเป็นลอนล้อมเรียวหน้ารูปไข่ ดวงตากลมโตปากนิดจมูกหน่อย แต่งหน้าบางๆสดใสดูเป็นธรรมชาติ

... “น่ารัก”...

วาเลนไทน์ยืนมองร่างบางนั้นนิ่งๆเหมือนเจอนางในฝัน เขาชอบผู้หญิงตัวเล็กๆผิวขาวผมยาวม้วนเป็นเกลียวคลื่น ผู้หญิงคนนี้นับว่าตรงสเป็คของเขาพอดี

“ร้านเปิดแล้วใช่ไหมคะ”

หล่อนเอ่ยถามทั้งรอยยิ้มเสียงหวานใสดั่งระฆังแก้วทำให้วาเลนไทน์อดคิดไม่ได้ว่า...น่ารักจริงๆผู้หญิงคนนี้

“อ้อครับ ร้านเปิดแล้ว เข้ามาดูก่อนได้เลยครับ”

“จำฉันได้ไหมคะ?”

เสียงหวานใสเอ่ยถามอีกเมื่อก้าวเข้ามาในร้าน

“หือ? เราเคยเจอกันมาก่อนหรือครับ?” วาเลนไทน์ทำท่านึก

“ก็เจ้าสาวที่โยนช่อดอกไม้ให้คุณไงคะ”

หล่อนเฉลยด้วยรอยยิ้มบาง พลอยรัมภาจำผู้ชายคนนี้ได้แม่นยำเพราะเขาคือคนที่ได้ดอกไม้เจ้าสาวจากหล่อน

“อ๋อ คุณนั่นเอง จำได้ละครับ”

วาเลนไทน์ร้องอ๋อ รู้สึกเสียดายนิดหน่อยที่ผู้หญิงที่ตรงสเป็คดันมีเจ้าของเสียแล้ว วันแต่งงานหล่อนแต่งหน้าหนากว่านี้แถมใส่รองเท้าส้นสูง แต่มาเจอวันนี้หล่อนแต่งหน้าบางๆกับรองเท้าไม่มีส้น ชายหนุ่มจึงไม่ทันนึกออก

“พอดีว่าฉันอยากจะมาเรียนจัดดอกไม้ที่ร้านนี้น่ะค่ะ เข้าไปดูในเวบของร้านแล้วน่าสนใจ”

“ครับ พี่สาวผมรับสอนจัดดอกไม้ นั่งรอก่อนนะครับเดี๋ยวผมไปตามให้”

วาเลนไทน์ผายมือเชิญลูกค้าไปนั่งรอยังโซฟาสีขาวสไตล์วินเทจก่อนร่างสูงโปร่งจะเดินหายไปที่ด้านหลังร้าน

“คุณพิ้งค์หวัดดีค่ะ แวะมาแต่เช้าเลย ทานข้าวมาหรือยังคะ”

 ไอริสาเดินออกมาพร้อมทักทายเสียงใส หล่อนรู้จักพลอยรัมภาก่อนหน้านี้แล้วเพราะหญิงสาวโทรมาคุยรายละเอียดก่อนจะมา

“เรียบร้อยแล้วค่ะ” พลอยรัมภายิ้มรับ

“คนเมื่อกี้เป็นน้องชายคุณริสาหรือเปล่าคะ พิ้งค์จำได้ว่าช่อดอกไม้เจ้าสาวของพิ้งค์น้องเขาเป็นคนรับได้”

“อ๋อ ใช่ค่ะ เจ้าไทน์ ตอนแรกก็แปลกใจว่าทำไมเจ้าตัวพาช่อดอกไม้กลับมา นึกอยู่ว่าคุณพิ้งค์ไม่พอใจงานร้านเราหรือเปล่า ที่ไหนได้เจ้าน้องชายตัวดีดันรับลิลลี่ ออฟ เดอะ วัลเลย์มาเสียได้”

“ตอนแรกพิ้งค์ก็ตกใจเหมือนกันเพราะเห็นสาวๆเพื่อนพิ้งค์เขากรี๊ดกร๊าดแย่งกัน มือคงชนกันนะค่ะ ช่อดอกไม้เลยลอยไปตกแหมะที่ช่างภาพแทน”

“สงสัยเนื้อคู่เจ้าตัวดีใกล้จะมาแล้วละคะ"

 ไอริสาบอกยิ้มๆพลางเหลือบสายตาไปทางร่างสูงโปร่งที่ทำท่าชะงักไปนิดแล้วก็กลับไปสนใจงานตัวเองต่อ

“ดอกลิลลี่เป็นดอกไม้โปรดของพิ้งค์ค่ะ โดยเฉพาะลิลลี่ ออฟ เดอะ วัลเลย์ เป็นดอกไม้ที่พิ้งค์ชอบที่สุด พี่ชายสั่งมาให้ในวันเกิดทุกปีแล้วงานร้านนี้ก็จัดสวยด้วยค่ะ พิ้งค์เลยอยากมาให้คุณริสาช่วยสอน”

“ยินดีเลยค่ะ”

“ว่าแต่เอ...น้องชายคุณริสายังไม่มีแฟนอีกหรือคะ หน้าตาออกจะหล่อน่ารักรูปหน้าสวย อืม...ยังไงดี พิ้งค์อธิบายไม่ถูก”

พลอยรัมภาพูดยิ้มๆขณะสายตาเหลือบมองไปทางเจ้าของร่างสูงโปร่ง

“ไทน์ได้เสี้ยวคุณย่ามานะค่ะ คุณย่าท่านเป็นลูกครึ่งทั้งสีผมสีตาเลยค่อนไปทางสีน้ำตาลเข้ม ส่วนรูปหน้านี่ได้คุณแม่ แต่หุ่นผอมๆบางๆขี้ก้างนี่ดื่มเหล้าเมาปลิ้นกับเพื่อนเยอะไปหน่อย คิกคิก”

 ไอริสาเล่าขำๆพร้อมเผาน้องชายไปในตัว หญิงสาวรู้สึกสบายๆยามคุยกับพลอยรัมภา

“โห ป้า นินทาระยะเผาขนเลยนะ ผมไม่ได้ขี้เหล้าเสียหน่อยก็แค่ไม่มีกล้ามไม่ใช่ก้างไม่ต้องมาเม้าท์ผมเลย”

“หนอยแน่ นี่แกกล้าเรียกสาวโสดแสนสวยอย่างฉันว่าป้าหรือยะ!”

ไอริสาปรี๊ดแตกกับสรรพนามแทนตัวที่เจ้าน้องชายหน้าทะเล้นตั้งให้ ลิลลี่ปากแตรใกล้มือลอยละลิ่วพุ่งไปยังเป้าหมายทันที

“เฮ้ย! ของซื้อของขายเอามาโยนเล่นได้ไงนี่ป้า พอๆรีบสอนคุณพิ้งค์จัดดอกไม้ได้แล้ว...ป้าอ้วน”

ดีที่คนน้องชายมือเร็วรับไว้ได้ทันก่อนจะโดนประทุษร้ายมิวายแขวะพี่กลับ

“กรี๊ดดดดดดดดดดดด ไอ้ไทน์”

“คิก คิก คิกๆๆ”

 ไอริสาหัวเราะคิกคักอย่างนึกสนุกด้วยเมื่อเห็นความป่วนของคู่สองศรีพี่น้อง ตัวหญิงสาวเองเป็นลูกสาวคนเล็กน้องน้อยไข่ในหินประคบประหงมของพี่ชายจึงไม่ค่อยได้เล่นหัวกับพี่น้องแบบนี้

“น้องไทน์น่ารักจังค่ะ เห็นแล้วอยากได้เป็นน้องเขย น่าเสียดายที่พิ้งค์มีแต่พี่ชาย”

“บางทีไอ้เจ้าเด็กบ้านี่มันกวนประสาทริสามากๆ ริสาก็ด่าให้มันไปมีสามีเลยค่ะ เผื่อจะมีใครกำราบมันอยู่ ทะเล้นๆแบบมันต้องโดนจัดสักดอก ฮึ๋ย!”

 ไอริสาลืมตัวพูดออกมาโต้งๆ ทั้งป้าทั้งอ้วนมันจี้ใจดำสาวโสด

“เอ๋?”

 พลอยรัมภาเอียงหน้าทำท่างงแบบน่ารัก

“เอ่อ...โทษทีค่ะ ริสาบ้าวายมากไปหน่อย แหะๆ”

 ไอริสาหัวเราะกลบเกลื่อนเมื่อรู้ตัวว่าหลุดปากไป

“คุณริสาก็ชอบวายหรือคะ!”

สาวหน้าหวานใสถามอย่างตื่นเต้น ดวงตาโตวาววับขึ้นทันที

“รายนั้นชอบไม่พอ บ้าเข้าเส้นเลยล่ะครับ นั่งแต่งนิยายแล้วก็ยิ้มตาเยิ้มเป็นบ้าเป็นหลังคนเดียวเหมือนคนเมายาเดินผ่านทีโคตรหลอน ชอบให้ผู้ชายรักกัน ตัวเองจะขึ้นคานอยู่แล้วยังไม่เจียม คุณพิ้งค์อย่าเอาเป็นเยี่ยงอย่างนะครับ”

 วาเลนไทน์ถือโอกาสแทรกขึ้นมาทันที ไอริสาหันขวับ

“ไอ้เด็กเวร! ไปทำงานกุลีทาสของแกโน่นเลยไป ไม่ต้องมาป่วนแถวนี้เลยนะ”

กระบองเพชรจิ๋วในมือร่อนๆจะเหินเวหาไปที่หัวน้องชาย หนุ่มหน้าใสทำหน้าทะเล้นทิ้งท้ายก่อนจะรีบหลบต้นกระบองเพชรในมือพี่สาว

“ว่าแต่คุณริสาเป็นสาววายหรือคะ”

 พลอยรัมภาถามอีกครั้งหลังได้ยินสองพี่น้องคุยกัน

“เอ่อ...ค่ะ”

เจ้าของร้านดอกไม้สาวตอบไม่เต็มเสียงนัก ก่อนจะสะดุ้งโหยง

“กรี๊ดดดดดด พิ้งค์ก็ชอบค่ะ คุณริสาแต่งนิยายด้วยหรือคะ ขอพิ้งค์อ่านได้ไหม”

พลอยรัมภาเขย่าแขนอีกฝ่ายเร่าๆแสดงสีหน้าตื่นเต้นเต็มที่

“จริงหรือคะ คุณพิ้งค์ก็ด้วยหรือ ดีจังมีพวกๆ”

สาวหน้าใสฉีกกว้างทันที

“ไบรอันกับพี่ชายชอบส่ายหน้าทุกทีเวลาที่พิ้งค์อ่าน ไม่มีเพื่อนเม้าท์เลยอ่า ดีจังที่ได้รู้จักคุณริสา”

พลอยรัมภาบ่นอุบถึงสามีและพี่ชายตัวเอง

“งั้นว่างๆเดี๋ยวริสาเอาให้อ่านนะคะ การ์ตูนวายริสาก็มีนะเออ”

“อ๊าย พิ้งค์ก็มีค่ะ คุณริสามีเล่มนั้นไหมคะ เรื่อง...ฯลฯ”

 แล้วสาวกวายด้วยกันก็เม้าท์กันน้ำลายแตกฟอง วาเลนไทน์ส่ายหน้ายิ้มๆ มีสาวสวยน่ารักแบบพลอยรัมภามาอยู่ด้วยก็ทำให้บรรยากาศในร้านสดใสขึ้นเป็นกอง ชายหนุ่มอดที่จะแอบมองเพลินไม่ได้ในบางครั้ง

ไอริสาสอนพลอยรัมภาจัดดอกไม้ไปด้วยคุยกันไปด้วยอย่างสนุกสนานเพราะนิสัยเข้ากับคนง่ายทั้งคู่แถมชอบอะไรที่เหมือนๆกันอีกต่างหาก

“เสียดายพี่ชายริสามีแฟนแล้ว แต่ถึงยังไม่มี พี่ภีมก็แมนทั้งแท่งอยู่ดี”

“เจ้าไทน์ก็แมนค่ะ ก่อนหน้านี้อย่างโสโครก นี่ก็เพิ่งจะจับตัดผมโกนหนวดไป ไว้หนวดเคราถักเดทร็อคผมเผ้ารุงรัง ไม่รู้อาจารย์ให้มันเข้าเรียนได้ยังไงอย่างกับคนบ้า”

 ไอริสาวิจารณ์อย่างไม่ชอบใจนัก

“ติสท์ป้า เขาเรียกว่าติสท์” คนถูกพาดพิงร้องบอก

“เดี๋ยวนี้เขาชอบแบบใสๆกันย่ะ ติสท์แตกแบบแกนี่ไงสาวถึงได้ทิ้ง ฉันบอกแล้ว อย่างแกนะคบผู้หญิงไม่รุ่งเปลี่ยนมาคบผู้ชายดีกว่า”

“พอเลยป้า แค่ป้าเอาผมไปปู้ยี่ปู้ยำในนิยายนี่ยังไม่ได้คิดบัญชีเลยนะ ยังจะมายัดเยียดไอ้ดุ้นให้กันอีก บรื๋อ ขนลุก ผมชอบผู้หญิงป้า สวยๆน่ารักๆแบบ เอ่อ...แบบญาญ่าต่างหาก”

 วาเลนไทน์เว้นจังหวะหยุดคำพูดตัวเองพลางเหลือบมองพลอยรัมภานิดหนึ่งก่อนจะหยิบชื่อนักแสดงหญิงชื่อดังขึ้นมาอ้างแทน

“ชิ”

ไอริสาทำหน้ายุ่งใส่น้องชาย ใบหน้าใสหันมาทางสาวสวยที่ยืนนิ่งทำท่าเหมือนคิดอะไรอยู่

“คุณพิ้งค์เป็นอะไรไปคะ”

“เปล่าค่ะ พิ้งค์แค่คิดว่าอยากให้พี่ชายกับน้องไทน์ได้เจอกันจัง พี่ภีมพี่ชายพิ้งค์หล่อมากๆเลยค่ะ รายนั้นได้เสี้ยวเลือดผสมมาหลายเชื้อชาติ ทั้งยุโรปเอย ตะวันออกกลางเอยแถมเชื้อไทยเข้าไปอีก รวมแล้วหล่อโฮกไม่บันยะบันยังแถมเซ็กซี่ร้อนแรงสุดๆ สาวๆเขาว่ากันนะคะ แต่สำหรับพิ้งค์พี่ชายเป็นผู้ชายอบอุ่นค่ะ”

“ชักอยากจะเห็นตัวเป็นๆ”

 ไอริสาทำท่านึกภาพตาม

“มีพวกแมวมองมาทาบทามชวนไปถ่ายแบบเล่นละครบ่อยๆ แต่พี่ชายไม่ชอบ ขี้เกียจเป็นข่าว แค่นี้สาวๆก็แย่งกันจะแย่ ดีนะที่พี่พริมเอาอยู่ ว่าที่พี่สะใภ้พิ้งค์ก็สวยเสน่ห์แรงไม่แพ้กันเชียวค่ะ”

“ครอบครัวคุณพิ้งค์น่ารักจังค่ะ”

“พี่ชายดูแลพิ้งค์ดีมากๆค่ะ ยกเครดิตให้เลย”

“อืม นอกจากจัดช่อดอกไม้แล้วคุณพิ้งสนใจจัดสวนในขวดแก้วไหมคะ งานถนัดเจ้าไทน์ค่ะ ถ้าสนใจจะได้ให้เจ้าไทน์ช่วนสอน รายนั้นใจเย็นพอตัว”

“น่าสนใจค่ะ ดีเลยพิ้งค์จะได้จัดไปเซอร์ไพรส์วันเกิดไบรอันด้วย คิดอยู่ว่าจะให้อะไรดี”

“งั้นเอาไว้เดี๋ยวหัดกับริสาคล่องแล้วค่อยเรียนต่อกับไทน์นะคะ”

“ขอบคุณคุณริสาค่ะ”




บ่ายคล้อย

ดวงตาคมสวยปรือลืมขึ้นช้าๆในห้องนอนเปิดแอร์เย็นฉ่ำพาให้หลับสบาย เมื่อคืนนอนเสียดึกวันนี้จึงตื่นเสียบ่าย แพขนตางอนยาวกระพริบปริบๆปรับแสงก่อนจะลุกขึ้นมานั่งบิดขี้เกียจเสียหน่อยหนึ่งพลางเดินเข้าห้องน้ำไป

นานพอดูร่างสวยระหงจึงก้าวออกมาจากห้องกระจกสำหรับอาบน้ำ หญิงสาวในชุดผ้าเช็ดตัวพันกายศีรษะเปียกชุ่มมีผ้าขนหนูอีกผืนคลุมไว้ยืนมองตัวเองหน้ากระจก หลังกลับเข้าห้องมาเมื่อคืนพริมรตาเพิ่งจะได้เห็นสภาพตัวเองเต็มตา ตกใจไม่น้อยกับสภาพผมเผ้ากระเซอะกระเซิงเปียกปอน ใบหน้าที่เคยสวยสะกดตาเลอะไปด้วยคราบเครื่องสำอาง หล่อนใช้แต่ของแบรนด์เนมราคาแพง แต่โดนฝนเสียขนาดนั้นจะเลอะเทอะไปบ้างก็ไม่แปลก น้อยคนที่จะได้เห็นหล่อนในสภาพหมดมาดมีแค่คนในครอบครัวเท่านั้น แม้แต่คนรักอย่างภีมพริษฐ์ก็ไม่เคยเห็นแต่ใครบางคนกลับได้เห็นมันเต็มๆแต่เขาก็ยังทำหน้าปกติ คงจะเพราะเห็นหล่อนกำลังตกใจ แต่ก็นั่นแหละสาวสวยอย่างหล่อนไม่เคยที่จะให้ใครได้เห็นตัวเองในสภาพลูกแมวเปียกปอนแบบนั้น ยิ่งก้าวเข้ามาในฐานะคนรักของภีมพริษฐ์ พริมรตายิ่งต้องสวยเด่นเป๊ะทุกองศาเพราะทุกสายตาในสังคมที่หล่อนอยู่ต่างจับจ้องมองมาที่แฟนสาวคนสวยของนักธุรกิจหนุ่มหล่อสุดแสนร่ำรวยคนนี้ เมื่อคืนนับเป็นครั้งแรกที่หมดสภาพต่อหน้าคนอื่น

ประตูห้องน้ำเปิดผลัวะออกมาทั้งผ้าเช็ดตัวยังพันกาย ผมยาวสลวยไดร์แห้งแล้วเรียบร้อย หล่อนยังนึกไม่ออกว่าอยากไปไหน งานของหล่อนไม่จำเป็นต้องเข้างานเก้าโมงเลิกห้าโมงเย็นเหมือนมนุษย์เงินเดือนทั่วๆไป ใบหน้าสวยหันไปทางสมาร์ทโฟนคู่ใจ มีข้อความส่งมาทางไลน์จากภีมพริษฐ์คนรักให้อมยิ้มหวาน มือบางส่งข้อความหวานเจี๊ยบตอบกลับไปกระตุกหัวใจคนหื่นเก็บเล่นๆที่เมื่อคืนบ้างานจนกล้าทิ้งแมวสาวแสนสวยอย่างหล่อนให้นอนคนเดียว ฝ่ายนั้นตอบกลับมาให้ยิ้มอารมณ์ดีแหย่กันเล่นไปมาประสาคู่รักจนอีกฝ่ายขอตัวทำงานต่อพร้อมนัดดินเนอร์ตอนเย็นที่เขาจะมารับ

 อีกข้อความจากเบอร์ที่หญิงสาวเมมเอาไว้ พริมรตาเปิดอ่านข้อความและอดที่จะยิ้มอีกครั้งไม่ได้ มีไลน์ของเขาเพิ่มเข้ามาในเครื่อง หญิงสาวกดรับเพิ่มเพื่อนพร้อมกดดูหน้าตาคนที่ช่วยหล่อนไว้ชัดๆ

“หล่อแบบใสๆ น่ารักดี”

 หล่อนมองดูคนในภาพก่อนจะกดตัวการ์ตูนสติกเกอร์ทักทายไป มือบางวางโทรศัพท์รอข้อความตอบกลับพลางหันมาหาตู้เสื้อผ้า

พริมรตาก็ยังเป็นพริมรตาแม้จะผ่านเหตุการณ์ร้ายๆมาแต่หล่อนก็ไม่คิดจะแต่งตัวเป็นแม่ชีเพียงแต่เพิ่มการระมัดระวังตัวขึ้น หล่อนยิงปืนแม่นและมีศิลปะการต่อสู้พอตัวเพียงต่อเมื่อคืนเสียจังหวะไปนิดเดียวคนร้ายก็เข้าคุกคามหล่อนทันที

มือบางเลือกชุดเซ็กซี่เบาๆด้วยเสื้อเอวลอยสีม่วงอ่อนด้านหลังไขว้กันโชว์แผ่นหลังเนียนขาวเปลือยแมทกับกางเกงกระโปรงสีเดียวกัน เห็นแบบนี้พ่อราชสีห์ตัวร้ายอย่างภีมพริษฐ์มิวายแทบกระโจนเข้าขย้ำหล่อน

ติ๊ง...

เสียงข้อความไลน์ดังขึ้น สาวสวยผินหน้าจากบานกระจกหันไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู

“ดีครับ” มิตรใหม่ตอบไลน์กลับมาพร้อมตัวการ์ตูนสติกเกอร์น่ารักๆ

“อยากเลี้ยงขอบคุณสักมื้อ สะดวกไหมคะ” หล่อนแจ้งความจำนงทันที

“ไม่เป็นไรหรอกครับ” อีกฝ่ายปฏิเสธเสียอย่างนั้น

“อย่าปฏิเสธเลยค่ะ ฉันอยากตอบแทนจริงๆ ถ้าไม่ได้คุณฉันอาจตายไปแล้วก็ได้” หล่อนคะยั้นคะยออีกที ไม่อยากรู้สึกค้างคาใจ

“งั้นก็ได้ครับ คุณจะได้สบายใจ” ดูเหมือนเขาจะรู้ความคิดของหล่อนจึงตอบรับ

“สะดวกเมื่อไหร่ดีคะ”

“ผมปิดเทอมแล้ว ช่วงนี้ก็ว่างตลอด”

“ยังเรียนอยู่หรือคะ”

“ครับ แล้วคุณล่ะครับ”

“ทำงานแล้วค่ะ”

“งั้นผมต้องเรียกคุณว่าพี่ไหม?”

“ไม่ต้องหรอก มันดูแก่ๆยังไงไม่รู้”

“เอ่อ...ครับ”

“เย็นนี้ว่างไหมคะ”

“ผมจะไปช่วยเพื่อนขายของที่ตลาดนัดสวนรถไฟครับ พอดีหุ้นกันเปิดร้านขายยีนส์มือสอง”

“แถวนั้นมีร้านน่านั่งไหมคะ”

“มีครับ คุณชอบร้านสไตล์ไหนเลือกได้เลย”

“ฉันเป็นคนเลี้ยงให้คุณเลือกดีกว่าค่ะ”

“งั้นเจอกันซักสี่โมงเย็นก็แล้วกันนะครับ จะได้ไม่ดึก”

“ค่ะ”

เสียงข้อความไลน์ของอีกฝ่ายเงียบไปแล้วบ่งบอกสิ้นสุดการสนทนา สาวสวยดูเวลาในเครื่องพลางคิดอย่างชั่งใจ

“ยังพอมีเวลามาร์กหน้าแต่งสวยแฮะ จัดสักหน่อยดีกว่าเจอภีมด้วยไทน์ด้วยทีเดียวเลย อืม นัดสองคนนั้นมารู้จักกันดีไหมนะ เผื่อภีมอยากตอบแทนอะไรน้องเขาบ้าง”

ร่างระหงพูดพลางจัดแจงอุปกรณ์ทำสวยของตัวเองอย่างอารมณ์ดี


ร่างสูงโปร่งหย่อนโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกงหลังแชทไลน์กันเสร็จ ชายหนุ่มแบกบันไดมาที่ด้านหน้าบ้านซึ่งดัดแปลงชั้นล่างให้เป็นร้านดอกไม้ตามความฝันของไอริสาเพื่อดูว่าจะตกแต่งสวนทางเข้าร้านยังไง ร้านดอกไม้ของสองพี่น้องเป็นร้านตกแต่งสไตล์วินเทจ มีกุหลาบอังกฤษดอกสีชมพูปลูกเลื้อยขึ้นเป็นซุ้มทางเข้าร้าน ชายหนุ่มมองเข้าไปในร้านเห็นสองสาวหัวร่อต่อกระซิกช่วยกันจัดดอกไม้ก็อดยิ้มบางๆออกมาไม่ได้ก่อนจะหันมาที่งานของตัวเอง

ร่างสูงโปร่งลากบันไดไปตรงกึ่งกลางซุ้มเพื่อจะแขวนป้ายชื่อร้านที่เขาเพิ่งทำเสร็จ หลังจากปีนขึ้นไปจัดการแขวนป้ายรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาว่ามีคนเดินอยู่ใกล้ๆจึงร้องเรียก

“กะปุ๊กลุ๊กหยิบกรรไกรให้หน่อย”

เสียงเรียกทำให้ใครคนหนึ่งที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ชะงักเท้า

“หยิบให้หน่อย กรรไกรวางไว้แถวๆนั้นแหละ”

วาเลนไทน์ยื่นมือไปรับหยอยๆโดยที่ไม่ได้หันไปมอง ก่อนจะมีมือมือหนึ่งยื่นกรรไกรส่งให้ตามที่ขอ

“แต้งส์คร้าบคนสวย ใช้ง่ายนะนี่”

หนุ่มหน้าใสเอ่ยชมเสียงใส แต่คนเป็นม้าใช้เริ่มขมวดคิ้วพลางนึกหาความสวยของตัวเอง

“เรียบร้อย สวยมั้ย กะปุ๊ก เฮ้ย!”

กำลังจะหันมาถามความเห็นของพี่สาว แต่พอหันมาเจอใครอีกคนทำให้ชายหนุ่มตกใจ เท้าที่เหยียบบันไดไว้หมิ่นเหม่จึงหล่นลงพรวด

อุก!

อุบัติเหตุที่ไม่มีใครคิดว่าจะเกิดก็เกิดขึ้นเมื่อร่างโปร่งหล่นตุบลงทับร่างสูงใหญ่ที่กลายเป็นเบาะรองแบบไม่ตั้งใจ ริมฝีปากอมส้มทั้งคู่ประกบจูบกันแบบไม่คาดคิด ต่างฝ่ายต่างตะลึงก่อนเจ้าของร่างโปร่งจะทะลึ่งลุกพรวดอย่างรวดเร็วเมื่อได้สติ

ใบหน้าใสเลิ่กลั่กมองอีกคนที่กำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนล้มไม่เป็นท่าเพราะเขา ดวงตาคมแฝงความนิ่งภายใต้คิ้วเข้มยาว สันจมูกสูงโด่งผมดำขลับถูกเซ็ตอย่างดีเสยไปด้านหลังดูหล่อเหลือร้ายแบบมาดนักธุรกิจเจ้าเสน่ห์ ชุดสูทเรียบกริบที่สวมใส่มาตอนนี้มีกลีบกุหลาบกระจายเต็มตัวเขา

ร่างสูงยันตัวลุกขึ้นยืนปัดกลีบกุหลาบออกจากตัว วาเลนไทน์เผลอมองริมฝีปากรูปกระจับสวยที่มีกลีบกุหลาบติดอยู่ตรงริมฝีปาก เขาไม่เพียงไม่ปัดออกแต่กลับใช้ปลายลิ้นตวัดเข้าปากกินเสียอย่างนั้นด้วยสีหน้านิ่งเฉยปกติแต่กลับดูเหมือนย้ำยวนทำให้อีกคนเผลอใจเต้นแรง หนุ่มร่างโปร่งบางหน้าร้อนผ่าวขึ้นทันทีเมื่อนึกถึงเมื่อกี้ที่ตัวเองบังเอิญจูบกับเขาแบบไม่ตั้งใจ ริมฝีปากบางที่เผลอจุมพิตกับริมฝีปากเซ็กซี่เข้าไปเต็มๆ

“ปากผู้ชายมันนุ่มแถมเซ็กซี่ได้ด้วยหรือนี่”

วาเลนไทน์คิดในใจขณะสบตากับเขาเหมือนไปไม่เป็น

“เจอทีไร นายก็ซุ่มซ่ามตลอดเลยนะ”

เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้นเรียบๆขณะเดินเข้าร้านไป ทิ้งไว้เพียงอีกคนที่หน้าร้อนผ่าว ไม่รู้ว่าร้อนเพราะถูกเขาตำหนิหรือร้อนเพราะริมฝีปากเซ็กซี่ยามปลายลิ้นตวัดกลีบกุหลาบเข้าปากของเขา!

 :heaven

ติดตามความเคลื่อนไหวได้ที่นี่ค่ะ
https://www.facebook.com/pages/Love-Novel_Y-by-Moony_Darling/666665450055292
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion5# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 08-01-2015 20:51:38
Passion.5


“ให้ตายเถอะ ถ้าไม่ติดว่าเป็นผู้ชายจะดีกว่านี้มาก”

 ร่างสูงใหญ่เกินมาตรฐานชายไทยไปมากโขพึมพำขณะเคี้ยวกลีบกุหลาบกลืนลงคอไปหวังให้รสชาติเฝื่อนลิ้นดับความรู้สึกกระอักกระอ่วนจากการจูบกับผู้ชายเป็นครั้งแรกในชีวิตซึ่งถึงแม้จะเป็นอุบัติเหตุแต่เขาก็ไม่ปรารถนามันอยู่ดี เพราะมันทำให้ชายหนุ่มหวนนึกถึงเรื่องแย่ๆที่เคยเกิดขึ้นสมัยเรียนอยู่ที่เมืองนอก บ่อยครั้งมักจะมีชายหนุ่มมาก้อร่อก้อติกกับเขาซึ่งภีมพริษฐ์ก็ปฏิเสธไปทุกครั้งเพราะริมฝีปากแสนเซ็กซี่เย้ายวนหวงแหนไว้สำหรับหญิงสาวเท่านั้นแต่ยังมิวายต้องมาแนบชิดกับบุรุษเพศด้วยกันเข้าเสียจนได้ แถมยังเป็นเจ้าเด็กกะโปโลซุ่มซ่ามที่มักจะเจอกันแบบแปลกๆ

“ขนลุกชะมัด”

 หลังมือหนายกขึ้นเช็ดริมฝีปากอีกรอบอย่างขนลุก

ภีมพริษฐ์ค่อนข้างมีอดีตฝังใจกับผู้ชายมาก่อน ด้วยรูปร่างหน้าตาลูกเสี้ยวหลายเชื้อชาติกอปรกับตัวชายหนุ่มเองชอบออกกำลังกายทำให้หุ่นสูงใหญ่ดูกระชับด้วยมัดกล้ามสวยแถมด้วยผิวสีน้ำผึ้งยิ่งทำให้เขาทั้งหล่อทั้งเซ็กซี่เหลือร้ายเปี่ยมไปด้วยเซ็กส์แอพพีลน่าค้นหา สมัยเรียนอยู่ที่เมืองนอกจึงมีนักศึกษาศิลปกรรมมาติดต่อขอให้เขาไปเป็นแบบหุ่นปั้นให้ซึ่งชายหนุ่มก็ยินยอมเพราะนึกสนุกอยากเห็นตัวเองในแบบหุ่นปั้น

ทันทีที่เขาเปลื้องผ้าอวดเรือนร่างช่วงบนด้วยกล้ามแขนหนาเป็นมัดสวย กล้ามหน้าท้องขึ้นลอนน่าลูบไล้ ยิ่งผิวเนื้อเรียบเนียนสีน้ำผึ้งสะท้อนแสงไฟยั่วยวนชวนหลงใหลขนาดสาวๆหลายคนทนไม่ไหวกระชากเขามาจูบด้วยก็เคยมาแล้ว ไม่ใช่แค่สาวๆเท่านั้นที่ปรารถนาจะแลกปลายลิ้นร้อนสวาทกับเขาแต่ยังรวมบรรดาเก้งกวางทั้งหลายที่ปรารถนาในตัวเขาเช่นกัน
ด้วยเหตุนี้จึงแทบจะเกิดเหตุฆาตกรรมกันขึ้นเมื่อคนขอให้เขาเป็นแบบหุ่นปั้นให้ดันคิดจะเคลมเขาเสียด้วย หมอนั่นแอบใส่ยาปลุกในไวน์ให้เขาดื่มเพื่อหวังมีเซ็กส์กับเขาเพราะหลงใหลรูปร่างจนเกิดอารมณ์ขึ้นมา ภีมพริษฐ์ยังจำความรู้สึกตอนถูกหมอนั่นพยายามปลุกปั่นอารมณ์ยัดเยียดจูบให้เพื่อหวังปลุกอารมณ์เขา โชคยังดีที่เขารอดพ้นจากการมีเซ็กส์กับผู้ชายมาเสียได้และซ้อมหมอนั่นแทบปางตาย

เข็ดขยาดมานับแต่นั้น

และ...

“เกลียดเกย์” เข้าไส้ตั้งแต่นั้นมา

แต่ก็แค่เกลียด ไม่ถึงกับนึกรังเกียจอะไรกับคนที่เป็นเพราะมันคือรสนิยมส่วนตัวเห็นกันให้เกลื่อนที่ประเทศเสรีเหล่านั้นเพียงแค่อย่ามายุ่มย่ามกับเขาเป็นพอ ไม่งั้นมีได้ออกแม่ไม้มวยไทยจระเข้ฟาดหางโชว์ไอ้หรั่งกันบ้างล่ะ

ชายหนุ่มนึกถึงริมฝีปากบางนิ่มของเจ้าคนที่แอบฉกจูบเขาไปแบบไม่ตั้งใจพลางส่ายหน้าหวือขณะมือหนาผลักประตูร้านเข้าไป

“อ้าว พี่ชายมาได้ไงคะ”

เสียงหวานใสของน้องน้อยทักขึ้นอย่างแปลกใจ

“ไบรอันยังประชุมไม่เสร็จท่าจะยาวเลยวานให้พี่มารับเราแทน”

 เขาบอกน้องสาว ไบรอันเป็นทั้งเพื่อนสนิทแถมพ่วงตำแหน่งน้องเขยที่ชายหนุ่มไฟเขียวให้จีบพลอยรัมภาได้เพราะเพื่อนคนนี้ดูแลน้องสาวของเขาได้ดี

“พี่ชายมาก็ดีเลยค่ะ นี่ๆพิ้งค์มีอะไรจะอวด ดูฝีมือพิ้งค์เสียก่อน สวยไหม”

 น้องน้อยในสายตาเขาพาชายหนุ่มไปนั่งที่โซฟารับแขกแทนเจ้าของร้านพลางอวดช่อดอกไม้ที่จัดเข้าช่อแล้วฝีมือตัวเอง ชายหนุ่มจับช่อดอกไม้ขึ้นมาพลิกๆดูก่อนเอ่ย

“ใช้ได้นี่ตัวเล็ก งั้นเดี๋ยวพี่ชายขอเอาไปให้ว่าที่พี่สะใภ้ของตัวเล็กนะครับ”

 กับผู้เป็นน้องภีมพริษฐ์มักจะพูดจาไพเราะรื่นหูกับพลอยรัมภาเสมอ สำหรับชายหนุ่มไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหนพลอยรัมภาก็ยังคงเป็นน้องน้อยในสายตาของเขาอยู่วันยังค่ำ

“เอาไปขอแต่งงานเลยก็ได้ค่ะ พิ้งค์ยกให้เลย คิก คิก”

พลอยรัมภาหัวเราะคิกคักอย่างคนอารมณ์ดี มองโลกแง่ดีเสมอ ภีมพริษฐ์ลูบศีรษะน้องสาวพลางพูด

“คงต้องรอหลังพี่กลับจากดูงานที่อเมริกาก่อนนะ”

“จริงหรือคะ! พี่ชายจะขอพี่พริมแต่งงานแล้วจริงหรือ?”

พลอยรัมภาเขย่าแขนพี่ชายอย่างดีใจ ชายหนุ่มเพียงพยักหน้ายิ้มๆแทนคำตอบ

“เย้! ดีใจที่สุดเลย พี่ชายของพิ้งค์จะเป็นฝั่งเป็นฝากับเขาเสียที พี่ชายนะ ห่วงแต่พิ้งค์ห่วงแต่งานจนแทบไม่ค่อยคิดถึงเรื่องตัวเองเลยน้า ระวังไว้เถอะ พี่พริมจะแอบมีกิ๊กเข้าสักวัน”

 เสียงใสขู่พี่ชายฟ่อ ภีมพริษฐ์ได้แต่ส่ายหัว

“ชู่ว์ รู้กันแค่เรา อย่าเพิ่งบอกพริมนะ พี่อยากเซอร์ไพรส์น่ะ”

“โอเคค่ะ แต่พิ้งค์ขอบอกไบรอันอีกคนนะคะ”

พลอยรัมภาขอสิทธิ์ผู้สมรู้ร่วมเซอร์ไพรส์ให้สามีอีกคนซึ่งคนเป็นพี่ชายก็ไม่ขัดข้อง

“แล้วนี่เจ้าของร้านไปไหนเสียล่ะ ทำไมมีแต่เราเฝ้าร้านอยู่คนเดียว”

หนุ่มหล่อเหลียวมองหาเจ้าของร้านที่ตั้งแต่เขาเข้ามาก็ยังไม่เห็นเงาเจ้าตัวจะออกมาต้อนรับ

“คุณริสาเข้าไปทำของว่างมาให้พิ้งค์ลองชิมนะค่ะ”

“มาแล้วค่า”

เสียงหวานใสอีกเสียงดังขึ้นหลังจากถูกกล่าวขวัญถึงได้ไม่นาน ร่างเล็กเดินรี่เข้ามาพร้อมถาดบรรจุถ้วยชาเซรามิคลายวินเทจและจานใส่ของทานเล่นเข้าชุดกันในมือก่อนจะหยุดชะงักเมื่อเห็นหน้าผู้มาใหม่

...หล่ออย่างกับเทพบุตร หล่อใจละลาย หล่อเกินบรยาย กรี๊ด...

ร่างเล็กตรึงนิ่งอยู่กับที่ขณะเสียงภายในใจร่ำร้องไม่หยุด

“เอ่อ คุณริสาคะ”

พลอยรัมภาท้วงขึ้นเล็กๆเมื่อเห็นหญิงสาวยังไม่ขยับ

“อ๊ะ เอ่อ ขอโทษทีค่ะ เสียมารยาทไปนิด”

 หล่อนหัวเราะเก้อๆพลางวางจานของว่างลงพร้อมเลื่อนชากุหลาบให้แขกไม่วายเหลือบมองร่างสูงใหญ่ของบุรุษหนุ่มหล่อ

“ตะลึงเลยล่ะซี พิ้งค์บอกแล้วว่าพี่ชายพิ้งค์หล่อ เดี๋ยวแนะนำให้รู้จักนะคะ นี่พี่ภีมค่ะ พี่ชายพิ้งค์ ส่วนนี่คุณริสา เจ้าของร้านดอกไม้ที่จัดช่อดอกไม้เจ้าสาวให้แบบกะทันหันในงานแต่งงานของพิ้งค์ไงคะ”

 พลอยรัมภาแนะนำคร่าวๆพร้อมทวนความจำให้พี่ชาย

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

ชายหนุ่มทักด้วยรอยยิ้มบางเป็นมิตร เห็นแบบนั้นทำเอาไอริสาแทบเคลิ้มตามแต่เก็บอาการเพราะข้างในต่อมวายกำลังทำงานอย่างหนัก

“ยินดีเช่นกันค่ะ”

 ไอริสาเก็บอาการทักกลับเสียงหวาน

“แล้วนี่คุณริสาทำอะไรมาให้พิ้งค์ชิมหรือคะ หน้าตาน่าทานจัง มีกลีบกุหลาบด้วย”

พลอยรัมภามองเลยจานมาการองไปยังจานยำที่มีกลีบกุหลาบคลุกเคล้าปนอยู่

“อ๋อ ยำกลีบกุหลาบค่ะ ริสาขโมยสูตรมาจากเจ้าไทน์อีกที ลองชิมดูนะคะ”

เสียงหวานเอ่ยชวน ภีมพริษฐ์ชะงักกึก นึกถึงกลีบกุหลาบที่ปลิวร่วงใส่ตัวเขาเมื่อครู่

“ส่วนนี่ชากุหลาบค่ะ ใช้ดอกกุหลาบปลูกเองปลอดภัยไร้สารปนเปื้อนแน่นอนค่ะ”

“อื้ม ยำอร่อยจัง”

 พลอยรัมภาชมเปาะเมื่อตักยำกลีบกุหลาบคำแรกเข้าปากเคี้ยว

“แล้วนี่น้องไทน์ไปไหนเสียล่ะคะ”

 พลอยรัมภาเหลียวหาร่างโปร่ง นึกอยากให้มาทานของว่างด้วยกัน

“เห็นขี่มอเตอร์ไซค์ออกไปข้างนอกเมื่อกี้ สงสัยไปหาเพื่อนนั่นแหละค่ะ ตามประสาวัยรุ่นเขาล่ะ”

“พี่ภีมเจอน้องไทน์ไหมคะ เมื่อกี้เห็นออกไปเล็มกิ่งต้นไม้ แขวนป้ายหน้าร้าน”

 พลอยรัมภาหันมาถามพี่ชาย

“เห็นแวบเดียวน่ะ”

 ชายหนุ่มตอบแบบขอไปที

“แล้วนี่พี่ชายมีนัดที่ไหนอีกไหมคะ”

“นัดพริมไว้ตอนค่ำๆน่ะ จะพาไปทานดินเนอร์ด้วยกัน พิ้งค์ไปด้วยกันนะ เดี๋ยวไบรอันประชุมเสร็จจะตามไปทีหลัง”

“ค่ะ พี่ชาย”



สี่โมงเย็นตามเวลานัดหมาย

ร่างโปร่งจอดมอเตอร์ไซด์คันเก่งไว้ที่ลานจอดรถพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาหญิงสาว

   “ฮัลโหล ถึงหรือยังครับ”

   “ถึงแล้วคะ เจอกันที่ร้านXXXนะคะ”

   “โอเคครับ”

 ชายหนุ่มตัดสายพลางเดินไปยังสถานที่นัดหมาย

เรือนร่างเพรียวระหงด้วยส่วนสูงนางแบบบนร้องเท้าส้นสูงทำให้หล่อนดูสง่า ยิ่งเครื่องหน้าหมดจดงดงามเรือนผมยาวสลวยทำให้หลายคนที่เดินผ่านเหลียวมองเป็นระยะ พริมรตามองเห็นร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มเดินมาแต่ไกล หล่อนจำเขาได้แม่นยำเพราะเคยสบตากันระยะประชิดมาแล้ว ดูเหมือนสายตาของเขาจะสะดุดที่หล่อนแวบนึ่งก่อนจะเลยผ่านไป หญิงสาวหัวเราะคิกที่เขาจำหล่อนไม่ได้

“ทางนี้ค่ะไทน์”

หล่อนส่งเสียงหวานทักไป อีกคนหันขวับมาอย่างไม่เชื่อสายตาก่อนจะทำหน้าตกตะลึง

“คิก คิก จำไม่ได้หรือคะ”

“เอ่อ นิดหน่อยครับ”

วาเลนไทน์เกาท้ายทอยเก้อๆมองใบหน้างดงามราวเจ้าหญิงแสนสวยของหล่อน ช่างแตกต่างราวคนละคนในวันนั้น รอยยิ้มสดใสเพิ่มเสน่หาให้ใบหน้าสวยยิ่งชวนมองไม่วางตา เขาเองก็ไม่ต่างจากผู้ชายทั่วไปที่เห็นผู้หญิงสวยก็ย่อมมองเป็นธรรมดาเพียงแต่สเป็คเขาชอบผู้หญิงน่ารักเสียมากกว่า

“วันนั้นหน้าพริมเลอะมากอย่างกับซอมบี้ ไม่บอกกันเลยนะ ดีขึ้นลิฟท์ไปไม่เจอใคร ไม่งั้นมีวิ่งป่าราบแน่ๆ”

หล่อนยิ้มหวานพูดติดตลกตามสไตล์สาวเจ้าเสน่ห์ วาเลนไทน์มองใบหน้าหวานคมยิ่งหล่อนยิ้มก็ยิ่งเพิ่มแรงดึงดูดให้เขาอยากยิ้มหัวเราะไปกับหล่อน สองหนุ่มสาวเดินเข้าร้านอาหารไปด้วยกันด้านใน



“นั่นคุณพริมนี่ครับ”

เสียงทุ้มของคนข้างกายเอ่ยกับชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ขณะชายสายตามองตามจุดที่ชายหนุ่มกำลังมองนิ่งอยู่

“คุณช่วยจับตาดูเธอให้ผมหน่อย”

 เขาบอกเสียงเรียบนิ่ง สายตายังมองสองหนุ่มสาวหัวร่อต่อกระซิกในร้านอาหารไม่วางตาด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก

“ครับ”

คนรับคำสั่งรับคำ งานที่ได้รับมอบหมายเริ่มขึ้นทันที

ร่างสูงใหญ่มองคนทั้งคู่ผ่านกระจกใสฝั่งตรงข้ามชั้นสูงกว่าอีกชั่วครู่จึงเบนสายตาหันหลังเดินออกมาจากตรงนั้น
ใครสักคนเปรียบเปรยเอาไว้

“ความรักก็เหมือนผีเสื้อ ยิ่งเราไขว่คว้าก็ยิ่งหนีหาย แต่ถ้าเราหยุดนิ่งอยู่เฉยๆเสีย ผีเสื้อก็จะบินมาหาเราเอง”

คำกล่าวนี้มันจะใช้กับผีเสื้อแสนสวยอย่างพริมรตาได้จริงหรือ

แต่ตอนนี้เขาชักเริ่มจะไม่แน่ใจ

ว่าพริมรตาเป็นผีเสื้อ หรือ แมลงเม่า

ที่กำลังจะหลงระเริงเข้าไปในเปลวไฟ!

พริมรตาเป็นผู้หญิงที่มีหัวสมัยใหม่พอตัว สำหรับหล่อน ในเมื่อผู้ชายยังเที่ยวหลงระเริงมีใครต่อใครได้ แล้วทำไมผู้หญิงจะเป็นแบบนั้นบ้างไม่ได้ เพียงแต่หล่อนเป็นผู้หญิงฉลาดพอตัว รู้จักเลือกคบให้ตัวเองดูมีค่า



ท้องฟ้าดูโปร่งใสยามชายหนุ่มมองผ่านกระจกรถยนต์ที่กำลังแล่นออกมา ภาพสายตาของหญิงสาวที่มองชายหนุ่มในร้านอาหารเมื่อกี้ผ่านเข้ามาในหัว หล่อนจะรู้ตัวไหมว่ากำลังจะจุดไฟเผาตัวเอง

และดึงใครอีกคนร่วมกระโจนลงในไฟประลัยกัลป์กองเดียวกัน!




“ว้าว ที่ไทน์เล่ามาน่าสนุกจัง วันหลังชวนพริมไปแว้นด้วยได้หรือเปล่าคะ”

 พริมรตาจ้อเสียงร่าขณะเดินย่อยอาหารด้วยกันในตลาดนัดสวนรถไฟ อยู่กับชายหนุ่มหล่อนรู้สึกสบายใจเป็นตัวของตัวเอง ไม่จำเป็นต้องทำตัวเป็นหงส์เชิดผงาดในวงสังคม หญิงสาวนึกถึงเสื้อยืดลายเก๋ๆแมทกับกางเกงยีนส์ที่จะทอนวัยของหล่อนลงยามใส่ไปเที่ยวกับเขา วาเลนไทน์ยิ้มบางพลางส่งลูกมะพร้าวเจาะเปลือกให้หล่อนได้ดื่มน้ำหวานๆชื่นใจ

“เอาสิครับ วันไหนสะดวกไลน์มาได้เลย ช่วงนี้ปิดเทอมผมว่างอยู่แล้ว”

 วาเลนไทน์ตอบรับ ความช่างพูดสร้างเสน่ห์ให้หล่อนอย่างที่ชายหนุ่มอดจะเผลอไผลไปด้วยไม่ได้ พริมรตาคุยเก่งและเป็นคนมีเหตุผลเพราะหล่อนเองก็วัยทำงานแล้ว ทั้งคู่คุยกันไปเรื่อยๆจนถึงเวลาที่หญิงสาวต้องกลับชายหนุ่มจึงเดินไปส่งยังที่จอดรถก่อนจะแยกย้ายไปที่ของตัวเอง

“พี่พริมมาแล้ว”

น้ำเสียงสดใสดังขึ้นเมื่อสาวสวยปรากฏกายขึ้น ภีมพริษฐ์ลุกขึ้นขยับเก้าอี้ให้หล่อน หญิงสาวส่งยิ้มให้ผู้ร่วมโต๊ะ

“นึกยังไงวันนี้นัดรวมญาติคะ”

 หญิงสาวหันไปถามชายคนรัก บรรยากาศตอนนี้กับก่อนที่หล่อนจะมาช่างต่างกันลิบลับ

“มะรืนนี้ผมจะไปดูงานที่อเมริกา”

 ชายหนุ่มเอ่ยขณะสบตากับน้องสาวอย่างรู้กันว่าหลังจากนั้นจะมีเซอร์ไพรส์ให้คนข้างกาย
“ไปนานไหมคะ”

แต่หญิงสาวกลับคิดถึงช่วงเวลาที่จะได้หนีเที่ยวกับใครอีกคน

“ซักสองอาทิตย์ พริมอยากได้อะไรไหม”

“ไม่ล่ะ ภีมไม่อยู่ พริมหนีเที่ยวดีกว่า คิกคิก”

 หญิงสาวพูดทีเล่นทีจริง ชายหนุ่มส่ายหน้ายิ้มๆ

“แมวไม่อยู่หนูร่าเริงเชียวนะ”



หลังจากส่งคนรักหนุ่มขึ้นเครื่องไปแล้วหญิงสาวก็แพลนสถานที่ท่องเที่ยวในช่วงที่เขาไม่อยู่กับใครอีกคน

“ว้าวววว ยะฮู้!”

เสียงหวานเปล่งอย่างดีใจยามได้ยลท้องฟ้าสดใสยามเย็น วันนี้วาเลนไทน์พาหล่อนมาขี่มอเตอร์ไซด์เล่นแถบชานเมือง หล่อนชอบท้องฟ้า สายลม และทุ่งหญ้าที่เขาพามา ตลอดระยะเวลาเกือบหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาเขาพาหล่อนขี่มอเตอร์ไซด์ตระเวนกินตระเวนเที่ยวไปยังที่ต่างๆสนุกสนาน

“รู้สึกเหมือนบินได้อย่างที่ไทน์บอกจริงๆด้วย”

 หล่อนบอกขณะก้าวลงจากรถพลางถอดหมวกกันน็อค ผมสลวยสยายยุ่งนิดหน่อยแต่หล่อนไม่ยี่หระ ร่างระหงเดินตรงไปที่ทุ่งหญ้าเบื้องหน้าพลางกางแขนรับลมเย็นๆ ชายหนุ่มยกกล้องขึ้นจับทุกอิริยาบถ

“ชอบจัง”

หล่อนหันมาส่งยิ้มเล่นกับกล้อง

“ไม่เคยมีใครพามาหรือครับ”

วาเลนไทน์เอ่ยถาม พริมรตาเงียบไปนิด หล่อนรู้เขาหมายถึงอะไร

“ตอนนี้พริมกำลังสบายใจ อย่าพูดถึงเรื่องอื่นเลยค่ะ”

หล่อนบ่ายเบี่ยงไม่ตอบคำถาม หัวใจหล่อนเริ่มลังเล ระหว่างคนที่คบมานานดูแลหล่อนดีในแบบของเขาและเซ็กส์ที่เยี่ยมยอดกับใครที่หล่อนรู้จักเพียงไม่นานแต่ความสบายๆแบบฉบับของเขาทำให้หล่อนสบายใจและเป็นตัวเองแถมเขายังสุภาพบุรุษไม่มีหาเศษหาเลยกับเนื้อตัวหล่อน และ....

 ริมฝีปากสวยเม้มเข้าหากันครุ่นคิด ตั้งแต่ไปดูงานคนรักโทรติดต่อมาหาหล่อนตลอด วางสายจากคนหนึ่งหล่อนก็ต่อสายหาอีกคน และ...

วาเลนไทน์ก้าวมาเดินข้างๆ ใบหน้าเรียวเหลียวมองใบหน้ารูปไข่ ที่จริงเขาเองก็ตะขิดตะขวงใจกับสถานภาพของหญิงสาวไม่น้อย สวยสะคราญปานนางฟ้ามาโปรดอย่างหล่อนนั่นหรือจะโสด

เขาไม่คิดอย่างนั้นเลยสักนิด...

เพราะอย่างนั้นจึงไม่คิดแตะต้องหล่อนเกินจำเป็น และพยายามห้ามหัวใจไม่ให้หวั่นไหวกับเสน่ห์เย้ายวนที่หล่อนมี รอยยิ้มแสนหวานที่ล่อลวงหัวใจเขาได้ง่ายๆถ้าไม่ตั้งสติให้ดี

“โอ๊ะ!”

 เสียงอุทานดังขึ้นข้างกาย วาเลนไทน์หันขวับก่อนร่างสองร่างจะล้มลงพร้อมกัน

ดวงตาคู่สวยหวานดูลึกล้ำราวประตูมิติที่เชิญชวนให้เขาอยากจะเปิดเข้าไปค้นหา ริมฝีปากอิ่มแดงเคลือบลิปสติกดูเย้ายวนราวแอปเปิ้ลต้องห้ามในสวนเอเดนที่ปลุกสัญชาตญาณให้เขาอยากลิ้มรส

มนต์เสน่หาแห่งดวงตาคู่งามดึงดูดให้เขาค่อยเคลื่อนใบหน้าเข้าหาหล่อนช้าๆ

ช้าๆ...

Tru...Tru...

เสียงโทรศัพท์ของใครสักคนดังขึ้นขัดจังหวะวาบหวาม สองร่างผละออกจากกันในทันที ต่างคนต่างตั้งสติตัวเองก่อนจะมองหาต้นกำเนิดเสียง

“ฮัลโหล เออ ว่าไง กูมาขี่รถเล่นแถบชานเมือง มีอะไรวะ รออยู่ร้านหรือ เออ เดี๋ยวกูไป”

ชายหนุ่มคุยกับเพื่อนเสร็จจึงหันมาทางหญิงสาว

“เพื่อนจะแวะมาน่ะครับ กลับกันนะครับ พระอาทิตย์จะตกแล้ว”

“ค่ะ”

พริมรตาตอบรับสั้นๆ ไม่พูดอะไรขณะเดินไปนั่งซ้อน หากไม่มีเสียงโทรศัพท์ขัดจังหวะเสียก่อนระหว่างเขากับหล่อนจะเป็นอย่างไรหนอ หล่อนนึกถึงดวงตาอ่อนโยนที่ค่อยเคลื่อนหาหล่อนโดยที่พริมรตาไม่ปฏิเสธ หัวใจหล่อนเผลอเต้นผิดจังหวะยามรอคอยจุมพิตจากเขา หล่อนไม่อยากจะโกหกตัวเองว่าหัวใจหล่อนที่เคยให้ภีมพริษฐ์จะพร่องลงเพราะมันเริ่มจะมีใครอีกคนค่อยๆแทรกซึมเข้ามา

พระอาทิตย์กำลังจะลาจากฟากฟ้า มอเตอร์ไซด์คันเก่งพาหล่อนมุ่งหน้าเข้าสู่เมืองใหญ่ หญิงสาวกระชับมือเรียวค่อยกอดเอวซบใบหน้ากับแผ่นหลังอบอุ่นของเขา

หากภีมพริษฐ์คือดวงตะวัน วาเลนไทน์ก็คือท้องฟ้าสำหรับหล่อน

ซึ่งมันสำคัญทั้งคู่


 :L2:


Page จ้า https://www.facebook.com/pages/Love-Novel_Y-by-Moony_Darling/666665450055292
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion6# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 08-01-2015 21:08:05
Passion.6



ครืน...ครืน...ซ่า ซ่า...

“ว้า เปียกจนได้ นึกว่าจะกลับทันเสียอีก”

 เสียงหวานดังขึ้นขณะถอดปลวกกันน็อคออกจากศีรษะ มือบางรวบปอยผมมาทางเดียวกันแล้วบีบน้ำออกเบาๆหันไปมองอีกฝ่ายที่เปียกโชกไม่ต่าง

“ไทน์ขึ้นไปหลบฝนก่อนไหม”

“ไม่เป็นไรครับ รออีกเดี๋ยวฝนคงซา พริมรีบขึ้นไปอาบน้ำเถอะครับ เดี๋ยวจะไม่สบายเอา”

“เป็นห่วงพริม ระวังตัวเองจะป่วยเสียเองนะ ไทน์ขึ้นไปอาบน้ำบนห้องพริมก่อนดีกว่า ฝากรถไว้ที่นี่แล้วเดี๋ยวนั่งแท็กซี่กลับเถอะนะคะ ขี่รถฝ่าฝนกลับแบบนี้ พริมเป็นห่วง”

“แต่ว่า...”

“ไม่ต้องแต่หรอกค่ะ เชื่อผู้ใหญ่จะได้ไม่ป่วยนะคะ...เด็กน้อย คิกคิก”

หล่อนอดที่จะเย้าอย่างเอ็นดูไม่ได้ เมื่อหนุ่มอ่อนวัยกว่าบางครั้งก็มีมุมที่ทำให้กระชุ่มกระชวยไม่น้อย

“เจอมุกนี้ไปไม่ถูกเลยแฮะ”

วาเลนไทน์เกาหัวยิ้มเก้อๆ

“จริงๆจะบอกว่า เชื่อผู้ใหญ่หมาไม่กัดนั่นแหละค่ะ แต่สถานการณ์นี้ เชื่อผู้ใหญ่จะได้ไม่ป่วยดีกว่า ไปเถอะค่ะ ดื้อนักเชียว เด็กน้อยนี่ เดี๋ยวตีเลย”

หล่อนพูดอย่างหมั่นเขี้ยวพลางดึงมือชายหนุ่มตรงไปที่ลิฟต์ สองหนุ่มสาวคุยกันไปเรื่อยขณะตัวเลขบอกชั้นที่จะไปเลื่อนไปเรื่อยๆจนถึงที่หมาย


“ไทน์นั่งรอพริมตรงโซฟาแปบนึงนะคะ เดี๋ยวพริมหาผ้าขนหนูให้”

พริมรตากุลีกุจอเดินรี่เข้าไปในห้องนอนโดยไม่ลืมหยิบรูปคู่ของหล่อนกับภีมพริษฐ์ไปเก็บด้วยเช่นกัน

“ขอโทษจริงๆนะคะภีม ไทน์ พริมขอเวลาอีกนิด นิดเดียวเท่านั้น”

วาเลนไทน์นั่งรอหญิงสาวอยู่ตรงโซฟาเพราะตัวเปียกชุ่มอยู่ ชายหนุ่มกวาดสายตามองโดยรอบอย่างนึกชื่นชมสไตล์การตกแต่งห้องไม่น้อย

ผนังห้องเน้นโทนสีสว่างนุ่มสบายๆให้ความรู้สึกเหมือนได้พักผ่อนจากความวุ่นวายของโลกภายนอก เฟอร์นิเจอร์ทันสมัยเข้ากับสไตล์สาวมั่นของผู้เป็นเจ้าของเหมือนกับว่าคนออกแบบรู้ซึ้งถึงตัวตนจริงๆจึงได้ออกแบบให้เข้ากับนิสัยความพึงพอใจของเจ้าหล่อน ซึ่งวาเลนไทน์คิดไม่ผิดเพราะคนออกแบบตกแต่งคอนโดนี้ให้พริมรตาคือภีมภริษฐ์นั่นเอง โดยชายหนุ่มออกแบบจากไลฟ์สไตล์ของสาวคนรักจริงๆ

“นี่ผ้าขนหนูค่ะ แล้วก็ชุดเปลี่ยนด้วย”

เสียงหวานดังขึ้นเรียกความสนใจของชายหนุ่ม วาเลนไทน์มองชุดในมือหญิงสาวอย่างนึกสงสัยไม่น้อย

“ชุดของใครหรือครับ”

สายตาชายหนุ่มแน่วแน่อยากรู้ในคำตอบกับสิ่งที่เขานึกสงสัยมาตลอดเรื่องหล่อนมีคนรักแล้วหรือยัง แต่ไม่ได้ถามเสียที

“อย่างที่คุณคิดค่ะ”

 พริมรตายอมรับโดยดุษฎี

“เอาเป็นว่าไปอาบน้ำก่อนนะคะ ตัวเปียกนานๆเดี๋ยวป่วยนะ หรืออยากป่วยให้พริมไปดูแลเอ่ย”

หล่อนกระเซ้ายิ้มๆกลบเกลื่อน ซ่อนแววตาหวั่นไหวทั้งที่ข้างในหัวใจบีบรัดอย่างสับสน ชายหนุ่มยิ้มบางกับมุกกลบเกลื่อนฝืดๆพลางลุกเดินไปห้องอาบน้ำด้านนอก

คงต้องให้เวลาหล่อน

หญิงสาวมองตามแผ่นหลังไม่กว้างเท่าของคนรักหล่อน แต่แฝงด้วยความอบอุ่นอ่อนโยนเดินเข้าห้องน้ำไป

ภีมพริษฐ์ที่แข็งแกร่งให้ความรู้สึกมั่นคงปลอดภัย กับ วาเลนไทน์ที่อ่อนโยนอยู่ด้วยแล้วสบายใจเหมือนหล่อนเป็นนกน้อยที่อิสระสดใสกับท้องฟ้ากว้าง

หญิงสาวกัดริมฝีปากล่างอย่างคิดไม่ตกกับใจที่เริ่มถลำเอนไปหาอีกคน แต่ก็ยังไม่อยากปล่อยมือจากอีกคนด้วยเยื่อใยรัดรึงหัวใจ หากแต่เกลียวรักของคนอยู่ก่อนไม่แน่นพอหัวใจหล่อนจึงไขว้เขวเมื่อถูกความอ่อนโยนไม่ฉาบฉวยค่อยๆแทรกซึมเข้าคลายเกลียวรักเดิมของหล่อน

หญิงสาวกำลังรู้สึกสับสน

ความปั่นป่วนในใจทำให้คิดไม่ตก

มันไม่ง่ายเลยจริงๆ

ที่จะให้ใครสักคนเป็นเพียงเพื่อน

บางครั้งความรักอาจไม่ต้องอาศัยเพียงกลไกเวลา

เพราะคนที่ใช่ หัวใจจะบอกกับเราเอง

เพียงแต่คนไหนเท่านั้นแหละ



เสียงซ่าของสายน้ำฝักบัวหยุดลง มือเรียวเอื้อมหยิบผ้าขนหนูมาเช็ดตัวก่อนจะหยิบเสื้อคอโปโลแบรนด์ดังมาสวม เสื้อตัวใหญ่ไซส์ฝรั่งเมื่อสวมลงบนตัวของวาเลนไทน์ดูหลวมโพรกขึ้นมาทันที บ่งบอกว่าเจ้าของคงจะตัวสูงใหญ่ไม่น้อย กลิ่นหอมของเสื้อผ้าอวลกลิ่นกายหนุ่มของผู้เป็นเจ้าของเนืองๆย้ำถึงการมีเจ้าของแล้วของพริมรตา ใบหน้าใสจ้องมองภาพตัวเองในกระจก ภาพของเขาในชุดของคนอื่นปรากฏอยู่ในนั้นเหมือนกับว่าเขากำลังเป็นเงาซ้อนใครอีกคนอยู่

ใครอีกคนที่เคยมาที่นี่และเป็นเจ้าของเสื้อผ้าชุดนี้

ชายหนุ่มรู้สึกตัวเองเป็นเงา

ใครคนหนึ่งเคยใส่เสื้อผ้าชุดนี้และยืนส่องกระจกนี้ก่อนหน้า



 “ว้าว หล่อเชียว เหมือนเด็กฮิปฮอป มานั่งก่อนค่ะ เดี๋ยวพริมเช็ดผมให้นะ”

 ชายหนุ่มเดินมานั่งใกล้ๆ หญิงสาวรีบขยับตัวไปเช็ดผมให้

“แฟนคุณคงตัวใหญ่น่าดูนะครับ ผมใส่แล้วชุดหลวมโพรกเชียว”

“ไทน์ คือ...”

“ถ้าผมมีแฟนแบบคุณ ผมคงรักคุณน่าดู เขาเองก็คงไม่ต่าง”

น้ำเสียงไม่ได้แฝงความโกรธขึ้งอันใดหากแต่แฝงความปรารถนาดีช่วยย้ำเตือนสถานะของทั้งคู่ไม่ให้ถลำลงสู่ก้นเหวอเวจีเสียมากกว่า

ร่างบอบบางชะงักมือที่เช็ดผมพลางทิ้งตัวลงนั่งข้างกัน ร่างกายสั่นไหวน้อยๆ

“พริมสับสน พริมไม่รู้ว่าควรทำยังไง ระหว่างคนที่รักกับคนที่ใช่ มันไม่ง่ายเลยนะคะ พริมอยู่กับไทน์แล้วพริมสบายใจ ความอ่อนโยนของคุณมันทำให้พริมหวั่นไหว แต่กับเขา...พริมก็ผูกพัน”

แววตาคู่สวยคมดูหวาดหวั่นอ่อนไหวอย่างสับสนเหมือนคนจะร้องไห้ หัวใจชายหนุ่มอ่อนยวบลงอย่างเข้าใจ

“แล้วไทน์ล่ะคะ คิดยังไงกับพริม รู้สึกอะไรกับพริมบ้างไหม”

ดวงตางามมองเขาด้วยแววสั่นระริกวูบไหว หล่อนเจ็บปวดทรมาน นับวันบาดแผลยิ่งลุกลามจากการไม่อาจห้ามใจ มือที่จับปลาทั้งสองข้างมันไม่ถนัดถนี่ เมื่อปลาเริ่มดิ้น ครีบแข็งก็เริ่มทิ่มมือหล่อน หากปล่อยมือเสียข้างหนึ่ง มือก็จะสามารถจับปลาได้มั่นโดยไม่หลุดไป ความรักก็เช่นกัน แต่ปัญหาคือหล่อนเลือกไม่ได้

สวนดอกไม้แห่งความรักเป็นเส้นทางที่เดินแล้วย้อนกลับไม่ได้ เมื่อหล่อนเจอดอกไม้งามสมบูรณ์แบบอย่างภีมพริษฐ์หล่อนจึงไม่รอช้าที่จะฉวยมาเป็นของตัว หล่อนยิ้มอย่างเริงใจชูคออย่างภาคภูมิเมื่อได้ครอบครองดอกไม้ที่หลายคนเมียงมองด้วยความปรารถนาแต่ไม่อาจได้ครอบครองนอกจากมองตาละห้อยแกมอิจฉาอย่างนึกเสียดาย หากแต่เมื่อหล่อนได้เจอดอกไม้ที่ตัวเองชื่นชอบ แม้ดอกไม้นั้นจะไม่ได้สวยสมบูรณ์แบบเท่าดอกไม้ในมือ แต่มันก็คือดอกไม้ที่หล่อนโปรดปรานปรารถนา

หัวใจเริ่มลังเล

จะทิ้งที่มีอยู่ก็ผูกพันเสียดายกว่าจะได้มาแสนลำบาก แต่ก็ยังอยากไขว่คว้าดอกไม้ที่รักมาครอบครอง

เออหนอ...หัวใจ


“เอ่อ...ผม...”

 วาเลนไทน์อ้ำอึ้งเอื้อนเอ่ยกับคำถามกดดันที่มีสายตาคาดหวังหวั่นไหวของหล่อนจับจ้อง เสื้อผ้าที่สวมใส่ราวกับผู้เป็นเจ้าของหล่อนยืนค้ำตระหง่านคอยฟังคำเอ่ยของเขาเช่นกัน


พรึ่บ!

“ไฟดับ!”

 สิ้นเสียงร่างอรชรก็โผเข้าหาอีกคนทันที

“พริมใจเย็นๆครับ กดหน้าจอโทรศัพท์ให้แสงสว่างแล้วหาเทียนมาจุดนะ”

ชายหนุ่มประโลมหญิงสาวพลางแนะทางออกเสียงนุ่ม อันที่จริงเขาเองก็ไม่ชอบความมืดกับเสียงฟ้าร้องสักเท่าไหร่ แต่พอมาเจอกับเพศบอบบางกว่าอย่างพริมรตาตัวเขาเองจึงต้องเข้มแข็งให้มากกว่า

หญิงสาวเองเมื่อได้ยินเสียงทุ้มนุ่มกระซิบบอกอย่างอ่อนโยนจึงมีสติได้ หล่อนผละออกจากชายหนุ่มพลางควานหาโทรศัพท์มือถือบนโต๊ะหน้าโซฟา มือบางกดปุ่มให้แสงสว่างสะท้อนวาบขึ้น ภาพหน้าจอคู่ของหญิงสาวกับคนรักปรากฏขึ้นแวบหนึ่ง พริมรตาจะรีบลุกขึ้นยืนรวดเร็ว มือนุ่มส่งให้เขาจับพลางเดินนำไปเอาเทียนที่ห้องครัว วาเลนไทน์มองเห็นรูปคู่เมื่อกี้แต่ไม่ชัด ชายหนุ่มมองแผ่นหลังบางของคนด้านหน้าที่เดินนำเขาไปเงียบๆ

สัมผัสอุ่นที่ฝ่ามือเขาอุ่นซ่านแผ่ไปถึงข้างในใจจนใจหล่อนแกว่ง เมื่อได้เทียนมาแล้วทั้งสองก็ช่วยกันจุดเทียนจนทั่วทั้งห้องสว่างไสว


“โรแมนติกจัง”

 หญิงสาวพูดขณะมองร่างสูงโปร่งกำลังจุดเทียนหลากสีรอบๆห้อง แสงเทียนให้อารมณ์โรแมนติกกว่าแสงนีออน

“ที่นี่ไม่มีไฟสำรองหรือครับ คอนโดหรูขนาดนี้”

“มีค่ะ แต่คงมีอะไรผิดพลาดสักอย่าง เพราะปกติแล้วที่นี่ไม่เคยมีไฟดับ”

“ไม่รู้เมื่อไหร่ไฟจะมา ไทน์อยู่เป็นเพื่อนพริมได้ไหม พริมไม่ชอบความมืดตอนฟ้าร้องเลย”

 หล่อนบอกร่างสูงที่ทิ้งตัวนั่งข้างๆกัน

...ขออีกนิดเถอะนะเวลา...

วาเลนไทน์ชั่งใจนิดหนึ่ง คิดว่าไฟในกรุงเทพไม่น่าจะดับนาน

“งั้นนั่งคุยไปเรื่อยๆก็แล้วกันนะครับ พริมง่วงไหม”

“ไม่หรอก จริงสิ ไทน์หิวมั้ย พริมมีขนมเค้ก เดี๋ยวไปเอามาให้ทานรองท้องก่อนนะคะ”

 ร่างบางพูดพลางเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบเค้กปอนด์มีสตรอเบอรี่ลูกโตวางบนหน้าเค้กมาวางตรงหน้า วาเลนไทน์เห็นแล้วอดนึกถึงพี่สาวร่างเล็กของตัวเองไม่ได้

“หึ ปกติผู้หญิงจะชอบของหวานแต่ก็กลัวอ้วนนะครับ”

“พริมทานไม่เยอะค่ะ ส่วนใหญ่จะเลือกทานลูกสตรอเบอรี่ ที่เหลือก็ภี... เอ่อ ที่เหลือมีคนจัดการค่ะ แล้วก็ออกกำลังกายเบิร์นไปด้วย เลยไม่ต้องกังวลมาก”

 หล่อนเลี่ยงชื่อต้องห้าม ยามนี้อยากมีแค่หล่อนและเขา

“จริงสิ ผมต้องโทรบอกเพื่อนๆก่อนว่าวันนี้กลับช้า พวกมันจะได้ไม่ต้องรอ”

ชายหนุ่มพูดพลางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก รอสายไม่นานเสียงโวยวายคล้ายวงเหล้าก็ดังขึ้น

“ห่าไทน์ เมื่อไหร่มึงจะมาถึงวะ”

เสียงสรรเสริญดังมาจากปลายสายทันที

“กูติดฝน แถวนี้ฝนตกโคตรแรง ขี่รถกลับไม่ไหวว่ะ”

 ชายหน่มพูดขณะมีช้อนเค้กยื่นมาที่ปาก เขาลังเลนิดหนึ่งก่อนอ้าปากรับพลางค้อมศีรษะขอบคุณ

“แล้วมึงอยู่ไหน ให้กูขับรถไปรับไหม”

“ไม่ต้องหรอก กูแวะรอฝนซาแถวห้องคนรู้จัก พวกมึงกินไปก่อนเลย”

“....”

ชายหนุ่มคุยกับเพื่อนอีกครู่จึงวางสายหันหน้ามาหาหญิงสาวที่กำลังจะยื่นเค้กไปป้อนพอดี ชิ้นเค้กในช้อนเฉียดแก้มขาวจนเลอะ

“อุ้ย เลอะแก้มแล้ว”

 หญิงสาวกุลีกุจอหันไปหยิบทิชชู่พร้อมขยับเข้ามาชิดกันมากขึ้นเพื่อเช็ดรอยเลอะที่แก้ม มือเบาเช็ดอย่างเบามือพลางเงยหน้าขึ้นสบตาชายหนุ่มที่หลุบเปลือกตาต่ำลงมามอง

ตาต่อตาสบประสาน

ท่ามกลางแสงนวลวูบไหวของแสงเทียน ราวถูกร่ายด้วยมนต์สะกดแห่งความเผลอไผล ใบหน้าสวยค่อยเคลื่อนเข้าใกล้ใบหน้าหล่อใสที่นิ่งราวถูกตรึง

.

.

.

หนึ่งเดือนหลังจากนั้น

“พี่ชายเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้วใช่ไหมคะ”

เสียงหวานเจื้อยแจ้วของคนเป็นน้องนุชสุดท้องเอ่ยถามด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ร่างเล็กขยับเข้าคล้องแขนสวมกอดเอวหนาของพี่ชายพลางเงยหน้าขึ้นมองอย่างออดอ้อนรอคอยคำตอบ

“ครับผม ลุ้นตัวโก่งเสียยิ่งกว่าเจ้าสาวตัวจริงอีกนะเรายัยตัวยุ่ง”

ภีมพริษฐ์บีบจมูกเล็กน้องสาวอย่างมันเขี้ยว งานถนัดของพลอยรัมภานักล่ะ เรื่องขยันออดอ้อนให้พี่ชายเอ็นดู เพราะอย่างนั้นชายหนุ่มจึงหวงแหนหล่อนนักหนา ขนาดไบรอันที่ว่าเป็นเพื่อนซี้ย่ำปึ๊กกันมานานยังไม่มีข้อยกเว้นสำหรับเรื่องนี้กว่าจะผ่านด่านเขาไปได้เรียกว่าหืดขึ้นคอเหนื่อยเสียยิ่งกว่าวิ่งขึ้นกำแพงเมืองจีน

“ว้าว ตื่นเต้นๆ พิ้งค์อิจฉาพี่พริมจังน้า ที่มีผู้ชายหล่อเฟอร์เฟคแถมรวยมาหลงรักแล้วยังทุ่มเทให้ขนาดนี้ พี่ชายลงทุนสร้างเรือนหออีกหลังบนเกาะส่วนตัวเป็นของขวัญแต่งงานให้เชียวนา”

เสียงหวานล้อเลียนพี่ชาย

 “แล้วนี่สร้างเรือนหอสำหรับไปฮันนีมูนเสร็จแล้วหรือคะ หลอกพี่พริมว่าจะไปดูงานแต่แอบกลับมาก่อน ที่แท้ก็ไปดูผลงานนี่เอง”

“ช้าไม่ได้หรอก เดี๋ยวมีลูกไม่ทันไบรอันมัน”

ภีมพริษฐ์แหย่กลับน้องสาว พลอยรัมภาทำปากยู่ใส่พี่ชายเรียกเสียงหัวเราะน้อยๆ

“แล้วนี่คิดไว้หรือยังคะว่าจะขอพี่พริมแต่งงานแบบไหน”

“คิดไว้แล้วล่ะ”

ชายหนุ่มตอบอย่างหมายมั่นกับแผนการเซอร์ไพรส์ว่าที่เจ้าสาวของเขา ที่ผ่านมาเหมือนจะไม่สนใจพูดถึงเรื่องการแต่งงานแต่จริงๆแล้วชายหนุ่มทั้งเสาะหาเพชรน้ำงาม ไข่มุกธรรมชาติ และผ้าไหมเนื้อดีที่สุดสำหรับตัดชุดเจ้าสาว เขานึกถึงความหรูหราของชุดแต่งงานที่ปักด้วยเพชรและมุกแท้บนผ้าไหมไทยเนื้อดีที่คนรักของเขาจะเป็นออกแบบเองโดยเขาเป็นคนเสาะหาวัตถุดิบชั้นดีมาให้ตามที่เคยแอบเห็นชุดแต่งงานที่พริมรตาเคยออกแบบเก็บไว้ เขาจะขอหล่อนแต่งงานด้วยเพชรและมุกน้ำงามบนชุดเจ้าสาว รวมถึงเนรมิตเรือนหอหลังงามบนเกาะส่วนตัวที่เขาและหล่อนจะไปฮันนีมูนกันที่นั่น ภีมพริษฐ์คิดและเตรียมการมาโดยตลอดนับแต่เขาเลือกหล่อน


 “พี่พริมไม่สบายหรือเปล่าคะ”

 พลอยรำภาเอ่ยถามหญิงสาวที่ใบหน้าดูซีดคล้ำเหมือนคนพักผ่อนไม่พอในบ่ายคล้อยวันหนึ่งขณะนั่งทานอาหารด้วยกัน วันนี้หล่อนและพี่ชายแอบนัดแนะกันเซอร์ไพรส์หญิงสาว เฮลิคอปเตอร์เตรียมการจอดรอไว้บนยอดตึกเรียบร้อย พี่ชายของหล่อนจะพาว่าที่เจ้าสาวบินชมรอบเกาะส่วนตัวมูลค่ามหาศาลและเขาจะขอหล่อนแต่งงานที่นั่น เป็นสิ่งที่สองศรีพี่น้องคิดกันไว้

“สงสัยจะความดันต่ำน่ะค่ะ ช่วงนี้พักผ่อนน้อย ลูกค้าออร์เดอร์ชุดเข้ามาเซ็ตใหญ่”

พริมรตาตอบเสียงเนิบ ความอิดโรยทำให้ไม่อยากอาหารมากนัก ดวงตาหวานล้ำเสมองออกไปด้านนอก แผ่นหลังบางของร่างสูงโปร่งที่เดินผ่านหน้าไปทำให้หล่อนชะงัก

...วาเลนไทน์...

นับจากคืนนั้นทั้งคู่ก็ไม่ได้เจอกันอีกประกอบกับออร์เดอร์ลูกค้าเข้ามาให้หล่อนช่วยออกแบบชุดให้หญิงสาวจึงยุ่งพอตัว แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคิดถึงร่างสูงโปร่งนั่นเสมอ บางคืนหล่อนนอนไม่ค่อยหลับนัก

ภีมพริษฐ์กลับมาได้อาทิตย์หนึ่งแล้วและมีเวลาให้หล่อนตลอด

“งั้นต้องพักผ่อนเยอะๆนะคะ สงสัยพิ้งค์ต้องบอกให้พี่ภีมดูแลให้ดีกว่านี้เสียแล้ว”

 พลอยรัมภาบอกอย่างปรารถนาดี พริมรตารู้สึกผิดลึกๆอย่างบอกไม่ถูก หลายครั้งที่มองแผ่นหลังกว้างมั่นคงของคนรัก หล่อนรู้สึกวูบโหวงในใจราวกับจะสูญเสียไป มันใจหายอย่างบอกไม่ถูกแต่ถึงอย่างนั้นก็ยังรู้สึกโหยหาอีกคน

“พี่พริม พี่พริมคะ”

เสียงหวานใสดึงภวังค์หญิงสาววกกลับมา เมื่อหันมาอีกครั้งสายตาก็ประสานกับร่างสูงตรงหน้าที่นั่งตรงกันข้ามแต่หล่อนกลับเหม่อจนไม่รู้สึกตัว

“เป็นอะไรไปครับ เหม่อเชียว หน้าพริมซีดๆนะ ไปหาหมอไหม”

ภีมพริษฐ์ถามอย่างห่วงใยกับอาการของคนรัก เขาสังเกตมาตลอด ตั้งแต่เขากลับมาพริมรตาก็ดูเหม่อใจลอยไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเสียเท่าไหร่

“พริมเวียนหัวอยากนอนพักจังค่ะ”

หญิงสาวบอกเสียงแผ่ว

“งั้นกลับไปนอนพักกันนะ โหมงานจนไม่สบายหรือเปล่าครับ หืม?”

ชายหนุ่มยื่นมือมาอังศีรษะคนรักอย่างห่วงใย ร่างสูงลุกขึ้นประคองคนรักเดินออกมาด้านนอกห้าง

“พริมรออยู่ตรงนี้กับพิ้งค์นะ เดี๋ยวภีมขับวนมารับนะครับ”

เขาบอกด้วยน้ำเสียงห่วงใยไม่อยากให้คนรักเดินเหินมากนัก กลัวจะเป็นลมเป็นแล้งไปเพราะพริมรตาตอนนี้หน้าซีดเหมือนแผ่นกระดาษ

ชายหนุ่มขยับก้าวขาออกไป สาวสวยมองตามแผ่นหลังกว้างด้วยความรู้สึกวูบโหวงแปลกๆ จู่ๆก็รู้สึกเหมือนกลัวจะสูญเสียเขาไปอย่างบอกไม่ถูก สายตา ความผูกพันห่วงใยของเขาที่หล่อนรู้สึกได้มันท่วมท้นในใจอย่างบอกไม่ถูกในเวลานี้ มือบางยื่นออกไปไขว่คว้า สองขาขยับก้าวจะตามไป หล่อนรู้สึกไม่อยากสูญเสียเขาไป ดวงตาคู่สวยพร่ามัว สองมือยื่นไปข้างหน้าหวังคว้าถึงตัวเขา ลำคอแห้งผากเอ่ยเสียงเรียกเบาหวิว

“ภีม ภีมคะ...”

ตุบ!

“พี่พริม!”

“พริม!”

.

.

.

“พริมเป็นยังไงบ้างครับหมอ”

 น้ำเสียงร้อนรนเจือความห่วงใยเอ่ยขึ้นทันทีที่แพทย์เจ้าของไข้ออกมาจากห้องฉุกเฉิน

“ยินดีด้วยนะครับ คุณผู้ชายกำลังจะได้เป็นพ่อคนแล้ว คุณผู้หญิงตั้งครรภ์ได้เกือบเดือนแล้วครับ สนใจจะฝากครรภ์ที่นี่เลยไหม”

นายแพทย์หนุ่มเอ่ยถามด้วยใบหน้าร่วมยินดีด้วย หากแต่คำบอกเหมือนเอาไม้แข็งมาฟาดลงบนศีรษะของชายหนุ่มอย่างแรงชนิดตั้งตัวไม่ทัน ร่างสูงยืนอึ้งตัวชาดิกเมื่อได้ยิน

...พริมรตาท้อง...

คนรักของเขาตั้งครรภ์ได้เกือบเดือนแล้ว

ทั้งที่ก่อนหน้าเขาไม่ได้ยุ่งกับหล่อนเลยเป็นเดือนๆเห็นจะได้

เพิ่งจะมีอะไรกันไม่กี่วันที่ผ่านมานี่เอง

แต่ความจริงที่ฟาดหน้าก็ทำให้เขาอึ้งจนพูดไม่ออก

มีเพียงคำถามเดียวในหัว

...พริมรตาท้องกับใคร!..


  o22


ติดตามข่าวได้ที่นี่จ้า  :mew1:  https://www.facebook.com/pages/Love-Novel_Y-by-Moony_Darling/666665450055292
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion7# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 08-01-2015 21:23:48
Passion.7


“อะไรนะคะ พี่พริมท้องหรือคะ?”

แว่วเสียงหวานใสของพลอยรัมภาผ่านเข้าหู ร่างสูงแกร่งดุจหินผายืนนิ่งไม่ไหวติงราวกับเวลาหยุดเดินอย่างกะทันหันเหมือนกดปุ่มหยุดเอาไว้ สมองมึนงงเหมือนถูกของแข็งทุบผลัวะ ไม่ทันตั้งตัว ทุกอย่างขาวโพลนราวกับภาพในจอโทรทัศน์ที่จู่ๆก็ดับพรึ่บโดยไม่คาดคิด เขายืนนิ่งไม่ได้ยินยลเสียงรอบข้าง

“พี่ชาย พี่ชายคะ!”

 แรงเขย่าที่แขนเรียกสติกลับมาอีกครั้ง ชายหนุ่มหันมองใบหน้ายิ้มร่าของคนเป็นน้องอย่างมึนๆ

“เงียบเชียว ดีใจจนพูดไม่ออกเลยหรือคะ เมื่อวันก่อนใครน้าบอกว่าจะรีบแต่งกลัวมีลูกไม่ทันพิ้งค์ ที่ไหนได้ตัวเองชิงมีก่อนเขาเสียอีก”

คนน้องไม่รู้อิโหน่อิเหน่กระเซ้าพี่ชายเสียงใส ภีมพริษฐ์ได้แต่นิ่งฟังคนน้องเจื้อยแจ้ว

“เราไปหาพี่พริมกันเถอะ ถึงว่าหน้าซีดแล้วซีดอีก ที่แท้กำลังจะมีน้องนี่เอง”

พลอยรำภาลากแขนพี่ชายเข้าไปยังห้องเยี่ยมโดยมีสามีสุดที่รักเดินตามเข้าไป ไบรอันมองเสี้ยวหน้าเรียบนิ่งไร้คำพูดของเพื่อนรักอย่างรู้สึกถึงความผิดปกติ

สองพี่น้องเดินไปหยุดยืนมองใกล้เตียงคนป่วย มือหนาทำท่าจะยื่นเข้าไปกอบกุมมือบางชะงักไว้แล้วลดลงข้างตัวตามเดิม สายตาคมมองหน้าใบหน้าสวยหยาดที่แม้ซีดเซียวแต่ก็ยังดูสวยล้ำด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก สายตาทอดลงมองยังหน้าท้องที่ยังคงแบนราบแต่เขารู้แล้วว่ามีชีวิตอีกชีวิตหนึ่งกำลังก่อกำเนิดขึ้นในนี้

...เด็กที่ไม่ใช่ลูกของเขา!...

มือหนากำเข้าหากันแน่นจนเส้นเลือดขึ้นปูดโปน ดวงตาวาวโรจน์ด้วยความคับแค้นชิงชังคุโชนขึ้นในใจ

เขารู้...ว่าหล่อนไม่ได้บริสุทธิ์ ก่อนจะมาพบกันพริมรตาเคยผ่านใครมาก่อน แต่มันก็คืออดีต ในเมื่อผู้ชายอย่างเขาเองก็ผ่านผู้หญิงมาโชกโชนชายหนุ่มจึงไม่เห็นประโยชน์ที่ถามหาพรหมจรรย์จากผู้หญิง เยื่อบางๆของความบริสุทธิ์นั่นไม่ได้การันตีอะไรมากไปกว่าหัวใจสัตย์ซื่อ

เขารับอดีตของหล่อนได้

และไม่เคยถามให้ระคาย

เขาคิดว่าหล่อนจะหยุดเมื่อมีเขา

แต่เขาคิดผิด

ผิดมหันต์!


สายตาคมกร้าววาวโรจน์จ้องมองร่างที่ยังหลับพริ้มไม่รู้สึกตัวบนเตียง เขารู้ว่าหล่อนเสน่ห์แรง ดอกไม้แสนสวยย่อมมีภู่ผึ้งปรารถนา เขาเองก็เคยเป็นหนึ่งในหมู่แมลงที่คอยเกี้ยวพาราสีหวังครอบครองตัวหล่อน เป็นเพราะชายหนุ่มมีภาษีดีกว่าใครหล่อนจึงเลือกเขาเหมือนที่เขาเลือกหล่อนท่ามกลางหญิงสาวมากมายที่ทอดกายให้ ชายหนุ่มไม่สนว่าก่อนหน้าหล่อนจะเคยเป็นของใครมาบ้าง แต่เขาคิดว่าหล่อนจะหยุดเมื่อทั้งคู่ตกลงปลงใจกันตรงคำว่า “คนรัก” ใช้คำว่าแฟนบ่งบอกถึงสถานะของกันและกัน

แต่มันไม่ใช่!

ไม่ใช่เลย!

“พี่พริมผอมลงเยอะเลย ต้องบำรุงเยอะๆนะคะเนี่ย”

 เสียงของพลอยรัมภาแว่วเข้าหูมาอีกครั้ง มือขาวเนียนจับแขนบางอย่างห่วงใย พร้อมยื่นไปแตะบางเบาที่หน้าท้อง

“อีกไม่กี่เดือนก็คงจะโย้ออกมาแล้ว พี่ชายคิดว่าตัวเล็กจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายคะ”

 หญิงสาวหันมาถามพี่ชายที่ยังคงนิ่งขึงไม่ได้แสดงสีหน้าดีใจอย่างผิดสังเกต

...จะหญิงหรือชายก็ไม่อยากรู้...

“พี่ชาย...คะ?”

 พลอยรัมภารู้สึกถึงความผิดปกติของพี่ชาย คิ้วเรียวมุ่นเข้าหากันอย่างฉงน ใบหน้าหล่อเหลาของภีมพริษฐ์นิ่งจนน่าหวาดหวั่น

“พี่จะไปจัดการเรื่องค่ารักษา หมอบอกฟื้นแล้วก็กลับได้เลย”

ร่างสูงพูดเสียงนิ่งพร้อมหันหลังกลับ มือหนาผลักประตูออกไปโดยไม่แม้แต่จะเหลียวหลัง

“พี่ชายเป็นอะไรไปคะ ทำไมดูไม่ดีใจเลย”

 พลอยรัมภากังขากับท่าทีของพี่ชาย

“เอาไว้เดี๋ยวพิ้งค์ก็รู้เองนั่นแหละ ตอนนี้ปล่อยภีมมันไปก่อน จะเพิ่งซักไซ้อะไรเลยนะ”

 ไบรอันปรามภรรยาที่กำลังจะหุนหันตามพี่ชายไปเสียงเรียบเช่นกัน ชายหนุ่มมองประตูที่เพื่อนรักเดินออกไป เขารู้ทุกอย่าง รู้แม้กระทั่งตัวการ แต่ตอนนี้เขาอยากให้ภีมพริษฐ์เย็นลงกว่านี้เสียก่อน

พลอยรัมภายืนนิ่งอย่างงุนงงกับท่าทางมาคุ ดวงตาคู่หวานเงยมองสามีสลับกับร่างบางบนเตียงโดยเลือกที่จะไม่ปริปากถาม หล่อนรู้ เมื่อถึงเวลาหล่อนก็จะได้กระจ่างเอง



รถคันหรูกระชากตัวออกรวดเร็วปานพายุ ปลายเท้าเหยียบคันเร่งแบบไม่มองไมล์ที่ชี้บอกระดับความเร็ว

หัวใจกำลังคลุ้มคลั่งเดือดดาลด้วยเพลิงแค้นสุมคับทรวงดั่งทะเลเกรี้ยวกราดด้วยพายุกรรโชก เขาแทบจะฆ่าคนได้ในตอนนี้ ตอนอยู่ในโรงพยาบาลเขาแทบจะกระชากร่างบางนั่นขึ้นมาเขย่าถามให้รู้แล้วกันไป อยากจะบีบให้แหลกลาญคามือสังเวยความทรยศอันแสนอดสูของผู้หญิงแพศยากับชายทรามหากแต่เขายังห่วงน้องสาวจะตกใจจึงได้ระงับความแค้นคั่งสุมไว้แล้วเดินจากมา

“โธ่เว้ย!!”




“อือ อืม...”

เสียงขยับตัวของร่างบนเตียงเรียกความสนใจของร่างสูงใหญ่แบบหนุ่มลูกครึ่งให้ลดแท็ปเล็ตในมือลง ร่างหนาปิดหน้าจอเก็บเครื่องลงกระเป๋าพลางลุกมารินน้ำส่งให้ หัวคิ้วเรียวมุ่นเข้าหากันอย่างฉงนเมื่อหันมาเจอใบหน้าสามีของน้องสาวคนรัก

“ดื่มน้ำเสียก่อน”

ไบรอันเอ่ยเสียงเรียบ หญิงสาวยันกายขึ้นนั่งพร้อมรับน้ำในมือใหญ่ไปจิบ เขาและหล่อนไม่ได้อยู่ด้วยกันตามลำพังมานานแล้ว

“ยินดีด้วยนะว่าที่คุณแม่”

 น้ำเสียงเรียบนิ่งฟังไม่เหมือนยินดีอย่างถ้อยประโยคที่เอ่ย

“คุณว่าอะไรนะ!”

พริมรตาคิดว่าหล่อนหูเฝื่อน

“หมอบอกว่าคุณท้องน่ะ”

น้ำเสียงราบเรียบเหมือนพูดเรื่องฟ้าเรื่องฝนทั่วไปแต่คนฟังถึงกับหน้าซีดเผือด มือเย็นเฉียบเหมือนเลือดหยุดเดิน

“ฉันท้อง...”

เสียงครางแผ่วคล้ายละเมอขณะก้มมองดูหน้าท้องของตัวเอง ความรู้สึกบางอย่างประดังเข้ามา หล่อนเงยหน้าขึ้นเหลียวมองหาร่างสูงใหญ่ของคนรัก

“ภีมไม่ได้อยู่ที่นี่หรอก ออกไปได้พักใหญ่ๆแล้วล่ะ”

 ไบรอันบอก

“ภีม...”

หล่อนถึงกับพูดไม่ออก ความผิดค้ำคอเกินกว่าจะเอื้อนเอ่ยคำพูดใด

“ภีมมันคงไปหาที่ลงที่ไหนสักที่นั่นแหละ ขืนอยู่ต่อคงได้ฆ่าคนท้อง”

 ไบรอันยังคงรายงานสถานการณ์ต่อไม่สะทกสะท้าน หญิงสาวนิ่งงันฟังคำบอกราบเรียบแต่กรีดลึกฉีกลงไปถึงกลางใจ หล่อนตระหนักถึงความรักของเขาเอาวันที่สาย เพิ่งรู้ว่ารักมากและไม่อยากสูญเสีย แม้หัวใจจะหวั่นไหวกับใครไปบ้างแต่ลึกๆก็ยังรักเขาไม่คลาย น้ำตาหยดหนึ่งร่วงเผาะลงเงียบๆ

หล่อนรู้สึกตัววันที่สายไป ภีมพริษฐ์คงไม่มีทางให้อภัยหล่อน

“ผมเคยคิดว่า คุณทิ้งผมไปแล้วจะหยุดที่ภีมได้เสียอีก ไม่คิดเลยว่าแม้แต่ภีมพริษฐ์ก็ยังหยุดความทุรนทุรายกระหายไขว่คว้าของคุณไม่ได้”

 ไบรอันมองใบหน้าสวยหยาดที่ครั้งหนึ่งเขาเคยหลงใหลนักหนาจะเป็นจะตายเสียให้ได้แทบคลั่งเมื่อครั้งหล่อนทิ้งเขาไป

“ไม่ใช่!”

หล่อนปฏิเสธดื้อดึงเสียงแข็ง คนอย่างไบรอันจะไปรู้อะไร ป่วยการที่จะพูดให้คนในอดีตฟัง

“ยังไงคือไม่ใช่ การที่คุณท้องกับคนอื่นทั้งที่คุณคบอยู่กับภีมมันก็บอกอะไรได้ทุกอย่างแล้วนะพริมรตา ผมเคยนึกเสียดายที่เสียคุณไป แต่ตอนนี้ไม่เลยสักนิด”

ไบรอันเอ่ยอย่างรู้สึกจริงๆ

“เพราะคุณทิ้งผมไปผมถึงได้เจอกับพิ้งค์ เป็นของขวัญล้ำค่าที่สุดในการเลิกกันของเรา ถึงแม้ว่าคุณจะยัดเยียดให้แบบไม่ตั้งใจก็เถอะ แต่คุณก็ยื่นเพชรน้ำงามให้ผม”

ชายหนุ่มนึกถึงใบหน้าหวานสดใสเหมือนดอกไม้ยามเช้าของพลอยรัมภา ผู้หญิงที่คว้าหัวใจและมอบความรักครั้งใหม่ปลดแอกความเศร้าให้แก่เขา
 
“อยากบอกว่า...ขอบคุณที่ทิ้งกัน”

ชายหนุ่มพรั่งพรูความในใจยาวยืด สิ่งที่เก็บงำมาตลอด เรื่องเดียวที่เขาปิดบังเพื่อนรักและภรรยาคือการที่เขาเคยคบกับหล่อนมาก่อนหน้า คนที่มาเจอกันอีกครั้งแต่ทำเหมือนคนไม่รู้จัก ไบรอันยอมแพ้โดยไม่มีเงื่อนไขเมื่อเห็นว่าคนรักใหม่ของหล่อนเป็นใคร ยอมรับว่าพริมรตาเก่งที่หาคนใหม่ได้ดีกว่าเขา

 “ทางที่ดีอย่าไปให้ภีมเห็นหน้าจะดีกว่า คุณไม่รู้หรอกว่าเวลาเทพบุตรกลายร่างเป็นซาตานมันเป็นยังไง”

 เขาเตือน ไม่ได้หวังดีอะไรกับอดีตคนเคยรักหรอก เขาแค่ไม่อยากให้เพื่อนพลั้งมือฆ่าคนก็เท่านั้น

“ผู้ชายอย่างพวกคุณมันก็มีแต่ความเห็นแก่ตัววันยันค่ำ”

หล่อนเอ่ยอย่างร้าวรานนัยน์ตาคลอหน่วยน้ำ มือบางกำผ้าห่มแน่น

“ผู้ชายอย่างพวกคุณมีใครต่อใครผ่านมากี่คนไม่เคยผิด แต่พอผู้หญิงเป็นแบบนั้นบ้าง ลังเลกับคนอื่นที่ดีด้วยบ้าง พวกคุณก็ตราหน้าว่าฉันเลว หลายใจ แพศยา หรืออะไรอีกล่ะที่จะสรรหามายัดเยียดให้พฤติกรรมแบบเดียวกับที่พวกผู้ชายแบบคุณทำกันน่ะ”

“มันก็ไม่ผิดถ้าคุณจะคิดแบบนั้นนะพริมรตา ไม่ผิดสักนิดถ้าคุณจะคิดว่าผู้ชายทำได้ผู้หญิงก็ทำได้แล้วหว่านเสน่ห์ไปทั่วน่ะ”

ไบรอันพูดอย่างที่รู้สึกจริงๆ

“แต่นั่นมันก็ควรจะเป็นแค่ตอนก่อนคุณจะตกลงปลงใจกับใครและควรหยุดมันเมื่อคุณตัดสินใจคบใครแล้ว ไม่ใช่มีแฟนแล้วยังร่านไปทั่ว! ถ้าจะทำอย่างนั้นทำไมไม่บอกเลิกกับภีมเสียก่อน!”

 ไบรอันอดฉุนเฉียวไม่ได้ บริภาษผู้หญิงด้วยถ้อยคำหยาบคายไม่ใช่วิสัยเขาสักนิดแต่มันอดไม่ไหว ผู้หญิงที่กล้าหักหลังผู้ชายเฟอร์เฟคแบบภีมพริษฐ์แถมชู้รักของหล่อนไม่มีอะไรเทียบกับเพื่อนเขาได้เลย

“ตราบใดที่คุณไม่รู้จักหยุด คุณก็จะต้องไขว่คว้าต่อไปไม่เลิก เชื่อเถอะ รักแท้ไม่ได้เกิดจากการพลีกายหรอก เพราะพิ้งค์เองไม่ได้ทำอย่างคุณผมก็ยังรัก รักมากเสียด้วย”

เขาบอกกลายๆ พลอยรัมภาไม่ฉูดฉาดสักนิด แต่ความสดใสน่ารักมองโลกแง่ดีของหล่อนก็ทำให้เขาลุ่มหลงหวงแหนนักหนา

“รู้เอาไว้ด้วยนะ คนอย่างภีมหรือผม หาผู้หญิงสวยๆ สวยกว่าคุณง่ายเสียยิ่งกว่าอะไร อย่าทะนงในตัวเองนักเลย”

ไบรอันบอกให้หล่อนหยุดชะล่าใจ ผู้หญิงมากมายพร้อมทอดกายให้เขาและภีมพริษฐ์

“ออกไป!”

หมอนใบเขื่องขว้างใส่หน้าอดีตคนเคยคบ ไบรอันรับหมอนพร้อมเหวี่ยงไปที่โซฟา

“คุณพลาดเองนะที่เอาเขาไปสวมให้เทพบุตรกลายร่างเป็นซาตานน่ะ เพราะคนอย่างภีมพริษฐ์ไม่ได้โง่เป็นควาย แต่เขาที่คุณกับชู้ช่วยกันสวมให้น่ะ มันเขาของซาตานชัดๆ”

“ฉันบอกให้ออกไป!”

ร่างใหญ่ล่าถอยไปโดยดีเมื่อสิ่งที่อยากพูดบรรลุผล ที่จริงเขาตั้งใจนั่งรอหล่อนฟื้นเพื่อจะพูดเรื่องนี้กับหล่อนโดยตรง ชายหนุ่มปล่อยหล่อนไว้ตามลำพังเพราะรู้ดีว่าผู้หญิงแบบพริมรตาไม่มีทางคิดสั้นกับเรื่องแค่นี้

ลับร่างใหญ่แล้วทุกอย่างก็ตกอยู่กับความเงียบงัน มือบางลูบบางเบาที่หน้าท้อง หล่อนเดินมาไกลเกินกว่าจะล่าถอยกลับไป

“ภีมคะ พริมขอโทษ”

 น้ำตาหยดใสร่วงหล่นลงจากใจที่สำนึกผิดจริงๆ

.

.

.

รถแล่นมาไกลเท่าไหร่ไม่อาจรู้ ปลายเท้าเบรกเอี๊ยดดังสนั่นในที่โล่งลับคน

“สารเลว! โว้ย!!”

มือหนาทุบลงบนพวงมาลัยอย่างคับแค้นในอกกรุ่น ถ้อยคำบริภาษพรูออกจากริมฝีปาก ในหัวฉายภาพเรือนร่างอวบอิ่มยั่วยวนกำลังเริงสวาทโลกีย์กับชู้รักอย่างเผ็ดร้อน เสียงหัวร่อต่อกระซิก เสียงครวญครางอย่างเร่าร้อนในเพลิงอารมณ์ยามลับตาไอ้โง่เง่าอย่างเขา ชายหนุ่มรู้สึกคลื่นเหียนอย่างนึกรังเกียจ ไม่ต่างจากคนบ้าใบ้ถูกหลอกให้ปิดตากลายเป็นตัวตลกให้เขาหัวร่อ ความรู้สึกของการถูกหักหลังตีแสกเข้ากลางหน้าชาดิกเหมือนปลาถูกท่อนไม้หวด แค้นจนแทบคลั่ง นึกหาว่าไอ้คนไหนที่มันกล้าสวมเขาให้คนอย่างเขา

“มันไม่จบแค่นี้แน่ มันจะไม่จบที่ความชื่นมื่นของคนทรยศอย่างเด็ดขาด!”

เขากัดฟันกรอดอย่างคั่งแค้น ดวงตาคมวาวโรจน์ดั่งราชสีห์เกรี้ยวกราดที่พร้อมจะฉีกกระชากร่างเหยื่อให้แหลกคากรงเล็บแกร่ง รถคันหรูถูกกระชากออกตัวแรงอีกครั้งจนแทบจะเฉี่ยวชนมอเตอร์ไซค์คันเล็กที่กำลังแล่นอยู่ข้างหน้า

เอี๊ยด!!

ชายหนุ่มเหยียบเบรกเสียงดังสนั่น สายตาคมเหลือบมองกระจกหลัง มอเตอร์ไซค์คุณปู่คันเก่าจอดหลบอยู่ข้างทาง ไม่รอช้าเขารีบถอยรถกลับมาดู

วาเลนไทน์แทบจะตะโกนด่าไปถึงบุพการีของเจ้าของสปอร์ตคันหรูมันปลาบที่สั่งสอนกันยังไงลูกถึงไม่รู้จักจำ อาศัยมีเงินหนาเข้าหน่อยก็คิดจะรังแกผู้อื่นอย่างนั้นน่ะหรือ คิดว่าถนนเมืองไทยกรรมสิทธิ์ของตนหรือไรถึงได้ขับรถเร็วปานพายุแบบนี้

ร่างโปร่งหยุดมอเตอร์ไซค์จอดข้างทางยืนหน้าหงิกมองรถคันหรูที่เบรกเสียงดังสนั่นถอยรถกลับมา ชายหนุ่มยืนรอเจ้าของรถลงมากะว่าจะด่าให้เปิดเปิงสมองไหลไปเลยได้ยิ่งดีแต่พอเห็นใบหน้าคมคุ้นตาความรู้สึกอยากด่าก็ลดฮวบ

“เป็นอะไรมากหรือเปล่า”

 เสียงถามห้วนเรียบนิ่งเย็นเยียบด้วยความคุกรุ่นพลุ่งพล่านที่มีในใจไม่ได้มีความอาทรแม่แต่น้อยแถมใบหน้าหล่อคมยังดูถมึงทึงอย่างกับพร้อมจะฆ่าคน วาเลนไทน์หุบปากปิดสนิทกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคอพร้อมม้วนเก็บคำด่าเก็บไปทันที ใบหน้าเรียวเงยมองใบหน้าคนสูงกว่าน้อยๆพอสบสายตาคมขึ้งที่มองมาหนุ่มร่างบางแทบไม่กล้าหายใจ

“ตกลงบาดเจ็บตรงไหน”

 เสียงโหดเย็นถามซ้ำอีกครั้ง ใบหน้าเรียวส่ายรัวทันที กลัวจนหัวหดแต่ไม่วายค่อนขอดในใจ

“ถามด้วยสีหน้าน้ำเสียงแบบนี้สู้ฆ่าแล้วโบกปูนโยนลงทะเลไปเลยดีกว่า แม่ง ไปโกรธใครมาวะ ถามอย่างกับจะกินหัว นี่ผู้เสียหายนะคร้าบผู้เสียหาย”

 วาเลนไทน์ได้แต่คิดในใจไม่กล้าพูด ไม่กล้าด่า ไม่กล้าโวยวายกลัวตายก่อนได้ภรรยา หน้าก็ไม่กล้ามองด้วยกลัวว่าจะโดนแผดเผาด้วยรังสิอำมหิตมาคุเพราะดูจากใบหน้าคนตรงหน้าแล้ว เขาหุบปากไว้จะเป็นการรักษาชีวิตได้ดีที่สุด

“ตกลงส่ายหัวนี่คือไม่เป็นอะไรใช่ไหม ฉันไม่ได้เฉี่ยวนายนะ”

 ภีมพริษฐ์มองสำรวจร่างโปร่ง เจ้าตัวบางก้มหน้างุดเหมือนหนูตัวจ้อยกลัวราชสีห์เขมือบหัว

“เปล่าครับ ผมแค่ตกใจ”

 วาเลนไทน์บอกเสียงอ่อยลืมไปว่าตัวเองเป็นเจ้าทุกข์ที่เกือบโดนเขาขับรถเฉี่ยว

“ก็ดี จะเอาค่าเสียหายเท่าไหร่ ปลอบขวัญที่ทำให้นายตกใจ” อีกคนถามต่อ

“ผมไม่เป็นอะไร ไม่ต้องจ่ายค่าเสียหายหรอกครับ”

วาเลนไทน์คิดว่าตัวเองพูดภาษาไทยชัดนะ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่สนใจ มือหนาหยิบเช็คขึ้นมาเขียนยิกๆก่อนจะยัดใส่มือบาง

“ฉันไม่ชอบติดหนี้ใคร”

เสียงเรียบบอกพร้อมสายตากดดันจนอีกคนไม่กล้าหือ ร่างบางมองร่างสูงใหญ่เดินไปขึ้นรถก่อนจะกระชากตัวออกไปรวดเร็วปานพายุเหมือนเดิม

“ไปโกรธใครมาวะ นี่ขนาดเราไม่ใช่ต้นเหตุยังเสียวสันหลังวาบ แล้วตัวต้นเหตุจริงๆจะโดนขนาดไหนวะเนี่ย บรื๋อ ไม่กล้าคิดต่อ”

ร่างโปร่งทำท่าขนลุกขนพองพลางก้มมองจำนวนตัวเลขในเช็ค

“โห จ่ายขนาดนี้พี่แกกะประชดจะให้เอาไปซื้อคันใหม่เลยหรือไงเนี่ย นี่ละน้าคนรวยเอะอะก็เอาเงินฟาดหัว”

ใบหน้าเรียวส่ายหวืออย่างระอากับคนบางประเภทที่จบปัญหาด้วยเงินพร้อมยัดเช็คลงกระเป๋า ร่างโปร่งขึ้นคร่อมเจ้าคันเก่งออกตัวไปเหมือนกัน ในใจก็อดคิดถึงใบหน้าหล่อเหลาชวนมองยามโกรธขึ้งอย่างพายุลงเมื่อกี้ไม่ได้ ปกติยามสีหน้าเรียบนิ่งก็ดูแฝงไปด้วยอำนาจอยู่แล้ว แต่ใบหน้ายามโกรธนี่วาเลนไทน์เพิ่งเจอคนนี้นี่แหละที่โกรธแล้วดุดันมุทะลุที่สุด คนไม่เคยกลัวใครอดผวาไม่ได้ อย่าได้ริเป็นศัตรูด้วยเชียว

“ใครทำให้เฮียแกโกรธสงสัยจะไม่ตายดี ปากเก่งได้แค่ลับหลังเขาละว้าไอ้ไทน์เอ๋ย เฮ่อ!”

คนไม่รู้อนาคตตัวเองพึงพำไปเรื่อยเปื่อยอย่างไม่ได้รู้เลยว่าพายุกำลังจะถล่มลงที่ใคร


 :hao3:


ติดตามข่าวคราวที่นี่จ๊ะ https://www.facebook.com/pages/Love-Novel_Y-by-Moony_Darling/666665450055292
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion8# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 08-01-2015 21:36:36
Passion.8


“พี่ชาย...”
 
เสียงหวานใสครวญสั่นเครือ ธารน้ำตาไหลพรากอาบสองแก้มขาวผ่องเมื่อเข้ามาเจอกับซากอารยธรรมแห่งความเกรี้ยวกราดในห้องนอนพี่ชาย เพชรน้ำงามเม็ดต่างไซส์ มุกเนื้อดีจากรอบเกาะส่วนตัวที่แพลนไว้ว่าจะพาเจ้าสาวคนสวยไปฮันนีมูนรวมถึงผ้าไหมเนื้อดีสั่งทออย่างประณีตที่สุดจากแม่อุ๊ยผู้เฒ่าผู้แก่บนดอยทางเหนือผู้มากประสบการณ์วงการทอผ้าไหม ซึ่งทั้งหมดรวมกันก็เพื่อเนรมิตชุดเจ้าสาวที่เลอค่ามอบแก่เจ้าสาวผู้โชคดีของมหาเศรษฐีหนุ่มหล่อร้อนแรง แต่ทั้งหมดที่พูดมาบัดนี้เกลื่อนกระจัดกระจายดูไร้ค่าไร้ราคาในห้องคอนโดหรูวิวดีติดทะเลสาบที่ไม่เหลือสภาพการดีไซน์เงียบหรูสไตล์เจ้าของสักนิด

เงียบงันไร้เสียงตอบรับจากคนที่ยังนั่งหันหลังทอดสายตามองเวิ้งน้ำ

พลอยรัมภาหยิบเพชรเม็ดหนึ่งขึ้นด้วยหัวใจวูบโหวง น้ำงามทอประกายล้อแสงไฟราคาไม่น้อยดูไร้ราคาราวก้อนหินหล่นเรี่ยราดบนพื้นพรม ร่างสูงใหญ่ผึ่งผายของพี่ชายนั่งนิ่งไม่ไหวติงราวรูปหินสลัก ดวงตาคมทอดมองเหม่อออกไปภายนอกไร้จุดหมาย หล่อนรู้แจ้งในสาเหตุจากปากสามีตอนนั่งรถมาด้วยกัน การทรยศหักหลังบั่นทอนจิตใจพี่ชายหล่อนได้ร้าวลึก

...ตอกทับลงยังบาดแผลเดิมในใจที่เคยถูกตอกลิ่มฝังอยู่อย่างไม่เห็นหนทางถอนออก...

และพริมรตาก็ซ้ำลงไปยังที่เดิมราวกับจะตอกย้ำร่องรอยบาดแผลเก่าที่ยังไม่ได้บ่งออก แผลที่เขาแกล้งลืมว่าเคยมีให้จุกแทบกระอัก

พลอยรัมภาสู้อุตส่าห์ดีใจนักหนาที่พี่ชายมีท่าทีเย็นชาน้อยลง ยอมเปิดรับใครเข้ามาให้ตัวเองได้มีความสุขเสียบ้างเพราะต้องเข้มแข็งเพื่อครอบครัวมาโดยตลอด หากแต่การเปิดรับกลับเป็นการเปิดบาดแผลซ้ำให้ตัวเองอีกหน...

หัวใจพลอยรัมภาร้าวรานเหลือคณา หยาดน้ำตาหล่นร่วงเผาะยามมองแผ่นหลังพี่ชาย

แผ่นหลังใหญ่มั่นคงดุจภูผาแลดูโดดเดี่ยว อ้างว้าง เหน็บหนาว อย่างที่ความอบอุ่นใดๆก็ไม่อาจเข้าถึง
พี่ชายไม่มีแม้น้ำตาสักหยดให้เห็น

ร่างสูงใหญ่อย่างคนเป็นผู้นำกักเก็บทุกหยาดหยดเอาไว้ภายในหัวใจกลัดหนองไม่แสดงออกให้ใครได้เห็นถึงความอ่อนแอ
แต่แค่นั้นหัวใจคนเป็นน้องน้อยก็ร้าวรานเหลือประมาณ เขื่อนทำนบน้ำตาเท่าไหร่ก็ชำระหัวใจเจ็บไม่หมดมีแต่จะราดลงซ้ำให้เจ็บเจียนตายจนหายใจแทบไม่ออก

ร่างบางย่อตัวลงเก็บเม็ดเพชร ไข่มุกและผ้าไหมใส่กล่องอย่างถนอม ดีหน่อยที่ความกราดเกรี้ยวไม่ได้ทำให้พี่ชายทึ้งผ้าไหมที่แม่อุ๊ยตั้งใจทอให้เสียขาดกระจุย นับว่ายังมีสติคิดถึงหัวใจคนอื่น พลอยรัมภาพอจำได้ว่าอัญมณีมีทั้งหมดเท่าไหร่ ร่างบางเบี่ยงไปก้มๆเงยๆมองหามาเก็บไว้ ถือเสียว่าฆ่าเวลาให้อารมณ์เดือดพล่านของพี่ชายเพลาลงบ้าง โชคดีแสงแวววาวนั้นตัดกันกับสีพื้นไม้หล่อนจึงรวบรวมมาเก็บไว้ไม่ยากนักพร้อมแยกไปเก็บไว้ในตู้เซฟกับผ้าไหมเนื้อดี ก่อนจะมาทิ้งร่างนั่งลงข้างๆพี่ชาย

“เด็กในท้องพริมไม่ใช่ลูกของพี่”

เสียงเรียบนิ่งเอ่ยขึ้น พลอยรัมภาหันมองเสี้ยวหน้าคมไร้คำเอ่ยใด รู้ดีว่าพี่ชายกำลังสะกดอารมณ์พลุ่งพล่านในใจให้สงบ ใบหน้าสวยใสเอียงซบไหล่แกร่งปลอบใจให้พี่ชายรู้สึกตัวว่าอย่างน้อยก็ยังมีน้องสาวอย่างหล่อนที่ห่วงใย

“ช่างเถอะค่ะ แค่ผู้หญิงคนเดียวที่ไม่เห็นค่าเพชรน้ำงามในมือ ไม่คู่ควรกับพี่ชายหรอก”

หล่อนบอกอย่างใจคิด แม้พี่ชายของหล่อนอาจจะเย็นชาบ้างแต่หากพริมรตาอดทนรอได้อีกเพียงนิดหล่อนก็จะได้เจอชายหนุ่มที่ทั้งรูปงามและแสนดีคอยดูแลหล่อนไปทั้งชีวิต หากแต่พริมรตาเองก็ไม่ต่างจากคนอื่นๆแม้จะคบนานกว่าใคร พลอยรัมภาถือว่าหล่อนไม่ผ่านการทดสอบ

 “พี่ชายอยากอยู่คนเดียวเงียบๆ พิ้งค์ไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ”

ภีมพริษฐ์บอก ท่อนแขนเรียวคล้องกอดพี่ชายทั้งตัวแม้ไม่รอบ

“ฮึก...พี่ชายยังมีพิ้งค์นะคะ พิ้งค์ยังอยู่ตรงนี้เสมอ”

 หยาดน้ำใสไหลรินอีกหนแทนพี่ชายที่ไม่มีน้ำตาสักหยดแต่พลอยรัมภารู้ดีว่าภีมพริษฐ์เจ็บปวดกับการถูกหักหลังเพียงไหน

...กับการหักหลังที่เกิดขึ้นซ้ำอีกครั้ง

กระอักจนแทบล้มตึงทั้งยืน...


ภาพเสียงโหวกเหวกอย่างคนทะเลาะกันของบิดามารดาที่เชิงบันไดยามดึกดื่น ภาพพี่ชายที่ฝากน้องน้อยให้พี่เลี้ยงดูแลก่อนที่ตัวเองจะหุนหันวิ่งออกไปหน้าบ้านกวักมือเรียกรถแท็กซี่มุ่งออกไปข้างนอกย้อนวนเข้ามาในหัวอีกครั้ง ตอนนั้นพลอยรัมภายังเยาว์เกินกว่าจะรู้อะไร หล่อนทำเพียงนั่งกินขนมและนอนหลับอย่างไม่รู้อิโหน่อิเหน่เมื่อพี่ชายและมารดากลับมาบ้านพร้อมกัน

...โดยไร้ร่างบิดา...

“คุณแม่ขา พี่ชาย แล้วคุณพ่อล่ะคะ ออกไปพร้อมกันกับคุณแม่ไม่ใช่หรือคะ ทำไมคุณพ่อไม่กลับมาด้วยกัน”

เสียงใสเอ่ยถามอย่างฉงน มีเพียงความเงียบเป็นคำตอบจากปากมารดาที่ย่อตัวลงกอดร่างเล็กป้อมเอาไว้แนบอก ไหล่บางไหวระริก พี่ชายของหล่อนเดินเข้ามาสวมกอดทั้งมารดาและน้องสาวไว้ในอ้อมกอดเล็กสะอื้นไม่ต่าง พลอยรัมภารู้สึกงุนงงยิ่งนัก ร่างเล็กขืนตัวออกก่อนจะใช้มือป้อมเช็ดน้ำตาให้มารดา

“คุณแม่ร้องไห้ทำไมคะ แล้วคุณพ่อล่ะ คุณพ่อไปไหนเสีย ทำไมไม่กลับมากับคุณแม่”

 สิ้นเสียงถามเสียงสะอื้นของมารดาดังหนักกว่าเก่า

“พี่จะดูคุณแม่และพิ้งค์เอง”

 พี่ชายยืดตัวขึ้นปาดน้ำตาให้ตัวเองเอ่ยแทนคำตอบ ดวงตาคมที่เคยสดใสซุกซนอย่างพระอาทิตย์ยามเช้าแรงกล้า...อินทรีย์น้อยที่ต้องโผบินทั้งที่ปีกยังไม่กล้าแข็งสักนิด



หล่อนมารู้ความเอาตอนโตว่าเหตุการณ์วันนั้นคือวันที่บิดาทอดทิ้งครอบครัวไปกับภรรยาใหม่ พี่ชายพยายามนั่งรถแท็กซี่ตามไปยับยั้งไว้ด้วยหวังจะใช้คำว่า “ลูก” เป็นโซ่ทองคล้องหัวใจของพ่อและแม่ไว้ด้วยกันไม่ให้ห่างไปไหน

...แต่ก็ไร้ผล...

เมื่อหัวใจคนมันจะแปรเปลี่ยน ภีมพริษฐ์ทำได้เพียงพาร่างอ่อนแรงของมารดากลับมาบ้านที่โหว่แหว่งไร้หัวหน้าครอบครัวเมื่อการหย่าขาดสิ้นสุดลง

...นั่นคือรสชาติของการถูกหักหลัง...

..."ครั้งแรก"...



หัวใจของพี่ชายหล่อนจึงเย็นชานับแต่นั้นมา

ไม่เคยเปิดใจรักใคร

แม้เปิดให้พริมรตาเข้ามาทำความรู้จักก็ไม่เต็มหน่วยด้วยฝันร้ายยังคอยติดตาม จวบจนเวลาผันผ่านพี่ชายเริ่มคลายหัวใจกระด้างลงได้บ้างเพื่อเริ่มชีวิตใหม่กับใครสักคน

ชายหนุ่มคิดว่าพริมรตาน่าจะเป็นใครคนนั้น

แต่พริมรตาเองก็มาหักหลังกันอีกคน

หากพริมรตาอดทนอีกสักนิด

หล่อนจะได้พบกับผู้ชายแสนดีอบอุ่นอ่อนโยนที่พร้อมจะดูแลหล่อนไปทั้งชีวิต

แต่เมื่อความอดทนของผู้หญิงคนนั้นมีไม่พอ พลอยรัมภาก็ถือเสียว่าหล่อนไม่ผ่านกับบททดสอบนี้

...หึ เหมือนกันหมด หลงรูป หวังทรัพย์...


มือบางกุมมือพี่ชายแทนคำปลอบประโลม หัวใจหล่อนเจ็บราวถูกกรีดเลือดไหลพลั่กๆไม่ต่างจากตายทั้งเป็น ร่างบางถอนตัวออกมาปล่อยให้พี่ชายได้อยู่คนเดียวเงียบๆตามที่บอก

พลอยรัมภาเปิดประตูห้องนอนออกมาเจอกับสามีพอดี ร่างบางโผเข้าหาอกแกร่งสะอื้นฮักตัวโยน ไบรอันลูบแผ่นหลังบอบบางปลอบโยนขณะพาภรรยาสาวไปนั่งที่โซฟาห้องรับแขก สายตาจ้องมองยังประตูห้องนอนรอจนภรรยาคลายสะอื้นเขาจึงเดินเข้าไปหาเพื่อนรักด้านใน

“นี่คือสิ่งที่ฉันพอจะช่วยได้ แกจะจัดการยังไงก็แล้วแต่ อย่าถึงตายก็พอ คิดถึงพิ้งค์ไว้มากๆ”

 ไบรอันบอกสั้นๆขณะวางซองสีน้ำตาลบรรจุรูปไว้ข้างในก่อนจะถอยออกมา เขาให้เลขาฯจัดหาคนช่วยสืบนับตั้งแต่เจอพริมรตาอยู่กับชายหนุ่มหน้าใสที่ห้างวันนั้นแล้ว อย่างน้อยเพื่อนเขาก็ควรที่จะได้รู้หน้าค่าตาหญิงชั่วชายเลวคู่นั้น


มือหนาโคลงแก้วเหล้าในมือเลื่อนลอยก่อนจะกระดกรวดเดียวหมดแก้วขณะสายตาทอดมองยังเวิ้งฟ้าด้านนอก ขอบริ้วเทาอมส้มยามเย็นเหมือนภาพศิลปะงดงาม ภีมพริษฐ์ชอบนั่งมองท้องฟ้ายามรู้สึกว้าวุ่น

นิ่งอยู่ครู่ใหญ่จึงหันมายังซองสีน้ำตาลที่เพื่อนรักวางไว้ให้ คิ้วเข้มขมวดอย่างสงสัยในสิ่งที่ไบรอันสื่อบอก มือหนาหยิบซองมาเปิดดูด้านในก่อนจะชะงักไปกับภาพใบหน้าชายหนุ่มในรูป

...เจ้าเด็กกะโปโลจอมซุ่มซ่าม...

ตาคมวาวโรจน์ ใจที่เริ่มสงบพลันเดือดพล่านขึ้นอีกครา มือหนาถือรูปในมือแน่นด้วยอารมณ์คุกรุ่นอย่างจะแผดเผาให้เป็นผุยผง ภาพชายหนุ่มหญิงสาวนั่งกินอาหารส่งยิ้มให้กัน สายตาคมเหลือบมองวันเวลาที่ระบุในรูป

หึ วันเดียวกับที่เขานัดเจอหล่อนก่อนบอกว่าจะไปดูงานที่อเมริกาทั้งที่จริงแล้วเขาแอบเตรียมเซอร์ไพรส์ขอหล่อนแต่งงานต่างหาก เวลาในรูปคือก่อนที่หล่อนจะไปเจอเขาไม่กี่ชั่วโมง

จะไม่เจ็บใจเท่านี้เลยถ้าคนใหม่ของหล่อนจะมีอะไรที่มันเทียบชั้นกับเขาได้ แต่นี่หล่อนกลับคว้าเอาเจ้าเด็กที่เจอกันกี่ทีก็มีแต่ความซุ่มซ่าม

...หนอยแน่ พริมรตา เธอช่างกล้าเอาเจ้าเด็กนี่มาเทียบชั้นคนอย่างเขา...

มือหนากำรูปในมือยับยู่ยี่ดั่งจะส่งแรงแค้นไปถึงคนให้รูปที่เขาอยากจะบีบให้แหลกคามือ

หึ มั่นใจเสียดิบดีสินะว่าสับรางได้เก่งพอตัว

อยากรู้นัก ลีลาไอ้หน้าจืดๆอย่างนั้นมันดุเดือดเด็ดมันเท่าเขาได้เชียวหรือ

รูปแล้วรูปเล่าผ่านสายตาแค้นเคือง ภาพคนสองคนที่กำลังสวมเขาให้ไอ้งั่งอย่างเขาหัวร่อต่อกระซิกกันลับหลังคนโง่งมที่กำลังวุ่นกับการสร้างบ้านหลังใหม่ในพื้นที่เกาะส่วนตัวสำหรับปลีกวิเวกพาหล่อนไปฮันนีมูนกันสองคน ท้องฟ้าสดใส หาดทรายขาว ท้องทะเลสีครามสุดลูกหูลูกตา

แล้วนี่หรือ? คือสิ่งที่เขาได้รับ

ภาพไหนก็ไม่บาดตาบาดใจเท่าภาพสองร่างกำลังจะโน้มลงจุมพิตกันท่ามกลางทุ่งหญ้า มือหนาจับรูปแน่นจนสั่น

...หึ เข้าใจหาโลเคชั่นลับหูลับตาสวีทกันได้ดีเหลือเกิน...

ภีมพริษฐ์เองก็ผ่านผู้หญิงมาโชกโชนชายหนุ่มจึงไม่คิดถามหาพรหมจรรย์จากหญิงสาวที่คบ เขาแฟร์กับหญิงสาวมากพอที่จะไม่ติดใจอะไรเมื่อรู้ว่าหล่อนไม่บริสุทธิ์

แต่นั่นก็ไม่ใช่ว่าจะยอมให้หล่อนสวมเขาให้เขาที่ตกลงเป็นแฟนคบกันฉันท์คนรักทั้งที่โดยพฤตินัยเขาได้กลายเป็นสามีของหล่อนไปนานแล้ว นานจนแน่ใจที่จะขอหล่อนแต่งงานกัน

แก้วเหล้าในมือถูกบีบแตกเป็นเสี่ยงคามือด้วยแรงโทสะเดือดพล่านก่อนจะถูกเขวี้ยงอย่างแรงแตกกระจายเต็มพื้น รูปภาพทั้งหมดว่อนกระจายคนละทาง ข้าวของในห้องถูกทำลายกระจุยกระจายอีกครั้งจนสาแก่ใจพร้อมกับภาพเขาที่พยายามร้องเรียกให้บิดาหันกลับมาผุดขึ้นมาในความทรงจำอีกครั้ง

“พ่อ! พ่อครับ! กลับมาหาภีมก่อน! กลับมาหาพวกเรา อย่าไป! พ่ออย่าไป! พ่อครับ ฮือ...อย่าไป...”

หัวใจปริ่มจะขาดในวันนั้นขณะวิ่งตามผู้เป็นบิดาไปจนรถแล่นลับสายตา

ร่างเล็กของเด็กชายทรุดลงร่ำไห้ใจจะขาดน้ำตานองหน้ามองดูรถของพ่อกับผู้หญิงคนนั้นแล่นลับสายตาไป

“โว้ย!!”

“โครม!!”

...การถูกหักหลัง ซ้ำลงตรงรอยเดิม...


...ก่อนเคยเป็นที่หนึ่งที่เดียวในใจของเธอ แต่วันนี้ฉันเองต้องเป็นที่เท่าไหร่ บอกได้ไหมต้องทำอย่างไรที่จะย้อนไป กลับไปที่เดิมที่เธอต้องการเหมือนวันเก่า อีกซักครั้ง ขอเธอได้ไหม

ที่เดิมในหัวใจ...



“พริมรตา! ทำไม! ทำไม!!”

กำปั้นแกร่งชกเข้าที่ผนังห้องน้ำซ้ำไปมาอย่างไม่รู้สึกเจ็บ เพราะเจ็บที่ใจมันมีมากกว่า สายน้ำฝักบัวรดศีรษะผมเปียกลู่ อารมณ์กรุ่นแค้นพรั่งพรูระบายออกมาไม่ขาด สายน้ำแตกกระเซ็นซ่านด้วยปะทะแรงกำปั้นชกผ่านน้ำไม่ต่างกับใจที่แตกละเอียด ภาพใบหน้าของเจ้าเด็กกะโปโลที่เขาเคยปรามาสกำลังเชยชมเรือนร่างอวบอิ่มทับที่เขาพลางส่งยิ้มเยาะเย้ยคนโง่งมอย่างเหนือกว่าผุดขึ้นในหัว

...หึ ไอ้โง่...

“โว้ย!!!!”

“โครม!!”

“เพล้ง!!”


เนิ่นนานที่อารมณ์คุกรุ่นถูกระเบิดออกจนสาแก่ใจ ร่างสูงแกร่งเดินออกจากห้องน้ำทั้งผมเปียกลู่หยดน้ำร่วงกราว ปลายเท้าเหยียบเข้ากับรูปใบหนึ่งบนพื้น สายตาคมหลุบมองก่อนจะหยิบขึ้นมาดู

ภาพคนสองคนเดินเข้าไปในคอนโดพริมรตาด้วยกันคืนฝนพรำเมื่อเดือนก่อน

“คิดหรือ? ว่าคนอย่างฉันจะปล่อยให้เธอทั้งคู่ลอยนวลไปเสพสุข รู้จักคนอย่างฉันน้อยไป คนทรยศต้องถูกลงโทษอย่างสาสม แต่ในเมื่อพริมรตาท้อง ฉันก็จะเมตตาผ่อนผันให้ แต่ชู้รักของเธอจะต้องโดนเป็นสองเท่าตัว!”

...แคว่ก!...

สิ้นคำประกาศิตรูปใบนั้นก็ถูกฉีกแคว่กแยกเป็นสองส่วน คนในรูปสองคนแยกออกจากกันทันที!

...การแก้แค้นจากผู้ชายที่ชื่อ ภีมพริษฐ์ กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว...

แล้วจะได้รู้ว่า “เขา” ที่หญิงชั่วชายเลวช่วยกันบรรจงสวมให้ มันไม่ใช่เขาสำหรับไอ้โง่งั่ง แต่มันคือเขาของซาตาน ซาตานที่พร้อมจะพิพากษาลงทัณฑ์คนเลวระยำอย่างสาสมให้สมกับไฟแค้นที่มันสุมเพลิงแผดเผาในใจเขา!

...เตรียมตัวให้ดี...

...ประตูอเวจีเปิดรับแกแล้ว...


 :fire:


ติดตามความเคลื่อนไหวจ้า
https://www.facebook.com/pages/Love-Novel_Y-by-Moony_Darling/666665450055292
 :pig2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion8# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: Sbatandty ที่ 08-01-2015 22:03:06
รอตอนต่อไปคะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion8# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 08-01-2015 22:22:20
จะสงสารดีมั้ยเนี่ย วาเลนไทน์
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion8# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 08-01-2015 22:30:23
ไม่น่าพลาดเลย
ทำไมปล่อยให้อารมณ์พาไป เบื่อจริง
โตแล้ว ควรควบคุมตัวเองได้ละ ไม่ป้องกันอีก !
อิฉันเครียดแทนค่ะ
แก้แค้นไปเลย เราชอบเอสๆ5555
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion8# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 08-01-2015 23:09:13
ไม่รู้สิ ถ้าหากว่าไทน์ทั้วๆที่รู้ว่าผู้หญิงเขามีเจ้าของแล้วยังไปนอนกับเขาแถมไม่ป้องกันก็คงต้องบอกว่ารนหาที่เอง

พริมรตาก็ไม่น่าที่โง่ขนาดไม่ป้องกันตัวเอง ทั้งๆที่ตอนนอนกับแฟนที่กำลังจะแต่งงานก็ป้องกันไม่ใช้หรือ?

น่าจะมีอะไรมากกว่านั้นนะ

รอตอนต่อไปค่ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion8# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: bulldog17 ที่ 08-01-2015 23:29:53
พายุไต้ฝุ่นเกย์จะถล่มแล้ววว

เตรียมตัวระวัง

me/ตั้งกล้อง
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion8# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 08-01-2015 23:33:18
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion8# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: noozzz ที่ 08-01-2015 23:47:04
อ้าว งั้นพริมก็ต้องท้องไม่มีพ่อนะสิ เพราะไทนกำลังจะโดน....จับทำเมีย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion8# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: blur ที่ 09-01-2015 01:47:38
กลัวจบไม่แฮปปี้จังเลย แต่ติดตามครับ ชอบหน่วงๆ แต่นั่นแหละครับ อย่าจบเศร้าน้าาาาา 5555555 
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion8# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 09-01-2015 08:00:36
เพราะผู้หญิง(สวย)คนหนึ่งอยากจะจับปลาสองมือ กับผู้ชายที่ยั้งใจไว้ไม่ได้สินะ
ภีมเจ้าคิดเจ้าแค้นน่าดู
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion8# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: vk_iupk ที่ 09-01-2015 09:08:25
อ่านรวดเดียวสนุกมากเลยค่ะ

ไทด์นายตายแน่ๆๆ งานนี้
เอาใจลุ้น เอาตัวรอดปลอดภัยนะไทด์(ท่าจะรอดยาก)  :hao5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion8# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 09-01-2015 10:04:33
อันแรกเลย นิยายเรื่องนี้ไม่มีเหตุผลชักเท่าไหร่ เหมือนคนแต่งจงใจให้เรื่องมันดำเนินไปแบบนั้นอยู่แร้ว ก็เข้าใจนะว่าคนที่ทุกวันนี้นิสัยใจคอไม่ต่างอะไรกับตัวละครเลย โดยเฉพาะผู้ชาย(ไบรอัน)หรือพระเอก หนือแม้แต่พริมเองก็ไม่ต่างกัน อตีดผัวผู้เป็นประเด็นในการก่อเรื่องเพื่อให้ดำเนินไป ยังไงผมก็ไม่เชื่อว่าไทน์จะขาดสติยังคิด หรือถ้ามันเป็นจริงก็สมควรที่จะโดนในสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อมา กว่าจะมีความรัก คงได้ฆ่ากันตายไปแร้ว แต่ผู้ชายไม่ว่าสมัยไหนเรื่องเห็นแก่ตัวก็มีเยอะยุแร้วแหละ แถวตัวเิองถูกเสมอ เพราะผู้หญิงเยอะกว่าผู้ชายนะทุกวันนี้ ต้องทำใจอ่ะนะ
ผมก็รู้ว่าคนแต่งจะไม่ยอมให้จบแบบง่ายๆจะทรมานไทน์จนวินาทีสุดท้าย ซึ้งพูดแบบง่ายๆไทน์แสดงในตัวผู้หญิงถึงจะอยู่ในคาบผู้ชายก็ตาม ยังไงก็ดูเหมือนยังชอบการที่จะให้ผู้ชายทำให้ผู้หญิงเป็นฝ่ายเจ็บซ้ำอยู่ดี ถ้าคนมันจะชั่วจริงๆผมว่าเขาคงไม่คิดตื้นแบบนี้หรอก มันเหมือนฆ่าตัวเองนะ ดูจากทุกวันนี้ชิ ก่ว่าจะจับผิดได้มีลูกกันจนโตก็มีแร้วเหอะ ผมเลยไม่เชื่อว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดกับคนที่คิดจะนอกใจแฟนตัวเองอะ แต่ถ้าพูดถึงจิตสำนึก อยากจะหัวเราะถ้าคิดได้กันจริงๆ คงไม่มีคำว่าชู้กับคำว่ากิ๊กแร้วละครับ นี้คงจะเป็นการเม้นครั้งเดียวแร้วแหละ มันทำร้ายความรู้สึกผมเกินไป โดยเฉพาะมาทำร้ายกันจนปางตายสุดท้ายมาสำนึกผิดที่หลัง ขอบอกผมคงทำให้รักไม่ได้ถึงสวรรคต์จะให้คู่กับมัน สำหรับผม ผมจะยอมเป็นโสดไปจนตายดีกว่าอีก เพราะมีมือมีท่าวเหมือนกันเลี้ยงดูตัวเองได้ ถ้าได้ขึ้นชื่อว่าเพศชายถึงจะเป็นตุ๊ดกระเทยเกย์ก็ตามอ่ะนะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion8# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 09-01-2015 10:14:31
เอิ่ม พูดยังไงดี

ไทน์ผิดสินะ รู้ทั้งรู้ว่าเค้ามีแฟนแล้ว  :ling3:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion8# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 09-01-2015 10:22:25
ไทด์น่าสงสารอ่ะ ซวยแน่แล้น
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion8# 08/01/58
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 09-01-2015 11:33:19
ทำไมช่วงเวลามันแปลกๆ
เฮ้อ ขอให้รอดนะ  :call:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion9 (Rewrite)# 10/04/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 09-01-2015 15:38:23
Passion.9


         เงียบ...

         มีเพียงความเงียบงันภายในห้องสีขาวสะอาดของโรงพยาบาล หลังจากไบรอันกลับไปแล้วเมื่อพ่นน้ำคำเชือดเฉือนหล่อนจนสาแก่ใจ พริมรตาทำได้เพียงแค่นั่งพิงหมอนนิ่งอยู่ในห้องพักเพียงลำพัง ไม่มีการติดต่อมาจากคนรัก หล่อนรู้ดี ภีมพริษฐ์คงโกรธแค้นหล่อนจนแทบอยากฆ่าให้ตาย และตัวหล่อนเองก็ไม่มีหน้าติดต่อไปหาเขา หล่อนไม่มีข้อแก้ตัวใด ปล่อยให้ความเงียบงันบอกลากันโดยไม่ต้องมีคำใดอธิบาย

...มันจบแล้ว...

          น้ำตาหยดหนึ่งร่วงเผาะไร้เสียงสะอื้น หล่อนสูญเสียคนรักที่เคยให้อภัยทุกความผิดพลาดไปแล้วจริงๆจากการทำตัวเอง ปล่อยให้ความเสียใจได้ทำหน้าที่ของตัวเองไปอย่างเชื่องช้าระคนเหงาหงอยเคล้าความเจ็บปวดที่หัวใจดันทรยศ มือบางลูบหน้าท้องบางเบา สายลมพัดแผ่วระผิวแก้มบางเบา หล่อนนึกถึงผู้ชายอีกคน...สายลมเย็นใจของหล่อน...

          ...วาเลนไทน์...

         คิดได้ดังนั้นจึงหยิบโทรศัพท์ส่งข้อความทางไลน์ติดต่อไป หล่อนไม่โทรหาเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายได้ยินน้ำเสียงแย่ๆ หล่อนเพียงแต่อยากได้ที่พักพิงใจและบอกกล่าวเรื่องเด็กในท้องแก่เขาให้รับรู้

“ช่วงนี้ยุ่งๆนิดหน่อยครับ พรุ่งนี้ต้องอยู่ช่วยพี่สาวที่ร้าน” เป็นข้อความที่วาเลนไทน์ตอบกลับมาหลังหล่อนส่งไปหาเพียงไม่นาน

“คิดถึง อยากเจอหน้า พริมมีเรื่องสำคัญอยากปรึกษา พรุ่งนี้พริมไปหาที่ร้านได้ไหม”

“อืม ครับ งั้นมาตามที่อยู่นี้นะครับ ถ้ามาไม่ถูกยังไงโทรหาผมนะ ขอโทษจริงๆที่ไปรับไม่ได้”

“ไม่เป็นไรค่ะ พรุ่งนี้เจอกันนะคะ”

“ครับ”

        ใบหน้าหวานค่อยคลี่ยิ้มออกมาได้บ้าง อย่างน้อยหล่อนก็ยังมีที่พักใจ ภาพใบหน้าหล่อเข้มผุดขึ้นมาให้ใจหายอีกครา ไม่มีทางกลับไปแล้วจริงๆ



          แสงสว่างคืบเข้ามาจากทางระเบียงปลุกเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาให้ค่อยๆปรือลืมตาขึ้นช้าๆอย่างยากลำบากเปลือกตาหนักอึ้งเหมือนมีอะไรมากดทับ ดวงตาคมหลับลงอีกครั้ง สะบัดหน้าแรงๆก่อนจะลืมขึ้นมาอีกที เมื่อคืนเขาดื่มเสียหนัก นานๆทีถือโอกาสระบายความอัดอั้นออกไปเสียบ้าง ชายหนุ่มลุกขึ้นนั่งพลางกวาดสายตามองรอบห้อง คิดว่าเดี๋ยวออกไปแล้วค่อยโทรบอกแม่บ้านของคอนโดมาทำความสะอาดให้ มือหนากวาดเก็บรูปที่เพื่อนรักให้มาดูให้ตาสว่างลงซองสีน้ำตาลตามเดิม รอยยิ้มร้ายเคลือบเล่ห์ผุดขึ้นมุมปากขณะเดินเข้าห้องอาบน้ำ

แก้แค้นแบบไม่ให้ถึงตาย งั้นเอาแค่ตายทั้งเป็นก็คงเพียงพอ หึ



กรุ๋งกริ๋ง

“ว้าว ร้านไทน์สวยจัง วันหลังต้องสั่งดอกไม้ที่นี่ไปตกแต่งที่ร้านพริมหน่อยแล้ว” เสียงหวานร้องหยอดขึ้นด้วยรอยยิ้มสวยตามแบบฉบับเจ้าตัวขณะกวาดสายตามองทั่วร้าน เรียกความสนใจจากร่างโปร่งในชุดผ้ากันเปื้อนปักโลโก้ร้านที่กำลังง่วนกับการจัดลิลลี่ปากแตรเข้าช่อให้หันมาตามเสียง

“อ้าว พริมมาพอดีเลย ทานข้าวยังครับ” เสียงทุ้มใสถามอย่างอ่อนโยน

“เช้าๆอย่างนี้กาแฟถ้วยเดียวก็พอแล้วค่ะ” หล่อนบอกยิ้มๆขณะขยับเข้ามาใกล้

“ไทน์จัดดอกไม้เป็นด้วยหรือคะ ถึงว่านิ้วเรียวสวยเชียว” หล่อนพูดพลางมองดูดอกไม้ที่กำลังถูกรวบเข้าช่อจากฝีมือผู้ชายแท้ๆแต่กลับมีนิ้วมือเรียวสวยไม่แพ้หญิงสาว

“พอทำได้บ้างครับ อยู่ด้วยทุกวันเลยหัดๆดู พริมชอบดอกอะไรครับ เดี๋ยวผมจัดให้ช่อหนึ่งสวยๆ” ชายหนุ่มเสนอด้วยรอยยิ้มสดใส พริมรตานิ่งงันไปกับภาพที่เห็น แววตาเจือเศร้าขึ้นมาทันที

“น่ารักจัง ถ้ามีลูก ไทน์ต้องเป็นคุณพ่อที่น่ารักมากแน่ๆ” หล่อนพูดด้วยน้ำเสียงหม่น

“พริมเป็นอะไรหรือเปล่าครับ งั้นเดี๋ยวไปนั่งรอตรงโซฟาด้านนั้นสักแป๊บนะครับ เดี๋ยวไทน์ไปคุยด้วยนะ” วาเลนไทน์จับน้ำเสียงนั้นได้ ใบหน้าใสหันมามองใบหน้าฉาบด้วยเครื่องสำอางสวยแต่ก็ยังปกปิดสีหน้าเป็นกังวลไม่ได้ น้ำเสียงห่วงใยร้อนรนขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นอีกคนท่าทางจะไม่ดี พริมรตาพยักหน้ารับพลางเอี้ยวตัวไปนั่งรอตรงที่อีกฝ่ายบอก


ภาพที่ชายหนุ่มเห็นจากภายนอกร้านโดยที่ไม่ได้ยินเสียงสนทนาคือภาพชายหนุ่มกำลังกุมมืออยู่กับหญิงสาว ทั้งคู่ต่างมองตากันและกัน ภีมพริษฐ์แค่นยิ้มอย่างดูแคลนแกมรุ่มร้อนใจอยากจะเดินเข้าไปกระชากแยกทั้งคู่ออกจากกันเสียตอนนั้น แต่ยั้งใจไว้ก่อนเพราะเดี๋ยวคนที่จะร้อนจนนั่งไม่ติดจะไม่ใช่เขาอีกต่อไป

“พอรู้ว่าท้องก็รีบแล่นมาหากันเชียว” น้ำเสียงเย้ยหยันกับภาพที่เห็นบอกทุกอย่างได้เป็นอย่างดี เขาเลือกที่จะถอยออกมาก่อน ซ่อนเก็บความรุ่มร้อนไว้ในอก เริ่มแผนการสั่งสอนอย่างเงียบๆ



“ตกลงจะบอกผมได้หรือยังครับว่าพริมเป็นอะไร” วาเลนไทน์ถามยิ้มๆอย่างเอ็นดู ไม่คิดว่าผู้หญิงที่ดูแกร่งอย่างพริมรตาจะมีมุมที่อ่อนไหวกับเขาเหมือนกัน

“พริมเลิกกับเขาแล้วค่ะ” หล่อนบอกน้ำเสียงเครือ ใจหายเหมือนทำสิ่งล้ำค่าหลุดมือไป ถึงจะไม่ได้เอ่ยลากันตรงๆแต่สิ่งที่เกิดขึ้นทำให้หล่อนไม่กล้าสู้หน้าผู้ชายอย่างภีมพริษฐ์ ยอมรับว่ากลัวใจอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งอีกฝ่ายหายเงียบไป หล่อนยิ่งไม่กล้าโผล่หน้าไปเจอและสรุปเองว่านี่คือการบอกลา

วาเลนไทน์นิ่งไปเมื่อได้ยินคำบอกหลุดออกจากริมฝีปากอิ่มสวย เขามองสบตาหล่อน คิดไม่ออกว่าผู้ชายประเภทไหนที่กล้าทอดทิ้งผู้หญิงสวยขนาดนี้ ชายหนุ่มจนด้วยคำพูดจะปลอบจึงทำเพียงยื่นมือไปกุมปลอบประโลมให้หล่อนเบาใจก็เท่านั้น พริมรตานั่งนิ่งจ้องตากัน หล่อนอาจจะเคยถูกใจนิสัยของวาเลนไทน์จนถึงขั้นชอบพออยากคบหา แต่พอเอาเข้าจริง การสูญเสียภีมพริษฐ์สำหรับหล่อนกลับหนักหนาเอาการ ต่างฝ่ายต่างนั่งมองหน้ากัน พริมรตาไม่ได้ปฏิเสธอุ้งมืออุ่นที่แผ่ซ่านความปรารถนาดีให้หัวใจได้คลายความเหน็บหนาวลงบางครา


เย็นย่ำเขาจึงส่งหล่อนกลับแล้วจึงผละขึ้นมาอาบน้ำ เข้าใจดีว่าตอนนี้คงยังเคว้งแต่ไม่นานเวลาจะช่วยเยียวยาให้ทุกอย่างดีขึ้น

“อยากจะเห็นหน้าคนที่กล้าทิ้งผู้หญิงสวยขนาดนี้จริงเชียว” สิ้นเสียงพึมพำเสียงกริ่งหน้าร้านก็ดังขึ้นบ่งบอกว่ามีคนเข้ามาในร้าน

“ร้านปิดแล้วครับ” วาเลนไทน์เดินออกมาจากหลังร้านเห็นร่างสูงใหญ่ผึ่งผายที่กำลังยืนหันหลังให้พร้อมกวาดสายตามองภายในร้าน เมื่อได้ยินเสียงใบหน้าคมคายจึงหันมา

“อ้าวคุณ มาซื้อดอกไม้หรือครับ” วาเลนไทน์ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมจะต้องประหม่าทุกครั้งที่สบกับสายตาคมของเขา

“เปล่า ฉันอยากกินอาหารฝีมือนายอีก ยำกลีบกุหลาบน่ะ ทำให้กินหน่อยได้ไหม” น้ำเสียงทุ้มมีพลังชวนคล้อยตาม ดวงตาที่มองมาทำให้วาเลนไทน์รู้สึกร้อนเห่อที่แก้มแปลกๆ ผู้ชายคนนี้มีเสน่ห์ดึงดูดทางเพศอย่างร้ายกาจไม่เว้นแม้แต่ผู้ชายด้วยกันก็อาจเผลอลุ่มหลงเอาได้หากไม่ระวัง

“กะ ก็ได้ครับ งั้นนั่งรอเดี๋ยวนะครับ ผมไปเก็บดอกกุหลาบในสวนข้างๆร้านก่อน” ร่างโปร่งบอกก่อนจะเดินไปหยิบตะกร้าใส่ดอกไม้แล้วเดินออกทางหน้าร้าน กุหลาบมอญต้นใหญ่ออกดอกสะพรั่งสีชมพูสวยหวาน วาเลนไทน์กำลังเอื้อมเด็ดก่อนจะรู้สึกว่ามีใครบางคนยืนซ้อนอยู่ด้านหลังเอื้อมมือมาเด็ดดอกเดียวกัน

“ฉันช่วย” เขาบอกเสียงเรียบ กลิ่นน้ำหอมผสมกลิ่นกายเขาให้ความรู้สึกแบบผู้ใหญ่เซ็กซี่ร้อนแรงแฝงความน่าค้นหาแตกต่างจากพวกทโมนเพื่อนๆของเขา ชายหนุ่มรู้สึกร้อนผ่าวที่ใบหูไม่กล้าหันไปทางไหนนอกจากรีบเด็ดดอกไม้ให้เสร็จๆในขณะที่อีกคนหลุบเปลือกมองคนตรงหน้าอย่างเย็นชามาดร้าย

“พี่สาวนายไม่อยู่หรือ?” ภีมพริษฐ์ถามขณะยืนมองอีกคนเตรียมอาหาร ที่จริงเขาเอ่ยปากจะช่วยแต่ร่างโปร่งบอกว่าเขาเป็นแขก อยากให้รอเฉยๆจะดีกว่า ภีมพริษฐ์จึงนั่งจับตามองอีกคนทุกการเคลื่อนไหวและรู้ว่าเจ้าเด็กกะโปโลประหม่ากับเขาแค่ไหน

“ริสาไม่อยู่ครับ ไปเที่ยวสะพานมอญที่กาญจน์บิ้วท์อารมณ์เขียนนิยาย” วาเลนไทน์บอกยิ้มๆ

“งั้นงานดูแลร้านก็เป็นของนายสิ” ภีมพริษฐ์ถามหยั่งเชิง

“พี่วาดดาวเพื่อนริสาช่วยดูครับ ผมเองก็แค่ช่วยนิดๆหน่อยๆตอนเอาไปส่งให้ลูกค้า” วาเลนไทน์ออกตัวที่จริงเขาเองก็ทำได้แต่มันดูไม่แมนเท่าไหร่จึงไม่ค่อยทำ จะช่วยต่อเมื่อจำเป็นจริงๆ

“อืม งั้นถ้านายหายไปก็คงไม่เป็นไร” ชายหนุ่มพึมพำยิ้มยกมุมปากเมื่ออะไรๆมันช่างเข้าทาง

“อะไรนะครับ”

“เปล่าหรอก อยากชวนไปเที่ยว สนใจไหม เกาะส่วนตัวฉันเอง” ภีมพริษฐ์เบี่ยงความสนใจกลบเกลื่อนความลิงโลดที่ดูเหมือนเป็นจังหวะเหมาะของเขาจริงๆที่จะได้จัดการอีกคน ความรู้สึกแข็งกร้าวอยากฉีกกระชากร่างอีกคนให้แหลกเละคามือ ความรู้สึกคั่งแค้นปะทุโหมส่งผลให้เขาจินตนาการถึงเสียงร้องโหยหวนราวสัตว์ถูกบากคอให้ตายลงทีละน้อยของคนที่เขาชิงชัง

“จริงหรือครับ  โห คุณคงรวยน่าดูมีเกาะส่วนตัวด้วย” ร่างโปร่งพูดขณะยกอาหารมาวางที่โต๊ะกินข้าว โดยมีภีมพริษฐ์จดจ้องทุกอากัปกิริยา

“แคบนิดนะครับ” วาเลนไทน์ออกตัว ร้านเล็กๆของเขาคงไม่สะดวกกับมหาเศรษฐีอย่างเขาแต่ภีมพริษฐ์ดูเหมือนจะไม่ถือเพราะท่าทางเขาไม่ได้ติดหรูอะไรมากนัก

“จริงๆว่าจะพาเมียไปสวีทฉลองฮันนีมูนหลังแต่งงาน แต่เมียดันมีชู้เสียก่อน” เขาพูดเสียงเรียบแต่แฝงอารมณ์กรุ่นโกรธลุ่มลึกขณะทิ้งตัวลงนั่งพลางตักกับแกล้มใส่ปาก เขาพกเหล้ามาด้วยและชวนคนตรงหน้าดื่มเป็นเพื่อนคนกำลังอกเดาะ วาเลนไทน์ไม่ได้เฉลียวใจอะไรจึงนั่งดื่มเป็นเพื่อนแต่โดยดี

“ผู้หญิงแบบไหนกันนะที่กล้าทรยศผู้ชายเพอร์เฟคแบบคุณ” วาเลนไทน์ถามขณะยกแก้วแรกจิบเพียงเบาๆเขาว่าผู้ชายที่กล้าทิ้งพริมรตานี่สุดๆแล้วแต่ผู้หญิงที่กล้านอกใจภีมพริษฐ์นี่นับว่าสุดยอด

“นายอย่าอยากรู้จักเลย เผลอๆถ้ารู้แล้วชีวิตนายอาจจะตกนรกก็เป็นได้” เขาพูดเสียงนิ่งขณะสายตาคมจ้องมองใบหน้าอีกฝ่าย วาเลนไทน์กลืนน้ำลายเหนียวฝืดคอ ใครที่กล้าเป็นศัตรูกับคนๆนี้รนหาที่ชัดๆ

“คุณพูดเหมือนกับจะฆ่าพวกเขาทิ้งเสียอย่างนั้น” วาเลนไทน์เย้ายิ้มๆให้บรรยากาศไม่ดูตึงเครียดเกินไป

“ไม่รู้สิ ถ้านายเป็นฉัน นายว่าฉันควรจะจัดการกับพวกชู้นี่ยังไงดี” เขาหยั่งเชิงถาม ให้โอกาสเหยื่อในกำมือได้เลือกวิธีจัดการให้ตัวเองอย่างแยบคาย

“ไม่รู้สิครับ ผมไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้เสียด้วยสิ” วาเลนไทน์ส่ายหัวหวือจนด้วยคำตอบ

“จะบอกว่าตัวเองไม่เคยลักลอบเป็นชู้กับเมียคนอื่นอย่างนั้นสินะอ้อ หรือถ้าจะเรียกให้ดูดีขึ้นมาหน่อยก็ “กิ๊ก” นั่นล่ะ เหมือนจะฟังดูน่ารักนะ แต่ความหมายจริงๆก็พวกลักกินขโมยกิน พวกชู้เลวทรามนี่ล่ะ มันน่าเป่ากะโหลกให้สมองไหล ว่าไหม?” ภีมพริษฐ์สวนขึ้นมาเสียงแข็งใส่อารมณ์อย่างระงับไม่อยู่กับคนที่ทำไม่รู้ร้อนรู้หนาว หึ ในไม่ช้าหรอก โจทก์อย่างเขานี่ล่ะ จะทำให้ไอ้พวกคบคิดกันหักหลังร้อนๆหนาวๆไปพร้อมๆกัน

เสียงโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงของอีกคนดังขึ้นพอดี วาเลนไทน์จึงไม่ทันได้ฟังประโยคที่อีกคนเอ่ยได้จบ ภีมพริษฐ์ยกแก้วเหล้าขึ้นจิบฟังเสียงสนทนาของร่างโปร่งกับปลายสาย ได้ยินชื่อ “พริม” เล็ดลอดออกมาจากบทสนทนา คิ้วเข้มหนากระตุกยึก เชื้อแค้นโหมราดลงยังไฟฟอนแห่งความคลั่งปะทุจนเขาแทบจะกระชากร่างโปร่งบางมาฉีกให้แหลกคามือ มือหนาเผลอบีบแก้วเหล้าในมือจนสั่นขึ้นเส้นเลือดปูดโปน

“เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะครับ” วาเลนไทน์ย้อนถามเพราะเมื่อกี้เสียงโทรศัพท์จากพริมรตาดังซ้อนขึ้นมาพอดีเขาจึงไม่ทันฟังประโยคที่อีกคนเอ่ย

“ช่างเถอะ” ภีมพริษฐ์ตัดบทเสียงเรียบพลางยกแก้วขึ้นจิบเพียวๆ

“แล้วคุณล่ะครับ จะจัดการยังไง” กลายเป็นวาเลนไทน์ที่อยากรู้เสียเอง คนหน้านิ่งใจยากหยั่งถึงคนนี้ทำให้เขารู้สึกอยากค้นหาขึ้นมาเสียอย่างนั้น วาเลนไทน์อยากรู้ว่าเขาจะมีวิธีอันชาญฉกาจในการจัดการปัญหายังไง

“เอาไว้เดี๋ยวก็รู้เอง ไม่นานเกินรอ” ภีมพริษฐ์พูดพลางยกยิ้มบางขณะสายตาคมนิ่งจ้องแก้วน้ำสีอำพันตรงหน้า ยาที่เขาแอบใส่ไว้คงกำลังออกฤทธิ์ในไม่ช้า


ร่างโปร่งบางสลบเหมือดไปแล้วด้วยฤทธิ์ยา ภีมพริษฐ์ใจเย็นพอที่จะเก็บกวาดทุกอย่างให้เรียบร้อย ชายหนุ่มอุ้มร่างอ่อนปวกเปียกขึ้นรถขับออกไปยังสถานที่นัดหมาย เฮลิคอปเตอร์จอดเตรียมพร้อมรออยู่แล้ว เมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วเครื่องจึงขึ้นบินตรงไปยังปลายทางเกาะส่วนตัวของชายหนุ่ม...สถานที่ฮันนีมูนที่กลับกลายเป็นแดนลงทัณฑ์สำหรับชายชู้! ส่วนพริมรตา ผลของการกระทำจะตามมาหลังจากนี้!



ครืน ซ่า...

แสงสีเงินยวงเย้ายวนตาลอยเด่นสง่าทาบทาแสงฉานระยับบนผิวน้ำทะมึนที่พลิ้วตัวตามระลอกคลื่นดูงดงาม เกาะส่วนตัวขนาดใหญ่เร้นกายแฝงตัวเงียบเชียบห่างไกลชายฝั่งมากโข และไม่ค่อยได้มีใครเหยียบย่างแวะมาเว้นเสียแต่เจ้าของจะอนุญาตซึ่งก็น้อยคนเต็มที ที่ที่ชายหนุ่มได้รับมรดกตกทอดมาและตั้งใจไว้ว่าจะพาคนรักมาฉลองฮันนีมูนดื่มด่ำชื่นชมความงดงามของพระจันทร์ดวงโตเปล่งแสงที่นี่ด้วยกัน แต่ทุกอย่างก็พลิกผันไปเสียหมดชนิดตั้งตัวไม่ทัน

ร่างสูงใหญ่หล่อเหลาอย่างรูปสลักไร้ที่ติในชุดคลุมนอนสีเข้มเผลอบีบแก้วไวน์ในมือแน่นขณะทอดสายตามองแสงจันทร์ยวงทาบทาบนผืนน้ำพลิ้วเป็นระลอก ความงดงามชวนลุ่มหลงทำได้เพียงเฝ้ามองไม่อาจจับต้องเฉกภาพมายา ไม่ต่างอะไรกับความรักที่เขาเคยคิดว่าจะครอบครองเอาไว้ได้แต่สุดท้ายแล้วก็ปลิวหลุดออกจากมือไม่รู้ตัว ความคิดที่ล่องลอยไปไกลสะดุดตรงคำว่า “ชู้” เข้าเต็มๆคล้ายว่ามีมีดคมที่มองไม่เห็นยื่นเข้ามากระหน่ำแทงยังหัวใจที่กำลังเต้นตุบๆโดยผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียของเขาเป็นฝ่ายยื่นมีดนั้นด้วยตัวเองด้วยการยื่นสัมพันธ์ให้ใครอีกคน

เพราะมั่นใจในเสน่ห์มากล้นของตนเอง ทำให้ไม่คิดเฉลียวใจ

เพราะคำว่าไว้ใจ ที่ทำลายหัวใจลงจนย่อยยับ

บัดนี้หัวใจอ่อนๆที่ยังรู้สึกรู้สากลายเป็นเย็นชาไร้ความรู้

เมื่อไม่มีความรู้สึก เขา...ก็จะไม่ต้องเผชิญกับความเจ็บปวด

เมื่อนั้น การแก้แค้นอย่างไร้ปรานีจึงจะเริ่มต้นขึ้น

ความเจ็บปวดราคาแพงของเขาต้องตอบแทนด้วยความทุรนทุรายของหญิงร้ายชายเลวอย่างสาสม!


ใบหน้าคมเหลือบมองใบหน้าใสของคนสลบไสลบนเตียง ยอมรับว่าอีกฝ่ายก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร ออกจะหน้าตาดีเสียด้วยซ้ำ แต่หน้าตาแบบนี้น่ะหรือ โฉมหน้าคนที่กล้าลูบคมคนอย่างเขา

บางทีเจ้าเด็กนั่นอาจมีบางอย่างเด็ดสะระตี่อย่างที่เขาไม่รู้ก็เป็นได้ ภีมพริษฐ์นิ่งคิดขณะจับตามองเขม็ง ท่าทางกะโปโลใสซื่อของวาเลนไทน์อาจเป็นเพียงหน้ากากอำพรางลีลาเร่าร้อนช่ำชองปรนเปรอให้พริมรตาติดใจก็เป็นได้ คนรักของเขาไม่ต่างจากผีเสื้อแสนสวย หล่อนรักอิสระ โฉบเฉี่ยวกรีดกรายดึงดูดสายตาชวนให้ไล่จับมาครอบครอง แต่ดูเหมือนกรงทองก็ขังหล่อนไม่อยู่ กิเลส ตัณหา รัก โลภ โกรธ หลง ความมัวเมาเป็นเหมือนของหวานยั่วน้ำลายหลอกล่อให้เวียนว่ายไม่จบสิ้น

เพราะอย่างนั้นถึงต้องพิสูจน์ เขาปรายตามองร่างสลบไสลรอการพิพากษาบนเตียงอย่างใจเย็น ยิ่งภายนอกดูเยือกเย็นมากเท่าไหร่ ความโกรธเกลียดภายในยิ่งลุกโชติช่วงโหมปะทุเสียดแทงความรู้สึกมากขึ้นเท่านั้น ความเย็นชาที่แสดงออกจากแววตาเย็นยิ่งไม่ต่างจากแววตาสัตว์ล่าเนื้อที่กำลังพรางตัวเงียบเชียบรอจังหวะจ้องตะครุบเหยื่อ เขากดทุกความรู้สึกไว้ภายในใจรอการปะทุออกทีเดียวตอนชำระโทษ ขย้ำให้แหลกเหลวคามือ!



ครืน...ซ่า...

...อือ อืม...

วาเลนไทน์ได้ยินเหมือนเสียงคลื่นทะเลซัดสาดเข้าหาชายฝั่งแว่วขึ้นในโสตประสาท คิ้วเรียวกดเข้าหากันเรียกสติขณะพยายามขยับเปลือกตาที่หนักอึ้งอย่างยากลำบากเพื่อเปิดรับแสงสว่าง เสียงคลื่นถาโถมยังคงแว่วเข้ามาในหูเป็นระยะ ดวงตาคู่สวยปรือกระพริบปริบๆรับภาพแรกเป็นเพดานห้องที่ไม่คุ้นตา ใบหน้าใสฉงนก่อนจะกวาดสายตามองทั่วห้อง ตาเขาสว่างโร่กับภาพหลังผนังกระจกเบื้องหน้า ท้องทะเลยามดึกแลดูถมึงทึง ผิวน้ำถูกฉาบด้วยแสงจันทร์ดูระยับงดงาม หากที่เขาสนใจมากกว่ากลับเป็นเจ้าของร่างแน่นหนั่นสูงใหญ่ที่กำลังกอดอกพิงอยู่ริมผนังกระจก มือข้างหนึ่งคลึงแก้วเครื่องดื่มสีเข้มในมือ สายตาคมกริบทอดมองยังเวิ้งน้ำเบื้องหน้าด้วยเสี้ยวหน้าไร้อารมณ์

“คุณภีม โอ๊ะ!” เสียงนุ่มนวลร้องขึ้นด้วยความตกใจ อารามร้อนรนจะรีบผุดลุกถูกฉุดให้หันกลับมามองพันธนาการที่ข้อมือ

...กุญแจมือ...

“นี่มันอะไรกันครับ” วาเลนไทน์ร้องถามด้วยความงงงวย จำได้ว่าก่อนสติสัมปชัญญะวูบสุดท้ายจะดับลงเขารู้สึกเหมือนภีมพริษฐ์พูดอะไรกับเขาสักอย่างพร้อมเผยรอยยิ้มร้ายกาจอย่างซาตาน แววตามาดร้ายคุระอุมองตรงมาที่เขา และทุกอย่างก็ดับวูบลง

“ลูกกุญแจไขอยู่นี่” ภีมพริษฐ์ไม่ตอบข้อสงสัย ร่างสูงทำเพียงโยนลูกกุญแจหล่นปุลงบนปลายเตียงอีกด้านก่อนจะหันไปเปิดไวน์รินใส่แก้ว มองดูเชลยตะเกียกตะกายพยายามจะเอื้อมมือไปหยิบลูกกุญแจ ทั้งใช้เท้าช่วยเขี่ยแต่ก็แค่เฉียดๆ

“คุณทำแบบนี้ทำไมครับ” เมื่อความพยายามในการคว้ากุญแจมาไขเพื่อปลดปล่อยอิสระให้แก่ตนเองคว้าน้ำเหลว ร่างโปร่งบางก็เบนเป้าหมายมาที่อีกคน

“ยินดีต้อนรับสู่นรกสำหรับลงโทษชู้ ที่นี่เกาะส่วนตัวฉันเอง ที่เคยบอกว่าจะพาเมียมาฮันนีมูนไง ฉันอุตส่าห์ออกแบบสร้างที่พักใหม่เสียดิบดี กลายเป็นว่ากลับได้พาชายชู้มาแทนเสียนี่” เขากอดอกยกยิ้มเยาะเสียงเหี้ยม มือหนาโคลงแก้วไวน์ในมือเบาๆ

“คุณว่าอะไรนะ! ชู้! ” วาเลนไทน์ตาโตกับสิ่งที่เขากล่าวหา คิดทบทวนคำพูดเขาเมื่อครู่

“คุณ...หมายถึง...ผม ผมเป็นชู้ของเมียคุณ นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน” วาเลนไทน์สบถอย่างหัวเสีย เขาไม่รู้เรื่องราวที่มาที่ไปอะไรเลยด้วยซ้ำ

“ผมไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร แต่ผมไม่ได้เป็นแบบที่คุณกล่าวหามาแน่ๆ คงมีการเข้าใจผิด ปล่อยผมก่อนนะครับ แล้วมาคุยกันดีๆ” วาเลนไทน์พยายามใช้น้ำเย็นเข้าลูบเกลี้ยกล่อม อย่างไรเสียในความคิดเขา คนอย่างภีมพริษฐ์ย่อมเป็นผู้ใหญ่มีเหตุผลพอ แต่ร่างโปร่งบางลืมนึกไปว่าความแค้นนั้นสามารถกระชากสติให้ขาดสะบั้นลงได้ไม่ยากต่อให้คนๆนั้นจะได้ชื่อว่าเป็นผู้มากด้วยวัยก็ตาม

“คุยแบบนี้นี่ล่ะดีแล้ว จะได้รู้สถานะตัวเอง เกาะส่วนตัวของฉันห่างไกลจากชายฝั่งเยอะ ต่อให้ว่ายน้ำแข็งก็หนีไม่รอด หมดแรงตายก่อน เพราะฉะนั้นอย่าคิดหนี เผื่อบางทีนายอาจจะมีชีวิตรอดกลับไปหาพี่สาว” เขาเอ่ยเสียงเย็นเยียบไม่ต่างจากแววตา

“คุณเป็นอะไรไป ผมงงไปหมดแล้ว อยู่ๆคุณก็จับผมมาล็อกกุญแจมือไว้อย่างนี้ แล้วยังพูดเรื่องชู้ของเมียคุณอะไรนั่นอีก ผมไปรู้จักกับเมียคุณตอนไหน ตกลงนี่มันเรื่องอะไรกันครั...”

พรึ่บ!

วาเลนไทน์พูดไม่ทันจบ รูปหลายสิบใบก็ปลิวหวือกระแทกใบหน้าอย่างจัง ชายหนุ่มงุนงง มือบางหยิบรูปใกล้มือขึ้นมาดูด้วยความฉงนใจพร้อมอุทานเบาๆ

“พริม...”

“หึ ทีนี้คงไม่ปฏิเสธแล้วสินะ ว่าไม่รู้จัก ท่าทางนายกับเมียฉันจะสนิทสนมกันน่าดู ถึงขั้นเรียกชื่อเล่นกันได้” เขาเยาะ

“ผมกับพริมเป็นแค่เพื่อนกัน”

“หึ ตอบเป็นดาราไปได้” เขาแค่นยิ้มเยาะ

“เพื่อนกันเนื้อแนบเนื้อล่ะสิไม่ว่า มันถึงได้ป่องออกมาประจานความเลวระยำของแกสองคนตอนนี้ไง! ไอ้เด็กสารเลว!” หมัดลุ่นๆกระแทกผลัวะเสยเข้าข้างแก้มอย่างจัง วาเลนไทน์ไม่ทันตั้งตัวถึงกับหน้าหัน เจ็บจนชาหนึบ ได้รสเค็มปะแล่มในปากก่อนที่หยาดเลือดสีแดงสดจะไหลย้อยออกมาทางมุมปากข้างที่ถูกชก ชายหนุ่มหันหน้ามาสบกับแววตาดุดันเกรี้ยวกราดที่พร้อมจะพุ่งเข้ากระหน่ำหมัดหนักหน่วงยังเขา

“อึก! ผมเปล่า ผมกับพริมไม่เคยเกินเลยต่อกัน คุณกล่าวหากันแบบนี้เท่ากับไม่ให้เกียรติแฟนตัวเองเลย” วาเลนไทน์ยืนยันความบริสุทธิ์พร้อมกล่าวตำหนิอีกฝ่าย พริมรตาไม่เคยพูดเรื่องท้องให้เขารู้เลยด้วยซ้ำ ร่างสูงชะงักกึกเมื่อถูกย้อนก่อนแววตาคมจะวาวโรจน์

“บัดซบ! ไอ้พวกลักกินขโมยกินอย่างแกอย่ามาทำเป็นสุภาพบุรุษหน่อยเลย ไอ้สารเลว!” น้ำเสียงกราดเกรี้ยวตวาด ดวงตาแข็งกร้าว

อุก!

หมัดหนักไม่ออมแรงซัดเข้าอีกทีที่ท้อง วาเลนไทน์จุกจนตัวงอ มือกุมท้องร้องไม่ออก มือหนาบีบสันกรามกระชากร่างบางกว่าหันกลับมาเผชิญหน้าใบหน้าแข็งกร้าวที่ยื่นเข้าใกล้

“นี่แค่เรียกน้ำย่อยที่เด็กสามหาวอย่างแกสมควรจะได้รับ โทษฐานที่ริยุ่งกับของๆฉัน”

“แต่ถ้าจะให้ดีก็ต้องให้อดีตเมียฉันมาดูการทรมานชู้รักของตัวเองด้วยกัน แต่ไม่ใช่ตอนนี้หรอก” เขาแค่นเสียงเหี้ยมลอดไรฟันชนิดคนฟังขนลุกซู่ ใบหน้าใสหันมามองอีกคนอย่างไม่เข้าใจ

“ยังไงผมก็ยืนยันคำเดิมว่า ผมกับพริมเป็นแค่เพื่อนกัน”

“เพื่อนกันสนุกมันกันบนเตียงน่ะหรือ หึ เซ็กส์เฟรนด์สินะ พูดง่ายดีนี่ ถามสามีโดยพฤตินัยของหล่อนแล้วหรือว่าตกลงยอมให้พวกแกเล่นชู้กันแล้วหรือยัง” ภีมพริษฐ์มองหน้าอีกฝ่ายตรงๆ วาเลนไทน์หลุบเปลือกตาลงนึกย้อนถึงเรื่องราวคืนนั้น 



พรึ่บ!

แสงสว่างวาบอย่างกะทันหันทำให้ทั้งคู่ตกใจผละออกจากกัน  วาเลนไทน์ได้สติรีบลุกขึ้นจากสถานการณ์ล่อแหลมทันที เสน่ห์เหลือร้ายของผู้หญิงคนนี้เผลอเมื่อไหร่เป็นตบะจะแตกอยู่เรื่อย แต่ก็ใช่ว่าผู้ชายทุกคนจะลุ่มหลงมัวเมากับบ่วงเสน่หาที่รัดรึงกายจนลืมหัวใจตัวเองโดยเฉพาะผู้หญิงที่มีเจ้าของแล้ว เขาไม่อยากทำผิดต่อใครและต่อตัวเอง

เขาไม่ได้รักหล่อน

ชายหนุ่มรู้ตัวอยู่เสมอ

เขาเพียงแต่พาหล่อนท่องเที่ยวไปทั่วเพราะสัมผัสได้ถึงความเหงาในใจหล่อน ชายหนุ่มมองเห็นความทุรนทุรายไขว่คว้าซุกซ่อนอย่างอ่อนไหวภายในดวงตาคู่สวยที่เสมือนว่าเข้มแข็งอยู่ตลอด เสน่ห์มากมายที่หล่อนใช้โปรยหลอกล่อผู้คนมันก็แค่ความสุขเพียงชั่วครั้งชั่วคราว เหมือนคนหิวกระหายน้ำอยู่ตลอด ดื่มเท่าไหร่ก็ไม่เพียงพอ หล่อนโหยหาอย่างคนขาดความรักความอบอุ่นทั้งที่ก็มีคนรักอยู่แล้ว หรือคนรักจะเติมให้หล่อนได้ไม่เต็มอย่างนั้นหรือ? ผู้หญิงสาวสวยคนนี้ถึงได้มีท่าทีเหมือนคนต้องการความรัก

วาเลนไทน์สัมผัสได้และเคยนึกสงสัยมาตลอด

“ไฟมาแล้ว ผมคงต้องไปแล้วล่ะ” เขาบอกเสียงเรียบพลางตรงดิ่งไปที่ประตูไม่เหลียวหลัง

“จะกลับแล้วจริงๆหรือ” เสียงหวานเอ่ยถามขณะร่างสูงโปร่งกำลังสวมรองเท้า วาเลนไทน์ชะงักหันมามอง

“ครับ หมดเวลาของผมแล้ว” ชายหนุ่มพูดพลางจับลูกบิดหมุนออกไป

ปัง...

นั่นเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เขาอยู่ในห้องกับหล่อนเพียงลำพังสองต่อสอง







 :katai5:

ในที่สุดก็ได้มาลงที่นี่ เริ่มรีไรท์ตั้งแต่ตอนที่9 นะคะ ตอนอื่นๆต่อจากต่อจะลบออกหมด
ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ
 :L2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion9# 09/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: noozzz ที่ 09-01-2015 16:09:42
อ้าว งั้นพริมก็ท้องกับคนอื่นน่ะสิ แหม่ พลาดได้ไงหว่า หรือว่าโดนข่มขืน ไทน์ก็ไม่น่ายั่วโมโหเลย หึๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion10 (Rewrite)# 10/04/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 09-01-2015 16:34:23
Passion.10


“คนสารเลวอย่างแก ต่อให้จับมาแล่เนื้อเอาเกลือทาหรือฉีดพิษใส่ให้ตายลงวันละนิดมันก็ไม่สาแก่ใจฉันหรอก!” เสียงตวาดดุดันเรียกสติจากภวังค์ วาเลนไทน์หยิบรูปแต่ละใบขึ้นมาดูอีกครั้ง มุมกล้องแต่ละ รูปช่างจับภาพได้เหมาะเหม็งชวนให้คิด

ซ่า!

รสชาติปร่าลิ้นของไวน์แดงชั้นดีที่สาดเข้าเต็มหน้าไหลลงปากลามลงลำคอ วาเลนไทน์เงยหน้าสบสายตาคมกล้าที่พิพากษาเขา

“มันน่าจุดไฟเผาให้ดิ้นพราดทุรนทุรายเป็นไส้เดือนเกลือกขี้เถ้านัก! ไอ้เด็กเวร!”

ยิ่งเห็นหน้าอารมณ์ยิ่งขึ้น ภีมพริษฐ์หัวเสียกำลังถึงจุดคลั่ง เสียงเข้มตวาดกร้าว มองสภาพเปียกชุ่มด้วยไวน์ของเชลยในอาณัติตรงหน้าอย่างแค้นเคือง ในสมองมีแต่ความคิดทระนงในตน เขาเคยมองและคิดมาตลอดว่าวาเลนไทน์เป็นเพียงเด็กหนุ่มธรรมดาไม่มีอะไรเทียบเคียงกับคนอย่างเขาได้เลยสักนิด ไม่มีเลย แล้วทำไม ทำไมเด็กนี่จึงอาจหาญมาใช้ผู้หญิงคนเดียวกันกับคนอย่างเขาได้ มันบ่งบอกว่าผู้ชายอย่างเขาบกพร่องอย่างนั้นหรือ?

ยิ่งคิดได้อย่างนี้ความรู้สึกก็ยิ่งพลุ่งพล่านเดือดแค้นเพิ่มเป็นทวียามสายตาคมกล้าจดจ้องหยาดหยดน้ำสีแดงเข้มค่อยๆไหลลงผ่านลำคอระหงลงสู่ช่วงอกขยายเป็นปื้นเปียกเสื้อตัวบาง ภีมพริษฐ์โกรธจนตัวสั่น มือที่กำแน่นเข้าหากันขึ้นเส้นเลือดปูดโปน วูบหนึ่งในความคิด เขาอยากจะจุดไฟเผาร่างตรงหน้าให้ร้อนทุรนทุรายเร่าๆไม่ต่างจากหัวใจของเขา

“แชะ”

เสียงไฟแช็คถูกจุดขึ้นพร้อมดวงตาคมเข้มโชนแสงวาวโรจน์เป็นดวงไฟบรรลัยกัลป์จ้องเขม็งคนตรงหน้า รังสีความเคียดแค้นชิงชังแผ่ไอระอุจากร่างสูงตระหง่านพุ่งตรงยังนักโทษ วาเลนไทน์มองแสงไฟในมือหนาก่อนจะเบนสายตามาสบสายตาคม รู้สึกได้ถึงไอคุของมัจจุราชร้ายที่กำลังคืบเข้าหา ร่างบางพยายามทำใจกล้าไม่แสดงอาการหวาดกลัวให้อีกคนได้ใจ ภีมพริษฐ์สืบเท้าเข้าหาพลางจ่อเปลวไฟร้อนๆใกล้ใบหน้าใสชวนให้หวาดเสียว ไวน์ที่ถูกสาดใส่หน้าคือเชื้อไฟชั้นดี ร่างโปร่งบางหลับตาผินหน้าหนี ชายหนุ่มหายใจไม่ทั่วท้องยามรู้สึกไอร้อนผ่าวที่ไล่ผ่านจากผิวแก้มสู่ผิวลำคอ

“มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิด” วาเลนไทน์พยายามอธิบาย ใจนึกหวั่นกับสายตาและเปลวเพลิงที่พร้อมจะย่างสดเขาได้ตลอดเวลาของเจ้าของกำมือแค้นที่มีเขากลายเป็นลูกไก่ตัวเล็กจ้อยในมือ

“ต้องรอให้เด็กในท้องคลอดออกมาเรียกแกว่าพ่อก่อนหรือไงถึงจะยอมรับ! ทำแล้วยังกล้าโกหกปัดสวะให้พ้นตัวอีก ไอ้เด็กเปรตสารเลว! ผลั๊วะ!” ภีมพริษฐ์ดับไฟแช็กในมือ หมัดหนักๆซัดเข้าที่ใบหน้าเรียวจนถึงเลือด วาเลนไทน์หน้าหันรอบสอง เจ็บจนน้ำตาแทบเล็ด แรงมืออีกคนใช่จะน้อยเสียเมื่อไหร่ บวกความแค้นเข้าไปด้วย เขาเองก็ไม่ต่างจากกระสอบทรายดีๆ

ร่างสูงใหญ่ตรงเข้าประชิดกระชากคอเสื้อ อุ้งมือหนาบีบปลายคางอีกคนเสียแน่น วาเลนไทน์มองเห็นเปลวไฟคลั่งที่ส่งมาทางแววตาอาฆาตชิงชังในระยะใกล้จนนึกหวั่น เขาไม่เคยกลัวตาย แต่กลับนึกกลัวสายตาที่พร้อมจะเข่นฆ่ากันในทุกวินาทีของคนตรงหน้า ดวงตาวาวโรจน์ที่สาดไฟโทสะแค้นมายังเขา

“แกรู้อะไรไหม ฉันกำลังจะเซอร์ไพรส์ขอพริมแต่งงาน กำลังจะพาพริมมาที่นี่ มาลิ้มรสหอมหวานดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ด้วยกัน แกดูข้างนอกนั่นสิว่าคืนนี้พระจันทร์สวยแค่ไหน” ภีมพริษฐ์พูดพร้อมบิดใบหน้าเหยเกหันไปมองตามที่เอ่ย

“แล้วทำไมค่ำคืนที่ฉันควรจะมีความสุขมันกลับถูกกระชากไปด้วยน้ำมือไอ้ลูกหมากระจอกที่บังอาจมาคาบเมียฉันไปกินแถมยังทิ้งสวะเป็นเด็กในท้องไว้ให้เป็นอนุสรณ์ต่างหน้าตอกย้ำความโง่งั่งให้ฉันได้มองเห็นตัวเองอีก” ร่างสูงใหญ่เค้นเสียงเข้มลอดไรฟัน

“แกลองคิดสิว่า ฉันควรจะจัดการกับแกยังไงดี ฮึ ตอบฉันมาสิ ตอบมา!” ภีมพริษฐ์ฟิวส์ขาด มือหนาบีบต้นแขนบางกว่าเขย่าเต็มเหนี่ยว ร่างโปร่งบางหัวสั่นหัวคลอนตามแรงอารมณ์คลั่ง ต้นแขนทั้งคู่เจ็บจนชาหนึบเหมือนเลือดจะหยุดเดินเสียให้ได้ แทบจะแหลกเหลวคามือที่ลงแรงบีบมา

“ตอบมาสิโว้ย! ไอ้เลว!”

“ผมเปล่า!” วาเลนไทน์ตะเบ็งเสียงปฏิเสธสวน คนกำลังคลั่งหยุดแรงเขย่ากึก หรี่ตาลงมองเสี้ยนหัวใจในกำมือ

“เก็บคำตอแหลโง่ๆของแกไว้เถอะ เมื่อเช้าแกยังนั่งกุมมือจ้องตาเมียฉันอยู่เลยนี่ เขาไม่ได้บอกแกหรือไง หรือพวกแกกำลังวางแผนหาหนทางหนีจากฉันอยู่กันแน่” สายตาคมมองร่างอ่อนเปลี้ยด้วยน้ำมือเขาอย่างเหยียดหยาม

“หึ หนีให้ตายก็ไม่มีทางพ้น ต่อให้พวกแกมีปีก ฉันก็พร้อมจะตามล่าเด็ดปีกของแกลงมาเหยียบขยี้ให้แหลกจมดิน!”

“อ้อ แล้วก็นะ...” เขาใช้หลังมือเกลี่ยผิวแก้มใสก่อนจะเอ่ยต่อ

“ถึงหนีไปได้ ไอ้ผัวเด็กจนๆอย่างแกคงมีปัญญาหาเลี้ยงหรอก เรียนก็ยังไม่จบ ตัวเองยังเอาไม่รอดจะไปทำอะไรได้” ภีมพริษฐ์สาดสายตาดูแคลนมองอีกคนหัวจรดเท้า

“แต่ถ้าจะให้เมียฉันหาเลี้ยงก็ว่าไปอย่าง หาลำไพ่จ่ายค่าหน่วยกิตสินะ ฉลาดนี่ ลงทุนใช้ร่างกายแลกเงิน  ได้สนุกสุดเหวี่ยงกับผู้หญิงสวยเซ็กซี่แล้วยังได้เงินใช้เติบมือ มีแต่ได้กับได้ แมงดาชัดๆ ไอ้ตัวโสโครกแบบแกเอาไปทิ้งทะเลฉันยังกลัวปลาตายยก
อ่าว”

น้ำเสียงเหยียดหยามบริภาษรุนแรงพร้อมสายตาดูถูกแสดงอาการรังเกียจชัดเจนทำให้วาเลนไทน์รู้สึกจุก ไม่นึกว่าจะโดนสายตาและถ้อยคำดูแคลนกันขนาดนี้ ร่างโปร่งฉุนกึกทันทีที่ได้ยิน ในใจเดือดปุดๆที่ถูกหยามศักดิ์ศรีทำให้ตัวเขาเองก็ชักจะมีน้ำโหขึ้นมาเหมือนกัน คนๆนี้คิดว่าตัวเองวิเศษวิโสมาจากไหนกันหรือ? แค่มีเงินมากหน่อยก็ไม่ได้หมายความว่าจะเที่ยวดูถูกใครต่อใครได้ วาเลนไทน์ไม่สนใจหรอกว่าใครจะทำแบบที่ภีมพริษฐ์กล่าวหาหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆไม่ใช่เขาแน่นอน!

อารามโกรธทำให้นึกอยากจะสรรหาคำพูดแสบสรรถึงทรวงในสาดกลับตอบโต้ไปให้อีกฝ่ายรู้สึกเจ็บแสบบ้าง อย่างน้อยๆจะได้ลดความทระนงในตนลงเสียบ้าง วาเลนไทน์จึงเลือกที่จะกระหน่ำราดน้ำมันซ้ำลงไปในกองเพลิงร้อนระอุให้ยิ่งร้อนพราดพล่านยิ่งกว่าเก่า

“ที่คุณมากล่าวหาผมแบบนี้ ไม่ใช่ว่าตัวคุณเองหรอกหรือที่ไร้น้ำยาจนเมียหนีไปมีชู้น่ะ หยุดโทษความผิดให้คนอื่นกลบเกลื่อนความไม่ได้เรื่องของตัวเองเถอะ!”

นาทีนี้วาเลนไทน์ไม่สนใจว่าพริมรตาจะท้องกับใคร แต่ที่แน่ๆเขาเกลียดคนที่ทำตัวเป็นศาลเตี้ยตรงหน้าที่กล่าวหาเขา อารมณ์เดือดที่ถูกดูแคลนจนลืมว่าตัวเองกำลังตกเป็นจำเลยของเรื่องนี้อยู่ ส่งผลให้วาเลนไทน์สาดถ้อยคำผรุสวาทเผ็ดร้อนตอบโต้คืนใส่อีกฝ่าย ยิ่งเห็นภีมพริษฐ์ชะงัก เขาก็ยิ่งได้ใจสาดน้ำมันปะทุแรงอารมณ์โหมซ้ำเข้าไปอีก

“หึ ตัวใหญ่ใจปลาซิว คุณมันคงห่วยแตกจนเมียอยากจะมีคนใหม่ที่มันเด็ดดวงกว่าล่ะมั้ง แทนที่จะกล่าวโทษคนอื่น โทษเซ็กส์ห่วยๆของตัวเองเถอะ!” เพลิงอารมณ์คุโชนทำให้วาเลนไทน์เอ่ยคำเชือดเฉือนอีกฝ่ายเสียดุเดือดจนลืมสถานะเบี้ยล่างของตัวเอง คนอย่างเขาฆ่าได้หยามไม่ได้เหมือนกัน

เหมือนเหล็กแหลมย่างไฟร้อนๆพุ่งฉั่วะทะลุเข้าตัดขั้วหัวใจที่กำลังเต้นตุบๆเข้าพอดิบพอดี ร่างสูงใหญ่ที่พอถูกอีกคนตีฝีปากย้อนคืนเข้าให้บ้างด้วยเรื่องที่ผู้ชายยอมกันไม่ได้ ภีมพริษฐ์ถึงกับสะอึกไปเหมือนกัน แค่ได้รู้ว่าคนรักตั้งท้องกับใครคนอื่นที่ไม่ใช่เขา ชายหนุ่มก็เหมือนโดนน็อคเอ๊าท์กลางอากาศ ยิ่งได้มารู้ว่าเมียโดยพฤตินัยหันไปคว้าเอาไอ้เด็กไม่ได้เรื่องในสายตาของเขามาระเริงรักด้วยกันเขาก็ยิ่งคลั่ง ซ้ำร้ายยังต้องมาฟังถ้อยคำแสบสรรพ่นออกจากปากไอ้ “ชู้” ตัวดีตรงหน้า ไม่ต่างจากยิ่งราดน้ำมันลงในกองเพลิงคุโชนร้อนๆให้ยิ่งร้อนพราดพล่าน ความแค้นคลั่งบั่นทอนสติลงโดยฉับพลัน บรรยากาศโดยรอบห้องลุกฮือขึ้นไม่ต่างจากอยู่ในทะเลเพลิง

“ไอ้เด็กปากดี!”

ดวงตาคมลุกวาว มือหนาคว้าลำคอบางบีบแน่น วาเลนไทน์หายใจไม่ออก ตาเหลือกโพลน ลิ้นจุกปาก ร่างเล็กกว่าพยายามดิ้นรนต่อสู้เต็มกำลัง ทั้งซัดกำปั้นรัว ทั้งถีบ ทั้งยัน ขัดขืนเพื่อให้หลุดจากแรงมือ แต่เรี่ยวแรงน้ำน้อยกระจ้อยร่อยมีหรือจะสู้แรงไฟแค้นโหม ร่างใหญ่แทบจะไม่สะดุ้งสะเทือนเลยด้วยซ้ำ  ดวงตาคมเข้มซับด้วยเปลวเพลิงจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่สวยดุจตากวางที่บัดนี้สะท้อนใบหน้าโกรธจัดของเขา วาเลนไทน์หูอื้อ ตาพร่าลาย ปวดหนึบตรงลำคอ  ในกรงเล็บพญาราชสีห์หนูตัวจ้อยลิ้นจุกปากพะงาบๆพยายามตะเกียกตะกายร้องขออากาศ สมองของเชลยขาวโพลน ดวงตาสบกับดวงตาคมกล้าอีกคู่ สติการรับรู้เริ่มริบหรี่ลงทีละน้อยราวความมืดดำคลี่ปีกเข้าปกคลุม ก่อนทุกอย่างจะถึงกาลอวสาน ดวงตาคมที่มองเห็นใบหน้าโกรธแค้นของตัวเองในดวงตาอีกคนเริ่มได้สติ เขาจะลืมไม่ได้ว่าพาเด็กนี่มาที่นี่ทำไม!

“บัดซบ! อ่อนปวกเปียก!” มือหนาคลายแรงบีบลงพร้อมสะบัดอีกคนหน้าหัน วาเลนไทน์ไอค่อกแค่กหอบสำลักตัวโยนโกยอากาศเข้าปอด

 “ฉันไม่ยอมให้แกได้ตายง่ายดายขนาดนั้นหรอก ส่วนเรื่องที่ฉันไร้น้ำยาหรือเปล่า แล้วแกจะได้รู้ หึหึ...” ดวงตาวาวโรจน์หรี่ลงเยาะอีกฝ่ายอย่างคนถือไพ่เหนือกว่า ภีมพริษฐ์มองลูกไก่น้อยๆอ่อนปวกเปียกในกำมือที่กำลังจะถูกเชือดสังเวยให้กับความเลวระยำที่ก่อ วาเลนไทน์ตัวเย็นเฉียบรับรู้ถึงพายุทะมึนอีกลูกที่กำลังก่อตัวเงียบๆ

“คุณจะทำอะไร! แค่กๆ” วาเลนไทน์เงยหน้าถามทั้งไอค่อกแค่ก รู้สึกหวาดหวั่นกับน้ำเสียงชวนพรั่นพรึงที่ทำให้เขาตระหนักถึงพลังอำนาจที่เหนือกว่าของคนตรงหน้า

“ตอนแรกคิดอยู่ว่าจะจับโยนลงบ่อจระเข้ หรือแล่เนื้อแล้วโยนลงทะเลให้เรือลากไปเขตน้ำลึกล่อฉลามให้ไล่ขย้ำเล่นดี ชู่ว์ ฉันไม่ใจร้ายกับพ่อของเด็กในท้องเมียฉันขนาดนั้น เอาเป็นว่าฉันจะปรานีให้เด็กปากดีอย่างแกได้มีโอกาสหายใจต่อก็แล้วกัน ส่วนจะแบบไหนนั้น เดี๋ยวก็รู้...” คนถือไพ่เหนือกว่าทิ้งปริศนาให้คนฟังเสียวสันหวังวาบ ริมฝีปากได้รูปยกยิ้มร้ายยามเห็นใบหน้าใสเผือดสีลง

 “เอาเป็นว่าฉันจะหาอะไรสนุกๆที่มันจะไม่เหลือศักดิ์ศรีให้ไอ้เด็กเหลือขออย่างแกได้ชูคออีกต่อไป แต่บางที...แกอาจจะติดใจก็ได้นะ” เสียงพูดยั่วล้ออย่างที่คนฟังไม่นึกสนุกด้วย วาเลนไทน์มองร่างสูงใหญ่ตรงไปเปิดลิ้นชักโต๊ะออก ก่อนแสงวูบวาบของสร้อยเพชรน้ำงามจะปรากฏในอุ้งมือหนา ร่างสูงใหญ่หันกลับมาพร้อมเดินมาทิ้งตัวลงนั่งตรงหน้า วาเลนไทน์รู้สึกถึงน้ำหนักสร้อยเพชรที่สวมลงบนคอ ใบหน้าใสฉงนเงยขึ้นมองหน้าอีกคน

“เพชรเม็ดนี้น้ำงามที่สุด เม็ดโตที่สุดนับจากทำเหมืองมา ออกแบบโดยดีไซเนอร์ที่มีชื่อเสียงที่สุดของยุค คุณค่าสำหรับคนที่คู่ควรที่สุด ของขวัญที่ฉันจะมอบให้กับเจ้าสาวในวันแต่งงาน แต่แล้วดูสิ มันกลับมาคล้องอยู่บนคอไอ้เลวที่มันพรากความสุขไปจากชีวิตฉันเสียได้” สายตาคมกล้าจ้องมองอัญมณีน้ำงามเปล่งประกายวูบวาบบนลำคอขาวนวล

“ไม่ง่ายนักหรอก ที่คนอย่างฉันจะลดตัวลงมาเกลือกกลั้วจัดการกับพวกแอบกินในที่ลับแบบแก ทำให้ฉันเห็นหน่อยเป็นยังไง ว่าลีลาแบบไหนกัน ที่แกใช้เริงโลกีย์กับเมียฉันน่ะ” สิ้นเสียงกร้าว เสื้อเชิ้ตตัวบางถูกกระชากขาดแคว่ก เผยผิวพรรณขาวเนียนอมชมพูด้านใน ภีมพริษฐ์มองสร้อยเม็ดโตส่องประกายวูบวาบบนผิวขาวนวลเนียนที่ถูกราดไวน์ด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก

“คะ คุณจะทำอะไรผม!” วาเลนไทน์หลุดถามเสียงดัง หัวใจเต้นกระหน่ำด้วยความสังหรณ์ใจ เขาเพิ่งรู้สึกตัวเดี๋ยวนี้นี่เองว่าร่างกายท่อนล่างถูกปกปิดไว้เพียงอันเดอร์แวร์ตัวเดียว

ภีมพริษฐ์ไม่ตอบคำถาม ร่างสูงใหญ่หยัดยืนเต็มความสูงตรงไปที่โต๊ะมุมห้อง มือหนารินไวน์ชั้นดีลงแก้วช้าๆก่อนจะเทบางอย่างลงไป วาเลนไทน์ชะงัก ขมวดคิ้วมุ่นกับภาพที่เห็น

ร่างสูงใหญ่ถือแก้วไวน์โคลงเบาๆมายืนตรงหน้า แกล้งยั่วเย้าด้วยการยื่นปากแก้วแตะริมฝีปากบางเหมือนจงใจจะให้ดื่มลงไป วาเลนไทน์เบือนหน้าหนี ร่างสูงยิ้มเยาะก่อนจะกระดกแก้วไวน์ลงคอตัวเองแทน วาเลนไทน์หันมองคิ้วมุ่น

“แกคิดว่าฉันจะวางยาแกหรือไง หึ ผิดแล้วไอ้เด็กเปรต ฉันต้องวางยาตัวเองต่างหาก ไม่อย่างนั้นฉันไม่มีทางมีอารมณ์กับไอ้หางหน้าเหมือนๆกันหรอกนะ” ชายหนุ่มเหยียดยิ้มไขข้อข้องใจแกนๆ

“ส่วนตัวแกไม่จำเป็นต้องใช้ยาอะไร จะได้รับรู้ความรู้สึกแบบเรียลยังไงล่ะ หึ ลงทุนเปลืองตัวน่าดู แต่แค่ได้ทำลายศักดิ์ศรีตัวผู้แบบแกก็ถือว่าสาสมกัน” ชายหนุ่มพูดพลางแหวกชุดคลุมออกพ้นตัว เผยเรือนร่างเปล่าเปลือยอัดแน่นด้วยมัดกล้ามขึ้นลอนสวยให้ความรู้สึกถึงกลิ่นไอร้อนแรงแบบเซ็กส์แอพพิลชนิดที่ผู้ชายด้วยกันยังต้องเอ่ยปาก

“ยะ อย่าทำอะไรบ้าๆนะคุณ เสียสติไปแล้วหรือยังไงกัน ผมเป็นผู้ชายนะ อย่าลืมสิ” วาเลนไทน์ถอยกรูดชิดหัวเตียงทัดทานเสียงสั่น หากร่างสูงใหญ่กลับรู้สึกสนุก ความร้อนผ่าวค่อยก่อตัวขึ้นภายในกายกำยำด้วยตัวยาชนิดแรง

“ไม่! อย่านะคุณ เกลียดผมก็ลงโทษผมด้วยวิธีอื่น อย่าทำแบบนี้” ร่างโปร่งบางตะเกียกตะกายจะหนีเมื่อรู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นแม้ไปได้ไม่ไกลกว่าที่กุญแจมือล็อกไว้

“มาถึงขนาดนี้แล้ว แกคิดว่าฉันจะฟังคำโกหกพกลมโง่ๆของแกหรือ? มีผู้ชายคนไหนบ้างที่อยู่ใกล้ผู้หญิงสวยเซ็กซี่ขนาดนั้นแล้วไม่หลงเสน่ห์น่ะ” มือหนากระชากชั้นในตัวบางออกจากกายอีกคน สายตาร้อนแรงจดจ้องร่างกายที่มีเพียงเสื้อเชิ้ตหลุดลุ่ยสวมไว้เพียงท่อนบนนึกเปรียบเทียบ

ร่างกายโปร่งบางแต่ไม่อ้อนแอ้น หุ่นเหมือนผู้ชายทั่วๆไปเพียงแต่ไม่ค่อยมีกล้ามเนื้อ ไม่ได้เซ็กซี่ขยี้ใจอะไรสักอย่าง ตรงไหนกันหรือที่เรียกว่าน่าติดอกติดใจ สายตาคมไล่มองส่วนกลางกายที่เคยชำแรกเข้าไปทักทายกลีบเนื้อนุ่มนิ่มของผู้หญิงของเขาด้วยความขุ่นเคืองอย่างนึกอยากทำลาย เจ้านี่น่ะหรือที่ลีลาเด็ดถึงขนาดทำให้ผู้หญิงของเขาไขว้เขว

“มันน่าตัดให้ขาดนัก”

ร่างสูงเริ่มรู้สึกถึงความระอุร้อนของไฟอารมณ์ที่โหมขึ้นในกายกำยำด้วยตัวยาอย่างแรง เขาไม่ใช่เกย์ ไม่เคยมีใจคิดพิศวาสผู้ชาย
ด้วยกัน แต่เมื่อต้องลงมือสั่งสอนพวกลักกินขโมยกิน เขาเองก็ต้องกล้ำกลืนวางยาปลุกอารมณ์ตัวเองด้วยตัวยาชนิดแรงน่าดู กะว่าให้หน้ามืดชนิดคลำไปไม่เจอหางเป็นพอ เพราะนึกรังเกียจไม่น้อยกับช่องทางด้านหลังที่คนอย่างเขาไม่เคยคิดจะเข้าไปยุ่งเกี่ยว แต่ในเมื่อโจทก์อย่างเขาต้องการลงมือพิพากษาเอง ชายหนุ่มจึงต้องหาตัวช่วย

เขา...อยากจะเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของมันให้ตกต่ำจมดินด้วยน้ำมือตัวเอง

“ไวน์ขาวไว้ดื่มคู่กับปลา ไวน์แดงสำหรับเนื้อ งั้นฉันชักอยากจะรู้เสียแล้วสิ ว่าเนื้อชายชู้อย่างนายมันจะน่าลิ้มลองซักแค่ไหน”  ดวงตาเย็นเยียบแข็งกร้าวดุดันดุจพญาราชสีห์โชนแสงโรจน์จ้องเขม็งร่างสั่นสะท้านอย่างลูกกวางน้อยในอาณัติ ไวน์แดงชั้นดีในแก้วถูกราดช้าๆลงบนเรือนร่างเปลือยเปล่า ดวงตาคู่สวยดุจนัยน์ตากวางเบิกโพลง เย็นเยียบไปทั่วร่างอย่างซ่อนอาการตื่นตระหนกไว้ไม่อยู่เมื่อรับรู้ถึงภัยคุกคามที่กำลังจะเกิดขึ้น...

“คะ คุณภีม อย่า!” วาเลนไทน์ดิ้นพล่านออกแรงถีบไถในทันที

“คิดเสียว่าแก้ขัดตอนติดเกาะก็แล้วกัน มันจะติดตัวแกไปจนวันตาย ต่อให้แกนอนกับอดีตเมียฉันอีกกี่ครั้งกี่หน ร่างกายแกก็จะไม่มีทางลืม!”

 “ผมเปล่าทำ ผมไม่เคยล่วงเกินอะไรคุณพริม นอกจากจับมือแค่นั้น แค่นั้นจริงๆ ได้โปรด...อย่าทำแบบนี้” วาเลนไทน์ทั้งอ้อนวอนทั้งผลักทั้งดันสวนกำปั้นถีบยันอุตลุต หากแต่มือที่ใช้การตอบโต้ได้เพียงข้างเดียวถูกยึดไว้เหนือศีรษะพร้อมการแทรกกายเข้ามาระหว่างขาทั้งสองข้างของเขา วาเลนไทน์ก็แทบบ้า กลางกายขนาดใหญ่ขยายขนาดผงาดชี้หน้าจนร่างโปร่งบางนึกหวาดกลัว วาเลนไทน์ในเวลานี้ไม่ต่างจากนักโทษที่กำลังจะถูกเพชฌฆาตลงดาบ ในเวลานี้หากอีกฝ่ายจะฆ่าแกงกันเขายังจะ
รู้สึกดีเสียกว่า

“อย่า ได้โปรด...”

น้ำเสียงเว้าวอนของร่างที่ดิ้นปัดป่ายบนเตียงเป็นเพียงสายลมผ่านหู เมื่อความต้องการระอุผ่าวแล่นพล่านไปทั้งกาย สันจมูกโด่งฝังลงซุกไซ้ซอกคอขาวผ่อง กลิ่นผิวกายหนุ่มผสมกลิ่นไวน์ชั้นดีกระตุ้นอารมณ์ดิบร้อนที่พุ่งทะยานเต็มที่ นาทีนี้เขาต้องการการปลดปล่อย ไม่สนแล้วว่าอีกฝ่ายจะเป็นใคร เพศใด มือหนาข้างที่ว่างบีบขยี้เม็ดตุ่มไตสีทับทิมมันมือ ยิ่งส่วนถูกกระตุ้นลุกชันเป็นไตสู้แรงมือเขายิ่งได้ใจ ทั้งซุกไซ้สูดดม ขบเม้ม บีบเค้น บดขยี้ ฝากร่องรอยสาแก่ใจ

“คุณภีม เฮือก! เจ็บ!”

วาเลนไทน์สะดุ้งเฮือกยามริมฝีปากร้อนๆครอบครองยอดอกดุดัน มือข้างหนึ่งถูกกุญแจมือล็อก อีกข้างถูกเขายึดเสียแน่นหนาดิ้นไม่หลุด ปลายเท้าเกร็งจิกที่นอน พยายามดิ้นรนสุดกำลังก็ไม่สามารถสะบัดร่างหนาหนั่นออกพ้นตัว สะโพกแน่นถูกแรงมือบีบเค้นอย่างมันมือ ริมฝีปากร้อนผ่าวดูดดุนขบเม้มละเลงปลายลิ้นด้วยความเมามันบนยอดอกทั้งสองข้างอย่างไม่ปราณีปราศรัยสนองความอารมณ์ดิบของตัวเอง วาเลนไทน์ขนลุก เจ็บแปล๊บๆยามร่องรอยดูดเม้มเริ่มกระจายตัวตามแผ่นอกบาง สายตาเหลือบมองปลายลิ้นร้อนลากลงชิมรสไวน์บนผิวเนื้อเขา วาเลนไทน์หวาดกลัวกับสิ่งที่กำลังจะเกิด

นาทียามดำเนินไปด้วยความทุกข์ทรมานของฝ่ายถูกกระทำอย่างไร้หัวใจ ร่างกายของเขากำลังถูกระรานด้วยร่างกายระอุผ่าวของผู้ชายด้วยกันโดยที่เขาไม่มีอารมณ์ร่วมด้วยเลยในขณะที่อีกฝ่ายกำลังต้องการเต็มที่ชนิดที่เรียกว่าหน้ามืดไปแล้ว ภีมพริษฐ์ไม่ใช้ยากับเขาเพราะต้องการให้วาเลนไทน์รับรู้กับความรู้สึกแบบนี้สินะ เขากำลังจะกลายเป็นที่รองรับอารมณ์ดิบเถื่อนของผู้พิพากษาศาลเตี้ย ยิ่งถูกตักตวงมากเท่าไหร่ จิตวิญญาณก็ยิ่งเหมือนจะตายลงช้าๆเท่านั้น

“คุณภีม ไม่!” เสียงห้ามดังขึ้นโดยสัญชาติญาณ ทั้งที่รู้ดีว่าตะโกนไปก็ไม่เป็นผล เมื่อมือหนาทั้งสองข้างกำลังแยกเรียวขาออกกว้าง ราวกับประตูอเวจีกำลังเปิดรับ วาเลนไทน์ตาเบิกโตกับส่วนขยายเป่งที่กำลังผงาดแสดงความเหนือกว่า ริมฝีปากสวยได้รูปยกยิ้มขณะกัดฉีกถุงยางอนามัยในแบบที่ผู้หญิงมองคงจะเคลิ้มตามกับความเซ็กซี่ แต่นี่มันหมายถึงหายนะกำลังจะเกิดแก่ตัวเขา ดวงตาสวยเบิกโตกับขนาดขยายที่กำลังถูกสวมการป้องกัน วาเลนไทน์ดิ้นพล่านพยายามซัดหมัดเข้าใส่ สะโพกบางขยับร่อนหนีการรุกรานเต็มกำลัง

“อุก!”

วาเลนไทน์อ้าปากค้าง หัวใจแทบหยุดเต้นไปชั่วขณะ ทั้งเจ็บทั้งจุกจนพูดไม่ออก เมื่อเรียวขาถูกกระชากกลับพร้อมการสอดใส่สวนเข้ามาชนิดไม่มีการเบิกทางล่วงหน้า เหมือนถูกกระชากวิญญาณทั้งเป็น ลมหายใจขาดห้วง สมองขาวโพลน ความเจ็บปวดทั้งมวลแล่นริ้วไปทั่วแนวกระดูกสันหลังจากช่องทางที่ฉีกขาดกะทันหัน หยาดเลือดสีเข้มคลั่กแดงฉานไหลลงที่นอน หยาดน้ำใสคลอปริ่มหน่วยตา ความทรมานสุดบรรยายตรงช่องทางที่ถูกรุกรานไม่ต่างจากปลาที่กำลังดิ้นพราดๆจากการถูกฟาดด้วยสันมีด!

“ โอ๊ย เจ็บ!”

ขาทั้งสองข้างสั่นระริก ช่องทางที่ถูกรุกล้ำขมิบรัวต่อต้านรุนแรง ช่องทางสดใหม่ไม่มีทั้งการเบิกทางไม่มีทั้งเจลหล่อลื่นช่วยฉีกขาดจนรู้สึกได้ เขาไม่ต่างจากถูกเชือดสดๆ ร่างบางหายใจทางปากแผ่วๆพยายามไม่ขยับเขยื้อนร่างกาย ใบหน้าซีดเผือดเงยหน้ามองมัจจุราชที่เชือดเขาทั้งเป็นอย่างอ้อนวอนหากอีกคนกลับสาดสายตาเย็นกร้าวมาให้

 “อา ซี๊ดดดดด”

ภีมพริษฐ์ส่งเสียงด้วยความเสียวซ่านจากแรงบีบรัดระรัว ร่างสูงใหญ่ค่อยขยับแกนกายร้อนผ่าวที่ผ่านไปได้เพียงครึ่งเข้าไปจนสุด ร่างโปร่งข้างใต้ผวาเฮือกร้องเสียงหลงด้วยความเจ็บ ทั้งทุบทั้งดันอีกคนให้พ้นตัว หากแต่หัวใจของเขาด้านชาจนไร้ซึ่งปรานีไปแล้ว

คนเลวๆ...ไม่จำเป็นต้องปรานี

“คุณภีมได้โปรดหยุดเถอะนะครับ ฮึก ได้โปรด” เสียงสั่นเครือร้องขอความเห็นใจแบบหมดทางไป ดวงตาฉ่ำน้ำสบดวงตาคม บาดแผลที่ถูกรุกรานปวดตุบๆรู้สึกถึงความร้อนระอุของท่อนเอ็นขนาดใหญ่ในกาย

“อย่ามารยาสาไถเป็นผู้หญิงนักเลย เมื่อกี้ยังปากดีอยู่แท้ๆ นี่แค่เริ่มเท่านั้น จากนี้แกจะต้องเจอแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆจนกว่าฉันจะพอใจนั่นแหละ ไอ้ชู้เลวๆแบบแกมันมีค่าแค่นี้เอง” เสียงเข้มไร้ปรานีเอ่ยขึ้นขณะเริ่มขยับตัว ความแปลกใหม่ที่ได้รับขณะขยับเข้าออกให้ความรู้สึกดีอย่างไม่น่าเชื่อ ความฝืดแน่นค่อยคลายตัวกลายเป็นความหฤหรรษ์ให้เขาเพิ่มทวีกำลังรุนแรงขึ้นเรื่อยๆโดยไม่สนหัวจิตหัวใจฝ่ายถูกกระทำ ร่างแน่นหนั่นขยับโยกไหวรุนแรงตักตวงจากร่างโปร่งบางอย่างถึงอกถึงใจ ยิ่งอีกฝ่ายกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดมากเท่าใด เวลาสำหรับการแก้แค้นก็ยิ่งถูกยืดออกไปมากเท่านั้น

นี่คือบทลงโทษที่สาสมที่สุด สำหรับชายชู้ที่ถูกหักดิบศักดิ์ศรีลงเพื่อมาปรนเปรอให้แก่ฝ่ายที่ถูกลูบคม ความแค้นที่เป็นดั่งไฟโหมกระพือลุกลามเผาไหม้ทั่วกายที่ไม่อาจหลีกหนี ทั้งรุนแรง บ้าคลั่ง เย็นชา ไร้ซึ่งหัวใจ มีเพียงความแค้นที่เป็นชนวนเพลิง ร่างกายกำลังถูกแผดเผาแต่ภายในใจรับรู้ได้ถึงความเย็นชาเยือกเย็นที่แผ่ออกมาจากสายตาไร้ซึ่งปรานี

พั่บๆ พั่บๆ

เสียงเนื้อกระแทกเนื้อเข้าออกรุนแรงตามความดิบเถื่อนที่ถูกกระทำบนร่างกายบาง แรงบดเบียดหนักหน่วง จังหวะเคลื่อนไหวรุนแรงตอกย้ำความแค้นระอุที่สาดใส่ให้ทุรนทุรายในหัวใจที่เดือดพล่านด้วยความแค้นสุม วาเลนไทน์พยายามนอนนิ่งๆให้ร่างกายเจ็บปวดน้อยที่สุด เพราะรู้ว่าสู้ไปก็มีแต่เจ็บตัวเพิ่ม ยิ่งดิ้นรนอีกฝ่ายก็ยิ่งรุนแรงใส่ ไม่คิดว่าภีมพริษฐ์จะใช้วิธีนี้จัดการเขา คนทระนงในตนที่ห่อหุ้มเปลือกความเกลียดชังให้หัวใจตัวเองยอมสัมผัสร่างกายผู้ชายด้วยกัน

ฝ่ามือร้อนผ่าวสัมผัสหนักหน่วงบีบเค้นยังร่างกายโปร่งบางของคนใต้อาณัติ สายตาคมแรงกล้าด้วยเพลิงปรารถนาสบกับอีกคนด้วยความเย็นชาขณะโยกตัวหนักหน่วง แผ่นอกบางระไปด้วยรอยกลีบกุหลาบไหวคลอนรุนแรงด้วยแรงสาดกระหน่ำคราแล้วคราเล่าที่ปลดปล่อยออกมา จากเจ็บแทบขาดใจกลายเป็นชาหนึบเหมือนร่างกายเป็นอัมพาตหากแต่ยังรู้สึกถึงเรี่ยวแรงมหาศาลที่ซัดเข้าออกในกาย

ปึ่ก ปึ่ก ปึ่ก

เสียงความหฤหรรษ์ของพญามัจจุราชขยับเข้าออกอย่างร้อนแรงสาแก่อารมณ์ วาเลนไทน์มองใบหน้าถูกอกถูกใจเหมือนเจอของเล่นชิ้นใหม่ของเขา รู้สึกถึงความร้อนแรงแข็งขืนที่กระแทกเข้าออกในร่างกาย หัวใจปวดหนึบ เซ็กส์ที่เกิดจากความไม่เต็มใจ ไร้หัวใจ มันทรมานไม่ต่างจากตายทั้งเป็น ดวงตาคู่สวยที่เคยสดใสฉ่ำไปด้วยน้ำตาก่อนจะไหลหยาดลงเป็นสายด้วยความทรมานเหมือนใจจะขาด ร่างกายเจ็บสะท้านราวถูกฉีกทึ้งด้วยกรงเล็บสัตว์ร้ายเรี่ยวแรงมหาศาล ป่าเถื่อน รุนแรง ไร้ซึ่งปรานี ปลายเล็บจิกลงบนที่นอนระบายความเจ็บ ภาวนาให้ทุกอย่างล่วงไปโดยเร็ว

ยิ่งร่างหนาโหมกำลังเข้าหามากเท่าไหร่ ร่างโปร่งบางก็ยิ่งรู้สึกเหมือนจิตวิญญาณตัวเองกำลังตายลงช้าๆมากขึ้นเท่านั้น

 :sad11:

หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion11 (Rewrite)# 10/04/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 09-01-2015 16:58:56
Passion.11


“ให้ตามหมอไหมครับนาย”

          เสียงห้าวเข้มของคนดูแลถามขึ้นขณะทอดสายตามองยังร่างจับไข้ซีดเซียวบนเตียง อันวาดรู้ดีว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเจ้านายกับคนที่ยังไม่ได้สติ สภาพเตียงนอนยับยู่ยี่ดูไม่ได้ตอนที่เข้ามาทำความสะอาด หมอน ผ้าห่ม เสื้อผ้ากระจัดกระจายเกลื่อนพื้น รวมถึงร่องรอยจ้ำพร้อยบนร่างกายปวกเปียกหมดเรี่ยวแรงบ่งบอกถึงการผ่านสมรภูมิอารมณ์มาหนักหนาสาหัสสากรรจ์ อันวาดไม่มีความคิดเห็นใดๆ หน้าที่เขามีเพียงทำตามคำสั่งนายก็เท่านั้น

         สายตาคมนิ่งของคนถูกถามมองจับยังร่างจับไข้สะบักสะบอมด้วยน้ำมือเขา ถึงจะสั่งให้คนดูแลคอยปลุกขึ้นมากรอกข้าวกรอกยาเช็ดตัวกันไปก่อนหน้าจนไข้ลดบ้างแล้วแต่ดูเหมือนอาการจะยังไม่ดีขึ้นนักจากบาดแผลอักเสบฉกรรจ์ด้านหลังที่ยังคงบวมเป่งมีเลือดซึม ภีมพริษฐ์นิ่งคิดครู่เดียวจึงออกปาก

          “ไปตามหมอมาดู” เขาสั่งสั้นๆ อันวาดน้อมรับพร้อมเดินออกไป ร่างสูงใหญ่จึงขยับมาใกล้เตียง

          “ฉันนอนกับผู้หญิงตั้งไม่รู้เท่าไหร่ สนุกสุดเหวี่ยงเขย่าเตียงทั้งคืนไม่เห็นพวกนั้นจะเป็นอะไร ผู้ชายแท้ๆร่างกายแข็งแรงกว่าด้วยซ้ำ โดนแค่นี้ถึงกับไข้ขึ้น” เขาเอ่ยกับคนไม่ได้สติ เท่าที่เคยนอนกับผู้หญิงมาก็ไม่เห็นว่าพวกหล่อนจะล้มหมอนนอนเสื่อสักนิด ออกจะสนุกกันสุดเหวี่ยงเสียด้วยซ้ำ แต่จะว่าวาเลนไทน์สำออย อุณหภูมิร่างกายที่ร้อนจี๋หน้าแดงก่ำก่อนหน้าก็ไม่ใช่การแกล้งทำ

          อุ้งมือหนาพลิกใบหน้าซีดไร้สีเลือดหันมาตรงหน้า ไอร้อนรุมระอุผ่าวผ่านฝ่ามือหนาจนรู้สึกได้ แต่หัวใจของคนผูกใจเจ็บเย็นชาเกินกว่าจะนึกเห็นใจ

         “อย่าเพิ่งชิงตายไปเสียก่อนล่ะ ยังมีเรื่องสนุกเตรียมไว้รอแกอีกเยอะ”

     
         อีกเกือบชั่วโมงร่างของนายแพทย์หนุ่มจึงปรากฏกาย มือเรียวขาวอมชมพูอย่างคนไม่เคยกรำงานหนักแตะที่หน้าผากและลำคอคนป่วยเช็คดูอาการคร่าวๆก่อนจะเปิดกล่องเครื่องมือแพทย์หยิบปรอทวัดไข้และสเตโทสโคปตรวจฟังชีพจรประเมินอาการ ก่อนหน้านายเกลี้ยงคนสนิทเวียนมาเช็ดตัวพร้อมโปะผ้าหมาดน้ำลดไอร้อนผ่าวบนหน้าผากตามคำแนะนำของแพทย์ให้แล้วกันคนป่วยช็อก อุณหภูมิร่างกายจึงลดลงบ้าง  นายแพทย์หนุ่มถึงกับนิ่งไปเมื่อตรวจร่างกายคนไข้โดยละเอียดแล้วพบสาเหตุโดยตรง

         “นี่มันอะไรกันอันวาด ผู้ชายคนนี้...”

        “นายแพทย์กีรติกานต์” หรือ “คุณหมอเจ้านาย” เว้นคำพูดไว้ แต่ใช้สายตาสื่อสารเป็นเชิงนัยให้คนหน้าเข้มอธิบาย

         “อย่าถามมากคุณหมอ มีหน้าที่รักษาก็ทำไป” อันวาดตัดบทด้วยสีหน้านิ่งไร้อารมณ์ ดวงตาคมมองจ้องตาเป็นสัญญาณเตือนนัยๆว่าอย่าซักถามอะไรให้มากความ กีรติกานต์หยุดซักถาม ร่างบางเก็บข้อข้องใจเอาไว้คุยทีหลังแล้วรีบทำการรักษาให้ก่อน

         “ผมฉีดยาให้แล้ว นี่เป็นยากินแล้วก็ยาทา ลักษณะบาดแผลตามร่างกายโดยเฉพาะบาดแผลด้านหลังบ่งบอกว่าถูกกระทำอย่างรุนแรง และน่าจะเกิดการขัดขืนด้วย ทำรุนแรงแบบนี้ไม่ดีเลย แผลฉีกขาดแบบนี้...”

          “รักษาเสร็จก็กลับได้แล้ว” อันวาดตัดบทเสียงห้วน มือหนึ่งฉวยกระเป๋าเครื่องมือแพทย์ อีกมือกระชากแขนร่างบางลากลิ่วๆออกนอกห้อง

          “นี่ ปล่อยนะ! อย่ามาทำอะไรเถื่อนๆกับผมแบบนี้นะ แล้วนี่คุณภีมไป...โอ้ย!”

        ...กริ๊ก...

        ไม่ทันสิ้นคำถาม ร่างบางถูกเหวี่ยงกระเด็นโครมลงพื้น นายแพทย์กีรติกานต์ก้นกระแทกพื้นร้องเสียงหลง ใบหน้าขาวเนียนหันขวับตั้งท่าจะตำหนิเป็นอันชะงักค้างกับวัตถุสีดำเมี่ยมที่จ่อกลางหน้าผาก

        “นาย...”

        “อย่ายื่นมือเข้ามายุ่งในเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของคุณ” ดวงตาสีมืดเย็นชาจ้องเขม็ง น้ำเสียงเข้มกดต่ำให้รู้ว่าไม่ได้ขู่ก่อนจะเก็บปืนเหน็บข้างเอวไว้ดังเก่า ขายาวก้าวเบี่ยงนำไปก่อน ทิ้งร่างหมอหนุ่มนั่งจ้ำเบ้าอยู่กับที่ กีรติกานต์พยุงตัวลุกขึ้นเขยกเท้าเดินตาม

         “โหด ดิบ เถื่อน ร่องรอยพวกนั้นดูก็รู้ว่าเป็นการขืนใจ แถมกระทำอย่างป่าเถื่อน!”

         “พูดมากจริง วันหลังเอาเข็มเย็บแผลคนไข้มาเย็บปากตัวเองซะบ้างนะหมอ จะได้รู้จักเงียบเสียที หรือถ้าไม่พอก็เอาเข็มเย็บกระสอบมาเย็บปิดเลยก็ได้!”

         “ปากนายนี่นะ” กีรติกานต์สาวเท้าเดินตาม ปากก็เถียงอีกคนไม่ลดละ

        “ถ้าอย่างนั้นเห็นทีผมคงต้องเอาตะกร้อมาครอบปากพล่อยๆของนายเสียก่อน แล้วค่อยให้สัตวแพทย์ผ่าเอาสุนัขในปากออกให้อีกที!”

         “อย่ามาตีฝีปากกับผมนะหมอ” อันวาดหยุดเท้ากึกพร้อมหันกลับมา

         “ปืนในมือผมมันลั่นได้ง่ายๆเวลาได้ยินอะไรไม่เข้าหู” ใบหน้าคมเข้มโน้มเข้าชิดใบหน้าขาวจนปลายจมูกแทบจะติดกัน จนรับรู้ได้ถึงลมหายใจร้อนๆ คนตีฝีปากคอเป็นเอ็นถึงกับชะงักออกอาการไปไม่เป็นชั่วขณะ หัวใจกระตุกวูบไหวกับสายตาคม

          “อยากจะรู้ให้ได้นี่ หึงหรือไง หือ?” ริมฝีปากได้รูปขยับเปล่งเสียงใกล้ชิดจนกีรติกานต์รู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าว กลิ่นกายร้อนแรงของร่างกายแน่นหนั่นแผ่ซ่านจนสมองพร่าไปชั่วขณะ แทบจะลืมฟังว่าอีกฝ่ายเอ่ยว่าอะไร

          “แต่ยังไง ผมก็ไม่สนองให้หรอกนะ” สายตาคมมองใบหน้าขาวผ่องไล่จรดปลายเท้า แค่นยิ้มเยาะ “แค่เห็น อารมณ์อยากผมก็หดหมดล่ะ”

         เพี๊ยะ!

         ฝ่ามือบางสะบัดฟาดไม่ออมแรงชนิดคนปากพล่อยหน้าหัน อารมณ์กรุ่นโกรธที่ถูกสายตาคมคายเชือดเฉือนดูแคลนแล่นริ้ว กีรติกานต์เองหน้าชาไม่ต่างจากถูกตบเสียเอง หากในความปวดแปลบหัวใจยังมีความทะนงในศักดิ์ศรีตน
 
         “อย่าดูถูกกันให้มากนัก ถึงผมจะชอบคุณ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะอยากถวายตัวให้คุณเหยียบย่ำกันหรอกนะ รับรองเลยว่าแม้แต่ขาอ่อนผม คุณก็ไม่มีวันได้เห็น”

         อันวาดยกยิ้ม ยิ่งรู้ว่าอีกฝ่ายคิดกับเขายังไง หัวใจก็ยิ่งอยากผลักไส

        “ก็ไม่เคยคิดอยากจะเห็นอยู่แล้ว ขาอ่อนขนยั้วเยี้ยของผู้ชายไม่เห็นจะน่าพิสมัยตรงไหน หมอเองนั่นแหละ อย่าได้อยากเห็นอะไรต่อมิอะไรของผมเชียว สงวนไว้สำหรับสาวๆเท่านั้น” คนพูดยิ้มยั่ว

        “หนอย!” ขาเรียวหวดขวับ เป้าหมายคือกระแทกหน้าแข้งหนักๆให้คนปากอาจมได้มีเจ็บกันบ้างแต่พลาดเป้าไปนิดเมื่ออีกฝ่ายเดาทางถูก อันวาดไหวหลบทันพร้อมยักคิ้วท้าทาย กีรติกานต์กัดฟันกรอดไม่ยอมแพ้ ร่างเล็กกว่าย่อลงกอบทรายในมือซัดเข้าใส่ อาศัยจังหวะอันวาดหันหลบสะบัดปลายเท้ายันโครมยังต้นขาแน่นชนิดเฉียดกล่องดวงใจอีกฝ่ายแบบเส้นยาแดงผ่าแปด อันวาดเซถอยหลังไปก้าวตามแรงถีบ

        “ชิบ! แสบนักนะหมอ” ใบหน้าคร้ามเข้มชี้นิ้วคาดโทษร่างเล็กที่วิ่งลิ่วๆหนีไปทางสะพาน ก่อนนายแพทย์หนุ่มจะชะงักเมื่อคิดได้ว่าตัวเองโดยสารเรือมากับใคร

        “หนอย จะหนีไปไหน หมอตัวแสบมานี่เลย” อันวาดเสียงเข้มกระชากแขนเรียวลากแถกๆจากสะพานเหวี่ยงโครมลงบนผืนทราย ไม่ทันกีรติกานต์จะยันตัวลุก ร่างแกร่งกำยำก็ปรี่ตรงเข้าทาบกายหนาแนบชิดจาบจ้วงบนร่างอีกคน ข้อมือแข็งแกร่งกดข้อมือบางตรึงแนบลงทราย นายแพทย์หนุ่มตื่นตระหนกดิ้นขลุกขลักต้านทานแรงกดที่ข้อมือ ฝ่ายเหนือกว่าจงใจบดเบียดเสียดสีส่วนกลางกายที่หวิดจะถูกประทุษร้ายเข้ากับกลางกายคนข้างใต้ สายตาคมร้อนแรงจ้องปราดเข้าไปในนิลน้ำงามคู่สวยที่ล้อมรอบด้วยแพขนตายาว กีรติกานต์แก้มร้อนวาบกับแรงบดเบียดที่โหมลงเบียดเสียดอย่างจงใจ อีกยังสายตาคมกล้าที่จดจ้องกันไม่ลดละในระยะประชิดจนรับรู้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดผิวหน้าขาวเนียนจนร้อนฉ่าเหมือนนาบถ่านร้อน

         “ปละ ปล่อย!” คนใต้ร่างแสร้งทำเสียงเข้มกลบเกลื่อนอาการประหม่าจากการถูกจับจ้อง ร่างโปร่งบางดิ้นขลุกขลักพยายามขืนตัวให้หลุดจากแรงกดกุม ใบหน้าเนียนซับสีเลือดเห่อเบือนหนีสายตาร้อนแรง

         “หยุดพยายามเอาตัวเองเข้ามาพัวพันกับผมเสียที ก็รู้นี่ว่ามันไม่มีทางเป็นได้” เสียงเข้มกระซิบริมใบหูขาวก่อนจะงับเบาๆ ปลายลิ้นชื้นละเลงปลายติ่งนุ่มนิ่ม กีรติกานต์ขยับดิ้นส่ายหน้าหนี ลมหายใจร้อนๆเป่ารดลำคอจนขนอ่อนลุกชัน ลำคอบางเจ็บจี๊ดเมื่อริมฝีปากหนาฝังลงยังซอกคอ

          “อย่า อย่าทำแบบนี้ อื้อ! ”

          เสียงร้องห้ามไม่ทันขาดคำเปลี่ยนเป็นเสียงอู้อี้ประท้วงในลำคอเมื่อริมฝีปากร้อนบดเบียดลงยังกลีบปากนุ่ม อารามตกใจกีรติกานต์เผลอเผยอริมฝีปากเปิดโอกาสให้ผู้รุกรานแทรกปลายลิ้นฉ่ำร้อนเข้าเกี่ยวรัดรุกล้ำปลายลิ้นเรียว นายแพทย์หนุ่มพยายามขยับปลายลิ้นหนีการรุกไล่จากอีกฝ่าย หากชั้นเชิงลีลาของเจ้าของปลายลิ้นร้อนจาบจ้วงกลับต้อนเสียจนมุม มือเล็กกว่าพยายามเกร็งข้อมือขัดขืนเต็มกำลัง หากแรงบดขยี้เกี่ยวรัดดูดดุนปลายลิ้นไม่ต่างจากร่างกายถูกสูบพลัง เรี่ยวแรงขัดขืนค่อยๆแผ่วลงจนอ่อนยวบยาบเป็นขี้ผึ้งถูกลนด้วยเปลวไฟ เปลวไฟราคะร้อนแรงที่ผลาญเผากายบางให้อ่อนระทวยคามือ มือบางเป็นอิสระยกขึ้นคล้องลำคอหนา ริมฝีปากฉ่ำขยับตอบโต้ไปด้วยความเผลอไผล ร่างกายร้อนวูบวาบด้วยความปรารถนาแล่นพล่านในกาย ฝ่ามือกร้านผ่าวแทรกผ่านชายเสื้อเลื่อนเข้าบีบเค้นยอดอกนุ่มนิ่มจนขึ้นไตสู้แรงมือ ส่วนกลางร่างกายที่บดเบียดเสียดสีจุดอารมณ์ปะทุทั้งสองฝ่าย กลิ่นกายหนุ่มเย้ายวนกระตุ้นอารมณ์ดิบในกายฉกรรจ์ รสชาติหวานล้ำในโพรงปากชุ่มฉ่ำเสมือนเชื้อเพลิงชั้นดีฉุดปรารถนาพุ่งทะยาน ความทรมานปนเสียวซ่านทำให้กีรติกานต์แทบคลั่ง ปลายเล็บเท้าจิกลงบนทรายระบายความร้อนพล่านภายใน ส่วนกลางกายแอ่นรับแรงบดเบียดด้วยความต้องการ สีหน้าซ่านทรมาน ดวงตาปรือปรอยเหมือนโดนมนต์สะกดของใบหน้าขาวฝาดเลือดอยู่ในสายตาของคนจ้องมอง

          “อือ อืม...อะ อัน...”

           ยิ่งอีกฝ่ายทรมาน แรงบดเบียดส่วนกลางกายก็ยิ่งโหมจังหวะ ฝ่ามือหยาบกร้านร้อนผ่าวบีบเค้นทั่วผิวกายขาวเนียนจนขึ้นริ้วสีระเรื่อตามรอยมือ จากที่อันวาดคิดแค่ว่าจะกำราบคนยุ่งไม่เข้าเรื่องให้หุบปากเสียบ้าง กลายเป็นบางอย่างในตัวกีรติกานต์กลับยั่วยวนจุดความปรารถนาพลุ่งพล่านของเขาได้อย่างไม่น่าเชื่อ สาบเสื้อตัวบางถูกกระชากขาดจากกัน ปลายลิ้นร้อนเปลี่ยนเป้าหมายเข้าครอบครองดูดดุนเม็ดทับทิมสีสวย กีรติกานต์ดิ้นพล่านปลายเท้ากดแทรกเถือกไสไปกับผืนทราย แผ่นอกบางแอ่นรับสัมผัสร้อนรุ่มจนเผลอเปล่งเสียงครางอย่างลืมตัว

         “ฮ้า! อันวาด อัน...”

         “อ้าว เฮ้ยๆ ไอ้เข้ม จะฟัดกันตรงนี้เลยเรอะ!” เสียงคุ้นเคยดังขัดจังหวะ ร่างสูงใหญ่พอๆกับอันวาดเดินลุยน้ำลากเรือเล็กเข้ามาเกยฝั่ง อันวาดชะงักกึก ใบหน้าคมคร้ามผละออกจากยอดอกชูชันขึ้นสีจัดของร่างข้างใต้พร้อมปรับสีหน้าให้เรียบเฉย กีรติกานต์ผุดลุกพร้อมกระชับเสื้อปกปิดร่างกาย ใบหน้าเนียนเยาว์กว่าวัยแดงซ่านก้มงุดซ่อนความอับอายที่ถูกเห็นภาพไม่น่ามอง

         “มึงมาก็ดี ไปส่งให้ด้วยไอ้ดำ” อันวาดบอกเสียงเรียบขณะผละไปดื้อๆ กีรติกานต์มองตามแผ่นหลังกว้างกำยำที่จากไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดวงตาคู่สวยร้อนผ่าวด้วยความอัดอั้น สองมือกำเข้าหากันแน่นด้วยความเจ็บปวดแต่ไร้ซึ่งหยดน้ำตา ไอ้เกลี้ยงมองภาพตรงหน้าด้วยความเห็นใจ

          “ไอ้เข้มมันก็เป็นแบบนี้แหละหมอ ปากกับการกระทำมักสวนทางกัน แต่ใช่ว่ามันจะเลวร้ายอะไรนะ เพียงแต่หมอเองทั้งหน้าตา การศึกษา ฐานะ ทุกอย่างดีหมด ถ้าไม่ไหวกับมันจริงๆ ยังมีคนดีๆรอคิวอีกเยอะ” ไอ้เกลี้ยงลูบหลังปลอบประโลม แอบสังเกตด้วยสายตาเงียบๆ กลีบปากอิ่มขึ้นสีแดงเข้มบวมเจ่อ รอยจ้ำแดงฝีมือคู่หูตรงซอกคอนายแพทย์หนุ่ม...ปากบอกไม่รักเขา แต่เข้าใกล้ทีไรเป็นเผลอทำให้อีกฝ่ายเจ็บปวดได้ทุกทีสิน่า

          “นี่ดีนะที่เป็นคุณหมอเจ้านาย ถ้าเป็นคุณเฟียตล่ะก็ ผมล่ะไม่อยากจะนึก โหดเจอแสบ คงได้บรรลัยกันไปข้าง” ไอ้เกลี้ยงทำหน้าแหยงเมื่อนึกถึงความแสบชนิดถึงทรวงในของคุณเลขาฯหน้าขาว ไม้เบื่อไม้เมากับมันมาแต่ไหนแต่ไร ตาคมหลุบมองกล่องดวงใจที่เพิ่งหายดีจากพิษมดแดงทั้งรังรุมกัดจากฝีมือคุณเลขาฯตัวแสบที่ไอ้เกลี้ยงจำไม่มีวันลืม

          “อึก...อึก ฮ่าๆๆ พี่เกลี้ยง ฮ่าๆๆ” กีรติกานต์เปลี่ยนอารมณ์ฉับพลันระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นอย่างกลั้นไม่ไหวเมื่อนึกถึงวีรกรรมความแสบสันของเลขาฯคุณภีม ความรู้สึกแย่หายวับไปทันทีเมื่อนึกถึงเจ้าของใบหน้าขาวผ่อง ผิวบางจนแทบเห็นเส้นเลือด ดวงตาฉายแววฉลาดเฉลียวทันคนของคุณเฟียตที่นอกจากจะทำงานเก่งแล้ว ยังหัวครีเอทในการจัดการจอมกะล่อนกะลิ้มกะเหลี่ยอย่างพี่เกลี้ยงเสียอยู่หมัด เห็นสภาพหนุ่มลูกครึ่งไทย-อิตาลีวันนั้นแล้ว กีรติกานต์ทั้งสงสารและขบขันปนกันไป

           “คุณหมออย่าหัวเราะผมซี” ไอ้เกลี้ยงลูบท้ายทอยแก้เก้อ นึกถึงกี่ครั้งก็อับอายตอนที่ไปหาคุณหมอให้รักษาอาการ “น้องชายบอบช้ำเพราะมดแดงรุม” จากฝีมือนางแมวยั่วสวาทขี้เมาที่เมาแล้วออกอาการเรื้อน ถอดผ้าถอดผ่อนมาขึ้นขย่มเขาเองแท้ๆ พอฟื้นคืนชีพเท่านั้นแหละ ไม่รู้ว่าพ่อเจ้าพระคุณไปเอามดแดงที่ไหนทั้งรังมาเคาะใส่น้องชายกัน ไอ้เกลี้ยงกำลังหลับอุตุจากการเสียเหงื่อไปหลายน้ำถึงกับร้องจ้าก วิ่งรอบห้อง มือปัดมดแดงให้น้องชายอุตลุดโดยมีอีกฝ่ายกอดอกยืนมองหัวร่องอหายอย่างสะใจแกมสมน้ำหน้า มันน่าจับโยนโครมลงน้ำแล้วตามลงไปฟัดต่อให้หายซ่านัก ชิชะ!

          สายตาคมมองร่างโปร่งบางลุกขึ้นปัดทรายออกจากเสื้อผ้าเนื้อตัวในระยะไกล โดยไอ้เกลี้ยงคู่หูช่วยสะพายกระเป๋าเครื่องมือแพทย์ให้ เมื่อนายแพทย์หนุ่มสำรวจตัวเองเรียบร้อยดีแล้วจึงพากันเดินขึ้นสะพานไปลงเรือ ไม่รู้ว่าก่อนหน้าคุยอะไรกัน กีรติกานต์ถึงได้หัวเราะหน้าดำหน้าแดงโดยมีไอ้เกลี้ยงนั่งยองๆเกาท้ายทอยแก้เก้ออยู่ข้างๆ อันวาดเดาว่าคงไม่พ้นเรื่องวีรกรรมของคุณเลขาฯเจ้าเก่านั่นแหละ จำได้ว่าไอ้ดำมันอายน่าดูตอนเปิดส่วนนั้นให้คุณหมอดูอาการน้องชายมันป่วย
 
          ร่างสูงใหญ่แฝงตัวบังพุ่มไม้ ดวงตาสีเข้มหรี่มองคนทั้งคู่จากระยะไกล ร่างโปร่งบางหันกลับมามองอีกครั้งก่อนก้าวลงเรือ อันวาดหันหลังกลับ ทิ้งไว้เพียงภาพสปีดโบ้ทแล่นออกจากเกาะไว้เบื้องหลัง รสชาติหวานฉ่ำในโพรงปากอุ่นนุ่มน่าละเลียดจนไม่อยากหยุด กลิ่นกายสะอาดสะอ้านหอมละมุนเฉพาะตัวของอีกคนยังติดจมูก กลิ่นหอมอ่อนที่ดึงเขาให้ฝังจมูกลงซุกไซ้สัมผัสซอกคอขาว เม็ดทับทิมแข็งเป็นไตสู้ปลายลิ้นให้ขบเม้มเพลินจนยากที่จะดึงตัวเองกลับหากไม่ได้ยินเสียงไอ้เกลี้ยงดังขัดขึ้นเสียก่อน
เขา...ตั้งใจให้กีรติกานต์เกลียดเขาเพื่อจะได้ถอยออกห่าง แต่ตัวเองก็ต้องเตือนตนให้ดึงตัวเองออกมาด้วยเช่นกัน เพราะอันวาดรู้ดีว่า ไม่ได้รู้สึกรังเกียจอีกฝ่ายจริงจัง มีแต่ยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งจะหลงเข้าไปในห้วงเสน่หา ลุ่มหลงไม่สิ้นสุด...

         ภาพชายหนุ่มร่างสูงใหญ่สวมเพียงเสื้อกล้ามสีขาวกับกางเกงยีนส์ขาดซีดขี่บิ๊กไบค์ โดยมีชายหนุ่มอีกคนนั่งซ้อนท้ายกอดเอวเขาตัวสั่น บนตัวบางมีเสื้อคลุมตัวใหญ่ของเขาคลุมไว้ คนทั้งคู่ที่ฝ่ากระแสสายฝนโปรยไปด้วยกันในค่ำคืน

          เขาไม่ได้ลืม ทั้งที่ไม่คิดจะจำ...




          อืม...

          “น้ำ หิวน้ำ...”

          เสียงพร่าแหบต่ำดังขึ้นเบาๆก่อนดวงตาเรียวคู่สวยจะปรือลืมขึ้นช้าๆ วาเลนไทน์กระพริบตาปรับรับกับแสงสว่างภายในห้อง เขากระหายน้ำ ลำคอแห้งผากจนรู้สึกแสบไปหมด ร่างอ่อนแรงกะปลกกะเปลี้ยขยับตัวน้อยๆ ค่อยๆยันกายลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง ร่างกายที่ยังไม่ชินมีอาการหน้ามืดวิงเวียนปะปน วาเลนไทน์หลับตาลงชั่วคราวไล่อาการหน้ามืดก่อนจะลืมตาขึ้นอีกครั้ง ตรงหน้าเป็นผนังกรุกระจกใสสำหรับเลื่อนออกไปสู่ระเบียงอีกที ภาพตรงหน้าเป็นทะเลสวยงามสีฟ้าสดใสสุดลูกหูลูกตา

          วาเลนไทน์รู้สึกแสบคอ ดวงตาคู่สวยกวาดมองรอบห้องหาน้ำดื่ม โต๊ะติดหัวเตียงมีเหยือกแก้วบรรจุน้ำเกือบเต็มพร้อมแก้วน้ำวางคว่ำปากรองด้วยกระดาษทิชชู่ข้างกันบนถาดรอง ร่างโปร่งขยับเข้าใกล้พลางรินน้ำจากเหยือกใส่แก้วกระดกลงคออึกๆ

         “ฮ่า” วาเลนไทน์รู้สึกชุ่มคอ ร่างกายฟื้นตัวสดชื่นกระปรี้กระเปร่าขึ้นบ้างเมื่อได้ดื่มน้ำไปสองแก้วเต็มๆ ชายหนุ่มขยับขาลงจากเตียงเพื่อจะเข้าห้องน้ำ ทันทีที่ทิ้งน้ำหนักตัวลงปลายเท้า บาดแผลปริฉีกที่ด้านหลังก็ส่งกระแสความเจ็บแล่นริ้วเตือนให้ได้ระลึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา

          เขา...กับผู้ชายคนนั้น

          ผู้ชายเจ้าของนัยน์ตาคมกล้าที่เหมือนมีแรงดึงดูดอยู่ภายในนั้น ขนาดว่าวาเลนไทน์เป็นผู้ชายแท้ๆยังไม่กล้าสบตาด้วยนานๆ กับรูปลักษณ์ภายนอกที่เรียกได้ว่าหล่อบาดใจจนผู้ชายด้วยกันยังต้องยอมรับ ช่วงบ่าแกร่งสง่าผ่าเผยที่แบกรับความรับผิดชอบเอาไว้มากมาย คนที่วาเลนไทน์ไม่คิดมาก่อนว่าจะมีวันลงเอยเช่นนี้กับเขา

          “คุณภีมพริษฐ์”

          วาเลนไทน์ระบายลมหายใจติดขัด

          ทุกอย่างเกิดขึ้นจริงๆ...

          วาเลนไทน์เม้มปาก ค่อยๆพยุงตัวเองเดินเข้าห้องน้ำพร้อมคิดตามไปด้วย ทุกอย่างเกิดขึ้นกะทันหันโดยไม่ทันตั้งตัว เขากับพริมรตาเพิ่งจะได้คุยกันไป ก่อนที่ภีมพริษฐ์จะมาหาเขาที่ร้าน พูดคุย และตัววาเลนไทน์เองถูกพามาที่นี่ทั้งที่ไม่ได้สติ การโต้เถียงรุนแรงที่ต่างฝ่ายต่างสาดอารมณ์ใส่กันจบลงด้วยการกระทำรุนแรงร้ายกาจจนวาเลนไทน์หมดสติไป

          “นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันครับพริม” วาเลนไทน์พึมพำกับตัวเอง ชายหนุ่มนึกหาโทรศัพท์ ใจอยากโทรไปหาเจ้าหล่อนเสียเดี๋ยวนี้ เขาต้องการคำอธิบายจากพริมรตา ต้องการให้หล่อนช่วยยืนยันในความบริสุทธิ์หรืออธิบายอะไรก็ได้ให้คนรักของหล่อนฟัง ก่อนที่ภีมพริษฐ์จะลงมือทำร้ายเขาไปมากกว่านี้จากการเป็นจำเลยในความผิดที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนก่อ แต่กลับถูกเจ้าของกรงเล็บมารผู้นั้นกล่าวหากัน

          ร่างอ่อนแรงของคนเพิ่งฟื้นไข้นิ่งคิด เขาไม่มีโทรศัพท์หรืออะไรที่จะติดต่อพริมรตาได้เลยในตอนนี้ แถมคำอธิบายอะไรก็ดูจะไม่เข้าหูภีมพริษฐ์สักนิด นั่นเท่ากับว่า วาเลนไทน์จะต้องกลายเป็นที่ระบายความโมโหโทโสของคนๆนั้นต่อไป ความเจ็บช่องทางด้านหลังขมิบตัวเตือนในสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว

          นี่แค่การเริ่มต้นเท่านั้น

         ไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะต้องเจอกับอะไรในสายตาที่อ่านไม่ออกคู่นั้น

        ...ต้องหนี...





         “ลุกได้แล้วหรือ?”

         เสียงทุ้มถามขึ้นเมื่อร่างโปร่งตัวบางแบบคนไม่ค่อยมีกล้ามเปิดประตูห้องน้ำออกมา วาเลนไทน์นิ่งมองร่างสูงใหญ่ด้วยสีหน้าประหลาดใจเต็มที่กับสำเนียงไทยชัดแจ๋วของหนุ่มหน้าฝรั่ง ด้วยรูปร่างสูงใหญ่อย่างตะวันตก ผิวคร้ามแดดจนดูเข้ม ผมหยักศกสีบลอนด์ ดวงตาสีฟ้าอมเทา โครงหน้าได้รูปมีเคราบางๆ ท่อนแขนขึ้นมัดกล้ามสวยงามพ้นจากเสื้อกล้ามสีขาว ท่อนล่างนุ่งโสร่งลายตารางดูดี

         วาเลนไทน์คิ้วขมวดพยายามนึก เขาคลับคล้ายคลับคลาว่าผู้ชายคนนี้น่าจะเป็นคนเดียวกันกับคนที่ปลุกให้ลุกขึ้นมากินข้าวกินยารวมถึงช่วยเช็ดตัวให้ตอนที่นอนร่อแร่ขยับตัวลำบาก

         “ดีขึ้นแล้วครับ ไม่ปวดหัวแล้ว” วาเลนไทน์ตอบเป็นภาษาไทยเมื่ออีกฝ่ายถามด้วยภาษาไทยชัดเจน สายตาเหลือบมองโต๊ะข้างตัวสูงใหญ่ โจ๊กร้อนๆข้นคลั่กส่งกลิ่นหอมฉุยแตะจมูกวางเอาไว้ ใกล้กันเป็นถ้วยใบเล็กบรรจุยาหลายเม็ดในนั้น

         “ไข้ลดแล้ว จะอาบน้ำก็ได้นะ จะได้สบายตัวแล้วค่อยกินข้าวกินยา” เกลี้ยงบอกคนที่ยืนจ้องเป๋งหน้าห้องน้ำ ก็คงจะแปลกใจเหมือนหลายๆคนนั่นแหละที่เห็นฝรั่งพูดไทยชัดแจ๋วสำเนียงไม่มีเพี้ยน

         ใบหน้าขาวใสของคนป่วยเริ่มมีสีเลือดขึ้นบ้างแล้วแต่ยังดูเบลอๆประสาคนเพิ่งฟื้นตัว วาเลนไทน์ผงกศีรษะตอบรับพร้อมหมุนตัวหันกลับเข้าห้องน้ำชำระร่างกายตามที่อีกฝ่ายบอก เพราะรู้สึกเหนียวตัวอยู่เหมือนกัน ร่างโปร่งนุ่งผ้าเช็ดตัวเปิดประตูออกมาเมื่อเสร็จเรียบร้อย เสื้อผ้าสำหรับสวมพับเรียบร้อยถูกวางไว้ให้ที่ปลายเตียง เมื่อคลี่ออกดูจึงเห็นเป็นเสื้อยืดมัดย้อมกับกางเกงเล วาเลนไทน์จัดแจงแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยจึงยกถาดอาหารออกมานั่งกินด้านนอก สายตากวาดหาทางหนีทีไล่

          บ้านสไตล์โมเดิร์นหรูหราสองชั้นตั้งตระหง่านอวดโฉมริมทะเลสีฟ้าสดใส ผนังบ้านกรุกระจกเน้นความโปร่งโล่งสบาย พื้นบ้านปูด้วยไม้ทั้งสองชั้น วาเลนไทน์มองสำรวจเรื่อยๆจนลงมาชั้นล่าง มือบางเลื่อนประตูกระจกออกไประเบียงด้านนอก พื้นระเบียงปูด้วยไม้ไปจบที่สระว่ายน้ำด้านหน้าตัวบ้าน ริมสระมีเก้าอี้นอนเหมือนบ้านพักหรือรีสอร์ทริมทะเลทั่วไป ร่างโปร่งยกถาดอาหารไปวางบนโต๊ะใต้ต้นไม้ริมระเบียง นั่งกินไปด้วยสำรวจหาทางหนีทีไล่ไปด้วย

         ทะเลที่นี่สวยงามด้วยผืนน้ำสีฟ้าอมเขียวสดใสสีโปรดของวาเลนไทน์ทอดยาวไปไกลสุดสายตา ท้องฟ้าสดใสมีปุยเมฆบางๆประปราย หาดทรายสีขาวเหมือนผงแป้งทอดยาวไปไกล ต้นมะพร้าวยืนเรียงกันเป็นทิวเรียบไปตามแนวชายหาด ให้ความรู้สึกสงบอย่างน่าหลงใหล ไม่ไกลกันนักมองเห็นสะพานไม้สีเข้มทอดตัวเข้าไปในแอ่งน้ำสีฟ้าใส วาเลนไทน์มองเห็นทางรอดอยู่ตรงนั้น

         ...เรือสปีดโบ๊ท...

         จำได้ว่าเคยหัดขับตอนไปเที่ยวรีสอร์ทบ้านเพื่อนทางใต้

          มือขาวตักโจ๊กเข้าปาก ดวงตาเรียวมองสอดส่ายโดยรอบ ชายหนุ่มฉกรรจ์สองคนสวมเสื้อกล้ามนุ่งโสร่งอยู่ใต้ต้นมะพร้าวเยื้องหน้าบ้านไป คนหนึ่งในนั้นคือผู้ชายหน้าฝรั่งที่เอาโจ๊กกับเสื้อผ้ามาให้วาเลนไทน์ใส่ ซึ่งกำลังยืนแหงนหน้ามองลูกลิงเก็บมะพร้าวโยนลงมาให้ ได้ยินเสียงตะโกนเรียกชื่อลิง ไข่นุ้ยๆ โหวกเหวก อีกหนึ่งนั่งหันหลังให้กำลังถือพร้าผ่าลูกมะพร้าวอ่อนขมีขมัน ดวงตาคู่สวยหรี่มองอย่างครุ่นคิด

          “จะหาทางหนีไปสะพานยังไงดี แล้วนี่คุณภีมอยู่ไหน?” วาเลนไทน์พึมพำสายตากวาดหาร่างสูงใหญ่ของโจทก์ที่ลากกันมาแบบไม่ฟังอีร้าค่าอีรมใดๆ นอกจากรูปถ่ายในมือที่เจ้าตัวปักใจเชื่อนักหนา มีทางเดียวคือวาเลนไทน์ต้องหาทางติดต่อกับพริมรตา
 
           กวาดตามองหาอยู่นานก็ไม่เจอภีมพริษฐ์ วาเลนไทน์จึงเพ่งความสนใจมาที่อุปสรรคสองคนตรงหน้าแทน

          “จะหนียังไงดี”   โจ๊กในชามพร่องลงจนหมดก็ยังไม่มีวี่แววว่าผู้ชายสองคนนั้นจะลุกไปไหน ชายหนุ่มที่นั่งผ่ามะพร้าวหันมาชายตามองแวบหนึ่งก่อนหันกลับไปเล่นกับเจ้าจ๋อ วาเลนไทน์ลุกขึ้นหันรีหันขวางมองหาห้องครัว ร่างโปร่งเดินกลับเข้าไปในบ้านชะเง้อหาที่ล้างชาม เขาอุตส่าห์ทำมาให้กินแล้ว กินเสร็จก็ต้องล้างทำความสะอาด วาเลนไทน์เดินคลำหาจนเจอห้องครัว เมื่อล้างคว่ำเก็บเสร็จเรียบร้อยจึงเดินออกมาอีกครั้ง

           “สองคนนั้นไม่อยู่แล้ว” ดวงตาเรียวกวาดมองโดยรอบเพื่อให้แน่ใจว่าในรัศมีการมองเห็นจะไม่มีใครจริงๆ สายตาเพ่งไปที่สะพาน เรือสปีดโบ๊ทยังจอดอยู่ที่เก่า หันซ้ายหันขวาเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง จากนั้นร่างโปร่งจึงรีบวิ่งไปที่เชิงสะพานทันที เร่งฝีเท้าสุดชีวิตเท่าที่สังขารตอนนี้จะอำนวย หัวใจเต้นกระหน่ำ สายตามุ่งตรงไปยังจุดหมายข้างหน้า ภาพสะพานใกล้เข้ามาเรื่อยๆพร้อมหัวใจที่เต้นกระชั้นถี่ขึ้นทุกจังหวะ แรงขึ้น  แรงขึ้น

          ตุบ

         เรือไหวยวบนิดหน่อยตอนที่วาเลนไทน์รีบถลาลงเรือ ร่างโปร่งรีบตรงไปที่คนขับด้วยความลิงโลดก่อนจะนิ่งงัน ขาอ่อนแทบทรุดเหมือนคนหมดแรง

         ...ไม่มีกุญแจเรือ...

(อ่านเนื้อหาต่อหน้า5 ค่ะ)

         :katai5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion11# 09/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 09-01-2015 17:13:38
ว่าแล้วเชียว ไทน์ไม่ใช่พ่อเด็ก พริมรตาเองก็ไม่ใช่เด็กทีอ่อนต่อโลก ถ้ามีอะไรกันคนอิ่นด้วยความเต็มใจก็คงไม่สับเพร่าไม่คุมกำเนิด ฉะนั้นจะต้องเป็นเรื่องที่สุดวิสัยจริงๆเช่นถูกขืนใจเป็นต้น

เรื่องหนึ่งที่เห็นมาหลายเรื่องแล้วก็คือการถูกข่มขืนน้อยครั้งมากคนที่ทำการข่มขืนจะจูบผู้ถูกกระทำ โดยเฉพาะถ้าหากว่าเกลียดอีกฝ่ายด้วย แล้วก็กลัวถูกกัดลิ้น
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion12# 09/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: oilzaza001 ที่ 09-01-2015 17:49:38
อิภีม #พระเอกนิยายไทย    :beat:  :z6: นี่ถ้าคนเขียนใจร้ายให้หนูไทน์ให้อภัยอิภีมง่ายๆนี่โกรธนะบอกเลย!  :m31:  :fire: ส่วนพริม เธอช่าง   :katai1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion11# 09/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 09-01-2015 17:57:19
ชอบนิยายรสคลาสสิคแบบนี้จัง  เป็นเรื่องที่ชอบเพราะภาษาเขียนลื่นไหล และคนเขียนขยันอัพ  555 คงได้ซดมาม่ากันผมร่วงไปซักพัก
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion12# 09/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: Melonlove ที่ 09-01-2015 18:05:16
ชอบนิยายเรื่องนี้มากอ่า  :z10:  (ตามมาจากอีกเวบ)  อัพถี่แบบนี้รักตายเลย   สู้ๆๆจร้าคนแต่ง   :L2: :L2: :call:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion12# 09/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: mattafaris ที่ 09-01-2015 18:07:39
 :mew1:รอตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion12# 09/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: blanchet ที่ 09-01-2015 18:24:48
สงสารไทน์อ่ะ ทุกอย่างดันเป็นใจจริงๆ
สรุปพริมท้องกับใครเนี่ยย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion12# 09/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 09-01-2015 18:55:01
เครียดดดดดด :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion12# 09/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 09-01-2015 18:57:59
ไทน์ไม่ได้ทำพริมท้อ ง!!
เก๊าขอโต้ด  สงสารไทน์แล้ว มันโหดอ่า  ถ้าไม่มีเกลี้ยงคอยห้าม คงตายไปและ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion12# 09/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 09-01-2015 20:05:35
รอตอนต่อค้าาาาาาาา
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion12# 09/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 09-01-2015 21:39:25
มาให้กำลังใจที่นี่จ้า   :katai3:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion12# 09/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 09-01-2015 23:33:40
ถ้าฟังกันบ้างก็คงดีอะเนอะ
สืบให้ดีก่อนไม่ได้หรือไง ฮึย :katai1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion12# 09/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: blur ที่ 10-01-2015 00:01:55
อัพวันละหลายตอนเลย นิยายเนื้อเรื่องก็กลมกล่อม ติดตามครับ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion12# 09/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: noozzz ที่ 10-01-2015 00:12:34
อยากรู้เรื่องพริมใจจะขาดแล้วววว ณ จุดนี้
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion12# 09/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 10-01-2015 01:24:01
ภึมจะเข้ารอบชิงพระเอกเลวปีนี้ไหมคะ?

คลาสสิคมากค่ะ  เรื่องพ่อเด็กในท้องพริมรตานี่เรามองข้ามตรงไหนไปหรือเปล่า? คนที่มาทักพริมในผับหรือเปล่า? หรือว่ายังไม่ออกตัว?

ไบรอันนี่แค้นฝังหุ่นพริมเลยสิ ถึงว่าตอนนี้จะมีความสุขใหม่ก็เถอะ กัดไม่ปล่อยเลย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion12# 09/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: เกี๊ยวซ่า ที่ 10-01-2015 02:28:44
ใจเย็นๆฟังเค้าหน่อยค่ะคุณคะ

มัวแต่โมโหอยู่แบบนี้ไทน์จะช้ำเอานะ  :hao5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion12# 09/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 10-01-2015 07:13:03
... :a5: :a5: :a5: กรี๊ดดดดดดหนูไทน์!!

ภาษาสวยมากค่ะ สู้ต่อไปน้า :mew1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion12# 09/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 10-01-2015 10:18:21
กรี๊ดดดดดดดกกกก เจ๊ชอบบบบบ :impress2:
นี่บอกเลยว่าต้องแก้แค้นอิตาพระเอกให้หนักๆ ต้มมาม่ารอแล้ว!!!!!
สงสารน้องไทน์ โถๆๆๆๆๆ ลูกแม่ :hao5:
มาอัพบ่อยแบบนี้รักตายเลย :กอด1:
รอตอนต่อไปน้า
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion13# 10/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 10-01-2015 11:17:03
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด :katai1:
น้องไทน์ของแม่!!!!!!!!! :sad4:
กดรีเฟรชรัวๆเลยวันนี้ ย๊ากกกกกกกก :m31:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion13# 10/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 10-01-2015 11:27:25
ขอแทงซักสิบรอบ o18 o18
กระทืบต่ออีกร้อยที :z6: :z6: :z6: :z6:
แล้วค่อยเอาไปทิ้งลงทะเล แกมันโง่ๆๆๆๆๆๆๆๆอิพี่ภีมมม!!!! :angry2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion15 ซาตานพิพากทัณฑ์# 10/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 10-01-2015 12:01:06
 :katai1: :katai1:  อิคุณภีมมมมมมมมเมื่อไหร่จะรู้ความจริงซักที ไทน์น่วมไปหมด.  :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion15 ซาตานพิพากทัณฑ์# 10/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 10-01-2015 12:10:03
ลงโทษเยอะๆนะ   :haun4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion15 ซาตานพิพากทัณฑ์# 10/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: akira334 ที่ 10-01-2015 13:05:09
อารมณ์ค้างง :z3: :z3:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion15 ซาตานพิพากทัณฑ์# 10/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: ikoolpaul ที่ 10-01-2015 14:50:38
สนุกกกกกกกกกกกกก
รีบมาต่อนะคะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion15 ซาตานพิพากทัณฑ์# 10/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 10-01-2015 15:37:41
ค้างโอ๊ยค้าง ถ้าจะกระทืบก็กระทืบเพราะพระเอกหนีไปเฉยๆนี่แหละ มาทำให้เสร็จเถอะ ค้างแทนไทน์เลยเนี่ยยย  :katai1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion15 ซาตานพิพากทัณฑ์# 10/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 10-01-2015 16:17:34
มาต่อด่วน
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion15 ซาตานพิพากทัณฑ์# 10/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: โชติกา บุญเติม ที่ 10-01-2015 17:56:14
รอตอนต่อไปค่ะ  :jul1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion15 ซาตานพิพากทัณฑ์# 10/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: Melonlove ที่ 10-01-2015 18:25:25
เจ้ามารอตอนที่17  คึคึ    :z1: เสียเลือดปายยเยอะ   :jul1: รอฉากมุ้งมิ้ง :mew3: :mew3:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion15 ซาตานพิพากทัณฑ์# 10/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 10-01-2015 19:45:36
อ้างถึง
...ฟ้าเหลืองเป็นยังไง ภีมพริษฐ์เข้าใจแจ่มแจ้งก็วันนี้...
เจอประโยคนี้อิฉันกร๊ากเลยค่ะ   เรื่องอื่นๆฝ่ายรับเขาฟ้าเหลืองเรื่องนี้ฝ่ายรุกฟ้าเหลือง ผิดขนบ อีกอันคือเรื่องอิ่นๆฝ่ายรับโดนยา เรื่องนี้ฝ่ายรุกซัดยาเองเพิ่อรุกฝ่ายรับ  ชอบความสดใหม่ตรงนี้

ถ้าไม่อคติ ไม่โกรธ ไม่แค้น ภีมก็คงไม่ได้มามีความสัมพันธ์อะไรกับไทน์ ไม่ได้มาบริโภคชาย เนื้อเรื่องอาจจะอวยให้เกิดการดำเนินเรื่องแบบนี้แต่เราโอเคนะ อีกอย่างดูๆไปแล้วพยานหลักฐานเหมือนมัดตัวไทน์ไว้อยู่ ยิ่งไม่ยอมพูดเรื่องพริมรตาด้วยแล้ว อ่านสนุกค่ะ ก็จะติดตามต่อไป

ว่าไปแล้วจะไม่แปลกใจถ้าหากว่าภีมจะติดใจไทน์เพราะว่าภีมชอบเพศรสที่แรงเร้าใจ ไทน์ก็แสดงให้เห็นด้วยว่าตนเองตอบโจทก์ตรงนี้ได้   

ปมอีกอันที่น่าสนใจก็คือปมเรื่องพ่อกับครอบครัวใหม่ของพ่อภีมหรือเปล่า? เห็นยกขึ้นมาหลายครั้งแล้ว
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion15 ซาตานพิพากทัณฑ์# 10/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: noozzz ที่ 10-01-2015 20:25:34
ใจร้ายมาก ปล่อยไทน์นะ :hao5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion15 ซาตานพิพากทัณฑ์# 10/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: t152_rakjai ที่ 10-01-2015 22:24:42
 :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
 แบบรับบริจาคลือดด่วนค่ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion15 ซาตานพิพากทัณฑ์# 10/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 10-01-2015 23:08:43
 :z1:  เลือดแทบหมดตัว
ภีมทำเกินไปอะ ไม่สืบไม่อะไรแต่ใช้ศาลเตี้ย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion15 ซาตานพิพากทัณฑ์# 10/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 11-01-2015 01:16:21
อีพี่ภีมคนโง่วววววววววววววววววว~
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion15 ซาตานพิพากทัณฑ์# 10/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 11-01-2015 01:35:09
สุดท้ายก็แพ้ใจตัวเอง ไอ่ภีมง่าว
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion15 ซาตานพิพากทัณฑ์# 10/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: blur ที่ 11-01-2015 01:55:58
อะเฮือกกกกกก
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion15 ซาตานพิพากทัณฑ์# 10/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 11-01-2015 02:28:37
อ้ากกก ค้างเลย ค้างจิงจัง T T
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion15 ซาตานพิพากทัณฑ์# 10/01/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 11-01-2015 09:31:06
...:a5: :a5:
ค้างงงงง
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 16# 11/01/58 (P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: vk_iupk ที่ 11-01-2015 11:01:56
สี่ตอนรวด
กำลังสนุกเลยค่ะ
ลุ้นๆๆ ใครเป็นพ่อเด็ก   :m16:  :m31:

สงสารน้องไทด์มากเลย
ภีมหละก็นะ ความโกรธครอบงำ ไม่ฟังใครเลย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 17# 11/01/58 (P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 11-01-2015 11:43:15
น่าสนใจนะ อยากอ่านค่ะ
แต่ป๋าแรงดีไม่มีตก น้องไทน์ก็ขี้ยั่ว อ๋อย  :heaven
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 17# 11/01/58 (P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 11-01-2015 11:50:29
เมื่อไหร่ป๋าจะรู้ความจริงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 17# 11/01/58 (P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: AmProAd_0311 ที่ 11-01-2015 12:24:05
 :haun4: ไทน์ขี้เอา พี่ภีมฟ้าเหลืองอีกวัน
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 17# 11/01/58 (P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 11-01-2015 13:25:06
โอ้ยตายๆๆๆ ใครเป็นนักโทษใครกันแน่เนี้ย :katai1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 17# 11/01/58 (P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 11-01-2015 13:55:10
ขอบริจาคเลือดด่วนเค่อะ  เจ้ไม่ไหวแล้ว ระเบิดตัวเองแล้ว ณ จุดๆนี้
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 17# 11/01/58 (P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: vk_iupk ที่ 11-01-2015 14:04:09
ป๋า แหม นี่ขนาดยังไม่รักนะเนี่ย
ถ้ารักแล้ว จะขนาดไหน
เมื่อไหร่จะรู้ความจริง ตาสว่างซักที
อยากเห็นป๋าหึงไทดมบ้างเอาให้อกแตกตายไปเลย  :o8: :-[
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 17# 11/01/58 (P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: RELAXED ที่ 11-01-2015 14:24:00
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ชอบเรื่องนี้มากกกกกกอ่ะ :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
คนอ่านหื่น :hao6: อิอิ
มาลงบ่อยๆนะคะ o13
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 17# 11/01/58 (P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: googgigmenum ที่ 11-01-2015 14:25:24
หลังๆวาเลนไทน์สุขสมอยู่คนเดียวเลย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 17# 11/01/58 (P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 11-01-2015 15:03:56
นอกจากncขอเนื่อเรื่องด้วยจิ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 17# 11/01/58 (P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: double9JH ที่ 11-01-2015 15:09:15
 :jul1: :jul1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 17# 11/01/58 (P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: Melonlove ที่ 11-01-2015 17:34:08
ภีมเอ้ยย  ให้ไทน์ได้พักบ้างไรบ้าง แต่แซ่บเวอร์    เรียกรถพยาบาลด่วนเลือดหมดตัว  :jul1:  :jul1::jul1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 17# 11/01/58 (P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: Mississippi ที่ 11-01-2015 20:43:19
ตามอ่านมารวดเดียวจนถึงล่าสุดจะเป็นลมตาย อ๋อยยยย ชอบแนวนี้มากๆเลยค่าอ่านแล้วเพลงจำเลยรักลอยขึ้นมาเลย แอร๊ยยย

ปล อยากให้ภีมรู้ความจริงเร็วๆจัง
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 17# 11/01/58 (P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 11-01-2015 21:22:04
ชอบพี่เกลี้ยงมากๆเลย

ไทน์น่ารักมาก อ้อนภีมเสียจน  ภีมรู้ตัวไหมเนี่ยว่าเรียกไทน์ว่าเมียไปแล้ว
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 17# 11/01/58 (P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: blur ที่ 11-01-2015 23:53:42
ลงกี่เรื่องก็อ่านหมด ประทับคนเขียนเพิ่มอีกคนละ ลงเยอะมากๆ อ่านไม่หวัดไม่ไหว 5555555
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 17# 11/01/58 (P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 12-01-2015 00:26:54
อิพี่ภีม เริ่มจะฉลาดขึ้นมานิดละ 

หรือเปล่า ??   :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 17# 11/01/58 (P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 12-01-2015 00:44:56
ต่อไปจะขาดกันไม่ได้555
มีอารมณ์กันบ่อยเหลือเกิน เหนื่อยแทน
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 17# 11/01/58 (P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 12-01-2015 01:26:59
ขอให้เครื่องแรงดีไม่มีตกละกันนะภีม 555+
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 17# 11/01/58 (P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 12-01-2015 03:55:02
เลวได้แค่นี้เองเหรอภีม อ่อนว่ะ 55555 :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 17# 11/01/58 (P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: wallapa ที่ 12-01-2015 06:40:17
 :jul1: :jul1: :jul1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 17# 11/01/58 (P.3)
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 12-01-2015 07:29:48
ถ้าตกหลุมรักกับรู้ความจริงเมื่อไหร่ภีมแกก็คือลูกไก่ในกำมือแน่ๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 12-01-2015 07:51:42
หืมมมมมมม น่าแปลก ทำไมจู่ๆถึงได้ทำดีกับไทน์ :ruready
น่าสงสัยๆ หรือตัวโง่มันออกไปจากตัวแล้ว
เอ๊ะ หรือมีแผนอะไรอีก ไว้ใจไม่ได้ๆ :mew5:
รอตอนต่อไปน้าาาาา
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 12-01-2015 07:58:19
กำลังจะว่าเหมือนกันหวานแบบแปลกๆ หรือว่าจะหลอกให้รักแล้วทิ้ง?
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 12-01-2015 09:05:37
อะไรยังไง สืบมาแล้วเข้าใจแล้วเลยมาทำดีด้วย  หรือแค่มาทำให้ตายใจเล่น
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 12-01-2015 09:08:43
พี่ภีมอย่าทำร้ายน้องไทน์อีกเลยนะ

สงสารน้องงงงงงงงงง
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 12-01-2015 09:36:46
น่ากลัวมาก  :katai5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: ชัดเจนกาบ ที่ 12-01-2015 09:51:45
ผมว่าแกร่งหลอกให้หลงรัก แล้วก็ทิ้งแน่ๆเลย ก็ตอนแรกที่ที่ล่ามโซ่อะมันผ่านมารึยัง ผมว่าไทล์ยังไงก็ต้องแพ้ใจตัวเองแน้ๆเลย ถ้างั้นคงไม่ใช่ชื่อเรื่องเนื่แบบนี้หลอก ทำให้อินมากก็แบบนี้แหละ ปรีดแตกกระจาย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 12-01-2015 13:14:39
อืมๆ นายแปลกๆไปนะภีม พายุจะมา?
สู้ๆค่าคนแต่ง :bye2: :mew1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 12-01-2015 17:16:08
ใจง่ายมากเลยอะภีม ไหนบอกแค้นเค้านักแค้นเค้าหนา :laugh:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 12-01-2015 18:25:30
 :mew1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 12-01-2015 19:06:03
หวานกะทันหัน
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 12-01-2015 21:06:34
หวานมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

อิพี่ภีมรู้ความจริงแล้วหลอ ??   :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: janamanza ที่ 12-01-2015 22:34:51
เบาหวานขึ้น  โอยยยยย ขอให้มันหวานต่อนานๆหน่อยนะคะ  ช่วงนี้ผมขึ้นไม่ทัน
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: vk_iupk ที่ 12-01-2015 22:44:47
ภีมหลอกให้ไทน์ตายใจมั๊ยเนี่ย
ดีแบบแปลกๆๆๆ
รอตอนต่อไปค่า
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 12-01-2015 23:19:24
หวานยังงี้ นายภีมมีแผนอีกรึป่าวเนี่ย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 13-01-2015 02:18:32
ภีมเริ่มรู้ตัวหรือยังเนี่ยว่าชอบไทน์
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: AmProAd_0311 ที่ 13-01-2015 10:37:22
 ภีมหวานเวอร์อ่ะ อย่าหลอกไทน์นะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: Deery ที่ 13-01-2015 14:58:45
เริ่มหวาน
เอาแทบปรับอารมณ์ไม่ทัน 555
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 13-01-2015 18:45:37
ภีมมีแผนจะทำอะไรหรือเปล่า ล่อให้ตายใจเหรอมันดูดีเกินกว่าจะเชื่อได้
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: GUNPLAPLASTIC ที่ 14-01-2015 04:16:19
โอ้ยยยย หวานเว่อร์หวาน ถ้าจะขนาดนี้ น้องไทน์ก็ไปไหนไม่ได้เเล้วค่ะคุณภีมมมมม
จริงๆเราว่าภีมเเอบหลุดกับน้องหลายๆรอบนะเเต่ถ้า ตึ้ง เสียงไลน์พริมมานะ นางก็จะได้สติทันที
น่าตบจริงๆ ถ้านี้เป็นเเเผนหลอกน้องให้ตายใจ วานพี่เกลี้ยงช่วยตบคุณภีมให้เราด้วยนะ
เเหม่ จะเนียนไปเเล้วค่ะ :beat: เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ประหนึ่งจำเลยรักเลยทีเดียว
ยังไงก็รอคุณคนเเต่งนะค่ะ สู้ๆค่ะ เราจะรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อเลยยยย :กอด1: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 14-01-2015 06:43:50
ภีมจะหลอกให้รักแล้วทิ้งหรอแผนนายใช่ไหม
ระวังจะหลงรักไมน์แบบหัวปักหัวปำ หึหึ
เราขอให้นายขาดน้องไทน์ไม่ได้ คึคึึคึ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 14-01-2015 08:06:56
แหม่ๆๆ เจ้าเล่ห์จริงๆเลยพ่อภีมเอ๊ยยยย มีแอบหลอกหอมแก้มไทน์ ฮิ้วๆๆๆ :hao7:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: vk_iupk ที่ 14-01-2015 21:14:56
รอค่ะ
ไรเตอร์รู้มั๊ย รีดเดอร์มารอที่ท่าน้ำทุกวัน
ไรเตอร์เมื่อไหร่จะกลับมา o_O!!!

 :-[ :L2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: aumapornmay ที่ 14-01-2015 21:22:48
รอยู่น่ะ  :hao5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 14-01-2015 22:24:50
คุณภีมมาแปลก ดูประหลาดชอบกล
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: natt teng ที่ 15-01-2015 00:07:12
ชอบมาก อย่าให้มีดราม่ามากเลยนะคนแต่ง แรกๆแรงๆอ่ะ แต่หลังๆหวานมาก อายแทน น่ารักชอบหวานๆ ขอให้ความจริงกระจ่างเร็วๆและมาสวีตกันเร็วๆนะคะ ชอบตอนทำอาหาร หวานเว่อร์ เขินแทน :z1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: plugie ที่ 15-01-2015 17:03:10
หวานมากไปแล้ว อิจฉา :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: Marchyn ที่ 27-01-2015 00:30:01
เค้ารออยู่นะตัว
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 27-01-2015 20:06:04
กำลังสนุกเลย รอมาต่อจ้า  :L2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 27-01-2015 21:20:42
มาเร็วๆสิแก
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: RELAXED ที่ 27-01-2015 22:32:22
ยังรอเธออยู่น้าส์ :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: ben ที่ 28-01-2015 14:19:40
ภีมมีแผนไรปะเนี่ย แลดูหวานเว่อร์!!!! อยากให้สืบรู้ความจิงเร็วๆ ส่วนไทน์พอเขารู้ความจิงแล้วอย่าใจอ่อนเพราะเผลอรักเขาเข้าละ ต้องเอาคืนภีม!!!!

ปล. คนแต่งอยู่ไหน ได้โปรดมาต่อไวๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: question09 ที่ 28-01-2015 19:27:54
 หวานเวอร์นะฮร้าพพพพ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 30-01-2015 16:17:53


เมื่อไหร่จะรู้ความจริงเสียที

ระวังเถอะจะหลงน้องไทน์

ชิส์..........

ไม่สบอารมณ์อย่างแรง

ขอเปลี่ยนพระเอกได้ไหม

เบื่อหน้ามัน

เวิ่นเว้ออย่าได้ใส่ใจขอรับ

อิอิ

:)

หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: minminmin ที่ 30-01-2015 17:44:03
อย่าดราม่าเลยนะคะ พลีส พลีส
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: yaoisamasang ที่ 30-01-2015 22:36:43
ตอนแรกเห็นชื่อแล้วไม่กล้าเข้ามาอ่าน กลัวมันออกนอกทะเล...แต่พออ่าน สลัดผักเอ๊ย ตรูพลาดเรื่องนี้ไปได้ไงวะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: RELAXED ที่ 13-02-2015 10:08:49
มาต่อเถอะนะ :hao5: เรายังคอยเธออยู่วววววววววววว :ling2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 23-02-2015 23:17:29
 :call: :call: :hao5: :katai5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: Cc-kun ที่ 24-02-2015 02:30:33
กรี๊่ดดด หวานมาก
นี่มันเข้าสู่ช่วงรักชื่นมื่นแล้วใช่มั้ย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: whistle ที่ 24-02-2015 04:16:37
ตามอ่านจนทัน เมื่อไหร่ตอนที่ 19จะมาหล่ะเนี่ย
หลงเค้าสินะ คุณภีม..........
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion 18# 12/01/58 (P.4)
เริ่มหัวข้อโดย: plugie ที่ 24-02-2015 10:58:39
พอลงทันปุบ ก็หายไปเลย :hao5: :hao5:
มาต่อตอนต่อไปด้วยค่ะ
หัวข้อ: แจ้งข่าวการรีไรท์เรื่อง อเวจีเสน่หา ค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 25-02-2015 20:16:30
อย่างแรกผู้แต่งขอขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์นะคะ :mew1:
สาเหตุที่ไม่ได้อัพต่อเนื่อง เพราะว่าอเวจีเสน่หากำลังรีไรท์ใหม่ค่ะ. ตั้งแต่ตอนที่9 เหตุผลเพราะผู้แต่งรู้สึกว่าเนื้อหายังไม่สมจริงและยังเข้มข้นไม่พอ (ฉบับรีไรท์พระเอกโหดกว่าเดิม อย่างจับนายเอกใส่กรงหย่อนบ่อจระเข้ให้ช็อกเล่นๆไรงี้) nc อืม จะพยายามนะคะ เสียดายอดดูfifty shades of grey โรงหนังแถวบ้านไม่เข้า รึเราไปผิดวันหว่า? ว่าจะไปดูเป็นแนวทรมานนายเอก หุหุ ดูทีเซอร์นิดเดียวอ่ะ
เราคิดมาพักหนึ่งล่ะว่าอยากทำเรื่องนี้เป็นรูปเล่ม ประกอบกับมีนักอ่านในเพจท่านนึงแนะนำให้ลองทำดู จึงตัดสินใจรีไรท์ ใส่ความตั้งใจทุ่มเทปรับปรุงให้ออกมาดีๆค่ะ จึงระงับการอัพ ต้องขอโทษจริงๆนะคะ
ตอนนี้ติดปัญหาเดียว ต้องเลี้ยงเด็กไม่มีเวลาแต่งเลย กำลังหาทางออก
แต่เราจะพยายามค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ :bye2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# แจ้งข่าวการรีไรท์ค่ะ#(P.5)
เริ่มหัวข้อโดย: RELAXED ที่ 25-02-2015 20:27:37
จะคอยนะคะนักเขียน อย่าลืมคนอ่านหละมาส่องทุกวันเบย :mew6:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# แจ้งข่าวการรีไรท์ค่ะ#(P.5)
เริ่มหัวข้อโดย: pamnana ที่ 25-02-2015 21:55:12
ขอบคุณที่ยังไม่ลืมเรื่องนี้นะคะ =w=
ยังคงรออยู่นะคะ  :hao5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# แจ้งข่าวการรีไรท์ค่ะ#(P.5)
เริ่มหัวข้อโดย: whistle ที่ 25-02-2015 21:57:09
รอติดตามค่ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# แจ้งข่าวการรีไรท์ค่ะ#(P.5)
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 25-02-2015 22:20:34
จะรอติดตามนะ !!
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# แจ้งข่าวการรีไรท์ค่ะ#(P.5)
เริ่มหัวข้อโดย: waiman ที่ 25-02-2015 22:48:52
สู้ๆๆๆน๊า รออ่านเหือนเดิมจ้า
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# แจ้งข่าวการรีไรท์ค่ะ#(P.5)
เริ่มหัวข้อโดย: googgigmenum ที่ 25-02-2015 23:35:42
ทีมวาเลนไทน์ โอ้ยตายๆ พระเอกจะโหดกว่านี้อีก รอรวมนะคะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# แจ้งข่าวการรีไรท์ค่ะ#(P.5)
เริ่มหัวข้อโดย: plugie ที่ 26-02-2015 09:23:33
รอค่ะ :mew1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# แจ้งข่าวการรีไรท์ค่ะ#(P.5)
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 26-02-2015 13:39:24
รอๆๆเอิ้กๆๆๆ :katai5: :katai5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# แจ้งข่าวการรีไรท์ค่ะ#(P.5)
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 05-03-2015 20:28:17
รอฉบับรีไรท์อยู่นะคะ แวะมาส่งกำลังใจให้คนเขียน  :กอด1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# Passion11 (ต่อ) (Rewrite)# 10/04/58 (P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 10-04-2015 08:13:29
Passion.11 (ต่อ)
[/b][/size][/color]
 

        “กุญแจเรืออยู่นี่” เสียงเข้มดังขึ้นเรียบๆพร้อมมือหนาชูลูกกุญแจให้ดูก่อนปล่อยลงห้อยคอกับสายสร้อย วาเลนไทน์ตาเบิกโตแทบหาเสียงตัวเองไม่เจอไปชั่วขณะเมื่อหันขวับไปยังต้นเสียง

         “คุณภีม!”

         “เห็นนายทำท่าเหมือนมองหาฉัน หรือหาทางหนีนี่ล่ะ เลยโผล่มาให้เห็นหน้าเสียหน่อย”

         “นี่คุณจับตาดูผมอยู่ตลอด”

         “ไม่อย่างนั้นฉันจะรู้หรือ ว่านายกำลังคิดอะไร การจับตาดูอยู่เงียบๆโดยอีกฝ่ายไม่รู้ตัว นั่นล่ะคือวิธีการอ่านความคิดคนได้ดีที่สุด หึ”

         “คุณ...คุณไม่มีสิทธิ์มากักขังหน่วงเหนี่ยวผมไว้ที่นี่!”

         “มีหรือไม่มี ฉันก็พานายมายืนอยู่ตรงนี้แล้วยังไงล่ะ หึ ตะเกียกตะกายอยากจะหนีนักใช่ไหม ได้ ฉันจะสนองให้” ภีมพริษฐ์กัดฟันกรอด เห็นหน้ากี่ครั้งความโมโหก็แล่นพล่าน

         "เกลี้ยง จับเจ้านี่ไปมัดไว้กับเสาสะพาน ฉันอยากเล่นอะไรสนุกๆสักหน่อย" ใบหน้าคมคายออกคำสั่งขณะมองวัตถุดำเมี่ยมในมือ สายตาคมกริบอย่างหนุ่มเลือดผสมเหลือบขึ้นมองร่างโปร่งบางถูกลากถูลู่ถูกังไถครูดกับทรายไปเชิงสะพาน นายเกลี้ยงจับวาเลนไทน์มัดตามคำสั่งก่อนจะรีบถอยออกมา

        เปรี้ยง!!

เสียงปืนนัดแรกแผดเสียงกัมปนาทสนั่นกึกก้องลั่นท้องน้ำชนิดไม่ทันได้ตั้งตัว วาเลนไทน์ตกใจตะลึงตะลาน เขาสบตากับคนบนฝั่งที่เล็งเป้ามาที่เขาอีกนัด และอีกนัด
   
         ปัง! ปัง! ปัง!

         กระสุนนัดแล้วนัดเล่าผ่านเฉียดไปมาอย่างหยอกเย้าแบบที่เหยื่ออย่างวาเลนไทน์ขำไม่ออก จุกแน่นในอกอับจนทางสู้ ไม่ต่างจากตัวเองเป็นเป้านิ่งลองฝีมือในการสอยของรางวัลตามงานวัด

         “คุณมันโหดร้าย ทารุณ เพราะแบบนี้ไง พริมถึงมีคนอื่น พริมมีคนอื่นก็เพราะตัวคุณทำตัวเอง!” วาเลนไทน์ตะโกนแข่งกับเสียงปืน

         “เปรี้ยง!”

         ลูกกระสุนแล่นออกจากรังเพลิงพุ่งเฉียดใบหน้าในระยะเผาขน ปลายผมสีอ่อนปลิวกระจาย วาเลนไทน์หูอื้อ หัวใจแทบหยุดเต้นไปชั่วขณะ ก่อนเปลี่ยนเป็นเต้นกระหน่ำด้วยความตกใจ เมื่อกี้วาเลนไทน์รู้สึกเหมือนอีกคนตั้งใจเล็งปืนมาที่ตัวเองจริงๆ ไม่ได้ล้อเล่นเหมือนนัดที่ผ่านมา

         “สาเหตุจะเพราะอะไร แล้วเราจะได้รู้กัน” ภีมพริษฐ์เอ่ยเสียงเรียบ

        "เอาล่ะ ไอ้วาดแก้มัดให้มันแล้วพาไปขึ้นเรือ อยากขึ้นเรือนัก ก็ให้ขึ้นเสียหน่อย เดี๋ยวเราจะแวะไปทักทายไอ้เหี้ยมกัน" เขาสั่งอันวาด สมุนอีกคนที่นิ่งแต่ลงมือได้เด็ดขาดถูกใจรับช่วงต่อ

         "ครับนาย" ร่างสูงใหญ่หน้าคมคร้ามอย่างหนุ่มใต้น้อมศีรษะรับคำสั่งก่อนจะสาวเท้าเข้าไปปลดเชือกแก้มัดพร้อมออกแรงกระชากแขนเชลยตรงไปยังเรือ

          สปีดโบ๊ทแล่นออกจากเกาะพร้อมผู้โดยสายเรือสี่คน วาเลนไทน์มองคนนั่งขนาบข้างคนละฝั่งด้วยสีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก ฝั่งหนึ่งฝรั่งหน้าขรึมรอรับคำสั่งนาย อีกฝั่งแทบไม่อยากหันมอง...คุณภีมพริษฐ์

          “คุณจะพาผมไปทรมานอะไรอีก”

          “เดี๋ยวก็รู้” ภีมพริษฐ์เหลือบมองอีกฝ่ายด้วยหางตา “เห็นตะเกียกตะกายอยากจะออกจากการคุมขังของฉันนัก ฉันเลยจะให้นายได้ตะเกียกตะกายออกสมใจ”


          บ่อจระเข้น้ำเค็มขนาดใหญ่คือจุดหมายปลายทาง ร่างโปร่งบางที่เพิ่งอกสั่นขวัญแขวนกับลูกปืนถูกยัดเข้ากรงเหล็กขนาดใหญ่ก่อนจะถูกหย่อนลงบ่อช้าๆ วาเลนไทน์ตาเบิกโพลงกับฝูงอสูรกายเลือดเย็นครึ่งบกครึ่งน้ำที่กรูเข้ามาอย่างหิวกระหายพร้อมคมเขี้ยวแหลมที่พร้อมปลิดชีพฉีกกระชากร่างเหยื่อเละไม่มีชิ้นดี เป้าหมายคือเขาที่หมดหนทางหนีในกรง!

          ตึง! ตึง!

          เสียงจะงอยปากแหลมที่พุ่งกระแทกกรงสั่นสะเทือนรอบทิศทาง วาเลนไทน์ตัวสั่นเทาหวาดระแวงกับความเป็นความตายตรงหน้า กรงเหล็กขนาดใหญ่แน่นหนาถูกออกแบบอย่างดีขยับเขยื้อนไปมาเหมือนลูกเต๋าถูกทอยดูเป็นภาพน่าสนุกสำหรับคนมอง แต่ไม่ใช่กับคนที่อยู่ในกรงท่ามกลางฝูงจระเข้อย่างวาเลนไทน์!

          "คุณภีมพอเถอะ! ได้โปรด...”

          วาเลนไทน์ร้องตะโกน ตัวบางขดสั่นหวาดผวาอยู่กลางกรง น้ำตาไหลพรากอย่างหมดความอดทนขณะมองฟันแหลมคมที่พุ่งเข้ามาใกล้ ทั้งหวาดกลัว ทั้งทรมาน ฆ่ากันเสียเถิด หากจะโหดร้ายต่อกันเช่นนี้

          “ฆ่าผมเสียเถอะ หากจะทารุณกันขนาดนี้ ฮึก..." ร่างที่เพิ่งฟื้นจากไข้ฟุบลงทันทีที่เอ่ยเสร็จ กรงขนาดใหญ่ถูกยกขึ้นจากบ่อพร้อมร่างหมดสติที่ถูกช้อนออกมา

          "ฉันเมตตาไม่ส่งไปให้สิงโตไล่กวดก็ดีแค่ไหน เลอ้อนของฉันทำให้นายระทึกได้พอๆกับที่นี่ล่ะ" เขาเอ่ยกับร่างหมดสติในวงแขนอันวาด เลอ้อนที่ว่าคือสิงโตตัวเขื่องงามสง่าที่เลี้ยงไว้เป็นสัตว์เลี้ยงที่บ้านต่างประเทศ ทุกครั้งที่ต้องการเค้นความจริงจากคนที่คิดไม่ซื่อ เขาจะสั่งคนให้จับเหยื่อโยนเข้าไปในกรงพื้นที่หลายไร่ให้สิงโตวิ่งไล่กวด!
    
          “แกจะไม่มีวันได้หนีไปไหนได้ทั้งนั้น ถ้าฉันไม่คิดจะปล่อยมือ!”


 
:heaven


RIP อย่างสงบ ไทน์ลูกแม่ ใครอยากตื๊บพระเอกคนไหน เชิญตามสบายจ้า

มีตัวละครเพิ่มขึ้นมา คือ อันวาด อดีตทหารเกณฑ์ ไปรับใช้ชาติ เมียเลยมีชู้ จัดเพิ่มมาเพื่อคุมตัวนายเอกโดยเฉพาะ ผัวหลวงผู้มีอดีตเกลียดพวกชู้เข้าไส้ เหอๆ กับอีกคน คุณหมอเจ้านาย อุเคะแสนดี? น่ารัก^^ ผู้จะมาเยียวยาอีโหดอันวาด
ส่วนไอ้เกลี้ยงกลายเป็นหนุ่มลูกครึ่งไทย-อิตาลี หล่อนะ แต่มันตัวดำเหมือนเดิม คู่ป่วนกับคุณเลขาฯสุดแสบ
ขอบคุณที่ติดตามจ้า

 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#ลงฉบับไรท์ใหม่แล้วค่ะ ตอน9-11 P.2 (10/04/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 10-04-2015 08:27:55
อเวจีเสน่หา ลงฉบับรีไรท์ใหม่ตั้งแต่ตอนที่9 นะคะ (P.2)
ฝากติดตามผลงานด้วยนะคะ
 :L2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# แจ้งข่าวการรีไรท์ค่ะ#(P.5)
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 10-04-2015 09:31:53
ในที่สุดก็กลับมา คิดถึงมากๆๆๆเลย  :hao5: :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)# แจ้งข่าวการรีไรท์ค่ะ#(P.5)
เริ่มหัวข้อโดย: armize ที่ 10-04-2015 09:37:23
แซ่บมันถึงใจ.   ชอบมาก
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน9-11#(P.2)(10/04/58)
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 15-04-2015 08:29:08
โหดร้ายที่สุด! อิภีมมมมมมมมมม
แกนะแกเดี๋ยวจบเรื่องนี้มาคุยกะนหลังไมค์หน้อยเด๊ะ!!
#หนูไทน์ :hao5: อยาพึ่งยกโทษให้มันง่ายๆน้าาา
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน9-11#(P.2)(10/04/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Damon ที่ 15-04-2015 11:57:43
โอย สนุกมากค่ะ เฮือก เผลอแวบเดียวอ่านจบครบแล้ว แอร๊ย :ling3:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน9-11#(P.2)
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 15-04-2015 12:30:03
เอาใจช่วยหนูไทน์~~
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน9-11#(P.2)(10/04/58)
เริ่มหัวข้อโดย: matame ที่ 15-04-2015 14:53:57
ไทน์ไม่ผิด สงสารสุดๆอ่ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน9-11#(P.2)(10/04/58)
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 15-04-2015 20:48:26
พึ่งเข้ามาอ่านค่ะรู้สึกถูกใจ แงงงงงง
มันดราม่านะคะแต่แบบ ทำไมชอบ แงงงงงง
แบบจำเลยรักไรงี้ วี๊ดดดดดดด คือกว่าจะรู้ความจริงนี่คือไทน์น่วมไปถึงไหนต่อไหนแล้วมั้ย =___=
ไทน์ไม่น่าจะรักภีมลงอ้ะเอาจริง โดนแบบ..... / ตี
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน9-11#(P.2)(10/04/58)
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 15-04-2015 23:10:30
โหดไปไหมพ่อคุณ จะรอดูตอนที่รู้ความจริง หึหึ
ไทน์จัดให้หนักนะลูก

เรื่องนี้เค้า #ทีมไทน์  :hao6:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน9-11#(P.2)(10/04/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 15-04-2015 23:51:32
ไอคนใจร้ายยยยย  :z6:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน12#(P.6)(02/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 02-05-2015 19:48:47
Passion.12 (ครึ่งแรก)


         ในความมืดมิดที่โรยตัวปกคลุมรอบบริเวณ ชายหนุ่มเดินสะเปะสะปะหันซ้ายแลขวาเหลียวมองรอบกายพบเพียงความเงียบว่างเปล่า สองมือป้องปากพยายามส่งเสียงกู่ร้องตะโกนแหวกฝ่าความสงัดเงียบออกไป หวังให้ใครหรือเสียงอะไรตอบกลับมาบ้าง

“ริสา ริสาอยู่ไหน เฮ้!”

วาเลนไทน์ตะเบ็งเสียงตะโกนฝ่าความเงียบเชียบ พลันปรากฏแสงสว่างวาบสาดส่องลงมาตรงหน้าพร้อมภาพอสูรกายขนาดเขื่องนัยน์ตาดุดันเยี่ยงสัญชาติญาณนักล่าที่จดจ้องมายังเขา วาเลนไทน์ผงะ ร่างกายชะงักงันอ้าปากค้าง ไม่เพียงเท่านั้น เมื่อปรากฏภาพนักล่าตัวแรก ภาพนักล่าตัวต่อๆมาก็พลันฉายปรากฏขึ้นต่อเนื่องรายรอบกาย ดวงตามาดร้ายต่างมองตรงมาที่เขาเป็นตาเดียว เสียงคำรามในลำคอเพชฌฆาตหน้าเหี้ยมดังขึ้น

ทุกตัว...ต่างพุ่งเป้าปรี่เข้ามาหาเขายังจุดเดียว

“ไม่!”

วาเลนไทน์สะดุ้งเฮือก ดวงตาคู่สวยลืมพรึบตื่นขึ้นทันที หัวใจเต้นกระหน่ำ สองมือกำผ้าปูที่นอนแน่น เหงื่อกาฬแตกพลั่กจากฝันร้ายที่ฝูงอสูรกายเลือดเย็นพุ่งเป้าเข้ารุมเล่นงานเขา ดวงตาตื่นตระหนกกวาดมองรอบกายจึงค่อยทุเลาลงเมื่อได้รับรู้ว่าตัวเขาได้ถูกนำมาวางไว้บนเตียงในห้องที่ตื่นขึ้นมาคราวแรก

แกร็ก

วาเลนไทน์หันขวับยังที่มาของเสียง ประตูห้องน้ำเปิดออกพร้อมการปรากฏกายของร่างสูงใหญ่แน่นหนั่นด้วยมัดกล้ามสวย แผงอกหนาพร่างพราวด้วยหยดน้ำจากเส้นผมเปียกลู่เกาะ ภีมพริษฐ์นุ่งเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวก้าวออกจากห้องน้ำ

“คุณภีม”

วาเลนไทน์ครางเรียกชื่อเสียงแผ่ว หากเจ้าของชื่อไม่ตอบ ภีมพริษฐ์ก้าวขายาวเข้ามานั่งตรงหน้าพร้อมมือหนาจับขาขาวแยกออกจากกันไม่มีปี่มีขลุ่ย

“ฮะ เฮ้ย!”

วาเลนไทน์ตกใจรีบตะปบมืออีกฝ่ายตามสัญชาติญาณทันที ร่างโปร่งเพิ่งเหลือบเห็นว่าตัวเองสวมเพียงตัวเชิ้ตตัวโคร่งตัวเดียวส่วนล่างเปลือยเปล่า

“คุณจะทำอะไร! คุณภีม!”

วาเลนไทน์ถามเสียงหวาดหวั่น สองมือละจากมือหนามาตะปบชายเสื้อคลุมท่อนล่างแน่น

“จะดูแผลเฉยๆ ยังไม่ทำอะไรหรอกน่า” เสียงเข้มพูดติดรำคาญเต็มประดา

“แผล?”

“แผลด้านหลังที่ทำให้นายไข้ขึ้นนั่นแหละ เข้าใจชัดแล้วก็ปล่อยมือ แล้วแยกขาให้ฉันดูแผลหน่อย”

ภีมพริษฐ์พูดเสียงเรียบเหมือนพูดเรื่องดินฟ้าอากาศแต่คนฟังถึงกับหน้าเห่อร้อนทันทีที่ได้ยิน วาเลนไทน์เม้มปากนั่งนิ่งไม่ยอมทำตาม คนจะดูแผลจึงจ้องเขม็ง

“จะแยกขาดีๆ หรือจะให้ฉันจับมัดติดกับหัวเตียง แต่จะบอกไว้ก่อน ถ้าฉลาดก็น่าจะรู้ว่าสุดท้ายนายก็ต้องแยกขาให้ฉันดูอยู่ดี”

ฝ่ายรุกรานเสียงเข้มอย่างคนถือไพ่เหนือกว่า วาเลนไทน์ขบฟันลงบนกลีบปากเบือนหน้าหนี จำใจต้องหยุดทุกการขัดขืนลง มือหนาจึงค่อยแยกขาออกดูรอยบาดแผล แก้มใสร้อนผ่าวซับสีเข้ม รู้สึกถึงสายตาคมที่จ้องมองยังช่องทางที่เคยถูกเขาล่วงละเมิดเข้าออกอย่างสุขสมอารมณ์

...อับอาย...

 แม้รู้ทั้งรู้ว่าต่างก็เป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่กระนั้นวาเลนไทน์ก็อดรู้สึกกระดากใจไม่ได้จริงๆกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น

...ไม่ต่างจากผู้หญิงหยำฉ่าสักนิด...

สายตาคมร้อนแรงเหลือบขึ้นมองใบหน้าซับสีเลือดที่เบือนหนีด้วยความอับอายสมใจคิด ใบหน้าเนียนใสขึ้นสีริ้วฝาดเลือด ริมฝีปากสีธรรมชาติอ่อนๆถูกฟันขบจนเปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้น เมื่อได้เห็นหน้าชัดๆในระยะใกล้ชายหนุ่มจึงเพิ่งได้สังเกตใบหน้าขาวใสตามธรรมชาติของอีกฝ่าย จมูกโด่งปลายหยดน้ำ แพขนตาเรียงกันหนาเป็นตับจาก มองใกล้ๆจึงรู้ว่ายาวสวยแค่ไหน เพราะผู้ชายไม่แต่งหน้า ภีมพริษฐ์จึงได้เห็นใบหน้าแท้จริงของอีกฝ่าย

“สะ เสร็จหรือยังครับ”

เสียงนุ่มสั่นร้องถาม กลิ่นกายแฝงไอระอุร้อนแรงเฉพาะตัวทำให้วาเลนไทน์หายใจไม่ทั่วท้อง ยิ่งรู้สึกว่ากำลังถูกอีกฝ่ายจ้องมองก็ยิ่งประหม่า ภีมพริษฐ์ชะงักจากเสียงร้องท้วง ดวงตาคมเปลี่ยนเป้าหมายจากใบหน้าใสหลุบลงมองช่องทางจับจีบสีสวย เพราะวาเลนไทน์เป็นคนผิวขาว ยิ่งผิวในร่มผ้ายิ่งขาวจัดอมชมพูเนียนลื่นมือ ช่องทางจับจีบขึ้นสีเข้มจากการถูกเสียดสีรุนแรง ภีมพริษฐ์อดที่จะกลืนน้ำลายด้วยความเผลอไผลไม่ได้เมื่อช่องทางของวาเลนไทน์ขมิบตัวต่อหน้า เหมือนยั่วยวนทั้งที่เจ้าตัวเองก็ไม่ตั้งใจ ปลายนิ้วยาวยื่นแตะแผ่วเบายังผลให้ฝ่ายถูกแตะสะดุ้ง

“คะ คุณภีม! อ๊ะ!”

วาเลนไทน์ร้องเสียงหลงสะดุ้งโหยงอีกทั้งดิ้นขลุกขลัก เมื่ออีกฝ่ายยื่นปลายนิ้วมาสัมผัสจึงดีดตัวห่างออก ภีมพริษฐ์โถมร่างหนักลงทับตัวบาง ดวงตากวางคู่สวยสั่นไหวขณะสบตาตรงๆในระยะประชิดกับใบหน้าหล่อเหลาราวรูปสลัก ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดใบหน้าขณะที่สายตาร้อนแรงจ้องไม่กระพริบ

“หนะ ไหนคุณบอกว่าไม่ใช่เกย์ไง”

วาเลนไทน์ท้วงเสียงตะกุกตะกัก ริมฝีปากสีธรรมชาติอยู่ในสายตาร้อนแรง ภีมพริษฐ์คุ้นเคยกับริมฝีปากเคลือบลิปสติกมาตลอด ความเป็นธรรมชาติตรงหน้าจึงดูทั้งเย้ายวนและท้าทายไม่น้อย ใบหน้าหล่อสะกดสายตาเคลื่อนเข้าใกล้ วาเลนไทน์ตาโต เผยอปากน้อยๆ ร่างเล็กกว่าพยายามดิ้นรน

“อื้อ!”

ริมฝีปากร้อนฉกวูบประกบจูบกับกลีบปากบาง บดเบียดเค้นคลึงให้เปิดปากรับปลายลิ้นชุ่มร้อนเข้าไปเกี่ยวกระหวัดกับปลายลิ้นเรียวภายในโพรงปากฉ่ำของคนไม่ทันตั้งตัว วาเลนไทน์พยายามขัดขืน ทั้งผลัก ทั้งดันร่างหนาหนั่นออก เรียวขาขาวชันขึ้นขยับตัว สะโพกบางส่ายไปมาอยากจะขยับหนียิ่งเปิดโอกาสให้ร่างหนาแทรกตัวเข้าตรงกลาง ปมผ้าเช็ดตัวคลายตัวเผยให้กลางกายทั้งคู่สัมผัสกันและกัน วาเลนไทน์หน้าร้อนกว่าเก่าเมื่อรู้สึกถึงบางสิ่งที่บดเบียดของเขา ยิ่งดิ้นก็ยิ่งรู้สึก ริมฝีปากสวยไม่สามารถหลุดเป็นอิสระจากแรงรุกล้ำ ถ้าตัดคำว่าผู้ชายด้วยกันออก รสชาติในโพรงปากนุ่มก็ถือว่าไม่เลวเลยทีเดียวสำหรับภีมพริษฐ์ ปลายลิ้นร้อนเกาะเกี่ยวดูดชิมรสชาติหวานฉ่ำชุ่มลิ้นอย่างไม่ยอมผละออกง่ายๆ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก แอ๊ด

“คุณภีมครับ อาหารเสร็จเรียบร้อยแล้วครับ”

ไอ้เกลี้ยงเปิดประตูเข้ามาในจังหวะเหมาะ เจ้าของผิวคร้ามเข้มผงะเล็กน้อยก่อนจะรายงานสิ่งที่เตรียมมาบอก ภีมพริษฐ์ถอนปากออกส่งสัญญาณให้ไอ้เกลี้ยงออกไป ก่อนจะก้มลงพูดใกล้กับริมฝีปากฉ่ำแดงยั่วยวนของคนใต้ร่าง

“มันไม่แปลกที่ฉันจะมีอะไรกับนายที่เป็นผู้ชายด้วยกันหรอกนะ คู่รักชายหญิงที่เขาสนุกกับประตูหลังมีให้ถมถืด แค่เปลี่ยนจากผู้หญิงมาเป็นนายมันก็แค่นั้น อย่าได้เข้าใจผิดว่าฉันจะชอบอะไรแบบนี้ ฟื้นแล้วก็ไปอาบน้ำ แล้วไปกินข้าว”

ร่างสูงผละออกพลางขยับลงเตียงตรงไปเปิดตู้เสื้อผ้าทั้งร่างเปลือยเปล่า วาเลนไทน์รีบยันตัวขึ้นลุกตรงเข้าไปห้องน้ำ

ปัง!

ร่างโปร่งปิดประตูห้องน้ำลงพร้อมแนบตัวยืนพิง ดวงตาเรียวโตจ้องมองตัวเองในกระจกตรงหน้า มือเรียวแตะริมฝีปากด้วยความสับสน รสจูบหมาดๆยังร้อนหวามในความรู้สึก แรงบดเบียดท่อนล่างเข้าด้วยกันยังชัดเจน

“แค่นายบำเรอทดแทนผู้หญิงของคุณสินะ คุณพริษฐ์” วาเลนไทน์แค่นยิ้ม

“แล้วเมื่อไหร่มันถึงจะจบกัน”

“ผมจะต้องหนีจากคุณให้ได้ไม่วันใดก็วันหนึ่ง”




ร่างโปร่งของชายหนุ่มปรากฏกายขึ้นริมสระน้ำหน้าบ้านพักหลังจากอาบน้ำเสร็จ ภีมพริษฐ์วางแท็บเล็ตในมือลงพลางยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ ใบหน้าคมพยักหน้าให้อันวาดยกอาหารมาวาง มือหนาหยิบผ้าเช็ดปากที่อยู่ด้านซ้ายมาคลี่พาดบนหน้าตักพร้อมจับมีดกับส้อมลงมือจัดการกับสเต็กปลาตรงหน้าโดยไม่สนใจจะเอ่ยเชื้อเชิญอีกฝ่าย วาเลนไทน์ยืนมองท่าทีเฉยเมยไม่สนใจกันจึงตัดสินใจอัญเชิญตัวเองลงนั่งบนเก้าอี้บ้าง มือบางหยิบผ้าเช็ดปากคลี่วางพาดตักตามอย่างเจ้าบ้านพร้อมขยับปากพูดในเรื่องที่คิดไว้ตั้งแต่ตอนอาบน้ำ

“ผมอยากติดต่อกับพี่สาวแล้วก็เพื่อนๆบ้าง ปิดเทอมใหญ่หายเงียบไปเลย พวกนั้นคงแปลกใจ”

วาเลนไทน์เอ่ยพลางหยิบมีดกับส้อมหั่นสเต็กปลาเข้าปาก รสชาติดีนุ่มลิ้นจนอดที่จะเหลือบมองผู้ดูแลทั้งสองไม่ได้ว่า ใครกันคือพ่อครัวหัวป่าก์เจ้าของฝีมือระดับเชฟภัตตาคาร ให้เดาน่าจะเป็นพี่ผู้ชายหน้าออกฝรั่ง

“โทรศัพท์ของนายฉันเอาติดมาให้ด้วย เดี๋ยวจะเอาให้ อ้อ อีกอย่าง ฉันไม่ได้ห้ามการติดต่อโลกภายนอก เพียงแต่ถ้านายคิดหนี คนที่จะถูกจับตัวมาที่นี่ต่อก็คือพี่สาวของนาย”

ภีมพริษฐ์เอ่ยขณะยกไวน์ขึ้นจิบ วาเลนไทน์ชะงักกึกทันทีที่ได้ยิน

“ทำไมคุณจะต้องลากคนบริสุทธิ์ที่ไม่เกี่ยวข้องมาล้างมาผลาญชีวิตกันแบบนี้ด้วย ผมคิดว่าคุณจะมีเหตุผลกว่านี้เสียอีก”

วาเลนไทน์อดจะตำหนิด้วยความขุ่นใจไม่ได้

“ฉันไม่ใช่พ่อพระ เหตุผลมีให้สำหรับบางคน แต่ถ้าใครหน้าไหนที่มันกล้าทำลายความสุขของฉัน ฉันก็พร้อมจะยัดเยียดความทุกข์อย่างแสนสาหัสให้โดยไม่สนวิธี”

“คุณมันร้ายกาจ”

“บอกตัวเองก่อนไหม ก่อนจะตำหนิการกระทำของคนอื่น สิ่งที่พวกนายทำมันดีแล้วหรือไง ลักลอบเป็นชู้กันลับหลังน่ะ เคยคิดบ้างไหมว่า ในขณะที่ชายโฉดหญิงชั่วกำลังเริงรักกอดก่ายกันหน้าระรื่นอยู่บนเตียงมันไปทับอยู่บนหัวใครบ้าง”

ภีมพริษฐ์พรั่งพรูสิ่งที่อัดอั้นทับถมในใจยาวเหยียด วาเลนไทน์สะอึกเถียงไม่ออก แม้ไม่ใช่คนก่อเหตุแต่เรื่องแบบนี้เขาก็แย้งไม่ออกเหมือนกัน เมื่อเห็นปฏิกิริยาอีกฝ่ายภีมพริษฐ์ก็เดินหน้าใส่คืนเต็มที่

“หึ แล้วยังไงต่อ เรื่องตลกร้ายเซอร์ไพรส์ก่อนขอแต่งงานที่อยู่ๆก็มีเด็กป่องในท้องประจานความระยำตำบอน เหมือนพระเจ้ารับรู้ว่าความเลวทรามควรจะยุติลงได้แล้ว และคนหักหลังก็ควรจะได้รับผลของการกระทำเสียที ฉันไม่ใช่พระเจ้า แต่คนที่มันทำเรื่องระยำกับฉัน ฉันก็ไม่คิดจะปล่อยไปเหมือนกัน”

สายตาเคียดแค้นแผ่รังสีอำมหิตจ้องเขม็งยังร่างเล็กกว่า วาเลนไทน์จนด้วยคำพูดจะโต้แย้ง คนถูกหักหลังไม่มีใครที่ขำออกหรอก แต่คนที่ถูกป้ายสีก็รับเรื่องตลกร้ายไม่ทันเหมือนกัน

“แต่ผมไม่ได้ทำจริงๆ ทำไมคุณไม่สืบสาวราวเรื่องให้ดีก่อนจะจับแพะมา”

“แพะ? ต้องให้ฉันไปนั่งดูพวกแกขย่มกันบนเตียง โชว์ลีลาซาบซ่านเด็ดสะระตี่ให้เห็นจะๆอย่างนั้นน่ะหรือ? วาเลนไทน์ แล้วที่หายเข้าไปในห้องตั้งนานนมนั่นคืออะไร”

“ห้องพริมไฟดับ ผมก็แค่อยู่เป็นเพื่อน”

“เพื่อนนอนน่ะสิ เสร็จสมอารมณ์หมายแล้วจากนั้นก็ใส่เสื้อผ้าของฉันออกมาด้วย ไม่ได้รู้สึกตะขิดตะขวงใจเลยหรือไง หน้าด้าน ไร้ยางอาย ของมีให้กินฟรีๆเลยไม่มีสำนึกอะไรเลยสินะ สารเลว!”

กำปั้นหนักๆทุบปึงลงบนโต๊ะด้วยความร้อนรุ่มสุมแน่นในอก นัยน์ตาแข็งกร้าวเคียดแค้นจ้องอีกคนเขม็ง รูปถ่ายผู้ชายคนอื่นสวมชุดของเขาออกมาจากห้องของคนรักยามวิกาลตอกย้ำความโง่งมของฝ่ายที่ถูกหักหลังจนแทบคลั่ง

“จะให้ถามว่าเด็กในท้องเป็นลูกของใคร หึ ผู้หญิงของฉันคงมีใครต่อใครมากหน้าหลายตาสินะ จะบอกว่านายเองก็แค่เป็นหนึ่งในนั้น สนุกกันชั่วครั้งชั่วคราว เด็กอาจเป็นลูกของใครสักคนในนั้นที่เกิดพลาดถุงยางแตก ต้องให้ฉันตามจับตัวทุกคนมาเพื่อสอบสวนว่าใครเป็นพ่ออย่างนั้นหรือ ปาหี่แบบนี้ไม่ตลกสักนิด น่าสงสารเด็กที่กำลังจะเกิดมาจริงๆที่มีแม่ร่าน พ่อก็ไม่รู้ว่าคนไหน”

“พอเถอะคุณภีม! ขอผมได้พูดบ้าง”

วาเลนไทน์ร้องสวนเฮอริเคนอารมณ์ที่กำลังกระหน่ำเหมือนใครไปดึงสลักระเบิดออก ร่างใหญ่เจ็บยอกเสียดแปลบในอกทุกอณูที่กลั่นออกมาเป็นคำพูดด้วยความอดสู

“ขอโทรศัพท์ให้ผมต่อสายหาพริมตอนนี้เลย แล้วเปิดสปีกเกอร์ฟังความจริงพร้อมๆกัน ผมจะได้เป็นอิสระจากเรื่องนี้เสียที ปัญหาของพวกคุณสองคน ผมจะไม่ขอยุ่งเกี่ยวด้วย”

วาเลนไทน์พูดช้า ชัด หนักแน่น ภีมพริษฐ์หันไปบอกคนดูแลให้นำโทรศัพท์มาให้ ระหว่างรอร่างสูงจ้องอีกฝ่ายเขม็งไม่วางตาโดยที่วาเลนไทน์เองก็จ้องตอบไม่มีหลบยืนยันในความบริสุทธิ์ของตนเอง

...ทุกอย่างจะต้องจบลงโดยเร็ว...

เกลี้ยงยื่นสมาร์ทโฟนให้กับผู้เป็นเจ้าของ วาเลนไทน์เปิดเครื่องพร้อมกดโทรออกโดยไม่ลืมเปิดสปีกเกอร์ให้อีกฝ่ายได้ยินด้วย

...เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้...

เสียงตอบรับอัตโนมัติดังขึ้นแทนน้ำเสียงหวาน วาเลนไทน์พยายามโทรอีกสองสามครั้งก็ยังเหมือนเดิม เดาว่าพริมรตาน่าจะปิดเครื่องหรืออยู่ที่ไหนสักที่ที่ไม่มีสัญญาณโทรศัพท์

“ติดต่อไม่ได้”

วาเลนไทน์เสียงอ่อยลดโทรศัพท์ในมือลงวางบนโต๊ะ

ติ๊ง

สายตาสองคู่หันไปมองต้นเสียงบนโต๊ะ แถบข้อความไลน์ปรากฏชื่อคนที่กำลังต้องการตัวมายืนยัน ภีมพริษฐ์ดึงสมาร์ทโฟนจากมือวางลงบนโต๊ะเปิดอ่านข้อความข้างในพร้อมกัน วันเวลาที่ส่งมาเป็นเมื่อคืนที่โทรศัพท์ของวาเลนไทน์ปิดเครื่อง

“คิดถึงไทน์จัง คิดถึงค่ำคืนแสนโรแมนติกใต้แสงเทียนคืนนั้นของเรา
อยากมีช่วงเวลาแสนวิเศษแบบคืนนั้นอีกครั้งจังค่ะ”



“นี่น่ะหรือที่บอกว่าไม่มีอะไร ไปขย่มกันท่าไหนเข้าล่ะ ผู้หญิงถึงได้ติดอกติดใจส่งข้อความชวนอีกน่ะ”

 ร่างสูงใหญ่เค้นเสียงเย็นลอดไรฟัน สมาร์ทโฟนเครื่องบางถูกปาลงกระแทกพื้นแตกกระจาย อารมณ์กรุ่นโกรธโหมกำลังปะทุดั่งลาวาเดือดพล่าน สติภีมพริษฐ์ขาดผึง 

“ตรงไหนที่มันบอกว่าไม่มีอะไรน่ะ หา!”

อาหารบนโต๊ะถูกกวาดกระจายพร้อมคว่ำโต๊ะระเนระนาด วาเลนไทน์หน้าซีดถอยหลังกรูด

“ผะ ผมอธิบายเรื่องนี้ได้”

“ไปอธิบายในนรกเถอะ ไอ้คนตอแหล”

ร่างสูงใหญ่ปรี่เข้าหา วาเลนไทน์ถอยหลังหนี ก่อนจะรีบหมุนตัวออกวิ่ง ภีมพริษฐ์พร้อมคนดูแลออกไล่ล่าในทันที


แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก

ร่างโปร่งวิ่งกระเสือกกระสนไม่รู้ทิศรู้ทาง รอบกายมืดมิด พระจันทร์คืนเพ็ญถูกกลุ่มเมฆบดบัง เสียงคลื่นน้ำทะเลกระแทกตัวเข้าหาชายฝั่งโครมๆ ยินเสียงฝีเท้าหลายคู่ไล่ตามมา วาเลนไทน์สอดส่ายสายตามองหาที่ซ่อนตัวก่อนจะปลีกตัวไปซ่อนแถวพุ่มไม้

“โอ้ย!”

เคราะห์ซ้ำกรรมซัดเมื่อเท้าดันไปสะดุดลูกมะพร้าวล้มหน้าคะมำ วาเลนไทน์ล้มกลิ้งคลุกทราย ร่างบางรีบตะเกียกตะกายล้มลุกคลุกคลานหาที่หลบซ่อนกำบังตัว หัวใจเต้นกระหน่ำรัวเร็ว คิดหาทางออกกับสถานการณ์นี้ไม่เจอ 

“ขืนอยู่ตอนนี้คุณภีมได้ฆ่าตายแน่”

วาเลนไทน์งึมงำทั้งหอบรัวขณะแฝงตัว ร่างบางรีบหลบวูบเมื่อแสงไฟฉายสาดกราดมาทางเขา

“เฮ้ย!”

ร่างโปร่งเผลออุทานเสียงหลงวิ่งออกจากที่หลบเมื่อบางอย่างกระโดดเข้าใส่ วาเลนไทน์ตกใจพยายามปัดเจ้าสิ่งนั้นออก ก่อนที่สิ่งมีชีวิตตัวนั้นจะกระโดดออกจากตัวเมื่อได้ยินเสียงผิวปากเรียก วาเลนไทน์ตัวเย็นเฉียบมองร่างใหญ่สามร่างยืนจังก้าสาดแสงไฟฉายมาที่เขา บนบ่าหนาของอันวาดมีลิงตัวเล็กนั่งอยู่

“เก่งมากณเดชน์”

อันวาดลูบหัวลูกลิง สายตามองยังจำเลยของเจ้านายเชือดเฉือนไม่ต่าง เพราะตัวเขาเองก็เกลียด “พวกลักกินขโมยกิน” เข้ากระดูกดำ


วาเลนไทน์แทบลอยละลิ่วตามแรงกระชากถูลู่ถูกังจากคนตัวใหญ่ ร่างเล็กกว่าถูกเหวี่ยงกระเด็นลงพื้นหาดทรายหน้าบ้านพัก

“ชู้อย่างนาย แค่ผู้ชายคนเดียวคงไม่พอ งั้นฉันเสนอให้สามคนเลยแล้วกัน”

 ภีมพริษฐ์ใช้สายตาส่งสัญญาณบางอย่างกับคนสนิท ทั้งอันวาดและเกลี้ยงต่างย่างเข้าหาร่างที่กึ่งลุกกึ่งนั่ง

“ยะ อย่า ไม่นะคุณภีม”

วาเลนไทน์ตะเกียกตะกายวิ่งหนีลงทะเล ภีมพริษฐ์ปราดเข้ากระชากแขนเรียวลากกลับเข้าฝั่งพร้อมเหวี่ยงลงพื้นทรายอีกรอบก่อนจะโถมตัวลงทาบทับ สองมือหนากดข้อมือเล็กกว่าบดทราย ดวงตาคมกร้าวจ้องลึกในดวงตาคู่สั่นกลัว

“ฉันควรจะจับแกตัดตอนแล้วส่งไอ้นั่นของแกไปให้เมียของเราดูดีไหม อยากรู้นัก ยังจะมีอะไรในตัวแกให้ผู้หญิงกากีคนนั้นหลงได้อีก”

“อย่า ได้โปรด ผมไม่ได้ทำอะไรจริงๆ ไม่ได้ทำอะไรเลย” วาเลนไทน์อ้อนวอน

“โว้ย!”

ร่างโปร่งลอยโครมลงทะเล วาเลนไทน์สำลักน้ำดำผุดดำว่ายแต่ยังไม่คณามือร่างหนาหนั่นที่ตามมาเขย่าหัวสั่นหัวคลอนตะคอกกร้าวใส่หน้า

“ฉันเกลียด เกลียดคนอย่างพวกแก ไอ้พวกที่มีความสุขอยู่บนการย่ำยีความรู้สึกของคนอื่นมันควรจะมีจุดจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งอย่างนั้นน่ะหรือ”

“อื้อ แค่ก แค่ก” วาเลนไทน์สำลักพรวดเมื่อถูกจับกดลงน้ำโดยไม่ทันตั้งตัว

“แล้วคนที่ถูกหักหลัง ถ้าคิดจะเอาคืนมันก็ต้องกลายเป็นผู้ร้ายหรือไง ตอบฉันมาสิ ตอบมา!”

ร่างบางชาหนึบที่ต้นแขนทั้งสองข้างที่ถูกบีบด้วยแรงอารมณ์ ฝ่ายกระทำอย่างภีมพริษฐ์ยิ่งโกรธแค้นมากเท่าไหร่ บาดแผลจากอดีตก็ยิ่งถูกฉีกรื้อฟื้นขึ้นมาทิ่มแทงมากขึ้นเท่านั้น

ภาพพ่อทอดทิ้งเขาและแม่ไปกับผู้หญิงคนใหม่ และแม่ที่เมามายหยำเปจนติดเหล้างอมแงมอย่างหนักไม่เป็นผู้เป็นคน ความเจ็บปวดทำให้แม่เที่ยวเตร่และจบลงที่...

“ถ้าแกตอบไม่ได้ก็เป็นผีเฝ้าทะเลไปนี่ล่ะ ลดจำนวนคนทำเลวลงสักคน บาปมันคงจะไม่หนักหนานักหรอก!”

 ร่างสูงขาดสติ ใบหน้าวาเลนไทน์ซ้อนทับกับใบหน้าผู้หญิงเจ้ามารยาคนนั้น ความแค้นคั่งโหมให้มือหนากดร่างอีกคนจมลงทะเล

“อื้อ แค่กๆ ไม่!”

วาเลนไทน์สำลักน้ำเข้าปากเข้าจมูก พยายามดิ้นรนตะเกียกตะกายหาอิสรภาพท่ามกลางพายุความโกรธเกรี้ยวที่ถาโถมเข้าหา

“คุณภีมพอเถอะครับ”

เกลี้ยงรีบดึงตัวคนขาดสติออกมาเมื่อเห็นท่าไม่ดี ร่างสูงไล่เลี่ยกันรีบกระโจนเข้าพยุงร่างอ่อนเปลี้ยจากการสำลักน้ำขึ้นจากทะเลพาเข้าบ้านก่อนจะช้ำคามืออีกคน เกลี้ยงไม่ต้องการให้คนที่มันรักถูกความแค้นบังตาจนถึงขั้นพลั้งมือฆ่าคนตาย



ภีมพริษฐ์ยืนแช่น้ำมองร่างกระปลกกระเปลี้ยที่มีเกลี้ยงช่วยพยุงเดินเข้าบ้านไป น้ำเสียงเจือความเจ็บปวดดังขึ้นถามอันวาดเบาๆ

“ไหนใครบอกว่าผู้หญิงชอบผู้ชายดีๆไง แล้วที่ฉันเป็น มันยังดีไม่พออีกหรือไง โว้ย! ทำไม! ทำไม! ทำไม!”

กำปั้นฟาดโครมๆลงผืนน้ำด้วยความคับแค้นสุมในอก ภาพครอบครัวที่พินาศในพริบตาวันที่พ่อเดินจากไปยังคงติดตา แม้แต่พลอยรัมภาเองก็ไม่เคยรู้ว่าพ่อแม่ปัจจุบันไม่ใช่พ่อแม่แท้ๆ

“ภีมอย่าทำอย่างพ่อนะลูก รักใคร คบใครก็จริงใจกับเขา อย่าทำร้ายกันเหมือนที่พ่อทำกับแม่ อย่าทำนะลูก แค่เรื่องนี้เรื่องเดียวที่แม่จะขอจากลูก ฮือ”

“คนที่มีเมียยื่น “มีด” ให้ชู้ฆ่าผัวตัวเองแบบผม คงตอบคำถามนี้ของคุณไม่ได้หรอกครับ เพราะผมเองก็ไม่เคยเข้าใจ”

อันวาดตอบเสียงราบเรียบราวกับไม่รู้สึกรู้สาอะไร หัวใจของเขาเหมือนถูกโบกแล้วด้วยปูนปิดกั้นความรู้สึกทุกอย่างนับจากรอดจากคุกมาได้

“ในเมื่อเป็นคนดีแล้วมันไม่ได้อะไร ถ้าอย่างนั้น...คนอย่างฉันจะเลวให้ดู”

เสียงเรียบเอ่ยขณะมองร่างอ่อนแรงถูกพยุงหายลับเข้าบ้านไป



เกลี้ยงพาร่างกระปลกกระเปลี้ยเข้าไปในห้องน้ำ มือหนาเปิดฝักบัวรดศีรษะล้างคราบเกลือให้ วาเลนไทน์เสียขวัญตัวสั่นเป็นลูกนกกับพายุอารมณ์ที่ถล่มใส่หลายครั้งหลายคราโดยที่เขาไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไร

“ทำไมคุณภีมถึงโหดร้ายขนาดนี้ครับ”

วาเลนไทน์ถามเสียงสั่นเครือด้วยความเจ็บปวดที่ซึมซับผ่านความแค้นของคนๆนั้นมาที่เขา

“คนถูกหักหลังไม่มีใครขำออกหรอกครับ ความสามารถในการควบคุมอารมณ์จากความเสียของคนเราต่างกัน ไม่อย่างนั้นจะมีข่าวชิงรักหักสวาทฆ่าแกงกันด้วยเรื่องชู้สาวพาดตามหน้าหนังสือพิมพ์หรือครับ”

เกลี้ยงตอบเสียงเรียบ มือสาละวนกับการช่วยล้างเนื้อล้างตัวให้ร่างสั่นระริกจนดูน่าสงสาร แต่เมื่อนึกได้ว่านี่คือคนที่ทำให้คนที่เกลี้ยงรักเจ็บปวด คนที่เปิดบาดแผลที่ไม่เคยปิดได้สนิทปริฉีกอย่างรุนแรง เกลี้ยงเองก็เจ็บปวดด้วยไม่ต่าง

“ตะ แต่ผมไม่ได้ทำจริงๆนะครับ ได้โปรดเชื่อผม”

วาเลนไทน์บีบต้นแขนหนาส่งสายตาอ้อนวอน

“อะไรหลายๆอย่างมันมัดตัวคุณ ถ้าอยากให้คุณภีมเชื่อ คุณก็ต้องพิสูจน์ตัวเองให้เห็น”

“แล้วผมต้องทำยังไง พยายามอธิบายแล้วแต่ไม่เป็นผลเลย”

“อันนั้นตัวคุณเองต้องคิดเอาเองครับ ผมช่วยได้แค่คอยกันไม่ให้คุณภีมพลั้งมือฆ่าคุณ อนาคตคุณภีมจะต้องไม่แปดเปื้อนด้วยความมักมากของคน”

แววตาขี้เล่นเป็นนิจเปลี่ยนเป็นเรียบนิ่งเหมือนห้วงมืดขณะสบตาจำเลยตรงหน้า

“คุณอาบน้ำต่อเถอะครับ เดี๋ยวผมไปเตรียมเสื้อผ้ากับอาหารให้ใหม่”

เกลี้ยงผละออกไป สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดคือการทนมองคนที่รักทุกข์ทรมานโดยที่ตัวเราไม่สามารถยื่นมือเข้าไปช่วยบรรเทาบาดแผลได้เลย ทำได้ก็แค่เพียงอยู่ข้างๆให้รู้ว่าต่อให้คนทั้งโลกหันหลังให้ แต่คุณภีมจะมีเกลี้ยงอยู่ด้วยตลอดจนตัวตาย

 :katai5: ต่อด้านล่างค่ะ :katai5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน12#(P.6)(02/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 02-05-2015 19:54:37
Passion 12 (ครึ่งหลัง)
[/size][/color]


ดึกมากแล้ว

แต่วาเลนไทน์ยังข่มตาหลับไม่ลง จากเหตุการณ์อกสั่นขวัญแขวนเขาก็ไม่รู้สึกง่วงสักนิด ร่างโปร่งผุดลุกจากเตียงเปิดประตูเดินออกไปรับลมข้างนอก วาเลนไทน์เดินเรื่อยลงมาชั้นล่าง พระจันทร์คืนนี้แจ่มกระจ่าง ดวงตาคู่สวยมองเรื่อยไปริมสระน้ำ ร่างยาวเหยียดในชุดคลุมสีเข้มเอกเขนกจิบไวน์บนเก้าอี้นอนริมสระ สายตาทอดมองไปเบื้องหน้าเรื่อยเปื่อย วาเลนไทน์ลังเล ร่างโปร่งตัดสินใจหันหลังจะเดินกลับขึ้นห้องพัก

“เดี๋ยวก่อน” วาเลนไทน์ชะงักกับเสียงเรียก

“ดื่มเป็นเพื่อนฉันหน่อย”

เสียงเรียบเอ่ย วาเลนไทน์ลังเล ใจไม่อยากอยู่ใกล้เขาสักนาที กลัวอารมณ์รุนแรงของเขาจะทำร้ายกันอีก

“วาเลนไทน์”

เสียงเรียกเข้มขึ้น วาเลนไทน์กัดริมฝีปากหันกลับไปเผชิญหน้า ร่างโปร่งในชุดเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งคลุมกางเกงขาสั้นที่พี่เกลี้ยงหามาให้เปลี่ยนเดินเข้าไปใกล้เขากล้าๆกลัวๆ ภีมพริษฐ์ปรายตาหันมามองท่าทีเก้กังของอีกฝ่าย มือหนาลื่นแก้วไวน์ให้ บอกเป็นนัยว่าให้วาเลนไทน์นั่งลง

ไวน์รสดีแก้วแล้วแก้วเล่าถูกกรอกลงลำคอหนา แก้วของวาเลนไทน์เองก็ถูกเติมเรื่อยๆเมื่อพร่องลง

“ผมยังเรียนไม่จบ ถ้าเปิดเทอมผมต้องกลับไปเรียน”

วาเลนไทน์บอกขณะวางแก้วเปล่าลง มือหนารินเติมให้ทันทีพลางเอ่ย

“เรียนก็เรียน ถ้าฉันเรียกหา นายก็ต้องมาก็แค่นั้น”

“อะไรนะครับ”

“ฉันไม่คิดจะให้เรื่องมันจบง่ายๆหรอกนะ ถ้าฉันต้องการนายก็ต้องมาสนอง ชัดพอไหม”

“คุณ...”

วาเลนไทน์สบสายตาคมที่นิ่งเหมือนน้ำที่ลึกเกินหยั่งถึง ความรู้สึกร้อนวูบวาบแปลกๆเข้าจู่โจมในร่างกาย ดวงตาคู่สวยหันมองที่แก้วไวน์

“คุณใส่อะไรในไวน์”

“ฉันก็แค่อยากรู้ เวลาคนอย่างนายมันร่านด้วยกิเลสตัณหาลีลาจะขนาดไหนกันเชียว”

“คุณ...”

วาเลนไทน์ร้อนรุ่มทั้งตัว ร่างโปร่งตัดสินใจกระโดดลงสระดับความร้อนรุ่ม ดำผุดดำว่ายก่อนโผล่พรวดขึ้นจากน้ำ ร่างกายหอบถี่ หยดน้ำไหลจากปอยผมลงผ่านริมฝีปากสีธรรมชาติที่เผยอหอบด้วยความต้องการ มือบางฉีกกระชากเสื้อขาดแคว่กพลางลูบไล้ทั่วตัวลามลงไปในร่มผ้าด้วยความต้องการ ทุกอย่างอยู่ในสายตาภีมพริษฐ์ตลอด เสื้อเปียกน้ำลู่แนบผิวกายขึ้นสีเรื่อด้วยเพลิงอารมณ์ ชายหนุ่มปลดเสื้อคลุมเผยร่างกายเปลือยเปล่ากระโจนลงไปหา ร่างโปร่งบางในชุดเปียกแนบเนื้อถูกกระชากเข้าประกบริมฝีปากดูดดื่ม ภีมพริษฐ์บดขยี้ดูดดึงกลีบปากยั่วยวน ปลายลิ้นร้อนชุ่มฉกชิมรสชาติในโพรงปากนุ่มด้วยลีลาช่ำชอง ปลายลิ้นเรียวตอบสนองด้วยความปรารถนาพลุ่งพล่าน วาเลนไทน์รู้ว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้นและไม่มีทางที่เขาจะหนีพ้นจึงปล่อยอารมณ์ไปตามร่างกายต้องการ เขาต้องดับความร้อนรุ่มลงด้วยไฟที่อีกคนหยิบยื่นให้เท่านั้น มือบางเอื้อมโอบต้นคอแกร่งขณะเอียงใบหน้าตอบรับแรงบดจูบ กายบางบิดเร่าไหวรับแรงมือร้อนที่ลูบไล้ทั่วแผ่นหลังเรื่อยลามลงสะโพกแน่นที่ขยับสนองแรงมือบีบขยำ

“ฮ่า คุณภีม”

วาเลนไทน์หอบถี่เมื่อเขาถอนริมฝีปากออกกระซิบข้างหู

“ครั้งต่อๆไปฉันจะไม่ใช้ยาอะไรอีก”

เขาบอกก่อนจะซุกไซ้ซอกคอขาว วาเลนไทน์ยืนไม่ติดพื้น มือบางโอบรอบลำคอหนาพยุงตัวแอ่นหน้ายอมให้อีกฝ่ายซุกไซ้ ส่วนกลางกายปวดหนึบด้วยความต้องการปลดปล่อย วาเลนไทน์สะดุ้งเฮือกเมื่ออุ้งมือร้อนสัมผัสส่วนแข็งขืน ภีมพริษฐ์ซุกไซ้ซอกคอหอมกลิ่นกายเฉพาะของวาเลนไทน์พร้อมรูดรั้งเร่งจังหวะปรนเปรอส่วนอ่อนไหวให้

“อ๊ะ อ๊า คุณภีม”

กรงเล็บทั้งห้าจิกลงบนแผ่นหลังหนาตามแรงอารมณ์ที่ได้รับ วาเลนไทน์ขยับสะโพกแอ่นรับจังหวะรูดรั้งอย่างลืมอาย เวลานี้สมองเขาพร่าเบลอ ทุกอย่างขาวโพลน มีเพียงความปรารถนาที่พุ่งทะยานจากแรงกระตุ้นของอีกคน ภีมพริษฐ์ดูดดึงฝากรอยกับแผ่นอกบาง ปลายลิ้นร้อนแลบเลียเม็ดทับทิมสีสวยเหมือนของอร่อยที่ชูชันสู้ปลายลิ้น ยังส่วนกลางกลายที่ขยับสู้แรงมือรูดรั้ง ยอมรับว่าแค่เริ่มเขาก็รู้สึกเมามันกับรสชาติของอีกฝ่ายไม่น้อย

“คะ คุณภีม อ๊ะ อ๊า”

วาเลนไทน์กรีดร้อง กรงนิ้วทั้งห้ากดลงแรงตามแรงมือที่เขาขยับรูดให้ ร่างกายกระตุกเกร็งปลดปล่อยความต้องการอุ่นจัดออกจากร่างกาย

แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก

วาเลนไทน์พิงหน้าซบบ่าหนาหอบแฮ่ก ภีมพริษฐ์พยุงคนหอบไปริมขอบสระ ยกตัวบางขึ้นไปนอนแผ่หราก่อนจะตัวเขาจะรั้งตัวขึ้นจากสระโถมเข้าหา ใบหน้าคมผินไปบอกอันวาดหยิบเจลล่อลื่นให้ก่อนจะหันมาจดจ้องลูกกวางน้อยตัวแดงชุ่มน้ำนอนแผ่หรายั่วยวนตรงหน้า

“ฉันช่วยนายแล้ว แต่ถ้านายยังต้องการก็ต้องจัดการเอาเอง”

เขาบอกกับริมฝีปากสีสวยที่ถูกบดขยี้จนเจ่อ ภีมพริษฐ์รับเจลล่อลื่นมาไว้ในมือพร้อมสั่งลูกน้องให้ออกจากบริเวณนี้ก่อนที่เขาจะกระชากกางเกงตัวบางออกจากร่างกายวาเลนไทน์

ภาพตรงหน้าภีมพริษฐ์คือร่างกายขาวโพลนเนียนตาไม่ต่างจากเปลือยเพราะมีเพียงเสื้อเชิ้ตสีขาวชุ่มน้ำระลงแค่ต้นแขนแนบติดกายแบบไม่ช่วยอะไรเพราะกระดุมด้านหน้าถูกวาเลนไทน์กระชากออกเกือบหมด ริมฝีปากสีฝาดเจ่อเผยอราวเชิญชวน แผ่นอกขาวผ่องกระเพื่อมขึ้นลงดาษไปด้วยรอยจูบ ยอดอกชูชันขึ้นสีเข้มจากแรงลิ้นดูดดุน ส่วนกลางกายชูชันด้วยอารมณ์ที่ยังไม่มอด วาเลนไทน์ชันขาขึ้นข้างหนึ่งเผยช่องทางสีสดเย้ายวนสายตา

“ยั่วให้ตาย”

ภีมพริษฐ์สบถด้วยความร้อนรุ่ม กลิ่นกายเย้ายวนของร่างกายยามถูกสุมด้วยเพลิงอารมณ์ยังกรุ่นติดจมูก เขาอยากเห็นวาเลนไทน์ที่ยั่วยวนด้วยความต้องการมากกว่านี้

“เบิกทางให้ตัวเองเสีย นายคงรู้ใช่ไหม”

เจลหล่อลื่นถูกยัดใส่มือบาง ขณะร่างหนาหยิบเสื้อคลุมขึ้นสวมพลางเดินไปนอนไขว้ขาบนเก้านอนพร้อมส่งสายตากดดันมาให้ วาเลนไทน์รู้และหลีกเลี่ยงไม่ได้นอกจากพยายามทำให้ตัวเองเจ็บตัวน้อยที่สุด ร่างชุ่มน้ำพยุงตัวลุก เจลเนื้อใสถูกบีบใส่นิ้วเรียว

“หันมาทางนี้ อ้าขาให้ฉันเห็นตอนนายเบิกทางตัวเอง”

แก้มขาวร้อนผ่าวทันทีที่ได้ยิน ดวงตาคู่สวยส่งสายตาอ้อนวอนให้ แต่สายตากดดันทำให้วาเลนไทน์ค่อยๆแยกเรียวขาออกต่อหน้าเขา ใบหน้าซับสีเลือดร้อนจัดผินหนีขณะส่งเรียวนิ้วเข้าแหวกช่อทางเตรียมความพร้อมต่อหน้าสายตาที่จ้องราวจะกลืนกิน

“อึ๊!”

วาเลนไทน์อุทานขมวดคิ้ว แม้จะเป็นนิ้วตัวเองแต่ร่างกายก็ไม่คุ้นชิน

“อา...”

ใบหน้าเห่อร้อนแหงนเชิด ริมฝีปากเผยอด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกตอนที่ถูกตอดรัดตุบๆในช่องทางของตัวเองขณะเริ่มควานเรียวนิ้วแรกจนช่องทางค่อยคลายตัวจึงส่งนิ้วที่สองตามเข้าไป

“อ๊ะ!”

จุดกระสันที่ถูกกระตุ้นโดยไม่ตั้งใจให้ความรู้สึกเสียวซ่าน วาเลนไทน์สูดปากขณะส่งนิ้วที่สามชำแรกเข้าเบิกทาง ร่างบางลืมภีมพริษฐ์ไปชั่วขณะ มือบางอีกข้างกอบกุมส่วนแข็งขืนรูดรั้งสลับกับนิ้วทั้งสามที่ชักเข้าออกในตัว

“อ่ะ อ๊า ฮ๊า อ๊า!”

เสียงหวานด้วยเพลิงอารมณ์กรีดร้องสุดเสียงขณะเกร็งตัวปลดปล่อยของเหลวสีขุ่นออกจากกาย ริมฝีปากเผยอหอบน้อยๆขณะดวงตาปรือปรอยปรือขึ้นสบกับสายตาคมที่นิ่งงันไปชั่วขณะกับภาพความเซ็กซี่ยั่วยวนสะกดสายตาที่ภีมพริษฐ์คาดไม่ถึง ราวนางกวางร้อนสวาทกำลังเชิญชวนให้ราชสีห์กระโจนเข้าขย้ำกลืนกินไปทั้งตัวทั้งตัวไม่ปาน

“ชิท! ให้ตาย มีใครยั่วได้ขนาดนี้บ้าง”

ร่างหนาหนั่นสบถขณะตรงเข้ากระชากร่างยั่วยวนบดจูบร้อนแรงด้วยเพลิงอารมณ์โหมรุนแรง ฝ่ามือหนารูปไล้ทั่วแผ่นหลังบาง สะโพกแน่นถูกบีบขยำสาแก่อารมณ์ที่ถูกยั่ว บดขยี้ฉกชิมรสหวานซ่านจนสาแก่ใจจึงถอนปากออกพูดกับริมฝีปากเจ่อ

“ใช้ปากช่างยั่วของนายจัดการให้ฉันหน่อย”

ภีมพริษฐ์พูดเสียงกดต่ำขณะรั้งร่างเล็กกว่าโน้มลงพร้อมกันบนเก้านอน สาบเสื้อคลุมถูกแยกออกเผยท่อนเอ็นขนาดใหญ่ผงาดแก่สายตา วาเลนไทน์สบตากับร่างใหญ่

“ผมทำไม่เป็น”

“ทำ”

เขาบอกเอาแต่ใจด้วยความต้องการ ร่างบางเก้ๆกังๆถอยลงไปนั่งชันต่อหน้าก่อนจะยื่นมือมาสัมผัสส่วนใหญ่โตที่กำแทบไม่มิด วาเลนไทน์ขยับมือรูดขึ้นลงเบาๆก่อนจะลองแตะลิ้นที่ส่วนปลายยอด

“อา ซี๊ด...เข้าไปอีกวาเลนไทน์”

ชายหนุ่มสูดปากด้วยความเสียว เผลอตัวกดวาเลนไทน์ให้รับท่อนลำเข้าไป ความอุ่นนุ่มของโพรงปาก เรียวลิ้นนุ่มที่ขยับปรนเปรอด้วยความไม่ประสาสร้างความเสียวซ่านพึงใจไม่น้อย มือบางจับท่อนเอ็นใส่ปากปรนเปรอไปเรื่อย มืออีกข้างก็ขยับเบิกช่องทางของตัวเองไปด้วยให้ร่างกายเตรียมพร้อมมากที่สุด เพราะขนาดของเขาที่จะเข้ามาคงทำให้เจ็บไม่น้อย วาเลนไทน์รู้ว่าใกล้เวลาแล้วเมื่อร่างกายเขาเริ่มกระตุก

“อา พอแล้ว อย่าไปเร็วนัก”

เขาบอกขณะยกตัวบางขึ้น ร่างหนาถอยลงไปเอนหลังบนเก้าอี้นอนปล่อยแท่งร้อนชูผงาดรอการครอบครองท้าทายร่างบาง วาเลนไทน์กลืนน้ำลายอึก บีบเจลชโลมแกนกายขนาดเขื่องจนชุ่มขณะขยับตัวขึ้นคร่อมทิ้งตัวลงครอบครองความเป็นชายขนาดใหญ่

“อ๊ะ”

ใบหน้าซับสีเลือดเหยเกขณะทิ้งตัวลงให้ความเป็นชายของเขาแทรกตัวเข้ามา ขนาดว่าใช้นิ้วตัวเองเบิกช่องทางไว้แล้วแต่ยังเทียบไม่ได้เลยกับตัวตนของเขา

“เจ็บ”

ขาเรียวสั่นระริก ดวงตาคู่สวยส่งให้คล้ายอ้อนวอน ภีมพริษฐ์บีบสะโพกแน่นช่วยผ่อนคลายพร้อมกระทุ้งเข้าไปในช่องทางร้อน

“อ่า ซี๊ด/อ๊า”

สองเสียงดังประสานพร้อมกันเมื่อวาเลนไทน์รับเข้าไปจนสุด วาเลนไทน์ทิ้งตัวนั่งนิ่งให้ช่องทางได้ปรับสภาพ ช่องทางร้อนตอดตุบๆบีบรัดรุนแรง วาเลนไทน์เริ่มขยับตัวขย่มเบาๆด้วยความรู้สึกแปลกๆ เจลหล่อลื่นช่วยได้เยอะแม้จะรู้สึกเจ็บ ความคับฝืดค่อยคลายตัว วาเลนไทน์เร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆให้เขาไปสู่ปลายทางโดยเร็ว

“อ๊า! คุณภีม”

วาเลนไทน์ร้องเสียงหลงเมื่อร่างใหญ่ข้างใต้กระทุ้งตัวสวนเข้าหารับจังหวะ ส่วนแข็งขืนกระแทกถูกจุดกระสันภายในพอดีทำให้ร่างบางสะท้าน

“อ๊า อ๊า อ๊า”

วาเลนไทน์กรีดร้องครวญครางด้วยความเสียวขณะขย่มลงรับจังหวะเดียวกับที่เขาเด้งตัวสวนกระแทกถูกจุดกระสันในตัว ภีมพริษฐ์เร่งเครื่องเด้งตัวใส่เต็มที่ยังจุดที่ทำให้อีกฝ่ายดิ้นพล่านบนตัวเขา ต่างฝ่ายต่างเร่งจังหวะใส่กันไม่ยั้ง วาเลนไทน์ไม่เคยคิดมาก่อนว่าช่องทางด้านหลังจะให้ความรู้สึกเสียวซ่านได้ สะโพกแน่นขย่มร่อนลืมอาย เสียงกรีดหวานสลับกับเสียงคำรามฮึ่มฮั่มอย่างพอใจของเขาที่กระแทกกำลังสวนเข้าหาไม่ลดละ

“อ๊า คุณภีม แรงอีกครับ อ๊า แรง”

วาเลนไทน์เรียกร้องด้วยความลืมตัว อารมณ์ปรารถนาร้อนรุ่มในกายต้องการการปลดปล่อย สะโพกแน่นไหวร่อนโยกคุมจังหวะด้วยตัวเอง วาเลนไทน์โยกเร่งเครื่องรัวเร็วอย่างคนมองเห็นสวรรค์อยู่ปลายทาง

“อ๊ะ อ๊า ฮ๊า!”

ของเหลวขุ่นร้อนฉีดออกจากกายเปรอะหน้าท้องแน่นพร้อมความรู้สึกร้อนวาบฉีดเข้าในตัว วาเลนไทน์ซบลงบนแผ่นอกแน่น หอบหายใจรวยริน กระนั้นไวน์ผสมยาปลุกก็ทำให้ร่างกายไม่สามารถหยุดความต้องการลงได้ ภีมพริษฐ์กระซิบด้วยลมหายใจร้อนผ่าวรดใบหูบาง

“ร่างกายนายยังไม่พอหรอก ฉันเองก็ยังไม่พอเหมือนกัน”

วาเลนไทน์รู้สึกถึงความแข็งขืนในกายที่ตื่นตัวขึ้นอีกครั้ง ร่างเล็กกว่าถูกพลิกลงข้างล่าง เสียงร้องครวญครางดังลั่นอีกครั้งด้วยเพลิงปรารถนาที่โหมกระแทกเข้าหา

“อ๊า!”




 :mew1:

ต๊ะเอ๋ หวยออก

 Ncครั้งหน้าพาน้องไทน์ไปเปลี่ยนบรรยากาศจ้ำจี้ที่น้ำตกเนอะ ในกระท่อมริมน้ำเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดก็เหมาะ พี่ภีมลีลาดี น้องไทน์ก็ไม่น้อยหน้า ใครจะลงอเวจีห้วงเสน่หาก่อนกัน อิอิ พี่โดนด่าเยอะ มาฟังเหตุผลพี่ภีมกันเนอะตอนนี้

นักอ่าน: กว่าจะมาได้นะแก

ขอบคุณสำหรับการติดตามนิยายเต่าๆจ้า
 :katai5:

.
.
.

ซิมโทรศัพท์ถูกถอดออกจากซากสมาร์ทโฟนที่แตกกระจายเปลี่ยนใส่เครื่องใหม่ ชื่อไอดีไลน์ Primmy ถูกกดแอดเป็นเพื่อนอีกครั้งโดยฝีมือเจ้าของดวงตามาดร้าย เขาลุกจากเตียงที่เพิ่งผ่านสมรภูมิอารมณ์ดุเดือดไปหมาดๆ ปรายตามองร่างโปร่งบางนอนคว่ำหมดแรงหายใจสม่ำเสมอบนเตียง

“ในเมื่อเป็นคนดีแล้วมันไม่ได้อะไร คนอย่างฉันก็จะเลวให้ดู!”


 :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน12#(P.6)(02/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 02-05-2015 20:14:35
ทำไมไม่ฟังอะไรเลย ยัยผู้หญิงก็ร่านตั้งแต่แรก

บอกไปสิว่าลูกใคร อย่างนี้สงสารไทน์นะ  :sad4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน12#(P.6)(02/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 02-05-2015 20:44:29
สงสารน้องไทน์มากมายยยยยย  :ling1: :ling2: :ling1: :ling1:

คนเขียนกายไปนานจนเราลืมไปแล้วอ่ะ นี่ต้องย้อนกลับไปอ่านตอนก่อนหน้านั้นด้วยยย
แต่ก็ดีใจนะที่คนเขียนมาต่ออ่ะคิดว่าจะทิ้งไปซะแล้ววว
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน12#(P.6)(02/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Shonteen ที่ 02-05-2015 20:55:11
เลือดหมดตัว ของพระเอกถูกมัดแล้วนายเอกแก้แค้นด้วยการขึ้นขย่มที
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน12#(P.6)(02/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 02-05-2015 22:12:32
น่าจะเป็นคุณภีมนะที่ตกอเวจีเสน่หาก่อน
เดี๋ยวพอความจริงเปิดเผยนะไทม์็หนี พระเอกก็ตามไปง้อเพราะรัก
สนุกดีต่อต่อ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน12#(P.6)(02/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 02-05-2015 23:06:27
จะสงสารดีไหมเนี่ย   :jul1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน12#(P.6)(02/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 02-05-2015 23:15:14
ไงล่ะคุณภีม เจอเสน่นางยั่ว"น้องไทน์Attack~"เข้าไป ถึงกับไปไม่เป็น(จริ๊ง?)กันเลยทีเดียวเชียว เอิ้กๆ :hao6:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน12#(P.6)(02/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: pratoo101 ที่ 02-05-2015 23:34:00
 :katai2-1: :katai2-1:  อ่านทันจนได้   ดักรอตอนต่อไป   :ling2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน12#(P.6)(02/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 02-05-2015 23:55:26
อยกเห็นไทน์หนีสุดขอบ แล้วเจ้าภีมหาไม่เจอ คงสนุกพิลึก
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน12#(P.6)(02/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: เข็มวินาที ที่ 03-05-2015 10:47:13
นายภีม แล้วนายจะได้รู้ความจริงในสักวัน นายจะต้องรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ได้ทำไปโดยไม่ได้ไตร่ตรองให้ดีอย่างสาสม นายไม่ควรเชื่อในสิ่งที่เห็นมากเกินไป นายไม่ได้เข้าอยู่ในเหตุการณ์นั้นนายไม่มีทางรู้ความจริงทั้งหมดหรอก ถึงแม้จะในสิ่งที่รู้จะถูก แต่มันไม่ถูกไปเสียหมด เพราะเมื่อความเสียใจและความแค้นจากการหักหลังที่มีมากจนเกินไป นายเลยเลือกที่จะปิดหูปิดตาโยนความผิดทั้งหมดให้ไทน์ เพื่อแบ่งเบาความเสียใจไปในรูปแบบที่ผิดๆ ดึงอีกคนจมลึกสู่วังวนอเวจีของตนที่มีผู้หญิงเพียงคนเดียวเป็นคนจุดชนวน
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน12#(P.6)(02/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 21-05-2015 02:29:32
งืมๆๆอยากไปเที่ยวนำ้ตกจัง นำ้ตกๆๆๆ :ling1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน13#(P.6)(23/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 23-05-2015 14:42:04
Passion 13
[/b][/size][/color]


อูย...ระบม

ความรู้สึกแรกที่ลืมตาตื่นและขยับตัว ความรวดร้าวปวดระบมก็เข้าจู่โจมร่างกายวาเลนไทน์ในทันที ดีหน่อยที่เมื่อวานหลังกินข้าวเสร็จแล้ววาเลนไทน์กินยาแก้ปวดแก้อักเสบที่คุณหมอให้ไว้หลังอาหารจึงพอบรรเทาได้บ้าง ใบหน้าใสเห่อร้อนเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน เพราะฤทธิ์ยาและรู้ว่าหนีไม่ได้ วาเลนไทน์จึงทำตามความต้องการของร่างกายเพื่อดับราคะร้อนพล่านในกาย ยามร่างกายร้อนผะผ่าวเหมือนถูกสุมด้วยเปลวเพลิงร้อนเร่าจากภายใน ไฟปรารถนาคุโชนชักนำให้ร่างบางยอมพลีกายสังเวยให้แก่กิเลสตัณหาที่ขาดซึ่งสติควบคุม ร่างกายร้อนพล่านอัดอั้นด้วยแรงกำหนัดที่ต้องการระบายออกเคลื่อนไหวควบคุมจังหวะด้วยตัวเองบนร่างกายฉกรรจ์ชวนหลงใหลของอีกฝ่ายตามครรลองปรารถนา แรงกดกายลงรับจังหวะร้อนแรงของเขาที่เคลื่อนกายกระแทกสวนขึ้นมาหลอมรวมสองร่างเป็นหนึ่งเดียว หัวใจถูกแผดเผาลงด้วยไฟราคะร้อนแรงที่อีกฝ่ายเป็นผู้จุด หลงใหลมัวเมาไม่ต่างจากแมลงเม่าที่บินถลาเข้าหากองเพลิงยามต่างฝ่ายต่างโหมแรงเข้าหากัน แรงกอดรัด บดจูบ ลูบไล้กันและกันด้วยความใคร่ที่อัดแน่นต้องการการปลดปล่อย

ทว่าไร้ซึ่งหัวใจ

และวาเลนไทน์ตื่นขึ้นมาก็พบเพียงความว่างเปล่าข้างกายกับผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่ตอกย้ำสถานะ “นายบำเรอ” เต็มขั้นที่ถูกเขาลากมาคิดบัญชีถึงที่นี่แทนเงาของใครบางคนที่ก่อเรื่องตัวจริง

“ก็ยังดีที่ท้องไม่ได้”

วาเลนไทน์ปลอบใจตัวเองแกนๆ ร่างโปร่งยันกายขยับลุกจากเตียงตรงไปเข้าห้องน้ำ คราบเหนอะหนะเปรอะเปื้อนจากช่องทางด้านหลังไหลเลอะต้นขา วาเลนไทน์ชะงัก ตัวชาวาบเมื่อนึกขึ้นได้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้ใช้ถุงยางอนามัยป้องกัน

“เจนสนามขนาดนั้น คงไม่มีโรคอะไรหรอกมั้ง”

ร่างโปร่งพยายามปลอบใจตัวเองแม้จะไม่มั่นใจนักก่อนจะพยุงตัวเองทั้งขาสั่นๆเข้าห้องน้ำไป มือเรียวเปิดฝักบัวราดตัว ฟอกถูสบู่เรียบร้อยจนมาด่านสุดท้าย

“อูย เจ็บเอาเรื่องเลยแฮะ ไม่นึกว่าจะต้องมาทำอะไรแบบนี้ พวกเกย์รับทนกันได้ยังไงนะ”

วาเลนไทน์หน้าเหยเกพึมพำขณะใช้นิ้วล้วงทำความสะอาดด้านหลัง ใบหน้าใสแดงซ่านเมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืนระหว่างเขากับภีมพริษฐ์ เพราะความต้องการมันล้นปรี่จนวาเลนไทน์เองต้องเป็นฝ่ายขยับบนร่างกายอีกฝ่าย ความวาบหวาม ร้อนเร่า ซาบซ่านยามสองร่างหลอมรวมเข้าหากันด้วยความมัวเมาในรสปรารถนา

“คุณภีมใช้วิธีสกปรกต่างหาก”

ใบหน้าเรื่อสะบัดไล่ความฟุ้งซ่านแล้วรีบล้างเนื้อล้างตัว เมื่อแน่ใจว่าชำระล้างด้านหลังสะอาดดีแล้วจึงพันผ้าเช็ดตัวเดินออกมา ผ้าปูที่นอนถูกเปลี่ยนเป็นผืนใหม่ขึงเรียบ ผ้าห่มถูกพับไว้ปลายเตียง เสื้อผ้าพับเรียบร้อยวางไว้ให้บนเตียง ร่างโปร่งคลี่เสื้อยืดคอกลมกับกางเกงเลเอวหูรูดออกสวม

ครืด

เสียงประตูระเบียงเลื่อนเปิดออกพร้อมร่างสูงใหญ่ก้าวเข้ามาในห้อง สบจังหวะที่วาเลนไทน์กำลังโก้งโค้งใส่กางเกงหันก้นไปทางระเบียงพอดี ภาพสะโพกขาวกับช่องทางสีสวยลอยเด่นหราตรงหน้าทำให้ภีมพริษฐ์ชะงัก

“คะ คุณภีม”

วาเลนไทน์ตกใจรีบดึงกางเกงขึ้นหันหน้าเข้าหา ภาพยอดอกสีทับทิมขึ้นสีเข้มจากการถูกดูดดุนขบเม้ม รอยคิสมาร์กมากมายเห็นชัดกระจายตัวบนแผ่นอกขาวเนียนลามไปยังหน้าท้อง วาเลนไทน์หลุบสายตาลงมองตามสายตาคมก่อนจะรีบคว้าเสื้อมาสวมปกปิด

“แต่งตัวเสร็จแล้วก็ออกไปกินข้าวข้างนอก เสร็จแล้ววันนี้ฉันมีงานให้ทำ”

ภีมพริษฐ์บอกเสียงนิ่งพอๆกับสายตาเย็นชาก่อนจะเดินนำออกไปนอกห้องก่อน กลบเกลื่อนภาพร่องรอยบนแผ่นอกและสะโพกขาวที่ยังติดตา

“คุณจะให้ผมช่วยสร้างกระท่อมที่นี่หรือครับ”

วาเลนไทน์ถามขณะมองเกลี้ยงและอันวาดช่วยกันลงเสาซึ่งใช้เป็นไม้เนื้อแข็งทั้งต้น ยังวัสดุอุปกรณ์ต่างๆวางเกลื่อนไว้รอบบริเวณ ด้านหลังมองเห็นน้ำตกไหลซู่ๆลงทอดเป็นลำธารยาว

“นายกำลังจะจบออกมาเป็นสถาปนิกไม่ใช่หรือไง”

ภีมพริษฐ์เอ่ยขณะยื่นแบบให้ดู ร่างสูงเดินดุ่ม ตรงเข้าไปช่วยลูกน้อง วาเลนไทน์มองแบบบ้านพร้อมเงยหน้ามองเนื้อที่ที่จะใช้สร้าง คุณภีมพริษฐ์ตั้งใจจะปลูกกระท่อมไม้สักหลังงามอร่ามใกล้ลำธาร กะทำเลให้มองเห็นน้ำตกไหลซู่ๆเป็นฉากหลังสวยงาม ส่วนด้านข้างกระท่อมทำระหัดวิดน้ำตั้งฉากกับลำธารคอยส่งน้ำไว้ใช้ วาเลนไทน์มองแปลนร่างคร่าวๆ คิดว่าถ้าแล้วเสร็จคงจะสวยไม่น้อย ร่างโปร่งสาวเท้าเข้าไปช่วยเหลือ

“ทำเท่าที่ทำได้เถอะคุณ”

อันวาดบอกห้วนขณะมองร่างโปร่งขยับตัวขัดๆ แล้วยังกลีบปากบางห่อเป็นรูปตัวโอร้องอูยบางจังหวะที่กระทบกระเทือนจุดเฉพาะกิจ วาเลนไทน์แก้มร้อนวาบเมื่อเจอสายตาคมเข้มที่บ่งบอกว่าอันวาดรู้ว่าเขาเจ็บตรงไหน

“ไม่ต้องปีนขึ้นไปช่วยหรอกครับ ตกลงมาบั้นท้ายจะระบมกว่าเก่า ไปช่วยทาสีวงกบเถอะครับ”

เกลี้ยงช่วยสัมทับ นั่นยิ่งทำให้แก้มสีเรื่อเปลี่ยนเป็นแดงแปร๊ดอย่างลูกตำลึงสุก วาเลนไทน์อ้าปากพะงาบๆเมื่อโดนหมัดฮุกเข้าเต็มเปา ร่างโปร่งก้มงุดเลี่ยงไปคว้ากระป๋องสีกับแปรงก้มหน้าก้มตาทาสีซ่อนความอับอาย หากเป็นคู่หญิงชายยังจะอายไม่เท่า แต่นี่เขาเป็นผู้ชายแท้ๆที่ดันมามีอะไรกับผู้ชายด้วยกันมันย่อมต้องตะขิดตะขวงใจเป็นธรรมดา ร่างโปร่งเหลือบมองผู้กระทำเล็กน้อย อยากจะรู้นักว่าคนอย่างเขาจะรู้สึกรู้สาอะไรบ้างไหม แต่ก็มีเพียงความนิ่งเกินคาดเดา

...นายจะต้องชดใช้ให้ฉันไปจนกว่าฉันจะพอใจนั่นแหละ นายถึงจะมีสิทธิ์เป็นอิสระได้...

แก้มขาวร้อนวาบเมื่อนึกถึงคำพูดของเขา นั่นหมายถึงความสัมพันธ์ทางกายระหว่างทั้งคู่จะเกิดขึ้นอีกตราบที่เขาจะออกปากให้วาเลนไทน์ออกไปพ้นทาง คำถามคือ เมื่อไหร่กัน?



“ทำอาหารเป็นหรือเปล่า”

ภีมพริษฐ์เอ่ยถามเสียงราบเรียบ คนกำลังทาสีชะงักมือหันมาตอบคำถาม

“พอได้ครับ”

วาเลนไทน์ออกตัว ปกติเวลาเพื่อนนัดกันมากินเหล้าสังสรรค์ เขามักจะเป็นคนทำกับแกล้มให้เหล่าบรรดาขี้เมาบ่อยๆ

“งั้นไปทำอะไรให้พวกฉันกินแล้วกัน ที่กระท่อมเกลี้ยงนู่น แล้วอย่าไปเผากระท่อมเข้าล่ะ”

เขาบุ้ยปากพยักพเยิดไปทางกระท่อมไม้ไผ่หลังน้อยขนาดกะทัดรัดใกล้ร่มต้นมะม่วง ตัวกระท่อมใช้ไม้ไผ่ทำทั้งหลัง ตีฟากกั้นลมทั้งสี่ด้าน ตัวพื้นบ้านปูด้วยท่อนไม้ไผ่ตีทับด้วยไม้ฟากอีกที หลังคาเองก็ใช้ไม้ไผ่ผ่าครึ่งตามทางยาววางคว่ำหงายสลับทับซ้อนกันไป ใกล้ชานบ้านตรงทางขึ้นบ้านทำแคร่เล็กๆวางตุ่มใบน้อยปิดฝามิดชิดมีกระบวยอันเล็กทำจากกะลาไว้สำหรับตักน้ำดื่ม มองเลยขึ้นไปมุมปีกด้านขวากั้นไว้เป็นมุมครัวสำหรับหุงหาอาหาร

วาเลนไทน์ไต่ขึ้นบันไดไม้ไผ่ไม่กี่ขั้นตรงไปมุมครัวสำรวจวัตถุดิบที่จะนำมาปรุงอาหาร หม้ออลูมิเนียมก้นดำไม่มากวางบนเสวียนรองหม้อ กระสอบบรรจุถ่านและดุ้นฟืนผ่าครึ่งวางกองไว้ข้างเตาฟืน ถัดมาหน่อยเป็นถังไม้เปิดออกดูเห็นเป็นข้าวสารบรรจุอยู่ข้างใน โต๊ะชั้นวางทำจากไม้ไผ่มีฝาชีสานวางครอบอาหารไว้ ชั้นถัดมาเป็นพวกกระจาดใส่พริกแห้ง กระปุกเครื่องปรุงรสต่างๆ ชั้นสุดท้ายเป็นถ้วยชามตราไก่วางครอบเรียงเป็นระเบียบ ช้อนตะเกียบเสียบไว้ในกระบอกไม่ไผ่ตอกตะปูติดผนังเหนือชั้นวาง หอมกระเทียมแห้งทำจุกสองขาพาดไว้ตรงราวติดผนังจะใช้ทำอาหารก็ค่อยดึงมาใช้ นอกชานพ้นหลังคาไปมีโอ่งมังกรสองใบปิดฝาไว้มีขันน้ำอลูมิเนียมวางคว่ำอยู่ เดาว่าคงรองน้ำฝนไว้ดื่มเหมือนบ้านตามต่างจังหวัด อีกด้านมีโอ่งมังกรใบย่อมหลายใบวางเรียงกัน เปิดดูเห็นเป็นกุ้ง หมึก ปลา ขังโอ่งละอย่าง นอกชานบ้านมีราวตากผ้า มีโอ่งน้ำใช้ตั้งไว้ กะละมังซักผ้าพิงไว้ข้างกัน กะละมังเก่าหมดอายุใช้งานใส่ดินปลูกสะระแหน่กำลังงาม ปลาทะเลหลายชนิดควักเอาไส้พุงออกแบะเนื้อร้อยด้วยไม้ตอกมัดติดราวตากแดดไว้นอกชานบ้าน มีแหตาห่างผึ่งไว้ใกล้ๆกัน วาเลนไทน์กวาดมองรอบบริเวณบ้าน พ่อหนุ่มตัวดำปลูกผักสวนครัวไปเต็มไปหมด ทั้งขิง ข่า ตะไคร้ มะกรูด มะนาว กระเพรา แมงลัก โหระพา ฯลฯ เรียกได้ว่าอยากกินอะไรก็มาเด็ดเอาไม่ต้องเสียเงินซื้อหา ใต้ร่มไผ่ไม่ไกลกันเป็นสุ่มครอบไก่เลี้ยงเอาไว้

วาเลนไทน์เห็นแล้วอดคิดถึงปู่ย่าที่ต่างจังหวัดไม่ได้ ทุกปีปิดเทอมเขาจะต้องกลับไปหา ไปช่วยขูดมะพร้าวให้ย่า ย่าชอบทำขนมไทยใส่บาตรห่อด้วยใบตองจากกล้วยที่ปลูกเป็นกอใหญ่ไว้ข้างบ้าน ยามบ่ายย่ามักจะเอาขันน้ำ ฝาโอ่งมาขัดจนขึ้นเงาวับ ย่ามักสอนเสมอ

“จำไว้นะไทน์ ขันน้ำยิ่งขัดก็ยิ่งขึ้นเงา จิตใจคนเรายิ่งขัดเกลาก็ยิ่งดี สิ่งที่เราควรให้ฟรีๆคือน้ำใจ”

ร่างบางถอนใจเฮือกเมื่อตัวเขายังคงอยู่ที่เกาะในฐานะจำเลยแทนที่จะได้กลับไปหนุนตักนุ่มของย่า ไปเก็บเม็ดมะค่าข้างวัดมาตำหมากให้ย่า ดูย่ามวยผมปักปิ่นไม้ที่ปู่ทำให้ทัดดอกปีบกลิ่นหอมเย็นๆห่มสไบไปวัด หรือถ้ามีจำปีย่าก็จะทัดดอกจำปี ยามว่างพี่ป้าน้าอามักชวนกันเล่นสะบ้าแถวลานกว้างหน้าบ้านอนุรักษ์วิถีแบบไทยๆเอาไว้

วาเลนไทน์ตัดเรื่องรบกวนใจทิ้งไปชั่วคราวส่ายสายตามองหาวัตถุดิบ เห็นหน่อไม้สดแทงหน่ออยู่ตรงกอ ร่างบางเริ่มก่อไฟเปิดถังไม้ตักข้าวสารใส่หม้อซาวน้ำทิ้งเติมน้ำกะปริมาณพอเหมาะยกขึ้นตั้งไฟหุงแบบไม่เช็ด น้ำตักน้ำฝนในโอ่งโรยดอกมะลิไปให้สามหนุ่มฉกรรจ์ก่อนจะกลับมาฉวยเสียมที่พิงไว้ตรงบันไดเดินลิ่วๆไปขุดหน่อไม้

ภีมพริษฐ์ยกขันน้ำฝนเย็นๆโรยดอกมะลิดื่มขณะสายตามองจับยังร่างโปร่งที่ฉวยเสียมเดินลิ่วๆไปตรงกอไผ่อย่างคนรู้งาน วาเลนไทน์ลงแรงขุดอยู่ไม่นานก็ได้หน่อไม้ตามที่ต้องการมาวางไว้ตรงชานบ้าน แวะดูข้าวในหม้อกำลังเดือดได้ที่ เปิดฝาคนไม่ให้ข้าวล้นก่อนจะปิดไว้ตามเดิม ฉวยกระจาดเดินลงบ้านไปเก็บผักตามที่ต้องการจากสวนพี่เกลี้ยง เสร็จเรียบร้อยเดินขึ้นบ้านวางกระจาดลง เปิดดูหม้อข้าว หยิบหน่อไม้มาปอกเปลือกฝานบางๆใส่หม้อเตรียมยกขึ้นเตาต้ม ก่อนจะหันมาอุ้มมะพร้าวแก่แนบอกยกกระต่ายขูดมะพร้าวมาตรงนอกชาน ปอกเปลือกมะพร้าวออกหมดเหลือแต่ลูกกลมๆ ผ่ากินน้ำข้างในกับจาว ตั้งท่าลงมือขูดมะพร้าวคั้นเอาน้ำกะทิสำหรับ “แกงเลียงกะทิ”

ภีมพริษฐ์มองตามเสียงขูดมะพร้าว เห็นขาขาวๆโผล่พ้นกางเกงที่ร่นลง ผิวเนียนมือที่เขาเคยสัมผัสด้วยตัวเองมาแล้ว ยิ่งวาเลนไทน์ขยับให้เห็นวับๆแวมๆยิ่งสะกิดอารมณ์บางอย่างของคนมอง นึกอยากลูบขาขาวเนียนนั้นขึ้นมาดื้อๆ อยากดูด กัด ฟัดให้อีกคนร้องเสียงหลง อยากทำให้เกิดร่องรอยบนความขาวล่อตานั้น สายตาคมลามเลียคนตัวบางที่ไม่ได้รู้เนื้อรู้ตัวเลยว่าได้ยั่วอีกคนโดยไม่ตั้งใจขนาดไหน

“คุณภีมครับ”

อันวาดเรียกเจ้านาย บอสหนุ่มหล่อถอนสายตาจากต้นขาขาวเนียนหันมารับไม้ที่ลูกน้องส่งให้ อันวาดมองตามสายตาเจ้านายแล้วอดคิดถึงขาขาวเนียนมือของคุณหมอหน้าใสไม่ได้ ไม่อยากจะบอกว่าคุณหมอเจ้านายผิวดีกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก

“คุณภีมหิวหรือครับ”

เกลี้ยงแสร้งถามไปอย่างนั้นเอง เพราะดูสายตาเจ้านายแล้วมันยิ่งกว่าหิวข้าวเสียอีก เรียกว่าแทบจะกลืนกินคนทำกับข้าวเสียมากกว่า

“เปล่า แค่ดูว่าท่าทางเงอะงะไม่ได้เรื่องได้ราวแบบนั้น จะเผาบ้านเข้าเสียหรือเปล่าก็ไม่รู้”

คนตอบบิดพลิ้ว ก่อนจะหันหนีแสร้งทำไม่ใส่ใจ เกลี้ยงอมยิ้ม เสียงโขลกเครื่องแกงลั่นเรียกน้ำลายสอแบบนั้น ไม่เรียกว่าทำไม่เป็นหรอก ถ้าเป็นผู้หญิงคงหัวกะไดบ้านไม่แห้งเป็นแน่ ดูท่าคุณภีมกำลังจะติดใจในรสเสน่หาเข้าเสียแล้ว แต่ยังมีทิฐิแรงกล้าถ่วงปากไว้เสียหนัก

กลิ่นปลาย่างหอมๆลอยมายั่วน้ำลายสามหนุ่ม สามตาสามคู่โฟกัสไปที่จุดเดียวกันเมื่อคนตัวเล็กที่สุดเสียบไม้ย่างปลาลงมาก่อไฟย่างที่ลานข้างล่าง วาเลนไทน์เงยใบหน้าเปื้อนถ่านข้างแก้มเล็กๆขึ้นมายิ้มสว่างให้เล่นเอาสามหนุ่มหันหนีไปคนละทาง คนส่งยิ้มหวานมุ่นคิ้วไม่เข้าใจ มือบางหันไปเปิดทรานซิสเตอร์เครื่องเก๋ากึ๊กแต่พลังเสียงยังดีของพี่ดำ พร้อมโคลงศีรษะฮัมเพลงตามเป็นกิริยาที่ทั้งสามหนุ่มลงความเห็นตรงกันว่า...น่ารัก

 ตะวันตรงหัวพอดี หนุ่มๆรามือจากงานเดินลงไปอาบน้ำล้างคราบเหงื่อไคลให้สบายตัวที่ลำธารก่อนกินข้าว วาเลนไทน์เองก็เหนียวตัวไม่น้อย มือเรียวดึงท่อนฟืนออกจากเตาจุ่มดับไฟในกระถางดินเผาข้างเตา ใบหน้าใสชื้นเหงื่อเยี่ยมหน้าออกมามองเห็นสามหนุ่มเดินลิ่วลงไปที่ลำธาร นึกอยากเล่นน้ำเย็นๆให้ฉ่ำปอดบ้าง ร่างโปร่งเดินเลียบขึ้นไปเหนือลำธาร ดอกปีบกลิ่นหอมร่วงหล่นลงผืนน้ำก่อนจะลอยไปตามกระแสธารา วาเลนไทน์ย่อตัวลงวักน้ำลูบหน้าก่อนจะหันมาเก็บดอกปีบดมเล่น ดวงตาคู่สวยหันมองเห็นหนุ่มๆขึ้นจากน้ำแล้วจึงคิดอยากลงล้างเนื้อล้างตัวบ้าง ร่างโปร่งลุกขึ้นยืนพลางถอดเสื้อออกกำลังจะหันมองหาที่พาดเสื้อจมูกโด่งก็ชนเข้ากับแผ่นอกหนาพอดี

“คุณภีม”

“ล้างหน้ายังไง หน้ายังมอมแมมเป็นลูกแมวอยู่เลย”

เขาตำหนิเสียงดุ มือหนาเกลี่ยผิวแก้มใสเบาๆ ขณะสายตาจดจ้องลึกเข้าไปในดวงตาเรียว กายหนาหนั่นเบียดเข้าหา วาเลนไทน์แก้มร้อนกับกลิ่นกายร้อนแรงเฉพาะตัวของเขา ร่างโปร่งออกอาการเงอะงะจะผละหนี หากมือหนากลับฉวยมือข้างที่ถือดอกไม้ไว้ ฉวยโอกาสกุมมือบางขึ้นดมดอกปีบทั้งสายตาไม่ได้ละไปจากแก้มใสสีเรื่อฝาด

“ดอกปีบหอม แต่ฉันอยากจะรู้ ยังมีอะไรที่หอมกว่านี้อีกไหม”

พูดพร้อมโน้มใบหน้าลงฝังจมูกโด่งยังแก้มเนียน วาเลนไทน์ตาโตตัวแข็งเกร็งปล่อยให้เขาสูดดมความหอมกรุ่นของพวงแก้มจนถอนใบหน้าออกไป มือหนาเชยคางมนเงยขึ้น เกลี่ยเบาๆที่กลีบปากสีฝาดธรรมชาติ ฉวยโอกาสอีกฝ่ายกำลังมึนงงบดเบียดริมฝีปากร้อนเข้าหา ดูดดึง บดขยี้ไม่ให้วาเลนไทน์ได้ตั้งตัวด้วยชั้นเชิงที่เหนือกว่า

“อะ อื้อ คุณภีม!”

วาเลนไทน์ประท้วงผลักแผ่นอกหนาเมื่ออีกฝ่ายดูดดึงกลีบปากบางจนแทบจะกลืนกินลงไป ภีมพริษฐ์รั้งเอวบางเข้าหาพร้อมเบียดตัวแนบชิดรุกรานชนิดไม่เปิดช่องให้ได้ต่อต้าน ปลายลิ้นร้อนทะลวงเข้าฉกชิมดูดปลายลิ้นเรียวหนักๆอย่างตะกรุมตะกราม นึกอยากฟัดตั้งแต่เห็นขาขาวๆตอนนั่งขูดมะพร้าวแล้ว มือหนาเลื่อนลงบีบสะโพกแน่น วาเลนไทน์สะดุ้งพยายามประท้วงแต่ก็เหมือนแสงเทียนที่ต้านแรงพายุ ต้านทานได้ไม่นานเรี่ยวแรงก็ร่อยหรอ ตัวอ่อนปวกเปียกเป็นขี้ผึ้งถูกลนด้วยเปลวไฟคาอก ไม่ใช่ว่าไม่เคยจูบแต่วาเลนไทน์ไม่เคยเจอดีพคิสหนักหน่วงเหมือนจะสูบวิญญาณขนาดนี้ แถมอีกฝ่ายยังมีชั้นเชิงกินขาดจนร่างโปร่งร้อนวูบวาบแข้งขาไร้เรี่ยวแรง มือบางจับอีกฝ่ายพยุงตัวไม่ให้ล้มปล่อยใจไปตามที่เชาชักนำ ภีมพริษฐ์ถอนปากออกมองดูปากแดงบวมเจ่อของคนที่กำลังหอบหายใจในอ้อมแขน ร่างใหญ่ยังรู้สึกไม่หนำใจเชยคางมนขึ้นประกบปากกันอีกรอบ ปากนุ่มๆหวานๆทำให้เขาอยากกลืนกินไม่รู้อิ่ม วาเลนไทน์ถูกดันไปชิดโขดหินสบจังหวะให้เขาจาบจ้วงตักตวงเต็มที่

“คุณภีม แฮ่กๆ ผะ ผมจะอาบน้ำ”

ใบหน้าใสเอียงหนีเขาที่ลดใบหน้าลงซุกไซ้ซอกคอ มือบางพยายามผลักมือหนาที่กำลังล้วงเข้าไปในชั้นใน หากแต่คนถูกปรามกลับก้มลงงับติ่งหูนิ่มพร้อมกระซิบเสียงพร่า

“ก็อาบสิ เดี๋ยวฉันอาบเป็นเพื่อน สองคนนั้นไปกินข้าวกันแล้วล่ะ ส่วนฉันจะกินของหวานก่อน”

ภีมพริษฐ์บอกขณะยกร่างโปร่งขึ้นพาดบ่าพร้อมดึงกางเกงอีกฝ่ายลง ก่อนจะพาร่างล่อนจ้อนลงน้ำ วาเลนไทน์ดิ้นรนด้วยความอับอาย

“คะ คุณภีม ปล่อยผมลงนะครับ”

ได้ผลเมื่อร่างโปร่งถูกหย่อนลงน้ำ คนทั้งคู่หันประจันหน้ากันในสภาพเปลือยเปล่า วาเลนไทน์หน้าแดงซ่านจ้องแต่แผ่นอกหนา ไม่กล้าเงยสู้สายตาคมและไม่กล้าหลุบสายตาลงต่ำเพราะจะเจอบางอย่างของเขา

“นิ่งทำไม ไม่อาบล่ะ อาบให้ฉันด้วยสิ อยากยั่วดีนัก”

วาเลนไทน์อ้าปากค้างเงยหน้าขึ้นสบสายตาคมที่จ้องมองอยู่ก่อนแล้ว

“ผะ ผมไปยั่วคุณตอนไหน”

“ตอนขูดมะพร้าว”

ไม่พูดเปล่า ฝ่ามือหนาลูบไล้ที่ขาอ่อนขาเนียน วาเลนไทน์สะดุ้งโหยง รีบยื้อมืออีกฝ่ายออก ใบหน้าเนียนแดงก่ำยันใบหู

“คุณมันบ้า คิดอกุศล ผมทำกับข้าวให้พวกคุณกินนะ ผมไม่ใช่ผู้หญิงเสียหน่อยจะได้ต้องมานั่งระมัดระวังอะไรมาก”

“แล้ว...หื่นกับ “เมีย” ตัวเองผิดตรงไหน”

ใบหน้าคมคร้ามโน้มลงเอ่ยชิดกลีบปากสีฝาด วาเลนไทน์แก้มร้อนฉ่ากับคำว่า “เมีย” ที่เขาจงใจเน้นใส่หน้าเปิดโอกาสให้มือไวฉวยมือเรียวตะปบหมับยังส่วนร้อนกลางกาย วาเลนไทน์ตาโตจะชักมือกลับ หากเขากลับล็อกคอประกบจูบพร้อมจับมือเรียวรูดรั้งของตัวเอง

“อะ อื๊อ! อื้อ!”

วาเลนไทน์ขัดขืน มือเรียวรับรู้ได้ถึงความร้อนผ่าวที่กำแทบไม่มิดที่กำลังถูกเขาใช้เรี่ยวแรงที่มากกว่ากำกับให้สัมผัส ร่างโปร่งพยายามยื้อมือกลับ หากเขากลับใช้ชั้นเชิงที่เหนือกว่าทะลวงลิ้นร้อนตะโบมจูบหนักหน่วง

“อือ อา...”

วาเลนไทน์หัวหมุนส่งเสียงครือครางในลำคอ สมองขาวโพลน ดวงตาปรือปรอย ภีมพริษฐ์ถอนจูบออกมองกลีบปากแดงฉ่ำน้ำวาวยั่วยวนตรงหน้าที่เห็นแล้วนึกอยากฟัดให้จมเตียง นิ้วโป้งไล้กลีบปากนุ่มเบาๆ สายตาคมจ้องดวงตางามคล้ายจะสะกด

“ช่วยฉันหน่อยนะ”

เขาบอกขณะไล้ปลายนิ้วบอกความจำนง วาเลนไทน์แก้มร้อนวาบ

“ผะ ผมทำไม่เป็น” ดวงตาสวยหลุบต่ำหลุกหลิก

“ทำแบบเมื่อคืนไง จำได้ไหมว่านายร้อนแรงจนฉันแทบบ้า”

วาเลนไทน์เงยหน้าจ้องตาตอบสายตาคมคู่เสน่หาที่ส่งมาให้ รู้ดีว่าเซ็กส์ระหว่างกันวาเลนไทน์ไม่มีเลี่ยงได้ ร่างโปร่งย่อกายลง กลืนน้ำลายอึกใหญ่กับขนาดใหญ่โตตรงหน้า ใบหน้าสีเรื่อเงยขึ้นสบตาเขาที่หลุบมองอยู่ก่อนแล้ว ก่อนตัดสินใจหลับหูหลับตาอ้ารับส่วนร้อนผ่าวเข้าปาก
 
“อืม อา ฮืม ซี๊ดดดด ให้ตาย รู้สึกดีชะมัด”

มือหนาแทรกนิ้วในกลุ่มผมนุ่มพลางโยกจังหวะรุ่มร้อน ท่าทีเก้กังไม่ประสีประสาถูกใจคนที่ผ่านสนามอย่างโชกโชนอย่างไม่น่าเชื่อ โพรงปากอุ่นนุ่มกับปลายลิ้นฉ่ำขยับปรนเปรออย่างคนไม่เชี่ยวชาญแต่กลับทำให้กายหนุ่มร้อนรุ่ม ร่างสูงดึงร่างอีกคนขึ้นประกบปากอย่างดุเดือดเร่าร้อนก่อนจะจับตัวบางพลิกหันเข้าหายันโขดหินเอาไว้ ปลายนิ้วยาวส่งเข้าเบิกทางขณะมืออีกข้างกอบกุมส่วนอ่อนไหวของวาเลนไทน์ชักเบาๆ

   “อ๊ะ!”

วาเลนไทน์สะดุ้งเผลอหลุดเสียงครางออกมาเมื่อนิ้วที่สองสะกิดถูกบางจุดข้างใน ภีมพริษฐ์รูดรั้งแกนกายเร่งจังหวะขึ้นขณะใบหน้าหล่อเหลาซุกไซ้ดุดดุนสูดกลิ่นกายหอมที่ซอกคอขาวคนที่แหงนหน้าส่งเสียง ยิ่งนิ้วเรียวกดย้ำๆภายในร่างบางยิ่งเสียวสะท้าน วาเลนไทน์แหงนหน้าเชิดด้วยความสยิวซ่านทั้งด้านหน้าและหลัง ส่งเสียงเครือครางหวานหูผ่านลำคอเพรียว เมื่อเริ่มทนไม่ไหววาเลนไทน์เริ่มหาที่ระบาย ใบหน้าเรียวผินหันมาโน้มลำคอหนาลงจูบแลกลิ้น มือบางบีบต้นแขนอีกคนแน่นพลางซุกไซร้ซอกคอเขาระบายความเสียวซ่าน ยิ่งภีมขยับนิ้วให้รู้สึกเสียวมากเท่าไหร่ วาเลนก็ยิ่งไซ้ซอกคออีกฝ่ายมากขึ้นเท่านั้น ภีมพริษฐ์ขนลุกซู่ด้วยเพลิงอารมณ์จากเสียงครางหวานและจมูกโด่งที่ไซ้ซอกคอ วาเลนกัดลงที่บ่าหนาเมื่อนิ้วที่สามแล่นเข้าไป เสียวสะท้านจนแก่นกายลุกซู่

“คุณภีม ผมไม่ไหวแล้ว”

วาเลนไทน์ออกปากอย่างทนไม่ไหว ภีมพริษฐ์ถอนนิ้วออกจ่อส่วนแข็งร้อนเข้ายังช่องทางคับที่ขมิบตอดรัดระรัว

   “อา/ อ๊ะ”

สองเสียงประสานกันด้วยความเสียวซ่าน วาเลนไทน์รู้สึกคับแน่นกับความร้อนผ่าวที่กำลังชำแรกเข้าหา มือหนาปรนเปรอส่วนหน้าดึงความสนใจ วาเลนไทน์แหงนหน้าเชิดเอื้อมมือกดต้นคอหนาระบายอารมณ์ ภีมพริษฐ์ซุกไซ้ขบเม้มต้นคอขาวขณะเคลื่อนตัวด้วยความเสียวซ่านเข้าหาจนสุด

“อา วาเลนไทน์รัดฉันแน่นมาก”

“อา อ๊า...”

วาเลนไทน์ครางด้วยความเสียวซ่านด้านหน้าที่กำลังจะถึงจุดปลดปล่อยอีกทั้งด้านหลังที่รู้สึกดีไม่แพ้กัน ภีมพริษฐ์โหมกำลังขยับเข้าออกรับเสียงร้องครวญครางที่ดังขึ้นตามจังหวะที่กระแทกกระทั้นมากขึ้นทุกที

“อ๊า คุณภีม!”

วาเลนไทน์ฟุบลงกับโขดหินหลังปลดปล่อยไปก่อน ร่างหนารั้งตัวบางขึ้นนั่งค่อมบนตักขณะตัวเขาถอยไปนั่งบนโขดหินผิวเรียบ

“ฉันอยากเห็นนางกวางดิ้นพล่านบนตัวแบบเมื่อคืน นายขยับให้หน่อย”

เขาบอกพร้อมกระแทกสวนส่วนร้อนเข้าไปในตัวร่างบางบนตัว มือหนาโน้มใบหน้าซับสีฝาดลงบดจูบ วาเลนไทน์หน้าแหงนขณะจมูกโด่งซุกไซ้ซอกคอไล่ลามลงมายังเม็ดทับทิมสีสวย กายบางเริ่มขยับตัวขึ้นลงเบาๆด้วยความเสียวขณะยอดอกถูกเขาดูดดุนละเลงปลายลิ้นรัว

“อ๊ะ อา คุณภีม”

วาเลนไทน์ครางสะท้านขณะแอ่นแผ่นอกให้เขาลงปลายลิ้น อารมณ์ที่เพิ่งปลดปล่อยค่อยปะทุขึ้นอีกครั้ง เสียงหวานนุ่มเครือครางขณะขยับจังหวะเองให้ส่วนแข็งขืนของเขากระแทกถูกจุดกระสันในตัว วาเลนไทน์เร่งจังหวะเร็วขึ้นตามความเสียวซ่านที่ได้รับ ร่างโปร่งกระแทกกระทั้นขึ้นลงพาตัวเองไปยังจุดหมาย ก่อนจะดิ้นพล่านหวีดร้องเสียงดังเมื่อเขากระแทกตัวเองขึ้นรับจังหวะที่วาเลนไทน์กระทกตัวลงยังจุดกระสันในตัว ภีมพริษฐ์บีบสะโพกแน่นครางฮึ่มฮั่มสวนกระแทกร่างที่บิดเร่าๆบนตัว

“อ๊ะ อ๊า...”

วาเลนไทน์ส่งเสียงครางเสนาะขณะพาตัวเองไปยังจุดหมาย ร่างโปร่งโยกตัวเข้าจังหวะที่เขากระแทกหนักหน่วง ต่างฝ่ายต่างตักตวงในกันและกันนำไปยังจุดหมาย

“อ๊า!!!”

วาเลนไทน์หวีดร้องสุดเสียงขณะปลดปล่อยอารมณ์ออกมาเต็มหน้าท้องแน่น พร้อมกับเขาที่ปลดปล่อยความอุ่นจัดวาบในตัว ร่างโปร่งซบหน้าลงหอบหายใจบนไหล่หนา ล้าจนแทบไม่อยากขยับตัว

ภีมพริษฐ์เริ่มอาบน้ำให้คนตัวบางที่ยังนั่งแช่หมดแรงทั้งที่ยังไม่ถอนตัวออกจากของเขาอยู่บนกายหนา มือใหญ่วักน้ำราดตัวบางจนเปียกทั่วก่อนจะลูบไล้ครีมอาบน้ำไปทั่วทั้งตัว เน้นลูบนานๆที่แผ่นหลังขาวเนียนกับยอดอกชูชัน บีบสะโพกแน่นเย้าเล่นขณะพอกฟองครีมยังส่วนอ่อนแรงที่เพิ่งพ่นพิษขาวขุ่นออกมา

“คะ คุณภีม”

วาเลนไทน์ดันตัวออกเลิ่กลั่กเมื่อมือหนาสัมผัสส่วนอ่อนไหวของตัวเอง ภีมพริษฐ์ยกยิ้มเอ่ยเบาๆ

“อาบน้ำให้ฉันด้วยสิ นั่งค่อมอาบท่านี้นี่ล่ะ”

เขาบอกก่อนจะก้มกระซิบข้างใบหูบาง “แล้วข้างใน เดี๋ยวฉันช่วยล้างให้” วาเลนไทน์หน้าแดงซ่านเตรียมจะผละลงจากตักเขา หากมือหนายึดสะโพกบางไว้แน่นพร้อมกระแทกเข้าไปข้างในคล้ายจะปรามอาการงอแง

“ถ้าไม่อาบให้ ฉันจะกระแทกนายอีกหลายๆรอบ เรี่ยวแรงฉันมีแน่ ตัวนายเองเหอะ ไหวหรือเปล่า”

เขาพูดเสียงนิ่งขณะจ้องดวงตากวางคู่งาม หากเป็นเกลี้ยงหรืออันวาดที่อยู่ด้วยกันมานานจะรู้ว่านี่คือการขู่เล่นๆ แต่กับลูกกวางน้อยในอุ้มมือมารอย่างวาเลนไทน์ย่อมตามเล่ห์เขาไม่ทัน ตัวบางขยับน้อยๆวักน้ำรดตัวเขาก่อนจะเทครีมอาบน้ำฟอกไปตามตัว ใบหน้าแดงซ่านเมื่อลูบไล้แผ่นหลังกว้างแล้วรู้สึกถึงรอยเล็บที่ข่วนลึกบนตัวเขาด้วยฝีมือตัวเอง ใบหน้าขาวก้มงุดไม่สบตาขณะฟอกครีมยังลำคอหนา พยายามมองผ่านแผ่นอกที่ก็ยังพบรอยเล็บเป็นทางยาวไปลูบฟองครีมยังกล้ามแขนล่ำสัน กายบางสะดุ้งน้อยๆเมื่อมือหนาก็เริ่มลูบไล้ฟอกฟองครีมให้วาเลนไทน์เช่นกัน ต่างฝ่ายต่างลูบไล้ไปตามร่างกายกันและกันในท่าที่วาเลนไทน์นั่งค่อมอยู่บนตัวของเขา ครอบครองตัวตนเขาที่วาเลนไทน์แอบหวั่นเล็กๆว่าจะลุกผงาดอีกหรือเปล่าท่ามกลางเสียงน้ำไหลซู่ สายลมเย็นๆพัดผ่านใต้ต้นไม้ร่มรื่น และดอกปีบที่ร่วงลงบนเรือนผมสีอ่อนให้ร่างหนาได้ก้มลงสูดกลิ่นดอกไม้หอมๆบนเรือนผมนุ่มนิ่มพร้อมเสียงทุ้มกระซิบที่ดังก้องไปข้างในใจ

“อาบแบบนี้ทุกวันก็ดีนะ”

[/img]
.
.
.
.
“สงสัยคุณภีมจะอิ่มของหวานเสียแล้วล่ะมั้ง ไอ้เราก็สงสัยว่าทำไมอาบน้ำนาน ที่แท้ก็มีสปาส่วนตัว บริการถูหลังให้แบบนั่งค่อมตัก ตายๆ อิจฉาโว้ย แกงส้มปลากระบอก แกงเลียงกะทิ กับปลาย่างยังจำเป็นอยู่ไหมวะไอ้เข้ม”
“มึงจะพูดให้ลูกมึงตื่นทำไมไอ้ดำ มึงต้องเจอแบบนี้ทุกวันจนกว่าคุณไทน์จะได้ออกไปจากเกาะนี่ล่ะ ทนไม่ไหวก็ไปโดดน้ำตายไป”

 :hao3:



Tinybell : พริมเงียบไปเลย คิดถึงนะครับ



[attachment deleted by admin]
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน13#(P.6)(23/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 23-05-2015 15:00:42
เดี๋ยวนะๆ   แชทบรรทัดสุดท้าย  :katai1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน13#(P.6)(23/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: suck_love ที่ 23-05-2015 15:02:42
 :pighaun: เลือดกระฉูดค่าาาา แซบบ 55555555
อยู่บนเกาะตลอดเลยก็ได้นะคะ ดูเหมือนภีมจะหลงเสน่ห์น้องวาไปแล้ว
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน13#(P.6)(23/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 23-05-2015 15:56:07
เลือดหมดตัว!!!
เดี๋ยว!! บรรทัดสุดท้ายนั่นคืออะไรรรรรรร
รอตอนต่อไปน้าาาา
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน13#(P.6)(23/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 23-05-2015 16:09:05
 :pighaun: :pighaun: :pighaun:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน13#(P.6)(23/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 23-05-2015 16:29:37
เลือดหมดตัวเลยจ้าาา
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน13#(P.6)(23/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 23-05-2015 16:34:26
อยากให้ภีมรู้ความจริงเร็ว ๆ จัง น้องไทน์เราจะได้เป็นเมียจริง ๆ ซักที ไม่ใช่ที่ระบายความแค้น
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน13#(P.6)(23/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 23-05-2015 17:17:07
 :o8: :-[ :impress2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน13#(P.6)(23/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 23-05-2015 18:51:43
เนื้อเรื่องเปลี่ยนชิมิ งงเบย เลยล้างสมองเริ่มอ่านใหม่ ฉากทำครัวมันครือ แม่เปลี้ย ชัดๆ 555
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน13#(P.6)(23/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 23-05-2015 20:16:32
เห็นผ่านๆ มาพักใหญ่แล้ว พอดีติดอ่านอยู่หลายเรื่อง โง้ยยยย...... :katai1: :katai1:
ติดอีกเรื่องแล้วสิเนี่ย :katai4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน13#(P.6)(23/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 23-05-2015 20:58:53
 :m25: :m25: ได้ฉากน้ำตกสมใจ กร้ากกกเลือดจะหมดถุง(?) แต่ที่ตกใจกว่าคือน้องไทน์ไม่ใส่เกงลิง? กรี๊ดดดดดดด :hao6:

แต่ๆๆถึงตอนนี้จะหวานงุงงิงฟรุ้งฟริ้งแค่ไหน...ไทน์หนูอย่าพึ่งยอมอ่อนให้อิคุณภีมนะ อย่าลืมสิมันทำอะไรกับหนูไว้บ้าง!! อะฮึ้ย :hao5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน13#(P.6)(23/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 23-05-2015 21:25:12
 :pighaun: :pighaun: :pighaun:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน13#(P.6)(23/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: TOY_SKY ที่ 23-05-2015 21:54:16
 :haun4: :jul1: :jul1: :jul1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน13#(P.6)(23/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 02-06-2015 21:53:59
มาต่อเถอะน๊า..................เค้าคิดถึงงง......................................... :monkeysad:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน13#(P.6)(23/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: rsmrypngpth ที่ 03-06-2015 16:46:21
อ๋อย ความดันขึ้น แชทนั้นคุณภีมสินะ หรือพอร์ช? น่าจะคุณภีมแหละ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน13#(P.6)(23/05/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 04-06-2015 19:19:30
 :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน14#(P.7)(05/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 05-06-2015 09:45:46

Passion 14
[/b][/size][/color]

อายจนอยากมุดน้ำหนี


             ประโยคนี้คงอธิบายความรู้สึกของวาเลนไทน์ในตอนนี้ได้ดีที่สุดเมื่อวงแขนแข็งแรงกอดประคองเอวบางเดินขัดๆไปที่กระท่อมแล้วเจอกับสายตาสองคู่ของคนที่นั่งเล่นบนแคร่กับอีกคนที่กำลังเอกเขนกรออยู่ที่เปล รอยแดงที่คอร่างโปร่งยังน่าอับอายไม่เท่าร่องรอยบนกายหนา คุณภีมสวมเสื้อกล้ามเพราะอย่างนั้นทั้งรอยเล็บยาวเป็นทาง รอยคิสมาร์กบนแผงอกล่ำ ไม่ต้องพูดถึงว่าจะเปิดเผยแก่สายตาสักแค่ไหน วาเลนไทน์หน้าร้อนฉ่าจนแทบลุกพรึบกับสายตาลูกน้องคุณภีมที่มองแบบรู้กัน ร่างโปร่งก้มหน้าหลบสายตาล้อเลียนขยับไปนั่งด้านในแคร่ขณะที่อันวาดเริ่มคดข้าวในหม้อแจกจ่าย

          วาเลนไทน์ก้มหน้าลุ้นตุ้มๆต่อมๆว่าฝีมือที่ถ่ายทอดมาจากย่ารสชาติจะพอเป็นสับปะรดสำหรับสามหนุ่มไหม ดวงตาคู่สวยเหลือบมองเห็นทั้งสามตักข้าวเข้าปากแล้วเงียบกริบมองหน้ากัน

“พอจะกินได้ไหมครับ หรือว่าต้องเททิ้ง” วาเลนไทน์กระพริบตาปริบๆเอ่ยถาม

“มีเมียทำได้แบบนี้หลงจนโงหัวไม่ขึ้น”

อันวาดเอ่ยเรียบๆขณะตักแกงส้มปลากระบอกยอดมะขามอ่อนเข้าปาก คำตอบที่หลุดออก
จากปากทำเอาวาเลนไทน์ก้มหน้าก้มตากินอย่างเดียวไม่กล้าเอ่ยถามอะไรต่อ   แต่ดูเหมือนตัวปัญหาจะยังหาเรื่องมาให้ไม่จบ

“แกะปลาให้หน่อย”

ภีมพริษฐ์เอ่ย วาเลนไทน์เงยหน้าขึ้นมองจึงได้เห็นสายตาที่จ้องเขม็งของคนข้างกาย แก้มขาวร้อนวาบ หัวใจกระตุก เมื่อเหลือบมองคนอื่นๆที่ทำหูทวนลมกินเหมือนไม่ได้ยินเสียงอะไร วาเลนไทน์ค่อยๆเลาะหนังส่วนที่พอกเกลือออกเผยเนื้อปลาแน่นๆหอมฉุยก่อนจะตักไปวางในจานของคนที่ทำตัวง่อยชั่วขณะ หากไม่ทันจะชักมือกลับ มือหนากลับจับหมับข้อมือบางกว่ายกขึ้นป้อนปลาเข้าปากด้วยสายตาที่จ้องกันไม่วางตา

วาเลนไทน์อ้าปากค้าง หัวใจเต้นรัว รีบชักมือกลับอย่างไว ใบหน้าแดงก่ำก้มหลบสายตาวูบ หัวใจเต้นกระหน่ำรุนแรงกับสายตาที่เหมือนจะดูดกลืนเขาเข้าไปทั้งร่าง

“อร่อยดี”

เขาบอก แต่จะด้วยสายตาแบบไหนวาเลนไทน์ไม่อาจรู้ได้ด้วยก้มหน้างุดตลอด ซึ่งหากใบหน้าเรียวเงยมองสักนิดจะเห็นแววตาแพรวพราวร้อยเล่ห์อย่างสัตว์นักล่าที่จะหยอกเหยื่อให้ตายก่อนลงมือกิน เหมือนอย่างที่ภีมพริษฐ์จงใจหลอกล่อให้วาเลนไทน์ตายใจก่อนจะกระชากหัวใจที่แปรเปลี่ยนจากพริมรตามาเหยียบขยี้จมดินอย่างสาแก่ใจ กว่าจะรู้ตัวว่าถูกหลอกให้หลงในห้วงเสน่หา วาเลนไทน์ก็ตาเหลือกจมเขี้ยวนักล่าเสียแล้ว

เสียทั้งตัว เสียทั้งใจ ให้เขาเหยียบย่ำเล่น!

 วาเลนไทน์อึกอักกับสายตาที่ส่งผ่านมาแม้ไม่เงยหน้า เขาเป็นผู้ชายแท้ๆเจอแบบนี้ย่อมกระอักกระอ่วนไม่น้อย  ไม่เข้าใจว่าภีมพริษฐ์ไม่นึกอายลูกน้องที่นั่งกินร่วมวงทนโท่นี่บ้างหรือไร แรงสะกิดยิกๆที่แขน วาเลนไทน์หันไปมองที่คนบุ้ยหน้าไปที่ปลา คิ้วเรียวขมวด ท่าทีลำบากใจ

“ถ้าไม่ป้อน ฉันจะกินนายแทนปลา” เสียงขู่กระซิบบอก ร่างโปร่งอึกอัก ก่อนที่เขาจะยื่นหน้ามากระซิบอีก

“ใช้มือนายแกะป้อนฉันหน่อยสิ หวานทั้งตัวอยู่แล้วไม่ใช่หรือ อยากรู้นายกับเนื้อปลา อย่างไหนจะหวานกว่า”

เขาป้อหยอดพร้อมหอมฟอด ตั้งท่าคอย วาเลนไทน์นิ่งค้าง แก้มร้อนฉ่า ใบหน้าแดงก่ำก้มงุดค่อยยื่นมือไปแกะเนื้อปลาสั่นๆพอๆกับจังหวะหัวใจที่เต้นถี่กระหน่ำ ส่งป้อนเข้าปากแบบไม่มองหน้าให้มันหมดเรื่องหมดราวไป หวิดเนื้อปลาจะร่วงหลุดมือ

ภีมพริษฐ์ขันกับท่าทีนั้น ฟันคมงับเบาๆที่ปลายนิ้วขณะปลายลิ้นแตะพอให้สะท้าน วาเลนไทน์เงยหน้าสบตา ความร้อนระอุแผ่ซ่านทั่วใบหน้าจนไม่อาจทานทน

“ผะ ผมอิ่มแล้ว ขอตัวก่อนนะครับ”

ร่างบางรีบผุดลุกจากแคร่เดินกระโผลกกระเผลกจากไปดึงสติตัวเอง วาเลนไทน์ต้องการพาตัวเองหนีไปให้พ้นจากสายตาที่จดจ้องเหมือนจะกลืนกินนี่เสียเพื่อให้หัวใจเต้นช้าลง

“ทำไมอยู่ๆ ท่าทีคุณถึงเปลี่ยนไปแบบนี้ได้ เกลียดผมมากไม่ใช่หรือ แล้วทำไม”

วาเลนไทน์แตะประโลมหน้าอกด้านซ้ายให้เต้นช้าลง เริ่มตระหนักถึงความหวาดกลัวในหัวใจตัวเองต่อท่าทีของเขา กลิ่นกายกรุ่นร้อนเร่าดั่งเพลิงฟอนหลอกล่อแมลงเม่า ฉุดดึงให้หลงใหล ตราบใดที่ความจริงยังไม่ปรากฏ ร่างบางไม่อาจเชื่อถือในท่าทีของเขาได้เลย

ภีมพริษฐ์ตวัดปลายลิ้นแลบเลียริมฝีปากเบาๆขณะมองคนที่ฝืนเดินกระเผลกๆจากไปอย่างเร่งรีบเหมือนควายหายทั้งที่เจ็บตัว ความใกล้ชิดเมื่อครู่ทำให้เสือร้ายรับรู้ได้ถึงจังหวะหัวใจของอีกคน

น้ำหยดลงหินทุกวัน หินยังกร่อน

แล้วน้ำผึ้งเจือพิษที่หยดลงบนหัวใจอ่อนๆทุกวัน มันจะทานทนอย่างไรไหว

ทั้งเสน่หาบทรักช่ำชองที่ปรนเปรอให้นั่นอีก ร่างกายที่ถูกเขาระเริงจนแปดเปื้อนคามือพร้อมเสียงกรีดหวาน

ร้ายกว่าการจ้วงกระหน่ำแทงซึ่งๆหน้า คือ สีหน้ายิ้มแย้มทว่าซ่อนคมมีดไว้เชือดกันข้างหลัง

คนไม่เคยเห็นว่าร้าย ใช่จะร้ายไม่เป็น

อย่า...

ให้คนอย่างเขาต้องแสดงด้านมืด

คนกระเหี้ยนกระหือรือความเลวทราม

ไม่คิดจะยั้งมือ!



ร่างโปร่งปลีกตัวออกมาจากสถานการณ์น่าอึดอัด หันรีหันขวางว่าจะหลบไปที่ไหนดี เมื่อกี้วาเลนไทน์เพิ่งกินข้าวไปได้ไม่กี่คำก็โดนต้อนจนมุมให้อับอายเล่นๆ ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากัน ความรู้สึกตรงปลายนิ้วที่ถูกงับมันยังรบกวน...กับท่าทีที่แปลกไป เหมือนหยอกให้ชะล่าใจก่อนตะปบเลือดพุ่งกระฉูดด้วยกรงเล็บแข็งแกร่ง

“ไปนั่งกินในเปลไหม”

เสียงร้องถามของร่างที่เดินตามมาพร้อมชี้ไปยังเปลญวนที่ผูกลอยอยู่เหนือลำธารระหว่างต้นไม้ใหญ่สองต้นริมน้ำที่ทอดเอนลง น้ำบริเวณนั้นมีก้อนหินเรียงรายซ้อนกันจนตื้นเขินขึ้นมา ภีมพริษฐ์ยื่นข้าวห่อใบตองให้ ข้างในมีข้าวเปล่ากับเนื้อปลาย่างแกะก้างออกแล้ว ส่วนตัวของร่างหนาถือแกงที่ใส่ในกระบอกไม้ไผ่ตัดสั้นทำเป็นถ้วยชั่วคราวกับกระบอกไม้ไผ่ใส่น้ำดื่ม ไม่รอให้อีกฝ่ายได้ตอบ ภีมพริษฐ์ก็เดินดุ่มลงไปก่อน วาเลนไทน์ส่ายหน้ากับคนเผด็จการเอาแต่ใจก่อนจะเดินตามลงไป

นั่งกินข้าวบนเปลแบบแช่เท้าในน้ำเย็นฉ่ำท่ามกลางเสียงน้ำตกไหลซู่ๆทำให้วาเลนไทน์รู้สึกดีไม่น้อย ร่างบางเปิบข้าวเข้าปากนั่งมองน้ำตก แมกไม้ร่มรื่น แมลงปอผีเสื้อบินว่อนอย่างเพลิดเพลิน ก่อนจะรู้สึกว่ามีอะไรสะกิดแขน วาเลนไทน์หันไปมองคนหน้าบูดข้างกาย เหมือนเพิ่งนึกได้จึงเลื่อนห่อข้าวในมือให้เขา

“ฉันไม่ชอบกินข้าวแล้วมือเปื้อน บอกไปแล้วนี่”

เขาบอกอย่างคนเอาแต่ใจพร้อมจ้องหน้ากดดัน วาเลนไทน์ถอนใจเฮือกกับคนตัวใหญ่ใจงอแง

“รู้ไหมครับว่าบางทีคุณก็ทำตัวเหมือนเด็กอย่างไม่น่าเป็นไปได้กับมาดผู้บริหารบริษัทใหญ่”

ร่างบางเอ่ยขณะป้อนข้าวให้เขา ที่ยอมไม่ใช่อะไรหรอก วาเลนไทน์อยากตัดปัญหา ไม่อยากมีเรื่องกับเขาเพราะอย่างไรเสียก็สู้ไม่ได้ เผลอๆคนโมโหหิวจะพาลพาโลฟาดงวงฟาดงาลงกับข้าวกับปลา จะพาลไม่ได้กินกันหมด สู้ป้อนๆให้จบไป วาเลนไทน์เคยป้อนข้าวให้หลาน เจ้าตัวเล็กจ้ำม่ำยิ้มง่ายไม่โยเยเหมือนคนตัวยักษ์หน้าบูดบู้บี้แถวนี้ คิดแล้วก็หลุดยิ้มด้วยความเอ็นดู

“ยิ้มอะไร”

เสียงเข้มเอ่ยถามพร้อมงับนิ้วเรียวไว้เป็นตัวประกันไม่ยอมปล่อยหากไม่ได้ยินคำตอบ วาเลนไทน์ส่ายหน้ากับความเกเรของเขาก่อนตอบ

“รู้ไหม ผมเคยป้อนข้าวหลาน แกยังไม่งอแงเท่าคุณ แถมยังแย่งช้อนจะกินเองด้วยซ้ำ ปล่อยมือผมแล้วเคี้ยวข้าวได้แล้วครับคุณภีมพริษฐ์ อมข้าวฟันจะผุเอานะ”

วาเลนไทน์สัพยอก แสร้งก้มตักแกงป้อนให้เขาซ่อนอาการกลั้นยิ้มสุดชีวิต ร่างบางป้อนคนอยากกินแต่กลัวมือเปื้อนสลับกับกินเองจนข้าวหมด ทุกอย่างเป็นวัสดุธรรมชาติจึงปล่อยลงน้ำได้อย่างไม่ต้องกังวล วาเลนไทน์ลุกไปล้างมือแล้วจึงเดินมานั่งข้างเขา

“ผลไม้ครับคุณภีม”

เกลี้ยงนำขนุนสุกแกะเม็ดแล้วห่อในใบตองกับกล้วยน้ำว้าสุกลูกโตมาส่งให้ มือหนารับไว้ก่อนจะหันมาใช้สายตากดดัน

“โอเค ผมเข้าใจแล้ว”

วาเลนไทน์หยิบชิ้นขนุนสุกส่งเข้าปากคุณชายสะอาด แวบหนึ่งร่างโปร่งเห็นแววพึงใจในสายตาคู่นั้น บรรยากาศผ่อนคลายลงเพราะคนตัวใหญ่ไม่ได้แผลงฤทธิ์อะไร ต่างฝ่ายต่างกินเงียบๆ มือบางปอกกล้วยป้อนเขา คุณภีมพริษฐ์ดูไม่ใช่คนเรื่องมากเรื่องเมนูอาหาร และดูท่าจะชอบทานผลไม้

“ปกติพี่เกลี้ยง กับพี่อันวาดต้องป้อนคุณแบบนี้หรือเปล่าครับ”

วาเลนไทน์โพล่งถามตรงๆยังผลให้คนกำลังจะกลืนกล้วยสำลักในทันที

แค่กๆ แค่กๆ

วาเลนไทน์รีบลูบหลังหาน้ำให้เขาดื่ม

“ถามอะไรน่าเกลียด ขนลุก” เขาทำท่าขนลุกขนชัน

“อ้าว ก็ผมก็ผู้ชาย คุณยังให้ผมทำอะไรแบบนี้ให้ บรรยากาศสีม่วงแปลกๆแบบนี้คุณไม่รู้สึกอะไรบ้างหรือ”

“นายเป็นเมียฉัน นอกจากนายแล้ว ฉันก็ไม่คิดจะมีอะไรกับผู้ชายคนไหนอีก”

เขาหลุดตวาดเสียงขุ่น ไม่ทันฉุกคิดคำพูดตัวเอง วาเลนไทน์หยุดคำถามลงด้วยความรู้สึกแปลกๆ

...นอกจากคุณ ผมก็ไม่คิดจะให้ใครรุกล้ำเอกราชผมได้เหมือนกันเหอะ...

“อ๊ะ รางจืดนี่”

วาเลนไทน์ลุยน้ำจ๋อมแจ๋มเดินไปยังไม้เถาดอกสีม่วง มือเรียวสาวเอามาเถายาว สายตาเหลือบไปเห็นเมล็ดต้อยติ่งแก่สีดำ สมองใสนึกอะไรแผลงๆออกจึงเก็บติดมือมา ภีมพริษฐ์มองอีกฝ่ายด้วยความฉงน วาเลนไทน์สาวเครืออะไรยาวๆดอกสีม่วงเดินยิ้มแฉ่งมาทิ้งตัวนั่งข้างๆ

“นี่คือ รางจืด ฝักมันแหลมๆนี่ ตอนเด็กๆผมเคยเอาไม้มาเสียบทำเป็นนกหัวขวานตีหัวกัน เจ็บเอาเรื่อง”

วาเลนไทน์ทำปากยู่ประกอบ

“แต่ที่เด็ดต้องนี่เลย น้ำหวานตรงขั้วดอกนี่” วาเลนไทน์เด็ดดอกรางจืดออกแล้วดูดน้ำหวานตรงขั้วดอก

“ตอนเด็กช่วงปิดเทอมไปเที่ยวบ้านย่า ผมกับริสาชอบแปลงร่างเป็นผึ้งมุดพุ่มดอกเข็มดูดน้ำหวาน บางทีมุดจนเจอผึ้งกับแตนต่อยเอาก็มีนะ ฮ่าๆ แต่รางจืดนี่ชอบเป็นพิเศษเพราะมีนกหัวขวานให้เล่นด้วย ลองไหมฮะ”

วาเลนไทน์เด็ดดอกรางจืดออกแล้วส่งให้เขาลองดู ภีมพริษฐ์ลังเลนิดหน่อย ก่อนจะก้มลงดูดน้ำหวานจากขั้วดอกรางจืดในมือบาง เขานิ่งไปนิดเมื่อได้ลองทำอะไรที่ไม่เคยทำมาก่อน

“หวานดีใช่ไหม”

วาเลนไทน์ยิ้มให้ พร้อมเด็ดอีกหลายดอกส่งให้สลับกับดูดกินเอง ภีมพริษฐ์มองคนที่มีความสุขได้กับสิ่งเล็กๆน้อยๆด้วยความรู้สึกประหลาด ใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนเข้าใกล้ปากอิ่ม

“ฉันอยากชิมรสชาติที่หวานกว่านี้”

พูดจบพร้อมฉกจูบคนกำลังเผลอ วาเลนไทน์ไม่ทันตั้งตัวก็ถูกอีกฝ่ายรุกล้ำได้ง่าย มือเรียวจับต้นแขนล่ำแน่นเมื่อถูกรุกราน

“อืม อื้อ ฮ่า...”

วาเลนไทน์หอบหายใจหลังคนปล้นจูบถอนริมฝีปากออกไปแบบหน้ามึนๆ ผ่านมาหลายครั้งแต่ร่างบางก็ไม่ชินเสียที

“อะ อันนี้ยิ่งเด็ด อมไว้สักแปบ รับรอง อื้อหือ”

วาเลนไทน์ยื่นเมล็ดต้อยติ่งให้ ตั้งท่าเตรียมวิ่งในใจ ภีมพริษฐ์รับไปใส่ปากอมแบบไม่คิดอะไร ก่อนจะ...

“วาเลนไทน์!”

เขาผุดลุกวิ่งจ้ำตามร่างบางที่ติดสปีดวิ่งลิ่วๆหนีอย่างนกรู้เมื่อเมล็ดต้อยติ่งแตกโพล๊ะในปากเขา ร่างบางวิ่งไปสลับกับหัวเราะไป

“ก็คุณชอบทำหน้ามึนจูบผมนี่นา ผมก็ต้องเอาคืนบ้าง ฮ่าๆ”

วาเลนไทน์หัวเราะก๊ากให้คนที่ทำหน้าพะอืดพะอมถ่มเมล็ดต้อยติ่งออกจากปาก ร่างโปร่งหันมาวิดน้ำใส่คนที่วิ่งไล่กวดมาติดๆ

“นายนี่มัน ฉันไม่ตลกด้วยเลยนะ!”

“อะไรเล่า ทีคุณยังจับผมลงไปเซย์ฮัลโลกับพี่เข้ทั้งที่ผมกลัวแทบตายเหอะ”

วาเลนไทน์เชิดหน้าค้อนแบบเคืองๆ ภีมพริษฐ์มองคนทำหน้างอไม่พอใจใส่เขา

“นี่นายงอนฉัน?”

ร่างสูงเลิกคิ้วถาม ปกติลูกน้องเขาแต่ละคนไม่เคยมีใครมีโหมดแบบนี้ ทั้งเกลียดทั้งอันวาด วาเลนไทน์ได้ยินถึงกับหันขวับ

“บ้าสิ ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะ” วาเลนไทน์หน้าบูด

“แต่ที่ทำอยู่นี่ มันอาการเมียงอนผัวชัดๆ ฉันเคยเห็นน้องพิ้งค์ทำแบบนี้เวลาเคืองไบรอัน”

เขาย่างเท้าเข้าประชิดตัว ยื่นใบหน้าเข้าไปจนจมูกแทบชิด พลางพูดใกล้ปากอิ่มด้วยสายตาพราว วาเลนไทน์อ้าปากพะงาบเถียงไม่ออก

“คุณตาไม่ดี ต้องล้างตา นี่แน่ะ”

วาเลนไทน์ถอยหลังวิดน้ำใส่ ร่างหนาไม่ยอมให้ถูกเล่นงานฝ่ายเดียวเพราะเขาเองก็ซัดน้ำกลับ
เสียงหัวเราะร่วนดังขึ้นจากลำธาร ร่างสองร่างเปียกมะล่อกมะแล่กแต่ยังซัดน้ำใส่กันไม่หยุด ลูกน้องสองคนของภีมพริษฐ์ชะโงกหน้าดูที่ลำธาร

“มีเมียเด็กนี่ คุณภีมกระชุ่มกระชวยแฮะ” เกลี้ยงว่า

“น่ากลัวล่ะสิไม่ว่า แบบนี้คุณภีมจะแพ้ทางให้ศัตรูเข้าสักวัน”

อันวาดเอ่ยเสียงเรียบจากที่มองด้วยสายตาคนภายนอก

“ปล่อยไว้ไม่ได้แล้ว” เสียงเข้มพึมพำกับตัวเอง



         วาเลนไทน์ไม่รู้ตัวเองหลับไปนานเท่าไหร่ หลังจากเล่นกันจนเปียกชุ่มต่างฝ่ายต่างผลัดเสื้อผ้าแล้วร่างสูงก็ผละไปช่วยลูกน้องต่อ ส่วนวาเลนไทน์ก็เดินมางีบที่เปล ร่างบางลืมตาตื่นอ้าปากหาวหวอดพลางบิดขี้เกียจคลายปวดเมื่อย ตั้งแต่หักโหมทำงานส่งก่อนสอบชนิดอดตาหลับขับตานอน จนอ่านหนังสือสอบแบบแทบรากเลือด แล้วก็ถูกลากมาปลุกปล้ำที่นี่ต่อ ครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าร่างกายได้พักผ่อนเต็มที่ท่ามกลางธรรมชาติ ร่างโปร่งบิดตัวกวาดสายตามองรอบๆ ก่อนจะอ้าปากค้าง...

         ธารน้ำตกไหลซู่ซ่ากระแทกตัวลงเบื้องล่าง แสงแดดสาดส่องทำมุมตกกระทบเกิดเป็นรุ้งกินน้ำเล็กๆพาดผ่านข้างน้ำตก แต่นั่นยังไม่ตื่นตาตื่นใจเท่ากับกวางที่กำลังดื่มน้ำริมน้ำตกใกล้ๆกับรุ้งกินน้ำ และนกยูงกำลังแพนหางรำแพนอีกฟาก ไม่นับนกสวยๆอีกหลายตัวที่บินวนจิกกินลูกไม้ วาเลนไทน์ตื่นตากับภาพธรรมชาติตรงหน้า

“สวยใช่ไหม ถ้ากระท่อมสร้างเสร็จ ระเบียงที่ยื่นเข้าหาน้ำจะมองเห็นน้ำตกชัดเลยล่ะ อ้อ กวางกับนกยูงนี่ไม่ผิดกฎหมายนะ นกยูงสายพันธุ์อินเดียกับกวางเลี้ยงน่ะ พามาตั้งแต่เล็กๆแล้วปล่อยให้หากินเองในป่าจนคุ้นเคย”

เกลี้ยงบอกยิ้มๆกับคนที่เห็นบรรยากาศสวยงามของที่นี่ครั้งแรก

“คุณลองนึกภาพ ตื่นเช้ามีเสียงนกเขาขันปลุก ออกไปวิ่งออกกำลังกายรอบชายหาด สูดอากาศรับไอเย็นๆรอดูพระอาทิตย์ขึ้น เดินดูปูลม ดูอุหมัง ย่ำเท้าบนทรายนุ่มๆให้คลื่นซัดสาด สายๆร้อนหน่อยก็มาอาบน้ำที่น้ำตก นอนเปลรับลมเย็นๆ ดมกลิ่นหอมๆของดอกไม้ ดูพวกกวางมาดื่มน้ำริมลำธาร ตกดึกนอนดูดาวสวยๆเกลื่อนฟ้าที่สระว่ายน้ำ หรือดูหิ่งห้อยที่นี่”

เกลี้ยงหยุดมองคนที่ทำหน้าเคลิ้มตามในสิ่งที่เขาพูด คนตรงหน้าดูจะหลงใหลกับธรรมชาติตรงหน้าไม่น้อย

“หรือวันไหนอยากดำดูปะการังน้ำตื้น ดูหอยเม่นก็ทำได้ แต่อ้อ คุณภีมห้ามให้อาหารพวกปลานะครับ ให้ดูได้อย่างเดียว ปลาจะติดเป็นนิสัย เสียสมดุลระบบนิเวศน์”

“ดำดูปะการังน้ำตื้น จริงสิ มาทะเลทั้งทีต้องดำดูปะการังกับเล่นน้ำให้ฉ่ำปอด” วาเลนไทน์เสียงใส

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า คุณลืมไปแล้วหรือว่าคุณถูกฉุดมา ไม่ได้มาเที่ยว”

เกลี้ยงอดขันกับท่าทีอีกฝ่ายไม่ได้

“น่าเสียดายที่ว่าที่เจ้าสาวกลับมองไม่เห็นหัวใจที่คุณภีมจะมอบให้ คุณพริมไม่น่ามีคนอื่น อยากบอกว่าไข่มุกที่นี่เป็นมุกธรรมชาติ น้ำงามมาก”

วาเลนไทน์นิ่งไปกับสิ่งที่เกลี้ยงพูด ในเมื่อมาถึงขั้นนี้เขาถูกลากมาเกี่ยวด้วยเต็มๆ เขาจะต้องพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเอง ต้องหาทางติดต่อกับพริมรตา

“ผมไม่ขอให้ใครเชื่อ ในเมื่อหลักฐานมันบังเอิญมัดตัวผมขนาดนั้น แต่ขอโอกาสให้ผมได้พิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองได้ไหม ผมจะติดต่อแล้วพาพริมมายืนยันต่อหน้าทุกๆคน ได้โปรดให้โอกาสผมหน่อย” วาเลนไทน์ร้องขอ

“คุณต้องบอกคุณภีมครับ อย่างที่บอก ผมทำได้แค่ห้ามตอนคุณภีมฟิวส์ขาดไม่ให้พลั้งมือทำอะไรคุณรุนแรง แต่เรื่องอื่นนอกเหนือนี้ผมคงยุ่มย่ามอะไรไม่ได้” เกลี้ยงบอกก่อนจะเดินจากไป




“พี่เกลี้ยงบอกว่า คุณจะคุยกับผมหรือครับ”

วาเลนไทน์ถามคนที่นอนคว่ำหน้ายาวเหยียด มือกดโทรศัพท์เล่นบนเบาะริมสระ ข้างๆมีเทียนหอมในกะลามะพร้าวจุดให้กลิ่นหอมอ่อนๆช่วยผ่อนคลาย กับรังผึ้งไม่ใหญ่นักมีน้ำหวานเยิ้ม

“อืม”

เขาครางรับในลำคอพลางวางโทรศัพท์ลง สายตาคมเหลือบขึ้นมองขาขาวที่โผล่พ้นชายเสื้อเชิ้ต วาเลนไทน์เป็นพวกขนน้อย ขนตามตัวบางมากจนแทบมองไม่เห็น ยิ่งเขาอนุญาตแกมบังคับให้ร่างโปร่งใส่ได้แค่เสื้อเชิ้ตตัวโคร่งกับชั้นใน หรือไม่ก็เสื้อกล้ามหลวมๆหลุดบ่ากับชั้นใน จุดประสงค์คือตั้งใจกลั่นแกล้งให้อับอาย กลับกลายเป็นเขาที่ได้เห็นผิวขาวเนียนล่อตาล่อใจก่อนนอนทุกคืน ยิ่งช่วงนี้เจอแดดแรงๆที่เกาะ ผิวขาวโดนแดดจนคล้ำขึ้นทำให้ดูเซ็กซี่เย้ายวนไม่น้อย

วาเลนไทน์พยายามจะดึงชายเสื้อลงคลุมขาอีกหน่อยเมื่อเจอสายตาที่เมียงมองแถวต้นขา ปกติผู้ชายด้วยกันก็ไม่นึกกระดากอะไร แต่กับเขา...คนที่เลยเถิดกันไปถึงไหนต่อไหน วาเลนไทน์ไม่อาจทานทนสายตาคมได้สักที

“คุณภีมมีอะไรหรือครับ ผมเองก็อยากจะคุยกับคุณเหมือนกัน”

“ฉันเมื่อย นวดให้หน่อย นวดไปคุยธุระนายไปด้วยก็ได้”

เขาบอกเสียงเรียบ วาเลนไทน์ทิ้งตัวลงนั่งข้างๆ มือเรียวบีบนวดไปตามกล้ามเนื้อขึ้นลอนสวยของเขา ลงน้ำหนักมือหนักเบาตามที่เคยนวดให้ปู่ให้ลุงนั่นแหละ

“ผมอยากโทรหาที่บ้านบ้าง หายมาหลายวันแล้ว ถึงผมจะชอบเที่ยวบ่อยๆ แต่ก็จะติดต่อพวกเขาตลอด ทั้งไลน์ ทั้งเฟสบุ๊คอีก ปกติผมจะลงรูปที่ที่ผมไปตลอด”

“พรุ่งนี้แล้วกัน” เขาตอบสั้นๆ พลิกตัวพลางยันกายขึ้นนั่ง

“กินน้ำผึ้งป่าด้วยกัน ทำให้หลับสบาย พี่เกลี้ยงได้มาเมื่อตอนบ่าย”

เขาบอกพลางยื่นรังผึ้งที่วางพาดในชามแก้วให้ กลิ่นหอมหวานตามธรรมชาติแท้ๆเชิญชวนให้ลิ้มลอง จำได้ว่าตอนเด็กๆริสาฉี่รดที่นอนไม่หายเสียที ลุงเลยเอาน้ำผึ้งป่ามาให้ดื่มก่อนนอนทุกวัน ยกมาทั้งรังเก็บไว้ในตู้กับข้าวผึ้งตอมหน้าตู้หึ่งๆ วาเลนไทน์เลยได้อานิสงส์ได้ดื่มน้ำผึ้งเดือนห้าแท้ๆไปด้วย

“ยกดื่มจากรวงนั่นแหละ หวานดี”

เขาบอกเมื่อเห็นท่าทีเก้กัง วาเลนไทน์จรดริมฝีปากลงชิมรสชาติหอมหวานโดยมีสายตาคมมองกลีบปากสีธรรมชาติเจือน้ำผึ้งด้วยความรู้สึกร้อนวูบวาบ วาเลนไทน์ตวัดลิ้นเลียคราบน้ำผึ้งที่ติดริมฝีปากขณะวางรังผึ้งลง ดวงตาคู่สวยสบกับสายคมกล้าที่ขยับเข้าใกล้

“ให้ฉันชิมรสชาติน้ำผึ้งป่าแท้ๆหน่อย จะหวานแค่ไหน”

มือหนาเชยคางมนขึ้นรับจูบลึกล้ำ กวาดต้อนช้าๆอ่อนหวานคล้ายทะนุถนอมก่อนจะเพิ่มจังหวะหนักหน่วงขึ้นตามแรงอารมณ์
ร่างหนาถอนจูบออกเมื่อตักตวงจนพอใจพลางเอ่ย

“ฉันมีข้อแม้เกี่ยวกับการใช้โทรศัพท์ของนายข้อหนึ่ง”

เขาเอ่ยกับกลีบปากฉ่ำเย้ายวน ดวงตาปรือปรอยปรือขึ้นสบตาอย่างฉงน

“อะไรหรือครับ”

“หนึ่งตัวเลขต่อหนึ่งรอบ เบอร์โทรที่นายจะโทรไปมีกี่มีตัวเลข นายก็ต้องปรนเปรอให้ฉันจำนวนเท่านั้น นั่นล่ะ ข้อตกลงสำหรับคืนนี้"

.
.
.
.

พลบค่ำ หลังกินข้าวเย็นเสร็จ ขณะที่เกลี้ยงไปเรียกวาเลนไทน์มานวด

“คุณภีมครับ ผมขอคุยอะไรด้วยได้ไหมครับ”

“มีอะไรหรือ” ภีมพริษฐ์เห็นอีกฝ่ายหน้าเคร่งเครียดจนอดสงสัยไม่ได้

“เรื่องคุณวาเลนไทน์ คุณภีมหยุดมือแค่นี้ได้ไหมครับ ที่เหลือผมจะลงมือแทนให้ ผมอดเป็นห่วงคุณไม่ได้จริงๆ”

“นี่นายคิดว่าคนอย่างฉันจะเพลี่ยงพล้ำให้เด็กที่กลัวฉันจนหัวหดคนนั้นน่ะหรือ ตลกน่าอันวาด นี่ไม่ใช่ในละครนะ”

“แต่ผมไม่อยากให้คุณประมาท คุณวาเลนไทน์ไม่เหมือนคนอื่นๆของคุณ”

“มันก็แหงล่ะ ฉันนอนแต่กับผู้หญิง ไม่ได้มีรสนิยมอะไรแบบนั้น นี่เพราะแค้นหรอกถึงได้ลากมาย่ำยีเล่นระบายอารมณ์ ไม่ต้องกลัวว่าจะท้องด้วย”

“แต่ความแค้นเหมือนไฟที่เผาไหม้ทุกอย่างรอบตัวให้พินาศโดยไม่เลือกว่าใคร คุณเองก็กำลังกระโจนลงเล่นกับไฟ ผมกลัวว่าไฟมันจะลวกคุณเข้าสักวัน โปรดอย่าลืมว่า คนที่เริ่มจุดไฟมีโอกาสเป็นคนแรกที่จะถูกเปลวไฟเผาไหม้ ได้โปรดยื่นไฟนั้นให้ผมเสี่ยงถูกลวกแทนเถอะครับ”

สายตาคมสบตากับผู้เป็นเจ้านายความแน่วแน่แสดงเจตจำนง เขายินดีเดิมพันด้วยการกระโจนลงเล่นกับไฟแทนนาย


 o18




Tinybell : พริมเงียบไปเลย คิดถึงนะครับ

Tinybell : ผมรอข้อความจากคุณทั้งวัน พริมเป็นอะไรไปครับ

 :pig4:







หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน14#(P.7)(05/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 05-06-2015 10:49:23
 :z1: รอวันที่คุณภีมติดกับตัวเอง ต้องตามงอนง้อไทน์เช้า-เย็น :a14:
เดี๋ยวนะ อีตาอันวาดจะขอโดนไฟลวกแทนเจ้านาย หมายความว่า
แกจะลิ้มลองน้องไทน์เรอะ :m16: :m31: :angry2: หยุดเลยๆ ห้ามยุ่งเลยแกน่ะ


แล้ว o22 อีเจ้าของไลน์ Tinybell มันเป็นใคร? พ่อเด็กในท้องพริมใช่ไหม?
หงิดหงุด หงุดหงิดอีตาคนนี้
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน14#(P.7)(05/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 05-06-2015 13:33:29
อันวาดแกมีคู่แล้วนะ  อย่ามาๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน14#(P.7)(05/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 05-06-2015 14:22:24
ภีมจะโดนไฟเผาซะเอง
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน14#(P.7)(05/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 05-06-2015 18:22:16
 :a5: อ่ะเอ่ออันวาดคะ จะลงเล่นแทนนี้คือยังไง รู้อยู่หรอกว่าห่วงนาย แต่ทำแบบนั้นมันดีแล้วเรอะ!แค้นใครแค้นมันสิอันวาดดด

อิTinybell นี้มันใครอี๊กกกกกกกพ่อเด็กชิมิ หนอยๆๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน14#(P.7)(05/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 05-06-2015 19:19:53
ขอสารภาพว่าเราดองเอาไว้เพื่ออ่านทีเดียวเยอะๆค่ะ เห็นรีไรท์ด้วย
รู้สึกเหมือนว่าปมต่างๆมันจะไม่ไกลกว่าตัวภีมเลย
เชื่อทุกอย่างง่ายเพราะอคติ 1 จากเรื่องพ่อ-แม่    พ่อเองก็เจ้าชู้ทิ้งลูกทิ้งเมียไปมีมีเมียมีลูกใหม่  ถ้าหากว่าภีมจะแก้แค้นก็น่าจะเป็นส่วนนี้มากกว่า

อคติ 2 น้องเขยที่เคยคบกับพริม   คนๆนี้อคติบังตามากถึงแม้นว่าตอนนี้จะมามีความสุขกับน้องสาวภีมแล้วก็ตาม ใจก็ยังอคติไปหาหลักฐาน มาบอกภีม - อคติอีกนั่นแหละ

อันวาดก็อคติเพราะเมียมีชู้

ทุกคนได้รับข้อมูลมาแบบมีอคติ ปัญญาจึงไม่บังเกิด ไม่ไคร่ครวญ   เราว่าเข้าตำราหมองูตายเพราะงู ทำเขาโดยไม่ไตร่สรวญ  ครึ่งแรกก็ทำเขาอย่างเดียว ครึ่งหลังก็ทำการง้อเมียทั้งคู่แหละ

พริมเป็นแบบอย่างของผู้หญิงเก่งที่ไม่น่าชื่นชม  นางไปหาตัวเลือกที่ดีกว่าเสมอ รักตัวเองมากโดยไม่แคร์ว่าคนรอบข้างเป็นไง ได้รับผลสะท้อนยังไง   เราดูแล้วนางเผื่อเลือกและยัดเยียดตัวเองให้กับไทน์มากๆ  สมมุตืว่าไทน์ได้เสียกับนางจริง เรื่องที่นางท้องก็อาจจะไม่บอกไทน์ว่าไม่ใช่ลูกไทน์  นี่ขนาดนางคาราคาซังอยู่กับภีมนะ  นางอาจจะโดนหลอก ขืนใจ เสียท่า แต่การจัดการกับปัญหาของนางแย่มาก


หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน14#(P.7)(05/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 05-06-2015 20:07:07
กรุณาเปิดอ่านไลน์ หรืออะไรก็ตามของอิตานี่ทีเถอะเจ้าค่ะ
น้องไทน์ของเดี๊ยนพรุณไปทั้งตัวแล้วววววว
ขอให้ไฟนั้นแผดเผาคืนสนองคุณภีมให้หนัก
คุณพี่อันวาดกลับไปอยู่เฉยๆเถอะ
รอตอนต่อไปเนอะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน14#(P.7)(05/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 05-06-2015 20:45:34
รออ่านต่อนะครับ  :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน14#(P.7)(05/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 05-06-2015 21:17:12
ไฟจะแผดเผาให้เธอไม่เหลืออะไร แม้หัวใจของเธอ~~
ร้องเพลงนี้ให้คุณภีมฟังเบาๆแล้วจากไป  :katai3:
มาอัพบ่อยๆนะคะ  :3123: :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน14#(P.7)(05/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: TOY_SKY ที่ 05-06-2015 22:06:22
เอาแล้วๆๆ  ถ้าภีมยอมให้อันวาดทำหน้าที่แทนนะ
โกรธมากๆๆ  ให้เลิกเป็นพระเอกเลย 
 :m31: :m31: :fire: :fire: :angry2: :angry2: :m16: :m16:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน15#(P.7)(06/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 06-06-2015 14:47:44
Passion 15


         นัยน์ตาคู่สวยลืมตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการปวดหน่วงๆที่สะโพก ตรงหน้าคือร่างใหญ่ในเสื้อกล้ามสีขาวที่นอนตะแคงหันหลังให้ จมูกที่เริ่มคุ้นเคยกับกลิ่นกายร่างหนาฟุดฟิดกับกลิ่นกายที่เปลี่ยนไป วาเลนไทน์ไล่สายตามองร่างที่นอนตะแคงหันหลังให้ก่อนจะดีดตัวถอยห่าง ผุดลุกด้วยความตกใจ ดวงตาตื่นตระหนกกวาดมองรอบห้องจึงได้รู้ว่าไม่ใช่ห้องที่ตนเองนอนกับร่างสูงทุกคืน

“นี่มันอะไรกัน!”

วาเลนไทน์ร้องลั่น ร่างหนาผิวเข้มแบบหนุ่มลูกน้ำเค็มพลิกตัวนอนหงาย ตวัดสายตามองร่างโปร่งในชุดเสื้อเชิ้ตหลุดลุ่ยเปิดไหล่ลาดขาวเนียน มีรอยจูบรอยฟันจางๆที่กำลังตื่นตะลึงกับการได้มานอนร่วมเตียงกับเขาโดยไม่รู้ตัว

“ก็อย่างที่เห็นนั่นล่ะ”

อันวาดตวัดผ้าห่มคลุมกายออก ร่างสูงใหญ่แข็งแกร่งสวยงามด้วยมัดกล้ามหนาล่อนจ้อนเปลือยเปล่า อันวาดลุกจากเตียงลงไปฉวยผ้าขาวม้ามานุ่งต่อหน้าร่างโปร่งที่กำลังยืนอ้าปากค้าง

“คุณภีมเบื่อคุณแล้วก็เลยยกให้ผมมากินต่อ” อันวาดขยายความต่ออีกหน่อย

“ยกผม...ให้ลูกน้องปู้ยี่ปู้ยำต่อนี่นะ”

วาเลนไทน์แค่นคำพูดเสียงสั่นอย่างไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน วูบหนึ่งร่างบางรู้สึกขยะแขยง สะอิดสะเอียนร่างกายตัวเองจนอยากฉีกทึ้งเสื้อผ้าแล้วออกให้หมด

“ไหนๆก็เคยกับผู้ชายมาแล้ว จะผมหรือไอ้เกลี้ยงอีกสักคน ร่างกายคุณก็คาวอยู่ดี”

“ผมไม่ใช่ของเล่นที่เล่นจนเบื่อแล้วก็เขี่ยทิ้ง...ฮึก ผมเป็นคน มีชีวิต มีจิตใจ เลือดเนื้อนี้พ่อแม่ผมล้วนภูมิใจที่ผมได้เกิดมา แล้วทำไมพวกคุณทำเหมือนผมไม่ใช่คน!”

วาเลนไทน์ตวาดลั่น หยาดน้ำใสคลอหน่วยตางามที่จ้องเขม็ง

“สนุกกันมากใช่ไหม ที่เห็นชีวิตคนอื่นเป็นของเล่น”

วาเลนไทน์สาวเท้าเข้าประจันหน้าอย่างไม่เกรงกลัว

“เวลาที่พวกคุณระเริงสุขเหยียบย่ำอยู่บนหัวคนที่ทุกข์น่ะ สนุกมากไหม นั่นล่ะ คำตอบผม”

อันวาดตอบเสียงเรียบไร้อารมณ์มองร่างสั่นระริกด้วยความโกรธเคืองตรงหน้า

“แต่ถ้าอยากรู้ว่าสนุกมากแค่ไหน เดี๋ยวผมรีเพลย์ให้อีกรอบก็ได้”

เสียงเข้มเอ่ยพร้อมตะครุบต้นแขนเล็กกว่ากดลงเตียง วาเลนไทน์ตื่นตระหนก ดวงตากวางคู่สวยเบิกโตด้วยความหวาดหวั่น มือเรียวพยายามผลักไสร่างหนาที่ทาบทับบนตัว

“มะ ไม่เอานะ พี่อันวาด อย่า!”

วาเลนไทน์ร้องห้ามใบหน้าคมที่กำลังจะฝังยังซอกคอ เรียวขาทั้งถีบทั้งยันชุลมุนให้ตัวเองรอดจากกรงเล็บมาร

เพล้ง!

เสียงเครื่องกระเบื้องตกกระแทกพื้นเสียงดังลั่น ร่างสองร่างบนเตียงหันขวับไปมองยังต้นเสียง ร่างเล็กยืนตะลึงตรงหน้าประตูหลังเศษซากที่แตกกระจาย ของเหลวข้างในหกเรี่ยราดกระจายเปรอะพื้น

“ขะ ขอโทษที่ขัดจังหวะ”

กีรติกานต์เสียงสั่น มือบางปิดประตูให้ก่อนจะรีบวิ่งจากไปโดยเร็ว วาเลนไทน์ได้สติก่อน ร่างโปร่งผลักอันวาดออกจากตัว ก่อนจะรีบพาร่างปวดหน่วงของตัวเองออกไปเช่นกัน


          วาเลนไทน์วิ่งกลับไปยังห้องนอนร่างหนา มือบางเปิดผลัวะเข้าไปโดยไม่เคาะ ไร้เงาร่างสูงบนเตียง วาเลนไทน์ตรงดิ่งไปเปิดประตูห้องน้ำแต่ก็ยังไร้ร่องรอย ร่างบางตรงไปที่ระเบียง เปิดประตูออกไปชะเง้อมองจึงได้เห็นร่างสูงใหญ่กำลังวิ่งจ๊อกกิงแถวชายหาดท่าทางสบาย อารมณ์กรุ่นโกรธเดือดปุดขึ้นในใจทันที วาเลนไทน์รีบพาตัวเองลงมาดักรอเขาหน้าบ้าน

พลั่ก!

ใบหน้าคมคายสะบัดตามแรงชกแบบไม่ทันตั้งตัว ภีมพริษฐ์ตั้งการ์ดรับหมัดลุ่นๆที่กำลังจะกระแทกใบหน้าเขาซ้ำอีกรอบ วาเลนไทน์ทั้งชกทั้งเตะ ส่งทั้งหมัดและเท้าประเคนให้คนใจร้าย ภีมพริษฐ์ถอยฉากพร้อมรวบร่างโปร่งเหวี่ยงลงทราย

“หยุดบ้าเสียที!”

“ผมบ้า แต่คุณมันไม่ใช่คน!”

วาเลนไทน์พยุงตัวลุกพร้อมปรี่เข้าหา หัวใจที่เคยหวั่นเกรงในอำนาจของเขาบัดนี้ไม่มีเหลือ ไม่เหลือแม้แต่ศักดิ์ศรีของตัวเอง

“คุณวาเลนไทน์หยุด!”

เกลี้ยงตรงเข้าห้ามพร้อมรวบตัวบางขังไว้ในวงแขนหนาเมื่อเห็นวาเลนไทน์ขาดสติ

“เอาโทรศัพท์มาเดี๋ยวนี้เลย คุยกันต่อหน้า ความจริงเป็นยังไงจะได้เลิกตาบอด และหยุดทรมานผมเสียที!”

วาเลนไทน์ร้องขอด้วยใบหน้าเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส นาทีนี้เขาต้องการไปจากที่นี่ ไปจากเกาะนี้ ไปจากคนที่พยายามยัดเยียดความเจ็บปวดให้ และไม่เคยฟังอะไรไปมากกว่าความคิดของตัวเอง


         ร่างสูงใหญ่มองคนที่ปกติจะยิ้มง่ายออกอาการคลั่งแค้นอาละวาดใส่เขาด้วยความรู้สึกแปลก ทั้งที่คิดว่าเขาควรจะดีใจที่ได้เห็นแววตาเจ็บปวดจากการถูกทรมานของเชลยแต่มันกลับตื้อขึ้นมาเสียอย่างนั้น  วาเลนไทน์ทรุดตัวลงบนทราย มือบางฉีกกระชากเสื้อผ้าขาดวิ่นไม่มีชิ้นดีพร้อมเงยหน้าด้วยสายตาเคืองขุ่น

“เอาสิ เอาเลย อยากเหยียบย่ำผมยังไงก็เชิญเลย อยากฆ่าผมให้ตายก็เอาเลย อำนาจเงินของคุณมันทำให้คุณกดขี่ข่มเหงใครก็ได้อยู่แล้วนี่”

วาเลนไทน์หมดอาลัยตายอยาก เหมือนลูกนกน้อยๆตกอยู่ท่ามกลางพญาเหยี่ยว

“เพ้อเจ้อไปกันใหญ่ ฉันจะออกไปวิ่ง ตัวนายรุ่มๆ ฉันเลยพาไปฝากอันวาดไว้ แต่วิ่งมาชกฉันได้ขนาดนี้...หลายยกเมื่อคืน คงไม่เป็นไรสินะ”

วาเลนไทน์อ้าปากค้างกับสิ่งที่ได้ยิน

“มะ เมื่อกี้คุณว่าอะไรนะครับ ผม...คุณไม่ได้ยกผมให้พี่อันวาดปู้ยี่ปู้ยำ”

“เสียสติจนลืมไปแล้วหรือไงว่าอกแบนๆ กับไอ้นั่นของนายน่ะ มันไม่ได้น่าพิสมัยสำหรับผู้ชายทุกคนหรอกนะ ยิ่งกว่านั้น ดูโน่น”

เขาพยักพเยิดไปที่เชิงสะพาน ภาพที่เห็นทำให้อดหน้าแดงไม่ได้

“อันวาดมีเรื่องของตัวเองที่ต้องสะสางมากพอแล้ว ฉันคงไม่ส่งชู้คดีนี้ไปเป็นชู้อีกคดีหรอก นายเป็นจำเลยของฉัน เพราะงั้นคนลงโทษนายก็ต้องเป็นฉันคนเดียว”

คำบอกนำความโล่งอกมาสู่ร่างบาง อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ทำลายศักดิ์ศรีความเป็นคนของวาเลนไทน์ถึงขนาดส่งต่อให้ใครต่อใครย่ำยีต่อ ที่เหลือคือวาเลนไทน์ต้องพิสูจน์ตัวเอง ภีมพริษฐ์มองสภาพเสื้อผ้าขาดวิ่น กับรอยจ้ำแดงลายพร้อยทั้งตัวด้วยสายตานิ่ง ก่อนจะถอดเสื้อกล้ามโยนให้

“ใส่เสีย ฉีกทึ้งเสื้อผ้าขาดรุ่งริ่งขนาดนี้คิดว่าตัวเองเซ็กซี่นักหรือไง อุจาดนัยน์ตาชะมัด”

เขาบอกขณะหันหลังเตรียมไปอาบน้ำ วาเลนไทน์รีบสวมเสื้อกล้ามหลวมโพรกเดินขัดๆตามหลังไป



         วันนี้ภีมพริษฐ์ไม่ได้ไปช่วยลูกน้องสร้างกระท่อม ชายหนุ่มนั่งในห้องทำงานกรุกระจกมองเห็นโพ้นทะเลสีฟ้าใสขณะประชุมผ่านวิดีโอคอนเฟอร์เรนซ์เรื่องธุรกิจต่างๆ ปล่อยให้วาเลนไทน์นอนพักในห้อง

          การประชุมกินเวลาเลยเถิดหลายชั่วโมง ร่างสูงเดินออกมาด้านนอกหลังคุยงานเสร็จ ร่างโปร่งของวาเลนไทน์นั่งกดโทรศัพท์เล่นในชิงช้ารังนกใต้ต้นลีลาวดีออกดอกพราวใกล้สระว่ายน้ำ ใกล้ชิงช้ามีขนมกินเล่นกับตะกร้าบรรจุผลไม้วางไว้ให้บนโต๊ะ ใบหน้าใสบึ้งตึงลุกจากชิงช้าเดินดุ่มตรงมาหาเขาทันทีที่หันมาเจอหน้า

“ข้อความไลน์ Tinybell ของผมส่งหาพริมแบบนี้ คุณกำลังจะทำอะไรครับคุณภีม” วาเลนไทน์ถามด้วยความไม่เข้าใจ

“ท่าทีแปลกไปของคุณ แล้วยังข้อความนี่อีก คุณกำลังจะทำอะไรผมกับพริม”

“ฉันจำเป็นต้องอธิบายสิ่งที่นายเองก็รู้ด้วยหรือ วาเลนไทน์”

“คุณนี่มัน...”

“ข้อความไลน์ Tinybell ไม่มีการตอบกลับ ฉันชักจะสงสัยว่าพวกนายติดต่อกันยังไง แชทเฟส หรือว่าแอพลิเคชั่นอะไร นายว่านายบริสุทธิ์ งั้นโทรหาพริมแล้วคุยให้ฉันได้ยินสิ ว่านายไม่ใช่พ่อเด็ก”

“คะ คือ...” วาเลนไทน์อึกอัก

“เมื่อเช้านายท้าฉัน นี่ไง โทรศัพท์อยู่ในมือแล้ว ทำไมไม่โทร” เขาจ้องเขม็ง

“คือ...”

“ถ้าหมดมุกจะเอาตัวรอดแล้ว อย่าได้โกหกอะไรอีก รู้เอาไว้ว่าฉันไม่ใช่คนใจดี เผลอๆอาจจะจับนายแล่เนื้อผูกกับเรือแล้วลากไปล่อฉลามเล่นก็ได้ คงสนุกพิลึก” วาเลนไทน์อ้าปากค้างกับสิ่งที่เขาพูด

 “อย่ายั่วโมโหฉัน แค่ร่างกายไร้ค่าของนาย มันไม่มีความหมายอะไรกับฉันเลยด้วยซ้ำ ยอมรับชะตากรรมของตัวเอง ฉันอาจจะปรานีให้ได้กลับไปเจอลูกเมีย”

ร่างสูงนัยน์ตาวาวโรจน์ ภีมพริษฐ์เบือนหน้ากลับเข้าข้างในด้วยความโมโหที่คนที่เต้นเหยงๆบอกว่าตัวเองบริสุทธิ์ เอาเข้าจริงกลับอึกอัก ไม่พูดอะไรทั้งที่เขาเองได้ให้โอกาสแล้ว


“เพราะผมติดต่อพริมได้แล้ว และรู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ผม...พูดมันไม่ได้”

ร่างโปร่งพึมพำกับตัวเองขณะมองตามร่างสูงที่ห่างออกไป ตลอดมาวาเลนไทน์ยืนยันว่าตัวเองบริสุทธิ์ตลอด แต่พอรู้ความจริงบางอย่าง เขากลับต้องน้ำท่วมปากเสียอย่างนั้น

“ผม...จะต้องทำยังไง”




         ร่างโปร่งเดินเรื่อยเปื่อยเข้ามาในบ้าน ยินเสียงเปียโนแว่วมาจากห้องใดห้องหนึ่ง วาเลนไทน์เดินตามเสียงนั้นเข้าไปจนเจอห้องโล่งกว้างมีเพียงแกรนด์เปียโนกับรูปวาดติดพนัง ผนังด้านหน้ากรุด้วยกระจกมองเห็นโพ้นทะเลไกลลิบ แกรนด์เปียโนตัวใหญ่ตั้งใกล้กับผนังกระจก ร่างสูงใหญ่กำลังบรรเลงเพลงอะไรสักอย่างที่วาเลนไทน์ไม่รู้จัก ผนังห้องด้านข้างตกแต่งด้วยรูปวาดขนาดใหญ่ รูปหญิงสาวแสนงดงามนั่งบนเก้าอี้ บนพรมตรงหน้าเป็นเด็กหญิงเล็กๆหน้าตาน่าชังกำลังนั่งเล่นตุ๊กตา และใกล้กันกับเป็นเด็กชายกับลูกสิงโต

“ฉันมีนิทานจะเล่าให้ฟัง”

เขาเอ่ยขณะหยุดปลายนิ้วลง

“เนิ่นนาน...จนไม่อยากจะจำว่าเวลาหมุนผ่านไปนานแค่ไหน”

เขาหยุดเว้นจังหวะขณะปลายนิ้วกดลงบนเปียโนบรรเลงเพลงประกอบ

“หญิงสาวคนหนึ่ง เธอมีหน้าตาที่งดงามมาก สวยระดับดาวเด่นของมหาวิทยาลัย มีผู้ชายมากหน้าหลายตารุมจีบแต่เธอก็ได้พบรักกับผู้ชายไทยที่ไปเรียนต่อที่นั่น ด้วยความที่เธอเป็นลูกครึ่ง เชื้อสายครึ่งหนึ่งคือไทย ตอนเด็กแม่มักเล่าอะไรเกี่ยวกับเมืองไทยให้ฟังบ่อยๆ ตลอดมาเธอจึงฝันถึงการได้กลับมาเยือนแผ่นดินแม่สักครั้งในชีวิต ดังนั้นการได้พบกับเขา ได้ฟังเรื่องราวต่างๆของเมืองไทยทำให้เธอสนิทกับเขาและรักกันในที่สุด ตลอดหลายปีที่เขายังเรียนอยู่ที่นั่นทั้งคู่มีความสุข พวกเขามีแพลนจะแต่งงานกันเมื่อเรียนจบ หลังจากที่เขาเดินทางกลับเมืองไทยเพื่อมาคุยกับครอบครัว หญิงสาวถือโอกาสนี้กลับมาเยี่ยมแผ่นดินแม่ด้วย พวกเขามีความสุขด้วยกัน แต่งงานและมีลูกด้วยสองคน นายคิดว่าตอนจบของนิทานคือ เจ้าหญิงและเจ้าชายแต่งงานมีความสุขอยู่ด้วยกันตลอดไปเหมือนนิทานหลายๆเรื่องสินะ หึ”

เขาเหยียดยิ้มแห้งแล้ง เรียวนิ้วกดลงบนแป้นด้วยจังหวะเนิบช้า

“เรื่องราวต่อมาหลังเจ้าหญิงและเจ้าชายแต่งงานกันอย่างมีความสุขที่นิทานไม่ได้พูดถึง โศกนาฏกรรมที่เริ่มขึ้นหลังจากสมาชิกคนใหม่ของบ้านเติบโตขึ้นได้ไม่นาน หญิงสาวได้พบว่าความรักของเธอมีเงาของบุคคลที่สามเข้ามาแทรกกลาง แม้ตอนนั้นจะเป็นเพียงเงาจางๆแต่มันก็ทำให้เธอฝันร้ายและยากที่จะข่มตาให้หลับลง เธอเล่านิทานก่อนนอนกล่อมให้ลูกชายและลูกสาวเล็กๆได้หลับใหล แต่นั่นไม่ใช่กับตัวเธอ เงายังคงรุกคืบตามหลอกหลอนชีวิตครอบครัวเธอมากขึ้นเรื่อยๆจนถึงวันแตกหัก หญิงสาวยื่นคำขาดให้เขาเลือกซึ่งถ้าหากเขาเลือกเธอ เขาจะต้องตัดขาดการติดต่อจากทางนั้นโดยเด็ดขาดด้วยการไปใช้ชีวิตอยู่เมืองนอกด้วยกัน และเธอก็ต้องล้มทั้งยืนเมื่อเธอ...ไม่ใช่คนที่ถูกเลือก”

เล่าถึงตรงนี้แล้วภีมพริษฐ์ก็หยุด ดวงตาคมปิดลง หวนนึกถึงวันที่เด็กชายผู้พยายามตามไปขอร้องไม่ให้พ่อกับแม่ต้องหย่าขาดจากกัน

เขา...ไปไม่ทัน ร่างเล็กล้มลุกคลุกคลานวิ่งตามรถของบิดาที่แล่นจากไปโดยไม่หันกลับมา

เขา...ที่กลายเป็นส่วนเกินของความสุข หัวใจฉีกขาดลงนับแต่วันนั้น ชายหนุ่มบังคับลมหายใจให้ปกติ ลืมตาคมกล้าเล่าต่อ

“นกปีกหักที่ต้องขยับปีกแสนรวดร้าวพยุงลูกน้อยทั้งสองเดินทางกลับไปหาพ่อที่ต่างประเทศ เธอเมามาย กรีดร้องและถึงขั้นลงมือทำร้ายตัวเองเมื่อทานทนต่อความเจ็บปวดในใจไม่ไหว จนในที่สุดเธอก็ขังตัวเองอยู่ในโลกที่เธอจะสามารถยิ้มได้ โลกที่แม้แต่ลูกชายก็ไม่สามารถพาเธอออกมาเผชิญกับความจริงได้ พูดง่ายๆก็คือเป็นบ้านั่นล่ะ เธอยิ้ม หัวเราะ เรียกชื่อของเขา เรียกก้อนหิน ดอกไม้ว่าเป็นลูกของเธอ และวันที่ไม่มีใครคาดคิดก็เกิดขึ้น วันที่ครอบครัวพาไปพักตากอากาศ”

เขาหยุดคำพูดลงเพื่อปรับน้ำเสียงให้ราบเรียบที่สุด

“ตอนที่ลูกชายออกไปข้างนอกเพื่อเก็บดอกไม้มาให้ เธอเดินเล่นออกไปข้างนอกโดยที่ไม่มีใครรู้เห็น ไปจนถึงหน้าผาสูงชัน...และตกลงไป ลูกชายวิ่งตามมาทันได้สัมผัสแค่ปลายนิ้วของแม่ ก่อนที่ร่างทั้งร่างจะร่วงละลิ่วตกลงไปต่อหน้าต่อตา เด็กชายร้องตะโกนสุดเสียง สองมือไขว่คว้าได้เพียงอากาศ เขามองเห็นแม่ตัวเองร่วงลงหน้าผาโดยที่ตัวเขาไม่สามารถช่วยไว้ได้ทัน แววตาของแม่ยังคงติดตา เด็กชายตัดสินจะกระโดดตามลงไป แต่ถูกผู้เป็นตาคว้าตัวไปได้ทัน เด็กชายทั้งร้องไห้ ทั้งขัดขืน ดิ้นรนให้หลุดจากวงแขนกอดรัดของตาเพื่อจะกระโดดตามแม่ลงไป

เขา...ไม่ต้องการให้แม่โดดเดี่ยวไม่ว่าจะอยู่ที่ใด

เขาไม่อยากเห็นแม่ร้องไห้อีก นั่นคือ ความคิดของเด็กชายในตอนนั้น

แล้วมหาเศรษฐีผู้มั่งคั่งทั้งบ่อน้ำมันและเหมืองเพชรก็ต้องน้ำตาร่วงเป็นครั้งที่สอง หลังจากครั้งแรกที่ภรรยาของเขาจากไป เมื่อต้องพบว่าทรัพย์สมบัติมหาศาลที่มีไม่สามารถปลุกลูกสาวให้ตื่นจากฝันได้ เมื่อหญิงสาวที่ได้รับการช่วยเหลือขึ้นมาไม่ยอมลืมตาขึ้นมาอีก สมองและร่างกายได้รับความกระทบกระเทือนอย่างหนัก เธอกลายเป็นเจ้าหญิงนิทรานับจากนั้น คล้ายกับความฝันจะไม่ทำให้เธอต้องเจ็บปวดหรืออย่างไรก็ไม่มีใครรู้ หญิงสาวจึงไม่ยอมตื่น”

ภีมพริษฐ์นึกภาพเด็กชายที่จับมือของแม่ที่กำลังนอนนิ่งบนเตียง มีเพียงเครื่องช่วยหายใจที่บ่งบอกว่าแม่ของเขายังมีชีวิตอยู่ เขาจับมือแม่เอาไว้ได้แล้ว แต่แม่...กลับไม่ลืมตาขึ้นมาอีก แม่อยู่ที่ไหน แววตาเจ็บปวดก่อนจะร่วงจากหน้าผาลงไปยังคงติดตา

“ทุกเช้าเด็กชายจะเก็บดอกไม้มาใส่ไว้ในมือของแม่ เขาจะปลุกแม่ทุกๆเช้าเสมอเพื่อให้ลืมตาขึ้นมาดูพระอาทิตย์ยามเช้าด้วยกัน ฟังเพลงจากไวโอลินที่เขาสีและยิ้มให้เขา ผ่านไปวันแล้ววันเล่าแต่แม่ก็ไม่เคยฟื้นขึ้นมา...”

มาถึงตรงนี้วาเลนไทน์หันไปมองที่รูปวาดติดผนังอีกครั้ง ร่างบางเดินเข้าไปมองดูใกล้ๆ สังเกตรายละเอียดดีๆจึงรู้สึกได้ว่าหญิงสาวแสนงดงามเหมือนคนที่หลับใหลมายาวนานอย่างไม่มีทีท่าว่าจะตื่น

“เมื่อทนไม่ไหว ปลุกยังไงแม่ก็ไม่ยอมตื่น เด็กชายจึงตัดสินใจมาที่เมืองไทย เขากลับมาด้วยความหวังเพียงหนึ่งเดียว กลับมาตามหาพ่อเพื่อพาพ่อกลับไปปลุกแม่ให้เขา เชื่อว่าหากแม่ได้รับจุมพิตจากพ่อ แม่จะต้องตื่นขึ้นมาเหมือนอย่างเจ้าหญิงนิทราที่ได้รับจุมพิตจากเจ้าชาย เด็กชายเชื่อเช่นนั้นจึงหอบความหวังเพียงหนึ่งเดียวมาตามหาพ่อ”

“นายคิดว่า จากนั้นจะเป็นยังไงต่อ”

เขาเว้นจังหวะซักถามให้ผู้ฟังได้มีส่วนร่วม

“เขาหาพ่อไม่เจอหรือครับ”

วาเลนไทน์สุ่มเดา น้ำเสียงเรียบนิ่งและดวงตาเรียบเฉยของเขาทำให้คาดเดาอะไรได้ไม่มากนัก

“หึ ถ้าหาไม่เจอจริงคงดีเสียกว่า อย่างน้อยความหวังยังพอริบหรี่อยู่บ้าง” เขาเหยียดยิ้มก่อนจะเล่าต่อ

“หลังจากเหยียบเท้าเข้าถึงแผ่นดินไทย บอดี้การ์ดที่ตามมาด้วยอีกคนจ้างนักสืบตามหาพ่อให้เด็กชาย เพียงไม่นานก็ได้รู้ว่าพ่ออยู่ที่ไหน เด็กชายรีบไปหาพ่อทันทีที่ได้ที่อยู่ ความหวังเรืองรองเหมือนยอดอ่อนต้นกล้าที่ปริใบเพื่อเติบโตเป็นต้นไม้ใหญ่ ทว่ากลับถูกมีดตวัดขาดเหลือแต่ตอทันทีที่ไปถึง ขณะกำลังจะยื่นมือไปกดกริ่งหน้าบ้าน สายตาของเด็กชายได้เหลือบไปเห็นพ่อกับครอบครัวใหม่ที่สนามหญ้าหน้าบ้าน พ่อที่ฉีกยิ้มมีความสุขขณะสองมือประคองโอบอุ้มทารกตัวน้อยๆที่กำลังดีดขาไปมา มีหญิงสาวอีกคนกำลังป้อนข้าวให้ทารก ขณะกำลังก้มลงเพื่อป้อนข้าวก็ถูกพ่อขโมยหอมแก้มแบบไม่ให้ตั้งตัวจนเจ้าตัวส่งค้อนให้ พ่อหัวเราะ พวกเขายิ้มให้กันอย่างมีความสุขเสมือนหนึ่งโลกนี้มีแค่พวกเขาเท่านั้น เด็กชายยืนนิ่งเสมือนถูกสาปมองภาพตรงหน้า มือยังคงค้างเติ่งที่กริ่งยังไม่ทันกดลงไป แข้งขาไร้เรี่ยวพาลก้าวไม่ออก ไม่มีแม้กระทั่งเสียงจะร้องเรียก โลกทั้งใบของเด็กชายพังครืนลงไม่มีชิ้นดีเหมือนกรอบรูปครอบครัวร่วงแตกกระจายหมดหนทางเยียวยา บอดี้การ์ดเห็นอย่างนั้นจึงอุ้มนายน้อยของเขาขึ้นรถตรงไปที่สนามบินทันที”

“ตลอดทางที่นั่งเครื่องกลับเด็กชายไม่อาจข่มตาให้หลับ หัวใจดวงน้อยถูกบีบจนหายใจไม่ออกกับภาพของพ่อกับครอบครัวใหม่ ความรู้สึกเคว้งที่ไม่รู้จะหันไปที่ไหน ลูกนกที่รอให้พ่อแม่กลับมาที่รัง ตาเองก็กำลังประสบปัญหาธุรกิจบ่อน้ำมัน ยุ่งจนแทบไม่ได้พัก เขา...เหมือนคนที่เดินอยู่ท่ามกลางความมืดโล่งๆ ไม่มีอะไรเลย”

“เด็กชายฉีกทึ้งนิทานทุกเรื่องที่บอกว่าตอนจบแฮปปี้เอนดิง เพราะภาพพ่อกับครอบครัวใหม่จะปรากฏแทนที่เสมอตรงคำว่าแฮปปี้เอนดิงในตอนจบ มันเป็นแบบนั้นเรื่อยมา

ทุกวันนี้ความหวังเดียวของเด็กชายคือคำว่า “รอ”

รอ...ว่าแม่จะฟื้น

หรือ รอ...ว่าแม่จะหมดลมหายใจลงและจากเขาไปจริงๆ”

ภีมพริษฐ์สบตากับร่างบางที่บัดนี้มีน้ำตาเอ่อคลอขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

“ร้องไห้ทำไม อุทิศให้กับนิทานที่ไม่มีตอนจบนี่หรือไง”



 :mew6: :mew6:
.
.
.
.
.
.
.
.
.


“หึ ไงครับที่รัก ตกจากสวรรค์ดังแอ้ก เจ็บมากสินะ”

“คุณมันเลวที่สุด เลวกว่าเดรัจฉาน”

“ที่ด่าน่ะ เผื่อตัวเองด้วยหรือเปล่า ให้ไปสืบความลับดันเฉดหัวส่งกันเสียได้ อุตส่าห์เหยียบหัวผมตะเกียกตะกายจนขึ้นไปขนาดนั้นได้ วิมานอากาศสูงขนาดนั้น มันไม่เหมาะกับคุณหรอก ผมถึงต้องกระชากคุณลงมานี่ไง”

“คุณมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย!”

“หึ คงใช่มั้ง แต่ต้องขอบคุณนะที่ทิ้งผม เพราะไม่อย่างนั้นผมคงไม่ค้นพบสิ่งที่ใช่สำหรับตัวเอง” มือหนาเชยคางมนขึ้นสบตารับสายตาเยาะ


“ผู้ชายของคุณ ผมขอก็แล้วกัน”
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน15#(P.7)(06/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: whistle ที่ 06-06-2015 15:12:33
มันมีอะไรมากกว่านั้นสินะ พริมถึงเงียบไปอย่างนี้
ไทน์ก็น่าจะบอกความจริงทั้งหมดกับภีมนะ จะได้ตาสว่างทั้งที
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน15#(P.7)(06/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 06-06-2015 15:16:32
เอาล่ะสิ   ไบรอันอยู่เบื้อหลังหรือเปล่า?

อยากรู้เหมือนกันว่าปมพ่อแม่ของภีมมาจากอะไร   คือตอนที่รักกันมาแต่งงานกันแล้วก็ไปเจอคนอื่นแล้วทิ้งลูกเมียนี่แบบ......ถ้าหากว่าที่มาแต่งเพราะหวังเงินเมียก็น่าจะโดนภีมก็น่าจะจัดการเอาคืนแบบไม่ให้เหลือสมบัติอะไรติดตัว  ไปเพราะรักก็อยุ่กับความรักแล้วกันนะเพราะว่าไหนๆก้ไม่มีมาเหลือให้ฝั่งนี้เลยนี่
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน15#(P.7)(06/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 06-06-2015 18:26:34
สงสารภีม
ภีมก็คือเด็กที่มาปัญหามีอดีตฝังใจ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน15#(P.7)(06/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 06-06-2015 19:39:42
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน15#(P.7)(06/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 06-06-2015 20:30:13
 :z3:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน15#(P.7)(06/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 06-06-2015 20:35:16
 :z3: สงสารภีมนะตาคนมีหลายปมเหมือนโดนมัดปมซ้ำๆ ลงไปที่จุดเดิม :monkeysad:
 :a5: แต่เดี๋ยวนะสองบรรทัดสุดท้ายคืออะไร o3 ตาภีมคิดว่าไทน์คือคนที่ใช่แล้วใช่ไหม


 :angry2: คุณภีม คุณกำลังจะโดนไฟอเวจีที่ตัวเองจุด ย้อนกลับมาเผาตัวเองแล้ว
อยากอ่านต่อเร็วๆ จัง ว่าตอนที่ไทน์เป็นอิสระแล้วจะโกรธแค่ไหน


ปัจฉิมลิขิต: เปิดตอนซะใจหายแว๊บ เกือบจะตีคนเขียนแล้วเชียว :m23:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน15#(P.7)(06/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 06-06-2015 21:29:18
อืมมมมมมมมม มันมีปมค่ะทุกคน
แต่ก็ยังสงสารน้องไทน์อยู่ดี
ขอให้ความจริงกระจ่างไวๆเท้ออออ
อยากเห็นคนทุรนทุรายโดนไฟนั้นคืนสนอง
รอตอนต่อไปเนาะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน15#(P.7)(06/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ดาวโจร500 ที่ 07-06-2015 00:13:33
แล้วอันวาดทำไมต้องหลอกไทน์ด้วยล้าาา

มีสาธิตให้ดูอีก
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน15#(P.7)(06/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: TOY_SKY ที่ 07-06-2015 07:49:41
ฟังเรื่องของภีมแล้วสงสารเลยอ่า   :hao5: :hao5: :hao5:
แต่เรื่องที่ทำร้ายไทน์อ่า  ไม่ให้อภัยนะ  มันไม่เกี่ยวกัน
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน15#(P.7)(06/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 07-06-2015 08:47:46
สงสารภีมแต่ก็สงสารน้องไทน์มากกว่าค่ะ  :hao5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน15#(P.7)(06/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 07-06-2015 08:54:39
โอย สงสารวาเลนไทนะ แต่ได้คุยกะพริมแล้วทำไมไม่บอกความจริงไปอ่ะ มีอะไรอีกเนี่ย



ปล. อันวาดกับคุนหมอทำอะไรกัน ทำไมไทต้องหน้าแดงด้วย แล้วตกลงเมื่อคืนโดนไปกี่รอบเนี่ย อิอิ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน15#(P.7)(06/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 07-06-2015 10:04:13
ทำไมถึงรู้สึกว่าไทน์อาจจะเป็นน้องคุณภีมนะ  :hao4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน15#(P.7)(06/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 07-06-2015 20:57:39
 :hao5: :hao5:

รออ่านต่อนะครับ  :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน15#(P.7)(06/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 09-06-2015 15:27:24
กลับมาอ่านใหม่อีกรอบ เพิ่งเข้าใจว่า :a5: Tinybell เป็นไลน์ของน้องไทน์
ที่ตาภีมส่งไปหลอกถามพริมรตา เผื่อนางจะคายความลับประมาณว่าเล่นชู้กับไทน์สินะ :katai1:
โอ้ย...สงสารน้อง :monkeysad: :monkeysad:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน15#(P.7)(06/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 10-06-2015 21:10:13
ต้องบอกความจริงนะไทน
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน16#(P.8)(11/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 11-06-2015 15:38:05
Passion 16


“แค่ฉันแต่งเรื่องหลอกเด็ก นายถึงกับอินจัดขนาดนี้เชียวหรือ แต่เรื่องหลอกเด็กของนาย ฉันกลับไม่อยากเชื่อสักนิด”

เสียงราบเรียบราวกับไม่รู้สึกรู้สาเอ่ยถามคนที่ยืนบ่อน้ำตาตื้น

“มาเรื่องจริงดีกว่า ฉันให้โอกาสนายแล้ว ทำไมนายไม่โทรหาพริมรตา”

คำพูดพร้อมสายตาเชือดเฉือนยังไม่เท่าปลายกระบอกปืนที่ชักขึ้นจ่อกลางหน้าผาก วาเลนไทน์ผงะ ตาเบิกโต ลมหายใจหยุดชะงัก มองปลายนิ้วเหนี่ยวไกปืนออกช้าๆ

“พริมไม่ได้ท้องกับผมจริงๆ!/ แกร็ก!”

วาเลนไทน์บอกเสียงรัวเร็ว ร่างบางเข่าอ่อนทรุดฮวบลงกับพื้นทันทีที่เสียงปืนไม่มีกระสุนดังขึ้น

“ไม่ใช่แกแล้วใคร!”

“พริมบอกผมแค่ว่าท้องกับแฟนเก่า นอกนั้นผมไม่รู้ ไม่รู้จริงๆ ปล่อยผมไปเสียที”

“ปล่อยง่ายๆให้แกแอบไปหัวเราะเยาะฉันทีหลังอย่างนั้นหรือ หลายเดือนมานี่ ไม่มีผู้ชายคนไหนนอกจากแกที่เข้าใกล้พริม แล้วก็มีแกคนเดียวที่ขึ้นห้องพริมไปตั้งนาน ระยะเวลาหลังจากนั้นกับอายุครรภ์มันใกล้เคียงกันขนาดนั้น แกคิดจะอุปโลกน์ปัดสวะไปให้ใคร!”

“ฮึก ผมเปล่าจริงๆ ผมบอกทุกอย่างเท่าที่รู้หมดแล้ว ที่เหลือคุณก็ไปสืบต่อเอาเอง ได้โปรดปล่อยผมไป”

“คิดว่าฉันจะปล่อยแกไปได้ง่ายๆหรือ ฉันคงต้องสอบปากคำจำเลยให้เข้มข้นกว่านี้สินะ”

มือใหญ่กระชากร่างโปร่งผลักลงเก้าอี้ วาเลนไทน์เสียหลักก้นจ้ำเบ้าหงายหลังกระแทกกับเปียโนเกิดเสียงดังลั่น ร่างสูงล้วงโทรศัพท์กดโทรหาลูกน้องคนสนิท

“เอาไวน์แดงกับของเล่นมาให้ฉันหน่อย ยกโซฟาเข้ามาด้วย”

เขาสั่งเสียงเรียบ มือหนากระชากสาบเสื้อขาดออกจากกันพลางแสยะยิ้ม

“คะ คุณ ผมไม่ไหวแล้วนะ”

วาเลนไทน์ลนลาน แค่เมื่อคืนเขาก็ตักตวงเต็มอิ่มจนไม่รู้จะเต็มอย่างไรแล้ว วาเลนไทน์นอนพังพาบหอบหายใจตาปรือปรอยหมดแรงจมที่นอน ใจจะขาดครั้งแล้วครั้งเล่ากับความร้อนระอุที่สวนกระแทกเข้าออกในกาย ไม่รู้เขาไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนตั้งมากมาย

“ฉันเล่นเพลงให้นายฟังแล้ว ตานายบ้างสิ”

ภีมพริษฐ์บอกด้วยสายตาเหี้ยมเกรียมกับร่างสั่นสะท้านที่ถูกกักอยู่ในวงแขนหนา

“ผมเล่นเปียโนไม่เป็น” วาเลนไทน์ส่ายหน้าหวือปฏิเสธ   

“เดี๋ยวฉันสอนให้”

เขายื่นหน้าเข้าใกล้ด้วยรอยยิ้มร้ายกาจเยือกเย็น ปลายนิ้วโป้งเขี่ยที่ยอดอกสีช้ำก่ำจากการถูกดูดดุนเมื่อคืน

“อ๊ะ!”

วาเลนไทน์สะดุ้ง แผ่นหลังบางสัมผัสกับคีย์บนเปียโนเกิดเป็นเสียง ร่างโปร่งเข้าใจในทันทีว่า ภีมพริษฐ์ต้องการให้เขาเล่นเปียโนแบบไหน ร่างกายที่เริ่มชินกับสัมผัสจากเขามีปฏิกิริยาวูบวาบในทุกสัมผัสที่แตะไปตามตัว

“อย่า...”

“ฆ่าให้ตายมันง่ายไป ทรมานให้ตายคาอกแบบนี้สะใจกว่า ฉันจะทรมานนายด้วยเซ็กส์ทุกวัน ถ้าอึดทนได้จนฉันเบื่อ ฉันก็จะเขี่ยนายทิ้งเหมือนของเล่นราคาถูกที่รังแต่จะอยากเตะออกไปให้พ้นๆตา อย่าได้กล้าเผยอบอกใครเข้าล่ะว่าเคยขึ้นเตียงกับฉัน เพราะมันมีแต่คนโง่ที่ทำ”

“อื้อ!”

ปลายนิ้วยาวสัมผัสลากผ่านช้าๆตามลำตัวบาง วาเลนไทน์บิดตัวส่ายเบาๆ เสียงเปียโนดังขึ้นตามจังหวะที่วาเลนไทน์ขยับตัวดิ้นขลุกขลักจากการถูกเล้าโลม สายตาคมปลาบจ้องมองใบหน้าแดงซ่าน หยาดน้ำใสคลอดวงตากวาง ริมฝีปากแดงถูกขบลงกลั้นเสียงร้อง ภีมพริษฐ์กระตุกยิ้มร้ายส่งมือลงคุกคามส่วนอ่อนไหวในร่มผ้า กอบกำส่วนนั้นไว้ในมือพร้อมกดนิ้วคลึงยอดปลาย วาเลนไทน์ดิ้นหนักกว่าเก่า

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูพร้อมโซฟาที่ยกเข้ามา ภีมพริษฐ์ละมือ หันไปบอกลูกน้องวางโซฟาไว้ในตำแหน่งที่ต้องการ วาเลนไทน์รีบดึงสาบเสื้อปกปิดร่างกาย ใบหน้าใสก้มงุด

“อ๊ะ!”

ร่างโปร่งเซถลาแท่ดๆตามแรงกระชากที่ต้นแขน ภีมพริษฐ์ลากวาเลนไทน์โยนโครมลงยังโซฟา ร่างสูงตระหง่านจิบไวน์เหยียดยิ้มมองคนใต้อาณัติเขา

“ดื่มสิ เนื้ออร่อยต้องมีไวน์คู่กันด้วยถึงจะรสชาติดี”

วาเลนไทน์จำดื่มไวน์แดงราคาแพงที่เขายัดเยียดให้ ภีมพริษฐ์เลื่อนแก้วออกจากปากปล่อยให้ไวน์สีแดงเข้มไหลจากอาบผิวกายเนียน จับข้อมือบางไพล่ไปด้านหลังล็อกด้วยกุญแจมือ

“คุณภีม!”

วาเลนไทน์ขยับข้อมือที่ถูกล็อกก่อนจะพบว่าข้อเท้าก็ถูกจับมัดด้วยเชือก

“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่เอานายไปทิ้งลงทะเลหรอก บอกแล้วไงว่า จะทรมานด้วยเซ็กส์น่ะ”

เขาบอกพร้อมเริ่มคุกคาม เรียวลิ้นชื้นแลบเลียไวน์ยังปลายคางไล่เล็มลงซอกคอ วาเลนไทน์เชิดหน้าแหงนเมื่อเขาตวัดปลายลิ้นดื่มด่ำรสชาติไวน์บนร่างกาย ความรู้สึกเสียววูบวาบเกิดขึ้นอย่างง่ายดายเหมือนโยนไม้ขีดไฟลงบนน้ำมัน

“อื้อ! อ้า!”

วาเลนไทน์กลั้นเสียงต้านทานไม่ไหว เมื่อยิ่งขัดขืนปลายลิ้นชื้นก็ยิ่งตวัดยอดอก กายบางหดเกร็งเมื่อเขาลากลิ้นลงยังหน้าท้องแบบราบ ชอนไชหยอกเย้าสะดือบุ๋ม เอวบางส่ายสะท้านด้วยความเสียว ส่วนอ่อนไหวที่ถูกเขาสัมผัสก่อนหน้าลุกฮือตื่นตัวเต็มที่ วาเลนไทน์หอบหายใจเมื่อเขาถอนตัวออกไป ร่างกายสะดุ้งวาบเมื่อเจลเย็นๆชโลมลงยังช่องทางด้านหลังก่อนนัยน์ตาคู่สวยจะเบิกขึ้นเมื่อเห็นบางอย่างในมือเขา

“มะ ไม่เอา!”

สะโพกแน่นขยับหนีทันที ภีมพริษฐ์ลากข้อเท้าอีกคนเข้าหาพร้อมกดของเล่นใส่เข้าไปช้าๆขณะมองใบหน้าเหยเกของคนใต้ร่าง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก 

“คุณภีมครับ นายใหญ่อยากคุยด้วย”

อันวาดยืนถือแท็บเล็ตรออยู่ด้านนอก ภีมพริษฐ์ลุกจากโซฟาเดินไปรับแท็บเล็ตจากลูกน้อง วาเลนไทน์หดตัวอาศัยด้านหลังโซฟาบดบังภาพน่าอาย

“หวัดดีครับตา”

เขาทิ้งตัวลงสนทนาข้างกายบาง วาเลนไทน์รีบหดตัว เถือกไถหนีไปสุดโซฟาอีกฝั่ง

“เลอ้อนคิดถึงหลานน่ะ”

เจ้าของใบหน้าทรงอำนาจ ดวงตาบ่งบอกการผ่านโลกมาอย่างโชกโชนลูบหัวสิงโตเพศผู้ที่ยื่นหน้าจดจ้องเจ้านายในจอไม่วางตา

“ฮ่าๆ ฉันก็คิดถึงนายเหมือนกัน ที่นี่มีเนื้อกวางของโปรดนายด้วยนะ”

เขาปรายตาไปยังร่างที่อยู่ยังโซฟาอีกด้าน วาเลนไทน์กำลังเหงื่อแตกพลั่กกลั้นเสียงร้องจากบางอย่างที่ขยับในตัว

“กวางที่หลานเอาไปปล่อยในเกาะน่ะหรือ”

“กวางโง่หลงทะเล่อทะล่ามาน่ะครับ ดันไม่ดูตาม้าตาเรือ...หลงมากินดอกไม้ที่เจ้าของเขาหวง เลยถูกลงโทษนิดหน่อย”

เขาแสยะมองของเล่นสั่นได้ในช่องทางด้านหลัง ใบหน้าใสแดงซ่าน ปลายเล็บเท้าจิกลงยังโซฟากลั้นเสียง

“แล้วงานแต่งหลานล่ะ ว่ายังไง หายเงียบไปเลย เรือสำราญเจ้าชารอฟก็เตรียมไว้แล้ว เจ้าหลานกลายพันธุ์งอแงน่าดู จะไม่ยอมให้ภีมพาเจ้าสาวขึ้นเรือของมัน”

“หึ หึ ชารอฟคงสมหวังแล้วล่ะครับ ว่าที่เจ้าสาวผมหนีไปแล้วล่ะครับ”

“หือ ล้อเล่นน่า ผู้หญิงของหลานสมองกระทบกระเทือนหรือไง”

“ไม่รู้สิครับ ชู้รักของหล่อนคงสะเด็ดสะเด่า...”

สายตาคมปลาบปรายมอง วาเลนไทน์หันหน้าแดงซ่าน ดวงตาปรือเยิ้ม ริมฝีปากอิ่มแดงเผยออย่างเชิญชวนสบตาคมบ่งบอกอารมณ์ที่กำลังถูกกระตุ้น

“เฮ้! ตาคุยอยู่กับภีมหรือ ไม่บอกผมมั่ง”

ร่างสูงใหญ่กำยำโผล่หน้ายิ้มเผล่เข้ามาในจอ ทำตาหวานฉ่ำ

“จุ๊บ คิดถึงนายจัง น้องรัก”

“พอเลย เจ้าหลานกลายพันธุ์ คั่วผู้หญิงเป็นว่าเล่น ยังจะมากระลิ้มกระเหลี่ยกับคนในเครือญาติ”

“โธ่ ก็ภีมตอนอายุ 12-13 สวยนี่นา ถึงจะโตมากล้ามล่ำตัวเท่าๆกันกับผมก็เถอะ กล้ามชนกล้ามเป็นอะไรที่น่าสนนา”

ชารอฟหันมาขยิบตาให้ญาติผู้น้อง เรียกสายตาเอือมระอาจากคนเป็นตา

“ถ้าฉันเสียบนายอ่ะนะ”

ภีมพริษฐ์หยอกกลับทีเล่นทีจริงเล่นเอาคนฟังตาวาว จนผู้เป็นตาต้องขอตัวออกไปก่อน ปล่อยให้สองหลานได้คุยกัน

“แหม คราวนี้เล่นด้วย เคยลองแล้วงั้นสิ เด็ดใช่ไหม สะโพกตึงๆแน่นๆน่ะ”

หึ

ภีมพริษฐ์ยกยิ้มไม่พูด ร่างหนาขยับเข้าไปกระชากร่างบางเข้ามาชนแผ่นอกพร้อมบดจูบหนักหน่วงโชว์ให้ญาติผู้พี่ดู

“ก็ดีกว่าช่วยตัวเองนิดหน่อย”

“ภีมของฉันจูบผู้ชายคนอื่นต่อหน้า เสียใจนะเนี่ย”

“ของเล่นถูกๆฆ่าเวลาน่า ฆ่าทิ้งก็เสียมือ เดี๋ยวเบื่อก็เขี่ยทิ้งแล้ว เด็กนี่กล้าลูบคมใช้ผู้หญิงคนเดียวกับฉัน แถมฝากของแถมเป็นเด็กในท้องอีกต่างหาก”

“เห หน้าอ่อนอย่างนี้นี่นะ กล้ากระตุกหนวดสิงห์ ว่าแต่นายเย็นชาจนผู้หญิงทนไม่ไหวหรือเปล่า ถึงต้องซุกขนมหวานกรุบกรอบไว้แอบกินยามนายไม่อยู่ เด็กนี่หน้าตาไม่เลวเลย ผู้หญิงแพ้ลูกอ้อนแพ้คนเอาใจ ยิ่งมีผู้ชายหน้าละอ่อนออดอ้อนล่ะก็ ระทวยเชียวล่ะ จากประสบการณ์คนที่รู้จักผู้หญิงทุกรูขุมขน หึหึ”

ชารอฟพูดติดตลกพลางลูบหัวเลอ้อนไปด้วย

“พริมรตามีคนอื่น ผิดที่ฉันอย่างนั้นหรือ ฉันควรยินดีกับ “เขา” ที่เมียรักกับไอ้เด็กหน้าอ่อนนี่ช่วยกันบรรจงสวมให้หรือไง ไม่รู้ซุกมันไว้ใต้เตียงมานานเท่าไหร่แล้ว ถ้าไม่ป่องประจานออกมาเสียก่อน ฉันคงได้จัดงานแต่งฉลองความโง่ของตัวเองไปแล้วล่ะ”

“พูดยากแฮะ แต่ผู้หญิงของนายชั่วโมงบินไม่ธรรมดาเลยนะ หล่อนจะพลาดให้ปีกตัวเองหักเชียวหรือ” ภีมพริษฐ์นิ่งไป ใบหน้าคมหันมองร่างสั่นระริกในอ้อมกอด

“แล้วฉันควรจะทำยังไง”

“เด็กในท้องไม่ใช่ลูกนายแน่นะภีม”

“แน่สิ แล้วไบรอันก็สืบมาให้แล้วว่า มีแค่เด็กนี่ที่พริมยุ่งด้วยช่วงที่ฉันไม่อยู่”

“น่าแปลกที่ผู้หญิงอย่างพริมรตาจะพลาด”

“ฉันเค้นเจ้าเด็กนี่ มันป้ายความผิดไปที่แฟนเก่าพริม ทั้งที่ก็มีแต่มันที่เทียวไล้เทียวขื่อพาไปไหนต่อไหน ขึ้นคอนโดแม้กระทั่งเอาชุดฉันมาใส่”

“โอเค ใจเย็นที่รัก ฉันรู้ว่านายแค้น  ที่ถามก็แค่ติดใจบางอย่าง อย่าทำหน้าบูดน่า” ชารอฟเบี่ยงประเด็น

“ว่าแต่เด็กนี่น่าฟัดชะงัด จับตีก้นแรงๆท่าจะสนุก” ชารอฟทำท่าสนใจ

 “อ๊ะ คุณภีม ผมไม่ไหวแล้ว”

ร่างบางน้ำตาคลอร้องแทรกขึ้นด้วยความทรมาน ภีมพริษฐ์มองลูกกวางในอ้อมแขน รู้สึกไม่ชอบสายตาของญาติผู้พี่เท่าไหร่

“ฉันอยากกินกวางแช่ไวน์แล้ว” ภีมพริษฐ์ตัดบท

“หึ หวงขึ้นมาเชียว”

ชารอฟล้อเลียนไม่จริงจังนัก ก่อนจะเปลี่ยนเป็นหน้าจริงจังเอ่ยกับภีมพริษฐ์ด้วยภาษาที่วาเลนไทน์ฟังไม่ออก

“ร็อตไวเลอร์ของฉันได้กลิ่นไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ระวังตัวไว้ ฉันส่งสัญญาณให้คนของนายตื่นตัวแล้ว”

“ขอบคุณ”


มือหนากดปิดการสนทนา ดวงตาคมหลุบมองคนในอ้อมแขนที่ส่งสายตาเว้าวอนด้วยความทรมานให้ ภีมพริษฐ์ต่อสายถึงลูกน้องคนสนิท

“ผสมน้ำแร่กับไวน์ในอ่างอาบน้ำให้หน่อย ฉันจะกินกวางแช่ไวน์”


 :katai5:

มีต่อด้านล่างนะฮับ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน16#(P.8)(11/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 11-06-2015 15:41:48
Passion16 (ต่อ)


เชือกและกุญแจมือพันธนาการถูกปลดออกให้เป็นอิสระ แต่บางอย่างภีมพริษฐ์ยังปล่อยค้างไว้ข้างในตัว วาเลนไทน์ทำท่าจะดึงออกแต่มือบางถูกเขารั้งไว้พร้อมปรามด้วยสายตาคมกริบ ร่างโปร่งถูกยกลอยละลิ่วในท่าเจ้าสาวเดินออกไปยังอีกห้อง
ประตูกระจกเลื่อนเปิดอำนวยความสะดวกไว้ให้ก่อนแล้ว ภีมพริษฐ์อุ้มลูกกวางสังเวยก้าวผ่านประตูเหยียบลงบนพื้นไม้ระแนงตรงไปยังห้องอาบน้ำกลางแจ้งที่จัดเตรียมไว้ วาเลนไทน์กวาดสายตามองความสวยงามในการตกแต่ง พื้นไม้ระแนงฝังอ่างรูปวงรีไว้ข้างใน ข้างในอ่างเป็นน้ำแร่ผสมไวน์โรยกลีบดอกกุหลาบเต็มอ่าง ฝักบัวอาบน้ำแบบเรนชาวเวอร์ติดไว้ริมผนังที่ใช้ต้นไผ่เรียงชิดกัน อีกด้านจัดเป็นสวนเล็กๆโรยหินกรวดสีขาวตลอดแนวผนัง มีโซฟาไม้วางไว้สำหรับเอกเขนก โคมไฟกะลามะพร้าวรูปสัตว์อิริยาบถต่างๆถูกวางแทรกไว้อย่างกลมกลืน เทียนหอมหลายอันถูกจุดวางไว้รอบบริเวณ โรยดอกลีลาวดีตามพื้นประปรายสร้างบรรยากาศโรแมนติกชวนดื่มด่ำยามค่ำคืน

ร่างโปร่งถูกวางลงริมขอบอ่างขณะภีมพริษฐ์หันไปเปลื้องเสื้อผ้าออกจนหมด วาเลนไทน์หันหนีร่างแกร่งกำยำสรีระสมส่วนด้วยมัดกล้ามสวยงามขณะทิ้งกายลงแช่น้ำด้วยความรู้สึกอย่างไรก็ไม่ชิน ทั้งที่อีกฝ่ายก็เป็นบุรุษเพศเหมือนกันแต่กลิ่นไอร้อนแรงที่แผ่ซ่านออกจากเรือนร่างชวนหลงใหลนั่นอย่างไรก็ต่าง กลิ่นไวน์ชั้นดีผสมกับกลิ่นกลีบดอกกุหลาบที่โรยในน้ำให้ความรู้สึกวาบไหว

มันให้อารมณ์คู่รักมาดื่มด่ำฮันนีมูนมากกว่าโจทก์กับเชลย แต่พอคิดได้ว่า ที่นี่ถูกเตรียมไว้สำหรับการฉลองฮันนีมูนของเขากับคนรัก วาเลนไทน์ก็ทิ้งความรู้สึกทั้งปวงไป

ร่างหนายกไวน์ขึ้นจิบขณะเอนกายเอกเขนกมองดูคนตรงหน้า แสงไฟสลัวขับผิวกายผ่องที่พร้อยไปด้วยรอยจุมพิตทั้งตัว วาเลนไทน์ยันกายที่เอนไปด้านหลังด้วยสองแขน ใบหน้าหล่อใสดูหวานซ่าน เสียงบางเบาถูกเปล่งระบายความทรมาน ภีมพริษฐ์จิบไว้มองช่องทางกลีบกุหลาบตอดรัดสิ่งแปลกปลอมด้วยความเพลิดเพลิน วาเลนไทน์คือลูกกวางน้อยๆแสนยั่วยวนอย่างไม่รู้เบื่อ ไม่มีมายาหรือการเสแสร้งนั่นทำให้เขาหลงใหลโดยไม่รู้ตัว

“อ๊ะ! คุณภีมเอามันออกไปเถอะนะครับ”

“ของฉันกับเจ้านี่นายชอบแบบไหนมากกว่า”

เขาถามขณะเคลื่อนเข้าหา เกลี่ยนิ้วโป้งเบาๆยังกลีบปากสวย จมูกโด่งคลอเคลียผิวแก้มใสสูดกลิ่นกายหนุ่มก่อนจะเลื่อนไปงับติ่งหูนุ่มนิ่ม

“ตอบสิ...กวางน้อย ก่อนที่นายจะถูกกลืนกินทั้งตัว”

มือหนาฉกส่วนอ่อนไหวกอบกุมไว้คล้ายข่มขู่หากคำตอบไม่เข้าหู

“ขะ ของคุณ อื้อ”

วาเลนไทน์ตอบกระท่อนกระแท่นเมื่อนิ้วยาวเกลี่ยเย้าส่วนปลายแกนกาย ช่องทางตอดรัดสิ่งแปลกปลอมระรัว ริมฝีปากหนาบดจูบจาบจ้วงขณะเร่งมือตรงส่วนอ่อนไหว ขาเรียวตวัดเกี่ยวเอวหนา วงแขนกอดรัดร่างหนาแน่น ปลายลิ้นเรียวเกี่ยวกระหวัดตอบรับตามแรงอารมณ์ที่ถูกรุกราน ภีมพริษฐ์ครางฮือด้วยความถูกใจ  มือหนาเร่งมือพาร่างบางที่ทรมานมานานไปยังจุดหมาย

“อื้อ!”

 ภีมพริษฐ์ถอนจูบอ้อยอิ่ง หยาดน้ำฉ่ำเยิ้มกลีบปากบางที่เผยอหอบน้อยๆ ดวงตาปรอยสบตากับเขาหวานฉ่ำ

“อย่าทำสายตายั่วยวนแบบนี้กับใครนอกจากฉัน”

เขาเอ่ยชิดกลีบปากเจ่อราวร่ายมนต์สะกดก่อนจะถอนของเล่นออก ช่องทางยั่วยวนหุบจีบคล้ายเร้าให้เขาทะยานเข้าไป มือหนาถอดเสื้อเชิ้ตออกพลางช้อนลูกกวางลงแช่น้ำโดยให้ร่างโปร่งนั่งอยู่ระหว่างขาพร้อมกดแผ่นหลังบางเอนพิงอกหนา ลูบไล้วักน้ำอาบตามแผ่นอกบาง เลื่อนปลายนิ้วช้าๆ“แค่ของเล่นราคาถูก เบื่อเมื่อไหร่ก็เขี่ยทิ้ง” คำพูดเขายังดังก้องในหู
เกลี่ยยอดอกเม็ดเล็กจนขึ้นไตสู้มือด้วยความเคยชิน วาเลนไทน์เงยหน้าส่งเสียงครางผะแผ่ว เร้าอารมณ์ให้ร่างหนาขบเม้มติ่งหูนิ่มพร้อมซุกไซ้เลาะชิมซอกคอหอมของลูกกวางหมักไวน์ชั้นดีอย่างเพลิดเพลิน

วาเลนไทน์เสียวซ่านกับการถูกปลุกเร้าเนิบช้าจากคนด้านหลัง ลมหายใจร้อนผ่าวรดรินซอกคอเป็นระยะ ปลายจมูกโด่งคลอเคลียสูดดมพวงแก้มเนียนลามเรื่อยมายังท้ายทอยจนต้องย่นคอหนี แผ่นอกบางแอ่นรับปลายนิ้วที่กดคลึงจนแข็งขึ้นไตด้วยความชินมือ ร่างกายชาชินกับการสัมผัสจากเขาโดยอัตโนมัติ ภีมพริษฐ์ประทับตราไล่จูบยังไหล่เปลือยอย่างคนเป็นเจ้าข้าวเจ้าของลูกกวางน้อย พระจันทร์ดวงแจ่มลอยเด่นกลางเวหา เสียงคลื่นสาดกระทบฝั่งดังเป็นระยะ วาเลนไทน์หลับตาพริ้มปล่อยให้เขาสัมผัสเนื้อตัว เสียงหัวใจที่เต้นอยู่ใกล้ๆร่างกายที่แนบชิด กลิ่นกายระอุร้อนแรงของเขาเริ่มซึมเข้าโสตประสาทจนกลายเป็นความคุ้นเคยยามตื่นมาทุกเช้า ทั้งที่รู้ดีว่าสักวันความสัมพันธ์ต้องห้ามนี้จะต้องจบลง

"แค่ของเล่นราคาถูก เบื่อก็เขี่ยทิ้ง" เสียงเขายังก้องในหู
หากแต่ของเล่นที่รอวันถูกเขี่ยทิ้งคนนี้...มันก็มีหัวใจ


“คุณกำลังทำให้ผมกลายเป็นชู้ขึ้นมาจริงๆ”

เสียงพึมพำแผ่วเบายามร่างกายแปดเปื้อนด้วยไฟราคะจากข้อหาที่ถูกยัดเยียด และถูกพิพากษาลงทัณฑ์ด้วยเพลิงสวาทที่พร่าเผาหัวใจทุกชั่วขณะ

“งึมงำอะไรอยู่คนเดียว”

เสียงทุ้มเอ่ยขณะเชยคางร่างในวงแขนให้หันมารับจูบ ลิ้นร้อนๆเคลื่อนเข้าฉกชิมความหวานฉ่ำข้างใน วาเลนไทน์ขยับลิ้นตอบโต้ระบายความเสียวซ่าน ลิ้นเรียวตอบรับและรุกรานเกี่ยวรัดยั่วเย้า ใบหน้าเรียวขยับให้ถนัดก่อนจะส่งปลายลิ้นเข้าไปทักทายในโพรงปากร้อนฉ่ำไวน์ของเขา ภีมพริษฐ์ถูกใจไม่น้อยกับการตอบสนองจากร่างบาง วาเลนไทน์ไม่ได้เจนจัดหรือเชี่ยวชาญอะไรแต่แรก แต่เพราะจูบและมีอะไรกันบ่อยจนอีกฝ่ายเริ่มเจนสนามสวาทขึ้นเรื่อยๆชนิดที่พอเขาเริ่มอีกฝ่ายก็รู้ได้ทันทีว่าจะสนองแบบไหน เสียงจ๊วบจ๊าบที่ร่างบางดูดปลายลิ้นเขาหนักๆทำให้ความกำหนัดของร่างหนาพุ่งวาบด้วยความมันเขี้ยวในตัวลูกกวางแสนยั่ว

“อ๊ะ!”

วาเลนไทน์ร้องเสียงหลงเมื่อจู่ๆร่างใหญ่ยกตัวเขาขึ้นนั่งบนขอบอ่าง

“เนื้อลูกกวางหมักไวน์ได้ที่แล้ว จะกินล่ะ”

เขาส่งสายตาวาบวับทรงเสน่ห์ให้ วาเลนไทน์ใจเต้นตึกตักกับสายตานั้น ร่างบางเอนกายท่อนบนลงแนบพื้นรับจูบหนักหน่วงที่เขาตักตวงบ่อยครั้งอย่างไม่รู้จักเบื่อ ความเสียวปลาบแล่นวาบเมื่อปลายจมูกโด่งซุกไซ้ยังซอกคอ วาเลนไทน์ส่งเสียงครางตามอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้า

“ซี๊ด ฮ่า ตรงนี้ยิ่งอร่อย”

เขาเอ่ยชมขณะแลบลิ้นเลียยังป้านนมก่อนจะตวัดหยอกเย้าส่วนยอดขณะสายตาช้อนมองดวงตากวางไม่วาง วาเลนไทน์แก้มร้อนกับสายตาของเขา มันไม่ได้มีความโกรธระอุหากแต่มันคือสายตาของเจ้าป่าที่กำลังสนุกกับการฉกชิมรสชาติของลูกกวางเยาว์ต่อโลก

“ฮ่า คะ คุณภีม”

วาเลนไทน์หดเกร็งหน้าท้องเมื่อปลายลิ้นชุ่มร้อนลากไล้หนักๆลงต่ำ ใบหน้าคมซุกไซ้หน้าท้องแบนราบ ปลายลิ้นร้อนดุนสะดือให้ร่างบางซ่านกระสันเล่น

“คุณภีม!”

วาเลนไทน์ตาโตกับมือใหญ่ที่สัมผัสยังส่วนแข็งขืนของเขา ใบหน้าคมคายยกยิ้มยั่วก่อนจะครอบปากลงครอบครองส่วนปลายของเขา

“อ๊า!”

วาเลนไทน์เชิดหน้ากรีดร้องกับปลายลิ้นที่สัมผัสส่วนนั้นอย่างหนักหน่วง ความเสียววาบพุ่งตรงยังจุดเดียวๆ ภีมพริษฐ์ครอบปากรูดรั้งหนักๆสลับกับใช้ปลายลิ้นตวัดเลียส่วนปลายยอดอย่างของหวานแสนอร่อย มือหนาอีกข้างขยับบีบคลึงยั่วเย้าพวงไข่แฝด วาเลนไทน์เสียวจนแข้งขาสั่น ร่างกายบิดเร่าสั่นสะท้าน สะโพกบางส่ายน้อยๆ มือบางกดแทรกกลุ่มผมหนาระบายความเสียวซ่าน ยิ่งเสียงหวานครวญครางดังมากเท่าไหร่ ปลายลิ้นร้อนยิ่งปรนเปรอให้อย่างถึงใจ ทั้งตวัดแลบเลียจากส่วนโคนไล่ขึ้นปลายยอด กดดูดหนักๆ พร้อมตวัดพวงไข่แฝดให้คนใต้ร่างระทวยแล้วระทวยอีก

“อา ฮ่า คุณภีม สะ เสียว อ๊า”

วาเลนไทน์สุขสม ความต้องการพุ่งวาบจ่อลำปล้องส่วนปลาย มือบางพยายามจะดันศีรษะอีกฝ่ายออก

“คุณภีมครับ ฮ่า ผะ ผมจะออกแล้ว”

วาเลนไทน์ร้องบอกกระท่อนกระแท่น ความร้อนรุ่มแล่นพล่านผลาญเผาทั้งตัวให้ต้องระบายออก ดวงตากวางสบตากับเขาที่ยิ้มยั่วให้แต่ปลายลิ้นยังคงปรนเปรอส่วนนั้นไม่หยุด วาเลนไทน์แก้มร้อนวาบกับภาพตรงหน้าและสายตาร้อนแรงเหมือนกำลังจะลนเขาให้ละลาย ภีมพริษฐ์ดูดหนักๆรีดรสชาติลูกกวางเข้าปาก

“อ๊ะ อ๊า อ๊า!..”

 ของเหลวขุ่นพุ่งพรวดเข้าไปในปากคนที่ไม่ยอมถอนปากออก วาเลนไทน์หอบแฮ่กปรือตามองเขาที่กลืนมันลงไปอย่างไม่รังเกียจ ไม่เพียงเท่านั้น ปลายลิ้นร้อนยังตวัดเลียหยาดน้ำปริ่มส่วนปลายยอดเข้าปากไม่เหลือหรอ วาเลนไทน์แดงไปทั้งตัวด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกกับสายตาเซ็กซี่ร้อนแรงของเขา ร่างบางเหมือนลูกกวางตัวน้อยๆที่ถูกเขากลืนกินทุกสัดส่วนไม่เหลือหรอจริงๆ

“อืม ลูกกวางหมักไวน์นี่ อร่อยทุกสัดส่วนจริง”

เขาเอ่ยขณะตวัดลิ้นเช็ดคราบที่วาเลนไทน์ปลดปล่อยออกมาเลอะมือ

“ชิมของฉันบ้างสิ”

เขาทิ้งตัวนั่งริมขอบอ่างขณะแยกขาออกโชว์มังกรเขื่องที่ชูผงาดรอการครอบครองจากปากแดงๆของกวางน้อย สายตาร้อนแรงส่งให้ขณะปลายลิ้นแลบเลียริมฝีปากเชิญชวนอย่างเซ็กซี่

วาเลนไทน์กลืนน้ำลายอึกใหญ่ ท่าทีแบบนี้หรือเปล่านะ ที่ล่อลวงบรรดาผู้หญิงของเขาให้ลุ่มหลงกระโจนเข้าหาพร้อมครอบครองเจ้ามังกรที่วาเลนไทน์ลิ้มรสมาแล้ว ยามส่วนเขื่องนั่นขยับสวนใส่ในตัวมันทั้งจัดจ้านร้อนแรงอย่างนักล่าผู้กระหายและทรงพลังอึดชนิดถึงไหนถึงกัน วาเลนไทน์ทิ้งตัวลงอ่าง ร่างบางขยับเข้าไปหน้าขาของเขา เงยหน้าสบตาเล็กน้อยก่อนจะเอื้อมมือไปสัมผัส เสียงฮึมฮัมครางเบาๆยามลิ้นเล็กแตะยังส่วนปลาย วาเลนไทน์เรียนรู้ได้เร็ว ร่างบางตวัดลิ้นเลียตามแบบที่เขาชอบกินไอศกรีมโคนตอนเด็ก โพรงปากอุ่นครอบเจ้ามังกรแกร่งพร้อมดูดหนักรูดขึ้นเร็วสลับกับใช้ลิ้นปรนเปรอส่วนปลาย

“อา ซี๊ด! ดีมากวาเลนไทน์ ปากนายอุ่นมาก”

เสียงครางซี๊ดด้วยความถูกใจ วาเลนไทน์ปรนเปรออย่างที่คิดว่าผู้ชายน่าจะชอบ กลิ่นกายร้อนแรงยามมีอารมณ์ของเขาปลุกให้วาเลนไทน์มีอารมณ์ร่วม ความเสียววูบวาบที่ท้องน้อยยามรูดรึงดูดดุนให้เขาแล่นพล่านทั่วกายบาง แค่กลิ่นของเขาก็กระตุ้นวาเลนไทน์ได้โดยไม่รู้ตัว

“อา อย่างนั้น เก่งมากลูกกวางของฉัน”

เหมือนได้แรงกระตุ้น ยิ่งเขาชม ร่างบางก็ยิ่งฮึกเหิม แบบไหนที่คิดว่าเขาน่าจะถูกใจวาเลนไทน์งัดออกมาใช้หมด ลูกกวางอย่างเขาอยากเห็นราชสีห์อ่อนระทวยคามือบ้างสักครั้ง ภีมพริษฐ์ส่ายสะโพกกระแทกเบาๆรับจังหวะรูดอมของร่างบาง เขาสุขสมกับโพรงปากนุ่มของลูกกวางที่ครอบครองของเขา จังหวะสะโพกขยับแรงขึ้น วาเลนไทน์ก็ยิ่งรูดรั้งดูดดึงของเขาเร็วขึ้นตามไปด้วย ภีมพริษฐ์เสียวจนแทบทนไม่ไหว เสียงทุ้มครางพร่าอย่างถูกใจ ยิ่งพวงไข่แฝดถูกมือบางบีบคลึงเล่นเขายิ่งแทบบ้า

“ฮึ้ย วาเลนไทน์ นายนี่มัน”

 เขาเสียวอย่างถึงที่สุด มือหนายกร่างบางขึ้นบดจูบด้วยความมันเขี้ยวที่อีกฝ่ายทำได้ถูกใจ มีเซ็กส์ด้วยกันบ่อยจนวาเลนไทน์พอจะเดาทางได้ว่าเขาต้องการแบบไหนและสนองให้อย่างถึงใจ

“จะยั่วให้ฉันกินนายทั้งตัวโดยไม่รู้อิ่มเลยหรือไง”

เขาคำรามฮึ่มฮั่มกับลูกกวางตัวแดงที่ยั่วแสนยั่วในสายตาเขา

“อ๊ะ ตรงนี้...ของผม”

วาเลนไทน์จับมือของเขาเลื่อนลงต่ำพร้อมส่งนิ้วของเขาเข้าไปในตัว ผนังจีบตอดนิ้วรัว ริมฝีปากเจ่อแดงเผยอน้อยๆด้วยความเสียวขณะส่งนิ้วของเขาเข้าไปข้างใน

“อา...”

“วาเลนไทน์”

 ภีมพริษฐ์ครางต่ำกับการกระทำของลูกกวางอาจหาญที่ใช้นิ้วของเขาแหย่เข้าไปจี้จุดกระสันของตัวเองภายใน

“อื้อ คุณภีมฮะ”

วาเลนไทน์ครางขณะกลีบปากเจ่อสีกุหลาบยกมือเขาอีกข้างเข้าปากดูดดุนปลายนิ้วเขาเล่นจ๊วบจ๊าบในขณะที่มืออีกข้างก็จับมือเขาชักนิ้วเข้าออกในตัวเอง ภีมพริษฐ์มันเขี้ยวเจ้าลูกกวางยั่วตรงหน้าที่นอกจากจะจับนิ้วเขามาดูดเล่นแล้วยังใช้นิ้วของเขาใส่เข้าไปในตัวให้ช่องทางนั้นตอดเล่น เสียงครวญครางน้อยๆด้วยความสุขสมขณะที่ปากดูดก้นขมิบนิ้วของร่างแกร่ง มันสุดบรรยายสำหรับภีมพริษฐ์ มือหนากระชากออกพลางจับลูกกวางหันหน้ายันตัวไว้กับขอบอ่าง ก้นขาวแน่นโชว์หราตรงหน้า ช่องทางขมิบยั่วยวนราวนางแมวแสนยั่วกำลังกระดิกนิ้วร้องเรียกให้เข้าไปหาจนเขาอดไม่ได้ที่จะหวดก้นขาว

เพี๊ยะ! เพียะ! อ๊า อ๊า!


“ซี๊ด ยั่วนักใช่ไหม น้ำไวน์มันทำให้ลูกกวางเมาหรือไงถึงได้ยั่วฉันขนาดนี้ ฮึ่ม”

เสียงน้ำแตกกระเซ็นซ่านสลับกับเสียงร้องครางขณะลูกกวางถูกตีก้นลงโทษข้อหายั่วยวนราชสีห์จนแทบคลั่ง มังกรเขื่องจ่อปลายแทรกเข้าไปช้าๆด้วยความเสียวสะท้าน ไม่เคยมีใครทำให้เขาคลั่งได้เท่านี้มาก่อน ท่าทีน่ารักที่อยากจะฟัดให้จมเขี้ยวนี้ ช่องทางตอดรัดระรัว สะโพกแน่นส่ายน้อยๆคล้ายยั่วยวน

“อา...คุณภีม”

วาเลนไทน์ครางหวานขณะผ่อนหายใจให้ความใหญ่โตกดแทรกเข้ามาในกาย

“อ๊า”

เสียงหวานกรีดร้องเมื่อเขาแทรกความใหญ่โตเข้ามาจนสุดแล้วกระทุ้งหนักๆทีหนึ่ง

“หึ ชอบสินะ ลองขยับเองสิ มันอยู่ในตัวนายแล้ว อยากควงแบบไหน กระแทกตรงไหนก็ตามใจนาย”

เขาบอกพร้อมแลบเลียท้ายทอย จุดอ่อนที่ร่างบางจะละลายทุกทีที่ถูกสัมผัส

“อื้ม! อ๊า!”

วาเลนไทน์ขยับสะโพกโน้มมาข้างหน้าชักตัวออกก่อนจะถอยกลับให้ส่วนของเขากระแทกเข้ามายังจุดกระสันในตัว ภีมพริษฐ์มองสะโพกแน่นร่อนขยับยั่วยวนตรงหน้าแถมเอฟเฟกต์เสียงครางหวานยามที่ส่วนของเขากระแทกถูกจุดในตัว วาเลนไทน์ส่ายสะโพกขยับเนิบช้าเหมือนจงใจยั่วเจ้ามังกรให้กระตุกเล่นๆ สายตาคมมองสะโพกขาวบิดส่ายยั่วยวนจะถึงก็ไม่ยอมให้ถึงด้วยอารมณ์คุกรุ่นเต็มที่ มือหนาจับเอวบางใส่จังหวะควบเร็วหนักหน่วง

“อ๊า! คุณภีม”

เสียงครวญครางดังลั่นเมื่อถูกกระแทกสวนเข้าออกหนักหน่วงตรงจุดในตัวทุกครั้ง วาเลนไทน์เสียวจนแข้งขาสั่น สะโพกขาวถูกรั้งเข้าหารุนแรงขึ้นเรื่อยๆตามแรงอารมณ์ที่ถูกยั่ว เสียงครางพร่าของคนสองคนดังลั่นไปกับเสียงน้ำแตกกระจายออกมานอกอ่างจากการสอดใส่กระแทกแรงๆของสองร่างในอ่าง พระจันทร์คืนนี้สวย แต่วาเลนไทน์มองเห็นเพียงเปลวไฟร้อนแรงที่พร่าผลาญรอบตัวจากกลิ่นไอของร่างสูงใหญ่ที่กระแทกใส่ในตัว

“อ๊า/ฮ๊า!”


“ถ้ารู้ว่ามอมด้วยไวน์แล้วเป็นแบบนี้ จะจับอาบทุกวันเลย”

เขาบอกด้วยความรู้สึกไม่พอ เต็มอิ่มแต่ไม่เคยพอ อยากกินทุกวันไม่รู้สึกเบื่อสักนิด แค่นึกถึงก็ร้อนรุ่มได้โดยไม่ต้องปลุกอารมณ์
 

สายตาคมปลาบมองใบหน้าหลับใหลด้วยความอ่อนเพลียในวงแขนยามบทรักล่วงมากว่าค่อนคืน ใช่ว่าจะไม่ติดใจในสิ่งที่ญาติผู้พี่ท้วงติงมา เพราะยิ่งได้สัมผัส เขาก็ยิ่งรับรู้ถึงจิตใจภายใน วาเลนไทน์อาจด้อยกว่าเขาในรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ หากแต่จิตใจข้างใน ความดีงามที่ทำให้คนอย่างเขาริษยาจนเต้นเร่าๆ อยากที่จะทำรุนแรงกับวาเลนไทน์ ความริษยาที่ทำให้อยากจะฉีกกระชากพร่าผลาญอีกฝ่ายให้แหลกคามือ พริมรตาหวั่นไหวคงเพราะวาเลนไทน์ที่แสนดีแบบนี้ แบบที่คนอย่างเขาไม่มี ภีมพริษฐ์ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองเอาชนะร่างบางได้เลยแม้จะทรมานวาเลนไทน์สักแค่ไหน เหมือนมีน้ำเย็นที่ค่อยแทรกซึมดับความร้อนรุ่มทุรนทุรายหนำซ้ำยังละลายกำแพงน้ำแข็งที่จับตัวแน่นหนาในใจเขา

เพราะอย่างนี้วันนี้เขาจึงได้ลองใจอีกฝ่ายด้วยการเล่าเรื่องสะเทือนใจก่อนจะชักปืนจ่อหน้า คนที่โกหกยามความตายยืนอยู่ต่อหน้ามีหรือจะไม่คลายความจริง เขาเคยสอบสวนคนทรยศมานักต่อนัก ทั้งลากไปจ่อใกล้ปากสิงโตที่กำลังแยกเขี้ยวคำราม ลากลงบ่อจระเข้ สารพัดวิธีทรมานคนหักหลัง

หากวาเลนไทน์ลักลอบกันจริง คงเกิดจากความไม่ตั้งใจ

แล้วเขาล่ะ...จะให้อภัยได้ไหม

เขาจะปล่อยวาเลนไทน์ให้กลับไปหาคนรัก หาชีวิตเล็กๆที่กำลังจะลืมตาขึ้นมาดูโลกได้ไหม

มือหนาเผลอกระชับร่างบางในอ้อมแขน

“อือ”

เสียงเครือครางจากคนที่กำลังหลับอุตุหนุนแขน ภีมพริษฐ์แนบหน้าผากตัวเองกับหน้าผากมน ก่อนจะขยับไปหยิบยากับน้ำมาให้

“วาเลนไทน์ กินยานี่เสียหน่อย”

ดวงตากวางปรือปรอยด้วยอาการง่วงงุน กระนั้นวาเลนไทน์ก็ไม่เคยแสดงอาการหงุดหงิดใจสักครั้งที่ถูกรบกวนการนอนจนคนมองอดไม่ได้ที่จะหาเศษหาเลยเล็กๆ ภีมพริษฐ์คาบเม็ดยาไว้ในปากขณะเชยคางมนขึ้นรับยา วาเลนไทน์งุนงงกับความอ่อนโยนแปลกๆแต่กระนั้นก็ไม่ได้ปฏิเสธน้ำที่เขาป้อนให้กินยาด้วยปาก ร่างบางกลืนเม็ดยา แต่ลิ้นร้อนยังคงฉกชิมรสชาติหวานฉ่ำในปากอย่างไม่รู้จักพอ ภีมพริษฐ์บดจูบตบท้ายอีกหน่อยก่อนจะถอนออกด้วยความหักห้ามใจให้วาเลนไทน์ได้นอนต่อ ความรู้สึกห่วงแหนก่อตัวลึกๆยามนึกถึงสายตาโอ้โลมของญาติผู้พี่ที่มองมาที่วาเลนไทน์

 :katai2-1:


สปอยด์นะจ๊ะ

“คุณบอกให้ผมได้ยินชัดๆอีกครั้งสิพริม คุณท้องกับใคร”


“แย่แล้วครับคุณภีม คุณไทน์หนีไปแล้ว!”


เราจะกระชับเนื้อหาช่วงนี้นะจ๊ะ จะได้ไม่เวิ่นเว้อมาก เรื่องราวตอนที่น้องไทน์อยู่เกาะจะมีในตอนพิเศษ เดี๋ยวตามมาทีหลังนะ ประมาณ

-น้องไทน์เจียวไข่+คั้นย่านาง ที่เคยลงไปแล้วอ่ะแหละ

-เกลี้ยง+อันวาด เฮ้ย เราลองมาจิ๊จ๊ะกันมั่งมั้ยมึง ผลัวะ!

-จูบใต้น้ำ

-จูบเย้ยตะวันชิงพลบบนต้นมะพร้าวเอน

แต่งประกอบให้เข้าใจว่า พระเอกมันรู้สึกไงตอนเมียหนีอ่ะ ก๊ากกกก 555555555

 :katai5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน16#(P.8)(11/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: jimmy_kuneekorn ที่ 11-06-2015 16:37:43
 :z13: :z13: :z13:

ตามอ่านทั้งสองเว็บเลยค่ะ ชอบๆ ได้ใจมาก ตอนอ่านนี่ต้องคอยหากระจกมาตั้งไว้เหลือบดูว่าตัวเองทำหน้าแบบนี้ :haun4: :haun4: :haun4:รึป่าว 555

เอาแล้วความจริงใกล้เปิดเผย คุณภีมเริ่มรู้สึกอะไรๆกับหนูไทน์แล้วล่ะสิ

ตอนเอาคืนนี่เอาให้กระอักเลยนะหนูไทน์ :m16: :m16: :m16:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน16#(P.8)(11/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: suphasit ที่ 11-06-2015 16:39:17
 :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน16#(P.8)(11/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: nut2557 ที่ 11-06-2015 16:51:33
อ่านมาถึงตอนนี้ก็พอจะรู้แล้วว่าใครเป็นชู้ใคร :hao5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน16#(P.8)(11/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 11-06-2015 17:18:59
 :hao7: :hao7: อ๊ากกก...อ่านสปอยล์แล้วดีใจ ตอนหน้าเมียจะหนีตาภีมแล้ววววววววว o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน16#(P.8)(11/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 11-06-2015 17:34:32
ส่งมาม่ามาลงน้ำร้อนกันได้เลยเจ้าข้าาาาาาา :hao7:
อยากให้ไทน์หนีจะแย่!!! แบบนี้ต้องหนีไปให้หาไม่เจอเลย
รอตอนต่อไปน้าาาา มาเร็วๆ ฮี่ๆๆๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน16#(P.8)(11/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: TOY_SKY ที่ 11-06-2015 19:04:06
หนูไทน์หนีแล้ว  อยากให้ภีมขาดใจเลยอ่า  จะได้รู้ซะบ้างว่าไทน์รู้สึกไงบ้างที่โดนเล่นกับหัวใจ   o13 o13
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน16#(P.8)(11/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 11-06-2015 19:43:54
...ตกลงอิคุณภีมมันจับน้องไทน์มาทำไมกันแน่... :m25: อ่อก!

พออ่านจะปอยเเล้ว(เสียงเเอ๊บ)หนูมีความรู้จึกว่า :mew2: ...หนูอยากจะออกเงินค่าเดินทางให้น้องไทน์เพิ่มจัง อุวะฮ่าๆๆๆๆๆ :laugh: ตายซะเถอะนังภีม!!
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน16#(P.8)(11/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 11-06-2015 20:53:45
 :jul1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน16#(P.8)(11/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 12-06-2015 16:55:54
น้องไทน์หนีไปไกลๆเลยนะอย่าให้อีพระเอกมันหาตัวเจอง่ายๆ  :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน16#(P.8)(11/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 12-06-2015 18:10:11
 :z13: :oo1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน16#(P.8)(11/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 12-06-2015 18:41:46
เมื่อไหร่จะได้รู้ซะทีว่าตกลงลูกใคร
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน16#(P.8)(11/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 12-06-2015 19:55:04
ไทน์เซ็กซี่มากอ่ะ  :jul1: :jul1: :jul1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน16#(P.8)(11/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: rsmrypngpth ที่ 12-06-2015 21:40:05
เขียนแบบนี้ อย่าบอกนะว่าลูกนั้นลูกภีมเอง? หรือไม่ก็น้องชาย?


ไบรอันนี้ใครนะคะ?แฟนน้องภีมใช่ไหมคะ ลืม
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน16#(P.8)(11/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 13-06-2015 09:00:08
รออ่านต่อนะครับ  :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน16#(P.8)(11/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 14-06-2015 01:46:47
ทำไมรู้สึกไทน์ยอมง่ายเกินไป
ต่อต้านมากกว่านี้หน่อยสิคะ
เอาเป็นว่าอย่าให้ภีมสมหวังง่ายๆละกันนะ

ปล ผู้ต้องสงสัยนี่ไบรอันมาเป็นอันดับหนึ่ง หลงรักภีมรึเปล่า คือถ้าเป็นแบบนั้นนี่นายเลวมากอ่ะ แต่งงานกะน้องสาวหวังเคลมพี่ชายงั้นเหรอ (เดาล้วนๆ)
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน17#(P.8)(16/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 16-06-2015 19:50:52
Passion 17


ซ่า...

แชะ

ร่างโปร่งลดกล้องลงพลางเดินย่ำไปตามผืนทรายนุ่มชื้น เสียงคลื่นม้วนตัวกระแทกเข้าหาฝั่งเป็นฟองพรายขาวฟอด ปูลมตัวน้อยวิ่งฉิวเร็วสมชื่อ เปลือกหอยสวยงามถูกคลื่นซัดเข้ามากองกันตามชายหาด นั่นคือสวรรค์สำหรับเจ้าอุหมังหรือปูเสฉวนที่จะเลือกเปลือกสวยๆกำบังตัวเมื่อบ้านหลังเก่าของมันเริ่มเล็กเกินไป วาเลนไทน์หยุดดูพร้อมเก็บภาพอุหมังค่อยๆพาตัวเองเข้าไปในบ้านหลังใหม่   ส่วนท้ายลำตัวของมันอ่อนนิ่มเหลือเกินมันจึงต้องหาสิ่งที่แข็งแรงปกป้องตัวเอง เจ้าปูลากบ้านหลังใหม่สีสวยไต่เตาะแตะหาอาหารไปตามแนวหาด โชคดีของมันที่เกาะนี้ไม่มีใครเก็บเปลือกหอยไปเป็นที่ระลึก บ้านของปูจึงหาได้ดาษดื่น มือเรียวยกกล้องขึ้นซูมเก็บภาพเจ้าปูปั้นทราย นี่ก็ผ่านมาหลายอาทิตย์แล้วที่วาเลนไทน์ใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ ชายหนุ่มมีอิสระเดินเล่นได้ก็ตอนคุณภีมพริษฐ์ทำงานหรือประชุมผ่านวิดีโอคอนเฟอเรนส์นั่นล่ะ นอกนั้นน่ะหรือ แก้มขาวร้อนวูบวาบยามนึกถึงเวลาที่อีกฝ่ายมักจะลากเขาไปนัวเนียหนุบหนับด้วยตลอด อกหนาหนั่นที่ให้วาเลนไทน์เอนพิงหลับตาพริ้มรับลมเย็นยามนั่งดูทะเล ทุกอย่างดูฉาบฉวย วาเลนไทน์เดาไม่ถูกว่าอีกฝ่ายมาอารมณ์ไหนกันแน่ ตั้งแต่คุณภีมลดความโหดและความเยือกเย็นในสายตาลง วาเลนไทน์ก็อดที่จะหวั่นไหวลึกๆกับสัมผัสของเขาไม่ได้

เพียงแต่...ผู้ชายคนนี้ไม่ได้ของเขา

ทุกอย่างเกิดจากความเข้าใจผิดโดยที่วาเลนไทน์ถูกลากเข้ามาเอี่ยวท่ามกลางความยุ่งเหยิงกราดเกรี้ยวของพายุอารมณ์ เมื่อความจริงกระจ่างวาเลนไทน์ก็ต้องกลับไปยังที่ของตัวเอง

“คุณวาเลนไทน์เชิญทางนี้หน่อยครับ”

อันวาดบอกเสียงเรียบก่อนจะกลับหลังหันเดินนำไป วาเลนไทน์ขมวดคิ้วด้วยความสงสัยก่อนจะรีบก้าวตามอันวาดไป

“รอในนี้นะครับ”

“เดี๋ยวก่อนครับพี่อันวาด มีอะไรหรือครับ พอจะบอกผมได้ไหม” วาเลนไทน์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสุภาพอย่างให้เกียรติในที อันวาดนิ่งไปนิด ดวงตาคมจ้องใบหน้าใสนิ่งก่อนจะเอ่ย

“เดี๋ยวคุณก็รู้ รอดูอยู่หลังฉากกั้นนี่ ห้ามออกไปจากบริเวณนี้นะครับ”

 อันวาดตอบด้วยความสุภาพโดยดุษฎีเพราะอีกฝ่ายสุภาพกับเขาตลอด

วาเลนไทน์ป่วยการที่จะเซ้าซี้อะไรต่อเพราะพอจะรู้ว่าลูกน้องคนนี้ของคุณภีมปากหนักอย่างหิน ถ้าลองจะไม่พูดแล้ว ง้างไปก็เหนื่อยเปล่า ร่างโปร่งทิ้งตัวลงนั่งรออย่างที่อันวาดบอกทั้งที่ไม่เข้าใจว่าเขาต้องรออะไร ดวงตากวางกวาดสายตาสำรวจรอบบริเวณฆ่าเวลา ห้องนี้เหมือนเป็นห้องเล็กๆแบ่งย่อยจากห้องใหญ่อีกทีด้วยฉากกั้นไม้สักแบบพับแกะสลักฉลุลายมังกรงดงาม วาเลนไทน์นั่งรอด้วยความสงสัยว่าข้างหลังฉากกั้นนั้นมีอะไร ก่อนดวงตาคู่สวยจะเบิกกว้างขึ้นพร้อมเปล่งคำอุทานอย่างไม่เชื่อสายตากับการก้าวเข้ามาของใครคนหนึ่ง

...พริมรตา...



เรือเฟอรรี่หรูหราแล่นเข้ามาจอดเทียบที่เชิงสะพานพร้อมการเหยียบย่างเข้ามาของน้องสาวเจ้าของเกาะ สัญญาณเตือนจากชารอฟทำให้พลอยรัมภาต้องตื่นตัวกับธุรกิจสายการบินของบริษัทในเครือในความรับผิดชอบที่กำลังจะเปิดตัวในอีกไม่ช้า ร่างสวยสง่าเดินนำบอดี้การ์ดและใครบางคนเข้ามาในสถาปัตยกรรมการก่อสร้างหรูหราริมทะเลเงียบสงบ พลอยรัมภาปรายตามองนิดหนึ่งกับปฏิกิริยาของคนที่พามาก่อนจะเดินเข้าไปข้างในบ้าน

“พี่ชาย”

พลอยรัมภาโผเข้ากอดซบอกพี่ชายด้วยความคิดถึง หลังจากเหตุการณ์คราวนั้นพี่ชายของหล่อนปลีกตัวมาพักผ่อนที่เกาะส่วนตัวเงียบๆและสั่งงานผ่านการสื่อสารทางไกล ภีมพริษฐ์เหลือบมองร่างระหงของหญิงสาวแสนงดงามที่เคยเคียงข้างกันด้วยสายตานิ่ง กระแสความเจ็บร้าวจากการถูกหักหลังแล่นริ้วในความรู้สึก

“ฆ่าพริมเสียเถอะค่ะ ถ้าภีมจะมองพริมด้วยสายตาเชือดเฉือนเกลียดชังกันขนาดนั้น”

น้ำเสียงหวานสั่นเครือด้วยความรวดร้าวราวถูกเศษแก้วกรีดเลือดไหลพลั่ก

“คุณมาทำไม” เขาถามเสียงเรียบ

“พริมแค่อยากอธิบายอะไรบางอย่างให้คุณฟัง”

“เพิ่งคิดได้ตอนนี้ช้าไปไหม แล้วคุณมาหาผม พ่อของลูก...”

ภีมพริษฐ์จงใจเน้นคำพูดให้ใครคนหนึ่งที่อยู่หลังฉากกั้นได้ยิน

“พ่อของลูกคุณไม่ว่าอะไรหรือ” น้ำเสียงเย็นชาห่างเหินชัดเจนจนรู้สึกได้

“อย่าพูดถึงคนสารเลวที่เก่งแต่ใช้วิธีสกปรกย่ำยีผู้หญิงเลยค่ะ คนแบบนั้นตายไปแผ่นดินคงสูงขึ้น”

เสียงหวานแกว่งเครือ ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวคล้ายแบกรับความทุกข์ใจอย่างแสนสาหัส

“คุณมีอะไร พริม” เขาจับสัญญาณบางอย่างจากประโยคที่หญิงสาวเอ่ยออกมา

“ขอคุยส่วนตัวได้ไหมคะ” หล่อนร้องขอด้วยสายตาวิงวอน ภีมพริษฐ์พยักพเยิดให้ลูกน้องออกไปจนหมด

“พิ้งค์อยู่ด้วยได้ไหม” เขาถามเผื่อพลอยรัมภา

“ค่ะ” พริมรตาพยักหน้า อย่างไรเสียพลอยรัมภาก็คนในครอบครัวเดียวกัน

“เอาล่ะ บอกสิ่งที่ผมควรจะรู้มาเถอะ”

“พริม...อยากให้คุณดูมันเอง”

หล่อนยื่นโทรศัพท์สมาร์ทโฟนส่งให้ดูคลิปวีดีโอบางอย่างพร้อมปล่อยเสียงร้องไห้โฮ ภีมพริษฐ์นิ่งไปกับภาพเคลื่อนไหวข้างในโดยมีอดีตคนรักยืนกอดตัวเองสั่นสะท้านเหมือนนกบาดเจ็บจากการถูกรุมทำร้าย

“มัน...เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่พริม ทำไมคุณไม่บอกผม”

ภีมพริษฐ์เงยหน้าคาดคั้นด้วยความคาดไม่ถึง เขาไม่สามารถทนดูคลิปนั้นจนจบได้ ร่างหนาขยับเข้าหาหญิงสาวพร้อมกระชับต้นแขนรั้งตัวเข้าหาพร้อมเอ่ยถาม

“มันเป็นแฟนเก่าที่เลิกรากันเพราะไปยุ่งกับน้องสาวคนละแม่กับพริมค่ะ พอพริมขอเลิกมันเลยเจ็บแค้นพริมมาตลอด พอมันรู้ว่าพริมมีคุณ มันก็เลยวางแผนวางยาพริม แล้วก็ขืนใจพร้อมข่มขู่ พริมกลัวค่ะภีม พริมกลัว ฮือ...”

ร่างบางโผเข้าหาชายหนุ่มพร้อมปล่อยโฮอย่างคนขวัญเสีย วาเลนไทน์ที่แอบดูเหตุการณ์อยู่เงียบๆมองด้วยความสงสารจับใจ

“ยิ่งมันรู้ว่าพริมจะแต่งงานมันก็ยิ่งรังควาน ฮือ มันจะให้พวกเพื่อนมันมารุมโทรมพริมด้วย แล้วจะปล่อยคลิปประจาน ภีมช่วยพริมด้วยนะคะ พริมพยายามจะหนีแต่มันก็รังควานข่มขู่ ฮือ”

พริมรตาพรั่งพรูทุกความในใจออกมาเหมือนเขื่อนแตกน้ำทะลัก

“พริมกลัวจริงๆนะคะภีม”

หล่อนกระชับอ้อมกอดด้วยความโหยหาเหมือนคนเรือแตกเกาะเศษไม้ลอยมาจนเจอเกาะ

“แล้วคุณได้บอกเรื่องนี้กับใครบ้างหรือเปล่า”

 ภีมพริษฐ์อดสงสัยไม่ได้ว่านักสืบของไบรอันทำไมไม่รู้เรื่องนี้

“พริมปรึกษาน้องคนหนึ่งที่เพิ่งรู้จัก ทำงานร้านดอกไม้ที่ส่งดอกไม้เจ้าสาวให้น้องพิ้งค์น่ะค่ะ เราสนิทกันแบบพี่น้อง เคยไปเที่ยวด้วยกันบ้างช่วงภีมไปอเมริกาเพราะน้องเคยช่วยพริมจากแท็กซี่หื่นกาม  น้องคนนั้นแนะนำให้พริมบอกความจริงกับคุณ ฮึก เพราะมีแค่คุณที่ช่วยพริมได้ ฮือ พริมไม่ได้นอกใจคุณนะคะภีม ตอนนั้นพริมกลัวมากเลยไม่กล้าบอกคุณ”

พริมรตาซุกอกแกร่งอย่างคนหมดที่พึ่ง ภีมพริษฐ์หน้าชากับความจริงที่กระแทกหน้าจากปากพริมรตา สายตาคมจดจ้องยังฉากกั้นคล้ายจะให้มันทะลุไปยังคนอีกฟากด้วยความตกตะลึง พริมรตาร้องไห้ตัวโยนไม่ต่างจากวาเลนไทน์ในวันที่ถูกเขาฉุดมา เสียงขอร้องอ้อนวอนยังดังก้องในหู


“คุณภีม ฮึก ได้โปรดอย่าทำผม”

เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นขอร้องจนคอแหบแห้งของคนที่ถูกเขาขืนใจ ภาพรอยยิ้มชั่วร้ายแสดงความสะใจเหนือร่างบอบช้ำตัวสั่นเทาอย่างคนหมดทางสู้ในวันนั้นภิณท์พังลงไม่มีชิ้นดี ทุกอย่างไหลย้อนกลับมากระแทกหน้าตอกย้ำว่าการกระทำของเขาเองก็เลวทรามไม่ต่างกัน

“คุณมันโหดร้าย ทารุณ”

เขาไม่เคยรู้สึกผิดตอนที่สั่งจับวาเลนไทน์มัดติดกับเสาเพื่อเป็นเป้านิ่งทดสอบความแม่นยำในการเหนี่ยวไกปืน ทว่าตอนนี้

“ฆ่าผมเสียเถอะ หากจะทารุณกันขนาดนี้ ฮึก..."

ภาพคนเพิ่งฟื้นไข้ที่ฟุบสลบเหมือดคาที่ไปตอนถูกยัดใส่กรงหย่อนลงบ่อจระเข้สั่นคลอนหัวใจอย่างรุนแรงนัก


“ฮึก พริมเกลียด เกลียดลูกมัน!”

เสียงสะอื้นพร้อมกำปั้นที่พยายามจะทุบทำร้ายตัวเองดึงสติเขากลับ ภีมพริษฐ์รีบจับข้อมือบางไว้ไม่ให้ทำร้ายตัวเอง

“พริมอย่าทำอย่างนี้สิครับ”

“ชีวิตพริมต้องพังเพราะพ่อของมัน พริมเกลียด ฮือ”

“พริมใจเย็น หยุดทำร้ายตัวเองก่อน”

ภีมพริษฐ์รั้งร่างบางซบอกลูบหลังปลอบประโลม ทุกอย่างที่คิดไว้บิดเบี้ยวไปหมด

“พริมไม่เป็นไรแล้วนะครับ คุณจะปลอดภัย ผมสัญญา”

“ภีมให้อภัยพริมได้ไหมคะ พริมขอโทษ”

เสียงหล่อนสั่นเครือ ใบหน้าสวยเงยขึ้นทั้งน้ำตาอาบแก้มส่งสายตาอ้อนวอนจนน่าสงสาร คนในเหตุการณ์อดสลดใจกับชะตากรรมที่หล่อนพบเจอไม่ได้ จนพลอยรัมภาต้องขยับเข้ามาปลอบใจหล่อนอีกคน

“ผมไม่โกรธคุณแล้ว อย่าร้องไห้นะครับ”

เขาเช็ดน้ำตาปลอบโยนพลางรั้งใบหน้างามซุกอกขณะสายตามองไปที่ฉากกั้น...แล้ววาเลนไทน์จะให้อภัยเขาได้ไหม
ภาพเหตุการณ์คลี่คลายปรากฏในสายตาของวาเลนไทน์ตลอด ร่างโปร่งมองด้วยรอยยิ้มบาง กับตอนจบแฮปปี้เอนดิ้ง ในที่สุดเขาก็หลุดจากมลทิน ทว่าบางสิ่งยังหนักอึ้งตกตะกอนในใจจนหน่วงแปลกๆ

“พวกคุณเข้าใจกันแล้ว ผมก็ควรจะไปเสียที”

 วาเลนไทน์ยิ้มให้ภาพสองคนที่โอบกอดกันและกันด้วยความเข้าใจจากใจจริง ภีมพริษฐ์เป็นคนเดียวที่จะปกป้องพริมรตาได้ดีที่สุด ร่างโปร่งดึงสติมองหาทางออกให้ตัวเอง

“ผมต้องไปจากที่นี่แล้ว”

วาเลนไทน์พึมพำขณะมองสำรวจออกไปข้างนอก ตอนนี้ภีมพริษฐ์กำลังสนใจอยู่กับพริมรตา ลูกน้องคนอื่นๆรออยู่นอกประตูอีกด้าน วาเลนไทน์มองเห็นเรือเฟอร์รี่ของพลอยรัมภาอยู่เชิงสะพาน ร่างโปร่งใช้เวลาคิดไม่นานก่อนจะค่อยๆเลื่อนประตูย่องออกไป อาศัยความคุ้นเคยที่เคยอยู่ที่นี่หลบหลีกจากสายตาอ้อมไปอีกด้านเพื่อว่ายน้ำไปแอบขึ้นเรือ

“ลาก่อน”

วาเลนไทน์หันมองเกาะใหญ่พร้อมเอ่ยคำลา

“พริมกลับไปกับพิ้งค์ก่อนนะครับ ขอผมเคลียร์อะไรบางอย่างแล้วผมจะตามไป”

 ภีมพริษฐ์บอกเมื่อร่างบางในอ้อมกอดคลายสะอื้นบ้างแล้ว

“ภีมจะไม่ทิ้งพริมใช่ไหมคะ”

พริมรตาตัวสั่นเทา เอ่ยปากถามเพื่อความแน่ใจ

“ผมจะไม่ให้ใครมาทำร้ายคุณได้อีก”

ริมฝีปากได้รูปจรดลงยังหน้าผากมนยืนยันให้หล่อนสบายใจ พริมรตาออกไปนั่งเล่นริมสระน้ำรอพลอยรัมภาคุยธุระกับชายหนุ่มสักพัก ก่อนจะล่ำลาและเดินทางกลับ ภีมพริษฐ์เดินมาส่งสองสาวที่เชิงสะพาน

“พริมรักคุณนะคะ รักมาก อย่างที่ไม่เคยรักใครได้เท่านี้มาก่อน”

เสียงสั่นเครือขณะโน้มลำคอหนาลงรับจูบอ้อยอิ่งก่อนจะผละออก ร่างบางทอดสายตาอาลัยอาวรณ์ก่อนจะก้าวข้นเรือไป

“พี่ฝากพิ้งค์ดูแลพริมด้วยนะครับ”

ภีมพริษฐ์จูบหน้าผากมนน้องสาวฝากฝัง

“ไม่ต้องห่วงค่ะ พี่ชาย”

สาวสวยทำท่าตะเบ๊ะรับปากมั่นเหมาะก่อนจะก้าวขึ้นเรือไป ภีมพริษฐ์ยืนส่งสองสาวจนเรือแล่นไปไกลสุดสายตาจึงหันกลับ ยังมีปัญหาใหญ่ที่เขาต้องจัดการ ชายหนุ่มถอนใจเฮือกใหญ่ ภาพใบหน้าใสของคนที่ถูกรังแกผุดขึ้นในความคิด ช่วงขายาวกำลังจะก้าวออกจากสะพานหากลูกน้องคนสนิทกลับวิ่งหน้าตื่นมาหา

“คุณภีมครับ คุณวาเลนไทน์หายไปครับ”

ภีมพริษฐ์หันขวับไปยังทิศทางที่เรือเฟอร์รี่แล่นจากไป

...เป็นไปไม่ได้...

“สั่งคนค้นให้ทั่วเกาะ ยังไงก็ต้องหาตัวให้เจอ”

น้ำเสียงเฉียบขาดสั่งเร็วปรื๋อ สายตาคมยังคงมองไปที่โพ้นทะเลด้วยสังหรณ์ใจลึกๆ

...นายคงไม่ได้แอบหนีไปกับเรือของพิ้งค์ใช่ไหม...



“ชารอฟ ฉันมีเรื่องอยากปรึกษานายหน่อย”

ภีมพริษฐ์เอ่ยขณะใช้โปรแกรมสนทนากับญาติผู้พี่หลังจากคิดไม่ตกมานานพอดูเมื่อคนของเขาแจ้งมาว่าหาวาเลนไทน์ไม่เจอ หลังจากค้นหาทั่วเกาะ

“หืม เรื่องอะไรหรือ”

เพลย์บอยเจ้าเสน่ห์ตื่นตัวขึ้นมาทันทีที่ได้ยิน หายากที่ญาติผู้น้องจะเอ่ยปากขอความคิดเห็นจากเขา

“นาย...เคยมีปัญหาแบบ รักอยู่กับคนหนึ่ง แต่คิดถึงอีกคนเพราะทำผิดกับเขาไหม”

“รักพี่เสียดายน้องน่ะหรือ”

“ไม่เชิง ฉัน...รู้สึกผิดกับใครคนหนึ่ง แต่ตอนนี้เขาหนีฉันไปแล้ว ไม่ยอมอยู่รอฟังคำขอโทษจากฉัน”

“โอ ถ้าให้เดา นายคงทำให้เขาโกรธชนิดที่ตายก็คงไม่ยอมมาเผาผี”

ภีมพริษฐ์นิ่งไป คิ้วเข้มขมวดหากันเมื่อนึกถึงสิ่งที่เคยทำ

“พริมกลับมาแล้ว ฉันเข้าใจผิดไปและเด็กคนนั้นก็หนีฉันไปแล้ว”

“โอ๊ะ โอ ลูกกวางขวัญเสียสินะ ถึงหนีไปโดยไม่ยอมรับคำขอโทษจากนาย”

“ฉันควรจะทำยังไง”

“ไม่ต้องห่วง นายก็มีความสุขกับพริมไปไง ส่วนลูกกวางเดี๋ยวฉันปลอบใจให้เอง”

“ชารอฟ!”

ภีมพริษฐ์เสียงดังอย่างขัดใจที่ญาติผู้พี่ดูจะเห็นเป็นเรื่องเล่นไปเสียทุกเรื่อง

“เอาน่า แล้วเด็กในท้องพริมนายจะให้ทำยังไง จะให้เอาออกหรือเปล่า”

“ไม่รู้สิ ความจริงจากปากพริมมันกระแทกหน้าฉันจนมึนตึ๊บไปหมด แล้วนี่วาเลนไทน์ก็มาหนีไปอีก”

“ลูกกวางชื่อวาเลนไทน์สินะ ชื่อน่ารักเข้ากับหน้าเชียว เอาเถอะ เดี๋ยวฉันจะพาลูกกวางมาล่องเรือสำราญพร้อมโปรโมชั่นปลอบใจแบบฝันหวานจนลืมความโหดร้ายของนายเลยทีเดียว อา คิดแล้วอยากลูบสะโพกแน่นขาวเนียนนั่นจัง”

ชารอฟเลียริมฝีปากด้วยท่าทางเซ็กซี่ขยี้ใจแบบที่สาวๆเห็นแล้วยอมพลีกายให้ด้วยเสน่ห์แพรวพราวของคลาสโนว่าตัวพ่อ

“ชารอฟ! นี่นายจะทำสงครามกับฉันใช่ไหม!”

 :katai2-1:

TBC
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน17#(P.8)(16/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 16-06-2015 20:15:11
ขอให้เครัยดจนผมหงอก  เครียดจนขี้เหร่  เครียดจนหมดอารมณ์ทางเพศ   :laugh:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน17#(P.8)(16/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 16-06-2015 20:26:27
สมน้ำหน้าาา น้องไทน์หนีไปไกลๆเลยยยยยย


 :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน17#(P.8)(16/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 16-06-2015 20:37:38
เป็นใครก็หนี เหมือนส่วนเกินเลย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน17#(P.8)(16/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 16-06-2015 20:39:23
โถ่พ่อคุณ ลูกกวางน้อยหนีไปแล้ว ทำยังไงดีล่ะ :sad4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน17#(P.8)(16/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 16-06-2015 20:50:14
หนีไปให้ไกลๆ อย่าให้ตามเจอได้ง่ายๆ มีปัญหาให้เคลียร์ก็เคลียร์ไปสิ พอใจแล้วนิ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน17#(P.8)(16/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 16-06-2015 20:54:41
ที่พริมบอกน่ะใช่แน่เหรอมันฟังดูตื้นไปนะ จากตอนก่อนๆเหมือนจะมีอะไรมากกว่านั้นเลย ถ้าเรื่องเป็นอย่างที่เล่าก็น่าจะบอกแต่แรก ไม่เห็นต้องปิดบังเลย เพราะตัวเองไม่ได้เป็นคนนอกใจ ประเด็นนี้น่าสงสัย
ถ้าเราเป็นภีมจะสั่งให้คนของน้องสาวค้นเรือดูอีกทางด้วยอ่ะ ช่วงนี้ก็สับสนไปนะภีม วาเลนไทน์จะได้มีเวลาหนีนานๆ
แต่ว่าถ้าเปิดเทอมก็น่าจะหาตัวเจอได้อยู่นะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน17#(P.8)(16/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 16-06-2015 20:56:54
เอาเลยค่ะ ตามหาให้พลิกแผ้นดินไปเลย พี่จะกักตัวไว้
น้องไทน์หนีกลับมาแล้ว โถ หมดเวรหมดกรรมซะทีนะลูกนะ
รอตอนต่อไปเนาะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน17#(P.8)(16/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Fon-NR ที่ 16-06-2015 21:41:42
หนีไปไกลๆเลย ให้คุณภีมรู้ตัวเองว่ารักแน่ๆจนทรมานทุรนทุรายไปก่อนค่อยหาเจอ หึๆ o18 o18
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน17#(P.8)(16/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 17-06-2015 00:36:21
สมน้ำหน้าภีมอย่างแรง เป็นไงล่ะ!!!! เงิบสิหล่อน!!!! :laugh:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน17#(P.8)(16/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 17-06-2015 07:28:32
สั้นไปแล้ว!!! I need it moreee :katai1: อร้ากกกก

อืม รู้สึกมันน่าจะมีอะไรที่มากกว่านั้นนะคุณพริม..(รึเปล่า?)
#ณ ตอนนี้ ผมนี้ทีมชารอฟเลยครับ ฮ่าๆๆๆ โสน้ำหน้านังภีม! :z2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน17#(P.8)(16/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: TOY_SKY ที่ 17-06-2015 07:52:52
ฉลองหน่อย   :mc4: :mc4: :mc4:   หนูไทน์หนีไปได้แล้ว   :z2: :z2: :z2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน17#(P.8)(16/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ~ ฤดูใบไม้ผลิ ~ ที่ 17-06-2015 12:39:22
สมน้ำหน้า 55555555555
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน17#(P.8)(16/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: shoky_9 ที่ 17-06-2015 23:02:06
พริมพูดจริงเปล่า แต่ถึงจริง ก็มาช้าไปนะ คุณภีมเค้าหลงเสน่ห์กวางน้อยไปแล้ว  :mew4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน18#(P.9)(17/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 17-06-2015 23:18:06
Passion 18


“กาแฟครับคุณภีม”

เสียงเรียบบอกพร้อมวางถ้วยกาแฟส่งกลิ่นหอมกรุ่นของอาราบิก้าแท้ลงข้างกายบอสหนุ่ม ภีมพริษฐ์เงยหน้าขึ้นก็เจอกับใบหน้าคมเข้มระเคราบางๆของอันวาดแทนที่จะเป็นใบหน้าขาวใสกับรอยยิ้มอวดลักยิ้มเล็กๆใต้มุมปากเหมือนทุกที ภีมพริษฐ์ความรู้สึกเหมือนต่อมอยากอาหารหยุดชะงักไปอย่างบอกไม่ถูก

“ขอบใจ”

เขาบอกสั้นๆยกกาแฟขึ้นจิบ ถึงจะเป็นกาแฟถ้วยโปรดกลิ่นหอมกรุ่นรสชาติที่ชอบแต่ภีมพริษฐ์กลับรู้สึกเฝื่อนลิ้นอย่างบอกไม่ถูก สายตาคมเหลือบมองแจกันแก้วเล็กๆวางคู่เปลือกหอยให้อารมณ์ทะเลบนโต๊ะที่มักจะมีดอกปีบหรือดอกหญ้าเล็กๆที่วาเลนไทน์หาได้ปักไว้ บางครั้งอาจมีเปลือกหอยสวยๆกับก้อนหินเล็กๆใส่แซมลงไปดูน่ารักเรียบง่ายสบายตา หากตอนนี้มีเพียงดอกไม้แห้งเหี่ยวติดในแจกันอย่างหดหู่ เกลี้ยงกับอันวาดไม่ใช่คนละเมียดละไมที่จะทำอะไรทำนองนี้ สายตาเข้มหรี่ลงมองแจกันบนโต๊ะ

ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่บนโต๊ะทำงานของเขามีแจกันดอกไม้?

เด็กนั่นเข้ามาวุ่นวายจัดแจงโลกมืดที่เคยเงียบสนิทของเขาจนแปลกไปกว่าเคย กว่าจะรู้ตัวว่าอนุญาตให้ใครบุกรุกพื้นที่ส่วนตัวก็จนเมื่อเจ้าของร่างโปร่งคนนั้นหายไปดื้อๆโดยไม่บอกไม่กล่าวทิ้งไว้เพียงแจกันดอกไม้แห้งเหี่ยวเหงาหงอย เพราะถูกฉุดมาแบบไม่บอกไม่กล่าวสินะ เด็กนั่นถึงจากไปแบบเดียวกัน ความวูบโหวงกับความเงียบจนใจหายตีรวนจนอดที่จะอ้อมแอ้มเอ่ยขึ้นมาไม่ได้

“หาวาเลนไทน์เจอหรือยัง”

“ยังครับ ทั้งที่ร้าน บ้านต่างจังหวัด บ้านเพื่อนสนิทในกลุ่ม คุณวาเลนไทน์ไม่มีอะไรติดตัวไปเลย ไม่รู้จะไปได้ไกลแค่ไหน”

อันวาดรายงานหลังส่งคนกระจายตัวตามหาไปยังที่ที่ได้ข้อมูลมา ภีมพริษฐ์ใจหล่นวูบ นึกห่วงขึ้นมาทันที

“คงไม่เกิดอันตรายอะไรขึ้นหรอกนะ มีข่าวอะไรบ้างหรือเปล่า”

“ไม่มีครับ ที่จริงคุณพริมรตาก็กลับมาแล้ว คุณภีมจะตามหาคุณวาเลนไทน์ทำไมหรือครับ”

คำถามของอันวาดจี้ใจดำเข้าเต็มเปา ภีมพริษฐ์คอแข็งพูดไม่ออก ใบหน้าคมนิ่งไปทันที

...นั่นสินะ จะตามหาเด็กนั่นไปทำไม แค่รู้สึกผิด?...

“อีกสองเดือนคุณวาเลนไทน์เปิดเทอม ยังไงคุณเขาก็ต้องกลับไปเรียนอยู่แล้วนี่ครับ”

...สองเดือนเชียวหรือ นานไปไหม...

“แต่ถ้าจะให้เร็วกว่านั้นหน่อย จำได้ว่าตอนที่ผมยืนรออยู่ด้านนอก ไม่มีใครไปที่สะพานเลยนะครับ ถ้าคุณวาเลนไทน์แอบหนีขึ้นไปกับเรือคุณพิ้งค์ มีทางเดียวคือแอบว่ายน้ำไปซึ่งเปียกโชกขนาดนั้นขึ้นไปบนเรือ คนบนเรือต้องเห็นร่องรอยบ้างล่ะ”

 อันวาดพูดอย่างที่คิดซึ่งตรงกับที่ภีมพริษฐ์คิดไว้อยู่แล้ว ร่างสูงค้อมศีรษะให้ก่อนจะเดินออกไปปล่อยให้บอสหนุ่มใช้ความคิดเพียงลำพัง มือหนาจับลูกบิดก่อนจะหันกลับมาเหมือนนึกขึ้นได้

“คุณภีมต้องการให้ผมหาคนมาให้ไหมครับ ผู้หญิงสวยๆ หรือ...แบบคุณวาเลนไทน์”

คำถามของลูกน้องทำให้เขานึกถึงใบหน้าเรื่อซับด้วยเพลิงอารมณ์ สะโพกขาวเนียนลอยเด่นต่อหน้า ช่องทางขมิบราวเชิญชวน ริมฝีปากแดงฉ่ำครวญครางเสียงหวานซ่านเร้าให้เขากระแทกตัวเข้าหา

“อา...คุณภีมครับ แรงอีก!”


“ไม่เอาอะไรทั้งนั้นแหละ”

ภีมพริษฐ์บอกปัดเสียงห้วน โบกไม้โบกมือให้ลูกน้องออกไป ใบหน้าคมสะบัดไล่ความฟุ้งซ่านก่อนจะถอนหายใจเฮือกอย่างหงุดหงิด พยายามเพ่งความสนใจไปที่งานแทน แต่ไม่เท่าไหร่ก็ต้องวางปากกา หุ่นสมาร์ตลุกขึ้นหันมองออกไปข้างนอกยังโพ้นทะเลสีฟ้าระยับ เสียงคลื่นกระทบฝั่งบรรยากาศเงียบสงบเหมือนวันเก่าๆแต่กลับมีบางอย่างไม่เหมือนเก่า ภาพใบหน้าใสกวักมือหยอยๆเรียกเขาไปเล่นเตะบอลด้วยกันที่ชายหาด ภาพวาเลนไทน์ร่อนจานให้ลูกหมาวิ่งไปคาบสนุกสนานหรือแม้แต่พาลูกลิงไปปีนต้นมะพร้าวเอาลูกมาผ่าให้เขาดื่มชื่นใจ เชลยที่ทำตัวไม่เหมือนเชลยคนนั้นค่อยๆใช้รอยยิ้มที่เปรียบเหมือนโซ่ที่มองไม่เห็นล่ามเขาทีละน้อยโดยไม่รู้ตัวกับสิ่งที่มันซึมซับเข้ามาทีละนิด และทิ้งเขาไว้กับความรู้สึกอัดอัดหายใจไม่ออกเมื่ออีกฝ่ายจากไปดื้อๆ

จริงๆเขาจะปล่อยไปเลยก็ได้ในเมื่อทุกอย่างคลี่คลายลงแล้ว แต่ความรู้สึกบางอย่างกลับยังรบกวนจิตใจสลัดอย่างไรก็ไม่หลุด และยิ่งตีรวนพลุ่งพล่านมากขึ้นเมื่อลูกน้องรายงานว่ายังหาวาเลนไทน์ไม่พบ

“หนีไปตัวเปล่าแท้ๆ นายจะไปไหนได้”

ใบหน้าคมใช้ความคิดสักพักก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรออก

Tru Tru Tru

“ทำไมรับช้านักนะน้องพิ้งค์”

ริมฝีปากได้รูปพึมพำอย่างหงุดหงิดที่ปลายสายสนทนาดูจะยืดเวลาที่จะได้คุยกันออกไป ชายหนุ่มสูดหายใจลึกระงับอารมณ์ขุ่นมัวเหมือนตะกอนถูกกวนจนขุ่นให้เย็นลงโดยไม่อาละวาดขณะถือสายรอ

“รับสิพิ้งค์ นี่จะแกล้งพี่หรือไง”

ภีมพริษฐ์ข่มอารมณ์ไม่ได้ดั่งใจถือสายรอจนปลายสายตัดไป ร่างสูงสูดลมหายใจลึกอย่างสะกดอารมณ์อีกครั้ง

“โว้ย! นี่นายจะเล่นตลกร้ายกับฉันหรือไง วาเลนไทน์!”

 เขาโบ้ยความผิดให้คนหนีไป มือหนาปัดเอกสารบนโต๊ะตกกระจายขณะกดโทรหาผู้เป็นน้องสาวอีกครั้ง

Tru Tru Tru…

เหมือนเก่า ไม่มีการตอบรับจากปลายสาย อารมณ์กรุ่นโกรธพลุ่งพล่านก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ ร่างสูงเดินหงุดหงิดงุ่นง่านวนไปวนมาในห้อง เขาไม่เคยรู้สึกโมโหจนอยากจับพลอยรัมภามาตีก้นเลยจนครั้งนี้

“รับสิพิ้งค์ น้องใช่ไหมที่เอาลูกกวางของพี่ไปซ่อน”

 เขาพึมพำอย่างคาดเดา กะว่าถ้าสายนี้ไม่รับ เขาคงจะต้องเปลี่ยนเป้าหมายไปถล่มที่เพื่อนรักอย่างไบรอันแทน

“ฮัลโล พี่ชาย พอดีพิ้งค์อาบน้ำอยู่น่ะค่ะ พี่ชายมีอะไรหรือคะ”

พลอยรัมภากรอกเสียงใสมาตามสายไม่ได้รู้เลยว่าอีกฝ่ายแทบจะอาละวาดฟาดงวงฟาดงา

“พี่มีอะไรจะถามหน่อย วันที่พิ้งค์กลับออกไปจากเกาะ พิ้งค์เจออะไรบ้างไหม”

“เจออะไรหรือคะ พี่ชายมีอะไรหรือเปล่าคะ”

“ไม่มีอะไรหรอก พี่แค่เป็นห่วง พิ้งค์ไม่มีอะไรก็ดีแล้ว งั้นพี่ไม่กวนล่ะนะ”

ภีมพริษฐ์ตัดสายทันที กระแสความผิดหวังแล่นริ้วจางๆในใจ ร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งบนขอบโต๊ะอย่างใช้ความคิด

“ฉันจะหานายเจอได้ที่ไหน...วาเลนไทน์ แค่คำขอโทษนายก็จะไม่ยอมรับจากฉันเลยหรือ ความใจดำของฉันมันซึมเข้าไปอยู่ที่ตัวนายหรือไงถึงทำแบบนี้”

หมัดฮุกจากคนที่เคยถูกเขารังแกเล่นเอาจุกไม่น้อยที่ความใจดำของตัวเองมันย้อนกลับมาเข้าตัวจนได้ ร่างสูงเดินไปที่ประตูพร้อมเปิดผลัวะออกไป

“พี่เกลี้ยงออกเรือ ฉันจะไปตามหาวาเลนไทน์ ต่อให้ต้องพลิกทั้งแผ่นดินก็ต้องหาให้เจอ”

“แต่มันอันตรายนะครับ ศัตรูในที่ลับกำลังหาโอกาสลงมืออยู่ คุณภีมเก็บตัวอยู่ที่นี่ดีกว่า”

“ไม่มีอะไรต้องกลัว เตรียมคนของเราให้พร้อม”

“แต่การเคลื่อนคนจำนวนมากไปตามที่ต่างๆ มันเอิกเกริกไปนะครับ รอรู้ที่อยู่คุณวาเลนไทน์แน่ชัดแล้วค่อยไปดีกว่า หรือไม่ก็ให้คนพาตัวมาที่นี่”

“ไม่ ฉันจะไม่ทำแบบนั้นอีก ฉันจะต้องไปขอโทษด้วยตัวเอง ต่อให้เด็กนั่นจะเกลียดจนไม่อยากเจอหน้าฉันก็เถอะ”

“คุณภีมรออยู่ที่นี่นะครับ ยังไงคุณวาเลนไทน์ก็ต้องกลับไปเรียนอยู่ดี”

“ให้ตายเถอะ สองเดือนเลยนะเกลี้ยง” ร่างสูงสบถอย่างหัวเสียก่อนจะกระฟัดกระเฟียดเข้าบ้านไป

ติ๊ง

“อะไรอีกเนี่ยชารอฟ”

ร่างสูงหงุดหงิดก่อนจะหยิบโทรศัพท์เปิดออกดูข้อความที่ญาติผู้พี่ส่งมา ภีมพริษฐ์ถือโทรศัพท์นิ่งค้างกับภาพที่เห็น

...วาเลนไทน์กับชารอฟ ไปอยู่ด้วยกันได้ยังไง...

ภาพที่ภีมพริษฐ์เห็นคือ ร่างโปร่งคุ้นตากำลังนอนคว่ำหลับตาพริ้มบนเตียงกับญาติผู้พี่ที่กำลังเซลฟี่เล่นกับกล้องนอนอยู่ข้างกัน ร่างหนาสั่นเทิ้มกับภาพที่เห็น อารมณ์กรุ่นโกรธเดือดดาลปะทุขึ้นในใจจากการสั่งคนตามหาอีกฝ่ายแทบพลิกแผ่นดินจนเขาเองยังงุ่นง่านนั่งแทบไม่ติดเก้าอี้ แต่บทจะเจอกลับเจอง่ายๆบนเตียงกับญาติผู้พี่ที่ขึ้นชื่อเรื่องหว่านเสน่ห์ไม่เคยพลาดในสภาพชารอฟถอดเสื้อโชว์อกแน่น ภีมพริษฐ์ระงับอารมณ์อยากฉีกกระชากร่างคนให้แหลกคามือขณะเฟสไทม์ไปหาญาติผู้พี่

“Chu! ว่าไง ภีมที่รัก”

ชารอฟแกล้งทำเป็นไม่เห็นหน้าตาถมึงทึงพร้อมฆ่าคนได้ของญาติผู้น้อง กลับขยิบตาส่งจูบทักทายเสียอย่างนั้น

“วาเลนไทน์อยู่กับนายได้ยังไง”

ภีมพริษฐ์ถามเสียงลอดไรฟันเมื่อชารอฟยื่นมือเกลี่ยแก้มใสคนกำลังหลับให้เขาเห็น และยิ่งทำมากขึ้นด้วยการยื่นจมูกโด่งเข้าใกล้แก้มขาว

“ชารอฟ!”

เสียงห้วนตวาดกร้าวประกาศความเป็นเจ้าของ ดวงตาคมจดจ้องเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อคนที่บังอาจแตะของๆเขา ภีมพริษฐ์แทบอยากจะทะลุโทรศัพท์ไปลากคนเล่นลิ้นแล่เนื้อโยนทะเลให้หายโมโห

“อย่าโมโหน่า โกรธมากเดี๋ยวผมหงอก เสื่อมสมรรถภาพกันพอดี แต่อ้อ ถ้านายเสื่อมสมรรถภาพจริง เดี๋ยวฉันปรนนิบัติลูกกวางบนเตียงให้เอง”

ชารอฟถอนใบหน้าออกจากร่างที่เจ้าของหวงจนแทบตกมันหันมาหนุนแผ่นหลังบางนอนคุยให้ญาติผู้น้องคิ้วกระตุกเล่น

“ตอนนี้ฉันอยู่เมืองไทย ก็ตั้งแต่ส่งข่าวที่ได้จากร็อตไวเลอร์ให้นายคราวนั้นแล้วฉันก็บินมาไทยทันที ฉันเป็นห่วงนายมากเลยนะเนี่ย”

 ชารอฟพูดพลางกลิ้งศีรษะที่หนุนบนหลังวาเลนไทน์เล่นไปมา ภีมพริษฐ์จ้องดวงตาสีฟ้าเทาวาวโรจน์เดือดพล่าน กระชากถามเสียงห้วน

“นายหาวาเลนไทน์เจอได้ยังไง!”

“ชู่ว์ ความลับครับน้องรัก ช่วงนี้นายยุ่งๆฝากลูกกวางไว้กับฉันสักสองเดือนก็แล้วกัน”

“ชารอฟ!”

“แค่นี้นะ ฉันง่วง อยากนอนกอดลูกกวางแล้ว chu! รักนายนะ”

“ไอ้บ้าชารอฟ! โว้ย!”

มือหนาเหวี่ยงโทรศัพท์ลงโซฟาเมื่อจู่ๆญาติผู้พี่ตัดขาดการติดต่อไปดื้อๆ

“ชารอฟเจอวาเลนไทน์ได้ยัง เจอได้ยังไง!”

ร่างใหญ่นิ่งคิด ประมวลผลด่วนจี๋

“น้องพิ้งค์”

ร่างสูงปรี่เข้าไปคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดต่อสายหาน้องสาวทันที สังหรณ์ใจอยู่แล้วว่าไม่มีทางที่พลอยรัมภาจะไม่เจอวาเลนไทน์บนเรือ

Tru Tru Tru…

“รับสิพิ้งค์!”

ภีมพริษฐ์ปากสั่นด้วยความโมโหปลายสายที่ปล่อยให้รอ ความโกรธยิ่งแล่นพล่านเมื่อฉุกคิดได้ว่าลูกกวางน้อยมีคนช่วยหนีเป็นขบวนการเลยทีเดียว มิน่า คนของเขาตามหาเท่าไหร่ก็ไร้วี่แวว

Tru Tru Tru

“จะเล่นแบบนี้ใช่ไหม”

เขากดเสียงต่ำเมื่อน้องสาวสุดที่รักยังคงปล่อยให้รอ เส้นความอดทนกำลังจะขาดผึงลง

“ฮัลโล พี่ชาย”

พลอยรัมภารับสายเหมือนหยั่งรู้ว่าเขากำลังจะหมดความอดทน

“พิ้งค์เจอวาเลนไทน์ทำไมไม่บอกพี่”

“มีอะไรที่พิ้งค์ควรจะรู้แล้วพี่ชายไม่ได้บอกไหมคะ”

“พิ้งค์!”

“มันน่าตกใจนะคะที่พิ้งค์เจอน้องไทน์แอบหนีขึ้นเรือมา น้องไทน์มาอยู่ที่เกาะได้ยังไงคะพี่ชาย”

“วาเลนไทน์ไม่ได้บอกอะไรพิ้งค์เลยหรือ”

“น้องขอร้องไม่ให้พิ้งค์ถามว่าน้องมาอยู่ที่เกาะได้ยังไง พิ้งค์รู้คร่าวๆจากพี่ชารอฟเท่านั้น แต่พิ้งค์อยากได้ยินจากปากพี่ชายมากกว่า”

“มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด ที่พริมท้อง พี่เข้าใจผิดว่าเป็นฝีมือวาเลนไทน์เลยพามาลงโทษนิดหน่อยไม่ได้กะเอาถึงตาย”

“นิดหน่อยที่ว่านี่ คือรอยจ้ำพร้อยตามตัวน้องวาเลนไทน์น่ะหรือคะ พี่ชายคะ พิ้งค์ไม่ใช่เด็กนะคะจะได้เชื่อคำโกหกเด็กๆของน้องวาเลนไทน์ว่านั่นคือรอยยุงกัด คงมีแต่ยุงสายพันธุ์ภีมพริษฐ์นั่นแหละที่ทำรอยได้ขนาดนั้น พิ้งค์สงสารน้อง วาเลนไทน์ต้องเจอกับอะไรบ้างคะตอนอยู่ที่นั่น”

“เท่าที่อารมณ์โกรธของพี่ในตอนนั้นนั่นแหละ พี่ถึงอยากขอโทษ แต่พี่หาวาเลนไทน์ไม่เจอ แต่บทจะเจอก็ดันเจออยู่กับชารอฟเสียได้”

ภีมพริษฐ์แสดงอาการหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด

“พี่ชายอยากขอโทษน้องไทน์ไหมคะ”

“พี่อยากเจอวาเลนไทน์และขอโทษด้วยตัวเอง”

“งั้นหาให้เจอนะคะว่าอยู่ที่ไหน พี่ชารอฟให้น้องวาเลนไทน์พาเที่ยวน่ะค่ะ เราจะส่งภาพให้ทุกวัน พี่ชายห้ามออกจากเกาะเด็ดขาด ให้คนของพี่หาน้องไทน์ให้เจอ เป็นการลงโทษไปในตัวค่ะ”

“พิ้งค์!”

พรึ่บ!

การสนทนาตัดขาดไปทันทีที่พลอยรัมภาพูดจบ ภีมพริษฐ์หงุดหงิดหัวเสียจนเขวี้ยงโทรศัพท์ปาใส่โซฟา มือหนาทึ้งหัวตัวเองอย่างประสาทเสียเต็มที่

“โว้ย!”



ย้อนไปตอนที่วาเลนไทน์แอบหนีจนบนเรือ

ร่างโปร่งเปียกชุ่มไปด้วยน้ำพยายามหลบเลี่ยงจากสายตาคนบนเรือด้วยการคลานไปหลบในซอกหลืบลับตา แต่รอยเปียกเป็นทางก็ไม่สามารถเล็ดลอดจากสายตาคนบนเรือไปได้ ร่างโปร่งถูกพาตัวไปพบนายหญิงยังห้อง VIP บนเรือทันที

“น้องไทน์!”

พลอยรัมภาอุทานด้วยความตกใจเมื่อพบว่าคนที่แอบขึ้นเรือมาเป็นใคร

“น้องไทน์มาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ”

พลอยรัมภายิงคำถามด้วยความแปลกใจ และยิ่งสนเท่ยิ่งขึ้นเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นร่องรอยบางอย่าง

“คือ ผม...”

วาเลนไทน์อึกอักก้มหน้างุดจนด้วยคำตอบ มือบางกุมเข้าหากัน พลอยรัมภาพยักพเยิดให้ลูกน้องออกไปพร้อมกำชับไม่ให้พริมรตาที่อยู่อีกห้องล่วงรู้ก่อนจะหันมายังร่างบาง

“เดี๋ยวเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ ดูสิ ตัวสั่นหมดแล้ว”

พลอยรัมภาเดินไปบอกลูกน้องหาชุดมาให้ก่อนจะหันมาหาร่างโปร่ง

“น้องไทน์อยู่บนเกาะกับพี่ภีมใช่ไหม ที่นี่เป็นเกาะส่วนตัวนะคะ บอกพี่พิ้งค์ได้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

“ผมขอไม่พูดได้ไหม ขอความกรุณาส่งผมกลับบ้านนะครับ”

 วาเลนไทน์วิงวอน พลอยรัมภาหันมองไปที่เกาะแวบหนึ่งอย่างใช้ความคิด

“พี่พิ้งค์จะไม่บังคับ แต่ช่วยบอกหน่อยได้ไหมว่า น้องไทน์แอบหนีพี่ภีมมาใช่ไหมคะ”

“ครับ อย่าบอกคุณภีมนะครับ”

วาเลนไทน์ยอมรับโดยดี พลอยรัมภาเดินไปรับเสื้อผ้ามาให้ร่างโปร่งเปลี่ยนในห้องน้ำพลางใช้ความคิดขณะรอ

“พี่พิ้งค์จะต้องรู้ให้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น”



ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูเรียกสติคนที่กำลังอยู่ในภวังค์ความคิดไม่ตก ร่างสูงของเกลี้ยงเปิดประตูเข้ามาพร้อมรายงานสิ่งที่ได้รู้มา

“คุณพิ้งค์โทรหาคุณภีมไม่ติด เธอให้ผมมาบอกว่า คุณพริมแท้งครับ ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาล”



 :katai2-1: :katai5:

เค้าทำกันเป็นขบวนการจริงๆ ขบวนการพาลูกกวางหนี อาจไม่ค่อยสนุกนักนะคะ ไม่รู้ว่าหาแผ่นดินแทบพลิก กับโดนบังคับให้ติดเกาะแล้วรอรับรูปน้องไทน์กับคนอื่น แบบไหนทรมานภีมมากกว่ากัน อยู่กับชารอฟอีกตะหากนะลูกกวางน้อย
 :hao6:

หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน18#(P.9)(17/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 17-06-2015 23:22:57
ทำไมเรื่องมันดูง่ายจัง มันต้องมีอะไรมากกว่านี่แน่ๆๆๆๆๆๆๆ.   :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน18#(P.9)(17/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 17-06-2015 23:42:54
โดนแล้วไงคุณภีม
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน18#(P.9)(17/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Mississippi ที่ 17-06-2015 23:44:15
อกแตกตายแน่ๆคุณภีม ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ :hao7:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน18#(P.9)(17/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 18-06-2015 00:00:24
แค่ไม่กี่วันพ่อเสือก็จะตายแล้วจ้า
สะใจมากๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน18#(P.9)(17/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: qilarsy39 ที่ 18-06-2015 00:03:28
รอดูคุณภีมอกแตกตาย น้องกวางหนีไปแล้ว  :hao7:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน18#(P.9)(17/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 18-06-2015 00:15:43
สมน้ำหน้าคุณภีมมมมมม เอาเลยค่ะ เอาให้อกแตกตายเลยยยย  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน18#(P.9)(17/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 18-06-2015 00:17:11
เพิ่งมาตามอ่าน สนุกดีค่า
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน18#(P.9)(17/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 18-06-2015 07:23:04
นี่พริมทำตัวเองแท้งรึเปล่าเนี่ย
จริงๆก็สงสารนางนะ นางไม่ได้ทำอะไรผิด ภีมจะทิ้งนางก็ยังไงอยู่ เอาใจช่วยน้องไทน์ให้หนีต่อไปค่ะ สมน้ำหน้าคุณภีม!!!!
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน18#(P.9)(17/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: LalaBam ที่ 18-06-2015 07:39:59
 :laugh: จะสมน้ำหน้าหรือสงสารพ่อเสือดีเนี่ย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน18#(P.9)(17/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 18-06-2015 08:22:10
ไงล่ะ โดนเล่นเส้นซะแล้วอิคุณภีม หึหึหึ ฮ่าๆๆๆ ดีนะนี้ที่มีสติโยนโทรศัพท์ลงโซฟา :katai3: //ผิดประเด็น

ชารอฟ...ไม่เสียทีที่เราเชียร์นาย วะฮ่าๆๆๆเอาให้ขาดใจตายไปเบย! ทีมชารอฟเคอะ//นี้สิใจความ ฮ่าๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน18#(P.9)(17/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 18-06-2015 12:25:50
:laugh: :a14: สะใจจริงๆ พ่อเสือโดนสั่งห้ามออกจากเกาะ ทีนี้ล่ะจะได้เห็นเสือติดจั่นกระวนกระวาย
ทีมน้องพิ้ง พี่ชารอฟ ทำได้ดีฝากเอาคืนหนักๆ เลยจ้าาาาา.......... :hao7:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน18#(P.9)(17/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: TOY_SKY ที่ 18-06-2015 14:43:31
 :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน18#(P.9)(17/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 18-06-2015 18:11:46
สมน้ำหน้า...โหดดีนัก เป็นไงล่ะโดนเองเลย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน18#(P.9)(17/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 18-06-2015 21:31:13
เข้ามาติดตามต่อนะคะ
อยากเห็นคนเป็นบ้า 555555

ขอบคุณคนเขียนนะคะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน18#(P.9)(17/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 18-06-2015 22:50:14
อืมนะ แบบนี้กำลังดีเลย อิอิ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน18#(P.9)(17/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Satang_P ที่ 19-06-2015 00:11:20
 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน19#(P.9)(19/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 19-06-2015 00:49:04
Passion 19

“พริมเป็นยังไงบ้าง”

ภีมพริษฐ์ทิ้งตัวนั่งลงข้างเตียงพลางกุมมือบาง พริมรตารีบยันกายขึ้นโผกอดชายหนุ่มตัวสั่นระริกอย่างโหยหา หยาดน้ำตาไหลเป็นสาย

“ฮึก...ภีม ภีมคะ” ร่างบางสะอึกสะอื้นอย่างขวัญเสีย

“ไม่เป็นไรนะครับ พริมปลอดภัยแล้ว”

ชายหนุ่มลูบหลังปลอบโยนให้หล่อนคลายอาการสะอื้นและความเสียใจลง

“ลูก...ฮึก! พริมสะเพร่าที่ไม่ระวัง”

“พริมไม่ได้ตั้งใจนี่นะ บางทีแกอาจจะไม่พร้อมที่จะเกิดมาเจอกับปัญหาก็ได้ ไม่เป็นไรนะครับ คุณหมอบอกว่าพริมยังท้องได้อีกนี่นาหลังพักฟื้นร่างกายให้แข็งแรงดีแล้ว”

เสียงทุ้มอ่อนโยนประโลมอย่างนุ่มนวลจนคนฟังอุ่นวาบในใจ พริมรตาผละกายออกพร้อมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเปี่ยมไปด้วยความหวัง

“เราจะมีลูกของเราใช่ไหมคะภีม เราจะแต่งงานกัน แล้วก็ฉลองฮันนีมูนที่เกาะนั่นใช่ไหมคะ พริมชอบมากเลยค่ะภีม หาดทรายสีขาวละเอียดอย่างกับผงแป้ง สวยมากๆ น้ำทะเลก็ใสน่าลงว่าย เราจะดำน้ำดูปะการัง กลางคืนก็นั่งจิบไวน์ดูพระจันทร์ฟังเสียงคลื่น โรแมนติกอย่างที่สุด ”

พริมรตาทำหน้าพริ้มฝันนึกภาพบรรยากาศโรแมนติกสุดดื่มด่ำท่ามกลางแสงเทียนรำไรริมสระว่ายน้ำ ตัวหล่อนและภีมพริษฐ์นั่งทอดกายเอนพิงบนเก้าอี้พลางจิบไวน์ชื่นชมความงดงามของพระจันทร์เต็มดวงทาบทาลงบนผืนน้ำเป็นระลอก มองเห็นเงาระยับน่าหลงใหล ต้องใช่ที่นั่นแน่ หล่อนแน่ใจ ภีมพริษฐ์ตั้งใจจะเซอร์ไพรส์ขอหล่อนแต่งงานที่เกาะสวรรค์นั่น

“เอ่อ...”

ภีมพริษฐ์อึกอัก ใบหน้าของวาเลนไทน์ผุดขึ้นในความคิดแวบหนึ่ง เท่านั้นก็ทำให้ใบหน้าปริ่มเปรมสลดวูบลงกับอาการลังเลของเขา

“ภีมรังเกียจพริมหรือคะ ไม่รักพริมแล้วใช่ไหม เพราะพริมมีตำหนิ ภีมก็เลยไม่ต้องการพริมแล้ว ฮือ...”

 พริมรตาอดที่จะตัดพ้อด้วยความรวดร้าวไม่ได้กับท่าทีที่แปลกไปของเขา

“ไม่ใช่นะครับ ผม ผมแค่อยากให้พริมพักผ่อนมากๆ อย่าเพิ่งคิดอะไรเลยนะครับ เกาะก็ยังอยู่ที่นั่นนั่นแหละ ไม่ไปไหนหรอก”

ภีมพริษฐ์ปฏิเสธอ่อนโยน ในเวลานี้เขาควรที่จะอยู่เคียงข้างหล่อน ชายหนุ่มพยายามสลัดภาพรบกวนของวาเลนไทน์ออกไป

“ภีมจะไม่ไปจากพริมใช่ไหมคะ” หล่อนถามน้ำเสียงเว้าวอน

“ผมจะอยู่ตรงนี้นะครับ อย่าคิดมากนะ คุณหมอบอกว่าคุณต้องพักผ่อนมากๆนะครับ”

ภีมพริษฐ์เกลี่ยปอยผมที่ระใบหน้างดงามออก ใบหน้านี้ที่สะดุดสายตาของเขาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ภาพหญิงสาวที่เดินสวนขึ้นบันไดผ่านหน้าไปราวภาพสโลโมชั่นในละคร ภีมพริษฐ์หันมองตามพร้อมสูดกลิ่นหอมของน้ำหอมติดผิวกายหล่อนเข้าจมูก
ราวกับไม่ใช่เรื่องจริง ผู้หญิงคนนั้นมีใบหน้าที่ละม้ายคล้ายกับมารดาของเขา ไม่เว้นแม้แต่น้ำหอมยังใช้กลิ่นเดียวกัน เหมือนมารดาในวัยสาวสะพรั่งของเขาได้ฟื้นคืนมาอีกครั้งจนชายหนุ่มต้องรีบกลับไปดูที่บ้าน

มารดาของเขายังคงนอนหลับอยู่บนเตียง แล้วผู้หญิงคนนั้นล่ะ คือใคร?

ภีมพริษฐ์ตามหาผู้หญิงคนนั้นจนรู้จักชื่อในที่สุด

“พริมรตา”

หล่อนหันมายิ้มให้เขาเมื่อชายหนุ่มเผลอเรียกชื่อหล่อนออกไป ภีมพริษฐ์ใจเต้นแรงเหมือนได้เจอแม่ สองเท้าก้าวเข้าไปทำความรู้จักกับหล่อนนับตั้งแต่นั้น

เขารักพริมรตา เพราะหล่อนคล้ายแม่ของเขาเหลือเกิน ยิ่งใกล้ชิดก็ยิ่งอยากครอบครอง ไม่อยากปล่อยให้หลุดมือ

ชายหนุ่มจึงตัดสินใจเนรมิตสถาปัตยกรรมสุดหรูขึ้นที่ริมหาดในเกาะเพื่อจะพาหล่อนไปที่นั่น

...เพื่อขอแต่งงาน...

เขาลืมมันไปได้ยังไง

แค่เด็กผู้ชายกะโปโลคนเดียว ทำให้ทุกอย่างสั่นคลอนไปหมด


วงแขนหนากระชับกอดร่างบางแนบกาย เขาไม่ควรทำให้หล่อนเสียใจเหมือนที่แม่เคยเจอ วาเลนไทน์เป็นเพียงสายลมที่เพียงพัดผ่านมาและกำลังจะผ่านไป หากแต่สายลมที่มองไม่เห็นนั้นกลับมีอานุภาพสั่นคลอนรุนแรงขนาดที่ตึกรามยังถล่มลงมาได้

แล้วความรู้สึกของเขาล่ะ?

ภีมพริษฐ์สลัดความว้าวุ่นใจทิ้งไปจากความคิด พึงระลึกเสมอว่าตรงหน้าเขาควรจะมีเพียงพริมรตาเท่านั้น

เขา...ไม่ควรหวั่นไหวกับสายลม


ก๊อก ก๊อก ก๊อก แอ๊ด

ทั้งสองหันหน้าไปทางประตู พริมรตานิ่งค้างแทบลืมหายใจ เย็นเฉียบไปทั้งร่างราวเลือดในกายหยุดการไหลเวียนฉับพลันกับการปรากฏกายของคนสองคน

“ได้ข่าวว่าพี่พริมไม่สบายแอดมิทเข้าโรงพยาบาล พราวกับชาร์ลเลยแวะมาเยี่ยมค่ะ”

ผู้มาใหม่ฉีกยิ้มหวานจ๋อยพร้อมมอบตะกร้าผลไม้เยี่ยมให้ พริมรตามองรอยยิ้มเคลือบยาพิษก่อนจะรับตะกร้าเยี่ยมมาไม่ให้ผิดสังเกต

“แล้วนี่พี่พริมจะไม่แนะนำให้พราวรู้จักสุภาพบุรุษท่านนี้หน่อยหรือคะ”

 สายตาแพรวพราวเบนมาทางภีมพริษฐ์กดดันให้พริมรตาเอ่ยปาก

“นี่พราวค่ะ เป็นน้องสาวคนละแม่กับพริม เพิ่งกลับจาก “นอก” เลยไม่เคยได้เจอกัน”

พริมรตาเยาะในคำพูดเน้นคำว่า “นอก” ที่ไม่ได้หมายถึงต่างประเทศ ขณะเอ่ยแนะนำน้องสาวต่างมารดาให้ภีมพริษฐ์ได้รู้จักตามมารยาท

“ส่วนผม ชาร์ลครับ “เพื่อนสนิท” ของพริมสมัยเรียนปริญญาตรีในไทย”

ชาร์ลชิงแนะนำตัวเองพร้อมเน้นย้ำสถานะเป็นพิเศษที่พริมรตารู้ดี

“ยินดีที่ได้รู้จักคุณภีมพริษฐ์นะคะ”

รติมาเอ่ยปากก่อนด้วยรอยยิ้มเคลือบหวาน

“คุณพราวรู้จักผมมาก่อนหรือครับ”

ภีมพริษฐ์อดฉงนใจไม่ได้ และเพราะรติมาเป็นน้องสาวของพริมรตา ทั้งสองจึงมีใบหน้าที่ละม้ายกัน แน่นอนว่าคล้ายกับใบหน้ามารดาของเขาด้วย ภีมพริษฐ์จึงสะดวกใจที่จะทำความรู้จัก

“มีใครไม่รู้จักผู้ชายที่ติดท็อปเท็นผู้ชายในฝันของสาวๆกันบ้างล่ะคะ พราวเห็นคุณจากนิตยสารธุรกิจชั้นนำของเมืองไทยน่ะค่ะ ไม่คิดว่าตัวจริงจะหล่อเหลาน่าหลงใหลยิ่งกว่า แอบนอยด์เล็กๆเหมือนกันที่พี่พริมเป็นพี่สาวของพราวแท้ๆ รู้จักกับผู้ชายเพอร์เฟคขนาดนี้กลับไม่แนะนำให้น้องนุ่งรู้จักบ้าง”

รติมาตีสีหน้าเหมือนเสียใจเต็มประดาซึ่งพริมรตาเห็นแล้วอยากมอบรางวัลหมอนทองอะวอร์ดส์ประเคนให้

“พี่กับภีมรู้จักกันที่เมืองนอกตอนไปเรียนต่อน่ะ กะว่าได้ฤกษ์แต่งเมื่อไหร่ก็จะพาภีมไปแนะนำให้รู้จัก”

พริมรตาบอกพลางหันมายิ้มให้ชายหนุ่มพร้อมกุมมือกระชับกันไว้

“แล้วจะได้ “เลิก” กันเมื่อไหร่หรือคะ”

รติมายิ้มหวานฉ่ำขณะส่งความหมายที่ผิดเพี้ยนให้พี่สาวต่างมารดา พริมรตาคิ้วกระตุกก่อนยิ้มหวานเชื่อมตอบ

“คงอีกไม่นานหรอก จริงไหมคะภีม”

หล่อนหันมาหาคนช่วยยืนยัน ภีมพริษฐ์ยิ้มบางลูบเรือนผมนุ่มแทนคำตอบ

“จริงสิ แล้วนี่ใครจะเฝ้าพี่พริมกันล่ะคะ ถ้ายังไงพราวเฝ้าให้ก็ได้นะคะ ผู้หญิงด้วยกันน่าจะสะดวกกว่า”

รติมาขันอาสา

“พริมอยากอยู่กับภีมค่ะ ภีมอยู่เฝ้าพริมคืนนี้นะคะ”

พริมรตาเบะปากใส่น้องสาวต่างมารดาพร้อมหันมาออดอ้อนคนรัก

“ครับ งั้นเดี๋ยวคืนนี้ผมอยู่เป็นเพื่อนพริมนะครับ ขอบคุณคุณพราวนะครับที่เป็นห่วงพริม”

ภีมพริษฐ์ส่งยิ้มบางให้

“คุณภีมทานข้าวหรือยังครับ ออกไปหาอะไรทานก่อนไหม เดี๋ยวผมกับพราวจะอยู่เป็นเพื่อนพริมให้ก่อน ไม่ได้เจอกันนาน มีเรื่องเม้าท์กับพริมเยอะเลยครับ”

ชาร์ลพูดติดตลกประสาเพื่อนที่ต้องการความเป็นส่วนตัวเพื่อกันภีมพริษฐ์ออกไปอย่างแนบเนียน

“งั้นเดี๋ยวผมจะออกไปหาอะไรทานก่อนนะครับ พริมจะเอาอะไรไหม ผมจะได้ซื้อเข้ามาให้”

“ไม่ล่ะค่ะ ภีมกลับมาเร็วๆนะคะ พริมอยากอยู่กับภีมนานๆ”

“แหม คุณภีมกลับช้าๆเลยนะครับ ผมอิจฉา...”

ชาร์ลแกล้งลากเสียงยาวติดตลก สายตาสองคู่มองร่างสูงใหญ่ที่เดินออกจากห้องไปก่อนจะหันมาหาคนบนเตียงด้วยสายตามาดร้าย

“ฉันอุตส่าห์กระชากเธอลงมาได้แล้วแท้ๆ ยังอุตส่าห์ปีนกลับขึ้นไปได้อีกนะ”

ชาร์ลเอ่ยเสียงเรียบไม่มีแววขี้เล่นเหมือนทีแรก

“ภีมรักฉัน ต่อให้ฉันเป็นยังไงภีมก็รัก ยิ่งเขารู้ว่าผู้หญิงบอบบางอย่างฉันเจอกับอะไรมา เขาก็ยิ่งสงสารฉันมากขึ้น”

พริมรตาบอกอย่างมั่นอกมั่นใจ

“มารยาสาไถยเธอนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ สมแล้ว เลือดเมียน้อยของแม่เชื้อแรงดีจริงๆ”

รติมาอดที่จะค่อนขอดให้ไม่ได้ แต่ไหนแต่ไรบ้านใหญ่กับบ้านเล็กก็ไม่ลงรอยกันอยู่แล้ว ยิ่งตอนที่รู้ว่าพี่สาวต่างมารดาได้ดิบได้ดีกว่า รติมาถึงกับเต้นเร่าๆด้วยความริษยา

“มากไปแล้วนะรติมา ถ้าแม่เธอดีจริง พ่อจะหันมาหาแม่ฉันทำไม!”

“หนอยแก...”

รติมากัดฟันกรอดง้างมือปรี่เข้าหาหวังประทุษร้ายเต็มที่

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ ถ้าฉันเป็นอะไรแม้แต่ปลายก้อย ภีมไม่เอาพวกเธอไว้แน่”

 พริมรตาขึ้นเสียงขู่ทันทีทันใดซึ่งก็ได้ผลชะงัด เมื่อรติมาลดมือลง

“อย่ามาขึ้นเสียงกับฉันนังคางคกขึ้นวอ ชูคอทำเป็นกิ้งก่าได้ทอง ไม่เห็นหรือไง ฉันในตอนนี้ก็สวยไม่แพ้แกหรอก ศัลยกรรมบล็อกเดียวกันกับเธอเป๊ะ โดยหมอคนเดียวกันอีกต่างหาก”

“คิดหรือว่าแผนของพวกเธอจะสำเร็จ ภีมไม่มีทางหลงเชื่อเล่ห์เพทุบายของพวกเธอหรอก”

“เชื่อไม่เชื่อ เขาก็ยิ้มให้ฉันแล้ว คิดว่าตัวเองเนรมิตความสวยได้คนเดียวหรือไง นายสร้างแกได้ เขาก็สร้างฉันได้เหมือนกัน ศัลยกรรมที่เกาหลีเปลี่ยนเบ้าหน้าเดิมเสียจนฉันเกือบจำตัวเองไม่ได้แน่ะ เหมือนแกนั่นแหละ จริงไหม ถ้าคุณภีมได้เห็นหนังหน้าจริงๆของแกนี่คงผงะ ได้ตกสวรรค์กลิ้งกะโร่โท่ไม่เป็นท่า แต่ก็ตกมาแล้วครั้งหนึ่งนี่นะ โถ โถ โถ อุตส่าห์ตะเกียกตะกายปีนขึ้นไปใหม่อีกจนได้ แต่หมิ่นเหม่หน่อยนะ ของมีตำหนิไปแล้ว คุณค่ามันย่อมลดเป็นธรรมดา ต้องฉันนี่ ของใหม่แกะกล่อง แต่ฉันไม่คิดสั้นเผาตัวเองเหมือนแกหรอก เอาไว้ “นาย” รวบทุกอย่างได้เมื่อไหร่ แกมันก็ขยะให้เขาเฉดทิ้งดีๆนี่ล่ะ”

รติมาร่ายยาวด้วยความสะใจ

“ไม่ทางที่พวกแกจะทำสำเร็จ ฉันจะขัดขวางพวกแกให้ถึงที่สุด ภีมของฉันไม่เอาพวกแกไว้แน่”

พริมรตาเองก็ไม่ยอมแพ้เช่นกัน

“หึ คิดจะแฉพวกฉันก็เท่ากับจุดไฟเผาตัวแกเองนั่นแหละ อยากให้คุณภีมรู้นักใช่ไหมว่า หนังหน้าแกจริงๆเป็นยังไง ไอ้ที่สวยเฉิดฉายกรีดกรายร่านไปทั่วน่ะ แท้จริงแล้วอัปลักษณ์ขนาดไหน และแก..เข้าหาเขาด้วยเหตุผลอะไร!”
 
“แก...”

พริมรตากัดฟันกรอด มือบางกำผ้าห่มจนแน่นจนสั่นเห็นเส้นเลือด

“หึ ก็แค่หมากที่ถูกสร้างขึ้นมา ยัดพลาสติกเข้าไปให้เหมือนแม่ของภีมพริษฐ์มากที่สุดเพื่อสร้างจุดอ่อนให้มัน แกมีใบหน้าแบบนั้นได้ ฉันก็มีได้เหมือนกัน และฉัน...จะไม่หักหลังนายเหมือนแก”

“ออกไป!”

พริมรตาตวาดลั่นพร้อมเขวี้ยงหมอนใส่ใบหน้าที่ผ่านมีดหมอมาเหมือนๆกันกับหล่อน หากชาร์ลที่เดาเหตุการณ์ไว้ล่วงหน้าอยู่แล้วยื่นมือรับได้ทันท่วงที

“ชู่ว์ ถ้าเพิ่งโมโหโทโสไปสิ ไล่แขกแบบนี้ลืมมารยาทที่ฉันอุตส่าห์จ้างคนมาเทรนด์ให้ด้วยราคาแพงหูฉี่ไปแล้วหรือ อย่างว่า กำพืดต่ำตมอย่างเธอต่อให้จับมาย้อมสีเปลี่ยนใบหน้าใหม่ สันดานอสรพิษยังไงก็แก้ไม่หาย”

“ก็เพราะฉันอยู่กับอสรพิษไงล่ะ สันดานอสรพิษของแกเลยทำให้เชื่องยาก” พริมรตาสวนกลับอย่างเชือดเฉือนไม่ต่าง

“แกอยากให้หน้าของแกเจอน้ำกรดใช่ไหม” ชาร์ลถามเสียงเย็น

“นายอุตส่าห์จัดฉาก เนรมิตผู้หญิงอัปลักษณ์ให้สวยหยาดฟ้าคล้ายแม่ของภีมพริษฐ์ ส่งแกไปถึงเมืองนอกเมืองนาเพื่อสะกดหัวใจของผู้ชายคนนั้น นายต้องการให้แกเป็นจุดอ่อนของมัน แต่แกกลับทรยศเรา อย่างว่าแหละ ภีมพริษฐ์หล่อเหลาน่าหลงใหลขนาดนั้น มันจะวิเศษสักแค่ไหนกันนะ ถ้าฉันจะมีสัตว์เลี้ยงหล่อเหลาคอยจูบแทบเท้าคลอเคลียปรนเปรอให้ อา นึกภาพภีมพริษฐ์ในสภาพเปลือยกายถูกล่ามด้วยโซ่คลานมาจูบเท้าฉัน สวรรค์สุดๆ”

ชาร์ลเอ่ยเหมือนมองเห็นสวรรค์อยู่แค่เอื้อม

“ภีมไม่มีทางเอาคนที่มีความคิดวิปริตแบบแกหรอก”

“แล้วคิดหรือว่าเขาจะเอาหนังหน้าก่อนยัดพลาสติกของแกโดยไม่ผงะเสียก่อน แกเองมันก็นังหน้าเงินไม่ใช่หรือไง ถ้านายไม่จ่ายเงินทำศัลยกรรมเนรมิตแกขึ้นมาใหม่ แกจะสวยได้ขนาดนี้ไหม ภีมพริษฐ์จะหันมามองแกไหมถ้าใบหน้านี้มันไม่เหมือนแม่ของเขาน่ะหา!”

ชาร์ลถากถางด้วยอารมณ์เดือดพล่าน เพราะพริมรตาทรยศ บทลงโทษที่คนควบคุมอย่างเขาได้รับคือเซ็กส์หมู่กับผู้ชายหลายคน แต่นั่นกลับทำให้ชาร์ลติดใจ

“แกหมดประโยชน์แล้วล่ะพริมรตา นายมีหมากตัวใหม่แล้ว ด้วยเบ้าหน้าเดียวกันกับแกนั่นล่ะ”

ชาร์ลหันมายิ้มอย่างรู้กันกับรติมา

“ไม่มีทาง ภีมไม่มีทางสนใจคนอื่นนอกจากฉันแน่ ภีมรักฉัน!”

พริมรตาเริ่มประสาทเสียเถียงคอเป็นเอ็น ท่าทีลังเลของภีมพริษฐ์ทำเอาหล่อนใจแป้วไม่น้อย แต่ต้องแกล้งทำเหมือนไม่มีอะไร

“มั่นใจจริงนะ คลิปลับที่แกแอบทอดสะพานให้ชารอฟเพื่อแลกกับการได้ล่องเรือสำราญฟรีๆน่ะ มันเลอค่ามากเลยนะที่จะเฉดแกออกไปพ้นทางน่ะ หึ มันอดไม่ได้สินะ กำพืดร่านๆจากเลือดแม่นี่ ศัลยกรรมเปลี่ยนได้แค่หน้าใหม่แต่สันดานเดิมมันเปลี่ยนกันไม่ได้!”

ชาร์ลย่างเข้าหาพร้อมเปิดคลิปที่แอบถ่ายไว้ให้ดูเต็มๆตา พริมรตาตกตะลึง หล่อนไม่เคยรู้มาก่อนว่า ภีมพริษฐ์กับชารอฟจะเป็นญาติกัน

“นายสร้างแกขึ้นมาจากดินได้ นายก็ส่งแกกลับไปเกลือกลั้วกับสวะในดินอย่างเดิมได้เหมือนกัน!”

“ไม่!”

เสียงกรีดร้องโหยหวนดังขึ้นพร้อมกับจังหวะที่ภีมพริษฐ์เปิดประตูห้องเข้ามาพอดี ร่างสูงรีบปรี่เข้ามาหาคนรักทันที

“พริม พริมเป็นอะไรไปครับ”

พริษฐ์เขย่าร่างบางเพื่อเรียกสติ ก่อนจะหันมาตาลุกวาวตวาดกร้าว

“พวกคุณทำอะไรพริม!”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า พี่พริมนี่ตีบทแตกจริงๆค่ะ คุณภีมหันมาถลึงตาใส่พวกเราใหญ่เลย โถ พวกเรากำลังย้อนไปสมัยเล่นละครเวทีของมหาวิทยาลัยน่ะค่ะ”

รติมาแก้สถานการณ์ทันควัน ชาร์ลรีบเป็นลูกคู่รับส่งบทสคริปต์ทันที

“ใช่แล้วครับ เรื่องผู้หญิงอัปลักษณ์ที่ศัลยกรรมเสียสวยหยาดฟ้า พอจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมเลยรับตัวเองไม่ได้ กรีดร้องโหยหวนเหมือนชะนีโดนน้ำร้อนลวก”

ชาร์ลพูดติดตลกตามสไตล์ขณะส่งสายตาให้พริมรตา

“จริงหรือครับ”

ภีมพริษฐ์หันมาหาคนรัก ชาร์ลแกล้งชูโทรศัพท์ที่บันทึกคลิปบางอย่างไว้ทำให้พริมรตารีบปรับสีหน้าแสร้งเออออไปตามน้ำ

“ค่ะ พริมเก่งใช่ม้า ภีมเชื่อสนิทเลย พริมฉีกคาแรคเตอร์เล่นเป็นผู้หญิงบ้า ขี้อิจฉาน่ะค่ะ ผู้หญิงวิกลจริตที่อยากจะแย่งทุกอย่างของคนอื่นมาเป็นของตัวเองทั้งที่ไม่คู่ควรเลยสักนิด”

คำพูดและท่าทางของพริมรตาปรายส่งไปยังรติมา

“ผมตกใจแทบแย่ พริมยังป่วยอยู่นะ อย่าเผลอหักโหมไปล่ะ นี่มาทานอะไรกันหน่อยดีกว่า ร่างกายจะได้ฟื้นตัวเร็วๆนะครับ เชิญคุณพราวกับคุณชาร์ลด้วยนะครับ ผมซื้อมาเผื่อทุกคน”

ภีมพริษฐ์เอ่ยชวนเมื่อสถานการณ์ไม่ได้แย่อย่างที่เข้าใจผิดไปในทีแรก

“งั้นเดี๋ยวพราวจัดใส่จานให้นะคะ”

รติมาทำทีเอาใจรับถุงอาหารไปจัดแจงใส่จานให้เพื่อที่ทั้งสี่จะได้นั่งทานด้วยกัน


...นังพริมรตา แกแสแสร้งแกล้งมารยาด้วยใบหน้านี้ได้ ฉันก็ทำได้ด้วยใบหน้านี้เหมือนกัน! ฉันจะรอดูวันพินาศย่อยยับของแกกับแฟนแกในสักวัน!...



   “พริมพักผ่อนนะครับ ผมจะนอนอยู่เฝ้าตรงนั้น มีอะไรก็เรียกนะครับ” ภีมพริษฐ์พูดพลางห่มผ้าห่มให้หญิงสาว

   “ขอบคุณนะคะภีม”

   “อืม ฝันดีนะครับ จุ๊บ”

ชายหนุ่มจูบหน้าผากมนส่งคนรักเข้านอน ภาพหน้าผากมนของคนที่เคยซุกตัวเข้าหา คนที่ภีมพริษฐ์เคยจูบหน้าผากกับกลิ่นแชมพูหอมอ่อนๆติดเส้นผมนุ่มของวาเลนไทน์ผุดขึ้นมาอีกครั้ง จะว่าไปแล้ว วันนี้แทบทั้งวันเขาก็นึกถึงอีกฝ่ายตลอด ทั้งที่ลูกน้องก็รายงานว่ายังหาไม่พบ

   เงียบฉี่...ราวกับไม่มีตัวตน

ร่างหนาพาตัวเองในสภาพพร้อมนอนเดินตรงไปที่โซฟาพร้อมล้มตัวลง

ติ๊ง

Charof : น้ำตกเมืองไทยสวยมากจริงๆ

ภีมพริษฐ์อ่านข้อความที่ญาติผู้พี่ส่งมาก่อนจะอึ้งกับภาพที่ส่งตามมา

...วาเลนไทน์กับชารอฟ!

ในสภาพกำลังแช่อยู่ในน้ำผมเปียกลู่ แถมโผล่พ้นน้ำให้เห็นในสภาพเปลือยบนทั้งคู่ แล้วท่อนล่างล่ะ!...

โว้ย! ประเทศไทยมี 77 จังหวัด แล้วไอ้น้ำตกบ้านี่มันอยู่ที่ไหน!

ความพยายามที่จะลืมลูกกวางทั้งวัน กลับภิณท์พังลงเพียงเพราะภาพๆเดียว!


 :laugh: :laugh:


เอาล่ะสิคุณภีม เมียเก่าก็เกาะแน่นเป็นปลิงไม่ปล่อย เมียใหม่ก็หายต๋อมแบบทิ้งร่องรอย โสนะน่า 5555


อะแฮ่ม !  :hao3:   

มาถึงตรงนี้พอจะเดาได้บ้างล่ะเนอะ ทุกอย่างคือละครฉากใหญ่ตั้งแต่แรก พริมรตาคือตัวละครที่ถูกสร้างขึ้นและมีผู้บงการเบื้องหลังให้เดินหมากอย่างเงียบเชียบเพื่อให้ภีมพริษฐ์มีจุดอ่อน ผู้หญิงธรรมดาที่ได้รับการผ่าตัดศัลยกรรมจนสวยงามราวนางฟ้า ที่สำคัญคือ ใบหน้าพริมรตาหลังผ่าตัดคล้ายกับแม่ของภีมที่นอนนิทราอยู่ นั่นคือเหตุผลว่าทำไมคนไร้หัวใจอย่างภีมพริษฐ์จึงสะดุดตาหล่อนตั้งแต่ครั้งแรก

แนวคิดนี้มาจากสามก๊กแหละ แม่ทัพใหญ่สุดท้ายก็ตกม้าตายเพราะมารยาหญิง

ความรักมักทำให้เกิดจุดอ่อน ใครบางคนจึงคิดจะใช้วิธีนี้กับภีม

ถามว่าทำไมต้องเป็นพริมรตา เพราะหล่อนกล้าที่จะแลกเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ เพื่อให้เหนือกว่ารติมาที่เป็นลูกเมียหลวง แต่พริมรตาก็คือพริมรตา หลังจากสวยแล้วก็หลงใหลได้ปลื้มกับใบหน้าใหม่จนอดที่จะโปรยเสน่ห์ชดเชยกับการเคยถูกปฏิเสธไม่ได้ ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือ ไบรอัน นายแบบหนุ่มหล่อที่ถูกเขี่ยทิ้งภายหลัง เย้! ไบรอันหลุดพ้นข้อกล่าวหาเรื่องพ่อเด็ก
 :hao7:

น้องไทน์ :โห เขาห้ำหั่นกันขนาดนี้ แล้วผมมาเกี่ยวอะไรด้วยเนี่ย ผมแมนของผมอยู่ดีๆเหอะ (ลูกกวางโวยวาย)
Moony: แล้วไม่ดีเหรอไง คุณภีมเขารักที่หนูเป็นหนูอ่ะ ปล่อยเขาตีกัน ส่วนหนูก็จิบไวน์สวยๆรอปรนนิบัติสามีดีกว่า จะโดนไม่ใช่น้อยนะลูกกวางน่ะ เบอร์โทรหนึ่งเบอร์มีสิบตัวเลข หนูผ่อนจ่ายไปเท่าไหร่แล้ว คุณภีมทบต้นทบดอกลุกจากเตียงไม่ได้แน่ๆ
น้องไทน์ : จริงด้วย ลืมไปเลย ตายแน่ๆ ทำไงดีป้า
Moony: ไม่รู้เว้ย! ฉันมีหน้าที่เขียน แกอ่ะ เล่นตามบทไป ชิ

 :katai5:

น้องไทน์บทมาน้อย แต่เจ๋งเป้งนะฮะ ยั่วเข้าไปลูก ยั่วเข้าปาย แต่อย่าไปชั่วชารอฟนะลูก มี 2 สามีมิงาม งานจะเข้า อิอิ
 :mew3:

หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน19#(P.9)(19/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 19-06-2015 01:23:45
ลูกเมียหลวงแลดูมั่นใจ555
ที่ไหนได้ เขามีคนในใจแล้ว พวกเอ็งไม่ทันได้กินแล้วหละ   :laugh:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน19#(P.9)(19/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 19-06-2015 02:41:07
 :m3: ดีใจที่ยังไม่นอน หุหุ แล้วก็นะ
 :angry2: นังสองพลาสติก กับ นังชาลส์วิปริต ไปทะเลาะกันที่อื่นไป๊!!! :m31:
ยังไม่รู้สินะที่มาด่ากันจิกกัดกันเรื่องจะครอบครองภีมน่ะ
เขาไม่สนเฟ้ย เขาตามหาลูกกวางน้อยอยู่ เข้าใจ๊?  :katai1:

 o3 ส่วนพ่อเสือติดจั่น ดิ้นกับ ชารอฟ - ไทน์ วันละหนึ่งครั้งนะครับ :hao7:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน19#(P.9)(19/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 19-06-2015 03:30:32
ว่าแล้วเชียวว่าต้องมีเงื่อนงำอำพราง คึคึ ว่าแต่เมื่อไหร่พระเอกจะหายโง่อ่ะ   :mew2: :mew2: :mew2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน19#(P.9)(19/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 19-06-2015 07:00:38
ว่าละเชียวแรกๆที่อ่านเจอก็คิดอยู่ว่าอะไรมันจะคล้ายแม่พระเอกปานนั้น...ต้องศัลย์มาชัวร์ ฮ่าๆ แล้วก็เฉลยว่าจริงซะด้วย
นึกถึงนิยายเรื่องหนึ่ง(ของกิ่งฉัตร)เลยอ่ะ แบบว่ามีผู้หญิงศัลย์กรรมหน้าตัวเองให้คล้ายแม่พระเอก ด้วยหวังว่าพระเอกจะชอบ
ที่ไหนได้ แท้จริงแล้วแม่พระเอกนิสัยแย่มาก พระเอกเลยหนีหน้าไปไกล แต่แม่พระเอกเรื่องนี้คงจะเป็นคนน่ารักสินะ ลูกเลยตกหลุมพราง(ที่ถูกขุดมาอย่างดี)ของคนร้ายเลยอ่ะ
อยากรู้จังว่า นายคนที่อยู่เบื้องหลังของเรื่องทั้งหมดคือใครกันแน่....แล้วเมื่อไหร่พระเอกจะหายโง่ซะที เฮ้อ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน19#(P.9)(19/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 19-06-2015 07:37:41
 :katai1:้ชอบภีมจัง
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน19#(P.9)(19/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 19-06-2015 07:37:52
โอเค เราเลิกสงสารนางละ ในห้องไม่มีกล้องวงจรปิดรึไง
พระเอกจะได้เลิกเป็นฟรายซะที
รอตอนต่อไปเนาะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน19#(P.9)(19/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 19-06-2015 07:51:08
กลับไปหาลูกกวางเห้ออออ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน19#(P.9)(19/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 19-06-2015 08:13:54
ข้อหนึ่งที่นักลงทุนและคนทุกคนที่มีคอมมอนเซนส์ทุกคนจะรู้ก็คือ ในชีวิตจริงไม่มีอะไรที่จะ*บังเอิญ* ขนาดนี้   เฉพาะพริมรตาก็บังเอิญไปแล้วมาเจอรติมาอีกคน มันมากเกินไป 

ชารอฟเป็นญาติของภีมทำไมถึงไม่บอกเตือนเรื่องของพริมรตาที่*ร่าน*และโปรยเสน่ห์ไปทั่ว   ไบรอันเราเข้าใจว่าอาจจะจะมีอคติที่เตือนภีม แต่ตอนนี้แสดงให้เห็นแล้วว่าไม่ใช่อคติก็คือนางร้ายจริงๆ   

ภีมไม่ระวังตัวเลย ทำไมถึงไม่รอบคอบ คนของตัวเองก็มีทำไมถึงไม่ให้สืบ   อีกอย่างนะคนกำลังเจ็บ เพิ่งแท้งลูกจะมาฝึกเล่นละครสมัยเรียนเพื่อ?   2+2แล้วไม่ได้ 4  ก็น่าจะตื่นตัวได้แล้วค่ะ  ไม่งั้นก็ปล่อยน้องไทน์ไปกับชารอฟเถอะ  เพราะทางนั้นไม่มีพันธะอะไร  ภีมมีพริมรตาเป็นเหาฉลามอยู่แบบนี้แถมตกหลุมง่ายเกินไป ผิดวิสัยนักลงทุนพันล้านเน่อ

หวังว่า*นาย*ที่กำลังหาทางงาบสมบัติของภีมนี่คงจะไม่ใช่ไอ้พ่อเส็งเคร็งกับลูกเมียใหม่นะ   แค้นเก่าเรื่องแม่ยังไม่ได้สะสางเลย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน19#(P.9)(19/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 19-06-2015 09:36:56
ปัญหาจริงๆแฮะ ทั้งศัตรู ทั้งเมียเก่า ทั้งเมียใหม่ที่แสนรักโดยไม่รู้ตัว แถมยังโดนพี่น้องพาหลบหนีเป็นขบวนการอีก เลือกสักทางเถอะ รักไทน์ก็ไปตามหาเขาสิ จะมามัวอยู่กับเมียเก่าทำไมนี้ ไม่เข้าใจพระเอก

รออ่านตอนต่อไปนะครับ ปมกำลังเข้มเลย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน19#(P.9)(19/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 19-06-2015 12:03:35
สะใจมากๆที่คุณภีมดิ้น ลูกกวางลงเล่นน้ำแต่ทำอะไรไม่ได้ โอ้ยยยย สมน้ำหน้าาาา
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน19#(P.9)(19/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 19-06-2015 12:06:04
หึหึหึ ในที่สุดก็เริ่มเผยไต๋แล้วสินะ คุณพริม อินังชะนีอสรพิษ!!!! กร๊าซซซ

ไงจ้ะหนูไทน์ เล่นน้ำสนุกไหม อยู่กับพี่ชารอฟสุดหล่อไปก่อนเนอะ(ยัง ยังไม่เลิกดันกันอีก) ปล่อยอิภีมอยู่กับเมียเก่ามันไป ไปเลย!!

ปอลิง.ถ้าสะมีเก่ามันไม่ได้ดังใจ หาใหม่ก็ได้นะเคอะหนูไทน์ หุหุหุ//แซวน้องไทน์เล่น(มั้ง)นะคะคุณmoon ฮ่าๆ จุ๊บๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน19#(P.9)(19/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 19-06-2015 12:17:56
ทำไมรู้สึกหมั่นไส้คุณภีมจัง
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน19#(P.9)(19/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 19-06-2015 15:53:54
ละครฉากใหญ่มาก สมน้ำหน้าภีม หาลูกกวางน้อยไม่เจอ  :laugh:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน19#(P.9)(19/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 19-06-2015 16:25:19
พริมร้ายมาก
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน19#(P.9)(19/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 19-06-2015 17:57:13
 :hao3:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน19#(P.9)(19/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 19-06-2015 18:11:39
ตัวหมากสุดท้ายยังไม่โผล่มาต่างหากล่ะ 555555

ขอบคุณคนเขียนนะคะ ลูกกวางน้อยยั่วให้อีตาภีมคลั่งตายไปเลย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน19#(P.9)(19/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 19-06-2015 19:57:28
รออ่านต่อนะครับ  :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน19#(P.9)(19/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 20-06-2015 07:33:16
ทำไมอ่านแล้วรู้สึกพระเอกซื้อบื้อ ไม่ค่อยทันคน ไม่สมกับที่มีกิจการใหญ่โต ลูกน้องมากมายได้เลย เหอๆๆๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน20#(P.10)(20/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 20-06-2015 22:21:22
Passion 20


“นายสร้างแกขึ้นมาจากดินได้ นายก็ส่งแกกลับไปเกลือกลั้วกับสวะในดินอย่างเดิมได้เหมือนกัน!”

“ไม่!”



   “หึ ชัดทั้งภาพและเสียง แบล็คจากัวร์ทำงานได้ดีทีเดียว เสียดายรับคำสั่งแค่นายเดียว”

ชารอฟเอ่ยอย่างอารมณ์ดีขณะนอนเปลเอกเขนกรอใครบางคนทำอาหารมาให้ทาน หึ ลูกกวางถูกตุ๋นเปื่อยเชื่อสนิทใจว่าภาพถ่ายเมื่อวาน ถ่ายเล่นเป็นที่ระลึกโดยหารู้ไม่ว่าปลายทางของภาพจะส่งไปที่ไหน การเล่นสนุกกับความรู้สึกเป็นอะไรที่คลาสโนว่าหนุ่มโปรดปรานพอๆกับการจิบเหล้านัวเนียกับสาวๆ มองความวอดวายของผีพนันที่เดินคอตกหมดตัวออกไปจากบ่อนของเขา ณ ลาสเวกัส มหานครแห่งแสงสีและคาสิโน จนถูกขนานนามด้วยฉายา เมืองแห่งคนบาป ที่ที่ดึงดูดให้ผู้คนจากทั่วทุกมุมโลกหลั่งไหลเข้าไปไม่ขาดยังดินแดนที่ไม่มีวันหลับใหล ชารอฟเริ่มธุรกิจมั่งคั่งบนกิเลสตัณหาของมนุษย์ที่นั่น มันคือของหวานชั้นดีที่รสชาติหวานเย้ายวนกว่าของหวานไหนๆ

“ต้มยำกุ้งน้ำข้นมาแล้วครับ”

วาเลนไทน์ยกต้มยำกุ้งน้ำข้นอาหารไทยขึ้นชื่อเป็นตัวชูโรงออกมาก่อน ก่อนจะตามด้วยไก่ผัดเม็ดมะม่วงกับปลากะพงนึ่งมะนาวซึ่งร่างโปร่งแอบเปิดดูในอินเตอร์เน็ตมาก่อนแล้วว่าชาวต่างชาติชอบอาหารไทยอะไรกันบ้าง

“อาจไม่อร่อยเท่าต้นตำรับนะครับ แต่พอกล้อมแกล้มไปได้”

วาเลนไทน์ออกตัว คิดว่าคนตรงหน้าน่าจะเคยกินอาหารนานาชาติระดับภัตตาคารหรูมาก่อน ชารอฟมองอาหารไทยหน้าตาน่าทานตรงหน้าแล้วอดเปรยขึ้นมาไม่ได้

“ลูกกวางน่ารักอย่างนี้นี่เอง มิน่า”

“ครับ?”

“ลูกกวางชอบทำอาหารสินะ สนใจมาทำให้ฉันกินคนเดียวตลอดชีวิตไหม”

ชารอฟลุกจากเปลเดินเข้ามาหาวาเลนไทน์พร้อมยกมือบางขึ้นจูบ สายตาคมแพรวพราวเหลือบจ้องดวงตากลมด้วยความเสน่หา วาเลนไทน์แก้มร้อนวาบ ไม่คิดว่าจะได้รับการปฏิบัติเช่นนี้จากผู้ชายด้วยกัน

“เอ่อ คุณคงไม่ได้กำลังจีบผม?”

วาเลนไทน์ถามตะกุกตะกัก ใบหน้าแดงซ่านเบือนหลบ

“ถ้าฉันบอกว่าฉันสนใจนายล่ะ”

ชารอฟรุกต่อ ยิ่งเห็นแก้มขาวขึ้นสีเรื่อเขายิ่งชอบใจอยากต้อนให้ลูกกวางจนมุม

“คือ ผมไม่ใช่เกย์นะครับ ผมไม่ได้ชอบผู้ชาย”

 ถึงจะเคยเกินเลยกับใครบางคนมาแล้วก็เถอะ นอกจากเขาวาเลนไทน์ก็ไม่คิดจะทำแบบนั้นกับใครอีก

“แต่นายก็เคยลิ้มลองรสชาตินั้นกับภีมแล้วไม่ใช่หรือ มันไม่ได้เลวร้ายเลยใช่ไหมล่ะ ออกจะดีกว่าด้วยซ้ำ”

ชารอฟทำสายตาแพรวพราวบ่งบอกว่าโปรดปรานรสชาตินั้นแค่ไหน ร่างใหญ่รุกคืบช้าๆอย่างใจเย็น กวางน้อยอยู่ในกำมือเขาแล้ว ค่อยๆละเลียดอย่างช้าๆจึงจะได้รสชาติหวานนุ่มลิ้น ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยไล้นิ้วเรียวราวอีกฝ่ายเป็นสาวน้อยแอบพบกัน เรือนกายสูงใหญ่รูปลักษณ์น่าหลงใหลขยับตัวเข้าหาอย่างใกล้ชิด

“คือ...”

วาเลนไทน์ผงะ ถึงคนๆนี้จะหล่อเหลาน่าหลงใหลแค่ไหนแต่วาเลนไทน์กลับคิดถึงเพียงกลิ่นกายของภีมพริษฐ์ กลิ่นไอร้อนแรงที่แค่เข้าใกล้วาเลนไทน์ก็ร้อนวูบวาบไปทั้งเนื้อตัวกับบทรักแสนเร่าร้อนสุดวิเศษของเขา

“รับรองว่าฉันจะดูแลนายอย่างดีราวเจ้าชายเชียวล่ะ กวางน้อยที่รัก ฉันจะพาวาเลนไทน์ที่น่ารักไปลาสเวกัสด้วยกัน ฉันทำธุรกิจโรงแรมและคาสิโนระดับห้าดาวครบวงจรที่นั่น มีทั้งห้างสรรพสินค้า ร้านอาหารหรูหรา สปาแบบครบวงจร โรงหนังทันสมัย หรือแม้แต่สวนสนุก หรือถ้านายอยากจะนั่งเรือกอนโดล่าชมความสวยงามรอบๆโรงแรมก็ย่อมได้ ยามค่ำคืนที่ไม่เคยหลับใหลของลาสเวกัส ฉันจะพาเจ้าชายน้อยๆของฉันไปดูโชว์สุดอลังการด้วยกัน นายจะหลงใหลกับค่ำคืนแห่งแสงสีน่าดื่มด่ำอย่างที่ไม่เคยเจอจากที่ไหนมาก่อน”

ชารอฟใช้สายตาที่ได้ผลเสมอกับสาวๆของเขาสะกดวาเลนไทน์ น้ำเสียงทุ้มนุ่มกดต่ำชนิดคนฟังสะท้านโน้มลงพูดใกล้กลีบปากบาง

“ หรือถ้านายเบื่อแสงสีแล้ว เราค่อยไปล่องเรือสำราญกันก็ได้ นายจะได้สัมผัสกับความหรูหราสุดอลังการที่ลอยตัวอยู่เหนือผืนน้ำที่จะพานายจากทวีปหนึ่งไปยังอีกทวีปผ่านหลายต่อหลายประเทศ นายจะได้เห็นสถาปัตยกรรมตามสถานที่ต่างๆ นายเรียนสถาปัตย์อยู่ด้วยนี่ มันจะช่วยเปิดหูเปิดตาได้ดีเชียวล่ะ ไม่บ่อยนักที่ฉันจะยื่นข้อเสนอแบบนี้กับใคร”

ชารอฟร่ายมนต์สะกดคนที่นึกภาพตามในสิ่งที่เขาบอก ดวงตากวางคู่งามดูจะตื่นเต้นไม่น้อยกับข้อเสนอ คลาสโนว่าหนุ่มนึกกระหยิ่มในใจไม่น้อย ครั้งหนึ่งพริมรตาเองก็เคยยอมเปลื้องผ้ากับข้อเสนอสุดเร้าใจนี้มาแล้ว ชารอฟจ้องดวงตากวางที่กำลังไหวระริกก่อนปล่อยหมัดฮุกสุดท้าย

 “ภีมไม่เคยทำแบบนี้ให้ใช่ไหม น้องของฉันไม่ค่อยละเอียดอ่อนเรื่องแบบนี้เท่าไหร่”

ร้อยทั้งร้อย ไม่ใครก็ต้องชอบการปรนนิบัติราวกับตนเองเป็นคนสำคัญอยู่แล้ว คลาสโนว่าหนุ่มผู้เจนสนามมานักต่อนักทำไมจะไม่รู้ว่าปรนเปรอแบบไหน เหยื่อของเขาจึงจะตกหลุมพรางยอมพลีกายและไล่ตามเขาในที่สุด นั่นก็เท่ากับว่าหมดเวลาสนุกและพร้อมเขี่ยทิ้งทันทีเพื่อหาเป้าหมายใหม่ อย่างนี้แล้ว ลูกกวางผู้บอบช้ำอย่างวาเลนไทน์จะไปไหนรอด หึ

วาเลนไทน์เคลิบเคลิ้มไม่น้อยกับข้อเสนอของเขา ร่างโปร่งตื่นเต้นกับการเล่าเรื่องเร้าความรู้สึกอยากออกไปท่องโลก จะดีสักแค่ไหนถ้าวาเลนไทน์จะได้ออกเดินทางไปกับเขา

...คุณภีมพริษฐ์...

วาเลนไทน์ชะงักไปเมื่อจิตใต้สำนึกส่วนลึกดันเผลอคิดถึงใครคนนั้น

...นายเป็นของฉันนะวาเลนไทน์ ของฉันคนเดียว...

แค่ได้ใช้ชีวิตอยู่ใกล้ชิดกับเขาที่เกาะไม่เท่าไหร่ก็ถูกเขาคุกคามความคิดขนาดนี้แล้วหรือ

คนใจร้าย คุณล่ามโซ่กักขังแม้กระทั่งจิตวิญญาณของผม


“เอ่อ เดี๋ยวอาหารจะเย็นชืดเสียรสชาตินะครับ ต้มยำกุ้งต้องทานตอนร้อนๆครับ”

วาเลนไทน์บ่ายเบี่ยงได้ในที่สุดด้วยเสียงๆนั้นของเขา มือบางแสร้งตักกุ้งตัวโตวางในจานให้

 “นายไม่ชอบแสงสีสินะ”

ชารอฟหรี่ตา เกือบจะสำเร็จอยู่แล้ว แต่ดูเหมือนเสน่ห์ของญาติผู้น้องที่ผนึกอยู่ในตัววาเลนไทน์จะไม่ธรรมดา กวางน้อยถึงไม่สั่นคลอนใดๆ แบบนี้สิถึงจะน่าสนุก

“ผมชอบธรรมชาติแบบเกาะคุณ...เอ่อ”

วาเลนไทน์หลบสายตา เลี่ยงการเอ่ยถึงใครคนนั้น

“เกาะธรรมชาติท่ามกลางผืนน้ำสีฟ้าใสของภีมคงสะกดใจลูกกวางได้มากกว่าความฉาบฉวยของแสงสีสินะ แต่ถ้านายได้ไปลาสเวกัส ดื่มด่ำกับแสงสีโดยมีคนข้างกายเป็นภีมคงว่าไปอย่าง”

“มันจะเป็นได้ยังไงล่ะครับ คุณภีมเขาก็ต้องอยากไปกับคนที่รักอยู่แล้ว”

 วาเลนไทน์ชะงักเมื่อเผลอหลุดปากแสดงความน้อยใจออกไป

“หึ ลูกกวางน่ารักจริงๆด้วย น้องของฉันปล่อยเพชรเม็ดงามหลุดมือได้ยังไง ถ้าอย่างนั้นนายสนใจมาลองดูใจกับฉันไหม ฉันให้เวลาคิดไม่ต้องรีบร้อน เพียงแต่นายจะเปิดโอกาสให้ฉันทำคะแนนบ้าง”

 ชารอฟเท้าแขนมองด้วยสายตาหวานเชื่อม วาเลนไทน์หลบสายตาอึกอัก ถึงจะเป็นผู้ชายด้วยกันแต่ลองมีคนหล่อเหลาระดับนายแบบอย่างภีมพริษฐ์หรือชารอฟมาจ้องกันด้วยสายตาหวานเยิ้มวาเลนไทน์ก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกัน ในหัวตีรวนยุ่งเหยิง อา ชื่อของภีมพริษฐ์ผุดขึ้นมารบกวนเป็นคลื่นแทรกอีกแล้ว ชารอฟมองคิ้วเรียวยาวขมวดมุ่นบนใบหน้ายุ่งหงุดหงิดจึงยิงคำถามตอนวาเลนไทน์กำลังวุ่นวายใจ

“นายรักภีมสินะ”

“ครับ อ๊ะ ผมเปล่า”

วาเลนไทน์รีบปฏิเสธกลบเกลื่อนคำตอบแรกทันควัน

“อย่าโกหก วาเลนไทน์ พวกผีพนันที่บอกว่าตัวเองไม่ติดการพนันยังโกหกได้แนบเนียนกว่านายเยอะ”

ชารอฟพูดเนิบช้าเหมือนหยั่งเข้าไปในใจ วาเลนไทน์หูลู่หางตกเหมือนเด็กทำผิดแล้วถูกจับได้พลางเอ่ยเสียงอ่อย

“ไม่เกี่ยวหรอกว่าผมรู้สึกยังไง คุณภีมรักพริมต่างหาก”

ชารอฟหรี่ตามองคนที่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าทำให้อีกคนว้าวุ่นแค่ไหน มือหนาแอบกดโทรศัพท์ส่งภาพมื้อกลางวันให้ญาติผู้น้องเงียบๆ ไม่มีอะไรมาก แค่ภาพที่เขาจูบมือกวางน้อย กับภาพเขาเท้าคางมองลูกกวางตาเชื่อมเหมือนอยากขย้ำเต็มที่ซึ่งลูกน้องเขาแอบถ่ายแล้วส่งเข้าเครื่องให้

หึ หวังว่าภีมของฉันคงจะกินข้าวอย่างเอร็ดอร่อยนะ มีออเดิร์ฟเป็นรูปลูกกวางอยู่ใกล้ปากเสือล่อหน้าล่อตาขนาดนี้ ชารอฟมองคนที่เงียบไปก่อนจะวกเข้าเรื่องเดิมสั่นคลอนหัวใจลูกกวางต่อ

“ก็จริงนะ ดูนี่สิ ไม่นานคงได้ข่าวดี”

มือหนาควักโทรศัพท์เปิดรูปที่ภีมพริษบ์กำลังเกลี่ยปอยผมบนใบหน้าสวยส่งให้วาเลนไทน์ดู ร่างบางนิ่งไปนิดแต่ก็เก็บอาการไว้อย่างดี

“นายยังไม่เคยเห็นแม่ของภีมสินะ”

ชารอฟเอ่ยพลางยื่นโทรศัพท์ให้วาเลนไทน์ดูอีกครั้ง ดวงตากวางเบิกโตด้วยความตกใจ

“พริม!”

“ไม่ใช่หรอก ต้นฉบับธรรมชาติ ยังไงก็สวยกว่าเยอะ”

“หมายความว่ายังไงครับ”

 วาเลนไทน์ถามด้วยความงุนงง ชารอฟดูจะมีลับลมคมในตลอดเวลา

“กินข้าวเสร็จแล้ว ฉันอยากรบกวนให้นายช่วยแปลภาษาไทยให้ฉันหน่อย ฉันพอรู้บ้างแต่ไม่สันทัดเท่าไหร่กับคำศัพท์บางคำ”

“ภา ษา ไทย ยาก มาก มาก”

ชารอฟพูดเสียงลากยาวสำเนียงแปร่งหูแบบชาวต่างชาติหัดพูดภาษาไทยจนวาเลนไทน์อดหัวเราะด้วยความเอ็นดูไม่ได้

“คุณกับเขาต่างกันมากเลยนะครับ”

วาเลนไทน์อดที่จะออกความเห็นไม่ได้

“ยังไงหรือ”

“คุณเหมือนคนที่ชอบหาความสุขใส่ให้ตัวเอง แต่เขาชอบแบกรับความทุกข์ เอาเถอะ เราอย่าพูดถึงเขาเลยครับ คุณชารอฟลองชิมกะพงนึ่งมะนาวดูนะครับ”

วาเลนไทน์ตักเนื้อปลาวางใส่จานให้ลองชิม ชารอฟมองความเอาใจใส่อย่างเป็นธรรมชาติแล้วอดพูดขึ้นไม่ได้

“รู้ไหมว่า ถ้าลูกกวางทำแบบนี้ต่อหน้าภีม คงได้มีล้มโต๊ะแน่ๆ”

พูดพลางตักชิ้นปลาเข้าปากพร้อมทำหน้าถูกใจในรสชาติ วาเลนไทน์อดนึกถึงคนชอบทำตัวง่อยให้เขาแกะปลาป้อนให้ไม่ได้ รายนั้นชอบบังคับขู่เข็ญอยู่เรื่อย ทั้งที่บอกดีๆก็ได้ แต่เดี๋ยวนะ ถ้าอีกฝ่ายบอกดีๆ วาเลนไทน์ก็จะทำให้โดยไม่อิดออดเลยอย่างนั้นน่ะหรือ บ้า บ้าไปแล้วแน่ๆที่มีความคิดแบบนี้

    “ผมไม่ใช่ลูกกวางเสียหน่อย”

วาเลนไทน์บ่นอุบ สะดุดใจมาหลายครั้งแล้วกับสรรพนามเรียกแทนตัวเขา ไม่เข้าใจว่าหนุ่มหล่อมาดแมนแฮนด์ซั่มน้อยกว่านิดหน่อยอย่างเขาดูเหมือนลูกกวางตรงไหน

“ภีมเรียกนายว่าลูกกวาง ฉันว่ามันน่ารักเหมาะกับนายดี”

ชารอฟทำตาหวานเชื่อม

“คุณจีบคนคารมดีแบบนี้ สาวๆคงล้อมหน้าล้อมหลัง”

“แต่ลูกกวางไม่ยักกะหลงคารมฉันแฮะ หว่านเสน่ห์หลอกล่อจนจะจับกดลงเตียงอยู่รอมร่อก็ยังทำเฉย”

ชารอฟเคี้ยวกุ้งจ้องมองเล่นเอาคนฟังเสียวสันหลังวาบ วาเลนไทน์กลืนน้ำลายอึกใหญ่อย่างคนไปไม่เป็น

“เอ่อ คุณคงไม่คิดจะทำแบบที่พูดใช่ไหมครับ”

“ไม่ล่ะ ฉันชอบแบบยินยอมมากกว่า รับรองว่าปรนเปรอได้ถึงใจแน่ๆ ไม่สนบ้างหรือ ฉันเร่าร้อนไม่ต่างจากภีมหรอก”

ชารอฟกระซิบเสียงกระเส่าข้างใบหูบาง วาเลนไทน์แก้มร้อนวาบ เจอแบบนี้บ่อยๆเขาคงได้กลายเป็นเทียนถูกไฟลนสักวัน บุรุษมากเสน่ห์ครึ้มใจที่ต้อนลูกกวางจนมุมเสียได้ ชารอฟลงมือกินอาหารอย่างเอร็ดอร่อยมองคนที่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่า ได้ทำให้ใครอีกคนแทบคว่ำโต๊ะอาหารหลังได้รับภาพที่เขาส่งไปให้

“แล้วอีกอย่างนะ คนเรามองแค่ภายนอกไม่ได้หรอก ภีมเห็นอย่างนั้นอาจจะใจดีกว่าคนที่ดูขี้เล่นอย่างฉันก็ได้”



วาเลนไทน์นั่งถอนใจกับภาพความห่วงหาอาทรของภีมพริษฐ์กับพริมรตาในโทรศัพท์ของชารอฟในขณะที่อีกฝ่ายไปเข้าห้องน้ำ กับภีมพริษฐ์วาเลนไทน์ไม่ได้คิดว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง แต่เพราะเขาคือภีมพริษฐ์ คนชอบตีหน้ายักษ์ขู่เข็ญให้วาเลนไทน์เอาใจ พอได้อย่างที่ต้องการแล้วเขาก็จะทำหน้าพอใจให้เห็น วาเลนไทน์ไม่รู้หรอกว่ารู้สึกหวั่นไหวกับคนแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีสายตาของเขาก็ล่ามวาเลนไทน์ด้วยโซ่ที่มองไม่เห็นเสมอ

มือบางกดดูคลิปที่ชารอฟบอกให้เปิดดูก่อนได้ ภาพในคลิปเริ่มจากภาพภีมพริษฐ์กอดปลอบใจพริมรตาต่างๆนานา แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าภีมพริษฐ์มีเจ้าของแล้วแต่ก็อดรู้สึกปวดแปลบไม่ได้ วาเลนไทน์นั่งดูไปเรื่อยๆจนถึงตอนที่ภีมพริษฐ์ออกจากห้องไป แล้วจากนั้น...

“นี่มันอะไรกัน!”

วาเลนไทน์ตกใจกับบทสนทนาของทั้งสามคน มือบางสั่นระริกใจเต้นระทึกไปกับสิ่งที่ได้เห็นได้ยิน

“นี่พริม...”

วาเลนไทน์อ้าปากค้างพูดไม่ออก ไม่นึกว่าสิ่งที่ได้เห็น ที่เคยเข้าใจมาตลอดจะบิดเบี้ยวจากความเป็นจริงขนาดนี้ วูบหนึ่งในความคิด

“คุณภีมรู้เรื่องหรือเปล่า?”

“เปิดดูแล้วหรือ แปลให้ฉันฟังหน่อยได้ไหม พวกเขาพูดว่าอะไรกันบ้างเผื่อฉันเข้าใจผิดไป”

ชารอฟเดินมานั่งลงข้างกันด้วยท่าทีสบายๆ

“คุณ คุณรู้เรื่องนี้หรือเปล่าครับ คุณภีมกำลังตกอยู่ในอันตราย นายที่ว่านี่คือใครกัน คุณชารอฟครับ คุณต้องเตือนคุณภีม มีคนจะทำร้ายเขา”

วาเลนไทน์ละล่ำละลักด้วยความเป็นห่วง

“เตือน? ทำไมฉันต้องเตือน ถ้าภีมไม่อยู่สักคน ทั้งธุรกิจน้ำมันทั้งบริษัทขุดหาเพชร รวยเสียยิ่งกว่ารวย” ชารอฟตาวาว

“คุณก็มีธุรกิจของตัวเองร่ำรวยมหาศาลขนาดนั้นแล้ว ทำไมถึงต้องอยากได้เพิ่มอีก”

วาเลนไทน์ตัดพ้อด้วยความผิดหวัง

“ความละโมบมันไม่เข้าใครออกใครหรอก มีแล้วก็อยากมีเพิ่ม ยิ่งมีมากก็ยิ่งจะยิ่งใหญ่ วาเลนไทน์หากฉลาดพอ รู้อย่างนี้แล้วน่าจะสวามิภักดิ์กับฉันได้แล้วนะ”

“คุณมันโหดร้ายเลือดเย็น”

วาเลนไทน์ตำหนิด้วยความเดียดฉันท์

“โลกของธุรกิจไม่มีคำว่าเมตตาหรอก สายเลือดเดียวกันยังห้ำหั่นแย่งชิงเพื่อที่จะได้ครอบครองความเป็นที่สุด อำนาจ ความยิ่งใหญ่ มันไม่เข้าใครออกใครหรอกนะ”

“ผมจะไปหาคุณภีม จริงสิ คุณพิ้งค์ พี่เกลี้ยงพี่อันวาด ผมต้องบอกพวกเขา”

วาเลนไทน์ผุดลุกอย่างรวดเร็ว

“อย่างี่เง่าไปหน่อยเลยน่า คิดว่าฉันจะปล่อยนายให้หลุดไปได้ง่ายๆอย่างนั้นหรือ ถ้าภีมไม่ตาย ฉันก็เก็บนายไว้ต่อรองได้ สนุกกว่านี้ไม่มีอีกแล้ว”

ชารอฟคว้าตัวคนที่ตะเกียกตะกายจะไปกักไว้ในอ้อมกอด ร่างหนาลากตัวบางเข้าไปปิดประตูขังไว้ในบ้าน

“ผมไม่มีค่าพอจะให้คุณต่อรองอะไรได้หรอก ปล่อยผมนะ!”



“ลูกกวางของพี่ชายเป็นไงบ้างคะพี่ชารอฟ”

“เสน่ห์ของพี่ใช้กับเด็กคนนี้ไม่ได้ผล ตอนแรกก็ว่าจะฆ่าทิ้งนะถ้าจีบติดได้ง่ายๆน่ะ แต่ลองใจเท่าไหร่ เอาของมาล่อลวงยังไง เด็กคนนี้ก็รักแต่ภีมไม่เปลี่ยนใจ พี่เลยต้องคุ้มกันเด็กนี่แทน”

ชารอฟพยักพเยิดไปยังคนที่พยายามดิ้นรนจะออกจากห้องให้ได้จนเหนื่อยหมดแรงหลับไป

“หายากนะคะ คนที่ทนกับความเย็นชาของพี่ชายได้โดยไม่หันมาหาจอมหว่านเสน่ห์อย่างพี่ชารอฟ”

 พลอยรัมภามองร่างโปร่งก่อนจะหันมาสบตากับญาติผู้พี่

“แต่พิ้งค์ก็รู้ใช่ไหม ถ้าจำเป็นเราก็ต้องกำจัดจุดอ่อนทุกอย่าง”

“ทราบค่ะ ขอให้การลงมือกับชีวิตของวาเลนไทน์เป็นสิ่งสุดท้ายที่เราจะทำเถอะนะคะ ชีวิตบริสุทธิ์ของเด็กที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรด้วย พิ้งค์ไม่อยากลากมาลงนรกด้วย”

“ทำไงได้ เด็กนี่เกี่ยวเต็มๆตั้งแต่รูปที่ใช้สร้างเหตุการณ์นั่นแล้ว พวกมันคงต้องการให้ภีมจัดการคนทรยศอย่างพริมรตาโดยสังเวยชีวิตบริสุทธิ์ของวาเลนไทน์ที่ติดร่างแหโดยบังเอิญแถมไปด้วย”

“ใครจะคิดล่ะ ว่าภีมกลับเลือกที่จะจัดการแค่ชู้แทนเสียอย่างนั้น แถมลากไปทรมาทรกรรมที่เกาะแบบไม่มีใครรู้เสียด้วย”



หลังจากเหตุการณ์เมื่อกลางวันญาติผู้พี่ก็หายต๋อมเข้ากลีบเมฆไปโดยปริยายไม่ได้ติดต่อมาอีก พวกนั้นไม่ยอมบอกเขาถึงที่ซ่อนของวาเลนไทน์แถมทำสงครามประสาทเล็กๆเสียอย่างนั้น เวลานี้ก็เช่นกัน

“ฉันว่านายคงเบื่อภาพนิ่งแล้ว เปลี่ยนเป็นภาพเคลื่อนไหวแล้วกัน เงียบๆล่ะ เดี๋ยวกวางตื่น”

ชารอฟพูดพร้อมพาโทรศัพท์ไปที่เตียงที่มีร่างโปร่งนอนอยู่

“อยากรู้แฮะ แก้มหนุ่มเอเชียจะนุ่มแค่ไหน ฟอดดดดด”

ชารอฟพูดพร้อมฉกหอมแก้มใสก่อนจะหันมายักคิ้วหลิ่วตาให้กล้อง ทำเอาคนมองตาเหลือกกับภาพที่เห็น

“อา ฉันว่ากิจกรรมต่อจากนี้เราควรจะปิดโทรศัพท์นะ ช่วยตัวเองไปก่อนนะน้องรัก”

พรึ่บ!

“ไอ้พี่เลว ฉันสาบาน ถ้าแกมีเมียเป็นตัวเป็นตน ฉันจะขโมยเมียแกไปล่อไอ้เข้! ไอ้... ไอ้ โว้ย วาเลนไทน์ นายเป็นของฉัน กล้าให้คนอื่นมาแตะแบบนี้ได้ยังไงกัน ฮึ่ม”

สิงห์ใหญ่ถึงกับตาลุกวาว กำมือเข้าหากันแน่น หายใจฟืดฟาดด้วยความขุ่นเคือง ตั้งแต่วาเลนไทน์จากไปเขาก็ไม่ได้ปลดปล่อยที่ไหน เหมือนจะหมดอารมณ์ไปโดยปริยาย ร่างหนาทิ้งตัวลงบนเตียงหนักๆ มือเปิดโทรศัพท์ดูรูปที่เคยแอบถ่ายวาเลนไทน์ตอนนอนเอาไว้ ลูกกวางผิวขาวในเสื้อเชิ้ตหลวมโพรกตัวใหญ่มองเห็นรอยจ้ำแดงบนอกขาวๆ ทำให้ตื่นตัวได้ไม่ยาก

“ซี๊ด”

เสียงทุ้มสูดปากขณะรูดซิปควักบางอย่างออกมาจากกางเกง ส่วนใหญ่โตตื่นตัวเพียงแค่เห็นลูกกวางแสนยั่วนอนหลับไม่รู้เรื่องรู้ราวในโทรศัพท์

“อา...อนาถกว่านี้มีอีกไหม ให้ตายเถอะ”

ภีมพริษฐ์สบถขณะเร่งพาตัวเองทะยานไปยังจุดปลดปล่อย ปากอุ่นๆของลูกกวางยามครอบครองตัวตนของเขา เสียงครางหวานหู และข้างในอุ่นจัดที่บีบรัดให้เขาแทบคลั่งไม่ต่างจากแส้ฟาดด้วยแรงปรารถนาที่ไม่รู้อิ่ม

“ฮ่า..วาเลนไทน์ ฉันต้องการนาย!”


 :katai5:


อนาถหมดสภาพแท้ภีมเอ้ย ติดแฮชแท็กเลย
#ภีมคนเมียหนี 5555

 :o8:

หลายคนอาจสงสัยว่าน้องไทน์ไปรู้สึกอะไรกับตาโหดได้ยังไง อันนี้มันจะอยู่ในตอนพิเศษช่วงนี้น้องอยู่ในเกาะก่อนจะหนี คือ หลังจากภีมลดความโหดนางก็เดินหน้าหาโลเคชั่นหม่ำลูกกวาง กระท่อมสร้างเสร็จนางก็พาน้องไปประเดิมเตียงใหม่ลั่นเอี๊ยดอ๊าด พาดูหิ่งห้อยดูดาวกล่อมน้องด้วยไวโอลินหวานๆ คนโหดเปลี่ยนมาทำอะไรแบบนี้มันก็ต้องหวั่นไหวมั่งแหละ ถึงหนีเขามาก็ต้องมีคิดถึง ยิ่งรู้ว่าเป็นไปไม่ได้เขามีคนของเขาแล้วมันยิ่งโหยหานะ จิตใจมนุษย์มันแปลกตรงนี้ล่ะ

ส่วนชารอฟ (ภาค2) หึ คุณต้องได้เห็นผู้ชายคนนี้จับนายเอกเปลื้องผ้าผูกกับดาดฟ้าเรือเพื่อให้เหล่ามหาเศรษฐีประมูลราคา หรือบังคับให้เต้นวาบหวิวเสื้อผ้าน้อยชิ้นเพื่อความบันเทิงก่อนนอน เต้นไม่ดีจะจับไปเต้นให้คนดูบนดาดฟ้า สารพัดวิธีที่จะทรมานให้ใครคนนึงต้องเจ็บปวด แต่ที่เจ็บปวดที่สุดคือการรักคนที่เกลียดและเกือบตายเพราะกระสุนเฉียดขั้วหัวใจจากน้ำมือคนๆนั้น

ถ้าวันนี้คุณไม่ฆ่าผม วันข้างหน้า ผมจะฆ่าคุณ

#พวกชอบทรมานเมีย

 :hao3:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน20#(P.10)(20/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 20-06-2015 22:36:31
โถ น่าสมเพช เอ้ย น่าสงสารจริงๆ ตาโหดภีม
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน20#(P.10)(20/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: me12inzy ที่ 20-06-2015 22:44:54
หมั่นไส้อีตาชารอฟ ยังไงก็ได้อย่าให้หนูไทน์โดนแต๊ะอั๋งบ่อยก็พออออ หวงแทน ไทน์น่ารัก
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน20#(P.10)(20/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 20-06-2015 22:53:55
 o13
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน20#(P.10)(20/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: qilarsy39 ที่ 20-06-2015 23:07:35
 :hao7:
เจ้ากวางน้อยๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน20#(P.10)(20/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 20-06-2015 23:08:41
โถถถถถถถถ ไม่เคยสมน้ำหน้าใครติดกันหลายตอนรวดเลยค่ะ คุณภีมคือคนแรก  :laugh: :m20:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน20#(P.10)(20/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 21-06-2015 00:05:47
โ่!!! พวกเมะเอ๊ยยยยยยย
รอตอนต่อไปดีกว่า
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน20#(P.10)(20/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 21-06-2015 00:15:40
ยืนไว้อาลัยให้อิภีมสามวิฯ...เอาล่ะพอล่ะ เฮียชารอฟขาาา~จีจี้มาแล้วเคอะ! :impress2: น้องไทน์ไม่ไปจี้ไปเองนะเค๊อะ ฮ่าๆๆๆ#กองทุนกู้ยืมเงินเพื่อการหนีผัว
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน20#(P.10)(20/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 21-06-2015 00:26:00
ชอบชื่อกองทุนรีบน ฮ่าๆๆๆ สาแก่ใจนัก และ อนาถแท้พ่อเสือหนุ่ม  :laugh3: :laugh: :m20:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน20#(P.10)(20/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 21-06-2015 00:46:52
อ่านในธันวลัย. คร้าบ. แต่ไม่ได้เป็นสมาชิก. เลยไม่แสดงความคิดเห็น. คงไม่ว่ากันเนอะ. ภีม หาคนรองรับดีกว่า. มั๊ง วาเลนไนท์ ไม่รู้
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน20#(P.10)(20/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 21-06-2015 00:52:55
โอยยย  ตลก   :laugh:
หมดสภาพกันเลยพ่อสุดโหดของเรา
ชวนเกลี้ยงอันวาดเข้าวัดทำบุญ ละกิเลส ทำจิตใจให้สงบซะนะ

คู่ชารอฟนี่ให้อารมณ์นิยายแปลแน่เลย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน20#(P.10)(20/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 21-06-2015 09:07:08
สงสารไทน์ :katai1: :katai1: :katai1:
พิ้งค์ก็ไม่ดีเหมือนกันหรือนี่ ซับซ้อนๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน20#(P.10)(20/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 21-06-2015 09:33:15
รออ่านต่อนะครับ  :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน20#(P.10)(20/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 21-06-2015 09:48:39
สมน้ำหน้า...พ่อสุดโหด สมาคมพ่อบ้านใจกล้ารอนายอยู่นะ

แต่น่าสงสัยจริงๆว่าใครคือ "นาย" ไบรอันเป็นคนเอารูปพวกนั้นให้ภีม แสดงว่าไบรอันมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยรึป่าว??? แต่ก็ไม่น่า อ่านแล้วยิ่งอยากรู้ว่าใครเป็นใคร
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน20#(P.10)(20/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 21-06-2015 16:50:53
สงสารน้องไทน์ไม่ได้รู้เรื่องกับครอบครัวนี้เลย สมน้ำหน้าภีมนอนร้องเพลง เมียหายอยากได้คืนไปละกันนะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน20#(P.10)(20/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: TOY_SKY ที่ 21-06-2015 18:06:24
ชอบเฮียภีมอ่า  ถึงเย็นชาบ้าง  แต่เกลียดใครก็เกลียดจริง  พอรักใครก็รักมาก(โดยไม่รู้ตัว  55555)   
ขอให้ได้เมียคืนไวๆๆนะเฮีย   o13 o13
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน20#(P.10)(20/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 21-06-2015 18:55:19
ไม่รู้ว่าจะสงสารหรือสมน้ำหน้าดีแฮะ 555

ขอบคุณคนเขียนนะคะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน20#(P.10)(20/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: suphasit ที่ 21-06-2015 19:05:46
 o22 o22 o22 o22 o22
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน20#(P.10)(20/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Sugar_Halloween ที่ 21-06-2015 19:29:11
เป็นไงล่ะนายภีม หงอเลยดิ :m4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน20#(P.10)(20/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 22-06-2015 07:14:08
 :mew1:สงสารวาเลนไทน์
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน21#(P.10)(22/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 22-06-2015 15:34:34
Passion 21

“อย่าทำหน้าบูดอย่างนั้นสิกวางน้อย หน้าของนายเหมาะกับรอยยิ้มสดใสมากกว่านะ จริงสิช่วงนี้มีพระจันทร์ยิ้ม นายน่าจะยิ้มแข่งกับพระจันทร์นะ”

“คุณมันพวกฉวยโอกาส ปล่อยให้คุณภีมอยู่ใกล้คนที่คิดร้ายแล้วคอยชุบมือเปิบ”

“ถ้าภีมจะตายง่ายตายดายขนาดนั้นก็ปล่อยให้ตายไปเถอะ เคลฟเวอร์ไฮด์ไม่ต้องการคนอ่อนแอ ธุรกิจที่อยู่ในมือนั่นขนมหวานล่อผึ้งนักล่ะ แล้วที่โกรธฉันนี่ คือไม่โกรธภีมแล้วหรือไง”

“โกรธ...แต่ก็ไม่เต็มร้อยหรอกครับ มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดนี่นา ถ้าจะโกรธคงเป็นเพราะคุณภีมไม่ฟังผมเลย แต่ก็อย่างว่าใครจะอยากฟังคำอธิบายที่คล้ายการแก้ตัว เพียงแต่เวลาผมโกรธคงไม่โหดขนาดนั้น”

“ลูกกวางใจเย็นดีนะ”

“คุณภีม...รู้แล้วใช่ไหมครับ แล้วทำไม...”

“ถ้าไม่เอาตัวเข้าล่อเดินตามเกมมันแล้วจะรู้ได้ยังไงว่าใครคือผู้อยู่เบื้องหลัง แบล็คจากัวร์กับโฮเนสต์ฮอร์สประกบติดนายเหนือหัวแจ นายไม่ต้องห่วง”

“แบล็คจากัวร์ โฮเนสต์ฮอร์ส?” วาเลนไทน์ขมวดคิ้วฉับ ที่เห็นอยู่กับคุณภีมตลอดก็มีแค่พี่เกลี้ยงกับพี่อันวาด หรือว่า...

    “แล้วคุณพอจะเดาได้ไหมว่า “นาย” ที่ว่านั่นเป็นใคร”

“ถ้าไม่มีภีม ทุกคนต้องพุ่งเป้ามาที่ฉันคนแรก หลานนอกคอกที่ถูกเตะออกจากบ้านแบบไม่ดูดำดูดีเพราะตายกทุกอย่างให้ภีม มันต้องเป็นใครสักคนที่คิดจะกำจัดทั้งภีมและฉัน แม้แต่พิ้งค์ก็ไม่เว้น เพิ่งเจอโทรศัพท์ขู่วางระเบิดสายการบินที่กำลังจะเปิดตัว”

“ยิ่งสูงก็ยิ่งหนาว พวกคุณจะต้องการความยิ่งใหญ่ไปทำไมในเมื่อไม่มีใครรู้เลยว่า จะมีพรุ่งนี้ได้อีกกี่วัน”

“คำตอบง่ายๆ มนุษย์นับถือเงินยังไงล่ะ”




“คุณภีมลองชิมนี่ดูสิคะ พราวเข้าครัวทำเองเลยน้า”

รอยยิ้มหวานหยดประดับบนใบหน้าสวยขณะจิ้มเม็ดสาคูยื่นไปตรงหน้าใบหน้าหล่อเหลา ภีมพริษฐ์อ้าปากรับพร้อมรอยยิ้มขอบคุณ

“อุ๊ย เลอะนิดนึงตรงมุมปาก เดี๋ยวพราวเช็ดให้นะคะ”

เสียงหวานเอาใจพร้อมหยิบทิชชู่ซับคราบเปื้อนมุมปากให้

“คุณพราวทำขนมอร่อยนะครับ”

“อาหารพราวก็ทำได้นะคะ ทั้งไทยทั้งเทศ คุณภีมชอบแบบไหนคะ เดี๋ยวพราวทำมาให้ทาน”

รติมาฉอเลาะขณะจ้องตากับคนกำลังเคี้ยวสาคู

“คนป่วยก็อยากชิมสาคูไส้หมูฝีมือน้องพราวจังค่ะ”

เสียงเหน็บเล็กๆดังขึ้นขณะมองฉากป้อนขนมของคนรักและน้องสาวต่างมารดาตรงโซฟา รติมาหันมาปรายตานิดหนึ่งก่อนจะยกจานขนมมายังเตียงคนป่วย

“ลองชิมสิคะ ผู้หญิงเราสวยอย่างเดียวไม่ได้หรอกค่ะ ต้องรู้จักเข้าครัวทำอาหารให้สามีทานบ้าง”

รติมาหันไปทางภีมพริษฐ์ขณะเอ่ยคำว่า “สามี” อย่างจงใจให้พี่สาวได้ยิน พริมรตาตาลุกวาวพยายามสะกดอารมณ์ตักสาคูเข้าปาก

“แหม รสชาติดีเหมือนซื้อมาจากร้านเสน่ห์จวักของคุณธุเลยนะคะ ถ้าไม่บอกว่าทำเอง พี่คิดว่าซื้อมาจากร้านคุณธุแล้วเปลี่ยนแพ็คเกจใหม่เสียอีก”

พริมรตาใส่โอเวอร์แอคติ้งให้ดูเหมือนประหลาดใจเสียเต็มประดา รมิตาขบริมฝีปากที่ถูกฉีกหน้า

“พอดีว่าพราวไปให้เจ้าของร้านสอนทำแล้วลองทำมาให้คุณภีมชิมน่ะค่ะ” รติมาหันไปยิ้มให้ชายหนุ่ม

“ร้านเสน่ห์จวักอาหารอร่อยมาก วันหลังเราไปทานกันนะคะคุณภีม”

รติมาเอ่ยชวนโต้งๆ ทว่าพริมรตาเองก็ไม่คิดยอมแพ้

“เดี๋ยวพี่ออกจากโรงพยาบาล พี่ก็จะชวนภีมไปอยู่แล้วล่ะ คนเป็นแฟนกันเขาก็ต้องอยากใช้เวลาร่วมกันโดยไม่มีคนอื่นว่าไหม พราวไม่ลองชวนชาร์ลล่ะ ดูเหมือนพวกเธอจะชอบๆกันอยู่ไม่ใช่หรือ”

“โอ เข้าใจผิดไปเยอะมาก พี่พริมอย่าเหวี่ยงสิคะ พราวไม่ได้คิดอะไรกับแฟนเก่าพี่เลยนะ พี่ชาร์ลเขาคิดถึงพี่พริมเลยถามข่าวคราวจากพราวเท่านั้นเองค่ะ ไม่ใช่อย่างที่เข้าใจนะคะคุณภีม ตอนนี้พราวฟรีค่ะ ไม่ได้คบกับใครเลย”

รติมาหันไปแจงหน้าตาเหรอหราตกอกตกใจ พริมรตากำมือแน่นใต้ผ้าห่มคลุมกายด้วยความระอุกรุ่นๆ

“ภีมคะ ถ้าพริมออกจากโรงพยาบาลแล้ว ขอพริมไปพักกับคุณได้ไหมคะ พริมไม่อยากอยู่คนเดียว”

พริมรตาหันไปออดอ้อน

“ชารอฟจะแวะมาพักด้วยน่ะ พริมยังไม่เคยเจอพี่ชายผมคนนี้สินะ หมอนั่นโปรดปรานการล่องเรือสำราญ นี่เรือจะเข้ามาจอดเทียบท่าในไทยผมว่าจะให้คนไปรับพอดี”

ภีมพริษฐ์แสร้งปดพร้อมทำทีเปิดรูปญาติผู้พี่ให้ดู พริมรตาหน้าเผือดสีลงทันทีเมื่อเห็นผู้ชายที่หล่อนเคยแอบเคี้ยวตอนอยู่อเมริกาลับหลังภีมพริษฐ์แลกกับการได้ล่องเรือสำราญสุดหรู ความสนุกสุดเหวี่ยงกับชารอฟในตอนนั้นทำให้หล่อนแทบจะล้มแผนการเรื่องภีมพริษฐ์ เพราะชารอฟเป็นอะไรที่สุด เข้าใจความต้องการของผู้หญิงและตอบสนองได้อย่างเยี่ยมยอด

“งั้นไม่เป็นไรหรอกค่ะ พริมกลับไปพักที่ห้องดีกว่า เดี๋ยวรอหมอมาตรวจอีกที วันนี้ก็น่าจะได้กลับบ้านแล้ว”

“ผมว่าคุณกับชารอฟน่าจะได้เจอกัน”

“พริมอยากพักสภาพจิตใจเงียบๆค่ะภีม”

“งั้นขอพราวไปเที่ยวห้องคุณภีมได้ไหมคะ พราวอยากรู้จักคุณชารอฟด้วยเผื่อมีโอกาสไปล่องเรือสำราญราคาพิเศษอย่างพี่พริมไงคะ”

“ล่องเรือสำราญ?” ภีมพริษฐ์เลิกคิ้วฉงน

“พริมเคยไปนานแล้วค่ะ ระยะเวลาสั้นๆไม่กี่วัน พอดีเพื่อนชวนไป”

พริมรตากลบเกลื่อนที่เคยโกหกเขาว่าหล่อนจะกลับไทยมาดูแม่ที่ป่วย แท้จริงคือแอบหนีไปล่องเรือสำราญกับหนุ่มหล่อเจ้าเสน่ห์ในช่วงที่ภีมพริษฐ์มัวแต่ยุ่งกับงาน

“งั้นถ้าพี่พริมออกจากโรงพยาบาลแล้ว เราไปเจอญาติคุณภีมกันนะคะ พราวอยากพาคุณแม่ไปล่องเรือค่ะ”

รมิตาเคยเจอชารอฟเพียงในรูป ผู้ชายหล่อเหลาที่หล่อนอยากจะขึ้นเตียงด้วยสักครั้งต่อจากภีมพริษฐ์ก่อนที่เขา...หึ จะถูกป้ายความผิดข้อหาฆ่าญาติตัวเองเพื่อหวังสมบัติ รมิตาไม่เคยเจอนาย หล่อนรับแค่เงินและรับคำสั่งจากเขาผ่านชาร์ล ใบหน้าละม้ายปรายมองภีมพริษฐ์ที่เดินไปนั่งโซฟาก่อนจะโน้มลงกระซิบให้ได้ยินแค่สองคน

“ผู้ชายของแกแต่ละคนท่าจะแซบน่าดู เสียใจด้วยที่จากนี้พวกเขาจะเป็นของฉัน”

ร่างสูงเหลือบมองหญิงสาวหน้าละม้ายกันทั้งสอง ไอ้เวรตะไลที่คิดจะฆ่าเขาเลือกใช้คนประเภทไหนกัน เขายังไม่ทันพูดว่าชารอฟทำธุรกิจเรือสำราญก็โพล่งออกมาจนหมด



“คุณชารอฟตัวจริงหล่อกว่าในรูปอีกนะคะ”

 รติมาเอ่ยชมตรงๆ เรือนร่างสูงใหญ่ มัดกล้ามสวยงาม ดวงตาสีฟ้าอมเทาดูมีเสน่ห์ หล่อนตกตะลึงในความหล่อเหลาของภีมพริษฐ์มาแล้วรอบหนึ่ง กับชารอฟก็ไม่แตกต่าง รู้สึกเสียดายไม่น้อยที่คนหนึ่งต้องตายกับอีกคนต้องคดีข้อหาฆ่าคน แต่เอาเถอะ หล่อนใช้เงินซื้อบุรุษหล่อเหลามาปรนเปรอได้ไม่ยาก

“คุณเองก็สวยจนผมไม่อยากละสายตาไปที่ไหน”

ชารอฟพูดพลางยกมือบางขึ้นจูบพร้อมส่งสายตาที่สยบผู้หญิงมานักต่อนักด้วยความระทวย รติมาใจเต้นเร่า ริมฝีปากเผยอเล็กๆ ให้ตายเถอะ หล่อนอยากจะกรี๊ดๆให้คอแตก ผู้ชายคนนี้ทำไมเซ็กซี่ได้ขนาดนี้

ภีมพริษฐ์นั่งกินอาหารไปเงียบๆขณะมองดูญาติผู้พี่คุยอย่างออกรสออกชาติกับรติมา ชายหนุ่มไม่ได้พาหล่อนไปที่ห้อง ภีมพริษฐ์เพียงแต่นัดมาเจอกันที่ร้านอาหาร ชารอฟแอบส่งสายตาให้ญาติผู้น้องเชิงว่าเขาเอาอยู่ รติมาเจ้าเล่ห์และดูฉลาดน้อยกว่าพริมรตา บางทีการที่ลงเดิมพันแบบไม่ดูตาม้าตาเรืออาจแค่เพราะความริษยาในสิ่งที่พริมรตาไขว่คว้าได้ แต่ก็ใช่ว่าจะน่าวางใจ

“ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อนี้นะคะ”

“ด้วยความยินดีครับ”

ชารอฟจูบมือบางอ้อยอิ่ง สายตาเสน่หาบอกว่าเขาปรารถนาจะเจอหล่อนอีกภายหลัง รติมาเหนียมอายเล็กๆ

“แล้วพบกันอีกนะครับ”

ชารอฟบอกก่อนจะเดินไปขึ้นรถ ไม่วายทิ้งสายตายั่วยวนไว้ให้ รติมาเดินไปกดลิฟท์ด้วยความรู้สึกราวกับหล่อนเป็นเจ้าหญิง ใบหน้าสวยกระมิดกระเมี้ยนจนถึงห้องและเปิดประตูเข้าไปพบกับอุ้งมือที่ตรงเข้าบีบคางอย่างแรงจนเจ็บหนึบและเสียงตวาดสียงห้วนเข้ม

“ฉันบอกให้เธอไปอ่อยภีมพริษฐ์ แล้วนี่ไปหลงเสน่ห์ไอ้ชารอฟมาหรือไง ห๊ะ!”

ดวงตาลุกวาวจดจ้องในระยะประชิด รติมามองเห็นเปลวความโกรธขึ้งระริกอยู่ข้างใน

“ฉันเปล่า ก็แค่เล่นไปตามเกม แล้วก็เอามือสกปรกของแกออกไป”

รติมากระชากมือหนาออกจากใบหน้า ก่อนจะหันไปเห็นพริมรตาที่โซฟา กลีบปากอิ่มเหยียดยิ้มอย่างดูแคลนก่อนจะเผยอเชิดแสดงความเหนือกว่า

“นายตั้งรางวัลมาแล้ว เห็นเพชรนี่ไหม ถ้านายได้ครอบครองเหมือง คนที่ทำสำเร็จก็จะได้รางวัลอย่างงามด้วย”

“เธอสองคนใครฆ่าภีมพริษฐ์ได้ ก็รับรางวัลไป อย่าตุกติกพริมรตา ถ้าฉลาดพอก็น่าจะรู้ว่าของมีตำหนิแบบเธอมันตกกระป๋องแล้ว รวยระดับภีมพริษฐ์ไม่จำเป็นต้องชายตาแลเธอก็มีคนพร้อมพลีกายให้ ใช้โอกาสที่ยังเข้าใกล้ได้ตอนนี้จัดการซะ ก่อนที่ไอ้หมาผู้ซื่อสัตย์สองตัวนั่นจะไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้นายมัน”

 น้ำเสียงเข้มเฉียบขาด ข่าวการขุดพบเพชรดิบเม็ดเขื่องประมูลได้ราคามูลค่ามหาศาลทำให้ผู้อยู่เบื้องหลังไม่อาจนิ่งนอนใจ ความกระเหี้ยนกระหือรืออยากครอบครองมันมากมายจนแทบกระอักจนแทบอยากควักปืนออกมายิงกราดทุกคนที่ขวางทางเพื่อขึ้นนั่งเก้าอี้กุมอำนาจเอง แล้วยังบ่อน้ำมัน โรงแรมและบ่อนคาสิโน บริษัทเรือสำราญของชารอฟที่เขาจะฮุบหลังจากเฉดหัวมันเข้าคุกข้อหาฆ่าคน

“อย่าคิดจะปากโป้งไปได้ ถ้าพวกเธอเปิดปากแฉ ไม่ทางนี้หรือทางนั้นก็ฆ่าพวกเธออยู่ดีโดยที่สาวถึงตัวนายไม่ได้ หาโอกาสลงมือเสีย แล้วมารับรางวัล”


ผลัวะ!

ชารอฟหน้าสะบัดมองเห็นดาววิ้งๆเมื่อจู่ๆกำปั้นหนักๆก็ซัดมาที่มุมปากแบบไม่บอกไม่กล่าว ถึงจะรู้ล่วงหน้าว่าต้องเจอแต่ก็ไม่คิดว่าญาติผู้น้องจะอารมณ์ร้อนขนาดลงมือซัดหน้าหล่อๆของเขา

“นายกล้าลวนลามคนของฉัน”

ข้อกล่าวหาตามมาพร้อมใบหน้าบึ้งตึง และกำปั้นที่ตามมาอีกรอบ ชารอฟรีบพลิกตัวหลบทันควัน พร้อมยักคิ้วเย้ยที่กำปั้นวืดไม่โดนตัว

“ของนาย? เฮ้ย!”

ร่างหนาหลบวูบแบบเฉียดฉิวจากท่อนขาแกร่งที่ตวัดใส่ลำตัว

“ไอ้หมาบ้า ใจเย็นๆก่อนสิโว้ย ลูกกวางไม่ใช่ของแกเสียหน่อย อุก!”

ชารอฟตัวงอเมื่อหน้าท้องโดนเข่าเข้าเต็มๆจากพลังหึงดุดเดือดจนเลือดขึ้นหน้า

“หยุดๆ เกลี้ยง อันวาด จับตัวนายแกไว้ก่อนสิโว้ย”

ชารอฟร้องหาตัวช่วยเมื่อญาติผู้น้องตามรุกคืบไม่ลดละ

“พอดีเรารับคำสั่งแค่นายเดียวน่ะครับ คุณภีมไม่สั่ง เราก็จะไม่ยุ่ง”

 อันวาดตอบหน้าตายยืนมองสงครามกลียุคย่อยๆในห้องที่กำลังกระจุยกระจายจากการอาละวาดของภีมพริษฐ์

“พวกแกไม่ต้องมาซื่อสัตย์อะไรตอนนี้ได้ไหม ฉันจะตายก่อนถูกพวกนั้นฆ่าแล้วเนี่ย ฟังมั่งสิโว้ย ไอ้หมาบ้า”

ชารอฟรับหมอนที่ขว้างมาใส่ได้ทันท่วงทีก่อนจะใช้หมอนนั้นรับหมัดอรหันต์ ร่างสูงถอยหนีจนเสียจังหวะหงายหลังลงโซฟาเปิดโอกาสให้สิงโตคลั่งได้ขึ้นคร่อมอกส่งเสียงคำราม

“นายเอาวาเลนไทน์ไปซ่อนไว้ที่ไหน!”

“ใจเย็นน้องรัก เด็กคนนั้นอยู่ในที่ที่ปลอดภัยแล้ว ว้าก! ไอ้น้องเวร เห็นเมียดีกว่าพี่เรอะ”

ชารอฟรับหมัดฮุกด้วยมือข้างเดียวก่อนผลักร่างหนาออกพร้อมโดดข้ามโซฟากระย่องกระแย่ง ภีมพริษฐ์กระโดดข้ามโซฟาตามทั้งหมัดทั้งเท้า ศิลปะการต่อสู้แบบไร้อาวุธประเคนมาไม่ยั้งแบบไม่ฟังอีร้าค้าอีรม ทั้งที่พวกเขาไม่เคยมีปัญหาเรื่องการใช้ผู้หญิงร่วมกันแท้ๆ แต่ดูรายนี้จะเป็นข้อยกเว้น สองบอดี้การ์ดยืนซดน้ำอัดลมทำท่าเหมือนซดชามองนายตีกันหน้าตาเฉย

   “อา คุณภีมไม่ได้ปลดปล่อยมาหลายวันแล้ว ออกกำลังบ้างก็ดี เห็นด้วยไหมบีหนึ่ง” เกลี้ยงแกล้งถามคู่หู

   “จริงด้วยบีสอง” อันวาดก็ดันเล่นด้วยหน้าตายเสียอย่างนั้น

   “มันใช่เวลาไหม ไอ้พวกนี้ โว้ย นี่ก็หึงจนเลือดขึ้นหน้าไม่ฟังอะไรเลย แฮ่กๆ”

คลาสโนว่าหนุ่มหมดสภาพกลายเป็นหมาหอบแดดพลิกตัวหลบหลีกบาทาน้องรักพัลวัน ส่วนไหนที่แตะร่างกายของวาเลนไทน์รู้สึกจะถูกเล็งโจมตีมากที่สุด อ๊าก แตะนิดแตะหน่อยทำหวง ทีโฉบผู้หญิงของมันมานอนด้วยไม่ยักกะว่าอะไร

“บอกมา วาเลนไทน์อยู่ที่ไหน!”

ภีมพริษฐ์กระทืบเท้าลงตรงหว่างขาพอดีชนิดเฉียดกล่องดวงใจชารอฟแบบเส้นยาแดงผ่าแปด

“ส่งกลับบ้านญาติแล้วให้คนตามไปดูอยู่ห่างๆแล้ว”

คลาสโนว่าหนุ่มบอกเสียงรัวเร็ว สิ้นคำตอบ ร่างหนาก็หยุดการโจมตีทันที ชารอฟหอบหายใจด้วยความเสียวกับฝ่าเท้าที่ยังอยู่
ใกล้ๆจุดยุทธศาสตร์ บันทึกลงในเมมเมอรี่ด่วนจี๋ คนนี้ห้ามแตะเด็ดขาด

“บ้านญาติที่ไหน?” ภีมพริษฐ์ถามต่อ

“น่าน เด็กคนนั้นอยากไปเยี่ยมตายายที่น่าน ฉันเสิร์ชดูแล้วที่นั่นสวยน่าไปเที่ยวมาก มีผาชู้ด้วยนะนายน่าจะได้ไป”

“วาเลนไทน์ไม่ใช่ชู้!”

ภีมพริษฐ์สวนทันควันพร้อมฝ่าเท้าที่ยกขึ้นกระทืบลงไปใหม่ ชารอฟรีบพลิกตัวหนีอุตลุดพร้อมผุดลุกขึ้นปฏิบัติการจู่โจมยิงคำถามทันที

“แล้วเด็กนั่นเป็นอะไรสำหรับนาย”

ชารอฟหรี่ตาลงอย่างจ้องจับผิดคนปากแข็ง ภีมพริษฐ์นิ่งไปกับคำถามซึ่งเข้าทางชารอฟที่จะหลอกล่อให้คนปากแข็งยอมพูดสถานะความสัมพันธ์ระหว่างภีมพริษฐ์กับวาเลนไทน์

“ไอ้ที่เป็นสิงโตคลั่งหึงหน้ามืดไม่ฟังใครนี่ มันต้องมีสาเหตุนะ มิสเตอร์ภีมพริษฐ์ อูย”

ชารอฟซี๊ดปากด้วยความแสบ รู้สึกเจ็บแปลบตรงมุมปาก

“หอมแก้มแค่นี้ซัดซะปากเจ่อนะไอ้น้องเวร”

ภีมพริษฐ์ตวัดสายตามองจนชารอฟต้องโบกไม้โบกมือให้

“ไม่ ไม่ ไม่ ฉันไม่ได้ทำอะไรนอกเหนือจากนั้นแล้ว เข็ดแล้วคร้าบ ไม่แตะอีกแล้ว ฉันยังไม่อยากตายเพราะเจ้าป่าขย้ำ แต่ถ้าเป็นบนอกสาวอึ๋มๆก็ว่าไปอย่าง”

ชารอฟทำหน้าทะเล้นนึกถึงแม่สาวอเมริกันทรงสะบึ้ม

“ให้วาเลนไทน์อยู่ห่างๆนั่นดีแล้ว เด็กนั่นจะได้ไม่ต้องมาติดร่างแหด้วย เอาไว้จัดการทางนี้เสร็จแล้วนายค่อยไปง้อก็ได้ วาเลนไทน์ไม่หนีไปไหนอีกหรอก”

“แล้วถ้าระหว่างนี้มีคนมายุ่งกับวาเลนไทน์”

“โว้ย เด็กนั่นเป็นผู้ชาย ถ้าจะมีมันมีไปนานแล้ว อูย เดี๋ยวยุให้เมียบวชตลอดชีวิตเสียนี่ เอาให้คลั่งตายไปเลย”

ประโยคหลังชารอฟพึมพำกับตัวเอง

“นายว่าอะไร” เสียงเข้มคาดคั้น

“เปล๊า ฉันแค่บอกว่าปากช้ำแบบนี้สงสัยต้องไปหาปากสาวๆมานาบเสียหน่อย ปากผู้หญิงที่ชื่อพราวเป็นไง จิ้งจอกเจ้าเล่ห์อย่างพริมรตายกให้นายจัดการเองแล้วกัน ฉันไม่ชอบผู้หญิงฉลาดเท่าไหร่ ควบคุมยาก”

ชารอฟยิ้มเจ้าเล่ห์เมื่อแบ่งหน้าที่กันเรียบร้อย ก่อนจะบ่นอุบ

“หูย เจ็บชะมัด พวกนายนี่ก็ยืนดูคนจะถูกฆ่าหน้าตาเฉย อกแบนๆแบบนั้นมีอะไรน่าหลงตรงไหน”

“เมื่อก่อนคุณภีมก็พูดเหมือนกันกับคุณนี่แหละครับ ปัจจุบันก็อย่างที่เห็น”

เกลี้ยงตอบพร้อมเหลือบมองเจ้านายที่สะอึกเถียงไม่ออก

“พูดอย่างนี้นายเคยลองแล้วล่ะสิ ได้แอ้มแล้วได้ใช่ไหม เลขาฯภีมน่ะ หึหึ”

ชารอฟยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนทิ้งระเบิดใส่คนที่ดูดายไม่ช่วยเหลือเขา

“แต่เอ๊ะ ฉันเห็นว่าคุณเฟียตนี่อะไรๆกับไรวินท์เลขาฯของฉันอยู่ไม่ใช่หรือ สองคนนั่นชอบหายไปด้วยกันบ่อยๆ”

“ว่าไงนะครับ” เกลี้ยงร้อนรนขึ้นมาทันที

“ไม่รู้นะ ฉันแค่พูดตามที่เห็น นายก็ลองแย็บถามคุณเฟียตดูสิ นอนกับคนสวยด้วยกันอารมณ์เล่นเลสนัวเนียเหมือนงูรัดน่ะ สนุกว่าควบม้าไหม”

“คุณเฟียต ฮึ่ม! เผลอไม่ได้เชียว” เกลี้ยงเข่นเขี้ยว

“หึหึ สร้างความร้าวฉานคืองานของเรา โอะ โอ ทิ้งบอมส์เสร็จแล้วไปดีกว่า”



“ฮัลโลกวางน้อย อูย”

ชารอฟใช้โทรศัพท์เบอร์ที่ให้ลูกน้องเปิดให้ใหม่ในไทยโทรหาคนที่นัดไว้

“ชารอฟเป็นอะไรไปครับ” วาเลนไทน์ถามเสียงร้อนรน

“สิงโตของนายน่ะสิ ขย้ำฉันเข้าให้ที่บังอาจแตะลูกกวาง นี่แค่หอมแก้มนะเนี่ย”

ชารอฟฟ้อง วาเลนไทน์อดอมยิ้มไม่ได้ด้วยนึกสภาพดูไม่จืดออก

“หมอนั่นปากแข็งดีนัก งอนให้นานๆเลยนะ นี่ฉันบอกแล้วจะเสี้ยมให้นายบวชหนีตลอดชีวิต เจ้านั่นได้กลายสภาพจากมาดเจ้าป่าดิ้นพล่านเป็นหมาโดนน้ำร้อนแน่ อูย”

“คุณถูกเขาทำร้ายมากไหม”

“สิวๆน่า ปกติฉันกับภีมสู้กันเจ็บกว่านี้ เพราะถ้าสมมุติว่าอีกฝ่ายคือศัตรูนั่นคือมันพร้อมจะฆ่าเรา แล้วนี่คิดถึงภีมมากหรือเปล่า”

“พูดอะไรของคุณ” วาเลนไทน์แก้มร้อนขึ้นมาทันที

“อย่าโกหกน่า ฉันบอกแล้วไง ฉันจับโกหกคนเก่ง นายรอโทรศัพท์ฉันเพราะอยากรู้ข่าวภีมไม่ใช่หรือไง”

“ผมสงสัยว่าใครเป็นคนบงการเบื้องหลัง เขาทำให้ผมเกือบตายทั้งที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลย”

“แต่นายก็ได้เจอหัวใจตัวเองไม่ใช่หรือ” ชารอฟกระเซ้า

“อย่าล้อผมสิครับ” วาเลนไทน์เขินเล็กๆ

“ผมอยากโกรธให้มากกว่านี้นะ แต่ทำไมผมกลับรู้สึกสงสารคุณภีมก็ไม่รู้ มีพร้อมทุกอย่างแต่เทียบไม่ได้เลยกับความสุขที่สูญเสียไป แล้วยังมีคนจ้องจะทำร้ายอีก”

“นายเป็นคนจิตใจดีนะ ภีมโชคดีที่ได้เจอนาย”

“คุณภีมไม่ได้คิดอะไรกับผมเสียหน่อย”

“อย่างหนึ่งที่นายควรจะรู้ ภีมสั่งคนตามหานายแทบพลิกแผ่นดินตอนนายหนีไป แถมรูปที่ฉันถ่ายกับนายที่ส่งไปให้ยังผลให้ฉันหน้าเยินอย่างที่ใครเห็นก็ต้องร้องอู้ว่าไปฟัดกับอะไรมา” ชารอฟกึ่งเล่นกึ่งจริงในที

“แล้วผมควรจะทำยังไง” วาเลนไทน์หาคำตอบไม่ได้กับความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น

“แนะนำว่าจีบเลย”

“หา!”

“หมอนั่นโง่เรื่องความรู้สึก ทำงานเก่งอย่างเดียว เพราะงั้นว่าที่สถาปนิกอย่างนายต้องครีเอทวิธีเจ๋งๆในการเอาหมอนั่นให้อยู่หมัด

“เอ่อ เอาแบบนั้นเลยหรือครับ คุณกำลังแนะนำให้ผมจีบผู้ชาย แถมเป็นผู้ชายที่ชื่อภีมพริษฐ์” วาเลนไทน์ทักท้วงเล็กๆ

“นั่นแหละถูกเผง มีผัวโง่ขี้ขลาดแต่รวยนายต้องคุมบังเหียนเข้าใจไหม ขึ้นหลังสิงโตแล้วนายไม่มีสิทธิ์ลงนอกจากหาวิธีควบคุมมัน สิงโตเชื่องได้น่า ที่บ้านภีมเลี้ยงอยู่ ระหว่างนี้ก็แกล้งงอนเงียบๆรอไปก่อน ให้ภีมจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย พอหมอนั่นไปง้อ นายก็เรียกค่าสินสอดเหมืองเพชรไปเลย” ชารอฟกระหยิ่มยิ้มย่อง

“คุณภีมจะยอมหรือครับ หมายถึง อาจจะแค่ขอโทษแล้วก็จบแค่นั้นก็ได้”

วาเลนไทน์ตะกุกตะกักไม่แน่ใจท่าทีอีกฝ่ายนัก นอกจากฟังที่ชารอฟเล่า

“ก็ถ้าหมอนั่นไม่กล้า นายก็ลุยจีบเองเลย เพชรนะเพชร ท่องไว้”

ชารอฟยุส่งเมื่อดูท่าแล้วคงจะแห้วคู่ถ้ายังมัวแต่รอดูเชิงกัน

“ผมไม่ได้ เอ่อ หวังอะไรแบบนั้นเสียหน่อย”

“เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน ถ้าเจ้าของเหมืองเพชรรักนาย เพชรมันจะไปไหนเสียล่ะ แต่ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอค่าที่ปรึกษาเป็นเพชรน้ำงามสักเม็ดแล้วกันนะ” คลาสโนว่าหนุ่มหางโผล่ว่าที่ช่วยมาทั้งหมดหวังอะไร

ผลัวะ โอ๊ย!

“คุณชารอฟเป็นอะไรไปครับ”

วาเลนไทน์ตกใจเสียงร้องเหมือนถูกทำร้าย ก่อนจะเงี่ยหูฟังเมื่อได้ยินเสียงเข้มคุ้นหู

“คุยกับใคร”

ภีมพริษฐ์มองด้วยความหมั่นไส้คนที่ยินคุยหน้าบานริมระเบียงมาสักครู่หนึ่งแล้วจนทนไม่ไหว

“ลูกกวางน่ะสิ ฉันกำลังอยากไปเยี่ยมตายายลูกกวางที่น่านพอดี เฮ้ น้องรักอย่ามองฉันแบบนี้ ถ้านายไม่กล้าก็ปล่อยให้คนอื่นได้ทำคะแนนบ้าง ว้าว คืนนี้พระจันทร์ยิ้มสวยจังเลยน้า ลูกกวางกำลังยิ้มให้แนอยู่แน่ๆ”

ชารอฟยักคิ้วยั่ว ภีมพริษฐ์เหลือบมองพระจันทร์เคียงดาวแวบหนึ่งก่อนใบหน้าหล่อเหลาสะบัดพรืดหนีเข้าห้องไปทันทีพร้อมเสียงก่นด่างึมงำ

“มีผัวเป็นตัวเป็นตนแล้วยังจะคุยกับคนอื่น ห่างผัวไปอยู่กับมันไม่กี่วันก็หลงเสน่ห์คลาสโนว่าแล้วหรือไง”

ชารอฟมองตามร่างที่งุ่นง่านเข้าห้องไปก่อนจะหันมาคุยต่อ

“เดินดุ่มๆหนีไปแล้ว งั้นเดี๋ยวคืนนี้จะแอบส่งรูปตอนหลับไปให้ หรือจะเอาภาพเคลื่อนไหวตอนอาบน้ำดี”

“บ้า ไม่เอามาให้เครื่องผมพังหรอก แค่นี้ก่อนนะครับ ยายเรียกแล้ว ฝันดีแล้วก็ขอบคุณนะครับชารอฟ”

วาเลนไทน์หยุดการสนใจลง ใบหน้าขาวเงยมองพระจันทร์เคียงดาวเบื้องหน้า ภาพใครบางคนยืนกอดพร้อมเงยหน้ามองดาวที่เกาะด้วยกันยังชัดในความรู้สึก

“ผมรักคุณจริงๆใช่ไหม”

วาเลนไทน์ถามตัวเองอีกครั้ง หลังจากยอมรับว่าเป็นห่วงนักหนาที่รู้ว่าภีมพริษฐ์ถูกลอบทำร้ายหมายเอาชีวิต รู้ดีว่าอยู่ด้วยก็ช่วยอะไรไม่ได้นอกจากจะกลายเป็นจุดอ่อนให้ฝ่ายนั้นรู้ทันแล้วอาจจับไปเป็นข้อต่อรอง จึงต้องทำเหมือนไม่รู้จักกัน ไม่ติดต่อกันอยู่อย่างนี้

“ถ้าคุณกำลังมองท้องฟ้า ผมยิ้มให้คุณอยู่นะครับ ขอให้ผ่านอุปสรรคครั้งนี้ให้ได้ แล้วก็มาง้อเร็วๆนะ ผมรออยู่”


 :mew3:




หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน21#(P.10)(22/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 22-06-2015 16:48:34
เชียร์ให้เจอกันไวๆน้าาา ภีมจะได้รู้ใจตัวเองชัดๆซะทีนาาาา  :hao7:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน21#(P.10)(22/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 22-06-2015 17:17:42
ถ้าไม่ใช่"ชู้" แล้วเป็นอะไรล่ะคร้าบคุณภีม ไหนบอกมาหน่อย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน21#(P.10)(22/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 22-06-2015 17:21:10
ภีมตลกจริง ซึนจริง 555
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน21#(P.10)(22/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 22-06-2015 18:31:43
นับถอยหลังรอวันที่ทั้งสองคนเจอกันเลย 5555

ขอบคุณคนเขียนนะคะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน21#(P.10)(22/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: me12inzy ที่ 22-06-2015 19:13:20
รีบมาง้อน้องไทน์น้าา
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน21#(P.10)(22/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 22-06-2015 20:28:06
ไปตามง้อน้องไทน์ให้ไวเลย :angry2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน21#(P.10)(22/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 22-06-2015 20:34:52
เชียร์ งอนนานๆหน่อยนะน้องไทน์
ร้ายใส่เรามาเยอะ ต้องเจอเอาคืน
รอตอนต่อไปเนาะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน21#(P.10)(22/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 22-06-2015 22:05:23
น่ารักจุงเบย
ีีภีมหึงโหดอะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน21#(P.10)(22/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: qilarsy39 ที่ 22-06-2015 23:44:02
ง้อนะ ง้อนะ แล้วก็งอนนานๆ ด้วย อยากเห็นคนง้ออกแตกตาย  :hao6:  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน21#(P.10)(22/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 23-06-2015 00:34:41
 :o8: :o8: :o8: :monkeysad:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน21#(P.10)(22/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 23-06-2015 00:54:05
คุณภีมขาา  ทำไมไม่แย่งมือถือมาคุยล่ะ
ขี้เก๊กจริงๆ   ทีเรื่องบนเตียงละใส่เต็ม
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน21#(P.10)(22/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 23-06-2015 01:06:20
ทีแรกยังไม่แน่ใจ แต่พออ่านตอนนี้ที่บอกว่ากะให้พิ้งค์ตายด้วย ก็เริ่มสงสัยตาไบรอันหนักเข้าไปอีก กะฮุบสมบัติเมียสินะๆๆ ถึงจะบอกว่าเป็นเพื่อนกับภีมแต่เรื่องเงินๆทองๆนี่มันไม่เข้าใครออกใครจริงๆ บอกทีเรื่องที่โดนพริมตาบอกเลิกแล้วมาคบกับภีมอาจจะมีส่วนด้วยนิดๆหรือเปล่า

หรืออาจจะมีตัวละครลับโผล่มาทีหลัง เอาเป็นว่ารออ่านตอนต่อไปแล้วกันค่ะ  :mew1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน21#(P.10)(22/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovecartoon1996 ที่ 23-06-2015 12:33:49
โอ้ยย สนุกมากค่าาา
เมื่อคืนอ่านถึงตี3 ว่าจะนอนๆๆ อีกตอนละกัน
คือแบบวางไม่ลงเลยอ่าา
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน21#(P.10)(22/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 23-06-2015 14:07:50
 :-[ แอร๊ย............!!! ตอนนี้น่ารัก(ถึงแม้จะมีปมฉืบฉวน)เห็นถึงของความรักของพี่น้องด้วย
คุณภีม ตอบเลยไหมครับ ไทน์ไม่ใช่ชู้แล้วไทน์เป็นอะไรครับ :hao7:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน21#(P.10)(22/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 23-06-2015 17:37:38
รออ่านต่อนะครับ  :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน21#(P.10)(22/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าชายหมูตอน ที่ 23-06-2015 19:01:45
ขอให้นักเขียน
เขียให้ไทน์ ท้องได้ด้วยนะครับ จะได้ดูมาเฟียง้อเมีย
และซักผ้าอ้อมลูก เหมือนลมซ้อนรักอ่ะ คงจะฟินได้ที่เห็น ภีมceoเหมืองเพชร ซักผ้าอ้อมลูกเพื้อง้อเมีย
 :call:  :call:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน21#(P.10)(22/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 23-06-2015 19:19:55
ยังงงว่าไทม์ไปรักภีมได้ยังไงเนี่ย ดูจากพฤติกรรมแล้วไม่น่าทำให้ตกหลุมรักได้เลยนะ ไม่ทำอะไรเลยนอกจากปล้ำเนี่ย 5555


ปล. ภีมเองก็รู้ตัวคนร้ายอยู่แล้วใช่มั้ยแบบนี้ แต่งงว่าดูพริมไม่ออกเหรอว่ามาร้าย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน21#(P.10)(22/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 25-06-2015 05:18:50
 :hao3: :hao4: :hao5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน21#(P.10)(22/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: FaJaA ที่ 25-06-2015 08:49:55
อ่านรวดเดียวหมด 21 ตอน ช่วงแรก เลือดแทบหมดตัว  :pighaun: หลังๆ นี่ ฟินเวอร์ คุณภีมนี่ซึนสุดๆ น้องไทน์ก็น่ารักเวอร์  :m3: สนุกสุดๆ เลยค่า รอตอนต่อไปนะค่ะ  :oni2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน22#(P.11)(26/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 26-06-2015 22:39:05
Passion 22

“พริมรู้สึกว่าพักนี้คุณเปลี่ยนไปนะคะ ไม่ค่อยสนใจพริมเหมือนก่อน ปกติถึงงานจะยุ่งยังไงคุณก็ไม่เคยละเลยที่จะบอกกู๊ดไนท์พริมก่อนนอน หรือภีมมีคนอื่นแล้วคะ”

น้ำเสียงตัดพ้อกระเง้ากระงอดดังขึ้นท่ามกลางบรรยากาศแสนเงียบในห้องทำงานของภีมพริษฐ์ขณะตัวผู้พูดกำลังนั่งเล่นอยู่ที่โซฟาในห้องทำงานของชายหนุ่ม วันนี้หญิงสาวมาในชุดรัดรูปเน้นโชว์รูปร่างชวนน้ำลายหกอย่างที่เขาชอบแต่ภีมพริษฐ์กลับยังเฉยเป็นพระอิฐพระปูนทำให้หล่อนเสียความมั่นใจไม่น้อย ดวงตาคู่สวยคมหรี่ลงอย่างจับสังเกตความผิดปกติ

เซ้นส์ของผู้หญิงแรงเสมอเมื่อคนรักเปลี่ยนไป

หรือว่า...ภีมมีคนอื่นจริงๆ

ไม่มีทาง ฉันต้องแย่งกลับคืนมาให้ได้


หญิงสาวเปลี่ยนท่วงท่าไขว่ห้างพลางส่งสายตาแพรวพราวไปยังเจ้าของใบหน้าหล่อเหลา

...หล่ออย่างไร้ที่ติ ที่ผ่านมาฉันมัวแต่เล่นตัวอะไรอยู่นะ...

เท่าที่จำได้ หล่อนหลงใหลกับรูปลักษณ์ใหม่ ไม่ใช่แค่ภีมพริษฐ์ที่เข้าหาหล่อน หลายต่อหลายคนแม้แต่คนที่เคยปฏิเสธยังทุรนทุรายแทบบ้ายามถูกหล่อนเขี่ยทิ้งเหมือนของใช้แล้ว ละครฉากใหญ่ที่สร้างโปรไฟล์เสียดิบดีให้หล่อนดูมีราคาคู่ควรกับเขา แม้แต่เพื่อนในกลุ่มยังทึ่งและชื่นชมกับการเปลี่ยนแปลงชนิดพลิกฝ่ามือ(ต่อหน้าน่ะนะ) หล่อนจึงหลงระเริงกับภาพมายา ประมาทเลินเล่อคิดว่าเอาเขาอยู่ หารู้ไม่ว่าภีมพริษฐ์ปรารถนาครอบครองตัวหล่อนเพียงเพราะรูปโฉมสะคราญที่ละม้ายมารดา

แต่ที่หล่อนไม่นึกรู้มาก่อนคือ หล่อนไม่คิดว่าเขาจะร่ำรวยขนาดนี้!

หลังจากที่รู้หล่อนจึงคิดตีตัวออกห่างแผนการที่ถูกจ้างวาน การทรยศจึงถูกลงโทษโดยใครคนนั้นกระชากหล่อนกระเด็นจากสวรรค์จนต้องหนีหัวซุกหัวซุน

“ช่วงนี้งานผมยุ่งน่ะ นอกจากเหมืองเพชรแล้วตอนนี้ผมกำลังดูธุรกิจเหมืองทองเพิ่มอีกอย่าง”

ภีมพริษฐ์พูดทั้งสายตาจับอยู่กับหน้าจอมอนิเตอร์จึงไม่ได้เห็นสายตาลุกวาว

...เหมืองเพชรแล้วยังเหมืองทองอีก ให้ตาย...

ร่างระหงลุกจากโซฟาเดินด้วยท่วงท่าปราดเปรียวอย่างนางพญาตรงเข้าโอบลำคอหนาจากด้านหลัง ริมฝีปากเคลือบลิปสติกสีสดจรดยังแก้มสากอย่างคุ้นเคย

“พริมคิดถึงคุณนะคะ ภีมไม่คิดถึงช่วงเวลาระหว่างเราแล้วหรือคะ”

เสียงกระซิบแผ่วออดอ้อนชิดใบหูพร้อมปลายจมูกโด่งหยอกเอินติ่งหูจุดประกายอารมณ์อย่างมีชั้นเชิง ปลายเล็บเคลือบสีแดงสดลูบไล้แผ่นอกหนาก่อนจะจิกลงยังยอดอกผ่านเนื้อผ้ากดคลึงอย่างเจนเชิง ภีมพริษฐ์ชอบผู้หญิงลีลาเด็ด เซ็กส์ของเขาเร่าร้อนทุกครั้งที่ขึ้นเตียงซึ่งพริมรตาแน่ใจว่าหล่อนไม่แพ้ใคร

“คิดถึงสิ คิดถึงแล้วก็แปลกใจด้วยว่าคุณหายไปไหน ทำไมตอนนั้นถึงไม่ยอมอธิบายอะไรให้ผมฟัง”

ใบหน้าหล่อเหลาหันมาหา ลำแขนแกร่งรั้งเอวบางนั่งแนบตักไต่ถาม

“พริมกลัวนี่คะ พวกนั้นมันข่มขู่”

“ทำไมคุณไม่บอกผม คนของผมจัดการได้แบบไร้ร่องรอยแน่ๆ”

“ภีมคะ บางทีมันถึงเวลาที่ภีมควรจะรู้ความจริงเสียที ที่จริงแล้วมีคนจ้องจะเล่นงานคุณโดยใช้พริมเป็นนกต่อสืบข้อมูลจากคุณ มัน...ฮึก มันเอาครอบครัวของพริมเป็นตัวประกันค่ะ มันจะทำร้ายคุณแม่ของพริม”

หล่อนโผเข้าซบบ่าหนาอย่างต้องการที่พึ่ง

“แต่พริมรักคุณค่ะ พริมไม่อยากทำร้ายคุณ ฮึก”

“บอกผมได้ไหมว่าใคร รับรองว่าผมจะส่งคนไปคุ้มกันคุณแม่ของคุณให้”

“ชาร์ลค่ะ ชาร์ลกับพราว สองคนนั่นร่วมมือกัน มันเห็นว่าพริมไม่ยอมทำตามที่ถูกบงการ ชาร์ลจึงคิดใช้รติมามาล่อลวงคุณแทน ภีมอย่าหลงกลมันนะคะ ภีมมีพริมแล้วนะคะ”

“แล้วทำไมชาร์ลต้องคิดร้ายกับผม”

“ชาร์ลรับคำสั่งจากใครสักคนมาอีกทีซึ่งพริมเองก็ไม่รู้ว่าเป็นใคร รู้แค่เขาให้พริมสืบความลับเพื่อหวังฮุบทุกอย่างจากคุณ ไม่แน่นะคะ อาจจะเป็นญาติผู้พี่ของคุณก็ได้”

“ขอบคุณที่บอกนะครับ ถ้าไม่ได้พริมผมต้องแย่แน่ๆ”

“งั้น...พริมต้องได้รางวัลนะคะ”

“ได้สิครับ”



...อยากให้พรุ่งนี้มาถึงไวๆ อยากให้ตะวันทอแสงรับวันใหม่ เพราะฉันรอวันที่เธอจะมาหากัน...

ปลายนิ้วยาวกรีดลงบรรเลงยังกีตาร์โปร่งพร้อมท่วงทำนองขับขาน คืนนี้ท้องฟ้าพร่างดาว อากาศทางเหนือเย็นสบาย วาเลนไทน์ออกมานั่งแต่งเพลงที่ชานระเบียงบ้าน นึกถึงสถานที่ท่องเที่ยวในน่านและจังหวัดใกล้เคียงที่อยากให้เขาได้สัมผัส

“ผมแต่งเพลงนี้เพื่อคุณนะครับ คุณทำอะไรอยู่นะ”

วาเลนไทน์คลี่ยิ้ม ชารอฟกันตัวเขาออกจากวงโคจรเลือดก่อนจะกลับไปช่วยญาติผู้น้อง เขาต้องออกโรงด้วยเพราะหมากที่วางไว้หมายหัวเขาไว้เหมือนกันหลังจากจัดการภีมพริษฐ์เสร็จ

ผู้ชายตาคมคนนั้นตั้งใจเดินหน้ากระโดดเข้าหากับดักเพื่อฟาดฟันกับเสี้ยนหนามให้ราบคาบโดยที่วาเลนไทน์ทำได้เพียงส่งกำลังใจไปช่วยก็เท่านั้น วาเลนไทน์ไม่รู้เบื้องหลังของเขาที่อเมริกา แต่การกระทำทรมานเหยื่อของเขา...ไม่ธรรมดา

จากที่วาเลนไทน์สัมผัสมา ทั้งถูกมัดเป็นเป้าให้เขาลั่นไกปืนใส่ทดสอบความแม่นยำ ทั้งยัดเยียดความหวาดกลัวในฐานะเหยื่อที่กล้าแหยมกับคนอย่างเขาด้วยการจับยัดกรงส่งลงไปในบ่อจระเข้ นับว่าวาเลนไทน์โชคดีที่สัตว์เลี้ยงของเขาอย่างสิงโตไม่อยู่ที่นี่ ไม่อย่างนั้นแล้ว...

วาเลนไทน์ส่ายหน้าพรืด คิดไม่ตกว่าตัวเองเผลอใจกับคนแบบนั้นได้อย่างไร ทั้งเซ็กส์ที่เร่าร้อนในทุกค่ำคืน ร่างกายแอ่นพล่านไม่ติดเตียงยามถูกเขาตะโบมจูบละเลงปลายลิ้นเลียไปทั่วทั้งตัวในทุกพื้นที่ร่างกายอย่างตะกรุมตะกรามราวสิงโตหิวโหย

น้ำลายฝืดเหนียวถูกกลืนลงคอเมื่อนึกถึง ร่างกายร้อนวูบวาบขึ้นมาดื้อๆเหมือนมีใครมาจุดไฟ วาเลนไทน์ก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่ถูกผู้ชายอีกคนปลุกเร้าด้วยเซ็กส์ที่เร่าร้อนในทุกค่ำคืน ปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่รู้สึก ไม่คิดมาก่อนว่าร่างกายแข็งแกร่งของผู้ชายด้วยกันยามสอดแทรกเข้ามาในตัวเขามันมันเหมือนจุไฟร้อนๆเข้ามาในตัว ทั้งเสียวซ่าน ทุรนทุรายและโหยหาในเวลาเดียวกัน เขากลายเป็นคนที่ไวต่อความรู้สึกด้วยน้ำมือคนๆนั้น

“กลับมาเร็วๆนะครับ”




“อา...ภีมคะ”

 เสียงกรีดหวานของหญิงสาวราวจะขาดใจยามท่อนรักขยับเข้าออกหนักหน่วงกระหน่ำยังจุดกระสันภายใน ร่างเปลือยเปล่าแสนเซ็กซี่เย้ายวนบิดเร่าเผยอริมฝีปากอิ่มส่งสายตาปรือให้เขา ภีมพริษฐ์ทอดสายตามองขณะส่งกำลังรัวสะโพกสอบเข้าภายใน ภาพใบหน้าใสผุดขึ้นแทนที่ใบหน้าของพริมรตา เสียงครวญครางกระเส่าของสาวสวยกลับไม่เข้าหูเท่าเสียงครางกระท่อนกระแท่นแบบคนพยายามกลั้นเสียงร้องของลูกกวางสักนิด

“อือ ภีม เร็วอีกค่ะ!”

“คุณภีมครับแรงอีก อ๊ะ!”

สายตาปรือปรอยอย่างคนมัวเมาในไฟอารมณ์ยามถูกกระแทกกระทั้นเข้าใส่ช่างเย้ายวนต่างจากลูกกวางขี้เมาที่กัดปากตัวเองตาปรอยขึ้นนั่งบนตัวเขา วาเลนไทน์ไม่เชี่ยวชาญแต่เร้าอารมณ์เขาได้ตลอดเวลาเพียงแค่นึกถึง

ซี้ด อา

คนใต้ร่างคือพริมรตาแต่เขากลับคิดถึงลูกกวางและนั่นทำให้เขาตื่นตัวด้วยความเสียวซ่าน ช่องทางคับแคบที่บีบรัดด้วยความไม่ประสากลับทำให้เขาอยากจะครอบครองกลืนกินทั้งตัว นึกอยากถอนร่างออกจากคนตรงหน้าแล้วตามไปกระชากลูกกวางมาฟัดให้จมเตียง ใบหน้าหล่อเหลาแหงนหน้าเชิดนึกถึงร่างบางอีกคนขณะพาตัวเองทะยานไปสู่ปลายทาง

“ภีมไม่ค้างหรือคะ”

ร่างเปลือยเปล่าด้วยสัดส่วนเย้ายวนส่งเสียงถามคนที่ลุกจากเตียงตรงไปคว้าเสื้อผ้ามาสวม

“ผมยังอยากเคลียร์งานอีกหน่อย ถ้าทุกอย่างไปได้ดีปีนี้เราจะฟันกำไรไม่น้อยเลย”

ภีมพริษฐ์ตอบขณะยัดเม็ดกระดุมลงในรังดุมเสื้อ ร่างเปลือยเปล่าอย่างอิสตรีงามลงจากเตียงเดินตรงเข้าไปโน้มใบหน้าคมคายลงประกบปาก ส่วนล่างขยับถูไถต้นขาเขาอย่างจงใจ หล่อนบดจูบลึกล้ำกวาดปลายลิ้นรุกเร้ากับเขาก่อนจะถอนปากออกอ้อยอิ่งพร้อมหันไปฝากรอยไว้ยังซอกคอ

“ตีตราจองค่ะ ว่าคุณเป็นของพริม”


สปอร์ตซุปเปอร์คาร์คันหรูขับแล่นผ่านเสาไฟฟ้าริมถนนเอื่อยเฉื่อย น่าแปลกที่จริตจกร้านของพริมรตาในวันนี้กลับเอาเขาไว้ไม่อยู่ เซ็กส์ที่ร่างกายอยู่กับคนหนึ่งแต่ใจกลับกระหวัดคิดถึงร่างกายอีกคน หึงหวงกราดเกรี้ยวทุกครั้งที่วาเลนไทน์เข้าใกล้ใคร ไม่เป็นตัวของตัวเองอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

หรือจะแค่หลงกับรสชาติแปลกใหม่ ทั้งที่เคยคิดเสมอว่ามันน่ารังเกียจ แต่เอาเข้าจริงกลับไม่ใช่เลย เขาต้องมีคำตอบให้ตัวเองก่อนเจอวาเลนไทน์

เอี๊ยด

ภีมพริษฐ์เบรกรถก่อนจะถอยหลังกลับมายังป้ายรถเมล์

“เฮ้ สนใจไปด้วยกันไหม”

เขาหยุดรถลงดื้อๆพร้อมลดกระจกรถลงถามเด็กหนุ่มที่นั่งอยู่ป้ายรถเมล์แถวนั้น ไม่รู้หรอกว่าเด็กขายหรือเปล่า แค่อยากลองพิสูจน์อะไรบางอย่าง

ใบหน้าหล่อใสของคนถูกถามหันกลับมามองคนถามด้วยความฉงนจนเมื่อเห็นยี่ห้อรถและหน้าตาคนขับ เด็กหนุ่มลุกจากเก้าอี้เดินเข้ามาหาทันที

“คุณสนใจผมหรือครับ”

เด็กหนุ่มถามอย่างเก็บอาการตื่นเต้นเอาไว้ไม่อยู่เมื่อได้เห็นหน้าตาของเขาชัดๆ

   “ถ้านายโอเคก็ขึ้นรถ”

เขาตอบเสียงเรียบ ชายหนุ่มคนนี้รูปร่างสูงโปร่งคล้ายวาเลนไทน์

   “โอเคครับ”

หนุ่มหน้าใสไม่รอช้ารีบเปิดประตูขึ้นรถไปกับเขาทันทีด้วยความเต็มใจ เมื่อคนซื้อเขาทั้งหล่อ รวย ดูดี ไม่ได้กักขฬะหยาบโลนพุงพลุ้ยหัวเถิกเหมือนตาแก่หื่นกามที่เคยเจอ

“ไปอาบน้ำก่อน”

เขาบอกเด็กหนุ่ม ขณะหันมาถอดสูทออกจากตัว ร่างโปร่งเดินไปเข้าห้องน้ำอย่างว่าง่าย ไม่นานจึงพันผ้าเช็ดตัวเดินออกจากห้อง ดวงตาเรียวจ้องมองเรือนร่างสูงใหญ่ช่วงไหล่กว้างสง่าผ่าเผยแฝงไปด้วยกลิ่นไอความเซ็กซี่เร่าร้อนชวนให้กระโจนเข้าหากับผิวสีน้ำผึ้งบ่งบอกการออกกำลังกายกลางแจ้งในสภาพเปลือยท่อนบนท่อนล่างรั้งเอวหนาไว้ด้วยกางเกงสแลคเรียบหรูขณะกำลังยืนหันหลังมองออกไปยังวิวข้างนอก สายตาคมดุจเหยี่ยวทอดมองแสงไฟยามราตรี ผมสีเข้มเสยไปด้านหลังดูดีน่าหลงใหลแบบผู้ใหญ่ ยิ่งมองยิ่งอยากครอบครอง ร่างโปร่งตรงเข้าหาพร้อมกอดเอวหนาจากด้านหลัง ริมฝีปากบางจรดจูบลงบนแผ่นหลังเปลือยเปล่าสูดกลิ่นไอบุรุษเพศอย่างลุ่มหลง ภีมพริษฐ์หันหน้ากลับมายังร่างข้างหลัง ดวงตาคมหลุบมองใบหน้าที่เงยสบตากันในระยะประชิดเพียงลมหายใจกั้น ดวงตายั่วเย้ากับริมฝีปากเผยอน้อยๆอย่างท้าทายให้เขาบดจูบรุกราน

...คุณภีมครับ...

เสียงหวานกับภาพริมฝีปากแดงเผยอน้อยๆผุดขึ้นในความคิด ดวงตากวางปรือฉ่ำยั่วยวนชวนให้บดขยี้ให้สาแก่ใจ ทั้งที่อยู่ใต้ร่างในอุ้งมือเขาแต่เจ้ากวางน้อยอาจหาญก็ยังคิดยั่วยวนอย่างไม่รู้ว่าภัยกำลังคืบคลานถึงตัว

...ให้ตายเถอะ วาเลนไทน์...

เลือดหนุ่มแล่นพล่านทันทีที่คิดถึง ยิ่งบดขยี้จูบหนักหน่วงจนปากแดงบวมเจ่อก็ยังไม่สาแก่ใจเขาสักครั้ง

“คิดถึงใครอยู่หรือ? เวลานี้มีแค่เรานะครับ”

เสียงนุ่มสะกิดเขาจากภวังค์มนต์ร่ายของลูกกวาง ภีมพริษฐ์ได้สติ สายตาคมจ้องมองเด็กหนุ่มตรงหน้า แขนเรียวยืดขึ้นโอบลำคอโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงประกบปาก ริมฝีปากบางขบเล็มหยอกเย้าก่อนจะส่งลิ้นเรียวเข้าไปทักทาย ลิ้นร้อนของสิงห์หนุ่มตื่นตัวตอบรับการรุกราน ปลายลิ้นพลิกเกี่ยวดูดดุนแรงๆอย่างแสดงบารมีแก่คนที่กล้ายั่วเย้า

...อ๊า คุณภีมครับ...

เสียงนุ่มของใครบางคนยังคงส่งคลื่นรบกวนไม่ขาด

ฮึ่ม

มือหนาลูบไล้แผ่นหลังบางที่บดเบียดแนบกายเข้าหา ภีมพริษฐ์บีบสะโพกแน่นผ่านเนื้อผ้าอย่างเมามันยามนึกถึงร่างกายแสนยั่วเย้าของลูกกวาง ริมฝีปากทั้งคู่บดเบียดโรมรันชนิดไม่มีใครยอมใคร มือเรียวบีบขยำปลุกส่วนหลับใหลในกางเกงอย่างนึกกะหยิ่มเมื่อรู้สึกได้ถึงขนาดทั้งที่ยังไม่ตื่นตัว ภีมพริษฐ์ครางฮึ่มฮั่ม มือหนากระชากผ้าเช็ดตัวของอีกฝ่ายออกพร้อมผลักกายบางลงเตียง

อา

ไม่ใช่วาเลนไทน์

ร่างกายเปลือยเปล่าตรงหน้าทำให้เขาได้สติ

ต่อให้คนตรงหน้าเล้าโลมได้เก่งหรือพยายามยั่วยวนยังไง ภาพในหัวก็ยังมีเพียงวาเลนไทน์ ลูกกวางขี้อายแต่แสนเร่าร้อนยามถูกปลุกเร้าราดไฟอารมณ์ใส่ด้วยน้ำมือเขา ทั้งน่ารักและน่ามันเขี้ยวจนเขาอดไม่ได้ที่จะหวดมือหนาใส่สะโพกบาง

อ๊ะ! คุณภีม

ยิ่งวาเลนไทน์ส่งเสียงร้องครวญครางใต้ร่างดังเท่าไหร่เขาก็ยิ่งอยากกระแทกกายเข้าไปในตัวบางรุนแรงมากขึ้นเท่านั้น ไฟร้อนในตัวเขาโหมโชนอย่างไม่รู้จักมอดยามได้เชื้อเพลิงเป็นเสียงครางหวานกับร่างกายอ่อนระทวยใต้ร่างอย่างลูกกวาง ร่างกายที่ดิ้นพล่านกดกรงเล็บระบายความเสียวซ่านเป็นทางยาวที่แผ่นหลังหนาด้วยถูกจุดเชื้อความปรารถนาจากน้ำมือเขาพาอีกฝ่ายไปยังความสุขที่ล้นทะลัก

เขาอยากให้วาเลนไทน์ลุ่มหลงในตัวเขาจนไปไหนไม่รอด อย่างที่หลายคนเป็น

แต่กวางน้อยกลับหนีไปโดยไม่บอกกล่าว นั่นยิ่งทำให้เขาแทบคลั่ง

“นายกลับไปเถอะ”

ร่างใหญ่ทิ้งกายลงนั่งปลายเตียง มือหนาลูบหน้าถอนหายใจเฮือกกับบางอย่างที่ระอุอยู่ภายในกาย

อยาก...

แต่อยากให้เป็นร่างกายของวาเลนไทน์ที่รับตัวตนของเขา

เขาลุ่มหลงในตัวกวางน้อยแต่ไม่ใช่กับผู้ชายทุกคน เขาต้องการวาเลนไทน์แต่ไม่ได้อยากนอนกับผู้ชายคนอื่น เขานอนกับผู้หญิงได้ถ้ามันเป็นเพียงสัญชาติญาณการปลดปล่อย แต่คนที่ทำให้เขาโหยหาอยากได้มานอนใต้ร่าง

มีเพียงวาเลนไทน์

“ทำไมล่ะครับ หรือว่าผมทำได้ไม่ดี”

 ร่างโปร่งยันกายลุกขยับเข้าหา น้ำเสียงแสดงความผิดหวังเต็มที่

“เปล่าหรอก ฉันคิดถึงคนอื่นอยู่น่ะ อารมณ์มันเลยดรอปลงเฉยๆ” เขาบอกตรงๆ

“เขาสำคัญมากสินะครับ ถึงทำให้คุณหยุดตัวเองลงได้ทั้งที่อารมณ์มาขนาดนี้แล้วแท้ๆ ให้ผมช่วยคุณนะครับ”

ร่างบนเตียงเลื่อนกายลงมาตรงหน้าขา มือบางยื่นปลดตะขอรูดซิปลงเพื่อสัมผัสความคับแน่นที่ซุกตัวอยู่ภายใน ลิ้นเรียวตวัดเลียริมฝีปากเมื่อสัมผัสได้ถึงความร้อนคุราวแมกม่าที่รอวันระเบิดจากสิ่งที่ซุกตัวอยู่ภายในกางเกงชั้นใน

...คะ คุณภีม...

ดวงตากวางตื่นตระหนกยามคุกเข่าลงหว่างขามองสิ่งใหญ่โตตรงหน้า ฟันขาวขบลงยังริมฝีปากแดงอย่างเผลอตัวขณะยื่นมือสั่นๆมาสัมผัสยังตัวตนของเขา

“อย่าทำเหมือนกลัวแบบนั้นสิวาเลนไทน์ เจ้านี่กำลังรอให้นายครอบครองมันอยู่นะ นายควรจะกำราบเพื่อสยบความอหังการ์ที่ชี้หน้าท้าทายนายสิ อย่ากลัวกวางน้อย ทำให้มันเชื่อฟังนายด้วยโพรงปากอุ่นของนายสิ” เขาจูบหน้าผากมน ลุ้นจนแทบบ้าขณะ

วาเลนไทน์รับของเขาเข้าปาก ไม่บ่อยนักที่ลูกกวางจะทำ วาเลนไทน์ขี้อายถ้าไม่ถูกบังคับจริงๆ
อา...
ปากอุ่นกับลิ้นไม่ประสามันช่างให้ความรู้สึกดีอย่างประหลาด



“พอเถอะ ฉันไม่ได้ชอบผู้ชายเท่าไหร่ แค่อยากพิสูจน์อะไรบางอย่างก็เท่านั้น”

 มือหนายันหน้าผากของคนที่กำลังจะก้มลงครอบครองของเขาพร้อมรูดซิปกางเกงขึ้น ใช้มือช่วยกับนึกถึงลูกกวางไปด้วยมันได้อารมณ์มากกว่าเสียอีก ร่างสูงผุดลุกหยิบกระเป๋าสตางค์จากกระเป๋าหลังควักเงินฉบับละพันซ้อนกันหลายฉบับจ่ายค่าเสียเวลาให้อีกฝ่ายไป

“ไม่เปลี่ยนใจจริงๆหรือครับ”

ฝ่ายนั้นรับเงินด้วยความเสียดาย ผู้ชายหล่อเหลาขนาดนี้ต่อให้นอนด้วยฟรีๆไม่ได้เงินเขาก็ยินยอมโดยไม่บิดพลิ้ว ร่างหนาหันหลังกลับแทนคำตอบ กางเกงตัวยาวถูกถอดกองไว้หน้าห้องน้ำแล้วเดินเข้าไปข้างในโดยไม่ได้สนใจอีกฝ่าย ใบหน้าหล่อใสยิ่งขบปากเสียดายกว่าเก่ายามได้เห็นเรือนร่างของเขา ไม่เสียเวลาคิดนานมือบางรีบลื้อหากระเป๋าสตางค์พร้อมเปิดดูบัตรข้างในก่อนไป

ภีมพริษฐ์


 ร่างหนาเดินเช็ดผมออกจากห้องน้ำตรงไปนั่งยังเตียง เสียงทุ้มนุ่มยังตามแว่วในความคิด

“คุณยังเช็ดผมไม่แห้ง ยังนอนไม่ได้นะครับ” ร่างโปร่งพูดพลางหยิบผ้าขนหนูมาตามเช็ดผมให้ นิ้วยาวนวดคลึงเบาๆยังขมับช่วยผ่อนคลาย

ร่างหนาหลับตาลงนึกถึงภาพในวันวาน เขาพลาดที่เผอเรอหลวมตัวคลุกคลีกับอีกฝ่าย ไม่ใช่วาเลนไทน์ที่ตกลงไปในหลุมพรางอเวจี แต่เป็นเขาเองที่พลาดท่าอย่างไม่รู้ตัว มือหนาโยนผ้าเช็ดผมพร้อมกระตุกผ้าขนหนูโยนลงตะกร้าโดดขึ้นเตียงทั้งเปลือยเปล่า

“อ๊ะ คุณภีม คุณจะมานอนเปลือยแบบนี้ไม่ได้นะ”

เสียงนุ่มตวาดลั่นพร้อมกระโดดลงเตียงไปเต้นเร่าๆกับเสี้ยวหน้าแดงก่ำที่หันหนีทำทีไม่อยากมอง

“สิ่งหนึ่งที่นายต้องรู้ไว้ ฉันแก้ผ้านอน ไม่งั้นนอนไม่หลับ”

เขาตอบหน้าตาย ไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายจะดีดดิ้นทำไมทั้งที่เป็นผู้ชายด้วยกัน ก่อนจะยกยิ้มเจ้าเล่ห์

“กลัวถูกลักหลับหรือไง ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ลักหลับนายหรอก ฟัดตอนตื่นครางเร้าใจกว่าเยอะ”

“คุณภีม!”



“หึ ให้ตายวาเลนไทน์ นายร่ายเสน่ห์อะไรใส่ฉัน”

เขาเผลอยิ้มบางยามนึกถึงคนตัวขาว

“ฉันจะจัดการเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด แล้วจะไปยอมรับผิดทุกอย่างตามแต่นายจะบัญชา และไม่มีวันปล่อยนายไปเด็ดขาด รอฉันนะ กวางน้อย”

มือหนาหยิบโทรศัพท์ขึ้นต่อสายหาญาติผู้พี่

“ชารอฟ ไม่ว่ามันจะเป็นใคร ฉันจะไปตาต่อตาฟันต่อฟันถอนรากถอนโคนมันที่อเมริกา”




“นังผู้หญิงอสรพิษนั่นคิดจะเหยียบเรือสองแคมสินะ เลี้ยงไม่เชื่องจริงๆ” เสียงเข้มลอดมาตามสาย

“แล้วจะให้จัดการยังไงดีครับนาย”

“ทำให้มันกลับสภาพเดิมซะ อยากรู้นักมันจะกล้าเอาหน้าแบบนั้นไปหาภีมพริษฐ์อีกไหม ฉันเมตตาถือว่าอย่างน้อยมันก็ยังให้ข่าวที่เป็นประโยชน์กับฉันบ้าง จะลดโทษตายให้ก็แล้วกัน”

“ครับนาย”

“ในเมื่อฉันให้รองเท้าแก้วกับซินเดอเรล่าแล้วมันเนรคุณ มันก็ถึงเวลาที่เวทมนต์จะคลายตัวแล้วล่ะ พริมรตาจะได้รู้เสียบ้างว่า ฉันกับภีมพริษฐ์ ใครกันแน่ที่เหนือกว่า ทันทีที่ญาติของฉันเหยียบเท้าลงจากเครื่อง จัดการส่งคาร์บอมบ์ไปรับมันลงนรกหน่อยก็แล้วกัน”

“ครับนาย”

“น่าเศร้าหน่อยนะมิสเตอร์เคลฟเวอร์ที่ยุคนี้เป็นยุคที่คนยกให้สัตว์เป็นเพื่อนแท้เพราะหาความไว้วางใจจากเผ่าพันธุ์เดียวกันไม่ได้นี่ล่ะ ธุรกิจของแก ฉันจะสานต่อให้เอง”




บึ้ม!

รายงานข่าวต่างประเทศ นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงเจ้าของธุรกิจเหมืองเพชรและบ่อน้ำมันบริษัท...ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตลงจากรถยนต์ที่ไปรับจากสนามบินเกิดระเบิดขึ้นระหว่างทาง เบื้องต้นสันนิษฐานโยงใยปมขัดแย้งทางธุรกิจ


TBC.
 :katai5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน22#(P.11)(26/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 26-06-2015 22:58:08
เอ้าาาาาา ภีมมมม รอดยังไงเนี่ยยยย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน22#(P.11)(26/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: however_pat ที่ 26-06-2015 23:25:39
ตายๆไปได้ก็ดี พ่อพระเอกมั่วsex
บอกว่าจะไปรับนายเอก ไม่ปล่อยไปไหน แต่มีอะไรกับนังพริมซะสนุกสุดเหวี่ยง เหอๆ

หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน22#(P.11)(26/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 26-06-2015 23:58:50
ถวิลหาน้องซะเหลือเกิน หึๆๆ รอวันง้อเมียต่อไปครับ :hao7:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน22#(P.11)(26/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 27-06-2015 00:05:23
คาดว่าเด็กขายนี้จะต้องส่งผลอะไรกับคู่นี้กันในอนาคตแน่ๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน22#(P.11)(26/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 27-06-2015 00:17:29
 :katai4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน22#(P.11)(26/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 27-06-2015 06:18:17
เรียนผูกก็ต้องเรียนแก้เองนะ บอกรักน้องไทน์แต่ก็ยังมีอะไรกับนังพริม แถมยังมีเด็กขายอีก
ให้อภัยไม่ได้แล้ว!!!!
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน22#(P.11)(26/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 27-06-2015 09:06:10
มันต้องมีแผนอะไรมากกว่านี้สิ
พระเอกต้องไม่ตายง่ายๆ 555555555
ถึงคนอื่นจะหาว่าภีมมั่วแต่ตอนนี้รู้สึกเหมือนแกล้งเล่นไปตามแผนของพริม ส่วนเด็กขายนั่นก็แค่อยากจะลองใจตัวเองดู
ยังถือว่าให้อภัยได้ค่ะ แอร๊ยย

รอตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน22#(P.11)(26/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 27-06-2015 10:48:24
งง ????

ใครโดนระเบิด ภีมหรือพี่ชาย????

หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน22#(P.11)(26/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 27-06-2015 19:44:31
หืมมม อิภีมแกตายแล้วเหรอ?:me

อย่ามาแช่งคุณภีมนะครับ!!:น้องไทน์

จ้าๆ เจ้ขอโทษนะ..แต่เปลี่ยนพระเอกก็ดีนะไทน์:me

แงงงๆๆใจร้าย ฮึก..แต่ผมเป็นของคุณภีมแล้วนะ จะให้ผมเป็นม้ายขันหมากเหรอ!! :mew4: :น้องไทน์

เออใช่! :a5: ตายแล้วลูกกู อิภีมแกอย่าตายน้าาา:me#นี้คือใจความ ฮ่าๆๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23#(P.11)(27/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 27-06-2015 22:43:30
Passion 23

รายงานข่าวต่างประเทศ

นักธุรกิจหนุ่มไฟแรงเจ้าของธุรกิจเหมืองเพชรและบ่อน้ำมันบริษัท...ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตลง เนื่องจากรถยนต์ที่ไปรับที่สนามบินเกิดระเบิดขึ้นระหว่างทาง เบื้องต้นสันนิษฐานโยงใยปมขัดแย้งทางธุรกิจ

รีโมทในมือร่วงลงพื้นทันทีที่ฟังข่าว รูปใบหน้าหล่อเหลาในกรอบเล็กๆโชว์อยู่มุมจอประกอบภาพเหตุการณ์รถยนต์ระเบิดไฟลุกท่วมทั้งคันควันโขมง

“คะ คุณภีม...”

วาเลนไทน์อ้าปากค้างหาเสียงตัวเองไม่เจอชั่วขณะ ดวงตากวางเบิ่งค้างมองภาพร่างที่ดำเป็นตะโกในสภาพเละแขนขาขาดกระจุยไปคนละทางถูกงัดออกจากซากรถด้วยความรู้สึกเหมือนสายฟ้าฟาด หัวใจหล่นร่วงไปยังตาตุ่ม ความตื้อแล่นจุกอก รอบตัวโคลงเคลงมึนงงเหมือนมีใครเอาค้อนมาฟาดหัว ความปวดแปลบแล่นริ้วบีบรัดเหมือนขาดอากาศจะหายใจเมื่อได้ยินนักข่าวอ่านชื่อของเขา

“ผู้ตายชื่อนายภีมพริษฐ์ เคลฟเวอร์ มหาเศรษฐีหนุ่มเชื้อสายไทยอังกฤษสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์เจ้าของธุรกิจเหมืองเพชรและบ่อน้ำมันหลายหมื่นล้าน แว่วว่าเจ้าตัวกำลังเตรียมลุยธุรกิจเหมืองทองต่อแต่ก็มาเกิดเหตุน่าสลดขึ้นเสียก่อน เบื้องต้นตำรวจสันนิษฐานโยงใยไปที่ปมปัญหาความขัดแย้งผลประโยชน์มหาศาลหลังจากที่เหมืองเพชรของนายภีมพริษฐ์เพิ่งขุดเจอเพชรดิบเม็ดใหญ่มูลค่ามหาศาล...”


“คุณภีม...ตาย...แล้ว”

วาเลนไทน์ตกตะลึงกับสิ่งที่ได้ยิน กายบางนิ่งค้างอยู่อย่างนั้นเหมือนใครไปกดสวิตช์หยุดการทำงาน กระบอกตาร้อนผ่าวยามมองร่างแหลกเหลวที่กำลังถูกงัดออกมาจากรถในสภาพไม่เหลือเค้าเดิม

“ไม่จริง...”

ร่างกายของวาเลนไทน์สั่นระริก มือเรียวสั่นเทาเหมือนคนควบคุมตัวเองไม่ได้ขณะควานหยิบโทรศัพท์มากดโทรออก

“บอกผมทีว่านี่คือการจัดฉาก”

เสียงทุ้มพึมพำอย่างคนทำอะไรไม่ถูกกับสิ่งที่เกิดขึ้นกะทันหันชนิดตั้งตัวไม่ทัน


Please leave a message after the tone, and I’ll get back to you as soon as possible.

สิ้นเสียงรับฝากข้อความบ่งบอกว่าเจ้าของเบอร์ไม่พร้อมติดต่อกับใครในขณะนี้ วาเลนไทน์ร้อนรนกับสิ่งที่ได้รับรู้

“ชารอฟติดต่อไม่ได้ แล้วคุณพิ้งค์ล่ะ”

ดวงตาเอ่อน้ำกระพริบถี่ มือบางสั่นระริกขณะไล่หาเบอร์ติดต่อคนที่พอจะให้ข้อเท็จจริงได้


ขอโทษค่ะ เลขหมายที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้

“คุณพิ้งค์ก็ติดต่อไม่ได้ นี่มันเกิดอะไรขึ้น มัน มันไม่จริงใช่ไหม ใครก็ได้บอกผมทีว่าคนในรถนั่นไม่ใช่คุณ คุณภีม...ฮึก”

 มือบางกำเข้าหากันแน่นจนสั่นระริกกับเหตุการณ์ไม่คาดฝัน ทั้งจุกอกตื้อ กระบอกตาร้อนผ่าว ดวงตาเอ่อน้ำก้มมองรูปในโทรศัพท์ที่ชารอฟแอบถ่ายส่งมาให้

“บอกผมทีว่ามันจะเหมือนกับในหนัง คุณกำลังใช้วิธีแผนซ้อนแผนเพื่อล่อคนร้ายตัวจริงออกมา ที่จริงแล้วคุณไม่ได้นั่งอยู่ในรถคันนั้น คุณ...ยังไม่ตายจากผมไปจริงๆ”

หยาดน้ำใสไหลรินลงช้าๆขณะมองใบหน้าน่าหลงใหลในโทรศัพท์

“ผมโกรธคุณอยู่นะ ที่คุณทรมานผมอย่างโหดร้ายแบบนั้น ผมยังไม่ได้ให้อภัยคุณเลย คุณต้องกลับมาขอโทษผมสิ”

วาเลนไทน์ต่อสายหาชารอฟกับพลอยรัมภาอีกหลายครั้งแต่ก็ติดต่อใครไม่ได้เหมือนเดิม ภายในใจร้อนรุ่มอย่างใคร่รู้ ภาวนาให้ภีมพริษฐ์ไม่เป็นอะไร ทั้งใจก็กระสันอยากจะรู้ความจริง

Tru Tru Tru

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น วาเลนไทน์หันขวับด้วยความดีใจ คิดว่าบุคคลที่เคยติดต่อไม่ได้จะติดต่อกลับมา มือบางลนลานรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อคนที่โทรมาคือไอริสาพี่สาว

“ฮัลโล”

“นี่ไทน์ แกได้ดูข่าวหรือเปล่า คุณภีมพริษฐ์พี่ชายคุณพิ้งค์ประสบอุบัติเหตุรถระเบิดตาย ตายแล้ว ไม่น่าเชื่อเลยแก ฉันนี่ขนลุกเลย เพิ่งเห็นหน้าไม่กี่วันนี่เอง”

ไอริสาละล่ำละลักเล่าด้วยความตกใจ คำว่า “ตาย” สะท้านวาบในอกของคนที่เคยใกล้ชิดขนาดรวมร่างกายเป็นหนึ่งเดียวกัน ทุกถ้อยคำของพี่สาวที่เอ่ยออกมาตอกย้ำว่าทุกอย่างคือเรื่องจริง ไม่มีผู้ชายที่ชื่อภีมพริษฐ์อยู่ในโลกใบนี้อีกแล้ว วาเลนไทน์หน้าซีดมือสั่นกว่าเก่า

...บอกทีว่านี่ไม่ใช่ความฝัน...

“ฉันติดต่อคุณพิ้งค์ไม่ได้เลย สงสัยถูกรบกวนมากแน่ๆเลยปิดเครื่อง คงเสียใจน่าดู”

“คุณภีม... “ตาย” ...แล้ว จริงๆหรือริสา” เสียงทุ้มแผ่วจนแทบจะกลายเป็นเบาหวิวในตอนท้าย

“จะเหลือหรือแก สภาพศพดำไหม้เป็นตอตะโกขนาดนั้น รถยนต์ระเบิดนะแก สงสัยศัตรูคงหวังสมบัติมูลค่ามหาศาลนั่นล่ะ ฉันก็เพิ่งรู้นะว่าคุณภีมรวยขนาดนั้น นึกว่านักธุรกิจทั่วไปเสียอีก เฮ่อ! ชีวิตคนเรามันไม่แน่นอนเลยนะ จะทำอะไรก็รีบทำ รักใครก็รีบบอกอย่ารอเวลา...”

ไอริสาพูดอะไรต่อจากนั้นวาเลนไทน์ไม่ได้ฟังแล้ว มือบางปล่อยโทรศัพท์ร่วงปุตกลงบนเตียงเหมือนคนไม่มีสติจะรับรู้อะไรอีก ทุกถ้อยคำตอกย้ำความรู้สึกเหมือนใครมากระชากหัวใจออกจากอกแล้วบีบขยี้ให้แหลกคามือต่อหน้า

“คุณภีม ฮึก...ไม่จริง”

“ผมไม่ได้ต้องการให้คุณชดใช้ด้วยชีวิตแบบนี้ ฮึก”

วาเลนไทน์เข้าใจความรู้สึกของการสูญเสียที่เจ็บปวดที่สุดเป็นครั้งแรก ทั้งๆที่เขาเพิ่งค้นพบหัวใจตัวเอง ทั้งที่เขายังไม่ได้พบกับภีมพริษฐ์อีกครั้งเพื่อฟังคำพูดจากปากอีกคน ทั้งที่วาเลนไทน์ยังไม่ได้รับการขอโทษและชดใช้จากอีกฝ่าย แต่ดูเหมือนโชคชะตาจะเล่นตลกร้ายด้วยการพาเขาจากไปโดยไม่มีสัญญาณเตือนล่วงหน้า

“ได้โปรดโกหกผมทีว่านี่คือความฝัน”




“กรี๊ดดดดดดด ไอ้เลว ฉันอุตส่าห์ช่วยแก แกตอบแทนฉันแบบนี้ได้ยังไง เพล้ง!”

เสียงหวีดร้องโหยหวนดังก้องลั่นห้องน้ำตามด้วยเสียงกระจกแตกกระจายเป็นเสี่ยงๆจากการถูกของแข็งเขวี้ยงใส่ก่อนตัวคนทำจะทรุดลงร้องไห้โฮอย่างหมดอาลัยตายอยากในชุดผู้ป่วยของโรงพยาบาล ใบหน้าที่เคยสวยงามไร้ที่ติถูกแปะด้วยผ้าพันแผลทั่วหน้า

“ฉันจะแฉพวกแกทุกคน” หล่อนหันมาด้วยใบหน้ามาดร้าย

“หึ แฉอย่างนั้นหรือ ทั้งที่แกก็เป็นผู้สมรู้ร่วมคิดนี่นะ ถ้าไม่ใช่แกที่เอาตัวเข้าแลกจนได้ข้อมูลการเดินทางไฟท์บินของคุณภีมพริษฐ์แล้วเอามาบอก นายจะจัดการสับเปลี่ยนรถที่มารับคุณภีมได้ยังไง ถ้าพวกฉันไม่รอด แกก็คุกเหมือนกัน ดีแค่ไหนที่นายยังให้แกได้มีชีวิตอยู่ หึ แบบตายทั้งเป็น นังหน้าผี!”

ใบหน้าของผู้มาใหม่เหยียดยิ้ม ดวงตาหวานคมถลึงใส่ก่อนจะปาช่อดอกไม้เยี่ยมใส่หน้าด้วยความสะใจ

“น่าสมเพชจริงๆ ผัวเก่าไม่เอาแกก็เลยเลือกที่จะทรยศ ไม่อยากคว้ามือเปล่าโดยที่ไม่ได้อะไร นิสัยทะเยอทะยานเหมือนแม่แกนั่นแหละ เป็นไงล่ะ รางวัลของนาย คุ้มซะยิ่งกว่าคุ้ม สำหรับฉันนะ ไม่ใช่แก”

รติมาถากถางด้วยความชะล่าใจ ไม่ได้เอะใจกับร่างที่ลุกขึ้นพร้อมคืบเข้าหา มือที่ระอุไปด้วยเพลิงแค้นกระชากผมของร่างที่ไม่ได้ระวังตัวกระแทกใส่กระจกทันที

“กรี๊ดดดดด!”

“ฉันไม่เหลืออะไร แกก็ต้องพังเหมือนกัน!”

พริมรตากระชากร่างอีกฝ่ายล้มลงพร้อมขึ้นคร่อมและหยิบเศษกระจกกรีดๆเข้าที่ใบหน้าคู่อาฆาต บาดลึกเท่าที่แรงมีด้วยความแค้น

“ก่อนหน้าแกเองก็ไม่ได้สวยเลิศเลออะไรเลย แกต้องกลับคืนสภาพเดิมเหมือนกันนั่นแหละ!”

พริมรตาประกาศกร้าวเหนือร่างที่คร่อมไว้ มือบางทึ้งศีรษะอีกฝ่ายด้วยแรงแค้นถั่งโถม รติมาเลือดโชกไหลเข้าตากรีดร้องดิ้นรนด้วยความเจ็บปวดจากบาดแผลที่ใบหน้า

ผลัวะ

เสียงประตูห้องถูกเปิดออก เหล่าพยาบาลรีบเข้ามาแยกทั้งสองฝ่ายออกจากกัน

“นี่คุณหยุด!” 

รติมาที่เลือดอาบใบหน้าถูกพาออกไปทันที พร้อมพริมรตาที่มีคนเข้าชาร์ทตัวเพื่อให้สงบสติอารมณ์

“ฉันไม่ได้หักหลังภีมเพื่อที่จะมาเจออย่างนี้ ฮือ”

หล่อนพึมพำเหมือนคนเสียสติ นึกย้อนไปวันนั้น


“ภีมไม่ค้างหรือคะ”

ร่างเปลือยเปล่าเย้ายวนส่งเสียงถามร่างสูงที่ลุกจากเตียงไปหยิบกางเกงขึ้นสวมหลังจากจบกิจกรรมระหว่างกัน ถึงจะรู้สึกดี แต่ลึกๆที่สัมผัสได้กลับรู้สึกไม่เหมือนเก่า สายตาของเขาเหมือนไม่ได้มีเพื่อหล่อนอีกต่อไป

“ผมยังอยากเคลียร์งานอีกหน่อย ถ้าทุกอย่างไปได้ดีปีนี้เราจะฟันกำไรไม่น้อยเลย”

 ภีมพริษฐ์ตอบขณะยัดเม็ดกระดุมลงในรังดุมเสื้อ เสี้ยวหน้าหล่อเหลาด้านข้างยกยิ้มน้อยๆแต่เหมือนไม่ได้ยิ้มเพื่อหล่อน

ยอมรับว่าตอนนั้น...กลัว

กลัวว่าจะมีใครแทนที่กัน

ร่างเปลือยเปล่าอย่างอิสตรีงามที่เคยเป็นที่หลงใหลสำหรับเขาลงจากเตียงเดินตรงเข้าไปโน้มใบหน้าคมคายลงประกบปาก ส่วนล่างขยับถูไถต้นขาเขาอย่างจงใจ หล่อนบดจูบลึกล้ำกวาดปลายลิ้นรุกเร้ากับเขาสัมผัสถึงความรู้สึกชืดชาที่ตอบกลับมาก่อนจะถอนปากออกอ้อยอิ่งพร้อมหันไปฝากรอยไว้ยังซอกคอ

“ตีตราจองค่ะ ว่าคุณเป็นของพริม”

เหมือนจะฝากสารไปถึงใครบางคนที่มองไม่เห็น ถ้าเป็นเมื่อก่อนถูกยั่วแบบนี้เขาจะเปลี่ยนใจอยู่ค้างแล้ว

แต่นี่...

 พริมรตามองร่างสูงที่เปิดประตูห้องเดินออกไป หล่อนรู้สึกได้ ความหวาดกลัวที่บังตาจนเกิดไฟริษยาขึ้นในใจ รติมาที่ควงกับชาร์ลชูคอ กับหล่อนที่กำลังจะถูกเขี่ยทิ้ง ผู้ชายอย่างภีมพริษฐ์ใครๆก็อยากเข้าหาทั้งนั้น ที่ผ่านมาหล่อนควงกันกับเขาออกงานประกาศความเป็นเจ้าของกลายๆใช่ว่าจะไม่มีคนเสนอตัวแย่งเขา แต่ตอนนั้นภีมพริษฐ์รักหล่อน ต่อให้หล่อนชี้ผึ้งแล้วบอกว่าเป็นนก มันก็ต้องเป็นนก ถึงจะน่าเบื่อบางครั้งที่เขาโหมทำแต่งาน ขาดความโรแมนติกเอาอกเอาใจแต่หล่อนก็ไม่คิดปล่อยชิ้นปลามันไปให้ใคร ถึงหล่อนจะเผลอหวั่นไหวกับใครแต่ยังไงเจ้าสาวของเขาก็ต้องเป็นหล่อน

แต่ตอนนี้ไม่ใช่ คลิปอุปโลกน์ว่าถูกขืนใจอะไรนั่นมันไม่ได้ช่วยให้หล่อนได้ความรักคืนกลับมาสักนิด
หรือภีมพริษฐ์จะรู้ว่านั่นคือการแสดง เซ็กส์ที่เล่นบทเสมือนถูกข่มขืนนั่นถ่ายโดยโทรศัพท์ของหล่อนที่ซ่อนเอาไว้อย่างแยบคายเพื่อหมายจะกลับคืนบัลลังก์นางพญาเคียงข้างเขาเหมือนเก่า แต่ดูเหมือนหล่อนจะคาดการณ์ผิดไปถนัด

“ภีมจะไปอเมริกาเมื่อไหร่หรือคะ”

วงแขนเรียวคล้องลำคอหนาโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมาหา หล่อนยั่วเย้าโดยการใช้ปลายจมูกชนกับจมูกโด่งเบาๆ ภีมพริษฐ์ผู้ไม่ได้เฉลียวหรือเคลือบแคลงใจเอ่ยบอกอย่างไม่คิดอะไร

“ให้พริมไปส่งนะคะ”

หล่อนยืนมองเขาเดินลับหายเข้าไปยังทางไปขึ้นเครื่อง ร่างสูงใหญ่หันกลับมายิ้มให้ก่อนไป

หล่อนยกมือโบกลา...เป็นครั้งสุดท้าย

อย่างน้อยก็ยังได้รางวัลก้อนโตทดแทนการสูญเสียคุณ ดีกว่าปล่อยหลุดมือไปให้คนอื่นแล้วหล่อนไม่ได้อะไรเลยแถมยังต้องเจ็บใจที่ชิ้นปลามันหลุดมือ

...ถ้าฉันไม่ได้ ใครก็อย่าหวังได้คุณ…




“แล้วนี่หรือคือสิ่งที่ฉันได้ตอบแทน กรี๊ดดดดดดดด!!”

“ตามหมอที คนไข้อาละวาดจนหมดสติไปแล้ว”


 :katai5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23#(P.11)(27/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: sanri ที่ 27-06-2015 22:49:49
 :hao4: เอ๊ะ ใครโดนระเบิดกันแน่ จะใช่ภีมตัวจริงหรือเปล่าอ่ะ
รอลุ้นนะคะคนแต่งจ๋าาาา  :hao5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23#(P.11)(27/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 27-06-2015 22:56:16
เอ่อ...แล้วยังไงต่อล่ะเนี่ย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23#(P.11)(27/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 27-06-2015 23:08:00
ภีมมีแผนอะไรอยู่นะ อยากรู้จีจี
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23#(P.11)(27/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 27-06-2015 23:12:16
ยังคงรอลุ้นกันต่อไปปปปป
พระเอกคงไม่ตายจริงๆใช่ไหมมมมมมมมมมมม
สงสารน้องไทน์แย่เลยนะ

ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23#(P.11)(27/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 27-06-2015 23:30:52
เอาละสิ คิดว่าคุณภีมยังไม่ตายหรอก

แต่แอบสะใจที่นังพริมเสียโฉม
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23#(P.11)(27/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 28-06-2015 00:49:51
สงสารไทน์
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23#(P.11)(27/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 28-06-2015 01:09:49
ไม่ใช่ว่าแอบดอดไปตีหัวอีนายอะไรนั่น แล้วโผล่หน้ามาหาน้องไทน์นะ
me :impress2: ประกบมือภาวนาขอให้เป็นเช่นนั้น :m5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23#(P.11)(27/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 28-06-2015 04:10:44
มาต่อเร็วๆๆๆๆๆน้า ค้างกกกกกกกกก
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23#(P.11)(27/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 28-06-2015 06:06:43
โถ คนชัวก็ต้องได้รับผลกรรมนะคะ
รอตอนต่อไป ใจเย็นๆน้องไทน์
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23#(P.11)(27/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 28-06-2015 08:19:17
ไม่จริงงงงง
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23(+20%)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 28-06-2015 15:59:46
Passion 23 (ต่อ)

“ไทน์เป็นอะไรลูก หน้าตาดูไม่ดีเลย ไม่สบายหรือเปล่า”

มัทนาเอ่ยถามบุตรชายคนเล็กที่นั่งใจลอยเขี่ยข้าวในจานทำท่าเหมือนไม่อยากอาหารคล้ายมีอะไรในใจ

“มีเรื่องไม่สบายใจนิดหน่อยครับแม่” วาเลนไทน์บอกมารดาไปตรงๆ

“ทำหน้าเหมือนคนอกหัก”

โสมเตียรถ์เย้าลูกชายเล่น แต่พอเห็นวาเลนไทน์นิ่งไปก็เลิกคิ้วงุนงง

“จริงหรือลิง สาวที่ไหนเนี่ย”

โสมเตียรถ์อดสงสัยไม่ได้ ตอนมัธยมก็เห็นมีสาวซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ขับไปรับไปส่งอยู่แต่เจ้าตัวบอกเป็นแค่เพื่อนจนวาเลนไทน์เข้าไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯและพักอยู่กับพี่สาว เขาก็ไม่เห็นลูกพาใครมาแนะนำเสียที

“ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมกับเขาไม่ได้ตกลงเป็นอะไรกันเสียหน่อย ผมอิ่มแล้วนะครับ”

 วาเลนไทน์ลุกจากโต๊ะยกจานข้าวที่พร่องไปเพียงนิดเดินเข้าครัว ผู้อาบน้ำร้อนมาก่อนทั้งสองมองหน้ากันด้วยความประหลาดใจ

“ดื่มนมอุ่นๆสักหน่อยนะลูก ไทน์กินข้าวไปนิดเดียวเอง”

มัทนายื่นนมอุ่นให้บุตรชายพร้อมทิ้งตัวลงนั่งข้างๆเจ้าของใบหน้าใสที่นั่งเล่นมองดาวอยู่ที่เก้าอี้สนามในสวนเพียงลำพัง

“ลูกไม่เคยเป็นอย่างนี้มาก่อน แม่เป็นห่วงนะ” มัทยาลูบผมลูกชาย

“ผมขอโทษครับแม่ ผมแค่ไม่สบายใจนิดหน่อย”

“ลูกเป็นอย่างที่พ่อเขาแซวหรือ” มัทนาเอ่ยถาม ใบหน้าใสนิ่งเงียบก้มหน้ามองพื้น

“เวลาที่เราเพิ่งรู้สึกตัวว่ารู้สึกอะไรกับใครแล้วเขาคนนั้นก็เสียชีวิตจากเราไปโดยที่ไม่ได้พูดอะไรกันเลย มันหน่วงอย่างบอกไม่ถูกครับแม่”

เสียงนุ่มอย่างพยายามบังคับไม่ให้สั่นยามนึกภาพร่างดำไหม้ที่กำลังถูกเจ้าหน้าที่แงะออกจากซากรถในจอโทรทัศน์ มันช่างแตกต่างจากตอนที่เจ้าของดวงตาสีเข้มคนนั้นจ้องตากันราวจะสะกดให้คล้อยตามก่อนที่เขาจะมอบจูบหวานล้ำให้

วาเลนไทน์รู้สึกหน่วงตอนที่เห็นเขากับคนรักเก่ายืนกอดกันในวันที่พริมรตากลับมา ร่างโปร่งบอกตัวเองว่าตัวจริงเขากลับมาแล้ว อย่างไรเสียผู้หญิงก็คงเป็นที่ต้องการมากกว่า สัมผัสรักจากพริมรตาคงให้ความรู้สึกที่ดีกว่าร่างกายแข็งๆของผู้ชายด้วยกัน แต่พอรู้ว่าพริมรตากลับมาเพื่อทำร้ายเขาความห่วงใยก็โถมทวีมากขึ้นไม่รู้ตัว ผู้หญิงที่ทำให้ภีมพริษฐ์แทบบ้าจนลากวาเลนไทน์เข้าไปเกี่ยวข้องด้วยกลับคิดร้ายต่อเขามาตลอด ความห่วงใยของวาเลนไทน์ก็มีมากกว่าความโกรธ วาเลนไทน์ไม่รู้อะไรมากไปกว่าที่ชารอฟบอก ภีมพริษฐ์ไม่ติดต่อทำเหมือนไม่เคยรู้จักกันและเปิดทางให้พริมรตาก้าวเข้าไปยืนเคียงข้าง

 เขา...กันวาเลนไทน์ออกจากวงโคจรอันตรายในทุกทาง

อันตรายที่ฉุดเขาดำดิ่งลงสู่การวางแผนสังหารและคร่าชีวิตเขาในที่สุด

“เขาทำผิดต่อผมและยังไม่มาขอโทษด้วยซ้ำ”

เสียงนุ่มสั่นเครือกว่าเก่า วันนี้ทั้งวันวาเลนไทน์นั่งตามข่าวของเขาจากสื่อทางอินเทอร์เน็ตต่างประเทศ ข่าวหุ้นของบริษัทในเครือที่ร่วงฮวบฮาบเพราะการบริหารงานหยุดชะงักจากข่าวประธานบริษัทถูกลอบวางระเบิด อีกทั้งชารอฟที่ถูกเรียกไปสอบปากคำเพราะเจอหลักฐานโยงไปถึงการชักใยอยู่เบื้องหลังอย่างที่เจ้าตัวเคยบอกไว้ และพลอยรัมภาที่งดให้สัมภาษณ์ในทุกกรณี
ริมฝีปากสีเรื่อเม้มแน่นด้วยความเสียใจ สัมผัสที่เคยได้รับมันวูบโหวงจนใจหายเมื่อนึกได้ว่าไม่มีเขาคนนั้นอีกต่อไป เหมือนคนที่นอนฝันดีแล้วตื่นมาพบว่าทุกอย่างเป็นเพียงฝัน แต่ถ้ามันเป็นแค่ความฝันวาเลนไทน์ก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดแบบนี้ไม่ใช่หรือ

“ไม่มีใครรู้อนาคตหรอกลูก เขาถึงบอกว่าให้ทำปัจจุบันให้ดีไงคะ”

มัทนาประโลมลูกชาย ผู้เป็นมารดาไม่ได้เอ่ยอะไรมากกว่านั้นนอกจากปล่อยให้วาเลนไทน์ได้อยู่เงียบๆ ดวงตาเหม่อลอยเงยขึ้นมองฟ้า ค่ำคืนนี้ไม่มีพระจันทร์ยิ้มแล้ว เหมือนรอยยิ้มของวาเลนไทน์ก็หายไปกับคนๆนั้นเหมือนกัน


สองเดือนต่อมา

“เชี่ยไทน์ กูคิดถึงมึงงงงงงงงง”

เสียงร้องโหวกเหวกดังลั่นตามมาด้วยเสียงวิ่งตุบตับพร้อมร่างที่กระโดดเข้าหา แน่นอนว่าวาเลนไทน์ไหวตัวหลบได้ทันยังผลให้ร่างนั้นพลาดเป้าร่วงลงสนามหญ้าหน้าคณะแทน เรียกเสียงหัวเราะครืนจากเพื่อนในกลุ่มและคนในบริเวณใกล้เคียง

“ไอ้เชี่ยไทน์ มึงหลบทำไมเนี่ย หน้ากูจูบหญ้าเลยเห็นไหม”

ร่างสูงลุกขึ้นปัดเศษหญ้าอย่างไม่สบอารมณ์ แอบเห็นว่าน้องน่ารักที่เคยเหล่ไว้หันมาเห็นอีกต่างหาก

“ตัวมึงอย่างควาย กระโดดมาทับกูตายพอดี อ้วนขึ้นนะมึงน่ะ เชี่ยกุน”

วาเลนไทน์สวนกลับคนบ่นกระปอดกระแปด รู้ว่ามันบ่นแก้อายสาวไปอย่างนั้นเอง

“ไม่อ้วนยังไงไหว พี่สาวที่ฝึกงานหิ้วขนมมาฝากทุกวันอ่ะมึง”

หนุ่มคิ้วเข้มหน้าตาเจ้าชู้ตอบพร้อมหันไปยักคิ้วให้สาวๆที่เดินผ่าน

“เที่ยวเพลินเลยอะดิ หนีไปฝึกงานก่อนตั้งแต่ปีสาม กูเห็นนะโว้ย อัพเฟสอัพไอจี ทะเลอย่างแจ่ม น่าเที่ยวว่ะ ที่ไหนวะ”

คำถามฉุกให้ความรู้สึกที่กำลังดีขึ้นจากการเจอเพื่อนๆดิ่งลงอีกครั้ง

“เกาะส่วนตัวคนรู้จักน่ะ พอดีเขาชวนไปเที่ยว”

วาเลนไทน์อ้อมแอ้มตอบ พยายามไม่นึกถึงภาพเหตุการณ์ที่นั่น ร่างโปร่งพยายามชวนคุยเบี่ยงประเด็นไปที่อื่น แม้ความเศร้าจะคลายไปบ้างจากระยะเวลาแต่ความคิดถึงยังคงไม่จืดจางลง


วันหนึ่ง

“พี่ไทน์กินขนมหน่อยนะคะ น้ำหวานไปหน้ามอมาเลยซื้อมาฝาก”

เสียงหวานมาพร้อมขนมจ่อปาก วาเลนไทน์อ้าปากงับเพราะมือกำลังสาละวนกับงาน

...ทำไมเย็นหลังแปลกๆวะ...

“ลาภปากโว้ย!”

เสียงตะโกนพร้อมชายหนุ่มที่หิ้วของพะรุงพะรังเข้ามาในห้องตรงมาวางตรงหน้าวาเลนไทน์

“เชี่ยเบสท์ป๋าเหรอวะ”

วาเลนไทน์เขยิบเข้าหามือหยิบของกินเข้าปาก เคี้ยวหยับๆก่อนจะอ้ารับขนมจากสาวน้อยหน้าใส

“เปล่า พ่อมึงเขาซื้อมาฝากให้มึงอ่ะ พ่อมึงหนุ่มขนาดนั้นเลยหรือวะ หล่อโคตร”

หือ...พ่อ?

วาเลนไทน์หันไปมองทั้งปากยังคาบขนมในมือสาวน้อย

“คุณภีม!”


 :z1:

คุณภีมยังไม่ตาย ส่วนใครจะตาย อันนี้ไม่รู้ :hao3:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23 (ต่อ)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 28-06-2015 17:02:44
ตายๆ พ่อมา ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทำไมหลังเย็นวาบๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23 (ต่อ)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: sanri ที่ 28-06-2015 17:16:31
 :laugh: กร๊ากกก เปลี่ยนสถานะจากสามีเป็นคุณพ่อ น่าสงสารเฮียแกเจงๆ
นั่นน่ะสิ ใครกันแน่ที่ตายอ่ะ  :hao4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23 (ต่อ)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 28-06-2015 17:41:09
 :katai1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23 (ต่อ)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 28-06-2015 17:59:32
ไหงกลายเป็นคุณพ่อละภีม  :laugh:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23 (ต่อ)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 28-06-2015 18:02:59
พ่อทูนหัวอ่ะดิ :katai2-1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23 (ต่อ)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 28-06-2015 19:01:02
ต๊ายยย
คุณภีม หายไปนานได้ตำแหน่งคุณพ่อมาเลย 5555

ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23 (ต่อ)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JJHJJH ที่ 28-06-2015 19:02:58
ภีมกลับมาแล้ววววว
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23 (ต่อ)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 28-06-2015 19:15:34
 :mew1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23 (ต่อ)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 28-06-2015 19:35:24
เป็นพ่อไปซะแล้ว เสี่ยภีม  :laugh:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23 (ต่อ)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 28-06-2015 20:09:43
ค้างงงงงงง  :ling1: :ling1:

รออ่านต่อนะครับ  :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23 (ต่อ)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Mississippi ที่ 28-06-2015 20:11:37
ตัดฉับได้แบบบอกจิแตกตายข่าาาา
ขุ่นพ่อมาตามแล้วนะน้องไทน์ กลับเกาะรักด่วนๆ อิอิ :hao7:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23 (ต่อ)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 28-06-2015 21:34:07
เฮ้ย!!อิภีมยังไม่ตาย!!!..เสียดาย เอ้ย ดีใจจังน้องไทน์ของเจ้ไม่ได้เป็นม้ายเเว้ววว :mew4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23 (ต่อ)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: chaichan ที่ 28-06-2015 21:46:41
รอออออออ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23 (ต่อ)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 28-06-2015 22:14:24
อุ๊ย พ่อทูนหัวโผล่มา กำลังนั่งอ้าปากรับขนมจากสาวอยู่พอดี
งานเข้าเจ้าค่าาาา ถ้ายังไม่มาขอโทษ อย่ายอมนะน้องไทน์!!!
รอตอนต่อไปน้าาา
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23 (ต่อ)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 28-06-2015 22:41:34
คุณภีมยังไม่ตายหรอกเราว่าาา
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23 (ต่อ)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 29-06-2015 00:46:07
 :hao7: แอร๊ยยยยย........!!!!!!! ขอโทษไปขย้ำน้องไป แซ่บบบ!!! :impress2:
ไม่ใช่สิ ง้อให้เสร็จแล้ว 7 ให้ลุกไม่ขึ้น :hao6: :-[
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23 (ต่อ)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 29-06-2015 05:59:15
อ้าวววว คุณภีมเปลี่ยนสถานะจากผัวเป็นพ่อแล้วหลอ?? ดีๆๆๆๆๆอยากหายไปนานเอง คึคึ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23 (ต่อ)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: eamjungza ที่ 29-06-2015 10:55:21
โดนจัดหนักแน่น้องไทน์  :haun4:  :haun4:


รอคร้าบ ขอบคุนคนเขียน :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23 (ต่อ)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 29-06-2015 20:06:39
ทำไมกลับมาแลวเป็นคุณพ่อล่ะเนี่ย  :hao6:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23 (ต่อ)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: JY_JRB ที่ 01-07-2015 00:03:19
นอนปู่เสื่อรอแล้วจ้า  o18
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23 (ต่อ)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovecartoon1996 ที่ 01-07-2015 00:07:21
ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว!!!!!
แต่จริงๆแล้วเราอยู่ในอาการ :serius2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน23 (ต่อ)#(P.12)(28/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: TOY_SKY ที่ 01-07-2015 16:47:19
พ่อหนูไทน์มาแว้วววววววววว
กอดทักทายพ่อหน่อยนะ  ไม่ได้เจอกันนานนนนนนนเลย   :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน24#(P.13)(02/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 02-07-2015 15:25:32
Passion 24


“คุณภีม!”

วาเลนไทน์อุทานอย่างตกตะลึงกับร่างสูงใหญ่ตรงหน้า ทุกอย่างรอบกายราวหยุดชะงัก ร่างกายชาดิกไม่ไหวติงเหมือนถูกน้ำเย็นเฉียบราดรดศีรษะ ภาพร่างไหม้ดำจากระเบิดที่วาเลนไทน์ดูในโทรทัศน์ซ้อนทับกับคนที่กำลังเพ่งสายตาตรงมาที่ร่างโปร่ง วาเลนไทน์อ้าปากค้างมองร่างที่ก้าวเข้ามาเรื่อยๆจนมาหยุดยืนตรงหน้า ใบหน้าใสแหงนหน้าสบตาดวงตาคมกริบที่ทอดมองลงมาอย่างไม่เชื่อสายตา

“นะ ไหนข่าวบอกว่าคุณ คุณ ตายแล้ว”

วาเลนไทน์ปากสั่นลิ้นพันกันพูดออกไปแทบไม่เป็นภาษาขณะจ้องมองเรือนร่างสูงใหญ่หล่อเหลาอย่างไร้ที่ติระดับนายแบบโลกในชุดสูทหรูหราแบรนด์ดัง ใบหน้าคมบาดจิตบาดใจทอยิ้มอ่อนอย่างนึกเอ็นดูลูกกวางตื่นตกใจพร้อมจับมือเรียวขึ้นทาบแก้มทั้งสายตาไม่ละไปไหน

“ไหนบอกสิ ว่าฉันตายหรือยัง ที่เห็นตรงหน้านี่คน หรือวิญญาณ”

เสียงทุ้มเอ่ยถามขณะทอดสายตามองคนที่กำลังทำท่าตะลึงตะลานตรงหน้า ลูกกวางไม่ได้รู้ตัวเลยว่าท่าทางแบบนี้มันน่ารักเสียจนอยากจับขึ้นพาดบ่าพาไปฟัดที่ห้องนัก ภีมพริษฐ์ข่มอารมณ์อยากฟัดคนตรงหน้ามองดูปฏิกิริยาของคนที่ไม่เป็นอันกินอันนอนเพราะเขามาหลายเดือน

ถามว่าเขารู้ได้ยังไง? หึ

หลายเดือนทีเดียวที่เขาอดทนไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร โหมทำงานหามรุ่งหามค่ำเร่งเคลียร์ทุกอย่างให้เข้าที่เพื่อเรียกความน่าเชื่อถือให้กลับมาผงาดได้อีกครั้ง กำจัดทุกคนที่เป็นเสี้ยนหนามราบคาบไม่เหลือตอให้แว้งกัดเขาได้อีก อดทนกบดานอย่างเงียบเชียบดูหุ้นของบริษัทดำดิ่งลงฮวบฮาบจนเกือบล้มละลายเพื่อให้อัศวินขี่ม้าขาวเสนอตัวเข้าช่วย อสรพิษที่แว้งกัดในคราบคนดีที่หวังฮุบทุกอย่าง นับว่าคนที่ภักดีและเชื่อมั่นในตัวเขายังมีอยู่ไม่น้อยไม่ได้ถูกแทรกซึมเอาเข้าพวกไปเสียหมด การปรากฏตัวในวันแต่งตั้งประธานบริษัทคนใหม่สร้างความตื่นตะลึงแก่ทุกคนที่คิดว่าเขาตาย

กวางน้อยไม่รู้เรื่องนี้ เพราะคิดว่าเขาตายก็เลยไม่ได้สนใจติดตามข่าวอะไรอีก

แต่ตอนนี้ทุกอย่างเข้าที่เข้าทางแล้ว คนผิดอย่างเขาจึงต้องกลับมารับการลงทัณฑ์จากลูกกวาง

วาเลนไทน์ยังคงพูดไม่ออก ทุกอย่างกะทันหันจนตั้งรับไม่ทันเหมือนกับข่าวที่บอกว่าภีมพริษฐ์เสียชีวิตในคราวแรกนั่นแหละ มือสั่นเทาสัมผัสสะเปะสะปะตามใบหน้าหล่อเหลาอย่างไม่เชื่อสายตา

...คุณภีมยังอยู่...

วาเลนไทน์สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆที่เป่ารดลงยังปลายนิ้วบ่งบอกว่าอีกฝ่ายยังมีลมหายใจ

คุณภีมไม่ได้ตายอย่างที่เคยเข้าใจ หัวใจวาเลนไทน์เต้นกระหน่ำ

มือบางเลื่อนลงสัมผัสยังหน้าอกด้านซ้ายตรงตำแหน่งหัวใจ รู้สึกถึงเสียงเต้นตุบตุบจังหวะสม่ำเสมอ กลิ่นไอร้อนแรงอย่างบุรุษเพศของเขายังคงแผ่ซ่านให้หลงใหล มาถึงตรงนี้แล้ว

“คุณหลอกผม”

วาเลนไทน์เสียงสั่น ใบหน้าขาวเงยหน้าขึ้นสบสายตาคมที่ดูนิ่งสงบแปลกไปจากทุกที ด้วยไม่ได้มีท่าทีคุกคามอะไรเหมือนก่อน คงเพราะเขารู้แล้วว่าไม่สามารถทำแบบนั้นกับวาเลนไทน์ได้อีกเพราะวาเลนไทน์ไม่ได้อยู่ในฐานะจำเลยของเขาแล้ว

“ไปคุยที่อื่นเถอะ คนมองใหญ่แล้ว”

ภีมพริษฐ์เอ่ยเสียงเรียบ วาเลนไทน์เพิ่งรู้สึกตัว ดวงตากวางกวาดมองโดยรอบ ทุกคนในบริเวณนี้ต่างพุ่งสายตามาที่พวกเขาโดยเฉพาะเพื่อนสนิทในกลุ่มที่ทำหน้าอยากรู้เต็มที่ แก้มขาวร้อนวาบ วาเลนไทน์หดมือกลับทันทีทันใด

 “งานยุ่งมากไหม”

“ผมแค่มาช่วยเพื่อนกับน้องๆปั่นงานส่งเฉยๆของผมเรียบร้อยแล้ว”

วาเลนไทน์ตอบทั้งไม่มองหน้าด้วยรู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองจากรอบทิศด้วยความสงสัยในความสัมพันธ์ของทั้งคู่

“ฉันขอพาวาเลนไทน์ไปได้ไหม”

ภีมพริษฐ์เอ่ยถามชายหนุ่มคนที่รับของกินจากเขาหิ้วมาให้วาเลนไทน์

“เอ่อ ครับ”

เบสท์พยักหน้างงๆ สายตาคมจากบุรุษผู้งามสง่ากดดันเล็กๆให้ไม่กล้ารั้งเพื่อนไว้

“เดี๋ยวค่ะ คุณเป็นอะไรกับพี่ไทน์หรือคะ”

สาวน้อยไม่ยอมง่ายๆหลังได้สติเมื่อผู้มาใหม่กำลังจะปาดหน้าเค้กพารุ่นพี่ที่ตัวเองแอบชอบจากไปง่ายๆ

“วาเลนไทน์เป็นเมียฉัน อย่าให้เห็นคราวหน้าป้อนขนมให้อีก วาเลนไทน์ชอบให้ฉันป้อนให้ด้วยปากเพียงคนเดียว”

 เสียงเรียบทรงอำนาจเอ่ยอย่างเฉียบขาดชนิดคนฟังเงียบกริบทั้งห้อง หญิงสาวกลืนน้ำลายเอื๊อกไม่กล้าซักถามอะไรอีกก่อนร่างสูงใหญ่ของบุรุษผู้หล่อเหลาน่าหลงใหลจะจูงแขนบางของร่างที่สตั๊นท์ไปแล้วหลังจากได้ยินภีมพริษฐ์ประกาศโต้งๆต่อหน้าธารกำนัลเดินออกจากห้องไป

“คะ คุณบอกไปแบบนั้นได้ยังไง”

วาเลนไทน์โวยวายหลังได้สติเมื่อทั้งคู่เข้ามานั่งในรถแล้ว

“ตอนนี้ที่อเมริกาเขาให้คู่รักเพศเดียวกันแต่งงานกันได้แล้ว”

ภีมพริษฐ์ตอบกลับเสียงเรียบหน้าตาย วาเลนไทน์ได้ยินแทบจะทึ้งหัวตัวเองตาย

“มันไม่ใช่ประเด็นเลยคุณภีม คุณอย่ามาทู่ซี่ ผมไปเป็นเมียคุณตั้งแต่เมื่อไหร่”

วาเลนไทน์ตวาดแหวด้วยความโกรธปนอับอาย ไม่อยากจะคิดว่าเจอเพื่อนๆคราวหน้าเขาจะต้องเจอพวกนั้นซักฟอกอะไรบ้าง

“ห่างกันไม่กี่เดือน สงสัยฉันคงต้องทบทวนความจำครั้งใหญ่”

ร่างใหญ่พึมพำเหลือบมองคนโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงแต่ไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวแต่อย่างใด เหมือนแมวหางฟูขู่ฟ่อเสียมากกว่า

“คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้นกับผม ศาลเตี้ยของคุณมันจบลงแล้วนับตั้งแต่ความจริงปรากฏ”

 ดวงตาสวยจ้องตอบอย่างไม่ลดละ ปกติวาเลนไทน์เป็นคนใจเย็น แต่ตอนนี้นึกอยากงี่เง่าอาละวาดระเบิดอารมณ์ใส่เขาชดเชยกับความทรมานหลายเดือนที่ผ่านมา ความโกรธความน้อยใจมันพลุ่งพล่านตีรวนจนไม่รู้อารมณ์ไหน ถึงจะดีใจที่สุดท้ายเขาก็ยัง
ไม่ตาย แต่ก็อยากให้เขาได้รับรู้บ้างว่าวาเลนไทน์ทรมานกับช่วงเวลานั้นแค่ไหน แค่นึกถึงอารมณ์น้อยใจก็คุกรุ่นในใจจนอดต่อว่าไม่ได้

“คุณมันคนเอาแต่ตัวเอง ฮึก คุณพาผมไปที่เกาะแล้วก็ทำเรื่องแย่ๆกับผม แล้ว แล้วยังข่าวที่บอกว่าคุณตายอีก ผมดูซากศพที่ไหม้เป็นตอตะโกถูกแงะออกมาจากซากรถ แล้ว แล้ว...”

น้ำเสียงตัดพ้อบ่งบอกว่าคนตรงหน้าเสียใจมากแค่ไหนกับความวู่วามอย่างไม่น่าให้อภัยในคราวนั้นและความเจ็บปวดจากการไม่รู้ในแผนที่เขาวางไว้ มือหนารวบมือบางเข้ามาจูบพร้อมพร่ำเอ่ยขอโทษขอโพย

“ฉันขอโทษวาเลนไทน์ ขอโทษ ขอโทษกับทุกๆเรื่องทั้งที่มันเทียบไม่ได้เลยกับสิ่งที่นายเจอ นายต้องการให้ฉันชดใช้ยังไง บอกมาเถอะ ฉันยอมทุกอย่าง”

ร่างหนารั้งกายบางเข้ามากอดอย่างโหยหา คนที่เฝ้าคิดถึงมาตลอดหลายเดือน การได้เห็นวาเลนไทน์เจ็บปวด ตัวเขาเองก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นเลย ตรงกันข้ามเขากลับได้เห็นว่าคนตรงหน้าเป็นห่วงเขามากแค่ไหน

“ปลดปล่อยให้ผมหลุดจากความทรมานบ้าๆนี่ ผมอยากเกลียดคุณ ผมเกลียดคุณ! ได้ยินไหม ผมแทบบ้าตอนที่เห็นเจ้าหน้าที่งัดศพคนที่โดนระเบิดออกจากซากรถนั่น ฮึก! คุณมันแย่ แย่อย่างที่สุด”

วาเลนไทน์ด่าทออย่างคับแค้นใจพร้อมมือบางที่กระหน่ำรัวใส่แผงอกแน่น ภีมพริษฐ์ไม่ตอบโต้ปล่อยให้กำปั้นเล็กระบายอารมณ์ใส่เขาจนสาแก่ใจจนหมดแรงไปเอง ชายหนุ่มจึงได้กอดกระชับกวางน้อยแสนงอนพร้อมพรมจูบขมับเนียนลูบหลังประโลมแผ่วเบา

“มันผ่านไปแล้ววาเลนไทน์ ผ่านไปแล้ว ฉันจัดการไอ้ญาติเนรคุณนั่นเข้าคุกไปแล้ว คณะกรรมการบริหารก็จัดการคัดชุดใหม่ ชุดเก่าที่เป็นคนของมันแทรกซึมเข้ามาฉันส่งโละไปหมดแล้ว ทำงานหามรุ่งหามค่ำเพื่อจะได้กลับมาหานายเร็วๆไงกวางน้อย”

เสียงทุ้มปลอบประโลมพร้อมจูบพวงแก้มขาว วาเลนไทน์หยุดสะอื้นคิดตามคำพูดของเขา

...กลับมาหานาย...

“แล้วพริมล่ะ คุณทำอะไรพริมด้วยหรือเปล่า”

“พริมส่งข้อมูลเที่ยวบินให้พวกนั้นวางแผนฆ่าฉัน แต่ฉันแคนเซิลไฟท์บินแล้วไปเครื่องบินส่วนตัวทีหลัง”

“นี่พริม...ทำขนาดนี้เลยหรือครับ”

“พริมเป็นหมากที่ถูกส่งมาเพื่อการนี้โดยเฉพาะ แม้จะมีการหักหลังหลังจากที่ได้เจอฉันจนนำไปสู่ความยุ่งเหยิงต่างๆ สุดท้ายพอพริมรู้ว่าฉันไม่ได้รักพริมแล้ว พริมก็เลือกความตายให้ฉันเพื่อเงินรางวัล แต่ผลตอบแทนไม่ดีเท่าไหร่”

“คุณปลอดภัยแล้วผมก็ดีใจด้วยครับ ผม...”

วาเลนไทน์ก้มหน้างุดอย่างทำอะไรไม่ถูก

“ไม่โกรธฉันแล้วหรือ”

“โกรธ แต่มันดีใจมากกว่า ช่วงที่คิดว่าคุณตายไปแล้ว มันทำให้ผมคิดมาตลอดว่าเวลามีค่าแค่ไหน ความโกรธและทิฐิทำให้เราสูญเสียโอกาสไปมากเหลือเกิน”

“น่ารัก”

สายตาคมกริบจ้องมองในระยะประชิด วาเลนไทน์เพิ่งรู้สึกตัวว่าอยู่ใกล้เขามากแค่ไหน มือบางรีบยันเขาออกห่างตัวโดยอัตโนมัติทันที

“อย่าครับคุณภีม ผมไม่ได้อาบน้ำมาสองวันแล้ว!”

วาเลนไทน์บอกเสียงรัวเร็วขณะยันเขาห่างจากตัว

“พรืด ฮ่าๆ”

ร่างใหญ่ระเบิดหัวเราะออกมาทันทีด้วยความขบขัน นึกว่าปฏิเสธเรื่องอะไรเสียอีก จมูกโด่งฝังลงยังแก้มขาวทันที
ฟอด

“พิสูจน์แล้ว ไม่เหม็นหรอก”

สายตาคมกรุ้มกริ่มทำให้วาเลนไทน์ประหม่าไม่น้อย ไม่เคยชินกับสายตาของเขาเสียทีไม่ว่าเมื่อไหร่ ยิ่งภีมพริษฐ์ที่กลับมาคราวนี้ไม่เหลือเค้าความโหดไร้เหตุผลเช่นเก่า มีแต่สายตาที่มองเหมือนสิงโตเจ้าเล่ห์ที่ชอบหลอกล่อเหยื่อในอุ้งมือ

“เดี๋ยวพากลับไปอาบน้ำหาอะไรกิน แล้วฉันจะพาไปที่ที่หนึ่ง”

 เขาทิ้งคำบอกปริศนาก่อนจะออกรถพาวาเลนไทน์กลับบ้านไปอาบน้ำ


“คุณพาผมมาที่นี่ทำไมครับ”

วาเลนไทน์อดถามด้วยความสงสัยไม่ได้หลังจากภีมพริษฐ์พาไปอาบน้ำหาอะไรกินเรียบร้อยร่างสูงก็พาวาเลนไทน์ขึ้นเฮลิคอปเตอร์มาลงที่นี่

บ่อจระเข้!

บ่อที่วาเลนไทน์ถูกยัดใส่กรงหย่อนลงไปในบ่อ

“ไม่มีวิธีไหนที่จะชดใช้ให้นายได้เท่ากับการเผชิญในสิ่งเดียวกัน”

 เขาบอกขณะจูงมือบางไปด้วยกัน พี่เกลี้ยงรออยู่ข้างกรงอยู่แล้ว วาเลนไทน์ตาเบิกโตขณะมองร่างใหญ่ผลุบเข้าไปในกรง

“ยะ อย่านะคุณภีม พี่เกลี้ยงห้ามคุณภีมสิ”

 วาเลนไทน์ทุบกรงร้องเรียก ร่างโปร่งยืนไม่ติดที่มองกรงที่ค่อยๆหย่อนลงไปในบ่อด้วยความใจหาย ตอนวาเลนไทน์มันแค่ลูกจระเข้ยาวเมตรกว่า แต่นี่

“คุณภีม! ขึ้นมานะ พี่เกลี้ยง! มองเฉยๆได้ไงครับ ถ้ากรงพังคุณภีมตายแน่ๆ ได้โปรด”

วาเลนไทน์เขย่าแขนเกลี้ยงขณะมองร่างในกรงข้างใต้ด้วยความหวาดผวา ฝูงอสูรกายกระเหี้ยนกระหือรือที่กรูเข้าหา กรงนั่นแข็งแรงแค่ไหน อย่าถูกพุ่งชนมากๆเข้าอาจจะพังลงก็ได้ แล้วถ้ากรงพัง...

“ขอร้องล่ะคุณภีม ฟังผมหน่อย ขึ้นมาเถอะครับ อย่าทำแบบนี้”

วาเลนไทน์ตะโกนเรียกด้วยความหวาดกลัว มองกรงที่ค่อยๆถูกดึงขึ้นจากบ่อพร้อมรีบวิ่งไปหา

“คุณมันบ้า บ้าดีเดือด!”

กำปั้นทุบดังอั๊กลงแผงอกแน่นอย่างใจเสีย ภีมพริษฐ์รวบกายบางเข้ากอดพร้อมจูบหน้าผากมนปลอบขวัญ เขาไม่ได้บอกร่างโปร่งว่าบ้านที่เมืองนอกเลี้ยงทั้งสิงโตทั้งจระเข้ปล่อยเดินทั่วบ้านด้วยซ้ำ

“อย่าทำแบบนี้อีกนะ ผมใจไม่ดีเลย จระเข้เป็นสัตว์เลือดเย็นแต่คุณน่ะเลือดเย็นยิ่งกว่า”

ดวงตากวางตวัดสายตาค้อนควักอย่างน่ารักน่าชัง

“กลัวเป็นหม้ายหรือไง”

ปึก อุก!

เสียงกำปั้นทุบลงอกหนักๆเล่นเอาแทบจุกก่อนคนทำจะทำหน้าบูดหันหลังเดินหนี ภีมพริษฐ์ตามไปฉุดแขนร่างโปร่งขึ้นเฮลิคอปเตอร์พาไปยังเกาะ...แดนลงทัณฑ์ต่อไป

“คุณ!”

วาเลนไทน์ตกใจสะบัดมือหนีแต่ไม่พ้นเมื่อมือหนายัดวัตถุสีดำเมี่ยมใส่มือ ร่างโปร่งยักแย่ยักยันจะไม่ยอมแต่ภีมพริษฐ์ก็บังคับยัดใส่มือจนได้

“นายยิงปืนเป็นไหม”

ร่างใหญ่ถามขณะถอยห่างไปไม่มาก วาเลนไทน์มือสั่นตระหนักรู้ดีว่าเป็นปืนจริง ใบหน้าใสส่ายหน้าอย่างจนใจ

“ยิงสิ เหมือนที่ฉันเคยทำกับนาย”

เขาบอกเสียงเรียบดวงตาคมนิ่งจ้องกันกับร่างโปร่ง เตรียมใจยอมรับสภาพ

“ผมยิงปืนไม่เป็น ฮึก หยุดเสียที แก้แค้นกันไปแก้แค้นกันมาเมื่อไหร่มันถึงจะจบ ถ้าผมยิงพลาดแล้วคุณเป็นอะไรขึ้นมาคิดว่าผมจะมีความสุขหรือไง”

วาเลนไทน์ทรุดลงบนผืนทรายด้วยความคับแค้นเจ็บปวด เขาไม่ได้ต้องการให้ภีมพริษฐ์ชดใช้อะไรแบบนี้ โดยเฉพาะหากภีมพริษฐ์จะหายไปตลอดกาลด้วยฝีมือตัวเอง

“แก้แค้นเอาคืนกันอยู่แบบนี้มันจะเรียกว่ารักได้ยังไง”

ร่างโปร่งพึมพำกับตัวเองแผ่วเบา สิ่งที่ภีมพริษฐ์ยัดเยียดจะชดใช้ให้มันยิ่งทำให้วาเลนไทน์เจ็บปวดกว่าอะไรทั้งหมด ร่างหนาถลาเข้ามาตระกองกอดร่างอ่อนแรงซุกแนบอกอย่างสงสารจับใจ เขามองอะไรด้านเดียวอีกแล้ว กวางน้อยไม่ได้เกลียดเขาเสียหน่อย วาเลนไทน์ไม่มีทางมีสุขได้อยู่แล้วหากเขาเป็นอะไรไป

“ฉันขอโทษวาเลนไทน์ ขอโทษจริงๆ ฉันคิดแค่ว่าฉันทารุณนายไว้มาก ฉันจึงควรเจอแบบที่นายเคยเจอ ไม่คิดว่าจะทำให้วาเลนไทน์ต้องเจ็บปวด ฉันขอโทษ อย่าร้องเลยนะคนดี ฉันทำอะไรไม่ถูกแล้ว”

มือหนาเกลี่ยน้ำตาออกจากแก้มก่อนจะพรมจูบทั่วใบหน้าอย่างคนทำอะไรไม่ถูกยามเห็นน้ำตาอย่างคนใจจะขาดของวาเลนไทน์ เขาเข้าใจทุกอย่างถ่องแท้ก็วันนี้ วาเลนไทน์เสียใจกับการจากไปของเขามาตลอดแล้วยังถูกเขายัดเยียดการชดใช้งี่เง่าทำร้ายความรู้สึกอีก ภีมพริษฐ์รั้งร่างบางซุกซบในอกปลอบประโลมด้วยความเสียใจจริงๆเขาไม่เคยเจอกับความรู้สึกแบบนี้มาก่อน

“ฉันรักวาเลนไทน์ ฉันคิดแค่ว่า มันไม่ยุติธรรมที่คนทารุณแบบฉันจะรักคนแสนดี ฉันขอโทษที่ยัดเยียดอะไรงี่เง่าให้”

 ภีมพริษฐ์พร่ำปลอบประโลมด้วยท่าทีเก้กัง วาเลนไทน์เพิ่งเจอเขาไม่กี่ชั่วโมงก็มีอะไรเกิดขึ้นมากมายเสียแล้ว วาเลนไทน์ขวัญเสียซบอยู่ในอกอุ่นฟังเสียงทุ้มนุ่มปลอบใจก่อนจะหยุดสะอื้นคิดตามคำพูดของเขา

...ฉันรักวาเลนไทน์...

“มะ เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะครับ”

“ฉันขอโทษ”

“ไม่ใช่ ไม่ใช่ประโยคนี้ เมื่อกี้คุณพูดว่า...”

ดวงตาแดงก่ำจ้องเอาคำตอบ เมื่อกี้วาเลนไทน์ได้ยิน ได้ยินจากปากคุณภีมเป็นครั้งแรก

“ฉันรักวาเลนไทน์”

ดวงตาคมจ้องตอบพร้อมเอ่ยประโยคที่แน่ใจอย่างที่สุดกับความรู้สึกนี้ ริมฝีปากได้รูปโน้มลงกดจูบปากแดงก่อนจะเงยหน้าขึ้นสบตายืนยันคำพูดตัวเอง

“คุณ...รักผม”

วาเลนไทน์ไม่อยากเชื่อหู ถึงภีมพริษฐ์จะออกอาการกระฟัดกระเฟียดให้เห็นบ้างแต่ไม่เคยสักครั้งจะพูดให้ได้ยิน มือหนายกมือบางขึ้นจูบ ก่อนจะเลื่อนมาประคองใบหน้าจ้องลึกเข้าไปในแววตาไร้ซึ่งเหลี่ยมเล่ห์ใดๆ ริมฝีปากได้รูปบดคลึงขบเม้มริมฝีปากล่างนุ่มนวลอ่อนหวานก่อนจะส่งปลายลิ้นเซาะกลีบปากให้เปิดออกรับการตักตวงความหวานฉ่ำที่โหยหามานาน ลิ้นร้อนเกี่ยวรัดดูดปลายลิ้นเรียวอย่างเชี่ยวชาญ วาเลนไทน์ตื่นตัววาบขยับลิ้นตอบโต้เกี่ยวรัดของเขาบ้าง รสจูบอ่อนหวานละมุนละไมทะนุถนอมจนแทบตัวลอย วาเลนไทน์รู้สึกถึงบรรยากาศแสนหวานรอบกายที่เขาบรรจงมอบให้ ดวงตากวางฉ่ำปรือ กลีบปากฉ่ำน้ำวาวยามเขาถอนจูบออกประคองให้ร่างโปร่งนั่งตรงๆ

“มีบางอย่างที่นายต้องลงโทษฉันจริงจัง ชีวิตของนายเปลี่ยนไปเพราะฉัน”

เขาลุกขึ้นปลดกระดุมออกทีละเม็ดจนหมดอวดซิกแพคแน่นขึ้นลอนสวย เท่านั้นไม่พอเมื่อมือหนาปลดออกจากตัวอย่างไม่ใยดี วาเลนไทน์ตาเบิกโตมองร่างกายสมบูรณ์แบบที่กำลังเปลื้องผ้าหลุดทีละชิ้น

“!! คะ คุณจะทำอะไรคุณภีม!”

 วาเลนไทน์ละล่ำละลักด้วยความตกใจ

“ฉันปล้ำนาย ทำให้นายต้องอับอาย มาสิวาเลนไทน์ เอาคืนทุกอย่างที่ฉันเคยอุกอาจข่มเหงกับร่างกายของนาย”

พูดขณะถอดชิ้นสุดท้ายออก ก่อนจะทอดกายเปลือยเปล่านอนลงชันขาข้างหนึ่งบนผืนทรายรอการลงทัณฑ์ สายตาคมกริบจ้องมอง ริมฝีปากสวยแบบบุรุษสมบูรณ์แบบเผยอออกอย่างเชิญชวน

“ลงโทษฉันสิ กวางน้อย อยากถูกนายปล้ำใจจะขาด”

“คุณภีมบ้า! ใส่เสื้อผ้าของคุณเดี๋ยวนี้เลยนะ”

วาเลนไทน์เต้นเร่าผินหน้าหนีทั้งแก้มแดงซ่านอย่างอับอายกับตรรกะของเขา วาเลนไทน์ก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่มีความต้องการไม่ต่างจากคนอื่นๆถึงแม้คนแก้ผ้าล้อนจ้อนจะเป็นผู้ชายก็เถอะ แต่ผู้ชายอย่างเขา มนุษย์เพศชายผู้มีเสน่หาเกินห้ามใจ กลิ่นไอร้อนแรงแผ่กำจายจากร่างกายสวยงามสมบูรณ์แบบน่าหลงใหลอย่างเขาที่มานอนเปลือยอ้าซ่ายั่วยวน จะบอกไม่คิดอะไรก็คงโกหก หัวใจที่เพิ่งเต้นได้สงบหลังจากถูกความกดดันบีบรัดบัดนี้กลับเต้นรัวกระหน่ำจนน่ากลัวจะกระเด็นออกมา วาเลนไทน์รีบเก็บเสื้อผ้าให้คนที่บทจะซื่อก็ซื่อเป็นแมวนอนหวดจนน่าฟาดให้สำนึก ร่างโปร่งพยายามไม่มองบางอย่างที่ใหญ่โตแม้ยังไม่ได้ขยายขนาด ผินหน้าหนียื่นเสื้อผ้าให้ส่งๆ

“ใส่เสื้อผ้าเถอะครับ คนลามก ผู้ชายตัวโตแบบคุณผมปล้ำไม่ลงหรอก อีกอย่างผมไม่ชอบใช้กำลัง”

วาเลนไทน์บอกตะกุกตะกัก ภีมพริษฐ์อมยิ้มเข้าเล่ห์กับใบหูแดงๆบ่งบอกอาการเขินจัด มือใหญ่กระตุกมือร่างโปร่งเซถลาขึ้นมาเกยบนตัว

“อ๊ะ!”

“กวางน้อยของฉันฉลาด นายรู้ว่าฉันต้องการอะไร”

เขาเอ่ยเสียงกระเส่าชิดกลีบปากแดง วาเลนไทน์จ้องตาคมที่แสดงความต้องการออกมาอย่างเปิดเผยขณะมือเลื้อยลูบยังสะโพกบางรวดเร็วอย่างที่วาเลนไทน์ไม่ทันรู้ตัว

“หลายเดือนมานี่ฉันคิดถึงนายตลอด ไม่ได้วอกแวกกับใคร”

เขาบอกขณะโน้มใบหน้าขาวลงบดจูบ มือหนาเคลื่อนไหวรวดเร็วลูบไล้กายบางทั่วตัวชนิดอ่อนระทวยก่อนกางเกงขาสั้นและชั้นในจะหลุดออกอย่างรวดเร็วเหลือเหลือไว้เพียงเชิ้ตตัวบางที่กระดุมกำลังหลุดจากกันสมใจคนเลือกชุด วาเลนไทน์สะดุ้งกับสัมผัสบีบคลึงแถวหน้าอกแต่ริมฝีปากได้รูปก็รุกรานไม่ปล่อย เชิ้ตสีขาวหลุดร่นลงติดศอกขณะเขาถอนจูบลงซุกไซ้ซอกคอหอม

“อ๊ะ คุณภีม”

ร่างกายโปร่งลุกฮือจากการปลุกเร้าอย่างมีชั้นเดียว วาเลนไทน์อ่อนระทวยแหงนหน้าเชิดแอ่นอกบางให้เขาดูดดุน

อา อ๊ะ

เสียงนุ่มครางหวานกับสัมผัสที่ได้รับ มือหนาบีบคลึงสะโพกบางเต็มไม้เต็มมือ

“ฮึ่ม จะยั่วให้ฟัดอะไรขนาดนี้”

เขาคำรามต่ำในลำคอขณะถอนใบหน้ามองร่างที่นั่งคร่อมบนตัว กวางน้อยปากแดงเจ่อตาฉ่ำปรือ เสื้อเชิ้ตหลุดลุ่ยรั้งอยู่ปลายศอก กระดุมด้านหน้าหลุดออกจนหมดมองเห็นแผงอกขาวระไปด้วยรอยแดง ยอดอกแดงก่ำจากการถูกดูดดุน ในสภาพน่าฟัดอย่างสุดบรรยาย

“ซี๊ด ให้ตายวาเลนไทน์ กี่ครั้งๆนายก็ยั่วแสนยั่ว”

ร่างหนาพลิกตัวบางกดลงข้างใต้แนบผืนทราย ริมฝีปากซุกไซ้ละเลงปลายลิ้นยังทุกพื้นที่ กวางน้อยดิ้นพล่านผิวขาวเสียดสีเม็ดทรายด้วยความเสียว ยิ่งวาเลนไทน์ครวญครางเสียงหวานมากเท่าไหร่เขาก็ยิ่งเพิ่มความร้อนแรงในทุกสัมผัสมากเท่านั้น

“คุณภีม อ๊า!”

วาเลนไทน์ครางเสียงดังเมื่อลิ้นร้อนแลบเลียยังส่วนปลายชูชันด้วยไฟอารมณ์ กายหนาเบียดแทรกขาเรียวที่ทำท่าจะหุบเข้าหากันขณะมืออุ่นสัมผัสส่วนชูชันส่งเข้าปาก ดูดกลืนราวกับของหวานโอชารส

“คุณภีม อือ อ๊า”

วาเลนไทน์ขาสั่นระริกด้วยความเสียวสะท้าน แผ่นหลังบดเบียดกับเม็ดทรายด้วยความคุในอารมณ์ ร่างกายร้อนพล่านทั่วตัว สะโพกส่ายด้วยความซาบซ่านที่ได้รับกับจังหวะห่อปากดูดหนักๆ ทั้งมือและลิ้นปรนเปรอจนหายใจได้ไม่ทั่วท้องกับความสุขที่ได้รับ มันสุดบรรยาย วาเลนไทน์เคยร่วมรักกับผู้หญิงมาก่อน ไม่คิดว่าการถูกปรนเปรอโดยฝีมือผู้ชายที่มีกลิ่นไอเซ็กซี่ร้อนแรงจะรู้สึกได้มากยิ่งกว่า

“อา...”

ใบหน้าเจืออารมณ์แหงนปรือมองฟ้า มือบางกดแทรกกลุ่มผมหนาขยับสะโพกส่งส่วนแข็งขืนเข้าไปในปากของเขามากกว่าเก่า ภีมพริษฐ์รู้จังหวะ ปากอุ่นดูดหนักกดลึกเกือบถึงคอก่อนจะรูดขึ้นหนักๆ

“อ๊า คุณภีมเสียว”

วาเลนไทน์ครวญครางไม่เป็นภาษา ร่างกายบิดเร่าดิ้นพล่านแผ่นหลังแอ่นสะท้านเถือกบดเสียดสีไปกับทราย ความต้องการปลดปล่อยจ่อส่วนปลายจนทนแทบไม่ไหว ภีมพริษฐ์ไม่ปล่อยให้ทรมานเร่งจังหวะพากวางน้อยปลดปล่อยเข้าเต็มปาก

แฮ่กๆ

วาเลนไทน์หอบกับความสุขล้นที่ได้รับ ดวงตาปรือมองใบหน้าคมค่อยๆคายของเหลวขาวขุ่นในปากลงยังช่องทางสีสด แก้มขาวร้อนปลั่งขณะมองปลายลิ้นร้อนลากวนนวดยังปากทางเข้าช้าๆ ภีมพริษฐ์แลบเลียหยอกเย้าพวงไข่แฝดขณะส่งปลายนิ้วเข้าเปิดทาง วาเลนไทน์ร้างรามาหลายเดือน เขาไม่อยากตักตวงจนกวางน้อยบาดเจ็บมากนักจึงต้องเบิกทางอย่างใจเย็น

อือ

เรียวขาอ้ากว้าง ปลายเล็บจิกไสลงในทรายกับความเสียวลึกในตัวจากการชักนิ้วเข้าออกกระแทกยังจุดกระสันในกาย ภีมพริษฐ์เร่งจังหวะให้ช่องทางขยายตัวมองใบหน้าซับสีเลือดครวญครางร่างบิดเร่า

...กวางตัวนี้ ยั่วให้อยากไม่รู้อิ่ม...

นิ้วใหญ่ทั้งสามถอนออกก่อนจะบดแทรกด้วยส่วนใหญ่โต วาเลนไทน์ผ่อนลมหายใจขณะความอึดอัดเบียดแทรกเข้ามาในตัว ใบหน้าใสเหยเกด้วยความเจ็บแปลบกับส่วนอุ่นคับพองขนาดใหญ่ไซส์ต่างชาติ วาเลนไทน์อดทนจนเขาเข้ามาได้หมด หัวใจเต้นกระหน่ำกับร่างกายร้อนแรงที่ผนึกรวมเป็นหนึ่งเดียวได้อีกครั้ง รู้สึกดีใจลึกๆที่เป็นของเขาอีกครั้ง

“ฉันเสพติดร่างกายนี้จนถอนตัวไม่ขึ้น”

เขาเอ่ยขณะบดจูบลงยังกลีบปากบางด้วยความมันเขี้ยวก่อนจะเริ่มขยับช้าๆเน้นหนักยังจุดกระสัน แผ่นหลังบางแอ่นผวากับความเสียวจากภายในที่ถูกกระแทกหนักๆ วาเลนไทน์กรีดเสียงครางหวานสลับกับเสียงขยับเข้าออกพั่บๆด้วยความหฤหรรษ์ในตัว ความร้อนแรงผลาญเผาดิ่งขึ้นสูงยิ่งกว่าเล่นเครื่องเล่นหวาดเสียว จีบพับสีสวยบีบรัดท่อนเอ็นอุ่นจัดที่ขยับเข้าออกด้วยความสยิวอย่างถึงใจ ยิ่งเข้าเร่งจังหวะเข้าออก วาเลนไทน์ก็ยิ่งรัดระรัวด้วยความเสียว

“อ๊ะ อ๊า คุณภีม”

แขนเรียวรั้งบ่าหนาลงหาตัว กรงเล็บทั้งห้ากรีดลงระบายความเสียวซ่านที่ได้รับ ทั้งร้อนแรง ทั้งถึงใจอย่างที่สุด ภีมพริษฐ์ซอยสะโพกถี่รัวใส่ไม่ยั้งปรนเปรอลูกกวางพุ่งทะยานไปด้วยกัน

“อ๊า!”

กายหนาถอนออกนอนลงตะแคงมองกวางหมดแรงอย่างน่าฟัดให้จมเขี้ยว ผิวขาวที่เกลื่อนไปด้วยรอยจูบนอนแผ่บนผืนทรายละเอียดมองแล้วสวยงามแบบงานศิลปะชั้นดี เขาจูบหน้าผากมนด้วยความรักใคร่

“สภาพหมดแรงก็ยังน่าฟัด”

“หื่น”

วาเลนไทน์ต่อว่าแก้เก้อ ความร้อนแรงที่ขยับเข้าออกเมื่อครู่ทำให้วาเลนไทน์เผลอกรีดร้องเสียงดังอย่างลืมตัว ช่องทางจับจีบบีบตัวน้อยๆคล้ายยังต้องการจนเจ้าตัวยังตกใจตัวเอง

“สัมผัสฉันบ้างสิ ผู้ชายใช้ส่วนนั้นปลดปล่อยกับร่องอกผู้หญิง แต่ฉันอยากเห็นกวางน้อยขยับสะโพกให้ไทน์น้อยสัมผัสกับยอดอกฉัน”

เหมือนเลือดทั้งหมดไหลย้อนขึ้นมารวมกันจุดเดียวที่ใบหน้าใสเมื่อเขาพูดจบชนิดมองเห็นภาพ วาเลนไทน์ไม่ทันได้อิดออดมือหนาก็ดึงร่างบางขึ้นคร่อมบนตัว วาเลนไทน์อึกอักกับสายตาคมจนตัวแดงไปทั้งตัว ร่างโปร่งรู้ว่าเลี่ยงไม่ได้เมื่อเขาแสดงความต้องการมาขนาดนี้ วาเลนไทน์อยากให้เขามีความสุขอย่างที่วาเลนไทน์ได้รับ กวางน้อยพยายามลดความอายสนองให้เขาด้วยการโน้มใบหน้าลงซุกไซ้ซอกคอ

“อา...”

สัมผัสรุกเร้าจากปลายจมูกโด่งให้ความรู้สึกดีไม่น้อย ยิ่งลิ้นเรียวตวัดดุนดันครอบครองส่วนยอดอกจนแข็งเป็นตุ่มไตสู้ลิ้นยิ่งเร้าอารมณ์ไม่น้อย เสียงทุ้มครางแผ่วด้วยความรู้สึกดี วาเลนไทน์ร้อนผ่าวกับเสียงของเขา ใบหน้าใสถอนออกจากยอดอกใช้มือชักรูดของตัวเองเบาๆจนขึ้นลำก่อนจะขยับเข้าถูไถกับยอดอกแข็งเป็นไต

“ซี๊ด อา/ อา”

เสียงทุ้มสูดปากด้วยความเสียวยามมองร่างโปร่งแหงนหน้าส่งเสียงครางเบาๆด้วยความสยิวไม่ต่าง ภีมพริษฐ์มองใบหน้าเซ็กซี่ท่าทีแสนยั่วยวนบนร่าง แผ่นอกขาวเต็มไปด้วยรอยจูบ กำลังขยับสะโพกให้ส่วนแข็งขืนของตัวเองเสียดสีกับยอดอก มือหนาบีบสะโพกบางเร่งจังหวะเสียดสีเร็วกว่าเก่า วาเลนไทน์โน้มลงกดบ่าช่วยพยุงตัวขณะร่อนสะโพกเพิ่มความเร็ว

“อา อ๊า คุณภีม!”

ซี๊ด!

ภีมพริษฐ์เป็นฝ่ายทนไม่ไหวกับเสียงกรีดหวานเหนือร่างของคนที่กำลังร่อนสะโพกเสียดสีกับยอดอกของเขา กายกำยำรั้งร่างโปร่งกดลงแนบทรายสอดแทรกตัวเองเข้าไปรวดเร็วใส่จังหวะ ช่องทางบีบรัดระรัวด้วยความเสียว วาเลนไทน์ดิ้นพล่านขยับสะโพกสวนขึ้นรับแรงกระแทกระรัว

ฮึ่ม!

เสียงทุ้มครางต่ำในลำคออย่างถูกใจ เมื่อลูกกวางเรียนรู้ได้เร็วและสนองเขาอย่างถึงใจ

“อา/ อ๊า”

ภีมพริษฐ์แหงนหน้าครางด้วยความเสียว สะโพกเซ็กซี่ขยับเข้าออกรัวรับกับช่องทางที่บีบรัดตัวตนของเขาระรัวเช่นหัน วาเลนไทน์หัวสั่นหัวคลอนแต่ก็เสียวไม่น้อย เสียงกรีดหวานครวญครางดังลั่น เสียงร่างกายกระทบกันดังพั่บๆจากช่องทางเฉอะแฉะ ภีมพริษฐ์สบตากับวาเลนไทน์ด้วยความเสน่หาสุดใจ กายหนาโน้มลงคร่อมทั้งสะโพกขยับ

“อะ อ๊า”

“ฉันรักนายวาเลนไทน์”

“ผมก็รักคุณ อ๊า!”


 :katai5:

ท่ายั่วพระเอก ด้านล่างฮับ

(http://)

[attachment deleted by admin]
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน24 (ต่อ)#(P.13)(02/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 02-07-2015 15:50:09
 :m10: :m10: หม่าม๊า............... ผมอยากสร้างห้องเก็บเสียง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!!! :-[ :hao7: :hao6:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน24 (ต่อ)#(P.13)(02/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: saruttaya ที่ 02-07-2015 16:30:03
 :haun4: :haun4: :haun4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน24 (ต่อ)#(P.13)(02/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 02-07-2015 16:49:36
สุดท้ายก็แพ้กวางน้อย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน24 (ต่อ)#(P.13)(02/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 02-07-2015 17:34:32
อยากเป็นกุ้งหอยปูปลาบนหาดนั้นขึ้นมาทันที!!!!!!
เลือดดดด เอาเลือดมาเติมที๊!!!!!!!
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน24 (ต่อ)#(P.13)(02/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 02-07-2015 18:12:42
ยั่วกันสองคนเงียบๆได้มัาย  หัวใจจะวายตายแล้ววว
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน24 (ต่อ)#(P.13)(02/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 02-07-2015 18:50:07
โอ้โหววว
กลับมาถึงก็จัดเต็มกันเลยทีเดียวนะเฮียย 5555

ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน24 (ต่อ)#(P.13)(02/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 02-07-2015 20:56:37
 :pighaun: :pighaun: :pighaun:
แฮ่กๆ พักเหนื่อยแป้บ กว่าจะตามอ่านทัน
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน24 (ต่อ)#(P.13)(02/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 02-07-2015 22:50:51
 :haun4: :haun4: :haun4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน24 (ต่อ)#(P.13)(02/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: angel_Z4 ที่ 02-07-2015 23:55:15
 :m25: :m25: แหมะมีการให้เลือดกับเสื้อ(คนอ่าน)ด้วย อ่อก!

แล้วก็... :z6: อินุงภีมส่งท้าย หมั่นไส้!!!
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน24 (ต่อ)#(P.13)(02/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: rule ที่ 03-07-2015 02:07:39
ญาติที่ทรยศ คือใคร? ไม่ได้กล่าวถึงมากเลยเดาไม่ถูก
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน24 (ต่อ)#(P.13)(02/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 03-07-2015 03:17:04
เลือดหมดตัวเลยยยยยย :jul1: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน24 (ต่อ)#(P.13)(02/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 03-07-2015 23:36:01
การกลับของภีมช่างยิ่งใหญ่ พกความหื่นมาเต็มอัตราเลยน่ะเฮีย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน24 (ต่อ)#(P.13)(02/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 04-07-2015 06:47:28
โอ๊ยยยย ยั่วขนาดนี้ ตายๆๆๆภีมรักภีมหลง แต่น้องผู้ชายคนนั้นที่ภีทเคยซื้อ จะตามมาเป็นปัญหาที่หลังไหม
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน25#(P.13)(04/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 04-07-2015 12:08:54
Passion 25

“คุณหายไปอยู่ไหนมาครับ ช่วงที่เป็นข่าว”

วาเลนไทน์เงยหน้าถามด้วยความสงสัย ตอนนี้ร่างโปร่งกำลังนอนหนุนกล้ามแน่นคุยกันบนเตียงในบ้านพักบนเกาะ วันหยุดติดเสาร์อาทิตย์พอดี วาเลนไทน์เองก็ทำโปรเจ็คต์เสร็จเรียบร้อยแล้วเหลือแค่เตรียมพรีเซนต์ซึ่งคืนวันอาทิตย์ก็ทันเพราะตอนกลับคุณภีมสั่งให้นักบินขับเครื่องบินส่วนตัวมารับกลับ ร่างโปร่งห่อปากเป็นรูปตัวโอเมื่อได้รู้ว่าร่างใหญ่ตรงหน้ามีคฤหาสน์หรูที่มีลานจอดสำหรับเครื่องบินส่วนตัวในโครงการบ้านจัดสรรสุดหรูมูลค่าหลายสิบล้านในไทยนอกจากเพ้นท์เฮ้าส์หรูหราระดับ super luxury วาเลนไทน์เบะปากด้วยความหมั่นไส้คนรวยนิดหน่อยจึงถูกอีกฝ่ายก้มลงงับปากด้วยความมันเขี้ยว ภีมพริษฐ์ยกมือบางขึ้นจูบก่อนจะตอบคำถาม

“ที่ที่ปลอดภัยที่สุดสำหรับฉัน คือที่ที่ใกล้คนที่ฉันคิดถึงมากที่สุดในตอนนั้น”

ร่างโปร่งขมวดคิ้วฉับเงยหน้าขึ้นตั้งท่าจะถามจึงถูกฉกหอมหน้าผากเนียนก่อนที่เขาจะส่งสมาร์ตโฟนให้เปิดดูรูปข้างใน

“รูปข้างในฉันถ่ายเองกับมือ ตัวประกอบติดภาพหน้ามู่ทู่ไปหน่อย มีพ่อค้าหล่อระดับนายแบบขับรถเข้าไปขายผลไม้ในหมู่บ้านผ่านหน้าบ้านตัวเองกวักมือเรียกซื้อแท้ๆก็ยังไม่รู้ตัว”

เขาพูดยิ้มๆมองคนอ้าปากหวออย่างตกใจ วาเลนไทน์มองรูปในโทรศัพท์ คุณภีมนั่งอยู่หลังพวงมาลัยทำหน้าทะเล้นใส่กล้องชี้นิ้วโป้งไปข้างหลังที่มีวาเลนไทน์หิ้วถุงผลไม้กำลังควักเงินจ่ายให้คนขาย

...เส้นผมบังภูเขาแท้ๆ...

 “คุณภีม!”

วาเลนไทน์ตาโตหันไปโวยวายขณะเลื่อนดูแต่ละรูปในเครื่อง เป็นวาเลนไทน์ในอิริยาบถต่างๆถ่ายในระยะไกลบ้าง ใกล้บ้างตามแต่สถานที่ที่ร่างโปร่งเดินทางไป แต่ที่สะดุดตาที่สุดกลับเป็นภาพวาเลนไทน์กำลังเงยหน้ามองภาพปู่ม่านย่าม่านในวัดภูมินทร์ ระยะที่ถ่ายบ่งบอกว่าเขาอยู่ใกล้มาก แต่วาเลนไทน์กลับไม่รู้ตัวเลยสักนิด เท่าที่จำได้ตอนนั้นไกด์ท้องถิ่นพานักท่องเที่ยวมาดูภาพและยืนอธิบายศิลปวัฒนธรรมความเป็นมาต่างๆของจิตรกรรมฝาผนังในวัด วาเลนไทน์มัวแต่เงยมองภาพวาดไม่ได้สนใจอะไรด้วยตอนนั้นคิดถึงภีมพริษฐ์จับใจ

พ่อกับแม่ของวาเลนไทน์พบรักกันที่นี่ มนต์เสน่ห์แห่งบทกลอนไพเราะหวานซึ้ง ท่าทีเกี้ยวพาราศีของบุคคลในภาพถูกถ่ายทอดออกมาได้อย่างน่าดูชมทำให้ชายหนุ่มหญิงสาวหันมาสบตาและตกหลุมรักจนมีทายาทสืบต่อมาจนทุกวันนี้ วาเลนไทน์ได้ยินแล้วก็ได้แต่โหยหาคนที่จากไป

“ฉันได้ยินไกด์พูดอะไรสักอย่างแต่จำไม่ได้แล้ว พูดให้ฟังหน่อยได้ไหม”

*“คำฮักน้องกูปี้จักเอาไว้ในน้ำก็กลัวหนาว จักเอาไว้พื้นอากาศกลางหาว ก็กลัวหมอกเหมยซอนดาวลงมาคะลุม จักเอาไปใส่ในวังข่วงคุ้ม ก็กลัวเจ้าปะใส่แล้วลู่เอาไป ก็เลยเอาไว้ในอกในใจ๋ตัวชายปี้นี้ จักหื้อมันไห้อะฮิอะฮี้ ยามปี้นอนสะดุ้งตื่นเววา...”

 “ความรักของน้องนั้น พี่จะเอาฝากไว้ในน้ำก็กลัวเหน็บหนาว จะฝากไว้กลางท้องฟ้าอากาศกลางหาว ก็กลัวเมฆหมอกมาปกคลุมรักของพี่ไปเสีย หากเอาไว้ในวังในคุ้ม เจ้าเมืองมาเจอก็จะเอาความรักของพี่ไป เลยขอฝากเอาไว้ในอกในใจของพี่ จะให้มันร้องไห้รำพี้รำพันถึงน้อง ไม่ว่ายามพี่นอนหลับหรือสะดุ้งตื่น”

 “คุณอยู่ใกล้แค่นี้ ทำไมผมถึงไม่รู้”

วาเลนไทน์ครางเสียงแผ่วขณะเลื่อนดูรูปแต่ละรูปในเครื่องโทรศัพท์ ภีมพริษฐ์จับอารมณ์น้อยอกน้อยใจในน้ำเสียงได้ ริมฝีปากได้รูปจุมพิตแผ่วเบาที่ขมับอย่างยอมรับผิด

“ฉันเองก็อยากกอดกวางน้อยใจจะขาด ตอนที่ชารอฟแตะนาย ฉันแทบอยากจะเอาเลือดหัวมันออก ไอ้พี่เวรนั่นชอบมีความสุขบนความทุกข์คนอื่นนัก แต่ทุกอย่างมันยังไม่เข้าที่ข้างทาง ไม่มีใครรู้เรื่องเรานอกจากคนที่ไว้ใจได้ไม่กี่คน เพราะอย่างนั้นฉันเปิดเผยอะไรไม่ได้ จริงๆพริมสงสัยท่าทีของฉันเหมือนกัน ฉันถึงต้องบอกว่าจะไปอเมริกาเพราะกลัวพริมจะสืบ ถ้าพริมสืบนั่นหมายถึงศัตรูต้องสืบและอาจลุกลามไปถึงคนในครอบครัวนาย ฉันยอมไม่ได้แน่”

“ใครคือคนที่ทำร้ายคุณครับ”

วาเลนไทน์เงยหน้าถามอย่างอยากรู้คำตอบ

“ฟิลิปส์”

เขาเอ่ยด้วยเสียงและสายตาคมนิ่ง นึกถึงญาติที่เคยเล่นหัวกันมา ไม่แปลกใจทำไมหมอนั่นจะรู้จักแม่ของเขา

“ในบรรดาเครือญาติกัน ตอนเด็กๆตามักตั้งคำถามเพื่อถามพวกหลานๆ ไม่มีใครรู้ว่าแต่ละคำถามคือการทดสอบหาคนขึ้นรับช่วงต่อหลังจากตาวางมือ แน่นอนว่าย่อมมีคนไม่ยอมรับกับการที่ฉันได้รับทุกอย่างจากตา ถึงฉันจะเป็นหลานแท้ๆแต่เรื่องเงินมันไม่เข้าใครออกใครโดยเฉพาะธุรกิจน้ำมันที่ทำเงินฟู่ฟ่ามหาศาล มีเพียงชารอฟที่ยอมรับและเข้าใจทุกอย่างได้ หมอนั่นรับเงินเพียงร้อยเหรียญจากตาและออกจากบ้านไปหลายปี ไม่มีใครได้ข่าวคราวจนวันหนึ่งตาได้รับบัตรเชิญไปงานเปิดตัวธุรกิจโรงแรมและคาสิโนแห่งใหญ่ในลาสเวกัส ตายิ้มอย่างดีใจที่อย่างน้อยก็มีชารอฟที่สร้างความแข็งแกร่งได้ด้วยตัวเอง ชารอฟคลุกคลีตีโมงสนใจการพนันมาตั้งแต่เด็ก ทั้งติดตามตาไปยังที่ต่างๆโดยเฉพาะมาเก๊า ทั้งศึกษาดูวิธีการเล่นต่างๆของพวกเซียนพนันจากกล้องวงจรปิดหรือแม้กระทั่งไปขอฝากตัวกับเซียนเก่งๆ การพนันทำให้รวยเร็วแต่ก็ล่มจมได้ในชั่วพริบตา ชารอฟพลิกแพลงจากตรงนั้นนำเงินที่ได้มาลงทุนเปิดกิจการโรงแรมและบ่อนคาสิโนขนาดใหญ่โกยเงินเข้ากระเป๋าเสียเอง แต่ฟิลิปส์กลับไม่ทำอย่างนั้น หมอนั่นเป็นถึงรองผู้บริหารมีอำนาจสั่งการต่อจากฉันแต่ดูเหมือนจะยังไม่พอ” เขานึกถึงคำพูดของญาติคนนั้น
...คนอย่างฉันไม่พอใจกับแค่นี้หรอกภีม ฉันต้องเป็นคิงเท่านั้น...

“หลังจากนั้นฉันลงทุนในธุรกิจเหมืองเพชรเพิ่มอีกอย่าง ส่วนชารอฟนิสัยรักอิสระชอบความสำราญเป็นชีวิตจิตใจ หมอนั่นเปิดธุรกิจเรือสำราญชวนตาไปล่องด้วยบ่อยๆ เดิมพันเล่นไพ่จนตอนนี้กลายเป็นหลานรักยิ่งกว่าหลานแท้ๆอย่างฉันเสียอีก ในขณะที่ฟิลิปส์ค่อยๆคืบคลานส่งคนของตัวเองแทรกซึมเข้ามา หมอนั่นคิดโค่นฉัน แต่ไม่เห็นจุดบอดนอกจากแม่จึงลงทุนซื้อตัวผู้หญิงผ่าตัดทำศัลยกรรมเสียใหม่ให้คล้ายแม่ของฉันมากที่สุดแม้แต่กลิ่นน้ำหอม ให้หล่อนมาสืบข้อมูลหรือไม่ก็ฆ่าฉันทิ้งถ้ามีโอกาส แต่พอพริมรู้ว่าฉันเป็นใครหล่อนก็หักหลังพวกนั้น และก็เป็นอย่างที่รู้นั่นล่ะ”

“ผมคิดว่าพริมจะรักคุณมากกว่านี้เสียอีก”

“ไม่รู้สิ ถ้าฉันถูกฟิลิปส์โค่นได้จริง ไม่รู้เหมือนกันว่าวันนั้นพริมจะยังอยากมีฉันอยู่หรือเปล่า”

 จมูกโด่งฝังลงแก้มขาวก่อนจะเลื่อนไปงับเบาๆที่ติ่งหู

“ตาฉันรับดูแลเด็กกำพร้าและให้ช่วยธุรกิจ ซื้อใจด้วยความเมตตาน่ะ แต่เราไม่ต้องทำแบบนั้นหรอก รับดูแลแล้วให้พวกเขาเลือกทางเดินเองดีกว่า ว่าแต่กวางน้อยเถอะ พร้อมจะเป็นแม่ของพวกเขาได้ไหม”

ภีมพริษฐ์พูดพร้อมกดจูบลงบนปากนุ่ม วาเลนไทน์เหมือนขนมหวานตอดชิมได้อย่างไม่รู้เบื่อ

“แม่...ผมน่ะหรือครับ” วาเลนไทน์กระพริบตาปริบๆ

“โปรเจ็คจบคิดไว้หรือยัง เอาเป็นเรือนหอของเราดีไหม” เขายิ้มบางอย่างเอ็นดู

“นี่คุณจริงจังกับผมขนาดนี้เลยหรือครับ”

วาเลนไทน์สงสัยจริงจัง ระดับเขาแล้วคงมีคนผ่านเข้ามาให้เลือกไม่น้อย แทนคำตอบสร้อยเส้นหนึ่งถูกคล้องลงคอ วาเลนไทน์หลุบตาลงมองเพชรสีแดงน้ำงามก่อนจะเงยขึ้นมองหน้าเขา

“สีแดงเป็นสีแห่งความรัก กวางของฉันมีเจ้าของแล้ว เพชรสีแดงหายากแต่มันเหมาะสำหรับคนพิเศษอย่างวาเลนไทน์ ไว้ว่างๆฉันจะพานายไปรู้จักญาติของฉันและเลอ้อน สิงโตเพื่อนรักของฉัน” เขาจูบจมูกโด่งอย่างเอ็นดู

“อันที่จริง ฉันรู้ความจริงตั้งแต่อยู่ที่เกาะก่อนนายจะหนีไปเสียอีก”

เขาบอกขณะรั้งร่างโปร่งพิงแนบอกก่อนจะกอดไว้หลวมๆ

“อะไรนะครับ!”

วาเลนไทน์หันมาเผชิญหน้าอย่างไม่เชื่อหู

“กวางน้อยบอกตลอดว่าไม่ได้ทำ แรกๆฉันไม่อยากเชื่อ หลังๆเห็นนิสัยบางอย่างจึงสั่งคนสืบใหม่อีกครั้งเงียบๆ ถึงรู้ว่าพริมลักลอบเจอกับใครหลายต่อหลายคน คลิปที่บอกว่าถูกขืนใจนั่นก็แค่เปลี่ยนรสชาติเดิม นักสืบของไบรอันถูกสั่งเก็บแล้วมีคนสวมรอยเอารูปนั่นมาให้ กะว่าให้ฉันจัดการพริมซึ่งอาจจะมีกวางน้อยซวยพ่วงท้ายไปด้วยมันก็เป็นเรื่องที่ช่วยไม่ได้”

“ได้ยังไงกัน ผมไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยเลยนะ”

วาเลนไทน์ท้วงอย่างตกใจ นี่เขาเกือบจะต้องตายโดยที่ไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย นี่คือโชคดีแล้วใช่ไหมที่ภีมพริษฐ์เลือกที่จะทรมานเขาอย่างอื่นแทนการฆ่า

“แล้วทำไม คุณไม่พูดอะไรเลย”

วาเลนไทน์จ้องเอาคำตอบ สายตาคมเบือนหลบสายตาก่อนจะเอ่ย

“ฉันทรมานนายไปตั้งเยอะ จู่ๆจะให้เดินไปบอกว่า...เฮ้ย! ฉันรู้ความจริงแล้ว นายกลับไปได้...มันก็ยังไงอยู่ เลยให้อยู่ต่ออีกหน่อย เผื่อจะชดเชยอะไรได้บ้าง” เขาบอกเสียงอ่อยอย่างคนเสียฟอร์ม เหอะ!

“ชดเชยที่ว่าคือ มีอะไรกับผมนุ่มนวลขึ้นนี่นะ ตรรกะบ้าอะไรของคุณ”

 วาเลนไทน์อยากจะบ้าตายกับความอึนของเขา

“ก็พอรู้ความจริง ฉันก็เลยรู้สึกดีๆเลยยังไม่อยากปล่อยให้กลับ ไม่ได้หรือ?”

ภีมพริษฐ์ถามเสียงอ่อยเหมือนเด็กชายเกเรที่ถูกจับได้ว่าทำความผิด

“คนเกเรขี้โกง”

วาเลนไทน์ต่อว่าไม่จริงจังนัก จากที่คิดว่าจะไม่โกรธก็ชักจะตะหงิดๆขึ้นมาหน่อยๆ

“อย่างอนน่า ก็...ก็คนเขารู้สึกดีด้วยเลยไม่อยากให้กลับนี่”

คนไม่ยอมรับความจริงเริ่มอยากขึ้นเสียงแต่พอเจอสายตานิ่งก็เถียงออกข้างๆคูๆ

“คุณนี่นะ เชื่อเขาเลย เด็กชายเกเรชัดๆ”

“ขอโทษ”

“ผมคงต้องลงโทษคุณจริงจังแล้วล่ะ งดกิจกรรมหื่นจนกว่าผมจะเรียนจบ ปีสุดท้ายผมคงยุ่งมาก ทั้งเรียน โปรเจ็คต์จบแล้วยังต้องเตรียมตัวสอบใบประกอบวิชาชีพอีก”

“อะไรนะ จนกว่าจะจบ?”

“ถ้าคุณทนไม่ไหวจะนอนกับคนอื่นก็ได้นะครับ ผมไม่ว่า”

วาเลนไทน์เสียงเข้ม หันหน้าหนี ภีมพริษฐ์มองใบหน้าใสที่ผินหนีก่อนจะเอ่ยยอมรับชะตากรรมเสียงอ่อย

“ก็ได้”

เหนือประธานบอร์ดบริหารระดับสูงก็เมียนี่ล่ะ! ให้ตาย!

วาเลนไทน์อดแปลกใจไม่ได้ที่เขายอมตกลงโดยง่าย ใบหน้าใสหันมาสบตาเขาก่อนจะรู้ตัวว่าตกหลุมพรางเข้าอย่างจัง

“แต่ถ้ากวางน้อยเป็นฝ่ายต้องการ ทาสเมียอย่างฉันก็ต้องสนองให้นะ” เขาทำตากรุ้มกริ่มเจ้าเล่ห์ก่อนจะเริ่มปฏิบัติการทำให้เมียต้องการอีกรอบก่อนอาบน้ำ

“คุณภีม!”

 “อาบน้ำกัน”

ภีมพริษฐ์เอ่ยอย่างอารมณ์ดีขณะร่างกำยำผิวปากหวืออุ้มผู้บาดเจ็บเดินเข้าห้องน้ำ วาเลนไทน์ถูกวางลงข้างขอบอ่างอาบน้ำก่อนคนตัวโตจะหันไปเตรียมอุปกรณ์โกนหนวด ปกติเขาใช้ที่โกนหนวดไฟฟ้าที่สะดวกรวดเร็วกว่า แต่วันนี้มีคนโกนให้ชายหนุ่มจึงเลือกแบบมีดโกน เขาถือมีดโกนหนวดออกมา2อัน กวางน้อยผิวเนียนเห็นเพียงไรจางๆ มือหนาส่งมีดโกนให้พร้อมชี้ที่แก้ม อารมณ์ดี๊ด๊าเป็นพิเศษของเขาใช่ว่าจะเห็นได้ง่ายๆ วาเลนไทน์อมยิ้มละเลงครีมลงหน้าตั้งท่าจะโกนให้

“โฮ่ โฮ่ โฮ่ ซานต้าเอาขนมมาแจก ส่วนนี่กวางเรนเดียร์”

พูดพร้อมมือซ้ายขวาเหยียดข้างละสองนิ้วทำเป็นเขากวางยื่นไปแปะที่ศีรษะวาเลนไทน์

“ฮ่าๆๆ”

วาเลนไทน์ปล่อยก๊ากกับความขี้เล่นของเขา ภีมพริษฐ์ยิ้มแฉ่งบีบครีมละเลงที่แก้มใส ต่างฝ่ายต่างผลัดกันโกน วาเลนไทน์มองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก วาเลนไทน์ไม่เคยโกนหนวดให้ใครและก็ไม่มีใครเคยโกนให้ แต่ตอนนี้สองคนต่างผลัดทำให้กัน วาเลนไทน์ผิวเนียนมีแค่ไรหนวดจางๆภีมพริษฐ์จึงใช้เวลาไม่นาน ต่างจากพ่อสิงห์ใหญ่ที่หนวดขึ้นเร็วมากต้องโกนทุกวัน วาเลนไทน์ทำอย่างบรรจงระวังไม่ให้คุณชายระคาย ภีมพริษฐ์จ้องคนตรงหน้านิ่ง

“ลำบากนายหรือเปล่า”

“ปกติผมดูแลตัวเองอยู่แล้ว แค่ทำเพิ่มอีกหน่อย แต่ได้ความสุขกลับมาเต็มลำเรือ หึ ไม่ลำบากหรอกครับ”

วาเลนไทน์บอกขณะค่อยๆวาดมือตามสันกราม กระดากหน่อยๆกับสายตาที่จ้องมอง จ้องไม่จ้องธรรมดา จ้องแบบหวานเยิ้มเหมือนคนโดนของ ดวงตาคมกริบแบบยุโรปปนตะวันออกกลางแทบจะกลืนเชื้อไทยหมดเป็นอะไรที่ทำเอาใจสั่นไม่น้อย

“ล้างข้างในออกก่อนแล้วไปนอนแช่อ่างข้างนอกกัน”

เขาบอกเมื่อล้างหน้าเสร็จ ร่างโปร่งถูกพยุงมาที่ฝักบัวแบบเรนชาวเวอร์ที่ห้องอาบน้ำด้านนอก เขาเปิดน้ำราดตัวพอเปียกก่อนจะเทครีมอาบน้ำใส่มือแล้วล้วงเข้าไปด้านใน

“คะ คุณภีมครับ ผมทำเอง” วาเลนไทน์ดึงมือเขาไว้รีบร้องบอกใบหน้าแดงซ่าน

“ฉันไม่ได้คิดแค่จะมีอะไรด้วยอย่างเดียวนะ ฉันชอบทุกส่วนในร่างกายนาย”

เขาบอกก่อนจะล้วงเข้าไปกวาดข้างในออก วาเลนไทน์ปล่อยให้เขาทำความสะอาดให้จนเรียบร้อย ร่างโปร่งจึงลอยละลิ่วในอ้อมแขนแข็งแรงลงแช่ในอ่างด้านนอก ที่ที่เขาเคยกลายสภาพเป็นลูกกวางแช่ไวน์มาก่อน

หนุ่มหน้าใสได้รับการปรนนิบัติอย่างดีทั้งบริการสระผมและฟอกครีมอาบน้ำนวดตัว วาเลนไทน์หลับตาพริ้มแผ่นหลังพิงอกหนาปล่อยให้เขาสระผมนวดขมับให้ คนโหดมือเบาได้อย่างไม่น่าเชื่อแถมนวดเก่งจนวาเลนไทน์เคลิ้มแทบหลับคาอก ร่างโปร่งเปลี่ยนกันสระให้เขาบ้าง วาเลนไทน์กลายเป็นลูกแกะหัวขาวฟองฟอดให้เขาเย้าเล่น สองร่างหยอกล้อเล่นวิดน้ำใส่กันสนุกสนานจนน้ำในอ่างน้ำกระจายเปียกเต็มพื้นที่

“เอ่อ คุณภีมกลับไปก่อนก็ได้ครับ โมเดลนี่เดี๋ยวผมถือเข้าไปข้างใน”

วาเลนไทน์ยิ้มแห้งรับงานที่เตรียมพรีเซนต์เข้ามาถือเอง ภีมพริษฐ์ยิ้มอ่อน บุรุษในชุดสูทแบรนด์หรูเรียบกริบกับทรงผมเซ็ตอย่างดีสมมาดผู้บริหารใหญ่ยีผมนุ่มเล่นก่อนจะหันหลังกลับ วาเลนไทน์มองแผ่นหลังกว้างสง่างามก่อนจะเบนสายตากลับมาเจอกับสายตาหลายคู่ที่มองกันพรึ่บ

ตายๆแน่ๆกู

วาเลนไทน์พยายามไม่มองหน้าหรือสบตาใคร ร่างโปร่งเดินรีบๆเข้ามาในตึกเรียนพร้อมโมเดลในมือ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่พ้นจากร่างอวบแก้มอูมของเพื่อนรักที่ยืนจังก้าขวางทางเข้า

“เชี่ยกุนขวางกูทำไมเนี่ย ถอยดิ๊ จะไปเรียน”

“ห่าไทน์ เดี๋ยวปั๊ดเหนี่ยวให้โมร่วง มึงไม่ต้องมาเฉไฉ มึงจะบอกเองดีๆหรือต้องให้พวกกูใช้ความรุนแรง”

กุนซือหนุ่มอวบหักนิ้วดังกร๊อบเอ่ยเสียงเหี้ยมแสดงความอยากรู้เต็มที่ หลังจากที่กุนซือเป็นฝ่ายเปิดประเด็นซักฟอก คนอื่นๆในกลุ่มก็เข้าล้อมล็อกตัวเหยื่อไว้ในทันทีด้วยสายตาแสดงความอยากรู้ไม่ต่างกัน ตั้งแต่วันที่มีบุรุษรูปหล่อแวะมาหาวาเลนไทน์พร้อมประกาศความเป็นสามีก่อนจะลากตัวร่างโปร่งออกไปพร้อมรถซุปเปอร์คาร์ราคาแพงหูฉี่ชนิดถ้ากองสลากยังไม่สั่งยกเลิกใครถูกรางวัลที่หนึ่งแจ็กพอตก็ยังซื้อไม่ได้ ท่ามกลางความงุนงงและตกใจของทุกคนในห้องสตูดิโอวันนั้น

“ผัวโคตรของโคตรหล่อคนนั้นมึงได้แต่ใดมา ไอ้ห่า ทำเป็นซุกแล้วแอ๊บแมนนะมึง มึงรู้ไหมวันนั้นน้องน้ำหวานร้องไห้อย่างกับญาติเสีย ช็อกที่มึงมีผัวไม่พอ เจอสายตาโคตรโหดของผัวมึงเข้าไป มึงเอ๋ย ถ้ามึงมีชู้กูว่าไม่ตายดี”

เบสท์พูดด้วยสีหน้าแหยงแสดงความสะพรึง ยังจำสายตาคมของคนที่หันมาถามขออนุญาตพาตัวเพื่อนของเขาออกไปได้ ถามด้วยสายตาแบบนั้น ใครจะกล้าขัดกันล่ะครับ

“เอ่อ เอาเรื่องงานตรงหน้าก่อนไหมพวกมึง พรีเซนต์เสร็จตอนบ่ายว่างเดี๋ยวกูจะให้พวกมึงซักฟอกให้หมด”

วาเลนไทน์บอก ตอนนี้เขาอยากโฟกัสที่การพรีเซนต์งานมากกว่า เหล่าเพื่อนๆต่างพยักหน้ายินยอมก่อนจะหันไปเจอสมาชิกคนที่ล่าช้ากว่าเพื่อน

“เชี่ยภัทร มึงไปไหนมา เมื่อกี้ผัวไอ้ห่าไทน์ถือโมเดินมาส่งด้วยเว้ย คนนี่มองกันให้พรึ่บ เนี่ยพรีเซนต์เสร็จพวกกูจะพามันไปหาอะไรกินซักฟอก มึงไปด้วยกันหรือเปล่า วันนั้นในสตูมึงก็ไม่อยู่ อดดูช็อตเด็ดพระเอกมาตามง้อนางเอกเว้ย “คุณหลอกผม” นางเอ๊กนางเอก” คนพูดพูดพร้อมส่งสายตายั่วล้อไปที่ร่างโปร่ง ก่อนจะได้รับพรแบบไม่มีเสียงกลับมา...ไอ้เชี่ย

“เออ ไปๆ”

ภัทร หรือภัทรศรัณย์ตอบไป กลุ่มวาเลนไทน์พากันทยอยเดินเข้าห้องโดยมีวาเลนไทน์และภัทรศรัณย์เดินรั้งท้าย ดวงตากลมหันมองทางที่เพิ่งจากมา ภัทรศรัณย์อมยิ้มน้อยๆ

   ได้เจอกันอีกแล้ว

“ภัทร ช่วงนี้มึงโอเคไหมวะ ถ้ามีอะไรให้ช่วยก็บอกนะมึง ปีสุดท้ายแล้วจะได้จบด้วยกัน”

 วาเลนไทน์กระซิบถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง ช่วงนี้เขารู้มาว่าครอบครัวภัทรศรัณย์กำลังเจอปัญหาขาดสภาพคล่องทางการเงินซึ่งมันส่งผลกระทบต่อเพื่อนของเขาไม่น้อย

“กูโอเคอยู่มึง ไม่มีเงินพ่อกูก็คงหาทางไปเล่นไม่ได้อีก ส่วนบริษัท...เจ้าหนี้อาจจะเข้ามาเทคโอเวอร์ถ้าไม่มีเงินไปใช้หนี้”

ภัทรศรัณย์แบ่งรับแบ่งสู้ซ่อนความขมขื่นในใจ

“มันเยอะขนาดนั้นเลยหรือ ขอผ่อนเอาไม่ได้หรือไง เดี๋ยวพ่อมึงทำงานได้กำไรก็ค่อยทยอยจ่ายคืน”

“เจ้าหนี้นะมึง ไม่ใช่นักบุญ นี่ก็บอกให้แม่คอยประกบไว้กลัวพ่อคิดสั้น”

“แล้วค่าเทอมมึง...”

“ไม่ต้องห่วง กูโชคดีเจอคนใจดีเลยรอดแบบเฉียดฉิวว่ะ”

ภัทรศรัณย์ยิ้มได้บ้างเมื่อนึกถึงความบังเอิญที่ขับรถผ่านหน้ามาโดยไม่ทันตั้งตัว

“มีอะไรก็บอก อย่าเก็บไว้คนเดียว กูเพื่อนมึง อย่าลืม”

วาเลนไทน์ย้ำอีกครั้งด้วยความเป็นห่วง ครอบครัวภัทรศรัณย์เคยมีฐานะดี ตัวภัทรศรัณย์เองก็ออกแนวคุณหนูด้วยซ้ำแต่เพราะมาเรียนสถาปัตย์จึงออกเซอร์มากกว่า

“เอาตัวมึงก่อนเถอะ ไปมีผัวตั้งแต่เมื่อไหร่วะ” ภัทรศรัณย์เบี่ยงประเด็นให้ไกลตัว

“มันบังเอิญว่ะ กูก็บอกไม่ถูก”

วาเลนไทน์เกาแก้มเล็กๆแก้เก้อ เกิดอะไรขึ้นมากมายเหลือเกินระหว่างเขากับภีมพริษฐ์

สองหนุ่มเดินเข้าห้อง ต่างฝ่ายต่างคิดถึงเรื่องของตัวเอง



Tru Tru Tru

“ฮัลโล”

“สวัสดีที่รัก ภาษาไทยพูดแบบนี้สินะ ฉันมีข่าวมาบอก งานที่ให้ทำน่ะ แย่หน่อยที่ฉันต้องบอกว่างานนี้ลูกกวางมีเอี่ยวด้วย นายจะเอาไง”

 :katai5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน25#(P.13)(04/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 04-07-2015 12:33:56
เหมือนขาดตอนเลย ภัทรน่าจะมีคู่นะ ว่าแต่ใครจ่ายค่าเทอมให้
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน25#(P.13)(04/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 04-07-2015 12:44:01
ดราม่าภัทรมาอีกเบาๆ?   :z3:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน25#(P.13)(04/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 04-07-2015 13:00:24
ภัทรคือเด็กขายคนนั้นสินะ...คิดไว้แล้วเชียวว่าเด็กขายคนนั้นจะต้องมีบทบาทอีก นี้ถ้ากวางน้อยรู้ว่าภีมแอบเคยซื้อเพื่อนตัวเอง (ถึงแม้จะไม่มีอะไรกัน) จะเป็นยังไงนะ ตอนนี้ภีมก็เริ่มกลัวเมียแล้วนะ ถ้าเมียน่ากลัวกว่านี้นี่ภีมมีตายกับตายชัวร์

ภัทร ผัวหนูน่ะอยู่ภาคสอง ได้ผัวหล่อ รวยไม่แพ้เพื่อนหรอกนะจ๊ะ แต่ดูท่าเจ้าหนี้ของบ้านภัทรน่าจะไม่ใช่คนห่างไกลชัวร์ๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน25#(P.13)(04/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 04-07-2015 13:50:11
งานอะไรจะเข้าอีกเนี่ยยยย

ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน25#(P.13)(04/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 04-07-2015 15:37:17
ยกภัทรให้ชารอฟไปเลยค่ะ 55555 จะดีรึเปล่าเนี่ย
งานเข้าต่อเนื่องเลยยนน
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน25#(P.13)(04/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 04-07-2015 16:59:51
ชอบที่ภีมกลัวเมียนี่แหละ อิอิ
ภีมกับไทน์กำลังไปได้ดี อย่าเพิ่งมีไรมาขัดนะ
โดยเฉพาะนายภัทร (เด็กขายใช่ป่าว) ท่องไว้ ว่าของเพื่อนๆๆ ห้ามแตะเชียว
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน25#(P.13)(04/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 04-07-2015 22:46:25
 :ling3: โธ่............สิงห์หนุ่ม(ภีม)เพิ่งอ้อนเมียเป็นลูกแมวได้ไม่นาน
ดูท่าจะมีมาม่าตามมาอีกแล้ว เอ้า...จัดไปสิงห์หนุ่มผู้พี่(ชารอฟ)มารับเมียนายไปเลย ด่วน!! :katai1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน25#(P.13)(04/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 04-07-2015 23:11:36
ทาสเมีย งานนี้มีตายแน่ๆๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน26#(P.13)(05/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 05-07-2015 07:32:08
Passion26

   “ครับ ถึงแล้วครับ พวกเพื่อนมันล็อกผมไม่ปล่อยเลย คุณสะดวกใจไหมครับ ถ้าจะมีคนรู้เรื่องของเรา มันจะกระทบกับภาพลักษณ์ของคุณไหม”

วาเลนไทน์ถามอย่างเกรงใจ ครั้นจะไม่คิดอะไรเลยแต่หน้าที่การงานและหน้าตาทางสังคมของเขามันทำให้อดห่วงไม่ได้

“ครับๆ งั้นผมสั่งไว้รอเลยนะครับ คุณภีมอยากกินอะไรดีครับ”

“บ้า เนื้อกวางแบบนั้นให้พี่เกลี้ยงทำให้กินที่เกาะเถอะครับ วกเข้ามาหาผมอยู่เรื่อย”

ท้ายประโยคแผ่วลงรู้กันแค่สองคน ก่อนวาเลนไทน์จะวางสายหันมาคุยกับเพื่อน

“คุณภีมกำลังมา ให้พวกเราเข้าไปก่อนได้เลย คุณภีมจองโต๊ะไว้ให้แล้ว แจ้งชื่อคุณภีมแล้วก็เข้าไปนั่งสั่งอาหารรอได้เลย”

วาเลนไทน์บอกหลังจากช่วงบ่ายถูกลากไปกินชาบูสุกี้เพื่อเล่าความเป็นมาให้เพื่อนๆฟัง ตกเย็นภีมพริษฐ์จึงให้วาเลนไทน์ชวนเพื่อนมาร่วมโต๊ะอาหารด้วยกัน

“พวกมึงโอเคนะที่จะเจอเอ่อ...” วาเลนไทน์เกาแก้มเล็กๆก่อนจะเอ่ยต่อ “แฟนกู”

“เรียกแฟนเต็มปากเต็มคำเลยนะ ไปหมดแล้วความแมนเพื่อนกู มุ้งมิ้งนะมึงน่ะ ไอ้เถื่อนที่ว้ากน้องปาวๆมุดหัวอยู่ไหนวะ กูถามจริงเหอะ เคยว้ากผัวบ้างเปล่าวะ สภาพนี้หงอผัวชัวร์ เดี๋ยวกูจะเอารูปสมัยมึงไว้ผมทรงเดทร็อคเคราโจรให้ผัวมึงดู หึหึ”

“ไอ้เลว”

วาเลนไทน์แยกเขี้ยวพร้อมส่งฝ่ามืออรหันต์ประเคนให้คนพูด คิดว่าเขาไม่อายหรือไง อุตส่าห์เก๊กทำหน้าโหดตอนรับน้องเสียดิบดีสุดท้ายดันมีสามีขับรถส่งข้าวส่งน้ำส่งมาเรียน ครั้นจะห้ามปรามก็ไม่รู้คุณชายท่านจะยอมไหม คุณภีมพริษฐ์สุดโหดในสายตาหลายคนนี่ล่ะครับที่มักจะมีวิธีทำให้วาเลนไทน์ตกเป็นผู้ร้ายรังแกแกะน้อยตอนที่วาเลนไทน์ขัดใจคุณชายเข้า ตอนกลับยังพอหยวนเพราะบางทีมีกิจกรรมจนต้องนอนค้างนอนเน่าเลยก็มี แค่ส่งข้อความบอกคุณภีมก็ดูจะเข้าใจ วาเลนไทน์รู้ว่าอีกฝ่ายให้อิสระและรอคอยวาเลนไทน์เรียนจบเขาถึงจะคุกคามชีวิตส่วนตัวจริงๆ เป็นมุมที่วาเลนไทน์เองก็คิดไม่ถึง เขาทั้งหวงทั้งขี้หึงขนาดนั้นแต่ก็ปล่อยให้วาเลนไทน์มีเวลาได้เต็มที่

“เอาน่า แค่มีผัว ยังไงคนที่ต้องโหยหวนเสียดายก็ไม่ใช่พวกกูหรอก นู่น ผู้หญิงนู่น ตอนผัวมึงขับรถเอาเสบียงมาส่งนะเว้ยแทบจะมองตามคอเคล็ด บ่นเสียดายกันใหญ่ เสียดายผัวมึงนะ ไม่ใช่มึง”

กัปตันบอกเพื่อนขำๆ เจ้าตัวจะรู้บ้างไหมว่าแฟนถูกแทะโลมทางสายตาขนาดไหน

“อ้าว เชี่ยภัทรมาล่ะ กูนึกว่าชักโครกสูบมึงลงไปล่ะ ยิ้มหน้าบานมาเชียว ท้องผูกขี้ออกแล้วหรือมึง”

“ไอ้ห่า กูไปเจออะไรดีๆมาเหอะ”

“สาวสวยหรือวะ”

คนฟังหูกระดิก ภัทรศรัณย์ไม่ตอบนอกจากยักคิ้วกวนๆส่งให้ ก่อนจะหุบยิ้มฉับเปลี่ยนท่าทีทันทีที่ใครคนหนึ่งปรากฏตัว

“คุณภีม”

วาเลนไทน์ยิ้มกว้างเมื่อเขาปรากฏตัวข้างกาย ร่างโปร่งแนะนำเพื่อนในกลุ่มให้คนรักรู้จักทีละคนจนมาที่ภัทรศรัณย์คนสุดท้าย ดวงตาคู่สวยสบตากับเขาอย่างตกตะลึงด้วยหัวใจที่บีบรัดอย่างรุนแรง

คนตรงหน้าชื่อภีมพริษฐ์ เป็น “คนรัก” ของเพื่อนเขา

ไม่จริง!

หัวใจอยากปฏิเสธอย่างนั้น แต่ภาพตรงหน้า สายตาอ่อนโยนที่มีให้เพียงเพื่อนเขาเพียงคนเดียว ภัทรศรัณย์ได้แต่กรีดร้องในใจ สมองมึนตื้อเหมือนได้ยินเสียงอึงอลกระหน่ำรอบทิศทางราวภูติปีศาจกู่ตะโกนใส่หู

...เขามีเจ้าของแล้วๆ...

ภัทรศรัณย์หน้าม้าน ในที่สุดก็หาเจอ แต่เจอในสภาพนี้น่ะหรือ เขาทำใจไม่ได้จริงๆ

“เชี่ยภัทรไม่กินหรือวะ จ้องห่าไทน์อยู่นั่น อิจฉาที่มันได้ผัวหล่อหรือมึง หาให้หล่อกว่ามันดิ”

เสียงเพื่อนข้างๆแซวเล่นเรียกสติ ภัทรศรัณย์รู้สึกตัวหันไปด่ากลบเกลื่อนก่อนจะลงมือกินของตัวเอง พยายามอย่างยิ่งยวดที่จะควบคุมตัวเองให้ได้มากที่สุดโดยไม่เผลอหลุดอาการอะไรมากไปกว่านี้ เพื่อนรักของเขาเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้พร้อมตักของโปรดวางให้ในจานไม่วายกำชับ

“กินเยอะๆมึง”

วาเลนไทน์รู้ว่าช่วงนี้ชีวิตของภัทรศรัณย์กำลังตกที่นั่งลำบาก กินอยู่เขียมกระเหม็ดกระแหม่ จากชีวิตร่ำรวยของคนไม่เคยต้องหยิบจับอะไรนอกจากเรียน วันๆขับรถหรูใช้เงินเติบมือทั้งสุรานารีเสนอตัวมาให้ แต่สิ่งเหล่านั้นมันอันตรธานหายวับไปเมื่อถึงคราวตกอับ ภัทรศรัณย์ไม่เคยรู้ว่าบริษัทพ่อมีปัญหา ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อจะแก้ปัญหาด้วยการหันหน้าเข้าหาการพนันหวังรวยทางลัดมากู้วิกฤติบริษัทแต่นั่นยิ่งตอกย้ำให้ครอบครัวตกต่ำลงกว่าเก่า วันที่ตัวแทนเจ้าหนี้เดินทางมาเยี่ยมเยือนถึงบ้าน ภัทรศรัณย์เหมือนคนถูกถีบตกจากที่สูงยืนมองรถคันโปรดถูกยึดไปต่อหน้าต่อตาขัดดอก พวกเขากำลังจะไม่มีแม้บ้านที่ซุกหัวนอน

เพื่อนๆที่รู้ข่าวต่างยื่นมือเข้าช่วยเหลือ แต่เขาก็ไม่อยากรบกวนมากนัก ยอมรับว่าหน้าบางและมันเป็นปัญหาของเขาที่ต้องรับผิดชอบด้วยตัวเอง

สายตาผิดหวังสลดลงก่อนจะเงยขึ้นสบตากับสายตาคู่คมกริบ ภัทรศรัณย์อ่านสายตาเขาไม่ออกแต่หัวใจเต้นกระหน่ำอย่างไม่มีเหตุผลก่อนที่เขาจะเบนสายตาไปยังคนรักที่อยู่ข้างกาย ภัทรศรัณย์หน้าชาเหมือนถูกตบ

วาเลนไทน์เป็นเพื่อนรักของเขา

แต่คนตรงหน้าคือความรักที่เขาตามหามาตลอดหลายปี

สองความรักที่มาบรรจบตรงความเจ็บปวดของเขา

ภัทรศรัณย์เจอภีมพริษฐ์เมื่อหลายปีก่อน ท่ามกลางผืนน้ำสีเขียวมรกตงดงามของท้องทะเลใต้ บุรุษรูปงามชวนหลงใหลสะกดสายตาของเขาด้วยใบหน้าหล่อเหลาราวกับมีแรงดึงดูด ร่างสูงใหญ่อวดมัดกล้ามแน่นสวยงามทั้งตัว ผมสีเข้มเปียกปอนหยาดน้ำไหลเป็นทางยาวตามแผงอกแน่น ภัทรศรัณย์ไม่เคยหวั่นไหวกับผู้ชายด้วยกัน แต่เขาคือข้อยกเว้นคนแรกและคนเดียว
ตอนนั้นภัทรศรัณย์แอบถ่ายรูปเขาเอาไว้ พยายามตามหาแต่ก็ไร้วี่แวว คิดว่าเขาคงเป็นนักท่องเที่ยวที่เดินทางมาเที่ยวแล้วก็กลับไปยังประเทศตัวเอง แต่ก็กลับได้เจออีกครั้งในผับแบบไม่ทันตั้งตัว ร่างหนาควงแขนมากับสาวสวยเฉี่ยว สายตาของภัทรศรัณย์จับจ้องเพียงเขา ตอนนั้นวาเลนไทน์ไม่อยู่เดินไปเข้าห้องน้ำชัดๆ แล้วทำไมวันนี้ถึงเปิดตัวว่าเป็นแฟนกันได้! หัวใจเหมือนถูกมือที่มองไม่เห็นบีบขยี้ มันเจ็บจนหายใจไม่ออก เขาอยากพาตัวเองออกไปจากที่นี่

หัวใจปวดแปลบยามเห็นเขาเอาใจใส่เพื่อนรักตรงหน้า มือกำช้อนแน่น

“ภัทร มึงไม่สบายหรือเปล่า” วาเลนไทน์เอ่ยถามเมื่อเห็นเพื่อนรักหน้าตาซีดเซียวจนน่าเป็นห่วง

“กูปวดหัวว่ะไทน์ ขอกลับก่อนได้ไหมวะ ขอโทษทีที่ทำให้กร่อย”

“เออ กลับดีๆนะมึง กูเป็นห่วง”

“ขอบใจว่ะ...” จะเอ่ยต่อว่า “เพื่อน” ก็เป็นอันชะงักเมื่อสบสายตากับเขา

ภัทรศรัณย์พาตัวเองออกมาด้วยสภาพคนสิ้นไร้เรี่ยวแรง ความจริงที่พุ่งกระแทกหน้ามันเจ็บปวดเกินไป เขาต้องการที่สงบในการปรับหัวใจตัวเองโดยไม่มีสองคนนี้ให้เห็น ร่างโปร่งเตร็ดเตร่ไปเรื่อยเปื่อยยังไม่อยากกลับบ้าน มือบางควักโทรศัพท์ออกมาเปิดดูรูปข้างใน ภาพใครบางคนอยู่ในความรู้สึกดีๆมาตลอด แม้ช่วงที่รู้สึกแย่ภัทรศรัณย์ก็ยังหยิบมาดูให้หัวใจคลายเหนื่อย แต่ตอนนี้ภีมพริษฐ์คือคนรักของเพื่อน เพื่อนคนแรกที่ยื่นมือเข้าช่วยเหลือทั้งที่เขาเองแทบจะไม่เคยได้ช่วยเหลืออะไรวาเลนไทน์เลย

“ฮึก...ทำไมต้องเป็นแบบนี้”

น้ำตาไหลพรากหลังจากฝืนอดทนมานาน ร่างโปร่งทรุดลงบนม้านั่งป้ายรถเมล์ มือบางกุมตำแหน่งหัวใจอย่างเจ็บปวด

“ถ้าได้เจอกันแล้วเป็นแบบนี้ สู้อย่าเจอเสียดีกว่า ให้ผมเก็บคุณไว้ในความทรงจำดีๆยังดีเสียกว่า”




“ภัทร แม่คุยกับพ่อแล้ว เรา...หย่ากันแล้วนะลูก”

เสียงของมารดาเอ่ยขึ้นเมื่อภัทรศรัณย์ก้าวเข้ามาในบ้าน คนพูดไม่ได้สนใจเงยหน้าขึ้นมองลูกชายขณะมือกำลังสาละวนส่องกระจกตบแป้งพัฟให้ดวงหน้า ภัทรศรัณย์ชะงักกับประโยคที่ได้ยิน ดวงตาเศร้าหมองมองมารดาในชุดราตรีสวยงามเหมือนกำลังจะออกงาน หัวใจที่บอบช้ำแทบภินท์พังเมื่อได้ยิน เสียงนุ่มสั่นขณะเอ่ยถาม

“อะไรนะครับ แม่...จะทิ้งพ่อที่กำลังเจอปัญหาหรือครับ”

“ภัทร ฟังแม่นะลูก พ่อลูกติดการพนันจนเป็นหนี้ขนาดนี้ตีเป็นเงินไทยไม่ใช่น้อยๆ ใครจะไปนึกว่าแค่ไปล่องเรือสำราญเล่นคลายเครียดจะกลายเป็นไปพาตัวเองล่มจมล่ะ ภัทรเองใกล้จบแล้ว ลูกก็ค่อยช่วยพ่อแล้วกัน”

“แม่! แม่พูดอย่างนี้ได้ยังไง แม่แต่งงานอยู่กินกับพ่อจนมีผมโตมาขนาดนี้แล้ว พอเกิดปัญหาก็คิดตัดช่องน้อยแต่พอตัว แม่ไม่คิดถึงผมคิดถึงพ่อบ้างหรือ”

“ภัทร...แค่รักอย่างเดียวมันกินเข้าไปไม่ได้หรอกนะ”

 หล่อนเอ่ยเสียงขุ่นข่มอารมณ์กรุ่นที่ถูกกล่าวหาจากลูกชายถึงจะเป็นเรื่องจริงก็ตาม ก็หล่อนไม่เห็นเหตุผลที่จะต้องทนกัดก้อนเกลือกินในเมื่อราชรถบรรทุกทองมาเกยถึงที่ หล่อนปิดตลับแป้งบัฟยัดใส่กระเป๋าถือแบรนด์หรูใบใหม่ที่เพิ่งได้มาหมาดๆจากใครบางคนที่รูดบัตรซื้อให้

“นี่ภัทร แม่ถามอะไรหน่อย ลูกว่าแม่ยังสวยอยู่ไหม แบบว่าพอจะสู้สาวๆได้ไหม”

หล่อนถามขณะก้มสำรวจตัวเองไปด้วย

“แม่สวยสำหรับภัทรเสมอ ถามทำไมหรือครับ”

“ก็...พอดีคุณเจ้าหนี้ของพ่อลูกน่ะ เขามาที่นี่แล้วเจอกับแม่ เขาบอกว่าแม่สวยมาก เลยจะชวนไปดินเนอร์กันค่ำนี้ เขาทำธุรกิจเรือสำราญล่องผ่านหลายๆประเทศน่าไปมากๆ เรือนี่อย่างหรู ถ้าแม่มีพันธะมันคงจะน่าเกลียด”

“แม่...แม่ทำแบบนี้ได้ยังไง! แม่หย่ากับพ่อเพราะเหตุผลแค่นี้น่ะหรือ”

“แค่นี้ที่ไหนกันล่ะ เป็นแก แกจะทนตกต่ำแบกรับหนี้สินทั้งที่มีคนเสนอความสุขมหาศาลให้น่ะหรือ คุณชารอฟหล่อมาก แถมรวยด้วยทรัพย์สินมหาศาล เขาชอบผู้หญิงเอเชียผิวสีน้ำผึ้งแล้วก็ไม่รังเกียจผู้หญิงแก่กว่าเคยมีพันธะ ฮิฮิ นี่แม่ว่าจะไปอาบแดดเสียหน่อย นอนอาบบนเรือสำราญน่าจะเหมาะ”

หล่อนหัวเราะอย่างมีจริต ภัทรศรัณย์แทบไม่เชื่อหูกับสิ่งที่ได้ยิน

“แม่เป็นคนแบบนี้เองหรือครับ”

สายตาผิดหวังแสดงออกมาอย่างไม่ปิดบัง สตรีแสนสวยที่ใครๆต่างก็ชมว่างดงามราวดอกไม้แสนสวยกลับซ่อนหนามพิษไว้ภายใน และคนที่ถูกทิ่มแทงก็คือคนในครอบครัวแท้ๆ

“แล้วนี่พ่อไปไหนครับ”

ภัทรศรัณย์ถามหาบิดา เข้ามาเขาก็เจอแต่มารดานั่งแต่งตัว แล้วบิดาของเขาหายไปไหน

“ฉันจะไปรู้หรือ หนีหนี้หัวซุกหัวซุนอยู่ล่ะมั้ง อ๊ะ นั่นคุณชารอฟมาแล้ว”

เสียงหวานตวาดแหวก่อนจะเปลี่ยนเป็นรื่นเรงฉับพลันเมื่อเห็นรถที่แล่นมาจอดหน้าบ้าน หล่อนหยิบกระเป๋าถือเตรียมท่าจะเดินออกไปรับ

“ผมไม่ให้แม่ไป!”

ภัทรศรัณย์ถลาเข้าขวางไว้ทันที

“ถอยสิยะ! ไอ้ลูกทรพี! เห็นแม่จะได้ดิบได้ดีแกจะขัดขวางทำไมกันยะ!”

หล่อนผลักลูกชายกระเด็นออกพ้นทางก่อนจะฉีกยิ้มหวานหยดปรี่ออกไปนอกบ้าน ภัทรศรัณย์พยุงตัวลุกตามมารดาออกไป เขาอยากจะเห็นหน้าคนที่เป็นเจ้าหนี้และผู้ที่พรากครอบครัวไปจากเขานัก


ร่างสูงใหญ่อย่างบุรุษเชื้อสายตะวันตกในชุดสูททักซิโด้หล่อเนี๊ยบเปิดประตูรถออกมายืนข้างนอกเมื่อเห็นร่างระหงที่นัดไว้ ผมสีบรูเน็ตเซ็ตเข้าทรง คิ้วเข้มยาวสีเดียวกับสีผมกับดวงตาลึกสีฟ้าอมเทามีเสน่ห์รับกับจมูกโด่งและริมฝีปากได้รูป นี่คือผู้ชายที่ภัทรศรัณย์มองเห็น

หล่อกว่าที่คิดไว้ มิน่า!

“ผมไม่ให้แม่ไป”

ภัทรศรัณย์ถลันเข้าขวางหน้า ดวงตาสีน้ำตาลจ้องเขม็งยังคนตรงหน้าอย่างตั้งตัวเป็นศัตรูเต็มที่ ชารอฟสบตากับ “ลูกแมวเหมียว” ขู่ฟ่อในสายตาเขาอย่างไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ผู้เป็นมารดาแก้สถานการณ์แสร้งถอนหายใจน้อยๆรักษาภาพผู้ดีจับบ่าลูกชาย

“ลูกภัทรคะ ทำแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะลูก...ขอเวลาคุยกับลูกชายสักนิดนะคะ”

หล่อนเอ่ยกับลูกชายก่อนจะหันไปยิ้มหวานเอ่ยขออนุญาตชายหนุ่มแล้วดึงแขนภัทรศรัณย์ออกมาคุยกันแค่สองคน

“แม่กับพ่อแยกขาดจากกันแล้ว ถ้าแม่จะไปดินเนอร์ข้างนอกกับคุณชารอฟมันก็เป็นสิทธิ์ที่แม่จะทำได้นะคะ ลูกเองก็โตแล้วน่าจะเข้าใจอะไรได้ง่ายๆ”

“เขาใช่ไหมที่ทำให้แม่ทิ้งพ่อทิ้งผม ทิ้งครอบครัวของเรา” ภัทรศรัณย์ตัดพ้อดวงตาสั่นไหว

“ตาภัทร ลูกอย่างอแงไม่เข้าเรื่องได้ไหม ให้ความร่วมมือกับแม่ด้วยการเดินเข้าบ้านไปเสีย ทานข้าวข้างนอกมาแล้วใช่ไหม ถ้ายังในตู้เย็นมีไข่อยู่ คนรับใช้ลาออกไปแล้วลูกต้องทำเอง แล้วก็อาบน้ำนอนเสีย เผลอๆพรุ่งนี้ลูกอาจได้ข่าวดีว่าชารอฟจะเป็นพ่อใหม่ของลูก เข้าใจแล้วก็เข้าบ้านไป อย่าให้แม่ต้องพูดซ้ำ”

หล่อนพยายามตะล่อมลูกชายพร้อมบีบแขนแรงๆ ไม่ให้สติแตกโพล่งปากขัดขวางจนปลาใหญ่หลุดเบ็ด

“ผมไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจอะไรทั้งนั้น แม่เห็นแก่ตัว”

 ภัทรศรัณย์สะบัดแขนดิ้นหลุดพลางเบี่ยงตัวเดินดุ่มๆตรงไปหน้าบ้านที่รถคันหรูจอดอยู่พร้อมกับเขา

“ผมไม่อนุญาตให้แม่ออกไปกับคุณ ผู้หญิงมีตั้งเยอะแยะ ทำไมต้องมาทำให้ครอบครัวของผมต้องมีปัญหากัน”

 เสียงทุ้มเอ่ยฉะฉาน ดวงตาจ้องคนตรงหน้าเขม็งอย่างพร้อมพุ่งเข้าหา

“ตาภัทรแสดงกิริยาก้าวร้าวแบบนี้ได้ยังไง ขอโทษคุณชารอฟด้วยนี้เลยนะ แม่ไม่เคยสอนให้ลูกเสียมารยาทอย่างนี้!”

 หล่อนตาวาวเสียงดังใส่ลูกชาย

“ผมไม่ขอโทษ! ผมพูดเรื่องจริง ทำไมต้องขอโทษด้วย!”

 ภัทรศรัณย์ดึงดันหัวชนฝาส่งสายตาท้าทายเจ้าของใบหน้าหล่อเหลา

“ภัทร!”

“ผมไม่ยอมหรอก”

โดยไม่มีใครคาดคิด ภัทรศรัณย์วิ่งถลันเข้าไปในบ้านก่อนจะพรวดพราดกลับมาพร้อมถังน้ำสาดโครมใส่ชารอฟเข้าเต็มเปาจนเปียกโชก แถมท้ายด้วยการเอาถังน้ำครอบหัวสุดประทับใจท่ามกลางความตกตะลึงของมารดา

“ตาภัทร!”

เสียงกรีดร้องดังขึ้นอย่างตกใจกับภาพที่เห็น อวภาส์ยืนมองตัวสั่นด้วยความโกรธสุดขีดกับการกระทำของลูกชายที่นอกจากจะไม่สลดในสิ่งที่ทำแล้วยังแสดงสีหน้าสะใจเสียเต็มประดากับสภาพดูไม่จืดเปียกมะลอกมะแลกของอีกฝ่าย อวภาส์ลมแทบจับคล้ายว่ามองเห็นปลาตัวใหญ่หลุดเบ็ดไปอย่างไม่น่าให้อภัย

จบกันดินเนอร์สุดหรูเปิดตัวคู่ควงใหม่ก่อนจะไปจบที่ห้องเพนต์เฮ้าส์หรูหราของเขาที่อวภาส์เห็นรูปแล้วอดจะร้องอู้ไม่ได้กับความอลังการระดับ super luxury ราคาระดับนี้ไม่มีต่ำกว่าร้อยล้านแน่ๆ แล้วดูลูกชายตัวดีทำขายขี้หน้าเถิด! มือกำกำปั้นเข้าหากันแน่นกับทุกอย่างที่พลิกล็อกไปหมด

“ผมว่าดินเนอร์ค่ำคืนนี้คงต้องยกเลิกไปก่อน”

ชารอฟเอ่ยขึ้นอย่างฉุนจัด สายตาคมตวัดมองยังเจ้าหนูก๋ากั่นที่ยืนกระดิกเท้าเต๊ะท่ากวนประสาทยักคิ้วเยาะเย้ยให้ ร่างสูงกระชากเปิดประตูรถพาตัวเองเข้าไปข้างในพร้อมกระชากตัวออกไปอย่างรวดเร็วราวพายุ

“เดี๋ยว! เดี๋ยวก่อนสิคะ ชารอฟ!”

อวภาส์ได้สติตั้งท่าจะวิ่งตามแต่ก็ช้ากว่าพายุโทนาโดแค้นคลั่งที่พาตัวเองออกไปอย่างรวดเร็วอย่างเสียหน้า

“กรี๊ดดดดด! หมดกัน ไอ้ลูกเวร! มันสมองระดับเรียนสถาปัตย์มันไม่ทำให้แกคิดออกหรือไงว่าควรจะเงียบน่ะ หา!”

 หล่อนกระแทกเท้าเต้นเร่าๆบริภาษด้วยอารมณ์โกรธจัดกล่าวโทษลูกชาย

“แล้วนี่เห็นไหม คุณชารอฟโกรธขนาดนั้นแล้วทีนี้จะทำยังไง ถ้าเขาคิดจะเล่นงานขึ้นมา เด็กอย่างแกจะทำอะไรได้ยะ! ใช้เสียบ้างสิ สมองน่ะ”

หล่อนตวาดอย่างเดือดดาลก่อนจะกระแทกเท้าเข้าบ้านไปอย่างโมโห

ภัทรศรัณย์นิ่งงันไปเมื่อนึกได้ถึงปัญหาใหญ่ที่จะตามมา ร่างโปร่งสูดลมหายใจเดินกลับเข้าบ้าน มือบางควักโทรศัพท์จากระเป๋าจะโทรหาบิดา ดวงตาแดงก่ำมองเห็นสายที่ไม่ได้รับเป็นชื่อเพื่อนรัก...วาเลนไทน์ ภัทรศรัณย์ปล่อยผ่านไปก่อนพลางกดโทรหาบิดาอย่างที่ตั้งใจ

“พ่ออยู่ไหนครับ”

“...”

“บ้านลุง? พ่อครับที่แม่บอกภัทร จริงหรือเปล่า”

“...”

“ฮึก พ่อครับ พ่อไม่ต้องห่วงนะครับ ภัทรจะช่วยพ่อเอง”

ร่างโปร่งปลอบใจกันและกัน ภัทรศรัณย์วางสายลงด้วยใจหดหู่

Tru Tru Tru

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นโชว์เบอร์ของวาเลนไทน์ ภัทรศรัณย์ลังเลก่อนจะกดรับสาย

“ภัทรมึงถึงบ้านหรือยัง โทรหาทำไมไม่รับวะ กูเป็นห่วงนะเว้ย หน้ามึงซีดมากตอนอยู่ในร้าน”

เสียงวาเลนไทน์ถามอย่างร้อนรนบ่งบอกถึงความเป็นห่วงเต็มที่ ภัทรศรัณย์น้ำตาไหลพรากอย่างเจ็บปวดเมื่อใบหน้าหล่อเหลาของเขาคนนั้นปรากฏขึ้น

“ถึงแล้วมึง”

เสียงตอบกลับห้วนสั้น พยายามอย่างหนักที่จะไม่ให้เสียงสั่น

“เสียงมึงไม่ดีเลย กูกำลังจะถึงบ้านมึงแล้ว มึงมาเปิดประตูให้หน่อย”

สิ้นเสียงบอก ภัทรศรัณย์ก็เห็นรถหรูแล่นมาจอดหน้าประตูรั้วพร้อมร่างโปร่งของวาเลนไทน์เปิดประตูออกมา ฟันขาวขบริมฝีปากแน่นกลั้นใจเดินไปเปิดประตูเล็ก

“ภัทร! มึงเป็นอะไร”

วาเลนไทน์ตรงเข้ามาหาเพื่อนอย่างรวดเร็วเมื่อเห็นสภาพเพื่อนรัก ภัทรศรัณย์โผกอดวาเลนไทน์แนบแน่นพรั่งพรูความในใจออกมาทะลักทลายเหมือนเขื่อนแตก

“แม่กูหย่ากับพ่อแล้ว เมื่อกี้ก็มีผู้ชายมารับไปดินเนอร์ กูไม่ยอมเลยขวางไว้ แม่เลยโกรธ อีกไม่นานบ้านหลังนี้คงจะถูกขายใช้หนี้ กูไม่เหลืออะไรแล้วมึง ครอบครัวกูไม่เหลือแล้ว”

ภัทรศรัณย์ร้องไห้โฮอย่างไม่อาย วันนี้วันเดียวหัวใจของเขาบอบช้ำเกินจะทน

“มึงยังมีกูภัทร เข้มแข็งไว้ พ่อมึงเขาก็ยังอยู่กับมึง ให้เวลาพ่อมึงหน่อย อีกไม่นานพ่อมึงต้องแก้วิกฤตินี้ให้ผ่านพ้นไปได้แน่ เชื่อกู มึงต้องเชื่อมั่นในตัวพ่อมึงนะเว้ย”

วาเลนไทน์พยายามปลอบใจเท่าที่จะนึกออก ร่างเพื่อนรักสั่นเทาจนน่าสงสาร

“ส่วนบ้านหลังนี้ ถ้าต้องขายจริงๆมึงไปอยู่กับกูก่อนก็ได้ ใจเย็นๆเดี๋ยวคืนนี้ไปนอนกับกูก็แล้วกัน”

วาเลนไทน์ปลอบประโลมก่อนจะหันไปทางคนรัก

“คุณภีมครับ คืนนี้ไปส่งผมที่บ้านนะครับ ผมจะพาไอ้ภัทรไปนอนด้วย สภาพมันตอนนี้ให้นอนคนเดียวไม่ไหวแน่”

“เสื้อผ้าหนังสือของลูกกวางอยู่ที่เพนต์เฮ้าส์ฉัน ถ้ายังไงพาเพื่อนไปพักที่นั่นก็ได้ มีห้องว่างอยู่”

“แต่...จะรบกวนคุณหรือเปล่าครับ ผมเกรงใจ”

วาเลนไทน์เอ่ยอย่างเกรงใจเต็มที่เพราะรู้นิสัยของคนรักดีว่ารักความเป็นส่วนตัวแค่ไหน แล้วนี่ภัทรศรัณย์เป็นเพื่อนของเขาแถมเพิ่งเคยเจอหน้ากันวันนี้

“สำหรับวาเลนไทน์ไม่มีคำว่ารบกวนหรอก”

เขาเอ่ยเอาใจคนรัก เห็นกวางน้อยกระตือรือร้นอยากช่วยเพื่อนจึงไม่คิดขัดใจ

“ขอบคุณนะครับคุณภีม งั้นภัทรมึงไปเก็บของนะ เอาเฉพาะที่จำเป็น ที่เหลือใช้ของกูก็ได้ ไป เดี๋ยวกูไปช่วย”

 วาเลนไทน์ดึงมือเพื่อนเดินนำไป ภัทรศรัณย์หันมามองเขาแวบหนึ่ง


ย้อนไปเมื่อกลางวัน

“โอ๊ะ ขอโทษครับ”

ภัทรศรัณย์อุทานขณะร่างกายกระเด็นออกจากการปะทะกับใครสักคน ใบหน้าขาวหันมองก่อนจะเบิกตาโตอย่างตกใจ

“คุณ!”

“คุณจำผมได้ไหมครับ”

ภัทรศรัณย์ใจเต้นแรงเอ่ยถามอย่างตื่นเต้น ก่อนจะพบกับความผิดหวังเมื่อร่างสูงเพียงแต่มองนิ่งๆ

“ไม่เป็นไรหรอกครับ คุณจำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แต่ผมจำคุณได้ดี งั้นผมขอตัวก่อน”

ภัทรศรัณย์เอ่ยจบก็รีบตีตัวออกมาอย่างเก็บอาการตื่นเต้นเอาไว้ไม่อยู่ ถึงเขาจะจำไม่ได้ก็ตาม แต่ภัทรศรัณย์ไม่เคยลืมจูบของเขา ที่จริงคืนนั้นภัทรศรัณย์ไม่ได้จะขายตัว ร่างโปร่งแค่ท้อแท้จึงยังไม่กลับบ้าน รถก็ไม่มีให้ขับแล้วจึงไปนั่งเหม่ออยู่แถวป้ายรถเมล์ ใครจะนึกว่าจู่ๆจะเจอเขาเรียกขึ้นรถ ภัทรศรัณย์ดีใจจนทำอะไรไม่ถูก รู้ตัวอีกทีก็โดดขึ้นรถไปกับเขาเสียแล้ว


เพนต์เฮ้าส์หรูหราพื้นที่กว้างขวางมีสระว่ายน้ำในตัวบ่งบอกฐานะของเจ้าของ ภัทรศรัณย์มองความโอ่โถงโอ่อ่าตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์มีระดับภายในแล้วอดอิจฉาวาเลนไทน์ไม่ได้ เขาเองบังเอิญเจอกับภีมพริษฐ์หลายต่อหลายครั้งแต่กลับไม่ได้คบกัน
ปาฏิหาริย์แบบในละครเป็นเรื่องโกหกทั้งเพ

“กูบอกคุณภีมแล้ว เดี๋ยวคืนนี้กูนอนเป็นเพื่อน”

วาเลนไทน์โผล่เข้ามาในห้องด้วยชุดพร้อมนอน

“กูเกรงใจแฟนมึง มึงไปนอนกับแฟนเหอะไทน์ กูอยู่ได้”

“ไม่เป็นไรหรอก คุณภีมเข้าใจน่า มึงนอนเถอะ กูอยู่เป็นเพื่อนมึงนี่ล่ะ”

วาเลนไทน์รั้งภัทรศรัณย์ลงนอนก่อนตัวเองจะเอนกายลงตาม ร่างโปร่งพยายามหาเรื่องชวนคุยไปเรื่อยเพื่อให้เพื่อนผ่อนคลาย เมื่อเห็นภัทรศรัณย์หลับตาลงได้ วาเลนไทน์จึงหลับตาม

เสียงลมหายใจสม่ำเสมอบอกว่าเพื่อนรักได้หลับสนิทแล้ว ภัทรศรัณย์ลืมตาโพลงพลิกตัวนอนหงายเอาแขนก่ายหน้าผากอย่างคิดไม่ตก ร่างโปร่งยันกายลุกขึ้นจากเตียงค่อยๆย่องเปิดประตูออกไปข้างนอกอย่างเงียบเชียบจุดหมายปลายทางคือสระว่ายน้ำที่อยู่ด้านนอก ภัทรศรัณย์กะไปนั่งแช่ขาดูวิวให้สมองโล่งเสียหน่อย

ขาเรียวหย่อนลงสระน้ำสีฟ้าใสมองไปยังวิวด้านนอกแสงไฟหลากสีสวยงาม มันจะไม่อะไรเลยถ้าสายตาจะไม่เหลียวไปเห็นร่างเปลือยเปล่ากำลังแช่ตัวในอ่างจากุชชี่ที่ระเบียงด้านนอกแถมกำลังละเลียดไวน์อย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน แสงไฟจากเทียนที่จุดวางไว้ประปรายตามพื้นระเบียงยิ่งเสริมให้เขาดูน่าหลงใหล ภัทรศรัณย์จ้องมองอย่างใจสั่นหวั่นไหวรุนแรง

โดยไม่คาดคิด ร่างสูงวางแก้วไวน์พลางลุกพรวดขึ้นจากน้ำพาร่างกายเปลือยเปล่าหันมาหยิบผ้าขนหนูทางด้านที่ภัทรศรัณย์นั่งอยู่พอดี ภีมพริษฐ์ชะงักร่างกายชุ่มโชกสบตากับคนที่กำลังมองมาที่เขา


 o18
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน26#(P.13)(05/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Gapompom ที่ 05-07-2015 09:11:56
ภัทรถ้าแย่งแฟนเพื่อนนี่ เตรียมตัวโดนด่าเลยนะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน26#(P.13)(05/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 05-07-2015 09:39:10
โอยยยยยย...จะเกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ย หวังว่าตาภีมจะคงสติไว้ได้นะ

ภัทรท่องไว้ แฟนเพื่อนๆ แล้วขนาดว่าเขาจำเราไม่ได้ด้วยซ้ำ แสดงว่าในสายตาของเขาไม่ได้มีเราอยู่เลยเหอะ จำไว้
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน26#(P.13)(05/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: saotome ที่ 05-07-2015 10:18:32
ชีวิตหนอชีวิต
ดราม่าเป็นคนคนไป
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน26#(P.13)(05/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 05-07-2015 10:35:47
เอาล่ะสิ จับตามองกันใหญ่ ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนต่อไปจะได้รับคำสรรเสริญหรือคำด่าจากบรรดาผู้ชม
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน26#(P.13)(05/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 05-07-2015 11:05:52
อูยย จะมีดราม่าอีกมั้ยเนี่ย
ไม่เอานะ สงสารกวางน้อย

ขอบคุณคนเขียนค่า
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน26#(P.13)(05/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: rule ที่ 05-07-2015 11:21:33
เราว่าภัทรคงจะทำเรื่องให้ไทน์เข้าใจพี่ภีมผิด จนต้องให้จอมเจ้าเล่ห์ชารอฟช่วย คุณชายตกลงอยู่แล้ว ได้แก้แค้นด้วย แบบสะใจกันไป
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน26#(P.13)(05/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 05-07-2015 12:42:06
เริ่มคิดว่าภัทรจะรอดพ้นตาชารอฟไหม เล่นเขาไว้ซะขนาดนั้นแถมเขายังเป็นเจ้าหนี้พ่อตัวเองด้วย
 :hao7: ฉุดเลย ชารอฟ ฉุดเลยยยยยยยย :impress2:  :sad2: โดนรอบกระทู้ตบ :beat:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน26#(P.13)(05/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 05-07-2015 12:43:28
เพิ่งจะจบดราม่าไปหยกๆ  หวังว่าไทน์จะหนักแน่นมั่นใจนะ  ไม่ใช่นางเอกหลังข่าวนะลูก
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน26#(P.13)(05/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 05-07-2015 14:25:46
อย่าดราม่านะ สงสารกวางน้อย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน26#(P.13)(05/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 05-07-2015 15:05:50
ไม่อยากกินมาม่าาาาา
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน26#(P.13)(05/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 05-07-2015 18:23:42
ภัทร ตัดใจเถอะ ชารอฟยังว่าง รวยกว่าภีมด้วย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน26#(P.13)(05/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 05-07-2015 19:43:20
อย่าตีท้ายครัวเพื่อนรักเลยค่ะ
ไปหาอิตาชารอฟเอาข้างหน้าแล้วกัน
รอตอนต่อไปเนาะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน26#(P.13)(05/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Melonlove ที่ 05-07-2015 19:45:50
คนแต่งใจร้าย  กะให้ลูกกวางกินมาม่าทั้งเรื่องเลยหรา :m22:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน26#(P.13)(05/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: liza sarin ที่ 05-07-2015 21:34:10
 :katai1: :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน26#(P.13)(05/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 06-07-2015 07:34:32
นิยายเรื่องนี้ภัดต้องได้กับชารอฟชัว
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน26#(P.13)(05/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 06-07-2015 07:43:44
ถ้าวาเลนไทน์ตื่นมาเห็น เป็นเรื่องแน่ๆ

 :ling3:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน26#(P.13)(05/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 06-07-2015 10:21:07
ไม่เอามาม่านะ ให้ภัทรคู่ชารอฟไปเถอะ

 :z2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน26#(P.13)(05/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Lovecartoon1996 ที่ 06-07-2015 10:38:11
ชารอฟพาภัทรไปที :ling3:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน26#(P.13)(05/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 06-07-2015 21:42:18
ให้ภัทรไปดราม่ากับชารอฟสองคนนะคะ อย่าเอาดราม่ามาใส่กวางน้อยเลย ฮือ  :ling3:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน26#(P.13)(05/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 06-07-2015 22:33:21
กรำ เพื้อนรักจะหักเหลี่ยมโหดมั้ยเนี่ย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน27#(P.14)(07/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 07-07-2015 22:53:39
Passion27


          ภีมพริษฐ์ชะงักร่างกายชุ่มโชกสบตากับคนที่กำลังมองมาที่เขานิดหนึ่งก่อนจะหยิบผ้าเช็ดตัวซับตามเนื้อตัวลวกๆอย่างไม่สนใจเพราะปกติก็โป๊ให้วาเลนไทน์เห็นบ่อยๆ มือหนาสะบัดผ้าขนหนูคลุมช่วงล่างขมวดปมปกปิดส่วนแข็งแกร่งเดินเข้าห้องไป กลายเป็นภัทรศรัณย์ที่รู้สึกแก้มร้อนเสียเอง ร่างโปร่งหลบสายตาวูบพยายามควบคุมจังหวะหัวใจที่เต้นกระหน่ำ จิตฝ่ายมารกระตุ้นให้เขานึกถึงการได้พาร่างกายเข้าไปซบซุกอกแกร่งลูบไล้ไปตามเรือนร่างสมบูรณ์แบบด้วยความหลงใหล กลิ่นไอร้อนแรงของบุรุษเพศที่กระตุ้นร่างกายให้ร้อนวูบวาบ ร่างกายไหวสะท้านในทุกที่ที่เขาสัมผัส แล้วยังส่วนนั้น...ขนาดนอนสงบนิ่งยังไม่ผงาดยังขนาดนั้น แล้วถ้า...มันขยับเคลื่อนไหวในร่างกาย มันจะสะท้านขนาดไหน ร่างกายคงแทบลุกเป็นไฟ วาเลนไทน์จะรู้สึกดีขนาดไหนกันนะ

มือบางกำเข้าหากันแน่นด้วยความปรารถนาวูบวาบที่แค่จินตนาการยังเป็นได้ขนาดนี้ ภัทรศรัณญ์กัดริมฝีปากสลัดความฟุ้งซ่านออกยากเย็น ร่างโปร่งยกขาขึ้นจากน้ำเดินกลับเข้าห้องไป ภาพเพื่อนรักนอนหลับอุตุปรากฏตรงหน้าลดทอนความฟุ้งซ่านลง วาเลนไทน์ไว้ใจเขาอีกทั้งไม่ระแคะระคายเป็นห่วงเป็นใยเขาขนาดนี้ เขาไม่ควรปล่อยให้ราคะมาทำลายความรักที่บริสุทธิ์ของเพื่อน ภัทรศรัณย์ควรจะตัดใจเสียที ร่างโปร่งเอนตัวลงนอนขยับห่มผ้าให้เพื่อนรัก วาเลนไทน์ไม่ได้หล่อเหลาขนาดเป็นเดือนคณะอย่างเขา แต่ในด้านนิสัย เพื่อนคนนี้ดีกว่าเขามากนัก ไม่แปลกหรอกที่แฟนจะรัก

“อือ นอนไม่หลับหรือภัทร” วาเลนไทน์ขยี้ตางัวเงียลืมตาตื่นเอ่ยถามเพื่อนเบาๆ

“อืม นิดหน่อยมึง มึงนอนเถอะ” ภัทรศรัณย์ดึงผ้าห่มเลื่อนคลุมให้

“งั้นเอาอย่างนี้ เดี๋ยวกูลูบหลังให้”

วาเลนไทน์พลิกตัวนอนตะแคงยื่นมือเข้ามาลูบหลังให้ เขาเคยชินเวลาที่คนรักหนุนตักแล้วมือมันเป็นไปโดยอัตโนมัติที่จะเลื่อนไปลูบหลังให้

“ไม่เป็นไรมึง ดูแลผัวจนชินล่ะสิเนี่ย”

ภัทรศรัณย์เย้าเล่นขำๆกลบเกลื่อนความผิดในใจที่เมื่อกี้เผลอคิดเตลิดกับแฟนเพื่อน

“ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ ทั้งที่ระยะเวลาไม่กี่เดือน ตอนที่กูคิดว่าเขาตาย กูแทบบ้า”

วาเลนไทน์เอ่ยเรียบๆ เขาไม่เคยลืมช่วงเวลาแห่งความทรมานที่คิดว่าสูญเสียคนรักไป

“ยังไงวะ” ภัทรศรัณย์อดสงสัยไม่ได้

“จริงๆกูไม่ได้บอกพวกนั้นทั้งหมดว่ะเรื่องที่เจอกัน แต่มึงเป็นเพื่อนสนิทที่กูไว้ใจที่สุดกูจะเล่าให้ฟัง จริงๆแล้วคุณภีมเคยจับตัวกูไปเพราะเข้าใจผิดคิดว่ากูเป็นชู้กับแฟนของเขาว่ะ แฟนที่ว่านี่คือหมั้นไว้แล้วแบบไม่เป็นทางการกำลังจะแต่งงานกัน คุณภีมแอบเตรียมเซอร์ไพรส์ขอแฟนแต่งงานแต่กลับกลายเป็นว่าแฟนเกิดท้องให้เซอร์ไพรส์แทน บรรลัยล่ะสิคราวนี้ ท้องกับใครก็ไม่รู้ เขาก็แค้นมากที่โดนฉีกหน้าแต่ไม่อยากทำอะไรรุนแรงกับคนท้องเลยมุ่งเป้ามาที่ชู้แทน แล้วดันเจอกูเคยอยู่กับแฟนเขา เคยไปส่งแฟนเขาที่คอนโด แจ๊กพอตลงที่กูเต็มๆ บรื๋ย คิดแล้วยังสยอง กูเจอเขาทรมานอะไรหลายอย่างแต่ก็ผ่านมันมาได้เพราะเขาไม่ได้กะให้ตายแต่ให้อยู่กับความผิดบาปตลอดชีวิต แต่ช่วงหลังๆท่าทีเขาก็เปลี่ยนไปเขาดีกับกูจนกูแปลกใจ พอกูออกมาจากเกาะแล้วกูก็ยังคิดถึงเขาอยู่ แล้วมันมีคนจ้องจะฆ่าเขา กูเห็นซากศพดำไหม้เป็นตอตะโกถูกงัดออกมาจากซากรถกูแทบบ้า เพิ่งรู้ว่ารักขนาดนั้น กูคิดว่าเขาตายไปจากกูแล้วว่ะ ช่วงปิดเทอมกูทรมานกับการคิดถึงเขา พอเขากลับมาหามันเหมือนของขวัญสุดวิเศษที่ชาตินี้กูไม่คิดว่าจะได้ ทุกอย่างที่ผ่านมากูถึงพร้อมที่จะให้อภัยเพราะถ้ากูมัวแต่งี่เง่าโกรธเขาแล้วเขาเกิดหายไปอีกจริงๆ กูคงแทบบ้า กูรักเขามากว่ะภัทร อยากดูแลให้เขามีความสุขเพราะความสุขของเขาก็คือความสุขของกู อะไรที่เขาทำถ้ามันไม่หนักหนามากกูก็พร้อมจะให้อภัย”

“มึงดีขนาดนี้ เขาถึงรักมึงไง”

ภัทรศรัณย์กลืนก้อนแข็งลงคอด้วยความรู้สึกผิดบาปกว่าเก่า เสี้ยววินาทีเดียวที่เห็นร่างกายสมบูรณ์แบบน่าหลงใหลราวกับมีแรงดึงดูดมหาศาลที่ฉุดให้เขาแทบกระโจนเข้าหา ภัทรศรัณย์มองจนแทบลืมหายใจ นาทีนั้นเขาเหมือบกับคนหลงผิดลืมความผิดชอบชั่วดีไปทุกอย่าง

“มันไม่มีอะไรแน่นอนหรอก มีคนมากมายเข้าหาคุณภีมบ่อยๆ ทั้งหน้าตาฐานะ ขนาดมีกูอยู่ทนโท่เขายังไม่สนเลย ก็คนจะเอานี่นะ แต่ดีหน่อยคุณภีมเขาให้เกียรติกูมาก เขากล้ายืดอกบอกใครๆว่ากูเป็นแฟน กูเลยไม่สนใจคนที่พยายามเข้าหา ทำเป็นเอาหูไปนาเอาตาไปไร่เสีย จะได้ไม่ต้องมีปัญหา”

“ขนาดนั้นเลยหรือวะ”

“คนมันจะเอาห้ามได้ด้วยหรือ สำนึกของเขาเองยังห้ามตัวเขาเองไม่ได้เลย แรกๆก็ผู้หญิงแหละ แต่พอเห็นมีกูเป็นแฟนเขาก็เห็นว่าเป็นเกย์ก็ไม่อะไรมากนอกจากมองตาละห้อยเสียดาย ผู้หญิงจริงๆเขาไม่ได้อยากมีแฟนเป็นเกย์ให้ชีวิตตกนรกทั้งที่ยังหายใจหรอกมึง บางคนเขาทำมาหาเลี้ยงตัวเองได้อย่างพี่สาวกูไง ก็จะมีแบบอื่นมากกว่า แต่คนที่คิดว่าคุณภีมเป็นไบได้ทั้งชายทั้งหญิงก็มีอีกนั่นแหละ คุณภีมรวยมากถ้าหวังแค่ความสุขสบายทางกายก็ไม่ต้องคิดอะไรมาก แต่พอเจอความโหดเข้าไปก็ถอยหมด คุณภีมเขาจัดการของเขาเองไม่ต้องรอให้กูระคาย”

 ท้ายประโยควาเลนไทน์อมยิ้มนิดๆ จัดการที่ว่าคือทั้งฝ่ายตัวเองและฝ่ายที่มายุ่งกับวาเลนไทน์ด้วย คิดขำๆก็เหมือนสิงโตที่คอยแยกเขี้ยวใส่ไฮยีน่าที่จ้องจะขโมยเนื้อของตัวเองนั่นแหละ เพียงแต่วาเลนไทน์เป็นลูกกวางตัวเป็นๆที่เก็บเอาไว้กินแบบอื่น พี่ท่านสวาปามทีกวางน้อยแทบไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน กำลังดีไม่มีถอย แก้มขาวร้อนผ่าวแอบสงสารเล็กๆที่คืนนี้ต้องปล่อยให้สิงห์เปลี่ยวเดียวดาย ทั้งที่เตรียมขย้ำลูกกวางเต็มที่หลังจากห่างหายมาหลายวัน ไม่รู้เพราะช่วงโปรโมชั่นหรือเปล่าที่อีกฝ่ายหลงใหลเขาน่าดู

“มีคนรักที่รักมึงขนาดนี้ โคตรโชคดีเลยว่ะไทน์” ภัทรศรัณย์ยอมรับจากใจจริง

“พูดอย่างนี้ อยากมีผัวหรือมึง” วาเลนไทน์หาเรื่องแหย่

“ไอ้ห่านี่ ไม่ต้องมาหาพวก” มือไวเท่าความคิดแต่ฝ่ายที่หลบได้ไวกว่า วาเลนไทน์ยักคิ้วทะเล้น

“เห็นอย่างนี้นอกจากคุณภีมกูก็ไม่ยอมให้ใครมาเสียบน่ะโว้ย กูยังจิ๊จ๊ะสาวๆได้สบาย” วาเลนไทน์ยิ้มตาปิดก่อนจะพูดต่อ

“แต่ไม่เอาหรอก คุณภีมโหดจริงอะไรจริง ยังไม่อยากถูกกำราบจนหายซ่าลุกจากเตียงไม่ได้ว่ะ”

“ไอ้ห่า ทะลึ่งนะมึงน่ะ”

สองหนุ่มคุยกันเล่นจนดึกดื่นก่อนจะหลับโดยไม่รู้ตัว ภัทรศรัณย์อยากบอกเหลือเกินว่า ช่วยบอกสามีมึงจะเปลือยล่อนจ้อนให้มากนัก แต่ก็นะ ที่เขาเราแค่มาขออาศัย



ก๊อก ก๊อก ก๊อก

แอ๊ด

“ครับคุณภีม” ภัทรศรัณย์หาวหวอดหัวฟูเดินมาเปิดประตู พยายามไม่มองสายตาของเขา

“วาเลนไทน์ตื่นหรือยัง ขอฉันเข้าไปหน่อยได้ไหม”

ร่างสูงใหญ่ในชุดคลุมเนื้อดีเปิดเห็นช่วงอกพอเซ็กซี่ ภัทรศรัณย์เลี่ยงไม่มองตาแต่ก็เจอกับแผงอกล่ำเข้าจังๆ ร่างโปร่งถึงกับนิ่งไปชั่วครู่

“ยะ ยังไม่ตื่นครับ เชิญครับ”

ภัทรศรัณย์เปิดประตูให้ร่างหนาได้เข้าไป ภีมพริษฐ์ตรงไปที่เตียงนอนก่อนจะส่ายหน้าอย่างเอ็นดู

“นอนได้น่าเกลียดจริงๆ” ร่างสูงสอดมือใต้ตัวยกกวางขี้เซาด้วยขึ้นแนบอกหันมาทางภัทรศรัณย์

“อาหารเช้าทำไว้แล้ว เดี๋ยวฉันจะพากวางขี้เซาไปอาบน้ำหน่อย วันนี้ต้องตัดเล็บขัดขน”

 เขาบอกก่อนจะพาวาเลนไทน์ออกไป

ร่างโปร่งขี้เซาถูกวางบนโซฟา ภีมพริษฐ์เลื่อนตะกร้าถังขยะมาก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งซ้อนข้างหลังรั้งตัวบางแนบอก มือหนายกมือเรียวจ่อไปใกล้ๆปากถังพลางหยิบกรรไกรตัดเล็บยาวออกทีละเล็บ

“คุณภีม คะ คุณตัดเล็บให้ผม”

วาเลนไทน์ตกใจขยับตัวตื่นพร้อมกับที่เขาตัดเล็บมือเสร็จพอดี

“จะไว้ยาวก็ได้ถ้าไม่รำคาญ ฉันไม่มีปัญหาถ้ากวางน้อยจะข่วนหลังเป็นรอย หันตัวมาทางนี้หน่อย จะได้ตัดเล็บเท้าถนัด”

“คุณภีมอย่าเลยครับ”

วาเลนไทน์พยายามจะหดเท้ากลับหน้าขาวแดงซ่านจากประโยคเมื่อกี้ แต่เขาจับไว้ไม่ยอมปล่อย วงแขนแกร่งยกตัวบางหันหน้าเข้าหาพร้อมจับข้อเท้าวางตัก แยกขาออกเพื่อให้มีช่องว่างให้เศษเล็บตกใส่ถังขยะ

“กวางน้อยดูแลเพื่อนเหนื่อยแล้ว ร่างกายวาเลนไทน์เป็นหน้าที่ฉันดูแล”

 เขาเอ่ยขณะเริ่มลงมือตัดเล็บเท้าให้ วาเลนไทน์มองด้วยความปริ่มใจกับความเอาใจใส่ รักเหลือเกินกับคนๆนี้ วาเลนไทน์ไม่มีทางทำให้เขาต้องเสียใจเด็ดขาด

ร่างโปร่งปล่อยให้เขาดูแลปรนนิบัติอาบน้ำสระผมให้ มือหนาฟอกฟองครีมเนื้อนุ่มไปตามผิวกายขาวผ่อง กลิ่นหอมของกุหลาบฝรั่งเศสทำให้ผิวกายขาวเนียนหอมกรุ่นเย้ายวนใจ สารพัดครีมบำรุงทำให้ผิวลูกกวางสวยเนียนนุ่มกว่าเมื่อก่อนมาก ภีมพริษฐ์อดมันเขี้ยวลูกกวางเปลือยไม่ได้จนขบติ่งหูนิ่มเล่น

“อื้อ คุณภีม” วาเลนไทน์ครางแผ่วเมื่อยอดอกถูกเขาลูบไล้จนขึ้นเม็ดไตอย่างชินมือ

“ยะ อย่าครับ ผมมีเรียน อ๊ะ ระ รอบเดียวนะ เดี๋ยวผมเดินไม่ไหว”

จากที่จะไม่ยอมกลายเป็นต่อรองเมื่อมือหนาล้วงลงไปสะกิดไทน์น้อย คุณภีมเก่งในการเล้าโลม ขัดขืนยังไงสุดท้ายก็ระทวย วาเลนไทน์จึงใช้วิธีต่อรองลดจำนวนรอบแทน

“รอบเดียวแบบยิงยาวได้ไหม” เขากระซิบเสียงกระเส่า

“อ๊ะ อ๊า!”


วันนี้มีเรียนสายแถมเพนต์เฮ้าส์เขาอยู่ใกล้สถานีรถไฟฟ้าเดินทางไปมหาวิทยาลัยสะดวก ทั้งสองใช้เวลาอาบน้ำแต่งตัวให้กัน วาเลนไทน์ผูกเน็กไทให้ร่างหนาก่อนจะเขย่งปลายเท้าขึ้นจุ๊บเบาๆให้กำลังใจก่อนไปทำงานแต่คนเจ้าเล่ห์คว้าเอวหมับบดจูบตักตวงไปเต็มๆหวิดจะไม่ได้ไปเรียนไปทำงาน สองร่างพากันออกมาจากห้อง ภีมพริษฐ์ตักข้าวต้มให้คนรัก มือหนาเทนมสดใส่แก้วให้ก่อนจะหันมาถามภัทรศรัณย์

“นายชอบดื่มนมเหมือนวาเลนไทน์ไหม”

วาเลนไทน์เคยบอกว่าเมื่อก่อนนั่งกินข้าวกันพร้อมหน้าทั้งครอบครัวทุกเช้า หลังกินข้าวเสร็จมารดามักรินนมให้บุตรทั้งสองดื่มทุกวันจนจบมัธยมปลาย วาเลนไทน์จึงชอบดื่มนมสดหลังมื้อเช้าตลอด

“ไม่ครับ ขอบคุณ”

ภัทรศรัณย์ปฏิเสธ ภีมพริษฐ์พยักหน้ารับรู้ขณะเลื่อนแก้วนมให้คนรักก่อนจะเริ่มทานพร้อมกัน ภัทรศรัณย์มองความอ่อนโยนที่ต่างฝ่ายต่างดูแลกัน วาเลนไทน์กินเลอะเขาก็คอยเช็ดปากให้ ถ้าไม่ติดว่ามีเขาอยู่ร่วมโต๊ะด้วยคงฟัดกันไปแล้ว เมื่อตอนเดินออกมาจากห้องนอนก็แอบเห็นเพื่อนเขาปากเจ่อนิดๆ

“เอากระเป๋าสตางค์มาหน่อย”

ภีมพริษฐ์บอกเสียงเรียบขณะวาเลนไทน์กำลังจะเดินออกจากห้อง วันนี้ร่างโปร่งขอขึ้นรถไฟฟ้าไปเรียนเอง วาเลนไทน์ยื่นกระเป๋าสตางค์ให้งงๆก่อนจะตาโต

“รูดได้ไม่จำกัดวงเงิน เผื่อกวางน้อยอยากได้อะไรแล้วฉันไม่ว่างพาไป หรือถ้าไปไหนกลับเองไม่สะดวกโทรหาคนขับรถได้”

 เขายัดบัตรเครดิตใส่กระเป๋าสตางค์ยื่นคืนให้ร่างบาง วาเลนไทน์อึกอักเพราะไม่อยากรบกวน

“เอาไปเถอะ เลี้ยงเมียคนเดียวแค่นี้จะเป็นอะไรไป เอารถไปขับสักคันไหม” เขามองไปยังรถหรูหลายคัน

“ไม่เอาล่ะครับ กรุงเทพรถติดติดอันดับโลก ผมไปรถไฟฟ้าสะดวกกว่า มีเวลาไปนั่งคุยกับเพื่อนก่อนเข้าเรียน อื้อ”

ไม่รอให้พูดจบเขารั้งร่างบางเข้าจูบ ปากแดงช่างพูดมันน่าฟัดจนขี้เกียจจะฟัง ฟัดจูบเมียจนหนำใจจึงผละออกเดินไปขึ้นรถ ส่วนวาเลนไทน์เดินเซๆไปลงลิฟท์ ภัทรศรัณย์มองอย่างอึ้งๆยามเห็นเพื่อนรักอ่อนระทวยในอ้อมแขนเขา




“ไงพี่ชาย หน้าบูดเหมือนโดนรถเหยียบเท้าไปได้”

ภีมพริษฐ์หย่อนตัวลงนั่งขณะเอ่ยทักคนนั่งทำหน้าไม่สบอารมณ์

“น้องชายต่างแม่นายแสบน่าดู”

ชารอฟเอ่ยอย่างเข่นเขี้ยวยามนึกเจ้าของร่างโปร่งที่สาดน้ำไล่เขาเสียหมดสภาพ ไม่เพียงเท่านั้นยังยืนกระดิกเท้าทำท่าเต๊ะจุ๊ยกวนประสาทอย่างไม่สำนึกในสิ่งที่ทำ

“เลือดแม่คงแรงน่ะ วัน ๆ ดีแต่ถลุงเงินเล่นไปกับการแต่งตัว เลยไม่มีสมองสอนลูกให้ดี ดีแต่เบ่งออกมาเรียกร้องความรับผิดชอบจากผู้ชาย ตอนนี้เด็กนั่นมาพักที่เพนต์เฮ้าส์ฉัน วาเลนไทน์พามานั่นแหละ”

“แล้วน้องรักจะบัญชายังไงต่อครับ” ชารอฟทำตาหวานเยิ้มใส่คนน้อง

“บีบบังคับมันทุกทาง อะไรที่พวกมันปล้นมาจากแม่ฉัน ถึงเวลาต้องคืนเสียที”

 ดวงตาคมวาวโรจน์ก่อนจะหรี่ลงอย่างมาดร้าย

“ อ้อ อีกอย่าง เด็กนั่นรักฉัน ฉันจะทำให้มันทั้งรักทั้งหลง ทุกข์ทรมานกับการอยากไขว่คว้าความรักแต่ก็ทำไม่ได้เหมือนที่แม่ต้องเจอ ส่วนนายจะย่ำยีมันให้มันเกลียดขยะแขยงร่างกายแปดเปื้อนของตัวเองก็แล้วแต่ ฉันยกให้ ถือเป็นของสมนาคุณที่หาหน้าม้าหลอกพ่อฉันเล่นพนันจนหมดตัวได้ ขออย่างเดียว...”

“วาเลนไทน์จะต้องไม่รู้เรื่องนี้”

“ว่าอะไรนะ เด็กนั่นรักนายอย่างนั้นน่ะหรือ หึ สนุกล่ะ แต่กวางน้อยเป็นเพื่อนรักของภัทรศรัณย์นี่นา ท่าทางเป็นห่วงเป็นใยเพื่อนน่าดู ถ้าวาเลนไทน์รู้เรื่องแล้วขอร้องให้หยุด น้องชายจะทำยังไงหรือครับ หืม”

ชารอฟเท้าคางหยั่งเชิงถามอย่างมองเห็นเป็นเรื่องสนุกที่น่าลุ้นระทึก คนเย็นชาสุดเยือกแข็งอย่างภีมพริษฐ์กับกวางน้อยแสนอบอุ่นอารี ไม่มีอะไรที่จะสนุกเท่านี้อีกแล้ว

“ฉันรอโอกาสนี้มาตลอด ยังไงก็ไม่ล้มเลิกง่ายๆ แต่ยังไงก็อย่าให้วาเลนไทน์เข้ามาข้องเกี่ยวด้วยดีที่สุด”

“มีแต่คนตายเท่านั้นแหละที่จะเก็บความลับอยู่นายก็รู้ แล้วถ้ากวางน้อยรู้เรื่องเข้าแล้วเสนอตัวเข้าช่วยด้วยการยื่นคำขาดให้นายเลือกระหว่างวาเลนไทน์กับการแก้แค้นล่ะ มันต้องมีแน่ถ้าวาเลนไทน์ขอร้องให้นายหยุดไม่ได้ กวางน้อยจะทนเห็นคนรักทำร้ายเพื่อนรักอย่างเลือดเย็นได้ลงคอเชียวหรือ”

“คำตอบจะมาเมื่อถึงวันนั้น” เขาตอบเสียงนิ่ง

“รับทราบน้องรัก” ชารอฟมองใบหน้านิ่งแล้วไม่คิดถามอะไรต่อ

 “อ้อ จริงสิ นี่เป็นสร้อยเพชรแต่งงานของแม่นายที่ผู้หญิงหน้าด้านคนนั้นยึดเป็นของตัวเอง ฉันนำมันมาคืนให้”

ชารอฟควักกล่องกำมะหยี่ออกจากเสื้อสูทเปิดออกให้ญาติผู้น้องดู

“รวดเร็วสมกับเป็นนาย จ่ายไปเท่าไหร่ฉันจะคืนให้”

“นิดหน่อยน่า แค่ค่าจ้างให้คนไปฉกมันมาเท่านั้น เครื่องเพชรชุดนี้มันเหมาะที่จะอยู่บนคอของแม่นายมากที่สุด อ้อ อย่าลืมฆ่าเชื้อมากๆหน่อยล่ะ”

 เขาบอกด้วยรอยยิ้มเคลือบความเจ้าเล่ห์นึกถึงแผนการแยบคายที่ได้สร้อยมาง่ายๆ

หลังที่ทำทีเป็นโกรธจนควันออกหูหัวฟัดหัวเหวี่ยงไม่รับโทรศัพท์ที่มารดาของภัทรศรัณย์โทรมาง้อ เขาแสร้งปล่อยให้หล่อนกระวนกระวายกับสายที่ไม่ได้รับหลายสาย ก่อนทำทีเอ่ยปากชวนไปร่วมงานกาลาดินเนอร์หรูหรา อวภาส์ลิงโลด หนุ่มเจ้าสำราญยุแยงให้หล่อนงัดสุดยอดเครื่องเพชรหายากออกมาสวมประชันกับคนในงาน และหล่อนก็โง่หลงเชื่อเป็นเหยื่อให้คนของเขายกปืนจ่อขมับแย่งชิงมาได้ง่ายๆ ครั้นจะแจ้งความ? หึ หาไปเถอะ คนของเขาย่องเงียบอย่างกับพวกตีนแมว นักฉกมือดีฉายามนุษย์พันหน้าไม่ได้ได้มาเพราะโชคช่วย มายากลหลอกล่อเหยื่อให้ตายใจจนติดกับดักมานักต่อนัก เบื้องหลังเกมการพนันที่วัดกันที่กึ๋น นอกจากเขากับภีมก็ไม่มีใครเคยเห็นหน้าจริงหมอนั่น แล้วที่น่าเจ็บใจที่สุดก็ตรงเครื่องเพชรชุดนี้ทำประกันไว้ด้วยชื่อของคนอื่น ถ้าไม่ใช่เจ้าของจริงๆบริษัทประกันคงเคลมให้หรอกนะ เผลอๆบริษัทประกันจะฟ้องให้ข้อหาอมเพชรแล้วโกหกว่าหาย หึหึ

“ฉันจะให้พิ้งค์ออกแบบตัวเรือนให้ใหม่หรูหราควรค่ากับแม่มากกว่าเก่า แม่จะฟื้นมาพร้อมกับพบว่าของขวัญที่ยายมอบให้ไม่ได้หายไปไหน มันกลับมาหาเจ้าของ”

“แล้วนี่หมอบอกไม่ได้จริงๆหรือว่าแม่จะฟื้นเมื่อไหร่”

“...”

“งั้นฉันกลับก่อนล่ะ จะไปอาบน้ำแต่งตัวไว้รอแขกที่ฉันอุตส่าห์ลดตัวลงไปเสวนาด้วยเสียหน่อย หึ เด็กนั่นกลับบ้านไปคงช็อกน่าดู ฉันเตรียมห้องทัณฑ์ทรมานไว้รอต้อนรับแมวเหมียวดื้อรั้นแล้ว บางทีห้องนี้อาจย้ายไปเปลี่ยนบรรยากาศของการล่องเรือในแบบเดิมๆหลังภัทรศรัณย์ยอมขายตัวขัดดอกให้ฉัน”

“หึ นายนี่เสพติดรสนิยมแบบนั้นสินะ”

“นานๆทีน่า เปลี่ยนรสชาติเซ็กส์ที่แสนจำเจบ้าง นายก็รู้ว่าฉันเบื่อง่าย เปลี่ยนผู้หญิงบ่อยยิ่งกว่าพวกหล่อนเปลี่ยนขนมปังแผ่นในวันนั้นของเดือนเสียอีก นายไม่คิดอยากใช้ห้องนั้นกับลูกกวางบ้างหรือ”

เขาสื่อความหมายด้วยสายตา ภีมพริษฐ์นึกภาพตามก่อนจะกลืนน้ำลายอึกใหญ่

“อย่าเสี้ยมพี่ชาย”

“หึ”



ร่างโปร่งของวาเลนไทน์เดินเข้ามาในห้องก็เจอร่างใหญ่นอนเอกเขนกหลับตาพริ้มอยู่บนโซฟาแล้ว กระดุมเสื้อเชิ้ตสามเม็ดบนเปิดออกเผยแผงอกแน่นที่วาเลนไทน์ลูบไล้เล่นบ่อยๆ มือบางวางกระเป๋าเป้และของใช้ทำโมเดลลงพร้อมเดินไปดึงนิตยสารที่คว่ำอยู่บนอกพับเก็บให้ วาเลนไทน์เดินเข้าห้องน้ำไปล้างมือล้างหน้าให้สดชื่นก่อนจะเดินกลับมานั่งคุกเข่าลงตรงหน้าค่อย ๆ ยื่นมือนวดขมับให้เขาผ่อนคลาย ร่างโปร่งทำอย่างตั้งใจจนเขาลืมตาตื่นจับมือบางไปจูบ ยันกายขึ้นเพื่อวาเลนไทน์ได้นั่งและตัวเขาจะได้หนุนตักเมียรัก วาเลนไทน์นวดอย่างนุ่มนวลมองใบหน้าหล่อเหลาหลับพริ้มอวดขนตาหนาแบบเสี้ยวตะวันออกกลาง

“คุณภีมจะทานข้าวที่ห้องหรือทานข้างนอกครับ ถ้าทานที่นี่เดี๋ยวผมทำให้”

“สั่งขึ้นมากินที่นี่แล้วครับ กวางน้อยต้องทำโมพรีเซนต์จบนี่ ชิ้นนี้หลายหน่วยกิตด้วย ให้ช่วยไหม”

เขามองคนรักนัยน์ตาหวานฉ่ำ มือหนาจับมือบางมาคลอเคลียเล่นเหมือนแมว วาเลนไทน์อมยิ้มส่ายหน้าน้อยๆ

“อาบน้ำทานข้าวก่อนครับ เดี๋ยวมาดูกันว่าผู้บริหารใหญ่จะช่วยได้ไหม”

“งั้น...เพื่อเป็นการไม่เสียเวลา อาบพร้อมกันเลยดีกว่า”

 เขาผุดลุกจากตักก่อนจะจับเมียรักพาดบ่าดิ้นดุ๊กดิ๊กเข้าห้องน้ำไป



ประกาศขายบ้าน
ติดต่อเบอร์ XX-XXXX-XXXX


ภัทรศรัณย์ถึงกับอึ้งไปเมื่อเจอป้ายประกาศติดหน้าบ้าน ทุกอย่างฉุกละหุกจนแทบไม่ทันตั้งตัว มือเรียวควักโทรศัพท์ออกมาโทรหาบิดาสั่นๆ

   “นี่มันอะไรกันครับพ่อ ทำไมวันนี้ถึงมีประกาศขายบ้านของเราละครับ แล้วเราจะไปอยู่ที่ไหน”
   
“...”

   “ผมจะไปพบคุณชารอฟอะไรนั่น พ่อพอจะมีเบอร์ติดต่อได้ไหมครับ ผมจะลองไปคุยดู”




         เพนต์เฮ้าส์หรูหราไม่ต่างจากเพนต์เฮ้าส์ของภีมพริษฐ์คือสถานที่นัดพบ ภัทรศรัณย์คิดหนักว่าจะเจรจากับเขาสำเร็จไหมในเมื่อก่อนหน้าก็เล่นแผลงฤทธิ์ใส่อีกฝ่ายไม่น้อย ลิฟท์เลื่อนมาจนถึงชั้นบนสุดหรูหรามองเห็นวิวสวยงาม ร่างโปร่งเงอะงะเดินตามคนของเขาเข้าไปยืนคว้างกลางห้องโอ่อ่า

“ท่าทีนายในวันนี้ช่างแตกต่างจากวันนั้นลิบลับเลยนะ”

ชารอฟแดกดันเล็กๆกับท่าทีเจี๋ยมเจี้ยมของคนตรงหน้าแตกต่างกับวันก่อน

“ผมอยากขอโทษ แล้วก็อยากคุยเรื่องผ่อนผันหนี้ของพ่อ”

ภัทรศรัณย์เสียงอ่อยหลบสายตา รู้ซึ้งว่าไม่ควรหือกับเจ้าหนี้ ชารอฟยักไหล่อย่างเป็นต่อ

“นั่งก่อนสิ ทำใจร้อนไปได้ แม่นายไม่เห็นจะเดือดเนื้อร้อนใจอะไร” เขาเปรยเบา ๆ ยกเครื่องดื่มขึ้นจิบ

“คุณกับแม่...คบกันจริงๆหรือครับ” ภัทรศรัณย์ถามอย่างไม่อยากยอมรับนัก

“แม่นายว่าไงล่ะ”

“ผมไม่รู้ ไม่ได้เจอแม่เลย” ภัทรศรัณย์มัวแต่ห่วงเรื่องบ้านจึงไม่ได้สนใจนึกถึงมารดา

“อยากเจอไหมล่ะ” เขาถามเสียงเนิบ

 “อย่าบอกนะว่าแม่อยู่ที่นี่ คุณกับแม่ผม...”

“เขาเป็นว่าถ้าอยากให้ฉันผ่อนผันให้ก็เอาตัวนายมาขัดดอก ไม่อย่างนั้นก็ขนข้าวของออกจากบ้านไป จะไปซุกหัวนอนที่ไหน ไม่เกี่ยวกับฉัน”

เขาเอ่ยเสียงเฉียบขาด สีหน้าจริงจังชนิดภัทรศรัณย์ไม่กล้าหือ ร่างโปร่งกลืนน้ำลายเหนียวฝืดสบตาคมที่ยื่นข้อเสนอให้ชนิดต้อนเขาจนมุม

“อย่าคิดให้ใครช่วย ไม่อย่างนั้นแล้ว...” เขายื่นใบหน้ามากระซิบใกล้ ๆ ภัทรศรัณย์ขนลุกเกรียวกับกลิ่นไอคุกรุ่นแฝงความอำมหิตที่ซ่อนไว้ข้างในท่าทีขี้เล่น

“ฉันจะฆ่าบากคอมันให้ตายช้า ๆ แล้วเอาไปผูกติดเรือลากไปเรื่อย ๆ ให้ชิ้นส่วนมันหลุดออกทีละส่วน ๆ รับรองได้ว่าสภาพศพแทบไม่มีใครจำได้แม้แต่นาย ความหมายนี้หมายถึงชีวิตของพ่อนายด้วยหากยังมัวโยกโย้”


  :katai5:


เขียนภีมหวานกับเมียนี่แทบกัดลิ้นตัวเองตาย ซีนปราบเซียน มันยากที่คนอึนๆจะมีโมเม้นต์นี้ สองสิงโตมุ่งเป้าไปที่ลูกแมว ลูกกวางจะช่วยเพื่อนเลิฟได้ไหมเนี่ย สามียิ่งโหดๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน27#(P.14)(07/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 08-07-2015 00:38:49
โว้ว เฮียชา แกโหดกว่าพี่ภีมอีก 5555+
จะมีทาสมีคนที่ 2 ไหมน่ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน27#(P.14)(07/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 08-07-2015 02:00:38
เรื่องนี้ผูกปมไว้ตลอดเรื่องเลย ดีที่คลายออกทีละปมถึงแม้ว่าปมที่คลายดูจะง่ายและคลายเร็วไปหน่อยก็เถอะ (ปมเบื้องหลังพริมรตา) อยากรู้ว่าชะตาสุดท้ายของพริมรตาเป็นไง

เราแค้นแทนภีมนะเรื่องพ่อกับเมียน้อย  ท่าทางพ่อภีมมาปอกลอกเงินของภรรยาเพื่อเอาไปตั้งตัวหรือเปล่า?  ชักไม่แน่ใจภัทรเป็นน้องร่วมพ่อของภีมจริงหรือเปล่า แม่ของภัทรก็ใช่ย่อย  ชารอฟท่าทางจะร้ายเอาเรื่องมากกว่าภีมเพราะว่าความร้ายของภีมเป็นเพราะความแค้นแต่ของชารอฟน่าจะมาจากการคลุกคลีในวงการพนันใต้ดิน  รออ่านค่ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน27#(P.14)(07/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 08-07-2015 07:25:23
แย่แล้วภัทร แย่แล้วๆๆๆๆ  ภีมใจร้ายจังอ่ะ ฮือออ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน27#(P.14)(07/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 08-07-2015 07:37:54
ร้ายกาจมากๆๆๆเลยนะอิิ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน27#(P.14)(07/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 08-07-2015 08:10:02
โถถถถภ เดี๋ยวอิตาชารอฟนี่ก็จะเข้าสมาคนเดียวกับภีมแน่นอนค่ะ มาอิหรอบนี้ ไม่พ้นกลัวเมียกับหลงเมีย
รอตอนต่อไปเนาะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน27#(P.14)(07/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 08-07-2015 08:30:42
เอาล่ะสิ รอดูกันต่อไป
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน27#(P.14)(07/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 08-07-2015 08:50:13
 :-[ ได้เวลาชารอฟฟัดแมวน้อยแล้วสินะ ตกลงคู่นี้เขียนเรื่องนี้ไม่ต้องขึ้นใหม่ใช่ไหม :hao7:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน27#(P.14)(07/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 08-07-2015 09:00:11
 o13
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน27#(P.14)(07/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 08-07-2015 15:31:47
เรื่องครอบครัวเป็นเรื่องละเอียดอ่อนจริงๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน27#(P.14)(07/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 08-07-2015 15:51:43
กลัวเมียแทบตาย จะทำอะไรก็ยังต้องแอบๆทำ กลัวเมียรู้ พ่อบ้านใจกล้านะนาย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน27#(P.14)(07/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ammchun ที่ 08-07-2015 18:10:19
โอ๊ยยยยยยยยยเข้มข้นมากกกกกก   อยากอ่านตอนต่อไปแล้วค่าาา :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน27#(P.14)(07/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 08-07-2015 19:05:11
ยินดีด้วยชารอฟ
คุณกำลังจะได้เมียแบบญาติคุณ 55555555

ขอบคุณคนเขียนนะคะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน27#(P.14)(07/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: saotome ที่ 08-07-2015 20:59:26
งั้นภัทรกับภีมก็พี่น้องกันอ่ะดิ
อย่านะๆ สงสารภัทรเลย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน27#(P.14)(07/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 08-07-2015 21:18:42
รออ่านต่อนะครับ  :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน27#(P.14)(07/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: chaichan ที่ 12-07-2015 09:12:41
เมื่อไหร่จะมา o18
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน27#(P.14)(07/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: vamo ที่ 12-07-2015 21:42:07
สนุกมากเลยค่า
รออยู่นะค่ะ
รีบๆมาลงนะค่ะชอบมากๆเลยค่ะ
 o13 :bye2: o13 :bye2: o13
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน27#(P.14)(07/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Pcrpk ที่ 13-07-2015 17:51:50
รออยู่น้าาา :impress2: :impress2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน27#(P.14)(07/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Yoghurt ที่ 13-07-2015 20:44:11
โอ๊ยยยย ตามอ่านที่ธัญวลัย แต่พึ่งเห็นว่าที่นี่ก็ลง ตามมาให้กำลังใจนะคะ

เมื่อไหร่คนแต่งจะมาาาาาาาา อยากอ่านต่อแล้ว

เนื้อเรื่องดีเนื้อเรื่องสนุกมาก ชอบค่ะ

ปล. ควรจะทำสารบัญนิยายนะคะ จะทำให้นิยายน่าติดตามและสดวกในการหาตอนมากขึ้นนะคะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน27#(P.14)(07/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 13-07-2015 20:59:40
เนื้อหาเจ้มจ้น ภีมระวังน้องจะไม่ปลื้มเอานะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน27#(P.14)(07/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 18-07-2015 22:29:33
 :sad4: นักเขียนหายยยยย......ลูกแมวโดนชารอฟจับไปขัดดอกหรือยังเนี่ย :ling1: o9 :dont2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน27#(P.14)(07/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 18-07-2015 22:41:10
สงสารภัทรจัง สุดท้ายก็พยายามตัดใจทั้งที่รักเหมือนกัน แต่ภีมนี่สิ ถ้าไทน์รู้ไม่อยากจะคิดเลย เฮ้อ.....


ปล. ต่อไปถ้าชารอฟรักภัทรเมื่อไหร่ ได้หึงภัทรเวลาอยู่กับภีมแน่ๆ หึหึ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 19-07-2015 11:45:36
Passion28


“อื้ม คุณภีมอย่าซนสิครับ”

วาเลนไทน์ประท้วงน้อยๆเมื่อปากเป็นอิสระ ผู้บริหารใหญ่บอกว่าจะช่วยก็จริงแต่ดูเหมือนจะป่วนมากกว่า สิงห์ใหญ่จ๋อยเล็กน้อยเมื่อถูกเมียดุ ช่วงนี้กวางน้อยดูเครียดจริงจังกับวิทยานิพนธ์จบจนแทบไม่มีเวลาให้

เอาจริงๆแค่วาเลนไทน์กลับห้องได้ก็นับว่าคิดถึงใจกันมากแล้ว แต่ถึงกลับก็ใช่จะมีเวลาจี๋จ๋าด้วย ถึงห้องปุ๊บก็เริ่มงานปั๊บแทบไม่ได้เงยหน้าเงยตามองกัน เรียกได้ว่ากลับมาให้เขาได้เห็นหน้าบ้างแค่นั้นแหละ ก็ยังดีที่คิดถึงกัน ภีมพริษฐ์จึงมีหน้าที่หาข้าวหาน้ำให้กิน หรือถ้าเขามีประชุมติดพันงานยุ่งมากๆต้องบินไปต่างประเทศก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลยเป็นอาทิตย์ มาเจอทีหนวดขึ้น ผมยุ่ง มีกลิ่นตุๆเป็นกวางเน่าเล่นเอาไม่กล้าถามเลยว่าอาบน้ำครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ ดีหน่อยที่เขากำชับลูกน้องเรื่องหาข้าวหาน้ำส่งให้วาเลนไทน์ตลอด ก่อนหน้าร่างโปร่งเครียดหนักเพราะหัวข้อนำเสนอไม่ผ่าน ร้อนถึงคนรักเมียต้องพากวางน้อยนั่งเครื่องบินส่วนตัวไปหาแรงบันดาลใจของจริงกันถึงดูไบ กลับมาก็แทบจะอยู่คนละโลกเพราะคนรักแทบจะสิงรวมร่างกับคอมพิวเตอร์ ทั้งหาข้อมูลทั้งอะไรต่อมิอะไรมากมาย ภีมพริษฐ์ได้แต่วนเวียนดูอยู่ห่างๆไม่กล้ารบกวนสมาธิ อย่างน้อยวาเลนไทน์ก็กลับมานั่งทำงานในห้องให้เขาได้เห็นหน้าบ้างไม่ได้ไปสิงที่สตูกับเพื่อนๆอย่างทุกครั้ง แต่หลังจากที่เขาเอ่ยปากอนุญาตให้เดอะแก๊งยกงานมาทำกันที่เพ้นท์เฮ้าได้ ความครึกครื้นชุลมุนเล็กๆก็ก่อตัวขึ้น เพ้นท์เฮ้าส์กว้างขวางโอ่โถงแถมวิวดี อาหารการกินภีมพริษฐ์สั่งจากภัตตาคารชั้นดีมาบริการถึงที่ ชายหนุ่มได้มีโอกาสแทรกตัวเข้าไปช่วยก็ตอนตัดกระดาษทำโมเดลนั่นแหละ เขาแอบจับภาพตอนเผลอของเจ้าของใบหน้าใสมัดจุกน้ำพุน่ารักๆง่วนกับงาน โวยวายกับเพื่อนบ้างตามประสานับเป็นภาพที่น่าดู

วาเลนไทน์เหมือนท้องฟ้าสดใส มีอิสระ

ต่างจากเขาที่เหมือนท้องฟ้าดำมืดขมุกขมัวยามมีเมฆทะมึนเตรียมก่อพายุ

เจ้าของใบหน้าคมรู้สึกตัวตลอดเวลาถึงสายตาของภัทรศรัณย์ที่แอบเมียงมองมา ที่อนุญาตให้วาเลนไทน์พาเพื่อนมาช่วยกันเผางานที่นี่ได้ก็สาเหตุนี้ล่ะ เขาต้องการให้ภัทรศรัณย์เจอเขา และภีมพริษฐ์ก็นั่งให้เด็กนั่นมองให้เต็มตาจะได้จดจำให้เต็มหัวใจ
ความอำมหิตที่ซุกซ่อนได้อย่างแยบคายโดยที่ไม่มีใครล่วงรู้

เขาจะทำให้ภัทรศรัณย์โหยหาอย่างทรมานก่อนพันธนาการของชารอฟจะพันเกี่ยวอิสระของเด็กนั่นทันทีที่เรียนจบ
คิดจะหาคนช่วย หึ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าลึกๆแล้วภัทรศรัณย์อยากขอความช่วยเหลือจากเขา มาเฟียที่ร่ำรวยบนความละโมบของมนุษย์อย่างชารอฟต้องคนที่มีอำนาจเสมอกันเท่านั้นจึงจะคานอำนาจกันได้ หากจะต้องใช้ร่างกายเพื่อแลกกับเงิน ภัทรศรัณย์มอบให้เขาคงดีกว่า แต่มันติดตรงที่เขาเป็นคนรักของวาเลนไทน์นี่ล่ะที่น่าสนุกสำหรับภีมพริษฐ์ ซึ่งโจทก์อย่างเขาจะทรมานน้องชายต่างแม่ให้เจ็บปวดอย่างที่สุด อยากจะรู้เหมือนกันว่าเด็กคนนั้นจะหน้าด้านใช้ร่างกายเข้าแลกเพื่อแย่งของๆคนอื่นอย่างแม่หรือเปล่า ยิ่งเห็นภัทรศรัณย์พยายามหักห้ามใจ เขาก็ยิ่งอยากกระตุ้นให้ตบะแตก และรอดูคนทุรนทุรายยังแทบเท้าอย่างสะใจ

ภีมพริษฐ์อดทนรอจนคนรักผ่านพ้นช่วงวิกฤติไปได้ด้วยดีพร้อมๆกับภัทรศรัณย์ที่ถูกชารอฟก่อกวนไม่เลิก วาเลนไทน์สลบเหมือดหลับข้ามวันกันเลยทีเดียว ขนาดว่าแบ่งเวลาทำงานแล้วแต่ก็แทบไม่รอด แต่ผลงานที่ออกมาทำเอาเขาทึ่งไม่น้อยจนนึกอยากเนรมิตสิ่งที่วาเลนไทน์ออกแบบให้เกิดขึ้นจริงๆ

“เรียนจบจนได้นะลูกกวาง โบกมือลากิ๊กเอ็มร้อยกับกระทิงแดงได้แล้วนะ”

เขาจูบหน้าผากคนหลับปุ๋ยในอ้อมกอด วันนี้เนื้อตัววาเลนไทน์หอมสะอาดหลังจากเน่าไม่อาบน้ำเป็นอาทิตย์ ภีมพริษฐ์มองหน้าคนหลับได้อย่างไม่รู้เบื่อ ใบหน้าขาวไม่ต้องแต่งหน้าลงเมคอัพอะไรก็ใสสะอาด ปากแดงอย่างสุขภาพดี เขากระชับกอดคนรักอย่างหวงแหน

คนหนึ่งแสนรัก และอีกคนแสนชิงชัง!



โช้งเช้ง เคร้ง!

แค่กๆ

“เชี่ยภัทร มึงจะเผาบ้านหรือวะ”

วาเลนไทน์รีบถลันตามกลุ่มควันโขมงเข้าไปข้างในห้องครัวทันทีพร้อมร้องถามเพื่อนรักที่กำลังก่ออัคคีภัยในห้องครัวบ้านตัวเอง หลังจากบ้านประสบปัญหาเรื่องหนี้สิน ครอบครัวภัทรศรัณย์จึงเลิกจ้างแม่บ้านไปโดยปริยาย ร่างโปร่งที่เคยเป็นคุณหนูสะดวกสบายหยิบจับอะไรไม่เป็นถึงคราวที่ต้องเข้าครัวเอง ผลจึงเป็นอย่างที่เห็น

วาเลนไทน์รีบตรงไปปิดแก๊ส มือบางยกกระทะก้นไหม้ข้างในมีไข่เละๆดำปี๋ขึ้นจากพื้นตรงไปแช่ในอ่างล้างจานก่อนจะดึงแขนเพื่อนไปผ่านน้ำตรงที่โดนน้ำมันกระเด็นใส่

“กูเบื่อไข่ต้มกับบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปนี่หว่า ว่าจะลองทำไข่เจียวดู แม่ง...”

ภัทรศรัณย์บ่นพึมพำในสภาพดูไม่จืดก่อนจะนิ่งไปเมื่อหันไปสบตากับคนที่เดินตามวาเลนไทน์มา

“มึงนี่น้า ทำไม่เป็นซื้อเอาก็ได้ รถเข็นหน้าปากซอยถูกๆ ไม่ต้องทำแล้ว กูซื้อของกินมาให้ มีของสดสำหรับทำกับข้าวด้วย แต่สภาพนี้จะรอดไหมวะ”

วาเลนไทน์มองสภาพหนุ่มสำอางดีกรีระดับเดือนคณะที่วันนี้ดูไม่จืด วาเลนไทน์เกิดในครอบครัวฐานะปานกลาง เรื่องช่วยเหลือรับผิดชอบตัวเองถูกฝึกจนเป็นนิสัยมาตั้งแต่เด็ก เห็นทีว่าวาเลนไทน์คงต้องถ่ายทอดพฤติกรรมนี้ให้เพื่อนบ้างแล้ว

“เออ แล้วนี่พ่อมึงอยู่บ้านไหมวะ งานที่บริษัทเป็นยังไงบ้าง”

“อยู่ข้างบน กำลังหาสมัครงานใหม่อยู่ บริษัทถูกเทคโอเวอร์ไปแล้ว พ่อกูเลยลอยเคว้ง กูเองจบแล้วก็ต้องไปทำงานใช้หนี้เขา”

ภัทรศรัณย์ก้มหน้าเม้มปาก เขาไม่อยากให้ใครอีกคนเห็นสภาพตกต่ำของตัวเองสักนิด

Tru Tru Tru

วาเลนไทน์ควักโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงขึ้นดู คิ้วเลิกขึ้นอย่างสงสัยเมื่อเห็นเบอร์มารดาโทรมาผิดจากเวลาปกติ ชะรอยสังหรณ์ใจแปลกๆ

“ฮัลโล...” วาเลนไทน์พูดไม่ทันจบเสียงมารดาก็แทรกขึ้นมาทันที

“วาเลนไทน์สารภาพความจริงกับแม่มาเดี๋ยวนี้เลยนะ! ริสาโทรมาฟ้องว่าลูกมีสามีเป็นตัวเป็นตนแถมหอบผ้าหอบผ่อนไปอยู่กับผู้ชาย ไอ้ที่ซึมกะทือคราวนั้นคืออกหักจากผู้ชายใช่ไหม แล้วนี่รูปสามีของแกที่ริสาส่งมาให้ดู โอย แม่จะเป็นลม”

ฝ่ายมารดาพูดเร็วปรื๋อแต่เนื้อหาไม่มีตกหล่น วาเลนไทน์กลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อความลับปิดไม่อยู่ พี่สาวป้ามหาภัยเล่นเขาให้แล้ว หลังจากที่ไอริสาช็อกไปเมื่อรู้ว่าภีมพริษฐ์เป็นแฟนเขา ที่เห็นพี่สาวเงียบๆคือโทรแล่นไปแจ้งข่าวทางบ้านกันเรียบร้อย

งานเข้าเต็มๆ

“มะ แม่ใจเย็นๆ ระหว่างนี้หายาหอมยาลมมาดมแล้วฟังไทน์อธิบายก่อนนะ”

วาเลนไทน์ลดโทรศัพท์ลงทำสัญญาณมือว่าจะออกไปคุยข้างนอก ก่อนจะรีบผลุนผลันออกไป ภีมพริษฐ์มองแผ่นหลังบางเดินลิ่วๆออกไปจากห้องก่อนจะหันมาหาคนที่ยืนอยู่

“เกลืออยู่ตรงไหน”

ภีมพริษฐ์เอ่ยถามเสียงเรียบขณะสายตามองร่องรอยถูกน้ำมันกระเด็น

“อยู่ตรงนั้นครับ”

ภัทรศรัณย์ทำท่าจะเดินไปหยิบเกลือที่ตู้ติดผนังให้ หากร่างหนากลับขยับเข้ามายืนซ้อนข้างหลังพร้อมยื่นมือหยิบกระปุกเกลือซ้อนกับมือขาว ภัทรศรัณย์ใจเต้นแรงกับสัมผัสที่ได้รับ กลิ่นน้ำหอมแบรนด์หรูปนกับกลิ่นไอบุรุษเพศชวนหลงใหลทำให้ร่างโปร่งแทบกลั้นหายใจระงับอาการหัวใจเต้นไม่เป็นส่ำของตัวเอง ลมหายใจอุ่นจัดที่รินรดบนใบหูเหมือนเชื้อเพลิงที่ปลุกให้ร่างกายตื่นตัวฉับพลัน ภัทรศรัณย์หลับตาปี๋รอให้เขาผละออก

 ภีมพริษฐ์ฉกเกลือจากมือขาวก่อนเปิดกระปุกออก ภัทรศรัณย์สูดลมหายใจหันกลับมาก้มหน้าเม้มปากแน่นอย่างประหม่า มือร้อนโปะเกลือลงบนแขนขาวตรงที่โดนน้ำมันและวางมือทาบกำไว้หลวมๆอย่างนั้นพร้อมเอ่ย

“โปะเกลือไว้จะได้ไม่พอง” เขาบอกก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำเอาภัทรศรัณย์แทบหยุดหายใจ

“ฉันจำได้แล้วนะ...คืนนั้น...” ภัทรศรัณย์เงยหน้าควับทันทีที่เขาพูดจบ

“คุณ...จำได้...”

ภัทรศรัณย์สบตาสายตาคมด้วยความตกใจ ความรู้สึกมากมายประเดประดังเข้ามาจนดวงตาคู่สวยสั่นระริก ก่อนหน้าพยายามนักหนาให้เขาจำกันได้บ้าง แต่พอเขาจำได้จริงๆ กลับเป็นตอนที่สายเกินไป ไม่สิ มันสายเกินไปตั้งนานแล้วต่างหาก

“ไม่คิดว่านายจะเป็นเพื่อนกับวาเลนไทน์” เขาสบตากับคนตรงหน้า

“ผมเองก็ไม่คิดว่าคุณจะเป็นแฟนของเพื่อนรักของผมเหมือนกัน” ภัทรศรัณย์หลุบเปลือกตาลงด้วยความกล้ำกลืน

“ยังทำแบบนั้นอยู่อีกไหม” เขาโน้มลงกระซิบใกล้ๆ

“คุณจะรู้ไปทำไมหรือครับ” ภัทรศรัณย์เบือนหน้าหนีด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจที่ถูกมองเหมือนไร้ค่า

“เป็นห่วงไม่ได้หรือ” เขามองใบหน้าขาวที่หันขวับมาแทบจะทันทีที่ได้ยิน ดวงตาคู่สวยสั่นระริกด้วยความสับสน

“คุณ...คุณมีแฟนแล้วนะครับ พูดแบบนี้กับคนอื่นได้ยังไง แล้วอีกอย่างผมไม่ได้ขายตัวนะ คืนนั้นเพราะเป็นคุณหรอกผมถึงยอมขึ้นรถไปด้วย”

“พูดเหมือนนายเคยรู้จักฉันมาก่อน”

“ผมไม่รู้จักคุณหรอก ถ้ารู้ผมคงตามหาคุณเจอตั้งนานแล้ว แต่ถึงได้เจอกันอีก...ผมก็ไม่มีสิทธิ์”

ภัทรศรัณย์ส่ายหน้าน้อยๆอย่างรู้ว่าเป็นไปไม่ได้ น้ำเสียงตัดพ้อลึกๆ ภีมพริษฐ์ยื่นมือหนาเข้ากุมมือขาวนุ่ม ภัทรศรัณย์ตาโตเงยหน้าขึ้นสบสายตาคมที่จ้องมองกันของคนตรงหน้า

“น่ารักนะ ยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งอยากกอด อยากจูบ...อยากดูแล ถ้าไม่ติดว่าเจอวาเลนไทน์ก่อน ฉันคงขอนายเป็นแฟน ไม่น่าเป็นเพื่อนกับวาเลนไทน์เลย”

“คะ คุณ...พูดเหมือนคุณชอบผม”

เสียงนุ่มสั่นไหว หัวใจเต้นเร่าอย่างรุนแรงกับสายตาคมกล้าที่ทอดมองอย่างไม่หลบสายตา เสียงทุ้มนุ่มนวลราวร่ายมนต์

“หลังอาบน้ำเสร็จออกมาจากห้องน้ำคืนนั้นฉันก็คิดได้ แต่นายก็หายไปแล้ว ไม่รู้จะไปตามหาได้ที่ไหน พอมาเจอกันอีกก็กลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว”

เสียงนั้นเศร้าสลดเจือความอาดูรเต็มปรี่ ภัทรศรัณย์ใจสั่นเสมือนหนึ่งเอื้อมมือยื่นไปหาดอกไม้งามทว่าต้องแลกกับการถูกหนามแหลมทิ่มตำ

“คุณกำลังทำให้ผมถลำลึกกว่าเก่า มันจะทำให้ผมตัดใจจากคุณไม่ได้นะครับ ได้โปรด อย่าทรมานผมด้วยการบอกว่าคุณเองก็รู้สึก”

ภัทรศรัณย์พยายามผลักร่างหนาออกห่างด้วยเรี่ยวแรงน้อยนิด หากแต่มืออุ่นหนาที่กุมมือเขาไว้กลับไม่ยอมปล่อยออกให้

“ฉันแค่อยากให้ภัทรรู้ ฉันหวงทุกคนที่เข้าใกล้ โดยเฉพาะไอ้บ้านั่น ฉันเคยขับรถตามมาเห็นภัทรอยู่กับมัน ถูกรังแกใช่ไหม...แมวน้อย ฉันคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว” เขาเอ่ยอย่างมาดหมาย

“อย่านะครับ เขาเป็นมาเฟีย คนโหดเหี้ยมแบบนั้นอาจทำอันตรายคุณได้”

ภัทรศรัณย์ละล่ำละลักห้ามด้วยห่วงเขาจะเป็นอันตราย

“ฉันเองก็มีเงิน มีอำนาจ ทำไมฉันจะต่อกรกับไอ้สถุลนั่นไม่ได้ แค่ช่วย “คนของฉัน” จากเงื้อมือมัน ถ้าแค่นี้ทำไม่ได้ ฉันจะบอกความรู้สึกนี้กับภัทรทำไม”

“คุณภีม...คุณให้ความสำคัญกับผมขนาดนี้เชียวหรือครับ”

ภัทรศรัณย์ใจอ่อนยวบที่เขาคิดจะช่วยโดยไม่หวั่นเกรงอันตรายสักนิด

“บอกแล้วไง ถ้าไม่ติดที่มีวาเลนไทน์ ฉันขอภัทรแต่งงานด้วยแล้ว จากนั้นเราก็ไปฉลองฮันนีมูนเที่ยวรอบโลก ภัทรชอบแบบไหน ล่องเรือสำราญผ่านทีละประเทศหรือจะนั่งเครื่องบินส่วนตัวของฉันไปเที่ยวทีละประเทศก็ได้ อยากได้อะไรฉันจะหามาให้ ฉันอยากปกป้องภัทร แค่นี้ยังไม่เข้าใจอีกหรือ”

“คุณภีม...”

ภัทรศรัณย์ครางแผ่วเบาอย่างตื้นตัน หัวใจคลอนแคลนอุ่นวาบอย่างประหลาดหลังจากถูกชารอฟกดดันบีบคั้นมาตลอด เครียดทั้งโปรเจ็คต์จบ เครียดทั้งอนาคตตัวเองที่จะต้องถูกคนๆนั้นย่ำยีไร้อิสรภาพเมื่อเรียนจบแล้ว แต่แค่คำพูดไม่กี่ประโยคของคนที่รักหมดใจแถมยังได้รู้ว่าเขาเองก็รู้สึกต่อกัน หัวใจที่เคยโดดเดี่ยวอ้างว้างก็คลายความเหน็บหนาวลงราวกับได้รับอ้อมกอดแสนอบอุ่นให้พักพิงจากความเหนื่อยล้าจากการที่ต้องต่อสู้กับปีศาจอย่างชารอฟอย่างแสนสาหัส

ร่างโปร่งกำลังเคลิ้มกับเสน่หาคำลวงจนลืมความผิดชอบชั่วดีหมดสิ้น ดวงตาคู่สวยมองเห็นหนทางหลุดพ้นจากกรงเล็บมารอย่างชารอฟรำไร ทว่าเสียงๆหนึ่งก็ชะงักทุกอย่างลง

“ภัทรเผาครัวไปยังลูก ทำไมพ่อได้กลิ่นเหมือนมีอะไรไหม้”

ผู้มาใหม่ส่งเสียงถามลูกชาย สายตาผู้มากวัยกว่าสะดุดกับร่างสูงใหญ่ที่กำลังหันหลังให้ ภีมพริษฐ์ชะงักไปกับน้ำเสียงนั้น เปิดโอกาสให้ภัทรศรัณย์เบี่ยงตัวออกมาหาผู้เป็นบิดา

“เกือบแย่ไปครับพ่อ ยังดีที่คุณภีมเอาเกลือประคบรอยถูกน้ำมันกระเด็นให้ ไม่งั้นพองแย่”

ภัทรยิ้มแห้งๆโชว์ร่องรอยความไม่ได้เรื่องของตัวเองให้บิดาดู

“คุณภีม?”

ชื่อนี้ทำให้ภคพงษ์สะดุดหูไม่น้อย แวบหนึ่งเขาคิดถึงลูกชายที่เขาตั้งชื่อให้อย่างภาคภูมิใจก่อนจะกลายเป็นความละอายในเวลาต่อมา  มันเป็นแบบนี้ทุกครั้งที่ได้ยินชื่อนี้ สายตาสงสัยเบนไปยังร่างสูงใหญ่ที่ยืนหันหลังให้ก่อนที่เจ้าของร่างนั้นจะหันหน้ามาให้เห็น

!!!!

ภคพงษ์ชะงักค้างไปทันทีที่เจ้าของร่างสูงใหญ่หันมาให้เห็นใบหน้าชัดๆ สายตาสองคู่ต่างมองสบตากันและกันด้วยความรู้สึกที่แตกต่าง

ภีมพริษฐ์มองผู้ให้กำเนิดด้วยสายตาเย็นชาว่างเปล่าราวอากาศธาตุ ในขณะที่ภคพงษ์ตกตะลึงงันจนทำอะไรไม่ถูกด้วยความคาดไม่ถึง หัวใจเต้นรัวถี่กระชั้นจนอึดอัด

“นี่คุณภีมพริษฐ์ครับพ่อ คุณภีมมากับไทน์น่ะครับ”

 ภัทรศรัณย์แนะนำชื่อเต็มของภีมพริษฐ์ให้บิดาได้รับรู้ นั่นยิ่งตอกความจริงบางอย่างย้ำลงกระแทกหน้าภคพงษ์อย่างจังจนชาดิกพูดไม่ออก ในโลกนี้จะมีสักกี่คนที่ชื่อภีมพริษฐ์ และจะมีสักกี่คนที่ชื่อภีมพริษฐ์แล้วเป็นลูกครึ่งถอดแบบแม่และตัวเขามาแบบนี้ ภคพงษ์มือสั่นเย็นเฉียบอย่างทำอะไรไม่ถูกเมื่อได้เผชิญหน้ากันอย่างไม่คาดหมาย

“ภีมพริษฐ์ เคลฟเวอร์ ยินดีที่ได้รู้จัก”

ภีมพริษฐ์เอ่ยเสียงเรียบขณะยื่นมือออกมาทักทายตามมารยาทสากล ภคพงษ์หลุบสายตามองมือหนาใหญ่ของลูกชายที่บัดนี้เติบโตจนมือน้อยๆที่เคยจับจูงกับเขาในวันนั้นหนากว่ามือของเขาในวันนี้เสียอีก อุ้งมือใหญ่บอกความแข็งแกร่งแบบผู้นำที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาโชกโชนจนผงาดขึ้นสู่ความสำเร็จสูงสุด ต่างจากเขาที่จนตรอกไร้สิ้นซึ่งศักดิ์ศรีที่เคยมีเหมือนหนูสกปรกที่ซ่อนตัวตามท่อน้ำครำคอยคุ้ยหาเศษขยะโสมม แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง!

มือสั่นๆยื่นออกไปสัมผัสกับมือที่ยื่นมารอตรงหน้า ครั้งนั้นลูกชายเคยยื่นมือร้องเรียกหาเพื่อให้เขาปกป้องแต่มาคราวนี้กลับเป็นเขาที่ไม่คู่ควรแม้แต่จะจับมือกับลูกชาย มืออุ่นจัดที่สัมผัสได้ยิ่งทำให้เขารู้สึกตัวว่าเล็กจ้อย สายตาที่จ้องมองมาเย็นเยียบเด็ดขาดอย่างราชสีห์แสนองอาจบนที่สูงเหลือบมองลูกหนูตัวจ้อยสกปรกด้วยสายตาหยามเหยียด ต่อให้เป็นราชานักล่าผู้คร่าชีวิตสัตว์มีเลือดมีเนื้อเป็นอาหารแต่เจ้าป่าผู้เกรียงไกรก็ไม่คิดแตะหนูสกปรกให้หลู่เกียรติ

“ยะ ยินดีที่...ได้รู้จัก...ครับ”

ภคพงษ์แค่นเสียงลำบากยากเย็น ลำคอเหนียวฝืดคล้ายราดกาว เมื่อนึกทบทวนชื่อและนามสกุลที่ภีมพริษฐ์บอกเมื่อครู่จึงได้รู้ว่า ลูกชายตัดขาดจากเขาโดยสิ้นเชิง สิ้นเยื่อขาดใยเมื่อลูกชายเปลี่ยนไปใช้นามสกุลมารดา บ่งบอกว่าไม่ต้องการมักจี่กับคนเช่นเขา
มันก็สาสมกันแล้ว!

สาสมกันอย่างที่สุดกับสิ่งเลวบัดซบที่เขาได้ทำลงไป ไม่ว่าจะด้วยความลุ่มหลง มัวเมาจนเห็นผิดเป็นชอบหรืออะไร กว่าจะรู้ตัวว่าสาย กงจักรก็บากคอแทบขาดให้แจ้งประจักษ์แก่ใจว่าคว้าเอากรวดหลอกตาปล่อยเพชรเม็ดงามจมหายไป ทำตัวเองทั้งนั้น ภัทรศรัณย์จึงเป็นเหมือนการชดเชยความผิดบาปที่ปล่อยทิ้งลูกน้อยทั้งสองด้วยการเลี้ยงดูลูกชายคนนี้อย่างดีที่สุดจนกลายเป็นทำอะไรเองไม่เป็นอย่างที่เห็น

“ภัทรว่าเราออกไปข้างนอกกันดีกว่านะครับ ครัวเละๆแบบนี้ไม่เหมาะที่จะต้อนรับแขกเสียเท่าไหร่”

เสียงของภัทรศรัณย์ดึงความสับสนวุ่นวายในใจภคพงษ์มาสู่ปัจจุบัน เขารีบปล่อยมือภีมพริษฐ์ราวต้องของร้อน ไม่สิ สถานะนี้ต้องเป็นคุณภีมพริษฐ์ต่างหาก ไหล่ลู่ไร้เกียรติมองอีกฝ่ายได้ไม่เต็มตาก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปก่อน ความรู้สึกหิวถูกแทนที่ด้วยความตื้อ

“พ่อทานข้าวด้วยกันนะครับ คุณภีม เอ่อ...กับไทน์ซื้อของกินมาฝากเราเพียบเลย”

ภัทรศรัณย์แสร้งทำร่าเริงหอบหิ้วถุงของกินมากมายที่เพื่อนรักมีน้ำใจซื้อหามาฝากออกไปข้างนอกพร้อมจานชามด้วยความรู้สึกปวดหน่วงในใจ ร่างโปร่งมองเพื่อนรักที่กำลังคุยโทรศัพท์หน้ายุ่ง วาเลนไทน์รู้ว่าช่วงนี้เขาและพ่อขัดสน ที่วางไว้ให้บนโต๊ะข้างนอกมีทั้งของสดของแห้งเก็บตุนไว้ได้เป็นเดือน เห็นแบบนี้แล้วภัทรศรัณย์แทบอยากร้องไห้ให้กับความเลวของตัวเอง กับวูบหนึ่ง...ที่คิดอยากจะครอบครองคนรักของเพื่อน

“นรกในใจ” มันเป็นแบบนี้นี่เอง


บนโต๊ะในสวนเงียบกริบเมื่อภคพงษ์เดินไปหยิบยาทาให้ลูกชาย ภัทรศรัณย์เอาแต่ก้มหน้าแกะถุงอาหารเทใส่จานไม่มองหน้าใคร มือบางชนกับมือใหญ่ที่ยื่นมาหยิบอาหารถุงเดียวกัน ภัทรศรัณย์เงยหน้ามองเขาโดยมีวาเลนไทน์เป็นฉากหลังก่อนจะรีบผละออกทันทีที่วาเลนไทน์เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกงพร้อมเดินเข้ามาหา ใบหน้าขาวเบือนหลบสายตาทั้งจากเขาและเพื่อนรักด้วยความละอาย

“ปวดแผลหรือภัทร หน้าตาดูไม่ดีเลย”

วาเลนไทน์ปรี่เข้ามาหา ภัทรศรัณย์เงยหน้ามองผ่านเขามาทางเพื่อนรักก่อนส่ายหน้าบอกว่าไม่เห็นไร

“พ่อกำลังไปหยิบยาทาให้ ไม่เป็นไรหรอกมึง ตัดโมโดนคัตเตอร์บาด เจ็บกว่านี้เยอะ”

ภัทรศรัณย์ยิ้มน้อยๆ วาเลนไทน์ฉกกระเป๋าสตางค์เพื่อนรักจากกระเป๋าหลังเปิดออกก่อนจะหยิบเงินจากกระเป๋าสตางค์ตัวเองทำท่ายัดใส่ลงไปให้แต่ถูกมือของภัทรศรัณย์คว้าเอาไว้เสียก่อน

“พอเถอะไทน์ อย่าดีกับกูมากกว่านี้เลย ให้กูได้ล้มบ้างเถอะเผื่อความเจ็บจะทำให้กูเข้มแข็งได้อย่างมึงบ้าง ฮึก!”...อย่าให้กูรู้สึกว่าตัวเองเลวจนไม่คู่ควรกับเพื่อนดีๆอย่างมึงเลย

“ภัทร!”

วาเลนไทน์โผกอดเพื่อนรักพร้อมลูบหลังปลอบประโลม ภัทรศรัณย์สะอื้นฮักใช้ดวงตาพร่าหยาดน้ำมองร่างสูงใหญ่ด้วยความทรมาน ระหว่างเขากับภีมพริษฐ์ไม่มีทางเป็นไปได้เลย ทางขนานที่มีวาเลนไทน์เป็นเกาะกลางคั่นเอาไว้ตลอดด้วยคำว่าเพื่อน

ฮึก...

“ใจเย็นๆนะ” วาเลนไทน์ปลอบเพื่อนรักก่อนจะหันมาทางคนรัก

“คุณภีมช่วยหน่อยไม่ได้หรือครับ”

“อย่า ไม่เป็นไร นี่เป็นปัญหาของครอบครัวผม พวกเราต้องแก้กันเอง” ภัทรศรัณย์เช็ดน้ำหูน้ำตาก่อนจะรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติเมื่อเห็นบิดาใกล้เข้ามา

“ภัทรเป็นไรลูก”

“พริกกระเด็นใส่น่ะครับ แกะถุงรุนแรงไปหน่อย”

ภัทรศรัณย์แจกยิ้มให้บิดาและเพื่อน ทั้งหมดพร้อมหน้าบนโต๊ะอาหารด้วยความรู้สึกหลากหลายในใจของแต่ละคนที่ซ่อนงำเอาไว้

“คุณภคพงษ์ลองทานนี่นะครับ พ่อของผมชอบมาก เมนูโปรดที่อ้อนให้แม่ทำให้ทานบ่อยๆเมื่อก่อน”

ภีมพริษฐ์ตักอาหารวางลงในจานของภคพงษ์ ผู้เป็นบิดารู้สึกตื้อขึ้นมาดื้อๆเสียอย่างนั้นเมื่อได้ยิน ภคพงษ์มองอาหารในจานก่อนจะเงยหน้าสบตากันพร้อมเอ่ยแผ่วเบา เจ็บแปลบดั่งถูกหนามยอก

“ขอบคุณ...”




ฟอด

“อื้อ คุณภีม ยังเช็ดผมไม่แห้งเลยนะครับ”

วาเลนไทน์ประท้วงเล็กๆเหนือร่างหนา กำลังยืนเช็ดผมอยู่ดีๆ คนเจ้าเล่ห์ก็ฉกหอมแก้มฟอดใหญ่พร้อมรั้งร่างโปร่งล้มลงบนเตียงด้วยกัน ภีมพริษฐ์ยื่นจมูกโด่งชนจมูกปลายหยดน้ำหยอกเย้า

“รอไม่ไหวแล้ว อดทนรอกวางน้อยทำทีสิสจนภีมน้อยหงอยเหงาแล้ว ขอหอมตอนแก้มเหม็นน้ำไม่อาบก็ยังไม่ยอม ตัวแค่นี้ใจร้ายชะมัด”

คนตัวใหญ่ทำเสียงกระเง้ากระงอดออกอาการให้เมียง้อ วาเลนไทน์ส่ายหน้าก่อนจะแตะริมฝีปากที่จมูกโด่งอย่างเอาใจ

“มีแฟนเรียนสถาปัตย์นี่นา งานเยอะจนยุ่งไม่มีเวลาให้แบบนี้แหละ เพื่อนผมถูกแฟนทิ้งหันมากอดขวดกระทิงแดงหลายคนแล้ว บางคนก็บ่นแฟนแอบมีกิ๊กบ้างล่ะ” วาเลนไทน์ย่นจมูกใส่

“เอ๊ะ!ระหว่างนั้นแอบไปมีใครหรือเปล่าเนี่ย”

จู่ๆวาเลนไทน์ก็แกล้งหยอกด้วยการโพล่งขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย วัวสันหลังหวะใจหายวาบก่อนจะรีบปรับสายตาฉับพลัน

“รักเมียหลงเมียขนาดนี้จะมีใครกันอีกล่ะครับ หืม”

“ฮั่นแน่ แบบนี้ใช่แน่ๆ”

วาเลนไทน์ยังเล่นไม่เลิก ภีมพริษฐ์แอบโล่งอกที่คนรักหยอกเล่น ก่อนจะแปลกใจที่วาเลนไทน์เลื่อนตัวลงเกยปลายคางบนอกหนาอย่างคนมีอะไรในใจ

“ผมขออะไรสักอย่างได้ไหม ถ้าวันไหนที่คุณภีมเบื่อผมแล้วอยากมีคนใหม่ บอกผมนะครับ ผมขอร้อง ผมสัญญาว่าจะไม่ยื้อให้คุณต้องลำบากใจเลย ขออย่างเดียว อย่าหลอกกันว่ายังรัก”

วาเลนไทน์เว้าวอนด้วยสายตา ช่วงที่ทำวิทยานิพนธ์มีเพื่อนของเขาคนหนึ่งทะเลาะกับแฟน ความรักพังลงแถมงานยังเกือบพังตามไปด้วย เห็นแบบนั้นแล้วอดคิดถึงเรื่องตัวเองไม่ได้ ภีมพริษฐ์ทั้งหล่อเหลาและร่ำรวยขนาดนั้นจนวาเลนไทน์เองก็ยังแทบไม่อยากเชื่อว่าผู้ชายธรรมดาจะพบความรักกับผู้ชายเพียบพร้อมขนาดนี้ ยิ่งวันนี้เขาคุยกับมารดาที่เตือนสติมาหลายอย่างถึงความรักระหว่างผู้ชายกับผู้ชายและความเป็นไปได้

...มันจะยาวนานแค่ไหนกันล่ะไทน์ หลังจากที่ความลุ่มหลงหมดลง หลังจากนั้นลูกพร้อมจะทำใจที่อาจจะต้องสูญเสียเขาไปทุกเมื่อได้ไหม แม่ไม่เถียงว่าคู่รักปกติเองก็มีอัตราการเลิกราเพิ่มขึ้นไม่น้อยทั้งที่มีลูกด้วยกันแล้วก็เถอะ แล้วผู้ชายกับผู้ชายล่ะไทน์ มันไม่มีอะไรเป็นตัวยึดคนทั้งคู่ไว้ได้เลยนอกจากคำว่ารัก ที่อาจจะหมดลงในสักวัน...


ภีมพริษฐ์รู้สึกได้ถึงความไม่สบายใจของคนรัก ตั้งแต่กลับมาถึงห้องเขาเองก็ยังไม่ได้ถามเรื่องที่วาเลนไทน์คุยโทรศัพท์กับมารดาเป็นนานสองนาน สิ่งที่วาเลนไทน์เอ่ยสะกิดใจเขาไม่น้อย แต่ถึงอย่างนั้นความแค้นที่สะสมมาเนิ่นนานก็แล่นมาจุกอกยามนึกถึงใบหน้าของบิดาและน้องชายร่วมสายเลือด

ยังไม่พอหรอก เขาจะต้องได้เห็นสายตาเจ็บปวดของพวกนั้นมากกว่านั้น แค่นี้ยังเทียบไม่ได้กับสายตาของแม่ก่อนจะร่วงลงหน้าผาไปสักนิด

ไม่พอ!

แม่จะต้องได้รับการชดใช้ที่มากกว่านี้!

ทุกอย่างจะต้องผ่านไปได้โดยที่วาเลนไทน์จะต้องไม่ระแคะระคาย เขามั่นใจว่าคุมอยู่

“แม่พูดอะไรให้ไม่สบายใจหรือไง” มือหนาลูบศีรษะเด็กน้อยที่กำลังต้องการที่พึ่งพิง

“นิดหน่อยครับ แม่อยากเจอคุณด้วย” วาเลนไทน์ถอนหายใจอย่างหนักใจ

“ก็ได้นี่ ฉันเตรียมของขวัญไว้ให้แม่ยายแล้ว เสร็จทันพอดี”

 เขาขยับไปเปิดลิ้นชักหยิบกล่องกำมะหยี่ออกมา ชุดสร้อยคอทับทิมพม่าสีเลือดนกพิราบถูกเปิดออกอวดโฉม วาเลนไทน์ตกใจไม่คิดว่าเขาจะเตรียมการไว้ก่อนเหมือนกับว่าเขาคิดไว้อยู่แล้วว่าจะไปพบครอบครัวของวาเลนไทน์

“คุณภีม เท่าไหร่ครับนี่ มัน...”

“สำหรับผู้หญิงที่ให้กำเนิดคนรักแสนดีแก่ฉัน คำขอบคุณแค่นี้ไม่มากไปหรอก” เขาจูบปากบางขี้เกรงใจที่ดูจะตั้งท่าปฏิเสธของขวัญจากเขาตลอดด้วยความรักใคร่

“แต่ก่อนจะไปเจอแม่ยาย กวางน้อยต้องออกกำลังให้ภีมน้อยก่อนนะครับ”

 สายตาเจ้าเล่ห์มาพร้อมมือหนาที่จับมือบางลงไปสะกิดส่วนหลับใหลเบื้องล่าง วาเลนไทน์หน้าแดงซ่าน ริมฝีปากเผยอน้อยๆอย่างรู้ในความต้องการ ต่างฝ่ายต่างร้างช่วงนั้นมาพอสมควรช่วงที่วาเลนไทน์ยุ่งและเขาเองก็เดินทาง ภีมพริษฐ์ไม่รอให้เสียเวลา ร่างใหญ่พลิกกายบางลงใต้ร่าง จากนั้นเสียงครวญครางหวานหูก็ดังเรื่อยต่อไปอีกหลายชั่วโมง

แกร็ก

เสียงเปิดประตูห้องน้ำตามด้วยเสียงงับประตูลงหลังจากร่างสูงใหญ่ผ่านเข้าไป ดวงตากวางคู่สวยของคนทำทีว่าหลับลืมขึ้นทันทีที่เขาลุกไปเข้าห้องน้ำ ความรู้สึกบางอย่างสลัดยังไงก็ไม่หลุด ทั้งที่บอกตัวเองว่าคิดมากไป แต่สายตาของเขาเพียงวูบเดียวตอนที่ถูกยิงคำถามจู่โจม

มัน...

อธิบายเป็นคำพูดไม่ถูก แต่มันทำให้วาเลนไทน์ใจหาย

“วู้ คิดมาก แม่นะแม่ ไซโคลจนระแวงไปหมด นอนๆ”


 :katai5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: rule ที่ 19-07-2015 12:26:42
ภีมเองก็คงต้องได้รับบทเรียนที่เจ็บปวดมาดเมื่อไทน์รู้ความจริง
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 19-07-2015 14:51:44
คือนี่จะแก้แค้นกันทั้งเรื่องเลยสินะะะะะ
โอ๊ยยย สุดท้ายแล้วภีมน่ะแหละจะเป็นคนเจ็บที่สุดกับเรื่องนี้นะ

ขอบคุณคนเขียนค่ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: wiwari ที่ 19-07-2015 16:10:41
ถ้ากวางน้อยรู้ความจริง แย่แน่นายภีม :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 19-07-2015 16:22:00
หาเรื่องใส่ตัวได้ตลอดสิน่า

สงสารวาเลนไทน์นะ ถ้าต้องเจ็บโดยอยู่บนความระแวงแบบนี้ ชีวิตคงไม่มีความสุขหรอก

สงสารภัทรที่เจ็บโดยโดนหลอกเล่นกับความรู้สึกทั้งๆที่เป็นไปไม่ได้ และไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย

แต่จริงๆในความคิดผม ผมว่าการทำเป็นเฉยเมย ไม่ให้ความหวังใดๆเพราะรู้ว่าไม่มีความหวัง พร้อมๆกับแสดงความรักที่มีต่อคนรักของเราต่อหน้าเขา มันเจ็บกว่าการให้ความหวังแบบนี้นะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 19-07-2015 16:56:40
ไม่เข็ดนะคุณภีม
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 19-07-2015 16:58:56
สงสารไทน์ก็สงสาร
สงสารภัทรก็สงสาร
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: qilarsy39 ที่ 19-07-2015 17:23:39
หมั่นไส้คุณภีม  :m16:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 19-07-2015 17:45:04
คุณภีม ประมาทเกินไป ถ้าไทน์รู้ว่า คุณภีมไปพูดกับภัทรว่ามีใจให้ภัทร แล้วเชื่อตามนั้น คุณภีมซวยแน่ๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 19-07-2015 17:49:41
ถ้ายังไม่คิดปล่อยวาง ไฟแค้นจะกลับมาเผาผลาญตัวเองนะภีม ทำอะไรคิดถึงใจวาเลนไทน์บ้าง
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 19-07-2015 18:15:49
ภึมอย่าทำแบบนี้ ถ้าไทน์รู้จะเสียใจกันทุกคนนะ  :sad4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Arancia ที่ 19-07-2015 20:41:26
บาย ภีม นายไม่รอดแน่
ไทน์หนีแน่ๆ ทำไมใจร้ายขนาดนี้ ภัทรก็เกิดมาแบบไม่รู้เรื่อง ต้องมาโดนร่างแหไปด้วยอีกคน ครั้งที่แล้วนี่ไม่เข็ดใช่มั้ยแก้แค้นแล้วเป็นไงหละ โอย
กลิ่นมาม่าลอยมาแต่ไกลเลย แง
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 19-07-2015 21:11:54
ไมาอยากนึกถึงตอนนั้น
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 19-07-2015 21:29:46
เรื่องนี้ไทน์ต้องให้อภัยภีมกี่รอบ ภีมถึงจะเข้าใจ และใส่ใจไทน์มากกว่านี้

คิดแค่ว่าคุมอยู่ๆ แต่ไม่ได้คิดถึงใจไทน์เลยถ้าหากคุมไม่อยู่จะเป็นยังไง
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 19-07-2015 22:35:46
แบบนี้ถ้าความลับเปิดโปง คนที่สะใจจะเป็นคนอ่านนี่แหละค่ะ!!!
สาธุ ขอให้น้องไทน์ทิ้งแกเถอะภีม!!
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 19-07-2015 22:41:27
 :angry2: ตาภีม ยังๆ ยังไม่เข็ด เดี๋ยวได้ดิ้นอีกหรอก คราวที่แล้วเป็นไง จำไม่ได้ใช่ป้ะ :katai1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 19-07-2015 22:48:26
ความแตกชัวร์


ไม่พ้นวาเลนไทน์ต้องเสียใจอีก  :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: THiiCHA ที่ 19-07-2015 23:13:04
แก้แค้นแฟนมีชู้
แก้แค้นพ่อตัวเอง
พระเอกเรื่องนี้เจ้าคิดเจ้าแค้นมาก 
สุดท้ายความแค้นนั่นแหละที่แผดเผาใจตัวเอง
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: TOY_SKY ที่ 20-07-2015 20:18:48
กลัวเรื่องจะแตกซะก่อน  ไทน์จะต้องเจ็บมากแน่ๆเลย

 :mew6: :mew6: :mew6:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: saotome ที่ 20-07-2015 20:35:03
ภีมหนอภีม
ปล่อยวางเถอะ ไม่สงสารน้องตัวเองหรอ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 21-07-2015 08:45:20
ถ้าความแตกนี่สมน้ำหน้าภีมมากเลยนะ ทำตัวเองแท้ๆ  o18

รออ่านต่อนะครับ  :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: leefever ที่ 21-07-2015 11:25:07
อุแว้กกก หมั่นไส้ภีมสุดใจ สงสารไทน์ที่สุด สงสารภัทรเล็กน้อยย

ถ้าความแตกไทน์ก้อย่าให้อภัยง่ายๆเหมือนครั้งก่อนนะะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 24-07-2015 18:22:07
Passion29


   “ครับแม่ ช่วงนี้คุณภีมไม่ว่างเลยครับ เห็นบอกกำลังลุยเหมืองทองเพิ่มอีก เดินทางติดต่ออะไรหลาย ๆ อย่างน่ะครับ เอาไว้วันนี้คุณภีมกลับมาผมจะลองชวนอีกทีนะครับ”

วาเลนไทน์คุยกับมารดาผ่านระบบโซเชียลเน็ตเวิร์คที่มองเห็นหน้าคู่สนทนาได้ขณะรอคนรักกลับห้อง

   “แฟนลูกนี่ขยันจริง ๆ แค่นี้ก็รวยจนแม่ไม่อยากจะเชื่อแล้วว่าเขาจะมารักลูกชายของแม่ได้ ยังไงกลับมาเหนื่อย ๆ ไทน์ดูแลคุณภีมดี ๆ นะลูก ที่แม่บอกแม่สอนจำเอาไปใช้ด้วย แฟนจะรักจะหลงลูกก็ต้องรู้จักเอาใจให้ถูก ถ้าคุณภีมไม่ว่างก็อย่าเพิ่งไปเร่งรัดอะไร”

 มารดาทำหน้าตาจริงจังเอ่ยบอก

   “ครับแม่ ไม่ต้องสอนหลักการครองเรือนอะไรนั่นแล้วนะครับ ผมจำได้ขึ้นสมองล่ะ อีกอย่างผมเป็นผู้ชายนะ”

วาเลนไทน์เกาแก้มเล็ก ๆ ที่คุณนายแม่สอนมาแต่ละอย่างมันสำหรับผู้หญิงชัด ๆ วาเลนไทน์อิหลักอิเหลื่อแปลก ๆ แต่เวลาอยู่ด้วยกันภีมพริษฐ์ต่างหากที่เป็นฝ่ายตามใจทุกอย่าง

“เป็นผู้ชายแต่มีสามีจำไปใช้ก็ดี แล้วจำไว้อีกอย่างนะลูก คนรักกันมันต้องมีเรื่องให้ต้องขุ่นใจกันเป็นธรรมดา วาเลนไทน์ต้องหนักแน่นและให้อภัย เขาจะรักและเกรงใจถ้าลูกมีเหตุผล คุณภีมไม่ใช่คนเจ้าชู้แม่ก็หายห่วง แม่เห็นความเสื่อมของจิตใจคนสมัยนี้แล้วบอกตรง ๆ ว่าหนักใจ ประเสริฐแค่ไหนแล้วที่เขารักแค่ลูกของแม่ ไม่นับหน้าตาหล่อระดับพระเอกฮอลีวู้ด โอ๊ย อยากเจอตัวเป็น ๆ ”

วาเลนไทน์ส่ายหัวยิ้ม ๆ กับท่าทางเหมือนสาววัยรุ่นเจอนักแสดงคนโปรด ตั้งแต่มารดาได้เห็นหน้าภีมพริษฐ์ผ่านการสนทนาแบบเห็นหน้า

“ห่วงก็แต่ ลูกบอกว่าแฟนไม่ใช่เกย์ แค่ผู้ชายที่บังเอิญมารักผู้ชายด้วยกัน แม่ก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แล้วแบบนี้ถ้าอนาคตแฟนของลูกเกิดอยากมีครอบครัวแบบปกติ อยากมีทายาทสืบทอดกิจการมหาศาลที่เขาสู้อุตส่าห์มานะสร้างขึ้นมานี่ล่ะ วาเลนไทน์ต้องเผื่อใจบ้างนะลูก”

“ครับแม่ ถ้าเวลานั้นมาถึงจริง ผมก็พร้อมจะให้อิสระกับเขาทุกเมื่อ”

วาเลนไทน์บอกในสิ่งที่คิดเผื่อล่วงหน้าไว้แล้ว

“งั้นแม่ไม่กวนล่ะ ทำกับข้าวไว้รอแฟนนะลูก เสน่ห์ปลายจวักนี่ล่ะที่แม่มัดพ่อของลูกเสียอยู่หมัด”

มารดาเอ่ยบอกก่อนจะได้ยินเสียงบิดาที่กำลังล้างจานตะโกนแทรกเข้ามา

“แม่แกขี้โม้ ทำเป็นแต่ตระกูลไข่ พวกแกโตมาได้ฝีมือพ่อล้วน ๆ เหอะ”

ก่อนจะมีเสียงมารดากระแอมหนัก ๆ

“ล้างจานเรียบร้อยแล้วอย่าลืมตากผ้าในตะกร้าด้วยนะคะ ห้องน้ำล้างเรียบร้อยแล้วใช่ไหม พื้นห้องล่ะคะหรือยัง”

วาเลนไทน์กุมท้องหัวเราะขำกับเสียงโอดครวญของผู้เป็นบิดาเล็ดลอดเข้ามาในการสนทนา ใบหน้าใสอดกระเซ้าเล็ก ๆ ไม่ได้
“ฝากบอกคิดถึงพ่อบ้านใจกล้าด้วยนะครับแม่”

“อย่าลืมส่งใบสมัครให้ลูกเขยมาเข้าสมาคมเดียวกับพ่อด้วยล่ะ ฟรีตลอดชีพ เข้าแล้วออกไม่ได้ ดีแล้วลูกเอ๊ยที่แกมีสามี ถ้ามีเมียก็คงเป็นแบบพ่อนี่ล่ะ”

“พูดแบบนี้หมายความว่าไงคะ”

มารดาถามกลับเสียงเขียว ให้เดาคงเป็นภาพพ่อบ้านใจกล้าสะดุ้งโหยงยิ้มแหย วาเลนไทน์ขอตัววางสายด้วยความขบขำ ครอบครัววาเลนไทน์ทุกคนต่างช่วยแบ่งงานบ้านกันทำ จึงไม่แปลกที่จะเห็นภาพหัวหน้าครอบครัวช่วยงานบ้านภรรยาในวันหยุด
ใบหน้าใสอมยิ้มบางยามนึกถึงคนนอนเหงารอหง่าวมาเป็นเดือนสองเดือน ผ่านพ้นวิกฤติไปได้แล้ววาเลนไทน์อยากจะชดเชยให้เขา

 “ชักจะทำตัวแต๋วขึ้นทุกวันล่ะกู”

วาเลนไทน์อมยิ้มพึมพำกับตัวเองขณะเตรียมเมนูไว้รอฉลองกับคนรัก คุณภีมชอบดื่มไวน์ วาเลนไทน์กะเตรียมเมนูโรแมนติกแสนดื่มด่ำไว้รอคนกลับจากงาน ร่างโปร่งว่าจะเอาใจเขาเสียหน่อย กลับจากงานเหนื่อย ๆ ได้แช่น้ำพร้อมบริการนวดขมับผ่อนคลายให้

แล้วหลังจากนั้น...ถ้าเขาต้องการวาเลนไทน์ก็จะตามใจเขา ใบหน้าใสเรื่อเห่อเมื่อนึกถึง เซ็กส์กับเขาเป็นความรู้สึกดีที่ทำให้วาเลนไทน์ลืมความเป็นเพศเดียวกันไปชั่วขณะ มันเกิดจากความรักและมีความสุขอย่างที่สุดกับการได้หลับไปในอ้อมกอดของเขา

Tru Tru Tru

“ครับ คุณภีม”

“กวางน้อย โทษทีวันนี้ฉันคงไม่ได้กลับห้อง พอดีมีงานด่วนเข้ามาน่ะ”

ภีมพริษฐ์เอ่ยบอกคนรัก วาเลนไทน์เหลือบมองมื้ออาหารตรงระเบียงแวบหนึ่งก่อนบอก

“ไม่เป็นไรครับ”

“กวางน้อยอยู่คนเดียวได้นะ” น้ำเสียงของเขาเจือความกังวล

“ได้สิครับ ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะ จะได้น้อยใจอะไรไม่เข้าท่า ตั้งใจทำงานนะครับ อย่าดึกมากนะ”

วาเลนไทน์พูดติดตลกทั้งที่กระแสความผิดหวังแล่นริ้วจางๆแต่ก็ไม่วายกำชับเขาด้วยความเป็นห่วง

“น่ารักที่สุด เอาไว้เดี๋ยวจะกลับไปให้รางวัล”

เขาหยอดเสียงหวานแฝงความหมายลึกล้ำ วาเลนไทน์แก้มร้อน ร่างโปร่งวางสายพร้อมถือแท็บเล็ตไปนั่งเล่นที่ระเบียงด้านนอก มือบางยกไวน์ขึ้นจิบ หั่นสเต็กปลาใส่ปากก่อนจะจิ้มนิ้วไล่ดูอะไรในโลกโซเชียลเล่นเรื่อยเปื่อย ข่าวมากมายในแต่ละวันเล่นเอาแทบตามไม่ทัน ดวงตากวางคู่สวยไล่สายตาดูไปเรื่อย ๆ จนสะดุดกับข่าวบันเทิงที่กำลังเป็นประเด็นร้อน


ซุ่มเงียบ ดาราสาวควงหนุ่มนักธุรกิจมหาเศรษฐีสุดหล่อชอปปิงสวีตกลางห้างดัง

คิ้วเรียวขมวดฉับขณะเพ่งดูรูปชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างกันกับนางเอกมาแรงในขณะนี้แชร์กันในโลกโซเชียล เสียงแอปพลิเคชันไลน์ดังขึ้นตามด้วยข้อความทักจากเพื่อน ๆ

Best of Best : เชี่ยไทน์ ผัวมึงหรือเปล่าวะที่ควงนางเอกเดินชอปปิงกันที่ห้างน่ะ

TinyBell : ไม่ใช่หรอกมึง คนหน้าคล้ายกันมั้ง คุณภีมทำงานยุ่งจะตาย

Best of Best : เออ มึงอยู่กับผัวตลอดก็ดีไป

เสียงคุยทางไลน์เงียบไป แต่ภายในใจกลับว้าวุ่นแปลก ๆ วาเลนไทน์ไม่ได้อยู่กับเขาตลอดช่วงนี้ เรื่องเช็คโทรศัพท์ไม่ต้องพูดถึง ร่างโปร่งไม่เคยละลาบละล้วงขนาดนั้น

โต๊ะอาหารว่างเปล่าไร้เงาร่างสูงใหญ่กับสายตาพราวระงับที่มองกันเหมือนวาเลนไทน์เป็นของหวานที่เขาลิ้มรสได้ไม่เคยเบื่อ มาตอนนี้เขากลับไม่มีเวลาให้กันบ่อยเหลือเกิน ปกติเขายุ่งแบบนี้เป็นประจำใช่ไหม ดวงตากวางเพ่งมองบุคคลในรูป ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่มือกดออกจากการรับรู้ความเคลื่อนไหวโลกภายนอก

“คุณกำลังทำงานอยู่ตอนนี้”

วาเลนไทน์ย้ำกับตัวเองมือเลื่อนเปิดเพลงฟังแก้เบื่อ ร่างโปร่งลงมือกินมื้อเย็นเพียงลำพังท่ามกลางบรรยากาศโรแมนติกของแสงไฟยามค่ำคืน ทว่ากลับเดียวดายเหลือเกิน




“เดินทางคืนนี้เลยหรือครับ”

วาเลนไทน์พยายามเก็บอารมณ์ลึกๆขณะฟังเขาบอกกล่าว ภีมพริษฐ์กลับมาที่ห้องเพียงชั่วครู่เพื่อเอากระเป๋าเดินทางตามที่โทรมาบอกก่อนล่วงหน้า วาเลนไทน์จัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋าให้เรียบร้อยก่อนจะลากกระเป๋าเดินทางมาส่งคนรักหน้าห้อง ภีมพริษฐ์จูบปากล่ำลาก่อนจะลากกระเป๋าเดินออกไป วาเลนไทน์มองตามแผ่นหลังมั่นคงสายตาละห้อย พยายามปลอบใจตัวเองว่าตอนที่วาเลนไทน์ยุ่งกับโปรเจกต์จบเขาเองก็คงเป็นแบบนี้เหมือนกัน

“กลับมาเร็วๆนะครับ”

วาเลนไทน์เอ่ยกับแผ่นหลังของคนที่กุมหัวใจรักของวาเลนไทน์ไว้แต่เพียงผู้เดียว


คนนี้ตัวจริงชัวร์ ภาพดาราสาวควงหนุ่มหล่ออภิมหาเศรษฐีดอดสวีตสองต่อสอง

ปากบางเม้มแน่นเข้าหากันขณะมองดูรูปที่เป็นข่าวดังในโลกบันเทิง เสียงไลน์เตือนจากเพื่อน ๆ ที่ส่งเข้ามาถามไถ่อย่างเป็นห่วง วาเลนไทน์สูดลมหายใจลึก มือบางกดโทรศัพท์โทรออกด้วยความว้าวุ่น ส่วนลึกเชื่อใจเขาหนักหนาแต่ก็อยากให้ทุกอย่างกระจ่าง วาเลนไทน์ไม่เชื่อข่าวที่ดูเหมือนจะใส่ไข่เน้นขายเสียมากกว่า ภาพใบหน้าหล่อเหลาปรากฏในการสนทนายิ่งทำให้ห่วงหา ไม่รู้เมื่อไหร่ที่วาเลนไทน์ผูกใจยึดติดกับเขา

“คุณภีมจะกลับเมื่อไหร่หรือครับ”

“คงอาทิตย์หน้าแหละ กวางน้อยเป็นอะไรหรือเปล่า เสียงไม่ค่อยดี ไม่สบายหรือครับ”

น้ำเสียงห่วงใยทะนุถนอมเหมือนแทบจะถลากลับมาหากันทำให้วาเลนไทน์อุ่นใจขึ้นมากโข

“เปล่าครับ ผม...คิดถึงคุณภีมจัง”

เสียงนุ่มแผ่วในตอนท้ายด้วยความขัดเขินสายตาคมที่มองมา

“พูดจาน่ารักแบบนี้เดี๋ยวทิ้งงานกลับไปฟัดเลยลูกกวาง คิดถึงจะแย่เหมือนกัน คราวหน้าพามาด้วยดีกว่า กลัวลูกกวางจะเบื่อที่ฉันไม่ได้เที่ยวด้วย แต่ทิ้งไว้คนเดียวในห้องเหงากว่าเดิมอีก อดทนหน่อยนะครับ กลับไปทาสเมียคนนี้จะสนองตามบัญชาทุกอย่าง”

ภีมพริษฐ์หยอดด้วยน้ำเสียงเสน่หาสายตาส่งความหมายลึกซึ้ง วาเลนไทน์หลบสายตาคมหัวใจพองโตมือเผลอขยำหมอนโดยไม่รู้ตัว

“คนเจ้าชู้ พูดแบบนี้สาวรักสาวหลงแย่เลย”

“เจ้าชู้เฉพาะกับเมียคนเดียวหรอกครับ ว้า คิดถึงปากนุ่มนิ่มของเมียจัง เชอรี่ลูกไหนก็ไม่หอมหวานเท่าเชอรี่ที่ป้อนจากปากลูกกวาง ว่าแล้วก็อยากฟัดเมีย”

ภีมพริษฐ์ยังคงเดินหน้าทำท่ากระลิ้มกระเหลี่ยใส่คนเขินจัด อยู่ใกล้คงถูกจับฟัดอย่างไม่ต้องสงสัย ยิ่งเห็นท่าทางน่ารักที่บ่งบอกว่าคนรอคิดถึงเขาแค่ไหนชายหนุ่มก็แทบอยากยกเลิกงานกลับไปหา

“คนบ้า หื่นตลอด”

วาเลนไทน์ต่อว่ากลบเกลื่อนอาการขัดเขิน ยิ่งรู้ว่าเขาจ้องมองก็ยิ่งออกอาการ

“มีเมียช่างยั่วนี่นา กวางน้อยของฉันน่ารักที่สุด อยู่นี่ภีมน้อยนอนเหงาอยากเข้าถ้ำกวาง หึหึ”

“คนภีม ไม่ต้องมาทำเสียงเจ้าเล่ห์แบบนี้เลยนะ” วาเลนไทน์หน้าร้อน

“ถ้ำกวางทั้งอุ่นทั้งเซ็กซี่ เข้าไปแล้วไม่อยากออก เฮ่อ กวางน้อยอยากมามอบความอบอุ่นให้ภีมน้อยไหม เดี๋ยวให้เครื่องบินไปรับมา เสร็จแล้วค่อยเที่ยวต่อ”

“อย่าเลยครับ ไม่กี่วันก็ได้เจอกันแล้ว แล้ว...คุณแม่ท่านบอกอยากเจอคุณ”

“ได้เลยกวางน้อย เรียบร้อยตรงนี้เดี๋ยวไปสู่ขอเลย พาพ่อกับแม่กวางน้อยบินเที่ยวด้วย อยากไปที่ไหน อเมริกาหรือยุโรป หรือจะไปดูเหมือง พวกท่านจะได้แน่ใจว่า ฉันเลี้ยงลูกชายของท่านได้ไม่ลำบากแน่ ๆ ”

เขาขยิบตาให้ วาเลนไทน์ตื้นตันกับสิ่งที่เขาบอกทุกอย่าง เขาไม่ได้รักแค่วาเลนไทน์แต่ยังมีน้ำใจเผื่อแผ่ไปยังครอบครัว

“ไม่ต้องเอิกเกริกหรอกครับ แค่มีคุณผมก็มีความสุขแล้ว เอาไว้ว่างค่อยคิดอีกทีนะครับ”

“ฉันรักวาเลนไทน์มาก รู้ใช่ไหม เพราะอย่างนั้นวาเลนไทน์รักอะไรฉันก็รักและแคร์เหมือนกัน ฉันรู้ว่าความรักของเราสำหรับคนภายนอกมันไม่ยั่งยืนอะไร ซึ่งนั่นเราห้ามความคิดใครไม่ได้เพราะเขาอาจจะเคยได้รู้ได้เห็นมาอย่างนั้นซึ่งฉันเองก็เคยเป็นแบบนั้นก่อนเราจะได้เจอกัน คนอื่นเป็นแบบไหนฉันไม่ขอพูดถึง แต่จะพิสูจน์ให้เห็นว่า “รัก” มากแค่ไหน และจริงจังอยากใช้ชีวิตด้วยกันไปตลอดจนกว่าจะตายจากกัน เชื่อใจฉันไหมกวางน้อย”

“ผมเชื่อคุณครับ” วาเลนไทน์สบตากับเขาบ่งบอกความศรัทธาเต็มเปี่ยมในหัวใจ

“บอกให้ชื่นใจหน่อยได้ไหม my deering”

“ผมระ...”

“คุณภีมคะ”

เสียงของวาเลนไทน์ถูกแทรกขึ้นด้วยเสียงของใครสักคน เสียงภาษาไทยชัดถ้อยชัดคำแถมเป็นเสียงผู้หญิง เท่าที่รู้เลขาฯของคุณภีมเป็นผู้ชาย

“กวางน้อยแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวคุยกันนะครับ”

เขาตัดการสนทนาไป ความข้องใจเล็กๆเกิดขึ้นแต่กระนั้นวาเลนไทน์ก็เลือกที่จะเชื่อและรอคอยเขากลับมา

เมาท์สนั่น ดาราสาวควงหนุ่มหล่อเที่ยวนอก หลักฐานชัดลงไอจี มีแววเปิดตัวว่าที่เศรษฐีนีคุณนายเจ้าของบ่อน้ำมันควบเหมืองเพชร โอ๊ย น่าอิจฉาอะไรอย่างนี้


...ดาราสาวสวยควงไฮโซหนุ่มนักธุรกิจขึ้นคอนโดหรู ขนาดนี้ยังปากแข็งแค่คนรู้จัก...


วาเลนไทน์มือสั่นกับภาพที่เห็น ช่วงนี้ข่าวบันเทิงกำลังจับตากับเรื่องนี้ถึงได้ลงข่าวถี่หรือเกิน แล้วนี่ภีมพริษฐ์กลับมาถึงประเทศไทยตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมวาเลนไทน์ถึงไม่รู้ หัวใจดวงน้อยบีบรัด คนรักบอกให้วาเลนไทน์รอ วาเลนไทน์ก็ได้แต่เฝ้ารอ แต่ทำไมถึงมีข่าวทำนองนี้ออกมาเรื่อย ๆ ดูเหมือนทุกคนจะร่วมยินดีกับคู่หนุ่มหล่อสาวสวยที่สมกันยิ่งกว่าอะไร แต่หากเป็นวาเลนไทน์กับเขา จะมีใครร่วมยินดีด้วยไหม? ความคิดสับสนตีกันยุ่งเหยิงกับความไม่ชัดเจน วาเลนไทน์เหม่อลอยด้วยความสับสนกับความรู้สึกที่ไม่เคยเป็นมาก่อน อยากรู้แต่ไม่กล้าถาม ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันอย่างตัดสินใจเดินใจลอยเรื่อยเปื่อย

เอี๊ยด ! โครม!




“น็อค! ฮู้!”

ชารอฟร้องขึ้นอย่างอารมณ์ดีขณะเปิดไพ่ในมือลงบนโต๊ะพร้อมยักคิ้วกวนประสาทใส่ผู้เป็นน้อง ภีมพริษฐ์ถอนหายใจเฮือกใหญ่โยนไพ่โครมลงบนโต๊ะอย่างหงุดหงิดก่อนจะจรดปากกาเซ็นเช็คให้ไป

“กร่อยชะมัด ปกติภีมของฉันไม่ได้แพ้ง่ายขนาดนี้นี่”

ชารอฟหรี่ตาลงอย่างจับสังเกต มือหนาควักโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดูกล้องวิดีโอที่ติดไว้ในห้องแทนเมื่อผู้เล่นร่วมไม่มีอารมณ์เล่นด้วยเท่าไหร่ ร่างขาวของเด็กพยศที่ถูกเขากินจนหมดแรงหลับปุ๋ยบนเตียง ใบหน้าทรงเสน่ห์ยิ้มกริ่มเมื่อมองลำคอบางของภัทรศรัณย์ที่มีปลอกคอแขวนกระพรวนแมวที่เขายัดเยียดใส่ให้ เสียงครางหวานหูสลับกับเสียงกระพรวนกรุ๋งกริ๋งยามร่างกายบิดพล่านด้วยความปรารถนา อา...ท่านอนแมวเหมียวยั่วชะมัด เดี๋ยวลักหลับซะนี่ หึหึ แมวเหมียวมีกระพรวนแล้วก็น่าจะจับใส่ชุดแมวด้วยเลย  ชารอฟยิ้มหื่นเมื่อนึกภาพแมวเหมียวในอาณัติกลายร่างเป็นแมวร้อนสวาท หนุ่มเจ้าเสน่ห์เริ่มสนุกกับการสรรหาเรื่องมาแกล้งแหย่ให้ลูกแมวอาละวาด ก็ปฏิกิริยาหลังจากนั้นมันสนุกนี่นา ดูอย่างเมื่อคืนนี้สิ เขาเต็มอิ่มแบบสุดๆกับร่างกายที่ไหวรับแรงกระแทกกระทั้นเข้าออกจากเขา แถมเจ้าตัวยังเอาคืนด้วยการฟาดเล็บข่วนใส่แผงอกแน่นหมายให้เขาได้เจ็บตัวบ้าง น่ารักจริงๆ เหมียวน้อย

“จะพาภัทรศรัณย์ไปเมื่อไหร่”

เสียงห้วนเอ่ยขัดจังหวะญาติผู้พี่ที่กำลังนั่งยิ้มกริ่มกับความคิดบรรเจิด

“ตื่นแล้วเดี๋ยวลากตัวไปเลย”

ชารอฟเอ่ยขณะไล่สำรวจร่างกายขาวเนียนลื่นมือที่มีรอยแดงประปรายก่อนจะเงยหน้าขึ้นมายิงคำถาม

“ถามจริง ถ้าไม่ใช่น้องนี่ นายคิดจะกินเองหรือเปล่า”

“ไม่เคยอยู่ในความคิด นอกจากวาเลนไทน์”

ภีมพริษฐ์ตอบแบบไม่ต้องคิด พูดแล้วก็นิ่งไป ภาพใบหน้าใสที่พักนี้ดูแปลกกว่าปกติทำให้เขารู้สึกไม่ดีเท่าไหร่

“หึ ทาสเมีย นายเต็มอิ่มกับคนๆเดียวตั้งแต่เมื่อไหร่ ปกติภีมของฉันคบคนยากแท้ๆ ไม่นับพริมรตาก็เห็นนายมีแต่คู่ขาที่เสนอตัวมาให้ควงเล่นสนุกกันเป็นครั้งคราวไป ผู้หญิงเกรดเอสวยหยาดทั้งนั้น เห็นเงียบ ๆ นิ่ง ๆ คลาสโนว่าเสือร้ายซ่อนเล็บ แล้วนี่คิดจะถอดเล็บถอดเขี้ยวแค่เพราะเด็กผู้ชายคนเดียวนี่นะ เด็กคนนั้นมีดีอะไร”

“มากกว่าเซ็กส์ ฉันอยู่กับวาเลนไทน์แล้วสบายใจโดยที่วาเลนไทน์ไม่จำเป็นต้องพยายามอะไรมากมาย”

“โอ น้องชายของฉันต้องมนต์ลูกกวางไร้เดียงสาเข้าให้แล้ว แล้วถ้าลูกกวางแสนอารีขอร้องให้เจ้าป่าหยุดกรงเล็บที่กำลังพร่าผลาญทุกอย่างลงล่ะ นายจะปลดแอกทุกอย่างที่เริ่มมาจนถึงตอนนี้ลงหรือเปล่า”

“...”

“หึ ตอบไม่ถูกเลยสินะ”

 “วาเลนไทน์เป็นเด็กฉลาด ที่ตามใจฉันทุกอย่างก็เพราะครั้งหนึ่งเคยคิดว่าจะเสียฉันไปนี่ล่ะถึงไม่ค่อยขัดใจ แต่ตอนนี้เหมือนกวางน้อยแปลกไป ถึงไม่ได้พูดอะไร แต่นี่ล่ะที่ฉันกลัวใจ”

“ภีมของฉันดูไม่เป็นตัวของตัวเองในการตัดสินใจตั้งแต่เมื่อไหร่”

ชารอฟสัพยอกเล็กๆ ก่อนจะส่งแท็บเล็ตให้ดูข่าวบันเทิง


...ดาราสาวสวยควงไฮโซหนุ่มนักธุรกิจขึ้นคอนโดหรู ขนาดนี้ยังปากแข็งแค่คนรู้จัก...


เป็นภาพของเขาที่ขับรถไปส่งเจ้าหล่อนหน้าคอนโดเพราะอ้างว่ารถเสีย ไม่สะดวกไปแท็กซี่ แต่ดูเหมือนเนื้อข่าวจะตีประโคมกันไปใหญ่

“ข่าวนี้ดังมาช่วงหนึ่งล่ะ ตั้งแต่ก่อนนายไม่อยู่ที่ไทยล่ะมั้ง เหมือนเป็นการประกาศจองกลาย ๆ ร้ายไม่เบา วาเลนไทน์สนใจข่าวไร้สาระพวกนี้หรือเปล่า ช่วงที่นายปลีกตัวออกมาจัดการเรื่องวุ่นวายทั้งงานทั้งภัทรศรัณย์ แน่ใจว่าลูกกวางจะไม่เข้าใจผิด แล้วมาถึงตั้งแต่เมื่อคืนไม่แวะหาเมีย ได้บอกกวางน้อยหรือเปล่าว่าจะกลับเมื่อไหร่”

“...”

ภีมพริษฐ์พูดไม่ออก เขาไม่ได้บอกวาเลนไทน์เรื่องกลับก่อนกำหนด เพราะจะมาจัดการเรื่องส่งภัทรศรัณย์ลงอเวจี

“ระหว่างรอให้กวางน้อยพูดกับยืดอกแมน ๆ เดินเข้าไปคุยตรง ๆ ก่อนที่เมียจะเข้าใจผิดแบบไหนมันง่ายกว่ากันล่ะหืม กล้าเอาเขาทำเมียก็ต้องพร้อมที่จะรับผิดชอบทั้งชีวิตและความรู้สึกของอีกฝ่าย การถูกนอกใจไม่ใช่เรื่องน่าสนุก ภีมของฉันรู้ดีที่สุด บอกให้วาเลนไทน์เข้าใจจะได้รับมือกับสถานการณ์แบบนี้ได้ ไม่อย่างนั้นระหว่างที่นายปลีกตัวออกมากวางน้อยก็คงได้เข้าใจว่านายแอบมีกิ๊กแน่ๆ”

ชารอฟตรงประเด็นไม่อ้อมค้อม

“ภัทรศรัณย์ไว้เป็นหน้าที่ฉัน กลับไปหากวางน้อยได้แล้ว ระวังเหอะ เมียมีงานทำแล้วมีคนมาจีบ ภีมของฉันได้หนาวสันหลังแน่”

ชารอฟข่มขู่เล็กๆ และก็ได้ผลเมื่อคนมีศักดิ์เป็นน้องทำหน้าบูดลุกจากเก้าอี้ทันที

 “เฮ้ จะไม่ดูฉันฟัดแมวหน่อยหรือ ภัทรศรัณย์คงช็อกน่าดู”

“เอาสิ”

สองหนุ่มยิ้มร้ายให้กัน ร่างสูงใหญ่สองร่างลุกจากเก้าอี้ริมระเบียงตรงเข้าไปที่ห้องนอน ภีมพริษฐ์ยืนกอดอกมองอยู่ตรงประตูปล่อยให้ชารอฟขึ้นเตียงไปซุกไซ้ซอกคอขาว เสียงกระพรวนที่คอสั่นกรุ๋งกริ๋งตามการขยับของปลอกคอ ภัทรศรัณย์ลืมตาพรึ่บออกผลักผู้คุกคามออกจากตัว กายบางยันตัวขึ้นอย่างรวดร้าวก่อนดวงตาสวยจะเบิกขึ้นอย่างตกตะลึงเมื่อหันไปเจอคนที่ยืนอยู่ตรงประตู

“คุณภีม!”

“ตามสบายนะพี่ชาย ฉันกลับไปฟัดเมียฉันดีกว่า”

 ภีมพริษฐ์สบตากับคนบนเตียงสายตาเย็นชาก่อนจะหันไปบอกลาญาติผู้พี่ ทิ้งให้ภัทรศรัณย์มองตามด้วยท่าทีลนลาน

“มะ หมายความว่าไง คุณภีม นี่คุณรู้จักกัน”

ภัทรศรัณย์ตกใจกับคำพูดของเขา สมองประมวลผลด้วยความงุนงงแต่แทนที่จะได้รับตอบจากภีมพริษฐ์ ร่างโปร่งกลับถูกชารอฟกดลงจมเตียง

“หมอนั่นยกนายให้ฉันเป็นของเล่น ตอบแทนที่ทำให้ “พ่อ”ของพวกนายสองคนพี่น้องล่มจมในพริบตา”

“อะไรนะ!”



   มือหนาเคาะนิ้วลงบนพวงมาลัยขณะรถติดไฟแดง ในใจก็คิดหาคำอธิบายกับคนรักเรื่องกลับก่อนโดยไม่ได้บอก แล้วยังข่าวที่ประโคมผ่านสื่อนั่นอีก ไม่รู้กวางน้อยจะหวั่นไหวแค่ไหน

เอี๊ยด! โครม!

เสียงอุบัติเหตุตรงหน้าดึงความสนใจจากชายหนุ่ม ภีมพริษฐ์หยุดรถลงไปดูเผื่อจะช่วยอะไรได้บ้าง ภาพตรงหน้าตรึงร่างกายสูงใหญ่นิ่งจังงัง เย็นเฉียบไปทั้งตัวเหมือนถูกแช่แข็ง ก่อนจะรีบถลาไปยังร่างจมกองเลือด

“วาเลนไทน์!”


 :katai5: :hao7:

เอาแล้วๆ ภีม เจอบทลงโทษล่ะนะ
 

หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 24-07-2015 18:34:24
กรี๊ดดดดดดดดดดเเ อย่าความจำเสื่อมนะน้องไทน์ แม่ใจบ่ดี!!!!!! :sad4:
อิตาโง่เง่าภีม กลับบ้านทำไมไม่ไปหาเมียหะ!!!!!  :z6:
ชั้นจะเอาน้องไทน์ไปซ่อนไม่ให้แกหาเจอ อ๊ากกกกกกกก :m31:
รอตอนต่อไปปปป มาไวๆเถอะสาธุ!!!!!
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: me12inzy ที่ 24-07-2015 18:45:21
อ๊ายยย น้องไทน์จะเป็นอะไรมั้ย :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 24-07-2015 20:06:28
สงสารน้องไทน์ โดนทั้งขึ้นทั้งล่อง เง้อออออออ


ขอบคุณคนเขียนที่มาต่อค่ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 24-07-2015 20:50:06
ตอนต่อไปรีบมาโหน่ยยยยยยยย~
ใจอิชั้นจะขาดรอนๆแล้วเจ้าค่ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 24-07-2015 21:16:38
สงสารไทน์
สมน้ำหน้าแกจริงๆภีม ถ้าไทน์เป็นอะไรก็เพราะนาย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 24-07-2015 22:51:01
ต้องให้พี่ชายอย่างชารอฟมาเตือนซะได้ แต่ก็คงไม่ทันแล้วล่ะภีมเอ๊ย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Mynun ที่ 24-07-2015 23:10:55
เบื่อพระเอกเรื่องนี้บอกเลย แค้นอย่างกับเด็กๆดึงคนไม่เกี่ยวข้องมารับการกระทำทั้งๆที่ไม่รู้เรื่อง
มีสมองสักแต่ใช่คิดไม่เป็นสินะคุณภีม จริงๆให้ไทน์หายไปไหนไกลสักทีเถอะคะ หรือไม่ต้องตื่นมาเลยก็ได้
ดูดิว่ามันจะคิดได้หรือเปล่า หรือโง่งมกับความแค้นต่อไป :mew5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 24-07-2015 23:32:58
ทำอะไรไม่คิดถึงใจคนรักนะ
งานนี้ถ้าไทน์จะขอเลิกก็ไม่แปลกล่ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 25-07-2015 01:40:34
เอาไว้สมน้ำหน้าอีภีมทีหลัง :katai1: ตอนนี้น้องไทน์เป็นยังไงบ้าง :z3:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 25-07-2015 04:02:57
เบื่อภีมอะ :katai1: ยังไม่เข็ดหลาบ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 25-07-2015 07:31:49
บทลงโทษของภีมเริ่มต้นแหละ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: chaichan ที่ 25-07-2015 12:24:24
จะเป็นยังไงต่อเนี่ย o18
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 25-07-2015 21:47:50
วาเลนไทน์จะเป็นอะไรไหมนะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 26-07-2015 01:54:24
ไทน์เจ็บมาตลอด มาตั้งแต่ต้น   :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: saotome ที่ 26-07-2015 09:44:02
ภีมเอ๋ย ผลจากการกระทำที่ไม่คิดให้ดี
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 26-07-2015 21:07:33
เฮ้อ ต้องให้เจ็บกันก่อนใช่ไหม ถึงจะคิดได้
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 27-07-2015 05:39:00
ไทน์จะเป็นอะไรมากไหมเนี่ยยยยย
นายต้องรับผิดชอบเลยนะภีม ทำเรื่องให้กวางน้อยไม่สบายใจจะเป็นเรื่องขึ้นมา
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 27-07-2015 15:12:31
อยากอ่านเรื่องของชารอฟกับภัทรศรัณแล้วสิเนี่ย อิอิ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: vamo ที่ 28-07-2015 18:34:18
วะ..วะ่..วาเลนไทน์ลูกแม่
..อย่าเปนไรนะลูก
 :o12: :o12: :o12: :o12:


อ้ายยย..ภีม
ถ้าลูกวาเลนไทน์เปนไร...
ภีมช่ำแน่...สมน้ำหน้า..เชอะ
 :z6: :z6: :z6: :z6:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 30-07-2015 19:55:30
 :o12: :o12: :o12: :o12:

รออ่านต่อนะครับ  :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: aimjungna ที่ 31-07-2015 07:09:10
เพิ่งเข้ามาอ่านคะ ไม่รู้ว่าพลาดเรื่องนี้ไปได้ยังไง สงสารวาเลนไทคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ ๆ *0*
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน29#(P.15)(24/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: leefever ที่ 31-07-2015 11:18:25
ภีมเจอบทลงโทษ แต่ไทน์ก้เจ็บตัวอยู่ดี  ยังไงก้เอาคืนภีมหนักๆเลยนะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน30#(P.16)(01/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 01-08-2015 15:17:06
Passion30
[/b]


   ร่างไม่ได้สติชุ่มโชกไปด้วยรอยเลือดแดงฉานของวาเลนไทน์ถูกเข็นเข้าไปยังห้องฉุกเฉิน ภีมพริษฐ์พยายามเรียกสติคนรักตลอดเวลาด้วยความหวาดกลัวจับใจ เหมือนจู่ ๆ หัวใจก็ถูกกระชากออกจากอกนับจากเห็นร่างของคนรักปะทะเข้ากับโครงเหล็กสี่ล้อที่แล่นมาบนถนนต่อหน้าต่อตา เขาตาค้างมองด้วยความตกตะลึงก่อนจะรีบถลาเข้าไปกอดประคองร่างตรงหน้า
   เป็นเพราะเขา เขาเองทั้งหมดที่ผิด แม้จะขอโทษสักกี่ล้านครั้งมันก็ไม่สาสมกับที่วาเลนไทน์ต้องเสียใจ

“ไทน์ ฉันขอโทษ อย่าเป็นอะไรนะ” เขาอ้อนวอนคนที่ยังนอนนิ่ง

“ญาติรอด้านนอกนะคะ”

พยาบาลห้องฉุกเฉินบอกก่อนจะปิดประตูลง ภีมพริษฐ์ถอยแข้งขาอ่อนแรงออกมาทิ้งตัวทรุดลงบนเก้าอี้เหม่อลอยเหมือนไร้สติ ดวงตาทั้งคู่แข็งค้างแดงก่ำ เขาจำแววตาท่าทางของวาเลนไทน์ได้ดีก่อนที่คนรักจะผลุนผลันออกไปนอกถนนจนถูกรถชน

“กวางน้อย...ลูกกวาง อย่าเป็นอะไรไปนะ”

เขาพูดเหมือนละเมอ ชัยชนะที่ผลักภัทรศรัณย์ขุมลงอเวจีให้ตายทั้งเป็นโดยมีเขายืนมองความย่อยยับอย่างสะใจที่ปากหลุมเหว ใครจะนึกว่าแค่ความชะล่าใจเพียงนิดจำพาให้มารหัวขนอย่างมันเอื้อมมือมากระชากเขาตกลงไปกับมันด้วย และยิ่งหนักหน่วงกว่าเมื่อเปลวไฟริษยาที่เขาเป็นคนสุมมันให้ภัทรศรัณย์เองกับมือมันจะกลับมาแผดเผาวาเลนไทน์ เขาต้องการให้ใครบางคนเจ็บปวดที่เห็นลูกรักกลายเป็นเพียงของเล่นแต่เขาเองกลับต้องได้รับผลนั้นเช่นกันอย่างไม่คาดคิด

ร่างกายแข็งแกร่งและหัวใจที่ถูกหล่อหลอมมาให้เยือกเย็นมองเห็นความเป็นความตายได้อย่างเฉยเมย หากไม่เจอวาเลนไทน์ เขาคงสนุกกับการทรมานครอบครัวใหม่ของพ่อ นังผู้หญิงเมียน้อยสารเลวที่จะถูกมัดและลากติดไปกับอูฐบนทะเลทรายร้อน ๆ ก่อนจะสมนาคุณให้มันได้สนุกสมกับความร่านกับนักโทษเดนตาย ลูกชายของมันเขาจะเมตตาควักลูกตาออกสักข้างก่อนจะถีบส่งมันไปเป็นคนงานในเหมืองถูกทรมานเหมือนสัตว์ตัวหนึ่ง ส่วนคนที่ทำให้เขาได้เกิด เขาจะส่งไปให้ตาได้ลงมือด้วยตัวเองกับคนที่กล้าทำร้ายลูกสาวของตา ทุกอย่างถูกวางไว้แต่แรกฉลองในวันแต่งงานของเขาแม้แต่พริมรตาก็ไม่เคยรู้ หล่อนรับรู้เพียงด้านเดียวของมหาเศรษฐีหนุ่มหล่อเจ้าของบ่อน้ำมันและเหมืองเพชร แต่กระนั้นหล่อนก็ยังแอบตาวาวให้ชารอฟ หนุ่มหล่อคลาสโนว่าที่มีธุรกิจเครือโรงแรมและคาสิโนรวมถึงเรือสำราญสุดหรูหราและเหมืองทองมั่งคั่ง หล่อนคิดจับปลาสองมือแต่ชารอฟไม่ใช่คนที่ใครคิดจะจับได้ง่าย ๆ เขาให้อภัยกับใบหน้าที่ละม้ายมารดาแต่หล่อนก็ยังกล้ากระตุกหนวด เป็นผลให้วาเลนไทน์ได้ก้าวเข้ามา

ลูกกวางตัวน้อยที่ไม่ได้มีอำนาจอันน่ากริ่งเกรงอันใดแต่สามารถทำให้เจ้าป่าก้าวลงจากบัลลังก์ราชาเพื่อเชยชมด้วยความเสน่หา กวางน้อยรู้ว่าเขาโหดร้ายและเด็ดขาด ความแค้นที่หล่อหลอมให้เขาเป็นเขาในทุกวันนี้ไม่มีวันลบล้างหากพวกมันไม่พบจุดจบอย่างสาสม ด้านหนึ่งถูกสอนให้เหี้ยมโหด อีกด้านยังมีส่วนดีที่ถูกปลูกฝังไว้ก่อนหน้าที่ความเลวร้ายจะครอบงำ เขากลายเป็นคนสองบุคลิกที่โหดเหี้ยมเด็ดเดี่ยวและโดดเดี่ยวในคน ๆ เดียว เขารักพริมรตาเพียงส่วนหนึ่งเพราะหล่อนเอาใจได้ถูกจุดในส่วนที่เขาโหยหาและหล่อนก็คือคนที่ตอกย้ำบาดแผลที่ฉุดความแค้นให้ปะทุ แต่นั่นไม่ใช่วาเลนไทน์

กวางน้อยทำให้เขาหลุดความเป็นตัวเองที่เคยคอนโทลได้เสมอมา เขาได้เรียนรู้ความสุขของการได้รักและกลัวการสูญเสียคนที่ให้ความสุขแก่เขา

“กวางน้อยเป็นไงบ้าง”

ชารอฟขับรถตามมาทีหลัง ข้างกายคือเลือดชั่ว ๆ ที่เขาเกลียดชัง ภัทรศรัณย์มองเขาด้วยแววตารู้สึกผิดระคนเจ็บปวด

“ยังไม่รู้อาการ” เขาตอบสั้น ๆ ขณะหันหน้าไปที่ประตูห้องฉุกเฉิน

“ชารอฟบอกว่า คุณคือ...พี่ชายของผม”

ภัทรศรัณย์เอ่ยเสียงสั่นพร่า ก่อนร่างทั้งร่างจะล้มโครมกระแทกลงพื้นจากแรงฝ่ามือที่หวดเข้าเต็มแก้มขาว แววตาของคนทำวาวโรจน์ ทั้งเคียดแค้นและชิงชังรังเกียจ

“อย่ามาเรียกฉันว่าพี่ ตระกูลฉันไม่เคยอยากนับญาติกับลูกผู้หญิงหากินผ่านเดนมาไม่รู้เท่าไหร่ ถ้าวาเลนไทน์เป็นอะไรไป แกเตรียมตัวเป็นอาหารจระเข้ได้เลย แม่ชั่ว ๆ ของแกป่านนี้คงสนุกอยู่กับอูฐที่ทะเลทรายแล้วล่ะ ส่วนพ่อแก ตาของฉันจะเป็นคนจัดการเอง”

เขาเอ่ยเสียงเหี้ยมชนิดคนฟังเย็นวาบทั่วไขสันหลัง

“คะ คุณทำอะไรแม่ผม แล้วพ่อ พ่อของคุณเหมือนกันนะ”

ภัทรศรัณย์ละล่ำละลักถามทั้งเลือดกบปาก

“คนที่ทำให้เกิดแต่ไม่เคยดูดำดูดีน่ะหรือ แล้วเมียน้อยที่หวังเกาะผู้ชายรวย โดยไม่สนว่าเขาจะมีครอบครัวแล้วหรือเปล่า จุดจบมันก็ต้องแบบนั้นไม่ใช่หรือไง หึ ฉันเหี้ยมได้อย่างที่พวกแกต้องการดีไหม ฉันเคยดี เคยมีครอบครัวอบอุ่นมีความสุข แต่เพราะพวกแกมาพรากมันไป วันนี้ฉันจะสนองคืนให้อย่างสาสม มันแย่ตรงที่วาเลนไทน์ดันมีคนอย่างแกเป็นเพื่อนนี่ล่ะ แต่นั่นไม่ใช่ปัญหา”

ตาคมวาวโรจน์ซับไปด้วยเพลิงแค้นโหมจ้องอาฆาตบ่งบอกว่าพี่ชายต่างมารดาเก็บสุมความคั่งแค้นนี้มาเนิ่นนานจนความแค้นนั้นหล่อหลอมตัวตนให้เป็นเขาอย่างที่เห็น ภีมพริษฐ์รักและดีกับวาเลนไทน์แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะดีกับทุกคน เขาแค่เว้นวาเลนไทน์ไว้ก็แค่นั้น

“ผมขอโทษแทนแม่สำหรับทุกอย่าง และยินดีจะชดใช้ให้คุณ”

“แกได้ชดใช้แน่ ชารอฟเอามันไสหัวไปที่ไหนก็ไปให้พ้นตา ดื้อด้านนักก็จับยิงไม่ต้องให้ถึงตายแล้วก็โยนลงทะเลไปซะ”

เขาสั่งเดือดดาลเด็ดขาดอย่างเลือดผู้นำ  ชีวิตที่จะต้องถูกสังเวยหากคนที่เขาวางหัวใจไว้หมดลมหายใจลง ฆ่าให้ตายแต่ทีแรกก็ไม่ต้องเสียเวลาลงไปเกลือกกลั้ว แต่มันจะสบายเกินไปหน่อย ถึงต้องสงเคราะห์เก็บไว้ทรมานเล่น แล้วก็ผิดแผนจนได้เมื่อวาเลนไทน์ดันเข้ามาล่วงรู้เข้าจนได้...แบบเข้าใจผิด ๆ

ร่างของภัทรศรัณย์ถูกพาออกไปแม้อยากขัดขืนแต่เหตุผลใช้ไม่ได้กับปลายกระบอกปืน ชารอฟไม่ให้เขาได้ทำตามใจแม้แต่การรอเจอเพื่อนรัก



โมงยามยาวนานที่รอคอย ภีมพริษฐ์ใจจดจ่อรอคำตอบจากหลังประตูบานที่ปิดสนิท เขารู้ว่าตัวเองไม่ใช่คนดีสักเท่าไหร่ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่คิดปล่อยวาเลนไทน์ไป ยิ่งคิดฟุ้งซ่านกลัววาเลนไทน์จะไปจากกัน

 “ไม่ว่าจะยังไง ต่อให้ต้องล่ามโซ่ ฉันก็จะไม่ยอมสูญเสียกวางตัวนี้ให้ใคร”

ในยามที่ใจร้อนรน เวลากลับผ่านไปเชื่องช้าราวกับชั่วกัปชั่วกัลป์ ภีมพริษฐ์จมจ่อในภวังค์รอคอยด้วยความกระวนกระวายแกมทรมาน ยิ่งคิดยิ่งรู้สึกผิด กวางน้อยของเขาก็คงจะตั้งหน้าตั้งตารอเขาเช่นนี้เหมือนกัน วาเลนไทน์ผู้แสนดีเสมอ คราบโลหิตคนรักที่ติดอยู่กับเสื้อบ่งบอกถึงความเจ็บปวดทั้งร่างกายและจิตใจที่วาเลนไทน์ได้รับ ดวงตาคมร้อนผ่าว ความหวาดกลัวเกาะกุมในใจจนเจ็บหนึบ

“อย่าเป็นอะไรนะกวางน้อย”

มือใหญ่ล้วงลงไปในกระเป๋าหยิบกล่องกำมะหยี่ขึ้นมาเปิดออก แหวนวงสวยที่สั่งทำขึ้นเป็นพิเศษสำหรับขอวาเลนไทน์แต่งงาน กวางน้อยเคยบอกว่ากลัวจะสูญเสียเขาอย่างไม่ตั้งตัวอย่างคราวนั้น อยากบอกเหลือเกินว่าตอนนี้เขาเองก็กลัวเหลือเกิน

ผลัวะ

เสียงประตูห้องฉุกเฉินเปิดออกพร้อมแพทย์ผู้ทำการรักษาเดินออกมา ภีมพริษฐ์รีบผลุนผลันลุกขึ้นไปถามอาการ

“วาเลนไทน์เป็นยังไงบ้างครับหมอ”

“คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วครับ เพียงแต่สมองได้รับความกระทบกระเทือนอย่างรุนแรง หมอตอบไม่ได้ว่าคนไข้จะฟื้นเมื่อไหร่ เดี๋ยวเราจะย้ายคนไข้ไปที่ห้องพิเศษนะครับ”

ภีมพริษฐ์นิ่งงันไปกับการแจ้งผลอาการ ร่างสูงใหญ่มองร่างที่ปิดเปลือกตาสนิทถูกเข็นออกมาจากห้องด้วยความใจหาย บาดแผลตามร่างกายยิ่งตอกย้ำความรู้สึกผิด ทั้งที่เวลานี้เขาและคนรักน่าจะได้นั่งดินเนอร์ในบรรยากาศโรแมนติกด้วยกัน พร้อมกับเขาที่ขอวาเลนไทน์แต่งงาน พรุ่งนี้ทั้งคู่จะไปพบพ่อแม่ของคนรัก และเมื่อเรียบร้อยเขาจะพาวาเลนไทน์ไปจดทะเบียนสมรสกันที่อเมริกา กวางน้อยจะมีสิทธิ์ในตัวของเขาทุกอย่าง แต่ทุกอย่างกลับตาลปัตรเพียงเสี้ยววินาที

ใบหน้าคมซบลงบนมือบางของคนนอนนิ่งไม่ไหวติง ยามปกติเขาชอบมืออุ่นที่ลูบศีรษะเวลาหนุนตัก มือของกวางน้อยทั้งอุ่นและอ่อนโยน สายตาที่มองกันบอกความเชื่อมั่นและศรัทธาเต็มเปี่ยม รอยยิ้มอ่อนช่วยละลายความเครียดและความเหนื่อยล้าจากการทำงานเวลาได้กลับมาหนุนตักเมียรัก ลูกกวางไม่เหมือนคนอื่น ไม่เคยเรียกร้องของแบรนด์เนมหรูหรา ไม่เคยต้องให้พาไปกินอาหารแพง ๆ ตรงกันข้าม วาเลนไทน์กลับพาเขาไปหาแหล่งของถูก คุณภาพดี อาหารอร่อยข้างทางที่รสชาติดีอย่างไม่น่าเชื่อ รอยยิ้มอบอุ่นที่ช่วยชโลมความโดดเดี่ยวในใจ ตอนนี้สิ่งที่เขาอยากได้ที่สุด คือ รอยยิ้มของวาเลนไทน์ เขาโน้มลงจูบปากนุ่มอย่างลุแก่โทษ

“ขอโทษวาเลนไทน์ จะไม่มีอีกแล้ว ที่จะปล่อยให้กวางน้อยต้องรออย่างโดดเดี่ยว ฟื้นขึ้นมานะครับคนดี ได้โปรด”

น้ำตาหยดหนึ่งร่วงเผาะ ชัยชนะที่ได้เทียบไม่ได้สักนิดกับการสูญเสียช่วงเวลาดี ๆ กับคนรักไป

“กวางน้อย ลูกกวางของฉันหลงทางอยู่ที่ไหน กลับมาเถอะ ได้โปรด”

เขาจูบหน้าผากมนด้วยความโหยหา มือหนากุมมือบางของคนไม่ได้สติ ถ้าปกติวาเลนไทน์จะกุมมือเขาตอบและยิ้มให้เสมอ มันทำให้ราชสีห์ย่ามใจยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มกวางก่อนจะทิ้งศีรษะปุลงหนุนตัก

เขาไม่เคยละทิ้งความแค้น แม้จะมีความรักที่มีความสุข แต่พอคนรักกลายเป็นแบบนี้เขากลับนึกเสียดายเวลาที่ควรจะใช้อยู่ร่วมกัน

แอ๊ด

เสียงประตูเปิดออกบ่งบอกถึงการมีผู้มาเยือน ภีมพริษฐ์หันไปมองผู้ที่เข้ามาเยี่ยม ใบหน้าเศร้าโหยหาเป็นเป็นมึนตึงสบตากับเขานิ่ง

“ภีม ภีมทำอะไรน้อง”

ภคพงษ์เอ่ยถามเสียงสั่น หากแต่สายตาที่มองสบมากลับเตือนกลาย ๆ ว่าเขาสำคัญลูกชายของตัวเองผิดไป

“ก็แค่ให้ไปขายตัวใช้หนี้ กำพืดเก่าแม่มันก็แบบนั้นไม่ใช่หรือไง เพิ่งจะอัปเกรดตัวเองได้ก็ตอนแย่งผู้ชายที่มีครอบครัวแล้วได้นี่ จะไม่ทำก็ได้ แต่คืนเงินมาให้หมดรวมดอกเบี้ยด้วย ดอกเบี้ยแต่ละวันมันมีปัญหาจ่ายให้หรือเปล่า ขึ้นเตียงกับญาติฉันถือว่าเป็นเกียรติแค่ไหน หมอนั่นคัดแต่ผู้หญิงเกรดเอ เรื่องราคาไม่เกี่ยง แต่ลูกคุณนี่ เหลือคัดด้วยซ้ำ ชารอฟไม่ชอบผู้ชายเท่าไหร่ แค่จำใจกระเดือกลงไปให้ก็นับว่าบุญแค่ไหน”

“ภีม!”

ภคพงษ์ปากสั่นกับคำพูดเชือดเฉือนของบุตรชายกับอดีตภรรยา เด็กชายภีมพริษฐ์ที่เคยอ่อนโยน ปกป้องดูแลน้องน้อย และถือเอาเขาเป็นฮีโร่คนนั้นไม่มีอีกต่อไป ลูกไม่เหลือความรักและความนับถืออะไรให้ มีเพียงความโกรธแค้นที่ผลักดันให้ขึ้นกุมอำนาจและกลับมาเอาคืนคนที่เคยทำร้าย

“แต่ภัทรไม่รู้เรื่องอะไรด้วย”

“ก็มันไม่ใช่หรือ ที่ผู้หญิงคนนั้นเอามาเป็นข้อต่อรองให้คุณเลิกรากับแม่ผมน่ะ ไปโม้อะไรไว้บ้าง แม่นั่นถึงคิดว่าคุณรวยนักหนาขนาดอยากแย่งชิงจนปล่อยตัวให้ป่อง ลงทุนขนาดส่งวีดีโอกับรูปอุบาทว์ ๆ มาทำลายความสุขของแม่ผม ดีนะที่ตาฉลาดรู้ทันคนแบบคุณ ถึงไม่ให้แม่บอกว่าเรามีธุรกิจอะไร แต่เงินของแม่ผมที่คอยสนับสนุนอยู่ข้างหลังมันก็ไม่น้อย หัวโขนของคุณถึงได้สวยงามจนล่อตาล่อใจผู้หญิงไร้ยางอายได้ ตอนลำบากแม่ผมไม่เคยทิ้งคุณ แต่พอลืมตาอ้าปากมีเงินขึ้นมาหน่อย หางก็โผล่ เที่ยวมีเมียน้อยจนครอบครัวพังก็ยังไม่สำนึก”

ภีมพริษฐ์บริภาษถากถางรุนแรง เขายังจำได้ดีว่าตาตัดหางปล่อยวัดแม่ที่อยากแต่งงานกับพ่อ แต่พอเกิดเรื่องท่านกลับเป็นคนแรกที่ส่งเครื่องบินส่วนตัวบินตรงจากอังกฤษมารับลูกสาวและหลาน ๆ กลับบ้านโดยไม่ถามอะไรสักคำ ตากอดแม่ที่เศร้าโศกของเขาด้วยสีหน้าเรียบเฉยไม่แสดงออก ดวงตาที่ผ่านโลกมาอย่างโชกโชนเก็บงำทุกอย่างเอาไว้ข้างใน และจุดเริ่มของการแก้แค้นก็เริ่มขึ้นอย่างช้า ๆ จากการรดความแค้นลงในตัวหลานชายทีละน้อย เฝ้ารอคอยทุกอย่างอย่างใจเย็นเหมือนราชสีห์ซุ่มรอโจมตีเหยื่อ จนภีมพริษฐ์เติบโตขึ้นอย่างแข็งแกร่ง

“พ่อขอโทษ แต่ปล่อยภัทรเถอะนะภีม โกรธแค้นอะไรก็มาลงกับพ่อ อย่าทำภัทรเลย” ภคพงษ์อุทธรณ์อย่างสำนึกผิด

“ความสุขของคุณคือมันสินะ งั้นผมจะทำให้มันคาวอย่างที่สุด เป็นไอ้ตัวชั้นต่ำบัดซบนอนกับคนไม่ซ้ำหน้าจนตายห่าไปเลยเหมือนกำพืดเลว ๆ ของมัน คืนนี้เนื้อสดที่ชื่อภัทรศรัณย์จะถูกนำออกมาเป็นบริการเสริมสำหรับคนชนะพนัน ภาวนาให้ญาติของผมชนะก็แล้วกัน อยากจะรู้นักว่าน้ำหน้าอย่างนั้นจะเรียกเงินเข้าบ่อนได้สักแค่ไหน”

“ภีม...” ภคพงษ์แทบทรุดเมื่อได้ยิน

“ให้พ่อคุกเข่า หรือกราบขอโทษก็ได้ แต่อย่าทำน้อง หากลูกอยากให้พ่อชดใช้ เอาชีวิตของพ่อไปก็ได้ เดี๋ยวนี้พ่อก็ยินดีให้”

ภคพงษ์ทำท่าจะคุกเข่า แต่ช้ากว่าภีมพริษฐ์ที่ส่งสัญญาณให้ลูกน้องหิ้วปีกร่างอ่อนแรงลากออกมาข้างนอกห้องและห้ามย่างกรายเข้าไปให้นายรำคาญ ภคพงษ์มองบานประตูที่ข้างในมีลูกชายที่ไม่ยอมรับคำขอโทษจากเขา ผู้ทำให้เกิดได้แต่เดินคอตกจากไปอย่างจนหนทาง ไม่รู้จะไปขอความช่วยเหลือได้ที่ไหน บริษัทของภีมพริษฐ์เข้ามาเทคโอเวอร์ยึดบริษัทของเขาพร้อมปรับเปลี่ยนกลยุทธ์ในการบริหารใหม่ทั้งหมด ภคพงษ์ในสภาพสิ้นเนื้อประดาตัวพอมีคนรู้จักบ้างจึงได้ทำงานในบริษัทของเพื่อน แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่สามารถช่วยเหลือลูกชายอีกคนได้ เมื่ออำนาจของภีมพริษฐ์ที่เสริมทัพด้านหลังด้วยมาเฟียหนุ่มเจ้าของธุรกิจที่ล่อเขาลงกับดัก สองขั้วอำนาจแข็งแกร่งที่ผนึกกำลังกันเป็นที่น่าเกรงขามเกินจะต่อกร ภคพงษ์มองไม่เห็นคนที่จะช่วยเหลือภัทรศรัณย์ได้เลย ใครกันที่จะโน้มน้าวหัวใจเคียดแค้นของภีมพริษฐ์ให้อ่อนลงได้

“โซเฟีย ผมขอโทษสำหรับทุกอย่าง ทุกการลงทัณฑ์ผมยินดีรับไว้ทั้งหมด ได้โปรดละเว้นลูกภัทรของผม”

เขาครวญหาภรรยาเก่า ผู้หญิงแสนงดงามที่ต้องหอบความเจ็บช้ำผิดหวังกลับไปเพราะความไม่รู้จักพอ ตอนนั้นภคพงษ์คิดไม่ได้ เขาลุ่มหลงกับรสชาติจัดจ้านกร้านโลกแบบเจนสนามของอวภาส์ สุดสวิงกันสุดเหวี่ยงไม่ได้สนใจลูกกับภรรยาที่รอกินข้าวอยู่บ้าน โซเฟียอดทนกับเขาอย่างที่สุดเพื่อครอบครัว พูดแก้ตัวแทนให้ยามที่ลูกถามหาเขานั่นยิ่งทำให้เขาย่ามใจและเตลิดจนถึงขั้นพาผู้หญิงคนใหม่เข้าบ้านด้วยความลุ่มหลงมัวเมา โซเฟียเจ็บช้ำทนไม่ไหวจนขอหย่าและพาลูกกลับประเทศ เขาสนุกกับคนใหม่ ออกเที่ยวราตรีกันทุกค่ำคืน ตอนนั้นบริษัทของเขากำลังไปได้สวยจากเงินสนับสนุนเบื้องหลังของภรรยา หล่อนบอกเขาเพียงว่าครอบครัวที่อังกฤษพอมีฐานะบ้าง เขาไม่รู้อะไรมากกว่านั้น และปล่อยโซเฟียไปเมื่อปีกกล้าพอ และตอนนี้ผลทุกอย่างกำลังย้อนกลับมาหาเขา ลากทุกคนที่เกี่ยวข้องลงขุมอเวจีด้วยกันทั้งหมด!

บรรดาเพื่อน ๆ ของวาเลนไทน์ต่างยกโขยงพากันมาเยี่ยมเมื่อรู้ข่าว ภีมพริษฐ์ปล่อยพวกนั้นคุยกันข้างในก่อนตัวเขาจะออกมานั่งที่ระเบียงด้านนอก สายตามองเหม่อเหมือนชีวิตไร้จุดหมาย ไร้กำลังใจให้ลืมตาตื่นขึ้นมาในแต่ละวัน ทุกอย่างที่ทำ กิจการมากมายที่กุมไว้ในกำมือไม่รู้ทำไปเพื่ออะไร อยากปล่อยวางทุกอย่างลงและใช้ชีวิตกับลูกกวางอย่างสงบ

เหนื่อยเต็มทีกับความแค้นที่บ่มเป็นหนองในใจมาช้านาน

เขา...อยากตื่นขึ้นมาเจอรอยยิ้มของวาเลนไทน์

ได้แต่หวังว่าปาฏิหาริย์จะพาลูกกวางของเขากลับมาโดยเร็ว เหมือนชีวิตต้องคำสาป วางหัวใจไว้ที่ใดก็มักถูกพราก เหลือไว้ต่างหน้าเพียงร่างกาย ภีมพริษฐ์เจ็บหนึบในอก แม่ที่กลายเป็นเจ้าหญิงนิทราแล้วยังมาคนรักที่บอกไม่ได้ว่าจะฟื้นขึ้นมาเมื่อไหร่ ขอบตาร้อนผ่าวมองออกไปยังเวิ้งฟ้าแสนไกล

อยู่ที่ไหนนะ ทั้งแม่ ทั้งกวางน้อย

เหล่าผองเพื่อนของวาเลนไทน์พากันกลับเมื่อควรแก่เวลา เฝือกที่แขนมีรอยปากกาเขียนข้อความต่าง ๆ จากเพื่อน ๆ ทิ้งไว้เป็นอนุสรณ์ โพสต์อิทแผ่นเล็กแปะไว้ที่หัวเตียงหลายแผ่นเป็นข้อความให้กำลังใจ รวมถึงรูปถ่ายจากกล้องโพลารอยด์ถ่ายรูปคนป่วยและเพื่อน ๆ ที่มาเยี่ยมแปะไว้พร้อมข้อความบ่งบอกว่าพวกเขาไม่ทิ้งกัน ภีมพริษฐ์ยิ้มบางกับมิตรภาพ เขาไม่ค่อยมีเพื่อนสนิทกันแบบนี้เท่าไหร่ โลกหลากสีสันของวาเลนไทน์กับโลกสีเทาหม่นของเขาแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง

Tru Tru Tru

“ฮัลโล คุณแม่กับคุณพ่อมาถึงแล้วหรือครับ”

“คุณภีม แม่กับพ่อแล้วก็ริสามาถึงสนามบินแล้วนะคะ ตอนนี้กำลังนั่งรถตู้ไปที่โรงพยาบาล อีกไม่นานน่าจะถึง”

“ครับผม เมื่อกี้เพื่อน ๆ ของไทน์ก็เพิ่งกลับไป”

“จ๊ะ งั้นเดี๋ยวถึงแล้วค่อยคุยกันนะคะ”

มารดาของวาเลนไทน์วางสายไปก่อน ภีมพริษฐ์กุมมือบางด้วยความรู้สึกผิด ละอายใจที่ไม่สามารถดูแลแก้วตาดวงใจของครอบครัววาเลนไทน์ได้ อีกทั้งบิดากับมารดาของวาเลนไทน์พอทราบข่าวพวกเขาก็ไม่เอ่ยโทษตีโพยตีพายกับเขาแม้แต่น้อย กวางน้อยของเขาเติบโตมากับครอบครัวอบอุ่นแบบนี้สินะ จิตใจและการนึกคิดถึงแสดงออกในแง่ที่ดี ภีมพริษฐ์จูบหน้าผากมนด้วยความคิดถึงอย่างสุดซึ้ง

“เดี๋ยวพ่อกับแม่แล้วพี่ริสาจะมาเยี่ยมแล้วนะลูกกวาง ตื่นขึ้นมาหน่อยได้ไหม”

เขาจูบมือซีดอ้อนวอนอย่างหมดแรง ธุรกิจกำลังไปได้ดี คนภายนอกต่างชื่นชมในความสามารถของเขา นิตยสารต่าง ๆ ต่างโทรมาขอสัมภาษณ์ผ่านเลขาฯของเขา แต่ภีมพริษฐ์กลับหมดแรงใจเสียดื้อ ๆ ท่ามกลางความทุกข์ทนทรมานและเหน็บหนาวเขาหวังให้คนรักลืมตาขึ้นมาโอบกอดเขาให้หลุดพ้นจากความทุกข์ระทมนี้เสียที

แอ๊ด

ประตูห้องเปิดออกพร้อมการก้าวเข้ามาของผู้มาเยือน โสมเตียรถ์ มัทนา ไอริสา ต่างมองไปยังคนป่วยบนเตียง ข้างกายคือเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาที่กำลังกุมมือวาเลนไทน์เอาไว้ ไหล่กว้างผึ่งผายที่เคยสง่างามตกลู่อย่างเหนื่อยอ่อน ภีมพริษฐ์สบตากับทั้งสามพลางผุดลุกขึ้นยกมือกระพุ่มไหว้ทักทายผู้มาเยือน

“คุณพ่อคุณแม่สวัสดีครับ”

“สวัสดีค่ะ/ สวัสดีครับ”

บิดามารดาของวาเลนไทน์ยกมือขึ้นรับไหว้ สายตาอย่างผู้อาบน้ำร้อนมาก่อนลอบสังเกตคนรักของลูกชายไปในตัว รูปร่างสูงใหญ่ดูดีมีสง่า แม้ดวงหน้าจะดูหมองไปบ้างแต่ยังคงหล่อเหลาราวรูปสลักไร้ที่ติ ดวงตาคมบ่งบอกถึงความทุกข์ในใจ หากเป็นยามปกติที่ลูกชายของตนไม่ป่วย ดวงตาคู่นี้คงมีเปลวไฟแห่งเลือดผู้นำเยี่ยงราชสีห์องอาจเต็มเปี่ยม เห็นอย่างนี้ก็วางใจไปได้อีกเปราะ ถึงจะไม่เต็มร้อยด้วยเพศสภาพของทั้งคู่ แต่ของอย่างนี้ต้องให้เวลาพิสูจน์ คู่ชายจริงหญิงแท้สมัยนี้ก็ใช่ว่าจะยั่งยืน ดารานักแสดงเลิกรากันให้เห็นโครม ๆ เรื่องแบบนี้จะใช้อคติตัดสินไม่ได้หรอก

ภีมพริษฐ์หลีกทางให้คนในครอบครัวได้เข้ามาหาคนรัก มือเรียวกร้านตามวัยของมารดาลูบศีรษะบุตรชายคนเล็กขณะมองร่องรอยบาดเจ็บตามตัว นอกจากแขนที่ใส่เฝือกกับรอยถลอกปอกเปิกขึ้นสีช้ำแล้วดูเหมือนสมองที่ได้รับการกระทบกระเทือนน่าจะหนักสุด ริมฝีปากสีอ่อนโน้มลงจูบหน้าผากมนอย่างรักใคร่ ฝ่ายบิดาจับตามเนื้อตัวอย่างห่วงใย ส่วนพี่สาวบีบสัมผัสฝ่ามือคล้ายจะเรียกสติน้องชาย ชายหนุ่มยืนมองความผูกพันในครอบครัวด้วยความรู้สึกหลากหลาย เขาเคยมีครอบครัวพร้อมหน้าเมื่อนานมาแล้ว นานมากจนลางเลือนเต็มที มีเพียงภาพความแค้นที่บดบังทุกอย่างจนหมด หัวใจของเขาด้านชาและขับเคลื่อนไปข้างหน้าด้วยแรงแค้นล้วน ๆ เขาต้องฝึกความเป็นผู้นำจากตา ต้องเหนือกว่าบรรดาญาติคนอื่น ๆ เพื่อก้าวผงาดขึ้นเป็นผู้นำกุมอำนาจทั้งหมดรับช่วงต่อได้อย่างไร้ข้อกังขา คืนวันเลวร้ายสอนให้เขาเลือดเย็นกลบเกลื่อนความอ่อนแอในใจ เมื่อมีทั้งอำนาจและเงินทองเหนือกว่ามันจะง่ายต่อการเหยียบขยี้อีกฝ่ายให้แหลกเละเหมือนบี้มดตัวเล็ก ๆ ตัวหนึ่ง

ทุกอย่างเป็นไปตามที่คิดไว้ จะผิดแผกไปก็แต่อสูรร้ายดันตกหลุมรักลูกกวางน้อยที่หลงเข้ามาในกรงเขี้ยว เส้นทางขึ้นสู่อำนาจเพื่อจะย้อนกลับมากดขี่คนที่เคยทำร้ายตัวเองถูกความอ่อนโยนแทรกซึม ความรักทำให้ความแค้นเบาบางลง เขาอยากใช้เวลาอย่างมีความสุขกับคนรักมากกว่าคิดแก้แค้น จึงเร่งรัดทุกอย่างให้จบโดยเร็วที่สุดเพื่อไม่ให้คนรักรู้ แต่สุดท้าย...

“จำคำตาไว้ ถ้าหลานพลาดเมื่อไหร่ ปืนในมือศัตรูไม่มีคำว่าโอกาสให้หลานหรอกนะ”

และความพลาดครั้งนี้ หัวใจจึงถูกกระชากอย่างไม่เหลือชิ้นดี

“ขวัญเอ๋ย ขวัญมานะลูกแม่”

มัทนาหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋า ลักษณะเป็นเส้นด้ายสีขาวเส้นหนึ่ง นางผูกเส้นด้ายนั้นเข้ากับข้อมือลูกชายกล่าวเรียกขวัญหรืออะไรสักอย่างที่ภีมพริษฐ์ไม่เข้าใจนักแต่สัมผัสได้ถึงความรักความห่วงหาของทุกคน พ่อแม่และพี่สาว ทั้งสามต่างยื่นมือไปจับมือบางของคนนอนนิ่งพร้อมเรียกชื่อวาเลนไทน์น้ำเสียงนุ่มนวลอบอุ่นราวกับคนบนเตียงแค่หลับไปเท่านั้น

 ภีมพริษฐ์นึกย้อนถึงตัวเอง เขาเรียกแม่ด้วยความรู้สึกแบบไหนกัน เจ็บปวด คับแค้น ต้องการทำลาย เด็กชายผู้มีปืนกับสิงโตเป็นเพื่อน ทุกคนต่างกลัวเกรงยกย่อง คนสนิทไม่มีใครกล้าเล่นหัวเสมอ มีพี่เกลี้ยงเป็นเพื่อนแต่ก็ยังมีความนอบน้อมให้ในที

“คุณภีมมาเรียกตาไทน์ด้วยกันสิคะ คุณเป็นคนรักของแก เป็นครอบครัวเดียวกันกับเรา ไทน์คงดีใจถ้าได้ยินเสียงคุณ”

ภีมพริษฐ์นิ่งงันไปกับคำว่า “ครอบครัว” ที่พวกเขามอบให้ มือหนาสั่นน้อย ๆ ขณะยื่นไปกุมมือบางพร้อมกับคนในครอบครัวคนรักเพื่อส่งใจไปถึงวาเลนไทน์ในที่ไหนสักแห่ง

“กลับมาเร็ว ๆ นะครับ”

เขาเอ่ยได้แค่นั้น ทุกอย่างมันเต็มตื้อ เขาโหยหาอ้อมกอดแสนอุ่นของวาเลนไทน์ เพิ่งค้นพบว่าสิ่งวิเศษที่สุดคือการได้ค้นพบคนที่สามารถให้อภัยในความผิดพลาดของเราได้

แต่ใช่ว่าคน ๆ เดียวจะสามารถให้อภัยกันได้ทุกครั้ง

เพียงแต่หวังว่าครั้งนี้

กวางน้อยจะยอมให้เขาชดใช้

ด้วยการดูแลวาเลนไทน์ไปจนหมดลมหายใจ


 :hao3:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน30#(P.16)(01/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 01-08-2015 18:04:07
โฮ น่าสงสารน้องไทน์ รีบฟื้นขึ้นมาเร็วๆนะ

ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน30#(P.16)(01/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 01-08-2015 18:10:31
 :m15: :m15: น้องไทน์..............กลับมาไวๆ นะลูกพ่อสิงห์จะเฉาตายแล้ว
สมน้ำหน้าภีมมันนิดๆ แต่ก็สงสารด้วยยยย :o12: :o12:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน30#(P.16)(01/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: chaichan ที่ 01-08-2015 18:33:17
 :m15: :m15: ลืมไปให้หมดเลยนะ อย่าได้ไปจดจำ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน30#(P.16)(01/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 01-08-2015 18:44:54
ไม่รู้จะสงสารใครดี หน่วงตับ :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน30#(P.16)(01/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 01-08-2015 18:47:46
น้องไทน์ของแม่ น่าสงสารรรรรร
ตื่นไวๆนะลูกนะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน30#(P.16)(01/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 01-08-2015 18:55:46
สงสารอ่า
เคยมีประสบการณเห็นคนๆนึงร้องไห้เพราะแฟนป่วยหนัก
คือเข้าใจอารมณ์ตอนนั้นเลย  ดูทุกข์มากๆๆ บรรยายไม่ได้จริงๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน30#(P.16)(01/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 01-08-2015 20:22:10
ตอนนี้คงเป็นช่วงที่ทำให้ภีมซึมซับความเป็นครอบครัวสินะ... ว่าแต่มันจะช่วยดับไฟแค้นได้รึเปล่า
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน30#(P.16)(01/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: dragon123 ที่ 01-08-2015 21:51:59
สงสารน้องไทน์  :m15: :m15: :m15: :m15:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน30#(P.16)(01/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 01-08-2015 22:30:29
เหอะ

 :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน30#(P.16)(01/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: sanri ที่ 01-08-2015 22:55:45
 :o12: แง๊ เมื่อไหร่หนูไทน์จะฟื้นล่ะเนี่ย
คุณภีมเจ้าคะ แก้แค้นไปมาแล้วได้แบบนี้อ่ะ มันน่าดีใจไหมล่ะ  :undecided:
รอตอนต่อไปนะเจ้าคร๊าาาา  :ling1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน30#(P.16)(01/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: me12inzy ที่ 01-08-2015 23:15:45
สำหรับการแก้แค้นก็พอได้แล้วล่ะคุณภีมมม. มาดูแลน้องไทน์ดีกว่า
คนพ่อนี่ถ้าภัทรไม่โดนงี้จะไม่สำนึกเลยสินะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน30#(P.16)(01/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 02-08-2015 00:25:01
หวังว่าไทน์ฟื้นแล้วพี่ภีมจะพัฒนาตนเองน่ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน30#(P.16)(01/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 02-08-2015 06:02:38
สงสารคุณภีมจัง
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน30#(P.16)(01/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: AMINOKOONG ที่ 02-08-2015 07:02:28
แม้จะไม่ค่อยเห็นด้วยกับการที่ภีมเอาไทน์เข้ามาเกี่ยวข้องในแผนของการแก้แค้น
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าโคตรสะใจมากที่เห็นไอ้พ่อเลวๆมันเจ็บปวดแบบนี้ แต่บอกเลย
ว่ามันยังไม่สาแก่ใจคนเลวๆเจ้าชู้มั่วไม่เลือกอย่างพวกมันโดนแค่นี้มันยังน้อยไป
พวกมันต้องไม่เหลืออะไรเลยในชีวิต ยังอยากเห็นชีวิตของพ่อภีมกับอีเมียน้อยมันพังมากกว่า
อยากให้ภีมรีบๆจัดการก่อนที่ไทน์จะฟื้น เพราะเราชื่อว่าถ้าไทน์ฟื้นก็คงจะขอร้องให้หยุด
ซึ่งบอกเลยว่าเรายังไม่อยากให้หยุด แต่อยากให้ภีมแก้แค้นกับคนที่มันทำกับแม่และตัวเองโดยตรงมากกว่า
นั่นก็คือพ่อกับอีเมียน้อยนั่น ไม่อยากให้เอาคนที่เค้าไม่เกี่ยวข้องหรือไม่รู้เรื่องด้วยเข้ามาเอี่ยวกับเรื่องนี้
มันจะได้สะใจแบบสุดๆ ไม่ใช่สะใจถึ่งสงสารคนที่เค้าไม่รู้เรื่องแบบที่เป็นอยู่ในตอนนี้

ปล.เชียร์ภีมให้จัดการไอ้พ่อสาระเลวกับเมียน้อยนั่นต่อเอาให้หนักให้พวกมันฉิบหายไปมากกว่านี้เลย
บอกิเลยว่าถ้าเราเจอเหตุการณ์อย่างภีมเราก็คงจะแก้แค้นแบบภีมนี่แหละถึงตอนนั้นคำว่ากตัญญูก็ไม่สามารถ
เอามาใช้กับเราได้ เพราะแค่อสุจิตัวเดียวมันเทียบกับคนที่เค้าเลี้ยงดูเรามาไม่ได้หรอกนะ
อย่างบางคนพี่เลี้ยงที่เค้าดูแลเรามายังผูกพันและมีบุญคุณมากกว่าพ่อแม่ที่สักแต่ทำลูกแต่ไม่เคยเลี้ยงดูหรือสนใจเลยด้วยซ้ำ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน30#(P.16)(01/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rambluesky ที่ 02-08-2015 08:20:30
รอติดตามต่อนะครับ  :L1: :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน30#(P.16)(01/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 03-08-2015 06:34:20
น้องไทน์รีบฟื้นมาฟังคำอธิบายตาภีมเถอะนะ ;3;
พ่อภีมพึ่งมาคิดได้หรอว่าต้องรักลูกอ้ะ  อ่านละโกรธแทนภีมอีกรอบบบ
มันน่าโมโหอ้ะะะ กับภัทรสี่ยอมทุกอย่าง ยอมคุกเข่ายอมนู่นนี่ ตอนภีมขอร้องตอนนั้นไม่สนใจสักนิด
เป็นภีมเราโคตรน้อยใจอ้ะ ลูกเหมือนกันแต่ดูที่ได้ดิ พูดละขึ้นนนน
แงงงงง ขอบคุณคนเขียนนะคะะ รอตอนต่อไปปป *^*
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน30#(P.16)(01/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 03-08-2015 08:28:23
อ่านไปร้องไป   :mew6:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน31#(P.17)(05/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 05-08-2015 15:09:35
Passion31

แกรนด์เปียโนตัวใหญ่บรรเลงบทเพลงไพเราะอ่อนหวาน บุรุษผู้มีศักดิ์เป็นตามองใบหน้านิ่งของผู้เป็นหลานผ่านระบบโซเชียลเน็ตเวิร์คทางไกลด้วยท่าทีพินิจพิเคราะห์ก่อนจะหยุดมือที่กำลังเล่นเปียโนลง

“การที่เด็กคนนั้นเป็นแบบนี้ ทำให้หลานอยากวางมือแล้วสินะ แน่ใจนะว่าไม่แค้นพวกนั้นแล้ว”

ผู้มีศักดิ์เป็นตาเอ่ยขึ้นในที่สุด ภีมพริษฐ์สบนัยน์ตาทรงอำนาจสื่อสารด้วยสายตา

“เอาเถอะ อยากพักตาก็จะไม่ห้าม เด็กคนนั้นฟื้นแล้วอย่าลืมพามาหาตาล่ะ อยากจะรู้นัก ลูกกวางน้อยของหลานร่ายเวทมนต์อะไรสะกดหลานของตาเสียอยู่หมัด แถมเป็นเด็กผู้ชายเสียด้วย ไม่น่าเชื่อ”

ผู้เป็นตาเอ่ยอย่างอดแปลกใจไม่ได้ ด้วยปกติภีมพริษฐ์จะมีสาวสวยระดับไฮคลาสเคียงกายตลอด ใบหน้าหล่อเหลาหันไปทางเตียงที่มีร่างไม่ได้สติของวาเลนไทน์นอนนิ่งอยู่

“ถ้าตาได้รู้จักกับวาเลนไทน์ ตาจะเข้าใจครับ”

“วาเลนไทน์...นักบุญที่ยอมสละชีวิตของตัวเองเพื่อความรักนั่นหรือ ตลกแท้ เด็กคนนั้นใช้ความรักทำให้หลานตายอมจำนนต่อความแค้นได้เชียวหรือ น่าอัศจรรย์”

ผู้เป็นตายังไม่อยากเชื่อเท่าไหร่ จนประโยคต่อมาเอ่ยออกจากปาก

“บอกเด็กคนนั้นรีบฟื้นขึ้นมาเร็ว ๆ ล่ะ ตาอยากเจอ”



ท่ามกลางม่านหมอกปกคลุมทั่วบริเวณจนมองไม่เห็นทาง วาเลนไทน์เหลียวซ้ายแลขวาหาทางออก ร่างโปร่งพยายามตั้งสติเดินคลำทางไปเรื่อย มองเห็นเงาจาง ๆ คล้ายรูปร่างคนข้างหน้า ดวงตาวาวเริ่มมีความหวัง ร่างโปร่งรีบตรงไปยังเงานั้นทันที

“พริม!”

วาเลนไทน์หยุดชะงักอุทานอย่างตกใจเมื่อได้เห็นใบหน้าชัด ๆ  ผู้หญิงตรงหน้ามีใบหน้าละม้ายกับพริมรตา ดวงตางดงามเหม่อลอยขณะนั่งอยู่บนเก้าอี้โยกราวตุ๊กตาไร้ชีวิต

“พริม”

วาเลนไทน์ลองเรียกอีกครั้งขณะเดินเข้าไปใกล้ ๆ ดวงหน้าเหม่อลอยเงยขึ้นมองสบตากับเขาแวบหนึ่งก่อนจะหันกลับไปจมอยู่กับตัวเองต่อ

“พริมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วที่นี่ที่ไหน ผมมองไม่เห็นอะไรเลย”

วาเลนไทน์กวาดตามองรอบกายก่อนจะหันมายังคู่สนทนา

“...”

คำถามมีเพียงความเงียบงันตอบกลับมา วาเลนไทน์ขมวดคิ้วด้วยความงุนงงกับปฏิกิริยาเฉื่อยชาเกินปกติแตกต่างจากพริมรตาที่วาเลนไทน์รู้จัก วาเลนไทน์พยายามคิดหาคำถามที่จะสนทนาเพื่อหาคำตอบให้ตัวเอง ชั่งใจอยู่ชั่วครู่จึงเอ่ยปาก

“พริม...เห็นคุณภีมไหม” สิ้นคำถาม ใบหน้านั้นเงยขึ้นอย่างรวดเร็ว

“ภีม! ภีมลูกแม่! ลูกพิ้งค์! ลูกพิ้งค์อยู่ที่ไหน!”

ใบหน้านั้นเลิกลั่กลนลานสอดส่ายสายตามองหาไปทั่วเหมือนคนขาดสติสัมปชัญญะครองตน วาเลนไทน์ขมวดคิ้วพยายามจับใจความสำคัญที่พรั่งพรูออกมาเพื่อตีความ

“ภีมลูกแม่ ลูกพิ้งค์” วาเลนไทน์ทวนคำพูดก่อนจะตาเบิกโต

“คุณโซเฟีย!” ใบหน้านั้นหันขวับ

“คุณ...เป็นคุณแม่ของคุณภีมใช่ไหมครับ”

วาเลนไทน์ร้องถามด้วยความดีใจ จำได้ว่าภีมพริษฐ์เคยบอกว่าพริมรตาศัลยกรรม ใบหน้าให้คล้ายกับใบหน้างดงามของมารดาเพื่อหาโอกาสเข้าใกล้เขา วาเลนไทน์เพิ่งมีโอกาสได้เห็นกับตาตัวเองก็คราวนี้ว่าเจ้าของต้นแบบงดงามมากเพียงใด เวลานี้ร่างโปร่งอยากกลับไปบอกภีมพริษฐ์เหลือเกินว่าพบมารดาของภีมพริษฐ์แล้ว แต่...วาเลนไทน์จะกลับได้ยังไง เดินหามานานก็ยังหาทางออกไม่เจอ

“โซเฟีย...ใช่ นั่นชื่อฉัน ภัคบอกว่าชื่อนี้เพราะเหมาะกับฉัน ฮึก ภัค อย่าทิ้งฉันไป”

เสียงนั้นเครือครางอย่างเจ็บปวดเหมือนคนสติไม่สมประดี

“ภัค ฮึก ฉันรักคุณ ได้โปรดกลับมา”

มือบางเริ่มจะทึ้งตัวเอง ใบหน้าบิดเบี้ยวปนทรมานเหมือนคนอึดอัดทรมานหายใจไม่ออก วาเลนไทน์มองภาพตรงหน้านึกภาพเด็กชายภีมพริษฐ์ที่ต้องทนดูมารดาในอาการซึมเศร้าทุกข์ทรมานแบบนี้ สภาพบ้านแตกสาแหรกขาด พ่อลุ่มหลงภรรยาน้อยไม่สนใจลูกกับภรรยาแล้วเด็กชายยังต้องเจอสภาพมารดาที่เป็นแบบนี้ เด็กชายคนนั้นจะเหลือใครที่ไหนให้พึ่งพิงหัวใจบอบช้ำ ไม่แปลกหรอกที่ภีมพริษฐ์จะกลายเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้นแบบนั้น ในฐานะปุถุชนคนหนึ่งวาเลนไทน์ไม่โทษการกระทำของคนรักที่อยากคิดเอาคืนบ้าง แต่การกักเก็บความทุกข์ไว้กับตัวไม่มีทางพบความสุขที่แท้จริงหรอก สมเด็จพระสังฆราชฯ ตรัสสอนว่า “คนที่ไม่ยอมให้อภัย คือคนที่กอดหมาเน่าไว้” วาเลนไทน์อยากช่วยเขาให้หลุดพ้นจากพันธนาการแสนเจ็บปวดนี้ ไม่ว่าจะต้องใช้เวลานานเท่าใดแต่วาเลนไทน์ก็อยากที่จะอยู่เคียงข้างเขา ร่างโปร่งย่อกายลงนั่งตรงหน้าพร้อมยื่นมือไปสัมผัสมือสั่น ๆ

“คุณโซเฟียครับ ฟังผมนะ ผมชื่อวาเลนไทน์ ผมรู้จักกับคุณภีมพริษฐ์ ลูกชายของคุณ คุณภีมและคุณพิ้งค์รอคอยให้คุณกลับไปนะครับ ผมเองก็อยากให้คุณภีมมีความสุขหากคุณกลับไปหาพวกเขา ได้โปรดเถอะนะครับ กลับไปหาคนที่รอคอยและให้ความสำคัญกับคุณเถอะครับ ปลดพันธนาการที่แสนทุกข์ทรมานนี้ให้พวกเขานะครับ แล้วตัวคุณเองก็จะพบกับความสุขอย่างที่สุด กับคนที่รักคุณ เชื่อผมนะครับ”

วาเลนไทน์สบตามารดาคนรักด้วยสายตาแน่วแน่ ไม่ว่านี่จะเป็นความฝันหรืออะไรก็แล้วแต่

“ไทน์ ลูกตื่นขึ้นมาเร็ว ๆ นะคะ” วาเลนไทน์หันขวับกับเสียงที่ล่องลอยมาจากที่แสนไกล

“นั่นเสียงคุณแม่ของผม แม่ครับ! อยู่ที่ไหน” วาเลนไทน์ลุกขึ้นมองหาต้นเสียง

“กวางน้อยลืมตาตื่นขึ้นมานะครับ คิดถึงนะ รู้ไหม” เสียงทุ้มแหบแห้งเหมือนคนหมดแรง แต่วาเลนไทน์จำเสียงนั้นได้ดี

“คุณภีม!” ร่างโปร่งผลุนผลันหันมาทางร่างบนเก้าอี้โยก

“คุณโซเฟียได้ยินไหมครับ เมื่อกี้เสียงคุณภีม คุณได้ยินไหม คุณภีมกำลังเรียกให้เรากลับไป ได้โปรดนะครับ กลับไปหาพวกเขา แล้วคุณจะได้เห็นว่า ลูกชายคุณรักคุณมากแค่ไหน”

“หลับนานแล้วนะเจ้าลิง ใครนะบอกจะช่วยพ่อสร้างโฮมเสตย์น่ะ ฮึ”

“พ่อ!”

“นี่ มีแฟนหล่อขนาดนี้แกยังจะกล้าหลับเป็นตายอีกนะ ตื่นขึ้นมาสวีตให้ชะนีอย่างฉันจิ้นหน่อยสิยะ  เฮ่อ คิดถึงแกนะ ไอ้น้องลิง”

“ริสา” วาเลนไทน์ครางแผ่ว

“คุณได้ยินไหมครับ ถ้าคุณกลับไป คุณภีมและคุณพิ้งค์จะมีคุณเป็นครอบครัว พวกเขาจะต้องดีใจและมีความสุขมากแน่ ๆ เชื่อผมนะครับ ได้โปรดกลับไปดูให้เห็นกับตาว่า ลูก ๆ ของคุณน่าภูมิใจแค่ไหน”

 วาเลนไทน์พูดได้แค่นั้นก่อนร่างกายจะค่อย ๆ เลือนรางจนหายวับไป




“คุณภีมทานข้าวเช้าด้วยกันก่อนนะคะ แม่ทำมื้อเช้ามาให้ สมองจะได้มีอะไรไปบำรุง”

มัทนาจัดอาหารเช้าที่ตื่นขึ้นมาลงมือทำเองวางบนโต๊ะเมื่อร่างสูงใหญ่แต่งกายเรียบร้อยในชุดทำงานเปิดประตูห้องน้ำออกมา กว่าสองเดือนแล้วที่วาเลนไทน์นอนไม่ได้สติอยู่ในโรงพยาบาล ภีมพริษฐ์นอนเฝ้าในตอนกลางคืน ส่วนบิดามารดาของวาเลนไทน์ดูต่อในตอนกลางวัน โสมเตียรถ์และมัทนาพักในคฤหาสน์ที่ภีมพริษฐ์ซื้อไว้เพราะสะดวกสำหรับลานจอดเครื่องบินส่วนตัว ส่วนไอริสาพักด้วยกันบ้างสลับกับไปดูร้านบ้าง วันหยุดพวกเขาจึงได้อยู่พูดคุยกินข้าวด้วยกันพร้อมหน้า เพื่อน ๆ ของวาเลนไทน์ต่างแวะมาเยี่ยมเยียนกันไม่ขาด ภีมพริษฐ์มองเห็นกำลังใจดี ๆ กลิ่นอายความสุขที่รายรอบตัวคนรักพลอยทำให้เขาเองรู้สึกดีไปด้วย ก็ได้แต่หวังว่าคนรักจะฟื้นขึ้นมาโดยเร็ว

ร่างสูงเดินไปรับประทานอาหารเช้ากับครอบครัววาเลนไทน์ตรงระเบียง น่าแปลกที่เขาไม่รู้สึกอึดอัดกับการร่วมโต๊ะอาหาร คงเพราะทุกคนต่างมีอัธยาศัยดีต่อกัน ไม่มีเรื่องของธุรกิจเข้ามาเกี่ยวข้อง

“คุณแม่ทำอาหารอร่อยมากนะครับ ถึงว่าวาเลนไทน์ทำอาหารอร่อย มีต้นแบบเก่ง ๆ แบบนี้นี่เอง”

 ภีมพริษฐ์เอ่ยชมคนที่อุตส่าห์ตื่นเช้ามาทำอาหารให้ อเมริกันเบรคฟาสต์เปลี่ยนเป็นอาหารไทยรสไม่จัดนัก ข้าวสวยหอมมะลิหอมฟูน่ารับประทาน กับข้าวง่าย ๆ รสชาติดีไม่หยอก ทำให้ภีมพริษฐ์ค่อนข้างเจริญอาหารไม่น้อย  มัทยาฉีกยิ้มดีใจพลางตักกับข้าวใส่จานลูกเขย

“คุณภีมยอให้คนแก่ดีใจหรือเปล่าคะนี่ อร่อยก็ทานเยอะ ๆ นะคะ แม่รู้ว่าคุณคิดมากเรื่องตาไทน์ พวกเราทุกคนก็เป็นห่วงแต่คุณภีมก็ต้องดูแลสุขภาพตัวเองด้วย ล้มไปอีกคนล่ะแย่เลย”

มัทนาบอกกับคนตรงหน้า ได้รู้จักกันจริง ๆ ผู้ผ่านโลกมาก่อนก็ได้มองเห็นความอ่อนโยนในตัวของเขาจากการที่ภีมพริษฐ์ดูแลลูกชายนางดีทุกอย่าง

“แม่รู้สึกได้ วันหนึ่งวาเลนไทน์จะต้องกลับมาค่ะ เชื่อใจน้องนะคะ น้องรักคุณและครอบครัวเรามาก วาเลนไทน์จะกลับมาค่ะ”

มัทนาตอบไม่ได้ว่าไปเอาความมั่นใจนั้นมาจากไหน แต่ความรู้สึกลึก ๆ ด้วยสายใยความเป็นแม่ นางรู้สึกได้ว่าวาเลนไทน์จะกลับมาไม่วันใดก็วันหนึ่ง ทั้งมัทนาและโสมเตียรถ์ต่างสวดมนต์ก่อนนอนแผ่ดวงจิตอธิษฐานถึงลูกชายทุกคืน เผื่อวาเลนไทน์หลงทางอยู่ที่ไหนจะได้รับรู้ความปรารถนาอันดีเป็นแสงสว่างนำทาง

“เดี๋ยวทานผลไม้ต่ออีกนิดนะคะ ตาของตาไทน์ฝากคนรู้จักที่ลงมากรุงเทพฯเอามาให้ สด ๆ จากไร่ของเราเลยค่ะ”

มัทยาเปิดกล่องพร้อมเลื่อนสตรอว์เบอร์รีให้ลูกเขยชิม ภีมพริษฐ์ไม่ขัดศรัทธา มือใหญ่หยิบผลไม้สีแดงส่งกลิ่นหอมใส่ปาก เคี้ยวกร้วม ๆ พร้อมส่งยิ้มบางให้มารดาของคนรัก จะว่าไปเขาเองกลับใจเย็นอย่างประหลาดยามอยู่ใกล้มารดาของวาเลนไทน์ เขานั่งฟังมัทนาคุยได้อย่างไม่รู้เบื่อ ส่วนพ่อของวาเลนไทน์ก็เป็นกันเองยิ้มง่าย ชายหนุ่มอมยิ้ม นิสัยวาเลนไทน์เหมือนพ่อ ส่วนไอริสาช่างคุยเหมือนมารดา เขาชื่นชมครอบครัวเล็ก ๆ แสนอบอุ่นในใจคือ ยิ่งได้ฟังพวกเขาเล่าเรื่องความเป็นอยู่ที่บ้าน กับภาพถ่ายไร่สตรอว์เบอร์รี ไร่ชาที่ปกคลุมด้วยไอหมอก แล้วยังมีไร่ดอกไม้ ปลูกถัวเฉลี่ยกันไป

“ยายของเจ้าลิงฝากอัลบั้มรูปตัวแสบมาให้ดูครับ เอาไว้ดูตอนว่าง ๆ ”

โสมเตียรถ์ส่งอัลบั้มรูปถ่ายตอนเด็กของวาเลนไทน์ให้ ภีมพริษฐ์รับมาเปิดดูนิดหนึ่งก่อนจะฉายรอยยิ้มเอ็นดู

“เดี๋ยวผมขอไปดูที่ทำงานนะครับ”

ร่างสูงลุกขึ้นจากโต๊ะ หลังจัดการอาหารฝีมือแม่ยายเสร็จ ก่อนจะออกไปพร้อมอัลบั้มรูปติดมือไปด้วย



ร่างสูงใหญ่อาบน้ำเรียบร้อยเดินออกจากห้องน้ำได้ก็ตรงไปหยิบอัลบั้มรูปมาดูอีกครั้ง เขาดูตอนกลางวันไปแล้วรอบหนึ่ง แต่ตอนนี้ดูอีกครั้งพร้อมมองหน้าเจ้าของวีรกรรมวัยเด็กไปด้วย เขาลากเก้าอี้เข้าไปใกล้คนป่วย ดูรูปไปยิ้มไปจูบไปแล้วแต่ความมันเขี้ยว ความว้าวุ่นระหว่างวันจางหายไปด้วยภาพเด็กผู้ชายตัวจ้อยหน้าตามอมแมมในชุดเด็กดอยน่ารัก หรืออีกภาพที่ทำเอาเขาหลุดขำ เจ้าตัวเล็กกำลังร้องไห้จ้าน้ำตาไหลมองเห็นฟันน้ำนมเพิ่งขึ้นหน้าด้านบนสองซี่ ด้านล่างอีกสองซี่ ในสภาพใส่เสื้อแค่ท่อนบน ตรงพุงกลมมีเหรียญคอดไว้กับเสื้อรัดด้วยหนังยาง ท่อนล่างโล่งโจ้งโชว์ไอ้จ้อนอันเล็ก มือป้อมถือขนมอยู่ในมือ โดยมีไอริสาพี่สาวยืนอยู่ข้าง ๆ กันชี้มือมาทางกล้อง ภีมพริษฐ์อมยิ้ม ให้เดา ตัวแสบคงไม่อยากเป็นนายแบบหรืออะไรสักอย่าง ดูเอาเถิดตอนเด็กก็ยังน่ารักน่าชัง พ่อกับแม่คงปล่อยให้วิ่งเล่นคลุกฝุ่นแก้มขาวถึงมอมเป็นแมว ภีมพริษฐ์ไม่ใช่คนรักเด็กแต่เห็นแล้วอยากฟัดแก้มอูมนัก เขาหันไปจูบมือบาง ดูรูปไปเรื่อยโดยไม่รู้ตัวเลยว่าตั้งแต่รูปแรกจนรูปสุดท้ายเขาไม่เคยหุบยิ้มลงสักนิด รูปสุดท้ายจึงปิดอัลบั้มวาง กวางน้อยของเขามีความสามารถพิเศษในการทำให้คนรอบข้างมีความสุขจากความเป็นธรรมชาติของเจ้าตัวนี่ล่ะ ภีมพริษฐ์มองคนบนเตียงพลางนึก ครั้งสุดท้ายที่เขาและวาเลนไทน์ได้ใช้ร่วมกันคือเมื่อไหร่กัน มือหนาหยิบโทรศัพท์ของวาเลนไทน์ขึ้นมาเปิดดูก่อนจะอึ้งไป

ภาพเขาในอิริยาบถต่าง ๆ ตอนไม่รู้ตัวถูกมือดีแอบถ่ายเก็บไว้เงียบเชียบโดยไม่บอกไม่กล่าว เขามองตัวการที่นอนนิ่งไม่ขยับบนเตียง นึกอยากฟัดปากคนตีเนียนนัก

“จะทรมานกันไปถึงไหนนะลูกกวาง ลงโทษกันยังไม่พอใจอีกหรือครับ กลับมาเถอะนะ”

เขาจูบมือเรียวซบใบหน้าลงบนฝ่ามือบาง หัวใจโหยหาเจ้าของฝ่ามืออุ่นที่คอยลูบศีรษะให้ยามเขาหนุนตัก ภีมพริษฐ์โหยหาสัมผัสอุ่นแสนรักจากวาเลนไทน์เหลือเกิน

กึก

ภีมพริษฐ์ชะงัก คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน เมื่อกี้ไม่แน่ใจว่าคิดไปเองหรือเปล่า แต่เขารู้สึกถึงการขยับของเรียวนิ้วที่เขาซบอยู่ ภีมพริษฐ์เงยหน้าขึ้นมองคนบนเตียงก่อนจะมองที่มือของวาเลนไทน์อีกทีอย่างลุ้นตัวโก่ง ใจเต้นระรัวอย่างมีหวัง ก่อนจะสลดลงเมื่อทุกอย่างยังคงไม่ไหวติง เสียงถอนหายใจด้วยความผิดหวังพรูออกผ่านปลายจมูก

“คิดถึงเมียกวางจนฟุ้งซ่านหมดแล้ว”

เขากุมมือบางก่อนจะชะงักตาเบิกโตอีกครั้ง เมื่อคราวนี้มือของคนรักขยับกระดุกกระดิกได้จริง ๆ  ภีมพริษฐ์หันไปมองใบหน้าซีดบนเตียงก่อนจะฉีกยิ้มกว้างอย่างระงับความปีติไม่อยู่เมื่อดวงตากวางคู่งามค่อยปรือลืมขึ้นมาช้า ๆ

“กวางน้อย!”

เขาฉีกยิ้มกว้างราวกับได้ของขวัญแสนวิเศษจากผู้เป็นเจ้า วาเลนไทน์กระพริบตาปริบ ๆ หันมามองเขาเต็มตาด้วยท่าทีมึนงง

“คุณภีม” เสียงแหบครางแผ่ว สมองยังเบลอประมวลผลอะไรไม่ถูก

“รอเดี๋ยวนะกวางน้อย ขอฉันเรียกหมอมาดูอาการลูกกวางของฉันก่อน”

 เขาลนลานขณะกดปุ่มตามแพทย์มาดูอาการ กายหนาโถมเข้ากอดตัวบางด้วยความคิดถึงจับใจ  เหมือนหมาตัวใหญ่ยามเห็นเจ้าของกลับบ้าน

“กวางน้อย ลูกกวางของฉันกลับมาแล้ว”

เหมือนมือเป็นไปโดยอัตโนมัติเมื่อเขาซุกตัวเข้าหา วาเลนไทน์จะเผลอลูบศีรษะเขาเสมอ วาเลนไทน์กำลังจะเอ่ยปากบอกเรื่องที่ได้เจอกับมารดาภีมพริษฐ์ในความฝันแต่แพทย์ก็เข้ามาเสียก่อน ภีมพริษฐ์ถอยออกมาให้แพทย์และพยาบาลดูอาการของคนรักก่อนจะเลี่ยงไปโทรบอกครอบครัวของวาเลนไทน์

“จริงหรือคะ ไทน์ฟื้นแล้ว แม่ดีใจจังเลยค่ะคุณภีม” มัทนาดีใจนักหนาขณะหันไปยิ้มกับคนในบ้าน

“คุณแม่จะแวะมาหาวาเลนไทน์ตอนนี้เลยไหมครับ”

“ไปค่ะไป แม่อยากเจอตาไทน์ตอนนี้เลย”

มัทนาวางสายไปแล้ว แว่วได้ยินเสียงบอกให้คนออกรถ นางไม่อยากรอพรุ่งนี้ด้วยหัวใจคนเป็นแม่คิดถึงลูกชายจับใจ ภีมพริษฐ์วางสายหันมาคุยกับแพทย์

 “คนไข้หมดสติไปนาน  ระยะแรกความทรงจำอาจยังไม่ประติดประต่อ สักพักอาการน่าจะดีขึ้น แล้วร่างกายคนไข้ยังอ่อนเพลีย พักดูอาการอีกสักสองวันน่าจะกลับได้นะครับ”

แพทย์ยิ้มให้ด้วยไมตรี คนไข้ฟื้นจากอาการป่วยถือเป็นนิมิตที่ดีสำหรับทีมแพทย์ผู้รักษาเช่นกัน

“ขอบคุณครับหมอ”

เป็นครั้งแรกก็ว่าได้ที่เขาได้กล่าวขอบคุณใครด้วยใจจริง ๆ แพทย์และพยาบาลขอตัวออกไปก่อน  ภีมพริษฐ์หันไปหาคนรัก มือหนากุมมือซีดเซียวเพื่อยืนยันกับตัวเองอีกครั้ง

“คุณกลับมาแล้ว งานเรียบร้อยแล้วหรือครับ”

วาเลนไทน์จำเหตุการณ์สั้น ๆ ก่อนรถชนไม่ได้ ความทรงจำของร่างโปร่งมีเพียงรอคนรักกลับจากทำงาน

“ขอโทษนะกวางน้อย ที่ฉันทำให้เข้าใจผิดจนเจ็บหนักขนาดนี้ ขอโทษจริงๆ” เขาเอ่ยอย่างสำนึกผิด

“ขอโทษเรื่องอะไรหรือครับ แล้ว...ผมมาอยู่ที่โรงพยาบาลนี่ได้ยังไง” วาเลนไทน์งุนงง

“กวางน้อยจำไม่ได้หรือ”

เขาเลิกคิ้วถามก่อนนึกได้ว่าแพทย์ได้บอกแล้วว่าระยะแรกวาเลนไทน์อาจจะยังจำเหตุการณ์สั้น ๆ ก่อนหน้าไม่ได้ วาเลนไทน์ส่ายหน้าหวือเมื่อเขาถาม สมองยังมึนงง

“ผมจำได้แค่ ผมรอคุณกลับมาครับ ต่อจากนั้นผมนึกไม่ออก” วาเลนไทน์ทำท่านึกก่อนจะส่ายหน้าเบา ๆ

“ไม่เป็นไรนะ ลูกกวางคนดี มันไม่สลักสำคัญอะไรเลย ฉันจะบอกให้รับรู้ไว้ตรงนี้ว่า คนที่ฉันรักคือวาเลนไทน์คนเดียว ไม่ว่าใครจะพยายามเข้าฉันยังไงก็ไม่มีทางเปลี่ยนใจฉันไปจากวาเลนไทน์ได้” เขาสบดวงตาคู่งามด้วยความแน่วแน่

“กวางของฉันเพิ่งฟื้น เดี๋ยวหายดีกว่านี้ก็คงจะจำได้ แล้วฉันจะบอกสิ่งที่วาเลนไทน์เข้าใจผิดให้เข้าใจนะครับ”

เขาจูบกลีบปากซีด วาเลนไทน์ยังงุนงงจึงไม่ได้ถามอะไร ปล่อยให้กายหนากอดเขาอย่างเต็มรักจนแทบจะจมอกหนา กลิ่นกายคุ้นเคยทำให้เบาใจที่มีเขาอยู่ใกล้ ๆ

“จริงสิ ผมเจอ เจอคุณแม่ของคุณ”

วาเลนไทน์ขืนตัวเองออกก่อนจะโพล่งขึ้นอย่างนึกขึ้นได้ ภีมพริษฐ์ขมวดคิ้วเมื่อได้ยินที่คนรักบอก

“ไทน์บอกว่า...เจอแม่ของฉัน” เขาทวนคำพูดของร่างโปร่งอีกครั้งอย่างไม่เชื่อหู

“มันเป็นความฝันที่เสมือนจริงมากครับ ผมเห็นคุณแม่ท่านเศร้าสร้อยและทุกข์ทรมานมาก”

วาเลนไทน์บอกเท่าที่นึกออก ดวงตาสวยมองใบหน้าคมคายของคนรัก มือซีดสัมผัสแก้มสาก จ้องลึกเข้าไปในดวงตาคม

“คุณเองก็คงทรมานมาตลอด”

วาเลนไทน์เอ่ยอย่างหดหู่  ภีมพริษฐ์ยกมือทาบมือบางจ้องตอบดวงตางาม

“ความทรมานของฉันมันจบลงนับจากตรงนี้มีลูกกวางตัวหนึ่งวิ่งเล่นอยู่ข้างใน”

เขาจับมืออีกข้างของวาเลนไทน์ทาบลงบนแผงอกด้านซ้ายตรงตำแหน่งที่หัวใจกำลังเต้น วาเลนไทน์รับรู้ถึงหัวใจของเขา

“ฉันรักวาเลนไทน์ จะบอกให้ได้ยินทุกวันจนกว่าลูกกวางของฉันเบื่อที่จะฟัง”

 เขาบอกขณะลุกขึ้นโน้มใบหน้าคมลงประกบริมฝีปากได้รูปกับกลีบปากซีด แนบสนิทไม่รุกล้ำ จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นของกันและกัน หากเปรียบเป็นดอกไม้ บรรยากาศตอนนี้คงเป็นเหมือนดอกไม้ที่กำลังผลิดอกสะพรั่งในหัวใจทั้งคู่

ผลัวะ

“ไทน์! อุ้ย! ขอโทษที่ขัดจังหวะ”

เสียงเปิดประตูผางตามมาด้วยเสียงคนเอะอะทำให้ทั้งคู่ผละจากกันก่อนจะหันขวับไปยังต้นเสียง ทั้งพ่อแม่และพี่สาวต่างยืนมองกันหน้าสลอน แก้มซีดเปลี่ยนเป็นขึ้นสีฝาดเกิดอาการไปไม่เป็นชั่วขณะ

 :katai5: มีต่อด้านล่างจ้า :katai5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน31#(P.17)(05/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 05-08-2015 15:12:37
Passion 31 (ต่อ)

“ที่ฟื้นขึ้นมาได้ เพราะอย่างนี้นี่เอง”

ไอริสาหรี่ตาสัพยอกเล็ก ๆ วาเลนไทน์ทำหน้าเหรอหราที่ทุกคนในครอบครัวต่างพากันมาพร้อมหน้าแถมยังมาเจอวาเลนไทน์กับสภาพกับจูบกับคนรักเข้าอีก

   “เอ่อ...พ่อ แม่ ริสา”

วาเลนไทน์ตะกุกตะกักพูดไม่ออกเมื่อเจอสายตายิ้มล้อของแต่ละคน

   “เป็นไงบ้าง เจ้าลิง เจ็บตรงไหน”

ผู้เป็นบิดาตรงเข้ามาลูบศีรษะทุยอย่างเอ็นดู วาเลนไทน์ส่ายหัวแทนคำตอบ

“หลับไปเกือบสองเดือนเลยลูก แม่ใจไม่ดีกลัวแกจะกลายเป็นมนุษย์ผักแทบแย่”

มัทนาทาบฝ่ามือลงบนแก้มเซียวจับดูตามเนื้อตัว

“ฟื้นได้ก็ดีแล้ว แฟนแกแทบไม่เป็นอันทำงาน แล้วนี่เป็นยังไงบ้าง” ไอริสาถามไถ่อาการด้วยความเป็นห่วง

“มึน ๆ นิดหน่อย ยังจำอะไรไม่ค่อยได้ หมอบอกแรก ๆ จะเป็นแบบนี้แหละ อีกสักพักฟื้นตัวแล้วก็ดีขึ้น”

ครอบครัวของวาเลนไทน์พูดคุยกันจนเห็นว่าดึกดื่นมากแล้วควรจะให้คนเพิ่งฟื้นได้พักผ่อนจึงพากันกลับไปก่อน บรรยากาศในห้องเงียบลงทันใดเมื่อคนอื่น ๆ ออกไปกันหมด ภีมพริษฐ์นั่งมองคนรักบนเตียงนิ่ง มองอย่างจะให้ทะลุไปถึงข้างในเพื่อยืนยันว่านี่ไม่ใช่ความฝัน บุรุษเจ้าของสายตาคมนั่งมองอยู่นาน จ้องตาแทบไม่กระพริบจนคนถูกมองเริ่มขยับตัวอย่างอึดอัดปนขัดเขินแปลก ๆ ที่ถูกเขาจ้องเอาจ้องเอาเหมือนไม่เคยเห็น ก็สายตาของเขาธรรมดาที่ไหน

“คุณภีมมองทำไมหรือครับ”

“เมียน่ารักเลยมอง”

เขาตอบหน้าตายแถมยังจ้องไม่หยุด แก้มซีดร้อนฉ่าเปลี่นนเฉดสีทันที วาเลนไทน์ออกอาการไปไม่เป็นกับคำตอบแบบตรงไปตรงมา กายบางพยายามขยับตัวลงจากเตียง ภีมพริษฐ์ผุดลุกตรงไปช้อนอุ้มในท่าเจ้าสาวทันที

“คุณภีม ผมจะไปห้องน้ำ”

“ไปก็บอกสิครับ เดี๋ยวพาไปส่ง”

“ปล่อยผมลงเถอะครับ ผมเดินเองได้”

“เที่ยวกลับแล้วกัน ไหน ๆ อุ้มแล้วก็พาไปส่งข้างในเลย”

เขาสรุปเองเออเอง ร่างโปร่งถูกอุ้มลอยลิ่วเข้าห้องน้ำไป มันจะไม่ตะขิดตะขวงใจสำหรับวาเลนไทน์เลยถ้ากางเกงผู้ป่วยจะไม่ถูกมือหนารุกรานด้วยการล้วงเข้าไปสัมผัสบางอย่างของวาเลนไทน์

“คุณภีมอย่าแกล้งกันสิครับ” วาเลนไทน์ครวญ

“แกล้งที่ไหน ของเคย ๆ กันอยู่ ฉันเช็ดตัวให้ไทน์น้อยทุกวัน อุก!”

 คนหน้าตายจุกตัวงอเมื่อโดนศอกกระทุ้งเข้าให้แบบไม่ทันตั้งตัว

“คนบ้า คุณนี่มัน...ไม่โหดก็หื่น ให้ตายเถอะ ออกไปก่อนนะครับ”

วาเลนไทน์ขอร้องน้ำเสียงอ่อนอกอ่อนใจกับคนรั้นหน้ามึน คนโหดยอมออกไปแต่โดยดี ไม่ใช่อะไรหรอก เดี๋ยวกวางน้อยจะไม่ได้ทำธุระเสียที วาเลนไทน์ออกมาจากห้องน้ำเห็นเขาเอกเขนกอยู่บนโซฟา ในมือหนามีแท็บเล็ตกำลังจิ้ม ๆ หน้าจอพลางอมยิ้มเหมือนกำลังมีความสุขอะไรบางอย่างนักหนา จนเห็นวาเลนไทน์ออกมาแล้วเขาจึงรีบวางแท็บเล็ตลงเข้ามาพยุงคนรัก กายกำยำรวบกอดวาเลนไทน์พร้อมวางคางบนบ่าเล็กกว่าอย่างสุขใจเหมือนของสำคัญหายแล้วได้คืน วาเลนไทน์รู้ว่าเขากำลังอ้อนในแบบของเขา มือบางลูบหลังเบา ๆ

“เหนียวตัวไหม เดี๋ยวเช็ดตัวให้ก่อน พรุ่งนี้ค่อยอาบน้ำนะครับ”

ไม่รอให้ตอบ ร่างสูงใหญ่พาคนป่วยผลุบหายเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง วาเลนไทน์มองเขากุลีกุจอเปิดน้ำใส่กะละมังก่อนจะหันถอดเสื้อและกางเกงออกให้ ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดใบหน้าให้แผ่วเบาด้วยความถนอม ร่างกายทุกส่วนถูกเขาไล่เช็ด

“คะ คุณภีม ตรงนั้นไม่ต้องครับ” วาเลนไทน์รีบหยุดมือหนาจากส่วนต้องห้าม

“ไม่ได้หรอก ไทน์น้อยน้อยใจแย่ถ้าถูกละเลย”

“ผมเช็ดเองครับ”

วาเลนไทน์ทำท่าจะแย่งผ้าขนหนูในมือหากแต่คนใจเล่ห์กลับเบี่ยงหนี

“มากกว่าเช็ดฉันก็ทำมาแล้วตอนกวางน้อยยังไม่ตื่น...ฉันหมายถึงจูบทักทายนิดหน่อย”

เขาบอกเสียงอ้อมแอ้ม วาเลนไทน์อ้าปากค้าง เริ่มไม่อยากจินตนาการแล้วว่าร่างกายถูกเขาลวนลามอะไรบ้าง

“พอเถอะ ไม่ต้องบอกแล้ว ผมไม่อยากรู้หรอกว่าคุณลวนลามอะไรผมบ้าง”

“ลวนลามที่ไหน เขาเรียกปกป้องทรัพย์สินส่วนตัวให้เมีย”

เขาแย้งขณะที่มือก็ปฏิบัติการเช็ดทำความสะอาดไปด้วย วาเลนไทน์ที่ถูกเขาดึงความสนใจแทบอยากจะหลับไม่อยากตื่นอีกสักรอบ

“แล้วช่วงที่ผมไม่ตื่น คุณ...ทนได้หรือครับ” วาเลนไทน์ลำบากใจที่จะถาม

“ฉันดูเหมือนคนมักมากขนาดนั้นหรือยังไง มีเมียแล้วก็หื่นกับเมียคนเดียวนี่ล่ะ ก็เมียน่ารักนี่ มันเป็นเหตุสุดวิสัยที่จะอยู่เฉยโดยไม่จูบหรือหอมแล้วก็อยากพาภีมน้อยมุดเข้าถ้ำไปหาไออุ่น”

เขาพูดชนิดที่คนฟังเห็นภาพตาม อาศัยจังหวะที่เมียกำลังอึ้งเพราะถูกหมัดฮุกฉกจูบปากนุ่มของคนกำลังเหวอก่อนจะละไปเทน้ำในกะละมังและหันมาพร้อมแป้งเด็กในมือ แก้มขาวถูกแป้งลูบพร้อมจูบทดสอบความหอมฟอดหนึ่งก่อนจะไล่ทาให้ตามส่วนอื่น ๆ

“คุณทำได้คล่องจัง”

“ทำทุกวันนี่ครับ คุณแม่ของกวางน้อยสอนแล้วจากนั้นฉันก็ทำเองตลอด เช้าหลังจากตื่นนอนก่อนอาบน้ำและก่อนนอน แค่นี้มันชดเชยที่กวางของฉันต้องเจ็บตัวไม่ได้หรอก”

เขาบอกขณะหยิบเสื้อผ้ามาสวมให้ สายตาทั้งคู่ต่างมองสบกันและกันอย่างค้นหา วาเลนไทน์ยังนึกอะไรได้ไม่กระจ่างนัก

“คุณพูดเหมือนที่ผมกลายเป็นแบบนี้เพราะคุณเป็นต้นเหตุ เราทะเลาะกันหรือครับ”

วาเลนไทน์เอ่ยถามขณะภีมพริษฐ์พากายบางไปที่เตียงแต่วาเลนไทน์อยากนั่งที่โซฟากับเขามากกว่า แผ่นหลังเล็กกว่าพิงอกแกร่งฝังกายอยู่ในวงแขนกำยำที่โอบกอดเอวเล็กกว่า

“เปล่าหรอก กวางของฉันไม่ใช่คนโวยวายไร้เหตุผล แต่สาเหตุล้วนเกิดจากฉัน กวางตัวนี้เข้าใจผิดคิดว่าฉันนอกใจ เลยน้อยอกน้อยใจวิ่งพรวดพราวออกนอกถนนจนถูกรถชนเข้า”

“ผมนี่นะหึง โอเค ผมรู้ว่าสิงโตของผมหื่น แต่คุณไม่ใช่คนเจ้าชู้ เรื่องนี้ผมแน่ใจในตัวคุณมากกว่าเรื่องไหน ๆ เสียอีก”

“ไทน์เห็นฉันอยู่กับภัทรศรัณย์ในสภาพชวนเข้าใจผิด” เขาบอกตรง ๆ

“อะไรนะครับ”

วาเลนไทน์ทะลึ่งพรวดหันไปถามเอาความทันที ก่อนจะนิ่วหน้าด้วยอาการปวดศีรษะอีกครั้ง

“กวางน้อยเป็นอะไร” ภีมพริษฐ์เลิกลั่กด้วยความเป็นห่วง

“ปวดหัวครับ คงเพราะขยับเร็วเกินไป”

วาเลนไทน์สูดลมหายใจลึกค่อย ๆ ผ่อนออกช้า ๆ จนเริ่มดีขึ้น ใบหน้าใสหันมายิ้มบางให้คนรัก

“อย่าเพิ่งรีบร้อนเลยนะ หายดีกว่านี้ฉันจะเล่าให้ฟังทุกอย่างไม่มีหมกเม็ดอะไรอีก ฉันขอโทษ การปิดบังของฉันนำหายนะมาสู่คนที่ฉันรัก สัญญาว่าจะกลับตัวกลับใจ” เขาจูบขมับ หยิบแท็บเล็ตขึ้นมา

“บอกเพื่อน ๆ หน่อยไหมว่าฟื้นแล้ว”

เขายื่นแท็บเล็ตไปสุดแขน กดเซลฟี่ภาพวาเลนไทน์ที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาก่อนจะกดโพสต์ลงโซเชียล จำนวนไลค์เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว พร้อมคอมเมนต์หยอกเอิน

“ฟื้นได้ก็อ้อนผัวเลยนะมึง”

“พรุ่งนี้เดี๋ยวไปเยี่ยมแต่เช้า ของเยี่ยมส้มละกัน กูชอบ”

“หลับไปได้เลขอะไรมั่งมึง”

ฯลฯ

วาเลนไทน์หัวเราะกับความเกรียนของเพื่อนแต่คน นิ้วเรียวพิมพ์ตอบโต้ หัวเราะคิกคัก ภีมพริษฐ์มองคนในอ้อมแขนอย่างเอ็นดู

“ลูกกวางหายดีแล้ว เราไปเยี่ยมแม่ของฉันกันไหม” เขาเอ่ยขึ้น วาเลนไทน์ชะงักไป

“จริงสิครับ เรายังคุยกันไม่จบ ผม ผมเจอคุณแม่ของคุณ ท่านดูทุกข์ทรมานมาก ผมพยายามขอร้องให้ท่านกลับมา ผมอยากเจอท่านจัง ท่านสวยมาก สวยกว่าพริมเสียอีก”

“ฉันหวังว่าปาฏิหาริย์จะเกิดขึ้นในสักวันนะ” เขาบอกเหมือนทำใจแล้ว ตาคมจ้องตากวางที่จ้องเป๋งยังเขาไม่ลดละ

“มาทำตาใสใส่แบบนี้ เดี๋ยวก็อดใจไม่ไหวหรอก”

“คุณนี่นะ!”

เสียงดังตามด้วยเสียงคนหื่นถูกทุบอกดังแอ้ก ภีมพริษฐ์หัวเราะขำ โดนหนัก ๆ เข้าชักเจ็บ ผู้ประทุษร้ายจึงถูกรวบตัวไม่ให้ออกแรงมาก ก่อนคนป่วยจะถูกพาเข้านอนอีกครั้งพร้อมจูบนุ่มนวลที่หน้าผากมน



ห้องเยี่ยมแทบแตกเมื่อเพื่อน ๆ ของวาเลนไทน์ต่างยกโขยงกันมาเยี่ยมเนื่องจากตรงวันหยุดพอดีจนภีมพริษฐ์อัญเชิญตัวเองออกมาเดินเล่นที่สวนหย่อมโรงพยาบาล

“นั่นภีมจริง ๆ ด้วย”

เสียง ๆ หนึ่งดังขึ้นขณะเจ้าของเสียงแอบแฝงตัวลอบสังเกตเจ้าของร่างสูงใหญ่ ภีมพริษฐ์นั่งมองวิวไปเรื่อยเปื่อย ในขณะที่ใครบางคนมองโทรศัพท์ในมือ หล่อนเป็นเพื่อนทางเฟสกับวาเลนไทน์ พอจะทราบข่าวคราวความเป็นไปของวาเลนไทน์ผ่านหน้าฟีดข่าวในเฟสบุ๊ค ยอมรับว่าตกใจตอนเห็นภาพใครบางคนลงในโซเชียลกับคนที่หล่อนเคยหวั่นไหวด้วย และยิ่งภาพเมื่อคืนเปิดตัวอย่างเป็นทางการ หล่อนก็ยิ่งตะลึงจนทำอะไรไม่ถูก หล่อนเคยคิดจับปลาสองมือ แต่ปลาสองตัวนั้นดันหลุดจากมือทั้งคู่ มันจะไม่อะไรเลย ถ้าปลาที่หลุดจากมือหล่อนมันจะไม่หันไปผสมพันธุ์กันเอง!

กรี๊ด!!

จำได้ว่าเมื่อคืนหล่อนกรีดร้องอาละวาดอย่างโหยหวน คนหนึ่งทั้งหล่อรวยเพียบพร้อมชนิดที่ใคร ๆ ก็หมายตาอยากทอดสะพานให้ อีกคนหนึ่งแสนดีอบอุ่น หล่อนกะว่าศัลยกรรมแก้ไขใบหน้าให้สวยเข้ารูปเข้ารอยได้ หล่อนจะไปล่าวาเลนไทน์มาเป็นของตัว หล่อนให้คนสืบมาแล้วว่าครอบครัววาเลนไทน์ที่ต่างจังหวัดไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร ที่ดินทำเลสวยมีเป็นร้อยไร่ หล่อนจะทิ้งความวุ่นวายที่กรุงเทพฯ ไปนั่งจิบกาแฟพร้อมออกแบบชุดสวย ๆ ที่โฮมสเตย์บรรยากาศสวยงามดั่งสวรรค์ในมาดแม่เลี้ยงภรรยาเจ้าของไร่ และสวรรค์ของหล่อนก็พังครืนลงเมื่อวาเลนไทน์ดันเป็นคนรักคนใหม่ของภีมพริษฐ์

เป็นคนที่มาแทนที่หล่อน!

ยอมรับว่าช็อก หล่อนวาดหวังและคาดหวังกับการจับผู้ชายดี ๆ อย่างวาเลนไทน์มาไว้ซับพอร์ตตัวเอง ยิ่งวาเลนไทน์เรียนจบแล้ว กำลังจะได้เป็นสถาปนิกใหม่อนาคตไกล ควงเป็นแฟนก็โก้ไม่หยอก หล่อนตาวาวคิดวางแผนการ นาทีที่ผู้ชายเพอร์เฟคหลุดมือหล่อนจะต้องรีบคว้าผู้ชายดี ๆ เอาไว้ก่อน แต่กลับวืดไม่เป็นท่า

“ภีมนะภีม คุณกลายเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง วาเลนไทน์ไม่ใช่สเป็กคุณด้วยซ้ำไป”

ยิ่งคิดยิ่งเจ็บใจตัวเอง ถ้ารวบรัดรีบแต่งกับภีมพริษฐ์ไปเสียก็จบ ป่านนี้หล่อนคงอยู่ในมาดนางพญาไปแล้ว

“พริมไม่ยอมหรอก ต่อไปเป็นวาเลนไทน์ก็เถอะ”


 :katai5:

#พริมแมวเก้าชีวิตcome back มันเป็นความตั้งใจของเราเอง เรื่องมันเริ่มจากพริม จบก็จบที่พริม
 o18
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน31#(P.17)(05/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 05-08-2015 15:33:08
คือเจ๊พริมยังอยู่? = =  อะไรคือนางคิดจะจับทั้งภีมทั้งไทน์ สรุปไปได้กันเอง ขำแรง
คุณภีมมม เล่นงานให้หนักเลยนะเจ้าคะ เห็นลางไม่ดีอีกแล้วว แต่คิดว่าแม่ภีมน่าจะฟื้นมั้ง
แต่ไทน์ฟื้นแล้วดี๊ดี~~~~~~
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน31#(P.17)(05/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: หมอตัวเปียก ที่ 05-08-2015 15:52:00
น่าสงสารพริมนะ เจ็บอะไรไม่เท่าผู้ชายที่เราคิดจะจับมันไปกินกันเอง
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน31#(P.17)(05/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 05-08-2015 15:54:27
ยังไม่จบนะคะ ชะนีมีหลายชีวิต
ต้องรอลุ้นว่าคราวนี้นางจะทำอะไร
ว่าแต่........  ไทน์รู้เรื่องเพื่อนคนนั้นแล้วจะมีปฏิกริยายังไงน้อออ
เอ้า!!!! ติดตามกันต่อไป!!!
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน31#(P.17)(05/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 05-08-2015 16:57:57
นางยังอยู่อีกเรอะ นึกว่าตายไปแล้วซะอีกนังพริม

ดีแล้วที่ไทน์ฟื้น แล้วลืมเรื่องเข้าใจผิดไป รอสองคนนี้ไปบ้านแม่สามี
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน31#(P.17)(05/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 05-08-2015 17:49:23
ต้องยอมรับว่านางใจเด็ดจริงๆ   จิตแข็งมากๆ555
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน31#(P.17)(05/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 05-08-2015 17:57:10
ดีจังวาเลนไทน์ฟื้นแล้ว...รอดูฤทธิ์เดชคุณพริม
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน31#(P.17)(05/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 05-08-2015 19:23:36
ดีใจที่น้องไทน์ฟื้นมาซักที
แต่ยัยพริมนี่ ยังอยู่อีกเหรอคะ ช่างกล้า
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน31#(P.17)(05/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 05-08-2015 22:08:39
 :เฮ้อ: โล่งอกลูกกวางน้อยฟื้นแล้ว แต่ว่าน้องเพิ่งฟื้นตาภีมก็จะจับน้องเชื่อมซะและ :hao7:
นิดๆ หน่อยๆ เป็นต้องหยอดอยู่เรื่อย :-[ :-[


 o22 ส่วนเจ้พริม นี่หล่อนเป็นญาติแมลงปีเตอร์เรอะ ตายยากตายเย็นแท้ :katai1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน32#(P.17)(10/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 10-08-2015 12:06:36
Passion32
[/b]

เพื่อน ๆ ของวาเลนไทน์ต่างทยอยกลับกันไปเพราะคนป่วยจะได้พักผ่อน ถึงคนมาเยี่ยมจะเยอะ กระนั้นวาเลนไทน์ก็อดนึกถึงเพื่อนอีกคนไม่ได้ วาเลนไทน์ไม่เห็นหน้าค่าตาของเพื่อนรักเลย เช็คดูในโซเชียลต่าง ๆ ก็เงียบฉี่ ถามกับเพื่อนคนอื่นต่างก็บอกว่าภัทรศรัณย์ไปทำงานที่ที่ติดต่อได้ยาก ภัทรศรัณย์เคยส่งข้อความบอกในไลน์กลุ่มก่อนแล้ว ปากบางเม้มแน่นอย่างขบคิด เมื่อคืนหลังจากพักผ่อนเต็มที่หลาย ๆ อย่างก็เริ่มไหลกลับเข้ามาในความทรงจำ

“กวางน้อยอยากกินอะไรอีกไหม”

ภีมพริษฐ์เข้ามาในห้องพร้อมเอ่ยปากถาม ดูจากสภาพของเยี่ยม เดาว่าวาเลนไทน์คงกินกับเพื่อน ๆ ไปแล้ว

“ผมไม่เห็นภัทรเลย คุณภีมบอกผมได้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้นครับ คุณไม่ได้ทำอะไรรุนแรงกับภัทรใช่ไหม”

วาเลนไทน์เอ่ยถามคนรัก ภีมพริษฐ์มองใบหน้าเป็นกังวลก่อนจะควักโทรศัพท์ส่งภาพให้ดู เป็นภาพชารอฟหน้าทะเล้นท์กำลังจูบแก้มคนหลับที่กำลังนอนคว่ำหน้า

“ภัทรศรัณย์อยู่กับชารอฟ หมอนั่นลากตัวไปตั้งแต่วันที่กวางน้อยถูกรถชน ตอนนี้ก็สบายดีมั้ง จะบุบสลายก็เพราะถูกเสือตะกละเขมือบกินทุกวันนั่นแหละ เหมือนฉันแรก ๆ ที่ติดใจเนื้อลูกกวางจนตอนนี้ก็ยิ่งหลง”

“ภัทรรักคุณ แล้วคุณก็ใช้ความรักของภัทรเป็นอาวุธทำร้ายภัทรกลับ” วาเลนไทน์ทวนเหตุการณ์เสียงเบา

“ฉันแค่อยากให้พ่อของหมอนั่นเจ็บ ไม่มีวิธีไหนจะทำให้คนแบบนั้นเจ็บปวดได้เท่ากับเห็นลูกตัวเองทรมาน”

 เขาตอบน้ำเสียงเย็นชา ภีมพริษฐ์หยุดลงมือด้วยตัวเองได้ แต่ตะกอนความเกลียดชังยังคงตกผลึกในใจ วาเลนไทน์นิ่งไปเมื่อได้ยิน ครั้นจะขอให้เขาอโหสิ สิ่งที่ภีมพริษฐ์เจอก็หนักหนาเสียเหลือเกิน ในขณะที่เพื่อนรักอย่างภัทรศรัณย์ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ภีมพริษฐ์กลับต้องเจ็บปวดทรมาน ภาพที่เจอกับมารดาของคนรักบ่งบอกว่าภีมพริษฐ์ต้องทุกข์ทรมานแค่ไหน เป็นใครใครก็แค้น วาเลนไทน์อยากช่วย แต่ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน หนึ่งก็คนที่อยากใช้ชีวิตร่วมกัน อีกหนึ่งก็เพื่อน ถึงจะรู้ว่าเพื่อนรักแฟน แต่วาเลนไทน์ก็เชื่อใจคนรักและรู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้ แล้ววาเลนไทน์จะต้องเริ่มจากตรงไหน จะให้ทำไม่รู้ไม่ชี้มีความสุขกับภีมพริษฐ์ไป มันก็เหมือนจะไม่เต็ม

“กวางตัวนี้คิดมากอีกแล้ว”

เขาจูบกลีบปากบาง บดเบียดเบา ๆ ก่อนจะส่งปลายลิ้นเข้าไปชิมความหวานที่แสนโหยหา มือหนาประคองใบหน้าใสรับจังหวะรุกรานอย่างคุ้นเคย วาเลนไทน์เกี่ยวกระหวัดลิ้นเรียวตอบสนองเร้าให้ภีมพริษฐ์ยิ่งโหมจูบดูดดื่ม ใบหน้าใสแหงนรับแรงจูบจนหน้าตั้ง มือหนาสอดเข้าไปใต้เสื้อสะกิดตุ่มยอดไตเบา ๆ

“อือ คุณภีม”

 วาเลนไทน์ถอนปากฉ่ำออกท้วงเสียงหอบ

“โทษที เข้าใกล้ได้กลิ่นนี้ทีไรลืมตัวตลอด” เขาถอยออกมาก่อนจะกลับไปนั่งซ้อนพร้อมยื่นแขนมากอดเอว

“อยากติดต่อกับชารอฟไหม”

เขาถามก่อนจะตัดสินใจให้ด้วยการกดแอปพลิเคชันติดต่อให้เสร็จสรรพ รอไม่นานญาติผู้พี่หน้าทะเล้นก็โชว์ใบหน้าหล่อเหลาให้เห็น

“ว่าไง กวางน้อยฟื้นแล้วหรือ หน้ายังซีดอยู่นะ แต่เดี๋ยวสามีรักก็คงทำให้เปล่งปลั่งได้อย่างเก่า”

“ชารอฟ” วาเลนไทน์แก้มร้อน พี่กับน้อง หื่นไม่มีใครเกินใครจริง ๆ

“กวางน้อยอยากรู้ว่า เหมียวของนายถูกฆ่าทิ้งทะเลหรือยัง”

ภีมพริษฐ์ถามเสียงโหดก่อนแขนหนาจะถูกมือคนป่วยตีเพี๊ยะเข้าให้ ใบหน้าเก๊กโหดเจื่อนลงนิดหน่อยก่อนจะแสร้งโหดต่อทว่าสงบปากสงบคำลง

“ภัทรเป็นไงบ้างครับชารอฟ คนใจดีแบบคุณคงไม่ได้ทำอะไรรุนแรงแบบคุณภีมใช่ไหม”

 วาเลนไทน์ถามอย่างมีความหวัง ก่อนจะมีเสียงนกเสียงกาแว่วมาว่า รู้จักหมอนี่น้อยไปสิ และรีบหุบฉับลงเมื่อเมียเหลือบมอง

“เพื่อนลูกกวางสร้างความบันเทิงให้ฉันได้ดีเชียวล่ะ เต้นรูดเสาเก่งใช้ได้ ทั้งเป็นตัวเรียกเงิน เจ๋งไม่เบา”

“ชารอฟ”

วาเลนไทน์ครวญเสียงแผ่ว เห็นหน้าเปื้อนยิ้มแต่ชารอฟเองก็ร้ายไม่เบา เสือซ่อนเล็บดี ๆ นี่เอง

“ชู่ กวางน้อย หมอนั่นเป็นสมบัติของฉัน ถึงไม่เกี่ยวกับความแค้น แต่หนี้ที่ครอบครัวหมอนั่นติดค้างไว้เห็นทีจะยอมไม่ได้ ฉันทำธุรกิจ กวางน้อยต้องเข้าใจตรงนี้ด้วย แต่หายห่วงได้ตอนนี้เพื่อนของลูกกวางนอนกับฉันแค่คนเดียว ใจเด็ดใช้ได้ ขนาดฉันเอาคนอื่นต่อหน้าบนโต๊ะทำงาน หมอนั่นยังยืนปัดกวาดห้องได้หน้าตาเฉย แถมยังจะอัดคลิปฉันไปไรต์แผ่นขายตามตลาดนัดเอาเงินมาผ่อนดอก แสบไหมล่ะ ไม่น่าเอ็นดูเหมือนลูกกวางสักนิด”

เขาขยิบตาให้วาเลนไทน์ท้าทายสายตาโหดจากคนข้างกายคู่สนทนา

“ชารอฟอย่าใจร้ายกับภัทรนักได้ไหมครับ”

“อืม แต่ถ้าเพื่อนลูกกวางเรียกร้องเองก็ไม่เป็นไรใช่ไหม”

“ยังไงหรือครับ”

“รอดูเงียบ ๆ ละกันนะ”

ชารอฟขยิบตาให้ก่อนจะแอบซ่อนหลักฐาน วาเลนไทน์มองเพื่อนรักถูกลากออกมาจากห้องน้ำในสภาพเปียกปอน เสียงโวยวายดังขึ้นก่อนจะตามมาด้วยเสียงดูดปากและเสียงครวญครางดังขึ้นเรื่อย ๆ แก้มขาวแดงเรื่อเมื่อต้องมารับบทถ้ำมอง มองดูเพื่อนรักในสภาพอ่อนปวกเปียกลงให้จอมมารในที่สุด ใบหน้าหล่อเหลาซับด้วยไฟอารมณ์อย่างต้องการการเติมเต็มเต็มที่ วาเลนไทน์หยุดการดูหนังสดไว้แต่เพียงเท่านั้น แต่คนข้างหลังที่กัดฟันกรอด ๆ พร้อมสบถอย่างหัวเสียนี่สิ

“ไอ้พี่เวร เห็นฉันเข้าถ้ำกวางไม่ได้เลยฟัดแมวยั่วให้ฉันคลั่ง ไอ้เสือเฒ่าเจ้าเล่ห์”

 คนโหดหัวเสียที่ถูกพี่ชายตัวดีเยาะเย้ยด้วยหนังสดเข้าให้ สายตาคมเหลือบมองเมียกวาง ร่างโปร่งผอมซูบไปมาก ถึงสิงห์โหดจะสปาร์กง่ายแค่ได้อยู่ใกล้เมีย แต่ร่างกายวาเลนไทน์แบบนี้เขาก็สงสารเกินกว่าจะทำอะไร อย่างน้อยก็ต้องขุนให้แข็งแรงดีก่อนใช้เวลาเป็นเดือน คิดแล้วก็ได้แต่หงุดหงิดงุ่นง่านอยากอาละวาดใส่ไอ้คนบนเรือ

“สั่งคนเอาระเบิดไปปาหัวมันดีไหม เอาให้กระจุยตอนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มนี่ล่ะ จะได้สูญพันธุ์ไปเสีย พันธุ์ห่วย ๆ แบบนั้น”

“ฟังจากเสียงภัทร ไม่ห่วยเลยนะครับ” วาเลนไทน์ท้วงเล็ก ๆ ก่อนจะชะงัก

“กวางน้อย นี่แกล้งกันใช่ไหม เดี๋ยวนี้เป็นเมียที่รวมหัวกับคนอื่นแกล้งสามีหรือครับ กล้าดียังไงมาชมผู้ชายคนอื่นต่อหน้าสามีน่ะหือ เดี๋ยวเหอะ ขุนจนอ้วนแข็งแรงขึ้นเมื่อไหร่ ตัวลูกกวางนั่นแหละจะครางดังกว่าภัทรศรัณย์เสียอีก”

ภีมพริษฐ์หัวฟัดหัวเหวี่ยง ร่างสูงใหญ่จูบเมียรักหนัก ๆ ก่อนจะเดินดุ่มเข้าห้องน้ำไป วาเลนไทน์ส่ายหน้าน้อย ๆ ก็สิงโตจอมโหดยุขึ้นง่ายแบบนี้นี่ล่ะ เสือเจ้าเล่ห์ชารอฟถึงได้ชอบแหย่ให้อาละวาด แต่ก็นะ วาเลนไทน์อดยิ้มบางไม่ได้ ภีมพริษฐ์หื่นขนาดนั้นแต่ก็คิดรอให้วาเลนไทน์ร่างกายแข็งแรงก่อน วาเลนไทน์มองคนที่เดินหนีเข้าห้องน้ำไปอย่างหงุดหงิดแล้วก็ได้แต่ขำ

“ชีพจรกับความดันปกตินะครับ แต่ร่างกายยังดูเพลีย ๆ อยู่ คนไข้มีอาการอื่น ๆ อะไรไหมครับ”

แพทย์เจ้าของไข้ถามอาการวาเลนไทน์ แต่ร่างโปร่งกลับรู้สึกว่าสายตาเฉียบคมใต้แว่นนั้นเหลือบมองไปทางร่างสูงใหญ่หล่อเหลาดังรูปสลักที่อยู่ด้วยไม่ห่างบ่อย ๆ วาเลนไทน์รู้ว่าคนรักนั้นเป็นที่หมายตาของสาว ๆ ด้วยรูปลักษณ์ภายนอกที่ทำให้ระทวยได้ไม่ยาก แต่ไม่คิดว่าภีมพริษฐ์จะมีเสน่ห์ทั้งต่อเพศเดียวกันและต่างเพศขนาดนี้ พยาบาลไม่เท่าไหร่แต่หมอด้วยนี่ อกด้านซ้ายรู้สึกคันยิบ ๆ อย่างบอกไม่ถูกอาการแบบนี้เรียกว่าเป็นอาการแทรกซ้อนได้ไหม ปากบางเม้มเข้าหากันก่อนเอ่ย

“ไม่มีครับหมอ แค่เพลีย ๆ นิดหน่อย”

“พยายามทานเยอะ ๆ นะครับ คุณนอนไปนาน ร่างกายรับแค่อาหารเหลว ไม่ได้ออกกำลัง ต้องใช้เวลาในการฟื้นตัว พักอีกสักวันสองวันค่อยกลับบ้านนะครับ” นายแพทย์หนุ่มบอกคนไข้ แต่สายตาที่เหมือนมองผ่าน ๆ นั่น...

“ขอบคุณครับหมอ”

วาเลนไทน์กล่าวขอบคุณ มองแพทย์เจ้าของไข้ที่เดินออกไป รูปร่างหน้าตาบุคลิกที่ดูดี ภูมิฐาน  สะอาดสะอ้าน

“ทำไมไม่บอกหมอไปล่ะครับ ว่ามีอาการหึงแทรกซ้อนขึ้นมาด้วย มียาลดความหล่อของสามีไหม ฟอด”

เขาจูบแก้มใสเอาใจอย่างระงับความดีใจไม่อยู่ นาน ๆ จะเห็นกวางตัวนี้ออกอาการหึงแฟน คงเพราะแพทย์หนุ่มคนนี้บุคลิกหน้าตาท่าทางดูดี หรือไม่ร่างกายที่ยังไม่แข็งแรงนักส่งผลให้จิตใจอ่อนแอลงหรือเปล่าหนา วาเลนไทน์ที่แสนดีถึงรู้สึกอ่อนไหวกว่าปกติ

“คุณรู้”

“ฉันอ่านสายตาคนที่คิดอะไรกับฉันออก ถ้าไม่แสดงออกจนน่าเกลียด ฉันก็ไม่ได้รังเกียจอะไร มันเป็นรสนิยมส่วนบุคคลนี่นะ ยิ่งฉันมีวาเลนไทน์ก็ยิ่งเข้าใจอะไรลึกซึ้งขึ้น” เขาจูบปากบางเมื่ออธิบายจบ

“ผมจะกลายเป็นคนงี่เง่าไหมนะ แค่ผู้หญิงชอบคุณแต่พอพวกเธอเห็นคุณมีผมก็ถอยห่างแล้ว แต่กลับกลายเป็นคุณมีทั้งผู้ชายผู้หญิงมาชอบแบบนี้ ผมกลัวผมจะงี่เง่าสักวัน”

มือบางกำผ้าห่มแน่น ไม่เคยรู้สึกอ่อนแอมากขนาดนี้ ภีมพริษฐ์รั้งศีรษะทุยมาซบอก

“กวางน้อยฟังพี่ภีมนะครับ เราห้ามใครให้มารักหรือชอบเราไม่ได้หรอก แต่เรารู้ตัวนี่นาว่าหัวใจของเราวางไว้ที่ใครผลของการทรยศหักหลังมันนำความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสมาสู่คนเรามากขนาดไหน วาเลนไทน์ก็เห็น คนอื่นเป็นยังไงไม่รู้ แต่คน ๆ นี้เลือกแล้วที่จะวางหัวใจแต่ศรัทธาไว้ที่ใคร”

ไม่พูดเปล่า ร่างผึ่งผายอย่างผู้นำผู้กุมบังเหียนบริษัทยักษ์ใหญ่ย่อกายลงคุกเข่าต่อหน้าพร้อมจับเรียวเท้าจรดริมฝีปากลงจูบอย่างราชาแห่งนักล่าผู้ยอมสิโรราบให้แก่หัวใจตัวเอง

“คุณภีม!” วาเลนไทน์ตาเบิกโตด้วยความตกตะลึงก่อนจะรีบชักเท้ากลับ

“ลุกขึ้นเถอะครับ คุณทำแบบนี้ ผม ผมทำอะไรไม่ถูก”

วาเลนไทน์ลนลานไม่คิดว่าคนอย่างเขาจะกล้าลดตัวลงไปคุกเข่าพร้อมจรดริมฝีปากจูบยังแทบเท้าเสมือนดั่งให้สัตย์สัญญาต่อกัน

“มีวาเลนไทน์คนนี้คนเดียวเท่านั้นที่คนอย่างฉันจะยอมสยบให้ เชื่อใจกันนะครับ”

วาเลนไทน์รั้งร่างสูงขึ้นมากอด ใบหน้าใสซุกซบแผงอกหนาสูดกลิ่นกายที่แสนอบอุ่นคุ้นเคย

“ผมเชื่อคุณครับ ขอโทษที่อ่อนแอ”

“ไม่เป็นไรหรอก นาน ๆ จะได้เห็นเมียหึง งอแงกว่านี้ก็ไม่ว่า ยอมให้คนนี้คนเดียวจริง ๆ แต่เพื่อความสบายใจ กวางน้อยจะล่ามฉันไว้ดีไหมล่ะ จะได้ไม่ต้องออกไปเจอใคร ยินดีนะถ้าจะได้เป็นทาสรักรอปรนนิบัติเมียบนเตียง ให้เมียหาเลี้ยง”

เขาบอกยิ้ม ๆ ขณะจูบหน้าผากมนไปเรื่อย ทั้งกอดทั้งหอมนัวเนียได้ทั้งวันไม่มีเบื่อ

“วันข้างหน้าไม่ว่าจะเกิดอะไร ผมจะเชื่อคุณ”

สองร่างตระกองกอดกันและกันด้วยความเชื่อใจและศรัทธา ไม่หารู้ไม่ว่า บททดสอบครั้งใหม่กำลังจะเริ่ม



“ได้ยินชัดใช่ไหม ทำให้ยังไงก็ได้ จัดฉากยังไงก็ได้ให้ภีมได้เห็นว่าเด็กนั่นมีชู้แล้วแอบสวมเขาให้ภีม ให้มันถูกเฉดหัวออกไป ถ้าลองจีบมันแล้วไม่ติดก็ฉุดไปนอนด้วยซะ แล้วอัดคลิปมาให้ฉัน”

“เด็กวาเลนไทน์ก็น่ารักดี แต่คุณภีมโคตรหล่อยิ่งกว่าหล่อ ตอนนั้นแกมัวแต่รีรออะไรไม่รีบรวบหัวรวบหาง”

“ก็มัวแต่เอาคืนไอ้พวกที่เคยเมินฉันนั่นแหละ ไบรอันแทบบ้าตอนที่ฉันควงคุณภีมมาหยามหน้า อดีตนายแบบควบตำแหน่งนักกีฬารักบี้กล้ามล่ำเดือนมหาวิทยาลัยสุดฮอตหมดสภาพตอนถูกเขี่ยทิ้ง มันสะใจจะตาย แม้แต่ชาร์ลที่เป็นแฟนรติมาน้องคนละแม่กับฉันยังแอบมองฉัน ใครจะคิดว่าพวกมันจะมีเบื้องหลังอีกที เฮ่อ อย่าพูดได้ไหม เอาเป็นว่าจัดการให้ได้ล่ะ ทำให้ภีมเข้าใจผิดว่าวาเลนไทน์มีชู้ ถ้าแกต้องการคนหล่อ ฉันมีญาติของภีมแนะนำ รายนั้นหล่อไม่แพ้กัน มหาเศรษฐีเจ้าของโรงแรมและคาสิโนที่ลาสเวกัส แถมยังมีธุรกิจเรือสำราญสุดหรูหรากับเหมืองทองอีก รับรองแกได้แซบยิ่งกว่าแซบ”

“แกกล้ารับประกันไหมว่า คุณภีมจะไม่เชือดฉันทิ้งน่ะ ไปยุ่งกับเมียเขา”

“ฉันจะทำให้คุณภีมเบื่อเด็กนั่นเอง ถ่านไฟเก่าที่รู้ใจมันต้องดีกว่าเด็กท่าทางไม่ประสีประสาอยู่ด้วย”

“ทำพูดไป แกไปเอาความมั่นใจมาจากไหน เด็กนี่แหละ ทำผู้ใหญ่หลงหัวปักหัวปำน่ะ”

“แล้วแกจะขัดฉันทำไมเนี่ย ช่วยฉัน ทำให้มันสำเร็จ”

หล่อนเน้นคำพูดก่อนจะลดโทรศัพท์ลงยัดลงกระเป๋า ร่างโปร่งระหงใบหน้าแปลกไปจากเดิมจากการผ่าตัดศัลยกรรมยิ้มกริ่มขณะเงยหน้ามองป้ายโรงพยาบาล

“พริมมาเยี่ยมไทน์นะ แต่ขอยืมเป็นสะพานข้ามไปหาภีมหน่อยแล้วกัน”

 ใบหน้าสะคราญยกยิ้มขณะก้าวเข้าไปในโรงพยาบาล

แอ๊ด

เสียงเปิดประตูดึงความสนใจของคนป่วยบนเตียง ประจวบเหมาะที่คนไข้อยู่คนเดียวพอดีเพราะบิดาและมารดาหลังจากมาเยี่ยมแล้วก็ไปดูร้านดอกไม้ของพี่สาวต่อ ส่วนภีมพริษฐ์กำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำ วาเลนไทน์ทำหน้างุนงงอย่าพยายามนึกว่าผู้มาเยือนเคยรู้จักมักจี่กันตอนไหน

“พริมเองค่ะ ไทน์ พริมเพิ่งฟื้นตัวหลังผ่าตัดใบหน้าใหม่”

พริมรตาพูดขณะเดินเข้ามาใกล้คนที่ไม่ได้เจอหน้ามานาน เสียดใจเล็ก ๆ ที่คนตรงหน้าเป็นวาเลนไทน์ที่เคยรู้สึกดีต่อกัน

“พริมคิดถึงไทน์นะคะ เห็นว่าอาการดีขึ้นแล้วจากในเฟสบุ๊คก็เลยมาเยี่ยม”

“พริมสบายดีนะครับ”

“พวกนั้นทำร้ายพริมค่ะ มันกะให้พริมเสียโฉม พริมรอดมาได้ก็ต้องพักรักษาตัวเพื่อผ่าตัดใบหน้าใหม่”

“ร่างกายเป็นแค่ส่วนประกอบหนึ่งครับ สิ่งสำคัญคือจิตใจข้างในต่างหาก” วาเลนไทน์ยิ้มอ่อนปลอบใจ

“ไทน์ใจดีเสมอเลยนะคะ”

ร่างอรชรโผเข้ากอดชายหนุ่ม วาเลนไทน์อึกอักเล็กน้อย ดวงตาสวยเหลือบมองประตูห้องน้ำ เมื่อกี้เสียงน้ำไหลเงียบเสียงลงไปแล้ว

“พริมคิดถึงไทน์ตลอดนะคะ”

 หล่อนกระชับกอดแน่นกว่าเก่า ฝังตัวเข้าหาคนบนเตียงเหมือนขาดไออุ่นมานาน วาเลนไทน์เลิกลั่กก่อนที่พริมรตาจะถอนตัวออกไปจังหวะเดียวที่ภีมพริษฐ์เปิดประตูออกมาพอดี สายตาคมเพ่งมองยังร่างสตรีผู้มาใหม่ที่ยืนข้างเตียงคนรัก พริมรตาตาวาวกับร่างสูงสง่า

“ภีมคะ”

 หล่อนส่งเสียงทักออกไป ภีมพริษฐ์ทำหน้างุนงงขณะส่งสายตาถามวาเลนไทน์ ร่างโปร่งอึดอักที่จะบอก

“พริมเองค่ะ พริมผ่าตัดใหม่ เพิ่งดีขึ้น วันนี้เลยแวะมาเยี่ยมน้องไทน์ ไม่กันนานเลยนะคะ”

“ครับ พริมสบายดีนะ”

“ไม่ค่อยเท่าไหร่ค่ะ ไม่ได้มีคนดูแลเหมือนก่อน”

ใบหน้าสวยหันไปทางวาเลนไทน์ ยิงปืนนัดเดียวได้นกถึงสองตัว ตัวหนึ่งคือจงใจให้ภีมพริษฐ์ได้เห็นว่าคนดูแลที่ว่าคือวาเลนไทน์  ในขณะที่ตัวที่สองหล่อนสบตาวาเลนไทน์เหมือนจะบอกนัย ๆ ว่าหล่อนขาดคนดูแลเพราะวาเลนไทน์เช่นกัน  เกิดความอึดอัดขึ้นทั้งสองฝ่าย  วาเลนไทน์ปฏิเสธไม่ได้ว่าพริมรตาคือคนที่ภีมพริษฐ์เคยจริงจังขนาดจะแต่งงานด้วย ส่วนวาเลนไทน์คือคนที่เข้ามาทีหลัง ตอนที่หล่อนทุกข์ใจมากมายวาเลนไทน์ก็เคยเป็นที่ปรึกษาให้หล่อน มาตอนนี้คนที่พริมรตาไว้ใจกลับกลายเป็นคนที่ทรยศหล่อนอย่างนั้นหรือ? เหมือนเจ้าของเขากำลังจะมาทวงคนของเขาคืนอย่างไรอย่างนั้น วาเลนไทน์เม้มริมฝีปากครุ่นคิด ภีมพริษฐ์สังเกตอาการคนรัก แม้เด็กในท้องจะไม่ใช่ลูกของวาเลนไทน์ แต่เหตุการณ์ในห้องคืนนั้นมันก็ยังตะขิดตะขวงในใจ ลูกกวางขี้ใจอ่อนจะทานทนเสน่หาของผู้หญิงแสนสวยได้จริงหรือ?

“จริงสิ พริมซื้อขนมมาด้วยค่ะ ลองชิมดูนะคะ”

หล่อนจัดแจงแกะขนมที่ซื้อมา มือเรียวเลอะขนมนิดหน่อย หล่อนยกแตะปลายลิ้นแผ่วเบาขณะเหลือบสายตายังภีมพริษฐ์ กลีบปากอิ่มเคลือบลิปสติกสีสดเผยอเล็ก ๆ ขณะแลบเลียขนมเข้าปากไป ชุดที่สวมใส่โชว์สรีระองค์เอวหน้าอกหน้าใจแต่พองามเรียกความน่าค้นหาไม่ได้โป๊เปลือยจนดูเหมือนเร่ขายราคาถูก ดวงตาสวย หวานคมด้วยเครื่องสำอางอย่างดีจดจ้องยังเขาที่ห่างหายกันไปนาน หล่อนรู้ใจเขา รู้วิธีตอบสนองอย่างถึงใจชนิดที่เขาลุ่มหลงในตัวหล่อนจนแทบลืมวันลืมคืนจนเพื่อนล้อว่าเขาโดนของ ดวงตาคมสบกับดวงตาคู่เสน่หาที่ส่งให้อย่างจงใจ ผีเสื้อแสนสวยกำลังร่ายรำในเปลวไฟหลอกล่อให้เขากระโจนเข้าหาด้วยความลุ่มหลง ภาพเซ็กส์ที่เร่าร้อน รุนแรงถึงใจ เขาใช้อุปกรณ์กับหล่อนได้โดยที่อีกฝ่ายก็รสนิยมแบบเดียวกัน ค่ำคืนสวาทเตียงสะเทือนเอี๊ยดอ๊าด หล่อนปราบเขาเสียอยู่หมัด

“ภีมลองทานดูสิคะ”

 ริมฝีปากสีแดงสดที่เขาชอบเผยอคล้ายเชิญชวนขณะมือส่งขนมให้ชิม กลีบปากอิ่มสีเชอรี่วาวฉ่ำลอยอยู่ตรงหน้าชวนให้บดขยี้หนักหน่วง กลิ่นน้ำหอมยั่วยวนเร้าใจให้เข้าหา หล่อนยิ้มหวานให้ขณะจับมือเขาหงายออกรับพุดดิ้งช็อกโลแลตที่หล่อนวางใส่มือให้โดยจงใจให้ปลายนิ้วสัมผัสกันเหมือนกดปุ่มสปาร์ก ทุกอย่างอยู่ในสายตาวาเลนไทน์ ร่างโปร่งรู้ตัวอยู่ตลอดว่าคนรักไม่ใช่เกย์ ภีมพริษฐ์ชอบผู้หญิงสวยเฉียบขาดเซ็กซี่เร้าใจมีสง่าดูดีมีราคา ควงออกงานไม่มีน้อยหน้าใจและผู้หญิงตรงหน้าก็ตอบโจทย์นั้นได้ดี แม้ใบหน้าจะศัลยกรรมใหม่แต่ก็สวยจนเหลียวหลังอยู่ดี

“อุ๊ย เกือบลืมคนป่วยแน่ะ ภีมนี่น้า ไม่เตือนกันบ้าง” หล่อนตีแปะที่หน้าขาก่อนลุกขึ้นเอาขนมไปให้วาเลนไทน์

“สารภาพว่าไม่ได้ทำเองค่ะ แต่ขนมร้านนี้อร่อย วัตถุดิบคุณภาพสูง อร่อย นุ่มลิ้น”

 หล่อนหันไปเน้นคำว่านุ่มลิ้นกับคนที่นั่งอยู่บนโซฟา ผู้หญิงสวยเซ็กซี่อัดแน่นไปด้วยเนื้อนมไข่ กับผู้ชายธรรมดาซีดเซียว หล่อนจงใจให้เขาได้เห็นความแตกต่าง จงใจดึงเขาคนเดิมกลับมา ภีมพริษฐ์ที่หล่อเหลาองอาจควรจะมีคนข้างกายที่สวยสง่าเป็นที่จับตามอง

วาเลนไทน์รับขนมมาไว้ในมือ ร่างโปร่งเข้าใจในสิ่งที่พริมรตาต้องการบอก หล่อนต้องการคนของตัวเองคืน ไม่ว่าจะด้วยความเหมาะสมหรืออะไร คนที่คู่ควรกับเขาก็คือหล่อน อย่างนั้นหรือ?

แล้วหัวใจของวาเลนไทน์ล่ะ หัวใจดวงนี้มันไม่ได้รักเขาน้อยกว่าใครเลย รักทั้งที่เจอกับความโหดร้ายเจ็บปวดอย่างแสนสาหัสจากเขา รักและซื่อตรงเสมอมาก แต่ถ้าจะให้ไปแย่งชิง วาเลนไทน์ทำไม่เป็นหรอก อย่างไรเสีย วาเลนไทน์ก็ไม่เคยคิดทำร้ายผู้หญิง ดวงตาหม่นมองสบยังคนรัก
 
“ผมรู้ว่าคุณเคยรักเขา จนตอนนี้เยื่อใยนั้นอาจจะหลงเหลืออยู่บ้าง แต่ได้โปรดเถอะ หัวใจของผมก็รักคุณไม่น้อยกว่าใคร”

“จริงสิคะ หมอบอกว่าไทน์จะออกจากโรงพยาบาลได้เมื่อไหร่หรือคะ”

“อีกสักสองวันมั้งครับ ถ้าไม่มีอาการแทรกซ้อนอะไรหมอคงให้กลับไปพักที่บ้านได้”

“แล้วไทน์จะไปพักที่ไหนคะ เผื่อพริมจะแวะไปเยี่ยม”

“คงบ้านทางเหนือน่ะครับ ที่นั่นอากาศดีกว่ากรุงเทพฯ ผมเรียนจบแล้ว ครอบครัวเลยอยากให้กลับไปพักที่นั่น”

“ว้าว ดีจัง งั้นพริมไปด้วยนะคะ พริมอยากสัมผัสบรรยากาศทางเหนือสวย ๆ ค่ะ มีสตรอว์เบอร์รีไหมคะไทน์”

“มีครับ แต่ช่วงนี้หน้าฝน สตรอว์เบอร์รียังไม่ออกผลครับ ต้องหน้าหนาวประมาณเดือนพฤศจิกายน”

“ฟ้าฉ่ำฝนทางเหนือก็สวยค่ะ พริมกำลังอยากได้ไอเดียแจ่ม ๆ ”

“ครับ” วาเลนไทน์รับคำได้แค่นั้น ร่างโปร่งขยับตัวลงจากเตียง

“กวางน้อยจะไปไหนครับ” ภีมพริษฐ์ผุดลุกจากโซฟามาหา

“คือผมจะไปหน่อยครับ” วาเลนไทน์บอกอย่างอึดอัด

“เดี๋ยวพาไปนะครับ”

เขาพยุงคนป่วยใช้สายตาคมปรามไม่ให้งอแง วาเลนไทน์ก้มหน้าเงียบปล่อยให้เขาช่วยเหลือ วาเลนไทน์ทำธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อย ร่างโปร่งมองตัวเองในกระจก สูดลมหายใจเรียกกำลังใจก่อนจะออกไป ยอมรับว่าไม่เคยเจอกับสถานการณ์การฟาดฟันอะไรกับใครเท่าไหร่ เคยถูกผู้ชายแย่งแฟนผู้หญิงยังไม่อึดอัดใจเท่านี้ ส่วนใหญ่เจ้าหล่อนจะเปลี่ยนใจไปและวาเลนไทน์ก็ไม่เคยรั้ง คนหมดใจรั้งไปก็เสียเวลาเปล่า แต่กับผู้ชายที่ชื่อภีมพริษฐ์ วาเลนไทน์ไม่อยากเสียเขาไป แต่หากเขาอยากกลับไปหาคนเก่า ผู้หญิงสวยไฉไลมีทุกอย่างที่วาเลนไทน์ไม่มี ร่างโปร่งมองตัวเองในกระจก ร่างกายผู้ชายธรรมดาไม่มีอะไรน่าพิสมัย ไม่มีทรวดทรงองค์เอวไม่มีอะไรตูม ๆ แบบที่เขาชอบ ไม่มี...แม้แต่ทายาทให้แก่เขาได้ วาเลนไทน์ไม่มีความคิดจะทำอะไรกับร่างกายตัวเองให้เปลี่ยนไปจากที่เป็นอยู่ สิ่งที่หัวใจดวงน้อยให้เขาได้มีเพียงความรักแน่วแน่ต่อเขาก็เท่านั้น มือบางเกาะอ่างล้างน้ำ ช่วงนี้รู้สึกตัวเองอ่อนไหวกว่าปกติ รู้สึกหวงเขากว่าทุกที

แกร็ก

วาเลนไทน์เปิดประตูห้องน้ำออกมาก่อนจะนิ่งเหมือนถูกสตั๊น ภาพตรงหน้าคือร่างสูงใหญ่กึ่งนั่งกึ่งนอนบนโซฟาโดยมีร่างอวบอิ่มเซ็กซี่บดเบียดคร่อมอยู่บนตัว พริมรตาผละออกอย่างอ้อยอิ่ง

“อุบัติเหตุน่ะค่ะ ผิดจังหวะไปนิด”

หล่อนจีบปากจีบคอ วาเลนไทน์ไม่ว่าอะไรกับรอยลิปสติกสีแดงสดบนคอปกเสื้อทั้งที่หัวใจบีบเหลือเกิน

 “เดี๋ยวอาหารก็มาแล้วนะครับ”

ภีมพริษฐ์เอ่ยบอก ก่อนอาบน้ำเขาตกลงกับคนป่วยว่าจะสั่งอาหารอร่อย ๆ มากินด้วยกัน กวางของเขาอยากกินเมนูอาหารญี่ปุ่น ชายหนุ่มจึงสั่งลูกน้องซื้อเซ็ตเบนโตะเข้ามาส่งให้ ไม่ทันขาดคำชุดอาหารกล่องหน้าตาน่ากินก็ถูกนำมาส่ง ภีมพริษฐ์คีบปลาจ่อที่กลีบปากบาง วาเลนไทน์ชะงักนิดหนึ่งสบตากับเขาก่อนจะอ้าปากรับอาหารที่เขาป้อนเงียบ ๆ แม้บรรยากาศจะอึดอัดแต่ก็อุ่นใจเล็ก ๆ

แอ๊ด

“ว้าว กำลังกินข้าวอร่อย ๆ กันเชียว อาหารญี่ปุ่นซะด้วย”

“คุณพ่อคุณแม่มาทานด้วยกันครับ” ภีมพริษฐ์ทำท่าจะขยับให้

“โอ๊ย ไม่ต้องหรอกจ๊ะ ตามสบายเลย ลูกเขยของแม่น่ารักที่สุด แม่ชวนพ่อเขาไปหม่ำอาหารเกาหลีมาแล้วล่ะ”

มัทนาบอกก่อนสายตาจะเหลือบไปเห็นใครอีกคนที่ไม่คุ้นหน้าเท่าไหร่

“นี่พริมครับแม่ เป็นเพื่อนรุ่นพี่ผม”

วาเลนไทน์ลังเลนิดหน่อยที่จะบอกว่าเป็นแฟนเก่าของคนรักจึงเลี่ยงเป็นอย่างอื่น มัทนารับไหว้ด้วยรอยยิ้ม บรรยากาศในห้องดีขึ้นมาหน่อยเพราะพริมรตาไม่ได้แสดงออกอะไรมาก หญิงสาวอยู่อีกไม่นานจึงขอลากลับก่อน ไม่วายหันมากำชับก่อน

“งั้นถ้าหมออนุญาตให้ไทน์ออกจากโรงพยาบาลแล้วไลน์บอกพริมนะคะ เดี๋ยวเราไปเจอกันที่สนามบิน”

“ครับ”

ร่างระหงออกจากห้องตรงไปที่จอดรถ หล่อนรีบหันพวงมาลัยกลับที่พักเพื่อไปเตรียมจัดกระเป๋าเตรียมขึ้นเครื่อง วาเลนไทน์มองคนที่หายลับออกไปจากห้องด้วยความหนักใจ ภีมพริษฐ์ยังคงพูดคุยกับครอบครัวของเขาปกติ ร่างโปร่งปลอบตัวเองว่าคงคิดมากไป


 :katai5: มีต่อด้านล่างจ้า :katai5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน32#(P.17)(10/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 10-08-2015 12:08:40
Passion.32 (ต่อ)



2 วันต่อมา

“อะไรนะคะ ไทน์บอกพริมว่าตอนนี้อยู่ที่บ้านแล้วหรือคะ ไหนตกลงกันว่าจะไปเจอกันที่สนามบินไงคะ”

 หล่อนลืมตัวแผดเสียงสูงอย่างโกรธจัด นึกไม่ถึงว่าผู้ชายหน้าตาซื่อ ๆ แบบวาเลนไทน์จะดัดหลังหล่อนเช่นนี้

“คือ พวกเรามาเครื่องบินส่วนตัวของคุณภีมน่ะครับ พอดีคุณแม่เก็บโทรศัพท์ผมไว้ เพิ่งคืนให้เมื่อกี้”

“แล้วภีมก็ไม่บอกอะไรพริมเลยหรือคะ โทรหาก็ไม่เคยรับ ไลน์ก็ไม่ตอบ”

“เอ่อ พริมคุยกับคุณภีมนะครับ” วาเลนไทน์ส่งโทรศัพท์ให้คนที่เข้ามาสะกิดขอคุยเอง

“ฮัลโลพริม”

“ทำไมภีมไม่รับโทรศัพท์พริมคะ ไลน์หาก็ไม่ยอมตอบ ทำไมคะ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้หรือ พริมไม่เคยขออะไรคุณเลย พริมขอแค่โอกาสให้พริมได้แก้ตัว ตอนนั้นพริมอาจส่งคุณไปตาย แต่พริมก็คิดได้โทรหาคุณปิดเครื่องไปแล้วพริมเลยส่งข้อความไปสารภาพผิดไงคะ”

“นั่นคือเหตุผลที่ผมไม่ทำอะไรคุณ แต่พริมฟังผมนะ ตอนนี้คนที่ผมรักคือวาเลนไทน์ ผู้ชายใจดีแบบวาเลนไทน์ต่อกรกับผู้หญิงไม่ไหวหรอก คุณอย่ามาราวีอะไรเราอีก ผมเตือนคุณแล้ว คุณอาจจะเห็นผมในมาดเจ้าชายมาตลอด แต่ขอบอกว่าเวลาผมโมโห มันยิ่งกว่าปีศาจ คุณคงไม่อยากหายสาบสูญไปดื้อ ๆ” เขาเอ่ยเสียงเย็น

“คุณเป็นคนสวยและเก่ง หยุดทะเยอทะยานที่จะคว้าแต่ผู้ชายรวย ๆ แล้วคุณจะมีคุณค่า ผู้ชายที่มีเงินแน่นอนว่าเขามีมันสมองและเลือก เข้าใจนะครับ”

เขาตัดจบดื้อ ๆ ก่อนจะหันมาหามารดาคนรักที่ยกนิ้วให้ ที่จริงวันที่พริมรตามาป่วนวันนั้นเขาอ่านจุดประสงค์ของหล่อนได้ทะลุปรุโปร่ง พริมรตารู้ว่าเขามีความต้องการสูงจึงคิดมาต่อเชื้อไฟเก่าด้วยวิธีการเดิมกับเขาคนใหม่ วาเลนไทน์เป็นผู้ชายจะให้โวยวายกับผู้หญิงคงเป็นไปไม่ได้ เรื่องแบบนี้ต้องผู้หญิงด้วยกันจัดการ ภีมพริษฐ์จึงส่งข้อความหาคุณแม่ยายตอนพริมรตาหันหลังเอาขนมไปให้วาเลนไทน์ ตลอดสองเดือนที่ลูกกวางนอนไม่ได้สติ เขากับครอบครัววาเลนไทน์คลุกคลีตีโมงคอยเฝ้าดูอาการวาเลนไทน์ด้วยกันตลอดจึงสนิทสนมกัน เมื่อคุณลูกเขยคนโปรดขอความช่วยเหลือ มีหรือคุณมัทนาจะไม่ช่วย หล่อนรีบชวนสามียกเลิกอาหารเกาหลีกลับมาช่วยขัดขวางกลาย ๆ จนพริมรตาทนไม่ไหวกลับไป ก่อนคุณลูกเขยจะให้บัตรกำนันพิเศษเป็นดินเนอร์หรูหราล่องแม่น้ำเจ้าพระยากันสองคนกับสามี

“ต้องชัดเจนแบบนี้สิคะ คุณแม่ไม่ผิดหวังจริง ๆ ที่ยกลูกชายให้”

คุณนายมัทนาเดินลั้ลลาเข้าบ้านไป เมื่อวานคุณลูกเขยพาไปชอปปิงชนิดไม่กลัวกระเป๋าฉีก แถมยังจะมีทริปพาครอบครัวเที่ยวไปดูบ้านเมืองที่ต่างประเทศ หัวใจคุณแม่ชุ่มฉ่ำที่ลูกเขยรักลูกชายและเผื่อแผ่ถึงครอบครัว มัทนาไม่ได้ต้องการอะไรมากหรอก แค่เขารักและดูแลลูกชายนางดี นางก็หายห่วง ไอริสาเสียอีก เป็นสาวเป็นแส้ หาผู้ชายได้ดีไม่เท่าน้อง



Tru Tru Tru

“ฮัลโล แกอยู่ไหนเนี่ย ไม่ต้องมาแล้วนะ พวกนั้นหนีไปหมดแล้วแถมภีมตอกหน้าฉันเสียยับ ภีมไม่เคยเป็นอย่างนี้ หลงเด็กผู้ชายหัวปักหัวปำ” หล่อนสบถไปเรื่อยเปื่อย

“เออ ถึงแกไม่บอก ฉันก็ไม่ว่างไป กำลังแซบกับหมออยู่ หมอโรงพยาบาลที่แกให้ไปสังเกตการณ์หาทางเข้าหาวาเลนไทน์นั่นแหละ พอดีได้สังเกตหมอซะก่อน โอ้ย หล่อเวอร์ แค่นี้นะ ฉันจะแซบ”

ปลายสายตัดฉับ หล่อนกัดริมฝีปากอย่างขัดใจ ท่าที

กระฟัดกระเฟียดไม่ทันดูทางจึงหันมาชนเข้ากับคนข้างหลัง

โอะ!

ตาต่อตาประสาน หนุ่มหล่อในชุดสูทลำลองดูดีขอโทษขอโพยส่งยิ้มอ่อนให้ หล่อนตาวาวนึกกระหยิ่ม บางทีเปลี่ยนเส้นทางกับคนใหม่ อะไร ๆ อาจดีขึ้น หนุ่มหล่อส่งยิ้มหวานเอ่ยถาม

“ไม่ทราบว่าเดินทางไปที่ไหนหรือครับ”

“มัลดีฟส์ค่ะ”

“ที่เดียวกันเลยครับ”


 :katai5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน32#(P.17)(10/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 10-08-2015 12:29:23
เมื่อไรอินี่จะตายๆไปซะทีนะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน32#(P.17)(10/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 10-08-2015 12:36:19
อุ๊ยตายยยย ผู้ชายคนใหม่ จะเป็นเหยื่อย หรือเป็นผู้ล่าหนอออ
รักน้องไทน์ แมนไปก็ไม่ดีนะลูก คนจ้องจับผัวลูกเป็นร้อย
อย่าได้ทนค่ะ
รอตอนต่อไปเนาะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน32#(P.17)(10/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 10-08-2015 15:05:16
พริมนี่ยิ่งกว่าแมลงสาบอีกนนะเนี่ย
ตายยากจริงๆ 555555

ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน32#(P.17)(10/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 10-08-2015 15:10:06
ยกความดีที่พี่ภีมไม่โง่ เข้าทางแม่ยายจริงๆๆ
วาเลนไทน์ก็คงใจอ่อนกับผู้หญิงแหล่ะ ดีแล้วที่พี่ภีมจัดการ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน32#(P.17)(10/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 10-08-2015 19:35:33
 :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน32#(P.17)(10/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 10-08-2015 20:01:16
ไปเป็นปะการังเทียมที่ มัลดีฟฟฟฟ เหอะแม่คุณ 555
ลูกเขยแม่ยายเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย น่ารักอะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน32#(P.17)(10/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 10-08-2015 20:15:15
ภีม o13
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน32#(P.17)(10/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 10-08-2015 20:43:55
คิดจะมีสามีหล่อ ก็ต้องมีของค่ะ
น้องไทน์ปรึกษาคุณแม่เยอะๆนะคะ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน32#(P.17)(10/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 10-08-2015 21:29:01
คุณภีมเด็ดขาดมาก ทั้งยังเข้าใจไทน์อย่างดีด้วย
สมกับเป็นคนรักกันจริงๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน32#(P.17)(10/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: PetitDragon ที่ 10-08-2015 21:51:51
บวกคะแนนให้พระเอกไป
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน32#(P.17)(10/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 11-08-2015 01:02:37
จะไม่ให้แม่ยายรักได้ไงภีม ลูกดีเกินไปไม่ทันเล่ห์ชะนี
พี่ภีมก็ปรึกษาคุณแม่ยาย ไม่มีความลับเลย แถมหล่อ รวย
สปอร์ต พาไปช็อปกระจายอีก o17

เตรียมตัวให้คุณแม่มัทนาจัดคอร์ส Bye bye ยายแมลงสาบซะพริมมี่ :laugh3:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน32#(P.17)(10/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 11-08-2015 18:06:19
ภีมน่ารักจัง
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน32#(P.17)(10/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: chaichan ที่ 14-08-2015 20:32:05
รอ.. :katai4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน32#(P.17)(10/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 15-08-2015 02:50:33
ต้องแบบนี้สิภีม ชัดเจนๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน32#(P.17)(10/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 15-08-2015 15:47:54
ไปค่ะ ส่งเจ๊พริมไปมัลดีปแล้วไม่ต้องกลับมาเลยยยย
คุณแท่ก็เริ่ดนะค๊าาา  ไทน์ไว้ใจภีมหน่อยนะ พี่เค้าทำขนาดนั้นละ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน32#(P.17)(10/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 24-08-2015 21:40:00
หือ................ไปกินลูกกวางกันถึงไหนเนี่ย คิดถึงแล้วนะ :m15:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน32#(P.17)(10/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 25-08-2015 10:39:02
เกือบไปแล้วมัียล่ะภีม เกือบจะรู้ตัวในวันที่สายไป
แต่ไม่เป็นไร เพราะตลอดเวลาภีมมั่นคงกับวาเลนไทน์มาตลอด ยังไงก็ดูแลกันดีดีล่ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน32#(P.17)(10/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: chaichan ที่ 29-08-2015 09:31:54
 :z6:รอนานแล้วอ่ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน33#(P.18)(29/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 29-08-2015 16:08:48
Passion33

ฟอด...

“อื้อ! คุณภีมตื่นแล้วก็ลุกไปอาบน้ำสิครับ คุณพ่อกับคุณแม่รอทานข้าวอยู่นะครับ”

วาเลนไทน์ฉุดแขนคนเกเรที่ขืนตัวหนัก ๆ เอาไว้ไม่ยอมลุก ออกแรงดึงมากเข้ากลายเป็นวาเลนไทน์ที่ถูกดึงล้มลงทับตัวคนเจ้าเล่ห์ก่อนจะถูกฉกหอมแก้มฟอดใหญ่ ภีมพริษฐ์ยิ้มพราวขณะจ้องใบหน้าขาวใสใกล้ ๆ กลิ่นกายหอมสดชื่นของสบู่ทำใช้เองบ่งบอกว่าลูกกวางของเขาอาบน้ำเสร็จแล้วเรียบร้อย  ใบหน้าหล่อเหลาซุก ๆ แถวหน้าอกก่อนจะมุดเข้าไปในเสื้อขบเม็ดทับทิมเล่นอย่างน่าตี วาเลนไทน์วันนี้มาในชุดผ้าฝ้ายพื้นเมืองทอมือดูหล่อแบบหนุ่มเหนือ

ที่นี่ไร่เหมันต์รัตน์ คุณพ่อของวาเลนไทน์ดูแลกิจการไร่สตรอว์เบอร์รีควบคู่ไปกับทำโฮมเสตย์เปิดต้อนรับตลอดปีสำหรับผู้ที่ชื่นชอบการดื่มด่ำกับธรรมชาติท่ามกลางหุบเขา ทั้งเพาะไหลสตรอว์เบอร์รีจำหน่ายแก่ผู้สนใจ โดยมีคุณแม่ดูแลเรื่องผลิตภัณฑ์แปรรูปจากสตรอว์เบอร์รี่จำพวก สตรอว์เบอร์รีอบแห้ง แยม ไวน์สตรอว์เบอร์รี ในรูปสินค้าผลิตภัณฑ์โอท็อป ซึ่งนอกจากไร่สตรอว์เบอร์รีลูกกวางยังบอกอีกว่าครอบครัวมีไร่ชาอยู่บนเนินเขาฟากโน้นที่จะเก็บขายทุก ๆ 45 วัน กับไร่องุ่นไร้เมล็ดอีกนิดหน่อยส่งขายโครงการหลวง ผักสดที่นี่ปลูกแบบออร์แกนิกไร้สารพิษ คุณพ่อคุณแม่ของวาเลนไทน์ซื้อที่ดินเพิ่มเรื่อย ๆ เพื่อขยายกิจการที่มีอยู่จากที่ได้มรดกเป็นที่ดินผืนใหญ่จากตา

“คุณแม่ท่านไม่ว่าหรอก ท่านรู้ว่าลูกชายกับลูกเขยกำลังทำหลานให้ท่านอยู่”

เขาบอกก่อนจะตวัดขารัดคนรักไว้กับตัวเหมือนงูเหลือมรัดเหยื่อ ยิ่งวาเลนไทน์ดิ้นก็ยิ่งถูกรัดหนักจนร่างโปร่งต้องยอมอย่างอ่อนใจให้งูเหลือมภีมรัดเสียให้เต็มรัก ลำพังตัวโต ๆ วาเลนไทน์ยังพอรับมือไหว แต่บางอย่างที่แข็งแรงปึ๋งปั๋งยิ่งกว่าเจ้าของนี่สิ มันบดไปเบียดมาใกล้ ๆ กับไทน์น้อยนี่ล่ะ แถมคนเกเรเหมือนจะรู้ว่าเมียรู้ ยิ่งเบียดตัวเองเข้าหาหนักกว่าเก่า ไม่หื่นจริง ไม่ใช่ยี่ห้อภีมพริษฐ์!

“คนหื่น”

วาเลนไทน์งับจมูกโด่งเบาๆ ก่อนจะทิ้งศีรษะลงซบแผงอกอุ่นทอดสายตามองออกไปนอกระเบียง

การได้ตื่นขึ้นมาท่ามกลางบรรยากาศแวดล้อมด้วยไร่สตรอว์เบอร์รีในช่วงฤดูฝนชุ่มฉ่ำมองเห็นไอหมอกปกคลุมแปลงสตรอว์เบอร์รีท่ามกลางหุบเขาให้ความสดชื่นชุ่มปอดอย่างที่สุด ยิ่งได้ดื่มด่ำในบรรยากาศสวยงามพร้อมกอดคนรักแนบกายอย่างตอนนี้ยิ่งเปรมคุณชายภีมพริษฐ์อย่างที่สุด

“ให้กอดดี ๆ แล้วคราวนี้ลุกไปอาบน้ำได้แล้วนะครับ”

วาเลนไทน์หอมแก้มสากกล่อมงูเหลือมอิดออดน้ำเสียงนุ่มนวล ดูก็รู้ว่าคุณชายภีมพริษฐ์ชื่นชอบที่นี่แค่ไหน วันไหนฝนไม่ตก กลางคืนดาวระยับเกลื่อนฟ้า หิ่งห้อยเปล่งแสงบินผ่านแถวโฮมสเตย์ดูสวยแบบไม่ต้องปั้นแต่ง แถมอากาศเย็นในตอนกลางคืนเป็นข้ออ้างให้คุณชายยืนกอดลูกกวางมองดูดาวได้อย่างสบายอุรา

วาเลนไทน์เบนสายตามองสตรอว์เบอร์รีในกระถางตรงระเบียงที่ช่วยกันปลูกกับคุณชาย หลังจากพาคนรักทัวร์ไร่สตรอว์เบอร์รี พาไปดูกรรมวิธีการแยกไหลลงปลูกเพื่อรอเก็บเกี่ยวผลผลิตในช่วงฤดูหนาว วาเลนไทน์สาธิตวิธีปลูกให้ดู แต่ก็ไม่กี่หลุมเพราะคุณชายแอบแต๊ะอั๋งกันตลอด มันจะไม่อะไรเลยถ้าจะไม่มีคนงานแอบมองพร้อมอมยิ้มกันเป็นระยะด้วยความเอ็นดูคนแสร้งทำไม่เป็นเพื่อหวังหลอกจับมือเมีย พ่อเลี้ยงโสมเตียรถ์ได้แต่ส่ายหน้ากับลูกชายที่ทำน้ำตาลหกเรี่ยราดกับลูกเขย จนวาเลนไทน์ทนไม่ไหวต้องเดินหนีคนหน้าทนฉับ ๆ ชนิดไม่รอ

เห็นสตรอว์เบอร์รีในไร่ คุณชายภีมพริษฐ์จึงอยากเอากลับไปไว้ที่เพ้นท์เฮาส์บ้าง วาเลนไทน์จึงหากระถางมาให้ปลูก คุณนายมัทนามักชอบนำสตรอว์เบอร์รีที่ปลูกในกระถางมาวางบนโต๊ะรับแขกแทนแจกันดอกไม้ตอนที่สตรอว์เบอร์รีติดดอกออกผลส่งกลิ่นหอมหวานน่ากิน

“เดี๋ยววันนี้พาทัวร์ไร่ชาบนเขานู้นกับไร่องุ่น ถ้าไม่เกเรจะพาไปเล่นน้ำตกท้ายไร่”

 วาเลนไทน์พูดขึ้นลอย ๆ ดวงตาคมหรี่มองคนที่ช่างหาเรื่องมาหลอกล่อกัน

“งั้นโกนหนวดให้หน่อยนะครับ”

เขาบอกขณะเอาใบหน้าแนบแก้มขาวซุกไซ้ให้จักจี๋เล่น ฟัดคนน่ารักอยู่ครู่จึงฉุดมือบางตรงดิ่งเข้าห้องน้ำ
ภีมพริษฐ์มองใบหน้าตั้งอกตั้งใจของคนที่กำลังโกนหนวดให้เขา ใบหน้าขาวใสเห่อเรื่อยามถูกสายตาคมคายจ้องมองไม่วางตา วาเลนไทน์ให้ความรู้สึกผ่อนคลายและสบายใจยามที่ได้มองเพลิน ๆ

อ่างอาบน้ำแบบถังไม้โอ้กให้ความสบายแก่ภีมพริษฐ์เมื่อลูกกวางของเขาโรยเกลือหอมกับกลีบกุหลาบลงไป วาเลนไทน์ถือฟองน้ำขัดตัวไว้ในมือเตรียมถูหลังให้เขา เมื่อร่างกายกำยำทิ้งตัวลงแช่ในน้ำ วาเลนไทน์ก็เริ่มปรนนิบัติให้อย่างรู้ใจ

“กวางน้อยไม่อาบด้วยกันหรือ”

“ไม่เอาครับ เดี๋ยวจะไม่ได้อาบน้ำอย่างเดียว” วาเลนไทน์ดักคออย่างรู้ทัน

“ไม่ทำอะไรหรอก เมียกวางยังไม่แข็งแรง”

“ก็...ไม่ได้ห้ามเสียหน่อย  ผมฟื้นตัวแล้วเถอะ แต่ถ้าตอนนี้คงไม่ได้ไปชิมองุ่น”

วาเลนไทน์บอกเสียงแผ่วอย่างขัดเขิน คนฟังหูผึ่งหันขวับมาหา

“งั้นกวางน้อยต้องป้อนองุ่นด้วยปาก ตกลงไหม”

เขางับปากนุ่มมัดจำไว้ก่อน ก่อนจะหันกลับไปผิวปากอย่างอารมณ์ดีให้เมียขัดตัวให้ ไม่มีอะไรจะสุขใจเท่ากับการได้แทะโลมเมียทุกวันอยู่แล้ว

อาบน้ำเสร็จเรียบร้อยระหว่างรอสามีสุดที่รักเช็ดเนื้อเช็ดตัววาเลนไทน์ก็เดินออกมาหาเสื้อผ้าให้ใส่ ชุดผ้าฝ้ายทอมือที่มารดาตัดไว้ให้ตั้งแต่ตอนที่รู้ว่าวาเลนไทน์มีคนรักเป็นผู้ชายถูกนำมาใช้สวมให้คนตัวใหญ่ วาเลนไทน์กลัดกระดุมเม็ดสุดท้ายเสร็จแล้วจึงถอยออกมายืนมองเจ้าของรูปลักษณ์ชวนลุ่มหลงในชุดพื้นเมือง แก้มขาวระเรื่อเมื่อรู้ว่าตัวเองหลงใหลคน ๆ นี้แค่ไหน คุณภีมพริษฐ์ไม่ว่าอยู่ในชุดไหนก็ดูหล่อเหลาสมบูรณ์แบบอย่างที่สุด

“หลงสามีหรือครับกวางน้อย มองตาไม่กระพริบเชียว”

 ภีมพริษฐ์กระเซ้าคนรัก ปกติเขาเฉย ๆ ที่มีคนชมกับรูปลักษณ์ภายนอกให้ได้ยินมาตลอด แต่วันนี้การได้เห็นวาเลนไทน์ยืนมองตาไม่กระพริบยิ่งทำให้กระหยิ่มอย่างบอกไม่ถูก

“หลงตัวเอง”

คนถูกจับได้แก้ตัวอุบอิบ แก้มใสขึ้นสีเรื่อ ถึงไม่แสดงออกมาก แต่วาเลนไทน์ก็รู้ตัวเองเสมอว่าหลงในตัวผู้ชายคนนี้มากขึ้นทุกวัน

“หลงเมียต่างหากล่ะ ฟอด”

วาเลนไทน์อ้าปากค้างเมื่อเจอหมัดฮุกจากคนเจ้าเล่ห์สายตาแพรวพราวที่เดินมาโน้มลงกระซิบชิดใบหูพร้อมฉกหอมแก้มใสก่อนจะฉีกยิ้มเดินออกไปดูอาหารเช้าที่ระเบียงหน้าบ้านพักทิ้งให้คนถูกน็อคยืนนิ่งค้างอยู่อย่างนั้น

“คนเจ้าเล่ห์”

วาเลนไทน์ดึงสติกลับมาได้ต่อว่าไม่จริงจังนักขณะเดินตามออกไป

ภีมพริษฐ์เปิดฝาชีสานครอบอาหารที่มารดาของคนรักให้คนยกมาให้ มื้อนี้เขาทำหน้าที่บริการเมียรัก ออมเล็ตมาพร้อมไส้กรอกพันเบคอนตกแต่งด้วยมะเขือเทศฝานสดกับแตงกวาหน้าตาน่าทาน มีซุปข้าวโพดกุ้งเบคอน สลัดผักสด ๆ กับน้ำผลไม้คั้น มองปราดเดียวก็รู้ว่าฝีมือใคร เขามองคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม ก่อนวาเลนไทน์จะถูกรถชนปกติลูกกวางจะตื่นมาเตรียมให้เขา เช้านี้เป็นเช้าแรกหลังจากฟื้นที่วาเลนไทน์เตรียมอาหารเช้าให้เอง

“เหนื่อยไหมที่ต้องดูแลกัน”

เขาถามคนที่กำลังตักข้าวต้มเห็ดหอมใส่ปาก วาเลนไทน์ชะงักนิดหนึ่งทบทวนคำถามที่เขาถามก่อนจะยิ้มบางให้

“เคยบอกแล้วนี่ครับ ปกติผมดูแลตัวเองอยู่แล้ว ก็แค่ทำเพิ่มอีกหน่อย แต่มีความสุขมากมาย”

วาเลนไทน์เสมองสายหมอกจาง ๆ ด้านนอกแทนการสบตาเขา จริง ๆ ร่างโปร่งก็ไม่คิดว่าตัวเองจะมาถึงจุดนี้ จุดที่อยากจะตื่นขึ้นมาทำนั่นทำนี่เตรียมให้ใคร จริงอยู่บางอย่างมันเหมือนงานของแม่บ้านแต่วาเลนไทน์อยากทำเพื่อเขามันก็เท่านั้น

“ขอบคุณกวางน้อย”

มะเขือเทศสีสดจ่อไว้ใกล้ ๆ กลีบปากบางแทนการขอบคุณ วาเลนไทน์งับเอาชิ้นมะเขือเทศเข้าปากเคี้ยวกร้วม ๆ พร้อมยิ้มตาปิดอย่างน่าชังบวกน่าฟัด ภีมพริษฐ์เคยชอบผู้หญิงสวยเฉี่ยวเซ็กซี่เป๊ะทุกสัดส่วน วาเลนไทน์ห่างไกลจากคำพวกนั้นแต่กลับหยุดคนอย่างเขาเสียอยู่หมัด

มื้อเช้าง่าย ๆ ริมระเบียงท่ามกลางบรรยากาศแสนสดชื่นกับอาหารตาแสนน่ารักกำลังนั่งตักข้าวต้มกินตรงหน้าทำให้ภีมพริษฐ์กินอย่างมีความสุข เสียงทุ้มออดอ้อนร้องขอชิมข้าวต้ม เมียรักก็ตักข้าวต้มมาป้อนให้สลับกับเขาที่ป้อนออมเล็ตเมียรัก มีคนแสนดีคอยดูแลอย่างนี้ สุขล้นใจจะหาได้ที่ไหนถ้าไม่ใช่จากคนตรงหน้า

“ดูท่าผลผลิตปีนี้คงจะดีกว่าปกตินะพี่เตียรถ์ ทั้งสตรอว์เบอร์รี องุ่น ลามไปถึงใบชาก็คงจะหวานน่าดู”

เสียงพูดคุยกันของญาติลูกพี่ลูกน้องดังขึ้นห่างจากโฮมสเตย์พอประมาณ

“คงอย่างนั้นแหละ ดูท่ามดมันจะขึ้นไร่เสียล่ะมั้ง ลูกชายกับลูกเขยอี๋อ๋ออย่างกับมาฮันนีมูน ลูกสาวเสียอีก ขาข้างหนึ่งพาดอยู่บนคานเสียล่ะ โลกมันเปลี่ยนไปทุกวันนี่นะ ไอ้เราก็อยากให้ลูกมีความสุขมากกว่าไปขัดขวางเขา”

พ่อเลี้ยงโสมเตียรถ์มองลูกเขยที่กำลังป้อนมื้อเช้าให้ลูกชายที่ระเบียงไกล ๆ

“ไอ้องุ่นลูกฉันก็ยังไม่รู้จะหาลูกเขยมาให้พ่อเสียก็ไม่รู้ ไปโกหกคุณดาราที่เขามีข่าวงานแต่งล่มจนต้องหนีมารักษาแผลใจที่นี่ว่ามันเป็นเด็กดอยเก็บใบชา ทำเป็นพูดไม่ชัดล้อเลียนจนฉันต้องเบิ้ดกะโหลกมันไปที คุณดาราเขาก็เอ็นดูมันเพราะมันทะเล้นทำให้เขาหายเศร้า พอรู้ความจริงทีหลังฉันก็เห็นงอน ๆ กันอยู่”

“อ๋อ ดาราที่หล่อ ๆ นั่นใช่ไหม บ๊ะ ท่าแกจะได้ลูกเขยชัวร์ป้าบ เมื่อวานข้าเห็นไอ้องุ่นมันกระโดดหอมแก้มง้อเขาแง๊ว ๆ อยู่นะ”

โสมเตียรถ์หัวเราะร่วนเมื่อนึกถึงภาพเมื่อวานที่เขาไปเจอช็อตเด็ดของเจ้าหลานชายทโมนเข้า

“นั่นแหละพี่ ไอ้เชอร์รีลูกสาวก็ยังขายไม่ออก ไอ้คนน้องอย่างลิงอย่างค่างดันได้ลูกเขยมาให้ ไอ้ครั้นจะจับแยกก็สงสารลูก มันรักของมัน คงต้องยอมรับสภาพไปนั่นแหละ คุณดาราเขาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร เขาช่วยเอารูปไร่อัพลงไอจี ลงเฟซบุ๊ก แฟนคลับเขาตามมาเที่ยว รายได้เข้าไร่ไม่หวาดไม่ไหว ก็ดีไปได้คนมาช่วยเป็นหัวเรี่ยวหัวแรงทำมาหากิน”

   “ดีแล้ว เมื่อวานที่นี่ร้านคุณมัทแทบแตก คุณภีมมาช่วยขายของ ช่วยเสิร์ฟ สาว ๆ งี้มองกันตาเป็นมันจนเจ้าไทน์ออกอาการงอแงกับแฟนมัน”

“เออ แล้วนี่ว่างไหม ไปดูที่แถวโน้นกัน เห็นตาพ่วงแกประกาศจะขาย”

“จะซื้อที่เพิ่มอีกแล้ว บ๊ะ รวยจริง”

“ลูกเขยให้ค่าน้ำนมเจ้าลิงมา เช็คแบบมากรอกตัวเลขเอง อยากได้เพิ่มกี่ไร่เขาก็ให้กรอกเอา เดี๋ยวขยายไร่เยอะ ๆ เขาจะช่วยหาตลาดต่างประเทศให้ ไม่รู้คุณมัทสอนอะไรเจ้าไทน์ไป แฟนมันรักมันหลงน่าดู”

“ก็คงแบบเดียวที่ทำให้พี่หลงเมียหลงครอบครัวนั่นแหละ”

“เออว่ะ พูดอีกก็ถูกอีก คืนนี้มาดวดกันหน่อย ที่หมักไว้ในไหได้ที่แล้วล่ะ”

เจ้าของไร่ทั้งสองขยิบตารู้กันหมายไปถึงไหดองเหล้าเถื่อนที่แอบฝังเอาไว้ สูตรดั้งเดิมดื่มพอกระชุ่มกระชวย

“ได้เลยพี่ ฉลองได้ลูกเขย ฮ่า ๆ”

สองหนุ่มใหญ่กอดคอกันขึ้นไปบนรถจิ๊ปขณะขับออกไปพร้อมเสียงหัวเราะครื้นเครงอย่างถูกคอ



จัดการมื้อเช้าเสร็จเรียบร้อย วาเลนไทน์ก็ถือตะกร้าอาหารเดินลงไปไว้ที่ประตูหลังรถกระบะ มารดาเตรียมตะกร้าปิกนิกไว้ให้พร้อมสำหรับให้วาเลนไทน์พาคนรักไปเที่ยว มีผ้าขนหนูกับเสื้อผ้าผลัดเปลี่ยนเผื่อลงเล่นน้ำเตรียมไว้ที่เบาะหลัง ลูกกวางขึ้นนั่งประจำที่คนขับโดยมีตุ๊กตาหน้ารถสุดหล่อนั่งข้างกาย วาเลนไทน์ยักคิ้วกวนให้ก่อนจะออกรถ

จากไร่สตรอว์เบอร์รีกลางหุบเขาที่เขานอนพักขับรถเลยไปเข้าเขตไร่องุ่น โรงเรือนคลุมพลาสติกตั้งเรียงรายเป็นทิวแถว มีพวงองุ่นลูกกลมสีดำไร้เมล็ดลูกดกน่ากินห้อยระโยงใต้เถาองุ่น ที่นี่มีผู้เชี่ยวชาญให้คำแนะนำในการดูแลและควบคุมผลผลิตให้ออกผลได้ตลอดทั้งปี

“สีดำเป็นพันธุ์บิวตี้ซีดเลสครับ ส่วนด้านโน้นสีแดงเป็นพันธุ์รูบี้ซีดเลส คุณพ่อท่านไปขอคำแนะนำจากโครงการหลวงแล้วก็มาทดลองปลูกเพื่อขยายไร่ อนาคตที่นี่จะมีทั้งไร่สตรอว์เบอร์รี ไร่องุ่น แล้วก็ไร่ชาด้วย เรียกว่ามาเที่ยวที่เดียวได้ชมหลายอย่าง”

วาเลนไทน์บอกด้วยความภูมิใจ

“อ้อ ฟากโน้นที่ใกล้กับน้ำตกมีไร่ดอกไม้นิดๆ หน่อย ๆด้วยครับ คุณแม่กับริสาชอบดอกไม้ คุณพ่อท่านเลยปลูกเอาใจ คุณตาผมท่านชอบสะสมที่ดิน สมัยก่อนราคาไม่แพง บางคนเอาที่มาแลกข้าวก็มี”

วาเลนไทน์บอกขณะหยิบกรรไกรสาธิตวิธีการตัดพวงองุ่นให้ดู ร่างโปร่งนำพวงองุ่นไปล้างน้ำจากก๊อกก่อนจะส่งให้ร่างหนาแต่ภีมพริษฐ์กลับส่ายหน้างอแง แก้มขาวร้อนเห่อเข้าใจความหมายก่อนจะเด็ดป้อนให้ลูกหนึ่งและได้รับรางวัลเป็นการกดจูบเบา ๆ ไม่สอดแทรกที่ปากบางแทนคำขอบคุณพร้อมรอยยิ้มที่ทำเอาหัวใจคนมองแกว่ง

“คนเจ้าเล่ห์ มิน่าสาวรักสาวหลง”

วาเลนไทน์บ่นกระปอดกระแปด จำได้ว่าเมื่อวานมีนักท่องเที่ยวแวะมา แล้วภีมพริษฐ์ไปช่วยมารดาของวาเลนไทน์ขายสินค้าผลิตภัณฑ์จากไร่ ลูกค้าสาว ๆ แทบจะแย่งกันรุมพ่อค้าหนุ่มหล่อ

“หึงหรือครับ เห็นนะว่าเมื่อวานมีคนแอบหึง” เขากระเซ้าคนรัก

“มีแฟนแบบนี้ ไม่หึงก็บ้าแล้ว”

วาเลนไทน์บอกก่อนจะก้าวฉับ ๆ เดินหนี ปกติคุณภีมเป็นคนไว้ตัวเข้าถึงยาก แต่พอได้สวมบทเป็นพ่อค้าเป็นเด็กเสิร์ฟเข้าหน่อย พ่อคุณเล่นโปรยยิ้มแจกจ่ายเรี่ยราดจนสาว ๆ แทบจะรุมทึ้งทำให้คนมองควันออกหู ค้อนประหลับประเหลือกจนถูกมารดาเอ็ด
 ภีมพริษฐ์ฉีกยิ้มกว้างที่เห็นเมียออกอาการหึงควันออกหู ร่างสูงใหญ่รีบตามไปอุ้มลูกกวางขี้งอนขึ้นสูง วาเลนไทน์ตกใจผวาเข้ากอดเต็มรัก

“ใครน้า สัญญาว่าจะป้อนองุ่นด้วยปาก ไม่ทันไรก็ออกอาการงอนท่าเดียว”

เขาทวงสัญญาตาหวานเชื่อม วาเลนไทน์อึกอักเหลือบมองซ้ายขวาก่อนจะเด็ดองุ่นออกมาลูกหนึ่งใส่ปากตัวเองพลางก้มลงป้อน หากแต่ภีมพริษฐ์กลับประจบปากแทน ลูกองุ่นถูกดันเข้าโพรงปากเล็กก่อนที่ลิ้นร้อนจะฉกเข้าไปกวาดต้อนพันลิ้นเรียว

“อื้อ!”

วาเลนไทน์กำเสื้อเขาแน่น ปลายลิ้นช่ำชองยังคงเกี่ยวรัดฉกชิมความหวานฉ่ำไม่ลดละ วาเลนไทน์ตัวอ่อนปล่อยให้เขาตักตวงจนพอใจก่อนภีมพริษฐ์จะถอนปากออกไปพร้อมคาบลูกองุ่นไว้ในปากเคี้ยวกร้วมอย่างอร่อย

“หวาน หวานทั้งคนทั้งองุ่น”

“คนหื่น ลามก”

วาเลนไทน์ดันตัวเองจนหลุดพร้อมออกวิ่งหนี หากยิ่งเป็นการล่อให้นักล่าอยากจู่โจม ร่างใหญ่วิ่งไล่ตามก่อนจะลากตัวบางมากอดรั้งลงนั่งบนตักใต้ต้นองุ่นพวงโตน่ากิน วาเลนไทน์ถูกเขาจู่โจมสูบวิญญาณอย่างหนัก กลีบปากแดงเพราะพื้นฐานเป็นคนขาวอยู่แล้วยิ่งแดงฉ่ำ เสียงหอบหายใจถี่กับเสียงครางแว่วขึ้นเบา ๆ เมื่อยอดอกเล็กถูกปลายนิ้วบีบขยี้คลึงเล่นอย่างมันมือ

“คุณภีมครับ แฮ่ก! อื้อ”

วาเลนไทน์รวบรวมพลังดันตัวออกอย่างเหนื่อยหอบ ดวงตาซับเพลิงอารมณ์ทั้งคู่มองสบกันและกัน ร่างโปร่งรู้ดีว่าคนอย่างเขา ลองได้เริ่มแล้วหยุดยากเสียยิ่งกว่ายาก

“คืนนี้กางเต็นท์กันนะครับ”

เขาเอ่ยเสียงพร่าขณะมองกลีบปากแดงฉ่ำอย่างหลงใหล มือหนาเด็ดองุ่นลูกหนึ่งคาบในปากป้อนเข้าปากแดงพร้อมอ้ารับลูกองุ่นจากมือบาง ปากเคี้ยวแต่สายตาคมหวานเชื่อมจ้องมองคนบนตักตรงหน้าไม่วางตา บรรยากาศหวานฉ่ำใต้ซุ้มองุ่นระย้าเมื่อวาเลนไทน์กอดต้นคอหนาเผยอกลีบปากบางรับการรุกรานอย่างอ่อนโยน องุ่นที่ว่าหวาน ยังหวานฉ่ำสู้ความรักของทั้งคู่ไม่ได้
จบจากฉากจูบแสนหวานใต้ต้นองุ่นพวงดกระย้า วาเลนไทน์ก็ขับรถพาเขาไปเที่ยวไร่ชากันต่อ วาเลนไทน์เปิดกระจกรถให้เขาได้สูดอากาศเย็นสดชื่นแบบไม่พึ่งแอร์ ต้นไม้เรียงรายตามข้างทางมองไปทางไหนก็เขียวชอุ่ม วาเลนไทน์ชี้ให้ดูต้นพญาเสือโคร่ง หรือซากุระเมืองไทยตามข้างถนนทอดยาว หากมาหน้าหนาวจะมองเห็นดอกสีชมพูบานสะพรั่งทั้งสองฟากฝั่งถนน ออกจากไร่องุ่นขับขึ้นเนินเขาไปก็เริ่มมองเห็นไร่ชาปลูกเป็นแถวเรียงรายลดหลั่นกันตามไหล่เขา มองเห็นกลุ่มเมฆหนาลอยตัวอยู่บนท้องฟ้าเหนือไร่ชาเชียวชอุ่มทอดยาวกินพื้นที่ภูเขาทั้งลูก สายมากแล้วจึงมองไม่ค่อยไอหมอกแต่ก็ยังเห็นความสวยงามของไร่ชาสีเขียวปลูกลดหลั่นเป็นแนว วาเลนไทน์ขับรถพาไปจอดในที่พัก ภีมพริษฐ์เปิดประตูออกมาสูดอากาศบริสุทธิ์มองความสวยงามตรงหน้า

“คืนนี้พักที่นี่ไหมครับ จะได้ตื่นมาสูดอากาศเช้า ๆ ดูไอหมอกปกคลุมไร่ชา ดูคนเก็บชาด้วยครับ ถ้าคุณภีมอยากลงมือเองเดี๋ยวผมหาชุดให้ใส่”

วาเลนไทน์บอกก่อนจะเดินเข้าไปในโฮมสเตย์หาภาชนะสานมาเก็บยอดชาอ่อนสำหรับทำอาหารเมนูจากใบชาในมื้อเที่ยงให้เขา ภีมพริษฐ์หวนคิดถึงมารดา เท่าที่จำได้มารดาของเขาโปรดปรานการกินเชอร์รี สตรอว์เบอร์รีและดื่มชาเพื่อสุขภาพ เขาอยากให้มารดาได้มาที่นี่เหลือเกิน

“อยากให้คุณแม่ได้มาสูดอากาศสดชื่นที่นี่”

เขาบอกขณะช่วยวาเลนไทน์เด็ดยอดชาอ่อน

“เราไปหาคุณแม่ท่านกันไหมครับ”

วาเลนไทน์มองสบตากับเขา ปรารถนาให้คนรักมีความสุขอย่างเต็มที่เท่าที่วาเลนไทน์จะช่วยได้ มือบางถูกรั้งขึ้นจูบอย่างสนิทเสน่หา ภีมพริษฐ์รั้งร่างโปร่งเข้าแนบอก จะมีสักกี่คนที่โชคดีอย่างเขากันนะ

หลังจากชื่นชมความงามของไร่ชาพร้อมทั้งถ่ายรูปอัพลงโซเชียลกันจนพอใจ สารถีลูกกวางจึงพาสิงห์ใหญ่ไปเที่ยวน้ำตกท้ายไร่ตามสัญญาพร้อมกินมื้อเที่ยงกันที่นั่น

เสียงหัวเราะเกรียวกราวหยอกล้อกันเล่นของสองหนุ่มที่กำลังแหวกว่ายเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน วาเลนไทน์หอบแฮ่กว่ายมานั่งริมฝั่ง ร่างโปร่งอดคิดถึงบรรยากาศน้ำตกที่เกาะของคุณภีมไม่ได้ ที่นั่นวาเลนไทน์อยู่ในฐานะจำเลยที่เขานึกอยากจะข่มเหงหักหาญน้ำใจอย่างเอาแต่ใจตัวอย่างไรก็ได้ แต่สำหรับที่นี่วาเลนไทน์คือคนรักของเขาที่เขาแสนจะทะนุถนอมและหวงเสียยิ่งกว่าจงอางหวงไข่

คุณภีมมีเกาะส่วนตัวแสนงดงาม หาดสวรรค์เม็ดทรายขาวละเอียดราวผงแป้ง ท้องน้ำทะเลสีฟ้าใส

ส่วนวาเลนไทน์มีไร่ผลไม้ไร่ชาที่แสนจะสวยงามน่าดื่มด่ำ เป็นความลงตัวอย่างไม่น่าเชื่อ วาเลนไทน์ภาวนาให้มารดาของคนรักฟื้นขึ้นมาโดยเร็วเถิด วาเลนไทน์อยากให้คนรักมีความสุขเต็มที่เสียที

เล่นน้ำจนตัวเริ่มเปื่อยสองหนุ่มจึงพากันกันขึ้นผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้า วาเลนไทน์ปูเสื่อยกตะกร้ามาทำมื้อเที่ยงให้เขา ภาชนะที่ใส่อาหารใช้ใบตองทำเป็นกระทงซึ่งใบตองมารดาเตรียมใส่ในตะกร้ามาให้แล้ว ภีมพริษฐ์มองคนรักทำทุกอย่างอย่างคล่องตัว อยากช่วยอยู่หรอก แต่เกรงจะยิ่งถ่วงจึงนั่งมองเงียบ ๆ วาเลนไทน์ทำกระทงใบตองเสร็จเรียบร้อยจึงเริ่มเมนูเมี่ยงปลาทูเรียกน้ำย่อย ตามด้วยยำทูน่าใบชา มีไก่อบเห็ดหอมที่มารดาทำมาให้อีกอย่าง ล้างปากด้วยผลไม้จากไร่มีองุ่นกล้วยกับแก้วมังกรวางไว้ใกล้กัน วาเลนไทน์ตักข้าวในกล่องใส่กระทงให้คนรักลงมือชิมเมนูใหม่

“มีเมียเลี้ยงดีแบบนี้ หลงจนไม่รู้จะหลงยังไงแล้ว”

 เขาฉกหอมแก้มขาวก่อนจะตักยำทูน่าใบชาขึ้นมาชิมก่อนเพราะเป็นเมนูใหม่ เคี้ยวไปสักพักจึงยกนิ้วให้เจ้าของฝีมือ รู้อยู่ตลอดว่าลูกกวางของเขารักเขามากแค่ไหน สิ่งเดียวที่จะพรากเขาจากวาเลนไทน์ได้ก็คือการสิ้นอายุขัย ซึ่งก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ วันนี้เขาจึงอยากรักคนตรงหน้าให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

หลังฟาดเรียบทุกอย่างที่เมียทำคุณชายสุดหล่อก็ทำหน้าที่เก็บกวาดให้สะอาด นั่งย่อยฟัดเมียจนตาเริ่มปรือที่หนุนศีรษะก็หนีไม่พ้นตักนุ่ม


เมี๊ยววววว

เสียงทุ้มนุ่มนวลร้องเลียนเสียงลูกแมวเหมียวออดอ้อน วาเลนไทน์ยิ้มบางรับมุกด้วยการยื่นมือไปเกาใต้คางพลางก้มมองคนตัวใหญ่บนตักที่กำลังทำตัวเป็นแมวเหมียวนอนเหยียดบนเสื่อศีรษะหนุนตักอย่างสบายใจเฉิบ ภีมพริษฐ์จูบดอกหญ้าเล็ก ๆ ในมือบางเบาก่อนจะยื่นขึ้นไปทัดหูให้วาเลนไทน์ ใบหน้าหล่อเหลายิ้มกว้างก่อนจะได้รางวัลเป็นลูกองุ่นกรอบป้อนใส่ปากให้ ภีมพริษฐ์ยันกายขึ้นหอมแก้มใสฟอดใหญ่ก่อนจะลงไปนอนหนุนตักเคี้ยวองุ่นกร้วม ๆ อย่างมีความสุขนักหนา ผีเสื้อกระพือปีกบินว่อนรอบ ๆ ดอกหญ้าบนเนินเขา มือหนาดึงดอกหญ้ามาทีละดอกจับพันเข้าด้วยกันท่าทีเงอะงะจนเป็นมงกุฎดอกหญ้าบิดเบี้ยวยื่นขึ้นไปวางบนศีรษะคนรัก

“ให้ชมว่าสวยหรือหล่อดี”

เขาถามยิ้ม ๆ สำหรับภีมพริษฐ์ในตอนนี้วาเลนไทน์ไม่ได้สวยหรือหล่อ แต่ดูน่ารักอ่อนโยนมากกว่า

“หล่อสิครับ”

วาเลนไทน์บอก การมีเขาไม่ได้ทำให้วาเลนไทน์เปลี่ยนไปมากกว่ามีความสุข ชีวิตประจำวันยังเหมือนเก่าเพียงแต่มีการดูแลเขาเข้ามาเพิ่มซึ่งวาเลนไทน์เต็มใจที่ได้ทำ

“แก่แล้วมาอยู่ที่นี่กันนะ จะได้อยู่กับธรรมชาติสวย ๆ ทุกวัน” เขาบอกขณะมองทัศนียภาพโดยรอบ

“เอาไว้ถึงเวลานั้นก่อนเถอะครับ ขี้คร้านกลัวใครบางคนจะเบื่อกันเสียก่อน”

“กวางน้อยกลัวฉันมีคนใหม่หรือ” เขาถามขณะพันนิ้วกับปลายผมนุ่มอีกคนเล่น

“มันเป็นอนาคตน่ะครับ สมัยนี้รักกันฉาบฉวยเหลือเกิน ปู่ย่าตายายผม พวกท่านมีคู่ครองเดียวมาตลอดจนถึงตอนนี้ แต่คนสมัยนี้แต่งแล้วยังเลิก กิเลสตัณหาครอบงำผิดสามีภรรยาคนอื่นอย่างมักง่ายไร้สำนึก รักง่ายหน่ายเร็วเหลือเกิน”

 วาเลนไทน์บอกอย่างปลง ๆ

“ฉันบอกให้วาเลนไทน์เชื่อด้วยคำพูดไม่ได้หรอก แต่ฉันจะทำให้เห็นว่าทั้งชีวิตจนกว่าจะหมดลมหายใจ ฉันจะมีแค่วาเลนไทน์คนเดียว”

“อนาคตคุณอาจอยากมีทายาทสืบทอดกิจการนะครับ”

“วิทยาศาสตร์ก้าวหน้าขึ้นทุกวัน ไม่แน่ว่าวันหนึ่งข้างหน้า กวางน้อยอาจจะตั้งครรภ์ลูกให้ฉันได้ ด้วยวิธีที่กวางน้อยจะทรมานน้อยที่สุด แต่ถ้าไม่ไหว เราอยู่กันแบบนี้ก็ได้นี่นา ฉันเหนื่อยมานานกับความแค้นที่เป็นเหมือนกรงกักขังฉันให้ไปไหนไม่ได้ จมอยู่กับมันทุกวัน ให้มันกัดกร่อนหัวใจจนแทบจะหมดความเป็นคนลงทุกที”

“คุณปล่อยวางลงได้ ผมก็ดีใจครับ ตัวผมเองคงไม่กล้าขอร้องให้คุณหยุดตอนน้ำกำลังเชี่ยว”

“ฉันรู้สึกผิดกับวาเลนไทน์ อยากชดเชยให้ทั้งชีวิต”

“ผมโกรธคุณแค่ตอนแรก แต่มันเป็นความเข้าใจผิดนี่ครับ บางคนถึงขั้นลงมือฆ่าแกงกันก็มี ดีแค่ไหนที่คุณไม่ฆ่าผม”

“ถ้าวันนั้นฉันทำ ฉันคงไม่ได้มีความสุขอยู่อย่างตอนนี้ พระเจ้าคงเห็นใจถึงได้ประทานคนรักที่นำความสุขที่สุดมาให้ฉัน เราแต่งงานกันดีไหม”

“การแต่งงานเป็นการประกาศให้คนอื่นรับรู้ในความรักของเรา แต่มันไม่ได้การันตีนี่ครับ ว่าเราจะรักกันนานแค่ไหน ผมไม่มีปัญหาหรอกครับ แค่คนตัวโตคนเดียว ผมดูแลได้สบายอยู่แล้ว”

“มีเมียดีแบบนี้แล้วฉันจะกล้ามีคนอื่นได้ยังไงล่ะ หืม มาให้ฟัดทีลูกกวาง”

“คุณภีม! อุ๊บ!”

“เอาน่า อยากลองบรรยากาศน้ำตกที่นี่บ้าง ว่าจะตื่นเต้นเท่าที่เกาะไหม”

 :hao6:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58) (จบแล้ว)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 29-08-2015 16:38:45
Passion34 (อวสาน)

ออกกำลังกายมุดเข้าถ้ำกวางอย่างคึกคักพอกระชุ่มกระชวย คู่ข้าวใหม่ปลามันก็พากันกลับมานอนพักผ่อนสบาย ๆ บนเตียงนุ่มในโฮมสเตย์ วาเลนไทน์ตื่นก่อนแต่ยังแอบมองเจ้าของท่อนแขนให้หนุนนอนหลับตาพริ้มหายใจสม่ำเสมอ กลิ่นกายเฉพาะตัวกรุ่นอวลรอบกาย วาเลนไทน์ชอบสูดกลิ่นเฉพาะตัวของเขา ชอบซุกแผงอกหนาหนั่นหาไออุ่นแสนเสน่หา

“อุ๊บ!”

กำลังจ้องเพลิน ๆ ก็ต้องอุทานออกมาอย่างตกใจเมื่อจู่ ๆ คนเจ้าเล่ห์ก็ฉกวูบลงมางับจมูกโด่งของคนแอบมอง ไม่เพียงเท่านั้นจมูกโด่งแบบตะวันตกปนตะวันออกกลางยังซุกไซ้ซอกคอขาวอย่างจะให้อีกฝ่ายจักจี๋เล่น วาเลนไทน์หัวเราะคิกคักดีดตัวหนีเมื่อมือซุกซนจี๋เอวบางพร้อมกับที่ใบหน้าหล่อเหลาเล่นงานที่ซอกคอ

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า คุณภีมอย่าแกล้งสิครับ”

วาเลนไทน์ห้ามปรามทั้งเสียงหัวเราะ ตัวบางกว่าพลิกหนีจนหวิดจะตกเตียงดีว่าได้ท่อนแขนหนาคว้าเอวไว้ทันพร้อมใช้ท่อนขาหนักก่ายรัดเอาไว้เหมือนงูเหลือมรัดเหยื่อ ภีมพริษฐ์มองใบหน้าขาวใสที่เปลี่ยนขึ้นสีระเรื่อจากการเล่นกันเมื่อครู่ เสื้อเชิ้ตขาวเพียงตัวเดียวกระดุมหลุดลุ่ยมองเห็นหน้าอกขาวกับยอดอกเม็ดทับทิมที่ถูกเล่นงานจากที่น้ำตกจนตอนนี้สีก็ยังแดงกว่าปกติ ชายเสื้อที่เลิกขึ้นเผยต้นขาขาวเนียนลูบลื่นมือ ก่อนนอนเขาพาลูกกวางอาบน้ำทำความสะอาดพร้อมทั้งบังคับให้ใส่แค่เสื้อเชิ้ตกับบ็อกเซอร์ และต้นขาขาวก็กำลังล่อตาล่อใจให้อยากทำรอยตีตรา

“ฮึ่ม ลูกกวางจะยั่วไปถึงไหน เดี๋ยวก็จับกินอีกสักรอบสองรอบเสียนี่”

 เขารัดวาเลนไทน์อย่างมันเขี้ยวเป็นการส่วนตัว

“คนหื่นปล่อยผมน้า”

วาเลนไทน์พยายามแงะตัวเองออกจากงูเหลือมหื่น เรี่ยวแรงเริ่มอ่อนลงเมื่อกลีบปากสวยถูกประกบจู่โจม ภีมพริษฐ์รู้จุดอ่อนในร่างกายวาเลนไทน์ทุกอย่าง รู้ว่าจะปรนเปรอแบบไหนวาเลนไทน์จึงจะคล้อยตาม ปลายลิ้นร้อนสอดเข้าไปในโพรงปากฉ่ำเกี่ยวรัดลิ้นเรียวเบา ๆ วาเลนไทน์เสียววาบเพียงแค่ถูกปลายลิ้นของเขากวาดต้อนรัดรึง

“อืม...อือ”

ลูกกวางต้องมนต์จูบเผลอไผลพลีกายให้ราชสีห์ได้เชยชม มือเรียวยกขึ้นโอบต้นคอหนา ใบหน้าขยับให้ตรงล็อกเพื่อตอบสนองจูบดูดดื่มของเขา สมองพร่าเบลอมีเพียงร่างกายที่เคลื่อนไหวตอบสนองตามสัญชาติญาณด้วยความคุ้นเคยอย่างวาบหวาม ภีมพริษฐ์ถอนจูบอ้อยอิ่งขณะมองหยาดน้ำใสเคลือบกลีบปากแดงเจ่อฉ่ำวาว ร่างกายขาวเนียนเปลี่ยนเป็นแดงทั้งตัวด้วยถูกเขาสะกิดไฟอารมณ์

“สวย”

เขาเอ่ยอย่างถูกใจนักหนา จมูกโด่งคลอเคลียแก้มใสแผ่วผ่านก่อนจะโน้มลงซุกไซ้ซอกคอหอม ทั้งขบเม้มดุดดุนผิวเนื้อหอมหวาน วาเลนไทน์ส่งเสียงเครือครางตามแรงปรารถนาที่ถูกเชยชม ยอดอกสีทับทิมชูชันสู้แรงมือ สะโพกสวยส่ายไหวเบาๆอย่างเสียวซ่าน

“อ๊ะ!”

เสียงหวานเปล่งอุทานด้วยความซ่านสยิวเมื่อโพรงปากอุ่นครอบครองยอดอก ปลายเท้าจิกเกร็งกับที่นอนเมื่อส่วนอ่อนไหวถูกเขาชักรูดกระตุ้นเบา ๆ

“อ๊า! คุณภีม!”

วาเลนไทน์กรีดร้องอย่างเสียวซ่านเมื่อทั้งปลายลิ้นตวัดรัวและมืออุ่นที่ขยับเร่งจังหวะส่วนกลางลำตัว วาเลนไทน์ดิ้นพล่าน มือบางกดแทรกลงบนศีรษะขณะแอ่นอกบางตอบรับ ส่วนแข็งขืนลุกชันอย่างต้องการปลดปล่อย ยิ่งได้ยินเสียงครางหวาน ภีมพริษฐ์ก็ยิ่งเร่งมือเร็วขึ้น

“คะ คุณภีม อ๊ะ ผะ ผมจะไม่ไหวแล้วครับ อ๊า!”

วาเลนไทน์ครางกระท่อนกระแท่นเสียงหวานเพราะพริ้ง ภีมพริษฐ์ยกใบหน้าผงกขึ้นมองใบหน้าแดงซ่านของคนกำลังมีอารมณ์ วาเลนไทน์ส่งเสียงครวญครางสะโพกบิดส่าย ความต้องการพุ่งสูง ร่างกายกระตุกเกร็งปลดปล่อยออกมาใส่มือหนา

แฮ่ก ๆ

ร่างอ่อนแรงหอบแฮ่กอกสะท้าน ดวงตากวางคู่งามฉ่ำน้ำคลอด้วยความสุขสม วาเลนไทน์อ่อนเป็นขี้ผึ้งลนไฟ ไวต่อสัมผัสทุกครั้งที่ถูกเขาแตะ ใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงกระซิบเสียงพร่าหวิวให้คนฟังสะท้านใจเล่นก่อนจะหน้าแดงก่ำกับคำถามให้เลือก

“ลูกกวางอยากกินไส้กรอก หรือออกกำลังกายควบม้าดีเอ่ย”

เขาถามด้วยรอยยิ้มยั่วมองลูกกวางตัวแดงล่อตาล่อใจในสภาพเสื้อหลุดลุ่ย ขาข้างขึ้นชันขึ้นตั้งฉากกับที่นอน หน้าอกขาวมีรอยพรมจูบประปราย เขาเสียริมฝีปากกลืนน้ำลาย สายตาคมเหลือบมองไวน์แดงที่นอนโชว์ในตะกร้า ความรู้สึกพลุ่งพล่านอยากลิ้มรสเนื้อกวางราดไวน์ เขาชอบดื่มไวน์เป็นนิสัยอยู่แล้ว แต่เนื้อกวางเคล้ารสไวน์เป็นอะไรที่เหมือนสารเสพติดให้เขาลุ่มหลง โดยเฉพาะกวางไม่ประสีประสาตรงหน้านี้

“คุณภีม...”

วาเลนไทน์ส่งเสียงแผ่ว สายตาคมจ้องมองกันอยู่ชั่วครู่เหมือนคิดอะไรก่อนที่ร่างหนาจะผละลงจากเตียงตรงไปยังตะกร้าไวน์บนโต๊ะ มือหนารินไวน์ใส่ลงแก้วด้วยสายตากรุ้มกริ่มก่อนจะจับก้านแก้วแกว่งเบา ๆ เพื่อสูดดมกลิ่นขณะหันมายกแก้วจรดริมฝีปากเพื่อลิ้มรสชาติโดยที่สายตาคมกริบจ้องมองร่างยั่วยวนบนเตียงไม่วางตา

“ไวน์ขาวไว้ดื่มกับปลา ไวน์แดงสำหรับเนื้อ ชักอยากจะรู้เสียแล้วสิว่าเนื้อกวางตัวนี้จะน่าลิ้มลองสักแค่ไหน”

“คุณภีม”

วาเลนไทน์มองไวน์แดงที่ค่อย ๆ ราดลงบนตัวจากแผ่นบางขาวเรื่อยลงไปยังช่องทางด้านหลัง นึกถึงความสัมพันธ์ครั้งแรกกับเขาในตอนนั้นที่คุณภีมพริษฐ์ถึงกับต้องดื่มไวน์ผสมยาปลุกย้อมใจตัวเอง หากแต่คราวนี้ปลายลิ้นร้อนกลับตวัดเลียไวน์พร้อมกับสูดกลิ่นผิวเนื้อหนุ่มผสมกับกลิ่นไวน์อย่างถูกใจ

“อืม...”

วาเลนไทน์ครางเสียงแผ่ว ร่างกายไหวรับปลายลิ้นช่ำชองที่กำลังแตะเคลื่อนอ้อยอิ่งไปตามผิวกาย อารมณ์ระอุประทุพล่านเมื่อปลายลิ้นละเลงลงยังสะดือ วาเลนไทน์ขดตัวงอเปล่งเสียงครวญครางลั่นด้วยความเสียวสะท้าน

“อ๊า อา...คุณภีม”

“กวางตัวนี้ยิ่งกินกับไวน์ยิ่งรสชาติดี”

เขาเอ่ยชมขณะแยกเรียวออกกว้าง ริมฝีปากอุ่นพรมจูบแผ่วเบากับผิวขาวเนียนขาอ่อน ยิ่งลูบยิ่งเนียนลื่นมือจนอดไม่ได้ที่จะแลบปลายลิ้นสะกิดเบา ๆ ก่อนจะทำรอยกลีบกุหลาบทั่วขาขาว

อืม

วาเลนไทน์เชิดหน้าครางแผ่วเบากับสัมผัสจากเขา ลมหายใจร้อนจากปลายจมูกโด่งรินรดปลุกอารมณ์หวามโหมกระพือ กายบางบิดพล่านด้วยความรัญจวนที่ถูกแหย่ ช่องทางด้านหลังบีบขมิบอย่างเรียกร้องลืมอาย ภีมพริษฐ์กำลังสนุกกับการปลุกปั่นเล่นกับร่างกายของคนรัก ริบบิ้นเส้นบางที่วาเลนไทน์เคยเห็นผูกตกแต่งตะกร้าไวน์ถูกฉกมาใช้ในการทรมานเพื่อการทำลูกกวางหมักไวน์ของเขา

“คุณภีม...”

วาเลนไทน์มองมือทั้งสองที่ถูกพันด้วยริบบิ้นพร้อมสายตาแพรวพราว ภีมพริษฐ์ถอยออกมายืนมองลูกกวางเซ็กซี่ในสภาพเสื้อเชิ้ตด้านหน้าเปิดออก ผิวกายตั้งแต่แผ่นอกลามลงมาถึงขาอ่อนมีแต่ร่องรอยรักพร่างเต็มตัว มือทั้งสองถูกมัดด้วยริบบิ้น ปากแดงเผยอน้อย ๆ อย่างเย้ายวนสายตาคนมอง ภีมพริษฐ์แลบลิ้นเลียริมฝีปากอย่างถูกใจ

“กวางหมักไวน์ น่ากินทั้งตัวจริง ๆ ถ้าไม่ติดว่าจะเก็บไว้กินบ่อย ๆ กินนาน ๆ ฉันจะกินให้หมดวันนี้เลย”

เขาบอกขณะพลิกร่างบางคว่ำลง มือหนารั้งเอวบางเข้าหาตัว จมูกโด่งซุกไซ้ใบหูอ่อนพร้อมขบเม้มติ่งหูนุ่มอย่างมันเขี้ยวขณะมือช่วยขยับส่วนกลางกายร่างโปร่งไปด้วย วาเลนไทน์หดคอครางเสียงหวาน การถูกเขาทรมานช้า ๆ ให้ความรู้สึกทรมานปนเสียวซ่าน แผ่นหลังขาวถูกราดไวน์ช้า ๆ ไหลลงตามแนวสันกระดูกหายลงไปที่ช่องทางด้านหลัง ภีมพริษฐ์ใช้ลิ้นตวัดชิมสลับกับดูดเม้มไปตามผิวเนียน จมูกโด่งสูดดมผิวเนื้อหนุ่มปนกลิ่นไวน์

“น่าฟัดที่สุดลูกกวาง ฮึ่ม!”

เขาคำรามฮึ่มฮั่มขณะงับหมับเข้าที่ก้นขาวแน่น

“อ๊ะ คุณภีม”

วาเลนไทน์ร้องอย่างตกใจ ใบหน้าแดงเรื่อยิ่งขึ้นสีแดงก่ำเมื่อเอี้ยวตัวมามองเห็นเขางับ ๆ เข้าที่ก้นอย่างมันเขี้ยว มือหนาหวดเพี๊ยะเข้าที่ก้นแน่นอย่างมันในอารมณ์ วาเลนไทน์ดิ้นพล่าน ด้านหน้าถูกมือหนารุกรานจนแข็งตัวบวมเป่ง ด้านหลังก้นขาวถูกขยำอย่างมันมือ

“อ๊ะ อ๊า คุณภีม!”

วาเลนไทน์ครางกระเส่าเสียงดังเมื่อใกล้ปลดปล่อย ใบหน้าหล่อเชิดขึ้นอย่างสุขสมเมื่อจมูกโด่งลากไล้ตามแนวแผ่นหลังให้ความรู้สึกวาบหวามซาบซ่านสลับกับมือหนาที่เร่งจังหวะขึ้นลงหนักหน่วง วาเลนไทน์อยากบอกว่าชอบเหลือเกินที่เขาใช้ปลายจมูกลากไล้ที่แผ่นหลังแบบนี้ สายตาคมกริบดูออกว่าลูกกวางชอบให้เขาสัมผัสที่แผ่นหลัง ลมหายใจอุ่นรินรดแผ่วพอสยิวขณะเร่งมือพาลูกกวางแตะปลายทาง

“อ๊า!”

วาเลนไทน์กรีดร้องเสียงดังพร้อมปลดปล่อยในมือหนา ใบหน้าชิ้นเหงื่อร้อนวาบเมื่อเขากลืนของเหลวของวาเลนไทน์จนหมด ใบหน้าหล่อคมโน้มลงกระซิบชิดกลีบปากบาง

“เนื้อกวางหมักไวน์ คืนนี้จะได้กินอย่างอร่อย”

เขาจูบหนัก ๆ ที่ปากสวยก่อนล้มตัวลงนอนพร้อมดึงตัวบางเข้ามากอด ภีมพริษฐ์ยังไม่ฟัดเมียกวางตอนนี้เพราะเขาอยากจะเก็บไว้ฟัดในเต็นท์คืนนี้มากกว่า ใบหน้าหล่อนึกอย่างกระหยิ่ม วาเลนไทน์ไม่ฉูดฉาดหวือหวาแบบนี้ก็ทำให้เขามีความสุขในการสรรหาของเล่นมาเล่นกับเมียไม่น้อย

ปล่อยให้ภรรยาสุดที่รักได้นอนพักส่วนตัวภีมพริษฐ์เองก็เปิดเช็คดูงานไปเรื่อยจนตกเย็น ร่างสูงใหญ่ลุกจากที่นอนเพื่อไปเตรียมกางเต็นท์ สายตาคมมองคนหลับอุตุในสภาพยั่วยวนโดยไม่ตั้งใจ ยอมรับว่าตั้งแต่มีวาเลนไทน์เข้ามาในชีวิต ภีมน้อยก็ดูจะคึกคักได้ทุกที่ทุกเวลา ภีมพริษฐ์เดินออกมาที่นอกระเบียงจึงเจอเข้ากับคนงานที่กำลังยกขันโตกกับเตาถ่านมาให้พอดี ซึ่งครอบครัวของคนรักจัดเลี้ยงขันโตกเขาตั้งแต่วันแรกที่เดินทางมาถึงแล้ว

“คุณไทน์บอกจะกางเต็นท์ปิ้งย่างที่นี่ นายแม่เลยให้ยกของมาให้ครับ”

คนงานบอกก่อนจะยกของไปวางไว้ให้บนโต๊ะนอกระเบียงก่อนจะเดินออกไป ภีมพริษฐ์สูดอากาศสดชื่นเข้าปอดขณะกวาดสายตามองทัศนียภาพโดยรอบ ที่นี่อากาศดีและสวยมาก เขานึกเลยไปถึงมารดาและพี่สาวของวาเลนไทน์ ผู้หญิงสองคนที่มีใบหน้าอิ่มสุขตลอดเพราะผู้เป็นบิดารักและเอาใจใส่ครอบครัว วาเลนไทน์นิสัยเหมือนกับบิดาที่ความใจเย็นและใจดี หากผู้เป็นบิดาของเขาจะรักมารดาและครอบครัวได้อย่างนี้ วันนี้เรื่องเศร้าคงจะไม่เกิดขึ้น ความเจ็บปวดปรากฏในดวงตาคม เขาไม่เคยลืมวันที่มารดาตกลงไปจากหน้าผา ทั้งที่ปลายนิ้วแตะสัมผัสกันและกันแล้วแต่กลับคว้าเอาไว้ไม่ทัน และที่เป็นตราติดในใจเรื่อยมาคือการได้รับรู้ภายหลังว่าในท้องของมารดายังมีน้องเล็ก ๆ ที่ไม่มีโอกาสถือกำเนิดขึ้นในโลกอีกหนึ่งชีวิต

ดวงตาคมร้อนผ่าว เขาหลับตาลงสะกดกลั้นทุกอย่างเอาไว้ภายใน ร่างกายหยุดชะงักเมื่อเอวหนามีวงแขนบางสอดเข้ามากอดเขาจากข้างหลังพร้อมใบหน้าของผู้สวมกอดพิงที่แผ่นหลังแผ่วเบา

“คิดถึงคุณแม่หรือครับ”

วาเลนไทน์เอ่ยถาม ร่างโปร่งรู้ดีว่าครอบครัวที่อบอุ่นของตนเองทำให้คนรักคิดย้อนไปถึงครอบครัวของตน ความสนิทชิดใกล้ทำให้วาเลนไทน์อ่านความรู้สึกนึกคิดของเขาได้จากสายตา

“ฉันจะไม่มีวันทำให้วาเลนไทน์ของฉันต้องเจอความเจ็บปวดเหมือนที่แม่ต้องเจอ”

มือหนากระชับมือบางดั่งให้สัญญา วาเลนไทน์รั้งร่างหนาหันมาหาพร้อมโน้มใบหน้าหล่อเหลาลงมาประทับจูบอ่อนโยนเพื่อปลอบใจเขา

“เราไปหาคุณแม่ของคุณกันนะครับ ตอนนี้ผมแข็งแรงขึ้นแล้ว”

ภีมพริษฐ์มองสบตากับดวงตาอ่อนโยนที่เงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความห่วงใย มือบางที่ประคองดวงหน้าบ่งบอกว่าคนตัวเล็กกว่าเขาคนนี้มีหัวใจยิ่งใหญ่ที่พร้อมจะแบกรับทุกอย่างร่วมกับเขา ภีมพริษฐ์จูบมือบางด้วยความตื้นตันใจ

“ครับ เราจะพาลูกและหลานสะใภ้ไปหาคุณแม่และคุณตาที่บ้านด้วยกัน”

แก้มใสระเรื่อเมื่อได้ยินประโยคที่เขาเอ่ย วาเลนไทน์หลบสายตาคมที่มองลงมาอย่างหวานฉ่ำเหมือนจะกลืนกินกันทั้งตัวซึ่งวาเลนไทน์ไม่เคยมีภูมิคุ้มกันสายตาของเขาได้สักที ภีมพริษฐ์รั้งตัวบางเข้ามากอด ริมฝีปากได้รูปจูบขมับเนียนก่อนจะรั้งศีรษะอีกฝ่ายแนบซบอก

แค่มีวาเลนไทน์ ชีวิตก็เหมือนมีความหวังอยู่ตลอด

ระหว่างที่สามีกางเต็นท์เตรียมนั่งปิ้งย่างดูดาว วาเลนไทน์ก็ช่วยจัดเตรียมวัตถุดิบสำหรับทำบาบีคิว มารดาหมักเนื้อสัตว์สูตรคุณนายมัทนาใส่กล่องมาให้พร้อม มีแคปหมูน้ำพริกหนุ่มกับข้าวเหนียวนึ่งร้อน ๆ ใส่กระติบข้าวใบเล็กแถมมาอีก ที่ขาดไม่ได้เลยคือไวน์ที่คุณภีมพริษฐ์มักชอบดื่มในมื้อเย็นบ่อย ๆ วาเลนไทน์อมยิ้มเมื่อเห็นข้าวเหนียว สมองใสมีเมนูเด็ดที่จะทำให้เขาได้ลองชิม นั่นคือ ข้าวจี่ชุบไข่ คุณภีมพริษฐ์ชอบกินผักสด ๆ กับเนื้อปลา แน่นอนว่าผักกินสดปลอดสารพิษจากไร่ของลูกกวางก็มีพร้อมให้มาในตะกร้า ดูก็รู้ว่าเก็บล้างเสร็จก็ส่งตรงมาที่นี่เลย

ภีมพริษฐ์กางเต็นท์อย่างคล่องแคล่วในขณะที่ลูกกวางของเขาก็เตรียมอาหารอย่างคล่องตัว วาเลนไทน์เริ่มก่อไฟในเตาถ่านง่วน ก่อนจะชะงักกับมะเขือเทศสีดาลูกเล็กที่ยื่นมาตรงหน้า วาเลนไทน์อมยิ้มน้อย ๆ ขณะอ้าปากงับเอามะเขือเทศเข้าปากเคี้ยว คุณภีมพริษฐ์ปูเสื่อหน้าเต็นท์พร้อมตั้งขันโตกวางจานผักสด แคปหมูกับน้ำพริกหนุ่มพร้อมกระติบข้าวเหนียวไว้พร้อมก่อนจะนั่งจิบไวน์เบา ๆ รอ วาเลนไทน์ติดเตาถ่านเรียบร้อยวางตะแกรง มื้อนี้พ่อสิงห์ใหญ่อาสาดูแลย่างของกินให้ วาเลนไทน์นั่งมองทีท่าขะมักเขม้นก่อนใบหน้าทะเล้นจะหันมาฉกวูบหอมแก้ม วาเลนไทน์แก้เก้อด้วยการยัดแคปหมูจิ้มน้ำพริกหนุ่มใส่ปากให้

“ทำอะไรน่ะลูกกวาง”

เขาเอ่ยถามอย่างสงสัยเมื่อกินอาหารหมดไปหลายอย่างแล้วลูกกวางของเขาเอาข้าวเหนียวทำแบเป็นแผ่นวางลงไปย่างสักพักแล้วนำมาชุบไข่ก่อนจะนำขึ้นอย่างอีกครั้ง กลิ่นหอม ๆ ของไข่ที่ติดอยู่กับข้าวเหนียวเรียกความสนใจไม่น้อย

“ข้าวจี่ชุบไข่”

วาเลนไทน์หันมายิ้มหวานบอก คุณภีมพริษฐ์คงไม่รู้จักหรอก แต่นี่ของอร่อยเชียวนา ฤดูหนาวที่นี่หนาวมาก ตอนเด็ก ๆ คุณยายทำให้กินบ่อย ๆ เมื่อข้าวจี่ย่างจนหอมได้ที่วาเลนไทน์จึงเอาลงมาเป่าเบา ๆ ให้หายร้อนก่อนจะบิป้อนให้เขาได้ลองชิม

“อร่อย พรุ่งนี้อยากกินอีกได้ไหมลูกกวาง”

เขางับติ่งหูนิ่มออดอ้อนตาหวานเชื่อม ยิ่งเวลาวาเลนไทน์ทำอะไรดี ๆ ให้เขาก็ยิ่งรัก ยิ่งรักก็ยิ่งอยากฟัดอีกฝ่าย

“ไม่ต้องมามองผมแบบนั้นเลยนะครับ”

วาเลนแสร้งทำเสียงดุ แก้มขาวแดงเรื่อ เมื่อเมนูกวางหมักไวน์จะต้องถูกเขาละเลียดค่ำคืนนี้เป็นแน่ อดสงสัยไม่ได้ กระนั้นก็ไม่กล้าจะเอ่ยถามว่าเขาไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนนักหนา

“ดาวสวยมาก”

 เขามองเหล่าตารกาเปล่งแสงกระพริบเกลื่อนท้องฟ้าขณะมีคนน่ารักนั่งแทรกตัวอยู่ตรงกลางเอนหลังพิงอกแน่น ภีมพริษฐ์ดมกลิ่นผมหอมวงแขนแกร่งกระชับกายบาง

“แต่กวางของฉันสวยกว่า”

“ไวน์แค่นั้นไม่น่าจะทำให้คุณเมานะครับ”

“ฉันเมาตั้งแต่ทำเมนูกวางหมักไวน์แล้ว”

“คุณนี่นะ นั่งย่อยพอแล้ว ไปอาบน้ำนะครับ”

วาเลนไทน์ เอี้ยวตัวมาอ้อนเสียงนุ่ม เพราะกลิ่นอาหารติดเสื้อคุณชายภีมจะนอนไม่สบาย แต่ความหวังดีกลับถูกตีความหมายเป็นนัยอีกอย่างเมื่อสายตาคมเปลี่ยนเป็นสายตาเจ้าเล่ห์วิบวับ วาเลนไทน์อ้าปากค้างเมื่อรู้ตัวว่าพลาดไป กำลังจะอ้าปากปฏิเสธแต่ก็ช้ากว่าวงแขนแกร่งที่อุ้มร่างโปร่งพาดบ่าวิ่งเข้าไปอาบน้ำในบ้าน วาเลนไทน์ดิ้นขลุกขลักโวยวายเมื่อคุณชายตัวดีดันหาเรื่องประหยัดเวลาด้วยการอาบน้ำพร้อมกัน แถมโปรฯดูแลเมียด้วยการลูบไล้ลวนลาม เอ้ย ถูกสบู่ให้ตั้งเนื้อตั้งตัวพร้อมหอมมั่งจูบมั่งตามแต่จะมันเขี้ยว

“อือ คุณภีมครับ...”

วาเลนไทน์ครางเสียงหวานขณะนอนแผ่ตัวอ่อนอยู่ในเต็นท์ ดวงตาปรือมองริมฝีปากได้รูปที่หลายต่อคนต่างหลงใหลพรมจูบเท้าเรียวของร่างบาง วาเลนไทน์ไหวสะท้าน ร่างกายระอุร้อนลุกพรึบโดยง่ายเพียงแต่เขาจูบปลายเท้าอย่างอ่อนหวาน ช่องทางด้านหลังขมิบเล็ก ๆ อย่างต้องการการเติมเต็มทั้งที่ไม่น่าเป็นไปได้ ภีมพริษฐ์ไล่จูบพร้อมสูดดมกลิ่นกายหอมขึ้นไปเรื่อย ๆ อย่างไม่รีบร้อน เขาปรนเปรอให้อย่างทาสหนุ่มฉกรรจ์ผู้ยอมสยบแทบเท้าแด่ราชินีแสนสวย วาเลนไทน์หน้าแหงนเชิดคอส่งเสียงครวญครางอย่างร้อนรุ่มราวถูกไฟเผา เปลวไฟเสน่หาที่นายพรานหนุ่มจุดเผากวางหนุ่มเพื่อชิมรสหวาน กรงเล็บทั้งห้ากางออกจิกลงฟูกนุ่ม สะโพกแน่นส่ายน้อย ๆ อย่างเสียวซ่าน ลมหายใจร้อนผ่าวรินรดผิวกายตามพื้นที่ที่ลิ้นร้อนลากผ่าน ร่างกายรัญจวนทรมานปานใจจะขาดเมื่อหลุบสายตามองเขากำลังลากลิ้นตามร่างกาย

“อ๊า คะ คุณภีมครับ”

วาเลนไทน์ส่งเสียงหวานขอร้อง แค่ปลายลิ้นลากผ่านกับริมฝีปากที่ดูดดุนขบเม้มตามตัววาเลนไทน์ก็เสียวจนดิ้นพล่าน ส่วนอ่อนไหวตื่นตัวชูชันระริกอย่างน่าอายเมื่อร่างกายเคยมือชายโดยไม่รู้ตัว

“ลูกกวางเนื้อหวานทนไม่ไหวแล้วหรือ”

เขายิ้มยั่วส่งเสียงถามขณะสายตามองส่วนอ่อนไหวที่กำลังเรียกร้องให้เขาสัมผัส วาเลนไทน์นอนแบบตัวอ่อน ดวงตาสวยคลอหยาดน้ำด้วยความกระสันปรารถนาที่จะได้รับการสัมผัสร้อนแรงจากเขา แว่วคำสอนจากมารดาดังเข้ามาในหัว

“รู้จักเอาใจสามีนับเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่ง เขาจะได้ไปไหนไม่รอด ให้เขาอิ่มจากเรา ดีกว่าไปอิ่มจากคนอื่น”

“อือ คะ คุณภีม ผมช่วยนะครับ”

กายบางยันตัวลุกขึ้น ใบหน้าขาวก้มงุดซ่อนความอายขณะยื่นมือไปสัมผัสยังส่วนร้อนผ่าวขนาดใหญ่ ลิ้นเล็กแลบเลียริมฝีปากยั่วเขาเล็ก ๆ ขณะชักมือรูดขึ้นลง

“อ่า ซี๊ด! ลูกกวาง”

ภีมพริษฐ์แหงนหน้าส่งเสียงคราง ปกติลูกกวางของเขาขี้อาย ไม่บ่อยนักที่วาเลนไทน์จะเป็นฝ่ายเริ่มก่อนหากเขาไม่บังคับ มืออุ่นนุ่มขยับชักรูดจนชูปั๋งกำไม่รอบ วาเลนไทน์กลืนน้ำลายนึกภาพส่วนนี้เข้าไปมอบความสุขในกายของเขา อาศัยเพียงแสงไฟฉายอันเล็กจิ๋วแต่ภีมพริษฐ์ก็สามารถมองเห็นใบหน้าแดงก่ำ  มีเหมือนกันแต่วาเลนไทน์ก็ยังเขินอายกับส่วนนั้นของเขาอยู่ดี มือนุ่มหยุดขยับก่อนริมฝีปากสวยจะอ้ากว้างรับของเขาเข้าปาก ขนาดและความยาวทำให้ขลุกขลักนิดหน่อยแต่ไม่เป็นปัญหา

วาเลนไทน์ดูดส่วนปลายยอดหนัก ๆ เรียกเสียงสูดปากด้วยความเสียวลิ้นเรียวชุ่มตวัดแลบเลียปรนเปรอจากโคนสู่ปลายยอด พวงไข่แฝดถูกปากอุ่นครอบครองทั้งดูดเล่น ทั้งริมฝีปากขบเบาๆ พร้อมลิ้นชุ่มปรนเปรอ ภีมพริษฐ์พลุ่งพล่านด้วยความเสียว สะโพกสอบขยับเบา ๆ ในโพรงปากอุ่น ปลายลิ้นชุ่มทำให้เขาแทบบ้า นิ้วทั้งห้ากดแทรกกลุ่มผมนุ่มขณะกระทุ้งตัวเบา ๆ

“คุณภีมเปิดทางให้หน่อยสิครับ”

วาเลนไทน์ถอนปากออกเอ่ยบอกขณะจับมือออกเขาไปจัดการเบิกทางเอง ใบหน้าแดงซ่านเหยเกน้อย ๆ กลีบปากแดงฉ่ำขณะยันกายด้วยเข่าส่งนิ้วของเขาเข้าไปข้างกาย

อา...

ภีมพริษฐ์ออกอาการอึ้งไม่น้อยกับท่าทีคนรัก เสียงครางเบา ๆ อย่างถูกใจขณะส่งนิ้วของเขาควานเข้าไปในตัว ปากทางจับจีบขมิบตอดรัวอย่างจะยั่วเขา ดวงตาปรือปรอยตวัดสายตายั่วยวนขึ้นท้าทายเขาด้วยฟันขาวที่ขบลงบนริมฝีปาก ให้ตายเถอะ! Chit!

   “ฮึ่ม! ลูกกวางไปเอาท่าทางยั่วยวนนี้มาจากไหน”

เขาส่งเสียงถามหากคำตอบกลับเป็นวาเลนไทน์โน้มตัวลงกอดคอหนาพร้อมทิ้งตัวเองกดลงทาบทับส่วนแข็งชัน

“อ๊ะ ซี๊ด คุณภีมแน่นจังครับ”

 วาเลนไทน์ส่งเสียงหวานออดอ้อนขณะทิ้งตัวลงครอบครองเขา ภีมพริษฐ์กัดฟันกรอดด้วยความเสียว ปล่อยให้คนรักบรรเลงด้วยตัวเอง วาเลนไทน์ทิ้งตัวครอบครองของเขาจนมิดลำก่อนจะพักให้ร่างกายได้ปรับตัวชั่วหนึ่ง ถึงจะมีอะไรกันบ่อย แต่ขนาดของเขาไม่ใช่จะชินได้ง่าย ๆ ริมฝีปากนุ่มงับติ่งหูเขาเบาๆ ก่อนจะใช้ลิ้นชุ่มแลบเลียยั่วยวนทั่วไปหูลามมาถึงแนวสันกราม พร้อมขมิบช่องทางตอดรัดเขาไปด้วย

“ซี๊ด! ลูกกวาง”

ภีมพริษฐ์ขนลุกซู่ มือหนาขยำก้นนุ่มอย่างพลุ่งพล่าน กวางหมักไวน์ตัวนี้ยั่วยวนเขาเหลือเกิน หลงจนไม่รู้จะหลงยังไงแล้ว กินเท่าไหร่ก็ไม่รู้อิ่ม ทั้งที่เคยเปลี่ยนผู้หญิงไม่ซ้ำหน้า

“คุณหล่อเกินไป คุณแม่บอกผมว่าถ้าอยากให้คุณรักผมโดยไม่เบื่อ ต้องเอาใจมาก ๆ ให้คุณอิ่มที่ผม”

วาเลนไทน์บอกด้วยสายตาปรือปรอยเริ่มขยับเบา ๆ เมื่อเครื่องร้อนได้ที่ ใบหน้าใสแหงนเชิดอ้าปากครางขณะเร่งจังหวะขึ้นลงรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ภีมพริษฐ์มองคนช่างยั่วกระแทกกระทั้นขึ้นลงบนตัวอย่างมันเขี้ยว กระโพกสอบกระทุ้งสวนขึ้นเรียกเสียงกรีดคราง

“อ๊า!”

วาเลนไทน์ครางหวาน ตอนที่เขาสวนขึ้นมากระแทกยังจุดกระสันพอดี ร่างโปร่งดิ้นพล่านครางเสียงดัง กรงเล็บทั้งห้านิ้วจิกลงบนแผ่นหลังแกร่งระบายความเสียวซ่านที่ได้รับ แผ่นหลังหนาเต็มไปด้วยรอยข่วน ต่างฝ่ายต่างขยับกายเข้าหากันรุนแรง เสียงครางระงมของสองร่างดังลั่นในเต็นท์ที่ขยับไหวรุนแรงตามแรงเขย่าจากภายใน เมื่อต่างฝ่ายต่างต้องการกันและกัน!

“อ๊า! ซี๊ด คุณภีมแรงอีก! อ๊ะ อ๊า!”

เสียงครวญครางตลอดค่ำคืนจบลงเมื่อตอนตีสี่ วาเลนไทน์ฟุบหลับไปอย่างหมดแรง ต่างฝ่ายต่างเต็มอิ่ม ภีมพริษฐ์จูบขมับเนียนอย่างเอ็นดูในสิ่งที่ได้ยินจากปาก เห็นไม่พูดไม่คิดว่ากวางตัวนี้จะกลัวว่าเขาไม่รักเหมือนกัน คิดแล้วคึกคักอยากฟัดต่อ แต่คนน่าฟัดม่อยหลับไปก่อนแล้ว เขาซ้อนตัวลงชิดแผ่นหลังเปลือยกระซิบบอกคนหลับ

“หลงขนาดนี้ จะเผลอใจไปให้ใครกันได้ล่ะลูกกวาง”



“คุณมัท คุณสอนอะไรแปลก ๆ ให้เจ้าลิงหรือเปล่า ทำไมเจ้าไทน์มันเล่นแฟนมันขนาดนั้น เมื่อวานหลังคุณภีมยังเนียนไร้รอยขีดข่วนอยู่เลย”

พ่อเลี้ยงโสมเตียรถ์ชี้ให้ภรรยาแอบดูแผ่นหลังที่เต็มไปด้วยรอยเล็บของลูกเขยที่กำลังอาบน้ำกับลูกชายที่น้ำตกตอนตะวันสายโด่ง มัทนากระหยิ่มยิ้มย่องที่ลูกรักไม่ทำให้ผิดหวัง แค่สายตาสาว ๆ ที่มาเที่ยวชมมาซื้อสินค้าพร้อมรับประทานอาหารในไร่ มัทนาก็ดูออกแล้วว่าข้างนอกลูกเขยคนนี้ฮอตขนาดไหน ไม่ใช่แค่ความหล่อเท่านั้น ความร่ำรวยของเขานั่นอีก เชื่อเถอะว่า มีดาหน้ามาให้เลือกไม่หวาดไม่ไหว ของแบบนี้คนเป็นเมียจะแข็งเป็นท่อนไม้ไม่ได้หรอก พวกใจกล้าหน้าด้านมีเยอะ หล่อนไม่ได้มักโลภอยากได้ลูกเขยรวย แต่ใครบ้างที่ได้เจอคนดี ๆ แล้วจะไม่อยากเก็บไว้เป็นของตัวคนเดียว หล่อนก็แค่สอนกลเม็ดนิด ๆ หน่อย ๆ ให้ลูกก็เท่านั้น

“ก็แค่สอนให้ลูกเป็นนางราชสีห์ก็แค่นั้น”

ก็แค่...เปลี่ยนจากลูกกวางเป็นนางราชสีห์ร้อนแรงที่สามีหลงจนโงหัวไม่ขึ้น

แม้แต่สิงโตเจ้าป่ายังกลัว ม สระเอีย น่ะเคยเห็นไหมล่ะ


The end.


แถมท้าย

Tru Tru Tru

“ฮัลโล ว่าไง” เสียงนุ่มทว่าทรงอำนาจของสตรีดังกรอกรับโทรศัพท์สายที่รอ

“สินค้าลีลาใช่ได้ ผมตรวจสอบแล้วครับ”

“ดีเลย เตรียมแพ็คส่งชายแดน ฉันส่งรูปไปให้คุณ X ดูแล้วเขาให้ราคาดีเชียว”

“ครับ เดี๋ยวผมจัดการเองครับมาดาม”

 เขาบอกก่อนจะวางสายไป สายตามาดร้ายจ้องมองยังร่างเปลือยเปล่าบนเตียง สินค้าที่เขาตรวจเช็คสภาพแล้วว่าหล่อนคงจะทำให้ลูกค้าของเขาถูกใจไม่น้อย หล่อนใช้ความสวยหลอกล่อผู้ชาย เขาเองก็ใช้ความหล่อเหลาหลอกล่อแม่ผีเสื้อราตรีเช่นกัน

“อือ คุยกับใครแต่เช้าคะ”

พริมรตางัวเงียส่งเสียงถามชายหนุ่มที่หล่อนเจอก่อนจะพากันจบลงที่เตียง ถึงลีลาและหน้าตาอาจจะยังไม่เข้าขั้นภีมพริษฐ์คนรักเก่า แต่ก็ถือว่าไม่เลวนัก

“ลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวนะครับคนสวย ผมจะพาคุณไปเจอสวรรค์”

 :mew1:


จบแว้วววววววว เหอ ๆ เตรียมเกราะมากำบังสหบาทานักอ่าน ข้อหาไม่แจ้งล่วงหน้า

จริงๆ เนื้อเรื่องที่เราคิดไว้มันถึงแค่ตอนที่พระเอกรู้ความจริงว่านายเอกไม่ใช่ชู้ แล้วก็ง้องอนกันแค่นั้นแหละ แต่พอมีคนสนใจมากขึ้น เราเลยแต่งเพิ่มเติมอีกหน่อย และเนื้อหามันก็เดินทางมาจบแล้วสำหรับเรา คือ มันไม่มีอะไรแล้ว ที่เหลือตอนแม่ภีมฟื้น เหตุการณ์ชีวิตประจำวันอื่นๆ คู่เกลี้ยง-คุณเลขา,คู่อันวาด-คุณหมอ มันอยู่ในตอนพิเศษที่เราตั้งใจไว้แต่แรกแล้ว ถ้าแต่งต่อมันก็ยืดเยื้อ เราไม่ถนัดแต่งแนวเหตุการณ์ในชีวิตประจำวันเท่าไหร่

เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เดินทางมาได้จนถึงตอนนี้ อาจมีความผิดพลาดอะไรหลายๆ อย่าง อาจจะไม่สนุกเท่าที่ควร ซึ่งเราขอขอบคุณจากใจที่นักอ่านหลาย ๆ ท่านเข้ามาอ่านนิยายเรา และน้อมรับทุกคำติชมค่ะ

เอ่อ ถ้านิยายแจ้งว่าจบนี่ จะลงตอนพิเศษได้มั้ยคะ เราเพิ่งลงกับเล้าเป็ดครั้งแรก
วานผู้รู้แนะนำหน่อยจ้า :bye2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 29-08-2015 18:12:36
จบแล้ว... ยังอยากอ่านตอนที่ภีมพาวาเลนไทน์ไปหาตากับแม่อ่ะ
ขอบคุณคนเขียนมากเลยค่ะ
 :pig4:  :pig4:  :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 29-08-2015 19:36:01
เป็นตอนปิดท้ายที่หวานเลี่ยนมาก  นึกภาพท้องทุ่ง ผีเสื้อโบยบิน  ตบท้ายด้วยกองไฟกับเตนท์อุ่นๆ
อุ่นจนร้อน ยิ่งกว่าโบรคแบ็ค   :hao7:
สำหรับเรา  คนเขียนแต่งดีมากค่า  ไม่มากไม่น้อยนะ

ตอบคำถาม  เพิ่มตอนพิเศษได้จ้า
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: MayA@TK ที่ 29-08-2015 20:56:49
หวานมากกกกกกก คุณภีมกับน้องไทน์น่ารักชะมัดเลย :-[ :-[ :-[ :-[
พริมขอให้ถูกใจกับการที่จะได้ไปสวรรค์นะ

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: saotome ที่ 29-08-2015 21:19:31
ว้าาา จบแล้ว ขอบคุณคนเขียนมากๆที่แต่งนิยายเรื่องนี้
เข้าใจว่าจะมีเรื่องของ ภัทรกับชารอฟ แถมคู่ดารากับญาติของวาเลนไทน์อีกที่เกริ่นๆไว้
จะรอเน้อ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: zazoi ที่ 29-08-2015 23:05:37
ว้าวจบแบบน้ำตาลขึ้น และสมน้ำหน้าพริมด้วย กรรมมีจริงๆ

และรอเรื่องของชารอฟกับภัทรศรัณ ต่อด้วยนะคะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: ลิงน้อยสุดเอ๋อ ที่ 29-08-2015 23:23:38
อ๊ายจะรอตอนพิเศษเปิดตัวลูกและหลานสะใภ้ ณ ต่างแดนน่ะค่ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: gasia ที่ 30-08-2015 02:19:55
รอตอนพิเศษนะคะ
ตอนนี้หวานเวอร์ อ่านแล้วอยากไปเที่ยวเหนือเลย ><
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 30-08-2015 06:51:26
คุณภีมเมาไวน์กวาง ต้องดื่มตลอดชีวิตค่ะ
รอตอนพิเศษน้าาาาาาา
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: บูมเบส ที่ 30-08-2015 11:14:30
สนุกมากเลยครับรอตอนพิเศษยาวๆนะครับ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: cass-meyz ที่ 30-08-2015 12:52:34
จบแล้ววววววววววว.


สนุกมากกกกก ขอบคุุณนะคะที่แต่งนิยายสนุกๆๆๆมาให้อ่านนนน.  :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Yara ที่ 30-08-2015 14:06:18
ลูกกวางน่ารักขนาดนี้ คุณภีมไปไหนไม่รอดแน่ๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 30-08-2015 14:29:45
โห!! คุณแม่สอนดีขนาดนี้เอารางวัลคุณแม่ดีเด่นไปเลยค้าาาาา
ส่วนคุณภีม ไม่น่าจะคิดนอกใจอีกหรอกนะค่ะ เพราะเหตุการณ์หลายๆอย่างที่ผ่านมา ก็สอนคุณภีมได้หลายอย่างเหมือนกัน

สนุกมาก เป็นอีกเรื่องที่น่าอ่านค่ะ จะว่าไปขอตอนพิเศษด้วยดีกว่า คิคิ :mew1: :mew3:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: jamesnaka ที่ 30-08-2015 19:27:46
ตามอ่านรวดเดียวจบ  ขอบอกว่าสนุกมากค่ะ

ชอบน้องวาเลนไทน์น้องน่ารักมาก  :impress2: ส่วนคุณภีมก็ชอบนะโหดกับคนที่สมควรโหดและใจดีแค่คนที่รัก  o13

ขอบคุณนักเขียนที่แต่งนิยายเรื่องนี้ออกมาให้ได้อ่านกันค่ะ  :pig4:

และรอตอนพิเศษด้วยใจจดใจจอ อยากอ่านตอนแม่คุณภีมฟื้นกับพาน้องไทน์ไปหาคุณตา :o8:  รอจ้าาาา
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: VentoSTAG ที่ 30-08-2015 21:33:14
 :o8: :hao6: :-[ :hao7: :oo1: อารมณ์ตอนอ่านประมาณนี้เลยครับ
คุณภีมเมาเนื้อกวางยิ่งกว่าเมาไวน์ละ แถมเจอสเต็ปดักผัวชาตินี้คงไม่ไปไหนแล้ว


เคยอ่านใน ธัญวลัย รู้สึกว่าแม่ของภีมจะลงทุนใช้วิทยาการใหม่ช่วยให้น้องไทน์ท้องด้วยใช่ไหม

สุดท้าย ทุ่งลาเวนเดอร์ไปทางไหน ผมต้องไปผ่อนคลาย ผัวเมียคู่นี้นี่ @$#@%^$%^IY*(*I_U
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: sanri ที่ 30-08-2015 21:53:17
 :m3: อร๊ายยยยย น่าร๊ากกกกกกกกก มีสามีแบบนี้หลงตายเบยยยย
ลงตอนพิเศษได้เจ้าคร๊าคนแต่งจ๋า แต่ขอแบบจัดเต็มน๊า ฮิ้วววว  :teach:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: kitwiphat ที่ 01-09-2015 07:40:29
ขอขอบคุณมากๆคับนิยายสนุกมากแต่ตอนจบเลี่ยนมากหวานซะและสุดท้ายหญิงชั่วอย่างพริมก็โดนลงโทษ555555ซะใจ......รอตอนพิเศษนะครับ..
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 01-09-2015 11:45:40


จบแล้ว.......

แต่คนอ่านยังอยากอ่านต่อ

จะมีตอนพิเศษเพิ่มไหมนะ

ภีมหลงเมีย.........

ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ

หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 01-09-2015 13:34:48
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 01-09-2015 14:02:45
 :mew1: หวานมาก

รออ่านตอนพิเศษจ้า  :L2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 01-09-2015 14:47:54
ขอตอนพิเศษด้วยค่า แอร๊ยยย
ลูกกวางน่ารักแบบนี้คุณสามีจะไปไหสรอดเนาะ อิอิ

ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: pummy09 ที่ 03-09-2015 13:47:55
ขอบคุณมากนะคะ ที่เขียนเรื่องสนุกๆ ให้ได้อ่านกัน
ตอนแรกแทบจะแบนพระเอกแล้วค่ะ โหดกะหนูไทน์เหลือเกิน
แต่ตอนหลังนี่ก็หวานกันซะ ให้อภัย 555

ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: aoaer ที่ 03-09-2015 15:39:54
ภีม  รักเมีย  หลงเมีย  ไทน์ ก็น่ารัก  รอตอนพิเศษนะคะ

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: smohh2 ที่ 03-09-2015 22:23:24
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ อ่านรวดเดียวจบเบยย  :o8: :ling2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: chaoyui ที่ 04-09-2015 00:59:27
อ๊ายย ไทน์น่ารักจังงง :hao7:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 05-09-2015 14:24:31
สนุกมาก ภีมคือผู้ชายที่เฝ้าฝันหา น้องไทน์ ขอภีมมานอนกอดสักคืนได้ไหมอะ :mew2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: minyjae ที่ 06-09-2015 14:14:53
เรารู้สึกชอบช่วงแรกๆของเรื่องมาก รู้สึกว่าภีมโหดดี
แล้วกวางน้อยก็เป็นคนดีเสมอต้นเสมอปลาย
ถือว่าเป็นแนวที่ชอบอีกเรื่องเลยค่ะ o13
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: represser ที่ 06-09-2015 14:52:19
สนุกมากกกกกค่า เขียนดีมากเลย ชอบแนวนี้จัง
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: BoJuNg ที่ 06-09-2015 15:51:23
อ่านจากในมือถือจบได้พักแล้ว

เปิดคอมเลยเพิ่งมาเม้นน

ชอบมากกกค่าาาาาา

เนื้อเรื่องเข้มข้น แต่ไม่ค่อยดราม่า

รักทั้งภีมทั้งกวางน้อยเลยยย :กอด1:

ขอบคุณนะคะ  :L2:

สมน้ำหน้านังพริม  :beat:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: matame ที่ 06-09-2015 18:33:31
สนุกมาก อยากอ่านคู่ชารอฟต่อด้วย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: กาลณัฐ ที่ 06-09-2015 23:14:46
ติดแทกให้คุณภีมค่ะ #คนหลกวาง 5555555
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: LadySaiKim ที่ 06-09-2015 23:52:38
ลูกกวางร้อนแรงมากกกก แค่นี้สิงโตห็หลงไปไหนไม่รอดแล้ววว :z1: :z1: :z1: :m25: :m25: :m25: :laugh: :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Maverick ที่ 07-09-2015 12:17:36
ขอบคุณค่ะที่มาลงนิยายดีๆให้อ่าน :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: miniminiXD ที่ 08-09-2015 20:41:17
บางทีไทน์ก็ดูเป็นคนดีมากไปนิดนะ :เฮ้อ:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: indyska ที่ 09-09-2015 02:53:28
หมดน้ำตาไปหลายลิตร แต่ถือว่าได้อะไรหลายๆอย่างจากเรื่องนี้นะ บางทีมันก็สะท้อนถึงสังคมได้ดีทีเดียว
แต่เรื่องเนื้อหา ควรปรัเปลี่ยนในช่วงแรกๆหน่อยนะคะถึงมันจะไม่ขัดแถมรื่นไหลเลยสำหรับเรา แต่ในช่วงแต่ละเหตุการณ์น่ะคะ
บางทีพออ่านแล้วเหมือนมันไม่ใช่คนเดียวกันหรือไม่สัมพันธ์อะไรประมาณนั้น
แต่หลังๆมานี่ดีมากค่ะ มีอะไรให้เราได้คิดเยอะแยะเลย
รักคนเขียนนะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ และก็ขอบคุณนิยายดีๆด้วย
จุ้บ <3
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 10-09-2015 21:12:26
 :3123:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: ckk ที่ 11-09-2015 14:55:05
 :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: littlepink ที่ 11-09-2015 15:33:35
อ่านจบแล้ววว ชอบกวางน้อย น่ารักมากเลย ขิบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆ นะคะ ถึงแม้ตอนแรกคุณภีมจะโหดไปหน่อย แต่ก็เข้าใจในเหตุผลค่ะ  :mew1: o13 :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: funland ที่ 13-09-2015 16:57:55
 :mew3:    ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: ิbenz ที่ 14-09-2015 12:51:47
 :fire: :fire: :fire: :fire: :fire: มันๆๆ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 16-09-2015 06:27:39
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ น่ารัก รอตอนพิเศษจ้าา
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: mentholss ที่ 16-09-2015 16:33:07
รอตอนพิเศษ
 :L1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 19-09-2015 23:41:13
 o13
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 20-09-2015 10:56:52
 :mew5:ชอบจัง สนุกอ่ะ ไม่หื่นๆๆๆ แต่เลือดนนี่หยดแมะๆ ไทน์คือคนดีที่สุด คนอะไรโดนหนักยังใจดีให้อภัยยยยย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: A-J.seiya* ที่ 21-09-2015 01:44:02
เพิ่งอ่านจบ ชอบพล็อตมากกกก สนุกดีค่ะ
แต่รู้สึกด้านหลังมันเพิ่มๆเข้ามาแปลกๆ
พออ่านทอล์คแล้วบอกว่า วางไว้ถึงแค่ตอนรู้ความจริง แล้วก็ให้งอนๆกันนี่อ๋อเลยค่ะ
อาจจะด้วยใส่เรื่องภัทรกับชารอฟเข้าไปด้วย (เข้าใจว่าเป็นการปูไปเรื่องใหม่หรือเปล่า)
เลยงงๆความแค้นนี้ของคุณพระเอก แล้วก็แอบไม่ชอบนิสัยที่จะแก้แค้น แล้วใช้คนใกล้ตัวน้องไทน์ด้วย
แต่เลิกแค้นก็ดีแล้วล่ะ
รักกันดีกว่าเนาะ ไม่ต้องสนใจใครหรอก น้องน่ารักขนาดนี้ ><
ชอบความน้ำเน่าประมาณนี้ อ่านแล้วฟิน เหอะๆ
ขอบคุณนะคะ เราอ่านคืนเดียวเลย
^^
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: akeins ที่ 26-09-2015 14:18:44
 o13 o13 o13
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: PookPick ที่ 27-09-2015 12:23:06
สนุกมากเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: nao16 ที่ 27-09-2015 12:59:55
เป็นเรื่องที่สนุกมากเลยค่าาาาาาา อ่านรวดเดียวไม่หลับไม่นอน

พระเอกนี่แบบว่าจะหล่อ จะรวยไปไหน คือเวลาอ่านนี้แทบละลายกับบทบรรยายพระเอก

นายเอกก็แสนดีสุดๆๆ น่าร๊ากกกกก

ชอบๆๆๆๆๆๆๆ รอตอนพิเศษนะคะ :mew1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: shannara ที่ 29-09-2015 17:41:22
อ่านจบแล้ว ชอบมากๆค่ะ
อยากอ่านภาคอีกคู่อ่าค่ะ
จะเขียนต่อมั้ยคะะะ
 :hao6:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: valenna yy ที่ 29-09-2015 21:47:56
อยากได้รุปเล่มจัง :mew2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 09-10-2015 00:25:40
น่าจะมีตอนพิเศษนะ

สนุกๆ อยากอ่านคู่ชารอฟกับแมวน้อยบ้าง  :impress2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 09-10-2015 22:34:19
อยากอ่านตอนพิเศษแล้ว
ยิ่งตอนคุณแม่ฟื้นมาเจอลูกสะใภ้นี่
อยากรู้ว่าจะจำไทน์ได้มั้ย
รีบมาลงเร็วๆนะคะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: hallowseve ที่ 10-10-2015 21:55:18
อ่านสนุกดีค่ะ  ขอบคุณนะค่ะ :3123:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: cartoons ที่ 16-10-2015 16:16:17
สนุกคร่าาาาาาาา  ชอบๆ คุณภีมนี่ทั้งโหดทั้งหื่นจริมไรจริม 5555 ลูกกวางวาเลนไทน์ก็น่าฮ๊ากแแด ซะราชสีห์หลงหัวปักหัวปำ คึคึ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: chaichan ที่ 24-10-2015 14:30:09
 :m31:รอตอนพิเศษอยู่คร่า :call:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: Aunttk ที่ 24-10-2015 23:19:02
โง้ยย บทจะลูกกวางก็น่ารัก บทจะกลายเป็นแม่เสือยั่งสวาทก็แซ่บลืมไม่ลงง  :hao5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: hczmtp ที่ 27-10-2015 12:19:07
อยากให้มีตอนพิเศษจังเลย :hao5: :hao5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: lahlunla ที่ 14-11-2015 23:33:06
 :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: BuzZenitH ที่ 15-11-2015 20:44:37
 o13 บทส่งท้ายหวานมากกกกก เนื้อกวางอาบน้ำผึ้งชัดๆ

รอตอนพิเศษค่ะ :hao6:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: fayri1718 ที่ 17-11-2015 18:48:11
เพิ่งหลงเข้ามาอ่านค่ะ สนุกมากๆเลย มาต่อตอนพิเศษเร็วๆนะคะ รออยู่น้า ^^
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน34#(P.18)(29/08/58)(จบแล้วค่ะ)
เริ่มหัวข้อโดย: แมลงมีพิษชนิดหนึ่ง ที่ 18-12-2015 15:54:16
อ่านตอนแรกนึกว่าเป็นการแก้แค้นกันธรรมดา แต่พอหลังๆผูกเรื่องไปใหญ่กว่าที่คิดมาก แต่ก็สนุกดีนะ แล้วสรุปแม่พระเอกฟื้นไหมเนี่ย?

หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire) ตอนพิเศษ กระท่อมร้อนรักกับกวางน้อยร้อนสวาท
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 24-03-2016 14:22:39
ตอนพิเศษ อเวจีเสน่หา
ตอน กระท่อมร้อนรักกับกวางน้อยร้อนสวาท

“โอ้โห สวยน่าอยู่จังครับ”

ผมร้องอู้ห่อปากเป็นรูปตัวโออย่างตื่นตากับกระท่อมไม้สักหลังงามอร่ามริมลำธารที่สรรสร้างขึ้นจากฝีมือพวกเรา ทำไมผมถึงบอกว่าพวกเราน่ะหรือครับ ผมเหลือบมองคนตัวโตข้างกายแวบหนึ่งก่อนหันมามองกระท่อมด้วยความภูมิใจอีกหน แอบดีใจเล็ก ๆ ที่เขาให้ผมมีส่วนช่วยในการออกแบบและแนะนำบางส่วนที่บกพร่อง ผมได้เรียนรู้จากผู้ชายคนนี้อีกอย่างคือ เขาไม่ได้ถือว่าตัวเองรู้ทุกอย่าง คุณภีมพริษฐ์ไม่ได้เรียนด้านออกแบบมาแต่พอทำงานไม้ได้บ้าง ในมือหนามีเพียงภาพวาดเป็นต้นแบบ เพราะฉะนั้นบางอย่างที่ไม่ทราบเขาจะถามความเห็นจากผม ผมช่วยเขาออกแบบเพิ่มเติมและแก้ไขบางส่วนเท่าที่เด็กยังเรียนไม่จบอย่างผมพอจะช่วยได้ จนออกมาอย่างที่เห็น อดคิดในใจไม่ได้ว่าถ้าคุณภีมลดความโหดและเผด็จการลงได้คงจะดีไม่น้อย

ก็ได้แต่คิดแหละครับ รู้อยู่แก่ใจว่าความชิงชังที่เขามีต่อผมนั้น ทางที่ดีอย่าได้เผลอไปกวนตะกอนน้ำให้ขุ่นเชียว   ไม่อย่างนั้นผืนน้ำนิ่งอาจก่อตัวกลายเป็นพายุคลุ้มคลั่ง โหมกระหน่ำสร้างพลังทำลายล้างอย่างรุนแรงเอาได้ เพราะฉะนั้นแล้ว การรับมือกับเขาด้วยการนิ่งเสียและโอนอ่อนเป็นไผ่ลู่ลมจะเป็นผลดีต่อตัวเองที่สุด เพราะอย่างน้อย ๆ เขาก็รับปากแล้วว่าจะปล่อยผมกลับไปเรียนเมื่อถึงกำหนดเปิดภาคเรียน

กระท่อมไม้สักผนังลายน้ำไหลทำจากไม้สักเลื่อยตามทางยาวของต้นแล้วคงสภาพไว้ ไม่ได้เลื่อยด้านข้างออกให้เป็นแผ่นยาวสี่เหลี่ยมเหมือนที่เห็นจากผนังบ้านไม้หลายหลัง ทำให้เห็นรอยหยักตามสภาพต้น ดูสวยไปอีกแบบ มุงหลังคาด้วยหญ้าแฝก ทาสีผนังด้วยสีไม้สักทองดูอะร้าอร่ามไปทั้งหลัง ยิ่งโลเคชันที่ตั้งอยู่ริมลำธารมีฉากหลังเป็นน้ำตกไหลซู่ ๆ มีระหัดวิดน้ำวงใหญ่คอยปั่นน้ำใช้อยู่ใกล้ระเบียงรับลมที่ยื่นเข้าไปในลำธารด้วยแล้ว ยามสายมองเห็นแสงแดดอ่อน ๆ ทอประกายลอดผ่านยอดคาคบไม้ส่องแสงลงมายังตัวกระท่อม ผีเสื้อนกน้อยแมลงปอปีกใสบินกันให้ว่อน ได้ยินเสียงนกเขาขันจุ๊กกรู๊ ๆ จากต้นไม้ใกล้ ๆ เป็นภาพที่สวยจนผมอยากจะมีกล้องสักตัวเพื่อเก็บภาพนี้ไว้

ร่างสูงใหญ่เดินอาด ๆ ขึ้นไปดูความเรียบร้อยบนกระท่อม คุณภีมพริษฐ์สั่งเฟอร์นิเจอร์ไม้มาลงทั้งเตียงนอน ตู้ ชั้นวาง ชุดเก้าอี้ต่าง ๆ เพราะต้องการความประณีตที่เข้ากับสถานที่ เห็นกระท่อมสร้างเสร็จเรียบร้อยสมความมุ่งมาดปรารถนาคุณภีมพริษฐ์ ผมก็เลยคิดอยากจะทำเมนูพิเศษฉลองให้เสียหน่อย จึงได้เดินเข้าไปเลียบเคียงถามร่างสูงดู

“คุณภีมอยากกินอะไรฉลองกระท่อมใหม่ดีครับ”

ผมฉีกยิ้มร่าเอ่ยปากถามก่อนจะหุบยิ้มฉับ ดีดตัวผึงออกมาในระยะปลอดภัยทันทีเมื่อคุณภีมตอบกลับมา

“กินนาย จับถอดเสื้อผ้า มัดเตียงขึงพืด เสียบไม้ หึ ของฉันเรียกว่าท่อนซุงน่าจะเหมาะกว่า แล้วก็ย่างร้อน ๆ ด้วยไฟราคะร้อนสวาทให้ครางกระเส่าดิ้นพล่าน ๆ เหงื่อท่วมโซมจนมันย่องน่าลงลิ้นเลียทั้งตัว อ้อ จะให้ดีก็ต้องหมักไวน์ด้วย”

เสียงทุ้มตอบหน้าตายบรรยายซะเห็นภาพ ผมนึกสภาพตัวเองเป็นไก่ตอนตัวใหญ่ที่ถูกจับถอนขนเสียบไม้ย่างร้อน ๆ มีน้ำมันจากตัวไก่หยดติ๋ง ๆ ลงในกองไฟดังฟู่ ๆ จุดเชื้อให้เปลวไฟโหมกระพือลุกท่วม โดยมีผมตะเบ็งเสียงร้องครวญคราง เสียงแหบเสียงแห้ง เพราะคุณภีมพริษฐ์พละกำลังอึดเกินคน

“ผมไม่ใช่ไก่นะ!”

 ผมสั่นหัวดิกถอยหลังกรูด แก้มร้อนวูบวาบ แพ้ทางคนตลกร้ายหน้าตายอย่างช่วยไม่ได้ พยายามจะคิดในแง่ดีว่า คุณภีมพริษฐ์คงอยากกินไก่ย่างจึงได้เย้ากันเล่น แต่สายตาคมกริบที่เปลี่ยนเป็นวาววับพร้อมย่างเท้าเข้าหาท่าทีคุกคาม ทำให้ผมรีบดีดตัวผึงถอยออกมาจากตรงนั้นด่วนจี๋ ถึงจะเสียเอกราชมานับครั้งไม่ถ้วนก็ไม่ชินหรอกครับ

“คนหื่น”

ผมบ่นงุบงิบแก้มร้อนผ่าว กลางวันแสก ๆ ก็ยังไม่เว้น แต่จริงสิ ลืมไปว่าคน ๆ นี้ไม่เลือกเวลาและสถานที่สักเท่าไหร่ ถ้าคุณชายท่านเกิดความต้องการขึ้นเมื่อไหร่ก็คือเมื่อนั้น วันก่อนดูพระอาทิตย์ตกดินกันเสร็จ ไม่รู้ว่าเปลี่ยวจัดหรือยังไง พี่ท่านจับผมขึงพืดฟัดกลางหาดแบบไม่ถามไถ่ความสมัครใจกันสักคำ แถมยังมีหน้ามาบอกอีกว่า

“วันนี้ฉันขี้เกียจวิ่งออกกำลังกายรอบหาด เผาผลาญพลังงานก่อนมื้อเย็นแบบนี้แทนก็แล้วกัน”

“อ๊า อา..คุณภีม”

ผมก็ได้แต่คร่ำครวญในใจสลับกับส่งเสียงครวญครางไปแหละครับ ทำไงได้ ผมอยู่ที่นี่ในฐานะเชลยอารมณ์ของเขานี่นา และความต้องการของคุณภีมพริษฐ์ไม่เคยฟังหรือถามความเห็นจากใครอีกด้วย นึกอยากฟัดก็ฟัด
   

ผมพาตัวเองออกมาในระยะปลอดภัยที่สุด ก็นะ ร่างกายผมนี่มันไม่ได้มีอะไรน่าพิสมัยเลยเหอะ มันก็หุ่นแบบผู้ชายธรรมดานี่ล่ะ แถมขี้ก้างนิด ๆ เพราะผมไม่ใช่คนเจ้าเนื้อ และตั้งแต่ซีนขูดมะพร้าวทำพิษผมก็ใส่ชุดมิดชิดสุด ๆ เสื้อแขนยาวตัวบางกับกางเกงเลยาวกรอมเท้า แบบนี้มันก็ไม่น่าจะมีอะไรให้คุณภีมนึกพิศวาสอยากกระชากผมกดลงเตียงใช่ไหม แต่ผู้ชายที่ชื่อภีมพริษฐ์ก็ยังอยากจะจับผมถอดผ้าถอดผ่อนล่อนจ้อน ให้ผมเดินโทง ๆ ว่อนทั่วเกาะ ตอนได้ยินเขาบอกแบบนั้น ผมนี่แทบกระทืบเท้ากรีดร้องดัง ๆ ตะโกนใส่หน้า มันคับแค้นใจสุด ๆ ไม่หลงไม่เหลือมันแล้วความแมนของผม ประตูหลังโดนถล่มราบคาบโดยคนที่จ้องจะงาบผมตลอดเวลา

ไว้อาลัยให้ความแมนของตัวเองครับ

“กลับออกไปกูจะมีเมียได้ไหมวะ”

 ผมเกาหัวแกรกถามตัวเองเบา ๆ ก่อนจะสลัดความฟุ้งซ่านทิ้งไป ผมยังเป็นผู้ชายปกตินะ แต่ถึงนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเซ็กส์ของเขาเป็นอะไรที่...

อ๊า! คุณภีมแรงกว่านี้อีก!

“พอ ๆ คิดไปเรื่อย”

ผมถอยออกมาวน ๆ เวียน ๆ อยู่แถวข้างกายพี่เกลี้ยง ยึดคุณพี่ดำนี่แหละเป็นเกราะกำบังความหื่นปรอทแตก เพราะดูแล้วคุกคามผมน้อยที่สุด ส่วนพี่อันวาด เวลาสายตาคมกริบหรี่มองอย่างแยบคายเหมือนเสือดำที่จ้องตะครุบเหยื่อ บรื๋อ วิ่งตื๋อสิครับ พี่แกชอบหยอกแบบหน้าตาย แต่ผมนี่เสียวสันหลังวาบ รู้ว่าพี่แกหยอกไปอย่างนั้นแหละ ตัวแกเองมีของดีให้หม่ำอยู่แล้ว แถมน่ารักมากเสียด้วย ตัวเล็ก ๆ ผิวขาวเนียนอมชมพูใส่แค่เสื้อกราวด์ตัวเดียวเป็นอะไรที่เด็ดครับ ทำให้คนปากแข็งตบะแตกได้ง่าย ๆ  อันนี้พี่เกลี้ยงกระซิบบอกมาอีกทีครับ แต่ผมเห็นหน้าคุณหมอแล้วก็ยอมรับแหละว่า คุณหมอเจ้านายน่ารักมาก ๆ กาลเวลาไม่สามารถสร้างริ้วรอยบนใบหน้าอ่อนเยาว์กว่าอายุได้เลย ทั้งที่งานหมอนั้นเหนื่อยแสนเหนื่อย

ผมชะเง้อมองข้าวหลามที่กำลังไหม้ไฟ กะทิข้นคลั่กเดือดจนล้นทะลักกระบอกไม้ไผ่ มีปลาเสียบไม้วางย่างพิงไว้ใกล้กัน ส่วนเตาถ่านวางตะแกรงย่างพวกหอยนางรม กุ้ง ปู หมึก ย่างสดหอม ๆ ควันฉุย เนื้อหวานมากจิ้มกับน้ำจิ้มซีฟู้ดรสแซบสูตรเด็ดพี่เกลี้ยงเขาละ ผมนี่ซูฮกให้เลย พี่เกลี้ยงทำอาหารอีสานแซบมาก แกเคยบอกอยู่ว่าเป็นลูกครึ่งไทยแถบภาคอีสานกับอิตาลีครับ เอาง่าย ๆ นะ ทำให้คุณภีมกินปลาร้าได้นี่ก็นะ คิดดู เด็ดขนาดไหน เดี๋ยวผมต้องขอสูตรพี่แกไว้ทำกับแกล้มกินแกล้มเหล้าเสียหน่อยแล้ว พูดแล้วก็เปรี้ยวปาก เลยหันไปตักต้มยำทะเลน้ำข้นซดไปที

ซู้ด อา...แซบลืมเลยละครับ

 ผมกวาดสายตามองคนร่วมวงแต่ละคน เอ่อ สงสัยคุณภีมนี่จะชอบหอยนางรมนะ เห็นโซ้ยเอา โซ้ยเอา หลายตัวละ จนผมอดถามไม่ได้ วันหลังจะได้หาเมนูทำให้กินครับ ผมคิดแค่นี้จริง ๆ นะ

“คุณภีมชอบกินหอยนางรมหรือครับ”

“เขาว่ามันช่วยเพิ่มสมรรถภาพน่ะ”

พรวด! แค่ก ๆ

ผมสำลักยาดองที่พี่เกลี้ยงส่งให้ชิมทันทีที่ได้ยินคุณภีมตอบกลับมาแบบหน้ามึน พร้อมแกะหอยนางรมส่งเข้าปากหน้าตาเฉย นี่ยังคิดจะเพิ่มอีกเรอะ! ไอ้สมรรถภาพของคุณเนี่ย มันฟิตปั๋งดึ๋งดั๋งจนเกินมนุษย์มนาเกินไปแล้ว ขนาดผมเป็นผู้ชายเหมือนกันยังไม่ขนาดนี้ ผมเบ้หน้ารับไม่ได้อย่างแรงพลางหันมารับยาดองจากพี่เกลี้ยงใหม่อีกรอบ พี่แกดองใส่ไหฝังดินไว้ครับ ครึ้มอกครึ้มใจก็เอามาดวลกับพี่อันวาด แก้กระษัยช่วยให้ร่างกายสูบฉีดกระปรี้กระเปร่าคลายปวดเมื่อยทำนองนั้นแหละครับ พี่เขาว่าอย่างนั้น ไอ้ผมก็คอลูกทุ่ง กลับบ้านต่างจังหวัดก็ไปดวดกับพ่อบ่อย ๆ หวานหมูสิครับงานนี้

“ม้ากระทืบโรงครับคุณไทน์ ส่วนคุณภีมแนะนำนี่เลยครับพญาช้างสาร”

“ห่าเกลี้ยง เดี๋ยวกระท่อมก็ได้พัง”

 พี่อันวาดด่าดักทางทันทีที่เห็นพี่เกลี้ยงตั้งท่าจะริน

“เอาน่ามึง จะได้คึกคัก หัวปีท้ายปี”

พี่เกลี้ยงรินยาดองใส่กระบอกไม้ไผ่ตัดทำเป็นแก้วส่งให้ กินกันง่ายๆไม่มีพิธีรีตอง คุณภีมละมือจากหอยนางรมรับแก้วไปกระดกลงคอพรวดเดียวก่อนวางลงดังปั้ก แล้วหยิบกุ้งไปฉีกกินหยับ ๆ ถึงได้รู้ว่าคุณภีมเองก็คอแข็งใช้ได้ แถมไม่เลือกชนิดแอลกอฮอล์ เข้าคอกับลูกน้องได้ดีสุด ๆ

ว่าแต่พี่เกลี้ยงใช่ไหมที่สอนกิริยาเถื่อน ๆ แบบนี้ให้คุณชายภีมท่านน่ะหือ ไอ้มารยาทบนโต๊ะอาหารแบบผู้ดีอังกฤษวายวอดหมดกัน คุณพิ้งค์มาเห็นคงลมจับ แต่ถึงอย่างนั้นผมกลับรู้สึกเอ็นดูคุณชายท่านนะครับ

“ส่วนไอ้เข้ม ของมึงนี่เลย คุณหมอ เอ้ย สาวน้อยตกเตียง พรุ่งนี้คุณหมอก็หยุดใช่ไหมครับ”

พี่เกลี้ยงยื่นหน้าไปเลียบเคียงถามร่างเล็กที่กำลังกินปลาอย่างอร่อย คุณหมอหน้าใสชะงักมือที่แกะปลาก้มหน้างุดแก้มแดงแปร๊ดทันที ให้ตายเถอะ คนอะไรน่ารักเป็นบ้า ดูไม่เข้ากับหน้าโหด ๆ เถื่อน ๆ อย่างพี่อันวาดสักนิด แต่ก็ดูออกแหละว่าเสือดำหนุ่มหวงคุณหมอน่าดู ได้ยินพี่เกลี้ยงแซ็ว ๆ อยู่ว่ามีคุณพ่อของหนูน้อยคนไข้มาชอบพอ แถมซื้อขนมถุงเบ้อเริ่มมาให้อีกบ่อย ๆ แล้วคุณหมอก็ดันเอามาให้หนุ่ม ๆ พวกนี้กินไง พอเสือดำรู้เข้า คุณเอ๋ย หายเข้าไปในกระท่อมกันตั้งแต่บ่าย ตกเย็นพี่อันวาดต้องเดินมาเอาข้าวไปให้ เพราะนายแพทย์กีรติกานต์ลุกจากเตียงไม่ไหว

โอว จอร์จ! ร้อนแรงจริงวุ้ย

“ม้ากับช้างสู้กัน อย่ายอมถูกกระทำฝ่ายเดียวนะครับ”

พี่เกลี้ยงกระซิบสายตากรุ้มกริ่ม ผมแก้มร้อนเห่อ เริ่มจะเข้าใจความหมายนัย ๆ ของพี่แกแล้วครับ เจ้านายกับลูกน้องนี่หื่นไม่ต่างกัน

“มึงเปลี่ยวละสิไอ้ดำ คุณเฟียตงอนตุ๊บป่องเรื่องแม่สาวไซส์สะบึ้มอยู่นี่”

พี่อันวาดเอ่ยเรียบ ๆ ก่อนจะหันไปเลาะก้างปลาออกให้คุณหมอ เหลือไว้แต่เนื้อล้วน ๆ ควันฉุยน่ากิน พี่แกคงถนัดลงมือทำมากกว่าปากพูด เพราะดูแล้วก็รักคุณหมอไม่น้อยเลย

“ก็บอกกูเองว่าวันไนต์สแตนด์ แล้วจะมาโกรธอะไรอีกวะ”

 พี่เกลี้ยงกระฟัดกระเฟียดใหญ่ ดูท่าจะหัวเสียไม่น้อย สองหนุ่มพูดคุยไพล่ไปถึงคุณจิรันธนิน เลขานุการคนเก่ง แสนปราดเปรียวคล่องตัวของคุณภีม ในสายตาผมคุณเฟียตเป็นคนน่ารัก มนุษย์สัมพันธ์ดี ฉลาดเป็นกรด ทันคน แสบเซี้ยวเปรี้ยวซ่าสุด ๆ ดูเป็นหนุ่มปาร์ตี้บอยทุกคืนวันหยุด เสื้อผ้าหน้าผมสมัยนิยมแฟชั่นนิสต์ตลอด หยิบนู่นจับนี่มามิกซ์แอนด์แมทช์ก็ทำให้ดูดีขึ้นมาได้ไม่ยาก

“หึ ผู้หญิงเข้าใจยาก แต่คนอย่างคุณเฟียตเข้าใจยากที่สุดละ”

“ช่างเหอะ ไม่พูดแล้ว เชือกกับผ้าปิดตาอยู่ในตะกร้าใต้เตียงนะครับ”

 พี่เกลี้ยงปัดเรื่องน่าปวดหัวของตัวเองทิ้งไป ก่อนจะหันมากระซิบสำทับอีกรอบด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์สุด ๆ ว่าแล้วเชียว ไอ้คุณพี่มีแผนชั่วร้ายแน่ ๆ  แล้วดูสุดหล่อมิสเตอร์ภีมพริษฐ์กระดกเหล้าลงคอเหมือนดื่มน้ำเปล่านี่อีก แก้วกระบอกไม้ไผ่ถูกกระแทกลงพื้นดังปั้ก หอยนางรมย่างถูกส่งเข้าปาก ทั้งยาดองทั้งหอยนางรม

กูตาย เชือกนี่เอามามัดไม่ให้พญาช้างสารภีมทลายประตูผมเถอะครับ

ผมเผลอมองสบสายตาคมซับเปลวเพลิงอารมณ์ร้อนแรงบางอย่างที่มองจ้องมาที่ผมชนิดหนาวสะท้าน เท่านั้นแหละ ผมรีบถลาเข้าไปเกาะแขนพี่เกลี้ยงทันที

“พี่เกลี้ยง คืนนี้ผมขอไปนอนด้วยนะ”

ผมหน้าตื่นเอ่ยขอหวาด ๆ ดูสภาพการณ์แล้วผมได้เป็นอัมพาตครึ่งล่างแน่ คุณภีมเวลาห้ามปรามเรื่องบนเตียงนั้น เคยฟังเสียที่ไหน ถึงตอนทำจะรู้สึกดีสุด ๆ จนลืมทุกอย่างแม้กระทั่งว่ากำลังมีเซ็กส์กับผู้ชายด้วยกันก็เถอะ แต่หลังจากนั้น อูย ไม่อยากพูดถึง

“ไม่ได้ครับ”

 พี่เกลี้ยงตอบแบบไร้เยื่อใย แล้วคุณพี่จะมอมคุณภีมเพื่อ

“ยอมไม่ได้นะคุณ แบบนี้ต้องก๊งสู้”

 พี่เกลี้ยงรินยาดองส่งให้ ผมรับมาแล้วขยับเข้าไปกระซิบถามคุณหมอหาตัวช่วยอื่น

“คุณหมอมียานอนหลับไหมครับ”

“อยู่ในกล่องเครื่องมือแพทย์ที่กระท่อมน่ะครับ”

คุณหมอตอบก่อนจะตักเนื้อปลาเข้าปากเคี้ยวตุ้ย ๆ อย่างน่ารัก นี่ถ้าไม่บอกว่าอายุใกล้แตะเลขสามแล้ว ยังไงก็เดาไม่ถูก นึกว่าคนเรียนหมอจะหน้าตาคงแก่เรียนเสียหมด ขอบอกว่าใช้กับคนนี้ไม่ได้นะครับ หน้าตาพี่ท่านเอ๊าะมาก เทียบกับหน้าตาโหด ๆ หนวดเคราระใบหน้าอย่างพี่อันวาดแล้ว อย่างกับพ่อกับลูกสาว

 “อยากกินยานอนหลับไม่รับรู้อะไรหนีเลยหรือไง หรือจะวางยาคุณภีมแทนดี”

พี่อันวาดแซ็วหน้าตายก่อนจะแกะเนื้อปลาวางไว้ในใบตองให้คุณหมอ ถึงจะดูเถื่อนเหมือนไม่สนใจแต่ก็ดูแลกันดี ผมว่าที่คนนอกเห็นคงเป็นแค่ฉากหน้าที่พี่อันวาดสร้างขึ้นเพื่อกั้นระยะห่างเท่านั้นเอง เรื่องระหว่างพวกเขาสองคน เขาทั้งคู่ย่อมรู้ดีที่สุด

“คุณไทน์ยอมไม่ได้นะเออ”

พี่เกลี้ยงยุส่ง ผมส่ายหัวกับความเกรียนของพี่แก แต่ก็นะ ผมคอแข็ง ยาดองแค่นี้ไม่ได้กินผมหรอก

หึ



“ผมม่ายด้ายม้าวววว”

เสียงยานคางของร่างที่เดินเซแท่ด ๆ ตุปัดตุเป๋ปีนขึ้นบันไดเตี้ย ๆ จะตกไม่ตกแหล่ หลังจากสะบัดตัวดิ้นหลุดจากอ้อมแขนของคนที่ช่วยพยุงตัวเองเดิน ภีมพริษฐ์มองสภาพคนเมาแล้วได้แต่ส่ายหน้า

“อ่า กระท่อมคุณภีมสร้างม่ายด้ายมาตรฐาน เดินแล้วโคลงเคลง ม่ายไหว ๆ ต้องรื้อใหม่”

 คนเมาเริ่มออกอาการเรื้อน

“กระท่อมสร้างแน่นหนา นายนั่นแหละที่เดินไม่ตรงทาง”

เสียงเข้มเอ่ยขึ้นเรียบ ๆ คนฟังหันขวับ ขึ้นเสียงตวาดทันที

“บ๊ะ! คุณจะมาเถียงโผมได้ยางงาย โผมเรียนสถาปัตย์น้า โผมรู้ โผมเรียนมา เพราะง้านหล่อน้อยกว่าอย่าอิจฉาครับ โผมรู้ว่าคูณลำบากจาย”

คนเมาทิ้งตัวลงนั่งอย่างหมดสภาพพร้อมตบเข่าฉาด ก่อนจะแกว่งนิ้วปรามอ้อแอ้คอพับคออ่อน

 “มันน่าจับโยนลงน้ำให้สร่างจะได้หายซ่า”

เขาดึงตัวบางพยุงลุกลากเข้าไปในกระท่อมก่อนจะปล่อยโครมลงเตียงแบบไม่อินังขังขอบใด ๆ ร่างสูงผละออกจะไปอาบน้ำ แต่คนเมาไม่สิ้นฤทธิ์กลับฉุดแขนเขาโถมกายลงไปหา ภีมพริษฐ์ไม่ทันตั้งตัวถลาลงไปแอ้งแม้งบนเตียงก่อนจะถูกคนเมาพลิกตัววาดขาขึ้นนั่งคร่อมทับ

“คุณอยากอาบน้ำหรือ เดี๋ยวโผช่วยนะ”

สะโพกบางเบียดเข้ากับส่วนกลางกายที่นอนสงบนิ่ง ขณะมือเรียวคลำผิดคลำถูกหาเม็ดกระดุม พอไม่ได้ดั่งใจก็กระชากสาบเสื้อแยกออกเสียงดังแควก เม็ดกระดุมหลุดกระเด็น ดวงตาสวยฉ่ำปรืออย่างคนเมาจัด กลีบปากแดงจัดเผยอน้อย ๆ แลดูเย้ายวนสำหรับคนใต้ร่างที่มองอยู่

“กวางน้อยอย่ายั่ว”

เขาปรามเสียงต่ำ พยายามจะพลิกหนี แต่คนเมากลับกระแทกอักลงบนหน้าท้องแน่นอย่างขัดใจ ทึ้งกระดุมแหวกเสื้อของเขาแยกจากกันเสร็จ มือขาวก็เลื่อนลงลูบไล้แผ่นอกหนาพร้อมขบริมฝีปากกลืนน้ำลายตัวเอง

“คุณ...เซ็กซี่จัง”

“วาเลนไทน์หยุด! อึก”

 เสียงเข้มเอ่ยปรามอย่างระงับอารมณ์โหมกระพือเต็มที่ มือหนารีบหยุดมือซุกซนที่ลูบไปทั่วแผ่นอกจนไล่ลงยังกล้ามท้องขึ้นลอน

“ร้อน”

 กวางขี้เมายังไม่หยุด แผลงฤทธิ์ มือบางดึงมือตัวเองออกจากการเกาะกุมจัดการถลกเสื้อตัวเองถอดออกโยนทิ้งไม่ใยดี ภีมพริษฐ์กลืนน้ำลายอึกใหญ่กับภาพที่เห็น ในห้องที่ให้แสงสว่างด้วยตะเกียงเจ้าพายุแบบหลอดไฟ ภาพตรงหน้าคือร่างโปร่งเมาแอ๋ ทั้งเนื้อทั้งตัวแดงแจ๋เหมือนกุ้งต้ม ภีมพริษฐ์ไพล่คิดไปถึงรสชาติของกวางแช่ไวน์ที่ตอนนี้กลายสภาพเป็นกวางหมักยาดอง สายตาคมซับไปด้วยเพลิงอารมณ์มองดวงหน้าเนียนแดงซ่าน เม็ดทับทิมสีสวยสองเม็ดชูหราล่อสายตาอย่างท้าทายให้เขาอยากยื่นหน้าเข้าไปขบกัด สะโพกบางขยับเสียดสีกับมังกรในกางเกงอย่างออกอาการอึดอัดด้วยความร้อนรุ่มในกายที่ถูกคนของเขามอมเสียหมดท่า

“ ฮึ่ย! ไหนใครบอกโด๊ปยาดองสู้ศึก ฮึ”

ร่างหนากดจูบลงปากแดงหนัก ๆ ก่อนจะรีบผละออกอย่างระงับอารมณ์เต็มที่ เขาไม่อยากจะทำอะไรร่างโปร่งอีก หลังจากวันนี้หน่วยสืบที่ส่งให้ไปสืบเรื่องราวทุกอย่างใหม่เงียบ ๆ ส่งข่าวรายงานกลับมา รูปนั่นเป็นการสร้างหลักฐานเท็จ นักสืบที่ไบรอันสั่งให้เลขาฯจัดการให้ถูกฆ่า และมีคนสวมรอยเอารูปสร้างสถานการณ์มาให้เพื่อนเขา กะให้เขาจัดการสำเร็จโทษคนทรยศอย่างพริมรตา โดยพ่วงชีวิตคนไม่รู้อิโหน่อิเหน่สังเวยไปด้วยอีกหนึ่ง อย่างไม่คิดสนใจใคร่ดีชีวิตบริสุทธิ์ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรด้วยเลย โดยหมายให้เขาคลุ้มคลั่งจนกลายเป็นฆาตกรฆ่าคนตาย เพื่อที่เขาจะได้กระเด็นหลุดจากเก้าอี้ตำแหน่งประธานบริษัทผู้ค้าน้ำมันส่งออกและสัมปทานเหมืองเพชรมูลค่ามหาศาล ตอนที่รู้ความจริง ภีมพริษฐ์กัดฟันกรอด นัยน์ตาวาวโรจน์อย่างโกรธจัด มือหนากำเข้าหากันแน่นอย่างแค้นเคือง ดีแค่ไหนที่เขาไม่ขาดสติจนถึงขั้นลงมือฆ่าวาเลนไทน์ อันที่จริงก็เกือบจะทำไปแล้วด้วยซ้ำ นึกถึงตรงนี้ทีไร ภีมพริษฐ์ก็ได้แต่รู้สึกผิด ผิดอย่างไม่รู้จะชดใช้ให้อีกคนได้อย่างไร และยิ่งทวีความชิงชังให้แก่คนที่ต้องการให้เขาเป็นฆาตกรเพื่อผลประโยชน์มหาศาลอย่างไม่น่าให้อภัย

    “ลูกกวาง ฉันจะอาบน้ำ”

 มือหนาลูบหน้าตัวเองแรง ๆ ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ขณะยันกายขึ้นพร้อมยกตัวบางออกจากตัว
   

“อาบด้วย ผมร้อน”

กวางใจกล้าจับมือหนาลูบไล้แผงอกบางของตัวเองพร้อมขยับไล่ลงมายังต้นขาขาวเนียนล้อแสงไฟ

“กวางน้อย ฉันจะส่งนายกลับ”

ภีมพริษฐ์กดเสียงต่ำบังคับอารมณ์เต็มที่

“ผมไม่ใช่กวาง! ผมเป็นเมียคุณ! ย่ำยีกันแล้วจะเขี่ยทิ้งหรือไง คุณเองเป็นคนทำให้ผมเป็นแบบนี้เองนะ ผมยังไม่รู้เลยว่าผมจะรักผู้หญิงได้อีกไหม รับผิดชอบมานะ!”

เสียงนุ่มอ้อแอ้ขึงตาวาวอย่างขึ้งโกรธปนน้อยใจลึก ๆ

“เมาจนพูดไม่รู้เรื่อง ลงจากตัวฉันก่อน ร้อนก็ไปอาบน้ำไป”

เขาพูดทั้งหันหน้าหนีดวงตาคู่สั่นที่จ้องมา

“ฮึก เพราะผมเป็นผู้ชายใช่ไหม ร่างกายของผมมันไม่มีเสน่ห์ยั่วยวนคุณได้ใช่ไหมล่ะ ถึงจะไล่ผมกลับ”

 น้ำเสียงตัดพ้อดังขึ้น ภีมพริษฐ์หันไปมองทางเสียงน้อยอกน้อยใจก่อนจะ

เฮ้ย!

ร่างเซที่ลงไปยืนข้างเตียงถอดกางเกงออกเหลือตัวเปลือยเปล่าล่อนจ้อนโถมตัวเข้าหา ใบหน้าแดงก่ำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์มุด ๆ ซุก ๆ แถวซอกคอของร่างใหญ่ไม่ลดละ ปากแดงจัดส่งเสียงร้องงึมงำว่าร้อน ๆ ไม่ขาดปาก ลมหายใจร้อนผ่าวเจือกลิ่นแอลกอฮอล์เป่ารดซอกคอปลุกอารมณ์ปรารถนาภีมพริษฐ์ลุกฮือ

“วาเลนไทน์ ถ้ายังไม่หยุด นายจะไม่ได้กลับบ้านตลอดปิดเทอมนี้แล้วนะ”

 เขากดเสียงต่ำระงับอารมณ์ลุกฮือที่ถูกกระตุ้นจากลมหายใจผ่าวร้อนของคนเมา ถ้าเป็นปกติน้ำเสียงแบบนี้คงข่มให้อีกฝ่ายฝ่อ แต่ในเวลานี้คนบนร่างคือกวางน้อยเวอร์ชั่นเมายาดองสูตรพี่เกลี้ยง ที่เล่นเอาสิงห์ใหญ่อย่างภีมพริษฐ์ตกที่นั่งลำบากกับอาการงอแง วาเลนไทน์ได้ยินคำขู่จึงผงกศีรษะขึ้นหรี่ตาปรือมอง ปากแดงยื่นอย่างขัดใจ

“คนนิสัยไม่ดี ฟันแล้วทิ้ง”

 น้ำเสียงแสดงความน้อยอกน้อยใจเต็มที่ยังเปล่งออกมาไม่หยุด กับข้อหาที่เจ้าตัวตั้งให้แก่เขา

“ฉันจะชดเชยให้ เอาเป็น...”

 ภีมพริษฐ์ทำท่าคิด

“ผมจะเอาคุณ! ผมไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น ผมเป็นเมียคุณนะ!”

เสียงตวาดกร้าวดังขึ้นอย่างฉุนเฉียว ดวงตาคลอหน่วยจ้องมองอย่างเอาเรื่อง ก่อนจะฟุบหลับบนตัวเขาไปทั้งอย่างนั้น ภีมพริษฐ์ส่ายหน้าให้กับคนเมาเรื้อนที่นอนหลับเกยอยู่บนตัว

“รู้ตัวไหมว่ายั่วเก่งกว่าผู้หญิงเสียอีก”

 เขาดันร่างโปร่งลงนอนแผ่หลาบนเตียง มือหนาลูบหน้าข่มอารมณ์อย่างหนัก เขาเองก็ดื่มไปไม่น้อย แล้วยังมาเจอกวางวอนหาเรื่องเจ็บตัวทำแบบนี้อีก ภีมพริษฐ์เดินเข้าไปจุดเทียนหอมให้แสงสว่างในห้องน้ำพร้อมทั้งเปิดน้ำลงอ่างรอไว้ก่อนจะเดินมาอุ้มกวางขี้เมาเข้าไป

“อืม ร้อน”

 เสียงประท้วงเล็ก ๆ ดังขึ้น ภีมพริษฐ์พยายามจะไม่มองร่างกายแดงปลั่งล่อตาล่อใจ ร่างใหญ่หลับหูหลับตาอุ้มคนไม่ได้สติไปหย่อนลงในอ่างอาบน้ำเบา ๆ

ห้องน้ำแบบเปิดหลังคาค่อนข้างใหญ่เพราะลูกน้องรู้ดีว่าเขาชื่นชอบช่วงเวลาในการแช่ตัวในอ่างมากแค่ไหน แช่ตัวไปด้วยจิบไวน์มองฟ้ามองดาวส่องแสงระยับไปด้วยเป็นสิ่งที่เขาโปรดปรานนัก แต่ดูท่าคืนนี้คงจะไม่เหมาะ

ร่างอ่อนปวกเปียกออกอาการงอแงไม่ค่อยให้ความร่วมมือเท่าไรนัก ใบหน้าเนียนแดงก่ำ ดวงตากวางปรือฉ่ำจ้องมองอย่างยั่วยวน ปากแดงจัดเผยอน้อย ๆ อย่างเชิญชวนให้กระโจนเข้าหา วาเลนไทน์มองใบหน้าหล่อเหลาภายใต้แสงเทียนอย่างหลงใหล สติสัมปชัญญะหลุดการควบคุมตัวเองชั่วคราว ใบหน้าแดงก่ำยื่นเข้าประกบจูบตามความเรียกร้องภายในใจ ภีมพริษฐ์นิ่งงันปล่อยให้อีกฝ่ายบดเบียดริมฝีปากแนบแน่น ก่อนปลายลิ้นเรียวฉ่ำจะสอดแทรกเข้ามาเกี่ยวรัดลิ้นของเขาตามอำเภอใจ รสชาติฉ่ำหวานแสนรัญจวนปลุกอารมณ์สวาทเสียวซ่านหวามไหว วาเลนไทน์ดูดปลายลิ้นร้อนแรง ๆ อย่างเอาแต่ใจ ไฟปรารถนาโหมกระพือแล่นพล่านร้อนรุ่มไปทั่วทั้งกายหนุ่มแน่นด้วยความปรารถนาถึงขีดสุด

ฮึ่ม ซี้ด! ลูกกวาง

ความอดทนของเขาขาดผึง ภีมพริษฐ์กระชากเสื้อผ้าหลุดออกจากกายได้ก็กระโจนลงอ่างไปฟัดคนเมาทันที

“ยั่วนักใช่ไหม กวางน้อย”

  :katai5:ต่อด้านล่าง :katai5:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ(24/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 24-03-2016 14:25:07
 เขาตีเพียะเข้าที่ก้นนุ่มก่อนจะขยำอย่างมันมือ เสียงนุ่มครางแผ่วปลุกความปรารถนาในกายหนุ่มแล่นพล่าน ภีมพริษฐ์ไม่เคยอดทนกับความต้องการในตัววาเลนไทน์ได้นาน เขากำลังลุ่มหลงมัวเมาในรสสวาทของอีกฝ่าย ทั้งที่วาเลนไทน์เองก็ไม่ได้ประสีประสาเรื่องบนเตียงมากมาย แต่คน ๆ นี้กลับทำให้เขาคลั่งไคล้หลงใหลได้อย่างไม่น่าเชื่อ ร่างเปลือยเปล่าพยุงกายโผเผโถมลงนั่งค่อมบนร่างใหญ่ สะโพกแน่นบดเบียดช่องทางจีบรักยั่วยวนอยู่ใกล้ ๆ กับปืนใหญ่ที่ผงาดลำเต็มที่ มือเรียวยกขึ้นทาบข้างแก้ม สายตาจ้องมองอย่างลึกซึ้งแปลกกว่าทุกที

“คุณภีมต้องการผมไหมครับ”

คำถามสะท้านเข้าไปในอกคนฟัง  ภีมพริษฐ์นิ่งงันจ้องมองดวงตาคู่สวยไหวระริกสะท้อนแสงไฟงดงามราวอัญมณี

 “ต้องการสิกวางน้อย ต้องการมากด้วย”

เขาตอบอย่างที่รู้สึก ใบหน้าหล่อเหลาหันไปกดจูบฝ่ามือนุ่มที่ทาบอยู่ข้างแก้ม มือหนาลูบไล้แผ่นหลังบางเปลือยเปล่าแผ่วเบาชวนหวิวไหว ปลายนิ้วยาวลากช้า ๆ เรื่อยลงตามร่องแผ่นหลังตามแนวสันกระดูกพอสะกิดอารมณ์เสียวซ่านอีกฝ่าย

“อา...คุณภีมครับ”

ใบหน้าเย้าแสงไฟเชิดขึ้นส่งเสียงครางแผ่ว มือบางกดแทรกไปตามเส้นผมระบายความเสียวซ่าน ภีมพริษฐ์บีบขยำสะโพกนุ่มก่อนส่งนิ้วยาวเข้าเบิกช่องทางจีบรักอย่างคุ้นเคย วาเลนไทน์ขมิบตอดรัดนิ้วยาวระรัวด้วยความเสียว

“อา ร่างกายของผมให้ความสุขกับคุณได้ใช่ไหม ถ้าอย่างนั้น อย่าปล่อยผมไปนะครับ อย่าปล่อยผมไปจากคุณ อ๊า! คุณภีม กักขังผมไว้กับคุณ ตะ ตลอดไป อ๊ะ!”

ความเมาทำให้จิตใต้สำนึกสั่งการทุกอย่าง ร่างเล็กบนกายหนาเปลือยหัวใจเผยทุกอย่างออกจากปากหมดเปลือก กลีบปากสีสดเผยอคลอเคลียชิดเรียวปากได้รูป มือบางกดแทรกปลายนิ้วผ่านกลุ่มผมสีเข้มระบายความเสียวซ่านที่ถูกนิ้วยาวสะกิดจุดกระสันภายใน ต่างฝ่ายต่างลุ่มหลงในกันและกัน และต่างก็รู้ใจกันดีว่าต้องปรนเปรอตรงส่วนไหน

“ไม่ปล่อยหรอกลูกกวาง อาห์ ฉันจะไม่มีทางปล่อยกวางตัวนี้ไปจากชีวิตของฉันเด็ดขาด”

“อ๊า! คุณภีมอย่า อย่าแกล้งกันสิครับ อื้อ!”

เสียงครางสะท้านหวานหยด ใบหน้าสวยเจือด้วยเพลิงอารมณ์เหยเก สะโพกแน่นบิดส่ายเร่า ๆ ด้วยความเสียว ส่วนร่องบดเบียดท่อนลำขนาดใหญ่จนภีมพริษฐ์ครางพร่า

“ซี้ด ใครกันแน่ ที่แกล้งกันลูกกวาง ถ้ารู้ว่าเหล้าเข้าปากแล้วจะช่างออดอ้อนขนาดนี้ ฉันจะจับกรอกทุกวันเลย ฮึ่ม!”

ภีมพริษฐ์คำรามในลำคอ ริมฝีปากร้อนบดเบียดแนบชิดกลีบปากนุ่ม ลิ้นร้อนชุ่มทะลวงเข้าหาความหวานฉ่ำภายในอย่างจาบจ้วงรุนแรง วาเลนไทน์ครางสะท้าน จมูกโด่งซุกไซ้ซอกคออย่างดุดันในกำหนัด ริมฝีปากขบเม้มติ่งหูนิ่มเมามัน ปลายลิ้นร้อนลากลงสะกิดยอดอกเม็ดเล็กก่อนจะดูดเม้มขบกัดจนแข็งขึ้นไต

“อ๊า! คุณภีม”

“ซี้ด! วาเลนไทน์ อย่าเรียกใครแบบนี้อีกนอกฉัน”

ลำปืนใหญ่ตั้งลำจ่อรอจีบรักสีสวยเปิดช่องทางออกรับของเขา วาเลนไทน์หน้าเชิดสูดปากครางหวาน ช่องจีบนุ่มตอดระรัวยามกดตัวลงครอบครองของเขา

“อาห์ คุณเป็นของผม ของผมคนเดียว อ๊า!”

วาเลนไทน์กดตัวลงรับของเขาเข้าทีเดียวมิดลำ กรงเล็บสั้นจิกลงบนบ่าหนาด้วยความเสียว

“ซี้ด อาห์ ผมชอบของคุณจัง ซี้ด เสียวดีเป็นบ้า”

วาเลนไทน์กัดริมฝีปากล่างตาปรือ สะโพกบางยกตัวโยกขึ้นลงเบา ๆ อุ่นเครื่องยั่วคนใต้ร่าง ภีมพริษฐ์มองเจ้าลูกกวางอาจหาญที่วาดลวดลายเด้งตัวขึ้นลงบนตัวแถมยังขมิบตอดหยอกเย้าอย่างน่ามันเขี้ยว จนนึกอยากจับกระแทกแรง ๆ ให้หายซ่านัก

“วาเลนไทน์ ฮึ่ม! ยั่วนักลูกกวาง”

ภีมพริษฐ์เด้งตัวสวนกระแทกเข้าหาโพรงอุ่นข้างใน

“อ๊า!”

 วาเลนไทน์ครางสะท้าน กายบางบิดพล่านเด้งตัวไหวรับจังหวะหนักหน่วง น้ำในอ่างกระจายเฉอะแฉะทั่วบริเวณ

 “อ๊า อาห์ คุณภีม ซี้ด”

“เพียะ! ลูกกวางอย่าไปครางแบบนี้ให้ใครได้ยิน เข้าใจไหม อูว์ ซี้ด”

 มือหนาหวดก้นนิ่มอย่างมันเขี้ยว เสียงทุ้มครางกระเส่ายามร่างโปร่งขยับโยกตัวเองขึ้นลงระรัว เสียงครางสะท้านผสานกับเสียงน้ำแตกซ่านสาดกระจาย วาเลนไทน์สูดปากครางเสียวพลางขยับเองอย่างเมามัน ความเมาทำให้กล้าที่จะเรียกร้องการตอบสนองความต้องการของตัวเอง กลายเป็นภีมพริษฐ์เองที่ต้องเป็นฝ่ายบำเรอปรนเปรอให้ลูกกวางแสนยั่ว ซึ่งแสดงออกว่าต้องการมากกว่าปกติยามที่เหล้าเข้าปาก

“อะ อาห์  อ๊า!”

 วาเลนไทน์กระตุกเกร็งตัวสั่นน้อย ๆ ก่อนจะปลดปล่อยของเหลวอุ่นจัดพุ่งเลอะแผ่นอกหนา ลามไปยังใบหน้าหล่อเหลา ภีมพริษฐ์ตวัดปลายลิ้นเลียรสชาติแสนหวานของกวางที่ชอบกินผลไม้ ดวงตาคมซับด้วยเปลวเพลิงอารมณ์จ้องใบหน้าที่กำลังหอบแฮกไม่วางตา วาเลนไทน์สบกับสายตาคมอย่างท้าทาย ปลายลิ้นแดงตวัดเลาะเลียขอบปากด้านในยั่วยวนพร้อมขมิบโพรงอุ่นนุ่มรัดรัว ๆ ตอดยั่วเขาให้คลั่ง ก่อนจะลุกออกจากตัววิ่งโทง ๆ หนีเข้าห้องนอนไป ทิ้งภีมพริษฐ์บวมเป่งค้างเติ่งอยู่ในอ่างทั้งอย่างนั้น ราชสีห์ใหญ่งุนงงกับคนที่เบาตัวแล้วผละออกไปกลางคัน ก่อนจะคาดโทษเจ้ากวางช่างแกล้ง

“ยั่วให้อยากแล้วจากไปนี่นะ วาเลนไทน์ หนอย คิดหรือว่าฉันจะยอม”

 ภีมพริษฐ์สบถขณะมองบางอย่างตั้งชูชันอย่างต้องการเต็มที่จนปวดหนึบ ร่างสูงใหญ่ลุกจากอ่างอาบน้ำตรงลิ่วเข้าไปสำเร็จโทษกวางจอมยั่ว ตอนนี้เขาหน้ามืดขนาดหนัก อยากปล้ำเมียเต็มแก่ชนิดเอาช้างมาฉุดก็ไม่อยู่

“งานนี้ปล้ำก็ปล้ำละ”

 เขาหมายมั่นที่จะขย้ำลูกกวางชนิดฟ้าไม่สางไม่มีเลิกรา ร่างใหญ่เดินโทง ๆ กลับออกมาจากห้องน้ำก็ต้องชะงักกับลูกกวางนอนยั่วรออยู่บนเตียง ทั้งกายล่อนจ้อนเปลือยเปล่า ไฟตะเกียงถูกดับไปแล้วเหลือเพียงแสงสลัวของเปลวเทียนรำไรอาบผิวกายเนียน ยั่วเย้าให้เขายิ่งมาคุกว่าเก่า ภีมพริษฐ์ไม่พูดพร่ำทำเพลง ราชสีห์คลั่งหน้ามืดโถมเข้าหากะมุดถ้ำกวางลูกเดียว

กริ๊ก

เสียงกุญแจมือล็อกเข้าที่ข้อมือหนา ภีมพริษฐ์งงเป็นไก่ตาแตกกว่าจะรู้ตัว ข้อมืออีกข้างก็ลูกกวางวาเลนไทน์ล็อกด้วยกุญแจมือติดกับหัวเตียงเสียแล้ว

“ลูกกวาง”

ภีมพริษฐ์ครางหวิวจ้องร่างยั่วยวนตรงหน้า วาเลนไทน์จูบลูกกุญแจยกยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะโยนทิ้งไป ฤทธิ์น้ำเมาเปลี่ยนคนขี้อายกลายเป็นชายหนุ่มร้อนสวาท เมื่อร่างโปร่งทิ้งตัวลงนั่งบนหน้าท้องแน่นจ้องมองร่างใหญ่ด้วยสายตาที่แปลกไปจากทุกที ภีมพริษฐ์ใจเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นกับสายตานิ่งที่จ้องมองมา วาเลนไทน์เอี้ยวไปหยิบเทียนติดไฟมาถือไว้พร้อมแลบลิ้นช้า ๆ เลาะแนวฟันยั่วเย้า ก่อนจะยื่นเทียนนั้นไล่อังใกล้ ๆ ตัวเขา พอให้ภีมพริษฐ์ได้รับไอร้อนซ่านจากเปลวเทียน จากผิวแก้มสากไล่ลงอกหนั่น ยกมือสูงขึ้นอีกหน่อยให้หยดน้ำตาเทียนร่วงหยดลงบนซิกแพคขึ้นลอน

อา...ซี้ด! ลูกกวาง

ภีมพริษฐ์เปล่งเสียงครางด้วยความเสียวซ่านปนสยิวยามรับรู้ถึงความร้อนจากน้ำตาเทียนที่หยดลงสัมผัสยังผิวกาย วาเลนไทน์ยกยิ้มวางเทียนไว้ที่เก่าก่อนจะหยิบเอาบางอย่างที่ซุกไว้ขึ้นมาเล่น ภีมพริษฐ์ตาเบิกโตใจเต้นรัวกว่าเก่า เมื่อลูกกวางของเขาสวมปลอกคอติดกระพรวนเสียงกรุ๋งกริ๋ง พร้อมหวดแส้ลงข้างตัวให้สะดุ้งเขาเล่น

เมี้ยวววววว

ดวงตาสวยขยิบให้อย่างเซ็กซี่ขณะวาดลวดลายลากปลายแส้จากซอกคอลงสะกิดยอดอก ภีมพริษฐ์ส่งเสียงครางแผ่ว ร่างกายบิดเร่าเสียดสีกับที่นอนยามปลายแส้ลากผ่านบนกายแน่น ลากวนไปมาราวจะยั่วเย้าก่อนจะ...

เพียะ! เมี้ยวววว

อ๊า!

กายหนาเกร็งกระตุกยามถูกฟาดด้วยแส้ วาเลนไทน์แอ่นกายบางเบียดสะโพกให้ร่องบั้นท้ายเสียดสีกับท่อนปืนใหญ่ปลุกอารมณ์หนุ่มแน่นให้ยิ่งพลุ่งพล่านก่อนจะฟาดแส้ลงไปอีกหน

เพียะ!

“อ๊า ซี้ด! กวางน้อย” ภีมพริษฐ์ส่งเสียงครางด้วยความเสียวอย่างสุดยอด

เพียะ!

อูว์ ลูกกวาง แรง แรงอีก!

เพียะ!

“ซี้ดดดดด ลูกกวางขย่มลงมาแรง ๆ ฉันต้องการนาย”

ภีมพริษฐ์ออกปากขอ ท่อนขาแน่นสั่นระริกด้วยความเสียวซ่าน แกนกายปวดตุบ ๆ วาเลนไทน์ยกยิ้มน้อย ๆ ที่ได้ทรมานเขาจนสมใจ ก่อนจะละมือจากแส้โน้มใบหน้าลงซุกไซ้ซอกคอ  ลมหายใจอุ่นผ่าวเป่ารดอณูผิวทำให้ภีมพริษฐ์แทบบ้า ปลายลิ้นเรียวลากไล้ร่องอกก่อนจะตวัดตอดรัวๆ ตรงปลายยอด มือข้างหนึ่งบีบขยี้ยอดอกสีเข้ม ขณะอีกมือเลื่อนลงชักท่อนเอ็นลำใหญ่ช่วยปลดปล่อย ภีมพริษฐ์บิดพล่านด้วยความเสียว ดวงตาพร่าเบลอ ยามร่างกายถูกกระทำทั้งปลายลิ้นดูดดุนยอดอก มือหนึ่งบีบขยี้รวมถึงส่วนร้อนผ่าวที่ถูกชักรูดจากฐานขึ้นยอดปลายแรง ๆ เล่นเอาแทบเสร็จคามือ วาเลนไทน์ลากปลายลิ้นลงตามหน้าท้องก่อนจะครอบครองของเขาด้วยปาก ดูดปลายยอดแรง ๆ ให้อีกฝ่ายบิดพล่านเล่น

“อ๊า! ซี้ด ลูกกวาง”

ภีมพริษฐ์ไม่เคยรู้สึกเสียวปนทรมานขนาดนี้มาก่อน วาเลนไทน์ไม่ปล่อยให้เขาทรมานนาน ลิ้นเรียวแลบเลียสลับดูดเบา ๆ ก่อนครอบปากลง โพรงปากอุ่นกรุ่นไอร้อนของแอลกอฮอล์ให้ความรู้สึกสุดวิเศษ ภีมพริษฐ์กระดกตัวขึ้นกระทุ้งความเสียวเข้าโพรงปากนุ่มระรัว วาเลนไทน์กำและครอบครองของเขาด้วยปากไม่ยอมปล่อย ทั้งชักรูดดูดดุนปรนเปรอชนิดถึงพริกถึงขิง

“ฮ่า! ซี้ดดดดดดดด กวางน้อย!”

ราชสีห์หนุ่มครางลั่นตัวสั่นเทิ้ม ร่างกายเกร็งกระตุกรุนแรงก่อนจะปลดปล่อยความอุ่นจัดพุ่งพรวดเข้าปากนุ่มจนล้นทะลัก วาเลนไทน์เงยหน้าที่เปรอะไปด้วยคราบน้ำรักของเขาขึ้นจ้องมอง ปลายลิ้นเรียวแลบเลียทุกหยาดหยดกลืนลงคอ บางส่วนที่เปื้อนแก้มก็ถูกนิ้วเรียวกรีดส่งเข้าปาก ไม่วายแกล้งดูดนิ้วเสียงดังจ๊วบ ๆ ยั่วเขาไปในตัว  ภีมพริษฐ์มองภาพตรงหน้าอ้าปากค้าง มังกรใหญ่ที่พ่นพิษไปแล้วรอบหนึ่งถึงกับปึ๋งปั๋งขึ้นมาอีกรอบ วาเลนไทน์หลุบตามองพร้อมยกยิ้มหวาน ลูกเล่นต่อไปเป็นผ้าสีดำมัดคาดดวงตาคมพร้อมคนคุมเกมที่เลื่อนตัวขึ้นมานั่งทับบนอกหนั่น วาเลนไทน์จงใจใช้ร่องก้นเสียดสีขยี้ลงยังยอดอกของเขาแรง ๆ เสียงหัวใจเต้นกระหน่ำรัวเร็วบ่งบอกว่าพ่อราชสีห์ตื่นเต้นแค่ไหน

“ช่วยผมหน่อยสิครับ”

 แกนกายชูชันจ่อเบา ๆ ตรงเรียวปากได้รูปของภีมพริษฐ์ สิงห์หนุ่มอ้าปากรับพร้อมใช้ลิ้นเลียสลับกับดูดแรง ๆ มือทั้งสองข้างที่ถูกล็อกติดหัวเตียงทำให้เขาร้อนรุ่มพลุ่งพล่านจนแทบคลั่ง เสียงครางหวานตะเบ็งดังขึ้นเรื่อย ๆ วาเลนไทน์ขยับกระทุ้งส่วนแข็งขืนเข้าโพรงปากอุ่น กายบางโน้มไปด้านหน้าพร้อมใช้มือยันหัวเตียงเริ่มใส่จังหวะ ภีมพริษฐ์ใช้ลิ้นปรนเปรอให้อีกฝ่ายยิ่งเสียวซ่าน

“อูว์ ซี้ด! สุดยอด คุณภีมใช้ปากเก่งจัง อาห์ เสียวจัง”

 วาเลนไทน์ชมเปาะถอนตัวออกจากปากเขา ช่องทางจีบรักขมิบอย่างต้องการการเข้าหาจนร้อนรุ่ม วาเลนไทน์ชันเข่าขณะค่อยทิ้งตัวเองลงครอบครองลำปืนใหญ่

“อาห์ ของคุณใหญ่ เสียวดีจัง”

วาเลนไทน์หลับตาพริ้มขณะทิ้งกายลงเรื่อย ๆ จนมิดลำ

“อูว์ สุดยอด ผมเสียวมากเลย”

วาเลนไทน์เปิดตาเขาออกข้างหนึ่ง ช่องทางรักตอดรัดระรัวขณะมือบางบีบขยี้เม็ดทับทิมสีสวยต่อหน้ายั่วสายตาเขา แสงเทียนสาดส่องเรือนกายแดงฝาดด้วยเลือดสูบฉีดแล่นพล่าน ทั้งเนื้อตัวของวาเลนไทน์ดูยั่วยวนจนคนมองแทบจะคลุ้มคลั่ง

กึก ๆ

เสียงกุญแจมือกระทบหัวเตียง ภีมพริษฐ์ส่งเสียงคำรามในลำคอฮึ่มฮั่มอย่างขัดใจ วาเลนไทน์กัดริมฝีปากอิ่มขยิบตาให้ด้วยสีหน้าสุดสะเด่าเร้าอารมณ์ ขณะมือบางขยับลูบไล้ร่างกายตัวเองไปมาพร้อมขมิบตอดเขาระรัว

“อาห์ คุณภีม...”

 ภีมพริษฐ์ทนไม่ไหวอีกต่อไป สะโพกสอบแอ่นกระทุ้งลำปืนใหญ่เข้าหาโพรงอุ่นร้อนที่บีบขมิบตอดตุบ ๆ ทันที

“อ๊า!”

เสียงหวานกรีดร้องเมื่อถูกกระแทกเข้ามาในกายรุนแรงแบบไม่ทันตั้งตัว ความเสียวซ่านแล่นสยิวไปทุกอณูขุมขน วาเลนไทน์สูดปาก เลื่อนผ้าคาดปิดตาคมก่อนจะเริ่มกระแทกตัวลงตอบโต้เขาบ้าง

“อ๊า เสียว! อือ อาห์”

เสียงหวานครางกระเส่าไม่หยุดขณะกระแทกตัวอย่างเมามัน สะโพกแน่นบิดพล่านหมุนควงตัวเองขณะที่สิงห์ใหญ่เองก็ครางลั่นกระทุ้งปืนใหญ่เข้าใส่ถ้ำกวางไม่หยุดหย่อน เสียงเตียงไม้ไผ่ลั่นเอี๊ยดอ๊าดสลับกับเสียงครางลั่นของคนทั้งคู่ที่กระแทกตัวเข้าหากันและกันอย่างรุนแรง เร่าร้อน หื่นกระหาย อัดแน่นไปด้วยความต้องการราวทะเลคลั่ง กลิ่นอายร้อนเร่าของฟีโรโมนแผ่ซ่านกำจาย หยาดหยดเหงื่อเกาะพราวทั่วกายมันปลาบแต่หาหยุดความกระหายอยากในกันและกันลงได้ ไม้หัวเตียงส่วนที่ถูกกุญแจมือคล้องไว้เป็นเพียงไม้ไผ่ท่อนเล็ก ๆ จึงไม่อาจทานทนต่อแรงกำหนัดพลุ่งพล่าน เมื่อภีมพริษฐ์ออกกำลังช้างสารกระชากกุญแจมือรุนแรง ไม้ไผ่ท่อนเล็กจ้อยจึงหักสะบั้นลง ราชสีห์หนุ่มคำรามฮึ่มฮั่มหายใจแรงฟืดฟาดขณะพลิกร่างบางแสนยั่วยวนลงใต้ร่างแล้วเป็นฝ่ายใส่จังหวะเสียเอง

พั่บ พั่บ พั่บ

“อื้อ คุณภีมแรงอีก! อ๊ะ อ๊า ซี้ด แรง ๆ แรงกว่านี้ อ๊า อ๊า!”

เสียงกระแทกเข้าออกหนัก ๆ จังหวะร้อนแรงสลับกับเสียงเฉอะแฉะของช่องทางร้อนจัด วาเลนไทน์ตอดรัดเขาระรัวด้วยความเสียวซ่านสุดบรรยาย กายบางบิดพล่าน กรงเล็บสั้นจิกลงแผ่นหลังหนากรีดเป็นรอยลึกขึ้นเลือดซิบ เสียงครางระงมดังลั่นสลับกับเสียงเตียงไม้ไผ่เสียดสีพื้นห้องลั่นเอี๊ยดอ๊าดบาดลึกอารมณ์หวามกระเส่าตลอดทั้งคืน

“ยั่วปลุกอารมณ์กันขนาดนี้ คืนนี้อย่าหวังจะได้นอนเลยลูกกวาง ฮึ่ม”

“อ๊า คุณภีม แรงอีก!”


 :katai5:

มาแบบป่วง ๆ ตอนแรกกะว่าจะลงตอนพิเศษหลังหนังสือออกเล่ม แต่เราลงอีกเวบไปนานแล้ว เลยเอาลงเวบนี้มั่ง หนังสืออยู่ในขั้นตอนค่ะ น่าจะอีกนานกว่าจะได้ออก ตอนพิเศษเรายังพิมพ์ไม่เสร็จเลย ปกก็รอคิววาด
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ(P.20)(24/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 24-03-2016 15:50:24
หูยยย
ขอเลือดเสริมด่วนค่ะ
ลูกกวางร้อนแรงมากกกก แอร๊ยย

ขอบคุณคนเขียนนะคะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ(P.20)(24/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mokupirin ที่ 24-03-2016 18:12:13
 :m25: ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ  o13
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ(P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 25-03-2016 12:38:44
อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ
ตอน กวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนม


วันนี้วันสิ้นปี ผมและกวางน้อยเราตกลงจะมาเคาท์ดาวน์กันที่โฮมสเตย์ของครอบครัวลูกกวางที่เชียงใหม่ ช่วงนี้อากาศหนาวผลผลิตจำพวกสตรอว์เบอร์รี องุ่น  ใบชา และดอกไม้ของไร่กำลังออกผลผลิตมากมาย มีนักท่องเที่ยวเร่เข้ามาเที่ยวชมและจองบ้านพักจนยอดจองเต็มไปยันเดือนหน้าช่วงเทศกาลวาเลนไทน์พอดี ยุ่งจนปลีกตัวกันไม่ได้ถึงขนาดต้องเลื่อนเวลาไปเยี่ยมตายายลูกกวางที่น่านเป็นหลังปีใหม่ซึ่งทางนั้นก็เข้าใจดี และไม่อยากพาเที่ยวช่วงเทศกาลที่คนเยอะ ๆ แย่งกันกินแย่งกันใช้เหมือนกัน หลังจากอาบน้ำกันเรียบร้อยตอนนี้ก็ได้เวลารอเคาท์ดาวน์ กวางของผมสวดมนต์แล้วเรียบร้อย ที่จริงวาเลนไทน์อยากสวดมนต์ข้ามปีอยู่หรอก แต่ติดที่ว่า...

“กวางน้อย...ข้ามปีได้ไหม”

 ผมกระซิบกระซาบชิดใบหูนิ่มเสียงกระเส่าพร้อมฉวยโอกาสงับติ่งนุ่มหนึบเล่นเบา ๆ ลูกกวางชะงัก กระพริบตาปริบ ๆ เมื่อได้ยินสิ่งที่ผมขอ ก่อนแก้มขาวเนียนที่ผมพิสูจน์ทุกวันถึงความหอมนุ่มจะขึ้นริ้วสีแดงจาง ๆ น้องไม่ตอบว่าอะไรแต่หลังจากอาบน้ำแล้วก็สวดมนต์ระหว่างรอผมอาบต่อ

วาเลนไทน์เป็นคนไม่พูดมาก แต่น้องรับฟังและใส่ใจทุกเรื่องที่ผมบอก น้องไม่ออดอ้อนเอาใจแต่ตามใจทุกอย่างที่น้องจะทำให้ได้ น้องเป็นเหมือนสายน้ำไหลเอื่อยคอยชโลมดับความร้อนรุ่มทุรนทุรายในใจผมให้เบาบางจนใจเย็นลงกว่าเมื่อก่อน  ผมเป็นคนเงียบโมโหร้าย ตั้งแต่มีวาเลนไทน์ผมใจเย็นลงมาก
ผมรักวาเลนไทน์เพราะหัวใจของน้องเป็นแบบนี้

“ไวน์ครับ พี่ภีม”

มือเรียวส่งแก้วไวน์ให้จิบก่อนนอนอย่างรู้ใจ น้องจะแก้มแดงทุกครั้งที่เรียกผมว่า ‘พี่’ เวลาที่เราอยู่กันสองคน ผมมองวาเลนไทน์ตาเยิ้ม มองทั้งตัวทะลุผ่านเสื้อผ้ายังเรือนร่างที่มอบความสุขแก่ผมจนล้นทะลักแต่ผมกลับไม่เคยรู้สึกอิ่ม กวางน้อยเคยบอกว่าสายตาของผมเหมือนสิงโตยามจ้องจะกินเหยื่อ และก็เป็นลูกกวางน้อย ๆ ตัวนี้ที่ถูกตะครุบมาร้องครวญครางใต้ร่างผมทุกเมื่อเชื่อวัน ทริคไหนที่ว่าเด็ดผมจัดให้เมียรักเต็มคราบจนกวางน้อยอ่อนระทวยครางเสียงแหบฟุบคาอก จุดไหนในร่างกายที่สัมผัสแล้ววาเลนไทน์รู้สึกดีผมก็ปรนเปรอให้แบบถึงพริกถึงขิง

นิสัยของผม รักมากก็ทุ่มเทมากโดยไม่เผื่อใจไว้ซึ่งความเจ็บ

รักมาก เกลียดมาก โมโหรุนแรงอย่างที่วาเลนไทน์ก็เคยเจอมาแล้ว ผมไม่คิดว่าจะมีใครที่รักคนที่ขืนใจตัวเองลง แต่เพราะวาเลนไทน์เข้าใจ น้องจึงพร้อมที่จะลืมอดีตที่เลวร้ายเพื่อเริ่มใหม่กับผม แต่นั่นไม่ใช่ผม ผมไม่มีทางลืมในสิ่งที่ทำ ถึงวาเลนไทน์ไม่ติดใจ แต่ผมคิดเสมอ ผมจะดูแลเมียคนนี้ให้ดีอย่างที่สุด จะรักจะบูชาให้สมกับความรักแสนล้ำค่าที่วาเลนไทน์มอบให้

“พี่ภีมคิดอะไรอยู่หรือครับ”

 เสียงเรียกของเมียรักสะกิดผมหลุดจากภวังค์ ผมหันมาจะเอ่ยปากคุยเป็นอันต้องชะงักกับภาพที่เห็น
กวางน้อยกำลังกินสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้น มันจะไม่อะไรเลย ถ้าลูกกวางจะไม่ตวัดปลายลิ้นแดง ๆ แลบเลียคราบนมที่ติดริมฝีปาก ผมกลืนน้ำลายอึกลงคอมองลูกกวางหยิบสตรอว์เบอร์รีลูกใหม่จุ่มนมข้นอีกครั้ง และทำแบบเดิม
คือเลียคราบนมข้นที่ริมฝีปาก

ส่วนล่างของผมปึ๋งปั๋งคึกคักขึ้นทันที สายตาของผมจดจ้องอยู่แต่คราบนมข้นสีขาว ๆ ที่ติดริมฝีปากลูกกวาง ลองคิดว่าสิ่งที่ติดริมฝีปากวาเลนไทน์ไม่ใช่คราบนมข้น แต่เป็นคราบรักของผม กวางน้อยจะเซ็กซี่แค่ไหนกันนะ

“กวางน้อยจะยั่วกันใช่ไหม”

ผมถามทั้งจ้องไม่วางตา กวางน้อยไม่ได้รู้ตัวหรอกว่าตัวเองยั่วเก่งแค่ไหนกับท่าทีเป็นธรรมชาติของลูกกวาง ผมยอมรับว่าผมหื่นกับเมียคนนี้มากจริงๆ

“หืม ยั่ว?”

วาเลนไทน์ถามทั้งสตรอว์เบอร์รีกำลังจะส่งเข้าปาก ผมจ้องของเหลวขาวขุ่นเยิ้ม ๆ ที่เกาะอยู่บนผิวสตรอว์เบอร์รี นึกภาพถ้าเจ้าสิ่งนั้นเป็นของผมที่กำลังจะเข้าไปผงาดในปากอุ่น ๆ ของกวางน้อย โอย แค่คิดก็คึกคักแล้วละครับ

“พี่ภีมอยากกินหรือครับ”

วาเลนไทน์ทำท่าจะส่งสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมให้ กวางน้อยก็ยังคงเป็นกวางน้อย ที่มองผมในแง่ดีจนลืมคิดไปว่าสามีตัวเองหื่นขนาดไหน ถ้าวาเลนไทน์ท้องได้ ผมว่าผมได้ลูกแฝดชัวร์ ๆ

“นมข้นในตัวภีมน้อยจะล้นออกมาแล้ว อยากถูกกวางน้อยกินบ้าง”

 ผมบอกอย่างหน้าด้าน ๆ วาเลนไทน์นิ่งไปก่อนสายตาจะหลุบมองบางอย่างที่แข็งตัวดุนดันอยากออกมานอกกางเกงเต็มแก่ แก้มขาวแดงปลั่ง วาเลนไทน์เข้าใจความหมายที่ผมสื่อออกไป ต่อจากนี้ก็รอดูกันแหละครับ

“เอ่อ...”

เมียรักของผมอึกอัก อยู่ด้วยกันมาขนาดนี้วาเลนไทน์ก็ยังคงแพ้ทางความเจ้าเล่ห์ของผมไม่เปลี่ยน ผมมองวาเลนไทน์ยิ้ม ๆ อย่างเอ็นดู น้องทำท่าชั่งใจอยู่ชั่วครู่ก่อนกวางน้อยจะหันไปที่ตู้เสื้อผ้าและเนคไทเส้นหนึ่งก็ผูกคาดอยู่ที่ตาผม ผมลุ้นระทึกอย่างตื่นเต้นที่เกมนี้เมียรักจะเริ่มเอง

“คนหื่น”

เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยขึ้นเบา ๆ ขณะที่ร่างกายของผมถูกน้องนั่งทับ มือเรียวปลดกระดุมผมแหวกออกทีละเม็ด

“แต่หื่นกับผมคนเดียวนะ”

ลูกกวางบอกพร้อมใช้ปลายนิ้วสะกิดยอดอกผม บดเบียดร่องสะโพกผ่านเนื้อผ้ายั่วภีมน้อยที่แสนจะคึกคัก ลมหายใจกรุ่นร้อนเป่ารดซอกคอบ่งบอกว่าลูกกวางเองก็เริ่มมีอารมณ์แล้วเหมือนกัน วาเลนไทน์ซุกไซ้ซอกคอพร้อมงับไปด้วยเบา ๆ จนผมสะท้านขนลุกซู่ มือซุกซนเลื้อยลูบสะโพกแน่นเบา ๆ

“ชิมสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมหน่อยนะครับ”

 วาเลนไทน์เอ่ยก่อนจะมีสตรอว์เบอร์รีมาแตะที่ปาก ผมอ้าปากรับพร้อมกับลิ้นเรียวของกวางน้อยที่ตามเข้ามาคลุกเคล้ารสหวานฉ่ำในปากด้วยกัน ลิ้นเกี่ยวลิ้นรัดกระหวัด วาเลนไทน์จูบเก่งขึ้นจนผมเสียววาบไปหมด และเหมือนจะรู้ใจ กวางน้อยซุกมือลงจับภีมน้อยออกมาสูดอากาศพร้อมชักเบา ๆ อย่างคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี

“อาห์...ซี้ด! ลูกกวาง!”

ผมครางเสียงพร่ากับสัมผัสจากมืออุ่น วาเลนไทน์ปล่อยให้ความเงียบอยู่กับผมชั่วครู่ก่อนจะผมหงายลงเตียง

“อย่าเปิดตานะ”

คำสั่งมาพร้อมบางอย่างเปียก ๆ ลากไปตามตัว ผมเริ่มบิดพล่านอย่างเสียวสยิวเมื่อลูกศิษย์ที่ผมเทรนด์เองกับมือเริ่มรุกรานผมด้วยวิธีเดียวกัน ทั้งลิ้นทั้งมือกวางน้อยลูบไล้ลากเลียไปตามตัวผม ไล่ลงเรื่อยจนถึงท้องน้อย ผมกระตุกตัวเกร็งด้วยความเสียวที่วาเลนไทน์ลากวนอยู่ตรงนั้นจนตัวผมร้อนวูบวาบไปหมด

“ซี้ด กวางน้อย”

ส่วนล่างของผมก็ปวดหนึบ ยิ่งนับวันกลิ่นของวาเลนไทน์ก็ยิ่งทำให้ตื่นตัวเร็ว ผมหลงน้องจนโงหัวไม่ขึ้น
อึก

มืออุ่นคว้าหมับที่ส่วนชูชัน กำแล้วออกแรงบีบพร้อมกดคลึงส่วนหัวเล่นอย่างยั่วเย้า ให้หายเถอะ ผมแทบบ้าที่เจอแบบนี้ ยิ่งไม่เห็นสายตาวาเลนไทน์ในตอนนี้ผมยิ่งทั้งเสียวทั้งตื่นเต้น

อาห์...ลูกกวาง

มือหนึ่งปรนเปรอส่วนกลางกาย อีกมือลูบไล้บนตัวผมไปมา อาห์...กวางน้อยมองผมด้วยสายตาแบบไหนอยู่นะ

อือ

ผมแอ่นตัวแผ่นหลังไม่ติดเตียงเพราะปลายลิ้นกวางน้อยเริ่มตวัดปรนเปรอให้ ตวัดเลียก่อนจะดูดส่วนปลายแรง ๆ เนคไทถูกเลื่อนออกให้ผมทันได้เห็นเมียรักแลบลิ้นแดงเลียริมฝีปากอย่างเซ็กซี่มองมาที่ผม

“คืนนี้จะกินนมข้นให้หมดตัวข้ามปีเลย”

 กวางน้อยบอกพร้อมครอบปากลงทั้งสายตายังจ้องผมไม่ลดละ สายตานิ่งร้อนแรงเหมือนจะแผดเผาผมให้อ่อนเป็นขี้ผึ้ง

“อือ ลูกกวาง เสียว”

ส่วนแข็งขืนของผมถูกปรนเปรอครอบครองอย่างเสียวซ่าน ร่างกายผมร้อนผ่าวราวมีกองไฟมาสุมอยู่ในตัวยามถูกรุก เสียงครางทุ้มดังขึ้นเรื่อย ๆ ยิ่งแนวฟันขาวราวไข่มุกของเมียรักขบลงที่ส่วนหัวเบา ๆ ให้พอรู้สึกเสียวซ่านปนเจ็บ ผมยิ่งแทบคลั่ง กวางน้อยไม่ยอมให้ผมเสร็จโดยง่าย เจ้าตัวยังคงเย้าหยอกให้ผมทรมานครวญครางด้วยความรัญจวนแทบขาดใจ

“ลูกกวาง...”

ผมครางเรียกชื่อน้อง วาเลนไทน์มองผมสายตานิ่งก่อนจะเร่งจังหวะรูดขึ้นลงให้ผมเสียวสะท้าน ผมครางเสียงดัง สายตาพร่าชั่วขณะ รู้สึกถึงโพรงปากอุ่นที่คอยปรนเปรอกระหน่ำเร่งจังหวะให้ผมปลดปล่อย ผมแอ่นตัวเองเข้าหาปากนุ่มก่อนจะเกร็งตัวปลดปล่อยออกมา

“อึ อ๊า...ซี้ด”

ผมครางลั่นขณะปล่อยความร้อนอึดอัดออกจากกายเรียบร้อย สายตามองบางส่วนที่ไหลเยิ้มออกจากปากลูกกวาง วาเลนไทน์ไม่ได้ตวัดเข้าปากอย่างทุกทีแต่กวางของผมกลับหยิบลูกสตรอว์เบอร์รีป้ายหยาดหยดสีขุ่นส่งเข้าปากเคี้ยวทั้งที่จ้องตากับผมอยู่อย่างนั้น

“อาห์ ใกล้เคาท์ดาวน์แล้ว”

 วาเลนไทน์เอ่ยขณะเริ่มเบิกทางให้ตัวเอง ภีมน้อยถูกกระตุ้นเล็ก ๆ ก่อนจะสวมถุงป้องกันลงไป เห็นแบบนี้ผมกับน้องเซฟตัวเองกันตลอด ยกเว้นเวลาทำกันในห้องน้ำ วาเลนไทน์ใช้นิ้วของผมเบิกทางให้ตัวเองโดยไม่วายขมิบตอดเย้าผมเล่น ๆ ลูกกวางตัวนี้เวลาขึ้นเตียง เดี๋ยวนี้แพรวพราวขึ้นเยอะครับ

“อืม อาห์”

วาเลนไทน์ครางเบาๆ ขณะกดตัวเองลงเรื่อย ๆ จนสุด นั่งนิ่ง ๆ ก่อนจะเหลือบมองนาฬิกาแล้วเริ่มขยับเป็นจังหวะขึ้นลงในการนับถอยหลัง

10 ปึก

9 ปึก

8 ปึก

.

.

.

0 อาห์

“Happy New Year ครับ”


 :-[

เท่านี้ก่อนเนอะ หนังสือออกเล่มเดี๋ยวแวะมาอีกที เราเริ่มเขียนภาค 2 แล้วบ้างนิดหน่อย ชื่อ 'อเวจีสวาท ทาสรักมาเฟียซาตาน' เป็นเรื่องของชารอฟกับภัทรศรัณย์ที่แยกออกมาเป็นเรื่องของตัวเอง ลงในเวบธัญวลัยไปบางส่วน แต่ตอนนี้หยุดชั่วคราวเพราะเขียนได้ไม่เต็มที่ เราเขียนตอนพิเศษของอเวจีเสน่หาแล้วหมดแรงเลยต้องหยุด เอาทีละอย่างไป สนใจงานเขียนของเราตอนนี้มีเรื่อง เสน่หา...รักเอย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52698.msg3341753#msg3341753) นะคะ (จิ้มโล้ด) เพิ่งลงในเล้าเป็ด เนื้อหาแนวMpreg ผู้ชายท้องได้
ขอบคุณทุกคนค่ะ :L2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mild-dy ที่ 25-03-2016 16:54:41
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: TiwAmp_90 ที่ 25-03-2016 17:45:02
 :hao7:
ไทน์ขี้ยั่วมากก 5555 ไม่แปลกใจเลยที่คุณภีมอยากจับปล้ำตลอดเวลา
ถึงแม้ว่าตอนแรกๆจะโหดกับน้องเกินไปก็เถอะ

รักกันนานๆเนอะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 25-03-2016 19:31:19
โอยๆๆๆ  หลงเมียขนาดหนัก
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: chaichan ที่ 25-03-2016 21:52:01
 :hao6: :hao6:มาแล้ววววววววววววววววววว :mc4: :mc4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 25-03-2016 22:58:41
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 26-03-2016 13:01:03
 :o8:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Nus@nT@R@ ที่ 26-03-2016 19:50:52
อื้อหือ....ลูกกวางแซ่บมาก
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 26-03-2016 21:18:42
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: minneemint ที่ 26-03-2016 23:50:02
 :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: แกมแก่มแก้มแก๊มแก๋ม ที่ 27-03-2016 03:41:28
อ่านจบแล้ว คนเขียนเขียนภาษาสวยมากค่ะ ชอบมาก

ยอมรับว่าโครตจะเขินฉากโกนหนวดเลย :hao7: คู่นี้บทจะหวานก็น้ำตาลเรียกพี่

บทดราม่าก็เศร้าซึ้ง อ่านแล้วรู้สึกถึงความอ่อนโยนละมุนละไมจากกวางน้อยเป็นที่สุด

ส่วนพระเอกเราคงไม่ต้องว่าฮีหื่นมากจริงๆ== ขอบคุณที่เอามาแบ่งปันเล้านะคะ

เพราะถ้าไปเว็บอื่นอาจจะไม่ได้อ่าน ดีใจที่มาอ่านแม้จะมาตอนจบไปแล้วก็ตาม  :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 27-03-2016 11:11:41
โอ้ ในที้สุดก็อ่านจบ นี่เสียเลือดไปเนอะมากก มันโฮกฮากมากก.  :jul1:
 :L2: :L2: :pig4: :pig4: :pig4: :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 27-03-2016 11:29:15
โอ้ววววว มายยยยย
เรื่องนี้ไปอยู่ที่ไหนมาาาาา

สนุกมากกกกกก
ชอบมากที่เวลาพระเอกหื่นเนี้ยย :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Psycho ที่ 27-03-2016 11:48:15
 :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 27-03-2016 12:09:08
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์นะคะ ชื่นใจจัง
สำหรับภาค 2 ที่เรายังไม่ลงที่นี่เพราะโครงเรื่องยังไม่แน่นค่ะ รีไรต์กันไปแล้วรอบ มันเสียเวลาคนอ่าน เลยคิดว่าเคลียร์ตอนพิเศษอเวจีเสน่หาส่งสำนักพิมพ์แล้วค่อยต่อ+ลงที่นี่ เพราะเราจะมีเวลามากกว่าเดิมในการหาข้อมูล ภาค 2 เขียนยากกว่ามาก ๆ เราหาข้อมูลตาลาย สุดท้ายต้องหยุดก่อนเพราะทำได้ไม่เต็มที่ แต่ลงที่นี่แน่นอนค่ะ นักอ่านในเล้าเป็ดน่ารักมาก เราขอโทษที่ไม่ได้ทำลิงก์สารบัญให้นะคะ คือ ทำไม่เป็น แหะ ๆ

ตอนนี้เรามีเรื่องเสน่หา...รักเอย ลงในเล้าค่ะ ภาษาละเมียดละไมกว่าเรื่องนี้มาก ว่าง ๆ แวะไปเน้อ :mew1:
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52698.0

นี่เพจเราน้า  มญชุ์สิตางศุ์ =>https://web.facebook.com/%E0%B8%A1%E0%B8%8D%E0%B8%8A%E0%B8%B8%E0%B9%8C%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B8%B2%E0%B8%87%E0%B8%A8%E0%B8%B8%E0%B9%8C-666665450055292/?ref=bookmarks

ขอบคุณทุกคนค่ะ :กอด1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: greensnake ที่ 28-03-2016 10:15:43
เพิ่งได้เข้ามาอ่านตอนที่เรื่องนี้จบแล้ว แถมมีตอนพิเศษแล้วด้วย
ทำไมเราเพิ่งจะได้มาอ่าน แต่ก็ดีใจนะคะที่ได้อ่านแม้จะช้าไปสักหน่อย
เป็นอีกเรื่องที่อ่านแล้วมันหลากหลายอารมณ์เหลือเกิน
โดยเฉพาะพระเอก ต้นเรื่องกับท้ายเรื่องนี่คนละคนเลย
ดีที่นายเอกของเราเข้มแข็งและมองโลกในแง่ดีมาตลอด
ทำให้พระเอกเราไม่ต้องเหนื่อยในการตามหาหัวใจตัวเอง
เรื่องจบลงด้วยดี คนทำดีก็ได้ดี คนทำชั่วก็ได้รับผลของมันไป
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆนะคะ :L2:
+1และเป็ดแทนคำขอบคุณค่ะ
ป.ล. สอบถามเรื่องหนังสือหน่อยค่ะ ว่าถ้าจะสั่งซื้อตอนนี้ทันมั๊ยคะ

หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Moony_Darling ที่ 07-04-2016 16:09:43
เพิ่งได้เข้ามาอ่านตอนที่เรื่องนี้จบแล้ว แถมมีตอนพิเศษแล้วด้วย
ทำไมเราเพิ่งจะได้มาอ่าน แต่ก็ดีใจนะคะที่ได้อ่านแม้จะช้าไปสักหน่อย
เป็นอีกเรื่องที่อ่านแล้วมันหลากหลายอารมณ์เหลือเกิน
โดยเฉพาะพระเอก ต้นเรื่องกับท้ายเรื่องนี่คนละคนเลย
ดีที่นายเอกของเราเข้มแข็งและมองโลกในแง่ดีมาตลอด
ทำให้พระเอกเราไม่ต้องเหนื่อยในการตามหาหัวใจตัวเอง
เรื่องจบลงด้วยดี คนทำดีก็ได้ดี คนทำชั่วก็ได้รับผลของมันไป
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวสนุกๆนะคะ :L2:
+1และเป็ดแทนคำขอบคุณค่ะ
ป.ล. สอบถามเรื่องหนังสือหน่อยค่ะ ว่าถ้าจะสั่งซื้อตอนนี้ทันมั๊ยคะ


ดีใจที่ชอบแล้วก็ขอบคุณที่ติดตามค่ะ สำหรับหนังสือ เราออกเล่มกับสำนักพิมพ์ค่ะ ตอนนี้กำลังอยู่ในขั้นตอนการดำเนินการ ตอบไม่ได้จริง ๆ ค่ะว่าจะออกเล่มตอนไหน เพราะว่าพี่บอกอเคยบอกไว้แล้วว่าจะช้าหน่อย รบกวนกดไลค์ติดตามเพจนะคะ จะสะดวกในการแจ้งความคืบหน้ากว่าค่ะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mint_852 ที่ 07-04-2016 19:05:42
ตอนพิเศษร้อนแรงมาก
ลูกกวางน้อยยั่วเก่งขึ้นเยอะเลย
เล่ห์กลแพรวพราว
ยิ่งตอนน้ำตาเทียนนะ
อื้อหือมาก
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: PRINCESSPRIME ที่ 20-07-2016 17:57:32
ขอบคุณมากค่าาาา

จะตามไปอ่านอีกภาคนะคะ  :L2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mouymai ที่ 07-08-2016 16:13:53
ขอบคุณมากคะ ชอบเรื่องนี้มากเลย

จะตามไปอ่านอีกเรื่องนะคะ o13 o13
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 11-08-2016 01:18:25
ตอนพิเศษนี่เลือดท่วมเลย  :jul1: :jul1: :haun4: :haun4:
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเนื้อเรื่องสนุกมากค่ะ
อ่านแล้ววางไม่ลงคืออ่านไปแล้วเนื้อเรื่องมันน่าติดตามมาก
ชอบการเขียนและการบรรยายอ่านแล้วลื่นไหลมากๆ
จะติดตามผลงานเรื่องต่อๆไปนะคะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ  :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: May@love ที่ 13-08-2016 05:33:05
น้องไทน์แซ่บมากกกก
 :-[ :-[ :-[
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 13-08-2016 10:45:53
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ

เดี๋ยวตามไปอ่านเรื่องอื่นๆด้วย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 13-08-2016 15:24:41
ควสามหื่นของเมะมาแรงมาก ชอบๆสนุกมาก ไม่ค้างคาด้วย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 13-08-2016 17:43:05
เลือดพุ่งเลย 5555 กวางน้องยั่ววว
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Aunttk ที่ 09-09-2016 02:05:46
เจ้าพระคุ๊ณณ สะใจนังช้อยละค่ะคุณๆค่า
เสียเลือดมิใช่เบาา น้ำลายนี้ไหลเป็นสายแล้วเจ้าค่ะ!
น้องไทน์ของบ่าวนี้ยั่วกันดีจริงๆ มิน่าพี่ภีมถึงหื่นบ่อยๆ ขยันยั่วจริงจริ๊งง     :hao6:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Charmy ที่ 07-06-2017 23:13:42
รักแบบงงๆ. แต่ก็รักหล่ะนะ อิอิ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 04-11-2017 03:42:28
แซ่บมากเรื่องนี้  :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: armsa2531 ที่ 11-02-2018 21:39:16
 :pighaun:กระฉูดเดะ555
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 11-02-2018 22:06:30
 :hao3: :hao6: :-[
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Leenboy ที่ 17-03-2018 10:23:54
ทาสเมียที่แท้ทรู
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: บีเวอร์ ที่ 19-05-2018 12:58:14
 :hao7:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 29-05-2018 08:37:51
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 04-06-2018 16:37:07
ชอบๆ เรื่องสนุก
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: ืniyataan ที่ 03-08-2018 16:03:33
จบแบบเลือดหมดตัว.. :pighaun: :pighaun: :pighaun:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: cutelady ที่ 29-01-2019 15:01:01
จะรีบกลับมาอ่าน  น่าสนใจมากกกกก
เห็นแค่ ต้นเรื่อง  ก็น่าอ่านแล้ว 
ขอบคุณนักเขียนน้าาาาา :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: cutelady ที่ 30-01-2019 09:50:45
 :mew1:
แซบบบมากกก :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: memozy ที่ 30-01-2019 16:31:11
 :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:

น้องวา ลูกกกกก หนูเป็นลูกกวางที่อ่อยและยั่วมาก
ส่วนคุณภีมนั้น โอ้ย...หื่นไม่หยุด

ขอบคุณสำหรับนิยาย o13
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: duckka ที่ 01-02-2019 06:31:46
ไทน์ยอมง่ายไป โดนทำขนาดนั้น แต่ก็นะ รักพระเอกไปแล้ว
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Piiiimsen ที่ 01-02-2019 23:07:47
โอ๊ยย คุณภีมหลงกวางน้อยหนักมากกก5555 ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ :impress2:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 02-02-2019 15:36:41
ขอบคุณสำหรับนิยายอีกครั้งนะคนเขียน
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: zysygy ที่ 04-02-2019 22:41:06
 :mew1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: nyxca ที่ 18-04-2020 00:56:33
ดิชั้นอ่านมาถึงตอน25 คือเคลียร์แล้ว นายเอกอภัยให้พระเอกแบบง่ายดายมากมาย แอบเซ็งเบาๆ... ทุกอย่างจบลงได้ง่สยๆแค่คำว่ารัก โถ่ เอาเถอะ เราเคารพในการตัดสินใจของคนแต่ง ขอบคุณที่เขียนค่า สนุกมาก
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: BM_CBC ที่ 12-08-2020 22:33:39
 :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน20#(P.10)(20/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Musashi ที่ 15-10-2020 03:17:30

 

“แต่พิ้งค์ก็รู้ใช่ไหม ถ้าจำเป็นเราก็ต้องกำจัดจุดอ่อนทุกอย่าง”

“ทราบค่ะ ขอให้การลงมือกับชีวิตของวาเลนไทน์เป็นสิ่งสุดท้ายที่เราจะทำเถอะนะคะ ชีวิตบริสุทธิ์ของเด็กที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อะไรด้วย พิ้งค์ไม่อยากลากมาลงนรกด้วย”

 
ทั้งคู่เลวไม่เบาเลยนะ ปิดบังได้เก่งมาก แม้แต่พี่ชายยังไม่เคยรู้
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน25#(P.13)(04/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Musashi ที่ 15-10-2020 04:40:21

 

เขาบอกเมื่อล้างหน้าเสร็จ ร่างโปร่งถูกพยุงมาที่ฝักบัวแบบเรนชาวเวอร์ที่ห้องอาบน้ำด้านนอก เขาเปิดน้ำราดตัวพอเปียกก่อนจะเทครีมอาบน้ำใส่มือแล้วล้วงเข้าไปด้านใน

 
คนเขียนคงไม่เคยมีประสบการณ์จริงสินะ ช่องทางที่เพิ่งมีอะไรมาแบบนั้นอย่างน้อยก็ต้องถลอก แล้วมาโดนครีมหรือสบู่เหลวแบบนี้ นรกชัดๆ มันแสบมาก เรารู้ เราเคยมาแล้ว แล้ววิธีที่นิยายทุกเรื่องบอกว่าเอานิ้วล้วงเข้าไป!!! วิธีแบบนั้นมันสมัยกรุงศรีอยุธยาโน่นนนน สายยางฉีดก้นรู้จักมั้ย ฉีดเข้าไปก่อนเสพไม่มีทองติดออกมาให้กลิ่นรบกวน เสพเสร็จแล้วก็สายยางอันเดิมนั่นแหละ ฉีดเข้าไปไม่ต้องล้วง เรื่องง่ายๆที่คนเคยมาแล้วจะรู้ทุกคน
ปล.ที่เมืองนอกไม่มีที่ฉีดก้น เขาแกะหัวฝักบัวออก เอาสายยางจ่ออัดน้ำเข้าถ้ำตรงๆเลย
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน28#(P.15)(19/07/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Musashi ที่ 15-10-2020 05:46:35

  หากจะต้องใช้ร่างกายเพื่อแลกกับเงิน ภัทรศรัณย์มอบให้เขาคงดีกว่า แต่มันติดตรงที่เขาเป็นคนรักของวาเลนไทน์นี่ล่ะที่น่าสนุกสำหรับภีมพริษฐ์ ซึ่งโจทก์อย่างเขาจะทรมานน้องชายต่างแม่ให้เจ็บปวดอย่างที่สุด อยากจะรู้เหมือนกันว่าเด็กคนนั้นจะหน้าด้านใช้ร่างกายเข้าแลกเพื่อแย่งของๆคนอื่นอย่างแม่หรือเปล่า ยิ่งเห็นภัทรศรัณย์พยายามหักห้ามใจ เขาก็ยิ่งอยากกระตุ้นให้ตบะแตก และรอดูคนทุรนทุรายยังแทบเท้าอย่างสะใจ

 
เลวเนาะ พ่อเดียวกันยังคิดจะหลอกเอากันอีก ไทน์เปลี่ยนหาผัวใหม่เถอะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 22-11-2020 22:28:39
เรื่องที่คิดถึงอีกเรื่องสนุกอ่านสามสี่รอบแล้วนี่ย้อนกลับมาอ่านอีกไม่ได้เข้าเล้ามานานคิดถึงเรื่องนี้จริงๆ :L2: :กอด1:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา ตอนพิเศษ ตอนกวางน้อยกับสตรอว์เบอร์รีจุ่มนมข้นหวาน (P.20)(25/03/59)
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 24-11-2020 16:39:12
 :pig4:
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา(rewrite) ตอน18#(P.9)(17/06/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Musashi ที่ 06-02-2022 04:46:54
Passion 18
จริงๆเขาจะปล่อยไปเลยก็ได้ในเมื่อทุกอย่างคลี่คลายลงแล้ว แต่ความรู้สึกบางอย่างกลับยังรบกวนจิตใจสลัดอย่างไรก็ไม่หลุด และยิ่งตีรวนพลุ่งพล่านมากขึ้นเมื่อลูกน้องรายงานว่ายังหาวาเลนไทน์ไม่พบ
สรุปว่ามรึงไม่รู้สำนึกผิดที่ทำกับเขาไว้เลยสินะ
หัวข้อ: Re: อเวจีเสน่หา (Passion of fire)#อัพอเวจีเสน่หา ตอน32#(P.17)(10/08/58)
เริ่มหัวข้อโดย: Musashi ที่ 23-04-2022 16:35:28
ไอริสาเสียอีก เป็นสาวเป็นแส้ หาผู้ชายได้ดีไม่เท่าน้อง
คุณแมมมมมมมมมมมม๊  555