ตอนที่ 5 แล้วเราก็หากันจนเจอ? เช้าวันเสาร์ชินพัตน์ตื่นเต้นลุกขึ้นมาเตรียมของแต่เช้า ทั้งที่เมื่อวานเย็นก็ เช็คของที่จะเตรียมไปขาย หลายรอบแล้ว
วันนี้ต้นกล้าก็กลับมาช่วยยายเก็บผักและไปขายของด้วย ต้นกล้ากลับมาจากเรียนเย็นวันศุกร์ก็รีบโทรมารายงานทันที
บอกว่าไม่ต้องรีบมาช่วยยายเก็บผักก็ได้มาสายๆ มารับไปตลาดนัดที่เดียวเลย แต่ชินพัตน์ก็ยังคงตื่นเช้าเช่นปกติประจำ
"แม่ ผมไปแล้วนะ วันนี้มีออเดอร์เยอะเลย"
"อย่ากลับค่ำมากนะตาชิน เข้าใจมั้ย"
"ครับผม จะรีบขายให้หมด แล้วเอาเงินกลับมาให้แม่ดูครับ "
"แม่ไม่สนเรื่องเงินทองหรอกนะ รีบกลับมาอย่าให้แม่เป็นห่วงก็พอ ทำได้ใช่มั้ย"
"ครับ พ่อผมไปนะ"
"ร่ำรวย ร่ำรวย นะเจ้าลูกชาย"
"คร้าบบบบ พ่อ"
ชินพัตน์ขับรถไปรับยายกับต้นกล้า และตรงไปยังตลาดนัดทันทีเพื่อลุ้น ว่าตนเองจะได้ที่ตรงใหน เพราะยังไม่มีที่ประจำ
รีบไปหาคนดูแลตลาดทันที รอไม่นาน ได้ที่ลงขาย ก็คือที่เดิม ที่ขายตอนแรก เพราะร้านเก่า บอกว่าไม่มาขายแล้ว
เพราะป่วย เลยให้ลงตรงล๊อคนี้ตลอด แต่ถ้าวันใหนไม่มาต้องโทรมาบอก เพื่อให้แม่ค้าพ่อค้าใหม่ๆได้ลงขายบาง
"ได้ครับพี่ ยังไงก็ขอบคุณมากนะครับ ที่ให้ลงตรงที่เดิม"
"ไม่เป็นไรน้อง รู้มั้ย มีแต่ลูกค้าถามหาร้านน้อง มา 2 นัดแล้ว ได้ลงที่เดิมลูกค้าจะได้มาหาเจอไง"
"ขอบคุณครับ ผมจองล๊อคนี้ไว้เป็นเดือนเลยได้มั้ยครับ "
"เอาไว้ค่อยคุยกันนะน้อง พี่ไปดูที่ให้แม่ค้าเจ้าอื่นๆก่อน"
"ครับ" ยิ้มกว้าง รีบขนของทั้งของยาย และของตนเองจัดร้านให้ทันกลับเวลาที่ลูกค้าเริ่มเดินตลาด
"พี่ชินจะจองเป็นเดือนเลยเหรอ มันเป็นเงินก้อนเลยนะ มีหมัดจำด้วยนะพี่"ต้นกล้าเป็นห่วงเพราะเป็นเงินจำนวนมาก
"ไม่เป็นไรเรื่องนั้นพี่จัดการได้ ต้น"ยิ้มให้น้องชายร้านขายผัก
"วันนี้เห็น ยายบอกพี่ชินมีลูกค้าสั่งออเดอร์ไว้เยอะเลยเหรอพี่"
"ใช่ พี่เตรียมมาสำหรับออเดอร์แล้วหละ"
"วันนี้ต้องขายดีและหมดเร็วแน่เลยพี่ชิน ลูกค้าถามหาเยอะแบบนี้"
"ใช่ วันนี้เรามาดูกัน ว่าจะหมดตอนกี่โมงดีมั้ย"
"เอางั้นเลยเหรอพี่ แล้วผักยายต้น จะขายได้มั้ยเนี้ย"ต้นกล้าแซว
"ไม่หมดเดี่ยวพี่เหมาเอง แล้วก็ ขายลูกชิ้นแถมผักสดเป็นไง ดีมั้ย ฮ่าๆๆๆ" ชินพัตน์แก้กลับพร้อมหัวเราะล้า
"งั้น ต้นก็ไม่ยอม ผักยายต้องขายหมดก่อน ขายหมดแล้วต้นจะไปช่วยพี่ชินขายนะ อิอิ"
"โฮ...ต้น ทิ้งพี่ให้โดดเดียว..."
"ฮ่าฮ่าฮ่า ล้อเล้นน่าพี่ชิน..."
จัดร้านผักสดกับร้านลูกชิ้นเสร็จ ชินพัตน์ก็ว่าจะเตรียม ปิ้งไว้สัก 10 ไม้ 20 ไม้ แยกเป็นแบบลูกเล็ก ลูกกลาง
และก็ลูกใหญ่ๆ หมูล้วนๆ ทั้งนั้น ไม้ละ10 บาทไม่แพงน้ำจิ้มก็สูตรเด็ดจากคุณนายแม่ ตั้งแต่สมัยสาวๆเลยที่เดียว
ชินพัตน์จะเริ่มเปิดเตาแต่รู้สึก อยากเข้าห้องน้ำ เลยฝากต้นปิ้งรอตนเองไปก่อน เพื่อลูกค้ามาจะได้มีพร้อมขายได้ตลอด
"ห้องน้ำไปทางใหนเหรอต้น"
"เดินตรงไปนะพี่ เห็นต้นไม้สูงตรงนั้นมั้ย นั้นและ มีห้องน้ำหยอดเหรียญอยู่พี่ 3 บาท"
"โอเค พี่ฝากร้านแปบนะ ลูกค้ามาก็ขายไปก่อนเลย อ่ะนี้กระเป๋าเงิน เอาไว้ทอน"ชินพัตน์ยื่นกระเป๋าสะพานส่งให้
"เออ..แต่ว่า..."
"ไม่มีแต่ ฝากไว้ เอาไว้ทอน ตกลงนะต้น อย่าคิดมาก พี่ยังไม่คิดมากเลย"
"ครับพี่ชิน"ยิ้มรับกับความเชื่อใจของคนตรงหน้า"
ชินพัตน์เดินไปไม่ไกล ก็มีลูกค้าเจ้าแรกเข้ามา ทักทายและท้้งบ่นทั้งชม จนต้นกล้าเองได้แต่ยืนยิ้มรับฟัง
และขายได้ทั้งลูกชิ้นและผักสดของยายตนเอง
"ต้น ขายลูกชิ้นแล้วเหรอ "
"เปล่าครับ ช่วยพี่เขาปิ้ง พี่เจ้าของร้านไปเข้าห้องน้ำครับ"
"พูดถึงพ่อหนุ่มเจ้าของร้าน ป้ามาถามกับยายเรา 2 นัดแล้ว ว่าไม่เห็นมาขาย ลูกๆป้าชอบมาก
บอกว่าอร่อย ให้มาซื้อให้ได้ กลับไปมือเปล่ามา 2ครั้งแล้วนะ"
"ขอโทษแทนพี่เขาด้วย พี่เขายังมือใหม่ มาขายได้แค่วันเสาร์นะจ๊ะป้า"
"อ้าวเหรอ ไม่เป็นไร จะได้รู้ว่ามาขายแค่วันเสาร์ งั้นวันนี้ เอา 10ไม้ นะต้น"
"ครับป้า แถมให้ 1ไม้ครับ เดี๋ยวผมปิ้งใหม่ใหม่ๆร้อนๆเลยครับ แยกน้ำจิ๋ม หรือราดไปเลยครับป้า"
"แยกดีกว่า ลูกป้าบอกน้ำจิ้มก็อร่อย ถ้าเหลือเอาไว้จิ้มอย่างอื่นได้"
"ครับป้า รอสักครู่นะครับ"
"ทั้งหมด 100 บาทแถม 1ไม้ครับ ขอบคุณครับป้าเสาร์หน้ามาอีกนะครับ"
"จ้า เดี่ยวซื้อผักยายก่อน "
"เลือกเลยครับ เดี่ยวผมแถมให้อีก ป้า"
"ขายของเก่งจริงๆเลย นะต้น" ป้าคนเดิมชม
"ขอบคุณครับป้า ผมแถมให้จริงๆ"
คุณป้าซื้อก็ยังยืนคุยกับยาย และแม่ค้าร้านอื่นไปเรื่อย เป็นลูกค้าประจำทักทายเกือบจะทุกร้าน ซื้อทุกร้านจริงๆ
คุณป้าเดินพ้นล๊อคไปก็มีกลุ่มคนงานก่อสร้าง 5-6คนเดินตรงมาที่ร้านลูกชิ้น ต้นกล้าเลยรีบไปขายเพราะชินพัตน์ยังไม่กลับมา
"รับอะไรดีครับ ลูกชิ้นหมูล้วนๆครับ ไม้ละ 10บาทครับ ปิ้งใหม่ๆร้อนๆเลยครับ"
"น้อง ทำไม 2นัดไม่มาขายอ่ะ พวกพี่เดือดร้อนรู้มั้ย ไอ้น้อง" ลูกค้ากลุ่มใหม่ เข้ามาถามชวนหาเรื่อง
"เออ พี่ผมมาขายแค่ วันเสาร์ครับ "
"พวกพี่โดนลูกพี่ด่าเลยรู้ป่ะ มาหาซื้อไปให้ไม่ได้นะ วันนี้ต้องแถมเยอะๆเลยนะไอ้น้อง"
"แล้วพวกพี่จะซื้อกี่ไม่ครับ"
ในขณะเดี่ยวกัน ชินพัตน์เดินกลับมาจากห้องน้ำ ว่าจะแวะซื้อขนมครกไปฝากต้นกับยาย แต่เมื่อชะเง้อมองมาที่ร้าน เห็นมีลูกค้ามุ่งเยอะเลยเปลี่ยนใจรีบเดินกลับมาที่ร้านทันที
"รับกี่ไม่ได้ครับ"
"น้องใช่มั้ยเจ้าของร้าน ซื้อหนนี้ต้องแถมเยอะๆนะ พวกพี่เดินมาหา ซื้อ หลายหนแล้วไม่ได้กิน แถมโดนลูกพี่ด่าอีก"
"ครับ ครับ พี่จะรับกี่ไม้ครับ เดี่ยวผมแถมให้แน่นอนครับ" ยิ้มรับ
"10 ไม้ แล้วมีที่แบบเป็นโลมาหรือเปล่าล่ะวันนี้"
"มีครับมี"
"งั้นเอา2 โลเลย แถมด้วยนะ"
"ได้ครับๆ"
ชินพัตน์หันไปจัดลูกชิ้น ในตู้แช่ที่อัดแน่ไปด้วยลูกชิ้นและน้ำแข็งเพื่อรักษาความสดของลูกชิ้น
ก้มหาลูกชิ้นถุงละโลออกมาตามออเดอร์ ส่วนต้นกล้าก็ปิ้งเป็นมือระวิ้ง เพราะกลัวจะไม่ทันใจลูกค้ากลุ่มนี้
"ได้แล้วครับ ลูกชิ้น 2 กิโล แบบปิ้งใหม่ร้อนๆ 10 แล้วนี้ครับผมแถมให้ อีก 5ไม้ครับ ทั้งหมด 300 บาทครับ"
"โอเคเลยน้อง ไว้จะมาซื้อใหม่ แต่น้องมาแค่วันเสาร์ใช่มั้ยพี่จะได้มาซื้อถูกวัน"
"ครับ แถมผักให้อีกครับ หยิบเพิ่มได้เลย"
กลุ่มคนงานหยิบผักจากตะกร้าผักแตงกวาที่หันเป็นชิ้นพอคำ กระหล่ำปลีที่หันไว้เต็มตะกร้า ไปตามจำนวนที่พอใจแล้วก็เดินออกจากร้านไป
"พี่ชินทำไมพี่แถมไปเยอะแบบนั้นล่ะ เดี๋ยวก็ขาดทุนหรอก"
"ไม่เป็นไรลูกค้ากำลังร้อนมา เราก็ความตามน้ำไปก่อนนะต้น พี่เชื่อว่าพวกเขาต้องมาซื้ออีกแน่ "
"แล้วครั้งต่อไปพวกนั้นขอแถมเยอะๆอีกหละพี่"
"ไม่เป็นไร น่าครั้งต่อไปให้พวกเขามาก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที่เนอะ"
กลุ่มคนงานจับจ่ายข้าวของในตลาดกันอย่างเพลิดเพลิน เพราะเงินเดือนออก ซื้อได้ครบก็จับกลุ่มเดินกลับ
ไปยังแคมป์ก่อสร้าง ขนาดใหญ่ ที่มีกำแพงสังกะสีกันล้อมรอบบริเวณ ส่วนที่เป็นห้องพักของกลุ่มคนงาน
"เฮ้ย!!! กูลืมเลยว่ะ"
"ลืมซื้ออะไรอีกหละ กูไม่เดินกลับไปด้วยแล้วนะเว้ย ดูซื้อหนังมากูจะรีบกลับไปดูหนัง"
"ไม่ได้ลืมซื้อของ แต่กูลืมไปว่าลูกพี่เข้ากรุงเทพ ยังไม่กลับเลยนะสิ"
"เออใช่ แล้วมึงก็ซื้อ ลูกชิ้นมาซะเยอะเลย กะจะเอาหน้าเต็มๆ ประจบลูกพี่เป็นไง นายไม่อยู่ ฮ่าๆๆ"
"แล้วกูจะเอาไปไว้ที่ใหนว่ะ ถ้านายไม่กลับ เซ้งเลยกู 300 บาท บินหาย"
"มึงก็เอามากิน ทำกับแกล้มสิว่ะ"
"มึงบ้าหรือเปล่า ซื้อมาให้นาย แล้วจะเอาของนายมากิน มึงบ้าเปล่าว่ะ"
"แล้วมึงจะทำไง "
"กูคงต้องรีบเอาไปฝากแช่ที่ตู้ในออฟฟิศลูกพี่ก่อน เพื่อลูกพี่แกกลับมา จะได้เห็นว่ากูตั้งใจซื้อให้ "
"เออ มึงก็หวัง ประจบลูกพี่อยู่ดีหละหว่า งั้นมึงก็เอา 5ไม้ที่แถม มากินดิ กูว่ามันก็อร่อยดีเหมือนกันว่ะ"
"เออๆ เอาไป อย่าพึ่งกินหมด เดี่ยวกูวิ่งไปออฟฟิศก่อน"
เกือบ 2 ทุ่ม นนทนัฐขับรถเข้ามาภายในเขตก่อสร้าง เข้าไปจอดที่หน้าออฟฟิศ เพราะยังเห็นไฟยังเปิดอยู่ ยังมีช่างนั่งเช็คงานอยู่ อีก2คน เลยเดินเข้าไปคุยงานต่อ หลังจากไปประชุมมาทั้งวัน
"กลับมาพอดี คนงานเอาของมาฝากให้คุณนะ อยู่ในตู้เย็นครับ"
"ของฝาก? "นนทนัฐเดินตรงไปที่ตู้เย็นเพราะยากจะดื่มน้ำเย็นๆอยู่เหมือนกัน
"ลูกชิ้น นี้มัน!!!"นนทนัฐรีบหันมาถามเสียงดัง
"ใครเป็นคนเอามาให้เหรอครับ"
"คนงานในแคมป์คุณนั้นแหละ สงสัยซื้อมาจากตลาดนัดให้มั้งครับ ทำไม่คุณไม่ชอบเหรอครับ"
"เปล่าครับ "นนทนัฐรีบไปที่วิ่งไปที่ตลาดทันที่ลืมความเหนื่อยล้าจากการประชุม
คนงานเห็นลูกพี่รีบวิ่งไปยังตลาดเลยรีบวิ่งไปดักไว้หวังประจบถามว่าได้กินลูกชิ้นที่ตนเองฃื้อให้หรือยัง
"ลูกพี่ครับ จะรีบไปใหนครับ ลูกพี่ได้กินลูกชิ้นที่ผมซื้อฝากไว้ในออฟฟิศหรือยัง"
"ยัง!!!"ตอบเสียงติดหงุดหงิด
"อาว ทำไม่หรือครับ อ้อ หรือเพราะมันไม่ร้อน เดี่ยวผมไป อุ่นให้ใหม่ก็ได้นะครับลูกพี่"
"เออ จะทำอะไรก็ไปทำเหอะ" นนทนัฐ รีบเดินออกจากตรงนั้นทันที่ไม่สนใจลูกน้องแล้วตรงดิ่งไปยังตลาดนัด
เวลา 2 ทุ่มกว่า ภานในตลาด คนเริ่มบางตา แม่ค้าเริ่มเก็บข้าวของ เตรียมตัวกลับ พ่อค้าบางคนก็ตั้งวงกินเหล้า
เพราะว่าวันนี้ขายดี นั้งจับกลุ่มกินกันกับพ่อค้าร้านข้างๆ คุยกันเสียงดัง นนทนัฐมองไปยัง ซอยย่อยๆแบ่งเป็น ทางเดิน
และล๊อคขายของ เดินตรงไปยังร้านที่ตนเองต้องการจะไปซื้ออย่างรวดเร็ว
"คุณ ๆ ลูกชิ้นหมดหรือยัง" เสียงนนทนัฐพูดออกมาป่นเสียงหอบเพราะกึงวิ่งกึ่งเดิน
"พี่ชิน พี่ชิน"ต้นกล้าที่กำลังเก็บตะกร้าผักอยู่กับยายตะโกนเรียกชินพัตน์
"ว่าไง ต้น "ชินพัตน์หันตามเสียงเรียก
"ลูกค้ามาถามหาลูกชิ้นอีกแล้วอ่ะ พี่ "มองไปยังบุคคลตรงหน้าที่ยังมีอาการหายใจหอบเหนื่อยอยู่เลย
"มาซื้อลูกซิ้นเหรอครับ ต้องขอโทษนะครับ หมดไปเมื่อแล้วกี่ครับ ไว้เสาร์หน้ามาใหม่นะครับ"ชินนพัตน์ยิ้มแบ่งรับแบ่งสู้
"ลูกชิ้นหมดจริงๆหรือคุณ"นนทนัฐถามย้ำอย่างแปลกใจขายดีขนาดนั้นเลยเหรอ
"ครับ ต้องขอโทษด้วยครับ"ยิ้ม และก้มหัวขอโทษเล็กน้อย
"คุณไม่ได้สั่งออเดอร์ไว้ใช่มั้ยครับ เพราะผมเช็คดูแล้ว ลูกชิ้นที่ผมเตรียมมา สำหรับออเดอร์ก็มีลูกค้ามารับไปครบทุกราย
แล้ว ส่วนที่ผมเอามาเผื่อก็มีลูกค้ามาขอซื้อไป จนหมดแล้ว เมื่อ 10 นาที่ที่ผ่านมานี้เองครับ ต้องขอโทษจริงๆครับ"
"แล้วคุณจะมาอีกวันเสาร์ใช่มั้ย"
"ครับ"ตอบรับด้วยเสียงการค้า
"นี้เงิน"นนทนัฐล้วงเงินในกระเป๋าออกมาเป็นแบงค์ 1000 ส่งให้ชินพัตน์
"เงินค่าอะไรครับ"ชินพัตน์งงกับเงินที่วางไว้ตรงหน้า
"ผมสั่งหมดนี้ วันเสาร์หน้าผมจะมารับ โอเคนะ" แลัวนนทนัฐก็เดินหันหลังออกไปอย่างรวดเร็ว
"เดี่ยวคุณ!! คุณ!!! คุณคนซื้อลูกชิ้น!!!" ชินพัตน์พยายามเดินตามผสมวิ่งก็ไม่ทันคนตรงหน้าเรียกเท่าไรก็ไม่หัน
ชินพัตน์แค่ต้องการเอาเงินคืนเพราะไม่ต้องการรับเงินมาก่อน คิดแล้วทั้งงงกับคนที่อยู่ตรงหน้าจริง วิ่งตามมาเกือบถึง
เขตก่อสร้าง นนทนัฐก็ยอมหยุดและหันมาตามเสียงเรียก "คุณคนซื้อลูกชิ้น"
"แฮก แฮก... คุณ...ผม...แฮก...ผมไม่รับเงินก่อน..ละ..แล้ว คุณก็ยังไม่บอกจำนวนว่าต้องการเท่าไรด้วยครับ"
ชินพัตน์พูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบเพราะวิ่งตามหมายจะเอาเงินคืน
"ผมบอกว่า หมด 1000 บาท นั้นไงครับ เอาเงินไว้กับคุณนั้นและ แล้วก็ไม่ต้องเข้ามาเขตก่อสร้างมันอัตราย"
แล้วนนทนัฐก็รีบเดินหายเข้าไปภายในเขตแคมป์ก่อสร้างโดยไม่ฟังเสียงเรียก
"นี้คุณ!!! คุณ!!! ...........ก็น่าจะบอกชื่อสิ ว่าใครสั่ง อะไรของเขานะ" ชินพัตน์งงกับคนที่เดินหายไป
ชินพัตน์เดินกลับมายังร้านของตนเองและเก็บข้าวของ และของยายต้นกล้าขึ้นรถด้วย ระหว่างขับกลับต้นกล้าถามว่าหายไปใหนชินพัตน์ก็เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟัง เสาร์หน้าต้องเตรียมของมาเพิ่มสำหรับออเดอร์ลูกค้าประเภทนี้ด้วย เขายังคงงงไม่หาย
ส่งยายกับต้นกล้ากลับถึงบ้านก็ขอตัวกลับบ้านเลย เพราะวันนี้ขายของหมดเร็วและเจอลูกค้าหลากหลายประเภทจริงๆวันนี้
ชินพัตน์อยากกลับบ้านไปเล่าเรื่องต่างให้คนที่บ้านฟัง
ลูกชิ้นปิ้งร้อนๆ หมูล้วนๆมาแล้วจ้า
ขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ