หึงหวง หลังจากที่ผมรับฟ้าเข้ามาอยู่ในบ้านเรียบร้อย ผมก็จัดการหาโรงเรียนดีๆให้ พาไปซื้อเสื้อผ้ารองเท้านักเรียน ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ อันที่จริงผมอยากรับน้องมาอุปการะเป็นลูกบุญธรรม แต่พี่ขุนบอกว่าให้รอน้องโตกว่านี้เสียก่อน ผมขัดไม่ได้และเห็นว่ามีเหตุผลจึงไม่ได้โต้แย้ง การที่รับสองแม่ลูกมาอยู่ไม่ได้ทำให้สิ้นเปลืองหรือเดือดร้อน ก็แค่อยากทำในสิ่งที่คิดว่าทำแล้วมีความสุข ป๋าท่านก็รับรู้และเห็นใจที่น้องไม่มีพ่อแถมยังไม่ได้เรียนเหมือนคนอื่นเขาเลยยอมให้น้องเป็นหลานอีกคน ส่วนตัวฝ้ายตอนนี้เขาเสนอเป็นแม่บ้านในครัวเพราะทำอาหารเป็นซึ่งผมก็ยินยอม เธอก็ไม่ได้ดูมีพิษมีภัย แถมยังตัวคนเดียวอีก ผมจัดแจงค่าใช้จ่ายให้เธอทุกเดือนตามสมควร ส่วนค่าใช้จ่ายของฟ้าผมเป็นคนออกทั้งหมด เพราะที่ใช้อยู่ปัจจุบันพี่ขุนเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดทั้งผมและเขา ผมโทรไปปรึกษาป๋าผมแล้วท่านก็ให้คำแนะนำว่าให้ดูแลทั้งน้องและแม่ให้ดี บางทีคนเราก็เชื่อใจคนอื่นยาก ที่เขามาอยู่ถ้ามาดีก็ดีไป แต่ถ้ามาร้ายอาจทำให้เกิดเรื่องขึ้นได้ ผมก็น้อมรับคำพูดของป๋าทั้งหมดมาและจะดูแลพวกเขาอย่างเต็มที่
"เราจะเจอกันเย็นนี้ใช่มั้ยจ๊ะพี่แก้ว" ผมยืนอยู่หน้ากระจก พอหวีผมให้ฟ้าเสร็จ เจ้าตัวเล็กก็รีบหันเก้าอี้มานั่งทำปากจู๋น่าฟัดให้จมเขี้ยว หลังจากอาบน้ำทาครีมขัดผิวเป็นอาทิตย์ ผมว่าฟ้าดูผิวพรรณดีขึ้น ดูไม่เหมือนเด็กอยู่ติดทะเลแม้แต่นิด ตอนนี้ใครๆในบ้านต่างก็เอ็นดูเพราะเจ้าฟ้าน่ะช่างคุย เจอใครก็มักจะออดอ้อนไม่มีเคอะเขิน ยอมให้พวกป้าๆเขากอดหอมกันทุกคน ตอนนี้เลยมีแต่คนเรียกหาแต่น้องฟ้าคนดี
"เรามาเจอกันที่บ้านนะ พี่แก้วกลับมาตอนเย็นๆ" ผมบอกแล้วจูงน้องออกมาจากห้อง ตอนนี้ทั้งแม่ทั้งลูกย้ายมานอนที่ห้องใหม่เรียบร้อยแล้ว เป็นห้องกว้างพอดี ตกแต่งคล้ายห้องพี่ขุนแต่เล็กกว่าเยอะ พอจะนอนได้สองคนแม่ลูก ส่วนแม่ฟ้าตอนนี้อยู่ในครัว เห็นเข้ากับพี่ๆกันได้ทุกคนแล้ว ผมก็ดีใจ
"หนูนึกว่าพี่แก้วจะไปรับหนู" จากปากจู๋ตอนนี้กลายเป็นปากยื่นแล้ว ผมพาน้องมานั่งที่โต๊ะทานข้าว วันนี้น้องไปโรงเรียนวันแรกซึ่งผมเป็นคนไปส่ง ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแต่เช้าก็ลงมาเตรียมให้น้องต่อ พี่ขุนอีกสักพักคงลงมา เมื่อคืนเขาทำงานนอนดึกผมเลยปลุกตอนที่ผมแต่งตัวเสร็จแล้ว ให้เขาพักผ่อนเยอะๆ
"พี่แก้วไปส่งได้อย่างเดียว ไม่งอแงนะครับ" ผมหยิกแก้มเบาๆเพราะหมั่นเขี้ยวในความน่ารัก น้องพยักหน้าเป็นอันเข้าใจผมก็โล่งไม่ต้องหาคำมากล่อมนาน ผมสั่งเด็กตักข้าวต้มให้ เรานั่งทานจนพี่ขุนลงมาร่วมวงด้วย จนถึงตอนนี้พี่ขุนก็ยังไม่ยอมเปิดใจให้ฟ้า เวลาไอ้ตัวเล็กอยากให้พี่เขากอด พี่แกก็เล่นตัวทำเป็นรังเกียจ ผมรู้น่าที่จริงก็รักน้องเหมือนกันแหละ
"วันนี้เข้าบริษัทกับพี่ไหม หรือไปส่งเด็กนี่ก่อน" เขาถามตักข้าวเข้าปาก ส่วนผมกับน้องเรานั่งดื่มนมกันอยู่
"ผมคงไปส่งน้องก่อน เอ่อ พี่ช่วยขับรถไปให้หน่อยได้ไหมอ่ะ" ผมลองขอร้องคนตรงหน้า เพราะอย่างไรมันก็เป็นทางผ่าน แล้วเผอิญผมก็ขับรถไม่เป็นด้วยสิ
"อืม" สั้นๆคำเดียวเป็นอันตกลง ผมหันไปยิ้มให้ฟ้า หัวยุ่งก็ส่งลักยิ้มหวานกลับมา น่ารักจริงๆ
"ลาแม่สิฟ้า" ผมบอกตอนที่ฝ้ายออกมาส่งพวกเราขึ้นรถพร้อมกระเป๋านักเรียนของลูก
"แม่ฝ้าย น้องฟ้าไปเรียนก่อนนะจ๊ะ" ฟ้าบอกยกมือขึ้นไหว้ ผมเป็นคนสอนเองครับ เจอผู้ใหญ่ต้องรู้จักไหว้
"อย่าเกเรนะตัวจุ้น" ฝ้ายบอกลงไปหอมแก้มลูกสองข้าง
"ฉันไปทำงานละ มีอะไรขาดเหลือบอกได้นะฝ้าย ไม่ต้องเกรงใจ" ผมบอกลา ฝ้ายรับคำแล้วไหว้ผมกับพี่ขุน จากนั้นเราก็ขึ้นรถโดยที่ผมนั่งหน้าฟ้านั่งหลัง ตลอดการเดินทางมาโรงเรียนเจ้าตัวเล็กคุยจ้อไม่หยุดปาก บอกว่ากลัวบ้างล่ะ ตื่นเต้นบ้างล่ะ
พูดมากจนพี่ขุนส่ายหัว ส่วนผมก็นั่งฟังไปตามระเบียบ
"ฝากด้วยนะครับคุณครู ฟ้าครับ พี่แก้วไปก่อนนะ ทำตัวดีๆ อย่าดื้ออย่าซนนะครับ ที่สำคัญ ห้ามแกล้งเพื่อนนะรู้ไหม"
"จ่ะพี่แก้ว หนูจะเป็นเด็กดี"
ส่งน้องเรียบร้อยเราก็ตีรถเข้าบริษัท วันนี้ผมมีนัดกับลูกนายกรัฐมนตรี พอดีว่านัดครั้งก่อนเขาติดธุระกระทันหันเลยไม่ได้มา นี่เลยให้เลขาโทรมานัดผมครั้งที่สอง พอเข้ามาบริษัทผมกับพี่ขุนก็แยกย้าย ผมแวะไปหาทายคุยกันสักพักก็เข้าห้องทำงาน งานก็เหมือนเดิมครับ ตรวจเอกสารโครงการและเซ็นอนุมัติโครงการที่ต้องปิดจ๊อบ ผมกับพี่ขุนดูแลคนละส่วนแต่ก็หน้าที่เดียวกัน เพียงแต่ของเขาจะเยอะและซับซ้อนกว่าผม ยิ่งช่วงนี้มีหลายที่หันมาไว้วางใจบริษัทเรามากขึ้น งานมันก็เลยเยอะจนแทบขยับไม่ได้
นั่งทำงานจนใกล้ถึงเวลานัดผมก็นั่งรถบริษัทออกไป เขานัดผมไว้ที่โรงแรมที่เขามีประชุม เห็นบอกให้ผมไปรอที่นั่นก่อน ประชุมเสร็จจะรีบตามมา เข้ามาในโรงแรมก็มีคนมาต้อนรับแล้วพาไปโต๊ะที่จองไว้ ผมนั่งจัดเอกสารรอเขาอยู่ประมาณสิบห้านาทีเขาก็มา
"ขอโทษนะครับคุณแก้วเกล้า ผมติดประชุมจริงๆ เหนื่อยมากแต่ก็หยุดไม่ได้" ผู้ชายร่างสูงหน้าตาหล่อเหลาเดินเข้ามาทักผมที่นั่งอยู่ก่อน เขาดูดีสมเป็นลูกคนใหญ่คนโต ผมไหว้พร้อมยิ้มให้เขาที่พูดจาติดขำขัน เขานั่งลงตรงข้ามผมก่อนจะขอเมนูอาหารจากพนักงาน
"ทานอะไรสั่งเลยครับ ผมยังไม่ได้ทานอะไรมาเลย รบกวนทานเป็นเพื่อนผมหน่อยนะ" คุณติณภัทรพูดแล้วยิ้มให้ผมด้วยรอยยิ้มจริงใจ ผมพยักหน้าก่อนจะสั่งอาหารมา ตอนแรกๆผมแอบเกร็งที่เขาเป็นถึงลูกนายก แต่ความจริงเขาเป็นคนที่ไม่หยิ่งแถมยังดูเฟรนด์ลี่มากด้วย
"ได้ข่าวว่าเพิ่งจบปริญญาโทมา ไม่สนใจออกมาทำงานของตัวเองหรอครับ ผมสนใจคุณอยู่นะ เห็นโปรไฟล์แล้วชอบแฮะ" เขาถามแกมชมในขณะที่เรากำลังรออาหาร
"ผมเพิ่งจะจบแล้วก็ต่อโท แถมเพิ่งจะทำงานไม่ถึงปี คุณ .. ชอบผมตรงไหนครับ" ผมถามด้วยสีหน้าสงสัยจริงๆ ไม่มีอะไรในตัวผมที่ทำให้เขาชื่นชมได้เลย
"ก็งานเมื่อตอนที่คุณเพิ่งเช้ามาทำหน้าที่ไงครับ มันสำเร็จได้ดั่งใจมากจนผมต้องลงมาดูงานแทนพ่อเอง" งานครั้งแรก อ่อ สงสัยเป็นงานโรงแรมคราวที่แล้ว มูลค่าพันๆล้าน งานยากของผมเลยนะนั่นแต่ก็ยังดีได้พี่ขุนชี้แนะ อันที่จริงเขาช่วยผมได้มากเลยแหละครับ
"ขอบคุณนะครับ อันที่จริงผมก็ไม่ได้ทำคนเดียวหรอกครับ เป็นเพราะทุกคนช่วยๆกัน" ผมบอก คุณติณภัทรมองหน้าผมพร้อมหัวเราะชอบใจ สักพักอาหารก็มา อันที่จริงผมก็ไม่ได้หิวหรอกครับ แต่จะให้ปฏิเสธเขาก็คงไม่ได้
"ชอบทานหรอครับ อาหารไทยทั้งนั้นเลย ผมนึกว่าเด็กนอกอย่างคุณจะชอบทานสปาเกตตี้อะไรแบบนั้นเสียอีก" ผมถามพลางมองอาหารที่เขาสั่ง ทั้งต้มยำ ผัดผักรวม ไหนจะน้ำพริก ดูเป็นคนง่ายๆสบายๆดี
"ไม่ได้เลยครับ ต้มยำน้ำข้นนี่ของโปรดผม ทานเยอะๆนะครับคุณแก้ว ผอมๆแบบนี้ต้องทานเยอะๆ" เขาพูดตักผัดผักให้ผม ใจดีจัง
"ขอบคุณครับ อันที่จริงคุณเรียกผมว่าแก้วเฉยๆก็ได้นะ ไม่ต้องมีคุณหรอกครับ มันไม่ชิน"
"ดีเลยแก้ว งั้นเรียกผมว่าพี่ติณนะ จะได้ดูสนิทกันหน่อย เนอะ" เขาพูดยิ้มๆ ผมรับคำแล้วทานข้าวต่อ หลังจากนั้นเราก็เปลี่ยนไปนั่งที่ล็อบบี้ด้านหน้าคุยงานกัน ครั้งนี้เป็นงานใหญ่กว่าโรงแรมคราวที่แล้ว เพราะเป็นการร่วมลงทุนของประเทศไทยและจีน ซึ่งเขามอบหมายให้คุณติณภัทรเป็นผู้ดูแลโครงการทั้งหมด ผมเลยต้องมากลายเป็แบกภาระชิ้นใหญ่นี้ไปด้วย
"ขอบคุณมากนะแก้ว คือพี่ว่าเราคุยง่ายแล้วก็เป็นกันเองมาก เอาไว้ครั้งต่อไปนัดกันพี่คงจะต้องอยากมาเจอเราอีกแน่นอน" เขาพูดเตรียมตัวกลับ ผมเก็บเอกสารลงกระเป๋าแล้วลุกขึ้นตามเขา
"ผมก็ต้องขอบคุณพี่ติณมากครับที่ให้โอกาสบริษัทผมและให้โอกาสผมได้ดูแล" ผมไหว้เขาตามมารยาท พี่เขารับไหว้แล้วยื่นมือมาจับอีกที ผมก็เลยต้องจับมือเขาไปด้วย
"เรากลับไงล่ะ ให้พี่ไปส่งไหม" เขาถามตอนจะลากลับ
"เอ่อ ครับ เดี๋ยวมีคนมารับครับ พี่ติณกลับเลยก็ได้ครับ รถผมใกล้จะมาแล้ว"
"เอางั้นนะ พี่ไปละ กลับดีๆล่ะเรา" เขาลาผมแล้วเดินออกไปด้านนอกแล้ว ผมเดินออกมารถบริษัทก็มาพอดี กำลังจะก้าวขึ้นรถแต่รู้สึกได้ของแรงกระชากที่แขนอย่างรุนแรง
"พี่ขุน! โอ๊ย ปล่อยนะ แก้วเจ็บ!" ผมตกมาเมื่อหันมาเจอว่าเป็นเขา หน้าตาเหมือนจะฆ่าคนได้มองมาที่ผมอย่างเลือดเย็น ตอนนี้เรายืนคากันอยู่หน้าโรงแรม ผมกับพี่ขุนเรายืนคารถที่เปิดประตูค้างไว้อยู่
"พี่กลับไปเลย เดี๋ยวผมพาคุณแก้วกลับเอง" พี่ขุนพูดให้พี่คนขับฟัง ส่วนผมตอนนี้ยืนอึ้งไปแล้ว ก่อนจะหันไปหาคนตรงหน้า
"เห้ย! ไม่เอาดิ พี่ๆ อย่าเพิ่ง อ้าว ไปแล้ว อะไรเนี่ย พี่เป็นอะไรของพี่เนี่ย! เจ็บ!" ผมเสียงดังใส่ ไม่พอใจเป็นอย่างมาก ไปอารมณ์เสียมาจากไหนแล้วทำไมถึงต้องมาลงที่ผม
"มึงอย่ามาโวยวาย ไปขึ้นรถ กลับกะกู" เขาลากผมมาที่รถจับผมยัดเข้าเบาะหน้าแล้วขึ้นรถขับออกมาอย่างไว ผมนั่งหันหน้าออกมาไม่มองเขา ทำไมนิสัยใจร้อนถึงกลับมาได้อีก แล้วนี่ทำไมถึงมาโผล่ที่นี่ได้ ผมนี่งงไปหมดแล้ว
"ชอบนักสินะ กินข้าวกับผู้ชายหล่อๆ" ท่ามกลางเสียงหอบหายใจหนักของเขา พี่เขาก็พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน
"ผมทำงาน!" พูดไปแต่ตาก็มองออกไปด้านนอก ไม่ได้สนใจจะหันกลับมา
"ทำงาน หึ ยิ้มให้กัน หัวเราะให้กันขนาดนั้น มันไม่ชวนมึงขึ้นโรงแรมด้วยหรือไง" เขาแทบจะตวาดผม นี่เรื่องทั้งหมดมาจากการเข้าใจผิดของเขาหรือเนี่ย
"พี่ตามดูผมตลอดเลยหรอ" ผมหันกลับมาถามเขาเสียงดัง เขาดูจะอึ้งๆไปนิด แต่ก็กลับมาทำหน้าโหดเหมือนเดิม
"พอดีกูมีนัดคุยลูกค้าแถวนี้ ไม่ได้ตามดูมึงหรอกน่า" เขาพูดแก้ตัวแล้วขับรถต่อ
"น่าเชื่อดีนะครับ ผู้ร้ายปากแข็ง" ผมแน่ใจว่าเขาไม่ได้มีนัดกับลูกค้าที่นี่ แต่เขาน่าจะตามผมมามากกว่า ไม่อย่างนั้นเลขาหน้าห้องผมไม่เล่าให้ฟังหรอกว่าพี่ขุนถามว่าผมมีนัดที่ไหน
.
.
ขุนเมื่อเช้าผมโทรไปถามเลขาหน้าห้องแก้วว่ามันกับลูกนายกจะไปคุยงานกันที่ไหน ตอนแรกก็ตกใจที่รู้ว่านัดกันที่โรงแรม ผมเลยตัดสินใจตามไป ที่จริงก็คือผมห่วงมันนั่นแหละ คนซื่อๆอย่างมันจะไปทันอะไรคน พอไปถึงผมก็นั่งแอบอยู่โต๊ะด้านในสุด เห็นว่ามันมานั่งที่โต๊ะแล้วผมก็แอบให้มิดชิดกว่าเดิม ตลอดการทานอาหารผมก็สังเกตตลอดว่าคุณติณภัทรเขาชอบไอ้แก้วมัน ที่ให้มันมาดูแลงานก็เพราะอยากให้เป็นมันนั่นแหละ ผมดูปราดเดียวก็รู้ แต่มันมาจี๊ดตรงที่คนของเราก็เล่นหูเล่นตากับเขาด้วยนี่สิ ยิ่งตอนจับมือกันผมนี่แทบพุ่งเข้าไปแยกมันออกจากกัน รอยยิ้มของแก้วมันมีเยอะเสียยิ่งกว่าตอนอยู่กับผมอีก อะไรจะถูกคอกันขนาดนั้น
"ผมจะกลับออฟฟิศ พี่จะไปไหน" มันถามทำหน้าบึ้ง ผมเพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามันมีมุมนี้ด้วย
"บ่ายสองแล้ว ไปกินข้าวเป็นเพื่อนหน่อย" ผมพูด แก้วหันมามองผมด้วยสายตาสาปส่ง
"พี่นี่มัน ! โคตรเอาแต่ใจ !" ผมหัวเราะเล็กๆ นานๆจะได้เห็นมันเป็นแบบนี้บ้าง ก็น่ารักไปอีกแบบ ผมขับเข้าร้านอาหารอิตาเลียนเพราะมันมีพวกขนมไอศกรีม เผื่อว่าแก้วมันจะอยากทาน ขับมาจอดเราก็ลงมาพร้อมกัน ผมเดินนำมันเข้ามาในร้านแล้วสั่งอาหารที่อยากทาน ก็เพราะมัวแต่ตามดูมันนั่นแหละ ถึงได้ไม่มีข้าวตกถึงท้อง
"ทานไอติมไป จะได้หน้าหายบึ้ง" ผมบอกล้อมัน ตั้งแต่เข้ามาในร้านมันก็กอดอกแน่นไม่ยอมดูเมนู
"ไม่กิน" สั้นๆได้ใจความ ในขณะที่ผมอารมณ์เย็นลง มันกลับมาอารมณ์โมโหไม่เลิก
"เจ็บหรอ ไหนมาดูสิ" ผมบอกดึงแขนมันมา แต่โดนมันสะบัดมือออก
"ไม่ต้อง รีบทานเถอะครับ ผมจะได้กลับไปเคลียร์งาน" สงสัยจะโกรธจริงแฮะ ผมรอจนอาหารมาก็นั่งทานไปคนเดียว ส่วนมันก็นั่งนิ่งไม่สนใจใคร ทั้งๆที่ผมควรจะโกรธกว่านี้ แต่พอเห็นมันเป็นแบบนี้ผมก็ต้องอ่อนลงบ้าง ผมนั่งทานจนหมดเช็คบิลกลับ ดูแก้วมันจะโล่งขึ้นเมื่อผมขับเข้ามาที่หน้าบริษัท
"เย็นนี้กลับด้วยกันนะ" ผมตะโกนบอกแต่คงไม่ทัน มันปิดประตูใส่ผมดังปัง เงิบสิครับ
.
.
"ว่าไงมึง เย็นนี้กูคงไม่ว่างนะ ถ้าจะชวน" ผมรีบดักทางไอ้เลย์ ไม่อยากไปไหนทั้งนั้น
(( อะไรวะ หมู่นี้มึงไม่สังสรรค์กับเพื่อนฝูงเลยนะ ))
"มึงก็เพลาๆบ้างเหอะ ไว้กูว่างกูไม่พลาดแน่"
(( เออ กูได้ข่าวว่ามึงจะยึดบริษัทพ่อรตีหรอวะ ))
"อืม ข่าวไวนี่ กูไม่ยอมให้เขาผลัดผ่อนอีกแล้ว ลูกสาวได้เงินจากกูไปก็หลาย กูไม่เอาเงินคืนก็บุญเท่าไหร่แล้ว"
(( เออๆ ตามใจมึง งั้นแค่นี้นะ ไว้เจอกัน ))
"อืม"
วางสายแล้วเคลียร์งานต่อ ผมไม่ได้ตัดสินใจแค่คนเดียวหรอกครับ ป๋าก็ช่วยด้วย เรื่องนี้มันเกิดตั้งแต่ผมยังคบกับรตี พ่อรตีเลยเข้ามาขอความช่วยเหลือจากป๋าผม ท่านก็ช่วยไปไม่ได้ติดใจอะไร แต่พอครบกำหนดเขาก็ไม่ยอมจ่าย ตอนนี้ก็สองปีแล้ว ถึงเวลาที่ป๋ากับผมก็คงต้องยึดบริษัทที่เอามาค้ำประกันไว้สักที
"ไงครับ" นึกถึงก็โทรมาเลยครับป๋าผม
(( ว่าไงไอ้เสือ ได้ข้าวว่าหึงหวงเมียจนไปฉุดกระชากลากถูกันที่โรงแรมดัง )) ข่าวไปฉิบ
"ไม่ขนาดนั้นหรอกป๋า เออ ตกลงเรื่องคุณชัยว่าไงป๋า"
(( ก็ไม่ว่าไง ตามที่ตกลง ตอนนี้บริษัทในเครือเป็นของเราทั้งหมด ))
"ก็ดีที่ยอมง่ายๆ ป๋ามีอะไรอีกไหมครับ"
(( แค่นี้แหละ แล้วอย่าไปใจร้ายใส่น้องมาก จำไว้ว่าตอนที่แกเจ็บมันเป็นไง ))
"ย้ำจริง ครับผม ขอบคุณป๋า"
ป๋าวางไปแล้ว ผมนั่งทำงานจนห้าโมงก็โทรไปถามแก้วมันอีกรอบว่าตกลงกลับด้วยกันไหม มันก็ตอบตกลงผมเลยใจชื้นมาหน่อย พอห้าโมงครึ่งผมก็ขับรถกลับบ้านพร้อมมัน
"พี่แก้ววววว .. สวัสดีครับ พี่ขุนสวัสดีครับ" เดินเข้ามาในบ้านไอ้เปี๊ยกตัวน้อยก็วิ่งออกมาต้อนรับพี่สุดที่รักของมัน
"เป็นไงฟ้า เรียนสนุกไหม" แก้วอุ้มเจ้าเด็กนั่นขึ้นพาเดินไปนั่งที่โซฟา
"สนุกมากเลย ฟ้าไม่ร้องด้วยนะจ๊ะพี่แก้ว" มันอ้อนพี่ที่รักมันจนยิ้มแก้มปริ ที่จริงผมก็ไม่ค่อยเห็นด้วยนะที่พาสองแม่ลูกมาอยู่บ้าน แต่ยังไงดีครับ เห็นมันมีความสุข ผมก็มีความสุขไปด้วย
"พี่ขึ้นห้องก่อนนะ เย็นนี้คงไม่ทานข้าว อืม ให้คนเอานมร้อนกับขนมขึ้นมาให้หน่อยนะ " ผมบอกมันแล้วเดินขึ้นห้องมา เปลี่ยนชุดเรียบร้อยก็เดินออกมา สักพักก็มีคนมาเคาะประตู
"อาหารว่างค่ะ" เป็นฝ้ายนั่นเองที่เปิดประตูเข้ามา
"ขอบใจ" ผมบอกเดินมาที่โต๊ะทำงาน
"เอ่อ คุณไม่ทานข้าวจริงๆหรอคะ" เธอยังยืนอยู่ที่เดิมไม่ออกไปไหน
"มีอย่างอื่นจะพูดหรือเปล่า" ผมพูดออกไปตรงๆ ถ้ามีจะได้เคลียร์ ไม่มีก็ออกไป
"เอ่อ ไม่ค่ะๆ" เธอบอกแล้วเดินออกไป ผมไม่สนใจเดินไปนั่งทำงานต่อ นั่งไปเรื่อยๆไม่ได้ดูเวลา พอแก้วขึ้นมาถึงได้เงยไปมองนาฬิกาก็ปาไปสองทุ่มแล้ว
"แก้ว" ผมลุกบิดขี้เกียจแล้วเดินไปหาคนที่กำลังเตรียมตัวอาบน้ำ
"โธ่ ยังโกรธอยู่อีกหรอ" ผมถามเพราะเรียกแล้วมันไม่ยอมตอบ แถมยังไม่สนใจอีก
"ไม่เอาน่า .. กูแค่เป็นห่วงมึงเอง" ผมเดินตามมาในห้องน้ำ กอดเอวมันไว้แล้วซบที่บ่ามันพูดจาหวานๆใส่บ้าง เผื่อจะหายงอน
"ผมไม่สนุกนะครับ มันคืองานและผมก็ดูแลตัวเองได้" แก้วบอกพยายามแกะมือผมออกจากเอว
"ขอโทษ" ผมบอกเสียงเบาก่อนจะก้มไปสูดดมความหอมจากซอกคอหวาน แก้วชะงักไปนิด อาจเป็นเพราะผมนานๆทีถึงจะพูดคำนี้ออกมา
"หวังว่าครั้งหน้าคงไม่มีแบบนี้อีกนะครับ" แก้วพูดแล้วมองตาผมในกระจก ผมตอบอือแล้วหอมแก้มมันไปทีก่อนจะเดินออกมาทำงานเหมือนเดิม
"อาบน้ำนอนเถอะครับ ผมจะนอนแล้วนะ " ตอนห้าทุ่มแก้วเดินมาหาผมแล้วบีบคอผมไปด้วย เฮ้อ หายเมื่อยเป็นปลิดทิ้ง
"อาบให้หน่อยดิ" ผมพูดหยอกจับมือมันมาหอม
"อย่าเล่น .. ไปๆ ผมนอนแล้ว" มันดึงมือออกแล้วเดินกลับเข้าห้องไป อะไรวะ นึกว่าจะยอมกันบ้าง หึ สุดท้ายผมก็ต้องอาบน้ำ จัดการลูกชายตัวเองก่อนจะขึ้นไปนอนกอดมัน ไม่รู้เมื่อไหร่มันจะยอมผมบ้าง ผมรู้ว่าเมื่อก่อนผมเลวขนาดไหน แต่ตอนนี้ผมเลิกหมดแล้ว ตอนนี้ก็คงได้แต่รอวันที่มันจะมั่นใจผมร้อยเปอร์เซ็นต์
- ♛ ขุนแผน ปะทะ แก้วหน้าม้าเดอะซีรีย์ ♞ -
มาช้าอีกแล้ว
เค้าขอโทษ TT
ขอบคุณค่ะ
โพลล์
หัวข้อ: ♛ ขุนแผน ปะทะ แก้วหน้าม้าเดอะซีรีย์ ♞ || จบบริบูรณ์ .. P. 25 ( 4/3/58 ) **รบกวนย้ายค่ะ** (อ่าน 211624 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก