เสียตัว "อ๊ะ .. อ๊ะ .. ขุนคะ .. แรงกว่านี้อีก .. อ๊าาาา".
"แตกไวนะวันนี้ .. "
"ก็ขุนอ่ะ .. ซอยเอาๆ .. ถุงยางแทบขาดแหนะ"
"หึ พอดีมีเรื่องโมโหนิดหน่อย .. เรามาต่อกันเถอะนะ"
เสียงครางกระเส่ายังดังก้องไปทั่วห้อง ขุนเป็นผู้ชายรักสนุก เขามีกิ๊กน้อย กิ๊กใหญ่อยู่หลายคน ไม่ได้รักชอบอะไรหรอก ก็เอาไว้ปลดปล่อยความต้องการตามประสาผู้ชาย .. ผ่านมาเป็นอาทิตย์ตั้งแต่เจอแก้วหน้าม้า เขาก็ยังหงุดหงิดไม่หาย นี่ถ้าป๋ากลับมา เขาคงโดนเล่นงานชัวร์ ..
......
ฝั่งแก้วเอง ตั้งแต่วันนั้นแก้วก็จดจำใบหน้าของคนที่ทำให้เขาเปียกได้ดี .. ป๋าเคยเอารูปพี่คนนี้ให้เขาดูและบอกว่าคนนี้แหละที่จะมาดูแลแก้ว .. คิดเช่นนั้นจริงๆน่ะหรือคุณป๋า .. แก้วไม่เห็นว่าเขาจะดูแลแก้วได้ตรงไหน ผ่านมาหนึ่งอาทิตย์ที่เข้าไปฝึกงาน แก้วสามารถเรียนรู้งานได้เร็ว ไม่เหมือนหน้าตาที่ดูจะต้องเป็นคนทำอะไรเชื่องช้า .. แต่คุณป๋าเคยังไม่กลับมาจากการไปเที่ยวพักผ่อนนี่สิ เลยทำให้แก้วยังไม่ได้เริ่มงานเสียที ..
"แก้วไม่ไปไม่ได้หรอครับ" เขาปฏิเสธงานเลี้ยงในคืนนี้ ป๋าบังคับให้เขาไปงานเลี้ยงบริษัทที่เพิ่งเข้าไปทำได้ไม่นาน บริษัทที่ป๋าเคกับป๋าเขาร่วมลงทุนด้วยกัน
"ไปกับป๋า เราจะกลัวอะไร" ป๋าส่งมือมาขยี้หัวแก้ว แล้วส่งชุดสูทสำหรับงานเลี้ยงคืนนี้ให้ ไม่อยากไปเลยให้ตายสิ แต่เขาก็ไม่สามารถขัดป๋าได้เหมือนกัน
"ไม่อยากไปหรอคะคุณหนู .. นมว่าคุณหนูควรพบปะสังคมของคุณป๋าไว้บ้างก็ดีนะคะ .. เพราะอีกหน่อยคุณหนูก็ต้องเข้าไปทำงานนี้เต็มตัว" เฮ้อ แก้วอยากจะอธิบายให้นมเข้าใจว่าแก้วอยากหางานทำด้วยตนเอง แต่นมคงจะเข้าข้างป๋าอยู่ดี เลยได้แต่ยืนให้นมจัดชุดสูทของตนอย่างประณีต
"เสร็จเรียบร้อยค่ะ .. คุณหนูของนมหล่อที่สุดเลย .. ฟอด" เป็นเพราะเลี้ยงดูกันมาตั้งแต่ยังแบเบาะ จึงทำให้นมรักและเอ็นดูแก้วเป็นอย่างมาก
"ขอบคุณครับนม" ไหว้และหอมแก้มสองข้างของนมกลับคืน ก่อนจะลงไปด้านล่าง รอสักครู่คนขับรถก็มาจอดเทียบรอที่หน้าบ้าน เขาขึ้นไปนั่งตามด้วยป๋าที่ใส่สูทเต็มยศ วันนี้ป๋าดูหล่อมาก ต่างจากเขาที่ใครๆต่างพากันเรียกว่าแก้วหน้าม้า
.....
บริเวณงานเลี้ยงบริษัทที่จัดขึ้นในคฤหาสน์หลังใหญ่ครอบครัว สัจจาอัครมนตรี มีผู้คนมากมายทยอยเดินกันเข้ามาในงาน งานนี้รองรับตั้งแต่คุณหญิงคุณนาย หุ่นส่วนบริษัท เจ้าของบริษัทต่างๆ พนักงานบริษัท แม้กระทั่งแม่บ้าน หรือ ยาม ก็มีสิทธิที่จะเข้าร่วมงานเฉลิมฉลองครบรอบ 10 ปี ที่จัดขึ้นนี้ ..
"อ้าววว .. มาๆๆ .. ว่าไงลูกแก้ว หล่อเหมือนพ่อไม่ผิด .. เออ .. พี่ขุนเราไปไหนซะล่ะเนี่ย ไม่ได้เรื่องจริงๆลูกคนนี้ .. แต่ไม่เป็นไร ไปนั่งที่โต๊ะก่อน เดี๋ยวป๋าตามไป .. " เข้ามาในงาน ป๋าเคก็รีบมาต้อนรับป๋ากับเขา ป๋าเคดูจริงใจดี แต่ไม่ใช่ลูกชายเขา แก้วอยากจะบอกเหลือเกินว่าไม่อยากเจอหน้าพี่ขุนอะไรนั่น
"ลูกชายหรอครับท่าน .. หน้าตาหล่อเหลาทีเดียว .. ยินดีด้วยนะครับ ผมขอตัวก่อน" แขกเหลื่อแวะเวียนเข้ามาทักทายและอวยพรบริษัท แต่ก็มิวาย ชมมาถึงแก้ว .. แก้วรู้นะว่าบางคนไม่ได้จริงใจหรอก เช่นคนนี้
"ต๊าย! ลูกชายนี่หล่อยังกับม้าหนุ่มนะคะ .. หึหึ" ไอ้ที่ว่าม้าน่ะ หน้าตาหรือเปล่าครับ
"นี่ลูกชายคุณหรอคะ ไม่บอกไม่รู้นะคะเนี่ย" เพราะหน้าตาขี้เหร่นี่ใช่ไหม ที่ทำให้เขาโดนป้าๆแขวะถึงเพียงนี้
"ผมไปเอาของกินเล่นก่อนนะ" พูดจบก็ลุกขึ้นไปอย่างเร็ว ไม่อยากอยู่ฟังคำแสลงหูแล้ว แก้วกระชับแว่นตาแล้วเดินปลีกตัวออกมาทางของกินเล่น เขายืนตักอยู่นานจนได้ครบที่อยากทาน แต่พอตอนกำลังหมุนตัวกลับ บังเอิญชนกับกลุ่มผู้หญิงที่กำลังเดินมาเข้าอย่างจัง
"โอ๊ย! ชุดฉันเปื้อนหมดแล้วเนี่ย เห็นไหม!!!" เธอยืนแหวโหวกเหวกโวยวายออกมาจนแก้วสะดุ้ง ของกินที่ยกมาทุกอย่างตอนนี้ลงไปนอนที่พื้นหมดแล้ว จากที่เคยมุงดูดนตรีคลาสสิค ตอนนี้ทุกคนหันมามองปัญหาทางฝั่งอาหารกันแทบเป็นตาเดียว
"ผะ .. ผมขอโทษ .. นี่ครับ .. ผมเช็ดให้นะ" แก้วรีบถอดชุดสูทราคาแพงออกมาเช็ดชุดราตรีสีชมพูให้หญิงสาวผู้นั้น แต่ดูเหมือนเธอยังไม่พอใจ
"อย่ามาแตะ .. ยิ่งเช็ดยิ่งเลอะเห็นไหม .. หน้าตาก็ขี้เหร่ .. ทำไมทำตัวเฉิ่มแบบนี้ก็ไม่รู้!!!" เธอตวาดแก้วเสียงดัง จนคนที่เดินเข้ามาถึงกับต้องร้องขอให้หยุด
"มีอะไรกัน" ผู้ชายหน้าตาดีในชุดทักซิโด้เอ่ยถาม เมื่อเห็นว่าคู่ควงกับแก้วหน้าม้ากำลังมีเรื่องกันอยู่
"ก็ไอ้ขี้เหร่นี่สิคะ .. มาชนรตีได้ .. เปื้อนไปหมดแล้ว" เธอรีบฟ้องลูกชายเจ้าของงาน เพราะหวังว่าขุนจะไล่ไอ้เด็กอัปลักษณ์นี่ออกไปได้
"ขอโทษรตีซะ" ขุนพูดเสียงเข้ม ไม่ฟังเลยว่าเขาขอโทษไปแล้ว
"ผมขอโทษไปแล้ว และกำลังจะช่วยเช็ดให้ .. แต่เธอปฏิเสธ". บอกออกไปตามความจริง อะไรกัน มาถึงก็เข้าข้างผู้หญิงทันทีไม่มีฟังความจริงกันเลย เพราะที่จริงเธอนั่นแหละที่เดินไม่ระวังเอง
"อย่าไปเชื่อค่ะ .. ขุนต้องจัดการนะคะ .. มันทำเสื้อรตีเปื้อน" เธอยังคงกอดแขนเขา แล้วกล่าวใส่ร้ายแก้วอย่างไม่สนใครหน้าไหน
"ขอโทษรตีซะ" เขายื่นคำขาดอีกครั้ง ยิ่งเห็นหน้ายิ่งหมั่นไส้ คนบ้าอะไรอัปลักษณ์ได้ขนาดนี้
"ไม่ ! ผมไม่ขอโทษ" แก้วยืนยัน หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ขอโทษ ทำเอายัยรตีหน้าขึ้นสี
"อยากมีเรื่องใช่ไหม!" ขุนเข้าไปกระชากแก้วอย่างแรง เจ็บ แก้วเจ็บแขนไปหมดแล้ว
"มีเรื่องอะไรกัน! แกทำอะไรน้อง .. ห๊ะ ! .. ปล่อยน้องได้แล้ว ". เรื่องทุกอย่างอยู่ในสายตาป๋าเคมาตลอด เห็นได้ชัดว่าขุนมันเข้าข้างชะนีแค่ไหน
"ป๋า อย่าขึ้นเสียงสิอายเขา" ขุนยอมปล่อยมือแล้วปรามป๋าอย่างเบาๆ เขาก็อายเป็นนะ แต่เมื่อครู่มันกำลังโกรธ
"พาน้องขึ้นไปเปลี่ยนชุด!" ป๋าเคพูดชัดถ้อยชัดคำ
"ป๋าว่าไรนะ!" ขุนหัวฟัดหัวเหวี่ยง ไม่อยากพามันไปเลย เขาไม่น่าเข้ามายุ่งเลย ลืมไปไอ้เด็กนี่มันแบ็คดี
"รีบพาแก้วไปเปลี่ยนชุด ก่อนที่ฉันจะโมโหไปมากกว่านี้!" ป๋าเคผู้ยิ่งใหญ่ประกาศกร้าว ขุนจำยอมต้องเดินออกจากตรงนี้เพื่อพาแก้วหน้าม้าขึ้นไปเปลี่ยนชุด เขาเดินผ่านผู้คนมากมายที่จ้องมาเป็นสาวตาเดียว เพราะมึงคนเดียวเลยไอ้อัปลักษณ์ !
"เอ้า ! เปลี่ยนซะ!" ขุนนำแก้วขึ้นมายังห้องนอนที่ไม่เคยพาใครขึ้นมาเลยสักคน ความจริงเขาไม่ค่อยได้กลับบ้านสักเท่าไหร่ .. เขาโยนเสื้อผ้าชุดใหม่ให้ เลือกตัวที่เล็กที่สุดในตู้แล้วก็ยังใหญ่กว่ามันอยู่ดี
"ผมขออาบน้ำ" แก้วพูดเพราะเนื้อตัวและเสื้อผ้าเต็มไปด้วยกลิ่นอาหาร แก้วจะอ้วกอยู่แล้ว
"เรื่องมากอีกนะมึง .. เร็วๆล่ะ .. อย่าให้กูรอนาน" เขาหัวเสียมากที่ต้องมานั่งรออะไรไร้สาระ แต่ถ้าเขาลงไปก่อนมีหวังป๋าเล่นงานเขาแน่ๆ ขุนตัดสินใจขึ้นไปนอนเล่นบนเตียงรอแก้วหน้าม้าอาบน้ำ
"เสร็จแล้วครับ" แก้วเดินออกมาหลังจากแต่งตัวเรียบร้อย แม้จะใหญ่ไปนิด แต่ก็พับแขนเสื้อได้อยู่
"แล้วชุดพวกนี้" แก้วมองเสื้อผ้าเละเทะในมือก่อนจะถอนหายใจ เสื้อสูทคงจะแพงน่าดู
"ใส่ตระกร้าไว้นี่แหละ .. ซักเสร็จจะให้คนเอาไปส่งให้ !" บอกเสร็จก็เปิดประตูเดินลงมาด้านล่าง แก้วรีบยัดเสื้อผ้าไว้ในตระกร้าก่อนจะวิ่งตามลงมา พวกเขากลับเข้าไปนั่งที่งานเหมือนเดิม คู่ควงของขุนต้องรีบกลับบ้านไปเพราะชุดที่เปื้อนขนาดนั้น เธอแค้นไอ้อัปลักษณ์นั่นอยู่ไม่น้อยที่ทำให้เธอต้องรีบกลับและโดนว่าที่พ่อสามีดุ คราวหน้าอย่าให้เจอนะ แม่จะด่าให้ ..
" ... ขอขอบคุณทุกคนจริงๆครับ .. จากนี้ก็เชิญตามสบายนะครับ .. เรายังมีงานเต้นรำต่อกันอีก .. คัมปายย" เชียสกันทุกคนแล้วก็นั่งลงตามเดิม ใครที่อยากเต้นรำก็ลุกออกไป ส่วนป๋าเคพอกลับมานั่งที่ก็จัดแชมเปญฉลองอีกขวดใหญ่ ป๋าของแก้วก็ร่วมฉลองกันอย่างครึกครื้น ส่วนขุนตอนนี้ก็ดื่มไปจนกรึ่มแล้ว สาเหตุมาจากความที่โมโห เพราะตอนนี้คู่ควงของเขาต้องมากลับบ้านไปเสียก่อน โธ่ กะว่าจะไปต่อกันสักหน่อย ดันมามีเรื่องเสียอีก เพราะมันเลยจริงๆ
"พอเถอะครับ .. คุณเมามากแล้วนะ" แก้วพูดเพราะตอนนี้คนพี่กำลังยกแก้วดื่มเสมือนมีน้ำเปล่าตั้งอยู่ตรงหน้า
"อย่ามายุ่งเรื่องของฉันนะ .. ไอ้ขี้เหร่!" เขาบอก เริ่มนั่งตัวไม่ตรง แต่ก็ยังกระดกเอา กระดกเอา ..
.....
"เราช่วยพาพี่เขาขึ้นไปนอนทีไป .. ช่วยป๋าหน่อยนะ" ป๋าเคพูดกับแก้วอย่างปลงๆ ลูกชายเขาเมาทีไร กระดูกสันหลังไม่มีทุกที
"เอ่อออ .." อยากจะปฏิเสธ แต่เหมือนจะขัดใจป๋าทั้งสองไม่ได้เลยให้พี่เด็กเสิร์ฟมาช่วยยกขึ้นไป เพราะลำพังตัวเขาคนเดียวคงไปไม่ไหว
"หนักฉิบ .. ขอบคุณนะพี่" เด็กเสิร์ฟออกไปจากห้องแล้ว ทิ้งไว้แค่แก้วกับคนที่นอนดิ้นอยู่บนเตียง
"เอาเหล้ามา .. เอิ๊ก .. เหล้าา". ปัดป่ายมือไปในอากาศ ตอนนี้ขุนเมาจนไม่มีสติหลงเหลืออยู่แล้ว แก้วที่ตอนแรกกำลังจะลงไปกลับบ้าน .. แต่เห็นสภาพคนตรงหน้าแล้วอดสงสารไม่ได้ เขาเตรียมผ้าสำหรับเช็ดหน้า ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อของขุนเพื่อเช็ดให้ ..
"เห้ย ! ปล่อยผม" กำลังเช็ดอยู่ดีๆ คนที่นอนปัดป่ายก็จับตัวแก้วพลิกลงล่าง ส่วนขุนกำลังคล่อมคนตัวเล็กกว่าอยู่
"ที่นายมาเพราะชอบฉันใช่ไหม .. เอิ๊ก". ขุนถามออกมาด้วยความเมา แก้วดิ้นอยู่ใต้ล่าง ชอบเชิบอะไรกัน ที่เขาต้องขึ้นมาเป็นเพราะป๋าสั่งหรอก
"ไม่ใช่นะ .. อุ๊บ .. อื้ออออ" ยังไม่ทันได้พูดครข้างบนก็ประกบปากลงมาอย่างแรง กลิ่นแอลกอฮอล์ทำแก้วแทบอ้วก เหม็นจนแทบจะกลั้นใจตาย
"อย่านะ .. อื้อออ" เสื้อผ้าที่โดนถอดอย่างไวถูกเหวี่ยงลงพื้นไปเมื่อไหร่ไม่รู้ ขุนเมามากจนทำอะไรลงไปโดยที่แทบไม่รู้ตัว เขาป่ายมือไปตามร่างกายสีขาวมุกนั่น กดจูบไปที่ริมฝีปาก ทั้งยังผละไปทั่วร่างกาย หยอกเอินกับหัวนมสีสดสองข้างจนพอใจ ก่อนจะดึงกางเกงแสล็คออก ตามลงไปพรมจูบที่ท้องน้อยก่อนจะดึงชั้นในตัวจิ๋วของแก้วออกอย่างรวดเร็ว
"ไม่นะพี่ขุน .. พี่เมามากแล้ว .. ผมไม่ใช่ผู้หญิงนะ" คำท้วงไม่ส่งผลใดๆ ในเมื่อตอนนี้ขุนกำลังส่งนิ้วไปทักทายกับช่องทางสีสดที่เขาไม่เคยชม
"รูนี้ก็คงรับได้เหมือนกัน" ขุนจัดการชั้นในตัวเองออกแล้วจ่อลูกรักที่ปากทางอย่างไว ก่อนจะสอดใส่เข้าไปด้านในจนคนข้างล่างที่รู้สึกอึดอัดคับแน่นและเจ็บเป็นอย่างมากร้องออกมา
"อย่าเข้ามา .. ฮือออ .. อ๊าา .. เจ็บจัง .. พี่ขุน .. เอามันออกไปครับ .. ก .. แก้วเจ็บ" แก้วนอนทนน้ำตาไหล ขนาดพี่ขุนเมา เขายังสู้แรงไม่ไหว แก้วได้แค่ดันคนข้างบนออก แต่ขุนก็เริ่มขยับกายแล้ว
"ตอดดีกว่าผู้หญิงอีก .. อ่าาา .. อืมม " เขาเร่งส่งแก่นกายใหญ่โตเข้ามาในช่องทางนั้น แม้มันจะฝืดและคับมากในตอนแรก แต่ตอนนี้มันกลายเป็นความสนุก ตอดรัด และขมิบ จนคนด้านบนต้องสูดปากเสียว
"อ๊ะ .. เจ็บครับ .. ฮือออ" ตกเป็นจำเลยที่พูดไม่ออกแล้ว แก้วนอนน้ำตาไหล ได้แต่ปล่อยให้คนข้างบนทำเขาจนเสร็จ แก้วคงจะได้ออกจากที่นี่ .. แก้วไม่เคยมีอะไรกับใคร ไม่ว่าจะชายหรือหญิง ดังนั้น ครั้งนี้ถือเป็นครั้งแรก และพี่ขุนก็ไม่ได้ป้องกันอะไร แล้วถ้าป๋ารู้ล่ะ เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ที่ต้องมาโดนผู้ชายด้วยกันกดขนาดนี้ ..
"อ่า .. จะออกแล้ว .. อีกนิด .. อีกนิด .. อ่าาาาาาาส์" คนด้านบนปลดปล่อยของคาวไว้ในร่างเล็กก่อนจะล้มลงไปนอนทับแก้วไว้ทั้งตัว แก้วร้องไห้จนหมดแรง แต่ด้วยความอัปอาย เขาตัดสินใจผลักร่างสูงที่หลับอยู่ลงไปนอนข้างๆ ตอนที่แก่นกายพี่เขาหลุดออกไป แก้วเหมือนจะขาดใจ น้ำคาวค่อยๆไหลทะลักเปรอะที่นอน แก้วรีบพาตัวเองเข้าห้องน้ำจัดการตัวเองทุกอย่าง รังเกียจ รังเกียจที่สุด น้ำสีขาวขุ่นที่คาในตัวทำให้เขาต้องทนล้วงมันออกมา พออาบน้ำเสร็จก็รีบแต่วตัวออกจากห้อง เขาไม่หันไปมองคนด้านหลังอีกเลย เลว เลวที่มาพรากความบริสุทธิ์ของแก้วไป ..
"แก้วลูก หนูเป็นอะไร .. ใครทำ เดี๋ยวแก้ว! .. เอกๆ มึงไปส่งคุณแก้วถึงบ้านเลยนะ คฤหาสน์ พงษ์พัฒนธานี"
"ครับ"
ในขณะที่แก้ววิ่งลงมานั้น ก็เจอกับคุณป๋าเคที่กำลังดูคนเก็บกวาดอยู่ งานเลี้ยงเพิ่งเลิกได้ไม่นาน เขาให้ณพหรือพ่อของแก้วกลับไปแล้ว เพราะคิดว่าจะให้แก้วนอนกับลูกชาย แต่สภาพที่ตนเห็นเมื่อครู่ คือภาพที่น่าตกใจ ผมเผ้ากระเซอะกระเซิง เสื้อผ้ายับยู่ยี่ และแก้วดูเหมือนคนตกใจถึงขีดสุด ขนาดเขาเรียกไว้แก้วยังไม่ยอมหยุดวิ่ง กลับวิ่งออกไปหน้าบ้าน เขาเลยให้คนขับรถรีบตามไปเพื่อพาหนูแก้วไปส่งบ้าน ..
.....
"ไอ้ลูกเวร"!" หลังจากตรวจสภาพเรียบร้อย เขาก็รีบขึ้นไปยังห้องลูกชาย พอเปิดประตูเข้ามาก็ต้องพบกับคำว่า 'เปลือย' ลูกชายสุดที่รักนอนเปลือยโชว์ก้นขาวแผ่หลาอยู่บนที่นอน เขาเดินเข้าไปดูสภาพเตียง คราบน้ำอสุจิยังเปื้อนที่นอนอยู่เลย บัดซบจริงๆ นี่อย่าบอกนะว่าขุนมันได้กับหนูแก้วแล้ว .. แผนการแม้จะสำเร็จ แต่แบบนี้หนูแก้วคงรังเกียจไอ้ลูกเวรของเขาไปอีกนาน ..
"แกต้องรับผิดชอบหนูแก้ว .. ไอ้ขุน" เดินเข้าไปตบหัวลูกที่ยังนอนไม่รู้เรื่องหนึ่งทีก่อนจะเดินออกมาโทรหาเพื่อนรักเรื่องของหมั้น .. ในที่สุดความต้องการของพ่อทั้งสองก็เป็นจริง
-ขุนแผน ปะทะ แก้วหน้าม้าเดอะซีรีย์-
TBC.
คุยกันหน่อยค่ะ เรื่องนี้จะมาแทนวันทองเดอะซีรีย์ที่ใกล้จะจบนะคะ
รับรองว่าเดอะซีรีย์นี้ถึงใจแน่ค่ะ แต่คงต้องรอกันสักหน่อย เพราะนี่เพิ่งจะตอนแรก
เขียนไว้สักพักแล้ว จะทยอยลงนะคะ ไม่หนีหายลบทิ้งแน่ค่ะ
ขอบคุณทุกคนมากเลยค่ะ