ตอนที่ 38“ พี่ปิงทางนั้น ไปทางนั้น " เสียงที่น่ารำคาญ ผมคิดว่าเสียงนี้เป็นเสียงที่น่ารำคาญที่สุดเท่าที่ผมเคยได้ยินมา หลังจากอาหารเที่ยงของผม แทนที่จะมีแค่เจ้าของบ้านพาเดินชมไร่กันสองต่อสองแต่กลับต้องมามีเด็กน่ารำคาญที่ตะโกนปาวๆ บอกว่าตัวเองเป็นคู่หมั้นของปิง ทั้งๆที่ว่า มันยังอยู่แค่ชั้นประถมสอง เตี้ยกว่าไอ้ปิงตั้งเยอะ ตลกแล้วเด็กน้อย
“ เดี๋ยวๆ รอเสือก่อน มึงจะรีบไปไหนวะ ไอ้เก้า " ปิงพยายามรั้งตัวเองเอาไว้ไม่ให้เดินตามคนที่กำลังลากมันเดินไปเรื่อย เก้าหันมาชักสายตาใส่ผมตอนที่ปิงว่าแบบนั้น มันถอนกายใจ
“ ก็ ไม่อยากให้พี่เสือตามมา "
“ มึงอย่ามาตลก นั่นแฟนกู " โดนตีหัวไปเบาๆ ปิงหยิกแก้มมัน ก่อนจะปล่อยมือที่จูงกันอยู่ " มึงไปเล่นกับเพื่อนเถอะ กูจะอยู่กับเสือ " ปิงว่าแบบนั้น ขาก็เดินกลับมายืนข้างๆผม มือที่จับเอาไว้ เก้าจ้องมาที่ผมด้วยสายตาโกรธที่กำลังหาเรื่องผม ตลก กูสะกิดมึงก็ปลิวแล้วละ
“ ดูมันมองกูสิ " ชี้ไปที่เก้า ปิงก็ส่ายหน้า
“ ทำไมมึงมองพี่เสือแบบนั้นล่ะเก้า "
“ ก็ไมชอบนี่น่า เก้าไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับพี่ปิงของเก้านี่ " มันบอกแบบนั้นพร้อมใบหน้าขัดใจที่กำลังจะแบะปากร้อง เด็กชะมัด " ก็ตั้งนานกว่าพี่ปิงจะกลับบ้าน กลับมาทีไรก็ชอบพาเพื่อนมา แต่เก้าอยากอยู่กับพี่ปิงนี่ เก้าก็คิดถึงพี่ปิงเหมือนกันนะ "
“ เก้า "
“ ร้องไห้แล้วมั้ง เด็ก.. " ผมพูด คนที่โดนผมแซวก็เงยหน้าขึ้นมาพูดแบบไม่ค่อยพอใจ
“ แล้วยุ่งอะไรด้วย พี่เสือแย่งพี่ปิงไปจากเก้า ไม่หล่อแล้วยังใจร้ายอีก "
“ อ๋อเหรอ " ครั้งแรกเลยที่โดนด่าว่าไม่หล่อ ผมถอนหายใจออกมามองไปทางอื่น" ไปทางนู้นเถอะ กูรำคาญเด็ก "
“ แปปนึง " ปิงหันมาบอกผม มันเดินไปหาเก้า ย่อตัวลงนั่งข้างหน้า " เก้า เก้าไปหาพ่อก่อนนะ พี่ปิงจะอยู่กับพี่เสือ "
“ แต่เก้าอยากอยู่กับพี่ปิง "
“ แต่ว่ากูจะมาสนใจมึงมากไม่ได้นะ เพราะกูต้องสนใจแฟน "
“ ไม่เป็นไรก็ได้ แต่เก้าอยากอยู่กับพี่ปิงนะ " มันจับมือแล้วก็แอบตัวอยู่ข้างหลัง
“ ถามเสือดิ กูพามึงไปด้วยได้มั้ย "
“ พี่เสือ เก้าขอไปด้วย "
“ ไม่ให้ไป " ผมบอก
“ งื้ออ ไปด้วยจะไปด้วย " มันว่าแบบงอแง ผมเดินหันหลังไปเรื่อยๆ เกลียดที่สุดก็เด็ก ไม่ว่าจะอายุแค่ไหนก็ไม่เคยชอบ ทั้งงอแงแล้วก็น่ารำคาญ
ผมมองออกไปบริเวณโดยรอบของไร่ชา คนงานที่กำลังเก็บชา ผมไม่เคยเข้าใจถึงการเก็บเลยสักครั้งว่ามันทำยังไง รู้แค่ว่ามันต้องเก็บที่ยอดตามในโฆษณาที่เคยเห็น ก้มลงมองใบชาเสียงนึงก็ดังขึ้น
“ เก็บชากันเปล่า " หันไปมองปิงที่ถือตะกร้าเก็บชาอยู่ พร้อมด้วยเด็กด้านหลังที่ช่วยมันแบกไว้อีกสองใบตะกร้าที่เหมือนจะตัวใหญ่กว่านั้น ทำตามคนที่เอาแต่ตามใจผมอย่างว่าง่าย ผมพยักหน้า " ก่อนอื่นก็สะพายมันไว้ แบบแบกเป้นะ "
“ อื้ม " ผมทำตามที่มันบอก
“ แล้วเวลาเก็บก็เก็บแต่ยอดใบอ่อนของมัน แบบนี้ "
“ แค่นี้ "
“ อื้ม แค่นี้เหละ "
“ ง่าย "
“ เหมือนง่ายแต่จริงๆก็ยากนะมึง มึงก็ต้องใส่ใจในการเก็บนิดนึง ถ้าสักแต่เก็บอย่างเดียวมันจะติดใบแก่มาด้วย " ปิงว่าแบบนั้น ผมก็ลงมือเก็บยอดชาตามที่มันสอน " อันนั้นยังอ่อนไป ไปเก็บอันนู้น " มันชี้ไปที่อีกต้น ผมก็เลื่อนมือไปเก็บ
“ พี่เสือ ไม่เก่งเล๊ย ขนาดเก้ายังเก็บเก่งกว่าอีก เก้าเก็บเร็วด้วย "
“ พี่เสือเพิ่งมาเก็บครั้งแรก ไม่เก่งก็ถูกแล้ว มึงเก็บมาตั้งแต่ยืนไม่ถึงต้น มึงก็ต้องเก่งสิ "
“ พี่ปิงเข้าข้างพี่เสือตลอดเลย " มันว่าเสียงงอนๆ
“ ก็แฟนกูนี่ " ผมบอก เก้าก็หันมาชักสายตาใส่ มันสะบัดหน้าหนี
“ เชอะ "
“ มึงเชอะอะไร " ผมถาม อีกคนก็ลอยหน้าลอยตา เด็กกวนประสาท
“ เชอะ เชอะ เชอะเฉยๆ "
“ เชอะเฉยๆ พ่อมึง "
“ พ่ออยู่ตรงนู้น " ชี้ไปที่ด้านบน ปิงก็หัวเราะ
“ ขำเหี้ยอะไร "
“ เปล่า น่าๆ มึงอย่าทะเลาะกัน มึงนี่ก็อย่าไปกวนตีนมัน " ปิงบอกน้องก่อนจะหันมาหาผม " มึงก็ใจเย็นๆหน่อย นั่นมันเด็ก "
“ กูเกลียดเด็ก "
“ เก้าก็ไม่ชอบผู้ใหญ่แบบพี่เสือเหมือนกัน "
“ มึงว่าไงนะ " ผมก้าวเท้าเข้าไปหา ผมหยิบใบชาที่ไอ้ปิงเก็บอยู่ในตะกร้าโยนใส่ไอ้เด็กน่ารำคาญ มันที่หลับตานิ่งก่อนจะตะโกนออกมาเสียงดังหลังจากที่ถูกใบชาโยนใส่แบบไม่ยั้ง
“ พี่เสือแกล้งเก้า "
“ เออ แล้วมึงจะทำไม "
“ เก้าไม่ยอมหรอก " สิ้นสุดทำพูดมัน เก้าเอาใบชาที่มันเก็บออกจากตะกร้าที่ตัวมันสะพายก่อนจะโยนใส่ผม เราสาดใบชาอ่อนใส่กันเหมือนกำลังสาดน้ำ " นี่เหน่ะ "
“ ไอ้เด็กนรก "
“ ไอ้ผู้ใหญ่นรก "
“ พอแล้ว " เสียงปิงแทรกเข้ามาระหว่างที่เรา เสียงเบาๆที่เราเกือบไม่ได้ยิน แต่เพระาแบบนั้นทำให้คนที่ยืนอยู่ตรงกลางถึงกับทนไม่ไหวจนต้องตะโกนออกมา " กูบอกว่า พอได้แล้ว!!!! " ทุกอย่างหยุดนิ่ง ผมมองหน้าไอ้เก้าที่ทำหน้าเศร้าทันทีที่เห็นปิงโกรธ " ของเล่นรึไง ที่มึงโยนเล่นกันเนี้ย ของขายเว้ย “
“ มึงนั่นเหละผิด " ผมบอกเก้า ก่อนจะวางตะกร้านั่นลงบนพื้น
“ แล้วเสือ นั่นมึงจะไปไหน "
“ ไปที่ที่ไม่มีเด็ก กูรำคาญ "
“ พี่ปิง พี่เสือแกล้งเก้าก่อน พี่เสือโยนใส่เก้าก่อน " มันจับมือปิงไว้แน่น เสียงถอนหายใจที่ผมได้ยิน จากที่หันหลัง ผมก็หันกลับมามอง
“ ถ้ามึงจะอยู่กับไอ้เด็กเหี้ยนี่ มึงก็อยู่ไป กูไปคนเดียวได้ "
“ เสือ เดี๋ยวสิ " มันมองผมสลับกับเก้า
“ แต่จริงๆมึงก็ผิดด้วยกันทั้งคู่ ทำไมไม่มีใครขอโทษกันล่ะ "
“ แล้วทำไมกูต้องทำแบบนั้น "
“ จะให้เด็กเห็นพฤติกรรมเหี้ยๆไม่ได้นะ มึงต้องทำเป็นตัวอย่าง "
“ กูไม่ทำ " ผมบอก ตอนที่จ้องหน้าปิง มันถอนหายใจก่อนจะส่งสายตาเชิงอ้อนมาให้ สายตาที่บอกกับผมว่า ทำหน่อยเถอะนะ ยอมน้องหน่อยเถอะนะ
“ เสือ น่ะ "
“ ขอโทษ แล้วทีหลังอย่าพูดจากวนตีนกับกู กูเกลียดเด็ก กูจะใจดียกโทษให้มึงครั้งนี้ครั้งเดียว อย่ามายุ่งกับกูอีก "
“ ขอโทษครับ " เก้าว่าเสียงอ่อยๆ มันกอดหลังของปิงเอาไว้
“ แค่นี้เองเห็นมั้ย ทำผิดก็ขอโทษกัน คราวนี้มึงก็เที่ยวด้วยกันได้แล้ว "
“ ไม่ " ผมบอก " ถ้ามึงจะอยู่กับเด็กนั่นมึงอยู่ไป แต่กูจะไม่อยู่ กูรำคาญ " ผมตัดสินเดินห่างออกมาจากมันทั้งคู่ ด้านบนของไร่ชาพี่เมฆกำลังยืนหัวเราะพวกเราอยู่
“ ไม่สนุกเหรอ "
“ เปล่าครับ แค่ผมไม่ค่อยชอบเด็กเท่าไหร่ "
“ เก้ามันก็แบบนั้นเหละ มันไม่มีแม่ ปิงมันก็ไม่มีน้อง ตอนเด็กๆเพราะพ่อเก้าเอาแต่ทำงาน ปิงก็เลยต้องเลี้ยงเก้าแทน เก้ามันก็เลยติดปิงมาก ตั้งแต่ตอนเด็กๆก็บอกว่า ถ้าโตขึ้นมันจะแต่งงานกับปิง ปิงนะใจดี มีแฟนใจดีก็ลำบากหน่อยนะ "
" งั้นเหรอ " แล้วยังไง ผมเถียงต่อในใจ ถ้าสนิทกันมากมึงไม่ต้องพากูมาที่นี่ตั้งแรกจะได้อยู่กับเด็กนั่นได้ตามใจ แต่ตอนนั้นก็ทำได้แค่พยักหน้าก่อนจะยิ้มพลางถอนหายใจออกมาตอนที่มองไปด้านล่างก็ยังเห็น ปิงเล่นกับเก้าอยู่ มันช่วยกันเก็บใบชาที่หล่น เสียงหัวเราะดังไปทั่ว
“ ท่าทางจะไม่ชอบเด็กเอามากๆเลยสินะ "
“ ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ แค่ไม่ชอบให้ใครใกล้ปิงมากกว่า " ผมว่า อีกคนก็ยิ้ม
“ งั้น ไปดื่มชากันมั้ย อร่อยนะ "
“ ครับ "
“ บนนู้นนะ " ชี้ขึ้นไปด้านบน มันเป็นบ้านต้นไม้ที่สามารถมองเห็นวิวของไร่ชาได้ทั่ว บ้านขนาดไม่เล็กมาก บรรยากาศดีอย่างที่คิดเอาไว้ไม่มีผิด อากาศเย็นๆมองออกไปท้องฟ้าสีครามก็ตัดกับพื้นที่ของไร่ชาสีเขียว " ที่นี่น่ะ เมื่อก่อนเคยเป็นฐานลับของปิงเค้านะ "
“ เหรอครับ "
“ ทุกครั้งที่โดนดุ เค้าจะงอนแล้วก็มาแอบอยู่ใต้ต้นไม้นี้ ต้นไม้นี้มีความหมายกับเค้ามากนะ "
“ ยังไงครับ " ผมรับชาหอมๆจากมืออีกคนก่อนจะตั้งคำถามออกไป
“ พ่อของปิงเสียตั้งแต่เค้ายังเล็ก เถ่ากระดูกของเค้าเลยถูกโปรยลงใต้โคนต้นไม้ต้นนี้ ต้นที่ปู่ปลูกเอาไว้ตอนที่พ่อเค้าเกิด พี่เห็นว่าเค้างอนแล้วชอบมาแอบอยู่ที่นี่ ทุกครั้งตอนที่กลับไปก็จะโดนยุงกัดทุกครั้ง ก็เลยสร้างบ้านต้นไม้ให้ ยุงจะได้ไม่กัด แต่คราวนี้ก็กลายเป็นว่าทุกครั้งที่เค้างอน เค้าจะแอบมานอนที่นี่ ไม่ยอมกลับบ้านเลย "
“ ขี้งอนจังเลยนะครับ "
“ ตอนนี้ก็ยังเป็นแบบนั้นอยู่ พี่พูดถูกมั้ย " ผมพยักหน้า อีกคนก็ยิ้ม
“ ดูสนิทกับปิงจังเลยนะครับ "
“ ก็มีกันแค่สองคนนี่ แต่พี่นะ ไม่ใช่หลานแท้ๆของปู่แบบปิงหรอก เป็นแค่หลานของลูกพี่ลูกน้องของปู่อีกทีเพราะอุบัติเหตุทำให้ญาติๆตายหมดปู่สงสารเลยเก็บมาเลี้ยง ตอนที่พี่มาอยู่ที่นี่ ตอนนั้นก็สักหกขวบมั้ง ปิงยังเดินไม่ได้เลย นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมถึงสนิทกัน แล้วครอบครัวเสือล่ะเป็นยังไง "
“ อยู่ที่สิงคโปร์ครับ ทำธุรกิจอยู่ที่นู้น ผมเป็นลูกคนเดียวแต่ก็มีลูกพี่ลูกน้องที่สนิทด้วย ก็คล้ายๆกัน แต่ของผมอายุใกล้กันมาก ห่างแค่ปีเดียว "
“ อย่างงั้นเหรอ คงเป็นเพื่อนมากกว่าสินะ "
“ ครับ ก็แบบนั้น " ผมดื่มชาในมือ ยอมรับเลยว่าชาสดๆจากไร่มันทั้งหอมแล้วก็อร่อย " ชารสชาติดีจังเลยครับ "
“ ใช่มั้ยค่ะ เวลาดื่มชา ดื่มที่ไร่ชาอร่อยที่สุดเลย อร่อยทั้งชา อร่อยทั้งบรรยากาศ "
“ โหหห ก็หาอยู่ตั้งนานมานั่งเม้าส์กับพี่เมฆอยู่ตรงนี้เอง " ปิงพูดแทรกบทสนทนาของเราอย่างไร้มารยาท ผมหันไปมองมัน ด้านหลังยังคงมีเด็กน่ารำคาญกอดเอวเดินตามมาด้วย " ดื่มชากันอยู่เหรอ "
“ จะเอาด้วยมั้ยล่ะ "
“ ครับผม "
“ เก้าไม่เอานะ " เด็กน้อยส่ายหน้าอยู่หลังปิง มันเหลือบมองผม ผมก็ถาม
“ มองอะไร " ถามออกไปแบบนั้น คนที่มองมาก็ส่ายหน้าดุ๊กดิ๊ก
“ เปล่าครับ "
“ นั่งลงก่อน อย่าเอาแต่กอดกูสิ " ปิงว่า มันนั่งลงข้างๆผม อีกคนก็เดินมานั่งแทรกตรงกลาง
“ ดูเค้าทำ แล้วไปนั่งแทรกพี่เสือพี่ปิงเค้าทำไม "
“ ก็พี่ปิงของเก้า " กอดเอวไอ้ปิงไว้แน่นมันมองผม ก่อนจะทำท่าทางลอยหน้าลอยตาไม่สนใจอะไร อยากจะถีบแม่งให้ตกเก้าอี้นัก
“ เด็กๆ พี่เอาขนมมาให้ ขนมลูกชุบน่ากินมากๆเลย กินกับชาอร่อยนะ " ผู้หญิงคนนึงในชุดเสื้อสีขาวกับผ้านุ่งแบบเมืองเหนือรอยยิ้มสวยๆของเธอยิ้มให้ทุกคน ก่อนจะวางขนมลงบนโต๊ะ
“ พี่มีนา สวัสดีครับ "
“ สวัสดีค่ะ ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยนะเรา " เธอหยิกแก้มปิงตอนที่ปิงยกมือไหว้
“ ไม่ได้ไปสวัสดีที่บ้านขอโทษนะครับ "
“ ไม่เป็นไรหรอก พี่เองก็ยุ่งๆทำขนมอยู่ " เธอยิ้มก่อนจะมองมาที่ผม
“ อ้อ ลืมแนะนำไปเลย นี่เสือครับ แฟนปิง ส่วนมึงนี่พี่มีนา พี่สะใภ้กูเอง แฟนพี่เมฆ "
“ สวัสดีครับ "
“ สวัสดีค่ะ หน้าตาดีจังเลยน้า "
“ พี่มีนาเป็นคนทำขนมเก่งที่สุดของบ้านเรา ถ้ามึงอยากกินขนมอะไรก็บอกพี่มีนาเลยนะ "
“ ใช่แล้ว บอกได้เลย พี่จะทำให้กินเองจ้ะ แต่ไม่รู้จะถูกปากรึเปล่านะ " เธอถามตอนที่ผมกำลังกินขนมลูกชุบของเธอพอดี เคี้ยวอยู่สักพักรสชาติดีครับไม่หวานมากเกินไป
“ อร่อยครับ อร่อยมากเลย "
“ ใช่มั้ยล่ะ " ปิงเสริม มันเองก็กินขนมแบบไม่ขาดปาก
“ ขอบคุณมากค่ะ เดี๋ยวถ้าหมดก็ให้เจ้าเก้าไปเอาให้ครัวได้เลยนะ มีอีกเพียบเลย "
“ งั้นพวกพี่ไปทำงานก่อน คุยกันไปแล้วกันนะเด็กๆ " พี่เมฆกอดเอวพี่มีนาเดินออกไป ผมกับปิงก็มองหน้ากัน
“ มีอะไร "
“ บ้านมึงอบอุ่นดี "
“ ชอบใช่มั๊ยล่ะ " ผมพยักหน้าปิงก็ยิ้ม " งั้นมึงมา.." ตอนที่กำลังจะพูดอะไรออกมาสักอย่างขนมจากมือของเก้าก็ยัดใส่ปากปิงแบบไม่ให้พูดเสียก่อน
“ แต่ถ้าไม่มีเด็กนี่กูคงมีความสุขกว่านี้ "
“ แต่ว่าเก้ามีความสุขมากเลย ที่ได้อยู่กับพี่ปิง " กอดไอ้ปิงไว้แน่น ปิงก็หยิบจานขนมขึ้นมา
“ ถ้ารักกูก็ไปเอาขนมมาให้กูหน่อยไป "
“ อ่าา ไม่อยากไปนี่ " เก้างอแงมันส่ายหน้า
“ ทำไม "
“ ไม่อยากทิ้งพี่ปิงไว้กับพี่เสือ เดี๋ยวพี่เสือพาพี่ปิงหนีไป "
“ ทำไมกูต้องทำอะไรเด็กๆแบบนั้นด้วย "
“ ไม่หนีหรอก หนียังไงก็หนีไมไ่ด้ ในไร่นี้มึงรู้จักทุกพื้นที่ดีกว่าใคร ถ้ามันพากูหนีจริงๆ มึงต้องหาเจออยู่แล้ว ไปเอาขนมมาให้กูได้แล้วไป " ยื่นจานไปให้อีกคนก็ลุกขึ้นทำท่าแบบเซงๆ " น่าคนเก่ง ไป ไปเอาขนมให้พี่ปิงหน่อยนะ "
“ ก็ได้ครับ " เก้าเดินถือจานเดินออกไป ผมก็ขยับตัวเองมานั่งใกล้ปิง มันมองไปรอบๆก่อนจะหยุดที่ผม
“ มองอะไร "
“ มองคนขี้หึง "
“ หึงยังไง "
“ ก็หึงแบบว่า ขนาดเก้ามึงยังเกลียดขี้หน้าเลย คงเพราะไม่ชอบให้มันอยู่ใกล้ๆกูล่ะสิท่า "
“ ไม่ได้คิดอย่างงั้น " ผมบอก แต่มือก็แอบเอื้อมไปกอดเอวมันไว้หลวมๆ
“ การกระทำ สวนทางกับคำพูดจังนะ " ยื่นมือขึ้นมาประคองใบหน้าก่อนจะลดหน้าลงมาจูบริมฝีปากของผม ปิงยิ้ม " ปากเย็นหมดแล้ว "
“ หนาวนิดหน่อย "
“ อยากจูบปากมึงให้หายเย็นไปเลย "
“ อยากจะทำให้ร่างกายอุ่นขึ้นมากกว่า " ผมบอกก่อนจะดึงตัวเองเข้าไปใกล้สองมือที่กอดมัน อีกคนก็ยิ้มเขิน ผมจูบลงไปบนต้นคอเบาๆ รอยแดงจางๆก็ปรากฏขึ้น
“ ไอ้เชี้ยเสือ มึงทำรอยทำไม เดี๋ยวปู่กับย่ากูก็เห็นหรอก น่าเกลียด "
“ ทำไว้อวดเด็ก "
“ ตลก " มันหัวเราะ " มึงนะ เด็กชะมัดเลย " การพูดคุยของเราทำให้ผมอยากจะอยู่ใกล้มันมากขึ้น ทั้งๆที่มาด้วยกันแค่สองคนแต่กลับรู้สึกว่าเราห่างกันไปไกล อาจเพราะมันมัวแต่สนใจไอ้เด็กนั่น ผมดึงขาของมันขึ้นมาทับบนขาของผม อีกคนก็กอดตัวเองแน่นมันมองไปรอบๆ " นี่รู้มั๊ยที่นี่นะ "
“ เป็นฐานลับในอดีตของมึงที่พี่เมฆสร้างไว้ "
“ รู้ได้ไง! “ มันถามออกมาเสียงดัง ด้วยเสียงตื่นเต้น
“ พี่เมฆบอก "
“ นินทาอะไรกูบ้างเนี้ย หื้มม ไหนบอกมา " มันจับแก้มผมให้มองหน้ามัน
“ ก็เยอะ "
“ ไหนเล่ามาหน่อย "
“ ไม่เล่า " พอพูดออกไปแบบนั้น มือมันก็บีบแก้มผมให้แน่นขึ้นไปอีก มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ก่อนจะจูบ
“ เล่าหน่อยน่า น่ะ อยากฟัง " หัวใจของผมเต้นสมองที่กำลังคิดถึงแต่หน้าและการกระทำของมัน น่ารักอะไรแบบนี้นะ
“ เล่าว่าเมื่อก่อนมีเด็กขี้งอนคนนึงชอบมานั่งงอนคนที่บ้านอยู่ใต้ต้นไม้นี้ "
“ หึ " ปิงยิ้มออกมา มันถอนหายใจ " แล้วเล่าด้วยรึเปล่าว่าทำไมต้องมาที่นี่ "
“ เล่า "
“ กูนะทุกครั้งที่มาที่นี่ จะชอบมาร้องไห้แล้วก็ฟ้องพ่อประจำเลย ฟ้องว่าย่าตีบ้าง ฟ้องว่าปู่ไม่ยอมซื้อของเล่นให้บ้าง กูฟ้องทุกอย่างเลย ฟ้องเหมือนกับว่าเค้ายังอยู่ตรงนี้ กูนะ.."
“ ไม่ต้องเล่า กูไม่ได้อยากฟัง " ผมบอก ปิงก็หันมามองหน้า " ถ้าเล่าด้วยความรู้สึกเจ็บปวดแบบนั้น ก็ไม่ต้องเล่า กูไม่อยากฟัง " ถ้าต้องเรื่องเล่าต้องทำให้มันเจ็บปวด ก็ไม่ใช่เรื่องอะไรที่ผมอยากจะรู้ " ไม่มีเรื่องสนุกๆแล้วรึไง "
“ เสือ "
“ เล่าเรื่องที่มึงมีความสุขสิ เรื่องที่เล่าไปแล้วจะยิ้มไป " แบบนั้น กูคนที่กำลังฟังเรื่องราวของมึงก็คงมีความสุขมากกว่า
“ แล้วแบบนี้จะไม่ให้รักพี่เสือได้ยังไง " มืิอของมันดึงผมเข้าไปกอดไว้แน่น เป็นจังหวะเดียวกันที่ เก้า ก็เดินถือขนมขึ้นมาให้พอดี
“ พี่ปิง!! “ มันตะโกนเรียกก่อนจะวิ่งเข้ามาใกล้ วางจานขนมลงบนโต๊ะก่อนจะดึงแขนปิงออกจากตัวผม " อย่ากอดพี่เสือ อย่ากอดพี่เสือ "
“ แล้วจะทำไม นี่แฟนกูนะ "
“ มากอดเก้าดีกว่า กอดเก้า " มันว่า มือก็ตบลงกับอกตัวเอง " ตัวเก้านุ่มกว่านะ "
“ ไม่เห็นรู้สึกแบบนั้น " มันเป็นเด็กผอมๆครับ ผมเลยพูดไปแบบนั้น " ไปกินข้าวให้หมดจานก่อนไป "
“ พี่ปิง " มันซบลงบนไหล่ ก่อนจะยืนขึ้นบนเก้าอี้แล้วโน้มตัวลงมากอดคอ " ถ้าพี่ปิงไม่กอดเก้า งั้นเก้าจะกอดพี่ปิงเอง "
“ มึงนี่มัน " ผมสบถ ปิงก็มันหัวเราะแห้งๆออกมา
“ ช่างมันเถอะ มันดื้อจะตายมึงไล่มันยังไง มันก็ไม่ไปหรอก "
“ เพราะว่า พี่ปิงเป็นของเก้า " มันหอมแก้มปิง ที่ยิ้มแห้งๆให้ผม เก้าหอมทั้งซ้ายทั้งขวา ก่อนจะส่งยิ้มกว้างๆให้ผม " พี่ปิงของเก้า "
“ เหรอ ของมึงเหรอ " ผมตอบแค่นั้นสั้นๆ ก่อนจะดึงหน้าของปิงเข้ามาจูบ สอดลิ้นแทรกเข้าไปในโพรงปากอีกคนที่อึกอักดึงลิ้นหนีแต่มันทำแบบนั้นได้ไม่นานหรอกครับ
“ ปล่อยเลย พี่ปิงของเก้า พี่ปิงของเก้า " มือเล็กๆที่พยายามดันอกผม มันน่ารำคาญพอๆกับยุงที่บินว่อนไปว่อนมาตอนอยากจะกินเลือด
“ ของกู " ผมพูดย้ำอีกครั้งก่อนจะดึงมึนออกจากปิง ผมวางเก้าให้ยืนอยู่กับพื้น มันก็สูดน้ำมูกแบบขัดใจก่อนจะแบะปากแล้วก็ร้องไห้ออกมา
“ ฮืออออ พี่ปิงของเก้า พี่เสืออย่าแย่งพี่ปิงของเก้าไปนะ " มันยกมือขึ้นทำท่าจะเอามากอดปิงอีก แต่ผมก็ดันให้ออกห่างไป
“ มึงนี่ยังไง อย่าทำมัน มึงแกล้งเด็กว่ะ มันตัวแค่นี้เอง " ปิงที่ทำท่าจะโกรธ แต่ผมดึงหน้าของมันไว้ ผมจูบมันอีกครั้งแต่คราวนี้ปิงดึงออก มันพูดออกมาด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้จะหงุดหงิดกับการกระทำของผมแต่นั่นก็ทำให้มันมีความสุข " หึงแม้กระทั่งเด็ก "
“ แล้วทำไม "
“ เก้าจะฟ้องพ่อ "
“ ไปเลย ไปเร็วๆด้วย ไปให้ไวเลย ไปไกลๆจากกู " ผมบอกแบบนั้น อีกคนก็งอแง วิ่งร้องไห้ออกไปทันที " ไปได้สักที "
“ มึงนี่น้า แกล้งเด็ก จะยอมหน่อยก็ไม่ได้ " มันมองไปที่เก้าจนสุดสายตา ก่อนจะบ่นออกมาเบาๆ " สงสารไอ้เก้าชะมัด ใจนึงก็สงสาร แต่ใจนึง ก็ดีใจอยู่หรอกนะที่ได้อยู่กับมึง "
“ กูยอมไม่ได้ มึงเป็นของกู กูยอมให้ใครไม่ได้ "
“ เป็นคำพูดเอาแต่ใจที่ทำให้ ใจเต้นแรงดีจัง " ปิงจูบปากผมเบาๆ มันยิ้ม " เวลาที่กูอยู่กับมึง กูรู้สึกตัวเองมีค่าชะมัด ทั้งๆที่..”
“ จำแค่ว่ามึงมีค่าสำหรับใครก็พอ "
" แล้วมีค่าสำหรับใคร "
" ไม่รู้ คล้ายๆว่าจะเป็นกูมั้ง " ผมตัดจบประโยคของมัน ปิงที่กอดผมไว้แน่นในตอนนี้
“ กูเลือกรักคนไม่ผิดเลย "
“ คิดได้อย่างงั้นก็ดี " เพราะสำหรับผม ก็คงมีคำตอบคล้ายๆว่าจะเหมือนกับคนตรงหน้า
........................................
เหมือนกำลังอยู่กลางไร่ชา เป็นความรักของ
หนุ่มกรุงปากหมากับหนุ่มไร่ชาสุดแซ่บ ที่มีตัวร้ายเป็นน้องนายเอก ว่าไปนั่น
หนมอยากให้มันออกมาแบบ อบอุ่น ผสมกับความวุ่นวายของพี่เสือกับเด็กๆ
คล้ายๆว่า เหมือนปิงต้องจัดการกับเด็กสองคน
แต่พาสนี้เราชอบความอบอุ่นของพี่เสือนะ
ให้อารมณ์ถึงบรรยากาศจะพาไปให้สร้างอารมณ์หวาน แต่พี่เสือก็คือพี่เสืออยู่ดี
เจอกันตอนหน้าคร่าาาาาา
สุดท้ายนี้ได้โปรด ใครมีทวิตหรือเฟส ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า
หัวข้อ: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73 (อ่าน 777488 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก