“ เอาน่า ทำตามกูแล้วกัน "
“ อย่าให้เยอะมากแล้วกัน ไม่งั้นผัวมึงฆ่ากูแน่ "
“ น่า " บอกปัดแบบนั้น เราที่กำลังเดินตามอีกคน พี่เขตก็หันมาถาม
“ เออ ปิง กูจะถามว่า แล้ววันนั้นเป็นไง มึงกับแฟนอยู่ๆก็ออกไปเลย ท่าทางแฟนมึงหัวเสียนะ "
“ มากพี่ มันคิดว่าพี่ชอบผมจริงๆ แบบหวังเคลมอะไรแบบนี้เลยเเหละ "
“ เหรอ " เค้าหันมายกยิ้ม " แต่ก็ไม่แปลกที่จะคิด ท่าทางเราก็สนิทสนมกันเกินไป ไว้กูจะอยู่ให้ห่างมึงแล้วกัน "
“ เอางั้นเลยเหรอ "
“ อื้ม "
“ ก็ดีนะ " ผมว่า ก่อนอีกคนจะเดินไปที่รถของตัวเองตรงลานจอด รถถูกปลดล็อคของหลังรถมากมายที่ต้องขนเหมือนว่าเป็นการพรีเซ็นต์อะไรสักอย่าง " โหย เยอะสัด เพื่อนพี่ก็ดีนะ ไม่มาช่วยขนเลย "
“ เพื่อนประเสริฐก็แบบนี้ พูดยาก " หันมายกยิ้มให้ก่อนจะหยิบเอกสารท้ายรถส่งให้ไอ้ไท " ไท มึงเอาอันนี้ไปก่อน "
“ ครับ " ไอ้ไทรับไว้ก่อนจะยืนนิ่ง พี่เขตหันไปหยิบอย่างอื่น
“ มึงเอาไปไว้ตรงหน้าตึกก่อนก็ได้ อันนี้ของมึงปิง " รับของที่พี่เค้าให้ช่วยถือ ไอ้ไทเดินออกไป ผมที่กำลังเดินตาม " เฮ้ย! ปิง มึงมาเอานี้ไปด้วย "
“ มึงเดินไปก่อนเลยไท เดี๋ยวกูตามไปของมึงคงหนัก " ผมว่าก่อนจะพูดเสียงเบากับมัน " รอที่ข้างประตู อย่าเพิ่งไปไหน ถ้ากูร้อง ออกมาช่วยด้วยนะ "
“ อย่าให้มันเปลืองตัวมากนักก็แล้วกัน " ไทตกลงผมก็เดินกลับไปที่รถของอีกคน พี่เขตหันมาเอาของที่จะขนยัดใส่มือผม
“ พี่เขต "
“ หื้ม อะไร "
“ ถามอะไรหน่อยสิ เรื่องที่บอกว่าจะเลิกยุ่งกับปิงเพราะแฟนปิงขี้หึงนะ เอาจริงๆเหรอ " ผมถาม อีกคนก็นิ่งเค้ายกยิ้ม " ไม่คิดบ้างเหรอว่าเรารู้จักกันมานานแล้วนะเว้ย ผมว่าก็ไม่น่าถึงขนาดนั้น " นั่งลงตรงขอบของท้ายรถ ผมวางของลง " จริงๆ ถ้าแฟนผมไม่อยู่ เราก็น่าจะทำเหมือนเดิม "
“ อย่างงั้นได้เหรอ " เค้าก้มหน้าลงใกล้ผมยิ้ม
“ ใกล้กันขนาดนี้ เป็นใครใครก็ต้องหึงทั้งนั้นเหละพี่ ต่อให้เป็นแฟนพี่ที่คบกันมานานยังหึงเลย "
“ เค้าไม่หึงหรอกน่า " พี่เขตหัวเราะ แต่ใบหน้าที่เข้ามาใกล้ก็ยังไม่เคลื่อนออกไปไหน
“ ทำไมครับ "
“ เค้าไม่เห็นจะไปหึงได้ไง "
“ ร้ายกาจ " ยิ้มหวานๆ ส่งไปให้ แค่นี้ก็รู้แล้วว่าอีกคนคิดยังไง คนที่มีความต้องการดูไม่ยากหรอกและอีกอย่างผมไม่ใช่คนที่โง่ขนาดนั้น " นี่พี่ ตอนที่ฟังเสือบอกว่า พี่หวังจะเคลมผม รู้มั้ยตอนนั้นผมคิดอะไร "
“ คิดอะไร "
“ ถึงจะฟังดูแปลกๆ แต่ตอนนั้น หัวใจของผมเต้นแรงมากเลย " หันไปมองหน้าเค้า อีกคนก็ลดหน้าลงมาใกล้อีก แต่คราวนี้ไม่ใช่แค่หน้า แต่กลับเป็นมือ ที่กำลังกักตัวผมไว้ เบี่ยงหลบเล็กน้อยผมดึงให้ตัวเองลุกขึ้นยืน เพื่อออกจากการจับกุมนั้น
“ มึงมีแฟนแล้วนะ "
“ พี่ก็มีแฟนแล้วนะ "
“ กูจะฟ้องแฟนมึง "
“ งั้นผมก็จะฟ้องแฟนพี่ " พี่เขตยิ้ม ผมเดินถอยห่างออกไปช้าๆ เหมือนคนที่กำลังเล่นตัว ส่งสายตาที่มีแต่ความต้องการไปหา เอียงหน้ายิ้มหวานให้ " บอกความจริงมาซะดีๆ พี่รู้สึกยังไงกับผมกันแน่ "
“ ชอบ ชอบมานานแล้ว กูชอบมึง "
“ งั้นก็จริงนะสิที่ใครๆบอกว่า พี่อยากจะแย่งตัวผมไปจากแฟนนะ " หลบสายตาของอีกคนที่จ้องมา ผมทำท่าเขิน " จริงเหรอ ที่จะหลอกฟันกันนะ ใจร้าย "
“ กูเอาจริงๆ กูอยากได้มึงจริงๆ แต่ใครจะหลอกฟันคนแบบมึงได้ลงคอกัน กูไม่ได้เริ่มต้นชอบมึงตั้งแต่เมื่อวานสักหน่อย ชอบ ชอบมานานแล้ว " เค้าเดินตรงเข้ามาใกล้ ผมแอบยิ้ม ในที่สุด .. กูก็เจอคนโง่ เข้าให้แล้ว
“ หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ พี่เขต คนบ้า พูดอะไรก็รู้ "
“ ทำไม "
“ ก็ถ้าพี่เข้ามาใกล้ผม ผมก็จะเขินนะสิ ก็เรากำลังพูดเรื่องแบบนี้ รู้จักกันมาตั้งนานทำไมเพิ่งมาบอกว่าชอบเอาตอนนี้ ตอนที่ผมมีแฟนแล้ว "
“ ก็เพราะว่ากู เห็นว่ามึงกำลังจะจริงจังกับมันนะสิ "
“ ใจร้าย แบบนี้มันหมาหวงก้างนี่น่า เปลี่ยนใจดีมั้ยน้า ทั้งๆที่คืนนี้คิดว่าจะหลอกแฟนว่าไปทำรายงานบ้านเพื่อนสักหน่อย เปลี่ยนใจไม่ไปคอนโดพี่แล้วดีมั้ยน้า "
“ ใจร้ายอะไรกันวะ กูที่รอมึงอยู่ตั้งนาน อดทนรอมึงอยู่ตั้งนาน เรียกว่าใจร้ายเหรอ มึงมากกว่าที่กำลังจะใจร้ายกับกู ที่คิดไปจริงจังกับไอ้เหี้ยนั่น " ขาที่กำลังเดินเข้ามาใกล้ ผมมองเค้าก่อนจะมองไปรอบๆ ไม่ถึงเมตรที่ห่างตัวผมไป มียามคนนึงกำลังนั่งมองเหตุการณ์ของเราอยู่ ผมยิ้ม พี่เขตก็ยิ้ม " คืนนี้มาสิ มาแอบทำอะไรสนุกๆลับหลังคนอื่นกัน กูจะทำให้มึงสนุกถึงเช้าเลย "
“ หยุดอยู่ตรงนั้นเหละพี่ "
“ อะไรอีกล่ะ " เค้ายิ้มก่อนจะส่ายหน้า " นี่ยังเขินอยู่อีกเหรอ "
“ หยุดอยู่ตรงนั้นแล้วอย่าเข้ามาใกล้กูอีก " ผมบอกก่อนจะยิ้ม " มึงแม่งโคตรโง่อะรู้ตัวป่ะ ทั้งโง่ แล้วก็เลว "
เขานิ่ง นิ่งอยู่นานก่อนถาม “ หมายความว่าไง "
“ หมายความว่า กูตอแหลมึงไง เรื่องทั้งหมด กูตอแหลมึง " ผมหัวเราะออกมา ก่อนจะส่ายหน้ามองอีกคน " ทั้งๆที่กูไว้ใจมึง คิดว่ามึงเป็นพี่ที่ดีกับกู แต่จริงๆ มึงแม่งก็ไม่ต่างกับคนอื่นที่มองกูเลย กูเกือบแล้ว เกือบโกรธแฟนกูเพราะไว้ใจคนอย่างมึง คืนนี้มาแอบทำอะไรสนุกๆลับหลังคนอื่น ไอ้เหี้ย มึงคิดได้ไงว่ะ เลวอย่างเดียวไม่ได้นะ ความคิดแบบนี้ต้องเหี้ยควบคู่ด้วย "
“ มึงหลอกถามกู โดยใช้.. "
“ มารยาของกู ในแบบที่มึงคิดว่ากูเป็นไง " ผมยกยิ้ม " กูไม่ใช่ลูกแมวเวลาขึ้นเตียงแบบที่มึงคิดหรอกนะ แล้วกูก็ไม่ได้ โง่ขนาดที่จะโดนมึงหลอกด้วยท่าทางแบบพี่ชายผู้แสนดีด้วย "
“ ทำไมมึง..ถึงรู้ "
“ ก็มึงโง่บอกแฟนกูเองนิ ถึงแม้ตอนแรกก็จะไม่เชื่อก็เถอะนะ เพราะตลอดมา มึงก็เป็นพี่ชายแสดงดีของกูมาตลอด " ผมเดินถอยห่างจากอีกคนที่เดินเข้ามา " คนอย่างมึง กูเสียดายแม้กระทั่งเวลาที่กูเคยไว้ใจด้วยซ้ำ "
“ ทั้งๆที่กูรักมานาน แต่มึงกลับเชื่อไอ้เหี้ยนั่นมากกว่ากู "
“ ใช่ แล้วมันก็จริงที่แฟนกูพูดจริงๆ "
“ กูรักมึงนะปิง รักมานานแล้ว รักมากกว่าแนน มากกว่าใครๆที่เคยรัก ชอบมาก "
“ ชอบมาก รักมาก ทำไมไม่เข้ามาจีบกู " ผมยกยิ้ม " เพราะมึงก็หวงที่จะแค่เอาแล้วจบไปเหมือนกับคนอื่นใช่มั้ย เพราะไมไ่ด้คิดจะจริงจัง จะเอาเล่นๆเฉยๆ ก็เลยไม่กล้า มึงไม่ได้รักกูหรอก มึงก็แค่หวงกูเท่านั้นเหละ มึงแค่เห็นว่า กูกำลังจะจริงใจกับใครสักคน แล้วมึงก็กำลังจะหลอกเอากูยากขึ้น มึงก็เลยบีบเวลาให้เร็วขึ้น แต่บอกตรงๆเลยนะ เป็นแผนที่โง่มาก ต้องเป็นคนที่เงี่ยนมากๆแล้วละ ถึงจะคิดออก " ผมก้มหน้าลงก่อนจะยิ้ม " กูไม่มีวันเป็นของมึงหรอก กูไม่มีวันเป็นของคนเห็นแก่ตัวแบบมึงหรอก แฟนมึงคงมีกรรมเยอะ ก็ให้ตกนรกไปแล้วกัน แต่กูไม่ทำกรรม บาย ลาก่อน ตลอดไป " ยกมือขึ้นโบกไปมาก่อนจะยิ้มกว้าง " อุตส่าห์แสดงละครตั้งนานหวังจะเอากูให้หนำใจสักหน่อย เสียเวลาเลยโน๊ะ รู้แบบนี้หลอกเคลมไปนานละ " อีกคนตรงหน้าก็กำมือตัวเองแน่น เค้าพูดรอดผ่านไรฟัน
“ ไอ้ปิง .. มึง “ ขาที่เหมือนกำลังจะวิ่งมาหา ผมตะโกน
“ เชี้ยย ! ช่วยด้วย!!! ช่วยด้วยครับ ยามมมมมมมมม “
ปรี๊ดๆ เสียงนกหวีดที่ถูกเป่าขึ้นของยาม ผมก้าวถอยหลังเตรียมวิ่งหนีทันที ตอนที่ยามวิ่งเข้ามาจับตัวมันไว้ ไอ้ไทก็วิ่งออกมาจากประตูที่ผมให้มันไปยืนคอย พร้อมกับไอ้ฝนแล้วก็ยามอีกสองคนที่วิ่งนำมันมาก่อนเพื่อช่วยกันจับคนที่กำลังโกรธจัดแล้วพุ่งมาหาผม
“ มึง ไอ้เหี้ย! มึงงง "
“ เชี้ยปิง มึง น่ากลัว " อย่างที่ฝนกำลังพูด คนที่กำลังโกรธดิ้นอยู่แบบนั้นมันกำหมัดแน่น ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านี่คือคนที่เคยสนิทของผม เคยเป็นพี่ชายที่แสนดี คนที่จะคอยช่วยเหลือผมตลอดในเวลาทุกอย่าง คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจ รู้นิสัยไม่รู้สันดานจริงๆ
“ พี่เขต พี่ไม่น่าทำแบบนี้เลยว่ะ เสียดาย เวลาทั้งหมดที่เรารู้จักกัน พี่เคยคิดสงสารแฟนพี่บ้างรึเปล่าวะ "
“ ที่ผ่านมา ที่กูทำดีกับมึงกูก็แค่อยากให้มึงไว้ใจแล้วขึ้นเตียงกับกูก็เท่านั้น ในความคิดกูยังไงคนอย่างมึงก็ไม่ปฎิเสธอยู่ละ เพราะคนอย่างมึงมันง่าย กูไม่เคยคิดจะรวบรัดอะไรหรอก กูอยากมีมึงไว้เอานานๆ เพราะยังไงคนแบบมึง ก็ไม่มีใครคิดจะจริงจังด้วยอยู่แล้ว สู้ให้มึง ง่ายไปเรื่อยๆ จนคิดว่าตัวเองเอากับใครก็ได้ดีกว่า ถึงตอนนั้น ถ้ากูต้องการมึงก็คงให้กูเอาแบบง่ายๆ นั่นคือสิ่งที่กูคิด แล้วกูก็คิดมาตลอด มึงไม่ได้มีค่ามากกว่านั้นหรอก เป็นน้องกูก็ไม่เคยคิด ใครจะอยากคบคนมีข่าวให้ตัวเสียหายวะ ถ้าไม่หวังอะไร "
“ เลวสัด โคตรเหี้ยเลย " ไอ้ไทว่า
“ แผนดูเหมือนฉลาดนะ " ผมว่า " พี่ก็ดูเหมือนเป็นคนฉลาดนะ แต่ผมว่า พี่คงลืมไปว่า ถึงแม้ว่าพี่จะเป็นฉลาด แต่ก็ยังมีคนที่ฉลาดกว่าพี่ และคนคนนั้นก็คือผม คนโง่ย่อมตกเป็นเหยื่อของคนฉลาด แล้วก็ฉลาดก็ย่อมตกเป็นเหยื่อของคนที่ฉลาดกว่า " ก้มหน้าลงไปให้ผมยกยิ้ม " แล้วพี่ก็คือเหยื่อของผม ขอบคุณสำหรับทุกอย่างหวังว่าจะชาตินี้หรือชาติหน้า ก็อย่าให้เราต้องมาเจอกันอีก "
คำพูดที่ผมทิ้งท้าย ตอนที่หันหลังกลับมาผมทำได้แค่หลั่งน้ำตาออกมาเงียบๆคำว่า ' คนอย่างมึงไม่มีใครคิดจะจริงจังอยู่แล้ว คนอย่างมึง ' คำพูดที่กัดกินหัวใจผมจนทำได้แต่นึกถึงใครบางคนออกมา เป็นภาพที่ชัดเจนอยู่ในความรู้สึก
ผมเสียความรู้สึกกับคำพูดและความสัมพันธ์ระหว่างตัวผมกับพี่เขตจนทำได้แค่ต้องนั่งนิ่งๆ แม้ปากจะอวดเก่งบอกไปแบบนั้น แต่ในใจลึกๆ ความรู้สึกก็ถูกทำลายลงไปไม่มีชิ้นดี ทั้งๆที่ไว้ใจ ทั้งๆที่เชื่อใจคิดว่าเป็นคนที่สนิทขนาดนั้น ก็ยังทำร้ายกันได้ อย่างที่เสือบอกเลยจริงๆ " ผมมันไว้ใจคนอื่นมากเกินไปโดยเฉพาะคนสนิท " ยกโทรศัพท์ขึ้นมากดก่อนจะโทรออก ปลายสายที่ผมรอ สักพักก็มีคนกดรับ
“ ว่าไง "
“ พี่เสือ " ผมกรอกสายลงไปเสียงอ่อยๆ อีกคนก็ร้อนรน
“ มีอะไร เป็นอะไร ใครทำอะไร " ผมก้มหน้าลงก่อนจะส่ายหน้าแม้มันจะไม่เห็น คนที่ร้อนรนและเป็นทุกข์กับเสียงที่ไม่สู้ดีของผม " ปิงมันทำอะไรมึง มึงอยู่ไหน " คนที่สมองคิดถึงและกังวลอยู่แค่เรื่องของผม คนอย่างผมที่ไม่มีค่าในสายตาของใคร
“ เปล่า ไม่มีใครทำ " พอบอกแบบนั้น อีกคนก็ถอนหายใจ
“ แล้วเป็นเหี้ยอะไรทำไมเสียงเป็นแบบนั้น "
“ แค่จะโทรมาบอก "
“ อะไร "
“ จะโทรมาบอกว่า ที่มึงถามว่ากูจะเชื่อใคร กูได้คำตอบแล้ว กูเชื่อใจมึงนะ กูเลือกที่จะเชื่อใจมึงนะ "
“ อิ้ม อย่างงั้นก็ดี "
“ มึงจะไม่หลอกกู อย่างที่คนอื่นทำใช่มั้ย "
“ อื้ม ก็ตั้งใจไว้ว่า จะไม่มีวันทำอย่างงั้น " เสือว่า " ได้ยินแบบนี้ ก็ แรดเหมือนเดิมได้สักที มึงจะทำเสียงเหมือนคนจะตายไปถึงไหน อย่างมึงทำเสียงแบบนั้นไปก็ไม่มีใครสงสารหรอก "
“ พี่เสือก็ พูดแบบนี้เดี๋ยวก็อดใจไม่ไหว นั่งรถไปหาแล้วกระโดดจูบรัวๆหรอก "
“ แรดได้อย่างงั้น ก็ดี "
“ พี่เสือ กูรักมึงนะ ขอบคุณนะ " ผมกัดปากตัวเอง ปลายสายที่เงียบลงไปสักพัก
" เหมือนกัน " เสือตัดสายตัวเองลง อย่างไม่ทันให้ผม ถามไถ่หรือล้อเลียนอะไร
“ ตัดสายไปแบบนี้ กูจะคิดเข้าข้างตัวเองนะ ว่ามึงบอกว่า รักกูเหมือนกัน "
ถึงจะไม่ใช่คนในแบบที่ชอบ แต่สุดท้ายก็เป็นคนที่ชอบที่สุดอยู่ดี
................................................
หนมว่า ปิงผ่านอะไรมาเยอะ ไม่ควรหลงกลกับคนแบบนี้
ปิงรักเสือมาก น่าจะเชื่อเสือ ในความคิดของหนมปิงที่เจอเรื่องแบบนี้
น่าจะออก มาในแนวนี้ ถึงจะเหมาะ ดูฉลาด มีชั้นเชิง เพราะปิงผ่านอะไรมาเยอะ
ใครมีทวิตกับเฟส หนมฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่าา
ขอบคุณสำหรับการเข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า
หัวข้อ: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73 (อ่าน 777611 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก