หัวข้อ: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73

[yut1402]

ได้ใจ สาดดดดดดดดดดดดๆ มาต่อเร็วๆ นะ รักคนเขียนจัง

[•♀NoM!_KunG♀•]

ปวดตับ!!

[palm-metto]

โอ้ยยย

อิพี่เสือ ปากหมาจนได้เรื่องนะ
กะอีแค่แก้ไขคำพูดที่ตัวเองพูด มันจะไปยากอะไร ทำไมต้องทำร้ายจิตใจกันด้วยว่ะ นี่ไม่เข้าใจเลย

ถ้าจะปากแข็งขนาดนี้อ่านะ
นี่สงสารปิงน่ะ

[honey_noii]

  :katai1:ขาดตอนสุดๆ

[blanchet]

มาเถอะนะ อยากอ่านแล้ว

[Piima]

อะไรคือค้าง มาต่อตอนล่าสุดเถอะนะ

ตามมาอ่านจาก bts เลย เห็นแบบนี้ทำเอาเราชะงักเลยนะ

ไม่กล้าอ่านต่อแล้ว

[Bejae]

หนมๆยังไม่มาอีกหรืออออ
คิดถึงเสือปิงงง

[gupalz]

อิพี่เสือปากหมาจริงๆ

[honey_noii]

สงสารน้องปิงปิง

[patwo]

ตอนที่ 24

ขาที่เดินตรงมาเรื่อยๆ ห่างออกมาจากเสือเรื่องๆ หน้าตาหงุดหงิดของผมตอนที่เดินเข้าไปหา หนึ่ง มันยิ้มก่อนจะเดินเข้ามาหาผมเหมือนกัน

" นี่อย่าบอกว่าทะเลาะกันนะ " 

“ อื้ม " ผมพยักหน้า  " แล้วมึงมาทำอะไรที่คณะวิศวะ "

" มาหามึง " หนึ่งที่หยุดอยู่หน้าผม มองไปทางเสือมันหัวเราะ เสียงเร่งเครื่องยนต์ที่ดังกระหึ่มผมหันไปมองทางเสือ มันเร่งเครื่องยนต์ก่อนจะขับพุ่งเข้ามาหาผม

“ ระวัง!! " หนึ่งดึงผมให้เข้ามาหา ตัวเราล้มทับกันอยู่ข้างฟุตบาท

“ โอ๊ย ไอ้เชี้ย!! "

“ แม่งคิดจะชนเมียมันจริงๆเลยรึไงวะ " หนึ่งจับตัวผมไว้มันมองหน้า " ไม่เป็นอะไรนะ "

“ อื้ม ขอบใจนะ "

“ ไม่เป็นไร " ผมดึงตัวเองขึ้นมามันก็ลุกขึ้น " โกธกันท่าไหนว่ะ มันถึงจะทำถึงขนาดนั้น " ไม่ได้ตอบคำถามของมันพอเป็นแบบนั้น หนึ่งก็บอกปัด " ช่างมันเถอะ เดี๋ยวก็ดีกัน "

“ ไม่คิดงั้น " ว่าแบบนั้น คนที่ปลอบใจก็ทำได้แค่หัวเราะแห้งๆ

“ อย่าคิดมาก ไปกูไปส่งที่คอนโด "

“ อื้ม " เดินไปที่หน้าคณะของมัน กลุ่มผู้ชายวิศวะเพื่อนร่วมคณะโหแซวผม

“ ยังกับในละครเลยเว้ย มีล้มทับกันด้วย เนื้อคู่มึงเปล่าวะ ไอ้หนึ่ง "

“ บ้า ไม่ใช่เว้ย เมียไอ้เสือ แต่กิ๊กเก่ากู กิ้วๆ " มันว่าแบบนั้น ก่อนที่ผู้ชายในโต๊ะนั่นจะเลื่อนที่ให้ผมนั่ง " รู้หน้าที่ เชียวนะพวกมึง "

“ นั่งก่อนครับ นั่งก่อน "

“ ขอบคุณนะ "

“ นั่งตรงนี้ก่อนนะ กูจะไปเอารถ อย่าจีบนะเว้ย กูรู้ กูบอกไอ้เสือ "

“ อย่ากับจะกลัว " ผู้ชายหน้าตาคม กับหนวดที่ทำให้หน้าตายิ่งดูดีขึ้น

“ งั้นกูจะบอก ไอ้หยุ่น มึงคงไม่กลัวสินะ " หนึ่งว่าแบบนั้น รอยยิ้มที่ยิ้มอยู่ก็เสหน้าไปทางอื่น " ฝากด้วย เดี๋ยวกูมา "

“ ถ้ามึงกลับมาแล้ว ปิงไม่อยู่มึงก็ไม่สงสัยนะ " เพื่อนอีกคนว่า ทุกคนโห่กันออกมา สมกับเป็นคณะวิศวะจริงๆ

“ รู้ได้ไงวะ ว่ากูชื่อปิง "

“ ก็..” เสียงกำลังจะพูดแต่เงียบลงไป หนึ่งก็พูดสวนขึ้น

“ ก็มึงเป็นแฟนเสือ ใครๆ ก็ต้องรู้อยู่แล้ว ใช่มั้ย "

“ ใช่แล้ว " ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน แต่ก็พอรู้ว่าไม่ใช่อย่างงั้น

“ กูไปเอารถก่อน เดี๋ยวมา "

“ อื้ม " พยักหน้าให้หนึ่ง ผมหันมายิ้มกับคนที่นั่งอยู่รอบๆโต๊ะ ผมมองผู้ชายคนนึงที่คุ้นหน้า " นี่ กูคุ้นหน้ามึงจัง "

“ กูเหรอ " มันชี้หน้าเข้าหาตัวเอง ผมก็พยักหน้า " อ้อ คงที่มหาลัยมึงมั้ง แฟนกูก็เรียนที่นั่น "

“ แฟน " พยักหน้าให้ เป็นคนที่หน้าตาดีชะมัดเลย ตาคมๆกับหนวดที่มีมันพอทำให้ดูแล้วรู้สึกยิ่งเสริมให้ดูดีอย่างน่าประหลาด " หยุ่น ที่เรียนอินเตอร์เปล่าวะ "

“ อื้ม รุ่นน้องมึงสินะ "

“ เพื่อนไอ้ไฟ "

“ ถูกเลย " มันยิ้มให้ผม เป็นรอยยิ้มที่อบอุ่นดีชะมัด

" ก็ว่าทำไมคุ้นหน้า "

“ กูก็คุ้นหน้ามึงนะ "

“ มีคนที่ไม่คุ้นหน้ากูด้วยเหรอ " หัวเราะออกมาแบบนั้น ทุกคนทั้งโต๊ะก็หันมามอง

“ แล้วออกไปกับไอ้หนึ่ง เสือมันไม่ยิ่งโกรธเหรอว่ะ "

“ กูคิดว่ากูควรยอมในเรื่องที่กูสมควรยอม ความรักไม่ใช่ว่าเราต้องยอมไปทุกเรื่องหรอก วันนี้กูคงได้รับข้ออ้างประมาณว่า มันไม่คิดอะไรเค้า แล้วกูก็จะบอกเหมือนกัน ว่ากูก็ไม่ได้คิดอะไร ของแบบนี้ ตาต่อตา ฟันต่อฟัน มันก็สนุกดีนะ "

บรึ้น บรึ้น เสียงแตรรถยนต์ดังขึ้น ผมหันไปมองก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ที่ตัวเองนั่ง " ขอบคุณนะ ที่นั่งคุยเป็นเพื่อน ไปละ "

“ แฟนเผลอแล้วเจอกันนะ " เพื่อนในโต๊ะผมหันไปยิ้มก่อนจะพยักหน้า

“ เลิกกับแฟนแล้วมาคบกันนะ "

“ ฮ่าๆ " ผมหัวเราะ ตอนที่เดินมาถึงรถหนึ่งก็เปิดกระจกแซวเพื่อนตัวเอง

“ เห็นคนสวยๆไม่ได้เลยนะพวกมึง "

“ ไม่แซวแล้วมันผิดคอนเซ็ปวิศวะเว้ย " เพื่อนมันโต้กลับไป ผมเข้าไปนั่งในรถก่อนจะปิดกระจกหนึ่งก็หันมายิ้ม

“ ไม่เหมือนปิงเลยนะ ดูพูดน้อย เรียบร้อยจัง "

“ เหรอ " ผมว่าแค่นั้น ตอนที่หันออกไปนอกหน้าต่าง เสียงหัวเราะข้างๆก็ดังขึ้นมา 

“ มันก็เป็นแบบนั้นเหละ เป็นแบบนั้นมานานแล้ว "

“ หมายถึงใคร เสือเหรอ " ผมหันไปถามอีกคนก็พยักหน้า

“ ใช่นะสิ ดูเหมือนไม่แคร์อะไร แต่จริงๆก็แคร์นะ " หนึ่งว่า " เหมือนตอนที่มันจะคบกับมึง มันก็มาหากูนะ "

“ มาหามึง " ผมหันไปมองหน้าหนึ่ง มันก็พยักหน้า  " เพื่อ ? เกี่ยวอะไรกัน "

“  มันคงเห็นว่ากูกับมึงกิ๊กกันละมั้ง " ลืมไปเลยว่าตอนที่เจอมันครั้งแรก ผมก็มาหาหนึ่งที่นี่ ที่คณะของมัน " ไอ้เสือแคร์คนที่มันรัก แล้วก็ เพื่อนมันทุกคน แม้ว่านิสัยมันจะออกขวางโลกแต่ถ้าเป็นเพื่อนกับมันก็จะรู้ว่า นั่นก็เพราะว่ามันเป็นคนที่ถูกเลี้ยงแบบไม่ให้ใส่ใจใครตั้งแต่เด็กๆ คนแบบมันต้องใช้ความเข้าใจในการเข้าใจ "

“ เหรอ "

“ ตอนที่มันมาบอกกูโคตรตกใจ เดินเข้ามานิ่งๆแล้วบอก ' ปิงเป็นของกูแล้ว เลิกยุ่งซะ " แค่นั้นสั้นๆ ยังไม่ทันให้ถามอะไร พี่ท่านก็เดินหนีกูไปซะล่ะ " ผมหลุดยิ้มออกมาตอนที่หนึ่งพูดคำนั้น " กูขอพูดตรงๆนะปิง "

“ อะไร "

“ กูไม่รู้ว่ามึงทะเลาะอะไร แต่ถ้าไม่เหนือบ่ากว่าแรง มึงให้อภัยมันเถอะ คนอย่างมันที่มาจริงจังกับคนอย่างมึง กูคิดว่ามันต้องมีอะไรมากกว่าคำว่า รัก กับ หลง กูคิดว่า กูพูดแค่นี้มึงคงเข้าใจ "

“ ในสายตาของคนอื่น คนอย่างกูอาจไม่มีค่าที่จะต่อรองคนอย่างมันนะหนึ่ง หลายคนคงคิดว่ามันมาเอากูก็ดีเท่าไหร่แล้วเรื่องแค่นี้ทำไมไม่ทนยังจะต้องการอะไรอีก แต่บอกไว้ตรงนี้เลย กูมีค่ามากกว่านั้นอย่างน้อยก็ในความคิดของกู ถ้ามันไม่ใช่ กูไม่ทน กูมีหัวใจ แล้วมันก็ไม่ได้ทนได้ทุกเรื่อง "

“ งั้นก็ตามใจแล้วกัน " พูดแค่นั้น หนึ่งก็หันไปสนใจทางข้างหน้า มันเหลือบมองผมเป็นระยะ ก่อนจะเอ่ยออกมา " นี่ ที่พูดมาเมื่อกี้ไม่ได้หมายความว่ามึงไม่มีค่า "

“ อื้ม " แต่จริงๆก็คิดแบบนั้น ผมหัวเราะเยะตัวเอง ทั้งๆที่เป็นแบบนี้แต่ก็ยังทิฐิสูง  " นี่ กูถามอะไรหน่อยสิ "

“ อะไร "

“ เสือนะ มันทำไมถึงเลิกกับมิตาวะ "

“ ทำไมอยู่ๆถึงถามเรื่องนี้ "

“ ก็แค่อยากรู้ "

“ ก็ตั้งแต่เข้ามามหาลัยใหม่ๆ มิตาเป็นดาวบัญชี ที่ตอนนั้นก็ดังมากๆเพราะเค้าสวย บอกได้เลยว่าสเป็คไอ้เสือล่ะ เรียบร้อยแล้วก็น่ารัก พูดกันตามเนื้อผ้ามันก็เหมาะสมกัน แต่ที่เลิกกันกูก็ไม่รู้ อยู่ๆมันก็ไม่เดินด้วยกัน พอไปถามไอ้เสือ มันก็บอกว่าเบื่อแล้ว แต่มิตามันก็รักนั่นเหละ เหมือนกับว่า คนสองคนเหมาะสมกันตัวเองก็จริงจัง ตอนนี้ก็เลยยังคอยตามไอ้เสืออยู่ตลอด  "

“ แต่มันก็ไม่ขัดนิ " จากที่เห็นก็ไมไ่ด้แสดงทีท่าว่ารำคาญอะไร

“ คงเพราะสงสารมั้ง ก็ผู้หญิงเค้าเป็นพวกใสๆเรียบร้อย ลูกแหง่อะไรพวกนั้น เสียงหวานๆอ้อนนิดๆหน่อยๆก็คงใจอ่อนแล้ว "

“ ไม่ยักรู้ว่ามันจะใจอ่อนกับเค้าเป็นด้วย " หนึ่งหัวเราะออกมา มันมองหน้าผม

“ เออ ใช่  กูเคยได้ยินเพื่อนมันเล่าว่า ไอ้เสือที่คบกับมิตาได้นานจริงๆไม่ใช่หรอก เหมือนผู้หญิงหลอกคนอื่นว่ายังคบ ยังแสดงความเป็นเจ้าของ ทั้งๆที่จริงแล้วก็เลิกไปนานแล้ว คบกันไม่กี่เดือนเอง แต่ก็ก็คิดว่างั้นเหละ คบคนเรียบร้อยน่าเบื่อจะตาย สู้คนแรงๆไม่ได้เร้าใจกว่าเยอะ "

“ หึ มึงคงไม่เคยเห็นพวกข้างนอกใสๆ ข้างในเป็นโพรงสินะ "

“ หมายความว่าไง "

“ ก็ตามที่พูดนั่นเหละ พวกที่ต่อหน้าเหมือนจะเรียบร้อย แต่พอขึ้นเตียงก็เก่งทุกท่าชำนาญทุกการสอดใส่ไง "

“ แล้วนี่จะเอายังไง "

“ อะไร ยังไง เรื่องไอ้เสือนะเหรอ "

“ ไม่รู้สิ " ผมบอกแบบนั้นตอนที่มองออกไปนอกหน้าต่าง " ไม่รู้เลยจริงๆ "

“ เอาล่ะ ถึงแล้ว " หนึ่งจอดรถหน้าคอนโดของผม ปลดสายรัดนิรภัยก่อนจะเปิดประตู หนึ่งจับมือผมไว้ " นี่ "

“ หื้ม มีอะไร "

“ ถ้ามึงเลิกกับเสือ มาจริงจังกับกูอีกครั้งได้เปล่า " สีหน้าของมันจริงจัง แต่ถึงอย่างงั้นผมไม่คิดว่า หนึ่งจะทนได้หรอกถ้ามันมาเจออะไรแบบที่เสือเจอในหลายๆครั้ง

“ อย่าดีกว่า เป็นเพื่อนกันก็ดีแล้ว "

“ อย่างงั้นเหรอ "

“ มันยั่งยืนกว่าการเป็นแฟนกันนะ มึงไม่คิดงั้นเหรอ " ผมเดินลงมาจากรถ ยืนรออยู่สักพักรอให้รถที่ขับมาส่งเคลื่อนออกไป ก่อนจะเดินเข้าไปในคอนโด " เพราะบางทีเรื่องของกูกับเสืออาจจะจบลงแค่นี้ก็ได้ "

ขี้นลิฟท์มาบนห้อง หย่อนตัวเองลงนั่งบนโซฟาก่อนจะหลับตาสนิท ภาพที่ผมเห็นยังคงเป็นภาพนั้นที่ฉายเข้ามาเรื่อยไม่มีหยุดซ้ำแล้วซ้ำเล่า ภาพที่ผู้หญิงคนนั้นกับมันเดินขึ้นรถไปด้วยกัน คำพูดทุกคำพูดที่มันพูดกับผม ' มาทีหลังก็ไปนั่งหลังสิ ' น้ำตาที่ไหลออกมา คนอย่างผมต้องมาเจ็บกับคำพูดธรรมดาๆแค่นี้นะเหรอ  " น่าสมเพชชะมัด "  ทั้งเจ็บแล้วก็โกรธ

กริ้ง   มองดูโทรศัพท์ที่มีข้อความส่งเข้ามา เป็นข้อความของไอ้ไท ' เป็นยังไงบ้าง ' มันถามเข้ามาแบบนั้นผมก็กดปิดแล้ววางโทรศัพท์ไว้ที่เดิม มันก็ส่งมาอีกครั้ง ' อ่านแต่ไม่ตอบ หมายความว่าไงวะ '

“ ไม่อยากจะตอบแล้วทำไมต้องตอบว่ะ ไม่มีอารมณ์เว้ย " พูดออกไปแม้มันจะไม่ได้ยิน ผมมองไปรอบๆห้องของตัวเองก่อนจะหัวเราะออกมา " นี่ห้องกูนะ ทำไมพอกลับมาอยู่แล้วต้องรู้สึกแปลกๆด้วย " 

ครืน ครืน ครืน

“ มีอะไร " ในที่สุดก็โทรมาจนได้เพราะความอยากรู้

“ ตกลงเป็นยังไงบ้าง ส่งข้อความมาก็ไม่ตอบนะไอ้เหี้ย " ไอ้ไทว่า ผมก็ถอนหายใจ

“ ไม่อยากจะพูดอะไรตอนนี้ว่ะ เพิ่งโดนทำร้ายจิตใจอย่างหนักมา ไม่มีอารมณ์ "

“ ขนาดนั้นเลย "

“ เออ ขนาดนั้น " ยิ่งกว่านั้นด้วยซ้ำไป ผมพูดให้ดูติดตลกไม่อยากให้เพื่อนคิดมาก ลุกขึ้นจากโซฟาที่นอนผมเดินไปจัดภาพของตัวเองที่ตั้งอยู่รอบๆห้องก่อนจะสะดุดกับสิ่งสิ่งนึง " หายไม่ไหนวะ "

“ อะไรหายไป "

“ ภาพกู ไม่รู้ว่าหายไปไหน  " ผมซ้ายมองขวา ผมคิดว่าบางทีอาจจะหล่นอยู่แถวๆนั้น แม้ความเป็นไปได้จะน้อยเอามากๆด็ตามที

“ อ้าว หล่นเปล่า "

“ หาแล้ว แต่เหมือนจะไม่มีว่ะ "

“ โดนขโมยเปล่า มึงพาใครเข้าห้องไปคนสุดท้าย " ไทถามผมก็คิด คนสุดท้าย รู้สึกว่าจะเป็นอาทิตย์ก่อน

“ ไอ้เสือ "

“ หึ คงเป็นมันนั่นเหละ "

“ เอาไปทำเหี้ยอะไรวะ " สบถออกมาแบบนั้น ผมคว่ำกรอบรูปนั่นลง อยากจะยิ้มอีกแล้วพอคิดถึงการกระทำของมันที่ทำให้ผม ผมก็อยากจะยิ้มอีกแล้ว

“ ทำคุณไสย "

“ ไอ้ห่าคิดได้ " ผมว่าแบบนั้นอีกคนก็ได้แต่หัวเราะ แต่ตอนนี้ไม่มีอะไรที่จะทำให้ขำแบบนั้น

“ นี่ ไปกินเหล้ากันมั๊ย "

“ ทำไมอยู่ๆถึงชวนวะ "

“ ก็มีแค่นี้เหละ ที่กูจะทำให้มึงสดชื่นได้ เดี๋ยวจะไปรับนะ "

“ หึ เออ จะคอยแล้วกัน " ผมวางสายก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองกรอบรูปว่างเปล่าที่ตั้งอยู่ ตอนที่กำลังตั้งคำถามว่ามันจะเอาไปทำอะไร เสียงข้อความเข้าก็ดังขึ้นอีกครั้ง

เปิดหน้าจอมือถือขึ้นมา คนที่ส่งมาไม่ใช่ไอ้ไทเหมือนอย่างที่ผมคิด แต่เป็นคนที่ไม่คิดว่าจะส่งมา เสือเป็นคนส่งข้อความนี้มาให้ผม ข้อความที่ไม่มีอักษรเป็นแค่ภาพ ภาพเดียว  ภาพเสื้อผ้าและของใช้ของผมที่มันกองรวมกันอยู่บนพื้น  ก่อนข้อความอีกข้อความจะส่งตามมา

“ มาเก็บไปด้วย " ผมยิ้มเยาะออกมาตอนที่มันถ่ายภาพนี้ส่งมาให้ พิมข้อความตอบกลับไป

“ ทิ้งไปได้เลย กูหาใหม่ได้  อ้อ  มึงก็เหมือนกัน กูหาใหม่ได้ " ผมกดปิดโทรศัพท์ก่อนจะโยนลงบนโซฟา ใช่ ไม่ว่าอะไรกูก็หาใหม่ได้ คนรักเหี้ยๆแบบมึงก็เหมือนกัน
..................................................

ตกกลางคืนในเวลานัด ผับที่ไอ้ไทพามาในตอนกลางคืน ผมถอนหายใจออกมาตอนที่มันจอดตรงข้างๆรถคันนึงที่ผมคุ้นตา ผมหันไปมองหน้ามันที่ยิ้มแห้งๆก่อนจะพูดคำเดิมออกมา " ก็กูไม่ได้มานานแล้ว "

“ จงใจพากูมาก็บอก "

“ เปล่านะเว้ย แต่วันนี้มันมีเพลงแดนซ์กูกะจะพามึงมาเต้น แต่ที่ไอ้เสือมา อันนี้กูไม่เกี่ยว กูไม่รู้เรื่อง "

“ เหรอสัด กูตบมึงสักทีมึงคงรู้สินะ " ผมเหล่มองมันไอ้ไทก็ยิ้ม

“ น่าๆ ไม่รักก็ไม่ต้องไปสน หาหนุ่มคนใหม่เย้ยแม่งไปเลย " ไอ้ไทออกความคิดๆมาให้ ตอนที่ผมเปิดประตูเข้าไปเสียงเพลงที่เต้นกันกระหึ่มก็ดังออกมา เรามองไปรอบๆ ไม่มีโต๊ะนั่งแล้ว ผมตรงไปที่เค้าเตอร์

“ น้อง! สเมอร์นอฟ ว๊อดก้า ขวดเล็ก สองขวด เอาแบบไม่ผสมนะ " เหล้าขวดเล็กถูกยื่นมาตรงหน้าผมจ่ายตังค์ก่อนจะยื่นไปให้ไอ้ไท " เอาไป แล้วไปเต้นกัน "

“ เชี้ย มึงเล่นไอ้เหี้ยนี่เลยหรอ เบียร์พอมั้ง "

“ กลัวอะไร โทรไปบอกผัวมึงสิ ว่าถ้าเมามารับด้วย "

“ ตลก "  มันว่าแบบนั้นแต่ก็ลังเลที่จะหยิบมือถือขึ้นมา

“ เค้าเรียกว่า สแตนบายไว้ก่อน " ซัดว๊อดก้าที่อยู่ในมือเข้าปาก มันซี๊ดจนผมได้แต่หลับตาสนิท " ชื่นใจจริงๆ ไป วันนี้กูจะเอาให้ลืมไปเลย "

“ เมาตายแน่ๆ ไอ้เชี้ยปิง "

“ กลัวอะไรว่ะ กูมีมีึงอยู่ทั้งคน "  เสียงถอนหายใจของมันทำให้ผมนึกขำ ถ้าเทียบผมกับมันคนที่น่าจะเมาง่ายกว่าน่าจะเป็นมันมากกว่าไม่ใช่ผม

“ มีคนมองมึงอยู่ว่ะ มองมาทั้งโต๊ะเลย "

“ สนใจอะไร " ผมบอกแบบนั้น ไอ้ไทก็ยกมือขึ้นทักเพื่อนของมัน ผมไม่ได้หันไปมอง ไทก็หันมาพูดด้วย

“ ไอ้เชี้ยเสือแม่งแดกเหล้าอย่างเดียวเลยว่ะ มองมาที่กูเหมือนจะฆ่ากัน "

“ ช่างมันสิ " ผมกินเหล้าในมือที่กำลังถือ เพลงที่กำลังเล่นเอียงตัวไปมายกมือขึ้นเต้นอยู่ตรงหน้าไอ้ไทที่ก็เต้นไปพร้อมๆกับผม โต๊ะที่เสือนั่งอยู่ผมทำให้มันหายไปจากสายตาผมไม่ได้ ปากก็บอกว่าช่างแต่ตาก็มองอยู่ตลอดว่ามันมองอยู่รึเปล่า " ไอ้เชี้ย " ผมสถบออกไปแบบนั้นตอนที่สายตาจ้องกับมันพอดี

“ วู้วววว ขอเพลงที่มันส์ๆกว่านี้หน่อยสิว่ะ ร้อนจังเลยว่ะ " ผมพยายามลูบท้องของตัวเอง รู้สึกกินเหล้ามากเกินไปจนท้องร้อนไปหมด ตาก็เริ่มพล่าๆมัวๆ ผมจับไหล่ของไอ้ไท " ไท มึง เมายังวะ "

“ เมาเหี้ยอะไร กูยังเต็มขวด "

“ หงุดหงิดชิบหายไอ้เหี้ย " กินเหล้าเข้ามาจนหมดขวด ผมวางมันลงบนโต๊ะที่ตั้งอยู่ใกล้ๆ " เอาของมึงมาหน่อย มึงไม่แดกกูแดกเอง ไอ้ควายโง่ชิบให้เหล้าแดกก็ไม่แดก "

“ หงุดหงิดเหี้ยอะไรนัก ถึงมาลงกับกู "   

“ ทั้งๆ.... ทั้งๆที่กูยืนอยู่ตรงนี้ทำไม มันไม่เดินมาง้อว่ะ มาดิ กูยืนอ่อยมึงอยู่ตรงนี้ไง " ผมว่าแบบนั้นตอนที่หัวเราะออกมา น้ำตามันก็ไหล " น้ำตากูกำลังไหล "

“ เชี้ยปิงมึง "

“ จบแล้วแน่ๆ จบแล้วแน่ๆเลยว่ะ นี่กูแพ้ให้แฟนเก่าคนสวยเรียบร้อยสเป็คไอ้เสือเหรอว่ะ ไอ้ห่า กูนี่ใคร กูมันปิงนะเว้ย ผู้ชายที่ใครๆก็อยากได้ คนสวยเลยนะเว้ย ไอ้ควายยย " ผมตะโกนออกไปไม่รู้ดังแค่ไหนแต่ไอ้ไทก็ปิดปากผมไว้ เสียงเพลงร็อคที่กำลังดัง ผมยิ้มกริ่มตอนที่ดนตรีของมันกำลังดังขึ้นมา

“  วู้ววววววว กูชอบเพลงนี้เลยนะ " ปากของผมมันอ้าปากร้องเพลงออกไป "  ให้เธอได้กับเค้า และจงโชคดีอย่ามีอะไรให้เสียใจ ส่วนตัวฉันจะลืมว่าเคยร้องไห้ ลืมว่าเคยต้องเป็นใคร ที่เธอไม่เอา!! "

“ เชี้ยปิง มึงแม่ง ทำตัวให้มันดีๆหน่อยดิว่ะ เมาแล้วนะเว้ย "

“ กูไม่ได้เมา  กูไม่ได้เมาเลยสักนิด สติกูยังครบถ้วนดี  " ผมยังรู้ตัวอยู่ ผมคิดแบบนั้นแต่ก็แค่อยากจะร้องไห้ อยากจะร้องเพลงออกมาดังๆ " ให้เธอได้กับเค้า และจงโชคดีอย่ามาอะไรให้เสียใจ ส่วนตัวฉันจะลืมว่าเคยร้องไห้ ลืมว่าเคยต้องเป็นใคร ลืมว่าเคยต้องเสียใจ ที่เธอไม่เอา "

“ เชี้ยปิง " เสียงถอนหายใจของมัน ผมยิ้มออกมาก่อนจะตบลงเบาๆที่ไหล่มัน " ปวดฉี่ว่ะ "

“ ไปดิ ตรงนั้นนะ "

“ กูทิ้งมึงไปไม่ได้ "

“ ไม่มีใครมาหิ้วกูไปหรอก " ผมบอกมันแบบนั้น ดึงตัวเองให้ออกห่างจากมัน ผมพยักหน้าอีกคนก็ยังนิ่ง " ไปดิ ไปๆ อย่ามาอั้นไว้ ไม่ดีนะ กูจะยืนร้องเพลงอยู่ตรงนี้ ให้เธอได้กับเค้าแล้วจงโชดี "

“ เพลงมันจบไปแล้วไอ้เชี้ย " ดึงมือผมที่กำลังชุขึ้นสูงนั้นลง

“ อ๋อเหรอ " ยิ้มกว้างให้มัน ไทที่ยิ้มกลับมามันมือมันยกขึ้นมาลูบหัวผม อุ่นจังเลยว่ะ มืออุ่นๆแบบนี้เหมือนมือของมันคนนั้นเลย " เสือ จะไม่ง้อกูหน่อยเหรอ กูงอนมึงอยู่นะ จะไม่ง้อจริงๆเหรอ "

“ มานี่มา " มือคู่นั้นดึงผมให้เดินไปนั่ง " นั่งตรงนี้เดี๋ยวกูมา ฝากด้วยนะมันเมามากแล้ว กูไปฉี่ เดี๋ยวมารับ "

“ อะไรว่ะ " ผมหันซ้ายมองขวา หน้าตาของคนนั่งข้างๆ เบลอจนผมมองไม่ชัดว่าเป็นใคร เหมือนไอ้เสือเลยในความคิดของผมบอกแบบนั้น จ้องอยู่นานพอหันไปอีกทางก็เหมือนว่ามันนั่งอยู่ทางนี้อีก สะบัดหัวสองสามทีผมพยายามลุกขึ้น

“ จะไปไหน " เสียงที่ถามผม มือที่จับมือของผมไว้

“ ยุ่งไรด้วยว่ะ เรื่องของกู เสือกจริง ปล่อย " ผมสะบัดมือมันออกมา ตอนที่เดินออกไปก็ชนคนนู้น คนนี้เยอะแยะไปหมด " ขอโทษนะ ขอโทษแต่ของทางให้กูหน่อยนะ ขอโทษนะ ขอโทษที "

ผมเดินเดินแทรกตัวออกมานอนร้าน ถอนหายใจออกมาตอนที่รู้สึกว่าข้างนอกลมเย็นแล้วก็สดชื่นมากกว่าข้างในขนาดไหน เหล้าในมือยังถืออยู่ ผมยกมันขึ้นดื่ม แต่มือนึงก็รั้งเอาไว้ " อื้ออ ปล่อยเหล้าของกูนะ "

“ พอได้แล้ว "

“ เสือกอะไรด้วยว่ะ คนมันจะกิน " ขวดที่กำลังจรดริมฝีปาก ลิ้นที่กำลังได้รสหวานๆ แต่ยังไม่ทันจะกลืนลงคอขวดนั้นก็ถูกกระชากออกไป มันถูกทิ้งลงตรงนั้น ผมรีบก้มลงไปเก็บ  “ อย่าทิ้งของกูนะ! ดีจัง ยังมีเหล้าเหลืออยู่อีกนิดหน่อย "

“ เป็นเหี้ยอะไร "

“ แล้วเสือกอะไรมึงว่ะ " ผมหันไปหา ใต้แสงไฟที่ผมหันไปจ้องมันเพราะความโกรธ คนที่ไม่คิดว่าจะหันไปเจอก็ยืนอยู่ตรงนั้น ผมพูดออกไปเสียงเบาๆ " เสือก "

“ มานี่เลย "

“ ไม่ไป " ผมสะบัดมือมันออกมา แต่ก็ไม่ได้ง่ายดายแบบนั้น มือของมันที่จับแขนผมนั้นแรงเกินกว่าจะสะบัดแล้วหลุดออกง่ายๆ " ถึงคนอย่างกูจะมาทีหลังแต่ก็ไม่นั่งหลังเว้ย ไม่มีวันนั่งหลังเด็ดขาด "

“ อย่าเรื่องมาก ไปขึ้นรถ "

“ กูไม่ไป!! " เสียงตะโกนของผมดังลั่น ตอนที่มองหน้ามันทุกอย่างก็เหมือนว่าจะ มัวไปหมด ใช่ น้ำตาของผมมันกำลังจะไหล  " เลิกใช้คำพูดบังคับกูสักที กูไม่ไป ทำไมกูต้องไปด้วย กูโกรธมึงอยู่ มึงง้อกูสิ ง้อกูสิไอ้เหี้ย ไม่ใช่เอาแต่บังคับ พูดจาดีๆกับกู ง้อกูบ้างสิ ไม่ใช่ให้กูต้องทำตามมึงทุกอย่าง กูไม่ทำเว้ย ปล่อยกู กูจะไม่ทำอะไรตามใจมึงอีกแล้ว ไม่มีวันทำ จะไม่ทำแล้ว อึก ฮือๆ กูจะไม่ทำอีกแล้ว " น้ำตาของผมมันไหลออกมา ตัวที่ไร้เรี่ยวร้องผมทรุดลงกับพื้น " ทั้งๆที่มึงผิดแท้ๆ แต่ทำไมไม่ง้อกูบ้าง มึงเอาเสื้อผ้ากูไปทิ้ง มึงบอกว่าถ้ากูไปแล้วอย่ากลับมา มึงบอกว่ากูมาทีหลัง กูมาทีหลังแล้วยังไงว่ะ กูไม่ใช่คนปัจจุบันที่อยู่กับมึงหรอกเหรอ หรือว่ากูมันไม่มีค่าเลย หรือเพราะกูเป็นแบบนี้กูเลยต้องทนมึงทุกอย่าง เอาแต่ใจตัวเองก็ไม่ได้ ถ้าเป็นแบบนั้น กูยอมไม่มีมึงก็ได้ กูไม่ไปกับมึงแล้ว "

" ไม่ใช่แบบนั้น " เสียงเบาๆของมันที่บอก ร่างสูงที่ก้มลงมาหา มันย่อตัวลงก่อนจะถอนหายใจออกมา มือที่เช็ดน้ำตาให้ " ลุกขึ้นมา แล้วกลับบ้าน "

"  ง้อกูสิ "

“ ลุกขึ้น " สะบัดมือที่จับแขนของผมออก ผมนั่งลงบนพื้น พื้นที่มีแต่หิน " มันสกปรก "

“ ทำไมมึงไม่ง้อกูบ้าง ง้อกูสิ ง้อกูหน่อย กูโกรธมึงอยู่นะ จะไม่ง้อกูเลยเหรอ กูไม่สำคัญขนาดนั้นเลยเหรอหรือว่าการง้อคนอย่างกูมันน่าอาย "

“ เด็กดื้อ " เข่าของเสือค้ำลงกับพื้นตรงที่ผมนั่ง พื้นที่สกปรกมันก้มลงมาจูบ " เด็กดื้อ "

“ ไม่ได้ดื้อ "

“ เด็กดื้อ " ว่าแบบนั้นอีกครั้ง แขนที่พยายามฉุดผมให้ลุกขึ้น เหมือนกับการกล่อมและชักจูงเด็กเล็กๆ

“ วันนี้ไปส่งเค้าที่ไหนมา แล้วทำไมต้องไป ทำไมให้มันนั่งหน้า ทำไมไล่กูไปนั่งหลัง ทำไมมึงทำแบบนั้น ทำไมมึงถึงเหี้ยแบบนั้น ทำไมมึงถึงต้องทำร้ายจิตใจของกูด้วย " ทุบลงไปบนอกของมัน ผมพลักมันทั้งโกรธ ทั้งเสียใจ ทั้งหงุดหงิด จิตใจอ่อนแอของผมทำอะไรไม่ได้นอกจากทำได้แต่ทุบตีมันอยู่แบบนั้นแต่ถึงจะแบบนั้นแต่มันก็ไมไ่ด้ว่าอะไร หนำซ้ำยังนิ่งให้ตีอยู่แบบนั้นอีก  " ทำไมไม่มาง้อกูเลย ทำไมเห็นกูแล้วไม่เดินเข้ามาหา ทำไมไม่มาสนใจ "

“ บ้าจน พอใจยัง ถ้าพอใจแล้วก็ กลับบ้าน "

“ กูไม่กลับ " ผมหยุดทุกอย่างลง ลุกขึ้นยืนที่พื้นสกปรกที่ตัวเองนั่งคว้าเอาขวดเหล้าที่ตั้งอยู่ข้างๆนิดมือมาด้วย ผมหันหลัง " บอกแล้วไงว่าจะไม่ยอมมึงอีกแล้ว "

“ แต่ห้องกูที่ไม่มีมึงอยู่ มันเหงามากเลย  จะไม่กลับไปจริงๆเหรอ " ขาของผมนิ่งตอนที่มันพูดคำนั้น มือก็กำขวดเหล้าไว้แน่น " แล้วพรุ่งนี้ใครจะทำอาหารรสชาติแย่ๆให้กูกิน "

“ ไปบอกให้เค้าทำให้แดกสิ "

“ ไม่ได้อยากกินอาหารดีๆ อยากกินอาหารแย่ๆ ที่ต้องคิดหนักว่าถ้ากินไปจะเกิดอะไรขึ้นกับกระเพาะรึเปล่า " ทุกอย่างเงียบไปสักพัก ลมเย็นๆที่พัดโดนหน้าของผม น้ำตาได้แห้งหายไปแล้ว เหลือเพียงแค่คราบน้ำตาที่ยังคงเกาะติดอยู่บนใบหน้า " ที่ห้องกูไม่มีหมอนข้าง แล้วคืนนี้กูจะนอนกอดใคร "

“ นี่ มึงกำลังง้อเหรอ "

“ คิดว่าอย่างงั้น "

“ เสี่ยว " พูดออกไปแบบนั้น อีกคนก็ยกยิ้มออกมา

“ แล้วมันได้ผลบ้างมั้ย "

“ ไม่ได้ผลอะไรเลย " เสือเดินเข้ามาใกล้ตอนที่ผมพูดคำนั้น ตัวของมันก้มลงกอดผมเอาไว้  " กูจะต้องเริ่มต้นใหม่อีกกี่ครั้ง สำหรับความปากหมาของมึงที่ทำร้ายจิตใจกู "

“ ตลอดไป "

“ อย่าลืมว่ากูไม่ได้โง่ขนาดนั้น "

“ ก็แค่ อยากให้อยู่ตลอดไป "

“ แล้วทำไมต้องทำแบบนั้น "

“ เพราะว่า กูไม่มีหมอนข้างนะสิ "

   ' ก็แล้วทำไมไม่ไปซื้อ ' ผมอยากจะบอกมันไปแบบนั้นแต่มือที่กอดมันไว้แน่นก็สวนทางกับความรู้สึกเสียเหลือเกิน
ผมว่า คนที่โง่ที่สุด คือ คนที่มีความรัก ... และแน่นอนว่า ผมก็คือคนคนนั้น

" กูนี่.. โง่จริงๆเลย " 
..................................................


ความรู้สึกของคนเราไม่ว่าด้านไหน ย่อมมีขีดจำกัดของความอดทนซ่อนอยู่
ตอนนี้ไม่รู้จะเขียนทอล์คว่าอะไร
มีคนบอกว่า ปิงงี่เง่าไปหน่อยที่จะงอนในเรื่องนี้ เรามองว่ามันก็จริงนะ
แต่ว่า คำพูดของคนที่เรารักที่ทำให้เราเสียใจ ไม่จำเป็นต้องหยาบคายหรอก
แค่เป็นคำพูดที่สั้นๆที่ เราไม่อยากฟังจากปากของคนที่เรารัก นั่นก็เสียใจแล้ว

ปิงหายงอนง่ายจัง .. ความรักที่ปิงมีให้เสือ 
ทุ่มเท และ เต็มร้อย จากหลายๆตอนคงรู้ว่า ปากแรง แรด ร้าย แต่ก็ลูกแมวของพี่เสือเหละ

แต่พี่เสือก็อย่าลืมว่า แม้จะเป็นลูกแมว แต่เล็บก็คมอยู่นะ ...

เรื่องยังไม่จบ ฝากติดตามกันต่อไปปปปปป
นี่ขนาดไม่มีอะไรจะพูด นะ หนมนะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านแล้วคอมเม้นท์
ฝาก แท็ก ฝาก ไลค์ ในเฟส หรือ ทวิต โดยการติดแท็ก #เสือปิง


รักสุดๆ หนมมี่

[veeveevivien]

  :katai1:ขัดใจกับปิง ทำไมยอมง่ายจังเฮ้อ 

เพราะเดวเสือก็จะเป็นอีกแบบเดิม

[Freja]

คำพูดของคนทำร้ายคนได้นะ โดยเฉพาะของคนที่เรารัก เพราะว่าคนที่รักเราส่วนใหญ่จะไม่ทำให้เราเจ็บขนาดนั้น

ปิงกับเสือยังต้องปรับตัวและนิสัยเข้าหากันอีกเยอะ

เป็นเราๆก็โกรธนะที่เสือเอาเสื้อผ้ามากองแล้วยิ้มเยาะเย้ย
ให้แฟนเก่ามานั่งหน้าแล้วไล่เราไปนั่งหลังโดยที่พูดไม่ดีไม่ให้เกียรติเรา
ขับรถกะจะเฉี่ยวชน ไม่ใช่เสือแล้ว หมาแล้วนั่น

แล้วแบบที่มาง้อนะ เมิงเห็นปิงเป็นอะไร? หมอนข้างงั้นหรือ? สันดานไม่เปลี่ยนก็อย่ามาเอาปิงเป็นเมียเลยเสือ กลับไปกินหอยเถอะ เห็นชะนีดีกว่าเมีย เมิงรู้ไหมว่าปิงน่ะมีแต่คนอยากได้  ได้เพชรมาไว้ในมือแล้วไมาเปลี่ยนสันดานให้คู่ควรก็อย่าเอาเลย

มึงให้อภัยมันเถอะ คนอย่างมันที่มาจริงจังกับคนอย่างมึง

อ่านถึงตอนนี้ปรี๊ดเลยค่ะ  นี่คือคุณค่าของปิงในสายตาตัวผู้เวรทั้งหลาย ผ่านประโยคนี้ไปไม่กี่มากน้อยก็ขอกลับมาคบอีก  เลวค่ะ

[blanchet]

ไม่อยากให้ปิงคืนดีง่ายๆเลย  เสือถึงจะรักแต่พูดดีๆเอาใจปิงบ้าง
ปากแข็งอย่างเดียวไม่ช่วยอะไร เดี๋ยวปิงหมดรักจริงๆแล้วจะรู้สึก

[tkaekaa]

  หมั่นไส้เสืออะ ปากจัด ปากหนัก ชิส์
แต่ทำไงได้ คนมันรักอะ ปิงกล่าวไว้

[pemiko2012]

เป็นเราเราก็โกรธ เสือชอบพูดไม่คิด
ทำร้าจจิตใจอยู่เรื่อย ใครจะทนไปได้ตลอด
นี่คิดว่าปิงยอมง่ายไปนะเนี่ย 555555
แต่ก็รักอ่ะนะ แค่เค้าง้อนิดๆหน่อยๆ ใจก็ไปแล้ว
 

[bulldog17]

ความอดทนของคนเรามีขีดจำกัด

แค่รักมันไม่พอหรอกนะ

ดีที่ไทจับมาเจอกัน

ได้คุยกันได้ระบายออกมา

คือทางออกที่ดีที่สุด

หวังว่าเสือคงปรับปรุงปากตัวเองบ้าง

[spsygk]

อย่ายอมนะ อย่ายอมมมม

 
งานเสี้ยมต้องมา

[koikoi]

เสือไม่ยอมปรับตัวเลยหลายครั้งเกินไปแล้วนะ

[pim14]

เรตติ้งยังตกอยู่นะพี่เสือ ปากหนักสุดๆ จะง้อเค้าก็ยังทำได้แค่นี้ เคสนี้เบาไปค่ะน้องปิง ต้องหาตัวมากระตุ้นความหวงปิงของพี่เสือให้เข็ดบ้างซะแระ โชคดีที่ปิงยังใจอ่อน ถ้าเจอปิงเวอร์ชั่นถอดใจ อิพี่เสือเจองานหนักน้ำตาซึมแน่ รอดูค่ะ

[B52]

ง่ายไปไหมจ๊ะเสือ กัับคำพูดและการกระทำที่ผ่านมา

[Sillyfoolstupid]

แหม่ะ ไอ้ตอนปิงงอนที่เสือบอกให้ไปนั่งหลัง ก็คิดว่า เออ เสือมันคงไม่ได้คิดไร
คงพลั้งปากพูดไป ไม่ได้สนใจความหมายเรื่องความสัมพันธ์ว่าใครมาก่อนมาหลังงี้

แต่อีตอนขับรถพุ่งมาจะชนกับตอนเก็บของมากองให้ไปเก็บนี่ เกินจะทนนะ
อยากจะยุปิงให้เลิกเถอะ ให้เสือได้กับชะนีซะ กลับเข้าป่าไปพร้อมกันเลย
คือนอกจากเสือจะปากเสียแล้วนิสัยยังเสียมากๆ
ทำร้ายจิตใจปิงมากเกินไป บ่อยเกินไปแล้วนะ แม่ยกไม่ปลื้มมมม

[Money11]

นังเสือ ปากอย่างใจอย่างจริงๆ
ตอนที่ถ่ายรูปของใช้ปิงแล้วบอกว่ามาเก็บไปนี่ ต้องการจะสื่อว่าให้มาหาหน่อยใช่ไหม
คบกับเสือ ปิงต้องแปลภาษาเสือให้เป็นภาษาคนปกติอีกทีนะ 

[jaynos]

  ห๊ะ จบตอนแล้ว 

ปิงก็ไม่ได้อยากเลิกอยู่แล้ว เสือก็ง้อแล้วไง
จะถือทิฐิมากไปทำไม คนรักกัน ก็ต้องอยาก อยู่ใกล้ๆกันสิ

ถ้างอนแล้วต้องนอนร้องไห้คนเดียว
เลิกงอนแล้วกลับไปนอนกอดกันดีกว่า เนอะๆ   

[imvodka]

วันนึงปิงทิ้งไปจริงๆจะหัวเราะให้

[Viewonohm]

ให้คะแนนพี่เสือติดลบมา2ตอนแล้วนะ !!! 

[Ryojung]

สงสารปิง อ่านแล้วน้ำตาไหลเลย
เกลียดเสือแล้วนะ!!!
ไม่อยากให้ปิงยอมง่ายๆ อยากให้ปิงหมดความอดทน
เลิกเลย ขอล่ะ!!! ปิงมีค่ามากนะ เกลียดทุกคนที่ว่าปิง 

[kumiko yamashita]

  เชิลลลลๆๆๆ เเอบเศ้านิดๆ มาต่อไวๆนะค่ะๆๆๆๆ รออๆๆ
 

[p-lim]

ง้อยังไงก็ยังเกลียดอีพี่เสืออยู่ดี
ปิงอย่ายอมง่ายๆ เล่นตัวเข้าไว้
 

[Wereena]

อิเอี้ยเสือ!!! มันต้องมีสักวันที่ปิงทนต่อไปไม่ไหว วันนั้นจะรอสมน้ำหน้ามัน หึ้ยยย

[AtoZ]

จะง้อเมียทั้งทีพูดให้ดีกว่านี้สิ ปากแข็งไปเพื่ออออออออ ถ้าพี่เสืออ้อน ปากหวานนะ โอ๊ยยยยปิงรักปิงหลง