ตอนที่ 18ขับรถมาถึงผับประจำ ผมจอดรถตรงที่ประจำก่อนจะเดินลงจากรถ มองไปรอบๆ รถที่ดูน้อยกว่าปกติทั้งๆที่วันนี้เป็นวันเปิดผับให้เต้นกันแท้ๆแล้วที่ไอ้เท่ชวนมา ก็ไม่ใช่เพราะอะไร มันรู้ว่าปิงชอบเต้นแล้วรู้ว่าถ้าผมเห็นใครเต้นกับมัน ผมจะสติแตกแค่ไหน ไอ้เชี้ยนั่น ถนัดนักก็เรื่องทำร้ายเพื่อนนี่เหละ
“ วันนี้คนน้อยจังเลยว่ะ "
“ ทำไม มึงจะ " ทำไมมึงจะไปยั่วเค้าอีกรึไง ผมจะหันไปบอกมันแบบนั้นแต่ก็ถอนหายใจออกมา ตอนที่มันหันมมองหน้า ผมจำใจตอบอย่างอื่นไปแทน " ก็แปลกใจเหมือนกัน "
“ ปกติเค้าจะเปิดผับให้แดนซ์ กี่วันครั้งว่ะ "
“ อาทิตย์นึงก็ครั้งนึง "
“ งั้นเดือนนึงก็สี่ครั้ง "
“ อื้ม " ผมตอบก่อนจะเดินจูงมือมันเข้าไปในร้าน
“ ก็บ่อยดีเหมือนกันนี่หว่า แล้วทำไมไม่เปิดเป็นอย่างใดอย่างนึงไปเลยละ "
“ จะไปรู้เหรอ กูใช่เจ้าของร้านที่ไหนล่ะ " ผมหันไปตอบมัน " หมายถึง อาจจะเป็น คอนเซ็ปร้านมั้ง "
“ โหยๆ วันนี้เค้าเดินจูงมือกันเข้ามาเลยเว้ย " ไอ้เท่ทักมันทำท่าเบะปากใส่ผมก่อนจะตบโซฟาใกล้ๆให้ไปนั่ง " ไม่ได้บอกให้มึงนั่งข้างกู กูให้ปิงนั่ง "
“ ตลกสัด " ผมนั่งลงข้างมัน และไม่คิดว่าจะลุกขึ้นมาด้วย ปิงหันมายิ้มๆ ก่อนจะหยิบแก้วขึ้นมาชงเหล้า " ของกูเอาเข้มๆนะ "
“ ครับผม " ปิงเป็นคนชงเหล้าเก่งแค่ดูจากท่าทางของผมมันก็ดูออก โซดาผสมนิดหน่อยมันเทเหล้าผสมลงไป คนให้เข้ากันก่อนจะยื่นให้
“ มีเมียชงเหล้าให้กินด้วย "
“ มึงเป็นเหี้ยอะไรพูดมากจังวันนี้ " ผมถามไอ้เท่ที่ส่ายหน้าไปมา ผมมองไปที่ไอ้โจ๊กกับไอ้นิว ที่ยิ้มออกมา
“ มันกำลังจะเมาไง "
“ หายนะชัดๆ " ปิงบอกไอ้เท่ก็ลุกขึ้นมา มือมันชี้หน้าปิง
“ พูดจาไม่น่ารักเลยเหมือนหน้าเลยน้า " ว่าเสร็จก็ทรุดตัวลงนั่งข้างๆผม " จัดการเมียมึงเลย "
“ มึงนั่งนิ่งๆเถอะ "
“ เข้าข้างเมียว่ะ " กูพูดเชี้ยอะไรที่ไหนละ ผมถอนหายใจตอนที่มองหน้ามัน ปิงหันมายิ้มให้ผม
“ เดี๋ยวกูออกไปเต้นนะ "
“ ก็ไปสิ ยังไงก็ถนัดอยู่แล้ว เรื่องเต้นกับผู้.. " ผมหยุดคำพูดตัวเองง ตอนที่คิดถึงคนที่นั่งฟังอยู่ข้างๆ " กูหมายถึง มึงเต้นเก่งนะ "
“ ช่างแถ " มันว่าแบบนั้น ตอนที่ส่ายหน้าออกมา มือก็กอดแขนอีกข้างของผมไว้ " กูจะชวนมึงไปด้วยนะ ไปเต้นกัน "
“ ตลก กูไม่ไป ไปคนเดียวเถอะ "
“ เถอะน่านะ เต้นกันเต้นกัน " ดุ๊กดิ๊กอยู่ข้างๆผม ส่ายหน้าไม่สนใจสักพักมันก็ลุกขึ้น
“ ไปไหน "
“ จะไปสั่งเบียร์ "
“ สั่งให้ " ฉุดมือมันให้นั่งลงข้างๆ ผมยกมือขึ้นเรียกน้องพนักงาน " เบียร์ขวดนึง "
“ ครับ "
“ นั่งลง " ทำท่าหงุดหงิดปิงเอาหน้ามันค้ำที่ไหล่ของผมก่อนจะยิ้ม " มึงออกไปเดินมีเรื่องทุกที นั่งอยู่นี่เหละ "
“ หวงก็บอก "
“ สำคัญตัวเองผิดตลอดเลยนะ มึงนะ " ว่าแบบนั้น หน้างอนๆของมัน ผมทำเป็นหยิบแก้วเหล้าขึ้นมาดื่ม
“ แล้วนั่งกันนี่ไม่คุยอะไรกันเลยเหรอ " ปิงเอ่ยถามพวกไอ้โจ๊กไอ้นิวแล้วก็ไอ้เท่ที่แต่ละคนก็นั่งกินเหล้ากันนิ่งๆ ก็มีบ้าง บางครั้งที่คุยแต่ส่วนใหญ่จะเงียบกันมากกว่า " มึงมานั่งทำอะไรกันว่ะ "
“ กินเหล้าไง "
“ ส่วนใหญ่ไอ้เท่จะเป็นคนคอยสร้างบรรยากาศ แม่งก็เหมือนตัวเชื่อมต่อระหว่างพวกกูกับไอ้เสือนั่นเหละ ถ้ามันเมาก็ "
“ จบ " ไอ้ปิงว่าเสริมไอ้โจ๊กที่อธิบาย มันยักไหล่ไหวๆแบบไม่ใส่ใจ
“ แล้วยังมีไอ้เทมอีกคนที่ทำได้ " ไอ้นิวเสริม
“ มึงดูท่าทางจะเป็นที่รักของเพื่อนดีนะ "
“ ไม่เหมือนมึงหรอก " เป็นที่รักของทุกคนเลย ทุกๆคน แค่คิดก็น่าหงุดหงิดชะมัด ผมว่าในใจมองไปเท่ที่นั่งกินเหล้านิ่งๆ " เท่ "
“ อะไร "
“ ทำไมอยู่ๆ ถึงแดกจนเมาวะ "
“ คนอยากเมามันต้องมีเหตุผลเหรอวะ " เลิกคิ้วถามผม ส่ายหน้าตอบคำถามของมันผมสบถ
“ เรื้อนสัด "
“ บางทีกูก็สงสัยนะเว้ย คนปากหมาแบบมึงทำไมปิงถึงชอบว่ะ " มองหน้าผมตอนที่พูดคำนั้น เท่ยิ้มมันเอื้อมมือมาจับไหล่ของผม " ทำไมเค้าถึงไม่ชอบกู ทั้งๆที่กูแม่ง นิสัยดีกว่ามึงตั้งเยอะ "
“ ก็เพราะว่าเค้าชอบกูไง ไม่ได้ชอบมึง "
“ มึงแม่งขนาดปากหมา ยังโคตรเท่ห์เลยว่ะ เอาไปเลย สิบดาว " ยกนิ้วโป้งชูให้ผม " กูแม่งโคตรเหี้ย สนใจใครกี่คนแม่งเค้าสนใจมึงหมดเลย มึงนี่แม่ง โคตรจะเท่ห์ เท่ห์กว่ากูที่ชื่อเท่ด้วยซ้ำไป ฮ่าๆ "
" ประสาท " ผมหันหน้าหนี ภายในโต๊ะที่เงียบกริบของพวกเรา เท่ก็ยังไม่หยุดพูด
“ นึกแล้วก็เสียดาย มึงมีคนมาชอบเยอะแยะคนดีๆทั้งนั้น แต่มึงดันมาชอบไอ้ปิงนี่อะนะ กูแม่งสงสารคนที่เคยมาชอบมึงสุดๆเลย " เท่พูดยิ้มๆมันยกมือขึ้นไหว้ตอนที่มองหน้าปิง " โทษนะปิงนะ โทษๆ เผลอพูดๆ "
“ พูดมากไปแล้วสัด " ไอ้โจ๊กเตือนมันผลักไอ้เท่ที่กำลังพูดให้พิงกับโซฟา
“ ไปเต้นกันเถอะ ไป " ปิงฉุดตัวผมให้ลุกขึ้น ตอนที่เพลงแรกกำลังบรรเลงขึ้นมา ตัวของผมลุกขึ้นตามการฉุดของมัน เพลงรักซึ้งที่มีคนมายืนกอดกันกอดอยู่กลางฟลอร์ ปิงกอดคอผมไว้ก่อนจะดึงตัวเองเข้ามาใกล้
“ ขี้อ่อยว่ะ "
“ ยอมรับ " มันว่าแบบนั้นก่อนจะเงียบไปอยู่นาน " เรื่องเท่ คิดมากรึเปล่า "
“ เปล่า "
“ ตอแหลไม่เเก่ง "
“ ทำไมต้องคิดมาก มันพูดความจริง คิดมากทำไม "
“ ความจริงอะไร ที่เท่บอกว่า ปากหมาแต่แม่งโคตรเท่ห์เลยนะเหรอ " ผมยกยิ้มตอนที่ปิงแบะปากใส่ " หมั่นใส้ "
“ หึ "
“ คนที่มาชอบมึงนี่ เยอะมากเลยเหรอ " สายตาที่สบกันของเรา ถ้าถามว่าเยอะมากมั้ยก็ไม่เยอะหรอก ก็แค่
“ พอๆกับคนที่ชอบมึงมั้ง "
“ ถ้าพอๆกับของกู งั้นก็เยอะ " มือที่กอดคอผมถูกรัดแน่นขึ้น ปิงโน้มตัวผมลงมา " ชักหวงแล้วสิ " จูบลงบนริมฝีปากของผม ปิงไม่อายเลยมันไม่เคยอายที่จะแสดงความรักกับผมในที่สาธารณะ " บอกไว้ก่อนว่ากูขี้หึงมาก "
“ เท่ากูมั้ยล่ะ "
“ อาจจะมากกว่า "
“ เหรอ " ชักอยากจะเห็นแล้วสิ จะน่าปวดหัวขนาดไหนกันน่ะ รอยยิ้มของปิงที่ยิ้มให้ผม ร่างที่ดึงตัวเองมากอดผมไว้แน่น
“ นี่ เสือ "
“ อะไร "
“ ขานใหม่หน่อยสิ เอาแบบเพราะๆให้กูขาดใจตายไปเลย นี่ เสือ "
“ เรียกทำเชี้ยอะไร " ผมว่าก่อนจะหัวเราะออกมา มีความสุชชะมัด ทั้งๆที่แค่ได้แกล้งล้อมันก็เท่านั้น
“ บอกว่าให้ขานเพราะๆหน่อย " มือของมันทุบลงบนหลังของผม " นี่ เสือ "
“ ครับผม "
“ ละลายเลยเฮ่ะ " ดึงหน้าออกมามองหน้าผมที่หันไปมองทางอื่น " อย่าเขินน่า " ปิงดึงหน้าของผมมาจ้อง " เป็นกูนะ ดีแล้วเหรอ "
“ ทำไมถามแบบนั้น "
“ เพื่อนมึงพูดให้กูคิด "
“ ต่อยให้มั้ย " ผมถามมันก็ส่ายหน้า " ปกติมึงใส่ใจคำพูดของคนอื่นด้วยเหรอ กูด่าว่าร่านยังไม่สะท้านเลย " ทุกอย่างเงียบหลังจากที่ผมพูดประโยคนั้น ปิงที่เหมือนจะถอยห่างแต่ผมกอดมันไว้ ปากของผมควบคุมยากเหลือเกินผมรู้สึกแบบนั้น
“ ไม่ต้องมากอดเลยสัด "
“ อยากกอดตายละ "
“ งั้นก็ปล่อย "
“ ไม่ปล่อย " ยิ่งพูดก็เหมือนจะยิ่งควบคุมไม่ได้ ผมกอดมันไว้แน่น
“ ไหนบอกไม่อยากกอด "
“ โกหก " หลบหน้าลงที่ข้างไหล่ของมัน ปิงที่ยืนนิ่งๆ
“ แถวบ้านกูเรียกตอแหล " ว่าแบบนั้น ตัวมันก็ถอนหายใจออกมา " ว่ากูอีกแล้วนะมึงนะ "
“ ชิน "
“ เค้าเรียก สันดาน "
“ ปากมึงนี่ก็ใช่ย่อยนะ "
“ แต่ปากกูไม่ด่าใครก่อนแน่ๆ ถ้ามันไม่ด่ากูก่อน " บอกแบบนั้นมันดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดของผม เปลี่ยนเป็นกอดคอกันไว้หลวมๆ
“ เหรอ "
" หรือมึงจะลอง อยากฟังคำพูดแบบมึงบ้างมั้ย กูจะพูดให้ฟัง มึงจะได้รู้ว่ามันเจ็บยังไง " มันทำท่าคิด " เอาคำว่าอะไรดี แบบว่า งั้นแล้วมึงคนประเภทเชี้ยอะไรที่เอาคนร่านๆมาทำเมีย ดีมั้ย "
“ ขอโทษ " ผมตัดสินใจพูดออกไป คนที่ทำหน้าไม่สบอารมณ์ก็เปลี่ยนอารมณ์ของมันทันที " กูจะเงียบไว้แล้วกัน " นั่นคงเเป็นทางออกเดียวที่ผมคิดออก
“ คนปากหมา ที่ กำลังจะเงียบสู้กับกู น่าสนใจดีนะ รับรองว่าถ้ากูคุยกับผู้ชายสักคนมึงต้องสติแตกแน่ๆ " มองไปทางอื่นตอนที่ปิงซบลงที่อก " แค่มึงพูดว่าครับ กูก็อ่อนไปทางร่างแล้วเสือ เห็นแบบนี้มึงไม่อยากจะพูดดีๆกับกูบ้างเหรอ "
“ ไม่ชอบเหมือนคนอื่น " ข้ออ้างของผมที่บอกมันออกไป ทำไมกูต้องเหมือนกับคนพวกนั้นคนที่ทำให้มึงมีความสุขด้วยคำพูดหวานๆแล้วก็ทิ้งมึงไป กูแค่อยากเป็นกู เป็นคนนี้ คนที่มึงจะรักเพราะเป็นคนแบบนี้ อยากมีความรักอาจจะต้องเปลี่ยนแปลง แต่นั่นก็ไม่ใช่ทั้งหมด เพราะของบางอย่างที่เปลี่ยนแปลงไม่ได้ นั่นก็ต้องยอมรับ " ไม่ถนัด "
“ เป็นพวกเถื่อนๆนี่เอง "
“ แล้วชอบมั้ย "
“ ถามอะไรแบบนั้น " มันเอียงหน้าไปทางอื่น ท่าทางเขินของมันที่ผมเห็น ทำให้เอาแต่จ้องมันอยู่แบบนั้น " มึงนี่น่ะ ต้องทำให้กูใจอ่อนทุกทีเลยสิน่า เป็นคนที่พูดจาทำร้ายจิตใจกูสุดๆ แต่บางคำพูดก็ทำให้กู มีความสุขชะมัด "
“ ไม่เหมือนไอ้พวกเหี้ยนั่นใช่มั้ย "
“ พวกไหน "
“ คนที่ทำให้มึงต้องเสียใจ "
“ เสือ ไม่ใช่อยู่แล้ว อย่าใช่เลย " อ้อมกอดที่เรากอดกันไว้แน่น จังหวะเพลงที่เริ่มคึกคัก ผู้คนที่นั่งนิ่งๆเมื่อครู่ออกมาเต้นกลางฟอลกันเยอะขึ้น เพลงร๊อคที่ถูกเปลี่ยนแนวให้ใช้เต้นกันในผับ เวลาของการพลอดรักจบลงแล้ว " เต้นดิ "
“ ไม่เป็น " บอกไปแบบนั้น ปิงก็จับมือผมยกขึ้นสูง มันหมุนไปมา
“ หน่อยน่า อ๊ะ! " เสียงร้องหลงๆที่ดังขึ้น ผมมองมันที่ก็ส่ายหน้าไปมา " ไม่มีอะไร " ประโยคนั้นจบลงมันก็ถอยตัวให้ติดผมมากขึ้น
“ มีอะไร "
“ เปล่า " ปฏิเสธแบบนั้นมือก็ยังจับมือของผมแน่นมันเต้นไปมาอยู่ข้างหน้า
“ กูจะไปนั่งแล้ว "
“ เดี๋ยวสิ อ๊ะ " คราวนี้มันหันไปทั้งตัว สายตาที่จ้องมองคนข้างหลัง ผู้ชายที่ทำท่าไม่รู้จักหันมามองมันกลับ " เป็นเหี้ยอะไรว่ะ มึงอะ "
“ อะไรของมึง "
“ มึงจับตูดกู "
“ ห๊ะ " ผมว่า ไอ้ปิงก็เข้ามากอดแขน มันมองตรงไปที่ผู้ชายคนนั้น ดูจากหน้าตาคงอายุน้อยกว่าผม ยังเป็นพวกชอบลองของอยู่
“ เสือ มันจับตูดกู ไอ้เชี้ยนี่ "
“ กูไม่ได้ทำ มึงจะบ้าเหรอ ใครอยากจะจับตูดมึงว่ะ ฮ่าๆ " เสียงหัวเราะที่ดังตามขึ้นมา " อาจจะคนอื่นก็ได้ กูไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้คนเดียวสักหน่อย "
“ ไอ้เวร " มือที่จับแขนผมปิงกำไว้แน่น " หนแรกกูก็พอคิดได้นะ ว่ามันอาจจะบังเอิญ แต่หนสองนี้ไม่น่าจะใช่ "
“ มึงชื่อปิงใช่มั้ย "
“ แล้วจะทำไม " มันตอบ ปากแรงไม่กลัวใครแม้จะตัวแค่นี้
“ ใครจะอยากจะจับของของมึงว่ะ "
“ แต่กูอยากนะ " ผมว่าออกไป ไอ้เชี้ยนั่นก็ถอนหายใจ
“ มึงมันโง่ไง " ว่าแบบนั้น ผมเองก็ยกยิ้มแต่มันกลับหันไปหาปิง " กูไม่เอามือกูไปจับของของมึงหรอก เสียดายมือ ไม่ใช่น่าจับสักนิด ผ่านมาตั้งกี่มือ "
“ มึงเอามือไหนจับ " ผมถามไอ้คนตรงหน้าแต่มันยกยิ้ม
“ ใครอยากจะจับวะ "
“ กูคิดว่ามือขวาแน่ๆ " ปิงบอก ผมเดินเข้าไปจับมือขวาของมัน หมุนตัวมันหักข้อมือให้ตัวมันล้มลง
“ โอ๊ย!! “ เสียงร้องลั่นของมัน สาวๆในงานกรี๊ดกันเสียงดัง ต้องทำให้กูโด่งดังในเรื่องแบบนี้อีกแล้ว เรื่องใช้กำลังกับคนที่เข้ามายุ่งกับของรัก " ปล่อยกูนะเว้ย! ไอ้สัด!! กูเจ็บ "
“ ก็ไหนบอกว่า เสียดายมือ กูจะหักให้ไง จะได้ไม่มีมือไปจับของของใคร สุ่มๆอีก "
“ เชี้ย! มึงเชื่อมันก็ควายแล้ว "
“ เออ กูเป็นควาย " ผมบิดมือมันให้แน่นขึ้นเรื่อยๆ " มึงจับตูดปิงใช่มั้ย "
“ ไม่ใช่! “
“ ใช่มั้ย " บิดแขนขึ้นไปอีก คราวนี้มันร้องลั่น
“ เจ็บๆ เออๆ กูจับ ก็แล้วทำไมว่ะใครๆเค้าก็จับกัน " หลังคำสารภาพผมผลักมันลงไปนอนกองกับพื้น " โอ๊ย เชี้ย เจ็บสัด "
“ เก็บมือไว้จับKมึงเถอะ เวลาไม่ได้สวนกับรูจะได้มีมือเอาไว้ควงK " ว่าแบบนั้นผมดึงแขนไอ้ปิงออกมา " ส่วนมึงก็มานี่ "
คว้าแขนมันดึงออกมาจากในผับ ตอนที่ถึงลานจอดรถ ปิงที่สะบัดแขนจนหลุดจากมือผมก็หันมามองหน้า
“ กูเจ็บเสือ "
“ ทำไมไม่บอกกูตั้งแต่โดนจับตั้งแต่ทีแรก " ผมว่า
“ ก็กูไม่แน่ใจว่ามันจับจริงๆมั้ย อาจจะแค่มือมาโดนผ่านๆ เลยอยากให้แน่ใจ "
“ มึงชอบให้มันลูบรึเปล่า เลยยืนนิ่งๆน่ะ "
“ ไอ้เชี้ยเสือ ทั้งๆที่มึงก็ได้ยินกูร้องนะ "
" ร้องอ๊ะ นึกว่าโดนเหยียบตีน พอถามว่าเป็นอะไร ก็ส่ายหน้า ถามจริงๆเถอะ มึงชอบเหรอ แบบนั้นนะ "
“ แบบนั้นนะ แบบไหน "
“ แบบที่ให้คนอื่นสัมผัส ให้จับ "
“ ไม่ใช่ " เสียงปฎิเสธของมันเบา ตอนที่มองหน้าผมปิงพูดออกมาเสียงเครือ " ใครจะชอบใครคนอื่นที่มึงไม่รู้จักมาจับเนื้อต้องตัวว่ะ มึงคิดว่ากูชอบนักเหรอ ที่ต้องมาโดนไอ้เชี้ยนั่นจับ แล้วยังต้องมาฟังมึงพูดดูถูกแบบนี้นะไอ้เหี้ย แต่มึงจะให้กูทำไง เลิกเที่ยวเหรอ อยู่กับบ้านเหรอ มึงคิดว่าจะหมดเหรอ คนพวกนี้อยู่รอบตัวกู เวลาไปเดินห้าง ไปเรียน คนพวกนี้มันก็ต้องอยู่ทุกที่ แต่มึงจะให้กูทำยังไง มึงคิดว่ากูมีความสุขเหรอ กูเอง ก็อยากจะมีคนรักแบบที่เค้ารักกูโดยไม่ต้องมาฟังเรื่องเหี้ยๆแบบนี้เหมือนกัน แล้วมึงคิดเหรอว่ากูจะมีความสุข กับการที่ฟังคำบอกเลิกของผู้ชายที่ผ่านเข้ามาเพียงเพราะคำนินทาเหี้ยๆที่มันไม่ใช่เลย มึงเองรู้ดีที่สุดนี่เสือ ว่ากูเป็นยังไง "
“ ไม่ต้องร้อง " ผมบอกมันแบบนั้น ตอนนี้จับหน้ามันขึ้นมาสบตา ตาของปิงที่ผมชอบแดงไปหมด " ไม่สวยเลย "
“ ก็ไม่สวยนะสิ "
“ เดี๋ยวไม่มีคนชอบนะ "
“ ช่างแม่งมัน "
“ ถึงจะร้องไป มันก็เป็นแค่อดีต มึงเปลี่ยนไม่ได้หรอก "
“ รวมทั้งความคิดมึงด้วยใช่มั้ย ที่กูเปลี่ยนไม่ได้ "
“ ไม่ได้บอกแบบนั้น "
“ ที่กูอยากให้มึงพูดดีๆกับกู ไม่ใช่กูอยากให้มึงพูดครับกับกูเลยเสือ ไม่ต้องขนาดนั้น สิ่งที่กูอยากให้มึงพูดกับกูคือ ช่วยเลิกดูถูกกูสักทีเถอะ เรื่องอดีตของกูนะ ช่วยเลิกพูดถึงสักที เพราะต่อให้ไอ้หน้าไหนที่มันว่ากู กูไม่เจ็บ แต่เพราะเป็นมึง รู้มั้ยกูเจ็บมากถึงบางทีมึงจะพูดให้ดีใจ แต่ลึกๆกูก็จุก ช่วยทำเหมือนว่ากูเป็นแฟนไม่ใช่คนที่มึงจะพูดอะไรก็ได้โดยไม่รักษาน้ำใจ กูมีหัวใจนะมึง "
ทุกอย่างตรงนั้นเงียบลง ผมปล่อยมือลงจากแขนมัน เราทะเลาะกันเรื่องนี้อีกแล้ว เรื่องของอดีตของปิง กับความใจร้อนและปากหมาของผม
“ บอกว่า อย่าร้อง " ผมบอกมันได้แค่นั้นตอนที่ดึงตัวมันเข้ามา ปิงก็สะบัดออก
“ ไม่ต้องมาทำดี กูไม่ใจอ่อนหรอก "
“ ใจอ่อนหน่อยเถอะ " มองหน้ามันที่ถอนหายใจออกมา ปิงหันหน้าหนี ผมดึงมันเข้ามากอด แม้จะมีท่าทางแข็งทื่อแบบไม่อยากจะเข้ามาใกล้ " ถึงแม้ว่ากูจะปากหมา ก็ใจอ่อนหน่อยเถอะ เมื่อกี้ กูแค่หวงมึงก็แค่นั้น กูหวงปิงที่เป็นของกู กูไม่อยากให้ใครแตะต้อง ไม่ว่าจะครั้งหรือสองครั้งก็ตาม ก็มึงเป็นของกูนี่ " สุดท้ายแล้วก็ยังเอาแต่ใจกับมันอยู่ตลอด
ทุกอย่างตอนนั้นเงียบปิงเอาแต่มองหน้าผม แววตาของมันมีน้ำใสๆคลอเต็มไปหมด แล้วจากนั้นมันก็ร้องไห้ออกมา
“ ก็บอกว่าอย่าร้อง " เอื้อมมือเช็ดน้ำตาให้มัน “ กูอาจจะเปลี่ยนคำพูดหมาๆไม่ได้ก็จริง แต่ไม่ว่าใครจะพูดยังไงกูก็จะไม่เปลี่ยนไปหรอก " ผมมองหน้ามันที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมตอนนี้ ผมรู้ว่าผมเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เป็นอย่างที่มันชอบไม่ได้ อาจจะแค่ดีขึ้นแต่คิดว่าคงไม่ดีอย่างที่ใจมันต้องการ เพราะรู้ว่าทำไม่ได้แต่การคาดหวังว่าผมจะทำได้ อาจกลายเป็นว่าทำให้มันเสียใจอีกครั้ง
“ กูไม่เชื่อ "
“ ไม่ได้ขอให้เชื่อ แต่ขอให้ยกโทษให้ "
“ ทำไมกูต้องทำแบบนั้น เพื่อให้มึงพูดจาเหี้ยๆทำร้ายความรู้สึกกูอีกงั้นเหรอ กูต้องโง่ขนาดนั้นเลยเหรอ เสือ "
“ ใช่ เพราะกูจะเป็นควายในสายตาคนอื่น เหมือนกัน " สายตาที่จ้องมัน มือของผมยื่นออกไป " ขอโทษนะมึง แต่ถึงงั้นก็อย่าเพิ่งถอดใจจากกูไปเลย โง่แล้ว โง่ให้ถึงที่สุดสิ "
“ กูนี่แม่งโง่จริงๆ โง่มากๆที่มาหลงคนแบบมึง มึงเองก็เหมือน มึงโคตรโง่เลยที่เอาคนอย่างกู " มือที่เอื้อมมากอดเอวผมไว้ เหมือนมือผมที่กอดมันตอบ ผมถอนหายใจออกมา
“ ใช่ กูก็โง่เหมือนกัน "
ความรักที่มีแต่คนโง่เท่านั้น ที่จะเลือก แต่ถ้าเป็นมันแล้ว ผมเองก็ยอมจะเป็นคนโง่ เหมือนกับมันที่จะยอมโง่เพื่อผม
..................................................
กลายเป็นความรักของคนโง่สองคนไปแล้ว
อยากรู้ว่าฟิงจะทนอยู่กับความปากหมานี้ไปได้อีกนานแค่ไหน
ว่ากันว่าคนเรา มีความอดทน และให้อภัยในความผิดซ้ำๆซากๆ ไม่มากเท่าไหร่หรอก
แต่พี่เสือก็ทำให้ เกลียด อยากตบ แล้วก็อยากกอด
ในช่วงสามประโยคที่อ่าน เหมือนฟังแรกๆก็เกลียด ฟังต่อมาก็อยากตบ อ่านต่อไปก็ยิ้มออกมา
อยากจะโกรธ แต่ก็โกรธไม่ลง หรืออาจจะ เพราะเกลียดถึงรัก ก็ได้มั้ง
โอ๊ยยยยย ทอล์คเป็นวลีเลยตรู ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เพ้อเจ้อสุดๆ
เอาเป็นว่า ใครมี ทวิต กับ เฟส ฝากแท็ก #เสือปิง ด้วยนะคร่า
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์จ้า
หัวข้อ: เพราะเกลียดจึงรัก {UP!-ตอนพิเศษที่ 3 (จบเรื่อง) ※ ประกาศรีปริ้นท์ ※ / 14.8.59} #หน้า 73 (อ่าน 791107 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก