เครื่องปรุง ตั้งแต่กลับมาผมก็ขลุกตัวอยู่กับเกี๊ยว ไม่กล้าเผชิญหน้าเจ้านายผมอ่ะ เป็นโรคกลัวใจ ยิ่งเขาได้ผมแล้วผมยิ่งกลัว ผมเคยบอกแล้วว่าผมไม่ได้รังเกียจ ผมไม่ใช่คนหัวต่อต้าน ครั้งแรกๆที่มีเกย์มาจีบมันรับไม่ได้จริงๆ .. แต่นี่เป็นคุณถุง คนที่เข้ามามีบทบาทกับชีวิตผมมากเกินไปจนผมรู้สึกได้ถึงความผูกพันที่เรามีให้กัน .. ผมกลัวอะไรน่ะเหรอครับ ผมกลัวว่าผมจะเผลอตัวเผลอใจไปมากกว่านี้ เขาเป็นคนดี คอยดูแลผม ให้ที่ทำงาน ให้รถ ให้ที่พักอาศัย ให้ความอบอุ่น ให้ทุกอย่างโดยที่ผมไม่ได้ขอ แบบนี้เป็นคุณ คุณจะไม่หวั่นไหวเลยหรอ ..
"ถ้าเกี๊ยวมีแม่ใหม่เกี๊ยวจะยอมไหมครับ" ผมลองถามลูกชายเขาดู อยากรู้ว่าเขาคิดอย่างไร
"ไม่เอาาาา .. ไม่อยากได้หม่าม้าคนใหม่ " น้องบอกนอนกลิ้งอยู่บนเตียง ตอนนี้เราต่อหุ่นคอสมอสเล่นกันน่ะครับ ใกล้มื้อเย็นแล้ว ว่าจะลงไปช่วยแตเสียหน่อย ว่าจะทำผัดไท เห็นคุณถุงบ่นอยากทาน
"แล้วถ้าาา .. พี่ปรุงงงง .." โอ๊ยย ผมพูดออกไปทำไม ไม่ได้ ต้องไม่ให้เกี๊ยวรู้ เกี๊ยวยังเด็ก จะมารับรู้เรื่องแบบนี้ไม่ได้ มีครั้งแรก แต่จะต้องไม่มีครั้งต่อไป เพราะถ้าน้องโตน้องคงจะรับไม่ได้ถ้ารู้ว่าพ่อมีอะไรกับผู้ชาย
"พี่ปรุงทำไมฮะ .. พี่ปรุงจะมาเป็นหม่าม้าเกี๊ยวหรอฮ้าาาาา ~" เกี๊ยววางหุ่นยนต์แล้วปีนมาบนตัวผม กอดกลมเลยครับ มีลูกแบบนี้หลงรักตายเลย
"พี่ปรุงเป็นผู้ชายน้าาา จะเป็นหม่าม้าหนูได้ไงกันล่ะ" ผมบอกงับจมูกน้องเล่น เกี๊ยวฟึดฟัดทำท่าจะมางับผมกลับ ฟันก็ไม่ค่อยจะมี ว้ายยยย ตุ๊กตาบลายธ์ของผม น่ารักที่สุดในโลกเลยครับ
"งั้นพี่ปรุงมาเป็นพ่อเกี๊ยว .. เราจะมีกันสามคน .. มีปะป๊าสุดหล่อ .. มีพี่ปรุงสุดเท่ .. แล้วก็มีน้องเกี๊ยวเด็กดี .. ฮี่ๆๆๆ .. นะฮะ .. นะฮะ" น้องบอกแล้วจูบคางผม หอมแก้มผมจนระบม เด็กหนอเด็ก พอสนิทกับผมก็อยากจะให้ผมเป็นพ่อ เกี๊ยวเอ้ย พี่ปรุงอ่ะ อยู่ในสถานะแม่เราได้แล้วเถอะ เฮ้ออ นึกแล้วเพลียตัวเอง เพราะความเมาและความใจง่ายแท้ๆ เสียตัวจนได้ !
"ลงไปเล่นกับสายชูไป .. พี่ปรุงจะลงไปทำผัดไท" ผมอุ้มน้องให้ลุกมาด้วยกัน เกี๊ยววางหุ่นยนต์แล้ววิ่งลงไปด้านล่าง ส่วนผมเดินตามมา ตั้งแต่กลับมาคุณถุงก็เข้าห้องทำงาน ส่วนน้องเก๋ารายนั้นได้ห้องผมไปก็เก็บตัวคุยเฟสไทม์อยู่แต่ในห้อง ส่วนผมน่ะหรอ หึ โดนบังคับให้มานอนกับเขานั่นแหละครับ แม้เขาสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรผมเด็ดขาด แต่ผมก็เกร็งๆนะครับ ไม่อยากนอนแต่ก็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธครับ
.
"หอมจังเลยค่ะคุณเลขา .. นี่แม่บ้านแม่เรือนมากเลยนะคะเนี่ย" พี่แตชมผมหลังจากผมจัดผัดไทลงจานเสร็จวางเครื่องเคียงเล็กน้อยพร้อมเสิร์ฟ พอทำอาหารเป็นผมก็เริ่มหัดทำอาหารที่ชอบทานครับ ผัดไททำไม่ยาก ผมทำเป็นอันดับแรกๆเลยก็ว่าได้
"พ่อบ้านท่าจะดีกว่านะครับ .. เกี๊ยวไปเรียกพี่เก๋าไป .. อ่าา ไม่ต้องละมานู่นละ .. งั้นหนูไปเรียกปะป๊าเรามาทานข้าวไปครับ" ผมบอกแตเสร็จก็ยกจานออกมา เห็นเกี๊ยวเล่นบอลลูกเล็กๆอยู่กับแมวผม ซนกันทั้งคู่ .. พอพูดถึงคนตัวเล็กน้องก็เดินลงมาจากบนบ้านทันทีเลยครับ สงสัยจะหิว แต่พี่คนโตนี่สิยังไม่ลงมาเลย ให้ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนไปตามจะได้ลงมาทานกันเสียที
"ได้เลยฮะะะ .. ฟิ้ววว " เกี๊ยวทำท่าคอสมอสชูแขนวิ่งไปห้องทำงานแล้วครับ
"อย่าวิ่งสิครับ .. ล้างมือมาเลยนะ" ผมตะโกนไล่ตาม ฮะเก๋าเดินผูกจุกไปเอาน้ำลำไยออกมา แวะซื้อมาตอนขากลับน่ะครับ
ช่วงมื้ออาหารเป็นไปอย่างครึกครื้น เกี๊ยวทานผัดไทที่ผมทำจนหมด ส่วนคุณถุงขอเบิ้ลอีกจาน ฮะเก๋าก็ทานหมดเหมือนกันครับ ผมเบิ้ลอีกเหมือนกันเพราะอร่อยมากเพราะแตซื้อเครื่องมาครบเลย ผมทำเผื่อแตกับพี่แจ่มไว้ด้วยจะได้ทานกัน พอทานเสร็จเราก็อัปเปหิกันมานั่งหน้าโทรทัศน์ คุณถุงบอกว่าไม่ทำงานต่อแล้วเพราะเวลานี้ควรเป็นเวลาของครอบครัว พรุ่งนี้ผมกับคุณถุงไปทำงาน ส่วนเกี๊ยวไปโรงเรียน คุณถุงเลยต้องใช้เวลากับลูกหน่อย ส่วนฮะเก๋านี่ไม่ยอมบอก แต่เห็นแว่วๆจะไปหาเพื่อนน่ะครับ แต่ไม่บอกว่าที่ไหน
"ราตรีสวัสดิ์ครับลูก" เสียงคุณถุงบอกลาแล้วจูบหน้าผากลูกชาย เราอาบน้ำเรียบร้อยแล้วครับ นี่ผมมาอยู่ห้องเกี๊ยวตั้งแต่อาบน้ำเสร็จ ตอนนี้ได้เวลาไปนอนห้องเขาแล้วครับ แม้จะอยากนอนเบียดกับเกี๊ยวเหมือนเดิมก็ตาม แต่ขัดใจเขาไม่ได้ครับ เดี๋ยวเขาไล่ผมออก
"ราตรีสวัสดิ์ฮะ .. ปะป๊า .. พี่ปรุง" เกี๊ยวพูดแล้วหลับตาลงกอดตุ๊กตาตัวโปรด ผมเดินออกมานอกห้อง คุณถุงปิดไฟแล้วเดินตามออกมา มีแต่ความเงียบครับ ผมไม่รู้จะคุยอะไรกับเขา มองหน้ายังรู้สึกแปลกๆเลย
.
"ยังเจ็บอยู่ไหม .." คนที่นอนอีกฝั่งถาม ตอนนี้ผมนอนตะแคงให้เขา เรานอนห่างกันพอควรครับ แอบกลัวนิดหน่อยเลยยังไม่กล้าหลับ
"ไม่แล้ว ." กระชากเสียงเล็กน้อยให้รู้ว่าไม่พอใจในคำถาม จะย้ำทำไมนักหนาวะ
"นายโกรธฉันหรือเปล่า" เขาถามในความมืด ผมไม่รู้จะตอบอะไร ไม่ได้โกรธขนาดนั้นเพราะก็มีส่วนผิด แค่ไม่อยากให้พูดถึงอีก ผมอาย
"นายโกรธฉันจริงๆ" เขาพูดแล้วลุกไปเข้าห้องน้ำ ผมไม่รู้ว่าเขาคิดอะไร พยายามข่มตาสักพักก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ของเขาน่ะครับ ผมไม่ได้สนใจหรือหยิบมาดู สักพักเขาก็เดินออกมาจากห้องน้ำ มาดูโทรศัพท์ ผมเห็นเสียงหายไปแล้ว แต่อ้าว เขาไม่ได้คุยกับใครนี่ หรือเขากดตัดสาย ยิ่งอยากรู้ ยิ่งนอนไม่หลับ ผมเลยแอบหันมาดูว่าเขาทำอะไร อยากเสือกครับพูดง่ายๆ แต่ก็ต้องตกใจเพราะสิ่งที่เห็นคือเขานั่งมองผมอยู่ โอย พ่อครับแม่ครับ ตกใจหมดให้ตาย นึกว่าผี
"ไลลาโทรมา" เขาพูดเหมือนอยากให้ผมรู้
"แล้วคุณไม่รับหรอ" ถามเหมือนคนโง่ ก็เขากดวางขนาดนั้นก็ต้องไม่อยากรับสิวะ
"ฉันเบื่อ" เขาพูดแล้วกดเปิดสั่นไว้ก่อนจะล้มลงนอน ผมก็ไม่ได้สนใจอะไรแล้วก็จะนอนบ้าง
"เฮ่ย". ผมอุทานเงียบๆในความมืดเมื่อรู้สึกถึงแรงกอดจากคนด้านหลัง เขาอ้อมแขนมากอดที่หน้าท้องผม ดึงผมเข้าไปหา แล้วซุกหน้าอยู่แถวปลายผมตรงลำคอ ไหนว่าจะนอนเฉยๆไงวะ แบบนี้มันลวนลามกันชัดๆ
"ปล่อยผม" ดึงมือที่กอดเอวออก แต่ไม่มีผล เขากลับลูบไล้ที่ผ้าเนื้อบางตรงหน้าท้อง แค่ลูบๆ วนๆ ยังกระตุ้นอารมณ์ได้ขนาดนี้เลย ไปฝึกมาจากไหนวะคุณถุง
"กอดนายแล้วฉันฝันดี" ยังจะมีอารมณ์มากระซิบข้างหูอีก .. อื้อ .. คืนเดียวนะเว่ย! ถ้ามีคืนต่อไป ไอ้ปรุงไม่ยอมจริงๆด้วย
.
"ผมพิมพ์รายงานการประชุมเมื่อเช้าเสร็จแล้วครับ .. คุณจางแจ้งมาในเมลล์ว่าให้พิมพ์ส่งไปให้ ผมก็ทำเสร็จแล้ว" ผมเดินเอารายงานการประชุมไปให้เขา ตอนนี้บ่ายสองกว่าๆ เกือบตายจมกองเอกสาร ส่วนคุณถุงเขาก็คงชิน ทั้งอ่าน ทั้งเซ็นไม่เห็นดูเซ็งเหมือนผมเลย
"เดินมานี่". เขาสั่งแล้วถอดแว่นออก เอามือคลึงที่ขมับสองด้าน นั่นไง สงสัยจะปวดหัวเหมือนกัน ไอ้เราก็นึกว่าคนอึด คนทน
"อ๊ะ .." เดินมาถึง คุณถุงก็ดึงผมล้มลงไปนั่งบนตักอย่างไว มือไวฉิบ ผมยังตั้งหลักไม่ทันเลย
"ชู่ววว .. ขอพักห้านาที" เขาไม่รู้สึกรู้สาว่าผมดิ้นขนาดไหน กลับกอดผมแล้วพิงหน้าผากมาที่แขนผมที่นั่งตะแคงให้อยู่ เขาเหมือนคนนอนน้อยหรือเพราะทำงานมากไป สงสารเขาเหมือนกันนะ อะไรก็ต้องรอเขา ต้องผ่านเขาทั้งนั้นเลย พอเห็นแบบนี้ก็อดรู้สึกสงสารไม่ได้ เลยนั่งนิ่งๆยอมให้เขากอดไป ก็ไม่ได้เสียหายอะไรนี่เนอะ
ก๊อก. ก๊อก
"ขออนุญาตค่าาา" เสียงที่ดังจากด้านนอกทำให้ผมสะดุ้งเด้งตัวลุกขึ้นเดินไปโต๊ะแทบไม่ทัน บ้าจริง พี่เจ๊จินนี่เอง หัวใจแทบวาย ถ้าแกเห็นภาพเมื่อครู่ แกคงช็อคตายเผาได้เลยอ่ะ
"อื้ม .. วางไว้นะ ขอบคุณครับ" คุณถุงพูดแล้วนวดคลึงขมับไป ทำไมผมรู้สึกเป็นห่วงเขาจัง เป็นห่วงสุขภาพเขานี่แหละ กลัวจะเป็นอะไรไปอีก
"นี่ครับ ". พี่จินออกไปแล้ว ผมเดินไปครัว ชงกาแฟมาให้เขา เขายิ้มให้เล็กๆก่อนจะนั่งจิบกาแฟทำงานไปเงียบๆ เดี๋ยวเกือบบ่ายสามผมต้องไปรับเกี๊ยวอีก
.
"ปะป๊าาา .. เกี๊ยวมาแว้ววววว ~" ผมออกไปรับมาเองครับ มาถึงห้องก็วิ่งมาหาป๊าเลย น้องผมเริ่มยาวแล้ว ผมว่าว่างๆจะพาไปเล็มทรงเท่ๆ แบบนี้ตกใจนึกว่าคุณถุงมีลูกสาว น่ารักจนอดที่จะหอมแก้มไม่ไหว
"ไงครับลูก สนุกไหมวันนี้ ที่โรงเรียนเกี๊ยวดื้อไหมลูก" คุณถุงอุ้มน้องแล้วหอมแก้มหลายที เกี๊ยวกอดคอป๊าไว้แน่นแล้วหอมคืน รักกันมากครับพ่อลูกคู่นี้
"เกี๊ยวโดนคุณครูดุเรื่องไม่แบ่งของเล่นให้เพื่อนฮะ .. ปะป๊าอย่าโกรธเกี๊ยวน้าาา .. พอคุณครูดุ เกี๊ยวก็เลยให้เพื่อนเล่นคอสมอสด้วย" น้องพูดทำหน้ารู้สึกผิด คุณถุงส่ายหัวขำแล้วเงยหน้ามามองผม สายตาที่เขามองมามันหวานจนผมต้องก้มลงไปมองเอกสารตรงหน้าแทน แม่งเอ้ย เขินไปอีก ปรุง .. มึงมัน !!!
"คราวหลังถ้าเกี๊ยวเล่นอะไรก็ให้เพื่อนเล่นด้วยสิครับลูก .. ปะป๊าไม่เคยสอนให้เกี๊ยวงกนะ .. เราต้องรู้จักแบ่งปัน .. รู้จักให้คนที่ไม่มี .. เข้าใจไหมครับ". คุณถุงพูดแล้วโยกตัวเกี๊ยวไปมา เห็นไหมครับว่าเขาเป็นคนอบอุ่นแค่ไหน ผมล่ะเชื่อเลย ทำไมถึงมีแต่คนรายล้อม
กริ๊งงงงง
"โทรศัพท์ครับคุณถุง" ผมตะโกนบอก ตอนนี้เขากำลังเล่นกับเกี๊ยวอยู่ที่โซฟา
"นายรับให้หน่อย" เขาบอก ผมเดินไปหยิบโทรศัพท์บนโต๊ะก่อนจะกดรับ
"สวัสดีครับ"
(( ใครน่ะ ถุงล่ะ ถุงไปไหน ))
"ผมเลขาเขาครับ คุณถุง เอ่อ .. ไม่ว่างครับ ติดประชุม". พอเห็นว่าใครโทรมา เขาก็ทำมือไม่ให้ผมบอก ก็ตามนั้นครับเจ้านายสั่ง
"อย่ามาตอแหล แกเอาไปให้ถุงคุยเดี๋ยวนี้" อะไรวะ ด่ากูทำไมเนี่ย
"ขอโทษนะครับ พอดีผมติดประชุมเหมือนกัน แค่นี้ ". พูดจบกดวางแม่งเลย ดีไม่เขวี้ยงโทรศัพท์พัง ตอแหลอะไรวะ พูดดีๆให้เหมือนหน้าไม่ได้หรือไง ชีวิตทำอะไรบ้างนอกจากวิ่งตามผู้ชายไปวันๆ
"เขาพูดไม่ดีน่ะครับ". ผมวางโทรศัพท์ก็เจอสายตางุนงงจากคนตรงโซฟา อะไรล่ะ แตะไม่ได้เหรอไง
"นายก็อย่าไปถือสา .. " เขาพูดแล้วก้มไปเล่นกับลูกต่อ เออ ดีเนอะ ปล่อยวางง่ายดี กำลังจะเดินกลับโต๊ะก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีก อย่าบอกนะว่าคุณไลลา ไม่จบไม่สิ้นใช่ไหม ดี ถ้าด่ามา จะด่ากลับให้ ผู้หญิงก็ผู้หญิงเถอะ
ฮะเก๋าหน้าจอโชว์ชื่อไม่ใช่คนเดิมคราวนี้เป็นน้องชายตัวเล็กของคุณถุงทอง รับเลยละกันเนอะ ดูเขาจะไม่สนใจโทรศัพท์ของตัวเองเลย
"ครับ"
(( เฮียยย ))
"พี่ปรุงเอง "
(( อ้าว เฮียไปไหนล่ะ ))
"เฮียเราเล่นกับลูกชายอยู่ ฝากบอกไรไหม"
(( ฝากบอกเฮียว่าคืนนี้ฮะไม่กลับน้า นอนกับเพื่อน ไว้ใจได้ เฮียไม่ต้องเป็นห่วง ))
"คุณถุงครับเก๋าบอกว่าคืนนี้ไม่นอนบ้าน ไปนอนกับเพื่อน ไว้ใจได้ ไม่ต้องห่วง". ผมตะโกนบอกคุณถุง ทำไมไม่คุยกันเองวะ
"บอกไปว่าอย่ากินเหล้าเมายา ดูแลตัวเองด้วย มีอะไรรีบโทรมา" นี่กูต้องบอกต่อใช่ไหม ผมคิดในใจแล้วบอกตามที่คุณถุงพูด
(( ได้ฮะ ขอบคุณน้า พี่สะใภ้ ม๊วฟ ))
เก๋าวางไปแล้ว .. หาาา .. ว่าไงนะ !!!
ไอ้เด็กเวร! ฮะเก๋ามันเรียกผมว่าพี่สะใภ้ด้วยอ่ะ พี่สะใภ้เชี่ยอะไรล่ะ โว้ยยย เกลียดพี่มันจริงๆ $!&-;'>#¥*+?,\_$'&฿!,:(<~\]%#^*
.
พอๆกลับมาถึงบ้านเราก็ทานข้าวปกติ ขึ้นห้องผมก็ขอกลับไปนอนห้อง แต่ก็โดนปฏิเสธการอนุมัติจากเจ้านายผมครับ ท่านบอกว่าผมต้องเชื่อฟังท่าน หึ ท่านครับ จะทำอะไรผมอีกล่ะ ...
"หยุด ! ถ้ากอดอีก ผมจะหนีไปนอนห้อง" ผม" กลับมาจากส่งเกี๊ยวเข้านอนก็เข้าอิหรอบเดิมครับ นอนกอดเอว รั้งตัวเข้าไปกอด ซุกหน้ามาที่ซอกคอ บางทีก็พรมหอมมาที่แก้มด้วย เผลอไม่ได้จริงๆ
"ขี้งก" เขาพูดแล้วยอมผละออกไปนอนที่ โล่งใจครับ ไม่ใช่อะไรหรอก เวลาที่เขานอนกอด บางทีอารมณ์ภายใต้จิตใจมันก็ไม่สงบนะ คอยแต่จะรังควานให้นอนไม่ได้กันเลยทีเดียว
นอนยืดตัวสบายได้สักที ผมนอนตามที่ผมถนัดจนกระทั่งหลับไป .. พอตื่นมาอีกทีผมก็รู้สึกงงๆที่เหมือนมีตุ๊กตาตัวอุ่นๆมานอนขดอยู่ในอ้อมกอด .. ค่อยๆกระพริบตาขึ้นมองก็เห็นเเขนเสื้อสีขาวลางๆ อะไรวะ .. ลืมตาจนหมด .. กระพริบตาอีกสองสามทีเพื่อความแน่ใจ .. ชัดเลย .. ผมนอนกอดคุณถุงทองอยู่เต็มอก .. แม่ง! ตัวเองไม่ให้เขานอนกอด .. แต่กลับเป็นคนไปนอนกอดเขาเสียเอง .. แล้วไม่ใช่กอดธรรมดาด้วยนะ .. กอดเสียแน่นจนคุณถุงต้องนอนขดเหมือนหายใจไม่ออก .. แถมยังไปซุกหน้าที่บ่าเขาเหมือนอ้อนอีก .. ฮึ่ยยย! .. ทำไมมึงเป็นคนแบบนี้วะปรุง .. ทำไมปล่อยตัวง่ายๆแบบนี้ !!! แบบนี้คุณถุงเขาก็ได้เปรียบดิวะ !!!!
TBC.
สปอยตอนต่อไป
@เกาะเสม็ด
"คุณถุงเกี๊ยวหลับอยู่"
"ลูกหลับแต่พ่อไม่หลับนี่ .. น่านะ .. ขอปรุงนะ"
คนเขียนก็ไม่รู้ว่าแต่งดีไหม ไม่ถนัดน่ารักเท่าไหร่ค่ะ
ติชมได้น้า จะได้เอามาปรับปรุง
ปล. สั้นไปอย่าว่าเด้อ แต่บอกได้ ถ้าไม่จุใจ อิอิ มีคำผิดบอกด้วยค่า
หัวข้อ: ❤️ [แจ้งข่าว P. 42] ★.:*･เครื่องปรุง กับ ถุงทอง･*:.★ || ( 30/1/59 ) (อ่าน 390722 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก