เครื่องปรุงผมไม่ได้เป็นเกย์
ผมไม่ได้เป็นเกย์
ผมไม่ได้เป็นเกย์
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
.
ตั้งแต่ตื่นมาจนถึงตอนนี้ผมกับคุณถุงทองยังไม่ได้คุยกันสักคำ ผมสับสน เขามีแฟนแล้ว แฟนเขาเป็นผู้หญิง แล้วเขาจะมาทำแบบนี้กับผมทำไม เขาก็ไม่ใช่เกย์ ผมมั่นใจ ส่วนผม ผมก็ชอบผู้หญิง ผมไม่ได้ชอบผู้ชาย.. แต่ผมดันจูบตอบเขาไปขนาดนั้นได้ไง โอ๊ย นี่มันเรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย
"พี่ปรุงรับ .. ฟรึ่บ"
"อั้ก ! .. โอย "
ลูกบอลเต็มหัวผมเลยจังๆ ผมกับน้องเรากำลังเล่นโยนบอลกันอยู่ลานหน้าบ้าน ผมนั่งอยู่ที่พื้นสนาม กำลังคิดเรื่องเมื่อคืนอยู่ สายชูก็วิ่งตามเกี๊ยวพันแข้งพันขา คงอยากจะเล่นลูกบอลด้วย .. แต่ด้วยความที่ผมกำลังเหม่อ ลูกบอลเลยลอยมาโดนหัวผมจังๆ
"เกี๊ยวขอโทษ .. ง่าาาา เจ็บมั้ยฮะ .. เพี้ยงๆ น้าาา" น้องเดินเข้ามากอดคอผมแล้วเป่าที่กระหม่อมผมเบาๆ แทบจะปีนขึ้นมาเกยผมอยู่แล้ว จะน่ารักเกินไปแล้วนะเด็กน้อย
"หมับ .. . ฟอดดดด "
"ฮ่าาา จั๊กกะจี๋ .. ฮ่าาาา" ผมหมั่นเขี้ยวน้องมาก เลยกอดเจ้าตัวเล็กแน่นแล้วฟัดแก้มด้วยความเอ็นดู เกี๊ยวดิ้นขลุกขลักอยู่ในแขนผม เจ้าสายชูก็วิ่งส่ายหางไปทั่ว สงสัยจะอยากเล่นบ้าง
"คุณเลขา อาหารจัดเสร็จแล้วค่ะ" พี่แตเดินมาตามพวกผม ผมเลยลุกขึ้นปัดกางเกงขาสั้นทั้งของผมและของเกี๊ยว แล้วเดินอุ้มน้องเข้ามาในบ้าน ว่าแต่ คุณถุงทองไปไหนล่ะ
"ปะป๊าา มาทานข้าวกันฮะ". ผมหันไปมองตามเสียง เขาเดินลงมาจากด้านบนพอดี ผมทำเป็นไม่สนใจ ไม่รู้สิ เรื่องแบบนี้จะมาจับเข่าคุยกันก็ยังไงอยู่ จะให้คุยหรอว่าคุณจูบผมทำไม แล้วผมแลกลิ้นกลับทำไม บ้าไปแล้ว
เรานั่งทานข้าวกันไปไม่ได้สนใจกัน ผมไม่ได้มองหน้าเขา ส่วนเขาแอบลอบมองผมบ่อยๆ ที่จริงก็สงสารนะ ตักข้าวกินก็ลำบากเพราะแขนเขาก็ไม่ค่อยจะดี .. เฮ้อ ! อึดอัด อึดอัดมากๆเลย จะต้องทนสภาพแบบนี้อีกนานไหม
.
"ปรุง.. โกรธฉันหรอ" ทานข้าวกันเสร็จ ผมก็รีบแยกตัวออกมา เกี๊ยวกลับห้องไปแล้ว ส่วนผมเตรียมเสื้อผ้าจะไปนอนกับเกี๊ยว คืนนี้ผมไม่สามารถนอนกับเขาได้
"เปล่าครับ ปล่อยผมเถอะครับ" ผมบอกแล้วดึงแขนออก จะมายุ่งกับผมทำไม ผมไม่ได้ต้องการคนดูแลอะไรทั้งนั้น พอได้แล้ว
"ปรุงฉันขอโทษ ฉันผิดเอง มันแค่สับสนอ่ะ ฉัน.." เขาพูด พยายามดึงให้ผมอยู่ฟังเขา
"ปล่อยผมสักทีเถอะครับ!!!" ผมผลักเขาไปชนประตูอย่างดัง
"โอ๊ยย .. แขนฉัน" เขาล้มลงไปกองที่พื้น แล้วจับแขนตัวเอง หน้าตาเขาดูเจ็บปวดมาก เป็นไงล่ะดึงดันดีนักเจ็บตัวจนได้ ผมพลั้งตัวไปหน่อย เผลอผลักไปซะแรง
"คุณนี่นะ !" ผมพยุงเขาเข้าไปในห้อง วางเจ้านายผมไว้บนเตียง เขาไม่ได้สำออยหรอก ผมโกรธเลยผลักเขาไปเเรงจริงๆ ก็มันโมโหนี่หว่า โมโหเขาที่กล้าขโมยจูบผม แล้วยังโมโหตัวเองที่ไปจูบตอบเขาอีก มันน่านัก !
"พี่แตช่วยมาดูคุณถุงหน่อยนะครับ" ผมเดินลงมาตามพี่แต ไม่อยากสนใจเขา ให้พี่แตจัดการไปละกัน
.
"พี่ปรุงฮะ . ทำไมวันนี้พี่ปรุงไม่นอนกับป๊าล่ะฮะ" อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ ผมก็ขึ้นมานอนกับน้องบนเตียง เกี๊ยวใส่เสื้อแขนยาว กางเกงขายาว ปะแป้งหน้าขาว นอนกอดคอสมอสอยู่
"ป๊าเขาเจ็บแขน เราอย่าไปกวนเขาเลยเนอะ" ผมบอก วันนี้ผมเล่านิทานให้เด็กน้อยฟัง เกี๊ยวตอบเสียงเจื้อยแจ้ว ทั้งออด ทั้งอ้อน .. ผมเล่าไปได้แค่ไม่นานเจ้าตัวเล็กก็ผล็อยหลับไป สักพักผมถึงได้นอนหลับตามเกี๊ยวไป. จนสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกทีตีสอง
ผมนอนไม่หลับ มันยังพะวงเรื่องนั้นอยู่ ผมไม่รู้ว่าช่วงนี้ผมเป็นอะไร ผมไม่ได้สะดิ้ง กระตุ้งกระติ้งเหมือนกระเทยหรือเกย์สาวนะ ผมก็ยังแมนอยู่ ยังชอบกีฬา เล่นอะไรแรงๆอยู่ แต่เวลาอยู่กับเขามันเหมือนผมอ่อนแอลง ดูเขาสามารถปกป้องผมได้ ความเหงาที่ผ่านมามันค่อยๆจางไปเวลาผมนอนในอ้อมอกเขา มันมีความสุขเวลาที่ผมอยู่กับเกี๊ยว ผมยังคิดไม่ตกเลยว่าถ้าผมจะไปจากเขา ผมต้องอดเจอเกี๊ยว ผมจะทำใจได้ไหม ผมรักเกี๊ยวเหมือนน้องชายแท้ๆไปแล้ว ผมไม่เข้าใจเขา ไม่เข้าใจตัวเอง .. เครียด ปวดหัว
สุดท้ายผมก็เดินออกมาข้างนอก ไม่ได้สนใจอะไรนักหรอกนะ แต่ก็รู้สึกผิดที่ผลักเขาล้มไปขนาดนั้น ป่านนี้นอนหลับหรือยังก็ไม่รู้ อาจจะนอนโอดโอยเพราะความเจ็บอยู่ก็ได้ ... ผมเปิดระตูห้องเข้ามาเงียบๆ คนที่นอนอยู่บนเตียงดูตัวสั่นๆนะ หรือจะหนาว
ผมเดินเข้าไปใกล้เขา ยืนอยู่ข้างๆเตียง ลองเอามือแตะหน้าผาก แตะคอ นี่ตัวคุณถุงร้อนขนาดนี้เลยหรอเนี่ย ผมรีบเข้าห้องน้ำเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดหน้า เช็ดตัวให้เขา สงสัยมันจะอักเสบจนไข้ขึ้น ผมไม่น่าทำแบบนั้นกับเขาเลย รู้สึกผิดขึ้นมาทันที
"อืม .. ปรุง"
"ทานยาก่อนนะ คุณตัวร้อนมากๆเลย" ผมบอกแล้วพยุงเขาขึ้นนั่งพิงหมอนที่หัวเตียง ส่งยาสองสามเม็ดพร้อมน้ำให้คนที่นั่งคอพับอยู่ คุณถุงทองหายใจเป็นไอร้อนออกมา ผมหรี่แอร์ให้เขา ดันเขาให้ลงไปนอน ผมเห็นนะว่าเขามองผมตลอด แววตาเขารู้สึกผิด ถ้าเขาพูดว่าเขาแค่สับสน ผมก็พร้อมจะเชื่อและเข้าใจ ต่อจากนี้เราก็ทำตัวตามปกติ จะได้ไม่อึดอัดใจทั้งสองฝ่าย
"ปรุง "
"ครับ"
"ฉันขอโทษ"
"ผมเข้าใจ คุณแค่สับสน ผมไม่คิดมากหรอก"
"ฉันขอโทษที่ทำแบบนั้น .. แต่ฉันพูดจริงๆนะ .. นายให้โอกาสฉันได้ไหม"
ความเงียบเข้าครอบงำ ต่างคนต่างกำลังคิด คนหนึ่งคิดว่าอีกคนจะตอบอย่างไร ส่วนอีกคนกำลัวคิดว่าที่เขาพูดออกมาหมายความว่าอย่างไร ...
.
.
ถุงทอง วันนี้ทั้งวันเลขาผมเขาไม่คุยกับผมเลย แม้แต่หน้าผมเขายังไม่อยากมอง คุณเคยเป็นไหม เวลาเราอยู่ใกล้ใคร หรือ เวลาที่มีใครมาคอยดูแล มันจะรู้สึกผูกพัน และรู้สึกดีกับคนๆนั้น เวลาผมเห็นปรุงทำกับข้าว เวลาที่ปรุงดูแลผม เอาใจใส่ลูกชายผม ผมมีความรู้สึกแปลกๆ มันเหมือนว่าเขาน่าจะเป็นคนที่เข้ามาดูแลตรงนี้ได้ จะเรียกว่าเลขาหรือผู้ช่วยมันก็ถูก แต่เป็นผมเองแหละที่ไม่พอ ที่พยายามจะเกินเลยกับปรุง แค่ได้กลิ่นหอมๆ หรือแค่เห็นริมฝีปากเผยอออก ผมก็อยากจะกัดกลืนเครื่องปรุง มันแปลกนะ ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่น ผมจะไม่เป็นแบบนี้เลย แต่พอเป็นเขาคนนี้ แค่ได้สัมผัสได้ชิดใกล้ ผมก็ไม่อาจจะควบคุมตัวเองได้
หลังจากที่ปรุงผลักผม แตก็มาช่วยพาเข้าห้องน้ำ ทำธุระ ที่จริงผมทานยาไปแล้ว แต่ตอนนี้ผมปวดไปหมด ปวดเหมือนจะหักอีกรอบ มันร้าวไปทั้งแขน อาจจะอักเสบเพราะแค่หายใจไอร้อนก็ออกมาจนเหงื่อผมแตก
"ผมเข้าใจ คุณแค่สับสน ผมไม่คิดมากหรอก"
แค่ได้ยินคำนี้ผมก็ตลกเขา ไม่คิดมากหรอ แล้วที่เขาไม่กล้าสบตา ที่เขาไม่มองหน้าผมนี่ไม่ใช่เพราะคิดมากหรอกหรอ ผมรู้ว่าผมทำให้เขาอึดอัด ผมไม่เคลียร์ตัวเองให้เรียบร้อย แต่ผมกับไลลามันมีอะไรมากกว่านั้น ผมได้รู้อะไรบางอย่างมา และตอนนี้ผมกำลังเคลียร์ทุกอย่างกับไลลาอยู่ อาทิตย์หน้า อาทิตย์หน้าเท่านั้น ผมจะทำให้ปรุงมั่นใจ ว่าผมจะขอดูแลเขาแค่เพียงคนเดียว ...
TBC.
ฮืออออ อึดอัดใจแทนทั้งสองคน
หัวข้อ: ❤️ [แจ้งข่าว P. 42] ★.:*･เครื่องปรุง กับ ถุงทอง･*:.★ || ( 30/1/59 ) (อ่าน 391418 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก