เครื่องปรุง"ตื่นหรือยังตัวยุ่ง" ผมตื่นตั้งแต่เช้าแล้วครับ น่าอายชะมัด ก็ผมซุกตัวอยู่ในแขนคุณถุงทองอ่ะสิ ตื่นมาผมเลยไม่กล้าปลุกเขา ผมว่าเขาต้องแขนชาเพราะผมแน่เลย จะถูกหักเงินเดือนไหมเนี่ย
"ฮ้าววววว .. พี่ปรุงงงงง". เกี๊ยวงัวเงียแล้วหันหน้ามาหา เอาสองมือเล็กโน้มคอผมลงไปใกล้ๆหน้า ขี้เซาจริงๆเลย
"ไปล้างหน้าแปรงฟันเร็ว เราลงไปหาสายชูกันดีกว่า". ผมบอกน้องแล้วหอมแก้มใสๆไปหลายฟอด เกี๊ยวตัวหอมมาก เป็นเด็กผู้ชายบลายธ์ที่ผมอยากจับแต่งตัวเป็นเด็กผู้หญิงมากๆ
"ปะป๊าล่ะฮะ " เกี๊ยวที่ยืนอยู่บนเก้าอี้คอสมอสพร้อมกับแปรงฟันซี่เล็กๆอย่างทะมัดทะแมงหันมาถามผม ผมเตรียมผ้าเช็ดหน้าไว้ให้ ตอนนี้ยังเช้าครับ หกโมงครึ่งเอง เลยยังไม่ให้น้องอาบน้ำ
"ให้ปะป๊านอนไปนะครับ ปะป๊าเจ็บแขน" ผมพูดแล้วนั่งบนเตียงจับเกี๊ยวมาเช็ดหน้าเช็ดตา วันนี้ผมอยากทำข้าวต้ม ไม่รู้จะลงไปทันหรือเปล่า
พอเสร็จธุระกันเรียบร้อย ผมก็เดินลูบหัวน้องลงมาข้างล่าง มาถึงเกี๊ยวเปลี่ยนจากเดินเป็นวิ่งเข้าไปในครัว สายชูที่กำลังนอนอยู่พอเห็นเพื่อนมาหาก็รีบลุกไปอ้อนเอาหน้าถูขาเจ้าคนตัวเล็กของผม ลืมผมแล้วครับ ได้เพื่อนเล่นตัวจริงซะแล้ว
"เล่นกันดีๆนะเกี๊ยว พี่จะทำข้าวต้มกุ้งของชอบให้" ผมบอกน้องที่กำลังวิ่งเล่นอยู่ ห้องครัวที่นี่ใหญ่กว่าครัวผมสองเท่าได้ นี่พี่แตไปไหนเนี่ย ผมขอถือวิสาสะทำเลยได้ไหม
ผมลองเปิดตู้เย็นดูในนี้มีของกินเยอะแยะเลย ทั้งของคาวของหวาน แสดงว่าคุณถุงทองน่าจะเป็นคนติดบ้านแน่ๆ ผมต้มข้าวรอเดือด ระหว่างรอเลยรินนมใส่แก้วให้เกี๊ยวกับผมคนละแก้ว ผมเรียกเด็กน้อยมาดื่มนม แต่เพราะเล่นกับสายชูมา น้องเลยอยากล้างมือ . ผมอุ้มเกี๊ยวให้ล้างมือ เด็กน้อยหัวเราะชอบใจใหญ่ สายชูก็นอนบนที่นอนแล้วจ้องตัวเล็กดื่มนม
"อ้าว คุณเลขา ทำอะไรคะ หอมเชียว" ผมกำลังวุ่นกับข้าวต้มหม้อโต พี่แตก็เดินเข้ามาพร้อมถุงกับข้าวและผลไม้มากมาย สงสัยเพิ่งกลับจากตลาด
"ผมทำข้าวต้มกุ้งครับ อยากทานอะไรร้อนๆ " ผมบอก สงสัยเมื่อคืนจะหนาว ปากผมแดงๆเหมือนจะแตก มันเจ่อๆด้วย แถมลิ้นยังชาๆ สงสัยมาจากการที่ห่มผ้าไม่ถึงหน้าอก
"เก่งจังเลยค่ะ ผู้ชายหล่อๆทำอาหารเป็นแบบคุณเลขานี่หายากนะคะ แต่คุณท่านก็ทำอร่อยนะคะ เอ่อ ท่านตื่นหรือยังคะ แตจะได้ขึ้นไปเตรียมเช็ดตัว" พี่แตพูดแล้วจัดของใส่ตู้เย็น
"ยังเลยครับ งั้นพี่แตช่วยดูข้าวต้มต่อได้ไหมครับ ผมขึ้นไปดูคุณถุงทองเอง" ผมบอก วางทัพพี ล้างมือ แล้วเดินขึ้นมาห้องนอนเขา
"คุณถุงครับ .. คุณถุง .. เอ้ย!" ผมเดินไปใกล้ๆแล้วลองเรียกแต่ไม่ตื่น เลยปีนขึ้นไปอีกด้านที่เขาไม่เจ็บแขนแล้วลองเขย่าตัว แต่เขาดึงผมลงไป ผมไม่ทันได้ตั้งตัว หน้าเลยโขกกับหน้าอกเขาอย่างจัง
"อูยยย .. เจ็บ .. ตื่นเถอะครับ" ผมลุกขึ้นนั่งดีๆ คราวนี้นั่งขัดสมาธิซะเลย สะกิดอยู่นานกว่าจะตื่น ยิ่งกว่าเกี๊ยวอีก
"อืม .. เช้าอีกแล้วหรอ ไม่อยากลุกเลย .. โอยย .. แขนผม " เขาบ่นแล้วกระตุกอย่างแรง คงเจ็บแขนน่าดู
"ไหนครับ .. เจ็บตรงไหนครับ" ผมถามแล้วชะโงกตัวไปดู เขาใช้แขนอีกข้างจับแขนข้างที่ใส่เฝือก ผมที่ไม่ทันระวังรู้ตัวอีกที เขาก็กำลังจ้องหน้าผมอยู่ หน้าเราห่างกันแค่คืบ ทำไมผมต้องใจเต้นด้วยนะ แล้วทำไมแค่เห็นปากหนานั้น ผมต้องหน้าร้อนเหมือนมันมีความรู้สึกแปลกๆกับปากนั้นด้วย
"ปรุง .." เขาเรียกชื่อผมแล้วจ้องหน้าผมแบบงงๆ
"ค.. ครับ . เอ่อ ตื่นเถอะครับ ผมจะเตรียมผ้ามาให้นะ " ผมรีบผละตัวออกแล้วลงจากเตียง พอเข้าห้องน้ำได้ ผมยืนดูตัวเองอยู่หน้ากระจก ทำไมต้องหน้าแดงด้วยวะ นั่นมันผู้ชายนะ ทำเหมือนตัวเองเป็นหญิงสาวแรกแย้มพบรักหนุ่มพ่อม่ายไปได้ บ้าไปแล้ว
"ลงไปข้างล่างเถอะครับ ป่านนี้ข้าวต้มเสร็จแล้ว" หลังจากเช็ดตัว ล้างหน้า แปรงฟัน ผมก็เก็บที่นอนให้เขา แล้วพากันลงมาข้างล่าง
.
.
ถุงทอง"เกี๊ยวล้างมือลูก แล้วมาทานข้าว" ผมนั่งอยู่บนโต๊ะทานข้าว แขนข้างนึงปวด ส่วนอีกข้างนึงชา เพราะอะไรล่ะ เพราะไอ้คนที่นั่งอยู่ข้างๆนี่แหละ ทับผมทั้งคืน แม้จะตัวนิ่ม ตัวหอม ผมก็ไม่ให้อภัยนะ
"ข้าวต้มกุ้งฝีมือคุณเลขาค่ะ" แตพูดแล้วตักข้าวต้มให้ผม อืม ทำกับข้าวอร่อยใช้ได้ แบบนี้ล่ะเนอะหนุ่มโสด ไม่มีพ่อแม่ ไม่มีแฟน อยู่คนเดียว
"อร่อยจังเลยฮะะะ .." เกี๊ยวตักข้าวต้มขึ้นเป่าแล้วทานอย่างอร่อย ลูกชายผมยิ้มตาหยี ขนตางอนเป็นแพ วันนี้ผมคงได้เห็นลูกลิงกับพี่ลิงอยู่ด้วยกันแน่ๆ
"ข้าวต้มอร่อยนะ ไว้วันหลังฉันจะทำให้ชิม" ผมบอกคนข้างๆ เขาก็พยักหน้าแล้วทานไปเรื่อยๆ เราทานข้าวต้มเสร็จก็มีขนมชั้น กับ ลูกพีทสดให้ทาน วันนี้ผมคงเดินเล่นรอบบ้านเพื่อออกกำลังกายแล้วคงเช็คอีเมลล์จากบริษัทฝั่งจีน
"ผมจะพาน้องไปอาบน้ำ คุณจะทำอะไรหรือเปล่าครับ" ผมส่ายหน้า ตอนนี้นั่งดูข่าวตอนเช้าพร้อมอ่านหนังสือพิมพ์ไปพลาง ลำบากมากครับใช้ได้มือเดียว ปรุงพาลูกผมไปอาบน้ำแล้ว วันนี้เป็นวันเสาร์แรกที่ผมว่าง ว่างมากเพราะแขนเดี้ยง ไม่รู้รถผมทำไปถึงไหน ตอนนี้ผมให้คนรู้จักหารถสปอร์ตดีๆให้ คันเก่าผมคงขายเข้าเต๊นท์รถ ไม่เอาแล้ว รถมีมนทิล
.
"พี่ปรุงฮะ .. ร้อนจัง .. เราลงไปว่ายน้ำกันนะ" ลูกชายผมพูด ตอนนี้เกือบเย็นแล้ว เมื่อเช้าผมนั่งเช็คและตอบเมลล์ไป เกี๊ยวกับเลขาผมก็นอนดูหนังกันในห้องนอนผมไป ลูกผมมมีมาอ้อนให้พาไปทานไอติมบ้างแต่ผมก็ปลอบให้เข้าใจว่าผมไปไม่ได้ จนเราต้องมานั่งทานไอศกรีมกล่องที่ให้แตไปซื้อมาที่ข้างสระว่ายน้ำ
"ปรุงไปใส่กางเกงว่ายน้ำฉันในตู้ด้านล่างอ่ะ ของเกี๊ยวก็อยู่ด้านล่างตู้เหมือนกัน" ผมบอกพิกัดชุด ในเมื่อออกไปไหนไม่ได้ก็คงต้องให้เล่นในบ้านนี่แหละ
"ครับ" ผมกดรับสายจากไลลา ตอนนี้สองคนนั้นขึ้นไปเปลี่ยนชุดแล้ว
"เอาสิครับ อะไรก็ได้" เธออยู่มิลานครับ กลับอาทิตย์หน้า จะซื้อของมาฝาก
"ครับ ไว้เจอกันนะ.." ผมวางสาย อาทิตย์หน้าเธอจะกลับมา แต่ผมคงยังไม่หายดี ผมอยากเอาเฝือกออกแล้ว มันอึดอัดมาก ผมรำคาญด้วย
"ปะป๊า .." ลูกชายผมครับ วิ่งมาพร้อมกับห่วงยางลายคอสมอสที่เอว ใส่กางเกงว่ายน้ำตัวจิ๋วโชว์พุงเล็กๆ ตัวขาวๆ มีหมวกว่ายน้ำที่หัว จัดเต็มมากครับ
"พี่ปรุงเร็วๆ" ผมหันไปตามเสียง เครื่องปรุงเดินออกมาใส่เสื้อคลุมสีขาวของผม ในมือมีคอสมอสสูบลม สงสัยไอ้ตัวเล็กจะเอามาเล่นน้ำด้วย
ผมนั่งดูมือถือไป เหลือบมองลูกผมไป .. ตาผมชะงักอยู่ที่แผ่นหลังเครื่องปรุง หลังบางขาวๆ .. ไหล่ตั้งไม่กว้างนัก .. เอวคอดมีก้นเล็กน้อยในกางเกงว่ายน้ำตัวเก่งของผม .. ขาเรียวยาวขนไม่ค่อยมี .. ผมหยุดมือที่กำลังเลื่อนโทรศัพท์เมื่อเลขาผมหันมา ผมไล่ตั้งแต่เท้าเรียว .. ขึ้นมาหน้าขาเรียว .. ขาอ่อนสีขาวมีมัดกล้ามเล็กน้อย .. ขึ้นมาถึงส่วนกลางลำตัวที่ขนาดพอเหมาะ เพราะเวลาผมใส่มันจะตุงกว่านี้ .. ขึ้นมาถึงหน้าท้องแบนราบสีขาวมีมัดกล้ามดูสมส่วน .. ตาผมไล่ขึ้นไปถึงหน้าอกเต่งตึง .. จุกนมสีชมพูนั่นทำให้ผมมีอารมณ์ .. สีชมพูที่ชูชันนั้น แม่ขนาดจะไม่นูนใหญ่ออกมาเหมือนผู้หญิง แต่เวลาที่เขาหอบหายใจ มันก็สามารถทำให้ผมใจเต้นแรงได้ .. ผมละสายตาแล้วมองขึ้นมาถึงลำคอระหงกับไหปลาร้าทรงสวย .. ปากบางที่ผมเคยลิ้มลอง ยิ่งเห็นยิ่งทรมานตรงเป้ากางเกง .. ยิ่งมองหน้ายิ่งหวาน นี่ผมลอบมองและสังเกตรายละเอียดผู้ชายด้วยกันเองตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย
"ตู้มมมม !!!" เสียงเจ้าตัวเล็กกระโดดน้ำ ทำให้ผมตื่นจากภวังค์ เกี๊ยวกระโดดลงสระไปแล้ว ห่วงยางทำให้เกี๊ยวลอยตัวตีขาได้อย่างสบายใจ เครื่องปรุงถอดเสื้อคลุมออกแล้วเดินไปล้าวตัวก่อนจะลงไปในสระ ผมพยายามไม่มองเขา ไม่อยากรู้สึกแปลกๆแบบนี้ มันเหมือนผมเป็นโรคจิต ถ้าปรุงเป็นผู้หญิง ป่านนี้ ผมคงต้องช่วยตัวเองปลดปล่อยความรู้สึกใต้กางเกงผมออกไป แต่นี่มันยังไม่ขนาดนั้น ผมยังคุมสติตัวเองได้อยู่
"ฮ่าาาา .. ว่ายไปฮะ .. ผมจะเกาะพี่ปรุงแบบนี้". ผมนอนมองสองคนนั้นเล่นกันในน้ำ นานเท่าไหร่แล้วนะที่เกี๊ยวไม่ได้หัวเราะแบบนี้ เกี๊ยวคงเหงาครับ แม้ผมจะอยู่กับลูกบ่อย แต่ความรู้สึกมันคงต่างกัน ผมคือพ่อ แต่ปรุงเหมือนพี่ชาย เหมือนเพื่อนคนนึง
ผมนั่งดูลูกชายกับเลขาจนตอนนี้เริ่มมืดแล้ว ผมบอกหรือยังว่าบ้านผมเป็นที่ร่มทั้งหมด สระนี่ผมจ้างคนมาขุดเอง ไม่ใหญ่มาก แต่ลึกปกติ ผมสร้างเป็นใต้ร่มไม้มีหลังคา เก้าอี้ไม้สักตั้งข้างสระ มีแคร่ไม้ขัดเงาอย่างสวยเอาไว้นั่งทานของว่าง ลูกชายผมนี่เล่นไม่หยุดเลยครับ ซนที่หนึ่ง นี่มืดผมคงต้องให้ขึ้นแล้ว เดี๋ยวจะเป็นไข้ซะก่อน
"ขึ้นได้แล้วลูก .. ปรุงพาน้องไปอาบน้ำนะผมจะไปดูอาหารเย็นแล้ว" ผมบอกคนในสระ ปรุงกับเกี๊ยวซีดพอกัน อีกนิดคงเป็นไข้จับสั่นกันทั้งคู่
.
"ว่าไงลูก .. ฟอดด" ทานข้าวเย็นเสร็จ ผมก็มานั่งดูสารคดีไปเรื่อย ตอนนี้เกือบสองทุ่มแล้ว ส่วนปรุงเหมือนจะไปขลุกอยู่ในครัว
"หนาววว .. บรื๋อออ" ฮ่าาา แอคติ้งไม่มีใครเกิน ผมให้เกี๊ยวปีนขึ้นมานั่งตักแล้วพิงมาที่อก ผมนั่งสางผมตัวเล็กเล่น คืนนี้ให้มานอนกับผมดีไหมนะ
"คืนนี้มานอนกับป๊าไหมลูก" ผมถามน้องเกี๊ยว
"แล้วพี่ปรุงนอนไหนล่ะฮะ" เจ้าตัวเล็กเกาเฝือกผมเล่น เริ่มมือซนละ
"ห้องที่พี่แตจัดให้ไงลูก ว่าไงมานอนไหม" ผมถามย้ำ นี่ลูกผมจะคิดอีกนานไหม ตัวก็แค่เนี้ยะ หัดคิดเยอะ
"ให้พี่ปรุงนอนด้วย น้าาา นะปะป๊าาา " เกี๊ยวกอดผมทั้งตัวแล้วอ้อน ผมยิ้มขำ ติดเครื่องปรุงจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้วลูกเอ๊ย
"ถามพี่เขาเองสิ" ผมบอก เกี๊ยวเหมือนนึกอะไรได้ วิ่งไปหาเลขาผมซะแล้ว เฮ้อ มีลูกก็ติดคนอื่น นี่ผมเป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่องหรือเปล่านะ
.
"ฝันดีฮะ..จุ๊บ"
"ฝันดีฮะ..จุ๊บ"
สุดท้ายเครื่องปรุงก็ต้องตามใจลูกชายผม มานอนด้วยกันบนเตียงใหญ่ในห้องนี้ เกี๊ยวจุ๊บผมแล้วจุ๊บพี่ปรุงของเขา ผมจุ๊บตัวเล็กกลับ ปรุงก็หอมแล้วกอดเจ้าตัวเล็กไว้ ดูอบอุ่นยังไงไม่รู้
.
.
ไม่รู้หลับไปนานเท่าไหร่ ผมตื่นมากระพริบตาในความมืด ลองหันไปดูสองคนข้างๆ ตอนนี้เกี๊ยวซุกอยู่ในอกเลขาผม ส่วนเลขาผมก็ซุกเข้ามาใกล้ผมเหมือนเดิม เฮ้อ ถ้าผมตกเตียง แขนผมคงไม่หายแน่ๆ ผมทานยาแก้ปวด แล้วลุกไปเข้าห้องน้ำ กลับมาที่เตียงอีกที สองคนนั้นก็ไหลไปนอนที่ฝั่งผมแล้ว ผมเดินส่ายหัวแล้วไปนอนที่เดิมของปรุง กลายเป็นว่าผมนอนข้างปรุง เกี๊ยวนอนอยู่อีกฝั่งของเตียง
ผมขยับตัวให้ดีแล้วหลับตาลง หลับสนิทไปได้สักพักเท่านั้นแหละ ผมก็เหมือนโดนใครมาซุกอยู่ที่คางผม แขนและขาที่พาดมาทำให้ผมขยับตัวไม่ได้ ดีที่ไม่กระแทกโดนแขนผม
ผมนอนหายใจแรง แบบนี้อีกแล้ว ปรุงนอนหายใจรดแก้มผม แค่หันไปปากผมคงชนกับจมูกเขา ถ้าครั้งนี้ผมจะขอชิมรสหวานจากปากปรุงอีก จะมีใครว่าผมไหม ..
ผมขยับตัวลงมาจนปากผมตรงกับปากปรุง ผมหันไปช้าๆ หอมไปที่จมูกโด่งรั้น ผมไล่หอมมาที่แก้มหอมแล้วไล่มาที่ขนตาดกงอน แม้จะลำบากเล็กๆ แต่สุดท้ายผมก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้แล้วงับปากยื่นนั่น ผมเม้มริมฝีปากบนล่างจนพอใจ ถึงส่งลิ้นไปเลียทั่วริมฝีปากหอมนั้น .. ผมไล้เลียจากเบาๆกลายเป็นเพิ่มแรงขึ้นแล้วสอดลิ้นเข้าไปด้านใน ผมส่งลิ้นไปเล่นกับลิ้นเล็กที่ยังคงนิ่งสงบอยู่ ลิ้นปรุงหวาน นุ่ม มีกลิ่นหอมอ่อนๆตลอดเวลา ผมไล่เลาะไปทั่วปาก มือข้างขวาของผมจับมือปรุงมาวางที่ส่วนเต่งตึงแล้วลูบไล้ผ่านกางเกงด้านนอก ผมคงอยากปลดปล่อยมากจนเกิดอารมณ์กับผู้ชาย
"อื้ออ .." เสียงครางเล็ดลอดมาจากคนตัวบาง ผมที่อารมณ์เตลิดไม่สามารถหยุดตัวเองได้แล้ว ผมทั้งดูด ทั้งเลียลิ้นเล็กจนคนที่หลับเหมือนจะรู้สึกตัว
"อื้อออ .. อย่าา" เครื่องปรุงร้องท้วง เขารู้สึกตัวแล้ว แต่ผมไม่ได้หยุด ยังคงส่งลิ้นไปควานหารสหวานในปากปรุง เขาขืนลิ้นหนีผม แต่ไม่ได้นาน มือที่ถูกผมจับให้ลูบส่วนเต่งตึงที่ตอนนี้โป่งนูนออกมาพยายามจะดึงหนี แต่ผมจับไว้แน่น ตอนนี้ปรุงเริ่มหอบหายใจไม่ออก ผมใช้โอกาสนี้พลิกปรุงขึ้นมาข้างบน แล้วส่งลิ้นไปหาจนปรุงเริ่มตอบสนอง
"อืมม .." ผมยิ่งมีอารมณ์ ปรุงขัดขืนเล็กน้อยในตอนแรก เหมือนเขายังงงๆอยู่ ลิ้นปรุงเริ่มตอบรับแล้วส่งกลับมาสู้ลิ้นผม เราจูบกันอยู่นานจนผมไม่ไหว ผมผละปากออก หอมไปทั่วหน้าแล้วให้ปรุงกลับไปนอนเหมือนเดิม ปรุงนอนหอบหายใจแรง ปากเผยอขึ้น ผมรีบลุกไปเข้าห้องน้ำอย่างทุลักทุเล จนปลดปล่อยอารมณ์หมายเสร็จ ผมถึงจัดการคราบคราวแล้วออกมาเผชิญหน้าคนที่นอนหันหลังให้ผม
"ปรุง .." ผมเรียกคนที่นอนหันหลัง รู้สึกผิดที่ทำแบบนี้
"..." ไม่มีเสียงตอบกลับมาจากเลขาผม
"ฉัน .. ขอโทษนะ" ผมบอกแล้วปิดตา แบบนี้มันจะยิ่งแย่กับเราทั้งคู่ เมื่อไหร่นะที่ผมแอบรู้สึกดีกับเด็กคนนี้
"อืม " เขาตอบแค่นั้นแล้วกอดเกี๊ยวไว้แน่น ผมผิดเองที่ไม่ยับยั้งชั่งใจ
"โกรธหรือเปล่า" ผมถามหันไปใกล้ๆหู บางทีผมอาจต้องทำอะไรสักอย่าง
"คุณทำแบบนี้ทำไม.." ผมจะตอบว่าไงดี ว่าผมรู้สึกดีหรอ ปรุงคงไม่อยากเห็นหน้าผมอีกแล้ว
"ถ้าฉันบอกว่าฉันเริ่มชอบนาย .." ผมลองเชิงดูก่อน
"ผมเป็นผู้ชาย .. คุณก็ผู้ชาย" ปรุงพูดเสียงแผ่ว เขาคงคิดว่าผมวิปริตสินะ
"ฉันไม่รู้ .. รู้ตัวอีกทีก็อยากกอด อยากจูบนายแล้ว ถ้านายไม่รังเกียจ .. ฉันขอดูแลนายได้ไหม"
ผมพูดจบ ปรุงไม่ได้ตอบอะไร ส่วนผม ผมหันไปกดจูบที่ขมับคนข้างๆ แล้วบอกราตรีสวัสดิ์ นอนคิดอะไรสักพัก ผมถึงจะหลับสนิทไป .. ที่ผมเป็นแบบนี้อาจเป็นเพราะความใกล้ชิด แต่ถ้าต้องใกล้ชิดทุกวันแบบนี้ ผมคงต้องทำเกินเลยสักวัน ที่ผมขอดูแลผมพูดจากใจจริง เวลาเห็นเกี๊ยวอยู่กับปรุงแล้วมีความสุข ผมอยากได้ปรุงมาดูแลเกี๊ยว .. แล้วไลลาล่ะ ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว ตอนนี้ขอมีแค่เราสามคนได้ไหม .. ผมไม่รู้ว่าวิธีนี้มันถูกหรือผิด แต่ผมต้องทำให้คนตรงหน้าเข้าใจผมก่อน เพราะที่ผมทำไป มันเกินกว่าคำว่าเจ้านายลูกน้อง ...
TBC.
อุ๊ต๊ะ ปรุงแลกลิ้นตอบ ><~
ปิดตาน้องเกี๊ยวววววววววววว
หัวข้อ: ❤️ [แจ้งข่าว P. 42] ★.:*･เครื่องปรุง กับ ถุงทอง･*:.★ || ( 30/1/59 ) (อ่าน 357536 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก