หัวข้อ: [สอบถามความคิดเห็น] วันทองเดอะซีรีย์ || .. • Update ☆彡 P.56 .. (20/11/58)

[noozzz]

โอ๊ย หน้ามืด เบาหวานขึ้น คิคิ

[hormonesyj]

มารอวันกับพี่เป้ 

[Akikojae]

ตัวอิจฉา





"อรุณสวัสดิ์ .. ฟอดด"



"อื้ออ .. อรุณสวัสดิ์ครับ"



  ผมลืมตาตื่นขึ้นมาตอนเช้าก็เจอกับคนข้างๆที่กำลังนอนมองหน้าพร้อมกับเอามือเกลี่ยผมเล่นอยู่ ทำไมต้องมองด้วยสายตาแห่งความรักขนาดนั้นด้วยวะ คนมันก็เขินเป็นนะครับคุณอธิป เขาบอกอรุณสวัสดิ์ผมก่อน หลังจากนั้นผมก็บอกเขากลับ เขาหอมแก้มแล้วไล่จูบไปทั่วหน้า ตอนนี้วันว่าวันเริ่มรู้สึกเจ็บที่ช่องทางด้านหลังนิดๆแล้วแหละ แต่ก็ไม่ได้มากอะไร ถ้าวันนี้ไม่ต้องเดินทางกลับบ้านก็อยากจะนอนตีขาทั้งวันไม่อยากทำอะไรเลย



"ลุกไหวหรือเปล่าวัน ถ้าไม่ไหวเดี๋ยวฉันให้เด็กยกข้าวขึ้นมาให้ดีไหม .. หืม"  เขาลูบหัวไปพูดเสียงหวานไป ช่างอบอุ่นเหลือเกินภายใต้อ้อมกอดคนๆนี้



"ไหวครับ .. ฮื่อ .. นี่อะไรครับ .. ของคุณอธิปหรอ"  กำลังยกมือขึ้นลูบหน้าคุณอธิป แต่รู้สึกได้ถึงสิ่งของบางอย่างที่แขนขวา พอมองดูแขนตัวเองก็พบว่ามันเป็นกำไลสีทองมีลายสลัก ทำไมมันมาอยู่ในแขนวันได้ล่ะเนี่ย เขาใส่ให้วันหรอ ตั้งแต่เมื่อไหร่



"ของวันนั่นแหละ .. ฉันให้เป็นของขวัญของเรา .. มันเป็นคู่นะ .. แต่ฉันคงไม่ใส่ .. ใส่ไว้นะครับ ถือเป็นของแทนใจ .. แล้วก็เรียกว่าพี่เป้ด้วย .. เข้าใจไหมครับน้องวัน" เขาพูดแล้วดึงแขนวันไปจูบเล่น ของขวัญแทนใจอย่างนั้นหรอ คุณอธิปน่ารักจัง



"ขอบคุณนะครับ .. พี่ดีกับวันเกินไปแล้ว"  ผมกอดเขาแน่น รู้สึกว่าคนๆนี้ดีกับผมมาตลอด ตั้งแต่เราเจอกัน เขาก็ทำให้วันเห็นว่าทุกอย่างคือความจริงใจ ไม่เสแสร้ง เขามอบความสุข มอบความรัก สั่งสอนให้ผมเป็นคนดี สอนให้ผมรู้ว่าความรู้มันสำคัญกับชีวิตคนเรามากแค่ไหน .. เอ่ออ .. ที่กล่าวมานี่ผัวหรือพ่อวะ



"พ่อจ๋า"



"ห๊ะ  อะไรนะ"



"พี่เป้เป็นพ่อทูนหัวของวัน"



"ไม่เอาดิ พี่ไม่อยากได้ลูก พี่อยากได้เมีย"



"ใครเมียพี่ครับ .. เฮ้ยย . เดี๋ยวตก .. อ๊ากกก .. ฮ่าาาา"



  คงเป็นเพราะยั่วพี่แกมาก เลยโดนฟัดแก้มแล้วอุ้มเข้าห้องน้ำไป หึหึ อย่าคิดนะว่าเขาจะไม่ทำอะไรผม จากเรด้าการจับความหื่น ผมว่าพี่แกนี่ก็หื่นตัวพ่อเหมือนกัน ถ้านับบรรดาผู้ชายที่เคยมีอะไรด้วย คุณดริณน่าจะหื่นสุด แต่ก็ไม่แน่ว่ะ เพราะตอนนี้คนที่อยู่ด้วยปัจจุบันก็เหมือนจะเพิ่มดีกรีความหื่นขึ้นเรื่อยๆ อย่างตอนนี้เขาก็พาผมเข้ามาอาบน้ำ เราอาบด้วยกัน และ ผมโดนสำเร็จโทษไปอีกสองรอบ ขาล้าเลยครับ กว่าจะลงมาทานข้าวกันได้ก็เกือบเก้าโมง



"ไงจ๊ะหนูวัน เมื่อคืนนอนสบายไหม" แม่คุณอธิปถามด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ส่วนพ่อเขาตอนนี้นั่งอ่านหนังสือพิมพ์เต๊ะท่าอยู่หัวโต๊ะ เจอแบบนี้เลยนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ตอนแรกก็โกรธอยู่หรอก แต่ตอนนี้ก็ลืมๆแล้ว เขาคงอยากทดสอบความอดทนล่ะมั้ง หึ ดีนะที่ไอ้วันคนเก่ามันตายไปแล้ว ไม่อย่างนั้นงานอาจจะเละได้



"สบายดีครับ .. แม่นอนสบายไหม .. ป้าน้อยล่ะครับ"  เห็นแม่ก็พอชื่นใจหน่อย ตอนนี้เรานั่งประจำที่เรียบร้อย รอพี่ปริมลงมาก็คงจะได้ทานข้าวกัน



"แม่นอนสบายดีจ้า ส่วนป้าน้อยแกก็บ่นปวดหลังนิดหน่อย แก่แล้วก็แบบเนี้ย"  แม่พูดพลางหัวเราะชอบใจ



"จ้า แม่คนไม่แก่ .. ป้าสบายดีลูก ห้องนอนดีกว่าที่นู่นด้วยซ้ำ"  ป้าน้อยยิ้มให้อย่างจริงใจ ห้องนอนมันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอก เพียงแต่มันดูแข็งเกินกว่าคนแก่จะนอนได้



"ว่าไงเป้ .. เมื่อคืนจัดหนักหรอ .. หึ" มาถึงก็แซวกันเลยนะพี่ปริมคนสวย เห็นใจวันบ้างเถอะ บนโต๊ะมีแต่ผู้ใหญ่



"ก็นิดนึง อย่ามาแซวผมเลย ตัวเองอ่ะเมื่อไหร่จะมี" คุณอธิปแซวกลับ ทั้งโต๊ะนี่ขำกันใหญ่เลย ไม่รู้ขำเรื่องพวกเราหรือขำเรื่องพี่ปริม



"เออน่า ก็ให้น้องเป็นฝั่งเป็นฝาไปก่อน คุณพ่อคุณแม่อย่าขำปริมนะ .. หิวแล้ว ทานข้าวกันเถอะค่ะ"  พี่ปริมหน้าแดงจัดเลย แทนที่จะเป็นวันกับคุณอธิปนะ ตอนนี้กลายเป็นทุกคนมุ่งความสนใจไปที่ตัวพี่ปริมหมดแล้ว


.


"วันไปคุยกับพ่อในห้องหน่อยนะ .. เป้แกไม่ต้องตามเมียมาล่ะ" ทานข้าวกันเสร็จเรียบร้อยพ่อคุณอธิปก็พูดขึ้นมา ตอนนี้ท่านเดินเข้าห้องไปแล้ว จะมีอะไรอีกวะเนี่ย บางทีก็แอบเกร็งเหมือนกันนะ พ่อเขาก็ดุใช่ย่อย เวลาทำหน้าตาน่ากลัวนี่มีหงอยอ่ะ



"นั่งลงสิ"



"ขอบคุณครับ"



 เขาสั่งให้นั่งลงเก้าอี้ตรงข้าม ในนี้เหมือนจะเป็นห้องทำงาน มีรูปถ่ายครอบครัวเต็มไปหมดเลย



"เรารักเป้มันจริงๆหรอ . พ่อรู้ว่าเป้มันรักเรา . แต่เราล่ะรักเป้มันจริงหรอ" มาถึงก็ยิงคำถามแรกมาเลย



"ตอนแรกผมก็ไม่รู้หรอกครับว่ารักเขาหรือเปล่า .. แต่ตอนนี้ผมนั่งทบทวนดู .. ผมว่าผมคงจะรักเขาจริงๆสักวัน"



"พูดแบบนี้เราหมายความว่าอะไร". ดูเหมือนท่านจะไม่ค่อยพอใจในคำตอบวันนะ



"ผมต้องขอโทษนะครับ แต่นี่คือความจริง ผมผ่านความเจ็บปวดมามาก .. คุณอธิปเข้ามาในตอนที่ผมเจ็บปวดที่สุดในชีวิต เขาเป็นเหมือนผู้มีพระคุณ .. จนมาตอนนี้ วันที่เขาบอกว่ารักผม .. ผมยังไม่ทราบจริงๆว่าที่ผมคิดกับเขามันคือรักหรือยัง .. ผมเพิ่งเลิกกับแฟนไม่นานน่ะครับ .. พอมีคนเข้ามามันเลยตั้งตัวไม่ทัน .. ถ้าผมพูดว่าผมรักเขามากมันก็ดูจะไวเกินไป .. แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมคิดว่าตอนนี้ผมเริ่มจะรักเขาแบบคนรักแล้วล่ะครับ" พูดออกไปด้วยความสัจจริง ถ้าคุณพ่อคุณอธิปไม่พอใจ วันก็คงจะว่าอะไรไม่ได้



"รู้ไหมว่าหนูเป็นคนที่จริงใจมาก .. ได้ฟังแล้วมันก็อุ่นใจล่ะเนอะ .. ไม่ต้องเครียดหรอก พ่อไม่ได้จะว่าอะไรเรา แค่อยากขอความแน่ใจ ว่าเราจะไม่ทิ้งอธิปมัน .. เฮ้อ .. พ่อก็ไม่ได้ยอมรับเรื่องชายรักชายมากอะไรหรอกนะ . แต่พอเห็นเรากับเป้มันพ่อก็ว่ามันดูเป็นรักที่ไม่ฉาบฉวยดี .. เอาล่ะ .. พ่อขอฝากเจ้าธิปมันด้วยนะวัน .. หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะ .. เออ แล้วก็ขอโทษด้วยที่แกล้งเราเมื่อคืน .. อย่าโกรธนะลูก .. ไปๆ . รีบกลับจะได้ไม่ดึก"



"ขอบคุณครับ"



 พ่อคุณอธิปเดินมาลูบหัวเหมือนให้พร ที่จริงแกก็ใจดีล่ะเนอะคงไม่ได้ใจร้ายเหมือนหน้าดุๆนั่น .. พอออกมาจากห้องทำงานทุกคนก็นั่งรอกันอยู่แล้ว เราลาพ่อกับแม่คุณอธิปแล้วขึ้นรถกลับ ระหว่างทางก็นั่งคิดถึงคำที่แม่คุณอธิปพูดตอนก่อนจะออกมา 'รักพี่เขาให้มากๆนะลูก .. พี่เขารักวันมากนะ' คิดไปก็เหลือบมองหน้าคุณอธิปไป คนคนนี้สินะ ที่วันควรรัก ที่วันควรเคารพเขาให้มากๆ ก็หวังนะครับ หวังว่าจะรักเขาโดยไม่มีข้อแม้ ไม่มีอย่างอื่นมาขวางกั้น หวังว่าสักวันผมจะรักเขาได้ด้วยใจที่แท้จริง .. แต่ตอนนี้ก็รักเขาแล้วล่ะครับ รักเพราะเขาดีกับวันและแม่มาก ความดีของเขาผมเห็นมันมาตั้งแต่แรก เพียงแต่ผมไม่เคยเก็บมาใส่ใจเลยก็เท่านั้น



.



"แม่ครับผมขอให้วันย้ายไปนอนกับผมได้ไหม" คุณอธิปพูดกับแม่ตอนที่เราถึงรีสอร์ตแล้ว ตอนนี้พี่ปริมกับป้าน้อยกลับเข้าห้องไปแล้ว



"อืมม วันว่าไง แม่ก็ตามนั้นค่ะ" เขาเรียกกันแม่ลูกตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย



"จะดีหรอครับ ผมว่า .."



"ตกลงเนอะ ย้ายมาคืนนี้เลยละกัน .. เปี๊ยกๆ ขนของที่จะให้เด็กๆเข้าไปในรีสอร์ตหน่อย" เขาเปลี่ยนเรื่องไปเรียกพี่เปี๊ยกขนของฝากซะงั้น



"ได้ครับ" เสียงพี่เปี๊ยกขานรับ



"อะ .. อ้าว .. แล้วจะให้วันคิดทำไม". ส่ายหน้าแล้วเดินตามแม่เข้าข้างใน



"เอาเถอะน่าวัน เห็นใจเขาหน่อย เขาอยากนอนกอดเรามาตั้งนานละ" เออเนอะ เป็นปี่เป็นขลุ่ย นี่ตกลงใครลูกชายแม่กันแน่เนี่ย



.



"พี่ปริม อาทิตย์หน้าผมจะไปดูที่จะทำรีสอร์ต ผมพาวันไปนะ รบกวนพี่ดูแลรีสอร์ตแทนผมด้วย" คุณอธิปพูดตอนนั่งกินข้าว พอกลับมาแม่ก็ไปดูครัวต่อว่าเป็นไงกันมั่ง ส่วนวันก็เดินไปรดน้ำต้นไม้ พอรดเสร็จได้เวลากินข้าว พี่ปริมก็เดินมาเรียกพอดี



"ได้สิ มันอยู่ลึกไม่ใช่หรอ แกพาเปี๊ยกไปด้วยก็ดีนะ เผื่อมีอะไรไม่ชอบมาพากลจะได้ช่วยกันได้" พูดเหมือนอยู่ในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้อย่างนั้นแหละ



"พี่ก็คิดมาก นั่นมันถิ่นเรานะ"



"พาเปี๊ยกไปด้วยแหละ พี่ห่วง" พี่ปริมดูห่วงจริงๆนะ มีอะไรหรือเปล่าวะ



"ครับๆ คุณพี่สาว ..  วัน .. เดี๋ยวคิดบัญชีเสร็จไปนอนเลยก็ได้นะ" เขาบอกตอนเก็บจานไปไว้ในครัว



"ครับ"  ตอบรับแล้วเอาจานไปเก็บ แม่กำลังทำกับข้าวอย่างเมามันส์ แทนที่มาเหนื่อยๆจะพัก ไม่มีเสียหรอกคุณนายเวียง



"แขกโต๊ะสุดท้ายแล้วหรอแม่" ที่ถามเพราะเห็นแม่ถอดชุดกันเปื้อนแล้ว



"เออ เอ็งขนเสื้อผ้าไปหมดหรือยัง"



"โหยแม่ วันไม่ได้จะย้ายบ้านนะ จะขนไปทำไมหมดล่ะ"



"อ้าว เอ็งจะเข้าออกห้องแม่ตลอดได้ไง ต่อไปนี้แม่ครองเว่ย ไปไป๊ ชิ่ว" อ้าว รักกุมาก



"แม่อ่ะ .. อื้อออออ " เข้าไปกอดแม่เลยโดนฟัดมาด้วยความหมั่นเขี้ยว รักแม่จัง แม่บอกอะไร วันก็ทำตามล่ะคร้าบบบบ



.



"โกรธหรือเปล่าที่สั่งให้ย้ายมาแบบนี้" ผมนอนอยู่บนเตียงนานแล้วแต่ไม่หลับ ก็รอเขาแหละครับ พอเขาเข้ามาอาบน้ำก็มานอนกอดผม



"วันจะโกรธทำไม คิดมากอีกแล้วนะ " ผมบอกแล้วลูบแขนเขา ตอนนี้เขานอนกอดมาจากด้านหลัง



"กลัวจริงๆนะ กลัววันจะไม่รัก กลัววันจะโกรธ กลัววันจะน้อยใจ ไม่เคยเป็นกับใครแบบนี้เลย"  เขาพูดซะน่าสงสาร ผมเลยหันหน้ามาหาเขา จับหน้าเขาไว้แล้วลูบแก้มที่เริ่มมีหนวดเคราขึ้น



"วันต่างหากครับที่ต้องกลัว กลัวว่าคุณจะไม่สนใจผม กลัวว่าวันนึงคุณจะเจอคนที่ดีกว่าผม .. พี่เป้ครับ .. วันอาจจะยังพูดคำว่ารักได้ไม่เต็มปาก .. แต่วันพูดได้เลยว่าตอนนี้คุณคือคนเดียวที่อยู่ในใจวัน" บอกออกไปให้เขามั่นใจว่าวันต่างหากที่ต่ำต้อย วันต่างหากที่ต้องกลัวว่าจะโดนทิ้ง



"ไม่ต้องกลัวนะ พี่รักวันมาก แค่มีวันอยู่ข้างๆพี่ก็พอใจแล้ว " เขากดจูบมาที่หน้าผากผม คุณอธิปเป็นคนที่อบอุ่นมาก อยู่ใกล้ๆแล้วไม่อยากห่างไปไหนเลย



"ขอบคุณนะครับ" พูดจบเงยหน้าขึ้นไปมอง อ้าว คนที่อบอุ่นเมื่อครู่หายไปไหนวะ ทำไมตอนนี้เห็นแต่สายตาเร่าร้อนของคนตรงหน้า อย่าบอกนะว่าจะทำอีก โอ๊ย วันนี้โดนไปหลายรอบแล้วนะ !



"ตอบแทนหน่อยสิ .. หืม .. ออนท็อปให้หน่อยนะ" ไม่พูดเปล่า เอาปากมางับปากผมแล้วดึงเล่น พอผมไม่เปิดปากก็ใช้ลิ้นเลียรอบริมฝีปากเหมือนยั่ว โคตรร้ายเลยว่ะ



"มะ .. อื้อออออ". โอ๊ย เสียหลักจนได้ ยังไม่ทันได้พูดห้ามก็โดนลิ้นร้อนสอดแทรกเข้ามาอย่างไว ไม่ใช่แค่สอด แต่ไล้เลียไปทั่วทั้งปาก ไม่ต้องพิสูจน์หรอกครับ วันแปรงฟันแล้ว



"อ๊ะ .. อืม "  ตอนนี้ยิ่งกว่าคำว่าสยิว แต่มันเสียวไปหมดแล้ว ทั้งลิ้น ทั้งมือ พัลวันกันมั่วไปหมด ลิ้นก็ดูดดุนกันจนน้ำลายเลอะข้างปาก ส่วนมือเขาก็สอดมาเล่นกับยอดอกผมจนตอนนี้นมแข็งสู้มือหนาแล้ว นี่ก็ไม่น้อยหน้านะ ทำมาก็ทำกลับ แต่ไม่ใชด้านบน เป็นด้านล่าง ผมส่งมือไปเล่นกับพวงใหญ่ๆในกางเกงนอนสีเข้ม รับรู้ได้ว่าคนข้างๆอารมณ์มาเต็มแล้ว หึ ไหนใครบอกว่าคนสุภาพอบอุ่นไม่หื่นกาม คิดผิดคิดใหม่ครับ คืนนี้ผมว่าผมคงโดนไม่ต่ำกว่า 2 น้ำแน่นอน พูดแล้วก็จัดกันต่อ ตอนนี้ก็ได้แต่ภาวนาให้ถุงยางหมดก็แล้วกันครับ



.



"คุณอธิปล่ะพี่ปริม" เช้านี้ตื่นสายเลย เมื่อคืนเป็นไปตามคาด โดนบนเตียงสอง ในห้องน้ำหนึ่ง เบาๆกันไป เจ็บก้นไปหมดละเนี่ย



"เห็นพาคุณเชอร์รี่ไปดูรีสอร์ตน่ะ .. เออ .. ทำไมคุณแทนถึงได้ส่งอินี่มานะ .. พี่เห็นแวบแรกรู้เลยว่าแรดมีนอ" อุ้ย พี่ปริมด่าคนเป็นด้วย



"ทำไมหรอครับ เกี่ยวอะไรกับคุณดริณอ่ะ" เกี่ยวอะไรกันวะ คุณดริณจะส่งคนชื่อเชอร์รี่มาทำไม



"ก็มาดูงานแทนอ่ะ เห็นว่าเป็นฝ่ายลงพื้นที่สำรวจ แต่พี่ว่านางเป็นฝ่ายสำรวจผู้ชายมากกว่าสำรวจพื้นที่นะ .. ระวังหน่อยละกัน แม้เป้มันจะไม่เล่นด้วย แต่พี่ว่าอินี่ไม่ปล่อยคนระดับเป้ไปหรอก"  โห ขนาดนั้นเลยหรอวะ



"พี่ก็คิดมากไป ไม่เอาละ เดี๋ยวผมไปรดน้ำต้นไม้ดีกว่า" บอกเสร็จก็เดินลงมา แขกก็เยอะเหมือนเดิม วันนี้ครูไม่มาสอนเพราะมีธุระ ผมเลยไม่มีอะไรทำเลย



"เออ ว่าไง" กำลังรดน้ำอยู่ ไอ้วาก็โทรมา



(( มึงเห็นคนที่คุณแทนส่งไปยังวะ แม่งร้ายตัวแม่นะมึง ))



"อะไรวะ พูดเหมือนพี่ปริมอีกคนละ"



(( ก็คนนี้เกือบทำให้กูกับคุณแทนทะเลาะกันอ่ะ แม่งดีนะที่กูกลับมาทัน ไม่งั้นเสร็จอินี่แน่ๆ ))



"โห ถ้ามึงขึ้นคำว่าอินี่กูว่าไม่ธรรมดาว่ะ"



(( ตกลงมึงเจอนางยัง กูรีบโทรมาเลยตอนรู้เรื่อง คุณแทนแม่งทำอะไรไม่คิดเลย คุณอธิปมึงหล่อชาติตระกูลดีขนาดนั้น นางไม่มีทางเมิน ))



"โหย กูต้องกลัวป่ะวะ  มึงพูดอย่างกับจะให้กูไปตบผู้หญิงอย่างนั้นอ่ะ "



(( รอดูไปก่อนละกัน รายงานกูด้วยเป็นระยะ แค่นี้แหละ กูเข้าเรียนก่อน ))



"เออๆ"



วางไปแล้วด้วยความงง นี่พลาดอะไรไป มันไปมีเรื่องกันตอนไหนวะ แล้วคนชื่อเชอร์รี่นี่ร้ายขนาดนั้นเลยหรอ ก็ไม่รู้ว่ะ เรื่องแบบนี้มันอยู่ที่ผู้ชายด้วย ถ้าไม่เล่นด้วยสักอย่าง ใครจะทำอะไรได้



"นี่นาย ! ขอน้ำล้างมือหน่อย"  เสียงผู้หญิงเดินมาจากด้านหลัง สงสัยจะเป็นแขกในรีสอร์ต



"นี่ครับ" ยื่นสายยางไปให้ เหลือบมองตั้งแต่ปลายเท้ส หือ ใส่รองเท้าส้นสูง เลยขึ้นมาหน่อยเป็นขาขาวๆเรียวๆ เลยขึ้นมาอีกเหมือนจะเป็นกระโปรงสีแดง เงยมาเต็มๆ เป็นชุดสายเดี่ยวสีแดงกระโปรงสั้นเลยส่วนนั้นมาประมาณคืบ ผมยาวสลวยสีบลอนด์แดง แต่งหน้าจัดจ้าน หรือว่านี่คือคุณเชอร์รี่



"ดูตาม้าตาเรือหน่อยสิ! น้ำกระเด็นใส่ขาหมดแล้ว โอ๊ย คนสวนที่นี่ไม่ได้เรื่องเลย"  เธอพูดจบก็เดินบิดตูดขึ้นด้านบนไป อะไรวะ ด่ากูเสร็จก็เปิดตูดไปเลยหรอ



(( ว่าไงมึง กูเรียนอยู่ ))



"กูแค่จะโทรมาบอกมึงว่ากูเจอตัวอิจฉาของเรื่องแล้ว"






TBC.

ขอโทษที่มาช้านะคะ
พอดีมีธุระนิดหน่อย แฮ่ๆ สั้นไปป่าวน้าา

ขอบคุณทุกคนค่ะ รักที่สุดเลย

[mapreaw]

มีพระเอก นายเอก ตัวอิจฉา ครบรสเลยค่ะทีนี้

[youuue]

    เอาใจช่วยพี่วัน   สู้ๆ

[~ณิมมานรฎี~]

สั้นอ่าาาาาาาา

[fay 13]

 

[fay 13]

 

[❣☾月亮☽❣]

   welcome back

[Mississippi]

ชะนีน้อย ไหนๆก็ลงมาดูพื้นที่แล้วกลับเข้าป่าเลยด้วยละกัน

ปล ลีลาเธอสู้วันไม่ได้ร้อกกกนี่พูดเลยย

[mystery Y]

จะมาป่วนอะไรอีกล่ะอิหอยเชอรี่!?

[-west-]

ส่งนางมาทำไมมมมมมมม

[bewbood]

อะไรเนี้ยยย ตัวอิจฉาโผล่มาแล้ววว

[iceman555]

นังเชอรี่มีนอ จะแผลงฤทธิ์อะไรอีกอะ. 

[black sakura]

ขนาดวายังออกตัวว่าชะนีนี้แรงจริง
แค่เจอแปปเดียวไม่ถึงสามนาทีก็
เห็นฤทธิ์นางละวันก็เตรียมรับมือดีๆละ
อย่าลืมแท็คทีมดัพี่ปริมด้วยเผื่อเพลี่ยงพล้ำ

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

วันเตรียมแทคทีมตบชะนีกับพี่ปริมเลย หมั่นไส้จริงๆ

แม่ตะขบดง

[Apple_matinie]

รู้สึกหมั่นไส้เชอร์รี่ตั้งแต่แรกเห็น

[kitwiphat]

ตัวชั่วมาแล้ว

[manutty]

ในตอนนี้อิจชี่น้องวันที่สุดๆๆ ในที่สุดนางก็มีความสุขกับเขาสักที แถมดูจะสุขหลายๆๆๆทีด้วย แหม คนเงียบๆนี่แหละเสียบดีนักล่ะน้องวัน  เป็นธรรมดาชีวิตรักก็ต้องมีมาร แต่อย่าได้กลัว คนของเรารักเราขนาดนี้ไม่ต้องหวั่น มากี่สิบนางร้าย ก็เอาอยู่     แค่เชอรี่ จะสู้ ทุเรียนฉีกเป็นพลูอย่างน้องวันได้ไง  มีแอบฮาน้องวา เดี๋ยวนี้นางร้ายขึ้นนะ ดีแล้วคนอย่างดริณเงียบๆติ๋มๆไม่ได้ ต้องจัดจ้านบ้าง 

[ekuto]

เดี๋ยวเธอเจอวันซะก่อน

[hormonesyj]

เอาอีนางนี่มารีสอร์ตทำไม 
วันต้องสู้นะ อย่าไปยอมชะนีส้นสูง
ชิชะ เกลียดชะนีทุกเรื่อง 

[Pam_ban]

อ่านมาตั้งนาน  เพิ่งรู้ว่าเรี่องนี้ขาดอะไร  .............  ขาดตัวอิจฉานี่เอง.............  เพราะที่ผ่านมามีแต่อุปสรรคจากผู้ชายที่เข้าหาวัน  หร่ีอคนที่วันรัก  แต่นี่มีผู้หญิงที่เป็นตัวอิจฉา  ตัวเป็น ๆ เลย  ควรจะตี่นเต้นดีป่ะ   


รอตอนต่อไปค่ะ


 

[ronlbb]

แค่ชื่อก็น่าตบและ

[PoPuAr]

ชอบที่พี่เป้หื่นนนนน

อยากเป็นน้องวัน อยากโดนกระทำ 555555

 คือชะนีคะโผล่มาให้ประชาชีเค้าชังน้ำหน้าทำไมคะ

ถ้าหิวผู้ชายก็ไปหาเอาข้างหน้านะคะ แต่ถ้าอยากลองดีกับน้องวันก็ได้ดี น้องคงจัดให้จนลืมไม่ลง

[poppycake]

ตัวอิจฉาในละคร กรี๊ดๆๆๆ
แระไม่ค่อยจะฉลาดสินะ หึหึหึ ^^*

[Biwty...]

 

[Dee^daY]

สมคำเล่าลือ ..

[AMMY★]

อิชะนีเชอร์รี่ แกรีบกลับเข้าป่าไปเดี๋ยวนี้
อย่าให้วันของคุณอธิปต้องออกโรง

[Akikojae]

มารยาสาไถย




"กูเจอตัวอิจฉาของเรื่องละ"



(( ตัวอิจฉาอะไรของมึงวะ ))



"หึ ก็แม่นางเชอร์รี่ของมึงไง"



(( เออ เป็นไงวะ เหมือนที่กูบอกไหม ))



"ก็ดูเป็นคนจัดจ้าน แต่ยังไม่เห็นตอนที่นางออกฤทธิ์ว่ะ"



(( กูเกลียดมาก มึงคิดดูละกันว่าคนอย่างกูพูดอ่ะ ))



"เออๆ กูเชื่อ กูจะระวังตัวละกัน ขอบใจมึงมาก  มึงเรียนต่อเถอะ"



(( เออๆ ดูแลตัวเองด้วยนะมึง คิดถึง ))



"วันจ๋า"



"วัน"



"อ่า .. ค .. ครับ"  หลุดออกจากเสียงบทสนทนาที่คุยโทรศัพท์กับไอ้วาเมื่อเช้านี้ได้เพราะพี่ปริมมาเรียก กำลังนั่งคิดอยู่ว่าเธอจะร้ายได้สักแค่ไหนกันเชียว



"เป็นอะไรทำไมเหม่อๆ คิดถึงเป้หรอ" ที่พี่เขาถามแบบนี้ก็เพราะว่าคุณอธิปตอนนี้ยังไม่กลับมาจากดูงานกับคุณเชอร์รี่อะไรนั่นเลย  คุณอธิปนี่ก็อีกคนกะจะพาเขาไปดูจนมืดค่ำกันเลยใช่ไหม



"เปล่าหรอกครับ วันคิดอะไรเรื่อยเปื่อย"  ตอนนี้ผมนั่งอยู่ด้านบน ส่วนพี่ปริมแกเพิ่งขึ้นมา ช่วงนี้แขกเริ่มจะมากันเยอะแล้ว คงเป็นเพราะใกล้หน้าหนาวเต็มที มีแขกทยอยมาพักวันสองวันกลับก็มี มาค้างเป็นอาทิตย์ก็มีแล้วแต่จุดประสงค์ที่มาเที่ยวเขาค้อ



"เฮ้อ .. นี่พี่ยังติดใจยัยเชอร์รี่อะไรนั่นอยู่เลยนะ ดูเหมือนยันนั่นจะชอบเป้แน่ๆอ่ะ .. เห็นสายตาท่าทางเวลามองเป้แต่ละทีนี่แทบจะสิงร่างน้องชายพี่อยู่ละ"  พี่ปริมพูดสีหน้าเอือมระอา ฟังคนอื่นเล่ามาขนาดนี้ชักอยากจะเห็นแล้วสิ ว่าสรรพคุณของผู้หญิงคนนี้มันขนาดไหนกัน



"เขาจะกลับกรุงเทพฯเมื่อไหร่ครับพี่ปริม"



"ไม่แน่ใจอ่ะ .. พี่กลัวมันจะอยู่ถึงอาทิตย์หน้าตอนที่พาเราไปดูรีสอร์ตที่ใหม่อ่ะดิ"  โห จะอยู่ขนาดนั้นเลยหรอวะ ถ้าแบบนั้นมึงย้ายมาอยู่เลยไหม



"คุยอะไรกันอยู่สาวๆ" เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นจากด้านหลังพร้อมสัมผัสเบาๆที่แตะมาที่เอวคอด กลับมาแล้วสินะคนของผม



"กว่าจะกลับมาได้นะ หายไปทั้งวันเลยตาเป้ ถามจริงแกไปคุยเรื่องรีสอร์ตอย่างเดียวป่ะ" พี่ปริมถามสีหน้าเครียดแค้นจริงจังมาก สงสัยเป็นเพราะผู้หญิงด้วยกัน พี่ปริมเลยดูออกเป็นพิเศษ



"ก็คุยเรื่องอื่นบ้างแหละพี่  แต่ที่กลับมาช้าเนี่ยเป็นเพราะผมพาเธอดูไร่รอบๆน่ะครับ เห็นเธอว่าคุณแทนมอบหมายส่วนนี้มาให้เธอทำ" ตอบมาอย่างละเอียด นี่ก็ซื่อจริงหรือแกล้งซื่อ คำที่พี่ปริมเอ่ยมามันบ่งบอกชัดๆว่าประชดอยู่ แต่ได้ยินแบบนี้ก็โล่งอกไปหน่อย



"ย่ะ .. หวังว่าจะไม่ต้องเจอนังคุณเชอร์รี่อีกในวันพรุ่งนี้นะยะ" พี่ปริมพูดเบ้หน้าไปที่ทางเข้า สงสัยจะจ๊ะเอ๋เข้ากับคนที่กำลังพูดถึง จริงๆด้วย มาแล้วครับ พอคุณเชอร์รี่เดินมาถึงเคาน์เตอร์พี่ปริมก็เดินออกไปด้านหลังเลย  แกคงเกลียดมากจนไม่อยากเห็นหน้า นี่ก็ภาวนาให้เธอรีบๆกลับไป กลัวเหลือเกินว่าเหยื่อรายต่อไปของเธอจะเป็นคุณอธิป



"ไงคะเป้ แล้วเราจะทานอาหารกันที่ไหนดีคะ" เธอเดินมาประชิดตัวคุณอธิปพร้อมกับพูดจาจีบปากจีบคอ แถมเรียกชื่อเล่นได้เต็มปากราวกับว่ารู้จักกันมาตั้งแต่ชาติที่แล้ว แล้วดูชุดที่ไปเดินสำรวจดิ กางเกงขาสั้นจุ๊ดจู๋ เสื้อระบายบางๆ ใส่หมวกปีกบานเพิ่มความเซเลป เอิ่ม อยากจะถามว่าแต่งตัวล่อตะเข้แบบนี้จะไปสำรวจอะไรมิทราบ



"เดี๋ยวคุณสั่งทานได้เลยนะ ด้านบนนี่แหละ ผมสั่งเด็กไว้ให้แล้วว่าคุณเป็นแขก" คุณอธิปพูดตัดเยื่อใยจนผมแอบกลั้นขำ นี่ก็ไม่รู้แกล้งซื่ออีกหรือเปล่า เธออุตส่าห์อ่อยให้นั่งทานด้วยกันสองคนขนาดนี้ เจ้าของรีสอร์ตสุดหล่อของผมยังตีหน้าตายปฏิเสธได้อีก



"อ .. อ้าว .. เราไม่ทานด้วยกันหรอคะ" เธอยื่นมือเรียวทาเล็บยาวสีแดงสดมาเกาะแขนคุณอธิปไว้ ไม่ใช่แค่จับ มีลูบไล้เบาๆด้วยนะ แหม่ กลัวเขาไม่สยิวหรอไงวะ .. ชะนีเชอร์รี่



"ผมทานดึกๆน่ะ อีกอย่างผมต้องทานกับแฟนผม" คุณอธิปพูดแล้วแกะมือเธอออก อ้าว คุณอธิปบอกหล่อนแล้วหรอว่ามีแฟนแล้ว โห่ ไม่สนุกเลย กะจะดูท่าทีของนางนานๆเสียหน่อย แต่ไม่เป็นไร แค่นี้ก็พอจะเดาออกแล้วว่ายัยเชอร์รี่นี่กะจะเอาคนหล่อรวยจริงๆอย่างที้ได้ยินมาแล้วแหละ



"เธออยู่ไหนล่ะคะ ก็พามาทานด้วยกันสิ"  เธอพูดแล้วสอดส่ายสายตาหาไปทั่วร้าน หึ อยากจะตะโกนใส่หน้าว่ากูนี่แหละโว้ย แฟนเขาอ่ะ แล้วกูก็ไม่อยากร่วมโต๊ะเดียวกับคุณมึงด้วย



"ก็อยู่ .." เห้ย อย่าเพิ่งบอกเขาไปนะคุณอธิป



"อยู่ข้างล่างครับ .. เอ่อ .. คุณอธิปครับ .. เมื่อเย็นมีลูกค้าต้องการคุยด้วยน่ะครับ ., ผมบอกว่าจะให้คุณติดต่อกลับตั้งนานแล้ว .. ลงไปเลยก็ดีนะครับ"  ฟู่วววว เหมือนเขาจะงงๆนะที่ผมไม่ให้เขาบอกว่าเป็นอะไรกับผม แต่เขาก็เลยตามเลยยอมเดินลงไปด้านล่าง ส่วนผมจะอยู่ทำไมล่ะครับ ชิ่งสิ ไม่อยากยืนนานๆ กลัวถูกสิง ฮ่าาา



"เดี๋ยวนายอ่ะ !  สั่งข้าวให้ฉันหน่อยนะ ขอเป็นสลัดผักน้ำแอปเปิ้ลใส่ปลาทอดมาด้วย เออ แล้วก็น้ำส้มคั้นแก้วนึง .. ให้ไวล่ะ .. แล้วได้ยินละใช่ไหมว่าฉันเป็นแขกคนพิเศษของเจ้าของที่นี่ .. ทำตัวดีๆหน่อยละกัน .. เผื่อจะได้เลื่อนขั้นมาเป็นหัวหน้ากะเขาบ้าง .. หึ .. ไปไป๊ . หิวจะตายอยู่แล้ว" สั่งร่ายยาวไม่มีหยุดพักแล้วเธอก็เดินไปหามุมหลบแดดนั่งไขว่ห้างโชว์เรียวขาสวยกับหน้าอกตู้มๆให้แขกที่เดินผ่านไปมาดูเล่น อ่อ นี่คือต้องทำดีกับหล่อนใช่ไหมถึงจะได้เลื่อนขั้น ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ย



"อะไรของเอ็งวะ สลัดผักราดน้ำแอปเปิ้ลกะปลาทอด ใครเขาสั่งมากันล่ะ" เดินลงมาบอกเมนูให้แม่ฟังก็เจอคำพูดแบบนี้อ่ะ ก็ที่รีสอร์ตเขามีน้ำสลัดแอปเปิ้ลที่ไหนล่ะ ไม่เห็นเคยมีใครสั้งเลยไม่มีเตรียมไว้



"แม่ทำได้ไหมล่ะ แขกของคุณอธิปน่ะ ถ้าไม่ทำนางคงโวยวาย" ถ้าขึ้นไปบอกนางคงต้องมีเรื่องแน่ๆ ไม่เอาหรอก วันนี้ยังไม่อยากมีเรื่อง



"ขนาดนั้นเลย เออเนอะ มีแบบนี้ด้วย" แม่ส่ายหัวปลงแล้วเดินไปรื้อหาแอปเปิ้ลในตู้เย็น



"เจอแล้ว แอปเปิ้ลเขียวถุงนี้ของใครวะ" แม่ชูถุงขึ้นถาม น่าจะมีอยู่ประมาณสามสี่ลูก



"ของฉันเองจ้ะ ป้าจะใช้ก็เอาเลยนะ หนูซื้อมาสองวันละ เก็บไปก็เน่าอยู่ดี"  พี่ที่นั่งปลอกกระเทียมพูดขึ้นเสียงดัง



"ใกล้เน่าแล้วหรอวะ หึ  ดีๆ .. กูจะทำให้สุดฝีมือไปเลย" แม่พูดทำน้ำเสียงเจ้าเล่ห์แล้วลงมือทำน้ำสลัด .. นี่ไงล่ะคุณนายแม่สุดที่รักของไอ้วัน เรื่องแบบนี้ไม่ต้องบอก คุณนายสามารถรับรู้ได้ด้วยสัญชาตยาณของตัวเองว่าใครควรดีด้วย ใครควรร้ายด้วย



"อย่าให้ถึงกับท้องเสียล่ะแม่ เล่นเบาๆพอ .. สำรับนี่เสร็จแล้วใช่ป่ะ งั้นวันยกไปเลยนะ"  ถามถึงสำรับตรงหน้าของคุณอธิป



"เออๆ ยกไปเลยๆ" 



  ยกถาดข้าวออกมาด้านนอก ก่อนจะเดินเข้าไปหาคุณอธิป วันนี้แม่ทำข้าวผัดน้ำพริกลงเรือให้คนล่ะจาน แถมด้วยทับทิมกรอบน้ำกะทิ ดูน่าอร่อยมาก ของโปรดลูกเขยแม่ทั้งนั้น



"ทำไมถึงไม่ให้พี่บอกว่าแฟนพี่คือวันหืม"  เขาถามขึ้นตอนผมจัดโต๊ะทำงานให้เป็นโต๊ะทานข้าวเสร็จ



"ก็ไม่จำเป็นต้องบอกนี่" พูดออกไปรับรู้เลยว่าน้ำเสียงงอนเขาเต็มที่แล้ว .. มันก็งอนเหมือนกันนะ หายกันไปทั้งวัน ไม่ให้งอนได้ไง กลับมาอีกทีดันมีชะนีติดมากด้วยอีก



"งอนหรอครับคนดี .. พี่พาเขาไปดูไร่จริงๆ .. ไอ้เปี๊ยกก็ไปด้วย . เราจะมาหึงอะไรพี่ล่ะ"  เขาพูดอมยิ้ม ดีใจนักเหีอที่เห็นผมหึง ผมไม่ได้หึงสักหน่อย เขาเรียกหมั่นไส้ต่างหาก .. แต่จะว่าไปได้ยินว่าพี่เปี๊ยกไปด้วยก็ใจชื่นขึ้นมาบ้าง เฮ้อ ไอ้วัน มึงก็คิดมากตามที่ไอ้วาพูด เดี๋ยวพรุ่งนี้เขาก็กลับแล้ว คงไม่มีเวลามาอยู่ยั่วคนตรงหน้าหรอกมั้ง ภาวนาให้เป็นแบบนั้น



"ทานข้าวกันดีกว่าครับ แม่ทำสุดฝีมือเลยน้าา แกบอกว่า 'คุณเป้แกชอบ' แบบเนี้ย น่าอิจฉาชะมัด ทีวันล่ะไม่เห็นจะทำให้แบบนี้เลย"  เปลี่ยนเรื่องคุยดีกว่า เดี๋ยวจะงอนกันจริงๆซะเปล่า



"เด็กดื้ออออ .. แม่เขาก็ตามใจเราจะตาย .. อย่ามาทำหน้าตาอ้อนแบบนี้นะ .. ไม่อย่างนั้นคืนนี้จะโดนดี" เขาเอามือมาบีบจมูกผมส่ายไปส่ายมา อ้าว อะไรอ่ะ ไม่ได้อ้อนเลยนะ ก็ทำหน้าปกติอ่ะ



"หาเรื่องกอดล่ะสิไม่ว่า คนหื่น"  ปัดมือเขาออกแล้วกินข้าวต่อ คนตรงหน้านี่สายตาพราวระยิบเลย มันน่าหยิกให้แก้มขาดติดมือ



"โธ่เอ๊ย เสียหมดเลย อุตส่าห์ซ่อนความหื่นมาตั้งนาน วันดันรู้ซะและ" เขาพูดไป ทำหน้าทำตาไป น่ารักตายแหละคุณอธิปป



"หึ .. ไอ้พี่เป้หื่นนนนน .. พอเถอะครับ .. รีบทานให้หมดดีกว่า .. ยังมีขนมหวานอีกนะ" เอื้อมมือไปหยิกแก้มคนตรงหน้าคืน  แค่เห็นเขายิ้มให้ หัวใจมันก็ชุ่มฉ่ำไปด้วยความรัก พอได้มาอยู่ร่วมกันจริงๆจังๆ ผมก็สัมผัสได้เลยว่าคนคนนี้รักผมมากขนาดไหน เป็นวันเสียอีกที่ยังรักเขาไม่พอ



.



"รายจ่ายเดือนนี้ค่อนข้างสูงนะครับ วันว่าพี่ควรจะลดๆลงบ้างน้า อย่างฟิตเนสถ้าไม่มีคนเล่นก็ปิดไฟปิดแอร์ดีไหม รีสอร์ตจะได้มีกำไรเพิ่มขึ้นไปอีก"  ผมพูดตอนกำลังเช็ดหัว  ตอนนี้เราสองคนอาบน้ำกำลังจะนอนแล้ว เรื่องค่าไฟค่าน้ำมันก็มักจะมีปัญหาแบบนี้ล่ะ ถ้าเราลดลงบางส่วนที่ไม่ได้ใช้ มันก็น่าจะช่วยประหยัดพลังงาน แถมช่วยประหยัดค่าใช้จ่ายอีก สมองเท่าผมก็คิดได้แค่นี้แหละ มากกว่านี้ก็ไม่รู้เรื่องแล้ว งูๆปลาๆ



"อืม เดี๋ยวพี่จะบอกคนดูแลฟิตเนสละกันเนอะ" เขาพูดพลางใส่กางเกงนอนขาสั้นตัวเดียวโชว์ร่างแกร่ง อกหนาที่มีกล้ามเนื้อเป็นมัดๆมันน่า ...



..... กัด .....



"อื้ออ .. กัดแก้มวันทำไม .. พี่เป้อ่ะ .. น้ำลายติดหน้าเลย .. อึ๋ยยยย" เอามือถูส่วนที่โดนกัดแรงๆ ไม่กัดเปล่ายังส่งลิ้นมาเลียด้วย คนบ้านี่ น้ำหลายเหนียวติดหน้าเลย ขี้กลากขึ้นต้องมานั่งรักษาอีก



"งั้นกัดตรงอื่นนะ" เขาทำท่าจะเข้ามาใกล้ วันเลยรีบลุกขึ้นไปเก็บผ้าวิ่งเข้าห้องน้ำล้างหน้า ชะเง้อออกมาดูเห็นเขายืนดูโทรศัพท์เลยอาศัยโอกาศวิ่งมากระโดดขึ้นเตียงห่มผ้าไว้ทั้งตัวเป็นมัมมี่ .. เหนื่อยว่ะ หอบเลยเนี่ย กูจะหนีเขาทำไมวะ งงกับตัวเอง ยังไงก็ยังนอนเตียงเดียวกันป่ะวะ



"จะหนีทำไม ในเมื่อเรานอนเตียงเดียวกัน" เขาพูดในความมืดแล้วปีนขึ้นเตียงมาเปิดไฟหัวเตียงแล้วคร่อมผมไว้ หึย น่ากลัวเป็นบ้า ยิ่งอยู่ใกล้ ยิ่งไม่น่าไว้ใจ พูดผิดเสียที่ไหนล่ะ



"ก .. ก็กลัวพี่จะเอาน้ำลายมาป้ายวันอ่ะ"  แถข้างๆคูๆนะไอ้วันเอ๊ย



"ก็เวลาใช้ลิ้นเลีย .. น้ำลายมันก็ต้องติดกันบ้างสิ .. ไม่ชอบให้พี่เลียหรอครับ" โอ๊ยยย เขินจะตายห่าแล้ว พูดไม่พูดเปล่า ตอนนี้เริ่มไซร้คอจูบไปทั่วหน้าแล้ว เสียวฉิบหาย ชอบทำให้ของขึ้นเรื่อย คนบ้านี่



"ก็ .. ก .. อ๊ะ .. อื้มมม " เขาดึงผ้าออกไล่จูบจนมาหยุดที่ปากบางแล้วดันลิ้นเข้ามาอย่างไวไม่ให้ได้ตั้งตัว มือหนาก็เริ่มลูบไล้ไปในส่วนที่ไม่ควรแตะต้องจนตอนนี้รู้สึกได้ว่าส่วนปลายของตัวเองเริ่มมีน้ำแฉะๆจากความเสียวซ่าน .. อ๊ะ .. ไม่รอดอีกแล้วไอ้วัน .. ตั้งแต่ได้กันครั้งแรก พี่แกก็กอดวันทุกวันจนช่องทางรักไม่เคยได้พัก .. เฮ้อ .. แต่จะทำไงได้ ก็ตอนนี้วันเป็นเมียเขานี่เนอะ .. ถ้าไม่ให้เขากอดจะไปให้ใครกอดล่ะ



.



"ขอบคุณนะครับ วันหายไปนาน กลับมาก็เกือบลืมหมดแล้ว ขอโทษนะครับครู" พอไม่ได้เรียนนานๆ ที่เรียนไปทั้งหมดมันก็หายวับไปกับตา



"เราหัวดีจะตาย แค่นี้จิ๊บๆ .. อย่าลืมทบทวนนะลูก .. ครูไปละ" ครูพูดแล้วเดินออกไป



"ขอบคุณครับ .. ขับรถกลับดีๆนะครับ"




"จร้า"




  ครูกลับไปแล้ว วันนี้เรามาเรียนนอกรอบกันเพราะวันขาดเรียนไปหลายครั้ง ครูแกก็ดี๊ดี มาสอนชดเชยให้ไม่คิดค่าแรงเพิ่ม เมื่อเช้าออกมาจากห้องก็เจอพี่ปริมคนแรกเลย พี่แกก็กังวลไปเรื่อยว่ายัยเชอร์รี่นั่นจะอยู่ต่อไม่ยอมกลับกทม. ส่วนผมก็คิดอยู่เหมือนกันนะว่าถ้าเธออยากได้คุณอธิปจริงๆนี่จะยกให้ไปเลยหรือจะสู้กับเธอดี เพราะตั้งแต่มีแฟนคนแรกคุณอมรก็ไม่เคยได้ออกอาการหึงหวงเลยสักที เรียกว่าไม่ทันให้กูได้ตั้งตัว ทำได้แค่มองเขาทั้งคู่เดินผ่านสายตาไป เพราะแบบนั้นครั้งนี้เลยยังทำตัวไม่ถูก ยิ่งเธอเป็นผู้หญิงด้วยอีก ยังนึกภาพไม่ออกเลยว่าจะมีศึกกันแบบไหน .. แต่ที่แน่ๆตอนนี้ ผมรู้เลยว่ามีคนสนับสนุนผมเยอะแค่ไหน ทุกคนไม่ใช่แค่หนุนหลังแต่แทบจะลงไปไฝว้กับตัวเองด้วยซ้ำ



"ฮัลโหลครับ" รับสายจากคุณอธิปโทรมา เขาอยู่ไหนล่ะนี่



(( ทานข้าวหรือยัง พี่จะออกไปทานข้าวข้างนอก ไปด้วยกันสิ เดี๋ยวขอพาคุณเชอร์รี่เดินดูอีกนิดก็เสร็จละ ))



"เอ่อ วันไม่ไปได้ไหม"



(( ทำไมอีกอ่ะ หรืออยากให้พี่ไปกับเขาสองคน ))



"เปล่า ไม่ใช่แบบนั้น  วันไปก็ได้ แต่พี่เป้ห้ามบอกเธอนะว่าวันเป็นแฟนพี่"



(( เล่นอะไรพิเรนทร์อีกล่ะ วางแผนอะไรอยู่ ))



"ไม่มีอะไรหรอกครับ ผมรอข้างหน้านะ"



(( จะรีบไป ))



วางสายจากคุณอธิปผมก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เข้าไปครัวบอกแม่เสียหน่อยไม่ให้แกทำอาหารเผื่อ คุยเรื่องเชอร์รี่เล็กน้อยแล้วก็ออกมานั่งรอด้านหน้า รอสักพักก็มากัน วันนี้เธอใว่เสื้อแขนยาวคลุมสายเดี่ยวด้านในกางเกงขาสั้นรองเท้าส้นสูงเหมือนเดิมแล้วที่ขาดไม่ได้นี่คือการแต่งหน้า ถ้าไม่บอกว่าไปเดินป่าเดินเขาคนคงคิดว่าจะไปเดินห้างเดินแคทวอล์ค



"หิวหรือยัง ไปกัน" คุณอธิปเดินไปล้างมือแล้วเดินมาหา วันนี้แฟนผมแต่งตัวหล่อไปป่ะ แบบนี้สิเหลือบไรมันเลยจ้องจะเกาะจ้องจะแย่ง



"หิวมากกก ไปกันเถอะครับ" ผลักพี่แกเดินลงมา ส่วนยัยเจ๊เชอร์รี่นี่ทำหน้างงเป็นไก่ตาแตกที่วันไปด้วย สงสัยคิดว่าเขาจะพาตัวเองไปคนเดียวมั้ง



"มานั่งหน้าสิวัน" เขาพูดเพราะผมเดินอ้อมมานั่งด้านหลัง



"ให้เธอนั่งไปครับ นั่นไง มาแล้ว" ชี้ไปทางคนสวยที่กำลังเดินเก้งก้างลงมา ก็รู้อยู่ว่าทางมันไม่เรียบ เจ๊แกยังจะใส่ส้นสูงมาอีก



"อ้าว ทำไมเด็กนี่ไปกับเราด้วยล่ะคะเป้" เธอขึ้นรถมาก็ถามเสียงจิกใส่เลย ทำไม ไปด้วยไม่ได้หรอวะ



"พอดีผมจะติดรถไปซื้อของด้วยน่ะครับ หวังว่าคุณคงจะไม่รังเกียจ" พอผมพูดจบเธอก็หันหน้าหนีไป แต่คนของผมนี่สิ ทำหน้าดุใส่เลย ฮ่าๆ คืนนี้ตายแน่ไอ้วัน



"นี่จะพารี่ไปทานไหนคะเป้ รี่ขออาหารแบบหรูๆเลยนะคะ ไม่รู้ว่าเขาค้อมีอาหารห้าดาวหรือเปล่า"  อาหารห้าดาวหรอแหม่ อาหารแม่ผมห้าดาวสุดแล้ว



"ก็พอมีครับ เป็นร้านสไตล์ตะวันตก ห่างจากรีสอร์ตผมไปห้ากิโล" คุณอธิปขับรถมาด้านล่าง น่าจะเป็นร้านอาหารที่มีกังหันลมอันใหญ่อยู่หน้าร้านแน่ๆ เวลานั่งรถผ่านจะเห็นว่าแต่ล่ะวันมีคนมาทานอาหารมาถ่ายรูปเยอะกันมาก ผมยังไม่เคยไปกินเลย แต่น่าจะอร่อยสมคำร่ำรือ



ถึงร้านภายในสิบนาที พอลงจากรถได้ก็เข้าไปนั่งด้านใน ร้านตกแต่งแบบตะวันตก มีทั้งอาหารทั้งขนมน้ำชาต่างๆ บางคนมาก็เห็นสั่งแค่เค้กกับน้ำชา ดีจัง ไม่เคยมานั่งแบบนี้เลย พอเรามานั่งเด็กเสิร์ฟก็เอาเมนูมาให้ โห ภาษาอังกฤษเยอะแยะไปหมด ดีนะที่มีรูป ก็อาศัยชี้รูปเอา ตอนนี้คุณอธิปนั่งข้างวัน ส่วนคุณเชอร์รี่เธอนั่งตรงข้ามคุณอธิป



"แหม ดีนะคะ ให้เด็กในร้านมานั่งทานกับเราด้วย จะมาทั้งทีก็น่าจะแต่งตัวให้ดูดีหน่อย" เธอปลายตามองมาอย่างเหยียดๆ ทำไมวะ แค่กูใส่สามส่วนขาดๆเสื้อยืดมันเป็นยังไง ห๊ะ



"ขอโทษนะครับถ้าผมแต่งตัวไม่ดีเท่าคุณ" พูดออกไปแบบไม่ได้ตั้งใจนะ มันหลุดปากอ่ะ



"หึ รู้ตัวก็ดี .. เป้คะ .. รี่ว่ารี่จะอยู่ดูที่ทำรีสอร์ตใหม่ด้วยนะคะ" เธอเปลี่ยนเป้าหมายไปพูดกับคุณอธิปแทน ห๊า อะไรนะ นี่อย่าบอกนะว่าป้าอยู่ต่อถึงอาทิตย์หน้า



"คุณกลับไปก่อนก็ได้นะครับ ผมมีคนไปดูด้วยอยู่แล้ว" เออ จะมาอยู่ทำไมให้รกหูรกตาวะ



"ไม่ได้หรอกค่ะ รี่ต้องคอยอยู่ดูงานแทนคุณดริณเขา  นะคะ รี่ไม่กวนคุณหรอกค่ะ รี่สัญญา" ผมเบ้ปากทันทีที่เธอพูดว่า 'รี่สัญญา' นี่มันตัวอิจฉาปัญญาอ่อนหรือเปล่าวะเนี่ย เธอยื่นมือไปจับแขนคุณอธิปไว้แต่โดนคุณอธิปดึงแขนกลับมา เงิบเลยไหมล่ะคุณรี่ ฮ่าา



"ขออนุญาตเสิร์ฟครับ"  เด็กเสิร์ฟชายพูด แล้ววางจานอาหารลงบนโต๊ะ ดูน่ากินมากๆ ของผมสั่งสเต็กอะไรไม่รู้ คุณอธิปก็สั่งสเต็ก ส่วนคนตรงข้ามเธอสั่งสปาเก็ตตี้มา



"ทานเป็นเหรอสเต็กน่ะ ค่อยๆตัดนะระวังมันกระเด็นลงพื้น "  อ้าว ไหงพูดจาหมาๆงี้วะ แค่ตัดสเต็กเอง กูก็เคยแดกนะโว้ย แม่งอยากด่ามันฉิบ



"อุ้ย ขอโทษนะครับ วันขอโทษ" ฮ่าๆๆๆ แกล้งแม่งเลย ผมแกล้งตัดเนื้อกระเด็นไปโดนแขนนาง ทีนี้ล่ะโวยวายลั่นร้านเลย



"ชิท! ทำบ้าอะไรของแกเนี่ย! เปรอะหมดแล้วเห็นไหมเนี่ย! แกจงใจแกล้งฉันใช่ไหมอิเด็กบ้า" เธอยืนขึ้นกรีดร้องชี้หน้าจนคนทั้งร้านหันมามอง บ้าจริงด้วยผู้หญิงคนนี้



"คุณใจเย็นๆนะ ผมว่าไปล้างก่อนเถอะ" คุณอธิปพูด เธอเหมือนจะคิดได้ว่าทำแบบนี้ไม่เหมาะสม เธอเลยยอมเดินไปล้างด้านใน ทีนี้ล่ะผมก็กลายเป็นคนโดนคนข้างๆเขม่นแทน



"ทำตัวไม่น่ารักเลยวัน" คุณอธิปพูดเสียงแข็ง ง่า โกรธวันหรอเนี่ย



"ขอโทษครับมันหลุดมือ" ผมแกล้งเอาหัวไถกับบ่าเขา ทีนี้ล่ะนิ่งเลย แถมเอามือมาโอบเอวผมกระชับเข้าไปกอดอีก พนักงานบางคนก็หัวเราะขำขัน สงสัยจะไม่ชอบอิเจ๊เชอร์รี่เหมือนกัน คนอะไรขี้เหวี่ยงขี้วีน



"อย่าแกล้งเขาอีกล่ะ" คุณอธิปพูดตอนเธอเดินออกมา ผมพยักหน้ารับแล้วดึงแขนที่โอบเอวผมอยู่ของเขาออก เธอเดินมาถึงโต๊ะก็ทำหน้าอาฆาตผมทันที ทำไม จะตบกันหรือไง ก็เอาซี้



เราทานกันเสร็จก็พากันออกไปถ่ายรูป ไม่ใช่พวกผมนะที่อยากถ่าย เป็นนางนั่นแหละที่อยากควงแขนคุณอธิปถ่าย รายนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้ ขำชะมัด ถ่ายมาแต่ละรูป หน้าพี่แกแอ๊บยิ้มอย่างจริงใจมากกกก ส่วนคุณเชอร์รี่ก็ก็ควงไปซบไปยิ้มแก้มปริไป คนถ่ายจะใครซะอีกล่ะครับถ้าไม่ใช่ผม ซวยจริงๆ



ขับรถกลับมาถึงรีสอร์ตก็ไปเม้าให้พี่ปริมฟังแล้วโทรไปเล่าให้วาฟังพร้อมต่อว่ามันทำไมคุณดริณยังปล่อยเธอลอยนวล วามันบอกว่าผู้หญิงคนนี้เป็นลูกเพื่อนพ่อคุณดริณแก เลยห้ามอะไรไม่ค่อยได้ ก็บอกให้ผมดูแลคุณอธิปให้ดี กลัวว่าเธอจะกำลังวางแผนอะไรอยู่



"เธอมานี่หน่อยซิ"  กำลังจะเดินไปรดน้ำต้นไม้ผมก็ถูกดึงตัวไว้



"เมื่อเที่ยงจงใจจะแกล้งฉันใช่ไหม" เธอพูดแล้วบีบแขนผมอย่างแรง



"ก็ไม่เชิงนะ" ผมก็พูดแล้วยักคิ้วให้ ไม่มีวันคนดีอีกต่อไป



"แก๊! ฉันจะฟ้องเป้ให้ลงโทษแก!" หล่อนกรีดร้องแล้วจิกเล็บสีแดงสดมาที่แขนผม



"เชิญตามสบาย กรุณาปล่อยมือด้วย" ผมบิดข้อมือเธอออกเพราะทนไม่ไหวแล้ว



"โอ๊ย ! กล้าทำฉันหรอ" เธอยกแขนขึ้นจะเงื้อมมือตบหน้าผม แต่ผมป้องไว้ก่อน ตบมากูตบคืนอ่ะเอาดิ



"อย่าทำตัวทรามดีกว่านะคุณเชอร์รี่" ผมสะบัดมือเธอออกจนเซไปด้านหลัง แล้วเดินไปรดน้ำอย่างสบายใจ เท่านี้ก็ถือว่าเปิดศึกกันจริงๆจังๆเสียที ร้ายกับคนอย่างไอ้วันได้ถ้ามีเหตุผล แต่ถ้าร้ายมาไม่มีเหตุผลแบบนี้ก็ต้องเจอกันสักหน่อย



.



"ทำไมถึงไม่ชอบเขาขนาดนั้น"  คุณอธิปถามพลางไซร้มาที่ซอกคอ เรากลับเข้าห้องมานั่งคุยกันสักพัก กำลังจะเข้าไปอาบน้ำ



"เป็นเขาต่างหากที่ไม่ชอบวัน .." ก็จริง ไม่ใช่แค่ผมนะที่โดน คนอื่นก็โดนดูถูกเหมือนกัน



"เดี๋ยวเขาก็กลับแล้วอย่าคิดมาก" เขาพูดแล้วโน้มคอผมไปจูบ ผมจูบตอบรสชาดของลิ้นหวานที่ส่งมาให้สักพักก็ขอตัวไปอาบน้ำเพราะวันนี้เหนียวมาทั้งวัน



"มีอะไรหรือเปล่าครับ"  ผมปิดน้ำแล้วเงี่ยหูฟังเมื่อมีคนมาเคาะประตู ใครมาหาคุณอธิปกลางดึกวะ



"เอ่อ พอดีรี่เดินชนขอบประตูอ่ะค่ะ เห็นปิดไฟหมดแล้วไม่รู้จะไปหาใครเลยมาขอยานวดจากคุณ"  ผมฟังบทสนทนาด้านนอกแล้วรู้สึกอยากจะเปิดออกไปเดี๋ยวนี้เลย แต่ผมยังอาบน้ำไม่เสร็จ ขอฟังอีกนิดว่าเธอจะมารยาสาไถอะไรอีก


"โอ๊ย เจ็บมากเลย ขอเข้าไปด้านในได้ไหมคะ" อิแรด นี่ถ้าคุณอธิปอยู่คนเดียวต้องโดนมันผเด็จศึกแน่นอน



"ค .. ครับ นั่งตรงนี้ก่อน" หึยยย ไปต้อนรับมันทำไมวะ



"นี่ครับยา"  คนของผมพูด



"รบกวนเป้นวดให้รี่ได้ไหมคะ"  เอ่อ มึงจะมากเกินไปละนะอิวอก



"เอ่อ อย่าดีกว่านะครับ ไปหาหมอไหม ผมพาไป". เฮ้อ โล่งอกไปทีที่ยังคิดได้



"ไม่เป็นไรค่ะ นะคะ นวดให้รี่หน่อยน้า". แม่งเอ้ย ยังจะยั่วต่ออีก



"ครับๆ  ตรงนี้ใช่ไหม". เช็ด ! ตรงไหนวะ ไม่ไหวแล้ว ผมรีบล้างตัวแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวมาห่อร่างกายส่วนล่างไว้ กำลังจะออกไปก็ได้ยินเสียงนี้



"ค่ะ .. ตรงนั้นค่ะ .. อ๊ะ .. เจ็บมากเลยค่ะเป้ .. ขึ้นมาอีกค่ะ .. อ๊า .. ใช่ค่ะตรงนั้น" ความอดทนแตกผึง ผมแทบจะถีบประตูออกไปด้วยซ้ำ อิชะนีร่าน มึงนี่มันร่านสมคำร่ำรือจริงๆ



แกร๊ก



ผมเปิดประตูออกมายืนโชว์เรือนร่างเต็มไปด้วยหยดน้ำให้หล่อนเห็น ผมจ้องการกระทำของคนตรงหน้า ยัยเชอร์รี่นั่นนั่งอยู่บนโซฟาทำหน้าตาตกใจ ไม่ต้องตกใจหรอกมึง ผมได้ยินเสียงครางของคุณหมดละ ส่วนคุณอธิปก็ทำแค่เลิกคิ้วมอง พี่แกนั่งนวดข้อเท้าอยู่ปลายเท้าหล่อน ช่างเป็นคนดีเสียจริง



"แก! ทำไมแกเข้ามาอยู่ในนี้ได้ " เธอรนรานถามออกมาแล้วกวาดสายตามองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า



"ผมก็นอนที่นี่ทุกวัน ไม่แปลกนี่ครับ" พูดแล้วก็เดินมาใส่เสื้อถอดผ้าออกเหลือแต่บ็อกเซอร์



"นี่มันอะไรกันคะ คุณนอนกับเด็กในรีสอร์ตเนี่ยนะ" เธอจ้องหน้าคุณอธิปตาถลน ตลกชะมัด อยากจะบอกว่าไม่ได้แค่นอนอย่างเดียวนะ แต่ทำอย่างอื่นด้วย



"ใช่ครับ" คุณอธิปตอบหน้าตาเฉย เออเว้ย ไม่ได้กลัวเธอสติแตกสักนิด



"บ้าไปแล้ว อย่าบอกนะคะว่าคุณ .. กับ .. มัน ! แล้วแฟนคุณล่ะ ไหนบอกว่ามีแฟนแล้วไง" เธอดูสับสนและเครียดแค้นอย่างมาก เอาไงดีล่ะ จะบอกเธอดีไหม



"วันเขาเป็นเมียของน้องชายฉันเอง มีอะไรไหมเชอร์รี่! ยังข้องใจอะไรอีกก็ถามมา อย่ามาโวยวายเสียงดัง ที่นี่มันรีสอร์ตฉัน" พี่ปริมผลักประตูเข้ามาตอบเสียงดังฟังชัด ยัยเชอร์รี่หน้าเสียไปเลยที่รู้ว่าผมเป็นเมียคุณอธิป



"คุณเป็นเกย์หรอคะเป้ ไม่จริงอ่ะ รี่ไม่เชื่อ"  เธอจับตัวคุณอธิปแล้วถามด้วยสายตาเว้าวอน



"ปล่อยเขาซะแล้วกลับห้องเธอไป แผนการยั่วยวนน้องชายฉันของเธอมันไม่สำเร็จหรอก" พี่ปริมพูดแล้วจ้องหน้ายัยนั่นด้วยความรังเกียจ ร้ายตัวแม่เหมือนกันนะเนี่ยพี่สาวคุณอธิป



"วิปริตกันไปหมด ! แต่ยังไงฉันก็ไม่ยอมแพ้หรอก จำเอาไว้!!!" อยู่ดีๆเธอก็ลุกขึ้นมองกวาดสายตามาที่พวกเราทั้งสามคนพอพูดเสร็จเธอก็เดินดุ่มๆออกไปเลย อ้าว ขาที่เคยเจ็บล่ะวะ



"ไหนมันว่ามันขาเจ็บไง" พี่ปริมเดินเข้ามาแล้วพูดอย่างงวยงงก่อนเปลี่ยนเป็นขำขัน



"นี่พี่แอบฟังอยู่หรอ" คุณอธิปถามเดินไปล้างมือ



"ก็มาเคาะขนาดนี้พอได้ยินว่าเป็นเสียงผู้หญิงฉันรีบออกมาเลย ร่านมาก มาหาผู้ชายกลางดึก นี่ถ้าวันไม่อยู่ห้องแกไม่เสร็จมันไปแล้วเรอะ" พี่ปริมพูดด่านาง แกโคตรจะเกลียดเชอร์รี่



"พี่ครับ ผมผู้ชายนะดูแลตัวเองได้ เนอะวันเนอะ" ไม่ต้องมากอดเลยคนบ้า แทนที่จะยื่นยาให้แล้วให้นางกลับห้องไปก็ไม่ทำ มันน่างอนซะให้เข็ด



"ฮ่าาา โดนเมียงอนแล้วเป้ .. เอาล่ะ หมดเรื่องแล้วพี่ขอตัวไปนอนก่อน ล็อกห้องด้วยล่ะ เผื่อมันมาลอบฆ่าแกสองคน ฮ่าาา" พี่ปริมพูดทิ้งท้ายแล้วเดินออกไป ผมเดินไปล็อกห้องแล้วกลับมานอนบนที่นอน สักพักคุณอธิปก็ตามขึ้นมาคลอเคลียไม่ยอมไปอาบน้ำ



"ฮื่อออ .. เหม็นน่า .. ไปอาบน้ำสิครับ" บอกเขาที่กำลังนอนคว่ำกอดผมไว้ทั้งตัว



"ไม่เหม็นสักหน่อย .. ถามจริง โกรธพี่ป่ะเนี่ย" ไม่กอดเปล่ามีไซร้จมูกไปมาบนหน้าอกผมด้วย



"ก็เปล่า ผมรู้อยู่แล้วว่าเธอเป็นไง "  เขาชอบปฏิเสธคนไม่ได้ ผมก็เข้าใจนะ แต่บางทีน่าจะเซฟตัวเองบ้าง



"พี่ก็พอรู้มา .. ไว้ใจพี่สิคนดี" เริ่มไม่อยู่นิ่งละ เริ่มงับมาที่หัวนมผมผ่านเสื้อละ



"ก็ไว้ใจ . อ๊ะ .. ไม่เอา ไปอาบน้ำก่อน" ผมดันหัวเขาออก นี่ก็หื่นจริง หื่นมันทุกวัน



"ถ้าออกมาให้กินนมนะ .. ฟอดดด" เขารีบลุกขึ้นไปอาบน้ำ ก่อนไปมีมาหอมแก้มด้วยนะ ฮ่าา ตั้งแต่เป็นแฟนกันโหมดนี้มาเต็มครับ พอเขาเข้าห้องน้ำไปผมก็นอนคิดเรื่องนั้นต่อ ขนาดรู้ว่าผมเป็นแฟนคุณอธิปเเล้วเธอยังบอกว่าไม่เลิก แล้วต่อไปจะเป็นไงล่ะเนี่ย แล้วเธอจะร้ายกาจขนาดไหน ผมเดาทางเธอไม่ออกจริงๆ





TBC.

โอ๊ย อิห่าเชอร์รี่ !
อุ้ย โทษค่าาาา 5555

[~ณิมมานรฎี~]

เชอร์รี่เป็นบุคลากรที่น่าหมันไส้มวากกกกก