หัวข้อ: [สอบถามความคิดเห็น] วันทองเดอะซีรีย์ || .. • Update ☆彡 P.56 .. (20/11/58)

[boonpa]

  สองคนนี้อาจเป็นญาติกันก็ได้ แต่ไงก็เชียร์ไปรท์ต่อไป

[hormonesyj]

เย้ๆๆ มาบ่อยๆนะคะ พาวันมาบ่อยๆ คู่วานี่แซ่บมากนะ ร่องรอยเต็ม
ส่วนวัน เฮ้อ ปริมนี่ขอให้เป็นพี่หรือน้องหรือเพื่อนเถอะ ไม่เอามาม่าแล้ววว

[jamlovenami]

แง่ะะะ ตัวละครเพิ่มมาอีกแล้ววววววว   

[Pam_ban]

   น้องวันนางเอ๊ก  นางเอก  คิดเอง เออเอง  เจ็บเองเสร็จสรรพ     ช่่ีอสองคนนั้นใกล้เคียงกันมากนะ  ไม่น่าจะใช่แฟนหรอก  (ให้กำลังใจหนูวันอย่างแรง !!!!)   


ส่วนน้องไป๊ทก็คงจะชัดเจนแล้วล่ะ  ว่าต้องอยู่ในโอวาทของคุณแม่อย่างแน่นอน  ซึ่งแม้แต่วันก็คงจะใจแข็งทำร้ายครอบครัวไป๊ทไม่ได้     ก็ได้แต่บอกวันให้...ตัดเลยตัดเลยชับ ๆ ๆ  ตัดเลยตัดเลยตัดเลยชับ ๆ  ๆ....    แม้จะต้องเจ็ํบอีกครั้ง  แต่เช่อว่าฟ้าหลังฝนจะยังคงแจ่มใสเสมอ  เพราะคนรอบข้างของวันเป็นคนดี  ทำให้อบอุ่นใจจนรู้สึกได้   



รอตอนต่อไปค่ะ


 

[hewlett]

พี่สาวป่าว อยากให้เป็นนะ
คุณอธิปแปลกไปนะ นอนกอดวันคืนเดียวไม่กล้ามองหน้า
ตกหลุมรักวันแล้วล่ะซิ
ว่ากับคุณดริณ สมหวังแล้ว รักกันดี สบายไม่หนึ่งคู่ รอลุ้นวากับเจนี่พี่ดำ

[mystery Y]

คุณอธิปคุยอะไรกับคุณปริ่มนะ?

[ka[ze]na]

พี่สาวคุณอธิป  เหอะ สาธุ!!!!

[Roman chibi]

[t2007]

วันจ๋า ทำให้อธิปสับสนตัวเองแล้ว

[Yunatsu]

เพื่อนสนิทป่าว
ไม่น่าใจแฟน
เพราะแฟนคงไม่เอาไปปรึกษา

[Apple_matinie]

ง่าาาาา

อย่าแกล้งกันนนน

[muiko]

พี่น้องแหงๆ
และก็คงปรึกษาเรื่องวัน แบบอธิปแอบมีใจให้วันใช่มั้ย
กะไปรท์ คงยาก ถ้าพ่อแม่ยังไม่ยอมรับแบบนี้ 

[mapreaw]

นางเป็นใคร
พยายามไม่คิดมากเราจะเชื่อตามเม้นอื่นๆนะ

[manutty]

 เอ้อ คุณแทนชอบให้วาน้อยเมา เมาแล้วยั่ว มันก็ดีนะ แต่ถ้าบ่อยๆเกรงว่าวาน้อยจะเป็นลำยองพร้อมตับแข็งซะก่อน อิหนูวาใจกล้าไม่ต้องพึ่งเหล้าหน่อยลูกจะได้อยู่ยั่วคุณแทนหลายน้ำนานๆ

ส่วนวันกับคุณอธิปนี่น่ารักจังมีมุ้วมิ้วให้กำลังใจแบบพี่น้อง ต่อไปคงท้องติดกัน ขอให้เป็นอย่างนั้น น่าจะใช่นะแค่เจอท่าขี่หมอนของวันก็หวั่นไหวซะแล้ว และคิดว่าปริมนี่น่าจะเป็นเพื่อนนะ ดูอธิปไม่ค่อยหวือหวากับนางเท่าไร และมีปรึกษาด้วย น่าจะเป็นเพื่อนสนิทช่วยพิชิตประตู(หลัง)มากกว่ามั้ง ขอให้วันสมหวังกับอธิปเถอะ เพราะทางไปร์ทแม่เริ่มแกล้งป่วยแล้ว อีกหน่อยก็ต้องอ้างเรื่องนี้แหละเพื่อแยกทั้งคู่  ดูวันจะเริ่มทำใจบ้างแล้วเหลือแต่ไปร์ทนี่แหละจะเป็นยังไงดูจะรักวันมาก คงไม่คิดสั้นนะ ถ้าคิดไม่ได้อย่างที่บอกมาเป็นเมียอธิปเถอะแถมได้แนบวันด้วย

[myapril]

ปริมเป้ เขาเปนแฟนกันเหรอ ?
ชีวิตต้องสุ้ต่อไป มีเรื่องราวอีกมากมายต้องเจอ
วัน สุ้ๆๆ

[Mississippi]

ถ้าคุณปริมไม่เป็นพี่น้อง ก็ลูกพี่ลูกน้องละนะเราว่า
ว่าแต่ที่คุณอธิปปรึกษาเนี่ย ปรึกษาเรื่องแอบชอบนุ้งวันละป่าวตะเองง

[Dee^daY]

พี่น้อง ..

[supizpiz]

เพื่อนกันรึเปล่าา แบบคุณอธิปเริ่มหวั่นไหวกับวันทั้งๆที่เป็นชายแท้เลยไปปรึกษานีน้อยรึเปล่าาา  #มโนแพร่บ

[gogoh2007]

มาต่อเถอะ พรีทททททท 

[AMMY★]

พี่สาว น้องสาว เพื่อน ? คุณธิป อย่าทำร้ายวันน้าาาาา

[Biwty...]

 

[gimini]

เชียร์คุณอธิป เย้ๆ  ขอให้วันพบกับความรักที่สมหวังสักที คุณปริมน่าจะเป็นพ่สาวคุณอธิปนะ  รอตอนต่อไปจ้า

[noozzz]

น้องสาว

[Akikojae]

อธิบาย






วันนี้ตื่นมาช่วยแม่ทำอาหารแต่เช้าจนเที่ยง  ช่วงบ่ายต้องเริ่มเรียนหนังสือแล้วกูแอบตื่นเต้นเพราะไม่ได้เรียนมานาน แอบกลัวว่าครูจะโหดหรือเปล่า พอไม่ได้เรียนมาหลายปี กูก็เริ่มจะลืมวิชาพื้นฐานที่เคยเรียนมา ไม่ว่าจะคณิต ไทย อังกฤษ กูจำอะไรไม่ได้สักอย่าง ยิ่งโง่ๆแล้วยังไม่ตั้งใจเรียนอีก ไม่เหมือนไอ้วา รายนั้นน่ะขยันเรียนแล้วก็คงเรียนเก่งด้วย นึกแล้วก็เสียดายเวลาที่ผ่านมา ถ้าย้อนกลับไปได้กูอยากตั้งใจเรียนให้มากกว่านี้ กูจะไม่ทำตัวเหลวแหลกแบบนั้นอีกแล้ว กูจะเป็นคนดีของแม่ จะไม่ทำตัวเหลวแหลกให้ใครได้ดูถูก




"น้องวันคะ ถ้าเรียนเสร็จแล้ว มาหาพี่ปริมหน่อยนะ"




"ได้ครับ"




กูตอบรับคุณปริมที่เดินกลับเข้ามารีสอร์ท เมื่อเช้าคุณอธิปพาคุณปริมออกไปข้างนอกมาแต่ไม่รู้ว่าไปไหน  พอกลับมาเขาก็เดินควงกันเข้ามากระหนุงกระหนิง  คุณปริมตัวเล็กๆน่ารักเหมาะกับคุณอธิปมาก  แถมดัดฟัน หน้าขาว ขนตางอน ตาก็กลมโตสองชั้น  เห็นพี่ๆในครัวบอกว่าคุณปริมจะขึ้นมาอยู่กับคุณอธิปเลย แต่กูไม่กล้าถามว่าเขาแต่งงานกันหรือยังหรือกำลังจะแต่ง





"สวัสดีครับ"  กูยกมือไหว้เดินมาห้องประชุม ครูรออยู่แล้ว เธอเป็นผู้หญิงมีอายุตัวใหญ่ใส่แว่น ดูท่าทางน่าจะน่ากลัวนะ





"สวัสดีลูก เอ้า นั่งก่อน เราชื่อตะวันสินะ ครูชื่อ ศรี นะลูก เดี๋ยวครูจะเรียกหนูว่าวัน เอาล่ะ ก่อนอื่นต้องบอกเลยนะว่าปกติเด็กจะต้องไปเรียนที่โรงเรียนเป็นปกติ แต่นี่คุณอธิปเธอไปทำเรื่องให้เรียนที่บ้าน โดยครูจะสอนคนเดียว ได้ใบจบวุฒิมอหกเท่าคนอื่นเหมือนกัน"  ครูอธิบายใบหน้าเปื้อนยิ้ม ก็ดูไม่น่ากลัวนี่นา ดูใจดีมากเสียด้วย





"วันนี้เราจะมาทดสอบวิชาต่างๆในช่วงมอต้นกัน ดูจากเกรดแล้วเกเรมากนะเรา ไหนลองมาทำแบบทดสอบของครูสามร้อยข้อแบ่งเป็นห้าวิชานะ แล้วครูจะได้ตัดสินเราจากคะแนนว่าควรเริ่มกันด้วยอะไร ไม่ต้องเกร็งลูก แม้หน้าตาครูจะดุ แต่ครูใจดี"  กูเผลอหัวเราะออกมาเพราะครูเหมือนรู้ว่ากูเกร็ง ฮ่าาา ครูศรีใจดีจัง แต่ข้อสอบสามร้อยข้อนี่ดิที่กูหนักใจ เยอะไปไหมครับครู ฮือออ




"ปิดเสียงโทรศัพท์ด้วยลูก". ครูศรีหันมาบอกเมื่อเสียงโทรศัพท์กูดังขึ้น ครับๆ กูรีบกดปิดเสียงแล้วใส่ไว้ในปกเสื้อ โอ๊ย สั่นจัง ไอ้บ้าไปท์ ทีกูโทรไปล่ะไม่รับ พอกูเรียนอยู่ล่ะเสือกโทรมา




  ผ่านไปสองชั่วโมง กูทำข้อสอบไป 250 ข้อแล้ว โอยยย เมื่อยไปหมด มือนี่ดำไปด้วยดินสอ ครูศรีแกก็นั่งอ่านหนังสือของแกไป ดื่มน้ำไป บางทีก็ออกไปเข้าห้องน้ำ ส่วนกูนั่งงงจนเมื่อยตูด ดีนะที่กินข้าวมาแล้ว ไม่อย่างนั้นกระเพราะคงคราก นั่งทำอีกเกือบครึ่งชัวโมงก็เสร็จวิชาภาษาอังกฤษ เฮ้อออ เสร็จครบ 300 ข้อสักที





"เมื่อยไหมลูก สามร้อยข้อเองเนอะ หึหึ เอาล่ะ วันนี้พอแค่นี้ ครูจะเอากลับไปตรวจแล้วดูว่าเราควรเริ่มกันตรงไหนดี ถ้าคะแนนดีแล้วก็จะปรับพื้นฐานแค่รอบเดียว  ไปลูก พักผ่อน วันพุธเจอกัน"




กูไหว้ครูแล้วเดินออกมาด้านนอก บิดตัวจนเสียงกระดูกดังกรอบแกรบ เมื่อยฉิบ ไม่ไหวแล้วขอไปเข้าห้องน้ำก่อน กูเข้าห้องน้ำทำธุระเสร็จหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู 15 สายที่ไม่ได้รับ เป็นเบอร์ไอ้ไปท์หมดเลย กูรีบต่อสายโทรกลับ ไม่นานมันก็รับ




(( พี่ทำไมไม่รับโทรศัพท์ ผมเครียดมากนะ ))




"มึงเป็นอะไรไปท์ กูขอโทษ กูเรียนอยู่"




(( ผมคิดถึงพี่ อยากไปหา ))




"ก็มาสิวะ ใครห้ามมึงไว้ล่ะ"




(( ..... แม่ผม  .....  ))




เราเงียบกันไปสักพักนึง .. ไปท์มันก็ถอนหายใจออกมา




(( พรุ่งนี้ผมต้องกลับกรุงเทพแล้ว เย็นๆผมจะเข้าไปหานะ ))




"อืม อย่าคิดมากนะมึง คิดถึงมึงเหมือนกันนะ"




มันวางสายไปแล้ว ฟังจากน้ำเสียง มันคงจะเครียดมากจริงๆ ดูไม่ค่อยมีชีวิตชีวาเอาเสียเลย ไปท์ กูสงสารมึงจัง แต่กูไม่รู้ว่าจะช่วยอะไรมึงได้ กูทำได้แค่คอยเป็นกำลังใจให้มึงสู้ต่อไป เหมือนที่มึงเคยเป็นกำลังใจให้กู



.



"คุณปริม"




"อ้าววัน มาๆ มานี่  เป้เขยิบไปสิ วันนั่งๆ "





"ครับ" กูนั่งที่เคาน์เตอร์กาแฟด้านหน้า เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าคุณปริมเรียก พอถามป้าๆด้านล่างเขาบอกว่าคุณปริมกับคุณอธิปอยู่ด้านบน




"พอดีพี่จะให้เรามาทำร้านน้ำตรงนี้ มาเป็นลูกมือไปพลางๆได้ไหม" เธอแทนตัวเองว่าพี่ด้วย น่ารักจัง




"ได้ครับ แต่วันทำไม่เป็นหรอกนะ"  กูบอก คุณปริมก็ยิ้มๆ พอดีคนที่ทำอยู่ตรงนี้ลาออกเพราะเมียคลอด คุณปริมคงมาทำตรงนี้แทนไปพลางๆ




"เดี๋ยวพี่สอน ง่ายๆ แล้วเราเรียนเป็นไงบ้างอ่ะ"  คุณปริมถามแล้วยื่นแอปเปิ้ลสมูตตี้มาให้ ที่รู้เนี่ยเพราะพี่คนเก่าเลยทำให้กิน




"ขอบคุณครับ ก็ดีครับ ครูใจดี แล้วก็ให้ทำข้อสอบมอต้นสามร้อยข้อ ผมยังอึนอยู่เลยครับเนี่ย". กูบอกแล้วนวดขมับตัวเอง ไม่ไหว ตายังลายอยู่เลย




"โห สามร้อยข้อ เยอะมาก เป็นพี่นะ สลบคาโต๊ะอ่ะ " เธอทำตาโตแล้วพูด




"จริงครับ"  กูพยักหน้าเห็นด้วย





"นายกินยาครบหรือเปล่าวัน ใกล้ครบเดือนแล้วนี่ อย่าลืมเตือนนะ จะได้พาไปหาหมอ"  คุณอธิปที่นั่งเงียบอยู่นานถามกู แต่ไม่มองหน้า กูไปทำอะไรให้เขาโกรธหรือเปล่าวะ ทำไมช่วงนี้คุณอธิปดูแปลกๆ




"ครบครับ ขอบคุณนะครับ" กูไหว้เขาไปที คุณอธิปหันมาจ้องหน้ากูก่อนจะหลบตาไปเหมือนเดิม อะไรของเขาล่ะเนี่ย งงนะ ไม่ใช่ไม่งง




"เย็นนี้ทานข้าวด้วยกันนะวัน"  คุณปริมชวนกู บ้าหรอ เขาเป็นใคร กูเป็นใคร จะมานั่งโต๊ะกินข้าวเดียวกันได้ไง




"ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณนะครับคุณปริม พอดีเพื่อนผมจะมาหาน่ะครับ"




"ไม่เอาคุณ เรียกพี่ปริมเฉยๆก็พอ"  เธอรีบปฏิเสธ




"เรียกแบบเดิมดีกว่าครับ"  คุณปริมเป็นกันเองมากเกินไปแล้ว




"เรียกพี่ปริมพอ ไม่อย่างนั้นพี่โกรธเรานะ!"




"ได้ครับ"  ในเมื่อเขาบอกอย่างนั้นมาก็ต้องทำตาม จะไปขัดใจได้ไงล่ะ แฟนเจ้านายเลยนะ




"ไปท์มาหาหรอวัน" คุณอธิปที่นั่งจิบกาแฟข้างๆถามขึ้นมา




"ครับ"




"อืม  ผมไปว่ายน้ำก่อนนะ ถ้าจะว่ายก็ตามมาล่ะ"  พอกูตอบรับ  เขาก็ลุกขึ้นบอกคุณปริมว่าจะไปว่ายน้ำแล้วเดินออกไป อ้าว ยิ่งงงไปกันใหญ่ เขาไม่ได้โกรธอะไรกูแน่นะ มันรู้สึกแปลกๆอ่ะ




"อย่าไปสนใจเลยวัน .. ช่วงนี้เป้มันอารมณ์แปลปรวน . วัยทองน่ะ ฮ่าาาาาา"  คุณปริมหัวเราะลั่น พากูหัวเราะตามไปด้วย พอคุณอธิปออกไปก็มีลูกค้าขึ้นมาทานอาหาร กูเลยขอตัวลงไปช่วยแม่ทำกับข้าว


.



"เรียนเป็นไงบ้างเอ็ง แม่บอกแกแล้วให้ตั้งใจเรียน มัวแต่จะเกเรไปวันๆ แต่ก็เอา มาถึงตรงนี้คิดได้ก็ดีแล้วลูก ตั้งใจเรียนนะ อยากทำอะไรก็บอกคุณอธิปเขา"




"วันจะตั้งใจเรียนนะแม่ ไม่ต้องกังวลน้าา เหนื่อยไหม มาวันนวดให้". กูนั่งข้างๆแล้วนวดให้คุณนายแม่ที่กำลังนอนในเก้าอี้นอนเป่าพัดลมอยู่ กูย้อนคิดถึงวันเก่าๆ ตอนที่แม่ส่งเงินให้ไปเรียนแล้วกูเอาเงินไปเที่ยวกับไอ้แทน หึ ว่าไปก็คิดถึงมันเหมือนกันนะ ไม่รู้ป่านนี้เป็นไงบ้าง ตั้งแต่ทำงานที่ผับก็ไม่ได้กลับไปหามันอีกเลย เบอร์ที่มันเคยให้ก็ไม่รู้หายไปไหนแล้ว ลองถามที่บ้านมันเค้าก็บอกว่ามันไม่กลับมาอีกเลย



.




"พี่ .."



"อืม ว่าไง"



ไปท์มันมาหากูตอนเกือบหกโมงเย็น ตอนนี้มันพากูนั่งรถเล่นมาจนถึงลานกว้างมองเห็นด้านล่างทั้งหมดของเขาค้อ สวยจัง ร่มรื่นมาก มันทำให้รู้สึกกูสบายใจ พอฟ้าเริ่มมืด แสงสีในเมืองก็ยิ่งทำให้บรรยากาศเบื้องหน้าดูมีอะไรมากขึ้น




"กลับไปอยู่คอนโดกับผมเถอะนะ" มันหอมแก้มกูแล้วพิงมาที่ไหล่




"เฮ้อ ไปท์ กูจะอธิบายอย่างไรให้มึงเข้าใจดีวะ เพราะกูรู้ว่ามึงกำลังท้อ แต่กูต้องอยู่กับแม่ แล้วอีกอย่างกูต้องอยู่ตอบแทนคุณอธิปเขาด้วย มึงก็รู้"  กูลูบหน้าลูบตามันที่ดูอ่อนล้า เรารู้จักกันมาก็หลายเดือนแล้ว ตอนนี้กูมั่นใจในความรักของมันเกือบเต็มที่แล้ว ว่าไปท์มันรักกูมากจริงๆ




"กับแม่ผมเข้าใจ แต่กับคุณอธิป พี่ไม่เห็นต้องอยู่ชดใช้อะไรเลยนี่" มันกลับมานั่งตรงๆแล้วจ้องหน้ากู




"เขาดีกับกูมาก กูต้องตอบแทนเขา" กูพยายามพูดให้มันเข้าใจ มันคงไม่ได้คิดว่ากูชอบคุณอธิปหรอกนะ




"ไม่ใช่เพราะเหตุผลอื่นใช่ไหม" ไปท์มันถามกดดันกู ทำไมวะ ก็มันไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ  เริ่มจะไม่มีเหตุผลแล้วนะ




"มึงใช้เหตุผลหน่อยไปท์ ที่กูอยู่นี่เพราะแม่กู ถ้าแม่กูไม่อยู่กูก็ไม่อยู่ ไม่ได้มีอะไรทั้งนั้น"  กูจับมือมันมาลูบ ไม่ให้มันคิดมาก




"ผมเชื่อพี่นะ อย่าทิ้งผมนะพี่วัน ผมจะทำให้พ่อกับแม่เปลี่ยนใจให้ได้เลย รอผมนะครับ" มันพูดจบก็ดึงตัวกูเข้าไปจูบ ครั้งนี้มันจูบกูอยู่นานมาก และกูแอบเห็นน้ำตามันไหลออกมา กูจูบเสร็จก็ก้มไปจูบซับน้ำตาให้มัน



"อย่าร้องนะไปท์ กูรอได้ กูทนได้ มึงต้องคิดถึงตัวเองให้มากๆนะ" กูกอดมันไว้แน่นๆ ในเมื่อมันพร้อมที่จะต่อสู้ไปด้วยกัน กูก็พร้อมจะรับความหวังดีจากมันมาทั้งหมด




เราออกจากตรงนั้นมานั่งทานอาหารกันที่ร้านน่ารักๆร้านหนึ่ง มีทั้งของคาว ขนมปังโทสต์ที่วัยรุ่นชอบกิน เรานั่งกันอยู่นานจนสามทุ่ม ไปท์ถึงได้มาส่งกู พรุ่งนี้และอีกเป็นอาทิตย์ที่มันต้องกลับไปเรียน กว่าจะร่ำลากันเสร็จก็ปาเข้าไปสี่ทุ่ม พอเดินขึ้นมาถึงหน้ารีสอร์ตก็เจอกับคนที่ช่วงนี้ชอบทำหน้าบึ้งตึงนั่งอยู่ที่โต๊ะด้านหน้า นี่เขาไม่ได้รอกูใช่ไหม สงสัยกูคิดไปเอง




"คุณอธิปไม่เข้าบ้านอีกหรอค.."




"อย่าจูบกันแบบนั้นอีก รู้ไหมว่าถ้ามีคนเห็นเขาจะคิดอย่างไรวัน" ยังพูดไม่ทันจบเขาก็พูดสวนขึ้นมาเสียงดังเล็กน้อย แต่ดูเขาจะโกรธกูจริงๆนะ




"ผมขอโทษนะครับ"  กูรีบบอก ขอโทษจริงๆ ไม่คิดว่าใครจะมาเห็นเพราะมันก็มืดมากแล้ว แต่มันก็ไม่ดีจริงๆแหละ กูผิดเองที่ไม่ระวังตัว



"ฉันไม่ได้ว่านายหรอกนะ แต่ดูแลตัวเองหน่อยก็ดี  กลับมาเหนื่อยๆ รีบไปอาบน้ำไป"




เขาพูดเสร็จก็เดินกลับไปทางห้องนอน นี่เขามานั่งรอกูหรือเปล่า ก็เขาใส่ชุดเหมือนกำลังจะนอนแล้วอ่ะ กูเดินงงๆเข้าห้องเตรียมอาบน้ำ แต่เหตุการณ์เมื่อกี้มันดูตึงๆนะ แล้วทำไมกูต้องใจเต้นตอนที่รู้ว่าเขาเห็นกูจูบกับไปท์ด้วยวะ ...














TBC.

 

..................................................................

 
 

ง่วงมากค่ะ ทำงานแทบไม่รู้เรื่องเลย ถ้าสั้นไปต้องขอโทษจริงๆ
ตอนหน้าเรื่องจะค่อยๆก้าวกระโดดแล้วนะคะ ใครมีข้อเสนอแนะหรือติชม ใส่มาเยอะๆเลยค่ะ อยากรู้มาก
ขอบคุณทุกๆคนนะคะที่อยู่กับวันมาจนถึงตอนนี้
ขอบคุณค่ะ

[mystery Y]

หมายความว่าไงวัน!? ใจเต้นแรงกับคุณอธิปทั้งที่พึ่งจูบกับไปท์เนี่ยนะ

[mapreaw]

แน๊ะๆ ยังไง มีพิรุธนะคุณอธิป

[Roman chibi]

คุณอธิปเค้าหึงน่ะวัน แหม ซึนจริงๆเลย

[boonpa]

  เสน่ห์ของวันไปที่ไหนก็มีคนออกอาการหึงแปลกๆเน้อ

[hormonesyj]

เราเป็นวันก็งงนะเพราะคุณอธิปไม่เคยออกอาการอะไรเลย มันไม่เหมือนไอ้คุณอมรที่เคยชอบวันจริงๆอ่ะ ออกแนวคุณดริณแต่ไม่ขนาดนั้น ส่วนไปท์นี่น่าสงสารจริงๆ เราว่ามันต้องมีวันที่แม่ไปท์เล่นงานวันแน่เลย กลัวจัง
ปล. คุณปริมคะ ชงมากค่ะ นี่อยากให้เขาได้กันรึป่าวคะ 5555

[kissu111]

มีลุ้นนน สินะ คุณอธิป