ตอนพิเศษ 'ไปท์' ( จบ )"น่าอายโคตรๆ นี่กูทำบ้าอะไรลงไปวะเนี่ย"
นั่นคือสิ่งแรกที่คิดเมื่อตื่นขึ้นมาพบว่าพื้นที่ข้างๆของเตียงว่างเปล่า คนคนนั้นหายไปหลังจากนอนกอดผมทั้งคืน ตอนนี้บนเตียงมีแต่รอยยับย่นของผ้าปูที่นอนที่เกิดจากการทำศึกสงครามเมื่อคืน ผมก้มมองสภาพตัวเองแล้วถึงกับต้องถอนหายใจออกมาแรงๆ ผมเป็นบ้าหรอวะ? หรือผมขาดความอบอุ่น? ไม่มีใครเอาแล้วจริงๆ? หรือว่า แค่อยากลองสิ่งแปลกใหม่ โอย ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว ช่างแม่งมันละกัน ถือว่าครั้งเดียวเป็นวันไนท์แสตนด์ไป เขาเองก็คงจะไม่ได้คิดจริงจังกับผม คงเห็นว่าง่ายสินะเลยเอากันแล้วจากไปง่ายๆแบบนี้ ทั้งๆที่เมื่อคืนคำพูดของเขาทุกคำผมจำได้หมด แต่ตอนนี้คนคนนั้นกลับหายไป ไม่แม้แต่บอกลาสักคำ
ผมเดินลงจากเตียงด้วยอาการแปลกๆ มันรู้สึกปวดเมื่อยไปหมด ช่วงล่างของผมแทบจะชาเลยก็ว่าได้ ผมค่อยๆเดินไปที่ห้องน้ำ เปิดน้ำล้างหน้าล้างตา ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมาอาบน้ำชำระร่างกายอีกรอบ วันนี้ผมมีเรียนสิบโมงเลิกเที่ยง ผมแทบอยากจะโทรไปลาด้วยซ้ำ แต่คิดดูอีกทีคงได้อยู่ ผมถอดผ้าปูที่นอนลงไปให้พี่ที่รับซักผ้าด้านล่าง ก่อนจะขับรถไปเรียน ผมว่าการจะขี่มอเตอร์ไซต์ในช่วงนี้คงจะลำบากเลยเลือกอีกทางที่น่าจะง่ายกว่า
"เป็นไงบ้างมึง เมื่อคืนกลับกันได้ใช่ป่ะ" มาถึงเจอไอ้เบสนั่งรออยู่ ผมก็เดินเข้ามานั่งข้างๆ มันก็เอ่ยปากถามเรื่องเมื่อคืน
"มึงนี่ทิ้งกูเลยนะสัตว์ ก็กลับได้เว้ย" ผมโบกหัวมันไปทีโทษฐานปล่อยให้ผมอยู่กับพี่กายจนได้เรื่อง
"กูก็แค่รีบกลับ สรุปเมื่อคืนเป็นไงบ้างวะ" มันถามหน้าตาดูอยากรู้อยากเห็น
"เขาไปนอนค้างห้องกู" ผมบอกแต่ไม่ได้บอกว่าทำอะไรกัน อย่าให้ไอ้เบสรู้จะดีที่สุด
"เชี่ย! เขาทำอะไรมึงป่ะวะ" มันทำหน้าตกใจเหมือนว่าพี่เขาอันตรายมากอย่างนั้นแหละ
"ป .. เปล่า ก็นอนเฉยๆ ตื่นมาตอนเช้ากูก็ไม่เห็นเขาแล้ว" บอกมันเสียงแอบสั่น นี่ถ้าไอ้เบสรู้ว่าผมโดนพี่กายเขาทำอะไรไปแล้วล่ะก็ .. โคตรน่าอาย
"เออดี .. เขาแม่งเจ้าชู้ .. ได้ใครก็ไม่รับผิดชอบหรอก .. ออดดังแล้วไปเรียนเหอะว่ะ" คำพูดมันทำให้ผมอึ้งไปชั่วขณะ ได้ใครแล้วไม่รับผิดชอบเหรอวะ แม่ง แล้วกูก็ดันไปตกเป็นหนึ่งในนั้นด้วยสิ ดีนะที่ผมไม่ได้คิดอะไรมาก ครั้งเดียวแล้วจบๆกันไปเหอะ
หมดวิชาแรกผมเรียนไม่รู้เรื่องเลย แม้ว่าในใจจะคิดตลอดเวลาว่าไม่เป็นไร แต่แม่งเหมือนคนโดนพรากพรมจรรห์ไปอ่ะ มันก็คิดไม่เลิกจริงๆ พอหมดคาบเราก็ไปหาอะไรกินกัน เสร็จแล้วก็กลับมาเรียนอีกวิชา พอบ่ายสองผมก็เรียนเสร็จ ผมแยกย้ายจากไอ้เบส มันไปกับเพื่อนอีกกลุ่ม ส่วนผมคงกลับห้อง เหนื่อย อยากนอน
"กลิ่นอะไรวะ"
กดลิฟต์ขึ้นมาถึงชั้นบนก็ต้องตกใจ กำลังจะไขประตูเข้าห้องแต่ดันได้กลิ่นเหมือนกลิ่นอาหารลอยมาแตะจมูก ผมว่าเมื่อเช้าผมก็ไม่ได้ทำอาหารก่อนออกไปนะ หรือว่าผมจะจมูกเพี้ยนไปเอง
รีบไขกุญแจเข้ามา พอเปิดประตูได้เท่านั้นแหละ กลิ่นอาหารหอมฉุย พร้อมเสียงกระทะอิโหรงโฉงเฉงทำให้ผมต้องรีบวิ่งเข้าไปในครัว โจรหรอวะ หรือใครวะ พ่อแม่ผมหรอ โอ๊ย ทำไมถึงไม่บอกผมก่อนล่ะว่าจะเข้ามา ถ้าเป็นโจรจริงผมจะทำไงล่ะเนี่ย
"ทำอะไรน่ะ!"
"ทำกับข้าวไงครับที่รัก"
เชี่ย! สิ่งที่ตาผมเห็นมันไม่ใช่พ่อแม่หรือโจรใดๆทั้งสิ้น มันคือคนที่ผมเพิ่งจะด่าไปเมื่อเช้า พี่กายที่ยืนใส่ชุดสจ๊วตถอดสูทออกเปลี่ยนไปใส่ผ้ากันเปื้อนแทนกำลังผัดกับข้าวน่ากิน แถมบนโต๊ะก็มีอาหารวางอยู่แล้วสองอย่างได้
"คุณเข้ามาในห้องผมได้ไง!" เผลอตวาดออกไปเพราะโกรธมาก มีสิทธิ์อะไรมาเข้าห้องคนอื่นเเบบนี้
"ทำไมพูดจาห่างเหินและไม่เพราะแบบนี้ พี่มีสิทธิ์อะไรในตัวเราทำไมไม่ลองนึกถึงฉากเร่าร้อนเมื่อคืนดูล่ะครับ" พี่กายพูดยกยิ้มหยอกเหมือนจะแกล้งให้อารมณ์ขึ้น เขาไม่ได้สะทกสะท้านแม้แต่น้อย ยืนตักผักใส่จานหน้าตาเฉย เสร็จแล้วปิดแก๊สถอดชุดกันเปื้อนออกพร้อมเดินนำอาหารมาวางที่โต๊ะ
"อึ้งอะไร มาทานข้าวกัน พี่ทำสุดฝีมือเลยนะ" เขาพูดพลางเดินมาจะแตะมือผม ผมรีบก้าวถอย เขาหยุดมองผมเลิกคิ้วเหมือนสงสัย
"ผมไม่หิว คุณทานไปคนเดียวเถอะ เสร็จแล้วกรุณาออกไปจากห้องผมด้วย อ่อ แล้วก็คืนกุญแจสำรองผมมาด้วย ก่อนที่ผมจะแจ้งความข้อหาบุกรุก" ผมบอกแล้วเดินเข้าห้องล้างหน้าล้างตา เดินไปที่เตียงก่อนจะขอพักผ่อนสักหกโมงค่อยตื่น เพลียเหมือนจะมีไข้อีกตะหาก โดนแค่ครั้งเดียวอ่อนแอไปเลยกู
"เป็นอะไรครับไปท์ พี่ทำอะไรผิดหรอ ฟอด" นอนไปสักพักกำลังจะเคลิ้มหลับ ผมได้ยินเสียงที่ข้างหู พร้อมกับริมฝีปากหนาที่กดลงมาที่แก้มของผม
"ทานเสร็จแล้วก็กลับไป ผมจะนอน" พลิกตัวกลับแล้วนอนต่อ ไม่รู้ว่าคนข้างๆจะกลับไปหรือไม่ แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว ง่วงเกินกว่าจะไล่คนตัวใหญ่กลับ ตอนนี้ขอนอนก่อน หวังว่าตื่นมาจะไม่เจอเขาแล้วนะ
.....
"..อืม" พลิกตัวอีกทีพร้อมค่อยๆกระพือตาเปิดทีละนิด กี่โมงแล้วละเนี่ย หวังว่าป่านนี้เขาจะกลับไปแล้วนะ
"คุณ!" ผมตกใจแทบตกเตียงเมื่อเปิดตามาแล้วเจอคนที่กำลังนึกถึงนอนจ้องหน้าอยู่ ทำบ้าอะไรของเขาวะเนี่ย ทำไมไม่รีบกลับไป
"ตกใจหรอครับ ขวัญเอ๊ยขวัญมานะ" เขาพูดยิ้มให้ผมจนตาตี่ นอกจากจะหน้าด้านแล้วยังประสาทด้วยนะ
"ทำไมไม่กลับไปเสียที จะมาอยู่ห้องผมให้มันได้อะไร" ผมถาม เรายังคงนอนจ้องตากันอยู่
"ก็อยากอยู่กับแฟน ไม่ได้หรอ .. ทำไมต้องไล่พี่ด้วย" เขาพูดเหมือนตัดพ้อ ดึงตัวผมให้เข้าไปใกล้ขึ้น จนลมหายใจเราเป่ารดซึ่งกันและกัน
"ใครแฟนพี่ .. เรื่องเมื่อคืน .. เราลืมมันไปได้ไหม" ผมพูดพยายามดันตัวออกแต่สู้แรงยักษ์ของเขาไม่ได้ เลยพยายามพูดข่ม หวังว่าเขาจะปล่อยมือ
"เมื่อคืนพี่ขอเราเป็นแฟน .. เราตกลงแล้ว .. พี่ไม่ปล่อยเราไปง่ายๆหรอกนะไปท์" เขาบอกจูบมาที่หน้าผากผมหนึ่งที ทั้งๆที่อยากผลักไส แต่อดรู้สึกดีไม่ได้กับการสัมผัสนี้
"แต่เบสบอกว่าพี่ไม่เคยจริงใจกับคู่นอนข้ามคืน" ผมบอก เสียงเริ่มอ่อนลง คงเป็นเพราะฤทธิ์ยาด้วย ถึงได้ทำให้ไม่มีแรงดันเขาออกห่าง
"ใช่! พี่ไม่เคยจริงใจกับคู่นอนข้ามคืน .. แต่ไปท์ไม่ใช่คู่นอนของพี่ .. พี่ไม่ขอคู่นอนเล่นๆเป็นแฟนหรอกนะจะบอกให้" ไม่รู้ทำไมผมใจเสียกับคำว่าใช่ แต่พอพี่เขาพูดแบบนั้นผมกลับรู้สึกว่าหัวใจพองโต
"พี่อยากคบไปท์จริงๆจังๆ .. พี่ชอบเรานะ .. เรามีมุมที่พี่อยากดูแลและปกป้อง .. รู้ไหมว่าเราคบใครไม่ได้หรอกนอกจากพี่ .. เพราะพี่จะเป็นคนดูแลเราเอง ไม่ใช่ให้เรามาดูแลพี่" พอเขาพูดแบบนี้ผมก็อดคิดไม่ได้ นี่ผมอ่อนแอขนาดนั้นเลยหรอ เป็นเพราะแบบนี้ใช่ไหมผมถึงไม่ได้รักกับพี่วัน
"ร้องไห้ทำไมครับ .. พี่กายสัญญานะว่าจะดูแลบาดแผลในใจของเราเอง ... อยากให้ไปท์เชื่อใจพี่ ให้โอกาสพี่สักครั้งจะได้ไหม" เขาเอามือหนาปาดน้ำตาให้ผม ความนุ่มนวลทำให้ผมใจชื้น น้ำตาจากความเสียใจในหลายๆเรื่องทำให้ผมแทบจะไม่อยากใช้ชีวิตต่อไป ผมจะเชื่อใจคนตรงหน้าได้แค่ไหน บางทีเขาอาจจะแค่พูดเพื่อให้ได้ผมอีกครั้งก็เท่านั้น
"ฟอด .. ไปทานข้าวต้มนะ พี่อุ่นกับข้าวไว้รอแล้ว เห็นไปท์ตัวรุมๆ พี่ลงไปซื้อยามาให้แล้ว " พี่เขาลุกขึ้นนั่งก่อนจะดึงผมขึ้มมาแล้วจูบมาที่ขมับก่อนจะพาผมไปล้างหน้า ผมเดินออกมาเห็นกับข้าวหลายอย่างกับข้าวต้มกุ๊ย อืม หิวพอดีเลย ผมนั่งตรงข้ามพี่กาย เขาทำให้ผมหมดทุกอย่าง ทั้งทำกับข้าว คอยตักนู่นนี่ให้ผม จนเราทานเสร็จ พี่เขาก็อาสาล้างจานให้อีก
"ไหนดูซิ .. อืม ยังอุ่นๆ ทานยาแล้วพรุ่งนี้คงหาย มันคงเป็นผลข้างเคียงมาจากที่พี่ทำเรารุนแรงไปหน่อย" เขาเดินมาหาผมที่นั่งกอดหมอนอิงดูทีวีอยู่ แถมพูดเรื่องน่าอายให้ผมมุดหมอนเล่นอีก จะย้ำทำไมว่าผมเป็นคนโดน
"คืนนี้พี่นอนด้วยนะครับ .. พรุ่งนี้ไม่มีบิน" เขาพูดเดินมานั่งข้างผม ดึงผมเข้าไปกอด เขาร่างใหญ่มีซิกแพ็คแล้วก็กล้ามเนื้อที่ผู้ชายทั่วไปไม่มี พออยู่ข้างๆผม ผมเลยกลายเป็นผู้ชายตัวเล็กขี้ก้างไปเลย
"เมื่อเช้า .. พี่ไปไหนมา" แล้วก็กลั่นใจถามออกไปจนได้ ไม่ได้อยากสนใจหรอกนะ แค่สงสัยเท่านั้นเอง
"พี่ไปธุระที่สนามบินครับ .. พี่เขียนโพสต์อิทแปะไว้ที่ตู้เย็นเราไม่เห็นหรอ .. อืม .. หรือว่าไม่ได้ทานข้าวเช้า?" เขาบอก เลยกลายเป็นผมที่คิดไปเองว่าเขาทิ้งผมไปแล้ว
"คิดว่าพี่จะไม่รับผิดชอบเรางั้นสิ" เขาบีบจมูกผมแกมหยอก อายฉิบเลยว่ะ คิดอะไรแต๋วแตกได้อีก
"เปล่าสักหน่อย" ผมตอบไม่เต็มเสียง เลยโดนเขาฟัดจนแก้มช้ำ
"น่ารักจริงๆเมียพี่" เขาพูดกอดผมไว้เต็มอก
"ไม่ใช่โว้ย" ผมแว้ดใส่ แต่โดนเขาหัวเราะกลับมา บอกไม่ใช่ก็ไม่ใช่ ผมแม่งอายจนแทบแทรกแผ่นดินหนี นี่กูจะมีผัวแทนเมียหรอวะเนี่ย
........
"อ๊า .. ไม่ต้องดูหรอกครับ .. อ๊ะ .. ผมไม่ .. อื้อ .. ไม่เจ็บแล้ว" ก่อนนอนพออาบน้ำเช็ดตัวเสร็จผมก็ถูกคนตัวโตจับแยกขาท่าด๊อกกี้ เขาบอกว่าขอดูปากทางหน่อยว่าบวมหรือเปล่าจะได้ซื้อยามาทา แต่ผมว่านิ้วที่ป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้นมันเริ่มอันตราย ถ้าเกิดเขาทนไม่ไหวสอดใส่ผมขึ้นมาผมคงตายแน่ๆ
"นะครับ .. แผล่บๆ อืม แผล่บ" อ๊า จากนิ้วตอนนี้กลายเป็นลิ้นร้อนกำลังวิ่งเล่นควานหาอะไรสักอย่างในช่องทางผม ไหนว่าแค่ดูไง นี่มันไม่ใช่แล้วนะ
"อ๊ะ .. พี่กาย .. อย่าเลียครับ .. สกปรก .. มันสกปรกนะ" ผมกลัวพี่เขารังเกียจ ก็ตรงนั่นมันไม่สะอาด แถมยังอาจจะมีกลิ่นไม่พึงประสงค์ด้วย
"หอม .. หวาน .. อ่าาา .. พี่ไม่ทำอะไรหรอกครับ .. แค่อยากชิมความหวานจากตรงนี้ก็เท่านั้น" เขาพูดเสร็จก็ละเลงลิ้นไปทั่วช่องทาง ผมรู้สึกได้ของลิ้นร้อนที่ห่อเป็นทรงเรียวกดลงมาในตัวผมจนต้องขมิบจนน่าอาย ผมยอมให้เขาทำแบบนี้กับผมอีกแล้ว ไม่รู้ทำไมถึงปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกดี
"อ่าาา .. ที่รักครับ .. จุ๊บ" เขาผละลิ้นหนาออกเมื่อพอใจ รวบตัวผมมากอดแล้วจูบปากแลกลิ้รร้อนกับผม
"เห็นไหมว่าหวานจะตาย . รวมถึงปากนี้ด้วย" เขาดูดลิ้นผมจนพอใจก็ผละออกมา นั่นสินะ ไม่ได้มีกลิ่นเหมือนที่เขาว่าจริงๆ
"พ .. พอแล้ว .. ไปท์อยากพัก" ผมปรามบอก ไม่เอาแล้ว ผมก็อยากปลดปล่อยนะ แต่วันนี้ไม่ไหวจริงๆ ถ้าพี่กายยังไม่หยุด ผมคงต้องเรียกร้องให้เขาเอาใจผมเป็นแน่
"งั้นไปท์นอนนะ พี่ขออีกนิด .. ตรงนี้" พี่กายกดจูบมาที่หน้าอกผมผ่านเสื้อนอน ผมว่าจะไม่ให้แต่ก็ต้านแรงไม่ได้ เขาเลิกเสื้อผมมาถึงคอแล้วค่อยๆลงลิ้นมาที่เม็ดอกสีน้ำตาล ผมนอนครางเล็กๆเมื่อเขาส่งอีกมือลงมาบี้หัวนมเล่น ส่วนลิ้นร้อนก็ทำหน้าที่ได้ดีจนผมแทบจะบิดตัวเป็นเกลียว นอนให้เขาแทะเล็มยอดอกจนพอใจพี่เขาก็หยุด เราจูบกันอีกรอบก่อนที่ผมจะหมดแรงแล้วนอนตาปรือ พี่กายจูบที่ขมับผมพร้อมพูดฝันดี ผมได้แต่หลับตาลงแล้วนอนในอ้อมกอดของคนข้างๆ ไม่รู้ว่าตื่นมาเขาจะยังอยู่ไหม แค่ผมรู้ว่าตอนนี้เขาอยู่ข้างๆ ผมก็อุ่นใจแล้ว
.....
หนึ่งปีผ่านไป"พาสปอร์ต, เสื้อผ้า, ถุงยา, อ่อ อย่าลืมที่ชาร์ตแบตกล้องนะ" ผมสั่งพี่กาย พรุ่งนี้ตีห้าผมต้องเดินทางไปปารีสกันแล้ว ของยังเตรียมไม่ครบเลย
"ครับเมีย .. ไปฮันนีมูนนี่ต้องครบถ้วนใช่ไหม ห้ามขาด ห้ามเกิน" เขาเดินมากอดผม ซุกไซ้มาที่คอเหมือนที่ชอบทำประจำ
"ไม่ได้ไปฮันนีมูนสักหน่อย ก็แค่ไปเที่ยวเฉยๆ" ใช่ครับ ผมกับพี่กายเราแค่จะไปเที่ยว ตอนแรกผมชวนพ่อกับแม่แล้วแต่ท่านอยากให้พวกผมไปเที่ยวกันสองคยมากกว่า
ปีที่ผ่านมาเราสองคนผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะพอสมควร ทั้งเรื่องแฟนเก่าพี่เขา แฟนเก่าผม ไหนจะผ่านด่านแม่ผมอีก นี่ถ้าไม่ได้พ่อหักคอแม่ผมคงจะโดนไล่ออกจากบ้าน ผมเรียนจบปริญญาตรีแล้ว ว่าจะต่อโทแต่ยังคิดไม่ออกว่าจะเรียนคณะอะไรเลยชลอไว้ก่อน จนวันนี้แหละ พี่กายบอกว่าเรายังไม่เคยไปไหนด้วยกันสองคนไกลๆเลย เขาเลยจะพาผมไปเที่ยวต่างประเทศ จากที่เคยไม่มองหน้ากัน ทุกวันนี้แม่เอ็นดูพี่กายยิ่งกว่าผมอีกครับ ก็แหงล่ะ พี่กายเป็นถึงสจ๊วต หน้าตาก็ดี ทำงานก็ดี แม่ผมตอนนี้เลยยกให้พี่กายเป็นคนดูแลผมทุกย่างก้าวแล้วครับ
อ่อ มีอีกเรื่องคือ ต้นปีที่ผ่านมาผมไปเยี่ยมพี่วันสุดที่รักของผมมา เราคุยกันทุกเรื่องและผมก็โดนเฉ่งเรื่องที่หายไปจากเขาเป็นปีๆ ที่จริงผมเรียนหนักน่ะครับ แล้วยังมีปัญหาเรื่องพี่กายอีก เลยไม่มีเวลาจะไปหาพี่เขาเลย
"เป็นอะไรครับ .. โกรธพี่กายหรอ" พี่กายเดินมาโอบเอวผมแล้วกระซิบข้างหู
"ไม่ใช่ครับ . ผมกำลังนึกย้อนไปถึงปีที่แล้ว ว่าเราเจออะไรกันมาบ้าง" ผมบอกดึงพี่เขาให้กอดชิดเข้ามาแล้วพิงตัวไปด้านหลัง
"พี่รู้แค่อย่างเดียวว่าพี่ได้เจอเรา .. มันคือของขวัญสุดพิเศษที่หาจากไหนไม่ได้อีก" ผมหลับตาฟังเสียงลมหายใจของผู้ชายด้านหลัง สิ่งที่เขาพิสูจน์มาตลอดระยะเวาหนึ่งปีมันทำให้ผมเชื่อว่าเขาจริงใจและรักผมจริงๆ
"ผมก็เหมือนกันครับ .. ตอนนี้ผมมีความสุขมาก .. เพราะพี่" ผมบอก เขากดจูบมาที่ขมับผม ก่อนที่เราจะแยกย้ายกันจัดของต่อ ปีนี้ผมคิดว่าเราคงจะมีความสุขเพิ่มขึ้นไปอีก ทุกๆวันที่มีเขาข้างกายมันทำให้ปัญหาที่เผชิญกลายเป็นเรื่องเล็กน้อย จากความอยากรู้อยากลอง ตอนนี้กลับกลายเป็นรักจนไม่อยากแยกจาก ถ้าหากว่าคนเราสามารถอยู่ด้วยกัน ตายไปพร้อมๆกันก็คงจะดี ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ตอนนี้ผมรู้แค่ว่า ผมมีความสุขจนไม่อาจอธิบายออกมาเป็นคำพูดได้
จบบริบูรณ์
พิเศษ"หนาวอ่ะที่รัก" เราเข้าโรงแรมมาแล้ว ข้างนอกอากาศหนาวจนอยากจะก่อกองไฟผิงมันข้างทาง เรามาวันนี้เป็นวันที่สอง ส่วนมากก็ไปตามสถานที่ที่เขาไปกัน แล้วก็ตะลุยกินอาหารแปลกๆที่ผมกับพี่กายยังไม่เคยลอง
"หนาวก็รีบอาบน้ำสิครับ ผมเตรียมน้ำอุ่นให้แล้ว" ผมบอกเดินออกมาเตรียมผ้าขนหนู ตอนนี้เราเดินแก้ผ้ากันไปมา ผมนุ่งผ้าขนหนูผืนนึง แต่พี่กายมีแค่ชั้นในตัวเดียว
"อยากอาบกับที่รักอ่ะ .. น้าาาา" เดินอ้อมมากอดผม แล้วส่ายอวัยวะเบื้องล่างที่ติดกับก้นผมเป็นวงกลมไปมา อยากอาบน้ำหรืออะไร
"งั้นก็รีบๆ .. อ่ะ .. พี่กาย .. เสียวโว้ย" ผมกระแทกตัวจนพี่กายร้องโอย จากนั้นเราก็พากันลงมาแช่น้ำ ผมขัดตัวให้เขาที่นั่งสบายทำท่าเป็นเสี่ยอยู่ในอ่าง มันน่าบีบคอให้ตาย
"ที่รักมานั่งนี่เร็ว" เขาพูดอ้อนคลอเคลียที่ซอกขาด้านใน ผมรู้ในความต้องการเลยไม่ได้เล่นตัวอะไร ข้ามมานั่งคล่อมเขาไว้ ตอนนี้ลูกชายตัวโตของเขากำลังรอที่จะมุดเข้าถ้ำผมอยู่
"ทำเลยดิ .. หนาว" ผมบอกกดช่องทางตัวเองลงมารับแก่นกายไว้ เดี๋ยวนี้ไม่เคอะเขินแล้วครับ ทำกันจนจะไม่เหลือกระบวนท่าให้เปลี่ยนแล้ว
"อูยส์ .. แน่นมากที่รัก .. อืม .. ขยับให้พี่สิครับ" เขาบอกครางเสียงกระเส่า ผมกอดคอเขาแล้วค่อยๆกดตัวเองจนสุด ถอนออกจนเกือบหลุดแล้วลงไปใหม่ เสียวจนต้องกัดปากตัวเองไว้ ความหนาวเริ่มจางหายกลายเป็นความเร่าร้อนที่เริ่มก่อตัว
"อ๊ะ .. อ๊า .. แรงอีกครับ .. อ๊า" ผมบอกเมื่อเราเปลี่ยนท่า ผมยืนค้ำผนังโก่งตัวให้เขาสอดใส่มาจากด้านหลัง เขากระแทกตัวเข้สออกจนผมร้องสั่นตัวโยน แต่ยังไม่สะใจ ผมต้องการแรงๆ
"อืม .. อ่า .. แรงพอไหม .. ซีดส์ .. คับจนน้ำจะแตก" ผมโดนบีบก้น อีกมือก็ส่งมารูดรั้งแก่นกายผมเล่น ตามด้วยแรงกระแทกที่แรงขึ้นจนหัวแทบกีะแทกผนัง
"ดีครับ .. เสียวดี .. อ๊าา" ผมร้องเมื่อเขาพลิกแล้วอุ้มผมขึ้น ตอนนี้เราอยู่ในท่าลิงอุ้มแตง ผมโดนสวนเข้าออกอย่างไม่เบามือ ผมครางหนักจนโดนประกบปากแลกลิ้นกันนัวจนเราดำเนินมาถึงปลายทาง พี่กายกระแทกมาอีกสี่ห้าครั้งก็ปลดปล่อยน้ำรักเข้ามาในตัวผม ส่วนผมก็ปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ผมนี่แทบจะทรุดลงพื้นถ้าหากว่าพี่เขาไม่อุ้มผมไปอาบน้ำเสียก่อน
"ขออีกรอบที่เตียงนะครับที่รักของพี่" เขากระซิบข้างหูผมตามด้วยเม้มและขบกัดมาที่ติ่งหูอย่างแรง
"ได้สิครับ .. ทั้งคืนยังได้เลย .. อ๊าาา" ผมบอกก่อนจะโดนถอนแก่นกายออก พี่เขาล้างตัวให้ผม เรายืนนัวเนียขาสั่นกันจนตัวผมโดนอุ้มออกไปนอกห้องแล้วเราก็บรรเลงเพลงรักปารีสกันอย่างไม่รู้จบ คืนนี้ผมคงจะครางจนเสียงแหบเป็นแน่ สงสัยพรุ่งนี้แพลนที่เราวางไว้คงจะต้องเลื่อนออกไปก่อน เพราะแค่จะเดินไปล้างตัวผมยังขาสั่นเลย ก็พี่แม่งเล่นเอาตามที่ผมบอกจริงๆ โดนเอาทั้งคืน ...
จบพิเศษไปแล้วหนึ่งคู่
ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย
ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
โพลล์
หัวข้อ: [สอบถามความคิดเห็น] วันทองเดอะซีรีย์ || .. • Update ☆彡 P.56 .. (20/11/58) (อ่าน 385577 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก