ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 13 สิงห์ & จีน อวสาน P.30 (11/09/61)]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

คุณอยากให้วีร์คู่กับใครมากที่สุด (กรุณาบอกเหตุผลที่เลือกด้วย)

สิงห์
82 (44.6%)
เสือ
85 (46.2%)
จีน
17 (9.2%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 175

โพลล์

ตัวละครใดที่ท่านชอบมากที่สุดในเรื่อง

วีร์ กมล
73 (56.6%)
สิงห์ สีหราช
21 (16.3%)
จีน จารุกร
8 (6.2%)
วิน วินภัทร
1 (0.8%)
อิฐ อิฐภพ
1 (0.8%)
เสือ พยัคฆ์
18 (14%)
เฟย จิ้ง
2 (1.6%)
ไป่ เต๋า
1 (0.8%)
ราตรี ตระกูลหงส์
0 (0%)
กระต่าย
0 (0%)
แม่ข้าว (แม่ของวีร์)
0 (0%)
โทนี่ (พ่อของวีร์)
0 (0%)
บันนี่ (ลูกของกระต่ายกับเหยี่ยว)
0 (0%)
แรบบิท (ลูกของกระต่ายกับเหยี่ยว)
1 (0.8%)
เหยี่ยว
0 (0%)
ลีโอ
0 (0%)
กล้า
1 (0.8%)
คมกฤษ (หมอคม)
1 (0.8%)
Sneaker Lucas
1 (0.8%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 122

ผู้เขียน หัวข้อ: ดวงใจถวิลรัก [ภาคสอง ตอนที่ 13 สิงห์ & จีน อวสาน P.30 (11/09/61)]  (อ่าน 158897 ครั้ง)

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 744
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
ตอนที่ 13 สิงห์&จีน(อัพ 20%)

...............

ปัง!

เสียงปืนดังสนั่นก้องหู เลือดสาดกระจายแลดูน่ากลัว พร้อมกับแผ่นหลังอันอบอุ่นที่ทรุดลงไปต่อหน้าต่อตา ทำให้จิตใจดวงอันน้อยนิดถึงกับแตกสลาย

ไม่นะ พี่สิงห์!!!!

ผมสะดุ้งตกใจลุกขึ้นนั่งหอบหายใจตัวโยน ก่อนจะตั้งสติมองซ้ายแลขวาเห็นพี่สิงห์ในชุดสีเขียวของโรงพยาบาลกำลังนอนหลับอยู่บนเตียงคนป่วย มีเพียงเข็มน้ำเกลือกับการเคลื่อนไหวของหน้าอกที่ขึ้นลงให้รู้ว่าเจ้าตัวยังมีชีวิตอยู่

ใช่ หลับอยู่ แต่ไม่ฟื้นมาเกือบหนึ่งเดือนเต็ม...

พี่คมบอกว่าบาดแผลที่ถูกยิงเข้าที่ท้องไม่สาหัสเท่าไหร่ แต่ที่หนักกว่าก็คือบาดแผลภายในที่เจ้าตัวล้มหัวฟาดพื้น ส่วนคนร้ายที่ยิงพี่สิงห์นั้นเห็นไอ้กล้าบอกว่าเป็นลูกชายของอดีตหัวหน้ากลุ่มงูมาก่อน แต่เรื่องนั้นช่างมันเถอะ ที่ผมต้องสนใจในตอนนี้คือพี่สิงห์ เพราะเมื่อวานนี้คุณพ่อเพิ่งจัดงานพิธีอำลาวงการของตัวเอง และมอบตำแหน่งประธานกลุ่มให้กับพี่ลีโอไปหมาดๆ ถ้าถามถึงความคิดเห็นผม ผมคิดว่าตำแหน่งนี้พี่ลีโอสมควรได้มากที่สุดแล้วครับ ส่วนพี่สิงห์นั้นผมคิดว่าเขายังไม่ดีพอสำหรับตำแหน่งนั้น

ก็อก ก็อก

"จีน คุณปู่วีร์ให้มาตามออกไปกินข้าว"

"พี่กระต่ายบอกเขาไปทีว่าจีนไม่หิว"

"ไม่หิวก็ต้องกิน" เสียงทุ้มอีกหนึ่งพูดแทรก แม้ฟังแลดูเย็นชาแต่ถ้าตั้งใจฟังจริงๆจะรู้ได้ทันทีว่าคนพูดนั้นเป็นห่วงมากแค่ไหน "เมื่อคิดเข้าวงการนี้แล้วก็อย่าได้ริทำตัวเป็นเด็กอ่อนแอ จะออกมาดีๆหรือจะให้ฉันเข้าไปลากออกมา เลือกเอา"

ปู่วีร์พูดไม่ผิด ผมได้ขอคุณพ่อเข้าวงการมาเฟียไปเมื่อวานนี้แล้ว ส่วนเหตุผลก็คือ...

เพื่อมิให้ใครต้องมาปกป้องตัวเองจนเจ็บหนักอย่างพี่สิงห์อีก จึงต้องทำตัวเองให้แข็งแกร่งขึ้นให้สมกับเป็นคนของสิงห์!

.........

ปล.ขอโทษที่ให้คอยนานค่ะ พอดีเพิ่งว่างจากการดูแลคุณแม่ที่ป่วยหนัก เลยเพิ่งจะมาอัพเอาตอนนี้ และจากนี้ไปจะทยอยอัพนิยายไปเรื่ิอยๆค่ะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 31-08-2017 22:28:54 โดย dragon123 »

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
ขอให้คุณแม่หายไวๆๆน่ะ


ออฟไลน์ Marchyn

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 37
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ขอให้คุณแม่ดีขึ้น แข็งแรงขึ้นไวๆนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 744
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
“คุณพ่อครับ เรื่องของจีน...”

“ไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวฉันจะจัดการให้เอง” ผมบอกเสียงเรียบ ซึ่งผิดกับผู้ฟังอย่างวิน ที่เป็นห่วงลูกชายคนสุดท้องที่เพิ่งจะก้าวเท้าเดินเข้ามาในวงการมาเฟียได้ไม่กี่วัน “เลิกทำหน้าแบบนั้นได้แล้ววิน”

“แต่คุณพ่อ...แน่ใจแล้วหรือครับว่าจะเป็นคนสอนจีนเอง” วินถามย้ำอีกครั้งเป็นรอบที่ร้อยด้วยความเป็นห่วง ในขณะที่ไฟได้ยินที่วินถามถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆ

“กลัวพ่อตัวเองสอนหนักไปหรือไง”

“ก็...ครับ” วินพูดตอบเสียงอ่อย ซึ่งทำเอาคนฟังถึงกับหัวเราะออกมาอีกครั้งอย่างถูกใจ

“หึๆ ถ้ากลัวนัก ฉันสอนให้เอาไหมล่ะ”

“เอ๋? จะสอนให้จริงเหรอครับ” วินกับอิฐหันไปมองพร้อมกันด้วยความประหลาดใจ

“จริง”

“อย่าแกล้งเด็กสิไฟ” ผมรีบแย้งทันที ซึ่งทำเอาวินกับอิฐรีบหันมามองผมด้วยความสงสัย “ให้ฉันสอนเหมือนเดิมนะดีแล้ว ขืนให้ไฟสอนมีหวังรากเลือดแน่”

“รากเลือด?“

“วีร์ก็พูดเกินไป ฉันไม่ทำถึงขนาดนั้นหรอกน่า” ไฟพูดแก้ตัวไปหัวเราะไปพลาง

“ไม่ทำ? แล้วเรื่องมือขวาของตัวเองที่ไฟรับเป็นลูกศิษย์เวียนเข้ารพแทบทุกอาทิตย์จะแก้ตัวว่ายังไง” ผมพูดย้อนหน้าหงิก เพราะมือขวาของไฟในปัจจุบันนี้ถูกไฟจัดการเคี่ยวเข็ญหนักมากชนิดที่เวียนเข้ารพ.แทบทุกอาทิตย์เป็นว่าเล่น “พอๆ เดี๋ยวเรื่องจีน วีร์จะเป็นคนจัดการเอง ไฟคอยอยู่ช่วยวีร์ข้างๆก็พอแล้ว”

“ครับๆ เอาตามนั้นก็ได้” สิ้นเสียงพูดคุย ประตูห้องอาหารถูกเปิด แลเห็นร่างบอบบางเดินเข้ามา ซึ่งไม่ใช่ใครนอกเสียจากจีน

“ผม...ขอโทษครับ”

...............

เอาแค่นี้ไปก่อนนะคะ ขอตัวไปดูแลคุณแม่ต่อค่ะ  :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
ดูแลสุขภาพตัวเองด้วยน่ะ ^^


ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 744
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
"เก็บคำขอโทษนั้นไปซะ ตราบใดที่เธอยังเป็นแค่ลูกเจี๊ยบ"

ปัง!

กลิ่นไอปืนลอยครุกกรุ่นหลังจากเสียงปืนหยุดลง เจ้าของเสียงปืนยืนนิ่งในท่ายิงก่อนจะวางปืนลงข้างกาย

"Nice shot! ยิงแม่นแบบนี้อีกไม่นานนายท่านวีร์ต้องยอมรับฝีมือคุณแน่นอนขอรับคุณจีน" เสียงเอ่ยชมดังมาจากข้างหลังจีน ซึ่งไม่ได้ช่วยให้เจ้าของนามนั้นรู้สึกดีขึ้นแม้แต่น้อย

ไม่...

แค่นี้มันยังไม่ดีพอ...


แม้ว่าสองปีนี้จะผ่านการฝึกฝนจากปู่วีร์อยู่ทุกวันไม่ว่างเว้นก็ตาม แต่เขากลับรู้สึกว่ามันยังไม่พออยู่ดี

"นี่ฉันขาดอะไรไปกันแน่.." จีนไม่สนใจเสียงของกล้าแม้แต่น้อยพร้อมกับบ่นพึมพำกับตัวเองราวกับว่าอยู่ที่นี่เพียงคนเดียว ก่อนจะวางทุกอย่างลงบนโต๊ะแล้วเดินออกจากที่ฝึกยิงปืนไปโดยไม่แลอีกคนที่ยืนมองแผ่นหลังผู้เป็นนายอย่างครุ่นคิดตอบคำถามเจ้านายในใจอย่างเงียบๆว่า

สิ่งที่คุณจีนขาดไปก็คือ...

ประสบการณ์บนสนามรบยังไงล่ะ!


............

 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ออฟไลน์ zzcors

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 157
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-1

ออฟไลน์ dragon123

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 744
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
"ฝึกกับเจ้าวีร์ก็ดีอยู่แล้วนี่ ไม่เห็นต้องมาหาฉันถึงที่นี่ คิดผิดคิดใหม่ได้นะไอ้หนู"

เสียงทุ้มพูดกล่าวออกมาอย่างราบเรียบ นัยน์ตาของคนผ่านร้อนผ่านหนาวมามากพอควรจ้องมองเด็กน้อยร่างบอบบางที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้โซฟา เบื้องหน้าบนโต๊ะรับแขกมีถ้วยน้ำชาอุ่นๆวางอยู่ถึงสองใบ ในขณะที่คนรักหรือข้าวนั้นกำลังนั่งมองพวกเขาสองคนอยู่บนเก้าอี้โซฟาใกล้ๆอย่างเงียบๆ

"ไม่ครับคุณโทนี่ ผมคิดดูดีแล้ว"

สองตาจ้องประสานกันก่อนที่โทนี่จะเป็นฝ่ายผ่อนลมหายใจออกมาด้วยความเอือมระอา

"ที่จริงการฝึกของเธอมันจบไปตั้งนานแล้วล่ะ เพียงแต่เจ้าวีร์มันรั้งเธอเอาไว้เพราะด้วยความเป็นห่วงนั่นแหละ"

"เอ๋?"

"มันกลัวเธอจะเป็นแบบสิงห์ ก็เลยให้เธอฝึกอยู่แบบนั้น ฝีมือของเธอก็เลยไม่คืบหน้า"

"หมายความว่ายังไงครับ ผมไม่เข้าใจ"

"ประสบการณ์ยังไงล่ะ" โทนี่ตอบทันทีทันใด "เธอขาดสิ่งนี้ ซึ่งฉันช่วยได้แต่อาจจะต้องทะเลาะกับวีร์หนักแน่ รวมถึงเธอด้วย อาจจะโดนหนักไม่ใช่น้อย"

"เรื่องนั้นผมทนได้ถ้ามันสามารถทำให้ผมเก่งพอๆกับทุกคน" จีนกล่าวยืนกรานเสียงเข้ม นัยน์ตาส่องประกายแรงกล้าจนคนมองต้องถอนหายใจอีกครั้ง

"ได้ ตกลงเอาตามนี้ถ้าเธอพร้อม"

"แล้วจะเริ่มได้เมื่อไหร่ครับ ผมจะได้เตรียมตัวให้พร้อม" จีนกล่าวเสียงตื่นเต้นที่จะได้ลงสนามเหมือนกับคนอื่น ส่วนโทนี่เมื่อได้ยินที่อีกฝ่ายพูดแล้วถึงกับแสยะยิ้มตอบกลับไปว่า

"เริ่มเดี๋ยวนี้ได้เลยไอ้หนุ่ม"

.......

ปล.ขออภัยที่หายไปนานนะคะ พอดีมัวแต่ดูแลคุณแม่ค่ะ ขอจบเรื่องนี้ในภาคสองแต่เพียงเท่านี้ ส่วนเรื่องที่จีนจะฝึกสำเร็จหรือไม่ โปรดติดตามเรื่องใหม่ในเร็วๆนี้ค่ะ แต่ขออุบไว้ก่อน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-09-2018 18:31:03 โดย dragon123 »

ออฟไลน์ เสพศิลป์

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 277
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1
ชอเชียร์ไห้ไอกล้าไห้ผู้ ค้าาาา :ling1: :ling1: หมันใส่ไอเบ้เจเนเรชั่นนี้เหลือเกิร

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด