ตอนที่ 15
[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]
“เฮ้อ”
“เป็นอะไรวะไอ้วีร์ กูเห็นมึงถอนหายใจเป็นรอบที่สิบตั้งแต่ออกมาจากมหาวิทยาลัยแล้วนะเว้ย” ผมถามเพื่อนสนิทอย่างวีร์ด้วยความเป็นห่วง เพราะเวลาไม่สบายใจ มันไม่เคยบอกผมกับเกมเลยซักครั้ง ซึ่งถ้าไม่เค้นคอถามมันก็คงไม่ตอบออกมาง่ายๆครับ ดังนั้นผมจึงคว้าคอวีร์มาใกล้ๆก่อนจะพูดกระซิบกระซาบขู่มันไปว่า “จะตอบไม่ตอบ ถ้าไม่ตอบอย่าเห็นพวกกูเป็นเพื่อนมึงอีก”
“เออ ตอบก็ได้วะ” วีร์พูดพลางถอนหายใจ ก่อนจะหันไปพยักหน้าให้กับคุณอิฐครั้งหนึ่ง ทำให้อีกฝ่ายมองหน้าก่อนจะเดินถอยห่างจากพวกผมไปสองสามก้าว แล้ววีร์จึงค่อยหันมามองผมกับเกมอีกครั้ง “กูก็แค่กลุ้มใจเรื่อง…”
“คุณสิงห์กับคุณพยัคฆ์ใช่ไหม” ไอ้เกมพูดแทรก ทำเอาผมหันไปโบกหัวมันด้วยความหมั่นไส้
“อย่าขัดสิวะไอ้เกม เอ้า พูดต่อเลยมึงไอ้วีร์ พวกกูฟังอยู่” ผมหันไปบอกไอ้วีร์ต่อ
“ก็อย่างที่เกมพูดมานั่นแหละ กูกลุ้มเรื่องพวกเขา” วีร์พูดเสียงอ่อย ดูจะหนักใจที่จะพูดถึงเรื่องนั้นครับ “พวกเขาสองคนสารภาพรักกับกูในเวลาไล่เลี่ยกัน จนกูไม่รู้จะตอบยังไงดี”
“อ้อ เรื่องแค่นี้เอง ไม่ยากเลย”
“ไม่ยากอะไรวะไอ้เกม ไหนมึงพูดมาสิ” ผมหันไปถามมัน ซึ่งมันยิ้มเจ้าเล่ห์ก่อนจะตอบกลับมาว่า
“ก็คบด้วยกันทั้งคู่สิจะไปยากอะไร โอ๊ย ไอ้เสกมึงจะทุบหัวกูทำไมวะ”
“ก็ทุบที่มึงตอบคำถามไม่ดีนะสิ” ผมพูดพลางถลึงตาใส่ไอ้เกม ก่อนจะหันไปพูดกับไอ้วีร์ที่ทำหน้าเคร่งเครียด “มึงอย่าไปฟังไอ้เกม มันปากเสียไปงั้นแหละ”
“อืม”
“กูไม่รู้จะให้คำแนะนำกับมึงยังไง แต่…” ผมพูดพลางเกาหัวตัวเองไปพร้อมกัน ก่อนจะตัดสินใจพูดแนะนำวีร์ไปว่า “…กูอยากให้มึงใช้ใจคิด”
“ใช้ใจคิด?”
“ใช่ ใช้ใจคิด” ผมตอบก่อนจะพูดต่อ “คิดว่ามึงอยู่กับใครแล้วสบายใจที่สุด คิดว่าคนไหนที่มึงอยู่ด้วยแล้วมึงสามารถเป็นตัวของตัวเองได้มากที่สุด คิดว่าคนไหนที่มึงรักที่สุด คิดว่าคนไหนที่มึงอยากมีชีวิตเพื่ออยู่ปกป้องเขา คิดว่าคนไหนที่มึงควรจะอยู่กับเขาไปตลอดชีวิต ถ้าคิดได้แล้วก็ตอบรับเขาไป แค่นี้แหละที่กูอยากบอกมึง”
พอผมพูดจบ วีร์ถึงกับหน้านิ่วคิ้วขมวดก่อนจะคลายออก แล้วหันมาฉีกยิ้มมุมปากให้กับผม
“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ มึงช่วยกูตาสว่างได้จริงๆวะไอ้เสก”
“ไม่เป็นไร เรื่องแค่นี้เอง ถ้าไม่ช่วยเพื่อนแล้วจะไปช่วยใครล่ะวะจริงไหม” ผมพูดหัวเราะขำในลำคอ ซึ่งไม่ต่างกับไอ้วีร์ที่หัวเราะขำเบาๆในลำคอด้วยเช่นกัน
“เฮ้ย หัวเราะอะไรกันวะ ทำไมกูฟังพวกมึงไม่เข้าใจเลย ช่วยอธิบายคนโง่ๆให้กูฟังหน่อยได้หรือเปล่า” ไอ้เกมที่นั่งฟังอยู่ถึงกับยกมือขึ้นถามเหมือนเด็กๆ ทำเอาผมกับวีร์มองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมาเสียงดังลั่นท่ามกลางความมึนงงของไอ้เกมอยู่อย่างนั้น “ก็กูไม่เข้าใจจริงๆนี่หว่า ไม่คิดจะอธิบายกันบ้างเลยให้ตายสิ”
[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]-[]