ว่าจะไม่อ๊านไม่อ่าน แต่ก็อ่านจบจนได้ค่ะ (ฮา)
ชอบมากเลยค่ะเรื่องนี้ อ่านแล้วสงสารอัลเลน
บรรยายไม่ถูก การกระทำของวูฟกังเหมือนขาดๆเกินๆจนน่าโมโห แต่อีกใจก็สงสารนะคะ
ชอบตรงที่คนเขียนไม่ปรานีตัวละครนี่แหละค่ะ ทำร้ายคือทำร้าย ลงไม้ลงมือก็คือลงไม้ลงมือเลย
ยังไงดี คือบางทีถ้าอ่านนิยายบางเรื่องก็จะเห็นว่าพระเอกส่วนใหญ่ไม่ค่อยกล้าลงไม้ลงมือกับนายเอก
อย่างมากสุดก็อาจจะแค่ชกหรือตบหน้าประมาณนั้น อันนี้เล่นซ้อมซะเลือดกำเดาไหล คิ้วแตก หน้าบวม
บรรยายซะจนนึกภาพออกเลยค่ะว่าน้องเป็นยังไง สรุปคือชอบค่ะ มันเหมาะกับธีมเรื่องมาก
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ รอตอนพิเศษค่ะ