รักจริงยิ่งกว่านิยาย...SEASON 2...(จบแล้ว)ย้ายได้เลยครับ (11/12/57)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: รักจริงยิ่งกว่านิยาย...SEASON 2...(จบแล้ว)ย้ายได้เลยครับ (11/12/57)  (อ่าน 65166 ครั้ง)

ออฟไลน์ teamkoyza

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 522
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
ฮ่าๆ น่ารัก กริ๊ดๆ มาเกาะติด และกางเต๊นรอ

ออฟไลน์ Yarkrak

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1629
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3
 :mew3:

เข้ามารอหนูหน่อยกะเฮียมี่

 :mew4: :mew4: :mew4:

herenoi

  • บุคคลทั่วไป
 :katai2-1: :katai2-1: 


คำเตือน....นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้นมาจากมโนครับผม


ฮันนีมูนแรก....5…(จบมโน)



“เฮีย....”
ผมเดินมาที่เตียงนอนที่มีเฮียมี่นั่งพิงหัวเตียงเหยียดขายาวอย่างเดาอารมณ์แกไม่ถูก

ฉากนี้..สถานที่ก็คือห้องพักบนโรงแรม..
สามสี่หรือห้าดาวก็จัดระดับให้ไม่ถูก...บนยอดเขาเกนติ้งครับ


“หืม...” :undecided:
เฮียมี่จ้องมองสายตาคมๆที่ไม่สื่ออะไรมาที่ผมอย่างหน่ายๆเล็กน้อย

“เฮีย..จะ...จะนอนยัง...ครับ”
ถามแก้เก้อเมื่อคนบนเตียงทำท่าทางเหมือนไม่ใส่ใจ
ไม่สนใจว่าผมยังมีตัวตนอยู่ในห้องอีกคน
เวลาเราทำผิดเราก็จะเก้อๆเขินๆปนกระดากอายทำนองนั้น
แต่ความผิดความงี่เง่าของผม...
เฮียน่าจะทำตัวเตรียมตัวเตรียมใจให้ชินได้แล้วเนอะ คุณว่ามั๊ย :laugh:


“อืม...”
เพิ่งรู้ตัวว่าผมก็เป็นคนหนึ่งที่เกลียดเสียงที่มันดังอืออาอยู่ในลำคอ
ไม่รู้ว่าคนทำเสียงแบบนั้นคิดอะไรอยู่
ถนอมคำกลัวดอกพิกุลจะร่วงซะงั้น

“เฮีย...”
ผมทรุดตัวลงนั่งบนเตียงด้านหนึ่งแล้วคลานไปนั่งแปะใกล้ๆ
สีหน้าของผมในตอนนี้มันคงทั้งจืด เจื่อน และ จ๋อย :mew2:


“ว่า...”
จะโมโหกลับไปอยู่แล้ว แต่วีรกรรมที่สั่งสมมาในช่วงวันสองวันนี้มันค้ำคอผมอยู่
มาฮันนีมูนแต่ผมก็ทำตัวน่าเบื่อ และเยอะ

“มะ...เมื่อยป่ะ...”
ผมวางมือข้างหนึ่งตรงหน้าตักเฮียอย่างไม่ค่อยมั่นใจในเสน่ห์และมารยาของตัวเอง
ที่มันคงจะมีอยู่น้อยนิด

“นิดหน่อยครับ”
ต้นขาของคนตอบข้างที่ผมวางมือลงไปนั้นเกร็งขึ้นมาใต้ฝ่ามือจนผมรู้สึกได้
สีหน้าและแววตาจากว่างเปล่าของเฮียเปลี่ยนเป็น...รู้ทัน :hao6:


ตอนแรก..ยอมรับว่าผมที่เป็นฝ่ายจะเริ่มและรุก เกือบจะถอดใจ
เมื่อสิ่งที่ทำไปไม่ได้รับการตอบสนอง

พลันใจชื้นขึ้นมาทันทีทันใด

ผมจะบอกให้คุณรู้จากประสบการณ์ตรงที่ผมได้รับ
เวลาของการง้องอนคนรัก ไม่มีที่ไหนที่จะเวิร์คนอกจาก...บนเตียง :o8:




“เฮีย….”

“ฮะ....เฮีย....”

“อ๊ะ....เฮีย....อ่ะ...”

“อื้อ....หะ...หายใจ...มะ...ไม่....อ๊าส์....”

“ยะ....อย่า...ฮะ...อ๊าส์....”

คำพูดครวญครางที่ผมส่งไปง้องอนเฮียมากมาย
ได้รับคำตอบกลับมาว่า...


“ซี๊ดดดด......”

“อืมมม....อย่าดิ้น...สิ...ครับ...”

“อูย....อย่างนั้นหล่ะ....แยกขาออก...ซี๊ดดดด....” :oo1:


ประมาณว่า...การง้องอนเฮียในครั้งนี้สำเร็จเสร็จสิ้นด้วยการที่

ตอนเช้า...


เมื่อยตัว

เหนื่อยล้า

เพลีย

แสบคอ

หน่วงท้อง

และ

หงุดหงิด



“หน้างอทำไมล่ะ...เริ่มเองนะครับ”
เฮียมี่เก็บของลงกระเป๋าไปพลางชำเลืองมองผมที่นั่งหน้างออยู่บนเตียง

“ฮ๊าวววว...”
ผมหาวยาวๆ ใช้มือปิดปาก :onion_asleep:


เฮียมี่เก็บของไล่จากห้องน้ำ
อุปกรณ์ทุกอย่างที่จัดเตรียมมาได้รับการเช็ดจนแห้ง
แล้วเก็บใส่กระเป๋าที่มีช่องแยกสำหรับกันกระแทกแตกหัก
เฮียละเอียดแม้กระทั่งเปิดฝาเปิดขวดโฟมล้างหน้า แชมพู ครีมอาบน้ำ
แล้วเช็ดตรงฝาด้านในที่มักมีเนื้อครีมและน้ำขังอยู่จนแห้ง
แปรงสีฟันก็สะบัดน้ำออกจนหมาดแล้วเก็บใส่กล่องของมัน

บอกแล้วผมมันเยอะ
แชมพูครีมอาบน้ำก็ต้องยี่ห้อคุ้นเคย
ดังนั้นไม่ว่าจะไปพักค้างอ้างแรมที่ไหนก็ต้องขนไปครับ ไม่งั้น...หงุดหงิด

จากห้องน้ำ มาถึงตู้เสื้อผ้า
เฮียแยกเสื้อผ้าใช้แล้วใส่ถุงพลาสติกซักแห้งของโรงแรม
ส่วนพวกถุงเท้าก็แยกใส่ถุงพลาสติกที่ได้จากการซื้อขนมของผม

โต๊ะเครื่องแป้ง อันนี้ง่ายหน่อยไม่ค่อยมีอะไรมากนอกจากแป้งและโลชั่น


“เรียบร้อยแล้ว...ไปกันครับ”
เฮียลากกระเป๋าเดินทางไปวางไว้หน้าห้อง
แล้วเดินมาหยิบกระเป๋าหนังของตัวเองขึ้นสะพายบ่า
พร้อมกับยื่นกระเป๋าหนังใบใหม่ของผมส่งมาให้

“ขอบคุณ..ครับ”
ผมรับมาสะพายไหล่แล้วลุกขึ้นยืน เดินไปทางประตูห้องอย่างเซ็งๆ


“วัยทองเหรอครับ”
เฮียรั้งแขนผมไว้แล้วดึงตัวผมเข้ามากอดหลวมๆ

ริมฝีปากที่กระซิบข้างแก้มเรี่อยระเรี่ยจากแก้มไปถึงมุมปาก

“เฮีย...”

“หืม...”
จมูกโด่งซุกไซร้ซอกคอที่ปราศจากน้ำหอม มีเพียงกลิ่นแป้งและโลชั่น

“ผมมันน่าเบื่อ..รึเปล่า...”
ผมยืนนิ่งปล่อยให้เฮียทำตามใจชอบ แค่กอดแค่หอมเท่านั้นล่ะครับ

“ทำไมคิดแบบนั้นล่ะครับ”
เฮียหยุดชะงักกับการลวนลามเล็กๆ แล้วเชยคางผมให้เงยขึ้นมาสบตา

“ก็...ผมเอาแต่ใจ...งี่เง่า...เรื่องมาก...”
ผมบรรยายสรรพคุณ คุณสมบัติของตัวเอง

“ไม่นี่...ไม่เห็นจะเอาแต่ใจ...งี่เง่า...เรื่องมาก...ตรงไหน...เลยยยยย”
เกือบจะดีถ้าพยางค์สุดท้ายไม่ได้ลากยาวอย่างจงใจ :katai1:


“เออ...ผมมันไม่มีอะไรดี...”
ผมเริ่มกรุ่น ไอ้สำนึกมันก็สำนึก แต่ติกันซึ่งๆหน้าผมก็รับไม่ได้ :serius2:

“นอกจาก....ตรงนี้ไง”
เฮียใช้นิ้วชี้ข้างหนึ่งแตะที่ปากผมเป็นการห้ามหรือ...ด่า กันนะ

“เฮียอ่ะ...”
ผมเม้มปากแน่น

“รู้ว่าตัวเองทำผิด....”
เริ่มแล้ว เริ่มอีกแล้ว พ่อรึไงห๊ะ

“ทำไมล่ะ ทำผิดแล้วไง ก็ยอมรับแล้วไง จะมาว่าอะไรผมอีก” :angry2:

ผมพูดใส่หน้าเฮีย
เสียงผมมันดังขึ้นมาจากเดิมเล็กน้อยถึงปานกลางไปทางค่อนข้างมาก(งง...กับตัวเอง)
มาถึงตอนนี้ชักงงว่าผมโมโหอะไรเฮียมี่นะ ลืมไปแล้ว

“รู้ว่าผิด แล้วยอมรับมันไม่พอครับ”
เฮียมี่ช่างอดทนเหลือเกิน แกลูบหัวผมเบาๆ :fcuk:


“แล้วจะให้ผม..ทำไงล่ะ เรื่องมันก็ผ่านไปเป็นอดีตไปแล้ว
ทำไมเฮียต้องคิดเล็กคิดน้อย ไม่แมนเอาซะเลย”
จะโทษใครล่ะครับเวลาเราทำผิด นอกจากคนตรงหน้า

“ยอมรับแล้ว ก็ต้องแก้ไขสิครับ ไม่งั้นก็ต้องมายอมรับผิดไปเรื่อยๆทุกๆครั้งไป”
เสียงนุ่มๆเชือดนิ่งๆให้พอแสบๆคันๆ

“ครับ...”
หวังว่าสังคม เอ๊ย เฮียคงให้อภัยผมนะ

“ไม่เอาล่ะ...มาเที่ยวนะครับ อย่าเครียด”
เฮียดึงตัวผมเข้ามากอดแต่ผมเอามือน้อยๆทั้งสองข้างยันอกเฮียเอาไว้ทัน

“เฮียอย่าผิดคำพูดกับผมนะ”
ผมรีบพูดก่อนจะไม่ได้พูด

“ไม่ผิดครับ”

“คำไหนคำนั้น”

“มั่นใจได้”

“งั้น”

“อะไรครับ”

“ไม่เอา...อย่ามา...เอา...น้า...คริ คริ”

แล้วผมก็โดน....


1.เฮียดึงตัวผมเข้ามากอดมาจูบด้วยความหมั่นไส้ระคนเอ็นดู

2.เฮียหัวเราะ ฮาขี้แตกขี้แตน

3.เฮียยิ้มแล้วทำหน้าหื่นๆ



“แป๊ะ”

“โอ๊ย...”

มันไม่ใช่อาเจกอาแปะที่ไหนผ่านมาหรอกครับ
ไอ้หน่อยโดนฝ่ามือแบๆตบเบาๆที่หน้าผากเป็นการเรียกสติที่ฟุ้งซ่านให้กลับเข้าร่าง







จากเกนติ้ง ไปตึกแฝด ไปอควาเรียม ไปดูหุ่นขี้ผึ้ง
ไปดูที่เก็บของที่ระลึกที่สุลต่านได้มาจากมิตรประเทศ
วัดไทย วัดพม่า เกาะลังกาวี ช๊อปปิ้ง
สถานที่ไหนก่อนหลังจำไม่ได้ครับ เลือนๆ

แล้วนั่งรถนานมากๆข้ามแดนไปเมืองลอดช่อง...สิงคโปร์

ลอดช่องสิงคโปร์.....ที่สิงคโปร์ไม่มี.....แต่เมืองไทยมี

ขนมจีน.....ที่จีนไม่มี....แต่เมืองไทยมี

ข้าวผัดอเมริกัน......ที่อเมริกาไม่มี....แต่เมืองไทยมี

กล้วยแขก.....ที่อินเดียไม่มี......แต่เมืองไทยมี

เอาฮาครับ... :m20:



นั่งจนเมื่อยตุ้มเอ๊ยเมื่อยก้น...ก็มาถึง

เกาะเซนโตซ่า เมอร์ไลอ้อน สวนนก และอีกสามสี่ที่ รวมช๊อปปิ้งสารพัดห้าง

ที่ประทับใจผมก็ตอนไปดูน้ำพุดนตรีครับ

อย่างที่บอกพอฟังไกด์แนะนำสถานที่แล้วนัดแนะเวลาแล้ว
เราสองคนก็ปลีกตัวออกไปสร้างโลกส่วนตัวกันตามประสา...พี่น้อง

ความสัมพันธ์ของพวกผม คือ พี่น้อง

ไม่ว่าใครจะถาม กี่ครั้งๆ เราก็ยังยืนยันว่าเราเป็น...พี่น้อง
แต่ช้าก่อน....
ถ้าคุณจะถามต่ออีกสักนิด
คุณจะรู้คำจำกัดความของคำว่า...พี่น้องของเรา

นั่นก็คือ...พี่น้อง...ท้อง...ชน...หรือ...ติด...กัน :man1:


ดังนั้นถ้าคุณเห็นพี่น้องเพศชายที่ไม่มีส่วนใดบนใบหน้าหรือสรีระที่เหมือนกันและคล้ายคลึงกันเลยสักนิด
จงระลึกจดจำเอาไว้เถิดว่า พวกเขา....เป็น...

เหมือน...พวกผม...มั๊ง...



คืนนั้น...เดือนมืด

สองหนุ่มจากไทยแลนด์

นั่งกุมมือกัน

บริเวณลานแสดงโชว์น้ำพุที่เต้นระบำประกอบเสียงดนตรี

ณ.ประเทศ...สิงคโปร์

ท่ามกลางอุณหภูมิลดต่ำลง

อากาศหนาวเหน็บ

ท่ามกลางผู้คนร่วมโลกที่ไม่รู้จักกัน

ไม่มีกฎหมาย ไม่มีประเพณี ไม่มีวัฒนธรรม

ไม่มี..อะไร..จะทำ :a5:


ไม่ใช่ล่ะ...กลับมาๆ


ไม่มีสายตาใครมาจับจ้องเพราะมันมืดมาก
มีเพียงแสงจากการแสดงที่สาดส่องไปยังท่อส่งน้ำ

อ้าว...ไม่เวิร์ค

สาดส่องไปยังต้นกำเนิดน้ำ

ยังไม่โดน

สาดส่องไปยังน้ำพุที่พุ่งขึ้นสู่ท้องนภา
แรงเบาตามแต่จะประดิษฐ์เนรมิตขึ้นมา

“สวยเนอะ...”
ผมมองน้ำพุหลากสีลดหลั่นกันไปมาอย่างน่าทึ่ง
ถึงแม้จะอดคิดถึงทุ่งกุลาร้องไห้ไม่ได้

เสียดายน้ำที่ปล่อยทิ้ง น่าจะเอาไปให้ชาวไร่ชาวนาไว้ทำกิน
เฮ้อ....มันใช่เวลามาอนุรักษ์น้ำป่ะ



“หนาวมั๊ยครับ”
แรงบีบกระชับมืออย่างอบอุ่น
ทำให้ผมลืมตำหนิเฮียที่ตอบไม่ตรงคำถาม

“นิดนึงครับ”

แล้วแขนข้างหนึ่งของเฮียที่อยู่ใกล้ตัวผมก็ยกขึ้นมาโอบไหล่ผม

“ดีขึ้นมั๊ยครับ”
เสียงหวานๆข้างหูชวนให้เคลิ้ม

“อีกนิด..”

มือข้างที่กุมมือผมอยู่ผละออกแล้วอ้อมมาด้านหน้าผ่านตัวผมมาหยุดที่เอวอีกข้าง

“เริ่มดีขึ้น...นิดๆ...”
ผมพูดอ่อย เพราะบรรยากาศมันพาไป

อ้อมกอดกระชับขึ้น จนตัวผมเอนเข้ามาซุกซบกับอกอุ่น

“ฟอด....พอมั๊ย...ครับ”

เฮียก้มลงหอมแก้มผม


ไม่ต้องกลัวว่าใครจะมารู้มาเห็นมาสนใจหรอกครับ
มันมืดจนเห็นแค่ดวงตาวาวๆ
แถมผม...หนูน้อยหมวกแดง ก็มีฮู้ดที่ดึงมาคลุมจนมิดหัว
หมาป่าเองก็ใส่หมวกสีเข้ม ดึงปีกหมวกด้านหน้าลงมาจนดูไม่รู้ว่าเป็นใคร


“จุ๊บ...”

ผมทำใจกล้าหน้าด้านเงยหน้าขึ้นไปจุ๊บปากผู้มีอุปการะคุณเบาๆ

“เฮีย...จุ๊บกันกอดกันในที่สาธารณะนี่มันตื่นเต้นเนอะ”
ผมกระซิบเฮียเบาๆ

“ครับ...มีความสุขที่สุดเลย”
ตอบไม่ตรงคำถามอีกล่ะ


แต่เอาเถอะตอนนี้ผมกำลังอารมณ์ดี


จะยกโทษให้เฮียสักครั้ง


 :pig4: :pig4:




พักนี้มัวแต่อู้..อ่านนิยายในเล้ามันเกือบตลอดเวลาเลยครับ

มีแต่นิยายสนุกๆ บางเรื่องอ่านสามรอบเลยด้วย

แต่ผมอ่านเฉพาะนิยายที่จบแล้วนะครับ

กลัวเจอนิยายดองเค็ม....เหมือนของตัวกระผมเอง...

ว่างๆหรือมีอะไรสนุกๆจะมาต่อนะครับ

ขอบคุณทุกการติดตาม

คุณบางคนน่ารักมากครับ คอยถามคอยตามคอยเตือน

ไอ้หน่อยมันก็เลือนๆว่ามีอะไร...ค้างคาอยู่..คริคริ

ขอบคุณครับ


 :bye2: :bye2:














« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-11-2014 12:02:37 โดย herenoi »

ออฟไลน์ Yarkrak

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1629
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3
หวานๆขมๆเนาะหนูหน่อย

ยังไงเฮียก็เป็นคนที่น่ารักเสมอ

และหนูหน่อยก็ยังคงเป็นหนูหน่อยที่เอาแต่ใจตนเองไม่เปลี่ยนแปลง อิอิ

 :mew1:

ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44

ออฟไลน์ wochima

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 121
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
อ่านไปเขินไป 55555

เขินแทนอ่ะเฮีย คิคิ

ออฟไลน์ Infinity 888

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2026
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +157/-7
สุขใดจะเท่าได้เที่ยวกับคนที่เรารัก และเค้าก็รักเรา :กอด1:

ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2590
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

ออฟไลน์ teamkoyza

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 522
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
อ่า ฟิน ลงไป เดดิ้น กับพื้น อร๊ายย

ออฟไลน์ bvan

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 315
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-1

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ real port

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 206
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
เฮียมี่รู้ทัน เฮียหน่อยมโนเก่งเกิน :jul3:

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26

ออฟไลน์ bew_yunjae

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 260
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
เฮียหน่อยกะเฮียมี่น่ารักอ่าาา
หวานกันตลอดเลยยย
อิจฉาาาา 5555
รักเฮียทั้งสองคนเลยค่าาา

ออฟไลน์ real port

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 206
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0

ออฟไลน์ whynotme

  • ♥ 09-07-2012 ♥
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 643
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-1
คุณหน่อย สุดยอดอะ .... ดื้อสุดยอดนะ   :m20: 
ส่วนเฮียมี่ น่ารักที่สุดเลยยยยยยยยยยย   :mew3:

** ตอนที่งอนแล้วถูกทิ้งไว้บนรถทัวร์ น่ากลัวสุด ๆ เลยเนอะ
    แต่เฮียก็คงแอบดูอยู่แหละ แล้วคอยเปิดประตูให้ (ใครจะทิ้งที่รักได้ลงคอเนอะ ๆ ^^ )
    ณ ปัจจุบัน คงไม่ดื้อและเอาแต่ใจแบบนั้นแล้ว .................. (มั้ง)  อิอิ
    แต่ไง เฮียมี่ก็รักคุณหน่อยมาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  ใช่ป่ะล่ะ  :)
ขอบคุณสำหรับเรื่องมโนค่ะ   :L2:

ออฟไลน์ GIRL [Y] 100%

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 139
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0
ชอบตอนนี้จังคะ อ่านแล้วนั่งยิ้มอยู่คนเดียว

herenoi

  • บุคคลทั่วไป
 :3123: :3123:

ผม.....ขอขอบคุณทุกคอมเม้นท์และการติดตามครับผม

ผม....ขอมอบ+เป็ดแก่ทุกท่านแทนคำขอบคุณครับ

ผม....ยังมีมโนอีกหลากหลายอารมณ์ครับผม(ติดไว้ก่อนครับ)

ผม....ขอเชิญชวน...ไปอ่าน...  ทาสรัก...สมัครใจ ครับผม

ตอนนี้เป็นรุ่นหลานแล้วครับผม


 :bye2: :bye2:



ออฟไลน์ Yarkrak

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1629
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3
แงงงงงงงง คนหลายใจ

ทำไรหลายๆอย่างพร้อมๆกัน

กำลังมันงานมโน

 :mew2: :mew2: :mew2:

ออฟไลน์ tonfair

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 8
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ลุยอ่านจบแล้ว อ่านไปยิ้มไปจนแก้มปริ
น่ารักมากๆเลยค่ะ รักทั้งเฮียทั้งพี่หน่อยเลยน้าาา :mew1:

ออฟไลน์ oily61

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 29
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
เป็นการมโนที่ฟินมากๆเลยค่ะ ชอบจังเลย  :mew1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






herenoi

  • บุคคลทั่วไป
 
 :teach:

ยังมีมโนต่อไปนะครับผม แต่ขอย้ายไปห้องจบก่อนนะครับ
กลัวจะนาน...แล้วต้องไปอยู่ห้องนิยายที่ไม่จบ

หากมีเวลา มาเยี่ยม...เอ๊ย...ไม่ใช่ล่ะ

มโนต่อไปจะมาต่อใน  รักจริง....ยิ่งกว่านิยาย นะครับ
เผื่อคนที่ยังไม่เคยอ่าน....จะได้อ่านเนื้อเรื่องตั้งแต่แรกครับผม

ขอบคุณครับ

 :mew1: :mew1:



ออฟไลน์ Yarkrak

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1629
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3
จะรอมโนต่อไปจร้าหนูหน่อย

 :mew1:

ออฟไลน์ real port

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 206
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0

ออฟไลน์ Yarkrak

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1629
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3
คิดถึงเฮียมี่กะหนูหน่อยแล้วเด้อ

เมื่อไหร่จะมาสร้างมโนต่อล่ะหน่อยจ๋า

 :mew4:

ออฟไลน์ Kfc_Pizza

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2195
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +65/-1
 :L2:
อ่านทุกครั้งทำให้มีความสุขและยิ้มได้ตลอด
รักและดูแลกันตลอดไปนะ
เฮียหน่อย&เฮียมี่
ปล.เฮียหน่อยชาติที่แล้วทำบุญด้วยไรอะบอกกันบ้าง

ออฟไลน์ zuu_zaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-1

ออฟไลน์ Yarkrak

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1629
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3
สวัสดีปีใหม่จ้าหนูหน่อย

ขอให้หนูหน่อยกะเฮียมี่มีความสุขสมหวังตลอดปีและรักกันตลอดไป

 :L2: :mew1:

ออฟไลน์ akeins

  • ชีวิตเรา Undo ไม่ได้
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 482
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +17/-0

ออฟไลน์ Peung002

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 870
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
 :กอด1:  น่ารักไม่แพ้ภาคแรกเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะ

ออฟไลน์ mucan99

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 229
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด