ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
_____________________________________________________________________
" คืนอังคารที่สิบหกตกนที
มิปราณีมีดจี้ที่กลางหลัง
สีโลหิตทิศปะปนเป็นวนวัง
สายเลือดหลั่งแดงเดือดไร้ชีวา... "
เสียงสาดกระเซ็นอย่างแรงของน้ำในสระในเวลากลางดึก
พอดีกับที่ร่างหนึ่งตกลงสู่พื้นผิวน้ำที่ขยายตัวออกเป็นวงกว้าง
มือและขาทั้งสองของเจ้าของร่างไม่ได้ขยับขอความช่วยเหลือหรือตะเกียกตะกายเอาชีวิตรอดอย่างที่ควรจะเป็น
...ตรงกันข้าม มันกลับแน่นิ่ง และปล่อยร่างทั้งร่างจมดิ่งลงไปใต้ผิวน้ำ...
ไร้ความเคลื่อนไหวใดๆ จนร่างนั้นจมดิ่งลงสู่เบื้องล่าง....
เลือดมากมายไหลทะลักปะปนผสมไปกับน้ำใสในสระจนกลายเป็นสีแดงใส
เลือดที่เคลื่อนไหวพวยพุ่งอยู่บริเวณกลางหลัง ต่างกับเจ้าของร่างที่สงบนิ่งไร้ความเคลื่อนไหว...
___________________________________________________________
เฮือก เฮือก เสียงหอบหายใจดังขึ้นกับที่ร่างของเขาพยายามตะเกียดตะกายขึ้นมาจากน้ำ
เขาหอบหายใจอย่างแรงจนสำลักน้ำอึกใหญ่ออกมา
เหลียวมองไปทางด้านหลังเห็นเลือดมากมายที่ผสมไปกับน้ำในสระให้ความรู้สึกสยดสยองกับเวลาตอนนี้เป็นนัก
เขาพยายามเรียกคนที่อยู่บริเวณนั้นแต่กลับไม่มีใครสักคน...
เขาค่อยๆคลานขึ้นมาจากขอบสระ เสื้อสีขาวที่สวมใส่ในเวลานี้กลายเป็นสีส้มแดง...
"เว้ย! ไอ้หนุ่ม เอ็งไปโดนอะไรมาวะ เลือดเต็มเลยเว้ย" เสียงที่ดังขึ้นทำให้เขาหันไปมองทางด้านขวา
ชายชราที่ดูเหมือนจะเป็น รปภ.ของห้องชุดแห่งนี้วิ่งตรงเข้ามาหาเขาและทำท่าทางตื่นตระหนก
"ลุงครับ ผมเจ็บหลังมากเลยลุง" เขาบอก ชายชราเอื้อมมือเปิดดูบริเวณกลางหลังของเขา
รอยแทงลึกของคมมีดไม่ได้ทำให้แกตกใจมากกว่าไปกว่าสภาพของเขาตอนนี้เท่าไร
ชายชราพยุงเขาลุกขึ้นและเดินไปยังห้องเล็กๆใกล้ๆสระว่ายน้ำ..
ห้องที่เขาไม่รู้สึกคุ้นตามาก่อน...
"ข้าว่าตอนนี้เอ็งทำแผลก่อนเถอะหนุ่ม... ยังดีที่แผลมันไม่ลึกเท่าไร เอ็งนั่งๆ " ชายชราเดินไปหยิบอุปกรณ์ที่ด้านหลังของห้อง
ตอนนี้เขารู้สึกชาบริเวณด้านหลัง เขามองไปรอบๆห้องมีรูปถ่ายของชายชราเจ้าของห้องกับครอบครัวของแก
พอดีกับที่ชายชราเดินถืออุปกรณ์ทำแผล ส่วนใหญ่มีทั้งสมุนไพรหน้าตาประหลาดที่เขาไม่คุ้น
"ผมจะหายหรือเปล่าครับลุง..."
"หายสิวะไอ้หนุ่ม เอ็งยกแขนได้ไหม เดี๋ยวข้าจะถอดเสื้อแล้วเช็ดแผลให้" ... เขาพยักหน้าแล้วยกแขนถอดเสื้อ
ความเจ็บชาแล่นไปทั่วร่าง... ชายชราจัดการทำแผลตามวิธีของตน... พร้อมๆกับที่เขากัดฟันและหลับตาทนความเจ็บปวด
โลกแห่งความมืดก็แทรกเข้ามาจนเขาไม่รับรู้ความรู้สึกใดๆ...
แสงดวงอาทิตย์ร่ำไรในเวลารุ่งเช้า...
เขาขยับตัวตื่นขึ้นพร้อมกับความเจ็บที่แทรกไปทั่วแผ่นหลังแม้เขาจะอยู่ในท่านอนคว่ำ...
สภาพตอนนี้มีผ้าพันแผลอยู่บริเวณลำตัว สวมทับด้วยเสื้อเชิ้ตสีเทาและกางเกงขาก๊วยสีน้ำตาล...
มองไปรอบๆไม่พบชายชราเจ้าของห้อง มีเพียงยาชุดและข้าวต้มขาวกับผักดอง...
หากแต่เขาไม่รู้สึกหิว ... เขาค่อยๆลุกขึ้นจากเตียง...
เดินออกมากจากห้อง... มองดูสระน้ำขนาดใหญ่ที่ตอนนี้กลับกลายเป็นสีฟ้าครามปกติ...
เขาใจหายวาบ นึกถึงสภาพของตนเมื่อคืนแล้วรู้สึกไม่ดีอย่างบอกไม่ถูก... เขาไม่น่าจะรอดมาได้
สองขายาวก้าวเดินผ่านสระว่ายน้ำเข้ามายังประตูใหญ่บริเวณด้านหน้าของห้องชุด...
เขาเดินผ่านพนักงานที่เหมือนจะไม่สนใจเขาและคนอื่นๆเท่าใดนัก...มุ่งหน้าไปยังลิฟต์สีเงิน..
ชั้น 13 ... เขาเดินออกจากลิฟต์และมุ่งหน้าไปยังห้อง 313
ห้องริมสุดที่ไม่เคยล็อคกุญแจ... ห้องของเขาและ...คนที่เขารัก...
เขาผลักประตูสีขาวนวลเข้าไปยังภายใน...ทุกอย่างยังคงเหมือนเดิม...
เขาค่อยๆเดินไปยังห้องริมขวา...ห้องของคนที่เขารัก
เสียงทุ้มดังออกมาจากภายใน เขาค่อยๆผลักประตู... ชายหนุ่มอีกคนกำลังคุยโทรศัพท์ไม่ได้หันมาสนใจ
คนรักของเขากำลังยิ้ม...
หากแต่เขากำลังเจ็บปวดอย่างรุนแรง....
"กร" เขาเรียก... ไม่มีการขานตอบรับใดใดจากคนที่กำลังคุยโทรศัพท์...
กรเพียงแค่เหลือบสายตามาบริเวณที่เขายืนอยู่ แล้วยิ้มให้เขา...หรืออาจจะยิ้มให้กับปลายสาย..
เขาเดินเข้าไปใกล้ๆคนรักอย่างเชื่องช้า... โอบกอดเอวของคนตรงหน้าจากข้างหลัง และซุกใบหน้าลงบนบ่ากว้าง
"กร ... เรารักกรนะ"
กรแตะมือเขาเบาๆ ก่อนจะหันออกจากห้องไป...
เขามองลงไปจากหน้าต่างห้องของกร... จะมองเห็นสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ได้ชัดเจน
คนยังมากมายอยู่บริเวณสระว่ายน้ำแม้ว่าจะเช้าเพียงใด...
เขาก้มหน้าลงมองพื้น...
ทำไมกร... เขาเก็บความสงสัยเอาไว้ ไม่อยากจะคิดว่าจะเสียกรไป...
เขาเดินออกจากห้องของคนรัก...กรออกจากห้องของเราไปแล้ว...
เขาเดินเข้าห้องอีกมุมที่เป็นห้องของเขา
กรอบรูปขนาดใหญ่บนผนังด้านหัวเตียง...รูปเขากับกร หายไป...
กร!
เขามองดูของต่างๆภายในห้อง... รูปเดี่ยวของเขาข้างโทรทัศน์ก็หายไป...
มือใหญ่หยิบโทรศัพท์ข้างหัวเตียงมาต่อสายหาคนรักทันที...
เสียงสัญญาณดังขึ้นหลายครั้ง หากแต่กรไม่รับ
เขาทรุดตัวลงบนพื้นไม้... ความเจ็บแล่นไปทั่วร่างกาย ไม่เว้นแม้กระทั่งหัวใจ...
เขา...ผิดอะไรกันนะ?
วันทั้งวันที่กรไม่กลับมาห้อง...
จนถึงดึก...กรกลับมาพร้อมผู้ชายอีกคนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
แต่เขายิ้มไม่ออก...
ผู้ชายคนนั้นนั่งที่โซฟาตัวยาวอย่างเคยชิน... ส่วนกรก็เดินเข้ามาในครัวสีสว่างที่เขายืนอยู่ด้านใน
"กร เรา..." กรเพียงเหลือบมามอง... หยิบจานข้างๆเขาสองใบ แล้วเดินออกไปหน้าห้อง
กร...เราแค่อยากรู้ว่าตอนนี้เรามีค่าอะไร...
เขาเดินออกมาจากห้องครัว เสียงพูดคุยที่ได้ยินทำให้เขารู้สึกแย่กว่าเดิม..
"กรจะปล่อยเรื่องของเป้ไว้แบบนี้จริงๆเหรอ" เสียงชายหนุ่มคนนั้นนั้นเอ่ยถามคนรักของเขา
"ช่างมันเถอะ กินก่อนดีกว่าพีท"
ชื่อของเขาในบทสนทนา...ไม่ได้มีความหมายอะไรสำหรับกร...
เขาเดินกลับเข้าไปในห้องนอนของเขา...
เมื่อไหร่กันนะที่เรานอนแยกห้อง...
เมื่อไหร่กันที่กรไม่คุยกับเขา...
เมื่อไหร่ที่เราค่อยๆห่างกัน... จนระยะห่างมันกว้างพอ...ที่จะเอาใครสักคนเข้ามาแทน
เขานั่งลงเบาๆที่เตียง...ความเจ็บปวดที่ร่างกายเขาเริ่มจะชินชา...
แต่หัวใจ...
เขานอนคว่ำลงบนเตียง...
นึกถึงกรคนเก่า...กรคนเดิมที่ไม่เคยเมินเฉยต่อเขาแบบนี้
'เป้ เราอยากกินอันนี้ว่ะ' กรยืนนิ่งมองเย็นตาโฟชามใหญ่พิเศษนิ่ง
'กินไม่หมดหรอกกร แบบนี้กินสี่ห้าคนเลยนะ กินอย่างอื่นเถอะ' เขาหันไปมอง... กรยังคงนิ่ง
'....'
'กินไม่หมดหรอก'
'เราก็บอกเขาใส่ถุงกลับบ้านได้ไง นะเว้ยเป้' กรหันมามองเขา... สุดท้ายเขาก็แพ้
กรได้กินเย็นตาโฟชามยักษ์สมใจอยาก... แต่ตัวเขาไม่ชอบ เลยได้แค่คีบกุ้งคีบผักกินไปไม่กี่ชิ้น...
สุดท้ายก็เหลือ...กรขอใส่ถุงกลับบ้านจริงๆ แล้วพอกลับมาบ้านมามันก็อืด...ไม่น่ากินแล้ว
เขาก็ต้องกินเอง...โดยมีกรนั่งหัวเราะให้กำลังใจอยู่ข้างๆ และก็ไปเอาช้อนมาแย่งกินบ้าง...
ทุกๆวันเขาและกรจะนั่งกินข้าวกันอยู่ที่โซฟาหน้าโทรทัศน์
แต่ตอนนี้ที่ตรงนั้น...คือใคร?
เช้าวันรุ่งขึ้น เขายังบอกรักกรเหมือนทุกวัน
กรเพียงยิ้ม... เหมือนทุกวัน
ผู้ชายคนนั้นไม่ได้แวะเข้ามาหากรวันนี้....แต่กรเดินเข้ามาที่ห้องของเขา... นั่งลงบนเตียงแล้วร้องไห้
เขาเดินไปโอบกอดกรเบาๆ ไม่เป็นไรนะกร...
เพราะใครคนนั้นไม่มาสินะ...ทำให้กรต้องร้องไห้เสียใจแบบนี้...
กรยังเป็นคนที่เขารักเสมอ ไม่ว่ากรจะรักใคร...
ขอแค่เพียงกรบอกว่าไม่รักเขาแล้ว เขาก็จะเป็นฝ่ายไป..
หากแต่เพียงตอนนี้ เขายังทนความเจ็บไหว และเขาก็รักกรมากพอที่จะอยู่ตรงนี้ไปกับกร
เขายังอยู่ในห้องนี้ทุกวัน... แม้จะเห็นกรกับใครคนนั้น
กรทักทายเขาบ้างด้วยการยิ้มบางๆเป็นบางครั้ง
เข้าวันที่สามที่เขาและกรยิ่งห่างกัน...
วันนี้เขาเจ็บแผลจนทนไม่ได้...เลยต้องเดินลงไปหาลุง รปภ.ที่ชั้นล่าง...
เขาอยู่ในเสื้อเชิ้ตสีเลือดหมู กลัดกระดุมสามเม็ดล่าง... ภายในยังมีผ้าพันแผล
เดินเข้ามาถึงหน้าประตู เขาเคาะเรียกชายชราอยู่สองสามครั้ง ประตูก็เปิดออก
แกตกใจกับแผลของเขา...
เขานั่งลงบนเตียงเก่าๆของชายชรา แกนำยาและผ้าพันแผลมาเปลี่ยนให้ใหม่...
เสียงเอะอะโวยวายจากด้านนอกเรียกความสนใจของเขามากกว่า...
เขาไหว้ขอบคุณชายชรา และเดินออกมาด้านนอก บริเวณสระว่ายน้ำ...
ผู้คนมากมายยืนอยู่รอบๆสระว่ายน้ำขนาดใหญ่...
เขาเห็นกร..ยกฝ่ามือทั้งสองปิดหน้า...โดยมีใครอีกคนตบไหล่เบาๆ
ผู้คนบริเวณนั้นมีแต่ความเศร้า หน้าตาแต่ละคนล้วนเจือไปด้วยน้ำตา...
เขาเอ่ยถามคนบริเวณนั้นว่าเกิดอะไรขึ้น...ไม่มีใครสามารถตอบอะไรเขาได้สักคน...
"วิญญาณยังไม่กลับร่างน่ะพ่อหนุ่ม...เขามาทำพิธีตามคนตายกัน เห็นว่าสามวันแล้ว คนตายไม่รู้ตัวน่ะ"
เสียงหญิงชราเอ่ยบอก... สิ้นเสียงหญิงชรา ทุกคนเงียบ...
หญิงชราเดินมาใกล้ๆเขา...
เขามองไปทางกร... กรเองก็มองมาที่เขา...
ฉับพลัน...ทันใดนั้นเขาก็นึกถึง....
...
บริเวณสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ตอนค่ำคืนให้ความรู้สึกวังเวง...
กรนัดเขามาเจอที่นี่...
"เราไม่ได้รักเป้แล้วว่ะ" กรพูดเสียงชัดเจน
"กร... เราไม่ตลกนะ" เขาพูดกับกรทั้งๆที่เสียงยังสั่น...
"เรามีคนใหม่แล้วเป้!"
"...กร..." เขาพูดอะไรไม่ออก กรยังยืนมองเขานิ่ง...
มันคือเรื่องจริง....
"เรา...” เขายังไม่ทันพูดจบ...กรดึงเขาเข้าไปกอด
เขาหลับตากลั้นน้ำตาที่กำลังจะไหล...เจ็ดปีที่ผ่านมา ไม่มีความหมายกับกรเลยหรือ
ไม่ทันตั้งตัว...ความเจ็บแล่นไปทั่วกลางหลัง... มีดคมปักเข้าอย่างแรง...
'กร!!!!' เขาตะโกนเสียงดัง... กรดึงมีดออกอย่างรวดเร็วแล้วผลักเขาลงในสระน้ำ...
...
"กลับเข้าร่างเถอะนะพ่อหนุ่ม" สิ้นเสียงหญิงชรา เขาหันไปมองกร กรยกมือขึ้นปิดหน้า...
ไม่จริง!!!!
เขายังไม่ตาย!!!!
เขาไม่เชื่อ!!!! เขารอดแล้วนี่ไง ลุงรปภ.ช่วยเขาไว้!!!!
"ข้าขอโทษนะ ข้าช่วยเอ็งได้เท่านี้แหละไอ้หนุ่ม...กลับเข้าร่างเอ็งได้แล้ว" เสียลุงรปภ.พูดอยู่ด้านหลัง
"ลุง! นี่ลุงคือ..."
"ข้าจมน้ำตายอยู่ที่นี่มาตั้งแต่สี่ปีที่แล้ว.." สี่ปีที่แล้ว มีข่าวรปภ.วิ่งไปช่วยเด็กหญิงที่จมน้ำ...หากแต่ลุงมีอายุมากแล้ว ทำให้แกหมดแรงเสียชีวิตอยู่ในสระน้ำแห่งนี้...โดยที่เด็กหญิงนั้นรอดมาได้อย่างโชคดี ...
"ลุง!!!!!!"
ไม่จริง...ไม่จริง เขายังไม่ตาย
กร....
เขาวิ่งขึ้นลิฟต์ไปยังชั้น13 ตรงไปยังห้องของเขาและกร...
กรเดินเลี่ยงออกมายังห้องพัก...บอกกับพีทว่าเขาอยู่ไม่ได้แล้ว ให้พีทอยู่ทำพิธีจนจบ
เขาตรงไปที่กระถางธูปและรูปถ่ายของเป้...
"เป้ เราไม่ได้รักเป้แล้วนะ...เป้ไปสู่สุขคตินะ เป้เราขอโทษจริงๆ เป้ยกโทษให้เราด้วยนะ"
เขาทรุดตัวลงนั่งทันทีที่ได้ยิน....
สองขาหมดเรี่ยวแรง....
ฉันได้ตายไปจากใจของเธอ กลายเป็นวิญญาณไร้ความหมาย.... ตั้งนานแล้ว
"เราไม่ได้รักเป้แล้ว เป้ไปเถอะนะ อย่ายึดกับเราเลย..."
ให้ฉันนั้นเป็นวิญญาณ...ที่หลุดพ้นทรมาน...
____________________________________________________________________
'เมื่อคืนวันอังคารที่สิบหกที่ผ่านมา...เกิดเหตุฆาตกรรมสยองครั้งใหญ่ในคอนโดหรูใจกลางเมือง
พบศพชายหนุ่มสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงขาสามส่วนสีเทา บริเวณกลางหลังมีบาดแผลมีดแทงขนาดใหญ่
เลือดไหลทะลักปะปนไปกับน้ำในสระทำให้เกิดความหวาดกลัวและสยดสยองต่อผู้คนในคอนโดเป็นอย่างมาก
ในตอนนี้พบผู้ต้องสงสัยเพียงสองราย เนื่องจากกล้องวงจรปิดของคอนโดเกิดเหตุขัดข้องจึงไม่ทราบชัดเจนนัก'
____________________________________________________________________
บรรยากาศงานฌาปณกิจศพของเป้เป็นไปด้วยความโศกเศร้า...
กรและพีทวางดอกไม้จันท์ลงบนพาน...
ไปสู่สุขคตินะเป้ พวกเราขอโทษ...
_____________________________________________________________________
'พี่กร พี่ก็มีพี่พีท... ตอนนี้พี่เป้ก็คงไม่สำคัญอะไร'
'หมายความว่าไงไมค์'
'พี่ฆ่าพี่เป้ทิ้ง...แล้วเดี๋ยวผมจะรับผิดเอง ทำแบบที่พี่ชัชทำทุกอย่าง...'
'ไมค์มั่นใจเหรอ ว่าถ้าทำแล้วไมค์จะได้เข้าไปเจอกับพี่ชัช...'
'ผมมั่นใจ...ผมอยากไปอยู่กับพี่ชัช'
'ไมค์ นี่มันชีวิตคนเลยนะเว้ย พี่ทำไม่ได้หรอกว่ะ'
'ฆ่าพี่เป้! ก่อนที่พี่จะไม่เหลืออะไรเลยนะพี่กร!!!'
_______________________________________________________________________
'พบแล้ว! ฆาตรกรโหด หนุ่มลูกครึ่งไทย-สวีเดน เผยสาเหตุที่ฆ่าเพราะมีปัญหาส่วนตัว
โดยตำรวจพบมีดพร้อมลายนิ้วมือตกอยู่บริเวณไม่ไกลจากสระว่ายน้ำ...(อ่านต่อหน้า..'
กรปิดหน้าหนังสือพิมพ์ลงช้าๆ...
เราขอโทษนะเป้ ....
_______________________________________________________________________
+++ โปรดติดตามตอนต่อไปนะคะ+++
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] วิญญาณ (ตอนที่ 3 17/08/57) จบแล้วจ้า รบกวนย้ายได้เลยค่ะ (อ่าน 9279 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก