พี่ครับ....ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน
ตอนที่14
“ขอบคุณพี่เอ็กซ์นะครับที่มาส่ง”
ผมหันไปยิ้มให้พี่เอ็กซ์ที่มาส่งบ้านหลังจากเราสองคนเดินเล่นกันเสร็จ พี่เอ็กซ์ไม่ตอบอะไรนอกจกายิ้มแล้วพยักหน้าผมเลยเดินลงจากรถไป พี่เอ็กซ์ก็ขับรถออกไปผมยืนรอจนรถลับสายตาจึงเดินเข้าบ้าน
“ใครมาส่งอะพี”
พี่แพทที่นั่งอยู่ในบ้านถามขึ้น สงสัยจะกลับจากทำงานที่คอนโดพี่ป็อปแล้ว
“พี่เอ็กซ์ครับ”
“หื้ม ไอ้เอ็กซ์ ไปเจอกันได้ไง”
“บังเอิญเจอกันที่ห้างอะครับ”
ผมตอบแล้วเดินเข้าครัวรินน้ำส้มแล้วมากินข้างๆพี่แพท
“อ๋อ ไปสนิทกันตอนไหน”
พี่แพทถามผมอย่างสงสัย
“ฮ่าๆ พี่แพทจะมาจับผิดอะไรพีเนี้ย”
“พี่ไม่ได้จับผิด ถ้าไม่มีอะไรพีก็ตอบพี่สิ”
“พีบังเอิญเจอพี่เอ็กซ์ พี่เขาชวนไปทานข้าว ไปเดินเล่นแค่นั้น ไม่มีอะไร”
ผมตอบพี่แพทแล้วมองพี่แพทเขม็ง
“แค่นั้นก็ดี พี่ไม่อยากให้พีลากตัวละครที่สาม สี่มายุ่งอีก”
“พี่แพทจะพูดอะก็พูดตรงๆเถอะ พีไม่ยุ่งกับพี่เอ็กซ์หรอก ถ้าพี่เขาไม่มายุ่งกับพีก่อน”
“พี !!”
พี่แพทเรียกผมเสียงเขียว ผมเลยสะบัดหน้าใส่จะเดินหนี พี่แพทรั้งไว้ซะก่อน
“พี่ขอโทษที่ขึ้นเสียงใส่ แต่พีก็รู้ว่าพี่เป็นห่วง”
พี่แพทเสียงอ่อนลง ผมเลยนั่งลงแต่โดยดี แล้วมองตาพี่แพท
“พีรู้ว่าพี่แพทเป็นห่วง แต่พี่แพทก็ต้องไว้ใจพีบ้าง”
“พี่ไว้ใจพี แต่พี่ไม่ไว้ใจคนอื่น”
ผมส่ายหน้าเบาๆแล้วพูด
“พี่แพทไม่ได้ไว้ใจพีเลย ถ้าพี่แพทไว้ใจพีพี่แพทจะไม่พูดแบบนี้”
ผมพูดแล้วจ้องตาพี่แพท เราสองคนมองตากันสักพักแล้วพี่แพทก็ยกมือยอมแพ้
“โอเค พี่ยอมแพ้ พี่ขอโทษ แต่วันนี้พี่ไปเจอมันมา มันทำให้พี่รู้สึกเป็นห่วงพีอีกครั้ง พี่กลัว กลัวว่าจะเหมือนในอดีต”
พี่แพทพูดจบก็เข้ามากอดผมแล้วพูดต่อ
“พี่จะไม่ยอมให้อะไรเกิดขึ้นกับพีอีก”
ผมกอดพี่แพทตอบน้ำตาคลอ
“พีก็จะไม่โง่เหมือนเก่าแล้ว”
...................................
“สอบเสร็จแล้วโว้ยยยยยยยยยย”
เสียงไอ้พีทตะโกนลั่นบนตึก
“จบม.6แล้วโว้ยยยยยยยยยยยยย”
เสียงป่านตะโกนต่อ
“กูจะได้ทำนมแล้วโว้ยยยยยยย”
อิซินดี้ตามทันที ผมเลยหันไปเบรกมัน
“มึงะทำนมจริงๆเหรอซินดี้”
“จริงสิ ความฝันกูเลยนะมึง กูคุยกับพ่อแม่ละ เขาโอเค เขาบอกว่าถ้ากูติดอักษร เขาจะให้กูทำนมเป็นของขวัญ”
อิซินดี้ตอบตาเป็นประกาย
“กูดีใจด้วยมึง งานนี้คงจะแต่งหญิงเต็มตัวใช่ไหม”
“แน่นอน กูจะเร่งผมยาวละ”
ผมยิ้มให้กับมัน ซินดี้มันอยากเป็นผู้หญิงเต็มตัวมานานแล้ว
“แล้วคุณพีละครับ ไม่สนใจทำบ้างเหรอ”
แมทน้อยหันมาแซวผม ผมสะบัดบ็อบใส่หนึ่งที
“เป็นเกย์นะแมทน้อย แมนๆ เตะบอลครับ”
ผมพูดพร้อมแอ็กท่าแมนๆ พวกนั้นหัวเราะพร้อมกันดังลั่นพร้อมสรรเสริญผม
“ฮ่าๆๆๆ อีดอกกกกกก”
.....................................
“พรุ่งนี้ไปสอบตรงแล้วเนอะมึง ตื่นเต้นๆ”
ซินดี้ชวนผมคุยขณะที่พวกเรานั่งรออาหารกันที่ห้างแห่งหนึ่ง
“ใช่ กูฟิตมาเต็มที่ละ พร้อมแล้ว”
ผมพูดพน้อมกำหมัด สู้โว้ยย
“ขอให้พวกมึงสองคนโชคดีนะ”
ไอ้พีทอวยพรผมเลยยิ้มหวานไปให้มัน
“แล้วเจอกันที่มอนะมึง”
ผมพูดแบบมั่นหน้า ฮ่าๆ
“ฮ่าๆ โอเคมึง”
ไอ้พีทตอบผมแล้วหันไปชวนไอ้ป่านคุยต่อ
“พรุ่งนี้ผลโควตานักกีฬามึงก็ออกแล้วนี่ป่าน”
“ใช่มึง ตื่นเต้นสุดๆ”
ไอ้ป่านพูดพร้อมถูมือแบบลุ้นๆ
“ทุกคนได้อยู่แล้ว เชื่อกูสิ”
แมทน้อยพูดสรุปให้ทุกคน ทุกคนพยักหน้าแล้วเริ่มทานอาหารกัน
ทานอาหารเสร็จก็มาร้องเพลงกัน บังเอิญเจอพี่เพลงกับเพื่อนๆร้องคาราโอเกะกันอยู่ห้องข้างๆ
“พี !!”
พี่เพลงเรียกผมพร้อมกวักมือเข้าไปในตู้ ผมเลยเดินเข้าไป เจอพี่เพลง พี่มาร์ท พี่เก้า พี่ต้น และคนสุดท้ายไม่คิดว่าจะเจอ พี่เอ็ม ผมยกมือไหว้พี่ๆทุกคน รวมถึงพี่เอ็มด้วย
“เดี๋ยวกลับพร้อมกันนะพี”
พี่เพลงหันไปมองพี่เอ็มนิดๆแล้วพูดกับผม
“ได้ๆ พี่เพลงจะกลับแล้วค่อยโทรมานะ”
ผมพูดจบพี่เพลงพยักหน้าเข้าใจ ผมเลยจะเดินออกไปโดยไม่สนใจพี่เอ็มที่จ้องอยู่ตลอด
“ไอ้เอ็มมึงจ้องน้องกูทำไมนักหนาว่ะ”
เพลงจบปุ๊บ พี่เพลงก็พูดเสียงดังทำเอาทุกคนในตู้เงียบ แม้แต่ผมที่กำลังจะเดินออกก็ชะงัก
“หึหึ กุจีบน้องมึงได้ปะ”
พี่เอ็มพูดจบผมก็ตาโตหันไปมองทันที พี่ยิ้มมุมปากมองผมแล้วพูดต่อ
“ได้ไหมไอ้เพลง”
ผมหันไปมองพี่เพลงที่เริ่มขมวดคิ้ว
“ถ้ากูบอกไม่ได้ละ”
พี่เพลงพูดจบพี่เอ็มหัวเราะกับตัวเองเบาๆแล้วพูดต่อ
“ขอโทษวะมึง คนนี้กูขอแหกกฎ”
พี่เอ็มพูดจบพี่เพลงลุกขึ้นทันที พี่มาร์ทที่นั่งข้างๆต้องรั้งไว้
“ใจเย็นๆมึง เพื่อนกันทั้งนั้น”
พี่มาร์ทปรามทั้งคู่ พี่เอ็มกับพี่เพลงมองตากันไปมา
“กูบอกมึงแล้วนะไอ้เพลงว่ากูจะจีบน้องมึง หลังจากนี้กูคงเปิดเผยได้เต็มที่”
พี่เอ็มพูดจบผมแทบจะกรี๊ดออกมา นี่ใช่ไหมคือเหตุผลของพี่แก ผมดักคอไปวันนั้นพี่แกเลยมาไม้นี้ใช่ไหม
“กูว่าเรื่องนี้ถามน้องพีดีกว่าไหม ว่าจะยอมรึเปล่า”
พี่เก้าที่นั่งอยู่เป็นคนตัดสินให้ ทุกคนเลยหันมาสนใจกับผม
“ไม่ดีกว่าครับ พีไม่อยากเป็นของเล่นของพี่เอ็ม”
ผมพูดจบก็ยิ้มหวานแล้วเดินออกจากตู้เพลงของพี่เขาทันที หึหึ คิดจะมัดมือชกกันหรือพี่เอ็ม มันไม่ง่ายขนาดนั้นหรอก
“มึงไปทำอะไรตั้งนานวะพี”
แมทน้อยถามผมขึ้น
“ไม่มีอะไรหรอกมึง เรื่องไร้สาระ”
ผมพูดจบทุกคนพยักหน้าไม่สนใจแล้วหันไปแหกปากร้องเพลงกันต่อ
ตอนนี้ผมร้องเพลงเสร็จก็ออกมาหาพี่เพลงที่ยืนรออยู่ ข้างๆมีพี่มาร์ทอยู่ด้วย สงสัยคงรอแมท เอ๊ะหรืออิซินดี้
“ไปกันเถอะพี่เพลง”
ผมพูดพร้อมจับมือพี่เพลงให้เดิน มองไปด้านนอกเจอพี่เอ็มยืนสูบบุหรี่มองผมเขม็ง
“ซินดี้กลับยังไง”
พี่มาร์ทถามซินดี้ขึ้น ทำเอาผมหูกระดิกทันที
“กลับกับไอ้ป่าน”
ซินดี้ตอบแค่นั้นแล้วก็จะเดินออกแต่โดนพี่มาร์ทแขนไว้ซะก่อน
“พี่ไม่ให้กลับ”
ผมเลยหันไปสนใจสองคนนั้น มองเห็นไอ้ป่านที่ยืนทำหน้าไม่ถูกอยู่ ไอ้พีทที่ทำหน้างง ส่วนแมทน้อยที่ยิ้มมุมปากอย่างถูกใจ
“เรื่องของพี่ แต่ซินดี้จะกลับกับป่าน”
ซินดี้พูดจบสะบัดมือแล้วรีบจูงมือไอ้ป่านออกไปนอกร้านทันที ผมมองหน้าพี่มาร์ที่เริ่มมีโมโหละ
“พี่มาร์ทจะไปสนใจอะไรซินดี้ เป็นอะไรกันเหรอ”
แมทน้อยยิงตรงๆทำเอาพี่มาร์ทนิ่ง
“กลับกันเถอะไอ้พี่มาร์ท”
แมทน้อยย้ำอีกครั้งพี่มาร์ทเลยยอมเดินแต่โดยดี
ผมมองทุกคนไปมา ไอ้พีทที่ทำหน้างงก็พูดขึ้น
“นี้กูพลาดอะไรเด็ดๆไปใช่ไหม”
“ใช่ มึงพลาดมากกกกกกกก”
ผมพูดจบไอ้พีทก็เกาหัวแล้วเดินออกไป พี่เพลงที่ยืนอยู่ก็กระตุกแขนผม
“อย่าไปยุ่งเรื่องคนอื่นนัก เรื่องตัวเองก็เอาให้รอดก่อนเถอะ”
ผมเลยหันไปทำปากจู๋ใส่
“ไปกลับบ้าน กูกลัวไอ้เอ็มจะตายเพราะบุหรี่ซะก่อนจริง ตั้งแต่มึงพูดมันก็ออกมาดูดบุหรี่ไม่หยุดอยู่เนี้ย”
พี่พูดระหว่างเดินไปที่รถ ผมเลยหันไปมองพี่เอ็มที่ยืนมองผมอยู่อย่างไม่ลดละ
“ยังจะหันไปยั่วมันอีก แค่นี้มันก็หัวปั่นพอละ”
พี่เพลงพูดจบผมเลยหันไปพูดกับพี่เพลง
“พีไม่ได้ทำอะไรเลยนะ อย่ามาใส่ร้าย”
“หึ ก็มึงเป็นแบบนี้ไง ไอ้เอ็มถึงคลั่งขนาดที่มาขอซึ่งๆหน้าแบบนี้”
ผมเบ้ปากเล็กน้อยไม่ตอบอะไร เราสองคนก็กลับบ้านกัน
ตอนนี้ผมสอบตรงอักษรเสร็จแล้ว ถือว่าทำได้เยอะเลย ดีใจที่ฟิตจัดๆมา หันไปมองซินดี้ที่ออกมาอย่างยิ้มแย้มแบบนี้คงทำได้แน่ๆ
“ยิ้มแป้นมาเชียวนะมึง ทำได้ละสิ”
“แน่นอน”
ซินดี้ยิ้มแล้วยักไหล่ให้ผม
“เออ ไปกินข้าวที่โรงอาหารมหาลัยปะ ได้เซอร์เวย์หนุ่มๆด้วย”
ผมพูดกับซินดี้ ซินดี้หัวเราะถูกใจ
“ได้เลยมึง อยากจะรู้จริงๆว่าหนุ่มวิศวะที่นี้จะแซ่บไหม”
“แหม๋ ทุกวันนี้ก็กินหนุ่มวิศวะที่นี่อยู่ไม่ใช่เหรอ”
ผมอดที่จะแซวมันไม่ได้ ก็พี่มาร์ทไง พี่แกเรียนวิศวะที่นี่
“เหอะ เลิกพูดถึงเหอะ อีกไม่นานก็จะได้จบเรื่องนี้ละ”
ซินดี้พูดกับผมพร้อมสูดหายใจแรงๆเหมือนให้กำลังใจตัวเอง มันคงพร้อมที่จะออกมาแล้วสินะ
“ทำไมวะ เกิดอะไรขึ้น”
“กูไปรู้อะไรมา พรุ่งนี้กูจะไปพิสูจน์แล้วได้จบประเด็นนี้สักที มึงไปกับกูนะ”
ซินดี้มองผม ผมเลยยิ้มให้กำลังใจมัน
“กูไปอยู่แล้วไม่ต้องห่วงเลย”
พูดจบเราสองคนก็เดินไปที่โรงอาหารกันระหว่างทานก็มองหนุ่มๆที่นี้ไป กรี๊ดดดดด หลายคนก็หล่อ เถื่อนๆสเป็คผมเลย ระหว่างทานกันเสร็จก็เอาจานไปเก็บ ซินดี้มันไปเข้าห้องน้ำ ผมเลยมานั่งรอที่ม้านั่ง
“พี !!”
ผมหันไปตามเสียงก็เจอผู้ชายที่ผมไม่อยากเจอที่สุดในชีวิต ผู้ชายที่ผมเกลียดที่สุดในชีวิต
ผมลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งหนี ผมได้แต่วิ่งไปข้างหน้าอย่างไม่มองใคร วิ่งไปเรื่อยๆไปสนใจใคร โชคดีที่มีรถขับผ่านเลยมทำให้ไอ้เลวนั้นวิ่งตามผมไม่ทัน ผมมายืนพิงผนังที่ตึกใดตึกหนึ่งในหาลัย
ผมยืนมองไปรอบๆตัวแล้วสั่น แค่เห็นหน้าผู้ชายคนนั้นภาพในวันวานก็ไหลเข้ามาในหัวผม นั่งนั่งลงกอดเข้าตัวเองตัวสั่น มองไปที่ทุกคนอย่างระแวง อยู่ดีดีก็น้ำตาคลอออยากจะร้องไห้ ไม่ ไม่ ไม่ ผมลืมภาพพวกนั้นได้หมดแล้ว ภาพที่ผมโดนกระชาก ภาพที่ผมโดนทำร้าย ทำไมต้องกลับมาหลอกหลอนกันอีก ไม่คิดว่าจะเจอกันเร็วขนาดนี้ ไม่คิดเลยจริงๆ
_________________________________________________________
มาต่อให้แล้วครับ หายไปสามวัน พอดีคนเขียนต้องย้ายหอ เลยให้อะไรเข้าที่เข้าทางก่อนเลยมาต่อนิยายให้
คนเขียนเริ่มทำกิจกรรมที่มหาลัยแล้ว อาจจะไม่ได้มาต่อถี่ให้เหมือนเมื่อก่อน แต่สัญญาจะมาบ่อยๆ ไม่ทิ้งแน่นอน
ตอนนี้ก็เปิดเผยอะไรบางอย่างไปเล็กน้อยแล้ว อิอิ
ตอบคำถาม คนเขียนยังเรียนอยู่นะ เพิ่งจะปี1เอง ฮ่าๆ ส่วนคู่ที่ใครหลายๆคนเดามาจะถูกรึเปล่า อิอิ เอาเป็นว่าตามนั้นนะ ฮ่าๆ
หลายๆคนก็เชียร์พี่เอ็กซ์เหมือนเดิม ตอนหน้าเจอกับอาร์บ้าง อาร์เงียบไปหลายตอนละ
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่อ่านและคอมเม้นต์ครับ
หัวข้อ: >>> พี่ครับ....ได้สักครั้งผมจะตั้งใจเรียน<<<ตอนที่44 ตอนจบ หน้า48 11/1/58 (อ่าน 413523 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก