หัวข้อ: ตกลงเราเป็นอะไรกัน (อุ-บาส) จบแล้วครับ รบกวนย้ายให้ด้วยนะครับ ขอบคุณครับ

[mapreaw]

สองคนนี้ยังไงเนี่ย เพื่อนกันมันส์ดีรึไงจ้ะ

[why yyy]

ขอบคุณ

[due]

"บาส วันนี้ไม่ไปไหนเหรอลูก?"
"ไม่นิครับ" ตอบแม่เสร็จผมก็กินข้าวต่อ
"ทะเลาะกับอุรึเปล่า?"
"เปล่านี่ครับ เมื่อเย็นมันก็มาส่งผมปกติดี "เย็นนี้ผมเลือกที่จะกินข้าวกับที่บ้าน บนโต๊ะมีกับข้าวหลายอย่างด้วยฝีมือผู้หญิงที่สวยที่สุดในใจผมและของผู้ชายอีกคน แต่โทษเหอะครับ อาหารตั้งเต็มโต๊ะ แต่ไม่มีของโปรดผมซักจาน คิดแล้วก็น่าน้อยใจ ขอสักดอกเหอะ
"แม่นะแม่ เห็นผู้ชายดีกว่าลูกตัวเองไปได้ พอผู้ชายคนนี้มา ผมนี่หมดความหมายไปเลยใช่มั๊ย" ฮ่าๆๆๆ แรดได้อีกกู
"ให้รู้ซะบ้างสิลูกว่าใครมาก่อนมาหลัง ความสำคัญมันย่อมต่างกันอยู่แล้ว" เอ้า แม่ผมแรงได้ใจจริงๆ
"ดี ผมจะได้รู้เอาไว้ว่าแม่เห็นผู้ชายคนอื่นดีกว่าลูก" ผมทำท่างอน แล้วตักต้มจืดใส่จาน
"คนอื่นที่มึงว่าอ่ะ พ่อมึงนะบาส จะให้พูดมั๊ยว่าเป็นไรกับคนที่มึงเรียกว่าแม่" ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"อ้าว ลุงเป็นพ่อผมเหรอ นี่ถ้าไม่บอก ผมลืมไปแล้วจริงๆนะว่าหน้าพ่อเป็นยังไง ถ้าคิดไม่ออก นี่กะจะให้แม่หาพ่อใหม่ให้ละ จะได้มีพ่อกะเค้บ้าง"
"ไอ้ลูกเวร......แม่แกเค้าไม่สนหรอก แม่แกรักพ่อ เนอะที่รักเนาะ" แหน่ๆ ต่อหน้าต่อตาลูก อีก 2 เดือนผมอาจจะมีข่าวดีว่ามีน้อง
"ก็ไม่แน่นะ...สาวสวยซะขนาดนี้" ฮากันทั้งโต๊ะครับ ทุกคนอาจสงสัยว่าผมมีพ่อมั๊ย ผมมีพ่อเหมือนคนอื่นๆครับ แถมรักพ่อมากด้วย แต่ด้วยภาระงานพ่อเลยไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ต้องออกไซต์งานตลอดๆ บางทีกว่าจะเสร็จแต่ละโครงการเป็นเวลาหลายๆเดือน มีดอดกลับมาหาผมกับแม่เดือนละครัง 2 ครั้ง แต่ถามว่าเเรารักกันน้อยลงมั๊ย ไม่เลย กลับกัน เรากลับรักกันมากขึ้น คิดถึงกันมากขึ้น เวลาที่มีโอกาสมาพร้อมหน้ากันแบบนี้ สิ่งที่พวกเราจะทำกันคือ นอนกันอยู่บ้านเฉยๆ ไม่ออกไปเที่ยวอย่างบ้านอื่นๆ เราไม่ได้ต้องการอะไร เราแค่ต้องการอยู่ด้วยกัน ใช้เวลาด้วยกันเท่านั้นเอง นั่นคือสิ่งที่เราต้องการ
"บาสเป็นไงบ้างลูก ไมค่อยได้คุยกันเลย?"
"ก็ดีอ่ะพ่อ เรียนหนักดี เลยต้องเบาเรื่องเที่ยว ที่คิดอยู่ตอนนี้คือหาแฟนใหม่ให้แม่"
"เล่นไม่เลิก เดี๋ยวพ่อโชว์ตรงนี้ซะนิ" พ่อทำเป็นกอดรวบไหล่แม่ให้มาชิดอกตัวเอง แม่ผมทำไงเหรอครับ ซบอกโชว์ลูกเลยทีเดียว ดีนะ ผม 18+เรียบร้อยแล้ว
"แล้วมีแฟนยัง?" แฟน เออวะ ผมลืมคำนี้ไปตั้งแต่เมื่อไร พูดง่ายๆ ผมไม่เคยนึกถึงคำนี้นะ
"มีที่ไหนอ่ะพ่อ วันๆชีวิตผมก็วนเวียนอยู่แต่กับไอ้อุเท่านั้นแหละ"
"แล้วอุมีแฟนมั๊ย?"
"มันก็มีเป็นช่วงๆอ่ะพ่อ ทำไมเหรอครับ?"
"แกไม่อยากมีแฟนเป็นของตัวเองบ้างเหรอ?" ผมเคยมีแฟนนะ แต่ต้องเลิกกันไปเพราะผมเอาใจใครไม่เป็น ตามใจใครไม่เก่ง เวลาเค้าโกรธก็ไม่รู้ว่าต้องง้อยัง ไอ้อุเลยบอกว่ามึงอย่ามีแฟนเลยวะ สงสารเค้าเปล่าๆ ผมก็เห็นด้วย เลยไม่มีแฟนมา 2 ปีแล้ว
"เดี๋ยวแม่เก็บโต๊ะก่อนนะ พ่อลูกจะได้คุยกัน นานๆได้คุยกันที"
"ขอบคุณครับแม่/ขอบคุณครับที่รัก" แน่ะ มีส่งสายตาเชื่อมให้กันอีก ผมนั่งหัวโด่อยู่นะครับ
ผมกับพ่อเลยย้ายมานั่งหน้าทีวี ปล่อยให้แม่ทำหน้าที่แม่บ้านแสนดีในครัวต่อไป ผมนี่ก็แอบเลวนะ ไม่ช่วยแม่เก็บ แต่ปกติผมเก็บตลอดนะครับ วันนี้ขอพิเศษละกัน

"แกไม่คิดอยากมีแฟนบ้างรึไงบาส?"
"กลัวไม่ได้อุ้มหลานอะดิ?" ผมแซวขำๆกลับไปบ้าง แต่พ่อไม่ขำด้วย ซีเรียสไรนิ
"แล้วพ่อต้องกลัวมั๊ย?"
"โหพ่อครับ ชีวิตตอนนี้ก็มีแต่เรื่องเรียน แล้วก็เรียน ไว้ค่อยคิดเรื่องนี้ตอนเรียนจบแล้วได้มั๊ย?"
"แกลองหันมองรอบๆตัวแกนะว่าวัยเดียวกะแกเค้ามีแฟนกันหมดแล้ว แม้แต่อุ "
"แต่ในที่สุดมันก็เลิก"
"แต่เค้าก็มี" ผมไม่เข้าใจว่าพ่อพยายามจะบอกอะไรผม แต่ที่ผมรู้พ่อไม่ได้กลัวไม่ได้อุ้มลหลานแน่ พ่อไม่ได้อยากมีผมมีแฟนตอนนี้ แต่ที่ไม่รู้และอยากรู้คือ พ่ออยากบอกอะไรผม

อาบเสร็จไรเสร็จก็ 2 ทุ่ม
กำลังจะเปิดคอมพ์เล่น คำพูดก็พ่อก็แวบเข้ามาในหัวผม
ยอมรับแบบแมนๆ ผมไม่เห็นจะเข้าใจเลยว่าพ่อพูดอะไร ปกติ ผมเป็นคนเข้าใจอะไรง่ายนะ แต่งานนี้เกินกำลังจริงๆ
นั่งคิดไรเพลินๆ เคาะนิ้วไปกับคีย์บอร์เล่นๆ
เสียงโทรศัพท์ที่นอนกลิ้งบนเตียงก็ดังขึ้น นิ้วเสียจังหวะเลย
ใครโทรมาอีกวะ

"อืม ว่าไงมึง?"
"ไมไม่มากินข้าวบ้านกู?"
"พ่อกูกลับบ้านวันนี้ เลยกินด้วยกัน"
"แล้วไมไม่โทรบอก"
"ก็กูไม่คิดว่าจะต้องโทรบอกนิ" เล่นเกม 20 คำถามรึไง
"แล้วจะมานอนกะกูเปล่า?"
"ไม่อ่ะ"
"อืม"
"โทรมาถามแค่เนียะ?"
"อืม แม่ถามหามึง กูเลยมาถามต่อไง"
"เออๆ แค่นี้แหละ มารับกูด้วยตอนเช้า"
"อืม" อะไรของมัน


วันนี้เราก็มาเช้ากันปกติ
แต่ที่ไม่ปกติคือ พอผมกับมันเดินมาถึงโต๊ะประจำ
ก็เห็นหนุ่มน้อยหน้าคนคนไม่รู้จักอยู่ 1 คน อีกหนึ่งคนผมเพิ่งได้รู้จัก น่งกันอยู่แล้ว
ผมกับไอ้อุมองหน้ากันแบบประมาณ ??????????????????????
"พี่บาส สวัสดีครับ..................ส ส สวัสดีครับ พี่  พี่ อุ" ดูท่าไอ้เด็กนี้จะกลัวเพื่อนผมเอามาก แต่ก็ยังใจกล้าหน้ามึนมาหาผมอีก เดี๋ยวพี่ก็ใจอ่อนหรอกน้อง
"หวัดดีมีน....ไอ้อุ มึงก็ทักตอบน้องมันหน่อยดิวะ น้องมันกลัวมึงจะแย่แล้ว" มันมองหน้าผมแบบเอือมๆ ก่อนจะหันไปจ้องมีน น้องมันถึงกับสะดุ้ง แต่
"สวัสดีครับน้อง ทานไรมารึยังครับ เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้เอามั๊ย เมื่อคืนหลับสนิทมั๊ย เมื่อเช้าเข้าห้องน้ำมาแล้วรึยัง ท้องผูกมั๊ย....แค่นี้ดีพอยังมึง?" สุดท้ายมันหันมาพูดกับผม
"มึงเชี่ย ประชดกู..........แล้วน้องเป้นใคร มานั่งเสนอหน้าไรตรงนี้?"ผมถามไอ้เด็กอีกคนที่นั่งมองหน้าคนโน้นทคนนี้ที
"โหพี่ ผมก็คิดว่าพี่จะลืมถามผมซะแล้ว นั่งลุ้นอยู่ตั้งนาน" แค่นี้ก็รู้แล้วว่าไอ้นี่กวนตีนเป้น
"มาหาใคร? เผื่อพี่รู้จัก เดี๋ยวช่วยหาให้" มันเป็นเด็กนักเรียน ดูจากชื่อย่อโรงเรียน ชุดนักเรียน เด็กสาธิตข้างมหาลัยผมนั่นเอง บ้านใกล้เรือนเคียง ช่วยน้องมันหน่อยละกัน
"ผมชื่อแก็ปพี่ เรียน ม.6 ข้างๆมหาลัยพี่นี่แหละ"
"กูรู้แล้ว" ผมนั่งคุยกับไอ้เด็กนี่ แต่ตานี่มีแวบไปมองไอ้อุกับไอ้มีนบ้าง ผมเห็นไอ้อุแอบแกล้งมีนด้วย มีนก็ได้แต่นั่งก้มหน้างุดอย่างเดียว
"ผมมาหาพี่คนหนึ่งอ่ะ เมือวานผมแอบตามมา เค้าน่าจะเรียนคณะนี้นี่แหละ เค้าตัวสูงๆ ผิวเหลืองหน่อย"
"โหมึง กูคงหาเจอนะ" คณะนี้ ผู้ชายอย่างกะฝูงมด ตัวอยางควายทั้งนั้น
"พี่เค้าหล่อนะ หล่อแบบกวนตีนๆอะ อ่อๆ ที่สำคัญเค้ามีไฝที่คิ้วซ้าย ดูแล้วเหมือนเจาะคิ้วเลย"
 เริ่มคุ้นๆ
"ชือไร?"
"แก็ป ครับ"
"ชื่อมัน ไม่ใช่ชื่อมึง" นี่มันซื่อหรือว่ากวนตีนกูวะ
"โหพี ถ้าผมรู้ชื่อ ผมคงไปถามจากคนอื่นแล้วแหละ" ก็จริงของมัน กูโง่เอง
"ชื่อกัสป่ะ?" ผมเห็นไอ้กสเดินมาพอดี มันโบกมือให้ผมด้วย
"นินทาไรกูดต่เช้าครับมึง?" มันเดินมาถึงโต๊ะ แต่ไอ้เด็กนักเรียนมันนั่งหันหลังให้ทางเดินเข้ามาไง เลยไม่เห็น จนได้ยินเสียงไอ้กัสน่นแหละ มันถึงหันกลับไปมอง
"คนนี้แหละพี่!!!!!!"
"เอ๊ย!!!!!" อารมณ์ต่างกันมาก คนหนึ่งสุดแสนจะดีใจ อีกคนนี่หน้าบ่งบอกว่าพร้อมมีเรื่อง
"โหพี่ กว่าจะผมจะหาตัวพี่เจอยากมาก นั่งๆก่อน ผมรอนานแล้ว" ชัดละ เชี่ยนี่กวนตีน

[hibarihao]

ขอบคุณค่าาาา

[k2blove]

 

[Rafael]

ทำไมเพิ่งเห็นว่าพี่ดิวมาลงนิยายเรื่องใหม่
โอ้วม่ายยยยยยยยยย 
อุ กับบาส น่ารักดีค่ะ  แบบกวนๆ สบายๆ
รักกันเบาๆ อิอิ

ขอบคุณพี่ดิวน้าาาา
กอดหนึ่งที

[Yarkrak]

ค้างเลย

[why yyy]

ขอบคุณ

[mapreaw]

คุณพ่อต้องการสื่ออะไรคะ หรือว่าแอบรู้อะไรมา

[due]

"ไอ้อุ มึงเอาอะไรให้เพื่อนเจ้กิน มาคุยกะมึงแค่ 2 อาทิตย์ กลับไปบอกกูว่า น้องอุดีอย่างโน้น น้องอุเก่งอย่างนี้ มีน้ำใจที่หนึ่ง" เจ้ซายด์พูดแบบหมั่นไส้ๆเพื่อนผม ผมก็หมั่นไส้นะ ช่วง 2 อาทิตย์นี้พี่เจนกับมันเจอกันบ่อย อาจเพราะใกล้ถึงงานแล้วมั้ง เลยมีไรต้องจัดการกันนิดหน่อย คือพี่เจนต้องคล้ายๆกับกับออกบูธเพื่อประชาสัมพันธ์มหาลัยอะไรประมาณนี้แหละ
"อ้าวเจ้ซายด์ ผมคนดีไม่รู้เหรอ?"
"กูจะเชื่อนะ ถ้ากูไม่รู้จักสันดานมึงมา 3 ปี"
"กับนุ่งกับน้องนี่โหดมากเหอะ แต่กับสาวนี่แทบจะอุ้มขึ้นคอ" ตามนั้นครับ เจ้ซายด์ทอมสวย สวยมากด้วย ตอนแรกที่ไอ้อุมันรู้ว่าพี่รหัสมันผู้หญิง มันดีใจแทบกรี๊ด ไม่กรี๊ดได้ไง ชื่ออย่างสวย ชลันดา ชื่อเล่นซายด์ มันกะจีบพี่รหัสมันเต็มที่ ผมนี่ก็พลอยอิจฉาไปด้วยเพราะพี่รหัสผมผู้ชาย แต่พอวันเค้าเปิดสายกัน ไอ้อุพูดได้คำเดียว 'ชิบหายแล่ว' ฮ่าๆๆๆๆ
"แล้วมึงอ่ะไอ้บาส นั่งมองหน้ากูนี่มีความสุขแล้วใช่มั๊ย?"
"ก็เจ้อย่างสวยอ่ะ เสียดาย เปลี่ยนใจเหอะ"
"เชียเหอะ....มึงแต่งสาวสิ เดียวกูยอมให้ควง" รอควายออกลูกเป็นมะละกอก่อนละกัน
"งั้นผมขอนั่งมองเจ้แบบนี้ดีกว่า"
"โปรโมชั่นอยูตรงหน้าเสือกไม่รับนะมึง..............ไอ้อุ เจนอ่ะเพื่อนกู ทำไรคิดถึงกูด้วย"
"หมายถึง เวลาที่ผมทำ..........ให้จินตนาการหน้าเจ้แทนพี่หน้าเจนใช่ป่ะ" ไอ้อุมันลอยหน้าลอยตาถามล้อเจ้ แต่ดูก็รู้แล้วว่าเจ้แก้มแดง แต่แดงเพราะโมโหหรือเพราะอายก็ไม่รู้ ผมก็นั่งมองเพลินเลยสิ ก็บอกอยู่ว่าเจ้นะสวย แล้วก็น่รัก ถึงจะตัดผมสั้นก็เหอะ
"จังนะมึงๆ ไอ้อุ จังไรอ่ะ" เจ้ปาสมุดใส่หน้ามัน ไอ้อุรับไว้ทันก่อนจะตกพื้น แล้วไปเอาไปพัดใส่หน้าเจ้เบาๆ
"โอ๋ๆๆๆ เจ้ที่รัก ผมแซวน่า อย่าโกรธเลย น้องอุขอโทษครับบบบ เจ้ซายด์อย่าโกรธนะ"
"เออๆ เอาหน้ามึงออกไปได้แล้ว เดี๋ยวฟ้าผ่า......กูจริงจัง อย่าทำอะไรเจนถ้ามึงไม่จริงใจและจริงจัง"
"โห เพื่อนเจ้ ผมไม่กล้าแตะหรอกน่า ก็เห็นเป็นพี่สาวคนหนึ่งแหละ" กูคนหนึ่งละที่ไม่เชื่อมึง
"ให้มันจริงเหมือนปากพูดนะมึง กูไปเรียนละ" เจ้ลุกขึ้นเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ผมก็เรียกไว้
"เจ้ซายด์ เปลี่ยนใจเมื่อไร บอกผมคนแรกนะ" นิ้วกลางเต็มหน้าเลยกู ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

"ไมมึงจีบพี่เจนเหรอ?"
"นี่กะรอเสือกเต็มที่เลยดิมึง"
"ก็ไม่ปฏิเสธ ว่ามาเร็ว เดี๋ยวไอ้กัสไอ้เบนมาก็ต้องขึ้นเรียนกันอีก"
"ก็ไม่มีไรนิ เป็นพี่น้องกัน คุยกันแล้วรู้เรื่อง" มันตอบยิ้มๆ ตีนผมกระตุกถี่ยิบทันที
"เหี้ย ตอบเป็นดาราเลยนะมึง เอาจริงๆดิ กูอยากรู้มากอ่ะอุ เร็ว กูรอฟังอยู่ ตั้งใจเลยเนี่ย แม่บ่นกูยังไม่ตั้งใจฟังขนาดนี้เลย เร็ว" ผมเร่งมันเพราะมันยังเงียบ ไอ้นี่ตลอด พอรู้ว่าได้เป็นต่อ เล่นตัวใหญ่เลย
"ก็มันไม่มีอะไร แล้วจะให้กูพูดไรว่ะ" มันผลักหน้าผมที่แทบจะสิงเข้าหน้ามันด้วยความอยากเสือกล้วนๆ
"แล้วที่คุยกันบ่อยๆ  ไลน์บ้าง โทรบ้าง มีไปไหนด้วยกันอีกบางที หมายความว่าไง" ที่ถามนี่ไม่ใช่เพราะเหตุใดเลย อยากเสือกจริงๆครับ เสือกล้วน ๆแล้วที่ผมรู้เพราะเวลาไปนอนห้องมันหรือมันมานอนห้องผม แบบเห็นไง แล้วพอมันจะไปไหน มันก็จะบอกผมตลอด เหมือนกันเวลาผมจะไปไหนผมก็จะบอกมัน
"อ้าว เชี่ยนี่ กูบอกไม่มีไรก็ไม่มีดิ วันๆชีวิตกูก็พ่วงอยู่แต่กับมึงนี่แหละ ตั้งแต่มีเรื่องน้องอลิซ กูก็รักษาสถานะโสดแต่ไม่ซิงไว้ตลอดเหอะ ทำไม อยากให้กูมีแฟนแล้วรึไง?" ผมเคยขอให้มันไปหาแฟนอยู่ครั้งหนึ่ง เพราะมันเกาะผมหนึบเลย ถ้ามันเข้ามาอยู่ในท้องผมได้ ผมว่าช่วงนั้นมันคงทำไปแล้ว
"ยัง ยังไม่อยากให้มีตอนนี้"
"ก็ไม่มีแล้วไง"
"ทำเพื่อกูขนาดนั้น?" เสียงสูงไว้ก่อน เพราะไม่อยากเชื่อน้ำหน้าอย่างมัน แต่หน้านี่ยิ้มไปเกินครึ่งละ
"หาคนถูกใจไม่เจอ ฮาาาาาาาาาาาาาา" หน้าหุบทันที แต่เชี่ยนี่หัวเราะซะโต๊ะข้างๆหันมามอง ผมฟุบกับโต๊ะทันที ไม่อยากเห็นหน้ามัน
"ตุ๊ดวะ แค่นี้ก็งอน" มันมาเขี่ยๆเหมือนผมเป็นตัวไรวะ อืม ตามที่คิดกันนั่นแลหะ
"ไม่ได้งอน แค่โมโหเหี้ย" แทนที่จะสำนึก มันหัวเราะดังกว่าเดิมอีก สารเลวจริงเพื่อนกู

"นะๆๆๆพี่กัส ให้ผมหน่อย" มาแล้วครับเสียงที่ผมเกือบจะคุ้นเคยภายในสองสัปดาห์นี้
"ให้เหี้ยไรมึงละ โว้ย อย่ามายุ่งกะกู"
"ก็พี่โคตรเท่ไง นะนะนะ"
"ทำไม กูไปช่วยบ้านมึงตอนไฟไหม้ น้ำท่วม ดินถล่ม รึไง ถึงบอกว่ากูเท่อยู่ได้"
"มุขป่ะเนี่ยพี่กัส?"
"กูด่ามึงอยู่"
"โอเค งั้นเมื่อไรจะให้เบอร์ผมละ ผมมาดักรอพี่หลายวันแล้วนะ การเรียนผมเสียทำไงละ เข้าโรงเรียนสายด้วย โดนอาจารย์ทำโทษทุกวันเลย "
"สันดานมึงล้วนๆ กูไม่เกี่ยว" ไม่รู้ใครวางของบนโต๊ะดังปัง ผมนี่ตื่นเลย มองหน้าไอ้เบนไอ้อุเหรอหราๆ มันก็พยักเพยิดไปทางต้นเหตุซึ่งก็คือเสียงที่ผมได้ยินตั้งแต่ต้น
"พี่กัสกลัวเหี้ยไรวะ ผมแค่เด็กมอหก ถ้าพี่ไม่คิดไรกะผมจริง คุยกันเป้นพี่น้องก็ได้ แต่ลองคุยกันในสถานะอยากทำความรู้จักก่อนได้มั๊ย ถ้าไม่ไหวก็กลับมาที่เดิม พี่น้อง หรือคนร่วมโลกกันก็ได้" อ้าวๆๆๆ เอ้ยยยยย เด็กมันขึ้นของ เอ๊ยของขึ้นแล้วเว่ย แน่ละ ตื้อมาตั้งหลายวัน เพื่อนผมโคตรไม่ให้ความร่วมมือใดๆเลย แต่แม่ง ไอ้แก็ปพูดโดนใจวะ
"แค่ที่กูไม่ให้ไรมึงไป หน้าก็แทบไม่อยากมอง มึงก็น่าจะได้คำตอบแล้วนี่หว่าว่ากูไม่สนมึง ไม่เอามึง" ไงครับเพื่อนผม แรงมา แรงส์กลับ
"พี่ไม่เอาผม งั้นผมเอาพี่ก็ได้" เอ๊ยยยยยยย เหี้ย ผมกับไอ้อุแทบจับไอ้กัสไว้ไม่ทัน ไอ้แก็ปก็นะจะแรงไปไหนวะ
"ไอ้เหี้ย มึงไปให้พ้นหน้ากูนะ พวกมึงก็ปล่อยกูได้แล้ว ไม่เห็นรึไงไอ้เด็กเปรตนี่มันหยามกูอยู่!!!!"
"ถ้ากูปล่อย มึงต้องนั่ง" ไอ้อุต่อรอง ไอ้กัสพยักหน้า ผมกับไอ้อุมองหน้ากันนิดหนึ่งก่อนจะปล่อยมืออกจากตัวมัน
ไอ้กัสก็ยอมนั่งถึงจะฟึดฟัดๆ มันไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไรที่จะต่อยกันในสถานศึกษา
"ไอ้กัส?"
"อะไร?"
"ถ้ามึงไม่ได้คิดอะไรกับไอ้แก็ปจริง มึงก็ให้เบอร์มันไปดิ มันจะได้เลิกตื้อมึงซะที"
"เหี้ยเบน แค่กูไม่สนใจนี่ยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ?"
"แต่........"
"หยุดแก็ป กูพูดเอง.....คนบางคนมันคาใจถ้าทำอะไรไม่ถึงที่สุด เหมือนกันไอ้แก็ปมันยังไม่ได้ลงมือทำอะไรเลย มึงก็บอกให้มันแพ้ซะแล้ว ถ้ามันทำดีที่สุดแล้ว พยามยามเต็มที่แล้ว แต่มึงก็ยังให้มันแพ้ นั่นแหละ มันจะไปเอง เพราะมันเต็มที่แล้วจริงๆ ไม่มีมีอะไรคาใจอีก" บอกแล้วไงครับ เบนมันไม่ค่อยพูด แต่ก็พูดนะ พูดทีตายทั้งบาง
"แต่เหี้ย กูไม่ได้ชอบผู้ชายไงประเด็น" เออจริงวะ
"มึงยังรักหมาได้เลย แล้วนับประสาอะไรกับมนุษย์ที่เรียกว่าผู้ชายวะ แล้วมึงรู้ได้ไงว่ามึงไม่รัก ในเมื่อมึงยังไม่เคยลองเลย"
เหยดดดดดดดดดดด เลือดผมซิบๆทั่วตัวแล้วครับ คำคมไอ้เบนบาดเอา แต่ดูท่าไอ้น้องแก็ปจะชอบใจ ยิ้มแฉ่งเลย
"นี่มึงเชียร์ให้กูมีผัวอยู่นะเชี่ยเบน กูญาติมึงนะเว่ย"
"มึงอาจจะเป็นผัวมันก็ได้ อันนี้ก็แล้วแต่พวกมึงจะตกลงกัน" ทำไมไอ้เบนดูเชี่ยวชาญ ช่ำชอง แล้วก็โชกโชนกับเรื่องนี้จังหว่า หรือมันไปแอบเป็นเมียใครอยู่
"นี่คือกูต้องยอม?"
"ให้ผมได้ลองพยายามนะครับพี่กัส ถ้าถึงที่สุดแล้ว พี่ยังไม่ชอบผม ผมก็จะไปเอง"
"งั้นมึงบอกมาดิว่าทำไมถึงชอบกู"
"คิ้วพี่โคตรเท่ ผมชอบคิ้วพี่"
"เอ๊ย          เหี้ย      เชี่ย     กรรม" ก็แล้วจะอุททานกันไป ก็ดูเหตุผลที่ไอ้แก็ปมันชอบเพื่อนผมสิครับ ไอ้กัสตัวตั้งมโหฬาร ดั้นไปชอบคิ้วมัน ผมเป็นไอ้กัสนะ ผมไม่ให้มันจีบหรอก เหตุผลควายเกิ๊น
"เอ๊ยพี่ๆๆ ฟังก่อนๆ คนเราเจอกันครั้งแรกมันก็เกิดจากความประทับใจที่เห็นด้วยตาใช่ป่ะ เพราะเรายังไม่รู้จักนิสัยใจคอกันไง พอประทับใจแล้วก็อยากรู้จัก อยากศึกษา อยากลองใช้เวลาร่วมกัน ว่าจะเปลี่ยนจากความประทับใจแรกเป็นแลกใจให้กันได้รึเปล่า" ทำไมเด็กสมัยนี้มันแก่แดดกันจังหว่า ผมยังคิดไม่ได้เลยนะ
"เอ้าพี่กัสจะไปไหน!!!! ไหนบอกจะให้เบอร์ผมไง"
"ถามจากเพื่อนกูละกัน" แล้วมันก็เดินขึ้นตึกไปเลย สงสัยอาายเด็ก กูก็อาย แม่ง คิดได้ไง


"บาส กูไม่เข้าใจตรงนี้อ่ะ อาจารย์พูดเร็ว กูจดไม่ทัน" แล้วมึงมาถามกูตอนที่กูตั้งใจฟังและจดเนี่ยะนะ คิดได้นะมึง
"เดี๋ยวกูให้ลอก จดเท่าที่จดได้ไปก่อน กูต้องการสมาธิ"
"แม่ง มึงไม่สนใจกูเลย " เอ้า งอนกูอีก
"เออๆ เอามา เดี๋ยวกูอธิบายให้"
"ใจดีจัง" อย่ามาตอ.... เมื่อกี้มึงแทบจะงับหัวกูอยู่เลย ปากผมก็อธิบายมันไป แต่หูก็พยามฟังอาจารย์ มือก็จดตาม เพราะผมหวังพึ่งใครไม่ได้นี่ครับ ทุกคนหวังพึ่งผมหมด



"บาส วันนี้มึงไปกะกูนะ"
"ไปไหน?"
"พี่เจนเค้าชวนกูไปซื้อของออกบูธนะ" ชัดเลย
"เค้าอยากไปกะมึงสองคนรึเปล่า?"
"แต่กูอยากให้มึงไปด้วย"
"ดูก่อน" ผมตอบแบบกลางๆ ขอดูสถานการณ์ก่อน ถ้าพี่เจนโอเคผมไปด้วยก็ได้ แต่ถ้าพี่เจนไม่สะดวก ผมถอยละ เพราะพี่เจนเป็นนางฟ้าของผม
"ไมมึงเยี่ยวนานจังวะ" มันล้างมืออยู๋ที่อ่าง ส่วนผมยังยืนฉี่อยู่เลย สงสัยดื่มน้ำเยอะไป ก็ไอ้มีนมันขยันส่งน้ำให้ผมบ่อยเกิน นม น้ำเปล่า น้ำผลไม้ โอวัลติน ของดีดีทั้งนั้น
"อ้าว กูบังคับได้ืีที่ไหน?"
"เร็ว ไอ้เบนไอ้กัสรอกินข้าวอยู่"
"เร่งจริง มาช่วยกูฉี่เลยมั๊ยมึง?"
"ก็ดี นานแล้วที่กูไม่ได้เห็นช้างน้อยมึง ไหนดูสิ ว่ามันยังน้อยเหมือนเมื่อก่อนอีกมั๊ย" มันย่างมาแล้ว
"เอ๊ยๆๆๆๆ กูเสร็จแล้วเชี่ยอุ   เหี้ย ไม่เอากูไม่เล่น" มือหนึ่งผมยันอกไอ้อุไว้ อีกมือก็รีบจับช้างใหญ่เข้ากุงเกงให้เรียบร้อย แต่ซวยคือ คือ
"เหี้ยอุ ซิบแดกไข่กู เหี้ยเจ็บ" เจ็บจริงครับ น้ำตาเล็ดเลย
 แม่งหนังหลุดมั๊ยวะ
ไอ้อุรีบถอยห่างจากตัวผมทันที ไมมึงไม่ถอยก่อนหน้านี้วะ

"มึง เจ็บจริงดิ?"
"มึงก็ลองเอาไข่มึงให้ซิบแดกดูสิ แม่งเป็นไงละ เล่นไม่รู้เรื่อง เจ็บตัวเลยกู"
"ก็กูไม่คิดว่ามึงจะโง่ขนาดนั้นน่หว่า มีไข่ติดตัวมาแต่เกิด ยังพลาดอีก" ตกลงกูผิด? แม่ง ไม่พูดด้วยแล้ว อูย มันแสบๆอ่ะ คนมีไข่เป็นของตัวเองจะรู้ว่ามันเป็นยังไง ผมไม่ได้ทะลึ่ง ลามากนะครับ เรื่องไข่เป็นเรื่องธรรมชาติ
"มึงจะทำ  ไร?" มันเดินขึ้นมาดักหน้าผม แล้วทำท่าจะนั่งลงไป
"ก็ดูแผลให้มึงไง เจ็บไม่ใช่เหรอ ถ้าเป็นมากจะได้ไปหาหมอ ไหนดูหน่อยดิ "
"เหี้ย!!! มึงจะให้กูล้วงไข่ออกมาให้มึงดูตรงทางเดินไปโรงอาหารที่มีตานักศึกษาเป็นพันคู่ๆนี่นะ " ผมปรี๊ดแตกเลย คือไม่รู้มันหวังดีหรือมันตั้งใจกวนตีนกันแน่
"เออวะ กูลืมไป "
"มึงลืมไปเยอะแหละเชี่ยอุ" ผมเดินแซงหน้ามันขึ้นมา     โมโหจนลืมแสบอ่ะ
เดี๋ยวพ่อกลับไปดูตอนเย็นนะลูก ทนเอาหน่อย




"เด็กมึงโทรมายังไอ้กัส?"
"แบตกูจะหมดเพราะมันโทรมานี่แหละ นี่ไง โทรมาอีกละ?  " พวกผมเรียนเสร็จก็ลงมาออกันใต้ตึกเหมือนเช่นทุกครั้ง
"แล้วมึงรับบ้างป่ะ?"
"รับให้โง่ดิ กูไม่รับซะอย่าง เดี๋ยวมันก็เลิกไปเองแหละ"
"มึงนี่โหดเนอะไอ้กัส" ผมว่ามันโหดร้ายเกินไปนะ ผมยังไม่เคยเห็นทำกับมีนแบบนั้นเลย ถามว่าผมชอบผู้ชายมั๊ย ไม่เคยชอบมาก่อนนะ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าชอบไม่ได้ ผมคงชอบมีนได้ ถ้าผมอยากจะชอบ แต่ตอนนี้ยังไม่ชอบเพราะยังไม่ใช่ยังไม่ชอบ แต่ก็คุยกับมันได้ ไม่เหมือนไอ้กัส
"แหมๆๆ หล่อมาเชียวนะครับเพื่อนอุ มีนัดเหรอมึง?" มันเข้าไปแต่งหล่อในห้องน้ำมา ไอ้กัสก็แซวตามประสา ส่วนไอ้เบนยึดโทรศัพท์ไอ้กัสเลี่ยงไปคุยห่างหน่อย
"กูจะไปซื้อของกับพี่เจนซะหน่อย"
"เหยดดดดดดดดดดดดดด คืบหน้าเร็วนี่หว่า"
"ทะลึ่งละมึง   บาส ไปได้แล้ว"
"เดี๋ยวๆๆๆ ไอ้บาสไปด้วย?"
"ก็อืม ไม?"
"ทำไรก็คิดถึงใจไอ้บาสบ้างนะมึง "
"คิดถึงใจกูทำไม?" งง
"อ้าว ก็เห็นคนที่เรารัก จี๋จ๋ากับคนอื่นมันน่าดีใจมั๊ยละ?"
"ไร้สาระละมึง  บาส ขึ้นรถเร็ว เดี่ยวต้องไปรับพี่เจนอีก ฟังควายมาก เดี๋ยวก็ได้เป็นควายไปด้วยหรอก"
"ควาย" ผมพูดใส่หน้าไอ้กัสเต็มๆ




"พี่เจนครับ เพื่อนผมไปด้วยนะ คือเราต้องกลับบ้านด้วยกันนะครับ" ผมยิ้มแห้งแล้งให้พี่เจน เพราะเกรงใจอยู่เหมือนกัน
"ดีเลยค่ะ จะได้มีคนช่วยเลือก ช่วยถือของเพิ่ม"
"ช่วยถือนะพอได้ครับ แต่ช่วยเลือกนี่ผมไม่ถนัดนะครับพี่เจน ให้เป็นหน้าที่เพื่อนผมดีกว่า" ผมรีบออกตัว พี่เจนไม่ได้แสดงทาทีว่าไม่พอใจที่มีมือที่สามอย่างผมตามไปด้วย ผมเลยพลอยสบายใจไปด้วย

ผมจะขึ้นรถไปนั่งเบาะหลัง
"บาส มานั่งเบาะหน้าสิค่ะ เดี่ยวพี่นั่งข้างหลังเอง"
"แต่....." กูจะอยู่ตรงไหนดีวะ ก็ไม่มีไรชัดเจนซักอย่าง
"แต่ทำไมค่ะ มานั่งเป็นเพื่อนอุเลย" พี่เจนไปจับตัวมาผลักๆเบาๆให้ขึ้นข้างหน้า มือนิ่มจัง
ผมเหลียวไปมองไอ้อุที่ยืนหัวโด่อยุ่ฝั่งประตูคนขับ มันก็ไม่ได้มีท่าทีอะไรที่บ่งบอกว่าเสียดาย ผมเลยยอมนั่งแต่โดยดี

พี่เจนไม่ได้มีดีแค่สวยอย่างเดียว
ดีกว่าภายนอกคือภายใน ความคิด ทัศนคติ จิตใจ
ก่อนจะหยิบของทุกชิ้น พี่เจนจะบอกเหตุผลว่าทำไมถึงต้องชิ้นนั้น ชิ้นนี้ ทุกเหตุผลก็เพื่อสร้างประโยชน์ให้คนอื่นทั้งนั้น
แต่พอไอ้อุเห็นแย้งหรือเสนออะไรเพิ่มเติม พี่เจนก็รับฟังทั้งที่ตั้งใจว่าจะเอาแล้ว
ขนาดผมพูด พี่เจนยังฟังเลย

ผมเดินถือของรั้งท้าย ปล่อยให้พวกเค้าเดินห่างออกไป
ของก็หนักนะ ซื้อกันเยอะใช้ได้
ของไอ้อุเบากว่าผมหน่อย เพราะพอมันจะเลือกโน้น ชี้นี้ มันขวางไปหมด ก็ต้องเอามาฝากผมอีก ผมเลยตัดปัญหาเอาชิ้นใหญ่ๆมาถือซะเอง ส่วนของมันชิ้นน้อยๆก็พอ
ผมว่าสองคนนี้เหมาะสมกันดีนะครับ ไอ้อุไม่ได้มีท่าทีกะลิ้มกะเหลี่ยเหมือนที่เคยทำมา ดูมันจริงจัง ให้เกียรติ พี่เจนมากๆเลย
ส่วนพี่เจนนี่ชัดเลย มีใจให้เพื่อนผมชัวร์ นี่ไงผมถึงมาเดินรั้งท้ายอยู่ตรงนี้
"ไอ้บาส"
"เออๆๆ ว่าไง" สะดุ้งนิดหน่อย เพราะคิดไรเพลินๆ
"ไมเดินช้าวะ หนักเหรอ?"
"เปล่าๆ ไปกันก่อนเลย เดี๋ยวกูตามไป"
"มึงนี่นะ" มันเดินย้อนกลับมาหาผม แล้วช่วยแบ่งของไปถือ จนมือผมโล่งไปเยอะ
"ไมไม่ไปอยู่กะพี่เจน?"
"มึงคิดไรอยู่เนี่ยะ?"
"กูว่ามึงกับพี่เจนเหมาะกันดีนะ"
"อืม แล้วกูจะจีบ ไปได้แล้วมึง ปล่อยให้ผู้หญิงรอ ไม่แมน" ห่วงภาพตลอดเหี้ยนี่


พี่เจนพาไอ้อุกับผมมาเลี้ยงขอบคุณที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
ผมกับมันพยายามจะปฏิเสธแล้ว แต่พี่เจนไม่ยอม บอกได้ไง อุตส่าห์มาช่วยทั้งที
เมื่อปฏิเสธไม่ได้เลยปล่อยเลยตามเลย
ตอนแรกคิดว่าพี่เจนจะหาร้านในห้างตามประสาวัยรุ่น แต่เปล่าเลย พี่เจนบอกไม่ชอบ ไม่เป็นส่วนตัว คนวุ่นวาย แกเลยพามาร้านประจำ
"สั่งเลยค่ะ เต็มที่ เมนูร้านนี้อร่อยทุกอย่าง "
"งั้นผมไม่เกรงใจละครับ" ไอ้อุกางเมนูออกเต็มที่ "ผมขอต้มยำกุ้ง ซี่โครงหมูหมักซอส   ปลาทอดขมิ้นกรอบ    แล้วก็ต้มจืดสาหร่ายหมูสับ"
"เหี้ยอุ เกรงใจพี่เจนเค้าหน่อยมึง" นี่ถ้าผมอยู่ติดกับมันนะ ผมโบกหัวมันไปแล้ว แต่นี่พอดีมีพี่เจนคั่นอยู่ มันเป็นโต๊ะๆกลมๆอ่ะครับ นึกออกกันมั๊ย ไอ้อุ พี่เจน แล้วก็ผม แต่พี่เจนจะนั่งติดกับไอ้อุมากหน่อย
"ไม่เป็นไรค่ะ เต็มที่เลย ก็สั่งมาทานด้วยกันนี่แหละ ดีอีก พี่ไม่ต้องสั่งเอง"
"ขอบคุณครับพี่เจน บาส มึงกินไร?"
"ขอจานผักหน่อยดิ"
"งั้นขอเป็นผัดผักรวมใส่กุ้ง แล้วก็ยำหมูยอใส่ผักเยอะๆ  แล้วพี่เจนจะทานอะไรเพิ่มมั๊ยครับ?" โห กูคิดว่ามึงจะลืมถามเจ้ามือซะแล้ว
"ไม่อ่ะค่ะ ที่สั่งมาพี่็ก็ทานได้ทุกอย่าง"
"งั้นแค่นี้นะครับ" มันยื่นรายการอาหารให้กับน้องที่จดรายการ

ระหว่างรออาหาร
พวกเราก็คุยโน้นนี่กัน
เรื่องเรียนบ้าง
ส่วนตัวบ้าง
"ดูอุกับบาสสนิทกันมากเลยนะค่ะ?"
"สนิทกันตั้งแต่อยู่ในท้องอ่ะครับ บ้านผมกับบ้านมันอยู่ติดกัน แม่เราก็สนิทกัน "
"แบบนี้นี่เอง แล้วเคยทะเลาะกันบ้างมั๊ย?"
"ต่อยกันมาแล้วก็เคยครับพี่เจน ทะเลาะกันก็บ่อย แต่พอตอนเย็นก็ต้องไปเสนอหน้าให้อีกฝ่ายเห็น เลยหายโกรธกันโดยปริยาย ไอ้บาสแหละ ส่วนมากขี้งอน"
"กูเปล่าเหอะ มึงอ่ะ ชอบหาเรื่องกูตลอด"
"เชื่อแล้วค่ะ ว่าทะเลาะกันบ่อย เด๊่ยวพี่ขอตัวไปห้อง/ต้มยำกุ้งมา/ว้ายยยยยยย" ในระหว่างที่พี่เจนกำลังจะลุก แล้วเด็กก็มาเสิร์ฟต้มย้ำกุ้งหม้อร้อนๆพอดี ชนกันโครมเลยครับ ผมก็โดนด้วย เพราะเค้ามาเสริฟรช่องว่างระหว่างผมกับพี่เจน
"ร้อนนนนนนนน" พี่เจนหวีดร้องขึ้นมา หันมามองกันทั้งร้าน ผมก็จะไปช่วย แต่ผมเองก็แสบๆปวดๆเหมือนกัน ตกใจอยู่ด้วย
คนที่ได้สติคนแรกคือไอ้อุ
"บาส เป็นไงบ้างมึง? ไปหาหมอเลย เจ็บตรงไหน บอกกูมา เจ็บมากมั๊ย อย่าเป็นไรนะเว่ย" มันเข้ามาดู สำรวจเนื้อตัวผม แดงเป็นทางเลยครับ เพราะผมพับแขนเสื้อขึ้นเหนือศอกพอดี
"กูโอเค มึงไปดู...."
" แดงไปหมดเลย เหี้ย ทำไมไม่ระวังบ้างวะ!!!!!!"  ประโยคสุดท้ายมันหันไปตะคอกน้องเด็กเสิร์ฟที่ยืนหน้าซีดตัวสั่น ก็เวลาไอ้บ้านี้โมโหขึ้นมา น่ากลัวน้อยอยู่เมื่อไรละ
"มึง พอแล้วกูโอเค"
"โอเคเหี้ยไร!!!!!แดงขนาดนี้ ไปหาหมอเลย ถ้าเกิดพุพองขึ้นมาทำไง ลุก"
"ไอ้อุ กูโอเคจริงๆ มึงไปดูพี่เจนดีกว่า เค้าโดนเต็มๆกว่ากู" นั่นแหละมันถึงมีสติ หันไปมองทางพี่เจนที่ตอนนี้ทางร้านกำลังดูอยู่
พี่เจนหันมามองพวกเราสองคนก่อนจะกมล้มมองสภาพตัวเอง
ไอ้อุพูดไรออกมา สองสามคำ ในคอไม่รู้ ผมฟังไม่ออก
"มึงไปดูพี่เจนไป"
"เค้ามีคนดูแล้ว แต่มึง"
"พี่เค้าเป็นผู้หญิงมึง อีกอย่างเค้าก็มากะเรา มึงไปดูพี่เค้านหน่อย กูโอเค"
"ก็ได้ แต่ถ้าปวดตรงไหน รีบบอกกูนะเว่ย" ผมพยักหน้าารับ
"พี่เจนเป็นไงบ้างครับ ปวดตรงไหนมั๊ย?" มันเดินเขาไปถามพี่เจน มือมันก็ยกแขนขาวพี่เจนขึ้นมาดู แดงเป็นทางเลย แถมกระโปรงก็เปียกชุ่ม
"ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ ที่ร้านเอาน้ำเย็นมาล้างให้แล้ว"
"ครับ แล้วพี่เจนจะไปล้างตัวหน่อยมั๊ย เดี่ยวผมประคองไป"
"ก็ดีค่ะ"
"บาส มึงจะไปล้างตัวด้วยกันเปล่า?"
"ไม่อ่ะ ของกูเอาผ้าเช็ดน้ำถูๆก็ได้แล้ว"
"งั้นเดี๋ยวกูมา ไปครับพี่เจน" พี่เจนหันมามองผมแวบหนึ่ง แวบหนึ่งที่ผมรู้สึกว่ารอยยิ้มนั้นเปลี่ยนไป


 

[hibarihao]

อะ อะ ค้างอ่ะ

[mapreaw]

อุน่ะชัดเจนแล้ว แต่บาสยังอึนอยู่เลย

[why yyy]

ขอบคุณ

[Nus@nT@R@]

พี่เจนคงไม่คิดอะไรใช่ไหม

[Rafael]

อุ แบบว่าแสดงออกชัดเจนมากอะ
แต่ไม่รู้ใจตัวเองสินะะะ กิ๊วววว

กอดพี่ดิวววว
แล้วมาต่ออีกนะคะ อิอิ

[black sakura]

เจนเนี่ยนางแอ๊บใสแน่ๆเลย

[kamenashi]

นาน..น้าน..นาน..คิดถึงมากแล้วค่ะ..รออยู่นะคะ

[กบกระชายไทยนิยม]

อยากอ่านต่ออ่า T^T

[due]

"ไอ้บาส คืนนี้มานอนห้องกูด้วย" พูดจบมันตัดสายฉับ ผมประมวลผลได้ทันทีว่านั่นคือประโยคคำสั่ง ไม่ต้องการคำตอบรับหรือปฏิเสธ สิ่งที่มันต้องการคือ ผมต้องไปนอนบ้านมันเท่านั้น นิสัยเอาแต่ใจนี้แก้กันไม่ได้จริงๆ ยิ่งแก่ยิ่งดัดยาก คงต้องปล่อยแล้วละ
ผมดูเวลาที่หน้าจอโทรศัพท์ สองทุ่มกว่าแล้ว
ผมวางโทรศัพท์ วางที่ไม่ใช่เบาๆข้างๆตัว แล้วกลิ้งตัวไปมาซ้ายขวาอยู่สองสามรอบ ลุกขึ้นนั่ง ล้มตัวลงนอนกลิ้งต่อ
ผมไม่ได้ขี้เกียจนะ แค่รู้สึกเซ็งๆเบื่อๆ


"ก๊อกๆๆๆๆ"
"ครับแม่" ผมเด้งตัวลุกขึ้น
"แกร็ก......บาส   อุโทรมาแน่ะลูก ฝากบอกว่าคืนนี้ให้บาสไปนอนบ้านโน้นด้วย"
"ครับแม่" ดูมันเลวครับ นี่เล่นโทรเข้าเบอร์บ้านเลยเหรอ
"ครับแม่ แล้วทำไมยังนิ่งอยู่ละ เพื่อนรออยู่นะ" มันรู้ไงครับ ถ้าแม่รู้ว่ามผมต้องไปนอนบ้านมัน แม่จะรีบเร่งให้ผมไปทันที ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่แม่เคยบอกผมนะว่าไม่อยากให้ลูกเดินดึกๆดื่นๆ ผมอยากจะเถียงเหลือเกินว่า แค่ไม่เกิน ยี่สิบก้าวเอง ผมคงไม่ดวงซวยโดนดักตีหัวระหว่างทางหรอกครับ
"มันโทรมาบอกผมแล้วเมื่อกี้ แต่ผมยังขี้เกียจลุกอยู่เลย" ผมล้มตัวลงนอนบนเตียงอีกครั้งดังตึง
"งั้นเหรอ งั้นเดี๋ยวแม่โทรไปบอกอุก่อนละกันว่าบาสขี้เกียจ"
"ได้ไงอ่ะแม่" ผมรีบเด้งตัวขึ้นจากเตียงอีกครั้ง "ถ้าแม่พูดแบบนั้นนะ มีหวังมันโกรธผมข้ามปีอ่ะ"
"งั้นก็ไปอาบน้ำได้แล้ว ดึกๆดื่นๆเดินไปมากันอยู่ได้ รีบๆแต่งจะได้ย้ายมาอยู่บ้านเดียวกันให้เสร็จเรื่องเสร็จราวไป"
"อ่ะเหรอครับคุณแม่ พูดเล่นไปเหอะ วันไหนผมเอาจริงขึ้นมา แม่จะอึ้ง ทึ่ง ช็อคไปเลย" ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวพลาง
"กลัวที่ไหนละคุณลูก" ผมยอมแพ้ครับ ผมยกมือขึ้นสองข้างทำท่ายอมแพ้ เถียงยังไงผมไม่เคยชนะเมียพ่อได้เลย ให้ตายสิ

ผมอาบน้ำเสร็จ ก็นั่งๆนอนๆเล่นๆ จนสามทุ่มก็ยังไม่ยอมไปบ้านโน้น
ไอ้อุก็โทรหาผมหลายสายแล้ว แต่ผมไม่รับ
ได้แต่ส่งไลน์ไปบอกมันว่าผมกำลังรีบอยู่ นั่นแหละมันุถึงยอมอยู่แบบสงบๆได้

ถ้าเป็นเวลาปกติ ทุกครั้งที่มันโทรบอกให้ผมไปนอนบ้านมัน ผมจะรีบทุกครั้ง ยกเว้นบางทีที่ผมนอยด์มันเท่านั้นแหละถึงจะลีลาบ้าง แต่ก็น้อยมาก
แต่เวลา ณ ตอนนี้ สามทุ่มแล้ว ผมยังไม่อยากไปเลย
มันรู้สึกแปลกๆไงไม่รู้ ตอนนั่งรถกลับกันมา ไม่ใช่ผมนะที่แปลก
คนที่แปลกคือ มันกับพี่เจนต่างหาก ผมสัมผัสได้ถึงมวลอะไรก็ไม่รู้ที่มันอัดแน่นอยู่ภายในรถจนผมแทบไม่กล้าหายใจแรง ไม่กล้าขยับเขยื้อนตัว นั่งเกร็งเลยแหละ
พอไปส่งพี่เจนกันเสร็จ ผมก็คิดว่าอะไรจะดีขึ้น แต่ผมคิดผิดถนัด ความหนาแน่นที่อัดอยู่ในรถหนักกว่าเดิมอีก พระเจ้า !!!!!
ไอ้อุมันเลือกที่จะเงียบตลอดทาง
ผมก็ชวนมันคุยนะ ชวนหลายรอบด้วย มันตอบมาด้วยประโยคเด็ดประโยคเดียว 'กูต้องการสมาธิขับรถ' แปลความหมายแบบชาวบ้านทั่วไปคือ มึงหุบปากเหอะ หลังจากนั้นผมหุบปากฉับจนมาถึงบ้าน แลวดูมันเสือกโทรมาตามผมอีก ตามอารมณ์มันไม่ทันเลย
ถามว่าผมไม่ไปตามที่มันบอกได้มั๊ย ผมตอบเลยว่าได้ ยังไงมันก็คงไม่มาเผาบ้านผมหรอก ถ้าผมไม่ไป แต่ด้วยความเคยชิน ผมเลยไป


"แกร็ก"
"มึงมาช้า" ผมแค่เปิดประตู ยังไม่ทันจะย่างเท้าเดินเลย มันก็ว่าผมเข้าให้แล้ว
"เออๆ โทษละกัน แล้วไมอยู่มืดๆ เปิดไฟดิ" ผมเดินเข้าห้องได้สองก้าวก็หยุดเดิน เพราะในห้องไฟค่อนข้างสลัว ซึ่งผมไม่ค่อยจะชอบเท่าไร
มันเล่นเปิดโคมไฟเล็กบนโต๊ะคอมพ์เท่านั้น แถมยังก้มโคมไฟซะเกือบติดโต๊ะเลย
"มึงกลัว?"มันถามเสียงเยาะๆ แต่ก็ยอมลุกจากโต๊ะคอมพ์มานั่งลงตรงปลายเตียงแทน ซึ่งไม่ห่างจากจุดที่ผมยืน สามารถเอื้อมมือมาถึงผมได้เลย
"ไม่ได้กลัว แค่ไม่ชอบ"
"ถ้ากลัวก็มานั่งข้างกูนี่มา" มันคว้าแขนผมหมับแล้วดึงผมวืดเดียวก็มานั่งแหมะปลายเตียงข้างมันทันที
"มันง่ายกว่าป่ะถ้ามึงจะเปิดไฟ?"
"แล้วมันยากตรงไหนกะอีแค่มึงมานั่งข้างๆกูแบบนี้"
"เชี่ยนี่ พูดเหมือนจะรู้เรื่อง ก็กูบอกอยู่ว่าไม่ชอบๆความมืด"
"กูว่าบางครั้งความมืดก็ดีนะเว่ย มันทำให้เราสามารถซ่อนอะไรบางอย่างหรือหลายอย่างได้"
"รมณ์ไหนมึงเนี่ย?"
"อารมณ์แบบคนมีอารมณ์นะ" ผมพูดเสียงแหบๆแห้งๆ คนอื่นฟังแล้วอาจจะรู็สึกว่าเสียงมันเซ็กซี่ แต่ผมฟังแล้วมันโคตรจะหลอนเลย
"เหี้ยอุ!!!!!" ผมเด้งตัวออกห่างมันทันที เกือบตกเตียง
"ฮ่าๆๆๆ มึงนี่หลอกง่ายตั้งแต่เด็กเลยว่ะ"
"เชี่ยนี่ แกล้งกูอีกแล้วนะมึง" เราสองคนนั่งกันคนละฝั่งของปลายเตียง

เล่นบทเงียบกันซะงั้น


"งั้นกูนอนนะ ง่วงแล้ว"
"บาส ตอนนี้มึงยังมีความคิดว่ายังรักกูแบบนั้นอยู่อีกรึเปล่า?"
"หืม?" ผมชะงักมือเท้าที่กำลังจะคลานขึ้นเตียงไปนอน กลับมานั่งที่เดิม
"กูรู้มึง มึงได้ยิน ตอบ"
"ไม่รู้ดิ ก็มึงเป็นคนบอกกูเองไม่ใช่เหรอว่ากูไม่ได้รู้สึกแบบนั้นจริงๆ กูแค่หวงของ ของที่กูมีมาตั้งแต่เกิด"
"งั้นเหรอ?"
"แล้วถามไม?"
"จู่ๆก็อยากถามขึ้นมา"
"กูไปเปิดไฟนะ มึนมืดๆ ไงไม่รู้ กูไม่ชอบ รู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก" ผมเดินไปเปิดไฟตรงโต๊ะคอมพ์ เลยนั่งลงที่เก้าอี้ตรงนั้นซะเลย
"ไมมึงยังไม่อาบน้ำอีก เสื้อผ้าก็ไม่เปลี่ยนด้วย"
"ไม่มีอามรมณ์" สมัยนี้การจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้านี่ต้องใช้อามรมณ์กันแล้วเหรอครับ
"ซกมก กูคบค......."
"กูขอจูบมึงได้มั๊ย?"
"?????????"
"มึงยังเคยขอจูบกูตั้งหลายครั้ง แล้วกูก็ยอมมึงทุกครั้งด้วย กูขอมึงครั้งนี้ครั้งเดียวเอง"
"??????????????????"
"อย่าทำหน้าโง่ได้มั้ยมึง"
"?????????"ไม่ได้หน้าโง่เว่ย กูงงอยู่
"มึงเงียบ กูถือว่ามึงตกลงนะ"
"??????"
"งั้นกูจูบนะ" ผมต้องหลับตารอ แล้วยื่นปากจู๋ๆไปรอรับจูบมันมั้ยเนี่ย


"เอ๊ย !!!เหี้ยอุ" สติผมกลับมาปุ๊บ หน้าไอ้อุก็แทบจะสิงหน้าผมปั๊บ ไมันไวขนาดนี้นะ มิน่าผู้หญิงถึงติดมันนัก
ผมย้นหน้ามันออกห่าง แต่ไอ้เพื่อนชั่วมันก็ยังจะดันหน้าเข้ามาอีก ผมยันหน้ามันจนปากมันยู่เลยอ่ะ ผมใช้เท้าถีบไปที่หน้าขามัน นั่นแหละมันถึงยอมถอยห่าง
"ก็ไหนมึงบอกว่ายอมแล้วไง" มันพูดใส่อารมณ์ไม่มาก แต่ก็อยู่ในอารมณ์ที่ไม่ใช่ปกติ
"กูยังไม่ได้ตอบอะไรมึงเลยเหอะ มึงคิดเองเออเอง"
"ก็มึงเงียบไมอ่ะ?" มันเริ่มพาล
"นี่ เวลามึงจะเอาใครซักคน มึงขอเค้าหน้าด้านๆว่า ขอทีสองทีนะ ถ้าเค้าไม่ตอบนี่มึงจัดการเลยงั้นซิ"
"อืม" เหี้ยชัดๆ เหี้ยตัวเป็นๆ มาดูกันเร็ว
มันเดินเข้ามาหาผมใหม่
"เหี้ยอุ หยุดก่อน " ผมชี้หน้ามันไว้ก่อน
"อะไรมึงอีก" คราวนี้อารมณ์มันมาเต็มแล้วครับ ไอ้นี่มันไม่ชอบให้ใครขัดใจ
"คุยกันให้รู้เรื่อง ตกลงมึงเป็นอะไร..... ถ้าหื่นมึงขึ้นหน้ามาก เชิญเลย ห้องน้ำ ไปทำร้ายตัวเองซะให้พอ อย่าเอามาลงกะกู กามมึงลดลงเมื่อไร ค่อยมาคุยกัน ไปดิ!!!!!" ต้องให้ขึ้นเสียง นั่นแหละมันถึงยอมเดินไปห้องน้ำ ถึงจะไม่เต็มใจก็เหอะ

อยู่ดีดีเพื่อนกันเห็นกันมาตั้งแต่เด็กจะขอจูบกันง่ายๆแบบนี้ได้ไง ขอจูบนะเว่ย ไม่ใช่ขอหนมกิน
ก็ใช่ ไม่เถียงที่ผมเคยขอมันจูบหลายครั้งแล้วก่อนหน้านี้
แต่นั่นเพราะผมต้องการพิสูจน์ตัวเอง ต้องการรู้ว่าตัวเองคิดอะไรกับมันจริงๆรึเปล่า ผมอยากรู้ว่าความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อมัน กำลังหลอกตัวผมเองอยู่รึเปล่า ม
แต่กับตอนนี้ มันคนละกรณีกัน ไอ้อุไม่เคยขอจูบผม ไม่เคยอะไรเลยกับผม แต่จู่ๆจะมาขอจูบกันดื้อๆ ใครยอมก็แปลกละ


"หื่นหายยัง?"
"กูเปล่าเหอะ" กูไม่เชื่อ    มันเดินหน้าเปียกซก น้ำหยดลงพื้นไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่แขวนไว้หน้าตู้เสื้อผ้า ซึ่งก็คือข้างโต๊ะคอมพ์ที่ผมนั่งนั่นเอง ผมยกเก้าหลบแทบไม่ทัน มันหันมามองหน้าผมแบบ 'ทำไรของมึง'
"กูจะไม่ไว้ใจมึงแล้ว"
"ประสาท" มันด่าผมแบบนี้ออก ค่อยรู้สึกว่าไอ้อุคนเดิมกลับมาแล้ว
มันกลับไปนั่งที่ปลายเตียงอย่างเดิม เช็ดหน้าไปพลาง
"จ้องหน้ากูไม?"
"ตกลงมึงเป็นอะไร?"
"แล้วกูเป็นอะไร?"
"แล้วกูจะรู้มึงมั๊ย?"
"แล้วมึงจะถามกูทำไม?"
"แล้วมึงมาขอจูบกูทำไม?"
"...................."
มันเงียบแบบนี้ ผมก็ไปต่อไม่เป็นเหมือนกัน


"พี่เจนบอกว่า เค้าชอบกู"
"หรือมึงดูไม่ออก"
"พี่เจนถามว่ากูมีคนรักรึยัง?"
"แล้วมึงตอบไปว่า?"
"ตอนนี้กูโสด เพื่งเลิกกับแฟนไป"
"แล้ว?"
"พี่เจนถามอีกว่า แฟนนี่ใช่คนรักรึเปล่า?"
"แฟน คนที่เราเรียกว่าแฟนก็ต้องรักสิ แล้วมึงตอบไปว่าไง"
"ไม่รู้"
"กูจะงงกับมึงดี หรืองงกับพี่เจนดีวะ "
"พี่เจนถามกูว่า แฟนทุกคนที่คบมา ใช่คนรักรึเปล่า?"
"แล้ว?"
"กูก็บอกไปว่า ชอบบ้าง เฉยๆบ้าง รึกรึเปล่าไม่รู้ เพราะกว่าจะรู้สึกถึงคำนั้น ก็ต่างคนต่างเดินไปแล้ว "
"กูเริ่มงงกับพี่เจนของมึงแล้ววะ"
"กูงงหนักกว่ามึงอีก รู้มั๊ยว่าพี่เจนบอกอะไรกู?"
"บอกไร?"
"บอกว่ากูอาจจะชอบมึง ชอบโดยที่กูไม่เคยรู้ตัว ไม่เคยรู้สึกตัว อาจจะเลยไปถึงคำว่ารักแล้วก็ได้"
"พี่เจนมึงมโนขั้นเทพเนาะ" ผมหัวเราะขำๆ ล้อๆ แต่ไอ้อุกลับตีเงียบใส่ เงิบเลยกู หุบปากฉับแทบไม่ทัน

ผมเริ่มอึดอัดแบบไม่รู้สาเหตุ เมื่อต่างคนต่างเงียบ ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้เวลาอยู่กับไอ้อุมาก่อนเลย
บรรยากาศระหว่างผมกับมันแปลกออกไป ทุกทีที่เราทะเลาะกัน ด่ากัน ตีกัน มันเหมือนแดดแรงๆที่ส่องลงมาให้เราไหม้ แต่พอตกเย็นเราก็กลับมาสดใสได้อีก
แต่นี่มันไม่ได้ร้อน ไม่ได้หนาว แต่มันมืดๆ มัวๆ หมองๆ สว่างก็ไม่สว่าง มืดก็ไม่มืด มันก้ำกึ่งกันไปหมด
ผมไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย ผมชอบอะไรที่ชัดเจน จะร้อนก็ให้รู้ไปเลยว่าร้อน จะหนาวก็หนาวกันไปเลย ไม่ใช่อึมครึมแบบนี้
นั่นคือเหตุผว่าทำไมผมถึงขอจูบไอ้อุทุกครั้งที่ผมมีความรู็สึกแปลกๆกับมัน
แต่ผลที่ออกมา คือผมหวงมัน ผมหวงของที่เป็นของผมมาตลอด เป้นของผมมาก่อนเป็นของคนอื่น

กลับกัน ตอนนี้คนตรงหน้าผมกลับสับสนซะเอง เพราะงั้นคนที่จะทำให้ทุกอย่างชัดเจนก็คือตัวผม งั้น
"ถ้ามึงจูบกูแล้ว มึงจะได้คำตอบใช่มั๊ย?"
"ไม่รู้"
"อ้าว"
"ก็กูไม่รู้จริงๆนี่หว่า ให้กูจูบก่อน เดี๋ยวคงรู้แหละ"
"พูดเอาแต่ได้นี่หว่า"
"เหี้ยเหอะไอ้บาส กูแค่ขอจูบมึง ไม่ได้ขอเอามึงซะหน่อย พูดซะเวอร์"
"จะเอาก็เอา" ผมหลับหูหลับตาพูดจะได้จบๆกันไป ไม่ได้ใจง่ายนะ
"ไม่ได้จะเอา จะจูบเฉยๆ"
"จะจูบมั๊ย?" ผมถามเสียงแข็ง กวนตีนกันอยู่ได้
"จูบ"
"มึงจะไม่เตะกู เหมือนที่กูเตะมึงเวลาที่เราจูบกันใช่มั๊ย?"
"จะพยายาม มานั่งนี่มา" มันตบที่นอนข้างๆตัวมัน "จูบตรงนั้นมันลำบาก มึงนั่ง กูยืน เดี๋ยวผิดท่า"
"แค่จูบจริงๆนะเว่ย ถ้ามึงทำอะไรกูมากกว่านั้น กูจะเผาบ้านมึง"
"บ้านกูไหม้ บ้านมึงก็ไม่เหลืออหรอก หลังคาติดกันซะขนาดนี้  มานั่งนี่มา อย่าชักช้า " เอาเข้าจริง ผมจะเรียกว่าจูบก็มก็ใจเต้นนะ เคยแต่ขอจูบมัน จะเรียกว่าจูบก็ไม่ถูกนัก แค่ปากบนแตะกัน ผมก็ถีบมันเข้าให้แล้วทุกครั้ง


"มึงจะเกร็งทำไม?" ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเป็นเจ้าสาวที่เพิ่งถูกส่งตัวเข้าหอไงไม่รู้
"เรื่องของกู มึงจะจัดการไร ก็รีบๆเข้าเหอะ" กูใจเต้น มันปั่นป่วนไปหมดแล้วในท้องตอนนี้ แต่ไอ้อุกลับดูสงบเงียบ
"งั้นเอาละนะ" มันหันทั้งตัวมาทางผม
ค่อยยื่นมือมาจับท้ายทอยผมแล้วค่อยๆดันเข้าหาใบหน้ามัน ในขณะที่ใบหน้ามันก็ค่อยขยับเข้ามา เข้ามาเรื่อยๆ
เรื่อยจนผมมองหน้ามันไม่ชัดแล้วตอนนี้  แต่รู้สึกได้ว่าจมูกของเราที่ชนกัน รู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของกันและกัน
"อย่าหลับตา" มันสั่งผมเสียงแผ่ว แต่ชัดเจน ผมลืมตาพรึบ ......กูตกใจเว่ย
ผมได้กลิ่นยาสีฟันและน้ำยาบ้วนปากจากปากมันอ่อนๆ เชี่ยนี่เตรียมการมาอย่างดี นึกว่าจะล้างแต่หน้าซะอีกตอนแรก กะจูบกูให้ได้ว่างั้น
มันถอนจมูกออกจากจมูกผม แต่เคลื่อไปที่หน้าผากแทน มันกดริมฝีปากตรงกลางหน้าผมพอดี ผมชาวาบไปทั้งตัว แต่เพียงแค่เสี้ยววินาทีผมกลับรู้สึกว่าทุกอย่างในตัวผมกำลังตื่น มันค้างอย่างนั้นไว้ซักครู่

แล้วมันก็ไล่ลงมาที่จมูกผมต่อ มันกดจูบตรงปลายจมูกผมพอดีเป๊ะ เราสบตากันพอดี แต่มองไม่ชัดหรอก เพราระยะมันใกล้เกินไป

ต่อไปก้คงเป็นปากแล้วสินะ
ความคิดผมจบปุ๊บ
ปากมันก็แตะที่ปากผมปั๊บ
แค่ปากบนเท่านั้นผมก็พยามยามจะผลักมันออกทันที พยามจะเบี่ยงหน้าหนี
แต่มันไม่ยอม กลับกดท้ายทอยผมให้เข้าใกล้มันกว่าเดิม มันล็อคผมไว้แน่น
จนปากมันครอบครองปากผมได้สมบูรณ์แบบ
ใจผมเต้นแรง แรงแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แรงแค่ไหนก็บรรยายไม่ถูกหรอก
รู้สึกทุกอณูในร่างกายตอนนี้มันมีอะไรไม่รู้วิ่งพล่านไปหมด หัวจดเท้า เท้าจดหัว
ร่างกายหนึกอึ้งจนขยับตัวไปไหนไม่ได้
จากตอนแรกที่คิดจะผลักจูบนี้ไปให้พ้น แต่ผมก็ยังยอมอยู่นิ่งให้มันแทะเล็มไปเรื่อยๆ
มันไม่ได้สอดลิ้นเข้ามาแต่อย่างใด ได้แต่เลาะๆเล็มๆริมฝีปากผมเท่านั้น กดๆ ย้ำๆ แล้วก็ปล่อย แล้วก็ทำอีก
มันทำแบบนี้ จนผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังลอย ค่อยๆลอยสูงขึ้นเรื่อยๆ จนจะติดเพดานอยู่แล้ว
บอกไม่ให้กูหลับตา แต่มึงเองหลับตาฌแยเลยนะ กูหลับบ้างดิ




มันรู้สึกปากตัวเองค่อยๆถูกปล่อยให้เป็นอิสระ แต่ทุกอาการผมรู้สึกว่ามันอาลัยอาวร มันอ้อยอิ่งเหมือนไม่อยากจะจากไปไงก็ไม่รู้
แล้วก็มาอุ่นวาบอีกทีก็ที่หน้าผาก

"นอนเหอะ" มันผละออกจากผม แล้วไปนอนที่ตัวเองเฉย ปล่อยให้ผมเรียกสติกลับมาอยู่คนเดียว
พอสติมาครบ ผมก็เห็นมันนอนตะเคียง หันหลังให้ผมเรียบร้อยแล้ว
นอนก็นอนสิ กูจะนอนทั้งใจเต้นฮิพฮอพแบบนี้แหละ







เชี่ยครับ กูนอนไม่หลับ
"กูใจเต้นไม่หายเลยอ่ะ" จู่ๆเสียงคนที่ผมคิดว่าหลับแล้วดังขึ้นมา
"อืม เหมือนกัน"
"ไม่เคยเต้นแรงและนานแบบนี้มาก่อน ไม่ว่าจะจูบกับใคร มึงคนแรก"
"หมายความว่าไง?"
"นั่นดิ หมายความว่าไง"
"ไม่ได้จะกวนตีนกูใช่มั๊ย?" ผมได้ยินมันขำในคอเล็กน้อย ก่อนจะเงียบไป  เรานอนหันหลังคุยกันนะ
"เพื่อความแน่ใจ เดี๋ยววันหลังกูจูบมึงใหม่ละกัน"
"ถ้ากูยอมอีก มึงเรียกกูว่าหมาบาสได้เลย"
"หมาบาส กูเรียกไว้ก่อนเลย เพราะไงมึงก็ต้องยอม"
"ไอ้......"
"นอนได้แล้ว กูง่วง ฝันดีนะมึง"

ก่อนฝันดี บอกให้กูข่มตาให้หลับก่อนเหอะ ตากูค้างเว่ย ค้างตามจังหวะเต้นของหัวใจกูนี่แหละ

[Rafael]

เหยยยย
ตอนนี้คืออะไร แอบฟินนะ ฮ่าๆๆๆๆ
จูบกันแล้วใจเต้นขนาดนี้ยังไม่รู้ตัวกัยอีกเหรอออ

ขอบคุณพี่ดิวที่มาต่อนะคะ

[kamenashi]

น่ารักค่ะกำลังคิดถึงเลย

[hibarihao]

ฟินว่ะ

[mapreaw]

ในที่สุด ก็เริ่มรู้สึกกันแล้วสินะ ออร่าสีม่วงฟุ้งกระจายกันเลยเชียว

[why yyy]

กว่าจะจูบ กว่าจะหลับอีก เฮ้อ!!!


ขอบคุณ

[black sakura]

พี่เจนแกสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างจริงๆ55555

[k2blove]

 
ว้าวววววววววว ฟิน

[snowboxs]

คราวนี้อุได้ตามติดบาสกว่าเดิมแน่ๆ

[❣☾月亮☽❣]

  แน่ใจนะว่าหลับ อิอิ
มาต่ออีกนะคะ

[due]

“เชี่ย!! กูบอกว่าไม่ก็คือไม่ ..................................เรื่องของมึงเหอะ กูไม่เกี่ยวไรด้วย..................................ก็บอกแล้วไงว่ามันเรื่องของมึง แค่นี้แหละกูจะวาง............ไม่เว่ย..............ถ้ามึงทำแบบนั้นจริง บอกที่บ้านมึงจองโลงกับศาลาวัดไว้ได้เลย ”
ผมกับไอ้อุเดินมาถึงโต๊ะประจำของเราก็ได้ยินเสียงไอ้กัสก่อนเลย ดูมันจะอารมณ์ไม่คงที่เท่าที่ควร ถ้าเข้าไปใกล้มันกว่านี้ อาจโดนมันวิสามัญได้ วันนี้พวกผมมีเรียนกันช่วงสายๆหน่อยๆ นิสิตส่วนมากก็ยังอยู่กันบนตึกเรียน เพราะอีกเกือบชั่วโมงกว่าจะถึงวิชาต่อไป แต่คนขับรถผมมันรีบเพราะถ้ามันไม่มีที่จอดรถ มันจะอารมณ์เสียอีก
"มันเป็นไรว่ะ?" ผมพยักเพยิดไปทางไอ้กัสที่แทบจะแทรกซึมไปกับพุ่มไม้อยู่แล้ว แน่ะๆ มีเตะด้วย เสียงมันค่อนข้างดังนะ พูดมาแต่ละที นี่ถ้าผมไม่ใช่เพื่อนมันนะ มีเผ่นหนีอ่ะ
"เชี่ยนี่ ทำไมพูดไม่รู้เรื่องวะ กูโมโหจริงๆแล้วนะเว่ย" เสียงมันแทรกมาเป็นทีๆ ผมก็มารยาทดี พอมันพูด ผมก็หยุดฟัง
"มันบ้ามาหลายนาทีแล้วละ สงสัยไอ้แก็ปอีกนั่นแหละ แต่ดูท่าวันนี้ไอ้กัสจะเหวี่ยงเป็นพิเศษ สงสัยโดนไอ้แก็ปกวนตีน"
"เอ้ย นี่ไอ้เด็กนั่น ยังไม่เลิกตอแยมันอีกเหรอว่ะ"
"เลิกบ้าไร โทรหาเช้า เย็นๆ แถมมีก่อนนอนด้วย "
"กูไม่ค่อยเห็นมันคุยที่มหาลัยนี่หว่า"
"แก็ปมันไม่ค่อยโทรช่วงกลางวัน เพราะมันก็อยู่กะเพื่อนมัน ส่วนไอ้กัสก็อยู่กับพวกเรา"
"เป็นเด็กมีความคิดดี แล้วนี่เกิดไรขึ้น?"
"กูไม่ได้อยากเสือก" เชี่ยเบนทำท่าได้กวนส้นมาก หันเหไปทางไอ้อุ
"กูก็ไม่ได้อยากเสือก"
"เออ แม่ง กูอยากเสือกคนเดียวก็ได้...........เพื่อนกัสครับ คัมมอน มายเบบี๋"
"เบบี๋ป๊ามึงดิ!!" มันวางโทรศัพท์โครมลงบนโต๊ะ แรงกว่านี้อีกนิดเดยว เครื่องคงละเอียด เชี่ยนี่ไม่รู้จักถนอมของเลย
"น้องมันกวนตีนไรมึงอีก?"
"มึงไม่อยากเสือกจริงๆเลยเนาะเชี่ยเบน แม่ง ถามก่อนกูอีก"
"ถามแทนมึงไม กูรู้ มึงอยากรู้" มึงไม่ได้อยากรูู้หูตั้งเลยงั้นดิ
"ก็ไอ้เด็กเว   ครืดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" โทรศัพท์สายเข้าอีกครั้ง ผมคว้าหมับมาก่อนเพื่อนเลย
"เด็กเปรต ใครวะ?" ผมอ่านชื่อที่โชว์หน้าจอ
"จะใครอีกละ นอกจากเด็กเปรตนั่น กดวางเลยมึง ปิดเครื่องไปเลยยิ่งดี" นี่ถ้าผมเป็นไอ้แก็ปนะ รู้ว่าคนที่ตัวเองตามชอบเม็มชื่อตัวเองอย่างนี้ ผมคงโดดน้ำตายไปแล้ว เด็กเปรต
"เผื่อเด็กมันมีธุระจริงๆ" เท่านั้นแหละครับ ผมสไลด์รับสายทันที พร้อมเปิดสปีกเกอร์โฟน คนเราต้องรู้จักแบ่งปัน
"พี่กัสแม่งเลว พูดยังไม่จบตัดสายผมเฉยเลย" พวกผมมองหน้ากันเลิกลั่กๆ ไอ้กัสได้แต่ส่ายหัวด้วยความหน่าย เดี๋ยวนี้คนจีบกันเค้าใช้คำพูดคำจารื่นหูกันขนาดนี้เชียวหรือ
"พวกกูเองไอ้แก็ป เพื่อนไอ้กัสนะ" ผมกรอกเสียงลงไป เพราะอยู่ใกล้โทรศัพท์สุดละ
"อ้าว โทษทีพี่ ผมไม่ทราบ แล้วพี่กัสละ?"
"นั่งหน้าบ้าอยู่ตรงนี้แหละ แล้วตกลงมึงมีเรื่องไร เผื่อพวกกูช่วยได้"
"ขอบคุณพี่ มีน้ำใจกว่าไอ้พี่กัสเยอะเลย"
"ว่ามาๆ อย่าแขวะเพื่อนกูเยอะ เดี๋ยวของมึนขึ้นอีก ไอ้นี่ขึ้นแล้วลงยาก"
"คือที่โรงเรียนผมนะเชิญผู้ปกครองมาพบ"
"เพื่อ?"
"คือ ผม ผม "
"โดดเรียนแล้วไปมีเรื่องกับเด็กโรงเรียนอื่น" ไอ้กัสโพล่งขึ้นมากลางวง
"จริงเหรอแก็ป?"
"ก็ตามนั้นพี่.....แต่พวกมันมาหาเรื่องผมก่่อนนะ"
"มึงผิดตั้งแต่คิดจะโดดเรียนแล้วไอ้แก็ป แล้วไมไม่บอกที่บ้านวะ?"
"ถ้าที่บ้านผมรู้นะ พวกพี่เตรียมชุดดำกันไว้ได้เลย ได้ไปงานศพผมชัวร์" โห ที่บ้านดุขนาดนั้นเลยเหรอ
"แล้วมึงจะให้เพื่อนกูทำไง?"
"มาเป็นผู้ปกครองให้หน่อย"
"เมื่อไร?"
"สิบโมงครึ่ง "
"วันนี้?"
"ครับ" ผมก้มมองนาฬิกาที่ข้อมมือตัวเอง อีก สิบนาที มองหน้าเพื่อนรอบวง แต่เจาะจงไอ้กัสเป็นพิเศษ ไอ้กัสได้แต่ส่ายหัวลูกเดียว
"เออๆๆ เดี๋ยวเพื่อนกูไป" ผมกดวางสายปั๊บ
"เชี่ยบาส!!!!! บอกแล้วไงว่ากูไม่ไป มันก่อเรื่องเอง มันก็ต้องเคลียร์เอง"
"เอ้ย มึง ช่วยเด็กมันหน่อย ดูท่ามันจะกลัวที่บ้านเอามากๆเลยนะเว่ย"
"แม่ง กล้วแล้วยังกล้าทำเรื่องแบบนี้อีก ต้องให้โดนซะบ้าง"
"วัยรุ่นอ่ะมึง ช่วยมันแล้วค่อยสอนมันทีหลังว่าอย่าทำอีก ไม่มีใครช่วยได้ทุกครั้งหรอก"
"กูเห็นด้วยกับไอ้บาส ช่วยเด็กมันหน่อย" ดีมากครับเพื่อนอุ
"นั่นดิ เด็กมันโทรหามึงคนแรก เพราะมันคิดว่ามึงจะช่วยมันได้"
"มึงก็เป็นไปกับไอ้สองตัวนี่ด้วยเหรอวะไอ้เบน"
"งั้นกูสรุป.... กูกับไอ้กัสจะไปดูไอ้แก็ป ส่วนไอ้อุกับไอ้เบนเข้าเรียนด้วย จดให้ละเอียดด้วย เพราะกูจะลอก ตามนี้ แยกย้าย"
ไอ้กัวฟึดฟัดๆอย่างกะกระทิงตกมันเดินออกไป
"ไอ้บาส?"
"ว่าไง?" ไอ้อุมันเรียกผมไว้
"ถามจริง อยากช่วย หรืออยากเสือก? ก่อนตอบคิดให้ดี เอาความจริง"
"เสือก ล้วนๆ ฮ่าๆๆๆ" ผมเดินหัวเราะตามหลังไอ้กัสไป เหมือนไอ้กัสจะด่าผู้บังเกิดเกล้าของใครอยู่ แต่คงไม่ใช่ของผมหรอก





"โหพี่ ผมคิดว่าพวกพี่จะไม่มากันซะแล้ว" ไอ้แก็ปวิ่งหน้าตื่นมาทันทีที่ผมโผล่หน้าเข้าไปในโรงเรียนมัน
"บอกว่ามาก็มาดิว่ะ " ผมพูด แต่ไอ้กัสนี่เล่นตีเงียบใส่ หน้าตามันฟ้องชัดมากว่าโดนบังคับมา
"พี่กัสโกรธผมเหรอ?" ดูไปดูมา มันก็น่าเอ็นดูดีนะครับ สงสัยคงกลัวไอ้กัสโกรธ ตะแง้วๆใหญ่เลย
"ถ้าจะพูดให้ถูกคือ กูไม่เคยรู้สึกดีกับมึงเลยต่างหาก" หน้าไอ้แก็ปช็อคไปเลย เออวะ ผมก็ช็อค
"เอามึงเร็วๆ รีบพาไปหาอาจารย์ พวกกูมีเรียนต่ออีก" ผมช่วยแก้สถานการณ์ สงสารเด็กมัน
"ทางนี้เลยพี่" มันเดินนำทางไป แต่ไม่แคล้วหันมามองหน้าไอ้กัสเป็นระยะๆ
โรงเรียนไอ้แก็ปใหญ่มาก ผมดูจากข้างนอกว่าใหญ่แล้วนะ แต่ข้างในนี้ใหญ่กว่าที่คิดไว้มาก ตึกแต่ละตึกนี่ทันสมัยมาก ดูเพียบพร้อมไปซะทุกอย่าง บอกได้เลย ไม่รวยนี้เรียนที่นี่ไม่ไหวนะ แสดงว่าไอ้แก็ปก็รวยดิ

มันมาผมสองคนมาหน้าห้องห้องหนึ่ง ป้ายหน้าห้องเขียนไว้ว่า ห้องกิจการนักเรียน ก็คงหมายถึงห้องปกครองนั่นแหละ เค้าคงไม่เชิญไอ้แก็ปไปห้องประดับเกียรติยศหรอก
มันเคาะประตูสามครั้ง
"ขออนุญาตครับอาจารย์"
"เชิญ"
ก้าวแรกที่เดินเข้าไป ห้องเย็นชัดๆ เข้ามาห้องนี้ไม่โดนชำแหละก็โดนเชือด
"หน้าตาผู้ปกครองเธอเปลี่ยนอีกแล้วนะ รึเปล่า?" อาจารย์ผู้ชายวัยกลางคน ผมเนียบ ใส่แว่น ผมมีหงอกแซมบ้างประปราย อาจารย์ท่านนี้เกิดมาเพื่อเป็นครูฝ่ายปกครองจริงๆ ผมสรุปได้แบบนี้
"คนนี้ของจริงครับอาจารย์"
"เชิญนั่งครับ ไม่ทราบคุณ..." อาจารย์แกผายมือมาทางผมที ไอ้กัสที คงอยากรู้คนไหนเป็นผู้ปกครองไอ้แก็ป ผมดันให้ไอ้กัสก้าวเท้าออกไปหนึ่งก้าว มันหันมาแยกเขี้ยวใส่ผมทีหนึ่ง
"ผมเองครับ" ไอ้กัสตอบพร้อมกับนั่งลง
"นั่งลงสินักเรียน" ไอ้แก็ปก้มศรีษะรับพร้อมนั่งลง อ้าว แล้วส่วนเกินแบบผมละ อาจารย์ท่านผายมือไปทางโซฟาที่อยู่อีกฟากหนึ่งของห้อง ผมก้มหัวขอบคุณก่อนเดินไปนั่ง
"ไม่ทราบคุณมีความเกี่ยวข้องไรกับนายจักรพรรดิ์ครับ?"
"จักรพรรดิ์?"
"ครับ"
"ใครคือ..." ผมเห็นไอ้แก็ปกระซิบไรไม่รู้กับไอ้กัสเบาๆ "อ๋อ ผมเป็นพี่ชายมัน เอ่อ เค้าเองครับ"
"นายจักรพรรดิ์ นายไม่ได้เอาใครมาหลอกอาจารย์อีกใช่มั๊ย?"
"คราวนี้จริงครับอาจารย์ คนนี้ผมทั้งรัก เคารพ บูชา เทิดทูน อีกนิดเดียวจะอัญเชิญขึ้นหิ้งแล้วครับ" หึหึหึ ผมเห็นสายตาไอ้กัสคงกำลังอยากงับหัวไอ้เด็กเปรตของมันอยู่แน่เลย
"งั้นก็ดี ไม่ทราบคุณชื่ออะไรครับ?"
"ปนัยครับ" ผมว่าไอ้กัสมันเกร็งๆ แข็งๆ ไงไม่รู้ คงตื่นเต้น
"ครับคุณปนัย คือนายจักรพรรดิ์ไปก่อเรื่องมา ทางคุณก็คงรับทราบมาบ้างแล้ว"
"ทราบครับ ถ้าทางโรงเรียนอยากลงโทษอะไร เชิญเลยครับ ผมอนุญาตเต็มที่"
"อ้าว!!!!"
"ก็มึง.....นายผิดจริงนี่ งั้นก็ต้องว่ากันไปตามผิด เสร็จธุระแล้วใช่มั๊ยครับอาจารย์ ผมรับทราบทั้งหมดแล้ว งั้นขอตัว"
"เดี๋ยวครับคุณปนัย ผมมีเรื่องต้องแจ้งคุณอีกเรื่องหนึ่ง คือความผิดคราวนี้ของนายจักพรรดิ์ค่อนข้างรุนแรงเพราะมีข้อพิพาทระหว่างโรงเรียนและนอกสถานที่ในชั่วโมงเรียน มันเป็นความผิดหลายกระทง แค่ตัดคะแนน เชิญผู้ปกครอง หรือตักเตือนคงไม่พอครับ"
"ทางโรงเรียนจะไล่มันออกเหรอครับ?" คราวนี้เสียงกัสแสดงถึงความตื่นเต้นหรือตกใจได้ชัดเจนมาก ผมยังตกใจด้วยเลย ยังไงก็ห่วงอนาคตไอ้แก็ปด้วย
"ถ้าคราวหน้ายังมี คงต้องเป็นอย่างนั้นครับ"
"แล้วคราวนี้...."
"ทางโรงเรียนปรึกษากันว่าจะให้นายจักรพรรดิ์พักการเรียนเป็นเวลา 5 วันตอนอยู่บ้านอยากให้ทางบ้านช่วยกวดขันดูแลให้มากเป็นพิเศษหน่อยครับ ทางโรงเรียนก็ไม่ได้อยากทำอะไรรุนแรงถึงขั้นเชิญออก แต่ถ้ามันเลยเถิดไปไกล ก็คงต้องว่ากันไปตามกฏนะครับ หวังว่าทางคุณคงเข้าใจนะครับ"
"เข้าใจครับ แล้วทางผมจะช่วยดูแลให้อย่างดีครับ ขอบมากครับอาจารย์"





"นี่คือเหตุผลจริงๆใช่มั๊ยที่มึงไม่กล้าบอกที่บ้าน"
"ครับ ขืนบอกว่าผมโดนพักการเรียน พี่กัสคงเจอผมอีกที่ที่ศาลา 3 ซักวัดหนึ่ง" มันตอบแบบปลงๆ คอตกหน่อย
"แล้วทีหลังเรื่องอ่ะ ก่อให้มันมากกว่านี้อีกนะ สร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นเค้ามากกว่านี้อีกนะ"
"ไอ้กัส มึงก็พูดให้น้อยหน่อยดิวะ น้องมันก็รู็สึกผิดแล้ว ดูหน้ามันดิ แทบจะร้องไห้อยู่แล้ว ใจเย็นแก็ป พี่เข้าใจ วัยรุ่นมันเลือดร้อน แต่มึงก็ดูอีกละกันว่าผมเลือดร้อนของมึงมันดีกับใครบ้าง ตอนนั้นมึงได้ความสะใจ แต่มันคุ้มกับตอนนี้มั๊ย ตอนที่อนาคตของมึงกำลังแขวนอยู่บนเส้นด้าย ทีหลังถ้ามึงรู็ว่ามึงใจร้อนเลือดร้อน ยากท่จะห้ามตัวเอง ทางออกคือ อย่าพาตัวเองเข้าไปในสถานการณ์เสี่ยงๆอีก การเลี่ยงไม่ใช่การยอมแพ้นะเว่ย การเลี่ยงคือการตัดปัญหาตั้งแต่ต้นลม เข้าใจที่กูพูดป่ะเนี่ย" เห็นมันเงียบนานไปละ
"พี่กัสโกรธผมอ่ะพี่บาส" ไอ้กัสเดินลิ่วไปจนจะถึงหน้าประตูโรงเรียนแล้ว
"เหี้ย กูพล่ามมาตั้งนาน มึงไม่ได้ฟังเลยงั้นดิ"
"ฟังดิพี่ คิดตามด้วย ผมเข้าใจที่พี่พูดนะ แล้วก็ขอบคุณที่เตือนและให้สติผม ผมจะจำไว้ครับ แต่พี่กัสคงโกรธผมแล้วจริงๆ"
"ง้อดิ"
"ง้อเหรอ แค่หวังให้แกรับโทรศัพท์ผมแต่ละครั้งก็ลุ้นกันจนฉี่แทบขึ้นหัว นี่กะจะให้ผมง้อ คงได้ตีนแจกฟรีกลับบ้านอ่ะ"
"เออ จริงว่ะ เอาจริงๆนะ ไอ้แก็ป หน้าตาอย่างมึง ฐานะอย่างมึง การที่จะหาแฟนซักคน หญิงหรือชายก็ไม่น่าจะมีปัญหา แล้วมึงมายุ่งกะเพื่อนกู ทนให้เพื่อนกูด่าทำไมว่ะ?"
"เอาจริงๆ ตอนแรก แค่อยากกวนตีนพี่กัสเล่นเฉยๆ เห็นคิ้วแกเท่ดี ตอนแรกผมคิดว่าแกเจาะคิ้วจริงๆ พอโดนผมแซวหน่อย แกขึ้น ผมเลยอยากแกล้ง ไปๆ มาๆ โดนพี่กัสด่าเช้าเย็นๆ กลายเป็นหลงเสน่ห์แกไปซะงั้น"
"มึงนี่กูว่าโรคจิตวะ ชอบถูกด่า เออๆ เรื่องของมึง... แล้วช่วงที่มึงโดนพักการเรียน มึงจะทำไง มึงคงอยู่บ้านไม่ได้ ไปเดินเตรในห้างหรือข้างถนนก็ไม่ได้"
"เปิดโรงแรมมั้ง"
"รวยขนาดนั้น?"
"โรงแรมมม่านรูดไง"
"เหี้ยเหอะ แค่นี้เรื่อวมันยุ่งไม่พอใช่มั๊ย ขืนมีใครเห็นมึงหรือมีใครไปบอกที่โรงเรียนมึงว่าเข้าม่านรูดห้าวัน กูว่ามึงเตรียมตัวหาโรงเรียนใหม่ได้เลย"
"เออว่ะพี่ แล้ว อ่อ คิดออกแล้ว พี่กัสๆๆ รอผมแป๊บ"
มันวิ่งไล่ไอ้กัสจนทัน ผมเลยต้องวิ่งตามไปด้วย เดี๋ยวตกข่าว
"พี่กัสผมมีเรื่องอยากรบกวนครับ"
"..........." ไอ้กัสหันมามองหน้านิ่งๆ แต่ไอ้แก็ปยังยิ้มสู้ แก็ป มันสูงนะครับ สูงมากด้วย เกือบเท่าๆพวกผมนี่แหละ แต่ตัวมันบางกว่าพวกผมอย่างเห็นได้ชัด หุ่นกะหร่องอย่างเด็กมอปลายทั้วไป แต่ก็ไม่ได้ผอมไปเลย
"ช่วงโดนพักการเรียน ผมขอไปอยู่ห้องพี่นะ"
"หน้ากูเหมือนพ่อมึงรึไง ถึงได้ขอช่วยอยู่ได้ ดูปากกู ไม่  ให้" มันทำร้ายจิตใจไอ้แก็ป มันเดินลิ่วไปเลย เชี่ย ไม่รอกู
"เออๆ ไอ้แก็ป เดี๋ยวกูช่วยพูดให้ละกัน แต่ไม่รับรองผล กูไปละ    เชี่ยกัสรอกูด้วย" ผมรีบวิ่งตามมันมาเลย




"มึงพูดกับน้องมันแรงไปป่ะวะ?"
"กูว่ายังน้อยไปด้วยซ้ำ แม่ง ตอนทำไรนี่ไม่เคยจะคิด แต่พอเกิดปัญหา ต้องให้คนอื่นช่วยแก้ตลอด"
"ถ้ามันดูแลตัวเองได้ เค้าจะเรียกว่าเด็กเหรอว่ะ"
"เด็กบ้าอะไรวะ โตจะตายห่าแล้ว"
"มึงยังเรียกมันเด็กเปรตเลยนะ เด็ก เปรต"
"สรุปกูไม่ยอม แล้วไม่ต้องมาพูดเรื่องนี้กะกูอีก"
"ก็ได้ กูไปคุยกับไอ้เบนก็ได้" ถ้าไอ้เบนยอมตกลง ไอ้กัสจะทำไรได้ นอกจากหุบปากแล้วอยู่เฉยๆ
"เชี่ยบาสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส"

[hibarihao]