พิมพ์หน้านี้ - ตกลงเราเป็นอะไรกัน (อุ-บาส) จบแล้วครับ รบกวนย้ายให้ด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: due ที่ 03-07-2014 23:45:57
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
อย่าคาดหวังอะไรจากชื่อเรื่องกันนะครับ
สิ่งที่คาดหวังจากเรื่องนี้ได้คือ อมยิ้มแก้มบวมครับ
"เหี้ย บาส กูบอกให้ไปไกลๆกูไง !!!!"
"ไกลพอยัง?"
"กะเถิบ 2 เซนต์ บ้านพ่องมึงดิ เรียกว่าไกล!!!"
"มึงจะมาอารมณ์เสียไรใส่กูเนี่ย กูทำไรผิดคร้าบมึง?"
"มึงทำให้ผู้หญิงคนหนึ่งที่กูพยายามจีบมาเป็นเดือนๆเฉดหัวกูทิ้งหางตาก็ไม่แล!!! นี่มึงยังไม่ผิดอีกเหรอ?"
"ไอ้อุ...มึงก็อย่าไปใส่ใจกับผู้หญิงพรรค์นั้นดิวะ คนที่ตัดสินคนจากภายนอกแบบนั้น เชื่อกู คบไม่ได้หรอก เชื่อกู เชื่อพี่บาสคนนี้"
"พี่บาสพ่องมึงดิ"
"งั้นกูก็เป็นลุงมึงอ่ะดิ"
"กูไม่ขำ....."
"กูขอโทษก็ได้มึง กูไม่ได้ตั้งใจซะหน่อย"
"สาบาน?"
"กูตั้งใจก็ได้!"
"ตลอดอ่ะมึง ตลอดเลย"
"กินข้าวเหอะ กูหิวแล้ว"
"เหี้ย!!! นี่กูโกรธ มึงอยู่นะเว่ย ยังมีหน้ามาชวนกูกินข้าวอีก"
"รู้แล้วว่ามึงโกรธกูอยู่ กุรู้คร้าบ แต่พักโกรธไว้ก่อนได้ป่ะ กูหิวจริงๆนะนเนี่ย กินเสร็จเดี๋ยวกูปล่อยให้มึงโกรธต่อเลย กูจะได้มีแรงง้อมึงต่อด้วยไง ไป กินข้าวกัน"
"มึงไปที่ชอบๆของมึงคนเดียวเลยไป กูจะไปเคลียร์กับน้องอลิซ"
"น้องอลิซ แต่หน้าตานี้อย่างกะปลวกไม่อยากกลับใจ แหวะ"
"น้องอลิซนี่ดาวคณะเมื่อตอนปี 1 นะมึง ว่าน้องเค้า ดูหน้ามึงบ้างเหอะ"
"กูหล่อเหอะ"
"ใครบอก ? หรือมึงคิดเอง?"
"กูมีสมอง กูคิดเองได้ ไม่ต้องให้ใครมาบอก ไม่ควายอย่างมึงหรอก"
"ไปไปที่ชอบของมึงซะที กูไปละ"
"ที่ชอบของกูก็คือใกล้ๆมึงนี่แหละ ไม่รู้อีกรึไง?"
"ไอ้บาส !!!!ไอ้เพื่อนเหี้ย!!!!!!ไอ้เพื่อนเลว!!!!!"
"ด่าจบยัง?"
"ยัง"
"ดี งั้นค่อยมาด่าต่อ ไปกินก่อน กูหิว"
"ร้านไหนดี?"
"ร้านที่เค้าขาย"
"แค่ได้กวนตีนกูนี่มึงมีความสุขแล้วใช่มั๊ย?"
"ก็ไม่ผิด"
"สั่งไร?"
"ตามสั่ง"
"ไอ้ เหี้ย บาส"
"กระเพราหมูกรอบ ไข่เจียวริมกรอบ ตรงกลางนุ่ม"
"ไอ้บาสถ้าน้องมันทืบมึง กูจะช่วยน้องเค้าทืบมึงด้วย...."
"น้องอยากทืบพี่เหรอ..................เห็นมั๊ยน้องเค้าไม่ได้อยากทืบกูซะหน่อย"
"กูนี่แหละอยากทืบมึง....น้องพี่เอากระเพราไข่เยี่ยวม้า ขอกระเพราะกรอบๆ ไข่ดาวริมกรอบ แต่ไข่แดงยางมะตูนะ"
"ครับ...ผมเชื่อแล้วว่าพี่สองคนเป็นเพื่อนกันจริง" น้องมันเดินจากไป ผมกับเพื่อนนี้มองหน้ากันแล้วขำก๊ากเลย
"ไอ้อุ...เย็นแล้วกลับบ้านกัน"
"บ่าย 3 บ้านกูยังไม่ค่ำ ถ้าบ้านมึงค่ำกลับไปก่อนเลยไป"
"มึงจะไปไหน?"
"น้องอลิซ"
"เหี้ย นี่มึงยังไม่เปลี่ยนใจอีกเหรอ?"
"ก็เออดิ กูจีบมาตั้งเดือน"
"งั้นกูไปด้วย"
"ไม่ได้"
"ทำไม?"
"เดี๋ยวมึงทำเสียเรื่องอีก"
"ถ้ากูไม่ทำเสียเรื่อง มึงก็จะได้เสียตัวใช่มั๊ย?"
"ขี้บ่นอย่างกะพ่อกูเลย"
"ก็ไม่เถียง "
"กลับบ้านไปก่อนเลยมึง"
"กูมากับมึงไม่ใช่เหรอเมื่อเช้า จะให้กูคลานกลับรึไง"
"เดี๋ยวกูโทรบอกให้ไอ้เบนกับไอ้กัสมารับมึงเอง"
"ไม่ให้กูไปจริงอ่ะ"
"เออ!!!"
"กูให้มึงเปลี่ยนใจได้นะ"
"หุบปาก......เออ ไอ้กัส มึงอยู๋ไหน......เออ มีเรื่องนิดหน่อยวะ มึงวนมารับไอ้บาสที่มหาลัยหน่อยดิ.......................พอดีกูติดธุระ"
"หรือติดสัด!"
"ไม่มีไรหรอกมึง หมามันเห่านะ .......................เออ มึงรีมานะ เดี๋ยวหมาแถวนี้มันจะเที่ยวไล่งับคนไปทั่ว.............เออๆ"
"โดนทิ้งเป็นหมาหัวเน่าอีกอะดิมึง" ไอ้กัสมันลงมาจากรถมานั่งข้างผมริมบนฟุตบาท ส่วนไอ้อุมันทิ้งผมไปตั้งแต่มันวางสายจากไอ้กัสแล้ว
"ไม่ได้โดนทิ้งเว่ย โดนเฉดหัวไล่เลยแหละมึง"
"แต่กูก็เห็นมึงตามมันต้อยๆตลอด"
"ก็กูขาดมันไม่ได้นี่หว่า"
"มึงรู้ได้ไงว่าขาดมันไม่ได้ มึงเคยลองแล้วเหรอ?"
"หึ ไม่เคยอ่ะ"
"นั่นไง ไม่ใชมึงขาดมันไม่ได้ แต่มึงไม่อยากขาดมันต่างหาก"
"ก็กูชินกับการมีมันใกล้ๆนี่หว่า กูชอบหันไปแล้วเจอมัน กูชอบเวลาที่ได้ยินเสียงมัน"
"เอ้อ ไปเหอะ ไอ้เบนรออยู่ที่บ้านแล้ว" คือไอ้เบนกับไอ้กัสมันเช่าคอนโดอยู่ด้วยกัน อย่าคิดมาก มันไม่ใช่ผัวเมียกันหรอก มันเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน
"แต่ไอ้อุมันบอกให้กูกลับบ้าน"
"มันเป็นพ่อมึงรึไง สั่งแล้วมึงถึงต้องฟัง"
"พ่อคุณทูนหัว ได้ปะ"
"เหี้ย ไปไม่ไป ไอ้เบนทำย้ำวุ้นเส้นกับยำทะเลไว้ "
"ไม่ไปก็โง่แล้ว"
"ครับ ไอ้คนฉลาด "
"เบน ฝีมือมึงนี่ระดับเชลไม่ต้องชวนชิมเลยนะเว่ย เดี๋ยวคนเค้าก็แห่มาชิมกันเอง"
"พูดไปกินไป เดี๋ยววุ้นเส้นก็ติดคอตายหรอกมึง"
"งั้นกูกินอย่างเดียวก็ได้"
ผมกินจนไอ้เบนนั่งยิ้มแป้น เพราะผมกวาดซะเกลี้ยงจนแทบไม่ต้องล้างจาน
กินเสร็จผมก็นอนเล่นดูหนังแผ่นต่อกับไอ้กัส ส่วนไอ้เบนมันไปจัดการเก็บกวาดในครัว พ่อพระของผมจริงๆ
"ไอ้บาส กูเห็นโทรศัพท์มึงหน้าจอกระพริบหลายทีแล้วนะ" ผมตั้งสั่นไว้
"งั้นก็ไหว้ขอหวยเลยดิมึง "
"เออ เดี่ยวกูขอเผื่อมึงด้วย"
"เสียใจกูไม่ยุ่งเกี่ยวกับอบายมุข เสื่อม"
"แล้วทีมึงแดกเหล้า?"
"อันนั้นเค้าเรียกน้ำบริสุทธิ์ มึงเห็นป่ะ ใสกิ๊กเลย"
"เออวะ คุยกะมึงทีไร พูดหมาออกเป็ดทุกทีเลย......นี่ไง โทรศัพท์มึงกระพริบอีกแล้ว "
"มึงดูทีว่าใครโทรมา?"
"ดูเอง" มันยื่นหน้าจอมาตรงหน้าให้ผมเบิ่งเอง ผมกดตัดสายทันที
มันโทรมา ผมตัด
โทรมา ผมตัดสาย
มึงโทรได้ กูก็ตัดได้
'รับสายกูเดี๋ยวนี้' มันส่งไลน์มาเลยทีนี้
ผมอ่านเสร็จก็วางลงที่เดิม พ่อกูก็ไม่ใช่ มาสั่งได้ไง
'เหี้ย รับสายสิวะ'
'อ่านแล้วไม่ตอบนี่กะกวนตีนกูใช่มั๊ย' เออ
'บาส ดึกแล้ว กลับบ้าน'
'อยู่ไหน กูไปรับ'
"ยิ้มเลยอะดิมึง ไอ้อุง้อแล้วดิ"
"มันบอกจะมารับกู นี่ไง มันโทรมาแล้ว" ผมกดรับสาย
"เหี้ยบาส ดึกแล้ว ทำไมยังไม่กลับบ้าน !!!! กูบอกให้มึงกลับตั้งแต่เย็น........" ไม่รู้มันด่าไรต่อ เพราะผมยกโทรศัทพ์ไปวางบนโต๊ะ มันอยากบ่น ปล่อยมันไป ส่วนผมดูหนังต่อ
"โครมๆๆๆ "
"เหี้ยบาสมึง!!!" ผมตกใจเสียงเคาะประตู ถีบไอ้กัสหล่นจากโซฟาเลย
"กูขอโทษ ตกใจไปหน่อย"
"ตลอดอ่ะ มึง ตกใจที กูเจ็บทุกที "
"โครม!!!!!!ๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!"
"ถ้ามึงจะเคาะขนาดนี้ มึงไปเอาอาก้า บาซูก้า ไรเฟิลมายิ้งห้องกูดีกว่า......ไอ้บาสมึงไปเปิดเลย "
"ห้องมึง ไปเปิดดิ"
"มันมาหามึง?"
"มึงรู้ได้ไงว่าใคร?"
"เคาะซะขนาดนี้ ดึกซะขนาดนี้ ถ้ไม่ใช่ไอ้อุ กูยอมให้ตัดบริจาคให้เป็ดแดกอ่ะ"
"เหี้ย มึงเคยถามเป็ดมันมั๊ยว่าอยากแดกของมึงรึเปล่า"
"โครมๆๆๆๆๆ"
"ไอ้บาสมึงไปเปิดเลย ก่อนที่ก้องกูจะพัง เด๊่ยวไอ้เบนออกมาด่ากูอีก กูขี้เกียจหูชา"
"กูเห้นแก่มึงนะนเี่ย?"
"เหรออออออออออออ"
"อ่ะแน่นอน"
มีเรื่องใหม่มาฝากกันครับ
เรื่องสั้น ไม่กี่ตอนจบครับ
อยากแต่งแบบสั้นๆ เบาๆบ้างๆ
ลองดูละกันครับ
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
สนุดจร้า........เข้ามารอเรื่องใหม่
มาต่อเร็วๆๆๆน่ะ
-
"ทำไมไม่กลับบ้าน กูบอกให้กลับตั้งแต่เย็นแล้ว"
"ก็ไม่อยากกลับ เลยไม่กลับ"
"เดี่ยวนี้นี่พูดก็ไม่ฟังกันแล้วใช่มั๊ย?" มันหันมาส่งสายดุๆใส่ผม ก่อนจะรีบหันไปมองทางต่อ
".................."
"หิวมั๊ย? กินไรยัง?"
"..................."
"งั้นไปกินเพื่อนกูหน่อย"
"มึงยังไม่กินเหรอ?"
"รอกินพร้อมมึง" ยิ้มเลยกู
ก็แวะร้านข้างทางนี่แหละครับ
มันไม่ยอมให้ผมนั่งรอเฉยๆ เลยสั่งเกาเหลาใ้ผมถ้วยหนึ่ง มันบอกกินตอนดึกๆอุ่นท้องดี
ส่วนมันนี้กินอย่างกะไปตายอดตายอยากที่ไหนมา สงสัยเมื่อตอนเย็นคงใช้พลังงานไปเยอะ คิดแล้วมันก็ปรี๊ดในอารมณ์อีกแล้ว
"เป็นเหี้ยไรมึงนี่ อยู่ๆก็ถีบขากูเฉยเลย เจ็บนะเว่ย รู้อยู่ว่าตัวเองแรงควายเรียกพ่อ เตะมาได้" ปากมันบ่นไปงั้นแหละ แต่ก็ไม่เตะผมกลับ คงรู้ว่าผมกำลังกรุ่นๆมันอยู่ ไอ่นี่มันนกรู้ ผมเลยแพ้ทางมันตลอด
"เมื่อเย็นมึงไปหาน้องอลิซจริง?"
"ก็อืม" มันตักข้าวข้าวปาก ผมนี่อยากจะเอาช้อนทะลวงคอมันจริงๆ
"ได้กันยัง?"
"3 รอบ "
"ไอ้เหี้ย!!!!!"
ผมลุกออกมาเลย นี่ถ้าผมเป็นนางเอกในละครนะ ผมจะเอาน้ำสาดใส่หน้ามันแล้วตบหน้ามันแรงๆเอาให้ล้มคว่ำไปเลย แต่นีผมดันเป็นเพศผู้ตัวโตอย่างกะควายเผือก ขืนทำอย่างนั้นนะ คงทุเรศลุฏกะตาคนเห็นน่าดู สิ่งที่ทำได้คือเดินหนีออกมาจากตรงนั้น
ผมมานั่งรอมันตรงฟุตบาทริมถนน ส่วนมันก็นั่งกินอย่างสบายใจ
นีถ้าฝนตกหน่อย ผมเป็นพระเอกเอ็มวีเลยนะ
หลายๆคนงงกับความสัมพันธ์ระหว่าางผมกับไอ้อุ อย่าว่าแต่คนอื่นเลย ผมเองยังงเลย
หลายๆคนเข้าใจว่าผมกับไอ้อุคบกัน คบกันอย่างคนรัก ไม่ใชแฟน
หลายๆคนเข้าใจว่าผมกับไอ้อุเป็นเพื่อนรักกัน
หลายๆคนเข้าใจว่าผมกับไอ้อุเป็นญาติกัน
แต่ทั้งหมดนี้มันไม่ใช่นิยามควาสัมพันธ์ระหว่างเราสองคน
ผมกับไอ้อุเรารู้จักกันตั้งแต่อยู่ในท้อง
แต่ผมลืมตามาดูโลกก่อนมัน 1 เดือน ผมเลยชอบขู่ว่าผมนะพี่มึงนะ
บ้านเราอยู่ใกล้กัน
ครอบครัวผมย้ายเข้าไปอยู่ในหมู่บ้านนี้ เลยมีบ้านมันเป็นเพื่อนบ้าน
แม่เราสองคนเลยสนิทกัน แล้วแม่มันก็ท้องมันหลังจากที่บ้านผมย้ายไปอยู่ได้ 1 เดือน
แม่เราสองคนเลยยิ่งสนิทกัน มีอะไรก็ปรึกษาคุยกันตลอด
เราสองคนวิ่งเล่นกันตั้งแต่เริ่มเดินก้าวแรก แม่บอกผมว่า วันแรกที่ผมเดินได้ คนที่ผมเดินไปหาคนแรกคือไอ้อุ
ผมจำความได้ ผมก็มีมันอยู่ใกล้ๆตลอดแล้ว หันไปก็จะเจอมัน เรียกหามันก็จะมา ผมเสพติดมันไปแล้ว
เราอยู่โรงเรียนเดียวกันตลอดตั้งแต่สมัยเนิสเซอรี่ อนุบาล ประถม มัธยม จนกระทั่งตอนนี้ มหาลัย
ผมจำได้ตอนเรียนป. 2 หรือ3 นี่แหละ เราเกือบจะต้องแยกห้องกันเพราะผมสอบได้ห้อง 1 แต่ไอ้อุดันสอบได้ห้อง 7
ผมไม่ยอม โวยวายใหญ่เลย บอกแม่ว่าถ้าผมไม่ได้เรียนห้องเดียวกับมัน ผมจะไม่ยอมไปโรงเรียน เพราะผมคิดสมอว่ามันอ่ะเป็นน้องผม เพราะงั้นผมต้องดูแลน้อง ผมต้องปกป้องน้อง เดี๋ยวใครแกล้งน้องโดยที่ผมไม่รู้ ทั้งๆที่ตัวเราก็พอๆกัน ผมเรียกมันน้องอุตลอด แต่มันเรียกผมแค่บาสเฉยๆ
แม่เลยไปคุยกะครูในโรงเรียน ครูบอกว่าถ้าจะให้ไอ้อุมาเรียนห้องหนึ่งคงไม่ได้ เพราะเค้าแยกเด็กจากคะแนนสอบ แต่ถ้าผมจะไปเรียนห้อง 7 พอจะได้อยู่ ผมยอม
หลังจากนั้นผมกับมันก็เรียนห้องเดียวกันตลอด เพราะอะไรนะเหรอ เพราะผมลอกข้อสอบของมันไง ขืนถ้าผมทำเอง เชือเหอะ ทอปของระดับสายชั้นเหอะ ผมไม่ได้โม้นะ แต่ผมเป็นคนเรียนเก่งมาก ไอ้อุบอกมึงไม่เห็นเคยอ่านหนังสือ แล้วเก่งได้ไง ผมอาศัยทำความเข้าในห้องเรียนและทำแบบฝึกหัดของแต่ละรายวิชามากกว่า ส่วนหนังสือไม่ค่อยได้อ่าน
ตอนแรกผมก็ช่วยมันติวนะ จะได้ไปอยู๋ห้องหน้าๆด้วยกัน แตมันบอกยากเกิน มันเลยเสนอให้ผมลอกข้อสอบมัน ตั้งแต่นั้นผมกับมันอยู่ห้องท้ายสุดมาตลอด
"เอา" มันยืนค้ำหัวผมอยู่ มือก็ส่งขวดน้ำให้
"..........."
"เมื่อกี้ตอนลุกมา มึงยังไม่ได้กินน้ำเลย"
"..........." ผมไม่พูดไร แต่ก็รับมาดื่ม
ดื่มเสร็จก็ลุกขึ้นไปที่รถ
"ถ้าง่วงก็หลับก่อน ถึงแล้วจะปลุก" ผมไม่อยากพูดกะมัน พูดอย่างแมนๆเลย ผมงอนมัน เลยหันหน้ามองข้างนอก
"ถึงแล้วบาส" ผมลืมตาดู มันจอดรถเรียบร้อยแล้ว
"อืม"
"นอนห้องกูมั๊ย?"
".............."ผมไม่ตอบไร แค่เดินลงจากรถแล้วเดินออกจากประตูบ้านมัน เดินไม่ถึง 10 ก้าวก็ถึงประตูหน้าบ้านผม
อื้ม อาบน้ำแล้วค่อยสดชื่นขึ้นมาหน่อย
บางทีผมก็รู้ตัวนะว่าตัวเองงี่เง่า ไร้สาระ ปัญญาอ่อน เด็ก
แต่ก็แล้วไง
"ก๊อกๆๆๆๆ"
"ใครครับ?" ผมละสายตาจากหน้าจอทีวี
เงียบ ไม่ตอบ สงสัยเป็นแม่มั้ง แเห็นผมโตขนาดนี้แล้ วแต่แม่ยังเอานมอุ่นมาให้ผมทุกคืน ไม่ว่าจะดึกแค่ไหน สงสัยคงเห็นแสงลอดจากใต้ประตูว่าผมยังไม่หลับแน่เลย
"แ................มาไม?"
"เอานมอุ่นมาให้ แล้วก็ มาขอ นอนด้วย" ผมไม่พูดไร เดินกลับมาดูทีวีต่อ
"ดื่มนมสิ กูตั้งใจเวฟมาให้" มันยื่นแก้วมาตรงหน้าผม
ผมก็รับมาดื่ม ดื่มเสร็จ ผมก็ดูทีวต่อ
"มึงอย่าเงียแบบนี้ดิบาส กูไม่ชิน"
"งั้นมึงก็เลิกไปเอากะผู้หญิงซะทีดิ" ผมตรงไปตรงมาเสมอ
"เหี้ยเหอะ กูผู้ชายนะ กูก็ต้องเอาหญิงดิ มึงก็รู้ว่ากูไม่เคยบังคับฝืนใจใคร ทุกคนเต็มใจที่จะมีความสุขไปกับกู"
"งั้นก็จบ"
"กูว่าเราพูดเรืองนี้กันรู้เรืองแล้วนะ"
"เหี้ย กูรู้ กูรู้เหี้ยทุกอย่าง!!!!!"
"บาส มึงไม่ได้รักกูแบบนั้น มึงแค่หวงกู มึงแค่เคยชินกับการมีกูอยู่ข้างๆเท่านั้นเอง เราเคยทดสอบกันแล้วนิ" ตามนั้นครับ ผมเริ่มหวงมันมากขึ้นตอนเราอยู่มอปลาย ไอ้อุเลยบอกว่างั้นมาพิสูจน์กันว่าผมรักมันจริงรึเปล่า
มันขอกอดผม ผ่าน ผมดีใจที่มันกอด
ต่อด้วยมันขอจูบผม....เกิดไรขึ้น ผมอัดเข่าใส่ท้องมันเต็มๆ ผมทำไม่ได้ ผมให้มันจูบไม่ได้ ผมไม่ชอบ
มันเลยบอกผมว่า ผมไม่ได้ชอบมันหรอก คนชอบกันรกกันก็อยากจะสัมผัสกันและกันทั้งนั้นแหละ ผมก็เออออตามมันไป
จนเราเข้ามหาลัย
ผมก็ขอมันทดสอบอีก
ผลออกมาเหมือนเดิม ไอ้อุไปนอนตัวงอยู่บนพื้น
"แต่กูก็ไม่อยากให้มึงไปเอากะใครอยู่ดี"
"กูคนนะเว่ย มีความต้องการ มึงเชื่อเหอะบาส มึงกะกูเป็นเพื่อนกันดีที่สุดแล้ว "
"แต่กูหวงมึงนี่หว่า" ผมพูดแบบเอาแต่ใจ
"ถึงกูจะไปเอาใครต่อใคร แต่สุดท้ายกูก็กลับมาหามึงทุกที ยังกลับมากินข้าวกับมึงทุกมื้อ มึงสำคัญที่สุดสำหรับกู"
"แต่กูไม่ชอบ! เข้าใจมั๊ยว่ากูไม่ชอบ!"
"โอเค งั้นเดือนนี้กูจะไม่เสียตัวให้ใคร กูจะอยู่กับมึงตลอดเลย"
"ก็พอได้อ่ะนะ" ผมพยักหน้ากวนตีนมัน มันเลยโบกผมไปงามๆทีหนึ่ง
เป็นไงครับ ความสัมพันธ์แบบงงๆ มึนๆระหว่างผมกับไอ้อุ
-
เป็นความสัมพันธ์ที่แปลกจริง
-
:pig4:
-
เอ่อ ชื่อตัวละครนี่ตั้งใจจะเล่นคำรึเปล่าครับ
ผมอาจจะคิดไปเองก็ได้นะ แต่ผมนึกถึงคำว่า "อุบาทว์" ทุกทีเลยอะ
-
วจจริงก็แบบว่ารักอ่ะนะแต่ไม่อยากเสียตัว อิอิ
-
เล่นเอาเรางง
-
:katai2-1:
-
"สวัสดีครับ อลิซ" ไอ้อุรับสาย แต่ผมนี่หูผึ่งเต็มที่แล้ว
ผมพยายามเบียดให้เข้าใกล้โทรศัพท์ทีมันแนบหูอยู่ให้ได้มากที่สุด
"อะไรของมึงเนี่ยไอ้บาส....อ๋อ เปล่าครับอลิซ พอดีมีหมามันจะแย่งโทรศัพท์พี่อ่ะครับ" ผมพยายมจะแย่งโทรศัพท์มันมาให้ได้ แต่ไอ้นี่ก็ปัดมือผมอยู่นั่นแหละ โมโหแล้วนะ
"เย็นนี้เหรอครับ คือ"
"มึงสัญญาไรกะกูไว้!!!" มันส่งสัญญาณให้ผมหุบปาก แล้วก็พูดแบบไม่มีเสียง 'กูรู้แล้ว' แบบนี้พอคุยกันรู้เรื่องหน่อย
"พอดีช่วงนี้ี่ไม่ว่างเลยครับ............ไม่ได้มีใครเลยครัับ ช่วงนี้พี่มีอลิซคนเดียวครับ ........................ก็หมายความตามนั้นแหละครับ ช่วงนี้พี่มีอลิซคนเดียว แต่ช่วงนั้นช่วงโน้นหรือช่วงโน่น พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันครับ..................พี่พูดจริงครับ พี่คบใครคบทีละคน.........ครับ แล้วไว้พี่จะโทรหานะ สวัสดีครับ"
"นี่มึงพูดกะผู้หญิงขนาดนี้เลยเหรอวะ แมนโคตรๆ โคตรเหี้ยๆ" ผมตบหน้ามันเบาๆเพื่อชื่นชมในความกล้าของมัน กล้ามากที่พูดกะผู้หญิงขนาดนั้น แล้วผู้หญิงไม่ด่ากลับมา
"ดูด้วยนี่ใครครับ" ผมแค่ตบหน้ามันนะ แต่มันเล่นตบหัวผมเลย ถึงจะไม่แรงก็เหอะ รู้สึกเหมือนเป็นลูกหมาเลยอ่ะ ให้เจ้าของมานั่งลูบหัวเล่น.....ผมปัดมือมันออก มันเบะปากใส่ผมทีหนึ่ง ไอ้ตุ๊ด
"มึงคือไอ้เหี้ยอุไง"
"ก็ไม่เถียง กูไปอาบน้ำละ " อาบน้ำ แล้วไหงเดินไปทางห้องน้ำผมละ บ้านมันก็อยู่ใกล้แค่นี้เอง
"เอ๊ย มึงก็ไปอาบบ้านมึงสิ มาอาบไรบ้านกู"
"ใครสนครับ?" มันถือดีหยิบผ้าขนหนูผมในตู้มาใช้ ขนาดผมเองยังไม่หยิบผืนใหม่มาใช้เลย
"ไปอาบบ้านมึงดิ กูก็จะอาบด้วยเหมือนกัน 11 โมงเรามีเรียนนะ นี่ก็ จะ 10 โมงอยู่แล้ว เดี๋ยวก็ไม่ทันหรอกมึง"
"กูอาบแป๊บเดียวน่า ครีมอาบน้ำบ้านมึงหอมดี กูชอบ"
"มึงรู้ได้ไง กูเพิ่งเปลียนครีมอาบน้ำเมื่อเย็นเอง"
"ก็หอมจากตัวมึงไง"
"หืม???????"
"กูเข้าไปอาบน้ำได้ยัง? มีไรอยากถามอีกป่ะ?" ทำไมผมรู้สึกเหมือนโดนกวนตีนไงก็ไม่รู้สิ
"เชิญ"
"/*/*/*/*/*/*/*/*" โทรศัพท์เชี่ยอุดัง ผมหยิบขึ้นมาดู อ่อ เบอร์น้ผมรับได้
"ว่าไงไอ้กัส?"
"ถ้ากูจำไม่ผิด กูว่ากูโทรหาเบอร์ไอ้อุนะ "
"เออ เบอร์ไอ้อุ แต่กูรับเอง แปลกตรงไหนวะ?"
"แปลกตรงที่.....เออ แต่กูลืมไปว่ากฎข้อนี้ใช้กับพวกมึงสองคนไม่ได้"
"เข้าเรื่อง กูจะอาบน้ำละ"
"เดี๋ยวแวะมารับกูกับไอ้เบนด้วย "
"แล้วรถพวกมึงละ?"
"ขี้เกียจขับ"
"เจริญกันจริงนะพวกมึง เออๆ เดี๋ยวกูบอกไอ้อุให้" เพราะผมก็อาศัยรถมันเหมือนกัน
"อย่าบอกว่ามึงจะใส่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินโทงๆออกจากบ้านกูนะ"
"หรือจะให้แก้ผ้า"
"เดี๋ยวๆๆ อย่าเพิ่งแก้"
"กลัวปิดตาไม่ทันรึไง"
"จะไปหากล้องมาถ่ายรูปไว้ต่างหาก"
"โหถ้าอยากเก็บไว้ดูขนาดนั้น บอกกูดีดีก็ได้ เดี๋ยวกูแก้ให้ดูทุกวันยังได้เลย ไม่ต้องถ่ายหรอก เดี๋ยวภาพหลุด.........อะไร?" ผมจับๆหน้ามันดู ลองตบเบาๆ อ่อ
"ด้านเนาะ ด๊านด้าน"
พวกผมมาถึงหน้าคอนโดของไอ้เบนกับไอ้กัส ก็เห็นมันสองคนยืนรอกันอยู่แล้ว
รถจอดปุ๊บ พวกมันสองคนก็ขึ้นรถปั๊บ
"ไงเมื่อคืนง้อกันท่าไหนละ ถึงกับขนาดต้องนอนค้างด้วยกันเลย" แล้วปากหมาๆของไอ้กัสก็เริ่มทำงานทันทีเหมือนกัน
"ก็ง้อมันทุกท่านั่นแหละ หรือมึงจะลองซักท่าไอ้กัส" ผมสวนกลับไปทันทีเหมือนกัน
"เชิญพวกมึงสองคนก่อนละกัน กูยังชอบเส้นทางนี้อยู่"
"โด่ นึกว่าจะแน่"
"ใครสู้ปากมึงไหวก็เกินคนแล้วแหละไอ้บาส คนบ้าไร ปากคมชิบ.....ระวังนะไอ้อุ ปากมึงจะโดนเชือดซักวัน"
"ปัญญาอ่อน"
มาถึงมหาลัยกก็ถึงเวลาเข้าเรียนพอดี
กะว่าจะนั่งหย่อนก้น บริหารสายตาซะหน่อย อดเลย
"ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นเลยมึง เรียนก่อน แล้วค่อยลงมาแรด ชั่วโมงเดียวเอง"
"มึงมาแรดเป็นเพื่อนกูด้วยนะไอ้กัส"
"ไม่ปฏิเสธเพื่อนเลิฟ"
"แรดพอกันทั้งคู่นะมึง.....งั้นไอ้เบน เดี๋ยวมึงกะกูไปอ่อยกันดีกว่า คณะไหนดีวะ"
"อักษร"
"กูไม่แรดแล้ว มึงก็ห้ามอ่อย ตามนี้นะครับเชี่ยอุ"
"ก็ไม่ได้ว่าไรนิ"
เรียนเสร็จก็ตามนั้นครับ
ไม่มีใครได้แรด
ไม่มีใครได้อ่อย เพราะดันไปขัดขากันเอง
"ครับ อลิซ พี่กินข้าวกับเพื่อนที่คณะครับ.....................จะมาหาเหรอครับ? มันไกลนะ.............................งั้นถ้ามาถึง โทรหาพี่นะครับ...............ครับ.........มองกูไม นี่กูไม่ได้อ่อยเลย กูอยู่เฉยๆ เค้ามาเองเหอะ"
"ไอ้เบน เปลี่ยนที่กะกูหน่อย" นึกออกมันมั๊ยครับ ที่นั่งนี่เป้นแบบม้านั่งยาวๆตามโรงอาหารโรงเรียนหรือมหาละยทั่วไป
ผมนั่งกับไอ้กัส ส่วนไอ้อุนั่งกับไอ้เบน
แต่ตอนนี้ผมต้องนั่งกับไอ้บาสซะแล้ว
ชะมดน้อยกำลังมา ผมต้องแสดงแล้ว
สั้นๆกันก่อนนะครับ
แต่จะพยายามอัพให้ทุกวัน
เนื้อเรื่องไม่ได้หวือหวานะครับ
เรื่อยๆ เปื่อยๆ สาระก็ไม่ค่อยมี แต่น้ำเยอะ น้ำดีต่อสุขภาพนะครับ
งั้นอย่าลืมบริโภคน้ำกันนะ
ขอบคุณขอรับ
-
เอิ่ม จะแสดงอะไรอ่ะ?????
-
“ฮัลโหล ครับ อลิซ............................มาถึงแล้วเหรอครับ......................ครับ......... งั้นเดี๋ยวพี่ออกไปรับ ซักครู่นะครับ” ,
มันวางสายก็ลุกขึ้นเลย แต่
“จับกูไว้ทำไมบาส ปล่อยดิ กูจะไปรับอลิซ” ผมจับชายเสื้อมันไว้
“อย่าโง่กว่าผู้หญิงดิมึง เค้าอุตส่าห์ดั้นด้นมาจากตึกเค้า ซึ่งก็ไม่ใช่ใกล้ๆนะเว่ย กะอีแค่เดินเข้ามาในโรงอาหารเอง น้องปรสิตมึงคงไม่หลงหรอก ”
..”แต่กูสุภาพบุรุษนะเว่ย ผู้หญิงอุตส่าห์มาเยือน ก็ควรจะออกไปต้อนรับซะหน่อยไม่ใช่เหรอ”
“ถ้าอย่างมึงสุภาพบุรุษ กูก็ชายกลางแหละว้า นั่งลงเลยมึง” ผมกระตุกชายเสื้อมันแรงขึ้น เพื่อให้มันนั่ง แต่มันยังดื้อ คือกับผู้หญิงคนก่อนๆของมัน ผมก็ไม่ค่อยอะไรหรอก อยากคบ คบไป เพราะพอมันเบื่อ เดี๋ยวเค้าก็บอกเลิกมันเองแหละ ไม่ผิดครับ เพื่อนผมไม่เคยบอกเลิกใครก่อนเลย โดนบอกเลิกก่อนตลอด หรือไม่ผู้หญิงก็หายไปเลย แต่สำหรับน้องปรสิต ผมไม่ค่อยชอบเท่าไร เพราะพอจะทราบประวัติเธอมาบ้าง ผมว่าไอ้อุมันก็รู้แหละ แต่มันก็ไม่สนใจเพราะมันสนใจน้องเค้ามาก น้องเค้าสวยมากๆ อันนี้ผมก็ยอมรับนะ
“นั่งลงไอ้อุ น้องเค้ามาหามึงถูก อุตส่าห์ฝ่าดงปากหมาหน้าคณะเรามาได้ แค่นี้สบายมาก ใช่มั๊ยไอ้กัส ไอ้เบน”
“ถูกต้อง................ที่สุด” ไอ้อุมันฟึดฟัดอีก 2-3 ทีก็ยอมนั่งลง ผมชนะใสๆ
นั่งรอซักครู่ ก็มีแค่ไอ้อุนั่นแหละที่รอ เพราะพวกผมอีก 3 คน นั่งกินกันเพลิน หัวเราะเอิ้กอ๊าก สดใสสุดๆ
แต่จนแล้วจนรอดน้องปรสิตก็ยังไม่ถึงซะที
นั่นไง โทรมาพอดี
ผมรีบคว้าโทรศัพท์มารับซะเอง
*!@#$%^&&*()_+|//*****!@$%^&*()...........................ด่าเสร็จยังครับ? .” ก็น้องเค้าอยากด่า ผมเลยปล่อยให้ด่าจนพอใจ ไม่อยากขัด แต่ด่าเก่งมาก ผมยังกลัวเลยว่าน้องเค้าจะหายใจไม่ทัน
“นี่ไม่ใช่พี่อุนิ”
“พี่ก็ไม่ได้บอกนิครับว่าใช่ น้องเองก็ไม่ได้ถาม พี่เลยไม่ได้บอก พี่ไม่ผิดใช่ไหมครับ...........อุ ป้อนน้ำหน่อย มือไม่ว่าง ” ผมหันไปอ้อนไอ้อุ ขนาดตัวผมเองยังรู้สึกว่าตัวเองแรดเลย ส่วนไอ้กัสกับไอ้เบนไมต้องพูดถึง มันทำท่าทำรับไม่ได้เอามากๆ มีจะอ้วกด้วย ฮ่าๆๆๆๆ อย่าคิดมากเอาฮา ส่วนไอ้ตัวดี มันไม่แสดงท่าทีไรมาก แค่ส่ายหน้าระอาปนยิ้มๆ เพราะปกติผมก็มีอ้อนมันบ้าง แต่ไม่ค่อยบ่อยและที่สำคัญผมจะอ้อนก็ต่อเมื่อเราอยู่กันแค่ 2 คน เพราะผมก็อายเป็น แต่นี่ผมประชดหนุกๆไง เลยกล้า
อ้าว ปลายสายวางไปแล้ว ยังไม่หนุกเลย รีบวางทำไม งั้นเล่นต่ออีกหน่อย
“เร็วสิอุ เดี๋ยวบาสจุกนะ.........เดี๋ยวนะครับน้อง พี่ขอพักทานน้ำหน่อย คอแห้ง เมื่อคืนใช้คอเยอะไปหน่อย” ฮ่าๆๆๆๆๆ ผมขำกับหน้าไอ้กัสไอ้เบนอ่ะ นี่ถ้ามันพ่นอ้วกใส่หน้าผมได้ มันสองคนคงทำไปนานแล้ว...........
“น้ำไร?”
“หืม?” มึงอย่าบอกกูนะเชี่ยอุ ว่ามึงไม่รู้ว่ากูแกล้งอำมึงอยู่ ผมเกือบวางโทรศัพท์แล้ว แต่นึกได้ว่าแกล้งไอ้อุอยู่
“จะแดกน้ำไร?” ผมมองบนโต๊ะ เออวะ มีตั้งหลายน้ำ น้ำเปล่า โค้ก ชาเขียว แฟนต้าเชียว แดง โอวัลตินอีกหนึ่งกล่อง
“กูไม่แดกแล้ว..........อลิซ แค่นี้นะครับ” ไม่เล่นแล้วก็ได้
เชี่ย ไม่ต้องมาหัวเราะกูเลยพวกมึง
“ไอ้บาสตกลงมึงจะแดกน้ำไร?”
“กูไม่.....”
“มึงไม่แดก กูจับยัด เอาดิ น้ำไร?”
“มึงก็รู้วากูแกล้ง จะอะไรว้า”
“อ้าปาก......มือไขว้หลัง เร็ว” ผมขอความช่วยเหลือทางสายตาไปยังไอ้กัสกับไอ้เบน ได้กลับแค่สายตาที่แสดงถึงความสมน้ำหน้า
“ไอ้กัส ไอ้เบน มาจับมันไว้ดิ เดี๋ยวกูจับกรอกเลย เร็ว”
“เชี่ยๆๆๆ!!!! ไม่ต้อง พวกมึงนี้แม่ง แกล้งกูจริง นั่งลงเลยเชี่ยกัสเชี่ยเบน......กูขอน้ำโค้ก.....”
“ก็แค่นี้......อ้าปาก ......มือไขว้หลัง” ผมก็ทำตามมันตามสเตปที่มันสั่ง แค้นนี้กูต้องชำระ
และแล้วมันก็ได้ป้อนผม ก็อร่อยดี รสชาติก็เหมือนเดิมไม่มีต่าง
“กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” ใครเอาช้างป่ามาปล่อยแถวนี้ โค้กแทบพุ่งออกจากปากใส่หน้าไอ้อุ
“นี่ใช่ไหมค่ะ เหตุผลที่พี่อุไปรับอลิซเมื่อกี้ไม่ได้ ทำไมทำกับอลิซแบบนี้ละค่ะ” อ้าว ด่าๆ เสียงสั่นคล้ายจะร้องไห้ซะงั้น
ผมตบมือไอ้อุให้มันเอาแก้วออกจากปากผม มันคงตกใจจนลืม นั่นแหละมันถึงได้วาง
“อลิซ ฟังพี่ก่อน พี่อธิบายได้” มันจะลุกขึ้นไปหาน้องอลิซ แต่ทันใดนั้นผมกลับคว้าชายเสื้อมันไว้อีกแล้ว ผมไม่รู้ว่าผมจะคว้าไว้ทำไม สมองผมไม่ได้สั่ง ทุกอย่างปฏิกิริยทางร่างกายล้วนๆที่บอกให้ผมทำ
มันก้มลงมองหน้าผม ก่อนจะเลื่อนสายตาไปยังมือผมที่จับเสื้อมันไว้
แล้ว......... มันยอมยืนนิ่งๆ ไม่ไปไหน
“ครั้งที่แล้วเค้าหอมแก้มพี่ต่อหน้าอลิซ ต่อหน้าเพื่อนๆอลิซ แต่พี่อุบอกว่าพี่เค้าแกล้ง อลิซก็เชื่อ แล้วคราวนี้พี่อุจะแก้ตัวว่ายังไงค่ะ?” ไอ้กัสกับไอ้เบนมันทำตาโตใส่ผม คงไม่เชื่อว่าผมจะแกล้งแรงแบบนั้น
ก็วันนั้น ผมหมั่นไส้จริงๆ พี่อุค่ะพี่อุขา ผมแม่งหอมแก้มโชว์เลย แก้วหูเกือบบอด เพราะเสียงกร๊ดจากสาวๆแถวนั้น
"งั้นก็แล้วแต่อลิซจะคิดนะครับ พี่ไม่มีอะไรแก้ตัว"
"งั้นอลิซจะคิดว่าพี่กับ อีตุ๊ดนั้นเป็นแฟนกันจริงๆ " :fire: :fire: :fire:ปรี๊ดเลยครับ เกิดมาไม่เคยมีใครเรียกผมว่าอีตุ๊ด นี่ถ้าผมไม่เห็นส่าเป็นเพศแม่นะ ผมถีบล้มทั้งยืนไปนานแล้ว :z6: :z6: :z6:
"ก็อาจจะจริง" เอ๊ย พวกผมสามคน เอ๊ย พร้อมกัน แต่หน้าไอ้อุนี้แบบเฉยเอาโล่อ่ะ
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!!!พวกผิดธรรมชาติ พวกจิตสับสน จิตไม่ปกติ บ้า บ้าที่สุด อลิซไม่ดีตรงไหนค่ะพี่อุ พี่อุ ถึงทำกับอลิซแบบนี้" ยังไม่ให้สาธยายอีกเหรอครับคุณน้องอลิซ
"อลิซไม่ได้ไม่ดีหรอกครับ เพียงแต่พี่เลือกบาส ไม่ได้เลือกอลิซ"
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด อลิซจะไปประกาศให้ทั่วมหาลัยเลยว่าพี่สองคนเป็นเกย์ เป็นตุ๊ด เป็นพวดจิตไม่ปกติ"
"ขอบคุณนะครับสำหรับการพีอาร์ให้พี่สองคน ดีเหมือนกันพี่จะได้ไม่ต้องมาคอยปฏิเสธใครให้เสียน้ำใจกันเปล่าๆ อีกอย่างพี่จะได้ไม่ต้องมาเป็นไม้กันหมาให้กับแฟนตัวเอง"
"หืม หืม หืม" 3 หืม พร้อมกันอีกแล้ว
"จำไว้นะ อลิซจะเอาคืน"
"ไม่ต้องหรอกครับ พี่ไม่มีอะไรคืนให้ เพราะเราต่างคนต่างก็ได้ ไม่ใครเสียหรือได้ฝ่ายเดียว ตามนี้นะครับ บาสยืนดิ๊"
"หืม?" มันเห็นผมไม่ยอมยืน เลยดึงไหล่ผมให้ยืนขึ้น
"ดูนะครับอลิซ"
".........." ไอ้เหี้ยอุ มึง จูบ กู หาพ่องมึงเหรอ ถึงจะแค่แตะปากเพียงเสี้ยววิก็เหอะ
"ชัดนะครับอลิซ ถ้าไม่มีอะไรแล้ว เดี๋ยวพี่เดินไปส่งหน้าคณะนะ" โหมึง ยังจะสุภาพบุรุษอีกนะ แต่เหี้ย กูไม่ลืมนะว่ามึงทำไรกะกูไว้..............
"ไมต้อง ไอ้พวกเฮงซวย"
ผมก้มหน้านิดหน่อย แต่รุ้สึกเหมือนโดนจ้อง นั่นไง ไอ้กัสกับไอ้เบนนี้มองผมใหญ่เลย มองจนผมสุฃะดุ้งอ่ะ แววตามันบอกอย่างชัดเจนมากกว่า พวกกูขอเสือกอย่างเป็นทางการ
"มองกูเหี้ยไร...มองไอ้อุโน่น มึงก็เห็น กูอยูเฉยๆเหอะ"
"เฉยมากกกกกกกกกก" ประชดกูอีก
ดึกๆ จะมาต่ออีกตอนครับ
ฝากด้วยนะ เรื่องนี้หนุกๆ ไม่เครียด ไม่เศร้า ไม่เหงา
-
ขอบคุณค่าาา แหมๆๆตกลงยังไงยังไง
-
แกล้งกันไปแกล้งกันมา สุดท้ายก็ เหอะๆๆ :eiei1:
-
"ไอ้บาส มึงจะพูดไร พูดมาเลยดีกว่า หลบแล้วจ้อง จ้องแล้วหลบแบบนี้มันอึดอัดวะ อีกอย่างกูว่ามึงจะเหมือนคนโรคจิตเข้าไปทุกที กูหลอน"
"กูเปล่าเหอะ" ผมหันหน้าหนีจากมัน เดี๋ยวมันหาว่าผมจ้องมันอีก
"เปล่าแล้วจ้องกูไม เหมือนมีไรจะพูด แต่ก็ไม่ยอมพูด นี่มันอาการของคนโรคจิตชัดๆ"
"ก็...................มันพูดไม่ออกนี่หว่า" ผมพูดเสียงอ่อยๆในตอนท้าย แต่ผมไม่ใช่โรคจิตนะ
"งั้นก็ไม่ต้องพูด" มันพูดตับลทฉับ
"จะพูด!!!!"
"งั้นก็พูดมา!!!" มันก็สวนกลับมาในทันทีเหมือนกัน เล่นเอาผมสะดุ้งเลย
"ก็ไมรู้จะพูดอะไรนี่หว่า"
"เหี้ย งั้นก็ออกจากห้องกูได้แล้ว กูจะนอน" มันวางโทรศัพท์ที่เมื่อกี้กำลังเล่นเกมส์อยู่บนโต๊ะตัวเล็กข้างหัวเตียง
"นอนด้วย" ผมลุกจากเก้าอี้ที่นั่งจุ้มปุ้กอยู่ตั้งแต่เมื่อเย็นคลานขึ้นเตียงไปนอนกับมันด้วย
"บ้านมึงก็มี กลับไปดิ"
"กู จะ นอน จบป่ะ"
"หน้าด้าน"
"น้อยกว่ามึงแหละ หลบดิ...." มันไม่ยอมหลบ ผมยันโครมเข้าที่ท้องมัน ไม่ได้แรงเยอะหรอกครับ แค่มันครูดไปกับที่นอนจนเกือบตกเตียงเท่านั้นเอง
"ไอ้บาส กูจุก"
"ไม่แปลก ถ้ามึงไม่จุกสิแปลก" ผมกับมันเล่นแรงๆแบบนี้กันตลอด
"เออ มึงนอนไปเลย กูไปอาบน้ำก็ได้"
"เรื่องของมึง"
มันเดินเทิ่งเข้าห้องน้ำไปเลย
พอมันไป สมองผมเริ่มทำงานหนักอีกแล้ว มันจะไม่เป็นไรเลย ถ้าเหี้ยอุมันจูบผมเมื่อตอนเย็นแล้วจบไป แต่มันไม่จบเพราะพอผมกลับไปคิดถึงทีไรใจผมสั่นตลอด ผมแค่อยากจะถามมันว่ามึงใจสั่นเหมือนกูมั้ยแค่นั้นเอง แต่ผมเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นบ้าไร กะคำพูดแค่นั้น ทำไมไม่กล้าพูด
"อ้าว ยังนั่งหน้าโง่อยู่อีกเหรอ?"
"................."
"กลับบ้านมึงไปได้แล้ว คืนนี้กูอยากนอนคนเดียว"
"ไล่อยู่นั่นแหละ กูบอกมีเรื่องจะคุยๆ ฟังภาษาคนไม่เข้าใจไงวะ"
"แม่ง มึงเข้ามาสิงในห้องกูตั้งแต 6 โมงเย็น นี่จะ 5 ทุ่มละ กูไม่เห็นมึงจะอ้าปากพูดไรเลย นั่งเงียบ อ้อ ด่ากูเป็นพักๆด้วย แอบมองกูเป็นทีๆ พอกูมองกลับ หลบซะงั้น" มันแต่งตัวเสร็จก็ขึ้นมานอนยาวบนเตียง ส่วนผมนี่เด้งตัวขึ้นมานั่งแทน เถิบๆตัวเองมาจนนั่งที่ปลายเตียง
"กูรู้ว่ากูหล่อ ดูดีมีชาติตระกูล มันก็น่ามองแยู่หรอก แต่นี่มันเกินไปป่ะวะ ขอเวลาส่วนตัวกูบ้าง คนหล่อก็ต้องการเวลานะมึง" 'ขอเวลาส่วนตัวกูบ้าง ' ผมสาบานเลยว่าน้ำเสียงของมันน่าโดนถีบมาก มองซ้ายมองขวาไม่เจออะไร แม่งถุงเท้ากูนี่แหละ ผมก็จัดการถอดถุงเท้าที่ใส่มาทั้งวันกับอีกครึ่งค่อนวันออก ม้วนให้พอกลมๆ แล้วเขวี้ยงใส่เป้าหมายคือ ปากมันทันที
"เหี้ยบาส สกปรกวะมึง เจ็บไม่เท่าไร แต่กลิ่นตีนมึงเกินทนวะ" แล้วมันก็เขวี้ยงถุงเท้าผมไปอีกทาง อ้าว นึกว่าจะโยนใส่หน้ากูคืน
"นอนด้วย"
"อาบน้ำก่อนไป"
"ขี้เกียจแล้ว"
"ตามใจ" มันก็ตบหมอนอีกใบที่ว่างๆเพื่อบอกให้ผมไปนอน
ผมคลานเตาะแตะเบาๆ (กลัวมันเปลี่ยนใจ) ขึ้นไปนอนข้างๆมัน
สรุปหลับยันเช้าทั้งคู่ เรื่องที่อยากพูดก็ไม่ได้พูด มันก็ยังคั่งๆค้างๆในใจผมต่อไป
แม่ง ทับมาได้ ขาคนหรือขาควายวะ หนักชิบ
ผมยกขามันออกจากท้องผม แต่อยากบอกว่ามันเป้นงานที่หนักมาก เพราะไอ้เลวอุมันแกล้งผม
"อุ เอาขามึงลงไปดิ กูหนัก" ในเมื่อใช้กำลังแล้วไม่ได้ผล ก็ต้องลองใช้ลูกอ้อนบ้าง
"แม่ง แค่ขากูมึงยังบ่นหนัก แล้วถ้าเมื่อไรเป้นตัวกูละ มึงจะไหวเหรอ?" มันละ เมอ หรือตั้งใจพูดวะ เพราะตามันยังปิดอยู่เลย
"พูดไร กูไม่เห็นเข้าใจ อึ๋ยยยยย เอาาาาาขามึงออกไป กูหนัก"
"ออกไปจากห้องกูได้แล้วไป ขอความเป้นส่วนตัวด้วย" มันพลิกตัวหนีไปอีกด้าน
"พูดไรแต่ละอย่างนี่เคยคิดว่ากูจะน้อยใจเป็นบ้างป่ะวะ" เซ็ง
"เรื่องของมึง"
"เออ งั้นกูกลับบ้านกูก่อนก็ได้ แต่เดี๋ยวกูจะกลับมาคุยกะมึงใหม่"
"เรื่องของมึง" เชี่ยนี่เคยสนใจกูบ้างมั้ยเนี่ย
"เมื่อคืนไปนอนบ้านโน้นมาอีกแล้วเหรอบาส?"
"ครับแม่..." ผมยิ้มแหยๆให้แม่ เพราะแม่มองผมตั้งหัวจดเท้า สภาพเดียวกะเมื่อวานเป๊ะ รับรองสำเนาถูกต้องด้วย
"ชุดเดิมเลยนะครับคุณลูก ไมไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนละลูก?"
"ก็เมื่อวานผมกะว่าจะไปแป็บเดียวแล้วกลับมานอนบ้าน แต่คุยกันไม่รู้เรื่อง เลยเผลอ หลับไปครับ"
"ตลอดอ่ะเรา เคยมีครั้งไหนมั๊ยละที่เราไปบ้านโน้นแล้วไม่ค้างอ่ะ ไปๆๆ อาบน้ำได้แล้ว หน้าตาดูไม่ได้เลย พ่อหล่อ แม่ก็ออกจะสวยเริด"
"ที่สุดอ่ะครับแม่.......อ่อแม่ เดี๋ยวผมไปกินข้าวเช้าบ้านโน้นนะครับ"
"ย่ะ พ่อคู้ณ ย้ายข้าวของไปอยู่บ้านโน้นเลยมั๊ย"
"รอมันชวนอยู่เหมือนกันครับ...หึหึหึ ผมไปละ"
"อะไรมึง?" ผมเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เห้นหน้าจอโทรศัพท์กระพริบอยู่ ไอ้อุโทรมานั่นเอง
"มากินข้าวเช้ากะกูด้วย ให้ไว กูรออยู่"
"เออๆรู้แล้ว ว่าแต่มึงอาบน้ำยัง?"
"กูยังนอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงอยู่เลยเนี่ย"
"เชี่ย แล้วมาทำเป้นเร่งกู...เออๆ เดี๋ยวกูไป"
"มึงหยิบแซนวิชมาด้วย กูอยากกิน"
"เรื่องเยอะอ่ะมึง ได้ เดี๋ยวกูเอาไปให้" ผมวางสายจากมัน เชี่ย มิสคอล 12 สาย มันบ้าจริงๆไอ้นี่
ผมเช็คเวลาดูสายแรกที่มันโทรหาผม.................. นี่มันเวลาตั้งแต่ที่ผมไม่เดินเข้าบ้านเลย แสดงว่ามันโทรหาผมตั้งแต่ผมยังไม่ออกจากบ้านมันเลย
"แม่ครับ ผมขอแซนวิชแฮมชิ้น....ขอ 2 ชิ้นเลยดีกว่าครับ"
"แล้วไหนเมื่อกี้บอกแม่ว่าจะไปกินเช้าบ้านโน้น" แม่ผมถามไปงั้นแหละ แต่มือนี่วางจานที่กำลังล้างอยู่แล้วเดินไปหยิบหนมปังในตู้ข้างฝาแล้วเดินไปหยิบแอมกับผักสดในตู้เย็น ถ้าผมจะมีเมีย ผมต้องได้อย่างแม่เท่านั้น
"ก็เอาไปให้มันนั่นแหละครับ มันเพิ่งโทรมาบอกเมื่อกี้ว่าอยากกิน...ให้ผมช่วยมั๊ยครับแม่?"
"ครั้งล่าสุดที่บาสช่วยแม่ในครัวคือทำแก้วแตกไป 2 ใบ จานอีก 1 แถมแก้วยังบาดมือลูกด้วยใช่ป่ะ?"
"โห แม่อ่ะ"
"ไม่ต้องมาโหมาเหอเลย ไปรอข้างนอก เสร็จแล้วแม่เรียก"
"คร้าบบบบบบบบบบบบบ"
"มาช้านะครับมึง ปล่อยให้กูรอตั้งนาน"
"เวอร์ไปละมึง....แต่ก็ช้าเพราะมึงแหละ กระแดะอยากแดกแซนวิชตอนเช้า" ผมวางจานแซนวิชลงตรงหน้ามัน แล้วก็นั่งลงเก้าอี้ติดกับมันนั่นแหละ
บ้านผมกับบ้านมันจะให้ความสำคัญกับอาหารมื้อเช้ามาก พวกผมติดนิสัยนี้กันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว
โตกันขนาดนี้ แต่มื้อเช้าก็ยังสำคัญกับพวกผมไม่เปลี่ยนเลย
"อร่อยอ่ะมึง แม่มึงทำให้?"
"อืม กูทำไม่เป็นหรอก"
"หัดไว้ก็ดีนะมึง"
"เพื่อ?"
"เผื่อมึงต้องอยู่คนเดียวไปจนตายไง"
"มึงจะไม่อยู่กะกูเหรอ มึงจะปล่อยให้กูอยู่ตายคนเดียวจริงอ่ะ?"
"...................................................งั้นมั้ง"
"เลว"
"นี่ตกลงวันนี้มึงจะสิงห้องกูทั้งวันเลยใช่ปะ?"
"ถูกต้องที่สุด " ผมพยักหน้ากวนตีนมันไป ผมนอนกลิ้งๆบนเตียงมัน ส่วนมันนั่งที่เก้าอี้อ่านหนังสือข้างๆ
"มึงติดกูมากไปป่ะ....แฟนกูยังไม่ติดกูขนาดนี้เลย"
"แล้วกูแฟนมึงที่ไหนละ เพราะงั้นกูไม่จำเป้นต้องทำเหมือนแฟนมึงเหอะ......อุ กูหิวอีกแล้ว"
"หาแดกเองครับ ลงไปข้างล่างเลย"
"มึงนี่ใจร้ายกะกูตลอดเลย"
"แดกไร?"
"อะไรก็ได้"
"ไปหาเอง" เยอะเกินไปละมึง
-
เมื่อไหร่เขาจะได้กัน///// ผิด555555555
อุบาส น่าติดตามค่ะรอนะๆๆ
-
บาสติดอุเกินไปจนไม่มีที่ว่างให้กัน
-
ขอบคุณค่าาาา
-
"เป็นไรมึง นั่งหน้าเหมือนคนไม่ได้เข้าห้องน้ำตอนเช้า"
"เรื่องของกู"
"เอ้า เชี่ยนี่ กูถามดีดี กวนตีนกูซะงั้น งั้นต้องโดน" มันตบหัวผมเบาๆ แต่ก็ไม่เบามากหรอก รู้สึกว่ามันก้องๆในหัวเหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้แรงมาก แต่วันนี้ไม่อยากสะดีดสะดิ้งเกินเหตุ เลยยอมนั่งเงียบๆ
"วันนี้แปลกเว่ย ปกติถ้ากูตบหัวนี่ของขึ้นตลอดอ่ะ ตกลงเป็นไรไอ้บาส?" มันเห็นผมไม่ตอบโต้ เลยยอมนั่งลงซักที
"เป็นเพื่อนเหี้ย!" ผมตอบชัดเจนแล้วนะ
ไอ้อุก็ไม่ได้ถามไรต่อ คงเห็นผมหงุดหงิดจริงไรจริง ไอ้นี่อ่ะตลอด ถ้ามันเห็นผมเดือดจริงๆ มันจะนิ่งๆ เนียนๆ เพราะพอผมหายเดือดผมก็ต้องเข้าไปปะเหลาะมันเองทุกที
นั่งต่างคนต่างเงียบ แต่ที่ไม่เงียบคือโทรศัพท์ผมจะสั่นครืดๆแทบจะทุก 5 นาที สั่นจนผมกลัวว่าเครื่องมันจะระเบิดตู้มใส่หน้าผมกับหน้าหมาที่นั่งตรงข้าม ผมก็ไม่ยอมรับซักสาย แต่ก็ไม่ปิดเครื่อง เพระไม่ใช่นิสัย ส่วนมันก็มองผมที มองโทรศัพท์ผมทีทุกครั้งที่มีสายเข้า แต่ก็ไม่พูดอะไร ก้มหน้าอ่านไรของมันไม่รู้ จนไอ้กัสกับไอ้เบนมานั่นแหละ เราสีหน่อเลยขึ้นเรียนกัน
"พวกมึงสองคนแง่งไรกันวะ?" ปากไอ้กัสเริ่มทำงานทันทีที่อาจารย์เริ่มทำให้พวกผมมีรอยหยักในสมองเพิ่ม แต่ดูจากวันนี้แล้วรอยหยักผมคงไม่เพิ่มเพราะมีเพื่อนดีดีทั้งนั้นล้อมรอบตัวผม
"เปล่า มึงก็เห็นว่ากูกับมันยังไม่คุยไรกันเลย"
"มึงอย่าปฏิเสธ กูสัมผัสได้ว่ามีพลังแปลกๆบางอย่างรอบๆตัวพวกมึง" มันพูดเสียงหลอนๆ ผมก็บ้าจี้ตามมัน หันมองรอบๆตัว แล้วก็ไปฉะปะดะเข้ากับสายตาไอ้อุ ผมก็ไม่ได้ทำไรมากหรอก แค่เมินใส่
"เหี้ย!!!" แต่สงสังคงเหี้ยดังไป ทั้งห้องหันมามองที่ผมกันให้พรึ่บ ไม่เว้นแม้กระทั่งอาจารย์ที่สอนอยู่หน้าห้อง
"ถ้าวิชาผมมันเหี้ยมาก เชิญนิสิตข้างนอกเลยครับ" นี่คือการไล่ออกจากห้องที่สุภาพที่สุดแล้ว ผมยืนขึ้นโค้งหัวขอโทษอาจารย์แล้วเดินออกมาเลย แต่ไอ้ตัวต้นเหตุมันยังลอยหน้าเรียนอยู่เลย ก็เมื่อกี้มันเตะเก้าอี้ผมจนหัวผมนี่สั่น ตกใจมากไปหน่อยเลยร้องเหี้ยซะดัง
ผมลงมานั่งรอหน้าตึก เพราะเดี๋ยวยังมีอีกหนึ่งตัวต้องเรียนต่อ ขี้เกียจไปไหนด้วย ไม่มีอารมณ์ เซ็ง เบื่อ
"หวัดดีครับ" จู่ๆก็มีคนเข้ามาทัก ลำบากผมที่ต้องผงกหัวขึ้นจากการฟุบหลับอีก
".............." ดูหน้าก่อน กูรู้จักเปล่า........อืม ไม่รู้จัก
"นั่งด้วยคนได้มั๊ยครับ"
"เรื่องของมึงดิ" พูดแค่นั้นผมก็ฟุบต่อ ไม่อยากคุยกะคนแปลกหน้า เพราะช่วงนี้ชีวิตผมคนแปลกหน้าชักเยอะเกินไปแล้ว
"พี่ ใช่พี่บาสรึเปล่าครับ?"
"พูดไรมาก กูจะนอน!!!!!" ผมพูดทั้งฟุบแบบนั้นแหละ ขี้เกียจเงยหน้ามามอง
"ขอโทษครับ ผมแค่อยากคุย กะพี่เท่านั้นเองครับ"
"คุยไรกะกู กูไม่รู้จักมึง ไม่ต้องคุย!!!!" ผมลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ไอ้เด็กเวรนี่ก็ผงะนิดหน่อย แต่ก็ยังใจดีสู้หมาบ้าอย่างผม
"ผม ผม ผม"
"ถ้าผมจะยาวขนาดนั้น มึงไปตัดเลยไป" ผมพูดจบ จากหน้าที่่มันกลัวเมื่อกี้กลับงงแตกทันที ผมเห็นแล้ว ขำพรืดออกมาเลย มันอดไม่ได้จริงๆ หน้ามันอย่างตลกอ่ะ ฮาวะ ผมนั่งลงที่เดิม แถมยังจ้องหน้ามันด้วย จ้องแบบใกล้ คือเอาหน้าผมไปจ่อหน้ามันอ่ะ
"พี่บาสจ้องผมแบบนั้นทำไมครับ ผมกลัว" ปากบอกกลัว แต่ไม่ยอมเอาหน้าออกไปห่างนี่นะ หรือมันเกร็ง
"กลัวแล้วเข้ามาทักกูไม"
"ก็ ก็ ก็ผมอยากคุยด้วยครับ"
"หน้ากูตอนนี้บอกเหรอว่ามีอารมณ์อยากคุยกะคนอื่น" ผมแสยะยิ้มเหี้ยไปทีหนึ่ง ไอ้นี่ผงะอีกแล้ว ขวัญอ่อนน่าแกล้งว่ะ นั่นแหละ ผมถึงยอมเอาหน้าออกห่าง กลัวมันช็อค
"หน้าพี่บาสยิ่งดูใกล้ๆ ยิ่งใสมากครับ รูขุมขนก็ละเอียดมาก" ห๊่าาาาาาาาาาาาาาาาาา งงแดก
"พล่ามไรของมึง....แล้วชื่อไร?"
"พี่บาสอยากรู้จักผมแล้วใช่มั๊ยครับ" มันดีจใจนออกนอกหน้า จะอะไรแค่ผมถามชื่อ
"ถามตามมารยาท มึงจะไม่ตอบก็ได้นะ "
"ตอบครับตอบ อยากตอบมาก แค่กๆๆ" มันรีบตอบจนสำลักน้ำลาย ดูๆไปก็เอ๋อดีวะ
"ไม่ต้องรีบขนาดนั้น "
"ก็ผมกลัวพี่เปลี่ยนใจนี่ครับ ผมชื่อมีน เรียนปี 1 คณะเดียวกะพี่ แต่คนละสาขา อายุ 18 อีก 2 เดือน จะ 19 ครับ พักอยู๋หน้ามหาลัย ซอย 9 หอชื่อ บ้านร่มเย็น ห้องหมายเลข 129 ชอบกินต้มจืดเต้าหู้สาหร่อย กินผักทุกชนิด ยกเว้นผักชี ต้นหอม แล้วก็ขึ้นฉ่าย ผลไม้กินได้ทุกอย่าง ยกเว้นลำไย ...รักสัตว์ ยกเว้น หมา แมว ไก่ ปลา กระต่าย กระรอก นก อารมณ์ดี ใจเย็น เข้าวัดบ่อย นั่งสมาธิทุกคืน ไม่เคยค้างงานอาจารย์ ชอบเล่นบาสมาก " ไอ้สุดท้ายนี้ชักทะแม่งๆ
"เอ๊ยยยยยย เดี๋ยวๆๆๆ มึงจะบอกกูทำไมเยอะแยะเนี่ย กูไม่ได้อยากรู้เลย" ผมเห็นมันพูดรัว ตั้งหน้าตั้งใจพูดมาก ตอนแรกก็ไม่อยากขัด แต่ฟังไปฟังมา ชักเยอะ ต้องเบรคซะหน่อย ประเด็นคือ กระผมไม่ได้อยากรู้เรื่องมึงเลยครับน้อง แค่ชื่อมึงกูยังจำไม่ได้เลย
"พี่บาสครับ ขอบอกอีกอย่างหนึ่งนะครับ ผมตั้งใจจริงๆ" ผมเห็นหน้ามันก็รู้ว่ากลัวผม แต่ก็ยังอยากจะพูด ให้โอกาสเด็กมันหน่อยละกัน
"อืม ว่ามา"
"เวลาว่าง ผมชอบแอบมองพี่ครับ" เหยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดเหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย
"กู นับ 1-3 ถ้ากูยังเห็นมึงในสายตา มึงตาย 1" แค่ 1 มันก็วิ่งแจ้นไปแล้ว
วันโลกาวินาศของกูรึไงวะ
แม่งโทรศัพท์นี่ก็ขยังดังจัง กูฮอต กูฮอตครับ ฮอตไปถึงโลกหน้าเลยครับ :katai1: :katai1:
หมดชั่วโมง เสียงผึ้งแตกรังก็กระหึ่มขึ้น
"ตื่นมึง ชั่วโมงต่อไป มึงเรียนป่ะ?" มีคนมาตบหลังเบาๆ พอให้แสบๆ น่าจะไอ้กัส ผมเงยหน้างัวเงียมอง ไอ้กัสจริงด้วย เพราะอีก 2 ตัวโน่นผมไม่เห็น
"เรียนดิ แม่กูส่งกูมาเรียนนะเว่ย" ผมขยี้ตาแรงไปหน่อย แสบตาเลย
"คร้าบบบบ งั้นไปกัน เดี๋ยวโดนนั่งแถวหน้าอีก " ผมละงง เข้าก่อนแต่ได้นั่งหลังตลอด
"แล้วไอ้เบนอ่ะ?"
"ไปห้องน้ำ"
"แล้ว...."
"ไปกับไอ้เบนนั่นแหละ"
"แสนรู้นะมึง" ผมลูบหัวมันตอนเริ่มออกเดินกัน
"ง่ายจะตาย ผัวหาย เมียก็ต้องถามหาสิวะ"
"เหี้ยกัส !!!!! มึงตาย" ผมไม่สนหรอกว่าใครจะมองที่มาวิ่งไล่เตะก้นกันแบบนี้ สิ่งที่ผมสนคือเอาเลือดจากปากไอ้กัสมาสังเวยตีนผมให้ได้
เรียนเสร็จผมรีบกลับบ้านทันที ไม่มีอารมณ์ไปลัลล้าที่ไหน
กลับยังไงนะเหรอ กลับเอง เพราะวันนี้ผมเอารถมาเอง
วันนี้ผมไม่คุยกับไอ้อุด้วยแหละ ถึงจะแปลกๆ โหวงๆ เหวงๆ แต่เกลียดหน้ามันอ่ะ
"กลับบ้านแต่วันเลยเหรอครับคนหล่อ สงสัยวันนี้หิมะถล่มบ้านเราแน่เลย" สุดที่รักของพ่อแซวผมทันทีที่โผล่หน้าเข้าบ้าน
"รู้สึกเบื่อๆอ่ะครับ ไม่รู้จะไปไหนดี เลยกลับบ้านดีกว่า รักรออยู่" ผมเดินเข้าไปสวมกอดแม่ที่เอวจากด้านหลัง แม่อ้อมมือมาลูบหัวผมเบาๆ
"เป็นไรครับคนเก่งของแม่ หืม?"
"เป็นคนหล่อที่ใครๆก็ต้องการ" ผมหอมแก้มแม่ไปฟอดหนึ่ง
"ตามนั้นจ๊ะ อ่อ เมื่อเช้า อุมารับลูก แต่แม่บอกออกไปแล้ว แม่คิดว่าลูกจะไปรับอุด้วยซะอีก" ผมไม่ตอบออะไร
"ทะเลาะกันเหรอบาส?" แม่หันมาพูดกับผมตรงๆ
"เปล่าครับ...ผมขึ้นห้องก่อนนะ ถ้ามีใครมาหาผม แม่ก็บอกว่าผมปวดหัวนะ ไม่อยากคุยกะใคร"
"ก็มีแต่อุคนเดียวเท่านั้นแหละที่จะมาหาลูก และแม่ก็คงพูดแบบที่บาสต้องการไม่ได้ อย่าทำตัวเป้นเด็กที่เอาแต่หนีปัญหาสิจ๊ะ...ไปๆ ขึ้นไปนอน"
"ครับ"่
เอาเข้าจริงๆ ก็นอนไม่หลับหรอก กลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงนี่แหละ
คิดโน่นคิดนี่ไปเรื่อยเผื่อจะหลับ
แต่คิดไปคิดมาไหงมาเจอเรื่องไอ้อุได้ เอาเข้าจริงๆ ถ้าผมไม่หลอกตัวเองจนเกินไป ไอ้อุมันอยู่ในหัวผมตลอดเวลาต่างหาก
จะสารภาพว่าผมไม่ได้โกรธอะไรมันเลย หมั่นไส้มากกว่าที่มันทำให้ชีวิตวุ่นวายปั่นป่วนมากในสัปดาห์นี้ แล้วไหนเรื่องที่มันจูบผมอีกละ แล้วดูมันเคยเดือดร้อนอะไรกะผมมั๊ย ไม่เลย มันยังสบายดีทุกประการ ผมคนเดียวที่ต้องมรับกรรมบ้าๆ
ผมเริ่มง่วงแล้วสิ งั้นนอนก่อนนะครับ
"ก๊อกๆๆ" ผมได้ยินเสียงเคาะประตู แต่ไม่รู้ว่าเรื่องจริงหรือฝัน เพราะมันเบลอๆ ไม่แนใจว่าตัวเองหลับหรือตื่น แต่คงฝันเพราะเสียงเงียบไปแล้ว ผมเลยหลับต่อ ทั้งที่เมื่อกี้ก็ไม่ได้ตื่นซะหน่อย
รู้สึกเหมือนเตียงยวบลง แต่ช่างเหอะ สงสัยคงฝัน
ผมตื่นมาอีกที ลืมตา ห้องมืดสนิท ฟ้าข้างน้องก็มืดมาก สงสัยก่อนนอนผมลืมเปิดโคมไฟไว้ กี่โมงแล้ววะเนี่ย ผมลุกขึ้นนั่ง เอื้อมจะไปเปิดโคมไฟตรงโต๊ะข้างหัวเตียง
"โอ๊ยยยยยย เจ็บ "
"เอ๊ยยยย " ผมรีบดึงมือและตัวกลับมาที่เดิม แป็บเดียว โคมไฟก็สว่างพรึ่บขึ้นมา
มันลุกขึ้นนั่ง มือจับหน้าอก หน้าตานี่เหยเกเลย คงเจ็บ
"เจ็บนะเว่ย ค้ำลงมาได้"
"ก็ใครจะไปรู้ละว่ามีใครนอนอยู่"
"ทำไม ห้องมึงนอกจากกูแล้วเคยมีใครมานอนงั้นเหรอ?" เอ้า เหี้ยนี่พาล
"แล้วมาไม" มึงพาล กูก็พาลกลับได้
"อยากมา" :katai1: :katai1:
ผมดูสภาพมันแล้ว สภาพเดียวกะผมเด๊ะ เสื้อนิสิต กางเกงแสล็คสีดำ
"มึงเข้าบ้านยังเนี่ย?"
"ยัง "
"เหี้ย เดี๋ยวแม่มึงก็เป็นห่วงแย่หรอก"
"กูโทรบอกแล้ว" มันบอกยิ้มๆ เสียฟอร์มเลยกู
"หลีก กูจะเข้าห้องน้ำ"
"ให้ไว กูมีเรื่องจะคุย" พูดจบมันก็หดเท้าขึ้น ให้ผมลงได้สะดวก
ผมเหลือบตาไปมองนาฬิกา 4 ทุ่มแล้ว
"มึงกินไรยัง?" ผมถามมัน
"รอกินพร้อมมึง เห็นแม่มึงบอกว่ามึงยังไม่กินไรเหมือนกัน"
"อืม...รอแป๊บ"
ผมใช้เวลานิดเดียวในห้องน้ำก็ออกมา
"ไปหาไรกินกัน?"
"คุยกันก่อน"
"คุยไร" ผมเช็ดหน้าที่หน้ากระจกอยู่ ส่วนมันนั่งบนเตียง ผมมองมันผ่านหระจก มันก็คงเช่นกัน เพราะกระจกกับเตียงมันอยู่ตรงกันพอดี
"มึงเป็นอะไรวันนี้ ไม่คุยกะกูเลย"
"โมโหมึงอ่ะ" ผมเดินไปนั่งตรงปลายเตียง ถามมาตรงๆก็บอกกันตรงๆนีแหละ
"โมโหไรกู?"
"เพราะมึงแหละ ชีวิตกูช่วงนี้โคตรวุ่นวาย อาจถึงขั้นประสาทแดกได้"
"กูทำไร?"
"แม่ง นี่มึงไม่รู้ตัวเลยงั้นสิ"
"อย่าลีลาไอ้บาส บอกมา"
"แม่ง มึงรู้มั๊ยชีวิตกูตอนนี้มีคนแปลกหน้าเข้ามาทักทุกวัน"
"แล้วไง?"
"แล้วไง ก็ไม่แล้วไง แต่ตัวผู้ไงที่เข้าห้อมล้อมกู"
"แล้ว?"
"มีทั้งเบอร์โทรแปลกๆ ไลน์แปลกๆ เฟสแปลกๆ จนตอนนี้กูเริ่มหลอนละ ไม่กล้ารับโทรศัพท์ ไม่กลัารับแอดเฟสแอดไลน์ หนักกว่านั้น ตัวเป็นๆ เดินเทิ่งๆเข้ามาหากูเลย"
"ก็ดีไง มีคนรักก็ดีกว่ามีคนเกลียด"
"เกลียดกูเหอะ เกลียดกูเลยดีกว่าถ้าจะเข้ามาแบบนั้น" แค่คิดผมก็สยองปนอนาถจิตแล้ว
"แบบนั้น แบบไหน?"
"แบบที่ไม่ต้องเห็นหน้า แค่ฟังจากเสียงก็รู็แล้วว่าอยากฟัดกู แค่อ่านจากแชทก็รู้แล้วว่าอยากล่อกู แค่เห็นหน้าโดยไม่ต้องพูดก็รู้แล้วว่าอยากขี่กูหรือให้กูขี่"
"ขนาดนั้นเชียว?"
"มึงจะดูมั๊ยละ ในไลน์ในเฟสกูอ่ะ"
"อื้อ ไม่ดีกว่า"
"แม่ง กูหลอนแล้วตอนนี้อ่ะ โทรศัพท์มาทีสะดุ้ง ไลน์เฟสเด้งขึ้นมาที ตกใจเกือบเขวี้ยงโทรศัพท์" ไม่ได้เวอร์นะครับ มันออกแนวหลอน ไม่ได้กลัวหรอก แต่หลังๆนี่ออกแนวรำคาญมากกว่า
"แล้วเกี่ยวไรกะกู?" ปรี๊ดครับปรี๊ด
"ก็ปากเหี้ยๆมึงไง" มันทำหน้างงอีก ก็คงงงได้แหละ เพราะไอ้นี่ปากเหี้ยตลอด เลยไม่รู้าเรื่องไหนเป็นเรื่องไหน
"ก็วันที่มึงประกาศก้องโลกว่ามึงคบกับกูไง วันนั้นที่น้องอลิซด่ากูว่าอีตุู๊ดไง" คิดแล้วก็ปรี๊ด ด่ากูได้ไงอีตุ๊ด ถ้าด่าว่าไอ้ตุ๊ดก็ว่าไปอย่าง
"อ๋อ วันที่กูจูบมึง" เหี้ย จะพูดเพื่อ? คนยิ่งสับสนอยู่
"เออ วันนั้นแหละ....หลังจากนั้นนะมึง กูฮอต จนณเดชต้องเรียกพี่ มาริโอ้ต้องเรียกพ่อ แต่โทษที มีเดือยทั้งนั้นที่เข้ามากรี๊ดกู"
"ฮ่าๆๆๆ เหรอวะ ไม่บอก กูไม่รู้นะเนี่ย งั้นมึงต้องขอบคุณกูสิ กูทำให้มึงแจ้งเกิดเลยนะ"
"เกิดอยากฆ่าคนสิ แค่เฟสแค่ไลน์กูก็เกินทนแล้วนะ แม่งเดินตัวเป็นๆมาถามกูเลย เป็นเหรอครับ รุกหรือรับ สลับได้มั๊ย มีแฟนรึยัง ฝังมุกป่ะ สะอาดมั๊ย มึงคิดดูคำถามพวกนี้เข้าหัวเข้าหูกูทุกวัน"
"แล้วที่เค้าถามๆกันมึงตอบไปว่าไง?"
"ถ้าเข้ามาแบบที่กูต้านรับไม่ไหวกูก็ไล่ดิ แต่ถ้าคนไหนเข้ามาแบบสุภาพชนกูก็บอกความจริงเค้าไปว่า มันเป้นเรื่องเข้าใจผิดครับ เพื่อนผมมันเหี้ย มันเลว มันจังไร มีปากก็เหมือนมีส้วม พูดไปเรื่อย มีหัวไว้ไให้ผมงอกเท่านั้นเอง เพื่อนมันแกล้งผมครับ กูบอกไปแบบนี้อ่ะมึง" สะใจ
"ปากมึงนี่นะ" มันชี้หน้า ปากพะงาบๆ คงอยากด่าผมแหละ แต่คิดคำด่าไม่ออก
"กูสบายใจละ ไปกินข้าวกัน" ก็ได้ด่ามันสมใจแล้วนิ
"บาส?"
"อะไร?" ผมหยุดเดินแล้วหันไปมองมันที่ยังนั่งอยู่บนเตียง
"ถ้าไม่ไหวก็บอกกูละกัน"
"อืม"
"กูจะบอกเองว่ากูเป็นผัวมึง เค้าจะได้เลิกยุ่ง" เหี้ย มันยักคิ้วกวนตีนด้วย
"งั้นกลับกัน" ผมไม่ยอมหรอก
"ยังไง?"
"กูจะบอกว่ากูเป็นผัวมึงบ้าง" ผมยักคิ้วกวนตีนไปทีหนึ่ง มันต้องไม่ยอมแน่ๆ เดี๋ยวก็คงลุกข้นมาชี้หน้าด่าผมโวยวายแน่
"ตามใจดิ ยังไงมันก็แค่เรื่องสมมุติ ไม่ได้จริงซะหน่อย" จึก...เรื่องสมมุติ เรืองสมมุตินี่แปลว่าไม่มีทางเป็นจริงได้ใช่มั๊ย
-
เจ็บได้อิ๊ก :katai1: :katai1:
-
:o8: :-[ :impress2: :pig4:
-
ฮืออออออ รักเพื่อนสนิทมันเจ็บจี๊ดดดดด
-
สนุกอ่ะ ทำไมเราเพิ่งเข้ามาอ่านเนี่ย
อ่านไปยิ้มไป ขอบคุณนะค๊าาาา ^^
-
กดติดตามค่ะ :)
-
สนุกดี
-
ชอบๆๆๆๆ
-
"อุ กูอยากดูหนัง" ผมบอกมันตอนออกไปเรียนกัน มันขับ ผมนั่ง วันนี้ไม่เอ่รถมาเพราะราชรถมาเกยถึงหน้าห้องนอน
"หมายความว่ากูต้องพามึงไป?" มันหันมาถามแถมทำหน้าเบื่อๆใส่ผมอีก แต่ถามว่าผมสนมั๊ย ตอบเลยว่า โคตรจะไม่สน
"ใช่ มึงต้องพากูไป"
"จองไว้ก่อนละกัน กูไม่อยากไปซื้อหน้าโรง เดี๋ยวได้นั่งแถวหน้าอีก"
"แล้วมึงอยากดูเรื่องไร?"
"ได้ข่าวว่าคนที่อยากดูคือมึง เลือกไปเหอะ ยังไงกูก็เข้าไปหลับอยู่ดี" จริงครับ ไอ้นี้ดูหนังทีไร หลับตลอด
"อืมๆ เลือกอะไรมา อย่าว่ากูละกัน"
"ถึงกูว่า พูดอย่างกะมึงสน" มันตีไฟเลี้ยวเข้ามหาลัย ไอ้อุมันชอบออกแต่เช้า เพราะถ้าสายหน่อย หาที่จอดค่อนข้างยาก และมันเป็นพวกทนความกดดันได้ต่ำเตี้ยเรี่ยดินมาก มันเลยต้องยอมออกเช้า แต่มีที่จอดเพียบ ถามว่ามาถึงมหาลัยแล้วทำไร คำตอบคือ นอนใต้ตึกรอไอ้กัสกับไอ้เบนขึ้นเรียนพร้อมกัน
"อุ โทรศัพท์กูมีสายเข้า"
"กราบดิ" มันเดินชิ่งขึ้นหน้าไปก่อน ส่วนผมทำหน้าลังเลว่าจะรับดีมั๊ย เพราะเบอร์แปลกๆอีกแล้ว บอกแล้วว่าช่วงนี้หลอน
"มึงๆ รอกูก่อน" บอกให้มันรอ แต่เป็นผมเองที่ต้องวิ่งจนทันมัน
"รับให้กูหน่อย" ผมยื่นโทรศัพท์ให้มัน
"เอาจริง?" ผมพยักหน้า มันเลยหยิบมือถือผมไปกดรับสายทันที
"ใคร?" คำแรกที่มันทักทาย ถ้าผมเป็นปลายสายนะ วางไปแล้ว เสียงอย่างดุ ผมจ้องหน้ามันอย่าลุ้นว่าปลายสยจะตอบมว่าไง แตมันกลับสายหน้า สงสัยปลายสายไม่ยอมตอบ แต่ผมก็ว่าไม่แปลก เป็นผม ผมก็ไม่ตอบ
"ถ้าไม่พูดจะวาง.........................ก็พูดมาดิ ใคร?.....................................กูถามมึงไม่ได้ให้มึงย้อนมาถามกู..........................อยากรู้เหรอว่ากูใคร.....................กูก็เป็นผะ...." เหี้ย ผมคว้าโทรศัพท์จากมันฉับแล้วกดตัดสายทันที เพราะถ้ามันพูดในสิ่งที่ผมคิด ชีวิตชายไทยของผมคงต้องดับวูบทันที
"มึงจะพูดเชี่ยไรไอ้อุ?"
"ผัวมึงไง ก็บอกไปตั้งแต่เมื่อคืน" ผมสตั้ดไป 2 วิ
"กูไม่อยากมีผัวอะมึง....ขอเป็นแฟนได้มั๊ย?"
"..........." มันไม่ตอบอะไร แต่ทำหน้าเอือมๆใส่ผมแล้วออกเดินต่อ ตกลงผมจะไม่ได้รู้ใช่มั๊ยว่าใครโทรมา
"อุ เมื่อกี้ใครโทรมา?" ผมเก็บความสงสัยไว้ไม่ไหว ไม่ได้อยากรู้นะว่าใครโทรมาเพราะผมไม่สนใจอยู่แล้ว แต่แบบอยากรู้ไงว่าใครโทรมา งง มั๊ย งง ผมตอบเองก็ได้
"สนใจ?" มันตอบทั้งที่ฟุบหลับนั่แหละ
"ก็มันอยากรู้นี่นา ใครวะ?"
"กูจำไม่ได้แล้ว อยากรู้มึงก็โทรกลับไปดิ" ใช่เรื่องดิ
"ไอ้กัส มึงจะหัวเสียทำไมวะ ก็แค่เด็กมันแซว ปากหมาตามวัยแหละว้า" อะไรของพวกมันวะ ผมละสายตาจากไอ้คนตรงหน้า มองไกลออกไป เห็นไอ้กัสเดินหน้ายุ่งเหมือนยุงตีกัน ซึ่งนานๆจะเห็นที
"ถ้ากูไม่เห็นว่าเป็นเด็กนะ กูตบหัวแบะไปแล้ว"
"โหดเกิ๊น" จบบทพูด พวกมันก็มาถึงโต๊ะพอดี ไอ้กัสนั่งลงแบบหัวเสีย ส่วนไอ้เบนนี่มันนิ่งตลอด แต่อย่าให้พูดนะ ตายทั้งบาง
"เป็นไร?" ผมถามไอ้เบน แต่พยักเพยิดไปทางไอ้กัส
"โดนเด็กนักเรียนข้างมหาลัยแซว" อ่อ ถัดจากมหาลัยผมเป็นโรงเรียนสาธิตครับ
"อ่อ...แต่แล้วไงวะ?" เหมือนจะเข้าใจ แต่ก็งงอยู่ๆ
"ถามมันเองละกัน เดี๋ยวพอกูพูดของมันจะขึ้นอีก แค่เมื่อกี้แทบจะได้วางมวยกันอยู่ละ " โอเค ง้นไว้ผมค่อยถามใหม่ก็ได้
"สวัสดีครับพี่บาส" จู่ๆก็โผล่มา เล่นเอาคนที่ฟุบอยู่เด้งหัวขึ้นมามองเลย
"ยังมีหน้ามาให้กูเห็นอีกเหรอมึง?"
"พี่บาสใจเย็นๆครับ ผมแค่เอานมมาให้ครับ" มันยื่นนม2 ขวดมาตรงหน้าผมแบบกล้าๆกลัว ทุกคนมองตามกันแบบงง กูก็งง
"เป้นเด็กส่งนมรึไงมึง?"
"ส่งให้พี่บาสคนเดียวครับ"
"เอาละเว้ยๆ ผัวกับกิ๊กเจอหน้ากันแล้ว แล้ววันทองน้องบาสเราจะทำไงละทีนี้" ไอ้เหี้ยกัส เมือกี้มึงยังจะตายอยู่เลย
"กูแดกด้วยได้มั๊ย" ไอ้อุมันถาม แต่เสียงคงไม่น่าอภิรมย์หูน้องมันเท่าไร ถึงกับสะดุ้ง ผมกับไอ้เบนนี่แอบขำกันเลย
"อัน อันนี้ ผม ผมตั้งใจ ซื้อมาให้พี่บาส ถ้าพี่จะกิน เดี๋ยว เดี๋ยวผมไปซื้อมาให้ใหม่นะครับ" กล้ากว่าที่คิดเว่ย ผมมองหน้ามันยิ้มๆ ฮ่าๆๆๆ มันหน้าแดงด้วย สงสัยอาย
"กูจะแดก..." ไม่พูดเปล่า ไอ้อุมันคว้านมผม เอ๊ย ไม่ใช่ละ นมตรงหน้าผมไปขวดหนึ่ง ดึงฝาฟรอยด์ออก แล้วดวดลงคออั้กๆ
หน้าไอ้น้องมันแบบงงๆ สงสัยคงไม่พอใจแหละ แต่ทำไรมากไม่ได้
"มึงมีปัญหา?" พอยกหมดขวด ไอ้อุก็เริ่มหาเรื่องน้องมันอีก
"พอแล้วมึง น้องมันจะร้องไห้แล้ว....กลับไปเรียนได้แล้ว กูขอบใจมากสำหรับนม กูจะแดกตอนเที่ยงละกัน ว่าแต่มึงชื่อไรนะ กูลืม"
"ถ้าผมบอกคราวนี้ พี่บาสจะลืมอีกมั๊ยครับ?"
"มึงก็บอกแค่ชื่อดิ.....ยาวแบบเมื่อวานไม่เอา "
"มีนครับ ผมชื่อมีน"
"เชี่ยอุ ต่อหน้าต่อตามึงเลยนะ แต่ไอ้บาสก็ทำกับมึงได้"
"ไอ้กัส หุบปากมึงไป.....เออ กูจำชื่อมึงได้ละ มีน"
"ครับ...." มันยิ้มรับแก้มแทบแตก แต่.....
"งั้นมึงคงต้องจำเพิ่มด้วย ว่าแฟนไอ้บาสชื่อ อุ ซึ่งก็คือ กู" อึ้งแดกทั้งวง
พักเที่ยง
"มึงนี่สุดยอดเลยเชี่ยอุ กูคารวะ 1 จอก"
"เรื่องไร?" ไอ้บาสไม่ได้สนใจไอ้กัสเท่าไร ปากมันดื่มน้ำไป สายตาก็กวาดไปทั่งโรงอาหาร เหมือนมันกำลังมองหาใครซักคน
"เมื่อเเช้าไงที่มึงบอกว่ามึงเป้นแฟนไอ้บาสไง เกิดหวงขึ้นมารึไงมึง?"
"อืม....กูหวงของกูมาตั้งนานแล้วเหอะ ยิ่งเอ๋อๆอยู่ "
"เกินไปมึงไอ้อุ กูดูแลตัวเองได้เหอะ"
"แล้วหมาตัวไหนเมื่อคืนตะแง่วๆขอให้กูช่วยเป็นไม้กันหมาให้" ผมขอเหรอ?
"ก็เรื่องมันเกิดจากมึง"
"พอๆพวกมึง ทะเลาะปัญญาอ่อนกันอยู่ได้"
"ไอ้อุ มึงมองหาใครวะ?"
"พี่เจน"
"พี่เจน ปี 4 อ่ะนะ?"
"อืม ไมยังไม่มาวะ"
"เล่นของสูงนะมึง" พี่เจนนี่นักกิจกรรมของมหาลัยครับ เป็นตัวแทนของมหาลัยบ่อยๆเวลาต้องไปทำกิจกรรมร่วมกับมหาลัยอื่น นิสัยดีมาก ไม่น่ามาหลงกลไอ้เลวเพื่อนผมได้เลย
"เชี่ยแล้วมึง ไม่ใช่แบบนั้นหรอก พอดีพี่ซายด์พี่รหัสกูเป็นเพื่อนกับพี่เจน แล้วพี่เจนกำลังอยากได้คนช่วยออกแบบแบคดรอป พี่ซายด์เลยแนะนำกู"
"หล่อเลยครับเพื่อนกู" เอาเข้าจริงๆ ไอ้อุเป็นคนมีความสามารถมากแทบทุกด้าน ยกเว้นเรื่องเรียนนี่แหละ แต่ถามว่ามันเรียนเก่งมั๊ย มันเรียนเก่งนะ แต่มันไม่ใส่ใจมากกว่า ถ้ามันไม่เก่งจริง มันคงไม่ได้เรียนคณะนี้หรอก
"พี่เจนทางนี้ครับ" ไอ้อุรีบลุกขึ้น ยืนโบกมือทันทีที่เห็นพี่เจน นางฟ้าชัดๆ
พี่เจนโบกมือตอบ ผมนึกว่านางงามโบกมือขอบคุณ
"ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะค่ะที่ทำให้ต้องรอกัน พอดีพี่เพิ่งเรียนเสร็จค่ะ"
"ไม่เป็นครับพี่ พี่เจนนั่งก่อน ไอ้กัสเถิบหน่อยดิ" ผมอ่านปากไอ้กัสได้ว่า เหี้ย
ไอ้กัสเถิบอออกห่าง ห่างมาก ไอ้นี่ประชดชัวร์ พี่เจนหัวเราะพอน่ารักให้หญ้าแหล้งค้างคืนอย่างพวกผมค่อยสดชื่นขึ้นมาหน่อย พี่เจนนั่งลงติดกับไอ้อุ พร้อมกับวางแฟ้มที่ถือมาบนโต๊ะ
"ไกลไปมั๊ยค่ะ พี่ไม่ได้ตัวโตขนาดนั้น ขยับมาอีกสิค่ะ" ไอ้กัสหางลู่หูตั้งถอยครูดถึงตัวพี่เจนทันที อีกนิดเดียวมันจะนั่งตักพี่เจนแล้ว
เค้าสองคนนั่งคุยงานกัน หัวเราะกันบ้าง ยิ้มกันบ้าง
อย่างโน้นดีมั๊ย อย่างนี้ดีกว่า คิกคักๆ
ถามว่าผมรู้สึกไรมั๊ย..............รู้สึกนะ รู้สึกอยากเป็นไอ้อุ จะได้นั่งใกล้ๆพี่เจน
"พี่ขอบคุณอุมากเลยนะ คงต้องรบกวนอีกหลายครั้งนะ" พี่เจนเก็บเอกสารต่างๆเข้าแฟ้ม ดูแค่นี้ก็รู็แล้วว่าเนี้ยบแค่ไหน
"เล็กน้อยครับพี่เจน พี่ไรปรึกษาผมได้ตลอด"
"งั้นพี่ขอเบอร์อุไว้ได้มั๊ย เผื่อมีไรนิดหน่อย แล้วสามารถคุยทางโทรศัพท์กันได้" พี่เจนยื่นโทรศัพท์ให้ไอ้อุกดเบอร์ให้
"สาวสวยขอเบอร์ทั้งที มีเหรอผมจะไม่ให้ ผมจะให้ยันบ้านเลขที่เลย" พิมพ์เสร็จมันก็ส่งคืนพี่เจน
"มากไปจ๊ะ แค่เบอร์โทรพอแล้ว..........ขอบคุณนะ งั้นพี่ไปก่อนนะค่ะทุกคน" นางฟ้าผมไปแล้ว
"ตาละห้อยเชียวนะไอ้บาส...." ไอ้กัสกัดผมอีก ว่าแต่กู มึงอ่ะน้ำลายยืดแล้ว
"พี่เจนแม่งสวยวะ เพียบพร้อมทุกอย่าง นี่แหละ แม่ของลูกกูในอนาคต" ผมยังเวิ่นต่อ แต่แล้วเสียงมารก็แทรกขึ้น
"ข้ามศพกูไปก่อนไปมั๊ยมึง" ไอ้อุ มึงคิดจะจีบพี่เจนแข่งกับกูเหรอ....เออ กูยอมแพ้ จะเอาไรไปสู้กะมันละครับ
-
5555 ออกตัวแรงสกัดดาวรุ่งเลยบาส
-
โหด มัน ฮา
เราชอบบรรยากาศระหว่างอุกะบาสมันจั๊กกะจี้หัวใจดี อิอิ
ขอบคุณค่ะ รอตอนต่อไปนะ ^^
-
สองคนนี้ยังไงเนี่ย เพื่อนกันมันส์ดีรึไงจ้ะ :m28:
-
ขอบคุณ :)
-
"บาส วันนี้ไม่ไปไหนเหรอลูก?"
"ไม่นิครับ" ตอบแม่เสร็จผมก็กินข้าวต่อ
"ทะเลาะกับอุรึเปล่า?"
"เปล่านี่ครับ เมื่อเย็นมันก็มาส่งผมปกติดี "เย็นนี้ผมเลือกที่จะกินข้าวกับที่บ้าน บนโต๊ะมีกับข้าวหลายอย่างด้วยฝีมือผู้หญิงที่สวยที่สุดในใจผมและของผู้ชายอีกคน แต่โทษเหอะครับ อาหารตั้งเต็มโต๊ะ แต่ไม่มีของโปรดผมซักจาน คิดแล้วก็น่าน้อยใจ ขอสักดอกเหอะ
"แม่นะแม่ เห็นผู้ชายดีกว่าลูกตัวเองไปได้ พอผู้ชายคนนี้มา ผมนี่หมดความหมายไปเลยใช่มั๊ย" ฮ่าๆๆๆ แรดได้อีกกู
"ให้รู้ซะบ้างสิลูกว่าใครมาก่อนมาหลัง ความสำคัญมันย่อมต่างกันอยู่แล้ว" เอ้า แม่ผมแรงได้ใจจริงๆ
"ดี ผมจะได้รู้เอาไว้ว่าแม่เห็นผู้ชายคนอื่นดีกว่าลูก" ผมทำท่างอน แล้วตักต้มจืดใส่จาน
"คนอื่นที่มึงว่าอ่ะ พ่อมึงนะบาส จะให้พูดมั๊ยว่าเป็นไรกับคนที่มึงเรียกว่าแม่" ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"อ้าว ลุงเป็นพ่อผมเหรอ นี่ถ้าไม่บอก ผมลืมไปแล้วจริงๆนะว่าหน้าพ่อเป็นยังไง ถ้าคิดไม่ออก นี่กะจะให้แม่หาพ่อใหม่ให้ละ จะได้มีพ่อกะเค้บ้าง"
"ไอ้ลูกเวร......แม่แกเค้าไม่สนหรอก แม่แกรักพ่อ เนอะที่รักเนาะ" แหน่ๆ ต่อหน้าต่อตาลูก อีก 2 เดือนผมอาจจะมีข่าวดีว่ามีน้อง
"ก็ไม่แน่นะ...สาวสวยซะขนาดนี้" ฮากันทั้งโต๊ะครับ ทุกคนอาจสงสัยว่าผมมีพ่อมั๊ย ผมมีพ่อเหมือนคนอื่นๆครับ แถมรักพ่อมากด้วย แต่ด้วยภาระงานพ่อเลยไม่ค่อยได้อยู่บ้าน ต้องออกไซต์งานตลอดๆ บางทีกว่าจะเสร็จแต่ละโครงการเป็นเวลาหลายๆเดือน มีดอดกลับมาหาผมกับแม่เดือนละครัง 2 ครั้ง แต่ถามว่าเเรารักกันน้อยลงมั๊ย ไม่เลย กลับกัน เรากลับรักกันมากขึ้น คิดถึงกันมากขึ้น เวลาที่มีโอกาสมาพร้อมหน้ากันแบบนี้ สิ่งที่พวกเราจะทำกันคือ นอนกันอยู่บ้านเฉยๆ ไม่ออกไปเที่ยวอย่างบ้านอื่นๆ เราไม่ได้ต้องการอะไร เราแค่ต้องการอยู่ด้วยกัน ใช้เวลาด้วยกันเท่านั้นเอง นั่นคือสิ่งที่เราต้องการ
"บาสเป็นไงบ้างลูก ไมค่อยได้คุยกันเลย?"
"ก็ดีอ่ะพ่อ เรียนหนักดี เลยต้องเบาเรื่องเที่ยว ที่คิดอยู่ตอนนี้คือหาแฟนใหม่ให้แม่"
"เล่นไม่เลิก เดี๋ยวพ่อโชว์ตรงนี้ซะนิ" พ่อทำเป็นกอดรวบไหล่แม่ให้มาชิดอกตัวเอง แม่ผมทำไงเหรอครับ ซบอกโชว์ลูกเลยทีเดียว ดีนะ ผม 18+เรียบร้อยแล้ว
"แล้วมีแฟนยัง?" แฟน เออวะ ผมลืมคำนี้ไปตั้งแต่เมื่อไร พูดง่ายๆ ผมไม่เคยนึกถึงคำนี้นะ
"มีที่ไหนอ่ะพ่อ วันๆชีวิตผมก็วนเวียนอยู่แต่กับไอ้อุเท่านั้นแหละ"
"แล้วอุมีแฟนมั๊ย?"
"มันก็มีเป็นช่วงๆอ่ะพ่อ ทำไมเหรอครับ?"
"แกไม่อยากมีแฟนเป็นของตัวเองบ้างเหรอ?" ผมเคยมีแฟนนะ แต่ต้องเลิกกันไปเพราะผมเอาใจใครไม่เป็น ตามใจใครไม่เก่ง เวลาเค้าโกรธก็ไม่รู้ว่าต้องง้อยัง ไอ้อุเลยบอกว่ามึงอย่ามีแฟนเลยวะ สงสารเค้าเปล่าๆ ผมก็เห็นด้วย เลยไม่มีแฟนมา 2 ปีแล้ว
"เดี๋ยวแม่เก็บโต๊ะก่อนนะ พ่อลูกจะได้คุยกัน นานๆได้คุยกันที"
"ขอบคุณครับแม่/ขอบคุณครับที่รัก" แน่ะ มีส่งสายตาเชื่อมให้กันอีก ผมนั่งหัวโด่อยู่นะครับ
ผมกับพ่อเลยย้ายมานั่งหน้าทีวี ปล่อยให้แม่ทำหน้าที่แม่บ้านแสนดีในครัวต่อไป ผมนี่ก็แอบเลวนะ ไม่ช่วยแม่เก็บ แต่ปกติผมเก็บตลอดนะครับ วันนี้ขอพิเศษละกัน
"แกไม่คิดอยากมีแฟนบ้างรึไงบาส?"
"กลัวไม่ได้อุ้มหลานอะดิ?" ผมแซวขำๆกลับไปบ้าง แต่พ่อไม่ขำด้วย ซีเรียสไรนิ
"แล้วพ่อต้องกลัวมั๊ย?"
"โหพ่อครับ ชีวิตตอนนี้ก็มีแต่เรื่องเรียน แล้วก็เรียน ไว้ค่อยคิดเรื่องนี้ตอนเรียนจบแล้วได้มั๊ย?"
"แกลองหันมองรอบๆตัวแกนะว่าวัยเดียวกะแกเค้ามีแฟนกันหมดแล้ว แม้แต่อุ "
"แต่ในที่สุดมันก็เลิก"
"แต่เค้าก็มี" ผมไม่เข้าใจว่าพ่อพยายามจะบอกอะไรผม แต่ที่ผมรู้พ่อไม่ได้กลัวไม่ได้อุ้มลหลานแน่ พ่อไม่ได้อยากมีผมมีแฟนตอนนี้ แต่ที่ไม่รู้และอยากรู้คือ พ่ออยากบอกอะไรผม
อาบเสร็จไรเสร็จก็ 2 ทุ่ม
กำลังจะเปิดคอมพ์เล่น คำพูดก็พ่อก็แวบเข้ามาในหัวผม
ยอมรับแบบแมนๆ ผมไม่เห็นจะเข้าใจเลยว่าพ่อพูดอะไร ปกติ ผมเป็นคนเข้าใจอะไรง่ายนะ แต่งานนี้เกินกำลังจริงๆ
นั่งคิดไรเพลินๆ เคาะนิ้วไปกับคีย์บอร์เล่นๆ
เสียงโทรศัพท์ที่นอนกลิ้งบนเตียงก็ดังขึ้น นิ้วเสียจังหวะเลย
ใครโทรมาอีกวะ
"อืม ว่าไงมึง?"
"ไมไม่มากินข้าวบ้านกู?"
"พ่อกูกลับบ้านวันนี้ เลยกินด้วยกัน"
"แล้วไมไม่โทรบอก"
"ก็กูไม่คิดว่าจะต้องโทรบอกนิ" เล่นเกม 20 คำถามรึไง
"แล้วจะมานอนกะกูเปล่า?"
"ไม่อ่ะ"
"อืม"
"โทรมาถามแค่เนียะ?"
"อืม แม่ถามหามึง กูเลยมาถามต่อไง"
"เออๆ แค่นี้แหละ มารับกูด้วยตอนเช้า"
"อืม" อะไรของมัน
วันนี้เราก็มาเช้ากันปกติ
แต่ที่ไม่ปกติคือ พอผมกับมันเดินมาถึงโต๊ะประจำ
ก็เห็นหนุ่มน้อยหน้าคนคนไม่รู้จักอยู่ 1 คน อีกหนึ่งคนผมเพิ่งได้รู้จัก น่งกันอยู่แล้ว
ผมกับไอ้อุมองหน้ากันแบบประมาณ ??????????????????????
"พี่บาส สวัสดีครับ..................ส ส สวัสดีครับ พี่ พี่ อุ" ดูท่าไอ้เด็กนี้จะกลัวเพื่อนผมเอามาก แต่ก็ยังใจกล้าหน้ามึนมาหาผมอีก เดี๋ยวพี่ก็ใจอ่อนหรอกน้อง
"หวัดดีมีน....ไอ้อุ มึงก็ทักตอบน้องมันหน่อยดิวะ น้องมันกลัวมึงจะแย่แล้ว" มันมองหน้าผมแบบเอือมๆ ก่อนจะหันไปจ้องมีน น้องมันถึงกับสะดุ้ง แต่
"สวัสดีครับน้อง ทานไรมารึยังครับ เดี๋ยวพี่ไปซื้อให้เอามั๊ย เมื่อคืนหลับสนิทมั๊ย เมื่อเช้าเข้าห้องน้ำมาแล้วรึยัง ท้องผูกมั๊ย....แค่นี้ดีพอยังมึง?" สุดท้ายมันหันมาพูดกับผม
"มึงเชี่ย ประชดกู..........แล้วน้องเป้นใคร มานั่งเสนอหน้าไรตรงนี้?"ผมถามไอ้เด็กอีกคนที่นั่งมองหน้าคนโน้นทคนนี้ที
"โหพี่ ผมก็คิดว่าพี่จะลืมถามผมซะแล้ว นั่งลุ้นอยู่ตั้งนาน" แค่นี้ก็รู้แล้วว่าไอ้นี่กวนตีนเป้น
"มาหาใคร? เผื่อพี่รู้จัก เดี๋ยวช่วยหาให้" มันเป็นเด็กนักเรียน ดูจากชื่อย่อโรงเรียน ชุดนักเรียน เด็กสาธิตข้างมหาลัยผมนั่นเอง บ้านใกล้เรือนเคียง ช่วยน้องมันหน่อยละกัน
"ผมชื่อแก็ปพี่ เรียน ม.6 ข้างๆมหาลัยพี่นี่แหละ"
"กูรู้แล้ว" ผมนั่งคุยกับไอ้เด็กนี่ แต่ตานี่มีแวบไปมองไอ้อุกับไอ้มีนบ้าง ผมเห็นไอ้อุแอบแกล้งมีนด้วย มีนก็ได้แต่นั่งก้มหน้างุดอย่างเดียว
"ผมมาหาพี่คนหนึ่งอ่ะ เมือวานผมแอบตามมา เค้าน่าจะเรียนคณะนี้นี่แหละ เค้าตัวสูงๆ ผิวเหลืองหน่อย"
"โหมึง กูคงหาเจอนะ" คณะนี้ ผู้ชายอย่างกะฝูงมด ตัวอยางควายทั้งนั้น
"พี่เค้าหล่อนะ หล่อแบบกวนตีนๆอะ อ่อๆ ที่สำคัญเค้ามีไฝที่คิ้วซ้าย ดูแล้วเหมือนเจาะคิ้วเลย"
เริ่มคุ้นๆ
"ชือไร?"
"แก็ป ครับ"
"ชื่อมัน ไม่ใช่ชื่อมึง" นี่มันซื่อหรือว่ากวนตีนกูวะ
"โหพี ถ้าผมรู้ชื่อ ผมคงไปถามจากคนอื่นแล้วแหละ" ก็จริงของมัน กูโง่เอง
"ชื่อกัสป่ะ?" ผมเห็นไอ้กสเดินมาพอดี มันโบกมือให้ผมด้วย
"นินทาไรกูดต่เช้าครับมึง?" มันเดินมาถึงโต๊ะ แต่ไอ้เด็กนักเรียนมันนั่งหันหลังให้ทางเดินเข้ามาไง เลยไม่เห็น จนได้ยินเสียงไอ้กัสน่นแหละ มันถึงหันกลับไปมอง
"คนนี้แหละพี่!!!!!!"
"เอ๊ย!!!!!" อารมณ์ต่างกันมาก คนหนึ่งสุดแสนจะดีใจ อีกคนนี่หน้าบ่งบอกว่าพร้อมมีเรื่อง
"โหพี่ กว่าจะผมจะหาตัวพี่เจอยากมาก นั่งๆก่อน ผมรอนานแล้ว" ชัดละ เชี่ยนี่กวนตีน
-
ขอบคุณค่าาาา
-
:m28: :m28:
-
ทำไมเพิ่งเห็นว่าพี่ดิวมาลงนิยายเรื่องใหม่
โอ้วม่ายยยยยยยยยย
อุ กับบาส น่ารักดีค่ะ แบบกวนๆ สบายๆ
รักกันเบาๆ อิอิ
ขอบคุณพี่ดิวน้าาาา
กอดหนึ่งที
-
ค้างเลย
-
ขอบคุณ :)
-
คุณพ่อต้องการสื่ออะไรคะ หรือว่าแอบรู้อะไรมา :m28:
-
"ไอ้อุ มึงเอาอะไรให้เพื่อนเจ้กิน มาคุยกะมึงแค่ 2 อาทิตย์ กลับไปบอกกูว่า น้องอุดีอย่างโน้น น้องอุเก่งอย่างนี้ มีน้ำใจที่หนึ่ง" เจ้ซายด์พูดแบบหมั่นไส้ๆเพื่อนผม ผมก็หมั่นไส้นะ ช่วง 2 อาทิตย์นี้พี่เจนกับมันเจอกันบ่อย อาจเพราะใกล้ถึงงานแล้วมั้ง เลยมีไรต้องจัดการกันนิดหน่อย คือพี่เจนต้องคล้ายๆกับกับออกบูธเพื่อประชาสัมพันธ์มหาลัยอะไรประมาณนี้แหละ
"อ้าวเจ้ซายด์ ผมคนดีไม่รู้เหรอ?"
"กูจะเชื่อนะ ถ้ากูไม่รู้จักสันดานมึงมา 3 ปี"
"กับนุ่งกับน้องนี่โหดมากเหอะ แต่กับสาวนี่แทบจะอุ้มขึ้นคอ" ตามนั้นครับ เจ้ซายด์ทอมสวย สวยมากด้วย ตอนแรกที่ไอ้อุมันรู้ว่าพี่รหัสมันผู้หญิง มันดีใจแทบกรี๊ด ไม่กรี๊ดได้ไง ชื่ออย่างสวย ชลันดา ชื่อเล่นซายด์ มันกะจีบพี่รหัสมันเต็มที่ ผมนี่ก็พลอยอิจฉาไปด้วยเพราะพี่รหัสผมผู้ชาย แต่พอวันเค้าเปิดสายกัน ไอ้อุพูดได้คำเดียว 'ชิบหายแล่ว' ฮ่าๆๆๆๆ
"แล้วมึงอ่ะไอ้บาส นั่งมองหน้ากูนี่มีความสุขแล้วใช่มั๊ย?"
"ก็เจ้อย่างสวยอ่ะ เสียดาย เปลี่ยนใจเหอะ"
"เชียเหอะ....มึงแต่งสาวสิ เดียวกูยอมให้ควง" รอควายออกลูกเป็นมะละกอก่อนละกัน
"งั้นผมขอนั่งมองเจ้แบบนี้ดีกว่า"
"โปรโมชั่นอยูตรงหน้าเสือกไม่รับนะมึง..............ไอ้อุ เจนอ่ะเพื่อนกู ทำไรคิดถึงกูด้วย"
"หมายถึง เวลาที่ผมทำ..........ให้จินตนาการหน้าเจ้แทนพี่หน้าเจนใช่ป่ะ" ไอ้อุมันลอยหน้าลอยตาถามล้อเจ้ แต่ดูก็รู้แล้วว่าเจ้แก้มแดง แต่แดงเพราะโมโหหรือเพราะอายก็ไม่รู้ ผมก็นั่งมองเพลินเลยสิ ก็บอกอยู่ว่าเจ้นะสวย แล้วก็น่รัก ถึงจะตัดผมสั้นก็เหอะ
"จังนะมึงๆ ไอ้อุ จังไรอ่ะ" เจ้ปาสมุดใส่หน้ามัน ไอ้อุรับไว้ทันก่อนจะตกพื้น แล้วไปเอาไปพัดใส่หน้าเจ้เบาๆ
"โอ๋ๆๆๆ เจ้ที่รัก ผมแซวน่า อย่าโกรธเลย น้องอุขอโทษครับบบบ เจ้ซายด์อย่าโกรธนะ"
"เออๆ เอาหน้ามึงออกไปได้แล้ว เดี๋ยวฟ้าผ่า......กูจริงจัง อย่าทำอะไรเจนถ้ามึงไม่จริงใจและจริงจัง"
"โห เพื่อนเจ้ ผมไม่กล้าแตะหรอกน่า ก็เห็นเป็นพี่สาวคนหนึ่งแหละ" กูคนหนึ่งละที่ไม่เชื่อมึง
"ให้มันจริงเหมือนปากพูดนะมึง กูไปเรียนละ" เจ้ลุกขึ้นเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ผมก็เรียกไว้
"เจ้ซายด์ เปลี่ยนใจเมื่อไร บอกผมคนแรกนะ" นิ้วกลางเต็มหน้าเลยกู ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"ไมมึงจีบพี่เจนเหรอ?"
"นี่กะรอเสือกเต็มที่เลยดิมึง"
"ก็ไม่ปฏิเสธ ว่ามาเร็ว เดี๋ยวไอ้กัสไอ้เบนมาก็ต้องขึ้นเรียนกันอีก"
"ก็ไม่มีไรนิ เป็นพี่น้องกัน คุยกันแล้วรู้เรื่อง" มันตอบยิ้มๆ ตีนผมกระตุกถี่ยิบทันที
"เหี้ย ตอบเป็นดาราเลยนะมึง เอาจริงๆดิ กูอยากรู้มากอ่ะอุ เร็ว กูรอฟังอยู่ ตั้งใจเลยเนี่ย แม่บ่นกูยังไม่ตั้งใจฟังขนาดนี้เลย เร็ว" ผมเร่งมันเพราะมันยังเงียบ ไอ้นี่ตลอด พอรู้ว่าได้เป็นต่อ เล่นตัวใหญ่เลย
"ก็มันไม่มีอะไร แล้วจะให้กูพูดไรว่ะ" มันผลักหน้าผมที่แทบจะสิงเข้าหน้ามันด้วยความอยากเสือกล้วนๆ
"แล้วที่คุยกันบ่อยๆ ไลน์บ้าง โทรบ้าง มีไปไหนด้วยกันอีกบางที หมายความว่าไง" ที่ถามนี่ไม่ใช่เพราะเหตุใดเลย อยากเสือกจริงๆครับ เสือกล้วน ๆแล้วที่ผมรู้เพราะเวลาไปนอนห้องมันหรือมันมานอนห้องผม แบบเห็นไง แล้วพอมันจะไปไหน มันก็จะบอกผมตลอด เหมือนกันเวลาผมจะไปไหนผมก็จะบอกมัน
"อ้าว เชี่ยนี่ กูบอกไม่มีไรก็ไม่มีดิ วันๆชีวิตกูก็พ่วงอยู่แต่กับมึงนี่แหละ ตั้งแต่มีเรื่องน้องอลิซ กูก็รักษาสถานะโสดแต่ไม่ซิงไว้ตลอดเหอะ ทำไม อยากให้กูมีแฟนแล้วรึไง?" ผมเคยขอให้มันไปหาแฟนอยู่ครั้งหนึ่ง เพราะมันเกาะผมหนึบเลย ถ้ามันเข้ามาอยู่ในท้องผมได้ ผมว่าช่วงนั้นมันคงทำไปแล้ว
"ยัง ยังไม่อยากให้มีตอนนี้"
"ก็ไม่มีแล้วไง"
"ทำเพื่อกูขนาดนั้น?" เสียงสูงไว้ก่อน เพราะไม่อยากเชื่อน้ำหน้าอย่างมัน แต่หน้านี่ยิ้มไปเกินครึ่งละ
"หาคนถูกใจไม่เจอ ฮาาาาาาาาาาาาาา" หน้าหุบทันที แต่เชี่ยนี่หัวเราะซะโต๊ะข้างๆหันมามอง ผมฟุบกับโต๊ะทันที ไม่อยากเห็นหน้ามัน
"ตุ๊ดวะ แค่นี้ก็งอน" มันมาเขี่ยๆเหมือนผมเป็นตัวไรวะ อืม ตามที่คิดกันนั่นแลหะ
"ไม่ได้งอน แค่โมโหเหี้ย" แทนที่จะสำนึก มันหัวเราะดังกว่าเดิมอีก สารเลวจริงเพื่อนกู
"นะๆๆๆพี่กัส ให้ผมหน่อย" มาแล้วครับเสียงที่ผมเกือบจะคุ้นเคยภายในสองสัปดาห์นี้
"ให้เหี้ยไรมึงละ โว้ย อย่ามายุ่งกะกู"
"ก็พี่โคตรเท่ไง นะนะนะ"
"ทำไม กูไปช่วยบ้านมึงตอนไฟไหม้ น้ำท่วม ดินถล่ม รึไง ถึงบอกว่ากูเท่อยู่ได้"
"มุขป่ะเนี่ยพี่กัส?"
"กูด่ามึงอยู่"
"โอเค งั้นเมื่อไรจะให้เบอร์ผมละ ผมมาดักรอพี่หลายวันแล้วนะ การเรียนผมเสียทำไงละ เข้าโรงเรียนสายด้วย โดนอาจารย์ทำโทษทุกวันเลย "
"สันดานมึงล้วนๆ กูไม่เกี่ยว" ไม่รู้ใครวางของบนโต๊ะดังปัง ผมนี่ตื่นเลย มองหน้าไอ้เบนไอ้อุเหรอหราๆ มันก็พยักเพยิดไปทางต้นเหตุซึ่งก็คือเสียงที่ผมได้ยินตั้งแต่ต้น
"พี่กัสกลัวเหี้ยไรวะ ผมแค่เด็กมอหก ถ้าพี่ไม่คิดไรกะผมจริง คุยกันเป้นพี่น้องก็ได้ แต่ลองคุยกันในสถานะอยากทำความรู้จักก่อนได้มั๊ย ถ้าไม่ไหวก็กลับมาที่เดิม พี่น้อง หรือคนร่วมโลกกันก็ได้" อ้าวๆๆๆ เอ้ยยยยย เด็กมันขึ้นของ เอ๊ยของขึ้นแล้วเว่ย แน่ละ ตื้อมาตั้งหลายวัน เพื่อนผมโคตรไม่ให้ความร่วมมือใดๆเลย แต่แม่ง ไอ้แก็ปพูดโดนใจวะ
"แค่ที่กูไม่ให้ไรมึงไป หน้าก็แทบไม่อยากมอง มึงก็น่าจะได้คำตอบแล้วนี่หว่าว่ากูไม่สนมึง ไม่เอามึง" ไงครับเพื่อนผม แรงมา แรงส์กลับ
"พี่ไม่เอาผม งั้นผมเอาพี่ก็ได้" เอ๊ยยยยยยย เหี้ย ผมกับไอ้อุแทบจับไอ้กัสไว้ไม่ทัน ไอ้แก็ปก็นะจะแรงไปไหนวะ
"ไอ้เหี้ย มึงไปให้พ้นหน้ากูนะ พวกมึงก็ปล่อยกูได้แล้ว ไม่เห็นรึไงไอ้เด็กเปรตนี่มันหยามกูอยู่!!!!"
"ถ้ากูปล่อย มึงต้องนั่ง" ไอ้อุต่อรอง ไอ้กัสพยักหน้า ผมกับไอ้อุมองหน้ากันนิดหนึ่งก่อนจะปล่อยมืออกจากตัวมัน
ไอ้กัสก็ยอมนั่งถึงจะฟึดฟัดๆ มันไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไรที่จะต่อยกันในสถานศึกษา
"ไอ้กัส?"
"อะไร?"
"ถ้ามึงไม่ได้คิดอะไรกับไอ้แก็ปจริง มึงก็ให้เบอร์มันไปดิ มันจะได้เลิกตื้อมึงซะที"
"เหี้ยเบน แค่กูไม่สนใจนี่ยังไม่ชัดเจนอีกเหรอ?"
"แต่........"
"หยุดแก็ป กูพูดเอง.....คนบางคนมันคาใจถ้าทำอะไรไม่ถึงที่สุด เหมือนกันไอ้แก็ปมันยังไม่ได้ลงมือทำอะไรเลย มึงก็บอกให้มันแพ้ซะแล้ว ถ้ามันทำดีที่สุดแล้ว พยามยามเต็มที่แล้ว แต่มึงก็ยังให้มันแพ้ นั่นแหละ มันจะไปเอง เพราะมันเต็มที่แล้วจริงๆ ไม่มีมีอะไรคาใจอีก" บอกแล้วไงครับ เบนมันไม่ค่อยพูด แต่ก็พูดนะ พูดทีตายทั้งบาง
"แต่เหี้ย กูไม่ได้ชอบผู้ชายไงประเด็น" เออจริงวะ
"มึงยังรักหมาได้เลย แล้วนับประสาอะไรกับมนุษย์ที่เรียกว่าผู้ชายวะ แล้วมึงรู้ได้ไงว่ามึงไม่รัก ในเมื่อมึงยังไม่เคยลองเลย"
เหยดดดดดดดดดดด เลือดผมซิบๆทั่วตัวแล้วครับ คำคมไอ้เบนบาดเอา แต่ดูท่าไอ้น้องแก็ปจะชอบใจ ยิ้มแฉ่งเลย
"นี่มึงเชียร์ให้กูมีผัวอยู่นะเชี่ยเบน กูญาติมึงนะเว่ย"
"มึงอาจจะเป็นผัวมันก็ได้ อันนี้ก็แล้วแต่พวกมึงจะตกลงกัน" ทำไมไอ้เบนดูเชี่ยวชาญ ช่ำชอง แล้วก็โชกโชนกับเรื่องนี้จังหว่า หรือมันไปแอบเป็นเมียใครอยู่
"นี่คือกูต้องยอม?"
"ให้ผมได้ลองพยายามนะครับพี่กัส ถ้าถึงที่สุดแล้ว พี่ยังไม่ชอบผม ผมก็จะไปเอง"
"งั้นมึงบอกมาดิว่าทำไมถึงชอบกู"
"คิ้วพี่โคตรเท่ ผมชอบคิ้วพี่"
"เอ๊ย เหี้ย เชี่ย กรรม" ก็แล้วจะอุททานกันไป ก็ดูเหตุผลที่ไอ้แก็ปมันชอบเพื่อนผมสิครับ ไอ้กัสตัวตั้งมโหฬาร ดั้นไปชอบคิ้วมัน ผมเป็นไอ้กัสนะ ผมไม่ให้มันจีบหรอก เหตุผลควายเกิ๊น
"เอ๊ยพี่ๆๆ ฟังก่อนๆ คนเราเจอกันครั้งแรกมันก็เกิดจากความประทับใจที่เห็นด้วยตาใช่ป่ะ เพราะเรายังไม่รู้จักนิสัยใจคอกันไง พอประทับใจแล้วก็อยากรู้จัก อยากศึกษา อยากลองใช้เวลาร่วมกัน ว่าจะเปลี่ยนจากความประทับใจแรกเป็นแลกใจให้กันได้รึเปล่า" ทำไมเด็กสมัยนี้มันแก่แดดกันจังหว่า ผมยังคิดไม่ได้เลยนะ
"เอ้าพี่กัสจะไปไหน!!!! ไหนบอกจะให้เบอร์ผมไง"
"ถามจากเพื่อนกูละกัน" แล้วมันก็เดินขึ้นตึกไปเลย สงสัยอาายเด็ก กูก็อาย แม่ง คิดได้ไง
"บาส กูไม่เข้าใจตรงนี้อ่ะ อาจารย์พูดเร็ว กูจดไม่ทัน" แล้วมึงมาถามกูตอนที่กูตั้งใจฟังและจดเนี่ยะนะ คิดได้นะมึง
"เดี๋ยวกูให้ลอก จดเท่าที่จดได้ไปก่อน กูต้องการสมาธิ"
"แม่ง มึงไม่สนใจกูเลย " เอ้า งอนกูอีก
"เออๆ เอามา เดี๋ยวกูอธิบายให้"
"ใจดีจัง" อย่ามาตอ.... เมื่อกี้มึงแทบจะงับหัวกูอยู่เลย ปากผมก็อธิบายมันไป แต่หูก็พยามฟังอาจารย์ มือก็จดตาม เพราะผมหวังพึ่งใครไม่ได้นี่ครับ ทุกคนหวังพึ่งผมหมด
"บาส วันนี้มึงไปกะกูนะ"
"ไปไหน?"
"พี่เจนเค้าชวนกูไปซื้อของออกบูธนะ" ชัดเลย
"เค้าอยากไปกะมึงสองคนรึเปล่า?"
"แต่กูอยากให้มึงไปด้วย"
"ดูก่อน" ผมตอบแบบกลางๆ ขอดูสถานการณ์ก่อน ถ้าพี่เจนโอเคผมไปด้วยก็ได้ แต่ถ้าพี่เจนไม่สะดวก ผมถอยละ เพราะพี่เจนเป็นนางฟ้าของผม
"ไมมึงเยี่ยวนานจังวะ" มันล้างมืออยู๋ที่อ่าง ส่วนผมยังยืนฉี่อยู่เลย สงสัยดื่มน้ำเยอะไป ก็ไอ้มีนมันขยันส่งน้ำให้ผมบ่อยเกิน นม น้ำเปล่า น้ำผลไม้ โอวัลติน ของดีดีทั้งนั้น
"อ้าว กูบังคับได้ืีที่ไหน?"
"เร็ว ไอ้เบนไอ้กัสรอกินข้าวอยู่"
"เร่งจริง มาช่วยกูฉี่เลยมั๊ยมึง?"
"ก็ดี นานแล้วที่กูไม่ได้เห็นช้างน้อยมึง ไหนดูสิ ว่ามันยังน้อยเหมือนเมื่อก่อนอีกมั๊ย" มันย่างมาแล้ว
"เอ๊ยๆๆๆๆ กูเสร็จแล้วเชี่ยอุ เหี้ย ไม่เอากูไม่เล่น" มือหนึ่งผมยันอกไอ้อุไว้ อีกมือก็รีบจับช้างใหญ่เข้ากุงเกงให้เรียบร้อย แต่ซวยคือ คือ
"เหี้ยอุ ซิบแดกไข่กู เหี้ยเจ็บ" เจ็บจริงครับ น้ำตาเล็ดเลย
แม่งหนังหลุดมั๊ยวะ
ไอ้อุรีบถอยห่างจากตัวผมทันที ไมมึงไม่ถอยก่อนหน้านี้วะ
"มึง เจ็บจริงดิ?"
"มึงก็ลองเอาไข่มึงให้ซิบแดกดูสิ แม่งเป็นไงละ เล่นไม่รู้เรื่อง เจ็บตัวเลยกู"
"ก็กูไม่คิดว่ามึงจะโง่ขนาดนั้นน่หว่า มีไข่ติดตัวมาแต่เกิด ยังพลาดอีก" ตกลงกูผิด? แม่ง ไม่พูดด้วยแล้ว อูย มันแสบๆอ่ะ คนมีไข่เป็นของตัวเองจะรู้ว่ามันเป็นยังไง ผมไม่ได้ทะลึ่ง ลามากนะครับ เรื่องไข่เป็นเรื่องธรรมชาติ
"มึงจะทำ ไร?" มันเดินขึ้นมาดักหน้าผม แล้วทำท่าจะนั่งลงไป
"ก็ดูแผลให้มึงไง เจ็บไม่ใช่เหรอ ถ้าเป็นมากจะได้ไปหาหมอ ไหนดูหน่อยดิ "
"เหี้ย!!! มึงจะให้กูล้วงไข่ออกมาให้มึงดูตรงทางเดินไปโรงอาหารที่มีตานักศึกษาเป็นพันคู่ๆนี่นะ " ผมปรี๊ดแตกเลย คือไม่รู้มันหวังดีหรือมันตั้งใจกวนตีนกันแน่
"เออวะ กูลืมไป "
"มึงลืมไปเยอะแหละเชี่ยอุ" ผมเดินแซงหน้ามันขึ้นมา โมโหจนลืมแสบอ่ะ
เดี๋ยวพ่อกลับไปดูตอนเย็นนะลูก ทนเอาหน่อย
"เด็กมึงโทรมายังไอ้กัส?"
"แบตกูจะหมดเพราะมันโทรมานี่แหละ นี่ไง โทรมาอีกละ? " พวกผมเรียนเสร็จก็ลงมาออกันใต้ตึกเหมือนเช่นทุกครั้ง
"แล้วมึงรับบ้างป่ะ?"
"รับให้โง่ดิ กูไม่รับซะอย่าง เดี๋ยวมันก็เลิกไปเองแหละ"
"มึงนี่โหดเนอะไอ้กัส" ผมว่ามันโหดร้ายเกินไปนะ ผมยังไม่เคยเห็นทำกับมีนแบบนั้นเลย ถามว่าผมชอบผู้ชายมั๊ย ไม่เคยชอบมาก่อนนะ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าชอบไม่ได้ ผมคงชอบมีนได้ ถ้าผมอยากจะชอบ แต่ตอนนี้ยังไม่ชอบเพราะยังไม่ใช่ยังไม่ชอบ แต่ก็คุยกับมันได้ ไม่เหมือนไอ้กัส
"แหมๆๆ หล่อมาเชียวนะครับเพื่อนอุ มีนัดเหรอมึง?" มันเข้าไปแต่งหล่อในห้องน้ำมา ไอ้กัสก็แซวตามประสา ส่วนไอ้เบนยึดโทรศัพท์ไอ้กัสเลี่ยงไปคุยห่างหน่อย
"กูจะไปซื้อของกับพี่เจนซะหน่อย"
"เหยดดดดดดดดดดดดดด คืบหน้าเร็วนี่หว่า"
"ทะลึ่งละมึง บาส ไปได้แล้ว"
"เดี๋ยวๆๆๆ ไอ้บาสไปด้วย?"
"ก็อืม ไม?"
"ทำไรก็คิดถึงใจไอ้บาสบ้างนะมึง "
"คิดถึงใจกูทำไม?" งง
"อ้าว ก็เห็นคนที่เรารัก จี๋จ๋ากับคนอื่นมันน่าดีใจมั๊ยละ?"
"ไร้สาระละมึง บาส ขึ้นรถเร็ว เดี่ยวต้องไปรับพี่เจนอีก ฟังควายมาก เดี๋ยวก็ได้เป็นควายไปด้วยหรอก"
"ควาย" ผมพูดใส่หน้าไอ้กัสเต็มๆ
"พี่เจนครับ เพื่อนผมไปด้วยนะ คือเราต้องกลับบ้านด้วยกันนะครับ" ผมยิ้มแห้งแล้งให้พี่เจน เพราะเกรงใจอยู่เหมือนกัน
"ดีเลยค่ะ จะได้มีคนช่วยเลือก ช่วยถือของเพิ่ม"
"ช่วยถือนะพอได้ครับ แต่ช่วยเลือกนี่ผมไม่ถนัดนะครับพี่เจน ให้เป็นหน้าที่เพื่อนผมดีกว่า" ผมรีบออกตัว พี่เจนไม่ได้แสดงทาทีว่าไม่พอใจที่มีมือที่สามอย่างผมตามไปด้วย ผมเลยพลอยสบายใจไปด้วย
ผมจะขึ้นรถไปนั่งเบาะหลัง
"บาส มานั่งเบาะหน้าสิค่ะ เดี่ยวพี่นั่งข้างหลังเอง"
"แต่....." กูจะอยู่ตรงไหนดีวะ ก็ไม่มีไรชัดเจนซักอย่าง
"แต่ทำไมค่ะ มานั่งเป็นเพื่อนอุเลย" พี่เจนไปจับตัวมาผลักๆเบาๆให้ขึ้นข้างหน้า มือนิ่มจัง
ผมเหลียวไปมองไอ้อุที่ยืนหัวโด่อยุ่ฝั่งประตูคนขับ มันก็ไม่ได้มีท่าทีอะไรที่บ่งบอกว่าเสียดาย ผมเลยยอมนั่งแต่โดยดี
พี่เจนไม่ได้มีดีแค่สวยอย่างเดียว
ดีกว่าภายนอกคือภายใน ความคิด ทัศนคติ จิตใจ
ก่อนจะหยิบของทุกชิ้น พี่เจนจะบอกเหตุผลว่าทำไมถึงต้องชิ้นนั้น ชิ้นนี้ ทุกเหตุผลก็เพื่อสร้างประโยชน์ให้คนอื่นทั้งนั้น
แต่พอไอ้อุเห็นแย้งหรือเสนออะไรเพิ่มเติม พี่เจนก็รับฟังทั้งที่ตั้งใจว่าจะเอาแล้ว
ขนาดผมพูด พี่เจนยังฟังเลย
ผมเดินถือของรั้งท้าย ปล่อยให้พวกเค้าเดินห่างออกไป
ของก็หนักนะ ซื้อกันเยอะใช้ได้
ของไอ้อุเบากว่าผมหน่อย เพราะพอมันจะเลือกโน้น ชี้นี้ มันขวางไปหมด ก็ต้องเอามาฝากผมอีก ผมเลยตัดปัญหาเอาชิ้นใหญ่ๆมาถือซะเอง ส่วนของมันชิ้นน้อยๆก็พอ
ผมว่าสองคนนี้เหมาะสมกันดีนะครับ ไอ้อุไม่ได้มีท่าทีกะลิ้มกะเหลี่ยเหมือนที่เคยทำมา ดูมันจริงจัง ให้เกียรติ พี่เจนมากๆเลย
ส่วนพี่เจนนี่ชัดเลย มีใจให้เพื่อนผมชัวร์ นี่ไงผมถึงมาเดินรั้งท้ายอยู่ตรงนี้
"ไอ้บาส"
"เออๆๆ ว่าไง" สะดุ้งนิดหน่อย เพราะคิดไรเพลินๆ
"ไมเดินช้าวะ หนักเหรอ?"
"เปล่าๆ ไปกันก่อนเลย เดี๋ยวกูตามไป"
"มึงนี่นะ" มันเดินย้อนกลับมาหาผม แล้วช่วยแบ่งของไปถือ จนมือผมโล่งไปเยอะ
"ไมไม่ไปอยู่กะพี่เจน?"
"มึงคิดไรอยู่เนี่ยะ?"
"กูว่ามึงกับพี่เจนเหมาะกันดีนะ"
"อืม แล้วกูจะจีบ ไปได้แล้วมึง ปล่อยให้ผู้หญิงรอ ไม่แมน" ห่วงภาพตลอดเหี้ยนี่
พี่เจนพาไอ้อุกับผมมาเลี้ยงขอบคุณที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
ผมกับมันพยายามจะปฏิเสธแล้ว แต่พี่เจนไม่ยอม บอกได้ไง อุตส่าห์มาช่วยทั้งที
เมื่อปฏิเสธไม่ได้เลยปล่อยเลยตามเลย
ตอนแรกคิดว่าพี่เจนจะหาร้านในห้างตามประสาวัยรุ่น แต่เปล่าเลย พี่เจนบอกไม่ชอบ ไม่เป็นส่วนตัว คนวุ่นวาย แกเลยพามาร้านประจำ
"สั่งเลยค่ะ เต็มที่ เมนูร้านนี้อร่อยทุกอย่าง "
"งั้นผมไม่เกรงใจละครับ" ไอ้อุกางเมนูออกเต็มที่ "ผมขอต้มยำกุ้ง ซี่โครงหมูหมักซอส ปลาทอดขมิ้นกรอบ แล้วก็ต้มจืดสาหร่ายหมูสับ"
"เหี้ยอุ เกรงใจพี่เจนเค้าหน่อยมึง" นี่ถ้าผมอยู่ติดกับมันนะ ผมโบกหัวมันไปแล้ว แต่นี่พอดีมีพี่เจนคั่นอยู่ มันเป็นโต๊ะๆกลมๆอ่ะครับ นึกออกกันมั๊ย ไอ้อุ พี่เจน แล้วก็ผม แต่พี่เจนจะนั่งติดกับไอ้อุมากหน่อย
"ไม่เป็นไรค่ะ เต็มที่เลย ก็สั่งมาทานด้วยกันนี่แหละ ดีอีก พี่ไม่ต้องสั่งเอง"
"ขอบคุณครับพี่เจน บาส มึงกินไร?"
"ขอจานผักหน่อยดิ"
"งั้นขอเป็นผัดผักรวมใส่กุ้ง แล้วก็ยำหมูยอใส่ผักเยอะๆ แล้วพี่เจนจะทานอะไรเพิ่มมั๊ยครับ?" โห กูคิดว่ามึงจะลืมถามเจ้ามือซะแล้ว
"ไม่อ่ะค่ะ ที่สั่งมาพี่็ก็ทานได้ทุกอย่าง"
"งั้นแค่นี้นะครับ" มันยื่นรายการอาหารให้กับน้องที่จดรายการ
ระหว่างรออาหาร
พวกเราก็คุยโน้นนี่กัน
เรื่องเรียนบ้าง
ส่วนตัวบ้าง
"ดูอุกับบาสสนิทกันมากเลยนะค่ะ?"
"สนิทกันตั้งแต่อยู่ในท้องอ่ะครับ บ้านผมกับบ้านมันอยู่ติดกัน แม่เราก็สนิทกัน "
"แบบนี้นี่เอง แล้วเคยทะเลาะกันบ้างมั๊ย?"
"ต่อยกันมาแล้วก็เคยครับพี่เจน ทะเลาะกันก็บ่อย แต่พอตอนเย็นก็ต้องไปเสนอหน้าให้อีกฝ่ายเห็น เลยหายโกรธกันโดยปริยาย ไอ้บาสแหละ ส่วนมากขี้งอน"
"กูเปล่าเหอะ มึงอ่ะ ชอบหาเรื่องกูตลอด"
"เชื่อแล้วค่ะ ว่าทะเลาะกันบ่อย เด๊่ยวพี่ขอตัวไปห้อง/ต้มยำกุ้งมา/ว้ายยยยยยย" ในระหว่างที่พี่เจนกำลังจะลุก แล้วเด็กก็มาเสิร์ฟต้มย้ำกุ้งหม้อร้อนๆพอดี ชนกันโครมเลยครับ ผมก็โดนด้วย เพราะเค้ามาเสริฟรช่องว่างระหว่างผมกับพี่เจน
"ร้อนนนนนนนน" พี่เจนหวีดร้องขึ้นมา หันมามองกันทั้งร้าน ผมก็จะไปช่วย แต่ผมเองก็แสบๆปวดๆเหมือนกัน ตกใจอยู่ด้วย
คนที่ได้สติคนแรกคือไอ้อุ
"บาส เป็นไงบ้างมึง? ไปหาหมอเลย เจ็บตรงไหน บอกกูมา เจ็บมากมั๊ย อย่าเป็นไรนะเว่ย" มันเข้ามาดู สำรวจเนื้อตัวผม แดงเป็นทางเลยครับ เพราะผมพับแขนเสื้อขึ้นเหนือศอกพอดี
"กูโอเค มึงไปดู...."
" แดงไปหมดเลย เหี้ย ทำไมไม่ระวังบ้างวะ!!!!!!" ประโยคสุดท้ายมันหันไปตะคอกน้องเด็กเสิร์ฟที่ยืนหน้าซีดตัวสั่น ก็เวลาไอ้บ้านี้โมโหขึ้นมา น่ากลัวน้อยอยู่เมื่อไรละ
"มึง พอแล้วกูโอเค"
"โอเคเหี้ยไร!!!!!แดงขนาดนี้ ไปหาหมอเลย ถ้าเกิดพุพองขึ้นมาทำไง ลุก"
"ไอ้อุ กูโอเคจริงๆ มึงไปดูพี่เจนดีกว่า เค้าโดนเต็มๆกว่ากู" นั่นแหละมันถึงมีสติ หันไปมองทางพี่เจนที่ตอนนี้ทางร้านกำลังดูอยู่
พี่เจนหันมามองพวกเราสองคนก่อนจะกมล้มมองสภาพตัวเอง
ไอ้อุพูดไรออกมา สองสามคำ ในคอไม่รู้ ผมฟังไม่ออก
"มึงไปดูพี่เจนไป"
"เค้ามีคนดูแล้ว แต่มึง"
"พี่เค้าเป็นผู้หญิงมึง อีกอย่างเค้าก็มากะเรา มึงไปดูพี่เค้านหน่อย กูโอเค"
"ก็ได้ แต่ถ้าปวดตรงไหน รีบบอกกูนะเว่ย" ผมพยักหน้าารับ
"พี่เจนเป็นไงบ้างครับ ปวดตรงไหนมั๊ย?" มันเดินเขาไปถามพี่เจน มือมันก็ยกแขนขาวพี่เจนขึ้นมาดู แดงเป็นทางเลย แถมกระโปรงก็เปียกชุ่ม
"ค่อยยังชั่วแล้วค่ะ ที่ร้านเอาน้ำเย็นมาล้างให้แล้ว"
"ครับ แล้วพี่เจนจะไปล้างตัวหน่อยมั๊ย เดี่ยวผมประคองไป"
"ก็ดีค่ะ"
"บาส มึงจะไปล้างตัวด้วยกันเปล่า?"
"ไม่อ่ะ ของกูเอาผ้าเช็ดน้ำถูๆก็ได้แล้ว"
"งั้นเดี๋ยวกูมา ไปครับพี่เจน" พี่เจนหันมามองผมแวบหนึ่ง แวบหนึ่งที่ผมรู้สึกว่ารอยยิ้มนั้นเปลี่ยนไป
-
อะ อะ ค้างอ่ะ
-
อุน่ะชัดเจนแล้ว แต่บาสยังอึนอยู่เลย :เฮ้อ:
-
ขอบคุณ :)
-
พี่เจนคงไม่คิดอะไรใช่ไหม
-
อุ แบบว่าแสดงออกชัดเจนมากอะ
แต่ไม่รู้ใจตัวเองสินะะะ กิ๊วววว
กอดพี่ดิวววว
แล้วมาต่ออีกนะคะ อิอิ
-
เจนเนี่ยนางแอ๊บใสแน่ๆเลย :beat: :beat:
-
นาน..น้าน..นาน..คิดถึงมากแล้วค่ะ..รออยู่นะคะ :katai1:
-
อยากอ่านต่ออ่า T^T
-
"ไอ้บาส คืนนี้มานอนห้องกูด้วย" พูดจบมันตัดสายฉับ ผมประมวลผลได้ทันทีว่านั่นคือประโยคคำสั่ง ไม่ต้องการคำตอบรับหรือปฏิเสธ สิ่งที่มันต้องการคือ ผมต้องไปนอนบ้านมันเท่านั้น นิสัยเอาแต่ใจนี้แก้กันไม่ได้จริงๆ ยิ่งแก่ยิ่งดัดยาก คงต้องปล่อยแล้วละ
ผมดูเวลาที่หน้าจอโทรศัพท์ สองทุ่มกว่าแล้ว
ผมวางโทรศัพท์ วางที่ไม่ใช่เบาๆข้างๆตัว แล้วกลิ้งตัวไปมาซ้ายขวาอยู่สองสามรอบ ลุกขึ้นนั่ง ล้มตัวลงนอนกลิ้งต่อ
ผมไม่ได้ขี้เกียจนะ แค่รู้สึกเซ็งๆเบื่อๆ
"ก๊อกๆๆๆๆ"
"ครับแม่" ผมเด้งตัวลุกขึ้น
"แกร็ก......บาส อุโทรมาแน่ะลูก ฝากบอกว่าคืนนี้ให้บาสไปนอนบ้านโน้นด้วย"
"ครับแม่" ดูมันเลวครับ นี่เล่นโทรเข้าเบอร์บ้านเลยเหรอ
"ครับแม่ แล้วทำไมยังนิ่งอยู่ละ เพื่อนรออยู่นะ" มันรู้ไงครับ ถ้าแม่รู้ว่ามผมต้องไปนอนบ้านมัน แม่จะรีบเร่งให้ผมไปทันที ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่แม่เคยบอกผมนะว่าไม่อยากให้ลูกเดินดึกๆดื่นๆ ผมอยากจะเถียงเหลือเกินว่า แค่ไม่เกิน ยี่สิบก้าวเอง ผมคงไม่ดวงซวยโดนดักตีหัวระหว่างทางหรอกครับ
"มันโทรมาบอกผมแล้วเมื่อกี้ แต่ผมยังขี้เกียจลุกอยู่เลย" ผมล้มตัวลงนอนบนเตียงอีกครั้งดังตึง
"งั้นเหรอ งั้นเดี๋ยวแม่โทรไปบอกอุก่อนละกันว่าบาสขี้เกียจ"
"ได้ไงอ่ะแม่" ผมรีบเด้งตัวขึ้นจากเตียงอีกครั้ง "ถ้าแม่พูดแบบนั้นนะ มีหวังมันโกรธผมข้ามปีอ่ะ"
"งั้นก็ไปอาบน้ำได้แล้ว ดึกๆดื่นๆเดินไปมากันอยู่ได้ รีบๆแต่งจะได้ย้ายมาอยู่บ้านเดียวกันให้เสร็จเรื่องเสร็จราวไป"
"อ่ะเหรอครับคุณแม่ พูดเล่นไปเหอะ วันไหนผมเอาจริงขึ้นมา แม่จะอึ้ง ทึ่ง ช็อคไปเลย" ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวพลาง
"กลัวที่ไหนละคุณลูก" ผมยอมแพ้ครับ ผมยกมือขึ้นสองข้างทำท่ายอมแพ้ เถียงยังไงผมไม่เคยชนะเมียพ่อได้เลย ให้ตายสิ
ผมอาบน้ำเสร็จ ก็นั่งๆนอนๆเล่นๆ จนสามทุ่มก็ยังไม่ยอมไปบ้านโน้น
ไอ้อุก็โทรหาผมหลายสายแล้ว แต่ผมไม่รับ
ได้แต่ส่งไลน์ไปบอกมันว่าผมกำลังรีบอยู่ นั่นแหละมันุถึงยอมอยู่แบบสงบๆได้
ถ้าเป็นเวลาปกติ ทุกครั้งที่มันโทรบอกให้ผมไปนอนบ้านมัน ผมจะรีบทุกครั้ง ยกเว้นบางทีที่ผมนอยด์มันเท่านั้นแหละถึงจะลีลาบ้าง แต่ก็น้อยมาก
แต่เวลา ณ ตอนนี้ สามทุ่มแล้ว ผมยังไม่อยากไปเลย
มันรู้สึกแปลกๆไงไม่รู้ ตอนนั่งรถกลับกันมา ไม่ใช่ผมนะที่แปลก
คนที่แปลกคือ มันกับพี่เจนต่างหาก ผมสัมผัสได้ถึงมวลอะไรก็ไม่รู้ที่มันอัดแน่นอยู่ภายในรถจนผมแทบไม่กล้าหายใจแรง ไม่กล้าขยับเขยื้อนตัว นั่งเกร็งเลยแหละ
พอไปส่งพี่เจนกันเสร็จ ผมก็คิดว่าอะไรจะดีขึ้น แต่ผมคิดผิดถนัด ความหนาแน่นที่อัดอยู่ในรถหนักกว่าเดิมอีก พระเจ้า !!!!!
ไอ้อุมันเลือกที่จะเงียบตลอดทาง
ผมก็ชวนมันคุยนะ ชวนหลายรอบด้วย มันตอบมาด้วยประโยคเด็ดประโยคเดียว 'กูต้องการสมาธิขับรถ' แปลความหมายแบบชาวบ้านทั่วไปคือ มึงหุบปากเหอะ หลังจากนั้นผมหุบปากฉับจนมาถึงบ้าน แลวดูมันเสือกโทรมาตามผมอีก ตามอารมณ์มันไม่ทันเลย
ถามว่าผมไม่ไปตามที่มันบอกได้มั๊ย ผมตอบเลยว่าได้ ยังไงมันก็คงไม่มาเผาบ้านผมหรอก ถ้าผมไม่ไป แต่ด้วยความเคยชิน ผมเลยไป
"แกร็ก"
"มึงมาช้า" ผมแค่เปิดประตู ยังไม่ทันจะย่างเท้าเดินเลย มันก็ว่าผมเข้าให้แล้ว
"เออๆ โทษละกัน แล้วไมอยู่มืดๆ เปิดไฟดิ" ผมเดินเข้าห้องได้สองก้าวก็หยุดเดิน เพราะในห้องไฟค่อนข้างสลัว ซึ่งผมไม่ค่อยจะชอบเท่าไร
มันเล่นเปิดโคมไฟเล็กบนโต๊ะคอมพ์เท่านั้น แถมยังก้มโคมไฟซะเกือบติดโต๊ะเลย
"มึงกลัว?"มันถามเสียงเยาะๆ แต่ก็ยอมลุกจากโต๊ะคอมพ์มานั่งลงตรงปลายเตียงแทน ซึ่งไม่ห่างจากจุดที่ผมยืน สามารถเอื้อมมือมาถึงผมได้เลย
"ไม่ได้กลัว แค่ไม่ชอบ"
"ถ้ากลัวก็มานั่งข้างกูนี่มา" มันคว้าแขนผมหมับแล้วดึงผมวืดเดียวก็มานั่งแหมะปลายเตียงข้างมันทันที
"มันง่ายกว่าป่ะถ้ามึงจะเปิดไฟ?"
"แล้วมันยากตรงไหนกะอีแค่มึงมานั่งข้างๆกูแบบนี้"
"เชี่ยนี่ พูดเหมือนจะรู้เรื่อง ก็กูบอกอยู่ว่าไม่ชอบๆความมืด"
"กูว่าบางครั้งความมืดก็ดีนะเว่ย มันทำให้เราสามารถซ่อนอะไรบางอย่างหรือหลายอย่างได้"
"รมณ์ไหนมึงเนี่ย?"
"อารมณ์แบบคนมีอารมณ์นะ" ผมพูดเสียงแหบๆแห้งๆ คนอื่นฟังแล้วอาจจะรู็สึกว่าเสียงมันเซ็กซี่ แต่ผมฟังแล้วมันโคตรจะหลอนเลย
"เหี้ยอุ!!!!!" ผมเด้งตัวออกห่างมันทันที เกือบตกเตียง
"ฮ่าๆๆๆ มึงนี่หลอกง่ายตั้งแต่เด็กเลยว่ะ"
"เชี่ยนี่ แกล้งกูอีกแล้วนะมึง" เราสองคนนั่งกันคนละฝั่งของปลายเตียง
เล่นบทเงียบกันซะงั้น
"งั้นกูนอนนะ ง่วงแล้ว"
"บาส ตอนนี้มึงยังมีความคิดว่ายังรักกูแบบนั้นอยู่อีกรึเปล่า?"
"หืม?" ผมชะงักมือเท้าที่กำลังจะคลานขึ้นเตียงไปนอน กลับมานั่งที่เดิม
"กูรู้มึง มึงได้ยิน ตอบ"
"ไม่รู้ดิ ก็มึงเป็นคนบอกกูเองไม่ใช่เหรอว่ากูไม่ได้รู้สึกแบบนั้นจริงๆ กูแค่หวงของ ของที่กูมีมาตั้งแต่เกิด"
"งั้นเหรอ?"
"แล้วถามไม?"
"จู่ๆก็อยากถามขึ้นมา"
"กูไปเปิดไฟนะ มึนมืดๆ ไงไม่รู้ กูไม่ชอบ รู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก" ผมเดินไปเปิดไฟตรงโต๊ะคอมพ์ เลยนั่งลงที่เก้าอี้ตรงนั้นซะเลย
"ไมมึงยังไม่อาบน้ำอีก เสื้อผ้าก็ไม่เปลี่ยนด้วย"
"ไม่มีอามรมณ์" สมัยนี้การจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้านี่ต้องใช้อามรมณ์กันแล้วเหรอครับ
"ซกมก กูคบค......."
"กูขอจูบมึงได้มั๊ย?"
"?????????"
"มึงยังเคยขอจูบกูตั้งหลายครั้ง แล้วกูก็ยอมมึงทุกครั้งด้วย กูขอมึงครั้งนี้ครั้งเดียวเอง"
"??????????????????"
"อย่าทำหน้าโง่ได้มั้ยมึง"
"?????????"ไม่ได้หน้าโง่เว่ย กูงงอยู่
"มึงเงียบ กูถือว่ามึงตกลงนะ"
"??????"
"งั้นกูจูบนะ" ผมต้องหลับตารอ แล้วยื่นปากจู๋ๆไปรอรับจูบมันมั้ยเนี่ย
"เอ๊ย !!!เหี้ยอุ" สติผมกลับมาปุ๊บ หน้าไอ้อุก็แทบจะสิงหน้าผมปั๊บ ไมันไวขนาดนี้นะ มิน่าผู้หญิงถึงติดมันนัก
ผมย้นหน้ามันออกห่าง แต่ไอ้เพื่อนชั่วมันก็ยังจะดันหน้าเข้ามาอีก ผมยันหน้ามันจนปากมันยู่เลยอ่ะ ผมใช้เท้าถีบไปที่หน้าขามัน นั่นแหละมันถึงยอมถอยห่าง
"ก็ไหนมึงบอกว่ายอมแล้วไง" มันพูดใส่อารมณ์ไม่มาก แต่ก็อยู่ในอารมณ์ที่ไม่ใช่ปกติ
"กูยังไม่ได้ตอบอะไรมึงเลยเหอะ มึงคิดเองเออเอง"
"ก็มึงเงียบไมอ่ะ?" มันเริ่มพาล
"นี่ เวลามึงจะเอาใครซักคน มึงขอเค้าหน้าด้านๆว่า ขอทีสองทีนะ ถ้าเค้าไม่ตอบนี่มึงจัดการเลยงั้นซิ"
"อืม" เหี้ยชัดๆ เหี้ยตัวเป็นๆ มาดูกันเร็ว
มันเดินเข้ามาหาผมใหม่
"เหี้ยอุ หยุดก่อน " ผมชี้หน้ามันไว้ก่อน
"อะไรมึงอีก" คราวนี้อารมณ์มันมาเต็มแล้วครับ ไอ้นี่มันไม่ชอบให้ใครขัดใจ
"คุยกันให้รู้เรื่อง ตกลงมึงเป็นอะไร..... ถ้าหื่นมึงขึ้นหน้ามาก เชิญเลย ห้องน้ำ ไปทำร้ายตัวเองซะให้พอ อย่าเอามาลงกะกู กามมึงลดลงเมื่อไร ค่อยมาคุยกัน ไปดิ!!!!!" ต้องให้ขึ้นเสียง นั่นแหละมันถึงยอมเดินไปห้องน้ำ ถึงจะไม่เต็มใจก็เหอะ
อยู่ดีดีเพื่อนกันเห็นกันมาตั้งแต่เด็กจะขอจูบกันง่ายๆแบบนี้ได้ไง ขอจูบนะเว่ย ไม่ใช่ขอหนมกิน
ก็ใช่ ไม่เถียงที่ผมเคยขอมันจูบหลายครั้งแล้วก่อนหน้านี้
แต่นั่นเพราะผมต้องการพิสูจน์ตัวเอง ต้องการรู้ว่าตัวเองคิดอะไรกับมันจริงๆรึเปล่า ผมอยากรู้ว่าความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อมัน กำลังหลอกตัวผมเองอยู่รึเปล่า ม
แต่กับตอนนี้ มันคนละกรณีกัน ไอ้อุไม่เคยขอจูบผม ไม่เคยอะไรเลยกับผม แต่จู่ๆจะมาขอจูบกันดื้อๆ ใครยอมก็แปลกละ
"หื่นหายยัง?"
"กูเปล่าเหอะ" กูไม่เชื่อ มันเดินหน้าเปียกซก น้ำหยดลงพื้นไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่แขวนไว้หน้าตู้เสื้อผ้า ซึ่งก็คือข้างโต๊ะคอมพ์ที่ผมนั่งนั่นเอง ผมยกเก้าหลบแทบไม่ทัน มันหันมามองหน้าผมแบบ 'ทำไรของมึง'
"กูจะไม่ไว้ใจมึงแล้ว"
"ประสาท" มันด่าผมแบบนี้ออก ค่อยรู้สึกว่าไอ้อุคนเดิมกลับมาแล้ว
มันกลับไปนั่งที่ปลายเตียงอย่างเดิม เช็ดหน้าไปพลาง
"จ้องหน้ากูไม?"
"ตกลงมึงเป็นอะไร?"
"แล้วกูเป็นอะไร?"
"แล้วกูจะรู้มึงมั๊ย?"
"แล้วมึงจะถามกูทำไม?"
"แล้วมึงมาขอจูบกูทำไม?"
"...................."
มันเงียบแบบนี้ ผมก็ไปต่อไม่เป็นเหมือนกัน
"พี่เจนบอกว่า เค้าชอบกู"
"หรือมึงดูไม่ออก"
"พี่เจนถามว่ากูมีคนรักรึยัง?"
"แล้วมึงตอบไปว่า?"
"ตอนนี้กูโสด เพื่งเลิกกับแฟนไป"
"แล้ว?"
"พี่เจนถามอีกว่า แฟนนี่ใช่คนรักรึเปล่า?"
"แฟน คนที่เราเรียกว่าแฟนก็ต้องรักสิ แล้วมึงตอบไปว่าไง"
"ไม่รู้"
"กูจะงงกับมึงดี หรืองงกับพี่เจนดีวะ "
"พี่เจนถามกูว่า แฟนทุกคนที่คบมา ใช่คนรักรึเปล่า?"
"แล้ว?"
"กูก็บอกไปว่า ชอบบ้าง เฉยๆบ้าง รึกรึเปล่าไม่รู้ เพราะกว่าจะรู้สึกถึงคำนั้น ก็ต่างคนต่างเดินไปแล้ว "
"กูเริ่มงงกับพี่เจนของมึงแล้ววะ"
"กูงงหนักกว่ามึงอีก รู้มั๊ยว่าพี่เจนบอกอะไรกู?"
"บอกไร?"
"บอกว่ากูอาจจะชอบมึง ชอบโดยที่กูไม่เคยรู้ตัว ไม่เคยรู้สึกตัว อาจจะเลยไปถึงคำว่ารักแล้วก็ได้"
"พี่เจนมึงมโนขั้นเทพเนาะ" ผมหัวเราะขำๆ ล้อๆ แต่ไอ้อุกลับตีเงียบใส่ เงิบเลยกู หุบปากฉับแทบไม่ทัน
ผมเริ่มอึดอัดแบบไม่รู้สาเหตุ เมื่อต่างคนต่างเงียบ ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้เวลาอยู่กับไอ้อุมาก่อนเลย
บรรยากาศระหว่างผมกับมันแปลกออกไป ทุกทีที่เราทะเลาะกัน ด่ากัน ตีกัน มันเหมือนแดดแรงๆที่ส่องลงมาให้เราไหม้ แต่พอตกเย็นเราก็กลับมาสดใสได้อีก
แต่นี่มันไม่ได้ร้อน ไม่ได้หนาว แต่มันมืดๆ มัวๆ หมองๆ สว่างก็ไม่สว่าง มืดก็ไม่มืด มันก้ำกึ่งกันไปหมด
ผมไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย ผมชอบอะไรที่ชัดเจน จะร้อนก็ให้รู้ไปเลยว่าร้อน จะหนาวก็หนาวกันไปเลย ไม่ใช่อึมครึมแบบนี้
นั่นคือเหตุผว่าทำไมผมถึงขอจูบไอ้อุทุกครั้งที่ผมมีความรู็สึกแปลกๆกับมัน
แต่ผลที่ออกมา คือผมหวงมัน ผมหวงของที่เป็นของผมมาตลอด เป้นของผมมาก่อนเป็นของคนอื่น
กลับกัน ตอนนี้คนตรงหน้าผมกลับสับสนซะเอง เพราะงั้นคนที่จะทำให้ทุกอย่างชัดเจนก็คือตัวผม งั้น
"ถ้ามึงจูบกูแล้ว มึงจะได้คำตอบใช่มั๊ย?"
"ไม่รู้"
"อ้าว"
"ก็กูไม่รู้จริงๆนี่หว่า ให้กูจูบก่อน เดี๋ยวคงรู้แหละ"
"พูดเอาแต่ได้นี่หว่า"
"เหี้ยเหอะไอ้บาส กูแค่ขอจูบมึง ไม่ได้ขอเอามึงซะหน่อย พูดซะเวอร์"
"จะเอาก็เอา" ผมหลับหูหลับตาพูดจะได้จบๆกันไป ไม่ได้ใจง่ายนะ
"ไม่ได้จะเอา จะจูบเฉยๆ"
"จะจูบมั๊ย?" ผมถามเสียงแข็ง กวนตีนกันอยู่ได้
"จูบ"
"มึงจะไม่เตะกู เหมือนที่กูเตะมึงเวลาที่เราจูบกันใช่มั๊ย?"
"จะพยายาม มานั่งนี่มา" มันตบที่นอนข้างๆตัวมัน "จูบตรงนั้นมันลำบาก มึงนั่ง กูยืน เดี๋ยวผิดท่า"
"แค่จูบจริงๆนะเว่ย ถ้ามึงทำอะไรกูมากกว่านั้น กูจะเผาบ้านมึง"
"บ้านกูไหม้ บ้านมึงก็ไม่เหลืออหรอก หลังคาติดกันซะขนาดนี้ มานั่งนี่มา อย่าชักช้า " เอาเข้าจริง ผมจะเรียกว่าจูบก็มก็ใจเต้นนะ เคยแต่ขอจูบมัน จะเรียกว่าจูบก็ไม่ถูกนัก แค่ปากบนแตะกัน ผมก็ถีบมันเข้าให้แล้วทุกครั้ง
"มึงจะเกร็งทำไม?" ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังเป็นเจ้าสาวที่เพิ่งถูกส่งตัวเข้าหอไงไม่รู้
"เรื่องของกู มึงจะจัดการไร ก็รีบๆเข้าเหอะ" กูใจเต้น มันปั่นป่วนไปหมดแล้วในท้องตอนนี้ แต่ไอ้อุกลับดูสงบเงียบ
"งั้นเอาละนะ" มันหันทั้งตัวมาทางผม
ค่อยยื่นมือมาจับท้ายทอยผมแล้วค่อยๆดันเข้าหาใบหน้ามัน ในขณะที่ใบหน้ามันก็ค่อยขยับเข้ามา เข้ามาเรื่อยๆ
เรื่อยจนผมมองหน้ามันไม่ชัดแล้วตอนนี้ แต่รู้สึกได้ว่าจมูกของเราที่ชนกัน รู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของกันและกัน
"อย่าหลับตา" มันสั่งผมเสียงแผ่ว แต่ชัดเจน ผมลืมตาพรึบ ......กูตกใจเว่ย
ผมได้กลิ่นยาสีฟันและน้ำยาบ้วนปากจากปากมันอ่อนๆ เชี่ยนี่เตรียมการมาอย่างดี นึกว่าจะล้างแต่หน้าซะอีกตอนแรก กะจูบกูให้ได้ว่างั้น
มันถอนจมูกออกจากจมูกผม แต่เคลื่อไปที่หน้าผากแทน มันกดริมฝีปากตรงกลางหน้าผมพอดี ผมชาวาบไปทั้งตัว แต่เพียงแค่เสี้ยววินาทีผมกลับรู้สึกว่าทุกอย่างในตัวผมกำลังตื่น มันค้างอย่างนั้นไว้ซักครู่
แล้วมันก็ไล่ลงมาที่จมูกผมต่อ มันกดจูบตรงปลายจมูกผมพอดีเป๊ะ เราสบตากันพอดี แต่มองไม่ชัดหรอก เพราระยะมันใกล้เกินไป
ต่อไปก้คงเป็นปากแล้วสินะ
ความคิดผมจบปุ๊บ
ปากมันก็แตะที่ปากผมปั๊บ
แค่ปากบนเท่านั้นผมก็พยามยามจะผลักมันออกทันที พยามจะเบี่ยงหน้าหนี
แต่มันไม่ยอม กลับกดท้ายทอยผมให้เข้าใกล้มันกว่าเดิม มันล็อคผมไว้แน่น
จนปากมันครอบครองปากผมได้สมบูรณ์แบบ
ใจผมเต้นแรง แรงแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน แรงแค่ไหนก็บรรยายไม่ถูกหรอก
รู้สึกทุกอณูในร่างกายตอนนี้มันมีอะไรไม่รู้วิ่งพล่านไปหมด หัวจดเท้า เท้าจดหัว
ร่างกายหนึกอึ้งจนขยับตัวไปไหนไม่ได้
จากตอนแรกที่คิดจะผลักจูบนี้ไปให้พ้น แต่ผมก็ยังยอมอยู่นิ่งให้มันแทะเล็มไปเรื่อยๆ
มันไม่ได้สอดลิ้นเข้ามาแต่อย่างใด ได้แต่เลาะๆเล็มๆริมฝีปากผมเท่านั้น กดๆ ย้ำๆ แล้วก็ปล่อย แล้วก็ทำอีก
มันทำแบบนี้ จนผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังลอย ค่อยๆลอยสูงขึ้นเรื่อยๆ จนจะติดเพดานอยู่แล้ว
บอกไม่ให้กูหลับตา แต่มึงเองหลับตาฌแยเลยนะ กูหลับบ้างดิ
มันรู้สึกปากตัวเองค่อยๆถูกปล่อยให้เป็นอิสระ แต่ทุกอาการผมรู้สึกว่ามันอาลัยอาวร มันอ้อยอิ่งเหมือนไม่อยากจะจากไปไงก็ไม่รู้
แล้วก็มาอุ่นวาบอีกทีก็ที่หน้าผาก
"นอนเหอะ" มันผละออกจากผม แล้วไปนอนที่ตัวเองเฉย ปล่อยให้ผมเรียกสติกลับมาอยู่คนเดียว
พอสติมาครบ ผมก็เห็นมันนอนตะเคียง หันหลังให้ผมเรียบร้อยแล้ว
นอนก็นอนสิ กูจะนอนทั้งใจเต้นฮิพฮอพแบบนี้แหละ
เชี่ยครับ กูนอนไม่หลับ
"กูใจเต้นไม่หายเลยอ่ะ" จู่ๆเสียงคนที่ผมคิดว่าหลับแล้วดังขึ้นมา
"อืม เหมือนกัน"
"ไม่เคยเต้นแรงและนานแบบนี้มาก่อน ไม่ว่าจะจูบกับใคร มึงคนแรก"
"หมายความว่าไง?"
"นั่นดิ หมายความว่าไง"
"ไม่ได้จะกวนตีนกูใช่มั๊ย?" ผมได้ยินมันขำในคอเล็กน้อย ก่อนจะเงียบไป เรานอนหันหลังคุยกันนะ
"เพื่อความแน่ใจ เดี๋ยววันหลังกูจูบมึงใหม่ละกัน"
"ถ้ากูยอมอีก มึงเรียกกูว่าหมาบาสได้เลย"
"หมาบาส กูเรียกไว้ก่อนเลย เพราะไงมึงก็ต้องยอม"
"ไอ้......"
"นอนได้แล้ว กูง่วง ฝันดีนะมึง"
ก่อนฝันดี บอกให้กูข่มตาให้หลับก่อนเหอะ ตากูค้างเว่ย ค้างตามจังหวะเต้นของหัวใจกูนี่แหละ
-
เหยยยย
ตอนนี้คืออะไร แอบฟินนะ ฮ่าๆๆๆๆ
จูบกันแล้วใจเต้นขนาดนี้ยังไม่รู้ตัวกัยอีกเหรอออ
ขอบคุณพี่ดิวที่มาต่อนะคะ
-
น่ารักค่ะกำลังคิดถึงเลย :hao6:
-
ฟินว่ะ
-
ในที่สุด ก็เริ่มรู้สึกกันแล้วสินะ ออร่าสีม่วงฟุ้งกระจายกันเลยเชียว :-[
-
กว่าจะจูบ กว่าจะหลับอีก เฮ้อ!!!
ขอบคุณ :)
-
พี่เจนแกสัมผัสได้ถึงพลังงานบางอย่างจริงๆ55555
-
:กอด1:
ว้าวววววววววว ฟิน
-
คราวนี้อุได้ตามติดบาสกว่าเดิมแน่ๆ
-
:z1: แน่ใจนะว่าหลับ อิอิ
มาต่ออีกนะคะ
-
“เชี่ย!! กูบอกว่าไม่ก็คือไม่ ..................................เรื่องของมึงเหอะ กูไม่เกี่ยวไรด้วย..................................ก็บอกแล้วไงว่ามันเรื่องของมึง แค่นี้แหละกูจะวาง............ไม่เว่ย..............ถ้ามึงทำแบบนั้นจริง บอกที่บ้านมึงจองโลงกับศาลาวัดไว้ได้เลย ”
ผมกับไอ้อุเดินมาถึงโต๊ะประจำของเราก็ได้ยินเสียงไอ้กัสก่อนเลย ดูมันจะอารมณ์ไม่คงที่เท่าที่ควร ถ้าเข้าไปใกล้มันกว่านี้ อาจโดนมันวิสามัญได้ วันนี้พวกผมมีเรียนกันช่วงสายๆหน่อยๆ นิสิตส่วนมากก็ยังอยู่กันบนตึกเรียน เพราะอีกเกือบชั่วโมงกว่าจะถึงวิชาต่อไป แต่คนขับรถผมมันรีบเพราะถ้ามันไม่มีที่จอดรถ มันจะอารมณ์เสียอีก
"มันเป็นไรว่ะ?" ผมพยักเพยิดไปทางไอ้กัสที่แทบจะแทรกซึมไปกับพุ่มไม้อยู่แล้ว แน่ะๆ มีเตะด้วย เสียงมันค่อนข้างดังนะ พูดมาแต่ละที นี่ถ้าผมไม่ใช่เพื่อนมันนะ มีเผ่นหนีอ่ะ
"เชี่ยนี่ ทำไมพูดไม่รู้เรื่องวะ กูโมโหจริงๆแล้วนะเว่ย" เสียงมันแทรกมาเป็นทีๆ ผมก็มารยาทดี พอมันพูด ผมก็หยุดฟัง
"มันบ้ามาหลายนาทีแล้วละ สงสัยไอ้แก็ปอีกนั่นแหละ แต่ดูท่าวันนี้ไอ้กัสจะเหวี่ยงเป็นพิเศษ สงสัยโดนไอ้แก็ปกวนตีน"
"เอ้ย นี่ไอ้เด็กนั่น ยังไม่เลิกตอแยมันอีกเหรอว่ะ"
"เลิกบ้าไร โทรหาเช้า เย็นๆ แถมมีก่อนนอนด้วย "
"กูไม่ค่อยเห็นมันคุยที่มหาลัยนี่หว่า"
"แก็ปมันไม่ค่อยโทรช่วงกลางวัน เพราะมันก็อยู่กะเพื่อนมัน ส่วนไอ้กัสก็อยู่กับพวกเรา"
"เป็นเด็กมีความคิดดี แล้วนี่เกิดไรขึ้น?"
"กูไม่ได้อยากเสือก" เชี่ยเบนทำท่าได้กวนส้นมาก หันเหไปทางไอ้อุ
"กูก็ไม่ได้อยากเสือก"
"เออ แม่ง กูอยากเสือกคนเดียวก็ได้...........เพื่อนกัสครับ คัมมอน มายเบบี๋"
"เบบี๋ป๊ามึงดิ!!" มันวางโทรศัพท์โครมลงบนโต๊ะ แรงกว่านี้อีกนิดเดยว เครื่องคงละเอียด เชี่ยนี่ไม่รู้จักถนอมของเลย
"น้องมันกวนตีนไรมึงอีก?"
"มึงไม่อยากเสือกจริงๆเลยเนาะเชี่ยเบน แม่ง ถามก่อนกูอีก"
"ถามแทนมึงไม กูรู้ มึงอยากรู้" มึงไม่ได้อยากรูู้หูตั้งเลยงั้นดิ
"ก็ไอ้เด็กเว ครืดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" โทรศัพท์สายเข้าอีกครั้ง ผมคว้าหมับมาก่อนเพื่อนเลย
"เด็กเปรต ใครวะ?" ผมอ่านชื่อที่โชว์หน้าจอ
"จะใครอีกละ นอกจากเด็กเปรตนั่น กดวางเลยมึง ปิดเครื่องไปเลยยิ่งดี" นี่ถ้าผมเป็นไอ้แก็ปนะ รู้ว่าคนที่ตัวเองตามชอบเม็มชื่อตัวเองอย่างนี้ ผมคงโดดน้ำตายไปแล้ว เด็กเปรต
"เผื่อเด็กมันมีธุระจริงๆ" เท่านั้นแหละครับ ผมสไลด์รับสายทันที พร้อมเปิดสปีกเกอร์โฟน คนเราต้องรู้จักแบ่งปัน
"พี่กัสแม่งเลว พูดยังไม่จบตัดสายผมเฉยเลย" พวกผมมองหน้ากันเลิกลั่กๆ ไอ้กัสได้แต่ส่ายหัวด้วยความหน่าย เดี๋ยวนี้คนจีบกันเค้าใช้คำพูดคำจารื่นหูกันขนาดนี้เชียวหรือ
"พวกกูเองไอ้แก็ป เพื่อนไอ้กัสนะ" ผมกรอกเสียงลงไป เพราะอยู่ใกล้โทรศัพท์สุดละ
"อ้าว โทษทีพี่ ผมไม่ทราบ แล้วพี่กัสละ?"
"นั่งหน้าบ้าอยู่ตรงนี้แหละ แล้วตกลงมึงมีเรื่องไร เผื่อพวกกูช่วยได้"
"ขอบคุณพี่ มีน้ำใจกว่าไอ้พี่กัสเยอะเลย"
"ว่ามาๆ อย่าแขวะเพื่อนกูเยอะ เดี๋ยวของมึนขึ้นอีก ไอ้นี่ขึ้นแล้วลงยาก"
"คือที่โรงเรียนผมนะเชิญผู้ปกครองมาพบ"
"เพื่อ?"
"คือ ผม ผม "
"โดดเรียนแล้วไปมีเรื่องกับเด็กโรงเรียนอื่น" ไอ้กัสโพล่งขึ้นมากลางวง
"จริงเหรอแก็ป?"
"ก็ตามนั้นพี่.....แต่พวกมันมาหาเรื่องผมก่่อนนะ"
"มึงผิดตั้งแต่คิดจะโดดเรียนแล้วไอ้แก็ป แล้วไมไม่บอกที่บ้านวะ?"
"ถ้าที่บ้านผมรู้นะ พวกพี่เตรียมชุดดำกันไว้ได้เลย ได้ไปงานศพผมชัวร์" โห ที่บ้านดุขนาดนั้นเลยเหรอ
"แล้วมึงจะให้เพื่อนกูทำไง?"
"มาเป็นผู้ปกครองให้หน่อย"
"เมื่อไร?"
"สิบโมงครึ่ง "
"วันนี้?"
"ครับ" ผมก้มมองนาฬิกาที่ข้อมมือตัวเอง อีก สิบนาที มองหน้าเพื่อนรอบวง แต่เจาะจงไอ้กัสเป็นพิเศษ ไอ้กัสได้แต่ส่ายหัวลูกเดียว
"เออๆๆ เดี๋ยวเพื่อนกูไป" ผมกดวางสายปั๊บ
"เชี่ยบาส!!!!! บอกแล้วไงว่ากูไม่ไป มันก่อเรื่องเอง มันก็ต้องเคลียร์เอง"
"เอ้ย มึง ช่วยเด็กมันหน่อย ดูท่ามันจะกลัวที่บ้านเอามากๆเลยนะเว่ย"
"แม่ง กล้วแล้วยังกล้าทำเรื่องแบบนี้อีก ต้องให้โดนซะบ้าง"
"วัยรุ่นอ่ะมึง ช่วยมันแล้วค่อยสอนมันทีหลังว่าอย่าทำอีก ไม่มีใครช่วยได้ทุกครั้งหรอก"
"กูเห็นด้วยกับไอ้บาส ช่วยเด็กมันหน่อย" ดีมากครับเพื่อนอุ
"นั่นดิ เด็กมันโทรหามึงคนแรก เพราะมันคิดว่ามึงจะช่วยมันได้"
"มึงก็เป็นไปกับไอ้สองตัวนี่ด้วยเหรอวะไอ้เบน"
"งั้นกูสรุป.... กูกับไอ้กัสจะไปดูไอ้แก็ป ส่วนไอ้อุกับไอ้เบนเข้าเรียนด้วย จดให้ละเอียดด้วย เพราะกูจะลอก ตามนี้ แยกย้าย"
ไอ้กัวฟึดฟัดๆอย่างกะกระทิงตกมันเดินออกไป
"ไอ้บาส?"
"ว่าไง?" ไอ้อุมันเรียกผมไว้
"ถามจริง อยากช่วย หรืออยากเสือก? ก่อนตอบคิดให้ดี เอาความจริง"
"เสือก ล้วนๆ ฮ่าๆๆๆ" ผมเดินหัวเราะตามหลังไอ้กัสไป เหมือนไอ้กัสจะด่าผู้บังเกิดเกล้าของใครอยู่ แต่คงไม่ใช่ของผมหรอก
"โหพี่ ผมคิดว่าพวกพี่จะไม่มากันซะแล้ว" ไอ้แก็ปวิ่งหน้าตื่นมาทันทีที่ผมโผล่หน้าเข้าไปในโรงเรียนมัน
"บอกว่ามาก็มาดิว่ะ " ผมพูด แต่ไอ้กัสนี่เล่นตีเงียบใส่ หน้าตามันฟ้องชัดมากว่าโดนบังคับมา
"พี่กัสโกรธผมเหรอ?" ดูไปดูมา มันก็น่าเอ็นดูดีนะครับ สงสัยคงกลัวไอ้กัสโกรธ ตะแง้วๆใหญ่เลย
"ถ้าจะพูดให้ถูกคือ กูไม่เคยรู้สึกดีกับมึงเลยต่างหาก" หน้าไอ้แก็ปช็อคไปเลย เออวะ ผมก็ช็อค
"เอามึงเร็วๆ รีบพาไปหาอาจารย์ พวกกูมีเรียนต่ออีก" ผมช่วยแก้สถานการณ์ สงสารเด็กมัน
"ทางนี้เลยพี่" มันเดินนำทางไป แต่ไม่แคล้วหันมามองหน้าไอ้กัสเป็นระยะๆ
โรงเรียนไอ้แก็ปใหญ่มาก ผมดูจากข้างนอกว่าใหญ่แล้วนะ แต่ข้างในนี้ใหญ่กว่าที่คิดไว้มาก ตึกแต่ละตึกนี่ทันสมัยมาก ดูเพียบพร้อมไปซะทุกอย่าง บอกได้เลย ไม่รวยนี้เรียนที่นี่ไม่ไหวนะ แสดงว่าไอ้แก็ปก็รวยดิ
มันมาผมสองคนมาหน้าห้องห้องหนึ่ง ป้ายหน้าห้องเขียนไว้ว่า ห้องกิจการนักเรียน ก็คงหมายถึงห้องปกครองนั่นแหละ เค้าคงไม่เชิญไอ้แก็ปไปห้องประดับเกียรติยศหรอก
มันเคาะประตูสามครั้ง
"ขออนุญาตครับอาจารย์"
"เชิญ"
ก้าวแรกที่เดินเข้าไป ห้องเย็นชัดๆ เข้ามาห้องนี้ไม่โดนชำแหละก็โดนเชือด
"หน้าตาผู้ปกครองเธอเปลี่ยนอีกแล้วนะ รึเปล่า?" อาจารย์ผู้ชายวัยกลางคน ผมเนียบ ใส่แว่น ผมมีหงอกแซมบ้างประปราย อาจารย์ท่านนี้เกิดมาเพื่อเป็นครูฝ่ายปกครองจริงๆ ผมสรุปได้แบบนี้
"คนนี้ของจริงครับอาจารย์"
"เชิญนั่งครับ ไม่ทราบคุณ..." อาจารย์แกผายมือมาทางผมที ไอ้กัสที คงอยากรู้คนไหนเป็นผู้ปกครองไอ้แก็ป ผมดันให้ไอ้กัสก้าวเท้าออกไปหนึ่งก้าว มันหันมาแยกเขี้ยวใส่ผมทีหนึ่ง
"ผมเองครับ" ไอ้กัสตอบพร้อมกับนั่งลง
"นั่งลงสินักเรียน" ไอ้แก็ปก้มศรีษะรับพร้อมนั่งลง อ้าว แล้วส่วนเกินแบบผมละ อาจารย์ท่านผายมือไปทางโซฟาที่อยู่อีกฟากหนึ่งของห้อง ผมก้มหัวขอบคุณก่อนเดินไปนั่ง
"ไม่ทราบคุณมีความเกี่ยวข้องไรกับนายจักรพรรดิ์ครับ?"
"จักรพรรดิ์?"
"ครับ"
"ใครคือ..." ผมเห็นไอ้แก็ปกระซิบไรไม่รู้กับไอ้กัสเบาๆ "อ๋อ ผมเป็นพี่ชายมัน เอ่อ เค้าเองครับ"
"นายจักรพรรดิ์ นายไม่ได้เอาใครมาหลอกอาจารย์อีกใช่มั๊ย?"
"คราวนี้จริงครับอาจารย์ คนนี้ผมทั้งรัก เคารพ บูชา เทิดทูน อีกนิดเดียวจะอัญเชิญขึ้นหิ้งแล้วครับ" หึหึหึ ผมเห็นสายตาไอ้กัสคงกำลังอยากงับหัวไอ้เด็กเปรตของมันอยู่แน่เลย
"งั้นก็ดี ไม่ทราบคุณชื่ออะไรครับ?"
"ปนัยครับ" ผมว่าไอ้กัสมันเกร็งๆ แข็งๆ ไงไม่รู้ คงตื่นเต้น
"ครับคุณปนัย คือนายจักรพรรดิ์ไปก่อเรื่องมา ทางคุณก็คงรับทราบมาบ้างแล้ว"
"ทราบครับ ถ้าทางโรงเรียนอยากลงโทษอะไร เชิญเลยครับ ผมอนุญาตเต็มที่"
"อ้าว!!!!"
"ก็มึง.....นายผิดจริงนี่ งั้นก็ต้องว่ากันไปตามผิด เสร็จธุระแล้วใช่มั๊ยครับอาจารย์ ผมรับทราบทั้งหมดแล้ว งั้นขอตัว"
"เดี๋ยวครับคุณปนัย ผมมีเรื่องต้องแจ้งคุณอีกเรื่องหนึ่ง คือความผิดคราวนี้ของนายจักพรรดิ์ค่อนข้างรุนแรงเพราะมีข้อพิพาทระหว่างโรงเรียนและนอกสถานที่ในชั่วโมงเรียน มันเป็นความผิดหลายกระทง แค่ตัดคะแนน เชิญผู้ปกครอง หรือตักเตือนคงไม่พอครับ"
"ทางโรงเรียนจะไล่มันออกเหรอครับ?" คราวนี้เสียงกัสแสดงถึงความตื่นเต้นหรือตกใจได้ชัดเจนมาก ผมยังตกใจด้วยเลย ยังไงก็ห่วงอนาคตไอ้แก็ปด้วย
"ถ้าคราวหน้ายังมี คงต้องเป็นอย่างนั้นครับ"
"แล้วคราวนี้...."
"ทางโรงเรียนปรึกษากันว่าจะให้นายจักรพรรดิ์พักการเรียนเป็นเวลา 5 วันตอนอยู่บ้านอยากให้ทางบ้านช่วยกวดขันดูแลให้มากเป็นพิเศษหน่อยครับ ทางโรงเรียนก็ไม่ได้อยากทำอะไรรุนแรงถึงขั้นเชิญออก แต่ถ้ามันเลยเถิดไปไกล ก็คงต้องว่ากันไปตามกฏนะครับ หวังว่าทางคุณคงเข้าใจนะครับ"
"เข้าใจครับ แล้วทางผมจะช่วยดูแลให้อย่างดีครับ ขอบมากครับอาจารย์"
"นี่คือเหตุผลจริงๆใช่มั๊ยที่มึงไม่กล้าบอกที่บ้าน"
"ครับ ขืนบอกว่าผมโดนพักการเรียน พี่กัสคงเจอผมอีกที่ที่ศาลา 3 ซักวัดหนึ่ง" มันตอบแบบปลงๆ คอตกหน่อย
"แล้วทีหลังเรื่องอ่ะ ก่อให้มันมากกว่านี้อีกนะ สร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นเค้ามากกว่านี้อีกนะ"
"ไอ้กัส มึงก็พูดให้น้อยหน่อยดิวะ น้องมันก็รู็สึกผิดแล้ว ดูหน้ามันดิ แทบจะร้องไห้อยู่แล้ว ใจเย็นแก็ป พี่เข้าใจ วัยรุ่นมันเลือดร้อน แต่มึงก็ดูอีกละกันว่าผมเลือดร้อนของมึงมันดีกับใครบ้าง ตอนนั้นมึงได้ความสะใจ แต่มันคุ้มกับตอนนี้มั๊ย ตอนที่อนาคตของมึงกำลังแขวนอยู่บนเส้นด้าย ทีหลังถ้ามึงรู็ว่ามึงใจร้อนเลือดร้อน ยากท่จะห้ามตัวเอง ทางออกคือ อย่าพาตัวเองเข้าไปในสถานการณ์เสี่ยงๆอีก การเลี่ยงไม่ใช่การยอมแพ้นะเว่ย การเลี่ยงคือการตัดปัญหาตั้งแต่ต้นลม เข้าใจที่กูพูดป่ะเนี่ย" เห็นมันเงียบนานไปละ
"พี่กัสโกรธผมอ่ะพี่บาส" ไอ้กัสเดินลิ่วไปจนจะถึงหน้าประตูโรงเรียนแล้ว
"เหี้ย กูพล่ามมาตั้งนาน มึงไม่ได้ฟังเลยงั้นดิ"
"ฟังดิพี่ คิดตามด้วย ผมเข้าใจที่พี่พูดนะ แล้วก็ขอบคุณที่เตือนและให้สติผม ผมจะจำไว้ครับ แต่พี่กัสคงโกรธผมแล้วจริงๆ"
"ง้อดิ"
"ง้อเหรอ แค่หวังให้แกรับโทรศัพท์ผมแต่ละครั้งก็ลุ้นกันจนฉี่แทบขึ้นหัว นี่กะจะให้ผมง้อ คงได้ตีนแจกฟรีกลับบ้านอ่ะ"
"เออ จริงว่ะ เอาจริงๆนะ ไอ้แก็ป หน้าตาอย่างมึง ฐานะอย่างมึง การที่จะหาแฟนซักคน หญิงหรือชายก็ไม่น่าจะมีปัญหา แล้วมึงมายุ่งกะเพื่อนกู ทนให้เพื่อนกูด่าทำไมว่ะ?"
"เอาจริงๆ ตอนแรก แค่อยากกวนตีนพี่กัสเล่นเฉยๆ เห็นคิ้วแกเท่ดี ตอนแรกผมคิดว่าแกเจาะคิ้วจริงๆ พอโดนผมแซวหน่อย แกขึ้น ผมเลยอยากแกล้ง ไปๆ มาๆ โดนพี่กัสด่าเช้าเย็นๆ กลายเป็นหลงเสน่ห์แกไปซะงั้น"
"มึงนี่กูว่าโรคจิตวะ ชอบถูกด่า เออๆ เรื่องของมึง... แล้วช่วงที่มึงโดนพักการเรียน มึงจะทำไง มึงคงอยู่บ้านไม่ได้ ไปเดินเตรในห้างหรือข้างถนนก็ไม่ได้"
"เปิดโรงแรมมั้ง"
"รวยขนาดนั้น?"
"โรงแรมมม่านรูดไง"
"เหี้ยเหอะ แค่นี้เรื่อวมันยุ่งไม่พอใช่มั๊ย ขืนมีใครเห็นมึงหรือมีใครไปบอกที่โรงเรียนมึงว่าเข้าม่านรูดห้าวัน กูว่ามึงเตรียมตัวหาโรงเรียนใหม่ได้เลย"
"เออว่ะพี่ แล้ว อ่อ คิดออกแล้ว พี่กัสๆๆ รอผมแป๊บ"
มันวิ่งไล่ไอ้กัสจนทัน ผมเลยต้องวิ่งตามไปด้วย เดี๋ยวตกข่าว
"พี่กัสผมมีเรื่องอยากรบกวนครับ"
"..........." ไอ้กัสหันมามองหน้านิ่งๆ แต่ไอ้แก็ปยังยิ้มสู้ แก็ป มันสูงนะครับ สูงมากด้วย เกือบเท่าๆพวกผมนี่แหละ แต่ตัวมันบางกว่าพวกผมอย่างเห็นได้ชัด หุ่นกะหร่องอย่างเด็กมอปลายทั้วไป แต่ก็ไม่ได้ผอมไปเลย
"ช่วงโดนพักการเรียน ผมขอไปอยู่ห้องพี่นะ"
"หน้ากูเหมือนพ่อมึงรึไง ถึงได้ขอช่วยอยู่ได้ ดูปากกู ไม่ ให้" มันทำร้ายจิตใจไอ้แก็ป มันเดินลิ่วไปเลย เชี่ย ไม่รอกู
"เออๆ ไอ้แก็ป เดี๋ยวกูช่วยพูดให้ละกัน แต่ไม่รับรองผล กูไปละ เชี่ยกัสรอกูด้วย" ผมรีบวิ่งตามมันมาเลย
"มึงพูดกับน้องมันแรงไปป่ะวะ?"
"กูว่ายังน้อยไปด้วยซ้ำ แม่ง ตอนทำไรนี่ไม่เคยจะคิด แต่พอเกิดปัญหา ต้องให้คนอื่นช่วยแก้ตลอด"
"ถ้ามันดูแลตัวเองได้ เค้าจะเรียกว่าเด็กเหรอว่ะ"
"เด็กบ้าอะไรวะ โตจะตายห่าแล้ว"
"มึงยังเรียกมันเด็กเปรตเลยนะ เด็ก เปรต"
"สรุปกูไม่ยอม แล้วไม่ต้องมาพูดเรื่องนี้กะกูอีก"
"ก็ได้ กูไปคุยกับไอ้เบนก็ได้" ถ้าไอ้เบนยอมตกลง ไอ้กัสจะทำไรได้ นอกจากหุบปากแล้วอยู่เฉยๆ
"เชี่ยบาสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส"
-
:pig4:
-
ขอบคุณ :)
-
เย้มาต่อแล้ว รอๆตอนต่อไป :pig4:
-
รออุหลอกพิสูจน์บาสต่อไปเรื่อยๆ
-
รอดูตอนต่อไป
-
สนุกๆ :katai5:
-
พี่ดิวหายไปนานเลยยยย
คิดถึง
-
"เป็นไรมึง ยิ้มหน้าบาน ใหญ่กว่ากระจกมองข้างรถกูอีก"
"ขับรถมึงไปเหอะ อย่ายุ่งเรื่องกู" ด่ามันเสร็จ ก็หันกลับมายิ้มกับความสำเร็จชิ้นใหญ่ของตัวเอง
"การที่ได้เสือกเรื่องชาวบ้านนี้ทำให้มึงมีความสุขขนาดนี้เลยเหรอว่ะ" ยัง มันยังไม่จบ ยังมาแขวะผมอีก
"ครับผม" กูหน้าด้าน กูไม่สน
"กูละเชื่อมึงเลย....... จะกินไรข้างนอกก่อนเข้าบ้านเปล่า?" พูดเรื่องกินนี่พอคุยกันได้หน่อย
"มึงเลี้ยง?"
"อืม แล้วจะกินไร?"
"กูอยากกินเอ็มเค"
"กูไม่อยากเดินห้าง"
"แต่กูอยากกินเอ็มเคจริงๆนะ "
"ทำไมกูต้องแพ้มึงทุกทีเลยวะ" มันตบไฟเลี้ยวเพื่อเปลี่ยนเลนส์ทันที ยิ้มสิครับผม ถ้าคนนอกดู อาจจะคิดว่าผมต้องตามใจไอ้อุ แต่เปล่าเลย จริงๆไอ้อุตามใจผมตลอด แต่มันไม่ค่อยแสดงออกเท่าไรถ้าอยู่กันข้างนอกหรือมีใครคนอื่นอยู่ด้วย
ตอนเย็นๆแบบนี้ คนเดินห้างกันเยอะมาก
ผมว่าพวกเค้าคงไม่ได้ตั้งใจมาซื้ออะไรกันหรอก
คงมาเพราะแค่อยากมาพักผ่อน มาผ่อนคลาย มาหาไรทำก่อนกลับบ้าน
มารอเพื่อน มารอแฟน ส่วนเรื่องการซื้อของนี้น่าจะเป็นประเด็นรองไปเลย
"กูบอกแล้วว่าคนเยอะ มึงก็ยังจะมาอีก" ไมมันขี้บ่นจังหว่า มันบ่นพลางพับแขนเสื้อขึ้นพลาง ผมไม่รู้หรอกว่าเพื่อนผมคนนี้มันหล่อ มันดูดีมากแค่ไหน เพราะเห็นกันมาตั้งแต่เด็ก ให้มานั่งชมกันโน้นนี้ คงไม่ไหว แต่จากสายตาของคนที่เดินผ่านเราไปมา หรือคนที่หันมามองบ้าง ก็แสดงได้ว่าเพื่อนผมคนนี้ก็ฮอตใช้ได้
"ตามกูมา แล้วเลิกบ่นเป็นตาแก่ซะที กูรำคาญ"
ในร้านคนล้นหลามมาก กลับไปต้มวุ้นเส้นที่บ้านกิน มันจะดีกว่ามั๊ยวะ
"กี่ท่านค่ะ?" พนักงานสาวน่ารัก น่าจะเด็กกว่าผมเดินมาถาม
"2 ครับ" ผมองหน้าน้องเค้า จนน้องเค้าไม่กล้าสบตาอ่ะ ผมชอบชุดพนักงานเอ็มเคนะ น่ารักดี เหมือนคุยกะเด็กญี่ปุ่นไงไม่รู้
"2 ที่ เชิญด้านในได้เลยค่ะ มีที่ว่างพอดี" ผมจะเดินตามน้องไปทันที แต่เกือบหงายหลังเพราะไอ้เพื่อนเลวมันดึงคอเสื้อด้านหลังผมไว้
"เชี่ยไรมึงว่ะ!!!!" สำลักเลยกู
"อย่าอ่อยครับมึง แล้วอย่าหื่นด้วย กูอายแทน" พูดจบมันก็เดินแซงหน้าผมไปทันที นี่อาการผมออกขนาดนี้เลยเหรอ ผมนะมันหมาชอบหยอกไก่ แต่ไอ้อุนะ มันหมาล่าเนื้อชั้นเยี่ยมเลยละ
"มึงสั่งเยอะขนาดนี้ ถ้าแดกไม่ไหมดนะ กูจะเอาราดหัวมึง คอยดู"
"รมณ์เสียไรมึงเนี่ย ไม่พอใจมาก เดี๋ยวกูจ่ายเองก็ได้"
"แดกไปเหอะ" ก่อนที่จะได้ด่ากันไปมากกว่านี้ พนักงานน่ารักคนเดิมก็นำอาหารมาเสิร์ฟพอดี
"บริการดีจังครับ" ผมแซวน้องเค้าไป ยิ้มหน้าแดงเลย น่ารักเว่ย
"ขอบคุณค่ะ ต้องการอะไรเพิ่มเติม เรียกได้นะค่ะ" จีบสาวนี่ก็สนุกดีนะ มิน่าไอ้อุถึงได้ชอบจีบสาว
มันไม่ค่อยกินเท่าไร ส่วนมากผมกินเองหมดเลย
มันมีหน้าที่คือหยิบโน่นนี่นั่นลงหม้อ แล้วก็ตักใส้ถ้วยให้ผม
เริ่มอิ่มครับ
งั้นต้องเบรกแป๊บหนึ่ง
"อุ?"
"ไร?"
"ช่วงนี้กูไม่เห็นมึงจีบใครเลย ไม ถือศีลเหรอช่วงนี้"
"รู้ได้ไงว่ากูไม่จีบใคร?"
"ก็มึงอยู่กะกูตลอด แล้วมึงจะเอาเวลาไหนไปหลีสาวว่ะ?" มันยื่นมือมารับถ้วยจากผม ผมก็ส่งให้ มันตักมาให้เต็มถ้วย ผมนี่กลืนน้ำลายลงคอแทบไม่ทัน มันยิ้มแบบคนชั่วร้ายตอนส่งถ้วยคืนให้ผมด้วย มันคงรู้แหละว่าผมเต็มตื้นแล้ว
"ก็กำลังตามจีบอยู่คนหนึ่ง" มันพูดสบายๆ ยิ้มมุมปากทีหนึ่ง ก่อนจะคีบหมูกรอบเข้าปาก
"ใครว่ะ? น่ารักป่ะ?"
"ก็เพิ่งเห็นว่าน่ารักเมื่อไม่นานมานี้แหละ"
"ยังไง?"
"เอาเป็นว่ากูกำลังตามจีบละกัน"
"ใครอ่ะ?"
"อยากรู้?"
"เออ ว่าแต่ใคร?"
"มึงไง" :ruready
"ไม่ต้องล็อคห้อง เดี๋ยวกูไปนอนด้วย" ผมพยักหน้ารับมันไปแบบงงๆ เดินลงจากรถ จะเดินไปบ้านตัวเอง ขอหน่อยเหอะ
"มึงจะจีบกูจริงอ่ะ?"
"ตามนั้น" ผมเดินกลับบ้านตัวเองด้วยความมึนๆปนงงๆ
ผมคิดว่าผมชอบมันมาตลอด แต่ไม่เคยคิดจะจีบมันเลยนะ
แต่มันไม่เคยจะคิดชอบผม แต่กลับเดินหน้าจีบผมแบบหน้าด้านๆ
ช่วงนี้ชีวิตคงพระศุกร์เข้า พระเสาร์แทรก ราหูอม หมาดำผ่านหน้ามั้ง ถึงมีเรื่องมาให้วุ่นๆตลอด
ผมอาบน้ำไรเสร็จก็มานอนกลิ้งๆบนเตียง ถามว่ามีงานต้องทำมั๊ย
มีครับ แต่ไฟยังไม่ลนก้น เลยยังคิดไม่ออก
ครืดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ผมดูชื่อ นั่นไง ไอ้กัสโทรมาเฉ่งกบาลผมแล้ว
"ว่า......."
"เหี้ยบาส มึงไปคุยไรกะไอ้เบน"เสียงมันเข้มมาเลย
"ก็แค่บอกถึงความจำเป็นที่ไอ้แก็ปต้องไปอยู่หอมึงในช่วงระหว่างวันที่มันต้องโดนพักการเรียน"
"เหี้ย ก็กูบอกแล้วไงว่ากูไม่ยอม ไม่ยอม"
"แต่ไอ้เบนยอม จบป่ะ?" หึหึหึ
"มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบไอ้เด็กนรกนั่น"
"เอาหน่ามึง คิดว่าสงสารเด็กมัน ช่วงกลางวันมึงก็ไม่ได้อยู่ห้องอยู่แล้วนิ ไม่น่าจะมีปัญหานะ "
"ยังไงๆกูก็ไม่ชอบอยู่ดี"
"ไม มึงกลัวซักวันมึงจะใจอ่อนให้ไอ้แก็ปมันเหรอ?"
"กลัวจะอดใจฆ่ามันไม่ได้ต่างหาก เด็กบ้าไร กวนชิบ"
"คุยกะใคร?" มือที่สามเปิดประตูผ่างเข้ามา ไม่มีคงไม่มีเคาะ ถ้ากูแก้ผ้าอยู่จะทำไงวะ
"ผัวมึงมาเหรอ?"
"ผัวพ่อมึงดิ" ด่ามันเสร็จ ผมตัดสายมันทันที ช่วงนี้เซนซิทีฟกับคำนี้จังวะกู
"ยุ่งแต่เรื่องของคนอื่น หัดสนใจเรื่องตัวเองซะบ้าง" มันล้มตัวลงนอนีกฝั่งของเตียงที่ว่างอยู่
"กูไม่เข้าใจมึงเลยวะ"
"แล้วมึงคิดว่ากูเข้าใจตัวเองมากเหรอ? แม่ง กูก็งงๆกับตัวเองเหมือนกันแหละ คิดจะจีบมึง มึงคนที่เห็นหน้ากันตั้งแต่ยังไม่เกิด มึงคนที่โตมาด้วยกัน มึงคนที่รู้เช่นเห็นสันดานเลวๆชั่วๆกูทุกอย่าง มึงคนที่กูนอนด้วยแทบทุกคืน มึงคนที่ไม่เคยอยู่ในสายตากู แต่กลับอยู่ในสายตากูตลอดเวลา " มันพูดขำ แต่ผมไม่ขำ ซึ่งมันเองก็คงไม่ขำเหมือนกัน
"แล้วตกลงจะเอาไง?" ผมพลิกตัวไปหามัน
"ก็จะจีบมึงไง" มันเอียงคอมาตอบผม
"จีบไง?"
"จีบเหมือนที่กูเคยจีบๆมา"
"จีบอย่างเดียว ห้ามล่วงละเมิดทางเพศกูนะเว่ย" ผมชี้หน้ามัน
"แต่ถ้ามึงสมยอมก็อีกเรื่อง"
"นานเท่าไร"
"สามเดือน"
"deal" ผมยืนมือไปตรงหน้ามัน
"deal" มันยื่นมาจับเหมือนกัน นี่คือการตกลงของเรา
ผมกับมัน เราชัดเจนกันเสมอ ไม่ต้องมานั่งเก็บอำ ไม่ต้องมานั่งเก๊กฟอร์ม ไม่ต้องมานั่งสับสนกันอยู่
ชัดๆ แจ้งๆ จีบคือจีบ ชอบคือชอบ ไม่ชอบไม่รัก ก็กลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
"ถ้าเราคนใดคนหนึ่งรู้สึกไม่ตรงกัน เราต้องกลับมาเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม โดยไม่มีข้อแม้" ผมบอกข้อตกลง
"แต่ถ้าเรารู้สึกดีดีต่อกัน ต้องเดินหน้า ห้ามถอยหลัง"
"ได้ แต่มึงห้ามแทงข้างหลังกูนะเว่ย" ผมยังต้องย้ำ
"มึงก็อย่าสมยอมกูละกัน"มันพูดยิ้มๆ
"แล้วมึงจะจีบกูไงพรุ่งนี้ กูต้องเล่นตัวมั๊ยวะ กูต้อง....." ผมเครียดๆจริงๆนะ เกิดมาไม่เคยโดนคนใกล้ตัวจีบมาก่อน
"นอนเหอะ แค่ให้มันเป็นไปตามที่มึงรู้สึกก็พอแล้ว" เชื่อมั๊ยครับ สิ่งที่ผมกังวลมันหายไปเลย แค่เดินตามที่ตัวเองรู้สึก แค่นั้นพอ
วันนี้วันศุกร์ ผมมีเรียนเช้า 8 โมง
ผมตั้งนาฬิกาปลุกไว้ 6 โมง
จะยืดมือไปปิดเสียงนาฬิกาจากโทรศัพท์ตรงโต๊ะหัวเตียง แต่ยกไม่ขึ้น เพราะมีขาหมามาเกี่ยวเอวผมไว้ แถมมือมันก็เนียนกอดผมไว้ด้วย
"เชี่ยอุ ปล่อย" ผมตีมันมือไปหลายที แต่เงียบ ผมเลยดึงขนหน้าแข้งมันไปหลายเส้นในคราเดียว
มันสะดุ้งตื่นทันที หน้าตาหายง่วงเป็นปลิดทิ้ง
"เล่นบ้าไรมึงแต่เช้านิ?" ตามันแดงๆ หัวก็ยุ่งไปหมด มีคราบน้ำลายบูดตรงมุมปากด้วย
"ค่าที่มึงกอดกูเมื่อคืนทั้งคืนไง" ผมเอื้อมมือไปปิดเสียงนาฬิกาปลุก เพราะจะรำคาญมากถ้ามันดังอีกรอบ
"อ่ะ" มันยืดขามาทับเอวผมอีกครั้ง จุกเลย
"อะไรของมึงอีกนิ" ผมทั้งผลักทั้งถีบ แต่มันฝืนไว้
"ให้มึงดึงขนหน้าแข้งกูอีกไง กูจะได้นอนกอดมึงต่อ" กูต้องเขินมั๊ยวะ แต่รู้สึกหน้ามันวาบๆไงไม่รู้
"เชี่ยอุ เลิกเล่น วันนี้เรียนเช้า พอไม่มีที่จอดมึงก็หงุดหงิดเป็นหมาบ้าอีก"
"มึงรอด งั้นกูกล้บบ้านก่อน มึงเองก็ให้ไว อย่าช้า ไม่งั้นกูทิ้งให้ไปเอง" มันดึงขากลับไปโดยดี แล้วก็ลงจากเตียงในทันที
"อุ?"
"หืม?"
"มึงห้ามทำไรบ้าๆข้างนอกนะเว่ย ไม่งั้นกูโกรธจริงด้วย"
"มึงก็ทำตัวดีดีแล้วกัน อ่อ แล้วถ้าไอ้เนิร์ดนั่นมายุ่งอีก ก็ไม่ต้องไปคุยกะมัน กูไม่ชอบ" มันคงหมายถึงไอ้มีน
"หึง?"
"ยังไม่ถึงขั้นหึง แค่ไม่ชอบ "
"สั่งแต่กู แล้วมึงอ่ะ?"
"ของกูเคลียร์หมดแล้วเหอะ"
พวกผมมาถึงมหาลัยตอน 7.35 น ที่จริงน่าจะมาถึงก่อนหน้านี้ ถ้าไม่มันไม่แวะเซเว่น
มาถึงโต๊ะ ก็เห็นมีคนนั่งกันอยู่แล้ว
เพื่อนผมสองคน แล้วอีกคนคือเด็กมอปลายโรงเรียนข้างๆนั่นเอง
"พี่บาส พี่อุ มอร์นิ่งครับ"
"ไหนมึงบอกว่าพอเจอเพื่อนกูสองคนนี้แล้ว มึงจะไปไง งั้นก็ไปได้แล้ว"
"ไล่ผมอีกละ" ไอ้แก็ปว่าเซ็งๆ
"ไล่ก็ไปดิ"
"พี่กัสใจร้ายวะ ผมแม่งไม่ชอบพี่กัสแล้ว" พูดจบมันก็เดินออกไปเลย พวกผมสามคน ยกเว้นไอ้กัสมองตามกันตาปริบๆ วัยรุ่นใจร้อนเสมอ
"พี่บาส" เสียงใสมาเชียว
"ว่าไงมีน?"
"ผมซื้อนอ............" ไอ้มีนกำลังจะวางกล่องนมตรงหน้าผม แต่โดนเบียดพื้นที่โดยถุงเซเว่นใบเขื่อง
"บาสกูซื้อมาทุกยี่ห้อแล้ว ทั้งรสหวาน จืด ช็อคโกแลต สตรอเบอรี่ แดกให้พอ อ่อ ต่อไปไม่ต้องรบกวนมึงแล้วนะเนิร์ด กูจัดการเอง ขอบคุณครับ" ทุกคนอึ้ง ทึ่งกับการกระทำของไอ้อุ
ผมเห็นหน้าไอ้มีนแล้วสงสารมันจับใจทีเดียว หน้ามันเหมือนจะร้องไห้เลย
ผมหันมองหน้าเพื่อนอีกคนสองคน มันก็ทำหน้างงๆในการกระทำบ้าๆของไอ้อุเหมือนกัน
"มีน เอามาเหอะ กูกินได้" ผมรีบคว้านมกล่องกลับมาก่อนที่มือของมีนจะหยิบกลับไป
"แต่..."
"กูบอกว่ากินได้ก็คือกินได้ ขอบใจมาก มึงไปเรียนเหอะ แล้วกูจะกินให้หมด" นั่นแหละมีนถึงพอจะยิ้มออกมาได้บ้าง แต่ก็ต้องหุบฉับในทันที เมื่อเจอเข้ากับสายตาของไอ้อุ มันขอตัวลุกออกไปเลย
"ไอ้อุ ไอ้ บาส กูขอคำอธิบายด่วน"ต่อมเสือกของไอ้กัสทำงานทันที
"อธิบายไร ขึ้นเรียนกันดิ"
"อย่ามาเฉไฉไอ้บาส อีกตั้งสิบนาที ว่ามา"
"เอาเรื่องของมึงให้รอดก่อนมั๊ยไอ้ก้ส แล้วค่อยมาเจ๋อเรื่องกู"
"ของกูที่ไหน ของเด็กบ้านั่นคนเดียวต่างหากเว่ย อย่าเบี่ยงๆ ว่ามาเลย"
"ไอ้เบนมึงไม่อยากรู้?" ไอ้อุถามไอ้เบน ผมกับไอ้กัสเลยหันไปรอฟังคำตอบด้วย
"อยากรู้ไปทำไม ในเมื่อกูรู้มาตลอด" งงเลยสิ
"รู้ไร?" ผมกับไอ้กัสถามพร้อมกัน
"รู้ว่าซักวันหนึ่งมึงกับไอ้อุต้องออกมาในรูปแบบนี้ แต่กูว่าพวกมึงรู้ตัวช้าไปนะ " พูดจบมันก็เดินขึ้นตึกไปเลย ตามด้วยไอ้อุ
ปล่อยให้ผมกับไอ้กัสนั่งมองตากันด้วยความงงปนซื่อบื้อ
อีก 1 ตอนกันนะครับ
โทษทีหายไปนานมาก
ขอบคุณนะครับที่นังติดตามกันอยู่ :L2: :pig4: :L1:
-
ปลื้มเลยอ่ะช่วงนี้มอัพบ่อยอย่าหายไปอีกนะค่ะ
รอๆตอนต่อไปอยากเผือกเรื่องกัสต่อ....555
-
:pig4:
-
ขอบคุณ :)
-
กรี๊ดดด
บ่นปุ๊ปก็มาปั๊ป
อุงอนแล้วทำไงเนี่ยบาส
รีบง้อด่วนๆเลยนะ
ขอบคุณพี่ดิวที่มาต่อนะคะ
-
เดินหน้าเต็มที่ เอาใจช่วยค่ะ
-
สไนเปอร์รู้ทุกอย่างดูออกทุกสิ่งจริงน่ะ อยากเห็นพี่แกโดนสอยบ้าง น่ารักกอ่ะ :L2: :L2: :pig4: :pig4:
-
วันนี้วันเสาร์ ผมไม่มีความจำเป็นใดๆต้องรีบตื่น
แต่ก็ต้องตื่นด้วยความรำคาญเกินทนที่มีอะไรมายุกยิกๆที่คอตัวเอง
ผมคว้าหมับต้นเหตุที่ทำให้รำคาญและตื่น
"เหี้ย!!!!! กูเจ็บ" เพราะสิ่งที่ผมคว้านั่นก็คือผมบนหัวไอ้อุนั่นเอง มันปัดมือผมทิ้งทันที เล่นเอาเจ็บไปเหมือนกัน ผมรู้สึกเหมือนมีเส้นผมมันติดมือผมมาด้วย ยกมาดู อูยยยยย หลายเส้นเลย
"แล้วมึงมายุกยิกๆไรที่คอกู อย่าบอกนะว่ามึงจะลักหลับกู" ผมถีบมันไปป๊าบหนึ่งก่อน แต่มันหลบทัน
"ระดับกู ไม่หรอกครับมึงที่จะลักหลับ มันไม่ตื่นเต้นพอ"
"แล้วเมื่อกี้มึงทำไร?"
"ก็กูหลับอยู่ไง แต่ก็ต้องตื่นเพราะมึงกระชากหัวกูมานี่แหละ"
"ก็กูตกใจนี่หว่า" ผมพูดเสียงอ่อยๆ เพราะพอนึกย้อนกลับไป มันก็เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ก่อนที่เราจะดีลกันเรื่องนี้ซะอีก
"เชี่ยเหอะ พูดอย่างกะกูไม่เคยแย่งหมอนมึงนอน กูเห็นตื่นเช้ามาทีไร กูก็ไปนอนหลับบนหมอนมึงทุกที เมื่อก่อนก็ไม่เห็นเป็นไร ไอ้การที่กูบอกว่าจะจีบมึง มันทำให้มึงระแวงกูมากขนาดนี้เลยเหรอวะ มึงคิดจริงๆเหรอว่าคนอย่างกูจะทำร้ายมึงได้ " อ้าว กลายเป็นเรื่องใหญ่ซะงั้น
ผมไม่ได้หวาดระแวงมันนะ ผมเชื่อใจมันเหมือนที่เคยเชื่อมาตลอด แต่ผมไม่รู้ว่าตัวเองจะต้องทำตัวยังไง ต้องทำอะไรบ้าง ถ้าอยู่กับคนอื่นๆ บรรยาศรอบตัวผมกับมันก็ไม่ได้ต่างไปจากเมื่อก่อนเลย แต่เมื่อไรที่มีแค่เราสองคน ผมรู้สึกได้ถึงบรรยากาศที่มันเปลี่ยนไปแปลกไปจากเดิม ไม่ใช่ว่ามันดีขึ้นหรือแย่ลง มันอธิบายไม่ถูก หานิยามไม่ได้ ไม่ได้อึดอัด แต่ก็ไม่ได้สบายเท่าเมื่อก่อน ด้วยบรรยากาศแบบนั้นจึงทำให้ผมเป็นแบบนี้
"กูขอโทษ กูตกใจไปหน่อย" ผมพยายามทำเสียงให้มันรู้สึกว่าผมรู้สึกผิดกับเรื่องเมื่อกี้จริงๆ
"ช่างมันเหอะ " มันตอบปัดๆ ดูก็รู้ว่ามันไม่หายโกรธ มันสะบัดผ้าห่มจากตัว ลงจากเตียง
"ไปไหน?"
"กลับบ้าน จะไปนอนต่อ" งอนชัวร์
"อยากดูหนัง" ผมมักจะมีวิธีง้อในแบบฉบับของผมเสมอ และมันก็รู้ดีในวิธีของผม มันจึงยิ้มออกมาได้ในที่สุด
"เลี้ยงกูด้วย พร้อมข้าวหนึ่งมื้อ จะไปตอนไหน โทรบอกล่วงหน้าครึ่งชั่วโมง" ไอ้อุมันก็ง่ายๆแบบนี้แหละครับ ไม่เรื่องมาก ไม่เล่นตัว ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมสาวๆถึงบอกเลิกมันได้
ผมเดินลงมาจาห้องนอน เห็นแม่นั่งดูทีวีอยู่ พ่อออกไซด์งานต่างจังหวัดอีกแล้ว ยังไม่รู้ว่าจะกลับวันไหน
"จะออกกันไปแล้วเหรอ?" แม่ถามผมทันที ที่ผมมายืนข้างๆ
"ครับ?"
"ก็อุบอกแม่ไว้เมื่อเช้าว่าจะออกไปดูหนังกันไม่ใช่เหรอ แล้วจะเลยกินเที่ยงด้วย แม่เลยยังไม่ลงมือทำมื้อเที่ยง กะว่าจะไปฝากท้องกับบ้านข้างๆนี่ซักหน่อย" พอกันเลยทั้งแม่ทั้งลูก ฝากท้องตลอด
"ครับ งั้นเดี๋ยวผมซื้อขนมมาฝากนะ" ผมเดินออกมายังไม่ทันพ้นประตู
"บาส?"
"ครับ?"
"แต่งหล่อไปมั๊ย?"
"หืม?"
"ปกติแม่ไม่ค่อยเห็นเราแต่งเต็มแบบนี้ ไปกินข้าวดูหนังเฉยๆแน่เหรอ หรือว่าจริงๆแล้วแอบนัดใครไว้"
"เปล่าซะหน่อย ก็ไปกับไอ้อุปกติ" จริงๆนะ
"ไปกับอุแค่สองคน ไม่ได้นัดใครเพิ่มอีกใช่มั๊ย?" แม่คงนึกว่าผมนัดใครไว้ที่โรงหนังแน่เลย
"แล้วทำไมวันนี้หล่อจัง?"
"หล่อมากกว่าพ่อป่ะครับ?"
"พ่อหล่อกว่าเยอะ" ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ว่าแต่ผมดูหล่อจริงเหรอ
ผมแต่งตัวไม่ปกติเหรอ ก็ไม่นะ แต่งปกติ แค่เปลี่ยนจากเสื้อยืดเป็นเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนแขนยาวพับแขนแค่ศอก จากกางเกงที่ค่อนข้างหลวม เปลี่ยนเป็นเดฟพอดีตัว จากรองเท้าคีบธรรมดา หรือมาเป็นรองเท้าผ้าใบเท่ห์ๆ ผมที่ปกติสระเสร็จก็ปล่อยให้มันแห้งจากลมธรรมชาติ เปลี่ยนเป็นเป่าให้แห้งแล้วเซ็ทนิดหน่อย แค่นี้เอง แปลกตรงไหนหว่า งงกับแม่ตัวเองจริงๆ
"มึงมองกูนานไปป่ะไอ้อุ มองตั้งแต่ที่บ้าน ยันตอนนี้จะเข้าโรงหนังอยู่แล้ว ยังมองไม่เลิกอีก" มองนานมันประหม่เว่ย
"เชี่ย แต่งตัวไรมาไม่นัดกันเลย มึงดูสภาพกูดิ อย่างกะคนใช้มาคอยมารับใช้มึงเลย" ฮ่าๆๆๆ พูดซะเห็นภาพ
มันก็ไม่ได้แต่งตัวน่าเกลี่ยดไรหรอกครับ ก็ปกติของมันนั่นแหละ เสื้อยืดสีดำ พอดีตัว กางเกงขาสั้นแค่เข่า คีบแตะ ผมเพิ่งสระเสร็จ พอโดนแอร์โดนลมก็ชี้โด่เด่กันไปคนละทาง
"เอาหน่ามึง คิดไรมาก"
"แล้วคิดไร ถึงแต่งซะเต็มขนาดนี้?" ปกติผมก็แต่งเหมือนมันนี่แหละ แต่วันนี้นึกเฮี้ยนไรก็ไม่รู้ถึงหยิบแบบนี้มาใส่ แต่ถ้าเทียบกับคนอื่นๆ แต่งแบบผมตอนนี้ถือว่าธรรมดามาก
"คิดถึงมึง" ฮ่าๆๆๆ หน้ามันเอ๋อไปเลย
หนังที่เราไปดูเป็นหนังแอ็กชั่นครับ ผมกับมันชอบหนังเหมือนกัน เลยตัดปัญหาเรื่องแบบนี้ไปได้เลย
ผมรู้สึกว่าที่เราได้ดูหนังแอ็กชั่น หนังต่อสู้มันเป็นเหมือนการปลดปล่อยตัวเอง ไม่ต้องคิดมากตามหนังให้มากจนปวดหัว ไม่ต้องเศร้าหดหู่ร้องไห้ทั้งเรื่อง
คนในโรงยังไม่เยอะ เพราะผมกับมันรีบเข้ากันมาก่อนเพราะอยากดูหนังตัวอย่าง
ที่นั่งของเราเป็นแถวเอ กลางจอเลย
ผมไม่ชอบกินอะไรตอนดูหนังมันก็เหมือนกันเลยไม่ได้ซื้อไรติดมือกันมาเลย
นั่งลงได้ก็ต่างคนต่างตั้งใจดู เหมือนม่ได้มาด้วยกันเลย
คนเริ่มทะยอยเข้ามาเรื่อยจนเกือบเต็มโรง สรุปที่นั่งข้างผมข้างมันเต็มทุกเก้าอี้ ฝั่งผมเป็นสาวผมยาว น่าจะมากันประมาณสามสี่คนน่ารักซะด้วย
พอถึงช่วงเพลงสรรเสิรญพระบารมี ทุกคนก็ต้องยืนขึ้น ผมยื่นหน้าไปมองคนทางฝั่งของไอ้อุ เป็นสาวเป็นเหมือนกัน
มันเป็นหนังแอ็กชั่นไซไฟ มีสัตว์ประหลาด มีการฆ่าที่หลากหลายกันออกไป ผมนี่โคตรสะใจเลยเวลาที่ตัวร้ายโดนฆ่า
"ว้ายยยยยยยยยยยยยยย" เสียงกรี๊ดดังลั่นโรงเลยเพราะฉากมันน่าหวาดเสียวในความรู้สึกของสาวๆนะ แต่ในความรู้สึกผม โคตรสะใจอ่ะ
"ขอโทษค่ะ" ผมได้ยินเสียงหวานเอ่ยเบาๆ เอี้ยวตัวมอง อ่อ ผู้หญิงคนนั้นคงตกใจแล้วเผลอเกาะแขนไอ้อุ
"ไม่เป็นไรครับ" ไอ้นี่ก็สุภาพบุรุษตัวพ่อ ผมก็ดูหนังต่อ ไม่ได้สนใจไร
"เค้ากอดกูเองนะ" มีเสียงมากระซิบข้างหู ขนหูลุกเลยกู
"อืม" ผมตอบกลับแค่นั้น ก็ตั้งใจดูหนังต่อ
"ยิ้มไร?"
"หนังสนุกไง"
"ตัวร้ายกำลังตามฆ่าพระเอกนี่นะ ทำให้มึงยิ้มได้"
"ดู หนัง ไป" ผมผลักหัวมันออกไปเบาๆ กวนสมาธิกูจัง
เดินเตร่กันพอถึงมื้อเที่ยงก็ตกลงกันว่าจะกินสเต้ก
อาหารพร้อม ท้องพร้อม กิน
"เจอกันอีกแล้วนะค่ะ" มีดกับส้อมชะงักเลยกู เปล่า เค้าไม่ได้คุยกะผมหรอก
"อ่อ ครับ" ไอ้อุตอบกลับไป
"หน้าคุ้นๆนะค่ะ ไม่ทราบว่าเรียนที่มหาลัยxxx รึเปล่า?"
"ครับ ปี 3"
"ที่เดียวกันเลยค่ะ ปี 3 เหมือนกัน ชื่อแนทนะ"
"นั่งด้วยกันมั๊ยครับ" ผมกลัวเธอเมื่อยเลยชวนนั่งด้วยกัน
"ขอบคุณค่ะ ดีเหมือนกันจะได้มีเพื่อน" แล้วเธอก็บอกว่าเธอเรียนคณะไร สาขาไร ไอ้อุก็บอกเรื่องราวของมันไป
"แล้วเจอกันที่มหาลัยนะอุ บาสด้วยนะค่ะ" เธอคงกลัวผมน้อยใจ ไอ้อุไม่ตอบอะไร ได้ยิ้มยิ้มและพยักหน้ารับ
"จะไปไหนต่อ?"
"กลับบ้าน"
"ไปห้องไอ้กัสไอ้เบนดีกว่า"
"เอาดิ" ผมยังไงก็ได้ ไปให้ไอ้เบนทำไรให้กินก็ดีเหมือนกัน
"อ่ะ " มันยื่นโทรศัพท์มันให้ผม ผมไม่ยอมรับมา "แนทให้ไลน์กูมา อ่ะกูให้มึงจัดการ แล้วแต่มึงเลย" ผมรับโทรศัพท์มา ส่วนมันเดินออกนำไปแล้ว แนทก็ส่งข้อความมาปกตินะ เหมือนคนที่ต้องการจะทำความรู้จักกันให้มากขึ้น ผมอ่าน แต่ไม่ตอบไรกลับไป จนถึงข้อความที่ว่า
"ไอ้อุ แนทถามว่ามึงมีแฟนยัง?" ผมตะโกนไป มันก็ดีหยุดรอ จนผมตามทัน
"ตอบไปดิ"
"ตอบว่า?"
"กำลังตามจีบอยู่" พูดจบมันก็เดินที่ไปที่รถ ผมก็นะ มันคนซื่อเลยพิมพ์ไปตามที่มันบอก มีต่อท้ายเพิ่มเติมอีกนิดหน่อยว่า
'และน่าจะติดด้วย'
มาถึงหน้าห้องไอ้เบนไอ้กัสก็เคาะประตูทันที
พอเปิดประตูเท่านั้นแหละ เสียงดังมากข้างใน
"ไอ้เบน ไมเสียงเพลงดังขนาดนี้วะ" ผมนี่รีบปิดประตูแทบไม่ทัน กลัวข้างห้องจะด่าเอา
"เหี้ยกัสมันไม่อยากได้ยินเสียงไอ้แก็ป"
"ไอ้แก็ปอยู่นี่?"
"ตั้งแต่เช้า"
"ดีครับพี่บาส พี่อุ" พูดถึงไอ้ตัวดีก็โผล่หัวมาเลย
"มาทำไรที่นี่?"
"คิดถึงพี่กัส แต่พี่กัสไม่ยอมพบหน้าผมเลยอ่ะ ได้แต่เปิดเพลงบ้าในห้องแกโน่น หูพังขึ้นมาผมจะสมน้ำหน้า"
"แล้วนี่พวกมึงมากันทำไม?"
"ไปดูหนังกันมา แต่ยังขี้เกียจกลับบ้าน" ผมตอบไปโดยไม่ได้คิดไร
"เดท?"
"ไม่.... / อืม"
"กูเชื่อไอ้อุ" แล้วมันสองตัวก็เดินหนีผมไปอีกแล้ว บ้าจริง
"พี่กัส ออกมาคุยกันหน่อย พี่กัสอ่ะ ใจร้ายว่ะ" ทำไมห้องนี้มันวุ่นวายจังวะ ทั้งเสียงเพลง เสียงแหกปาก เสียงทุบประตู
"มึงกลับไปดิ แล้วกูจะออกไป"
"อ้าว แล้วผมจะเจอหน้าพี่ได้ไงอ่ะ?"
"ก็ไม่เจอไง"
"พี่กัสบ้าไปแล้ว"
"มึงแหละบ้า" เสียงไอ้กัสลอดดังมาจากในห้อง นี่ขนาดมันรู้ว่าผมกับไอ้อุมา มันยังไม่ยอมออกมาเลย
ผมทนดูไม่ได้เลยลากมันมานั่งคุยด้วยกัน สงสารมันเหมือนกัน แต่ก็เข้าใจไอ้กัส คนมันไม่ชอบ ก็คือไม่ชอบ มันเลยเลี่ยงที่จะเจอแบบนี้ เพราะถ้าไม่เลี่ยง ผมก็ไม่รู้ว่าไอ้กัสมันจะบ้าอาละวาดขึ้นมาตอนไหน
"พี่ๆ ผมขอไปรับโทรศัพท์แป็บนึงนะครับ" ไอ้แก็ปขอตัวไปรับโทรศัพท์ที่ระเบียงหลังห้อง
ไม่นานมันก็เข้ามา
"พี่ๆ ผมกลับก่อนนะ" มันเดินไปห้องไอ้กัส เคาะสองสามที "พี่กัส ผมกลับก่อนนะ ผมชอบพี่จริงๆนะ"
"ออกมาได้แล้วเหรอมึง?"
"ห้องกู ไม กูจะออกมาไม่ได้"
"แล้วหมาตัวไหนซ่อนเมื่อกี้?" ผมแดกดันมันกลับไป
"พอดีกูไม่ใช่หมา เลยไม่ทราบครับ"
"ไอ้กัส?" ไอ้เบนเรียกเสียงเรียบ เล่นดึงดูดความสนใจจากคนทั้งโต๊ะได้เลย
"ไร?"
"เมื่อกี้กูเห็นรถยุโรปที่ราคาขนาดกูกับมึงขายที่รวมกันแล้วยังไม่มีปัญญาซื้อได้เลย มารับไอ้แก็ป"
"ก็บ้านมันรวย ดูจากโรงเรียนที่มันเรียนดิ คิดว่าลูกตาสีตาสาที่ไหนก็เรียนได้เหรอวะ?"
"มากกว่านั้นคือ กูเห็นการ์ดเหมือนในหนังเจ้าพ่อมาเฟียไรแบบนั้นลงมาเปิดประตูแล้วโค้งให้ไอ้แก็ปด้วย"
อึ้ง ทึ่งทั้งโต๊ะ นี่พวกผมกำลังยุ่งกับลูกเจ้าพ่อมาเฟียอยู่ป่ะวะ
งั้นไอ้กัสก็โดนลูกมาเฟียตามจีบ แม่ม ถ้ามันโกรธไอ้กัสขึ้นมาจริงๆ มันจะยิงหัวเพื่อนผมทิ้งมั๊ยวะ
"ดูมึงไม่ตกใจ?"
"ไมกูต้องตกใจ ในเมื่อมันกะกูไม่ได้เกี่วข้องไรกันอยู่แล้ว"
"มึงรู้?"
"กูไม่รู้เหี้ยไรมั้งนั้นแหละ แล้วเลิกถามกูเรื่องนี้ได้แล้ว กูไม่มีไรจะตอบ"
โครมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!
สะดุ้งกันเป็นแถบ
ไอ้กัสเดินไปเปิดประตู
"เอ๊ย!!!!!!!!" แล้วคนที่เคาะประตูก็ชิงปิดประตูซะเองแล้วลากไอ้กัสให้กลับมานั่งที่ด้วยท่าทางลุกลน
"มึงกลับไปแล้ว?" ผมถามคนแรก
"ผมหนีมา" เชี่ย ห้องนี้จะโดนปาระเบิดมั๊ยวะ
"หนีเหี้ยไรมึงมา กลับไปได้แล้ว" ไอ้กัสขึ้นทันที
"ก็ผมอยากเห็นหน้าพี่ก่อนไป พอไฟแดงเมื่อกี้ผมก็ลงรถหนีมาเลย" นี่ผมกำลังอยู่ในหนังลูกเจ้าพ่อเฟีย ใครห้ามแตะป่ะวะ
"พ่อมึงเป็นมาเฟียเหรอ?" ไอ้อุโพล่งขึ้นมา
"บ้าเหรอพี่!!! มาเฟียบ้าไร พี่ดูหนังมากไปป่ะ?"
"แล้วการ์ดที่ตามมึง?"
"พ่อผมก็เป็นพ่อค้าธรรมดานี่แหละ"
"ค้าอาวุธสงคราป่ะวะ?"
"หาเรื่องให้พ่อผมติดคุกซะงั้น ไม่ใช่ๆ พ่อผมเป็นพ่อค้าส่งออกแช่แข็ง" มันพูดเหมือนพ่อมันเป็นพ่อค้าขายปลาอยู่ในตลาดนัดเลย ส่งออกแชแข็งเลยนะเว่ย เค้าเรียกนักธุรกิจไม่ใช่พ่อค้าป่ะวะ " แล้วก็มีโรงพยาบาลกับโรวแรมเล็กๆอีกนิดหน่อย" พวกผมกลืนน้ำลายลงคอดังกึก ชื่อบริษัทพ่อมันที่บอกมา ชื่อโรงแรม โรงพยาบาล มันไม่ใช่เล็กเลยนะ อาจจะไม่ได้ใหญ่สุดในประเทศ
แต่ก็มีชื่อเสียงระดับต้นๆเลยแหละ ลูกคนรวยนี่หว่า เพื่อนผมจะตกถังทองแล้ว
"แก็ป ไปคุยกะกูในห้องหน่อย"พูดจบไอ้กัสก็เดินนำหน้าน้องเข้าห้องไปเลย ไอ้แก็ปเดินตามไปงงๆ มีหันมามองพวกผมด้วย
ไอ้กัสจะทำไรหว่า หรือพอรู้ว่าไอ้แก็ปรวย มันจะจัดการรวบหัวรวบหาง แต่เพื่อนผมมันก็ไม่ด้เลวขนาดนั้นซะหน่อย
-
:hao7:
-
ผมนี่อึ้งเลย น้องแก๊ปไม่ธรรมดาเลยครับ
-
:mew1:
-
เมื่อไหร่จะติดอะ??
ขอบคุณ :)
-
สงสารแกปอ่ะพยายามมากแต่อิพี่กัสไม่เห็นใจบ้างเลย
-
น่ารักอ่ะ :hao3:
-
"ไอ้กัส มึงไม่รู้สึกไรบ้างเหรอ?"
"รู้สึกไร?" มันเงยหน้าขึ้นจากการโซ้ยบะหมี่เข้าปาก
"เรื่องไอ้แก็ป" ผมลองหยั่งเชิงไปสั้นๆ แต่เล่นเอาไอ้เบนกับไอ้อุชะงัก ส่วนไอ้กัสกลับก้มหน้าแดกไอ้ของตรงหน้ามันต่อหน้าตาเฉย
นี่มึงจะไม่รู้สึกอะไรจริงๆเหรอว่ะ
"เชี่ยกัส คุยกันให้รู้เรื่องก่อน" ผมแย่งถ้วยบะหมี่มาจากมัน ท่าทางมันไม่พอใจมาก แทบจะกระโจนงับหัวผม ดีที่ไอ้อุกันไว้ทัน ผมเองก็ตกใจมีผงะถอยหลังนิดหน่อย
"แล้วมึงจะให้กูพูดไร มันอยู่ในที่ของมัน กูอยู่ในที่ของกู จบป่ะวะ?" มันแย่งถ้วยบะหมี่กลับไปแดกต่อหน้าตาเฉย ไอ้นี่บทนึกจะโหดก็โหดจนผมผวาอ่ะ
"ถ้าวันนั้นไอ้แก็ปไม่ร้องไห้ออกมาจากห้องของมึง กูจะไม่อะไรเลยนะเว่ย แล้วนี่มันเล่นหายไปเลยเป็นอาทิตย์ ไอ้เบนยังบอกว่ามันไม่โทรไม่ไลน์หามึงเลย วันนั้นมึงทำอะไรมันวะ ถึงกูจะรู้จักไอ้แก็ปไม่นาน แต่กูก็เอ็นดูมันนะเว่ย สงสารมันด้วยที่ดันมาหลงชอบคนเชี่ยๆแบบมึง"
"ไอ้บาสเบาหน่อย โรงอาหารนะเว่ย คนหันมามองเต็มแล้ว" ไอ้เบนสะกิดเตือนสติผม
"เป็นแฟนไม่ได้ ให้มันเป็นน้องมึงก็ยังไม่ได้เหรอวะ?" ผมลดเสียงลงอย่างที่ไอ้เบนเตือน จะหาว่าผมเสือก ยุ่ง หรืออะไรก็ตามแต่ แต่ผมเอ็นดูไอ้แก็ปมันจริงๆ ผมสนิทใจจะคุยกะมัน ผมเห็นมันเหมือนน้องเลยก็ว่าได้
"มันบอกเอง มันไม่อยากเป็นน้องกู" ผมจำเหตุการณ์ในตอนนั้นได้ มันสองคนหายเข้าไปคุยกันในห้องสิบนาทีได้มั้ง
พอไอ้แก็ปออกมา มันร้องไห้ครับ ร้องเหมือนเด็กเลย ร้องแบบมีซืดน้ำมูกด้วย มันบอกแค่ว่า ผมไปก่อนนะพี่ๆ แล้วมันก็เดินออกไปเลย แล้วไอ้กัสก็ออกมาจากห้องปั๊บ เดินไปต้มมาม่ารสต้มยำน้ำข้นเฉ้ยยยยย
"บาส?"
"ไร?"
"มึงไม่คิดว่าตัวเองเข้าไปยุ่งเรื่องของไอ้กัสมากไปเหรอว่ะ?" ผมหันไปมองหน้ามัน ขึ้นเลยๆ
นี่ถ้าไม่ติดว่ามันขับรถอยู่นะ ผมจะกระชากหัวมันมาตบเล่นให้หายโมโหไปแล้ว แต่ตอนนี้ไม่ได้เดี๋ยวตายหมู่
"กูอยากช่วย"
"มันขอรึยัง?" ฉึก
"ก็กูเพื่อนมัน เพื่อนกันต้องรอให้ขอความช่วยเหลือกันก่อนรึไง"
"เรื่องบางเรื่องถ้าเค้าไม่ขอหรือไม่บอก นั่นก็แปลว่าเค้าไม่อยากให้ยุ่ง ถึงจะเพื่อนกันก็เหอะ บางเรื่องเราก็ควรรอให้เค้าเอ่ยปากก่อนจะยื่นมือเข้าไปได้"
"มึงว่ากูเสือก?"
"ประมาณนั้น" มันพยักหน้ายืนยันอีกทาง ขึ้นเลยๆ
ไม่อยากเห็นหน้าเว่ย
ผมปีนข้ามเบาะไปนั่งเบาะหลังแม่งเลย ไม่ต้องมองเลย กูงอน
ก๊อกๆๆๆๆ
เคาะไปเลย ขอโทษครับ คืนนี้กูล็อคห้อง
"บาส เลิกงอแงเป็นเด็กได้แล้ว ก๊อกๆๆๆ"
"กูบอกให้เปิดประตู!!!!!!!"
"ถ้าไม่เปิด มึงเจอดีแน่!!!!!!!"
"เหี้ยบาส อย่ามายั่วโมโหกู เปิดประตู!!!!" เสียงมันมีอารมณ์แล้ว อารมณ์อยากเตะผมไง
"ขอโทษกูก่อน" ผมยอมตอบไปที่สุด
"เรื่อง?"
"ที่มึงว่ากูเสือก"
"ก็เรื่องจริง ไมต้องขอโทษ"
"เชี่ย มึงด่าคนที่มึงกำลังตามจีบอยู่นี่นะว่าเสือก มึงเอาสมองส่วนไหนคิดวะ?" เริ่มขึ้นๆ
"ก็มึงเสือกจริง จะให้กูพูดไง เปิดประตูก่อน เดี๋ยวแม่มึง แม่กูก็ได้แห่กันมาหรอก แต่แห่ขันหมากมาขอมึงนะ" กูไม่เคลิ้มเว่ย
"แกร็ก" เปิดเสร็จ ผมก็เดินกลับมาที่เตียงทันที มันปิดประตูก็ตามมานอนที่ประจำของมันทันทีเหมือนกัน
"งอนกูจริงป่ะเนี่ย?"
"กูไม่ได้งอน"
"หน้าตามึงน่าเชื่อมากเลย" มันใช้นิ้วเขี่ยปากผมเล่นไปมา เขี่ยแบบแกล้งนะ ไม่ใช่แบบพิศวาสอะไรเลย มันชอบแกล้งผมแบบนี้ประจำ เพราะผมมักจะเผลอหัวเราะตลอด เวลามันทำแบบนี้
"เอามือมึงออกไปเลย กูกัดนิ้วขาดเลยนิ"
"ดุแบบนี้ มีลูกขอตัวนะ"
"ดุพ่อมึงดิ"
"ลามปามถึงพ่อแม่ กูตบหัวทิ่มเลยนิ" มันง้างมือขึ้นมาจริงๆ สะดุ้งนิดหน่อย
"ขอโทษ หลุดปาก"
"กูถามจริงเหอะบาส สมองมึงคิดแต่เรื่องคนโน้นคนนี้ แล้วมึงเคยคิดเรื่องของเราสองคนบ้างป่ะวะ มึงเคยคิดมั๊ยว่าพรุ่งนี้ของเราสองคนจะเป็นยังไง วันหยุดเราจะไปทำอะไรกันดี แล้วเราจะสร้างความรู้สึกดีดีระหว่างกันยังไง อะไรเทือกนี้มึงเคยคิดป่ะวะ?"
"ก็มึงบอกเองว่าจะจีบกู "
"มึงเลยไม่คิดไรเลย?"
"อืม.....ก็มึงบอกเองว่าให้มันเป็นไปตามที่เรารู้สึก งั้นมึงก็รีบทำให้กูรู้สึกซักทีสิ"
"เอากันเลยมั๊ย?" มันยกตัวขึ้นนั่ง ทำท่าจะถอดกางเกง
"กูเตะม้ามไหลเลยนิ นอนลงไปเลยมึง
"อ๋อ มึงจะทำเอง งั้นกูนอนก็ได้"
"ทะลึ่งแล้วมึง" ผมเตะมันไปทีหนึ่ง ".....แล้ว แล้ว แนทไรนั่นยังไลน์มาหามึงอีกป่ะ" ผมยกผ้าห่มขึ้นมาบังครึ่งหน้า
"หึง?"
"ยังไม่ถึงขั้นหึง แค่ไม่ชอบ แล้วว่าไง ยังไลน์มาอีกป่ะ?"
"ก็มีบ้าง"
"ไลน์มาว่าไง แล้วตอบไปมั๊ย?"
"ยังไม่ได้อ่าน ก็ลบแล้ว เลยไม่รู้ว่าทักไรมา" คึคึคึ
"ดีมาก กูไม่ชอบคนเจ้าชู้"
"ขี้หึงนะเรา" มันลากผมเข้าไปเต็มกอดมันเลย
Ben wanna talk
สามทุ่มแล้ว ผมกับไอ้กัสกำลังแดกเส้นกันอยู่ เส้นมาม่าเพราะผมขี้เกียจเข้าครัวเอง ส่วนไอ้กัสมันมีมันสมองทำเป็นแค่ต้มมาม่า
แต่ไม่เป็นไร ห้องผมมีหลายรส เลือกได้
"กูฝากล้างด้วย" ผมฝากมันไปล้าง ก็บอกแล้ววันนี้วันขี้เกียจแห่งชาติ
"เยอะไปแล้วไอ้เบน ทาสมึงเหรอ?" ปากบ่น แต่เห็นมือก็รับไปล้างให้นี่หว่า ปากร้ายใจดีตลอดไอ้นี่
"อ่ะ" ผมเงยหน้ามอง เห็นมันยื่นแก้วน้ำที่หยดน้ำเกาะพราวรอบแก้ว
"ขอบใจ" ผมรับมาดื่ม แล้วยื่นกลับให้มัน มันทำท่าจะโบก ผมเลยรีบวางลงที่โต๊ะเอง ก็ขี้เกียจลุกขึ้นนี่หว่า อุตส่าห์นอนยาวไปกับโซฟาแล้ว
"ไอ้กัส?"
"ไร?" ตามันจ้องสารคดีสัตว์โลกอยู่ เรื่องการผสมพันธ์ข้ามสายพันธ์ุ
"มึงว่าช้างกับเสือ ถ้าผสมกัน ลูกมันจะออกมาหน้าตายังไงวะ?" มันทำหน้าคิดนิดนึง
"หน้าเหมือนมึงมั้ง "
"เชี่ย"
"จะพูดไร ก็พูดมา กูเหนื่อยจะอ้อมโลกกับมึง" หึหึหึ มันรู้ด้วย ผมลุกขึ้นนั่งตัวตรง เพื่อให้มันเห็นว่าผมจริงจัง คนนอกมักจะมองว่าผมเป็นคนจริงจัง ดูน่าเชื่อถือ สำหรับคนภายนอก ผมมักจะเป็นแบบนั้นเสมอ แต่ไม่ใช่กับไอ้คนที่นั่งสนใจสัตว์โลกที่กำลังผสมพันธุ์กันมากกว่าผม
"มึงโกรธไอ้บาส?" ผมหยั่งเชิงไป
"เรื่อง?" มันลดเสียงทีวีลง แสดงว่ามันก็ให้ความสนใจในระดับหนึ่ง
"ก็ตอนกินเที่ยง มึงทำท่าเหมือนจะต่อยไอ้บาส"
"ขืนกูต่อยมันนะ ไอ้อุเอากูตายก่อน"
"สรุป มึงไม่โกรธ?"
"อืม" จบไปเรื่องหนึ่ง "แล้วมึง แบบ ไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอที่ไอ้แก็ปหายไปเลย?"
"เอาตรงๆ"
"มึงคิดถึงไอ้แก็ปบ้างมั๊ย"
"....................."
มันเพิ่มเสียงทีวีจนผมต้องเอาหมอนปาหัวมัน นั่นแหละ มันถึงยอมเบาเสียงลง
"โครมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" เสียงเคาะประตูดังรัว จนกลัวประตูจะแหลกคามือคนเคาะหรือไม่มือคนเคาะก็แหลกคาประตู
แต่ที่แน่ๆคือผมสองคนถึงกับสะดุ้ง
ใครมาป่านนี้วะ
เราสองคนมองหน้าหยั่งเชิงประมาณ มึงไปเปิดดิ มึงนั่นแหละไปเปิด
จนในที่สุด มันก็แพ้ผม
เดินฟึดฟัดๆไปเปิดประตู
"เอ๊ย!!!!!!" ผมหันไปตามเสียงเอ๊ยของไอ้กัส สายตาก็ประสานเข้ากับคนที่เพิ่งเป็นหัวข้อสนทนาเมื่อกี้
มันเดินแทรกไอ้กัสเข้ามาเลย
ก่อนไอ้กัสจะปิดประตู มันโผล่หน้าออกไปสำรวจนอกห้อง มันคงกลัวว่าคนของไอ้แก็ปจะตามมาปาระเบิดมั้ง
"มาได้ไง?" ผมถามในสิ่งที่สงสัยทันที่ที่ก้นมันสัมผัสกับโซฟา
"หนี"
"ยังไง?"
"ผมถูกพ่อกักบริเวณเพราะรู้ว่าผมโดนพักการเรียน"
"แล้วหนีออกมาทำไม?"
"คิดถึงพี่กัส โทรหาก็ไม่ได้ พ่อยึดโทรศัพท์" มันหันไปมองไอ้กัสตาละห้อย ผมก็สงสารมันนะ แต่ไม่รู้จะช่วยยังไง
"ไอ้กัส มึงช่วยปิดสารคดีสัตว์เอากันของมึงก่อนได้ป่ะวะ?"
"อืม" มันยอมปิดง่ายๆ
"แล้วนี่มึงกินไรมารึยัง?"
"ยัง ครับ" แน่ะ ยังไม่วายหันไปอ่อยทางสายตาให้ไอ้กัสอีก
"ภาระ" ถึงมันจะพูดแบบนั้นก็ยอมเดินเข้าครัวไป ผมเห็นรอยยิ้มแรกของไอ้แก็ปหลังจากที่มันเข้ามา
ผมก็นั่งสอบถามเรื่องราวของไอ้แก็ปพลางๆ เท่าที่ทราบคือ พ่อไอ้แก็ปดุมาก เจ้าระเบียบ มันไม่มีแม่ เป็นลูกคนเดียว
"มีแต่มาม่า ลูกคนรวยอย่างมึงคงแดกได้นะ"
"ขอบคุณครับ" ไอ้แก็ปยื่นมือไปรับพร้อมยิ้มรับตาหยี
"น้ำด้วย เดี๋ยวติดคอตาย"
"พี่กัสใจดีเนาะ ไม่เจอกันหลายวัน"
"รีบแดก จะได้รีบกลับ"
กินไรเสร็จ มันก็เอาจานกับแก้วไปเก็บเอง แต่คงไม่ได้ล้างเพราะกลัวแตก คุณหนูซะขนาดนั้น
"มานั่งคุยกัน" ผมเรียกให้มันรีบมานั่ง
"มึงหนีมายังไง?"
"ให้พี่คินช่วย"
"พี่คิน?"
"คนสนิทของพ่อ"
"คิดมั๊ยเค้าจะเดือดร้อนเพราะมึง" ไอ้กัสแทรกขึ้นเล่นเอาไอ้แก็ปหน้าซีดไปเลย
"พ่อเข้าไปดูโรงแรมกับโรงพยาบาล กลับหลังเที่ยงคืน เดี๋ยวผมกลับก่อนเที่ยงคืน" เหมือนซินเดอเรลล่าเลยเว่ย
"กลับไง?" ผมคงไม่ต้องเป็นล่ามแล้วสิ เห็นคุยกันเองได้แล้วนิ ถึงเสียงไอ้กัสจะนิ่งไปหน่อยก็เหอะ
"พี่คินมารับ ผมเอาไปคิดแล้วนะเรื่องที่พี่พูดวันนั้น"
"ว่าไง?" ผมอยากให้บาสอยู่ตรงด้วยจัง มันคงจะตั้งใจฟังน่าดู
"ผมไม่ถอย ผมจะชอบพี่ต่อไป เพราะเหตุผลพี่ฟังไม่ขึ้น ถ้าพี่ชอบผมไม่ได้เพราะพ่อผมรวย นั่นบอกได้เลยว่าไม่ใช่ความผิดของผม เพราะผมเลิกเกิดไม่ได้"
ผมไม่พูดแทรกอะไร เพราะต้องเก็บข้อมูล อีกอย่างอยากให้เค้าเคลียร์กันเอง ผมทำท่าจะลุกขึ้น แต่สายตาของไอ้กัสบอกได้ว่า มึงห้ามไปไหน
"มึงไม่สงสารพ่อมึงเหรอที่ทำตัวแบบนี้"
"ผมทำไรผิด ผิดตรงไหนที่ผมเลือกที่จะรักใครซักคน แล้วคนที่ผมเลือกคือพี่"
"มึงยังเด็กเกินไป"
"ถ้าโตแล้วคิดได้แค่นี้ ผมยอมเป็นเด็กแบบนี้ตลอดไปก็ได้...............อย่าทะเลาะกันเลยพี่ ผมมานี่เพราะคิดถึงพี่ อยากเห็นหน้าพี่"
"แต่"
"พี่กัสครับ ผมแค่อยากมาเห็นหน้าพี่ให้หายคิดถึง อย่าเพิ่งทะเลาะกันเลยนะครับ ผมขอร้อง ถ้าพี่ไม่อยากคุยหรือไม่อยากเห็นหน้าผม พี่นั่งหลับตาหรือนั่งเฉยๆก็ได้ ผมมองพี่เอง เดี๋ยวผมก็ต้องกลับแล้ว"
"มึงชอบกูมากขนาดนี้เลยเหรอ?"
"ครับ"
"ทั้งที่กูไม่เคยดีกับมึงเลย"
"เมื่อกี้พี่ยังเอามาม่ามาให้ผมกินเลย แถมน้ำหนึ่งแก้วด้วย"
"ฮึ"
"พี่กัสรู้มั๊ย ช่วงที่ผมไม่เห็นหน้าพี่ ผมพยายามเลิกชอบพี่นะ คนบ้าไรใจร้ายชิบ ปากก็ร้าย แต่รู้มั๊ย ผมกลับคิดถึงพี่มากขึ้น กลับอยากเห็นหน้าพี่"
มันสองคนนั่งคุยกัน ส่วนผมส่วนเกิน แต่เอาเข้าจริงไอ้แก็ปคนเดียวหรอกที่คุย ไอ้กัสนั่งฟังเฉยๆซะมากกว่า บางที่ก็โชว์หาวบ้าง บางทีก็บ่นหาว่าไอ้แก็ปพูดมาก ผีเจาะปากมาพูด แต่ผมก็ไม่เห็นว่ามันจะลุกไปไหน
ครืดๆๆๆๆๆๆ โทรศัพท์ไอ้กัสมีสายเข้า
มันส่ายหน้าประมาณว่า มันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครโทรมา ดึกขนาดนี้แล้ว
"ขอผมดูหน่อย.......................เบอร์พี่คิน งั้นผมรับนะ ครับพี่คิน ครับ ผมจะลงไปเดี๋ยวนี้แหละ"
ผมสองคนนั่งนิ่งรอฟังคำอธิบาย
"ผมให้เบอร์พี่กัสกับพี่คินไปเองแหละ พี่คินบอกว่าพ่อจะออกจากโรงแรมแล้ว เพราะงั้นผมก็ต้องรีบกลับด้วย"
"ไอ้กัสลงไปส่งน้องมันหน่อย"
"มาเอง ไปเองดิ"
"งั้นก็ไปกันทั้งหมดนี่แหละ"
ลงมาข้างล่าง
ผมก็เห็นรถยุโรปคันเดิมจอดตระหง่านหน้าลานอยู่แล้ว
พร้อมกับการ์ดคนหนึ่ง ดีนะที่ไม่บ้าจี้ใส่แว่นดำกลางคืน
ตอนแรก ผมคิดว่าไอ้พี่คินของไอ้แก็ปจะแบบ ดำๆ ถึกๆ มีอายุหน่อย
แต่เปล่าเลย ตรงข้ามทุกอย่าง หุ่นกำลังดีแบบคนออกกำลังกายสม่ำเสมอ สูงเลยแหละ อาจจะสูงกว่าพวกผมด้วยซ้ำที่ถือว่าสูงกันแล้ว อายุก็ไม่น่าจะมากกว่าพวกผมเยอะ น่าจะ 25 - 27 ผิวขาวมาก รู้ได้นะเหรอทั้งที่ใส่เสื้อแขนยาว กางขายาว ดูจากมือเอาไง
"พี่คิน นี่พี่เบน ส่วนนี่พี่กัสครับ" มันแนะนำให้เราสามคนรู้จักกัน ต่างฝ่ายต่างก็พยักหน้ารับ แต่ก็ไม่ได้พูดไรกันออกมา
"คุณแก็ป กลับกันดีกว่าครับ เดี๋ยวเจ้านายกลับมาไม่เจอ จะยุ่ง"
"ครับ พี่กัส ผมกลับก่อนนะ" มันเดินขึ้นรถ ไอ้พี่คินจะเดินตามไปปิดประตูให้ แต่ไอ้แก็ปรีบชิงปิดด้วยตัวเองซะก่อน
"คุณกัสครับ?"
"ครับ?"
"คุณไม่มีสิทธิ์ทำให้คุณแก็ปเสียใจ" ป๊าดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไอ้บาส กูคิดถึงจริงโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ฮัดเจ้ยๆๆๆ ผมจามรัวๆติดกันสามสี่ครั้ง ทั้งที่หลับไปแล้วนะ
"เป็นไรบาส?" เสียงไอ้อุถามงัวเงีย
"สงสัยเป็นหวัดว่ะ" ผมบี้จมูกตัวเองเพื่อไม่ให้จามอีก
"สงสัยร่างกายอบอุ่นไม่พอ มานี่มา" มันลากผมเข้ามากอดจนเต็มกอดมัน "อุ่นยัง?"
"ก็ ใช้ได้"
"นอนๆๆๆ ก่อนจะมีกิจกรรมกลางดึก" มันกดหัวผมเบาๆให้ซุกอับอกมัน
ผมว่าผมไม่ได้เป็นหวัดหรอก แต่คงมีใครบางคนพูดถึงหรือคิดถึงผมแน่เลย
"บอกให้นอน ยุกยิกๆอยู่ได้ กูจั๊กจี้"
"คร้าบบบบบบบบบบบ"
-
:hao7:
ยุ่งๆๆๆๆๆๆๆ ปวดหัวแทนจังวู๊ววววววววว
แต่ก็ขอบคุณที่มาต่อเรื่งให้ คริคริ
-
อึมครึมทั้งสองคู่เลย :o8:
-
ดีใจ ช่วงนี้พี่ดิวมาทุกวัยเลย อิอิ
-
:pig4:
-
สนุกๆ :katai5:
-
อุรู้ตัวแล้วล่ะซิ
ถึงรุกจีบบาสน่ะ
กัสจะทำไงกับแก็ป
มีพี่คินมาออกหน้าซะ
-
แก๊ปสู้ๆ!!
ขอบคุณ :)
-
" อุ ตอนนี้ มึงยังคิดว่ามึงชอบกูอยู่มั๊ย?" ก็นี่มันเดือนกว่าแล้วที่เราตกลงกันว่าจะลองเปิดใจดูในสถานะที่เปลี่ยนจากเพื่อน
"หืม?" มันผละจากหน้าจอทีวีมามองผมที่ยังนอนขี้เกียจอยู่บนเตียง ส่วนมันตื่นขึ้นมาดูการ์ตูนไรซักอย่างตั้งแต่แปดโมงเช้า
"กูรู้มึงได้ยิน อย่ามากวนกันเช้าๆ" ผมเลื่อนหมอนมานอนตรงปลายเตียงต่อ ใกล้ๆมันนี่แหละ เพราะ้ห้องผมไม่มีโซฟาหรอก ถ้าอยากดูทีวีไม่นอนบนเตียงก็ต้องนั่งพื้นเลย มันนนั่งพื้นพิงหลังกับปลายเตียง
"ก็เริ่มไม่แน่ใจแล้ววะ ตอนนี้กูก็เฉยๆนะ ไม่ได้อะไรมาก" มันแหงนขึ้นมาพูดหน้าตาเฉย
"เชี่ยมากเลยมึง นี่ขนาดมึงกูกับมึงยังไม่ได้กัน มึงยังทำท่าจะทิ้งกูเลย" เอาเข้าจริงๆใจก็แป้วเหมือนกันนะ เพราะอะไรนะเหรอ เพราะตอนนี้ดูเหมือนมันจะตตามใจผมจากเมื่อก่อน ถึงจะนิดหน่อยก็เหอะ ถ้ามันไม่รู้สึกว่าชอบผมแล้ว มันก็จะไม่ตามใจผมอีกอ่ะดิ
"มันก็ไม่ได้ขนาดนั้นซะหน่อย"
"แล้วมันขนาดไหน?" มันลุกจากมันไม่ตอบอะไรกลับมา แต่ลุกขึ้นมานั่งบนเตียงข้างๆผม
"มึงก็ลองคิดดูดิ ว่ากูกับมึงมีอะไรบ้างที่ต่างไปจากเมื่อก่อน ทุกวันของเรายังเหมือนเดิม ไม่ใช่กูสนใจมึงน้อยลง เพียงแค่มึงและกูสนใจกันเท่าเดิมแค่นั้นเอง"
"มึงจะเลิก?"
"กูขอพิสูจน์ก่อน"
"ยังไง?" ผมเริ่มขยับตัวออกห่าง เพราะจากสายตามัน ผมอ่านได้ว่า ผมไม่ควรอยู่ใกล้มัน ณ จุดๆนี้ แต่มือมันก็คว้าหมับเข้าที่ไหล่ผม
"อะ อะไร เล่า ? ปล่อยกูนะเว่ย"
"จูบ" มีแต่กริยา สรุปมันเป็นประโยคบอกเล่า คำสั่งหรือขอร้องกันละทีนี้ แต่ทีรู้และเห็นชัดคือ มันค่อยโน้มหน้าลงมาเรื่อยๆแล้ว
เพียงลมหายใจกั้น ผมก็หลบวูบจากหน้ามัน
สายตามันเต็มไปด้วยคำถาม ผมรู็มันก็คงสับสนไม่ต่างไปจากผมหรอก เห็นกันมาตั้งแต่วิ่งแก้ผ้า จู่ๆจะให้ขี่กันมันก็อดที่จะแปลกๆไม่ได้ แต่ยอมรับแบบอกแมนๆ ผมเขินอ่ะเด้ อาจจเพราะสายตาที่จริงจังของมันซึ่งนานๆมันจะใช้สายตาแบบนี้มองผม
"กู กู แปรงฟันก่อน" ผมเอาผ้าห่มมาปิดครึ่งหน้า
"หึหึหึ"
"มึงก็เหมือนกันแหละ" ผมลุกพรวดเดียววิ่งเข้าห้องน้ำทันที ได้ยินเสียงหัวเราแบบจิตๆตามหลังมาด้วย
ออกมาจากห้อง แปรงฟัน 2รอบ บ้วนน้ำยาอีก 2 รอบ แสบปากเลยกู
มองไปรอบห้อง ซึ่งกวาดสายตาเพียงสองวิครึ่งก็ทั่วห้องแล้ว
ไอ้อุไม่อยู่ แม่ง แล้วปากกูจะแสบไปเพื่อ ???????
หงุดหงิดเว่ย ไม่ได้หงุดหงิดที่มันไม่รอจูบนะ หงุดหงิดที่กูทำอะไรบ้าๆไปต่างหาก
โพสอิท??????
ผมดึงออกจากหน้าจอทีวีมาอ่านดู
'แม่โทรตาม เดี๋ยวกูกลับมาจูบนะ'
"ว่าไง?" ผมรับสายมัน
"กูคงไปจูบมึงตอนเย็นนะ ห้ามคิดว่ากูเบี้ยวละ หึหึหึ"
"กูไม่ได้รอจูบมึงเว่ย"
"เหรอออออออออออ"
"เออ!!!"
"ไม่รอก็ไม่รอ มึง กูต้องขับรถไปให้แม่วะ ยายกูไม่สบาย แม่ต้องไปเยี่ยม" บ้านยายมันอยู่ต่างจังหวัดครับ แต่ก็ไม่ได้ไกลมาก สามารถไปเช้าเย็นกลับได้
"ค้างเหรอ?"
"ไม่แน่ใจวะ ไว้กูโทรบอกอีกทีละกัน หรือมึงจะไปด้วยกัน?"
"ไม่อ่ะ ขี้เกียจนั่งรถ"
"ตามใจ งั้นกูไปละ"
"มึง"
"อะไร?"
"ขับรถดีดีละ อย่าประมาท"
"ห่วง?"
"อืม"
"ครับ กูจะขับอย่างดีเลย"
พอไม่มีมัน เวลา ที่ผมก็รู้ดีว่ามันเดินปกติของมัน แต่มันช่างช้าในความรู้สึกของผมเหลือเกิน
นี่เพิ่งจะบ่ายสองเอง
ไม่ใช่ว่าผมพร่ำเพ้อ อยากอยู่ใกล้ อยากเห็นหน้ามันขนาดนั้น แค่เหงาปากที่ไม่ได้กัดกัน แค่เหงาหูที่ไม่ได้ฟังเสียงมันบ่น แค่รู้สึกว่าเวลาไม่มีมัน ผมก็เหงา ยิ่งช่วงหลังๆเราอยู่ด้วยกันตลอด ถึงไม่ได้ทำอะไรมากกว่าอยู๋ด้วยกัน แต่พอหันไปมองก็มักจะเห็นมันเสมอๆ ถึงมันจะดูที ผมจะนอน มันจะนอน ผมอ่านหนังสือ หรือต่างคนต่างทำอะไร แต่พอเราหันมามอง เราก็จะรู้ว่ายังมีอีกคนอยู่ข้างๆซึ่งกันและกัน
"บาสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส" เสียงแม่ แม่ไม่เคยเสียงดังแบบนี้ ผมคิดได้ดังนั้นกระโดดจากเตียง วิ่งลงบันไดมาทันที คนที่ผมห่วงตอนนี้คือพ่อ หรือจะเกิดไรขึ้นกับพ่อ
ภาพที่เห็นคือ แม่ยืนน้ำตาไหลโทรศัพท์บ้านหล่นอยู่ข้างตัว
"แม่" ผมรีบวิ่งเข้าไปโอบประคองแม่มาไว้กับอก พร้อมกับลูบหลังไปมาเบาๆ
"บาส" เสียงดังอยู่ในคอ จนผมต้องเงียหูฟัง เสียงก็สะอื้นไปด้วย
"น้าพิมพ์เกิดอุบัติเหตุ........................" มือผมร่วงจากหลังแม่ทันทีคนที่ช็อคตอนนี้คือผมเอง
"ทำใจดีดีบาส ตอนนี้ทุกคนอยู่โรงบาลแล้ว แต่ "
"แต่อะไรแม่?" อย่านะ
"อุ....."
"อุ ทำไมครับแม่?" ผมว่าเสียงผมดังแล้วนะ แต่เอาเข้าจริงๆ เสียงผมแค่ลอดไรฟันออกมาเท่านั้นเอง ช็อคจนค้าง มันเป็นอย่างนี้นี่เอง
"อุ ยังอยู่ในไอซียู " ไอซียู ไอซียู ไอซียู
พี่พูดอะไรหลังจากนั้น ผมไม่รับรู็แล้ว เพราะในหัวผมตอนนี้ คำว่า ไอซียู มันวิ่งวนกันมั่วไปหมดแล้ว
-
ไม่นะ อย่ามาแนวนี้มันโหดร้ายไป
-
กำลังฟินเรื่องบาสรอจูบจากอุ
ฟินแตกกระจายเพราะข่าวร้ายเลย
แต่อุจะเป็นอะไรมากมั้ยน้ออออ
เหตุการณ์นี้จะเป็นตัวช่วยพิสูจน์หรือเปล่านะ
-
Ben wanna talk
ผมกับไอ้กัสกำลังนั่งดูการ์ตูนและกินโจ๊กกันอยู่
จู่ๆก็มีสายโทรเข้ามา
เป็นไอ้บาสเพื่อนรักของพวกผมนี่เอง
แต่ข้อความที่มันส่งมาตามสาย เล่นเอาผมช็อคไปเหมือนกัน แต่คนที่ดูจะช็อคและเสียสติกว่ากว่าผม คือ คนที่อยู่ปลายสาย เรพาะได้ยินเสียงแม่แทรกเข้ามาตามสายคอยประคองสติให้ไอ้บาสอยู่ตลอดเวลา
พอรับทราบทุกอย่างผมก็ต้องแจ้งต่อ
"กัส......ไอ้อุเกิดอุบัติเหตุ" มันมองตามผมที่ผมเว้นวรรคไว้
"หนักมั๊ยวะ?"
"ไอซียู" ไอ้กัสถึงกับหลับตาแล้วถอนหายใจแรงๆสองสามที "ไป" ผมพยักหน้ารับ
"ไอ้บาส ทำใจดีดีดิมึง ไอ้อุอยู่ในมือหมอ มันปลอดภัยแล้ว"
"นั่นสิบาส ลูกหยุดร้องได้แล้ว ลูกร้องมาเป็นชั่วโมงแล้วนะ เดี๋ยวก็เป็นไรไปอีกคนหรอก" ไอ้กัสหันไปพยักหน้าเห็นด้วยเพราะมันขับรถอยู่
พวกเราสีคน มีผม ไอ้กัส ไอ้บาสแล้วก็แม่ไอ้บาส กำลังขับรถไปโรงบาลที่ไอ้อุรักษาตัวอยู่
ส่วนผมกับแม่รับหน้าดูแลและคอยปลอบไอ้บาสเป็นระยะ แต่ดูเหมือนจะไม่ได้ช่วยอะไรให้ดีขึ้นเลย
บาสมันไม่ได้โวยวาย มันไม่พร่ำเพ้อ มันไม่ได้อะไรเลย มันเพียงแค่นั่งน้ำตาไหลเงียบๆ ไม่มีสะอื้น ไม่มีแม้กระทั่งเสียงร้องไห้
มันบอกพวกผมทั้งแต่ที่บ้านแล้วว่ามันบังคับให้น้ำตาหยุดไหลไม่ได้ มันเองก็ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้ แต่ทุกอย่างตอนนี้มันอยู่นอกเหนือการควบคุมจริงๆ
พวกเราใช้เวลาในการเอินทางกว่าจะถึงโรงบาลเกือบ สามชั่วโมง
น้าพิมพ์นั่งรออยู่หน้าห้องไอซียู ผมเห็นไหล่แกสั่นๆ สงสัยคงร้อไห้ไม่หยุด ส่วนพ่อไอ้อุคงยังมาไม่ถึง
"พิมพ์" แม่ไอ้บาสเรียกพร้อมเดินเร็วๆเข้าไปหา
"นิด ฮือๆๆๆๆ อุ ลูกของฉัน ฮือๆๆ" สองคนผวากอดกันและกัน
ผมกับไอ้กัสรีบยกมือไหว้ทักทาย น้าพิมพ์ก็พยายามฝืนยิ้มให้ ส่วนไอ้บาสวิ่งเกาะหน้าประตูห้องที่ไอ้อุอยู่ในนั้นเรียบร้อยแล้ว
"ไม่เป็นไรนะพิมพ์ ตาอุ แกเป็นเด็กดี พระต้องคุ้มครอง " พระครับ เพื่อนผมเป็นคนดีมาก ช่วยคุ้มครองมันด้วยนะครับ
"ฮึกๆๆๆๆ เลือด เลือดเต็มตัวอุ ฮึกๆๆ ไปหมดเลย อุ .....ไม่ได้สติ.....มาตั้งแต่ที่เกิดเหตุแล้ว" เท่านั้นแหละ ผมได้ยินเสียงเหมือนอะไรโดนกระแทก หันไปมอง เห็นไอ้บาสเตะฝาผนังอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่
จนไอ้กัสต้องเข้าไปรั้งมันเอาไว้ ไม่อย่งนั้นมันไม่บาดเจ็บ ยามของโรงบาลก็ต้องมาลากมันออกไปแน่เพราะทำเสียงดังรบกวนคนอื่นเค้า
ไอ้กัสลากมันแบบถูลู่ถูกังออกมาให้มานั่งเก้าอี้ เว้นห่างจากน้านิดน้าพิมพ์สองตัว
ผมหันไปมอง น้าพิมพ์ก็มีนน้านิดปลอบอยู่แล้ว
เลยไปนั่งลงข้างไอ้บาสแทน
"ทำบ้าอะไรของมึงวะไอ้บาส แค่นี้มึงยังเจ็บไม่พออีกใช่มั๊ย?" ผมเข้าใจไอ้กัสนะ ถึงเสียงมันออกจะโหดไปซักหน่อย แต่นั่นก็เพื่อเรียกสติที่หล่นหายของไอ้บาสให้กลับมา
"มึงจะให้กูทำไงละ ตอนนี้กูทำไรไม่ได้เลย แค่จะเข้าไปหา.....มัน กูยังทำไม่ได้เลย" พูดไปน้ำตามันก็ไหลหยดลงมา มือก็ป้ายเช็ดน้ำตาให้มั่วปหมด ผมทำได้เพียงตบไหล่มันเบาๆ
"กูแค่อยากทำอะไร ทำอะไรก็ได้ ที่ไม่ต้องให้กูรออยู่เฉยแบบนี้ มัน ท รมาน เกินไปวะ.............กูอยากเห็นหน้ามัน มึงช่วยกูด้วยเบน กัส กูอยากเห็นหน้ามัน"
"เดี๋ยวมันก็ออกมาแล้ว มึงใจเย็นก่อนนะ"
"นั่นดิมึง กูรู้ว่าตอนนี้ใจมึงมันเจ็บมากแค่ไหนแล้ว เพราะงั้นอย่าให้ตัวมึงเจ็บเพิ่มอีกเลย"
"ถ้าการที่กูเจ็บ ทำให้...........มันออกมาให้กูเห็นหน้าเร็วขึ้น กูยอมนะ ยอมแล้ว ยอมแล้วจริงๆ" มันคว้าเข้าที่ไหล่ผมแล้วซบลงร้องไห้โดยไม่อายสายตาคนที่ผ่านไปมา ผมปล่อยให้มันร้อง เพราะนี่คือทางเดียวตอนนี้ที่มันสามารถทำได้ระหว่างรอ
-
:sad4:
:sad4:
พี่ดิววว ฮืออ เศร้าอะะะะะ
-
เฮ้อออจะเป็นไรมากมั้ยเนี่ย :sad4:
-
ขอบคุณ :)
-
:hao5:อุ
-
แกร็ก ปึง
หมอออกมาแล้ว
แวบแรกที่ผมเห็น ผมรูสึกใจชื้นขึ้นมา
แต่อีกแวบหนึ่งผมกลับกลัว กลัวสิ่งที่จะได้ยิน ถ้า.................สิ่งที่ได้ยินมันตรงกันข้ามกับสิ่งที่ผมคาดหวัง แค่คิด ใจผมมันก็เจ็บอีกแล้ว
น้าพิมพ์กับแม่รีบเข้าไปหาทันที
แต่ผมลุกไม่ไหวแล้วจริงๆตอนนี้ ไอ้เบนจะลุกขึ้นไปด้วย แต่ผมรั้งชายเสื้อมันเอาไว้
มันคงเข้าใจว่าผมต้องการอะไร เลยนั่งลงกลับที่เดิม
ที่ผมลุกไม่ไหว ไม่ใช่เพราะผมหมดแรง แต่ผมกลัว กลัวคำบอกกล่าวของหมอเกี่ยวกับคนที่อยู่ในห้องนั้น
ผมไม่พร้อมจริงๆสำหรับข่าวที่มันจะร้ายแรงไปกว่านี้แล้ว ผมจะลุกขึ้นได้อีกครั้ง ก็ต่อเมื่อหมอบอกว่ามันปลอดภัยแล้ว
สองชั่วโมงกับการที่ต้องรอนิ่งๆ หวังว่าสิ่งที่ได้ยิน มันคงทำให้ผมมีรอยยิ้มได้อีกครั้ง
"หมอ พยายามเต็มทีแล้วนะครับ แต่คนไข้เสียเลือดมากไป กระทบกระเทือนที่สมองอย่างแรง จนสมองบวมและมีเลือดคั่งในสมองหลายจุด คนไข้หยุดหายใจนานเกินไปก่อนจะมาถึงมือหมอ ทำให้สมองขาดออกซิเจนร่างกาย" อาการอีกหลายอย่าง แต่สมองผมปิดการรับรู้ไปแล้ว ผมมองเห็นทุกอย่าง เพียงแต่ผมไม่รู้ว่าพวกเค้ากำลังคุยไรกัน น้าพิมพ์ร้องไห้ปานใจจะขาด
มือผมสั่น สั่นจนไอ้กัสกับไอ้เบนต้องเอามือพวกมันมาจับมือผมไว้
น้ำตาที่ผมคิดว่ามันจะหมดไปแล้ว กลับไหลออกมาอีกราวน้ำป่าทะลัก ขอให้ผมสบลไปเลยตอนนี้ได้มั๊ย ผมไม่อยากรับรู้อะไรแล้ว ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันโหดร้ายเกินไปแล้ว สำหรับคนที่เพิ่งรู้ว่า รัก คือความรู้สึกยังไง
"เชิญญาติ เข้าไปในห้อง นะครับ" เท่านั้น มือผมก็ตกจากมือของเพื่อนสองคนทันที
"โฮๆๆๆๆๆ..." น้าพิมพ์ปล่อยโฮออกมา "คุณหมอหมายความว่า..........."
"ครับ.....เชิญครับ" คุณหมอขอตัวเดินออกไป ผมรีบกระชากตัวเองออกจากเก้าอี้เพื่อไปหาหมอคนนั้น
"คุณหมอครับ" ผมมองหน้าหมอไม่ค่อยชัด เพราะน้ำตาที่นองหน้า
"คุณหมอต้องช่วยเค้านะครับ.......อย่าให้เค้าเป็นอะไรนะครับ..............ผมไม่ยอม................ผมเพิ่งรู้ว่าผมรักเค้ามากแค่ไหน "
"คุณ....คุณครับ ใจเย็นๆก่อนนะครับ หมอ..."
"ไม่ คุณหมอเป็นหมอนะ คุณหมอต้องช่วยได้สิ ........ไม่ะคุณหมอ ผมไม่เอาแบบนี้"
"หมอพยายามเต็มที่แล้วครับ" คุณหมอพยายามแงะมือผมออกจากแขนทั้งสองที่ผมเพิ่มแรงบีบขึ้นเรื่อยๆตามอารมณ์
"เราสองคนเพิ่งรักกัน เพิ่งเริ่มคบกัน ผม ผม ยังไม่ได้บอกรักมันเลย คุณหมอ"
"ไอ้บาส ปล่อยคุณหมอก่อนมึง" ไอ้เบนมาดึงผมกลับไป ยื้อกันไปมา
"เบน มึงมาช่วยอ้อนวอนคุณหมอด้วยสิ คุณหมอจะได้ช่วยไอ้อุของพวกเราได้..........คุณหมอครับ ผมยอม ยอมแล้วทุกอย่าง ขอแค่ให้มันกลับมา ผมสัญญา แต่ผมไม่เอาแบบนี้....."
"บาส มึงตั้งสติ .....ฟังกูดีดี........มึงไม่อยากเห็นหน้าไอ้อุแล้วเหรอ มันรอมึงอยู่นะ "
"เบน กูอยากเจอมัน อยากเจอ อยากเจอจน......"
"เข้าไปหามันกัน"
คนที่นอนอยู่บนเตียงคือคนที่ผมรักจริงๆเหรอ
สายอะไรไม่รู้พันหัวพันตัวมันยุ่งไปหมด
ปากที่เคยแดง กลับซีด หน้าที่เคยสดใสกลับซีด
ผมไม่ได้อยากเห็นภาพนี้
น้าพิมพ์ร้องไห้ ร้องไห้จนเสียงร้องเสียดแทงใจผม
แม่ก็ร้อง
ไอ้กัส ไอ้เบน น้ำตาซึม
ผมมองทุกคนรอบตัว ก่อนจะกลับมาเพ่งหน้าคนบนเตียง
'เวลาที่ผ่านมา กูมัวแต่ทำบ้าอะไร กูรักมึงขนาดนี้ แต่กูไม่เคยได้บอกมึงเลย พออยากบอก มึงกลับไม่อยู๋ฟัง'
"พิมพ์!!!!!" เสียงเปิดประตูผลัวะเข้ามาพร้อมกับน้าวัฒน์ พ่อของไอ้อุ
"วัฒน์ ...ล" น้าพิมพ์ผละจากแม่กอดเข้ากอดน้าวัฒน์ทันที "ลู.....ก.....ลูกจะไม่....อยูกับเราแล้ว........ถ้าฉันไม่มาเยี่ยมแม่ คง..."
"พิมพ์ มันไม่ใช่ความผิดของคุณ.........ลูก ยังอยู่กับเรา ถึงแม้จะ...................แค่ ตอนน...............นี้" ถ้าผมพูดอะไรออกไปตอนนี้ มึงจะรับรู้ จะได้ยินมั๊ยอุ กูมีอะไรอีกมากมายที่อยากคุยกับมึง
"วัฒน์...ช่วยลูก .....ด้วย ฮือๆๆๆๆ"
"พิมพ์!!!!!" น้าพิมพ์สลบไปแล้ว ไอ้กัสอาสาประคองน้าพิมพ์ไปข้างนอก เพราะคงรู้ว่าน้าวัฒน์อยากจะพูดอะไรกับลูกชาย
"อุ ............ พ่อภูมิใจในตัวลูกชายคนนี้มาตลอดนะ" น้าวัฒน์ลูบหัวเบามันเบาๆไปมา น้ำตาน้าวัฒน์หยดใส่หน้าผากไอ้อุ
"พ่อไม่รู้ว่าอุเหนื่อยอะไรมา แต่อุคงอยากจะนอนแล้ว ฮึกๆ......หลับให้สบายนะอุ ไม่ต้องห่วงอะไรทั้งนั้น พ่อรักลูกเสมอนะ" น้าวัฒน์ก้มลงจูบหน้าผากมันและค้างอยู่แบบนั้นซักครู่ ผมคาดว่าน้าวัฒน์คงร้องไห้ แต่ไม่อยากให้ใครเห็นน้ำตา
"บาส น้าไปดูน้าพิมพ์ก่อนนะ อยู่เป็นเพื่อนอุด้วยนะ"
"ครับ น้าวัฒน์" เสียงประตูปิดลง ผม.......
"อุ มึงคือเพื่อนที่กูรักมากที่สุดคนหนึ่งนะ ซึ่งมีไม่กี่คนหรอก แต่มึงก็เป็นหนึ่งในนั้น.......... ถ้ามึงง่วงก็นอนซะนะ ฮึกๆๆ.............แต่จะดีที่สุด ถ้ามึงนอนพอแล้ว แล้วจะตื่นมาหาพวกกูอีก..............กูรักมึงนะ" ไอ้เบนจับและบีบมือมัน ก่อนจะเดินออกไป ก่อนออก มันก็ตบไหล่ผมสองสามที
ในที่สุดก็เหลือผมกับมันแล้ว
วินาที ผมต้องทำอะไร ผมไม่รู้เลย
-
งือออ ไม่ดิ่ๆ
-
คืออะไร ตามอ่านจนตอนล่าสุดเห้ยย!! ไม่ดิ เกินไปงะ
-
ไม่นะ :sad4:
-
เศร้านะนี่ ทำไมเป็นงี้ล่ะ
-
o22
ไม่นะ เศร้าไปแล้ว :sad4:
-
ขอบคุณ :(
-
เฮ้ยยยยม่ายยยยยยยยเอางี้นะเศร้าไป
-
ผมไปยืนข้างเตียงๆข้างๆมัน
ไม่รู้จะยื่นมือมือไปสัมผัสมันตรงไหนดี เพราะมีสายไรไม่รู้เกะกะไปไหมดเลย แต่ยังไงผมก็ต้องขอบคุณไอ้สายพวกนี้ที่ยังทำให้ผมได้เจอมันอีก ถึงจะ..................ครั้งสุดท้ายก็ตาม
วินาทีนี้ ผมไม่รู้ว่าผมควรจะพูดอะไรดีที่จะดีที่สุดสำหรับเวลาที่เหลืออยู่
ผมไม่เคยรู้คุณค่าของเวลามาก่อน จนกระทั่งตอนนี้ ทุกวินาทีช่างมีค่าจริงๆ
คนบนเตียงนอนหลับตาสนิท สนิทจนไม่รู้ว่ามีคนกำลังยืนร้องไห้แทบขาดใจข้างๆมัน
"อุ................... กูควรจะพูดอะไรดีตอนนี้..........................สารภาพรักงั้นเหรอ ฮึ มันก็ตลกดีนะ อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก แต่ไม่เคยได้บอกรักกันเลย แต่พอจะบอก กลับเป็นครั้งสุดท้ายซะงั้น มึงฟังอย่างเดียวก็ได้ เดี๋ยวกูพูดเอง อยากพูดไร ก็มาเข้าฝันกูละกัน" ผมพยายามพูดให้ตัวเองขำ แต่กลับกัน น้ำตาผมยิ่งไหลมากขึ้นเท่านั้น
"อุ กูรักมึงนะ..............รักมากด้วย..............มึงคือรักแรกของกู แม่เคยบอกกูว่า ตอนกูเดินครั้งแรกได้ กูเดินไปหามึง กูจะเดินเข้าไปบอกรักมึงไง แต่ตอนนั้นกูยังพูดไม่ได้ เลยมาพูดตอนนี้แทน..........." ผมขยับมือไปทาบตรงอกของมัน เพียงแค่อยากรู้ว่า ยังแรงขยับอยู่ตรงนั้นอีกหรือไม่........................ผมแทบไม่รู้สึกถึงการเคลื่อนไหว สายตาเหลลือบไปมองเครื่องมือแพทย์อะไรไม่รู้ที่มันเป็นจอๆ แล้วกราฟเต้นขึ้นๆลงๆ..............มันยังขยับ.....................ผมยกมือออกจากอกมันเพราะกลัวว่าจะทำให้มันเจ็บ..............................
"กูมีเรื่องจะสารภาพมึงด้วยแหละ............จริงๆตอนที่มึงไปเที่ยวโน่นนี่นั่น หรือไปทำอะไรกับสาวๆของมึงอ่ะ กูโกรธนะ แต่ไม่รู้ว่าหึงรึเปล่า แต่ที่โกรธเพราะกูรู้สึกว่ากูสำคัญกับมึงลดลง มึงเห็นคนอื่นสำคัญกว่ากู............กู...................กูพูดไรไม่ออกแล้ว.......มีไรมากเหลือเกินที่กูอยากจะพูดกับมึง อยากจะพูดไปตบอดชีวิต มึงกลับมาฟังกูได้มั๊ยอุ...........กลับมาฟังกูเหอะ.......ฮือๆๆๆๆ" ผมปล่อยเสียงสะอื้นออมาดังโฮใหญ่เลย มันคงถึงขีดสุดแล้วจริงๆ.........................ผมพยายามสงบสติอารมณ์ให้ได้มากที่สุด เวลาตอนนี้ช่างมีค่าเหลือเกิน อย่าปล่อยให้มันเสียเปล่าอย่างที่แล้วๆมาอีกเลย ยังมั่วไปพร่ำเพ้อกับสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ไปทำไม ในเมื่อผลลัพธ์ที่จะออกมา ผมก็รู็ดีอยู่แล้ว
เพราะงั้นพูดในสิ่งที่อยากพูด พูดในสิ่งที่ยังไม่ได้พูดดีกว่า เพราะผมเชื่อว่ามันต้องได้ยินถงมันจะตอบโต้ผมกลับมาไม่ได้ก็เหอะ
"มึงไม่ต้องห่วงนะ กูจะดูแลพ่อแม่มึงให้........ดูแลเหมือนที่มึงคอยดูแลไง ถึงกูจะไม่ได้เป็นลูกเขยก็เหอะ หึหึห......ตอนเย็นมึงไม่ได้กลับมาจูบกูแล้วสินะ..........งั้นกูจะจูบมึงเอง" ผมก้มจูบที่หน้าผากมัน........เพราะที่ปากมันคาบสายไรอยู่ไม่รู้........ผมค้างอยู่อย่างนั้น รู้สึกได้เลยว่าน้ำตาตัวเองหยดลงหน้ามันหลายหยด แต่ผมยังอยากจะจูบมัน อยากจะจดจำรอยจูบนี้ให้มากที่สุด นานที่สุด
ผมผละจากจูบนั้น และค่อยๆใช้นิ้วมือไล้เช็ดน้ำของผมบนหน้ามัน แต่ผมรู็สึกได้ว่า น้ำตาผมมันจะเยอะขนาดนี้เลยเหรอ มันจะไหลเป็นทางได้ขนาดนี้เลยเหรอ......................
"มึงเองก็กำลังร้องไห้อยู๋ใช่มั๊ย...................มึงจะไม่ไปไหน มึงจะอยู่ในใจกูตลอดไปนะ............กูไม่สัญญาหรอกว่ากูจะไม่มีคนอื่นตลอดชีวิต เพราะนั่นมันนิยายเกินไป กูเพิ่งจะอายุยี่สิบนิดๆ ให้กูอยู่โดดเดียวเดี่ยวจนอายุแปดสิบก็ออกจะโหดร้ายเกินไป............แต่สิ่งที่กูสัญญาได้คือ มึงจะยังอยู่ในใจกูเสมอ กูจะเว้นมุมๆหนึ่งเพื่อมึงคนเดียว กูสัญญา"
ผมยกมือมันขึ้นมา และวบรรจงจูบลงไปอย่างแผ่วเบา แล้วเอามาแนบกัแก้มตัวเอง
"กูไม่เคยพูดคนเดียวได้นานขนาดนี้เลย กูทำได้เพื่อมึงคนเดียวนะอุ..............."
ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่ามืออุจะนุ่มและหอมขนาดนี้ ถ้ารู้ผมคงทำแบบนี้นานแล้ว
"กูพูดในสิ่งที่อยากพูดหมดแล้ว..........มึงเหนื่อยเหรอยังอุ กับการยื้อชีวิตของตัวเอง..........ถ้าเหนื่อย................ก็..........พอ.......ได้แล้วนะ" แต่ละคำที่ผมพูดออกมาราวกับมีเข็มเป็นพันๆหมื่นเล่มคอยทิ่ใคอยตำคอผม แต่ในที่สุดผมกเค้นมันออกจนครบทุกคำ
"ตี๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" มือที่แนบกับผมกระตุกนิดหนึ่งจนเกือบไมรู้สึก จนนิ่งไปในที่สุด.................
หลังจากนั้นอะไรบ้างที่เกิดขึ้นรอบตัว ผมไม่สารถรับรู้อะไรได้อีกแล้ว ไม่รู้แม้กระทั่งตัวเองออกมาจากห้องนั้นได้ยังไง ไม่รู้แม้กระทั่งตัวเองหยุดร้องไห้ตอนไหน ไม่รู้แม้กระทั่งตอนนี้ตังเองกำลังรู้สึกอะไรอยู่
"บาส มึงกลับไปพักที่บ้านหน่อยมั๊ย เป็นอาทิตย์แล้วนะที่มึงแทบไม่กินไม่นอนเลย ทุกคนห่วงมึงนะเว่ย"
"กูยังไหว"
"แต่สภาพมึงตอนนี้พร้อมจะล้มทุกวินาทีเลยนะ กลับบ้านไปอาบน้ำ งีบหลับ แล้วเย็นๆมึงค่อยออกมาที่วัดอีกก็ได้ หรือจะให้กูหรือไม่ก็ไอ้กัสไปอยู่เป็นเพื่อนก็ได้" ผมละสายจากรูปตรงนั้น มามองหน้าเพื่อนท่กำลังห่วงใยผม
"ขอบคุณ........แต่กูอยากอยู่กับไอ้อุ อีกสองวัน จะไม่มีไอ้อุบนโลกใบนี้แล้ว ขอกูอยู่กับมันนะ "
"แต่ร่างกายมึง........"
"กูไหว................."
"งั้นตอนนี้มึงต้องไปหาไรกินก่อน ไม่งั้นกูจะไม่ปล่อยมึงแล้วนะ ลุกเลย เดี๋ยวกูหาไรให้กิน" ผมมองหน้าไอ้เบน มันเอาจริงแน่...งผมยอมลุกขึ้นตามที่มันบอก แต่คงเพราะนั่งนานเกินไปและไม่มีไรตกถึงท้องมานานเท่าไรแล้ว เลยเซจวนจะล้มถ้าไอ้เบนไม่ช่วยประคองตัวผมไว้
"เป็นไงละ ไหวๆ " มันบ่นๆ แต่ก็เห็นยังประคองผมอยู่เลย
"โอบเอวกูไม?" ผมถามทันที
"ก็เดี๋ยวมึงล้ม "
"กูไห"
"หุบปาก.......รู้ตัวบ้างมั๊ยว่ามึงผมลงเยอะเลย" มันไม่ยอมเอามืออกจากเอวผม แต่ถ้ามันเอาออก ผมคงมีเซบ้างแหละ
"เดี๋ยวจะกินให้อ้วน"
"อยากกินไรบอกละกัน เดี๋ยวกูทำให้"
"อืม......แล้วนี่ไอ้กัสละ?"
"เห็นเมื่อกี้ยืนด่าไอ้แก็ปเรื่องทำน้ำหกใส่คนมางานนะ" ไอ้แก็ปมันมาช่วยงานทุกคืนแหละครับ แล้วก็โดนไอ้กัสด่าทุกคืนเลยด้วย แต่มันก็ยังหน้ามึนมา
"ไปด่ามันทำไม ก็มันไม่เคยทำ แค่มันป้อนข้าวตัวเองเป็นก็ถือว่าบุญแล้ว คุณหนูซะขนาดนั้น"
"กูดีใจนะที่มึงยิ้มได้........ถึงจะยังไม่มากก็เหอะ"
"เพราะมีพวกมึงไง..................ไปเหอะ กูหิวแล้ว"
และแล้ววันสุดท้ายของการมีอยู่ของไอ้อุบนโลกใบนี้ก็มาถึง
ญาติมันมากันเยอะมาก
เพื่อนที่มหาลัย เพื่อนสมัยมัธยม มากันให้พรึ่บ
อุมันเ)็นที่รักของทุกคนเสมอ ถึงปากมันจะกวนส้นเป็นบางที
น้าวัฒน์ต้องคอยประคองหน้าพิมพ์ตลอดเพราะแกร้องไห้มาก มากจนไม่มีแรงแม้แต่จะยืน
ส่วนผมนะเหรอ บอกแล้วไงว่าผมหยุดร้องไปตอนไหนก็ไม่รู้
ผู้คนเดินเวียนขึ้นไปวางดอกไม้จันท์จนเกือบครบ
เมือผมมองว่าคนวางกันหมดแล้ว ผมเลยเดินขึ้นไปเป็นคนสุดท้าย
"กูไม่มีไรพูดแล้วนะอุ เพราะกูได้พูดไปหมดแล้ว ได้แต่บอกว่า ขอให้มึงไปสู่สุคติ ไม่ต้องห่วงอะไรทั้งนั้น มึงรักน้าวัฒน์ น้าพิมพ์ยังไง กูจะรักและดูแลให้เท่าที่มึงทำ....................ถ้ามึงว่างๆจริงๆ แบบว่า ว่างมากๆอ่ะ มาเข้าฝันกูบ้างนะ..........เผื่อสวรรค์เค้าให้มึงพักร้อนบ้างไรบ้าง..................." ผมเห็นพระเดินกันมาแล้ว แสดงว่า ถึงเวลาแล้วจริงๆ "ตกลงกูกับมึงเป็นทุกอย่างซึ่งกันและกันนะ เพื่อน พี่ น้อง แล้วก็คนรักกัน..........มึงคือทุกอย่างสำหรับกู...........กูรักมึง" ผมวางดอกไม้จันท์ในที่สุดแล้วเดินลงมาโดยไม่เหลียวหลังกลับไปมองอีก
ผมลงมาถึงพื้น มองหน้าทุกคนรอบตัว
แทบทุกใหน้ามีคราบน้ำตาเปื้อนอยู่
"ร้องกับเค้าด้วยเหรอมึงไอ้แก็ป?" ผมหันไปแหย่ไอ้แก็ป ที่ตาแดงๆ น้ำตาซึมๆ ผมก็เหมือนกัน แค่น้ำตาซึมๆ รู้สึกปวดๆ หน่วงๆรอบๆตา แต่น้ำตาไม่ได้ไหลพรากเหมือนวันแรกๆ
"นิดหนึ่งพี่.........ผมก็มีจิตใจนะ ไม่ใช่ใจหินเหมือนใครบางคน"
"แขวะกู เดี๋ยวกูตบหัวทิ่มเลยนิ"
"ผมพูดชื่อพี่ออกมายัง ร้อนตัวนี่หว่า"
"มึงมองหน้ากูจนจะมุดเข้าลูกกะตากูอยู่แล้ว ไม่รู้เลยมั้งว่ามึงด่ากูอยู่ "
"หยุดพูดเลยไอ้แก็ป กูตบปากแตกเลยนิ"
ผมปล่อยให้มันสองคนด่ากันล้งเล้งตามประสา
เริ่มมีควันไฟลอยขึ้นฟ้าแล้ว
เห็นภาพนั้นแล้ว ไม่รู้ก้อนแข็งๆจากไหนมาจุกที่คอผม ขอบตาร้อนมาก มากจนต้องกระพริบหลายๆรอบ
รู้สึกตัวเองกำลังลอย
น้ำตาผมยังไม่หมด.............. มันยังไหลได้อีก ...................อีกจนถึงเมื่อไรก็ไม่รู้
"ร้องมาเหอะมึง เดี๋ยวกูร้องเป็นเพื่อน" จริงครับ ไอ้เบนมันร้อง แต่มันร้องของมันเองนะผมว่า ไม่ได้ร้องเป็นเพื่อนผมตามที่มันบอกหรอก
ผมยืนมองควันเหล่านั้นจนเกือบไม่หลงเหลือให้เห็น น้ำตาผมหายไปหมดแล้ว แต่ยังคงพูดไรไม่ออก เดี๋ยวมันแน่น เดี๋ยวมันเบา จนผมก็บรรยายไม่ถูก
ผู้คนมากมายเมื่อกี้ก็ค่อยๆหายไปจนเหลือแค่ไม่กี่คน
น้าวัฒน์กับน้าพิมพ์ตั้งจะลอยอังคารพรุ่งนี้ตอนเย็นๆ
ผมก็เห็นด้วยเพราะน้าทั้งสองคนหันมาถามความเห็นผมด้วย น้าพิมพ์บอกว่า อุพูดเสมอๆว่าผมเป็นคนพิเศษสำหรับมัน
ถึงมันจะสายไปแล้วที่ได้ฟังตอนนี้ แต่มันก็ยังทำให้ผมยิ้มได้อยู่ดี ถึงมันจะไม่อยู่ตรงนี้แล้วก็ตาม
กลับจากไปลอยอังคาร
ผมยังไม่พร้อมจะคุยกับใครเลยขอตัวขึ้นมาบนห้องก่อน แต่ผมคิดผิดมากที่ขึ้นมาบนห้องตอนนี้ ห้องที่เต็มไปด้วยไอ้อุ ทุกตารางนิ้วของห้อง มีเรื่องราวของผมกับมันเต็มไปหมด.....เต็มจนผมก็คิดไม่ถึงว่า มันจะเต็มได้ขนาดนี้
เปิดตู้เสื้อผ้า ยังเห็นเสื้อของมันแขวนอยู่
บนโต๊ะ ยังหนังสือกับชีทของมันวางอยู่
ในห้องน้ำแปรงสีฟันกับแชมพูกลิ่นที่มันชอบก็ยังวางอยู่ที่เดิม
ชั้นวางทีวีหนังแผ่นที่มันชอบก็วางที่เดิม
ถึงขนมที่มันกินแล้วซ่อนเอาไว้ในตะกร้าซีดีก็ยังอยู่
ถึงเท้าที่มันถอดๆแล้วม้วนๆยังวางอยู่ข้างฝา
หมอนของมันของยังวางอยู่ข้างๆหมอนผม
ที่สำคัญ........มันยังอยู่ในใจผม
จบแล้วนะครับ
ดิวตั้งใจจะเขียนออกมาแบบนี้จริงๆ
ดิวไปอ่านประโยคหนึ่งเกี่ยวกับเรื่องของเวลานี่แหละ
คนเรามักพูดเสมอว่า เวลามีอีกเยอะ ก็เลยไม่ต้องไปสนใจ ปล่อยไปก่อน
ใช่ครับเวลามันมีอีกเยอะ เยอะจนไม่มีวันหมดหรอก
แต่คนที่ใช้เวลานี่สิ จะมีโอกาสได้ใช้เวลาไปถึงเมื่อไรกัน
เวลาไม่เคยพอหรอกครับ
คนเราใช่ว่าพอพบความสุขแล้ว ความทุกข์จะมาหาไม่ได้
นาทีนี้เราสุขจนล้นอก แต่วินาทีถัดมา โลกกลับพังลงตรงหน้าเรา
ใช้เวลาในโอกาสที่เรายังได้ใช้ให้คุ้มค่ามากที่สุด เมื่อถึงวันที่เราหมดโอกาสใช้ เราจะได้ไม่ต้องเสียใจ
ปล. ดิวไม่อยากให้เรื่องมันดูเศร้าเกินไป เลยเศร้าไม่ถึงขีดสุด เพราะอะไรที่มันสุดเกินไป ดิวไม่ค่อยชอบเท่าไร
ขอบคุณสำหรับการติดตามนะครับ
“ไอ้กัส มึงจะไม่ใจอ่อนกับไอ้แก็ปจริงเหรอวะ?”
“ไม่นิ”
“ปากแข็งจริงนะมึง”
“กูพูดความจริงเหอะ ”
“ระวังไว้นะไอ้กัส ระวังจะเป็นเหมือนกูกับไอ้อุ แม่ง ตอนมีเวลาเสือกทำบ้าไรก็ไม่รู้ ไงละ พอไม่มีโอกาสแล้ว แม่ง ร้องไห้เกือบตาย แต่ต่อให้มึงร้องให้ตาย มึงก็ทำไรไม่ได้แล้วตอนนั้น คิดเองละกันว่าจะเอาไง” ผมไม่อยากให้เพื่อนที่ผมรัก ต้องมาเป็นแบบผม มันทรมานเกินไป มันโหดร้ายเกินไป แต่ถ้ามันไม่ได้คิดไรกับไอ้แก็ปจริงๆก็แล้วไป
“หรือมึงจะเสี่ยงไอ้กัส?” ไอ้เบนมันถามกดดัน ไอ้กัสหน้าเครียดทันที
“ก็กูไม่รู้นี่หว่า ว่ากูรู้สึกยังไงกับไอ้เด็กนั่น” มันว่าเสียงอ่อนลง
“เชื่อเหอะ มึงพูดงี้ แสดงว่ามึงมีใจให้มันไปแล้วแหละ”
“กูก็ว่างั้น” ไอ้เบนสนับสนุนความคิดผมอีกหนึ่ง เล่นเอาไอ้กัสนั่งหน้าเครียดเลยเว่ย
“เครียดไรมากว่ะมึง มีความรักดีจะตาย ยิ้มได้ หัวเราะได้ง่ายกว่าปกตินะเว่ย” ผมไม่ได้ปลอบมันนะ ผมพูดความจริง
“กู กู คือ “ อ้ำอึ้งซะงั้น
“พี่กัสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส” มาแล้วครับ คนต้นเรื่องของเรา หลังเลิกเรียน ไอ้แก็ปมันจะเสนอมาให้พี่กัสของมันเห็นทุกวันที่เราเลิกเย็น แต่ถ้าวัไหนมันเลิกทีหลัง มันก็จะบุกไปถึงห้องเลย
“วันนี้เรียนเหนื่อยมากเลยอ่ะพี่ พี่อ่ะเรียนเหนื่อยมั๊ย” มันจัดการวางกระเป๋ามันโต๊ะ ดึงชายเสื้ออกมานอกกางเกง แต่ปากนี่ก็ไม่หยุดพูด
“ไม่...........”
“พี่เบน พี่บาส ดีครับ ” ฮ่าๆๆๆๆๆ ไอ้แก็ปมันถามแบบไม่รอฟังคำตอบเลย เล่นเอาไอ้กัสอ้าปากพะงาบๆจะตอบ
“พี่กัส วันนี้ผมคิดถึงพี่มะมะเรย คิดถึงผมบ้างมั๊ยเนี่ย”
“คือ...........”
“พี่กัส ผมหิวอ่ะ มีไรกินบ้างอ่ะ”
“อ่ะ..............”
“วันนี้การบ้านเยอะมาก ไม่รู้จะได้นอนกี่โมง”
“ให้กู...................”
“แต่ไม่เครียด ไว้ไปลอกตอนเช้า..........พี่กัส มองหน้าผมไมอ่ะ?”
“หุบปากได้บ้างยัง?”
“อะ ........ครับ ” หน้ามันหงอยเลย มันคงกลัวโดนไอ้กัสด่าอีกตามเคย คอตกไปเลยนะมึง
“ไปแดกข้าวกัน เดี๋ยวกูเลี้ยง แต่ร้านหรูๆที่คุณหนูแบบมึงชอบแดก กูไม่มีปัญญาจ่ายหรอกนะ เสร็จแล้วก็ไปทำการบ้านที่ห้องกูให้เสร็จก่อน ไม่ต้องไปลอกของเพื่อน สมองมึงยิงฝ่อๆอยู่ๆ ลอกบ่อยเข้า สมองมึงได้แห้งตายสนิทกันพอดี แล้วก็ค่อยให้พี่การ์ดของมึงไปรับที่ห้องกู ตามนี้”
“พี่กัส” ไอ้แก็ปยิ้มตาวาวเลยครับ คงไม่คิดจะเจอไอ้กัสโหมดนี้ ถึงเพื่อนผมจะพูดห้วนๆ ห่ามๆ แต่สำหรับคนที่พยายามอย่างหนักมาตลอดอย่างไอ้กัส แค่นี้ก็พอแล้ว สำหรับตอนนี้
"พี่กัสไม่ได้โกหกให้ผมดีใจเล่นใช่มัํย?"
"หรทอมึงจะไม่ไป"
"โหพี่ อยากไปดิ อยากไปมาก อยากไปมานานแล้วด้วย........ว่าแต่พี่กัสเริ่มชอบผมแล้วเหรอ?"
"สงสารลูกหมาที่คอยตามต้อยๆทุกวันต่างหาก"
"ตามใจหมามากๆ ระวังหมาเลียปากเอานะครับ " สายตาไอ้กัสแสดงออกมาอย่างชัดเจน แม่ง เด็กนี่โคตรเจ้าชู้อ่ะ
"กูว่าก่อนจะกระโดดมาเลียปากกูได้ เลียตีนกูไปพลางๆก่อนมั๊ย? ค่อยๆไต่เวลไง"
"โห พี่กัส ไม่โรแมนซ์เลยอ่ะ รมณ์เสียอ่ะ"
"จะไปแด................กินมั๊ย ไหนบอกว่าหิวไง"
"ไปปปปปปปป ผมหิวมากกกกกกกกกกกก"
"มึงสองคนไปด้วยกันดิ" มันหันมาชวนผมกับไอ้เบน แต่ดูจากสายตาไอ้แก็ปแล้ว มันบ่งบอกชัดเจนมากว่า ห้ามไปด้วย
"มึงไปเหอะ.....วันนี้กูอยากกินยำทะเลฝีมือไอ้เบน ไว้เจอกันที่ห้องมึงละกัน"
"อืม" ไอ้เบนมันว่าง่ายอยู่แล้ว
"ได้ๆ.........อ่ะ"
"ไรอ่ะพี่กัส"
"นมกับหนมปัง ไม่รู้จักรึไง"
"รู้จัก แต่ให้ผมเหรอ ให้ไมอ่ะ?"
"รองท้องไปก่อน กว่าจะถึงร้าน อีกแป๊บหนึ่ง "
"พี่ซื้อไว้ให้ผมเหรอ?" หึหึหึ
"ซื้อกินเอง แต่กินไม่ไม่หมด"
"ไอ้กัส มึงไม่กินนมรสกล้วยกับหนมปังชอคแลตนี่หว่า"
"แต่ผมชอบนะพี่ ผมชอบนมกล้วย กับหนมปังชอคแลต" หึหึหึ
"ไปได้ยัง!!! กูหิวแล้ว"
ไอ้คนปากแข็ง อยากกินเด็กก็บอกมาดีดีก็ได้
-
:m15:
เศร้าจังค่ะพี่ดิว แต่ยังไงก็ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ
จะรอติดตามผลงานเรื่องใหม่ค่าาาา
-
เศร้า :m15:ขอบคุณมากค่ะสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้ค่ะ :pig4:
-
ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ :)
-
ขอบคุณ.ถึงจะจบเศร้าแต่ก็ขอบคุณที่เขียนเรื่องนี้ :pig4: :L2:
-
เศร้ามากมายก่ายกอง
-
เศร้าอ่ะเรื่องอุ :hao5: :hao5:แต่ว่าพออ่านแล้วเห็นเรื่องกัสต่อมาเบรคอารมณ์ได้นิดนึงเลยอ่ะ
-
เสียใจค่ะ มากด้วย
....เค้าน่ารักดี..อ่านแล้วมีความสุขมาตลอด
เห็นหัวข้ออัพว่า จบ ก็ใจหาย พออ่านจบ....
.... หนักเลยค่ะ...{ Y____Y }
แอบลุ้นจนบรรทัดสุดท้ายเลยค่ะ..ตื่นเถอะตื่นเถอะบาสมันแค่ฝันน่ะ
-
ไมออกมาแบบนี้อ่ะ เศร้ามากกกกกก
ปวดหัวเลยน้องดิว
แต่ก็ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีๆให้ด้อ่าน
:mew2:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆอีกเรื่องนะคะ ถึงจะเศร้าไปหน่อยแต่ก็สนุก และน่าติดตามดีค่ะ :L2:
-
หน่วงงงงง ฮื่ออออ เศร้าได้อีกอ่านก่อนนอนเลยทำให้นอนไม่หลับ อึกๆๆ แต่ก็สนุกคะ เวลาเป็นสิ่งสำคัญมากกก เมื่อเราเสียสิ่งที่มีค่าไป ทุกคนมีเวลาหนึ่งวันเท่ากันอยู่ที่ว่าใครจะใช้คุ่มค่ากว่ากัน ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีอีกเรื่องคะ :mew1:
-
ThankS
-
จบหักมุม
-
ขอบคุณค่ะ เขียนดีอ่ะ เศร้า น้ำตาคลอเลย T__T
เคยตามอ่านเมื่อกลางๆเรื่อง
แล้วเราก็ลืมๆไป โฮๆๆๆ ขอโทษนะค๊าาาา
ตามมาอ่านจนจบแล้วนะ ^^
-
จิ้มๆๆ
-
ทำไมคุณดิวมาหักมุมจบแบบนี้ละ โฮฮฮฮฮ
:z3: :hao5:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
:hao5: :hao5:
-
อุสาต์เปิดอ่านคอมเม้นต์ก่อนแล้วนะ เรายังจะใจดีสู้เสือไปอ่าน
ไม่มีคำคอมเม้นต์....................:sad4: :o12: :m15: :monkeysad:..................
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :pig4:
-
:pig4: อ่านจบแล้วเศร้ามากอ่ะ คิดว่าจะจบแบบมีความสุขกับจบแบบเศร้า แต่ชอบเนื้อเรื่องที่ค่อยๆเล่าให้ความรู้สึกของแต่ละคนค่อยๆออกมา
-
จบได้ช้ำใจมาก ช้ำใจสุดๆๆ แบบ โห๊ย ยังไม่ได้บอกรักกันเลยคาใจ ทรมานแบบสุดลิ่มทิ่มประตูเลยเจอแบบนี้ บาสคงฝังใจมากถึงมาก โฮเลยอะ
-
ร้องไห้ :ling1: :ling1:ทุกนาทีมีความหมายจริงๆ
-
จบได้ดีจริงๆ คะ ยังแต่งออกมาได้ดีเหมือนเรื่องที่แล้วเลยนะคะ ขอบคุณที่แบ่งเรื่องดีๆ คะ
-
:mew1:
-
:o12:
-
ดีแทค ระบบเติมเงิน โปรเน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว (ราคารวมภาษี 7% แล้ว)
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 803บ./90วัน กด *104*591*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,284บ./180วัน กด *104*592*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) 1,926บ./365วัน กด *104*593*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,069บ./90วัน กด *104*594*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 1,498บ./180วัน กด *104*595*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 2,675บ./365วัน กด *104*596*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 236บ./7วัน กด *104*388*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) 696บ./30วัน กด *104*389*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,711บ./90วัน กด *104*598*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 2,139บ./180วัน กด *104*578*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 3,745บ./365วัน กด *104*579*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 354บ./7วัน กด *104*398*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 1,188บ./30วัน กด *104*597*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 139บ./7วัน กด *104*77*8488034#
เน็ตดีแทค 1 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 535บ./30วัน กด *104*97*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 246บ./7วัน กด *104*78*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 696บ./30วัน กด *104*98*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 375บ./7วัน กด *104*79*8488034#
เน็ตดีแทค 8 Mbps(เม็ก) 95บ./8วัน กด *104*897*8488034#
เน็ตดีแทค 8 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 42บ./1วัน กด *104*68*8488034#
เน็ตดีแทค 10 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*798*8488034#
เน็ตดีแทค 2 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 380บ./30วัน กด *104*237*8488034#
เน็ตดีแทค 4 Mbps(เม็ก) +โทรดีแทค 470บ./30วัน กด *104*236*8488034#
เน็ตดีแทค 12 Mbps(เม็ก) 193บ./7วัน กด *104*841*8488034#
เน็ตดีแทค 12 Mbps(เม็ก) 482บ./30วัน กด *104*842*8488034#
ยกเลิกเน็ต กด *103*0# โทรออก
ดีแทค เช็คเน็ต คงเหลือ กด *101*1# โทรออก
เช็คเบอร์ตัวเอง กด *102# โทรออก
ยกเลิก SMS กินเงิน กด *137 โทรออก
เช็คเงิน คงเหลือ กด *101# โทรออก
ติดต่อ คอลเซ็นเตอร์ กด 1678 โทรออก
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดสปีด โปรรวม
สมัครง่ายๆ กดตามได้เลยค่ะ
#โปรเน็ตสุดฮิต DTAC
โปรที่คุ้มที่สุดของการใช้เน็ต
#โปรเสริมเน็ตวันนี้ #โปรเน็ตสุดฮิต #เน็ตไม่อั้นไม่ลดสปีด #โปรเน็ตดีแทค #เน็ตดีแทคเติมเงิน #โปรดีแทครายสัปดาห์ #โปรดีแทครายวัน #โปรแทครายเดือน #โปรเน็ตDTAC #เน็ตไม่จำกัด #เน็ตไม่ลดสปีด #โปรเน็ตไม่อั้นรายวัน #โปรเน็ตไม่อั้นรายสัปดาห์ #โปรเน็ตไม่อั้นรายเดือน #DTAC #สมัครเน็ต #โปรเน็ตดีดี #โปรเสริมDTAC #โปรเสริมดีแทค
https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368 (https://www.facebook.com/media/set/?vanity=sarawutcomputer&set=a.1735376596730368)
เน็ต เปิดเบอร์ใหม่ ย้ายค่าย เบอร์เก่า ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I (https://www.youtube.com/watch?v=U8gZx3BTz_I)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว dtac ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.youtube.com/watch?v=xgJOI7_4_vg (https://www.youtube.com/watch?v=xgJOI7_4_vg)
เน็ตไม่อั้น ไม่ลดความเร็ว dtac ดีแทค ระบบเติมเงิน มีนาคม 2567
https://www.facebook.com/share/p/sTA3Vv6dxR4GnW6x/?mibextid=qi2Omg (https://www.facebook.com/share/p/sTA3Vv6dxR4GnW6x/?mibextid=qi2Omg)
ดีแทค ระบบเติมเงิน Dtac เน็ตไม่อั้น เร็ว 12 Mbps เม็ก หมดเขต 30 เมษายน 2567
https://www.youtube.com/watch?v=-u5Ua409XKc (https://www.youtube.com/watch?v=-u5Ua409XKc)
ดีแทค ระบบเติมเงิน เน็ตไม่อั้น เร็ว 30 Mbps(เม็ก) นาน 30 วัน ราคา 350 บาท แถมโทรฟรีทุกค่าย
https://www.youtube.com/watch?v=9ATbQS3gVwA (https://www.youtube.com/watch?v=9ATbQS3gVwA)