ห้องแค่ใกล้ ระเบียงแค่เคียง แต่ทำไม... เตียงเดียวกันวะ?
5.1
วันนี้ผมตื่นสายกว่าทุกวัน (บ่ายสองครึ่ง) เพราะว่าเมื่อคืนกว่าจะนอนหลับก็เกือบสว่างแล้วมั้ง T^T มัวแต่คิดถึงเรื่องไอ้หลุมดำ แม่งเอ้ย หงุดหงิดใจว่ะ และเมื่อคืนผมได้ทำการสาบานกับตัวเองเอาไว้แล้ว ว่ายังไงก็ตาม ผมจะไม่ยอมให้มันแตะต้องผมอีกเด็ดขาด!!
พออาบน้ำกินข้าว (ที่มันเอามาให้อีกแล้ว แฮร่) ผมก็นั่งเอาเปลือกกล้วยถูตรงรอยช้ำที่หน้าท้องอีกทีเพราะอยากให้มันหาย แต่รอยตรงนี้ใหญ่แล้วก็เจ็บที่สุดอ่ะครับ ถ้าเผลอเกร็งหน้าท้องนี่มีน้ำตาร่วงอ่ะ
พรุ่งนี้ก็จะเปิดเทอมแล้ววววนี่หว่า จะได้เจอเพื่อนและก็อาจจะได้เจอเฟรชชี่สาวสวยใสวิ้งปิ๊งปั๊บ ซึ่งอาจจะมาเป็นเหยื่อให้ผมฮุบในอนาคต คริๆ คิดแล้วฟิน *w*
เห็นมั้ยว่าใจผมยังหวนนึกถึงสาวๆอยู่นะ
ผมไม่ได้ชอบผู้ชายนะ!!!
โดยเฉพาะไอ้เชี่ยห้องข้างๆอ่ะ!!!
.
.
.
.
อยู่ห้องไม่มีอะไรทำเลยครับ ดูทีวีจนเบื่อแล้วก็ไปเล่นเกม พอเล่นเกมจนเบื่อก็เล่นเฟส พอเล่นเฟสจนเบื่อก็กลับมาดูทีวี ทำสลับๆกันไปจนเย็น จนได้ยินเสียงเคาะประตูรัวๆ แสดงว่าไอ้หลุมดำมันกลับมาแล้ว
เอาจริงๆ ผมเองก็รู้สึกว่ามันยังไงๆอยู่นะ
ทำไมต้องให้มันมาห้องผม มาดูแล ซื้อนั่นนี่ให้ผมด้วยวะ
แต่ก็นะ ไม่เป็นไรหรอกโนะ เป็นเพื่อนกัน
แค่ไม่ให้มันมาปลุกความเป็นชายในตัวผมอีกก็พอมั้ง
“หายเจ็บยังวะ"
“ดีขึ้นแล้วเว่ย เฮ้ยกัน กูว่ามึงกลับห้องไปอาบน้ำไป โคตรจะเหม็นเหงื่อมึงเลย”
“เดี๋ยวดิ มาดูมึงก่อน เผื่อตายอยู่ในห้องคนเดียวจะว่าไง”
“ชีวิตกูป้ะ?” แม่ง มาถึงก็ปากหมาใส่ทันทีเลยอ่ะ
“ซี วันนี้ออกไปกินข้าวข้างนอกกันมั้ย”
“ไม่อ่ะกูไม่หิว กูเพิ่งกินข้าวไปตอนบ่ายๆ”
“แต่กูหิว มึงต้องไปกับกู เดี๋ยวกูไปอาบน้ำแป๊บแล้วจะมา” ไอ้ควาย แล้วมึงจะถามให้กูตอบทำบ้าอะไร ถ้ามึงจะบังคับกูขนาดนี้
มันกลับไปห้องไปแล้วครับ ผมก็นอนรอบนโซฟาและดูทีวีไปด้วย ออกไปข้างนอกก็ดีจะได้ไปซื้อของกินกับของใช้มาไว้ติดห้องด้วย
มันหายไปค่อนข้างนานอ่ะ แล้วผมก็ไม่ได้ขยับร่างกายมาเกิน 15 นาที ส่งผลให้เกิดอาการง่วง... เพราะฉะนั้น... หลับรอแม่งเลย
.
.
.
.
“น้องนิดตื่น กูมาแล้ว”
“อื้อ เสร็จละเหรอวะ”
“เออ แล้วมึงไม่เปลี่ยนชุดเหรอ จะออกไปชุดนี้?”
“ก็ใช่ ปกติกูก็ใส่แบบนี้ มีไร” ผมใส่กางเกงขาสั้นสีเทาขาย้วยๆกับเสื้อยืดครับ ผมว่าก็ไม่เห็นเป็นไรเลย
“ไม่มี ไปได้แล้ว หิว”
.
.
.
.
มันเลือกขับคัมรี่ครับ ไม่ยอมเอามอไซค์ไปเพราะมันบอกว่าร้อน ซึ่งนี่มันก็เย็นแล้วนะผมว่า แต่ช่างมันเถอะ สงสัยบ้านมันรวยมั้ง ไม่อยากจะขัดศรัทธามัน ฮี่ๆ ส่วนผมก็ประหยัดน้ำมันรถไปอีก ในรถ เรานั่งกันเงียบๆ ผมเลยเปิดเพลงทำลายความเงียบซะ แล้วกดเลื่อนเพลงไปเรื่อยๆ พอเงยหน้าอีกที เราก็มาอยู่บนถนนสายหลักกันแล้ว
“มึงจะไปกินอะไรที่ไหนวะ ไม่ไปแถวหลังมอเหรอ”
“หิวคิมจู จะไปเซ็นทรัล”
“ไอ้เหี้ย ทำไมไม่บอกกูก่อน ดูกูแต่งตัวดิ๊เนี่ยยยยย”
“ไม่เป็นไรหรอก มึงแต่งยังไงก็น่ารักอยู่ดี”
“มึงกรุณาพูดใหม่ด้วย น่ารักตีนสิ กูหล่อเว้ยหล่อ!! ฮึ่ย”
ผมนั่งหันหน้าออกนอกหน้าต่าง อารมณ์เสียเว้ย มันแกล้งผมป่าววะ ดูมันดิแต่งซะหล่อเฟี้ยว ส่วนผมนี่อะไร ใส่ชุดอย่างกับเพิ่งตื่นนอน (ก็เพิ่งตื่นจริงๆครับ) รู้งี้แต่งหล่อๆมาซะก็ดี ไอ้ตัวผมก็นึกว่ามันจะไปกินหมูกระทะหลังมอ มันเสือกมีอารมณ์อยากแดกไฮโซ แม่ง
.
.
.
.
เรามาถึงห้างกันแล้ว พอลงรถได้ผมก็รีบเดินเข้าไปในห้างทันที ไม่อยากเดินกับมัน
“รีบเดินไปตามควายไง?”
“จะตามหาซากอะไร ก็ควายเดินอยู่หลังกูเนี่ย”
“ปากดีนะน้องนิด”
“ปล่อยดิสัส! มึงเห็นคนอื่นเค้ามองมั้ย! เหี้ยกัน!”
มันเดินตามมาจนทันแล้วก็ล็อคคอผม แถมยังขยี้หัวผมซะแรง สัสเอ้ย อยากสูงขึ้นมากะทันหัน มันจะได้ไม่กล้ามาล็อคคอและเล่นหัวผมอย่างนี้!!! แถมมันยังหัวเราะอย่างอารมณ์ดีซะจนออร่าวิ้งๆออกจากหน้า คนอื่นโดยเฉพาะสาวๆที่เค้ากำลังเดินอยู่ก็มองมาทางเราอย่างสนใจ (หมายถึงสนใจไอ้กันอ่ะนะ ส่วนเค้ามองผมเหมือนกับผมคือตัวอะมีบาเชียวล่ะ)
มันล็อคคอผมจนหนำใจ ในที่สุดมันก็ปล่อยแขนออกจากคอ แต่มาจับข้อมือผมแทน
“มึงจะมาจูงมือกูทำไม เดินเองได้ มึงเดินนำไปเลยแล้วกูจะเดินตาม”
“ก็กูอยากเดินไปพร้อมๆกับมึง”
มันพูดแถมหันมามองผมตาหวาน เอาซะผมไปไม่เป็นเลยทีเดียว ผมเองก็ไม่เคยเก็ทเอภาษาไทยซะด้วย เลยไม่ทราบว่าประโยคที่มันพูดอ่ะแฝงความนัยอะไรไว้รึเปล่า
“ปล่อยเลยสัส กูไม่อยากให้คนอื่นเข้าใจผิดว่ากูเป็นเกย์”
“แต่กูอยาก”
ฮือออออออออออออออออออ ตอนนี้กูก็เริ่มอยาก อยากถีบมึงกลางห้างเลยไอ้สัสหมาเอ้ย ผมแทบจะเอาหน้ามุดกับพื้น เราสองคนเหมือนจะเป็นจุดเด่นมาก หนึ่งเพราะหน้าตาไอ้กันมันดึงดูด สองเพราะการแต่งตัวอันแสนจะมีสถุลรุนชาติของผม และสาม... มันจับมือโผมมมมมม
รู้ถึงไหนอายถึงนั่น T-T
.
.
.
.
ผมเดินหน้าหงิกส่วนมันเดินหน้าระรื่นมาจนถึงร้านบุฟเฟ่ต์ปิ้งย่างที่มันอยากกินนักหนา คนไม่เยอะครับ มาถึงก็ได้โต๊ะเลย มันเลือกโต๊ะกลางๆร้าน พนักงานก็เดินนำและพาไปนั่งที่โต๊ะ เธอมองเราด้วยสายตาที่แตกต่าง มองไอ้กันแบบใฝ่ฝันถึง และมองผมแบบตลกขบขัน เออ ใช่ซี้ ผมมันไม่หล่อ แต่งตัวไม่ดีอีก กระซิกๆๆ
“กี่ที่คะ”
“สองครับ”
“ไม่เอากูไม่กิน”
“สองครับน้อง”
แล้วมันก็สั่งทุกอย่างเสร็จสรรพเรียบร้อย ผมละเซ็งกับความหน้าด้านหน้ามึนของมันจริงๆ
“กินเป็นเพื่อนกูหน่อย กูเลี้ยงเอง“
“แหมยังมีหน้ามาพูด มึงลองไม่เลี้ยงดูสิ กูเต็มใจมากินเหรอ ก็ไม่นะ”
แล้วผมก็เบะปากใส่มัน มันไม่เห็นโกรธอะไรแถมยังเอื้อมมือมาหยิกปากผมเบาๆอีก
อะ...เอ่อ...
ผมเสหน้าไปมองอย่างอื่นเมื่อรู้สึกว่าเลือดบนหน้ามันร้อนขึ้นชอบกล พาลนึกไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืนและคืนก่อนๆที่เราจุ๊บกัน T/T โนววว โนวววๆๆๆ ไม่เอาแบบนี้สิวะ ผมจะไม่ยอมหน้าแดงเพราะไอ้บ้านี่หรอกนะ แม่งเสียศักดิ์ศรีชะมัด พอเงยหน้าขึ้น ก็พบว่ามันมองผมด้วยสายตาพิฆาตอีกแล้ว +.+
.
.
.
.
พอบุฟเฟ่ต์ชุดแรกก็มาเสิร์ฟ ไอ้กันก็ลุกไปตักพวกกิมจิแล้วก็น้ำจิ้ม แถมยังเผื่อแผ่มาให้ผมด้วยครับ
“อ่ะ มึงเอาเนื้อลงเตาให้มั่ง” มันเลื่อนจานเนื้อสัตว์ต่างๆมาทางผม
“เออ กูย่างให้ก็ได้ มึงแดกไปละกัน”
ผมทำหน้าที่เป็นคนย่างหมูเห็ดเป็ดไก่ให้มัน ตอบแทนบุญคุณมันบ้างอุตส่าห์เลี้ยง ผมเอาเนื้อสัตว์ลง ผมเป็นคนพลิก แล้วพอสุกมันก็คีบไปกินครับ ไอ้กันมันกระเพาะควายจริงๆอ่ะ กินแป๊บๆหมด ไม่ทราบว่าไปตายอดตายอยากมาจากไหน คือชุดนึงเนี่ย มันกินไปร้อยละ 99.68 ส่วนผมกินเศษที่เหลือซึ่งส่วนใหญ่คือผัก บ้าจริง - - แล้วการที่มันกินไปมองหน้าผมไป จะช่วยให้น้ำย่อยในกระเพาะควายๆของมันทำงานดีขึ้นเหรอ? หรือว่าไง?
“มองทำพ่อง จะแดกก็แดกดีๆ”
“ดุยิ่งกว่าหมา หึๆ อยู่ข้างนอกก็ต้องลวนลามทางสายตาดิ ถ้าอยู่สองต่อสองก็ค่อยใช้อย่างอื่น”
“ไอ้เหี้ย!”
“ร้อนเหรอน้องนิด หน้าแดงจังว่ะ”
“มึงหุบปากไปเลย ไม่งั้นกูจะเอาน้ำซุปสาดหน้ามึง!!!”
.
.
.
.
ระหว่างนั่งรอบุฟเฟ่ต์ชุดใหม่ มันก็เอาไอโฟนมากดยิกๆ ท่าทางดูจะตั้งใจเล่นมากแฮะ หรือว่ามันอาจจะคุยกับแฟนมันก็ได้มั้ง เออ สรุปมันมีแฟนรึยังวะ ในใจก็ไม่อยากเชื่อเลยว่าอย่างมันจะชอบเข้าข้างหลัง - - ขอถามมันอีกรอบดีกว่า เผื่อเรื่องที่มันบอกว่ามัน... จะเป็นเรื่องล้อเล่น
“คุยกับแฟนเหรอ”
“น้องสาว ถามทำไม หึงกูเหรอ?”
“สรุปมึงมีแฟนมั้ย”
“ก็บอกไปแล้วไงว่าไม่มี”
“แล้วทำไมถึงไม่มี ไม่มีคนมาจีบเนะ แล้วมึงเคยมีแฟนรึเปล่า”
“ถามรัวเลยนะสัส ฮ่าๆๆ คนมาจีบอ่ะมี เป็นผู้หญิงนี่ล่ะ เคยมีคนมาจีบตั้งแต่สมัยปี1นู้น คบกันได้สองสามวันเค้าก็เลิกยุ่งกับกูไปเอง”
“เพราะ?”
“กูไม่ตามใจเค้า”
“ก็สมควรโดนทิ้งแหละมึง”
“กูเป็นของกูแบบนี้ จะให้พาไปช็อปปิ้ง นั่งรอเลือกรองเท้าเป็นชั่วโมงๆ ต้องแสดงความเป็นเจ้าของ ต้องนั่นนู่นนี่สารพัด กูว่าแม่งโคตรน่ารำคาญ ถ้ากูจะเลือกแฟนสักคน ขอคนที่อยู่ด้วยกันแบบเพื่อนดีกว่าว่ะ”
“ไอ้เหี้ย ไม่งั้นเค้าจะเรียกว่าแฟนเหรอสัส มันก็ต้องแตกต่างจากเพื่อนดิวะ หรือจะให้แฟนมึงชวนไปเตะบอล แดกเหล้า แทงสนุ้กงั้นเหรอ”
“...”
“แล้วที่มึงมายุ่งกับกูเนี่ย ถามจริงๆมึงคิดยังไงวะ”
ผมเช็คแล้วครับว่าคงไม่มีใครได้ยินบทสนทนานี้ และตอนนี้ไอ้กันมันก็มีสติสตังเต็มร้อย ไม่ได้เมาเหล้าบ๊วยแบบเมื่อคืน หวังว่ามันจะตอบสิ่งที่ผมกำลังค้างในใจอยู่ตอนนี้
“ไม่ได้คิดอะไร ความอยากลองล้วนๆ นี่ก็กำลังลองจีบมึงอยู่ไง รอมึงหวั่นไหวอยู่รู้ยัง?”
“ไอ้เชี่ย นอกประเด็นละสัส มาอยากลงอยากลองอะไร”
“เอ้ากูพูดจริงๆ”
“ถุยยยยยยยย คิดว่ากูจะให้มึงลองง่ายๆงั้นดิ? แล้วถ้ามึงจีบกูไม่ติดล่ะ”
สาบานหน่อยว่ามันกำลังจีบผม? บ้านป้ามึงจีบคนด้วยวิธีแบบนี้เหรอวะ? เอะอะลวนลาม เอะอะจับจูบ มึงใช้ตรรกะของมนุษย์เผ่าไหนบอกกูหน่อยไอ้กัน!
“ก็เป็นเพื่อนกัน ไม่เห็นยาก”
“ชีวิตมึงก็คิดอะไรง่ายๆเนอะ”
“มึงง่ายกว่ากูอีก ใจง่าย ร่างกายก็ง่าย เที่ยวนอนกับผู้หญิงไปทั่ว”
“เสือกเลย ชีวิตกู ชิ! ว่าแต่ว่า... เราเป็นเพื่อนกันเลยไม่ได้เหรอวะ แบบว่า เนี่ย กูกับมึงเป็นเพื่อนกันแล้วก็ไม่ต้องมาจีบมาเจิบอะไรทั้งนั้น เดี๋ยวกูจะชี้ทางสว่างให้มึงเอง เราจะไปเตะบอล กินเหล้า สีหญิงกัน รับรองมึงจะกลับมาชอบสาวๆเนื้อนมไข่เหมือนเดิม”
“หึ” มันหัวเราะหึๆ แต่ไม่ได้ตอบรับหรือว่าปฏิเสธผมแต่อย่างใด
“มึงอ่ะก็นิสัยดีนะกัน กูอยากเป็นเพื่อนกับมึง แค่เพื่อนเฉยๆอ่ะ”
ผมพูดพร้อมกับส่งสายตาจริงจังยิ่งกว่ากำลังประชุมสหภาพอียูอีกครับ ผมกำลังจะเกลี้ยกล่อมมันสำเร็จแล้วใช่มั้ยยยย *-* ไอ้กันควรเจอสัจธรมที่ถูกต้องของชีวิตเสียที!!
“ทำไม กลัวใจอ่อนให้กู?”
“บ้านมึงสิไอ้บ้า นี่กูอยู่มายี่สิบกว่าปีเพิ่งเคยโดนผู้ชายจีบ มึงคิดว่ากูควรจะแฮปปี้ดี๊ด๊าหรอไง มึงกำลังพรากกูเข้าไปในทางเดินสีม่วงนะเว่ย มันบาปนะมึงรู้มั้ย แต่ถ้ามึงกลับตัวกลับใจทัน มึงจะสร้างบุญที่ใหญ่หลวงยิ่งกว่าใดๆในโลกเชียวนะมึง”
“หึ เลิกพูดเหอะว่ะ ที่กูพูดไปน่ะกูคิดไว้แล้ว มึงก็แค่ทำสิ่งที่มึงอยากทำ”
“...”
“ส่วนกูก็จะทำสิ่งที่กูอยากทำ”
“แต่สิ่งที่กูอยากทำคืออยากเป็นเพื่อนกับมึงไง เพื่อนแบบธรรมดาๆอ่ะสัสกัน มึงอย่าเข้าใจยากดิ ก็เห็นมึงแดกข้าวนะไม่ได้แดกหญ้ากับกากน้ำตาลซะหน่อย”
“เออน่า ใจเย็นน้องนิด ปล่อยไปตามหัวใจ ปล่อยไปตามร่างกาย ไม่ต้องคิดมาก ฮ่าๆ”
ไอ้เหี้ย มึงพูดแบบนี้กูยิ่งเสียวสันหลังและข้างหลัง เยสเป็ด ผมควรตัดปัญหาไงดีวะ แต่ก็... ช่างแม่งเหอะ ผมเองก็คงไม่ต้องเจอมันบ่อยหรอกม้าง พอไม่เจอเดี๋ยวมันก็ลืมไปเองแหละว่าเคยอยากเสียบตูดผม เดี๋ยวพรุ่งนี้เปิดเทอม พวกสหายที่น่ารักก็จะพาไปกินเหล้าเคล้าสตรี ช่างเป็นชีวีที่มีความสุขข ชีวิตผมก็จะหวนสู่ช่วงปกติอีกครั้ง
ชีวิตที่ไม่ได้สุ่มเสี่ยงจะเปล่งออร่าม่วงแบบนี้อ่ะ
.
.
.
.
พอกินเสร็จจนอิ่มแทบสำรอก เราก็ไปที่แผนกของใช้ ผมซื้อแชมพูแล้วก็โลชั่นเพราะว่ามันหมดพอดี ส่วนไอ้กันไม่ได้ซื้ออะไรในโซนนี้ ผมได้แต่เดินตามมันไป มันมาหยุดอยู่ที่แผนกของสด ซื้อผลไม้หลายอย่างเลยครับ อื้อหือ มันแม่งรักษาสุขภาพเนาะ อย่างว่าแหละเค้าเรียนครูพละคงต้องฟิตหุ่นเป็นธรรมดา
“มึงเอาอะไรมั้ย”
“ไม่อ่ะ ไม่ชอบกินผลไม้”
“เหอะ มึงชอบกินไรบ้างนอกจากเหล้า หัดกินบ้างอะไรที่มีประโยชน์น่ะ” แล้วมันก็ผลักหัวผม
“เป็นควายอย่าขี้เสือก”
มันไม่ได้ทำร้ายร่างกายผมอย่างที่ผมคิดไว้หรอก มันแค่หัวเราะเหมือนคนเมายา แล้วไปที่แผนกอื่นๆ ผมก็เดินดูของไปเรื่อยครับ นึกไม่ออกแล้วว่าจะซื้ออะไรอีก ตอนแรกที่คิดว่าจะซื้ออะไรไปไว้กิน นึกแล้วก็ไม่ซื้อดีกว่า จนที่สุดมันก็ชวนผมไปจ่ายเงิน
“เอามารวมกับของกูดิ”
“ไม่ต้องๆ แยกกันจ่ายอ่ะแหละ” ผมเดินไปที่แคชเชียร์อีกล็อคที่ว่างอยู่ พลางสำรวจหน้าตาพนักงานคิดเงิน แจ่มจะแดมแจ่มว้าวสุดๆไปเลยครับ -.- น่าจะเป็นนักศึกษาทำงานพาร์ทไทม์
“สองร้อยยี่สิบสามบาทค่ะ” น้องเค้าว่าแถมยิ้มหวานมาให้ผมด้วย น่ารักกกก พี่ซีรักเด็กกกก
“น้องเรียนที่ไหนครับ”
“ที่... ค่ะ”
“อ่อ ที่เดียวกันเลย หวังว่าจะเจอกันนะครับ”
ผมรับเงินทอนแล้วก็ยิ้มหยอดไปให้ แต่เสียที่ว่าน้องไม่ได้ยิ้มเขินอายนี่สิครับ ทำไมน้องต้องยิ้มแบบกลั้นขำวะ มีไรตลกอ่ะ
“เสร็จยัง!”
“เสร็จแล้วเว้ย อะไรรอแป๊บเดียวทำไมต้องหน้าตึงไอ้สัส คิดว่าหล่อเหรอไง”
มันไม่ตอบแต่ออกแรงลากข้อมือผมแบบเดียวกับขามาเป๊ะๆ เพียงแต่ครั้งนี้มันออกแรงมากไปจนผมรู้สึกเจ็บ
“เฮ่ยๆ ไม่ต้องรีบมากขนาดนั้นก็ได้มั่งไอ้เชี่ย หอไม่หนีไปไหนหรอก”
มันไม่ฟังหรอกครับ มันก็ยังคงทำในสิ่งที่มันอยากทำคือลากแขนผมตั้งแต่ชั้นหนึ่งไปจนลานจอดรถให้คนเค้ามองมาอยู่ดี ผมเองก็เกินจะห้ามไหวแล้วเหมือนกันครับ ไอ้สัสเปลี่ยนเป็นคนละคนอย่างกับผีสิงแน่ะ มันไม่พูดกับผมซักคำเลยว่ะ
“มึงงงงง เป็นไรรร ผีแอปเปิ้ลเข้าสิงเหรอ”
“...”
แน่ะ ไม่ตอบแถมยังทำหน้าตึงกว่าเดิมอีก
“ไอ้กัน อย่ามาทำเด็กสาวนะมึง หน้าไม่ให้”
“ช่างกูเถอะ”
เออเอา แล้วแต่มันละกัน อุตส่าห์ถามแล้วไม่ตอบเอง ผมเองก็นั่งเงียบมาตลอดทางจนถึงหอ ก่อนลงรถก็บอกว่าขอบใจคำนึงแล้วก็เดินมาก่อนเลย แต่นั่นล่ะ มันก็ยังตามมาจนทันอยู่ดี เราขึ้นลิฟต์ไปพร้อมกันเหมือนเดิม
“แผลที่ท้องมึงหายรึยัง” สงสัยผีออกแล้วครับ มันถามผมยังกับว่าเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่มันก็พูดเรื่อยๆเอื่อยๆไม่ได้หันมาทำตาวิบวับพิฆาตใส่ผมแล้วล่ะ นี่คือสัญญาณที่ดีใช่ม้อย หรือที่มันเงียบไป มันอาจจะกำลังคิดได้ว่ามันกำลังเดินทางสายผิด!?
“ก็ กำลังจะหายมั้ง ยังเหลือสีม่วงๆ”
“อยู่ห้องกูยังมีกล้วยอยู่ เดี๋ยวเอาไปให้ที่ห้องละกัน”
“ไม่เป็นไรมึง แค่นี้เองปล่อยให้ร่างกายกูซ่อมแซมตัวเองบ้าง”
“ไม่เป็นไร กูไม่ได้กินเลยว่ะ ถ้าจะทิ้งก็เสียดาย มึงเอาไปใช้แหละดีแล้ว งั้นกูแวะเอาของไปเก็บก่อนแล้วจะเอาไปให้”
“เออๆ งั้นก็ได้”
มันเดินกลับห้องมันไปส่วนผมก็เข้าห้องผมครับ เอาของไปไว้แล้วก็มานอนเล่นที่โซฟา กินอิ่มแล้วก็ง่วงว่ะ ไม่อาบน้ำได้มั้ยเนี่ย ฮ่าๆๆๆ
เสียงประตูเคาะรัวๆแล้วก็เปิดเข้ามา (ผมไม่ได้ล็อคห้อง) ไอ้กันในชุดกางเกงนอนสีเทากับเสื้อกล้ามโชว์หุ่นสุดเซ็กซี่ขยี้ใจสาว ในมือมีกล้วยหอมสองสามลูกที่จะเอามาให้ผม
“มองกูอีกละ โรคจิตจังน้องนิด”
“พ่อมึงสิ มึงเข้ามาห้องกู ไม่มองมึงจะให้มองหิ่งห้อยรึไง”
มันหัวเราะหึๆ เดินเข้ามานั่งที่โซฟาอีกฝั่งแล้วก็เอนตัวนอนหงายบนโซฟามาเบียดผม จนผมต้องลุกขึ้น อืมเอาเถอะ ถือว่าเสียสละให้ควายผู้ยากไร้ละกัน
“มานั่งดิ”
“เชิญมึงเถอะ แล้วนี่เมื่อไ... เฮ้ย! ไอ้เหี้ยกันทำเหี้ยไรของมึงวะ!! มึงปล่อยกูเลย โอ๊ย!!”
ที่บอกว่าเจ็บแผลนี่เจ็บจริงๆนะไม่ได้สำออย มันดิ จู่ๆก็ดึงแขนผมให้นอนหงายทับลงไปบนตัวมัน แล้วทีนี้ผมก็ขืนตัวออกไง แล้วก็เลยเจ็บแผลตรงท้อง น้ำตาแทบร่วงเลยครับ หน้าตามันที่สะท้อนในกระจกทีวีโคตรเจ้าเล่ห์ ยิ่งกว่าหน้าตาเหี้ยรวมกับหมาป่า มันจะทำอะไรผมอีกวะ ไอ้เหี้ยนี่มันหลอกเก่งจัง เห็นตอนที่พูดในลิฟต์แล้วเหมือนจะไม่มีอะไรนะ เหมือนว่ามันจะแค่เอากล้วยเข้ามาให้ผมนะ แต่สรุปคืออะไรรร สิ่งนี่คืออะไรรร ไอ้เวรตะไลลลล
“ไหนหายยัง มาดูหน่อย”
“ไม่ต้อง! อย่ามายุ่ง! มึงปล่อยแล้วก็กลับห้องไปดิ ไหนเราจะเป็นเพื่อนกันไงไอ้สัส โอ๊ย!!!”
มันใช้ท่อนแขนล็อคเอวผมไว้ แค่มือเดียวของมันก็เอาผมอยู่หมัด ไอ้กันเลิกเสื้อผมขึ้นแล้วก็กดลงตรงบริเวณที่ยังเป็นสีม่วงช้ำด้วยแรงควายธนูของมัน เอาซะผมแน่นิ่งน้ำตาไหลเลยครับ ฮืออออ เจ็บไปจนถึงดีเอ็นเอเชียว
“ดื้อ กูบอกให้มานั่งดีๆก็ไม่มา ต้องให้ใช้กำลัง”
“กูเจ็บไอ้เหี้ย!”
“ด่าอีกกูจูบ”
นิ่ง นิ่ง นิ่ง นิ่งเท่านั้นที่ครองโลก
ผมไม่คิดแม้แต่จะอ้าปากเอาออกซิเจนเข้าไปสัมผัสกับผิวฟันเลยเมื่อได้ยินคำขู่ของไอ้คนที่ผมกำลังนอนอยู่บนตัวมันตอนนี้ มันเปลี่ยนจากกดมาเป็นลูบที่รอยช้ำนั้นเบาๆ และยังเผื่อแผ่ไปที่เอวและบริเวณรอบๆนั้นอีกด้วย
“เนียนจังวะ”
“อะ...”
“หือ?”
ผมกลืนคำด่าลงไปทันทีเมื่อมันใช้มืออีกข้างจับคางผมไว้ แล้วมือมึงเนี่ยจะลูบอะไรนักหนา แม่ง กูก็เสียวเป็นนะไอ้เชี่ยเอ้ย
“ปล่อย!”
“หึ”
ไอ้กันรวบข้อมือผมไปไพล่ที่ด้านหลังไว้ด้วยมือข้างเดียวของมัน ทำเอาผมเจ็บอีกรอบเมื่อแขนอยู่ผิดรูป มือผมไปสัมผัสกับหน้าท้องแข็งๆ
ไอ้เหี้ยแม่ง
ท่ามึงยากเกินไปแล้วโว้ย
กูเจ็บมึงได้ยินมั้ย
“เจ็บ”
“เหรอ”
แม่มึงงงงงงง ช่วยสนใจสิ่งที่กูพูดหน่อย T-T
“อื้อ...”
ผมกัดปากตัวเองแน่นเมื่อมันเลิกเสื้อผมขึ้นสูงกว่าเดิมจนมากองที่คอ มันใช้นิ้วมือสะกิดยอดอกผมเบาๆจนเสียววาบไปถึงปลายเท้า ฮือออออ มันเอาจุดอ่อนอันดับหนึ่งมาเล่นงานผมซะแล้ว
มึงอย่ามาปลุกความเป็นชายในตัวกูดิ กูอุตส่าห์ปฏิญาณตนไว้แล้วเมื่อคืน T-T
“อ๊ะ”
ไม่ไหวจริงๆ หลังจากจิกปลายเท้าตัวเองแน่น ผมก็หลุดเสียงครางออกไปจนได้ ผมพยายามจะดิ้นหลบแต่พอขยับตัวทีไรก็เจ็บแผลทุกที
“อะ ไอ้กัน ปล่อยกู... เถอะ”
มันยังคงใช้นิ้วมือทั้งสะกิด ทั้งบี้ ทั้งดึงยอดอกทั้งสองข้างของผมเล่นจนผมเริ่มจะเสียววูบวาบในช่องท้อง นิ้วมือสากที่เขี่ยและปัดผ่านไปมายิ่งทำผมแย่มากขึ้นไปอีก ผมกระตุกทุกครั้งที่มันสัมผัส แถมมันยังเผื่อแผ่มาเลียซอกคอและใบหูโดยที่ผมทำอะไรไม่ได้เลยนอกจาก
ทำใจ
T-T
“ไม่ต้องเกร็ง ครางเลย”
ครางพ่อมึงดิ กูจะครางให้มึงได้ใจหรือไงล่ะสัส แต่ถึงจะกลั้นเสียงอย่างเต็มที่ แต่ก็ยังหลุดครางแผ่วออกมาให้มันหัวเราะอยู่ดี
“ตัวมึงหอม”
ผมว่ามันหลอกผมที่บอกว่าผมตัวหอม เพิ่งไปกินปิ้งย่างมา กูได้แต่กลิ่นปลาหมึกกับกลิ่นหมูย่างว่ะ
มันใช้ปลายลิ้นเลียที่ซอกคอผมช้าๆ ผมเอียงคอหลบเพราะ เพราะมันเสียวโว้ย เสียวไม่ไหวแล้ววววว +.+ รู้เลยว่าตัวเองหลับตาแน่น ใช้ฟันขบริมฝีปากไว้ไม่ให้ส่งเสียงใดๆออกไป
มือทั้งสองข้างและลิ้นของมันยังคงทำงานอย่างเต็มที่แบบไม่มีส่วนไหนยอมส่วนไหน ส่วนผมก็นอนตัวอ่อนระทวย บ้าเอ้ยยยย บ้าจริงเชียววววว ผมไม่อยากมานอนครางให้กับน้ำมือและน้ำลายของผู้ชายแบบนี้โว้ยยย
“อ๊ะ อ๊ะ... อื้ออ”
มันดึงหน้าผมให้หันไปทางมันและและเราก็จูบกัน มันบดริมฝีปากเข้ามาหาจนผมได้กลิ่นลูกอมรสมินท์เย็นๆผสมปนเปมากับกลิ่นบุหรี่ ทำเอาผมมึนหัวไปเลยเพราะผมไม่สูบบุหรี่ครับ ปลายลิ้นที่มีรสหวานเจือจางค่อยๆไล้ไปตามรอยแยกเพื่อให้ผมเปิดรับ จนในที่สุดลิ้นเราก็สัมผัสกันและทำสงครามที่ดุเดือดยิ่งกว่าครั้งไหนๆ จนผมลืมความเจ็บไปชั่วขณะ และไม่ได้รับรู้เลยว่ามันได้กลั่นแกล้งน้องชายผมจนน้ำตาปริ่มแล้ว
เราผละออกจากกัน มันลุกขึ้นนั่งและดันตัวผมให้พิงอกมัน ปลายลิ้นร้อนตวัดเลียไปตามใบหูและซอกคอช้าๆจนผมหลุดครางออกมา มือขวาสอดผ่านขากางเกงย้วยๆของผมและกอบกุมน้องนิดเอาไว้ ส่วนมือซ้ายก็เขี่ยยอดอกจนมันตั้งชันและเป็นตุ่มไตสู้มือไอ้ควายนี่
“น้องนิด...”
“อะ...อื้อ...”
“มาลองกันเถอะ”
-------------------------------------------
สวัสดีค่า แวะมาส่งน้องนิดดึกๆค่าาา อิอิ
ขอโทษที่หายไปหลายวันนะคะ พอดีโดนแมวกัดแล้วไปฉีดยามา3เข็ม ปวดแขนแทบยกไม่ขึ้น งือๆ
พาร์ทนี้ขอแบ่งเป็น2ตอนนะค้า เนื่องจากต่อไปจะเป็นบทอัศจรรย์ใจ เลยต้องอารัมภบทเยอะนิดนุง คริๆๆๆ
สำหรับเรื่องเหล้าบ๊วย คนเขียนเคยเห็นขวดสีชาๆ อ่ะค่ะ ไม่แน่ใจว่ายี่ห้ออะไรเนื่องจากไม่เคยดื่มเลยค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
เดี๋ยว 5.2 มาส่งเร็วๆนี้ค่า ตอนนี้ขอดูบอลก่อน บ๊ายบายยยย รักนะ
ขอบคุณสำหรับคะแนนชื่นชม บวกเป็ด และคอมเม้นท์ของทุกคนค่าาาา
หัวข้อ: ห้องแค่ใกล้ ระเบียงแค่เคียง แต่ทำไม..เตียงเดียวกันวะ? {JETxPUN} บทที่ 5 03-03-60 (อ่าน 590591 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก