2.2
ผ่านไปสักพัก ก็ยังไม่มีวี่แววของคนที่น่าจะเป็นเพื่อนไอ้เจ็ทเลย ผมเลยโทรไปหามันอีกครั้ง
“ไหนเพื่อนมึงวะ กูรอนานแล้วเด่ะ”
(เออมึงแม่งรีบจริง มันกำลังออกไป คัมรี่สีดำทะเบียน XXXX)
“เออ ขอบใจมึงมาก แค่นี้”
ผมจำเลขสี่ตัวซึ่งเป็นเลขป้ายทะเบียนรถเพื่อนไอ้เจ็ทมัน นั่งชมจันทร์ไปอีกแป๊บ ก็มีคัมรี่สีดำขับมาจอดเทียบฟุตบาท เช็คป้ายทะเบียนแล้วก็โอเค ถูกต้องทุกประการ ไม่รอช้าวิ่งไปเปิดประตูขึ้นรถทันทีครับ หย่อนตูดลงได้กำลังจะพูดทักทายแต่เพื่อนไอ้เจ็ทก็ทักทายผมก่อน
“หึ เพื่อนไอ้เจ็ท นึกว่าใคร เจอกันอีกแล้วนะมึง”
เฮ้ย เสียงคุ้นสัส ผมเลยหันหน้าไปมองคนขับให้เต็มตา เพราะในรถนี้มันมืดพอสมควร
“ไอ้หลุมดำ!!!”
“มึงเรียกกูว่าอะไรนะ?”
ครับ มันเองครับ มันเองที่เป็นเพื่อนไอ้เจ็ท มันเองที่มารับผมมมมม โคตรของทวดของทวดบังเอิญ โชคชะตากลั่นแกล้งกูจังเลยนะวันนี้
เพิ่งนึกถึงคราวที่มันหอมแก้มผม
ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอกันเร็วขนาดเน้
พี่ซีอยากตายวันละหลายสิบหน
“มึงจอดรถเลย กูจะลง!”
“ลงไปหาพ่อง”
“เออไปหาพ่อกูนี่แหละ กูไม่ไปกับมึง มึงจอดเดี๋ยวนี้!!” ถามว่ามันฟังผมป่ะ? ไม่มีทางซะหรอก มันยังหน้าด้านขับต่อไป
“หูหนวกไงวะไอ้เชี่ย!”
“ที่ไม่อยากไปกับกู กลัวกูเหรอ” อ้าว มึงพูดงี้ก็สวยดิ
“ใครกลัว อย่างกูไม่กลัวมึงหรอก มีเหี้ยไรให้กูกลัว?”
กูไม่ได้กลัวมึง กูรังเกียจเฉยๆเว้ย! ไอ้หลุมดำมันหันมามองผมทั่วตัวแล้วเสือกทำเสียงหึๆในลำคอ หน้าผมก็ร้อนขึ้นมาแบบไม่มีสาเหตุ อยากเอาตีนตบปากมันที่สุดเลยว่ะ
ท่าทางมันคงจะนอนแล้วเพราะมันใส่ชุดนอน หน้าตาก็ดูงัวเงียทำให้มันดูเซ็กซี่แปลกๆ
เห่ยๆๆๆๆ ห้ามความคิดตัวเองแป๊บ
กูมองผู้ชายว่าเซ็กซี่ตั้งแต่เมื่อไร!
“ดูมึงทำหน้า คิดลามกอะไรอยู่“
“บ้านมึงสิ! ขับรถไปไม่ต้องมายุ่งกับกู”
มันหัวเราะผมครับ ผมเลือกนั่งเงียบๆและมองทางข้างหน้าอย่างเดียว ไม่อยากมองมัน เดี๋ยวความคิดที่แสนทรยศจะไปมองว่ามันเซ็กซี่อีก T.T
ผมห่อไหล่ด้วยความหนาว ไอ้บ้านี่มันเปิดแอร์โคตรแรง เหลือบมองแล้วอยู่ที่สิบเก้าองศา มึงเป็นผัวเอลซ่าไงวะ! แล้วผมยังเปลือยท่อนบน ทั้งตัวมีแค่บอกเซอร์ตัวเดียวด้วยยิ่งไปกันใหญ่ จะเอ่ยปากบอกให้มันเบาแอร์น่ะเหรอ? ฝันไปเหอะครับ นี่ใครๆ พี่ซีเชียวนะ! แค่นี้จิ๊บๆ อดทนได้อยู่แล้ว ว ว
กรอด กรอด
ไม่ต้องตกใจ เสียงฟันผมกระทบกันนั่นเอง ฮือออออออออออออออ หนาวไม่ไหวแล้วโว้ย ผมยกขาสองข้างขึ้นมา ชันเข่าแนบอกแล้วกอดตัวเอง ไอ้เหี้ย กูหนาว เลือดกูกลายเป็นเกล็ดหิมะหมดแล้วมั้ง มึงช่วยใช้สมองคิดหน่อยว่ากูจะหนาวแค่ไหนในสภาพกางเกงลิงตัวเดียว
“นั่งดีๆ” มันหันมามองผมด้วยหน้านิ่งๆ
“กูจะนั่งแบบนี้ หนักหัวมึงเหรอ”
มันไม่ได้ว่าอะไรต่อ เบนสายตาจากผมไปที่ถนนข้างหน้า ผมนั่งเงียบๆ(เพราะชาปากเกือบขยับไม่ได้)จนในที่สุดก็มาถึงหอที่ผมคุ้นเคย อย่างแรกต้องไปขอกุญแจสำรองจากลุงเจ้าของหอก่อน รอมันจอดรถเสร็จก็พุ่งตัวออกอย่างรวดเร็วไปที่ออฟฟิศชั้นหนึ่งทันที โอ้ว หยั่งกับผมไปเที่ยวอลาสก้าละอยู่ๆวาร์ปมาแบกแดดเลยฮะ
.
.
.
.
เอ ทำไมออฟฟิศดูเงียบๆ ไฟก็ปิดไว้ ลุงแกไปไหน อาจจะไปเข้าห้องน้ำก็ได้ รอแป๊บเดี๋ยวแกคงมา ผมยืนด้อมๆมองๆอยู่แถวนั้น สักพักไอ้หลุมดำมันก็เดินมาพร้อมโยนเสื้อสีขาวมาให้
“ใส่ซะ เห็นแล้วทุเรศลูกตา” ผมโยนเสื้อใส่หน้ามันอย่างแรง
“กูไม่ใส่ เอาของมึงคืนไป”
มันถือเสื้อไว้ในมือก่อนจะย่างสามขุมเข้ามาหาผม ใจนี่ตกไปอยู่ใต้พื้นพิภพแล้วโว้ย แต่ผมก็ยังทำใจดีสู้เสือมองหน้าสบตามันอย่างท้าทาย มันเดินเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ ผมเองก็ต้องถอยหลังเรื่อยๆ จนหลังแนบกับกระจกเย็นๆ มันโน้มตัวเข้ามาใกล้ ใช้มือข้างที่ว่างสอดเข้าด้านหลังมาจับตรงท้ายทอยผม ใจผมเต้นเร็วยิ่งกว่าตอนที่จะโดนตีนผัวน้องเบลล์
มันดันท้ายทอยผมให้หันกลับไปด้านหลัง ทำให้ผมต้องหันตัวกลับหลังไปโดยปริยาย และในระดับสายตา ก็เจอกับกระดาษเอสี่สีขาว ซึ่งมีข้อความฟ้อนท์อังสนาขนาดเจ็ดสิบสองพีที จำนวนสี่บรรทัด ใจความว่า
แจ้งถึง ผู้อาศัยทุกท่าน
ลุงติดธุระตั้งแต่วันที่ 12-16
หากมีเรื่องสำคัญ ติดต่อได้ที่เบอร์ 08x-xxxxxxx
ปล. งดรับโทรศัพท์หลังสามทุ่ม
...
...
...
เหมือนโลกถล่มลงมาต่อหน้าต่อตา
เยี้ยดเปียดดด
”หึ“ พอมันทำเสียงกวนตีนนี้ ผมหันไปมองมันด้วยสายตาเชือดเฉือน เห็นมันยิ้มมุมปากดูท่าทางสบายอารมณ์ แตกต่างจากผมยิ่งนัก แบบนี้พี่ซียิ่งอยากร้องไห้ งืออออออออออ จะนอนไหนวะคืนนี้ T.T
“กูชื่อกัน เป็นเพื่อนไอ้เจ็ท เรียนที่เดียวกับมึง”
เรื่องของมึง กูไม่อยากรู้
“ถ้ามึงไม่ได้อ่อน ไม่ได้ปอดแหกกลัวกู”
“…”
“คืนนี้ไปนอนห้องกูได้นะ”
แล้วเราก็จ้องหน้ากันอย่างท้าทาย มันดูถูกผมเกินไปแล้ว ! ผมมีไรต้องกลัวมัน มันผู้ชาย ผมก็ผู้ชาย ความสูงก็สูสี มันสูงกว่าผมแค่สิบเซนต์แค่นั้นแหละ (หรอ) แล้วผมมั่นใจโคตรจะมาก ว่าผมหล่อกว่ามัน เพราะงั้น… ผมจะแสดงให้มันดูว่าไอ้ซีคนนี้ไม่เคยกลัวใคร!
“เออ กูจะไปนอนห้องมึง !”
.
.
.
.
ห้อง503
ผมคิดถึงห้องห้าศูนย์สี่ที่รักของตัวเองใจจะขาด แต่จำใจต้องเดินเข้าห้องห้าศูนย์สามด้วยความจำยอม พอมันปิดประตู ความกลัวก็เริ่มคืบคลานเข้ามาหาผมแล้ว
“ยืนเอ๋อทำไร มึงไปนอนดิ”
“อะ… เออ เออ”
ฮู่ว โล่งอกไปหน่อย มันไม่ได้มีท่าทีคุกคามผมแบบคืนนั้น ผมเลยตรงดิ่งไปหาโซฟาสีครีมกลางห้องหวังจะใช้เอนกายนิทราในค่ำคืนที่แสนจะโหดร้ายทารุณ ไอ้กันมันก็คว้าแขนผมไว้ซะก่อน
“ไม่ต้องนอนโซฟา ไปนอนบนเตียงในห้องกับกู”
“ไม่! กูไม่อยากนอนกับมึง”
“ป๊อดว่ะ เหอะ”
พูดเงี้ยกูฉุนเลย ควันออกหู!!! อย่างกูไม่เคยมีคำนั้นอยู่ในหัวเว้ย ผมเดินชนไหล่มันเข้าห้องนอนแม่งเลย กูไม่กลัวมึงหรอก!!!
ไม่กลัว
ไม่กลัว
ปลุกใจตัวเองเอาไว้
ไม่กลัว
ไม่กลัว
ไม่กลัวก็ประสาทแดกสิครับ !! ให้มานอนร่วมเตียงกับไอ้หลุมดำแรงควายไบซันที่จ้องจะทะลวงตูดผมแบบเนี้ย U_U
ผมทิ้งตัวลงเตียงนอนผ้าปูสีน้ำเงินเข้มเรียบๆที่ผมเคยบ่นว่ามันแข็ง ดึงผ้าห่มมาห่มด้วย ไหนๆมึงก็ให้กูมานอนแล้วนี่เนาะ กูขอใช้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้ ไม่นานเท่าไรมันก็ตามเข้ามา ปิดไฟจนห้องมืดตึ๊ดตื๋อ แล้วผมก็รู้สึกถึงแรงยวบของพื้นที่ข้างๆบนเตียง มันไม่พูดอะไร ผมเองก็ไม่มีอะไรจะพูด นอนหันหลังให้มัน จะว่าไปก็เสียวๆตูดอยู่นะ แต่ก็ดีกว่าเห็นหน้ามันล่ะวะ ในห้องไม่มีเสียงอะไรนอกจากเสียงหายใจของผม กับเสียงกรนเบาๆมัน แม่งหลับเร็วจังวะ
มันหลับไปแล้ว ส่วนผมเหรอ
ลูกชายยังไม่หลับ ผมจะหลับได้ไงอ่ะ
เง้ออ เกลียดการเป็นผู้ชายก็ตรงนี้แหละวะ คือถ้าตั้งใจจะเสียน้ำแล้วถูกขัดขวางนี่ไม่ใช่เรื่องที่จะจบง่ายๆเลยนะครับ แล้วตอนนี้เรื่องของผมก็ยังไม่ยอมจบ ลูกชายผมเริ่มเกเรดันบอกเซอร์ อยากออกมาเที่ยวเหรอลูก มันไม่ใช่เวลานะครับ
T-T
.
.
.
.
ผ่านไปอีกพักใหญ่ๆ
อ๋อย หงุดหงิดงุ่นง่าน จะขยับตัวก็ลำบาก กลัวไอ้บ้าข้างๆมันตื่นขึ้นมา ผมตัดสินใจแล้ว ว่าจะพาลูกไปร้องไห้ ห้องน้ำอยู่ใกล้แค่เอื้อม ว่าแล้วก็กระดึ๊บตัววินาทีละสองมิล จนในที่สุดก็พ้นจากเตียง หันไปมอง ไอ้กันยังนอนหลับอยู่ ผมค่อยๆย่องเข้าห้องน้ำแบบเงียบที่สุดในชีวิต
ปิดประตูแบบไม่มีเสียง แล้วก็ไปยืนที่ชักโครกก่อนจะลูบเบาๆที่ลูกชายซึ่งกำลังดื้อรั้นสู้มือผมอยู่ตอนนี้
“ซี้ด...”
ผมรีบอุดปากตัวเองแทบไม่ทัน ตอนนี้ครางดังไม่ได้ เดี๋ยวมีใครได้ยินแล้วจะซวยเอา ผมขยับมือเร็วๆ ในหัวก็จินตนาการประหนึ่งว่านิ้วทั้งห้าเป็นนางเอกเอวีคนสวย จินตนาการพริ้งเพริดบวกกับความเร็วของข้อมือกำลังจะส่งผมไปสู่สวรรค์ ปุยเมฆลอยอยู่ข้างหน้...
ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง!
“มึงรีบออกมาดิ๊ กูปวดขี้”
ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง!
โว้ยยยยยยยยยยยยย อะไรนักหนาวะชีวิตกู ขนาดเวลาจะว่าวยังไม่มีเป็นของตัวเองเลยสาส อยากจะร้องไห้จริงๆ ฮือออออ ไอ้เหี้ยเอ๊ยไหนว่ามึงหลับไปแล้วไงวะ กำลังจะถึงอยู่แล้วก็ต้องเก็บซีน้อยเข้าในบอกเซอร์ตามเดิม ราวกับว่าผมเป็นเครื่องบินที่กำลังไต่ระดับ กำลังจะถึงความสูงที่พอดิบพอดี ก็เสือกโดน F16 สอยร่วงแบบไม่ทันตั้งตัว
ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง!
“ทำเชี่ยไรอยู่ หลับในห้องน้ำไงวะมึง”
ปั้ง! ปั้ง! ปั้ง!
“เออ! เคาะทำซากอะไรนักหนา ออกมาแล้วเว้ย!!!”
ผมเปิดประตูห้องน้ำแล้วรีบเดินผ่านมันไปอย่างรวดเร็ว ไม่อยากให้มันเห็นหน้าผมในตอนนี้ที่แทบจะร้องไห้อยู่รอมร่อ ทิ้งตัวลงนอนที่เดิมด้วยความกระสับกระส่ายคูณล้าน จะตายมั้ยวะกู เฮ้ออออออ
แค่แป๊บเดียวเสียงประตูห้องน้ำก็เปิด ไอ้สัสไหนว่ามึงจะขี้ไง เวลาแค่นี้กูว่าก้นมึงยังไม่ได้สัมผัสฝารองนั่งด้วยซ้ำ ฮึ่ย ผมนอนหันหลังให้มันเหมือนเดิม พยายามข่มตาให้หลับ แต่แม่งทำโคตรยากเลยว่ะครับ ไม่เป็นซีไม่รู้หรอก
โคตรจะอึดอัดเลยครับคุณเอ๊ยยยยยยยยย
“อะ เฮ้ย!!!”
ผมร้องเสียงหลงเมื่อมีมือพาดลงที่เอวก่อนจะลากตัวผมเข้าหามัน แถมมันยังล็อคมือผมไว้ทั้งสองข้างด้วยมือเพียงข้างเดียวของมัน เชี่ยแล้วไง มันจะทำบ้าอะไรกับผมอีกวะ
“ค้างสินะ...”
ตอนนี้เรานอนอยู่ในท่าตะแคง โดยที่ผมมีมันซ้อนหลังอยู่แบบแนบชิดโคตรแบบอากาศผ่านไม่ได้ ผมกัดปากตัวเองทันทีเมื่อไอ้กันลดมือจากเอวลงไปที่กลางตัวผม
“อะ ไอ้เชี่ยกัน เอามือมึงออกไป”
นอกจากมันจะไม่ตามแล้ว มันยังใช้มือทั้งคลึงทั้งบีบจนผมสะท้านไปทั้งร่าง โอย ไม่เอานะลูก ห้ามสู้มือมันสิ ไม่เอา!!!
ผมได้แต่นอนส่งเสียงอึกๆอักๆในลำคอตอนที่มันล้วงเข้าไปในกางเกงสัมผัสกับส่วนนั้นแบบไม่มีผ้าขวางกั้น ผมถึงกับต้องงอตัวเมื่อมันเริ่มขยับข้อมือ
“อื้อ อ๊ะ อ๊ะ...”
สาบานทีว่านั่นไม่ใช่เสียงกู ไม่ไหวแล้วโว้ย ผมนอนตัวอ่อนปล่อยให้มันดูแลลูกชายแทนผม รู้สึกว่าหน้าเหน้อหูตางี้ร้อนไปมหด นี่ครั้งแรกที่ผมถูกผู้ชายทำให้ แม่ง มันแบบ... จะบอกไงดี แปลกๆว่ะ มือมันไม่นุ่มเหมือนผู้หญิง ให้ความรู้สึกอีกแบบ แต่เพราะมันคงทำบ่อย มันเลยอยู่ในระดับผู้เชี่ยวชาญพิเศษ เอาซะผมเคลิ้มเลยทีเดียว
“ครางดังๆ กูอยากได้ยินเสียงมึง”
“พะ.. พ่อง ไอ้สัส อ๊ะ ซี้ดดดด อ๊าาาา”
บ้าเอ้ยยยยยย ทำไมกูครางได้แรดแบบนี้วะ! ผมยิ่งรู้สึกวูบไหวในช่องท้องมากขึ้นไปอีกเมื่อมันใช้ลิ้นอุ่นๆเลียที่หูของผม นะ...นั่นมันจุดอ่อนอันดับสองของกูนะเว้ย ไอ้หลุมดำ ทำไมมึง มึง... มึง... มึงเก่งจังวะ
มันขยับข้อมือช้าสลับเร็ว และพอผมจะถึง มันก็หยุดไปซะเฉยๆ แบบมันแกล้งผมชัดๆเลยครับ รู้สึกว่าน้ำตาคลอแล้วตอนนี้ ปวดตรงกลางตัวแบบโคตรๆ ทรมานสุดๆไปเลยว่ะ
“ซี”
อย่าเรียกชื่อกูแบบนั้นไอ้เหี้ย อย่าเรียกกูด้วยเสียงแหบๆแบบนั้น ฮืออออ
มันถามพร้อมกับใช้นิ้วหัวมือแม่กดที่ปลายยอดเบาๆ มืออีกข้างของมันที่เคยจับข้อมือผมไว้ เปลี่ยนไปสะกิดหัวนมซึ่งทำเอาผมกระตุก บิดตัวเร่าๆ
และนี่คือจุดอ่อนอันดับหนึ่งของผม...
“ชอบมั้ย”
ไอ้สัสสสสสส
มึงเสือกมาถามอะไรตอนนี้
“เหี้ย”
เปล่งเสียงออกมาอย่างยากลำบาก ในหัวผมอื้ออึงไปหมดครับ มันเริ่มขยับมือรูดขึ้นลงอีกครั้งและเชยคางผมให้หันไปหามันก่อนที่ริมฝีปากที่เคยแนบแก้มผมจะประทับลงมา
ฮือออออออออออ
ผมเสียจูบให้ไอ้หลุมดำแล้ววววว
ซาร่าให้อภัยจอร์จด้วย มันเกินจะต้านทานจริงๆ
ลิ้นของมันเลียตามกลีบปากผม ทำเอาอารมณ์กระเจิดกระเจิง ผมเองก็สู้มันเหมือนกัน ตอนนี้เรากำลังทำสงครามจูบ เราสู้กันแบบไม่ยอมถอย ไม่มีใครลดละ มันประกบปากแล้วสอดลิ้นเข้ามา ปลายลิ้นอุ่นที่ครูดไปตามแนวฟันทำให้สมองพี่ซีเบลอและเอ๋อกลางอากาศ น้ำลงน้ำลายงี้ไหลลงมาตามแนวคางผมเต็มเลยว่ะครับ ผมเองก็ไม่ยอมแพ้ งัดเอาทุกประสบการณ์ที่เคยผ่านออกมาสู้กับมัน มันเองก็ยังปรนเปรอส่วนล่างให้ผมอย่างต่อเนื่อง มันขยับขึ้นลงเร็วขึ้นจนอารมณ์ผมถึงจุดสูงสุด
“อื้อออ อื้ม อะ... อ๊า...”
ผมเห็นดวงดาวพร่างพราวเป็นที่เรียบร้อย หลังจากลูกชายพ่นพิษออกมาซะเต็มมือของไอ้กัน เสียงหอบหายใจของผมดังไปทั่วห้อง มันพลิกตัวขึ้นคร่อมก่อนจะตรึงข้อมือผมไว้กับเตียง
ปกติแล้ว ผมต้องอยู่ข้างบน ผมต้องเป็นคนคุมเกมสิ
ทุกอย่างมันกลับตาลปัตรไปหมดเลยอ่ะพี่บัวลอยยยยยยยย
“อะ... อ๊ะ... อื้อออออ”
มันโน้มตัวลงมาจูบผมอีกครั้ง อย่างกะจะสูบวิญญาณกูเลยนะมึง แต่มาถึงขนาดนี้กูไม่ยอมมึงเด็ดขาด เราจูบแลกลิ้นกันแบบดุเดือดจนผมได้กลิ่นเลือด ไม่ผมก็มันแหละที่ปากแตก แต่เอาตรงๆมั้ย... ผมว่าจูบนี้สุดยอดไปเลย ทุกครั้งที่ผ่านๆมาอย่าหวังนะครับว่าผมจะได้จูบสาวๆแบบเลือดสาดกระเซ็นแบบนี้ ต้องทะนุถนอมพวกเธออย่างมาก ต่างจากไอ้ควายไบซันที่อยู่ข้างบนผม มันห่างไกลจากคำว่าน่าทะนุถนอมไปหลายล้านปีแสง
จูบของเราเปลี่ยนจากรุนแรงเป็นล้ำลึก ง่อวววววว เวลาลิ้นกับปากของผมและมันสัมผัสกันทีไร รู้สึกเลือดลมมันเดือดพล่านไปซะทุกที มันค่อยๆจูบผมเบาลง ก่อนจะเปลี่ยนเอาปากมาแนบปากผมแทน สักพักมันก็ผละออกและดันเองขึ้นมองสบตาผม
"มึงโคตรน่าเอาเลยว่ะ"
เพี้ยะ!
"ไอ้ควาย! ไปตายไป"
ผมฟาดปากมันไปหนึ่งทีแต่มันกลับหัวเราะเหมือนคนบ้า มันลุกออกจากตัวผมและเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ
ผมนอนนิ่งและหมดแรงมองเพดานฝ่าความมืด
ความอุ่นร้อนจนเรียกได้ว่าแสบที่ริมฝีปากยังอยู่ รู้แล้วครับ ผมเองเนี่ยล่ะที่ปากแตก นี่ผมจูบกับผู้ชายจนได้เลือดเลยเหรอวะ
ชีวิตกูมาไกลถึงขนาดนี้แล้ว?
นึกๆไปแล้วสับสน
ผมเองเคยคิดว่าถ้าโดนผู้ชายมาทำแบบนี้คงกระทืบมันตายพอดี แต่นี่อะไรว้า รู้สึกว่าผมจะนอนตัวงอให้มันกระทำตามอำเภอใจอย่างเดียว ไม่เพียงเท่านั้น รู้สึกว่าจะครางดังลั่นจนเสียงแทบแหบ
โอ้แม่เจ้าโว้ย
ผมทำอะไรลงไป?
ไอ้กันออกมาจากห้องน้ำและนอนลงข้างๆผมเหมือนเดิม แม่งเอ๊ย กระดากหน้ามากเวลาจะมองหน้ามัน เห็นแล้วอับอายโว้ย
“กูทำตามคำพูดกูแล้วนะ”
“...?”
“มึงเข้าห้องกูครั้งที่สาม แปลว่ามึงอ่อยกู และอย่างที่เคยบอกไปว่ากูจะจูบมึง”
ฮะ
ฮะ
ฮะ
ฮะ
ฮะ
อะ
ไร
นะ
ไอ้เชี่ยกันนนนนนน มึงพูดใหม่อีกทีดิ๊
มึงตื่นมาแดกตีนกูก่อนนนนนนน
ได้ข่าวว่ามึงชวนกูมาเองนะ
ฮือออออออออออออออออออออออออ
พี่ซีอยากจะบ้า !!!
-----------------------------------------------------
ไม่พูดอะไรมากเพราะพี่กันเป็นคนรักษาคำพูดค่ะ
โฮะๆๆ พี่ซีโดนหลอกกกกกกกก สงสารนางมั้ย??
ตอนนี้ใช้เวลาแต่งอยู่นานเพราะแบบ มันฉากอัศจรรย์อ่ะค่ะ ซึ่งยอมรับเลยว่าแต่งไม่ค่อยเก่ง
ยังไงแนะนำด้วยนะคะ ครั้งต่อๆไปเดี๋ยวจะปรับปรุงค่ะ
ปล. ฝากนิยายอีกเรื่อง ชื่อ พี่เผลอแล้วเจอกัน - ภาควิศวะ เป็นเรื่องที่แต่งกับเพื่อนค่ะ
เปิดเรื่องพร้อมๆกัน แล้วก็เกี่ยวโยงกับเรื่องนี้ด้วย ฝากติดตามเข้าไปอ่านไปคอมเม้นท์ด้วยนะค้า
ยินดีต้อนรับนักอ่านผู้น่ารักและใสๆแบ๊วๆ(?)ทุกท่านค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนะคะ เจอกันใหม่คราวหน้าค่ะ
หัวข้อ: ห้องแค่ใกล้ ระเบียงแค่เคียง แต่ทำไม..เตียงเดียวกันวะ? {JETxPUN} บทที่ 5 03-03-60 (อ่าน 590503 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก