กลับมาได้อ่านรวดเดียวสามตอนรวด หลากหลายอารมณ์มากค่ะ เริ่มจากแบบนี้

แบบนี้

แล้วก็แบบนี้

อันสุดท้ายนี่ซึ้งอะ หมาปิงเป็นเด็กดีอย่างเสมอต้นเสมอปลายมาก คนดีตกน้ำไม่ไหลตกไฟไม่ไหม้ อยู่ที่ไหนเทวดาก็คุ้มครองส่งเสริมให้ได้ดี
ฉากพี่เอย์ทะเลาะกับแม่มันสะเทือนใจมากเลยอะ โอ๊ย คิดแล้วขอร้องไห้อีกแป๊บ แต่ ณ จุดนี้ คุณแม่ขา คุณแม่น่าสงสารมากถ้าจะพลาดสะใภ้ดี ๆ แบบปิงไปเพราะอคติบดบัง ปิงอาจไม่ได้คาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิด แต่ปิงมีดีอยู่ในตัว ปิงเป็นเพชรแท้เลยอะ คนที่สร้างเนื้อสร้างตัวจากความสุจริตและคงความดีขนาดนี้ได้อะ มันมีคุณค่าแบบประเมินไม่ได้เลยนะ จนสงสารพี่เอย์ถ้าทำปิงหลุดมือไป คนเขียนปรานีพี่เอย์หน่อยนะ
พี่เอย์ พี่เอย์หายไปเลย ป่านนี้เป็นไงบ้าง ลืมหมาปิงหรือยัง คงยังไม่ไปมีกิ๊กที่ไหนก่อนนะ พี่เอย์ไม่มีหมาปิงกวนใจก็อย่าเพิ่งตรอมใจนะ เก็บแรงไว้เถียงคุณแม่ตอนเรียนจบกลับมาก่อน เพราะไม่คิดว่าคุณแม่จะยอมง่าย ๆ หรอก ถึงปิงจะดีแต่คนไม่ใช่ทำอะไรก็ผิดอะ ก็ไม่รู้สินะ //ยักไหล่
พี่เชนเท่มว๊ากกกกกก แอร๊ยยยย ฉากปิงเอาบุหรี่ออกแล้วมองหน้ากันนิ่ง ๆ อะ กรี๊ดดดด ดิฉันกรี๊ดไปแปดบ้านค่าาาา

เป็นฉากวัดใจมาก ๆ แล้วแบบ แอร๊ยยยยยย

โบรมานซ์ได้อีกคู่นี้ แต่ไม่คิดว่าจะเกิดความโรแมนติกหรอกนะกับสองคนนี้ คือมันเป็นบรรยากาศของเพื่อน ของพี่ชายน้องชายที่จริงใจต่อกันมาก ๆ อะ ดีใจที่มีคนรักและหวังดีกับปิงเพิ่มอีกตั้งสองคน
ปิงสู้ ๆ นะ คนอ่านคอยให้กำลังใจอยู่ กอดปิงหนึ่งที