หัวข้อ: ♯ รักวุ่นๆ ของเบบี๋ ♯ ||บทที่ ๗ เบบี๋กับถุงใบนั้น ||13-4-58 หน้า6 ||

[kokoro]

คุณน้องชายนี่เป็นทั้งพ่อสื่อ สายสืบ แล้วก็บอดิการ์ดชิมิ
น้องบี๋ไม่ทันแบบนี้นี่เอง
ป๋าถึงห๊วงหวงงงง

[B52]

คุณป๋าขี้ห่วง รักกันหวานฉ่ำ น่ารัก

[greensnake]

เรื่องนี้มันน่าร๊าก น้องบี๋น่ารักสุดๆ
ป๋าทั้งรักทั้งหลงอย่างนี้น่าอิจฉาจริงๆเชียว
รอติดตามต่อไปนะคะ 

[EverGreen™]

เฮ้ยยยย
น่ารักกกกกกก
 
เบบี๋ก็เบบี๋เด็กน้อยสมชื่อจริงๆ
 

[Nus@nT@R@]

เบบี๋ของป๋า 5555

[PoPuAr]

ชอบเรื่องนี้มาก อ่านเพลินๆ แต่งได้ลื่นไหลดีค่ะ

น้องบี๋น่ารักมากนะคะ

อยากมีป๋าแบบน้องบี๋บ้าง จะหาได้จากที่ไหนเนี่ย 

[nevergoodbye]

เบบ แอบฮานะ 

[L@DYMELLOW]

บี๋ยังไม่ทันพี่น้องคู่นี้
ที่แท้หน่อยเป็นไม้กันหมานี่เอง
แล้วบี๋ต้องเรียกหน่อยว่าน้องแฟน น้องสามีไม่ใช่น้องเขย

เพราะน้องเขยนั้นคือคนที่แต่งหรือเป็นแฟนกับน้องสาวของบี๋
ดังนั้นกรุณาแก้ไขตำแหน่งของหน่อยให้ถูกต้อง

ขอบคุณมากค่าาาาที่ทักท้วงกัน  ตอนพิมพ์ก็กำลังงงกับลำดับเรียกแต่ก็คิดว่ามันคงใช่ล่ะมั้ง  พอโดนทักก็แบบว่าเฮร๊ยย!!  จริงด้วยๆ

แก้แล้วนะคะ  และขอบคุณที่ติดตามน้องบี๋กะคุณป๋านะคะ 
 

L@dy MelloW

[sukaz]

อิจฉาตาร้อน 

[Mississippi]

นังป๋าร้ายกาจมาก ว่าแต่อยากอ่านยกที่หนึ่ง สอง สามจังเลยค่ะ ฮรี่ๆๆๆๆ

[L@DYMELLOW]

ตอนที่...สาม

เบบี๋กับไข่แสนอร่อย

“ป๋า...วันนี้บี๋จะเจออะไรบ้างเนี่ย”

สิ้นคำผม ป๋าละสายตาจากถนนเบื้องหน้าหันมาสบตาผมพร้อมรอยยิ้ม มือหนาลูบหัวผมไปมาอย่างให้กำลังใจ แล้วกลับไปตั้งหน้าตั้งตาขับเคลื่อนรถคู่ใจเข้าสู่เขตบ้านที่กินอาณาบริเวณกว้าง ผมมองสองข้างทางที่มีต้นไม้ดอกไม้ปลุกไว้เป็นแนวยาว ผ่านทิวไม้มากมายจนกระทั่งบ้านไม้เรือนไทยหลังใหญ่ปรากฏแก่สายตา

“สู้ๆนะเบบี๋”   ป๋าบีบมือผมแน่นเมื่อรถจอดนิ่งสนิทรวมกับรถคันอื่นๆในลาน กำลังใจถูกส่งผ่านทางสายตาก่อนจะลงจากรถ และป๋าก็ทำเหมือนทุกครั้งคือเดินอ้อมมาจับจูงผมเพื่อขึ้นเรือนไปพร้อมๆกัน

บ้านหลังนี้เป็นบ้านของคุณย่าของป๋า ท่านมีชื่อว่า ‘อังกาบ’ ทราบว่าหลังจากคุณปู่สามีคู่ชีวิตเสียไป ท่านจึงยึดเรือนแห่งนี้เป็นเรือนตาย ไม่ยอมย้ายกลับไปอยู่กับลูกหลานที่บ้านใหญ่ ทุกคนเลยต้องแวะเวียนกันมาเยี่ยมท่านที่นี่เดือนละครั้งคล้ายกับการตอกเวลาเข้างาน และตั้งแต่ผมคบกับป๋าผมก็ถูกพามาด้วยแทบทุกครั้ง

คุณย่าไม่ได้น่ากลัวอะไรหรอก ท่านไม่ดุสักนิด ออกจะเอ็นดูผมด้วยซ้ำ เหมือนจะเป็นคนหัวเก่าแต่ก็ยอมรับโลกปัจจุบันได้เกินคาด อย่างตอนที่ป๋าท้าไฟท์กับท่านเรื่องคบกับผม ท่านก็โอเคเซเยสแบบง่ายๆ คุณย่าแกรักหลานมากนั่นแหละคือสาเหตุของความกังวลของผม เพราะท่านกลัวว่าหลานชายคนโปรดออกเรือน(?)ไปแล้วจะไม่ได้รับการดูแลจากภรรยาอย่างผมเท่าที่ควร เพราะฉะนั้นในทุกครั้งที่มาท่านก็จะประเคนความรู้เกี่ยวกับแม่ศรีเรือนให้ผมแบบรวบรัด

เครียดนะขอบอก...

ถึงจะมีผัว แต่ผมก็ผู้ชายนะเฮ้ย!!

ผมน่ะสกิลการเป็นแม่บ้านต่ำเตี้ย ระดับการทำอาหารเป็นศูนย์ ไม่ใช่ว่าไม่เคยถูกสอนสั่ง แม่ผมก็พยายามอัพสกิลผมหลายอย่างและมันจบด้วยการที่ห้องครัวลุกเป็นไฟ แม่ผมความอดทนไม่พอและยอมยกธงขาวง่ายๆ แต่คุณย่าไม่ใช่อะไรแบบนั้น ท่านเตรียมพร้อมทั้งใจและแรงกายไว้เสมอ มีกระทั่งคนคุมพื้นที่ยันถังแดงดับเพลิง คนที่เคี่ยวเข็ญผมจนสามารถปิ้งขนมปังกับใช้เครื่องทำกางแฟเป็นก็คุณย่านี่แหละ ตอนนั้นน้ำตาแทบไหลทั้งลูกศิษย์ทั้งอาจารย์

ไม่รู้ว่าวันนี้ผมจะพบกับบทเรียนไหน

อาจจะเทคนิคการซักผ้าด้วยมือขั้นเซียน

หรือกลเม็ดการขัดเครื่องครัว...

“ไงยะพ่อบี๋ เจอหน้าฉันแล้วไม่คิดจะยกไม้ยกมือไหว้หน่อยหรือพ่อ”

ผมแทบชักสติกลับมาไม่ทันกับเสียงประชดประชัน ผมมองซ้ายมองขวามองข้างหน้าก็เจอคุณย่ายืนอยู่ เวร!! ป๋าพามาเจอคุณย่าตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ย

“สวัสดีครับคุณย่า ผมเหม่อไปหน่อยน่ะครับ”

“จ้ะพ่อมหาจำเริญ วันนี้นะฉันจะให้พ่อลงครัวทำของโปรดผัวให้ได้สักอย่าง”

ผมแทบอยากจะหันตัวกลับแล้ววิ่งแจ้นกลับบ้าน แต่คิดว่าแค่หน้าตาของผมมันคงดูเหมือนคนใกล้ตายเต็มทีป๋าถึงได้โอบไหล่ผมให้แนบตัว พยายามพูดปกป้องผมไว้จากความฉิบหายเบื้องหน้า

“โธ่คนย่าครับ... ก็รู้ว่าบี๋ไม่เก่งเรื่องเข้าครัว”

“ฝึกบ่อยๆมันก็ต้องเป็นกันบ้างสิ”

“คนเรามันต้องมีเรื่องที่ไม่ถนัดสักอย่างสองอย่างนี่ครับ ข้าวน่ะซื้อกินเอาก็ได้”

“โถตานิด...ดูซิพ่อบี๋ เราจะปล่อยให้ผัวดีดีแบบนี้ต้องหาข้าวหาปลากินเองรึ”

ซะงั้น...

อยากจะเถียงว่าไม่ใช่ทุกมื้อนะคุณย่า หลายมื้อๆป๋าก็ทำให้กิน แต่ขืนพูดออกไปคุณย่าคงได้ตรอมใจเพราะมันขัดกับวิถีช้างเท้าหลังของคุณย่าเขา ป่าโอบผมแน่นขึ้น ยิ้มแหยๆส่งมาให้ผมอย่างคนจนปัญญา แต่มาถึงขั้นนี้แล้วผมก็คงต้องน้อมรับชะตากรรมแม้ว่าหม้อมีดตะหลิวกระทะจะเป็นอริกับผมก็ตาม

“งั้นบี๋จะหัดทำกุ้งทอดเปรี้ยวหวานดีมั้ย? พี่นิดชอบนี่เนอะ”   ผมบอกกับป๋าด้วรอยยิ้ม อยู่ต่อหน้าคุณย่าผมจะเรียกพี่นิดว่าป๋าไม่ได้ เพราะแค่ครั้งแรกที่ได้ยินคุณย่าท่านก็ตอกกลับเอาผมสะอึก ‘หลานฉันไม่ใช่พวกเสี่ยเลี้ยงนะพ่อ’ อยากจะบอกว่าไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแต่ก็ต้องหุบปากเอาไว้

“มันต้องอย่างนี้พ่อหลานสะใภ้!! แต่มันคงยากไป เอาเมนูอื่น!”

อ้าว เมนูไม่ผ่านซะงั้น!

“งั้น แกงจืดลูกรอก”   ผมยื่นเสนอไปอีก

“โถ พ่อจับไส้หมูได้เหรอ”

“มัสมั่น”

“นั่นคงต้องหัดกันเป็นเดือนล่ะมั้งพ่อบี๋”

“อืม ปลาเก๋าผัดขึ้นฉ่าย”

“คนเรามันต้องเริ่มจากหนึ่งนะพ่อคุณ”

ณ. จุดนี้ ผมเริ่มเครียด แต่คนข้างตัวผมกลับกลั้นขำจนตัวสั่น ผมหันไปมองป๋าด้วยสายตาค้อนคว่ำ และหันไปมองคุณย่าที่เริ่มลุ้นว่าผมจะเสนอเมนูอะไรอีก ที่ผมพูดไปก็เป็นของชอบของป๋าทั้งนั้น จะเหลือก็แค่...

“ไข่เจียวผัก”

“นั่นล่ะ!!!”   คุณย่าส่งเสียงดีใจประหนึ่งถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง   “เริ่มกันเลยมั้ย? ฉันให้คนไปซื้อไข่ให้พ่อบี๋ไว้เยอะเชียว”

คืออยากสอนเมนูนี้ตั้งแต่แรก... แล้วคุณย่าจะให้ผมออกความเห็นทำไมตั้งมากมาย

“ตอนนี้เลยเหรอครับ”   ป๋าถามด้วยซุ่มเสียงตกใจ ผมเองก็อยากจะเบ้หน้าใส่แต่ไม่สามารถ

“งั้นสิ ไปๆตานิด ไปพักผ่อนให้สบาย ย่าจะเอาเมียแกไปฝึกไปสอน”

“ให้บี๋พักเหนื่อยก่อนนะครับย่า บ่ายๆค่อยเริ่มก็ได้”

“บ้านย่าอยู่แค่ชานเมืองนะตานิดจะเหนื่อยอะไรมากมาย วิ่งมารึไงพ่อ”   ประชดกันเต็มเสียงเต็มหน้า แล้วผมกับป๋าจะพูดอะไรได้อีกล่ะครับ     

...

...

...

“กะเทาะเปลือกให้มันเบาๆหน่อยสิ ทำอย่างนั้นมันก็แตกคามือหมด”   -_-


“ดูทำเข้า เบาอย่างนั้นแล้วมันจะแตกมั้ย”   =_=


“ใครเขาหั่นผักอย่างนี้กัน ไม่อยากมีนิ้วไว้ใช้แล้วรึไง”   T_T


“นี่พ่อเรียนมหาลัยแน่รึเปล่า ทำไมถึงไม่รู้จักสี่เหลี่ยมลูกเต๋า”   TT^TT


“โอยตายๆ แม่นิ่มๆเตรียมถังดับเพลิงไว้ให้พร้อมนะ”   -*-


“แค่กๆๆ พ่อบี๋ เราจะรมควันฉันรึไงยะ”   O.O


“ทำใหม่ๆ ไข่พ่อทำไมมันดำเมี่ยมขนาดนี้ กะจะให้หลานฉันเป็นมะเร็งรึยังไง”   > [] <


และอีกสารพัดที่คุณย่าจะเอ่ยปากตลอดการเข้าครัวร่วมสามชั่วโมง ผมในชุดเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นยืนปาดเหงื่อเป็นรอบที่ร้อยแล้วกับความร้อนหน้ากระทะ มีผ้ากันเปื้อนลายดอกไม้สีหวานเป็นโล่ มีตะหลิวเป็นอาวุธ และศัตรูกำลังตัวสั่นพั่บๆอยู่ในกระทะ

“ถ้ายังไม่สำเร็จก็ต้องทูบีคอนตี้นิวโอกาสหน้านะพ่อคุณ”   เสียงคุณย่าดังมาจากทางด้านหลัง แต่ผมไม่ได้พูดตอบอะไรเพราะกำลังจับจ้องกับไข่เจียวตรงหน้า ผมลุ้น และลุ้น เมื่อถึงจังหวะก็ทำการปิดแก๊ซแล้วตักไข่ใส่จานในทันที

ผม คุณย่า และป้าแม่บ้านอีกสองคนที่ผันตัวมาเป็นนักดับเพลิง กำลังก้มดูสิ่งที่เคยออกมาจากเปลือกไข่นอนแน่นิ่งอยู่ในจาน อาหารปริศนาที่มีรูปร่างขยุกขยุยสีเหลืองอ่อน แซมด้วยสีสันของผักต่างที่หลากหลายรูปทรงบนน้ำมันที่เอ่อเยิ้ม

“ฉันหมดไข่ไปเกือบสามถาด กี่ฟองนะแม่นิ่ม”

“84ฟองค่ะคุณท่าน”

น้ำตาแทบไหลกับเสียงตอบฉะฉาน ผมใช้ไข่ไปมากมายขนาดนี้ แต่ที่ได้มาคือสภาพของไข่เจียวที่ดีที่สุดในจานตอนนี้ ผมทิ้งตัวลงกับเก้าอี้ มองจานอาหารที่วางบนโต๊ะเบื้องหน้าอย่างสิ้นหวัง

“เอาน่า อย่างน้อยพ่อบี๋ก็ตอกไข่เป็นแล้ว คงไม่มีปัญหาเรื่องทอดไข่ดาวล่ะมั้ง จะไส้กรอก แฮมหรือเบค่อนมันก็ทำคล้ายๆกัน พ่อบี๋ก็คงทำอาหารเช้าให้หลานฉันได้”

มันเหมือนจะเป็นคำชมจากคุณย่า แต่นั่นกลับทำให้ผมห่อเหี่ยวยิ่งกว่าเดิม เหมือนตัวเองงี่เง่าไร้ความสามารถ แค่ไข่เจียวที่วิธีการทำก็ง่ายๆแต่ผมกลับทำได้แค่นี้ ที่ป๋าไม่เคยขยั้นคะยอผมให้ทำอาหารหรือไปเรียนอย่างจริงจังเพราะว่าป๋าก็รู้ว่ามันไม่มีประโยชน์อย่างนี้รึเปล่า ป๋าไม่เคยบ่นกับขนมปังกาแฟในแทบทุกเช้าที่ผมเตรียมไว้ให้เพราะคิดว่ามากกว่านี้ผมก็ไม่มีปัญญาทำรึเปล่า?

นอยด์แดก น้ำตาแม่งจะไหล

“พี่นิดเขาจะเบื่อผมรึเปล่าฮะคุณย่า ผมทำอะไรก็ไม่เก่ง อยู่กันมาตั้งสี่ปีแต่ผมทำอะไรให้พี่นิดไม่ได้สักอย่าง แค่ทอดไข่ง่ายๆก็ทำไม่ได้ แต่หลานคุณย่ากลับทำได้ทุกอย่าง ทำนั่นนี่ให้ผมสารพัด ผมคงดีไม่พอสำหรับพี่นิดจริงๆ”

อารมณ์นางเอกละครกำลังมา อาการจิตตกทำให้ผมพล่ามไปเรื่อย ผมคิดมากถึงขั้นที่ว่าถ้าคุณย่าจะหาเมียใหม่ที่แสนเพียบพร้อมให้พี่นิด ผมจะยอมเป็นหลวงก็ได้

“สี่ปีที่อยู่ด้วยกัน พี่ไม่เคยเบื่อบี๋เลยนะ”   แล้วจู่ๆเสียงของป๋าก็ดังขึ้น ผมรีบหันไปมองทางด้านหลังแต่กลับถูกรวบตัวเอาไว้ก่อน

“พี่นิด คุณย่าอยู่”   ผมพยายามขัดขืนร่างกาย แต่ป๋าก็ใช้ความแข็งแรงยกผมขึ้นแล้วนั่งแทนที่ กอดผมที่นั่งตักอยู่ด้วยแรงรัดที่แสนอบอุ่น

“คุณย่าไปตั้งแต่บี๋เริ่มหงอยแล้ว”

“ปล่อยเหอะป๋า บี๋ตัวเหม็น”   ดิ้นรนขัดขืนเล็กน้อยพอเป็นพิธี แต่เมื่อป๋าเพิ่มแรงรัด ผมก็ทิ้งแผ่นหลังแนบอกกว้างอย่างยินดี

“บี๋ครับอย่าคิดแบบนี้อีกนะ...”   ป๋าเริ่มใช้เสียงทุ้มนุ่มเอื้อนเอ่ยแนบใบหู   “บี๋ทำอะไรให้พี่ตั้งหลายอย่าง บี๋ปลุกพี่ทุกเช้า ดูแลพี่ ช่วยงานบ้าน พี่เหนื่อยบี๋ก็เอาใจ พี่เมื่อยบี๋ก็คอยนวด พี่รักบี๋ บี๋ก็รักพี่กลับคืน”

ผมน้ำตาเอ่อเบาๆกับทุกวลีของป๋า จับท่อนแขนของป๋าให้แนบชิดร่างยิ่งกว่าเดิม ฝังใบหน้าแนบกับซอกคอที่มีกลิ่นหอมคุ้นเคย

“บี๋พยายามในสิ่งที่ไม่ถนัดเพื่อพี่ตั้งมากมาย แค่นั้นก็เพียงพอแล้วครับ พี่ยืนดูอยู่ตั้งนานแต่บี๋กลับไม่เห็น แสดงว่าบี๋ตั้งใจกับมันเอามากๆ พี่ชื่นใจจะตายที่บี๋รักพี่ขนาดนี้ ต่อให้อาหารมันหน้าตาแย่หรือรสชาติจะเลวร้ายขนาดไหน ถ้าเป็นของที่บี๋ทำให้พี่ก็จะกินไม่ให้เหลือ”

ป๋าจุ๊บแก้มผมแรงๆ

“อยู่กับพี่ รักพี่ให้มาก แค่นั้นก็พอ”

...

...

...

“อ๊ะ ...ป๋า...ป๋า”

ผมกำลังโอดครวญกับรางวัลที่ป๋ามอบให้ หลังจากชมเปาะว่าไข่เจียวของผมช่างอร่อยเหลือเกิน ผมไม่รู้ว่าป๋าแค่พูดเอาใจรึเปล่าแต่หลังจากกลับมาบ้านของเราป๋าก็ทำการให้รางวัลความตั้งใจแก่ผมซะยกใหญ่ ผมก็ครางแนบอกแกร่งของป๋าแบบไม่ได้พักเสียงพักหายใจกันเลย

“โอย อา...อ๊ะ อ๊ะ..“   ป๋ากระหน่ำกายขึ้นใส่ร่างผมอย่างรุนแรง แม้ผมอยากจะหลุดจากความทรมานนี้สักแค่ไหน แต่อ้อมกอดแกร่งปานคีมเหล็กกลับกอดรัดผมไว้แนบแน่นจนไม่อาจกระดิก ผมจึงทำได้แค่ครางเสียงหลงไปกับทุกแรงอัดที่ป๋าหยัดกายขึ้นใส่

“พี่นิด...อ๋า...บี๋ไม่ไหวแล้ว”

“อย่าเพิ่งไปนะบี๋...อา ให้พี่แตกก่อน”

ผมไม่มีเวลามาคิดถามหรอกว่าทำไม เพราะกำลังหัวสั่นหัวคลอนกับแรงกระแทก ป๋าทำการพลิกตัวผมให้นอนหงายอีกครั้ง ขาทั้งสองข้างถูกยกขึ้นแนบไปกับลำตัวช่วงบนของป๋าวางไว้สองฟากของบ่ากว้าง ป๋าบีบโจ๋น้อยในมือแน่นอุดปากทางไม่ยอมให้ผมไปก่อนอย่างที่บอกไว้ เหมือนแรงป๋าจะยังไม่หมดง่ายๆเพราะสะโพกป๋ายังคงอัดแรงเข้ามาไม่หยุดหย่อนด้วยความเร็วถี่ยิบ มือใหญ่ลูบเรียวขาผมไปด้วย วนไล้ไปยังหน้าท้องและหน้าอก

“ปล่อยนะป๋า...อ๊ะ อ๊ะ”

“อา...เบบี๋...อา...”

“ป๋าอย่าแกล้ง”

“อ๊ะ! อ๊ะ ที่รัก....อ๊ะ อ๊า”   ป๋าคงเข้าใกล้เส้นชัยเพราะเสียงครางที่เริ่มมีโทนสูงต่ำกับการเร่งลูกสูบจนเครื่องยนต์ผมแทบพัง ป๋าเกร็งตัว กอดเรียวขาผมแน่น และ...

“อา...”   เสียงครางยาวสุดเอ็กส์ก็ดังออกมาพร้อมกับความสุขสมที่ทะลักออกมาในร่างผม ป๋าขยับกายไปด้วยในจังหวะที่ช้าลงปล่อยให้ผมบีบรัดท่อนเอ็นร้อนดูดกลืนหยาดรักให้หมดหลอด

“ป๋า...ช่วยบี๋ด้วย”   ผมต้องอ้อนวอนคนรัก ป๋าไม่เคยทิ้งผมไปก่อนอย่างนี้ เพราะทุกครั้งจะเป็นผมที่อ่อนด๋อยแตะเส้นชัยก่อนเสมอ ผมหวังให้ป๋ายังอยู่ในตัวผมและเร่งช่วยโจ๋น้อยให้ตามติดกันไป แต่ป๋ากลับถอนกายออกและหันมาใช้ปากให้แทน

“ไม่ อ่ะ ป๋า! อ๊า”   โจ๋น้อยทั้งลำเข้าไปอยู่ในปากอุ่นๆของป๋าจนมิด แรงโอบรัดจากเรียวลิ้นทำเอาผมขนลุกซู่ ไม่พอ ป๋ายังยื่นปลายนิ้วมาบิดบี้ยอดอกสีอ่อนให้ผมเสียวกระสันมากขึ้น ผมบิดตัวด้วยความทรมานปนสุขสมไม่นาน น้อยน้อยของผมก็พ่นพิษใส่ปากของป๋าจนหมด

“อ๊ะ!”   ความอุ่นร้อนยังคงครอบแก่นกายอยู่ แต่เรียวนิ้วแกร่งกลับเริ่มจ้วงแทงเข้าไปในช่องทางที่ยังฉ่ำเยิ้มอีกครั้ง สองนิ้วหมุนคว้านภายในจนผมครางเสียงหลง รับรู้ถึงหยาดรักมากมายที่ค่อยๆไหลผ่านออกมาจนโล่งท้อง ป๋าคายน้องน้อยออกแต่ยังไม่หยุดวุ่นวายจุ๊บหัวจุ๊บตัวที่อ่อนปวกเปียก ลามมาถึงถุงไข่ใบน้อยที่ยังไม่ทันจะได้ห้ามป๋าก็กินมันเข้าไปทั้งใบ

“ป๋า!!”

“หึหึ ไข่บี๋อร่อยจริงๆเนอะ”


บี๋อยากจะร้องกรี๊ด


มันคนละไข่กันแล้ว...ป๋าบ้า!!!  

รักคนอ่าน รักคนเม้น

Untill we meet agaiN

[kururu]

  ป๋าาาาา ไข่นั้นกินม่ายด้ายค่าาาาา 

[B52]

  อยากจะมีแบบนี้บ้างอะ อิจฉาบี๋อย่างแรง

[maemix]

สำหรับป๋า ไข่บี๋อร่อยสุดแล้ว กินไม่มีเบื่อ
 

[dahlia]

คู่นี้น่ารัก แถมหวานเว่อร์มากอะ กรี๊ดดดดดดดดด เอาอีก ชอบๆๆๆ

[golove2]

 

ป๋าน่ารักจริง ๆ

[greensnake]

เราก็อยากจะกรี๊ดเหมือนกัน >////< ป๋าอ่ะ!
อิจฉาบี๋แล้วนะ! แต่บี๋น่ารักเลยให้อภัยได้
คุณย่านี่แนวมาก ไม่ใช่แค่รับเรื่องนี้ได้นะ
ยังมีการสอนงานบ้านงานเรือนให้หลานสะใภ้ด้วย
แม้จะได้แค่ไข่เจียวป๋าก็ฟาดเรียบไม่เหลือแล้ว
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[วัวพันปี]

 ไข่อร่อย   เง้อออออออออออออออออออออออ

[koikoi]

น้องบี๋น่ารักจังชักอยากอ่านตอนแรกเริ่มรู้จักกันแล้วสิ

[Mississippi]

ไม่ลองให้น้องบี๋ชิมไข่ป๋าบ้างละคะ ผลัดกันชิม เอริ้ววววววววววว

[BAKA]

อยากจิช่วยบี๋กรี๊ดดดดด

555555 น่ารักทั้งคู่เลย

[NOoTuNE]

 


น่ารักมากกกกกกกกกกกกก

[padthaiyen]

สรุปว่าไข่ของบึ๋เองแหละที่อร่อยที่สุด

[EverGreen™]

สงสัย "ไข่" บี๋จะอร่อยจริงๆ 
ตอนบี๋นอยด์ก็แอบน้ำตาซึมตามนะ

[hembetaro]

เรารักคุุณย่าาาาาา....นางฮาอ่ะ

น้องบี๋สกิลการครัวตำ่้เตี้ยไม่เป็นไรนะ....เด๋วเฮียนิดปลอบใจบ่อยๆเอง 

[่patsaporn]

น่ารักมากทั้งบี๋ทั้งป๋า ป๋าแกก็รักของแก หลงเมียมากด้วย ส่วนน้องบี๋ก็น่ารัก ทะเล้นอีกต่างหาก
คุณย่าก็น่ารักดี แต่แอบดราม่าสงสารน้องเบาๆ ที่ทำอาหารไม่เก่ง แต่แค่นี้ป๋าก็รักหลงจะแย่อยู่แล้วค่ะ
คนอ่านชอบหน่อยด้วย เพื่อนรัก พ่อสื่อ คนคุ้มกันจากชายอื่นอีกต่างหาก พี่ชายสั่งมา
อยากอ่านตอนที่เขาเริ่มรักกันเมื่อสี่ปีที่แล้วเหมือนกันนะคะ อีป๋ากินเด็กอร่อยกรุบกรอบล่ะเซ่

ขอบคุณค่ะ

[ammchun]

เป็นอะไรที่สุดยอดมากกก ป๋ากับบี๋เนี่ย น่ารักมากๆเลยค่ะ สบายๆคลายเครียดดี


รอตอนต่อไปค่าาา

[MK]

ไข่อร่อยๆที่ว่านี่ใบข้างล่างใช่ไหมคะป๋า   

[PoPuAr]

หนูบี๋ หนูทำไข่เปลืองมากค่ะ ยิ่งไข่แพงๆอยู่

แต่เลิฟซีนนี่สุดยอดแห่งความน่ารักของหนูบี๋

อยากจะชิมไข่น้องบี๋บ้าง คงอร่อยจริงๆ อย่างป๋าว่า 

[whipcream]

อ่า.... อร่อยทุกไข่เลยนะป๋า