หัวข้อ: ♯ รักวุ่นๆ ของเบบี๋ ♯ ||บทที่ ๗ เบบี๋กับถุงใบนั้น ||13-4-58 หน้า6 ||

[Snowermyhae]

คุกๆๆๆๆ

[quiicheh.]

เบบี๋ขี้ยั่วอ่ะ
ถึงว่าป๋าไม่ได้ไปไหน5555

[AMMY★]

ตามมาจากกระทู้แนะนำค่ะ
บี๋ - ป๋า ชอบมากก

ติดตามและรอตอนต่อไป
 

[::UsslaJlwaJ::]

ฮาคำตอบบี๋ ขำก๊ากอย่างจริงใจ ได้จนพรุน ฮ่าาาาาาาาาาาา

[Biwty...]

 

[nunnuns]

พลาดได้ไงเรื่องน่ารักอย่างนี้ กริ้ดดดมากเงยค่ะ สนุกมากค่ะ อิจฉาน้องบี๋มากเลยที่มีส่ามี๊ดี๊ดีเพียงนี้ อิอิ

[raviiib❁]

พี่นิดหลงเมียเด็กขนาดหนัก5555555

[maemix]

ความรู้สึกของป๋า โคตรรักเมีย หลงเมีย
ก็จับเบบี๋ทำเมียตั้งแต่16 คุกชัดๆ

[Rafael]

แอร๊ยย เพิ่งมาตามอ่าน
น้องบี๋กับป๋าน่ารักมากอะ
ชอบๆ

ขอบคุณคนเขียนมากนะคะ

[DraCo_SLa13]

นี่มัน คนหลงเมีย ชัดๆ

[GYiala 's]

ตามจากกระทู้แนะนำนิยาย ไม่ผิดหวังจริงๆ
น่ารักมว้ากกกกก หวานมากกกกก อยากอ่านต่ออีกอะ
ขอบคุณ คุณผู้แต่งสำหรับเรื่องราวดีๆ เรื่องนี้นะคะ

[Celestia]

อ่านพี่นิดน้องบี๋แล้วแทบจิกหมอนเลยค่ะ น่ารักมากกกก

[nekko]

พี่นิด น้องบี๋น่ารักมากๆๆๆๆๆๆๆ

 

[mirin]

คนหลงเมีย

[mnara]

อ่านเรื่องนี้พูดได้คำเดียวว่า
ฟิน สุดๆๆ
อิจฉาเบบี๋อ่ะ
ผัว เอ่ยไม่ช่ายย แฟนรักแฟนหลง

[acidic_crazy]

อ่านไปก็กลัวคุกแทนป๋านิด   เบบี๋น่ารักมาก เจ้ว่าไม่แรดค่า แค่แสดงออกตรงๆ หุหุ ฮี่ๆๆ   

[Ryoooo]

ชำๆ ท่าทางพี่ยิดจะขุดหลุมฝังตัวเองมากกว่านะเนี่ย

[chisarachi]

น้องบี๋กับป๋าน่าารักมากกกกกกกกก
ครอบครัวทั้งคู่ก็น่ารักด้วย

[klaew]

จะตกหลุม..
จะเล่นคุณไสย..
จะแรด...
จะเสี้ยม...
ก็น่ารักมากอ่ะ เรื่องนี้

[minneemint]

 

[konnarak]

รักเมียหลงเมีย

[tulakom5644]

ของเค้าดี ของเค้าเลิศ และแค่ 11-ร-ด พอเป็นกระษัย แค่นี้ผัวก็ทั้งรักทั้งหลง จนถึงขั้นคลั่งไคล้กันเลยทีเดียวเชียว    ชอบมากกกกกค่ะเรื่องนี้ สนุกจริงๆๆๆๆๆๆๆๆ อ่านแล้วหยุดไม่ได้เลย อยากอ่านอีกกกกกกกกกกกกกค่ะ  รออยู่นะค้า P' Little Baby (พี่นิด - เบบี๋)

[cinpetals]

นี่มันอาการหลงเมียชัดๆ 55555555

[mkyok5]

    happy new year 

[POPEA]

ป๋ากับบี๋โคตรน่ารัก
อยากอ่านต่อจัง

[ปังอุ่น]

คิดถึงน้องบี๋กับสามี 

[nekko]

คิดถึง

[L@DYMELLOW]

ตอนที่...เจ็ด

เบบี๋กับถุงใบนั้น

มานั่งคิดๆดูแล้วผมกับป๋าก็แทบไม่ทะเลาะกันเลยสักครั้ง อย่าไปนับไอ้เรื่องตอนวันเกิดผมนะตอนนั้นป๋าแค่ทำผมเสียจริตไปฝ่ายเดียว ไอ้การทะเลาะที่ผมว่าเนี่ยก็ประมาณว่าโต้เถียงกันไปมา ด่าทอกันรุนแรงเหมือนที่หลายคู่เป็นกัน ผมเคยเห็นคนทะเลาะกันกะแค่เรื่องเดินไม่รอมาแล้ว เป็นอะไรที่งี่เง่ามากและผมนึกสภาพตัวเองโมโหใส่ป๋าด้วยเรื่องแค่นี้ไม่ออกจริงๆ แต่ก็นะ...ใช่ว่าป๋าจะเคยเดินไม่รอผมซะเมื่อไหร่

จากเว็บไซต์ที่ผมหลงเข้าไปได้ประเมินอันดับความน่าจะเป็นเกี่ยวกับการทะเลาะของคู่รักไว้ประมานหนึ่ง ผมเลยใช้เวลาขณะที่ป๋าทำกับข้าวมื้อเย็นอ่านเพื่อประดับสมอง จะได้ไม่หลวมตัวทะเลาะกันเพราะเรื่องแบบนี้
1. เรื่องเวลา - เรื่องไม่มีเวลาให้กันนี่ไม่เคยเกิด เจอหน้ากันทุกวัน ปลุกกันทุกเช้า
2. เรื่องเงิน - เรื่องนี้ตัดไปได้เลยเพราะผมมีแต่ขอร้องป๋าว่าหยุดให้เสียที
3. เรื่องเซ็กส์ - อันนี้ก็เขินอายเกินกว่าจะตอบ แต่เรื่องนี้ไม่เคยมีปัญหาแต่อย่างใด ข้ามๆ
4. ความหึงหวง - ป๋าก็ยังไม่เคยทำอะไรล่อแหลมให้ผมคิดไปในเชิงนั้นสักที
5. เรื่องลูก - ...ไม่มีมดลูก ตัดไปได้เลย -__-
6. ความเครียด - อืม...ต่างคนก็มีบ้างที่อยู่ในช่วงเวลานั้น แต่ก็ไม่เคยเอาความเครียดส่วนตัวมาทะเลาะกันสักที
7. งานบ้าน - ...อันนี้มีแต่เก็บมาคิดมากไปคนเดียว ดูป๋าก็ชิลๆอยู่นะกับการล้างห้องน้ำ
8. เรื่องศาสนา - พุทธทั้งคู่ จบประเด็น
9. เรื่องการเมือง - เอ่อ...ว่าแต่ตอนนี้ใครเป็นรองนายกนะ?
10. ครอบครัวของอีกฝ่าย - เมื่อวันก่อนยังไปช้อปปิ้งกับคุณแม่ของป๋าอยู่เลย

หรือว่าชีวิตคู่ของผมกับป๋ามันจะสมบูรณ์แบบเกินไป ผมว่าไอ้การทะเลากันเนี่ยมันเป็นสีสันของชีวิตเลยนะ งอนกันบ้าง ทะเลาะกันบ้าง จะได้รู้ว่ายังรักกันอยู่มากแค่ไหน หรือว่าผมจะลองสาดสีให้กับชีวิตคู่ของเราบ้างนะ ไม่ดีๆ คนสติดีที่ไหนจะจุดไฟเผาบ้านตัวเอง และขืนเรื่องปูดขึ้นมาล่ะก็ได้โดนประณามหยามเหยียดแน่ว่าอยู่ดีไม่ว่าดี

“เบบี๋มาทานข้าวได้แล้วครับ”   เสียงทุ้มนุ่มหูของพ่อครัวคนเก่งที่นานๆจะได้มีโอกาสลงครัวสักทีร้องเรียกมาจากทางโต๊ะอาหาร ผมนี่ลอยไปตามกลิ่นเลยครับ ผัดกระเพราะหอมๆที่ลงทุนเด็ดด้วยตัวเองฟิตเจอริ่งกับหมูกรอบเจ้าอร่อยในตลาด พร้อมด้วยไข่เจียวปูฟูๆ และแกงจืดเต้าหู้ไข่ใส่สาหร่ายวากาเมะ

“ป๋าเนี่ยสมเป็นหลานคุณย่าจริงๆเลย”   ผมรีบเดินไปแกะผ้ากันเปื้อนออกจากเอวของป๋าอย่างรวดเร็วก่อนจะวกกลับมาสูดกลิ่นอาหารร้อนๆอีกครั้งให้เต็มปอด   “เดี๋ยวคืนนี้บี๋นวดให้นะ”

“นาบด้วยได้เปล่า?”   ป๋าแสร้งเดินมากระทบไหล่ส่งสายตาปริบๆ

“=///= พักบ้างอะไรบ้างเหอะนะ เมื่อเช้าก็จัดให้รอบนึงแล้ว”   เห็นมั้ย? เรื่องเซ็กส์ไม่ใช่ปัญหาจริงๆ

“หึหึ มาทานข้าวกัน”   ป๋าก้มลงหอมแก้มผมแรงๆไปหนึ่งฟอด   “บี๋ตักข้าวทีนะ พี่ขอไปเข้าห้องน้ำแป๊บนึง”

“ไปช่วยตัวเองเหรอ?”

“เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย”   ป๋าเหยียดยิ้มแล้วดีดหน้าผากผมเบาๆก่อนจะเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระ

ผมก็จัดการทำงานที่คุณสามีฝากฝังด้วยความตั้งใจ หยิบจานออกมาจากชั้นก่อนจะหันมาทางหม้อหุงข้าวเพื่อเปิดฝา ไอร้อนพวยพุ่งออกมาทันทีพร้อมกลิ่นหอมอ่อนๆจากข้าวหอมมะลิที่ฟูขึ้นหม้อเรียงเม็ดสวยงาม ป๋าเคยซื้อพวกข้าวเพื่อสุขภาพมากินแต่สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการเอาไปให้ป๊าผู้รักสุขภาพกว่าจัดการให้หมดกระสอบ มันดีก็จริงหรอกแต่ผมกับป๋าว่าข้าวหอมมะลิเนี่ยแหละเข้ากับอาหารทุกอย่างที่สุดแล้ว ป๋าเดินกลับมาก็เป็นจังหวะเดียวกับที่จานข้าวสองใบถูกวางลงบนโต๊ะพร้อมทาน ป๋ายิ้มหล่อให้ตอนที่เดินเข้ามาหมายจะฉกแก้มผมด้วยมือที่อาจจะเพิ่งสะบัดอนาคอนด้ายักษ์มาหมาดๆ

“ล้างมือยังเนี่ยจะมาจับแก้มเค้าน่ะ”

“ล้างแล้วนะแต่พี่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน บี๋ลองดมหน่อยสิ”   ว่าแล้วป๋าก็คว้าคอผมพร้อมกับเอาฝ่ามือต้องสงสัยมาอุดจมูกผมอย่างทันท่วงที มีการบดบี้ขยี้จนจมูกย่นไปหมด   “หอมรึยัง หึหึ”

“ป๋าบ้า!!”   ผมได้แต่หันหน้าหนีไปมาจนป๋าพอใจนั่นแหละถึงได้ยอมเลิกแล้วเดินไปนั่งเก้าอี้อย่างอารมณ์ดี แม้ผมจะฮึดฮัดขัดใจแต่อย่างน้อยก็พิสูจน์ได้แน่ชัดว่าป๋าล้างมือแล้วล่ะนะ

“อ่ะนี่ กระเพราหมูกรอบเผ็ดน้อยใส่ใบกระเพราเยอะๆตามที่คุณหนูต้องการครับ”   ป๋าตักหมูกรอบชิ้นโตพร้อมผักใบเขียวเต็มช้อนลงใส่จานข้าวให้ ผมนี่โคตรจะชอบหมูกรอบร้านนี้มากมาย แม้ว่ายัยเจ้ร้านนี้จะแต่งตัวแรงเกินการขายของในตลาดก็เถอะแต่ฝีมือทอดหมูนี่มันช่างล้ำเลิศ แล้วแถมถ้าป๋าไปซื้อล่ะก็จะได้เยอะเป็นพิเศษด้วย ยิ่งมาผสมกับเสน่ห์ปลายจวักของป๋าด้วยล่ะก็แค่ตักเข้าปากพร้อมข้าวสวยร้อนๆเท่านั้น...อืม...ถึงกับระทดระทวยได้เลยอ่ะ

“อร่อยมากอ่ะป๋า ฝีมือไม่มีตกเลย”

“งั้นก็ทานเยอะๆนะ”   ป๋ายิ้มกว้างจนหน้าบาน แล้วตามด้วยไข่เจียวปูฟูๆที่เห็นเนื้อเป็นก้อนอวบอัด

“โหย นี่ก็อร่อย”    ความสุขนี่มันอยู่แค่ปลายช้อนจริงๆ   “ป๋าไม่ได้ทำกับข้าวแบบนี้นานแล้วเหมือนกันเนอะ”

“บี๋ไม่อยากทานข้างนอกแล้วใช่มั้ย? โทษนะเพราะพี่ไม่ค่อยมีเวลา”

“ใช่ที่ไหนกัน บี๋กินง่ายอยู่ง่ายป๋าก็รู้ บี๋แค่ชอบฝีมือป๋าเท่านั้นเอง แต่ให้ทำบ่อยๆก็ไม่เอาหรอก...”   ผมรีบตักหมูกรอบส่งเข้าปากคนตีหน้าสลดบ้างเพื่อปลอบใจก่อนจะทำตาละห้อยใส่ตบท้าย   “บี๋กลัวป๋าเหนื่อย”

“โอย น่ารักอย่างนี้พี่ยอมครับ”

หึหึ...‾ω‾  แล้วป๋าก็เสร็จผมอีกจนได้ แต่ไม่ใช่ว่าไม่คิดจริงจังหรอกนะในสิ่งที่พูดไป เพราะว่าป๋ามีงานหลายอย่างที่ต้องดูแลบางครั้งก็กลับบ้านดึกดื่นเพราะที่ประชุมยังหาข้อสรุปไม่ได้ ไม่ใช่ว่าจะได้กินข้าวเย็นพร้อมกันทุกวันเสียเมื่อไหร่ เพราะงั้นผมก็ไม่อยากจะให้ป๋าต้องมาเหนื่อยเข้าครัวในทุกวันที่มีเวลาหรอกนะ เห็นมั้ยว่าผมเป็นภรรเมียที่ดีขนาดไหน

หลังจากอิ่มหนำสำราญผมก็ไล่ป๋าไปนั่งดูรายการกีฬาที่ชื่นชอบเพลินๆ โดยที่ผมจัดการเก็บโต๊ะล้างถ้วยชามจนสะอาดวิ้ง จากนั้นก็พากันไปอาบน้ำ  -///- ซึ่งโดนป๋าแทะโลมนิดหน่อยแต่ผมก็ยังกระบิดกระบวนรักษาประตูได้อย่างเหนียวแน่น ผมว่าป๋าเองก็ไม่ได้อยากอะไรมากนักหรอกแค่จะแกล้งผมหวังฟลุคซะมากกว่า

และแล้วก็ถึงช่วงเวลาตอบแทน

ป๋าที่ใส่แค่กางเกงนอนตัวเดียวกระโดดขึ้นเตียงไปนอนอ่อยผมอย่างว่องไว มีการกวักนิ้วเรียกยั่วเย้าแล้วพอผมขึ้นไปบ้างก็รีบหันหลังให้ แน่ะ! เดี๋ยวก็เอาน้ำแข็งถูหลังให้ซะหรอก ป๋านอนแนบหน้ากับหมอนด้วยสีหน้าผ่อนคลายสุดขีดจนผมอดที่จะก้มลงไปจุ๊บหน้าผากเบาๆอย่างอดใจไม่ไหว ก่อนจะไหว้ขอโทษแล้วก้าวขาคร่อมช่วงสะโพกป๋าเอาไว้

“ถ้าเจ็บก็บอกบี๋นะ”   ผมเริ่มลงน้ำหนักมือนวดไปตามต้นคอลามเลื้อยไปยังไหล่หนาแข็งแรง ป๋าส่งเสียงอืออาด้วยความฟินหลับตาพริ้ม ถ้าจะถามว่าบนร่างกายของป๋าสำหรับผมแล้วอะไรที่มีเสน่ห์รองจากหน้าตาล่ะก็ ผมขอบอกเลยว่าคือแผ่นหลัง ไหล่กว้างสมชายอย่างที่ผมอิจฉากับกล้ามเนื้อตึงแน่นที่ขึ้นรูปสวยกำลังดีไม่มากไม่น้อยเกินไป รับกับเอวสอบหนาและสะโพกแสนเซ็กซี่ โดยเฉพาะเวลาที่ป๋าใส่สูทคือเวลาที่ผมชอบมากเป็นอันดับต้นๆ เพราะป๋าจะดูดีมากจนผมต้องแอบมองอย่างเผลอไผลอยู่หลายครั้ง

“สบายที่สุดเลยบี๋...”   ป๋าครางเสียงแผ่วคล้ายกับว่าพร้อมจะเคลิ้มหลับได้ทุกเมื่อ ผมนวดไปเรื่อยๆทั่วแผ่นหลังด้วยความชำนาญและไม่เกินความเมื่อยล้าที่ฝ่ามือ ป๋าก็หลับใหลไปเฝ้าพระอินทร์เป็นที่เรียบร้อย

ผมพลิกตัวลงจากตัวป๋าเพื่อทำการดึงผ้าห่มคลุมให้คนชรามิดจนถึงคอเพราะคนแก่มักเป็นหวัดง่าย ก่อนจะลงไปยังชั้นล่างเพื่อสำรวจความเรียบร้อยอีกครั้ง ล็อคประตูรั้ว ลงกลอนประตู ปิดไฟส่วนกลางแล้วเปิดไฟตรงหัวบันไดไว้ พอขึ้นมาบนห้องนอนอีกครั้งก็จัดการเก็บเสื้อสูทที่ป๋าแค่วางพาดไว้กับเก้าอี้ใส่ไม้แขวนแล้วใช้ลูกกลิ้งดักฝุ่นสักเล็กน้อยก่อนเก็บเข้าตู้ ตามด้วยกางเกงที่วางพาดไว้ไม่ต่างกัน แต่เพียงแค่ยกขึ้นมาอะไรบางอย่างก็ตกลงกับพื้นดังตุบ

“กระเป๋าเงินก็ไม่เก็บให้เรียบร้อย”   ผมบ่นเล็กน้อยไปตามหน้าที่ แต่ในขณะที่กำลังจะก้มเก็บผมดันไปสังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างแล่บออกมาจากช่องใส่ ผมหันไปมองคนบนเตียงอีกครั้งก่อนจะหันกลับมาจ้องกระเป๋าเงินที่อยู่ในมือผมเป็นที่เรียบร้อย บางสิ่งขัดตา ขัดความรู้สึกผมอย่างบอกไม่ถูก แต่ผมไม่ใช่พวกชอบสอดส่ายของสวนตัวใคร ผมไม่เคยเช็คโทรศัพท์ป๋า ไม่เคยเปิดกระเป๋าเงินป๋าโดยไม่ขอก่อน ไม่เคยเปิดโน๊ตบุ๊คป๋าเพื่อดูว่ามีความลับอะไรซ่อนอยู่ ผมถือว่าเป็นการให้เกียรติซึ่งกันและกันอย่างที่ป๋าก็ให้เกียรตินั้นกับผมเช่นกัน


แต่...ไอ้ชิ้นส่วนที่โผล่ออกมาเนี่ย มันทำให้คิดเป็นอื่นไปไม่ได้เลยจริงๆ


ผมหันไปมองป๋าที่กำลังหลับสนิทอีกครั้งก่อนจะขออนุญาตเบาๆ แล้วเปิดกระเป๋าเงินออกเพื่อดึงเจ้าสิ่งนั้นออกมาจากช่องใส่ ปลายนิ้วผมสั่นระริกขณะคีบซองสีดำวาวออกมาแล้วจ้องมองมันด้วยความสับสน อะไรคือสิ่งที่พิมพ์บนซองไว้ว่า ‘Playboy Comfort’ อะไรคือความจำเป็นที่ต้องมีสิ่งนี้ในกระเป๋าเงิน หรือมันเป็นเรื่องปกติของผู้ชายที่มีแฟนแล้วต้องพกติดตัวไว้ ผมรีบส่ายหัวหยุดความคิดไว้แค่นั้นแล้วยัดเจ้าสิ่งนั้นกลับเข้าที่เดิมและวางกระเป๋าเงินลงบนโต๊ะ ผมรีบปิดไฟแล้วขึ้นเตียงคลานไปกอดป๋าแน่นให้สมกับที่ความข้องใจกำลังทำร้ายผมอยู่


...


...


...


ผมไม่รู้ว่าคนอื่นทำกันได้ยังไงกับการแสดงสีหน้าตบตาใครสักคนทั้งที่ในใจมันไม่ใช่ ผมยังยิ้ม ยังปลุกป๋า ยังจูบกันเหมือนไม่มีเรื่องอะไรคอยกวนใจ แต่ข้างในใจผมกลับมีคำถามหลายข้อที่ยังไม่แน่ใจว่าการโพล่งถามออกมาในเช้าวันทำงานแบบนี้มันดีหรือเปล่า สิ่งที่ผมสงสัยมันไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายหรือรีบร้อนจนทนไม่ได้ ไม่แน่บางทีมันก็อาจจะเป็นแค่ความคิดมากไปเอง

“บี๋เรียนถึงกี่โมงครับ”   ป๋าถามขึ้นเมื่อรถจอดสนิท รอยยิ้มกว้างพราวเต็มหน้าจนผมแสบตา...หล่อจริงอะไรจริงพ่อเอ๊ย

“คงประมาณบ่ายสองอ่ะครับ ป๋ามีอะไรหรือเปล่า?”

“ว้า...ว่าจะมารับไปกินข้าวด้วยกันก่อนกลับสักหน่อย”

“ทำงานไปเหอะ ถ้าไงป๋าค่อยโทรนัดบี๋ให้ออกไปเจอกันก็ได้”

“เอางี้ดีกว่า ถ้าบี๋เรียนเสร็จแล้วไปหาพี่ที่ออฟฟิศนะนั่งๆนอนรอพี่แป๊บเดียวเองแล้วเราไปหาอะไรอร่อยๆทานกันเนอะ” 

“แต่ป๋าไม่ยุ่งเหรอ”

“ไม่ค่อยยุ่งแล้วครับ ไปนะ”   ป๋าถามย้ำเอาคำตอบจากผมอีกครั้ง ซึ่งเห็นแก่หน้าหล่อๆนั่นผมก็ตอบรับไปอย่างง่ายดาย

ผมเดินเข้ามาใต้ตึกคณะหลังจากที่มองรอบๆลานด้านหน้าแล้วไม่เห็นไอ้หน่อย แต่ก็มาพบกับเพื่อนคนอื่นนั่งกระจุกกันทางโต๊ะม้าหินติดกับทางบันไดขึ้นลง ด้วยความที่ไม่อยากยืนแกร่วรอคนเดียวก็เลยเดินเข้าไปหาเพื่อหวังเนียนๆนั่งไปด้วยกันรอเวลาเข้าเรียน ป๋อมเห็นผมเป็นคนแรกพร้อมกับต้อนรับด้วยรอยยิ้มแบบคนมีเสน่ห์

“ว่าไงบี๋ ไอ้หน่อยล่ะ”

“ไม่รู้ดิ เดี๋ยวก็มามั้ง”   เพราะถ้าตามปกติแล้วมันจะรู้ว่าผมคอย ถ้าเมื่อไหร่ที่ไม่มาหรือคิดจะโดดมันจะต้องโทรมาบอกผมก่อนเสมอ   “นั่งด้วยคนนะ”

“ได้ๆ กินขนมมั้ย”   แหม่มถามผมอย่างมีน้ำใจ แต่ป๋อมกลับยื่นขนมมาให้ เดาได้เลยว่าไอ้ที่เชื้อเชิญนี่ไม่ใช่ขนมของนางแน่

“คุยไรกันอยู่อ่ะหน้าตาเมามันกันมากเลย”   เพื่อไม่ให้ทิ้งเวลาไปเปล่าๆก็เลยทำการเผือกฆ่าเวลา   

“ก็แฟนไอ้ดินมันไปเจอถุงยางในกระเป๋าตังค์มันน่ะดิ เลยเป็นเรื่องเป็นราว”   ฝ้ายจีบปากจีบคอเล่าไม่พอยังมีการค้อนขวับไปทางเพื่อนต้นเรื่องที่ทำหน้าเซ็งๆ   “สมแล้วที่แฟนมึงโกรธอ่ะ จะเก็บไว้ทำไมก็ไม่รู้”

ทำไมเรื่องมันต้องมาบังเอิญอะไรขนาดนี้วะ แต่ก็นับว่าเป็นช่วงเวลาดีที่จะได้เก็บข้อมูลโดยไม่ต้องบากหน้าไปปรึกษาใคร

“ก็กูเก็บไว้เผื่อฉุกเฉินไง”   ดินเถียง

“ฉุกเฉินอะไรของมึง เผื่อเอาเมียนอกสถานที่รึไง”   แหม่มนี่เบ้ปากให้รัวๆเลย   “ถึงเวลาก็กลับไปสะบึมกันที่ห้องอยู่แล้วอย่ามาแถหน่อยเลย”

“พวกมึงไม่เข้าใจอ่ะ ผู้ชายด้วยกันถึงจะรู้ใช่ป่ะวะป๋อม”   คราวซวยลงมาเยือนป๋อมทันที   “มึงบอกพวกมันไปดิว่ามึงก็มี”

“จริงเหรอป๋อม”   ฝ้ายแหววขวับจนป๋อมได้แต่พยักหน้ารับด้วยรอยยิ้มแห้งๆ

“กูก็ไว้เผื่อฉุกเฉิน แต่แบบว่าก็ยังโสดนี่หว่าเผื่อไปนั่นไปนี่แล้วปุบปับขึ้นมาก็ต้องติดไว้”   คำชี้แจงป๋อมเป็นที่น่าพอใจ มันก็ถูกที่ผู้ชายจะพกพาไว้บ้างเพื่อป้องกันตัวเอง แต่นั่นมันกรณีคนโสดไม่ใช่เหรอ? แล้วดินกับป๋าที่ไม่โสดแล้วจะเก็บเอาไว้ติดตัวเพื่อ?

“เก็บไว้เพราะโสดกูเข้าใจ แต่มึงอ่ะดิน ยอมรับมาเหอะว่าเจตนาไม่ดีเลยพกเก็บไว้”   แหม่มหันไปส่งสายตาพิฆาตให้กับดินที่เริ่มจ๋อย   “มึงโมโหที่กิ๊ฟท์มันโวยวายหาว่ามันไม่เชื่อใจไม่มีเหตุผล เอาความจริงมาพูดกันดีกว่าว่ามึงเก็บไว้เพราะหวังไปซ่ำใครที่ไม่ใช่แฟน”

“ก็ คือว่า...กู”   ดินถึงกับไปไม่เป็น ผมก็เหมือนกัน...ตอนนี้นี่ไปไหนไม่ถูกเลย   “ก็...มันก็ต้องมีบ้างป่ะวะ ผู้ชายนะเว้ยมันก็ต้องวอกแวกบ้างเวลาเจอคนเสนอให้อ่ะ”


ไอ้ดิน!! ทำไมมึงถึงยอมรับแบบนี้!! น้ำตากูนี่ไหลอ่ะบอกเลย


“เพราะงั้นมึงไม่ควรไปโมโหกิฟต์มัน และถ้ายังรักมันอยู่ก็ไปขอโทษโดยระลึกไว้ด้วยว่าตัวมึงเองต่างหากที่ไม่ซื่อสัตย์กับมันจริงๆ”   ฝ้ายเบ้ปากสวยๆแล้วสะบัดบ๊อบให้ซะหนึ่งทีเป็นอันจบบทสนทนาในประเด็นนี้ไป

เฮ้ยๆ...พวกมึงอ่ะจบแล้ว แต่กูเนี่ยดิ T^T

แต่ด้วยเพราะเอาเรื่องในบ้านมาบอกออกสื่อก็ได้แต่เก็บเงียบเอาไว้ ลงท้ายไอ้หน่อยก็โทรมาบอกว่าไม่สบายมาไม่ได้ด้วยน้ำเสียงร่าเริงแจ่มใสเหลือเกิน เดาว่าคงนอนกกหญิงอยู่แน่ แต่ตอนนี้จะยังไงก็ช่างมันเถอะผมไม่มีอารมณ์จะไปสาระแนอะไรกับชีวิตมันหรอก วันนี้เรียนแทบจะไม่ค่อยรู้เรื่องมันหดหู่มึนๆทึมๆยังไงบอกไม่ถูก และถ้าขืนผมยังปล่อยมันให้เป็นอย่างนี้ต่อไปมีหวังผมคงบ้าตายแน่

ทางที่ดีคือถามป๋าให้รู้เรื่อง จะได้จบๆไม่ต้องมาคิดมากคนเดียว และถ้าขืนป๋าจะทำตัวเหมือนไอ้ดินเห็นผมเป็นของตายล่ะก็ หึ! ผมเองก็จะเชิดให้ดู เพราะถ้าจะรักกันแล้วยังหวังกินเล็กกินน้อยรายทางล่ะก็ เลิกรักกันไปเลยดีกว่า!

ทันทีที่เลิกเรียนก็ขอซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ป๋อมมาลงหน้ามอ. แล้วโบกแท็กซี่ไปบริษัทป๋าทันที ด้วยเพราะว่าป๋าหิ้วผมมานั่งรอบ่อยๆก็เลยผ่านด่านรปภ.กับประชาสัมพันธ์มาได้ง่ายๆ ผมความใจร้อนผมก็เลยห้ามฝีเท้าตัวเองไม่ค่อยได้ เดินปรู๊ดปร๊าดขึ้นลิฟต์ เลี้ยวซ้ายแหกขวา ยิ้มทักทายพี่เลขาที่เดินสวนกันเล็กน้อยก่อนจะเคาะประตูก๊อกๆแล้วเข้าไปในห้องทำงานของป๋าทันที

“ป๋า...”   ผมเรียกป๋าเสียงเบาทำให้คนหล่อละสายตาขึ้นมากหน้าจอคอมฯเพื่อมายิ้มหวานให้ผม

“ทำงานอยู่เหรอ”   

“เปล่า มานี่สิครับ”   ป๋าหมุนเก้าอี้ออกข้าง ตบหน้าขาเบาๆเพื่อเชื้อเชิญ คนใจง่ายอย่างผมมีเหรอจะไม่เดินไป นั่งหมิ่นเหม่เล็กน้อยเพื่อถ่ายน้ำหนักไปที่ขาเพราะไม่อยากให้ป๋าหนัก ก่อนจะมองหน้าจอคอมฯที่ป๋าเล่นแคนดี้ครัชค้างไว้ เอาเถอะนะ ถึงจะเป็นคนใหญ่คนโตมันก็ต้องมีช่วงคลายอารมณ์กันบ้าง   “วันนี้เป็นไงบ้าง”

“ก็ดีครับ ไอ้หน่อยไม่มาเรียนเลยป๋า ไว้ไปด่ามันด้วยนะ”

“หึหึ เด็กขี้ฟ้อง”   ทำมาว่าเค้า แต่หอมซะจมูกจมไปกับแก้มเลยนะ   “รอพี่อีกสักชั่วโมงนะครับ พี่กำลังรอเอกสารสำคัญอยู่”

“ไม่มีปัญหา”   ผมขยับตัวลุกขึ้นยืน สูดหายใจเข้าลึกๆเมื่อคิดว่ามันถึงเวลาแล้ว   “ผมขอกระเป๋าเงินป๋าหน่อยสิ”

“ทำไมครับ บี๋อยากได้อะไรเหรอ”   ไร้ซึ่งพิรุธใดใดให้จับเลย เพราะทันทีที่ขอป๋าก็ล้วงหยิบให้อย่างไม่อิดออด

“บี๋เปิดนะ”   ขออนุญาตตามมารยาท และเมื่อผมแหวกมันดูก็ยังพบว่าไอ้ของสิ่งนั้นยังอยู่ที่เดิม ผมหยิบมันออกมาโชว์ให้ป๋าดู   “ไอ้นี่คืออะไร”

ป๋าตาโตด้วยความตกใจและพยายามจะฉวยมันจากมือผม มันยิ่งทำให้ผมคิดมากเป็นเท่าตัว   “ทำไมต้องตื่นเต้นขนาดนั้น”

“มันไม่ใช่อย่างที่บี๋คิดนะ”   ป๋ามองซองถุงยางในมือผมสลับกับมองหน้าผมด้วยความร้อนรน

“แล้วป๋ารู้ได้ไงว่าบี๋คิดอะไร”

“คิดว่าพี่นอกใจบี๋เหรอ”

“ถ้าไม่อยากให้บี๋คิดอย่างนั้นก็อธิบายมา”   ผมวางซองหลักฐานลงบนโต๊ะจนเกิดเสียงดัง   “บอกบี๋มาว่าทำไมป๋าถึงต้องพกทั้งๆที่มันไม่จำเป็นกับเรา ป๋าไม่ใส่มันสักครั้งเวลาทำกับบี๋แล้วป๋าจะมีไว้เพื่ออะไร”

“คือว่า...”

“เพราะว่าป๋าเก็บไว้เพื่อไปกินเล็กกินน้อยที่อื่นใช่มั้ย”

“ไม่ใช่นะ คือว่าพี่...”   ป๋าเอมมือออกมาจับ

“ทำไมอ่ะ เบื่อบี๋แล้วเหรอ”   แต่ผมสะบัดแขนออก

“บี๋ฟังพี่ก่อน”   ป๋าพยายามมองตา

“ใช่แน่เลย เห็นบี๋เป็นของตายใช่มั้ย เลยคิดว่าจะทำร้ายกันยังไงก็ได้”   แต่ผมหันหน้าหนี ณ. จุดนี้อินเนอร์มาเต็ม นี่กะจะทิ้งตัวลงนั่งกับพื้นแล้วแสร้งซับน้ำตาด้วยนะเนี่ย

“ถ้าไม่ฟังก็ไม่อธิบายแล้วนะ”   ป๋าทำเสียงเข้มจนผมชะงัก ก็เลยจำยอมเลิกเล่นบทโศกหันปากยื่นๆกับตาหรี่ๆมาจ้องป๋าแทน   “ไอ้เนี่ยมันไม่ใช่ของพี่”

“จริงอ่ะ”

“ไปถามไอ้หน่อยได้เลย”   มีการลากบุคคลที่สามเข้ามาพัวพันด้วยสีหน้ามั่นอกมั่นใจ   “มันชอบให้ถุงยางพี่มา เหมือนมันจะสะสมอะไรงี้”

กลายเป็นผมที่เบ้ปากให้กับงานอดิเรกเพื่อน   “ไอ้หน่อยเนี่ยนะ บี๋ไม่เห็นเคยรู้”

“ในห้องนอนมันน่ะ ลิ้นชักในตู้เสื้อผ้ามันมีเต็มไปหมด ทุกขนาดทุกยี่ห้อ หลายกลิ่น หลายพื้นผิว โชว์รูมถุงยางดีดีนี่เอง”

“น้องป๋าแม่งสะสมอะไรแปลกๆว่ะ แล้วทำไมมันต้องมาให้ป๋าด้วย”   

“มันบอกว่าอยากให้พี่ลองอะไรใหม่บ้าง ก็เลยแบ่งให้เหมือนตัวอย่างสินค้าไง นี่มันให้พี่มาเมื่อสามสี่วันก่อนว่าจะเก็บแต่ก็ลืมทุกที”   ป๋าอธิบายด้วยรอยยิ้มพร้อมกับฉุดแขนผมให้ลงนั่งบนเบาะนั่งอุ่นๆอีกครั้ง มือป๋าโอบเอวผมไว้ ซุกหน้าจูบแก้มผมเล็กน้อยพอให้จั๊กจี๋   “เชื่อพี่มั้ยครับ”

ผมพยักหน้าอย่างไม่ต้องคิดให้มากความ   “แล้วทำไมป๋าไม่ทิ้งไป เก็บไว้ทำไม”

“ก็มันอุตส่าห์แบ่งมาให้ก็เลยกะเก็บไว้เยอะๆรอให้เป็นของขวัญวันเกิดมัน”   ป๋าหัวเราะเบาๆ มันทำให้ผมอมยิ้มได้ง่ายๆ

“บอกหน่อยไปดิว่าไม่เอา ของสะสมบ้าบออะไรกัน”

“ถ้าบอกงั้นมันก็ต้องถามว่าทำไม หรือบี๋จะให้พี่บอกหน่อยไปว่าเราเล่นสดกัน”

“บ้า...บี๋อายมันแย่เลย”   =///= พูดบ้าอะไรก็ไม่รู้ สดเสิดอะไรกันน่าเกลียด ฟังแล้วสยิว!

“หรือไม่งั้นเราก็มาขยันใช้กันดีมั้ย จะได้สมกับน้ำใจไอ้หน่อยมัน”   ยัง!! ยังจะมาซุกไซ้ให้ระทวยกันอีก   “ตอนนี้พี่มีแค่เกือบๆห้าสิบชิ้นเอง แต่ขนาดไม่ได้ก็เกินครึ่งแล้ว เอางี้นะไว้พี่จะบอกให้มันหามาใหม่เอาที่ไซร์พอดีนะ”

“จะบ้าเหรอป๋านี่มันที่ทำงานนะ!!”   เสียงเครือมากเลยกู ไม่ได้ๆ ผมจะมายอมที่นี่ไม่ได้!!   “อ๊ะ!”

มือนิ่มๆของป๋าเริ่มลูบเนื้อตัวผมผ่านเสื้อนักศึกษาขณะที่ริมฝีปากก็กำลังประเคนความชุ่มชื่นให้กับซอกคอผมไม่หยุด ผมพยายามเบี่ยงตัวหนีแต่ก็ถูกเกี่ยวไว้แน่นด้วยท่อนขาแข็งแรง   และก่อนที่สติสตังจะเตลิดป๋าก็หยิบซองสีเหลี่ยมสีดำมันวาวขึ้นมาแล้วโบกไปมาต่อหน้าผมด้วยรอยยิ้มหื่นกามณ์ที่พานให้ผมขนลุกซู่


“เรามาเริ่มทดลองกันจากเจ้านี่ก่อนเลยเนอะ”


โอ้


พระ


เจ้า


“ม่ายยยยยยย!!!!!”





นานมากกกกกก 
ขอขอบคุณที่ยังตามเข้ามาอ่านและถามถึงนะคะ

รักคนอ่าน รักคนเม้น

Untill we meet agaiN

       

[BlueCherries]

 

ป๋าใช้เวลาออกกำลังกายระหว่างรอเอกสารสำคัญเหรอคะ 

***

แต่แบบ......นึกหน้าป๋าตอนเล่นแคนดี้ครัชไม่ออกเลยจริงๆ 

 

[Snowermyhae]

น่าจะมีต่ออีกนะคะ