Roommate&Soulmate(ตอนที่ 28) : ค่ายอาสา-17(บ๊ายบายค่ายอาสา+การเข้ามาของพี่วิน).....เช้านี้เป็นเช้าสุดท้ายแล้วที่เราจะได้สัมผัสอากาศหนาวๆ บรรยากาศดีๆของการอยู่ค่ายอาสาที่นี่ ตลอดเวลาเกือบหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ตั้งแต่วันแรกที่ได้มาทำค่ายอาสาที่หมู่บ้านนี้ ทำให้เราได้รับประสบการณ์หลายๆอย่าง มิตรภาพ ความทรงจำ การใช้ชีวิตที่โตขึ้น และที่สำคัญคือ...การให้ พวกเราภูมิใจมากๆที่ได้ทำสิ่งที่เป็นประโยชน์ให้กับหมู่บ้านและเด็กๆ ได้มอบสิ่งที่พวกเขาเหล่านั้นขาดแคลน ได้เติมเต็มส่วนที่ขาดหายและโอกาสที่เด็กๆไม่เคยได้รับ อย่างเช่นอุปกรณ์กีฬา เสื้อผ้า ของเล่น หนังสือ////ภูมิใจและดีใจมากจริงๆ
"ไอ่ดื้อ ตื่นๆ ไปดูทะเลหมอกกัน" เสียงนายนิกปลุกเรา
"อือ!!!! เช้าแล้วหรอนิก" เรางัวเงียตื่น!!!
"ใช่ๆ พวกเพื่อนๆออกไปกันหมดแล้ว"
"นิกไปเหอะ จะอาบน้ำแล้วมาเรียกเอิร์ตด้วยนะ" เราบอกนายนิก เพราะยังอยากนอนต่อ ก็แหม่!!! อากาศเย็นๆ ซุกตัวอยู่ในผ้าหุ่มอุ่นๆ ใครๆก็อยากนอนต่อทั้งนั้นแหล่ะ ฮ่าๆ
"ไม่ให้นอน ลุกมาเลย เร็วๆ" นายนิกพูดกับเรา
"ไม่อ่ะ ไม่ดู จะนอน"
"ไอ่ดื้อ ไม่ลุกใช่มั๊ย!!!!" นายนิกพูดแล้วก็ก้มตัวมาดึงมือเราให้ตื่น....ตัวเราโดนนายนิกดึงขึ้นไป แต่ว่าขาพันอยู่กับผ้าห่มทำให้เราเสียหลัก ล้มลงไป นายนิกก็ล้มลงไปด้วย////ตัวเราเลยทับอยู่บนตัวนายนิก หน้าเกือบชนกันเลย แต่เราหลบทัน ฮ่าๆ
"โอ๊ะ!!!....โอ๊ยยยย!!!!" เรากับนายนิกร้องออกมาพร้อมกัน
"เฮ้ย!!! นิกเป็นไงบ้าง หัวโดนพื้นป่าว" เราตกใจ ถามนายนิก
"ไม่โดนๆ แต่หนัก"
"อือ!!! เอิร์ตลุกแล้ว ขอโทษๆนะ ใครใช้ให้ดึงหล่ะ" เราพูดกับนายนิก
"ไม่ให้ไปแล้ว" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมากอดเราไว้
"เฮ้ยย!!!! ปล่อยๆ เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า" เราพยายามปัดมือนายนิกออก แต่ก็ไม่ถนัด
"ทำไม ทำเป็นไม่เคยนะ" นายนิกพูดแล้วก็มองหน้าเรา แล้วก็อมยิ้มนิดๆ////เราหลบหน้านายนิก เพราะแพ้สายตาคู่นั้นของนายนิกทุกที ไม่ชอบเลยเวลาที่มองตากันกับนายนิก มันให้ความรู้สึกแปลกๆ
"ไอ่ดื้อ..."
"เรียกทำไม" เรายังก้มหน้าพูดกับนายนิก
"ทำไมไม่ชอบมองหน้านิกอ่ะ" นายนิกถามเรา
"ไม่รู้...ปล่อยได้แล้ว" เราบอกนายนิก
"หรือว่า...เอิร์ตชอบนิกหรอ" นายนิกพูด
"บ้าแล้วไอ่ลิง....คิดมากน่า" เราพูดแล้วก็ดันตัวนายนิกออกไป แล้วก็ลุกออกมาจากบนตัวนายนิกได้....แล้วเราก็เดินออกมาเลย ///เขินดิ
ถามมาได้....ยิ่งรู้สึกแปลกๆกับนายอยู่นะ^^
"รอนิกด้วยดิ!!!" นายนิกพูดแล้วก็วิ่งตามเราออกมา
.....ข้างนอก คนเต็มเลย ทุกคนออกมาสูดอากาศยามเช้า แล้วก็เดินไปกินโอวัลตินอุ่นๆ กับข้าวเหนียวหมูทอด ที่ชาวบ้านทำมาไว้ให้เรากินเป็นมื้อเช้า
"ตื่นสายเลยนะเอิร์ต" นายปิ๊กเข้ามาทักเรา
"อือ!! อากาศเย็นสบายมากอ่ะปิ๊ก"
"อยู่ต่อมั๊ยหล่ะ เดี๋ยวปิ๊กส่งกลับกรุงเทพฯเอง ฮ่าๆ" นายปิ๊กพูดแล้วก็หัวเราะ
"อยากอยู่ต่อเหมือนกันนะ"
"ไอ้ปิ๊ก พวกกูกลับกรุงเทพฯแล้วมึงห้ามร้องไห้นะเว๊ย"ไอ้แมคบอกนายปิ๊ก
"เฮ้ย!!! ไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ แต่ว่าก็ใจหายเหมือนกันนะ" นายปิ๊กพูด
"ไว้ว่างๆ พวกนายขึ้นมาเชียงใหม่บ้างนะ เดี๋ยวปิ๊กพาเที่ยวเอง" นายปิ๊กบอกพวกเรา
"ปิ๊ก มึงก็ลงไปเที่ยวกรุงเทพฯบ้างนะ ถ้าลงไปก็บอกนะ" นายเอ็มพูด
"เออ!! กูว่าเรามาแลกอีเมลล์กันดีกว่า จะได้คุยเอ็มกันงัย" ไอ้แมคพูด////แลกอีเมลล์ไว้คุยMSNกัน
"เดี๋ยวจดใส่สมุดกระจกดีกว่า จะได้ดูง่ายๆ"
"นิก สมุดกระจกอ่ะ" เราหันไปถามนายนิก
"อยู่ในกระเป๋าแล้วอ่ะ...ขี้เกียจรื้อ" นายนิกพูด
"งั้นเดี๋ยวปิ๊กจดใส่สมุดกระจกส้มก็ได้ ส่วนอีเมลล์พวกนายก็จดใส่สมุดกระจกของเราแล้วกัน" นายปิ๊กพูดแล้วก็ยื่นสมุดกระจกมาให้เรา
.....แล้วพี่ๆก็เรียกรวมพวกเรา บอกว่าสิบโมงเช้าให้มาเจอกันตรงอาคารอเนกประสงค์ เอาข้าวของออกมาใส่รถแล้วเราจะได้เดินลงค่ายกัน////หลังจากนั้นพวกเราก็แยกย้ายกันไปเอากระเป๋ามาใส่รถ ให้รถขนกระเป๋าลงไปให้....แล้วรุ่นพี่ก็ปล่อยให้เราเดินกันเป็นกลุ่มๆ ไปจนถึงจุดที่เราเดินขึ้นมาแล้วก็จะมีรถมารับลงไปพื้นล่าง เพราะรถบัสของมหาวิทยาลัยมารอรับพวกเราอยู่แล้ว
....ก่อนออกจากหมู่บ้าน พวกเราหันไปมองอาคารอเนกประสงค์ ห้องน้ำลวดลายสดใสที่เราช่วยกันทำ แล้วก็คุณครู ชาวบ้านและเด็กๆที่มายืนส่งเรา น้ำตามันซึมออกมาไม่รู้ตัว นี่เราต้องไปจากที่นี่จริงๆแล้วหรอ...ยังอยากอยู่ต่อ!!!!!เราหันหน้ากลับ เดินออกจากหมู่บ้านไป....มีเสียงเรียกพวกเรา เราหันไป....มีเด็กๆกลุ่มหนึ่งวิ่งเข้ามาหาพวกเรา พอมาถึงกลุ่มเราที่ยืนอยู่ ก็มีคนนึงส่งสิ่งของมาให้เรา....พอเห็นเท่านั้นแหล่ะ ทำเอาเราน้ำตาร่วงเลยจริงๆ...ของสิ่งนั้นมันก็คือ....มงกุฏดอกไม้ป่ากับสายสร้อยดอกไม้ป่า ที่เด็กๆทำให้เรากับนายนิกวันที่เราไปเดินป่ากัน เราคงลืมไว้ที่บ้านพักปีหนึ่งตอนเราไปนอนกับไอ้แบงค์อ่ะนะ....เรานั่งลงหยิบมงกุฏนั้นมาวางบนหัวตัวเอง แล้วก็ถอดริชแบนเรารักในหลวงที่ข้อมือตัวเองออกมาสวมให้เด็กคนนั้น ส่วนนายนิกก็อุ้มเด็กคนนั้นขึ้นมาแล้วก็หยิบสายสร้อยมาสวมที่คอตัวเองแล้วก็ถอดสายสร้อยเชือกสีดำมีจี้รูปสายฟ้าที่นายนิกห้อยอยู่คล้องคอให้กับเด็กคนนั้น///เราต่างก็มองหน้ากัน มองหน้าเด็กๆเหล่านั้น ถึงจะส่งภาษาพูดคุยกันไม่รู้เรื่อง แต่ก็รับรู้และเข้าใจได้ว่า...ฉันรักเธอ...ยัยส้มร้องไห้เลย ฮ่าๆ มันเป็นเหตุการณ์ที่ประทับใจและไม่เคยลืมจริงๆ
....แล้วเราก็โบกมือบ๊ายบายเด็กๆ เดินกลับออกมาจากหมู่บ้านด้วยใจหวิวๆ ไม่อยากหันกลับไปมองอีก เพราะไม่อยากร้องไห้
"กูว่า เรามาหาอะไรเล่นกันหน่อยมั๊ย" ไอ้แมคพูดขึ้นเสียงสั่นๆเหมือนจะร้องไห้
"เล่นอะไรดีหล่ะ" นายเอ็มพูดขึ้น
"เป่ายิงฉุบดีดมะกอกกัน" ยัยส้มพูด
"เออ!!!! มาดิๆ มึงอย่าร้องไห้ดิว๊ะส้ม" ไอ้แมคพูด
"ก็มันร้องเองอ่ะ ทำไงได้หล่ะ" ยัยส้มพูด
....แล้วพวกเราก็เป่ายิงฉุบเล่นกัน เดินไปเรื่อยก็เล่นกันไป เราเองโดนดีดมะกอกจนมือแดงหมดเลยหล่ะ เป่าแพ้ตลอด ฮ่าๆ
"ไอ่ดื้อ แพ้อีกแล้ว มาเลยโดนนิกดีดมะกอกซ๊ะดีๆ"
"ไม่ดีดได้ป่าว เจ็บมือหมดแล้วเนี่ย"
"ไม่ให้ดีดมะกอก....งั้นคืนนี้ขอนอนกอดบนรถนะ" นายนิกพูด/
"ไม่ๆ ไม่ดีด ไม่กอด เลิกเล่น" เราพูด
"เฮ้ยย!!! อย่าขี้โกงดิว๊ะ ไม่ให้ดีดหรอ งั้นมานี่เลย"นายนิกพูดแล้วก็วิ่งมาดักหน้าเรา แล้วก็เอาสองมือมาดึงแก้มเรา
"โอ๊ยยย!!!! เจ็บนะเนี่ยยย" เราพูดแล้วก็ปัดมือนายนิกออก////พวกนั้นก็หัวเราะกัน ครื้นเครงเลย ฮ่าๆ
....พวกเราเดินกันซักพัก ก็มาถึงจุดพักรถ ตรงที่เรากับนายนิกมาติดฝนนอนด้วยกันนั่นแหล่ะ พวกเรารอรถที่จะมารับลงไปตรงนี้ ตอนแรกนึกว่าต้องเดินไปจนถึงหมู่บ้านข้างล่างซ๊ะอีก แต่มารับตรงนี้ก็ดีเหมือนกันจะได้ไม่เดินเหนื่อยอีกงัย ฮ่าๆ
"กระท่อมนี้หรอ ที่มึงสองคนมาติดฝนกันคราวนั้นอ่ะ" ไอ้แมคหันมาถามเรากับนายนิก
"เออ' นายนิกพูด
"แล้ว...มึงได้เสียกันป่าวว๊ะ เพราะตามบทเนี่ย เวลาพระเอกกับนางเอกติดฝนด้วยกัน ก็จะต้องมีอะไรกันนะเว๊ย"ไอ้แบงค์ที่เงียบอยู่นานพูดขึ้น
"เฮ้ย!! บ้าแล้ว ตอนนั้นแม่งโกรธกันอยู่ ใครจะไปมีอารมณ์ว๊ะ" ไอ้แมคบอกไอ้แบงค์
.....ส่วนเรากับนายนิกต่างก็เงียบ ในใจเราคิดแต่ว่า ถ้าวันนี้เรากับนายนิกยังไม่หายโกรธกัน จะเป็นยังไงน๊า
"เอิร์ต ถ้าวันนั้นเราไม่โกรธกัน ก็คงได้กันไปแล้วเนอะ ตามบทที่ไอ้แบงค์บอกงัย" นายนิกหันมาพูดกับเรา
"เฮ้ย!!! นิก นายจะเอาจริงดิ" นายเอ็มหันมาถามนายนิก
"ฮ่าๆ เราก็พูดไปงั้นแหล่ะ ขำๆน่ะ เนอะๆ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาขยี้ผมเราเล่น
"เอิร์ต...กลับไปคราวนี้ ถ้านิกไล่อีก เอิร์ตขึ้นมาหาปิ๊กที่เชียงใหม่เลยนะ" นายปิ๊กพูด
"เฮ้ย!!! ไม่เอาๆ ไกลอ่ะ ขี้เกียจมาตาม ฮ่าๆ" นายนิกพูดกับนายปิ๊ก
"นี่ถ้า สองคนนี้ยังไม่หายโกรธกัน วันนี้จะเป็นยังไงก็ไม่รู้เนอะ คงไม่ได้คุยกันเฮฮาแบบนี้อ่ะนะ" ยัยส้มพูดขึ้นมา
"นั่นน่ะสิ...นะ"นายนิกพูด
.....แล้วซักพัก รถที่จะพาเราไปส่งก็ขึ้นมารับพวกเราซึ่งเป็นกลุ่มสุดท้าย พวกเราพากันขึ้นรถ แล้วรถก็พาเรามาส่งตรงสำนักงาน อบต.มีรถบัสจอดรอรับเราอยู่////พ่อกับแม่นายปิ๊กรวมทั้งพนักงาน อบต.ก็มายืนคอยส่งพวกเราด้วย นายเอ็ม ไอ้แบงค์ ไอ้แมค ก็ไปช่วยรุ่นพี่ยกกระเป๋ากับขนของใส่รถ ส่วนเรา ยัยส้ม นายนิก นายปิ๊กก็ยืนอยู่กับพ่อแม่ของนายปิ๊ก
"ลงไปกรุงเทพฯแล้ว ว่างๆก็ขึ้นมาเที่ยวเชียงใหม่กันบ้างนะลูก มาอยู่กับแม่กับปิ๊ก" แม่ของนายปิ๊กพูดกับพวกเรา
"ได้ค่ะแม่ เดี๋ยวถ้าว่างเมื่อไหร่ พวกเราจะนั่งรถไฟมาเที่ยวนะค่ะ" ยัยส้มพูด
"เอิร์ต แล้วขึ้นมากินลาบรถด่วนฝีมือแม่อีกนะลูก"
"ได้ครับแม่ แต่ขอเป็นเมนูอื่นได้มั๊ยอ่ะครับ แหะ แหะ" เราพูด
"ได้สิจ๊ะ เดี๋ยวให้ปิ๊กพาเที่ยวให้ทั่วเชียงใหม่เลย"
.....แล้วพี่ๆก็เรียกพวกเราขึ้นรถ ไอ้แมค นายเอ็ม ไอ้แบงค์ก็วิ่งมาหาพวกเรา เข้ามาสวัสดีลาพ่อกับแม่นายปิ๊ก
"ปิ๊ก พวกเราไปก่อนนะ เดี๋ยวว่างๆเราขึ้นมาเที่ยวหา" เราบอกนายปิ๊ก
"ครับ เดินทางปลอดภัยนะ" นายปิ๊กบอกกับพวกเรา
"ไอ่ปิ๊ก กูขอบใจนะที่มาช่วยค่ายกู" ไอ้แมคพูดกับนายปิ๊กแล้วก็เดินเข้าไปกอดนายปิ๊ก
.....แล้วคนที่เหลือ นายเอ็ม นายนิก ไอ้แบงค์ รวมทั้งยัยส้มก็เข้าไปกอดลานายปิ๊ก เหลือเรา....ที่ยังไม่ได้เข้าไปกอด
"แล้วเอิร์ตหล่ะ ไม่กอดปิ๊กมันหน่อยหรอ" นายเอ็มพูด
''เอิร์ตกอดได้หรอ" เราพูด
"ได้สิครับเอิร์ต ทำไมจะไม่ได้หล่ะ"นายปิ๊กพูดกับเราแล้วก็ยิ้มๆ
....นายปิ๊กพูดแล้วก็เดินเข้ามาหาเรา อ้าแขนมากอดเรา เราก็เลยกอดนายปิ๊กตอบ
"ดีใจนะที่ได้รู้จัก กลับไปถึงกรุงเทพฯ ออนเอ็มมาบอกปิ๊กด้วยนะครับ" นายปิ๊กบอกเราตอนที่กอดเรา
"ดีใจที่ได้รู้จักปิ๊กเหมือนกันนะ ขอบคุณมากๆที่มาช่วยค่ายเรานะ ขอบคุณจริงๆ" เราพูดตอบนายปิ๊ก
"เช่นกันครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ" นายปิ๊กพูดแล้วก็ดันตัวเราออกมา
"ร้องไห้ทำไม" นายปิ๊กพูด เพราะตอนนั้นน้ำตาเราไหลแล้ว นายปิ๊กเอามือมาเช็ดน้ำตาให้เรา
"ป่ะๆ ขึ้นรถกันพี่เรียกแล้ว...ไปก่อนนะปิ๊ก" ไอ้แมคเรียกพวกเราขึ้นรถ
"ป่ะๆ เดี๋ยวปิ๊กเดินไปส่งครับ"
.....พวกเราหันไปสวัสดีคุณพ่อคุณแม่นายปิ๊กอีกรอบ แล้วก็เดินไปขึ้นรถ////ใจมันหวิวๆยังไงก็ไม่รู้ เพราะต้องจากลากับสิ่งที่ผูกพันธ์ถึงสองครั้งสองคราในเวลาไล่เลี่ยกัน อย่างแรกก็คือค่ายอาสา ชาวบ้าน เด็กๆบนดอย ที่พวกเราอยู่ค่ายด้วยกันมาตลอดเกือบๆเดือน ที่หมู่บ้านนั้นได้มอบประสบการณ์อันมีค่าให้กับพวกเราหลายๆอย่าง บรรยากาศ ทุกๆสิ่งทุกๆอย่างที่เกิดขึ้นบนค่ายนั้นเราจะจดจำไม่มีวันลืมเลยหล่ะ มงกุฏดอกหญ้านี้เราก็จะนำไปเก็บรักษาไว้อย่างดีเลย//ส่วนจากที่สองเราต้องจาก"นายปิ๊ก" ที่ถึงแม้ว่าเราจะเพิ่งรู้จักกัน แต่ความผูกพันธ์ มิตรภาพดีๆก็เกิดขึ้นได้เสมอ ค่ายอาสาครั้งนี้ทำให้เราได้เพื่อนที่ดีเพิ่มมาอีกหนึ่งคน เราสัญญาเราจะไม่ลืมนายเลยปิ๊ก ขอบคุณมากๆที่มาช่วยค่ายของเรา ไว้ว่างๆเราจะนั่งรถไฟขึ้นมาเที่ยวหานายที่เชียงใหม่นะ/////กลับกรุงเทพฯแล้ว หน้าที่ของพวกเราหลังจากนี้ก็คือตั้งใจเรียนต่อไป ส่วนเรากับนายนิกก็ต้องอยู่ด้วยกันต่อไป////ดีแค่ไหนที่วันนี้เราได้กลับมาพูดกันอีกครั้ง
.....นั่งอยู่บนรถ นายนิกหลับไปแล้ว ส่วนเราก็เอาสมุดกระจกขึ้นมาอ่าน....ตรงหน้าสมุดกระจกที่นายนิกเขียนจองไว้ นายนิกเขียนให้เราไว้ว่า....
"ไอ้ดื้อ....ถ้าเปิดอ่านมาเจอในวันที่เรายังไม่พูดกัน นิกอยากจะบอกว่าขอโทษ ขอโอกาสให้เราสองคนกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกนะ กลับมาอยู่ด้วยกันอีก..ถ้าสบายใจแล้วก็ให้อภัยนิกวันไหน เอิร์ตก็กลับมาอยู่หอกับนิกได้เลยนะ ประตูไม่ได้ล๊อก...กลับมานะครับ..นิกจะรอ////แต่ถ้าวันนี้เราเข้าใจแล้วก็คุยกัน กลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว....ก็คงไม่มีอะไรจะพูดแล้วหล่ะ...อยู่ข้างๆกันไปแบบนี้นานๆนะ....ไอ้ดื้อของนิก^_^<<
....เรานั่งอ่านไปก็อมยิ้มไป นายนิกเนี่ยร้ายกาจจริงๆ ฮ่าๆ
"ไอ่ลิง!!" เราพูดออกมาเบา แล้วก็หันไปมองนายนิกที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ข้างๆเรา
.....บนรถตอนนี้เงียบสงบมาก รุ่นพี่ก็ไม่ตั้งวงดื่มเหล้า เพื่อนๆพี่ๆคนอื่นๆบนรถก็หลับกันเงียบเลย สงสัยจะเหนื่อยจากการเดินลงค่ายกัน ส่วนนายนิกที่นั่งหลับปุ๋ยอยู่ข้างๆเราก็ยังคงหลับต่อไป ฮ่าๆ ตอนนี้ก็บ่ายสามบ่ายสี่แล้วมั้ง รถบัสจอดแวะให้พวกเราลงพักผ่อนกันที่กว๊านพะเยา หาอะไรกินกันเป็นมื้อเย็นให้เรียบร้อย เราลงรถกันมาก็ไปเช่าเสื่อนั่งกันริมกว๊าน บรรยากาศริมกว๊านตอนเย็นๆดีมากๆลมพัดเย็นๆ นกบินกลับรัง ฮ่าๆ
"เอิร์ต ส้ม นั่งเฝ้าเสื่อกันไว้นะ เดี๋ยวพวกกูจะไปหาซื้ออะไรมาให้กิน" ไอ้แมคบอกเรากับยัยส้ม
"อื้อ!!! ขอเนื้อๆนะ เบื่อผักบนค่าย" ยัยส้มพูด
"เอาตังค์มาดิ" ไอ้แมคพูดแล้วก็แบมือขอตังค์เรากับยัยส้ม....เราก็เลยควักไปให้สองร้อย
"ไอ่ดื้อ อยากกินรัย" นายนิกถามเรา
"อยากกินน้ำเขียวกับไก่ห้าดาว" เราบอกนายนิก
"ครับ เดี๋ยวนิกหามาให้นะ" นายนิกพูดกับเราแล้วก็ยิ้ม
" ห่า!!!นิก ร่ำลากันเสร็จยังว๊ะ กูรอนานแล้วเนี่ย" ไอ้แบงค์ตะโกนว่านายนิก
"เออๆ ไปแล้วๆ" นายนิกพูดแล้วก็วิ่งไปหาพวกนั้น
"เออ!! ส้มนั่งคนเดียวไปก่อนนะ เดี๋ยวเอิร์ตมา"
"จะไปไหน"ยัยส้มถามเรา
"ไปเซเว่นอ่ะ อยู่ตรงข้ามเนี่ย ข้ามถนนไปก็ถึง เอาไรมั๊ย" เราถามยัยส้ม
"เอาขนมมากินก็ได้ อ่ะเอาตังค์เราไป" ยัยส้มพูดแล้วก็ยื่นตังค์มาให้เราร้อยนึง....แล้วเราก็เดินข้ามถนนไปเซเว่น
.....เรานึกว่าจะเจอพวกนายนิกในเซเว่น แต่ก็ไม่เจอ ไม่รู้ว่าพวกนั้นไปซื้อของกินถึงไหนกัน แต่เราก็เจอเพื่อนๆ พี่ๆที่มาค่ายด้วยกันหลายคนเลย ก็มีเข้ามาคุยมาทักเราบ้าง ก็คุยกันไปสนุกสนาน ฮ่าๆ เราก็เดินเลือกซื้อขนมไปเรื่อยเปื่อย จนไปเจอขนมโอโจ้อยู่กล่องนึง เป็นกล่องสุดท้ายพอดี กะว่าจะซื้อไปให้นายนิกเพราะนายนั่นอ่ะชอบมาก อิอิ เราหยิบปุ๊บก็มีมือมาหยิบปั๊บ เราหันไปมองหน้าคนที่มาหยิบขนมเดียวกับเรา////อู๊วว!!อยากหยุดเวลาไว้จริงๆเล๊ยยยย....ก็นี่มัน"พี่วิน" พี่ปีสองดีกรีนักบาสสุดฮอตนี่นา
"อ่าว!!น้องเอิร์ต ใจตรงกันเลยนะครับ" พี่วินพูดกับเราพร้อมกับส่งยิ้มมาตามสไตล์ พอที่จะทำให้สาวๆเคลิ้มมมมได้
"แหะ แหะ ครับ งั้นพี่วินเอาไปเถอะกล่องสุดท้ายพอดีเลย" เราบอกพี่วิน
"ไม่เป็นไรครับ เอิร์ตหยิบก่อนพี่ เอิร์ตเอาไปเถอะ เดี๋ยวพี่กินอย่างอื่นก็ได้" พี่วินพูดแต่ก็ยังไม่ปล่อยมือที่จับมือเราอยู่บนกล่องขนมนะ
"เอ่อ!!! งั้นพี่วินก็ปล่อยมือสิครับ แหะ แหะ" เราบอกพี่วิน
"อ่อ!! อ่าครับ โทษทีๆ" พี่วินพูดแล้วก็ปล่อยมือออกจากเรา...เราก็เลยหยิบกล่องโอโจ้มาใส่ในตะกร้า
"ซื้อขนมเยอะเลย กินหมดหรอครับ" พี่วินพูดกับเรา
"อ๋อ!!!! เอิร์ตกินกับเพื่อนๆหลายคนอ่ะพี่วิน"
"อ่อครับ"
"งั้น!! เอิร์ตขอตัวไปจ่ายตังค์ก่อนนะครับ"
"ครับผม" พี่วินพูดกับเรา/////เราดิ!!!! เขินใจละลาย รอยยิ้มพี่วิน ฮ่าๆ คนอะไรเพอร์เฟคโคตร สูง180ขึ้นแน่นอน ขาว ตี๋ไม่มาก แนวนายนิกอ่ะ แต่สูงกว่านายนิก ที่สำคัญข่าวว่า ยังไม่มีแฟน อิอิ
.....เราแยกจากพี่วินแล้วก็ไปจ่ายตังค์ เสร็จแล้วก็หอบถุงขนมออกมา มองไปฝั่งตรงข้ามเห็นพวกไอ้แมคซื้อของกลับมากันเรียบร้อยแล้ว เราก็ข้ามถนน
"เฮ้ยยย!!! ระวัง"เสียงใครคนหนึ่งตะโกนขึ้น แล้วก็มีมือมาคล้องเอวเราดึงกลับเข้าไป รถกระบะคันนึงแล่นผ่านเราไปอย่างเฉียดฉิว เราเองก็ตกใจ ถุงขนมเหวี่ยงหลุดจากมือกระจายไปหมด นาทีนั้นตกใจมาก
"ข้ามถนนระวังหน่อยสิครับ"
.....เราหันไปมองคนที่พูด เพราะตอนนี้เราอยู่ในอ้อมแขนของเค้า////พี่วิน!!!!!
"เอ่อ!!!! ขอบคุณมากครับพี่วิน" เราไม่รู้จะพูดอ่ะไร เพราะยังตกใจอยู่
"เป็นไงบ้างว๊ะ น้องเป็นอะไรหรือป่าว" เพื่อนๆพี่วินวิ่งเข้ามาถามพี่วิน
"ไม่เป็นไร ดีนะดึงกลับมาทัน ไม่งั้นได้เป็นผีเฝ้าเซเว่นไปแล้วมั้งเนี่ยเราอ่ะ" พี่วินพูดกับเราแล้วก็หัวเราะ
"ยืนอยู่นี่แหล่ะ เดี๋ยวพี่ไปเก็บขนมให้" พี่วินพูดแล้วก็เดินไปเก็บขนมใส่ถุงให้เรา
"ป่ะๆข้ามถนนพร้อมพวกพี่" เพื่อนพี่วินพูดแล้วก็พาเราข้ามถนน..เราขอบคุณพี่ๆเค้าแล้วก็เดินไปหาเพื่อนๆที่รออยู่
"น้องเอิร์ต!!" พี่วินเรียกเรา
"ครับพี่" เราลุกจากเสื่อไปหาพี่วิน///แล้วพี่วินก็ยื่นสมุดกระจกมาให้เรา
"พี่ขอเมลล์หน่อยสิครับ" พี่วินพูด
"อ่อๆ ได้ครับๆ" เรารับสมุดกระจกกับปากกามาจากพี่วินแล้วก็เขียนเมลล์ให้พี่วินไป...เขียนเสร็จก็ยื่นคืนพี่วิน
"ขอบคุณครับ เดี๋ยวออนเอ็มคุยกันนะ" พี่วินพูดกับเรา/////อยากจะกรี๊ด ดังๆ พี่วินมาขอเมลล์เรา ฮ่าๆ
....พอหันกลับมา ก็เจอกับสายตาของนายนิกจังๆ จนเราต้องหลบ เพราะดูแว๊บเดียวก็รู้ว่า แววตาแบบนี้ไม่ธรรมดาแน่นอน////แล้วเราก็เดินเข้ามานั่งกินกับเพื่อนๆ
"เอิร์ต พี่วินเรียกไปทำไมอ่ะ" ยัยส้มถามเรา
"อย่าบอกนะว่าพี่วินชอบมึงอ่ะ" ไอ้แมคพูด
"อย่านะ ถ้าพี่วินถ้าพี่วินเป็นเกย์ กูคงเสียดายโคตร" ยัยส้มพูด
"ก็ไม่แน่นะ" ไอ้แบงค์พูด
"แล้วสรุปว่าพี่วินเรียกมึงไปทำไม" ไอ้แมคถามเรา
"พี่วินขอเมลล์อ่ะ" เราพูด////แต่ก็ไม่ได้เล่าเรื่องที่จะโดนรถชนให้เพื่อนๆฟังนะ
"แล้วให้ไปป๊ะ" นายนิกถามเรา////แต่น้ำเสียงที่ถาม มันยังไงๆก็ไม่รู้ เราไม่อยากตอบเลย!!!
"ก็...ก็!!!"
"ได้ให้ไปมั๊ย!!!" นายนิกถามเราเสียงดังเลยทีนี้
"ก็ให้!!!"
"เออ!! ก็แค่นั้นอ่ะ จะได้รู้" นายนิกพูด
.....แล้วเราก็นั่งกินกันต่อ พี่ๆมาบอกว่า เดี๋ยวหกโมงเย็นให้ไปขึ้นรถกันนะ จะได้วิ่งยาวกลับกรุงเทพฯเลย แต่ก็จะมีแวะปั๊มบ้าง....พวกเราคุยกันซักพัก ก็เก็บขยะไปทิ้งแล้วก็ไปขึ้นรถ
"นิก นี่โอโจ้ เอิร์ตซื้อมาฝาก" เราชูกล่องโอโจ้ให้นายนิกดู
"อือ!!" นายนิกพูดแล้วก็เดินขึ้นรถไป
....เป็นอะไรอีกนะเนี่ย ดูท่าทางไม่ค่อยดีเลย เราคิดในใจ แล้วก็เดินขึ้นรถตามนายนิกไป////เราเข้าไปนั่งริมหน้าต่าง นายนิกก็นั่งข้างๆเราเหมือนเดิม
"กินเลยมั๊ย เดี๋ยวเอิร์ตแกะป้อน" เราหันไปพูดกับนายนิก
"อือ!!" นายนิกพูด สีหน้าเรียบเฉย
....เราก็ไม่คิดอะไ แกะโอโจ้ออก แต่ว่ามันแตกป่นหมดเลยเพราะโดนเหวี่ยงลงพื้นอ่ะนะ
"นิก ขนมเละหมดเลยอ่ะ"
"ไม่เป็นไรนิกกินได้" นายนิกพูด
"แล้วจะกินยังไงอ่ะ ป้อนก็ไม่ได้"
"เอามา...เดี๋ยวนิกกินเอง" นายนิกหยิบขนมไปจากมือเรา แล้วก็เทขนมที่แตกๆใส่มือกินเองเงียบๆ ไม่พูดไม่จา
"อ่ะน้ำ" เรายื่นน้ำให้นายนิก...นายนิกก็หันหน้ามาดูดน้ำจากหลอดในมือเรา
"ไง อร่อยป๊ะ" เราถามนายนิก
"อือ อร่อยครับ" นายนิกพูดสีหน้าเรียบเฉย
"เป็นไรอ่ะเนี่ย ทำไมดูเศร้าๆ คิดถึงค่ายหรอ" เราถามนายนิก
"อือ!! คงงั้นมั้ง...นิกนอนนะ" นายนิกพูดแล้วก็ขยับตัวไปนอน
....นายนิกท่าทางแปลกๆ เป็นอะไรไปอีกหล่ะเนี่ย เฮ้อ!!!!! พอนายนิกนอน เราเองก็นอนด้วย ฟ้ามืดแล้ว บนรถก็ปิดไฟ เปิดแต่ไฟดวงเล็กๆ เราหยิบผ้าห่มขึ้นมาห่ม////ห่มให้นายนิกด้วย...นายนิกเอามือมาจับมือเราใต้ผ้าห่ม!!!!
.....มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่นายนิกปลุกเรา!!!
"ไอ่ดื้อ!! ตื่นๆไปฉี่เป็นเพื่อนหน่อย"
"รถแวะปั๊มหรอนิก" เรางัวเงียตื่นขึ้นมาถามนายนิก
"อือ!! ป่ะๆลงไปฉี่กัน พวกไอ้แมคลงไปรอแล้ว"
"หนาวอ่ะ" เราบอกนายนิก
"อ่ะ!!งั้นเอาเสื้อคลุมนิกไปใส่นะครับ" นายนิกพูดแล้วก็ถอดเสื้อคลุมแขนยาวของตัวเองมาให้เราใส่////เราก็หยิบมาใส่แล้วก็เดินตามนายนิกลงไปเข้าห้องน้ำ
.....พอไปถึงห้องน้ำ ปรากฏว่าคนเยอะมาก แต่เราก็ได้ฉี่ออกมาก่อน!!!
"รอนิกตรงนี้นะ" นายนิกบอกเราแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป พวกนายเอ็ม ไอ้แมค ไอ้แบงค์ก็เข้าไปรอฉี่กันกับนายนิก เราก็ยืนรอหน้าห้องน้ำคนเดียว
"อ่าว!! น้องเอิร์ต รอเข้าห้องน้ำหรอครับ" เสียงใครคนนึงพูดกับเรา////เราก็หันไปมองตามเสียง....พี่วินนั่นเอง^^
"เอิร์ตรอเพื่อนอ่ะครับพี่วิน"
"อ่อ...แล้วนั่งรถคันไหนเนี่ยเราอ่ะ" พี่วินถามเรา
"คันที่สองครับพี่ แล้วพี่วินอ่ะนั่งคันไหน" เราถามพี่วิน
"คันที่หนึ่งครับ เป็นไงมาค่ายสนุกป่าวเนี่ย" พี่วินถามเรา
"สนุกครับพี่ เดี๋ยวปีหน้าเอิร์ตจะมาอีก" เราบอกพี่วิน
"ต้องมาอยู่แล้วหล่ะ ปีหน้าพี่อยู่ปีสามเป็นพี่ค่ายแล้ว เอิร์ตต้องมาช่วยพี่ด้วยนะ ฮ่าๆ" พี่วินพูดแล้วก็หัวเราะ
"ฮ่าๆ ได้เลยครับพี่วิน"
"สัญญานะ" พี่วินพูดแล้วก็ยกนิ้วก้อยขึ้นมาทำสัญญากับเรา
"สัญญาครับพี่" เราเอานิ้วก้อยเราไปเกี่ยวกับนิ้วก้อยพี่วินทำสัญญากัน
"เอิร์ต ขึ้นรถ!!" เสียงนายนิกเรียกเรา...เราหันไปนายนิกกำลังเดินเข้ามาตรงที่เรากับพี่วินยืนอยู่ เราเลยดึงมือออกมาจากมือพี่วิน//พี่วินก็ทำหน้า งงๆ ตอนเห็นนายนิก
"เอ่อ!!! พี่วิน นี่!!นิก รูมเมทเอิร์ตครับ....นิก!! นี่พี่วิน พี่ปีสอง เป็นนักบาสด้วยนะ" เราแนะนำให้ทั้งสองคนรู้จักกัน
"ครับน้องนิก ที่เป็ยนักบาสคณะวิดยาใช่ป๊ะ" พี่วินถามนายนิก
"ครับพี่" นายนิกพูด
"ป่ะ ขึ้นรถได้แล้ว" นายนิกหันมาพูดกับเราแล้วก็เอามือมาจูงมือเรากลับไปขึ้นรถ
"งั้นเอิร์ตไปก่อนนะพี่วิน" เราหันบอกพี่วินแล้วก็เดินกลับมาขึ้นรถกับนายนิก
.....พอขึ้นมาบนรถ ก็คุยกับพวกไอ้แมค ไอ้แบงค์ นายเอ็มนิดหน่อย เพราะพอได้ตื่นล้างหน้าแล้วตามันก็สว่าง นอนไม่หลับ////แต่ซักพัก นายนิกก็ชวนเรานอน
"ไอ่ดื้อ....นอนได้แล้ว นิกง่วงแล้ว" นายนิกพูด เราก็เลยหันตัวกลับเข้ามานั่งตรงที่ตัวเองแล้วก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาห่ม
"เออ!! นิกเอาเสื้อคลุมคืนป่าว เดี๋ยวเอิร์ตถอดให้" เราถามนายนิก
"ไม่อ่ะ เอิร์ตใส่ไว้นั่นแหล่ะ" นายนิกพูด
"อือๆ งั้นนอนกันดีกว่า" เราพูดแล้วก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาห่ม นายนิกก็ดึงไปห่มตัวเอง ผ้าห่มผืนเดียวกันอบอุ่นดี
"เอิร์ต!!"
"อือ!!! เรียกทำไม!!"
"เคยรู้สึกว่าเหมือนตัวเองกำลังจะสูญเสียอ่ะไรไปมั๊ย" อยู่ๆนายนิกก็ถามเราขึ้นมาแบบนี้
"ไม่อ่ะ....นิกถามทำไมหรอ" เราถามนายนิก
"ช่างเหอะ!! ไม่มีไรหรอก นอนเถอะนะ" นายนิกพูดแล้วก็เอามือมาโอบไหล่เรา ดันหัวเราให้โน้มมาซบกับไหล่ของนายนิก....!!!!
"ฝันดีนะครับไอ่ดื้อ" นายนิกกระซิบบอกเรา
"อื้ม!! เช่นกันนะไอ่ลิง" เราตอบนายนิก
.....นายนิกทำไมถามเราแบบนั้นนะ....รู้สึกว่ามันแปลกๆ!!!!!!
....ขอบคุณทุกๆคอมเม้นต์ ทุกๆกำลังใจเลยนะครับ รักเลยๆ
หัวข้อ: @@Roommate&Soulmate:รูมเมทครับ..รักแรกเริ่ม ตอนที่.63[ตอนจบ!!]UpDate.[08/July/14]@@ (อ่าน 178132 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก