หัวข้อ: *หลุดจอง*{รักยุ่งๆของลูกครึ่งรูปหล่อ} ฝูหรง & พอล...The End...[14/10/59]

[boonpa]

  พึ่งรู้ปาปามีอดีตแบบนี้ด้วย

[nongrak]

ฝูหรงทำตัวน่ารักอย่างนี้พอลก็ต้องทำหวานใส่สิ

[HanATarO]

ในเมื่อเรื่องที่เกิดก็ผ่านไปได้ด้วยดี

ก็หวังว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก

[DarkAki]

งื้อออออออออออ

พอลปล่อยให้ต่ายน้อยรอตั้งนาน

พอลรีบแนะนำให้พนักงานในบริษัทรู้เลยนะ

ว่าต่ายน้อยคือเจ้านายคนใหม่ คึคึ

[shijino]

รักกระต่ายน้อย 

[gookgik]

  ผิดคาด  ปาปากับซินจาง เคยมีอดีตสีม่วงร่วมกันเหรอ 

เกิดเหตุการณ์แบบนี้  พอลเหมือนประกาศออกมาเลยว่า ใครคือคนรักของรองประธาน  เพราะแสดงอาการให้เห็นแบบชัดเจน 555 ป่านนี้ฝ่ายประชาสัมพันธ์ กับคุณ รปภ. คงยืนตัวแข็งไปแล้ว 555
 

[mystery Y]

แอบอึ้งกับปาปาฟู่สือเหมือนกันนะเนี่ย ตอนหน้าก็จบแล้ว~

[ทิวสนที]

หวานไม่แคร์ใครเลยจริงๆ

[Der Adler]

ตกใจกะความหลังของปาปาอ่ะ
แต่ คู่หลักของเรา เค้าหวานไม่แคร์สื่อ แคร์สถานการณ์คร้าาาาาา

ปล.จะจบแล้วเหรออออ.....เสียใจจัง....อยากได้อะไรหวานๆอีก
      รอติดตามผลงานชิ้นต่อไปนะคร้าาาา

[PhInNoI]

 
เหลืออีกตอนเดียวหรอ ไม่อยากให้จบเลยอะ
 

[greensnake]

เม้นท์รวบยอดเหมือนเดิมนะคะพี่มาศ อ่านในมือถือทีไรลืมเม้นท์ทุกที
ตั้งแต่ได้รักกลับมาไม่มีตอนไหนเลยที่คู่นี้จะไม่หวานให้เราอิจฉา
ผ่านอะไรมาด้วยกันมากมาย นาทีชีวิตของฝูหรงก็ได้ผ่านแล้วเช่นกัน
ตอนนี้เอารุ่นใหญ่มาให้เราจิ้นด้วย แต่มันก็เป็นไปไม่ได้แล้วล่ะเนอะ
ถ้าปาปาฟู่สือไม่มีมามาอยู่เคียงข้างก็ว่าจะยุให้รีเทิร์นอยู่เหมือนกัน
แต่การกระทำที่ทำกับฝูหรงนี่ก็ไม่อยากให้อภัยเช่นเดียวกัน
เรื่องร้ายผ่านไปแล้ว ต่อไปคงจะไม่มีอะไรมาทำให้กังวลได้อีก
แต่ถึงมีก็เชื่อว่าพอลจะปกป้องฝูหรงไม่ให้ได้รับอันตรายได้แน่
อีกตอนเดียวเองเหรอ ใจหายนะ (เป็นอย่างนี้กับทุกเรื่องอ่ะ)
ขอบคุณพี่มาศมากค่ะ ชื่นชอบนิยายพี่มาศทุกเรื่องเลยน้า~
+1และเป็ดจ้า

[taroni]

พอลไม่ให้กระต่ายน้อยห่างตัวเลย

[nongrak]

ปาปาพอลก็ร้ายเหมือนกันนะเนี่ย

[DarkAki]

 

[MiSS-U]

ตอนที่ 30

โจวพอล

“พอล.....พอลครับ...พอลเช้าแล้วลุกเถอะ  รีบอาบน้ำเร็ว  ไม่อาววว  คิกๆ  ปล่อยยย~...เช้านี้มีนัดสำคัญนะ  อย่ามัวแต่เล่นสิ”  ผมได้แต่อมยิ้มมองตามแผ่นหลังของร่างบอบบางที่ดิ้นจนหลุดจากอ้อมกอดของผม 

ผู้ชายน่ารักที่กำลังเยื้องย่างห่างออกไปจากเตียงหลังที่ผมนอนเอกเขนก  ด้วยยังไม่อยากลุกเพราะความเพลินตาและอยากยืดเวลาแห่งความสุขนี้ออกไปอีกนานแสนนาน  แต่ตาวาวๆและการกระตุกยิ้มน้อยๆของฝูหรง  ยามเจ้าตัวละสายตามาจากเนคไทหลายสีในมือ  แล้วยังเห็นว่าผมยังคงนอนอยู่ที่เดิม  ทำเอาผมสะดุ้งที่เผลอมองคนรักอยู่นาน  จึงรีบสะบัดผ้าห่มออกจากตัว  พร้อมก้าวลงเตียงเพื่อจัดการธุระส่วนตัวอย่างที่คนตัวเล็กต้องการ

การกระทำของผมกลับทำให้คนน่ารักที่ยืนกดดันผ่านสายตามาให้ผมนั้น  ถึงกลับออกอาการตกใจตาโตแก้มแดงก่ำ  และจ้องมายังกึ่งกลางลำตัวผมอย่างตื่นตะลึง  ก่อนสะบัดหน้าหนีและทำทีกลับไปตั้งใจเลือกเนคไท  ให้เหมาะกับสีเสื้อเชิ้ตที่ได้เลือกแขวนไว้หน้าตู้เสื้อผ้าตามเดิม 

ผมก้มมองกึ่งกลางตัวตามสายตาของฝูหรงก็ได้แต่กลั้วหัวเราะ  และเข้าใจท่าทีของคนน่ารักได้ไม่ยาก  เพราะทั้งตัวไม่มีเสื้อผ้าติดกายสักชิ้น  แถมอาวุธร้ายกลางตัวก็กำลังสำแดงเดชตามธรรมชาติยามเช้าเหมือนผู้ชายปกติทั่วไป  การที่ผมอยู่ในสภาพนี้เป็นเพราะเมื่อคืนผมมีกิจกรรมก่อนนอนกับคนขี้อายที่ยืนอยู่ตรงหน้าผมนี่แหละ  และหลับไปทั้งๆอย่างนั้น  ทันทีที่แน่ใจว่าคนในอ้อมกอดหลับสนิทดีแล้ว 

“อย่าเพิ่งลงไปนะครับ  รอแต่งตัวให้พอลเหมือนทุกวันก่อน...จุ๊บ”  ผมเลือกที่จะไม่พูดถึงอาการเขินอายของฝูหรง  แต่เลือกที่จะพูดอ้อนให้ฝูหรงทำอย่างที่ตัวเองร้องขอ  ยิ่งพอดวงตากลมๆเงยมองผมด้วยแววตาสะเทิ้นอาย  ผมยิ่งถูกใจ

ผมจึงกดริมฝีปากลงไปยังกลีบปากที่ถูกเม้มไว้แน่น  และส่งยิ้มกว้างใส่ตาคู่นั้นเป็นการออดอ้อน  ก่อนจะผิวปากอย่างอารมณ์ดีเดินเข้าห้องน้ำ  เมื่อคนน่ารักหลบตาแต่ยอมที่จะพยักหน้าเป็นการตอบรับให้กัน

ชีวิตของผมในช่วงปีที่ผ่านมา  พูดได้อย่างเต็มปากเลยว่าผมมีความสุขในทุกวันจริงๆ  และคนที่ทำให้ผมรู้สึกแบบนั้น  คงหนีไม่พ้นคนรักตัวน้อยที่แสนน่ารักนามว่าเจินฝูหรงคนนี้นี่แหละครับ  หากเมื่อปีก่อนเราไม่ได้กลับมาเจอกันอีกครั้ง  และปรับความเข้าใจกันได้  ผมก็คงดำเนินชีวิตอยู่ได้ไม่มีปัญหา  แต่ความสุขที่มีในชีวิตน่าจะเป็นไปในแบบลุ่มๆดอนๆ  อาจจะมีบ้างที่หลงไปกับความสุขฉาบฉวย  เพราะไม่สามารถเปิดใจรับใครเข้ามาในชีวิต  เพื่อให้ตัวเองได้มีความสุขที่แท้จริงได้  ด้วยยังมีเรื่องในอดีตที่คาใจและยังไม่ได้คำตอบ  ซึ่งหลักๆผมคงได้แต่ทุ่มเททำงานสร้างความมั่นคงให้แก่บริษัทเท่านั้น 

ตั้งแต่ผมมีฝูหรงเคียงข้างความสุขที่เคยต้องแสวงหากลับเกิดขึ้นได้อย่างง่ายดาย  แถมยังไม่ใช่ความสุขจอมปลอมแบบที่เคย  เพียงแค่ได้เห็นฝูหรงอยู่ในระยะสายตา  ความสุขที่ว่าก็เกิดขึ้นในใจได้แล้ว  คงไม่ต้องพูดถึงยามเหนื่อยล้าจากงาน  แล้วมีคนไต่ถามและคอยดูแลอยู่ไม่ห่าง  ความสุขใจเกิดขึ้นอย่างท่วมท้น  กำลังกายและใจที่ถดถอยก็เพิ่มพูนกลับขึ้นมาได้อีกครั้ง  ฝูหรงจึงเปรียบเป็นขุมพลังแห่งชีวิตของผมก็ว่าได้  ยิ่งอยู่ด้วยกันนานเท่าไหร่  ผมยิ่งรักเจ้าตัวมากขึ้นเท่านั้น  ไม่น่าเชื่อว่าชีวิตหนึ่งนอกจากผู้ให้กำเนิดแล้ว  ผมจะรักใครสักคนได้มากกว่าตัวเอง

ไม่เพียงแค่ผมเท่านั้นที่หลงรักฝูหรง  ปาปามามาเองก็รักฝูหรงไม่ต่างจากลูกแท้ๆอีกคน  พวกท่านเอ็นดูในความน่ารักและช่างเอาใจใส่ของฝูหรงที่มีต่อพวกท่าน  ด้วยฝูหรงเองปรนนิบัติพวกท่านอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง  เรียกว่าเอาใจใส่ท่านยิ่งกว่าสามีอย่างผมเสียอีก  แต่กรณีนี้ผมไม่นึกขัดใจสักนิด  ออกจะถูกใจมากถึงมากที่สุดด้วยซ้ำ  ด้วยปาปามามาถูกใจและให้ความรักความเอ็นดูในตัวคนที่ผมรัก 

ในชีวิตของลูกคนหนึ่ง  นอกจากทำให้พ่อแม่ภูมิใจในเรื่องเรียนและหน้าที่การงานแล้ว  ก็คงมีเรื่องของคู่ครองนี่แหละที่ลูกจะทำให้พวกท่านสบายใจได้  ว่าผมจะมีคนที่ดีเคียงคู่ดูแลกันและกันไปตลอดชีวิต

“แบบนี้  วนตรงนี้  แล้วก็สอดนี่  อาใช่  อ๊ะ!...ใกล้ไปแล้วนะพอล  ยืดตัวออกไปดีๆสิ  อ่ะ  ผูกเสร็จแล้ว...[ฟอดดด]...พอลอ่ะ  แต่งตัวต่อเองเลย”  กระต่ายน้อยแก้มแดงทำหน้าบูดยื่นปากยู่หน้า  พยายามดันอกผมออก  หลังจากผมขโมยหอมแก้มใสไปฟอดใหญ่ 

ใครจะอดใจไหวกัน  ในเมื่อแก้มหอมๆอยู่ใกล้แค่ปลายจมูก  ผมรวบเอวบางและยึดฝูหรงไว้กับอก

“พอลหอมแก้มขอบคุณฝูหรงต่างหากที่ผูกเทคไทให้  ถ้าฝูหรงจะทิ้งพอลให้แต่งตัวเอง  พอลจะนั่งอยู่แบบนี้แหละ  เอาให้ไปนัดสายเลยคอยดู”  พูดจบผมกระแทกก้นนั่งลงบนปลายเตียง  โดยรั้งเจ้าของเอวบางให้ลงมานั่งบนตักด้วยกัน

“ไม่ต้องพูดเลย  ตั้งใจเอาเปรียบฝูหรงใช่มั้ยเนี่ย  หน้าตาไม่ได้งอนเหมือนคำพูดเลยนะ  ปล่อยก่อน...มานี่  แล้วยืนเฉยๆล่ะ”  ผมยอมปล่อยเอวบางทันที  ไม่ใช่ยอมเพราะโดนขู่แกมสั่งอย่างรู้ใจหรอกนะครับ  แต่เป็นเพราะตาคู่กลมที่ช้อนสายตาขึ้นสบนั้น  กำลังฉายแววออดอ้อนในทีส่งมากันต่างหากล่ะ 

ผมยอมเดินตามแรงจูงของมือนุ่ม  และยอมยืนเฉยๆตามคำสั่งของเสียงหวาน  เพื่อรอให้ฝูหรงสวมเสื้อสูทตัวนอกให้อย่างเคย  เจ้าของร่างเล็กจับสาบเสื้อกระชับเข้าหากัน  ก่อนจะลูบมือผ่านเนื้อผ้าจากแผ่นอกขึ้นมายังลาดไหล่  ด้วยใบหน้าติดอมยิ้มไว้เพียงมุมปาก  และแววตาที่เปล่งประกายแห่งความชื่นชม  ทำเอาผมที่เห็นอดภูมิใจในตัวเองไม่ได้

ผมเชยคางมนของคนรักตัวเล็กขึ้น  ก่อนเอ่ยขอบคุณความเอาใจใส่ที่ฝูหรงมีให้ผมไม่ขาดเหมือนทุกเช้า  พร้อมก้มลงประทับริมฝีปากยังริมฝีปากนุ่มที่ยังเผยอยิ้มอย่างน่ามองอยู่  เรียวลิ้นน้อยตอบโต้อย่างอ่อนหวาน  ไม่ขัดขืนแต่ก็ไม่ตามใจไปเสียทั้งหมด  เพราะยามผมเผลอไผลในรสจูบ  หวังตักตวงความหวานมากขึ้น  ลิ้นน้อยกลับถดหนีไม่ยอมเคลิ้มอย่างใจคิด  พร้อมกับฝ่ามือนุ่มทั้งคู่ยกขึ้นมาลูบข้างแก้มผมอย่างปลอบประโลม  ก่อนดันใบหน้าผมออกช้าๆ  ผมเองถึงกลับต้องหักห้ามใจ  เมื่อตาคู่กลมฉายแววอ่อนหวานออดอ้อนชัดตา  พร้อมๆกับที่ริมฝีปากบวมเจ่อขยับห้ามปราม

“พอก่อน...นะครับ  เดี๋ยวสาย”  ผมกดจูบยังมุมปากฉ่ำวาวเพื่อสะกดใจ  ก่อนจะยอมเดินตามแรงจูงของคนรักตัวเล็กลงมาด้านล่าง

“อรุณสวัสดิ์ครับปาปามามา  ผมให้เด็กยกอาหารเช้าขึ้นโต๊ะเลยนะครับ”  สุดยอดสะใภ้ตระกูลโจวหันไปทักทายบุพการีของผมทันทีที่พวกท่านเดินเข้ามาในห้อง  และทำหน้าที่ศรีสะใภ้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

“โจ๊กหูฉลามเห็ดหอมของปาปา  สลัดผักสดครีมกีวี่พร้อมเม็ดทานตะวันของโปรดมามาครับ  และนี่เบรกฟาสต์ชุดใหญ่สำหรับลูกครึ่งรูปหล่อของฝูหรง”  เห็นด้วยตาแล้วใช่มั้ยครับ  ว่าฝูหรงเอาใจใส่คนในครอบครัวขนาดไหน  ไม่เพียงแต่เรื่องชนิดอาหารที่แต่ละคนชอบเท่านั้นหรอกนะครับ  ให้คุณลองฟังบทสนทนาต่อจากนี้แล้วกัน

“ปาปาครับ  ผมให้เด็กขนกระเป๋าไม้กอล์ฟชุดใหม่ขึ้นท้ายรถให้แล้วนะครับ  มีรองเท้าคู่เก่งคู่นั้นติดไปด้วย  ผมว่าวันนี้ปาปาต้องทำโฮลอินวันได้แน่ๆ”  ทั้งใส่ใจทั้งรู้จักหยอดคำหวานอย่างนี้  จะเหลือเหรอครับที่พ่อสามีจะไม่เอ็นดู 

ปาปาฟู่สือถึงกลับกลั้วหัวเราะอย่างถูกใจ  แถมด้วยการเอ่ยปากตบรางวัลให้คนน่ารักของผมล่วงหน้าอีกต่างหาก  หากว่าเป็นไปตามที่ฝูหรงว่าไว้  และยังไม่หมดเท่านั้นครับ

“มามาครับ  มิสเคออวี่ให้เด็กเอาชุดมาส่งเมื่อวาน  ผมจัดการส่งร้านซักแห้งให้แล้วนะครับ  กลัวไม่ทันงานพรุ่งนี้  ส่วนรองเท้าที่ใส่เข้าชุด  เห็นว่าทางร้านจะเอามาส่งวันนี้  ถ้าไม่มาผมตามให้อีกทีนะครับ”  มามาไม่เพียงแค่หัวเราะอารมณ์ดีกับความเอาใจใส่ของลูกสะใภ้  แต่ท่านนั้นถึงกลับจับเมียผมหอมแก้มเสียฟอดใหญ่ด้วยความถูกใจ  เล่นเอาฝูหรงถึงกลับอายม้วนแก้มแดง  หยุดเจื้อยแจ้วด้วยเสียงใสๆไปเลย

“ขอบใจหนูฝูหรงนะจ๊ะที่ดูแลปาปามามาตั้งแต่เรื่องเล็กๆน้อยๆถึงเรื่องใหญ่  มามาโชคดีจังที่ได้หนูมาเป็นสะใภ้  ถ้าเหนื่อยก็หยุดบ้างนะลูก”  ไม่แค่พูดชม  แต่มามายื่นมือมาลูบแก้มลูบหัวคนน่ารักของผมด้วย  ฝูหรงเองก็ได้แต่ส่ายหัว

“ผมไม่เหนื่อยเลยครับ  การดูแลปาปามามานอกจากเป็นหน้าที่ที่ผมทำด้วยใจแล้ว  ยังช่วยให้ผมไม่เหงาด้วย”  แม้ฝูหรงจะพูดกับมามา  แต่ท้ายประโยคดันตวัดสายตามาทางผมอย่างเคืองๆ 

ผมก็ได้แต่อมยิ้มส่ายหัวทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับแววตาวิบวับคู่นั้น  ก่อนหันมาสนใจตัดไส้กรอกกับแฮมแบ่งเป็นชิ้นพอดีคำในจานกระต่ายขี้งอน  เพื่อเตรียมพร้อมให้เจ้าของได้จิ้มกินสะดวก  อย่าหาว่าผมอยากเอาใจคนรักออกนอกหน้าเลยครับ  เรียกว่าเป็นไปตามความเคยชินเสียมากกว่า  ด้วยผมก็อยากดูแลคนรักของตัวเอง  ไม่ใช่เป็นฝ่ายถูกดูแลอยู่ฝ่ายเดียว 

ส่วนเรื่องที่ฝูหรงดูเคืองๆผม  เป็นเพราะเจ้าตัวนั้นว่างงานอีกครั้ง  ด้วยออกจากหน้าที่เลขาของผมมาร่วมสามเดือนแล้ว  ซึ่งออกโดยยินยอมพร้อมใจ  แต่ก็เป็นไปในแบบไม่เต็มใจกึ่งเสียดายเสียมากกว่า  ไม่ใช่เพราะผมเอาแต่ใจบังคับให้ฝูหรงออกหรอกนะครับ  มันมีเหตุต่างหาก  และเป็นเหตุผลที่หนักแน่นเพียงพอ  ทำให้คนน่ารักยอมทิ้งงานอันเป็นที่รักมาได้

ปัจจุบันฝูหรงจึงกลายเป็นพ่อบ้านเต็มตัว  รับหน้าที่จากมามาเพื่อดูแลทุกคนในบ้าน  ผมพอจับความรู้สึกของคนรักได้ว่า  ฝูหรงเงียบเหงาลงไม่น้อยตั้งแต่ไม่ต้องออกไปทำงานนอกบ้าน  จึงอาจเป็นสาเหตุให้เจ้าตัวทุ่มเวลาส่วนใหญ่ในการดูแลพวกเรา  แม้จะมีมามาคอยชวนทำนู่นทำนี่บ้าง  แต่คนที่เคยเป็นเลขาคอยจัดการงานทุกอย่างแทนเจ้านาย  คงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าตัวเองว่างและไม่ได้ทำประโยชน์อย่างเคย  ผมคิดๆไว้แล้วว่าจะหาอะไรบางอย่างให้ฝูหรงได้ทำฆ่าเวลา

“กลางวันนี้พอลจะกลับมารับไปทานกลางวันด้วยนะครับ  แต่อย่าแต่งตัวน่ารักมากล่ะ...พอลหวง...[จุ๊บ!]”  ผมส่งยิ้มใส่ตาคู่กลมที่สะท้อนแววเขินอาย  และกอดร่างนิ่มเข้าหาอก  พร้อมกดจูบยังขมับหอมเป็นการปิดท้าย  ก่อนหมุนตัวขึ้นรถคู่ใจ  การกระทำเพียงแค่นี้ก็ทำให้ผมอารมณ์ดีและมีแรงทำงานไปทั้งวันแล้ว

ตลอดช่วงเช้าผมไปเจรจาซื้อขายที่ดินแถวชานเมืองที่เต็มไปด้วยคอนโดร้าง  กว่าจะเสร็จก็เกือบเที่ยงพอดี  แต่ก็คุ้มที่การเจรจาครั้งนี้ประสบผลสำเร็จได้ไม่ยากนัก  ซึ่งการซื้อขายจะเกิดขึ้นในอีกสองวันข้างหน้า  ผมออกจะดีใจไม่น้อยกับผลเจรจา  ด้วยหวังไว้มากกับผืนแผ่นดินตรงนี้  แม้ที่ดินจะดูไม่น่าสนใจในสายตานักอสังหาฯคนอื่น  เพราะรอบข้างเป็นโรงงานอุตสาหกรรม  ทั้งเสียงทั้งอากาศจึงไม่เหมาะต่อการพักอาศัย  แต่ผมเล็งเห็นแล้วว่าอีกไม่กี่ปีโรงงานแถวนี้  จะถูกรัฐบาลเข้าควบคุมมาตรฐานการผลิต  และควบคุมมลภาวะที่เกิดขึ้นอย่างแน่นอน  ด้วยเริ่มมีข่าววงในว่ามีคนเรียกร้องให้รัฐบาลจัดหามาตรการในการแก้ไขเข้ามาแล้ว  ดังนั้นเรื่องการปรับปรุงสภาพแวดล้อมและจัดระเบียบต่างๆรอบพื้นที่โรงงานย่อมตามมา 

คอนโดร้างที่ไม่มีใครสนใจในตอนนี้  จะกลายเป็นดั่งทองคำในผืนดินที่แห้งแล้งทันที  ด้วยผมมีแผนปรับปรุงคอนโดดังกล่าว  ให้กลายเป็นคอนโดที่เหมาะแก่การพักอาศัย  และพรั่งพร้อมไปด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกสำหรับคนชนชั้นกลาง  ผมตั้งใจทำสัญญาเช่าอาศัยสำหรับคนที่สนใจในระยะยาว  ไม่ใช่ขายขาดเหมือนหลายๆโครงการที่บริษัททำมาตลอด  ด้วยหวังผลคราวละไม่มากแต่เก็บดอกผลกันยาว 

สำคัญที่งานนี้ได้น้องธันว์วิศวกรหน้าใหม่ไฟแรงมาช่วยดูงานให้ด้วยตัวเองด้วย  แต่ก็ทำเอาผมเกือบโดนหลี่ผิงกินหัวเสียด้วยซ้ำ  ที่แอบติดต่องานกับน้องลับหลังมัน  แต่สุดท้ายมาเฟียใหญ่ที่รักเมียมากอย่างหลี่ผิงก็ต้องยอมลงให้น้องธันว์อยู่ดี  ซึ่งงานนี้ผมไม่คิดเอาเปรียบน้องอยู่แล้ว  ตั้งใจตอบแทนให้อย่างเต็มที่แน่นอน

สรุปกว่าจะเสร็จงานกว่าผมจะมารับกระต่ายน้อยก็ปาไปเที่ยงกว่าๆเลทจนได้  แต่ฝูหรงก็ไม่มีทีท่าว่าจะงอแงใส่  ยังคงยิ้มหวานมาให้ผมใจสั่นได้อยู่  ผมจึงแก้ตัวด้วยการพาไปกินอาหารนานาชาติ  ยังห้องอาหารในโรงแรมของตระกูลหวางที่เจ้าตัวเคยทำงาน  เปิดโอกาสให้คนน่ารักได้พบปะเพื่อนร่วมงานเก่าๆ 

คนน่ารักที่เคยบ่นว่าเหงาและคิดถึงที่ทำงาน  ถึงกลับยิ้มไม่หุบคุยจ้อไม่หยุดเลยทีเดียว  จนผมต้องเตือนเรื่องอาหารเพราะเราเลยเวลามามากแล้ว  นั่นแหละเจ้าตัวถึงยอมหยุดและทานอาหารแต่โดยดี  แต่ก็ยังมีเพื่อนร่วมงานเก่าเข้ามาทักทายประปราย  ผมก็ได้แต่ปล่อยให้คนรักได้ทักทาย  ซึ่งคนที่เข้ามาก็มีมารยาทพอไม่กวนเวลาอยู่นานนัก 

ส่วนเจ้าของสถานที่ตัวจริงกลับไม่อยู่  ด้วยติดสอยห้อยตามเมียรักออกคุมงานสร้างโรงแรมใหม่ในเครือนอกสถานที่ด้วยตัวเอง  ผมกับฝูหรงจึงไม่ได้เจอหลี่ผิงและน้องธันว์  แต่พวกเรากลับได้มาเจอกัน  ยังร้านเบเกอรี่ของเหมยอิง  ด้วยผมตั้งใจพาคนน่ารักมากินของหวานที่นี่อยู่แล้ว  พอลองโทรหาหลี่ผิงดู  เจ้าตัวเสร็จงานพอดีจึงตามมาสมทบ  ไม่เท่านั้นพวกเรายังได้เจอไอ้ไรอันที่กลายมาเป็นพนักงานเสิร์ฟกิตติมศักดิ์  ผู้ที่เป็นถึงคนรักของเจ้าของร้าน 

คุณฟังไม่ผิดหรอกครับที่ผมบอกว่าไรอันเป็นคนรักของเหมยอิง  และเพิ่งประกาศอย่างเป็นทางการเมื่อไม่นานนี้เอง  สำคัญที่เป็นความเห็นชอบจากทางตระกูลมาเฟียแล้วด้วย  ผมทั้งยินดีและชื่นชมในความอดทนและจริงใจของไรอันที่มีต่อเหมยอิงเป็นอย่างมาก  เพราะรู้เห็นพฤติกรรมแห่งความพยายามของไรอันมาตลอด  ไรอันทำทุกวิถีทางเพื่อชนะใจบุพการีและญาติสนิทของหลี่ผิงกับเหมยอิง  ซึ่งความตั้งใจแน่วแน่ของมันก็ประสบผลสำเร็จจนได้  ทางตระกูลหวางและตระกูลหยางยอมรับมันในฐานะว่าที่ลูกเขยและหลานเขยในที่สุด  แต่ก็มีข้อแม้ว่าให้ดูๆกันไปก่อน  สองปีถึงค่อยให้มันมาพูดเรื่องแต่งงาน 

ผมยังจำสีหน้าของไอ้ไรอันได้ยามที่เพื่อนเล่ามาถึงตรงนี้  ทำเอานึกขำและเห็นใจไปในเวลาเดียวกัน  ด้วยแม้ปากมันจะยิ้ม  แต่แววตากลับแฝงแววเศร้าสลด  พวกเราเพื่อนสนิททั้งผม  โจเซฟ  รวมถึงหลี่ผิงด้วย  จึงได้แต่ให้กำลังใจทั้งๆที่พยายามกลั้นขำเต็มกำลัง  แต่นาทีนี้พวกเราคงไม่ต้องเป็นห่วงมันแล้วล่ะ  เพราะทั้งสีหน้าแววตาของไรอันบ่งบอกชัด  ว่าเจ้าของนั้นกำลังมีความสุขอย่างที่สุด
.
.
.

(มีต่อด้านล่างค่ะ) 

[MiSS-U]

ต่อค่ะ^^
.
.
.

“เต็มที่เลยพวก  งานนี้ฉันเป็นเจ้ามือพวกนายเอง  น้องธันว์  ฝูหรง  น้องเอวา  ขาดเหลืออะไรบอกผมได้เลยนะ  เดี๋ยวจัดมาเพิ่มให้ครับ”  ไรอันจบด้วยรอยยิ้มละไมส่งให้คนที่มันเอ่ยชื่อเรียงคน  ทำเอาพวกผมสามคนผู้เป็นเจ้าของถึงกลับคิ้วกระตุกเท้ากระดิก  และเหมือนมีอะไรติดคอพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย

“อะแฮ่ม!!!...ไรอัน!”  เจ้าของชื่อที่ผมใช้เสียงเข้มๆปรามออกไปนั้น  นอกจากจะไม่สะทกสะท้านแล้ว  ยังมีหน้าหันมาเลิกคิ้วใส่พวกผมสามคน  เหมือนไม่มีเข้าใจและไม่รู้ว่าตัวว่าทำอะไรขัดใจพวกเราไว้

“อะไรกันพวกนาย  ฉันก็แค่แทคแคร์เพื่อนสะใภ้หรอกน่า  ทำเป็นหวงไปได้  ที่สำคัญฉันมีเหมยอิงอยู่แล้วทั้งคน  ไม่ว่าแฟนพวกนายจะน่ารักหรือสวยขนาดไหน  ในสายตาฉันเหมยอิงก็ดูดีและสวยที่สุดอยู่แล้ว  พวกนายเองก็คงไม่เห็นใครดีเท่าแฟนตัวเองเหมือนกันใช่มั้ยล่ะ  ฮึๆ”  ผมมีโอกาสสบตาหลี่ผิงกับโจเซฟ  ก่อนพวกเราต่างส่งยิ้มให้แก่กัน  ด้วยเข้าใจเจตนาในตัวไรอันดีอยู่แล้ว  ยิ่งประโยคคำถามสุดท้ายของมัน  พวกเราต่างมีคำตอบในใจไม่ต่างกันสักนิด 

พอได้มาเห็นคนรักของตัวเองนั่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้  เหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่ไรอันพูด  ทั้งๆที่แก้มแดงก่ำออกอาการเขินชัดตาด้วยแล้ว  จากที่แอบหมั่นไส้ไอ้ไรอัน  กลับเปลี่ยนเป็นยกความดีความชอบให้มันแทน  โดยเฉพาะโจเซฟเสือยิ้มยาก  นาทีนี้ถึงกลับฉีกยิ้มตาพราวปล่อยฟีโรโมนฟุ้ง  จนสาวๆในร้านจ้องมันตาไม่กระพริบไปแล้ว  เมื่อแฟนสาวคนสวยขาร็อกลุคมาดมั่นผู้ที่ยิ้มยากไม่ต่างกัน  ถึงขนาดแก้มแดงระเรื่อเสหลบตามันเข้า

ส่วนผมกับหลี่ผิงก็จ้องคนน่ารักของตัวเองไม่วางตาเช่นกัน  เมื่อหนุ่มไซส์มินิของเรานั่งแก้มแดง  แก้เขินด้วยการหาอะไรเข้าปาก  และเคี้ยวจนแก้มตุ่ย  แถมด้วยการแอบมองผมสองคนเป็นระยะ

“น้องธันว์ค่อยๆทานครับ  ดูสิปากเลอะแล้ว  ฮึๆ...เฮียเช็ดให้นะ”  หลี่ผิงเชยคางน้องธันว์ขึ้น  ก่อนบรรจงเช็ดมุมปากที่เลอะครีมทาร์ต  ทำเอาน้องถึงกลับแก้มแดงก่ำกว่าเดิม 

การกระทำของทั้งคู่ไม่พ้นสายตาของคนที่เหลือ  ผมกับโจเซฟได้แต่อมยิ้มและส่ายหัวให้แก่กัน  เพราะชินกับภาพคู่หวานเสียแล้วครับ  แต่สะใภ้กลุ่มคนใหม่อย่างน้องเอวา  ถึงกลับนั่งท้าวคางมองทั้งคู่ไม่วางตาเหมือนถูกใจนักหนา  จนโจเซฟต้องสะกิดให้กลับมาสนใจของหวานตรงหน้าแทน  ด้วยกลัวน้องธันว์หันมาเห็นเข้าแล้วจะพาลเขินหนัก  จนเดือดร้อนไปถึงหลี่ผิงเอาได้  ไอ้ไรอันเองก็แค่ตบไหล่ผมพร้อมส่งยิ้ม  ก่อนจะปลีกตัวไปดูเหมยอิงที่หลังร้าน

ผมจึงได้มีโอกาสหันมาใส่ใจคนของตัวเอง  จึงพบว่ากระต่ายน้อยน่ารักนั้น  นั่งตาแป๋วจ้องไปยังคู่หวานไม่กระพริบ  พร้อมพึมพำอะไรเบาๆคนเดียว  ด้วยแก้มที่แดงก่ำน่าขย้ำอย่างที่สุด  ผมตัดสินใจยื่นหน้าไปกระซิบเรียกฝูหรงข้างหู  จนเจ้าของชื่อสะดุ้งและหันหน้ามาทางผม

“อ๊ะ!...[จุ๊บ!]...พอล!  ละ...เล่นไรเนี่ย”  ผมรวบมือขาวที่ดันใบหน้าผมออก  ด้วยเจ้าของตอนนี้กำลังเขินจัด  จากการกระทำที่เรียกว่าจูบกลางร้านเข้าของเราอย่างไม่ตั้งใจ  แต่เป็นสิ่งที่ผมคาดหวังให้เกิด  ไม่เช่นนั้นคงไม่ยื่นหน้าเข้าไปใกล้คนน่ารักเสียแต่แรกหรอกครับ

“ไม่ได้เล่นนะครับ  พอลตั้งใจเรียกฝูหรงต่างหาก  มัวไปจ้องคนอื่นทำไมไม่รู้  ไม่กลัวน้องธันว์เขินเอาเหรอครับ  หืม”  นาทีนี้ในสายตาผมมีแต่กระต่ายแก้มแดงเท่านั้น  ลืมแม้กระทั่งว่าอยู่ท่ามกลางเพื่อนสนิทในร้านขนมชื่อดัง 

ถ้าไม่เพราะเสียงกระแอมเบาๆจากสองเพื่อนสนิท  พวงแก้มแดงๆคงให้ได้ผมพิสูจน์กลิ่นแล้วครับ  ว่ามันยังคงหอมเหมือนยามเช้าที่ผมสูดดมอยู่หรือไม่

ผมได้แต่กระตุกยิ้มใส่ตาสองเพื่อนสนิทที่ฉายแววรู้ทัน  ก่อนคลี่ยิ้มกว้างขึ้นอีกนิดส่งให้สองศรีสะใภ้กลุ่ม  และบรรจงตักมินิเค้กสีสวยให้ทั้งคู่เป็นการไถ่โทษ  ที่ผมทำให้น้องๆเขินจัดในฉากหวานของคู่ผมเมื่อครู่  ทำเอาทั้งคู่ไม่กล้าสบตาผมไปเลย 

ส่วนฝูหรงก็นั่งเงียบไม่ต่างกัน  แก้มงี้แดงแทบระเบิด  ดีที่เหมยอิงเข้ามาช่วยสร้างบรรยากาศสดใสให้กลับคืน  ด้วยการชวนทั้งสามคนคุย  ไม่นานหลังจากนั้นบนโต๊ะของกลุ่มเรา  เรียกได้ว่ามีแต่เสียงหวานๆ  คละเคล้าไปด้วยเสียงหัวเราะเสนาะหูตลอดเวลาเชียวล่ะ

เมื่อได้เวลาแต่ละคู่ต่างแยกย้ายกันไป  โจเซฟกับน้องเอวาต้องเข้าค่ายเพลง  เพื่อดูการตัดต่อของมิวสิควิดีโอสำหรับซิงเกิลใหม่ของน้องเอวาที่จะเปิดตัวเร็วๆนี้  หลี่ผิงกับน้องธันว์ตั้งใจกลับคฤหาสน์หวาง  เห็นว่าอาตี้หลงจะพาครอบครัวมาเยี่ยม  ซึ่งเหมยอิงกับไรอันเองก็จะตามไปหลังจากเคลียร์ร้านอีกเล็กน้อย  ส่วนผมและฝูหรงยังไม่กลับบ้าน  ด้วยผมยังมีอีกหนึ่งจุดหมายสำคัญที่ต้องการพาคนรักไป  แถมคนที่รออยู่ยังสถานที่นั้นก็น่าจะทำให้ฝูหรงดีใจได้ไม่น้อยเชียวล่ะ

“แพทริค!  มาตั้งแต่เมื่อไหร่  ทำไมฝูหรงไม่รู้เรื่อง  แล้วนี่มันอะไรกัน”  คำถามสุดท้ายนั้นฝูหรงส่งให้ผมโดยเฉพาะ 

ผมระบายยิ้มเอาใจใส่ตาคู่กลมที่เต็มไปด้วยความสงสัย  ก่อนตาคู่เดียวกันนั้นจะกวาดไปทั่วห้องกว้างที่เต็มไปด้วยภาพวาดด้วยความตื่นเต้น  ผมจึงหันไปส่งยิ้มพร้อมก้มหัวให้นายแพทริคอย่างจริงใจ  เพราะถ้าไม่ได้แพทริคของขวัญที่ผมตั้งใจทำให้ฝูหรง  ในวันครบรอบที่เรากลับมาเจอกันอีกครั้งนั้น  คงไม่สมบูรณ์ได้เช่นที่เห็นนี้ 

แกลลอรี่แสดงภาพวาดของศิลปินชื่อดังทั่วโลก  ถูกจัดวางอย่างมีศิลปะอยู่ทั่วทั้งห้อง  ซึ่งส่วนใหญ่เป็นผลงานจากคนสำคัญของฝูหรงเสียด้วย  นั่นก็คือของอังเคิลโลแกนที่เป็นศิลปินในด้านนี้  ผู้ที่ฝูหรงทั้งรักและเคารพนั่นเอง  ด้วยท่านฝากผลงานที่รังสรรค์มาให้หลานรักชุดใหญ่โดยเฉพาะเชียวล่ะ  และฝากข้อความอวยพรมาให้ฝูหรงอยู่ในการ์ดที่เจ้าตัวกำลังเปิดอ่านอยู่ขณะนี้

“แด๊ดฝากคำอวยพรให้ยูด้วยนะ  คิวท์บอยยิ้มสิ  ไม่มัวแต่ร้องไห้”  แพทริคพูดกับฝูหรงเสียงนุ่ม  แต่นาทีนี้ผมไม่นึกหึงหวงแล้วครับ

“นั่นสิครับ  ยิ้มก่อน...ฮึๆ  เก่งมากกระต่ายน้อยของพอล  ทั้งหมดนี้พวกเราทำเพื่อฝูหรงนะครับ”

“อืม  ขอบคุณนะแพทริค...พอล  ขอบคุณมากนะที่มอบแกลลอรี่นี้ให้ฝูหรง”  ผมกอดร่างเล็กกลับคืนพร้อมโยกปลอบไปด้วย  ก่อนกระตุกยิ้มคืนให้แก่นายแพทริค  ที่เตรียมหมุนตัวเดินออกจากห้อง

ผมเตรียมของขวัญชิ้นนี้  เพื่อมอบให้คนรักอยู่ร่วมสามเดือน  ตั้งแต่จับสังเกตได้ว่าคนรักเหงาหงอยยามต้องอยู่เฝ้าบ้าน  แม้พยายามจะทำให้ตัวเองยุ่งตลอดเวลาก็ตาม  ซึ่งแกลลอรี่นี้จะไม่สมบูรณ์และเป็นที่ถูกอกถูกใจฝูหรงได้เลย  หากขาดอังเคิลโลแกน  นายแพทริค  และยัยจินนี่แม่มดในตะเกียงตัวแสบ  ด้วยทั้งสามให้ความร่วมมือเต็มที่  ในการก่อตั้งแกลลอรี่แห่งนี้เพื่อมอบมันให้แก่ฝูหรง  คนที่พวกเรารักอย่างจริงใจ  ซึ่งก็สมหวังเมื่อเจ้าของคนใหม่ยังยิ้มไม่หุบจนถึงขณะนี้

“พอลให้ฝูหรงบริหารที่นี่เต็มที่เลยครับ  แต่ต้องแบ่งเวลาให้พอลด้วยนะรู้มั้ย  หากวันไหนฝูหรงละเลยพอล  พอลจะยึดมันคืน”  ต้องขู่ไว้ก่อนครับ  เพราะรู้นิสัยคนรักดีว่าเวลาทุ่มเทกับอะไรแล้ว  มักจะลืมสิ่งรอบข้างเสมอ

“คร้าบ  ฝูหรงไม่มีทางเห็นใครหรืออะไรสำคัญกว่าคนที่ตัวเองรักหรอกน้า  คิกๆ”  ดูท่ากระต่ายน้อยจะอารมณ์ดีจัด  มีหยอดใส่ผมให้ใจกระตุกเล่นอีกแน่ะ

“อ๊ะ!  พอล  อืมมม”  ผมไม่คิดปล่อยคนน่ารักลอยนวลแน่นอน  จึงหมุนตัวคนในอ้อมกอดเข้าหา  และประกบจูบทันที 

จูบครั้งนี้ความหวานไม่เคยจืดจาง  ความตื่นเต้นในอกไม่เคยลดระดับ  ให้ความรู้สึกไม่ต่างจากจูบแรกของเราสักนิด  หากปล่อยเวลาให้ทอดยาวไปกว่านี้  เชื่อได้ว่าผมคงฉลองแกลลอรี่ใหม่สองต่อสองกับฝูหรงแน่นอน  ยังดีที่ยัยจินนี่เข้ามาขัดจังหวะได้ถูกเวลา  แม้จะแอบเสียดายแต่ผมก็ไม่นึกโกรธเคืองยัยญาติตัวแสบสักนิด  เพราะใจจริงบทรักแสนพิเศษของเราควรจะแสดงในที่ๆเป็นส่วนตัวกว่านี้

“ปล่อยให้อยู่ด้วยกันสองต่อสองไม่ได้เลยนะ”  แม้ความหมายที่ได้ยินจะฟังดูเหมือนชวนหาเรื่อง  แต่ใบหน้าที่มีรอยยิ้มบางเบา  พร้อมแววตาระยิบระยับของยัยจินนี่  แสดงออกชัดว่าตั้งใจหยอกเย้ามากกว่าต่อว่ากัน

ผมน่ะไม่อะไรอยู่แล้ว  แต่คนที่ตัวอ่อนในอ้อมกอดผมนี่ต่างหากล่ะ  ที่เอาแต่ซุกหน้าไว้กับอกผมจนแน่น  โดยไม่คิดจะเงยขึ้นมาทักทายผู้มาใหม่สักนิด  อาการของฝูหรงจึงยิ่งทำให้ยัยจินนี่ได้ใจ  ส่งคำหยอกเย้าให้ฝูหรงได้อายยิ่งขึ้น  จนแทบจะมุดหัวแทรกเข้ามาในอกผมเลยทีเดียว  แม้ผมจะถูกใจในอาการเขินจัดของฝูหรงไม่น้อย  แต่ขืนปล่อยให้จินนี่ล้อไม่เลิก  ผมนี่แหละคงโดนโกรธทีหลังเสียเอง  จึงพยักหน้าส่งสัญญาณให้นายแพทริคทำอะไรสักอย่าง  เพื่อจัดการคนของตัวเองหน่อย 

ฟังไม่ผิดหรอกครับ  ที่ผมบอกว่าจินนี่เป็นคนของนายแพทริค  ด้วยทั้งคู่เลยคำว่าดูๆคุยๆกันไปไกล  แม้ญาติตัวแสบของผมยังปากแข็งว่าไม่มีอะไรในกอไผ่ก็ตาม  แต่หากไม่มีอะไรจริง  ยัยจินนี่คงไม่ยอมคุยโทรศัพท์ข้ามประเทศกับนายแพทริคเกือบทุกวันหรอก  แล้วไหนจะตามไปวีนนายแพทริคถึงนิวยอร์ก  ยามที่นายนั่นลองใจด้วยการตัดขาดการติดต่อ 

การกระทำมันบอกอะไรๆได้มากกว่าคำพูด  ซึ่งคงอีกไม่นานผมคงได้ข่าวดีจากทั้งคู่  ด้วยนายแพทริคเองได้เข้ามาเจรจากับอาหญิงและอาเขยของผมไว้แล้ว  เหลือก็แต่ผู้หญิงปากแข็งคนเดียวเท่านั้น  แต่ผมเชื่อว่าหัวใจยัยจินนี่โอนอ่อนให้นายแพทริคเกือบหมดแล้วทั้งดวง

“สุขสันต์วันครบรอบของเรานะครับ  สิ่งนี้สำหรับพอล...แทนความรักของฝูหรงนะ”  ยอมรับว่าผมทั้งแปลกใจและดีใจในเวลาเดียวกัน  เมื่อคนรักจำวันครบรอบของเราได้ 

ผมไม่ได้คาดหวังหรือต้องการอะไรจากฝูหรงในวันนี้จริงๆ  ด้วยผมพร้อมจะเป็นฝ่ายให้เสียเองมากกว่า  และพร้อมที่จะเป็นผู้มอบความสุขกลับคืนให้แก่ผู้ชายน่ารักตรงหน้า  ที่ดูแลและคอยเอาใจใส่ผมอย่างดีมาตลอดปีที่เราอยู่ด้วยกัน  แต่มานาทีนี้ผมถึงกลับตื้นตันพูดไม่ออก  เมื่อฝูหรงไม่ได้มีแค่เพียงคำอวยพร  แต่คนน่ารักยังมีแหวนทองคำเกลี้ยงลักษณะเดียวกันกับวงที่อยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของเจ้าตัวให้ผมด้วย 

ในขณะนี้แหวนวงที่ว่าก็มาอยู่บนนิ้วผมแล้ว  แถมยังเป็นนิ้วเดียวกันกับฝูหรงไม่ผิดเพี้ยน  ‘นิ้วนางข้างซ้าย’  สำหรับสวมแหวนของคนอันเป็นที่รักเท่านั้น

“ขอบคุณนะครับ  กระต่ายน้อยรู้มั้ยพอลดีใจมากนะ”

“ยังไม่เท่าที่ฝูหรงดีใจเลยเหอะ  พอลทำเพื่อฝูหรงมามาก  มากจนฝูหรงไม่รู้ว่าจะตอบแทนได้ยังไงหมด  แหวนวงนี้เทียบไม่ได้เลยกับแกลลอรี่ที่นี่”  แม้คนน่ารักจะแก้มแดง  ดูก็รู้ว่ากำลังเขินสายตาผม  แต่ตากลมๆก็จ้องกลับตาผมไม่ไปไหน   

ผมได้ยินแบบนั้นก็ได้แต่ระบายยิ้มและส่ายหน้าช้าๆ  อย่างไม่เห็นด้วยในคำพูดสุดท้ายนั่น  พร้อมส่งหลังมือไปไล้แก้มเนียน  ก่อนจะพูดในสิ่งที่คิดออกไป

“อย่าเอาแหวนไปเทียบกับแกลลอรี่สิครับ  แหวนวงนี้มีค่าทางใจมากสำหรับพอลเลยนะ  เพราะมันเป็นสิ่งแทนความรักที่ฝูหรงมีให้พอล  แต่ถ้าฝูหรงอยากตอบแทนความรักของพอลจริงๆ  ขอแค่ฝูหรงอยู่เคียงข้างพอลแบบนี้ตลอดไปก็พอแล้ว  เพราะเท่ากับชีวิตพอลถูกโอบล้อมไปด้วยความสุขตลอดเวลาแล้วครับ”

ผมไม่ได้พูดเกินจริง  แต่อาจจะฟังดูหวานเลี่ยนไปสักหน่อย  หากใครมีความรักเฉกเช่นเดียวกับผมแล้วล่ะก็  คงรู้ว่าชีวิตที่ถูกโอบล้อมไปด้วยความสุขตลอดเวลานั้นเป็นเช่นไร 

หากใครยังไม่เคยสัมผัสความรู้สึกแบบนี้  ผมอยากชักชวนให้มีดูสักครั้ง  คุณจะรู้ว่าหนึ่งชีวิตที่เกิดมาช่างมีค่าอย่างแท้จริง  และคุณจะหวงแหนทุกวินาทีที่ได้ใช้ร่วมกับคนที่คุณรัก...เหมือนผมอย่างไรเล่าครับ

“พอลรักฝูหรงนะครับกระต่ายน้อยขี้อายของพอล” 

เราจะมีกันและกันแบบนี้ตลอดไป


......................THE  END.............................



ขอบคุณทุกการติดตามที่มีให้ฝูหรงและพอลนะคะ
เรื่องดำเนินมาถึงจุดที่คิดว่าสมบูรณ์ที่สุดแล้ว
แต่เชื่อว่าทั้งพอลฝูหรงและทุกตัวละครในเรื่อง
จะยังคงโลดแล่นในใจคุณผู้อ่านทุกคน

เป็นอีกเรื่องที่เราภูมิใจที่สามารถเวิ่นเว้อ (555) จนจบได้
และขอฝากผลงานการรวมเล่มแก่คนที่สนใจด้วยนะคะ
ใครที่ต้องการเก็บไว้เป็นความสุขทางใจ  ติดต่อเข้ามาได้เลยค่ะ

แจ้งรีปริ้นท์นิยายชุด “เสน่ห์รัก” และ “บ่วงรัก” ค่ะ  ตามลิ้งค์ไปได้เลยน้า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43497.new#new

แจ้งเปิด & โอนนิยายชุด “Lover”  ตามลิ้งค์ไปได้เช่นกันค่ะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43768.new#new

ส่วนเรื่องใหม่ (ฮ้าๆๆๆ  มีแล้ว!!!) คงอีกไม่นานจะนำมาลงให้อ่านกันค่ะ
แต่ขอต่อสู้กับความรู้สึกกดดันในใจตัวเองนิดหนึ่ง  หากพร้อมเปิดตัวคู่ใหม่
หวังว่าคนอ่านที่ตามกันมาจะตามไปให้กำลังใจเรื่องใหม่ด้วยนะคะ
คุณคือกำลังใจสำคัญที่ทำให้เกิดทุกตัวละครของเราขึ้นมาค่ะ

    

[HanATarO]

หวานกันจนหยดสุดท้ายเลยนะ

ขอยคุณ คนเขียน มากค่ะที่เขียนเรื่องราวสนุกๆ ให้ได้อ่าน

จะรออ่านเรื่องใหม่นะค่า

[shijino]

คู่นี้หวานมาก มดจะขึ้นจอ หวานตลอดตั้งแต่ต้นจนจบจริงๆ ขอบคุณค่ะ 
ชอบกระต่ายน้อย น่ารักมากๆ ยกป้ายไฟเป็นแฟนคลับเลยค่า
ส่วนพอล ตอนแรกๆแอบขัดใจเล็กๆ แต่มาแก้ตัวได้ที่ทำดีกับฝูหรงล่ะนะ
ปล. จะมีตอนพิเศษมั้ยน้าา 

[boonpa]

คู่นี้หวานซึ้งกันจนหยดสุดท้าย

[gookgik]

ตั้งแต่พอลกลับมาเจอฝูหรง  ไม่มีตอนไหนที่ไม่หวานเลย เหมาะแล้วที่เป็นของกันและกันตลอดไป หวานตั้งแต่ต้นจนจบ รวมไปถึงคู่เพื่อนในกลุ่ม

รออ่านเรื่องใหม่ต่อไปนะคะ  เป็นกำลังใจให้ สู้ๆ ค่ะ 

[jessiblossom]

ติดตามเรื่องใหม่ครับ

[i1_to*pp]

 

 

[Zelsy]

หวานกันจนวินาทีสุดท้าย เราเขินนนนนน

[mystery Y]

จบซะแล้ว~ ขอบคุณนะคะ เป็นเรื่องที่หวานตั้งแต่ต้นจนจบเลย น่ารักมากๆ

[Magis]

จะมีตอนพิเศษมั้ยครับ จะรอติดตามนะครับบบบบ

[nn~~NN]

  ขอบคุณค่า
รอติดตามต่อไป

[=นีรนาคา=]

จบแล้ว แอบใจหาย
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆ ที่แสนหวานและอบอุ่น
หวาน หวานมากจริงๆ
ขอบคุณมากมายค่ะ 
รอติดตามเรื่องใหม่

[Meen_Emp]

หวานมาก หวานจนหยดสุดท้าย
น่ารักที่สุด
จบแล้ว ต้องขอขอบคุณผลงานดีๆ ที่มีมาเรื่อยๆนะคะ
จะรอติดตามผลวานต่อไปค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ
 

[nongrak]

จบได้หวานกันทุกคู่ หวานจนหยดสุดท้าย

+1 แทนคำขอบคุณค่ะ
 

[taroni]

มีคู่อื่นๆมาช่วยกันเพิ่มความหวานตอนสุดท้าย