วังสวาท
ตอนที่15
[/size]
หลังจากกลับจากหัวหิน ผมก็กลับมาอยู่วัง เพราะอีกไม่นานโรงเรียนก็จะเปิดแล้ว พอโรงเรียนเปิดผมกับวินก็ห่างๆกัน ห่างกันเพราะผมเอง ผมพยายามหลบหน้าเขา ถามว่าผมรู้สึกดีไหมกับสิ่งที่เขาทำให้ ผมรู้สึกดีแต่ก็แค่นั้น มันไม่สามารถลบล้างตราบาปที่เขาทำไว้กับผมได้หรอก ผมยังรักพี่อาทิตย์ ยังรอให้พี่อาทิตย์กลับมา
อีกสองวันแล้ว พี่อาทิตย์จะกลับมาหาผมแล้ว
หมับ !
“เธอหลบหน้าฉันทำไม”
วินนั้นเอง ผมก็คิดอยู่เขาจะทนกับอาการของผมแบบนี้ได้สักกี่วัน
“วินคิดไปเองรึเปล่า ผมไม่ได้หลบหน้า โรงเรียนเปิดแล้ว เรียนหนัก”
“เรียนหนักหรอ หึหึ อย่ามาอ้างดีกว่า ตั้งใจจะหลบหน้าฉันเพราะอาทิตย์ใช่ไหม”
“เกี่ยวอะไรกับพี่อาทิตย์ละ”
“เกี่ยวสิ มันจะกลับมาแล้วนิ เอ๊ะ หรือต้องให้ฉันบอกให้คุณแม่และคุณย่าสั่งให้อาทิตย์อยู่นู้นถาวรเลยดี”
เขาพูดจบฟางเส้นสุดท้ายขาดทันที
“พอสักทีเถอะวิน จะจองล้างจองผลาญกันไปถึงไหน”
“หึหึ ถ้าเป็นเมื่อก่อนอาทิตย์กลับมาฉันอาจจะไม่ยุ่งเรื่องของเธอกับอาทิตย์ตามที่สัญญาไว้กับอาทิตย์ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้ว”
“ทำไม ทำไมจะทำไม่ได้”
“ก็เพราะเธอเป็นเมียฉันแล้วไงเพชร ฉันไม่ยอมให้เมียฉันไปเป็นเมียน้องชายฉันหรอก”
“ข้ออ้าง ข้ออ้างทั้งนั้น คุณมันเลว”
“ใช่ ฉันมันเลว เธอก็พอๆกับฉันนั้นแหล่ะ คิดหรอว่าฉันจะไม่รู้ทันคนอย่างเธอ มาทำดีกับฉัน กะว่าจะให้ฉันยอมจบเรื่องง่ายๆ ไม่มีทาง”
ผมตกใจเล็กน้อยที่เขารู้ แต่เขารู้ไม่หมด หึหึ
“งั้นก็ดี จะได้ไม่ต้องมาแสดงละครกัน เกลียดก็บอกว่าเกลียด ฉันก็เบื่อที่จะต้องเสแสร้งว่ารักผู้ชายอย่างคุณ”
ผมพูดพร้อมเหยียดยิ้ม หมดเวลาเล่นบทนางเอกแล้ว
หมับ !
วินเข้ามากระชากแขนผมเข้าไปหาเขาอย่างแรง
“เธอจะบอกว่าที่ผ่านมามันเป็นละครใช่ไหม”
“ใช่ มันก็แค่ละครฉากหนึ่ง”
“ที่ฉันดีกับเธอ พยายามทำดีกับเธอทุกอย่างมันไม่มีค่าเลยใช่ไหม”
วินมองผมด้วยสายตาเสียใจ หึหึ คุณตกหลุมพรางแล้วล่ะวิน
“ใช่ มันไม่มีค่าอะไรเลย ผมรักพี่อาทิตย์ได้ยินไหม แค่พี่อาทิตย์คนเดียว”
“แล้วฉันละ ความรักที่ฉันมีให้เธอล่ะ”
“คุณเรียกร้องคำว่ารักหรอ รักงั้นหรอ
จะให้ฉันรักคนที่เคยข่มขืนฉันเนี้ยนะ ตลกไปรึเปล่า สิ่งที่นายทำไว้กับฉันมันคือตราบาป ตราบาปที่ไม่มีวันลบออก รู้ไหมคนที่โดนข่มขืนเขารู้สึกยังไง มันหมดทุกอย่าง ศักดิ์ศรี ความเป็นคนมันหมดแล้ว มันถูกผู้ชายเลวๆอย่างนายย่ำยี นายทำกับฉันเหมือนเป็นแค่ตัวอะไรสักอย่างระบายอารมณ์ นายคิดว่าถ้าคนอื่นรู้เขาจะรับฉันได้ไหม รับคนที่เคยโดนข่มขืนอย่างฉันได้ไหม นายเคยคิดอะไรบ้างว่าคนที่โดนรู้สึกยังไง ไม่ นายไม่เคยคิดอะไรเลย แค่นายมาทำดีกับฉันเล็กๆน้อยๆ นายคิดว่ามันจะลบทุกอย่างได้หมดหรอ มันชดใช้กันไม่ได้เลย ฉันไม่ใช่นางเอกละครในทีวีที่ทำดีด้วยเล็กๆน้อยๆแล้วจะยกโทษให้ แล้วคนเจ้าชู้อย่างนายจะดีได้สักกี่น้ำ หึ พอกันที”
ผมระบายความอึดอัดทั้งหมดด้วยน้ำตา น้ำตาแห่งความแค้น ความเสียใจ มันปนกันไปหมด
“เอ่อ ฉัน ขอ..”
“ไม่ต้องพูดคำว่าขอโทษ มันสายเกินไปแล้ว สายไปนานแล้วด้วย”
ผมปาดน้ำตา ผมจะไม่มีวันให้เขาเห็นความอ่อนแอของผม
“ถึงเธอจะไม่อยากฟังฉันก็ต้องขอโทษ ฉันแค่เป็นห่วงน้องชาย ไม่อยากให้เขามายุ่งกับเธอ เพราะเธอแค่เด็กในบ้าน ถ้าคนอื่นรู้อาทิตย์จะเสียหาย”
“คุณไม่มีสิทธิยุ่งเรื่องของเรา เราสองคนแก้ไขมันเองได้ คุณแค่พี่ชาย ไม่ใช่เจ้าชีวิตเขา”
“ใช่ ฉันรู้ฉันผิด แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจจะข่มขืนเธอนะเพชร ฉันแค่โมโห ฉันขาดสติ ฉันมันเลวเอง”
“ใช่ คุณมันเลว เลิกยุ่งกับฉันสักที”
“ถ้าเมื่อก่อนคงจะได้ แต่ตอนนี้ไม่ได้แล้ว ความรู้สึกฉันมันถลำลึกลงเกินไปแล้ว”
“นั้นมันเรื่องของคุณ แต่สิ่งที่คุณควรจำไว้คือฉันเป็นแฟนน้องชายของคุณ จำไว้ ”
ผมพูดจบแล้วเดินหนีทันที พอกันสักที หลังจากนี้ตาต่อตาฟันต่อฟัน หมดเวลาเสแสร้งแล้ว
...............................................................................................
หลังจากผมระเบิดอารมณ์ไปวันนั้นวินก็หายไป ก็ดี ได้จบสักที วันนี้พี่อาทิตย์กลับมาแล้ว ผมดีใจสุดๆไปเลย ผมตื่นแต่เช้าเพราะอยากเห็นหน้าเขา ข่วงนี้ผมเป็นอะไรไม่รู้กินจุขึ้นเยอะเลย เริ่มมีพุงนิดๆ สงสัยต้องเพราะกินเยอะแล้วอ้วนแน่เลย ต้องลดหน่อยแล้ว เอาใจพี่อาทิตย์
ไม่นานรถของทุกคนที่ไปรับพี่อาทิตย์ก็มาถึง พี่อาทิตย์ลงมาแฟนของผมยังหล่อ ดูดีเหมือนเดิม ดูเหมือนพี่เขาจะขาวขึ้นด้วย พี่อาทิตย์เห็นผมก็ยิ้มทันที ผมยิ้มตอบแค่ได้เห็นหน้าพี่เขาผมก็ดีใจแล้ว ดีใจที่สุดเลย
ติ๊ด !
เสียงไลน์ผมเข้ามา ผมเปิดอ่าน
**ไปรอพี่ที่เรือนกล้วยไม้นะครับ เดี๋ยวพี่ไปหา**
ไลน์จากพี่อาทิตย์นั้นเอง ผมเลยเดินไปรอพี่อาทิตย์ทันที รู้ว่าอีกสักพักใหญ่ๆกว่าพี่เขาจะมา แต่ผมตื่นเต้นเลยไปรอก่อนระหว่างรอก็รดน้ำต้นกล้วยไม้ไปพลางๆ
อ๊ะ !
ผมตกใจเมื่อมีคนกอดทางด้านหลัง พอหันไปดี่อาทิตย์นั้นเอง ผมยิ้มให้เขาแล้วหันไปกอดตอบ
“มาเร็วจังเลย”
“ก็คิดถึงแฟนนี้เลยต้องรีบมา”
“คิดถึงแฟนเหมือนกัน เลยต้องรีบมารอ”
ผมยิ้มให้พี่อาทิตย์ พี่อาทิตย์เลยดึงผมเข้าไปในห้องเล็กๆในเรือนกล้วยไม้ เมื่อปิดประตูเขาก็จับผมไปจูบอย่างดูดดื่ม ผมจูบตอบอย่างร้อนแรงเช่นกัน ลิ้นของเราสองคนหยอกล้อกันอย่างสนุกสนาน
เราสองคนละริมฝีปากออกจากกัน
“พี่คิดถึงเพชรมากเลยรู้ไหม ได้เฟสทาม ได้คุยนิดหน่อยก็ไม่เหมือนได้กอดตัวจริง”
“ใช่คับ เพชรรอวันนี้มาตลอดเลย วันที่พี่กลับมา”
เราสองคนไปนั่งบนแคร่ไม้ในห้องแล้วคลอเคลียกันไม่ห่าง
“พี่ต้องไปก่อนนะ เดี๋ยวคุณแม่สงสัย”
“ครับ เดี๋ยวคืนนี้เพชรไปนอนด้วยนะครับ”
ผมพูดพลางเอานิ้วกรีดไปตามอกแกร่ง
“ได้สิครับ คืนนี้พี่จัดเต็มแน่”
“แล้วเพชรจะรอ”
เราสองแยกจากกันแล้วผมก็ไปช่วยงานในครัว วันนี้ในครัววุ่นวายกว่าทุกวันเพราะท่านหญิงสั่งให้เตรียมอาหารมื้อใหญ่ต้อนรับพี่อาทิตย์กลับมา
“เพชรเดี๋ยวแกเอาผักชีไปล้างให้แม่หน่อย”
แม่ยื่นผักชีมาให้ ผมรู้สึกเหม็นทันที ทำไมกลิ่นมันแรงอย่างนี้ อยากจะอ้วก ผมเอามันมาถือ แต่ทนไม่ไหวเลยออกไปอ้วกก่อน
อ้วกกกกก !!
“อะไรของเอ็งเพชร เหม็นผักชี”
“เดี๋ยวฉันล้างให้เองน้าแวว”
พี่ส้มอาสาไปล้างให้ผม
หลังจากอ้วกเสร็จ แม่ก็ให้ผมอยู่เฉยๆ แกคงกลัวผมจะไปอ้วกใส่อาหารของเขา
“เพชร พ่อว่าช่วงนี้เอ็งดูอ้วนๆขึ้นนะ ดูมีน้ำมีนวลขึ้น”
“ทำไมเพชรมันจะไม่อ้วนละน้า ช่วงนี้เพชรมันกินเยอะจะตาย”
พี่ส้มพูดขึ้น ใช่ช่วงนี้ผมกินเยอะจริงๆ
ผมเบื่อๆเลยลุกขึ้นไปเปิดทีวี
“วันนี้เราจะมาเสนอข่าวการคลอดลูกของดาราหนุ่มสุดหล่อ ปลอดภัยทั้งแม่และลูกครับ”
เสียงจากทีวีดึงความสนใจของทุกคน
“สมัยนี้ก็ผู้ชายท้องได้ แม้จะน้อยแต่ก็ยังมีบ้างนะ”
แม่ผมพูดขึ้น
“ใช่น้าแวว ไม่ใช่ทุกคนจะท้องได้นะ ต้องพิเศษจริงๆ”
“ข้าก็ว่างั้น”
เสียงทั้งสองพูดจบผมรู้สึกแปลกๆทันที ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมไม่ได้คิดถึงตรงนี้เลย ผู้ชายท้องได้แม้จะเป็นเปอร์เซ็นน้อย แต่ถ้าเป็นผมละ เพราะทุกครั้งที่มีอะไรกับวิน เราไม่เคยป้องกันเลย ยาคุมผมก็ไม่กิน
อยู่ดีๆผมก็แปลกๆ ยกมือมาลูบท้องตัวเองซะงั้น คิดไรของผมเนี่ย
.................................................................
ชี้แจงนิดนึงนะครับ นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายMpreg คือผู้ชายท้องได้ ฉะนั้นในเรื่องการที่ผู้ชายท้องได้เป็นเรื่องไม่แปลก
แต่ไม่ค่อยเกิดขึ้นเท่านั้นเอง ตอนนี้ใครที่รอให้เพชรท้องคงสมหวังแล้วสินะ ฮ่าๆ
ตอนหน้าอาจจะมีคนด่าเพชรเพิ่มรึเปล่าหว่า
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นและทุกคนที่อ่านครับ