เรื่องของหัวหน้าแผนกจัดซื้อ ไอศูรย์-จุมพล ตอน เมื่อของหมด
จุมพลหัวหน้าแผนกจัดซื้อถูกขนานนามว่าเป็นมนุษย์ที่มีระบบการทำงานรวนที่สุดเท่าที่บริษัทเคยมีมา
และในเวลานี้ระบบการทำงานของจุมพลยิ่งรวนหนักขึ้นอีกหลายเท่า เพราะกำลังนั่งเถียงกับคุณไอศูรย์เรื่องสินค้าตัวใหม่ที่จะนำมาเสนอ แล้วทำไมคุณไอศูรย์ถึงไม่อยากค้าขายกับบริษัทเราล่ะเว้ย
“คุณมันพูดไม่รู้เรื่อง”
เอ็ดคนที่เจรจาเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผล และคุณไอศูรย์ก็ถึงกับนั่งงง
มันหมายความว่ายังไง ไม่ได้มาขายของ แต่มาติดต่อกับคุณณัฐพันธ์เรื่องที่ลูกน้องทำนอกเหนือคำสั่ง มากระทืบคนของแผนกขนส่ง ถึงต้องหิ้วกระเช้าของขวัญแล้วก็เตรียมมาเจรจาให้ทางนี้เห็นใจ
เพราะไม่อยากให้ชื่อเสียงในวงการขนย้ายสินค้าต้องด่างพร้อยไปมากกว่านี้
ลำพังแค่ประมูลงานให้ได้มาก็ยากพออยู่แล้ว คู่แข่งมีมากมาย แล้วต้องมาตายน้ำตื้นเพราะเสียชื่อเสียงมันก็เกินไป
คิดว่าเรื่องนี้น่าจะเจรจากันได้ไม่ยาก แต่พอมาแล้วปรากฏว่าคุณณัฐพันธ์ต้องเข้าประชุมกับคณะผู้ถือหุ้นของบริษัท เลยต้องเตรียมตัวกลับ
เพราะตอนมาก็ไม่ได้บอกก่อนล่วงหน้า ขืนมาแบบบอกกันล่วงหน้าทางนี้คงได้ตั้งแง่ หาทางเลี่ยงไม่ยอมพบ เรื่องมันจะยิ่งไปกันใหญ่ ไม่อยากให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่ ถึงต้องมาติดต่อเจรจาด้วยตัวเอง มาแบบเงียบ ๆ
แต่ตอนนี้ชักเงียบไม่ไหวแล้ว เพราะพนักงานบริษัทนี้กำลังพูดจาบ้าบอ พูดในสิ่งที่คุณไอศูรย์ไม่เข้าใจว่าไอ้หมอนี่มันต้องการอะไร
“ผมเป็นผู้จัดการฝ่ายจัดซื้อ คุณไม่ต้องกังวลเรื่องราคา บอกมาเลยตรง ๆ รับได้ไม่ได้แค่ไหน ผมเสนอนายให้ หรือคุณจะไปขายให้บริษัทอื่น แบบนี้มันไม่เกินไปหน่อยเหรอ”
มันจะบ้ากันไปใหญ่แล้ว ท่าทางแบบนี้ไม่ควรเป็นผู้จัดการ เหมือนคนนอนไม่พอ พูดจาก็แปลก ๆ
“ผมไม่ได้มาขายของ ผมมาพบนายคุณ”
ก็รู้แล้ว แต่นายไม่อยู่ ก็คุยกับผมก่อน นี่ใบพีโอผมก็มี ทำไมถึงไม่อยากจะส่งของให้ผมล่ะ
“ขอร้องเถอะครับ จะปีใหม่แล้ว มันจะติดยาว ของในสต๊อกหมดเกลี้ยง ถ้าไม่ซื้อจากคุณแล้วขายต่อ ผมจะไปผลิตเคมีเองได้ยังไงล่ะวะ โธ่โว้ยยย ทำไมคุณถึงเป็นคนพูดไม่รู้เรื่องขนาดนี้ล่ะ คุณไอศูรย์”
จุมพลไม่รู้ตัวเองว่าพูดอะไรออกไปบ้าง ปกติก็เป็นคนพูดจาไม่ค่อยรู้เรื่องอยู่แล้ว ยิ่งตอนนี้ยิ่งไปกันใหญ่
พูดไปพูดมาชักเริ่มโมโห จนสติแทบจะหลุดอยู่แล้ว
ยังเจรจาได้ในสภาพปกตินี่ก็นับว่าสุด ๆ และคุณไอศูรย์คนที่ไม่เคยพบหน้าค่าตา เคยแต่ติดต่อกันทางโทรศัพท์ก็ยังเล่นแง่กับเรื่องไม่เป็นเรื่องแค่นี้ แล้วคุณจะให้ผมทำยังไงล่ะวะ จะให้ไหว้ก็ยอมแล้วนะงานนี้
“ผมไม่ไหวแล้วจริงๆ คุณไอศูรย์เห็นใจผมเถอะนะ”
ไม่ไหวจริง ๆ อย่างที่ปากพูด สภาพปัญหาของตัวเองมันหนักหน่วงเอาการ และยิ่งมาเจอปัญหาเรื่องจะไม่มีของส่งให้ลูกค้าก่อนปิดยิ่งไปกันใหญ่
จุมพลรู้สึกคล้าย ๆ เหมือนตัวเองใกล้จะเป็นบ้าเข้าไปทุกที
ให้ขอร้องให้อะไรก็ได้ ตอนนี้ไม่มีมาดเหลือแล้ว ชีวิตรักพังเละไม่เป็นท่า อย่าให้งานต้องพังตามไปด้วยเลย
มันคงเป็นเรื่องที่ตลกมาก ปกติ ซัพ ต้องง้อผู้ซื้อ แต่นี่ผู้ซื้อต้องมาง้อซัพ
เออใช่สิ กูมันบริหารไม่ดีไง กูมันเป็นหัวหน้าฝ่ายที่ห่วยแตกที่สุดเท่าที่มีมา
กูมันแย่
กูมันห่วย
กูมัน.........แม่งงงงงงงง
“ผมไม่มีของส่งแล้วนะ ถ้าคุณไม่ส่งของให้ผม ผมโดนเชือดแน่ ๆ”
ไม่มีอะไรจะพูดอีก ได้แต่นั่งซึม และมองนิ้วของตัวเองสลับกับมองหน้าคุณไอศูรย์ที่ยิ่งงงหนัก
มันจะอะไรกันนักหนา ไม่ได้มาขายของ บอกว่ามาเจรจากับคุณณัฐพันธ์ไอ้ทางนี้ก็ยังไม่ยอมสนใจจะฟัง พูดจาบ้าบออะไรก็ไม่รู้
แล้วยังทำหน้าเหมือนคนกินยาเบื่อหนูเข้าไปแบบนี้อีก แล้วควรทำยังไงดี
“งั้นคุณบอกมา คุณอยากได้อะไร เดี๋ยวผมจะหาให้ก็แล้วกัน”
ตัดสินใจยอมทำตามข้อเรียกร้อง และคนที่นั่งหน้าเศร้าอยู่ก็เงยหน้าขึ้นแล้วก็ยิ้มระรื่นตาเป็นประกายทันที
“จริงนะครับ”
มาถึงขนาดนี้แล้วจะไม่จริงก็คงไม่ไหว
“ปกติผมถนัดแต่ทำสัญญาขนส่ง ถ้าเอาของมาเกลี่ยให้ก่อนก็คงพอได้ เอาแค่พอมีใช้ไปก่อน ตามสูตรนี้ใช่มั้ย แล้วเรื่องสัญญาซื้อขายคุณจะร่างเองหรือจะให้ทางผมร่าง”
ผมร่างไว้แล้ว
“คุณเซ็นได้เลย ไม่ต้องประมูล มีของคุณเจ้าเดียว เจ้าอื่นเขาไม่เอาของมาลง เซ็นเสร็จแล้ว ผมให้นายเซ็นต่อ โอเคนะ”
โอเคได้ยังไง
“นี่มันไม่ใช่บริษัทผม คุณจะให้ผมเซ็นได้ยังไง”
ไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่แล้ว มันอะไรยังไงวะ
“คุณไอศูรย์จากบริษัทค้าเคมีไม่ใช่เหรอ”
ใช่ที่ไหนล่ะ
“ผมไอศูรย์ จากบริษัทไอศูรย์ขนส่ง คุณไม่คิดว่ามันผิดคนเหรอ”
เออว่ะ ผิดจริงด้วย ผิดคน......จริง ๆ ด้วยสินะ
นิ่งอึ้งไปสามสิบวินาที และรู้สึกคล้ายโลกกำลังถล่มทลายลงมาอีกแล้ว นี่อย่าบอกนะว่าเจรจามาเป็นชั่วโมงมันล้มเหลวไม่เป็นท่า ไอ้จุ้ม ไอ้จุ้ม ไอ้โง่จุ้ม ชีวิตแม่งบัดซบเกินไปแล้วนะโว้ยยยยยยย
“ฮืออออออออออ กูอยากตาย”
เฮ้ยยยยยยยยย
อะไร มันหมายความว่ายังไงกันวะ ไอ้หัวหน้าแผนกจัดซื้ออยู่ดี ๆ ก็มาพูดจาบ้าบอแล้วก็ซบหน้าลงบนโต๊ะแถมยังโวยวาย
ทำไมถึงได้มีคนแบบนี้อยู่ในโลกด้วยวะ ไม่อยากจะเชื่อ
“ผมขอโทษครับ ผมขอโทษ คุณไอศูรย์ผิดคนครับ แต่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้วคุณไอศูรย์ถูกคนเขาหาของไม่ได้ คุณไอศูรย์ผิดคนช่วยหาของให้ผมหน่อยนะครับ ฮือออออ”
ตลกแล้ว นี่ขนาดรู้ว่าผิดคนก็ยังจะให้หาของให้อีกเหรอ
“ผมทำสัญญาจ้างวานชั่วคราวก็ได้ ขอร้องเถอะนะคร้าบบบ”
มันจะบ้าไปกันใหญ่แล้ว
“นะครับ”
ไม่ใช่แค่พูด แต่นี่มันหมายความว่ายังไงวะ
อยู่ดี ๆ ก็ยื่นมือมากุมมือเอาไว้ แล้วก็ทำหน้าเหมือนคนใกล้ตายแบบนั้น มันไม่ใช่แล้วนะ
“ขอร้องนะครับ ขอร้อง”
อะ.........มัน.........อะไรกันวะ.....เนี่ย
“ช่วยผมนะครับ คุณไอศูรย์ผิดคน”
มันไม่ใช่เรื่องช่วยหรือไม่ช่วย แต่มัน.........
“มือครับ มือ ผมว่าไม่ค่อยดีมั้งครับ”
มือเหรอ มือ
“อ่า ขอโทษทีครับ แหะ แหะ ผมดีใจเยอะไปหน่อยที่คุณจะช่วยผม”
ยังไม่ได้รับปากว่าจะช่วย แต่โดนโมเมว่าจะให้ความช่วยเหลือไปซะแล้ว
เป็นใครก็ต้องอึ้ง เป็นใครก็ต้องงง
และคุณไอศูรย์ที่ตั้งใจมาเจรจาเรื่องคนของตัวเองมาทำร้ายพนักงานขับรถของแผนกขนส่งก็ถึงกับมึน เมื่อมาเจอกับหัวหน้าแผนกจัดซื้อที่ดูไม่ค่อยเต็มเต็งซักเท่าไหร่
งงก็งง อึ้งก็อึ้ง มาเจรจาอีกอย่าง กลับได้อีกอย่าง แบบนี้มันหมายความว่ายังไง
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++