ใช้เวลาสองคืนเต็มค่ะ กว่าจะอ่านมาถึงตรงนี้ได้
ก่อนอื่นก็ต้องขอแสดงความเสียใจกัยการจากไปของคุณย่าพี่นิคด้วยนะคะ
แต่ท่านไปดีแล้ว ไปสบายแล้ว
คนที่เหลืออยู่ต่างหาก ที่ต้องใช้ชีวิตให้ดีนะคะ
ที่พี่เอฝันน่ะ เบญจ์ว่ามันไม่ใช่เพราะคุณย่ามาดลใจอะไรหรอกนะคะ
พี่เอน่าจัเคยได้ยิน ว่าความฝันมันมี 4 ประเภท
ฝันของพี่เอเนี่ย น่าจะเป้นประเภท "จิตเภท" คือจิตสั่งให้ฝัน
เนื่องจากพี่เอคิดมากกับเรื่องนี้ หมกมุ่นจนเกินไป ยิ่งคิดด้านร้ายๆ มากขึ้น มันก็ยิ่งเลิกคิดไม่ได้
สุดท้ายก็เก็บเอาไปถึงในความฝัน แล้วก็เอามาเครียดเพิ่มอืก
....ทั้งหมดมันเป็นแค่ความคิดด้านร้ายๆ นะคะพี่เอ ....
มันอาจจะยากไปหน่อย แต่ว่า... อยากให้พี่เอคิดถึงสิ่งดีๆ ให้มากขึ้นน๊า เพื่อความสบายใจของตัวเองและคนที่รักพี่เอนะคะ
ส่วนเรื่องที่บ้านน่ะ ...
ไม่อยากให้พี่เอคิดมากเลยน๊า ((ขอเนียนเรียกพี่อีกคนนะคะ >w<))
เพราะอย่างบ้านเบญจ์ ก็คนจีนเหมือนกันล่ะ
อาม่าก็ฝากความหวังไว้กะพี่ชายเยอะเหมือนกัน หลานชายคนโตทั้งที
...พี่ชายชอบผู้ชายด้วยกัน ตอนแรกพี่เค้าก็เครียดมาก ไม่กล้าบอกที่บ้าน เพราะกลัวนี่ล่ะค่ะ
แต่พอคุณแม่รู้ ตอนแรกท่านก็ช็อคๆ แต่ตอนนี้ ท่านก็บอกเองเลยนะ
ว่าไม่เป็นไรหรอก แค่ลูกชายเป็นคนดีก็พอแล้ว
...เพราะงั้น พี่เออย่าเพิ่งท้อนะคะ
อย่าเพิ่งกลัวกับสิ่งที่มาไม่ถึง
ทุกคนในนี้จะึคอยเป็นกำลังใจให้เสมอ
ส่วนเรื่องที่จะไปออสแล้วหายไปเลย ...
ขอเป็นอีกหนึ่งเสียงที่ทัดทานเถอะค่ะ
พี่เออาจจะกำลังเครียดมาก ถึงได้คิดแบบนี้
อย่าคิดจะทำอะไรที่ทำร้ายทั้งตัวเอง และคนที่เรารักเลยค่ะ
รู้มั้ยคะ ว่าคนที่รอน่ะ เจ็บปวดนะ
ยิ่งรอแล้วความหวังยิ่งริบหรี่ ก็ยิ่งเจ็บ
ความทรงจำเจ็ดปี ไม่ใช่จะเลือนหายไปง่ายๆ
ความรักความผูกพัน ไม่ใช่จะหายไปแค่เราอยู่ไกลกันนะคะ
เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ