หัวข้อ: ' ► Choice รักที่ต้องเลือก UP! 9.8.58 {จบแล้ว/แจ้งข่าว ll อัพตอนพิเศษที่ 8} หน้า 44

[rainiefonnie]

อ่านไปอ่านมาเหมือนอินเห็นแก่ตัวที่สุดอ่ะ

[Theodore]

ตอนนี้อินชัดเจนมาก

[wann]

 

[waza]

เดี๋ยวก็สั่งเก็บซะหรอก อินเหมือนไม่ดี แต่อ่านตอนนี้แล้วหมั่นใส้ไฟท์ คิดไรปัญญาอ่อน คลุมเคลือกันทุกคน ใช้ชีวิตมึนงง ตกลงจะเอายังไงกันแน่ เทๆ ยิ่งอ่านยิ่งเครียดกับพวกนี้จริงๆ

[Yunatsu]

เอาจิงนะ ตอนอ่านตอนแรก สงสารอินมากกก
แต่สุดท้ายหนมก็ทำให้อินเป็นเหมือนหมอทั่วๆไป
มีอีโก้ เห็นแต่ตัว
ด้วยความที่เค้าเป็นที่หนึ่งมาเสมอ แต่พอวันหนึ่งที่ไม่ได้เป็นที่หนึ่ง ก็รับไม่ได้
แล้วสุดท้าย ทุกคนในเรื่องนี้ก้เจ็บปวด
ถ้าอีก 2 ตอนจบ...
เอางี้ไม๊ ทุกคนแยกย้ายดีกว่า
ทั้งๆที่จิงๆมีหวังให้ไฟท์กับแอลได้กัน
แต่คิดว่าตัวเองเป็นแอลแล้ว
มันคงรู้สึกเหมือนโรมอะ
ทำไไมมมต้องลังเล เลือกแล้วทั้งๆที่รักกัน แต่อยู่คู่กันไม่ได้
 

[Freja]

อินเ-ี้ยมากในความคิดของทุกคน   ทุกคนบอกว่าเจ็บไม่มีความสุขเพราะว่าอินไม่เลือก

แต่เอาตรงๆนะ  ไฟท์ไหนๆก็ไม่เลือกอินอยู่แล้วนายมีความสุขเมื่ออยู่กับเตนายก็ไปเถอะ  ตอนที่อยู่กับเตนายไม่ได้มาติดต่ออะไรกับอินนายก็อยู่ได้  มาตอนนี้อย่ามาบอกเลยว่าไม่เลือกเตเพราะว่ากลัวอินจะเสียใจ  อินมันก็เสียใจมาตลอดอยู่แล้วตั้งแต่รักเอ็งมา อย่ามาอ้างอินเลย  เห็นแก่ตัวต่อไปเถอะ อย่างน้อยมันก็จะได้จบ  เลิกคบกันไปเลยดีกว่า   เรามาติดใจตอนที่ไฟท์จะนอนกับเตแต่หยุด เพื่ออะไร? นายไม่ได้รักอินนี่ อย่ามาทำเป็นพระเอกตอนนี้เลย  เพราะมันทำให้อินดูแล้วเ-ี้ยมากๆค่ะ

โรมเองก็น่าจะบอกความรู้สึกจริงๆของตัวเองออกมา โกรธก็บอกว่าโกรธ  ที่ไม่ยอมพูดอะไรออกมานี่กลัวว่าอินจะไม่กลับมาหางั้นหรือ? เหมือนแค่อยากให้อินกลับมาอยุ่ด้วยเป็นครอบครัวแล้วความรู้สึกแท้จริงก็เก็บให้เป็นปมต่อไป ครอบครัวหรือคนรักกันไม่ควรเริ่มต้นแบบนี้เพราะว่ามันเริ่มจากรากฐานที่ไม่แน่นพอ สงสารโรมนะ เรื่องของอลิซเรายกนิ้วให้โรมที่รับผิดชอบทั้งๆที่โรมเป็นคนที่ถูกกระทำ โรมโดนพ่อแม่ตัด โดนแฟนทิ้งแล้วตอนนี้โรมก็มาเป็นของตายของอิน  ไม่มีอินนายก็อยู่ได้นะโรม

เรารักอินนะ รักมาตั้งแต่ต้น  เชียร์มาตลอด มาตอนนี้อินกลับมาหาโรมเพราะว่าไฟท์ไม่เลือกตัวเองแบบที่ตัวเองต้องการ  อินไม่ได้รักโรมมากเท่าที่อินรักไฟท์  ถ้าหากว่าไฟท์เลือกที่จะเริ่มต้นใหม่กับอินเชื่อไหมว่าอินไม่กลับมาหาโรมหรอก  เราไม่รู้ว่าคุณหนมตั้งใจเขียนแบบนี้หรือเปล่าแต่นี่คือที่เรารู้สึก   อินรักไฟท์มากกว่าโรมไม่ใช่แค่หวงแต่สำหรับอินไฟท์มาเป็นที่หนึ่งเสมอ   การที่อินกลับมาหาโรมแบบนี้เรารับไม่ได้ เพราะว่านี่คือการหาสิ่งทดแทน The second best thing อินควรจะให้เวลาตัวเอง รักษาแผลใจที่โดนไฟท์ปฏิเสธ ยอมรับความจริงว่าไฟท์ไม่รักตัวเอง ยังไงก็เป็นไปไม่ได้  ตัดใจได้แล้วค่อยเริ่มต้นใหม่ จะโรมหรือใครก็ได้ ตราบใดที่เคลียร์ตัวเองแล้ว  เพราะว่าแบบนี้มันไม่แฟร์ต่อทุกๆฝ่าย ไม่รักตัวเองด้วย  2 ตอนมานี้เจ็บกับอินอย่างที่สุด  จนเหมือนกับว่าอินเป็นขอทานที่ด้านหน้ามาขอความรักจากทั้งไฟท์และโรม  เลิกทำเถอะอิน 

สำหรับเต อยากบอกว่าไม่ต้องร้องหรอก เดี๋ยวไฟท์ก็โอเคเองแหละ  คนเราอยู่ด้วยกันเลือกไม่ได้หรอกนะว่าจะเอาแต่ส่วนที่ดีแล้วไม่เอาส่วนที่ไม่ดี  เพราะว่าชีวิตมันมีทั้งสองอย่าง  เตไม่หนักแน่นม่ตั้งแต่เรื่องของโรมและอลิซ  เตหนีตลอด  เตเคยปรึกษาโรมไหมเรื่องที่เคยโดนรังควาญ  เรื่องในตอนนั้นไม่ใช่ตัวเองคนเดียวที่เป็นผู้ถูกกระทำ  มาตอนนี้ก็เหมือนเดิมคือนางเป็นผู้ถูกกระทำอีก  ทั้งๆที่ไปถึงที่เพื่อเผชิญหน้ากับสิ่งที่หลอกหลอนตัวเองแต่กลับหนี  เราคิดว่าสิ่งที่ฝังใจเตไม่ใช่แค่ว่าโดนอม่ของอลิซรังควานแต่เป็นความรู้สึกผิดที่ตัวเองทิ้งคนรักที่ต้องการตัวเองในช่วงเวลาที่ลำบากอย่างที่สุดมาด้วยต่างหาก   หนีกลับไปในฐานะของผู้ถูกกระทำอีกแล้วไฟท์ก็มาปลอบให้เติมเต็มกันทั้งสองทาง  ฝ่ายหนึ่งต้องการคนซัพพอร์ทอีกฝ่ายก็ต้องการซัพพอร์ทคน (เพราะเคยแต่ได้รับการซัพพอร์ทจากคนอื่นมาตลอดแต่ไม่เคยให้กลับ) ก็เลยรักกันได้ไง

เหลืออีกสองตอนก็ยังไม่รู้ว่าจะมีอะไรที่หนักหนาสาหัสกว่านี้ไหม  อาการเราเหมือนอ่านไปด้วยกระอักเลือดไปด้วยมาตลอดจะฟินก็ฟินไม่เคยสุด  จะรักก็รักไม่ตลอด  เหมือนอ่านนิยายสำหรับคนอ่านที่ชื่นชอบการทำร้ายความรู้สึกตัวเอง   คุณหนมเก่งมากๆค่ะ ทำเราอินได้มากอย่างที่สุด

ป.ล  ไฟท์เลือกที่จะเป็นพระเอกเพื่อ?  ในเมื่อไฟท์มันชัดเจนแล้วไม่ใช่หรือว่าไงมันก็ไม่เอาอินมาเป็นแฟน  มันผลักให้อินไปหาโรม(อีกครั้ง)  อินไม่มีทางเลือกก็ต้องไปหาโรม  ไฟท์ขอเลิกกับเตโดยอ้างอินทำให้เตเข้าใจว่าอินทำไฟท์เจ็บ ไฟท์เป็นที่สองซึ่งมันไม่ใช่เลย  ที่จริงน่าจะจบได้แล้วตรงที่ว่าอินกลับไปหาโรม แล้วไฟท์มาหาเต   การที่ไฟท์เลิกกับเตก็เหมือนกับรั้งอินไม่ให้ตัดใจนั่นแหละ  ตกลงไฟท์เมิงทำแบบนี้ทำไมวะ? 

[pim14]

เจ็บแต่ยังไม่จบ อึมครึมกันต่อไป คนแต่งบอกอีก 2 ตอนจบ จะขอรอดูค่ะว่าจะลงเอยกันยังไง มึนอ่ะ ใจลึกๆเชียร์อินที่สุด ยังจำตอนเริ่มเรื่องที่อินตามไปหาไฟท์ได้ จากจุดเนิ่มต้นแบบนั้นมาจนถึงตอนนี้ ก็ไม่เห็นว่าไฟท์จะมีอะไรชัดเจนขึ้นมา เฮ้อ เพลีย

[GlassesgirL]

สงสารแอลมี่สุดเลยตอนนี้ ตั้งแต่เรื่องในอดีต จนมาเริ่มมีรักครั้งใหม่ได้แล้ว แต่สุดท้ายก็รักไม่ได้
เฮ้อ ไม่รู้ว่ามันจะจบลงที่ตรงไหน สงสารโรมด้วย คือโรมกับแอลดูชัดเจนแล้วว่ารักใคร เลือกใคร
แต่อินคือยังเก็บเธอไว้ทั้งสองคน ไฟท์ก็มาเป็นเพื่อนที่แสนดีอีก ยอมบอกเลิกคนที่รักเพื่อเพื่อนรัก
อีกสองตอนจะจบแล้ว ก็ยังเดาไม่ถูกเลยว่าจะจบลงที่ตรงไหน แยกย้ายกันดีกว่าไหมทุกคน 5555 

 

[manutty]

เดาถูกที่ว่า เต กลับห้องตัวเอง  ให้ตัวเองหน่อย เราเป็นเตก็ไม่ไปหรอกเพราะรู้ว่าไฟว์อยู่กับอิน และยังไม่รู้ว่าสองคนนั้นตกลงกันยังไง เตเลยเลือกจะกลับมาตั้งหลักที่ห้องก่อน แต่ก็เจอไฟว์มายืนรอเพราะโรมโทรบอก ขอพูดถึงเตกับโรมก่อน ทั้งสองคนชัดเจนแล้วว่าเป็นเพื่อนกันได้ แต่ให้กลับมาเป็นครอบครัวคงไม่ได้เพราะใจของโรมให้อินไปแล้ว ส่วนเตก็ไม่ได้คิดกับโรมเช่นกัน แต่มันติดตรงที่เตยังทำใจเรื่องอลิชไม่ได้ เตไม่ได้เกลียดอลิช เตเกลียดแม่ของอลิชที่มาทำให้ความรักของเตพังลง โดยมีโรมร่วมทำถึงไม่ได้ตั้งใจแต่โรมก็ทำไปแล้ว เราไม่ว่าเตหรอก พูดกี่ครังเราเป็นเตเราก็ไม่อยู่ โรมจะมารั้งร่ำร้องให้เตอยู่ช่วยตัวเองเลี้ยงลูกได้ยังไง ในเมื่อตอนนั้นแม่ของอลิชก็ยังอยู่ มาด่าเตทุกวัน ถ้าเตเห็นแก่ตัวเตอยู่กับโรมไปนานโดยไม่แคร์แม่ของอลิชไปนานแล้ว ด่ามาก็ด่ากลับ ยิ่งโรมรักตัวเองด้วย แต่เตมันไม่ใช่คนแบบนั้นไง เป็นเกย์ยังไงก็ผู้ชายจะไปพรากลูกพรากแม่พรากพ่อเขาได้ยังไง มันไม่มีศีลธรรม โดนตราหน้าว่าเลวหนักไปอีก จะว่าเตไม่หนักแน่นก็ไม่ใช่หรอก เตมีหัวใจเตเป็นคนธรรมดาคนหนึ่งที่มีความรู้สึก เตไม่ได้ทิ้งโรมเพราะโกรธหรือเกลียด แต่เพราะเตรักโรมมากจนเกินจะอยู่ให้เจ็บปวด เตรู้ตัวเองว่าถ้าอยู่ต่อแล้วจะเป็นยังไง อะไรจะเกิดกับตัวเอง โรม อลิช เชื่อได้เลยไม่มีทางมีความสุข ใครอาจจะคิดว่าเตไม่ปล่อยวางเรื่องอลิช ก็ถูกส่วนหนึ่ง พอไมเ่ห็นหน้าก็พอทำใจได้แต่พอเจอก็คิดขึ้นมาอีก เตน่าสงสารนะจมกับความเจ็บไม่มีลืม ในขณะที่โรมเจ็บเพราะรักเต แต่ด้วยความเป็นพ่อคนต้องรับผิดชอบอลิชที่เกิดมาแล้ว ให้ทิ้งหรือไม่รักมันคงไม่ได้ โรมพยายามเริ่มใหม่เพื่อลูก ดีแล้วที่โรมคิดได้แบบนี้ โรมกับเตเหมือนกันในตอนนี้คือ เจ็บช้ำซ้ำสองกับรักใหม่ แต่เตดูจะลอยลำแล้วล่ะ คงจะทำใจเรื่องไฟว์ ทีนี้ก็เหลือแต่ ไฟว์ อิน ว่าจะยังไง ไม่อยากจะโทษอิน เราพูดเลยเราไม่เข้าข้างอินตั้งแต่วันที่อินเลือกโรม เราถือว่าอินปลดตัวเองจากผู้ชายเห็นแก่ตัวชื่อไฟว์ไปแล้ว แต่ยังกลับไปหาอีกเมื่อรู้ว่าไฟว์มีเต ถ้าเตทำใจไม่ได้เรื่องอลิช อินก็ทำใจไม่ได้เรื่องไฟว์ ไม่ยอมปล่อยวางเหมือนกัน ไม่ใช่เพราะไฟว์มันรั้งแล้ว แต่อินต่างหากหลอกตัวเอง ถามว่าถ้าไฟว์ทิ้งอินให้ร้องห่มร้องไห้แล้วไปรับเต คนจะด่าไฟว์ไหม ก็ด่าอยู่แล้วหาว่าไม่ห่วงความรู้สึกอินเลย ใจร้ายใจดำ สารเลว แต่พอมันยับยั้งไม่เอากับอิน ดูแลปลอบใจและยอมรับจะอยู่กับอินในแบบที่อินต้องการ ก็โดนด่าอีก มันไม่เอาเตก็โดนด่าว่าทำตัวดีเพื่ออะไร อินเจ็บมาตั้งนานมึงพึ่งคิดได้เหรอ ถ้านอนกับเตก็โดนด่าอีก มึงบอกจะเลิกเตเพราะพูดกับอินไปแล้ว มึงเอาเตส่งท้ายหรือไง มึงนี่ผิดทุกอย่างเลยไฟว์ ไฟว์มันผิดที่ไม่เลือกอินแต่แรกเหรอ ในตอนนั้นมันไม่ได้รู้สึกกับอินแบบคนรักสักหน่อย มันเห็นเป็นเพื่อน ถึงมีเซ็กส์ก็ยังเป็นเพื่อน กว่ามันจะรู้ว่ารักอิน ก็ตอนที่อินเลือกโรมไปแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วจะด่ามันทำไม มันก็โดนอินทิ้งแล้วไง มันก็เจ็บ แต่พอมันเริ่มชีวิตใหม่ คนก็ด่ามันอีก ทีอยู่กับอินไม่เห็นจะแคร์ ก็บอกแล้วไงมันสายไปแล้ว เพราะอินเลือกโรมไปแล้ว ก็ถือว่าปลดปล่อยกันไป  ไม่ได้มองอินเหี้ย อินเลว อินเห็นแก่ตัว แต่มองว่า อินไม่รักตัวเอง เอาหัวใจไปผูกกับปลายตีนเขา พอเขาเหยียบย่ำก็แทนที่จะจดจำ แต่ยังกลับไปให้เขาซ้ำอีก ใครพูดใครเตือนก็ไม่ฟัง เหมือนจะคิดได้ แต่สุดท้ายก็คิดไม่ได้ แล้วเมื่อไหร่จะพบกับความสุข ให้อยู่กับไฟว์ก็ไม่เอา ทิ้งโรมไม่ได้ อยู่กับโรมก็พะวงไฟว์จะเห็นเตหรือใครที่เข้ามาในชีวิตไฟว์ไม่ได้อีก จะเอาอะไรอีกล่ะอิน อยู่คนเดียวดีกว่าไหม อินเป็นคนดีนะ ไม่ใช่ไม่ดี เสียแค่รักไฟว์มากเกินไป มากจนตอนนี้แยกไม่ออกแล้วว่า รักหรือหวงก้าง คำพูดที่พูดกับโรมอีก บอกได้เลยอินไม่ได้รักโรมเลยสักนิด คิดแต่ว่าโรมรักตัวเองเลยเลือกที่จะอยู่ด้วย พูดว่าเป็นคนสำคัญ แต่กลับทำตรงกันข้าม ถ้าไฟว์พูดไม่ดีสวยหรู อินก็ไม่ต่างกันหรอก กลัวเหลือเกินกับการไม่เหลือใคร มีปมด้อยอะไรแค่เรื่องอีไฟว์เรื่องเดียว รักมันจริงก็อยู่กับมันไปสิ ไม่ว่ามันจะมองเป็นตัวอะไรก็อยู่ไปเถอะถ้ามีความสุข แล้วไง ก็ไม่อยู่ไปเลือกโรม  ถ้าตอนสุดท้ายทุกคนไม่อยู่ด้วยกัน เราก็แฮปปี้นะ 

[iceman555]

สงสารทุกคนเลยยยยย. เฮ้อออ

[bookie]

โรมนี่รักจริงป๊เนี่ย อินออกมาเริ่มต้นชีวิตใหม่เหอะ ไปอยูเมืองนอกเลยจบ

[Biwty...]

อยากจะ let it go 


ก็ยังชอบอินอยู่ดี 
แบบ ไม่ค่อยถูกชะตากับแอล 

แต่ก็สงสาร ต้องจากทั้งๆที่ยังรัก สองครั้ง 

[tlesir]

คือจบยังไงก็ได้ แต่ไฟท์คู่กะแอลไม่เอานะ แบบเราไม่ชอบแอลไงไม่รู้ อ่านแล้วไม่อินตัวละครนาง แปลกๆ แต่เรื่องนี้นี่อ่านแล้วอึดอัดจริงๆ บีบคันมาก 

[ywy1693]

 
จากตอนล่าสุด ตามความรู้สึกเลยนะ
จากตอนนี้ ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่าไฟท์เสียสละเลย ถ้าแคร์อินจริงก่อนหนัานี้ทำไมถึงไม่คบกัน กลัวถ้าคบกันแล้วเลิกจะเป็นเพื่อนกันไม่ได้(แต่ตอนนี้ความเป็นเพื่อนความผูกพันเหนือสิ่งอื่นใดยังไงก็ตัดไม่ได้ แล้วถ้าคบกันแล้วเลิกกันมันจะตัดขาดกันง่ายๆเลยเหรอ ยอมเสียสละไม่คบกับเตเพื่อความผูกพันของเพื่อนที่แอบรักมานาน) กลัวคนรอบข้างกลัวสังคมมองเพราะคบผู้ชาย(แต่เลือกที่จะคบกับเต ) ไม่ว่าจะยังไงไฟท์ก็วางความสำคัญของอินแค่ "เพื่อนที่ไม่อยากสูญเสียและไม่สามารถสูญเสียไปได้ รวมทั้งไม่สามารถเปลี่ยนสถานภาพได้" 
ยังไงคนที่ไฟท์แคร์มากที่สุดคือตัวไฟท์เอง รองลงไปคืออิน เตคงลำดับถัดไป
ไม่คบกับอิน เพราะความกลัวของตัวเองล้วนๆ ส่วนอินเสียใจได้??
ไม่คบกับเต  เพราะตัวเองเชื่อว่าไม่อยากทำให้อินเสียใจอีก (ตอนไม่คบกับอินไม่คิดวะ) ส่วนเตเสียใจได้??
สรุป เพื่อตัวเองล้วนๆ

อินเหมือนตัวละครที่เป็นจิตใตัสำนึกของคนทั่วไป เลือกไม่ได้ รักทั้งสอง อยากครอบครองทั้งสอง ใครๆก็อยากทำอย่างนั้น ถ้าเป็นสิ่งของชีวิตคงง่ายของเดิมยังชอบอยู่ อันใหม่ก็ชอบเก็บไว้ใช้ทั้งสองอัน และไม่แบ่งให้คนอื่นด้วย

โรม น่าสงสารนะ ที่เข้ามาในวังวนของไฟท์กับอิน ใช้ชีวิตกับความจริง มีอดีตที่อยากแก้ไขแต่ไม่จมปลักพร้อมเดินหน้าเสมอ 

เต/แอล  คงเหมือนคนที่เคยครอบครองสิ่งที่ตัวเองรัก แล้วมาถูกแย่งไป ทำใจยอมรับไม่ได้ ตอนนี้กำลังถูกใจกับของรักของคนอื่นที่เจ้าของก็หวงและรักมาก แม้จะได้มาอยู่ในมือแล้วแต่สิ่งนั้นก็ดูผูกพันกับเจ้าของเดิมเหลือเกิน เตเป็นตัวแทนของคำว่าคนรักสำหรับไฟท์แต่ความสำคัญอยู่รองจากตัวไฟท์เองและเพื่อนอย่างอิน

หากผิดพลาดตีความพฤติกรรมผิดจากที่ผู้เขียนต้องการสื่อต้องขอโทษด้วยนะคะ อาจพลาดประเด็นสำคัญบางส่วนไป

ขอบคุณสำหรับดราม่าหน่วงๆเรื่องนี้ค่ะ ชอบแนวนี้และเรื่องนี้ทำให้อินกับตัวละครมากค่ะ

รอบทสรุปของเรื่องนี้นะคะ น่าจะไม่happyมั้ง ถ้าไม่happyจริงๆ คงบอกว่านี่คือบทสรุปชีวิตจริง แต่ถ้าhappy ending ก็นี่คือนิยาย

[sweetbasil]

  ยังรักหมออินเหมือนเดิม

[butter.juliet]

ตอนนี้รู้สึกได้เลยว่ามีแค่2คนที่เห็นแก่ตัว คืออินกับไฟท์ ตัวเองเจ็บไม่พอมาดึงคนอื่นเจ็บร่วมเข้าไปอีก สงสารเตนะแต่ก็เกลียดนางด้วย อาจจะเป็นเพราะเราอยู่ทีมอินมาตั้งแต่ต้นเลยหมั่นไส้นาง ส่วนโรมนี่ตอนเตกลับมาก็เหมือนจะทำตัวเป็นหมาหยอกไก่ ตัวเองก็ลืมอินไปเหมือนกันแหละตอนอยู่กับเต พอมาแบบนี้จะนอยด์อินเพื่อออออออ 

อยากอ่านตอนต่อไปอีก2ตอนไวไวจังค่ะ หน่วงมาก 

[nicksrisat]

อ่านไปแล้วหน่วงไป ลงเอยยังงัยนะเรื่องนี้

[Oya_mijung]

เกลียดอินตั้งแต่ต้นเรื่องละ ตอนนี้โคตรเกลียดเลย รักแอลนะ ไม่น่ามีตัวละครชื่อแอลเลย สงสารแอลมาก ออกมาเถอะแอล ไม่ต้องไปยุ่งกับเค้าสามคนหรอก เราไม่เกี่ยวตั้งแต่ต้นแล้ว ถ้าไม่เจอไฟท์ก็ไม่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ จบก็ดี แม่มโครตหน่วงเลย สู้ๆนะคนเขียนปกติไม่ค่อยตอบนิยายใครเพราะนี่ก็เป็นนักเขียนเหมือนกัน พึ่งจะตอบนี่ละ55555

[arale]

#ทีมอิน คือตอนนี้รู้สึกขัดใจมาก ทำไมแต่งให้แอลกลับคอนโดตัวเอง แล้วแต่งให้อินกลับบ้านไปคิดทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นไม่ได้บ้าง เราว่ามันน่าจะจบสวยกว่านะ ให้อินหลงเหลือคุณค่าในตัวเองบ้างเถอะ ไม่ใช่ว่าอีกคนไม่เลือกเลยต้องกลับไปหาอีกคน เราว่าอินเป็นคนเข็มแข็งนะ ต่างฝ่ายต่างอยู่กับตัวเองบ้าง ถึงยังไงก็ยังรักอินอยู่ดี ไปเถอะอินพักผ่อนสมองตัวเองยาวๆเลย เหนื่อยมามากพอละ  ย้ายไปเมืองนอกเถอะ ถึงยังไงอินก็ยังมีครอบครัวที่น่ารักนะ ทุกคนรักอิน เชื่อคำวาดเถอะแค่ถอยออกมาแล้วจะพบกับความสุข ถอยมาหนึ่งก้าวเพื่อเดินหน้าสองก้าว ซักวันต้องเป็นวันของเรา สุดท้ายถ้าอินจะไม่เลือกใคร เราว่าเราhappyมากกว่าอ่ะ สู้ๆๆๆๆๆๆน้องหนม อินไปนีสสสสสสสสนึง

[butter.juliet]

ขอเม้นอีกรอบ ถ้าตอนจบจะจบแบบอินไม่เหลือใครนี่จะนอยด์มาก มันไม่แฟร์ จบแบบแยกย้ายกันไปหมดยังจะดีกว่าอีก 
ได้โปรดคนเขียนอย่าทำร้ายคนอ่านอีกเลยนะคึ ฮือออออออออออ

[Kanyanat]

ตอนนี้อยากให้อินไปเป็นหมอชนบทมากเลยอะ 55555
แบบปลีกวิเวกไปใช้เวลาส่วนตัวคิดทบทวนอะไรๆให้มันดีกว่านี้ เริ่มต้นชีวิตใหม่
ตั้งแต่แรกก็ชอบอินมาตลอด ที่จริงอยากให้อินคู่กับโรมนะ เพราะเคมีเข้ากันดี
แต่ถ้ากลับมาหาโรมเพราะไฟท์ไม่เลือกก็อย่ามาเลย
เศร้าแทนโรม โรมคือยอมอินทุกอย่างรึ ไม่ว่าเค้าจะยังไงแกก็รับได้รึ
ส่วนเตก็น่าสงสารนะ แต่ฉันไม่ชอบแกเลย TT
ไฟท์แม่งน่าโมโหจัง อยากต่อยแกจริงๆ

[PlenG]

ใกล้จบแล้วสินะ

มาแสดงตนว่ายังอยู่ทีมโรมอยู่ค่ะ น่าสงสารจริงๆพ่อคุณ
หลายตอนที่ผ่านมานี่อินทำให้เรื่องเลวร้ายมาก เป็นอย่างที่คิดไว้ไม่ผิดเลยจริงๆ
ถ้าไฟท์เลือกตัวเองคงตัดใจจากโรมไปได้ง่ายๆ
คือก็เลือกไฟท์แต่แรกแล้วนี่จะทำให้เรื่องยากทำไม สุดท้ายโรมก็เป็นแค่ของตายจริงๆ

ไฟท์เองก็คงเซ็งมาก เพราะเป็นเพื่อนกันมาก็นาน ทำทุกทางแล้วอินก็ยังไม่ยอมปล่อย
จะรักจะชอบใครก็ไม่ได้ เราเข้าใจนะที่ตัดสินใจทำแบบนี้
แต่ยังไงก็อยากให้ลงเอยกับแอล ทุกอย่างมันดูลงตัวแล้ว สงสารแอลด้วย

ส่วนอินจับปลาสองมือสุดท้ายแล้วคงไม่เหลืออะไรเลย ก็สมควรแล้วล่ะ
คิดว่าตัวเองเสียใจได้คนเดียวหรือไง
ไฟท์ก็เลือกแล้ว โรมก็เคยบอกไปแล้วว่ายังไงกับแอลก็เป็นได้แค่เพื่อน
ทุกคนแฟร์ๆเลย รออินอยู่คนเดียวเนี่ยถ้ามันเลือกไม่ได้ก็ปล่อยคนอื่นไปเถอะ
อย่ายื้อให้เจ็บต่อไปเลย

คิดถึงน้องวาดชะมัด อายุแค่นั้นยังคิดอะไรได้มากกว่าอินอีก
ขอเซฟวาดมาแจมๆบ้างนะคะ

นี่ถ้าจบแบบโรมไฟท์นี่ชีวิตจะฟินมาก >////////< จะสมน้ำหน้าอินสุดๆ

[broke-back]

ไฟท์ตัดสินใจทำแบบนี้
เท่ากับตอกย้ำไปเลยว่า
อินเป็นคนเห็นแก่ตัว
อยู่เพียงคนเดียว

คนที่ไม่มีสิทธิ์จะเลือก
จึงดูเป็นคนดี..ที่น่าเห็นใจ

แต่คนที่มีสิทธิ์เลือก
กลับเป็นคนที่ดูไม่ดี..น่ารังเกียจ

คิดทำกันได้ลงคอถึงขนาดนี้
คำว่า "เพื่อนรัก" คงไม่มีค่าอะไร
ตามความหมายที่ใช้กันอยู่ทั่วไป

ขอพูดเพื่อดูดี
ขอทำดีเพื่อสร้างภาพ

หึหึ
เสียดายเวลา
เสียดายคุณค่า
ที่เติบโตมาด้วยกัน

เพราะทำให้มันไร้ค่า
ไปแล้ว..จริงๆ

ขอเป็นคนดีในสายตาของใครๆ
ยังงั้นซินะ

งั้นขอเลวก็ได้
ยอมว่ะ

กร๊ากกกก

[patwo]

ตอนที่ 43

   ร่างของผมเอนพิงอยู่กับหัวเตียง ขาที่ฉีกออกกว้างตั้งองศากับพื้นเตียงสีขาวที่ยับย่น สองมือของผมสอดเข้าไปใต้ชั้นผมของคนอีกคนที่กำลังดูดดื่มกับส่วนกลางของผมในค่ำคืนที่ทั้งห้องมีแต่ความมืด โรมใช้ลิ้นทั้งเลียและดูดจนร่างของผมสะท้านไปหมด

“ อื้มม โรม พรุ่งนี้กูมีงานเช้านะ "  บอกแบบนั้น มันที่ผละริมฝีปากขึ้นก็ยกขึ้นเองขึ้นจูบผมพลางขยับส่วนกลางด้วยมือข้างนึง

“ กูเองก็มีงานเช้า " มันบอก ก่อนจะจูบลงตรงข้างแก้ม แล้วดึงตัวเองผมให้นอนราบกับพื้นเตียง สอดใส่ส่วนกลางของตัวเองเข้ามาในร่างของผมที่บิดตัวช้าๆเพราะของใหญ่ที่กำลังเคลื่อนเข้าสู่ร่างกาย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกของคืนนี้แต่กลับเป็นหลายครั้งแล้วหลังจากที่อลิซหลับไป

“ เมื่อไหร่จะพอ " ผมยกขึ้นเองขึ้นกอดรอบคอของมัน จูบลงบนปากหนาๆที่กำลังขยับตัวเข้าออกจากร่างกายของผมด้วยจังหวะที่เร่าร้อนของเรา

“ ตอนนี้ยังไม่พอ " โรมไล่จูบลงมาเรื่อย มันเม้มต้นคอแต่ผมหลบ

“ พรุ่งนี้กูมีงาน อย่าทำตรงนั้น ไม่ทำรอยได้มั้ย " หันมองหน้ามันตอนที่ผมห้าม โรมไม่ได้ตอบอะไร มันทำเพียงแค่ไล่ลงไปให้ต่ำกว่าจุดนั้นอีก ผมพยายามหลบแต่นั่นก็ใช่ว่าจะทำได้ง่ายก็เพราะว่าตอนนี้ ร่างกายของเราถูกเชื่อมต่อกันด้วยส่วนนั้น จังหวะที่เร่งขึ้นผมทำได้แต่กัดปากตัวเอง พร้อมกับส่งเสียงครางออกไปเพราะความเสียวที่อีกฝ่ายมอบให้ " อื้มม โรม ก็บอกว่าอย่าทำไง "

“ ก็อยากทำ ขอแสดงความเป็นเจ้าของหน่อยไม่ได้รึไง "

“ ก็ได้ " ตามใจไปแบบนั้นทั้งๆที่ในใจก็ใช่ว่าจะไม่กังวล พรุ่งนี้ถ้าไปหาไฟท์ ถ้าไฟท์เห็นจะอธิบายอีกคนว่ายังไงวะ .. แต่ยังไงมันก็รู้อยู่แล้ว ว่าอะไรเป็นอะไร ระหว่างผมกับโรมอยู่ในฐานะอะไร แล้วผมกับมันก็อยู่ในฐานะอะไร เรารู้กันอยู่แล้ว  " อยากจะทำอะไรก็ตามใจเลย ยังไงกูก็เป็นของมึงอยู่แล้ว "

   เราสวมกอดกันเอาไว้ ในค่ำคืนที่ไม่รู้ว่า กิจกรรมรักจะจบลงเมื่อไหร่ ผมมีความสุขยิ่งกว่าครั้งไหน ตอนที่ได้คิดถึงใครอีกคนที่รออยู่ และคนที่ตอนนี้กำลังโอบกอดตัวผมเอาไว้

“ นี่อิน พรุ่งนี้ตอนเย็นไปกินข้าวนอกบ้านกันมั้ย "  ในเช้าวันใหม่ที่โรมเอ่ยถามผม ตอนที่บรือตาขึ้นมองมันผมทำได้แต่หาวออกมาเพราะเพิ่งตื่นจากฝันที่แทบไม่ได้นอน เกลียดที่สุดก็ตอนมีงานเช้าแล้วเมื่อคืนก็เพิ่งผ่านศึกอันหนักหน่วงกับอีกคนมา มันทั้งง่วง เพลีย แล้วก็อยากจะนอนต่อ

สะบัดผ้าห่มออกจากร่างที่เปลือยเปล่า โรมหันมามองก่อนจะดึงผมที่ลุกขึ้นมากอดไว้ มือมันเอื้อมมาลูบเบาๆที่ก้นของผม เราหัวเราะให้กัน " นี่ เมื่อคืนยังไม่พอใจอีกเหรอ "

“ ถ้าให้ตอบตามความจริงก็ยังนะ " มันว่า ผมที่กระโดดขึ้นใช้ขากอดมันไว้โรมก็จูบลงข้างแก้ม " ทำแบบนี้จะให้อีกรอบเหรอ " นิ้วมือของมันถูเบาๆที่ช่องทางหลังของผม ชอบจริงการกระทำที่ทำให้รู้สึกเสียวซ่านแบบนั้น ผมกัดริมฝีปากของตัวเองพลางขมิบช่องทางหลังตอบรับนิ้วมือของมัน

“ โรม..”

“ หื้ม..”

“ ชอบจัง อะไรแบบนี้นะ " กระซิบบอกมันอีกคนก็ยิ้ม " แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว ถ้าให้อีกรอบกูต้องลางานแน่ๆ แล้วกูเองก็ลางานมาหลายวันแล้ว ลาไม่ได้แล้ว ถ้าลาอีกต้องโดนไล่ออกแล้วมาเป็นภาระมึงแน่ "

“ แค่มึงคนเดียวกูเลี้ยงไหวอยู่นะ "

“ ไม่เอาอะ ชอบหาเงินด้วยตัวเอง " ปล่อยขาลงจากเอวมัน โรมที่กอดผมไว้ก็ดึงตัวผมให้เข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับมัน

“ อาบน้ำด้วยกันนะ " เสียงอ้อนทุ้มๆที่ทำให้ผมพ่ายแพ้ พยักหน้าลงพลางกอดมันไว้ แล้วก็อย่างที่คิดไว้ตั้งแต่แรก ผมต้องให้มันอีกยกตามคำขออ้อนๆในห้องน้ำ ที่พลาดตั้งแต่ยอมให้อาบน้ำด้วยกัน " ตกลงว่าไง "

“ อะไรว่าไง " ผมหันไปถามโรมตอนที่เรากำลังแต่งตัวกันอยู่ในห้องแต่งตัว

“ ที่ถามไปเมื่อกี้ไงว่า เย็นนี้เราออกไปกินข้าวนอกบ้านกันมั้ย "

“ ทำอะไรกินกันที่บ้านไม่ดีกว่าเหรอ กูว่าอลิซน่าจะสนุกมากกว่านะ กูกับอลิซทำ มึงล้าง " ผมบอก อีกคนก็ยกยิ้ม

“ ขี้เกียจล้างโว้ย "

“ เดี๋ยวช่วยก็ได้ " บอกแบบนั้น โรมก็พยักหน้าเป็นอันตกลง ผมเดินเข้าไปใกล้มัน เนคไทที่กำลังเอียงอยู่ผมปรับให้เข้าที่ " วันนี้หล่อจัง ขอหอมแก้มทีนึงดิ "

“ ให้หอมหลายทีก็ได้ " ใบหน้าคมย่อตัวลงมาให้ผมหอมแก้มซ้ายก่อนจะหันเปลี่ยนเป็นขวา แล้วก็จูบปากผมอีกที " งั้นตอนเย็นเดี๋ยวไปรับ "

“ เดี๋ยวกูกลับเอง " ผมตอบกลับไปทันที โรมก็ขมวดคิ้ว " กูจะซื้อของก่อนกลับด้วย เดี๋ยวกูไปเอง ไปชอปปิ้งด้วยกัน เดี๋ยวก็นานอีก กว่าจะได้กินเลยเวลากินข้าวของอลิซพอดี "

“ อื้ม งั้นก็ตามใจ เอางั้นก็ได้ "

โรงพยาบาลเอกชนใจกลางเมือง สถานที่ทำงานเดิมๆที่ผมเดินเข้ามา นางพยาบาลคนเดิมๆที่กล่าวทักทาย ผมเองก็หันไปยิ้มให้เธอที่ก็ยกคิ้วขึ้นถามไถ่ผม

“ อารมณ์ดีเชียวนะคะหมอ มีเรื่องอะไรดีๆเหรอ วันก่อนยังทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่เลย " แพรถามผมก็หัวเราะออกมา " ถามอะไรหน่อยสิคะหมอ ตกลงว่าใครเป็นคนกำหัวใจของหมอเหรอ ตอนนี้นะ "

“ ไม่บอก ทำไมต้องบอกด้วยละ "

“ อ้าว นี่ยังไม่เลือกอีกเหรอไง ว่าจะเป็นหนุ่มวิศวะสุดเท่ห์ หรือว่าอาจารย์หนุ่มผู้สุขุมกันแน่ "

“ ก็ไม่เห็นจำเป็นต้องเลือกนี่ " ไม่เห็นมีความจำเป็นอะไรแบบนั้นเลย ผมสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ แม้ในใจจะไม่ค่อยเห็นด้วยกับการกระทำของตัวเองเท่าไหร่ที่เก็บคนทั้งสองคนเอาไว้ แต่ก็ต้องยอมรับอย่างเห็นแก่ตัวเลยว่า การกระทำแบบนี้ มันสบายใจมากกว่าอะไรทั้งหมดจนเรียกได้เต็มปากว่า กำลังมีความสุข แต่จะนานเท่าไหร่นั่นก็ไม่รู้

“ คนสวยนี่น่า มันพูดยากจริงๆ " แพรว่าทิ้งท้ายก่อนจะเดินบ่นไปที่เค้าเตอร์ของตัวเอง " คนสวยๆเนี้ยดีจังเลยน้า จะคบกับใครกี่คนก็ได้ จะทำยังไงก็ได้ ผู้ชายที่รักก็ยอมหมดเลย ดีจังน้าถ้าเลิกกับอีกคนก็ยังมีอีกคนรองรับอยู่ ชีวิตดีไปอีกแบบเหมือนกันนะ " เธอเงยหน้าขึ้นมาตอนที่พยาบาลอีกคนสะกิดเหมือนเตือนให้หยุดเพราะผมกำลังมองอยู่ แพรยิ้ม " หมอมีอะไรรึเปล่า "

“ ก็เปล่าหรอก " ผมส่ายหน้า ก่อนจะเดินเข้าห้องตรวจไป ถอนหายใจออกมาตอนที่ผมหย่นตัวเองลงนั่งบนเก้าอี้แล้วคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาหมุนอยู่สักพัก หวนคิดถึงคำพูดที่ดูไม่จริงจังของแพรก็อดคิดถึงตัวเองไม่ได้ การคบใครหลายคนในเวลาเดียวกันไม่ใช่เรื่องที่ดีหรอก แต่ก็คิดว่าอะไรที่ทำแล้วมีความสุขก็ทำไปเถอะ " นั่นสินะ อะไรที่มีความสุขก็ทำไปเถอะ ดีกว่าอยู่แบบทุกข์ใจก็แล้วกันวะ "

   หยุดหมุนโทรศัพท์ในมือทันทีตอนที่คิดแบบนั้นขึ้นมาได้ ผมปลดล็อคโทรศัพท์ก่อนจะกดโทรออกหาใครอีกคนที่วันนี้ไม่มีงานและคาดว่าน่าจะยังไม่ตื่น

“ ฮัลโหล ว่าไง " รอปลายสายอยู่สักพัก อีกคนก็กดรับพร้อมเสียงทุ้มเดิมๆที่ชอบ

“ มึงตื่นรึยัง "

“ ก็หลับๆตื่นๆวะ มึงมีอะไรละ "

“ วันนี้กูเลิกงานเที่ยง เดี๋ยวกูจะไปหา แต่อาจจะเลทสักหน่อยนะ อย่าเพิ่งกินอะไรนะ เดี๋ยวกูไปทำให้กิน "

“ อื้ม โอเค จะคอยแล้วกัน " มันว่าแบบนั้น ผมก็ยิ้ม

“ ตื่นขึ้นมากินอะไรได้แล้วมั้ง กำลังจะเลยเวลาสำหรับมื้อเช้าแล้วนะ "

“ ตอนนี้ยังไม่หิววะ ไว้ก่อนแล้วกัน อยากนอนมากกว่า "

“ นี่ ไฟท์ " ผมเรียก ก็แค่เป็นห่วงแล้วก็อยากให้ดูแลตัวเอง  " เป็นห่วงนะเว้ย แดกอะไรหน่อยเถอะ "

“ อื้มๆ เดี๋ยวกิน ในห้องมีขนมปังอยู่ เดี๋ยวไปกินแล้วกัน แค่นี้นะ กูปวดหัวนิดหน่อยนะ "

“ เป็นอะไรวะ " ผมถาม " มึงไปเมามาเหรอ "

“ เออ ก็นิดนึง "

“ ไม่บอกกันเลยนะ ไปแดกที่ไหนมาละ "

“ คนเดียวในห้องนี่แหละ " มันว่า " พอดีอยากแดก ก็เลยแดกเฉยๆ แดกไปแดกมา เพลิน ก็เลยล่อหมดเป็นแพ็คเลย แต่ก็เบียร์ละนะ "

“ อย่างงั้นเหรอ " ผมเม้มปากสนิท พอคิดว่าทำไมมันถึงดื่มหนักขนาดนั้น อาจเพราะไฟท์ไม่ใช่คนที่ชอบดื่มของแบบนี้เท่าไหร่ ถ้าไม่กังวล เครียด หรืออยากระบายจริงๆ มันจะไม่ดื่ม แล้วสิ่งที่ทำให้มันต้องกลับมาดื่ม คงอาจจะเพราะผม  " ไฟท์ เพราะกูเหรอ มึงถึงแดกเบียร์ขนาดนั้นนะ " เพราะกูไปพรากมึงมาจากคนที่มึงรักอย่างงั้นเหรอ

“ ไม่ใช่หรอก ไม่ต้องคิดมากแบบนั้น ไม่เกี่ยวอะไรกับมึงเลยอิน "

“ แต่ว่า... “

“ มึงมีความสุขมั้ย " ไฟท์ถาม

“ ก็มี " ผมตอบ

“ งั้นก็พอแล้ว มึงก็ไม่ได้บังคับอะไรกู กูทำของกูเอง ไม่ต้องคิดมากหรอก มีความสุขเถอะนะ " มันว่าแค่นั้น ผมเองก็ถอนหายใจออกมาเบาๆ " กูจะคอยกินมื้อเที่ยงแล้วกัน เจอกันนะ "

“ อื้ม เจอกัน "  ผมกดวางสายโทรศัพท์ของตัวเอง   ' ไม่ต้องคิดมากหรอก มีความสุขเถอะนะ ' ผมยิ้มกับคำพูดของมันก่อนจะเก็บมือถือเข้ากระเป๋ากางเกงของตัวเอง

   เวลาในการทำงานผ่านไปเรื่อยๆ ตอนที่เงยหน้าขึ้นมองเวลาอีกทีผมพบว่ามันเกินเวลาไปจนถึงบ่ายโมงแล้ว แพรเดินเข้ามาให้ห้องก่อนจะหยิบแฟ้มของคนไข้ออกจากมือผม " ได้เวลากินข้าวแล้วค่ะ คุณหมอ "

“ คนไข้หมดแล้วเหรอ "

“ หมอพิงค์มาเข้าเวรต่อแล้วค่ะ " ผมพยักหน้าเข้าใจ " วันนี้หมอขอออกเวรตอนเที่ยงไม่ใช่เหรอ "

" อื้ม "

“ ไม่รีบไปล่ะคะ เดี๋ยวคนที่หมอนัดเค้าก็หิ้วท้องรอแย่หรอก แล้ววันนี้นัดใครไว้เหรอคะ "

“ ไฟท์นะ " เธอพยักหน้าเข้าใจก่อนจะเก็บแฟ้มงานทั้งหมดของคนไข้ไป

“ งั้นก็รีบไปเถอะคะ ป่านนี้คุณไฟท์รอแย่แล้ว " แพรเดินออกไปนอกห้อง ผมที่กำลังเก็บของเตรียมกลับบ้าน ตอนที่ขาก้าวออกไปด้านนอกก็ได้ยินเสียงของพยาบาลที่เค้าเตอร์กำลังพูดคุยกันด้วยเสียงที่ก็ไม่ได้ดังอะไรมากมาย

“ จริงเหรอแพร ที่คุณหมออินเค้าคบกับผู้ชายสองคนในเวลาเดียวกันอะ "

“ ไม่รู้สิ " แพรตอบออกไปเสียงเรียบๆ " ก็เรื่องของเค้านี่น่า "

“ แต่ว่ามันไม่ดูใจร้ายกับคนสองคนไปหน่อยเหรอ ทำแบบนั้นนะ แต่ก็นะ หมออินหน้าตาดีขนาดนั้นเป็นใคร ใครก็ต้องยอมทั้งนั้นแหละน่า "

“ เห็นว่า เป็นคนดีทั้งคู่เลยนะ คนนึงเป็นอาจารย์สอนมหาวิทยาลัย อีกคนเป็นวิศวกร  "

“ ก็พ่อของเด็กที่คุณหมอตรวจให้ไปใช่รึไง "

“ คุ้นๆนะเหมือนจะเคยเห็นว่าคนไหน น่าเสียดายจังเลยนะ น่าจะไปหาใครที่รักเค้าจริงๆสักคน ไม่น่ามาเป็นที่สองที่สามเลย เสียดาย แบบนั้น มันน่าจะมีความสุขกว่าไม่ใช่เหรอ ความรักแบบที่มีกันสามคนมันความสุขตรงไหนกันน้า "

“ ตรงที่ผู้เลือกจะมีความสุขไง แต่ก็แค่ผู้เลือกอะนะ ไม่ใช่ผู้ถูกเลือก "

“ แต่ของหมออินอาจจะยินยอมพร้อมใจกันทั้งสามคนก็ได้ "

“ นี่ เลิกนินทาชาวบ้านแล้วไปทำงานได้แล้วไป เรื่องของคนอื่นจะเป็นยังไงก็ชีวิตเค้า เรื่องของเค้า ไม่เกี่ยวกับพวกเธอสักนิดเดียว บางทีเค้าอาจจะตกลงปลงใจที่จะเป็นแบบนี้ก็ได้ " เสียงของแพรท้วงขึ้น

“ พอที เพื่อนตัวเองแล้วเข้าข้างใหญ่เลยนะแพร " พยาบาลที่กำลังนินทาผมหันแซวเธอ " น่าจะเก่งเหมือนเวลานินทาคนอื่นนะ "

“ ก็แค่ไม่อยากพูดในสิ่งที่ตัวเองไม่รู้ เรื่องมันเป็นยังไงก็ไม่รู้ มันอาจจะมีอะไรมากกว่าที่เรากำลังนินทา "

“ จริงจังไปได้น่า ก็แค่พูดถึงเหมือนที่พูดถึงทุกทีนั่นแหละน่า "

“ ใช่ ไม่เห็นต้องจริงจังเลย "

   ผมเดินออกไปนอกห้องตอนที่ถอนหายใจออกมา ใช่มันเป็นอย่างที่แพรพูดไม่มีใครรู้ว่าเรื่องราวของผมมันเป็นยังไง ผมต้องเจ็บปวดแค่ไหน ไม่มีใครรู้เรื่องราวที่ผ่านมา แต่กลับเอาเรื่องของผมไปนินทาทั้งๆที่ไม่มีใครรู้ความจริงที่เกิดขึ้นเลยสักนิด  ไม่รู้ว่าเกิดอะไร ไม่รู้ว่าผมต้องอนทน ต้องพยายามกับเรื่องราวเหล่านั้นแค่ไหน ไม่มีใครรู้ว่าที่ผ่านมาคนที่เจ็บปวดที่สุด ก็คือ ผม แล้วตอนนี้ ผมที่กำลังมีความสุขกลับกำลังถูกนินทาจากคนที่ไม่รู้เรื่องราวเหล่านั้นเลยสักนิด  ' น่าหงุดหงิดชะมัด '

   กริ้ง กริ้ง ผมกดกริ่งคอนโดของไฟท์ทันทีตอนที่มาถึง ผู้หญิงคนนึงเดินออกมาเปิดประตู คาดว่าคงจะเป็นแม่บ้านของบ้านมันที่มาทำความสะอาดให้อย่างทุกที แต่ผมกลับไม่คุ้นหน้าเลย " สวัสดีครับ "

“ สวัสดีค่ะ " เธอทักผมก่อนจะก้มหน้า แต่ว่าหน้าตาไม่คุ้นเลยเฮ่ะ

“ ไฟท์ " ผมทักมันที่กำลังดูทีวีอยู่กลางห้องนั่งเล่น หย่นตัวลงนั่งข้างๆ อีกคนก็หันหน้ามองผมที่กำลังมองไปทางผู้หญิงคนนั้น

“ คนทำความสะอาดของคอนโดนะ "

“ ทำไมไม่ให้แม่บ้านที่บ้านมาทำวะ ปกติมึงให้แม่บ้านที่บ้านมาทำให้ไม่ใช่เหรอ " เพราะปกติมันเป็นคนที่หวงของมาก ไฟท์เลยบอกว่าใช้แม่บ้านที่บ้านดีกว่ายังไงก็ไว้ใจมากกว่าคนข้างนอก

“ อื้ม แต่แม่บ้านกูก็ไม่ได้มาทำนานแล้วน่ะ กูเลยขี้เกียจให้คนรถมารับมาส่ง ก็จ้างที่นี่ไปเถอะ สะดวกดี "

“ แล้วปกติเมื่อก่อนใครทำ " ผมถาม อีกคนก็นิ่ง ไฟท์ดึงไหล่ผมเข้ามากอดใกล้ๆ

“ มึงกินอะไรรึยัง "

“ ก็ยัง มึงกินแล้วเหรอ " ไฟท์ที่เสี่ยงคำตอบส่ายหน้าให้ผม มันยิ้ม

“ ก็มึงบอกให้รอ กูก็รอไง "

“ งั้นอยากจะกินอะไรดี "

“ มึงอยากจะกินอะไรละ "

“ ออกไปกินข้าวข้างนอกกันมั้ย " ผมเสนอความคิด " กูรู้จักร้านนึงอยู่แถวๆอโศก " ในขณะที่ไฟท์กำลังหันมามอง ผมก็จิตนาการถึงร้านอาหารที่คราวก่อนนู้นเคยไปกินข้าวเที่ยงกับไอ้โรม ร้านอาหารอิตาเลี่ยนแถวเอกมัยที่พนักงานบริษัทแถวนั้นชื่นชอบเป็นร้านอร่อยที่ต้องมาลองแล้วจะติดใจ ไอ้โรมบอกแบบนั้น " แต่อย่าดีกว่าวะ กูทำอะไรให้มึงกินเองดีกว่า "

“ ตกลงจะเอายังไงกันแน่วะ " ไฟท์หัวเราะ ผมก็หัวเราะตามมัน

“ ทำกินเอง น่าจะดีกว่า "

“ จะไปกินข้างนอกก็ได้ ยังไงก็ไม่มีคนเห็นหรอก ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาพักของพนักงานบริษัท " ไฟท์พูดเสียงเรียบๆ " แต่ก็แล้วแต่ความสบายใจของมึงนะ อยากกินแบบไหนมากกว่ากันละ ถ้ากินที่บ้านก็ออกไปซื้อของกัน แต่ถ้ากินข้างนอกก็ไปข้างนอก "

“ ขอโทษนะคะ คุณไฟท์ ทำความสะอาดเสร็จเรียบร้อยล้วค่ะ " เสียงของคนมาทำความสะอาดแทรกประโยคของเราขึ้นมา ผมหันไปมองเธอพร้อมกับไฟท์ที่ยิ้มก่อนจะลุกขึ้นล้วงเงินให้กระเป๋าสตางค์ส่งให้  เป็นพนักงานคำความสะอาดที่ดูไปดูมาก็สวยดีหมือนกันนะ

“ ขอบคุณมากค่ะ งั้นขอตัวกลับก่อนนะคะ " ยกมือขึ้นไหว้ไฟท์และผมเธอเดินก้มหน้าออกไปจากห้อง

“ แม่บ้านมึง สวยดีนะ "

“ สวยตรงไหนวะ ก็ธรรมดา " มันว่า ก่อนจะหันมามอง " ตกลงมึงคิดได้ยัง ว่าจะทำเอง หรือว่า ออกไปกินข้างนอก "

“ ทำกินเองดีกว่า "

“ งั้นก็ออกไปกันเถอะ " ไฟท์คว้ากุญแจรถกระเป๋าตังค์ก่อนจะดึงมือผมให้ลุกขึ้น  ฝ่ามืออุ่นที่มันกำลังกุมมือของผมมันอุ่นจนต้องกระชับมือกุมกันให้แน่นขึ้น ' จะไม่ปล่อยไปไหนอีกแล้ว ไม่อยากจะปล่อยไปไหนอีก '

“ เดี๋ยวมึงหาอะไรมารอท้องก่อนนะ กูคิดว่าท่าทางกูอาจจะนาน "

“ มึงจะทำอะไรบ้างวะ " ไฟท์ขับรถออกไปจากคอนโด มุ่งหน้าสู่ห้างที่อยู่ใกล้ๆคอนโดของมันมากที่สุด ห้างเล็กๆแบบญี่ปุ่นที่สินค้าเกือบครบทุกอย่าง

“ กูคิดว่าจะทำหลายอย่างอยู่นะ กูหิว "

“ เช่น " มันลากรถเข็นมาถือไว้ก่อนจะกอดคอผมให้เดินเข้าไปใกล้ๆ

“ ก็เช่น ซี่โครงหมูบาบีคิว สเต็กแซลมอน แล้วก็สปาเก็ตตี้คาโบนาร่า ไง "

“ มึงรู้วิธีทำของเยอะแยะพวกนั้นด้วยเหรอ "

“ กูพอรู้สูตรอยู่นะ กูดูจากเว็บเอา กูจะทำแบบง่ายๆ " บอกมันแบบนั้นมือก็หยิบวัตถุดิบอย่างที่คิดเอาไว้  มือของไฟท์ที่กำลังกอดผมแต่พอหันไปมองอีกทีมันกลับเอาแต่เดินอยู่ข้างผมนิ่งๆ แล้วมองไปข้างหน้าอย่างเดียวเท่านั้น แต่พอมันรู้ตัวว่าผมมอง มันก็หันกลับมาถาม

“ มีอะไร "

“ ก็เปล่า " ส่ายหน้าไปให้ มันก็กลับไปมองรอบข้างของตัวเองตามเดิม เราใกล้กันมากขึ้น เราทำทุกอย่างอย่างที่ผมอยากจะทำ อย่างที่ผมคิดว่าเราจะมีความสุข " มึงอยากจะกินอะไรเป็นพิเศษมั้ย "

“ ไม่มีนะ แค่ของที่มึงบอกมา กูยังคิดเลยว่ากูจะกินหมดรึเปล่า " ไฟท์หัวเราะก่อนจะดึงตัวเองออกห่างผม " มึงเลือกของไปก่อนแปปนึงนะ กูขอไปหยิบเบียร์ตรงนู้นก่อน "

“ เบียร์มึงหมดแล้วเหรอวะ "

“ อื้ม หมดแล้ว ช่วงนี้กูไม่มีอะไรทำกูก็กินมัน เพลินดี "

“ มึงเป็นคนกินเบียร์เพลินๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ " ผมถาม อีกคนก็ยิ้ม

“ ไม่รู้สิ แค่รู้สึกว่าช่วงนี้อยากจะกิน เลยซื้อ " มันยกเบียร์เป็นลังมาไว้ในรถเข็น พร้อมด้วยเหล้า แล้วก็โซดาอีกจำนวนนึง

“ ขนาดนี้เลย "

“ เออ น่าแค่ซื้อเก็บๆไว้ อยากกินจะได้กิน "

“ รักษาสุขภาพด้วยนะเว้ย อย่ากินเยอะเกินไปเดี๋ยวจะกลายเป็นคนติดเหล้า มันไม่ดีนะมึง "

“ อื้ม กูรู้แล้วน่า คุณหมอไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมไม่กินเยอะหรอก "

“ ให้มันแน่เถอะมึง ไม่ใช่อีกสองวัน ต้องมาซื้อกันใหม่นะเว้ย "

“ ไม่หรอกน่า " มันส่ายหน้าเหมือนคำพูดของผมเป็นคำพูดที่ไม่มีทางเกิดขึ้นได้ " แล้วนั่นมึงซื้ออะไรตั้งเยอะแยะ กูไม่ทำอาหารกินเองนะ ซื้อไปเยอะๆก็เน่าเปล่าๆ "

“ อ๋อ เปล่าอันนี้กูซื้อเผื่อ..” ผมเงียบเสียงลงตอนที่จะพูดว่า ตัวเองกำลังจะซื้อเผื่อไปตอนเย็นเพื่อทำกับข้าวที่บ้านไอ้โรมเลย ไฟท์มองหน้าผม มันยิ้มกับท่าทางลำบากใจ

“ ซื้อไปเผื่อเค้าเหรอ "

“ ก็เปล่า " ผมตอบ " แค่วันนี้ตอนเย็นกูจะแวะไปหาวาดนะ "

“ งั้นกูขอไปด้วยสิ " มันพูดขึ้น " ถ้ามึงจะไปหาวาด กูขอไปด้วยคนสิ "

“ เอ่อ ... “

“ ไม่ได้ซื้อไปเผื่อวาด แต่ซื้อไปเผื่อบ้านไอ้โรมก็บอก ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่หว่า ก็ความจริงมันเป็นแบบนั้น ไม่จำเป็นต้องโกหกเพื่อรักษาน้ำใจกูหรอก กูรู้ว่าตัวกูอยู่ในสถานะไหน " เสียงเรียบๆที่พูดออกมาแบบนั้น ไฟท์เข็นรถเข็นออกไปช้าๆ ทั้งๆที่ตัวผมกลับยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น

“ ไฟท์ "

“ หื้ม " มันหันหน้ามามอง ผมก็ก้าวเข้าไปใกล้ เขย่งตัวจูบมันก่อนจะผละออก

“ แต่มึงก็สำคัญสำหรับกูนะ "  ไฟท์นิ่งไปสักพักก่อนจะยิ้มให้ มันยกมือขึ้นขยี้หัวผม

“ กูรู้แล้วน่า ไม่ต้องคิดมากหรอก "

“ กูอยากให้มึงมีความสุขเวลาที่อยู่กับกูนะเว้ย "

“ กูก็มีความสุขดีนี่หว่า ก็บอกว่าไม่ต้องคิดมากไง " มือที่ยังลูบหัวเลื่อนลงมาจับที่ท้ายทอยก่อนจะลูบเบาๆอยู่อย่างงั้น คำพูดที่บอกว่าไม่ต้องคิดมากก่อนจะยิ้มให้ผมสบายใจแต่นั่นก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเท่าไหร่ ผมแค่ไม่อยากให้มันคิดมาก ตอนนี้ผมอยากจะพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้มันรู้ว่ามันไม่ใช่ที่สอง ทั้งมันและโรมไม่ใช่ที่สองสำหรับผม ทั้งคู่มีความสำคัญเท่ากัน เป็นที่หนึ่งเหมือนๆกัน เพราะงั้นตอนนี้ผมเลยต้องพยายามทำให้มันทั้งสองคนรู้ว่า ผมเห็นความสำคัญของทั้งคู่เท่ากันจริงๆ  " ตอนนี้มึงมีความสุขรึเปล่า "

“ หื้ม ทำไมถามแบบนั้นวะ "

“ ก็ตอนนี้มึงมีความสุขมั้ยละเป็นแบบนี้นะ " มันคงหมายถึงผมที่รักทั้งมัน แล้วก็โรมอยู่ตอนนี้ ชีวิตที่เป็นอยู่ตอนนี้

“ ก็ต้องมีความสุขสิ "

“ งั้นก็ไม่ต้องคิดมาก มึงมีความสุขนั่นก็พอแล้วสำหรับกู "

“ ไฟท์ " ผมเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะกอดแขนของมันไว้ " ขอบคุณนะ "  ขอบคุณที่เข้าใจ ขอบคุณที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้กูมีความสุข กูเองก็จะตอบแทนมึงทุกอย่างเพื่อให้มึงมีความสุขเหมือนกัน

   มื้อเที่ยงที่เกือบจะกลายเป็นมื้อเย็นของเรา ผมเริ่งทำอาหารทั้งหมดที่อยากจะกิน ตอนที่เงยหน้ามองเวลาที่ใกล้จะสามโมง ก็ไม่แน่ใจแล้วว่า นัดช่วงเย็นของผมกับไอ้โรม ตัวผมยังจะไปทันอยู่รึเปล่า

“ มึงกินอะไรเล่นๆไปก่อนนะ ประมานชั่วโมงนึงคงเสร็จ " ผมบอกไฟท์ที่หันมามอง มันกำลังจัดกระป๋องเบียร์ใส่ตู้เย็นของตัวเอง ก่อนจะคว้าเอาขนมถุงใหญ่มาเปิด

“ มึงไม่ต้องทำเยอะหรอก แค่ซี่โครงหมูก็พอแล้วมั้ง กูช่วงนี้กินไม่เยอะ เดี๋ยวกินไม่หมดเสียดายของ "

“ ทันน่ามึงไม่ต้องห่วง " ผมบอกก่อนจะคว้าเอามือถือขึ้นมากดปลดล็อค มองไฟท์ที่กลับไปนั่งที่หน้าโซฟาแล้ว มือก็พิมพ์ข้อความไปหาอีกคน ' วันนี้กูกลับบ้านเย็นหน่อยนะ ติดเวรน่ะ แต่ว่ายังไงก็กลับไปทันข้าวเย็นแน่นอน เพราะงั้นทำเผื่อด้วยนะเว้ย ' แนบสติกเกอร์ไปให้ ไม่นานไอ้โรมก็ตอบกลับมา

' มึงเข้าเวรเย็นด้วยเหรอวันนี้ '

' เปล่าพอดีคนไข้เยอะเลยอยู่ช่วยนะ ไว้เดี๋ยวคุยกันนะ '

' โอเคครับ งั้นก็ตั้งใจทำงานนะ เดี๋ยวเจอกัน ' ส่งสติกเกอร์แทนการพิมพ์ข้อความสุดท้ายก่อนจะกดล๊อคโทรศัพท์ผมเงยหน้ามองโรมที่สายตายังคงจ้อทีวี หัวใจมันก็โล่งจนต้องถอนหายใจออกมา

“ ไฟท์ อย่ากินขนมจนอิ่มนะเว้ย "

“ อื้ม รู้แล้ว " มันเริ่มนอนลงบนเตียง ตาดูทีวี มือถือกระป๋องเบียร์แล้วก็ขนม

“ เออ กูกำลังจะถาม มึงไม่ไปทำงานเหรอ "

“ วันนี้กูลาไปน่ะ " มันพูดเสียงเรียบๆ

“ มีอะไรรึเปล่า "

“ ตื่นไปสอนไม่ทันเฉยๆ ก็เลยบอกไปว่าป่วย "

“ เหรอ "

“ อื้ม " มันตอบก่อนจะเงียบไปสักพัก " เออ อิน กูจะลาออกจากงานนะ "

“ ห๊ะ ? ว่าไงนะ " ผมวางมีดที่กำลังถือลง ไฟท์ก็พูดขึ้นอีกครั้ง

“ กูบอกว่า กูกำลังจะลาออกจากงานนะ "

“ ทำไมล่ะ มึงก็ชอบงานนี้ดีไม่ใช่เหรอ จะออกทำไมวะ "

“ ก็แค่ไม่อยากจะทำแล้ว ตอนนี้ไม่อยากจะทำอะไร อยากอยู่บ้านเฉยๆสักพัก ก็เลยคิดว่าคงจะลาออก "

“ เหรอ "

ทุกอย่างเงียบลง ผมก้มลงทำอาหารต่อไม่มีคำไหนที่จะพูด ทั้งๆที่อยากจะถามออกไปว่า ' เพราะยังลืมเค้าไม่ได้เหรอ  เพราะยังคิดถึงเค้าใช่มั้ยเลยไม่อยากไปกลับไปทำงานในสภาพแวดล้อมแบบนั้น หรือเพราะว่าสิ่งที่มึงกำลังทำอยู่เป็นแค่สิ่งที่ต้องทำ ไม่ใช่สิ่งที่อยากจะทำกัน '

“ แน่ใจแล้วเหรอวะ " ผมถาม แต่อีกฝ่ายก็เงียบ " ไฟท์  ไฟท์ "  เรียกมันไปอีกสองครั้งก่อนจะเดินไปดู ก็พบว่าคนที่ควรจะตอบกลับหลับสนิทไปแล้ว ผมถอนหายใจออกมาตอนที่มองหน้ามันตอนที่กำลังหลับ เก็บเบียร์สองกระป๋องที่วางอยู่บนพื้นขึ้นวางบนโต๊ะก่อนจะหันมามองมันอีกครั้ง  ผมยิ้ม " แต่ไม่ไปทำงานก็ดี มึงจะได้ไม่ต้องเจอเค้าอีก มึงจะได้ไม่หวั่นไหวกับเค้า หรือทำให้กูแอบคิดว่า มึงกับเค้าแอบคบกันรึเปล่า ถ้ามองในอีกแง่ นั่นก็ดีแล้ว "

 ดีแล้วที่ต่อไปนี้ มึงจะไม่หันมองใครอีก นอกจากกูคนเดียว

[patwo]

" กลับมาแล้ว " ผมเปิดประตูคอนโดเข้าไปด้านใน ถุงอาหารที่หิ้วเข้ามาถูกวางไว้บนโต๊ะก่อนอลิซจะวิ่งเข้ามากอดผมไว้แน่น

“ อาอินกลับมาแล้วเหรอ "

“ กลับมาแล้วครับ ขอโทษนะครับ วันนี้อาอินเลิกงานสายนะ มาไม่ทันทำอาหารกับอลิซเลย " ผมบีบแก้มเด็กน้อยที่ก็ส่ายหน้าบอกว่าไม่เป็นไร   " โรม กูซื้อของมาทำกับข้าวด้วยนะ กินปลาแซลมอนกับซี่โครงหมูกันเถอะ "

“ มาสิ กูกำลังทำสปาเก็ตตี้พอดี " เสียงที่ตะโกนมาจากในครัวผมที่เดินเข้าไปใกล้ ก่อนจะสูดกลิ่นอาหารใกล้ๆ

“ หอมวะ "

“ แน่นอน ไม่ใช่แค่หอมอย่างเดียว อร่อยมากๆด้วย " ผมเบะปากใส่มันอีกคนก็หัวเราะ " แล้วนั่นที่ซื้อมามีอะไรบ้าง "

“ มีซี่โครงหมู แล้วก็ปลาแซลม่อน อยากกินปลาแซลม่อนทำสเต๊กให้หน่อยสิ "

“ ได้สิครับ แต่ขอแรงช่วยพาอลิซไปอาบน้ำก่อนได้มั้ย ทางนี้เดี๋ยวกูทำเอง "

“ งั้นได้เลยครับ " ผมตอบรับก่อนจะเดินไปหาอลิซที่กำลังดูทีวีอยู่ที่โซฟา นั่งลงข้างๆเด็กน้อยผมฟัดแก้มยุ้ยๆนั่นไปหนึ่งครั้งก่อนจะพลันสายตามาที่โต๊ะหน้าทีวี ถุงยาของโรงพยาบาลวางอยู่บนโต๊ะ น่าแปลกเมื่อวานไม่เห็นจะเห็น  " โรม ถุงยานี้ ทำไมมันวางอยู่ตรงนี้วะ "

“ อ๋อ กูพาอลิซไปโรงพยาบาลมานะ " มันตอบเสียงเรียบๆ ผมก็นิ่งไป " ตอนแรกกูกะว่าจะไปรับมึงเลย แต่คุณแพรนางพยาบาลหน้าห้องมึงก็บอกว่ามึงออกไปตั้งแต่บ่ายโมงแล้ว กูเลยพาอลิซไปตรวจกับหมอพิงค์แทน ไม่มีอะไรมากหรอกแค่ตรวจสุขภาพตามที่นัดเฉยๆนะ "

“ เหรอ " ผมตอบก่อนจะลุกเดินไปหามันที่กำลังทำอาหารอยู่ในครัว ทำไมดันลืมไปได้ว่า อลิซมีนัดกับหมอวันนี้ " คือโรมกูไม่ได้ตั้งใจ "

“ ไม่เป็นไร เรื่องบางเรื่องมึงอาจจะไม่อยากบอกกูก็ได้ การโกหกบางทีก็เป็นการกระทำที่ทำให้ใครอีกคนสบายใจมากกว่าพูดความจริงนั่นก็ถูกแล้วจริงมั้ย "

“ อื้ม " ผมพยักหน้า มันก็ยกมือขึ้นลูบหัว

“ ไม่ต้องคิดมากหรอก " รอยยิ้มที่ยิ้มมาให้เหมือนเดิม แต่กลับรู้สึกว่าแววตาคู่นั้นไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว โรมเลื่อนมือลงมาจับคอเสื้อของผมก่อนจะยิ้มให้อีกครั้ง " กินซี่โครงหมูมาแล้ว เลยอยากกินปลาแซลม่อนสินะ งั้นเดี๋ยวกูจะทำสุดฝีมือเลย เดี๋ยวมาดูว่าอะไรอร่อยกว่ากันนะ "

“ อื้ม " พยักหน้ารับมันอีกครั้ง มือของผมก็คว้าตัวของโรมมากอดเอาไว้ " มึง กูรักมึงนะ มึงสำคัญสำหรับกูมากนะ "

“ อื้มกูรู้ " โรมหันมามองหน้าผม สองแขนที่กอดตัวผมเอาไว้ " ก็บอกว่าไม่ต้องคิดมากไง กูเข้าใจ " ริมฝีปากที่ก้มลงมาจูบผมเบาๆก่อนจะเอียงตัวไปมาเหมือนกำลังทำให้สบายใจ " ไม่ต้องคิดมากแล้วพาอลิซไปอาบน้ำได้แล้ว "

“ อื้ม รู้แล้วครับ " ผมจูบที่ข้างแก้มมันอีกทีก่อนจะผละตัวออกมาจากอ้อมกอดของมัน ขาที่กำลังเดินไปหาอลิซแต่ในใจของผมก็คิดขึ้นมา ' นี่คือความสุขในแบบที่ต้องการแล้ว แต่ทำไมเหมือนยังรู้สึกว่าชีวิตขาดอะไรไปอีก พยายามบอกตัวเองว่าตอนนี้มีความสุขนะ แต่เป็นความสุขที่สุดยังไงก็ไม่รู้ '

..........................................

ตอนหน้าจบแล้ว หวังว่าคนอ่านทุกคนจะยังอยู่กับหนมไปจนถึงตอนจบนะคะ
ตอนนี้ไม่รู้จะพูดอะไร ทั้งๆที่เรื่องที่อยากจะพูดเยอะแยะไปหมด
เอาเป็นว่า ตอนจบจะมาพูดยาวๆแบบรัวๆทีเดียวดีมั้ย ฮ่าๆ
แต่ว่ามีสิ่งนึงที่อยากจะบอกคือ " เปิดใจให้กว้าง จะดีที่สุดเลย "
เจอกันตอนจบ ตอนหน้านะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและคอมเม้นท์
ฝากแท็ก #Choiceต้องเลือก ด้วยนะคะ 

[GlassesgirL]

อินมีความสุขจริงๆหรอกับสิ่งที่ทำอยู่ แต่ไฟท์กับโรมเจ็บมากนะ
ตอนหน้าจบแล้วอินจะเลือกทางไหนที่ตัวเองจะมีความสุข แล้วไม่ทำให้ใครต้องเจ็บ
รอตอนต่อไปนะคะ สู้ๆค่ะ

 

[bpyt]

คืออยากบอกว่าไม่อยากให้อินได้ใครเลย ทำแบบนี้เห็นแก่ตัวเกิน

[arale]

พูดไม่ออกเลย คำนี้คำเดียวเลย แต่#ทีมอินนะ พยายามจะเข้าใจในความคิดแบบนี้ดู ว่าจะผ่านสถานะการณ์นี้ยังไง สุดจะบรรยาย

[kaewsai]

ชอบเรื่องนี้นะคะ  ตัวละครมันดูเป็นมนุษย์ดี
ไม่มีใครดีหรือเลวทั้งหมด ทุกคนดี เลว คละๆ กันไป
คิดถึงเต อยากรู้จังเตจะอยู่ยังไง แบบไม่เหลือใคร
แต่ที่แน่ๆ ทุกคนเจ็บปวด แม้จะไม่พูดออกมา

[fuwa]

อินเปนตัวละครที่เรารู้สึกไม่ชอบมาตั้งแต่ต้นเรื่อง ยิ่งอ่านยิ่งไม่ชอบ
ทั้งที่เปนตัวเอก เปนตัวละครที่ได้เหนความรู้สึกนึกคิด
เหนว่าตัวละครตัวนี้ผ่านอะไร ทำอะไรมาบ้างมากที่สุด
แต่ยิ่งอ่านกลับยิ่งไม่ชอบ รู้สึกว่าอินเหนแก่ตัวมากๆ ที่สุดเลยแหล่ะ
แต่ทั้งๆที่เปนแบบนี้ ทั้งโรมกับไฟท์ก้ยังยอมทำเพื่ออิน
สงสารโรมกับไฟท์มากๆ แอลก้ด้วย แอลนี่น่าสงสารที่สุดเลย
วาดก้อีกคน แต่ต้องขอบคุณหมอเซฟ ที่ช่วยให้วาดหลุดวงโคจรไปได้
คนที่ไม่สมควรได้รับความรักจากใคร ควรเปนอินที่ไม่รู้จักพอ
ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้อินไม่ได้ขาดอะไรเลย ไม่ใช่ว่าไม่มีใครรักอิน
เปนความอยาก ความเอาแต่ใจ ความเหนแก่ตัวของอินล้วนๆ ที่ทำให้เกิดเรื่องอิรุงตุงนังแบบนี้ เจ็บตามๆกันไป
นี่รอตอนจบอย่างใจจดใจจ่อเลยค่ะ อยากรู้ว่าสุดท้ายบทสรุปมันจะออกมาเปนแบบไหน
นับถือคุณขนมมาก ทุกครั้งที่เราอ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่าหายใจไม่ค่อยออกตลอดเลย อึดอัดสุดๆ 5555