หัวข้อ: ' ► Choice รักที่ต้องเลือก UP! 9.8.58 {จบแล้ว/แจ้งข่าว ll อัพตอนพิเศษที่ 8} หน้า 44

[mild-dy]

 

[bennnyyy]

อยากจะบ้าตาย  เริ่มสงสารไฟท์แล้วนะ

[rainiefonnie]

ชอบวาด  ส่วนไฟท์ อิน โรม ก็.............

[stickyyrice]

เดี่ยวนะ "หมอเซฟ"
ใช่เซฟไฟรึเปล่า
เเต่เซฟนั้นเรียนรัฐศาสตร์ป่ะ
ตัวละครใหม่มาเพิ่มอีกเเล้ว
อยากให้ หมอเซฟวาด นะ
เเต่
หมออินละ
หมออินไฟท์
หรือ
หมออินโรม
น่าสงสารจุง
สุดท้ายหมออินลาบวช
โรมไฟท์ได้กันเองคะ
#จบข่าว [\b]

[nutty]

อยากให้เซฟสมหวังนะ นัองวาดเค้าดีจริง

ปล เริ่มหมั่นไส้อิน แต่ไฟท์ก้อไม่ใจเลย
ทำให้มีความสุขได้ไม่สุด รู้สึกไม่มั่นคง

[B52]

รอดูคู่วาดดีกว่า

[oreena]

จิ้ม     

[บ๊ายบายโพ]

สติลโรมอิน  น้องอลิซน่ารักมากกกก เด็กอะไรน่ารักน่าฟัดแถมฉลาดด้วยรักเลย 
  ไฟท์กลับไปเลี้ยงลูกเถอะนะ

[liza sarin]

รักแปดเส้า

[zazoi]

กรี๊ดดดด สวยเลือกได้เลยทีเดียวนะคะอิน

เราว่าอินเหมาะกับโรมมากกว่าไฟท์อ่ะ เพราะโรมมีสิ่งที่อินขาดคือความชัดเจนเรื่องความสัมพันธ์ แถมอลิซยังเข้ากับทุกคนในบ้านได้ดี
ส่วนไฟท์ต่อให้เริ่มชอบอินยังไง แต่ไม่พร้อมจะเปิดเผยแบบนี้ ก็หยุดดีกว่านะ ส่วนตัวเราว่าการที่รักกันแต่ไม่ยอมเปิดเผยให้คนอื่นรู้นี่ เหมือนเป็นเมียน้อยอ่ะ รักกันแต่ต้องหลบซ่อน เพื่อ?????

เห็นเซฟแล้วคิดถึงเทมไฟเลยอ่ะ อ่านเรื่องนี้แล้วตอนแรกอยากให้วาดได้กะไฟท์นะ แต่พอเซฟออกมาแล้ว อยากให้วาดคู่เซฟมากกว่า ดูท่าทางจะเถียงกันน่ารักดี อินก็คู่โรม ส่วนไฟท์อยู่คนเดียวมานานแล้ว แถมมีลูกอีกตั้งสามคน พอแล้วแหละเนอะ 55555

[IsDeer]

เริ่มทำใจไว้ว่า โรมจะแห้วแม้กระทั่งวาด 

[hembetaro]

3P ย๊ากกกกกกก 

[เจ้าหญิงขี้ลืม]

อ๊ายยยยไม่นะพี่โรม จะไม่คู่กะใครเลยเหรอ อกหักอีกแล้ว อ่ะดิ
อินนี่ตกลงสักคนได้มั้ย สงสารทัังไฟท์ทั้งพี่โรมเลย

[Yunatsu]

หมออินแม่ง กั๊กจิงด้วย
ทำไมถึงรู้สึกว่าไฟท์รักอินมากกก แต่แค่ไม่ยอมรับตัวเองไม่กล้าที่จะเปิดตัวว่าเปนเกย์
แต่ตอนนี้อินกำลังลังเลมากกกก

ดูเหมือนว่า ยังไง ไฟท์คงไม่ได้กับวาด
งั้นให้วาดคู่ก่าน้องเซฟสุดน่าสงสารละกัน ดูน่ารักดี
แต่ว่า......ถ้าเปนแบบนั้น
สุดท้ายจะต้องมีคนหนึ่งเจ็บสุดไปเลย
ทำไมมม มันไม่ลงตัว ไม่เหมือนพี่ฮิมหยุ่น เทมไฟเลย
แง้ๆๆๆ ทำไงดี มีตัวละครลับอีกม้ายยย
แบบเอามาดามใจโรมไรงี้ คือแบบรู้สึกผิดก่าโรม ถ้าจะให้อินเลือกไฟท์
แต่ว่าก้ไม่อยากให้โรมเปนพระเอก ไม่รู้ทำไม โอ้ยยยย
เครียดมากกกกกกก
หรือว่าอินจะเลือกโรมมม แล้วไฟท์จะอยู่แบบโสดๆ ไม่เอาน้าาาาา ไฟท์มีชีวิต ที่น่าสงสารมามากกกกกแล้วววว
โอ้ยยย เครียดดดดดดด มากกก

 

[-west-]

โรมมมมมมมมมมม อย่ายอมแพ้นะ ฮือออ
อีไฟต์ ไปรักกับวาดเลยไป หวงหมออินให้โรม 555

[Shadownights]

ตอนแรกอินคงจะรักไฟท์จริงๆน่ะแหละ แต่พอมีโรมเข้ามาเลยหวั่นไหว แอบเทใจให้เงียบๆ วาดน่ารักจริงๆเลยน๊า หมอเซฟก็ดี อลิซน่ารักที่สุดดดดด 

[sweetbasil]

หมออิน จับปลาสองมือมันไม่ดีนะ
แต่ถ้าเลือกไม่ได้ ก็ขขอสองไปเลย

[naamsomm]

เซฟ วาดน่ารักมากกกก
น้องอลิชก็น่ารัก

ไม่แปลกนะที่อินจะลังเล  ก็เค้ามีโอกาสเลือกนะ
สงสารโรมนะ   โรมมาเต็มมาก

[PoPuAr]

เชียร์คู่รองค่ะ เพราะคู่หลักยังวุ่นๆอยู่

คราวนี้หมอเชฟสมหวังแน่นอน จีบน้องวาดให้ติดนะคะ เอาใจช่วย ดูแล้วเคมีเข้ากันอย่างแรง น่ารักกันทีเดียว

ส่วนรักวุ่นๆของหมออิน มันก็พูดยากนะ ไฟท์พูดถูก หมออินกั๊กไว้ ไม่อยากเสียใครไปสักคน อยากให้ตัวเองเป็นที่หนึ่ง

อยากให้ทุกคนรุมรัก รุมเอาใจใส่  ถ้าสุดท้ายแล้วหมออินจะได้คู่กับไฟท์  มันก็ไม่ยุติธรรมกับโรมนะ โรมเค้าทำคะแนนมาดีตลอด

จะเขี่ยทิ้งไปง่ายๆ มันก็ไม่สมควรอย่างมาก  ใจนึงก็อยากให้หมออินรักกับโรม แต่อีกใจนึงก็เชียร์ไฟท์ เพราะหมออินรักมาก่อน

มันสับสนอลหม่านซะจริงๆ  ต้องลุ้นกันต่อไป  เนอะๆ

[EunJin]

พูดยาก เลือกไม่ถูกว่าจะเชียร์ใครดีจริงๆๆๆ ..... - -"

[Fish129]

เซฟกลับมาขอให้สมหวังนัะ

[greensnake]

คือ ตัดวาดออกจากสารบบได้เลย น้องคงไม่เหมาะกับวังวนนี้
น้องดีเกินไป จัดให้คู่กับพี่เซฟดีกว่า ดีเหมือนกัน(?)
ปัญหามันอยู่ที่อินแล้วล่ะ เป็นคนกลางที่แสนจะปวดหัว
คนเราอ่ะเห็นแก่ตัวด้วยกันทุกคนแหละไฟท์ เอาใจช่วยทุกคนนะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[Saantos]

ไฟท์หนอไฟท์ 

[Saantos]

มารอทุกวันเลย 

[toou]

รอตอนต่อไปอยู่น๊าาาาาาาาา   หายไปนานคิดถึงนะคะ

[patwo]

ตอนที่ 17

“ เจ็บแผลพี่ติน ไม่ไปได้มั๊ย " ผมหันไปถามคุณหมอติน ที่วันนี้มาชวนผมออกไปเดินเล่น เป็นการเดินเพื่อให้แผลไม่ตึงหลังการจากผ่าตัด แต่อาจเพราะนอนมาหลายวันเลยรู้สึกไม่อยากจะเยื้ยงย่างไปไหนทั้งนั้น แค่ยืดตัวก็เจ็บแล้ว

“ ไม่ได้ ลุกมาเลย " ว่าแบบนั้น  พี่ตินเอาพี่ปิดปากมาใส่ให้

“ วาดไม่อยากไปเลย " บ่นออกไปแบบนั้น แต่ขาก็เริ่มออกเดิน เสาน้ำเกลือผมใช้เป็นที่ยึดให้ตัวเองเดินไปเริ่มๆตามทางเดิน

“ เมื่อคืนนอนหลับมั๊ย "

“ หลับครับ แต่ดึกมากแล้วถึงจะหลับ วาดกลัว "

“ กลัวอะไร " อีกคนหัวเราะออกมา ตอนที่หันมามองหน้าผม

“ ก็กลัวผี "

“ ผี ? มันมีที่ไหน ไม่มีหรอก "

“ แต่หมอเซฟบอกวาดว่ามี เค้าบอกว่า เค้าเคยโดนผีหลอก " หันไปบอกพี่ตินที่หันมายิ้มล้อๆ

“ แล้วไอ้หมอเซฟมันเข้าไปทำอะไรในห้องเราดึกๆ "

“ มาเช็คอะไรก็ไม่รู้ครับ เกี่ยวกับขวดน้ำเกลือ "

“ มันสนใจน้องพี่เปล่า ปกติถ้าว่างก็มีแต่นอน "

“ เปล่าสักหน่อย ไม่ใช่แบบนั้น " พูดออกไปก็โดนบีบจมูก พี่ตินจับมันแล้วส่ายไปมา

“ เรามันจะไปรู้อะไร หมอเซฟมาจีบเราแน่ๆ "

“ พี่ตินเลิกแซวเลย วาดฟ้องพ่อจริงๆนะ "

“ ฟ้องพ่อดิ เพราะพ่อต้องแซวเรากลับมากกว่าพี่สองเท่าแน่นอน " ว่าแบบนั้นก่อนจะประคองให้ผมหลบพยาบาลคนนึงที่เข็นผู้ป่วยผ่านมา " ไอ้หมอเซฟเดี๋ยวก่อนเถอะ บังอาจมาจีบน้องพี่ "

“ เค้าก็แค่เข้ามาตรวจอาการ พี่ตินเว่อร์ "

“ ต้องเว่อร์ มีน้องน่ารักต้องเว่อร์เข้าไว้ " ลูบหัวผม เราเดินยิ้มให้กันไปเรื่อยๆ ตามทางเดิน พี่ตินเป็นพี่ที่ใจดีไม่ต่างอะไรกับพี่อินเลย ผมไม่รู้เลยว่าตกลงแล้ว พี่ตินกับพี่อินใครใจดีกว่ากัน

“ พี่ติน สวัสดีครับ "

“ อ้าวไอ้ไฟท์ เออหวัดดี " หันหน้ามองคนที่เดินตรงมา วันนี้พี่ไฟท์ไม่มีอะไรมาฝากเหมือนทุกวันที่ต้องมีอะไรติดมือมา " ไปไงมาไงวะ "

“ มาเยี่ยมวาด เป็นไงบ้าง "

“ มาเยี่ยมทุกวันเลยเว้ย " พี่ตินเหล่ผม " มึงกลัวมันหายช้า แล้วไปทำงานให้ช้าหรือไง "

“ เปล่าสักหน่อยครับ มาเยี่ยมเฉยๆ "

“ จริง " พี่ตินย้ำถามพี่ไฟท์

“ จริงๆมีเรื่องที่จะปรึกษาวาดนิดหน่อย "

“ เรื่องอะไร "

“ เรื่องหัวใจ "

“ เรื่องหัวใจ เรานี่นะเหรอ ที่ปรึกษาเรื่องหัวใจให้ไอ้ไฟท์ เฮ้ย นี่แอบไปมีใครไม่บอกพี่รึเปล่า " พี่ตินหันมาหาผม จ้องหน้าหาความจริงคิ้วขมวดกันแต่ก็ยิ้มกว้างมาให้

“ ไม่มี พี่ตินเลิกหาเรื่องวาดเลย "

“ ฮ่าๆ โอเคๆ งั้นพี่กลับไปทำงานละ กูฝากพาน้องกูไปที่ห้องด้วยนะ " พี่ตินหันไปบอกพี่ไฟท์แบบนั้น อีกคนพยักหน้าพี่ตินขยี้หัวผมเค้าเดินออกไป ยังไม่ทันที่ผมจะเรียกไว้ ก็หายไปคุยกับพยาบาลแล้ว

“ วันนี้ออกมาเดินได้แล้วเหรอ "

“ ครับ พี่ตินบังคับให้เดิน "  บอกไปแบบนั้น ผมหันไปมองพี่ไฟท์ที่มีทีท่าหนักใจ ใต้ตาดำคล้ำคงจะยังไม่ได้นอน " เมื่อคืนนอนไม่หลับเหรอครับ "

“ มีเรื่องให้คิดเยอะไปหน่อย "

“ ท่าทางจะเป็นเรื่องที่คิดไม่ตกน่าดู "

“ ถ้ารู้ว่า คนที่พูดว่าชอบเราเค้าพูดไปอย่างงั้น พูดเพราะเห็นว่าเราไม่สนใจเค้า แบบนั้นจะทำไงดี "

“ บางทีก็อาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่พี่ไฟท์คิดก็ได้นะครับ "

“ อย่าเข้าข้างกันน่า " พี่ไฟท์พูดแบบนั้นก่อนจะยิ้มให้ผม เปิดประตูเข้าไปในห้องที่ไม่มีคนอยู่ ผมนั่งลงบนเตียงพี่ไฟท์จัดการเก็บเสาของสายน้ำเกลือให้

“ ผมไม่ได้เข้าข้าง จะให้ผมเข้าข้างใครละครับ ผมยังไม่รู้เลยว่าพี่ไฟท์ชอบใครอยู่ "

“ อย่างงั้นเหรอ "

“ อื้ม " พยักหน้าให้แบบนั้น แต่มือก็กำขอบเตียงแน่น " ก็พี่ไฟท์ไม่เคยบอก "

“ นึกว่ารู้ " เค้าพูดแค่นั้นก่อนจะหันมาจ้องหน้าผม เค้ายิ้ม ผมว่าพี่ไฟท์รู้ครับว่าผมรู้ " ทำไมถึงรู้ละ ทั้งๆที่พี่ไม่เคยบอก "

“ กลิ่นในห้องพี่ไฟท์ มันหายไปครับ แล้วก็พี่ไฟท์ดูเศร้าๆ "

“ ช่างสังเกต " ยิ้มกับคำชมนั้นแต่มันก็ไม่ใช่แบบนั้นเสมอไป ผมเองก็อยากจะบอกว่า เพราะอยู่ในสายตาตลอดก็เลยรู้ไปหมดทุกอย่าง รู้ว่าคิดอะไรอยู่ มีความสุขกับเรื่องอะไร เศร้ากับเรื่องอะไร บางทีผมเองก็มาเข้าใจเอาวันนี้ว่า การที่เรารู้ทุกอย่างไม่ใช่เรื่องที่ดี รู้ก่อน เราก็เจ็บปวดก่อน ความจริงมันเป็นแบบนั้น

“ มันเป็นความจริงเหรอครับ ที่พี่ไฟท์บอก อะไรที่ทำให้คิดแบบนั้น "

“ เมื่อวานเค้าหึงพี่ด้วยละ "

“ อย่าบอกนะครับว่า กับผม " พยักหน้าให้ผมเราถอนหายใจออกมาพร้อมกัน

“ น่าแปลกนะ พี่รู้สึกเจ็บหัวใจชะมัด มันเหมือนเรามีความสำคัญตอนที่เค้ารู้สึกว่าจะเสียไป  แต่ตอนเค้ามีความสุขเค้าก็ลืม ตอนที่เค้าไม่มีใครเค้าก็มาคิดถึงเรา มันให้ความรู้สึกว่า เรามีค่าแค่นั้น "

“ พี่ไฟท์ไม่จริงจังรึเปล่า เค้าเลยทำแบบนั้น ถ้าพี่ไฟท์จริงจังก็อาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้นะครับ "

“ พี่กลัว กลัวว่าถ้าได้คบกันแล้วเลิกกันไป แม้แต่คำว่าเพื่อนก็คงไม่มีเหลือ " เสียงพูดเบาๆพูดออกมาเค้าถอนหายใจก่อนจะเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ผม มือนั้นลูบมาหัว " พี่ไม่ใช่คนเก่งอะไรอีกแล้ววาด กลายเป็นคนที่กลัวความล้มเหลวไปแล้ว กลัวแม้กระทั้งข้อเสียของตัวเอง "

“ พี่ไฟท์ " จะทำยังไงกับคนตรงหน้าดี ผมอยากจะกอดเค้าแล้วบอกว่าไม่เป็นไรหรอกนะครับ เดี๋ยวมันก็จะผ่านไป ไม่เป็นไรหรอกนะพี่อยากได้อะไรผมจะทำให้ อยากให้ผมไปบอกเค้ามั๊ย ผมจะไปบอกให้ ขอร้องให้เค้าไม่เลิกรักพี่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม ใจที่อยากทำทุกอย่าง ตอนนี้ทุกอย่างมันแน่นตื้อไปหมดในหัวใจ

“ ขอบคุณนะวาด " กอดผมเอาไว้แน่นตอนที่พูดคำนั้น แอบซบไหล่กว้างนั้น น้ำตาของผมไหลออกมาตอนที่ถูกเค้ากอด ถึงแม้ว่าที่ถูกทำแบบนั้นเพราะอีกคนจะแค่จะขอบคุณก็ไม่เป็นไร

“ ไม่เป็นไรครับ "

“ วาด ! “ หันไปตามเสียงของประตูที่เปิดเข้ามา พี่อินนิ่งอยู่ตรงนั้น ตอนที่เห็นพี่ไฟท์กอดผม ขืนตัวออกมาพี่ไฟท์หันไปมองพี่อินที่ได้แต่ยืนนิ่งๆ " มึง "

“ พี่กลับละ หายไวๆนะ " ลูบหัวผมส่งท้ายก่อนจะเดินออกไป พี่ไฟท์ทักพี่อินที่ยืนอยู่ที่ประตู " มาทำงานเร็วนะมึง ไหนบอกเข้าเวรกลางคืน "

“ กูมาหาน้อง "

“ อื้ม งั้นกูไปทำงานละ มีสอนคาบบ่าย " บอกพี่อินแบบนั้นก่อนจะเดินออกไป สายตาที่มองอีกคนไปจนสุดทางพี่อินหันหน้ามามองผม

“ ทำไมไอ้ไฟท์มากอดวาดแบบนั้น "

“ พี่ไฟท์มาปรึกษาเรื่องความรักครับ " ตอบออกไปไม่เต็มเสียง ผมไม่รู้ว่าตัวเองควรพูดรึเปล่า

“ ทีหลังอย่าให้มันทำแบบนั้นอีก " ว่าด้วยเสียงเรียบๆผมก็พยักหน้า

“ ครับ " ถอนหายใจออกมาตอนพูดคำนั้น พี่อินคงหึง ต้องคิดอะไรไปไกลอยู่แน่ๆ

“  คือพี่ไฟท์เสียใจมาก พี่ไฟท์น่าสงสารมากนะครับพี่อิน ดูเหมือนเค้าไม่สนใจแต่ว่าเค้าก็สนใจมาก ตัวตนของพี่ไฟท์พี่อินรู้ดีที่สุดพี่อินอย่าลืมมันนะ "

“ พูดอะไร ไม่เข้าใจ " อยู่ๆก็เสียงดังขึ้นมา " แล้ววาดรู้เรื่องไฟท์ดีขนาดนั้นเลยรึไง ทีหลังอย่าให้มันกอด... มัน  ดูไม่ดี " พูดเสียงเบาในตอนสุดท้าย

“ ขอโทษครับ "

“ จริงๆพี่แค่หวงเรานะ " ขยับตัวเดินเข้ามาใกล้ พี่อินลูบหัวผม " ขึ้นไปนอนดีๆไป เดี๋ยวพี่จะล้างแผลให้ "

“ ให้คุณพยาบาลล้างก็ได้ครับ จริงๆพี่อินน่าจะไปตามพี่ไฟท์นะ "

“ ไม่ต้องหรอก ตามไปก็เท่านั้น " ว่าแค่นั้นตาก็ก้มลงเปิดเสื้อผม " ไฟท์มัน ไม่รู้สิ พี่สับสน สับสนไปหมดแล้ว บางทีก็ไม่รู้ว่าตัวเองทำอะไรอยู่ ไม่รู้ว่าตัวเองต้องการอะไร มีความสุขกับคนนั้นไม่อยากจะปล่อยไปไหน แต่ก็อยากจะรักกับคนนี้อยากจะชนะสักทีเพราะเหนื่อยมานาน "

“ เดี๋ยวเวลามันก็บอกเราได้เองละครับ ว่าอะไรที่พี่อินต้องการอะไรจริงๆ "

“ นี่นะเหรอกรูรูเรื่องความรักของไอ้ไฟท์ " ก้มลงมาลูบหัวผม

“ ไม่ใช่หรอกครับ ผมแค่พูดไปตามที่ผมคิด "

   ก๊อก ก๊อก เสียงเคาะประตูดังขึ้น พี่อินยืดตัวขึ้นมองคนที่เดินเข้ามา หมอเซฟมาพร้อมกับพยาบาลแล้วก็เครื่องมือทำแผล

“ สวัสดีครับหมออิน "

“ วันนี้หมอเซฟจะมาทำแผลให้วาดเหรอ "

“ ครับ หมอตินไม่ว่างมีผ่าตัด หรือว่าพี่อินจะทำ "

“ ให้หมอเซฟทำเถอะ หมอในแผนก " ว่าแค่นั้น พี่อินก้มหน้าลงมาหอมแก้มผมอีกที " เดี๋ยวพี่ไปหาอะไรกินก่อน แล้วพี่มาหาใหม่หลังทำแผลเสร็จนะ "

“ ครับ "

“ มาทำแผลกันเถอะครับ " หมอเซฟหันมาพูดกับผม นางพยาบาลที่อยู่ช่วยข้างๆ เธอเดินออกไปนอกห้องตามพี่อินออกไป " ขอโทษนะ ขอหมอดูพุงหน่อย " เปิดเสื้อขึ้นมาอีกคนยิ้ม " ขาวจัง "

“ หมอ  หมอเป็นหมอนะครับ "

“ ขอล้อเล่นกับคนไข้บ้างสิ จริงจังกับคนไข้คนอื่นมาทั้งวันแล้วนะ " เปิดแผลผมขึ้นมาหลังจากที่ผมปิดไว้เมื่อครู่  ไม่มีอะไรก็แค่เช็คแผลตามปกติ " หมอตินสุดยอดของการเย็บแผลจริงๆเนี๊ยบมาก "

“ หมอรีบล้างแผลเถอะ " ผมบอกอีกคนก็ยกยิ้ม

“ ทำไมวันนี้ทำหน้ายุ่งจัง "

“ หมอรู้ด้วยเหรอ "

“ เห็นความกังวลออกมาจากแววตาตอนที่คุยกับพี่ชายตัวเอง ไม่เหมือนเวลาที่คุยปกติที่จะยิ้มร่า " ก้มหน้าก้มตาทำไปแต่ปากก็ถาม  " มีเรื่องหนักใจสินะ "

“ ก็นิดหน่อยครับ "

“ เหรอ "

“ เมื่อคืนหมอบอกว่า เป็นคนดีเกินไปมักตกเป็นเหยื่อ พอมาคิดวันนี้แล้ว รู้สึกกลัวๆยังไงก็ไม่รู้ "

“ เรื่องบางเรื่องมันไม่ใช่เรื่องของเรา อย่าเอามาคิดให้หนักสมองเลย " แผลของผมถูกล้างเสร็จเรียบร้อย หมอเซฟเปลี่ยนขวดน้ำเกลือขวดใหม่ให้

“ ก็มันเป็นเรื่องของคนที่ผมรัก "

“ แล้ววาดไม่รักตัวเองเหรอ วาดมัวแต่รักคนอื่นแล้ววาดไม่รักตัวเองเหรอ ไม่ได้สงสารตัวเองหรอกเหรอ " ทุกอย่างตรงนั้นเงียบ " พี่ไม่รู้ว่าวาดกำลังเครียดเรื่องอะไร แต่สิ่งที่พี่อยากจะบอกคือ มันเป็นเรื่องของคนอื่นเราไม่ต้องไปใส่มันมากนักหรอก เพราะยิ่งใส่ใจมากเราเองที่ต้องเสียใจ รักตัวเองเถอะถ้าเรามามัวใส่ใจคนอื่น แล้วตัวเราเองใครจะมาใส่ใจ "

“ ก็คนที่รักผมไง "

“ บางทีคนที่รักวาด ก็อยากเห็นวาดมีความสุขนะ แล้ววาดมีความสุขรึยังละตอนนี้นะ "

“ ผมไม่ค่อยรู้จักมันสักเท่าไหร่หรอกครับ ไอ้ความสุขที่ว่านั่นนะ "

“ ก็ปล่อยความเครียดซะบ้างจะได้รู้จักมันมากขึ้น " หมอเซฟเอามือมาดันคิ้วสองข้างที่ขมวดเข้าหากันให้แยกออกจากกัน

“ ผมกังวลจังเลยครับ กังวลแทนคนอื่น "

“ ความอยากรู้ไม่ได้เป็นบาป แต่บางเรื่องที่เรารู้อาจทำให้เราเป็นทุกข์ " ยิ้มกว้างออกมา หมอเซฟลูบหัวผม " ผมนุ่มจัง ว่าแล้วทำไมใครๆชอบลูบ แก้มจะหอมด้วยมั๊ยนะ "

“ หมอเซฟพูดอะไรนะ "

“ ก็เห็นใครๆชอบหอม " หัวเราะออกมาตอนที่ผมทำได้แค่ขมวดคิ้ว " แค่ล้อเล่นนะ ไม่ต้องทำหน้ายุ่งขนาดนั้นก็ได้ "

“ หมอม้อ คนป่วยแบบนี้บ่อยเหรอ "

“ แค่ไม่ค่อยชอบเวลาคนป่วยทำหน้าหมดอาลัยตายอยากมันก็เท่านั้นละ ก็พี่เป็นหมอนิ "

“ เป็นการรักษาที่แปลกดีนะครับ "

“ แต่ก็ทำให้วาดยิ้มได้ " เอื้อมมือมาจับแก้มของผม ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง สวนทางกับแม่ที่เดินเข้ามาพร้อมกับปิ่นโตอาหารของมื้อเที่ยงวันนี้

...........................................................

ผมถอนหายใจตอนที่เดินออกมาจากห้องของวาด ก็พอรู้แอบกำมือตัวเองตลอด เป็นความรู้สึกที่เห็นแก่ตัวสิ้นดี เมื่อคืนผมหลับไม่ลงเลยจะหลับก็ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืนแล้ว สมองทำงานตลอดเวลาเอาแต่คิดถึงเรื่องนั้น เรื่องที่ไฟท์พูดกับผม ใครๆก็รักตัวเอง เพิ่งรู้ตัวว่าเป็นแบบนี้ ก็ตอนที่ไฟท์พูดคำเหล่านั้นออกมา เพิ่งนึกออก ก็ตอนเผลอไปบีบบังคับมัน
   
   ไฟท์ไม่มีทางทำตามที่ผมบอก ไฟท์รักตัวเองมากเกินไป เพราะไม่เคยผิดพลาดมันเลยกลายเป็นคนที่รับความผิดพลาดของตัวเองไม่ได้ มันถอยห่างทุกอย่างที่ทำให้มันผิดพลาด มันกลัวแม้กระทั้ง ความรัก

ส่วนผม คือคนอยากเป็นคนสำคัญ อยากจะประกาศให้ใครๆรู้ว่า ผมสำคัญ สำคัญสำหรับมันไม่ใช่ที่เป็นอยู่ตอนนี้ ไม่ใช่แบบลับๆ ผมอยากจะเปิดเผย  เมื่อคืนตอนที่พูดออกไปแบบนั้นถ้าไม่เจอใครอีก ถ้าไม่มีความสุขกับอีกคนอยู่ คงตอบรับไปแล้ว  แต่เพราะไม่อยากปฎิเสธแต่ก็ไม่อยากจะตอบรับ ก็เลยพูดคำพูดเห็นแก่ตัวแบบนั้นออกไป

“ กูเกลียดตัวชะมัด " เกลียดแม้กระทั้งตัวเองรู้สึกโกรธ เพียงแค่เห็นมันสนใจน้องชายผม มากกว่าผม ทั้งๆที่พอทีผมสนใจคนอื่นมากกว่ามัน ผมกลับไม่รู้สึกอะไร ทั้งๆที่ก็บอกกับใจตัวเองว่า รักมันมากแท้ๆ

   ครืน ครืน ครืน เสียงโทรศัพท์ตัดความกังวลของผมออกไป หยิบมันมาจากกระเป๋าผมยกยิ้มกับตัวเองตอนที่ ภาพของใครคนนึงโชว์ขึ้นมาที่หน้าจอ ' ภาพของอลิซ '

“ มึงก็ต้องโทรมาตอนที่กูเศร้าทุกทีสินะ ไอ้สัด "  ผมกดรับสาย  " ว่าไงสัด "

“ ตอบรับไม่เพราะ เดี๋ยวกูจะโทรไปใหม่ "

“ ไม่ต้องเลย มีอะไรจะพูดก็พูดๆมา กูไม่ได้ว่างให้มึงมากวนตีนทั้งวันนะไอ้โรม "

“ คิดถึง " ทุกอย่างเงียบตอนที่ได้ยินคำพูดนั้น " มึงบอกเองนะ ว่าอยากจะฟังคำพูดตรงๆ จากกู "

“ หึ " หัวเราะออกไป ไอ้โรมก็เงียบ " โรม "

“ ไปกินบะหมี่กัน "

“ บะหมี่เหรอวะ "

“ ก็กูค้างมึงอยู่ "

“ มีร้านเด็ดรึเปล่าวะ ธรรมดากูไม่แดกนะ ไม่อร่อยก็ไม่แดกด้วย "

“ มีอยู่ อโศก เดี๋ยวจะไปรับ "

“ ไม่ต้องหรอก มึงก็วนไปวนมาอยู่นั่น กูไปหาเอง "

“ อยากมาหากู ก็สารภาพมาเถอะ " มันแซว ผมกดวางสาย เบื่อที่จะได้ยินเสียงหัวเราะของมันเอามากๆเลยครับ

ขับรถออกจากโรงพยาบาลมาจอดรถที่ใต้ตึกทำงานของมัน ไอ้โรมยืนรอที่ชั้นล่างอยู่แล้ว ผมเอาถุงขนมออกจากรถ เป็นขนมปังธัญพืชครับ ขายอยู่ที่ข้างๆโรงพยาบาลเป็นขนมอร่อยที่ดีต่อสุขภาพ

“ ขนมอีกละ "

“ กูซื้อมาฝากไอ้พุธไอ้ปันแล้วก็ไอ้ฮิมเถอะ " ยื่นใส่มือมันไอ้โรมไม่รับ

“ ไม่มีของกู กูไม่รับ "

“ ก็มี แหกตาดูก่อนกูซื้อมาตั้งแปดชิ้น มันมีหลายรส "

“ ของกูรสอะไร "

“ ฝอยทอง อย่างอื่นมึงก็เลือกเอาแล้วกัน กูไม่รู้มึงชอบอะไร "

“ จำได้ด้วยว่ากูชอบฝอยทอง  แล้วมีลูกเกด หรือว่าทูน่าอะไรแบบนี้มั๊ย หมูหยอง "

“ มีหมดนั่นละ มึงชอบเหรอ "

“ ชอบสิ  " มันพูดตอนที่หาขนมปังในถุง " ชอบมึงนะ "

“ พ่อง กูหมายถึงหนมปัง มีช่องว่างไม่ได้เลยนะ หยอดกูตลอด "

“ มีช่องว่างเราก็ต้องทำคะแนน ไม่ได้หรอกกูมันคนคลุกดินคลุกทราย กลัวสู้หนุ่มสูทผูกไทค์ไม่ได้ "

“ มึงกลายเป็นคนพูดมากไปตั้งแต่เมื่อไหร่ กูถามว่าชอบไส้ไหน "

“ จริงๆ ถ้าหนมปังไม่ชอบฝอยทองเท่าไหร่ ชอบพวกลูกเกด ทูน่า หมูหยองมากกว่า " 

“ ก็หยิบไปก่อน ที่เหลือก็ให้ลูกน้องมึง " มันเหล่มามองผม แล้วอีกถุงนั้น

“ ก็ซื้อมาฝากอลิซจะได้กินไปโรงเรียน "

“ น่ารักอะ อยากได้เป็นเมีย " เบือนหน้าหนีมัน ไอ้โรมหัวเราะตอนที่หยิบถุงขนมของอลิซในมือผม เอาขนมไส้ที่มันชอบใส่ลงไปในถุง มันยื่นมาให้ผม " อย่ามัวเขิน เอาไปกูฝากไว้ก่อนเดี๋ยวกินข้าวเสร็จกูมาเอา "

“ ถ้าลืมละน่าดู "

“ ไม่ลืมหรอกครับ ไปกินข้าวกัน อยากเลี้ยงข้าวมึงใจจะขาดละ กระเป๋าร้อนอยากจ่ายตังค์ " ทำเสียงล้อๆมันกอดคอผมเดินออกไปจากลานจอดรถ เราเดินขึ้นสะพานไปลงอีกด้าน เดินอีกนิดหน่อยผมเจอร้านบะหมี่ที่ติดกับโรงแรมดัง

“ ร้านนี้เหรอวะ "

“ อื้ม อร่อยนะ บะหมี่แห้งหมูหวานกับเนื้อปูอร่อย ลองสั่งดู "

“ โอเค " เข้ามานั่งในร้านเป็นร้านอาหารจีนครับ ที่มีขายติ่มซำ แล้วก็บะหมี่ ไอ้โรมสั่งบะหมี่แห้งแบบเดียวกับของมันให้ผม มันหันมาถามผม

“ ชอบกินเกี๊ยวเปล่า "

“ ชอบ " บอกแค่นั้นมันก็ไม่พูดอะไร ได้ยินมันสั่งเป็ดตุ๋นแล้วก็หอยจ๊อมาเพิ่ม  นั่งได้สักพักอาหารก็มาเสริ์ฟ น่าตาน่ากินสมการรอคอย

“ ถ้าไม่อร่อย รอบหน้ากูยอมเลี้ยงอีก "

“ ถ้าแบบนั้นจะโง่บอกว่าอร่อยทำไมวะ " ถามมันออกไปไอ้โรมเลิกคิ้ว มันคงเห็นด้วยกันคำพูดของผม ปรุงรสเล็กน้อยให้พอเผ็ดๆ

“ มึงชอบกินเกี๊ยวใช่มั๊ย " ยังไม่ทันตอบมันตักเกี๊ยวของมันมาให้ผมกิน

“ ให้กูเพื่อ มึงไม่กินรึไง "

“ ไม่กิน กูไม่ชอบ "

“ จะไม่ลองกินหน่อยรึไง " คีบเกี๊ยวขึ้นมาชิม รสชาติดีเลยนะครับ จัดว่าอร่อย " เอา  ชิมสักชิ้นน่า "

“ ไม่ชอบแล้วจะแดกทำไม แดกไปก็ไม่ชอบอยู่ดี "

“ มึงนี่นะ "

“ เรื่องบางเรื่องก็เหมือนกัน ถ้าที่มันเป็นอยู่มันทุกข์ใจก็ปล่อยๆมันไปเถอะ " คีบบะหมี่ขึ้นมากิน สูดเข้าไปเต็มปาก มันคีบหอยจ๊อกินตามไป

“ โรม "

“ กูแค่ไม่เข้าใจว่าทำไม ทั้งๆที่มึงเสียใจแต่มึงก็ยังทนอยู่  ไม่เข้าใจว่ามึงจะทำให้ตัวเองเสียใจทำไม ทำให้คนอื่นเสียใจทำไม เป็นมาโซคิสเหรอ ถามจริง พวกชอบความเจ็บปวดนะ  "

“ บางที กูแค่เป็นคนที่อยากจะเอาชนะ " แล้วมึงคือคนที่ให้กูรู้สึกไม่อยากจะเอาชนะอะไรทั้งนั้นอีกแล้ว  มันเหมือนว่า กับไฟท์ผมอยากจะชนะมันมากๆอยากได้เป็นแฟน แต่โรมก็เหมือนเชือดที่รั้งผมอยู่แล้วบอกว่า มึงจะพยายามดิ้นรนให้ตัวเองเสียใจทำไม ทำไมมึงไม่อยู่นิ่งๆละ ทำไมไม่ลองหยุดพยายามแล้วคว้าเอาสิ่งที่มึงจับต้องได้แบบกูละ

“ เอาชนะคนแบบกูสิ เหมือนจะดูง่ายแต่กูเสร็จยากนะ กูซอยถี่ "

“ กูเกลียดมึงจริงๆ " เกลียดคนที่ทำให้กูยิ้ม เกลียดคนที่ทำให้กูลืมทุกอย่าง บางทีก็สุขจนลืมไปเลยว่า ต้องให้ความสำคัญกับใครคนนั้น

.......................................................

เพราะความรัก มันไม่มั่นคงตั้งแต่แรก มันก็เลย ง่ายต่อการเข้ามาของใครอีกคน
ถ้าความรักของเราแข็ง ถ้าเรารักใครคนนั้นจริงๆ มันจะไม่เป็นแบบนี้หรอก
คนนึงก็อยากจะชนะ คนนึงก็เสียดาย
ลองคิดดูว่าวันนึงที่อินต้องไม่มีโรม ชีวิตอินจะเหงามากมั๊ย
เหมือนกันที่ว่าถ้าอินไม่มีไฟท์ อินจะรู้สึกยังไง จะรู้สึกทำใจได้เปล่าที่จะเป็นได้แค่เพื่อนจริงๆ
ถ้าเราไม่เห็นแก่ตัว ก็ตัดสินได้ง่ายๆ รักใครก็เลือกคนนั้น แต่เพราะเห็นแก่ตัว โจทย์ข้อนี้ บอกเลยว่า ยาก

#อาทิตย์ที่แล้วไม่ได้อัพนิยายเรื่องนี้ขอโทษนะคะ แต่แต่งไม่ทันจริงๆ มัวแต่ไม่เขียน เทมไฟ TTTT
อาทิตย์นี้มาอัพแล้วนะ เด้อจ้า
ฝากแท็ก  ‪#choiceไฟท์อิน ด้วยนะคะ

[Yunatsu]

โอ้ยยยยย
เอาจิงง ต่อให้เรื่องนี้ลงเอยแบบ โรมได้กับอิน
เราก้ยังเกลียดโรมอยู่ดี ไม่รู้เหมือนกัน ว่าทำไม
ถึงรู้สึกแบบนั้น
หรือบางที คำว่าเลือก มันไม่ได้อยู่ทีว่าอินจะเลือกใครหละ
แต่ว่า ไฟท์เองก้ต้องเลือก เลือกที่จะจมกับความกลัวของตัวเองหรือว่าเลือกจะเดินต่อไปข้างหน้า
เพราะว่าอดีตของไฟท์มันเจ็บปวด
แล้วจะให้ไฟท์เจ็บปวดอีกหรอออ
โอ้ยย สงสารไฟท์
เรื่องที่แล้ว ไฟก้เปนตัวรอง
ให้บ้านนี้ได้เปนพระเอกบ้างน้า ให้ไฟท์เปนพระเอกน้า

ปล.แต่ยังไงก้อ่านนะ ไม่ว่าใครจะเปนพระเอก

[sweetbasil]

 ไม่รู้จะบอกกับเธอได้ยังไง จะผิดไหมถ้าบอกว่าเท่ากัน
อาจจะเห็นแก่ตัวเมื่อเธอช่างดีกับฉัน และเขาก็สำคัญเป็นคนที่รู้ใจ

หากฉันฝันถึงเธออย่างเขา หรือถ้าเขาแสนดีอย่างเธอ สิ่งที่ถามฉันคงไม่ลำบากใจ

อย่าเลยอย่าบอกให้ฉันเลือกเลย เพราะฉันไม่เคยรู้เลย ไม่รู้ว่าจะเลือกใคร
ขาดเธอก็เหงาขาดเขาก็คงเสียใจ ไม่อยากจะเลือกใคร อยากเก็บเธอเอาไว้ทั้งสองคน

[shoi_toei]

เข้าใจ ตรรกะ คำว่า อยากเก็บไว้ทั้ง 2 คน

แต่มันเป็นไปได้ยาก เรื่องนี้ดูหน่วง แต่มันสะท้อนอารมณ์พื้นฐาน

ของมนุษย์ดีแห๊ะ รอการตัดสินใจ เลือก ของอินค่ะ

[BAKA]

เราว่ามันยากอยู่นะกับการเปลี่ยนสิ่งที่คิดที่ยึดมาตลอด ถึงจะเห็นว่าถ้าเปลี่ยนอะไรๆจะดีขึ้น

แต่ก็คิดก็เชื่อแบบนี้มานานแล้วไง อยู่ๆจะมาเปลี่ยนแล้วถ้าสิ่งที่ว่าดีตอนนี้หายไปล่ะ?

ยากอยู่นะ