ดวงอาทิตย์คล้อยต่ำเป็นเหตุให้ฟ้าตอนนี้เป็นสีส้มดูอบอุ่น ก็คงจะอบอุ่นดีถ้าอยู่แถวยุโรป แต่นี่ประเทศไทย เมืองไทย
จะกี่โมงๆ เดือนเมษานี่มันก็ร้อนทั้งวัน
ธิณเดินเหงื่อชุ่มเพื่อตรงไปที่สถานีรถไฟฟ้า เขาเพิ่งเลิกงานเพราะมีประชุมก่อนหน้านี้ เลยทำให้กลับช้ากว่าปกติ สูทเนี้ยบที่เคยสวมในออฟฟิศถูกถอดพาดไว้กับแขน ร้อนตับจะแตก ใส่ไปมีหวังสุกแน่ เขาคิด แต่ก็รีบสาวเท้าเดินให้ถึงสถานีเร็วๆ เพราะเดี๋ยวจะได้กลับไปตากแอร์ฉ่ำที่ห้องสบายใจแล้ว
ประตูรถไฟเปิดออก ธิณรอให้คนออกมาสักครู่ก่อนจะเข้าไป แน่นอนเวลาประมาณ 5 โมงกว่าในสถานีอโศกนั้น ไม่มีที่ให้นั่งในรถ
แน่ เข้าต้องจำใจยืนโหนอย่างเหนื่อยล้า สายตาคมหันไปเห็นเด็กหนุ่มคนนึงยืนพิงกระจกข้างประตู ฟังเพลงจากไอโฟนของตัวเอง
มินชิต
เขาไม่ได้เข้าไปทักเพราคนในรถแน่เหลือเกิน พอถึงทองหล่อ ธิณก็เบียดเสียดผู้คนที่ยืนอยู่ออกจากตัวรถ เขาถอนหายใจหนักเมื่อ
ความอึดอัดอบอ้าวหายไป
“อ้าว บอส”
ธิณหันไปตามเสียงที่เพิ่งรู้จักเมื่อเช้า มินยืนอยู่ข้างหลังเขาแล้วยิ้มให้
“คุณมิน”
ธิณยิ้มทักทายตามประสาลูกน้องกับหัวหน้า แต่แท้จริงในความรู้สึกของเขา ไม่อยากมองชายตรงหน้าเป็นเพียงลูกน้องเท่านั้นสิ
“บ้านอยู่แถวนี้หรอครับ” เป็นฝ่ายธิณที่เอ่ยปากถามเด็กหนุ่ม
“ครับ บอสล่ะ มาทำอะไรหรอ”
“เพิ่งเข้ามาใหม่ ตีสนิทหัวหน้าแล้วหรอ” ธิณเลิกคิ้วถามกวนๆ มินไม่สะทนสะท้านอะไร แต่กลับยิ้มกว้างขึ้นกว่าเดิม
“โห ไม่ยุติธรรม ไปหาไรกินกันเถอะครับ ผมเลี้ยง”
“หะ”
“เอาเถอะน่า ต้องทำงานด้วยกันอีกนาน”
ธิณทนเสียงออดอ้อนของลูกน้องคนใหม่ไม่ไหว เอ๊ะ หรือเขาก็สนใจเรานะ ชายหนุ่มเพ้อในใจ ก่อนที่ทั้งคู่จะมาลงเอยที่บาร์เหล้า
ร้านหนึ่ง มันเป็นร้านที่ธิณจะออกมาจิบแก้เครียดเวลาคิดอะไรไม่ออก
“บอสคอแข็งป่าวครับ” มินพูดเสียงร่าก่อนจะสั่งเหล้าและกับแกล้มที่บ๋อย ไม่นานอาหารและเครื่องดื่มก็ถูกวาง
“คุณนี่ พาหัวหน้ามามอมเหล้าคิดจะทำอะไรครับ” ธิณพูดติดตลกก่อนจะกระดกเหล้าอึกใหญ่เป็นการบอกให้รู้ว่า เออกูคอแข็ง
มินยังคงร่าเริงตามนิสัยปกติของเขา ตอนแรกเขาเกร็งๆเพราะกลัวบอส ร้านนี้นานๆมินจะมาที เขามักจะมากับคนพิเศษ ซึ่งมินไม่ได้
มาร้านนี้ประมาณ 2 ปีได้ นั่นก็คือ เขาโสดมา 2 ปีแล้ว
มินไม่ใช่คอเหล้า ไม่ใช่คนดื่มเก่ง แต่ไม่รู้อะไรดลใจอยากให้เขาพาหัวหน้ามาดื่มด้วยกัน
มือเรียวกระดกเหล้าเข้าปากตามเจ้านายบ้าง ก่อนจะหลับตาปี๋เพราะมันซาบซ่านไปทั่วหัว ธิณหัวเราะเบาๆกับท่าทางของลูกน้อง
อะไรกัน ทำไมยิ่งมองเด็กนี่ ก็ยิ่งหลงเข้าไปอีกนะ
เวลาล่วงเลยไปชั่วโมงกว่าๆ ธิณยังสติอยู่กับเนื้อ แต่เป็นอีกฝ่ายมากกว่าที่เริ่มเบลอ
“โอ่ยบอส ผมว่าผมเริ่มไม่ไหวแล้ว” มินพูดเสียงอ่อน
“คิดเงินครับ” เด็กหนุ่มเรียกพนักงานก่อนจะหยิบบัตรเครดิตให้
“กลับบ้านไหวไหม คุณมินชิต” ธิณเขย่าไหล่เบาๆ มินเงยหน้าขึ้นมองด้วยตาหวานหยดเยิ้ม นั่นทำให้ธิณหน้าขึ้นสีบางๆ
“ไหว!” อีกฝ่ายตะโกนลั่น เมื่อบ๋อยนำบัตรมาคืนมิน เด็กหนุ่มก็รับมาและส่งเสียงเอะอะโวยวายจนคนในร้านมอง ธิณเห็นว่าท่าจะไม่
ดี เลยพยุงพามินออกมาจากร้านอย่าโซซัดโซเซ
ห่า ตัวก็ไม่ใช่จะเบาๆ
เป็นลูกน้อง มาทำกูลำบากหมด ไล่ออกสะดีไหมวะ เขาคิดเล่นๆ
“บ้านอยู่ไหนล่ะ”
“อืม...” มีแต่เสียงครางในลำคอเหมือนลูกหมาที่เป็นคำตอบของอีกฝ่าย ธิณคอตกเอือมระอาก่อนจะโบกแท้กซี่ตรงไปยังคอนโดเขา
นี่ถ้าปกติเขากลับบ้าน คงไม่ต้องพึ่งรถหรอก แต่มีคนเมามาด้วยแบบนี้ จะให้ลากไปก็คงไม่ไหว
“ง่า...” เมื่อถึงห้อง ธิณก็วางร่างเด็กหนุ่มไว้บนเตียงก่อนจะถอดเสื้อผ้าตัวเองเข้าไปอาบน้ำ เขาออกมาพร้อมกับชุดนอนอีกชุด
“ต้องเช็ดตัวให้มั้ง” เขาพึมพำเบาๆ ก่อนจะไปหยิบชามใส่น้ำและเอาผ้าขนหนูผืนเล็กจุ่มไป ธิณพยายามถอดเสื้อเชิ้ตของอีกฝ่าย
ออก แต่เจ้าตัวก็ดันดิ้นเป็นลิง ทำให้กว่าจะถอดออกได้ทำเอาเสียพลังงานไปเยอะ
ธิณนิ่งอยู่ชั่วขณะ เพราะร่างตรงหน้าเปลือยเปล่าตรงท่อนบน มินสูงเท่าเขา และมีกล้ามทุกสัดส่วน เพียงแค่เขาตัวหนากว่ามิน
เท่านั้น เขาค่อยๆเอื้อมเอาผ้าไปเช็ดเบาๆตามผิวเนียนละเอียดของเด็กหนุ่ม ใจธิณเต้นตึกๆเหมือนจะหลุดออกมากองตรงหน้า
“อือ....” ผู้เป็นห้วหน้าสะดุ้งเมื่อลูกน้องหลุดครางออกมาอย่างลืมตัวเมื่อตัวเองเผลอเช็ดไปโดนยอดอกชมพูของอีกฝ่ายเข้า มินกำ
ลังทำให้ธิณสติแตก เขารีบเช็ดตัวให้อีกฝ่ายก่อยจะใส่ชุดนอนให้ ขาเขอไม่ต้องเช็ดแล้ว ไม่งั้นมีหวังได้ข่มขืนลูกน้องตัวเองแน่
การบำรุงของเขาไม่อยากให้ขาดช่วง เพราะเหตุการณ์วันนี้ เลยทำให้ธิณต้องย้ายสถานที่ปฏิบัติกิจมาเป็นในห้องน้ำแทน ไม่ต้องใช้
คลิปโป๊ หรือหนังสือลามก เขาจินตนาการถึงลูกน้องใหม่ของเขา นั่นทำให้ธิณถึงจุดสุดยอดในเวลาไม่นาน
เขาทำเหมือนเดิมคือนำมาทาหน้าและล้างมือก่อนจะเดินไปนอนที่เตียง
แสงไฟในห้องถูกปิดลง ธิณไม่รังเกียจที่บนเตียงมีคนอื่นด้วย เพราะเตียงเขาใหญ่เกินกว่าจะนอนคนเดียวตั้งแต่แรก มันเลยไม่ใช่
เรื่องอึดอัดสำหรับเขา แค่เอาหมอนข้างมากั้นปัญหาก็จบ จนเวลาผ่านไปพักใหญ่ ธิณกำลังเคลิ้มได้ที่ก่อนจะตื่นเมื่อรู้สึกถึงเรียวนิ้ว
มาปาดที่แก้มของเขา
“บอสใช้ครีมไรครับ ทำไมถ้าหน้าใสขนาดนี้”
เป็นมินที่ลุกขึ้นมานั่งเพราะสร่างเมา เขาเห็นผู้เป็นหัวหน้านอนไปแล้ว หน้าธิณชุ่มแฉะไปด้วยเจลหรืออะไรบางอย่าง มินสงสัยว่าเป็น
มาสก์หรือครีม เลยลองเอานิ้วไปปาดดู ธิณสะดุ้งลุกตามก่อนจะมองอีกฝ่ายหวาดๆ ตายละหว่า ไม่น่าสะเพร่าเลย รู้งี้คืนนี้ไม่ทาสัก
คืนก็คงไม่เป็นไรมั้ง เด็กหนุ่มมองของเหลวหนืดที่เขาเพิ่งปาดมาเมื่อกี๊อย่างสงสัย ก่อนจะเอามาดมกลิ่นจนรู้ว่ามันไม่ใช่ครีมอย่างที่
เค้าคิด
“คือ... ผม” ธิณไม่รู้จะแก้ตัวยังไงจึงไม่ได้พูดอะไรต่อ
“บอสเอาน้ำนั่นทาหน้าหรอ”
“อ..อืม”
“มันช่วยได้หรอครับ”
“ผม ผมไม่รู้ รู้แค่มันทำให้หน้าผมดูดีขึ้น คุณอย่าไปบอกใครนะมินชิต ให้ผมขึ้นเงินเดือนคุณก็ได้ นะ นะ” เสียงลนลานของธิณทำให้
มินทำอะไรไม่ถูกไปด้วย เขาไม่คิดจะไปบอกใครหรอก แต่มันกลับทำให้เขานึกถึงโอกาสที่จะทำให้ใกล้ชิดกับบอสธิณมากกว่านี้
เข้าทางล่ะ!
“เอ่อ ผมไม่บอกหรอกครับ แต่เอ่อ”
“....”
“ผมอยากลองใช้ดูบ้างน่ะ”
“คุณก็ลองดูสิครับ ผมว่ามันขึ้นอยู่กับตัวบุคลด้วย เพราะบางคนทำไปก็ไม่ได้ผล”
“เอ่อ แล้วมันก็แค่น้ำเชื้อที่.. ชักออกมาน่ะหรอ” มินถามอย่างอายๆ ให้ตายเถอะ ถามไปแบบนั้นได้ไงวะ เขาคิดอยากจะหยิกตัวเอง
“ใช่ครับ”
“หรือบางที อาจเป็นแค่น้ำเชื้อบอสเท่านั้นก็ได้นะครับ ที่มีผลให้หน้าดีขึ้นน่ะ” มินยิ้มเขินๆ เขาโมโหตัวเองเมื่อเอ่ยปากเปิดทางให้ซะ
ขนาดนี้
“ไม่รู้สิ”
“ทดลองดูไหม ครับ”
สิ้นคำ มินก็ยื่นหน้าเข้าไปประกบปากกับบอสตัวเอง ธิณเบิกตาโพลงอย่างตกใจ ใช่ เขาชอบเด็กคนนี้ แต่มันจะเร็วไปหรือเปล่า ที่
เจอกันวันแรกก็จูบกันซะแล้วน่ะ มินถอนจูบออกก่อนจะมองอย่างอายๆ เขาก็รู้สึกผิดเหมือนกันที่เผลอทำอะไรบ้าๆไปอย่างเมื่อกี๊
แต่ธิณช่างน่าดึงดูดเขาเสียเช่นนี้
“มันมีรสไหมครับ บอส” เด็กหนุ่มกระหวัดลิ้นเลียแก้มอีกฝ่ายเอาของเหลวบางส่วนไปกลืนกิน
“ท .. ทำอะไรครับคุณมินชิต”
“บอส”
“...”
“เป็นของผมนะ”
ธิณทำอะไรไม่ถูก เขาไม่คิดว่าเด็กหนุ่มที่เขาก็แอบหวั่นไหวตอนแรกกลับชอบเขาเหมือนกัน 10 กว่าปีที่เขาไม่เคยมีแฟนเลย นั่นทำ
ให้ธิณเงอะงะตัวแข็งทื่อเป็นรูปปั้น
“นี่คือแหล่งผลิตภัณฑ์ของบอสใช่ไหมครับ” มินก้มมองเป้าของธิณที่ถูกบดบังด้วยกางเกงนอนผ้าแพรสีน้ำเงิน เขาก้มลมเอาหน้าซุก
ก่อนจะดอมดมไปทั่วพื้นที่
“คุณมินชิต อะ...”
ความเสียวเล็กๆแล่นปรี๊ดขึ้นไปถึงหัวของธิณ เมื่อเด็กหนุ่มเริ่มโลมเลียแท่งเอ็นผ่านกางเกงเนื้อบาง
“ไหนครับบอส ผมอยากใช้มันเต็มทนแล้ว”
ธิณไม่ต่อต้านหรือขัดขวางอีกฝ่ายเลย เพราะอารมณ์ความใคร่มันพุ่งพล่านจนแทบจะควบคุมสติไม่ได้ มินควักแก่นของธิณออกมา
ก่อนจะครอบครองด้วยปากนุ่มอุ่น ชายหนุ่มขนลุกไปทั้งตัวเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสเปียกแฉะแต่นุ่มและเสียวแปล๊บ
“อึก...” มินครางออกมาเบาๆเพราะเมื่อแท่นเอ็นของหัวหน้าขยายเต็มที่ มันใหญ่ยาวจนทำให้เด็กหนุ่มแทบอ้อก แต่เขาไม่ยอมแพ้
โลมเลียเหมือนเป็นไอศกรีมหอมหวาน ธิณเหม่อเคลิ้มไปไกลกับสัมผัสดีเลิศนั้น ก่อนที่ความเสียวจะสะกิดให้เขารู้ตัว
“คุณมินชิต ผม ใกล้”
มินรีบถอนปากก่อนจะค่อยๆรูดแก่นขึ้นลงเร็วๆจนมันพ่นพิษใส่ตรงหน้าของเขาพอดี มินเงยหน้าขึ้นมองบอสตัวเองซึ่งหอบหนักหน่วง
“ทาทั่วหน้าเลยใช่ไหมครับบอส”
“อ...อื้ม” มินเอามือลูบไล้ของเหลวข้นจนทั่วหน้า ก่อนจะยิ้มบาง
“แต่ก็เสียเปรียบนะครับ”
“อะไร” ธิณถามเด็กหนุ่มด้วยสีหน้างง
“ก็บอสเสร็จคนเดียว ผมก็ค้างเลยสิ” ธิณหน้าแดงทันทีเมื่อพูดถึงกิจกรรมเมื่อกี๊
“คุณ ก็ไปเข้าห้องน้ำสิ”
“โถ่บอส ผมอุตส่าห์ทำให้”
“ผมไม่ได้ขอสักหน่อย” เมื่อคำพูดไม่สามารถทำให้ธิณหายเคอะเขินได้ มินเลยใช้การกระทำเป็นตัวนำบทบรรเลงเอง เขาดันตัวบอส
ลงนอนบนเตียง ธิณพยายามขัดขืน แต่ไม่รู้เพราะเรี่ยวแรงหมดไปจากการปลดปล่อยเมื่อครู่ หรือเขาไม่ค่อยได้ไปฟิตเนส เลยทำให้
ต้านแรงของเด็กหนุ่มไม่ได้ มินขึ้นคร่อมทับก่อนจะโน้มลงจูบปากอย่างเร่าร้อน
ใช่ เมื่อกี๊มันแค่การเริ่มต้น
TBC.
มาเร็วเคลมเร็วนะนายมินชิต
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
