หัวข้อ: 【〖 ผิงปุ่น 〗】ตอนพิเศษภี-เปียวต่อ2/12/57

[ammamooty]

(ไหนลองบอกเหตุผลดีๆซักข้อที่กูต้องไปรับมึงหน่อยดิ้?)

"ก็ที่สัญญากับเปียวเมื่อวานไง"

(สัญญาไรมึงง) ปลายสายเริ่มส่งเสียงรำคาญกลับมา โทรไปนี้กว่าจะรับนะ แถมรับสายแล้วตีมึนทำลืมคำพูดตัวเองอีก รึพี่มันลืมจริงหว่า?

"ที่บอกจะพาเปียวไปเที่ยวไง อย่าเนียนดิ" พูดจบอีกฝ่ายถึงกับเงียบ สงสัยจะลืมจริง ผมพูดเลยเพิ่งนึกขึ้นมาได้ ใช่สิ ไม่สำคัญอยู่แล้วหนิ ทั้งๆที่รู้แต่ก็ยังทำตัวเอง ผมงอแงอยู่นานจนสุดท้ายพี่ภียอมมารับที่หน้าโรงเรียน บอกรอประมาณ30นาที ปาไปชั่วโมงกว่าเพิ่งโพล่หัวกับหน้าตาไม่สบอารมณ์นั่นมา ถามว่าโกรธไหม โกรธดิ อารมณ์เสียมากด้วยแต่ ณ จุดๆนี้ผมทำอะไรได้ไหมหละเลยเลือกที่จะเงียบดีกว่า

"มึงจะไปทั้งชุดอย่างนี้?"

"ต้องเปลี่ยนด้วยหรอ?" ก้มมองชุดตัวเอง ไปเที่ยวห้างนี้ต้องเปลี่ยนชุดด้วยหรอ ใส่ชุดนักเรียนไปก็ได้มั้ง คงไม่ได้กลับดึกมาก มองอีกฝ่ายที่แค่เหล่ตามามองแล้วเฉไปทางอื่น พี่มันคงอารมณ์เสียที่ผมเซ้าซี้ให้มารับด้วยแหละ ทำไงได้อ่า ก็อยากเจออยากอยู่ใกล้ๆ

"ไปห้าง...ไหม" กว้างดี จะได้เดินกันนานๆ อยู่กับพี่ภีนานนานนนนน

"ไรมึง"

"ก็.."

"พูดมากว่ะ เมื่อไหร่จะขึ้นรถ" พี่ภีว่าแล้วสับเกียร์ที่เท้าเป็นเชิงบอกให้รีบขึ้นมอเตอร์ไซต์ ทำไงได้อ่ะ รีบหุบปากแล้วซ้อนท้ายเลยดิ กลัวพี่มันอารมณ์เสียกว่าเก่า กลัวถูกทิ้งไว้นี่ด้วย ขี่ไปซักพักผมก็เริ่มขมวดคิ้วยุ่ง ก็พี่มันไม่ได้ขี่ไปทางห้างอ่ะ จะว่าไปห้างอื่นก็ไม่ใช่เพราะทั้งหมดไม่ได้มาทางนี้ รึจะพาไปเที่ยวที่อื่น? แต่ความคิดทั้งหมดทั้งมวลก็ต้องหยุดลงทันทีเมื่อพี่ภีเลี้ยวมอเตอร์ไซค์จอดข้างร้านๆหนึ่งก่อนจะดับเครื่องยนต์

"จอดไมอ่ะ"

"จอดให้ลงดิวะ รึจะนั่งอยู่นอกร้าน" ว่าเสร็จพี่มันก็เดินออกไปเลยทำให้ผมต้องรีบลงแล้ววิ่งตามไป จำใจเดินเข้าไปในร้านด้วย

นี่มันพามาเที่ยวตรงไหน

ตรงไหนที่บอกว่านี่คือสถานที่เที่ยว


พามาเที่ยวที่ 'ร้านเกมส์' เนี่ยนะ?!



พอประตูปิดลงปุ๊ปเหมือนผมหลุดเข้ามาอีกโลก โลกที่มีแต่คอมพิวเตอร์ตั้งเรียงกันเป็นแถวๆ น่าจะมี10กว่าตัว ไม่เยอะไม่น้อยเพราะร้านก็ไม่ได้ใหญ่มาก แต่คนที่นั่งอยู่ในร้านแต่ละคนหน้าคุ้นๆทั้งนั้น เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน บรรยากาศดูเหมือนร้านเถื่อนมาก


"ออกไปไหนมาวะโคตรนาน...อ๊ะ! น้องวันนั้นนี่หว่า??" พี่อะไรซักอย่างที่ผมจำชื่อไม่ได้แต่จำหน้าได้ทักขึ้น ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเคยเจอกันตอนที่ผมตามพี่ภีไปร้านเหล้า ทักมาแค่นั้นแหละครับทั้งร้านหันมามองกันหมดเลย พี่ภีที่ตอนแรกไม่สนใจอะไรมองตามที่พวกนั้นมองก่อนที่จะหยุดลงที่ขาผมแล้วเหลือบตาขึ้นมามองหน้า


...นี่เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าอยากให้ขากางเกงนักเรียนยาวถึงตาตุ่ม

"ใครวะไอ้ภี?" ใครคนหนึ่งที่นั่งเล่นเกมส์อยู่หันมาถามพี่ภีแต่ตายังมองผมอยู่

"เสือก" ตอบแค่นั้นก่อนจะเอามือดันต้นคอผมให้เดินไปข้างในที่เก้าอี้ด้านในสุด เดินผ่านแต่ละคนก็มีผิวปากแซวกันแต่พี่ภีไม่ยักกะสะท้าน มีแต่ด่ากลับไม่ก็นิ่งจนพี่พวกนั้นถึงกับหัวเราะ ไม่ได้โกรธกับคำด่า เหมือนชิน

"นั่งนี่แหละ"

"พี่ภีไปไหน"

"ไปไหนอ่ะ กูก็นั่งข้างมึง" ว่าเสร็จก็ทรุดตัวลงนั่งเบาะข้างๆทำให้ผมต้องนั่งเบาะของตัวเองตาม เห็นพี่ภีมันนั่งปุ๊ปก็เอาหูฟังครอบหูปั๊ปก่อนจะกดเข้าเกมส์ที่ดูท่าทางจะเปิดทิ้งไว้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แสดงว่าเล่นตั้งแต่ยังไม่ออกมารับผมอีกอ่ะดิ หันไปมองทั่วร้านก่อนจะมองที่หน้าจอตัวเอง


......ทำอะไรดีวะ

คนอื่นเค้าเล่นเกมส์กันแล้วถ้าผมเข้าเฟสแล้วจะมีใครว่าอะไรรึเปล่า..?

อยากจะทวงสัญญากับพี่ภีที่บอกจะพาไปเที่ยวอยู่หรอก แต่เห็นหน้าตาจริงจังกับภาพในจอซะเหลือเกินเลยไม่กล้ากวน ไหนจะปากที่คอยสบถคำหยาบต่างๆนานาออกมาเวลาไม่ได้ดั่งใจนั่นอีก อารมณ์เสียขึ้นมาผมอ่ะแย่

หันกลับมามองหน้าจอตัวเองอีกครั้ง ทำไมมันเป็นให้ใส่รหัสอะไรก็ไม่รู้ เลยเลือกที่จะหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมากดเล่นดีกว่า อันที่จริงเพิ่งเคยมาอยู่ในบรรยากาศแบบนี้เป็นครั้งแรก ไอ้ร้านพวกนี้ไม่เคยเข้าหรอก น่ากลัวเกิน และเข้ามาก็เป็นอย่างที่คิด ไม่รู้จะตะโกนคุยกันทำไม ดูโคตรจริงจังกับการเล่นเกมส์อ่ะ ผู้หญิงไม่ค่อยจะมี มีแต่แฟนเจ้าของร้านคนหนึ่งกับแฟนใครซักคนอีกคนหนึ่ง สรุปก็มีแค่2คน บางครั้งนั่งอยู่ดีๆก็รู้สึกว่ามีใครมาเกาะเบาะ เหลียวขึ้นไปมองกลายเป็นว่ามีแต่มือที่มาเท้า ส่วนหน้าและลำตัวนู้น แทบจะสิงกับหน้าจอคอมพี่ภี

"ค_ย!" เสียงสบถดังขึ้นพร้อมกับเสียงรัวเม้าส์และคีย์บอร์ด ผมก็นั่งดูพี่ภีเล่นนะ เกมส์ทหารยิงกันอะไรไม่รู้ ดูจนหลับอ่ะ รู้ตัวอีกทีตอนมีคนมาสะกิดให้ตื่น

"..หือ?"

"ลุกๆ ไม่ทำไรให้ไอ้สนนั่ง" พี่ภีว่าแล้วดึงแขนผมขึ้น กำลังมึนๆอึนๆเลยลุกขึ้นตามก่อนจะมีคนมานั่งแทนที่ผม นี่หลับไปนานเท่าไหร่แล้วเนี่ย

"พี่ขอเล่นเกมส์หน่อยนะน้องเปียว" มองหน้าดีๆ อ่าว พี่สนเพื่อนพี่ภีนี่หว่า เคยเจอกันหลายครั้งแล้วครับ เป็นคนดีคนหนึ่งเลยก็ว่าได้

"พี่ผิงไม่มาหรอ?" ปากมันไปก่อนสมองอ่ะตอนนั้น

"55มันติดเมีย"

"อ๋อ" เอ่อเนอะ เค้าก็ต้องอยู่กับแฟนเค้าดิ ถามว่าตอนนี้ยังชอบพี่ผิงไหม ไม่อ่ะ ออกแนวอิจฉาปุ่นมากกว่า พี่ผิงดีซะขนาดนั้น

"แล้วเปียวนั่งไหนอ่ะ" เมื่อมองทั่วร้านอีกครั้งก็พบว่าที่นั่งเต็มหมด คนเยอะกว่าเดิมด้วยซ้ำ จะนั่งตรงที่วางแขนก็ไม่ได้เพราะมีป้ายเขียนไว้ว่าห้ามนั่ง

"พูดมากว่ะไอ้เปียว"

"ก็มันไม่มีที่นั่งจะให้เปียวนั่งไหน"

"เอ่อว่ะ พี่มาแย่งที่อ่ะดิ"

"มึงนั่งอ่ะถูกแล้ว มันนั่งไปก็ไม่เห็นทำเชี่ยไร"

"แล้วใครพามาหละ"

"มึงตื้ออยากมาเอง"

"ก็พี่ภีสัญญาว่าจะพาไปเที่ยว"

"นี่ไง มึงก็เดินเที่ยวดิ อยากซื้อขนมก็มีตรงเคาเตอร์" คือไม่ยอมรับใช่ไหม พี่มันตีเนียนจนผมเริ่มอารมณ์เสียทำท่าจะเดินออกไปแต่มือหนาก็มาคว้าไว้ก่อน

"ไปไหน"

"จะไปรอข้างนอก เบื่อ"

"อยากตามมาเอง"

"บอกว่าไม่ได้ต..!"

"อยากเล่นเป็นป่ะ?" พี่มันพูดสวนขึ้นมาพยักพะเยิดหน้าไปทางหน้าจอที่เปิดเกมส์ทิ้งไว้



"...จะสอนหรอ"

"อยากเล่นไหมหละ"

"..อือ" มีรึจะปฏิเสธ โอกาสมาทั้งที อีกอย่างตอนนี้พี่ภีดูอาามณ์ดีด้วย อาจเป็นเพราะได้เล่นเกมส์

"อย่างมึงนี้ต้องเกมส์เก็บเวล ไอดีกูนี่แหละ เทพๆทั้งนั้น" ไม่เข้าใจอย่างหนึ่งของคนที่เล่นเกมส์คือ ชอบชมตัวเอง ชมว่าตัวในเกมส์ตัวเองเก่งงั้นงี้ ตลกดี

"ยืนบื้อไร นั่งดิ"

"นั่งไหนอ่ะ"

"นั่งเนี่ย จะให้กูยืนแล้วมึงนั่งหรอ ฝันดิ" พี่ภีว่าแล้วเหลือที่ตรงหว่างขาตัวเองไว้ ผมเหล่ตามองคนอื่นนิดหน่อยก่อนจะแทรกตัวลงไปนั่ง พี่สนหันมามองยิ้มๆ

บ้าดิ

ใครจะปล่อยโอกาส55

"นั่งดีๆดิ สัด"

"เดี๋ยว ที่มันน้อยอ่ะ" คิดภาพออกไหมเป็นเบาะนั่งที่มีพนักอิง ถ้านั่งคนเดียวก็สบายแต่นี่เล่นนั่งแทรกกัน พี่ภีมันก็อ้าขาออกผมก็พยายามนั่งให้ดีๆ

"ไปๆลุกๆ แมร่งยุ่งยาก" ไม่อ่ะ ผมนั่งนิ่งเลย จัดท่าตัวเองเสร็จสรรพ เอนหลังพิงอกแกร่งแมร่งเลย ได้ยินเสียงหัวเราะหึของพี่ภีดังลอดออกมา ถ้าทำได้นี้เอาหน้าซุกอกละ อดที่จะเขินไม่ได้เพราะอยู่ในท่านี้ก็เหมือนอีกฝ่ายโอบอยู่กรายๆเลยดิ

"สร้างตัวใหม่มะ? รึเล่นตัวกู เอ่อตัวใหม่แหละ เดี๋ยวตัวกูแมร่งกาก" ว่ามันพูดเองเออเองเสร็จสรรพ แถมยังกดเลือกตัวละครให้ผมอีก

"ทำไมต้องตัวผู้หญิง?" ขมวดคิ้วเหงยหน้าไปถามอีกฝ่าย

"เหมาะกับมึงไง"

"-*-"

"ข้ามตอนสอนแมร่ง น่ารำคาญ" พี่ภีมันกดนู้นกดนี่พลางบ่นไปด้วย ผมนี้นั่งอิงอกสบายใจเฉิบ

"ไหนกดเดินดิ้ พ่อมึงสิ ใครเค้ากดเดินตรงลูกศร Wอะเห็นไหม เอ่อนั่นแหละ" เอ้า ใครจะรู้หละว่าต้องกดเดินหน้าตรงตัวดับบิล เป็นใครก็ต้องกดตรงลูกศรกันทั้งนั้นแหละ

"มึงอย่าปล่อยเมาท์ดิ เลื่อนดิเลื่อน มึงจะเดินไงวะ! ดูรอบๆด้วย!"

"เห้ย ใจเย็นๆ" พี่สนหันมาปรามเพื่อนตัวเองที่เริ่มเสียงดัง ก็คนมันไม่เคยเล่นอยู่ดีๆจะให้มาโปรเลยงี้หรอ แล้วพี่ภีมันเป็นคนใจร้อนอ่ะ นิดๆหน่อยๆก็อารมณ์เสียละ ใครจะรู้หละว่าตรงเมาท์เป็นที่ปรับมุมมองอ่ะ สอนไปสอนมาจนพี่ภีมันอารมณ์เสียอีกครั้ง ผมเข้าใจไอ้อารมณ์แบบนี้นะ ใครก็เป็นกันอยู่ที่ว่าจะระงับได้มากน้อยแค่ไหน แต่พี่มันไม่ระงับเลยไง ทำให้ผมนอยส์เข้าไปอีก

"เปียวไม่เล่นแล้ว" สุดท้ายก็พูดออกไป ไม่มีอารมณ์ ทำอะไรเงอะๆงะๆหน่อยก็ถูกเสียงดังใส่ละ แต่ใช่ว่าไม่เล่นแล้วผมจะลุกจากเก้าอี้นะ

"เรื่องของมึง กูขอพักสายตาแปป" ก็น่าจะพักหน่อยแหละ ไม่รู้นั่งจ้องมากี่ชั่วโมงแล้ว

"...ไม่กลับบ้านเอ่อ?" พี่มันพูดขึ้นแต่ตาก็ยังหลับอยู่ เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่ถามเกี่ยวกับเรื่องของผม เหลียวไปมองนาฬิกาปาไปหนึ่งทุ่มกว่า

"..ไม่อยากกลับ"

"อย่าหาว่ากูพามาเสียคนละกัน"

"..ไม่มีใครเค้ารอเปียวหรอก.." กลับไม่กลับใช่ว่าใครจะสนใจ ทุกวันนี้ยังแทบไม่ได้เห็นหน้าไม่ได้คุยกัน เคยบอกรึยังว่าผมอยู่กับพ่อ แม่หย่าไปตั้งแต่อายุได้2ขวบ

"เด็กขาดความอบอุ่นหรอมึง"

"ขาดความรักด้วย" พูดเองจะอ้วกเอง ได้ยินเสียงพี่ภีมันหัวเราะหึๆ อยากจะพูดต่อนะว่า มาเติมความรักให้หน่อย แต่ไม่เอาดีกว่า ทั้งเลี่ยนทั้งเสี่ยงโดนด่า เอาเข้าจริงคือถ้าทำตัวว่านอนสอนง่ายไม่ขัดใจ พี่ภีมันก็ไม่อารมณ์เสียหรอก แต่มันก็จะมีบางอารมณ์เหมือนกันที่ทำดีแค่ไหนก็โดนเหวี่ยงใส่ เห็นอะไรก็รกหูรกตาไปหมด ขนาดนั่งนิ่งๆยังโดนเลยคิดดู

"ลุกแปป ปวดเยี่ยวว่ะ" ผมลุกให้พี่ภีเดินออกไปเข้าห้องน้ำแล้วนั่งลงเอนตัวพิงเบาะอย่างเดิม อ่าา สบายย


"อยากให้มันชอบเร็วๆป่าว?" อยู่ดีๆเสียงจากเก้าอี้ข้างๆก็ดังขึ้นทำให้ผมต้องชันตัวเองขึ้นมามองหน้างงๆ

"อยากป่าว?" พี่สนนั่นเอง

"พี่จะช่วยหรอ"

"ไม่ได้ช่วย แค่จะบอกว่าไอ้ภีมันแพ้คนยังไง เรื่องสำเร็จไม่สำเร็จนี้ไม่รู้" อ่าวววว อยากได้แบบเคล็ดลับพิชิตใจเลยอย่างเงี้ย แต่ช่างเหอะ ดีกว่าเรื่อยเปื่อยไปวันๆอย่างนี้ ผมรีบพยักหน้าตอบโดยเร็วทันที


"อย่างแรกนะ ไอ้ภีมันชอบ....คนเอาใจเก่ง"



--------------------

[ammamooty]

ช่วง จับเข่าคุยกัน
(ไม่เกี่ยวกับตอนหลัก)


"กูคิดถึงช่วงเวลาแบบนี้ที่สุดเลยว่ะ" ไอ้หยาพูดขึ้นหลังจากกระดกเหล้าเข้าปาก หันไปมองหน้าเพื่อนๆแต่ละคน ไอ้ห่า ทำอย่างกับไม่ได้เจอกันเป็นปี แต่โอเค ผมยอมรับ เวลาพร้อมหน้าพร้อมตาไม่ค่อยจะมีทั้งๆที่เมื่อก่อนเจอกันแทบทุกวัน ถึงไหนถึงกัน แต่ก็นะ เวลาเปลี่ยน คนเราโตขึ้นก็ต้องมีทางเดินเป็นของตัวเอง เวลามาพบปะเพื่อนฝูงก็น้อยลง

และวันนี้เป็นหนึ่งในวันที่อยู่กันแบบพร้อมหน้าพร้อมตา ทั้งไอ้ภี ไอ้หยา ไอ้ผิง และกระผมไอ้สน นัดกันแค่นี้คนอื่นไม่เกี่ยว บรรดาผัวเมียห้ามมาห้ามยุ่งเพราะวันนี้เป็นวันของพวกกู

"พวกมึงแมร่งชอบทิ้งกู! ใช่ซี้ กูไม่มีผัว! ไม่มีเมีย! ให้กลับไปหานี่หว่า!" กูยังคงพร่ำพรรณาถึงความน้อยอกน้อยใจของตัวเองอยู่โดยคำว่า ผัว ก็ยื้นหน้าไปหาไอ้หยา ส่วนคำว่า เมีย ก็ยื้นหน้ามาหาไอ้ผิงและไอ้ภี

"เชี่ยไรรร กูเนี่ยอยู่กับมึง มาๆ คืนนี้กูค้างด้วยเลย" ไอ้หยาก็ยังคงเป็นไอ้หยาวันยังค่ำ แม้มันจะตกถังข้าวสารบะเริ่มแต่ก็ไม่เคยลืมพวกพ้อง เป็นยังไงก็ยังคงเป็นอย่างนั้น เสมอต้นเสมอปลาย

"มึงก็หาใครซักคนดิวะ ไม่ใช่คบๆเลิกๆ" ไอ้ผิง ไอ้คนติดเมีย ยอมเมีย แต่กูก็รู้ มันยอมเพราะรักทั้งนั้น

"ถ้ามันหาง่ายงั้นก็ดีดิ"

"ก็เอาแต่คิดงี้แล้วมันจะเจอหรอวะ มึงดูไอ้ภี ตอนแรกไม่ชอบหน้าแต่เสือกจับเค้าทำเมียซะงั้น ไอ้หยาอีก โคจรมาเจอกันได้ไงไม่รู้ คนละชั้นกันเลย" ไอ้ผิงร่ายยาวทำตัวอย่างกับเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านความรัก เห้อ ก็แต่ละคนเข้ามามันก็งั้นๆ กูก็แค่ชอบเฉยๆ นานๆไปก็เบื่อ

"คนที่ใช่ ยังไงมันก็ใช่วันยังค่ำ มึงหนีเค้าไม่พ้นหรอก"

"โห่ห่ห่ห่ห่ห่" พี่ภีของเราโชว์ปรัชญาครับ 5555

"มึงหมายถึงตัวเองป่ะวะ"

"555555"

"ค_ย!"

"แล้วมึงไม่มีคำแนะนำให้กูบ้างหรอวะหยา" หันไปมองหน้าคนข้างๆที่เอาแต่นั่งหัวเราะ ตั้งแต่มันมีเฮียใหญ่คอยเลี้ยงแมร่งดูดีขึ้นว่ะ จนกูชักหมั่นไส้ ที่จริงกูก็หมั่นไส้หมดแหละคนมีแฟนอ่ะ

"มึงอย่าเลย เดี๋ยวชีวิตจะฉิบหาย"

"ไอ้ห่าภี!"

"เอ่อไอ้ภี มึงอย่าไปล้อมัน เดี๋ยวกระสุนจะฝังหัวโดยไม่รู้ตัว"

"เอ่อลืมไป รายนั้นเค้าเด็กเสี่ย"

"55555555"

"ไม่ใช่โว้ยยยยย! พวกมึงแมร่ง..ชอบแกล้งกู" ก็มึงทำตัวให้น่าแกล้งเองนี่หว่า โดยเฉพาะไอ้ผิงนะ รายนี้ตอนที่ยังไม่มีน้องปุ่นนี่แกล้งไอ้หยาอย่างกะอะไรดีจนพวกกูแซวว่าเป็นผัวเมียกัน

"เอ่อ หยา แล้วเป็นไงบ้างวะไปอยู่นู้น"

"ก็ดีอ่ะ"

"ก็ดีอ่ะอีกละ อะไรๆมึงก็ตอบงี้หมด กูขอรายละเอียดดิ เขาดูแลมึงดีไหม ทำดีกับมึงรึเปล่า รึยังไง?" ไอ้ผิงพูด คือรู้ๆกันหมดแหละว่าห่วงหยามัน ในที่นี้พวกกูทุกคนห่วงมันหมดแหละ แค่ไอ้ผิงแสดงออกเยอะกว่าหน่อยเท่านั้นเอง

"เฮียมันก็ดี คือมันก็ดีอ่ะจะให้กูพูดว่าไง คือดีไม่ใช่โคตรคนดี๊คนดี งานมันเป็นแบบนั้นจะให้ดีร้อยเปอร์เซนต์มันเป็นไปไม่ได้หรอก ไอ้ไม่ดีก็มีตามประสา..เอ่อ.."

"ผัวเมีย?"

"ไอ้ห่า! แฟนก็พอ!" ทำไมกูต้องเป็นคนตบมุขด้วยวะ

"ผู้ชายกับผู้ชายมันก็ต้องมีกันบ้าง" มึงทำบ่อยสินะไอ้ภี

"แต่กูก็ไม่รุนแรงกับไอ้ปุ่นนะเว้ย"

"มึงมันยอมไง ยอมให้เค้าเหนือกว่า ระวังมันได้ใจแล้วทิ้งไป"

"จะให้กูข่มแฟนเหมือนมึงรึไง ระวังมันทนไม่ไหวแล้วทิ้งเหมือนกันนั่นแหละ" ไอ้ผิงสวนกลับอย่างไม่ยอม เอาแล้วไงไอ้สองตัวนี้ มึงจะเปิดศึกกันทำเพื่อ?!

"ไอ้เปียวมันไม่ทิ้งกูหรอก"

"ถุ้ย มั่นใจ? อย่าลืม มันเคยชอบกูมาก่อน เอ้ จะว่าไปมันก็น่ารักดีนะเว้ย หุ่นนี้แบบ.." ไอ้ผิงว่าแล้วทำท่ากัดฟันซี๊ดปาก กูแอบเห็นไอ้ภีคิ้วกระตุกด้วย ทำเป็นวางมาด ที่แท้ก็หวงเหอะ เป็นเพื่อนมากี่ปีทำไมจะไม่รู้

"ไอ้ปุ่นมึงวันๆทำไรเป็นบ้าง ไอ้เปียวเห็นงี้ทำอาหารเก่งนะเว้ย งานบ้านงานเรือนทำได้หมด"

"มันรักสัตว์เหอะ ผู้ชายไม่จำเป็นต้องแม่ศรีเรือนป่ะ?"

"เดี๋ยวนะ เฮียใหญ่ก็ทำอาหารเป็นเหมือนกันถึงจะไม่ทำงานบ้านก็เหอะ" ไอ้หยาเริ่มเอาด้วยอีกคน ก็ใช่นะสิ มึงจะให้เจ้าพ่อเงินกู้มานั่งปัดกวาดเช็ดถูรึไง แค่ทำกับข้าวเป็นก็อะเมซิ่งละ

"แต่ปุ่นมันน่ารักนะเว้ย"

"เปียวแมร่งอ้อนกูตลอดอ่ะ คลอเคลียไม่ห่าง"

"เฮียก็ชอบตามใจกูนะ ถึงหน้าจะนิ่งก็เหอะ"

"นานๆครั้งมาอ้อนทีกูว่ากระชุ่มกระชวยกว่าอ้อนทุกวันว่ะ มันซ้ำจำเจ"

"พูดจริง? กูรู้มึงก็อยากให้ไอ้ปุ่นอ้อนทุกวัน ใช่ไหมวะหยา? มึงอยากให้เฮียอ้อนทุกวันปะ?"

"กูว่าไม่ว่ะ ไม่เข้ากับหน้า5555" กูก็คิดเหมือนมึง คิดหน้าแฟนไอ้หยาอ้อนแล้วจะอ้วก คือไอ้ภีนี้คิ้วกระตุกรอบสองเพราะไม่มีพวก และอย่างที่รู้ๆกัน น้ำเมาเมื่อมาจับคู่กับผู้ชาย จากเรื่องที่คุยกันธรรมดาเริ่มกลายเป็นเรื่องใต้สะดือ คือตลอดระยะเวลาที่คุยกัน กูอ่ะเงียบสุดละ เข้าใจปะมันคุยกันเรื่องแฟน เอาจริงๆคืออวดแฟนกัน แล้วกูเนี่ย โสดดด มึงเข้าใจมะ? จะเอาอะไรไปคุยกับพวกมันวะ โดยเฉพาะไอ้ผิงกับไอ้ภี ไม่มีใครยอมใครประมาณว่าเมียกูต้องดีกว่า เอากับมันสิ

"เสี่ยนี้ใหญ่สมชื่อป่ะวะหยา?" ไอ้ผิงมันจะเรียกเฮียใหญ่ว่าเสี่ย ให้เหตุผลว่า เฮียมันจะเก็บไว้เรียกเฮียหนึ่งคนเดียว ว่าที่เฮียเขยก็งี้แหละ สิทธิพิเศษ

"ถามไรมึงเนี่ยย ก็เหมือนของพวกมึง มึง มึง ทุกคนนั่นแหละะ" เสียงงี้เริ่มไปละครับ ทุกคนนี้หัวเราะครื้น บอกแล้วว่ามันชอบถูกแกล้ง ยิ่งเมาๆงี้นะไม่เหลือ

"เหมือนกูแสดงว่าใหญ่มากดิ ทุกวันนี้ต้องพันรอบขา แมร่งยาวเกิน 55555" เหี้ยผิง เรื้อนแดกละมึง

"กูนี่ พันรอบเอว ที่เกือบไม่พอ" ไอ้ห่าภีก็อีกคน แดกเหล้าแล้วคึกอย่างกะดูดยา แมร่งหัวเราะทั้งคืน

"พวกมึงสู้กูไม่ได้ เกือบต้องเอามาพันที่คออ ไอ้เหี้ยยย" อุ่ย นี่กูเปล่าพูดนะ ปากมันไปเอง555555

"ยาวขนาดนั้นแมร่งไส้กรอกอีสานละ มึงตัดแบ่งขายเหอะสาดดด"

"5555555"

"เอ่อ ไอ้ภีไอ้ผิง มึงมีอะไรกับแฟนบ่อยปะวะ?" ไอ้หยาเริ่มเปิดประเด็น เรื่องอย่างนี้คุยกันตอนสติครบก็ได้นะแต่คุยตอนเมามันได้อารมณ์กว่าไง แล้วทำไมรายชื่อคนที่ถูกถามถึงไม่มีกูอยู่ด้วย? ใช่ซี้ กูมันไม่มีคู่นี่หว่าาา

"ก็ดี ใจจริงกูอ่ะอยากบ่อยๆ แต่สงสารปุ่นมันน ตามใจเลยย ส่วนมากอาทิตย์ครั้ง บ้างก็ไม่" เพื่อนกูนี้สุภาพบุรุษจริง แตกต่างกับคำตอบของไอ้ภีสิ้นเชิง รายนั้นเค้าบอกว่า

"ส่วนมากกูอยากเมื่อไหร่มันก็ให้หมดอ่ะ ตามใจเหมือนกัน แต่ตามใจกูอ่ะนะ55"

"ถามไมวะ?"

"เฮียกูแมร่งง มีความต้องการตลอดด บางวันแทบไม่ได้ลุกจากเตียงง"


หะ???

กูว่ามึงไม่ไหวละหยา มึงเมามากละอย่างนี้

"มึงรู้สึกไม่ดี?"

"ถ้ามึงรู้สึกไม่ดีก็บอกเค้าไปตรงๆดิวะ" กูว่าถ้ารู้สึกดีแค่ฝ่ายเดียวมันก็ไม่ใช่ว่ะ เรื่องอย่างนี้มันต้องมีความสุขไปด้วยกัน เนี่ยยย ขนาดกูไม่มีแฟนยังรู้เลย

"เปล่า...กูแค่รู้สึกว่ามันเยอะไปรึเปล่า"

"เอาตรงๆนะ นั่นมันเรื่องของมึง ไม่ต้องแคร์คนอื่นคิดยังไง เยอะไม่เยอะมันเกี่ยวกับคนอื่นไหมหละ บ้านก็บ้านเฮียมัน แต่มึงไม่ได้รู้สึกแย่อะไรจริงๆใช่ไหม?"

"อือ"

"เฮียเค้าเคยบอกรักมึงใช่ไหม?"

"...ไม่รู้ดิ"

"เอ้า!!!" ไอ้ผิงครับ ตกใจกว่าเพื่อนเลย

"ก กูไม่รู้เว้ย! ไม่แน่ใจด้วยว่าตอนนั้นฝันรึเปล่า มันสะลืมสะลือ"

"สัด หลอกเพื่อนกูรึเปล่าเนี่ย หยามึงแน่ใจนะว่ามีความสุขดี?"

"ห่าผิง มึงก็ว่าไป เฮียมันรักหยาอยู่แหละ"

"แต่มันไม่ได้บอก!?"

"ดูการกระทำดิวะ"

"แต่คำพูดก็สำคัญนะเว้ย"

"อะ ให้เจ้าตัวตอบเลย มึงคิดว่าเฮียรักมึงไหมหละ?" ไอ้ภีหันไปถามไอ้หยาที่ทำหน้าลังเลแต่พยักหน้าช้าๆ

"แล้วมึงอ่ะ เคยบอกรักไอ้เปียวมันรึเปล่า?"

"ยุ่งไร เรื่องของกู" แหมมมม ก็ว่าทำไมให้ดูการกระทำ มึงมันพวกปากไม่ตรงกับใจ

"แล้วรักมันป่ะหละ"

"......"

"มึงรักมันเปล่าาา"



"เอ่อ"


"แหนะๆ"

"เอ่อออออออ แล้วมึงอ่ะ รักไอ้ปุ่นมันป่ะ" ไอ้ภีถามกลับทำหน้าเหมือนสะใจเล็กน้อยที่ได้พูดเอาคืน แต่คนอย่างไอ้ผิงเนี่ยนะจะมาเขินอายปากแข็งไม่กล้าพูดเรื่องอย่างนี้

"เอ่อ รักดิวะ รักมากด้วย" จบด้วยการกระตุกยิ้มกระชากใจซึ่งพวกกูได้แต่โห่ใส่กัน อ้วกเหอะ กูขออ้วกหน่อยเถอะ ปากบอกนัดเพื่อนฝูงแต่เรื่องที่มาคุยนี้ไม่พ้นเรื่องแฟนของตัวเอง แต่ละคนข่มกันสุดฤทธิ์ กูก็ทำหน้าที่เดียว

หน้าที่อิจฉา

ห่า

ทำไมไม่ได้เห็นใจคนโสดอย่างกูเลยวะ


อย่าให้กูมีอวดบ้างนะมึง

[KilluaZoaldyeck]

 

[nunda]

ไอ้คนปากไม่ตรงกับใจ เชอะ!

[B52]

น่าสงสารคนไม่มีแฟน

[KKKwanGGG]

สนุกมากครับ ผิงน่ารักเวอร์

[snowboxs]

อยากอ่านเรื่องคนปากไม่ตรงกับใจต่อแล้วอ่ะ

[boonpa]

  ตกลงมาชุมนุมกันอวดแฟนว่างั้นเถอะ

[snowboxs]

คิดถึงเรื่องนี้

[Raccoooon]

ตามมาจากพี่เน แงงง เรื่องนี้ก็สนุกค่ะะะะ
ผิงปุ่นก็ดูจะรับมือกันได้ดี 555555
แต่พอมีประเด็น หยา! ขึ้นมานี่ตาโตเลยค่ะ
เล็งหนูหยาไว้ตั้งแต่ตอนแรกๆแล้ว คิดว่าคนอะไรน่ารักจัง ช่างพูด ดูน่าเอ็นดู้น่าเอ็นดู
แล้วแบบจู่ๆมามีเสี่ยเลี้ยงเฉย เห้ยยยยย นี่โดนชิงตัดหน้าไปแล้ว55555555555555
ตอนไหนอะไรยังไงง เสี่ยทำหยาหรือหยายอม กรี๊ดดดดดดด จิตใจไม่อยู่กับเรื่องหลักเลยค่ะ555
เสียดายไม่มีตอนพิเศษของหยา ฮือๆ

ส่วนภีเปียวนี่ก็ลุ้นๆ อยากรู้ว่าไอ้ภีมันไปพลาดท่ารักน้องตอนไหน ดูแกล้งเอาๆ น้องก็จำเลยรักมากยอมไปหมด ฮืออ เอ็นดูววว
ไม่รู้ว่าเรื่องนี้จบหรือยัง แต่อยากให้มาต่อตอนพิเศษอีกนะคะ อิอิ
ชอบเรื่องนี้ไม่แพ้พี่เนเลยค่ะ
ขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุกๆมาให้อ่านนะคะะะ 

[nunda]

ไม่ได้อ่านเรื่องนี้นานเลยทีเดียว
เสียน้ำตาให้ผิงเหมือนเคยค่ะ

แล้วก็ยังรอตอนพิเศษภี-เปียวอยู่นะคะ ^^