หัวข้อ: -*- สภานักเรียนกุ จะล่มไหมเนี่ย -*- {{จบแล้ว ^^}} ย้ายด้วยครับ

[myhumps001]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้



1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

[myhumps001]

ก่อนอื่นต้องขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ว่าผมเป็นนักเขียนคนใหม่ นิยายนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิงเท่านั้นนะครับ ตัวละครไม่มีอยู่จริงและเนื้อหาไม่เกี่ยวข้องกับใครทั้งสิ้น ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นสิ่งสมมติขึ้นมาและขอบอกว่านิยายเรื่องนี้อาจมีเนื้อหาและการใช้ภาษาที่รุนแรงและหยาบคายบ้าง ผู้อ่านควรมีวิจารญาณในการอ่านด้วยนะครับ

บทนำ

รุ่นพี่โดนัทครับบบบบบบบบบบบ !!!!

"ตอนนี้รุ่นพี่อยู่ที่ไหน เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับบบบบบ"   ปลายสายตะโกนออกมาทันทีที่ผมรับสาย

"มึงจะตะโกน ทำเหี้ยอะไร พูดดีๆก็ได้โว๊ย กุไม่ได้หูหนวก มีไรว่ามา"   ผมด่ากลับ พร้อมถามรุ่นน้องตัวดีของผม

"ขอโทษครับ คืองี้พี่ ตอนนี้เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันครับ มีนักเรียนกลุ่มหนึ่งปลุกระดมให้นักเรียนทั้งโรงเรียนโค่นสภานักเรียนของเราอ่ะพี่ โดยจะยึดอำนาจไปเป็นของประธานนักเรียน"

"เฮ้ย มันเป็นงั้นได้ไงว่ะ กุไปอบรมไม่กี่วัน เกิดเรื่องขนาดนี้เลยหรอ แล้วครูเขาว่าไงมั้ง"

"จะว่าไงล่ะพี่ นักเรียนเราจ่ายเงินให้โรงเรียนขนาดไหน ครูเค้าก็บอกว่าเป็นเรื่องของเด็กนักเรียน ครูไม่เกี่ยวอ่ะพี่"

"ใครเป็นคนทำว่ะ แล้วสัญญาที่ผู้ก่อตั้งสภานักเรียนและประธานนักเรียนรุ่นก่อนตกลงกันล่ะ"

"ไม่รู้ดิพี่ ได้ข่าวว่ามันเป็นประธานนักเรียนคนใหม่เพิ่งได้รับเลือก หลังจากพี่ไปอบรมไม่กี่วัน ส่วนสัญญานะหรอพี่ รู้สึกว่ามันจะไม่สนแล้วนะพี่ มันปลุกระดมคนซะขนาดนี้"

"ฉิบหายล่ะ มึงตรึงกำลังไปก่อนนะ อย่าให้มันจับคณะสภาไปนะโว๊ย กุจะรีบไป"   ผมบอกรุ่นน้องแล้วเหยียบคันเร่งเท่าที่ผมจะขับไวได้

ทันทีที่ผมถึงโรงเรียนก็เห็นนักเรียนซักราว 30 คน อยู่หน้าประตูโรงเรียน เหมือนกับรอใครซักคน ด้วยสันชาตญาณผมมันบ่งบอกว่าถ้าโผล่ไปหาพวกมันคงโดนจับแน่เลยขับรถอ้อมไปจอดข้างโรงเรียนและปีนรั้วข้ามมา พระเจ้านี่โรงเรียนหรือค่ายทหารว่ะ มีนักเรียนจับกันเป็นกลุ่มและเดินไปหาเดินเหมือนค่ายทหารเลย คิดแล้วน่ากลัวถ้าผมโดนจับไปสภาคงถึงตอนอวสานเป็นแน่แท้ แล้วจะไปยอมให้จับง่ายๆว่ะ

"ไอน้องฟลุ๊ค มึงอยู่ไหนว่ะ กุเข้าไปไม่ได้ว่ะ "   ผมโทรหารุ่นน้องผมอีกที เผื่อมันจะช่วยอะไรผมได้บ้าง

"ผมอยู่ห้องสภาอ่ะพี่ พี่อยู่ไหน ตอนนี้มันจะพังประตูเข้ามาอยู่แล้วพี่"

"กุอยู่ข้างโรงเรียนเนี่ย มีทางไหนที่กุพอจะเข้าไปได้บ้างว่ะ"

"พี่ทางมาตึกวิทย์นะพี่แล้วเข้าตรงซอกนั้นมา แล้วตรงมาเรื่อยๆ จะเจอประตูเหล็กแล้วพี่เข้ามา แล้วก็ขึ้นบันไดมาก็จะเจอห้องสภา แต่พี่เข้ามาทางประตูหลังนะ ประตูหน้าพวกมันอยู่เต็มเลย" ผมรีบวิ่งไปทิศทางที่รุ่นน้องผมบอกขณะที่คุยกับรุ่นน้อง ต้องคอยหลบหลีกนักเรียนทุกคนเพราะตอนนี้ไว้ใจใครไม่ได้ แล้วผมก็เห็นประตูเหล็ก ผมก็เปิดเข้าไป ดีนะที่มันไม่ล็อคถ้าเกิดล็อคล่ะก็ ซวยเลยแหละ แล้วผมก็กำลังจะขึ้นบันได ก็เหมือนมีมือมาจับคอเสื้อผมไว้ ผมจึงรีบหันกลับไปดู

"จะไปรีบไปไหนครับ ท่านประธานสภานักเรียน หึหึหึ (^________________^)"

ขอโทษนะครับที่นำมาลงช้า ตอนแรกอาจจะยังไม่ยาวไม่สนุกเท่าไหร่นะครับ มีอะไรที่ต้องแก้ไขและต้องปรับปรุงบอกได้เลยนะครับ

[myhumps001]

ตอนที่ 1

"เฮ้ย มึงเป็นใครว่ะ กล้าดีไงมาจับกุ ถ้าไม่อยากมีเรื่องก็ปล่อยกุซะ"  ผมบอกคนที่จับคอเสื้อผม ซึ่งดูลักษณะท่าทางแล้วมันตัวเล็กกว่าผมมากและดูเหมือนเป็นรุ่นน้องอีกซะด้วย

"ปากดีนะครับ ท่านประธานสภา เฮ้ยพวกเราจับมันไว้ เอาไปให้ไปประธานนักเรียน"  คนที่จับคอเสื้อผมหันไปบอกเพื่อนมันราวๆ 10 กว่าคนให้จับผม ผมก็พยายามสู้แล้วนะครับ แต่เยอะขนาดนี้ใครจะไหว สุดท้ายก็โดนจับจนได้

ผมถูกรุ่นน้องนับ 10 ลากตัวไปยังโรงยิมของโรงเรียนและเมื่อเข้ามาก็ได้เห็นมีชายคนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ ซึ่งหน้าตาโดนเด่นกว่าใครๆ จะไม่ให้เด่นได้ไงล่ะครับ มันนั่งอยู่บนเก้าอี้นิ (มุขนี้ผ่านไหมครับ อิอิ ><)

"สวัสดีครับ ท่านประธานสภา ก่อนอื่นผมขอแนะนำตัวอย่างไม่เป็นทางการก่อนนะครับ ผมชื่อ ภูมิ เป็นประธานนักเรียนคนใหม่"   เด็กนักเรียนชายรุ่นน้องที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ พูดพรางยิ้มให้ผม คิดว่ายิ้มอย่างนี้แล้วกุจะใจอ่อนหรอว่ะ

"มึงจับกุมาทำไม แล้วทำไมจะต้องคิดโค่นล้มสภานักเรียนด้วย"   ผมบอกแล้วปรายตามองไปยังรุ่นน้องตัวดีที่มันคิดว่าแน่หรอ ที่จะโค่นสภานักเรียนลงได้

มันหันไปกระซิบกระซาบกับนักเรียนที่จับคอเสื้อผม แล้วนักเรียนที่จับคอเสื้อผมก็เดินออกไปจากโรงยิม พร้อมได้ยินจากลำโพงของโรงเรียนว่า   "ตอนนี้ประธานสภานักเรียนได้ถูกจับกุมแล้ว ขอให้คณะสภาที่ยังหลบซ่อนให้ออกมามอบตัวซะและขอให้นักเรียนทุกคนไปพร้อมกันที่หอประชุมใหญ่"

บร๊ะเจ้าโจ๊ก มันทำอย่างกับว่ามึงเป็นตำรวจตามจับคนร้ายว่ะ เกินไปจริงๆ

"ป่ะท่านประธานสภาไปห้องประชุมใหญ่กันเเถอะ เดี๋ยวท่านก็จะรู้ความจริง"   แล้วมันก็ลากตัวผมไปที่หอประชุมใหญ่ ซึ่งตอนนี้นักเรียนทุกคนเข้ามารอให้หอประชุมใหญ่ทุกคน แล้วมันนำตัวผมไปบนเวที

"สวัสดีครับ" 
 
"กรี๊ดๆๆๆๆ พี่ภูมิน่ารักจัง พี่ภูมิมีแฟนยังค่ะ พี่ภูมิเสียงเพราะอ่ะ ฯลฯ"   ผมได้ยินเด็กนักเรียนหญิงในห้องประชุมกรีดร้องอย่างกับโดนน้ำมนต์เมื่อเห็นไอน้องภูมิพูด แค่พูดไม่กี่คำยังเป็นถึงขนาดนี้ ถ้าพูดยาวๆคงไม่ตายกันเลยหรอ  (-*-)

"อ่ะๆ เบาๆก่อนนะครับ ผมขอพูดเรื่องสำคัญก่อน เนื่องจากคณะสภานักเรียนใช้อำนาจเกินกว่าเหตุทำให้นักเรียนหลายคนตกเป็นเหยื่อโดยไม่รู้ตัว ทำให้พวกเราจะต้องโค่นล้มสภานักเรียน" มันพูดแล้วมองมาทางผม

"เฮ้ย มึงอย่าพูดเองเออเองดิ หลักฐานมีรึป่าว กุเพิ่งได้รับตำแหน่งเดือนก่อนกุยังไม่ได้ดำเนินการอะไรเลย"   ผมพูดแย้งมันทั้งๆที่ยังโดนมันอยู่นะนั้นอ่ะ

"มีดิครับ ไม่งั้นไม่เอามาพูดหรอก เฮ้ยไปนำตัวพยานมาดิ"   แล้วก็มีนักเรียนหญิงคนหนึ่งซึ่งใส่หน้ากากรูปลิงขึ้นมาบนเวที

"น้องลองพูดดิครับ ว่าโดนไรมาบ้าง"

"ค่ะพี่ภูมิ วันนั้นหนูมาโรงเรียนสายแล้วทีนี้ไปเจอคณะสภานักเรียนคนหนึ่ง เค้าก็เข้ามาหาหนูแล้วจะจดชื่อหนูไป หนูขอร้องพี่เค้าว่าอย่าจดชื่อหนูไปนะค่ะ หนูมาโรงเรียนสายครั้งแรกอย่าจดเลย แล้วทีนี้เค้าก็เสนอข้อแลกเปลี่ยนที่จะเค้าขอ......."

"เค้าขออะไรครับน้องเล่าต่อ"  ไอน้องภูมิเร่งให้น้องผู้หญิงพูด

"เค้าขอจับนมหนู แต่หนูไม่ยอม เค้าเลยจดชื่อหนูไปค่ะ"

แล้วเสียงก็ฮือฮา วิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับคณะสภานักเรียนว่าทำไมถึงทำได้เหี้ยได้ถึงขนาดนี้เต็มหอประชุมใหญ่

"เห็นไหมล่ะครับ ท่านสภานักเรียน คณะสภานักเรียนใช้อำนาจเกินเลยไปใหญ่แล้ว ถ้าผมไม่โค่นล้ม อาจจะมีเหตุการณ์ที่ใหญ่กว่านี้ก็เป็นได้"

ผมหันไปถามน้องเค้าว่า   "งั้นน้องพอจะบอกได้ไหมครับว่าเป็นคณะสภานักเรียนคนไหน เฮ้ย ไอน้องภูมิ เอาคณะสภานักเรียนทั้งหมดขึ้นมาบนเวทีดิ"

"รู้จักชื่อผมด้วยดีใจจัง เฮ้ยพวกมึงไปเอาตัวคณะสภานักเรียนทั้งหมดขึ้นมาดิ"  มันหันไปสั่งเพื่อนมันอีกรอบ พร้อมหันหน้ามายิ้มให้ผม

"อย่ามากวนตีนกุสัส"   ผมทำหน้าไม่พอใจใส่มัน

"น้องครับชี้เลยว่าคนไหน ไม่ต้องกลัวนะครับ"  ผมบอกน้องเค้า นี่คอนนี้คณะสภานักเรียนก็ออกมายืนเรียงแถวตรงหน้าเวทีทั้งหมด

"ไม่มีอ่าค่ะ" น้องผู้หญิงบอกผม

"เห็นไหม แสดงว่าสภานักเรียนไม่ได้เป็นคนทำ นายไม่มีสิทธิ์ล้มสภานักเรียน"  ผมบอกมันอย่างผู้ชนะ ตอนนี้เสียงฮือฮาก็ดังขึ้นเป็นอีกรอบที่สอง ซึ่งมันหน้าเสียอย่างมาก

"โอเค ครั้งนี้ถือว่าผมพลาดเอง ผมขอโทษล่ะกัน"   มันพูดพรางโค้งคำนับผม แล้วมันเดินมากระซิบผมว่า   "ศึกครั้งนี้ยังอีกยาวไกล พี่โดนัทจะต้องตกมาอยู่ใต้บังคับขัญชาผมแน่ หึหึหึ"   แล้วมันก็มาแก้เชือกที่มัดผมไว้ พอผมเป็นอิสระผมก็ไปคว้าไมค์แล้วก็พูดว่า "ทำผิดแล้วขอโทษมันง่ายไปรึป่าวครับ อย่างนี้ต้องมีบทบลงโทษซักหน่อย (^_______^)"

[nutto]

เนื้อเรื่องน่าติดตามมากครับ มาลงบ่อยๆนะครับ

[Min*Jee]

เนื้อเรื่องน่าสนใจค่ะ ติดตามๆ มาต่อไวๆนะคะ

[IsDeer]

  มาต้อนรับเรื่องใหม่จ้า

เรื่องนี้คล้ายกับเรื่องที่เคยอ่านเลยอ่ะ
แต่เหมือนจะลงไม่จบ
ไม่ทราบว่าใช่คนเขียนรึเปล่า

เป็นกำลังใจให้มาต่อไวๆจ้า

[myhumps001]

มาต่อแล้วนะครับ ขอโทษที่แต่งสั้นนะครับ จะพยายามให้ยาวกว่าเดิม ถ้าทำได้นะครับ อยากบอกว่าพระเอกอาจจะเป็นใครก็ได้นะครับ ปล.นิยายเรื่องนี้แต่งตามความคิดบ้าๆบอๆนะครับ

เป็นนิยายอันเก่า ตอนนี้จะมาต่อให้จบครับ

ตอนที่ 2

"น้องๆคิดเหมือนพี่ไหมครับว่าเมื่อเราทำผิด ควรได้รับบทลงโทษ"   ผมถามน้องๆในหอประชุมทุกคน

"ใช่ ครับ/ค่ะ"   แล้วน้องๆก็ตอบเป็นเสียงเดียวกัน โดยมิได้นัดหมาย ผมคิดในใจ งานนี้เสร็จกุแน่ ^0^

"งั้นบทลงโทษคือไรดีล่ะครับน้องๆ"   ผมถามน้องๆอีกครั้ง

ผมเห็นเด็กผู้หญิงรุ่นน้องรูปร่างอ้วนท้วมสมบูรณ์ดีคนหนึ่งยกมือ แล้วตะโกนอะไรไม่รู้ ได้ยินแว่วๆ แต่ไม่ชัดเจนเท่าไหร่ รีบวิ่งมาหน้าเวทีตรงที่ผมอยู่

"ใจเย็นครับน้องพักก่อน มีอะไรครับ"   ผมพูดพรางถามเด็กผู้หญิงรุ่นน้องคนนั้นที่ทำท่าเหมือนจะเป็นลมล้มพับไปให้ได้

"ค่ะพี่โดนัท หนูขอเสนอว่าให่พี่ภูมิร้องเพลงขอโทษค่ะ ใช่ไหมพวกเรา"   น้องเค้าถามความคิดเห็นจากเพื่อนๆ

"ใช่ค่ะ"  มีแต่เสียงผู้หญิงตอบ ใช่สิ คลั่งไคล้กันดีนักนิ

"พี่ว่ามันไม่ง่ายไปหน่อยหรอครับ ทำผิดขนาดนี้ สมควรถูกออกจากตำแหน่งด้วยซ้ำ"   ผมพูดเสร็จแล้วหันไปมองไอตัวต้นเหตุที่มันทำให้เกิดเรื่องทั้งหมด

"งั้นหนูคิดว่าให้พี่เค้าทำความสะอาดห้องน้ำทั้งหมดโรงเรียนดีไหมค่ะ แล้วก็ให้ร้องเพลงด้วยนะค่ะ พี่โดนัทสุดหล่อ"  รุ่นน้องผู้หญิงร่างท้วมพูดแล้วทำตาหวานหยดย้อยปานน้ำผึ้งเดือนห้า ถ้าเป็นผู้หญิงสวยๆผมคงหลงไปล่ะ แต่นี่ไม่ใช่ แต่ก็เอาเถอะยังไงน้องเค้าก็ชมผมหล่อ 

"งั้นก็ได้ครับ ถ้ามีการทำอย่างนี้อีก พี่จะให้โดนออกจากตำแหน่ง ปล.ล้างห้องน้ำ ล้างคนเดียวนะครับ คนอื่นห้ามช่วย"  ผมบอกไอน้องภูมิที่ตอนนี้มันทำท่าเหมือนจะสำนึกผิด แต่ผมรู้สึกเหมือนมันไม่ได้สำนึกจริงๆหรอก

"โอเคครับ ผมงั้นจะร้องเพลงให้ฟังนะครับ"

ฉันเหมือนคนหลงทาง หาไม่เจอกับความรัก
ฉันไม่เคยได้ รู้จักเลย
ฉันได้แต่นั่งมอง เหม่อดูคนอื่นเฉยๆ
ฉันไม่เคยไม่เคย เลย ไม่เคย

แล้ววันหนึ่งเธอ ก็เข้ามาเข้ามาในชีวิต
ฉันไม่เคยรู้สึกนี่ ว่าเธอนะใช่เลย
ฉันเพิ่งเข้าใจ ทุกๆ อย่าง ทุกความหมาย
ว่ารักของเธอนั่นช่างมากมาย และเหนือใคร

ทุกสิ่งยอมให้เธอ ไม่ว่าจะอยู่แสนไกล
ทุกสิ่งยอมให้เธอ แม้ฉันจะรับได้หรือไม่
ทุกสิ่งยอมให้เธอ เพียงเธอแค่คนนี้
เธอแสนดีช่างแสน ดีคนที่แสนดี

จากเลวร้าย เธอทำให้มีความหมายให้ฉัน
ได้รู้ว่า ว่าชีวิตของฉันนี้จะขอมีเธอคนดีตลอดไป
โอ้ จากเลวร้าย ชีวิตฉันมีความหมายและฉัน
ได้รู้ค่าและหนึ่งในใจดวงนี้จะหยุดลงตรงที่
คนนี้ตลอดไป ตลอดไป

ทุกสิ่งยอมให้เธอ ไม่ว่าจะอยู่แสนไกล
ทุกสิ่งยอมให้เธอ แม้ฉันจะรับได้หรือไม่
ทุกสิ่งยอมให้เธอ เพียงเธอแค่คำนี้พอ
เธอแสนดีช่างแสนดี คนที่แสนดี

จากเลวร้าย เธอทำให้มีความหมายให้ฉัน
ได้รู้ว่า ว่าชีวิตของฉันนี้จะขอมีเธอคนดีตลอดไป
โอ้ จากเลวร้าย ชีวิตฉันมีความหมายและฉัน
ได้รู้ค่าและหนึ่งในใจดวงนี้จะหยุดลงตรงที่
คนนี้ตลอดไป ตลอดไป ตลอดไป ตลอดไป
ตลอดไป ตลอดไป

ตลอดเวลาที่ผมร้องมันก็มองผมไปด้วย เห็นแล้วขนลุกครับ ไม่ชอบสายตาที่มองมาเลยนะครับและมันก็ร้องเพลงจบ นักเรียนหญิงต่างก็กรี๊ดกร๊าด น่ารำคาญหูเสียจริงๆ

แล้วทันใดนั้นบานประตูหอประชุมก็เปิดออก ก็มีคุณครูฝ่ายปกครองก็เดินเข้ามาแล้วกับใช้มือกวักเรียกผมไป ผมก็เดินออกไปหาคุณครูฝ่ายปกครอง

"มีอะไรหรอครับครู"

"ครูมีเรื่องให้เธอช่วยหน่อยนะ พอดีมีนักเรียนเข้ามาใหม่ครูอยากให้เธอดูแลเค้าหน่อยและตอนนี้โรงเรียนข้างๆเราถูกท่านผู้อำนวยการซื้อแล้ว เราจะยุบเป็นโรงเรียนเดียวกัน ครูอยากให้เธอประสานงานกับฝ่ายของประธานนักเรียนโรงเรียนข้างๆเราเพราะโรงเรียนนั้นไม่มีระบบสภาเหมือนโรงเรียนเรา เกี่ยวกับการจัดต้อนรับนักเรียนที่จะเข้ามาเป็นรั้วเดียวกันทุกคน"

"ได้ครับ งานใหญ่เลยนะเนี่ย งั้นผมขอดูหน้านักเรียนใหม่หน่อยครับ" ผมถามครูเพราะข้างๆตัวครูยังไม่เห็นมีใคร

"อืม งั้นตามครูมา"

ผมก็ตามครูไป พอไปถึง ผมแทบจะอยากหนีไปจากตรงนั้นเสียจริงๆเลยนะครับ เพราะคนที่ผมเห็นคือ

"ว่าไงพี่โดนัทที่รัก (^___________^)"

[myhumps001]

ตอนที่ 3

คนที่ผมเห็นก็คือ น้องไปร์ เด็กข้างบ้านตัวแสบ พอดีว่าแม่ผมกับแม่มันรู้จักกัน เลยทำให้มันกับผมได้รู้จักกันไปโดยปริยาย ถึงหน้าตามันจะน่ารักเหมือนเด็กไร้เดียงสา แต่เจ้านี่้ผมขอบอกไว้เลยนะครับ มันโคตรหื่นเลย มีอยู่ครั้งหนึ่งนะครับที่มันรู้จักผมใหม่แรกๆก็มาเล่นคอมบ้านผม ซึ่งผมก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่หลังมานี่สิครับ มันเริ่มจะสนิทกับผมเพิ่มขึ้น มันชอบเล่นมวยปล้ำกับผม ตัวมันก็เล็กกว่าผมตั้งเยอะ แต่ไม่รู้ว่ามันเอาแรงมาจากที่ไหนตั้งเยอะแยะ ซึ่งมันชอบจับผมจับลงกับเตียงแล้ว ไซร้คอมัน มันบอกว่าตัวผมหอมดี (ก็กุใส่น้ำหอม จะไม่ให้หอมได้ไง) แล้วมันก็หนักขึ้นเรื่อยๆ จนถึงขั้นถอดเสื้อผมออกเลย ต่อมาผมก็ไม่ยอมเล่นมวยปล้ำกับมันอีก(กลัวเสียตัว)

"เฮ้ย มาต่อที่นี่ได้ไง ไหนว่าจะไปต่อโรงเรียนต่างจังหวัด"   ผมถามมันเพราะตอนแรกมันบอกว่าอยากเข้าโรงเรียนเอกชนชื่อดัง ซึ่งมันอยู่คนละจังหวัดกับคนที่เราอยู่

"ก็หัวใจมันเรียกร้องมาให้ต่อมาที่นี่อ่ะครับ"  สายตามันนี่เยิ้มได้ใจเลยนะ

"นี่พวกเธอรู้จักกันด้วยหรอ ดีล่ะ งั้นครูฝากด้วยนะ นายโดนัท"   ครูพูดเสร็จก็เดินจากไป

"ป่ะ จะพาชมโรงเรียน ตามมา"  ผมพูดแล้วเดินนำพาไอเด็กแสบไปร์ไปชมสถานที่ต่างๆภายในโรงเรียนพร้อมเล่าประวัติโรงเรียนว่ามีความเป็นมาอย่างไรและไม่ลืมที่จะบอกว่าโรงเรียนข้างๆอีกไม่นานก็จะเป็นโรงเรียนเดียวกับเราแล้ว จนเวลาล่วงเลยไปเที่ยงกว่าๆ ผมจึงพาไอน้องไปร์ไปกินข้าว เพราะมันบ่นตลอดทางที่ผมพาชมโรงเรียนว่า "หิวข้าว" ซึงตองที่ผมกับมันมาถึงโรงอาหาร สายตาก็จับจ้องมาที่พวกผม สงสัยพวกนั้นมันคงมองไอไปร์มั้ง มีแต่สายตาผู้หญิงมองมันเยอะมากๆ

"จะกินไรพี่ เดี๋ยวเลี้ยงในฐานะที่พี่พาผมชมโรงเรียน"

"ไม่ต้องมันเป็นหน้าที่ที่จำใจต้องทำ"

"พี่พูดงี้ผมเสียใจนะ" ผมเห็นน้ำตามันเริ่มซึมออกมาจากตามันล่ะ ผมลืมบอกอีกอย่างว่าไอเด็กนี่เจ้าน้ำตามาก อะไรนิดอะไรหน่อยถ้าไม่ได้ดั่งใจมันล่ะก็ บ่อน้ำตาแตกสถานเดียว

"โอเค เอาไรก็ได้ เอาเหมือนไปร์อ่า"  ผมรีบพูดก่อนที่มันจะดราม่าใส่ผม ไม่งั้นผมจ้องซวยปลอบมัน ซึ่งใช้เวลานานมากกว่ามันจะหายร้องไห้

"'งั้นผมจะรีบไปซื้อนะครับ พี่นั่งรออยู่ตรงนี้นะ ห้ามไปไหน "

ระหว่างที่ผมรอมันไปซื้อข้าวมาให้ผม สายตาผมก็เหลือบไปห็นไอเด็กแสบอีกตัว จะใครซะอีกล่ะครับ ไอภูมิประธานนักเรียนไงครับ เหมือนมันจะมองหาใครอยู่ มันมองมาทางผมแวบหนึ่ง แล้วก็เดินหายไปไหนไม่รู้

"มาแล้วครับ ข้าวผัดกุ้งใส่ผงกระหรี่"  มันถือวางจานข้าวแล้วลงนั่งข้างๆผม

"เฮ้ย น่ากินนะเนี่ย"

"ผมหรอ" 

"กุหมายถึงข้าว ไม่ใช่มึง"

"ครับๆ กินกันเถอะ ผมหิวแล้ว"

ผมกินข้าวได้ไม่ถึง 2 คำ ไอตัวแสบที่มันมองผมแวบแรกก็มานั่งข้างผมอีกข้าง พร้อมกับวางก๋วยเตี๋ยว 2 ชาม ตอนนี้ผมนั่งตรงกลาง ไอน้องภูมินั่งซ้าย ไอน้องไปร์นั่งขวา แล้วมันทั้งคู่ก็จ้องหน้ากันเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ

"พี่โดนัทครับ กินข้าวผัดไปร์เยอะๆนะ ไปร์รู้ว่าพี่โดนัทชอบกินกุ้ง"

"กินก๋วยเตี๋ยวผมดีกว่าครับผมปรุงด้วยใจเลยนะ อร่อยมากกกกกกกก"

"แหวะ ใช้ใจปรุง เลี่ยนว่ะ"

"เสือกไรกะกุอ่า คนเป็นแฟนเค้าจะสวีทกัน คนอื่นอย่าเสือก"

"มึงสิอย่าเสือก คนนี้อ่ะเมียกุ ยุ่งไรด้วยว่ะ"

เหอๆ จะไปกันใหญ่แล้ว ผมต้องรีบห้ามทัพก่อนที่มันจะมีเรื่องกัน คงเสียประวัติเป็นแน่ นักเรียนชายตีกัน เพื่อแย่งผู้ชาย

"หยุดๆ กุไม่ใช่ของใครเท่านั้น"   ผมพูดเสร็จก็รีบออกมาจากโรงอาหารเลย แอบไปนั่งอยู่สระน้ำหลังโรงเรียนดีกว่า เงียบ ไม่มีใครดี

จ๊อกๆๆๆๆๆๆๆ ไม่ใช่เสียงไรหรอกครับ เสียงท้องผมเอง ไม่น่ารีบเดินออกมา หิวข้าวโคตรๆเลยอ่าตอนนี้ จะกลับไปก็กลัวเจอมันสองตัวอีก

"เฮ้ย มึงเอาขนมปังนี่ไปกินซะ จะได้ไม่หิว"

[myhumps001]

ตอนที่ 4

ผมหันไปมองบุคคลหน้าหล่อที่ยื่นขนมปังมาให้ผม เป็นบุคลที่รูปร่างหน้าตาผิวพรรณจัดว่าได้ว่ากินขาดอ่าครับ ก็ทำไงได้อ่ะครับผมแอบชอบเพื่อนคนนี้อ่าครับ มันก็รู้นะครับว่าผมชอบ แต่มันก็เฉยๆเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น แต่มันบอกว่ามันชอบผู้หญิง บางครั้งมันก็เล่นกับผมจนผมคิดว่ามันชอบผมด้วยนะ

"ขอบใจว่ะ ไอนัทเพื่อนเลิฟ"  ผมรับขนมปังมันมาพร้อมกินอย่างอร่อย ก็ทำไงได้อ่ะครับ คนมันหิวอ่า

ตั้งแต่ผมรับตำแหน่งประธานสภานักเรียนสืบจากรุ่นพี่คนก่อน จากคนเป็นจุดสนใจอยู่แล้วยิ่งเป็นจุดสนใจเข้าไปอีก และที่น่าปวดหัวคือมีไอเด็กแสบ 2 ตัวเข้ามาป่วนอีก

"มึงอ่ะ กินเยอะๆบ้าง กุเห็นมึงกินข้าวแต่ละครั้งโคตรน้อย"

"ก็คนมันไม่หิวอ่า ทำไงได้ล่ะ"

"ว่าแต่ไอเด็ก 2 คนนั้นเป็นใครว่ะ มายุ่งไรกับมึงอ่ะ"

"อ๋อ ไอเด็กเปรต 2 ตัวนะหรอ มันชื่อไอภูมิกับไอไปร์ ไอภูมิมันเป็นประธานนักเรียนคนใหม่ ส่วนไอไปร์เป็นเด็กเข้าใหม่และเป็นเด็กข้างบ้านกุเองแหละ"

"กุว่า กุไม่ไว้ใจไอเด็ก 2 คนนั้นเลยว่ะ มันมองมึงแปลกๆไงไม่รู้"   มันบอกแล้วทำตาขวางๆเหมือนโกรธผม

"เออ ช่างมันเถอะน่า มันคงไม่ทำไรกุหรอก ว่าแต่มึงอ่ะ ตอนกุโดนจับตัวมึงหายไปไหนมาว่ะ"   ผมพูดแล้วหลบสายตามันน่ากลัวยังไม่รู้ สายตาที่มันมองผมอ่ะ

"กุเพิ่งตื่นและเพิ่งมาถึงโรงเรียน ก็เห็นมึงหน้าบึ้งออกมาจากโรงอาหารนั้นแหละ กุเลยแวะซื้อขนมปังมาให้มึงเพราะมึงน่าจะยังไม่ได้กิน"

"ไงก็ขอบใจนะ ป่ะๆ ขึ้นเรียนกันเถอะ"   ผมรีบยัดขนมปังชิ้นสุดท้ายก่อนจะรีบลากตัวมันขึ้นห้องเรียนก่อนที่อาจารย์จะมาก่อนไม่งั้นถูกทำโทษแน่ๆ

และแล้วก็ถึงเวลาทุกคน รอคอยโรงเรียนเลิกไง 555++ (ขำไหมครับ  ) ผมกับไอนัทก็ลงมาจากบันไดและเดินไปข้างโรงเรียนเพื่อไปเอารถที่ผมจอดอยู่ แล้วผมก็เห็นไอเด็ก 2 ตัวนั้นอีกแล้วจะตามราวีผมไปถึงไหน

"พี่โดนัท ผมกลับด้วยนะครับ"  มัน 2 ตัวพูดออกมาพร้อมกัน

"เฮ้ย ได้ไงว่ะ มึงเอารถมามึงก็กลับเองดิ"   ไอน้องไปร์พูด

"ยุ่งกับกุ กุจะให้พี่โดนัทแฟนกุไปส่ง"   ไอน้องภูมิแย้ง

"เสือก เมียกุอย่าโมเมเอาเป็นไปของมึง ได้ข่าวว่ามึงต้องล้างห้องน้ำนิไปล้างซะไป"  ไอน้องไปร์พูดพร้อมกับยิ้มอย่างผู้ชนะ

"ได้กุ ฝากไว้ก่อน"   ไอน้องภูมิพูดเสร็จก็เดินกลับเข้าไปโรงเรียน

"แล้วอย่าลืมมาเอาคืนล่ะ อีหนุ 555++  "

ผมยืนเห็นไอ 2 ตัวนี้ ยืนเถียงกันปาวๆ แล้วมันก็หยุดเถียงกันเอง ผมไม่เข้าใจมัน 2 ตัวจริงๆเลย

"ไปกันได้ยังครับ"   ไอน้องไปร์พูดพร้อมกับมาจับมือผมไปที่รถ

"ใครบอกหรอว่าจะไปส่งมึงอ่ะ"

"ไม่มีใครบอกหรอกครับ เพราะต่อไปนี้พี่ต้องไปรับไปส่งผมทุกวัน เพราะบ้างเราติดกัน แล้วถ้าพี่โดนัทไม่ทำตามที่ผมบอก ผมจะบอกแม่พี่ให้หมดเลยว่าพี่แกล้งผม แล้วผมก็จะใส่ร้ายพี่ด้วย"   มันยิ้มอย่างผู้ชนะอีกครั้ง

ผมได้แต่จำยอมพร้อมเดินมาที่รถ ผมก็เห็นไอนัทกับไอน้องภูมิจ้องหน้าเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อกันอยู่เพราะว่าจะแย่งกันนั่งหน้า ผมเลยหันไปบอกไอเด็กไปร์ว่าให้มันนั่งหลัง ไม่งั้นผมจะไม่ไปรับไปส่งมัน มันเลยจำยอม แต่ก็ไม่วายส่งสายตาเคืองๆให้ไอนัทเพื่อนผม

ตลอดการเดินทาง เงียบมาก ต่างคนต่างไม่พูดกัน เพราะผมจะต้องไปส่งไอนัทที่บ้านทุกวัน ไอนัทเหมือนมันจะรู้ว่าไอน้องไปร์มันชอบผมเลยแกล้ง โดยเอาขนมปังที่มันซื้อมาจากตอนกลางวันที่มันไม่ได้กินมาป้อนผม

"โดนัทกินซะนะครับ จะได้โตๆ"   มันพูดแล้วฉีกยิ้มไปทางเบาะหลัง ซึ่งสายตาคนที่อยู่ข้างหลังเริ่มขุ่นมัว คิ้วขใวดเข้าหากันอย่างเห็นได้ชัด

"พี่ อย่างยุ่งกับเมียผม ให้มากได้ป่ะ ถึงพี่จะเป็นเพื่อนเมียผม ผมก็ไม่เว้นนะ"   ไอน้องไปร์พูดขึ้นเหมือนไม่พอใจไอนัทเพื่อนผมอย่างแรง ที่ผมไม่เถียงไปน้องไปร์ว่า ใครเป็นเมียมึง เพราะเถียงไปก็เท่านั้น มันก็เรียกผมอีกเช่นเคย

แต่ไอนัทก็หาใช่ว่าจะหยุด คราวนี้มันหอมแก้มผมต่อหน้าไอน้องไปร์

"เฮ้ย/เฮ้ย"   ผมกับน้องไปร์อุทานออกมาพร้อมกัน แต่ดูเหมือนไอน้องไปร์จะตะโกนออกมามากกว่า

"มึงจะเอาไงกับกุว่ะ มันจะมากไปแล้วจะโว๊ย"   ไอน้องไปร์พูดพร้อมกำคอเสื้อไอนัทเพื่อนผมเอาไว้ ใช่ว่าไอนัทจะกลัวกลับยิ้มกวนบาทาไอน้องไปร์ต่อ ผมกลัวว่าเรื่องมันจะบานปลายเลยห้ามทัพ บอกให้ไอน้องไปร์ปล่อยมือออก

แล้วก็ถึงหน้าบ้านไอนัท แล้วไอนัทก็เปิดประตูกำลังจะลงไป แต่มันก็กลับมาพร้อมกับดึงผมไปจูบปาก พร้อมกับหันไปมองหน้าไอน้องไปร์แล้วพูดว่า "คนนี้คนของกุอย่าเสือก" ไอนัทพูดเสร็จก็ปิดปิดประตูรถ ทิ้งให้ไอน้องไปร์นั่งอึ้งไป 10 วิ ผมจึงรีบขับรถออกไปกลัวไอน้องไปร์จะลงไปมีเรื่องกับไอนัท

"อ่ะ ถึงบ้านแล้ว ลงได้แล้ว"   ผมบอกไอน้องไปร์ ซึ่งตอนนี้หน้ามันงอมาก ผมอยากจะถ่ายรูปเก็บไว้จริงๆ

"พี่ ผมไม่ชอบเพื่อนพี่เลย มันแปลกๆไงไม่รู้"  มันอกบผมพร้อมทำหน้าจริงจังอย่างมาก

"เอาน่าคิดมาก เพื่อนพี่มันก็เล่นๆงี้แหละ"

"ครับ งั้นผมไปล่ะ" มันพูดแล้วก็เข้ามาจูบผมอย่างหื่นกระหาย ผมก็ผลักมันออก "ลงไปด้วยแล้ว ไอเด็กหื่น"

"ครับผม เมียสุดที่รัก"   มันล่ะเหนื่อยใจกับมันจริงๆเลย ไม่ใช่ว่าผมสมยอมมันหรอกนะครับ แต่มันก็ทำกับผมบ่อยจนชินล่ะ

แล้วผมก็เข้าบ้าน ไปอาบน้ำ ทำการบ้าน เล่นเกมส์ เล่นเฟส จนเวลาล่วงเลยไป 4 ทุ่มกว่าๆ ผมก็เลยปิดคอม พร้อมกับปิดไฟ แล้วล้มลงนอนบนเตียง ขย่มตาหลับได้ไม่ถึง 10 วิ ก็มีข้อความเข้ามือถือผม ผมจึงเปิดอ่าน

"สภานักเรียนจะต้องถูกยุบ โดยประธานนักเรียนโรงเรียนข้างๆ ฝันดีนะครับ ท่านประธานสภานักเรียน หึหึหึ"

[myhumps001]

ตอนที่ 5

เมื่อคืนกว่าผมจะขย่มตาหลับ เฮ้ย ข่มตาหลับได้ก็นานพอสมควร ช่วงนี้มีเรื่องให้ปวดหัวเยอะพอสมควรเลย ต้องรีบคิดการต้อนรับพวกนักเรียนโรงเรียนข้างๆซะล่ะ ไม่งั้นจะไม่ทันการ ผมก็รีบอาบน้ำ แต่วตัว กินข้าว อย่างเร็ว

"แม่ครับ ผมไปโรงเรียนก่อน สวัสดีครับ"   ผมพูดแล้วยกมือไหว้คุณแม่แสนสวย

"จ้า ขับรถดีๆล่ะ อย่าขับเร็ว แม่เป็นห่วง เรานะชอบขับเร็วรถอยู่เรื่อย"

"ครับผม"   ผมรับปากแม่ไปอย่างนั้นแหละครับ ผมนะใจร้อน ชอบขับรถเร็วเป็นนิสัย แต่ผมก็ไม่เคยขับชนใครซักครั้งเลยนะครับ

"โหย ช้าอ่ะ พี่ ผมมารอตั้งนาน ปล่อยให้สามีคนนี้รอนาน"   จะเสียงใครซะอีกล่ะครับก็ไปเด็กเปรตไปร์ไง

"ครับ คุณชาย จะไปกันได้รึยัง"

"ป่ะ พูดอย่างนี้ค่อยสมกับเป็นภรรยาที่ดีหน่อย เร็วเดี๋ยวไปโรงเรียนสาย"  มันพูดเสร็จก็รีบขึ้นนั่งเบาะหน้า ราวกับเหมือนว่ากลัวใครจะมาแย่ง

ผมก็ขับรถได้ซักพัก จู่ๆมันก็ถามผมว่า "นี่ ไม่ไปรับเพื่อนหรอ ไอที่หน้าจืดๆ ขาวๆอ่ะ "

"ไม่อ่ะ มันกลับด้วยเฉพาะตอนเย็น"

แล้วผมกับมันก็เข้าสู่โหมดเงียบอีกครั้ง จนมาถึงโรงเรียนมันก็รีบลงจากรถแล้วดิ่งตรงไปโรงอาหาร ผมก็รีบจอดรถแล้วรีบไปห้องของสภานักเรียน แล้วจัดการบอกเลขาให้เรียกคณะสภามาประชุม

"ตอนนี้องค์ประชุมก็ครบแล้ว มีใครจะเสนอว่าเราจะจัดงานตอนรับยังไงบ้าง"   ผมพูดพร้อมกับทำหน้าเคร่งขรึม เราต้องวางมาดนิดนึงเวลางานนะ

"ผมว่าเป็นการจัดเป็นซุ้มๆกิจกรรมดีไหม ก็ให้ตั้งแต่ม.1 - ม.6 เสนอกิจกรรมอย่างล่ะ 1 กิจกรรม แล้วทางสภาก็จะมีอีก  1 ซุ้ม"   น้องฟลุ๊คซึ่งเป็นรองประธานสภาและว่าที่ประธานสภานักเรียนในอนาคต

***บางอาจจะ งง นะครับ ขอชี้แจงนิดหนึ่งว่า ระบบสภานักเรียนเป็นการมอบอำนาจเป็นทอดๆโดยที่จะให้เด็กม.5ที่มีความสามารถในการทำการให้ได้รับตำแหน่งรองประธานสภาไปก่อน รอขึ้นม.6ก็เป็นประธานสภาได้เลย***

"เป็นความคิดที่ดีมาก มีใครจะเสนออะไรนอกเหนือจากนี้ไหม"   ผมถามซึ่งทั้งห้องก็เงียบ ผมเลยสรุปออกมาตามนี้และให้เลขาจัดการไปบอกไอประธานภูมิให้มันจัดการเรื่องทำซุ้มๆพร้อมแบ่งสถานที่

ซึ่งตอนนี้ก็ได้เกมส์ออกมาดังนี้
ม.1 = ปาลูกโป่ง
ม.2 = โยนห่วง
ม.3 = โบว์ลิงค์
ม.4 = สอยดาว
ม.5 = ผับ
ม.6 = บ้านผีสิง
สภานักเรียน = สายน้อยตกน้ำ(ความคิดไอน้องฟลุ๊ค)

ผมเดินตรวจตราในการเริ่มทำกันทำงานของแต่ละฝ่าย การดำเนินก็เป็นไปด้วยดี นักเรียนให้การตอบรับในการทำงานอย่างเต็มที่ ช่วยเหลือกันและสนุกสนานในการทำงาน

"สวัสดีครับน้องๆ"   ผมทักกลุ่มเด็กม.1ที่ขยันกันตกแต่งสถานที่จริงๆ ทำอย่างกับว่าจะไปประกวดอ่ะนะ

"สวัสดีครับ/ค่ะ พี่ประธานสภาโดนัท"   น้องหันกลับมาตอบผม ซึ่งหน้าแดงกันทุกกันไม่รู้ว่าแดงเพราะแดดหรือแดงเพราะอะไรอ่ะนะ

ผมก็เดินดูงานๆไปเรื่อยๆ ซึ่งน้องๆก็ทำกันเกือบเสร็จล่ะ ผมก็เลยไปบอกครูว่า พรุ่งนี้ให้นำนักเรียนโรงเรียนข้างๆมาได้เลย ทุกอย่างพร้อมเกือบหมดแล้ว

ผมก็ถึงเวลาเย็น ซึ่งแปลกมาก ตลอดทั้งวันไม่มีไอเด็กภูมิกับไอเด็กไปร์มากวนประสาท แต่ก็ดีล่ะจะได้ไม่ต้องปวดหัวมากมายและผมกำลังไปตามไอนัทที่ห้องเรียน ก็มีไอตัวแสบตามผมมา ซึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ ไอไปร์นั้นเอง

"รอผมด้วยครับที่รัก จะไปไหนครับ ???"

"ไปหาไอนัทที่ห้อง จะได้กลับบ้านพร้อมกัน"

"ชิส์ เกลียดไอหน้าจืดนี่จริงๆเลย จะไปรับไปส่งมันทำไม บ้านมันไม่มีรถหรอ"

"ก็เค้าเป็นเพื่อนพี่ ทางไปบ้านเค้ากับบ้านพี่ก็ทางเดียวกัน"

"โอเค เห็นว่าเป็นเพื่อนนะไม่งั้นไม่ยอมหรอก"   มันพูดแล้วก็ทำหน้าบึ้งเลยมันต่อไป ใครเห็นคงบอกน่ารัก แต่สำหรับผมมันก็น่ารักจริงๆแหละ 555++ (คงกำลังคิดว่าผมบอกว่าไม่น่ารักล่ะสิ อิอิ)

และการเดินทางกลับบ้านก็เหมือนเมื่อวาน แต่ไม่มีอะไรมาก คือ ไอนัทมันไม่แกล้งไอน้องไปร์เพราะตลอดทางมันคุยกับแฟนมัน จนมันลงไป แล้วผมก็ถึงบ้าน ทำกิจวัตรประจำเหมือนเคยคือ อาบน้ำ กินข้าว ทำการบ้าน แล้วกำลังจะนอนก็มีข้อความเข้าอีกแล้ว

"งานวันนี้เรียบร้อยดีนะครับ พรุ่งนี้คงได้เจอกันนะครับ ท่านประธานสภานักเรียน สภาของท่านโปรดรักษาไว้ให้ดี หึหึหึ"

[myhumps001]

ตอนที่ 6

และแล้วก็ถึงเวลางานต้อนรับนักเรียนจากโรงเรียนข้างๆ ก็มีการกล่าวต้อนรับนักเรียนและกล่าวเปิดงานจากผู้อำนวยการ

"สวัสดีครับ นักเรียนใหม่ทุกคน ครูรู้สึกยินดีที่เราได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันและขอให้นักเรียนเก่าต้อนรับนักเรียนใหม่อย่างดีด้วยนะ ตอนนี้ขอเปิดงานต้อนรับนักเรียนใหม่ได้"   แล้วนักเรียนทุกคนก็พร้อมใจกันตบมือ

ตอนนี้นักเรียนทุกคนก็ได้เดินแยกย้ายไปเข้าร่วมกิจกรรมต่างๆ ซึ่งตอนนี้ผมกับไอนัทก็เดินดูแต่ละกิจกรรมว่ามีปัญหาหรือขาดตกบกพร่องอะไรไหม

"โอ๊ย"  คนที่ผมเดินชนร้อง ขณะที่ตัวได้ลงไปกับพื้นแล้ว คาดว่าเป็นนักเรียนจากโรงเรียนข้างๆ

"เฮ้ย น้อง พี่ขอโทษ เป็นไรมากป่าว"

"เดินไงว่ะ ไม่มีตารึไง"   คนที่อยู่ตรงหน้าผมพูด ขณะที่มันกำลังลุก โดยที่ไม่ได้มองหน้าผม ซึ่งมันตัวเล็กกว่าผมมาก

ผมมองคนตรงหน้าอย่างแค้นใจ แล้วคิดในใจ กุขอโทษแล้วจะเอาไรอีก ไม่โกรธหนอ ไม่โกรธหนอ"พี่ขอโทษแล้วกัน พี่ผิดเองแหละ"

มันมองหน้าผม เหมือนจะเอาเรื่อง แล้วอยู่ๆก็เปลี่ยนมายิ้มแทน "ก็ว่าใครชนผม ที่แท้ท่านประธานสภานักเรียนนั้นเอง"

เฮ้ย มันรู้ได้ไงว่ะว่าผมเป็นประธานสภา ผมคิดในใจ

"น้องรู้ได้ไงครับ ว่าเพื่อนพี่เป็นประธานสภานักเรียน แล้วน้องเป็นใคร เด็กใหม่น่าจะไม่รู้จักเพื่อนพี่นะ"   ไอนัทเพื่อนผมพูด เหมือนรู้ความคิดของผม

"หึหึหึ จำกันไม่ได้หรอครับ ท่านประธานสภานักเรียน  ผมส่งข้อความหา 2 ครั้ง มันน้อยไปใช่ป่าว ถึงลืมกัน"

"น้องคือประธานนักเรียนโรงเรียนข้างๆหรอ"

"ถูกต้องเลยครับ จะได้ไม่เสียเวลาตามหา มากับผมนี่เลย"   มันพูดแล้วก็เข้ามาจับแขนผม

"เฮ้ย มึงจะเอาเพื่อนกุไปไหน ปล่อยเพื่อนกุ"   ไอนัทพูดแล้วก็จับแขนผมอีกข้าง เพื่อยื้อดึงผมไว้ไม่ให้ไปกับมัน

"ยุ่งน่า ถ้าไม่อยากมีปัญหา อย่าตามมา ถ้าตามมาจะบอกว่า คณะสภาต้อนรับไม่ดี คงรู้สินะว่าจะเกิดไรขึ้น"   มันพูดทำให้ไอนัทถึงปล่อยมือ ออกจากแขนผม เพราะถ้ามันไปบอกจริงๆเกรงว่าสภานักเรียนอาจจะต้องสั่นคลอนเป็นรอบที่ 2

"นี่จะพากุ ไปไหน ไม่ต้องจับแขนกุ กุเดินเองได้"   ไม่ไหวแล้วนะ ขอขึ้นมึง ขึ้นกุหน่อยเถอะ เป็นแค่เด็กกลับมาพูดจาเหมือนมีอำนาจคับโรงเรียน

"ไม่รู้ดิ มึงพากุเดินชมหน่อย กุไม่รู้จะไปไหนดี"

"นี่กุพี่มึงนะ พูดมึง พูดกุ กับกุได้ไง"   ไอเด็กนี่มันยังไง ไม่มีมารยาทเสียจริง

"ทีมึงยังพูดได้"   มันแย้ง

"ไม่เหมือนกัน มึงต้องเคารพกุ"

"ไม่ ทำไมกุต้องเชื่อฟังมึงด้วย"

"กุตำแหน่งใหญ่กว่ามึง"

"หึ ตำแหน่งนี้นี้ทำข่ม เออ จะพยายามแล้วกัน"

"ดีมาก"

"แต่ระวังสภามึงไว้ล่ะะกัน กุจะยุบแล้วรวบอำนาจมาเป็นของกุเอง"

"ทำได้ก็ทำไป"

ผมก็พามันเดินไปชมกิจกรรมได้ไม่ถึง 3 กิจกรรม มันก็บอกว่าพาไปกินข้าวหน่อย มันไม่ได้กินข้าวเช้ามา ผมก็เดินนำไปโรงอาหาร

"ว่าแต่ มึงชื่อไร ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้ถามชื่อเลย"

"กุชื่อ เมฆ" มันบอกขณะที่ปากมันยังเคี้ยวข้าวอยู่ ตอนนี้ปลงเหมือนไอน้องไปร์ล่ะ จะใช้กับพูดไรกับผมก็ช่างมันล่ะ

ขณะที่ผมนั่งรอมันกินข้าวอยู่ ไอคนที่ผมคิดเมื่อกี้ก็เดินเข้ามาโรงอาหารและเห็นผมแล้ว กำลังเดินมาทางผมด้วย

"เมียจ๋า กินข้าวกับใครจ๊ะ"   มันถามผมพร้อมนั่งโอบไหล่ผม

"หึหึ ที่แท้ก็กินเด็ก"

"ใครว่าเมียกุกินเด็ก กุชอบผู้ใหญ่เองโว๊ย"

"แล้วเค้ายอมรับหรอ ว่าเป็นเมียมึง"  ไอเมฆพูด แล้วยิ้มเยาะใส่น้องไปร์

"แน่ใจสิ ไม่งั้นกุไม่กล้าเรียกหรอก"  ไอน้องไปร์ว่าพรางฉีกยิ้มอย่างไม่พอใจ

สายตาสองคู่ประชันกัน ราวกับว่าเสือ 2 ตัวกำลังต่อสู้ เพื่อแย่งอาหารกันอยู่ ซึ่งตอนนี้ผมทำได้แต่มอง ไม่อยากเข้าไปยุ่งเกี่ยวอะไรทั้งนั้น

"งั้นมึงมาแข่งปาเป้ากันกุไหม"   ไอน้องเมฆพูดแล้วยิ้มกรุ่มกริ่ม

"จัดไป"

"ใครปาได้เยอะกว่า คนนั้นได้โดนัทเป็นเมีย"

[myhumps001]

ตอนที่ 7

"มึงถามกุรึยัง ว่ากุอยากเป็นเมียพวกมึงไหม"   ผมพูดแล้วก็ลุกหนีทันที รำคาญเด็กอ่ะครับ ชอบทะเลาะกัน เอาแต่ใจตัวเอง เพราะงี้ไงครับผมถึงไม่ชอบเด็ก

ผมก็เดินมาเรื่อยๆนึกไม่ออกว่าจะไปไหนที่ไหนดี แล้วจู่ๆโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้น เบอร์ที่โทรเข้ามาทำให้ผมยิ้มออกมา จะไม่ให้ยิ้มได้ไงล่ะครับ ก็ไอนัทมันโทรมา ถึงมันจะโทรหาผมทุกวันบ่อยกว่าโทรหาแฟนมันก็เถอะ

"เฮ้ย ไอโด มึงอยู่ไหมว่ะ"

"กุหรอ อยู่แถวๆตึกวิทย์เนี่ย ทำไมว่ะ"

"มึงรีบมากิจกรรมของสภาเลยนะ ตอนนี้คนขาดอ่า"

"โอเค"  ผมวางสาย แล้วรีบก้าวเท้าไปทางซุ้มกิจกรรมที่ทางคณะสภานักเรียนได้จัดขึ้น จะว่าไปก็ดีเหมือนกัน ตั้งแต่เช้ายันเที่ยงไม่ได้เข้าไปช่วยดูแลซุ้มของตัวเองเลย

เมื่อผมไปถึงก็เห็นคนขาดจริงๆ ที่ผมเห็นก็มีแต่น้องฟลุ๊คที่ทำหน้าที่ขายลูกเทนนิสไว้สำหรับปาและก็เห็นไอนัทที่พยายามบอกให้ทุกคนใจเย็นๆ เพราะตอนนี้ไม่มีใครขึ้นเป็นเป้าให้ปา สาวน้อยตกน้ำเลย

"ไอโด เอานี่ไป รีบไปเปลี่ยนชุดด่วนเลยนะ ตอนนี้ไม่มีใคร"

"แล้วทำไมต้องเป็นกุด้วย มึงก็ไปเปลี่ยนเองดิ"

"กุทำหน้าที่เรียกลูกค้า จบไหม ไปรีบไปเปลี่ยน"

"ตกลงใครเป็นประธานกันแน่ว่ะ"   ผมบ่นแล้วก็กำลังจะเดินไปเปลี่ยนชุดในห้องน้ำ ไอนัทก็ตะโกนบอกว่า "กุได้ยินที่มึงพูดนะ"

ผมเลยรีบไปเปลี่ยนชุดตามที่มันบอก แต่ชุดที่มันให้ผมมาเป็นชุดสีฟ้าอ่อน ถ้าเปียกมันก็ทำให้เห็นได้ ถึงจะไม่มากก็เถอะ แต่มันก็ยังดีกว่าสีขาวแล้วกัน

ตอนนี้ไอนัทก็เริ่มทำการเรียกลูกค้า "เร่เข้ามาครับ เร่เข้ามา ท่านใดมีความประสงค์ดีหรือร้ายที่จะต้องการปาท่านปรธานสภาให้ตกน้ำ เชิญทางนี้เลยนะครับ ใครให้ราคาสูงสุดได้ปาเลยนะครับ"

ผมก็เดินเขินๆอายๆขึ้นไปนั่งบนแท่นไม้ที่ยื่นออกมา ถ้าที่เมื่อใดที่ปาถูกเป้าแท่นไม้นี้ก็จะพับลงมาทำให้คนที่นั่งอยู่ข้างบนแท่นไม้ตกลงน้ำได้

"ใครที่อยากเห็นท่านประธ่นเปียกแบบนี้ ก็เข้ามาครับ"   ไอนัทพูดเสร็จก็เอามือไปกดที่เป้า ทำให้แท่นไม้พับลง ส่งผลทำให้ผมร่วงลงน้ำอย่างไม่ทันตั้งตัว

"แค่กๆๆๆ ไอเหี้ยนัท เล่นเหี้ยไรมึงเนี่ย"   เมื่อผมพ้นน้ำขึ้นมาก็ด่าไอนัทเลย จะไม่ให้ด่าได้ไงล่ะครับ อยู่ดีๆก็ตกลงมาใจหายวูบเลย เหมือนเราตกจากที่สูงโดยไม่ได้ตั้งใจอ่าครับ แล้วที่สำคัญผมสำลักน้ำด้วย

"นี่เป็นตัวอย่างนะครับ ตอนนี้ราคาเริ่มต้นอยู่ที่ 300 นะครับ"   ไอนัทพูดอย่างไม่สนใจผมที่ด่ามันอยู่ ตอนนี้ลูกค้าเพิ่มขึ้นกว่าตอนแรกมากเลยทีเดียว

"ผมๆเสนอ 500 ครับ"  รุ่นน้องผู้ชายคนหนึ่งพูด

"พวกหนูให้ 1020 บาทค่ะ หมดตัว 555++"   เด็กผู้หญิงคนหนึ่งพูดพร้อมกับหัวเราะพร้อมกับเพื่อน

"ผมให้ 5000"   ไอสัส คนที่เสนอราคานี้ไม่ใช่ใครหรอกครับ ไอเด็กภูมิครับ

"มีใครจะเสนอราคาสูงกว่านี้ไหมครับ ผมว่าคงไม่มีแล้วมั้งครับ ผมจะนับถอยหลังนะ  10  9  8  7  6  5  4  3  2  1  หมดเวลา รอบนี้ราคาสูงสุดอยู่ที่ 5000 นะครับ"

ไอนัทนำลูกเทนนิสจำนวน 10 ลูกไปให้ไอเด็กภูมิ แล้วรับเงินจากไอเด็กนั้นมา ซึ่งตอนนี้มันทำหน้ายิ้มจนแก้มแทบปริ

"ว่าไงครับ ท่านประธานภสาที่รักของผม งานนี้เปียกเป็นลูกหมาตกน้ำแน่ๆ"  มันหัวเราะร่า

"ชิส์"  ผมทำหน้ามุ่ยใส่มัน

แล้วไอเด็กภูมิก็จับลูกเทนนิสขึ้นมาโยนขึ้นแล้วรับอย่างราวกับว่าตัวเองเป็นนักปาเบสบอลทีมชาติ แล้วก็มันก็เล็งอยู่แปปหนึ่งก่อนที่จะออกแรงขว้าง ลูกเทนนิสประทบกับเป้า ทำให้ใจผมวูบไปนิด แต่แท่นไม้ไม่ยักจะพับ

ทำให้เสียงคนรอบข้างโห่ ใส่ไอเด็กภูมิ ซึ่งตอนนี้มันยินหน้าเสีย

"ล็อคเป้าไว้รึป่าวครับ"   มันพูด

ไอนัทเลยนำลูกเทนนิสมาหนึ่งลูกแล้วปา ลูกเทนนิสโดนเป้า ทำให้ไม้พับลง "เห็นไหม ไม่ล็อคนะ" ไอนัทพูด แล้วเสียงคนรอบข้างก็โห่ร้องใส่ไอเด็กภูมิอีกครั้ง

"โอเคครับ สงสัยผมกะแรงผิดไปหน่อย"

ตอนนี้มันปาลูกเทนนิสไไปถึง 9 ลูก ซึ่งทั้ง 9 ลูกไม่โดนเป้าแม้แต่น้อยเลย ทำให้คนรอบข้างถึงกับเซงเลย

"555++ ไอเด็กอ่อน คิดว่าจะปาโดน ที่แท้ก็อ่อนว่ะ"

"ผมไม่อยากเห็นประธานสภาที่รักตกน้ำต่างหาก"   มันพูดทำให้เรียกเสียงกรี๊ดจากคนรอบข้างได้ไม่น้อยเลยทีเดียว

"หรอ กุว่า ลูกแรกมันแค่ฟลุ๊คว่ะ แค่นี้ก็ปาไม่โดน กากสัสๆ"

"ถ้าลูกนี้โดน ผมขอจูบพี่นะ"

"ไม่"

"หรือว่าพี่กลัวว่าผมจะปาโดน กล้ารึป่าว หรือว่าป๊อด"

"กล้า มึงปาเลย ถ้าไม่โดน ขอขอเตะมึง 1 ที"

"ได้เลย"

มันพูดแล้วก็ทำท่าทางเหมือนครั้งแรกที่ปาทุกอย่าง แต่มันขว้างไวขึ้นและแรง และที่สำคัญคือโดนเป้า แต่แท่นไม้ไม่พับ (ท่านผู้อ่านคงคิดว่า ผมจะตกน้ำล่ะสิ)

"555++ ไอเด็กอ่อน"

มันบอกว่า "ขออีกลูกได้ป่าว"

"ก็ได้" แค่ยังไงผมก็เหมือนเดิม คราวนี้มันเหมือนไม่ได้ตั้งใจปา แต่ผลคือโดนเป้า แท่นไม้พับ คนรอบข้างก็กรี๊ดอีกครั้ง

ผมเห็นสายตาทั้งหญิงชายจับจ้องมาที่ตัวผม ไม่รู้ทำไม จนไอนัทเอาผ้าเช็ดตัวมาปิด ทำไมเข้าผมเข้าใจถึงบางอ้อ แล้วมันก็ไล่ผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะตอนนี้มันเอาเด็กรุ่นน้องสวยๆมาแทนผมแล้ว ซึ่งตอนที่ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็เห็นไอนัทมองไอเด็กภูมิอย่างเคืองๆ ซึ่งไม่รู้ว่าจะไอนัทไปโกรธไอภูมิเพราะอะไร ???

"ป่ะ ถึงเวลาทำตามสัญญาแล้ว"   ไอเด็กภูมิเห็นผม มันก็ลากผมไปที่ข้างหลังตึก โดยไม่ฟังเสียงไอนัทที่เรียกผม

ตอนนี้ผมใจเต้นโคตรๆเลยครับ คุณคิดดูว่าคนที่ไม่เคยจูบ (ถึงจะโดนคนอื่นจูบโดยไม่ระวังด้วยก็เถอะ) แต่ครั้งนี้ต่างไปจากเดิมเพราะเรารู้ล่วงหน้าอยู่แล้ว ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเรา

"ผมทำตามสัญญาด้วย หลับตา"   มันพูดพร้อมทำหน้าจริงจัง

"เออๆ"  ผมพูดแล้วก็หลับตา เอาว่ะ ยังไงก็พูดออกไปแล้วต้องรักษาสัจจะ ไม่งั้นจะไม่มีใครเชื่อคำพูดเราอีก

แล้วผมก็ได้ยินถึงเสียงผมหายใจของผมที่แรงขึ้น และแล้วก็เหมือนมีลิ้นมาเลียตรงปากผม ซึ่งผมก็ตกใจลืมตา สิ่งที่ผมเห็นนั้นก็คือ ลูกหมา ที่ไอเด็กภูมิอุ้มแล้วให้มันเลียปากผมอยู่ ผมจึงเอามือรีบเช็ดน้ำลายออกจากปากผม

"555++ ผมไม่ถือโอกาสหรอกครับ ผมรอพี่พร้อม วันนั้นผมจะจูบพี่ให้เต็มที่เลย"

"ไอเด็กบ้า"   มันไม่ทันจะพูดเสร็จเท่าไหร่ ผมก็วิ่งไล่เตะมัน โทษฐานทำให้ผมตกใจ

แต่มีสายตาคู่หนึ่ง ซึ่งเป็นสายตาของเด็กผู้หญิงรูปร่างขาวใส มองมาที่ผมอย่างไม่พอใจ พร้อมกับสถบออกมาว่า

"มึงระวังตัวไว้เถอะ อ่อยคนนั้นที คนนี้ที มึงจะได้เห็นดีกัน ที่มายุ่งกับภูมิของกุ"

[myhumps001]

ตอนที่ 8

และวันงานต้อนรับนักเรียนใหม่ในวันนี้ก็ผ่านไปด้วยดี ทุกฝ่ายต่างได้รับคำชมจากคุณครู โดยที่เรานำรายได้ส่วนหนึ่งไปบริจาคให้กับยากไร้

ตอนนี้ผู้อำนวยการโรงเรียนและคณะผู้บริหารของโรงเรียน ผมและคณะสภานักเรียนพร้อมคณะกรรมการโรงเรียนและโรงเรียนข้างๆ กำลังนั่งประชุมกับคุณครูถึงเรื่องคณะกรรมการของโรงเรียนเก่าไม่รู้จะทำอย่างไร ครั้นจะยุบไปก็อาจจะเสียน้ำใจของเด็กๆ อยู่ที่ห้องประชุม

"เอาอย่างนี้ไหมครับ ผมว่าเราแบ่งเป็น 3 ฝ่ายเหมือนกับอำนาจอธิปไตย คือ มีอำนาจบริหาร อำนาจนิติบัญญัติ และอำนาจตุลาการ"   ไอน้องเมฆพูดขึ้น

"แล้วเราจะแบ่งกันอย่างไรล่ะ"   ท่านผู้อำนวยการถาม

"เราจะแบ่งอย่างนี้ครับ

อำนาจบริหาร          = คณะกรรมการนักเรียนของโรงเรียนท่านผู้อำนวยการ
อำนาจนิติบัญญัติ     = คณะกรรมการนักเรียนของผม
อำนาจตุลาการ        = คณะสภานักเรียน

ถ้าเป็นอย่างนี้จะดีไหมครับ"

"ผมเห็นด้วยครับ"  ไอน้องภูมิบอก

"ไม่ได้นะครับ ท่านผู้อำนาจอย่างนี้เท่ากับว่า อำนาจของสภานักเรียนได้ถูกบั่นทอนลงไปด้วย เท่ากับว่ารุ่นพี่ต้องสั่งคำสั่งรุ่น้องหรอ"   ผมแย้ง เรื่องอะไรล่ะจะให้อำนาจสูงสุดตกไปเป็นของไปน้องภูมิกับไอน้องเมฆกันล่ะ เท่ากับว่าผมต้องเป็นเบี้ยล่างคอยทำตามคำสั่งมันเลยนะ

"แล้วจะเอายังไงล่ะ ท่านประธานสภานักเรียน อันนี้ก็ไม่เอา อันนั้นก็ไม่เอา แล้วจะเอาอะไร"   ไอน้องเมฆพูดขึ้นเหมือนเคืองๆที่ผมพูดขัดมัน

ผมไม่ตอบมัน แต่หันหน้ากลับไปตามท่านผู้อำนาจการแทน "เอาอย่างนี้ไหมครับ อำนาจสูงสุดให้กับทางสภานักเรียนเหมือนเดิม
แต่ให้คณะกรรมการนักเรียนของน้องภูมิรับคำสั่งจากสภานักเรียนโดยให้ดูแลมัธยมศึกษาทั้งหมด ส่วนคณะกรรมการของน้องเมฆให้รับคำสั่งจากสภานักเรียนเหมือนกัน แต่ให้ดูแลระดับประถมศึกษาทั้งหมด"

"โอเค ตกลงตามนี้ ห้ามแย้ง จบการประชุม"   ท่านผู้อำนาจการพูด ไม่รู้ว่าที่ท่านผู้ท่านเห็นด้วยหรือว่าไม่อยากให้พวกเราเสนอความคิดเห็นอีกกันแน่นะ แต่ว่าอะไรก็ช่างเถอะ อย่างน้อยผมก็รักษาอำนาจของสภานักเรียนเอาไว้ได้

ผมเดินออกมาจากห้องประชุมก็กำลังจะเดินดิ่งไปที่โรงอาหาร ก็ประชุมตั้งแต่เช้า นี่เที่ยงแล้วยังไม่ได้ทานอะไร แต่ก็มีมือหนึ่งมาจับแขนผมเอาไว้ ผมหันกลับไปก็พบว่าคนที่ผมมือผมคือ ไอน้องเมฆ

"มึงนี่ฉลาดนะ คงกลัวสิว่าถ้าท่านผู้อำนวยการตอบรับสภามึงจะถูกกุยุบ"

"เออแน่นอนกุฉลาด กุไม่ให้คนอย่างมึง มาทำลายสภานักเรียนง่ายๆหรอก"

"ก็คอยดูล่ะกัน"   ผมพูดแล้วจ้องหน้ามัน

"ไอคนชื่อภูมินี่ก็โง่เน๊อะ ถูกกุใช้เป็นเหยื่อให้เห็นด้วยกับที่กุเสนอต่อผู้อำนวยการ แล้วมันก็เสือกเห็นด้วยกับกุ แค่ต้องการอำนาจทำให้มันลืมคิดไปว่า อำนาจมันกับอำนาจกุพอๆ ถ้ากุได้อำนาจเมื่อไหร่กุจะเป็นใหญ่ในโรงเรียนนี้ โดยที่ไอคนชื่อภูมิจะไม่มีอำนาจอะไรเลย หึหึหึ"

"หรอ เพ้อเจ้อนะมึงอ่ะ ฝันอะไรลมๆแล้งๆนะ ปล่อยกุได้แล้ว"

"เฮ้ย ทำไรว่ะ ปล่อยแฟนกุนะโว๊ย"   ไอเด็กภูมิตะโกนบอกซึ่งที่ที่ไอเด็กภูมิตะโกนห่างจากผมพอสมควร

"มีงนี่เสน่ห์แรงนะ ระวังตัวไว้ อย่าไปไหนมาไหนคนเดีญวล่ะ ระวังจะได้เป็นเมียกุโดยไม่รู้ตัว"   ไอน้องเมฆมันพูดแล้วก็ปล่อยมืออกจากแขนผม

"เป็นเมียมึงหรอ ฝันไปเถอะ ไอสัส"   ผมพูดเสร็จก็เตะลูกหมากมันไปเต็มแรง สงผลทำให้มันล้มลงอย่างแรง ผมก็ไม่สนใจและเดินออกมา แล้วรีบไปโรงอาหารโดยไม่ฟังที่ไอน้องภูมิบอกให้รอมันด้วย

พอไปถึงโรงอาหาร ผมก็รีบไปซื้อ ข้าวผัดกุ้งใส่ผงกระหรี่เจ้าเก่าที่ผมชอบกิน

"ป้าครับ ข้าวผัดกุ้งใส่ผงกระหรี่พิเศษ 1 จานครับ"   ผมบอกป้าคนขาย

"เอา 2 จานเลยครับป้า"   ก็ว่าใครบอกที่แท้ไอเด็กภูมินี่เอง โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้

"ได้แล้วจ๊ะ ป้าแถมกุ้งให้หนูทั้ง 2 คนเยอะเลยนะ "  ป้าคนขายแกบอก

"ขอบคุณครับ เท่าไหร่ครับ"   ผมถาม

"จานละ 35 บาทจ๊ะ 2 จาน 70 จ๊ะ"

"นี่ครับ 70 บาท"

"วันหลังมาอุดหนุนป้าใหม่นะ"

"ครับ"   ผมบอกป้าคนขายแล้วรับจานมา 2 จาน แล้วเอาอีกจานให้ไอเด็กภูมิมัน แต่มันทำหน้า งง

"จะเอาไหม"

"เอาครับ ขอบคุณที่เลี้ยงนะครับ"   มันพูดแล้วก็ยิ้ม

ผมก็ที่นั่งสงบๆนั่ง แต่ไอเด็กผมก็ตามมานั่งด้วย แต่ก็ช่างมัน ตอนนี้ผมหิวรีบกินดีกว่า ผมกินได้ครึ่งจานก็มีสาวน้อยหน้าตาน่ารักคนหนึ่ง วางจานแล้วบนโต๊ะเดียวกับผมและไอเด็กภูมิ

"ภูมิ เราขอนั่งด้วยคนนะ"  เด็กสาวพูดขึ้น

"ครับๆ ขอเลยครับน้ำฟ้า"   แหวะๆไอเด็กภูมินี่มันหม้อที่ทุกคนจริงๆ

"ภูมิน้ำฟ้าหิวน้ำ ภูมิไปซื้อน้ำส้มให้หน่อยได้ไหมค่ะ"   น้องน้ำฟ้าพูดแล้วทำสายตาหวานไปให้ไอภูมิ

"ได้ครับ พี่โดนัทจะเอาไรไหม"

"ไม่อ่ะ ซื้อเองได้"

"งั้นเดี๋ยวผมมานะครับทุกคน"

"ค่ะ"  พอลับตาไอเด็กภูมิ น้องน้ำฟ้าก็พูดขึ้น

"มึงอย่าคิดว่าเป็นประธานสภานักเรียนแล้วจะทำอะไรได้นะ ร่านนะมึงนะ อ่อยคนนั้นที คนนี้ที ถ้ายังไม่เลิกยุ่งกับภูมิของกุ มึงเจ็บแน่"

[myhumps001]

ตอนที่ 9

"อ้าวน้องครับ พูดจาให้ดีๆหน่อยนะครับ พี่ไปอ่อยน้องภูมิตอนไหนครับ"   ผมถาม

"ยังมาถามว่าตอนไหนอีกหรอ ทุกตอนอ่ะมึงอ่ะ คันจนไม่มีปัญญาหาเองหรอค่ะ ถึงได้มายุ่งกับของคนอื่น ชอบนักหรอกินน้ำใต้ศอกนะ"   อีน้องน้ำฟ้ามองหน้าผมอย่างหาเรื่อง (ขอใช้ "อี" ล่ะ ไม่ไหวกับมัน)

"อ้าวอีเหี้ย กุไม่ไหวล่ะนะ มาด่ากุปาวๆ มึงมีหลักฐานไหม ผัวมึงมายุ่งกับกุเอง"

"หน้าด้าน ถ้ามึงไม่อ่อย เค้าจะมาหามึงหรอ มึงเสนอ ภูมิก็สนองไง"

"หรอ กุมีปัญญาหาเองได้ ควาย สันดารไพร่จริงๆเลยมึง พาลหาเรื่องคนอื่นไปทั่ว มิน่าแหละเค้ามึงไม่เอาทำเมีย หน้าตาก็ดีแต่กิริยาวาจาสถุนสิ้นดี ถ้าจะพูดจาต่ำอย่างนี้กลับไปให้แม่มึงสอนที่บ้านแล้วค่อยมาคุยกับกุใหม่"   ผมด่าอีน้องน้ำฟ้าจนมันว่าผมไม่ทัน จะให้ทำไงได้ล่ะครับ ผมก็ไม่ได้อยากด่านะ แต่อีเด็กนี่มันมาหาเรื่องผมก่อน

"มึงได้เจอดีแน่ๆ"   มันพูดแล้วมองไปเหมือนกำลังหาใครบางคนอยู่ แล้วจู่ๆมันก็เอาข้าวผัดกุ้งผมเทใส่ตัวเอง แล้วก็ร้องกรี๊ดออกมา ทำให้คนทั้งโรงอาหารหันมามองและเป็นจังหวะที่น้องภูมิกำลังเดินมาพอดี

"เกิดไรขึ้นครับ ทำไมน้ำฟ้าเลอะอย่างนี้"   ไอเด็กภูมิถามแล้วพยายามเช็ดข้าวออกจากกระโปรงให้อีน้องน้ำฟ้า

"ฮือๆ ภูมิช่วยน้ำฟ้าด้วย พี่โดนัทบอกให้น้ำฟ้าอย่ามายุ่งกับภูมิ แค่น้ำฟ้าบอกว่าสนิทกัน พี่เค้าก็เอาข้าวเทใส่น้ำฟ้า"   มันพูดแล้วบีบน้ำตาออกมา

"ทำไมพี่ถึงต้องทำขนาดนี้ พี่ไม่น่ารักรู้ไหม เป็นรุ่นพี่ซะป่าวรังแกรุ่นน้อง" 

"กุไม่ได้ทำนะ มันเอาจานข้าวกุไปเทเอง"   ผมบอกความจริงกับมัน

"หลักฐานก็เห็นกันอยู่ คิดว่ามีตำแหน่งเป็นประธานสภา ใหญ่โตแล้วจะทำอะไรก็ได้งั้นหรอ"

"มึงจะว่าก็ว่ากุ อย่าเอาตำแหน่งมาเล่น และกุไม่เคยใช้อำนาจข่มใคร"   ผมพูดเสร็จก็เดินออกมาจากโรงอาหารเลย ไม่ฟังกุ ก็ไม่ต้องฟัง แล้วก็เดินดิ่งไปที่สระน้ำหลังโรงเรียน เป็นที่ที่ผมชอบนะครับ เพราะไม่มีใครมาเลย เป็นที่ที่ สงบ เงียบ และสบายใจ

ผมมานั่งขว้างก้อนหินลงในน้ำแล้วกับด่าว่าไอเด็กภูมิที่ไม่เชื่อกันเลย ทั้งๆที่ผมพูดความจริง คิดแล้วแค้นใจอีน้องน้ำฟ้านั่น อยู่ดีๆก็มาร้ายใส่ผม

"ประธานสภานักเรียนโปรดทราบ ขอให้มาที่ห้องประชุมโดยด่วน"  เสียงประกาศตามสายดังขึ้น


จะมีไรเกิดขึ้นอีกว่ะ แมร่งเมื่อกี้ก็มีเรื่อง  จะมีอีกแล้วหรอ แล้วเป็นอย่างที่ผมคาดไว้จริงๆ ตอนนี้ผมเห็นคณะกรรมการนักเรียนของไอน้องเมฆนั่งอยู่ที่ประชุม แล้วที่นั่งข้างๆคืออีน้องน้ำฟ้าที่นั่งร้องไห้

"เชิญนั่งครับ ท่านประธานสภา เนื่องจากเราทราบข่าวมาว่า ท่านได้ทำร้ายรุ่นน้อง เราจึงขอให้ท่านมาเล่าเหตุการณ์ความจริงว่าเกิดอะไรขึ้น เนื่องจากเราไม่อยากฟังความฝ่ายเดียว"

"นายมีหน้าที่ตัดสินหรอ นายดูแลเด็กประถมดิ"

"มีไม่มีไม่รู้ แต่จดหมายจากครูฝ่ายปกครองนี้ คงเป็นสิ่งที่แก้ไขความสงสัยได้ เพราะคดีนี้ ครูฝ่ายปกครองให้ผมมาตัดสิน จบป่ะ"   มันทำหน้ายิ้มเยาะผมเหมือนกันว่าผมเป็นลูกไก่ในกำมือ

"ความจริงคือ ผมไม่ได้ทำ จบไหม"

"แต่คนทั้งโรงอาหารเห็นคุณทำนะ"

"ทำไมปรักปรำกันแบบนี้ ผมไม่ได้ทำไง มุมที่ผมนั่งก็ไม่มีใครเห็น แล้วงี้จะรู้ได้ไงว่าใครผิดถูก"

"แต่คนที่คุณทำร้าย เค้าบอกเองว่าเป็นคุณ ถ้าไม่ใช่คุณแล้วจะเป็นใคร ในเมื่อคุณอยู่กับเค้าสองคน"

"มันทำเอง"

"คุณอย่าตัดช่องน้อยแต่พอตัวสิ คุณทำก็ยอมรับมา โทษหนักจะได้เป็นเบา เรื่องครั้งนี้อาจจะทำให้สภาคุณอยู่ต่อหรือไปก็ได้นะ"   นี่กุเป็นนักเรียนหรือจำเลยว่ะ แมร่งเหมือนว่าคดีความกันเลย

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะพี่เมฆ น้ำฟ้าไม่ถือหรอกค่ะ น้ำฟ้าไม่อยากมีเรื่องไร เอาเป็นว่าน้ำฟ้ายกโทษให้ค่ะ"

"ไม่ได้นะครับ น้องน้ำฟ้า ถ้ามีครั้งแรกก็จะต้องมีครั้งต่อไป แล้วจะให้เค้าใช้อำนาจข่มคนอื่นได้อย่างไร"

ผมเห็นสายตาและรอยยิ้มที่อีน้องน้ำฟ้าส่งมาให้ผมโคตรเยาะเย้ยเลยเหมือนกับว่ากุชนะมึงแล้ว อะไรประมาณนี้

"ตกลงคุณไม่ยอมรับใช่ไหม"

"เออ ก็กุไม่ได้ทำนี่ จะให้กุยอมรับได้ไง"

"งั้นเราคงต้องยุบสภานักเรียนลงเพื่อความเป็นธรรมแก่ทุกฝ่าย"  บ่าเด็กเวรเมฆนี่ มึงจ้องแต่จะยุบสภานักเรียนกุลูกเดียวเลยใช่ไหม

"ไม่ได้นะ ทำงี้ได้ไง"

"แล้วคุณจะเอายังไง ยอมรับผิดสภานักเรียนอาจจะไม่ถูกยุบก็ได้"

เอาไงดีว่ะ จะต้องยอมรับผิดทั้งๆที่ตัวเองไม่ได้ทำหรอ เพื่อรักษาสภานักเรียนเอาไว้งั้นหรอ จะดีไหม ขณะที่ผมกำลังคิดอยู่จู่ๆประตูห้องประชุมก็เปิดออก มีบุคคลคนหนึ่งซึ่งผมไม่คุ้นหน้าเปิดประตูเข้ามา

"ขอโทษครับ ผมเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง ผมขอเล่าให้ฟังเองครับ มาทันใช่ไหมครับ ดาร์ลิงค์ของผม (^_____^)"

[myhumps001]

ตอนที่ 10

"นายเป็นใคร"   ไอน้องเมฆถามบุคคลที่เข้ามาในหอประชุม

"ผมชื่อเมลโล่ครับ ผมเห็นเหตุการณ์ ความจริงคือ ผู้หญิงคนนี้เอาข้าวในจานพี่โดนัทเทใส่ตัวเองครับ"

"ผมจะเชื่อ ได้ไงว่าที่นายพูดเป็นความจริง ไม่ใช่คนที่สภานักเรียนส่งมาให้ช่วยเหลือ"

"เอาตำแหน่ง คนดีศรีโรงเรียนค้ำประกันเลยครับ"

"มันคือไร คนดีศรีโรงเรียน"   ไอน้องเมฆถาม

"หึหึ โง่จริงๆเลย เป็นถึงประธานไม่รู้จักหาข้อมูลอะไรเลย"   ผมเหยียดใส่ไอน้องเมฆมัน

"มึงว่าอะไร"

"ป่าว จะบอกให้ คนดีศรีโรงเรียนคือคนที่นักเรียนทั้งโรงเรียนเห็นพร้องต้องกันว่าเป็นคนที่ ซื่อสัตย์ มีระเบียบ มีน้ำใจ ฯลฯ  เข้าใจรึยัง"   ผมกอดอก พูดแล้วทำหน้าเอือมๆใส่มัน

"อ๋อ แล้วน้องน้ำฟ้าจะว่าไงครับ ตกลงความจริงมันเป็นอย่างไร"

"ไม่รู้ดิค่ะ น้ำฟ้าจำไม่ได้แล้วอ่ะค่ะ น้ำฟ้าตกใจมากเลยตอนนั้น"   อีน้องน้ำฟ้าพูดพรางทำหน้าใสซื่อ

"ครับ เอาเป็นว่าเรื่องนี้คือว่าเกิดจากความเข้าใจผิดแล้วกัน"

"เฮ้ย ได้ไงว่ะ มันผิดชัดๆ มึงจะบอกว่ามันไม่ผิดหรอ ตัดสินลำเอียงนี่หว่า"   ผมแย้ง

"ผมตัดสินแล้ว ถ้าคุณจะไม่เห็นด้วย ผมจะตัดสินใหม่ว่าคุณทำจริงๆ"   มันพูดแล้วมองหน้าผมอย่างเคืองๆ

"ชิส์"   ผมบุ้ยปากใส่ไอเด็กเมฆมัน โด่ๆ แค่นี้ทำกร่าง กากสัส

ผมและน้องเมลโล่ก็เดินออกมาจากห้องประชุม ผมกำลังจะเดินขึ้นไปบนห้องเรียน น้องเมลโล่ก็จับมือผมไว้ ผมเลยหันไป

"มีอะไรครับน้อง"

"โห พี่ไม่คิดจะขอบใจผมมั้งเลยหรอ ผมน้อยใจนะ"   มันตีหน้าเศร้า

"ขอโทษๆ พอดีพี่โกรธจนลืมนะ ขอบใจมากนะน้องเมลโล่"

"แค่นี้หรอพี่"

"จะเอาอะไรอ่ะ"

"ขอหอมแก้มพี่ได้ป่ะ 555++"

"ลามปามแล้วเรา เดี๋ยวถีบให้"

"ใจร้าย งั้นวันนนี้พี่เลี้ยงไอศรีมผมได้ป่ะ ร้านที่อยู่หน้าโรงเรียนอ่ะ ผมอยากกิน"

"ได้ดิ งั้นเลิกเรียนแล้วเจอกัน"

"ครับ ไปล่ะครับ ดาร์ลิงค์ของผม >///<"    มันพูดแล้วหน้ามันแดงมากๆ แล้วก็รีบวิ่งหนีไปจากผม ไม่รู้ว่ากลัวผมถีบผมหรือว่าเขินก็ไม่รู้ แต่ช่างมันเถอะ ตอนนี้รีบขึ้นไปเรียนก่อนดีกว่า

พอถึงห้องเรียนเท่านั้น ทุกคนในห้องผมก็ต่างถามผมว่าทำไมถูกเรียกตัว แล้วเรื่องในโรงอาหารใครเป็นคนทำ ผมก็เล่าความจริงให้เพื่อนๆฟัง จนครูมาเลยต้องแยกย้ายกลับไปนั่งเรียนตามปกติ

แล้วก็หมดคาบเรียนของวันนี้   "เฮ้ย โดนัท มีเด็กผู้ชายมารอมึงอยู่หน้าห้องว่ะ"    เพื่อนผู้ชายในห้องผมคนหนึ่งพูด

"ใครว่ะ"

"กุจะไปรู้รึไง มึงออกไปดูดิ"

"เออๆ"   ผมพูดแล้วก็เก็บของเข้ากระเป๋า พอผมออกไปก็รู้เลยว่าใครมารอผม น้องเมลโล่นั้นเอง

"ป่ะพี่ กินไอศรีมกัน"  แล้วมันก็เดินนำผมไปที่ร้าน แถมยังเลือกที่นั่งแบบโซน VIP อีก นี่ถ้าไม่ได้ช่วยล่ะก็ น่าดู

ระหว่างที่ผมกับน้องเมลโล่นั่งเลือกไอศรีมกันอยู่ ก็มีเด็กคนหนึ่งหน้าตาหล่อเหลาวิ่งเข้ามาในร้าน พร้อมกับมองเหมือนหาใคร

"พี่มาอยู่นี่เอง ผมหาพี่ตั้งนาน"

"พี่ขอโทษลืมบอกน้องไปร์ไปว่า จะพารุ่นน้องมาเลี้ยงไอศรีม"

"เลี้ยงมันทำไม"

"อ๋อ เลี้ยงขอบคุณที่เต้าช่วยแก้ข่าวให้พี่ไง"

"แล้วไป เดี๋ยวคืนนี้จะโดนทำโทษ"   พูดเสร็จไอน้องไปร์ก็ดึงเมนูจากมือน้องเมลโล่ไปโดยไม่ขอ ทำให้น้องเมลโล่มองตาด้วยความไม่พอใจ

ระหว่างที่นั่งรอไอศรีม ไอน้องไปร์กับไอน้องเมลโล่ ต่างนั่งมองจ้องหน้ากัน จนผมเห็นชายหญิงคู่หนึ่งเดินเข้ามาในร้าน

"พี่โดนัทค่ะ ขอนั่งด้วยคนได้ไหมค่ะ"

[myhumps001]

ตอนที่ 11

หึ ก็ว่าใครมาขอนั่งด้วยที่แท้ อีนังน้องฟ้า (เริ่มมี นัง)กับไอน้องภูมินั้นเอง ซึ่งผมก็ไม่ตอบมัน 2 คน แต่เห็นที่จะเดือนร้อนก็คือน้องไปร์นั้นแหละ ไม่รู้อะไรมัน หันไปมองไอน้องภูมิกับไอน้องเมลโล่สลับกัน เหมือนกับว่ากุจะสู้กับใครดี

"ไม่ตอบ แปลว่าให้นั่งนะค่ะ ภูมินั่งตรงนี้นะค่ะ และน้องผู้ชาย 2 คนนั้น ไปนั่งข้างพี่โดนัทนะค่ะ"    อีน้องน้ำฟ้าจัดแจงที่นั่งให้กับพวกผม คุณคิดว่าไอน้องไปร์จะไม่ยอมล่ะซิ แต่ทำไงได้ล่ะ มันได้นั่งข้างผมนิ มันเลยยอม

"น้ำฟ้าเอานี่นะค่ะ ภูมิเอาไรดีค่ะ"   อีน้องน้ำฟ้าเปิดเมนูแล้วถามไอเด็กภูมิ

"เอาเหมือนน้ำฟ้าเลยครับ"

"นาย 2 คนชื่อไรบ้างค่ะ น่าจะเป็นรุ่นน้องใช่ป่ะ"

"ไปร์"

"เมลโล"

ไอสองตังนี้ ตอบแบบไม่สบอารมณ์ซักเท่าไร ทำให้อีน้องน้ำฟ้า ไม่ถามต่อ

ระหว่างที่มัน 2 คนกำลังสั่งไอศรีมกัน ไอศรีมของพวกผมก็มา แล้วศึกการแย่งลูกเชอร์รี่ก็เกิดขึ้น เนื่องจากไอน้องไปร์ไปแย่งลูกเชอร์รี่จากไอน้องเมลโล่ ทำให้ไอน้องเมลโล่เคืองจะเอาคืน ผมเลยห้ามทัพ

"หยุด เล่นอะไรเป็นเด็กไปได้นะพวกเรานะ"

"ถึงผมเด็ก แต่ของผมไม่เด็กนะ"   ไอไปร์พูดแล้วยิ้มให้ผม

"ใช่ๆ"    ไอเมลโล่สนับสนุนความคิดเห็นไอไปร์ด้วย แต่รู้สึกว่า เมื่อกี้พวกมึง 2 ตัว จะตีกันไม่ใช่หรอ - -;;;

"พี่โดนัทนี่ คบทีเดียว 2 คนเลยหรอค่ะ เสน่ห์แรงไม่เบานะค่ะ"    อีน้องฟ้าพูดพรางเหยียดสายตามาทางผม หึ คิดว่าผมจะยอมหรอ ผมก็ส่งสายตาจิกไปเป็นการประชัน

"อ๋อ ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ พอดีว่าเด็กมันมาติดเอง ไม่ได้ต้องวิ่งโล่ไปหาเหมือนใครบางคน"

"พี่หมายถึงใครค่ะ"

"ไม่รู้สิครับ คิดเอาเองเถอะครับ (^_____^)"

555++ เห็นอีน้องน้ำฟ้า เถียงผมไม่ได้แล้วทำให้ผมสะใจ แล้วผมก็ไม่สนใจ ผมก็นั่งกินไอศรีมผมต่อ โดยที่น้องไปร์กับน้องเมลโล่ผลัดกันป้อนไอศรีมให้ผม ส่วนไอคู่ 2 คนนั้นหรอ ก็พยายามทำหวานแข่งกับพวกผม แต่ผมก็ไม่สนใจอะไร

"น้องครับ คิดเงินด้วยครับ"   ผมเรียกบริการของที่นี่

"ทั้งหมด 1049 บาทครับ"

"นี่ครับไม่ต้องทอน"     (คุณผู้อ่านอยากรู้ใช่ป่ะว่าผมให้เงินไปเท่าไหร่ ผมให้บริการไป 1100 บาท)

"อุ๊ย พี่โดนัทเลี้ยงน้ำฟ้าด้วยหรอค่ะ ขอบคุณค่ะ"     อีน้องน้ำฟ้านี่ซักวันต้องโดนกุกระทืบแน่ๆ ทำหน้าทำแต่แอบซะ

"อ๋อครับ ไม่เป็นไรหรอกครับ พอดีแม่พี่สอนมาว่าให้ใจบุญกับพวกหมาขี้เรื้อนหน่อยนะครับ พวกนี้มันอดอยาก พี่เลยทำบุญให้หมาบ่อย เลี้ยงน้องน้ำฟ้าก็ไม่เท่าไหร่หรอกครับ"

"ค่ะ ไปกันเถอะค่ะภูมิน้ำฟ้า อยากไปเดินดูของหน่อย"

"ครับ"   แล้วทั้งคู่ก็เดินออกไปจากร้าน

"พี่โดนัท เมลโล่ไม่ชอบคนชื่อน้ำฟ้าเลย เสแสร้งไงไม่รู้"

"ใช่ พี่ เค้าเรียกว่าตอแหลหน้าด้านๆ"

"เป็นเด็กเป็นเล็กไปว่าเค้า ไม่ดีๆ"

"ทำอย่างพี่ไม่ว่าเค้าซักนิดเลยแหละ"

555++ แล้วพวกเราสามคนก็ระเบิดหัวเราะกันออกมา แล้วผมก็แยกย้ายกันกลับบ้าน วันนี้ไอน้องไปร์ ขอไปดูหนังกับเพื่อนต่อเลยไม่ขอกลับกับผม ส่วนน้องเมลโล่ก็ถูกไปร์ลากตัวไปเป็นเพื่อน

ระหว่างที่ผมกำลังจะไปเอารถในโรงเรียน ผมก็เห็นเด็กผู้ชายตัวเล็กๆขาวๆ ถูกกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งลากตัวไปหลังโรงเรียน

"อย่าทำไร ผมเลยครับ เงินผมก็ให้ไปหมดแล้ว"

"ได้ไงว่ะ กุต้องการมากกว่านี้"

ผมเห็นเด็กรุ่นม.5โรงเรียนเรากำลังเหมือนขูดรีดไถรุ่นน้องม.4โรงเรียนเราอยู่

"เฮ้ย ทำไรว่ะ"

"มึงพี่โดนัท มาหนีเร็ว"   มันตะโกนบอกกันแล้ววิ่งหนีไปคนละทิศละทาง

"อย่าหนีนะโว๊ย"       ผมกำลังจะวิ่งตามพวกมันไปแต่น้องคนที่ถูกรังแกจับมือผมไว้

"พี่อย่าตามไป เดี๋ยวมันรุมพี่"   

"น้องเป็นไรมากป่าว"    ผมถามอาการน้องเค้าเพราะรู้สึกน้องเค้าหน้าแดงๆไงม่รู้

"ไม่เป็นไรครับ"

"น้องถูกพวกนี้ ทำอย่างนี้ประจำเลยหรอ น้องจำพวกมันได้ไหม"

"ผมไม่อยากพูดถึงมันแล้วครับ กลัวผม"

"น้องไม่ต้องกลัว เดี๋ยวพี่จัดการพวกมันให้"

"ถ้าพี่อยากช่วยผม ผมมีอีกวิธีครับ"

"อะไรน้องว่ามาเลย"

"พี่เป็นแฟนกับผมนะ ผมชอบพี่มานานแล้ว แล้วไอพวกนั้นจะได้ไม่กล้าทำผมอีก"

[My_yunho]

กำลังสนุกเลยๆๆๆๆๆๆ

รอนะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[myhumps001]

มาต่อแล้วครับ หลังจากที่หมดไฟไปนานและต้องเตรียมตัวสอบเข้ามหาลัย

ตอนที่ 12

"เฮ้ย น้องเป็นใครครับ"

"ผมชื่อฟีฟ่าครับ" ไอเด้กนี่ไม่เจียม จะถูกกระทืบอยุ่แล้ว ยังมีหน้ามายิ้มอีก แปลกนะคนเรา -*-

"เหอๆ ไว้ก่อนครับ ป่ะ ไปห้องสภากับพี่ พี่จะมห้น้องเล่ารายละเอียดที่เกิดขึ้น"

ผมลากไอเด็กนี่ ย้ำ !! นะครับ ลาก มันไม่ยอมไปลุกเดียว ผมเลยจัดการลากมันไปซะเลย ให้มันรู้ซะบ้างแรงใครเยอะกว่า 

"ไอนัท มึงเก็บข้อมูลน้องเค้านะ ว่าโดนอะไรยังไง แล้วจัดการกับพวกนั้นให้เรียบร้อย"

"เออๆ" ไอนัทพูดอย่างไม่สบอารมณ์ (ไอนี่พูดไม่เพราะ จอโบก 55++)

หลังจากนั้นผมก็กลับบ้าน พลางเดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไปจนถึงบ้านอันแสนอบอุ่น

"แม่ สวัสดีครับ !!! " ผมแอบย่องเข้าไปในห้องรับแขกที่แม่นั่งดุทีวี

"โอ๊ย E'เหี้_  E'ช้างเย็_ ตลกใจหมด ไอลุกคนเนี่ยเล่นอะไร  " แม่ผมอุทานซะ 

"คิดถึงๆ มาหอมที "  ว่าแล้วก็ขยับเข้าไปจะหอมแม่

"ไปไกลๆ เหม็นๆ ไปอาบน้ำเลย "  แม่ดันผมออกจากตัวแล้วไล่ไปอาบน้ำ ชิส์ อะไรกัน ออกจะหอม

หลังจากอาบน้ำเสร็จก็เช็ค ดุหุ่นในกระจก  เมื่อไร่กุจะมีซิกแพค ขึ้นบ้างว่ะ  คิดและท้อใจไปนอนดีกว่า





"ทางสภานักเรียนมีมตให้คณะกรรมการนักเรียนทั้ง 2 ฝ่าย ร่วมกันจัดการสานสัมพันธ์กระชับระหว่างโรงเรียน"  ผมพูดขึ้นภายในห้องประชุมของสภานักเรียน หลังจากที่รวมตัวกันครบทั้งหมด

"ไร้สาระ" ไอเมฆพูด

"คุณประธานนักเรียนพูดให้เกียรติผมหน่อย"  ไอนี่กร่างหรอว่ะ 

"จะให้เกียรติ ทำไมเดี๋ยวสภานักเรียนก็จะถุกผมล้มล้าง" มันพูดแล้วยืนขึ้น

ผมไม่ยอมหรอก ก็ยืนขึ้นประจันหน้ามันเนี่ย เรื่องอะไรจะกลัว ผมไม่ยอมให้สภานักเรียนที่ก่อตั้งมานานมาถูกล้มอำนาจขณะที่ผมจะเป็นอยุ่หรอก  "นี่คุณยังไม่ล้มเลิกอีกหรอ ไอความคิดบ้าเนี่ย คิดหรอว่าจะล้มล้างกันง่ายๆ"

"ผมมีวิธีของผมก้แล้วกัน หึหึ" มันแหยะยิ้ม (น่ากลัว)

"พอได้แล้สทั้ง 2 คน อย่าทำตัวเป็นเด็กไม่โตน่า" ไอของภูมิพูดขึ้น

**** หลายคนอาจจะ งง นะครับ จะบอกก็คือ ตอนนี้ ร.ร. ผมมีประธานนักเรียน 2 คน คือ ไอภุมิกับไอเมฆ***

"ได้ เรามาตกลงเรื่องกระชับความสัมพันธ์"  ผมนั่งลงหยิบเอกสารขึ้นมาพูดต่อ

"ก็บอกแล้วไง ว่าไม่เห็นด้วย !! " ไอเมฆตบโตีะแล้วเดินหนีออกไปจากห้องประชุมพร้อมด้วยลูกทีมมัน

ตอนนี้สีหน้าทุกคน ง เป็นไก่ตาแตก ส่วนผมนะหรอ ตอนนี้กำลังโกรธสุดๆ ไอบ้านี่ แมร่งหักหน้าผมในที่ประชุม

"ไอภูมิ แกเห็นด้วยกับพี่ไหม"  ผมหันไปถามไอภูมิ

"ความคิดดีนะครับ แต่ผมไม่เห็นด้วย เอาเป็นว่าปิดประชุมเท่านี้"

-0- คราวนี้ กุ ทั้ง งง ทั้งแค้น ฟายเอ้ย แมร่ง 

"ไอโด แมร่งไอเด็ก 2 ตัวนี้หักหน้ามึงว่ะ"

"นั้นดิ มันคิดว่า ในเมื่อมันไม่ยอม สภาก้ไมม่สามารถดำเนินการได้ มันคิดผิด เดี๋ยวก็รู้ว่ากุจะทำไง"

ผมแสยะยิ้มบ้าง 55++ ถามแผนการผมนะหรอ ไม่มีอ่ะ >< เดี๋ยวค่อยคิด ใครจะยอมเสียฟอร์มล่ะ เดี๋ยวค่อยคิดๆไปก้ได้เองแหละ แล้วผมก้มีกำลังพล จัดการอยุ่แล้ว ไม่ต้องง้อพวกมันหรอก




"จากสภานักเรียน วันพรุ่งนี้กลางคืน จะมีการกระชับมิตรระหว่าง 2 โรงเรียน ขอให้นักเรียนทุกคนมาร่วมงานในค่ำคืนนี้ได้ แต่งตัวได้ตามสะดวก แต่ขอไม่โป๊มาก เจอกันที่หอประชุมใหญ่ ลงทะเบียน 18.00 น.เป็นต้นไป"

ผมประกาศออกไมคืให้นักเรียนทุกคนได้ยิน หึหึ  ชัยชนะกุเห็นๆ ผมรีบรวมพลของกำลัง เพื่อจัดเตียมงานให้พร้อมภายในพรุ่งนี้ โดยเริ่มจากการตกแต่งภายในของหอประชุมโดยรอบ ถามว่ากองกำลังคือใครนะหรอ ก้เพื่อนๆผมเนี่ยแหละ 555++

หลังจากสั่งการเรียบร้อย ก้รีบเดินไปหาผู้อำนวยการและแจ้งเหตุและผลการของจัดการที่กรัชั้นชิดพร้อมด้ว การเซ็
นอนุมัติเอกสารยินยอมให้จัดงานในครั้งนี้

เดินดูความเรียบร้อยของงานซักหน่อยดีกว่า ตอนนี้ก้เสร็จไปเยอะล่ะ มันก้ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ในการจัดแต่วห้องประชุม ก้แค่ดอกไม้ก็ไปหาซื้อที่เป็นช่อว์มา ที่เหลือก็ตกแต่งด้วย ผ้าสีครีมทำให้ดูสวยขึ้น

"มึงอ่ะ มานี่"  ไอเมฆมันมาจากไหนไม่รู้กระชากแขนผม ให้หันไปหามัน เชี่_ กุเจ็บนะ T^T

ผมสะบัดมือมันออก   "มีไรว่ามาตรงนี้แหละ กุเป็นพี่มึงนะใช้คำสุภาพหน่อย"

"มึงคิดว่า ทำงี้แล้วจะมีคนมาหรอว่ะ"

"แน่นอน"   ผมรู้นิสัยเด็กใน ร.ร.ผม อยากแต่งตัวสวย ใครจะพลาดก็บ้าแล้ว

"แล้วถ้านักเรียนมาไม่ถึงครึ่ง มึงพร้อมยุบสภาไหมว่ะ"

"ได้ ถ้ามาไม่ถึงครึ่งกุพร้อมยุบสภา แล้วถ้าเกินครึ่ง" 

"ก็ไม่ต้องยุบแค่นั้น"

"เฮ้ย ขี้โกงนิว่ะ มึงได้เปรียบเห็นๆ"

"ก็แล้วแต่ หรือ ไม่กล้า กลัวคนมาไม่เยอะล่ะสิ" มันพูดพรางยิ้มเยาะเย้ย

"ได้"

พูดเสร็จก็เดินลิ่วๆ อออกจากที่คุยกับมันโดยด่วน ก่อนที่จะต่อยมัน เห้นล่ะคาวตา(รู้สึกไม่ชอบ)


"เมียครับ ไปเลือกชุดกัน" นั้นไงไอมารผจญมาอีกตัวล่ะ มารไปร์ เดินลิ่วๆมาหาผม พร้อมควงแขมผมพร้อม -*-

"เออๆ"

มันพาผมมาเดินในห้างหาชุด เอิ่ม พากุเดินห้างหรูเชียวนะมึง เบื่อพวกคนรวยว่ะ

"เมียจ๋า เมียเอาชุดนี้นะ สูทสีขาวแล้วใส่ทรงเหมือนผุ้หญิง เมียเค้าจะน่าเอาสุดๆ"

"ไอน้องไปร์ กุใส่ไปงานไม่ใช่ใส่เพื่อไปเสียตัว "

ไอนี่มันไม่ยอมครับสุดท้ายมันก็เลือกให้ผมสฃเสร็จสรรพพร้อมทั้งของมันเอง เหมือนมันจะเลือกให้เข้ากับของผม ตอนจ่ายเงินนี่แย่งกันจ่าย มันจะออกให้ผมลุกเดียว แต่ผมไม่ยอมครับ

มันมาส่งผมที่บ้านล่ะ บอกว่าพรุ่งนี้จะมารับ ตอนนี้ขอไปเสริมหล่อก่อน ถุย กุก็ว่าหน้าใส ที่แท้เข้าคลินิกเสริมความงามบ่อย
ตอนนี้ผมนั่งเครียดอยู่บนเตียง คิดว่ามาเยอะไหม แต่ก็ช่างมัน ไงพรุ่งนี้ก็รุ้ผลเอง


หลังจากที่เรียนเสร็จ ผมก็กลับมาอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปงาน ไอไปร์มารอผมตั้งแต่ผมอาบน้ำล่ะ ถึงงานผมก็เดินดูรอบๆแยกกับมัน
ในวันงานมีการประดับคบเพลิงในทางเดินต่างๆ ทำให้อารมณืรุ้สึกเหมือนพาใครซักคนมาดินเนอร์ ในอาคารประดับดอกไม้และรุปวาด งานฝีมือนักเรียนที่แข่งได้รับรางวัลต่างๆ

มีหลายคนถามถึงคุณครูจะมาไหม ผมเลยตอบว่าไม่มา อันนี้เป็นงานเฉพาะนักเรียน ตอนนี้ถึงเวลาลงทะเบียนปรากฏว่านักเรียนมาลงทะเบียน เกือบครบทั้งโรงเรียน หึหึ กุชนะมึงแล้วไอน้องเมฆ

**** ผมลืมจุดสำคัญไป 1 จุดนะครับ แต่ละตัวละครเป็นรุ่นน้องครับ****

เวลาว่าก็ล่วงเลยมา ทั้งอาหารและเครื่องดื่ม(ไม่มีแอลกอร์ฮอร์)พร้อมตั้งโต๊ะและเสริ์ฟ พร้อมดื่มดำกับวงดรตรีที่ไพเราะ (กุเริ่มสำบัดสำนวนล่ะ 555)
 
"ไงยิ้มหน้าบานเลยสิมึง คนมาเยอะ"  ไอนัทพูดบอกผม

"แน่นอน ระดับกุล่ะ"

"มึงก็ดูๆ น้องๆด้วย ไม่ใช่แต่เหล่สาว"

"คร๊าบ ท่านสภา"

มีบุคคลหนึ่งเปิดประตุเข้ามาในงาน ทำให้ทั้งงานเงียบลง ให้ทานว่าเป็นใคร ??

คำตอบ = ไอน้องเมฆนั้นเอง

มันในสูทสีดำตัดกับสีผิวที่ขาวของมัน ทำให้ดูหล่อ (กุไปชมมันทำไม -*-)

มันมองเหมือนหาใครซักคนแล้วก้เดินมาหาผม ชิส์ มาหากุทำไมว่ะ

"ไม่คิดนะครับว่า่ผมมาหาพี่ ผมแค่มาถามว่านักเรียนมากี่คนเท่าไหร่"   เอิ่ม มึงก้ไปถามฝ่ายลงทะเบียนก้ได้นิ แย้งในใจ

"เกือบทั้งโรงเรียน 555++" พูดแล้วก้หัวเราะมัน สะใจชะมัด

"ครั้งนี้ถือว่ารอดไปนะ" 

เสียงเงียบอีกครั้งกับประตุที่เปิดออก ไอน้องภูมิกับแฟนมันควงกันมา ชุดที่เข้ากันดีนะ คนหนึ่งหล่อ อีกคนสวย(แต่ร้าย)
อีนังฟ้าลากไอน้องภุมิเข้ามาทักผม

"สวัสดีค่ะ พี่โดนัทวันนี้หล่อนะค่ะ"

"ขอบคุณครับ น้องก็สวยนะครับ เหมือนผีเน่ากับโลงผุ"

"เฮ้ยพี่ พูดจากับแฟนผมดีๆหน่อย"

"พอดีทางบ้านสอนมาไม่ให้พูดดีกับคนที่ทำร้ายตัวเองอ่ะครับ"  คราวนี้ไอภูมิหน้าแดงเลยครับ สงสัยจะโกรธที่ผมด่าแฟนมัน ก็ช่วยไม่ได้นิ แฟนมันร้ายกับผมก่อนทำไม

ผมก้เลี่ยงเดินออกมา ขี้เกียจคุยกับมันล่ะ อยุ่ดีๆไอนับก็ตะโกนออกมาเสียงดัง แต่ผมไม่ได้ยินเลยรีบไปหามัน

"มีไร ไอนัท"

"ไอน้องเนี่ย เอาเหล้าเข้ามากินในงาน"

"ฉิบหายล่ะ ทำไมน้องทำอย่างนี้" ผมไตรสวนคนที่อยุ่ตรงหน้า ตอนนี้มีไทยมุงล่ะครับ

"ก้ผมไม่รุ้นิครับ ว่ากินในงานไม่ได้ พี่ไม่ได้บอกนิ"  ไอเด้กตรงหน้าสวนขึ้นมา ทำให้ผมหน้าชา ใช่ผมลืมบอกไปว่าห้ามนำเข้ามา

"มึงฉิยหายล่ะ น้องเมฆมา" ไอนัทบอกผม

"โอ๊ะ โอ ท่านประสภาปล่อยให้น้องๆเอาเข้ามากินได้ไงครับ"

"พี่ไม่ได้ปล่อยนะ"

"ก็เห็นอยุ่นะครับ ว่าไม่มีการประกาศบอก ทั้งการทำงานบกพร่องของสภานักเรียนในการตรวจคนก่อนเข้า ผมจึงขอประกาศให้สภานักเรียนถูกยุบ"

[paakik]

พึ่งมาอ่านค่ะ ประธานเรา(?)เสนห์แรงมาก ฟฟฟ ฟินจัง(?) รอต่อค่ะกำลังค้างกำลังสนุก

[IsDeer]

อ้าวเฮ้ย ทำไมฟ้าเป็นแฟนกับภูมิ ไหนบอกว่าชอบโดนัทไง
ตัวละครเยอะมากอ่ะ แนวฮาเร็มป่ะเนี่ย

มาต่อไวๆนะ กำลังมัน

[nutto]

เนื้อเรื่องน่าสนใจนะครับ แต่ตัวละครเยอะไปหน่อย
ส่วนตัวละครก็ออกจะชัดเจนไปหน่อย การตัวใจจะยุบท่าเดียวไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไร ทำให้มันขาดเสน่ห์ไปนะครับ น่าจะมีชั้นเชิงในการต่อรองนิดนึง อันนี้เหมือนใช้แค่ความกล้าๆบ้าๆ ของประธานอย่างเดียวเลย

[paakik]

รอต่อค่ะ

[myhumps001]

เนื่องจากมีคนอ่านน้อยผมเลยแต่งใหม่ให้จบแบบสั้นเลยนะครับ

ตอนจบ[/size]

"ในเมื่อเป็นความผิดของประธานคุณควรจะรับผิดชอบนะ ท่านสภา"

"ไม่ กุไม่มีทางให้มึงยุบของกุง่าย"

"ขึ้นมึง ขึ้นกุเลยหรอครับ เอางี้ไหมผมมีข้อเสนอ" เมฆพูดขึ้นพร้อมทำหน้ากรุ่มกริมมีเลศนัยแปลกเหมือนมีแผนการบางอย่าง

"ว่า ??"

"ยอมเป็นแฟนผมสิ แล้วผมจะำม่ให้สภาถูกยุบ"

"ก็ได้"

หลังจากนั้น ชีวิตผมก็คลุกคลีกับน้องเมฆ จนเกิดคำว่ารัก แต่ผมไม่บอกมันหรอก ปล่อยมันไว้งี้แหละ ไม่งั้นมันจะได้ใจ




 

[myhumps001]

ขอโทษผู้อ่านด้วยนะครับที่ต่อตอนจบแบบกากๆ    แต่เนื่องจากไม่มีคนอ่านเลยไม่มีกำลังใจครับ หากมีข้อผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ ปล.ผมนักเขียนใหม่ ต่อไปกำลังคิดพลอตเรื่องจะนำมาลงเร็วๆนี้

[beamintron]

คือ.......... เอาจบงี้จริงอะ จบแบบ อื้อหือต้องจิ้นเอง 55555

แต่สนุกมากเลยจ้า ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆมาให้อ่านเน้อ แต่งเรื่องใหม่แล้วขอแบบจบไม่ค้างนะ #ความจริงเรื่องี้ไม่ค้างหรอก แต่บีมคิดไปเอง

[aoihimeko]

ป๊าด.............จบได้งงมาก

ทำเราเวิ่นเว้อสุดๆ

ว่าแต่น้องเมฆนี่พระเอกหรอ?

[IsDeer]

  จบแบบปาหมอนเลยเหรอ
เรื่องอุตส่าห์กำลังสนุกแท้เลย

  ช่วยบอกทีว่าล้อเล่นกันใช่มั้ย

[paakik]

ทำไมจบแบบนี้คะ ตะมอยยยยยยยยย

[maykiz]

เกือบดีอยู่แล้วเชียว

[memmory_far]

เอ้าาาาาาาาาาาาาาา จบแล้วหรอครับ งงอ่ะ
ไม่เอาน๊า มาแต่งต่อ T__T Please..........