Chapter 10
“วินขอเรียกพี่แมกเฉยๆ ได้ไหมครับ”
“ดีใจจังเลยที่ได้ทำโปรเจ็คร่วมกับพี่แมก”
“ผมชอบเพลงของพี่มากเลยครับ โดยเฉพาะเพลง..”
ปึง~!! สายตาทุกคู่หันมามองผมทันที
“เป็นไร” มันเอ่ยปากถาม ในขณะที่พี่ฟ้ากับวินอึ้ง..
“ปวดเยี่ยว”ผมบอกแล้วเดินออกมาทันทีรู้สึกหงุดหงิดยังไงไม่รู้ เหมือนผมอยู่นอกวงสนทนาของพวกเขาเลย
ปัง!!
ผมปิดประตูห้องน้ำก่อนจะใช้มือขยี้หัวตัวเอง
“พี่ครับๆ น่ารักตายแหละ” ผมบ่นก่อนจะปิดฝาชักโครกแล้วนั่ง
“ชอบล่ะสิ ไอ้หื่นเอ๊ย” ผมบ่นๆกับตัวเองหงุดหงิดจริงๆ เลยโว้ย!!
ก๊อกๆ
“มีคนอยู่ครับ” ผมบอกเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู
ก๊อกๆ
“ผมใช้อยู่ครับ”
ก๊อกๆๆ
“ใช้ห้องอื่นก่อนสิครับ” ชักเริ่มรำคาญไอ้บ้าข้างนอกแล้วสิ
ก๊อกๆๆๆๆ
ผมลุกขึ้นเปิดประตู
“ก็บอกว่า..”
ตุ้บ..ปัง!!
มันผลักผมจนชิดพนังก่อนจะใช้เท้าดันประตูปิด
“ไอ้บ้าเอ๊ย” นึกว่าใครที่ไหนซะอีก
“เป็นอะไร” มันถาม แต่ตอนนี้..หน้ามึงใกล้กูเกินไปแล้ว
“เปล่า” ผมตอบแล้วเบือนหน้าหนีมัน
“จริงเหรอ” มันถามแล้วเอาจมูกมาคลอเคลียแก้มผม
“เออ..มึงออกไปห่างๆ หน่อยได้ป่ะ” ผมผลักมันออกไป
“ขอพื้นที่ให้กูหายใจบ้างเหอะ” ผมว่า
“ไม่เป็นไรแล้วหนีออกมาทำไม” มันถาม
“กูไม่ได้หนี” ผม
“อย่าโกหก” มัน
“กูเปล่า” ผมปฎิเสธ
“หึงเหรอ” คำถามมึงโดนใจกูมากอ่ะ
“อะไรๆ ใครหึงมึง”หรือผมจะหึงมันจริงๆ ว่ะ
“ก็มึงไง”
“อย่าหลงตัวเองว่ะ” ไม่ยอมแพ้ครับ เพราะผมไม่ได้หึงมัน
“แน่ใจ ว่าไม่ได้หึง” มันถามแล้วจ้องหน้าผม
“เออ” ผมตอบอย่างหนักแน่น แล้วจ้องตามัน
“ฮึ!!” แล้วมันก็เปิดประตูออกไป
“อะไรว่ะ”ผมไม่เข้าใจมันเลยอ่ะ
ณ ร้านอาหาร
“พี่แมกลองทานนี่สิครับ” วินพูดแล้วตักอาหารใส่จานมัน
“ขอบคุณครับ” มัน
“กินไก่มากระวังเป็นเก๊านะมึง” ผมกัดมันไปเบาๆ
“ฮึ” มันหัวเราะในลำคอ ก่อนจะหันไปพูดกับวิน
“น้องวินลองชิมแกงจืดสิครับ” แล้วมันก็ตักใส่จานวิน
“ขอบคุณครับ” วิน
“ง่อยแดกเลยนะมึง” ผมแขวะมันเบาๆ ก่อนจะตักข้าวเข้าปาก
“น้องปูนว่าไงนะค่ะ” พี่ฟ้าหันมาถามผม
“เปล่าครับ” ผมตอบพี่ฟ้าแต่ส่งสายตาพิฆาตไปให้มัน ทำไมผมถึงทำแบบนี้งั้นเหรอ? ขอบอกว่าไม่มีเหตุผลครับ แค่หมั่นไส้เฉยๆ
“พี่แมกทานเยอะๆ นะครับ” แล้ววินก็ตักใส่จานมันอีก
“ป้อนพี่หน่อยสิครับ” บอกวินแต่มองหน้าผมครับ
แม่งจงใจกวนตีนชัดๆ ผมหันไปมองวินที่ทำท่าเขิน (มาก) ก่อนจะเอื้อมมือไปป้อนมัน
“อร่อยครับ” ผมบอกหลังจากดึงมือวินให้มาป้อนผมแทน
“คิกๆ” เสียงพี่ฟ้าหัวเราะเบาๆ ก่อนจะมองผมสลับกับมัน
“ฮึ”<--เสียงหัวเราะของมันแหละครับ
“ตักเองไม่เป็นหรือไง” ส่วนนี่เสียงบ่นของวินครับ
“ผมตักให้ใหม่นะครับ” ยังๆ ยังไม่หยุดเอาใจแฟนกูอีก
“อิ่มแล้ว”ผมพูดก่อนจะยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม
“กลับเหอะ”ผมบอกมัน
“ฮึ” เกลียดเสียงหัวเราะของมันจริงๆ
“กูบอกว่าอิ่มแล้ว” ผมเน้นทีละคำ เมื่อมันทำท่าไม่สนใจผม
“กูจะกลับแล้ว” ผมบอกมันอีก
“กลับก็กลับไปสิครับ” ผมหันไปมองวิน นี่เป็นประโยคแรกที่เขาพูดกับผม
“เอ่อ..แมกกับปูนกลับไปก่อนได้เลยนะ เดี๋ยวพี่ไปส่งวินเอง” พี่ฟ้า
“ลาครับพี่ฟ้า”พูดจบผมก็ลากมันออกมาเลย
“หึงกูชัดๆ” มันพูดเมื่อพวกเราเดินมาถึงรถ
“กูไม่ได้หึง”พูดจบก็ขึ้นรถเลยครับ
มันก็เดินอ้อมไปขึ้นฝั่งคนขับแล้วออกรถเลย ตลอดทางมันไม่เอ่ยปากพูดกับผมอีกเลย
“เน้!!! มึงจะเงียบอีกนานไหม” ในที่สุดผมก็ต้องเป็นฝ่ายพูดก่อน
“ฮึ” แล้วมันก็เดินเข้าห้องไป (ซะงั้น)
“อย่าเดินหนีดิว่ะ”ผมเดินตามหลังมันไป
“มาคุยกันให้รู้เรื่องก่อน”ผมไม่ชอบอะไรค้างๆ คาๆ แบบนี้เลย
“กูบอกว่าให้มาคุยกันให้รู้เรื่องไง”ผมกระชากแขนมัน แต่มันกลับสะบัดผมจนกระเด็นไปกระแทกหลังโซฟา กูจุก!!
“สัด กูเจ็บ” มันไม่พูดอะไร ตรงเข้ามาพยุงผมให้ลุกขึ้น
“โทษที กูลืมตัวไปหน่อย” มันบอก
“ไปพักก่อนละกัน”พูดจบมันก้ออุ้มผมไปวางบนเตียง ห่มผ้าให้ แล้วเดินไปเฉยๆ
“แม่งโกรธจริงเหรอว่ะ” ถ้าเป็นปกติมันต้องลวนลามผมแล้วดิ แต่นี่มันกลับเดินไปเฉยๆ
“แล้วกูต้องง้อมึงไหมว่ะเนี้ย” โอ๊ย..เซ็งโว้ยไม่เข้าใจไม่รู้ต้องทำยังไง????
“กูขอโทษ ขอโทษทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่ากูทำอะไรผิด” ผมว่าเสียงอ่อยๆ
“มึง...คุยกับกูหน่อยดิ กูขอโทษแล้วไง” ผมเรียกมัน แต่มันนิ่งใส่
หลังจากผมหายจุกก็ออกมานั่งง้อมันได้เกือบๆ ครึ่งชั่วโมงแล้วครับ แต่มันก็ยังเอาแต่สนใจหนังสือในมือ ไม่มองผมด้วยซ้ำ
“ทำไมไม่หายงอนสักทีว่ะ กูง้อมึงนานแล้วนะ”
เงียบ..ไม่มีสัญญาณตอบรับจากมันอยู่ดี
“ต้องให้กูคุกเข่าขอร้องอ้อนวอนเลยป่ะ มึงถึงจะหายงอน” ผมว่า
“ไอ้แมกไพ”หมดความอดทนแล้วครับ
“เออ! แล้วแต่มึง กูไม่สนใจละ” ผมว่าแล้วลุกเดินได้สองก้าวก็โดนมันดึงจนหล่นลงไปนั่งตักมัน
“ยอมรับดิ ว่ามึงหึงกู” ผมหันไปมองหน้ามัน
“มึงงอนกูเรื่องนี้เนี้ยนะ”มันไม่ตอบอะไร
“โคตรปัญญาอ่อน”ผมว่า ส่วนมันก็เงียบไม่พูดอะไรอีก แต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือออกจากเอวผม
“เออๆ กูหึงก็ได้”ในที่สุดผมก็ทนอึดอัดไม่ไหว
“แต่กูมีสิทธิหึง เพราะกูเป็นแฟนมึง” ผมว่าต่อท้าย
“ก็แค่เนี้ย” พูดจบมันก็หอมแก้มผม
ติ๊ดๆ~~
เสียงมือถือเตือนว่าข้อความเข้า หลังจากพวกเรานั่งกอดกันได้สักพัก
“ข้อความเข้าอ่ะ”ผมบอกมัน
“ช่างเหอะ”มัน
“เกิดเป็นเรื่องงานทำไงอ่ะ เปิดดูก่อนดีกว่า” ผม
“ถ้ามันด่วน เดี๋ยวพี่ฟ้าก็โทรมาเองแหละ” มัน
“งั้นกูดูให้”ผมหยิบมือถือมันขึ้นมาดู
“ข้อความภาพว่ะ”บอกมันก่อนจะกดเปิด
อึ้ง O[]O!!
วินส่งรูปมาให้มันอ่ะ แล้วรูปมันแบบเอิ่ม..
“หมายความว่าไง”ผมถามมัน
“กูจะไปรู้เหรอ”มันตอบหน้าตาย
“ไม่รู้แล้วทำไมมันส่งรูปมาแบบนี้” พูดแล้วฟาดแขนมันไปหนึ่งที ระบายอารมณ์
“มึงคงต้องไปถามมันแล้วละ ว่าส่งมาทำไม” ดูมันตอบสิครับ
“พวกมึงเป็นอะไรกัน ทำไมมันถึงกล้าส่งรูปแบบนี้มาให้มึง” แล้วก็ฟาดแขนมันรัวโมโหว่ะ!!
“กูไม่รู้ เพิ่งจะคุยกันจริงจังก็วันนี้แหละ” มันบอกแล้วจับมือผมเอาไว้ ไม่ให้ฟาดมัน
“กูไม่เชื่อโว้ย” ผมว่า
Ma-NuD_LaW
หวานๆ เบาๆ 
ขอบคุณครับ 
หัวข้อ: ไม่น่าใช่..รัก --ตอนพิเศษครับ-- (อ่าน 32732 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก