^
^
^
กรี๊ดดดด ยังมีอีกหรออออ

พาร์ทนี้อ่านแบบเล็มๆ ค่อยๆแทะ บอกเลย กลัวใจโซดามากกกก หัวใจจะวาย กลัวโซดาไปกับนิค กลัวปั้นมาเห็นแล้วเสียใจ กลัวสารพัดสารเพ พออ่านจบแล้วโล่ง โอ๊ยยย ขอบคุณพิกมาก ยกเธอเป็นพระเอกแทนกำปั้นชั่วคราว
สังเกตว่าโซดาถ้าสนิทกับใครจะอ้อนคนนั้นนะ กับเพื่อนๆ นานๆครั้งถึงจะเห็น แต่ถ้าไม่สนิทมาดโซดาก็จะสวย เริศ เชิด ไม่สนใคร

ย้อนกลับไปต้นตอน ที่กำปั้นมีบท(แล้วหายไปเลย

ไม่เป็นไร แก้ตัวตอนต่อๆไป อยากเห็นปั้นอยู่กับเพื่อนโซดา โซดาอยู่กับเพื่อนปั้น) หวานน่ารักมาก ไม่มีเค้าลางดราม่า ยกเว้นโซดาอึมครึมเล็กน้อย แต่เค้าก็ยังหวานกัน ตอน หืมๆๆๆ แล้วหอมแก้มนี่เขินเลย ชอบมาก อารมณ์หมั่นเขี้ยว อดไม่ไหวนี่มาเต็ม ตอนใส่สร้อยเกียร์ให้นี่ก็อีก น่ารักมากกก ....
แต่หลังจากนั้นอีกสองบรรทัด โซดาาาา ร้องยังงี้ เกือบทุกบรรทัด โซดา อย่าน้า อย่าเพิ่ง โอ้ๆ รับปากปั้นไว้แล้วน้า ตอนที่ผ่านมามันคืออะไร ว้ากกกกก

ตอนนี้รู้เลยว่าไว้ใจหนูโซดาไม่ได้ ไม่สามารถคาดเดาอะไรได้เลยกับคนนี้ กลัวใจเธอเกินนน
แต่แต่แต่ เค้าว่าเค้าเข้าใจโซดานะ กับปั้น คนที่พิเศษ คนที่ไม่เหมือนใคร คนที่อยู่ๆก็เข้ามาในชีวิต เข้ามาแบบไม่คาดคิด มีอะไรที่แตกต่าง ไม่เหมือนใคร เมื่อเขาคนนั้นทำท่าว่าจะเป็นคนสำคัญ โซดาถึงคิดมาก เพราะให้ความสำคัญเลยคิดมาก คิดถึงอนาคต คิดถึงวันนึงถ้าไม่มีกำปั้น เป็นเรื่องธรรมดาที่จะกลัว ตอนเจอนิคคงอยากลองว่าถ้าให้นิคเข้ามาจะช่วยให้ลืมปั้นมั้ย แต่ก็ไม่ ไม่มีใครเหมือนปั้น และมาแทนที่ปั้นได้ ปั้นพิเศษสำหรับโซดาจริงๆ (แหงล่ะ ถึก เถื่อน ถ่อย บ้าก้น มีพระเอกเรื่องนี้คนเดียวแหละ

) โซดาเลยปฏิเสธไป
ย่อหน้าบนอาจเป็นเพราะเราชอบโซดามากเลยเข้าข้างก็ได้ แหะๆ
สรุปชอบค่ะ ได้เห็นโซดาอีกมุม เห็นเพื่อนพิกที่ดีต่อโซดา และเชียร์ปั้น (แม้ต่อหน้าจะกัดกันประจำก็เถอะ) ถึงจะรู้บ้างว่าพิกลึกๆก็พอใจปั้นมากๆ (อันนี้แน่นอน เหมือนคนอ่านที่หลงเสน่ห์ปั้น วุ้ยเขิน)
วันนี้เม้นยาววว 1 อ่านหลายรอบตั้งแต่เมื่อคืนแต่อ่านผ่านมือถือเลยเม้นไม่ได้ กลับมาละเลียดอ่านใหม่อีกสองรอบในคอมแล้วค่อยเม้น 2 คนเขียนเอ่ยถึงเค้า อร๊ายยย เขินสุดๆ เอากระโปรงปิดแก้ม

ขอบคุณค่ะที่เป็นห่วง เราไม่เป็นไรค่ะ นอยนิดๆ แต่เราจะพยายามแก้ที่ตัวเองแหละ ถ้ามัวแต่นอยกับเรื่องเล็กๆน้อยๆก็คิดมากไปเปล่าๆ เนอะ เค้าไม่ได้มีผลอะไรต่อชีวิตเรา กอดๆๆ
