ทาสรัก...สมัครใจ...ทักทายครับ 24มิย.60
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ทาสรัก...สมัครใจ...ทักทายครับ 24มิย.60  (อ่าน 385867 ครั้ง)

ออฟไลน์ ชุน

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 135
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-1
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......10 (23/2/57)
«ตอบ #150 เมื่อ24-02-2014 10:58:59 »

ไอ้ลอยช่างแสนซื่อ ขุนจำเริญเลยต้องวางแผนเอง
ตอนหน้าบนเรือนแพ ดูท่าขุนจำเริญท่านก็คงจะเป็นฝ่ายเริ่ม
เพราะว่าซื่อๆ และแสนภักดีอย่างไอ้ลอยหรือจะกล้า

แต่ถ้ามีครั้งแรกเมื่อไหร่
ท่าทางคนซื่ออย่างไอ้ลอยคงจะเรียนรู้ไวและก้าวหน้าแบบก้าวกระโดดเป็นแน่
เหมืิอนคราวขัดถูจำปี ไม่เคยก็แล้วไป พอเคยครั้งนึง... ทำทุกวัน 555

 :m25: :m25: :m25:

ออฟไลน์ หมูน้อย

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 319
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......10 (23/2/57)
«ตอบ #151 เมื่อ24-02-2014 13:36:00 »

เราก็มารอชมฉาก..นั้น..บนเรือนแพ
 :hao6:

ออฟไลน์ punthipha

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1478
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +200/-0
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......10 (23/2/57)
«ตอบ #152 เมื่อ24-02-2014 14:00:59 »

o15 o15 o15 o15 มาเร็วววววววววววววววววววนะ

ออฟไลน์ ~Here@Noi~

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 219
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +315/-0
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......10 (23/2/57)
«ตอบ #153 เมื่อ24-02-2014 15:12:12 »


 :mc4: :mc4:

LFC...มีเฮกันอีกแล้วขอรับ

มิเสียทีที่ชาวหงส์แดงทุ่มเทแรงกายแรงใจ..คริคริ

FC อื่นๆ...อย่าเพิ่งเคืองกันนะขอรับ....

ในบ้านต้องชนะอย่างเดียวขอรับคุณท่าน


 :katai2-1: :katai2-1:


**********************************


ทาสรัก....สมัครใจ....11



“ลูกกราบขอบพระคุณ คุณพ่อคุณแม่ขอรับ
ที่เมตตาจุนเจือ แลส่งเสริมให้ลูกก้าวหน้าในหน้าที่การงาน
ครานี้ลูกจักได้ตั้งใจฝักใฝ่ มุ่งมั่น ขยันทำงานจนสุดกำลังขอรับ”

ขุนจำเริญกราบบิดาแลมารดาอย่างนอบน้อม
หน้าตาชื่นบานจนเห็นได้ชัดแจ้ง มิปิดบัง
ด้วยสมมาตรปรารถนาจนทุกประการ ตามที่ได้ตั้งหวังไว้


พระยาศรีพิพัฒน์มิทันสังเกตสีหน้าปรีดิ์เปรมของขุนจำเริญ
ด้วยมัวแต่หลงชื่นชมยินดี ในความคิดใฝ่ดี
ขยันขันแข็งการงานของบุตรชาย หัวแก้วหัวแหวน

“แต่ลูกเอ๋ย เจ้าจงรับปากให้แม่หายกังวลสักข้อเถิด
ว่าเจ้าจักมิหักโหม มุงาน หามรุ่งหามค่ำ
จนเจ็บไข้ล้มหมอนนอนเสื่อไปเสียก่อน
หากเป็นเช่นนั้นแม่จักสั่งปิดเรือนแพเสีย มิให้เจ้าได้กรำงานหนัก”

คุณหญิงศรีพิพัฒน์มารดา ตราหน้ากำชับขุนจำเริญ ด้วยรู้วิสัยดื้อรั้นของบุตรชาย


คุณหนูแดงที่นั่งนิ่ง ฟังคนโน้นที คนนี้ที ถึงกับหัวเราะกิ๊ก หน้าตาแดงกล่ำ
รีบเอามือน้อยๆปิดปากตัวเอง มิให้เสียงหลุดรอดออกมา
แต่หาทันการไม่ เสียงหัวเราะของคุณแดงดังกังวาน จนได้ยินทั่วกัน

ขุนจำเริญหันไปมองคุณแดง แล้วค้อนควักทันควัน
แต่เคราะห์ดีเหลือเกิน ด้วยมิมีผู้ใดทันสังเกตเห็น กริยาเยี่ยงสตรีของขุนจำเริญ
นอกจากน้องสาว ที่ครานี้หัวเราะมิยอมหยุดด้วยขบขันพี่ชายของตน


“ลูกแดงเอ๋ย เจ้าเติบใหญ่จวนเข้าวัยสาวเต็มที ใยเจ้ามิระมัดระวังกริยาเยี่ยงนี้
แม่สู้สอนสั่งกำชับ มิจดจำ เห็นทีหวายต้องลงหลังให้สำนึก"
คุณหญิงศรีพิพัฒน์มารดา กล่าวตำหนิคุณหนูแดง แต่มิได้จริงจังนัก


“ลูกกราบขอประทานอภัยด้วยเถิดเจ้าค่ะ
ครานี้ลูกมิอาจสะกดใจได้ ลูกนึกขันพี่ขุนจำเริญพี่ชายของลูกนัก
ที่มิคิดระมัดระวังกายใจ กรากกรำทำงานจนคุณแม่ของลูกเกรงว่า
จักเจ็บไข้ ลุกเดินมิได้เจ้าค่ะ”

คุณหนูแดงยิ้มประจบคุณหญิงศรีพิพัฒน์


แต่หากยิ้มที่เลยมาถึงท่านขุนพี่ชายกลับกลายเป็น


ยิ้มล้อเลียน รู้ทัน


 :eiei1: :eiei1:

***********************************


“ท่านขุนขอรับ จักให้บ่าวสองคนยืนยามออกห่างเรือนแพเยี่ยงนี้
จักเป็นการดีหรือขอรับ หากฉวยเกิดเหตุเภทภัย ไม่คาดคิด
กระผมเกรงว่าจักแก้ไขไม่ทันการนะขอรับ”

ไอ้ทาสเข้ม หนึ่งในเวรยามด้านเรือนแพมิวางใจ
ขุนจำเริญสั่งมันยืนยาม ให้ห่างจากเรือนแพ
หากบังเอิญเกิดเหตุกับนายเงิน มันจักมีความผิดสถานหนัก
ไม่แคล้วได้ลิ้มรสหวายลงหลังเป็นแน่แท้


“ข้าสั่งเอ็ง เอ็งมิต้องบังอาจมายอกย้อนถาม จงทำตามคำสั่งข้า
ถือเป็นเด็ดขาด แลต่อไปจงบอกให้รู้โดยทั่วกัน
ไม่ว่าบ่าวไพร่ไอ้อีคนไหนที่มันอยู่เวรยามเรือนแพ
ห้ามมันรุกล้ำเข้ามาใกล้เรือนแพของข้า
หากข้ามิได้เรียกใช้ อย่าได้โผล่เสนอหน้ามาให้ขัดตา
ข้ารำคาญใจนัก พวกไอ้อีสอดเรื่องเจ้านาย”

ขุนจำเริญตวาดไอ้เข้มอย่างไม่พอใจ
ที่มันเหิมเกริมมาออกความเห็น ขัดใจท่านนัก


ต่อเมื่อความเรื่องเวรยามเรือนแพทราบถึงหูพระยาศรีพิพัฒน์
ท่านจึงเรียกขุนจำเริญบุตรชาย มาพบที่เรือนใหญ่

“พ่อไม่เห็นด้วยกันกับพ่อขุนเอาเสียเลย
ที่เจ้าสั่งการให้ไอ้ทาสเวรยาม ออกห่างเรือนแพ
แต่เอาเถิดหากเจ้าเคยคุ้นกับความอันเป็นส่วนตัว
ปรารถนามีส่วนสัดเพียงลำพัง ดังที่เจ้าอ้างว่าเคยมี
ละม้ายคล้ายคลึง เพลาพำนักที่เมืองฝรั่ง
ก็สุดแล้วแต่ใจเจ้าเถิด
แต่พ่อขอสั่งคำขาดอย่าได้ขัด
เจ้าจงให้ไอ้ลอยมันนอนเวรหน้าห้องของเจ้า บนเรือนแพนะพ่อขุน
พ่อจักได้คลายห่วงเจ้า
หากคืนใดไอ้ลอยมันป่วยไข้
เจ้าต้องสั่งไอ้รอดให้มันจัดหาบ่าวไพร่คนอื่น
มาอยู่นอนเฝ้าเรือนแพแทนมัน อย่าได้ขาด
พ่อมิเห็นดีด้วย หากเจ้าต้องอยู่ลำพังคนเดียว
พ่อมิวางใจฟืนไฟ งูเงี้ยวเขี้ยวขอ”

พระยาศรีพิพัฒน์สั่งความยาวเหยียด รอบคอบสมดังเป็นถึงขุนนางชั้นผู้ใหญ่

 :angry2: :angry2:

ขุนจำเริญกลั้นยิ้มแล้วรับคำว่า

“ขอรับคุณพ่อของลูก”


 :hao6: :hao6:

************************************


เรือนแพนั้นเป็นเรือนพักขนาดกลาง
แยกห่างออกมาจากเรือนใหญ่ แลศาลาท่าน้ำ

ดังนั้นจึงเงียบสงบ ไร้สิ่งรบกวน เป็นที่อันเป็นส่วนตัว
หามีผู้ใดกล้าย่างกรายมาให้เจ้าเรือนรำคาญตา
เว้นแต่บ่าวไพร่ที่มีหน้าที่ปัดกวาดเช็ดถู
ซึ่งก็ถูกกำชับเลือกเพลาที่เจ้าเรือนออกราชการ ทำงานที่กระทรวง
อีกเวรยามก็ถูกกีดกัน ตะเวนยามห่างออกไป ชะเง้อชะแง้เยี่ยงใด
ก็มิอาจสอดรู้มองเห็นผู้คนบนเรือนแพ

เรือพายใหญ่น้อยจอดรอที่ศาลาท่าน้ำ
อีกทั้งชายน้ำที่เหล่าทาสใช้อาบ แลซักล้าง
ก็เลยเลี้ยวออกห่างไปไกลโข
คุณจำเริญลำพองใจนัก ท่านจักได้อยู่ตามลำพังผู้เดียว
กระทำกิจเยี่ยงใดมิมีใครรู้เห็น ปลอดโปร่งยิ่งนัก


เรือนแพหลังนี้เดิมทีพระยาศรีพิพัฒน์ ท่านสร้างให้คุณหญิงของท่าน
ยามเมื่อท่านตั้งครรภ์ขุนจำเริญ ครานั้นคุณหญิงของท่านช่างหงุดหงิด
กระวนกระวาย จนมิอาจพำนักอยู่บนเรือนใหญ่ได้
เกิดความร้อนรุ่ม ใคร่อยู่ใกล้ชายน้ำ แลธรรมชาติ

ครั้นภายหลังท่านคลอดคุณจำเริญแล้วนั้น
คุณหญิงท่านจึงโยกย้ายข้าวของกลับไปเรือนใหญ่ ดังเดิม

ประหลาดนักกาลต่อมาท่านตั้งครรภ์คุณหนูแดง
ท่านมิเกิดความรุ่มร้อนดังครา คุณจำเริญอาศัยในครรภ์
หากแต่เรือนแพแม้มิได้ใช้สอย พระยาศรีพิพัฒน์ก็มิได้ละเลย
ตบแต่ง บำรุงรักษาให้น่าอยู่

นานๆครั้งท่านจะมานั่งเล่นรับบรรยากาศชายน้ำอันร่มรื่น
เพลานี้คุณจำเริญกลับยึดถือครอง หวงแหน เป็นเจ้าของเพียงลำพัง

ท่านและคุณหญิงรวมทั้งคุณหนูแดง มิเดือดร้อนสักนิด
ด้วยต่างชื่นชอบศาลาท่าน้ำ ด้วยคึกคักไปด้วยผู้คน เรือแม่ค้าขายขนม
แม้แต่เรือเจ๊กขายผ้า เครื่องประดับราคาถูก ก็เวียนมาเสนอขายถึงชายท่า


**************************************************

 :ped144: :ped144:


“ไอ้ลอยลูกแม่ บุญหัวของเอ็งที่ท่านขุนท่านเมตตา
เอ็งจงตั้งใจซื่อสัตย์รับใช้ท่านอย่าให้บกพร่อง
แม่อยู่ลำพังค่ำคืนเอ็งมิต้องห่วง
กระท่อมน้อยปลูกชิดติดหลังคาเกยกันเยี่ยงนี้ ไอจามยังได้ยินเลยลูกเอ๋ย
ไปเถิดข้าวของส่วนตัวของเอ็ง เร่งตระเตรียมให้พร้อม อย่าให้ท่านตำหนิเอาได้
เพลาใดปลอด จงมาเยี่ยมเยือนแม่บ้าง”

นางน้อมลูบหัวลูบไหล่ลูกชายของนางอย่างปลาบปลื้ม
ที่มันถูกเรียกตัวรับใช้ท่านขุน
การรับใช้ใกล้ชิดนายเงินย่อม มิต้องแบกหามกรำแดดกรำฝน เฉกเช่นทาสคนอื่น
หนำซ้ำข้าวของ เงินเบี้ย ที่ท่านเจือจาน หยิบโยนมาให้ก็มิใช่น้อย

สองปีของการเป็นลูกทาส ไอ้ลอยมันจักได้มีทุนรอนเลี้ยงตัวในภายหน้า


“จ๊ะแม่ ไอ้ลอยลูกแม่จักมิทำให้ท่านขุนจำเริญ ผิดหวังในตัวมัน
อีกข้าก็มิได้จากแม่ไปไหนไกล
หากแม่มีเหตุเร่งด่วนอันใด จงวานไอ้อีใกล้ตัว
ไปตามตัวลูกมาเถิด
ท่านขุนท่านมิใช่คนใจไม้ไส้ระกำ กีดกันแม่ลูก
ท่านมีความคิดความอ่าน ผ่านมามากมาย
อีกทั้งท่านก็เมตตาข้าอยู่มากโข ขอแม่อย่าเป็นกังวล”


ไอ้ลอยแม้จะยินดี ได้รับใช้ใกล้ชิดเจ้าแห่งดวงใจของมัน
แต่มันมิวายห่วงใยนางน้อมแม่มัน
ก่อนออกมา มันแวะเวียนฝากฝังเพื่อนทาสกระท่อมใกล้เคียง

อีอุ่นอีบัวได้ช่องขันอาสาแย่งชิงกัน หวังมานอนเป็นเพื่อนนางน้อม

*****************************************

ไอ้ลอยก้าวเท้าก้าวแรกลงบนเรือนแพริมน้ำ
ลมเย็นพัดจากชายน้ำมาปะทะใบหน้าเข้มคม
ผิวกายสัมผัสกับความเย็นของสายลมที่โชยผ่าน

มันรู้สึกราวกับที่แห่งนี้ เป็นสรวงสวรรค์บนพื้นดิน
หากมันมีวาสนาได้ดูแลรับใช้ขุนจำเริญ
แม้ต้องนอนที่พื้นเรือนไร้ที่นอนหมอนมุ้ง
มันก็มิหวั่นเหลือบ ริ้น อีกยุงฝูงใหญ่จักขบกัดตัวของมัน

มันคงมีความสุข มิต้องการสิ่งใดเพิ่มเติมอีกเป็นแน่


“เอ็งจักยืนเยี่ยงนั้นจนมืดค่ำเชียวรึ”
คุณจำเริญยืนกอดอกพิงเสาเรือนต้นหนึ่ง กล่าวขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ

เสื้อผ้าป่านบางใสสีอ่อน ตัวหลวม ทำให้ตัวท่านแลบอบบางลงไปอีก

กางเกงแพรสีหมากสุก ส้มอมแดง พลิ้วแนบลำตัวตั้งแต่สะโพกกลมมน
จนตลอดเลยมายังขาเรียวกลมกลึง
สีหมากสุกขับผิวกายขาวนวลให้สว่างไสว

รูปโฉมที่ประจักษ์แก่สายตาของไอ้ลอย...ราวกับ .....นางสีดา


“พิศพักตร์ผ่องพักตร์ดังจันทร     พิศขนงโก่งงอนดังคันศิลป์
พิศเนตรดั่งเนตรมฤคิน             พิศทนต์ดั่งนิลอันเรียบ
พิศโอษฐ์ดั่งหนึ่งจะแย้มสรวล    พิศนวลดังสีมณีฉาย
พิศปรางดั่งปรางทองพราย        พิศกรรณคล้ายกลีบบุษบง
พิศจุไรดั่งหนึ่งแกล้งวาด           พิศศอวิลาสดั่งคอหงส์
พิศกรดั่งงวงคชาพงศ์               พิศทรงดั่งเท
พิศถันดั่งปทุมเกสร                 พิศเอวเอวอ่อนดั่งเลขา
พิศผิวผิวผ่องดั่งทองทา            พิศจริตกิริยาก็จับใจ”

(บทชมโฉมนางในวรรณคดี : บทชมโฉมนางสีดา)

 :impress2: :impress2:


ไอ้ลอยหลุดจากภวังค์ ข้าวของหลุดมือกระจายเกลื่อน
มันรีบทรุดกายยอบตัวลงต่ำ หัวใจมันเต้นรัวแรงจนหายใจติดขัด

คุณจำเริญปิดปากหัวเราะกิ๊ก
ไอ้ทาสลอยเงยหน้ามองด้วยงงงัน มันทำสิ่งใดให้ท่านขัน


“ขอรับท่านขุน”


“เก็บสัมภาระเอ็งไว้ในห้องข้า แล้วจงไปจัดแจงยกสำรับมาให้ข้า
สำรับกำชับนางคนครัว ให้เพิ่มมากเป็นสองเท่า คาวหวานจัดมาอย่าตกหล่น”

ขุนจำเริญสั่งความแล้วเดินไปนั่งที่เก้าอี้โยก บนชานด้านหน้าเรือนแพ


ไอ้ลอยหันไปจักค้านด้วยมิเหมาะสม ตีตนเสมอท่าน
ในอันจักให้เก็บงำข้าวของ ของทาส ในห้องนายเงิน

แต่ภาพขุนจำเริญที่นั่งเอน ทอดกายบนเก้าอี้โยก ทำมันชะงัก

เปลือกตาบางใสปิดลงบดบังแววหวานจากดวงตา
ขนตาทาบลงงอนยาวราวสตรี

ปากคอคิ้วคางจิ้มลิ้มพริ้มเพรา หมดจดอ่อนหวาน

ลมโชยพัดพากลิ่นกายหอนกรุ่น กำจายไปทั่วบริเวณ

ไอ้ลอยหักใจอย่างยากลำบาก รวบข้าวของข้างตัววางแอบซุกไว้
ตรงรี่ไปทางโรงครัว


ฝีเท้าไอ้ลูกทาสเบาลงแลห่างไป

ขุนจำเริญอมยิ้มบางๆ ที่มุมปาก
แล้วค่อยๆลืมตาหวานสวยขึ้นมา
ท่านมองทอดสายตาไปยังชายน้ำตรงหน้า

แล้วรำพันออกมาเบาๆ อย่างพึงใจว่า


“ข้าสุขใจเหลือเกิน”


 :katai1: :katai1:

*************************************

สายตากราดเกรี้ยวของขุนจำเริญ
ทำให้ไอ้ทาสลอยเสียวสันหลังวาบขึ้นมา

ตั้งแต่มันกลับมาจากโรงครัว พร้อมอีทาสสาวสองคน
ซึ่งกว่าจะตกลงปลงใจ แย่งชิงกัน อาสาแบกถาดสำรับ มาเรือนแพได้
ก็กินเวลาไปมากโข

ชั้นแรกไอ้ทาสลอยคนซื่อ มันคาดเดาว่าขุนจำเริญท่าน
รอรับอาหารเย็น จนท่านหิวแลหงุดหงิด ในความเชื่องช้าของมัน


อีทาสอุ่นแลอีทาสบัว มันสองคนหาได้ตระหนักเงาหัวไม่
มันมัวแต่นึกครึ้มใจนัก ด้วยมีชัยเหนืออีทาสคนอื่น
ในอันมีโอกาสแบกสำรับหนักอึ้ง มาถึงเรือนแพ

นอกจากจะได้มีบุญมาชื่นชมเรือนแพ ที่ขุนจำเริญหวงแหนนักหนา
มันสองคนยังฉกฉวยใกล้ชิดไอ้ลอย
ไอ้ลอยที่เพลานี้ ช่างเนื้อหอมเกินบ่าวไพร่คนใดในละแวกคุ้งน้ำนี้
สาวน้อยใหญ่ แลสาวแก่แม่ม่าย ต่างกระสันร่วมห้องร่วมมุ้งเดียวกันกับมัน


จัดวางสำรับลงบนโต๊ะขนาดใหญ่ลวดลายแกะสลัก อ่อนช้อยในเนื้อไม้
โต๊ะตัวนี้เป็นทั้งโต๊ะทำงาน รับอาหาร จวบจนนั่งเล่นจิบชายามบ่าย
อาหารหลากหลายในชามโคมปิดฝา มิดชิด
อีกทั้งของหวาน ผลไม้ มากมายเอิกเกริกเกินรับเพียงท่านขุนผู้เดียว

เสร็จสิ้นทุกสิ่งอย่าง อีอุ่นแลอีบัว กระถดตัวถอยหลัง
ไปนอนหมอบยอบตัวอยู่ขนาบเคียงข้างไอ้ลอย
ที่มันทั้งสองหมายตาเอาไว้ ไปเป็นคู่ครอง


ขุนจำเริญเม้มปากบางด้วยไม่พอใจกับภาพตรงหน้า
ท่านคิดด่าในใจว่า

“หนอย...ไอ้ลอยมันจักเป็นพระลอหรืออย่างไร
อีอุ่นอีบัวมันจึงหน้าระรื่น ประกบซ้ายขวาเป็นเพื่อนแพง
ขัดหูขัดตาข้านัก
มันกล้าเล่นหูเล่นตาต่อหน้าข้า บนเรือนแพของข้า”



“อีอุ่นอีบัว เอ็งสองคนทำไมยังมิกลับไปทำการงานอีก
มานั่งเสนอหน้าแป้นๆของเอ็ง รีรออยู่ให้ข้าขวางตา รำคาญใจ
เลี้ยงเสียข้าวสุก หลีกเลี่ยงงานบ้านงานครัว
รึพวกเอ็งอยากลิ้มรสหวายสักครากระมัง”

มันสองคน อีอุ่นอีบัวหน้าซีดตัวสั่น
ด้วยคุณจำเริญท่านตวาดเสียงดัง อีกทั้งทำหน้าบึ้งตึง

แม้นท่านมิเคยยิ้ม เคยเสวนากับพวกทาสในเรือน
แต่ท่านก็มิเคยด่าว่า คาดโทษใครสักหน

มันมิอยากได้ชื่อว่าเป็นทาสคนแรกที่ถูกนายเงิน ดังเช่นขุนจำเริญสั่งหวายลงหลัง


อีอุ่นอีบัวเร่งกราบกราน แล้วลนลานลงไปจากเรือนแพ
ก่อนจักต้องรับโทษที่มันมิเข้าใจว่า มันทำสิ่งใดให้ท่านมิพอใจ


ไอ้ทาสลอยได้แต่นั่งนิ่งก้มหน้าลง ใจคอไม่ใคร่ดี

 o1 o1


ขุนจำเริญใช้ช้อนตักกินอาหารด้วยหน้าหงิกงอ

ฝืนกินไปได้สองสามคำ ด้วยหงุดหงิดใจนัก

ท่านวางช้อนอย่างแรงราวกับจงใจกระแทก


“เคร้ง”


“คุณจำเริญขอรับ”


ไอ้ลอยตกใจเสียงสั่น ครานี้มันคงมิพ้นโดนสั่งโบยเป็นแน่แท้



 :try2: :try2:


**********************************************


ชักรำคาญความซื่อ(บื้อ)ของไอ้ลอยกันแล้วชิมิ ขอรับ

ช่างชักช้า ไม่ทันใจ พระเดชพระคุณท่าน

แต่ท่านอย่าได้วางใจไปนะขอรับ

หากคราใดไอ้ลอยมันรู้เท่าทันแล้ว

เพลานั้นเกรงว่า....

ขุนจำเริญท่าน

จักมีอันต้องล้มหมอนนอนเตียง

เป็นแน่แท้ขอรับ


 :laugh5: :laugh5:


นางสีดา (จากภาพ) ครับผม






[attachment deleted by admin]

ออฟไลน์ MK

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1112
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-4
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #154 เมื่อ24-02-2014 15:53:25 »

ขุนจำเริญขี้หึงจริงๆ 

ออฟไลน์ raluf

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 499
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-1
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #155 เมื่อ24-02-2014 16:05:36 »

หึงขนาดนี้ลอยก็ไม่รู้เสียอีก

ออฟไลน์ หมูน้อย

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 319
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #156 เมื่อ24-02-2014 16:14:37 »

ขุนจำเริญ   :o8:

เอาใจช่วยให้ไอ้ลอยเลิกซื่อ

ออฟไลน์ silverspoon

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2426
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +275/-12
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #157 เมื่อ24-02-2014 16:15:24 »

สนุกมากค่ะ เข้ามาชมคนเขียน บางฉากอิหลักอิเหลื่อแบบตลกแบบไทยๆดี

ตอนไม่รู้ใจกันนี่แหละสนุกดีละ ท่านขุนได้ตะบึงตะบอนกันทั้งวัน ส่วนเจ้าลอยก็นั่งงมโข่งอยู่ เพราะท่านขุนซึนเดเระแท้ๆ

ออฟไลน์ xeruoh

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 491
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-1
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #158 เมื่อ24-02-2014 16:22:23 »

เพิ่งเคยอ่านแนวนี้นะเนี่ย...
บอกเลยว่าชอบ
!

ออฟไลน์ Chichi Yuki

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1584
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +94/-3
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #159 เมื่อ24-02-2014 16:33:39 »

ขุนจำเริญล้มหมอนนอนเสื่อ!
เป็นเช่นนั้นก็ดีนะ ตัวไอ้ลอยจะได้รู้อะไรขึ้นมาบ้าง
แต่เพลานี้ตัวเรารู้สึกว่าขุนจำเริญนั้นอารมณ์ร้ายเสียจริงๆ อีอุ่นกับอีบัวก็มิรู้ถึงเงาหัวของตนเอง

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
« ตอบ #159 เมื่อ: 24-02-2014 16:33:39 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2590
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #160 เมื่อ24-02-2014 16:36:43 »

ขุนจำเริญ   :impress2:

ออฟไลน์ shijino

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 480
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-0
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #161 เมื่อ24-02-2014 17:17:44 »

น่าสงสารไอ้ลอยยิ่งนัก  :monkeysad: ขุนจำเริญต้องจัดการไอ้ลอยให้เด็ดขาดเลยนะขอรับ  o18

ออฟไลน์ bulldog17

  • ❤GOT7
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3689
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +265/-12
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #162 เมื่อ24-02-2014 17:36:31 »

พระยาศรีพิพัฒน์ช่างรู้ใจลูกยิ่งนัก -.,-

ออฟไลน์ Loste

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 430
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-1
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #163 เมื่อ24-02-2014 17:42:57 »

อยากอ่านตอนหน้าเร็วๆ

ออฟไลน์ NUTSANAN

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1031
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-3
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #164 เมื่อ24-02-2014 18:00:58 »

ไอ้ลอยยเลยยยยย ชักช้ายิ่งนัก ขัดใจขุนจำเริญเสียเสียจริง ระวังงจะโดนโบยด้วยแส้ เอ้ยหวายยบบไม่ทันรู้เนื้อรู้ตัว :z2:

ออฟไลน์ Noo_Patchy

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1055
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +123/-4
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #165 เมื่อ24-02-2014 18:13:38 »

 :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:  เมื่อไหร่ท่านขุนจะเผด็จศึก

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #166 เมื่อ24-02-2014 18:13:49 »

แหม....ท่านขุน เขาแค่เดินมาส่งสำรับแค่นี้ หึงปานนั้นเชียว อิอิ

ออฟไลน์ zizits

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 165
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +19/-1
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #167 เมื่อ24-02-2014 18:40:41 »

ช่ายยย
แอบหมั่นไส้ความเอื่อยเฉื่อยของไอลอยยย :katai4:

ออฟไลน์ greenapple

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1115
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-5
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #168 เมื่อ24-02-2014 19:01:12 »

ท่านขุนผู้มีบุญหนักศักดิ์ใหญ่
ให้โอกาสเจ้าลอย
ได้ปรับตัวบ้างไรบ้างสิขอรับ
แหม นอกจากท่านขุนจะรูปงาม
แสนงอน ขี้ใจน้อยแล้วเนี่ย
ยังขี้หึงสะบัดอีกนะขอรับ
ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ย อิอิ
 :mew1:

ออฟไลน์ mamajie

  • ต้องตื่นก่อน , จึงรู้ว่า , ที่ผ่านมาคือความฝัน.
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 93
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-1
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #169 เมื่อ24-02-2014 19:12:02 »

ล้มหมอนนอนเตียงงง :hao7: :hao7: :hao7:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
« ตอบ #169 เมื่อ: 24-02-2014 19:12:02 »





ออฟไลน์ fay 13

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +286/-44
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #170 เมื่อ24-02-2014 20:06:39 »

 :mew1: :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #171 เมื่อ24-02-2014 20:14:29 »

อยากให้ลอยรู้ทันไวๆๆๆจัง
จะได้สำรองเลือดรอ ฮ่าๆๆๆๆ

ออฟไลน์ ❁INDY_FAMILY❁

  • -ทำไมต้องเดินตามรอยเท้าใคร เราสามารถสร้างรอยเท้าของเราเองได้-
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 608
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-12
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #172 เมื่อ24-02-2014 20:43:39 »

ขุ่นจำเริญขี้หึงไปนะขอรับ

ออฟไลน์ Alone Alone

  • ขอตายในอ้อมกอดฮยอกแจ
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-0
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #173 เมื่อ24-02-2014 20:45:20 »

โอ๊ะ นึกว่าขึ้นเรือนมาแล้วเขาจะโบ๊ะกันเลย  :z1:

ท่านขุนก็จะเก๊กไปไหน หึงก็บอกเซ่  :serius2:

ออฟไลน์ jing_sng

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 761
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-1
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #174 เมื่อ24-02-2014 20:49:13 »

ขอบคุณที่ช่วยใส่เครื่องหมายคำพูดนะคะ
ขออีกนิด เวลาอัพ ใส่หน้าด้วยได้ไหม เผื่อ(ตัวคนอ่าน)
หายไปนานๆ จะได้ตามหน้าถูก ขอบพระคุณล่วงหน้า

ตอนนี้น่ารักอ่ะ ลอยซื่อบื่อนิ แต่อย่างว่าเดี๋ยวรู้ใจกันเหอะ
งานนี้ท่านขุนรับเละแน่ ท่านขุนสาวแตกมาอ่ะตัวเอง
นี่ถ้ามีอะไรกันแล้วมิขี้หึงแย่เหรอเนี้ย แต่ก็รอตอนนั้นอย่างใจจดใจจ่อ
 :-[ :-[ :-[ :o8: :o8: :o8:

แล้วก็แอบขำตัวการ์ตูนที่แทรกเข้ามา
น่ารักแล้วก็เข้ากับเรื่องดี แม้จะมันขัดๆ กับคำไทยๆ ก็ตามเหอะนะ


ออฟไลน์ mildmint0

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 300
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-2
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #175 เมื่อ24-02-2014 22:21:55 »

ขัดใจไอ้ลอยเจงๆ
พาซื่อเหลือเกินนนนน
คุณจำเริญให้ท่า เอ้ย
ทอดสะพานขนาดนี้แล้วเนอะ
ยังจะทำไม่รู้เรื่อง ..
พาลให้คุณจำเริญโกรธานัก ฮ่ะๆๆ
จัดหนักๆไปเลย คุณจำเริญ

ออฟไลน์ naruxiah

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 912
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-2
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #176 เมื่อ24-02-2014 22:40:10 »

อันตัวข้า ได้แต่รออยู่ร่ำไป เมื่อใด ไอ้ลอยจักฉลาดทันพระเดชพระคุณท่านได้  :hao6:

ออฟไลน์ wochima

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 121
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #177 เมื่อ24-02-2014 22:57:17 »

ไอ้ลอยรู้ไม่ทันอ่ะดีแล้ว จะได้เห็นมุมแอบร้ายของท่านขุ่น ฮ่าๆๆ

koikoy

  • บุคคลทั่วไป
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #178 เมื่อ25-02-2014 00:22:41 »

อิชั้นรอเพลาที่ท่านขุนจะล้มหมอนนอนเตียงอยู่นะเจ้าคะ :hao6:

ออฟไลน์ ~Here@Noi~

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 219
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +315/-0
Re: ทาสรัก...สมัครใจ......11 (24/2/57)
«ตอบ #179 เมื่อ25-02-2014 11:39:30 »


 :katai4: :katai4:

ขอขอบคุณทุกคอมเม้นท์ และคำแนะนำครับผม

ได้เวลา เล็ทสะโก....โก ทู เรือนแพกันครับผม

****************************************


ทาสรัก....สมัครใจ....12


สิ้นเสียงกระแทกของช้อนจากมือขุนจำเริญ
ไอ้ทาสลอย รีบเงยหน้าขึ้นมอง แล้วมิรู้จะทำเยี่ยงใด
มันได้แต่เพียงเรียกขานนายเงินของมันอย่างหวั่นใจ

“คุณจำเริญขอรับ”

 :m29: :m29:


หน้าตาบึ้งตึง คิ้วมนขมวดยุ่ง ปากบางขบเม้มเป็นเส้นตรง
บ่งบอกภาวะอารมณ์ที่ครุ่นกรุ่นของขุนจำเริญ
ไอ้ลอยตะลึง อ้าปากค้าง ต่อเมื่อได้สติมันรีบหุบปากลงฉับพลัน

ขุนจำเริญคราแรกใคร่ด่าว่าไอ้ทาสลอย ให้หายหงุดหงิด
แต่ครั้นมองสบกับตาคมใสซื่อ มิมีสิ่งใดเคลือบแฝง
มีเพียงแววตาจงรักภักดี บริสุทธิ์ไร้มารยาเล่ห์กล
ดวงใจขุนนางหนุ่มน้อยที่เดือดพุ่งพล่าน
ด้วยแรงหึงหวงที่เจ้าตัวก็มิสู้จะเข้าใจนัก
เหตุใดจึงขุ่นเคืองแม้เรื่องเพียงน้อยนิด
มาบัดนี้ใจดวงน้อยกลับพลันสงบลง พายุที่เพิ่งพัดกราดเกรี้ยว
แปรเปลี่ยนเป็นสายลมบางเบา อ่อนแรง

ขุนจำเริญเก้อเขินนัก จึงแสร้งทำเมินไม่มองไอ้ลอยที่หมอบอยู่ตรงหน้า


“ท่านขุนขอรับ ไอ้ลอยทำการใดให้ท่านขุ่นเคืองใจหรือไม่ขอรับ
หากมีสิ่งใดที่ไอ้ลอยมันบังอาจทำให้ท่านรำคาญใจ
ขอท่านขุนโปรดให้ทาน บอกมันเอาบุญด้วยเถิดขอรับ”

เสียงทุ้มสั่นเครือด้วยความคับใจของไอ้ลูกทาสคนซื่อ

บัดนี้เสียงของมันอ่อนระโหย โรยแรงนักในความรู้สึกของขุนจำเริญ
พลันย้ำเตือนสติขุนจำเริญที่วูบไหว บันดาลโทสะ
เอากับไอ้ลอยที่มิรู้อิโหน่อิเหน่ใดๆทั้งสิ้น


“เอ่อ...เอ็งไปตามไอ้รอดมาหาข้าที”
ขุนจำเริญสั่งไอ้ลอยด้วยน้ำเสียงกระด้าง สองตาก็มิแลมัน

 :m19: :m19:

**************************************


“ไอ้รอด เอ็งฟังคำข้าแล้วจำใส่กบาลเอ็งให้แม่นมั่น นับล่วงเพลานี้ไป
งานการอันใดของพวกเอ็งบนเรือนข้า มิต้องให้ไอ้อีคนใดมาเสนอหน้า
ไอ้ลอยมันจักต้องทำการงานรับใช้ข้าทุกสิ่งอย่าง แม้แต่ยกสำรับกับข้าวมาให้ข้า
แม้นมีการใดเร่งด่วน บ่าวไพร่ที่จะมาเหยียบเรือนข้าให้เป็นชาย
ข้ารำคาญอีทาสที่มันระริกระรี้จนเกินงาม อย่าได้ให้มันมารกหูรกตาข้า
หาไม่แล้วหวายจะลงหลังทั้งมันและทั้งเอ็ง”

ขุนจำเริญสีหน้าเคร่งขรึมจนไอ้รอด หัวหน้าทาสรีบก้มหน้ารับคำ

“ขอรับท่านขุนจำเริญ ไอ้รอดจักยึดถือคำของท่าน
เป็นที่ตั้ง มิให้มีการใดบิดพลิ้วได้ ขอท่านโปรดวางใจเถิดขอรับ”

ไอ้รอดทอดถอนใจอย่างหนัก

คราแรกไอ้อีทาสต่างริษยาไอ้ลอยนัก
หากพวกมันได้รับรู้เหมือนไอ้รอด ถึงความเคร่งครัด ระบบระเบียบ
ที่น่าอึดอัดใจบนเรือนแพขุนจำเริญนี้แล้ว
คาดว่ามิมีผู้ใดใคร่แย่งชิงหน้าที่รับใช้ท่านขุนเป็นแน่

สมเพชไอ้ลอยนัก เวรกรรมอันใดบันดาลให้มันจำเพาะ
ถูกเลือกมารับใช้นายเงินอารมณ์ฉุนเฉียวเยี่ยงนี้
จำมันต้องเร่งเรียกเหล่าข้าทาสมาร่วมรับฟัง คำสั่งของท่านขุน
หาไม่แล้ว สักวันพลาดพลั้งมันอาจได้รับโทษที่หละหลวม


ไอ้ทาสรอดคลานเข่าถอยหลังกลับออกไปจากเรือนแพ

สองนายบ่าวนิ่งเงียบจมลึกกับความคิด

ขุนจำเริญบัดนี้หายขุ่นเคืองไปจนสิ้น มิหลงเหลือตะกอนก้นบึ้งใดๆ

ไอ้ทาสลอยกลับลอบถอนใจ
ขุนจำเริญท่านใยเกรี้ยวกราดง่ายดายนัก
มันมิเคยเห็นท่านจู้จี้จุกจิกเรื่องบ่าวไพร่ วางตัวเหนือเหล่าทาส
ไม่ข้องแวะให้เสื่อมเสีย มองทาสเหมือนกรวดดิน หินทราย
มาบัดนี้หาใครเข้าหน้าท่านได้ นอกจากมัน



“ไอ้ลอยข้าอิ่มแล้ว เอ็งจงเอาสำรับข้าไปกินเสีย เสร็จแล้วยกไปโรงครัว
ให้อีทาสที่ครัวมันเก็บล้าง ตัวเอ็งก็อย่าไถล จงเร่งกลับมาเรือนแพ”

ขุนจำเริญกล่าวเสียงเรียบ หน้านิ่ง
ไอ้ลอยมิคาดเดาได้ในอารมณ์ท่าน
มันรีบรับคำแล้วยกสำรับไปด้านหลังเรือน


ชามโคมล้วนแล้วแต่เป็นกับข้าวสำหรับนายเงิน

มัสมั่นเนื้อกลิ่นหอมด้วยยี่หร่า ยำใหญ่ใส่สารพัดเนื้อสัตว์
หมูแนมพริกสดใบทองหลาง ก้อยกุ้งปรุงประทิน
เทโพเนื้อหมูเป็นมันย่อง ข้าวหุงปรุงอย่างเทศ
แกงคั่วส้มใส่ระกำ พล่าเนื้อสดรสหอม
รังนกนึ่งน่าซด

ไหนจะของหวานล้างปาก
ผลชิดแช่อิ่ม ตาลเฉาะลอยแก้ว มะปรางริ้วปอกแล้ว
มะม่วงอกร่องรสโอชา พลับจีนจักด้วยมีด ราดน้ำตาลกวน
น้อยหน่าคว้านเมล็ดออก ทับทิมดุจเม็ดพลอย
ทุเรียนเจียนใบตองรองไว้ ลางสาดผลงอมหวานสนิท
ผลเงาะล่อนเมล็ด สังขยาหน้าตั้งไข่ ขนมผิงผ่าวร้อน
ทองหยิบทอดสนิท ฝอยทองเป็นยองใย


แม้นหลากหลายคาวหวานแลเครื่องเคียง
วาสนาลอยมาลงตรงหน้า แต่ไอ้ลูกทาสหารู้รสทิพย์
ใจคอพะวักพะวนถึงกาลภายหน้า
ฝืนรับอาหารจากสำรับนายเงิน พอเพียงประทังกระเพาะตน


มันยกสำรับกลับไปโรงครัว แล้วรีบเร่งกลับสู่เรือนแพ

 :hao7: :hao7:

**********************************


ขุนจำเริญยังนอนทอดกายบนเก้าอี้โยก เปลือกตาบางปิดสนิท
ทรวงอกสะท้อนขึ้นลงแผ่วเบา

ไอ้ทาสลอยทรุดตัวลงพับเพียบข้างล่าง
ฉวยแส้ไล่ยุงใกล้ตัว ปัดโบก มิให้ยุงแลริ้นไรไต่ตอมผิวนวลของนายท่าน

เพลาล่วงไปจวนดึกโข
น้ำค้างพร่างพรม ลมเริ่มแรง
ไอ้ทาสลอยเกรงขุนจำเริญจักป่วยไข้
มันหยุดมือวางแส้ลงข้างตัว

คุกชันเข่านั่งลงบนส้นเท้า ยืดกายโน้มเงื้อมเหนือเก้าอี้โยก

ผิวแก้มบางใสสีเรื่อ กลีบปากสีกุหลาบแย้ม
จมูกเชิดแหลมเล็ก ขนตายาวงอนทาบทับเปลือกตา
ไอ้ลอยมันจดจำทุกตารางนิ้วได้แม่นมั่นแม้นหลับตา
แต่ครั้นอยู่ตรงหน้า มันกลับมิอยากพลาดคลาดสายตา

ไอ้ลูกทาสทอดถอนหักใจ ก้มลงกระซิบติดข้างใบหู


“ขุนจำเริญขอรับ ตื่นเถิดขอรับ”


ครานั้นขุนจำเริญนอนนิ่งตาหลับ แต่ใจตื่น
สติครบถ้วนหาได้หลับใหล
นอนเฉยรอคอยใจจรดจ่อ ท่านหวังใจอย่างไรกัน


แสร้งพึมพำงึมงำบิดตัว


“ตื่นเถิดขอรับขุนจำเริญ น้ำค้างแรงจักป่วยไข้นะขอรับ”

ไอ้ทาสลอยชะงัก นิ่งขึงอยู่กับที่
จวบจนนายเงินนอนนิ่งอีกครา
มันจึงยื่นหน้าคมสันเข้าใกล้


“เอ่อ ขอโปรดอภัย...”

ไอ้ลอยงกเงิ่นด้วยเพลานี้ขุนจำเริญลืมตากลมโตขึ้นมา
ขนตายาวงอนกระพริบช้าช้า สายตาหวานส่งมามิปิดบัง
มุมปากบางยกยิ้มถูกใจ


“กี่โมงยามกันแล้ว ข้าเพลียเหลือเกินลอยเอ๋ย”

ขุนจำเริญมิฟังมัน ท่านทอดเสียงอ่อนหวานยามพูดกับมัน

ราวกับมิใช่นายเงินคนเดิมตอนหัวค่ำ
ที่กราดเกรี้ยว ตะคอกบ่าวไพร่จนตัวสั่นงันงกไปตามกัน

น้ำเสียงแลแววตาเยี่ยงนี้มีเพียงไอ้ลอยผู้เดียวที่จักมีวาสนาได้ยล


“จวนยามหนึ่งแล้วกระมังขอรับ
ไอ้ลอยขอคุณจำเริญโปรดอย่าได้ขัดเคืองมันเลยขอรับ
ด้วยดึกดื่นค่อนคืน น้ำค้างลมแรง
ไอ้ลอยเกรงนายท่านจักจับไข้
อีกเก้าอี้ไม้เนื้อแข็ง จักทำท่านเมื่อยขบขอรับ”

ไอ้ลูกทาสมันมิวางใจว่าท่านจักกราดเกรี้ยวขึ้นมา อีกคราหรือไม่
รีบพูดแก้ตัว ยาวเหยียดมิหยุดพัก

 :เฮ้อ: :เฮ้อ:


ขุนจำเริญปิดปากหัวเราะกิ๊ก เป็นขบขัน

ไอ้ทาสลอยใจชื้น ยิ้มหวานประจบ ฟันขาว
มิเสียแรงที่มันเฝ้าขัดถูฟันด้วยกิ่งข่อย

“ลอยเอ๋ย เอ็งกลัวข้าฤา ข้ามิใช่ยักษ์ใช่มารมิต้องกลัว”

ขุนจำเริญยิ้มหวานกลับไป ถ้อยคำน้ำเสียงเปิดเผยโจ่งแจ้ง
ไอ้ลอยตาโต ตาคมของมันยิ่งคมบาดลึกนักในสายตานายท่านที่มองมา


ดวงใจนายบ่าว แข่งกันเต้นระทึกอยู่ในอก
จะกระดอนกระเด็นออกมาภายนอกเสียให้ได้

 :hao6: :hao6:

“ลอยเอ๋ย ข้าเมื่อยขบไปทั้งกาย เอ็งจงพาข้ากลับเข้าห้องหับเสียที”
ขุนจำเริญแสร้งทำเสียงแข็งกลบเกลื่อน


“เยี่ยงใดขอรับ ขุนจำเริญ”
ไอ้ลอยหน้าซื่อตาใสมิเข้าใจคำสั่ง

“ไอ้โง่ หันหลังเอ็งมาสิ ข้าจักขึ้นขี่”

ไอ้ลอยหันหลังทันควัน
มันจึงมิมีทางเห็นหน้าแดงกล่ำของนายท่าน


ขุนจำเริญโถมกายลงบนแผ่นหลังเปลือยตรงหน้า
สองแขนเรียวงามเกาะกุมตรงไหล่หนา บึกบึน
รับรู้ถึงความกำยำของไอ้ทาสหนุ่ม

สองขวบปีมันเติบใหญ่คาดไม่ถึง กลายเป็นหนุ่มฉกรรจ์

ไอ้ลอยใช้สองมือใหญ่ช้อนใต้พับเข่าของคนบนหลัง
ยกกระชับยามยืดกายลุกขึ้น


“จับข้าแน่นๆนะเอ็ง หากทำข้าตกหล่น เอ็งจักได้หวายเป็นกำนัล”

ขุนจำเริญสั่งการเสียงพร่า ขัดกับเนื้อความที่ข่มขู่ให้หวาดเกรง

ไอ้ลอยพาซื่อ ยกมือสอดใต้เข่านายท่านให้กระชับแน่น

ขุนจำเริญใจเต้นระรัวยามเลื่อนมือน้อยไปกอดคอ
หน้างามซุกซบซอกคอ
สูดกลิ่นเนื้อหนุ่มแล้วให้กระสับกระส่าย

กลิ่นกายวัยฉกรรจ์ของไอ้ทาสเร้าใจท่าน เป็นทบทวีกว่าคราก่อน
 
ไอ้ทาสลอยพานายท่านขึ้นขี่หลังแล้วค่อยย่างนิ่มนวล


“วางข้าลงที่เตียง แล้วเอ็งไปปิดประตูเรือนให้มิดชิด
ฉวยโจรผู้ร้ายมันจักย่ามใจบุกรุกฉกฉวยข้าวของข้า”

ไอ้ทาสลอยบรรจงย่อกายลง วางขุนจำเริญท่านบนที่นอน
มันก้าวออกไปปิดสลักกลอนประตูรั้วแลประตูเรือนแพ


“ไฉนท่านมิให้เวรยามเข้าชิดติดเรือนแพ
หากท่านเกรงมีโจรถ่อย ไอ้ลอยมิเข้าใจขุนจำเริญเอาเสียเลย”
ไอ้ลอยรำพึงกับตัวเองแล้วเดินส่ายหัวกลับเข้าเรือน


“ขุนจำเริญปรารถนาสิ่งใดหรือไม่ขอรับ หากมิมีสิ่งใดให้ไอ้ลอยรับใช้
ไอ้ลอยจักขอนอนเฝ้าหน้าห้อง แลจักได้ปิดงับประตูห้องท่านเสียขอรับ”

ไอ้ลอยทรุดยอบตัวลงหน้าเตียงที่ขุนจำเริญนั่งอยู่ มันก้มหน้ารอรับความ

เป็นนานก็มิมีสุ้มเสียงใด
เว้นแต่หรีดหริ่งเรไร ส่งเสียงระงมในความมืดของรัตติกาล


“ลอยเอ๋ย ข้าราวจับไข้ร้อนรุ่มไปทั่วกาย
เจ้าจงจัดผ้าแลน้ำมาชุบเช็ดตัวข้าที”


 :haun4: :haun4:


รับทานคาวหวานเพลาเที่ยงวันกัน ให้อิ่มหนำนะขอรับ...คริ คริ


 :laugh5: :laugh5:








 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด