อ่านเรื่องนี้แล้วเราเห็นใจติ๊กนะ เพราะถ้าให้ได้แฟนแบบแพทที่ไม่สนใจไม่หวานบ้างไม่แสดงออกอะไรเลย
เราก็คงทนอยูไม่ได้หรอก ดีไม่ดีไม่ทนคบมาตั้ง3-4ปีด้วยซ้ำ เพราะถ้าชั่งน้ำหนักดีๆติ๊กก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากมาย
จนแพททำไม่ได้ซักหน่อย อย่างน้อยๆก็หัดสนใจใส่ใจบ้างก็ยังดี คือนานๆทีเจอกันติ๊กก็พยายามทุกอย่างแล้ว
แต่แพทล่ะคือเข้าใจนะว่ารักแต่ไม่แสดงออกเลยก็ไม่มีใครทนหรอกนะ เข้าใจว่ามีปมกลัวซ้ำรอยเดิม
แต่ก็ควรพอดีๆ ไม่ใช่แข็งกระด้างแบบนี้ แอบสมน้ำหน้าแพทตอนที่ติ๊กหนีมา คงกลัวเสียเค้าไปใจจะขาด
นี่แหละเขาเรียกว่าจะเห็นสิ่งนั้นสำคัญกับเราเมื่อกำลังจะเสียมันไป ดีแค่ไหนที่แพทมีแฟนแบบติ๊ก ทั้งรักทั้งมั่นคงทั้งซื่อสัตย์
เรื่องที่โกรธและเข้าใจผิดแพทกับกานต์เราก็เข้าใจนะ เพราะเป็นเราๆก็คงคิดมากแบบติ๊กนี่แหละ