หัวข้อ: [เรื่องสั้น]คนบาป: จบแล้วย้ายได้เลยค่ะ (e-bookค่ะ) 26/1/58 P.4

[lahlunla]

มีตอนพิเศษไหมคะ อยากรู้เรื่องราวต่อจากนี้ค่ะ

ชื่อน้องน่ารักจัง  มีความหมายไหมคะ

[OumkaCho]

Intro ตอนพิเศษ





'ปึก'


ร่างสูงใหญ่เจ้าของธุรกิจติดอันดับของประเทศ ปิดแฟ้มเล่มสุดท้ายลงไปด้วยความเหนื่อยอ่อน นิ้วหนาบีบนวดลงที่หว่างคิ้วของตัวเอง มองออกไปนอกหน้าต่างไม่แสงธรรมชาติหลงเหลืออยู่อีกแล้ว เขาปลดเนกไทให้หลวมขึ้น บิดตัวไปมาเพื่อความเมื่อยขบ 

ธุรกิจของขาครอบคลุมหลายอย่างเว้นก็แต่พวกกิจการใต้ดินอะไรเทือกนั้น ร่างสูงใหญ่ไม่เอาตัวเองไปเกลือกลั้วด้วย ถึงกระนั้นแม้จะสะอาดแค่ไหน  นักธุรกิจที่กินตลาดเกือบทั้งประเทศอย่างร่างสูงย่อมต้องมีคนอิจฉาเป็นธรรมดาที่ไปขัดขวางความเจริญของคู่แข่ง

เขาที่เป็นคนกว้างขวางในวงสังคมแม้จะออกงานจำพวกที่คนทั่วไปเรียกว่างานไฮโซได้นับครั้งก็ตาม

เขาชายโสดที่ผู้คนต่างหมายปอง ตฤณ พิชยะธาร

การที่มีลูกน้องซึ่งเชี่ยวชาญการต่อสู้ ต้องผูกมิตรกับนักการเมืองระดับชาติเพื่อผลประโยชน์ของบริษัท รวมไปถึงซุ้มมือปืนที่คุ้นเคยกันเป็นอย่างดี บางคนจึงมองว่าคน ๆ นี้ ก็ไม่ต่างจากมาเฟียดี ๆ นี่เอง

หลักการของตฤณ พิชยะธาร คือการเลี้ยงคนนอกจากจะเลี้ยงด้วยเงินแล้วก็ต้องเลี้ยงด้วยใจ  บางคนซื่อสัตย์กับเงินแต่บางคนก็ซื่อสัตย์ด้วยความศรัทธา
..
..
..

ทุก ๆ เดือน ร่างสูงจะให้เลขาพาลูกน้องบอดี้การ์ดไปเลี้ยงฉลองที่คลับเพื่อตอบแทนที่ดูแลรักษาชีวิตของเขาเป็นอย่างดี
แต่วันนี้ไม่รู้ว่า คนตัวโตนึกครึ้มอะไรขึ้นมาก็ไม่ทราบ จึงอยากจะลองเข้าไปดูเสียหน่อยว่าคลับที่พวกลูกน้องมันชอบกันนักกันหนา กี่ที ๆ ไม่เคยเปลี่ยนไปที่อื่นซักทีมันมีอะไรดี


เสียงเพลงที่ดังลั่นออกมาถึงข้างนอกร้านจากทั่วสารทิศ บ่งบอกได้ดีว่าเขากำลังยืนอยู่ ณ ที่ใด ย่านสถานบันเทิงยามค่ำคืนในแบบของผู้ใหญ่ เหมาะแก่การเริงรมย์ของหมู่ภมร


จากบันทึกของตฤณ.....


.................ครั้งแรกที่ผมเข้าไปที่คลับนั้น ก็ต้องสะดุดตากับเด็กเสิร์ฟผู้ชายตัวเล็กผอมแห้ง พนักงานเสิร์ฟผู้ชายเพียงคนเดียวของคลับ ตัวก็แค่นั้นแต่ทำงานจนหัวหมุน น่าเอ็นดูจนน่าแกล้ง แค่จ้องมองอีกฝ่ายไปเพียงนิดเดียวเท่านั้น  เด็กนั่นก็ก้มหน้าหลบตาลนลานไปทางอื่นเสียอย่างนั้น

“นายเป็นเด็กดีนะ”  นั่นคือประโยคแรกที่ผมเผลอพูดออกไปโดยไม่ทันได้ไตร่ตรอง ให้ตายสิ เด็กนั่นจะคิดว่าผมประหลาดไหม แต่เพราะการที่ผมเอาแต่เฝ้ามองทุกอิริยาบทของอีกฝ่ายที่เหมือนร่ายมนต์สะกดผมไว้ จิตใต้สำนึกจึงชนะสมองที่ไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เผลอยกมือลูบผมอ่อนนุ่มพร้อมกับเอ่ยความคิดของตัวเองออกไป


ต้องขอบคุณเทวดาตัวน้อยคนนี้อีกครั้ง ที่ทำให้ผมไม้เก้อเมื่อส่งรอยยิ้มไปให้ รอยยิ้มสดใสแบบเด็ก ๆ ที่อีกฝ่ายตอบกลับมาทำให้หัวใจที่แทบจะกลายเป็นน้ำแข็งของผมชุ่มชื้นขึ้นมาบ้างเเล้ว ขอบคุณจริง ๆ


.................ครั้งที่สองที่ผมตามพวกลูกน้องไปฉลองสละโสดของบอดี้การ์ดคนหนึ่งของผมและเป็นการปลดประจำการไปในตัว   แน่นอนว่าคนมีครอบครัวแล้ว อันตรายรอบตัวผมคงไม่เหมาะที่จะให้ใครทำงานอยู่ข้างกายด้วย   ผมจึงย้ายให้ไปทำหน้าที่อื่นที่ไม่ใช่การเสี่ยงตายแทน

และครั้งนี้.....เป็นครั้งที่สองที่ผมได้ผมกับเทวดาตัวน้อย ๆ ที่ทำงานไม่รู้จักหยุด   แม้ว่าร่างกายของเจ้าตัวจะเมื่อยล้าเต็มทีแล้วก็ตาม   


ผมยื่นพวงกุญแจที่มีตุ๊กตาลูกแมวตัวจ้อยห้อยอยู่ให้  ผมค้างมือไว้กลางอากาศ แต่เขายังนิ่ง ด้วยกลัวว่าจะร่างเล็กปัดมือผมทิ้ง ผมจึงอาศัยความเป็นลูกค้ายัดพวงกุญแจใส่มือคนตัวเล็กแทน อา...ดีจัง ผมรุ้ว่าเขาจะต้องชอบ ทำไมน่ะเหรอ ก็รอยยิ้มเล็ก ๆ บนใบหน้าเนียนนั่นยังไงล่ะ


ช่างเป็นพวงกุญแจที่เหมาะกับเด็กคนนี้เสียจริง เห็นแมวทีไรเป็นต้องมีใบหน้าคนตัวเล็กลอยทับซ้อนทุกครั้งไปสินะ หึหึ


 หน้าหวาน ๆ เข้ากับปากสีแดงสวย บอบบางน่ารัก  จนกลัวว่าจะผิดรูปร่างบิดเบี้ยวจนแตกไปเมื่อไหร่ก็ได้   อยู่ดี ๆ ความคิดที่ว่า จะต้องดูแลเด็กคนนี้ให้ได้ก็เข้ามาในหัวของผม.....ไม่รู้สิ ผมเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน จากที่ไม่เคยมีความคิดว่าจะเพิ่มสมาชิกในครอบครัว แต่กับเด็กคนนี้ แค่เห็นหน้าน่ะมันไม่พอหรอก ไม่พอจริง ๆ



ผมถามเจ้าของคลับที่สนิทกันดีว่าอยากจะรับเลี้ยงเด็กน้อยที่ดูบริสุทธิ์ดั่งลูกแมวแรกเกิด ซ้อเหลยเจ้าของคลับจึงแนะนำผมให้กับแม่ของเด็กน้อยคนนั้นให้ ภายหลังผมจึงทราบว่าลูกแมวของผมมีชื่อที่น่ารักสมกับเจ้าตัวว่า ‘ภิฌา’


TBC.



ตอบ คุณ Around Me นะคะ : ชื่อน้องภิฌานี้เราคิดเองค่ะ แต่ไม่ได้คิดแบบผุดขึ้นมาหรอกนะคะ เราเข้าไปหาในชื่อมงคล พยายามหาชื่อกลางที่เวลาใช้เรียกไม่ดูเป็นผู้ชายจนเกินไป ไม่ดูเป็นผู้หญิงจนเกินไปค่ะ

ส่วนใหญ่ชื่อจะเป็น'ภิชา' แบบนี้ค่ะ อันนี้ส่วนตัวรู้สึกไปเองว่าเวลาเขียนเป็นชื่อจริงแล้วดูผู้หญิงจัง (ตลกบ้าบอความคิดตัวเองมากค่ะ 555 ) เลยเปลี่ยน ช เป็น ฌ ซึ่ง จะมีชื่อคล้าย ๆ นี้ คือ อนภิชฌา แปลว่าไม่โลภค่ะพอตัดเหลือแค่ ภิฌา เลยชอบมาก คิดเอาเองว่าสมกับตัวละคร เพราะน้องเป็นคนโลภคนหนึ่งเลยค่ะ เพียงแต่เป็นมนุษย์ที่กลับตัวกลับใจได้ เท่านั้นเอง

ฝากติดตามกันด้วยน๊า มีข้อติ ข้อชม เม้นมาได้เลยนะฮะ นักเขียนพร้อมรับฟังอย่างยิ่งค่ะ อ้อ เค้ามีเพจนะคะ Search คำว่า พรทิวา เลยค่า ^^

[nokkaling]

เศร้า 

[Snowermyhae]

เข้ามาอ่านรวดเดียวเลย ส่วนตัวแล้วเราชอบแบบนี้นะคะ เป็นตอนจบที่เราโอเค เป็นคนเสพนิยายที่เรียลพอสมควร รออ่านมุมของคุณพ่อค่ะ
ยังติดชื่อจากแฟนฟิคมาอยู่นะคะ น่าจะเป็นตอนที่ 11 ที่แทนตัวเองว่าคยู แล้วก็มีตอนที่บอกว่าอยู่เกาหลีจะไม่มาที่นี่แต่จะไปหาที่เมืองนอก เราว่าน่าจะเปลี่ยนเป็นอยู่ไทยนะคะ
ปล.คนเขียนเป็นวอนคยูสินะคะ เราเป็นคิเฮ 

[OumkaCho]

เข้ามาอ่านรวดเดียวเลย ส่วนตัวแล้วเราชอบแบบนี้นะคะ เป็นตอนจบที่เราโอเค เป็นคนเสพนิยายที่เรียลพอสมควร รออ่านมุมของคุณพ่อค่ะ
ยังติดชื่อจากแฟนฟิคมาอยู่นะคะ น่าจะเป็นตอนที่ 11 ที่แทนตัวเองว่าคยู แล้วก็มีตอนที่บอกว่าอยู่เกาหลีจะไม่มาที่นี่แต่จะไปหาที่เมืองนอก เราว่าน่าจะเปลี่ยนเป็นอยู่ไทยนะคะ
ปล.คนเขียนเป็นวอนคยูสินะคะ เราเป็นคิเฮ 

ขอบคุณมากเลยค่าที่บอก ^^ แก้แล้วนะคะ เราก็เบลอ ๆ ค่ะ อ่านทวนอยู่หลายรอบเลย    แต่ก็ยังมีผิดอยู่ ฮือออ

[Chichi Yuki]

บันทึกของคุณตฤณอย่างนั้นสินะ
แต่คุณแม่ดูท่าจะผิดหนักนะเพราะคุณตฤณไม่ได้รักเธอตั้งแต่ทีแรกแล้ว

[Ice_Iris]

จบแล้ว

แม้ว่าจะไม่สมหวัง

แต่ก็ยังมีความหวัง

ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ

[OumkaCho]

เค้าทำอีบุคแล้วค่ะ เลยขอลบตอนพิเศษนะคะ ติดตามในอีบุคต่อได้เลยนะคะ แถมตอนพิเศษยกกำลัง2 ให้อีก 3 ตอนค่ะ ในราคา 99 บาท จ้า

[ohho99]

ดีใจที่คนเขียนมาต่อตอนพิเศษค่ะ เพราะอยากรู้ part ของตฤณบ้าง
ว่าทำไมถึงเป็นคนเด๋วร้ายเด๋วดี คิดอะไรในใจกันแน่
แอบหวังลึกๆว่าจะให้สองคนนี้คู่กัน แต่ก็ไม่อยากให้ทำร้ายจิตใจแม่นะคะ
แต่ทำไมพอเป็น part ของพระเอก ดูแม่นายเอกกลายเป็นตัวร้ายไปเลย
ตอนอ่านที่นายเอกเป็นตัวดำเนินเรื่อง แม่เป็นคนดีมากจนเราสงสารแม่อ่ะ
รออ่านตอนต่อไปนะคะ ขอหวานๆบ้างนะคะ ดราม่าเยอะแล้วค่า...


เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^

[OumkaCho]

เค้าทำอีบุคแล้วค่ะ เลยขอลบตอนพิเศษนะคะ ติดตามในอีบุคต่อได้เลยนะคะ แถมตอนพิเศษยกกำลัง2 ให้อีก 3 ตอนค่ะ ในราคา 99 บาท จ้า

[My_yunho]

สงสารตฤณ-ภิฌา จังๆๆๆๆๆ

รอต่อจร้าาา

[OumkaCho]

เค้าทำอีบุคแล้วค่ะ เลยขอลบตอนพิเศษนะคะ ติดตามในอีบุคต่อได้เลยนะคะ แถมตอนพิเศษยกกำลัง2 ให้อีก 3 ตอนค่ะ ในราคา 99 บาท จ้า

[ohho99]

ดีใจที่มาต่อตอนใหม่ค่ะ เดาว่าเรื่องนี้น่าจะจบแบบแฮบปี้นะคะ แอบกรี๊ดดีใจ
ถ้าแม่กะพระเอกไม่ได้มีอะไรกัน การที่พระเอกกะนายเอกจะรักกันก็ไม่ผิดศีลธรรมอะไร
กรี๊ด...ดีใจสุดฤทธิ์  รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ ชอบมากค่ะ


เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^

[fuku]

มาอ่านตอนพิเศษ แล้วเราว่ามองไงแม่ก็แกล้งโง่อ่ะ

อินางอยากได้ผช.จนตัวสั่น
ตฤณก็พิลึกมาก นักข่าวมาแล้วไง เกริ่นมาว่ามีอำนาจด้านธุรกิจ
วันงานแถลง สื่อสิ่งพิมพ์คนไหนจะเอาข่าวลงก็จัดเลย


สำหรับเรามาอ่านตอนพิเศษแล้วเจอช่องว่างพิลึกๆ จนงงหนักกว่าเดิม เหมือนไม่ใช่เรื่องเดียวกัน
คือ มันต่อกันไม่เนียนค่ะ

[Chichi Yuki]

ไม่รู้สิ ถึงคนเขียนจะพยายามแก้ต่างให้ณดายังไง เราก็มองไม่เห็นส่วนดีในตัวผู้หญิงคนนี้เลย
แม่อิจฉาแม้กระทั่งลูกอันนี้ก็ว่าหนักแล้วนะ แต่เป็นแม่ที่แย่งความสุขของลูกเราไม่ไหวจะให้อภัยจริงๆ
คนที่เจ็บก็คือภิฌากับคุณตฤณนะ แต่ที่ผู้หญิงคนนี้เจ็บก็เพราะความเห็นแก่ตัวของตัวเธอเอง
ในเมื่อฝ่ายชายไม่ได้ตั้งใจเอาหล่อนเข้ามาอยู่ในบ้านตั้งแต่แรก ที่หล่อนได้มาอยู่ในบ้านก็เพราะลูกชาย หล่อนไม่มีสิทธิอะไรในตัวคุณตฤณเลยนะ ทะเบียนสมรสก็ไม่ได้จด เป็นแค่คนอาศัยที่เกาะใบบุญลูกชายตัวเองแท้ๆ ยังไม่สำนึก คิดเข้าข้างตัวเองว่าคุณตฤณพิศวาสในตัวหล่อน

[TheWanFah]

รอตอนต่อไปค่ะ

[OumkaCho]

ตอนพิเศษ 4

ตลอดระยะเวลาสี่ปีที่ภิฌาเรียนอยู่ที่อังกฤษผมไม่ติดต่อไปหาเขาเลย ผมไม่กล้าที่จะพูดคุยหรือเห็นหน้าเขาถ้าหากว่าผมยังจัดการเรื่องวุ่นวายนี่ยังไม่จบ  เด็กคนนั้นเองก็ไม่ติดต่อมาหาผมก่อนเช่นกันแต่เลือกที่จะติดต่อมาหาพ่อบ้านแทน   หึ มันน่าจับตีซะให้เข็ด  ทำเหมือนไม่คิดถึงกันเสียอย่างนั้น
 
ไม่ว่าจะผ่านเหตุการณ์อะไรมามากมายภิฌาก็ยังเป็นภิฌาลูกแมวตัวน้อยที่น่ารักของผมเหมือนเดิม อีเมลล์ฉบับแรก ๆ เจ้าตัวเขียนถามไถ่ถึงทุกคนในบ้าน ทุกคนจริง ๆ ไม่เว้นแม่แต่บรรดาสาวใช้ที่เอ็นดูคุณหนูของบ้านและตามใจเป็นที่หนึ่ง ถามถึงณดาแม่ของเจ้าตัว ว่าเป็นอย่างไรบ้าง ถามถึงผมว่าทำงานหนักไปหรือเปล่า ฝากให้พ่อบ้านช่วยดูแล หึ ลุงแกจะมาดูแลอะไรผมได้แก่ปานนั้น ผมต่างหาที่ต้องคอยดูแลคุณตาสุดที่รักของร่างเล็ก
 
 
อีเมลล์ฉบับหลัง ๆ มักจะถามไถ่เรื่องของผมเป็นหลักเพราะเจ้าตัวสบายใจแล้วจากอีเมลล์ฉบับก่อนหน้าที่พ่อบ้านส่งไปหาว่าไม่ต้องห่วงณดา เพราะเธอมีความสุขดีกับชีวิตปัจจุบันที่ตอนนี้ใช้ศิลปะบำบัด เยียวยาจิตใจ  อันที่จริงรายนั้นกำลังไปได้สวยกับเจ้าของแกลลอรี่ชื่อดังแต่ผมไม่ให้พ่อบ้านบอกกับภิฌาไป ให้บอกเพียงแค่ว่าเป็นเพื่อนสนิทกันเท่านั้น ผมอยากให้ภิฌากลับมาหาผมด้วยความต้องการของเขาเอง ไม่ใช่ว่าโล่งใจที่แม่มีคนอื่นแล้วจึงยอมทำตามความต้องการของผม
 
 
ช่วงหลัง ๆ เป็นผมเองที่เขียนอีเมลล์โต้ตอบกับอีกฝ่าย ปลอมตัวเป็นคนแก่สูงวัยให้คำปรึกษากับภิฌามาตลอดสี่ปี ผมมีความสุขทุกครั้งที่อีกฝ่ายถามถึงผมด้วยความเป็นห่วง ยิ้มไปกับภาพในจอคอมพิวเตอร์ทุกครั้งที่ร่างบางส่งรูปถ่ายของตัวเองมาให้ดูว่าตอนนี้ทำอะไรอยู่   อา... ผมคิดถึงลูกแมวของผมเหลือเกิน
 
 
 
ส่วนผมกับณดา  เราสองคนยอมลดทิฐิและนั่งคุยกันถึงปัญหาที่คาราคาซังอยู่ เรื่อยมา  ผมรู้ดีว่าณดาก็เป็นห่วงความรู้สึกของ ภิฌาไม่น้อยไปกว่าผม   สุดท้ายเมื่อเธอยอมรับว่าไม่ว่าจะอย่างไรผมก็ไม่สามารถเป็นสามีของเธอได้ เธอจึงขอจากไปจากชีวิตของผม เธอขอออกจากบ้านที่เคยใช้ชีวิตอยู่มาเกือบสี่ปีเพื่อแยกไปอยู่ตามลำพัง   แต่ผมไม่เห็นด้วย ผมยกเรือนไม้ทรงไทยประยุกต์ชั้นเดียว ซึ่งตั้งอยู่ริมสวนที่เธอชอบใช้เป็นสตูดิโอวาดรูปให้กับเธอ ข้าวของทุกชิ้นของเธอผมให้ย้ายมาอยู่ที่บ้านหลังนี้  ณดาดูจะตกใจไม่น้อยกับข้อเสนอของผมเธออาจจะคิดว่าผมเห็นเธอเป็นแค่ก้อนกรวดข้างถนนที่ไม่มีค่าอะไรจะทำอย่างไรกับเธอก็ได้ แต่มันไม่ใช่อย่างนั้นเลย   อย่างน้อยเธอก็เป็นแม่ผู้ให้กำเนิดคนที่ผมรัก หากไม่มีเธอผมคงไม่มีความสุขได้มากขนาดนี้ ผมไม่อยากให้เธอออกไปลำบากกับโลกภายนอกเพียงลำพัง แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่สามารถให้เธออยู่ร่วมชายคาเดียวกับผมได้ ผมไม่อยากให้ใคร ๆ มองว่าเราเป็นสามีภรรยากัน   เพราะภิฌาคือคน ๆ เดียวเท่านั้นที่จะมาเป็นนายผู้หญิงของคฤหาสน์ตระกูลพิชยะธารได้
 
 
นับว่าโชคดีที่เวลาผ่านไปไม่กี่ปี ผลงานการวาดภาพของเธอที่ผมเสนอให้เอาออกแสดงที่แกลลอรี่ของเพื่อนร่วมวงการธุรกิจ จึงทำให้ณดาได้มีโอกาสได้พบรักกับผู้ชายที่ดีพร้อม และยังเป็นคนที่รักเธอด้วยใจจริง แต่ถึงอย่างนั้นณดาก็ยังคงปิดกั้นหัวใจตัวเองไม่กล้าที่จะเสี่ยงเต็มที่ ไม่ยอมตกลงแต่งงานกันแฟนที่คบหาดูใจกันเสียทีบ้านที่ผมยกให้ก็ไม่กลับมาดู ผมก็ได้แต่หวังว่าเธอจะเปิดหัวใจอีกครั้ง ผมเองก็รู้สึกผิดและอยากให้เธอมีความสุขเช่นกัน ปัญหาที่เกิดขึ้นกับเธอผมเองก็มีส่วนผิดอยู่ไม่น้อยที่ไม่ทำอะไรให้มันเด็ดขาดเสียแต่ทีแรก
 
สุดท้ายเธอก็ตัดสินใจเด็ดขาดที่จะย้ายออกไปอยู่คนเดียว  เธอซื้อห้องชุดหรือคอนโดด้วยเงินที่ผมเคยให้ไว้ใช้ทุกเดือนตลอดเวลาที่เคยอยู่ด้วยกันรวมเข้ากับเงินที่ได้จากการขายภาพของเธอ ศิลปินหน้าใหม่ของวงการจึงสามารถยืนได้ด้วยลำเเข้งของตนเองโดยที่ไม่ได้ลำบากอย่างแต่ก่อน
ณดาให้ความเห็นว่าในเมื่อตัดสินใจแล้วว่าควรจะมองใคร ก็ควรจะหันหลังจบกับอดีตและสับสนในใจให้ขาดกันไปเลย อย่างคำพังเพยที่ว่า ‘ตัดบัวอย่าให้เหลือใย’
 
 
ครับ และหลังจากที่ผมทนหงุดหงิดกับอีเมลล์ที่เหมือนจะยังโทษตัวเองไม่ยอมกลับมาบ้านทั้ง ๆ ที่เรียนจบแล้วของภิฌา  ด้วยคำแนะนำของคุณลุงพ่อบ้านที่ผมนับว่าเป็นผู้อาวุโสในครอบครัวเพราะท่านดูแลผมมาตลอดตั้งแต่วัยเด็ก  ผมจึงตัดสินใจเร่งทำงานแล้วเก็บกระเป๋าเดินทางไปอังกฤษทันที กระเป๋าที่เอาไปมีแต่ Carry on เท่านั้นผมถือขึ้นเครื่องโดยไม่เสียเวลาเช็คอิน เพราะยังไงผมคงไม่อยู่ที่นู่นนานอยู่แล้ว ไม่ว่าจะยังไงผมต้องพาหัวใจของผมกลับบ้านให้ได้ กลับมาอยู่ด้วยกันที่ ‘บ้านของเรา’
 
 
TBC.
Talk : เป็นกำลังใจให้คนแก่ด้วยน๊า ^^

[OumkaCho]

เชิญคุณนักอ่านลงทัณฑ์บัญชา จนสมอุราจนสาแก่ใจ . . .นักเขียนน้อมรับทุกความเห็น ขอโทษจากใจจริงที่เขียนเรื่องนี้ออกมาไม่ถูกใจหลาย ๆ คน แต่ในฐานะคนเขียน เราปูเนื้อเรื่องตามความคิดที่เราว่าควรจะเป็น ใจร่ม ๆ นะคะ นิยายก็คือนิยายเนอะ ^^


พรทิวาเสียใจจริง ๆ ที่อธิบายได้ไม่ดีพอจนทำให้คุณนักอ่านรังเกียจคุณตฤณ จริงๆแล้วคุณตฤณรักน้องแบบลูกชายนะคะ แต่ไปไงมาไงจิตใจมันกลับคิดไกลกว่านั้น แต่ตฤณก็ผิดจริงๆนั่นแหละค่ะ ที่ไม่อธิบาย ไม่สนใจสังคมรอบข้าง ไม่ทำอะไรให้มันเด็ดขาดตั้งแต่แรก ซึ่งท้ายที่สุดน้องจะตัดสินใจอย่างไรก็สุดแท้แต่นักอ่านจะตัดสินใจค่ะ สำหรับนักเขียนอยากให้น้องเลือกทางที่น้องคิดว่ามีความสุขนะคะ พรทิวาคิดว่าความรู้สึกผิด รู้สึกรังเกียจตัวเอง ฝันร้าย ร้องไห้ เสียใจ อยู่มาตลอดเวลาหลายปีคือโทษทัณฑ์ที่ทรมานเหลือเกินค่ะ

 ต่อจากนี้จะเป็นตอนพิเศษนะคะ พิเศษอีกแล้ว 55555  คือเป็นพิเศษของพิเศษอีกที อาจจะไม่เกี่ยวกับเนื่อเรื่องหลัก สนใจติดตามกันนะ พรทิวาว่าจะลงในอีบุ๊คล่ะ ใน MEB น่ะค่ะ ต้นทุนไม่เยอะแค่ค่าปกกะค่าธรรมเนียมอย่างเดียวจะได้ราคาไม่แพงเนอะ  ปกเสร็จเเล้วจะมาลงให้ดูกันจ้า  ^^

[╰Äρρłәßәѓѓÿ╮]

จะได้เจอกันแล้ว 

[lizzii]

จะดีกันแล้วใช่ไหมๆ

[rogerr]

ตกลง แฮปปี้แอนดิ้งใช่มั้ย

[ohho99]

ดีใจที่เคลียร์ปัญหาได้ทุกอย่างแล้ว
ต่อไปก็น่าจะมีแต่เรื่องดีๆเข้ามาเนอะ อยากให้ภิฌามีความสุขสักที
แล้วตอนพิเศษตอนหน้ายังเอามาลงในนี้อีกป่าวคะ
อยากอ่านตอนที่ 2 คนนี้เจอกันสักทีค่ะ


เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^

[miniminiXD]

เรื่องนี้ไม่ต้องแฮปปี้เอ็นดิ้งหรอกค่ะ =..=
เพราะไม่ว่ามองมุมไหนตฤณก็เป็นผู้ชายที่กากมากๆ
ความคิดความกังวลของตฤณมันดูจ๊าดง่าวสุดๆอ่ะ
เรารูสึกว่าตฤณเป็นผู้ชายที่เห็นแก่ตัวยังไงไม่รู้
ก็แค่หนีปัญหาไปวันๆ ได้แต่กลัวกับผลที่อาจจะเกิดขึ้น

ทั้งๆที่มีทั้งเงิน ทั้งอำนาจ และอยู่ในระดับที่ต้องมีความรู้และการศึกษาระดับสูง
แต่จัดการผู้หญิงธรรมดาที่สู้ไม่ได้สักทางไม่ได้

ตอนเอาเค้าเข้ามาอยู่บ้านใหม่ๆอ่ะ ปล่อยใครก็ไม่รู้มายกหางตัวเองเป็นคุณนายของบ้านได้ยังไง...
จะบร้าเหรออ! มีเหตุผลมากกกกกกก
บอกห่วงความรู้สึกภิณาเลยไม่บอกว่าไม่ได้เป็นปั๋วแม่...
เชรี้ย!! ที่ทำอยู่นี่ไม่เลวร้ายกว่ารึไง?
กลัวเค้าหอบลูกหนีไป...
แล้วเงินกับอำนาจหน่ะ เมิงมีไว้ทำอาร๊ายยยยยยยย
มีให้บ่นอีกเยอะค่ะ เรื่องผู้ชายคนนี้ แต่แค่นี้ก็รู้สึกว่ายาวมากละ

[OumkaCho]

เค้าทำอีบุคแล้วค่ะ เลยขอลบตอนพิเศษนะคะ ติดตามในอีบุคต่อได้เลยนะคะ แถมตอนพิเศษยกกำลัง2 ให้อีก 3 ตอนค่ะ ในราคา 99 บาท จ้า

[ohho99]

จบไปแล้วแบบ happy ending ดีใจที่ภิฌาได้พบความสุขสักทีค่ะ
แต่ตอนท้ายดูพระเอกหมดสภาพหนุ่มธุรกิจแสนเย็นชา
กลายเป็นง๊องแง๊ง กลัวเมียไปซะงั้น ตลกดีค่ะ 555


เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^

[lizzii]

จบแบบแฮปปี้แบบนี้น่ะดีแล้วววว
ภิน่ารักจริงๆ

[OumkaCho]

1.ลิงก์ซื้ออีบุคสามารถโหลดไว้อ่านได้ทั้งในคอมและมือถือค่ะ ในราคา 99 บาท  ซื้อผ่านเว็บจะถูกกว่า AppStore ของIOS แถมตอนพิเศษให้ 3 ตอน >> <iframe width="430" height="220" src="https://www.mebmarket.com/embed.php?seller_link=http%3A%2F%2Fwww.mebmarket.com%2Findex.php%3Faction%3DBookDetails%26data%3DYToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNjg1MjQzIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMjE0NzEiO30" frameborder="0" ></iframe>


2.สำหรับผู้ที่สนใจรูปเล่มลิงก์นี้ค่ะ>> http://www.tunwalai.com/chapter/151742/e-book-และ-pre-order-รูปเล่มจ้ะ?page=1

[boonpa]

   จบแบบนี้ก็ดีค่ะ ทุกอย่างเป็นเรื่องของอนาคต

[KKKwanGGG]

เจ็บทุกฝ่าย ..... ขอบคุณครับ

[Storm_Dragon]

อ่านแล้วโมโหคนแก่

จบแบบนี้ดีแล้วค่ะ

ขอให้น้องตัดใจได้ อย่ากลับไปหาคนแก่เลย

คนอะไร นิสัยแบบบบ โอ้ยยย อ่านแล้วโมโหค่ะ อินมาก   

ทำอะไรคาราคาซัง คิดอะไรทำไมไม่พูด รู้ก็รู้ว่าพูดไปแล้วมันทำร้ายจิตใจคนฟัง ก็ยังจะพูด

สงสารแต่น้องฌา....ฮือ T_T