หัวข้อ: เสน่ห์หานาคราช Ms.Shizuru Special 1 27/02/2015 P.45

[nemesis]

   ไอ้หมอเป็นทำแน่ๆ

[IIMisssoMII]

ไอ้อาจารย์นี่มีปัญหาไรแน่ๆ

[double9JH]

น่าจะให้ไอ้อาจารย์นั่นโดนงูรุมกัดนะ 

[zazoi]

ไหนว่ามาเกิดใหม่เพื่อแก้ไขเรื่องที่เข้าใจผิดกันเมื่อก่อน ทำไมมันกลายเป็นแบบนี้เนี่ย

[patee]

เรื่องใหญ่นะเนี่ย   

[mystery Y]

เกลียดจริงไอ้คนที่ชอบยุให้คนอื่นทะเลาะกันเนี่ย!!

[beery25]

ตามท้องเรื่องพระเอกหน้าโง่ซินะ เป็นนักธุรกิจใหญ่แต่มีปัญญาแค่นี้ สงสัยกินบุญเก่าแต่ไม่เคยใช้สมอง อย่างว่าเกิดเป็นครุฑเพราะทำบุญเคลืบด้วยโมหะนี้แหละ หลงคำพูดคนโลภทั้งที่มีฤทธิ์อำนาจ กลับไม่พิจารณาให้ดี งูตัวเล็กไหนมันจะรอดเข้ามาในบริเวณของครุฑได้ นาคถึงได้เป็นผู้ค้ำจุ้นศาสนาพุทธ วารินทร์ กะนารินทร์ มีสติ อย่าเป็นผู้มีโทสะง่ายตามวิสัยนาคนะ ยึดหลักธรรมบำเพ็ญเพียรเยอะจะได้หลุดพ้นจากบ่วงกรรมซะที อย่าตอบโต้เหมือนพระโพธิสัตว์เสวยพระชาติเป็นพญานาคไม่ตอบโต้พราหมณ์ใจบาปผู้มาทำร้าย

[four4]

ลุ้นๆ พี่นาค มาช่วยนาคน้อย แล้ววววว เย้ๆ
อิตาครุฑ ทั้งสองเลย ใช้แต่อารมณ์ คิคิ แต่ยังไงเค้าก็ต้องคู่กันกับนาค พี่น้อง !!!

ปล.เป็นกำลังใจให้คนแต่งค้าบ สนุกมากๆเลย

[sunshinesunrise]

ตามสเต็ป พระเอกต้องโง่ก่อนค่อยฉลาด

[หมูน้อย]

เรื่องนี้สินะที่ต้องกลับมาแก้ไข 

หวังว่าชาตินี้จะสำเร็จนะ 

[wiwari]

แล้วอาจารย์นี่เกี่ยวอะไรกับสองตระกูลนี้เนี่ย 

[loveaaa_somsak]

กำลังลุ้นเลยครับ

[GETIIZ]

อาจารย์นี่มันชั่วจริงๆ !!!!!
เค้าอุส่าห์จะไม่กอสังครามกันแล้ว 

[loveview]

คงจะต้องผูกเวรกันอีกนั่นแหละ

[fay 13]

 

[shizuruviola]

Chapter 17

“หึหึ…โผล่มาจนได้สินะ วารินทร์” พายุหัวเราะแค่นเสียงเพราะนึกไว้อยู่แล้วว่าวารินทร์ต้องมาที่นี่ และด้วยความโกรธของเค้าในตอนนี้กำลังพุ่งขึ้นแทบถึงขีดสุดเมื่อเห็นหน้าวารินทร์นิ่งเรียบเฉยมายืนอยู่หน้าบ้านโดยที่ไม่มีความรู้สึกผิดสักนิดเดียว

“คุณจะพบเจอกับอะไรที่ไม่ดีก็ช่าง…แต่รู้เอาไว้ด้วยว่าผมกับน้องชายไม่เกี่ยว” วารินทร์พูดเสียงนิ่งพร้อมกับนารินทร์ที่ได้จังหวะทุกคนกำลังมองวารินทร์เป็นตาเดียว ก็วิ่งสุดแรงเกิดไปหาวารินทร์ทันที

“พี่รินทร์…กลับกันเถอะ คนบ้านนี้มันเป็นบ้ากันไปหมดแล้ว” วารินทร์พยักหน้าและกำลังหันหลังจะเดินกลับไปแต่ก็ถูกเสียงหนึ่งรั้งเอาไว้เสียก่อน

“จะใจร้ายกันไปหน่อยไหม เหล่านาคาทั้งสอง เจ้าสองคนสั่งให้บริวารมาทำร้ายคุณหญิงสุดาแล้วยังมาแสดงอำนาจบาตรใหญ่ในบ้านคนอื่นอีก” อาจารย์ศรชัยเริ่มเดินตามแผนทันที

“ท่านผู้รู้…ท่านเองน่าจะรู้ดีที่สุดว่าข้ากับน้องข้ามิได้เกี่ยวพันอันใดกับการกระทำในครั้งนี้…ท่านเองเสียอีกที่รู้ว่าอะไรคืออะไร” วารินทร์พูดจบอาจารย์ศรชัยก็โยนงูเห่าที่ถูกตีจนตายไปกองอยู่ตรงหน้าของวารินทร์แล้วออกอุบายต่อทันที

“เจ้าเองคงรู้ดีว่า ข้าไม่อาจควบคุมเหล่างูสัตว์มีพิษพวกนี้ได้ มีเพียงเจ้าผู้เป็นเทพแห่งสัตว์มีพิษเท่านั้นที่จะสามารถกระทำการดังนี้ได้” อาจารย์ศรชัยยิ้มอย่างมีชัยเพราะคิดว่าวารินทร์กำลังตกที่นั่งลำบาก แต่วารินทร์รู้ทันความคิดของอาจารย์ศรชัยมาก่อนแล้วจึงเตรียมตัวรับมือมาพอสมควร

“ข้าจะบอกอะไรให้ท่านรู้อย่างหนึ่งนะ ว่าแผนการชิงมณีนาคราชของข้านั้น ข้าได้ล่วงรู้หมดแล้วและข้ากับน้องของข้าก็ไม่ได้เป็นคนสั่งให้งูไปทำร้ายคุณหญิงสุดา เราเคยตกลงกันไว้แล้วว่าทั้งสองตระกูลจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก…แล้วของที่ท่านหวังจากข้านั้น ไม่มีทางที่ท่านจะได้ครอบครองมันหรอก…กลับนารินทร์” วารินทร์ที่กำลังจะพานารินทร์หันหลังเดินต่อก็ถูกอาจารย์ศรชัยแสนเจ้าเล่ห์เล่นทีเผลอ

“มาถึงที่นี่ อย่าหวังว่าจะกลับไปได้ !@$%^&*%@$*$*!%#*@” อาจารย์ศรชัยร่ายมนต์คาถาบางอย่างแล้วเขวี้ยงมาโดนนารินทร์อย่างจัง เพราะนารินทร์เห็นอาจารย์ศรชัยเล่นแง่จึงผลักวารินทร์ออกจากขอบเขตมนต์คาถาของอาจารย์ศรชัย

“โอ้ย…พี่รินทร์ ร้อนอ่ะ นาร้อนแสบไปหมดทั้งตัวเลย” นารินทร์ร้องครวญคราญอย่างเจ็บปวดแสนสาหัสราวกับถูกไฟเผาให้รุ่มร้อนไปทั้งตัว วารินทร์เห็นดังนั้นก็รู้ทันทีว่านารินทร์โดนอะไรเพราะมนต์บทนี้เป็นอันตรายต่อเหล่าพญานาคมากขนาดไหน

“มนต์อาลัมพายน์!!! เราไม่เคยผูกเวรต่อท่านแต่หากทำร้ายเราก่อนเราไม่อาจปล่อยท่านไว้ได้…พรึ่บ” วารินทร์เคลื่อนที่ด้วยความเร็วเข้าไปถึงตัวอาจารย์ศรชัยเพียงเสี้ยววินาทีแล้วจัดการบีบคออาจารย์ศรชัยจนตัวลอยก่อนจะใช้อำนาจทางสายตาทำให้อาจารย์ศรชัยสิ้นชีวิตลงอย่างง่ายดาย…วารินทร์เหวี่ยงร่างของคนที่พึ่งถูกฆ่าไปอีกทางก่อนจะหันกลับไปช่วยน้องของตัวเองที่ถูกมนต์อาลัมพายน์ทำให้ทรมานอยู่ เมื่อนารินทร์ถูกคลายจากคาถาก็รู้สึกดีขึ้นมาหน่อยแต่วารินทร์เกือบจะแย่เพราะการคลายมนต์บทนี้ต้องใช้พลังมากยิ่งนัก

“พี่รินทร์กลับเถอะ” นารินทร์ชวนวารินทร์กลับทันทีเพราะไม่อยากจะมีเรื่องกับพวกวายุเทพอีกแล้ว เพราะคิดว่าวายุเทพพาลแต่จะนำความเดือดร้อนมาให้เท่านั้น

“เลือดเย็นสมกับเป็นคุณจริงๆนะวารินทร์ ฆ่าคนได้ยังไม่ลังเลอะไรเลยสักนิดเดียว…คุณนี่มันเดรัจฉานสมชื่อ” พายุพูดพร้อมกับกำหมัดแน่นเพราะยังคงเข้าใจว่าวารินทร์และนารินทร์เป็นคนก่อเรื่องพวกนี้ขึ้นมาทั้งหมด แถมยังฆ่าอาจารย์ศรชัยที่หวังดีกับพวกเค้าอีกด้วย ทำให้พายุโกรธมากขึ้นเป็นเท่าตัวซึ่งรวมถึงวายุด้วยเช่นกัน

“พวกเราไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ และคุณก็ไม่มีสิทธิอะไรมาว่าพวกเราแบบนั้นด้วย” นารินทร์เถียงกลับอย่างไม่ยอมแต่วารินทร์ก็ปรามไว้ไม่ให้สนใจ นารินทร์ก็ยอมเก็บอารมณ์โมโหนั้นไว้แล้วพยายามไม่ใส่ใจอีกแต่…

“เดรัจฉาน!!! สัตว์เลือดเย็น!!!” วายุพูดเสียงกดต่ำลงอย่างโมโห

“มันจะมากไปแล้วนะ!!!” ทันใดนั้นเองนารินทร์ก็พุ่งไปที่วายุหวังจะทำร้ายวายุที่พูดเสียๆหายๆใส่วารีรินทร์โดยแปลงร่างกลายเป็นสัตว์เลื้อยคลานขนาดใหญ่มีเกล็ดเป็นสีเขียวแก่สะท้อนแสงทอดยาวตลอดลำตัวตั้งแต่หัวจนถึงหางและกลางหัวมีหงอนสีทอง ดวงตาแดงกร่ำและเสียงร้องกึกก้องอย่างมีอำนาจ

“อย่านารินทร์!!!” วารินทร์พยายามห้ามแต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเมื่ออีกฝ่ายก็กลายร่างเป็นพญาครุฑขนาดใหญ่โตผิวเป็นสีแดงปีกใหญ่สยายออกเพื่อบินขึ้นสู่ท้องฟ้าอันมืดมิดและกรงเล็บอันแหลมคมทั้งที่มือและที่เท้า ดวงตาที่แดงกร่ำไม่ต่างจากนารินทร์เลยแม้แต่น้อย…นารินทร์พุ่งเข้ากัดที่มือของวายุแต่วายุก็ใช้มืออีกข้างตบนารินทร์จนร่างพญานาคของนารินทร์ถูกโยนมาตามเหวี่ยงกระแทกลงกับพื้น วายุเห็นดังนั้นก็จะตามมาซ้ำด้วยควาโมโห

“ไม่มีทางเลือกแล้วสินะ” พูดจบวารินทร์ก็กลายร่างเป็นพญานาคที่ตัวใหญ่กว่านารินทร์แต่เกล็ดเป็นสีทองนอกนั้นทุกอย่างเหมือนกับร่างพญานาคของนารินทร์ไม่ผิดเพี้ยน…วารินทร์จัดการกันท่าของวายุที่จะเข้าทำร้ายนารินทร์ ซึ่งแน่นอนว่าวารินทร์กำลังได้เปรียบวายุอยู่แต่ด้วยพลังที่เหลืออยู่น้อยนิดเต็มทีทำให้วารินทร์เริ่มอ่อนแรงลง ส่วนพายุเห็นว่าน้องชายกำลังแย่จึงแปลงกายเป็นพญาครุฑตัวใหญ่โตเพื่อช่วยน้องชายของตัวเองบ้าง...วารินทร์ที่เห็นดังนั้นจึงให้พี่ดำเอาตัวนารินทร์หนีไป ซึ่งพี่ดำก็รับคำสั่งอย่างเคร่งคัดแล้วพาร่างนารินทร์ในร่างมนุษย์หนีไปอย่างรวดเร็ว ส่วนวารินทร์ที่ถูกพญาครุฑสองตัวรุมอยู่นั้นไม่มีทางชนะอยู่แล้วแต่วารินทร์ก็พยายามถ่วงเวลาจนถึงที่สุดจนพลังเฮือกสุดท้ายของวารินทร์หมดลงก็กลับคืนสู่ร่างมนุษย์โดยที่คอของวารินทร์ถูกบีบไว้ด้วยมือของพายุในร่างมนุษย์เช่นกัน

“หึหึ เจ้าเล่ห์นักนะ…ฟึ่บ…แค่ก แค่ก” พายุโยนร่างของวารินทร์กระเด็นไปอีกทางอย่างแรง วารินทร์ตอนนี้ที่ร่างกายอ่อนแอจนไอออกมาเป็นเลือดเพราะพึ่งรับมือกับพญาครุฑถึงสองตัวพร้อมๆกันซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่พญานาคตัวใดก็ทำได้หากใจไม่สู้พอ

“เอาตัวไปขังไว้ในห้องฉัน เดี๋ยวฉันจะตามไปจัดการเอง” พูดจบร่างของวารินทร์ก็ถูกอุ้มขึ้นไปโดยการ์ดคนหนึ่ง ซึ่งตอนนี้วารินทร์ไม่เหลือสภาพคนที่เย่อหยิ่งอีกต่อไป แต่ถึงแม้วารินทร์จะสลบไปแล้วแต่ก็ยังสร้างความหวาดระแวงให้กับคนที่แบกวารินทร์ได้ไม่น้อย เพราะภาพที่เห็นเมื่อครู่คนหลายคนในบริเวณบ้านคิดว่าดูหนังแฟนตาซีสามมิติอยู่ เพราะไม่คิดว่าจะมีเรื่องแบบนี้หลงเหลืออยู่บนโลกใบนี้อีก

“พายุ วายุ ไม่เป็นอะไรนะลูก” คุณหญิงสุดาที่ห่วงลูกชายก็ปรี่เข้าไปหาทั้งคู่ทันที สภาพตอนนี้พายุยังคงปกติดี แต่วายุมีเลือดออกตามตัวนิดหน่อยซึ่งวายุก็ถูกให้พาเข้าไปทำแผลข้างในบ้านส่วนพายุก็จัดการสั่งการ์ดให้ดูแลความปลอดภัยเข้มงวดมากยิ่งขึ้นและจัดการศพของอาจารย์ศรชัยด้วย จากนั้นพายุก็ขึ้นไปบนห้องเพื่อจัดการกับเชลยที่พึ่งจับตัวมาได้หมาดๆ

“วารินทร์…วารินทร์” พายุพยายามเรียกวารินทร์ให้รู้สึกตัวแต่ก็เปล่าประโยชน์วารินทร์หายใจอย่างสม่ำเสมอนั่นแสดงให้เห็นว่าวารินทร์ยังคงไม่รู้สึกตัว

“รีบๆตื่นขึ้นมานะ” พายุดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้วารินทร์พร้อมกับที่ตัวเองเข้าไปอาบน้ำทำธุระส่วนตัวจนเสร็จเรียบร้อยล้มลงตัวนอนลงข้างๆวารินทร์…ความจริงแล้วพายุพอจะดูออกว่าวารินทร์ไม่ได้เป็นคนสั่งงูให้ทำร้ายแม่ของตัวเองแต่ในเมื่อมีโอกาสที่จะรั้งตัววารินทร์ไว้ให้อยู่กับเค้า จะเลวจะชั่วแค่ไหนเค้าก็จะทำเผื่อสักวันหนึ่งวารินทร์จะยอมเปิดใจรับเค้าเข้าไปอยู่ในใจของวารินทร์บ้างโดยที่ไม่มีเงื่อนไขในสิ่งที่พวกเค้าทั้งสองเป็นอยู่มาปิดกั้น

ตลอดทั้งคืนพายุนอนมองหน้าวารินทร์ตลอดเวลาจนดูเหมือนเป็นคนโรคจิตแต่พายุก็ยอมเพราะหน้าของวารินทร์ในตอนหลับใหลทำให้พายุเคลิ้มได้ไม่น้อยเลยทีเดียว…วารินทร์เริ่มขยับตัวนิดๆเพราะเริ่มรู้สึกตัวพายุจึงลุกนั่งขึ้นเพื่อจะคอยพยุงวารินทร์ให้ลุกขึ้นถ้าเจ้าตัวต้องการ

“วารินทร์…วารินทร์ คุณรู้สึกตัวแล้วใช่ไหม” วารินทร์หันมามองหน้าพายุก็หันหนีออกมองนอกหน้าต่างแทน พายุที่เห็นดังนั้นก็ไม่พอใจนิดหน่อยที่วารินทร์ทำเป็นไม่สนใจเค้าอีกแล้ว…เหมือนทุกทีที่เคยทำ พายุจึงแกล้งดึงวารินทร์เข้ามากอดไว้ซึ่งวารินทร์เองก็ไม่ขัดขืน

“ครุฑชั่ว…ปล่อย” คำแรกที่หลุดออกมาจากปากวารินทร์ทำให้พายุไม่สบอารมณ์เท่าไรนักจึงกอดรัดวารินทร์ให้แน่นมากขึ้นกว่าเดิมจนวารินทร์เผลอร้องออกมาด้วยความเจ็บนิดหน่อย

“อย่าปากดีน่า นาคน้อย…คุณเป็นเชลยผมอยู่นะ ทำตัวให้น่ารักหน่อยสิ” วารินทร์หันขวับมองหน้าพายุด้วยอารมณ์โกรธจนสีตาทอประกายเป็นสีแดงแต่พายุก็ต้านเอาไว้ด้วยประกายตาสีแดงแบบเดียวกัน วารินทร์ไม่รู้จะทำอย่างไรจึงยอมๆเพื่อให้จบเรื่องถึงจะต้องตกเป็นเชลยของพวกวายุเทพหรือถูกกักขังอย่างไรก็ตามแต่อย่างน้อยเค้าก็ช่วยให้นารินทร์ปลอดภัยได้…แค่นี้แหละคือสิ่งที่วารินทร์สามารถทำได้ดีที่สุดในตอนนี้เพื่อน้องชายคนเดียว

“ผมจะไปอาบน้ำก่อน…คุณรอผมอยู่นี่นะ แปปเดียว” พูดจบพายุก็รีบพาตัวเองเข้าไปอาบน้ำ ส่วนวารินทร์ก็ไม่เข้าใจกับการกระทำของพายุ…ทำไมถึงไม่ฆ่าเค้าตั้งแต่เมื่อคืนหรือจะให้ตัวเค้าทรมานก่อนแล้วค่อยให้ตาย วารินทร์รู้สึกสมเพชกับโชคชะตาของตัวเองที่กำลังจะกลับไปซ้ำประวัติศาสตร์อีกครั้งซ้ำแล้วซ้ำเล่า คิดไปคิดมาก็รู้สึกหิวขึ้นมาเพราะหมดพลังไปกับการต่อสู้เมื่อคืน วารินทร์จึงเดินลงไปข้างล่างเพื่อหาอะไรกินแก้อาการหิวในตอนนี้ แต่เมื่อเดินลงมาถึงข้างล่างก็พบเจอกับคุณหญิงสุดา คุณสุพจน์ วายุ และคนอื่นๆในบ้านนั่งกันอยู่ห้องโถงใหญ่เหมือนคุยอะไรกันอยู่

“ปะ…ปะ…ปิศาจ” ในกลุ่มแม่บ้านคนหนึ่งเกิดอาการเกร็งและพูดไม่ออกเมื่อเห็นหน้าวารินทร์ทุกคนที่อยู่ในบริเวณนั้นก็หันมามองวารินทร์เป็นตาเดียวแต่วารินทร์ก็ไม่ได้สนใจสายตาเหล่านั้นแล้วมองหาห้องครัวทันที

“จะทำอะไรครับ คุณวารินทร์” วายุถามด้วยน้ำเสียงยียวนอย่างจงใจเมื่อเห็นว่าวารินทร์กำลังจะเดินไปที่ไหนสักแห่งในบ้านหลังนี้

“ไม่ใช่เรื่องของนาย” วารินทร์กำลังจะเดินเข้าไปในห้องครัวก็ต้องชะงักทันทีเพราะถูกวายุหยุดไว้ด้วยคำพูดที่จงใจจะแกล้งวารินทร์

“ครับ…แต่ว่าคุณวารินทร์คงจะเหงา…เอาไว้เดี๋ยวผมจะไปรับนารินทร์มาอยู่เป็นเพื่อนนะครับ”

“ถ้าแกยุ่งกับนารินทร์ล่ะก็ฉันจะฆ่าแกให้ตายให้หมดทั้งบ้านเลย!!!” วารินทร์พูดด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวโกรธพร้อมกับดวงตาที่เรืองโรจน์เป็นสีแดงบวกกับที่อยู่ๆลมก็พัดแรงขึ้นมาเฉยๆ ทำให้คนที่อยู่ในบริเวณนั้นขนลุกเกรียวกับคำพูดของวารินทร์ แต่เพราะวารินทร์ยังฟื้นพลังได้ไม่เต็มที่เมื่อมีการใช้อำนาจซ้ำเข้าไปอีกก็ทำให้วารินทร์อ่อนแอลงเรื่อยๆจนเกือบจะล้มลงไปกับพื้นแต่โชคดีที่พายุเข้ามารับไว้ได้ทันท่วงที

“ไอ้วายุ ปากมึงนี่น่าถีบนักนะ” พายุอุ้มวารินทร์เพื่อจะเอากลับขึ้นไปพักผ่อนข้างบนต่อ ส่วนวายุก็หัวเราะกับท่าทางอาการโกรธของพี่ชายที่เห็นคนที่ชอบโมโหจนสลบ ส่วนวายุเองที่พูดบอกวารินทร์ไปนั้นก็ไม่ได้โกหกหรือเหย้าแหย่แต่อย่างใด แต่เพราะวายุคิดจะเอานารินทร์มาอยู่ด้วยจริงๆ!!!

[PetitDragon]

อยู่กันพร้อมหน้าคงครื้นเครงน่าดู 

[mystery Y]

ไอ้อาจารย์ศรชัยนั่นมันตายง่ายไปป่ะวะ?

[punthipha]

พายุก็ไม่โง่นะ มีแผนด้วย สงสารวารินทร์จัง 

[loveview]

ดีแล้วที่ไอ้อาจารย์ชั่วมันตาย

[fay 13]

 

[nemesis]

หมอชั่วตายไปได้ก้ดี

[eye-lifestyle]

 

[fuku]

พายุกับวายุก็เลวไม่ต่างอะไรกับหมอหรอก
แค่ของที่อยากได้มันต่างกัน แ่ต่ก็อาศัยโอกาสลงมือเท่านั้นเอง
ตกลงแม่จะเจ็บนี่เฉยๆ สินะ ใช้แม่เป็นเครื่องมือ ข้ออ้าง เลวว่ะ -*-

[double9JH]

 

[patee]

ถึงไอ้อาจารย์มันตาย เราคิดว่าเรื่องมันคงไม่จบง่ายๆหรอก   

[Still_14OC]

ครุฑใจร้าย อิพวกคนใช้นี่อีกเจ้านายแกก็แปลงร่ายได้ ไม่ว่ามัน เป็น ปิศาจ มั่งหล่ะ แหลจริงๆ

[Zelsy]

มาตามด้วยคนจ้า ตื่นเต้น ลุ้นระทึกตลอด

[sunshinesunrise]

เห็นด้วยกับรีบน.. อาจารย์ศรชัย ตายง่ายไปป่าว? ... เอ๊ะยังไง?

[wiwari]

ทำไมพระเอกนิสัยแบบนี้ ไม่ปลื้มจริงๆ ตอนแรกนึกว่าเป็นแค่ตัวน้อง ตัวพี่ก็เป็นด้วยเหรอ แย่อะ