หัวข้อ: (จบแล้ววววว!!!!)〓〓VILLAIN〓〓 ถ้าไม่รักอย่าหาว่าร้าย ซีรี่ย์1 special (18/04/57)

[Singleman]

เติร์ก มั่วกลัว เดี๋ยวก็เสีย เพรท ไปหรอก

[@Lucifer_Prince@]

ตกลงแทนมันชอบเพรทจริงๆหรือมันทำให้เติร์กยอมบอกรักเพรทว่ะเนี่ย รีบมาต่ออีกนะ ^^

[kitwiphat]

นิยายดีมากนะอยากให้อ่านเยอะๆๆแต่เติกรเหงแก่ตัววะสู้แทนไม่ได้เลย

[ferrari_L]

12

[/color]






วันนี้เราทำบาบีคิวกันครับ ผมมีหน้าที่ปิ้ง ส่วนพวกเดอะแก๊งค์ก็เอามันไปกินแกล้มกับเหล้าหน้าตาเฉย หึ ตอนกลางวันผมป้วนเปี้ยนอยู่รอบๆตัวเติร์ก ตอนกลางคืนกลับกัน เขาหาจังหวะที่จะเข้ามาคุยกับผมแต่ผมก็เลี่ยงได้ตลอด เขาดูจะหัวเสียไม่น้อยเลย อันที่จริงไม่ต้องมาอะไรกับผมก็ได้นะ ผมเข้าใจง่ายอยู่แล้ว... ไม่ได้เป็นอะไรกันตั้งแต่แรกนี่นา



“เพรทไปส่งเราเอาหมูที่หมักไว้หน่อยสิ”

“อ้อ ได้ๆ” ผมรับคำแทนแล้วเดินตามร่างสูงไป


เติร์กมองตามเราทั้งคู่ไม่ให้คลาดสายตา ผมทำเป็นไม่สนใจทั้งๆที่ก็แอบเหล่หน่อยๆอ่ะนะT_T หมูหมักสูตรบ้านผมเองครับ หมูทั้งนุ่มทั้งหวาน อร่อยกว่าร้านหมูกระทะหลายๆที่เสียอีก


“หยิบมีดไปด้วย เอาไปหั่นหมู”

อ้อ เรามีหมูปิ้งเป็นชิ้นใหญ่ด้วยครับ เอามาหั่นเองจิ้มกับน้ำจิ้มซีฟู๊ด ซี๊ดมากเลย

ปึ๊ก

“อ๊ะ”

เจ็บ น้ำตาจิไหล YY

“ช้ำเลือดเลย” หมายถึงนิ้วหัวแม่โป้งน่ะครับ เตะเคาท์เตอร์ครัวเต็มๆ

แทนเข้ามาดูแล้วช้อนผมนั่งบนโต๊ะ เขาออกไปเอาอุปกรณ์ทำแผลไม่นานก็กลับเข้ามา ผมรู้สึกเกรงใจมากเลยที่เขามาทำแผลที่เท้าให้ แต่ผมห้ามเขาแล้วนะเขาก็ยังยืนยันที่จะทำ

“เสร็จแล้ว”

“ขอบใจนะ อะ อะไรเหรอ”


ผมทำหน้างงๆเพราะตอนผมกำลังจะลงจากโต๊ะเขาก็มาเท้าแขนคร่อมผมไว้ ใบหน้าหล่อเหลาดูขี้เล่นเคลื่อนเข้ามาใกล้จนผมต้องถอยหน้าหนี จะมาไม้ไหนของเขาอีกเนี้ย...


“ทะ แทน จะทำอะไร”


เขาเอียงหน้าน้อยๆให้ได้องศา เอ้ย... จะมาจูบกันมั่วซั่วไม่ได้นะเว้ย ขนลุกขนพอง ผู้ชายกับผู้ชายเนี้ยนะ! (แต่เติร์กก็ผู้ชายนี่หว่า - -)

“ไม่นะแทน”

มือเขาจับหน้าผมไม่ให้หันหนีไปไหน ริมฝีปากของแทนใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ผมหลับตาปี๋ ไม่เอา...เติร์ก ช่วยด้วย

“ไอ้เหี้ยแทน!”

พลั่ก

ผมยกมือมาปิดปากกั้นเสียงอุทานเมื่อเติร์กกระชากไหล่แทนให้หันไปเผชิญหน้าแล้วปล่อยหมัดออกไปแรงๆจนแทนล้มไปกองที่พื้น เติร์กตามลงไปต่อยซ้ำซึ่งแทนก็ไม่น้อยหน้าถีบเติร์กให้ล้มลงแล้วต่อยกันนัวเนีย

“เติร์ก หยุดก่อน”

พลั่ก พลั่ก พลั่ก

ผมได้ยินแต่เสียงกำปั้นกระทบเนื้อ แทนกับเติร์กลงไปต่อยกันนัวเนียที่พื้น ผมพยายามเข้าไปห้ามแต่สิ่งที่ผมได้กลับมาคือรอยเท้าบนหน้าท้องครับ! ผมถูกถีบโดยใครในสองคนนี้ แรงมันมากพอที่จะทำให้ร่างผมไปชนกระจกประตูห้องครัวแตกไปแผ่นหนึ่งเลยล่ะ

เพล้ง!

“เพรท!”

ตัวผมทะลุประตูกระจกออกมานอกห้องครัว แขนที่รองรับน้ำหนักทาบไปกับเศษกระจกชิ้นเล็กชิ้นน้อย เติร์กรีบเดินมาหาผมโดยไม่สนใจเลยว่าเขาเหยียบเศษกระจกอยู่!

“เพรท กะ กูขอโทษ”

เขาอุ้มผมมาวางไว้บนโซฟา มือหนาปัดเศษกระจกที่แทงเนื้อผมออก แต่ว่าพอมันหลุดออกไปเลือดผมกลับออกมาแทน เต็มแขนเลยด้วย T_T เดอะแก๊งค์วิ่งกรูกันเข้ามาหน้าตาตื่น เสียงกระจกเมื่อกี้มันแตกเสียงดังมากน่ะ...

“มึงถอยไปเลยไอ้เติร์ก!”

พอร์ชรีบวิ่งไปขออุปกรณ์ปฐมพยาบาลจากทางรีสอร์ทมาให้เฟธทำแผลให้ผม ความกลัวก่อนหน้านี้หายไปเพราะตัวต้นเหตุสองคนนั่งสงบเสงี่ยมอยู่บนพื้น อย่างกับนางทาส ฮ่าๆๆ

“มึงเป็นเชี่ยไรมึงไอ้คุณเติร์ก คุณมึงช่วยบอกพวกกูมาทีเถอะ!”

“นั่นดิ ตั้งแต่เช้าละนะมึงอ่ะ เรียกร้องความสนใจอ่อ” พวกเดอะแก๊งค์รุมว่าเติร์ก

เติร์กมองหน้าผม “ก็ถ้ามีคนบอกว่าเป็นแฟนกับเมียมึงมึงจะทำยังไงล่ะวะ!”

“หะ!!!” สามคนประสานเสียง ยกเว้นผม เติร์ก แล้วก็แทน

เติร์กเดินมานั่งข้างผม เขาดึงสำลีชุบยามาทาให้ผมเอง ทุกคนมองตามเขาอย่างงงๆ แต่ร่างสูงไม่สนใจเขาเป่าที่แผลผมแล้วถามว่าแสบมั้ยทุกครั้งที่ทายา

“เสร็จแล้ว”

เติร์กทิ้งสำลีใช้แล้วลงบนพื้น = = เขาคว้าผมไปกอดแล้วบอกขอโทษ แต่เขาลืมไปหรือเปล่าว่าเท้าเขาก็ถูกแก้วบาดนะ ผมจับเท้าเขาขึ้นมาดู

“ทำไมนายเดินเข้ามาแล้วไม่ดูก่อน ดูดิ...”

ได้แผลยาวมาแผลหนึ่งเลย ผมทายาทำแผลให้เขาบ้าง น่าโมโหจริงๆเลยว่ะ

“อะไรยังไงกันวะ มึงสองตัวหยุดสวีทกันแล้วมาอธิบายพวกกูเดี๋ยวนี้เลย” พอร์ชโวยวาย

“ก่อนที่กูจะอธิบายเรื่องกูกับเพรท กูขอเคลียร์กับไอ้เชี่ยแทนก่อน มึงออกไป ‘คุย’ ที่ชายหาดกับกูเลยเดี๋ยวนี้! เพรทอยู่ที่นี่ ห้ามไปไหน!”

ผมดึงแขนเติร์กไว้ แล้วส่ายหน้าห้ามเขา ระหว่างผมกับแทนมันจะมีอะไรได้ยังไงเล่า... นายโดนแทนเล่นแล้วล่ะ ดูเจ้าตัวนั่งชิวกินเป๊บซี่อยู่นั่นดิ ผมก็คิดอยู่แล้วล่ะว่าแทนต้องรู้ เลยได้แต่นิ่งๆตามน้ำไป แต่เขาก็ยังไม่ได้บอกกับผมตามตรงนะทั้งๆที่เมื่อเช้าที่เขาเรียกผมไว้ผมลุ้นแทบตาย กลับบอกว่า “เรารู้แล้ว...ว่าไอ้เติร์กมันจะไปไหน” คือบับแว้... - -

“กูไม่มีอะไรต้องเคลียร์”

“เชี่ย! มึงมาแอบชอบเมียชาวบ้านแล้วยังบอกว่าไม่มีอะไรต้องเคลียร์ มึงคิดว่ากูจะยกเพรทให้มึงเพราะเห็นแก่ความเป็นเพื่อนหรือไง”

“มึงยกเพรทให้ใครไม่ได้ เพราะเพรทไม่ใช่ของมึง! มึงมันเป็นแค่เพื่อนกับเพรทไม่ใช่?”

“ไอ้แทน!”


“มึงมีอะไรกับเพรท แต่มึงปิดบังไว้ มึงไม่คิดเหรอว่าเขาจะรู้สึกแย่แค่ไหน! พวกกูต่างหากที่เสียความรู้สึก... พวกมึงมีอะไรไม่เคยบอกพวกกู ยังเห็นพวกกูเป็นเพื่อนอยู่หรือเปล่า”

“กู...”

“มึงคิดว่าพวกกูจะรับไม่ได้เหรอ ที่เพื่อนมาได้กันเอง หรืออะไร... มึงควรจะอธิบาย! ไม่ใช่กู!”

“กูว่าแล้ว แม่งงุ้งิ้งกันตลอด เชี่ยเติร์กนี่อะไรก็เพรทๆ เพรทอีกคนอะไรก็ไอ้เชี่ยเติร์กมาก่อนตลอด กูโง่ขนาดนั้นเลยเหรอวะเนี้ย”

“เราขอโทษ แต่เราไม่ได้คิดอย่างนั้นนะเฟธ” ผมมองเฟธอย่างขอโทษ แต่ผมไม่ได้เห็นว่าพวกเขาโง่นะ แต่อยู่ๆจะให้บอกออกไปเหมือนที่เติร์กบอกว่าคบกับผมเมื่อกี้เลยเหรอ... TT

“กูก็ขอโทษด้วย แต่กูสองคนก็มีเหตุผลส่วนตัวป่ะวะ” ร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งข้างผม


“เออๆ ไม่เป็นไร แต่คราวหลังมีอะไรอย่าปิดบังพวกกูอีก พวกเราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรือไงวะ” อธิสพูด แล้วตบไหล่เติร์ก พออธิสไม่โกรธ พวกคนอื่นๆก็ให้อภัยพวกเราด้วยเช่นกัน ดีจัง^^ สุดท้ายแทนก็บอกว่าไม่ได้คิดกับผมแบบนั้น เขาแค่อยากจะลองใจเติร์กดู ความจริงแผนเขาเยอะกว่านี้แต่ใครจะไปคิดว่าแค่เริ่มได้ไม่ถึงวันเติร์กก็ฟิวส์ขาดเผยทุกอย่างออกมาจนไม่ต้องใช้แผนสองแผนสาม


“ก็ใครจะไปทนได้ละวะ กูไม่ยอมให้เพรททิ้งกูไปหามึงหรอก กูรักของกูมาตั้งหลายปี” นี่เป็นเหตุผลของเขา - -





























 “แล้วแทนรู้ความจริงได้ไงอ่ะ”  ผมถามเพราะผมอยากรู้จริงๆ ผมแสดงไม่เนียนเลยเหรอไง


ตอนนี้เรานอนเล่นกันอยู่ใต้ร่มไม้ริมชายหาด ลมเย็นๆกับวิวสวยๆ ทำให้ผมมีความสุขจัง ผมลูบหัวเติร์กที่นอนหนุนตักผมอยู่ ข้อเสียอย่างหนึ่งที่ทุกคนรู้ความจริงคือหมอนี่มันจะนัวเนียผมต่อหน้าเพื่อนมันโดยไม่เกรงอะไรน่ะสิ ขนาดหลบๆซ่อนๆเขายังเจ๊าะแจ๊ะผมขนาดนั้น


“อ้อ ก็สังเกตเอาน่ะ ดูท่าทางก็รู้แล้วว่าไม่ใช่เพื่อนธรรมดา แล้วไปเที่ยวด้วยกันทีไรเพรทจะเป็นคนจัดกระเป๋าให้ไอ้เติร์กตลอดเลย...”


“รู้ได้ไง O_O” เขาเลี้ยงกุมารทองไว้หรือเปล่าเนี้ย

“ก็นายรู้ว่าในกระเป๋ามันมีอะไรบ้างอ่ะ ก็...ไม่รู้สิ เดาๆเอา”

“อ้อๆ”

“มึงจำวันที่เพรทมาหลับที่โรงเรียนตอนเช้าได้ป่ะ...” อธิสเริ่มบ้าง

“วันที่กูวิ่งวุ่นหาสมุดการบ้านมาลอก = =” ผมหันไปมองพอร์ช ไหนบอกว่ายืมของบนฟ้ามาลอกกันไง ...ให้ตาย พวกเขาไม่ควรเกรงใจผมในจุดนี้นะ

“วันนั้นแหละ กูเห็นไอ้เติร์กมันลักหลับเพรทอยู่  แต่กูก็ยังไม่คิดไปไกลขนาดนั้นไง พลาดจริงๆ”

“มึงมันโง่ไงอธิส แต่แค่นี้มึงก็รู้เลยเหรอวะ ไอ้แทน” เฟธถาม เขากำลังดูดน้ำมะพร้าวสดๆที่มีคนหาบเร่มาขาย

“ป่าวหรอก กูเห็นมันสองคนไปเที่ยวด้วยกันออกบ่อย”

“จริงดิ๊! ทำไมกูไม่เห็นเลยล่ะ”

“ก็ตามึงมองแต่น้องจัสไง ไอ้ฟาย” แทนด่าพอร์ช ฮ่าๆ

“แล้วที่สำคัญนะ...” แทนมองผมแล้วทำตาวิบวับ ผมรู้สึกเสียวสันหลังวาบขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ผมนั่งลุ้นจนตัวเกร็งไปหมดแล้วเนี้ย

“...รอไอ้เติร์กตื่นก่อนดีกว่า”

“โหยยยยยย” พวกเราห่อไหล่ลงอย่างเสียดาย แค่นี้ก็ต้องมีลับลมคมในด้วย -3-

“กูไม่ได้หลับเว้ย แค่พักสายตา”

“เย้ๆ เติร์ก ลุกขึ้นมา เร็วๆ” ผมเขย่าแขนเติร์ก

“ทำไมต้องอยากรู้ขนาดนั้นด้วยวะ มันจะรู้ได้ยังไง สุดท้ายมันก็คือรู้แล้วน่า” เติร์กลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิแล้วยกผมไปนั่งบนตัก คางแหลมวางอยู่บนบ่าผมส่วนแขนก็รัดอยู่ที่รอบเอวผม

“ฮื้อออ ไม่เอา อายเขามั้ยเนี้ย” ผมกระซิบแล้วพยายามลงจากตักเขา แต่หมอนี่ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้แล้วรัดผมไว้แน่น

“แหมๆๆ ทีงี้ล่ะเอาใหญ่เลยนะมึง เก็บกดที่ไม่ได้สวีทกันต่อหน้าพวกกูไง๊?”

แม้จะโดนแซวยังไงหมอนี่ก็ไม่หวั่น แต่กู...เขินค้าบบบบ >/////<

“ว่าแต่...ครั้งแรกของพวกมึงนี่เมื่อไหร่วะ แล้วเป็นไงบ้าง”

“พอร์ชชชชชชชชชชช ถามอะไรของนายเนี้ย เติร์กอย่าบอกนะ” ผมเอามือปิดปากเขาไว้ แต่ร่างสูงแกะออกอย่างกับอยากบอกเสียเต็มประดา

“บอกมาเถอะน่า เรื่องมันก็ผ่านไปแล้ว”

“เกรดแปด/เกรดเก้า” ผมกับเติร์กตอบมาพร้อมกัน

“เกรดแปด! มึงกล้าลืมครั้งแรกของเราเหรอวะ” เติร์กหันมาเอาเรื่องผม

“ป่าวนะ มันเป็นช่วงซัมเมอร์ที่เรากำลังจะขึ้นเกรดเก้า ก็ต้องนับเป็นเกรดเก้าดิ”

“ดะ...เดี๋ยวนะ พวกมึง...”

ผมกับเติร์กหันไปมองหน้าอึ้งๆของเพื่อนๆ แล้วผมก็อ้ำอึ้งไปด้วย เฟธเริ่มนับนิ้วแล้วเขาก็ชูมือที่ทำเลขสี่มาตรงหน้าผมกับเติร์ก

“สี่ปี!! พวกมึง ได้เสียเป็นผัวเมียกันมาสี่ปี โดยที่พวกกูไม่รู้ได้ยังงายยยยยย!!!!!!!!”

พอร์ชลงไปนอนชักดิ้นชักงออยู่บนเสื่อพวกเดอะแก๊งค์ก็เลยแกล้งเอาไม้เสียบลูกชิ้นบ้างขนมปังบ้างคว้างใส่เขา มันนานจริงๆนะสี่ปีเนี้ย แล้วตอนนั้นพวกเราก็ยังเด็กอยู่ด้วยเลยอายุแค่สิบสี่เองเหอะ เลยอาจจะคิดน้อยไปหน่อย...

 “ไอ้แทน มึงก็รีบๆบอกมาสักที กูกับเพรทจะไปนอนแล้ว”

“บ้า ใครจะไปนอน” ผมเงยหน้าขึ้นมาแหวเติร์ก

ฟอดดดดดดด

เติร์กหอมแก้มผมฟอดใหญ่ ผมหน้าร้อนขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ มือไม้เกะกะไปหมดก็เลยทุบเขาไปที เติร์กกดหน้าผมเข้ากับอกเขา ผมก็ซุกเลยสิครับ ใครจะไปทนกับสายตาล้อเลียนของพวกเดอะแก๊งค์ได้ล่ะ T////T

“เพรทก็ตามใจไอ้เชี่ยเติร์กเกินไป”

ผมไม่ได้อยากตามใจเขาสักหน่อย แต่ผมห้ามได้ที่ไหนล่ะ ดูซิ!

“หมั่นไส้โว้ยยยย ทำไมเฟไม่มาเที่ยวกับกรูววววว”

“เฟ? เฟไหนวะ มึงมีแฟนเหรอไอ้เชี่ยแทน นี่มึงจะเข้าชมรมเอากันแต่ดันไม่มีใครรู้อีกแล้วใช่มั้ย” พอร์ชคาดคั้น แต่ไอ้ชมรมนั่นมันมีด้วยเหรอวะ

“เออน่า เรื่องกูเอาไว้ทีหลัง นี่พวกมึงไม่อยากรู้แล้วเหรอว่ากูรู้เรื่องเพรทกับไอ้เติร์กได้ไง” เขาปัดหลายมือที่ชี้หน้าเขาอยู่ออกแล้วเปลี่ยนเรื่องทันที แต่ทุกคนอยากรู้เรื่องผมที่เป็นประเด็นอยู่มากกว่าอ่านะ ก็เลยหยุดซักไซ้ ฮ่าๆ

“กูเห็นแม่งเอากันที่สระว่ายน้ำเมื่อคืน”

“เชี่ย!” ---> อธิส

“เหยดดดดด” ---> พอร์ช

“เห้ยยยย!” ---> เฟธ

 “ไอ้เหี้ยแทนนนนนน! มึงตาย!” ---> เติร์ก

T/////////////T ---> ผม

เติร์กกับแทนจะวางมวยกันอีกรอบ แต่แทนยืนยันว่าเขาไม่เห็นอะไรของผมเลยเพราะร่างเติร์กบังไว้หมดและเขาก็เห็นแค่แป๊บเดียว(แต่ก็ยังรู้นะว่าตัวผมขาวTT) ผมลืมไปเลยว่าห้องชั้นบนจะมองลงมาเห็นสระว่ายน้ำ ฮือออออ ผมซุกหน้าลงบนอกเติร์กอย่างเดียวเลย ผมไม่กล้าสู้หน้าใครอีกแล้ววววว ธรณีช่วยสูบผมลงไปที! TT อายจนอยากจะร้องไห้ ฮือๆๆ

“เชี่ยเติร์กมีอะไรต้องแอบดู ก็งั้นๆ” แทนพูดสบประมาท ผมว่าไม่แค่งั้นๆนะ...-///-

“ถึงกูจะงั้นๆ แต่เพรทก็ระทวยนะครับ ไม่เชื่อถามดู...”

ผมเอามือมาปิดปากเติร์กไว้ ใช่เรื่องต้องมาอวดเรอะ! T_T

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านถึงตอนนี่
เยิฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ 
ฝากติดตามเค้าต่อน้า
เม้นน้าๆ แล้วจิมาอัพตอนจบไวๆ 

[@Lucifer_Prince@]

รู้เรื่องหมดแล้ว  รอตอนต่อไปนะ

[pockypocky]

สนุกดีค่ะ 

[kitwiphat]

55555เลอค่าสนุกมากขอบคุณคับ

[ferrari_L]

13
 

อากาศรอบตัวเย็นขึ้นแต่ผมกลับอบอุ่นอย่างประหลาด ตอนนี้ผมนอนหนุนอกแน่นของเติร์กอยู่บนเปลไกวที่มัดอยู่ระหว่างต้นไม้สองต้น แต่ใช่ว่าจะนอนสบายๆอย่างเดียวนะครับ มือนี่ก็ต้องคอยจับหนวดปลาหมึกของเติร์กที่ชอบมาวุ่นวายกับร่างกายของผมไว้ด้วย


“ฮึ่มมม เติร์ก!” ผมท้วงเมื่อกำลังเพลินๆอยู่ก็รู้สึกได้ถึงมือร้อนที่กำลังซุกเข้าไปในกางเกงผม


“อะไรๆ เปล่าสักหน่อย”


แขนอีกข้างที่โอบไหล่ผมอยู่เลื่อนมาขยี้หัวผม บู้ววว ผมนอนมองดาวไปเรื่อยๆก็ต้องสะดุดอีกครั้งเมื่อไอ้มือผีนี่คลึงบั้นท้ายผมไปมา =”= ผมลุกขึ้นนั่งแล้วดึงมือเขาออก


“นอนดูดาวให้มันโรแมนติกๆเหมือนคนอื่นเขาหน่อยไม่ได้หรือไง เรามีค่าแค่เรื่องอย่างว่าใช่มั้ย”


เติร์กทำหน้าตกใจแล้วดึงตัวผมไว้เมื่อผมจะลงจากเปล เขาดึงผมลงไปนอนกอดไว้เหมือนเดิม ฝ่ามือหนาลูบบนหลังผมอย่างปลอบประโลมเมื่อผมเริ่มร้องไห้สะอึกสะอื้น พ่อแม่ยังไม่ทำให้ผมร้องไห้บ่อยเท่าหมอนี่เลย T3T


“กูไม่เคยคิดอย่างนั้น”


“ฮึก แต่ ฮึก แต่นายเคยบอกเราว่านายขาดเรื่องแบบนั้นไม่ได้นี่”


“อะไรนะ กูไปพูดอะไรแบบนั้นตอนไหนวะ”


“ก็ที่โรงเรียน ตอน...”


“อ้ออออออออ ที่กูบอกว่าขาดไม่ได้น่ะเหรอ... ไอ้โง่! กูหมายถึงขาดมึงไม่ได้ ไม่ได้หมายถึงขาดเซ็กส์ไม่ได้โว้ย เห็นกูเป็นคนยังไงวะเนี้ย”


ก็เห็นเป็นคนหื่นไง คิคิ ผมกอดเอวเติร์กแน่น มือใหญ่ก็ปาดน้ำตาออกให้เบาๆ เรื่องจริงเหรอเนี้ย... ตอนนั้นผมเสียใจจะตายที่หมอนี่บอกผมในว่า  ‘ขอโทษ ที่ทำให้ร้องไห้อีกแล้ว แต่...กูทำอย่างนั้นไม่ได้ กูขาดไม่ได้...’


“ทำไมตอนแรกนายถึงปล้ำเราล่ะ”


“กูไม่เคยปล้ำมึงเหอะ มีแต่ยอมเอง”


“อี๊ๆๆ ใครจะไปยอมตัวกัน” ผมดึงจมูกโด่งอย่างมั่นไส้ “ตกลงเรื่องมันเป็นยังไงกันแน่”


“ก็... ไม่มีอะไรหรอก กูแค่หมั่นไส้ไอ้เด็กตัวเตี้ยที่ชอบเอาแต่เดินตามไอ้แทนต้อยๆอย่างกับคนใช้แค่นั้นแหละ บอกว่าอยากเป็นเพื่อนกับพวกกูแต่มึงไม่เห็นจะคุยกับใครนอกจากไอ้แทนเลย โดยเฉพาะกูยิ่งแล้วใหญ่... ”


“แค่นี้อ่ะนะ”


“ใช่สิ กูก็เลยจับปล้ำแม่ งเลย”


“ก็ตอนนั้นนายชอบทำหน้าดุใส่เรานี่ เราก็นึกว่านายไม่อยากจะเป็นเพื่อนด้วย -3-”


“ก็ใช่ไง กูไม่อยากเป็นเพื่อนกับมึงหรอก อึ๊ก!”


ผมฟาดมือใส่อกเติร์ก พูดอย่างนี้อีกแล้ว...พูดให้เสียใจตลอดดดด ผมบีบปากเขาไว้เมื่อเขาจะพูดอะไรต่อ แต่หมอนี่ก็หาได้ละความพยายามไม่ เขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอู้อี้


“นายอยากได้เราเป็นคนใช้!” ผมว่าอย่างโมโห เติร์กพยายามดึงมือผมออก แต่ผมก็หยิกปากเขาไว้ไม่ปล่อย


“กูไม่อยากได้มึงเป็นคนใช้ ไม่อยากจะเป็นเพื่อน อื้อ แอ้กูอากออกออย...” ผมเอามือไปปิดปากเขา แต่ร่างสูงก็กัดมือผมจนผมชักกลับแทบไม่ทัน พอมือผมหลุดจากปากเขาเติร์กก็รีบจับไว้ไม่ให้ประทุษร้ายเขาอีก


“ต่อให้มึงจะฉีกปากกูหลุดติดมือไป กูก็จะพูดให้ได้ เพรท หยุดๆ”


ผมกับเติร์กเปิดศึกปิดปากกันอยู่อย่างนั้น พอผมเอามือไปปิดปากเขาไว้เขาก็จะกัด บางครั้งผมก็ปล่อยให้เขากัดอยู่อย่างนั้นเพื่อจะได้ไม่ต้องได้ยินเขาพูดอะไรอีก เรายื้อยุดกันอยู่อย่างนั้นจนผมเหนื่อย สุดท้ายเขาก็รวบตัวผมไว้ได้แม้ผมพยายามดึงข้อมือสองข้างที่ถูกเขากำไว้ออกแต่มันแน่นยิ่งกว่าคีมเหล็กเสียอีก


“ฟังกูนะ...”


“ไม่ฟัง!”


“ฟัง!” เขาตวาดและทำหน้าจริงจังใส่ เล่นเอาผมนิ่งไปเลย “กูไม่อยากได้มึงมาเป็นอะไรทั้งนั้นนอกจากมาเป็น ‘เมีย’ กู เข้าใจหรือยัง ห๊ะ!”


O///O อะไรเล่า!


เติร์กดึงผมเข้าไปกอด “ซี๊ดดด เจ็บปากชิบ!”


ผมผลักเขาออกมองรอยแดงรอยปากแล้วก็รู้สึกผิด ก็ผมเจ็บช้ำมากี่ครั้งที่เขาบอกว่าไม่อยากเป็นเพื่อนผมล่ะ พอได้โอกาสห้ามผมก็ต้องห้ามดิ ใครจะไปอยากได้ยินไอ้ประโยคพรรณนั้นอีกล่ะ


“ขอโทษ มาดูหน่อยว่าปากแตกหรือเปล่า”


“เมียกูโหดจัง TT”


ปกติผมถูกหมอนี่ครอบงำตลอดน่ะ พอผมหือขึ้นมาหน่อยหาว่าผมโหดซะงั้น


“เพรท...”


“หือ” ผมง้างปากเขาดูผิวด้านในว่าแตกหรือเปล่า โอเช แค่แดงขึ้นนิดหน่อย ไม่ถึงกับเลือดตกยางออก


“มึงฟังกูก่อนดิวะ” เติร์กหันหน้าหนีมือผม เขากุมหน้าผมไว้ให้มองหน้าเขาอย่างเดียว “ที่ผ่านมากูไม่เคยบอกเลย เอ่อ เพราะว่ากูคิดว่ามึงไม่ได้คิดกับกูแบบนั้น...อืม มึงเอาแต่พูดว่าอยากเป็นเพื่อนๆๆ กูก็เลยไม่รู้ว่ากูจะบอกมึงดีมั้ย ถ้ากูบอกไปกูจะเสียมึงไปหรือเปล่า? เอ่อ... แต่ไหนๆมันก็เลยเถิดมาถึงขนาดนี้แล้ว...คือ...”


“...” -///- อะไรๆ ผมไม่รู้ว่าหมอนั่นจะได้ยินหรือเปล่า ภายในความเงียบของเรา ตึก ตัก ตึก ตัก ตึก ตัก เสียงหัวใจของผมที่เต้นกระหน่ำอยู่ในอก


“กูรักมึง รักมาก มากที่สุด เป็นแฟนกับกูนะ”


พูดจบเขาก็ปล่อยมือจากหน้าผมแล้วเบือนหน้าหนีไปทางอื่น พอผมเอียงตัวไปมองหมอนี่ก็แหงนขึ้นฟ้า ผมพยายามดึงหน้าเขาลงมา แต่เขาก็ขืนไว้


“อืม ตกลง ตกลงนะ! นายได้ยินป่ะเนี้ย มองเราก่อนดิ เป็นอะไรไป เติร์กๆ”


เขาแหงนหน้ามองฟ้าอยู่ พอผมตอบตกลงตัวเขาก็ค่อยๆหงายไปข้างหลังอย่างกับคนเป็นลม ผมรีบเขย่าตัวเขาแต่ดูหมอนี่ดิคว่ำหน้าลงกับหมอนซะงั้น ผมเลยเอื้อมมือไปจับใบหูเขา...แดง แดงมาก เมื่อคิดว่าเขาเขินหน้าผมก็ร้อนวาบ


-//////- ผมควรจะเป็นคนที่เขินป่าววะ


“เป็นอะไรของนายเนี้ย”


“กูฟิน...”


บ้า! หมอนี่บ้าไปแล้ว แต่ทำไมผมมีความสุขที่กำลังจะได้คนบ้าเป็นแฟน หรือผมก็บ้าไปอีกคน! อ้ากกกก >///<


 

--------------

คือยังไม่จบแค่นี้อ่า
ยังมีอีกตอน T_T บทส่งท้าย
พรุ่งนี้จิมาอัพ แต่ดึกหน่อย
อย่าเพิ่งเลิกอ่านเค้าน้า เค้ายังมีอีกหลายเรื่อง อิอิ

[/color]

[pannixz]

"กูฟิน"
โอ้ย ดิฉันก็ฟินค่ะ
จุ๊ฟคนแต่งงามๆ

[@Lucifer_Prince@]

แอ๊กผมก็ฟินนนนนนนน

[sosi]

เป็นกำลังใจให้คนเขียน
(อ่านยังไม่จบเพิ่งอ่านได้2 ตอนเองเดี๋ยวมาอ่านต่อทีหลังส่งกำลังใจให้ก่อน )

[kitwiphat]

 o22ก็บ้าพอกันแต่ก็น่ารักไปอีกแบบ555สนุกนะอยากรู้ว่าตอนจบจะเปงเช่นไร

[ferrari_L]

บทส่งท้าย
 

ปุปุปุปุ




ผมตบกองทรายเพื่อให้มันก่อตัวเป็นเนินสูงได้ดีขึ้นแล้วก็หยิบดอกไม้ที่ผมไปเก็บมาปักบนยอดเนินสูงขนาดใหญ่กว่ามือผมจะกุมได้สองเนินที่อยู่ชิดกัน



“ดะ เดี๋ยวนะ ทำไมก็ต้องมีไอ้นี่ด้วยวะ!”



เติร์กเหลือกตามองเนินสองข้างที่ก่ออยู่บนอกเขา ซึ่งผมทำให้มันเป็นน่มน้มนั่นเอง กลายเป็นตุ๊ดไปแล้วครับแฟนผม ตอนนี้ผมกำลังฝังเติร์กล่ะ ฮ่าๆๆ หมอนั่นทำหน้างอแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะส่วนที่สัมผัสอากาศมีแต่หัวเขาเท่านั้น ผมสร้างแขนสร้างขาให้เขาเสร็จก็เอากล้องมานอนถ่ายรูปกับเขา



“ทำไมมึงไม่ปั้นน้องชายกูด้วยล่ะ ไอ้พวกนั้นจะได้รู้ว่าไม่ใช่ขี้ๆ”



แก้มผมแดงอย่างช่วยไม่ได้ ชอบพูดอะไรทะลึ่งสมกับที่เป็นคนหื่นจริงๆเล้ยยย -////-



“เราปั้นแล้วนะ มองไม่เห็นเหรอ สงสัยจะเล็กไป ฮ่าๆๆ”



“จิ๊ เดี๋ยวคืนนี้คงต้องพิสูจน์กันหน่อยแล้ว เอาให้รู้กันไปเลยว่าจะทนของเล็กๆได้สักกี่น้ำ”



“บ้า!” ทุบไปที่ส่วนท้องจนทรายยุบไปเป็นหลุม ผมก็เลยสร้างเป็นสะดือให้สะเลย ผมเอาน้ำมะพร้าวมาให้เติร์กกิน คอแทบขยับไม่ได้ยังจะมาเรียกร้องกินนู่นกินนี่อีก -3- แล้วผมก็หยิบแว่นกันแดดมาใส่ให้เขาเพราะแสงแดดมันทะลุใบไม้มาส่องตรงหน้าเขาพอดี


“นี่ อย่าลืมที่สัญญานะ”



ผมทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ เขาอยากรู้เรื่องกล่องของขวัญที่แม่เขาให้ผมไว้ตอนนั้นน่ะ แต่ผมก็แกล้งเฉไฉไม่บอกเขา ก็แหม ตอนนั้นเรายังไม่ได้ตกลงปลงใจเป็นแฟนกันซักหน่อย(แม้จะข้ามขั้นไปแล้วก็เถอะ) นี่เขาอยากรู้ถึงขนาดยอมนอนให้ผมเอาทรายมาถมตัวเล่นเลยนะครับ


“เพรท! แค่นี้ต้องมีความลับด้วยเหรอวะ”


ผมบีบจมูกเขา เติร์กก็เบะปากใส่ผม งอน...งอนเข้าไป งอนตั้งแต่หลายวันก่อนละ อาโปตามมาเที่ยวด้วยทีหลัง แทนก็เลยย้ายมานอนห้องผม ความจริงแล้วเขาจะย้ายไปนอนห้องอธิศกับพอร์ชก็ได้ แต่เขาอยากแกล้งเติร์กไง แล้วหมอนี่ก็ยั่วขึ้นเหลือเกิน โมโหหัวฟัดหัวเหวี่ยงตลอด


“ไม่อยากดูแล้วเหรอ” ผมแกว่งกล่องของขวัญที่ว่านั่นไปมา


“ไม่อยากมั้ง?” เติร์กประชด แต่ผมแกล้งเก็บเขากระเป๋ากางเกงเหมือนเดิม เล่นเอาหมอนี่แทบจะลุกมาบีบคอมเลยอ่ะ ผมก็เลยเอาออกมาอีกครั้ง


“อย่าดิ้นดิ ทรายแตกหมดเลย เดี๋ยวไม่สวยนะ”


“จิ๊”


ผมเปิดฝากล่องที่ผูกโบว์สี่ทองออก หยิบแหวนทองคำขาวขึ้นมาแล้วสวมเข้ากับนิ้วนางข้างซ้าย มันพอดีเป๊ะอย่างกับเอานิ้วผมไปวัดเอง


“เฮ้ย! แหวนนั่น... กูต้องเป็นคนสวมให้มึงดิวะ”


ผมชักมือหนี เติร์กลุกขึ้นมาจากกองทรายเขาพยายามยื้อยุดมือผมไป จนเขาถอดแหวนออกไปได้แม้ว่าผมจะงอนิ้วไว้แค่ไหน หมอนี่ก็แทบจะหักนิ้วผมเลยล่ะ เขารักผมจริงๆใช่มั้ย T^T


“นั่นแม่นายให้เราเป็นของขวัญนะ”


“ของขวัญอะไร... นี่มันแหวนหมั้นของกู กูจะเป็นคนสวมให้เอง”


“ขี้ตู่ ไม่เอาก็ได้...” ผมตั้งท่าจะลุกหนีแต่เติร์กกลับดึงผมขึ้นไปนั่งซ้อนบนตัก คางแหลมเกยลงบนไหล่ผม แขนใหญ่ก็โอบรัดร่างผมแน่น แต่ลืมไปหรือเปล่าว่าตัวนายมีแต่ทรายนะเห้ย เปื้อนไปด้วยเลยL


“ไม่เชื่อก็ดูนี่...”


ผมก้มมองด้านในตัวแหวนสลักชื่อผมกับเติร์กไว้ ผมอยากแกล้งหมอนี่จนไม่ทันมองสินะ ‘Tulatorn & Piral’ อ่า ชื่อของผมคือ พิรัล ส่วนเติร์ก ชื่อ ตุลาธร ครับ


“กูทำไว้นานแล้ว แต่กลัวหาย ก็เลยฝากแม่ไว้ เข้าใจกูยัง?”


เขาค่อยๆบรรจงสวมแหวนลงบนนิ้วผมช้าๆราวกับจะให้ตราตรึงอยู่ในใจเราสองคนอย่างนี้เรื่อยไป ใบหน้าคมค่อยๆก้มลงมาจรดริมฝีปากลงบนหลังมือผม


                “กูหมั้นแล้วนะ”


                “อือ”


                “ห้ามดื้อกับกูอีกนะ ห้ามทำให้เป็นห่วง ห้ามทำให้โมโห ต้องตามใจกูตลอด เข้าใจป่าว”


                “อื้ออออ”


                “รักกูคนเดียว แล้วก็รักมากๆด้วย”


                “...”


 “รักกูมั้ยเนี้ย?”อารมณ์หวานแหววเริ่มเปลี่ยนเป็นอาการเหวี่ยงเมื่อเขาได้รับแต่ความเงียบเป็นคำตอบ ผมเลยรีบพยักหน้ารับ


“รักดิ ถ้าไม่รักคงไม่ทนมาขนาดนี้หรอก!”


เติร์กบดจูบลงมาแนบแน่น คนตัวโตเบียดลงมาจบแผ่นหลังผมสัมผัสกับผืนทราย เดี๋ยวๆ นี่มันกลางวันแสกๆนะเว้ย มือนายจับตรงไหนน่ะห๊า! เติร์กกกกกกกกกกกกกกกกก


“เอาท์ดอร์กันป่าว”


ผมไม่เคยพูดคำหยาบกับใครนะครับ แต่ครั้งนี้ขอเถอะ “พร่องงงงงงงงงงงงง!!!!!!”


แม้ว่าผมจะต้องทนแค่ไหนต้องยอมเขามากเท่าไหร่ผมก็ยอมครับ ขอแค่ทุกวันนี้ผมมีเขาอยู่ข้างๆและมีสิทธิ์ที่จะได้อยู่ข้างๆเขาตลอดไป ไม่ว่าในฐานะไหน จะเพื่อน จะคนใช้ หรือว่าคนรัก ผมก็ยอมเป็นทุกอย่างตามที่เขาต้องการทั้งนั้นแหละ ไอ้เด็กขาดความอบอุ่น! แต่ตอนนี้ช่วยผมด้วยครับ ผมกำลังถูกไอ้เด็กโข่งลากไปกินบนห้องแล้ว T///////T

 

จะเก็บเอาไว้ในวันที่จะเผยใจ
รอวันนั้น วันที่ฉันแน่ใจ
ว่าวันนี้เธอคิดว่าฉันนั้นใช่
และเธอพร้อมจะฟังความข้างใน

จะบอกว่ารักให้เธอได้ยินใกล้ๆ
บอกว่ารักเธอได้ยินหรือไม่
ถ้ายังไม่ชัดฟังอีกครั้งก็ได้
ได้ยินไหมว่ารักเธอทั้งหัวใจ

-END-

-------------------------------------------------
มาเร็วกว่าที่กำหนด อิอิ
รอเรื่องต่อไปด้วยน้าาาา
ยังแต่งไม่เสร็จด้วย โหะๆๆ
เสร็จเมื่อไหร่ลงเลอออ

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านน้าๆๆๆ
อยากรู้ว่าทุกคนคิดไงง่าาาาาาาาา
เม้นพลีสสสสสสส 

[My_yunho]

เขินๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[aimjungna]

น่ารักดีคะ พระเอกหื่นที่สุด แต่ก็นะ 5555+

[@Lucifer_Prince@]

แอ๊กกกเลือดพุ่งสลบเลย  -.,-

[strawberryboys]

ชอบเรื่องนี้มากค่ะ สนุกดี อ่านแล้วไม่ค่อยงง มาต่อแบบยาว ดีมากเลย

ประทับใจคนเขียนนะคะที่เอามาลงให้อ่านยาวๆไม่ค้างดองแบบเรื่องอื่น

แล้วจะติดตามเรื่องอื่นของคุณนะคะ

 

[kitwiphat]

เตริกกับเพรทก็จบกีนด้วยดีจะมีซีซั่นสองไหม่เนี่ย...สนุกดีคับขอบคุณคับ

[insomniac]

สนุกจังครับ
คนแต่งขยันมากๆ ลงให้อ่านกันต่อเนื่องเลย

[bulldog17]

แฮปปี้เอนดิ้ง....จบลงด้วยดี

เพราะมีเพื่อนๆช่วยนะเนี่ย

[ikoolpaul]

สนุกอ่าาาา
งื้อออออ เติร์กน่ารักงะ เพรทก็น่ารักมาก
นี่หนูทนผช.เอาแต่ใจอย่างเติร์กได้ไงเนี่ย ฮ่า ๆ ๆ ๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารัก ๆ นะคะ > <

[moodyfairy]

น่ารักอ่าาาาาาา รักเลยยยยย
ขอบคุณนะเจ้าคะะ

[punchnaja]

สุดยอดดดดดดด รอซี่รี่สองนะจ๊ะ

[maru]

สนุกดีค่ะ

[ไป๋ไป๋]

โอ๊ย.....ซึนทั้งคู่แต่ก้อน่ารักอ่ะ

[seaz]

เด็กๆ สมัยนี้เขาร้อนแรงกันเนอะ หุหุ

[jimmyFG]

สนุกมากๆเลยอ่ะ

รอติดตามเรื่องต่อไปนะ

[mana_ai]

น่ารักดีอ่ะ อร๊ายยย >///<

[=นีรนาคา=]

น่ารักดีเรื่องนี้
 

[abcee]

ฟินเว่อร์ ขอบคุณคร๊าบบบบ