หลังจากทำใจเตรียมรับความรันทดเสร็จแล้ว ก็อ่านได้จนจบโดยไม่เป็นอะไรไปเสียก่อน
เมื่อได้อ่านถึงตัวหนังสือล่าสุดของผู้เขียน ดิฉันก็เกิดความเข้าใจอย่างหนึ่งขึ้นมา คือข้อที่ว่า มาโปรดกับน้องปลื้มนั้นรักกันด้วยหัวใจ แต่ขาดการเข้าใจกันด้วยสมอง เหตุผลที่กล่าวเช่นนั้นก็เพราะว่า สภาพการณ์ที่ได้รู้จักกันก็ดี หรือแม้แต่ตอนเริ่มสัมพันธ์ทางกายกันจริงๆ ก็ดี มันรวดเร็ว ปุบปับ และไม่ได้ให้เวลาเตรียมใจแก่ทั้งสองฝ่าย แม้หัวใจรักจะจริงแท้ ทว่าทั้งมาโปรดและน้องปลื้มยังต้องการเวลาจะเรียนรู้กันให้มากกว่านี้ เรียนรู้เพื่อจะเข้าใจอุปนิสัยของอีกฝ่าย เรียนรู้เพื่อจะเชื่อมั่นและวางหัวใจไว้ในมือของอีกคนได้อย่างไม่เป็นกังวล
เรื่องเข้าใจผิด ระแวง หวั่นไหว หรืออะไรก็ตามแต่ เกิดขึ้นกับคนที่ตกลงจะรักกัน, และอยู่ด้วยกันอยู่แล้ว แม้คู่รักชายหญิงยังมีปัญหาจุกจิกมากมาย ประสาอะไรกับคู่รักชายชาย ปัญหาไม่เข้าใจกันก็ย่อมมีแน่นอน ไหนจะคนที่อยากสอดมือเข้ามากระชากให้ห่างกันอีกล่ะ ถ้าต่างฝ่ายต่างไม่ยืดหยัด ไม่เข้มแข็ง ไม่เชื่อมั่น รักก็คงพังทะลายลงอย่างสร้างคืนไม่ได้
เท็นเท็นเป็นตัวแปรสำคัญต่อทิศทางของเรื่อง เขาไม่ต่างอะไรกับ Rayleigh ใน One Piece ผู้ถ่ายทอดและฝึกปรือให้ลูฟี่เชี่ยวชาญการใช้พลังฮาคิสำหรับการเป็นจ้าวโจรสลัดในโลกใหม่ ปลื้มเองก็เหมือนกัน เพราะเขาเปรียบเหมือนนกน้องบินคล้อยจากรังเมื่อยังมีขนขึ้นไม่เต็ม จะบินก็บินไม่เก่ง พอเจอลมมรสุมเข้าก็ไม่พ้นหล่นลงสู่พื้นโลก ได้เห็นปลื้มฝึกตัวเองให้เข้มแข็งทางกายคือทำงานปลูกผัก ฯลฯ เห็นฝึกฝนทางเป็นพ่อเรือนด้วยการเรียนทำอาหารกับป้าเนียม และการได้เอาตัวเองเข้าไปสัมผัสกับธรรมชาติและความเงียบสงบแห่งชนบท ห่างไกลจากความวุ่นวายของคนเมือง ตรงนี้เป็นจุดหนึ่งที่ทำให้น้องจะได้มองโลกในมุมแปลกออกไป และเป็นบทเรียนอีกหนึ่งบทที่ทำให้สายตาน้องกว้างมากขึ้น ก็คือการชุบตัวเพื่อให้ปีกกล้าแข็งนั่นเอง คราวนี้เจอลมมรสุมอะไรก็ไม่หวั่นแล้วล่ะค่ะ ซ้ำยังได้รับการ "เปิดตา" โดยท่านปรมาจารย์เท็นเท็นอีกด้วย คำพูดแต่ละประโยคช่างน่าเลื่อมใจจริงๆ
อ่านแล้วชอบค่ะ ชอบวิธีมองโลกของเขา แม้บางครั้งการใช้ชีวิตจะสุดโต่งไปหน่อย แต่ก็เพราะเขามิใช่หรือ ทำให้ปลื้มได้ลืมตา และเงยหน้ามองแสงอาทิตย์บ้าง
คนเราเกิดมาก็ย่อมมีกิเลสเป็นใหญ่ในใจ ใครลบกิเลสได้ก็เป็นผู้หลุดพ้น แต่เพราะลบไม่ได้ จึงทำให้เปรมทำตามความต้องการของตน และทำให้มาโปรดไม่ยอมบอกแม่ในเรื่องที่ได้ทำลงไป และก็เพราะอย่างนี้เอง ปลื้มจึงยังคงรักมาโปรดอย่างไม่เสื่อมคลาย
มาโปรดเหมือนเป็นคนเก่ง เอาตัวรอดได้ดี แต่จริงๆ เมื่อมองดูเขาให้ดี จะเห็นว่า เขาเหมือนกับเป็นคนตัวเล็กๆ ที่นอนขดอยู่ในเปลือกหุ้มแข็งๆ มองดูโลกภายนอกด้วยดวงตาระริกไหวอย่างหวาดกลัว ค่ะ...ดิฉันว่ามาโปรดเป็นคนอย่างนั้น เขาไม่เคยรักใครมาก่อน เพราะไม่รู้จักกับความรัก และเพราะความไม่รู้จักนี้เอง เลยทำให้ไม่รู้จะประพฤติตัวอย่างไรกับคนที่ตนรัก ก็มีปลื้มนี่แหละที่จะคอยโอบอุ้มเขาไว้ด้วยหัวใจอันเปี่ยมด้วยรัก
ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้มากๆ เลยค่ะ ^_^
หัวข้อ: @มาโปรด@ : ตอนพิเศษ : 23/09/2014 (Page. 145) *แจ้งข่าวหน้า 149 28/1/2015 (อ่าน 1919183 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก